'တီြ....တီြ'
'ေကာင္းကင္ပါ....ေအာ္...ေျပာ ငါ့ေကာင္'
'ေအးပါ သူရရာ မင္းသာအဆင္သင့္ျပင္ထား ငါအ၀တ္လဲျပီးထြက္လာတာနဲ႕ မင္းကို၀င္ေခၚမယ္...ေအး'
'၈နာရီအတိမင္းဆီလာမွာေနာ္....ငါအ၀တ္အစား ၀တ္လိုက္ဦးမယ္ ဒီမွာဘာမွမ၀တ္ရေသးလို႕ ဟုိဘက္ကေကာင္တစ္ေကာင္ ငါ့ကိုလာၾကည့္ေနတယ္ ဒါပဲ'
ေသာက္ရမ္းစိတ္တိုတယ္။ ဟိုေကာင္ သူရကိုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဖုန္းလိုင္းမမိလို႕ ၀ရံတာထြက္ျပီး ဆက္မိပါတယ္ ထံုးစံအတိုင္း မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္တိုက္က ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ခိုးၾကည့္ေနတာကို သတိထားလိုက္မိတာေၾကာင့္။ ၀တ္ထားတဲ့ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီအနီရဲကိုပဲ စိိုက္ၾကည့္ေနတာမ်ား ကြၽန္ေတာ္ သူ႕ကိုျပန္ၾကည့္ေနတာကိုပင္ မသိ။
စိတ္တိုတိုႏွင့္ ၀ရံတာတံခါးကိုဆြဲပိတ္ျပီး အခန္းထဲ၀င္လာလိုက္တယ္။ ဖြင့္ထားတဲ့ သီခ်င္းလည္း ပိတ္၊ ခုတင္ေပၚမွာေရာ ဗီရိုေတြမွာပါဖြ ထားတဲ့အ၀တ္ေတြကိုၾကည့္ျပီး ထိုင္ေနမိတာေပါ့ ခဏေတာ့။ လူေတြဘာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုအာရံုစိုက္ၾကသလဲ အားကစားပံုမွန္လုပ္ တဲ့အတြက္ ၾကံ႕ခိုင္တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ခႏၶာပံုရိပ္ေၾကာင့္လား? သပ္သပ္ရ႔ပ္ရပ္ဖက္ရွင္က်က်၀တ္ဆင္တတ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္လား? ၀ူး...ေက်ာင္းသြားဖို႕ အျမန္ျပင္ဆင္တာပဲေကာင္းတယ္။
x x x
'မင္းတို႕သိျပီးျပီလားကြ? ဒီေက်ာင္းက ျပင္သစ္ေမဂ်ာကိုေျပာင္းလာတဲ့ ေကာင္းကင္ဆိုတဲ့ ဘဲက အရမ္းေခ်ာဆိုပဲ၊ ပိုက္ဆံလည္း ခ်မ္းသာ တယ္တဲ့'
'မိန္းကေလးေတြမေျပာနဲ႕ ေယာက္်ားေလးအခ်င္းခ်င္းေတာင္ျပန္လွည့္ၾကည့္မိၾကတဲ့အထိတဲ့ကြ'
'အဲဒါေတာ့ပိုျပီကြာ ေယာက္်ားအခ်င္းခ်င္းၾကည့္စရာလားအဲဒီေလာက္'
'ေဟ့ေကာင္ ဖန္လ္လံုး မင္းကလည္း စကားေလးဘာေလး၀င္ေျပာပါဦးကြ၊ မင္းၾကည့္လိုက္ရင္ စာပဲ..ဒါေၾကာင့္မင္းေကာင္ စစ္ေအာင္က စာေလာက္ သူ႕ကိုမခ်စ္ဘူးတဲ့'
ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို တစ္ျခားေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္က အထူး တလည္ေျပာေနျပီဆိုရင္တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခု ခုပဲလို႕ လူေတြေတြးထင္ၾကမွာအမွန္ပါ။ ေက်ာ္ေက်ာ္ ဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ေက်ာင္းမွာအပ္က်တာကအစသတင္းလုပ္ေျပာတတ္သူ ဆိုေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ေျပာျပေနျခင္းသာ။ ကိုယ့္ဘာသာ လက္ခ်ာခ်ိန္ေရာက္ရင္ အဆင္ေျပေျပစာလိုက္နိုင္ေအာင္ စာအုပ္လွန္ျပီးဖတ္ ေနတဲ့ လူကိုေတာင္ သူတို႕စကား၀ိုင္းထဲဆြဲထည့္ေနရဲ႕။
လာလာခ်ည္ေသး ေကာင္းကင္ျမင့္မိုရ္ဆိုတဲ့ေကာင္ကို ျမင္ရင္ သူတို႕ေျပာသလို ႏွစ္ခါေလာက္ေတာ့လိုက္ၾကည့္မိမွာအမွန္ပဲေလာင္း မလားဆိုတာကမပါမျဖစ္။ သူ႕ဘာသာ ဘယ္ေလာက္ေခ်ာေမာလွပခ်မ္းသာေနေန ဘာဆိုင္လည္းေလ ကိုယ့္ဘ၀နဲ႕ကိုယ္ေပါ့။ စစ္ေအာင္ ထက္သာတယ္ေျပာရေအာင္ ငါ့ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းထက္ဘယ္သူမွမသာႏိုင္ဘူးလို႕ေတြးမိရရင္း ျပန္ျငင္းခုန္မိပါတယ္ လံုး၀ မၾကည့္ရင္ဘာ ေပးမလဲသူတို႕လို႕ေလ။
ေဟာ ကားနီေလးတစ္စင္း ေက်ာင္း၀င္းထဲခ်ိဳးေကြ႕၀င္လာတယ္။ လံုး၀ဂရုတစိုက္မၾကည့္ျဖစ္ပါ။ မ်က္၀န္းထဲ အေရာင္ေတာက္ေတာက္ ကား တစ္စင္းလို႕သာအမွတ္ထားမိပါတယ္။ ေက်ာ္ေက်ာ္တို႕စကား၀ိုင္းကေန အကုန္ၾကားေနရတာ ေကာင္းကင္ရဲ႕ကား မိုက္တယ္ ဘာ၀တ္ထားတာကြ ၾကည့္ၾကည့္ သူကင္(န္)တင္းဘက္ကိုလာေနျပီစသျဖင့္။
ဘာရယ္မဟုတ္ မ်က္လႊာပင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အဲဒီေကာင္နားကို ဂ်ပန္ေမဂ်ာက စိုင္းလင္းက ခ်ဥ္းကပ္သြားျပီး အတူပါလာတဲ့ စာအုပ္ ေတြကို လွမ္းယူကာ မိတ္ဆက္စကားဆိုေနတာကို ၾကားရတယ္။ သူ႕နာမည္ကဘယ္သူ အစ္ကိုနဲ႕အျပင္မွာေတြ႕ရင္ ႏႈတ္ဆက္ပါရေစ စသျဖင့္ေပါ့။
'ေဟ့ေကာင္ ဖန္လ္လံုး မင္းေျပာေတာ့ မၾကည့္ပါဘူးဆို မင္းအခုရႈံးသြားျပီေနာ္ ဟား...ဟား'
'မရံႈးပါဘူး ဘာလို႕ရံႈးရမွာလဲ ဒီေကာင္းကင္က သူ႕ဖာသာဘာၾကီးျဖစ္ေနေန ငါဂရုမစိုက္ပါဘူး ငါနဲ႕ဘာဆိုင္လို႕လဲ '
'ဟို စိုင္းလင္းဆိုတဲ့ေကာင္က သိကၡာမရွိခ်ဥ္းကပ္မိတ္ဖြဲ႕တာကို ၾကားမိလို႕ အံ့ၾသျပီးနားေထာင္မိတာ ၾကည့္မိတာ'
x x x
'စာအုပ္ေတြ ကူသယ္ေပးပါေရေစ၊ ကြၽန္ေတာ့္နာမည္က 'စိုင္းလင္း'ပါေကာင္းကင္ လမ္းမွာေတြ႕ရင္ႏႈတ္ဆက္ပါေနာ္'
'ေက်းဇူးပါ စိုင္းလင္း ငါသြားေတာ့မယ္ေနာ္...ေနာက္မွေတြ႕ၾကတာေပါ့ကြ..'
