Hey friends!
Look, there's just something about a cocky yob, who can't keep his
hands off his own junk, giving you the sort of smirk that says he
could ruin your world - or maybe just your ass.
_____________<<<<<<<<<<<__________________
As always, I appreciate you reading, and I love getting emails -
kyawkyawster@gmail.com!
~ Alex Aung ♥
________________________________
** You Can't Say No To Bad Boys **
တော်တော်ကလေးဆန်ခဲ့တာပဲ။ ဟုတ်တယ်…မျက်လုံးတွေကိုမှေးမှိတ်ပြီး ငြိမ်နေလိုက်တာနဲ့ ရှေ့က အမည်မသိ သူစိမ်းသုံးယောက် မြင်ကွင်းမှ ကွယ်ပျောက်သွားတာမျိုး ဖြစ်ချင်တဲ့ စိတ်ကူးဝင်လာ တွေးထင်လာလိုက်ပုံများနော်။ ဒါပေမယ့် သူတို့ပြုလုပ်သလို စမ်းလုပ်ကြည့် ချင်သေးတယ်။
သူတို့လုပ်ရပ်က ဘယ်လို ရလာဒ်က ကောင်းမကောင်း၊ ဘာတွေဖြစ်ပျက်သွားနိုင်တယ်ဆိုတာမျိုးတွေ အကဲဖြတ် ချင့်ချိန်တာမျိုး မလုပ်ဘဲ သည်အတိုင်း စောင့်ကြည့်ချင်တဲ့ အတွေးတစ်ခုတည်းပါ။ သူတို့တွေနဲ့ အကြည့်ခြင်းဆုံဖို့ မကျိုးစားဘဲ ကျွန်တော့်မျက်နှာတစ်ဝက်လောက် ကို mask တစ်ခုနဲ့ဖုံးကွယ်ထားလျက် စိတ်မဝင်စားသယောင် ပုံဖမ်းထားပါတယ်။ စိုးရိမ်ကြောင့်ကျမှုစိတ်ကြောင့် ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ထားတဲ့ လက်သီးဆုပ်မှာလည်း အသားထဲလက်သည်းတွေနစ်ဝင်သွားမတတ်ပေါ့။ ကျွန်တော့်တကိုယ်လုံးလည်း ဘာရယ်မဟုတ်ခပ်ကျုံ့ကျုံ့ထိုင်နေ ရင်း ခေါင်းထဲမလည်း သရဏဂုံသုံးပါးကို အပြန်ပြန်အလှန်လှန်လည်ပတ်ရေရွတ်သလိုမျိုး စကားတစ်ခွန်းကို အထပ်ထပ်အခါခါရွတ်နေမိပြန် တယ်။
‘သည်နေရာမှာ မထိုင်နဲ့။ သည်နေရာမှာမထိုင်နဲ့။ သည်နေရာမှာမထိုင်နဲ့”
ကျွန်တော် အဲ့သလို ရေရွတ်မိခဲ့တာက တမင်စိတ်ငြိမ်အောင်ရွတ်ခြင်းမဟုတ်ဘဲ လူတောမတိုးတဲ့ နဂိုဗီဇကြောင့်အထိတ်တလန့်ပါးစပ်က ထွက်လာတာဖြစ်မှာပါ။ ဘတ်စ်ကားစီးရင် များသောအားဖြင့် နောက်ဆုံးတန်းမှ ခုံတစ်ခုံမှာထိုင်လေ့ရှိပါတယ်။ ကိုယ်မသိတဲ့အခြားသူစိမ်းများ က ကျွန်တော့် ဦးခေါင်းနောက်ပိုင်း၊ လည်တိုင်၊ ပခုံးပြင်ကျယ်တွေကို ကြည့်ပြီး ဝေဖန်ကြမှာကို မလိုလားဘူး။ တစ်စုံတစ်ယောက်ကများ စကားမပြောဘဲ ကျွန်တော့်ကို စိုက်ကြည့်နေရင်ကို ကြက်သီးမွှေးညှင်းထောင်ထလာတတ်တာမျိုးကြောင့်ပါ။
သည်ကောင်လေးသုံးယောက်က ကျွန်တော့်ကို မသိပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်ဝတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီနောက်ပိုင်းမှ တင်သားလုံးလုံးတွေကို ကြည့်ပြီး စကားတွတ်ထိုး ရယ်မောနေကြတယ်လေ။
ဘတ်စ်ကားဒရိုင်ဘာက လမ်းတစ်ခုအရောက် ရုတ်ခြည်းကွေ့ချလိုက်တာ စီးနင်းလိုက်ပါလာသူအချို့ ယိုင်းယိုင်အခြေပျက်သွားကြတဲ့အခိုက် ဟိုကောင်လေးသုံးယောက် အသံကျယ်ကျယ်နဲ့ ရယ်မောပြန်တယ်။ သူတို့စီကထွက်တဲ့အသံကျယ်မကျယ် ဂရုမစိုက်ဘူး အခြားခရီးသည် တွေလို ဆိတ်ငြိမ်စွာ စီးနင်းဖို့စိတ်ကူးဟန်လည်းမရှိပြန်ဘူး။ ဘတ်စ်ကားပေါ် စီးနင်းလိုက်ပါလာတဲ့ ခရီးသည်ကလည်း သိပ်မများတာကြောင့် တော်ပါသေးရဲ့။ ကားယိမ်းသွားလို့ လက်ထဲပွေ့ကိုင်ထားတဲ့ စာအုပ်အချို့ပြုတ်ကျတာကြောင့် ကုန်းကောက်လိုက်ချိန်မှာ ရယ်သံအချို့ ထွက်လာပြန်ပါတယ်။
ခေါင်းပြန်အမော့ ရှေ့တည့်တည့်ကနေ သွားအဖြီးသားနဲ့ လာထိုင်နေသူတစ်ယောက်ကြောင့် စိတ်ထဲထိတ်ကနဲဖြစ်သွားတယ်။
နောက်ထပ်နှစ်ယောက်ကလည်း ကျွန်တော့်နံဘေးနားမယ် ကပျက်ကချော် ခြေလက်ကားယားနဲ့လာကပ်ထိုင်ကြပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ခန္ဓာကိုယ်ကို ကျုံ့လျက် ကားပြတင်းပေါက်ဘက် တိုးကပ်ထိုင်မိတယ်။ ထမထွက်မိဘဲ သည်လိုတိုးထိုင်လိုက်ခြင်းက အမှားများလား။ သည်လူတွေကို စကားခွန်းတုန့်မပြန် သူတို့လိုချင်တာ ပြန်မပေးရင် ထထွက်သွားလိမ့်မယ်လို့ ကျွန်တော်ယူဆခဲ့တာ။ အာမခံချက်တော့ မရှိဘူးပေါ့လေ။ ကျွန်တော့် ဦးနှောက်ထဲလဲ ပုံမှန် ခပ်ရိုးရိုးပဲတွေးတော လိုက်မိတာကိုး။ သူတို့ကိုလစ်လျူရှုပြီး ကားပြတင်းအပြင်ဘက်ကို ကြည့်ရင်း ငြိမ်နေပစ်တယ်။ သူတို့ဘာသာသူတို့ စကားစမြည်ပြောပြီး ဘတ်စ်ကား ဆက်စီးလာကြတယ်ပေါ့။
"တစ်ယောက်တည်း ငြိမ်လှချည်လား ငါ့ကောင်?"
သွားအဖြဲသားနဲ့မေးလာပုံက စိန်ခေါ်နေသလိုလိုရယ်။ လျှာထိုးဦးထုပ်ဆောင်းထားပြီး အသက်အရွယ် နှစ်ဆယ်ပင်မပြည့်လောက်သေးတဲ့ ကောင်လေးကမေးတာ။ အသက်သာငယ်တာ အတွေ့အကြုံက တက္ကသိုလ်ဘွဲ့ရဖြစ်နေဟန်တူပါတယ်။ ကျွန်တော် သူ့ကို မျက်လွှာတစ်ချက် ပင့်ကြည့်လိုက်ရင်း မရယ်မပြုံးနဲ့ “ဟုတ်တယ်…မင်းကော” လို့စကားခွန်းတုန့်ပြန်လိုက်တယ်။
စကားကြောမရှည် တုံးတိတိနဲ့ ကျွန်တော့်ဖြေကြားပုံက သင်းတယ်။ ဟုတ်တယ် ခပ်တိုတိုပြန်ပြောတာက စိတ်မဝင်စားတဲ့ပုံပေါက်အောင် လုပ်တာပါပဲ။
လူကို ဘာမှတ်နေတယ်မသိ မျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ပြပြီး “Oh, ငါတို့အုပ်စုက လွင့်နေကြတာနော်….ပေါက်တယ်ဟုတ်….ငြိမှာ နည်းနည်းမှ မင်းမစိုးရိမ်ဘူးလား”
အခြားနှစ်ယောက်က တစ်ယောက်ပခုံး တစ်ယောက်လှမ်းပုတ်လိုက်ရင်း အသံကျယ်ကျယ်ရယ်မောနေကြရော။ ကျွန်တော့်မှာ မရဲတရဲ သွားအဖြီးသားလုပ်ပြရပါတယ်။
“ဒါဆို….အလုပ်အင်တာဗျူးဖြေဖို့ ဒါမှမဟုတ် တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ ချိန်းထားတာလား မင်းက” သူက ကျွန်တော့်တကိုယ်လုံးကို အထက်အောက် စုန်ဆန်ကြည့်ပြီး မေးလိုက် ရယ်သွမ်းသွေးလိုက်လုပ်တယ်။ နောက်နှစ်ယောက်ကလည်း ဘာတွေသဘောကျနေတယ် မသိဘူး ရယ်လို့မဆုံးတော့ဘူး။
ကျွန်တော်ဝတ်စားထားတာက ပြောရလောက်အောင် smart ကျမနေပေမယ့် သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြစ်အောင် ကျိုးစားဝတ်ဆင်ထားတာပါ။ အနက်ရောင် ဂျင်းဘောင်းဘီ၊ အရောင်လွင့်ပျယ်နေတာ မဟုတ်သော်လည်း မပါသလောက် မီးခိုးရောင်ရှပ်အင်္ကျီ ကြယ်သီးတပ်နဲ့ ကျောပိုးအိတ် အနီရောင် တစ်လုံးလွယ်ထားတယ်။ ဘယ်လိုပြောမလဲ သည်လိုအသွင်အပြင် အဝတ်အစားပုံစံခပ်ဆင်ဆင်တွေ အိမ်က ဘီရိုထဲမှာ အများကြီးပါ။ အချိန်ကာလအလိုက် ကြိုက်မိတာရှိရင် ဆင်တူအများကြီး ဝယ်ဝတ်လေ့ရှိတဲ့သူထဲ ကျွန်တော်ပါလို့ပါပဲ။
ခဏနေတော့ အပြာရင့်ရောင်အစင်းတွေပါတဲ့ အဖြူရောင် tracksuit ဝတ်ထားတဲ့ ငနဲက ကျွန်တော်ဝတ်စားထားတာက အသုဘ သွားမယ့် ပုံစံလို့ပြောပြီးလှောင်ရယ်တယ်။
