တဖြဲဖြဲက်ေနတဲ႔ မိုးစက္တစ္ခ်ိဳ႕က ေလ၏ ေဆာ႔ကစား ပုတ္ခတ္မွဳေၾကာင္႔
သူ႔မ်က္ႏွာေပၚ လြင္႔စင္ရိုက္ခတ္ လာပါသည္။ ဘယ္အရာႏွင္႔မွ
ကာရံထားျခင္းမရွိေသာ ဝရန္တာတြင္ သူရပ္ေနသည္႔အတြက္ မိုးပက္ျခင္း ကိုေတာ႔
ခံရပါသည္။ သူေမွ်ာ္လင္႔ႀကီးစြာျဖင္႔ ဝရန္တာ အျပင္ ဘက္သို႔
ေခါင္းအနည္းငယ္ထုတ္ကာ လမ္းထိပ္ဘက္ကိုေမွ်ာ္ၾကည္႔လိုက္ပါသည္။ ဆရာ……
မလာေသးေပ….။
ဆရာ ဒီေန႔မွ ေနာက္က်ေနသည္။ အရင္ကဆို အခ်ိန္မွန္မွန္လာေနက်ဆရာက ဒီေန႔မွ
ေနာက္က်ေနသျဖင္႔ သူဆရာ႔ကို ဝရန္တာဘက္ထြက္ေမွ်ာ္ေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ဒီက်ဴရွင္ဝိုင္းတြင္ သင္သမွ် ဆရာေတြအကုန္လံုးထဲတြင္ အဂၤလိပ္စာသင္ေသာ
ဆရာ႔ကို သူခ်စ္ေၾကာက္ေလးစားမွဳ အရွိဆံုးျဖစ္ပါသည္။ ဆရာ႔ကို
ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင္႔ အရာရာ ထူးခၽြန္ထက္ျမက္သူတစ္ေယာက္အျဖစ္ သူ
စံထားခဲ႔ပါသည္။ သူတင္မက ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း
ဆရာ႔ကို စံထားရေလာက္သည္အထိ ဆရာက ဘက္စံု ထူးခၽြန္သူတစ္ဦးျဖစ္သည္။
အသက္အရြယ္ႀကီးလာတဲ႔ တစ္ေန႔ ဆရာ႔လိုျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားမည္ဟု
သူဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ထားခဲ႔ပါသည္။
သူေစာင္႔ေနခဲ႔ေသာ္လည္း အဲဒီ႔ေန႔က ဆရာ.. မလာခဲ႔ပါ။ ေနာက္ဘယ္ေတာ႔မွလည္း
ဆရာ က်ဴရွင္ကို မလာေတာ႔ပါေခ်။ ဆရာ က်ဴရွင္က
ထုတ္ပယ္ခံရသည္ဟုၾကားရတာကလြဲရင္ တျခားဘာမွ ေသခ်ာမသိရခဲ႔ေပ။ ေနာက္တစ္ေန႔
ဘိုင္အိုဆရာႏွင္႔ ျမန္မာစာ ဆရာမ တို႔ တီးတိုး ေျပာသံကို
သူနားစြင္႔လိုက္မွ ဆရာ၏ အိမ္စာေပးမည္႔စာရြက္ထဲတြင္ The Advantages of a
Homo ဆိုတဲ႔ Essay ေခါင္းစဥ္ ကိုေတြ႔လို႔ က်ဴရွင္ဝိုင္းမွ
ထုတ္ပယ္လိုက္ရသည္ ဟု သူၾကားလိုက္ရပါသည္။
ဟိုမို ဆိုေသာ စကားလံုးကို သူအဲဒီ႔မွာ စၾကားဖူးတာျဖစ္ပါသည္။ ဆရာ႔ကိုကား
ဘယ္ေတာ႔မွ မေတြ႔ရေတာ႔ေပ………….။
x x x x
ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးေနာက္ပိုင္း သူပိုၿပီး ရင္႔က်က္လာသလို
သူ႔ကိုယ္သူထင္မိပါသည္။ အရာရာကို သူခြဲျခား ဆင္ျခင္လာႏိုင္ ပါသည္။
ေက်ာင္းၿပီးၿပီးခ်င္း စိတ္မေလေနေစရန္ အေမက သူ႔ကို အလုပ္တစ္ခုေပးသည္။ အေမက
Giffarine အလွကုန္မွာ member ဝင္တစ္ဦးျဖစ္သည္႔အတြက္ Giffarine product
မ်ားကို အသိမိတ္ေဆြမ်ားထံ လိုက္ၿပီးျပသ ေရာင္းခ်သည္။ အစပိုင္းက
အေမ႔ေနာက္က ပစၥည္းမ်ား ဝိုင္းဝန္းသယ္ယူေပးရံု လိုက္ေပးရျခင္း
ျဖစ္ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္း အေမက သူ႔ကို ပစၥည္းမ်ား၏ အာနိသင္ႏွင္႔
ေစ်းႏွဳန္းမ်ား ကို ေျပာျပကာ သြားေနက် အသိမ်ားဆီ ဝင္ထြက္ေရာင္းခ်ေစေလသည္။
မပင္ပန္း မခက္ခဲေသာ နီးစပ္ရာ အလုပ္တစ္ခုကို အေမကေရြး
ခ်ယ္ေပးခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။
တစ္ရက္.. Giffarine အလွကုန္မ်ားထည္႔ထားေသာ အိတ္ကိုကိုင္ၿပီး သူျပန္အလာ၊
လမ္းထဲဝင္ဝင္ခ်င္းပင္ ခလုတ္တိုက္ၿပီး အိတ္ထဲမွ အလွကုန္ပစၥည္းတစ္ခ်ိဳ႕
လမ္းမေပၚသို႔ ထြက္က်ကုန္သည္။ ပစၥည္းမ်ားကို သူျပန္ေကာက္ေနဆဲ လမ္းထိပ္တြင္
ညေနေစာင္း ဆို ထိုင္ေနက်ျဖစ္ေသာ ရြယ္တူလူငယ္တစ္အုပ္၏
ေလွာင္ေျပာင္ရယ္ေမာသံကို သူၾကားလိုက္ရပါသည္။
'အေျခာက္ႀကီး' …. တဲ႔။
ထိုအဖြဲ႔ထဲမွ တစ္ေယာက္က စူးစူးဝါးဝါးထေအာ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
ထိုစကားလံုးကို စတင္ အသံုးႏွဳန္းခံလိုက္ရျခင္းႏွင္႔ အတူ သူ႔ရင္ထဲတြင္
စူးရွေသာ အရွက္တရားကို ပထမဆံုးအႀကိမ္ ခံစားလိုက္ရပါသည္။ တစ္ကိုယ္လံုး
တဆတ္ဆတ္တုန္သည္ အထိ ေဒါသ မွန္းမသိ၊ ရွက္တာမွန္းမသိ ျဖစ္သြားမိသည္။
သို႔ရာတြင္ အေမ႔ဆံုးမစကားေတြကို အျမဲမွတ္မိေနသည္႔အတြက္ သူရန္ကိုေရွာင္ကာ
ျပန္ လာခဲ႔ပါသည္။
…………………………………….
ထိုေန႔ညက ေတြေဝစြာ ထိုင္ေတြးေနရင္း သူအိပ္မေပ်ာ္ပါ။ သူ႔မ်က္စိထဲတြင္
ငယ္စဥ္က သူတို႔ ဝိုင္းဝန္းရယ္ေမာခဲ႔သည္႔ ေရွာက္သီးေဆးျပားသည္
အေျခာက္မ်ားကို ျမင္ေနမိပါသည္။ သူ႔ကိုေရာ?... တျခားသူေတြက ထိုကဲ႔သို႔
ျမင္ေနသည္လား။ ဒါမွမဟုတ္ ထိုေရွာက္သီးေဆးျပားသည္မ်ားလို သူ.. အျမဲ
ရယ္ေမာေလွာင္ေျပာင္ခံရမည္လား။
အေျခာက္မ်ား အဘယ္႔ေၾကာင္႔ တည္ရွိေနပါသနည္း။ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ကဲ႔သို႔
ျပဳမူေနထိုင္ႏိုင္ျခင္းမရွိသည္႔ အတြက္ အေျခာက္အျဖစ္ေနထိုင္ေနၾကျခင္းလား။
ထိုအတိုင္းသာဆိုရင္ အေျခာက္အျဖစ္ႏွင္႔ဆိုလွ်င္ ဘဝကို ပိုမိုလြယ္ကူစြာ
ေနထိုင္ႏိုင္ျခင္းလား။ အေျခာက္ဆိုသည္မွာ သာမာန္ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ႏွင္႔
အဘယ္သို႔ကြာျခားပါသနည္း....။
ေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ၾကားမွာ 'အေျခာက္'ဟု ေခၚခံလိုက္ရသည္ႏွင္႔
ဘယ္ေလာက္ထိ ကြာျခားသြားသလည္း။ အေျခာက္ဟု အေခၚခံရသူတစ္ေယာက္မွာ
သာမာန္ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ထက္ နိမ္႔က်သြားသည္လား၊ စြမ္းရည္ဆုတ္ယုတ္သြားသည္
လား၊ အေရးအရာမဝင္ေတာ႔သည္လား။ ေသခ်ာတာကေတာ႔ ပိုၿပီး ျမင္႔တက္သြားသည္ဟု
မည္သူမွ် မခံယူၾကျခင္းပင္….။
ေတြးရင္း အေတြးတို႔က ပိုမိုရွဳပ္ေထြးလာပါသည္။ ထိုညက ထြက္ေပၚလာခဲ႔ေသာ
ေမးခြန္းမ်ားကို သူအေျဖရွာမရခဲ႔ပါ။
ေသခ်ာတာက သူ.. ခါးသီးစြာပင္ အေျခာက္တစ္ေယာက္ မျဖစ္ခ်င္ခဲ႔ပါ။
x x x x
တကၠသိုလ္စတက္ေတာ႔ အေဖက သူ႔ကို dictionary စာအုပ္တစ္အုပ္ဝယ္ေပးပါသည္။
စာမ်က္ႏွာ ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ရွိသျဖင္႔ အေတာ္အသင္႔ထူေသာ စာအုပ္တစ္အုပ္ဟု
ေျပာ၍ရသည္။ စာအုပ္ရရျခင္း သူဘယ္စာလံုးကိုရွာေဖြရေကာင္းမွန္း မသိေသးပါ။
စာအုပ္ ကိုသာ လွန္ေလွာရင္း စိတ္ဝင္စားစရာ စာလံုးေတြကိုသာ က်က္ေနလိုက္သည္။
တစ္ရက္ ေက်ာင္းရဲ႕ အိမ္သာထဲမွာ ေရးထားေသာ `ဟိုမို တစ္ေယာက္ရဲ႕ဘဝက
မလြယ္ပါဘူး။ ပိုၿပီး သတၱိရွိရပါတယ္။ ပိုၿပီး ရင္ဆိုင္တတ္ရတယ္..'
ဟုေရးထားေသာ စာလံုးမ်ားကိုေတြ႔ရမွ ငယ္စဥ္က ဆရာ႔၏ Essay ေခါင္းစဥ္မွ
ဟိုမိုဆိုေသာစကားလံုးကို ရွာေဖြ ၾကည္႔ရန္ သူသတိရမိပါသည္။ H ႏွင္႔စေသာ
စာလံုးမ်ားကို ရွာေဖြရင္း တစ္ေနရာမွာ homo ဆိုေသာ
စကားလံုးကိုေတြ႔ျမင္လိုက္ရပါသည္။
Homo /ဟိုမို/ n. (pl.-s) colloq. offens. - လိင္တူျခင္း စပ္ယွက္ေသာ တဲ႔…………..။
သူစာအုပ္ပင္လြတ္က်သြားသည္ အထိ အံ႔အားသင္႔မိသြားပါသည္။ ဆရာ…….။ ဆရာက
ဘာ႔ေၾကာင္႔ လိင္တူဆက္ဆံသူမ်ားရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးကို ေရးခိုင္းဖို႔
စဥ္းစားခဲ႔ပါသနည္း။ ဆရာက ဟိုမိုတစ္ေယာက္လား။ ေက်ာင္း အိမ္သာထဲမွာ
စာေရးသြားသူကေရာ ? ေက်ာင္းသားေတြထဲမွာေရာ ဟိုမိုေတြရွိေနတာလား….။
လိင္တူျခင္းဆက္ဆံတယ္ဆိုေတာ႔ ဟိုမိုေတြဟာ အေျခာက္..၊ အေျခာက္ေတြ လား……..။
Homo ဆိုတာနဲ႔ ပါတ္သတ္ၿပီး သူ႕ရင္ထဲတြင္ ေမးခြန္းမ်ားစြာ
တျဖည္းျဖည္းျဖစ္ေပၚလာသည္။ အေျဖမရွိေသာ ေမးခြန္းမ်ားစြာ ျဖင္႔ homo
ဆိုတာကိုသာ သူအထပ္ထပ္အခါခါေရရြတ္ေနခဲ႔မိသည္။
သူ Homo ဆိုတာကို အရမ္း စိတ္ဝင္တစားရွိလာခဲ႔ပါသည္။
x x x x
သူ႔မွာ ငယ္စဥ္ထဲက ေပါင္းသင္းလာခဲ႔တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိသည္။
မူလတန္းထဲက အတူသြား အတူစား ေပါင္းသင္းလာ ခဲ႔တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သျဖင္႔
သူတို႔ႏွစ္ဦး အရမ္းကို ခင္တြယ္ၾကပါသည္။ တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ႔မွ
ကြဲသြားၾကတာျဖစ္ေသာ္လည္း သူငယ္ခ်င္းက သူ႔ဆီကို အျမဲလာလည္ေလ႔ရွိသည္။
လာလည္တိုင္းလည္း ရယ္စရာအျမဲေျပာတတ္ေသာ သူငယ္ခ်င္းေၾကာင္႔ သူအျမဲ
ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ႔ရပါသည္။ ေဖာ္ေရြၿပီး အျမဲ သူ႔အေပၚနားလည္ေပးတတ္တဲ႔
သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သျဖင္႔ သူတို႔ႏွစ္ဦးေတြ႔ရင္ ရန္ျဖစ္ရတယ္ဟူ၍ မရွိေပ။
တစ္ေန႔ သူငယ္ခ်င္း အိမ္ေရာက္လာေပမယ္႔ အရင္လို လန္းလန္းဆန္းဆန္း မရွိေပ။
တစ္စံုတစ္ခုကို ေတြေဝေငးေမာေနၿပီး စိတ္နဲ႔လူနဲ႔ မကပ္သလိုျဖစ္ေနခဲ႔ပါသည္။
အျမဲရႊင္ရႊင္လန္းလန္းရွိေနတတ္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ထိုကဲ႔သို႔ျဖစ္ေနတာကို
သူလံုးဝမေနတတ္ပါ။ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ပခံုးကို ခပ္ဖြဖြေလးဖက္ရင္း
သူေမးလိုက္ပါသည္။
"သက္ပိုင္.. မင္းဘာျဖစ္ေနတာလည္း….။"
သူဖက္ၿပီးေမးလိုက္မွပဲ သူငယ္ခ်င္းက ငိုပါေတာ႔သည္။ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္
ငိုတာကို ပထမဆံုးျမင္ဖူးျခင္းႏွင္႔ အတူ၊ အျမဲေပ်ာ္ရႊင္ေနေသာ သူငယ္ခ်င္းက
ငိုတယ္ဆိုတာကို သူအရမ္း ထိတ္လန္႔သြားမိပါသည္။ သူငယ္ခ်င္းကို
သူေပြ႔ဖက္ထားရင္း ႏူးညံ႔စြာ ေမးလိုက္ပါသည္။
"သူငယ္ခ်င္းေလး ဘာျဖစ္တာလည္းေျပာကြာ….။"
သက္ပိုင္က သူ႔ကိုမွီကာ ေခါင္းကို ငံု႔ထားရင္း တိုးညွင္းေသာ အသံျဖင္႔ေျပာပါသည္။
"HM တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘဝက မျဖစ္သင္႔တာေတြ ျဖစ္တယ္ ေဝလင္းရာ….။"
"HM????"
