မိႈင္းညိဳ႕ညိဳ႕ေကာင္းကင္က မိုးရိပ္ဆင္ေနသည္မွာ ႀကာျပီျဖစ္သည္။ လက္ထဲမွ တာလီေခ်ာင္းမ်ားကို ေရတြက္ျပီးရမည့္ေငြကို စိတ္တြက္ တြက္ခ်က္ရင္း ျပန္ရမည္လား ေဝခြဲမရစြာ သူ ငိုင္ေနမိသည္။
" က်ားႀကီး ဘာေတြငိုင္ေနလဲကြ … "
သူႏွင့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ 'ေဇာ္ေဇာ္'က ပခံုးကို ရုတ္တရက္ ပုတ္ေမးလိုက္မွ အသိဝင္ရသည္။
" ျပန္ရင္ေကာင္းမလား စဥ္းစားေနတာပါ … "
"ေစာပါေသးတယ္ကြာ … "
" ငါ့သား ေနသိပ္မေကာင္းလို႔ ေဇာ္ေဇာ္ … "
"ဂ်ိမ္းးး! "
သူ႔ စကားအဆံုး မိုးျခိမ္းသံတစ္ခ်က္ေႀကာင့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ဒုန္းဒုန္းခ်လိုက္မိသည္။
" ငါ ျပန္ေတာ့မယ္ကြာ … "
နံရံတြင္ ခ်ိတ္ထားေသာ ထမင္းဗူးထည့္ထားသည့္ လြယ္အိတ္ညိဳက်င္က်င္ အႏြမ္းေလးကို ျဖဳတ္လြယ္လိုက္ျပီး တာလီေခ်ာင္းေလးေတြကို က်စ္က်စ္ဆုပ္ရင္း သူ႔ေျခလွမ္းမ်ားဦးတည္ရာကား အလုပ္သမားေခါင္း ကိုေက်ာ္ႀကီး ဆီသို႔ … ။
" က်ားႀကီး ျပန္ေတာ့မယ္လားဟ … "
"ဟုတ္ကဲ့ ကိုေက်ာ္ႀကီး က်ြန္ေတာ့္သား သိပ္ေနမေကာင္းလို႔ ေဆးခန္းသြားမလားလို႔ဗ်ာ "
သူ ကမ္းေပးလိုက္ေသာ တာလီေခ်ာင္းမ်ားကို ေရတြက္ရင္း ကိုေက်ာ္ႀကီးက ကြမ္းခ်ိဴ းတက္ေနေသာ သြားက်ဲႀကီးမ်ားေပၚေအာင္ သေဘာက်စြာ ျပံဳးေလသည္။
" ဒါ ဒီေန႔အတြက္ က်ားႀကီး … "
ကိုေက်ာ္ႀကီးဆီက ေန႔တြက္ပိုက္ဆံထုတ္ျပီး ျပန္လာေတာ့ မိုးက ဖြဲဖြဲေလးပင္ ရြာေနေလျပီ။
ဖ်ားေနေသာ သားက ဂ်ီမ်ားေနေလမလား ေတြးမိ ေတာ့ သူ႔ေျခလွမ္းေတြ ပို၍သြက္လာသည္။ ျပီးေတာ့ ေဝက မိုးရြာလ်ွင္ ေႀကာက္တတ္ အားငယ္တတ္သည္ေလ။ အိမ္ အျမန္ေရာက္ခ်င္လွျပီေလ … ။
" အီးးးး ေဖႀကီး ေဖႀကီး … "
" သားရယ္ ေဖႀကီးက အလုပ္သြားတယ္ေလ "
အိမ္ေပါက္ဝမွပင္ သားရဲ႕ငိုသ၊ံ ေဝရဲ႕ေခ်ာ့ေမာ့သံ ကိုႀကားရသည္။ သူ အိမ္ထဲအေျပးဝင္လိုက္ရင္း -
" သားေရ ေဖႀကီးျပန္လာျပီ … "
" အယ္ … အကို အေစာႀကီး … "
"ဟုတ္တယ္ေဝ ဒီေန႔ ေစာျပီးျပန္လာခဲ့လိုက္တာ ၊
လာပါဦး သားရဲ႕ … "
သားက သူ႔ကိုျမင္လိုက္ရ၍ အငိုရပ္သြားေသာ္လည္း အဖ်ားသြားအရွိန္ႏွင့္ မ်က္ႏွာေလးကႏြမ္းကာ ညိဳေနသည္။ သားကို ရင္ခြင္ထဲ ေပြ႔ခ်ီျပီး နဖူးကိုစမ္းမိေတာ့ သားရဲ႕ကိုယ္ပူေငြ႔သည္ သူ႔ရင္ထဲထိ ဝင္လာသလို … ။
" ေဆးခန္းသြားရေအာင္ ေဝရယ္ … သား ကို အကို မႀကည့္ရက္ေတာ့ဘူး … "
" လမ္းထိပ္ကြမ္းယာဆိုင္က စိန္လက္မေလး တိုက္ထားပါတယ္ အကိုရယ္ … ေပ်ာက္သြားမွာပါ ၊ ျပီးေတာ့ လကုန္ရက္ေလ … "
ေဝ ဘာကိုဆိုလိုသည္ကို သူနားလည္ပါသည္။ ဆန္ပြဲရံုမွ ေန႔စားအလုပ္သမားတစ္ဦးအဖို႔ လကုန္ရက္ဆိုတာ လခထုတ္ရက္မဟုတ္။ အိမ္လခ ေပးရမည့္ရက္။ သားေလး ေဝဒနာခံစားေနရသည္ကိုလည္း သူ မႀကည့္ရက္ေခ်။
