*Note -- this chapter jumps forward in time. But because of the magic of Green Lake, characters age at different rates.
Main Characters (with approximate ages)
ဇေယျာလင်း -- 52 (top), Narrator
သက်ဇော်ဦး -- 29 (bottom), ဇေယျာလင်း's သား
သက်ဇေယျာအောင် -- 17 (top), သက်ဇော်ဦးနဲ့ ဇေယျာလင်း's son
မင်းဇေယျာဦး -- 15 (bottom), သက်ဇော်ဦးနဲ့ ဇေယျာလင်း's son
ကိုကိုလွင် -- 12 (bottom), ဒေါက်တာသန့်စင်နဲ့ သက်ဇော်ဦး's son
ကောင်းဆက် -- 58 (bottom), a neighbor in Green Lake
နိုင်ဝင်း -- 32 (top), ကောင်းဆက်'s oldest son
မင်းဆက် -- 26 (bottom), ကောင်းဆက်'s second son
ဟိန်းမင်း -- 17 (bottom), နိုင်ဝင်းနဲ့ ကောင်းဆက်'s son
ရန်ကျော် -- 15 (top), နိုင်ဝင်းနဲ့ ကောင်းဆက်’s son
ဝေလင်းဦး -- 11 (bottom), ဇေယျာလင်းနဲ့ မင်းဆက်’s son
ဒေါက်တာသန့်စင် -- 42 (top), head of the Green Lake clinic
ကောင်းကြိုက် -- 29 (bottom), nurse at the clinic
ရန်နိုင် -- 50 (top), college friend of ဇေယျာလင်း's, doctor at the clinic
လင်းလင်း -- 25 (bottom), ရန်နိုင်'s nephew
နိုင်လင်းထွန်း -- 9, ရန်နိုင်နဲ့ လင်းလင်း’s son
~Approximately~ twelve years later...
"Oh! Oh! Unnnhhhhhhh... Oh!"
ဆောင်းတွင်းနံနက်ခင်း ရောင်နီမလင်းတလင်းအချိန် အခန်းမီးအလင်းရောင်ကိုဖြတ်သန်းလျက် ပြင်ပအလင်းရောင်က မင်းဇေယျာဦးရဲ့ အခန်းပြတင်းတံခါးဟဟကြား တိုးဝင်စပြုပြီ။ ကုတင်အကျယ်ကြီးပေါ်မှ မွေ့ယာကို တဝက်တပျက်ဖုံးလွှမ်းထားတဲ့ အနီရောင်ခြုံစောင်မှာ ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို တဝက်လျှောကျနေပါတယ်။ ခေါင်းအုံးပေါ်ကို မျက်နှာအပ်လျက်အနေအထားနဲ့ မင်းဇေယျာလဲလျောင်းနေပုံက ခြေထောက်မှာ ခြေအိပ်စွပ်လျက်၊ ခါတိုင်း ဝံ့ကြွားစွာပြနေတတ်တဲ့ သူ့ဝမ်းဗိုက်ကြွက်သားတွေကို ခပ်ထူထူချွေးခံအကျီကဖုံးလျက်ပါ။ ဒါပေမယ့် သူ့ boxers အတွင်းခံက ညာဘက်ခြေချင်းဝတ်မှာချိတ်နေပြီး ကုတင်စွန်းမှ လေထဲကိုတန်းလန်းဆန့်ထားတဲ့အတွက် ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို လျောကျလုလုအနေအထားဖြစ်နေပါတယ်။
"That's good.... Good boy... nice and slow..."
ဟုတ်တယ်….အပေါ်ကနေမိုးပြီး လှေကြီးထိုးရိုးရိုးပုံစံနဲ့စည်းချက်ကျကျ ကျွန်တော်အင်္ဂလန်ပို့ပေးနေတယ်လေ။ ငါးချက် သို့မဟုတ် ခြောက်ချက်လောက် ဆက်တိုက်အထုတ်အသွင်းလုပ်ပြီးနောက် ငပဲကိုတဆုံးထည့်ထားကာ ခဏရပ်ပြီး သူ့ခရေတွင်းရှိ အူနံရံတွေကို ပွတ်တိုက်ကလော်တာလုပ်ပေးရတယ်။ ခရေထဲကနေ အပြင်ကို ငပဲဆွဲမထုတ်ခင် စက္ကန့်အနည်းငယ်လောက်ဆိုင်းပြီးမှ နောက်တစ်ဖန် ဆက်တိုက် စက်ေ-နတ်ဆွဲသလို တဒိုင်းဒိုင်းပြန်စရတာပေါ့။ သူက သည်လိုပုံ သည်လိုဟန်ကို အသည်းခိုက်အောင်ကြိုက်နှစ်သက်တတ် သူမို့ ကျွန်တော့်ငပဲ ကွမ်းသီးခေါင်းနဲ့ သူ့ခရေ၀ အဝန်းအဝိုင်းတို့ထိကလိတာကိုလည်း မဖြစ်မနေလုပ်ပေးမိပါတယ်။ ကျွန်တော့်ငပဲကြီး သူ့ခရေထဲ တစ်ဆစ်ခြင်းနစ်မြုပ်ဝင်သွားလိုက် ပြန်ထွက်လာလိုက်အနေအထားကို အားရပါးရစောင့်ကြည့်ရတာ သဘောကျတယ်။ ကျွန်တော့်ဆီးခုံမွှေးတွေ သူ့တင်ပါးမှာဖိကပ်သွားတဲ့အထိ ငပဲကိုထိုးသွင်းထားပြီး ကလိပေး ပွတ်ပေးရတာကိုလည်း ကြိုက်တယ်။
"Dad! Unnnnghhhhhh.... Daddy! Daddy!"
သူ့လက်အစုံဟာ အိပ်ရာခင်းကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ထားတာကို ကြည့်ရခြင်းဖြင့် စိတ်ဆန္ဒနဲ့ အားအင်ထက်သန်မှုကို ကျွန်တော်အားကျရပါတယ်။ မင်းဇေယျာလေးက သူ့အစ်ကိုထက် ခန္ဓာကိုယ်ကြွက်သားဖွံ့ဖြိုးပုံမှာ သဘာဝပိုဆန် ပိုတောင့်တင်းတာမို့ ပခုံးကျယ်ကျယ် လက်ဖျံတုတ်တုတ် လက်မောင်းပေါ်က သွေးကြောကြီးတွေ အားပြုလိုက်တိုင်းထင်းလာတတ်တာကြောင့် တကယ့် ဘောလုံးအားကစားသမားတစ်ယောက်ပုံ ပိုပေါက်တယ်။ ပထမတော့ သူ ကိုယ်ဝန်ဆောင်တဲ့ကိစ္စကို စိတ်မဝင်စားသဘောမကျပါဘူး။ ရာသီစက်ဝန်းစတင်ခံစားမိချိန် လေးပတ်မြောက်မှာတော့ လိင်စိတ်ထန်ကာ ထကြွပြီး ပထမဦးဆုံးအကြိမ် ထူးဆန်းတဲ့ကျန်းမာရေး အနေအထားပြလာတာကြောင့် ဆေးခန်းပြ အကူအညီယူခဲ့ရတယ်။ နောက်ပိုင်း သူ့ရဲ့သွေးသားဆန္ဒနဲ့စိတ်အစဉ်ကို သိသွားချိန်မယ် ဘာဖြစ်ဖြစ်ရင်ဆိုင်မယ်ဆိုတာမျိုး ပြောလာရော။ အမြဲတမ်းလိုလို သူက ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိင်ဆက်ဆံရတာကိုလိုလားပါတယ်။ အဲ….doggy style ကို အများဆုံးသုံးပြီးဆက်ဆံတာကြိုက်တယ်။ အခု သူ့ဝမ်းဗိုက်ထဲမှာရှိတဲ့ ကြီးထွားလာတဲ့ ကလေးရဲ့ primary father ဟုတ်မဟုတ် ကျွန်တော်မသိနိုင်သော်ငြား သုက်ပိုးထပ်ပေါင်းပေးရခြင်းအတွက်တော့ ဝမ်းသာမိတယ်လေ။
"You gonna cum, baby? Gonna cum for daddy?"
"Ahh! Ungh!"
"Almost there, son..."
