အမ်ိဳးသား ျပည့္တန္ဆာမ်ားနဲ႔ သူတို႔ဘဝ၊ သူတို႔ အခက္အခဲမ်ား

 က်ေနာ္တို႔ အေပၚ အႏိုင္က်င့္ခ်င္တဲ့ စိတ္ကို အကဲခတ္မိတယ္ (ဓာတ္ပုံ – စေနလင္း / ဧရာ၀တီ)

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ တခုေသာ ၿမိဳ႕နယ္ထဲက ရထားလမ္းနဲ႔ အၿပိဳင္ျဖစ္ေနတဲ့ ကြန္ကရစ္လမ္းေလးေဘးမွာ ကိုတိုးတိုး တေယာက္တည္း မတ္တတ္ရပ္ေနတယ္။ အခ်ိန္ကလည္း ညေနေစာင္း ေမွာင္ရီဝိုးတဝါး ျဖစ္ေနၿပီ။ ဒီလမ္းထဲမွာ ေစ်းသည္ တခ်ိဳ႕ကလည္း ေစ်းသိမ္းၿပီးလို႔ လူေတြလည္း ျပတ္စျပဳေနၿပီ။

ကိုတိုးတိုး ဝတ္စားထားတာက ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အတို၊ တီရွပ္အက်ႌ လက္တို ျဖစ္ေနေပမယ့္၊ သူ႔ဟန္ပန္၊ သူ႔အမူအရာ ေတြက မိန္းကေလးတဦးလို သြားလာ၊ လႈပ္ရွားေနတာကို ေတြ႔ရတယ္။

ခဏ အၾကာမွာ သူ႔အနားကို ေယာက္်ားေလး ၂ ဦး ကပ္လာၿပီး စကားေတြ တီးတိုးေျပာၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီထဲက ေကာင္ေလးတေယာက္က ပိုက္ဆံ ထုတ္ေပးတာကို ျမင္ရတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ပိုက္ဆံေပးတဲ့ ေကာင္ေလးက ထြက္သြားၿပီး ကိုတိုးတိုးနဲ႔ က်န္ခဲ့တဲ့ ေကာင္ေလး ၂ ဦးတို႔ဟာ ရထားလမ္းေဘးက အေမွာင္ ထဲကို တိုးဝင္သြားတယ္။
ကိုတိုးတိုးကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕နဲ႔မလွမ္းမကမ္းက ရြာကေလးတရြာမွာ ေမြးခဲ့ၿပီး အလယ္တန္းအထိ ပညာသင္ခဲ့ေပ မယ့္ အသက္ ၁၄ ႏွစ္အရြယ္ ေရာက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ သူကိုယ္တိုင္က လိင္တူေယာက္်ားေလး ေတြကိုသာ စိတ္ဝင္စားၿပီး အေျပာအဆို၊ အေနအထိုင္က အစ အမ်ိဳးသမီးလိင္ ဘက္ကို တိမ္းၫြတ္လာတာ ေၾကာင့္ မိသားစုနဲ႔ အတိုက္အခံ စျဖစ္ခဲ့ရတယ္။
အသက္ ၁၆ ႏွစ္ အရြယ္မွာေတာ့ မိသားစုနဲ႔ ကင္းကြာၿပီး ကိုယ္ပိုင္ရပ္တည္ဖို႔ ႀကိဳးစားရင္း အဲဒီ နယ္ေဒသ ေလးမွာပဲ အခေၾကးေငြ ဒါမွမဟုတ္ ပစၥည္းတစံုတရာ စတာေတြကို လက္ခံၿပီး လိင္တူ ျပည့္တန္ဆာလုပ္ငန္းကို စတင္ လုပ္ကိုင္ခဲ့ ပါတယ္။
“က်ေနာ္နယ္မွာ လုပ္တုန္းကေတာ့ တခ်ိဳ႕ဆို စပါးေပး၊ ဆန္ေပး၊ တခ်ိဳ႕က ပိုက္ဆံေပးေပါ့ဗ်ာ။ ကိုယ့္ဘာ သာကိုယ္ ရပ္တည္ႏိုင္ေအာင္ အရမ္းကို ႀကိဳးစားရတယ္။ က်ေနာ္တို႔နယ္မွာလည္း က်ေနာ္တို႔လို လိင္တူ ကိုသာ စိတ္ဝင္စားတဲ့ အသိုင္းအဝိုင္းကလည္းရွိေတာ့ သူတို႔တေတြနဲ႔ပဲ ေပါ့။ တခါတေလမွာေတာ့ လိင္တူ၊ လိင္ကြဲ ႏွစ္မ်ိဳးစလံုးကို စိတ္ဝင္စားတဲ့ သူေတြနဲ႔လည္း ဆက္ဆံခဲ့ရဖူးတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ အရက္မူး ေနတဲ့ သူေတြ၊ ပိုက္ဆံ မရွိလို႔ က်ေနာ္တို႔ဆီ လာတဲ့ သူေတြမ်ိဳးေပါ့” လို႔ သူ႔ရဲ႕ အေတြ႔အႀကံဳကို ျပန္ေျပာျပတယ္။

၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းမွာ အသည္းအသန္ ေနမေကာင္း ျဖစ္လာေတာ့မွ ရန္ကုန္တက္ၿပီး ေဆးခန္းျပရာမွာ HIV ပိုး သူ႔မွာ ရွိေနတာကို သိလိုက္ရၿပီး ကမၻာပ်က္သလို ခံစားခဲ့ရတယ္ လို႔ သူက ဆက္ေျပာျပတယ္။
အရင္အခ်ိန္ေတြ တုန္းကေတာ့ နယ္မွာ က်န္းမာေရး ဆိုင္ရာ ဗဟုသုတေတြကို ေလ့လည္း မေလ့လာ၊ ဂ႐ုလည္း မစိုက္ခဲ့တဲ့ အက်ိဳးဆက္က သူ႔ဘဝကို အေမွာင္ဆံုးအထိ ျဖစ္ေစခဲ့ၿပီး စိတ္ဓာတ္ေတြလည္း အရမ္းက်ကာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသဖို႔ အထိ စိတ္ကူးခဲ့တယ္ လို႔ သူက ဆိုပါတယ္။

“အဲဒီေလာကမွာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက က်န္းမာေရး အသိ ရွိရေကာင္းမွန္း သိပ္မသိၾက သလို၊ ဂ႐ုလည္း သိပ္မစိုက္ ၾကတာကို ေတြ႔ရတယ္။ ျဖစ္ကာမွ ျဖစ္ေရာပဲ ေနၾကတာ။ ၿမိဳ႕ေပၚေတြမွာ ေလာက္ပဲ ဂ႐ုစိုက္ၾက တယ္။ နယ္ေတြ ဘက္မွာ အဆိုးဆံုးပဲ။ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္း ကလည္း ပစ္ပယ္ထားသလို ျဖစ္ေနတဲ့အျပင္ ကိုယ့္ဘဝ ရပ္တည္မႈ အတြက္ ကိုယ့္အစုအဖြဲ႔ေလးနဲ႔ကိုယ္ က်င္လည္ေနၾကရေတာ့ HIV ဆိုတာကို အေလး မထားေတာ့ဘူးေပါ့” လို႔ လိင္တူ ခ်စ္သူမ်ားကို ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးေနတဲ့ Rainbow အဖြဲ႔က ကိုတင္ကို ကိုက ဆိုတယ္။
လက္ရွိ အေနအထားမ်ား အရ Gay ျပည့္တန္ဆာ လုပ္ငန္းအတြင္း လုပ္ကိုင္ၾကသူေတြဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ႏိုင္ငံျခား ခရီးသြား ဧည့္သည္ လာေရာက္မႈ မ်ားျပားလာတာနဲ႔ အမွ် တခ်ိဳ႕လိင္တူဆက္ဆံခ်င္ၾကတဲ့ ဧည့္သည္ေတြကို ေဖ်ာ္ေျဖ ေပးရတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

တခ်ိဳ႕ လာေရာက္ ဆက္ဆံၾကသူေတြထဲမွာ အသက္အရြယ္ ႀကီးေနၿပီျဖစ္တဲ့ အမ်ိဳးသားႀကီးေတြလည္း ပါလာၾက ေၾကာင္း၊ ညဘက္ေတြမွာ Gay ျပည့္တန္ဆာေတြနဲ႔ ေခၚယူေပ်ာ္ပါးသူ ပိုမိုမ်ားျပား လာတာကိုလည္း ေတြ႔ရေၾကာင္း ညဘက္ အငွား ယာဥ္ေမာင္းတဦးျဖစ္တဲ့ ကိုဦးက ေျပာျပတယ္။

The Irrawaddy က ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းခဲ့သူ ၂၀ ေက်ာ္ရဲ႕ အဆို အရေတာ့ ဆက္ဆံေဖာ္ အမ်ားစုဟာ လိင္တူ ခ်င္း စိတ္ဝင္စားၾကသူ ပိုမ်ားၿပီး တခ်ိဳ႕ဆက္ဆံေဖာ္ေတြကေတာ့ သူတို႔ေလာကကို အထင္ေသးၿပီး မေထ မဲ့ျမင္ ျပဳတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြ ျပဳမူတာကို ႀကံဳေတြ႔ ၾကရတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

“တခါက ကိုယ္ပိုင္ကားနဲ႔ က်ေနာ့္ကို လာေခၚတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူနဲ႔ စကားေျပာ လိုက္ကတည္းက က်ေနာ္ တို႔ အေပၚ အႏိုင္က်င့္ခ်င္တဲ့ စိတ္ကို အကဲခတ္မိတယ္။ က်ေနာ္တို႔မွာလည္း ကိုယ့္လံုၿခံဳေရး အတြက္ လို အပ္တဲ့ အရန္းအတား လက္နက္ေတြကို ေဆာင္ထားေတာ့ သူလုပ္ခ်င္တဲ့ပံုစံ က်ေနာ္က မလိုက္ေလ်ာဘူး။ သူက သဘာဝမဟုတ္တဲ့ လိင္ ဆက္ဆံမႈကို ေတာင္းဆိုတယ္ ဆိုေပမယ့္ အဲဒီ အေပၚမွာ တကယ့္ကို ႐ိုင္း စိုင္းတဲ့ အျပဳအမူေတြလုပ္ လာေတာ့ က်ေနာ္နဲ႔ ျပႆနာတက္ၿပီး နင္ဘာလဲ၊ ငါဘာလဲ ဆိုတဲ့ အဆင့္အထိ ေရာက္ခဲ့ဖူးတယ္” လို႔ ေျမာက္ဒဂံုၿမိဳ႕နယ္မွာ ေနတဲ့ အမ်ိဳးသားျပည့္တန္ဆာ တဦးျဖစ္သူ ကိုခ်ိဳက ဆိုပါတယ္။

ဒါ့ေၾကာင့္ပဲ ျပည့္တန္ဆာ လုပ္ငန္းေတြမွာ မႈခင္းျဖစ္ရပ္ အမ်ားဆံုး ျဖစ္ပ်က္ေလ့ ရွိတာက အမ်ိဳးသားခ်င္း လိင္တူ ဆက္ဆံတဲ့ ျပည့္တန္ဆာ လုပ္ငန္းေတြ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အဲဒီ ျပည့္တန္ဆာ လုပ္ငန္းကလည္း ျမန္မာ ႏိုင္ငံမွာ ျပ႒ာန္းထား တဲ့ ဥပေဒအရ တရားမဝင္ေၾကာင္း သဃၤန္းကြ်န္းၿမိဳ႕နယ္မွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ ရဲအရာရွိတဦးက ေျပာျပတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ ေယာက္်ား ျပည့္တန္ဆာ ေတြဟာ ဆန္႔က်င္ဘက္လိင္ပံုစံ ေနထိုင္ျပဳမူတဲ့ အမ်ိဳးသား ေတြကို ေဖ်ာ္ေျဖေပးရသူ (သူငယ္ေထာင္ခံသူ)၊ အမ်ိဳးသားစိတ္ရွိသူကို အမ်ိဳးသားခ်င္း ေဖ်ာ္ေျဖေပးရသူနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးေတြကို သဘာဝအတိုင္း ေဖ်ာ္ေျဖေပးရသူအျဖစ္ လုပ္ကိုင္ၾကတယ္ လို႔ Marie Stopes International Myanmar (MSI-M) မွ ေဒါက္တာစစ္ႏိုင္က ဧရာဝတီကို ေျပာျပတယ္။

