Haunted (Part Three)
အချစ်နဲ့တွေ့ဆုံချိန် မိန့်မူးနေသမျှ ကာလကုန်လို့ အမြင်တွေပြန်ရှင်းလာရင်တော့ အလန့်တကြားဖြစ်ကြရပါတယ်။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ‘အချစ်မှာ မိန့်မူးသာယာရတာလောက် ကျေနပ်ပျော်ရွှင်ရခြင်းမရှိ’လို့ပြောရမလားဘဲ။
*** 03. Return to reality.
သူကတိပေးထားတဲ့အတိုင်း နောက်တစ်နေ့မှာတော့ သူ့ကို ကျွန်တော် ထိုးသွင်းပြီးလိင်ဆက်ဆံခွင့်ရခဲ့ပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ လှေထားရုံကိုပြန်သွားခဲ့ပြီး ကိုယ်ခန္ဓာနဲ့ စိတ်အစဉ်တိုက်ပွဲနွှဲခဲ့ကြတာပါ။ အိမ်ထောင်ကျကာစလူနှစ်ဦးလိုပဲ အခန်းတံခါးကိုပိတ်လိုက်တာနဲ့ နှစ်ယောက်သားရဲ့ စိတ်တွေလှုပ်ရှားလာကြပြီး နှိုးဆွစရာမလို မြွေဟောက်တွေက အလိုလိုခေါင်းထောင်ထနေတယ်။
သူ့ခြေတံနှစ်ဖက် ခပ်ကားကား အနေအထားပြောင်းပေးရင်း ကျွန်တော့်စိတ်ကြိုက်လုပ်ဖို့သူပြောတာကြောင့် ခရေဝလေးကို လျှာမုန်တိုင်းမွှေပေးဖြစ်တယ် ဗျ။ လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ခရေဝအနားတဝိုက်ပွတ်သပ်ရင်း အတွင်းထဲကို အသာဖိဖိထည့်ကာကလိမိတယ်။ မိနစ်အနည်းငယ်အကြာ မှာတော့ သူ့ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ရင်ဘတ်ဆီကိုကွေးတင် လက်နှစ်ဖက်နဲ့ပိုက်ထားပေးပါရော။
‘မင်း -ီးကို ငါ့-င်ထဲထိုးထည့်လေကွာ…..လုပ်တော့…အာ…..ငါ…ငါ မစောင့်နိုင်တော့ဘူး’ အလောတကြီး သူတောင်းဆိုပါတယ်။
‘ငါ မင်းကို မနာစေချင်လို့ပါ….’ ကျွန်တော်ခပ်ရွံ့ရွံ့ပြန်ပြောမိပါရဲ့။
‘လုပ်ပါ…..ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး….မုဒိမ်းကျင့်သလို ငါ့ကို-ိုးကွာ….မြန်မြန်….အဲ့လိုလုပ်တာငါကြိုက်တယ်’ သူ့တောင်းဆိုမှုကအဆန်း။
ကျွန်တော်လည်း အချိန်မဆိုင်းဘဲ သူပြောသလိုလုပ်ဖို့ပြင်ဆင်ရတာပေါ့။ အရည်ကြည်စို့နေတဲ့ ကျွန်တော့်ငပဲခေါင်းလေးကို အသာပွတ်သပ်၊ သူ့ငပဲထိပ်ကအရည်ကြည်တွေကိုလက်နဲ့ပွတ်ယူပြီး သူ့ခရေဝမှာချောဆီသဘောပွတ်လိမ်းပေးရင်း တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ဖြဲကိုင်လိုက်တယ်။ စိုစွတ်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ငပဲကို သူ့ခရေဝထဲ ခပ်မြန်မြန်ပဲ ဖိပြီးထိုးသွင်းချလိုက်တာ အရင်းထိပဲပေါ့။ သူ့ပေါင်တံနှစ်ဖက် အားလက်နဲ့ထိန်းကိုင်လိုက်ပြီး ခါးမှာမော်တာတပ်ထားသလို ကျွန်တော်စတင်လှုပ်ရှားလိုက်ပါတယ်။
‘အေး….အ…အ…ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး…ဆောင့်….ကြမ်းကြမ်းလေး….ဆောင့်…အ’ သူ့တောင်းဆိုသံက တုန်ခါနေရော။
ပုဝါမကူရေမရှူစတမ်း ကျွန်တော်သူ့ကိုလုပ်နေချိန် သူ့ငပဲသူလက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်ကာ တူထုပါတော့တယ်။ မိနစ်အနည်းငယ်အကြာမှာတော့ သူ့တင်ပါးတွေကို ပင့်မြောက်ကာ ကျွန်တော့်ငပဲကိုအဆုံးထိဖိသွင်းစေပြီး သူ့သုက်ရည်တွေကို လေထဲပစ်လွှတ်ပါတယ် သူ့ရင်အုပ်တွေ၊ မျက်နှာတွေပေါ်ရောက်တဲ့အထိပေါ့။ ကျွန်တော်သည်လည်း မထိန်းနိုင်စွာ သူ့ခရေဝထဲငပဲအတင်းဖိသွင်းပြီး သုက်ရည်တွေကို ပန်းထည့် ပစ်လိုက်တယ်။ သူပြောတာမှန်တယ် ကျွန်တော့်ဘဝမှာ ရင်အခုန်ရဆုံးသော လိင်ဆက်ဆံမှုတစ်ခုဖြစ်ခဲ့ချိန်ပဲ။
ရက်သတ္တပါတ် တစ်ပတ်နဲ့ တစ်ဝက်လောက် ကျွန်တော်တို့အဲသည့်အတိုင်းကုန်ဆုံးခဲ့ကြပါတယ်။ နှစ်ယောက်သား နေ့တိုင်းတွေ့ဆုံရင်း လှေထားရုံကိုသွားရင်သွား၊ လှေတစ်စင်းကိုယူပြီး ကန်ကြီးထဲကိုလှော်ထွက်ကာ တွေ့မိထားတဲ့ကျွန်းငယ်လေးတစ်ခုဆီသွားလိုသွားပေါ့။ လှေထားရုံထဲမယ် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် အပြန်အလှန်-ိုးကြသလို ကျွန်းငယ်လေးပေါ်က သဲသောင်ခုံပေါ်နေ့ခင်းကြောင်တောင် လုပ်ချင်လည်းလုပ်ကြတာပါ။ သစ်တောထဲက အကိုင်းအခက်ခပ်အုပ်အုပ်နဲ့ သစ်ပင်ကြီးအောက် အပြန်အလှန်ပုလွေပေးကြသလို အခွင့်အလမ်းသိပ်မရှိတောင် ဘောင်းဘီထဲလက်ထည့်နှိုက်ပြီး လက်ကစားပေးကြတယ်။ တစ်ယောက်ခန္ဓာကိုယ်ကို အခြားတစ်ယောက် ကမထိမကိုင်တဲ့နေ့ရက်မရှိသလို ကွဲပြားခြားနားတဲ့ အနေအထားပုံစံနဲ့ နည်းစနစ်တွေကိုစမ်းသပ်ဆက်ဆံကြတာများ Pro တွေအတိုင်းပါ။ နှစ်ဦးသား လိင်ဆက်ဆံနေချိန် သို့မဟုတ် အတူအာသာဖြေနေချိန်များမယ် တစ်ယောက်အကြောင်းကို တစ်ယောက်ပိုပိုသိဖို့ကြိုးစားရှာ ဖွေဖြစ်ကြပါတယ်။
မိသားစုနှစ်စုအတွက်လိုအပ်တာတွေကို မြို့တက်ဝယ်စဉ်ခဏ ကားနောက်ခန်းမှာတင် အပြန်အလှန်အာသာဖြေပေးမိကြတယ်ဆို ယုံကြမလားဘဲ။ ကျွန်တော့်အဖေက ကားမောင်း၊ သူ့ဖခင်က ဘေးထိုင်ခုံမှာထိုင်ရင်း ဘောလုံးပွဲနဲ့ rugby ပွဲတွေအကြောင်းထဲထဲဝင်ဝင် ပြောဆိုဆွေးနွေးနေကြတယ်။ ရုတ်တရက်ဆိုသလို သူ့လက်ဟာ ကျွန်တော့်ပေါင်ခွဆုံကိုရောက်လာတာကြောင့် ငုံ့ကြည့်မိတာပေါ့။ ကျွန်တော့်ဘောင်းဘီက ဇစ်ကိုဆွဲဖြုတ်ပြီး ငပဲကိုအသာလေးသူဆွဲထုတ်တယ်။ ကျွန်တော့်ကျောပိုးအိတ်ကို ဗိုက်ပေါ်တင်လိုက်ချိန် သူ့လက်တွေဟာ ကျွန်တော့်ငပဲကိုစတီးချောင်းလိုဖြစ်အောင်ပွတ်သပ်ရော။ သူ့ကျောပိုးအိတ်ကိုလည်း ပေါင်နှစ်ဖက်ပေါ်တင်ရင်း ကျွန်တော့်ကို ခေါင်းဆတ်ပြတာကြောင့် အိတ်အောက်နားကနေ လက်လျှိုလိုက်ကာ သူ့ငပဲကိုစမ်းတော့ အပြင်ကိုထုတ်ပြီးသား မာတောင့်ပြီး သွေးကြောတွေတောင်ဖောင်းနေပြီ။
ခပ်ဖြေးဖြေး တိုးတိုးကျိတ်အပြန်အလှန် အာသာဖြေလက်ကစားပေးရင်း အထွဋ်အထိပ်ဆီရောက်အောင်ကြိုးစားကြပါတယ်။ သူ ခေါင်းတစ်ချက်ဆတ်ပြရင်းမှ တင်ပါးတွေကို အသာကြွကာ ကိစ္စပြီးမြောက်ပါပြီ။ ကျွန်တော်လည်း လက်ဖဝါးအစုံနဲ့ဖမ်းယူလိုက်ရင်း အတော်များများ သူပန်းထုတ်ပြီးချိန်မှာတော့ လက်ကိုအသာနောက်ဆုတ်ကာ ပါးစပ်အနီးယူလျက် သုက်ရည်တွေကို လျာနဲ့လျက်ပြု ပါတယ်။ ကျွန်တော် သူ့မျက်ဝန်းကိုအကြည့်ခြင်းဆုံအောင် တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ကာ ဦးခေါင်းကို ခပ်သွက်သွက်ငြိမ့်ပြလိုက်ပါတယ် ပြီးကာနီးပြီလေ။ ကျွန်တော့်ငပဲအဆုံးကို သူ့လက်ဖဝါးတွေနဲ့ အုပ်ကိုင်ထားချိန်မတော့ ထိန်းထားတဲ့စိတ်ကိုလွှတ်လိုက်တာ တင်ပါးတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်ရင်း သုက်ရည်တွေပန်းထုတ်မိပါတယ်။ သူသည်လည်း လက်နဲ့သေချာဖမ်းယူထားပြီး ကျွန်တော်လုပ်သလိုပြန်ပြုလုပ် တယ်လေ။ ခဏအကြာမှာတော့ ဘောင်းဘီဇစ်တွေကိုပြန်လည်ဆွဲတင်ဝတ်ကာ အနေအထားမယွင်းအောင်နေကြပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ဖခင်တွေကတော့ သူတို့ပြောလက်စအကြောင်းအရာတွေပေါ်မှာပဲ အာရုံမပျက်ငြင်းခုန်နေကြတုန်း။ ဒိုဒို ကျွန်တော့်ကိုကြည့် ပြီး သွားဖြဲရယ်ပြတယ်၊ နောက်တော့ သူ့လက်ညိုးကို ဟန်ပါပါနဲ့ လျက်ပြပြန်ရင်း စကားလုံးတွေအသံမဲ့ပြောနေပါတယ်။ That was hot! ကျွန်တော်တို့နေထိုင်ရာ Cabin တွေပြန်ရောက်ချိန်မှာတော့ နှစ်ယောက်သားရဲ့ ခွဆုံတွေဟာ စိုစွတ်နေကြတာအကွက်ကြီးတွေဖြစ်လို့။
အရှက်အကြောက်ကင်းတဲ့ လိင်မှုကိစ္စရယ် တက်မက်မှုမီးတွေတောက်လောင်ရင်း နေ့ရက်တွေကို ကျွန်တော်တို့ဖြတ်သန်းကြပါတယ်။ ကျွန်တော် သူ့ကိုယ်ခန္ဓာပုံရိပ်ကို သဘောကျရုံမက သူ့အပေါ် နှစ်နှစ်ကာကာချစ်မြတ်နိုးမိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့အရည်အချင်းတွေကြောင့် ပိုမိုစွဲမက်ရတယ်လို့ ဝန်ခံပါရစေ။ သူက ရယ်စရာကောင်းတယ်၊ ရုပ်ရည်ချောမောပြေပျစ်တယ်၊ ပြီးတော့ လုံးလုံးလျားလျားကို တကိုယ်ကောင်းဆန်စိတ်မရှိ၊ စိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းတယ်၊ ထောက်ထားကြင်နာစိတ်ရှိတယ်….အား အလွန့်ကို sexy ဖြစ်တဲ့ကောင်လေးပဲ။ သူသည်လည်း ကျွန်တော့်အပေါ်ခံစားချက်အတူတူရှိနေဖို့ အသည်းအသန်မျှော်လင့်မိပါတယ်။ နှစ်ဦးသား မျောလွင့်နေကြတဲ့ ကမ္ဘာငယ် ဟာ မကြာခင်သောကာလမှာတော့ ဆပ်ပြာပူဖောင်းပေါက်သလို ဖြစ်ပျက်လာတယ်။
တစ်ရက်သော နံနက်ခင်းစောစော ကျွန်တော်အိပ်နေသောအခန်းရဲ့ ပြတင်းမှန်ကိုတစ်စုံတစ်ခုရိုက်ခတ်သံကြားရတာကြောင့် နိုးထလာ ပါတယ်။ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ဒိုဒိုရယ် အပြင်မှာမတ်တပ်ရပ်နေရဲ့။ လက်ကိုဝှေ့ယမ်းပြပြီး ကျွန်တေ်ာ့ကိုအပြင်ဘက်ထွက်လာဖို့ ခေါ် တယ်။ ခုတင်ဘေးက အဝတ်စင်ပေါ်မှ ဂျင်းဘောင်းဘီတစ်ထည်ရယ် တီရှပ်တစ်ထည်ရယ်ဆွဲဝတ်ပြီး အပြင်ကိုပြေးထွက်လာလိုက်တယ်။
‘ငါတို့စကားနည်းနည်းပြောရအောင်…လာကွာ’ စကားတိုပြတ်စွာသူပြောတယ်။
Cabin ကနေလှမ်းကြည့်လို့မမြင်နိုင်သောနေရာဖြစ်တဲ့ ရေကန်ဘက်ကို သူဦးဆောင်သွားခြင်းကြောင့် ကျွန်တော်လိုက်သွားတာ ရေကန်အနားသတ်ကမ်းစပ်တလျောက် အတော်လှမ်းလှမ်းရောက်သွားပါတယ်။
ကျောက်ဆောင်တစ်ခုပေါ် သူသက်ပြင်းလေးလေးပင်ပင်ချရင်း ထိုင်တယ်။ ကျွန်တော်လည်း နံဘေးမှာထိုင်ရင်း သူ့လက်ကိုဖျစ်ညှစ် လိုက်ပါတယ်။
‘ဘာပြောချင်တာလဲ? ဘာတွေအမှားအယွင်းဖြစ်ပြန်ပြီလဲ?’ ကျွန်တော် ခပ်တိုးတိုးမေးတာပေါ့။
‘ငါ့အဒေါ်ဆုံးသွားလို့။ အသိဦးလေးနှစ်ယောက်က အဖေ့ကိုအကြောင်းကြားလာတယ်လေ’ သူကလည်း စကားတိုးတိုးပြောရင်း ကျွန်တော့်လက်ချောင်းတွေကိုပြန်ဆုပ်ကိုင်တယ်။
‘အို….ငါစိတ်မကောင်းပါဘူးကွာ’ ကျွန်တော်စကားခွန်းတုန့်ဆိုလိုက်တယ်။ နက်မှောင်သော မှန်းဆရခက်သော သူ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ကျွန်တေ်ာ့ကို အတန်ကြာစိုက်ကြည့်ပါတယ်။
‘အဲအဒေါ်ကို ငါသိပ်မသိပါဘူးကွာ…’ ကျွန်တော့်လက်ကို သူ့နှာခေါင်းဆီမယူပြီး ကျွန်တော့်လက်ချောင်းတွေကို ငြင်ငြင်သာသာ နမ်းရှိုက်တယ်။
‘အိုး….တကယ်’ ကျွန်တော်လေသံလေးလို တီးတိုးရေရွတ်မိရော။
‘ငါပြောတာကိုသဘောပေါက်လားဟင်? သဘောပေါက်လား’ သူကထပ်မေးတယ်။
‘ဘာကိုသဘောပေါက်? မင်း အန်တီဆုံးသွားတယ်ဆို ငါတကယ်စိတ်မကောင်းဖြစ်မိတယ်၊ မင်းမိသားစုတော့ ဝမ်းနည်းပူဆွေးနေတော့မှာ’ လို့ကျွန်တော်ပြန်ပြောလိုက်တယ်။
‘အတော်အလုပ်ရှု့ပ်တဲ့ ငါ့အမျိုးတွေ…..ငါပြောမယ် သူနဲ့သိကိုမသိဖူးဘူး’ လေသံပြင်းပြင်း မာန်ပါပါနဲ့သူပြောတဲ့လေသံကြောင့် ကျွန်တော် အံ့သြသွားမိပါတယ်။
‘ဒိုဒို….မင်းပြောတာကလည်းကွာ နားဝင်ဆိုးလိုက်တာ’
သူ ကျွန်တော့်ဘက်ကိုလှည့်လာပြီး ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ လက်ကိုလွှတ်ကာ ကျွန်တော့်ပခုံးတွေကို ဖျစ်ညှစ်ပါတယ်။
‘သော်ဇင်…ငါဘာကြောင့်ပြောဆိုနေတာလဲ မင်းအခုထိအဓိပ္ပာယ်မပေါက်သေးဘူး? ငါ့အဖေက အခုအားလပ်ရက်ခရီးစဉ်ကိုရပ်ပြီး မြို့ကို ပြန်တော့မှာ နောက်တစ်နာရီအတွင်း’
‘အိုး….ပြဿနာပဲကွာ’ ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်ထဲ နင့်ကနဲဖြစ်သွားရတယ်။
‘တကယ့်ပြဿနာပဲလေ….ငါမပြန်ချင်ဘူး…..ငါသည်မှာမင်းနဲ့အတူနေချင်….သော်ဇင် ငါတို့ဘာလုပ်ကြမလဲ’ သူ ခါးခါးသီးသီးတုန့်ပြန် ပါတယ်။ ပြောနေရင်းမှ ရပ်တန့်လိုက်ပြီး ကူကယ်ရာမဲ့ ကျွန်တော့်ကိုကြည့်နေရော။
‘ငါတို့ဘာလုပ်နိုင်မလဲ…..ငါ့အသည်းတွေကြေကွဲရပါပြီ….ငါ…ငါ..မင်းကို ကြိုက်…’ ကျွန်တော် စကားတွေကိုပီပီသသတောင် မပြောနိုင်ခဲ့ဘူး။
‘ကြိုက်…..ကြိုက်တယ်?’ ကျွန်တော်ပြောနေတဲ့စကားကို လေသံခပ်တိုးတိုးနဲ့ သူကြားဖြတ်ပစ်တယ်။
‘ဟုတ်တယ်……မင်းကို ငါ အရမ်းကြိုက်တယ်’
သူ ကျွန်တော့်ဘက်ကိုကျောခိုင်းသွားရင်း သက်ပြင်းမောကြီးကို လေးလေးပင်ပင်ချပါတယ်။ နောက်တော့ ကျွန်တော့်ဘက်ကို ပြန်လှည့် လာတယ်။ သူ့မျက်နက်ဝန်းတွေဟာ ဒေါသရောင်ကြောင့် တောက်ပြောင်နေတယ်ဗျ။
‘အာ…ငါ့ကိုခွင့်လွှတ်ကွာ….မင်းကတကယ့်ကို ငါ့အပေါ်ခံစားချက်..’ စကားပြောတာ မပြီးသေးခင်မှာပဲ သူ ရုတ်တရက်ထရပ်ပါတယ်။ ‘မင်း ဘာသိတာလဲ? ငါကအရူးတစ်ယောက်လိုပဲ….အိုကေ….ငါအဆင်ပြေပါတယ်။ အဲသလိုပဲနေနိုင်ရမှာပေါ့။ ယောက်ျားလေးနှစ်ယောက် ဆက်ဆံရေးအပေါ် မျှော်လင့်ချက်ထားမိတာကိုကမှားတာပဲ။ ငါတို့အကြောင်းကိုပြောတာ’
‘မင်းဘာပြောနေမှန်းကို ငါမသိတာ’ ကျွန်တော်စကားပြန်ပြောရင်း သူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ထရပ်လိုက်တယ်။ ‘ဟုတ်ပြီ….မင်းမကြာခင် သည်ကထွက်သွားတော့မယ်ဆိုလို့ ငါစိတ်မကောင်းဖြစ်နေတယ်။ အဲသည့်ကိစ္စအတွက် ငါဘာအပြစ်မှမလုပ်မိဘာပဲနဲ့ ဘာလို့မင်း စိတ်ဆိုး စိတ်တိုသွားတာလဲ’