" အိမ္လခ ဖယ္ထားတဲ့ ေငြ ယူခဲ့လိုက္ပါေဝ ၊ ေဆးခန္းသြားရေအာင္… "
ေဝ့ ထံမွ သက္ျပင္းခ်သံ သဲ့သဲ့ထြက္လာသည္။
" အကို အိမ္လခေငြမယူပဲ ဟို စုဗူးေလးကိုပဲ … "
" ေတာ္ေတာ့ေဝ အဲဒီစုဗူးကို ဘယ္ေတာ့မွ ဘာအေႀကာင္းနဲ႔မွ မထိပါနဲ႔ေဝ အိမ္လခေငြပဲ ယူခဲ့လိုက္ပါ … "
ေဝ အိမ္ခန္းထဲဝင္သြားသည္။ သားက အဖ်ားရွိန္နဲ႔ သူ႔ရင္ခြင္ထဲ မွိန္းေနသည္။ အျပင္မွာမိုးကလည္း သည္းလာသည္။ မိုးစဲလ်ွင္ေတာ့ ေဆးခန္းသြားရ မည္။ သားကို ေႏြးေထြးသြားေစရန္ ပို၍ခပ္တင္းတင္းေပြ႔လိုက္မိသည္။ ေခါင္းေပၚ မိုးေရတစ္ေပါက္ယိုက်လာ၍ မိုးလြတ္ရာသို႔ မွိန္းေနေသာ သားမႏိုးေအာင္ အသာအယာေရႊ႔ထိုင္လိုက္ရသည္။ သူ႔ မ်က္ဝန္းက အိမ္ေခါင္မိုးမွ တေပါက္ေပါက္ယိုက်လာေနေသာ မိုးစက္ေပါက္မ်ားကို အေႀကာင္းမဲ့ ေငးေနမိသည္ … …။
----------------------------------------------------------
သားက အဖ်ားက်သြားျပီျဖစ္ေသာ္လည္း သူက ဖ်ားေနေလျပီ။ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ေဘာလံုးကေလး ျဖင့္ သားကေဆာ့ေနသည္။
" က်ားႀကီးေရ က်ားႀကီး … "
အိမ္နားမွ ေဒၚႀကီးေအးက အသံစာစာႏွင့္ ေအာ္ေခၚရင္း ဝင္လာသည္။ ျပီးေစ်းမွဝယ္လာေသာ သူမွာလိုက္သည့္ အဖ်ားေပ်ာက္ေဆးကဒ္ကို ေစ်းျခင္းထဲမွ ထုတ္ေပးသည္။
"ဘယ္လိုေနေသးလဲ က်ားႀကီး …"
" မိုးမိသြားလို႔ ရိုးရိုးဖ်ားတာပါဗ်ာ ၊ ေဆးေသာက္လိုက္ရင္ သက္သာသြားမွာပါ "
" တုပ္ေကြးရာသီေနာ္ ဂရုလည္းစိုက္ဦး .."
"ဟုတ္သားပဲ အကိုရယ္ ဒီတစ္ေန႔ေတာ့ အိမ္မွာပဲ နားလိုက္ပါေနာ္ … "
အိမ္ထဲမွ ထြက္လာေသာ ေဝက သူ႔နဖူးကို စမ္းႀကည့္ရင္းေျပာေတာ့ သူ ျပံဳးမိသည္။
" ဟုတ္သားပဲ က်ားႀကီးရယ္ ေနမေကာင္းတဲ့အခါမ်ားေတာ့ နားစမ္းပါဦး … "
"မနားပါဘူး ေဒၚႀကီးေအးရယ္ တစ္ရက္အလုပ္မဆင္းရင္ တစ္ရက္လုပ္ခနာတယ္ဗ် … "
" ေဝေဝတို႕မ်ား အားက်ပါ့ေအ ၊ အရွာေကာင္း အေဖြေကာင္း အေသာက္အစားကင္းတဲ့ စပါယ္ရွယ္ ေယာက်ာ္းကိုရထားတာ တို႔မ်ားေတာ့ ပလိုင္းေပါက္နဲ႔ဖားေကာက္ေနရသလိုပါပဲေအ ၊အိမ္ကဟာႀကီးမ်ား က်ားႀကီးတစ္ဝက္ေလာက္ပဲသိစမ္းပါ ဘုရားစင္ေပၚတင္ျပီးကို ကိုးကြယ္ခ်င္စမ္းပါရဲ႕ ၊
ကဲ သြားမယ္ သြားမယ္ သင္းႀကီး ႏိုးလာလို႔ မေတြ႔ရင္ ေအာ္လား ဟစ္လား လုပ္ေနဦးမယ္ "
သူ႔ဝသီအတိုင္း အသံတစာစာႏွင့္ေျပာျပီး ေဒၚႀကီးေအးက ေစ်းျခင္းဆြဲကာ ေဘာက္ဆတ္ေဘာက္ဆတ္ ထထြက္သြားသည္ကို ေငးရင္း သူေရာ ေဝပါ ျပံဳးမိႀကသည္။ ေဒၚႀကီးေအး ေယာက်ာ္း ဦးေလးျမင့္မွာ အရက္ကိုေန႔ေရာ ညပါေသာက္သူျဖစ္ျပီး မူးလာသည့္အခါ မိန္းမကိုဂ်ီက်တတ္ေသးတာ။ တစ္အိမ္လံုးကို ေဒၚႀကီးေအးက ရွာေဖြေက်ြးေမြးေနရသူျဖစ္သည္။