“ဒီအမ်ိဳးအစားက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဘယ္အဖြဲ႔ အစည္းကမွ တိတိက်က် ေလ့လာစစ္တမ္း ေကာက္ယူတာမ်ိဳး၊ ကူညီ ေစာင့္ေရွာက္ ေပးတာမ်ိဳး သိပ္မေတြ႔ရေသးဘူး။ အမ်ိဳးသမီးေတြကို ကူညီေနရင္ HIV/AIDS ေရာဂါ ျဖစ္လာေတာ့မွ ေဆးဝါးကူညီတာ မ်ိဳးေလာက္ပဲ ကြ်ဲကူးေရပါလို ကူညီေနေသးတာ။ ဒါ့ေၾကာင့္ အဲဒီေလာက အေၾကာင္းကို တကယ္တမ္း တိတိက်က် ေျပာဖို႔က သိပ္ကို ခက္ေနေသးတယ္” လို႔ သူက ဆိုပါတယ္။
အခုေနာက္ပိုင္းမွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ေနရာေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားမွာ ဆန္႔က်င္ဘက္ လိင္လို ဝတ္စားဆင္ယင္ ထားၿပီး ျပည့္တန္ဆာ လုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ၾကတဲ့ သူေတြ ပိုမ်ားလာတာ ေတြ႔လာရၿပီး သူတို႔ကို အသံုးျပဳတဲ့ အမ်ိဳးသားေတြလည္း ပိုမို မ်ားျပားလာတယ္ လို႔ စံုစမ္း သိရွိရပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ မ်ားမ်ား ေတြ႔လာရတိုင္း ဒီလုပ္ငန္းလုပ္သူ ပိုမ်ားလာတယ္ လို႔ေတာ့ ဆိုလို႔မရႏိုင္ေၾကာင္း၊ Gay ေတြရဲ႕ ရပ္တည္မႈ၊ စီးပြားေရး အေျခအေနနဲ႔ အရင္က ပုန္းလွ်ိဳးကြယ္လွ်ိဳး ရပ္တည္ခဲ့ရာက အခုေနာက္ပိုင္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ရပ္တည္လာႏိုင္တဲ့ အခ်က္ေတြ အေပၚမွာလည္း မ်ားစြာ အမွီျပဳေနတယ္ လို႔ ေဒါက္တာစစ္ႏိုင္က ဆိုတယ္။
ျမန္မာ့ လႈမႈအသိုင္းအဝိုင္းက လိင္တူခ်စ္သူေတြ ဆိုရင္ လက္ခံတဲ့ အဆင့္ မရွိတာေၾကာင့္ လိင္တူ ျပည့္တန္ဆာေတြ အေနနဲ႔ အမ်ိဳးသမီး ျပည့္တန္ဆာ ေတြထက္ ပိုမို အကာကြယ္မဲ့ ေနတဲ့ အေနအထားမ်ိဳးက ေရာဂါျဖန္႔ျဖဴးမႈကို ပိုမို ျမင့္မားေစႏိုင္တယ္ လို႔ သူက သံုးသပ္ပါတယ္။

“က်ေနာ္ ဆိုလိုတာက သူတို႔ကို လက္ခံရမယ္၊ ဖူးဖူးမႈတ္ထားရမယ္ လို႔ ဆိုလိုတာ မဟုတ္ဘူး။ ရွိေနတာ ကိုေတာ့ ရွိေနၿပီ ဆိုတာ ႀကိဳက္ႀကိဳက္၊ မႀကိဳက္ႀကိဳက္ ႀကံဳၾကရေတာ့မွာပဲ။ အဲဒီေတာ့ ျဖစ္လာမယ့္ အေျခ အေနေတြ အေပၚမွာ အႏၲရာယ္ မျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လို နည္းလမ္းေတြနဲ႔ ပညာေပးလို႔ ရမလဲ၊ အကာအကြယ္ ေပးလို႔ရမလဲ ဆိုတာ စဥ္းစားဖို႔ လိုၿပီ။ အခုခ်ိန္အထိ ျပည့္တန္ဆာ လုပ္ငန္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အယူအဆ အမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ေနေသးတာမွာ ဒီ လိင္တူ ျပည့္တန္ဆာေတြ ကိစၥက အေဝးႀကီးမွာ က်န္ေနခဲ့ဦးမွာပဲ” လို႔ သူက ဆိုပါတယ္။

ကိုတိုးတိုး အေနနဲ႔ ရန္ကုန္တက္လာၿပီး  HIV ပိုးအတြက္ ေဆးရရွိဖို႔ စီစဥ္တဲ့ အခ်ိန္တုန္းကလည္း မိသားစု ေတြရဲ႕ တံု႔ျပန္မႈက ေရာဂါခံစားရလို႔ စိတ္အားငယ္ရ တာထက္ ပိုဆိုးတယ္ လို႔ သူ ခံစားခဲ့ရပံုကို ေျပာျပတယ္။
ART ေဆးရဖို႔ မိသားစုတဦးဦးရဲ႕ ေထာက္ခံခ်က္ရွိမွ ရတာေၾကာင့္ အိမ္ကို အေၾကာင္းၾကားတဲ့ အခါမွာ သူ႔ကို မိသားစု ကေန ပစ္ပယ္လိုက္တာထက္၊ သူ႔ေၾကာင့္ မိသားစုဝင္ေတြ အရွက္ရတယ္ ဆိုၿပီး ေျပာဆိုခံခဲ့ ရတဲ့အတြက္  သတ္ေသမလို႔ အထိ စဥ္းစားခဲ့ေသးတယ္ လို႔ သူက ဆိုပါတယ္။

“ဘႀကီးက ရန္ကုန္ တက္လာတယ္။ ေျပာဆိုလိုက္တာေတာ့ ဗ်ာ၊ က်ေနာ္ သတ္ေသမလို႔ အထိ ျဖစ္ခဲ့တာ။ ေဘးနားမွာ ကိုယ္လို ေရာဂါခံစားေနရတဲ့ မိတ္ေဆြေတြ၊ ေဖးမကူညီ ေပးေနတဲ့ သူေတြေၾကာင့္သာ ဆက္ အသက္ရွင္ဖို႔ ျဖစ္လာတာ။ ေနာက္ဆံုး ဘႀကီးက လက္မွတ္ထိုးဆို ထိုးေပးမယ္၊ ရြာကို ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မလာနဲ႔ေတာ့တဲ့”
လက္ရွိ ေဆးကုသမႈ ခံယူလိုက္ရခ်ိန္မွာ က်န္းမာေရး ဆိုင္ရာ အသိေတြလည္း တိုးပြားလာၿပီး ကိုယ္ ယခင္က ဂ႐ု မစိုက္ခဲ့တာေတြကို ယူက်ံဳးမရ ျဖစ္ခဲ့ရေၾကာင္း၊ ကိုယ့္လိုလူေတြ အေနနဲ႔ ဒါမ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္ ဂ႐ုစိုက္သင့္ ေၾကာင္း သူက အႀကံျပဳတယ္။

လက္ရွိ အခ်ိန္မွာေတာ့ ရန္ကုန္မွာ ဘဝရပ္တည္မႈ အရ ျပည့္တန္ဆာလုပ္ငန္းကို ဆက္လက္လုပ္ကိုင္ ေနေပမယ့္ အကာအကြယ္ ပစၥည္း သံုးၿပီးမွသာ ဆက္ဆံမႈျပဳလုပ္ၿပီး တခ်ိဳ႕ ဘဝတူေတြကိုလည္း ကိုယ္ေတြ႔ ျဖစ္ရပ္ေတြနဲ႔ က်န္းမာေရး အသိ ျဖန္႔ေဝ ေပးတယ္ လို႔ သူက ဆက္ေျပာတယ္။

“တခ်ိဳ႕ဆက္ဆံေဖာ္ေတြက အကာအကြယ္ ပစၥည္းကို မသံုးခ်င္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ သူတို႔ကို ျပဳစုေပး ေနရင္း သူတို႔ မသိေအာင္ စြပ္လိုက္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ကို ဆက္ဆံၾကတဲ့သူ အမ်ားစုက မူးေနၾကေတာ့ စြပ္လို႔ စြပ္လိုက္မွန္း မသိၾက ေတာ့ဘူး။ သူတို႔ အတြက္ အႏၲရာယ္ မျဖစ္ေအာင္ပါ။ ဒါကို မသံုးဘူးခ်ည္း အတင္းလုပ္လာရင္ေတာ့ ကိုယ့္မွာ ဒီပိုး ရွိေနတာကို အသိေပးလိုက္တယ္” လို႔ ေျမာက္ဒဂံုၿမိဳ႕နယ္က ေယာက္်ားျပည့္တန္ဆာ ကိုမ်ိဳးမ်ိဳးက ဆိုပါတယ္။

လိင္တူခ်င္း လိင္ဆက္ဆံရာမွာ ပါးစပ္နဲ႔ ဆက္ ဆံတာဟာ အႏၲရာယ္ကင္းတယ္လို႔ ယူဆႏိုင္ေပမယ့္လည္း အဆိုပါ နည္းလမ္းကတဆင့္ ကူးစက္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ ပါးစပ္မွာ ကြမ္းစားထားလို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တစံု တရာေၾကာင့္ ဒဏ္ရာအနာတရ ရွိေနတဲ့ အခါမွာ ျဖစ္ျဖစ္ လိင္တံကထြက္တဲ့ အရည္ၾကည္၊ သုက္ရည္ စတာေတြ ေရာဂါပိုး ရွိေနရင္ ဒဏ္ရာကေန တဆင့္ ကူးစက္ႏိုင္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။

အမ်ိဳးသားနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးတို႔ သဘာဝအတိုင္း လိင္ဆက္ဆံတာကေန ကူးစက္ႏိုင္တဲ့ ေရာဂါအမ်ိဳး အစားေတြနဲ႔ အမ်ိဳးသား အခ်င္းခ်င္း သဘာဝမဟုတ္တဲ့ လိင္ဆက္ဆံမႈကေန ကူးစက္ႏိုင္တဲ့ ေရာဂါအမ်ိဳးအစား အားလံုး ဟာ အတူတူပဲ ျဖစ္ေၾကာင္း MSI-M က ေဒါက္တာစစ္ႏိုင္က ရွင္းျပတယ္။

“ကူးႏိုင္တာကေတာ့ အတူတူပဲ။ တကယ္တမ္း စစ္ၾကည့္လိုက္ရင္ ကူးႏိုင္ေျခရွိတဲ့ ကာလသားေရာဂါ၊ HIV အပါအဝင္ အမ်ိဳး ၃၀ ေလာက္ ရွိတယ္။ အဲဒါ ေၾကာင့္ ဘယ္လို လိင္ဆက္ဆံမႈေတြမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အသိရွိရွိနဲ႔ အကာကြယ္ ပစၥည္း သံုးဖို႔ သတိရွိေနသင့္တယ္” လို႔ သူက ဆိုပါတယ္။

တခ်ိဳ႕ အမ်ိဳးသမီးေတြလို ေနထိုင္၊ ဝတ္စားၿပီး မိမိခ်စ္ခင္တဲ့ ေယာက္်ားေလးေတြကို ေထာက္ပံ့ေပးတဲ့ လိင္တူ စိတ္ဝင္စား သူေတြကေတာ့ တကယ္တမ္း မိမိခ်စ္ခင္တဲ့ ေယာက္်ားေလးက ေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္ လုပ္ၿပီး အမ်ိဳးသမီး တဦးဦးနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳ လိုက္တဲ့အခါမွာ စိတ္ဓာတ္က် ေသဆံုးတဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြလည္း ရွိတယ္လို႔ ကိုတိုးတိုးက ေျပာျပတယ္။
နယ္ဘက္ေတြမွာ ေနတဲ့ လိင္တူခ်စ္သူေတြ ဆိုရင္ ပတ္ဝန္းက်င္ကလည္း ပစ္ပယ္ၾကတာေၾကာင့္ အဲဒီလို အေျခအေနေတြ ျဖစ္လာရင္ စိတ္ဓာတ္က် ဆင္းမႈ ပိုမိုျဖစ္ၾကရတယ္ လို႔ သူက ဆိုတယ္။