"Yes! Ungh.... Yes!" နောက်တော့ သူ့တင်ပါးဆုံ နောက်ပြန်လှုပ်ရှားဆောင့်သွင်းမှုအပြင် အသက်ရှူသံ အော်ညည်းသံများ က စည်းချက်ကျရာမှ မြန်လာပြီး အထွဋ်အထိပ်ဖြစ်သွားတာကို ကျွန်တော်သိလိုက်ရတယ်။ စအိုကြွက်သားရှုံ့ပွပွလုပ်သည့်အပြင် ကျွန်တော့် ငပဲကို အားရပါးရ ဖျစ်ညှစ်ပေးမှုကြောင့် စိတ်ကိုလျော့ကာ ထိန်းထားသမျှ သုက်ရည်များအား သူ့ခရေအတွင်းထဲ တလျော့ပြီး တလျော့ သားအိမ်ထဲရောက်တဲ့အထိ ပန်းထည့်လိုက်ပါတယ်။ နှစ်ဦးသားလက်အစုံထွေးယှက်ကိုင်တွယ်ရင်း အချင်းချင်းကျစ်ကျစ်ပါ အောင် ထွေးဖက်လျက် မိနစ်အနည်းငယ်ကြာအောင် အိပ်ရာပေါ်မှာ လဲလျောင်းနေမိကြတယ်။ နည်းနည်းကြာမှ အသက်ရှူသံမှန်မှန် သက်သောင့်သက်သာဖြစ်ကာ သူ့လည်ဂုတ်အစုံအား ကျွန်တော်အနမ်းဖွဖွပေးလိုက်မိတယ်။ ချွေးစေးအချို့စို့ထွက်နေတဲ့သည့် လည်တိုင်မှ ရနံ့က ချစ်ဖို့ကောင်းသလို ကျွန်တော့်အနမ်းကြောင့် ထွက်ပေါ်လာတဲ့ သူ့နှုတ်ဖျားက ကျေနပ်မိန့်မူးသံကလည်း ရင်ဖိုစရာပါ။ နောက်တော့ ကျွန်တော့်ငပဲတစ်ခုလုံးကို သူ့ခရေထဲကနေ ဖြည်းဖြည်းသက်သာဆွဲထုတ်လိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော့်ဆီးခုံမွှေးအချို့ရယ်၊ ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်တဲ့ မပျော့တပျော့ ကျွန်တော့်ငပဲတလျောက်မှာ သူ့အင်္ဂါမှစိမ့်ထွက်တဲ့အရည်ကြည်တွေ စိုလူးနေတာ ကြည့်လို့လှသား။ သူ ကျွန်တော့်မျက်နှာကို လည်ပြန်ငဲ့စောင်းကြည့်လျက် ‘Thanks, Dad…’ တဲ့။ ကျွန်တော်လည်း ကောက်ကွေးနေတဲ့ သူ့ဆံနွယ်တွေကို ချစ်စနိုးလက်နဲ့ထိုးဖွလိုက်ပြီး တင်သားတစ်ဖက်ကို ဖျန်းကနဲ တစ်ချက်ရိုက်လိုက်ပါတယ်။
“နောက်ဆုံးတော့ ……” သွားပြီ….ကိုကိုလွင်…အဲ…ကျွန်တော်တို့ရဲ့ အသက်အငယ်ဆုံးမိသားစုဝင်လေးဟာ အခန်းတံခါးဝမှာ မတ်မတ်ရပ်လျက်သားပါလား။ ‘ဒယ်ဒီပြောတော့ သည်နေ့သားတရုတ်စာ စာမေးပွဲအတွက် စာကျက်ကူမယ်ဆို။ စာကျက်ကူဖို့ လိုက်ခဲ့တော့’
‘အား….ဟုတ်တယ်….ဒယ်ဒီလိုက်ခဲ့မယ်အခု….ကော်ဖီတစ်ခွက်လောက် ဖျော်ခဲ့ဦးမယ်နော်…သားငယ်’ ကျွန်တော့်မှာ စကားခွန်းတုန့်ပြန် တာ အသက်ရှူသံကပြင်းတုန်းရယ်။ မလှမ်းမကမ်းက ရေချိုးဝတ်ရုံကိုလှမ်းယူဝတ်ဆင်လိုက်ရင်း အိပ်ခန်းထဲကထွက်လာလိုက်ပါတယ်။
"The Crisis!" လို့ခပ်တိုးတိုးရေရွတ်သွားသေးတာ သူ့အခန်းဘက်ကိုပြန်လှည့်သွားနေရင်းကို။
ဒေါက်တာသန့်စင်က ကိုကိုလွင်လေးရဲ့ primary father (သက်ဇော်လေးကတော့ မွေးဖေဖေပေါ့) ဖြစ်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ထင်တယ် သားငယ်ရဲ့ ဗီဇနဲ့အကျင့်စရိုက်က ကျွန်တော်တို့မိသားစုနဲ့ အနည်းငယ်ကွဲပြားနေတယ်။ ဆံပင်အရောင်က အနက်ရောင်မဟုတ်ဘဲ အညိုဖျော့ရောင်ဖြစ်သလို ခန္ဓာကိုယ်တခုလုံး အမွှေးအမျှင် သိပ်မရှိပါဘူး။ ခန္ဓာကိုယ်ပိန်သွယ်ပြီး အရပ်မြင့်ပေမယ့် ဒေါက်တာသန့်စင်လို oversize ငပဲကြီးရှိမရှိ လူပျိုဖြစ်စကတည်းက မမြင်ဖူးသေးတော့ ပြောရခက်တယ်။ ဒါပေမယ့် ဝတ်ထားတဲ့ဘောင်းဘီကိုကြည့်ရုံနဲ့ ဆိုဒ်သေးမဟုတ်မှန်းတော့ သိသာတယ်ဗျ။ ကျွန်တော်တို့ကို ထုတ်ဖော်ပြောပြခဲ့သော The Project Helix data များအရ ကျွန်တော်က သက်ဇော်လေး ကိုယ်ဝန်ဆောင်ဖို့မျိုးစေ့ချရာမှာ ကိုလွင်လေးရဲ့ DNA 12% လောက်တော့ မကြာခဏအကူအပံ့ပေးခဲ့တယ်လို့ဆို ပါတယ်။ တွေးမိရသလောက် သက်ဇော်လေးနဲ့ ဒေါက်တာသန့်စင်တို့ဖခင်အဖြစ် အမည်ပေါက်ဖို့ ကျွန်တော်သည်လည်း တစ်နည်းတဖုံ ပါနေတယ်ဆိုတာပါပဲ။
ဟုတ်တော့လည်းဟုတ်တယ် တခါတရံ ကျွန်တော်က အဖြည့်ခံသဘော အတူအိပ်ပေးဖြစ်တဲ့ကာလရှိခဲ့တယ်။ ကလေးတစ်ယောက် မမွေးဖွားခင် သွားရောက်နေထိုင်ရတတ်တဲ့ အဆောက်အဦးမှာ ဒေါက်တာသန့်စင်သည်လည်း အတူလာနေထိုင် ခဲ့တယ်လေ။ ဒါပေမယ့် ဒေါက်တာသန့်စင်က မကြာခဏအလည်အပတ်သဘော စောင်မကြည့်ရှုတယ်ဆိုတာထက် ပိုတယ်ထင်တာပဲ။ တကယ်တမ်းဆို Green Lake မြို့တစ်ခွင်က ကိုယ်ဝန်ဆောင်သည်တွေကို အလှည့်ကျသွားကြည့် ဆန်းစစ်ရမှာ။ ပြောရရင် ကိုကိုလွင်လေးကို ကိုယ်ဝန်မဆောင် ခင် လအနည်းငယ်လောက်က သက်ဇော်လေးရဲ့ ရာသီစက်ဝန်း ပထမဆုံးအကြိမ် အချက်ပြခဲ့တာကို သတိပြုမိခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့် အလုပ်အကိုင်ကိစ္စနဲ့မကြာခဏခရီးထွက်ရချိန်နဲ့ အံကိုက်ဖြစ်နေတာ အခုမှပြန်စဉ်းစားမိတယ်။ ထားပါ တော့ ကိုလွင်လေးက လည်း သက်ဇော်နဲ့တူပုံတူနည်းကို လူပျိုဖော်ဝင်လာတာနဲ့ပြပြလာတယ်။ ငယ်ငယ်တုန်းကတော့ တိတိကျကျ ပြောဖို့ မသေချာခဲ့ဘူး။
တစ်ခါတုန်းက ကော်ဖီကရားကနေ ကိုင်သောက်တဲ့ ကော်ဖီခွက်ကြီးထဲ ငှဲ့ထဲ့လျက် ဧည့်ခန်းဆိုဖာခုံတစ်ခုမှာ ကျွန်တော် ဒူးချိတ်ထိုင် နေခဲ့တယ်။ ကိုလွင်လေးက ကျွန်တော့်ပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်ပြီး ရင်ခွင်ထဲနွဲ့မှီကာ သူ့လက်နဲ့ ကျွန်တော့်ရင်အုပ်မွှေးအချို့ကို ပွတ်သပ် ကစားပါရော။ ကျွန်တော်လည်း ဘာရယ်မဟုတ် ကိုလွင်လေးကို တစ်ချက်ထွေးဖက်ဖျစ်ညှစ်လိုက်ပြီး နဖူးကို အနမ်းတစ်ချက်ပေးလိုက် တယ်။
“အခု…..သားရဲ့ သိုဝှက်ထားတဲ့ Quiz ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းသိဖို့အချိန်ရောက်ပြီထင်တယ်”
“It’s a test, Dad!”
It’s a big deal!”
ကိုလွင်လေးက နည်းနည်းထူးခြားတဲ့ ကိုယ်ရည်ကိုယ်သွေးရှိသူပါ။ အကြောင်းအရာတစ်ခု ဘာသာရပ်တစ်ခုကိုစိတ်ဝင်စားတယ်ဆိုရင် အရူးအမူးလေ့လာလိုက်စားတတ်ပြီး အခြားအရာများကို သာမန်ကာလျှံကာသဘောထားတတ်တယ်။ သူ့ကျောင်းစာများကိုလည်း နားလည်သဘောပေါက်အောင်ကြိုးစားသလို လက်တွေ့အသုံးချဖို့လည်းစိတ်ကူးသူပါ။ ဒေါက်တာသန့်စင်ရဲ့ မျိုးဗီဇက သည်လို သည်ပုံ ဖန်တီးထားသလားပဲ။
"Right, sorry..."
“ဒယ်ဒီတို့ ကပ်ဘေးအကြောင်းရယ်၊ ကပ်ဆိုက်ရောက်ပြီးနောက်ပိုင်းဘာတွေဖြစ်ပျက်ခဲ့တယ်ဆိုတာ သိပြီးပြီ။ အဲသည့် အခန်းကဏ္ဍကို ဒယ်ဒီ ဖတ်ရင်း လေ့လာကြည့်ပေမယ့် မေးချင်စရာမေးခွန်းလေးတွေရှိသေးတယ်။”
“Gotcha. နည်းနည်းကျယ်ပြန့်တဲ့ အကြောင်းအရာပဲ” ကျွန်တော့်မှာ မရှိမဲ့ရှိမဲ့ မေးစိက မုတ်ဆိတ်မွှေးငုတ်တိုတွေကို လက်နဲ့ပွတ်ရင်း စကားဆက်မိတယ်။ ‘ဒယ်ဒီသိသလောက်နဲ့ စရရင်….”