သူမသိေသာ စကားလံုးတစ္လံုးျဖစ္သျဖင္႔ သူေမးခြန္းျပန္ထုတ္လိုက္ပါသည္။
ျပန္ေမးလိုက္သည္႔ ခ်က္ျခင္းပင္ သူ႔ေခါင္းထဲ စကားလံုးတစ္လံုးဝင္လာပါသည္။
"HM ဆိုတာ homo ကိုေျပာတာလား သက္ပိုင္….။"
သက္ပိုင္က သူ႔ကို အလန္႔တၾကားေမာ႔ၾကည္႔ပါသည္။
"မင္း.. ဘယ္လို..၊ ဘယ္လို သိေနတာလည္း။ ေဝလင္း……..။"
မွန္သြားခဲ႔ပါၿပီ။ သူစိတ္ထဲ တအားရွဳပ္ေထြးသြားမိသည္။ သက္ပိုင္က
ဟိုမိုတစ္ေယာက္တဲ႔..။
သူနဲ႔အနီးဆံုးေနရာမွာ သူအလြန္ စိတ္ဝင္တစားရွိခဲ႔ေသာ
ဟိုမိုတစ္ေယာက္ရွိေနတာ သူမသိခဲ႔ေပ။ ဟိုမိုတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘဝတြင္
သက္ပိုင္တစ္ေယာက္ ဘာမ်ား ေျပာင္းလဲ သြားလည္းဆိုတာ သူေသခ်ာစြာ
ျပန္ဆန္းစစ္ၾကည္႔ေသာ္လည္း သက္ပိုင္က အရင္ကအတိုင္း မေျပာင္းလဲေပ။
သက္ပိုင္ကိုယ္တိုင္ဖြင္႔ မေျပာလွ်င္ သူဟာ ဟိုမိုတစ္ေယာက္ပါလို႔
သူကိုယ္တိုင္ပင္မေျပာႏွင္႔ မည္သူမွ သိလိမ္႔မည္မဟုတ္ေပ။
"ငါ ခန္႔မွန္းေျပာလိုက္တာပါ.. သက္ပိုင္ရာ…။"
သက္ပိုင္က ေခါင္းကို ငံု႔ထားၿပီး ခပ္တိုးတိုးထပ္ေျပာပါသည္။
"မင္း.. ငါ႔ကို အထင္ေသးမွာလားဟင္….။"
သူ သက္ပိုင္ရဲ႕ အျပဳအမူကိုၾကည္႔ၿပီး အရမ္းသနားသြားမိပါသည္။
လိင္တူဆက္ဆံသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္တာနဲ႔ အခင္ရဆံုး သူငယ္ခ်င္းအေပၚ
အထင္အျမင္ေသးရေအာင္၊ ႏွိမ္႔ခ်ဆက္ဆံရေအာင္ သူ႔စိတ္ဓာတ္ေတြ မေနာက္က်ိေသးဟု
သူထင္မိပါသည္။
"မဆိုင္တာပဲ သူငယ္ခ်င္းေလးရယ္။ မင္းအဲဒီ႔လိုေျပာလိုက္လို႔ ငါ႔စိတ္ထဲ
ဘာအေရာင္မွ မေျပာင္းလဲသြားပါဘူး။ မင္းဘာေတြျဖစ္ လာတာလည္းဆိုတာပဲ ငါ႔ကို
ေျပာျပပါလား…."
သက္ပိုင္က သူ႔ကို ယံုၾကည္ရန္ခက္ခဲသလိုလို၊ ေက်းဇူးတင္သလိုလိုျဖင္႔
ေဝခဲြမရစြာ ၾကည္႔ရင္း မ်က္ရည္စမ်ားကို သုတ္ျပစ္ကာ စေျပာပါသည္။
"ငါ ဟိုမိုတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနခဲ႔တာ ၾကာခဲ႔ပါၿပီ ေဝလင္း….။"
…………………………………………………………………………..
…………………………………………………………………………..
x x x x
"ငါ႔ကိုယ္ငါ ဟိုမိုလို႔ ခံယူလိုက္ထဲက ငါ.. ေယာက္်ားေလးေတြအေပၚသာ အရင္ကထက္
ပိုၿပီး စိတ္ဝင္စားရဲလာခဲ႔တယ္။ အထူး သျဖင္႔ ငါက အသားျဖဴျဖဴနဲ႔ ေခ်ာတဲ႔
ေကာင္ေလးေတြကို ပိုသေဘာက်ခဲ႔တယ္"
သက္ပိုင္က ေျပာေနရင္း ရွက္သြားသလိုျဖစ္ကာ သူ႔ကို တစ္ခ်က္ အကဲခတ္ၿပီး
ၾကည္႔လိုက္သည္။ သူက ဘာမွ မထူးျခားသလို ေနမွန္း ေတြ႔ရမွ ဆက္ေျပာပါသည္။
"ငါ႔ ဟိုမိုသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က မိတ္ဆက္ေပးလို႔ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔
ငါရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္ခဲ႔တယ္။ ေကာင္ေလးက ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာေလးဆိုေတာ႔
ငါတအားသေဘာက်ခဲ႔တယ္ဆိုပါေတာ႔။ ရင္းႏွီးၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ သူကေျပာတယ္။
သူအိမ္ေပၚက ဆင္း လာတာ ေနစရာမရွိဘူးတဲ႔။ အခုဆို
သံုးစရာပိုက္ဆံလည္းမရွိဘူးတဲ႔။ ေျပာရရင္ကြာ ငါက အဘိုးနဲ႔ႏွစ္ေယာက္ထဲ
ေနတာဆိုေတာ႔ သူ႔ကို အိမ္ကိုေခၚထားခဲ႔မိတယ္။ ငါသူ႔ကိုေခၚထားခဲ႔တယ္ဆိုတာ
ငါသူ႔အေပၚ သေဘာက်ရံုသပ္သပ္ေခၚထားခဲ႔တာပါ။ သူအနားမွာ ရွိေနရင္၊
ျမင္ေနရရင္ကိုပဲ ငါေက်နပ္ေနခဲ႔တာ………။"
သက္ပိုင္က စကားေျပာရင္းရပ္နားကာ သူ႔ကို တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ အကဲခတ္သလိုၾကည္႔ပါသည္။
"ငါနားလည္ေပးႏိုင္ပါတယ္ သက္ပိုင္။ ဆက္ေျပာပါ….။"
သူက နားလည္ေပးႏိုင္ေသာ အျပံဳးႏွင္႔ သက္ပိုင္၏လက္ေမာင္းကို ပုတ္ၿပီးေျပာမွ
သက္ပိုင္က ဆက္ေျပာပါသည္။
"ငါသူ႔ကို ယံုၾကည္ခဲ႔၊ ေကာင္းမြန္ခဲ႔ေပမယ္႔ သူ….. ငါ႔အေပၚ
မေကာင္းခဲ႔ဘူးကြာ။ ငါစုထားတဲ႔ ပိုက္ဆံေတြေရာ ငါ႔ရဲ႕ laptop ကိုပါ
သူယူသြားခဲ႔တယ္။ သူအစအနေပ်ာက္သြားခဲ႔တယ္ ေဝလင္းရာ….။"
ေျပာရင္း သက္ပိုင္ မ်က္ရည္ထပ္က်သည္။ သူသက္ပိုင္ကို ေပြ႔ဖက္ထားရင္း
ႏွစ္သိမ္႔ေနလိုက္ပါသည္။ သက္ပိုင္က တစ္ခ်က္ ရွိဳက္လိုက္ကာ ေျပာပါသည္။
"ဟိုမိုတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘဝဟာ.. အဲလိုပဲလားမသိပါဘူးကြာ။ လူေတြရဲ႕ အႏိုင္ယူတာကို………။"
"သက္ပိုင္မွားေနၿပီ………။"
သူစကားကို ျဖတ္ေျပာလိုက္သည္႔အတြက္ သက္ပိုင္ေျပာလက္စ
စကားမ်ားရပ္တန္႔သြားကာ သူ႔ကို ေမာ႔ၾကည္႔ေလသည္။
"ဟိုမိုတစ္ေယာက္မွ မဟုတ္ပါဘူး။ စိတ္ထားႏူးညံ႔တဲ႔ ဘယ္သူ႔ကိုမဆို လူေတြက
ႏိုင္ကြက္ရွာၿပီး အႏိုင္ယူခ်င္ၾကတာပဲ။ လြယ္ ရင္သူၾကြယ္ေတာင္မေနဘူးလို႔
ဆိုထားတယ္မဟုတ္လား။ သက္ပိုင္ရဲ႕ ယံုၾကည္လြယ္မွဳကို သူက
အခြင္႔ေကာင္းယူသြားတာပါ။ ဒါဟာ သက္ပိုင္မွ မဟုတ္ဘူး။ လူတစ္ဖက္သားအေပၚ
ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္တဲ႔ အျခားတစ္ေယာက္၊ ယံုလြယ္ခဲ႔မယ္ဆိုရင္
ဒါမ်ိဳးျဖစ္မွာပဲ။ သက္ပိုင္ ေျပာတာကိုနားေထာင္ၿပီး သက္ပိုင္ေနရာမွာ
ငါ႔ကိုယ္ငါ အစားထိုးေတြးၾကည္႔တယ္။ ငါသာဆိုလည္း ကူညီခဲ႔မိမွာပဲ
သက္ပိုင္..။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ ကိုယ္ဟာ ဟိုမိုတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနခဲ႔တဲ႔ အတြက္ ဒီလို
အႏိုင္ယူခံရတယ္ဆိုတာမ်ိဳး စိတ္ထဲမေတြးပါနဲ႔။ ဒါက လူ႔ေလာကမွာ ျဖစ္ေနက် လူ
လူခ်င္း လွည္႔စားအႏိုင္ယူတဲ႔ ကိစၥေတြပဲေလ။ ငါ ဟိုမိုတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနလို႔
ဒီလိုေတြျဖစ္ေနရပါလားလို႔ေတြးမယ္႔ အစား ဒါကို ငါသင္ခန္းစာ ယူရမယ္လို႔
ေတြးရမယ္ သက္ပိုင္…။"
သူ႔စကားမ်ားက သက္ပိုင္၏ အေသြးအသားထဲ အားအင္မ်ားအျဖစ္
စီးဆင္းသြားသည္လားမသိ၊ သက္ပိုင္၏မ်က္လံုးမ်ားထဲတြင္ မွဳန္မွိဳင္းေသာ
အရိပ္အေယာင္မ်ား ရုတ္ခ်ည္း ကြယ္ေပ်ာက္သြားခဲ႔ပါသည္။
သက္ပိုင္က တုန္ယင္ေသာ အသံျဖင္႔ေျပာကာ သူ႔အား တင္းက်ပ္စြာ ေပြ႔ဖက္ထားလိုက္ပါသည္။
"ေက်း.. ေက်း.. ဇူးတင္လိုက္တာ သူငယ္ခ်င္းရယ္…………..။ ငါတဒဂၤ
စိတ္ရွဳပ္ေထြးသြားမိတယ္။ ငါ႔ကို နားလည္ေပးတာ တအား……. ေက်းဇူး..
တင္လိုက္.. တာ………."
သူကိုယ္တိုင္ပင္ မ်က္ရည္မ်ားဝဲလာသည္အထိ သက္ပိုင္၏ အသံမ်ားက သူ႔ရင္ကို
လွဳပ္ရွားသြားေစခဲ႔ပါသည္။ ေသခ်ာတာက ဟိုမိုသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို
ပိုင္ဆိုင္ရသည္႔အတြက္ သူစိတ္ရွုပ္ေထြးလိမ္႔မည္မဟုတ္ပါေခ်…။
x x x x
အဲေန႔ညက သက္ပိုင္ေတာ္ေတာ္မိုးခ်ဳပ္မွ ျပန္သြားပါသည္။ သက္ပိုင္က မျပန္ခင္
သူ႔ကို ခင္ေသးရဲ႕လားလို႔ ေမးသြားခဲ႔ေသး သည္။ ဟိုမိုတစ္ေယာက္ျဖစ္သျဖင္႔
မခင္ေတာ႔မွာကို သက္ပိုင္စိုးထိတ္ေနသည္ထင္သည္။ သူ သက္ပိုင္ကို နားလည္စြာ
ၾကည္႔ရင္း ေခါင္းၿငိမ္႔ျပခဲ႔သည္။ သူတကယ္လည္း သက္ပိုင္ကိုခင္ပါေသးသည္။
သက္ပိုင္ျပန္သြားေတာ႔ ေတာ္ရံုနဲ႔ သူအိပ္မေပ်ာ္ေသးေပ။ ဆယ္တန္းတုန္းက
ဆရာ႔အေၾကာင္းကို သူျပန္စဥ္းစားမိသြားပါသည္။ အထူးသျဖင္႔ ဆရာ႔ရဲ႕
ေမ႔မရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အစစအရာရာတြင္ ထက္ျမက္ေနျခင္းမ်ားကို သူသတိရမိသည္။
ဆရာက စာသင္တာ အရမ္းေကာင္းပါသည္။ စာသင္သည္႔အခါ နားဝင္ေအာင္သင္တတ္သည္။
ဆရာ႔အခ်ိန္ဆိုလ်င္ အိပ္ငိုက္သည္႕ေက်ာင္းသားဟူ၍ မရွိေပ။ စာသင္ရင္း
စိတ္ဝင္စားစရာမ်ား၊ ရယ္ရႊင္စရာေလးမ်ားကို ၾကားညွပ္ေျပာသြားတတ္သျဖင္႔
ဆရာစာသင္သည္မွာ စာသင္သည္ႏွင္႔မတူပဲ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ကိုနားေထာင္ေနရသည္ႏွင္႔
ပိုတူေနပါသည္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေျပာျပ ေသာေၾကာင္႔ ဆရာက
ဘြဲ႔သံုးခုရထားသည္ ဟုပင္ ၾကားဖူးပါသည္။
ဆရာက ထက္ျမက္ရံုတင္မက ျဖတ္ထိုးဥာဏ္လည္း တအားေကာင္းသည္။ တစ္ခါက ေက်ာင္းမွာ
ဝန္ႀကီးလာမယ္႔အခ်ိန္ မိန္႔ ခြန္းေျပာမယ္႔ စင္ေပၚမွာတင္စရာ အလွပန္းျခင္း
မစီစဥ္မိတာႏွင္႔႔ ၾကံဳရသည္။ ေက်ာင္းဝန္းထဲမွာ ေပါက္ေနတဲ႔ပန္းမ်ားကလည္း
စကၠဴပန္း မ်ားျဖစ္သျဖင္႔ ပန္းထိုးရန္ အဆင္မေျပေပ။ အခ်ိန္နီးမွ
သတိထားမိသည္႔အတြက္ အားလံုး ေခါင္းမီးေတာက္ေနသည္႔အခ်ိန္တြင္ ဆရာက
ထိုအခက္အခဲကို ေအးေဆးစြာ ကူညီႏိုင္ခဲ႔ေလသည္။
ဆရာက ရႊ႕ံမ်ားကို ခပ္ႀကီးႀကီးလံုးကာ ရြံ႔လံုး၏ေအာက္ပိုင္းကို
ခ်ထားလို႔ရေအာင္ ျပားလိုက္သည္။ စိမ္းစိုသန္႔ရွင္းေသာ ျမက္ပင္
ရွည္ရွည္မ်ားကို ထိုရြံ႕လံုးထဲ ခပ္စိပ္စိပ္ စိုက္လိုက္သည္။