“က်ေနာ့္ ဘႀကီးတေယာက္ဆိုရင္လည္း က်ေနာ္တို႔နဲ႔ ဘဝတူပဲ။ သူက အရင္က နတ္ကေတာ္လုပ္တာ။ စီးပြား တအားကို တက္ခဲ့တာ။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးတေယာက္ကို ခိုးေျပးသြားေတာ့ သူက လိုက္ရွာၿပီး ခြဲတာ။ ေနာက္ဆံုး ရွာထား သမွ်ေတြလည္းကုန္၊ အိမ္ေတြလည္းကုန္ နဲ႔။ သူ လည္း ေနာက္တႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ အဲဒီစိတ္နဲ႔ပဲ ေသေရာ။ က်ေနာ္ ၿမိဳ႕ေပၚေရာက္ေတာ့ ဒီမွာက ကိုယ့္အသိုင္း အဝိုင္းေတြက တဦးေပၚတဦး ေစာင့္ေရွာက္ ၾကေတာ့ စိတ္ဆင္းရဲစရာ တခုခုျဖစ္ရင္ေတာင္ အရမ္း အဆိုးႀကီး မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ နယ္ဘက္မွာက အဲဒီလိုေတြ မရွိၾကဘူး” လို႔ သူက ေျပာျပတယ္။
လက္ရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ပြင့္လင္းတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔ အစည္း၊ အေျခအေန တိုးတက္လာတာနဲ႔ အမွ် လူမႈ ပတ္ဝန္း က်င္မွာ အသိအမွတ္ ျပဳခံရဖို႔ လိင္တူခ်စ္သူ ေတြရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြလည္း ေပၚေပါက္လာၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရဲ႕ လူမႈဝန္းက်င္ကေတာ့ အသိအမွတ္ျပဳသူထက္ ကန္႔ကြက္ေဝဖန္မႈေတြက ပိုမိုေနဆဲပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ကိုတိုးတိုး အေနနဲ႔ ဒီလိုဘဝ ျဖစ္လာတာ ဘဝေပး ကံတရားေၾကာင့္ ျဖစ္လာတာလို႔ ယံုၾကည္ေနတယ္။ သူက ေယာက္်ားေလး ျဖစ္တာကို အသိစိတ္က သိေနေပမယ့္ လက္ေတြ႔ဘဝမွာ ဒုကၡေတြ ခံစားေနရတာကို မေတြး ေတာ့ဘဲ ျဖစ္တည္ေနတဲ့ အေျခအေနကို အေကာင္းဆံုး ျဖတ္သန္းသြားမယ္ လို႔ စိတ္ကူးထားေၾကာင္း ေျပာျပတယ္။
သူ႔အေနနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္က ဘဝတူေတြ သူ႔လိုပဲ နယ္ဘက္ေဒသမွာ က်န္းမာေရး အသိမရွိဘဲ ႀကံဳသလို ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ သင္ခန္းစာမ်ိဳးကို မႀကံဳေတြ႔ေစခ်င္ေၾကာင္း၊ ေရာဂါပိုး ကူးစက္ ခံလိုက္ရၿပီး ေတာ့လည္း ဘဝကို အ႐ံႈးမေပးဘဲ ရင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႔ အတြက္ အဖြဲ႔အစည္းေတြရဲ႕ ပညာေပးတာေတြမွာ တက္တက္ႂကြႂကြပါဝင္ ေဆာင္ရြက္သြားဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားေၾကာင္း သူက ဆက္ေျပာတယ္။

“ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ ၿပီးၿပီ။ ဒါကို ထိုင္ၿပီး စိတ္ဆင္းရဲေန လို႔လည္း ဘာမွထူးတာမွ မဟုတ္တာ။ ကိုယ့္ဘဝ ေရွ႕ဆက္ ရပ္တည္ဖို႔ ကလည္း ဒီအလုပ္က ဆက္လုပ္ ေနရဦးမွာပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ က်ေနာ့္ဆီက တျခား သူေတြ ထပ္မ ကူးစက္ရေအာင္ က်ေနာ္ ေစာင့္ထိန္း သလို၊ က်ေနာ္တို႔ ဘဝတူေတြ အေပၚမွာလည္း အသိပညာေပးတာ ေတြ၊ အကူအညီေပးတာေတြ၊ က်ေနာ္ တတ္ႏိုင္တဲ့ဘက္က ဆက္လုပ္သြားမယ္။ တခ်ိန္ က်ေနာ္ ေသဆံုးခဲ့ မယ္ ဆိုရင္ေတာင္မွ ဒီဘဝမွာ ဒီလို ျဖစ္ခဲ့ ေပမယ့္ ေနာင္ဘဝမွာ ဒီလိုမျဖစ္ေအာင္ ေကာင္းမႈေတြ လုပ္ေပးသြားႏိုင္တာေပါ့။ ဘုရားတရား ကိုလည္း က်ေနာ္မျပတ္ လုပ္တယ္” လို႔ ကိုတိုးတိုးက ဆိုပါတယ္။     ။

(အမ်ိဳးသားျပည့္တန္ဆာမ်ား၏ နာမည္မ်ားကို လႊဲေျပာင္းေရးသားထားသည္။)

Credit to ဧရာ၀တီ

Off The Field

ဒီေန႕ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မွတ္ရရကိုရွိေနေတာ့မွာ။ စူးရွေတာက္ပေနတဲ့ အပူရွိန္ေတြဟာ ေနမင္းၾကီးဆီကေန ကမၻာေျမျပင္ေပၚကို ခုန္ဆင္းေနသည့္အလားပါပဲ။ ပခံုးတစ္၀ိုက္ ေ၀့၀ဲေနေသာ အညိဳရင့္ေရာင္ဆံႏြယ္ေတြဟာ ေခၽြးေတြေၾကာင့္စိုရႊဲေနသလို နဖူးျပင္ကစီးက် ေနေသာ ေခၽြးေတြက ကၽြန္ေတာ္သုတ္လို႕မႏိုင္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္ေနတယ္။ ၀တ္ထားတဲ့ ဖက္ရွင္ေတြလည္းမလန္းႏိုင္ဘူးဟိုကြက္ သည္ကြက္နဲ႕စိုေနျပီ။

‘ဘာေတြျဖစ္ေနမွန္းကိုမသိဘူး ပူလိုက္တာ’ ကိုယ့္ဖာသာအေတြး၀င္မိတာပါ။ ေမလေႏွာင္းပိုင္းပဲေရာက္ေနျပီ ဆဟာရသဲကႏၱာရ အလယ္ေခါင္တည့္တည့္ေရာက္ေနရတဲ့အတိုင္းကိုခံစားရတယ္။ သြားေနက် ေရကူးကန္က ရာသီဥတုပူလို႕ဆိုျပီး ခပ္ေစာေစာေလး ဖြင့္ရင္ေကာင္းမွာ။ ကၽြန္ေတာ္က ေရကူးရတာကိုၾကိဳက္တယ္ဗ် ကိုယ္ခႏၶာကို အဆီမကပ္ေစသလို abs ေတြလည္းမိုက္ ေက်ာျပင္က လည္း V shape ျဖစ္ လက္ေမာင္းဆံုသားေတြလည္းထြားဆိုေတာ့ ေကာင္မေလးေတြ အေငးသားျဖစ္မွာေသခ်ာတယ္ေလ။ ေဘာလံုး ကစားတာကလည္း မိုက္ေတာ့မိုက္ေပမယ့္ ေရကူးအားကစားေလာက္ေတာ့ မၾကိဳက္လွပါဘူး။

အိုး…..ေလေျပေလးေတြ ကၽြန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လံုးကို ရုတ္တရက္ဆိုသလို ေအးခနဲဲျဖတ္သန္းသြားတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ ကို အားကစားနည္းျပရဲ႕ေအာ္ဟစ္လိုက္သံကို ၾကားလိုက္ရပါေရာ။

‘ေဟး….ကစားပြဲမွာ အာရံုစိုက္စမ္း ညီေဇာ္’ သူ႕ေအာ္ဟစ္လိုက္သံကိုထပ္မံၾကားလိုက္ရပါရဲ႕။ နည္းျပ ႏႈတ္ဖ်ား၀ယ္ အျမဳပ္တစီစီေတာင္ ထြက္ေနျပီလားမသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ကူးနဲ႕ရူးတဲ့ကိစၥေၾကာင့္ စိတ္လြတ္သြားမိျပန္ျပီပဲ။ လက္ရွိလုပ္ေနတဲ့ အားကစားပြဲမွာပဲအာရံုစိုက္ သင့္တယ္ ေဆာရီး ဆရာ။

‘နည္းျပၾကီး….ကေလးေတြေရွ႕မွာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုအဲ့လိုေအာ္နဲ႕ေလဗ်ာ’ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကိုစေနာက္သည့္သေဘာနဲ႕ျပန္ေအာ္လိုက္တယ္။ သူ တျခားလူေတြစီ အာရံုစိုက္အလုပ္မ်ားေနရာကေန ကၽြန္ေတာ့္ဆီ ေ၀့လာတယ္ခင္ဗ်။ ဒီေတာ့လည္း ကၽြန္ေတာ့္မွာ ကစားပြဲ၀ယ္ျပန္ျပီး  အာရုံစိုက္လိုက္ရတာေပါ့။ PT ခ်ိန္ေလးမွာ ကစားၾကတာကိုပဲဘာေၾကာင့္သူ အဲ့ေလာက္ အာရံုစိုက္ ေဒါေဖာင္းေနမွန္းမသိတတ္ဘူး။ တကယ့္ျပိဳင္ပြဲကြင္းထဲ၀ယ္ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ရွိကစားရရင္ေတာ့ ဘယ္လိုေနမယ္ မသိေတာ့ပါ။

‘ေကာင္ေလး….မင္းပါးစပ္ကိုပိတ္လိုက္တာကပိုေကာင္းမယ္….မဟုတ္ရင္ ေနာက္တစ္ခ်ိန္လံုးကြင္းပတ္ေျပးခိုင္းလိုက္မွာေနာ္’ သူက ျပန္ေအာ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္က သူေျပာတာကို မၾကားသေယာင္ဟန္ေဆာင္ျပီးေနလိုက္တယ္။ မိနစ္အနည္းငယ္ေလာက္အၾကာ အထိ တစ္ဖက္နဲ႕တစ္ဖက္ တစ္ဂိုးမသြင္းႏိုင္ၾကပါဘူး။ နည္းျပစီက ၀ီစီမႈတ္သံကိုၾကားလိုက္ရပါတယ္။ အတန္းစံုက ေက်ာင္းသားေတြ လည္း zombie ေတြလမ္းေလွ်ာက္တဲ့အတိုင္း zombie ေတြညည္းညဴတဲ့အတိုင္း အ၀တ္လဲခန္းရွိရာစီ ေျခကုန္လက္ပန္းက်လွမ္းျဖစ္ေရာ။ ကစားေဖာ္ေတြနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕အေနျဖင့္ နည္းျပရဲ႕ ‘ေနာက္ဆံုး ေခၽြးတစ္စက္က်တဲ့အထိမရပ္ရ’ဆိုတဲ့ စကားသံနဲ႕အသားက်ေနပါျပီ။ အ၀တ္လဲခန္းထဲ ခုန္ဆြခုန္ဆြနဲ႕ျပန္လာတဲ့လူရွိသလို တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ တြန္းထိုးျပီးျပန္လာၾကတာလဲရွိပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သက္ျပင္းကိုယ္စီခ်ျဖစ္ၾကတာေတာ့အမွန္ပါပဲ။ 

အေဆာက္အဦး၀င္ေပါက္ထဲလဲ ျဖတ္ကေရာ ေအးျမတဲ့ေလေတြက ေထြးေပြ႕ၾကိဳဆိုၾကပါ တယ္။ ရုတ္တရက္ဆိုသလို ကိုယ္စီ၀တ္ထားတဲ့ ရွပ္အက် ႌ၊ ေျခအိတ္အစံု၊ ေဘာင္းဘီတိုေတြ ဆြဲခၽြတ္တဲ့ျပီး အ၀တ္လဲခန္းေတြရွိရာကို ေဟာလ္ခန္းထဲကေနအေျပးေလးလွမ္းျဖစ္ၾကပါရဲ႕။

ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း ေခၽြးေတြရႊဲေနေသာ ကိုယ္ေပၚကအ၀တ္ေတြကိုစတင္ခၽြတ္ပစ္လိုက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ဘီရို locker ထဲပစ္ထည့္ လိုက္တယ္။ ဘီရိုထဲ ဟိုသည္ငံု႕ကိုင္းၾကည့္မိပါေသးတယ္…အ၀တ္အနည္းငယ္၊ ပိုက္ဆံနည္းနည္းနဲ႕ တျခားတိုလီမိုလီေလးေတြေတာ့ ထည့္ထားတာေပါ့။ ဒီလိုဘီရိုေလးေတြထဲ ပစၥည္းအၾကီးစားေတြပါထည့္သိမ္းတတ္တဲ့သူတခ်ိဳ႕ကိုအံ့ၾသမိပါရဲ႕။ ေဘာင္းဘီတိုအပိုေလး ေတြ၊ ရွပ္အက် ႌ၊ ေျခအိတ္ေတြစသျဖင့္ထည့္သိမ္းတာကိုေတာ့ထားပါ။ အတန္းေပါင္းစံုကေက်ာင္းသားေတြနဲ႕ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ ေဘာလံုး အသင္းေလးရဲ႕ မန္ေနဂ်ာက အေၾကာင္းျပခ်က္အခ်ိဳ႕နဲ႕ႏႈတ္ထြက္သြားတာမၾကာေသးပါဘူး။ သူက အသင္းသားေတြရဲ႕လဲထားတဲ့ အ၀တ္အစားေတြကို ေလွ်ာ္ဖြတ္ထားေပးတဲ့ကိစၥကိုအျမဲတာ၀န္ယူတတ္တယ္ ျပီးေတာ့ သန္႕ရွင္းတဲ့အ၀တ္ေလးေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ ၀တ္ဆင္ထားရင္ အရမ္းသေဘာက်တာ။ အိမ္က မာမီကလည္း အလုပ္မ်ား ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္းမေလွ်ာ္ခ်င္ဆိုေတာ့ မန္ေနဂ်ာ လုပ္ရပ္နဲ႕က အဆင္ကိုေျပေနခဲ့တာေလ။

ေနာက္ဆံုး ကၽြန္ေတာ့္ဘီရိုေလးထဲကဟာေတြ ေနသားတက်လုပ္ျပီး ေသာ့ခတ္လိုက္တာ အလ်င္စလိုႏိုင္သြားတာေၾကာင့္ တဘက္က ဘီရိုအတြင္းထဲမွာ ေမ့က်န္ပါေရာ။

‘အာ…သြားျပီ’ ကၽြန္ေတာ္ခပ္တိုးတိုးေရရြတ္မိပါတယ္ အတြင္းခံခပ္ပါးပါးတစ္ထည္ကို၀တ္ရင္း တဘက္မပါ ဗလာကိုယ္တည္း။

‘ေဟး…ပိုင္ပိုင္ …မင္းမွာ တဘက္အပိုတစ္ထည္ေလာက္ရွိလား?’ ေရခ်ိဳးခန္းကိုလွမ္းေနတဲ့ ပိုင္ပိုင့္ကိုလွမ္းေမးလိုက္တယ္။

‘ရွိဘူးကြ….အရင္ Locker ကိုသံုးသြားတဲ့ မင္းေဇာ္ခ်န္ထားရစ္ခဲ့တဲ့ တဘက္ကိုငါေလွ်ာ္ျပီးသံုးေနတာ’

‘ဆိုးတာကြာ….ငါ တဘက္ကို Locker ထဲထည့္ျပီးပိတ္လိုက္မိလို႕။ ျပန္ဖြင့္လိုက္ရင္ေတာ့ ျပည့္သိပ္ေနေအာင္ထည့္ထားတဲ့ ငါ့ပစၥည္းေတြ အကုန္ၾကမ္းျပင္ေပၚက်ကုန္မွာကြ။ အဲ့တာဆို မင္းေရခ်ိဳးျပီးရင္ တဘက္ကို ခဏငွားကြာေနာ္?’ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့သြားျပီ ေအးစက္ေနတဲ့ ေလေတြလြင့္ေနတဲ့ အခန္းထဲမွာ အ၀တ္မပါ မိနစ္အေတာ္ၾကာၾကာ ဘယ္လိုရပ္ေနရမလဲမသိေတာ့ပါဘူး။

‘အာ…မျဖစ္ဘူးေလကြာ…ေရခ်ိဳးျပီးငါ အဲ့တဘက္ေလးပတ္ထြက္လာမွာ။ ျပီးေတာ့ မင္းလေမႊးေတြ ငါ့တဘက္ကပ္ကုန္မွာေပါ့ဟ ငွားဘူး ဟာ ဟ’ ပိုင္ပိုင္က ရယ္သြမ္းေသြးေလရဲ႕။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဟာသမေျမာက္ႏိုင္ဘူး စိတ္ညစ္သြားမိပါတယ္။

‘Fuck….ရတယ္ကြာ…ကၽြတ္…ငါ ပီတာတဘက္ကိုသြားယူသံုးေတာ့မယ္ သူဒီေန႕မလာဘူး’ ကၽြန္ေတာ္ ပီတာရဲ႕ ဘီရို Locker ရွိရာကိုသြားျပီး ဖြင့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ပီတာက အျမဲတေစ သူ႕အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းေတြကို ဒီထဲထည့္ျပီးသိမ္းတတ္တာေလ။ ပီတာက အသင္းမွာ တိုက္စစ္မွဴးတစ္ေယာက္လို ကစားတာကၽြမ္းတယ္ဗ်။ အာ ဟာ….ဘာေတြလည္းမသိဘူးထည့္ထားတာ။

‘ေဘာ္ဒါ…..ပီတာက သူ႕ပစၥည္းေတြကိုင္တာ ယူသံုးတာမၾကိဳက္ဘူးေနာ္ အဲဒါမင္းသိတယ္မလား?’ ပိုင္ပိုင္ကေျပာေသးတယ္။

‘ငါ့ေကာင္….ထားလိုက္စမ္းပါကြာ….ဒါ weekend ကြ။ 

ငါသံုးျပီးရင္ ေလွ်ာ္တဲ့သူကိုေပးလိုက္မယ္။ ျပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ပါတ္မတိုင္ခင္ ျပန္ရမယ္ေလ။ အဲ့ဒီအခါက်ရင္ ပီတာ locker ထဲျပန္ထည့္လိုက္မွာေပါ့ကြ။ သူ သိမွာေတာင္မဟုတ္ဘူး’ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကိုမၾကည့္ဘဲ ေျပာလိုက္တယ္။ ျပန္ေစာင္းငဲ့ၾကည့္ေတာ့ ပိုင္ပိုင္က ကၽြန္ေတာ့္ကို အထင္ေသးတဲ့အၾကည့္တစ္ခ်က္ေပးျပီး ေရခ်ိဳးခန္းရွိရာကိုထြက္သြား ပါေရာ။ 

တံခါးရြက္ေလးကိုဆြဲဖြင့္လိုက္ေတာ့ ၀ိုး…ပီတာက တကယ့္ငနဲပဲဗ်။ ပစၥည္းေတြကို တကယ့္သပ္သပ္ရပ္ရပ္ထည့္ထားတာ။ သူ႕ေနရာနဲ႕သူ လိုအပ္တာေလးေတြ အံက်။

ေတြ႕ျပီ…locker အေပၚပိုင္းမွာ တဘက္ကို အသာေခါက္ျပီးထပ္တင္ထားတာ။ ကၽြန္ေတာ္ တဘက္ကိုအသာေျခၾကြျပီး လွမ္းဆြဲယူတာမွာ မဂၢဇင္းေတြ ျဗဳန္းဆိုက်လာေရာ။

‘Jesus…ပီတာ…ဘာေတြလဲ နာလိုက္တာ’ နာက်င္သြားရတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္နဖူးျပင္ကိုအသာပြတ္ရင္း မဂၢဇင္းအခ်ိဳ႕ကိုေကာက္ယူလိုက္ ပါတယ္။

‘Oh…My…ပီတာ…ဟီး ဟီး’ ပီတာၾကီးက Porn Magazine ေတြကို ဒီမွာလာဖြက္ထားတာပဲ။ အစက မဂၢဇင္းေဟာင္းေတြကို ဒီေကာင္ ဘာလို႕ တခ်ိန္လံုး ဒီထဲထည့္ထည့္ေနတာလဲလို႕ထင္ခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ ပီတာမိဘေတြက အေတာ္စည္းကမ္းတင္းၾကပ္တယ္ဆိုတာ သတိရမိသြားတယ္။ဒီေကာင္ အြန္လိုင္းမွာလည္းၾကည့္ရင္ရသားနဲ႕။ အင္း….ပီတာၾကီးက Smart က်လိုက္တာ ပံုမွန္ျမင္ေတြ႕ေနက်တာနဲ႕ ကိုမတူဘူး။ ဒီလို ပစၥည္းပစၥယေတြ ေက်ာင္းမွာထားတာက နည္းနည္းေတာ့ ရန္မ်ားတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္လို လူမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ တျခားေကာင္သာေတြ႕သြားလို႕ ကေတာ့ ဒီေကာင္ နည္းျပစီအတိုင္ခံရျပီမွတ္။

ကၽြန္ေတာ္ ထိုင္ခ်လိုက္ျပီး က်သြားတဲ့မဂၢဇင္းအခ်ိဳ႕ကိုစေကာက္လိုက္ပါတယ္။ အျမန္ႏႈန္းနဲ႕ နည္းနည္းလွန္ေလွာၾကည့္မိေတာ့ ရင္သားထြားထြား အမ်ိဳးသမီးေတြ….အားလံုး အထြားဆိုဒ္ေတြၾကီးပဲ။ခပ္ပါးပါးအတြင္းခံထဲက ကၽြန္ေတာ့္ညီဘြားခမ်ာ ေခါင္းေထာင္ထစ ျပဳျပီး အတင္းရုန္းထြက္လာေရာ။ ဒါေပမဲ့ တစ္စံုတစ္ေယာက္ အ၀တ္လဲခန္းထဲ၀င္လာတာကိုသတိျပဳမိရသလို နည္းျပရဲ႕အသံကလည္း အခန္းထဲမွာ ပဲ့တင္သံကိုထပ္ျပီေပါ့။ ခပ္သြက္သြက္ေကာက္လိုက္ျပီး locker ေလးထဲအျမန္ထည့္လိုက္ပါတယ္။

ေနာက္ဆံုးတစ္အုပ္ကိုထည့္ေသာအခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေတြ အနည္းငယ္ရပ္တန္႕သြားပါရဲ႕။ ဒီတစ္အုပ္ကေတာ့ အျခားစာအုပ္ ေတြနဲ႕မတူပါဘူး။ မ်က္ႏွာဖံုးမွာ ရင္သားထြားထြားအမ်ိဳးသမီးအခ်ိဳ႕ရဲ႕ပံုေတြအျပင္ နပန္းသမားအသြင္အျပင္နဲ႕ ငနဲအခ်ိဳ႕ရဲ႕ပံုေတြကိုလည္း တင္ထားတယ္။ ဒါ နပန္းမဂၢဇင္းတစ္အုပ္မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ေျပာႏိုင္တာေပါ့ အတြင္းထဲမွာ နပန္းနဲ႕ပါတ္သက္တဲ့ေဆာင္းပါးေတြ လည္းမပါ မ်ားေသာအားျဖင့္လိင္ကိစၥအေၾကာင္းေျပာထားတာေတြၾကီးပဲ။ သိခ်င္စိတ္ျပင္းျပလာတာနဲ႕ ခပ္ျမန္ျမန္ဟိုသည္လွန္ေလွာၾကည့္ မိလိုက္ေတာ့ အ၀တ္မပါေသာ အမ်ိဳးသားေတြရဲ႕ကိုယ္ဟန္အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ရိုက္ကူးထားေသာ ဓာတ္ပံုေတြပါေနတယ္။ တစ္ပံုမွာေတာ့ အသား ခပ္ညိဳညိဳ၊ ေပါင္ျခံမွာလွဲေလွာင္းေနတဲ့ ငပဲၾကီးၾကီးပိုင္ရွင္အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ကိုေတြ႕ရပါေရာ။