သားသမီးမထြန္းကား၍ ေတာ္ ေတာ္ပါေသး။ ဘဝအဆန္ေတြသည္ တခါတရံေတာ့ ေျခကုန္လက္ပန္းက် ေမာဟိုက္ ခ်င္စရာေကာင္းလြန္းလွသည္ မဟုတ္လား။
" အကို ထမင္းေႀကာ္ရျပီ စားေတာ့မလားဟင္ "
"အင္း စားတာေပါ့ ေဝ သားကိုပါေခၚ … "
ထမင္းေႀကာ္စားျပီး အလုပ္သြားဖို႔ျပင္သည္။
" အကို ေဆးေသာက္ဦးေလ "
ေဝ ခပ္ေပးေသာ ေရေအးေလးႏွင့္ ေဆးေသာက္ကာ သနပ္ခါးေရက်ဲေလးျဖင့္ ႏုမြတ္ေနေသာ ေဝ့ ပါးကို နမ္းမိေတာ့ - " အာာ အကိုေနာ္ ကေလးနဲ႔" ဟု ဆိုကာ ေဝက ရွက္ေသြးျဖာေသးသည္။
သားက ရယ္ေနသည္။ ရယ္ေနေသာ သားပါးကိုနမ္းေတာ့ အူယား၍ပဲလားထင့္ သားက တခစ္ခစ္ရယ္ေလ သည္။ ေဝႏွင့္သားရဲ႕ အျပံဳးေတြသည္ သူ႔ရဲ႕ တစ္ေန႔စာ ခြန္အားပဲျဖစ္သည္။ ခြန္အားကိုသံုး၍ ေငြရွာရေသာ သူ႔အတြက္ ထိုအျပံဳးမ်ားသည္ အေမာေျပ အားရွိေစခဲ့သည္။ ဒီဘဝေလးကို သူ မက္ေမာသည္။ ခ်စ္သည္။ ခင္တြယ္သည္ေလ … ။
----------------------------------------------------------
စုဗူးေလးကို လႈပ္ႀကည့္မိသည္။ 'ဂေလာက္! ဂေလာက္!' ဟူေသာ အသံေလးမ်ားက နားဝင္ခ်ိဳလြန္းလွသည္။ ေဝက သူ႔ကိုျပံဳးႀကည့္သည္။ ဒီ စုဗူးေလးစတင္အသက္ဝင္လာသည့္ရက္ကို သူ ျပန္ေတြးေန မိသည္ … ။
တစ္ရက္ အိမ္ေပါက္ဝတြင္ ေဆာ့ကစားေနေသာ သားက " ေဖႀကီး ေဖႀကီး " ဟု ေအာ္ကာ သူ႔ဆီကို ေျပးလာသည္။ သူ႔လက္ကိုဆြဲကာ အိမ္ဝဆီသို႔ လက္ညိွဳးထိုးျပသည္။ ကိုရင္ငယ္ေလးတစ္ပါး သူတို႔အိမ္ဝတြင္ ဆြမ္းခံရပ္လာျခင္းပင္။ သားအတြက္ ကိုရင္ငယ္ေလးသည္ အထူးအဆန္းျဖစ္လို႔ေနပံုပင္။
" ေဝေရ ဆြမ္းေတာ္ … " ဟု အိမ္ထဲတြင္ခ်က္ျပဳတ္ ေနသည့္ ဇနီးသည္ကို ေအာ္ေျပာကာ တစ္ဆက္ တည္း သားကိုလည္း -
" အဲဒါ ကိုရင္ေလးလို႔ေခၚတယ္သားရဲ႕ လက္အုပ္ခ်ီ ရတယ္ "
ဟု ေျပာကာ သူ လက္အုပ္ခ်ီျပေတာ့ သားကပါ လက္အုပ္ခ်ီသည္။ ေဝ ဆြမ္းေလာင္းျပီး ကိုရင္ေလး ထြက္သြားသည္ထိ သားက စိတ္ပါဝင္စားစြာကို မ်က္စိတစ္ဆံုး ရပ္ေငးေနေလသည္။
" ေဖေဖ သား ကိုရင္ေလး လုပ္ခ်င္တယ္ "
သူေရာ ေဝပါ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ႀကည့္မိႀကသည္။ ေဝ့ မ်က္ဝန္းမွာ မ်က္ရည္ေတြရစ္သိုင္းလို႔။
" ေဖေဖ သား ကိုရင္ေလး လုပ္ခ်င္တယ္ "
သားက ျဖစ္ခ်င္ေနသည့္စိတ္ေဇာသန္စြာ ဒုတိယတစ္ခါထပ္ေျပာေတာ့မွ သူ အသိဝင္လာရသည္။
သား ပခံုးေလးကို က်စ္က်စ္ဆုပ္ရင္း ကတိေပးမိသည္။ ကတိေတြကို သူ လြယ္လြယ္မေပးတတ္။ ထိုေန႔ကေတာ့ သားကို ေလးေလးနက္နက္ ကတိေပးခဲ့ မိသည္။
"လုပ္ရမွာေပါ့သားရယ္ … ။ "
" ေဟးးးး ေဟးးးး ! ..."