ကြၽန္ေတာ္ ကားကို ေက်ာင္း၀င္းထဲ အသာေမာင္းေကြ႕ျပီး၀င္လာလိုက္တာ လူေတြအေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕မ်က္လံုးေတြက ကားဆီကိုစူးစိုက္ လာၾကပါေရာလား။ ဗီဒီယိုကားေတြထဲကလို မိန္းမေခ်ာေလးတစ္ေယာက္ ကားေမာင္းျပီးေက်ာင္း၀င္းထဲ၀င္လာတာကို ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြက ၀ိုင္းၾကည့္ၾကတယ္ဆိုရင္လည္းတစ္မ်ိဳးေပါ့။ အခုဟာက တစ္မ်ိဳးပဲစိတ္ထဲနည္းနည္းခုမိပါတယ္။
'စိုင္းလင္း'တဲ့ ျဖဴျဖဴသန္႕သန္႕ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ကြၽန္ေတာ္ကားရပ္ျပီးဆင္းတဲ့နားကို ခ်ဥ္းကပ္လာတယ္။ ရႊံဗြက္တစ္ခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ ၀တ္လာတဲ့ရွဴးကိုေပမွာစိုးလို႕တုန္႕ဆိုင္းေနခ်ိန္မွာ စာအုပ္ေတြကို ကူသယ္ေပးရင္း မိတ္ဆက္လာတာေပါ့။ အင္း...မဆိုးပါဘူး။
မနက္စာစားျပီးသားေပမဲ့ သူရကိုေက်ာင္း၀မွာခ်ခဲ့တာ သူ႕ကိုေစာင့္ရင္း စာသင္ခန္းထဲမ၀င္ခ်င္ေသးတာနဲ႕ ကန္(န္)တင္းဘက္ကိုခ်ိဳးေကြ႕ ျပီးေလွ်ာက္လာလိုက္ပါတယ္။ ကြၽက္စီကြၽက္စီ စကားေျပာေနတဲ့ ရြယ္တူေကာင္ေလးအုပ္စုနားအေရာက္….
'ဒီေကာင္းကင္က သူ႕ဖာသာဘာၾကီးျဖစ္ေနေန ငါဂရုမစိုက္ပါဘူး ငါနဲ႕ဘာဆိုင္လို႕လဲ'
ေျပာလိုက္သူကို လွမ္းအကဲခတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို တစက္ေလးမွမၾကည့္ဘဲ စာအုပ္ကိုသာ အာရုံစိုက္ကာ ေျပာေနသည့္ အေနအထားေၾကာင့္ စိတ္ထဲေတာ္ေတာ္ကို တင္းကနဲျဖစ္မိသြားပါတယ္။
လူေတြအားလံုး အေရးတယူေျပာဆိုဆက္ဆံခံေနရတာကို သာယာေနသည္ေတာ့မဟုတ္ေပမဲ့ လူတစ္ေယာက္က ကိုယ့္အေပၚဒီလို ေျပာလိုက္ေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ အံ့ၾသမိသြားသည္ပဲ။ အမွန္တကယ္၀န္ခံရမည္ဆိုလွ်င္ အံ့ၾသတာထက္ ေဒါသထြက္တာဆိုပိုမွန္ လိမ့္မည္။
ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အေရးမပါတဲ့မွတ္ခ်က္ျဖစ္ေပမဲ့ ဘာေၾကာင့္ေဒါသထြက္သြားမွန္းမသိ သူ႕ကိုျမင္လိုက္ခ်ိန္မွာ။ ကြၽန္ေတာ္ တစ္ခုခုလုပ ဖို႕ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ တိုက္ဆိုင္စြာပဲ ကြၽန္ေတာ့္အတန္းထဲက မိုးျမင့္ မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္က ေလွ်ာက္လာတာကို ျမင္လိုက္ရသည္တြင္ ေခါင္းထဲလက္ကနဲ အၾကံတစ္ခု ျဖစ္ေပၚသြားမိပါရဲ႕။
'မိုးျမင့္ ဟိုအက်ႌျဖဴျဖဴေလး၀တ္ျပီး စာအုပ္ငံု႕ဖတ္ေနတဲ့ေကာင္ေလးေတြ႕လား သူတို႕အုပ္စုနား ငါ ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားမယ္၊ အဲဒီ ေကာင္ေလးနားေရာက္ရင္ တြန္းလိုက္ေနာ္'
'အိ္ုေက'
x x x
'အား....'