‘အမှန်ပဲ….မင်းက အဲသလိုလေးပဲဆက်စဉ်းစားပါ ဟုတ်ပြီလား’ သူ တဘက်ကိုလှည့်ကာ အဝေးကိုလျှောက်လှမ်းသွားပါတယ်။
‘ဒိုဒို….’ ကျွန်တော် အော်ခေါ်လိုက်တယ်။ ‘မင်း….ငါ့ကိုမျက်နှာခြင်းဆိုင်ပြီး ငါ့ဆီကဘာလိုချင်တယ် ဘာဖြစ်ချင်တယ်ပြောမှ ငါက ဝမ်းပမ်းတသာလုပ်ပေးစရာရှိတာလုပ်ပေးမှာပေါ့။ သည်လိုပြောပြီးထွက်မသွားနဲ့’ သူရပ်လိုက်ကာ ကျွန်တော်နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖို့ ပြန်လာပါတယ်။
‘ကောင်းပြီ’ သူအော်ဟစ်ပါတယ်။ ‘ငါပြောမယ်၊ ငါရခဲ့တယ် ပိုင်ဆိုင်ခဲ့ပြီလို့တွေးမိခဲ့ပေမဲ့ ငါမရခဲ့ဘူးပဲ’ သူစကားပြောတာ ခဏရပ်တယ်။ နောက်တော့ ဒေါသသံနဲ့ဆက်ပြောပါရော။ ‘မင်းပြတဲ့ အရိပ်အခြည်လေးတွေ လက္ခဏာလေးတွေအပေါ် ငါကမသိတတ်စွာ နည်းနည်းပို မျှော်လင့်မိနေတာပဲ၊ ငါ့ကို တကယ် ဂရုစိုက်နေတယ်ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ သိသိသာသာပါ ငါအရူးတစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့တာ။’ သူနောက်ပြန် လှည့်သွား ပြီး ကျွန်တော်နဲ့ဝေးရာကိုခြေလှမ်းသွားပါတယ်။
ကျွန်တော် သူ့နောက်ကိုပြေးလိုက်သွားပြီး သူ့လက်မောင်းကိုဆွဲကိုင်ကာ ရပ်တန့်စေတယ်။ သူခဏရပ်လိုက်ပြီး ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်လက်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲဖယ်ကာ အဝေးကိုဆက်လျှောက်သွားခဲ့ပါတယ်။
‘သော်ဇင်….အိမ်ပြန်တော့’ သူ့နှုတ်ကပြောတာ။
‘ဒိုဒို….ငါ့ကိုသေချာပြောကွာ….please’ ကျွန်တော် သူ့ကိုတောင်းပန်တိုးလျှိုးတယ်။
‘ငါတို့ပြောပြီးပြီလို့ထင်တယ်၊ မင်းပျော်ရွှင်ပါစေကွာ၊ Have a good life’ ဟိန်းသံတောင်ထွက်တယ် သူပြန်ပြောသံက။
ကမ်းခြေကို မုန်တိုင်းဆင်ပြီးသူထွက်သွားတာ ကျွန်တော့်မှာ မျှော်လင့်ချက်မဲ့စွာ မတ်တပ်ရပ်ကျန်ခဲ့ပါတယ်။ ရုတ်တရက်ဆိုသလို ခေါင်းထဲ တဖြည်းဖြည်းရှင်းလင်းလာတယ်။
‘စောင့်ဦး’ ကျွန်တော်အော်ပြောလိုက်တယ်။ သူ ကျွန်တော့်ဆီပြန်လှည့်လာတယ်။
‘မင်း အခုဘာလိုချင်တာတာလဲ’ သူ ဒေါသတကြီးအော်ပြောပါတယ်။
‘ငါ့ကိုအော်နေတာရပ်ပြီး နားထောင်ဦး’ ကျွန်တော်သူ့အနားတိုးကပ်သွားရင်း ပြောလိုက်တယ်။
‘ဘာကြောင့် ငါအော်ပြောတာကိုရပ်သင့်ပါလိမ့်? ငါအော်ပြောတာကိုသဘောကျတယ်။ ချုပ်တည်းထားတာမဟုတ်ဘူးကွ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပဲ’ သူအော်ပြီးပြန်ပြောတယ်။
‘ကောင်းပြီ…..မင်းငါ့ကိုအော်ပြောရင် ငါလည်းအော်ပြောမယ်’ ကျွန်တော်သူ့မျက်နှာအနား တိုးကပ်ပြီး ေအော်ပစ်လိုက်တယ်။
‘ကောင်းတယ်…..အခု မင်းဘာလုပ်ချင်တာလဲ’ ကျွန်တော့်မျက်လုံးတွေကို အနီးကပ်ပြန်စိုက်ကြည့်ရင်း သူအော်ပြန်ရော။
‘မင်းပြောသလိုပဲလေ မင်းတွေးထင်ထားတာထက်ပိုပြီး ငါကမင်းကိုဂရုစိုက်ခဲ့တယ်’ တစ်ယောက်မျက်နှာနဲ့တစ်ယောက် တစ်လက်မ လောက်ကွာတဲ့အနေအထားမှာပဲ ကျွန်တော်အော်ပြောမိတာပါ။
‘မင်းက ငါ့ကိုဂရုစိုက်ပေးခဲ့တယ်၊ အဲဒါကောင်းပါတယ်၊ တကယ့်ကို ချီးမွမ်းဖို့ကောင်းတာ’ သူ နှာခေါင်းရှုံ့ မျက်နှာမဲ့ရွဲ့ကာ သရော်သလိုလိုပြန်ပြောတယ်။
သူနောက်ပြန်လှည့်ပြီး အဝေးကိုစတင်ထွက်ခွာသွားတယ်ဗျ။
‘ဒိုဒို….စောင့်ဦး….ငါက သည်ထက်ပိုပြီး ဘာပြောနိုင်မှာလဲ?’ ကျွန်တော်အော်ခေါ်ရင်း စကားလှမ်းပြောပါတယ်။
နောက်တဖန် ကျွန်တော်နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ ‘တစ်ခုခုပေါ့….ဂရုစိုက်ပါတယ်ဆိုတာထက် ပိုတဲ့စကားမျိုး။ စိတ်မပါလဲ လိမ်တာပဲဖြစ်ဖြစ်’ သူ့လေသံကပြင်းထန်နေတုန်းပါပဲ။
‘ဟုတ်ပြီလေ….မင်းပြောသလို ငါလိမ်ပြောမယ်…..မင်းကိုအလိုမရှိဘူး ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ မင်းကိုမချစ်လို့ကွာ’ ကျွန်တော်ကတော့ လေသံမလျှော့နိုင်စွာ သူ့ကို အော်ပြောလိုက်တယ်။
သူ ကျွန်တော့်ကို စက္ကန့်အတော်ကြာ အတွေးတွေနဲ့စိုက်ကြည့်တယ်။
‘ကောင်းတယ်….ငါလည်း မင်းကိုမချစ်ဘူးကွာ’ သူပြန်အော်ရော။
‘ကောင်းတာပေါ့….ငါ မင်းကိုမခေါ်တော့ဘူး’ ကျွန်တော်လည်းပြန်အော်ပေါ့။
‘အဲဒါဆိုလည်း နောက်ဆိုမခေါ်နဲ့ပေါ့ကွာ’ သူ့နှုတ်ဖျားက အော်ပြောပေမယ့် ကျွန်တော့်မျက်နှာအနားတိုးကပ်ရင်း အနမ်းကြမ်းကြမ်း တစ်ချက်ပေးကာ အဝေးကိုလှမ်းထွက်သွားပါတော့တယ်။
‘မင်းအော်ပြောလို့ပြီးပြီလား အခု’ ကျွန်တော်သူ့နောက်ကနေ ေခေါ်လိုက်အော်လိုက်ပြောမိတယ်။
‘ပြီးပြီ’ သူအော်ဟစ်နိုင်သမျှအော်ပြောရင်းမှ ကျယ်လောင်စွာရယ်မောပါတော့တယ်။ သူ့ခြေလှမ်းတွေကိုရပ်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ဘက်ကို မျက်နှာမူကာ ပါးချိုင့်အကြီးကြီးတွေပေါ်တဲ့အထိ ြပြုံးတယ်ဗျ။
‘မင်း မြို့ကိုပြန်ရောက်တဲ့အချိန် ငါ့ကိုဖုန်းခေါ်ကွာ…နော်’ လို့သူပြောလာတယ်။
‘ငါခေါ်ပါ့မယ်…ကတိပေးတယ်။ ငါ…ငါ မင်းကိုလွမ်းနေမှာ….Bye’ လို့လေသံမတုန်ခါအောင်သတိထားပြီး ကျွန်တော်ပြန်ဖြေတယ်။
‘ငါလည်းမင်းကိုလွမ်းနေမှာ။ ပြီးတော့ မင်းဖုန်းမခေါ်ဘူးဆိုရင် ငါအရမ်းစိတ်ဆိုးမှာနော် မယုံမရှိနဲ့။ Bye’ သူ့လက်တစ်ဖက်ကို မြောက်ပြီး ကျွန်တေ်ာ့ကိုဝေ့ယမ်းပြကာ တဖက်ကိုလှည့်ရင်း ရေကန်ကမ်းစပ်တလျှောက်ပြေးထွက်သွားပါတော့တယ်။ မျက်စိတဆုံး ကျွန်တော့် မျက်လုံးထဲကမပျောက်သေးသရွေ့ သူ့ကိုငေးကြည့်နေပြီးမှ Cabin ကိုဖြေးဖြေးလျှောက်ရင်းပြန်လာခဲ့ပါတယ်။
ကျွန်တော့်အသည်းနှလုံးတစ်စုံဟာ ကိုယ်ခန္ဓာထဲကနေပြုတ်ကျသွားပြီလို့ ခံစားရပါတယ်။ ရက်အတော်ကြာအခန်းအောင်းနေပြီးနောက်မှ သူ့ကို မကြာခင်တွေ့ရတော့မယ်ဆိုတာသေချာကြောင်း ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် မာန်တင်းဖြေသိမ့်မိလေရဲ့။
*** 04. Loneliness.
ကျွန်တော် မတ်တပ်ထအရပ်မှာ ရုတ်တရက်ဆိုသလို ကျွန်တော့်ပါးပြင်ပေါ် မျက်ရည်ပေါက်တွေလှိမ့်ဆင်းသွားပါတယ်။ ခပ်သွက်သွက် လေး လက်ဖမိုးနဲ့သုတ်ကာ ထရပ်ခဲ့ပြီး အသစ်ရလာတဲ့စာအုပ်ထုပ်တွေကိုဖြေရင်း စာအုပ်စင်ပေါ် ကျွန်တော်နေရာချလိုက်တယ်။ တောက်!!! သည်လိုလုပ်နေမိတာတွေကို ရပ်တန့်လိုက်ဖို့ကောင်းတယ်။ ကာလအတန်ကြာ နွေဦးအားလပ်ရက်အကြောင်းစီ အတွေးတွေ ပြန်ရောက်သွားတိုင်း ဘာရယ်မသိ စာအုပ်တွေကို အွန်လိုင်းကနေအများအပြားမှာယူနေမိတော့တာ။ အတွေးတွေကိုရောပေါ့။
မြို့ကိုကျွန်တော်ပြန်ရောက်ချိန်မှာ ဒိုဒိုပေးခဲ့သောဖုန်းနံပါတ်တွေကို အဆက်မပြတ်ခေါ်ခဲ့ပါတယ်။ အသံသွင်းထားတဲ့ စကားသံက သည်ဖုန်းနံပါတ်ကို ဆက်သွယ်လို့မရနိုင်ပါတဲ့။ တယ်လီဖုန်းလမ်းညွှန်ကို ဆက်သွယ်စုံစမ်းပြန်တော့ ဒိုဒို သို့မဟုတ် သူ့မိသားစုရဲ့ ဖုန်းနံပါတ်စာရင်းမရှိကြောင်းဖြေပါတယ်။ သည့်နောက်မှာတော့ သူ့စီကဖုန်းအဆက်အသွယ်ကို ကျွန်တော်စောင့်နေမိတယ်။ ရက်ပေါင်းအတော်ကြာသည်အထိ ဖုန်းမလာခဲ့ပါ။ တစ်နေ့နေ့တော့ ကျွန်တော်မျှော်လင့်ထားသည့်အတိုင်း ဖုန်းခေါ်သံကြားရပြီး တိုးငြင်းငြင်သာတဲ့ သူ့အသံကိုကြားနိုင်လိမ့်မယ်လို့ ဆန္ဒပြုမိပါတယ်။
နေ့ရက်အချိန်တွေခုန်ပေါက်ပြေးလွှားသွားခဲ့တဲ့နောက် ကျွန်တော့်မျှော်လင့်ချက်တွေဟာ တဖြေးဖြေးမှိန်ဖျော့ပြီး ဒေါသအမျက် အဖြစ်ပြောင်းလဲသွားပါတယ်။ အဆုံးသတ်ကတော့ ဒေါသကနေ ဝမ်းနည်းပူဆွေးမှုစီကူးပြောင်းတာပေါ့လေ။ နောက်ဆုံးမှာ မျှော်လင့်သမျှ သဲထဲရေသွန်ဖြစ်ပြီး နောက်တစ်ကြိမ်သူ့ကိုပြန်မတွေ့နိုင်တော့ကြောင်း လက်တွေ့သိလာရပါတယ်။ ကိုယ့်ဘာကိုယ် ဘယ်လိုညာညာ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ဘယ်လောက်ကြိုးစားပြောင်းလဲပြောင်းလဲ သူ့ကို ကျွန်တော်ချစ်နေစဲပါ။ ယခုကော နောက်ကော သူ့ကိုချစ်နေဦးမှာ ကျွန်တော်သိတယ်။ ဆယ်စုနှစ်ကြာချိန်မှာ အဲဒီအချစ်ဟာ ပျင်းစရာကိစ္စအသွင်ဆောင်လာပေမယ့် ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်ထဲမှာ ကိုက်ခဲနေစဲ ပါပဲ။
ဘဝသစ်တစ်ခု မစတင်ခင်နဲ့ ဖြတ်သန်းခဲ့တဲ့ တကိုယ်ရေဘဝစပ်ကြားကာလတစ်ခုမှာ တစ်ခါတော့အဖေပြောဖူးတယ် ‘ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် သော့ခတ်မထားနဲ့ ၊ အိပ်မက်တွေကို မသေဆုံးပါစေနဲ့’တဲ့လေ။ ကျွန်တော့်မိဘနှစ်ပါးစလုံးသေဆုံးချိန်မှာတော့ မက်ဖူးခဲ့တဲ့အိပ်မက် အကောင်အထည်ဖော်ဖို့ မုချဖြစ်လာပါတယ်။ အာမခံမူဝါဒများအရ ကျွန်တော်တွေ့ရှိခဲ့တာ မရွှေ့ပြောင်းနိုင်သော၊ ရွှေ့ပြောင်းနိုင်သော ဥစ္စာပစ္စည်းများရဲ့ ပမာဏနဲ့ ကာလတန်ဖိုးများကိုပေါ့။ ကျွန်တော် အဆောက်အဦးတစ်ခုဝယ်ယူနိုင်ခဲ့ပြီး ကိုယ်ပိုင်စာအုပ်ဆိုင်တစ်ခု ဖွင့်လှစ်နိုင်ခဲ့ပါတယ်။ အလုပ်ပြီးချိန်တွေဟာ စာရေးခြင်းဖြင့် အချိန်ကုန်သလို ကိုယ်ပိုင်ထုတ်ဝေဖို့အတွေးကိုတော့ မတွေးမိသေးပါ။ ရေးထားတဲ့ ဝတ္ထုတိုနှစ်ပုဒ်ကို ထုတ်ဝေသူကိုပြကြည့်တော့ စိတ်ဝင်စားဟန်ပြတယ်ဗျ။ ကဗျာစာစုတစ်ခုပြုစုရေးသားဖို့ ညွှန်းဆိုချက်တွေ ပါလာတာပေါ့။ ကျွန်တော်လည်း စိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်ကာ သေချာလေးအာရုံနှစ်အလုပ်လုပ်တာကြောင့် နှစ်သက်လောက်သည်အထိ ရလာဒ်တွေထွက်လာပြီး ပုံနှိပ်ထုတ်ဝေနိုင်ခဲ့ပါတယ်။
ထူးတော့ထူးဆန်းတယ် လတ်တလောကာလအတွင်း သူစိမ်းယောက်ျားအချို့နောက်ယောင်ခံလိုက်တာကြုံလာရပါတယ်။ ကျွန်တော့် စာအုပ်ထုတ်ဝေပြီး မကြာခင်မှာပဲ တစ်စုံတစ်ယောက်က စောင့်ကြည့်နေတဲ့ခံစားမှုမျိုး စတင်ခံစားခဲ့ရတာပါ။ သည်ကိစ္စကို ဆိုင်ထိုင်တဲ့ တစ်ရက်မှာ အသေအချာသိခဲ့ပါတယ်။ စာအုပ်လာဝယ်သူတွေ ထိုင်ဖတ်လို့ရအောင်ပြင်ဆင်ပေးထားသော စားပွဲခုံတွေထဲကတစ်ခုမှာ ကျွန်တော်ထိုင်နေတုန်း ပြတင်းပေါက်ရဲ့ မျက်စောင်းထိုးအနေအထားလောက်ကနေ မျက်ဝန်းနက်နက်နဲ့စိုက်ကြည့်နေသော သူစိမ်းတစ် ယောက်ကို ရုတ်တရက်မြင်လိုက်ရတာပါ။ အလင်းရောင်သိပ်မများတာကြောင့် သူ့မျက်နှာကိုသေချာစိုက်ကြည့်လိုက်ချိန်မှာတော့ သူ့မျက်နှာကို ခပ်မြန်မြန်လှည့်ပစ်ရင်း အဝေးကိုအမြန်နှုန်းနဲ့လျှောက်သွားပါတော့တယ်။
ကျွန်တော် ခပ်သွက်သွက်ထရပ်လိုက်ပြီး တံခါးမကြီးစီပြေး အပြင်ထွက်ကာ တံခါးသော့ခတ်လိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်မြင်ကွင်းကနေ မပျောက်သေးတာကြောင့် သူ့ကိုအနည်းငယ်တော့မြင်ရသေးတယ်ဗျ။ ကျွန်တော်တွေးထင်ထားတဲ့ပုံသဏ္ဌာန်နဲ့ ယခုမြင်ရတာက အနည်းငယ်ကွဲပြားပါတယ်။ မျက်နှာမှာ ပါးသိုင်းမွှေးအပြည့်၊ ဆံပင်ကလည်းရှည်လျားကာ နောက်ကျောဘက်မယ် pony tail စီးထားတဲ့ ပုံစံပါ။ ဘေ့စ်ဘောဦးထုပ်ကို မျက်နှာမမြင်ရအောင် ခပ်ငိုက်ငိုက်ဆောင်းထားတာကြောင့် မျက်လုံးများအား သိပ်မမြင်နိုင် မှောင်ရိပ်ကျ နေတာပါပဲ။
အဲသလိုကြုံပြီး နောက်နှစ်လအကြာ ဒုတိယပတ်ရဲ့ ညတစ်ညမှာ ဆိုင်ပြတင်းပေါက်ကနေတစ်ဆင့် ဖျက်ကနဲသူ့ကိုမြင်လိုက်ရပါတယ်။ လမ်းရဲ့တစ်ဖက်ကနေ ကျွန်တော့်ကို မတ်တပ်ရပ်ပြီးစိုက်ကြည့်နေတာလေ။ ကျွန်တော် တက္ကစီငှားနေကြ ဒါမှမဟုတ် ကားယူလာရင် ကွေ့မောင်းသွားနေကြ ထောင့်ချိုးနားမှာ သူရပ်တာဗျ။ ပါးသိုင်းမွှေးအပြည့်မျက်နှာသွင်ပြင်နဲ့သူ့ကို မကြာခင်မှာပဲ အနှောင့်အယှက် မဖြစ်တော့ဘဲ အသားကျသွားပါတယ်။ အန္တရာယ်လည်းမပေး ပြောလိုက်ရင်လည်း အလိုက်သိစွာထွက်သွားမယ့်သူတစ်ယောက် ကျွန်တော့်ကိုစောင့်ကြည့်နေတာလေ။ ကျွန်တော်နဲ့ သိပ်မဝေးခပ်လှမ်းလှမ်းအကွာအဝေးကနေကြည့်တာပေါ့ဗျာ။ ပြီးတော့ လွတ်လပ်တဲ့ တိုင်းပြည်မှာနေကြတဲ့လူတွေပဲ။
ကျွန်တော့်ဘဝဟာ တစ်ကိုယ်ရေအဖြစ်ဆက်လက်ဖြတ်သန်းဖြစ်တယ်ဗျ။ တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ RS ချိတ်ဖို့ကြိုးစားခဲ့ပေမယ့် ဘယ်တော့မှ အလုပ်မဖြစ်ပါဘူး။ ဒိုဒိုရဲ့ အရိပ်တစ္ဆေက အမြဲခြောက်လှန့်နေသလို သူ့အပေါ်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်အချစ်စိတ်ကြောင့် ချိန်းဆိုတွေ့ဆုံတဲ့ကိစ္စများကို ရပ်ပစ်လိုက်တာချည်းပါပဲ။
Alex Aung ( 14 July 2020)
To be continued …
(Zawgyi)
Haunted (Part Three)
အခ်စ္နဲ႔ေတြ႕ဆံုခ်ိန္ မိန္႔မူးေနသမွ် ကာလကုန္လို႔ အျမင္ေတြျပန္ရွင္းလာရင္ေတာ့ အလန္႔တၾကားျဖစ္ၾကရပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ‘အခ်စ္မွာ မိန္႔မူးသာယာရတာေလာက္ ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ရျခင္းမရွိ’လို႔ေျပာရမလားဘဲ။