သား မ်က္ႏွာက အေပ်ာ္ေတြျဖင့္ ခပ္ရႊင္ရႊင္ေလးျဖစ္သြားသည္။
" အကိုတို႔ ပိုႀကိဳးစားမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္ ေဝ ၊ သား ဆႏၵေလးကို အကိုျဖည့္ဆည္းေပးခ်င္တယ္၊ ဘဝမွာ တစ္ခါေတာ့ အကိုေရာ ေဝပါ ဘုရားဒါယကာ ၊ ဒါယိကာမေတြ ျဖစ္ခ်င္ေသးတယ္ ေဝ "
" ေက်းဇူးပါ အကိုရယ္ ေဝနဲ႔သားအေပၚမွာ ခင္ပြန္း ေကာင္း ဖခင္ေကာင္း ပီသေပးတဲ့အတြက္ပါ အကို"
သားေလးအသက္က အခုဆို ေျခာက္ႏွစ္စြန္းေနျပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း က်န္းမာေရးခ်ြတ္ယြင္းခ်က္ေႀကာင့္ ေက်ာင္းထား၍မျဖစ္။ သားကို သူႏွင့္ ေဝရဲ႕ မ်က္စိ ေအာက္မွာသာ အရိပ္တႀကည့္ႀကည့္ ႀကီးျပင္းေစ ခဲ့ရသည္။ သားက ရုတ္တရက္လန္႔သြားလ်ွင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ သူ စိတ္လႈပ္ရွားလြန္းေသာအခါပဲျဖစ္ျဖစ္ တက္ တတ္သည့္ေရာဂါရွိသည္။
ထိုညေနက သူ စုဗူးအနီေရာင္လွလွေလး ဝယ္လာခဲ့သည္။ သားကေမးေတာ့ -
" သားပဲ ကိုရင္ေလးဝတ္မယ္ဆို သားအတြက္ သကၤန္းေတြ၊ သပိတ္ေတြ ဝယ္ဖို႔ ဒီစုဗူးေလးထဲမွာ ေဖေဖကပိုက္ဆံေတြစု ေပးမလို႔၊ ဒီစုဗူးေလးျပည့္တဲ့အခါ သား ကိုရင္ေလးလုပ္လို႔ရျပီ " ဟု သူေျပာလိုက္ကတည္း သားက စုဗူးအနီေလးကို အရိပ္တႀကည့္ႀကည့္ ေပြ႔ေပြ႔ပိုက္ပိုက္ႏွင့္ ခင္တြယ္လြန္းလွသည္။
သားရဲ႕ဆႏၵကို ျဖည့္ဆည္းေပးခ်င္ ေဇာျဖင့္ သူ အလုပ္ႀကိဳးစားလုပ္ရ သည္။ သူ လည္း စုဗူးအနီေလးကို အျမန္ျပည့္ေစခ်င္လြန္းလွျပီ။ စိတ္ေဇာသန္လြန္း၍ပဲလား မသိ။ သားရဲ႕ ရွင္ျပဳအလႈဳပြဲေလးကို အိပ္မက္မ်ားပင္ မက္သည္။ သူက အလႈဳ႕ဒါယကာႀကီး အျဖစ္။ ေဝက အလႈဳဒါယိကာမႀကီးအျဖစ္။ သားေလးက ေမာင္ရင္ေလာင္းေလးအျဖစ္။ အိပ္မက္သည္ပင္ ခ်ိဳ ျမိန္လြန္းလွသည္ျဖစ္ျခင္း။
" ကဲ အကိုေရ အိပ္ေတာ့လို႔ေျပာေနတာကို စုဗူးႀကီးပိုက္ျပီး ျပံဳးျဖီးျဖီးႀကီးလုပ္ေနတယ္ … "
ေဝ့ရဲ႕ မ်က္ေစာင္းဖြဖြခ်ိတ္အေျပာေႀကာင့္ သူ မလံုလဲစြာ ခပ္ဟဟ တစ္ခ်က္ရယ္မိသည္္။ ရင္ခြင္ထဲက စုဗူးအနီေလးကို ေနရာတက်ျပန္ထားလိုက္သည္။ သူ႔ ရင္ထဲမွာေတာ့ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ပ်ားရည္ျမစ္ေလးက ျငိမ့္ျငိမ့္ေလး စီးဆင္းလို႔ … ။
----------------------------------------------------------
မ်က္စိေထာင့္စြန္းက အရိပ္တစ္ခုေႀကာင့္ သူမ်က္ႏွာ ပ်က္သြားသလို ေဝ့မ်က္ႏွာကလည္း ေဒါသရိပ္ႏွင့္ နီျမန္းလာသည္။ ထိုအရိပ္သည္ … … … ။
" အကို ျပန္ႀကရေအာင္ အကို … "
"ေႀသာ္ ေအး ေအး ျပန္တာေပါ့ "
ရပ္ကြက္ထိပ္ရွိ ဘုရားပြဲေစ်းေလးတြင္ ေဝႏွင့္သား အားေခၚျပီး ညဘက္ေလ်ွာက္ႀကည့္ေနသည့္အခ်ိန္ တြင္ ေဝေရာ သူပါ ထိုအရိပ္ကို ျမင္လိုက္ရျခင္းျဖစ္ သည္။ သားကေတာ့ ဘာမ်ွမသိရွာ။ ကေလးပီပီ ပြဲ ေစ်းတန္းျမင္ကြင္းမ်ားကိုေငးရင္း ေပ်ာ္ေနရွာသည္။