ျမက္မ်ားၾကားတြင္ သစ္ရြက္ဖယ္ၿပီးသား စကၠဴပန္းအနီမ်ားကို ထိုးထိုး ေထာင္
ေထာင္ျဖစ္ေနေအာင္ ထိုးပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ေရစက္ေလးမ်ားျဖင္႔
ခပ္ေဝးေဝးကလွမ္းေတာက္လိုက္ပါသည္။ စိမ္းစိမ္းစိုစိုျမက္ခင္းလံုး
ေလးၾကားတြင္ စကၠဴပန္းနီမ်ား ခပ္က်ဲက်ဲေပၚေနသည္မွာ အလွပန္းျခင္းမ်ားထက္ပင္
ပို၍ အျမင္ဆန္းကာ အလြန္ပင္ၾကည္႔ေကာင္းေန ေလသည္။
ထိုျမက္ခင္းလံုးမ်ားႏွင္႔ပင္ ဆရာက မိန္႔ခြန္းစင္ကို အလွဆင္ႏိုင္ခဲ႔ပါသည္။
တစ္ခါကလည္း ေက်ာင္းက ဝတ္ရြတ္သည္႔ ေက်ာင္းသူအသင္း ၿပိဳင္ပြဲဝင္ဖို႔
ေက်ာင္းမွ ထြက္ခါနီးမွ ဆံပင္မ်ားကို တူညီထံုးဖြဲ႔ရန္ စဥ္းစားမိၾကသည္။
ေက်ာင္းမွဆရာ၊ ဆရာမမ်ားက ဆံထံုးေလးေတြတူညီထံုးႏိုင္ရင္ သိပ္ေကာင္းမယ္လို႔
စဥ္းစားမိေသာ္လည္း ဆံပင္တို သည္႔ ေက်ာင္းသူမ်ားအတြက္ အဆင္မေျပႏိုင္သျဖင္႔
ထိုအစီအစဥ္ကို လက္ေလ်ာ႔ထားလိုက္ၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဆရာက အနီး အနားမွ
ပင္ေပါင္ေဘာလံုးေလးမ်ား သြားဝယ္လာကာ ဆံပင္တိုသည္႔ေက်ာင္းသူမ်ားအတြက္
ဆံပင္အထဲမွ ပင္ေပါင္ေဘာလံုးမ်ားခံကာ ဆံထံုးထံုးရန္ အၾကံျပဳခဲ႔ေလသည္။
ဆရာ႔အၾကံေၾကာင္႔လည္း ေက်ာင္းသူမ်ား
ဆင္တူဆံထံုးမ်ားထံုးႏိုင္သြားၾကပါသည္။ဆရာ႔၏ ပင္ကိုယ္ စြမ္းရည္မ်ား၊
ထက္ျမက္မွဳမ်ား၊ ျဖတ္ထိုးဥာဏ္မ်ားသည္ ေက်ာင္းသား၊
ေက်ာင္းသူမ်ားေပၚတြင္မကပဲ ေက်ာင္းအတြက္ပါ အက်ိဳးရွိခဲ႔ေလ သည္။
ရုတ္တရက္ သူစဥ္းစားမိသည္က ဆရာ႔လို ေတာ္တဲ႔သူတစ္ေယာက္က ဘာ႔ေၾကာင္႔
ဟိုမိုျဖစ္ေနရပါသနည္း။ အဘယ္႔ေၾကာင္႔ လိင္တူခ်င္း စိတ္ဝင္စားတဲ႔
သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနရပါသနည္း။ ဆရာဟာ ေယာက္်ားခ်င္းကိုမွ ဘာ႔ေၾကာင္႔
သေဘာက်တတ္ သူျဖစ္ေနရသနည္း။
ဒါေပမယ္႔ ဒါဟာ ဆရာ႔မွာ အျပစ္ရွိသည္ဟုလည္းေျပာ၍မရ။
ဟိုမိုတစ္ေယာက္ျဖစ္ျခင္းဟာ အျပစ္ရွိတဲ႔ ကိစၥတစ္ခုမဟုတ္ဟု သူ
ထင္ျမင္မိပါသည္။ အျပစ္ရွိသည္ဆိုလွ်င္ ဆရာသိမ္ငယ္ေနရမွာ၊ အျပစ္အတြက္
ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔ေနရမွာျဖစ္သည္။ အခုေတာ႔ ထိုကဲ႔ သို႔ မဟုတ္ေပ။ ဆရာက
အရာရာတြင္ ေတာ္လြန္းေနသည္။ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ယံုၾကည္ခ်က္ရွိေနခဲ႔ပါသည္။
သူ.. ငယ္စဥ္က အေျဖရွာမရခဲ႔ သည္႔ ေမးခြန္းတစ္ခု၏ အေျဖကို ဆရာ႔ကိုၾကည္႔ရင္း
သူေျဖလိုက္ႏိုင္ပါသည္။ ဟိုမိုတစ္ေယာက္ျဖစ္တာႏွင္႔ သာမာန္ေယာက္်ား
တစ္ေယာက္ထက္ ပိုၿပီး နိမ္႔က်မသြားပါ၊
စြမ္းရည္ဆုတ္ယုတ္သြားျခင္းမရွိပါေခ်။ ဟိုမိုျဖစ္တာနဲ႔ပဲ
ပင္ကိုယ္စြမ္းရည္က တိမ္ျမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္ သြားျခင္း
ရွိလိမ္႔မည္မဟုတ္ေၾကာင္း သူ.. ယံုၾကည္လိုက္မိပါသည္။
ထိုညက သူအိပ္မက္မက္ပါသည္။
ဆရာက သူ႔ကို ႀကိဳးစတစ္စ ကမ္းေပးသည္။ အနီေရာင္ ႀကိဳးစေလးတစ္စျဖစ္သည္။ သူ..
ဘာလုပ္ရမွန္းမသိပဲ ထိုႀကိဳးစေလးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားမိသည္။
သူတစ္ခုခုကို ေမးလိုက္မည္ဟု ၾကံစည္လိုက္ခ်ိန္တြင္ ဆရာက သူ႔ကို ၾကည္လင္စြာ
ျပံဳးျပလွ်က္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါသည္။
တျဖည္းျဖည္း ေဝ…… ဝါး…….စြာ………..။
…………………………………………………..
x x x x
ဟိုမိုဟု ဝန္ခံလိုက္ၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ သက္ပိုင္က သူ႔ကို
ဟိုမိုကိစၥမ်ားႏွင္႔ပါတ္သတ္ၿပီး ရင္ဖြင္႔လာပါေတာ႔သည္။ သူထင္ခဲ႔ေသာ
ဟိုမိုတစ္ေယာက္ဟာ ဘဝကို သာမာန္ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ကဲ႕သို႔
ေနထိုင္ႏိုင္ျခင္းမရွိသျဖင္႔ ဟိုမိုတစ္ေယာက္ကဲ႔သို႔ တည္ရွိေနပါသည္ ဆိုေသာ
အေတြးသည္ သက္ပိုင္၏ စကားမ်ားကိုနားေထာင္ရင္း တျဖည္းျဖည္း
လြင္႔စင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ သက္ပိုင္မွာ ေယာက္်ား
ခ်င္းစိတ္ဝင္စားသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ္လည္း ငယ္စဥ္က သူေတြ႔ခဲ႔ဖူးသည္႔
ေရွာက္သီးေဆးျပားသည္ အေျခာက္မ်ားလို မိန္းမဆန္ျခင္း မ်ိဳးမရွိေပ။
ေယာက္်ားဆန္ေသာ ဟိုမိုတစ္ေယာက္သာျဖစ္ပါသည္။
သာမာန္ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ကဲ႔သို႔ ျပဳမူေနထိုင္ပါသည္။ သက္ပိုင္
ေျပာပံုအရဆိုရင္ေတာ႔ ဟိုမိုစကားႏွင္႔ 'အပုန္း' ဟုေခၚရမည္ျဖစ္သည္။
သက္ပိုင္ေျပာျပသျဖင္႔ ဟိုမိုလူတန္းစားမ်ားသည္ အလုပ္ကိုင္မ်ိဳးစံု၊
ေနရာမ်ိဳးစံုႏွင္႔ ရာထူးဂုဏ္ရွိန္မ်ိဳးစံုတို႔တြင္ တည္ရွိေနေၾကာင္း
သိရသည္။ တစ္ခါတစ္ခါ သက္ပိုင္ေျပာျပသူမ်ားထဲတြင္ လံုးဝထင္ရက္စရာမရွိေသာ
သူ႔သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြတစ္ခ်ိဳ႕ပင္ ပါေနေသးပါ သည္။ သူ ထူးျခားစြာ
အံ႔ၾသသြားျခင္းေတာ႔ မရွိခဲ႔ေပ။ ဆရာကိုယ္တိုင္ပင္ ထက္ျမက္ေသာ
ဟိုမိုတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနခဲ႔သည္မဟုတ္ပါလား။ သူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို
လက္ခံႏိုင္လာခဲ႔သည္။ သိလာခဲ႔ပါသည္။
သက္ပိုင္ေျပာေသာ ဟိုမိုမ်ားအေၾကာင္းကို နားေထာင္ရသည္မွာ
မ်ားေသာအားျဖင္႔ ရယ္စရာမ်ားက မ်ားေနသည္။ သက္ပိုင္က အေစာႀကီးထဲက ရယ္စရာ
တအားေျပာတတ္သူျဖစ္သည္႔အျပင္ ဟိုမိုမ်ား၏ ဟာသဥာဏ္ရႊင္မွဳမ်ားကို
အမူအရာႏွင္႔ပါ ျပန္လည္လုပ္ျပ တတ္သျဖင္႔ သူ.. အူလိမ္႔ေနေအာင္ကို
ရယ္ရပါသည္။ တျဖည္းျဖည္းျဖင္႔ သူသိလာသည္က ဟိုမိုမ်ားသည္
သူတပါးစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ပညာသားပါပါႏွင္႔ ရယ္စရာေျပာတတ္သည္၊
ေပ်ာ္ေအာင္အျမဲေနတတ္သည္၊ စကားအရာတြင္ ကၽြမ္းက်င္လိမၼာသည္။ ဝကၠဝုတၱိအလကၤာ၊
ျမည္သံစြဲအလကၤာ၊ အတိႆယဝုတၱိအလကၤာ စသည္မ်ားကို ပိုင္ႏိုင္စြာ
ထည္႔သြင္းအသံုးျပဳကာ ဟာသေျမာက္ေအာင္ ေျပာဆိုႏိုင္သည္ ဟူ၍ျဖစ္သည္။
သက္ပိုင္ေျပာသလို ဟိုမိုေတြ တစ္ဖြဲ႔ႀကီးေတြ႔ရသည္ေတာ႔
ဘယ္လိုမ်ားေနလိမ္႔မလည္းမသိေပ။ သက္ပိုင္တစ္ေယာက္ထဲနဲ႔တင္ သူေတာ္ေတာ္ကို
ေပ်ာ္ရႊင္စြာရယ္ေမာေနႏိုင္ရသည္။ သက္ပိုင္ကို
ဟိုမိုသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေပါင္းသင္းရျခင္းကို သူပိုၿပီးႏွစ္
ၿခိဳက္လာပါသည္။
သူတစ္ခါက ေတြးခဲ႔ဖူးေသာ ဟိုမိုတစ္ေယာက္… ခါးသီးစြာ
မျဖစ္ခ်င္ခဲ႔ျခင္းကိုလည္း ေမ႔ေလ်ာ႔သြားၿပီျဖစ္သည္။
x x x x
စာေမးပြဲနီးလာၿပီျဖစ္သျဖင္႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ား စာစုက်က္ရန္ စီစဥ္ရပါသည္။
အထက္တန္းတုန္းက အဘိုးႏွင္႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲေန ေသာ သက္ပိုင္အိမ္တြင္ ညအိပ္ကာ
စာက်က္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေက်ာင္းခ်င္းမတူသျဖင္႔ သက္ပိုင္ကို ဒုကၡမေပးခ်င္ေပ။
ၿပီးေတာ႔ သူနား မလည္သည္႔ အပိုင္းေတြကို ရွင္းျပဖို႔
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လိုပါသည္။ စာစုက်က္ျခင္းက
တစ္ဦးထဲက်က္ျခင္းထက္ပိုထိေရာက္သည္ ဟု ထင္မိသည္။ ေနာက္ဆံုးႏွစ္မွာ
သူဂုဏ္ထူးထြက္ခ်င္ပါသည္။
သူထင္ထားခဲ႔သလို စာစုက်က္တဲ႔ အစီအစဥ္က အဆင္မေျပပါ။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားက
သူ႔အိမ္ကိုညအိပ္လိုက္ၿပီးစာက်က္ရန္ မိဘမ်ားက ခြင္႔မျပဳသည္႔အျပင္
သူတို႔ကိုယ္စီ၏အိမ္မ်ားသို႔လည္း ေခၚဖို႔ အဆင္မေျပျဖစ္ေနၾကသည္။
သူတစ္ေယာက္ထဲစာက်က္လွ်င္ အဆင္မေျပႏိုင္ေသာေၾကာင္႔ သူစိတ္ညစ္ေနမိပါသည္။
သူစိတ္ညစ္ညစ္ႏွင္႔ အတန္းေထာင္႔က ထိုင္ခံုမွာထိုင္ၿပီး ျပတင္းေပါက္မွ
အျပင္ကို ေငးေနမိဆဲတြင္ စူးရွခ်ိဳၿမိန္ေသာ ေရေမႊးရနံ႔ တစ္ခုကို
ေဘးနားမွရရွိလိုက္ပါသည္။ သူလွည္႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ အတန္းထိပ္ဆံုးတြင္
ထိုင္ေလ႔ရွိေသာ ေကာင္ေလးျဖစ္ပါသည္။ ထို ေကာင္ေလးကို သူအစက
အနည္းငယ္ေတာ႔သတိထားမိပါသည္။ သူ႔ၾကည္႔ရသည္မွာ မည္သူႏွင္႔မွ
ေသခ်ာစြာေပါင္းသင္းျခင္းမရွိပဲ သီးျခားဆန္ေနသည္ဟု ထင္ရပါသည္။
အရပ္ရွည္ရွည္ မျဖဴမညိဳေလးႏွင္႔ သူ႔မ်က္ႏွာက ေခ်ာတဲ႔ဘက္ေရာက္သျဖင္႔
မာနႀကီးေနသည္ဟု သူထင္ခဲ႔မိတာျဖစ္သည္။
ေကာင္ေလးက ခ်ိဳရွစြာ ျပံဳးျပလွ်က္ သူ႔ကိုစကားစေျပာပါသည္။
"စာအတူက်က္မယ္႔အေဖာ္ရွိလား သူငယ္ခ်င္း….။"
သူေခါင္းခါျပလိုက္မိသည္။
"မရွိဘူးကြ.. မင္းေရာ…….?"