'မင္းဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလဲကြ...လူတစ္ေယာက္လံုးမျမင္ဘူးလား'
'ေဆာရီး...ေဆာရီးပါဗ်ာ စေနာက္ရင္း သူေဘးကတြန္းလိုက္တာကို ေရွာင္ရင္းျဖစ္သြားတာပါ'
စာေတြရလို႕ ၀မ္းသာအားရျဖစ္ကာ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီစကားေျပာမယ့္ဟန္ျပင္ရင္း ဒီေန႕မနက္မွာ ေမေမ၀ယ္ေပးလိုက္ေသာ ကတၲီပါ ဖိနပ္အညိဳေလးကို တစ္ခ်က္ၾကည့္စဥ္မွာ မီးစႏွင့္ထိုးလိုက္သလို ဖိနပ္မာမာႏွင့္ ေျခဖ်ားေတြကို အနင္းခံလိုက္ရပါတယ္။ ေဖြးေဖြးျဖဴေန ေသာ ေျခဖ်ားေလးေတြဟာ ရႊံ႕ေျမေတြႏွင့္ ညစ္ပတ္ကုန္ေရာ။ စိတ္ထဲေထာင္းကနဲ ျဖစ္သြားတာေၾကာင့္ ဖိနပ္ႏွင့္နင္းသူဘယ္သူလဲ ခပ္မာမာကိုေမာ့ၾကည့္ပစ္လိုက္ပါရဲ႕။
ေျပာင္လက္ေနေသာ သားေရသားႏွင့္ ခ်ဳပ္ထားေသာ သားေရရွဴးဖိနပ္ကို အဦးသတိျပဳမိတယ္၊ ခ်ည္သားေဘာင္းဘီ ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့က မာက်စ္ က်စ္ ေျခသလံုးသားကို ထိခပ္လို႕။အေပၚတေျဖးေျဖး ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ ခရမ္းေရာင္ ရွပ္အက်ပ္နဲ႕ လက္ေမာင္းၾကြက္သားမ်ားက အထင္းသား။ မ်က္ႏွာ....ေကာင္းကင္ဆိုတဲ့လူပဲ။ မ်က္၀န္းေတြက စူးရွေတာက္ပေနသလို ေတာင္းပန္တိုးလွ်ိဳးေနတဲ့အမူအရာကဲေနတဲ့ ဟန္။
လူတစ္ေယာက္ အထူးသျဖင့္ သူလိုလူက ေျပာလာမွေတာ့ စိတ္ကိုျပန္လည္ ေလ်ာ့လိုက္မိေပါ့။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဘာမွ၀ိုင္းမေျပာေပမဲ့ သူထိုင္ဖို႕ခံုေနရာကိုဖယ္ေပးၾကပါတယ္။ ေကာင္းကင္ဆိုတဲ့ လူက အသာထိုင္လိုက္ရင္း မိတ္ေဆြဖြဲ႕စကားေတြ မိတ္ဆက္တာေတြ လုပ္တာေၾကာင့္ ထိုင္ေနတဲ့၀ိုင္းကေလးက စိုစိုေျပေျပျဖစ္သြားပါေရာ။
ေကာင္းပါတယ္....ခင္မင္ဖို႕ေကာင္းမယ့္ပံုစံပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ မာနအေရာင္ ႏွင့္အတူ မာန္ဟုန္ျပင္းပံုရပါတယ္ေလ။
'ရပါတယ္ ဖန္လ္ေန၀န္းပါ ဂ်ာမန္ေမဂ်ာကပါခင္ဗ်၊ လာလည္လို႕ရပါတယ္'
'ဟုတ္ကဲ့...ေနာက္ေန႕ေတြမွာ ေတြ႕ၾကတာေပါ့ေနာ'
'ဘိုင့္....bye'
x x x
ေကာင္းကင္ကိုဒီလိုေျပာလို႕ဘယ္ရမလဲ စိတ္ထဲက တစ္ခုခုလုပ္ခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ ခပ္သြက္သြက္အစီအစဥ္ေတြနဲ႕ လွမ္းသြားတဲ့ ကြၽန္ေတာ္ သူ႕ေျခေထာက္ျဖဴျဖဴေလးကို တက္နင္းမိစဥ္မွာေတာ့ ထူးဆန္းစြာ ရင္ထဲ တထိတ္ထိတ္နဲ႕။
'အား...' ဆိုတဲ့ တိုးေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ အသံေလးနဲ႕အတူ ရန္ေထာင္စကားကိုဆိုလာတဲ့ ကြၽန္ေတာ့မ်က္ႏွာကိုေမာ့ၾကည့္လာတဲ့ ခပ္ရုိးရိုး အေရာင္ အဆင္းကင္းတဲ့မ်က္၀န္းေတြျမင္ရခ်ိန္မွာလည္း ကြၽန္ေတာ့္ရင္ခုန္သံဟာ မိုးေကာင္းကင္ဆီ ခုန္တက္သြားသလားပဲ။
ဖန္လ္ေန၀န္းတဲ့ နာမည္ကမဆိုးပါဘူးေလ။ စကားေျပာၾကည့္ေတာ့လည္း ဘ၀ကိုအေျဖာင့္ အတိုင္းေတြးတတ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ဆိုတာ သိလိုက္ရပါတယ္။ ခ်စ္တယ္ဆို ခ်စ္တယ္ မုန္းတယ္ဆို မုန္းတယ္ အခ်စ္နဲ႕အမုန္းကို ၀ကၤ၀ုတၲိအလကၤာေျမာက္မသံုးတတ္တဲ့လူ။
ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္အေၾကာင္းကိုစိတ္၀င္စားတစား ေျပာဆိုေနတာ စဥ္းစားေနမိတာ ဒါ အဦးဆံုးမဟုတ္ခဲ့ပါဘူး ကြၽန္ေတာ့္ အတြက္ေတာ့။ မွန္တာေျပာရရင္ ကြၽန္ေတာ့္လြတ္လပ္စြာ ေနထိုင္တတ္မႈစရိုက္ေတြဟာ ေယာက္်ားရယ္ မိန္းမရယ္ သတ္မွတ္ခ်က္ ေဘာင္မရွိ သလိုျဖစ္ ေနေစတာျဖစ္မယ္ထင္ရဲ႕။
'ေကာင္းကင္...ေကာင္းကင္..ဖုန္းလာေနတယ္ကြ ဘာကိုေတြးေနတာလဲ'
'အင္...ေက်းဇူး....'
စာသင္ခန္းထဲမွာ စာလုိုက္လုပ္ေနေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ ဖန္လ္ေန၀န္းရဲ႕ မ်က္၀န္းေတြထဲ အေတြးလည္ေနလိုက္တာ ဖုန္းလာေနတာကို မသိလိုက္မိေအာင္ျဖစ္မိပါရဲ႕။
အက်ိဳးမရွိရင္ စိတ္ကူးထဲေတာင္ မထည့္တတ္တဲ့ လူေတြအေၾကာင္းထဲ ထူးထူးဆန္းဆန္း သူ႕အေၾကာင္းေတြးေနတယ္ဆိုေတာ့ ဘာလဲ ေကာင္းကင္ မင္းဘာျဖစ္ေနတာလဲ.... ဟူး..။
x x x
'ကိုေန ကြၽန္ေတာ္ထိုင္လို႕ရတယ္မဟုတ္လား အေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ပါဘူးေနာ္'
'ဟုတ္တယ္ စာသင္ခ်ိန္ျပီးသြားျပီ ဒီဘက္ကိုေလွ်ာက္လာရင္း ကိုေန႕ကိုျမင္လို႕၀င္လာလိုက္တာ'
'ကိုေန ဘာစားျပီးျပီလဲဗ် အျပင္မွာတစ္ခုခုသြားစားရေအာင္ေလ'
'ရပါတယ္ဗ်ာ....ကြၽန္ေတာ္ေကြၽးမွာ ကြၽန္ေတာ္ေကြၽးပါရေစ...မဟုတ္တာဘဲ...'