“တစ်ခုမှမဟုတ်ဘူး” ကျွန်တော် ခပ်တိုတိုပဲ အော်ပြောလိုက်တယ်။
အခြားနှစ်ယောက်ကို သူ မျက်ခုံးပင့်မြောက်ပြပြီး ထိုင်နေတဲ့ ကျွန်တော့်မျက်နှာအနား ငုံ့ကိုင်းတိုးကပ်ကာ “လေသံမာလှချည်လား မောင်ဆန်းကြယ်ရဲ့….သည်နေရာ ဝန်းကျင်က ကျုပ်တို့အပိုင်နော် နည်းနည်းလျော့ဦး”
ကျွန်တော် ပခုံးနှစ်ဖက်ကိုတွန့်ပြလိုက်တယ်။
ကျွန်တော့်အနားကို သူတိုးကပ်ထိုင်ပြီး အိပ်ကပ်ထဲက တစ်ခုခုကိုဆွဲထုတ်ပါတယ်။ ကြည့်ရတာ Vape တစ်ခုခုလို့ထင်တာပဲ။ ကျွန်တော့် နှုတ်ခမ်းအနားကို တိုးကပ်ပေးတာမို့ “No Smoking” တံဆိပ် ကားမှန်တံခါးမှာ ကပ်ထားတယ်မြင်လားဆိုတဲ့သဘော လက်ညှိုးထိုးပြရင်း ငြင်းဆန်လိုက်တယ်။
အမူအယာနဲ့ပြလည်းမရဘူး လေသံနဲ့ခြိမ်းခြောက်လည်း ဂရုမစိုက်တဲ့ပုံစံနဲ့ Vape တစ်ချက်ရှိုက်လိုက်ကာ မိုးခိုးတွေကို ကျွန်တော့်မျက်နှာ ဘက်မှုတ်ထုတ်ပါတယ်။
“အေး….ခင်ဗျားကို တိုက်တယ်နော် မသောက်ဘူး။ ကျုပ်တို့မကြာခင် ရိက္ခာကုန်တော့မှာ ခင်ဗျား ပြန်ဖြည့်ပေးရတော့မယ်” empty pipe ကို လက်ပေါ်တင်ခေါက်ပြပြီး အတွန့်တက်တယ်။
ကျွန်တော် စိတ်မဝင်စားဟန် ပခုံးတွန့်ပြပြီး ကားပြတင်းဘက် တိုးကပ်ထိုင်လိုက်တယ်။ “ငါ့မှာ ငွေသားမပါဘူး။ Sorry”
သည်ကောင် မချိပြုံးပြုံးပြန်ပြီ။ သူဝတ်ထားတဲ့ အင်္ကျီရဲ့ အိပ်ကပ်တစ်ခုထဲလက်နှိုက်ရင်း ကျွန်တော့်ပေါင်ခွဆုံရှိရာကို အခြားလက်တစ်ဖက်နဲ့ လှမ်းပြီး ပွတ်ကိုင်အသားယူသေးတာ။ အိပ်ကပ်ထဲက သူ့ဖုန်းကို အသာဆွဲထုတ်ကာ “နိုး ပလုံပလမ်….No problem ပါဗျာ။ နည်းပေါင်းစုံနဲ့ ငွေပေးခြေလို့ရပါတယ်။”
ကျွန်တော် ထောင်းကနဲ ဒေါသထွက်စွာ သူ့ဘက် ခေါင်းပြန်လှည့်ထိုင်ရင်း မျက်နှာကိုတည့်တည့်ကြည့်လျက် လက်ထဲက handset ကိုလည်း ရှိုးလိုက်ပါတယ်။ သည်ကောင် တောင်းဆိုတာလည်းမဟုတ် တောင်းခံတာလည်းမလုပ် ဇွတ်တရွတ်ပါလား။ ကျွန်တော် သက်ပြင်းမော တစ်ချက်ချရင်း ကျောပိုးအိတ်ထဲက ဖုန်းကိုဆွဲထုတ်လိုက်ရတယ်။
အပြုံးပြုံးတာများ ပါးစပ်နားရွက်တက်ချိတ်တော့မယ်။ ကျွန်တော့် ဖုန်းမျက်နှာပြင်ကို လက်နဲ့အသာ တစ်ချက် နှစ်ချက် လှမ်းတောက်သေး တာ။ သူ့အပြုအမူ ဟန်ပန် လေသံတွေက ကျွန်တော့်အတွက် နှစ်လိုဖွယ်မဖြစ်တာတော့ အမှန်ပဲ။
"Five okay?" လို့ကျွန်တော်ပြောပြီး ဖုန်းကိုပြန်ပိတ်ဖို့ ကျွန်တော်ကြိုးစားခဲ့ပါတယ်။
သူ တခစ်ခစ်ရယ်သွမ်းသွေးကာ ကျွန်တော့်ဖုန်းမျက်နှာပြင်ပေါ် လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ခပ်သွက်သွက်တို့ထိတယ်။ “တစ်ဆယ်လောက် တော့ လုပ်လိုက်ပါ။ ဟုတ်တယ်ဟုတ်….ဘော်ဒါကြီး”
ဖုန်းမျက်နှာပြင်ပေါ်က ဂဏန်းတွေကိုတို့ထိနေတဲ့ သူ့လက်ချောင်းများကို ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ ကျွန်တော်စောင့်ကြည့်နေရပါတယ်။
“ပြီးတော့ ဆက်လုပ်လေ….” ကျွန်တော်လုပ်ကိုင်နေတာကို နောက်တစ်ကြိမ် စူးစိုက်ကြည့်ပြန်တယ်။ အခုတော့ သူ့လေသံနည်းနည်း ငြင်သာ လာတယ်။ နှစ်ဦးသား ပြောဆိုဆက်ဆံနေတဲ့အနေအထားအရ ကိုယ်စီကြားလိုက်ရသော လေသံကို သဘောကျမိသွားကြဟန်ပါပဲ။ “ဘာလဲ တစ်ယောက်ယောက်ကို အကူအညီတောင်းမလို့လား။”
ဘေးလူကြားလောက်တဲ့အထိ ဂလုကနဲနေအောင် ကျွန်တော် တံတွေးမျိုချမိရင်း ဖုန်းမျက်နှာပြင်ဖန်သားပြင်ပေါ်က ကျွန်တော့် ဘဏ် အကောင့် App ထဲဝင်လျက် ငွေလွှဲရမည့် နာမည်ကို ရိုက်ထည့်လိုက်ပါတယ်။ “ကိုသူရိန် Bpay Account No….ဘယ်လောက်ကို ငွေပမာဏ ဘယ်လောက်လွှဲပြီးပြီ”ဆိုတဲ့ မက်ဆေ့စ်လေး ဖုန်းမျက်နှာပြင်ပေါ် တက်လာတယ်။
ကျွန်တော် ဘာစကားမှမပြောဘဲ စကားသံကိုငြိမ်ပြီးစောင့်လျက် မိနစ်အနည်းငယ်ကြာတော့ ခေါင်းမော့ကြည့်လိုက်တာမှာ သူက မျက်စိတစ်ဖက် မှိတ်ပြပြီး “ကျေးဇူးပါ မင်းသန့်”လို့ပြန်ပြောတယ်ဗျ။
ပြုလုပ်သမျှ စောင့်ကြည့်နေတာဆိုတော့ ကျွန်တော့်နာမည်ကိုလည်း သူသိသွားတာအမှန်ပဲ။ အစကဘာမှမထူးပေမယ့် သူ့နှုတ်ဖျားက ကျွန်တော့်နာမည်ကို ခေါ်ဆိုသံကြားလိုက်ရချိန်မှာတော့ ရင်ထဲထိတ်ကနဲခုန်သွားပါတယ်။
အခြား ကောင်လေးတစ်ယောက်က ကျိတ်ရယ်တယ်။
သူရိန်က သူ့လက်ကိုင်ဖုန်းကို တစ်ချက်စစ်ဆေးပြီးမှ အိတ်ကပ်ထဲပြန်ထည့်လိုက်တယ်။ ခပ်ကြပ်ကြပ်ဝတ်ထားတဲ့ ဂျင်းဘောင်ဘီကြောင့် ခြေထောက်တစ်ဖက် ကျဉ်လာသော အနေအထားမှာ သူက ကျွန်တော့်နောက်ပါးမှာ တိုးကပ်ထိုင်ပါတယ်။ ကျွန်တော့်ကို မတို့မထိ မကိုင် သော်လည်း ချစ်သူရည်းစားခြင်း စိတ်ကောက်ပြီး စကားမပြောဘဲ ကပ်ထိုင်နေကြသယောင်ဖြစ်နေတယ်။ ကျွန်တော်က ကားပြတင်းဘက် တိုးကပ်ထိုင်နေသလို သူက လက်နှစ်ဖက်စလုံး ဆန့်ထုတ်လျက် ကားထိုင်ခုံအမှီပေါ်တင်ထားတာမို့ လွင့်ပျံ့လာတဲ့ ကိုယ်သင်းနံ့နဲ့ ကိုယ်ငွေ့ ကို ခံစားသိမိနေရတယ်ပေါ့။
“ဒါဆို မင်းက ဘယ်ကိုသွားမလို့လဲ မင်းသန့်” ကျွန်တော့်အမည်ကို သူ့နှုတ်ဖျားမှ ရေရွတ်ဖို့ကြိုးစားပုံက စိတ်ဆိုးရအခက်ပါ။
“မြို့ထဲကိုသွားမလို့ပါ” ကျွန်တော် ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးပဲ ပြန်ပြောလိုက်တယ်။ သူတောင်းယူသွားတဲ့ ငွေပမာထက်ပိုပြီး လိုချင်တာ ထပ်မ တောင်းဖို့မျှော်လင့်ရတာပဲ။ ကျွန်တော့်ပုံစံက ပျင်းစရာကောင်းပုံပေါက်နေတယ်ဆိုရင် သူ တကယ်တန်း စိတ်ရှုပ်ထွေး စိတ်အနှောင့်အယှက် ဖြစ်သွားရမှာ။
အခုတော့ နောက်တစ်ကြိမ် ရယ်မောလိုက်ရင်း “မင်း ချစ်သူ ကောင်မလေးစီ သွားမလို့ ဟုတ်တယ်ဟုတ်”
ကျွန်တော့်ပခုံးတဘက်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဆုပ်ကိုင်ပြီး စကားဆိုလာဟန်က အစကတည်းက ရင်းနီးပြီးသားလူတွေလိုလို။ သူ့သူငယ်ချင်း နှစ်ယောက်က ထရယ်ကြပြန်တယ်။
“မဟုတ်ပါဘူး” လို့သူ့ကိုပြောလိုက်တယ်။
နောက်တစ်ကြိမ် ပခုံးကိုဆုပ်ညှစ်ပြီး “ဒါဆို မင်းရဲ့ ချစ်သူကောင်လေးစီကိုလား”
ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် ရှေ့ မတ်တပ်ရပ်နေသူအချို့စီက ကျိတ်ရယ်သံအချို့ထွက်လာတယ်။
“မဟုတ်ဘူးကွ”
သူရိန်က ကျွန်တော့်ဦးခေါင်းထက်က ဆံပင်တွေကို လက်နဲ့ထိုးဖွလိုက်ရင်း “အာ….boyfriend တစ်ယောက်ထားတာ ရှိတာက ဘာမှားလို့လဲ ကွ။ ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား ငါ့ကောင်တွေ” လို့စကားအစပြုလျက် သူ့သူငယ်ချင်းများရဲ့ ထောက်ခံသံကိုယူလိုက်သေးတယ်။ ‘ဒါဆို တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ Date ပြီး ကဲမလို့မြို့ထဲထွက်လာတာ ဟုတ်တယ်မလား မင်းသန့်”