သူ မျမင္ခ်င္ေသာ ၊ ေဝ မုန္းတီးစက္စုပ္ေသာ ထိုအရိပ္သည္ သူတို႔ေနာက္တြင္ ကပ္ပါလာေနသည္ကို သူ လွည့္မႀကည့္ပါပဲ အတပ္သိပါသည္။ ေဝ့ ေျခလွမ္းေတြက ထိုအရိပ္ႏွင့္ ေဝးလိုေဇာျဖင့္ သြက္လြန္းလွသည္။ သူ လည္း ေဝးခ်င္လွပါသည္။ ဘယ္ေတာ့မွ မဆံုႏိုင္ေသာ ေဝးျခင္းမ်ိဳးျဖင့္ … ။
ထိုေန႔ညက ေဝေရာ သူပါ အေတြးကိုယ္စီျဖင့္ အိပ္မေပ်ာ္ပဲ တလူးလူး တလြန္႔လြန္႔ျဖင့္ ညကို ခက္ခဲစြာ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ႀကရသည္။
အိမ္ေပါက္ဝမွာပင္ ေဝ့ ရိႈက္သံသဲ့သဲ့ကို ႀကားရသျဖင့္ ေျခလွမ္းေတြကိုအသာရပ္လိုက္သည္။
" ညည္း ဒုကၡကလည္း မေသးပါ့လား ေဝေဝရယ္ ၊ ဒီတစ္ခါေပးလိုက္လို႔ျပီးသြားရင္ေတာ္ေသး ၊ အႀကိမ္ႀကိမ္ဆိုရင္ေတာ့ မလြယ္ပါဘူးေအ၊ ေထာင္ ဆိုတာႀကီးကလဲေအ ဒီလိုလူမ်ိဳး ျပန္လႊတ္ေနရေသး၊ တစ္သက္လံုးသာ ေထာင္ခ်ထားလိုက္ျပီးေရာ "
ေဒၚႀကီးေအး အသံကိုပါ ႀကားရေတာ့ ဘာဆိုတာ သူ သိလိုက္ျပီျဖစ္သည္။ အံကို ခပ္တင္းတင္းဖိႀကိတ္မိသည္။ လက္သီးကို က်စ္ေနေအာင္ဆုပ္ထား မိသည္။ ေသြးတို႔သည္ ဆူေဝလာရ၏ ။
" ဒီလိုေကာင္မ်ိဳးက ေဆးျပတ္လို႔ သူ ေငြလာေတာင္းတဲ့အခါ ေပးႏိုင္ရင္ေကာင္းတယ္ ၊ မေပးႏိုင္ရင္ လူကိုရန္ျပဳလာေရာ လူ႔အရိုင္းအစိုင္းေတြ၊ ခုပဲ ႀကည့္ေလ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ငါ အသံေတြႀကားလို႔ ေျပးလာလိုက္လို႔ မဟုတ္ရင္ ညည္းမလြယ္ဘူး ေဝေဝ "
' ေတာက္' အသံတိတ္ ရင္ထဲတြင္ခံျပင္းစြာ ေတာက္ ခတ္မိသည္။ ေဝ့ ကို သနားလြန္းလွသည္။
" အကို႔ကို ဒီအေႀကာင္းေတြျပန္မေျပာပါနဲ႔ေနာ္ ေဒၚႀကီးေအး အကို စိတ္ညစ္မွာစိုးလို႔ပါေနာ္ ၊ သူလည္း ထပ္ေတာ့ မလာေတာ့ေလာက္ပါဘူးေလ"
ေဝရယ္ …။ အခ်စ္ဆိုတာ မ်ွေဝခံစားျခင္းဆိုတာ ေဝ ေမ့ေနေလေရာ့သလားေလ။
" ေအးပါ ေဝေဝရယ္ မေျပာနဲ႔ဆိုလည္း မေျပာပါဘူး ေအ စိတ္ခ်ပါ ေလာကႀကီးကလည္းေနာ္ တခါတေလ ေျပာင္းျပန္နဲ႔ေဇာက္ထိုး ၊ ဖေအအရင္းက လူစိတ္မဲ႔ ဘာမွမဆိုင္တဲ့လူက … … ဟူး … ငါ ညည္းအစား ရင္ေမာလိုက္တာ ေဝေဝရယ္ … "
" ေဝ့ ကံေပါ့ေလ "
ေဝ့ ကို သနားစိတ္ျဖင့္ မ်က္ရည္လည္လာမိသည္။ ေျခသံမႀကားေအာင္ သူ႔ ေျခလွမ္းမ်ားက ျခံျပင္သို႔။
တစ္ေနရာရာတြင္ စိတ္တည္ျငိမ္သည္အထိ သူ သြားထိုင္ေနပါဦးမည္။ အရာရာကို ေမ့ပစ္သည္ထိ။
ေဝ့ကို ဘာမွမသိသလို ဟန္ေဆာင္ျပံဳးျပႏိုင္သည့္အခ်ိန္ထိ။
အရင္တုန္းက တာလီေခ်ာင္းေတြလက္နဲ႔မဆန္႔ေအာင္ အင္တိုက္ အားတိုက္ ထမ္းႏိုင္ ပိုးႏိုင္ ေသာ သူသည္ ယခုေတာ့ သတ္မွတ္ခ်ိန္မျပည့္ခင္ရသေလာက္ တာလီေခ်ာင္းေလးေတြကို ေငြျဖင့္လဲကာ အိမ္သို႔သာ အျမန္ျပန္တတ္လာသည္။ ေဝ ႏွင့္ က်န္းမာေရးခ်ဴ ခ်ာေသာ သားေလးကို သူ စိတ္မခ်။