ကၽြန္ေတာ့္မွာအဲ့ဒီဓာတ္ပံုကိုျမင္ျပီး ၾကက္ေသေသေနမိခဲ့ပါတယ္။ ဓာတ္ပံုပါတဲ့စာမ်က္ႏွာမွာ အျခားေသာဓာတ္ပံုေတြေရာေရာေထြးေထြး မရွိဘူးဗ် က်ားသစ္သားေရေပၚမွာ ကားယားထိုင္ေနတာေလ။ ကၽြန္ေတာ့္နံေဘးနားက locker တံခါးကိုဖြင့္ျပီးျပန္ပိတ္လိုက္သံေၾကာင့္ မဂၢဇင္းကို အတြင္းထဲပစ္ထည့္ကာပိတ္လိုက္တယ္ locker ကို။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ေတြဘာျဖစ္သြားမွန္းကိုမသိဘူး ေယာင္နနနဲ႕။ ပီတာရဲ႕ မဂၢဇင္းထဲက အ၀တ္မဲ့အမ်ိဳးသားဓာတ္ပံုေတြကိုဖြင့္ၾကည့္ျမင္ရတဲ့ ခဏ ရႊံရွာစြာ ပစ္ထည့္လိုက္ရမွာကို ဖြင့္ၾကည့္ေနမိခဲ့တာ ဘာေၾကာင့္လဲမသိဘူးဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ ပိုင္ပိုင္ရွိရာ ေရခ်ိဳးခန္းရွိရာကို ခပ္သြက္သြက္လွမ္းသြားလိုက္တယ္ ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ သူေရခ်ိဳးျပီး ေလာက္ျပီ။ အဲ့ေကာင္စီက ေရခ်ိဳးဆပ္ျပာရည္ ခပ္ေမႊးေမႊးေလးရေနေတာ့မွာ။

‘Jeez ညီေဇာ္….မင္း တဘက္ကို ခါးမွာျမဲျမဲပတ္ထားဦးဟ ဟီးဟီး’ သူ တဟီးဟီးရယ္ျပီးေျပာတယ္ဗ်။ သူ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္ လွမ္းထြက္လာရာကေနေျပာတာေလ။

‘ဘာျဖစ္လို႕လဲ ပိုင္..ပိုင္’ ကၽြန္ေတာ္စကားစေျပာရင္း သူ႕မ်က္လံုးအၾကည့္ေရာက္ရာ ကိုယ့္ေအာက္ပိုင္းကိုယ္ကိုငံုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ညီဘြားက တဘက္ထဲကေန အတင္းကုန္းရုန္းထေနတာက သိသိသာသာကိုး။

ပီတာ့တဘက္ကိုကၽြန္ေတာ္နည္းနည္းျပင္ပတ္လိုက္မိပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ရုပ္ပ်က္သြားလည္းမသိဘူး ဟို အ၀တ္မပါတဲ့အမ်ိဳးသားရဲ႕ ဓာတ္ပံုေၾကာင့္လား? ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းရႈပ္စြာ ေရပန္းေအာက္၀င္လိုက္ျပီး ဆပ္ျပာရည္ေတြဖႊားဖႊားပါေအာင္တိုက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ဟာဘာလဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုဆန္းစစ္ခ်ိန္ေရာက္ေနသလား စဥ္းစားမိပါတယ္။ ေဘာလံုးကစားေဖာ္ကစားဖက္ အေတာ္မ်ားမ်ားေရခ်ိဳးခန္း အ၀တ္လဲခန္း ၀င္ၾကတဲ့အခါ သူတို႕အ၀တ္မဲ့ေနတာကို မၾကာခဏျမင္ဖူးေနၾကပဲဟာ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕အရြယ္ေက်ာင္းသားေတြဆိုတာက ေသခ်ာ ေလ့က်င့္ေရြးခ်ယ္ထားသူမ်ားေလာက္ေတာ့ မမိုက္ဘူးထင္တယ္။

ကၽြန္ေတာ္ သတ္မွတ္ခ်ိန္အတိုင္း ေရကိုအျပီးခ်ိဳးကာ ေျခာက္ေသြ႕ေအာင္သုတ္ျပီးေနာက္ ပီတာ တဘက္ကို အ၀တ္ေလွ်ာ္ရန္ျခင္းထဲ နာမည္ တံဆိပ္ေလးေရးကပ္ျပီးထည့္ထားလိုက္တယ္။ တံခါးေစာင့္က သူစိတ္မလိုရင္ ေသာ့ခတ္ျပီး ေက်ာင္း၀င္းထဲေလွ်ာက္သြားေန တတ္တာေၾကာင့္ ခပ္သြက္သြက္ေလး အ၀တ္ကိုသပ္သပ္ရပ္ရပ္၀တ္ဆင္လိုက္ျပီး အ၀တ္လဲခန္းထဲကေန ခန္းမထဲကိုလွမ္းလိုက္တာ ေပါ့ေနာ္။ ရုတ္တရက္ဆိုသလို ေထာင့္ခ်ိဳးကိုအေကြ႕ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို တိုက္မိမလိုျဖစ္လို႕အျမန္ေလွ်ာင္လိုက္ရတယ္။ သူ႕ကို ခပ္ျမန္ျမန္ေလး ေတာင္းပန္စကားဆိုရတာေပါ့ဗ်ာ။

‘အိုး….ေဆာရီး ေဘာ္ဒါ!’  ျပႆနာမျဖစ္ဘူးေမွ်ာ္လင့္ရတာပါပဲ ေလသံေတာ့ေပ်ာ့ျပီးေျပာလိုက္တယ္။

‘ရပါတယ္ဗ်’

‘ရုတ္တရက္ သတိမထားမိသလိုျဖစ္သြားတာ….ကၽြန္ေတာ္ အလ်င္လိုေနတာေၾကာင့္ပါ’

‘အဆင္ေျပပါတယ္လို႕…ငါေျပာ..’

‘ေဟး….မင္းနာသြားတာလား’ သူ ကၽြန္ေတာ့္ကိုအဆင္ေျပပါတယ္လို႕ေျပာတဲ့စကားမဆံုးမီမွာပဲ ျဖတ္ေမးလိုက္တယ္။

‘ငါ့ေကာင္….ငါဘာမွမျဖစ္ဘူးဟ….ဒါေပမယ့္ ဖင္ထိုင္ရက္လဲက်ေအာင္လုပ္သလိုျဖစ္သြားတယ္ ထူေပးပါလား’

‘ေဆာရီးဗ်ာ…’ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ေတာင္းပန္လိုက္ျပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚဖင္ထိုင္ရက္က်ေနတဲ့သူ ထႏိုင္ေအာင္ လက္ေမာင္းကေန အသာေဖးကိုင္ျပီးဆြဲထူလိုက္တယ္။ 

‘ေက်းဇူးပဲ’ သူတျခားေသာစကားေတြ ဆက္မေျပာႏိုင္ခင္မွာပဲ ေခါင္းကိုအသာဆတ္ျပလိုက္ကာ ကၽြန္ေတာ္အျမန္ထြက္လာလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္သာ ခပ္ျမန္ျမန္ မေျပးရင္ အတန္းခ်ိန္ေနာက္က်ေတာ့မွာေလ နံရံမွာကပ္ထားတဲ့နာရီက အခ်ိန္သိပ္မလိုေတာ့ေၾကာင္းျပေနတာ ကိုး။

အလ်င္လိုေနတဲ့ကုိယ္အရွိန္သပ္ျပီး အတန္းအခန္းတံခါးလက္ကိုင္ကိုကိုင္ကာ ခဏေတာ့ျငိမ္လိုက္ေသးတယ္။ ျပီးမွာ တံခါးကိုဖြင့္ျပီး၀င္ သြားေတာ့ မ်က္လံုးအခ်ိဳ႕ရဲ႕လွည့္ၾကည့္မႈကိုခံလိုက္ရပါေသးရဲ႕။

‘ေဟး…အိမ္စာေတြလုပ္ခဲ့လား ေမမီ?’ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလွည့္ၾကည့္တဲ့ေကာင္မေလးေတြထဲက မ်က္မွန္းတန္းမိေနၾက ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ကို လွမ္းႏႈတ္ဆက္လိုက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

‘အေတာ္ပဲ ျပစရာေတြရွိတယ္ Mr. ေခါင္ခ်ဳပ္’ ေမမီနဲ႕ တစ္ခုံတည္းထိုင္ေနတဲ့ ယုဇနက လွမ္းေျပာတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ပတ္ေလာက္က စားပြဲခံုတစ္ခုံ၀ယ္ ဟိုဘက္သည္ဘက္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အတူထိုင္ခဲ့ေသာေကာင္မေလး။ ကၽြန္ေတာ္က ေလာေလာဆယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ senior year ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးအျဖစ္ေရြးခ်ယ္ခံထားရတာပါ။ ယုဇနက ကုန္လြန္ခ့ဲေသာ ေလးႏွစ္တာကာလအေျခအေနအေပၚ အေျပာင္းအလဲလုပ္ဖို႕ အခြင့္အေရးတစ္ရပ္အျဖစ္ သိေနလို႕ထင္တယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့သံုးႏွစ္ေလာက္က ကၽြန္ေတာ္ဟာ သူမအတြက္ အခိုင္းအေစသာသာ အေပါင္းအသင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသးတယ္ေလ။ သူမဘာလိုအပ္လဲ ဘာလုပ္ခ်င္လဲ ေနာက္ဆံုး ကၽြန္ေတာ္ပဲ လုပ္ေပးခဲ့ရတာ။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကိုတြန္းထိုးစကားမ်ားျပီးေနာက္မွာမွ အေခၚအေျပာသိပ္မလုပ္ျဖစ္ခဲ့ၾကေတာ့ဘူး။

အဲ့ကိစၥကအမွန္တကယ္ေတာ့ သူမရဲ႕အမူအက်င့္ေၾကာင့္ျဖစ္ရတာပါ။ လူတိုင္းအေပၚ သူမက လႊမ္းမိုးႏိုင္တယ္လို႕ေသြးနထင္ေရာက္ ေနတတ္တာကိုး။

ကဲစာသင္ခ်ိန္လည္းျပီးေရာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေက်ာင္းရဲ႕ အၾကံေပးပုဂၢိဳလ္ ဦးေအာင္ဟိန္းရဲ႕အခန္းထဲ၀ယ္ အစည္းအေ၀းသေဘာ ျပဳလုပ္ ၾကပါတယ္။

‘ငါ လက္ေတြ႕ခန္းထဲေရာက္ေနရသလိုပဲ အနံ႕အသက္က ၀က္နံ႕ထြက္ေနတယ္….နင္လည္းငါနဲ႕ရွိခ်င္မွာမဟုတ္ပါဘူးေလ’ စာရြက္ေတြ ကိုေကာက္စီလိုက္ျပီး စားပြဲခံုအစြန္းကို ကၽြန္ေတာ္တိုးေရႊ႕ထိုင္လိုက္ကာ ယုဇနကို မၾကားတၾကားေျပာလိုက္ပါတယ္။

‘ေသခ်ာတာေပါ့….နင့္လို လူ၀ံလုိလို လူလိုလိုေကာင္ထက္စာရင္ အနံ႕အသက္ေကာင္းပါေသးတယ္’ သူမက ျပန္တုန္႕ျပန္တယ္။

‘ကဲ..ေတာ္ျပီ မင္းတို႕ႏွစ္ေယာက္ကေတြ႕လိုက္ရင္ ဒီအတိုင္းၾကီးပဲ ကေလးေတြလည္းမဟုတ္ၾကေတာ့ဘူး’ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေက်ာင္းရဲ႕ အၾကံေပး ဦးေအာင္ဟိန္းက ၾကားျဖတ္ေျပာလိုက္ေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္သား အၾကည့္စူးစူးေတြေပးျပီးျငိမ္သက္သြားၾက တာေပါ့။