ကျွန်တော့်မျက်နှာ ဘေးတစောင်းကို သူသေချာစိုက်ကြည့်နေမှန်း သိပါတယ်။ သူ့ရဲ့ အရေးတယူ ဂရုတစိုက်နဲ့ ချဉ်းကပ်ပုံက နမိတ်မကောင်း သလို ခြိမ်းခြောက်နေသယောင် ကျွန်တော်ခံစားရပါတယ်။ ကျွန်တော်သာ သူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်လိုက်ပြီး မျက်လုံးချင်းဆုံကာ စကားစမြည်ပြောမိရင် ခေါင်းထဲကအတွေးတွေရော လျှို့ဝှက်ချက်အကုန်ရော သည်ငနဲသိသွားနိုင်လောက်တယ်။
“ငါဘယ်သူနဲ့မှ မချိန်းထားဘူး” စိတ်လှုပ်ရှားမှုကို အတတ်နိုင်ဆုံးထိန်းသိမ်းပြီး အေးစက်စက်လေသံနဲ့ ကျွန်တော်ပြန်ပြောလိုက်တယ်။ စိတ်ထဲမှာ ဘယ်လိုမှမဖြစ်ဘဲ တည်ငြိမ်မှုတစ်ခုရှိနေတယ်ဆိုသော်ငြား ဗိုက်ထဲမယ် ရေဘောင်ဘင်ခတ်သလို ခံစားရပါတယ်။
အခိုက်အတန့်လေးမှာပဲ ကြက်သီးမွှေးညင်းထစရာ အထိအတွေ့ကို မလိုလားဘဲ ရလိုက်တယ်ဗျ။ ကျွန်တော့်လည်ဂုတ်ကို သူ့လက်ချောင်း များနဲ့ အကွက်ကျကျနှိပ်နယ်ခဲ့တာပါ။ အသံကျယ်ကျယ်ဟစ်အော်ပြီး ကန့်ကွက်တာမျိုးပဲလုပ်နိုင်လိုက်တယ်။
နောက်တော့ ရုတ်ခြည်းဆိုသလို သူရိန်က သူ့လက်အစုံကို လွှတ်လိုက်ပါတယ်။ ဟိုသည်ကြည့်မိတော့ သူ့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်က လက်ကိုင်ဖုန်းများနဲ့ မှတ်တမ်းတင်ဓာတ်ပုံရိုက်ပြီး အလုပ်များနေကြတာတွေ့ရတယ်။
ဘယ်လို ဘယ်အကွက်တွေကို နှိပ်နယ်လိုက်တယ်မသိ ကျွန်တော့်တကိုယ်လုံးရှိ သွေးတွေနွေးလာသလိုခံစားရပြီး ကြွက်သားတွေ ဆွဲဆန့်လိုက်သလို ဖြစ်သွားတယ်။ နာကျင် ပြင်းထန်တဲ့ နှိပ်နယ်မှုကို ခံစားရပြီးနောက် လေထိုးရုပ်ကို လေထိုးလိုက်သလို တောင့်တင်း သွားတာပါ။
အဆိုးဆုံးက ကျွန်တော့်လိင်စိတ်တွေ ကမောက်ကမဖြစ်ပြီး ထကြွလာပါတယ်။
မှားယွင်းစရာမရှိ ဆိုးရွား အရှက်မဲ့စွာဖြစ်လာတဲ့ကိစ္စပါ။ မနည်းချိုးနှိပ်ထားရတဲ့ ကျွန်တော့်ငပဲကြီးဟာ ဝတ်ထားတဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီထဲမှ ခုံးထ နေပြီမို့ တီရှပ်အင်္ကျီပါးပါးအောက်က ရင်အုပ်အစုံဟာလည်း ရင်ခုန်သံမြန်မှုကြောင့် တင်းကြပ်လာတယ်။ ခပ်ပြင်းပြင်းရှူရှိုက်လိုက်တဲ့ အသက်ရှူ ဝင်သက်ထွက်သက်မှာလည်း သူ့ကိုယ်သင်းနံ့တွေရနေပါတယ်။ သူသုံးတဲ့ ရေမွှေးနံ့ရယ် Vape ကထွက်တဲ့ အငွေ့မှ ရနံ့ရယ် ပေါင်းပြီး ကျွန်တော့်ဦးခေါင်းထဲမယ် လှည့်လည်ခုန်ပေါက်ပါရော။
အဓိကအချက်ကတော့ ကြုံဆုံနေကျ လူရမ်းကားလေးတွေနဲ့မတူ သူဟာ ကျွန်တော့်နှလုံးခုန်နှုန်းကိုမြန်စေတဲ့ အန္တရာယ်မကင်းသော လူသားတစ်ယောက် ဖြစ်လာတယ်။
ကြိုတင်ဟောကိန်းမထုတ်နိုင်သော အန္တရာယ်တစ်ခုလိုပါပဲ။ ကျွန်တော့်ကို သစ္စာဖောက်နိုင်တဲ့ စိတ်မချရသော ဒါမှမဟုတ် ပိုမိုမလွဲချော်မယ့် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် သစ္စာဖောက်မိနေစေမယ့် သွေးဆောင်ဖြားယောင်းမှုအန္တရာယ်လို့ပြောရမယ်။ သည်ကောင်လေး သည်ငနဲအုပ်စုလို ခပ်ကဲကဲတွေကို ကျောင်းမှာလည်းမသိဘူး မခင်ဘူး၊ မွေးဖွားကြီးပြင်းရာပတ်ဝန်းကျင်မှာလည်း မတွေ့ဖူးဘူး၊ ဆူညံပွက်လောရိုက်ပြီး ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဂရုမစိုက် လုပ်ချင်တာလုပ်ကြတဲ့ပုံစံတွေလေ။ ပမာမခန့် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် စိတ်ချယုံကြည်မှုအပြည့် ပြီးတော့ ဉာဏ်နီဉာဏ်နက်များကာ ဘယ်လိုဂုဏ်ယူစရာညွှန်းဆိုမှုပေးရမှန်းကိုမသိစေမယ့် ပုံစံမျိုးပါ။ သူရိန်လိုမျိုး အကျဉ်းအကြပ်သဘော ချောင်ပိတ် ဖမ်းတာမျိုးလုပ်ခံရတာတော့ အတွေ့အကြုံရှိပါတယ်။
ကျွန်တော့်ပြဿနာကဘာလဲဆိုတော့ ပုံပန်းသွင်ပြင်အရ သူတပါးရဲ့ အနိုင်ကျင့်ဖို့ လိမ်ညာဖို့လွယ်မယ့် ပုံစံဖြစ်နေတာပါပဲ။ ဈေးတန်းတစ်ခု ထဲ လမ်းလျှောက်ဝင်သွားလိုက်ရင်ကို ဈေးသည်တွေက ဝိုင်းပြီးအချဉ်ဖမ်းကြမယ် လက်တွေ့ကျမှ လက်ပေါက်ကပ်တဲ့ ကောင်လေးမှန်းသိ သွားကြတာမျိုးပေါ့။ ဘယ်လိုပြောချင်တာလဲဆိုတာ သဘောပေါက်တယ်မဟုတ်လား။
ခပ်ဖြေးဖြေးပဲ ကျွန်တော့်အကြည့်တွေကို ကားပြတင်းကနေ ခပ်ဝေးဝေးကို အာရုံစိုက်လိုက်ပါတယ်။ အသက်ပြင်းပြင်းရှူရှိုက်မိနေတာကို သက်ပြင်းမောတစ်ချက်ချလျက် သတိထားကာ ပုံမှန်ရှူတယ်။ ဆူဆူညံညံ အော်ဟစ်စကားပြောနေတဲ့ ရှေ့ခုံက ကောင်လေးတွေကိုလည်း စိတ်မတိုမိအောင် ထိန်းတယ်။ ရှေ့ခုံက နောက်မှီစတီးလက်ရန်းကို အားပြုကိုင်ရင်း ခါးမတ်မတ်ထားထိုင်ပစ်တယ်ပေါ့။ သူရိန်ရဲ့ခြေတစ်ဖက် က ကျွန်တော့်ပေါင်ပေါ်နယ်ကျော်လျက် ခွဆုံကအထုပ်အထည်ကိုပွတ်တိုက်လုနီးပါးဖြစ်လာတယ်။ အခြားခြေတဖက်ကိုလည်း သည်အတိုင်း ခပ်ကားကားထားထိုင်တာ တဖက်မှ ဘာမှအတွန့်မတက်မငြင်းဆိုဘဲ ငြိမ်ပြီးထိုင်နေသူ ကားခရီးသည်အား အံ့သြမိရပါ့။
စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်တယ်လည်းမဟုတ် ဗရုတ်သုတ်ခလုပ်ချင်စိတ်လည်းမဟုတ် အတန်ကြာငြိမ်နေမိပြီးမှ ပြည့်တင်းဖောင်းကြွခုန်းထနေ တဲ့ သူရိန်ရဲ့ပေါင်ခွဆုံစီ ကျွန်တော်ကြည့်မိပါတယ်။ မှားယွင်းစရာမရှိ ပုံသဏ္ဌာန်က ဘယ်ဘက် ဘောင်းဘီကြားထဲအမြောင်းလိုက်တိုးဝင်နေ တာမို့ ရည်ရွယ်ချက်မဲ့ နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ကျွန်တော်လျှာနဲ့သရပ်လိုက် ကိုက်လိုက် ကယောက်ကယက်ဖြစ်နေရော။
ကျွန်တော်တို့စီးနင်းလာတဲ့ ဘတ်စ်ကားကြီးဟာ လမ်းမပေါ် အေးဆေးမောင်းလာရင်းမှ ရုတ်ခြည်း ဘရိတ်ဆွဲကာ ကွေ့ချလိုက်တာမို့ ကားပေါ်ပါလာသူတွေအချင်းချင်း တွန်းထိုးတိုက်မိကုန်တယ်။ ကျောမီခုံဘက်မှ ခုံလက်ရန်းပေါ်မှေးတင်ထားတဲ့ သူရိန်ရဲ့ လက်တွေက ကျွန်တော် ပခုံးအစုံကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖျစ်ညှစ်အားပြုလိုက်သလားပဲ။ ကျွန်တော့်လက်တစ်ဖက်ဟာလည်း ရှေ့ခုံလက်ရမ်းကို အားပြု ရမယ့်အစား သူရိန်ရဲ့ပေါင်တစ်ဖက်ကို အားနဲ့ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိပါတယ်။ သူ့ညာဘက်လက်နဲ့ ပေါင်ခွဆုံကို ဖုံးအုပ်ကိုင်ထားတာကြောင့် ကျွန်တော့်လက်တွေနဲ့ ပွတ်တိုက်ကုန်ပါရဲ့။ သန်မာတောင့်တင်းတဲ့ သူ့ပေါင်တံနဲ့ ရုန်းကြွနေတဲ့ ငပဲကြီးက ကျွန်တော့်မြင်ကွင်းထဲမှာ သိသာထင်ရှားနေတယ်ဗျာ။
“အမလေး…သတိထားဦး မောင်မင်းသန့်ရယ်” သူ့နှုတ်ဖျားက ခပ်တိုးတိုးရေရွတ်လာတယ်။ ခပ်တိုးတိုးဆိုသော်လည်း သူ့သူငယ်ချင်းတွေ ကြားရလောက်အောင်တော့ ကျယ်ပါတယ်။