“အတိုချုပ်ပြောရမယ်ဆို….အရာအားလုံးက နည်းနည်းအဆိုးဘက်ရောက်နေခဲ့တာ။ သားငယ်ရဲ့ ကျောင်းစာအုပ်မှာက စွမ်းအင်ကဏ္ဍ အကြောင်းရပ်ရယ်၊ ဥရောပသားနဲ့ အာရှသားတို့ပေါင်းဖက်ပေါက်ပွားလာသော အကြောင်းရပ်(the Eurasian Collapse)တွေကို ပျှမ်းမျှသဘောပြောထားတာ တွေ့ရတယ်။ ဒါပေမယ့် လက်တွေ့ဖြစ်ပျက်နေတာက သည့်ထက်ပိုတယ်လေ။ တစ်ပါးသူအပေါ် ယုံမှား သံသယ လွန်ကဲစေမယ့်၊ အထင်အမြင်မှားစေမယ့် အချက်အလက်တွေ၊ နည်းပညာရပ်တွေက ပိုပိုပြီး ဆန်းပြားရှုပ်ထွေးလာတယ်။ ဒါတွေမှာ ဘယ်အရာက အမှန်တရားလည်းဆိုတာသိဖို့နဲ့ ဘယ်လိုပြင်ဆင်ပြုလုပ်ထားတယ်ဆိုတာ သဘောပေါက်ဖို့ မဖြစ်နိုင်ဘူးရယ်။ ပေါက်ကွဲစေမယ့် ဗုံးစနက်တံကို ဘယ်သူမီးစရှို့တယ် ဒါမှမဟုတ် ဘယ်နားကစရှို့တယ်ဆိုတာ ပြောဖို့ခက်တာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ဒယ်ဒီ မှတ်မိတာက အနုမြူစွမ်းအင်ကျည်ဖူးတစ်ခုနဲ့ ပစ်ခတ်ခံရတယ်၊ ဘယ်ဒေသနားမှာ အစိတ်အပိုင်းအနည်းငယ် ကျခဲ့တယ်ဆိုတာမျိုးတွေ”
“မှတ်တမ်းတင်ထားတာရဲ့ နောက်ရက်တွေမှာ အနည်းဆုံး သုံးလုံးထက်ပို ဒါမှမဟုတ် သည်ထက်များချင်လည်းများမယ် ပစ်ခတ်ခံခဲ့ရ တာပဲ။ ဒယ်ဒီတို့အနေနဲ့ ပစ်ခတ်ခံရတဲ့ အနုမြူစွမ်းအင်သုံးဗုံးရဲ့ အကျိုးသက်ရောက်မှုနဲ့ပတ်သက်ပြီး ပိုမိုလေ့လာနိုင်တော့မယ်နဲ့ တူတယ်။ ကမ္ဘာ့မြေပုံပေါ်က အဓိကကျတဲ့ မြို့ကြီးတွေထဲမှာ အနည်းငယ်လောက်ကိုဖြတ်သန်းပြီး သက်ရောက်မှုဖြစ်သွားခဲ့တာမှန်တယ်။ သည်ကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြီး လူအတော်များများက အခုခေတ်ကာလမှာ အထူးအထွေဂရုမပြုတော့ဘူးထင်ပါရဲ့။ အချို့သောလူတွေကသာ ကမ္ဘာကြီးအဆုံးသတ်တော့မယ်၊ ကိုယ့်မှာရှိတဲ့ စားနပ်ရိက္ခာတွေ ဒါမှမဟုတ် စည်သွပ်ဘူးအစားအသောက်တွေကို တတ်နိုင်သမျှ သိုလှောင်သိမ်းဆည်းထားရတော့မယ်နဲ့ ပြာယာခပ်နေခဲ့ကြတာဗျ”
“တကယ်တမ်းပြောရရင် အစိုးရတွေကြား အတိုက်အခိုက်ရပ်စဲရေး၊ ယာယီစစ်ပြေငြိမ်းခြင်းဆိုတာ ကာလကြာရှည်ထိန်းထားနိုင်မယ် မထင်ပါဘူးကွာ။ အချို့သော အစိုးရတွေရဲ့ အာဏာရှိလူကြီးများက သူတို့အာဏာ ပါဝါကြီးမားတာကိုထိန်းသိမ်းဖို့၊ အခြားသော နိုင်ငံများရဲ့ အစိုးရတွေကို အဟန့်အတားသဘောပြုနိုင်ဖို့ စွမ်းအင်မြင့်ဗုံးတွေကို ကိုင်စွဲထားကြတာမို့ သူတို့ကိုယ်တိုင်ဖျက်စီးပစ် လိုက်မှသာ ပျောက်ကွယ်သွားမယ်ထင်တာပဲ။ ပစ်ခတ်ဖို့လေးတွေ မြားတွေကို အသင့်ပြင်ထားတာနဲ့အတူတူပဲပြောရမယ်။ ပစ်ခတ်ခံရတဲ့ ဗုံးတစ်လုံးရဲ့ အကျိုးသက်ရောက်မှုပုံစံတစ်မျိုးကိုတော့ ဒယ်ဒီသတိထားမိတာ တစ်လလောက်ရှိပြီ။ အင်း…..အခုမှ အစပျိုးစပြုနေတုန်း လို့ ပြောရမလားဘဲ။”
ကိုကိုလွင် တနည်း သားငယ်လေးရဲ့ ဖက်တွယ်မှုဟာ အနည်းငယ်တင်းကြပ်လာပါတယ်။ “ဟုတ်တယ်…..အဲတာတွေအားလုံး သားသိပြီးသားပါ….ဟင်း” ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်ထားတဲ့ သူ့ရင်အုပ်က ရင်ခုန်သံတွေကို ခံစားလို့ရနေတယ်။ လိင်ကိစ္စ လိုအပ် ချက် တောင့်တချက်နဲ့ပတ်သက်ပြီး ပြောဆို ဆွေးနွေးဖို့ အရှက်နည်းနည်းသည်းတဲ့အထဲ သူလေးပါဝင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ် ချင်းထိကပ်နေတာကြောင့် သူ့ပေါင်ခွဆုံက ငပဲကြီးလှုပ်ရှားထကြွတာကို ကျွန်တော်အလိုလို စတင်ခံစားသိရှိရပါရော။ ကျောင်းသင်ခန်း စာတွေ အခြားသောအကြောင်းအရာတွေကို စကားပြောဆိုနေကြပေမယ့် သားငယ်ရဲ့ မူဟန်က ပုံမှန်မဟုတ်တော့ဘူး။ ကျွန်တော့် ရုပ်ရည်သွင်ပြင်နဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အနေအထားက တဖက်သားကို စိတ်လှုပ်ရှားစေနိုင်မှန်းသိပေမယ့် ကိုယ့်ဝန်းကျင်က လူငယ်တွေကို အစပျိုး ဆွဲဆောင်တာမျိုး မလုပ်ပါ။ အခုတော့ လက်တစ်ဖက်နဲ့ သားငယ်လေးကိုထွေးဖက်ထားရင်း ကျန်လက်တစ်ဖက်နဲ့ သူ့တင်သားဆိုင်တွေ ကို ခပ်ဖွဖွဖျစ်ညှစ်လိုက်ပါတယ်။
“နားထောင်…ကိုလွင်လေး….သားငယ်အခုခံစားနေရတာကို ဒယ်ဒီကူညီပေးရမလား၊ ကူညီပေးစေချင်သလားပြော” ကျွန်တော် မထိတထိ ကလိလိုက်တယ်။
“Go on….ဒယ်ဒီ” အိပ်မက်ထယောင်သလို ယောင်နနအသံတိုးတိုးနဲ့ သူပြန်ဖြေသလို ကျွန်တော့်အထိအကိုင်ကို ပိုမိုလိုလားဟန် ပြပါတယ်။
“ကောင်းပြီ…..လွန်ခဲ့တဲ့ ဆယ်စုနှစ်လောက်က နူကလီးယားဓာတ်ရောင်ကြည်သင့်မှုတစ်ခု ရွှေမြို့တော်ဝန်းကျင်မှာ ကျရောက်ခဲ့တယ်။ သည်ဒေသတင်မကဘူး အခြားသော ကမ္ဘာ့အစိတ်အပိုင်းတချို့မှာကောပေါ့။ မင်းရဲ့ ဖေဖေ သက်ဇော်ဦးရယ် ဒယ်ဒီရယ် ဓာတ်ရောင် ကြည်သင့်ဒေသနဲ့ နည်းနည်းဝေးတဲ့ ရွှေမြို့တော်မှာ နေခဲ့ကြတယ်။ နောက်တော့ နိုင်ငံတော်အစိုးရက ဓာတ်ရောင်ကြည်သင့်ဒေသကို ပိတ်ချလိုက်ပြီး အသက်မသေဆုံး ရောဂါမဖြစ်သေးတဲ့ ပြည်သူတွေကိုတော့ အခြားဒေသတစ်ခုမှာ မြို့တည်ပေးလိုက်တယ်။ ရွှေမြို့ တော် မှာ လျှပ်စစ်စွမ်းအင်က သုံးစွဲလို့ရတုန်းဆိုသော်လည်း ဘယ်အချိန်ထိရမလဲ၊ ဘယ်အချိန်ပျက်မလဲ စိုးရိမ်ခဲ့ကြရတယ်။ Greenhouses တွေ ဒယ်ဒီတို့ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရတယ်ဆိုပေမယ့် လမ်းမထက်မှာ လူသူကင်းရှင်းလို့ တစ်ယောက်မှကိုမတွေ့မြင်ရဘူးရယ်။ လအနည်းငယ် လောက်ကြာတော့ တယ်လီဖုန်းလိုင်းတွေအကုန်ပြတ်ကုန်တာပဲ။ အခြားဒေသက မိတ်ဆွေတွေနဲ့ အဆက်အသွယ်ရဖို့ ဆက်သွယ်ရေး ရုံးကတာဝန်ရှိသူတွေကို အမြဲအပူကပ်ခဲ့ရတယ်။ ဒယ်ဒီတို့တွေ အတော့်ကို ကြိုးစားပမ်းစားလုပ်ခဲ့ကြတာ တော်တော့်ကိုခက်ခဲတယ်”