*** 03. Return to reality.
သူကတိေပးထားတဲ့အတိုင္း ေနာက္တစ္ေန႔မွာေတာ့ သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ ထိုးသြင္းျပီးလိင္ဆက္ဆံခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေလွထားရံုကိုျပန္သြားခဲ့ျပီး ကိုယ္ခႏၶာနဲ႔ စိတ္အစဥ္တိုက္ပြဲႏႊဲခဲ့ၾကတာပါ။ အိမ္ေထာင္က်ကာစလူႏွစ္ဦးလိုပဲ အခန္းတံခါးကိုပိတ္လိုက္တာနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္သားရဲ႕ စိတ္ေတြလႈပ္ရွားလာၾကျပီး ႏႈိးဆြစရာမလို ေျမြေဟာက္ေတြက အလိုလိုေခါင္းေထာင္ထေနတယ္။
သူ႕ေျခတံႏွစ္ဖက္ ခပ္ကားကား အေနအထားေျပာင္းေပးရင္း ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ၾကိဳက္လုပ္ဖို႔သူေျပာတာေၾကာင့္ ခေရ၀ေလးကို လွ်ာမုန္တိုင္းေမႊေပးျဖစ္တယ္ ဗ်။ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႔ ခေရ၀အနားတ၀ိုက္ပြတ္သပ္ရင္း အတြင္းထဲကို အသာဖိဖိထည့္ကာကလိမိတယ္။ မိနစ္အနည္းငယ္အၾကာ မွာေတာ့ သူ႕ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို ရင္ဘတ္ဆီကိုေကြးတင္ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ပိုက္ထားေပးပါေရာ။
‘မင္း -ီးကို ငါ့-င္ထဲထိုးထည့္ေလကြာ…..လုပ္ေတာ့…အာ…..ငါ…ငါ မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး’ အေလာတၾကီး သူေတာင္းဆိုပါတယ္။
‘ငါ မင္းကို မနာေစခ်င္လို႔ပါ….’ ကၽြန္ေတာ္ခပ္ရြံ႕ရြံ႕ျပန္ေျပာမိပါရဲ႕။
‘လုပ္ပါ…..ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး….မုဒိမ္းက်င့္သလို ငါ့ကို-ိုးကြာ….ျမန္ျမန္….အဲ့လိုလုပ္တာငါၾကိဳက္တယ္’ သူ႔ေတာင္းဆိုမႈကအဆန္း။
ကၽြန္ေတာ္လည္း အခ်ိန္မဆိုင္းဘဲ သူေျပာသလိုလုပ္ဖို႔ျပင္ဆင္ရတာေပါ့။ အရည္ၾကည္စို႕ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ငပဲေခါင္းေလးကို အသာပြတ္သပ္၊ သူ႕ငပဲထိပ္ကအရည္ၾကည္ေတြကိုလက္နဲ႔ပြတ္ယူျပီး သူ႕ခေရ၀မွာေခ်ာဆီသေဘာပြတ္လိမ္းေပးရင္း တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ျဖဲကိုင္လိုက္တယ္။ စိုစြတ္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ငပဲကို သူ႕ခေရ၀ထဲ ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ ဖိျပီးထိုးသြင္းခ်လိုက္တာ အရင္းထိပဲေပါ့။ သူ႕ေပါင္တံႏွစ္ဖက္ အားလက္နဲ႔ထိန္းကိုင္လိုက္ျပီး ခါးမွာေမာ္တာတပ္ထားသလို ကၽြန္ေတာ္စတင္လႈပ္ရွားလိုက္ပါတယ္။
‘ေအး….အ…အ…ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး…ေဆာင့္….ၾကမ္းၾကမ္းေလး….ေဆာင့္…အ’ သူ႕ေတာင္းဆိုသံက တုန္ခါေနေရာ။
ပု၀ါမကူေရမရွဴစတမ္း ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကိုလုပ္ေနခ်ိန္ သူ႕ငပဲသူလက္နဲ႔ဆုပ္ကိုင္ကာ တူထုပါေတာ့တယ္။ မိနစ္အနည္းငယ္အၾကာမွာေတာ့ သူ႕တင္ပါးေတြကို ပင့္ေျမာက္ကာ ကၽြန္ေတာ့္ငပဲကိုအဆံုးထိဖိသြင္းေစျပီး သူ႕သုက္ရည္ေတြကို ေလထဲပစ္လႊတ္ပါတယ္ သူ႕ရင္အုပ္ေတြ၊ မ်က္ႏွာေတြေပၚေရာက္တဲ့အထိေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း မထိန္းႏိုင္စြာ သူ႕ခေရ၀ထဲငပဲအတင္းဖိသြင္းျပီး သုက္ရည္ေတြကို ပန္းထည့္ ပစ္လိုက္တယ္။ သူေျပာတာမွန္တယ္ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ ရင္အခုန္ရဆံုးေသာ လိင္ဆက္ဆံမႈတစ္ခုျဖစ္ခဲ့ခ်ိန္ပဲ။
ရက္သတၱပါတ္ တစ္ပတ္နဲ႔ တစ္၀က္ေလာက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အဲသည့္အတိုင္းကုန္ဆံုးခဲ့ၾကပါတယ္။ ႏွစ္ေယာက္သား ေန႔တိုင္းေတြ႕ဆံုရင္း ေလွထားရံုကိုသြားရင္သြား၊ ေလွတစ္စင္းကိုယူျပီး ကန္ၾကီးထဲကိုေလွာ္ထြက္ကာ ေတြ႕မိထားတဲ့ကၽြန္းငယ္ေလးတစ္ခုဆီသြားလိုသြားေပါ့။ ေလွထားရံုထဲမယ္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္-ိုးၾကသလို ကၽြန္းငယ္ေလးေပၚက သဲေသာင္ခံုေပၚေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ လုပ္ခ်င္လည္းလုပ္ၾကတာပါ။ သစ္ေတာထဲက အကိုင္းအခက္ခပ္အုပ္အုပ္နဲ႔ သစ္ပင္ၾကီးေအာက္ အျပန္အလွန္ပုေလြေပးၾကသလို အခြင့္အလမ္းသိပ္မရွိေတာင္ ေဘာင္းဘီထဲလက္ထည့္ႏႈိက္ျပီး လက္ကစားေပးၾကတယ္။ တစ္ေယာက္ခႏၶာကိုယ္ကို အျခားတစ္ေယာက္ ကမထိမကိုင္တဲ့ေန႕ရက္မရွိသလို ကြဲျပားျခားနားတဲ့ အေနအထားပံုစံနဲ႔ နည္းစနစ္ေတြကိုစမ္းသပ္ဆက္ဆံၾကတာမ်ား Pro ေတြအတိုင္းပါ။ ႏွစ္ဦးသား လိင္ဆက္ဆံေနခ်ိန္ သို႔မဟုတ္ အတူအာသာေျဖေနခ်ိန္မ်ားမယ္ တစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို တစ္ေယာက္ပိုပိုသိဖို႔ၾကိဳးစားရွာ ေဖြျဖစ္ၾကပါတယ္။
မိသားစုႏွစ္စုအတြက္လိုအပ္တာေတြကို ျမိဳ႕တက္၀ယ္စဥ္ခဏ ကားေနာက္ခန္းမွာတင္ အျပန္အလွန္အာသာေျဖေပးမိၾကတယ္ဆို ယံုၾကမလားဘဲ။ ကၽြန္ေတာ့္အေဖက ကားေမာင္း၊ သူ႕ဖခင္က ေဘးထိုင္ခံုမွာထိုင္ရင္း ေဘာလံုးပြဲနဲ႔ rugby ပြဲေတြအေၾကာင္းထဲထဲ၀င္၀င္ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးေနၾကတယ္။ ရုတ္တရက္ဆိုသလို သူ႕လက္ဟာ ကၽြန္ေတာ့္ေပါင္ခြဆံုကိုေရာက္လာတာေၾကာင့္ ငံု႔ၾကည့္မိတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ့္ေဘာင္းဘီက ဇစ္ကိုဆြဲျဖဳတ္ျပီး ငပဲကိုအသာေလးသူဆြဲထုတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ေက်ာပိုးအိတ္ကို ဗိုက္ေပၚတင္လိုက္ခ်ိန္ သူ႕လက္ေတြဟာ ကၽြန္ေတာ့္ငပဲကိုစတီးေခ်ာင္းလိုျဖစ္ေအာင္ပြတ္သပ္ေရာ။ သူ႕ေက်ာပိုးအိတ္ကိုလည္း ေပါင္ႏွစ္ဖက္ေပၚတင္ရင္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ေခါင္းဆတ္ျပတာေၾကာင့္ အိတ္ေအာက္နားကေန လက္လွ်ိဳလိုက္ကာ သူ႕ငပဲကိုစမ္းေတာ့ အျပင္ကိုထုတ္ျပီးသား မာေတာင့္ျပီး ေသြးေၾကာေတြေတာင္ေဖာင္းေနျပီ။
ခပ္ေျဖးေျဖး တိုးတိုးက်ိတ္အျပန္အလွန္ အာသာေျဖလက္ကစားေပးရင္း အထြဋ္အထိပ္ဆီေရာက္ေအာင္ၾကိဳးစားၾကပါတယ္။ သူ ေခါင္းတစ္ခ်က္ဆတ္ျပရင္းမွ တင္ပါးေတြကို အသာၾကြကာ ကိစၥျပီးေျမာက္ပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း လက္ဖ၀ါးအစံုနဲ႔ဖမ္းယူလိုက္ရင္း အေတာ္မ်ားမ်ား သူပန္းထုတ္ျပီးခ်ိန္မွာေတာ့ လက္ကိုအသာေနာက္ဆုတ္ကာ ပါးစပ္အနီးယူလ်က္ သုက္ရည္ေတြကို လ်ာနဲ႔လ်က္ျပဳ ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕မ်က္၀န္းကိုအၾကည့္ျခင္းဆံုေအာင္ တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ကာ ဦးေခါင္းကို ခပ္သြက္သြက္ျငိမ့္ျပလိုက္ပါတယ္ ျပီးကာနီးျပီေလ။ ကၽြန္ေတာ့္ငပဲအဆံုးကို သူ႕လက္ဖ၀ါးေတြနဲ႔ အုပ္ကိုင္ထားခ်ိန္မေတာ့ ထိန္းထားတဲ့စိတ္ကိုလႊတ္လိုက္တာ တင္ပါးေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ရင္း သုက္ရည္ေတြပန္းထုတ္မိပါတယ္။ သူသည္လည္း လက္နဲ႔ေသခ်ာဖမ္းယူထားျပီး ကၽြန္ေတာ္လုပ္သလိုျပန္ျပဳလုပ္ တယ္ေလ။ ခဏအၾကာမွာေတာ့ ေဘာင္းဘီဇစ္ေတြကိုျပန္လည္ဆြဲတင္၀တ္ကာ အေနအထားမယြင္းေအာင္ေနၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဖခင္ေတြကေတာ့ သူတို႔ေျပာလက္စအေၾကာင္းအရာေတြေပၚမွာပဲ အာရံုမပ်က္ျငင္းခုန္ေနၾကတုန္း။ ဒိုဒို ကၽြန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ ျပီး သြားျဖဲရယ္ျပတယ္၊ ေနာက္ေတာ့ သူ႕လက္ညိဳးကို ဟန္ပါပါနဲ႔ လ်က္ျပျပန္ရင္း စကားလံုးေတြအသံမဲ့ေျပာေနပါတယ္။ That was hot! ကၽြန္ေတာ္တို႔ေနထိုင္ရာ Cabin ေတြျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သားရဲ႕ ခြဆံုေတြဟာ စိုစြတ္ေနၾကတာအကြက္ၾကီးေတြျဖစ္လို႔။
အရွက္အေၾကာက္ကင္းတဲ့ လိင္မႈကိစၥရယ္ တက္မက္မႈမီးေတြေတာက္ေလာင္ရင္း ေန႔ရက္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ျဖတ္သန္းၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကိုယ္ခႏၶာပံုရိပ္ကို သေဘာက်ရံုမက သူ႕အေပၚ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာခ်စ္ျမတ္ႏိုးမိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႕အရည္အခ်င္းေတြေၾကာင့္ ပိုမိုစြဲမက္ရတယ္လို႔ ၀န္ခံပါရေစ။ သူက ရယ္စရာေကာင္းတယ္၊ ရုပ္ရည္ေခ်ာေမာေျပပ်စ္တယ္၊ ျပီးေတာ့ လံုးလံုးလ်ားလ်ားကို တကိုယ္ေကာင္းဆန္စိတ္မရွိ၊ စိတ္၀င္စားဖို႔ေကာင္းတယ္၊ ေထာက္ထားၾကင္နာစိတ္ရွိတယ္….အား အလြန္႔ကို sexy ျဖစ္တဲ့ေကာင္ေလးပဲ။ သူသည္လည္း ကၽြန္ေတာ့္အေပၚခံစားခ်က္အတူတူရွိေနဖို႔ အသည္းအသန္ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။ ႏွစ္ဦးသား ေမ်ာလြင့္ေနၾကတဲ့ ကမၻာငယ္ ဟာ မၾကာခင္ေသာကာလမွာေတာ့ ဆပ္ျပာပူေဖာင္းေပါက္သလို ျဖစ္ပ်က္လာတယ္။
တစ္ရက္ေသာ နံနက္ခင္းေစာေစာ ကၽြန္ေတာ္အိပ္ေနေသာအခန္းရဲ႕ ျပတင္းမွန္ကိုတစ္စံုတစ္ခုရိုက္ခတ္သံၾကားရတာေၾကာင့္ ႏိုးထလာ ပါတယ္။ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဒိုဒိုရယ္ အျပင္မွာမတ္တပ္ရပ္ေနရဲ႕။ လက္ကိုေ၀ွ႔ယမ္းျပျပီး ကၽြန္ေတ္ာ့ကိုအျပင္ဘက္ထြက္လာဖို႔ ေခၚ တယ္။ ခုတင္ေဘးက အ၀တ္စင္ေပၚမွ ဂ်င္းေဘာင္းဘီတစ္ထည္ရယ္ တီရွပ္တစ္ထည္ရယ္ဆြဲ၀တ္ျပီး အျပင္ကိုေျပးထြက္လာလိုက္တယ္။
‘ငါတို႔စကားနည္းနည္းေျပာရေအာင္…လာကြာ’ စကားတိုျပတ္စြာသူေျပာတယ္။
Cabin ကေနလွမ္းၾကည့္လို႔မျမင္ႏိုင္ေသာေနရာျဖစ္တဲ့ ေရကန္ဘက္ကို သူဦးေဆာင္သြားျခင္းေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လိုက္သြားတာ ေရကန္အနားသတ္ကမ္းစပ္တေလ်ာက္ အေတာ္လွမ္းလွမ္းေရာက္သြားပါတယ္။
ေက်ာက္ေဆာင္တစ္ခုေပၚ သူသက္ျပင္းေလးေလးပင္ပင္ခ်ရင္း ထိုင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း နံေဘးမွာထိုင္ရင္း သူ႕လက္ကိုဖ်စ္ညွစ္ လိုက္ပါတယ္။
‘ဘာေျပာခ်င္တာလဲ? ဘာေတြအမွားအယြင္းျဖစ္ျပန္ျပီလဲ?’ ကၽြန္ေတာ္ ခပ္တိုးတိုးေမးတာေပါ့။
‘ငါ့အေဒၚဆံုးသြားလို႔။ အသိဦးေလးႏွစ္ေယာက္က အေဖ့ကိုအေၾကာင္းၾကားလာတယ္ေလ’ သူကလည္း စကားတိုးတိုးေျပာရင္း ကၽြန္ေတာ့္လက္ေခ်ာင္းေတြကိုျပန္ဆုပ္ကိုင္တယ္။
‘အို….ငါစိတ္မေကာင္းပါဘူးကြာ’ ကၽြန္ေတာ္စကားခြန္းတုန္႔ဆိုလိုက္တယ္။ နက္ေမွာင္ေသာ မွန္းဆရခက္ေသာ သူ႕မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတ္ာ့ကို အတန္ၾကာစိုက္ၾကည့္ပါတယ္။
‘အဲအေဒၚကို ငါသိပ္မသိပါဘူးကြာ…’ ကၽြန္ေတာ့္လက္ကို သူ႕ႏွာေခါင္းဆီမယူျပီး ကၽြန္ေတာ့္လက္ေခ်ာင္းေတြကို ျငင္ျငင္သာသာ နမ္းရႈိက္တယ္။
‘အိုး….တကယ္’ ကၽြန္ေတာ္ေလသံေလးလို တီးတိုးေရရြတ္မိေရာ။
‘ငါေျပာတာကိုသေဘာေပါက္လားဟင္? သေဘာေပါက္လား’ သူကထပ္ေမးတယ္။
‘ဘာကိုသေဘာေပါက္? မင္း အန္တီဆံုးသြားတယ္ဆို ငါတကယ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္၊ မင္းမိသားစုေတာ့ ၀မ္းနည္းပူေဆြးေနေတာ့မွာ’ လို႔ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
‘အေတာ္အလုပ္ရႈ႔ပ္တဲ့ ငါ့အမ်ိဳးေတြ…..ငါေျပာမယ္ သူနဲ႔သိကိုမသိဖူးဘူး’ ေလသံျပင္းျပင္း မာန္ပါပါနဲ႔သူေျပာတဲ့ေလသံေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ အံ့ၾသသြားမိပါတယ္။
‘ဒိုဒို….မင္းေျပာတာကလည္းကြာ နား၀င္ဆိုးလိုက္တာ’
သူ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကိုလွည့္လာျပီး ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ လက္ကိုလႊတ္ကာ ကၽြန္ေတာ့္ပခံုးေတြကို ဖ်စ္ညွစ္ပါတယ္။
‘ေသာ္ဇင္…ငါဘာေၾကာင့္ေျပာဆိုေနတာလဲ မင္းအခုထိအဓိပၸာယ္မေပါက္ေသးဘူး? ငါ့အေဖက အခုအားလပ္ရက္ခရီးစဥ္ကိုရပ္ျပီး ျမိဳ႕ကို ျပန္ေတာ့မွာ ေနာက္တစ္နာရီအတြင္း’
‘အိုး….ျပႆနာပဲကြာ’ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ထဲ နင့္ကနဲျဖစ္သြားရတယ္။
‘တကယ့္ျပႆနာပဲေလ….ငါမျပန္ခ်င္ဘူး…..ငါသည္မွာမင္းနဲ႔အတူေနခ်င္….ေသာ္ဇင္ ငါတို႔ဘာလုပ္ၾကမလဲ’ သူ ခါးခါးသီးသီးတုန္႔ျပန္ ပါတယ္။ ေျပာေနရင္းမွ ရပ္တန္႔လိုက္ျပီး ကူကယ္ရာမဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ေနေရာ။
‘ငါတို႔ဘာလုပ္ႏိုင္မလဲ…..ငါ့အသည္းေတြေၾကကြဲရပါျပီ….ငါ…ငါ..မင္းကို ၾကိဳက္…’ ကၽြန္ေတာ္ စကားေတြကိုပီပီသသေတာင္ မေျပာႏိုင္ခဲ့ဘူး။
‘ၾကိဳက္…..ၾကိဳက္တယ္?’ ကၽြန္ေတာ္ေျပာေနတဲ့စကားကို ေလသံခပ္တိုးတိုးနဲ႔ သူၾကားျဖတ္ပစ္တယ္။
‘ဟုတ္တယ္……မင္းကို ငါ အရမ္းၾကိဳက္တယ္’
သူ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကိုေက်ာခိုင္းသြားရင္း သက္ျပင္းေမာၾကီးကို ေလးေလးပင္ပင္ခ်ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကို ျပန္လွည့္ လာတယ္။ သူ႕မ်က္နက္၀န္းေတြဟာ ေဒါသေရာင္ေၾကာင့္ ေတာက္ေျပာင္ေနတယ္ဗ်။
‘အာ…ငါ့ကိုခြင့္လႊတ္ကြာ….မင္းကတကယ့္ကို ငါ့အေပၚခံစားခ်က္..’ စကားေျပာတာ မျပီးေသးခင္မွာပဲ သူ ရုတ္တရက္ထရပ္ပါတယ္။ ‘မင္း ဘာသိတာလဲ? ငါကအရူးတစ္ေယာက္လိုပဲ….အိုေက….ငါအဆင္ေျပပါတယ္။ အဲသလိုပဲေနႏိုင္ရမွာေပါ့။ ေယာက္်ားေလးႏွစ္ေယာက္ ဆက္ဆံေရးအေပၚ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထားမိတာကိုကမွားတာပဲ။ ငါတို႔အေၾကာင္းကိုေျပာတာ’
‘မင္းဘာေျပာေနမွန္းကို ငါမသိတာ’ ကၽြန္ေတာ္စကားျပန္ေျပာရင္း သူနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထရပ္လိုက္တယ္။ ‘ဟုတ္ျပီ….မင္းမၾကာခင္ သည္ကထြက္သြားေတာ့မယ္ဆိုလို႔ ငါစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတယ္။ အဲသည့္ကိစၥအတြက္ ငါဘာအျပစ္မွမလုပ္မိဘာပဲနဲ႔ ဘာလို႔မင္း စိတ္ဆိုး စိတ္တိုသြားတာလဲ’
‘အမွန္ပဲ….မင္းက အဲသလိုေလးပဲဆက္စဥ္းစားပါ ဟုတ္ျပီလား’ သူ တဘက္ကိုလွည့္ကာ အေ၀းကိုေလွ်ာက္လွမ္းသြားပါတယ္။