ေဆးသမားမ်ား လာႏွိပ္စက္ေနေလမည္လား။ အလုပ္ လုပ္ေနရသည္မွာ ေနာက္ဆံတတင္းတင္း ျဖင့္ စိတ္ကမေျဖာင့္။ သူ မရွိသည့္အခ်ိန္ကို တစ္ဖက္က ေခ်ာင္းေနႏိုင္သည္ေလ။
ဒီရက္ပိုင္းေတြ ေဝ့ မ်က္ႏွာညိွဳးေနသည္ကို သတိထားမိသည္။ ေဝ့ ကို သနားစိတ္ႏွင့္ သူ မေမးျဖစ္သလို ေဝကလည္း သူ႔ကိုအားနာစိတ္ႏွင့္ တစ္ခြန္းမ်ွမေျပာေခ်။
" ျပန္ျပီလား က်ားႀကီးရ ဆန္ကား ေနာက္တစ္စီး ဝင္စရာရွိေသးတယ္ေလ မေစာင့္ေတာ့ဘူးလား "
" မေစာင့္ေတာ့ပါဘူးကြာ အိမ္မွာ မိန္းမက သိပ္ေနမေကာင္းလို႔ သြားျပီ "
" မင္းက အပူရွာတာကိုးကြ က်ားႀကီးရ ဟားး ဟားး"
လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားက သူ႔ကို ေျပာျပီး သေဘာက်စြာ ေအာ္ရယ္ေနသည္။ အပူ။ ေဝ ႏွင့္ သားကို ေတာ့ အပူ ဟု သူ တစ္ခါမ်ွ မေတြးဖူး။ ေဝႏွင့္ သားသည္ ေျခာက္ေသြ႔ေသာ သူ႔ ဘဝ၏ အိုေအစစ္ကေလးသာ။ မိဘမဲ့ တစ္ေကာင္ႀကြက္ ဘဝျဖင့္ ႀကီးျပင္းခဲ့ရေသာ သူသည္ သားေလးကို ပို၍စာနာစြာ သူ မရခဲ့သည့္ ဖခင္ေမတၱာေတြအျပည့္ေပးမိသည္။ ေဝ့ ဘဝရဲ႕ ကြက္လပ္ကေလးကို သူ ကိုယ္စြမ္းရွိသ၍ နားလည္မႈမ်ားျဖင့္ ျဖည့္စြမ္းခဲ့သည္။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္ နာက်င္ခဲ့ရေသာ ေဝ့ ဘဝေလးကို အရိပ္အျဖစ္ထီးမိုးေပးခဲ့သည္။ ေဆးမႈ ျဖင့္ ေဝ့ ေယာက်ာ္းေထာင္က်သြားေတာ့ ေဝ က်န္ခဲ့ သည္က ဗိုက္ က လြဲရင္ ဘာမ်ွမရွိ။ ေယာက်ာ္းရွိေန စဥ္းတုန္းကလည္း ကိုယ့္လက္ ကိုယ့္ေျခႏွင့္သာ ေဝ့ ခမ်ာ ရုန္းကန္ခဲ့ရရွာသည္။ ေဆးသမားဆိုတာ ယူျပီး အခ်ိန္ေႏွာင္းမွ သိခဲ့ရေသာ ေဝ့ အတြက္ ျဖစ္သမ်ွ ကို အံခဲ ခါးစည္းခံရံုသာ။ ဘယ္အလုပ္မွ လက္ေက်ာမတင္းသည့္အျပင္ မိန္းမရွာသည့္ေငြကို ပင္ ေဆးဖိုးအျဖစ္သံုးေသးသည့္ လူစားမ်ိဳး။ ေဝ့ကို သူ စေတြ႔ေတာ့ ေဝသည္ ဗိုက္ႀကီးတကားကားျဖင့္
လမ္းေဘးကြမ္းယာသည္မေလးျဖစ္ေနျပီ ။ ျမင္ျမင္ခ်င္း ဂရုဏာသက္စိတ္ျဖင့္ တစ္သက္လံုးက မစားခဲ့သည့္ ကြမ္းယာကို သူ စြဲစြဲျမဲျမဲစားတတ္လာခဲ့သည္။ သံေယာဇဥ္တို႔ရစ္ဖြဲ႔ျပီး နားလည္မႈေတြ မိုးကာ ေဝ ႏွင့္သူ ေပါင္းစည္းျဖစ္ခဲ့ႀကသည္။ ေျခာက္ေသြ႔ေသာ သူ႔ ဘဝတြင္ ေဝႏွင့္သားသည္ ပထမဆံုးေသာ ေမတၱာမိုးဦး မိုးစက္ေလးမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ အေတြးမ်ားျဖင့္ လမ္းေလ်ွာက္လာရင္း ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ႀကည့္မိေတာ့ ေနညိဳခ်ိန္ေလးက နီက်င္က်င္အေသြးအေမြးႏွင့္ လြမ္းစရာ ေကာင္း လြန္းလွသည္ … … … … … …။