ဟုတ္တယ္.... ကြၽန္ေတာ့္ကားေလးက ဟိုဘက္နားမွာရပ္ထားတာ'
'သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ခ်ိန္းထားလည္းေရႊ႕လိုက္ပါဗ်ာ သူတို႕ႏွင့္ ေန႕တိုင္းေတြ႕ရတာပဲမဟုတ္လား'
ကြၽန္ေတာ္ေကြၽးမွာကို ဖိတ္ေခၚတာကိုပဲျငင္းရတယ္လို႕။ သူမ်ားေတြဆို နံေဘးကေန ကားလိုက္စီးခ်င္တဲ့လူက အနည္းဆံုးေပါ့။ သူ ကြၽန္ေတာ့္ကို အားနာေနတာလား ခင္မင္တာ သိပ္မၾကာေသးတာမို႕ မ၀ံ့ရဲတာလားမသိ သူ႕မ်က္၀န္းေတြထဲ ျငင္းပယ္လိုတဲ့အရိပ္ အေယာင္ေတာ့ ေတြ႕ရသား။
ဒါေပမဲ့ ဘယ္ရမလဲ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ဆႏၵကို လိုက္ေလ်ာလာေအာင္ မစြမ္းဘူးဆိုရင္ ေကာင္းကင္ မပီသေတာ့ဘူးျဖစ္ေနမွာေပါ့။ တြန္႕ ဆုတ္တြန္႕ဆုတ္ျဖစ္ေနတဲ့ ကိုေနရဲ႕ စာအုပ္ေတြနဲ႕ ဖိုင္ကို ေကာက္ယူျပီး ကြၽန္ေတာ့္ကားဆီေခၚလာလိုက္တာ သူလိုက္လာရျပီေပါ့။
အစားအေသာက္ေရြးခ်ယ္ေတာ့လည္း သူ ပူစပ္တာေတြ အရသာျပင္းတာမ်ိဳး မေရြးဘူးပဲ။ ေၾကးအိုးလို အရည္ေသာက္မ်ိဳးကို ႏွစ္သက္ဟန္တူရဲ႕။ ကြၽန္ေတာ္စားေသာက္ေနတဲ့ အရာေတြကို ၾကည့္ျပီး သူ႕မွာ ရွဴးရွဲျဖစ္ေနျပီ။
ေျပျပစ္ေသာလက္ဆစ္ေလးေတြမွာ ေမႊးညႇင္းႏုေလးေတြက အညိုေရာင္သမ္းေနပါရဲ႕။ ျငင္သာစြာလႈပ္ရွားေနတဲ့ သူ႕ဟန္ပန္မ်ားဟာ အားမလိုအားမရျဖစ္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ေတြကို တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ ဆြဲေဆာင္လို႕ေနပါတယ္။ စားပြဲေအာက္ေျခမွာရွိတဲ့ အမိႈက္ျခင္း ေလးထဲ တစ္ရွဴးကိုပစ္လိုက္ရင္း ကတၲီပါဖိနပ္စီးထားတဲ့ သူ႕ေျခေထာက္ဆီ အၾကည့္ေရာက္ေတာ့ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေျခ ေထာက္ဟာ ဒီေလာက္သန္႕ျပန္႕သင့္သလား? လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးကို ၾကည့္ခ်င္ရင္ ေျခေထာက္သန္႕ရွင္းေရးကို စိတ္၀င္စားမစား ဂရုစိုက္ၾကည့္လို႕ ၾကားဖူးခဲ့တဲ့စကားက မွန္ေနသလား?
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြၽန္ေတာ္ေကြၽးတာကို အသာတၾကည္စားေနတဲ့ ကိုေန႕ကိုၾကည့္ရင္း ရင္ထဲ ဘာမွန္းမသိ ေပ်ာ္ရႊင္လာရပါတယ္။
'တီြ....တီြ'
'ဟုတ္ကဲ့....မာမီ....သားေနေကာင္းပါတယ္၊ မာမီတို႕ေရာ ေနေကာင္းတယ္မဟုတ္လား'
'သားငယ္ေလးက မာမီတို႕ကိုအျမဲခ်စ္ အျမဲလြမ္း...ဂယ္ေပါ့....ဂယ္ပါဆို...'
'ဟုတ္....ဟုတ္...မလိုေသးပါဘူးမာမီရယ္..သားေလး အဲဒီေလာက္ ေငြသံုးမၾကမ္းပါဘူး..မပို႕ေသးနဲ႕ဦးေနာ္...'
'မမတို႕နဲ႕သြားေနခ်င္ပါဘူးဗ်ာ...တစ္ေယာက္တည္းေနရတာကိုပဲေပ်ာ္တယ္...'
'ဟုတ္ကဲ့....ဒယ္ဒီ့ကိုလည္း သားေလးသတိရပါတယ္လို႕ ေျပာေပးေနာ္မာမီ...ဘိုင့္'
ကြၽန္ေတာ္ဖုန္းေျပာေနတဲ့ဟန္ကို ၾကည့္ျပီး ကိုေန မ်က္လံုးေတြက၀ိုင္းေနတယ္။ မာမီတို႕နဲ႕စကားေျပာရင္ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ကေလးပဲေလ။ ျပန္ခ်င္ျပီနဲ႕တူတယ္ ကိုေနမ်က္ႏွာကိုၾကည့္ရတာ။ အစက အိမ္ကိုပါေခၚသြားဦးမလို႕ လိပ္စာသိေအာင္ေပါ့။ အခုေတာ့....အိုေကေလ...
'ကိုေန ၀ျပီလား ဘာစားဦးမလဲ ဘယ္သြားခ်င္ေသးလဲဗ်'
'ကြၽန္ေတာ္လား ေက်ာင္းခ်ိန္ျပီးရင္ ခဏေတာ့ ဟိုသည္ေရြ႕ျပီးမွ အိမ္ျပန္တာေလ'
'ဟုတ္ပါျပီဗ်....စစ္ေအာင္တို႕အိမ္ကိုလိုက္ပို႕...သူကဘယ္သူလဲ?'