‘ဟုတ္ျပီ ေက်ာ္ေဇာ ခဏေနကဖတ္ေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို ျပန္ဖတ္ျပပါလား’ 

ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕ကအစီအစဥ္စာရြက္အခ်ိဳ႕ကို ေကာက္ယူလိုက္ျပီး ျပန္ေဆြးေႏြးဖို႕ ေက်ာ္ေဇာကို အစပ်ိဳးလိုက္တယ္။ ေက်ာ္ေဇာဆိုတာ အတြင္းေရးမွဴးအသစ္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခံခဲ့ရသူ တစ္ေယာက္ေလ။ သူဖတ္ျပတာေလးေတြကို နားေထာင္ျပီး စာရြက္ေပၚမွ အေၾကာင္းအရာေတြကို လိုက္ဖတ္လိုက္တယ္။ သူစာဖတ္ျပ တဲ့အသံေလးက မိုက္တယ္ဗ် ခ်ိဳခ်ိဳသာသာနဲ႕ နားေထာင္လို႕ေကာင္းသလို မ်က္ႏွာအမူအယာေလးေတြကလည္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေငးစရာပါ။ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးေတြက ပန္းေသြးေရာင္ေတာက္ေနျပီး ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းေတြလို ခပ္ထူထူမဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ သူဘာေတြ ဖတ္ျပေနတယ္ဆိုတာကို အာရံုစိုက္လို႕မရေတာ့ဘူးဗ်ာ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ဗိုက္သားျပင္ေပၚကိုပြတ္ဆြဲျပီး ကၽြန္ေတာ့္ ညီ ဘြားကို…နမ္း….အ

‘ညီေဇာ္!!’ ယုဇန ေအာ္သံကိုၾကားလိုက္ရမွ အေတြးရပ္သြားရပါတယ္။

‘ဘာလဲ!!’ ကၽြန္ေတာ္လည္းျပန္ေအာ္ပစ္လိုက္တာေပါ့။

‘နင္ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ညီေဇာ္…အတိတ္ေမ့သြားတာတို႕ ေရႊခြက္ေပ်ာက္တာတို႕ေတာ့မဟုတ္ပါဘူးေနာ္? ဦးေအာင္ဟိန္းက ပန္းစည္းေတြ ရမယ့္ေန႕ကိုေမးေနတယ္ ဘယ္ရက္ေလာက္ျဖစ္မလဲတဲ့’

Fuck…အစည္းအေ၀းလုပ္ေနရက္သားနဲ႕ ဘာေၾကာင့္မ်ား ေက်ာေဇာအေၾကာင္း စိတ္ကူးယဥ္သြားမိပါလိမ့္? ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းကိုအသာ ခါယမ္းလိုက္ကာ ေခါင္းရွင္းလိုက္ပါတယ္။

‘ေအး…အာ..’ ကၽြန္ေတာ္ ပန္းစည္းရမယ့္ရက္စြဲကို မွတ္မိမလား အျမန္စဥ္းစားလိုက္မိပါရဲ႕။ ‘အဲ ေလးရက္ေလာက္လိုဦးမယ္ထင္တယ္…. Senior အသင္း၀င္ေတြတက္ႏိုင္ေလာက္မယ့္ graduation ceremony မေရာက္ခင္ ရက္နည္းနည္းေလာက္အလိုေပါ့ေနာ္’

ယုဇန ကၽြန္ေတာ့္ကို စိုက္ၾကည့္ေနေရာ။ ကၽြန္ေတာ္ဘာေတြအမွားလုပ္မလဲ သူမ ေထာက္ျပဖို႕အေၾကာင္းရွာေနဟန္တူတယ္ဗ်။ ဒါေပမဲ့ သူမ သိပ္မရွာႏိုင္ေတာ့ပါဘူး ဘာေၾကာင့္ဆို ကၽြန္ေတာ္လက္မွာပတ္ထားေသာနာရီကိုငံု႕ၾကည့္ျပီး စကားစျဖတ္လိုက္တာေၾကာင့္ပါ။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ အျခားေသာ အေၾကာင္းအရာအခ်ိဳ႕ကို ဆက္ေဆြးေႏြးျဖစ္ၾကပါတယ္ အစည္းအေ၀းလုပ္ေနတာကို ကၽြန္ေတာ္ မရပ္ဆိုင္း ခင္အထိေပါ့။ ကၽြန္ေတာ့္ ေက်ာပိုးအိတ္ကိုဆြဲယူျပီး တံခါးမဆီ ေျခအလွမ္းမွာ ဦးေအာင္ဟိန္း ေခၚသံေၾကာင့္ သူ႕စားပြဲရွိရာကို သြားလိုက္ပါ တယ္။

‘ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဦး’ ကၽြန္ေတာ္သူ႕စားပြဲခံုေရွ႕မွာခဏထိုင္ျပီးမွ ေမးလိုက္တယ္။ သူမၾကိဳက္တာကို ကၽြန္ေတာ္လုပ္လို႕ေျပာမည့္ဟန္လုပ္ျပီး မွ ကၽြန္ေတာ့္ကို တားမရမွန္းသူသိသြားတယ္ထင္တယ္။

‘မင္း ေနေကာေကာင္းရဲ႕လား? မင္းၾကည့္ရတာ အစည္းအေ၀းလုပ္ေနတာကို စိတ္မပါသလိုပဲ’ လို႕ေလသံခပ္ဆတ္ဆတ္နဲ႕ေျပာေရာ။

ကၽြန္ေတာ့္အေတြးထဲမွာ အ၀တ္လဲခန္းထဲကျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာေတြရယ္ ျပီးေတာ့ ေက်ာ္ေဇာအေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ မဆီမဆိုင္ျဖစ္ပ်က္ ေနသလားလို႕ေတြးမိပါတယ္။ အဲဒါဘာေၾကာင့္လဲေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မသိေသးဘူး ဒါေပမဲ့ ဦးေအာင္ဟိန္းကို စိတ္ခုစရာျဖစ္ေအာင္ လုပ္မိေနတယ္နဲ႕တူတယ္။ သူက ခ်က္ဆိုနားခြက္ကမီးေတာက္တဲ့ ဆရာတစ္ေယာက္ပါ ဒါေပမဲ့ သူနားလည္မွာမဟုတ္ပါဘူးေလ….။

‘ဟုတ္ ေနေကာင္းပါတယ္ ဦး။ ေနာက္တစ္ပါတ္မွာ အာရံုစိုက္ျပီးလုပ္ပါ့မယ္’

သူ ကၽြန္ေတာ့္ကိုထူးျခားတဲ့အၾကည့္တစ္ခ်က္ ေပးျပီးေနာက္ ‘Okay…ေနာက္တစ္ပတ္မွေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့’ လို႕ႏႈတ္ဆက္တယ္။

ကၽြန္ေတာ္အျပင္ကိုေလွ်ာက္လွမ္းထြက္လာေတာ့ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္မွမေတြ႕ရေတာ့ဘူး။ လူတိုင္း weekend ဆိုေတာ့ အိမ္ျပန္ၾကတာျဖစ္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အစည္းအေ၀းလုပ္တာက နည္းနည္းေတာ့ ပံုမွန္သေဘာမ်ိဳးလုပ္ေနၾကဆိုေတာ့ လူမရွိတာ အံ့ၾသ မေနေတာ့ပါဘူး။

ကၽြန္ေတာ္ကားေပၚေရာက္ေတာ့ စာအုပ္ေတြ ေက်ာပိုးအိတ္ေတြကို ေနာက္ခန္းပို႕ျပီးေနာက္ ေက်ာင္းသားေတြကားထားတဲ့ ကားပါကင္က ေန အသာေမာင္းထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ လမ္းမၾကီးေပၚကို ခ်ိဳးအေကြ႕မွာေတာ့ ကားမွတ္တိုင္၀ယ္ လူတစ္ေယာက္ ကားေစာင့္ ေနတာကိုျမင္လိုက္ရပါတယ္။ နည္းနည္းေလးနီးလာေတာ့ ေက်ာင္းခန္းမထဲမွာ ဒီေန႕ တိုက္မိမလိုျဖစ္ေသးတဲ့ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္မွန္းသိလိုက္ရပါရဲ႕။ ကၽြန္ေတာ္ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္နားေမာင္းသြားျပီး ရပ္လိုက္တယ္။ သူ တစ္ခ်က္ေလာက္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေမာ့ၾကည့္ ျပီးေနာက္ သူ႕လက္ထဲကဖုန္းမ်က္ႏွာျပင္ကိုပဲျပန္အာရံုစိုက္အလုပ္မ်ားေနေရာ။

‘ေဟ့…ျမိဳ႕ထဲျပန္မွာ ကားၾကံဳလိုက္ခဲ့မလား?’ ကၽြန္ေတာ္ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ကိုယ္နဲ႕မဆိုင္ဘဲေမးလိုက္မိတယ္။ အျပင္ဘက္မွာက ရာသီ ဥတုကပူျပင္းေနေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သာဆို ဘတ္စ္တစ္စင္းလာဖို႕ ထိုင္ေစာင့္မေနႏိုင္ဘူး။

‘ရပါတယ္…..ငါ ဘတ္စ္စီးျပီးေတာ့အိမ္ျပန္မွာကြ’ သူ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေမာ့မၾကည့္ဘဲနဲ႕ေျဖတယ္။

‘ဘတ္စ္ကားက ႏွစ္နာရီ သံုးနာရီေလာက္မွတစ္စင္းေလာက္လာတာေလကြာ… ဒီအတိုင္းဆို မင္း မီးကင္ထားသလိုျဖစ္ေနမယ္ ရာသီဥတုက ဒီေလာက္ပူတာ’

သူ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေမာ့ၾကည့္ျပီး တစ္ခ်က္ေတာ့စိုက္ၾကည့္ေသးတယ္။ ျပီးေတာ့မွ ဆံုးျဖတ္လိုက္ဟန္တူတယ္ သူ႕လြယ္အိတ္ကိုဆြဲယူျပီး ကၽြန္ေတာ့္ကားရွိရာကိုလွမ္းလာတယ္။ သူ႕ကိုကၽြန္ေတာ္ျပံဳးျပလိုက္ေတာ့ သူ ကၽြန္ေတာ့္ကိုအၾကည့္စူးစူးတစ္ခ်က္ေပးေရာ။

‘မင္း ဘာလို႕ျပံဳးတာလဲ?’ သူေမးတယ္ဗ်။ သူ ေက်ာင္းကျပန္ဖို႕ ဘတ္စ္ကိုအၾကာၾကီးေစာင့္ရတာထက္ ကၽြန္ေတာ့္ကားကိုကားၾကံဳစီးရမွာ ေလသံနည္းနည္းေလးေတာ့ ေလ်ာ့သင့္တယ္ထင္တာပဲ။

‘အာ…ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး’ ကၽြန္ေတာ့္လက္တစ္ဖက္ကို ကမ္းလိုက္ျပီး ‘ငါ့နာမည္က ညီ…’

‘အင္….မင္းနာမည္ကို ငါသိပါတယ္။ ေက်ာင္းမွာ မင္းနာမည္ကို မသိတဲ့သူရွိမယ္လို႕မထင္ပါဘူး’ ကၽြန္ေတာ့္စကားကိုျဖတ္ျပီး သူေျပာတယ္။

‘ေအာ္…ဟုတ္လား’ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕နာမည္ျပန္ေျပာဦးမလားလို႕ ခဏေတာ့ေစာင့္ေနမိေသးတယ္ ဒါေပမဲ့မေျပာျပဘူး။ ‘ေကာင္းျပီေလ… မင္းအိမ္လိပ္စာကိုေျပာဦးမွေပါ့ အဲဒါမွ ငါမင္းအိမ္ကိုလိုက္ပို႕လို႕ရမွာဗ်’

သူ႕မ်က္ႏွာက ေလွာင္တဲ့အသြင္နဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို အိမ္လိပ္စာတစ္ခုေျပာျပတယ္။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႕အိမ္ရွိရာကို ေမာင္းထြက္ခဲ့ရ ေတာ့တာေပါ့ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကိုစကားစျမည္အခ်ိဳ႕ေျပာဖို႕ေတာ့ၾကိဳးစားပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ တုံဏွိဘာေ၀ ခပ္ဆိတ္ဆိတ္ဆက္ဆံ ေျပာဆိုတတ္သလိုျဖစ္ေနေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း အရွံဳးေပးျပီး ကားေရဒီယိုကိုဖြင့္ကာ သီခ်င္းနားေထာင္ျပီးသာ ေမာင္းလိုက္ပါေတာ့ တယ္။

သူတို႕အိမ္ေရွ႕ကိုလည္းအေရာက္ ကားစက္သပ္လိုက္ျပီးေနာက္ ‘မင္းေျပာတဲ့လိပ္စာအတိုင္းေတာ့ေရာက္ျပီ…ေက်ာင္းကေန ဘတ္စ္ စီးျပီးျပန္မယ္ဆိုရင္ မင္းေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ေစာင့္ေနရဦးမွာေနာ္’ လို႕ကၽြန္ေတာ္ေျပာမိလိုက္တယ္။

‘ဟုတ္တယ္ေလ…အဲ့ဒီေတာ့ မင္းဘာလိုခ်င္လို႕လဲ?’ သူ ကားထဲကမထြက္ခင္ စကားတစ္ခြန္းေတာ့ျပန္ေျပာပါတယ္။

‘မင္း….ဘာေတြေျပာေနတာလဲကြ’

‘မင္း -ီးကို -ုပ္ေပးရမလား? မင္း -ဥကို လ်က္ေပးရမွာလား? ဒါမွမဟုတ္ -င္ခံေပးရမလား မင္းကို?’