‘ဒိုဒို….’ ကၽြန္ေတာ္ ေအာ္ေခၚလိုက္တယ္။ ‘မင္း….ငါ့ကိုမ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္ျပီး ငါ့ဆီကဘာလိုခ်င္တယ္ ဘာျဖစ္ခ်င္တယ္ေျပာမွ ငါက ၀မ္းပမ္းတသာလုပ္ေပးစရာရွိတာလုပ္ေပးမွာေပါ့။ သည္လိုေျပာျပီးထြက္မသြားနဲ႔’ သူရပ္လိုက္ကာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဖို႔ ျပန္လာပါတယ္။
‘ေကာင္းျပီ’ သူေအာ္ဟစ္ပါတယ္။ ‘ငါေျပာမယ္၊ ငါရခဲ့တယ္ ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ျပီလို႔ေတြးမိခဲ့ေပမဲ့ ငါမရခဲ့ဘူးပဲ’ သူစကားေျပာတာ ခဏရပ္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေဒါသသံနဲ႔ဆက္ေျပာပါေရာ။ ‘မင္းျပတဲ့ အရိပ္အျခည္ေလးေတြ လကၡဏာေလးေတြအေပၚ ငါကမသိတတ္စြာ နည္းနည္းပို ေမွ်ာ္လင့္မိေနတာပဲ၊ ငါ့ကို တကယ္ ဂရုစိုက္ေနတယ္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ သိသိသာသာပါ ငါအရူးတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့တာ။’ သူေနာက္ျပန္ လွည့္သြား ျပီး ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ေ၀းရာကိုေျခလွမ္းသြားပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ေနာက္ကိုေျပးလိုက္သြားျပီး သူ႕လက္ေမာင္းကိုဆြဲကိုင္ကာ ရပ္တန္႔ေစတယ္။ သူခဏရပ္လိုက္ျပီး ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္လက္ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆြဲဖယ္ကာ အေ၀းကိုဆက္ေလွ်ာက္သြားခဲ့ပါတယ္။
‘ေသာ္ဇင္….အိမ္ျပန္ေတာ့’ သူ႕ႏႈတ္ကေျပာတာ။
‘ဒိုဒို….ငါ့ကိုေသခ်ာေျပာကြာ….please’ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကိုေတာင္းပန္တိုးလွ်ိဳးတယ္။
‘ငါတို႔ေျပာျပီးျပီလို႔ထင္တယ္၊ မင္းေပ်ာ္ရႊင္ပါေစကြာ၊ Have a good life’ ဟိန္းသံေတာင္ထြက္တယ္ သူျပန္ေျပာသံက။
ကမ္းေျခကို မုန္တိုင္းဆင္ျပီးသူထြက္သြားတာ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့စြာ မတ္တပ္ရပ္က်န္ခဲ့ပါတယ္။ ရုတ္တရက္ဆိုသလို ေခါင္းထဲ တျဖည္းျဖည္းရွင္းလင္းလာတယ္။
‘ေစာင့္ဦး’ ကၽြန္ေတာ္ေအာ္ေျပာလိုက္တယ္။ သူ ကၽြန္ေတာ့္ဆီျပန္လွည့္လာတယ္။
‘မင္း အခုဘာလိုခ်င္တာတာလဲ’ သူ ေဒါသတၾကီးေအာ္ေျပာပါတယ္။
‘ငါ့ကိုေအာ္ေနတာရပ္ျပီး နားေထာင္ဦး’ ကၽြန္ေတာ္သူ႕အနားတိုးကပ္သြားရင္း ေျပာလိုက္တယ္။
‘ဘာေၾကာင့္ ငါေအာ္ေျပာတာကိုရပ္သင့္ပါလိမ့္? ငါေအာ္ေျပာတာကိုသေဘာက်တယ္။ ခ်ဳပ္တည္းထားတာမဟုတ္ဘူးကြ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ပဲ’ သူေအာ္ျပီးျပန္ေျပာတယ္။
‘ေကာင္းျပီ…..မင္းငါ့ကိုေအာ္ေျပာရင္ ငါလည္းေအာ္ေျပာမယ္’ ကၽြန္ေတာ္သူ႕မ်က္ႏွာအနား တိုးကပ္ျပီး ေေအာ္ပစ္လိုက္တယ္။
‘ေကာင္းတယ္…..အခု မင္းဘာလုပ္ခ်င္တာလဲ’ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လံုးေတြကို အနီးကပ္ျပန္စိုက္ၾကည့္ရင္း သူေအာ္ျပန္ေရာ။
‘မင္းေျပာသလိုပဲေလ မင္းေတြးထင္ထားတာထက္ပိုျပီး ငါကမင္းကိုဂရုစိုက္ခဲ့တယ္’ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာနဲ႔တစ္ေယာက္ တစ္လက္မ ေလာက္ကြာတဲ့အေနအထားမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္ေအာ္ေျပာမိတာပါ။
‘မင္းက ငါ့ကိုဂရုစိုက္ေပးခဲ့တယ္၊ အဲဒါေကာင္းပါတယ္၊ တကယ့္ကို ခ်ီးမြမ္းဖို႔ေကာင္းတာ’ သူ ႏွာေခါင္းရႈံ႕ မ်က္ႏွာမဲ့ရြဲ႕ကာ သေရာ္သလိုလိုျပန္ေျပာတယ္။
သူေနာက္ျပန္လွည့္ျပီး အေ၀းကိုစတင္ထြက္ခြာသြားတယ္ဗ်။
‘ဒိုဒို….ေစာင့္ဦး….ငါက သည္ထက္ပိုျပီး ဘာေျပာႏိုင္မွာလဲ?’ ကၽြန္ေတာ္ေအာ္ေခၚရင္း စကားလွမ္းေျပာပါတယ္။
ေနာက္တဖန္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကာ ‘တစ္ခုခုေပါ့….ဂရုစိုက္ပါတယ္ဆိုတာထက္ ပိုတဲ့စကားမ်ိဳး။ စိတ္မပါလဲ လိမ္တာပဲျဖစ္ျဖစ္’ သူ႕ေလသံကျပင္းထန္ေနတုန္းပါပဲ။
‘ဟုတ္ျပီေလ….မင္းေျပာသလို ငါလိမ္ေျပာမယ္…..မင္းကိုအလိုမရွိဘူး ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ မင္းကိုမခ်စ္လို႔ကြာ’ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေလသံမေလွ်ာ့ႏိုင္စြာ သူ႕ကို ေအာ္ေျပာလိုက္တယ္။
သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို စကၠန္႔အေတာ္ၾကာ အေတြးေတြနဲ႔စိုက္ၾကည့္တယ္။
‘ေကာင္းတယ္….ငါလည္း မင္းကိုမခ်စ္ဘူးကြာ’ သူျပန္ေအာ္ေရာ။
‘ေကာင္းတာေပါ့….ငါ မင္းကိုမေခၚေတာ့ဘူး’ ကၽြန္ေတာ္လည္းျပန္ေအာ္ေပါ့။
‘အဲဒါဆိုလည္း ေနာက္ဆိုမေခၚနဲ႔ေပါ့ကြာ’ သူ႕ႏႈတ္ဖ်ားက ေအာ္ေျပာေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာအနားတိုးကပ္ရင္း အနမ္းၾကမ္းၾကမ္း တစ္ခ်က္ေပးကာ အေ၀းကိုလွမ္းထြက္သြားပါေတာ့တယ္။
‘မင္းေအာ္ေျပာလို႕ျပီးျပီလား အခု’ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ေနာက္ကေန ေေခၚလိုက္ေအာ္လုိက္ေျပာမိတယ္။
‘ျပီးျပီ’ သူေအာ္ဟစ္ႏိုင္သမွ်ေအာ္ေျပာရင္းမွ က်ယ္ေလာင္စြာရယ္ေမာပါေတာ့တယ္။ သူ႕ေျခလွမ္းေတြကိုရပ္လိုက္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကို မ်က္ႏွာမူကာ ပါးခ်ိဳင့္အၾကီးၾကီးေတြေပၚတဲ့အထိ ျျပံဳးတယ္ဗ်။
‘မင္း ျမိဳ႕ကိုျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ ငါ့ကိုဖုန္းေခၚကြာ…ေနာ္’ လို႔သူေျပာလာတယ္။
‘ငါေခၚပါ့မယ္…ကတိေပးတယ္။ ငါ…ငါ မင္းကိုလြမ္းေနမွာ….Bye’ လို႔ေလသံမတုန္ခါေအာင္သတိထားျပီး ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေျဖတယ္။
‘ငါလည္းမင္းကိုလြမ္းေနမွာ။ ျပီးေတာ့ မင္းဖုန္းမေခၚဘူးဆိုရင္ ငါအရမ္းစိတ္ဆိုးမွာေနာ္ မယံုမရွိနဲ႔။ Bye’ သူ႕လက္တစ္ဖက္ကို ေျမာက္ျပီး ကၽြန္ေတ္ာ့ကိုေ၀့ယမ္းျပကာ တဖက္ကိုလွည့္ရင္း ေရကန္ကမ္းစပ္တေလွ်ာက္ေျပးထြက္သြားပါေတာ့တယ္။ မ်က္စိတဆံုး ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္လံုးထဲကမေပ်ာက္ေသးသေရြ႕ သူ႕ကိုေငးၾကည့္ေနျပီးမွ Cabin ကိုေျဖးေျဖးေလွ်ာက္ရင္းျပန္လာခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္အသည္းႏွလံုးတစ္စံုဟာ ကိုယ္ခႏၶာထဲကေနျပဳတ္က်သြားျပီလို႔ ခံစားရပါတယ္။ ရက္အေတာ္ၾကာအခန္းေအာင္းေနျပီးေနာက္မွ သူ႕ကို မၾကာခင္ေတြ႕ရေတာ့မယ္ဆိုတာေသခ်ာေၾကာင္း ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ မာန္တင္းေျဖသိမ့္မိေလရဲ႕။
*** 04. Loneliness.
ကၽြန္ေတာ္ မတ္တပ္ထအရပ္မွာ ရုတ္တရက္ဆိုသလို ကၽြန္ေတာ့္ပါးျပင္ေပၚ မ်က္ရည္ေပါက္ေတြလွိမ့္ဆင္းသြားပါတယ္။ ခပ္သြက္သြက္ ေလး လက္ဖမိုးနဲ႔သုတ္ကာ ထရပ္ခဲ့ျပီး အသစ္ရလာတဲ့စာအုပ္ထုပ္ေတြကိုေျဖရင္း စာအုပ္စင္ေပၚ ကၽြန္ေတာ္ေနရာခ်လိုက္တယ္။ ေတာက္!!! သည္လိုလုပ္ေနမိတာေတြကို ရပ္တန္႔လိုက္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ ကာလအတန္ၾကာ ေႏြဦးအားလပ္ရက္အေၾကာင္းစီ အေတြးေတြ ျပန္ေရာက္သြားတိုင္း ဘာရယ္မသိ စာအုပ္ေတြကို အြန္လိုင္းကေနအမ်ားအျပားမွာယူေနမိေတာ့တာ။ အေတြးေတြကိုေရာေပါ့။
ျမိဳ႕ကိုကၽြန္ေတာ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာ ဒိုဒိုေပးခဲ့ေသာဖုန္းနံပါတ္ေတြကို အဆက္မျပတ္ေခၚခဲ့ပါတယ္။ အသံသြင္းထားတဲ့ စကားသံက သည္ဖုန္းနံပါတ္ကို ဆက္သြယ္လို႔မရႏိုင္ပါတဲ့။ တယ္လီဖုန္းလမ္းညႊန္ကို ဆက္သြယ္စံုစမ္းျပန္ေတာ့ ဒိုဒို သို႕မဟုတ္ သူ႕မိသားစုရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္စာရင္းမရွိေၾကာင္းေျဖပါတယ္။ သည့္ေနာက္မွာေတာ့ သူ႕စီကဖုန္းအဆက္အသြယ္ကို ကၽြန္ေတာ္ေစာင့္ေနမိတယ္။ ရက္ေပါင္းအေတာ္ၾကာသည္အထိ ဖုန္းမလာခဲ့ပါ။ တစ္ေန႔ေန႕ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္အတိုင္း ဖုန္းေခၚသံၾကားရျပီး တိုးျငင္းျငင္သာတဲ့ သူ႕အသံကိုၾကားႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ဆႏၵျပဳမိပါတယ္။
ေန႔ရက္အခ်ိန္ေတြခုန္ေပါက္ေျပးလႊားသြားခဲ့တဲ့ေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြဟာ တေျဖးေျဖးမွိန္ေဖ်ာ့ျပီး ေဒါသအမ်က္ အျဖစ္ေျပာင္းလဲသြားပါတယ္။ အဆံုးသတ္ကေတာ့ ေဒါသကေန ၀မ္းနည္းပူေဆြးမႈစီကူးေျပာင္းတာေပါ့ေလ။ ေနာက္ဆံုးမွာ ေမွ်ာ္လင့္သမွ် သဲထဲေရသြန္ျဖစ္ျပီး ေနာက္တစ္ၾကိမ္သူ႕ကိုျပန္မေတြ႕ႏိုင္ေတာ့ေၾကာင္း လက္ေတြ႕သိလာရပါတယ္။ ကိုယ့္ဘာကိုယ္ ဘယ္လိုညာညာ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ဘယ္ေလာက္ၾကိဳးစားေျပာင္းလဲေျပာင္းလဲ သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ေနစဲပါ။ ယခုေကာ ေနာက္ေကာ သူ႕ကိုခ်စ္ေနဦးမွာ ကၽြန္ေတာ္သိတယ္။ ဆယ္စုႏွစ္ၾကာခ်ိန္မွာ အဲဒီအခ်စ္ဟာ ပ်င္းစရာကိစၥအသြင္ေဆာင္လာေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ထဲမွာ ကိုက္ခဲေနစဲ ပါပဲ။
ဘ၀သစ္တစ္ခု မစတင္ခင္နဲ႔ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ တကိုယ္ေရဘ၀စပ္ၾကားကာလတစ္ခုမွာ တစ္ခါေတာ့အေဖေျပာဖူးတယ္ ‘ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေသာ့ခတ္မထားနဲ႔ ၊ အိပ္မက္ေတြကို မေသဆံုးပါေစနဲ႔’တဲ့ေလ။ ကၽြန္ေတာ့္မိဘႏွစ္ပါးစလံုးေသဆံုးခ်ိန္မွာေတာ့ မက္ဖူးခဲ့တဲ့အိပ္မက္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ မုခ်ျဖစ္လာပါတယ္။ အာမခံမူ၀ါဒမ်ားအရ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ရွိခဲ့တာ မေရႊ႕ေျပာင္းႏိုင္ေသာ၊ ေရႊ႕ေျပာင္းႏိုင္ေသာ ဥစၥာပစၥည္းမ်ားရဲ႕ ပမာဏနဲ႔ ကာလတန္ဖိုးမ်ားကိုေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ အေဆာက္အဦးတစ္ခု၀ယ္ယူႏိုင္ခဲ့ျပီး ကိုယ္ပိုင္စာအုပ္ဆိုင္တစ္ခု ဖြင့္လွစ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အလုပ္ျပီးခ်ိန္ေတြဟာ စာေရးျခင္းျဖင့္ အခ်ိန္ကုန္သလို ကိုယ္ပိုင္ထုတ္ေ၀ဖို႔အေတြးကိုေတာ့ မေတြးမိေသးပါ။ ေရးထားတဲ့ ၀တၳဳတိုႏွစ္ပုဒ္ကို ထုတ္ေ၀သူကိုျပၾကည့္ေတာ့ စိတ္၀င္စားဟန္ျပတယ္ဗ်။ ကဗ်ာစာစုတစ္ခုျပဳစုေရးသားဖို႔ ညႊန္းဆိုခ်က္ေတြ ပါလာတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ပိုင္းျဖတ္လိုက္ကာ ေသခ်ာေလးအာရံုႏွစ္အလုပ္လုပ္တာေၾကာင့္ ႏွစ္သက္ေလာက္သည္အထိ ရလာဒ္ေတြထြက္လာျပီး ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
ထူးေတာ့ထူးဆန္းတယ္ လတ္တေလာကာလအတြင္း သူစိမ္းေယာက္်ားအခ်ိဳ႕ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္တာၾကံဳလာရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ စာအုပ္ထုတ္ေ၀ျပီး မၾကာခင္မွာပဲ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ခံစားမႈမ်ိဳး စတင္ခံစားခဲ့ရတာပါ။ သည္ကိစၥကို ဆိုင္ထိုင္တဲ့ တစ္ရက္မွာ အေသအခ်ာသိခဲ့ပါတယ္။ စာအုပ္လာ၀ယ္သူေတြ ထိုင္ဖတ္လို႔ရေအာင္ျပင္ဆင္ေပးထားေသာ စားပြဲခံုေတြထဲကတစ္ခုမွာ ကၽြန္ေတာ္ထိုင္ေနတုန္း ျပတင္းေပါက္ရဲ႕ မ်က္ေစာင္းထိုးအေနအထားေလာက္ကေန မ်က္၀န္းနက္နက္နဲ႔စိုက္ၾကည့္ေနေသာ သူစိမ္းတစ္ ေယာက္ကို ရုတ္တရက္ျမင္လိုက္ရတာပါ။ အလင္းေရာင္သိပ္မမ်ားတာေၾကာင့္ သူ႕မ်က္ႏွာကိုေသခ်ာစိုက္ၾကည့္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႕မ်က္ႏွာကို ခပ္ျမန္ျမန္လွည့္ပစ္ရင္း အေ၀းကိုအျမန္ႏႈန္းနဲ႔ေလွ်ာက္သြားပါေတာ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ခပ္သြက္သြက္ထရပ္လိုက္ျပီး တံခါးမၾကီးစီေျပး အျပင္ထြက္ကာ တံခါးေသာ့ခတ္လိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ျမင္ကြင္းကေန မေပ်ာက္ေသးတာေၾကာင့္ သူ႕ကိုအနည္းငယ္ေတာ့ျမင္ရေသးတယ္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ေတြးထင္ထားတဲ့ပုံသဏၭာန္နဲ႔ ယခုျမင္ရတာက အနည္းငယ္ကြဲျပားပါတယ္။ မ်က္ႏွာမွာ ပါးသိုင္းေမႊးအျပည့္၊ ဆံပင္ကလည္းရွည္လ်ားကာ ေနာက္ေက်ာဘက္မယ္ pony tail စီးထားတဲ့ ပံုစံပါ။ ေဘ့စ္ေဘာဦးထုပ္ကို မ်က္ႏွာမျမင္ရေအာင္ ခပ္ငိုက္ငိုက္ေဆာင္းထားတာေၾကာင့္ မ်က္လံုးမ်ားအား သိပ္မျမင္ႏိုင္ ေမွာင္ရိပ္က် ေနတာပါပဲ။
အဲသလိုၾကံဳျပီး ေနာက္ႏွစ္လအၾကာ ဒုတိယပတ္ရဲ႕ ညတစ္ညမွာ ဆိုင္ျပတင္းေပါက္ကေနတစ္ဆင့္ ဖ်က္ကနဲသူ႕ကိုျမင္လိုက္ရပါတယ္။ လမ္းရဲ႕တစ္ဖက္ကေန ကၽြန္ေတာ့္ကို မတ္တပ္ရပ္ျပီးစိုက္ၾကည့္ေနတာေလ။ ကၽြန္ေတာ္ တကၠစီငွားေနၾက ဒါမွမဟုတ္ ကားယူလာရင္ ေကြ႕ေမာင္းသြားေနၾက ေထာင့္ခ်ိဳးနားမွာ သူရပ္တာဗ်။ ပါးသိုင္းေမႊးအျပည့္မ်က္ႏွာသြင္ျပင္နဲ႔သူ႕ကို မၾကာခင္မွာပဲ အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္ေတာ့ဘဲ အသားက်သြားပါတယ္။ အႏၱရာယ္လည္းမေပး ေျပာလိုက္ရင္လည္း အလိုက္သိစြာထြက္သြားမယ့္သူတစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေစာင့္ၾကည့္ေနတာေလ။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သိပ္မေ၀းခပ္လွမ္းလွမ္းအကြာအေ၀းကေနၾကည့္တာေပါ့ဗ်ာ။ ျပီးေတာ့ လြတ္လပ္တဲ့ တိုင္းျပည္မွာေနၾကတဲ့လူေတြပဲ။
ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ဟာ တစ္ကိုယ္ေရအျဖစ္ဆက္လက္ျဖတ္သန္းျဖစ္တယ္ဗ်။ တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ RS ခ်ိတ္ဖို႔ၾကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္ ဘယ္ေတာ့မွ အလုပ္မျဖစ္ပါဘူး။ ဒိုဒိုရဲ႕ အရိပ္တေစၧက အျမဲေျခာက္လွန္႔ေနသလို သူ႕အေပၚထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အခ်စ္စိတ္ေၾကာင့္ ခ်ိန္းဆိုေတြ႕ဆံုတဲ့ကိစၥမ်ားကို ရပ္ပစ္လိုက္တာခ်ည္းပါပဲ။
Alex Aung ( 14 July 2020)
To be continued …
အချစ်နဲ့တွေ့ဆုံချိန် မိန့်မူးနေသမျှ ကာလကုန်လို့ အမြင်တွေပြန်ရှင်းလာရင်တော့ အလန့်တကြားဖြစ်ကြရပါတယ်။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ‘အချစ်မှာ မိန့်မူးသာယာရတာလောက် ကျေနပ်ပျော်ရွှင်ရခြင်းမရှိ’လို့ပြောရမလားဘဲ။