“အချိန်တွေကြာလာတာနဲ့ လူ့ခန္ဓာကိုယ်မှာ ဓာတ်ရောင်ခြည်သင့်မှုရဲ့အကျိုးဆက်တွေ စပြလာတော့တယ်။ လူအချို့ကတော့ ဓာတ်ရောင်ခြည်သင့်ခြင်းကနေ ရောဂါဆိုးတွေ ဆက်ဖြစ်ကျသလို လူအချို့မှာတော့ ရုတ်ခြည်းဆိုသလို ရှင်းပြရခက်တဲ့ ပြောင်းလဲဖွံ့ဖြိုး ခြင်းတွေစဖြစ်လာတယ်။ အဲ့ကာလနောက်ပိုင်းမွေးဖွားလာတဲ့ ကလေးတွေတိုင်းက ထူးဆန်းအံ့သြဖွယ်ပါပဲ။ လူတွေရဲ့ပွင့်လင်းမြင်သာတဲ့ အကျင့်စရိုက်တွေက ပျောက်ကွယ်စပြုပါရော။ အမျိုးသမီးအများစုရဲ့ ပုံစံလို့ပြောရမယ်။ သားငယ်သိပါတယ် ဒယ်ဒီက သက်ဇော်ဦးဆိုတဲ့ သားဖေဖေရဲ့ မာမီကို လက်ထပ်ခဲ့တယ်ဆိုတာ။ လက်ထပ်ပေါင်းသင်းနေရင်း နေလာတာ နံနက်ခင်းတစ်ခုမှာ အိပ်ရာနိုးလာတော့ သူ မရှိတော့ဘူး။ ကိုင်တွယ်အသုံးပြုနေကြပစ္စည်း၊ အဝတ်အစားအချို့လောက်သာထည့်သွင်းထားတဲ့ ခရီးဆောင် luggage တစ်လုံးဆွဲပြီး ထွက်သွားခဲ့တာ။ ပြန်ပြောရခက်တဲ့ မြင်ကွင်းမျိုးတွေပေါ့။”
“အမျိုးသမီးတွေ စုစည်းနေထိုင်တဲ့ အရပ်ကိုသူထွက်သွားခဲ့တာ ဟုတ်တယ်ဟုတ်”
“မှန်ပါတယ် ဒယ်ဒီ….အဲလိုမဟုတ်လည်း သည်လိုလုပ်သွားတာက အနည်းဆုံးတော့ မှန်တယ်လို့သားထင်တယ်။ အဲသည့်အချိန်တုန်းက သားတို့ဘာမှ မသိခဲ့ နားမလည်ခဲ့ကြဘူး။ မာမီအနေနဲ့ သည်လိုလမ်းခွဲလိုက်ခြင်းက အကောင်းဆုံးလို့သိသွားလို့ထင်ပါတယ်။ ဘယ်အကြောင်းအရာ ဘယ်အချက်အလက်ကြောင့် ဒယ်ဒီနဲ့လမ်းခွဲဖို့လုပ်သွားရတာလည်းတော့ အခုထိ သားမတွေးတတ်သေးတာ အမှန်ပဲ။ မာမီ့သူငယ်ချင်းမိတ်ဆွေတွေရှိတဲ့ အခြားနိုင်ငံတစ်ခုကိုထွက်သွားတာလို့လည်း သားကြားသိရတယ်။ ဒါပေမယ့် ဘာပြောရမှန်း သားမသိဘူးရယ်”
‘အင်း… သာမန်အခြေအနေအချိန်အခါ အဲဘယ်လိုပြောမလဲ ဘာမှမဖြစ်တဲ့ပုံစံမျိုးထင်ရဖို့ ဒယ်ဒီတို့ကြိုးစားနိုင်ခဲ့ကြတယ်။ စာသင် ကျောင်းတွေ တက္ကသိုလ်တွေ ပြန်ဖွင့်ခဲ့ကြပြီး အလုပ်ရုံတွေ တည်ဆောက်လက်စ စီမံကိန်းတွေ တစ်ခုချင်းစီ နည်းနည်းချင်း ဆက်လက် လုပ်ကိုင်ခဲ့တယ်ပေါ့။ ပြည်သူလူထုအကြား လူမှုရေး၊ဘာသာရေးအကြောင်းအရာတွေမှာ ခွဲခြားဆက်ဆံမှုနည်းသွားပြီး ပွင့်လင်းမြင်သာမှု များလာတာက ဒယ်ဒီတို့နိုင်ငံတွင်သာမက တစ်ကမ္ဘာလုံးလိုလို စတင်ဖြစ်လာကြပြီပြောရမယ်”
“အဲဒါက ဘယ်အချိန်မှာစဖြစ်……” ကိုလွင်လေး စကားစဖို့ကြိုးစားပေမယ့် သူ့ပါးစပ်က ညည်းညူသံသဲ့သဲ့ထွက်စပြုလာတယ်။ ကျွန်တော့်လက်ချောင်းတွေက သူဝတ်ထားတဲ့ briefs အတွင်းခံမျှော့ကြိုးတဝိုက်ကို အသာအယာထိုးသွင်းကလိခဲ့တာကြောင့်ပါ။
“Yep. ဓာတ်ရောင်ခြည်သင့်ပြဿနာဖြစ်ပြီး တစ်နှစ်…အင်း တစ်နှစ်နဲ့ ခြောက်လလောက်ကြာတဲ့အချိန် ကောင်းကင်ပေါ်က နေမင်းကြီး လည်း စွမ်းအင်ပြည့်ပြန်ပူတဲ့နောက်မှာလို့ပြောရမယ်။ သားငယ်လေးရဲ့ ဖေဖေ ရာသီစက်ဝန်း တနည်း စိတ်လှုပ်ရှားထကြွမှု ပထမဆုံး အကြိမ်စဖြစ်ချိန်ကပဲ။ဘာဖြစ်နေတာလဲ ဘာဖြစ်မှန်းလဲ ဒယ်ဒီတို့မသိခဲ့ကြဘူး။ နောက်ဆုံး ဒေါက်တာရန်နိုင်စီကိုသွားခဲ့ကြတယ်။ သူ….”
“အဲ့အကြိမ်ပြီးတော့ ဒေါက်တာရန်နိုင်က အကြောင်းစုံပြန်ပြောပြသေးတာလား” ကိုလွင်လေးအသံ တစာစာဖြစ်လာတယ်။
“အင်းပေါ့ ကိုလွင်လေးရယ်….သားလည်းသိမယ်လို့ ဒယ်ဒီထင်ပါတယ်။ သူနဲ့ ဒယ်ဒီက သူငယ်ချင်းဟောင်းတွေ ဖြစ်ခဲ့ကြတာ…သူ… ရှင်းရှင်းပြောရရင် သူဟာ သက်ဇော်နဲ့သွေးသားစက်ယှက်တဲ့ ဒုတိယမြောက်ယောက်ျားဖြစ်ခဲ့တယ်။ Green Lake အကြောင်းစုံ သူသိသလို ဒါမှမဟုတ် အခြားသော သည်လို ရှိပြီးတဲ့ စီမံကိန်းတွေလို ကဏ္ဍအစုံကို သူကောင်းကောင်းသိနေသူပါပဲ”
စကားပြောရင်း ဆွေးနွေးရင်း အချိန်ကြာလာတဲ့အခိုက် ကျွန်တော့်လက်ချောင်းများဟာ နွေးထွေးစိုစွတ်သော ကိုလွင်လေးရဲ့ ခရေထဲ တိုးဝင်နေခဲ့ပါပြီ။ သူ့ငပဲဟာလည်း ရာနှုန်းပြည့် မတ်ထောင်ပြီပေါ့။ သူ့နှုတ်ဖျားက ညည်းညူသံတွေ မထိန်းသိမ်းဘဲ ထွက်ပြူလာသလို ကျွန်တော့်ပေါင်ပေါ်မရိုးမရွ ဖင်တကြွကြွစလုပ်လာတယ်။
“ကဲ…ဒယ်ဒီတို့ စာအကြောင်း ဟိုသည်အကြောင်းပြောကြတာ ရပ်လိုက်ကြစို့”
ပြောစကားကြောင့် ထွေးဖက်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲကနေ ကိုလွင်လေး ခေါင်းတစ်ချက်ငြိမ့်ပြရင်း မတ်တပ်ထရပ်တယ်။
“ဒါကိုပဲ သားသဘောမပေါက်တာ။ သည်လိုအချိန် သည်လိုလှုံ့ဆော်မှုလုပ်ပြီးချိန်ဆို ဘာကြောင့် ဒယ်ဒီကရပ်တန့်ပစ်တာလဲ။ တနေရာရာသွားပြီး သည့်ထက်ဆန်းသစ်တာ ဆက်လုပ်ကြလို့မရဘူးလား”
“ဟူး…တစ်ခါတော့ ဒယ်ဒီတို့အဖြေရှာလို့မရတဲ့ ကိစ္စတစ်ခုဖြစ်လာတယ်။ အမျိုးသားအဖြစ်မွေးဖွားလာသူတစ်ယောက် ရုတ်ခြည်း ကိုယ်ဝန်ဆောင်ရတဲ့ကိစ္စ စတင်ချိန်ပေါ့။ ကပ်ဆိုက်သော အချိန်ကျရောက်လာလို့များ မမြင်ဘူး မကြားဘူးတဲ့ ပုံသဏ္ဌာန်တစ်ခုက အုံလိုက်ကျင်းလိုက် ဖြစ်လာတဲ့ထင်ခဲ့တာ။ သားငယ်ရဲ့ Primary father ဒေါက်တာသန့်စင်က သည် Green Lake ရဲ့ founder တွေထဲက တစ်ဦးပါ။ ဒယ်ဒီတို့လို အမျိုးသားစုံတွဲတွေရဲ့ လိုအပ်ချက်နဲ့ ဖြစ်တည်မှုကို ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ဖြေရှင်း အကူအညီ ပေးလို့ရမယ့် နေရာဒေသ တစ်ခု လူမှုအဖွဲ့အစည်းတစ်ရပ်တည်ထောင်ဖို့ သူစိတ်ကူးခဲ့တယ်။ သည် Green Lake ကြီးရဲ့ အနားဝန်းကျင်မှာ မြို့တည်ပြီးအခြေချဖို့ ဝိုင်းဝန်းစီစဉ်ကြံဆောင်ခဲ့ကြတယ်ဆိုပါတော့။ ရွှေမြို့တော်ကြီးနဲ့လည်း လမ်းပန်းဆက် သွယ်ရေး၊ လျှပ်စစ်စွမ်းအင်နဲ့ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတွေ အဆက်မပြတ်လုပ်လို့လည်း အခက်မကြုံနိုင်တဲ့နေရာလေ။ လိင်တူကြိုက်နှစ် သက်ပြီး မျိုးပွားနိုင်ကြတဲ့ အမျိုးသားစုံတွဲတွေအတွက် ကျန်းမာရေးကိစ္စ Professional ကျကျဖြေရှင်းစောင့် ရှောက်နိုင်မယ်၊ သုတေသနပြုလုပ် တနည်း Research ပြုလုပ်ဖို့ အခက်မကြုံရမယ့်နေရာဖြစ်ဖို့ အစိုးရတာဝန်ရှိသူတွေနဲ့ ညှိနှိုင်း လုပ်ဆောင်ခဲ့ကြ တယ်။”