တစ်စုံတစ်ခုသောအကြောင်းအရာကို ဘာမှမဖြစ်တဲ့ပုံနဲ့ပြောဖို့ကြိုးစားပြန်ရင်လည်း သူတို့သုံးယောက်က စနောက်သလိုမျိုး အမြဲတုန့်ပြန် တတ်ပုံမို့ သတိထားရတယ်။ မထိတထိ မပွင့်တပွင့်နဲ့ မြူဆွယ်သလိုလို လမ်းကြောင်းပေးနေတဲ့ သူ့ဟန်အမူအရာများကြောင့် မျက်နှာကို မသိမသာကြည့်တော့လည်း ခပ်တည်တည်နဲ့ ရှေ့ကိုပဲကြည့်နေတယ်လေ။ ကျွန်တော့်နှလုံးခုန်သံတွေသာ ရထားခုတ်မောင်းသံလို အဆက်မပြတ်ခုန်လာပါတယ်။
“သူရိန်” ကျွန်တော်လည်း သူ့လေသံနည်းပါးနဲ့ ခပ်တိုးတိုးခေါ်လိုက်တယ်။
“သူရိန်” သူက ကျွန်တော့်ခေါ်သံကို သံယောင်လိုက်တာမို့ မျက်နှာမော့ကြည့်တော့ ခပ်ပြုံးပြုံးဖြစ်နေပြန်တယ်။
ဒါက အမှားတစ်ခုဖြစ်ခဲ့တယ်။ လေသံမာထန်စွာ ခပ်ပြင်းပြင်းသူတို့ကို ခေါ်ဝေါ်ပြောဆိုသင့်တာလေ။ ဒါပေမယ့် မာတောင့်နေတဲ့ သူရိန်ရဲ့ ငပဲကြီးထိုးထိုးထောင်ထောင်ရယ် ခန္ဓာကိုယ်ချင်း ပူးကပ်ပွတ်သပ်နေတဲ့အနေအထားက Straight တစ်ယောက်လို့ တွေးထင်လို့မရသလို ငြင်းဆန်ဖို့ခက်ခဲ့ပါတယ်။
“Fuck, ငါ့ကောင့် သည်စော်ကြီး ရင်ဘတ်က ကိတ်လှချည်လားကွ ကြည့်ကြည့်”
ကျွန်တော့်ရှေ့ခုံမှာထိုင်နေတဲ့ ငနဲက သူ့ဖုန်းမျက်နှာပြင်ကို ဘေးကလူကိုပြရင်း မသိမသာစကားထပြောပါတယ်။ တစ်စွန်းတစ်စလှမ်းမြင် လိုက်ရတာ အပေါ်ပိုင်းအဝတ်ပလာနဲ့ မော်ဒယ်လ်လှလှတစ်ယောက်ရဲ့ပုံပါ။ Straight တွေအတွက်ကတော့ ကောက်ကြောင်းလှလှ အမျိုးသမီးတွေရဲ့ ဓာတ်ပုံတွေ အသွင်အပြင်တွေဆိုတာ အံ့သြဘနမ်း စကားထဲထည့်ပြောစရာဖြစ်နေဆဲထင်တယ်။ သူရိန်က ကျွန်တော့် လည်ဂုတ်ကို နောက်ကထိန်းကိုင်ကာ သူ့ပေါင်ခြံစီကုန်းဟပ်ဖို့ တွန်းထိုးအထာပေးလာတယ်။
ကျွန်တော့်မှာ အသက်ရှူမှန်အောင် မနည်းကြိုးစားလိုက်ရတယ်။ ဘတ်စ်ကားအတွင်းပိုင်း အလင်းရောင်သိပ်မဝင်ဘူးဆိုသော်ငြား လူတွေ ကြားထဲ ကဲဖို့အတွက်ကတော့ ထိတ်လန့်စရာပါပဲ။ သူ့လက်ချောင်းအချို့က ကျွန်တော့်ပေါင်ခြံအတွင်းပိုင်းထိ ဖျစ်ညှစ်ကစားလာပြန်ရော။
သူရိန့်ကိုကြည့်ရတာ စားနေကျ ကြောင်ဖားကြီးထင်ပါတယ်။ သူ့ကိုယ်သူ ရာနှုန်းပြည့်ယုံကြည်ချက်ရှိနေတာရယ် ကျွန်တော့်အမူအယာ တုန့်ပြန်ဆက်ဆံပုံအရ ပြဿနာမရှိဘူးထင်သွားပုံရတယ်။
ကျွန်တော့်မျက်နှာရှိရာကို သူလှည့်ကြည့်ပြီး မျက်စေ့တစ်ဖက်မှိတ်ပြလျက် “မင်းဘယ်လိုထင်လဲ မင်းသန့်…အဲ့စော်ကြီးက မင်းကြိုက်တဲ့ ပုံစံမျိုးလား။ -ို့သီးခေါင်းကြီးတွေကို မစုပ်ချင်ဘူးလား” လို့ပြောလာတယ်။
ကျွန်တော် သေချာသိလိုက်တဲ့ အချက်နှစ်ချက်ရှိတယ်။ ပထမတစ်ချက်က သူမသည် ကျွန်တော်ကြိုက်တဲ့ ပုံစံမျိုးမဟုတ်ပါ။ ဒုတိယအချက်က ကျွန်တော့်အကြိုက်ပုံစံကဘယ်လိုဆိုတာ ဆုံးဖြတ်ချက်ချဖို့ နည်းလမ်းသိပ်မရှိသေးဘူးရယ်။
ကျွန်တော် မယုံကြည် စိတ်မဝင်စားဟန်ပေါက်ဖို့ ကြိုးစားပြလိုက်တယ်။ သို့သော်လည်း ကျွန်တော့်ပေါင်ခွဆုံတလျောက် ဆော့ကစားနေတဲ့ သူ့လက် ချောင်းများကြောင့် စိတ်လှုပ်ရှားလျက် ပုံမှန်ထက်မြန်မြန်နှင့် ပြင်းပြင်းအသက်ရှူဖို့ကိုသာ တွန်းအားပေးနေပုံရတာကြောင့် ဘာပြောရမှန်း မသိဖြစ်နေတာ။
“ကဲ မစ္စတာ အသိရခက်….” သူရိန်က နောက်တစ်ကြိမ် အသံပြုပြန်တယ်။ ကျွန်တော့် ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ တုန့်ပြန်မှုနဲ့အတူ ပန်းရောင်သန်းစ မျက်နှာအမူအယာကြောင့် သူ့အားထုတ်မှုထိရောက်ပုံကို ရိပ်မိပုံရတယ်ဗျ။ Cap ဦးထုပ်ဆောင်းထားတဲ့ မျက်ခုံးအောက်မှ သူ့အကြည့်တွေက စူးရှ လာရော။ ခဏနေက အမျိုးသမီးမော်ဒယ်လ်ပုံ ဖုန်းမျက်နှာပြင်ထိုးပြတဲ့ ငနဲကို မေးစိနဲ့ထိုးညွှန်ပြရင်း “ဒါဆို ဂူဂူးနဲ့ဆိုရင် ရော…သည့်ကောင့် -ီးကို မစုပ်ချင်ဘူးလား။ သောက်ရမ်းကိတ်တာနော်”
အလန့်ထန်းလျက်မို့ မျက်လုံးပြူးမိတာကိုတော့ ကျွန်တော် မထိန်းနိုင်လိုက်ဘူး။ ရှေ့ခုံမှာထိုင်နေကြတဲ့ သူရိန်ရဲ့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်က တဟားဟားထရယ်ကြပါတယ်။ သည်လိုစကားလုံး သည်လိုအပြုအမူတွေကို ဟာသတစ်ရပ်အနေနဲ့ပြောဆိုနေထိုင်တာ သူတို့အတွက် ပုံမှန်သဘာဝလား။ ဒါမှမဟုတ် မရင်းနီးတဲ့ သူစိမ်းတစ်ယောက်ကို သွေးတိုးစမ်းသပ်ဖို့ စနောက်ဖို့နည်းလမ်းတစ်ခုသက်သက်လားဗျာ။ ကျွန်တော် ပေါင်ခြံကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်နေတဲ့ သူရိန်ရဲ့အပြုအမူကြောင့် ယုံရခက်ခက်အခြေအနေဖြစ်နေပြီ။ သူ့လက်ချောင်းတွေဟာ ကျွန်တော်ဝတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီအတွင်းထဲဖောက်ဝင်မတတ်လုပ်နေတာများ ကြက်သီးတောင်ထပါတယ်။
“အေး…မင်းသန့်….ယောက်ျားဆိုတာ နှာဘူးဟုတ်ရင်ဟုတ် မဟုတ်ရင် ဂန်ဒူးပဲဖြစ်မယ်…ဟားဟား” နာမည်မမှတ်ထားမိတဲ့ တတိယငနဲက ရယ်မောရင်း ဝင်နှောက်ပါတယ်။
"Fuck you!" ဂူဂူးကထအော်တယ်။ ပြီးတော့ ရယ်မောရင်း သူ့သူငယ်ချင်းပခုံးကို လက်သီးနဲ့လိုက်ထိုးတယ်။ ရှေ့ကနှစ်ယောက် အငြိမ်မနေပုံက လတ်တလောအခိုက်အတန့်ကို ထောက်ခံသလိုပါပဲ။
“ဟာသလုပ်ပြောတာပါ” သူရိန်ကရှင်းပြတယ်။ သူ့အသံက နုညံ့ချိုသာနေပြီး ရုတ်တရက် သူ့နှုတ်ခမ်းတွေဟာ ကျွန်တော့်နားရွက်တွေနား တိုးကပ်လာတယ်။ “ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ဂူဂူးက ကျင်းမရှောင် အကုန်-ိုးတဲ့ကောင်မို့”
ကျွန်တော် သူရိန်မျက်လုံးတွေကနေ အကြည့်ရှောင်လိုက်ပါတယ်။ အသက်ပုံမှန်ရှူဖို့ ခပ်ခက်ခက်ဖြစ်သွားရအောင် ရင်ဖိုသွားလို့ပါ။ ကျွန်တော့်အမူအယာ ကျွန်တော့်တုန့်ပြန်ချက်တွေကိုကြည့်ပြီး စကားလုံးတွေနဲ့သူတို့လှည့်စားဟန်ပေါက်ပါတယ်။ သူ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ နှစ်ယောက်သား ဟားတိုက်ရယ်မောကြဦးမှာ။ သူတို့တွေ ဘာကိုပြော ဘယ်လိုတွေလုပ် စကားဆက်ကြတယ်မသိ ခဏတော့ ကျွန်တော့ မသက်မသာခံစားရလို့ ကားပြတင်းကိုအကြည့်ရွှေ့လိုက်ရတယ်။ ကြုံဆုံနေကြ ဟာသတစ်ပုဒ်အဖြစ် မှတ်ထင်သင့်တယ်ထင်တာပဲ။ ဘတ်စ်ကား ရှေ့ပိုင်းမှာသာ အခြားသော သူစိမ်းကားစီးသူအချို့ထိုင်နေကြတာမို့ ကျွန်တော်တို့စီ အာရုံမရကြပါဘူး။
သူရိန်မျက်နှာမှာ အပြုံးတစ်ခုပေါ်လာပါတယ်။ ညစ်ကျယ်ကျယ်အပြုံးလို့ပြောရမလား ဘယ်လိုအဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ရမလဲ ကျွန်တော်မသိဘူး။ နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းလေးကွေးရုံ ခဏလေးတွန့်သွားပြီး ခပ်ဖြေးဖြေးပျောက်ကွယ်သွားတာပါ။ သူရိန်ရဲ့လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ တစ်လက်မ လောက်တောင်မကွာတဲ့ အနေအထားမှာ ဂျင်းဘောင်းဘီထဲကနေ အတင်းရုန်းကန်ထကြွနေတဲ့ ကျွန်တော့်ငပဲဖြစ်အင်ကို သူအာရုံထားမိ သွားဟန်တူတယ်။