----------------------------------------------------------
" ဟာာ ေပးစမ္းပါဟာ ငါ တကယ္လိုေနလို႔ပါ "
" အို မေပးဘူး မေပးဘူး "
"အီးးးး ေမေမကို မလုပ္ပါနဲ႔ မလုပ္ပါနဲ႔ … "
" ဟာ ေသာက္ေရးထဲ ဒီကေလးကတစ္ေမွာင့္ "
မဆူညံစဖူး ဆူညံေနေသာ သူ႔ အိမ္ကေလး။ ေဝ့ အသံ။ သားငိုသံတို႔ေႀကာင့္ ဆူေဝစိတ္နဲ႔ အိမ္ထဲ ေျပးဝင္မိသည္။ ျမင္ကြင္းက ဖရိုဖရဲႏိုင္လြန္းလွသည္။ ေဒါသက ငယ္ထိပ္တက္ေဆာင့္လာေခ်ျပီ။
" ေဟ့ေကာင္ ငါ့မိန္းမနဲ႔ ငါ့သားကိုမထိနဲ႔ …"
" ဘာ ဒါက မင္းမိန္းမနဲ႔ မင္း သား ဟုတ္လား ဟားး ဟားး ဟုတ္ပါျပီကြာ ဒါဆိုလည္း မထိပါဘူး ၊ ငါ့ကို ဒါေလးေတာ့ ခဏငွားလိုက္ကြာေနာ္ "
စုဗူးနီနီေလး။ သားက သူ႔စုဗူးေလးကို ႀကည့္ကာ ရိႈက္ႀကီးတငင္။ သူ မ်က္လံုးေတြျပာေဝသြားသည္။
"ေအး ဒါပဲရမယ္ … "
" ခြပ္ ! "
လက္သီးခ်က္ေႀကာင့္ ယိုင္ထြက္အသြား ေဘးက သစ္သားေခ်ာင္းျဖင့္ အဆက္မျပတ္ရိုက္ပစ္မိသည္။
"အကို ေတာ္ေတာ့ ေတာ္ပါေတာ့ ..."
နာက်င္စြာလူးလိွမ့္ေနေသာ မ်က္ႏွာအား စက္ဆုပ္စြာႀကည့္ျပီး သူ ရပ္လိုက္သည္။ ေဘးနားတြင္ က်ေနေသာ စုဗူးအနီေလးအားေကာက္ကာ ငို ေန ေသာ သားေလး လက္ထဲသြားထည့္ေပးမိသည္။
" သား မငိုနဲ႔ တိတ္တိတ္၊ တိတ္ေတာ့ေနာ္ သား၊
ေရာ့ သားစုဗူးနီေလး ..."
" အ ကို ! "
သားကို ေခ်ာ့ေမာ့ေနစဥ္ ေဝ့ရဲ႕ေအာ္သံ။ ႀကားဖူးသမ်ွေသာ ေဝ့ရဲ႕ အကို ေခၚသံအားလံုးတို႔ထဲတြင္ အက်ယ္ေလာင္ဆံုး။ အတုန္ဟီးဆံုး ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
ခါးစပ္မွ ပူ ခနဲ ေဝဒနာတစ္ခု။ မ်က္လံုးကျပာခနဲ ျဖစ္သြားသည္။
" ကယ္ႀကပါဦးး ဓါးနဲ႔ထိုးသြားလို႔ ကယ္ႀကပါဦးရွင္"
ေဝ့ ေအာ္သံ။ သား ငိုသံ။ ေျခသံေတြ။ မငိုနဲ႔သား။ မငိုနဲ႔ေဝ။ အသံေတြက နီးတစ္ခါ ေဝးတစ္လွည့္။ သားက စုဗူးအနီေလးပိုက္ကာ သူ႔ကိုႀကည့္ျပီး ငိုေနသည္။ ခါးဆီမွ နာက်င္မႈက မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ အတိုင္းအဆမရွိ နာက်င္လာသည္။ သူ သတိကို အတင္းဆြဲကပ္ႀကည့္သည္။ ေဝႏွင့္သား … … …။ အသိတရားသည္ နီးလိုက္ ေဝးလိုက္ျဖင့္။
" လူနာ နာမည္ "
" က်ားႀကီး "
" နာမည္အရင္းကို ေျပာပါရွင္ "
" ညိဳညိဳသြယ္ ပါ "
ထိုစကားသံေတြႏွင့္ အေဝးဆံုးသို႔သူေရာက္သြားေခ်သည္။ ေမွာင္လြန္းသည္။ နက္လြန္းသည္။
----------------------------------------------------------
"အကိုေရ အကိုေရ … "
"ေဖႀကီး ေဖႀကီး အီးးး ! "
" ေဝေဝ အားပါးတရ ငိုခ်လိုက္ သမီး၊ စိတ္ကို တင္းမထားစမ္းနဲ႔ ငိုခ်လိုက္သမီး … "
ပိတ္ျဖဴ စလႊမ္းထားေသာ မွန္အေခါင္းထဲမွာ ျငိမ္သက္ေနေသာ အကိုရဲ႕မ်က္ႏွာသည္ တည္ႀကည္ကာ ေယာက်ာ္းပီသလြန္းေနသည္။ ေဝ မေျဖႏိုင္။