'အင္း...ဖုန္းဆက္လိုက္ေလ...ကြၽန္ေတာ္ လာၾကိဳေပးမယ္မနက္'
ကိုေန႕သူငယ္ခ်င္း 'စစ္ေအာင္' တဲ့ ျမိဳ႕လယ္က တိုက္ခန္းတစ္ခုရဲ႕ေအာက္ေျခကို ကားနဲ႕လိုက္ပို႕ေပးရင္း အကဲခတ္ၾကည့္တာ အသား ညိဳညိဳ ေဘာ္ဒီခပ္ေတာင့္ေတာင့္နဲ႕။ သူ႕မ်က္လံုးေတြက ကိုေန႕ကိုမ်ား ပိုင္စိုးပိုင္နင္း....'ေတာက္'
x x x
'ဒါ ကိုေနဖတ္ေနက် စာေရးဆရာရဲ႕စာအုပ္အသစ္ထြက္တာနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္၀ယ္လာတာ'
'ဟာ..ရပါတယ္ လက္ေဆာင္သေဘာေပးတာဗ် မယူရင္ စိတ္ဆိုးမွာေနာ္'
'ဟိုတစ္ေန႕က စာသင္ခ်ိန္ေနာက္က်သြားလို႕ ကိုေနတို႕အခန္းဘက္ေတာင္မေရာက္ျဖစ္ဘူး ကိုေန မေမွ်ာ္ေနပါဘူးေနာ္'
'ဒီေန႕ ကြၽန္ေတာ့္ေမြးေန႕ အဲဒါ ကိုေနကြၽန္ေတာ့္အိမ္ကိုလိုက္ခဲ့ရမယ္ အိမ္မွာသူငယ္ခ်င္းေတြစုျပီး ေမြးေန႕ပါတီေလးလုပ္မလို႕'
'ၾကိဳမေျပာျဖစ္တာက ကြၽန္ေတာ္ေခၚရင္ ကိုေနက အင္တင္တင္နဲ႕လုပ္ေနတာမို႕ ေျပာေျပာေခၚေခၚလုပ္တာ'
'မရဘူးဗ်ာ....အဲဒီ စစ္ေအာင္ကိုပါလိုက္ခ်င္ရင္ေခၚခဲ့'
ဖတ္ေနက် စာေရးဆရာရဲ႕စာအုပ္ေလးသတိတရ၀ယ္လာတယ္။ စိတ္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးသြားမိသလိုပဲ။ လူတစ္ေယာက္က ဂရုစိုက္တာ ခံရတာ အေတာ္ၾကည္ႏူးဖို႕ေကာင္းတယ္။ ပစၥည္းတစ္ခုကို အလကားရတာမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္ခ်င္ခဲ့ဘူး တစ္ခုခုေတာ့ ျပန္ေပးရမယ္ေလ။ ဒါမွ စိတ္ထဲ အထာက်ေနလို႕ရမွာ။
ညေနခင္းေရာက္ရင္ စစ္ေအာင္က ရုပ္ရွင္အတူသြားၾကည့္ဖို႕ ေခၚထားတာ။ ျပီးေတာ့ ေက်ာင္းကိုလာၾကိဳမည္ဟုလည္းေျပာထားသည္ ေလ။ ဒါေပမဲ့ ေကာင္းကင္က ေမြးေန႕ပြဲေလးက်င္းပမည္ အတူလိုက္ခဲ့ဖို႕ေခၚေတာ့ ျငင္းဆန္ဖို႕ အခြင့္မသာေတာ့ျပီပဲ။ ေပ်ာ္ရႊင္တက္ၾကြ စြာဖိတ္ ေခၚေနေသာ သူငယ္ခ်င္းသစ္အတြက္ အခ်ိန္အနည္းငယ္ေပးရမွာေပါ့။
'ဒင္..ဒင္'
စာသင္ခ်ိန္ျပီးေတာ့ အခန္းထဲကေန ေက်ာ္ေက်ာ္တို႕ကိုမေစာင့္ဘဲ ေျမညီထပ္ကိုဆင္းလာလိုက္တယ္။ ေက်ာ္ေက်ာ္ကေမးပါေသးရဲ႕ မင္းဘာျဖစ္ေနတာလဲ ခါတိုင္းေန႕နဲ႕မတူ မူပ်က္ေနတယ္တဲ့။ မဟုတ္တာခိုးလုပ္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးေလ...အို..ေကာင္းကင္လည္း သူငယ္ခ်င္းပဲ...ေကာင္းကင္လည္း သူငယ္ခ်င္းပဲဟာ။
'အိုေက...လာျပီ...ကားအနီေရာင္ေလး ကားပါကင္ကေန ေကြ႕၀ိုက္ထြက္လာျပီ' ကားတံခါးကေန ေကာင္းကင္ ခပ္သြက္သြက္ဆင္းလာ တာေတြ႕ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ေလွကားကေနတစ္ဆင့္ သူ႕ဆီ လွမ္းသြားလိုက္ပါတယ္။
'မိုးခ်ဳပ္လို႕ေတာ့မရဘူးေနာ္ ေကာင္းကင္ အစ္ကို႕ေမေမေစာင့္ေနမွာ'
'ကေလးမဟုတ္လည္း ေမေမက စိတ္ပူတတ္လို႕ပါကြာ'
ကားေလးက ကတၲရာလမ္းမေပၚတြင္ ခပ္ျမန္ျမန္ေလးေမာင္းႏွင္ကာ နာမည္ၾကီးသူေဌးမ်ားေနေသာ အိမ္ယာမ်ားရွိရာ ရပ္ကြက္ကိုျဖတ္၍ အဆင့္ျမင့္တိုက္ခန္းေတြဘက္ ေကြ႕လိုက္ပါရဲ႕။ ေကာင္းကင္က စာအုပ္ေတြေရာ လြယ္အိပ္ကိုပါ ယူေပးျပီး သူ႕အခန္းကိုတက္ဖို႕ျပင္ေတာ့ အလိုက္တသိ ေနာက္ကလိုက္ရသည္ေပါ့။
'အိုး...မင္းေမြးေန႕ဆို....သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း မရွိပါလား ေကာင္းကင္'
'ကိုယ့္တစ္ေယာက္တည္း သီးသန္႕ဟုတ္လား ထူးေတာ့ ထူးဆန္းေနျပီပဲ မင္းက'
'အိုေကပါ.... ေမြးေန႕ေလးမွစျပီး နက္ျဖန္မ်ားစြာမွာ အေကာင္းမြန္ဆံုးဆိုတာေတြ လာပါေစရရွိပါေစ HAPPY BIRTHDAY! ေကာင္းကင္'
အခန္းတံခါးဖြင့္လိုက္တာနဲ႕ ေမႊးၾကိဳင္ေအးျမေနတဲ့ ေလထုထဲတိုး၀င္ရသလို ခံစားရပါတယ္။ ခပ္ရြံ႕ရြံ႕ သူ႕ေနာက္ကေနလိုက္သြားရင္း အေျခအေနၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူေျပာတဲ့ေမြးေန႕ပါတီဟာ လူတစ္ေယာက္မွမရွိ ဧည့္ခန္းက ဆိုဖာဆက္တီေတြၾကား မွန္ခ်ပ္စားပြဲခံုေပၚ မွာေတာ့ အုပ္ေဆာင္းၾကည္ၾကည္ေလးနဲ႕အုပ္ထားတဲ့ ေမြးေန႕ကိတ္တစ္ခုက အသင့္။