*** 03. Return to reality.
သူကတိပေးထားတဲ့အတိုင်း နောက်တစ်နေ့မှာတော့ သူ့ကို ကျွန်တော် ထိုးသွင်းပြီးလိင်ဆက်ဆံခွင့်ရခဲ့ပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ လှေထားရုံကိုပြန်သွားခဲ့ပြီး ကိုယ်ခန္ဓာနဲ့ စိတ်အစဉ်တိုက်ပွဲနွှဲခဲ့ကြတာပါ။ အိမ်ထောင်ကျကာစလူနှစ်ဦးလိုပဲ အခန်းတံခါးကိုပိတ်လိုက်တာနဲ့ နှစ်ယောက်သားရဲ့ စိတ်တွေလှုပ်ရှားလာကြပြီး နှိုးဆွစရာမလို မြွေဟောက်တွေက အလိုလိုခေါင်းထောင်ထနေတယ်။
သူ့ခြေတံနှစ်ဖက် ခပ်ကားကား အနေအထားပြောင်းပေးရင်း ကျွန်တော့်စိတ်ကြိုက်လုပ်ဖို့သူပြောတာကြောင့် ခရေဝလေးကို လျှာမုန်တိုင်းမွှေပေးဖြစ်တယ် ဗျ။ လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ခရေဝအနားတဝိုက်ပွတ်သပ်ရင်း အတွင်းထဲကို အသာဖိဖိထည့်ကာကလိမိတယ်။ မိနစ်အနည်းငယ်အကြာ မှာတော့ သူ့ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ရင်ဘတ်ဆီကိုကွေးတင် လက်နှစ်ဖက်နဲ့ပိုက်ထားပေးပါရော။
‘မင်း -ီးကို ငါ့-င်ထဲထိုးထည့်လေကွာ…..လုပ်တော့…အာ…..ငါ…ငါ မစောင့်နိုင်တော့ဘူး’ အလောတကြီး သူတောင်းဆိုပါတယ်။
‘ငါ မင်းကို မနာစေချင်လို့ပါ….’ ကျွန်တော်ခပ်ရွံ့ရွံ့ပြန်ပြောမိပါရဲ့။
‘လုပ်ပါ…..ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး….မုဒိမ်းကျင့်သလို ငါ့ကို-ိုးကွာ….မြန်မြန်….အဲ့လိုလုပ်တာငါကြိုက်တယ်’ သူ့တောင်းဆိုမှုကအဆန်း။
ကျွန်တော်လည်း အချိန်မဆိုင်းဘဲ သူပြောသလိုလုပ်ဖို့ပြင်ဆင်ရတာပေါ့။ အရည်ကြည်စို့နေတဲ့ ကျွန်တော့်ငပဲခေါင်းလေးကို အသာပွတ်သပ်၊ သူ့ငပဲထိပ်ကအရည်ကြည်တွေကိုလက်နဲ့ပွတ်ယူပြီး သူ့ခရေဝမှာချောဆီသဘောပွတ်လိမ်းပေးရင်း တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ဖြဲကိုင်လိုက်တယ်။ စိုစွတ်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ငပဲကို သူ့ခရေဝထဲ ခပ်မြန်မြန်ပဲ ဖိပြီးထိုးသွင်းချလိုက်တာ အရင်းထိပဲပေါ့။ သူ့ပေါင်တံနှစ်ဖက် အားလက်နဲ့ထိန်းကိုင်လိုက်ပြီး ခါးမှာမော်တာတပ်ထားသလို ကျွန်တော်စတင်လှုပ်ရှားလိုက်ပါတယ်။
‘အေး….အ…အ…ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး…ဆောင့်….ကြမ်းကြမ်းလေး….ဆောင့်…အ’ သူ့တောင်းဆိုသံက တုန်ခါနေရော။
ပုဝါမကူရေမရှူစတမ်း ကျွန်တော်သူ့ကိုလုပ်နေချိန် သူ့ငပဲသူလက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်ကာ တူထုပါတော့တယ်။ မိနစ်အနည်းငယ်အကြာမှာတော့ သူ့တင်ပါးတွေကို ပင့်မြောက်ကာ ကျွန်တော့်ငပဲကိုအဆုံးထိဖိသွင်းစေပြီး သူ့သုက်ရည်တွေကို လေထဲပစ်လွှတ်ပါတယ် သူ့ရင်အုပ်တွေ၊ မျက်နှာတွေပေါ်ရောက်တဲ့အထိပေါ့။ ကျွန်တော်သည်လည်း မထိန်းနိုင်စွာ သူ့ခရေဝထဲငပဲအတင်းဖိသွင်းပြီး သုက်ရည်တွေကို ပန်းထည့် ပစ်လိုက်တယ်။ သူပြောတာမှန်တယ် ကျွန်တော့်ဘဝမှာ ရင်အခုန်ရဆုံးသော လိင်ဆက်ဆံမှုတစ်ခုဖြစ်ခဲ့ချိန်ပဲ။
ရက်သတ္တပါတ် တစ်ပတ်နဲ့ တစ်ဝက်လောက် ကျွန်တော်တို့အဲသည့်အတိုင်းကုန်ဆုံးခဲ့ကြပါတယ်။ နှစ်ယောက်သား နေ့တိုင်းတွေ့ဆုံရင်း လှေထားရုံကိုသွားရင်သွား၊ လှေတစ်စင်းကိုယူပြီး ကန်ကြီးထဲကိုလှော်ထွက်ကာ တွေ့မိထားတဲ့ကျွန်းငယ်လေးတစ်ခုဆီသွားလိုသွားပေါ့။ လှေထားရုံထဲမယ် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် အပြန်အလှန်-ိုးကြသလို ကျွန်းငယ်လေးပေါ်က သဲသောင်ခုံပေါ်နေ့ခင်းကြောင်တောင် လုပ်ချင်လည်းလုပ်ကြတာပါ။ သစ်တောထဲက အကိုင်းအခက်ခပ်အုပ်အုပ်နဲ့ သစ်ပင်ကြီးအောက် အပြန်အလှန်ပုလွေပေးကြသလို အခွင့်အလမ်းသိပ်မရှိတောင် ဘောင်းဘီထဲလက်ထည့်နှိုက်ပြီး လက်ကစားပေးကြတယ်။ တစ်ယောက်ခန္ဓာကိုယ်ကို အခြားတစ်ယောက် ကမထိမကိုင်တဲ့နေ့ရက်မရှိသလို ကွဲပြားခြားနားတဲ့ အနေအထားပုံစံနဲ့ နည်းစနစ်တွေကိုစမ်းသပ်ဆက်ဆံကြတာများ Pro တွေအတိုင်းပါ။ နှစ်ဦးသား လိင်ဆက်ဆံနေချိန် သို့မဟုတ် အတူအာသာဖြေနေချိန်များမယ် တစ်ယောက်အကြောင်းကို တစ်ယောက်ပိုပိုသိဖို့ကြိုးစားရှာ ဖွေဖြစ်ကြပါတယ်။
မိသားစုနှစ်စုအတွက်လိုအပ်တာတွေကို မြို့တက်ဝယ်စဉ်ခဏ ကားနောက်ခန်းမှာတင် အပြန်အလှန်အာသာဖြေပေးမိကြတယ်ဆို ယုံကြမလားဘဲ။ ကျွန်တော့်အဖေက ကားမောင်း၊ သူ့ဖခင်က ဘေးထိုင်ခုံမှာထိုင်ရင်း ဘောလုံးပွဲနဲ့ rugby ပွဲတွေအကြောင်းထဲထဲဝင်ဝင် ပြောဆိုဆွေးနွေးနေကြတယ်။ ရုတ်တရက်ဆိုသလို သူ့လက်ဟာ ကျွန်တော့်ပေါင်ခွဆုံကိုရောက်လာတာကြောင့် ငုံ့ကြည့်မိတာပေါ့။ ကျွန်တော့်ဘောင်းဘီက ဇစ်ကိုဆွဲဖြုတ်ပြီး ငပဲကိုအသာလေးသူဆွဲထုတ်တယ်။ ကျွန်တော့်ကျောပိုးအိတ်ကို ဗိုက်ပေါ်တင်လိုက်ချိန် သူ့လက်တွေဟာ ကျွန်တော့်ငပဲကိုစတီးချောင်းလိုဖြစ်အောင်ပွတ်သပ်ရော။ သူ့ကျောပိုးအိတ်ကိုလည်း ပေါင်နှစ်ဖက်ပေါ်တင်ရင်း ကျွန်တော့်ကို ခေါင်းဆတ်ပြတာကြောင့် အိတ်အောက်နားကနေ လက်လျှိုလိုက်ကာ သူ့ငပဲကိုစမ်းတော့ အပြင်ကိုထုတ်ပြီးသား မာတောင့်ပြီး သွေးကြောတွေတောင်ဖောင်းနေပြီ။
ခပ်ဖြေးဖြေး တိုးတိုးကျိတ်အပြန်အလှန် အာသာဖြေလက်ကစားပေးရင်း အထွဋ်အထိပ်ဆီရောက်အောင်ကြိုးစားကြပါတယ်။ သူ ခေါင်းတစ်ချက်ဆတ်ပြရင်းမှ တင်ပါးတွေကို အသာကြွကာ ကိစ္စပြီးမြောက်ပါပြီ။ ကျွန်တော်လည်း လက်ဖဝါးအစုံနဲ့ဖမ်းယူလိုက်ရင်း အတော်များများ သူပန်းထုတ်ပြီးချိန်မှာတော့ လက်ကိုအသာနောက်ဆုတ်ကာ ပါးစပ်အနီးယူလျက် သုက်ရည်တွေကို လျာနဲ့လျက်ပြု ပါတယ်။ ကျွန်တော် သူ့မျက်ဝန်းကိုအကြည့်ခြင်းဆုံအောင် တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ကာ ဦးခေါင်းကို ခပ်သွက်သွက်ငြိမ့်ပြလိုက်ပါတယ် ပြီးကာနီးပြီလေ။ ကျွန်တော့်ငပဲအဆုံးကို သူ့လက်ဖဝါးတွေနဲ့ အုပ်ကိုင်ထားချိန်မတော့ ထိန်းထားတဲ့စိတ်ကိုလွှတ်လိုက်တာ တင်ပါးတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်ရင်း သုက်ရည်တွေပန်းထုတ်မိပါတယ်။ သူသည်လည်း လက်နဲ့သေချာဖမ်းယူထားပြီး ကျွန်တော်လုပ်သလိုပြန်ပြုလုပ် တယ်လေ။ ခဏအကြာမှာတော့ ဘောင်းဘီဇစ်တွေကိုပြန်လည်ဆွဲတင်ဝတ်ကာ အနေအထားမယွင်းအောင်နေကြပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ဖခင်တွေကတော့ သူတို့ပြောလက်စအကြောင်းအရာတွေပေါ်မှာပဲ အာရုံမပျက်ငြင်းခုန်နေကြတုန်း။ ဒိုဒို ကျွန်တော့်ကိုကြည့် ပြီး သွားဖြဲရယ်ပြတယ်၊ နောက်တော့ သူ့လက်ညိုးကို ဟန်ပါပါနဲ့ လျက်ပြပြန်ရင်း စကားလုံးတွေအသံမဲ့ပြောနေပါတယ်။ That was hot! ကျွန်တော်တို့နေထိုင်ရာ Cabin တွေပြန်ရောက်ချိန်မှာတော့ နှစ်ယောက်သားရဲ့ ခွဆုံတွေဟာ စိုစွတ်နေကြတာအကွက်ကြီးတွေဖြစ်လို့။
အရှက်အကြောက်ကင်းတဲ့ လိင်မှုကိစ္စရယ် တက်မက်မှုမီးတွေတောက်လောင်ရင်း နေ့ရက်တွေကို ကျွန်တော်တို့ဖြတ်သန်းကြပါတယ်။ ကျွန်တော် သူ့ကိုယ်ခန္ဓာပုံရိပ်ကို သဘောကျရုံမက သူ့အပေါ် နှစ်နှစ်ကာကာချစ်မြတ်နိုးမိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့အရည်အချင်းတွေကြောင့် ပိုမိုစွဲမက်ရတယ်လို့ ဝန်ခံပါရစေ။ သူက ရယ်စရာကောင်းတယ်၊ ရုပ်ရည်ချောမောပြေပျစ်တယ်၊ ပြီးတော့ လုံးလုံးလျားလျားကို တကိုယ်ကောင်းဆန်စိတ်မရှိ၊ စိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းတယ်၊ ထောက်ထားကြင်နာစိတ်ရှိတယ်….အား အလွန့်ကို sexy ဖြစ်တဲ့ကောင်လေးပဲ။ သူသည်လည်း ကျွန်တော့်အပေါ်ခံစားချက်အတူတူရှိနေဖို့ အသည်းအသန်မျှော်လင့်မိပါတယ်။ နှစ်ဦးသား မျောလွင့်နေကြတဲ့ ကမ္ဘာငယ် ဟာ မကြာခင်သောကာလမှာတော့ ဆပ်ပြာပူဖောင်းပေါက်သလို ဖြစ်ပျက်လာတယ်။
တစ်ရက်သော နံနက်ခင်းစောစော ကျွန်တော်အိပ်နေသောအခန်းရဲ့ ပြတင်းမှန်ကိုတစ်စုံတစ်ခုရိုက်ခတ်သံကြားရတာကြောင့် နိုးထလာ ပါတယ်။ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ဒိုဒိုရယ် အပြင်မှာမတ်တပ်ရပ်နေရဲ့။ လက်ကိုဝှေ့ယမ်းပြပြီး ကျွန်တေ်ာ့ကိုအပြင်ဘက်ထွက်လာဖို့ ခေါ် တယ်။ ခုတင်ဘေးက အဝတ်စင်ပေါ်မှ ဂျင်းဘောင်းဘီတစ်ထည်ရယ် တီရှပ်တစ်ထည်ရယ်ဆွဲဝတ်ပြီး အပြင်ကိုပြေးထွက်လာလိုက်တယ်။
‘ငါတို့စကားနည်းနည်းပြောရအောင်…လာကွာ’ စကားတိုပြတ်စွာသူပြောတယ်။
Cabin ကနေလှမ်းကြည့်လို့မမြင်နိုင်သောနေရာဖြစ်တဲ့ ရေကန်ဘက်ကို သူဦးဆောင်သွားခြင်းကြောင့် ကျွန်တော်လိုက်သွားတာ ရေကန်အနားသတ်ကမ်းစပ်တလျောက် အတော်လှမ်းလှမ်းရောက်သွားပါတယ်။
ကျောက်ဆောင်တစ်ခုပေါ် သူသက်ပြင်းလေးလေးပင်ပင်ချရင်း ထိုင်တယ်။ ကျွန်တော်လည်း နံဘေးမှာထိုင်ရင်း သူ့လက်ကိုဖျစ်ညှစ် လိုက်ပါတယ်။
‘ဘာပြောချင်တာလဲ? ဘာတွေအမှားအယွင်းဖြစ်ပြန်ပြီလဲ?’ ကျွန်တော် ခပ်တိုးတိုးမေးတာပေါ့။
‘ငါ့အဒေါ်ဆုံးသွားလို့။ အသိဦးလေးနှစ်ယောက်က အဖေ့ကိုအကြောင်းကြားလာတယ်လေ’ သူကလည်း စကားတိုးတိုးပြောရင်း ကျွန်တော့်လက်ချောင်းတွေကိုပြန်ဆုပ်ကိုင်တယ်။
‘အို….ငါစိတ်မကောင်းပါဘူးကွာ’ ကျွန်တော်စကားခွန်းတုန့်ဆိုလိုက်တယ်။ နက်မှောင်သော မှန်းဆရခက်သော သူ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ကျွန်တေ်ာ့ကို အတန်ကြာစိုက်ကြည့်ပါတယ်။
‘အဲအဒေါ်ကို ငါသိပ်မသိပါဘူးကွာ…’ ကျွန်တော့်လက်ကို သူ့နှာခေါင်းဆီမယူပြီး ကျွန်တော့်လက်ချောင်းတွေကို ငြင်ငြင်သာသာ နမ်းရှိုက်တယ်။
‘အိုး….တကယ်’ ကျွန်တော်လေသံလေးလို တီးတိုးရေရွတ်မိရော။
‘ငါပြောတာကိုသဘောပေါက်လားဟင်? သဘောပေါက်လား’ သူကထပ်မေးတယ်။
‘ဘာကိုသဘောပေါက်? မင်း အန်တီဆုံးသွားတယ်ဆို ငါတကယ်စိတ်မကောင်းဖြစ်မိတယ်၊ မင်းမိသားစုတော့ ဝမ်းနည်းပူဆွေးနေတော့မှာ’ လို့ကျွန်တော်ပြန်ပြောလိုက်တယ်။
‘အတော်အလုပ်ရှု့ပ်တဲ့ ငါ့အမျိုးတွေ…..ငါပြောမယ် သူနဲ့သိကိုမသိဖူးဘူး’ လေသံပြင်းပြင်း မာန်ပါပါနဲ့သူပြောတဲ့လေသံကြောင့် ကျွန်တော် အံ့သြသွားမိပါတယ်။
‘ဒိုဒို….မင်းပြောတာကလည်းကွာ နားဝင်ဆိုးလိုက်တာ’
သူ ကျွန်တော့်ဘက်ကိုလှည့်လာပြီး ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ လက်ကိုလွှတ်ကာ ကျွန်တော့်ပခုံးတွေကို ဖျစ်ညှစ်ပါတယ်။
‘သော်ဇင်…ငါဘာကြောင့်ပြောဆိုနေတာလဲ မင်းအခုထိအဓိပ္ပာယ်မပေါက်သေးဘူး? ငါ့အဖေက အခုအားလပ်ရက်ခရီးစဉ်ကိုရပ်ပြီး မြို့ကို ပြန်တော့မှာ နောက်တစ်နာရီအတွင်း’
‘အိုး….ပြဿနာပဲကွာ’ ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်ထဲ နင့်ကနဲဖြစ်သွားရတယ်။
‘တကယ့်ပြဿနာပဲလေ….ငါမပြန်ချင်ဘူး…..ငါသည်မှာမင်းနဲ့အတူနေချင်….သော်ဇင် ငါတို့ဘာလုပ်ကြမလဲ’ သူ ခါးခါးသီးသီးတုန့်ပြန် ပါတယ်။ ပြောနေရင်းမှ ရပ်တန့်လိုက်ပြီး ကူကယ်ရာမဲ့ ကျွန်တော့်ကိုကြည့်နေရော။
‘ငါတို့ဘာလုပ်နိုင်မလဲ…..ငါ့အသည်းတွေကြေကွဲရပါပြီ….ငါ…ငါ..မင်းကို ကြိုက်…’ ကျွန်တော် စကားတွေကိုပီပီသသတောင် မပြောနိုင်ခဲ့ဘူး။
‘ကြိုက်…..ကြိုက်တယ်?’ ကျွန်တော်ပြောနေတဲ့စကားကို လေသံခပ်တိုးတိုးနဲ့ သူကြားဖြတ်ပစ်တယ်။
‘ဟုတ်တယ်……မင်းကို ငါ အရမ်းကြိုက်တယ်’
သူ ကျွန်တော့်ဘက်ကိုကျောခိုင်းသွားရင်း သက်ပြင်းမောကြီးကို လေးလေးပင်ပင်ချပါတယ်။ နောက်တော့ ကျွန်တော့်ဘက်ကို ပြန်လှည့် လာတယ်။ သူ့မျက်နက်ဝန်းတွေဟာ ဒေါသရောင်ကြောင့် တောက်ပြောင်နေတယ်ဗျ။
‘အာ…ငါ့ကိုခွင့်လွှတ်ကွာ….မင်းကတကယ့်ကို ငါ့အပေါ်ခံစားချက်..’ စကားပြောတာ မပြီးသေးခင်မှာပဲ သူ ရုတ်တရက်ထရပ်ပါတယ်။ ‘မင်း ဘာသိတာလဲ? ငါကအရူးတစ်ယောက်လိုပဲ….အိုကေ….ငါအဆင်ပြေပါတယ်။ အဲသလိုပဲနေနိုင်ရမှာပေါ့။ ယောက်ျားလေးနှစ်ယောက် ဆက်ဆံရေးအပေါ် မျှော်လင့်ချက်ထားမိတာကိုကမှားတာပဲ။ ငါတို့အကြောင်းကိုပြောတာ’
‘မင်းဘာပြောနေမှန်းကို ငါမသိတာ’ ကျွန်တော်စကားပြန်ပြောရင်း သူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ထရပ်လိုက်တယ်။ ‘ဟုတ်ပြီ….မင်းမကြာခင် သည်ကထွက်သွားတော့မယ်ဆိုလို့ ငါစိတ်မကောင်းဖြစ်နေတယ်။ အဲသည့်ကိစ္စအတွက် ငါဘာအပြစ်မှမလုပ်မိဘာပဲနဲ့ ဘာလို့မင်း စိတ်ဆိုး စိတ်တိုသွားတာလဲ’
‘အမှန်ပဲ….မင်းက အဲသလိုလေးပဲဆက်စဉ်းစားပါ ဟုတ်ပြီလား’ သူ တဘက်ကိုလှည့်ကာ အဝေးကိုလျှောက်လှမ်းသွားပါတယ်။