“သည်ကိစ္စက အခုအချိန်မှာတော့ သာမန်ဖြစ်ရိုးဖြစ်စဉ်တစ်ခုလိုမြင်သွားကြပြီဆိုပေမယ့် လူမှုပတ်ဝန်းကျင် တနည်း လူအများစုကတော့ လိင်တူချင်းမျိုးပွားတဲ့ဖြစ်စဉ်ကို အပြည့်အဝလိုလိုလားလာ အသိအမှတ်ပြုကြိုဆိုတာမျိုးမရှိသေးပါဘူး။ပြီးတော့ လူအချို့က အမျိုးသား တစ်ယောက် ကိုယ်ဝန်ဆောင်နိုင်တဲ့ဖြစ်စဉ်ကို မသိနားမလည်သေးတာမျိုးရှိတယ်။ ခေတ်နောက်ပြန်ဆွဲလိုတဲ့သဘော anti-gay များက ထုတ်ပြန်ကြေငြာချက်တွေလုပ် ကန့်ကွက်ကြတာလည်း အများကြီးပါ။ Green Lake ဒေသမျိုး မြို့တွေတည်ထောင်ပြီး ဒယ်ဒီတို့လို လူအများစု နေထိုင်အသက်ရှင်ကြတာတော့ အတော်ကြာပြီ။”
ကိုကိုလွင်ဆိုသော သားငယ်လေးက ကျွန်တော့်အဖြေကို သဘောကျကျေနပ်ပုံရပြီး ရင်ခွင်ထဲကို ပြန်လည်တိုးဝင်ဖက်တွယ်ပြန်တယ်။ ကျွန်တော့်ငပဲကြီးမှာ ခပ်စောစောက မင်းဇေယျာဦးရဲ့ ခရေထဲ တဆုံးမြုပ်ထားလို့ ငြိမ်သက်နေတာကို အခုကိုလွင်လေးရဲ့အစပျိုးယုယ မှုကြောင့် ပြန်လည်လှုပ်ခါလာပါတယ်။ ကိုလွင်က လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကျွန်တော့်ရင်အုပ်အစုံက အမွှေးနုလေးတွေကိုထိုးဖွကလိသလို နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုလည်း ပွတ်တိုက်ကစားတယ်။
“အင်း….ဒါဆို မြို့ပတ်ဝန်းကျင်က ရှေ့တန်းကင်းစခန်းတွေရှိနေရတဲ့အကြောင်းပြောပြ”
“မှန်တယ်။ နှစ်အနည်းငယ်လောက် နောက်ပြန်ဆုတ်ပြီးပြောရရင် သည်မြို့ပတ်ဝန်းကျင်က လူနေအိမ်ခြေမရှိတဲ့ သစ်တောအုပ်ကြီး ဖြစ်ခဲ့တာ။ Green Lake ဆိုတာ mid-sized တပ်အခြေစိုက်စခန်းခြေကုတ်ယူခဲ့တဲ့နေရာဖြစ်ဖူးတယ်။ အစိုးရတပ်မတော်ကြီးထဲ တရားဝင် တပ်သားအဖြစ် တနည်း ကိုယ်ပိုင်အမှတ်မရသေးခင် အနယ်နယ်အရပ်ရပ်ကစုဆောင်းလာတဲ့ တပ်သားသစ်တွေကို လေ့ကျင့်သင်ကြား ပေးမယ့် တပ်စခန်းကြီးလို့ပြောရင်ရတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒယ်ဒီတို့လို လူတွေအတွက် အထူးပြုဒေသတစ်ခုတည်ဆောက်ဖို့လိုအပ်လာတဲ့ အတွက် သည်လိုတပ်စခန်းကို အခြားအခြေခိုင်ပြီးသား တပ်စခန်းတစ်ခုမှာ ပေါင်းစည်းလိုက်လည်းရနိုင်တာကြောင့် အစိုးရမင်းတွေ စီစဉ် ပြောင်းလဲပစ်တာ။ ရှေ့တန်းကင်းစခန်းလိုဟာလေးတွေ အခုထိထားရတာက သည်မြို့ကိုစောင့်ရှောက်ရာလည်းရောက်အောင် ဒယ်ဒီတို့ နေတဲ့ အိမ်ရာတွေ တိုက်တန်းလျားတွေရဲ့ လူအဝင်အထွက်စာရင်းကို ပျှမ်းမျှသဘောသိနိုင်အောင်လို့ဆက်ထားတဲ့သဘောပါ။ ဒါမှ လိုအပ်တာရှိရင် အစိုးရအနေနဲ့ အမြန်ထောက်ပို့နိုင်တာပေါ့။
“ဒါဆို သားရဲ့ဖေဖေ သက်ဇော်ဦးနေတဲ့ တိုက်ခန်းက ဘယ်ဘက်မှာရှိတာလဲဗျ”
“အေး…..သားငယ်ရဲ့ ဖေဖေ သက်ဇော်က သီတာကင်းစခန်းရှိတဲ့ဘက်ခြမ်းမှာ အခြားသော Green Lakers အချို့နဲ့နေထိုင်တာပေါ့”
“ဒါပေမယ့်…mmmmm…..နောက်တစ်ပတ်လောက်ဆို သည်အိမ်ကြီးကိုပြန်လာမှာ ဟုတ်တယ်ဟုတ်” ကျွန်တော့်လက်ချောင်းအစုံဟာ ကိုလွင်လေးရဲ့ သဘာဝချောဆီစိမ့်ထွက်စ ခရေတွင်းထဲ တဆုံးထိုးသွင်းလိုက်တာမို့ သူ့ပါးစပ်က ညည်းညူသံအချို့တိုးထွက်လာတယ်။
“ဟုတ်တယ်…သားလေး။ သူမကြာခင်ပြန်လာလိမ့်မယ်။ မနေ့ကပဲ ဒယ်ဒီ့စီ ဖုန်းမက်ဆေ့စ်ပို့တယ်။ သားငယ်ကိုတွေ့ရမှာမို့ ဝမ်းသာစိတ်လှုပ်ရှားနေတယ်”
ကိုလွင်လေးတယောက် လက်ခလယ်နဲ့ထိုးမွှေကလိနေတဲ့ ကျွန်တော့်အပြုအမူအယုအယကြောင့် ငြိမ်ငြိမ်သက်သက်မနေနိုင်တော့ဘဲ မရိုးမရွဖြစ်ဟန် တွန့်လိမ်စပြုလာတယ်။ လက်ချောင်းကို တဆုံးထိုးသွင်းကာ သူ့ prostate အဖုရှိရာဘက် မျှော့စမ်းသလို ကလိတာ နှုတ်ခမ်းသားတွေနဲ့ သူ့လည်တိုင်တဝိုက်ကိုပွတ်သပ်နမ်းရှုံ့တာတွေကော ကျွန်တော်လုပ်လိုက်တယ်။ သူ့ခရေအတွင်းသားတွေ ပူနွေးစိုစွတ်လာသလို ပါးစပ်ကနေ ငြင်းဆန်တားမြစ်တာမလုပ်နိုင်ဘဲ ညည်းညူသံသာ အဆက်မပြတ်ပြုပါရော။
“ဒယ်ဒီ….အား….ကိုငယ် မင်းဇေနဲ့ xxx လုပ်ပြီးပြီဆိုတာ သားသိပါတယ်….ဒါပေမယ့်…..သားနဲ့ကော နောက်ထပ်လုပ်ဖို့မရနိုင်ဘူးလား ဟင်….အ…ရှီး”
သူ့လက်တစ်ဖက်ကို ကျွန်တော့်ဘောင်းဘီဂွဆုံမှ ရွှေဥတွေပေါ်တင်ပေးကာ စမ်းသပ်ကိုင်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ ဂေါက်သီးတွေလို လုံးဝန်းပြီး ပြည့်တင်းနေတဲ့ ရွှေဥတွေဟာ စံချိန်မှီလိင်တံကြီးအောက်မှာနေရာယူနေတာမို့ ကိုလွင်လေးခမျာ ကိုင်ကြည့်ရင်း မျက်လုံးလေး ကလည် ကလည်ဖြစ်နေရော။ “ဘယ်လိုလည်း သားငယ်လေး…သည်လိုကိစ္စအတွက် အမြဲအဆင်သင့်လို့အဖြေပေးနေတယ်မဟုတ်လား။ ဒယ်ဒီ ပစ္စည်းကြီး တဖြည်းဖြည်းမာတောင့်လာတယ် ဟုတ်တယ်ဟုတ်”
“ဒယ်ဒီ…ဒယ်ဒီ့ဆွဲဆောင်မှု နည်းလမ်းတွေက ဘယ်လိုများလဲ….သားဖေဖေနဲ့ရော လိင်ကိစ္စပတ်သက်မှုရှိခဲ့ဘူးလား” နိမ့်မြင့်မညီတဲ့ အသက်ရှူသံခပ်တိုးတိုးနဲ့အတူ နှစ်ကိုယ်ကြားလေသံနဲ့မေးလာတယ်။
“ဒါပေါ့ အချိန်အတော်ကြာတဲ့အထိ အတူနေခဲ့ကြတာပဲ သားငယ်ရယ် ဘယ်လွတ်ပါ့မလဲ။ မိသားစုအဝန်းအဝိုင်းထဲမယ် သည်လိုပဲ လည်ပတ်နေခဲ့တာ”
“အား….ကြီးမားပြီး နွေးနေတာပဲ…တထိတ်ထိတ်နဲ့ သွေးတွေတိုးနေတယ်”