ေကာင္ေလး၏မ်က္ႏွာက ခ်က္ျခင္းၿပံဳးရႊင္သြားသည္။
"ဟာ ဟုတ္လား။ ေအးကြာ ငါစာအတူက်က္ရမယ္႔အေဖာ္မရွိတာနဲ႔အေတာ္ပဲ။ မင္းငါနဲ႔
အတူစာလိုက္က်က္လို႔ရမလား။ ငါမပိုင္ တဲ႔ ဘာသာေတြရွိေနတယ္ကြ။ ၿပီးေတာ႔
ငါဂုဏ္ထူးလိုခ်င္ေသးတယ္။ အဲဒါေၾကာင္႔ ငါတစ္ေယာက္ထဲအဆင္ေျပမွာ မဟုတ္ဘူး။
မင္း ငါ႔အိမ္မွာစာလိုက္က်က္ႏိုင္မလား။ ေၾသာ္ by the way, ငါ႔နံမည္က
ေက်ာ္ဇင္လတ္ပါ။ ကိုလတ္လို႔ေခၚၾကပါတယ္။"
"ငါနံမည္က ေဝလင္းပါ။ ငါလည္း စာက်က္ဖို႔အေဖာ္ရွာေနတာနဲ႔ အေတာ္ပဲကြ။ Ok ေလ
ငါမင္းအိမ္မွာ စာလိုက္က်က္ပါ႔မယ္။"
သူတို႔ႏွစ္ဦး လက္ဆြဲႏွဳတ္ဆက္လိုက္မိၾကသည္။
လက္ဆြဲႏွဳတ္ဆက္လိုက္ခ်ိန္တြင္ ထူးျခားစြာ ေက်ာ္ဇင္လတ္၏ လက္မ်ားက
ႏူးည႔ံလြန္းေနတာ သတိထားမိသြားပါသည္။ အရင္က တျခားသူမ်ားႏွင္႔
လက္ဆြဲႏွဳတ္ဆက္သည္႔အခါတိုင္း သူ ထိုကဲ႔သို႔သတိထားမိခဲ႔ျခင္း မရွိခဲ႔ေပ။
ေက်ာ္ဇင္လတ္၏ လက္ေတြကေတာ႔ သတိထားမိရေလာက္ေအာင္ ထူးျခားစြာ ႏူးညံ႔ေနပါသည္။
သူ႔ဘဝတြင္ လိင္တူေယာက္်ားတစ္ေယာက္၏ ခႏၶာကိုယ္အေပၚ ဦးစြာ
ခံစားမိျခင္းႏွင္႔ အတူ.. ေက်ာ္ဇင္လတ္တစ္ေယာက္ သူ႔ ဘဝထဲ သူမထင္မွတ္ခဲ႔ေသာ
ေနရာကေနဝင္လာလိမ္႔မည္ဟုလည္း သူထိုစဥ္က
မထင္ထားခဲ႔မိပါ…………………………………………..။။။
x x x x
ကို္လတ္က နယ္ကေက်ာင္းလာတက္ရတာျဖစ္သျဖင္႔ တစ္ဦးထဲ
တိုက္ခန္းခပ္ေသးေသးေလးတစ္လံုးကို ငွားေနတာျဖစ္သည္။
တစ္ေယာက္ထဲေနသူျဖစ္သည္႔အတြက္ စာက်က္သည္ကိုေႏွာင္႔ယွက္မည္႔သူ မရွိေပ။
ထို႔ေၾကာင္႔ အစပိုင္း ညေနပိုင္းမ်ားမွသာ ကို္လတ္ ဆီ
သူစာသြားက်က္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေက်ာင္းပိတ္သြားတာနဲ႔ မနက္ပိုင္းေရာ
ညေနပိုင္းပါ ကို္လတ္ဆီ သူစာသြားက်က္ျဖစ္ပါသည္။
တစ္ရက္.. စာအတူက်က္ေနရင္း အေတာ္ေလးကိုမိုးခ်ဳပ္သြားသည္။ ကို္လတ္က
သူ႔အခန္းမွာပဲ ေနလိုက္ပါေတာ႔ဟု ဆိုသျဖင္႔ သူအိမ္မျပန္ျဖစ္ေတာ႔ပါ။
ညပိုင္းစာက်က္တာၿပီးေတာ႔ ႏွစ္ေယာက္သား TV ၾကည္႔ရင္း
စကားစျမည္ေျပာျဖစ္ၾကသည္။ စကားေျပာရင္း ကိုလတ္က တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သူ႔ကို
ေငးငိုင္စြာ ၾကည္႔ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႔ကို ထူးဆန္းေသာစကားတစ္ခု
စေျပာပါသည္။
"မင္း နမ္းဖူးလား ေဝလင္း" တဲ႔…….။
သူေခါင္းကို ခါရမ္းလိုက္မိသည္။ ကိုလတ္က သူ႔ပံုအတိုင္း ခ်ိဳရွစြာ
ၿပံဳးရင္း 'ငါသင္ေပးမယ္' ဟုေျပာကာ သူ႔ႏွဳတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကို ရုတ္တရက္
နမ္းရွိုက္လိုက္ပါသည္။
"……………………………………."
သူရုတ္တရက္ မင္တက္မိသြားကာ ဘာျပန္တံု႔ျပန္ရမွန္းမသိျဖစ္သြားခဲ႔ပါသည္။
သို႔ရာတြင္ ကိုလတ္၏ နမ္းရွိဳက္မွဳကို သူမရုန္းမိ ေပ။ ငတ္္မြတ္စြာ
နမ္းရွိဳက္ေနေသာ ကိုလတ္၏ ျပင္းထန္ေသာ အနမ္းမ်ားထဲတြင္ ျငင္သာစြာ
အလိုက္သင္႔ေျမာပါရင္း ရင္ထဲေက်နပ္ေန သလိုလို……။
ဟာ… ငါ……. ငါ…………..။ ငါသာယာမိတယ္ဆိုတာ………………။
သူ ကိုလတ္ကို ရုတ္တရက္ တြန္းဖယ္လိုက္မိပါသည္။ ထို႔ေနာက္ေသခ်ာစြာ
စိုက္ၾကည္႔ကာ ေမးလိုက္မိသည္။
"မင္း ဟိုမိုတစ္ေယာက္လား ကိုလတ္။"
ကိုလတ္က ေခါင္းကိုငံု႔ကာ ေျပာပါသည္။
"ေအး ဟုတ္တယ္.. ေဝလင္း….. ငါဟိုမိုတစ္ေယာက္ပါ………..။ ငါမင္းကို သေဘာက်တယ္
ေဝလင္း။ မင္းကို နမ္းရွိဳက္ရတာကိုလည္း ငါႏွစ္သက္မိတယ္…။"
သူ႔စိတ္ထဲေနာက္က်ိသြားသည္။ သူကိုယ္တိုင္လည္း
ကိုလတ္အေပၚနမ္းရွိဳက္ရျခင္းကို ႏွစ္သက္မိသြားခဲ႔သည္မဟုတ္လား..။ ဒါ..
ဒါဆို…… သူကိုယ္တိုင္ဟာလည္း ဟို.. မို……. တစ္.. ေယာက္…..။
ရွဳပ္ေထြးျခင္းမ်ားျဖင္႔ သူေခါင္းကို တြင္တြင္ခါယမ္းကာ ကိုလတ္၏
တိုက္ခန္းထဲမွ ေျပးထြက္ခဲ႔ပါသည္။ ႏွဳတ္ဆက္စကားပင္ မဆိုမိ..။ ထိုညက
လမ္းမေပၚတြင္ တစ္ေယာက္ထဲ ေျခဦးတည္႔ရာ ေလွ်ာက္သြားရင္း သူ႔ကိုယ္သူ
ျပန္လည္ဆန္းစစ္ၾကည္႔မိပါသည္။
သူ…. ဟိုမိုတစ္ေယာက္ျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္ေနခဲ႔ၿပီလား။
လိင္တူေယာက္်ားေလးတစ္ဦးကို သူ သေဘာက်တတ္ေနၿပီလား။ ေသခ်ာ တာက ကိုလတ္ႏွင္႔
ထိေတြ႔ခဲ႔ရျခင္းကို သူႏွစ္သက္ခဲ႔တာေတာ႔ အမွန္ပင္ျဖစ္ပါသည္။
ဟိုမိုေတြကို သူနားလည္ေပးႏိုင္ေသာ္လည္း သူ႔ကိုယ္သူ
ဟိုမိုတစ္ေယာက္အေနႏွင္႔ေတာ႔ လက္ခံႏိုင္ရန္ ခဲယဥ္းေနပါေသးသည္။ သူ႔ဘဝရဲ႕
ပထမဆံုးရည္းစားဦးဟာ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနလိမ္႔မည္ဟု သူဘယ္တုန္းကမွ
မေတြးၾကည္႔မိဖူးခဲ႔ေပ။ သည္႔အတြက္ လူေတြရဲ႕ ရွဳံ႕ခ်ကဲ႔ရဲ႕မွဳကို
သူမခံယူခ်င္ပါ။
အေတြးမ်ားစြာျဖင္႔ သူ ေကာင္းကင္ကိုေမာ႔ၾကည္႔ရင္း
ၾကယ္ေတြကိုေငးေမာေနလိုက္မိပါသည္။ ဓူဝံၾကယ္၊ ေမာင္ရင္ဆိုင္းထမ္း ၾကယ္၊
ခုနစ္စဥ္ၾကယ္ စသည္ျဖင္႔ နံမည္ရွိေသာ ၾကယ္ေလးမ်ားက သူ႔ေနရာႏွင္႔သူ
ေတာက္ပေနၾကပါသည္။ နံမည္မရွိေသာ ၾကယ္ေတြ ထဲမွ ခပ္မွိန္မွိန္
ၾကယ္ေလးတစ္လံုးကို ေရြးခ်ယ္ကာ သူေငးေမာေနလိုက္မိသည္။ ခဏၾကာေတာ႔
ထိုၾကယ္ေလးမွာ တျဖည္းျဖည္းမွိန္ကာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါသည္။
သူကိုယ္တိုင္လည္း ထိုၾကယ္ေလးကဲ႔သို႔ မွိန္ၿပီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ႔ခ်င္ပါသည္။
x x x x
ျပတင္းေပါက္မွ ဝင္လာေသာ ေနေရာင္ျခည္တန္းေလးက မ်က္စိတည္႔တည္ေပၚထိ
ေရာက္လာသျဖင္႔ သူႏိုးလာရသည္။ သူႏိုးႏိုး ျခင္း ကုတင္ေဘးမွာ ထိုင္ေနေသာ
သက္ပိုင္ကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။ သက္ပိုင္က သူ႔မိဘေတြႏွင္႔ တအားရင္းႏွီးသျဖင္႔
အိမ္ကို ထိုကဲ႔သို႔ တံခါးမရွိ ဓားမရွိ ဝင္ထြက္ႏိုင္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။
သက္ပိုင္က မနက္အေစာႀကီး သူျပန္ေရာက္ေရာက္ျခင္း ေတြ႔ရာ
စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲတြင္ ဆြဲျခစ္ေရးထားေသာ 'ငါသည္
ဟိုမိုတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနခဲ႔ၿပီ၊ ငါ႔ကိုယ္ငါ မုန္းသည္' ဆိုေသာ
ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ေရးမိမွန္းမသိသည္႔ စာလံုးမ်ား ကို ထိုင္ဖတ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
သူႏိုးလာတာကို ျမင္တာႏွင္႔ သက္ပိုင္က သူ႔ကို ေႏြးေထြးစြာ ေပြ႔ဖက္လိုက္ပါသည္။
"ေဝလင္းရယ္… မင္းကိုယ္မင္းမုန္းစရာမလိုပါဘူး။ မင္းဟာ
ဟိုမိုတစ္ေယာက္ဆိုတာ ေသခ်ာၿပီဆိုရင္ မင္းကိုယ္မင္း အတင္း အက်ပ္
ခ်ဳပ္တည္းမထားသင္႔ဘူး သူငယ္ခ်င္း။ မင္း အဲဒါကို လက္ခံႏိုင္ရမယ္။ ဒါဟာ
အမွားအယြင္းတစ္ခုမွ မဟုတ္တာပဲ။ အခုေခတ္မွာ ဆိုရင္ ကမၻာတဝွမ္းလံုးက
ဟိုမိုဆိုတဲ႔ လူတန္းစားကို လက္ခံေနၾကၿပီပဲေလ။ ဒါဟာ…. ေၾကာက္မက္ဖြယ္၊
ထူးဆန္းထိတ္လန္႔ဖြယ္ အရာ တစ္ခု မဟုတ္ေတာ႔ပါဘူး……။"
သူ လွဲေနရာမွ ထထိုင္ရင္း သက္ပိုင္ကို တင္းက်ပ္စြာ ျပန္ဖက္ထားလိုက္မိပါသည္။
"ငါ နားလည္ပါတယ္ သက္ပိုင္ရယ္။ ဒါ….. အမွားတစ္ခုမဟုတ္မွန္း ငါသိေပမယ္႔..
ငါ.. ငါ…….. ငါ႔ကိုယ္ငါလက္မခံခ်င္ေသးဘူး။ ဟိုမိုတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ငါ႔ကို
လူေတြက ျမင္မယ္႔ အျမင္ကိုငါေၾကာက္တယ္။ ပါတ္ဝန္းက်င္က ငါ႔ကို
ေလွာင္ေျပာင္ၾကမွာ ငါေၾကာက္မိ တယ္။ ငါ.. ငါ႔ဘဝကို အဲလို မျဖစ္ခ်င္ဘူး
သက္ပိုင္ရာ….။"
"ဒီမွာ ေဝလင္း။ ဟိုမိုတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ မင္း ငါ႔အေပၚ ဘယ္လိုျမင္ခဲ႔လည္း။
ငါ႔အေပၚ မေျပာင္းလဲစြာ အရင္အတိုင္း သူငယ္ခ်င္းအေနနဲ႔
ေပါင္းသင္းႏိုင္ခဲ႔တယ္ မဟုတ္လား။ အကယ္၍ မင္းေျပာင္းလဲခဲ႔တယ္ဆိုရင္ေတာင္
ေကာင္းေသာ ေျပာင္းလဲျခင္း ပဲျဖစ္ခဲ႔တယ္ မဟုတ္လား။ မင္းငါ႔ကို
ပိုနားလည္ဖို႔ႀကိဳးစားလာခဲ႔တယ္ေလ။"
"ဒါ… ဒါေပမယ္႔ ငါက နားလည္ေပးႏိုင္တဲ႔သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတာကိုး။
နားမလည္ေပးႏိုင္တဲ႔သူေတြ ဆိုရင္………….။"
သူ စကားကိုဆက္မေျပာပဲ သက္ပိုင္၏ ပခံုးႏွစ္ဖက္ကို ကိုင္ကာ
သက္ပိုင္ကိုၾကည္႔ၿပီးေျပာလိုက္သည္။ သက္ပိုင္က ၾကည္လင္ ၿပီး
အားအင္ျပည္႔ဝေသာ မ်က္လံုး အစံုႏွင္႔ သူ႔ကို စူးစိုက္ၾကည္႔ရင္း
ျပန္ေျပာပါသည္။
"ငါတို႔ နားလည္ေပးႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာေပါ႔ သူငယ္ခ်င္းရယ္။
ေၾကာက္ရင္လြဲ ရဲရင္မင္းျဖစ္တဲ႔။ ငါတို႔ အရာရာကို ေတြး
ေၾကာက္ေနလို႔မျဖစ္ဘူးေလ။ ငါေက်ာင္းနံရံေတြေပၚမွာ ေရးျခစ္ခဲ႔ဖူးတဲ႔
စာသားေတြလိုေပါ႔။ ဟိုမို တစ္ေယာက္ရဲ႕ဘဝက မလြယ္ပါဘူး။ ပိုၿပီး
သတၱိရွိရပါတယ္။ ပိုၿပီးရင္ဆိုင္တတ္ရတယ္.. ဆိုတဲ႔စာသားအတိုင္းပဲ။
ငါတို႔……. ရင္ဆိုင္တတ္ရမယ္။ ရင္ဆိုင္ဖို႔ႀကိဳးစားစမ္းပါ သူငယ္ခ်င္းရယ္။"
တစ္ခါက ေက်ာင္းအိမ္သာထဲတြင္ ေတြ႔ခဲ႔ဖူးေသာ စာသားတစ္ခ်ိဳ႕ကို
သူျပန္သတိရမိပါသည္။ ဒါဆို ဒါေတြက သက္ပိုင္ေရးခဲ႔ တာေတြ႔ေပါ႔။ အရာရာဟာ
သတ္မွတ္ထားတဲ႔အတိုင္း အခ်ိတ္အဆက္မိစြာ အစီအစဥ္တက် ျဖစ္ေနခဲ႔သလိုပင္။
သူဟိုမိုျဖစ္ဖို႔ အေစာႀကီး ထဲက ကံပါလာခဲ႔သည္ထင္ပါသည္။
"ေနာ္… ေဝလင္း.. မင္းရင္ဆိုင္ဖို႔ သတိၱေမြးမယ္ဟုတ္လား။"
သူဘာမွ ျပန္မေျဖပဲ သက္ပိုင္ကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျပန္ဖက္ထားလိုက္မိပါသည္။
ဒီေန႔မွ ထူးထူးျခားျခား သက္ပို္င္၏ ရင္ေငြ႔က ပိုၿပီးေႏြးေထြးေနသည္ဟု
ထင္ရေလသည္။
ထိုညက သက္ပိုင္၏ လက္ေမာင္းေပၚတြင္ သူမီွရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ႔ပါသည္။
ႏွစ္သိမ္႔ေသာ အေနႏွင္႔ ေပြ႔ဖက္ေပးထားေသာ သက္ပိုင္၏ လက္မ်ားဆီမွ
ထူးျခားေသာ ေႏြးေထြးမွဳကို သူေမ႔လို႔ရေတာ႔မွာ မဟုတ္ေတာ႔ပါ….။
သက္ပိုင္ကေတာ႔ လက္တစ္ဖက္ႏွင္႔ သူ႔ေက်ာျပင္ကိုခပ္ဖြဖြပုတ္ေပးေနပါသည္။
သူအိပ္ေပ်ာ္သည္အထိ….။
သူ…….. အိပ္……….ေပ်ာ္………… သည္………. အထိ…………….။
…………………………………………………………………………………………..