‘ဒိုဒို….’ ကျွန်တော် အော်ခေါ်လိုက်တယ်။ ‘မင်း….ငါ့ကိုမျက်နှာခြင်းဆိုင်ပြီး ငါ့ဆီကဘာလိုချင်တယ် ဘာဖြစ်ချင်တယ်ပြောမှ ငါက ဝမ်းပမ်းတသာလုပ်ပေးစရာရှိတာလုပ်ပေးမှာပေါ့။ သည်လိုပြောပြီးထွက်မသွားနဲ့’ သူရပ်လိုက်ကာ ကျွန်တော်နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖို့ ပြန်လာပါတယ်။
‘ကောင်းပြီ’ သူအော်ဟစ်ပါတယ်။ ‘ငါပြောမယ်၊ ငါရခဲ့တယ် ပိုင်ဆိုင်ခဲ့ပြီလို့တွေးမိခဲ့ပေမဲ့ ငါမရခဲ့ဘူးပဲ’ သူစကားပြောတာ ခဏရပ်တယ်။ နောက်တော့ ဒေါသသံနဲ့ဆက်ပြောပါရော။ ‘မင်းပြတဲ့ အရိပ်အခြည်လေးတွေ လက္ခဏာလေးတွေအပေါ် ငါကမသိတတ်စွာ နည်းနည်းပို မျှော်လင့်မိနေတာပဲ၊ ငါ့ကို တကယ် ဂရုစိုက်နေတယ်ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ သိသိသာသာပါ ငါအရူးတစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့တာ။’ သူနောက်ပြန် လှည့်သွား ပြီး ကျွန်တော်နဲ့ဝေးရာကိုခြေလှမ်းသွားပါတယ်။
ကျွန်တော် သူ့နောက်ကိုပြေးလိုက်သွားပြီး သူ့လက်မောင်းကိုဆွဲကိုင်ကာ ရပ်တန့်စေတယ်။ သူခဏရပ်လိုက်ပြီး ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်လက်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲဖယ်ကာ အဝေးကိုဆက်လျှောက်သွားခဲ့ပါတယ်။
‘သော်ဇင်….အိမ်ပြန်တော့’ သူ့နှုတ်ကပြောတာ။
‘ဒိုဒို….ငါ့ကိုသေချာပြောကွာ….please’ ကျွန်တော် သူ့ကိုတောင်းပန်တိုးလျှိုးတယ်။
‘ငါတို့ပြောပြီးပြီလို့ထင်တယ်၊ မင်းပျော်ရွှင်ပါစေကွာ၊ Have a good life’ ဟိန်းသံတောင်ထွက်တယ် သူပြန်ပြောသံက။
ကမ်းခြေကို မုန်တိုင်းဆင်ပြီးသူထွက်သွားတာ ကျွန်တော့်မှာ မျှော်လင့်ချက်မဲ့စွာ မတ်တပ်ရပ်ကျန်ခဲ့ပါတယ်။ ရုတ်တရက်ဆိုသလို ခေါင်းထဲ တဖြည်းဖြည်းရှင်းလင်းလာတယ်။
‘စောင့်ဦး’ ကျွန်တော်အော်ပြောလိုက်တယ်။ သူ ကျွန်တော့်ဆီပြန်လှည့်လာတယ်။
‘မင်း အခုဘာလိုချင်တာတာလဲ’ သူ ဒေါသတကြီးအော်ပြောပါတယ်။
‘ငါ့ကိုအော်နေတာရပ်ပြီး နားထောင်ဦး’ ကျွန်တော်သူ့အနားတိုးကပ်သွားရင်း ပြောလိုက်တယ်။
‘ဘာကြောင့် ငါအော်ပြောတာကိုရပ်သင့်ပါလိမ့်? ငါအော်ပြောတာကိုသဘောကျတယ်။ ချုပ်တည်းထားတာမဟုတ်ဘူးကွ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပဲ’ သူအော်ပြီးပြန်ပြောတယ်။
‘ကောင်းပြီ…..မင်းငါ့ကိုအော်ပြောရင် ငါလည်းအော်ပြောမယ်’ ကျွန်တော်သူ့မျက်နှာအနား တိုးကပ်ပြီး ေအော်ပစ်လိုက်တယ်။
‘ကောင်းတယ်…..အခု မင်းဘာလုပ်ချင်တာလဲ’ ကျွန်တော့်မျက်လုံးတွေကို အနီးကပ်ပြန်စိုက်ကြည့်ရင်း သူအော်ပြန်ရော။
‘မင်းပြောသလိုပဲလေ မင်းတွေးထင်ထားတာထက်ပိုပြီး ငါကမင်းကိုဂရုစိုက်ခဲ့တယ်’ တစ်ယောက်မျက်နှာနဲ့တစ်ယောက် တစ်လက်မ လောက်ကွာတဲ့အနေအထားမှာပဲ ကျွန်တော်အော်ပြောမိတာပါ။
‘မင်းက ငါ့ကိုဂရုစိုက်ပေးခဲ့တယ်၊ အဲဒါကောင်းပါတယ်၊ တကယ့်ကို ချီးမွမ်းဖို့ကောင်းတာ’ သူ နှာခေါင်းရှုံ့ မျက်နှာမဲ့ရွဲ့ကာ သရော်သလိုလိုပြန်ပြောတယ်။
သူနောက်ပြန်လှည့်ပြီး အဝေးကိုစတင်ထွက်ခွာသွားတယ်ဗျ။
‘ဒိုဒို….စောင့်ဦး….ငါက သည်ထက်ပိုပြီး ဘာပြောနိုင်မှာလဲ?’ ကျွန်တော်အော်ခေါ်ရင်း စကားလှမ်းပြောပါတယ်။
နောက်တဖန် ကျွန်တော်နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ ‘တစ်ခုခုပေါ့….ဂရုစိုက်ပါတယ်ဆိုတာထက် ပိုတဲ့စကားမျိုး။ စိတ်မပါလဲ လိမ်တာပဲဖြစ်ဖြစ်’ သူ့လေသံကပြင်းထန်နေတုန်းပါပဲ။
‘ဟုတ်ပြီလေ….မင်းပြောသလို ငါလိမ်ပြောမယ်…..မင်းကိုအလိုမရှိဘူး ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ မင်းကိုမချစ်လို့ကွာ’ ကျွန်တော်ကတော့ လေသံမလျှော့နိုင်စွာ သူ့ကို အော်ပြောလိုက်တယ်။
သူ ကျွန်တော့်ကို စက္ကန့်အတော်ကြာ အတွေးတွေနဲ့စိုက်ကြည့်တယ်။
‘ကောင်းတယ်….ငါလည်း မင်းကိုမချစ်ဘူးကွာ’ သူပြန်အော်ရော။
‘ကောင်းတာပေါ့….ငါ မင်းကိုမခေါ်တော့ဘူး’ ကျွန်တော်လည်းပြန်အော်ပေါ့။
‘အဲဒါဆိုလည်း နောက်ဆိုမခေါ်နဲ့ပေါ့ကွာ’ သူ့နှုတ်ဖျားက အော်ပြောပေမယ့် ကျွန်တော့်မျက်နှာအနားတိုးကပ်ရင်း အနမ်းကြမ်းကြမ်း တစ်ချက်ပေးကာ အဝေးကိုလှမ်းထွက်သွားပါတော့တယ်။
‘မင်းအော်ပြောလို့ပြီးပြီလား အခု’ ကျွန်တော်သူ့နောက်ကနေ ေခေါ်လိုက်အော်လိုက်ပြောမိတယ်။
‘ပြီးပြီ’ သူအော်ဟစ်နိုင်သမျှအော်ပြောရင်းမှ ကျယ်လောင်စွာရယ်မောပါတော့တယ်။ သူ့ခြေလှမ်းတွေကိုရပ်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ဘက်ကို မျက်နှာမူကာ ပါးချိုင့်အကြီးကြီးတွေပေါ်တဲ့အထိ ြပြုံးတယ်ဗျ။
‘မင်း မြို့ကိုပြန်ရောက်တဲ့အချိန် ငါ့ကိုဖုန်းခေါ်ကွာ…နော်’ လို့သူပြောလာတယ်။
‘ငါခေါ်ပါ့မယ်…ကတိပေးတယ်။ ငါ…ငါ မင်းကိုလွမ်းနေမှာ….Bye’ လို့လေသံမတုန်ခါအောင်သတိထားပြီး ကျွန်တော်ပြန်ဖြေတယ်။
‘ငါလည်းမင်းကိုလွမ်းနေမှာ။ ပြီးတော့ မင်းဖုန်းမခေါ်ဘူးဆိုရင် ငါအရမ်းစိတ်ဆိုးမှာနော် မယုံမရှိနဲ့။ Bye’ သူ့လက်တစ်ဖက်ကို မြောက်ပြီး ကျွန်တေ်ာ့ကိုဝေ့ယမ်းပြကာ တဖက်ကိုလှည့်ရင်း ရေကန်ကမ်းစပ်တလျှောက်ပြေးထွက်သွားပါတော့တယ်။ မျက်စိတဆုံး ကျွန်တော့် မျက်လုံးထဲကမပျောက်သေးသရွေ့ သူ့ကိုငေးကြည့်နေပြီးမှ Cabin ကိုဖြေးဖြေးလျှောက်ရင်းပြန်လာခဲ့ပါတယ်။
ကျွန်တော့်အသည်းနှလုံးတစ်စုံဟာ ကိုယ်ခန္ဓာထဲကနေပြုတ်ကျသွားပြီလို့ ခံစားရပါတယ်။ ရက်အတော်ကြာအခန်းအောင်းနေပြီးနောက်မှ သူ့ကို မကြာခင်တွေ့ရတော့မယ်ဆိုတာသေချာကြောင်း ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် မာန်တင်းဖြေသိမ့်မိလေရဲ့။
*** 04. Loneliness.
ကျွန်တော် မတ်တပ်ထအရပ်မှာ ရုတ်တရက်ဆိုသလို ကျွန်တော့်ပါးပြင်ပေါ် မျက်ရည်ပေါက်တွေလှိမ့်ဆင်းသွားပါတယ်။ ခပ်သွက်သွက် လေး လက်ဖမိုးနဲ့သုတ်ကာ ထရပ်ခဲ့ပြီး အသစ်ရလာတဲ့စာအုပ်ထုပ်တွေကိုဖြေရင်း စာအုပ်စင်ပေါ် ကျွန်တော်နေရာချလိုက်တယ်။ တောက်!!! သည်လိုလုပ်နေမိတာတွေကို ရပ်တန့်လိုက်ဖို့ကောင်းတယ်။ ကာလအတန်ကြာ နွေဦးအားလပ်ရက်အကြောင်းစီ အတွေးတွေ ပြန်ရောက်သွားတိုင်း ဘာရယ်မသိ စာအုပ်တွေကို အွန်လိုင်းကနေအများအပြားမှာယူနေမိတော့တာ။ အတွေးတွေကိုရောပေါ့။
မြို့ကိုကျွန်တော်ပြန်ရောက်ချိန်မှာ ဒိုဒိုပေးခဲ့သောဖုန်းနံပါတ်တွေကို အဆက်မပြတ်ခေါ်ခဲ့ပါတယ်။ အသံသွင်းထားတဲ့ စကားသံက သည်ဖုန်းနံပါတ်ကို ဆက်သွယ်လို့မရနိုင်ပါတဲ့။ တယ်လီဖုန်းလမ်းညွှန်ကို ဆက်သွယ်စုံစမ်းပြန်တော့ ဒိုဒို သို့မဟုတ် သူ့မိသားစုရဲ့ ဖုန်းနံပါတ်စာရင်းမရှိကြောင်းဖြေပါတယ်။ သည့်နောက်မှာတော့ သူ့စီကဖုန်းအဆက်အသွယ်ကို ကျွန်တော်စောင့်နေမိတယ်။ ရက်ပေါင်းအတော်ကြာသည်အထိ ဖုန်းမလာခဲ့ပါ။ တစ်နေ့နေ့တော့ ကျွန်တော်မျှော်လင့်ထားသည့်အတိုင်း ဖုန်းခေါ်သံကြားရပြီး တိုးငြင်းငြင်သာတဲ့ သူ့အသံကိုကြားနိုင်လိမ့်မယ်လို့ ဆန္ဒပြုမိပါတယ်။
နေ့ရက်အချိန်တွေခုန်ပေါက်ပြေးလွှားသွားခဲ့တဲ့နောက် ကျွန်တော့်မျှော်လင့်ချက်တွေဟာ တဖြေးဖြေးမှိန်ဖျော့ပြီး ဒေါသအမျက် အဖြစ်ပြောင်းလဲသွားပါတယ်။ အဆုံးသတ်ကတော့ ဒေါသကနေ ဝမ်းနည်းပူဆွေးမှုစီကူးပြောင်းတာပေါ့လေ။ နောက်ဆုံးမှာ မျှော်လင့်သမျှ သဲထဲရေသွန်ဖြစ်ပြီး နောက်တစ်ကြိမ်သူ့ကိုပြန်မတွေ့နိုင်တော့ကြောင်း လက်တွေ့သိလာရပါတယ်။ ကိုယ့်ဘာကိုယ် ဘယ်လိုညာညာ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ဘယ်လောက်ကြိုးစားပြောင်းလဲပြောင်းလဲ သူ့ကို ကျွန်တော်ချစ်နေစဲပါ။ ယခုကော နောက်ကော သူ့ကိုချစ်နေဦးမှာ ကျွန်တော်သိတယ်။ ဆယ်စုနှစ်ကြာချိန်မှာ အဲဒီအချစ်ဟာ ပျင်းစရာကိစ္စအသွင်ဆောင်လာပေမယ့် ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်ထဲမှာ ကိုက်ခဲနေစဲ ပါပဲ။
ဘဝသစ်တစ်ခု မစတင်ခင်နဲ့ ဖြတ်သန်းခဲ့တဲ့ တကိုယ်ရေဘဝစပ်ကြားကာလတစ်ခုမှာ တစ်ခါတော့အဖေပြောဖူးတယ် ‘ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် သော့ခတ်မထားနဲ့ ၊ အိပ်မက်တွေကို မသေဆုံးပါစေနဲ့’တဲ့လေ။ ကျွန်တော့်မိဘနှစ်ပါးစလုံးသေဆုံးချိန်မှာတော့ မက်ဖူးခဲ့တဲ့အိပ်မက် အကောင်အထည်ဖော်ဖို့ မုချဖြစ်လာပါတယ်။ အာမခံမူဝါဒများအရ ကျွန်တော်တွေ့ရှိခဲ့တာ မရွှေ့ပြောင်းနိုင်သော၊ ရွှေ့ပြောင်းနိုင်သော ဥစ္စာပစ္စည်းများရဲ့ ပမာဏနဲ့ ကာလတန်ဖိုးများကိုပေါ့။ ကျွန်တော် အဆောက်အဦးတစ်ခုဝယ်ယူနိုင်ခဲ့ပြီး ကိုယ်ပိုင်စာအုပ်ဆိုင်တစ်ခု ဖွင့်လှစ်နိုင်ခဲ့ပါတယ်။ အလုပ်ပြီးချိန်တွေဟာ စာရေးခြင်းဖြင့် အချိန်ကုန်သလို ကိုယ်ပိုင်ထုတ်ဝေဖို့အတွေးကိုတော့ မတွေးမိသေးပါ။ ရေးထားတဲ့ ဝတ္ထုတိုနှစ်ပုဒ်ကို ထုတ်ဝေသူကိုပြကြည့်တော့ စိတ်ဝင်စားဟန်ပြတယ်ဗျ။ ကဗျာစာစုတစ်ခုပြုစုရေးသားဖို့ ညွှန်းဆိုချက်တွေ ပါလာတာပေါ့။ ကျွန်တော်လည်း စိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်ကာ သေချာလေးအာရုံနှစ်အလုပ်လုပ်တာကြောင့် နှစ်သက်လောက်သည်အထိ ရလာဒ်တွေထွက်လာပြီး ပုံနှိပ်ထုတ်ဝေနိုင်ခဲ့ပါတယ်။
ထူးတော့ထူးဆန်းတယ် လတ်တလောကာလအတွင်း သူစိမ်းယောက်ျားအချို့နောက်ယောင်ခံလိုက်တာကြုံလာရပါတယ်။ ကျွန်တော့် စာအုပ်ထုတ်ဝေပြီး မကြာခင်မှာပဲ တစ်စုံတစ်ယောက်က စောင့်ကြည့်နေတဲ့ခံစားမှုမျိုး စတင်ခံစားခဲ့ရတာပါ။ သည်ကိစ္စကို ဆိုင်ထိုင်တဲ့ တစ်ရက်မှာ အသေအချာသိခဲ့ပါတယ်။ စာအုပ်လာဝယ်သူတွေ ထိုင်ဖတ်လို့ရအောင်ပြင်ဆင်ပေးထားသော စားပွဲခုံတွေထဲကတစ်ခုမှာ ကျွန်တော်ထိုင်နေတုန်း ပြတင်းပေါက်ရဲ့ မျက်စောင်းထိုးအနေအထားလောက်ကနေ မျက်ဝန်းနက်နက်နဲ့စိုက်ကြည့်နေသော သူစိမ်းတစ် ယောက်ကို ရုတ်တရက်မြင်လိုက်ရတာပါ။ အလင်းရောင်သိပ်မများတာကြောင့် သူ့မျက်နှာကိုသေချာစိုက်ကြည့်လိုက်ချိန်မှာတော့ သူ့မျက်နှာကို ခပ်မြန်မြန်လှည့်ပစ်ရင်း အဝေးကိုအမြန်နှုန်းနဲ့လျှောက်သွားပါတော့တယ်။
ကျွန်တော် ခပ်သွက်သွက်ထရပ်လိုက်ပြီး တံခါးမကြီးစီပြေး အပြင်ထွက်ကာ တံခါးသော့ခတ်လိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်မြင်ကွင်းကနေ မပျောက်သေးတာကြောင့် သူ့ကိုအနည်းငယ်တော့မြင်ရသေးတယ်ဗျ။ ကျွန်တော်တွေးထင်ထားတဲ့ပုံသဏ္ဌာန်နဲ့ ယခုမြင်ရတာက အနည်းငယ်ကွဲပြားပါတယ်။ မျက်နှာမှာ ပါးသိုင်းမွှေးအပြည့်၊ ဆံပင်ကလည်းရှည်လျားကာ နောက်ကျောဘက်မယ် pony tail စီးထားတဲ့ ပုံစံပါ။ ဘေ့စ်ဘောဦးထုပ်ကို မျက်နှာမမြင်ရအောင် ခပ်ငိုက်ငိုက်ဆောင်းထားတာကြောင့် မျက်လုံးများအား သိပ်မမြင်နိုင် မှောင်ရိပ်ကျ နေတာပါပဲ။
အဲသလိုကြုံပြီး နောက်နှစ်လအကြာ ဒုတိယပတ်ရဲ့ ညတစ်ညမှာ ဆိုင်ပြတင်းပေါက်ကနေတစ်ဆင့် ဖျက်ကနဲသူ့ကိုမြင်လိုက်ရပါတယ်။ လမ်းရဲ့တစ်ဖက်ကနေ ကျွန်တော့်ကို မတ်တပ်ရပ်ပြီးစိုက်ကြည့်နေတာလေ။ ကျွန်တော် တက္ကစီငှားနေကြ ဒါမှမဟုတ် ကားယူလာရင် ကွေ့မောင်းသွားနေကြ ထောင့်ချိုးနားမှာ သူရပ်တာဗျ။ ပါးသိုင်းမွှေးအပြည့်မျက်နှာသွင်ပြင်နဲ့သူ့ကို မကြာခင်မှာပဲ အနှောင့်အယှက် မဖြစ်တော့ဘဲ အသားကျသွားပါတယ်။ အန္တရာယ်လည်းမပေး ပြောလိုက်ရင်လည်း အလိုက်သိစွာထွက်သွားမယ့်သူတစ်ယောက် ကျွန်တော့်ကိုစောင့်ကြည့်နေတာလေ။ ကျွန်တော်နဲ့ သိပ်မဝေးခပ်လှမ်းလှမ်းအကွာအဝေးကနေကြည့်တာပေါ့ဗျာ။ ပြီးတော့ လွတ်လပ်တဲ့ တိုင်းပြည်မှာနေကြတဲ့လူတွေပဲ။
ကျွန်တော့်ဘဝဟာ တစ်ကိုယ်ရေအဖြစ်ဆက်လက်ဖြတ်သန်းဖြစ်တယ်ဗျ။ တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ RS ချိတ်ဖို့ကြိုးစားခဲ့ပေမယ့် ဘယ်တော့မှ အလုပ်မဖြစ်ပါဘူး။ ဒိုဒိုရဲ့ အရိပ်တစ္ဆေက အမြဲခြောက်လှန့်နေသလို သူ့အပေါ်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်အချစ်စိတ်ကြောင့် ချိန်းဆိုတွေ့ဆုံတဲ့ကိစ္စများကို ရပ်ပစ်လိုက်တာချည်းပါပဲ။
Alex Aung ( 14 July 2020)
To be continued …
(Zawgyi)
Haunted (Part Three)
အခ်စ္နဲ႔ေတြ႕ဆံုခ်ိန္ မိန္႔မူးေနသမွ် ကာလကုန္လို႔ အျမင္ေတြျပန္ရွင္းလာရင္ေတာ့ အလန္႔တၾကားျဖစ္ၾကရပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ‘အခ်စ္မွာ မိန္႔မူးသာယာရတာေလာက္ ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ရျခင္းမရွိ’လို႔ေျပာရမလားဘဲ။