“မင်းကိုယ်မင်း လိမ်မနေစမ်းပါနဲ့ မင်းသန့်ရာ” ကျွန်တော့်ငပဲကို တစ်ချက်စိုက်ကြည့်ပြပြီး ပြောလာတယ်။
ဖျက်ကနဲဆို မာတောင့်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ငပဲခေါင်း တနည်း ကွမ်းသီးခေါင်းကို သူရိန်တစ်ချက်ညှစ်လိုက်တယ်။ ထိုင်နေတဲ့ခုံကနေ ဖင်ကြွပြီး ထအော်မိမလို လန့်သွားကာ ကျွန်တော့်ရင်ခုန်သံတွေမြန်ကုန်ပါတယ်။ ပခုံးကို သိုင်းဖက်ထားတဲ့ လက်တစ်ဖက်က ကျွန်တော့်လည်ဂုတ်ကို ဖမ်းကိုင်ပြီး သူ့ပေါင်ခွဆုံရှိရာကို ငုံ့ကိုင်းဖို့အထာပြပြန်တယ်။ ဘတ်စ်ကားထိုင်ခုံလက်ရန်းတွေက အနည်းငယ်မြင့်တော့ တကယ်တမ်း မဟုတ်တာလုပ်ရင် ရှေ့နားမှာထိုင်နေကြတဲ့သူတွေမြင်နိုင်မယ်မထင်ဘူး။ ကျွန်တော် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ထိန်းလိုက်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကို မတ်ပစ်တယ်လေ။
“ဂူဂူး ငါ့ကောင် လာစမ်းကွာ….မင်း ပုစွန်ကွေးကြီးကို ပြလိုက်စမ်း” သူရိန်က စနောက်သလိုနဲ့လှမ်းပြောလိုက်တယ်။
ဂူဂူးက သူမျက်လုံးတွေနဲ့ ဟိုသည်လှည့် ပတ်ဝန်းကျင်ကို ခဏကြည့်ပြီးမှ ကျွန်တော့်နံဘေးလာရပ်ကာ သူဝတ်ထားတဲ့ Sweatpants ရှေ့ပိုင်း အား လျောပြပါတယ်။ Boxer ဘောင်းဘီအတွင်းခံလည်းဝတ်ထားတာမို့ ကျွန်တော်အကြည့်တွေ တခြားမလွှဲခင် မြင်ရသမျှက ဆီးစပ်မွှေး တွေ ရိပ်ထားသလို ပေါင်ခြံတစ်ဖက်ကို ကွေးထည့်ထားတဲ့ ခပ်တုတ်တုတ် ငပဲကြီးကိုမြင်ရတယ်။ ထန်မြန်ထကြွတာမျိုး မဖြစ်သေးပေမယ့် အားကျစရာ စံချိန်မီပစ္စည်းကြီးဗျ။
“မင်းဘယ်လိုထင်လဲ မင်းသန့်၊ ဒါကြီးက မင်းကြိုက်တဲ့အမျိုးအစားထက်ပိုကြီးတယ် မဟုတ်လား” သူရိန်က ကျွန်တော့်နားရွက်နားကို ကပ်ပြီး ခပ်တိုးတိုးပြောပါတယ်။
သည်ကိစ္စက အဓိပ္ပာယ်မရှိ မယုံနိုင်ဖွယ်ကြီးပဲလို့ ကျွန်တော့်ဦးနှောက်အတွေးထဲ အော်ဟစ်မိတယ်။ ကျွန်တော်မသိတဲ့ သူစိမ်းအချို့နဲ့ ဘတ်စ်ကားတစ်စီးရဲ့ နောက်ပိုင်းထိုင်ခုံမှာ၊ public ကြီးမှာ လိင်မှုကိစ္စအချို့ပြုလုပ်သင့်ပါ့မလား။ ကျွန်တော်တွေဝေပြီး ထရပ်ဖို့ကြိုးစားစဉ်မှာ သူရိန်ရဲ့ အခြားသူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်က အခြားသူများမမြင်အောင် နံဘေးမှာ လာရပ်ပြီး တစ်ခုခုကို ဝိုင်းငုံ့ကြည့်သလိုမျိုး ကာထားလိုက် တယ်။ ငြင်းဆန်ဖို့လုပ်ရင်း ဖက်ထားတဲ့ သူ့လက်တစ်ဖက်ကို ဖယ်ရှားဖို့ကြိုးစားရင်းက သူရိန်ငပဲကြီးထွက်လာတာကို အကြည့်မလွှဲမိဘူး ရယ်။
သောက်အဓိပ္ပာယ်ကိုမရှိတာပါ။ ငွားငွားစွင့်စွင့်ပေါ်လာတဲ့ ငပဲကြီးကို အကြည့်မလွှဲနိုင်ခဲ့ဘူးဗျာ။
“မင်း -ုပ်ချင်ရင်-ုပ်လေကွာ….မင်း-ုပ်ချင်နေတာမဟုတ်လား မင်းသန့်”
ခပ်အုပ်အုပ်လေသံနဲ့ သူရိန်ရဲ့အမေးတွေကို ကျွန်တော် ငြင်းဆန်ဖို့တုန့်နှေးနေပါတယ်။ ကျွန်တော့်အတွင်းစိတ်ထဲကတော့ သက်သောင့် သက်သာမရှိတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့ကြောက်စိတ်အပြင် တစ်ယောက်ယောက်သိသွားနိုင်တဲ့ စွန့်စားမှုမျိုးကိုလွန်ကျူးဖို့ ဒွိဟ ဖြစ်နေခဲ့တာပါ။ ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်းလှပတာကို သဘောကျတတ်တဲ့ ကျွန်တော့်အတွက် ကိုင်တွယ်စူးစမ်းလိုစိတ်ကလည်း တွန်းအားပေးလာတယ်။ နံဘေးမှာ ကပ်ပြီးရပ်နေတဲ့ ဂူဂူးရဲ့ငပဲကြီး ကျွန်တော့်ပါးပြင်ကို တဖတ်ဖတ်ရိုက်ကာ ပါးစပ်ထဲထိုးသွင်းလိုက်ရင် မျိုချပစ်ရမလားနော်။ သည်လောက်ထွားတာကြီး ကျွန်တော့်လည်မျိုထဲထိဝင်နိုင်ပါ့မလား….အား။
"Wait," လို့ ကိုယ့်နားကိုယ်မကြားရလောက်အောင် လေသံပျော့ပျော့နဲ့ ကျွန်တော်ပြောလိုက်တယ်။
သည်လောက်ဆိုလုံလောက်ပြီလေ။ သူရိန်က တခစ်ခစ်ထရယ်ပါတယ်။ “မင်းကသာ ခဏစောင့်ဦးလုပ်နေတယ်….ဒါကြီးကတော့ တစ်မျိုး ဖြေနေပါလားကွ”
ကျွန်တော့်ငပဲကြီးကို လက်ညှိုးထိုးပြပြီး တစ်ချက်လှမ်းညှစ်ပါတယ်။ ရှောင်ဖယ်ဖို့မကြိုးစားမိလိုက်ဘဲ ဆုပ်ကိုင်လိုက်တဲ့ သူ့လက်ထဲမှာ ပါသွားမတတ်ဖြစ်သွားတယ်။ ဝတ်ထားတဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီကိုမချွတ်ရသေးပေမယ့် အမြှောင်းလိုက်ထနေတာမို့ သူဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်လို့ ရနေတာပါပဲ။
ကျွန်တော်စိတ်ဆိုးဒေါသထွက်ချိန်မရ မျက်တောင်တစ်ချက်အခပ်မှာပဲ ဂူဂူးက ကျွန်တော့်နံဘေးမှာဝင်ရပ်လိုက်သလို သူရိန်က သူ့သူငယ်ချင်း ငပဲကိုမျက်နှာအပ်ဖို့အတင်းလက်နဲ့ခေါင်းကိုဖိပါတယ်။ ပါးပြင်နဲ့တိုးကပ်လာတဲ့ ဂူဂူးပေါင်ခွဆုံစီက အနံ့အသက်ပြင်းထန် တာမရဘဲ ကိုယ်သင်းနံ့တစ်မျိုးလေးရနေတာကို သတိထားမိတယ်။
ထိကပ်မိတဲ့ ကျွန်တော့်ပါးပြင်အရေပြားကတစ်ဆင့် ကိုယ်ငွေ့နွေးနွေးကို ခံစားရသလို the sweet musk လို့တင်စားရမယ့် ရနံ့လေးက ဦးခေါင်းခွံထဲရှိ ဦးနှောက်အနှံ့ ကဆုန်ပေါက်ပြေးလွှားကုန်ပါတယ်။ စိတ်နဲ့ကိုယ်နဲ့ သတိပြန်ကပ်ချိန်မှာတော့ ကျွန်တော်ဟာ ဂူဂူးရဲ့ ငပဲ အတံတလျောက်ကို နှုတ်ခမ်းသားတွေနဲ့ပွတ်ဆွဲနေပါပြီ။
“ကစားမနေနဲ့ ဘော်ဒါရာ….ပုလွေပေးပါဟ” ဂူဂူးက အားမလိုအားမရပြောတဲ့အပြင် ကျွန်တော့်ဦးခေါင်းကိုထိန်းကိုင်ပြီး သူ့ငပဲရှိရာ တိုးကပ်စေပါတယ်။
အတင်းအကြပ်တိုက်တွန်းစရာမလိုလိုက်ဘူးထင်တယ် ဦးခေါင်းကိုထိန်းကိုင်ပြီး လမ်းကြောင်းပေးလိုက်ရုံနဲ့ ကျွန်တော်မငြင်းနိုင်တော့ဘူး။ ခါးလေးကို အနည်းငယ်မတ် ဟိုသည် လူလစ်မလစ် တစ်ချက်ကြည့်ပြီးမှ ကျွန်တော် ဂူဂူးငပဲရှိရာကို မျက်နှာအပ်လိုက်ပါတယ်။ ငပဲကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး ကွမ်းသီးခေါင်းကို တပြွတ်ပြတ်မည်အောင်-ုပ်မိတာမို့ ဂူဂူးက ကျွန်တော့်ဆံပင်ကိုဆွဲကိုင်ပြီး ထိန်းပေးလာတယ်။
ကျွန်တော် အလုပ်အတော်များသွားချိန်ပါ။ ပွဖောင်းတောင့်တင်းလာတဲ့ ဂူဂူးရဲ့ငပဲအတံတလျောက်ကို လျာအပြားလိုက်ကပ်ကာ အပြန်ပြန် အလှန်လှန် ဆော့ကစားပေးမိလို့ပါ။
ကွမ်းသီးခေါင်းရဲ့ အခြေ အပေါက်လေးနားကို လျှာနဲ့တို့ထိကစားရုံနဲ့ သူ့အရသာကိုမြည်းစမ်းဖို့လုံလောက်ပါတယ်။ နှုတ်ခမ်းသားတွေနဲ့ ကွမ်းသီးခေါင်းတဝိုက်ကို ပွတ်ဆွဲလိုက် စုပ်မျိုလိုက် လုပ်ပေးတာကြောင့် အရည်ကြည်တွေစိမ့်ထွက်လာတာကြောင့်ဖြစ်မှာ။ အသက်ရှူမှန်ဖို့ လည်း ကျွန်တော်အတော်ကြိုးစားရတယ်ဗျ အာခံတွင်းထဲထိ လိင်တံတချောင်းလုံးငုံစုပ်လိုက်ချိန်ဆို ဂူဂူးက အထုတ်အသွင်းခပ်မြန်မြန်လုပ်လို့ လေ။
"Yeah, fuck... suck me."