x x x x
'လာ.. မင္းကို တစ္ေနရာေခၚသြားမယ္' ဆုိလို႔သာ လိုက္လာရသည္။
သက္ပိုင္ေခၚသြားမည္႔ေနရာကို သူမသိေပ။ ရွစ္မိုင္ကို ေရာက္ေတာ႔ Top Centre
ဆိုေသာ အေဆာက္အဦးထဲ သူ႔ကိုေခၚသြားေလသည္။ အထဲကိုဝင္လိုက္သည္ႏွင္႔
ဟိုတစ္စု ဒီတစ္ခု ထိုင္ၿပီး စကားေျပာေနေသာ ေကာင္ေလးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို
ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ဖိနပ္ထားတဲ႔ဘီဒိုေတြထဲ ဖိနပ္ေတြထည္႔ရင္း သက္ပိုင္က
'အဲဒါေတြ အကုန္ ဟိုမိုေတြခ်ည္းပဲ' ဟုေျပာျပပါသည္။
သူ အံ႔ၾသသြားမိပါသည္။ ထိုင္ေနေသာ ေကာင္ေလးမ်ားမွာ မ်ားေသာ အားျဖင္႔
သူတို႔အရြယ္ လူငယ္ေလးမ်ားသာျဖစ္ၾကသည္။ သူ႔ထက္အသက္ႀကီးသူမ်ား
ငယ္သည္႔သူမ်ား စသည္ျဖင္႔လည္းရွိပါသည္။ စဝင္လာခ်င္းတုန္းက
ေယာက္်ားေလးတစ္အုပ္ဟု ထင္ခဲ႔မိ ေသာ္လည္း ေသခ်ာၾကည္႔မွသာ
ဟိုမိုမွန္းသိသာသူမ်ား၊ မသိသာသူမ်ား စသည္ျဖင္႔ ေတြ႔ရပါသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ဟိုမိုပါဟု လက္ခံထားသူမ်ား ျဖစ္သည္ကို သူ အနည္းငယ္ေတာ႔
အံ႔အားသင္႔ေနမိပါသည္။
သက္ပိုင္က သူ႔ကို အားလံုးႏွင္႔ မိတ္ဆက္ေပးပါသည္။ အားလံုးက သူ႔ကို
ေႏြးေထြးစြာပင္ စကားေျပာၾကပါသည္။ ေနာက္မွ ေရာက္လာသူတစ္ေယာက္ အေနျဖင္႔
လိုအပ္ေသာ အကူအညီရွိလွ်င္ေျပာဖို႔လည္း ရင္းႏွီးစြာ ေျပာၾကပါသည္။
လာမိတ္ဆက္ၾက သည္လည္းရွိသည္။ ေဆးေက်ာင္းသားေလးမ်ား၊ ဆရာဝန္မ်ား၊
အင္ဂ်င္နီယာမ်ား စသည္ျဖင္႔ အားလံုးက သူ႔အလုပ္အကိုင္ႏွင္႔သူ သူ႔ဘဝႏွင္႔သူ
ျမင္႔မားေအာင္ ႀကိဳးစားရုန္းကန္ေနၾကသူခ်ည္းမ်ားပင္ျဖစ္ပါသည္။
လာမိတ္ဆက္သူမ်ားရွိသလို နံမည္ေမးၿပီး လာစေနာက္တဲ႔သူလည္းရွိသည္။
သူတစ္ေယာက္ထဲ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္မေန ပဲ အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ေနသလို
သူေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ႔ရပါသည္။ ခဏတြင္းမွာပင္ အားလံုးႏွင္႔
သူငယ္ခ်င္းအရင္းမ်ားလို သူရင္းႏွီးသြားပါသည္။ သူ သိခဲ႔သလို ဟိုမိုမ်ားသည္
သူတပါးအားရယ္ေမာေအာင္ ပညာသားပါပါႏွင္႔ စကားေျပာတတ္သည္ ဆိုတာပိုၿပီး
ေသခ်ာသြားခဲ႔သလို၊ ဟိုမို မ်ားက သူတပါးရင္ထဲထိ ထိုးထြင္းျမင္ႏိုင္ကာ
ခင္မင္ရင္းႏွီးလြယ္သည္ဟု မွတ္ခ်က္ခ်မိပါသည္။
ခဏၾကာေတာ႔ အားလံုးကို ဥာဏ္စမ္းေမးခြန္းမ်ားေမးကာ game ကစားၾကပါသည္။
ကိုယ္စီ အဖြဲ႔မ်ား ဖြဲ႔ေပးကာ ဗဟုသုတ ေမးခြန္းမ်ား၊
က်န္းမာေရးႏွင္႔ပါတ္သတ္ေသာ ေမးခြန္းမ်ား၊ သမိုင္းနဲ႔ပါတ္သတ္ေသာ
ေမးခြန္းမ်ား၊ ျပည္ပအႏုပညာရပ္ဝန္းမွ ေမးခြန္းမ်ား စသည္ျဖင္႔
ေမးခြန္းမ်ိဳးစံုေျဖရပါသည္။ အားလံုး အၿပိဳင္အဆိုင္ အလုအယက္ေျဖၾကပါသည္။
အဖြဲ႔သားမ်ားအားလံုးတေပ်ာ္တပါးတိုင္ပင္၍ ေျဖၾကရျခင္းျဖစ္သည္။
ေမးခြန္းမ်ားထဲတြင္ သူတစ္ခါမွ မသိခဲ႔ဖူးေသာ ေမးခြန္းမ်ားလည္းပါသလို
ထိုေမးခြန္းမ်ားကို တစ္ေယာက္မဟုတ္ တစ္ေယာက္က ေျဖႏိုင္ၾကသည္ခ်ည္းပင္။
သူဒုတိယအႀကိမ္ အံ႔အားသင္႔မိသြားပါသည္။ ဟိုမိုမ်ားအေနျဖင္႔ ဘဝကို
ျပစ္စလတ္ခတ္မထားၾကပဲ ႀကိဳးစားေနၾကသည္။ ပညာဗဟုသုတျပည္႔ဝေအာင္
ေနထိုင္ၾကသည္ကို သူသိလိုက္ရပါသည္။ သူအေတြးမ်ား မွားယြင္းခဲ႔ပါသည္။
ဟိုမိုျဖစ္တာႏွင္႔ ဘဝကို ထိခိုက္ျခင္းမရွိဟု သူသိလာရပါသည္။
အားလံုးမွာရွိေနေသာ ယံုၾကည္မွဳမ်ားသည္ သူ႔ဆီကို
တျဖည္းျဖည္းစိမ္႔ဝင္ပ်ံ႕ႏွံ႔လာသလိုပင္။ ဒီအခ်ိန္မွစ၍ သူ႔ကိုယ္သူ
ဟိုမိုတစ္ေယာက္အေနႏွင္႔ လက္ခံရန္ သူ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါသည္။
သူ မေၾကာက္ရြံ႕ေတာ႔ပါ။
x x x x
"PSI လိုေနရာမ်ိဳးရွိေနတာ ေကာင္းတယ္ေနာ္.. သက္ပိုင္။
က်န္းမာေရးအတြက္လိုအပ္တာေတြ ေဆြးေႏြးႏိုင္တဲ႔အျပင္၊ ဗဟုသုတေတြလည္းရတယ္။
အရြယ္ေရာက္ခါစေတြ ၊ မသိနားမလည္ေသးတဲ႔သူေတြ အတြက္လည္း HIV, AIDS
ကာကြယ္တားဆီး ေရးနဲ႔ တျခား က်န္းမာေရးဗဟုသုတေတြကို ေဆြးေႏြးေပးတာ၊
အၾကံေပးတာ၊ ပညာေပးတာ၊ လက္ေတြ႔လုပ္ျပတဲ႔ အစီအစဥ္ေတြရွိတာ တအားေကာင္းတယ္ကြ။
ဒါမ်ိဳးေတြလုပ္ေပးႏိုင္လို႔ အားလံုးက စိတ္ခ်ရေသာ နည္းလမ္းနဲ႔
လိင္ဆက္ဆံဖို႔နည္းလမ္းကို သိရွိလာတယ္ ေနာ္။ HIV, AIDS နဲ႔ပါတ္သတ္ၿပီး
မွားယြင္းစြာ ယူဆေနတာေတြလည္း သိရွိလာရတယ္။ ေဆာင္ရန္၊ ေရွာင္ရန္ေတြကိုလည္း
အရင္က ၾကားဖူးနားဝထက္ ပိုနားလည္လာတယ္။ ဥပမာကြာ ငါ႔လို အခုမွ
ဟိုမိုစျဖစ္တဲ႔သူေတြအတြက္ဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္သိလာရတယ္။ ဒီေန႔ရွင္းျပခဲ႔တဲ႔
ဖဲႀကိဳးနီ သေကၤတေလး အေၾကာင္းဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္ကို နားေထာင္လို႔
ေကာင္းခဲ႔တာကြ……….။"
သူေဘးမွ တဖြဖြႏွင္႔ေျပာလို႔မၿပီးတာကို သက္ပိုင္က
ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးႏွင္႔နားေထာင္ေနပါသည္။ တစ္ေနရာေရာက္ေတာ႔ သက္ပိုင္က
ခဏလိုက္ခဲ႔ဦးဟုဆိုကာ Internet ဆိုင္တစ္ဆိုင္ထဲေခၚသြားသည္။ ထို႔ေနာက္
website ႏွစ္ခုတြင္ သူ႔နံမည္ႏွင္႔ Sign up လုပ္ေပးေလ သည္။
www.myanmarlgbt.org ႏွင္႔ www.mymgedu.com ျဖစ္သည္။
"အဲဒါဘာ Website ေတြလည္းသက္ပိုင္ရ…."
"ဟိုမိုေတြပဲရွိတဲ႔ Website ေတြေလ ေဝလင္းရ။ မင္းသံုးၾကည္႔ရင္သိမွာေပါ႔။
သိပ္မသံုးတတ္ရင္ ငါ႔ကိုေမးေလ။ ဒါမွမဟုတ္ ဒီ site ထဲကလူေတြကိုလည္း
ေမးၾကည္႔လို႔ရတယ္။ သူတုိ႔ေျပာျပပါလိမ္႔မယ္။"
သက္ပိုင္ေျပာတဲ႔အတိုင္း သူ ထိုေန႔က စသံုးၾကည္႔မိပါသည္။ အဆင္မေျပတာေတြကို
သက္ပိုင္ကိုေမးလိုက္၊ လုပ္ၾကည္႔လိုက္ႏွင္႔ ေတာ္ေတာ္ေတာ႔သူသံုးတတ္သြားသည္။
ေနာက္ပိုင္း သူသံုးရင္း တစ္ခ်ိဳ႕က သူ႔ကို စကားလာေျပာရင္း
အျပင္မွာေတြ႔ဖို႔ခ်ိန္းပါသည္။ သူ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိပဲ သက္ပုိင္ဆီ
သြားေမးရသည္။
"မင္းေတြ႔ခ်င္ရင္သြားေတြ႔ေလ။ Online ေပၚကေန အျပင္မွာ ေတြ႔ဖို႔ခ်ိန္းတာက
Internet ေပၚမွာျဖစ္ေနက်ကိစၥေတြပဲ။ မထူး ဆန္းပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔
အဲဒါေၾကာင္႔ေတာ႔ မင္းတစ္မ်ိဳးထင္မသြားေစခ်င္ဘူး။
ခင္လို႔ခ်ိန္းတာလည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ရည္းစားျဖစ္ခ်င္လို႔ခ်ိန္း
တာလည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ္႔ အားလံုးက ဒီထဲမွာ dating
လုပ္ဖို႔ရွိေနတာေတာ႔ မဟုတ္ဘူးေလ။ လူတစ္ကိုယ္အႀကိဳက္တစ္မ်ိဳးေပါ႔။
ငါမင္းကိုဘာျမင္ေစခ်င္လည္းဆိုတာ မင္းသိလာပါလိမ္႔မယ္။"
ဒီလိုနဲ႔သက္ပိုင္ေၾကာင္႔ သူသံုးရတာပိုအဆင္ေျပလာပါသည္။ Forum ထဲက
ေဆးခန္းထဲတြင္ က်န္းမာေရးႏွင္႔ပါတ္သတ္တာေတြ ေမးႏိုင္သည္။
ေယာက္်ားေလးမ်ားျဖစ္တတ္သည္႔ ေရာဂါမ်ားကအစ၊ အကုန္လံုးကို ထိုforum တြင္
ေသခ်ာစြာ ျပန္လည္ေျဖၾကားေပး သည္။ ထို forum ထဲတြင္ ေမးထားသည္ႏွင္႔
ေျဖၾကားထားသည္မ်ားကို ၾကည္႔ၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕ေဆာင္ရန္ေရွာင္ရန္မ်ားကိုပင္
သူမွတ္ထားလိုက္ ေသးပါသည္။ အခက္အခဲရွိလွ်င္ ေမးျမန္းဖို႔လည္း forum
မ်ားရွိသည္။ ေရာက္တတ္ရာရာ ဟာသမ်ားေျပာဖို႔ရန္လည္းရွိသည္။ တျဖည္း
ျဖည္းသံုးရင္း အားလံုးက ညီညြတ္ေနကာ မိသားစုဆန္သည္ဟု သူထင္လာမိပါသည္။
တစ္ခါတစ္ခါ သူစိတ္ညစ္စရာရွိလို႔ ဒီေန႔လို forum
မ်ိဳးမွာေရးလိုက္ၿပီဆိုရင္ အားလံုးက ဝိုင္းၿပီးႏွစ္သိမ္႔ေပးၾကသည္။
အၾကံဝိုင္းေပးၾကေလသည္။ သူ႔စိတ္ထဲတြင္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမ တစ္သိုက္ႀကီး
ရုတ္ခ်ည္းေပၚလာသလို တစ္ဦးေပၚတစ္ဦးထားေသာ ေႏြးေထြးသည္႔ ေစတနာကို
ခံစားလာႏိုင္ပါသည္။
ေနာက္ပိုင္း site ထဲမွာ သူတို႔ေက်ာင္းသားမ်ား အဖြဲ႔ဖြဲ႔ထားသည္႔ group
တစ္ခုကို ေတြ႔သျဖင္႔ သူဝင္ေရာက္လိုက္မိပါသည္။ စာေမးပြဲနီးေတာ႔
သူလိုအပ္သည္မ်ားကို group ထဲမွ သူမ်ားကို ဆက္သြယ္ၿပီး
သူေမးျမန္းခဲ႔ပါသည္။ ဘယ္သူနဲ႔မွ စာစုမလုပ္ပဲ site ထဲမွ လူမ်ား၏
အကူအညီျဖင္႔ စာေမးပြဲကို ေကာင္းစြာ ေျဖႏိုင္ခဲ႔ေလသည္။ Website ထဲမွ
ဟိုမိုမ်ားအၾကားတြင္ သူ႔ဘဝမွာ တစ္ခါမွ မရရွိဖူးခဲ႔ သည္႔ ၾကည္ႏူးမွဳမ်ား၊
ေပ်ာ္ရႊင္မွဳမ်ားရရွိလာခဲ႔ပါသည္။
တစ္ရက္…. ညဘက္ႀကီးမွ သက္ပိုင္ သူ႔ဆီလာလည္ပါသည္။ သူ႔အခန္းထဲမွ ဝရန္တာတြင္
ႏွစ္ဦးသားမတ္တပ္ရပ္ စကားေျပာ ရင္း သက္ပိုင္က သူ႔ကို `ငါျမင္ေစခ်င္တာေတြ
ျမင္ၿပီလား' ဟုေမးပါသည္။ သူက ေခါင္းကို ျငင္သာစြာၿငိမ္႔လိုက္ရင္း
ေကာင္းကင္ကို ေမာ႔ၾကည္႔ကာေျပာလိုက္ပါသည္။
"တစ္ခါက ငါေကာင္းကင္ေပၚက နံမည္မရွိတဲ႔ မထင္မရွားၾကယ္ေလးတစ္ပြင္႔လို
ဘယ္သူမွ မသိလိုက္ပဲ မွဳန္ဝါးၿပီး ေပ်ာက္ကြယ္ သြားခ်င္ခဲ႔တယ္ကြ။ ငါ….