‘Wow!! ေျဖးေျဖးေျပာပါ ေဘာ္ဒါရ။ တစ္ခုမွ ငါမလုပ္ခ်င္ပါဘူး။ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ ငါတစ္ခါမွ အေတြ႕အၾကံဳမရွိဘူး’ ကၽြန္ေတာ္ ႏႈတ္ဆြံ႕သြားမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းကေန အိမ္ျပန္ဖို႕ ကားၾကံဳလိုက္ခဲ့ဖို႕ေခၚတာကို သူနဲ႕လိင္ဆက္ဆံဖို႕ ခြင္(ဂြင္) ဖန္တယ္လို႕မ်ား သူထင္သြားသလားမသိဘူးဗ်ာ။

‘အာ ဟာ…ဟုတ္ပါျပီ။ ခင္ဗ်ားနဲ႕ အျခားငနဲေတြလည္း အဲ့လိုအျမဲေျပာတာပဲ ေစာ္ေတြနဲ႕ဘယ္လိုစြံတာ ဘယ္ေလာက္ေပြးခဲ့တာေတြ။ ျပီးေတာ့ ေနာက္ကြယ္လည္းက်ေရာ ငါ့လိုလူေတြကို ေဆာ္ခ်င္ျပန္ေရာ’

ကၽြန္ေတာ္နည္းနည္းေတာ့ေတြေ၀သြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေဘာလံုးကစားေဖာ္ကစားဖက္ေတြထဲက ဘယ္ငနဲေတြကမ်ား ေဂးလို႕ သူတို႕သိေနတဲ့လူနဲ႕ ေပ်ာ္ပါးၾကပါလိမ့္။ ျပီးေတာ့ လိင္ဆက္ဆံၾကတာဆိုတာ…?

‘နားေထာင္…ခင္ဗ်ား က်ဳပ္ကို မခ်ခ်င္ဘူးဆိုရင္ အိမ္ေပၚတက္ေတာ့မယ္’ သူ ကားေပၚကေနစဆင္းဟန္ျပဳျပီ။

‘ေစာင့္ပါဦး!!’ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕လက္ကိုလွမ္းဆြဲျပီးတားလိုက္မိတယ္။

‘ေတြ႕လား က်ဴပ္သိပ္ပါတယ္ ခင္ဗ်ားလည္း ခ်ခ်င္ေနတယ္ဆိုတာ။ ခင္ဗ်ားတို႕အသင္းသားငနဲေတြအားလံုးကအဲ့လိုပဲ’ သူ႕ဦးေခါင္းကို အသာခါရမ္းျပီးေျပာပါတယ္။

 ‘အာ…အဲ့လိုမဟုတ္ မဟုတ္ပါဘူးကြ။ ငါ..ငါက မင္းနဲ႕ဘယ္သူေတြပတ္သက္ျပီးျပီလဲ လိင္ဆက္ဆံျပီးျပီလဲ သိခ်င္ရံုေလးပါ’ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို ငထူးပဲဆိုတဲ့အၾကည့္နဲ႕တစ္ခ်က္ၾကည့္ျပန္ေရာ။ သူ သက္ပ်င္းတစ္ခါခ်လိုက္ျပီးေနာက္ သူ႕အိမ္ထဲကို၀င္သြားေတာ့တယ္။

ကၽြန္ေတာ္လည္း ကားကိုေသာ့ပိတ္ျပီး သူ႕ေနာက္ကေန ခပ္သြက္သြက္လိုက္သြားမိပါတယ္။ ကားပါကင္ထဲသြားမထိုးဘဲ သူတို႕တိုက္ေရွ႕ မွာ ရပ္ထားခဲ့မိေပမယ့္ ျပန္ျပင္ဖို႕မၾကိဳးစားဘဲ လိုက္သြားမိတာပါ။ သူ႕အိမ္က ေတာ္ေတာ္ၾကီးတာပဲဗ်။ ဟိုးႏွစ္အေတာ္ၾကာၾကာက ေဆာက္ခဲ့တဲ့ အိမ္ဒီဇိုင္းတစ္ခုပါပဲေလ။ အခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာေတာင္ ျပင္ဆင္ဖို႕လိုေနတာေတြ႕ရေပမယ့္ အားလံုးျခံဳၾကည့္ရင္ ေတာ္ေတာ္ မိုက္ပါတယ္ဗ်။

အတြင္းထဲကို၀င္လိုက္သြားျပန္ေတာ့ ဗီနီဂါအနံ႕ခပ္ျပင္းျပင္းကို ရုတ္တရက္ ကၽြန္ေတာ့္ႏွာေခါင္း၀ယ္ ရွဴရႈိက္မိရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အိမ္မၾကီးထဲ ဦးတည္မသြားၾကဘဲ ေျမေအာက္ခန္းလို ေအာက္ဖက္နိမ့္သြားတဲ့အခန္းစီ ဦးတည္သြားၾကပါရဲ႕။ သူ႕အခန္းက အေပၚထပ္ မွာမဟုတ္ဘူးထင္ပါတယ္။

‘က်ဳပ္ အေမက ပရိေဘာဂေတြကို သန္႕ရွင္းေရးလုပ္တဲ့အခါ ဗီနီဂါကိုသံုးတာေလ’ သူကရွင္းျပပါတယ္။ ဘာလို႕သံုးတာလဲလို႕ သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ေမးမိေတာ့မလိုပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါက သိပ္ျပီးအေရးပါတဲ့ကိစၥမွမဟုတ္တာဘဲ။ ဒါေၾကာင့္ သူလွမ္းသြားတဲ့ေနာက္လိုက္သြား ရျပီး သူ႕အခန္းထဲကို လိုက္၀င္သြားလိုက္ပါတယ္။ သစ္သားဘီရိုခပ္ျမင့္ျမင့္မွာ သူ႕တစ္ကိုယ္ေရအ၀တ္အစားေတြကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ခ်ိတ္ဆြဲ ထားတာကိုေတြ႕ရေသးတယ္ဗ်။ 

‘ဒီ စားပြဲေလးကမိုက္တယ္ေနာ္’ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ခုတင္ေဘးက စားပြဲခံုခပ္ဆန္းဆန္းေလးကိုညႊန္ျပရင္းေျပာလိုက္တာပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ အခန္းက ေတာ္ေတာ္ၾကီးတာပါပဲ။ ေရခ်ိဳးခန္းပါတယ္ အ၀တ္လဲခန္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႕အခန္းနဲ႕ယွဥ္လိုက္ရင္ ကေလးအခန္းနဲ႕ လူၾကီးအခန္းႏႈိင္းယွဥ္မိသလိုျဖစ္ေနေရာ။ သူ႕အိပ္ယာေပၚ ပစ္လွဲလိုက္ျပီးေနာက္ ေျခအိတ္ေတြ ရွဴးဖိနပ္ေတြကို ၾကမ္းျပင္ေပၚ သူကန္ထုတ္ပစ္လိုက္တယ္ေလ။

‘ေဟး…ငါ့ေကာင္’ ကၽြန္ေတာ္စကားေျပာဖို႕စလိုက္တယ္။

‘ထားလိုက္စမ္းပါကြာ….က်ဳပ္သက္ေသာင့္သက္သာေနပါရေစ။ ဘာလဲ ကိုယ့္အခန္းထဲကိုယ္ ဖိနပ္ေတြ ရွဴးေတြဒီလိုမခၽြတ္ရ ေတာ့ဘူးလား?’

‘အာ…ဟုတ္ပါတယ္…ေဆာရီး…ငါ ဒီကိုလိုက္လာတာ လိင္ကိစၥအတြက္မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာေအာင္ေျပာမလို႕ပါကြ’

‘ကဲ ဒါဆိုလည္း မင္းေျပာလက္စကို ဆက္ေျပာ’ သူ ခုတင္ေပၚမွာ တစ္ဖက္လွိမ့္လိုက္ျပီး စားပြဲေပၚက သူ႕Laptop computer ကိုဆြဲယူ လိုက္တယ္ဗ်။ သူေျပာတုန္းက ဂရုမထားမိတဲ့ သူ႕ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းကို ဂ်င္းေဘာင္းဘီခပ္ၾကပ္ၾကပ္ထဲမွာ ဖုေဖာင္းအိစက္စြာေတြ႕ လိုက္ရတယ္။ ခပ္ေလ်ာေလ်ာျဖစ္ေနတဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ခါးအစပ္က အေျမွာင္းေလးက …အာ…ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းကိုရမ္းလိုက္ပါရဲ႕။ ခပ္ကဲကဲ ငနဲေတြကို ၾကည့္ရင္း ဘာမွန္းမသိ စိတ္ထန္လာတာ အခုျဖစ္ရျပန္ျပီ။

‘ဒီမွာ ခင္ဗ်ား အသင္းေဖာ္ေတြထဲက တစ္ေယာက္နဲ႕ပတ္သက္ျပီး ျပစရာရွိတယ္’ သူ ကၽြန္ေတာ္ထိုင္ေနတဲ့ ခုတင္အစပ္ကိုတိုးလာပါ တယ္။