သူ့စကားလုံးတွေက စိတ်ကူးလို့ကိုမရဘူးဆိုပေမယ့် ကျွန်တော်ဂရုမစိုက်ပါဘူး။ အနံ့အသက်မရှိတဲ့ သူ့ငပဲကြီးကို အားရပါးရစုပ်မျိုတာ ဆော့ကစားတာလုပ်ဖို့ပဲ အာရုံစိုက်မိတော့တယ်။ နုညံ့ပြည့်တင်းနေတဲ့ သူ့ငပဲခေါင်းကို ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းသားအစုံနဲ့ညှပ်လိုက်တဲ့အခါတိုင်း ကြားရတဲ့ ညည်းညူသံသဲ့သဲ့ရယ်၊ ခံစားရတဲ့ သွေးတိုးမှု တထိတ်ထိတ်ရယ် စိတ်လှုပ်ရှားအောင် ကျေနပ်နိုင်အောင်စွမ်းပါတယ်။ ဂူဂူးရဲ့ငပဲက သူ့အသက်ထက်စာရင် ကြီးမားထွားကျိုင်းတာမှန်ပေမယ့် နုညံ့ပြီး သန့်ရှင်းလို့ စိတ်အနှောင့်အယှက်မဖြစ်ရပါ။ ယောက်ျားအင်္ဂါမှာ Shower ဒါမှမဟုတ် Grower လားလို့ ခွဲခြားလို့လွယ်ကြတာများပေမယ့် ဂူဂူးက နှစ်ခုစလုံး ဖက်စပ်လို့ပြောရမယ်။ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဂရုမစိုက်နိုင်ဘဲ ငိုက်မြည်းလိုက်ပါလာတဲ့ ဘတ်စ်ကားခရီးသည်တွေကို ကျေးဇူးတင်စွာ ကျွန်တော်ကဲပါတယ်။
ကျွန်တော့်ဦးခေါင်းတလှုပ်လှုပ်လုပ်စရာမလို ဇက်ပိုးကို ဂူဂူးတယောက်ထိန်းပြီးကိုင်ထားတာ လန့်တောင်လန့်တယ်။
လူငယ်မို့ စိတ်မြန်သလောက် ထန်လာတာ ငပဲကြီးက ကျွန်တော့် အာခေါင်ထဲထိရောက်တယ်ဗျ။ သူရိန်က မတ်ထောင်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ငပဲ အား ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့လက်ကိုလွှတ်လိုက်ပြီး ခပ်ဟဟဖြစ်နေတဲ့ ဘောင်းဘီကြားကနေ တင်သားဆိုင်တွေရှိရာဘက်ဆော့ကစားပါရော။ တကယ့်ကို ငြင်ငြင်သာသာနဲ့ တငြိမ့်ငြိမ့် ပွတ်သပ်ကလိနေတာကြောင့် ကျွန်တော့်မှာ ကြက်သီးမွှေးညှင်းများတောင်ထရတယ်။
တစ်ကြိမ်ထက်တစ်ကြိမ် ကျွန်တော်ဝတ်ထားတဲ့ အင်္ကျီကို ဘောင်းဘီထဲကဆွဲထုတ်သလို ဘောင်းဘီကြယ်သီးကိုဖြုတ်လျက် တင်သားတွေ ပေါ်လာအောင် တွန်းချတာမျိုးလည်းလုပ်တယ်။ အတင်းအကြပ်မဟုတ်ဘဲ မင်္ဂလာဦးညမှာ သတို့သားက သတို့သမီးရှပ်အင်္ကျီကိုချွတ်ဖို့ ကြိုးစားနေသလိုမျိုးပြုလုပ်တာပါ။ ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ် ဂူဂူးကို ပုလွေပေးနေဆဲကိစ္စအား ပြန်အာရုံစိုက်ပြီး အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင် ကျွန်တော်ပြု လုပ်ပေးမိတယ်။ ကျွန်တော်ဝတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီအကုန် မကျွတ်ပေမယ့် သူရိန်လက်လျှိုနှိုက်လို့ရသွားတာကြောင့် ပညာကုန်ပြပါရော။ ရှေ့ကော နောက်ကောအလွတ်မပေးပါဘူး။
“ကဲ….သောက်ရမ်းမိုက်တဲ့ တင်ပါးတွေ ဘယ်လိုများရအောင် လေ့ကျင့်ထားလဲ မင်းသန့်ရာ…ပြည့်တင်းဝိုင်းစက်နေတာပဲ….ရှီး” သူရိန့်လေသံ က အံ့အားသင့်သလို ကျေနပ်နေပုံရတယ်။ “ကောင်လေးတွေကြားထဲ တင်ပစ်ပြီးလမ်းလျှောက်လိုက်ရင် မင်းနောက်ကို တန်းစီပြီးပါလာ ကြမှာ”
ဘယ်လိုပြောပြော စကားခွန်းတုန့်ပြန်ဖို့အခွင့်အရေးမရပါဘူး။ မျက်တောင်လေး ပုတ်ခပ်ပုတ်ခပ်သာလုပ်ပြနိုင်တယ်။ ဟိုကောင်လေး ဂူဂူးက သူ့ငပဲကြီးကို ကျွန်တော့်လည်မျိုထဲထိရောက်အောင် အထုတ်အသွင်းဆက်တိုက်လုပ်နေတာ အလွတ်ကိုမပေးဘူး။ အာရည်လျှာရည်ကော သူ့အရည်ကြည်တွေကိုရော ကမန်းကတန်းမျိုချနေရတာ အမောပါ။
ရုတ်ခြည်း ကျွန်တော့်ခရေတွင်းထဲ တိုးဝင်လာတဲ့ သူရိန်ရဲ့လက်ချောင်းတစ်ခုကြောင့် ကျောပြင်တွန့်ခနဲဖြစ်သွားရတယ်။ ကျွန်တော်ဝတ် ထားတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲလက်လျှိုလိုက်ချိန်ကို သတိမထားမိတာကြောင့်လည်းပါမှာပါ။ သူ့သူငယ်ချင်း ဂူဂူးကို အားရပါးရပုလွေပေး နေတာကိုကြည့်ရင်း စိတ်ပါလာပုံရတယ် လက်ချောင်းကိုအထုတ်အသွင်းလုပ်တာ မနှေးမမြန်လုပ်လာပါတယ်။
သူရိန်ရဲ့ ပေါင်ခွကြားမှာလည်း ထင်သာမြင်သာ အထုပ်အထည်ကြီး ထိုးထောင်ထတာမြင်ရပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း မငြိမ်မသက် မသိမသာ တွန့်ခါလာတယ်။ ကျွန်တော့် ခရေထဲထိုးသွင်းထားတဲ့ လက်ချောင်းကိုလည်း အထုတ်အသွင်းမလုပ်ဘဲ အတွင်းထဲတဆုံးသွင်းထားကာ တွင်းအောင်းပြီး ကလိတာကြောင့် မသိမသာ စအိုကြွက်သားသုံးကာညှစ်ပေးမိတယ်။
မလွတ်လပ်တဲ့ပတ်ဝန်းကျင်မှာ သူရိန်လုပ်သမျှကို တားမြစ်သင့်ကြောင်း ကျွန်တော်သိပါတယ်။ ဝတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီရှည်ကို အောက်လျှော ချွတ်ချတာမျိုး ခံစားရချိန်မှာ တားသင့်တာ။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်ဦးနှောက်က မိန်းမောနေဟန်တူတယ်။
လေသလပ်နေတဲ့ ကျွန်တော့်တင်သားဆိုင်တွေကို သူရိန်က အသာပွတ်သပ်ဖျစ်ညှစ်နေတာများ ကစားစရာအရုပ်ကျနေတာပဲ။ သူ့လက် ချောင်းအချို့ပေါ် တံတွေး တဖီဖီထွေးချလိုက်ချိန် လူမမြင်အောင် ကာပေးနေတဲ့ တတိယမြောက် သူ့သူငယ်ချင်းက တခိခိ ထရယ်ပါတယ်။ ဂူဂူးကတော့ တကယ့်ကောင် ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲ ငပဲအထုတ်အသွင်းလုပ်တာကို အနားမပေး အရှက်မရှိဆက်လုပ်တာ မနည်းရပ်ခိုင်း ထိန်းသိမ်းပြီးမှ အသက်ရှူရတယ်။ ကျွန်တော် သူ့ကိုလက်နဲ့တွန်းမထားလိုက်ဘူးဆိုရင် ငပဲကို ပါးစပ်ထဲ အထုတ်အသွင်း ဆက်လုပ်တော့ တာပါပဲ။ သည်တခါတော့ မကြမ်းတမ်းတော့ဘဲ အသာအယာတစ်ချက်ခြင်း အာခေါင်ထဲထိ ထိထိမိမိသွင်းလာတယ်။ ရှန်တိန်လုပ်တာ မှန်းလို့ရသွားတော့ ကျွန်တော်အသက်ခိုးရှူလို့ရသွားတယ်ပေါ့။
ကျွန်တော့်နောက်ပါးက သူရိန်လည်း မလွယ်ဘူးရယ်။ ချစ်သူတစ်ယောက်ကို အနောက်ဘက်မှနေပြီး ထွေးဖက်သလိုမျိုးဖက်တွယ်ကာ လော်ကို တင်သားဆိုင်တွေနဲ့ပွတ်သပ်နေတာကို ခံစားလို့ရတယ်။ သူ့လက်ချောင်းတွေကို တံတွေးရွှဲရွှဲစိုစွတ်အောင်လုပ်ပြီး ကျွန်တော့်ခရေ ကို မျိုးစုံနှိုက်ပြုကလိနေတာ ကြက်သီးထတယ်တကယ်။ ရင်ခွင်နွေးနွေးထဲ မှီတွယ်လျက် ဂူဂူးကိုပုလွေပေးရင်း ပြင်ပပစ္စည်း ကျွန်တော့်ခရေထဲ အဝင်အထွက်ဖြစ်နေတဲ့ခံစားချက်က ရင်ဖိုတယ်ပြောရမယ်။ ကိုယ်အင်္ဂါအစိတ်အပိုင်းထဲမှာ အနုညံ့ဆုံးအစိတ်အပိုင်းတစ်ခုဖြစ်တဲ့ ခရေကို လမ်းကြောင်းရှင်း ကလိနေတာ ငြင်းရမှာလည်းအခက်။
အား….ကျွန်တော့်ဘောင်းဘီအစုံကို ဒူးအထက်နားထိ ဆွဲချွတ်ချလိုက်သလို သူဝတ်ထားတဲ့ဘောင်းဘီကိုလည်း မသိမသာချွတ်ရင်း အားမလို အားမရ ဇာတ်လမ်းရှေ့ဆက်ဖို့ သူရိန်ကြံစည်လာတယ်။