ဟိုမိုတစ္ေယာက္ မျဖစ္ခ်င္ခဲ႔တုန္းကေပါ႔။ အခုေတာ႔ အဲဒီ႔အေတြးကို
ငါေမ႔လိုက္ႏိုင္တယ္။"
"မင္းသိလား ေဝလင္း။ နံမည္မရွိတဲ႔ ၾကယ္ေလးေတြကိုၾကည္႔ရင္း
မင္းနံမည္ရွိတဲ႔ ၾကယ္ေလးျဖစ္ဖို႔ ဆုေတာင္းမိခ်င္ ဆုေတာင္းမိ လိမ္႔မယ္။
ဒါေပမယ္႔ အရာရာဟာ အက်ိဳးအေၾကာင္းမဲ႔ျဖစ္တည္ေနတာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ
မင္းသိလာတဲ႔ တစ္ေန႔မွာ မင္းဆုေတာင္းကို မင္း ျပင္လိုက္မိမွာ ေသခ်ာတယ္။
မင္းစဥ္းစားၾကည္႔စမ္း။ ဒီနံမည္မရွိတဲ႔ ၾကယ္ေလးေတြေၾကာင္႔လည္း
နံမည္ရွိတဲ႔ၾကယ္ေလးေတြက ပိုၿပီး ထင္ရွားလာရတာေပါ႔။
ဒီၾကယ္ေလးေတြေၾကာင္႔လည္း ေကာင္းကင္ႀကီးက စည္ကားျပည္႔စံုစြာ လွပေနတာေပါ႔။
ၾကယ္စံုတဲ႔ ညတစ္ည ျဖစ္ဖို႔ရာ ဒီၾကယ္မွဳန္ၾကယ္မႊားေလးေတြရဲ႕ စြမ္းရည္ေတြက
ပါဝင္ေနတာ မင္းျငင္းလို႔မရဘူး။"
ယံုၾကည္ခ်က္ျပည္႔ဝစြာ စကားေျပာေနေသာ သက္ပိုင္ကို သူေငးေမာေနမိသည္။
သက္ပိုင္သည္ ရဲရင္႔ေသာ ဟိုမိုတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါသည္။
"Homo ဆိုတဲ႔ အသံုးအႏွဳန္းကို၊ gay ဆိုတဲ႔ အသံုးအႏွဳန္းကို လူေတြက
မခံယူခ်င္ၾကဘူး။ ျပစ္တင္ခ်င္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ္႔ သူ တို႔ တအားသေဘာက်တဲ႔
အႏုပညာရွင္ မင္းသားမင္းသမီးေတြေနာက္က မိတ္ကပ္ပညာရွင္အေျခာက္ေတြက
သူတို႔ရဲ႕ အလွအပေပၚ ျမင္ႏိုင္စြမ္းနဲ႔ ပံ႔႔ပိုးေပးေနရတယ္။ အားလံုးရဲ႕
မ်က္စိထဲ perfect ျဖစ္သြားဖို႔ အလွအပကိုေဖာ္ထုတ္ေပးေနရတယ္။
က်ရာဇာတ္ရုပ္မွာ လိုက္ဖက္တဲ႔ ပံုစံမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ စီစဥ္ေပးေနတယ္ဆိုတာ
သူတုိ႔ေမ႔ေလ်ာ႔ေနတယ္။ မိတ္ကပ္ဆရာအေျခာက္တစ္ေယာက္ဟာ ေယာက္်ား
တစ္ေယာက္လိုလဲ ျမင္ႏိုင္တယ္၊ မိန္းမတစ္ေယာက္လိုလဲခံစားႏိုင္တဲ႔အတြက္
သူျပင္ရမယ္႔ အႏုပညာရွင္ကို ေယာက္်ားတစ္ေယာက္က လည္း ခ်ီးမြမ္းေအာင္၊
မိန္းမခ်င္း လည္ျပန္ေငးရေအာင္ ျပင္ဆင္ေပးႏိုင္တယ္။ ဒီလို
ပင္ကိုယ္ပါရမီမ်ိဳးကို လူေတြက လက္ခံႏိုင္လို႔ပဲ မိတ္ကပ္ ဆရာေတြကို
အႏုပညာရွင္ေတြက ကိုင္းကၽြန္းမွီ ကၽြန္းကိုင္းမွီ အမွီျပဳေနရတာေပါ႔။ ဒါက
အမ်ားႀကီးထဲကမွ ငါက ဥပမာတစ္ခုကိုေျပာတာပါ။ လူ႔ပါတ္ဝန္းက်င္
အသိုင္းအဝိုင္းမွာ ဟိုမိုေတြက သူတို႔ရဲ႕ ပင္ကိုယ္ပါရမီနဲ႔
တစ္ေထာင္႔တစ္ေနရာက ပါဝင္ပါတ္သတ္ေနတယ္ဆိုတာ ေမ႔ ထားလို႔မရပါဘူး။
မေကာင္းျမင္တတ္တဲ႔ လူေတြကိုက အျပစ္တင္ ေျပာခ်င္ရင္ စကားကို
ရွာၾကံေျပာလို႔ရတာပဲေလ။ တကယ္တမ္း အဲလို လိုက္လံ ကဲ႔ရဲ႕ေနတဲ႔သူတစ္ေယာက္ဟာ
အသက္အႏၱရာယ္ အေရးႀကီးေနၿပီဆိုရင္ သူျပရမယ္႔ဆရာဝန္ဟာ homoလား၊ straight
တစ္ေယာက္လား ဆိုတာ သူစဥ္းစားေနပါေတာ႔မလား။ ဘာပဲျဖစျ္ဖစ္ ဟိုမိုေတြရဲ႕
ပင္ကိုယ္ အရည္အခ်င္းကို အားလံုးက လက္ခံေအာင္ ငါတို႔ႀကိဳးစားရမယ္။
အခက္အခဲေတြကို ရင္ဆိုင္ရမယ္။ မင္း ရင္ဆိုင္မယ္မဟုတ္လား….. ေဝလင္း"
သက္ပိုင္စကားကို ေထာက္ခံသည္႔အေနႏွင္႔ သူေခါင္းကိုျငိမ္႔လိုက္မိပါသည္။
သက္ပိုင္က တက္ၾကြစြာေျပာေနရင္း ေမာသြား သျဖင္႔ သူ႔ကို လွည္႔ၾကည္႔ရင္း
ခပ္တိုးတိုးေျပာပါသည္။
"ကဲ……. မင္းအခု မင္းကိုယ္မင္း.. မုန္းတီးေသးလား"
သူ စဥ္းစားေနစရာမလိုပဲ ေခါင္းကိုခါႏိုင္ၿပီျဖစ္သည္။ သက္ပိုင္က သူ႔အနားကို
ပိုမိုတိုးကပ္လာကာ ထပ္ေမးပါသည္။
"မင္း……. ကိုလတ္ကိုေရာ သတိရေသးလား……..။"
ကိုလတ္ဆိုမွ ျပန္ေတြးမိပါသည္။ ေက်ာင္းပိတ္သြားၿပီျဖစ္၍ ကိုလတ္ႏွင္႔
မေတြ႔ျဖစ္ေတာ႔ေပ။ ေနာက္ဆံုးတစ္ခါက္ ကိုလတ္ဆီမွ
ထြက္လာခဲ႔ၿပီးသည္႔ေနာက္ပိုင္း ကိုလတ္က သူ႔ဆီဆက္သြယ္ေသာ္လည္း သူကိုလတ္ကို
ျငင္းဆန္ခဲ႔ပါသည္။ တဒဂၤသာယာမိေသာ ကိုလတ္ထက္ ရင္ထဲတြင္ တစ္သက္တာ
ခ်စ္ရမည္႔သူကို သူေစာင္႔ဆိုင္းခ်င္ေသးသည္။ ထိုသူသည္ ကုိလတ္လည္း
ျဖစ္ခ်င္မွလည္း ျဖစ္လိမ္႔မည္….။
အနည္းငယ္ေတြေဝၿပီးမွ သူေခါင္းကို ခါႏိုင္ပါသည္။ တစ္ခါတစ္ခါ
ကိုလတ္အေၾကာင္းေတြးမိေသာ္လည္း သတိရျခင္းေတာ႔ မဟုတ္မွန္း သူသိေလသည္။
သက္ပိုင္က သူ႔ပခံုးကို ခပ္ဖြဖြ လာဖက္ကာ အၾကာႀကီးတိတ္ဆိတ္သြားေလသည္။
ထို႔ေနာက္မွ တိုးညွင္းေသာ စကားတစ္ခြန္း ကို ဆိုပါသည္…….။
"မင္း……. ငါ႔ကိုေရာ…………။"
ထိုအခ်ိန္တြင္ ၾကယ္တစ္စင္းေၾကြသြားသျဖင္႔ သူ ေပ်ာ္ရႊင္စြာထေအာ္လိုက္ပါသည္။
"ဟာ….. ဟိုမွာ ၾကယ္ေၾကြသြားၿပီ သက္ပိုင္။ ငါတုိ႔ ဆုေတာင္းၾကစို႕…………"
သူေရာ သက္ပိုင္ မ်က္လံုးမ်ားမွိတ္ကာ ဆုေတာင္းလိုက္မိပါသည္။ တစ္ဦးႏွင္႔
တစ္ဦး ဘာကိုဆုေတာင္းလိုက္သည္ဟု၍ မသိ ေသာ္လည္း သူတို႔ႏွစ္ဦးသား၏
ဆုေတာင္းမ်ားမွာ သူတို႔ရင္ထဲတြင္ ၾကည္ႏူးမွဳကို စိမ္႔ဝင္သြားေစေၾကာင္း
ၾကည္လင္သြားၾကေသာ မ်က္ႏွာမ်ားက သက္ေသျပေနပါသည္။
x x x x
ဒီလိုနဲ႔ အခ်ိန္ေတြ တေရြ႕ေရြ႕ကုန္ဆံုးသြားခဲ႔သည္။ ဟိုမိုတစ္ေယာက္ဟု
ခံယူခဲ႔ေသာ္လည္း သူအခုအခ်ိန္ထိ ခ်စ္သူမထားခဲ႔ရ ေသး။ ဟိုမိုေတြရဲ႕
အေၾကာင္းကိုသာေလ႔လာရင္း တစ္ဖက္တစ္လမ္းမွလည္း သူ႔ဘဝကို သူႀကိဳးစားခဲ႔သည္။
အခုဆိုလွ်င္ သူက နံမည္ႀကီး Web Designer တစ္ဦးျဖစ္ေနၿပီ။ Web Design
ဆြဲရာတြင္ အေရာင္ေရြးခ်ယ္မွဳ မွန္ကန္ျခင္း၊ layout ေတြကို လွပစြာ
တည္ေဆာက္ႏိုင္ ေသာ အျမင္ရွိျခင္းေၾကာင္႔ သူဆြဲေသာ Web Design ေတြကို
လူႀကိဳက္မ်ားလာခဲ႔ပါသည္။ ဟိုမိုတစ္ေယာက္၏ ပင္ကိုယ္စြမ္းရည္ျဖစ္ေသာ
အလွအပကို ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ျခင္း ဆိုေသာ အက်ိဳးေက်းဇူးကို သူေကာင္းမြန္စြာ
အသံုးခ်ႏိုင္သြားခဲ႔သည္ဟု သူ႔ကိုယ္သူ ထင္မိပါသည္။ ယခု အခ်ိန္တြင္ သူသည္
သက္ပိုင္ကဲ႔သို႔ပင္ ရဲရင္႔ေသာ၊ ယံုၾကည္မွဳမ်ားစြာျဖင္႔
ရင္ဆိုင္ႏိုင္စြမ္းရွိေသာ ဟိုမိုတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနပါၿပီ။
တစ္ရက္… ဟိုမိုတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပင္ကိုယ္ပါလာေသာ
ပါရမီမ်ားအေၾကာင္းစဥ္းစားရင္း ငယ္စဥ္က ဆရာေရးခိုင္းခ်င္ခဲ႔သည္ the
Advantages of a Homo ဆိုေသာ အေၾကာင္းအရာကို သူေရးရန္စဥ္းစားခဲ႔ပါသည္။
Internet ကိုအျမဲထိေတြ႔ေနရသူျဖစ္သျဖင္႔ အ ေၾကာင္းအရာမ်ားကို internet
ေပၚမွာပင္ ရွာယူၾကည္႔မိေလသည္။ ေတြ႔ရေသာ အရာမ်ားက
သင္ဟိုမိုျဖစ္ေနသည္႔အတြက္ မိန္းကေလး မ်ားႏွင္႔ ပိုမိုရင္းႏွီးစိတ္ခ်စြာ
ေပါင္းသင္းႏိုင္သည္၊ သင္႔ဝတ္စားဆင္ယင္မွဳေၾကာင္႔ လူၾကားထဲေပၚလြင္ေစမည္
စေသာ အရာမ်ားသာျဖစ္ေန ေလသည္။ အဆင္ေျပေလာက္ေသာ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားကို
သူရွာမေတြ႔ခဲ႔ေပ။
ေနာက္ဆံုး သူကိုယ္တိုင္ နားလည္သေလာက္ ေရးၾကည္႔မည္ဟု ဆံုးျဖတ္ကာ
စာရြက္တစ္ရြက္ကိုယူၿပီး ခ်ေရးၾကည္႔ရန္ သူဆံုးျဖတ္မိပါသည္။ အရင္ဆံုး
ဟိုမိုတို႔၏ ပင္ကိုယ္စြမ္းရည္မ်ားကို ေရးၾကည္႔မိသည္။
Talents of a Homo
(၁) ဟိုမိုတစ္ေယာက္ဟာ သာမာန္ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ထက္ အလွအပကို
ပိုၿပီးမက္ေမာျခင္း၊ သာမာန္မိန္းမတစ္ေယာက္ထက္ အလွအပတရားကို
ပိုမိုျမင္တတ္ျခင္း
(၂) တိမ္ျမဳပ္ေနေသာ အရာမ်ား၊ လူအမ်ားသတိမထားမိသည္႔ အရာမ်ားကို
အလြယ္တကူျမင္ႏိုင္ျခင္း၊ ထိုအရာကို မည္ကဲ႔သို႔ အသံုးခ်ရမည္ဆိုတာကို
အလြယ္တကူသိျမင္ျခင္း
(၃) လူတစ္ဖက္သား၏ စိတ္ခံစားခ်က္ကို ထိုးေဖာက္ျမင္ေရာက္ႏိုင္ျခင္း
(၄) စကားေျပာရာတြင္ ရယ္ေမာစရာမ်ားကို ပညာသားပါပါႏွင္႔ ေျပာႏိုင္ျခင္း၊
ေပ်ာ္ရႊင္ေနသူကို ပိုမိုေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္လုပ္ႏိုင္သလို စိတ္ညစ္ ေနသူကုိ
စိတ္သက္ရာရေစႏိုင္ျခင္း
(၅) အလင္းအေမွာင္သေဘာတရားကို ပင္ကိုယ္အရည္အခ်င္းျဖင္႔ပင္ ပိုမို
နားလည္သိျမင္ျခင္း၊ အေရာင္ေတြကို နိုင္နင္းစြာ အသံုးျပဳ ႏိုင္ျခင္း
(၆) မိန္းမတစ္ေယာက္က အဆင္းျပည္႔စံုရမည္၊ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္က
အခ်င္းျပည္႔စံုရမည္ဟုဆိုပါက ဟိုမိုတစ္ေယာက္မွာ အဆင္း ေရာ
အခ်င္းပါျပည္႔စံုသူတစ္ေယာက္ဟု ေျပာႏိုင္ျခင္း
(၇) မိသားစုထဲတြင္ မိဘမ်ားႏွင္႔ ပိုမိုနီးကပ္ရင္းႏွီးသူတစ္ေယာက္
ျဖစ္ေနတတ္ျခင္း၊ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းထဲတြင္ အေလးထားရသူ
တစ္ေယာက္အျဖစ္တည္ရွိေနတတ္ျခင္း
(၈) ျပႆနာတစ္ခုျဖစ္ၿပီဆိုရင္ ေျဖရွင္းခ်က္ကို ျမန္ဆန္စြာ
စဥ္းစားႏိုင္ျခင္း၊ ထိုေျဖရွင္းခ်က္က တျခားေသာသူမ်ားထက္ ပိုမိုထိေရာက္
ေသာ ေျဖရွင္းခ်က္ျဖစ္ေနတတ္ျခင္း
(၉) အေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္အခါကို အလိုလိုနားလည္ျခင္း၊ လုပ္သင္႔သင္႔အရာကို
အခ်ိန္ကိုက္သိျခင္း
(၁၀) သာမာန္လူမ်ားထက္ အႏုပညာတြင္ ပိုမိုစိတ္ဝင္တစားရွိတတ္ျခင္း၊
ပိုမိုထူးခၽြန္ျခင္း၊ ပိုမိုေကာင္းေအာင္တိုးတက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ ႏိုင္ျခင္း
(၁၁) အခ်ိန္ကို တျခားသူမ်ားထက္ ပိုမို တန္ဖိုးထား အသံုးခ်တတ္ျခင္း
(၁၂) အၿမဲေတြးေတာေနတတ္ျခင္း၊ ထိုအေတြးမ်ားကို အက်ိဳးရွိေအာင္
အေကာင္အထည္ေဖာ္တတ္ျခင္း
(၁၃) ေကာင္းမြန္ေသာ အရသာကိုေရြးခ်ယ္ႏိုင္ျခင္း၊ ေကာင္းေသာ အသံကို
ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ျခင္း၊ ပစၥည္းေကာင္းကို ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ျခင္း