အေတာ္ကုသိုလ္ကံေကာင္းတဲ့ ေကာင္းကင္ပါလား။ ဟင္....ရင္ဘတ္ထဲ တစ္ထိတ္ထိတ္ျဖစ္သြားရပါတယ္... ေကာင္းကင္ဘက္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္တာ သူ႕မ်က္၀န္းေတြက ရီေ၀ေ၀ႏွင့္ တစ္ခါတေလ စစ္ေအာင္ၾကည့္တတ္တဲ့အၾကည့္မ်ိဳး။ ျဖစ္သင့္လို႕လား.... မျဖစ္သင့္ပါဘူး အတန္တန္ျငင္းဆန္မိတယ္။ ေကာင္းကင္က ေယာက္်ားေလးေလ...ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကေရာ ေယာက္်ားေလးပဲဟာ။ သူအတန္ၾကာ မ်က္၀န္းေတြႏွင့္ စိုက္ၾကည့္ျပီးမွ ေမြးေန႕ပြဲေလးထံုးစံအတိုင္း ဟတ္ပီးဘတ္ေဒး သံစဥ္ႏွင့္အတူ ကိတ္မုန္႕ကိုခြဲ အတူ တူထိုင္ျပီးစားျဖစ္ၾကပါတယ္။
'ဟုတ္လို႕လား ရပါတယ္ အစ္ကိုသုတ္လိုက္မယ္ ေနပါရပါ...တယ္'
ကိတ္မုန္႕ခရင္မ္ေတြ ႏႈတ္ခမ္းမွာေပေနပါသတဲ့။ ျပီးေတာ့ အနားတျဖည္းျဖည္းတိုးကပ္လာကာ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို လက္ကေလးနဲ႕ အသာပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္တယ္။ ျပီးေတာ့... ဟင့္အင္....ပူေႏြးစိုစြတ္တဲ့ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းအစံုဟာ ..အား ဖိကပ္လာျပီး တပ္မက္စြာ နမ္းပါေတာ့တယ္။
သူ႕ပခံုးကိုတြန္းျပီးျငင္းဆန္ေပမဲ့....'အ'။
x x x
အိမ္ျပန္ေရာက္လာေတာ့ ေမေမက မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး နီရဲကာ မူပ်က္ေနေသာေၾကာင့္ 'သားဘာျဖစ္လာသလဲ ေနမေကာင္းဘူးလား'တဲ့ ။ သားေနမေကာင္းတာ မဟုတ္ပါဘူး ေမေမ...သားဒီေန႕ မၾကံဳဖူးတဲ့ ရင္ခုန္ဦးကို ထိခတ္ခံစားလာရလို႕ပါ။ စာေတြထဲမွာ ဖတ္ခဲ့ဖူးသလို အခ်စ္စိတ္ဆိုတာ ေကာင္းကင္အေပၚမွာ ျဖစ္ေပၚမိသလား ေသေတာ့မေသခ်ာခဲ့ပါ။
ဒါျဖင့္ သူ႕အနမ္းနဲ႕ အယုအယေတြကို ဘာေၾကာင့္ သာယာခဲ့ရတာလဲ ...အား...မသိေတာ့ဘူး။
ခပ္ေလးေလးေျခလွမ္းေတြႏွင့္အတူ အခန္းရွိရာကို တက္လာရင္း စာေရးစာပြဲေဘးမွာ ေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္မိပါတယ္။ အခုထိ သူ႕ကိုယ္နံ႕ ေတြရယ္ ပူေႏြးတဲ့ အထိအေတြ႕ေတြ....။ ေခါင္းကို ခါရမ္းပစ္လိုက္ကာ ျပတင္းေပါက္ကေန ျမင္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြကို အဓိပၸာယ္မဲ့ ေငးေနမိပါေရာ။
အ၀တ္အစားလဲလွယ္ျပီး စာၾကည့္စားပြဲမွာထိုင္ကာ ေက်ာင္းစာအုပ္ေတြလွန္ေနမိေတာ့လည္း ခုတင္ေဘးက စာအုပ္စင္ေပၚမွ သူ၀ယ္ေပး ခဲ့ေသာ စာအုပ္မ်ားႏွင့္ အတူ စာၾကည့္မီးအိမ္ေလးကို မ်က္စိအၾကည့္ေရာက္ကာ စာထဲစိတ္မ၀င္စားျပန္ေတာ့။ ဘ၀မွာ ဘယ္တုန္းကမွ မျပဳလုပ္ခဲ့ဖူးေသးေသာ ကိစၥရပ္တစ္ခုကို မိန္းကေလးမဟုတ္ေသာ သူနဲ႕ အဦးဆံုးပတ္သက္ခဲ့မိတာက ဒီေန႕တစ္ေန႕သာမဟုတ္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသည္အထိ ေမ့ႏိုင္ပါဦးမလား...ဟူး။
'တြီ...တြီ'
'ဟုတ္ပါတယ္...ေျပာ စစ္ေအာင္ စိတ္မဆိုးပါနဲ႕ကြာ ေကာင္းကင္ေမြးေန႕ေလး သူဇြတ္ေခၚသြားလို႕ လိုက္သြားျဖစ္တာပါ'
'ဘာေကာင္မွမဟုတ္ရပါဘူး...မင္းကလည္း ေဒါသၾကီးပဲ...သူက သူငယ္ခ်င္းအသစ္မို႕ အခ်ိန္ေလးနည္းနည္းပိုေပးမိတာပါကြ'
'လာခဲ့ရတယ္...ငါ အိမ္မွာပဲရွိမယ္...ေအးပါ နက္ျဖန္ တေနကုန္မင္းအတြက္ အခ်ိန္ေပးမယ္ ဟုတ္ျပီလား'
စစ္ေအာင္..သူကေရာ ေကာင္းကင္လိုပဲ ကိုယ့္အေပၚသေဘာထားသလားမသိခဲ့။ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ကတည္းက စတင္ခင္မင္ခဲ့ ေသာသူဟာ နည္းနည္းေတာ့ ထူးဆန္းတဲ့ အေနအထိုင္အျပဳအမူေတြ ရွိခဲ့တာေတာ့အမွန္။
တကယ္လို႕...စစ္ေအာင္က...