“Fuck, ငါ့ကောင်….ချကွာ….သောက်ရမ်းမိုက်တဲ့ အိုးကြီး” ဂူဂူးအသံက စိတ်လှုပ်ရှားသလို ကျေနပ်သံကြီးနဲ့ သူ့ဘော်ဒါ သူရိန်ကို မြှောက်ပင့် ပါတယ်။ ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ် ငြင်းဆန်ရုန်းကန်ဖို့မလွယ် အော်ဟစ်လို့မလွယ်တဲ့ အခြေစိုက်နေပါပြီ။ ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲလည်း ဂူဂူးငပဲကြီးနဲ့ ပြည့်နှက်နေသလို ခန္ဓာကိုယ်ကို နောက်ဖက်ကနေထွေးဖက်ချုပ်ကိုင်ထားတဲံ သူရိန်ကြောင့် ရုန်းကန်ထလို့မရဖြစ်နေတယ်။ မရှက်တမ်းဝန်ခံပါ့ မယ် အရင်က လိင်တူဆက်ဆံဖူးပေမယ့် သူလိုအနေအထားကြီးကတော့ တကယ့်မလွယ်ကြောပါ။ ဟာ….ရှေ့နားမလှမ်းမကမ်းက ကွက်ကြည့် ကွက်ကြည့်လုပ်နေတဲ့ ကောင်ငယ်လေးနှစ်ယောက် ထလာပြီး ဘတ်စ်ကားနောက်ပိုင်းမှ ကျွန်တော်တို့စီလှမ်းလာတယ်။ အန္တရာယ်မကင်းတဲ့ public မှာ အမည်မသိ မရင်းနီးတဲ့ သူစိမ်းတွေရဲ့ ချုပ်ကိုင်အနိုင်ကျင့်မှုကို ကျွန်တော်ငြင်းဆန်ဖို့ခက်သလို သာယာဖို့ လည်းခက်တယ်။
သူရိန်က ကျွန်တော့်တင်သားဆိုင်တွေကို မသိမသာ ခပ်ဆပ်ဆပ်လက်နဲ့ရိုက်တယ်။ “ဟင့်အင်….မလုပ်ပါနဲ့” ကျွန်တော့်ခရေဝတဝိုက်ကို သူ့ငပဲခေါင်းနဲ့ပွတ်သပ်ကလိတယ်ဗျ။ များမကြာခင် ချောဆီခပ်အေးအေးလိုမျိုး ချွဲပစ်တဲ့အရည်ကြည်အချို့ ခရေဝထဲလက်ချောင်းများနဲ့ အတူ ထည့်သွင်းခံရပါတယ်။ ငြင်းဆန်ရုန်းကန်ရမလား အသာတကြည်လိုက်လျောရမလားရွေးချယ်ရတဲ့အခါ အသာတကြည်ငြိမ်နေရတဲ့ ကျွန်တော့်အဖြစ်ပါ။ ကျွန်တော့်ခန္ဓာကိုယ်ကို ထိုင်ခုံပေါ် မကုန်းတကုန်းအနေအထားဖြစ်အောင် ဆွဲချုပ်နေခိုင်းပြီး အနောက်ဘက်ကနေ သူရိန် ဘာတွေ စမ်းသပ်ကြည့်ရှုနေတယ်မသိပါဘူး။
ကျွန်တော့်မျက်နှာအနားမှာ ခပ်ထွားထွားငပဲ သုံးလေးချောင်းဟာ အာခံတွင်းထဲ လည်မျိုထဲထိတိုးဝင်ဖို့တန်းစီနေပါတယ်။ မပြုလုပ်သင့်ဘူး သည်လိုအတန်းအစားထဲကမဟုတ်ဘူး ဘာညာ အားတင်းပြီး ရုန်းကန်ငြင်းဆန်မလားဆိုတော့ ကျွန်တော့်ခန္ဓာကိုယ်က မွတ်သိပ်စွာ လိုက်လျော ပြုလုပ်ပြန်တယ်။ အဖမ်းခံရရင် လူတွေဝိုင်းဆွဲ ရိုက်နှက်ခံရရင် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲအတွေးထက် ရင်သိမ့်ဖိုရုပ်ရှင်မှာ ပါဝင် သရုပ်ဆောင်လိုက်တယ်လေ။
ရှီး…မာတောင့်ပြီး ထွားလိုက်တဲ့ -ီးကြီး ကျွန်တော့်ခရေထဲ တိုးဝင်လာတယ်။ တစ်စုံတစ်ယောက်သောသူနဲ့သာ လိင်ဆက်ဆံမလားတွေး ပေမယ့် လက်တွေ့မှာ သည်ထက်ပိုတယ်ဆိုတဲ့သဘာဝအတိုင်း ဖြစ်နေပါတယ်။ ကျွန်တော့်ခန္ဓာကိုယ်က ရှိတဲ့အပေါက် -ီးအကိတ်တွေ ဝိုင်းနေပါရောလား။ တတ်နိုင်ရင် ရေနံတွင်းဝိုင်းတူးကြမည့်အထာပါပဲ။ သူရိန်တယောက် အထာကျကျ ကျွန်တော့်နောက်ပါးကနေ ကလိုင်း နေတာ ထွက်ပြေးမှာစိုးရိမ်လို့ထင်တယ် ထွေးဖက်ချုပ်ထားတဲ့လက်အစုံက ဖြည်မပေးပါဘူး။
သည်အချိန်မှာတော့ ကျွန်တော့်ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်ထိန်းချုပ်လို့မရခဲ့ပါ။
“Fuck…Fuck..” ဆိုတဲ့စကားလုံးကို အံကြိတ်ပြီးတဖွဖွရေရွတ်နေတဲ့ ဂူဂူးဟာ ကျွန်တော့်ပါးစပ်အတွင်း သုက်ရည်အပြည့် ပန်းထည့် မပေးခင် အရိပ်အခြည်တွေ မြင်သာထင်သာအောင် ပြသူပါ။ နုညံ့သလို ဖောင်းကြွတောင့်တင်းဆဲ သူ့ငပဲကြီးကို ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းသားများ အား ပွတ်သပ်တဲ့အပြင် အာခေါင်ထဲထိ တဆုံးသွင်းလိုက်ပြီးမှ ခဏငြိမ်သက်ကာ မိနစ်မဆိုင်း အထုတ်အသွင်းလုပ်တော့တာလေ။ အနံ့ အသက်ကင်းအောင် တကိုယ်ရည်သန့်ရှင်းရေးဂရုစိုက်ကြလို့ ကျွန်တော်ကြံဖန်ပြီး သူတို့ကိုကျေးဇူးတင်ရပါတယ်။ သူအရှိန်လျော့ပြီး အမောဖြေချိန်ဆို ကျွန်တော်က ငပဲခေါင်းကို တပြွတ်ပြွတ်မည်အောင်စုပ်ပေးပြန်တာမို့ တွန့်တွန့်လူးအောင် အမူအယာတွေ မထိန်းနိုင်ဘူး ရယ်။ စိတ်လှုပ်ရှားတာ စိတ်လှုပ်ရှားတာကသပ်သပ် ကျွန်တော့်အတွေ့အကြုံနဲ့ ဝါက အလိုလိုတုန့်ပြန်မိပုံပါပဲ။
သူ့ငပဲကို ရုတ်ခြည်းဆွဲနှုတ်ဖို့ကြိုးစားသလို ထိန်းကိုင်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်ဂုတ်ကိုလွှတ်လိုက်ဖို့ဟန်ပြင်လာပေမယ့် ဖုန်စုပ်စက်လို့စုပ်မျိုထား တာကြောင့် ပါးပြင်ကိုသာ လက်နဲ့အသာပွတ်သပ်ပါရော။ မာတောင့်နေဆဲ သွေးရောင်လွှမ်းနေတဲ့ ဂူဂူးငပဲထိပ်ကနေ ကျွန်တော့်လည်မျိုထဲ ထိ သုက်ရည်တွေ တလျော့ပြီး တလျော့ပန်းထည့်တာ အားရပါးရပေါ့။ ကျွန်တော်လည်း စိတ်ကျေနပ်တဲ့အထိ ပုလွေပေးရင်းမှ အသာလွှတ် လိုက်ကာ သူရိန်နဲ့ ဂူဂူးရဲ့ အမည်မဲ့တတိယမြောက်သူငယ်ချင်းကို မျက်စိခြင်းတည့်တည့်စိုက်ကြည့်ပစ်တယ်။ တလက်လက်ဖြစ်နေတဲ့ သူ့လက်ကိုင်ဖုန်းကင်မရာကြောင့် ဘာလုပ်နေတယ်ဆိုတာ သိကြောင်းအမူအယာပြရတာပါ။ ဗိုက်ထဲ သုက်ရည်ဝင်မှပဲ ပတ်ဝန်းကျင် အနေအထားကို အာရုံစိုက်မိတဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ကျိန်ဆဲရမလိုပဲ။ ဘယ်အချိန်ကတည်းက ရှုထောင့်မျိုးစုံကနေ ဗီဒီယိုရိုက်ကူးမှတ်တမ်း တင်နေလည်းမသိဘူး တော်တော်ကြာလောက်ပြီ။
အကာအကွယ်ပုန်းခိုစရာ အခန်းမရှိ၊ စဉ်းလည်းမစဉ်းစား ဒါမှမဟုတ် သည်လိုစဉ်းစားဖို့လည်း အခွင့်အရေးမပေးခဲ့ပါဘူး။ ကျွန်တော့် ခရေနဲ့ တင်သားဆိုင်တွေကို သူရိန်ဘယ်လို ခံစားချက်တွေသွင်းပြီး ရှုမြင်နေလည်းမသိဘူး အခုထိ ကိုင်တွယ် နှိုက်ပြုလို့အားမရသေးပါ။ တို့ထိတာ ကော်ဖီဖျော်တာ လုံးဝမလုပ်မိတဲ့ ကျွန်တော့်ငပဲတောင် အရည်ကြည်တွေစိမ့်ထွက်ပြီး ဘောင်းဘီမှာအကွက်ဖြစ်နေရပြီ။
"Fuck... fuck!" လို့ သူရိန့်နှုတ်ဖျားက ရေရွတ်သံဟာ ဒေါသရိပ်မကင်းသလို လိင်စိတ်ထန်မှုကိုလည်း သိရတဲ့လေသံပေါ့။ များမကြာခင်မှာပဲ ထိုင်ခုံမှာ ခပ်ကုန်းကုန်းအနေအထားဖြစ်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ခန္ဓာကိုယ်နောက်ပိုင်းကို လက်နဲ့ထိန်းလျက် သူ့ငပဲကြီးကို အသာအယာ တွင်းအောင်းခိုင်းပါတယ်။ “လျှို့ဝှက်ပြီး သွားလာတတ်တဲ့ မင်းသန့်ကြီး ….-င်ထဲကို သွင်းပြီးကွာ”
သူရိန်တယောက် ပြောလည်းပြော တခါတည်း သူ့ငပဲကြီးကို ကျွန်တော့်ခရေထဲ တဆုံးဖိသွင်းချလိုက်တာ အော်ချိန်တောင်မရဘူး။ သပ်လျှိုထားသလို ပြည့်အင့်နေတဲ့ ခံစားချက်ကြီးက တမျိုးကြီးရယ်။ သူရိန်ဟာ အပြာသရုပ်ဆောင်တစ်ယောက်လို ဟန်မူမျိုးစုံ အသံမျိုးစုံ မသိမသာ ပြုလုပ်နေတာကို သူ့သူငယ်ချင်းက မလွတ်တမ်းမှတ်တမ်းတင်နေတာပါ။ သည်လို လမ်းပေါ်မှာ တေလေနေတဲ့ ကြမ်းပိုးတွေနဲ့ အလိုက်သင့်ဆက်ဆံမိနေတဲ့ ကျွန်တော့်ကိုယ်ကျွန်တော်လည်း အံ့သြတယ်။ အထိအတွေ့မှာ သာယာသွားတဲ့အပြင် ကြုံဆုံနေရတဲ့ အဖြစ်ကို မသိစိတ်က သဘောကျနေဟန်တူပါတယ်။ ကိုယ်က မကလိုင်းရဘဲ သူတပါးက ကလိုင်းနေတာကြီးကိုခံရတာ ဂုဏ်ယူတာမဟုတ်သော်လည်း ကောင်လေးတွေ ဝိုင်းဝိုင်းလည်နေတဲ့အဖြစ်ကို မှတ်တမ်းတင်ခံရတဲ့အဖြစ်ကနော်။