(၁၄) လိုက္ဖက္မည္႔အရာဝတၳဳမ်ား၊ အေရာင္မ်ားကို အလိုလို သိျမင္တြဲဖက္ႏိုင္ျခင္း
(၁၅) ဆန္းျပားရွဳပ္ေထြးေသာ ကိစၥရပ္မ်ားကို ရွင္းလင္းစြာ သိျမင္ႏိုင္ျခင္း
(၁၆) မသိေသာ ကိစၥတစ္ခုကို သိဟန္ေဆာင္ႏိုင္ျခင္း၊ ဟန္ကိုယ္႔ဖို႔
ဆိုသည္႔ေနရာတြင္ ပိုမိုပီျပင္ျခင္း
(၁၇) ေက်ာ္ၾကားေသာအရာမ်ား၊ ေခတ္စားေနေသာ အရာမ်ား၊ လူစိတ္ဝင္စားေနေသာ
ကိစၥမ်ား၊ နံမည္ႀကီးေသာ တံဆိပ္မ်ားကို အားလံုးထက္ဦးစြာ သိရွိတတ္ျခင္း၊
သိရွိေအာင္ ႀကိဳးစားတတ္ျခင္း
(၁၈) ျဖတ္ထိုးဥာဏ္ေကာင္းျခင္း
(၁၉) အေၾကာင္းအရာတစ္ခုခုကို နားလည္လြယ္ျခင္း၊ ကိုယ္နားလည္ထားသည္မ်ားကို
အလြယ္တကူ ျပန္လည္ ေဝမွ်ေပးတတ္ျခင္း
(၂၀) မိမိကိုယ္မိမိ ဒုကၡမေရာက္ေအာင္ မည္ကဲ႔သို႔ေနထိုင္ရမည္ဆိုတာ သိျခင္း
(၂၁) ေဝဖန္ႏိုင္စြမ္း ျမင္႔မားျခင္း
(၂၂) မိတ္ေဆြအျဖစ္၊ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ လြယ္ကူစြာ ေပါင္းသင္းႏိုင္ျခင္း၊
သူငယ္ခ်င္းေကာင္း အေနျဖင္႔ တည္ရွိတတ္ျခင္း
(၂၃) မိမိ၏ ပါတ္ဝန္းက်င္တြင္ အျခားသူမ်ားထက္ သိသာထင္ရွားေနတတ္ျခင္း
(၂၄) အျခားေသာ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ႏွင္႔ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္တို႔၏
အခ်စ္ေရးတြင္ အဆင္ေျပေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးႏိုင္ျခင္း၊ ထိေရာက္ေသာ
အၾကံေပးႏိုင္ျခင္း
(၂၅) အနစ္နာခံၿပီး ထိေရာက္ေအာင္ ကူညီတတ္ျခင္း
(၂၆) ဟိုမိုအခ်င္းခ်င္း တအား စည္းလံုးညီညြတ္မွဳရွိျခင္း
ေရးရင္း အခ်က္အလက္မ်ားက မ်ားျပားလာပါသည္။ သူဘာဆက္ေရးရမွန္း
မသိျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ ရုတ္တရက္ သူ႔ပါးျပင္သည္ ႏူးညံ႔ေသာ အရာတစ္ခုေၾကာင္႔
သိမ္ေမြ႔စြာေႏြးေထြးသြားပါသည္။ သူအလန္႔တၾကားလွည္႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔
သက္ပိုင္……။
သက္ပိုင္က စာထိုင္ေရးေနေသာ သူ႔ကို အေနာက္မွ သိုင္းဖက္ကာ သူ႔ပါးျပင္ကို
နမ္းရွိဳက္လိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ စာေရးေနတာ ကို အာရံုစိုက္ေနသျဖင္႔
သက္ပိုင္ေရာက္ေနသည္ကို သူမသိလိုက္ပါ။ ဘြဲ႔ရၿပီးသြားထဲက သက္ပိုင္ကလည္း
ဆရာျဖစ္ရန္ႀကိဳးစားေနသျဖင္႔ တစ္ေယာက္ႏွင္႔တစ္ေယာက္ ေတြ႔တစ္ခ်က္
မေတြ႔တစ္ခ်က္ႏွင္႔ ေနာက္ပိုင္း မေတြ႔ျဖစ္တာ အေတာ္ကို
ၾကာေနခဲ႔ၿပီျဖစ္ေလသည္။ သူတစ္ ခုခုေျပာမည္ဟု ၾကံလိုက္ခ်ိန္တြင္ သက္ပိုင္က
ေဘာပင္ကိုင္ထားေသာ သူ႔လက္ကို အုပ္ကိုင္ကာ စာရြက္ေပၚတြင္ ေနာက္ထပ္စာ
တစ္ေၾကာင္းေရးလိုက္ေလသည္။
(၂၇) သာမာန္သူမ်ားထက္ ပိုၿပီး ခ်စ္တတ္ျခင္း၊ အခ်စ္ႀကီးျခင္း၊
ခ်စ္သူအေပၚနားလည္ဖုိ႔ႀကိဳးစားတတ္ျခင္း၊ ခ်စ္သူအား သူမတူေသာ
အခ်စ္မ်ားႏွင္႔ ႏွလံုးသားအတြင္းထဲထိ ေဖာက္ထြင္း ခ်စ္တတ္ျခင္း…..
ဟူ၍ျဖစ္သည္။ သူဘာမွ ဆက္မေျပာႏိုင္ေသးခင္မွာပင္ သက္ပိုင္က သူ႔ေပါင္ေပၚကို
အရုပ္တစ္ရုပ္ တင္လိုက္ေလသည္။ အရုပ္ ကိုျမင္ေတာ႔ သူတအားေပ်ာ္ရႊင္သြားကာ
တအားလည္း အံ႔အားသင္႔သြားေလသည္။ မႏွစ္က သူ.. သက္ပိုင္ႏွင္႔ အတူ
ေစ်းဝယ္ထြက္ခ်ိန္ တြင္ သူအရမ္းသေဘာက်ကာ လိုခ်င္ခဲ႔ေသာ
လူတစ္ဖက္စာထက္ႀကီးသည္႔ ျဖဴေကာင္ အရုပ္ႀကီးျဖစ္ပါသည္။ အညိဳရင္႔ေရာင္ အေမႊး
ၾကမ္းေလးမ်ား တစ္ေထာင္ေထာင္ႏွင္႔ ဝတုတ္တုတ္ အရုပ္ႀကီးကို သူတအားသေဘာက်ကာ
လိုခ်င္ခဲ႔ေသာ္လည္း ေစ်းတအားႀကီးသျဖင္႔ သူေရာ
သက္ပိုင္ပါမဝယ္ႏိုင္ခဲ႔ၾကပါ။ အခုဘယ္လိုနည္းနဲ႔ ထိုအရုပ္ကို
သက္ပိုင္ရွာဝယ္လာခဲ႔သည္မသိေပ။ သူအေတာ္ကို ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္ ကာ
အံ႔အားသင္႔ေနမိေလသည္။
"ငါ ဒီအရုပ္ကို သိမ္းထားတာ တစ္ႏွစ္နီးပါးရွိၿပီ ေဝလင္း၊
မင္းအရမ္းလိုခ်င္ေနမွန္းသိလို႔ ငါ ပိုက္ဆံစုၿပီး ဝယ္ထားခဲ႔တာပါ။
မင္းေမြးေန႔မွာေပးဖို႔ ငါဆံုးျဖတ္ထားခဲ႔တာေလ။ ဒီေန႔မင္းေမြးေန႔မို႔လို႔
ငါေပးတာ…….."
ဟုတ္သားပဲ။ သူ႔ေမြးေန႔ကို သူကိုယ္တိုင္ပင္ ေမ႔ေလွ်ာ႔ေနခဲ႔မိသည္။ တေလာက
project ေတြတအားက်သျဖင္႔ အလုပ္ေတြပိ ကာ သူအရာရာကို ေမ႔ထားခဲ႔သည္မွာ
ကိုယ္႔ေမြးေန႔ပါ ကိုယ္ေမ႔သြားသည္႔အထိပင္။ သက္ပိုင္က သူေပ်ာ္ရႊင္ေနသည္ကို
ၾကည္႔ၿပီး ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ ၿပံဳးကာ စကားကိုဆက္ပါသည္။
"ၿပီးေတာ႔ ငါလာႏွဳတ္ဆက္တာ ေဝလင္း….။ ငါဒီတစ္ေခါက္ နယ္မွာ တာဝန္က်တယ္။
နယ္သြားရမယ္။ ေနာက္ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ ေနမွ ျပန္လာရမယ္ထင္တယ္။ အဲဒါ….. မင္းကို
လာႏွဳတ္ဆက္တာပါ။ ႏွဳတ္ဆက္ပါတယ္ ေဝလင္း။ ငါတို႔ ျပန္ဆံုၾကတာေပါ႔…………"
သက္ပိုင္က ညွိဳးႏြမ္းေသာမ်က္ႏွာျဖင္႔ သူ႔ပခံုးကို ပုတ္ၿပီး ႏွဳတ္ဆက္ကာ
ထြက္ခြာသြားပါသည္။ သူတစ္ခုခုေျပာတာကိုပင္ မေစာင္႔ပဲ ေလးလံေသာ
ေျခလွမ္းမ်ားျဖင္႔…………
"မင္းသိလား သက္ပိုင္။ ဟိုတစ္ခါ ၾကယ္ေၾကြတုန္းက ဆုေတာင္းခဲ႔တာေတြ မင္းမွတ္မိေသးလား"
သူ႔စကားေၾကာင္႔ အခန္းေပါက္ဝတြင္ တံခါးကို ဖြင္႔ၿပီးထြက္ခါနီးမွ
သက္ပိုင္ရပ္တန္႔သြားကာ သူ႔ကိုလွည္႔ၾကည္႔ပါသည္။
"ဒီအရုပ္ေလးကို ရဖို႔ ဆုေတာင္းခဲ႔တာလို႔ ငါထင္ခဲ႔တာ ေဝလင္း။ အဲဒီ႔တုန္းက
မင္းဒီအရုပ္ေလးကို အရမ္းလိုခ်င္ေနခဲ႔တာ မဟုတ္လား။"
သူဘာမွ ျပန္မေျဖမိပါ။ စိတ္ထဲမွာတစ္ခုခု လစ္ဟာသြားသလို ေတြေဝစြာ
မတ္တတ္ရပ္ေနမိသည္။ သက္ပိုင္လည္း သူ႔မ်က္ႏွာ ကို အၾကာႀကီးေငးၾကည္႔ေနၿပီးမွ
အခန္းတံခါးကို ဖြင္႔ၿပီး ထြက္ခြာသြားပါသည္။
အိမ္ေရွ႕မွ တစ္လွမ္းျခင္း ထြက္ခြာသြားသည္႔ သက္ပိုင္ကို အေပၚထပ္ သူ႔အခန္း
ျပတင္းေပါက္မွ ေငးၾကည္႔ရင္း သူ႔ရင္ဘတ္ထဲမွ တစ္ခုခုကို အရွိန္ျပင္းစြာ
ဆြဲထုတ္ခံလိုက္ရသလို ဟာတာတာျဖစ္သြားပါသည္။ ျပတင္းေပါက္ေဘာင္ကို
လက္ေထာက္ကာ ျပတင္းေပါက္ အျပင္ဘက္သို႔ ေခါင္းကို ထုတ္၍
သူေအာ္ဟစ္လိုက္မိပါသည္။
"ငါဆုေတာင္းခဲ႔တာက…….။ ငါဆုေတာင္းခဲ႔တာက မင္းနဲ႔ တစ္သက္လံုး
မခြဲရဖို႔ပဲ….. သက္ပိုင္………။"
ေျပာၿပီးတာနဲ႔ သူဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္မိပါသည္။
သက္ပိုင္ထြက္ခြာသြားသည္လား၊ ထုိေနရာတြင္ပဲ ရပ္တန္႔ေနလိမ္႔မည္လား
သူမျမင္ရေတာ႔ပါ။ ခဏၾကာေတာ႔မွ အခန္းတံခါးဖြင္႔သံႏွင္႔အတူ
သူ႔ေက်ာျပင္တစ္ခုလံုးေရာ ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုးပါေႏြးေထြးသြားပါသည္။ သက္ပိုင္က
သူ႔ကို အေနာက္မွ သိုင္းၿပီး တင္းက်ပ္စြာ ဖက္ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
"ငါဆုေတာင္းခဲ႔တာေရာ မသိခ်င္ဘူးလား ေဝလင္း………။"
သူေခါင္းကိုခါလိုက္ပါသည္။ သူသိရန္မလိုေတာ႔ပါ။ ဒူးေထာက္ထိုင္ရင္း
သူမ်က္ႏွာကို အေနာက္ဖက္သို႔လွည္႔ကာ သက္ပိုင္၏ ေမႊးညွင္းႏုေလးမ်ားရွိေသာ
ပါးျပင္ေလးကို ခပ္ဖြဖြေလး နမ္းရွိုက္လိုက္မိပါသည္။
"ငါမင္းကို ခ်စ္တယ္…… သက္ပိုင္…………။"
သက္ပိုင္က သူ႔ပါးကိုတစ္ခ်က္နမ္းကာ ႏွဳတ္ခမ္းဖ်ားခ်င္းထိသည္႔
အနမ္းတစ္ရွိုက္ကို ႏူးညံ႔စြာေပးလိုက္ပါသည္။ ထို႔ေနာက္
သူ႔ပခံုးေပၚေမးတင္ထားကာ တိုးညွင္းျငင္သာလြန္းေသာ အသံျဖင္႔ေျပာပါသည္။
"ငါ႔ဆုေတာင္းကို ျဖည္႔ဆည္းေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေဝလင္း။ ငါလည္း မင္းကို
တအားခ်စ္ပါတယ္"
သက္ပိုင္က သူသံုးေနက်ျဖစ္တဲ႔ 'တအား'ဆိုေသာ စာလံုးကို
အသံုးျပဳၿပီးေျပာလိုက္သျဖင္႔ သူသေဘာက်ကာ ျပံဳးမိပါသည္။ ႏွစ္ဦးသား
တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ၾကည္႔ကာ ၾကည္ႏူးစြာ ျပံဳးေနမိၾကပါသည္။
ထိုညကလည္း သက္ပိုင္အိမ္မျပန္ခဲ႔ေပ။ သူ႔လက္ေမာင္းေပၚ ေခါင္းတင္ကာ
သူႏွင္႔အတူ ငယ္စဥ္ကအေၾကာင္းမ်ားကို ေျပာရင္း ႏွစ္ဦးသား
ရယ္ေမာေနခဲ႔မိၾကပါသည္။ မိုးခ်ဳပ္မွ သက္ပိုင္အရင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ႔
သူသက္ပိုင္၏ နဖူးျပင္ေလးကို ခပ္ဖြဖြနမ္းကာ goodnight kiss ေပးၿပီး
အိပ္ယာဝင္ခဲ႔သည္။
ထိုညအိပ္မက္ထဲတြင္ ဆရာက gay အလံျဖစ္ေသာ သက္တန္႔ေရာင္ အလံကို
ျခံဳလႊားလာကာ သူ႔ဆီကိုလာၿပီး အနီေရာင္ ဖဲႀကိဳးစေလး ကမ္းေပးျပန္ပါသည္။
ဖဲႀကိဳးေလးကိုကိုင္ၿပီး အရင္ကလို သူေတြေဝမေနေတာ႔ေပ။ ဖဲႀကိဳးနီေလးကို
အလယ္မွဝိုင္းလိုက္ၿပီး အစႏွစ္စကို အျပင္ဘက္ကိုထြက္သည္႔ ဖဲျပားပံုစံေလး
လုပ္လိုက္ပါသည္။
"အနီေရာင္ ဖဲျပားသေကၤတေလးဟာ ႏိုင္ငံတကာ AIDS ေရာဂါ အသိၾကြယ္ဝေစဖို႔
စာနာစိတ္နဲ႔ လူတိုင္းဝတ္ဆင္ၾကတဲ႔ အထိမ္းအမွတ္သေကၤတျဖစ္တယ္။
အမ်ားျပည္သူေတြကို HIV ကို စိုးရိမ္ေစဖို႔ ပါဝင္ကူညီလာၾကဖို႔
တိုက္တြန္းရာက်ေစပါတယ္။ ဆရာဆိုလိုခ်င္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဟိုမိုေတြ
ကိုယ္တိုင္ ဦးေဆာင္ပါဝင္ရမယ္ဆိုတဲ႔ အဓိပၸာယ္ကိုလည္း နားလည္သြားပါၿပီ
ဆရာ…..။ ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳးစားပါ႔မယ္။ ရင္ဆိုင္ပါ႔မယ္ဆရာ……..။"
ဆရာက ဖဲႀကိဳးေလးကို ကိုင္ကာ သူ႔ႏွလံုးသားရွိရာဆီသို႔
တို႔ထိႏွစ္ျမွဳပ္လိုက္ပါသည္။ အနီေရာင္ ဖဲႀကိဳးစေလးမွာ သူ႔ရင္ဘတ္ ထဲ..၊
ႏွလံုးသားထဲ တမဟုတ္ခ်င္း စိမ္႔ဝင္ပ်ံ႕ႏွံ႕သြားေလသည္။ ဆရာက ေက်နပ္ေသာ
အၿပံဳးတစ္ခုျဖင္႔ သူ႔ေခါင္းကို ခပ္ဖြဖြေလး ပုတ္လွ်က္
ေဝဝါးေပ်ာက္ကြယ္သြားျပန္ပါေတာ႔သည္။
………………………………………………..