ကိုလွင်လေးက စကားလည်းပြော ကျွန်တော့်မျက်နှာတည့်တည့်ရှိရာလှည့်ကြည့်ရင်း တိုးကပ်လာပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ဦးသား မွတ်သိပ်တက်မက်စွာ နမ်းရှိုက်မိကြတယ်။ နှုတ်ခမ်းသားတွေ ပူးကပ်ပြီးခွဲခွာလို့မရတော့မယ့် အနေအထားထိ နမ်းပစ်လိုက်တာပါ။ သူ့ခရေဝထဲထိုးသွင်းထားတဲ့ ကျွန်တော့်လက်ချောင်းတွေကို ဖယ်နှုတ်ကာ သေးကျဉ်နုညံ့တဲ့ ခါးကိုပြောင်းကိုင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မတ်ထောင်ကာ ရမ်းခါလာတဲ့ ကျွန်တော့်ငပဲကြီးပေါ် သူ့တင်သားဆိုင်တွေနဲ့ဖိထိုင်ပွတ်သပ်ဖို့လမ်းကြောင်းပေးပစ်တယ်။ပေါင်ပေါ်ထိုင် နေရာက ငပဲထိပ်နဲ့သူ့ခရေဝပွတ်သပ်သလိုမျိုးဖြစ်အောင် ခါးအစုံကိုလှုပ်ရှားတာမို့ ဆယ်ကျော်သက်ငပဲကြီးက ကျွန်တော့်ဆီးစပ် အထက်ပိုင်းကို ထိုးကလော်နေပါရော။ များမကြာခင်မှာပဲ ကျွန်တော့်ငပဲကြီးဟာ သူ့ခရေထဲ တရစ်ခြင်းမြုပ်သွားတော့တယ်။ ငယ်ရွယ်သူ တွေကိုသဘောကျမိခြင်းက လမ်းကြောင်းပေးတာနဲ့ အထာသိစွာ လိုက်ပါလာတာပါပဲ။ မြင်းစီးသင်ပေးဖြစ်တဲ့အချိန်ပေါ့။
‘အင်း…ရှီး…သည်နေ့မနက် ကျောင်းကိုနည်းနည်း နောက်ကျမှသွားလည်း အဆင်ပြေလောက်ပါတယ်….အ” ပါးစပ်ကလည်း ခပ်တိုးတိုး စကားပြောဆိုသလို ညည်းညူမိန်းမောသံကလည်း အထူးတဆန်းထွက်လာတယ်။ လမ်းကြောင်းမှန်ကာ နာကျင်မှုနည်းသွားဟန်တူတယ် ခပ်ကြမ်းကြမ်း မြင်းစီးသလို သူ့ငပဲကလည်း အရည်ကြည်တွေစိုရွှဲနေအောင် စိမ့်ထွက်စပြုပါရော…။
*
အဲသည်ည ဟုတ်တယ် အဲသည့်ညမှာ Green Lake ရဲ့လူသိများသော Irish Pub တစ်ခုဖြစ်တဲ့ Thirsty Seahorse မှာ ကျွန်တော်ထိုင် ဖြစ်ခဲ့တယ်။ ကျွန်တော်တို့ အသက်အရွယ် 40s တန်း 50s တန်းလူအုပ်စုနဲ့ အလုပ်ဆင်းချိန်အိမ်မပြန်သေးဘဲ Thristy Seahorse ကို သောကြာနေ့တိုင်းမဟုတ်ရင်တောင် တစ်ခါတလေ အတူထိုင်ကြတာမျိုးပါ။ ဒေါက်တာသန့်စင်လည်းပါသလို ကောင်းဆက်နဲ့အတူ သည်မြို့ကိုပြောင်းရွှေ့လာတာမကြာသေးတဲ့ အိမ်နီးချင်းအသစ်အချို့လည်းပါတာပေါ့။ လင်ယောက်ျားလည်းဖြစ် ညီအစ်ကိုတော်စပ်တဲ့ ပိုင်ပိုင်နဲ့အတူ မလှမ်းမကမ်းမှာထိုင်နေတဲ့ ကိုယ်ဝန်ငါးလဗိုက်ပိုင်ရှင် နေလင်းထက် တယောက်လည်း အချိုရည်ခွက်ကိုကိုင်လျက် ကျွန်တော်တို့စားပွဲနဲ့ သိပ်မဝေးဘူး။ မျက်စောင်းထိုး စားပွဲမှာတော့ ကောင်းဆက်ရယ် ဝင့်ဝင့်ကြွားကြွားရင်အုပ်အစုံကို ရှပ်အင်္ကျီ ကြယ်သီး ဟစိအမြဲလုပ်ပြီးကြွားတတ်တဲ့ မင်းလွင်လတ်ဆိုတဲ့ ငနဲနဲ့အကြည်ဆိုက်ရင်းထိုင်နေတာ။
ကျွန်တော်တို့ လူမှုအဖွဲ့အစည်းရဲ့ အဓိကထိန်းကျောင်းအုပ်ချုပ်ပေးနေတဲ့ ၉ယောက်ပါ အုပ်စုတစ်ခု တနည်း မကြာခင်ကျင်းပတော့မယ့် ကောင်စီရွေးကောက်ပွဲအကြောင်း ပြောနေကြတာပါ။ ကောင်းဆက်က နှစ်နှစ်လောက် President အဖြစ်တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့ဖူးတာမို့ လိုက်နာရမည့်စည်းကမ်းအပြင် အခြားသော နည်းနိဿယတွေအကြောင်း နားလည်သူပါပဲ။ President ရာထူးအပြင် အခြားသော အရေးပါ ရာထူးနေရာသုံးခုအတွက် ရွေးကောက်ပွဲလုပ်ကြာမှာလေ။ နယ်မြေဒေသ စည်းနယ်နိမိတ်သတ်မှတ်မှု၊ လူမှုစီးပွားတိုးတက် အောင်ကြံဆောင်မှုအပြင် ကျန်းမာရေးဝန်ဆောင်မှုတွေကို အလေးပေးဆွေးနွေးကြသလို စကားဝိုင်းမှာရှိနေသူ လူအချို့ကတော့ Green Lake ဧရိယာကိုချဲ့ထွင်ဖို့နဲ့ မြို့နယ်စပ်နဲ့ မနီးမဝေးအထိ အိမ်ရာစီမံကိန်းတွေဖော်ဆောင်သင့်ကြောင်း စကားစကြပါတယ်။ အကြောင်းပြချက်က လူဦးရေ တဖြည်းဖြည်း များလာလို့ပဲဖြစ်ပါသတဲ့။ အဓိကက ကျွန်တော်တို့ လူ့အဖွဲ့အစည်းရဲ့ ကောင်းရာ ကောင်းကြောင်း လုပ်ကိုင် ဖော်ဆောင်နိုင်ဖို့နဲ့ ဘေးမကျရောက်ဖို့မဟုတ်ဘူးလား။
စကားဝိုင်းကိုတက်ရောက်သူ လူအုပ်စုတွေထဲ ကျွန်တော်က နောက်နားမှာ တိတ်တဆိတ်ထိုင်ကြသူများထဲပါတယ်။ သက်ဇော်လေး တနည်း သားသက်ဇော်ဦးတို့အပါအဝင် လူငယ်အများစုကို ပထမအသုက်အဖြစ် ရှေ့တန်းကင်းစခန်းတစ်ခုမှာ တာဝန်ချ အလှည့်ကျ နေခိုင်းဖို့ အဦးဆုံးဆုံးဖြတ်ကြသူများမှာ ကျွန်တော်မပါဝင်တာတော့အမှန်ပဲ။ ကောင်းဆက်သည်လည်း ကျွန်တော့်လိုခံစားရဟန်တူ တယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့အနေနဲ့စကားအများကြီးပြောလို့ရဟန်မတူဘူးထင်ပါရဲ့။ များမကြာခင် ကောင်စီအဖွဲ့ဝင်အဖြစ်ကနေ နှုတ်ထွက် တော့မှာရယ် ခေါင်းဆောင်ပိုင်း လူအသစ်တွေရွေးချယ်ဖို့အချိန်ကျရောက်လာတာရယ်ကြောင့်ပါ။ ဒါကြောင့် စကားဝိုင်းဟာ အနည်းငယ် တင်းမာမှုရှိလာတော့ ကောင်းဆက်နဲ့ကျွန်တော်အကြည့်ဆုံမိကြတယ်။ သူစကားဝိုင်းကနေ ခဏလောက် အနားယူဖို့လိုအပ်ကြောင်း သဘောပေါက်စွာ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်သား ထရပ်ကာ မိနစ်ပိုင်းလောက် အပြင်ထွက်ခဲ့ကြပါတယ်။
Seahorse အဆောက်အဦးရဲ့နောက်ဘက်မှာ ပေါ်တီကိုခပ်သေးသေးလေးရှိသလို မီးလန့်ရင်အရေးပေါ်သုံးဖို့လှေကားတစ်စင်း ရှိပါတယ်။ မအေးတအေး ဖေဖော်ဝါရီလေတိုက်နေတဲ့ အပြင်ဘက်ကို ကျွန်တေ်ာတို့ထွက်လိုက်တော့ ခဏကပြောသော နေရာ တဝိုက်မှာ လူအချို့ Camp Chairs လေးတွေနဲ့ ဟိုသည်ထိုင်လျက် ရယ်မောစကားပြောနေကြတယ်ဗျ။ အဲတာနဲ့နှစ်ယောက်သား နောက်ပြန်ဆုတ်ကာ အခန်းထဲမဝင်ဘဲ သည်အတိုင်း မလှမ်းမကမ်းမှာ တိတ်တဆိတ် မတ်တပ်အတူရပ်နေမိရော။ နောက်တော့ ကောင်းဆက်က တစ်ချက်ရယ်သွမ်းသွေးရင်း “စကားဝိုင်းထဲ ကျုပ်ပြန်ဝင်လိုက်ရင် စိတ်ညစ်စရာပိုဖြစ်လာနိုင်မလားလို့ ဘော်ဒါကြီး” လို့ပြောလာတယ်။
“အင်း…ခင်ဗျား စကားဝိုင်းမှာ တော်တော်များများဝင်မဆွေးနွေးဘဲ ဘာကြောင့်နှုတ်ဆိတ်နေတယ်ဆိုတာ ကျွန်တော်သဘောပေါက် ပါတယ်။ သူတို့လုပ်နိုင်သလောက် လုပ်ကြပါစေဗျာ။ ခင်ဗျားက ကောင်စီအဖွဲ့ဝင်အဖြစ် ဆက်မနေတော့ဘူးမဟုတ်လား။ သိပ်ပြီးတော့ စိုးရိမ်ကြောင့်ကြတာမျိုး မရှိရတော့ပါဘူးလေ။”