သူ ဖိုင္အနည္းငယ္ကိုဟိုသည္ဖြင့္ရွာေနတယ္။ အာ…သူနဲ႕ကၽြန္ေတာ္ နီးကပ္လြန္းျပန္ေတာ့ သူ႕ကိုယ္ေငြ႕ေႏြးေႏြးဟာ ကၽြန္ေတာ့္အနား ကို ရိုက္ခတ္ေနသလိုျဖစ္ေရာ။ သူ ဗီဒီယိုတစ္ခုကို ကလစ္ႏွိပ္ျပီး စဖြင့္လိုက္တယ္။ ေတာ္ေတာ္ရင္းႏွီးတဲ့အသံက ကၽြန္ေတာ့္ကို အေတြး ကမၻာထဲကဆြဲထုတ္လိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ပံုရိပ္ႏွစ္ခုကို ျမင္ရတယ္ ေပၚလာတယ္ေလ။ သူတို႕ဘာေတြေျပာေနလဲ ကၽြန္ေတာ္မေျပာ ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ နည္းနည္းၾကီးတဲ့ ပံုရိပ္ရွင္က ေတာ္ေတာ္ရင္းနီးတာပဲ။ အနီးကပ္ပံုရိပ္ေပၚလာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဆတ္ကနဲတုန္ကာ လန္႕သြားရပါတယ္။ ေသခ်ာသြားေအာင္ ေမာ္နီတာနား ေနာက္တစ္ၾကိမ္တိုးကပ္ၾကည့္မိပါရဲ႕။ ဒါ ဒါ….ပီတာၾကီးဗ်!! ကၽြန္ေတာ္ယံုေတာင္ မယံုႏိုင္ဘူး။ ပီတာၾကီးဆိုတာကလြဲလို႕ သိပ္ေတာ့မသိေသးဘူး ဘာလုပ္ေနတယ္ဆိုတာ…အာ…သူ႕ေရွ႕က ဖင္ေျပာင္ၾကီးက ဗီဒီယိုကင္မရာထဲ ရွင္းကနဲေပၚလာတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ သူတို႕ဘာေျပာေနလည္းသဲကြဲေအာင္ ကြန္ပ်ဴတာနားတိုးကပ္ကာ နားေထာင္မိပါတယ္။ အသံေတြက ခပ္ရွင္းရွင္းမၾကား ရေပမယ့္ ပီတာၾကီး သူ႕အ၀တ္ေတြစခၽြတ္တာကိုျမင္လိုက္ရပါေရာ။ ႏွစ္ေယာက္သား အိပ္ယာေပၚလဲက်သြားၾကတယ္ဗ်။ ေယာက္်ား ပီသ ေတာင့္ေျဖာင့္ေသာ မိန္းကေလးေတြရဲ႕အသည္းေက်ာ္ ပီတာရဲ႕ ငပဲၾကီးကို ဆံပင္ခပ္နက္နက္နဲ႕ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က -ုပ္ေပးေန ျပန္တယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ဆက္ျပီးၾကည့္ေတာ့မၾကည့္ခ်င္ပါဘူး စပိုင္လုပ္ေနသလိုခံစားရတယ္ေလ။ ႏွစ္အေတာ္ၾကာၾကာကတည္းက ပီတာ အ၀တ္မပါ တာကို ကၽြန္ေတာ္ျမင္ခဲ့ဖူးပါတယ္ ဒါေပမဲ့ အခုလိုျမင္ရျပန္ေတာ့ စိတ္ထဲမွာ မရိုးမရြခံစားရသလိုပါပဲ။ ငနဲတစ္ေပြနဲ႕ဆံုျပီး သာယာေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္အင္ကိုေငးၾကည့္ေနမိပါတယ္။ အကုန္ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျမင္ကြင္းက်ယ္မျမင္ရေပမယ့္ Screen ေပၚကေပၚသမွ် ေသခ်ာျပဴးျပဲၾကည္ရတာေပါ့။ ပီတာ ၾကည့္ရတာ တကယ္ႏွစ္ျခိဳက္တဲ့ လုပ္ရပ္တစ္ခုကို ျပဳလုပ္ေနသလိုမ်ိဳးပဲဗ် အလားတူ ကၽြန္ေတာ့္ေပါင္ ၾကားက ညီဘြားကလည္း ေခါင္းတျငိမ့္ျငိမ့္နဲ႕။ အျခားလူရွိေနတာကို ေရာင္ရမ္းျပီး ေပါင္ျခံကို တစ္ခ်က္ ကၽြန္ေတာ္ကုတ္လိုက္မိေသး တယ္။

မ်က္ေတာင္တစ္ခ်က္ခပ္ျပီး screen ကိုျပန္အၾကည့္မွာေတာ့ ျမင္ကြင္းကေျပာင္းသြားျပီ။ ခုတင္ေစာင္းမွာ လက္ေထာက္ျပီး ခပ္ကုန္းကုန္း လုပ္ေနတဲ့ ငနဲေနာက္မွာ ပီတာ၀င္ရပ္လိုက္ျပီး သူ႕ငပဲၾကီးနဲ႕ ကလိေနတယ္။ အာ…ပီတာ့ ဟာၾကီးက မေသးဘူး အၾကီးၾကီးပဲဗ်ာ။ သူတို႕ ဘာေတြေျပာေနၾကတယ္ေတာ့ ေသခ်ာမၾကားရဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ အေသအခ်ာၾကားေနရတာကေတာ့ ပီတာရဲ႕ ၀မ္းေခါင္းသံပါ ညည္းညဴ သံႏွင့္အတူ သူ႕တင္သားဆိုင္ေတြကို က်စ္က်စ္ျပီးေဆာင့္ေနတာကိုပဲျမင္ရတယ္။ မသိမသာ ကၽြန္ေတာ့္ေဘာင္းဘီအပါးေပၚကေန ငပဲကို အသာအယာပြတ္သပ္မိပါရဲ႕။ ဗီဒီယိုကို အာရံုစိုက္တာမ်ားျပီး မသိစိတ္နဲ႕အတူ လက္ကေရာက္ေရာက္သြားတယ္ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ငပဲက ေတာ္ေတာ့္ကိုမာေတာင့္ျပီးေထာင္ေနျပီ သိသိသာသာကိုျဖစ္ေနတာ။ သူငယ္ခ်င္းၾကီး စက္ေသနတ္ပစ္တဲ့အတိုင္း ေရွ႕ကငနဲကို အသားကုန္ေကၽြးေနတာကိုၾကည့္ရင္း စိတ္ထန္သထက္ထန္လာတယ္ဆိုပါေတာ့။ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ ေရွ႕ကငနဲရဲ႕ မိန္းေမာသံ ေအာ္ညည္းသံကိုၾကားရပါတယ္။ 

ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲ့လိုငနဲမ်ိဳးကို အသားကုန္ေအာ္ေအာင္လုပ္ႏိုင္မလားဘဲ။ အိုး….ပီတာ ခႏၶာကိုယ္ ဆတ္ကနဲတုန္သြားသလို ပါးစပ္က ‘အာ…..အ…Shit!!’ ဆိုတဲ့အသံနဲ႕အတူ သူ႕ဆီးစပ္နဲ႕ ေရွ႕ကငနဲတင္ပါးေတြကပ္ကပ္သြားတယ္။ ဒီတစ္ခါ ေတာ့ အေသအခ်ာရွင္းရွင္းလင္းလင္းၾကားလိုက္ရတာက ‘AHH ….Fuck Me!! မခၽြတ္နဲ႕အတြင္းထဲမွာပဲျပီးလိုက္’ဆိုတဲ့အသံ။

အခုမွ ပီတာက သူ႕ဖင္ထဲပန္းထည့္ေနတာလား….ဖင္ထဲပန္းထည့္တဲ့ ခံစားခ်က္ကို ဘာေၾကာင့္ၾကိဳက္ျပီးေတာင္းဆိုရတာပါလိမ့္။ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ေတြ တကယ္ထန္ေနျပီ ဘယ္လိုမွထိန္းမရေတာ့ဘူးဗ်ာ 4^th of July ဒံုးပ်ံၾကီးအတိုင္းပါပဲ။ ဗီဒီယိုက ပီတာနဲ႕ ေရွ႕ကငနဲ အိပ္ရာေပၚပစ္လွဲျပီး အေမာေျဖတာနဲ႕အဆံုးသတ္သြားတယ္။ ခဏေနေတာ့ ပီတာ အိပ္ရာေပၚကေနဆင္းသြားေရာ။ အိပ္ရာေပၚက ငနဲ က ေပ်ာ့ဖတ္ဖတ္ျဖစ္ေနတဲ့ သူ႕ငပဲၾကီးတရမ္းရမ္းနဲ႕ကင္မရာရွိရာကို လွမ္းလာတာမွာ သူ႕ဗိုက္သားနဲ႕ဆီးခံုေပၚ၀ယ္ သုက္ရည္ေတြက ေဖြးေနပါရဲ႕။

အိပ္ရာေပၚတေစာင္းလွဲေနတဲ့ အမည္မသိသူကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လုိက္ျပီး ‘ဒါ ဒါ ငါ့သူငယ္ခ်င္း ပီတာ တကယ္ၾကီးလာ?’ ေမးလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သိေတာ့သိေပမယ့္လည္း ေသခ်ာေအာင္ျပန္ေမးတဲ့အသြင္နဲ႕ေမးမိျခင္းပါ။

‘အင္းဟုတ္တယ္….က်ဳပ္ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႕ သူ႕-ီးကိုညွပ္ျပီးဆြဲ-ုပ္တာ အရမ္းေကာင္းတယ္တဲ့….အျခား ခင္ဗ်ားသူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္ ေလာက္ကလဲ အဲ့လိုေျပာၾကတာပဲ။ သူတို႕နဲ႕ရိုက္ထားတဲ့ ဗီဒီယိုေတြရွိေသးတယ္ ခင္ဗ်ားၾကည့္ခ်င္ရင္ျပမယ္ေလ’ သူ ကၽြန္ေတာ့္ကိုျပံဳး ၾကည့္ျပီးေျပာတယ္။ အာ….ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲကခံစားခ်က္ေတြကို မထိန္းႏိုင္ဘဲ တစ္ဘက္သားရိပ္မိသြားရေလာက္ေအာင္ျဖစ္ပ်က္တာ ပထမဆံုးအၾကိမ္ပါပဲ။ သူ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကို အငိုက္ဖမ္းႏိုင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ေပါင္ျခားကငပဲၾကီးကလည္း အဲ့ဒီသတင္းေပးခ်က္က မွန္ကန္ေၾကာင္း ေထာက္ခံေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ေတြက ေ၀ခြဲမရ ဟိုသည္ျဖစ္မိသလို ႏွာစိတ္ကလည္းထန္ေနတဲ့အျပင္ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဘာေၾကာင့္မေျပာျပခဲ့တာလဲ ေဒါကန္သလိုလဲျဖစ္မိပါေရာ။ ဒါေပမဲ့ နည္းမွားလမ္းမွားပဲေျပာေျပာ သူတို႕လိုပဲ ထန္ေန တဲ့စိတ္ကိုေလ်ာ့ခ်င္ေနသလား?

ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ့္စိတ္ကိုကိုယ္ဆန္းစစ္ေနစဥ္မွာပဲ မတ္ေထာင္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ငပဲကို လက္တစ္ဘက္က ဆုပ္ကိုင္လိုက္တာကို ခံစား လိုက္ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကို တည့္တည့္ၾကည့္ေတာ့ သူက ခနဲ႕တဲ့တဲ့ျပံဳးပါေရာ။

‘ခင္ဗ်ား ဘာေျပာတယ္ဆိုတာ က်ဳပ္သိတယ္…ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ားၾကည့္ရတာ လက္သမားလုပ္ေနရတာကိုပိုသေဘာက်ေနပံုပဲ’ အာ…သူ ကၽြန္ေတာ့္ ငပဲကိုေဘာင္းဘီအေပၚကေန အထက္ေအာက္ပြတ္သပ္ေပးရင္း အျခားလက္တစ္ဖက္က အိပ္ယာေပၚကိုထိုင္ခ်လိုက္ဖို႕ ညႊန္ပါတယ္။ အဲ့ေတာ့လည္း ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ယာေပၚလွဲလိုက္ေပမယ့္ ေျခေထာက္ေတြကေတာ့ တြဲေလာင္းခ်ထားဆဲ။

ကၽြန္ေတာ့္ ေဘာင္းဘီဇစ္ေလးကို သူဆြဲဖြင့္လိုက္ေတာ့ ဆတ္ကနဲ၀င္လာတဲ့ ေလေအးေအးကိုခံစားလိုက္ရတဲ့ ဖီလင္က ၾကက္သီးထမိ ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေတြးထင္ေနတာေတြကို စကၠန္႕ပိုင္းေလာက္ေတာ့ရပ္တပ္လိုက္ပါရဲ႕။ ဒါ..ဒါ ကၽြန္ေတာ္ လိုခ်င္ေနတာ လုပ္ခ်င္ေန တာအမွန္ပဲလား? အာ…သူစိမ္းတစ္ေယာက္နဲ႕ ေသြးသားစက္ယွက္ခြင့္ေပးလိုက္ရေတာ့မွာလား?

‘ရွီး….အ’ငပဲေခါင္းကို ပူေႏြးစိုစြတ္တဲ့ လွ်ာဖ်ားေလးက ရစ္ပတ္ျပီး ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႕၀န္းရံလိုက္တာကိုခံစားလိုက္ရပါတယ္။ 

ခပ္ကုန္းကုန္း ျဖစ္ေနတဲ့ သူ႕တင္သားဆိုင္ေတြက တကယ္…အာ….ရွီး…ေျဖးေျဖး…အ။

Alex Aung (19 Nov 2014)