*** 03. Return to reality.
သူကတိေပးထားတဲ့အတိုင္း ေနာက္တစ္ေန႔မွာေတာ့ သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ ထိုးသြင္းျပီးလိင္ဆက္ဆံခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေလွထားရံုကိုျပန္သြားခဲ့ျပီး ကိုယ္ခႏၶာနဲ႔ စိတ္အစဥ္တိုက္ပြဲႏႊဲခဲ့ၾကတာပါ။ အိမ္ေထာင္က်ကာစလူႏွစ္ဦးလိုပဲ အခန္းတံခါးကိုပိတ္လိုက္တာနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္သားရဲ႕ စိတ္ေတြလႈပ္ရွားလာၾကျပီး ႏႈိးဆြစရာမလို ေျမြေဟာက္ေတြက အလိုလိုေခါင္းေထာင္ထေနတယ္။
သူ႕ေျခတံႏွစ္ဖက္ ခပ္ကားကား အေနအထားေျပာင္းေပးရင္း ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ၾကိဳက္လုပ္ဖို႔သူေျပာတာေၾကာင့္ ခေရ၀ေလးကို လွ်ာမုန္တိုင္းေမႊေပးျဖစ္တယ္ ဗ်။ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႔ ခေရ၀အနားတ၀ိုက္ပြတ္သပ္ရင္း အတြင္းထဲကို အသာဖိဖိထည့္ကာကလိမိတယ္။ မိနစ္အနည္းငယ္အၾကာ မွာေတာ့ သူ႕ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို ရင္ဘတ္ဆီကိုေကြးတင္ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ပိုက္ထားေပးပါေရာ။
‘မင္း -ီးကို ငါ့-င္ထဲထိုးထည့္ေလကြာ…..လုပ္ေတာ့…အာ…..ငါ…ငါ မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး’ အေလာတၾကီး သူေတာင္းဆိုပါတယ္။
‘ငါ မင္းကို မနာေစခ်င္လို႔ပါ….’ ကၽြန္ေတာ္ခပ္ရြံ႕ရြံ႕ျပန္ေျပာမိပါရဲ႕။
‘လုပ္ပါ…..ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး….မုဒိမ္းက်င့္သလို ငါ့ကို-ိုးကြာ….ျမန္ျမန္….အဲ့လိုလုပ္တာငါၾကိဳက္တယ္’ သူ႔ေတာင္းဆိုမႈကအဆန္း။
ကၽြန္ေတာ္လည္း အခ်ိန္မဆိုင္းဘဲ သူေျပာသလိုလုပ္ဖို႔ျပင္ဆင္ရတာေပါ့။ အရည္ၾကည္စို႕ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ငပဲေခါင္းေလးကို အသာပြတ္သပ္၊ သူ႕ငပဲထိပ္ကအရည္ၾကည္ေတြကိုလက္နဲ႔ပြတ္ယူျပီး သူ႕ခေရ၀မွာေခ်ာဆီသေဘာပြတ္လိမ္းေပးရင္း တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ျဖဲကိုင္လိုက္တယ္။ စိုစြတ္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ငပဲကို သူ႕ခေရ၀ထဲ ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ ဖိျပီးထိုးသြင္းခ်လိုက္တာ အရင္းထိပဲေပါ့။ သူ႕ေပါင္တံႏွစ္ဖက္ အားလက္နဲ႔ထိန္းကိုင္လိုက္ျပီး ခါးမွာေမာ္တာတပ္ထားသလို ကၽြန္ေတာ္စတင္လႈပ္ရွားလိုက္ပါတယ္။
‘ေအး….အ…အ…ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး…ေဆာင့္….ၾကမ္းၾကမ္းေလး….ေဆာင့္…အ’ သူ႕ေတာင္းဆိုသံက တုန္ခါေနေရာ။
ပု၀ါမကူေရမရွဴစတမ္း ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကိုလုပ္ေနခ်ိန္ သူ႕ငပဲသူလက္နဲ႔ဆုပ္ကိုင္ကာ တူထုပါေတာ့တယ္။ မိနစ္အနည္းငယ္အၾကာမွာေတာ့ သူ႕တင္ပါးေတြကို ပင့္ေျမာက္ကာ ကၽြန္ေတာ့္ငပဲကိုအဆံုးထိဖိသြင္းေစျပီး သူ႕သုက္ရည္ေတြကို ေလထဲပစ္လႊတ္ပါတယ္ သူ႕ရင္အုပ္ေတြ၊ မ်က္ႏွာေတြေပၚေရာက္တဲ့အထိေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း မထိန္းႏိုင္စြာ သူ႕ခေရ၀ထဲငပဲအတင္းဖိသြင္းျပီး သုက္ရည္ေတြကို ပန္းထည့္ ပစ္လိုက္တယ္။ သူေျပာတာမွန္တယ္ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ ရင္အခုန္ရဆံုးေသာ လိင္ဆက္ဆံမႈတစ္ခုျဖစ္ခဲ့ခ်ိန္ပဲ။
ရက္သတၱပါတ္ တစ္ပတ္နဲ႔ တစ္၀က္ေလာက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အဲသည့္အတိုင္းကုန္ဆံုးခဲ့ၾကပါတယ္။ ႏွစ္ေယာက္သား ေန႔တိုင္းေတြ႕ဆံုရင္း ေလွထားရံုကိုသြားရင္သြား၊ ေလွတစ္စင္းကိုယူျပီး ကန္ၾကီးထဲကိုေလွာ္ထြက္ကာ ေတြ႕မိထားတဲ့ကၽြန္းငယ္ေလးတစ္ခုဆီသြားလိုသြားေပါ့။ ေလွထားရံုထဲမယ္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္-ိုးၾကသလို ကၽြန္းငယ္ေလးေပၚက သဲေသာင္ခံုေပၚေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ လုပ္ခ်င္လည္းလုပ္ၾကတာပါ။ သစ္ေတာထဲက အကိုင္းအခက္ခပ္အုပ္အုပ္နဲ႔ သစ္ပင္ၾကီးေအာက္ အျပန္အလွန္ပုေလြေပးၾကသလို အခြင့္အလမ္းသိပ္မရွိေတာင္ ေဘာင္းဘီထဲလက္ထည့္ႏႈိက္ျပီး လက္ကစားေပးၾကတယ္။ တစ္ေယာက္ခႏၶာကိုယ္ကို အျခားတစ္ေယာက္ ကမထိမကိုင္တဲ့ေန႕ရက္မရွိသလို ကြဲျပားျခားနားတဲ့ အေနအထားပံုစံနဲ႔ နည္းစနစ္ေတြကိုစမ္းသပ္ဆက္ဆံၾကတာမ်ား Pro ေတြအတိုင္းပါ။ ႏွစ္ဦးသား လိင္ဆက္ဆံေနခ်ိန္ သို႔မဟုတ္ အတူအာသာေျဖေနခ်ိန္မ်ားမယ္ တစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို တစ္ေယာက္ပိုပိုသိဖို႔ၾကိဳးစားရွာ ေဖြျဖစ္ၾကပါတယ္။
မိသားစုႏွစ္စုအတြက္လိုအပ္တာေတြကို ျမိဳ႕တက္၀ယ္စဥ္ခဏ ကားေနာက္ခန္းမွာတင္ အျပန္အလွန္အာသာေျဖေပးမိၾကတယ္ဆို ယံုၾကမလားဘဲ။ ကၽြန္ေတာ့္အေဖက ကားေမာင္း၊ သူ႕ဖခင္က ေဘးထိုင္ခံုမွာထိုင္ရင္း ေဘာလံုးပြဲနဲ႔ rugby ပြဲေတြအေၾကာင္းထဲထဲ၀င္၀င္ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးေနၾကတယ္။ ရုတ္တရက္ဆိုသလို သူ႕လက္ဟာ ကၽြန္ေတာ့္ေပါင္ခြဆံုကိုေရာက္လာတာေၾကာင့္ ငံု႔ၾကည့္မိတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ့္ေဘာင္းဘီက ဇစ္ကိုဆြဲျဖဳတ္ျပီး ငပဲကိုအသာေလးသူဆြဲထုတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ေက်ာပိုးအိတ္ကို ဗိုက္ေပၚတင္လိုက္ခ်ိန္ သူ႕လက္ေတြဟာ ကၽြန္ေတာ့္ငပဲကိုစတီးေခ်ာင္းလိုျဖစ္ေအာင္ပြတ္သပ္ေရာ။ သူ႕ေက်ာပိုးအိတ္ကိုလည္း ေပါင္ႏွစ္ဖက္ေပၚတင္ရင္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ေခါင္းဆတ္ျပတာေၾကာင့္ အိတ္ေအာက္နားကေန လက္လွ်ိဳလိုက္ကာ သူ႕ငပဲကိုစမ္းေတာ့ အျပင္ကိုထုတ္ျပီးသား မာေတာင့္ျပီး ေသြးေၾကာေတြေတာင္ေဖာင္းေနျပီ။
ခပ္ေျဖးေျဖး တိုးတိုးက်ိတ္အျပန္အလွန္ အာသာေျဖလက္ကစားေပးရင္း အထြဋ္အထိပ္ဆီေရာက္ေအာင္ၾကိဳးစားၾကပါတယ္။ သူ ေခါင္းတစ္ခ်က္ဆတ္ျပရင္းမွ တင္ပါးေတြကို အသာၾကြကာ ကိစၥျပီးေျမာက္ပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း လက္ဖ၀ါးအစံုနဲ႔ဖမ္းယူလိုက္ရင္း အေတာ္မ်ားမ်ား သူပန္းထုတ္ျပီးခ်ိန္မွာေတာ့ လက္ကိုအသာေနာက္ဆုတ္ကာ ပါးစပ္အနီးယူလ်က္ သုက္ရည္ေတြကို လ်ာနဲ႔လ်က္ျပဳ ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕မ်က္၀န္းကိုအၾကည့္ျခင္းဆံုေအာင္ တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ကာ ဦးေခါင္းကို ခပ္သြက္သြက္ျငိမ့္ျပလိုက္ပါတယ္ ျပီးကာနီးျပီေလ။ ကၽြန္ေတာ့္ငပဲအဆံုးကို သူ႕လက္ဖ၀ါးေတြနဲ႔ အုပ္ကိုင္ထားခ်ိန္မေတာ့ ထိန္းထားတဲ့စိတ္ကိုလႊတ္လိုက္တာ တင္ပါးေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ရင္း သုက္ရည္ေတြပန္းထုတ္မိပါတယ္။ သူသည္လည္း လက္နဲ႔ေသခ်ာဖမ္းယူထားျပီး ကၽြန္ေတာ္လုပ္သလိုျပန္ျပဳလုပ္ တယ္ေလ။ ခဏအၾကာမွာေတာ့ ေဘာင္းဘီဇစ္ေတြကိုျပန္လည္ဆြဲတင္၀တ္ကာ အေနအထားမယြင္းေအာင္ေနၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဖခင္ေတြကေတာ့ သူတို႔ေျပာလက္စအေၾကာင္းအရာေတြေပၚမွာပဲ အာရံုမပ်က္ျငင္းခုန္ေနၾကတုန္း။ ဒိုဒို ကၽြန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ ျပီး သြားျဖဲရယ္ျပတယ္၊ ေနာက္ေတာ့ သူ႕လက္ညိဳးကို ဟန္ပါပါနဲ႔ လ်က္ျပျပန္ရင္း စကားလံုးေတြအသံမဲ့ေျပာေနပါတယ္။ That was hot! ကၽြန္ေတာ္တို႔ေနထိုင္ရာ Cabin ေတြျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သားရဲ႕ ခြဆံုေတြဟာ စိုစြတ္ေနၾကတာအကြက္ၾကီးေတြျဖစ္လို႔။
အရွက္အေၾကာက္ကင္းတဲ့ လိင္မႈကိစၥရယ္ တက္မက္မႈမီးေတြေတာက္ေလာင္ရင္း ေန႔ရက္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ျဖတ္သန္းၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကိုယ္ခႏၶာပံုရိပ္ကို သေဘာက်ရံုမက သူ႕အေပၚ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာခ်စ္ျမတ္ႏိုးမိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႕အရည္အခ်င္းေတြေၾကာင့္ ပိုမိုစြဲမက္ရတယ္လို႔ ၀န္ခံပါရေစ။ သူက ရယ္စရာေကာင္းတယ္၊ ရုပ္ရည္ေခ်ာေမာေျပပ်စ္တယ္၊ ျပီးေတာ့ လံုးလံုးလ်ားလ်ားကို တကိုယ္ေကာင္းဆန္စိတ္မရွိ၊ စိတ္၀င္စားဖို႔ေကာင္းတယ္၊ ေထာက္ထားၾကင္နာစိတ္ရွိတယ္….အား အလြန္႔ကို sexy ျဖစ္တဲ့ေကာင္ေလးပဲ။ သူသည္လည္း ကၽြန္ေတာ့္အေပၚခံစားခ်က္အတူတူရွိေနဖို႔ အသည္းအသန္ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။ ႏွစ္ဦးသား ေမ်ာလြင့္ေနၾကတဲ့ ကမၻာငယ္ ဟာ မၾကာခင္ေသာကာလမွာေတာ့ ဆပ္ျပာပူေဖာင္းေပါက္သလို ျဖစ္ပ်က္လာတယ္။
တစ္ရက္ေသာ နံနက္ခင္းေစာေစာ ကၽြန္ေတာ္အိပ္ေနေသာအခန္းရဲ႕ ျပတင္းမွန္ကိုတစ္စံုတစ္ခုရိုက္ခတ္သံၾကားရတာေၾကာင့္ ႏိုးထလာ ပါတယ္။ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဒိုဒိုရယ္ အျပင္မွာမတ္တပ္ရပ္ေနရဲ႕။ လက္ကိုေ၀ွ႔ယမ္းျပျပီး ကၽြန္ေတ္ာ့ကိုအျပင္ဘက္ထြက္လာဖို႔ ေခၚ တယ္။ ခုတင္ေဘးက အ၀တ္စင္ေပၚမွ ဂ်င္းေဘာင္းဘီတစ္ထည္ရယ္ တီရွပ္တစ္ထည္ရယ္ဆြဲ၀တ္ျပီး အျပင္ကိုေျပးထြက္လာလိုက္တယ္။
‘ငါတို႔စကားနည္းနည္းေျပာရေအာင္…လာကြာ’ စကားတိုျပတ္စြာသူေျပာတယ္။
Cabin ကေနလွမ္းၾကည့္လို႔မျမင္ႏိုင္ေသာေနရာျဖစ္တဲ့ ေရကန္ဘက္ကို သူဦးေဆာင္သြားျခင္းေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လိုက္သြားတာ ေရကန္အနားသတ္ကမ္းစပ္တေလ်ာက္ အေတာ္လွမ္းလွမ္းေရာက္သြားပါတယ္။
ေက်ာက္ေဆာင္တစ္ခုေပၚ သူသက္ျပင္းေလးေလးပင္ပင္ခ်ရင္း ထိုင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း နံေဘးမွာထိုင္ရင္း သူ႕လက္ကိုဖ်စ္ညွစ္ လိုက္ပါတယ္။
‘ဘာေျပာခ်င္တာလဲ? ဘာေတြအမွားအယြင္းျဖစ္ျပန္ျပီလဲ?’ ကၽြန္ေတာ္ ခပ္တိုးတိုးေမးတာေပါ့။
‘ငါ့အေဒၚဆံုးသြားလို႔။ အသိဦးေလးႏွစ္ေယာက္က အေဖ့ကိုအေၾကာင္းၾကားလာတယ္ေလ’ သူကလည္း စကားတိုးတိုးေျပာရင္း ကၽြန္ေတာ့္လက္ေခ်ာင္းေတြကိုျပန္ဆုပ္ကိုင္တယ္။
‘အို….ငါစိတ္မေကာင္းပါဘူးကြာ’ ကၽြန္ေတာ္စကားခြန္းတုန္႔ဆိုလိုက္တယ္။ နက္ေမွာင္ေသာ မွန္းဆရခက္ေသာ သူ႕မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတ္ာ့ကို အတန္ၾကာစိုက္ၾကည့္ပါတယ္။
‘အဲအေဒၚကို ငါသိပ္မသိပါဘူးကြာ…’ ကၽြန္ေတာ့္လက္ကို သူ႕ႏွာေခါင္းဆီမယူျပီး ကၽြန္ေတာ့္လက္ေခ်ာင္းေတြကို ျငင္ျငင္သာသာ နမ္းရႈိက္တယ္။
‘အိုး….တကယ္’ ကၽြန္ေတာ္ေလသံေလးလို တီးတိုးေရရြတ္မိေရာ။
‘ငါေျပာတာကိုသေဘာေပါက္လားဟင္? သေဘာေပါက္လား’ သူကထပ္ေမးတယ္။
‘ဘာကိုသေဘာေပါက္? မင္း အန္တီဆံုးသြားတယ္ဆို ငါတကယ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္၊ မင္းမိသားစုေတာ့ ၀မ္းနည္းပူေဆြးေနေတာ့မွာ’ လို႔ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
‘အေတာ္အလုပ္ရႈ႔ပ္တဲ့ ငါ့အမ်ိဳးေတြ…..ငါေျပာမယ္ သူနဲ႔သိကိုမသိဖူးဘူး’ ေလသံျပင္းျပင္း မာန္ပါပါနဲ႔သူေျပာတဲ့ေလသံေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ အံ့ၾသသြားမိပါတယ္။
‘ဒိုဒို….မင္းေျပာတာကလည္းကြာ နား၀င္ဆိုးလိုက္တာ’
သူ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကိုလွည့္လာျပီး ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ လက္ကိုလႊတ္ကာ ကၽြန္ေတာ့္ပခံုးေတြကို ဖ်စ္ညွစ္ပါတယ္။
‘ေသာ္ဇင္…ငါဘာေၾကာင့္ေျပာဆိုေနတာလဲ မင္းအခုထိအဓိပၸာယ္မေပါက္ေသးဘူး? ငါ့အေဖက အခုအားလပ္ရက္ခရီးစဥ္ကိုရပ္ျပီး ျမိဳ႕ကို ျပန္ေတာ့မွာ ေနာက္တစ္နာရီအတြင္း’
‘အိုး….ျပႆနာပဲကြာ’ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ထဲ နင့္ကနဲျဖစ္သြားရတယ္။
‘တကယ့္ျပႆနာပဲေလ….ငါမျပန္ခ်င္ဘူး…..ငါသည္မွာမင္းနဲ႔အတူေနခ်င္….ေသာ္ဇင္ ငါတို႔ဘာလုပ္ၾကမလဲ’ သူ ခါးခါးသီးသီးတုန္႔ျပန္ ပါတယ္။ ေျပာေနရင္းမွ ရပ္တန္႔လိုက္ျပီး ကူကယ္ရာမဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ေနေရာ။
‘ငါတို႔ဘာလုပ္ႏိုင္မလဲ…..ငါ့အသည္းေတြေၾကကြဲရပါျပီ….ငါ…ငါ..မင္းကို ၾကိဳက္…’ ကၽြန္ေတာ္ စကားေတြကိုပီပီသသေတာင္ မေျပာႏိုင္ခဲ့ဘူး။
‘ၾကိဳက္…..ၾကိဳက္တယ္?’ ကၽြန္ေတာ္ေျပာေနတဲ့စကားကို ေလသံခပ္တိုးတိုးနဲ႔ သူၾကားျဖတ္ပစ္တယ္။
‘ဟုတ္တယ္……မင္းကို ငါ အရမ္းၾကိဳက္တယ္’
သူ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကိုေက်ာခိုင္းသြားရင္း သက္ျပင္းေမာၾကီးကို ေလးေလးပင္ပင္ခ်ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကို ျပန္လွည့္ လာတယ္။ သူ႕မ်က္နက္၀န္းေတြဟာ ေဒါသေရာင္ေၾကာင့္ ေတာက္ေျပာင္ေနတယ္ဗ်။
‘အာ…ငါ့ကိုခြင့္လႊတ္ကြာ….မင္းကတကယ့္ကို ငါ့အေပၚခံစားခ်က္..’ စကားေျပာတာ မျပီးေသးခင္မွာပဲ သူ ရုတ္တရက္ထရပ္ပါတယ္။ ‘မင္း ဘာသိတာလဲ? ငါကအရူးတစ္ေယာက္လိုပဲ….အိုေက….ငါအဆင္ေျပပါတယ္။ အဲသလိုပဲေနႏိုင္ရမွာေပါ့။ ေယာက္်ားေလးႏွစ္ေယာက္ ဆက္ဆံေရးအေပၚ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထားမိတာကိုကမွားတာပဲ။ ငါတို႔အေၾကာင္းကိုေျပာတာ’
‘မင္းဘာေျပာေနမွန္းကို ငါမသိတာ’ ကၽြန္ေတာ္စကားျပန္ေျပာရင္း သူနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထရပ္လိုက္တယ္။ ‘ဟုတ္ျပီ….မင္းမၾကာခင္ သည္ကထြက္သြားေတာ့မယ္ဆိုလို႔ ငါစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတယ္။ အဲသည့္ကိစၥအတြက္ ငါဘာအျပစ္မွမလုပ္မိဘာပဲနဲ႔ ဘာလို႔မင္း စိတ္ဆိုး စိတ္တိုသြားတာလဲ’
‘အမွန္ပဲ….မင္းက အဲသလိုေလးပဲဆက္စဥ္းစားပါ ဟုတ္ျပီလား’ သူ တဘက္ကိုလွည့္ကာ အေ၀းကိုေလွ်ာက္လွမ္းသြားပါတယ္။