ေရႊေတာင္ႀကီးျပိဳသလို ရင္ကြဲပက္လက္ ရူးမတက္ ျဖစ္ရသည္။
" ကဲ ေနာက္ဆံုး ကန္ေတာ့လို႔ရျပီ "
မွန္အေခါင္းထဲမွျမင္ရေသာ အကို႔ရဲ႕ ေျခဖဝါးျဖဴ ႏုႏု ကို ေဝေရာ သားပါ မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္ကန္ေတာ့မိသည္။ အကို႔မ်က္ႏွာကို ေနာက္ဆံုး စူးစူးနစ္နစ္ ေဝ ေငးမိသည္။ ပါးျပင္သည္ ပူ ခနဲ။
လူခ်စ္လူခင္ေပါမ်ားေသာ အကို႔နာေရးသည္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားျဖင့္ စည္းကားခဲ့ပါ၏ ။
အကို႔ကို သျဂိဳလ္ရာမွ ထြက္ေပၚလာေသာ မီးခိုး ေငြ႔မ်ားမစဲခင္ သားေလးလက္ကိုဆြဲကာ ေဝ ျပန္ခဲ့ပါသည္။
----------------------------------------------------------
ေရစက္ခြက္ကို ခ်ျပီး အလႈဳ႕ဒါယိကာမ ေဝ တစ္ေယာက္ အကို႔ကို သတိရစိတ္ျဖင့္ မ်က္ရည္က်မိသည္။ သား ကိုရင္ေလးကို ပီတိျဖစ္စြာ ေငးမဝႏိုင္။ အကိုလည္း တစ္ေနရာရာကေန ေက်နပ္ေနမွာပါ ဟု ေတြးရင္းစိတ္ေျဖရသည္။ ဒီလိုေန႔အတြက္ အိပ္မက္ေတြ မက္ခဲ့သူႀကီးေရ။ အလႈဳ႕ဒါယကာႀကီး
ျဖစ္ခ်င္စမ္းလွခ်ည္ရဲ႕ဆို။ သားကိုရင္ေလးကို ဖူးခ်င္ စမ္းရဲ႕ဆို။
" က်ားႀကီးလည္း ေရာက္တဲ့ဘံုဘဝကေန သာဓုေခၚ ေက်နပ္ေနမွာပါ ေဝေဝရယ္ ၊ စိတ္ကိုထိန္းပါေအ ၊ တကယ္ဆိုရင္ က်ားႀကီးဆံုးသြားတာ ေျခာက္လဆို ေပမယ့္ တို႔ေတြရင္ထဲမွာေတာ့ သူ ရွိေနပါတယ္ ေအ၊ သူ မေသေသးပါဘူး ေဝေဝရယ္ … "
လူ အကြယ္ ေထာင့္တစ္ေနရာမွာ ႀကိတ္ရိႈက္ေနမိေသာ ေဝ့အနားကို ေဒၚႀကီးေအးေရာက္လာကာ ႏွစ္သိမ့္စကား ဆိုသည္။ ေဝ့ ပခံုးကို ခပ္ဖြဖြဆုပ္ကိုင္၍ ေျပာလိုက္ေသာ ေဒၚႀကီးေအးစကားတစ္ခြန္းကို ေဝ့ ရင္ထဲ အထိရွဆံုး ျဖစ္ခဲ့သည္။
" တကယ္ေတာ့ က်ားေတြ မေတြဟာ အဓိကမဟုတ္ပါဘူးေဝေဝ၊ ေလာကမွာေလ ေယာက်ာ္းစင္စစ္ျဖစ္ပါရဲ႕ မိန္းမလို ယုတ္မာေအာက္တန္းက်တဲ့ က်ားခႏၶာကိုယ္နဲ႔ မ စိတ္ရွိတဲ့လူေတြ အမ်ားႀကီးရွိသလို၊ ဘဝေပးကုသိုလ္ကံအရ မ ခႏၶာကိုယ္ျဖစ္ေနေပမယ့္ ေယာက်ာ္းစစ္စစ္ေတြထက္ စိတ္ထားျဖဴ စင္တဲ့
မ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ က်ား စိတ္ရွိတဲ့ က်ားႀကီးတို႔လို လူမ်ိဳး ေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပါေအ ၊"
ေနာက္ဘဝဆိုသည္မ်ားရွိလ်ွင္ အကိုႏွင့္ ေဝ ျပန္ဆံုခ်င္ပါေသးသည္။ ဘယ္လို ခႏၶာမ်ိဳးႏွင့္ျဖစ္ပါေစ အကိုႏွင့္ ေဝ ျပန္ဆံုလိုပါေသးသည္။ သံသရာတစ္ေလၽွာက္ က်ားျဖစ္ျပီး မ စိတ္ရွိေသာ သူေတြႏွင့္ မဆံုစည္းရပဲ မ ျဖစ္ပါေစ က်ား စိတ္ရွိေသာ အကို႔လိုလူမ်ိဳးႏွင့္သာ အဖန္တလဲလဲ ဆံုစည္းရပါ ေစလို၏ ဟူ၍ … … … … … … … … …။
လင္းဆစ္အိမ္
ဝႆန္ LGBT ဝတၱဳတိုၿပိဳင္ပြဲ ၂၀၁၈
(ပထမဆုရစာမူ)
1 comment:
masterpiece👏🏻
Post a Comment