“ကျုပ်ဘ၀ အစိတ်အပိုင်းတစ်ရပ်ဖြစ်ခဲ့တာအမှန်ပါပဲ။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်တို့လိုလူမှုအသိုင်းအဝိုင်းအတွက် အကျိုးသက်ရောက်မှုရှိနိုင်တာမို့ ရှေ့တန်းကင်းစခန်းမှာ အလှည့်ကျတာဝန်ထမ်းဆောင်တဲ့ကိစ္စကို ပြန်အသက်သွင်းလိုက်ရတာ။ Gamma guys တွေ အကြောင်းကြား လိုက်ရတဲ့အချိန် လူတိုင်းလိုလို စိုးရိမ်ကြောင့်ကြစိတ်ဝင်တယ်ဆိုတာ ကျုပ်သိပါတယ်….။” လအနည်းငယ်လောက်က တိုက်တန်းလျား အများစုနဲ့ သိပ်မဝေးသော ကင်းစခန်းတစ်ခုမှာ ဒေသခံရဲအချို့က ကိုယ်ဝန်ဆောင်အမျိုးသားတစ်ယောက်ရဲ့ဝမ်းဗိုက်ထဲမှ သန္ဓေသား လောင်းတစ်ခု တိုက်ခိုက်အယူခံရကြောင်း တွေ့ခဲ့ကြတယ်။
“အဲ့အချိန်မှာပဲ ကျုပ်က အိမ်မှာ သားတွေကိုပြန်ပြီး ဂရုတစိုက်ပြုစုပေးနေနိုင်ခဲ့တာ ဝမ်းသာနေကောင်း ဝမ်းသာနေလိမ့်မယ်။ အရင်က ကျုပ် ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပြခဲ့ဘူးပေမယ့် သည်မနက်ခင်းမှာပဲ နားလည်သဘောပေါက်ခဲ့တာ။ ကျုပ် သွေးမဆုံးသေးဘဲ ရာသီစက်ဝန်း ပြန်စနေခဲ့ပြီထင်တယ်” ကောင်းဆက်တယောက် ကျွန်တော့်ကို စကားအမျှင်မပြတ်ပြောနေပေမယ့် တစ်ခွန်းနဲ့တစ်ခွန်းကြား ခဏရပ် လေ့ရှိသလို သတိထားပြောနေပုံလည်းပေါက်ပါတယ်။
ကျွန်တော် သူ့ဘက်ကိုလှည့်မျက်နှာမူကာ မျက်ခုံးတစ်ချက်ပင့်ပြီး ကြည့်မိတယ်။ ကောင်းဆက်ရဲ့ အသက်က ၆၀နှစ်နားကပ်နေပြီ မဟုတ်လား။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်က တောင့်တင်းကြံံ့ခိုင်ဆဲဖြစ်သလို ကျန်းမာရေးလည်းကောင်းသူပါ။ ဒါပေမယ့် Green Lake မှာရှိတဲ့ သူ့အသက်အရွယ်တန်းမှာ ကိုယ်ဝန်ဆောင်တဲ့သူ နည်းမယ်ထင်တယ်။ ဘယ်လိုပြောမလဲ အမျိုးသားတွေ ကိုယ်ဝန်ဆောင်နိုင်တဲ့ ခေတ် မရောက်ခင်ကဆို လူတိုင်းလည်းသိပါတယ် သည်အသက်အရွယ်မှာ ကိုယ်ဝန်ယူဖို့ခက်တယ်ဆိုတာ။ အင်း….သူ့လို bottoms တွေ သဘာဝအလျောက် (အဲ…ဟာသနှောပြီး) သွေးဆုံးတဲ့အရွယ်ကို "manopause," ဆိုတဲ့စကားလုံးသုံးပြီး ရည်ညွန်းပြောဆိုခဲ့သော်ငြား ဘယ်အသက်အရွယ်မှာ ဘယ်သူသွေးဆုံးရမယ်လို့ ကံသေကံမပြောလို့မှမရတာနော်။
“တကယ်ကြီးလား ကောင်းဆက်ရာ။ နောက်ထပ်ကလေးတစ်ယောက် ရှိနေပြီထင်တာလား”
“သည်ခံစားချက်ကြီးက သိပ်မပြင်းထန်ပေမယ့်….ခံစားဖူးသယောင်ပဲ။ ကျုပ်နောက်ဆုံး ကလေးမွေးခဲ့တာက လွန်ခဲ့တဲ့လေးနှစ်လောက်က မလား။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်ထင်နေတယ်….သည်မှာစမ်းကြည့်ပါ” ကျွန်တော့်လက်တစ်ဖက်ကို ဆွဲကိုင်ပြီး သူ့အစာအိမ်အောက်ဖက်နားကို တင်ပေး စမ်းသပ်စေပါတယ်။ အဲသည့်နေရာက နွေးနေတာပဲဗျ။
အရိုးခိုက်အောင် ရုတ်ခြည်းတိုက်ခတ်လာတဲ့ အပြင်လေအေးအေးကြောင့် ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် နီးနီးကပ်ကပ် မတ်တပ်ရပ် နေမိကြ တယ်။ တိရစ္ဆာန်များဟာ မိမိနဲ့လိင်ဆက်ဆံဖက်ပါတနာစီက ကိုယ်နံ့လိုမျိုး ရနံ့တမျိုးကို ရာသီချိန်မယ် ခွဲခြားသိနိုင်စွမ်းသတဲ့။ အခုလည်း မမှားဘူးဆိုရင် ကိုယ်ဝန်ဆောင်မျိုးပွားဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်နေတဲ့ တနည်း သုက်ပိုးမျိုးကောင်တွေကို ငံ့လင့်နေတဲ့ အမျိုးသား တစ်ယောက် ရဲ့ ထူးခြားတဲ့ကိုယ်နံ့ကို ကျွန်တော်ရနေပါရော။ ချက်ခြင်းကြီးကို ကျွန်တော့်ပေါင်ကြားက ငပဲကြီး ခေါင်းထောင်ထလာတာမို့ လေသံခပ် နိမ့်နိမ့်နဲ့ “Oh….I smell it, ကိုကောင်းဆက်ရေ” လို့ပြောလိုက်မိတယ်။
သူ မခို့တရို့ပြုံးကာ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ လူရှိမရှိ ဟိုသည်ကြည့်ပြီး ကျွန်တော့်ကို ခေါင်းတစ်ချက်ဆတ်ပြတယ်။ “ကျုပ် ကိုယ်ဝန်တားဆေး ဘာမှမထိုး မလုပ်ထားဘူး မလိုအပ်ဘူးထင်လို့။ ဒါပေမယ့် အခုတော့ နောက်ထပ်ကလေးတစ်ယောက် ရချင်တယ်လို့ ခံစားနေရတယ်။ ပြီးတော့ တကယ်လို့များ ကိုယ်ဝန်ရှိရင် ကျုပ်ကလေးရဲ့ Primary Fafther အဖြစ် ခင်ဗျား ဖြစ်စေချင်မိတယ် ဇေယျာလင်းရေ…။ ကျုပ်တို့မိသားစုဝင်တွေဟာ အချင်းချင်း အလွန်ရင်းနီးကြတာမဟုတ်လား။ ကျုပ်အထင် အချိန်ကျပြီထင်သား။”
‘ကိုကောင်းဆက်ရာ ခင်ဗျားဘက်က သေချာရင် ကျွန်တော် ကလေးမလိုချင်ဘူးလို့ ဟန်မဆောင်ချင်တော့ဘူးရယ်။ သည်အကြောင်း တွေးမိတာကြာပါပြီ။ အသက်အရွယ်အရ ခင်ဗျား ကလေးယူဖို့မရှိတော့ဘူး သွေးဆုံးပြီလို့ ကျွန်တော်ထင်နေတာ။” ကျွန်တော် ပြောလည်းပြော ပေါင်ကြားက အထုပ်အထည်ကို နေရာတကျ သက်သောင့်သက်သာဖြစ်အောင် လက်နဲ့ကိုင်ပြီးပြင်လိုက်တယ်။
စကားစမြည် ဟိုသည်လမ်းကြောင်းမနေတော့ဘဲ တဖက်လှည့်ကာ ကောင်းဆက်တယောက် ဝတ်ထားတဲ့ဘောင်းဘီကိုဇစ်ဆွဲဖွင့်ပြီး အောက်ကိုလျှောချွတ်ချလျက် မလှမ်းမကမ်းက ခုံတစ်ခုပေါ်တင်လိုက်ပါတယ်။ အကြည့်မလွှဲမိတဲ့ ကျွန်တော့်မြင်ကွင်းထဲမှာ တောင့်တင်းသန်မာတဲ့ ကောင်းဆက် ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းအလှ ဘွင်းဘွင်းကြီးပေါ်လာတာပါ။ ဖွင်ထားတဲ့ အခန်းမီးရောင် မလင်းတလင်းမှာ တင်းရင်းဝိုင်းစက်ပြီး ချောမွတ် လှပတဲ့ တင်သားဆိုင်ကြီးတွေက ပြည့်ပြည့်၀၀ဗျာ…တောက်။ ကျွန်တော်လည်း အသက်ပြင်းပြင်းတချက်ရှိုက်လိုက်ရင်း ဝတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဆွဲဖွင့် ခေါင်းထောင်ထလာတဲ့ ငပဲကြီးကိုအပြင်ထုတ်လျက် ရှေ့တိုးကပ်ရပ်ပစ်တယ်။ သူ့ခါးအစုံပေါ် ကျွန်တော့်လက် နှစ်ဖက်နဲ့စုံကိုင်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းချင်း ထိကပ်ပွတ်တိုက်မှုလုပ်လိုက် ပါတယ်။ ပြီးမှ ကျွန်တော့်လက်ခလယ် လက်ချောင်းများနဲ့ စိုအိ နုညံ့တဲ့ သူ့ခရေဝထဲ အသာအယာ ထိုးသွင်းပွတ်သပ်လိုက် ပြန်ထုတ် လိုက်နဲ့မှ တဆုံးထိုးထည့်ကာ အတန်ကြာ ကစားပေးပစ်တယ်။ လမ်းကြောင်းဖောက်တဲ့ သဘော ကလိတဲ့သဘောလည်း ပါပါတယ်။ မိနစ်ပိုင်းအတွင်းမှာ စေးကပ်ကပ်အရည်ကြည်အချို့စိမ့်ထွက်လာတဲ့အပြင် သူ့နှုတ်ဖျားကနေ ညည်းညူသံအချို့မတိုးမကျယ်ထွက်ကျ ပါရော။ သိပ်မဝေးတဲ့ ဆိုဖာခုံမှာထိုင်နေတဲ့ စုံတွဲတစ်တွဲက ဘာဖြစ်တာလဲလို့ တစ်ချက်စူးစမ်းတဲ့သဘောလှည့်ကြည့်ကာ အထာပေါက် လျက် သူတို့လက်ထဲက ဘီယာခွက်တွေကို ပင့်မြောက် cheer လုပ်ရင်း ပြောလက်စစကားကို ဆက်ပြောနေကြလေရဲ့။