x x x
'ဘာလုပ္ေနတာလဲ ေကာင္းကင္'
'ဟာ...ဟာ..အပင္ေလးႏွေျမာပါတယ္ကြာ'
'ဘာျဖစ္လည္းကြ....မင္းပဲ အျမတ္တႏိုးေတာင္းခဲ့တာ ေက်ာ္ေက်ာ့္ညီမဆီက အခု ဓားနဲ႕ခုတ္ျဖတ္ေနတယ္'
'ေပးေပး...ငါ ယူသြားမယ္ အိမ္မွာစိုက္မယ္...သြားပါျပီကြာ... မင္းအေတာ္ရက္စက္တဲ့ေကာင္'
ကြၽန္ေတာ္ ဒီေန႕ ဘယ္ကိုသြားရမလဲ..စိတ္ထဲမွာ တစ္ခုခုေတာင့္တေနသလုိပဲ။ ကိုေန႕ဆီကိုလည္း ဖုန္းဆက္လို႕မရဘူးဆိုေတာ့ ေနလို႕ ထိုင္လို႕မရေတာ့ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ နည္းနည္းလြန္သြားတယ္ ထင္ပါရဲ႕ ကိုေန႕အေပၚျပဳမူမိခဲ့တဲ့အျဖစ္ေတြကေလ။ဒါေပမဲ့ သူမွ မျငင္းဆန္ ခဲ့တာ..။
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း ညာလို႕မရေတာ့ဘူး ကိုေန႕ကိုခ်စ္မိသြားျပီ။ ကိုေန႕ႏႈတ္ခမ္းေတြ ကိုေန႕ အထိအေတြ႕ေတြဟာ ကြၽန္ေတာ္ ရရွိဖူး ခဲ့တဲ့ အရာမ်ားႏွင့္ လံုး၀မတူ ရင္ခုန္တိမ္းမူးဖြယ္အတိ။
ခုတင္ေဘးက စားပြဲပုေလးေပၚက ကိုေန႕လက္ကိုင္ပ၀ါေလးကို ေကာက္ယူနမ္းရႈိက္မိျပန္ေတာ့ သူသံုးေနၾက CK be ေရေမႊးနံ႕ေလးက တသင္း သင္း။ ဟာ..ဟ.. ကိုေန ရဲ႕ ရွက္ျပီး ရဲသြားတဲ့မ်က္ႏွာေလးကို သတိရေသးတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အနမ္းခပ္ျပင္းျပင္းေတြကို ရုတ္ တရက္ရရွိ လိုက္တာ မ်က္လံုးျပဴး၀ိုင္း၀ိုင္းေတြျဖင့္ ျပန္ၾကည့္ျပီး ပါးျပင္တစ္ခုလံုး ႏွင္းဆီခင္းျဖစ္သြားတာေလ။
'ေကာင္းကင္....မင္း ဒီဇာတ္ကားကိုၾကည့္ျပီးျပီလား အရမ္းမိုက္တယ္ကြ သိလား'
'ဘာေတြရယ္ေနတာလဲ...တစ္ေယာက္တည္း...ေအးပါ..ေအးပါ ငါပဲ ရုပ္ရွင္ရူးတာ မင္းက အခုဘာကိုရူးသြပ္ေနမွန္းမသိ'
'ကြၽတ္...သူ႕အိမ္လာလည္ပါတယ္ ခါတိုင္းလို မိုက္ခဲၾကမလားလို႕ အခုေတာ့ ခုတင္ေပၚတက္ေခြေနတာ...'
ေက်ာင္းတစ္ရက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ပိတ္တာ ဘယ္မွေရြ႕ခ်င္စိတ္လဲမရွိေတာ့ဘူး။ ခါတိုင္းအျမဲ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားေနထိုင္သြားလာ သူငယ္ခ်င္း ေတြနဲ႕ တရုန္းရုန္းျဖစ္ေနတတ္သူ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ျမင္ရသူကေတာ့ ဘာျဖစ္သြားပါလိမ့္ထင္မွာပါပဲ။
'၀၉....... တီတီ ....တီတီ'
'လူၾကီးမင္းေခၚဆိုေသာ ဖုန္းမွာ ဆက္သြယ္မႈဧရိယာျပင္ပသို႕ေရာက္ရွိေနပါသျဖင့္ ေခၚဆို၍မရႏိုင္ပါရွင္...'
'I need love ငါမင္းရဲ႕အနာဂတ္ျဖစ္ခ်င္တာ မင္းရဲ႕၀င္သက္ထြက္သက္ေပါ့ ငါမင္းႏွလံုးသားကိုပိုင္ခ်င္တာ....၊
I need you နီးစပ္ႏိုင္မယ့္ လမ္းျပေပး ေျခလွမ္းမွားျပီးကြာေ၀းသြားမလားရင္မွာထိတ္'
ဟုတ္တယ္ 'မိုးျမင့္'ဖြင့္လိုက္တဲ့ သီခ်င္းထဲက စာသားေလးအတိုင္း...ကြၽန္ေတာ္ ခံစားေနမိျပီဗ်…….ကိုေနကေရာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုခ်စ္မယ္ လို႕ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္...။
x x x
ဒီေန႕ စာသင္ရတာ အေတာ္မိုက္တယ္ ဆရာမၾကီးက စိတ္ပါလက္ပါနဲ႕ သင္ေပးတဲ့ သင္ခန္းစာအသစ္က ကြၽန္ေတာ္စိတ္၀င္စားေသာ အေၾကာင္းအရာျဖစ္ေနလို႕ပါပဲ။ အတန္းခ်ိန္တစ္ခုလံုး စာကိုအာရုံစူးစိုက္ျပီး လိုက္နားေထာင္ လိုက္မွတ္လုပ္ေနတာနဲ႕ ဗိုက္စာတာေတာင္ သိပ္သတိမရခ်င္ေတာ့ဘူး။
အတန္းခ်ိန္ေစ့ေတာ့ ေက်ာ္ေက်ာ္ရယ္ ကြၽန္ေတာ္ရယ္ ကင္(န္)တင္း ဘက္ထြက္လာလိုက္ပါတယ္။ ေလေျပေလးေတြက သစ္ပင္ေတြ ကတစ္ဆင့္ျဖတ္သန္းတိုက္ခတ္လာတာဆိုေတာ့ လတ္ဆတ္လိုက္တာ သစ္ေခါက္ေတြရဲ႕ ရနံ႕ကိုေတာင္ရမိသလို ခံစားရပါရဲ႕..။
'ငါေတာ့ ျမိတ္(ဘိတ္)ကတ္ေၾကးကိုက္စားခ်င္တယ္ကြာ ေၾကြးမွာမဟုတ္လား ေကာင္းကင္'
'ဒါေၾကာင့္ ငါ့သူငယ္ခ်င္းကိုခ်စ္ရတာ...'