x x x x
ဟိုမိုေတြဘက္တြင္ ပညာေပးလုပ္ငန္းမ်ားကို သူတတပ္တအားပါဝင္ခဲ႔သလို၊
တစ္ဖက္မွလည္း အမ်ားတကာက ဟိုမိုေတြကို နားလည္လာႏိုင္ေအာင္
သူအားႀကိဳးမာန္တက္ႀကိဳးစားခဲ႔ပါသည္။ သူေရးသားေသာ သက္တန္႔ဒိုင္ယာရီ ဆိုေသာ
ဟိုမိုလူတန္းစား စိတ္ဓာတ္ျမင္႔တင္ေရးႏွင္႔ HIV, AIDS ပညာေပး
စာအုပ္ကိုလည္း ဟိုမိုအသိုင္းအဝိုင္းမွ ဦးေဆာင္ေနသူ အခ်ိဳ႕က
ပံုႏွိပ္ထုတ္ေဝေပး သည္။ ဟိုမိုတစ္ေယာက္ဘဝကို အစပ်ိဳးခဲ႔ေသာ သူ႔ရဲ႕
သက္တန္႔ေရာင္လႊမ္းေသာ ဘဝေနာက္ခံကို ဇာတ္လမ္းဖြဲ႔ကာ ပညာေပးအေၾကာင္း
အရာမ်ား အေသးစိတ္ထည္႔သြင္းေရးသားထားသျဖင္႔ ထိုစာအုပ္ထူထူေလးမွာ
ဟိုမိုမ်ားအၾကားတြင္မကပဲ အမ်ားျပည္သူမ်ားအၾကားတြင္ ပါ ထိုစာအုပ္က..
ေျပာစမတ္ျဖစ္ရေလာက္ေအာင္ အေရာင္းသြက္ခဲ႔ပါသည္။
သက္တန္႔ေရာင္ အဖံုးေလးႏွင္႔ ထိုစာအုပ္ေလး၏ အဆံုးစာမ်က္ႏွာမ်ားတြင္
Talents of a Homo ဆိုေသာ ဟိုမိုမ်ား၏ ပင္ကိုယ္ ပါရမီမ်ားကို
တစ္ခ်က္ျခင္း ဥပမာမ်ားႏွင္႔တကြ အက်ယ္တဝင္႔ရွင္းျပထားသည္႔အျပင္၊
ေက်ာဘက္အဖံုးမွာေတာ႔ Advantages of a Homo ဆိုေသာ ေခါင္းစဥ္ကိုလည္း
ထည္႔သြင္းထားသည္။ ထုိေခါင္းစဥ္ေလး၏ ေအာက္တြင္ေတာ႔
စာပိုဒ္ေလးတစ္ပုိဒ္ကိုသာ အရိုးရွင္း ဆံုးေရးသားထားေလသည္။
"ဟိုမိုျဖစ္ရျခင္း၏ အေရးသာမွဳအမ်ားအျပားရွိေသာ္လည္း အႏွစ္သာရကို
ၿခံဳေျပာရရင္ျဖင္႔ ဟုိမိုတစ္ေယာက္မွာ ေယာက္်ား တစ္ေယာက္၏စြမ္းရည္ေရာ၊
မိန္းမတစ္ဦးကဲ႔သို႔ေသာ အျမင္ေရာျပည္႔ဝေနပါသည္။ ထိုစြမ္းရည္ျဖင္႔ပင္
လူ႔ေလာကႀကီးကို ရွဳေထာင္႔ အသစ္တစ္မ်ိဳးကေနၾကည္႔ရွဳႏိုင္ပါသည္။
ထိုအစြမ္းျဖင္႔ ဆန္းသစ္မွဳမ်ားကို တီထြင္လာႏိုင္ၾကပါသည္။ မည္သုိ႔ေသာ
အက်ိဳးေက်းဇူးရွိ သည္ျဖစ္ေစ ထိုအက်ိဳးေက်းဇူးကို သင္႔ေတာ္ရာတြင္
အသံုးခ်တတ္ကာ မိမိတို႔တြင္ရွိေသာ ပင္ကိုယ္အရည္အခ်င္းပါရမီတို႔ကို အသံုးခ်
တတ္ဖို႔ အဓိကက်သည္ဟု ကၽြႏု္ပ္ယူဆပါသည္။
ဒီစာအုပ္ေလးထြက္လာသည္ကပင္ ဟိုမိုမ်ားတြင္ရွိေသာ တစ္ဦးႏွင္႔တစ္ဦး
စည္းလံုးညီညြတ္ျခင္းအားကို သက္ေသျပလိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္….။"
ဟူ၍ျဖစ္သည္။ အခုဆိုလွ်င္ သူသည္ ၾကယ္စံုေသာ ညတစ္ညအတြက္
ၾကယ္ေလးတစ္ပြင္႔ျဖစ္ေနခဲ႔ပါသည္။ မွိန္ၿပီးေပ်ာက္ကြယ္ သြားပါေစဦးေတာ႔၊
သူသည္ ညကို အားျပဳခဲ႔သည္ကိုေတာ႔ မည္သူမွ် မျငင္းႏိုင္ပါ။
"ေဝလင္း…….."
ရုတ္တရက္အေနာက္မွေခၚသံေၾကာင္႔ သူအေတြးစတို႔ရပ္တန္႔သြားသည္။
အေတြးစတို႔ရပ္တန္႔သြားေသာ္လည္း ရင္ခုန္သံမ်ားက ပိုမို ျပန္ဆန္လာသလိုပင္။
အိမ္ခန္းထဲက ဝရန္တာျပတင္းေပါက္မွ ေငးေမာရင္း
အေတြးတို႔လြင္႔ပ်ံေနခဲ႔သျဖင္႔ ထံုးစံအတိုင္း သူ ပါတ္ဝန္းက်င္ကို
ေမ႔ေလွ်ာ႔စြာ သတိမထားမိခဲ႔တာေလ..။ ဒါေပမယ္႔ သူ႔အေနာက္မွာ
ဘယ္သူေရာက္ေနလည္းဆိုတာ လွည္႔ၾကည္႔စရာ မလိုပဲ ႏွလံုးသားျဖင္႔
သူျမင္ႏိုင္ေနပါသည္။
ႏွစ္ႏွစ္ ျပည္႔ခဲ႔ၿပီျဖစ္သည္……..။
သူအျပင္ကို ၾကည္႔ေနရာမွ ရင္ခုန္စြာ အေနာက္ဘက္သို႔ တျဖည္းျဖည္း
လွည္႔ၾကည္႔လိုက္မိပါသည္…….။ သူ၏ သက္တန္႔ ဒိုင္ယာရီေလးကို
လင္းလက္ေတာက္ပေအာင္ မြမ္းမံေပးခဲ႔သူ………..၊ သူ႔ဘဝကို
ယံုၾကည္မွဳရွိေစခဲ႔သူ……၊ သူ႔အားေႏြးေထြးေစ ခဲ႔သူ………..၊ သူ႔လက္ထဲ
တန္ဖိုးရွိေသာ စကားလက္ေဆာင္မ်ား ကမ္းေပးခဲ႔သူ၊ သူ႔ရင္ထဲက တစ္ပြင္႔ထဲေသာ
ၾကယ္မွဳန္ေလး တစ္မွဳန္……………..ျဖစ္သူ၊
သူ႔…………. ခ်စ္…………..သူ။
…………………………………………………..
x x x x
သက္ပိုင္ စာသင္ခန္းထဲဝင္သြားတာကို အခန္းေပါက္ဝမွ သူရပ္ၾကည္႔ေနမိသည္။
ေက်ာင္းသားေတြအၾကား ယံုၾကည္မွဳရွိစြာ ဝင္ေရာက္သြားေသာ
သက္ပိုင္ကိုၾကည္႔ရင္း သူၾကည္ႏူးစြာ ျပံဳးမိေလသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားကလည္း
သက္ပိုင္ကို အေတာ္ေလးပင္ ေလးစားခ်စ္ပံုေပၚပါသည္။ သက္ပိုင္ဝင္သြားသည္ႏွင္႔
တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ စကားေတြလာေျပာၾကသည္၊ ေမးျမန္ၾကသည္၊
မုန္႔ေတြလာေကၽြးၾကသည္၊ စာလာေမးၾကပါသည္။ သက္ပိုင္ကိုၾကည္႔ၿပီး
သူဆရာ႔ကိုပင္ သတိရမိသြားပါသည္။
သက္ပိုင္လက္ထဲတြင္ ကိုင္ထားေသာ စာရြက္တစ္ထပ္ကိုၾကည္႔ရင္း
သူ႔ဆံုးျဖတ္ခ်က္ႏွင္႔ ျပင္ဆင္ခ်က္ကို ဆရာနားလည္ပါလိမ္႔ မည္ဟု
သူထင္မိပါသည္။ ဆရာက Advantages of a Homo ဆိုေသာ Essay
ကိုေရးခိုင္းဖို႔ႀကိဳးစားခဲ႔သည္။ သူက Definition of a Red Ribbon ဆိုေသာ
ေခါင္းစဥ္ျဖင္႔ HIV/AIDS တားဆီးကာကြယ္ေရး Essay ၿပိဳင္ပြဲက်င္းပရန္
သက္ပိုင္အား အၾကံေပးခဲ႔ပါသည္။ ၿပိဳင္ပြဲ အတြက္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား
HIV/AIDS တားဆီးႏွိမ္နင္းေရးအတြက္ ေလ႔လာရင္း ဗဟုသုတမ်ား
ျပည္႔စံုသြားလိမ္႔မည္ဟု သူ ခိုင္မာစြာယံုၾကည္သည္။ ငယ္စဥ္ထဲက
သူတို႔ရင္ထဲတြင္ ထိုဗဟုသုတမ်ားရွိေနျခင္းသည္ HIV/AIDS
ကိုႀကိ္ဳတင္ကာကြယ္ျခင္းနည္းလမ္း ထဲမွ ထိေရာက္ေသာ
နည္းလမ္းတစ္ရပ္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာ၏ ျဖစ္ေစခ်င္ေသာ လမ္းေၾကာင္း
အနည္းငယ္မွားယြင္းသြားမွဳကို သူ ျပင္ဆင္ခဲ႔ပါသည္။ ဆရာကိုယ္တိုင္လည္း
ျပင္ဆင္ခ်င္ခဲ႔သည္ဟုထင္ပါသည္။ သူႏွစ္ၿခိဳက္စြာ ျပံဳးေနလိုက္ပါသည္။
ဆရာ ဘယ္ဆီေရာက္ေနမွန္းသူမသိရေသာ္လည္း ဒီတစ္ေခါက္ အိပ္မက္ထဲကို
ဆရာေရာက္လာခဲ႔လွ်င္ေတာ႔ သူ႔ကို ဖဲႀကိဳးအနီ ေလးကမ္းေပးေတာ႔မည္မဟုတ္ပဲ
သူ႔အားခ်ီးက်ဴးေသာ အျပဳံးျဖင္႔ ေခါင္းကို ခပ္ဖြဖြ
ပုတ္လိမ္႔မည္ဟုထင္ပါသည္။ ဒါမွမဟုတ္ ေနာက္ထပ္ ျဖစ္ေစခ်င္တာမ်ားကို
ေျပာျပလိမ္႔မည္ထင္ပါသည္။
ထိုအရာမ်ားသည္လည္း သူ၏ ေနာက္ထပ္ေသာ သက္တန္႔ ဒိုင္ယာရီမ်ား ျဖစ္လာပါလိမ္႔မည္။
……………..
အျပင္မွာေတာ႔ မိုးတစ္ဖြဲဖြဲရြာေနသည္။ မိုးရြာၿပီးလွ်င္ သက္တန္႔တစ္စင္းကို
ျမင္ရပါလိမ္႔မည္။ အားလံုးကို လွပေသာ အသြင္ျဖင္႔ လႊမ္းျခံဳထားမည္ျဖစ္ေသာ
သက္တန္႔ တစ္စင္းပင္…… ျဖစ္ပါေတာ႔သည္……….။ ။
ဖတ္ရွဳတဲ႔အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါသည္
မွိဳင္းညိဳ႕မိုးစက္ (cappuccino)
မွတ္ခ်က္ ။ ။ ေပါင္ေပါင္ ကမကထျပဳတဲ့ ဟိုမုိအက်ိဳးျပဳ
၀တၳဳတိုျပိဳင္ပြဲမွ စာမူတစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ သူ႕ထဲေတြပါ၀င္ေသာ စကားလံုးဖြင့္
ဆိုခ်က္အခ်ိဳ႕ကို သေဘာက်ေသာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ ဘေလာ့ခ္တြင္
ျပန္လည္တင္ျပလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