ကျွန်တော် သူ့လည်တိုင်ကို ငုံ့နမ်းပေးရင်းမှ ငပဲတချောင်းလုံးအား ခရေဝထဲ တဆုံးဖိသွင်းလိုက်တယ် ခပ်ဖြေးဖြေးပေါ့။ ကလေးမွေးဖွား ဖူးသူလို့ ပြောရမှာတောင် ခပ်ခက်ခက် ကြပ်တည်းပြည့်သိပ်နေတာမို့ကျွန်တော့်ငပဲကြီး တရစ်ခြင်းအကုန်သွင်းလိုက်တာ ခပ်ထန်ထန် ဘဲ သူလက်ခံပါတယ်။ ငပဲထိပ်ပိုင်းလေးဘဲ အထုတ်အသွင်းလုပ်လိုက် တဆုံးထည့်မွှေလိုက် အထုတ်အသွင်း ခပ်မြန်မြန်လုပ်လိုက်နဲ့ဗျာ သူ့ prostate နဲ့တကွ သားအိမ်ခေါင်းကို တို့ထိ ပွတ်တိုက်နေမိတာပါ။ သူ့အသက်ရှူသံခပ်ပြင်းပြင်းနဲ့အတူ အာခံတွင်းနံ့ ကိုယ်သင်းနံ့ တွေလည်း မရိုင်းဘဲ ခပ်ယဉ်ယဉ်ရတာများ ကျွန်တော့်စိတ်ကို ပိုထန်လာစေပါတယ်။ ကြီး ကြာ ရှည်လှတဲ့ ကျွန်တော့်ငပဲကြီး အပြင်ကို မထုတ်ဘဲ အသာ-ိုးညှောင့်လိုက် မြန်လိုက်လုပ်တာ ပညာသားပါရတယ်ဗျ။ အခန်းထဲမှာက ကိုယ်တွေနှစ်ယောက်တည်းမဟုတ်ဘူး။ သည် ခရေတွင်းထဲကို သူ့လင်တွေ -ီးနဲ့-ိုးတာ ဘယ်လောက်များ အထာကျနေသလဲပဲ ကောင်းဆက်ရဲ့တုန့်ပြန်ပုံက Pro ကျနေရော။ အား….များမကြာခင် Green Lake ဒေသအတွက် သား လူမမယ်လေးတစ်ယောက် အတူတကွမွေးဖွားစောင့်ရှောက်ဖို့ အသင့်ဖြစ်တော့ မှာ။
“Danm…” ကျွန်တော့်ငပဲကြီးကို ခပ်ဖြေးဖြေး တရစ်ခြင်းဖိသွင်းချလိုက်ချိန် သူ့နှုတ်ဖျားမှ ခပ်တိုးတိုးရေရွတ်သံထွက်လာသလို အရှိန်မြှင့် ဖို့၊ ဆောင့်ချက်မြန်လာတော့လည်း ပြတင်းတံခါးဘောင်တစ်ခုကို လက်နဲ့ကိုင်အားပြုရင်း ထိုးသွင်းဆောင့်ချက်တွေအတွက် အဆင်သင့် ပြင်ထားပြန်တယ်။
“သည်နေ့တော့ နှစ်ချီလောက်ဆွဲဖို့ ကျွန်တော်အသင့်ပဲနော် ကိုကောင်းဆက်” လို့ သူ့နားရွက်နား ငုံ့ကိုင်းတိုးကပ်ကာ စကားတိုးတိုး ပြောလိုက်တယ်။ “ကျွန်တော့် လှော်ချက်တွေအတိုင်း ခင်ဗျားရွေ့ဖို့ပဲလိုတယ် သုက်တွေပန်းထည့်မှာ -င်ထဲပြည့်နေအောင်”
နောက်တော့ စကားမပြောတော့ဘဲ အလုပ်နဲ့ ကျွန်တော်သက်သေပြပါတယ်။ ကျွန်တော်နဲ့ ကောင်းဆက် ပြုမူသမျှကို ရှေ့နားကအတွဲ က မမှိတ်မသုန်ထိုင်ကြည့်ကြတဲ့အပြင် ဝတ်ထားတဲ့ဘောင်းဘီကိုယ်စီမှ ငပဲတွေကိုထုတ်ပြီး ကော်ဖီဖျော်ကြပြန်တယ်။ ကောင်းဆက် နှုတ်ဖျားမှ ညည်းညူသံတွေဟာ ကျွန်တော့်လှော်ချက် ဆောင့်ချက်များအတိုင်း မြင့်သထက်မြင့် ကြမ်းသထက်ကြမ်းလာတယ်။ အမျိုးသားတွေရဲ့ G-spot လို့ပြောရမယ့် သူ့ prostate ကိုရော သားအိမ်ခေါင်းကိုရော ထိထိမိမိဖြစ်အောင် ကျွန်တော်ပညာပြပါတယ်။ နှစ်ချီဆွဲမယ် ဘာညာ ကျွန်တော်ကြွေးကြော်ထားသော်လည်း ကောင်းဆက်ပညာပြန်ပြပုံကသင်းတယ်။ ကျွန်တော့်ငပဲကြီးကို တဆုံးသွင်း ထည့်လိုက်တိုင်း ခရေကြွက်သားများနဲ့ညှစ်ထားသလို ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ချိန်မယ် အပြင်ကို အကုန်မထွက်သွားအောင် သူ့တင်သားတွေ နဲ့ နောက်ပစ်ပြန်ဆောင့်တယ်လေ။
“ရှီး….ကိုကောင်းဆက်…ခင်ဗျား သောက်ရမ်းအထာနပ်တယ်” ကျွန်တော် သက်ပြင်းမောချကာ သုက်ရည်တွေကို အားရပါးရ ပန်းထည့် လိုက်ပါပြီ။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ဦးသား မွတ်သိပ်စွာနမ်းမိပြီး မလှမ်းမကမ်းကအတွဲကို စူးစမ်းတော့ သူတို့လည်း သုက်ရည်တွေ အားကုန် ပန်းထုတ်ထားတာမို့ စက္ကူတစ်ရှူးနဲ့သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေကြတာတွေ့ရတယ်။
*
နောက်တစ်နေ့မနက် ကောင်းဆက်ရဲ့အိမ် ကောင်းဆက်ရဲ့အိပ်ရာပေါ်မယ် သူ့ကိုထွေးဖက်ထားရင်း ကျွန်တော်နိုးလာပါတယ်။ ယောက်ျားသဘာ၀ နံနက်ခင်း ထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြစ်လာတာကို သူ့ခရေထဲ လျောသွင်းလိုက်ရင်း အသာအယာ အထုတ်အသွင်း လုပ်လျက် လင်းဆွဲတစ်ချီဆွဲမိတယ်။
ပြီးလုပြီးခင်မှာပဲ အိပ်ရာနံဘေး ဗီရိုပုပေါ်တင်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်လက်ကိုင်ဖုန်းမှ vibrate ဖြစ် အသံပြုတာမို့ကြည့်လိုက်တာ ဒေါက်တာသန့်ဇင် ဖုန်းခေါ်နေကြောင်း သိရရော။
တစ်ဝက်တပျက် ကျွန်တော့်ငပဲကို ကောင်းဆက် ခရေထဲကျင်းစိမ်ထားရင်း ဖုန်းဖြေလိုက်ပါတယ်။
“ကိုဇေယျာ….ခင်ဗျား…ကျုပ်ဆေးခန်းကို မြန်နိုင်သမျှမြန်မြန်လာဖို့လိုတယ်ဗျို့….သက်ဇော်လေး….ရှေ့တန်းကင်းစခန်းမှာ တစ်ခုခု အမှားအယွင်းဖြစ်သလိုပဲ”
“လာပြီ ဒေါက်တာ…အခုထွက်လာပြီ”
Alex Aung (2 April 2025)
To be continued…..
စာကြွင်း။ ။ ကျွန်တော် ရှောင်ကျဉ်တဲ့ စာရေးသားမှုပုံစံအချို့ရှိတဲ့အထဲမှာ Incest အမျိုးအစားပါဝင်ပါတယ်။ သို့သော်လည်း သည် Green Lake ဝတ္ထုမှာတော့ တိတိပပကြီးကိုရေးထားပါတယ်။ အခုလက်ရှိ အပိုင်း ၆ ရောက်ပါပြီ။ အပိုင်း ၇မှာ ဇာတ်သိမ်းလိုက် မယ်လို့စဉ်းစားထားပါတယ်။ အပိုင်း တစ်ကနေ ခုနှစ်ထိ တင်ပြီးချိန်ကျရင် အစအဆုံး ပြန် proof လုပ်မယ်လို့တွေးထားတယ်။ ဖတ်လို့ အဆင်မပြေရင် sorry ပါနော်။