စားေသာက္ဆိုင္တန္းဘက္ကို ေရာက္လာေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ကြၽက္စီကြၽက္စီေလးေတြ ၾကားရပါရဲ႕။ မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး စားေနက်ဆိုင္ဘက္ ေလွ်ာက္လာလိုက္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စားေနက်ဆိုင္ေလးက ေသးငယ္ေပမယ့္ အရသာေကာင္းတယ္ေလ။
'မင္းက ေကာင္းကင္ဆိုတာလား?'
'မင္းနဲ႕ေျပာစရာရွိလို႕'
'ဘာဆိုင္ရမွာလဲကြ...ကုိဖန္(လ္) ေန၀န္းနဲ႔တြဲေနတယ္ၾကားလုိ႔'
'ဘာျဖစ္ခ်င္ရမွာလဲ...ငါက ကိုေန႕ခ်စ္သူ စစ္ေအာင္ဆိုတာပဲ'
'ဘာလုိ႔မျဖစ္ႏုိင္ရမွာလဲ'
'အဲ့ဒီေလာက္အရွက္ကင္းမဲ့စြာလိမ္မေနပါနဲ႔ေကာင္းကင္ ငါနဲ႔ကုိဖန္(လ္)ေန၀န္းတုိ႔တြဲေနတာၾကာလွၿပီ ဒီေက်ာင္းထဲမွာမသိသူမရွိဘူး၊
ငါေတာ့မင္းနာမည္ကိုအခုမွၾကားဖူးတာအမွန္ပဲ ၿပီးေတာ့ကုိေနကလည္းမင္းနာမည္ကို တခါမွ ေျပာျပမထားဖူးဘူးေလ'
လွမ္းေနဆဲ ေျခလွမ္းေတြကို နားထဲကန္႕လန္႕၀င္လာတဲ့ ေမးျမန္းသံေၾကာင့္ ရပ္တန္႕လိုက္မိပါျပီ။ စစ္ေအာင္ဆိုတဲ့သူက သူဟာ ကိုေန႕ ခ်စ္သူလို႕ဆိုလာပါလား။ ကိုယ့္ဘာသာ ကိုေနနဲ႕တြဲေနတာကိုပဲ ရပ္တန္းကရပ္ပါတဲ့။ ကြၽန္ေတာ္ကပဲ ေရွာင္ေပးရမတဲ့ေလ။ ကိုေန႕ကို ေခၚလာျပီး ကြၽန္ေတာ့္ေရွ႕မွာ သူ႕ခ်စ္သူဆိုတာ မိတ္ဆက္ေပးမတဲ့။
စစ္ေအာင္ပုံစံကလည္းအမွန္တကယ္ျဖစ္ေနသည္ပုံစံႏွင့္ ဒီလုိဆုိ ကုိေန့မွာခ်စ္သူရွိေနတာေသခ်ာသြားၿပီေပါ့။ ဘယ္ရမလဲ ေကာင္းကင္ဆို တဲ့လူက လိုခ်င္တာကိုရေအာင္ယူတတ္တယ္ေလ...ဟာ ဟ။
'ဒီလုိဆုိရင္ ကုိေနကမင္းဘက္ကၾကည့္ရင္ မင္းခ်စ္သူ ငါ့ဘက္ကၾကည့္ငါ့ခ်စ္သူပဲေပါ့'
'အဓိပၸာယ္မရွိတာ မင္းအဲ့ဒီစကားေျပာဖုိ႔ဆုိရင္ ျပန္ဖုိ႔ေကာင္းေနၿပီစစ္ေအာင္ ငါ့ကိုဘယ္သူကမွ အမိန္႔ေပးခ်ဳပ္ခ်ယ္တားျမစ္ပုိင္ခြင့္မရွိသလို ငါေၾကာက္ရမဲ့သူလည္း ဒီကမၻာမွာ မေမြးဖြားေသးဘူး ဒီေတာ့ မင္းမွာလဲ ငါ့ကိုတားျမစ္ပုိင္ခြင့္ဘာမွမရွိဘူး ကုိယ့္ဖာသာကုိယ္ ခ်စ္သူ တစ္ ေယာက္ကုိေရြးခ်ယ္ပုိင္ခြင့္ အျပည့္အ၀ရွိတယ္'
'ခ်စ္သူရွိေနတာ ဘာျဖစ္လဲစစ္ေအာင္ ဒီျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဟုိမိုျဖစ္တဲ့ေယာက်ာ္းအခ်င္းခ်င္းလက္ထပ္လုိ႔ရတဲ့ ဥပေဒမွမရွိတာ မင္းတို႕ လက္ထပ္ျပီးျပီလား?'
'ေၾကာက္စရာႀကီးပါလားစစ္ေအာင္ ဆက္တြဲေနေတာ့ေရာ မင္းကဘာလုပ္ခ်င္လဲ?'
မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး ထူးပူသြားတယ္ စစ္ေအာင္ကကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကုိဆြဲထုိးလုိက္တာေလ။ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲဒဏ္ရာမ်ားစြာရရွိထားသူ တစ္ေယာက္လို တစစ္စစ္နာက်င္မိရင္း သူမ်က္ႏွာကုိျပန္ထုိးပစ္လုိက္တယ္။ ေကာင္းကင္စိတ္အလိုအရဆိုရင္ ဒီေနရာမွာတင္ ပြဲခ်င္းျပီး သြားျပီ။
'ဒီမွာစစ္ေအာင္ ငါ့အသားကုိတစ္ခ်က္ထိရင္ ငါက ၂ ခ်က္ျပန္လုပ္ရမွေက်နပ္တာ အခုတစ္ခ်က္ကေတာ့ ေၾကၿပီ ေနာက္တစ္ခ်က္က ...... ေတာက္'
ရင္ထဲမွာ အရမ္းကို တင္းၾကပ္ေနတယ္ ေဒါသလည္းျဖစ္တယ္ ဘာေၾကာင့္ ကိုေန႕မွာအခုလိုမ်ိဳး ရွိႏွင့္ေနရတာလဲ?
မရဘူး မရွိရဘူးကုိေန ရွိတာမရွိတာမသိဘူး ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အခ်စ္အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္မိေနတာအတြက္ ဘာမဆိုလုပ္မွာပဲ..။
to be continued....