နေဦးဗျ သူရိန်က ဟန်အမူအယာသာကောင်းနေတာ ဂူဂူးလို ငပဲအားအထုတ်အသွင်းခပ်သွက်သွက်မလုပ်ဘဲ ကျွန်တော့်ကိုယ်ခန္ဓာအစိတ် အပိုင်းတွေကို မက်မောစွာ ပွတ်သပ်နမ်းရှုံ့နေတာကပိုများပါတယ်။ သူ့လက်ချောင်းတွေနဲ့ ကျွန်တောင့်တင်သားဆိုင်တွေကို ဖြဲကိုင်ပြီး ခရေထဲ ဝင်ထွက်နေတဲ့ သူ့-ီးကို အားရပါးရကြည့်တဲ့အပြင် ဝစ်လစ်စလစ်နီးပါးအနေအထားနဲ့ အနီးကပ်ရပ်နေကြတဲ့ အမည်မသိ ကောင်လေးတွေကို လှမ်းကြည့်ရင်း သဘောကျနေပြန်တယ်။
သိပ်မကြာလိုက်ဘူး ကျွန်တော့်ခါးအစုံကို လက်နဲ့အားပါးပါးညှစ်ပြုရင်း သူရိန်ဟာ သုက်ရည်တွေ အများအပြား ပန်းထည့်ပါတော့တယ်။ ပြီးလည်းပြီးရော ချက်ခြင်းဆိုသလို သူ့ငပဲကို ခရေထဲကဆွဲထုတ်ကာ မလှမ်းမကမ်းမှာ တင်ထားတဲ့ အဝတ်အစားတွေကို ကောက်ဝတ်တယ်။ ဆေးကြောသန့်စင်စရာလည်းမရှိ ညစ်တီးညစ်ပတ် စေးကပ်ကပ်နဲ့ ကျန်နေရတဲ့ ခံစားချက်ကြီးက ဘာမှန်းမသိဘူးဗျာ။ ချစ်သူလည်းမဟုတ် ပါတနာလည်းမမည် ချိန်းဆို တွေ့ဆုံသူလည်းမဟုတ်တော့ နေပါဦးလို့ ထွေးဖက်ပေးမယ့် ဆက်ဆံရေးကိုမျှော်လင့်လို့မသင့်ဘူးထင်တယ်။
ဂူဂူးက ဘတ်စ်ကားခုံပေါ် ဘေးတစောင်းလဲလျောင်းနေမိတဲ့ ကျွန်တော့်ကို ဆွဲထူကာ ထိုင်စေပြီးမှ သူ့ Sweatpants ကို ခါးပေါ်ပြန်တင်တယ်။ ပြီးမှ ကျွန်တော့်ပခုံးတစ်ဖက်ကို နှစ်သိမ့်တဲ့သဘော လက်နဲ့အသာပွတ်သပ်နှုတ်ဆက်လျက် ရှေ့ကခုံမှာ အသာထိုင်ပါတယ်။ သည်တော့မှ သတိပြန်ကပ်ကာ အဝတ်အစားတွေကို နေသားတကျပြန်ဝတ်ဖို့ ကျွန်တော်လုပ်ရပါတယ်။ ဖြစ်ပျက်သမျှအကုန် သူ့ဖုန်းနဲ့ရိုက်ကူးမှတ်တမ်း တင်နေတဲ့ ကောင်လေးကို မျက်ခုံးပင့်ကြည့်လိုက်မိတယ်လေ။
“စိတ်ကုန်တဲ့အကြည့်နဲ့ ကြည့်မနေပါနဲ့ကွာ….မင်းဘယ်လောက်ကဲကဲ ကိုယ်ဝန်မရနိုင်ပါဘူး” လို့ သူရိန်က သဘောပေါက်စွာလှမ်းပြော တယ်။
ကဲ မျက်တောင်ပုတ်ခပ်ပုတ်ခပ်နဲ့ စကားပြောဖို့ကြိုးစားရုံလေးပဲရှိပါသေးတယ်။ တစ်စုံတစ်ခုပြောသင့်မှန်း တုံ့ပြန်မှုတစ်ခုခု ကျွန်တော်ပြ သင့်မှန်း ကျွန်တော်သိပေမယ့် ခွဲစိတ်ခန်းမှာ ခွဲခန်းဝင်ပြီး အခုမှသတိပြန်လည်လာသူလို ဘာကြောင့် ကျီးကြည့်ကြောင်ကြည့်ဖြစ်နေလဲ မပြောတတ်တော့ပါ။ ဖြစ်ပျက်သမျှကို လိုက်လျောပြီးမှ ဒေါသထွက်ပြ ပြဿနာရှာပြနေရင်လည်း မဟုတ်သေးဘူး။ ဒါမှမဟုတ် သူရိန်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းအစုံကို အနမ်းထပေးသင့်သလား။ ဒါလည်းမသေချာဘူးရယ် အခုထိ ပါးစပ်တစ်ခုလုံး သူ့သူငယ်ချင်းရဲ့မျိုးရည်များနဲ့ စေးကပ် ကပ်ဖြစ်နေတုန်း။ အင်း….ပြန်ပြောပြရင် ကျွန်တော့်လိုလူမျိုးက သည်လိုလက်လွတ်စပယ် ကဲတယ်ဆိုတာ ယုံကြမယ်မထင်။
ကျွန်တော်ဘာတွေဖြစ်ပြီး ဘယ်လိုတွေးတယ်ဆိုတာ သိသလားမသိ သူရိန်က ပါးချိုင့်ပေါ်အောင်ပြုံးကာ မြွှေဟောက်တစ်ကောင်လျှာထုတ် ပြသလို ထုတ်ပြပြီး လှောင်ပြောင်ပါတယ်။ သူတို့တွေရဲ့ ပိုင်စိုးပိုင်းနင်းပြုမူမှုတွေကို ကျွန်တော်ဒေါသထွက်မယ် ပြဿနာရှာမယ်ဆိုတာ မျိုးလည်း မျှော်လင့်ထားကြပုံရတယ်။ ဒါကြောင့် သူ့ဘော်ဒါလေးငါးယောက်က မနီးမဝေးမှာ အင်အားပြနေတာ အသိသာကြီးရယ်။
အတွေးကမ္ဘာချာလည်လည် ဖြစ်နေတုန်းရှိသေး သူတို့အုပ်စုထဲက တစ်ယောက်က ဘတ်စ်ကားမှ bell ကိုထတီးလျက် ရှေ့မှတ်တိုင်မှာဆင်း မယ့်အကြောင်း အချက်ပြလိုက်တာမို့ ဘတ်စ်ကားမောင်းသူက ဘရိတ်ဆွဲအရှိန်လျှော့ပါတယ်။
သူရိန်က ဘတ်စ်ကားပြတင်းပေါက်ကနေ ခေါင်းပြူထွက် ဟိုသည်ကြည့်ရင်းမှ “ဒါက ငါတို့လုပ်ရိုးလုပ်စဉ်ပဲ မင်းသန့်ရေ…ဟားဟား” တဲ့။
စကားလုံးတွေ ရယ်သံတွေက ကျွန်တော့်ဝန်းကျင်မှာ တဝဲလည်လည်ဖြစ်နေတုန်းပါ။ ဂူဂူးနဲ့ သူ့အပေါင်းအပါတသိုက်ကတော့ မတ်တပ်ရပ် လျက် ဆင်းရမယ့်ကားမှတ်တိုင်ကို အာရုံစိုက်နေကြတာများ အနောက်ဘက်ကို တချက်တောင် ပြန်ဝေ့မကြည့်ကြဘူး။ ဘတ်စ်ကား ခုံတွေ ကြား ကျော်လွှားပြီး ဆင်းရမယ့်အပေါက်စီ ဦးတည်သွားပါရော။ သူရိန်က ကျွန်တော့်ကို အနည်းငယ်တွန်းဖယ်လျက် သူ့ဘော်ဒါတွေနောက် လိုက်ဖို့ပြင်ပါတယ်။
ဝတ်ထားတဲ့ Sweatpants က မာတောင့်တာ သိပ်မကျသေးတဲ့ သူရိန့်ငပဲကောက်ကြောင်းကို ကောင်းကောင်းမဖုံးကွယ်နိုင်ဘူး။ ကျွန်တော့် မှာတော့ ချွေးနံ့ ကိုယ်နံ့တွေရောထွေးနေတဲ့ အဆုတ်ထဲကလေတွေ သန့်စင်ဖို့ ကားပြတင်းဘက်မျက်နှာမူကာ အသက်ခပ်ပြင်းပြင်းရှူသွင်း ရှူထုတ်လုပ်လိုက်ပါတယ်။
သည်ဘက်ပြန်လှည့်လိုက်တော့ အနည်းငယ်တောင် ထိတ်လန့်သွားမိပါတယ်။ သူရိန်က ကျွန်တော့်ကို ငုံ့ကိုင်းလျက် စူးစိုက်ကြည့်နေ သေးတာကိုး။ ခပ်ထေ့ထေ့ သူ့အပြုံးက မိနစ်အနည်းငယ် ဖြစ်ပျက် ဖြတ်သန်းခဲ့တဲ့အချိန်အတိုင်းအတာအရ ကျွန်တော်ဘာဆိုတာ သိသွား တယ်ဆိုတဲ့ သဘောထင်တယ်။ ခဏကြာအောင် ကျွန်တော့်တကိုယ်လုံးကို စိုက်ကြည့်နေသေးတာပါ။
တစ်ချက်ထပ်ပြုံးလိုက်ရင်း ဘတ်စ်ကားမှ ဆင်းရမယ့်အပေါက်ရှိရာဘက် တိုးသွားဖို့လုပ်ကာ ကျွန်တော့်ကို တချက်ပြန်လှည့်ကြည့်ပါတယ်။
“ဟေ့…ငါပြောတာ မကြားဘူးလား မင်းသန့်။ ဒါ ငါတို့ဆင်းရမယ့် ဘတ်စ်ကားမှတ်တိုင်။ ဖင်လေးမနေနဲ့ဦး ဆင်းဖို့ပြင်”
လက်ချောင်းတွေနဲ့ ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားမိတဲ့ ရှေ့ထိုင်ခုံနောက်မှီဘားတန်းက ပိုမိုအေးစက်သွားသလိုပဲ။ ကိုယ့်ခြေထောက်ပေါ်ကို အားပြုရပ်လိုက်တာမှာ ညွှတ်ကျမတတ်ဖြစ်သွားတယ်။ ကျွန်တော့်အမူအယာနဲ့အတူ ဖြစ်ပျက်နေတာကို စောင့်ကြည့်နေတဲ့ သူရိန့်အပေါ် မုန်းစိတ်ဝင်မိသလို သဘောကျသလိုလိုလည်း ဖြစ်မိပါတယ်။ သူရိန့်မျက်နှာကိုကြည့်လိုက်တော့ သဘောကျဟန်နဲ့ ဦးခေါင်းတစ်ချက် ဆတ်ပြကာ သူ့သူငယ်ချင်းတွေနောက်ကို လိုက်ဖို့လုပ်တယ်လေ။
ကျွန်တော့်မျက်လုံးတွေကို ခဏမှေးမှိတ် သက်ပြင်းရှိုက်လိုက်မိတယ်။ ကျွန်တော် ဘတ်စ်ကားပေါ် ကျန်မနေရစ်ဘဲ သူ့နောက်ကို ထပ်ချပ်မကွာ လိုက်မယ်မှန်း သူသိပြီးသားထင်ရဲ့….ဟူး။
________________________________
Thanks for reading, I hope you enjoyed it! Better still, you can let
me know what you thought at kyawkyawster@gmail.com
Happy reading!
Alex Aung (April 26, 2025)