‘ဒိုဒို….’ ကၽြန္ေတာ္ ေအာ္ေခၚလိုက္တယ္။ ‘မင္း….ငါ့ကိုမ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္ျပီး ငါ့ဆီကဘာလိုခ်င္တယ္ ဘာျဖစ္ခ်င္တယ္ေျပာမွ ငါက ၀မ္းပမ္းတသာလုပ္ေပးစရာရွိတာလုပ္ေပးမွာေပါ့။ သည္လိုေျပာျပီးထြက္မသြားနဲ႔’ သူရပ္လိုက္ကာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဖို႔ ျပန္လာပါတယ္။
‘ေကာင္းျပီ’ သူေအာ္ဟစ္ပါတယ္။ ‘ငါေျပာမယ္၊ ငါရခဲ့တယ္ ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ျပီလို႔ေတြးမိခဲ့ေပမဲ့ ငါမရခဲ့ဘူးပဲ’ သူစကားေျပာတာ ခဏရပ္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေဒါသသံနဲ႔ဆက္ေျပာပါေရာ။ ‘မင္းျပတဲ့ အရိပ္အျခည္ေလးေတြ လကၡဏာေလးေတြအေပၚ ငါကမသိတတ္စြာ နည္းနည္းပို ေမွ်ာ္လင့္မိေနတာပဲ၊ ငါ့ကို တကယ္ ဂရုစိုက္ေနတယ္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ သိသိသာသာပါ ငါအရူးတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့တာ။’ သူေနာက္ျပန္ လွည့္သြား ျပီး ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ေ၀းရာကိုေျခလွမ္းသြားပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ေနာက္ကိုေျပးလိုက္သြားျပီး သူ႕လက္ေမာင္းကိုဆြဲကိုင္ကာ ရပ္တန္႔ေစတယ္။ သူခဏရပ္လိုက္ျပီး ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္လက္ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆြဲဖယ္ကာ အေ၀းကိုဆက္ေလွ်ာက္သြားခဲ့ပါတယ္။
‘ေသာ္ဇင္….အိမ္ျပန္ေတာ့’ သူ႕ႏႈတ္ကေျပာတာ။
‘ဒိုဒို….ငါ့ကိုေသခ်ာေျပာကြာ….please’ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကိုေတာင္းပန္တိုးလွ်ိဳးတယ္။
‘ငါတို႔ေျပာျပီးျပီလို႔ထင္တယ္၊ မင္းေပ်ာ္ရႊင္ပါေစကြာ၊ Have a good life’ ဟိန္းသံေတာင္ထြက္တယ္ သူျပန္ေျပာသံက။
ကမ္းေျခကို မုန္တိုင္းဆင္ျပီးသူထြက္သြားတာ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့စြာ မတ္တပ္ရပ္က်န္ခဲ့ပါတယ္။ ရုတ္တရက္ဆိုသလို ေခါင္းထဲ တျဖည္းျဖည္းရွင္းလင္းလာတယ္။
‘ေစာင့္ဦး’ ကၽြန္ေတာ္ေအာ္ေျပာလိုက္တယ္။ သူ ကၽြန္ေတာ့္ဆီျပန္လွည့္လာတယ္။
‘မင္း အခုဘာလိုခ်င္တာတာလဲ’ သူ ေဒါသတၾကီးေအာ္ေျပာပါတယ္။
‘ငါ့ကိုေအာ္ေနတာရပ္ျပီး နားေထာင္ဦး’ ကၽြန္ေတာ္သူ႕အနားတိုးကပ္သြားရင္း ေျပာလိုက္တယ္။
‘ဘာေၾကာင့္ ငါေအာ္ေျပာတာကိုရပ္သင့္ပါလိမ့္? ငါေအာ္ေျပာတာကိုသေဘာက်တယ္။ ခ်ဳပ္တည္းထားတာမဟုတ္ဘူးကြ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ပဲ’ သူေအာ္ျပီးျပန္ေျပာတယ္။
‘ေကာင္းျပီ…..မင္းငါ့ကိုေအာ္ေျပာရင္ ငါလည္းေအာ္ေျပာမယ္’ ကၽြန္ေတာ္သူ႕မ်က္ႏွာအနား တိုးကပ္ျပီး ေေအာ္ပစ္လိုက္တယ္။
‘ေကာင္းတယ္…..အခု မင္းဘာလုပ္ခ်င္တာလဲ’ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လံုးေတြကို အနီးကပ္ျပန္စိုက္ၾကည့္ရင္း သူေအာ္ျပန္ေရာ။
‘မင္းေျပာသလိုပဲေလ မင္းေတြးထင္ထားတာထက္ပိုျပီး ငါကမင္းကိုဂရုစိုက္ခဲ့တယ္’ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာနဲ႔တစ္ေယာက္ တစ္လက္မ ေလာက္ကြာတဲ့အေနအထားမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္ေအာ္ေျပာမိတာပါ။
‘မင္းက ငါ့ကိုဂရုစိုက္ေပးခဲ့တယ္၊ အဲဒါေကာင္းပါတယ္၊ တကယ့္ကို ခ်ီးမြမ္းဖို႔ေကာင္းတာ’ သူ ႏွာေခါင္းရႈံ႕ မ်က္ႏွာမဲ့ရြဲ႕ကာ သေရာ္သလိုလိုျပန္ေျပာတယ္။
သူေနာက္ျပန္လွည့္ျပီး အေ၀းကိုစတင္ထြက္ခြာသြားတယ္ဗ်။
‘ဒိုဒို….ေစာင့္ဦး….ငါက သည္ထက္ပိုျပီး ဘာေျပာႏိုင္မွာလဲ?’ ကၽြန္ေတာ္ေအာ္ေခၚရင္း စကားလွမ္းေျပာပါတယ္။
ေနာက္တဖန္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကာ ‘တစ္ခုခုေပါ့….ဂရုစိုက္ပါတယ္ဆိုတာထက္ ပိုတဲ့စကားမ်ိဳး။ စိတ္မပါလဲ လိမ္တာပဲျဖစ္ျဖစ္’ သူ႕ေလသံကျပင္းထန္ေနတုန္းပါပဲ။
‘ဟုတ္ျပီေလ….မင္းေျပာသလို ငါလိမ္ေျပာမယ္…..မင္းကိုအလိုမရွိဘူး ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ မင္းကိုမခ်စ္လို႔ကြာ’ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေလသံမေလွ်ာ့ႏိုင္စြာ သူ႕ကို ေအာ္ေျပာလိုက္တယ္။
သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို စကၠန္႔အေတာ္ၾကာ အေတြးေတြနဲ႔စိုက္ၾကည့္တယ္။
‘ေကာင္းတယ္….ငါလည္း မင္းကိုမခ်စ္ဘူးကြာ’ သူျပန္ေအာ္ေရာ။
‘ေကာင္းတာေပါ့….ငါ မင္းကိုမေခၚေတာ့ဘူး’ ကၽြန္ေတာ္လည္းျပန္ေအာ္ေပါ့။
‘အဲဒါဆိုလည္း ေနာက္ဆိုမေခၚနဲ႔ေပါ့ကြာ’ သူ႕ႏႈတ္ဖ်ားက ေအာ္ေျပာေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာအနားတိုးကပ္ရင္း အနမ္းၾကမ္းၾကမ္း တစ္ခ်က္ေပးကာ အေ၀းကိုလွမ္းထြက္သြားပါေတာ့တယ္။
‘မင္းေအာ္ေျပာလို႕ျပီးျပီလား အခု’ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ေနာက္ကေန ေေခၚလိုက္ေအာ္လုိက္ေျပာမိတယ္။
‘ျပီးျပီ’ သူေအာ္ဟစ္ႏိုင္သမွ်ေအာ္ေျပာရင္းမွ က်ယ္ေလာင္စြာရယ္ေမာပါေတာ့တယ္။ သူ႕ေျခလွမ္းေတြကိုရပ္လိုက္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကို မ်က္ႏွာမူကာ ပါးခ်ိဳင့္အၾကီးၾကီးေတြေပၚတဲ့အထိ ျျပံဳးတယ္ဗ်။
‘မင္း ျမိဳ႕ကိုျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ ငါ့ကိုဖုန္းေခၚကြာ…ေနာ္’ လို႔သူေျပာလာတယ္။
‘ငါေခၚပါ့မယ္…ကတိေပးတယ္။ ငါ…ငါ မင္းကိုလြမ္းေနမွာ….Bye’ လို႔ေလသံမတုန္ခါေအာင္သတိထားျပီး ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေျဖတယ္။
‘ငါလည္းမင္းကိုလြမ္းေနမွာ။ ျပီးေတာ့ မင္းဖုန္းမေခၚဘူးဆိုရင္ ငါအရမ္းစိတ္ဆိုးမွာေနာ္ မယံုမရွိနဲ႔။ Bye’ သူ႕လက္တစ္ဖက္ကို ေျမာက္ျပီး ကၽြန္ေတ္ာ့ကိုေ၀့ယမ္းျပကာ တဖက္ကိုလွည့္ရင္း ေရကန္ကမ္းစပ္တေလွ်ာက္ေျပးထြက္သြားပါေတာ့တယ္။ မ်က္စိတဆံုး ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္လံုးထဲကမေပ်ာက္ေသးသေရြ႕ သူ႕ကိုေငးၾကည့္ေနျပီးမွ Cabin ကိုေျဖးေျဖးေလွ်ာက္ရင္းျပန္လာခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္အသည္းႏွလံုးတစ္စံုဟာ ကိုယ္ခႏၶာထဲကေနျပဳတ္က်သြားျပီလို႔ ခံစားရပါတယ္။ ရက္အေတာ္ၾကာအခန္းေအာင္းေနျပီးေနာက္မွ သူ႕ကို မၾကာခင္ေတြ႕ရေတာ့မယ္ဆိုတာေသခ်ာေၾကာင္း ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ မာန္တင္းေျဖသိမ့္မိေလရဲ႕။
*** 04. Loneliness.
ကၽြန္ေတာ္ မတ္တပ္ထအရပ္မွာ ရုတ္တရက္ဆိုသလို ကၽြန္ေတာ့္ပါးျပင္ေပၚ မ်က္ရည္ေပါက္ေတြလွိမ့္ဆင္းသြားပါတယ္။ ခပ္သြက္သြက္ ေလး လက္ဖမိုးနဲ႔သုတ္ကာ ထရပ္ခဲ့ျပီး အသစ္ရလာတဲ့စာအုပ္ထုပ္ေတြကိုေျဖရင္း စာအုပ္စင္ေပၚ ကၽြန္ေတာ္ေနရာခ်လိုက္တယ္။ ေတာက္!!! သည္လိုလုပ္ေနမိတာေတြကို ရပ္တန္႔လိုက္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ ကာလအတန္ၾကာ ေႏြဦးအားလပ္ရက္အေၾကာင္းစီ အေတြးေတြ ျပန္ေရာက္သြားတိုင္း ဘာရယ္မသိ စာအုပ္ေတြကို အြန္လိုင္းကေနအမ်ားအျပားမွာယူေနမိေတာ့တာ။ အေတြးေတြကိုေရာေပါ့။
ျမိဳ႕ကိုကၽြန္ေတာ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာ ဒိုဒိုေပးခဲ့ေသာဖုန္းနံပါတ္ေတြကို အဆက္မျပတ္ေခၚခဲ့ပါတယ္။ အသံသြင္းထားတဲ့ စကားသံက သည္ဖုန္းနံပါတ္ကို ဆက္သြယ္လို႔မရႏိုင္ပါတဲ့။ တယ္လီဖုန္းလမ္းညႊန္ကို ဆက္သြယ္စံုစမ္းျပန္ေတာ့ ဒိုဒို သို႕မဟုတ္ သူ႕မိသားစုရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္စာရင္းမရွိေၾကာင္းေျဖပါတယ္။ သည့္ေနာက္မွာေတာ့ သူ႕စီကဖုန္းအဆက္အသြယ္ကို ကၽြန္ေတာ္ေစာင့္ေနမိတယ္။ ရက္ေပါင္းအေတာ္ၾကာသည္အထိ ဖုန္းမလာခဲ့ပါ။ တစ္ေန႔ေန႕ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္အတိုင္း ဖုန္းေခၚသံၾကားရျပီး တိုးျငင္းျငင္သာတဲ့ သူ႕အသံကိုၾကားႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ဆႏၵျပဳမိပါတယ္။
ေန႔ရက္အခ်ိန္ေတြခုန္ေပါက္ေျပးလႊားသြားခဲ့တဲ့ေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြဟာ တေျဖးေျဖးမွိန္ေဖ်ာ့ျပီး ေဒါသအမ်က္ အျဖစ္ေျပာင္းလဲသြားပါတယ္။ အဆံုးသတ္ကေတာ့ ေဒါသကေန ၀မ္းနည္းပူေဆြးမႈစီကူးေျပာင္းတာေပါ့ေလ။ ေနာက္ဆံုးမွာ ေမွ်ာ္လင့္သမွ် သဲထဲေရသြန္ျဖစ္ျပီး ေနာက္တစ္ၾကိမ္သူ႕ကိုျပန္မေတြ႕ႏိုင္ေတာ့ေၾကာင္း လက္ေတြ႕သိလာရပါတယ္။ ကိုယ့္ဘာကိုယ္ ဘယ္လိုညာညာ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ဘယ္ေလာက္ၾကိဳးစားေျပာင္းလဲေျပာင္းလဲ သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ေနစဲပါ။ ယခုေကာ ေနာက္ေကာ သူ႕ကိုခ်စ္ေနဦးမွာ ကၽြန္ေတာ္သိတယ္။ ဆယ္စုႏွစ္ၾကာခ်ိန္မွာ အဲဒီအခ်စ္ဟာ ပ်င္းစရာကိစၥအသြင္ေဆာင္လာေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ထဲမွာ ကိုက္ခဲေနစဲ ပါပဲ။
ဘ၀သစ္တစ္ခု မစတင္ခင္နဲ႔ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ တကိုယ္ေရဘ၀စပ္ၾကားကာလတစ္ခုမွာ တစ္ခါေတာ့အေဖေျပာဖူးတယ္ ‘ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေသာ့ခတ္မထားနဲ႔ ၊ အိပ္မက္ေတြကို မေသဆံုးပါေစနဲ႔’တဲ့ေလ။ ကၽြန္ေတာ့္မိဘႏွစ္ပါးစလံုးေသဆံုးခ်ိန္မွာေတာ့ မက္ဖူးခဲ့တဲ့အိပ္မက္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ မုခ်ျဖစ္လာပါတယ္။ အာမခံမူ၀ါဒမ်ားအရ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ရွိခဲ့တာ မေရႊ႕ေျပာင္းႏိုင္ေသာ၊ ေရႊ႕ေျပာင္းႏိုင္ေသာ ဥစၥာပစၥည္းမ်ားရဲ႕ ပမာဏနဲ႔ ကာလတန္ဖိုးမ်ားကိုေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ အေဆာက္အဦးတစ္ခု၀ယ္ယူႏိုင္ခဲ့ျပီး ကိုယ္ပိုင္စာအုပ္ဆိုင္တစ္ခု ဖြင့္လွစ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အလုပ္ျပီးခ်ိန္ေတြဟာ စာေရးျခင္းျဖင့္ အခ်ိန္ကုန္သလို ကိုယ္ပိုင္ထုတ္ေ၀ဖို႔အေတြးကိုေတာ့ မေတြးမိေသးပါ။ ေရးထားတဲ့ ၀တၳဳတိုႏွစ္ပုဒ္ကို ထုတ္ေ၀သူကိုျပၾကည့္ေတာ့ စိတ္၀င္စားဟန္ျပတယ္ဗ်။ ကဗ်ာစာစုတစ္ခုျပဳစုေရးသားဖို႔ ညႊန္းဆိုခ်က္ေတြ ပါလာတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ပိုင္းျဖတ္လိုက္ကာ ေသခ်ာေလးအာရံုႏွစ္အလုပ္လုပ္တာေၾကာင့္ ႏွစ္သက္ေလာက္သည္အထိ ရလာဒ္ေတြထြက္လာျပီး ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
ထူးေတာ့ထူးဆန္းတယ္ လတ္တေလာကာလအတြင္း သူစိမ္းေယာက္်ားအခ်ိဳ႕ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္တာၾကံဳလာရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ စာအုပ္ထုတ္ေ၀ျပီး မၾကာခင္မွာပဲ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ခံစားမႈမ်ိဳး စတင္ခံစားခဲ့ရတာပါ။ သည္ကိစၥကို ဆိုင္ထိုင္တဲ့ တစ္ရက္မွာ အေသအခ်ာသိခဲ့ပါတယ္။ စာအုပ္လာ၀ယ္သူေတြ ထိုင္ဖတ္လို႔ရေအာင္ျပင္ဆင္ေပးထားေသာ စားပြဲခံုေတြထဲကတစ္ခုမွာ ကၽြန္ေတာ္ထိုင္ေနတုန္း ျပတင္းေပါက္ရဲ႕ မ်က္ေစာင္းထိုးအေနအထားေလာက္ကေန မ်က္၀န္းနက္နက္နဲ႔စိုက္ၾကည့္ေနေသာ သူစိမ္းတစ္ ေယာက္ကို ရုတ္တရက္ျမင္လိုက္ရတာပါ။ အလင္းေရာင္သိပ္မမ်ားတာေၾကာင့္ သူ႕မ်က္ႏွာကိုေသခ်ာစိုက္ၾကည့္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႕မ်က္ႏွာကို ခပ္ျမန္ျမန္လွည့္ပစ္ရင္း အေ၀းကိုအျမန္ႏႈန္းနဲ႔ေလွ်ာက္သြားပါေတာ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ခပ္သြက္သြက္ထရပ္လိုက္ျပီး တံခါးမၾကီးစီေျပး အျပင္ထြက္ကာ တံခါးေသာ့ခတ္လိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ျမင္ကြင္းကေန မေပ်ာက္ေသးတာေၾကာင့္ သူ႕ကိုအနည္းငယ္ေတာ့ျမင္ရေသးတယ္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ေတြးထင္ထားတဲ့ပုံသဏၭာန္နဲ႔ ယခုျမင္ရတာက အနည္းငယ္ကြဲျပားပါတယ္။ မ်က္ႏွာမွာ ပါးသိုင္းေမႊးအျပည့္၊ ဆံပင္ကလည္းရွည္လ်ားကာ ေနာက္ေက်ာဘက္မယ္ pony tail စီးထားတဲ့ ပံုစံပါ။ ေဘ့စ္ေဘာဦးထုပ္ကို မ်က္ႏွာမျမင္ရေအာင္ ခပ္ငိုက္ငိုက္ေဆာင္းထားတာေၾကာင့္ မ်က္လံုးမ်ားအား သိပ္မျမင္ႏိုင္ ေမွာင္ရိပ္က် ေနတာပါပဲ။
အဲသလိုၾကံဳျပီး ေနာက္ႏွစ္လအၾကာ ဒုတိယပတ္ရဲ႕ ညတစ္ညမွာ ဆိုင္ျပတင္းေပါက္ကေနတစ္ဆင့္ ဖ်က္ကနဲသူ႕ကိုျမင္လိုက္ရပါတယ္။ လမ္းရဲ႕တစ္ဖက္ကေန ကၽြန္ေတာ့္ကို မတ္တပ္ရပ္ျပီးစိုက္ၾကည့္ေနတာေလ။ ကၽြန္ေတာ္ တကၠစီငွားေနၾက ဒါမွမဟုတ္ ကားယူလာရင္ ေကြ႕ေမာင္းသြားေနၾက ေထာင့္ခ်ိဳးနားမွာ သူရပ္တာဗ်။ ပါးသိုင္းေမႊးအျပည့္မ်က္ႏွာသြင္ျပင္နဲ႔သူ႕ကို မၾကာခင္မွာပဲ အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္ေတာ့ဘဲ အသားက်သြားပါတယ္။ အႏၱရာယ္လည္းမေပး ေျပာလိုက္ရင္လည္း အလိုက္သိစြာထြက္သြားမယ့္သူတစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေစာင့္ၾကည့္ေနတာေလ။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သိပ္မေ၀းခပ္လွမ္းလွမ္းအကြာအေ၀းကေနၾကည့္တာေပါ့ဗ်ာ။ ျပီးေတာ့ လြတ္လပ္တဲ့ တိုင္းျပည္မွာေနၾကတဲ့လူေတြပဲ။
ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ဟာ တစ္ကိုယ္ေရအျဖစ္ဆက္လက္ျဖတ္သန္းျဖစ္တယ္ဗ်။ တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ RS ခ်ိတ္ဖို႔ၾကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္ ဘယ္ေတာ့မွ အလုပ္မျဖစ္ပါဘူး။ ဒိုဒိုရဲ႕ အရိပ္တေစၧက အျမဲေျခာက္လွန္႔ေနသလို သူ႕အေပၚထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အခ်စ္စိတ္ေၾကာင့္ ခ်ိန္းဆိုေတြ႕ဆံုတဲ့ကိစၥမ်ားကို ရပ္ပစ္လိုက္တာခ်ည္းပါပဲ။
Alex Aung ( 14 July 2020)
To be continued …
