(ရေးသားသူ - လူရိုင်းဇော်)
..............
......
ထက်မြက် က အသက်၂၀မှာ အိမ်ထောင်ကျခဲ့သည်။ သူအိမ်ထောင်ကျတော့ မိဘတွေက မပြေလည်လို့ မင်္ဂလာမဆောင်နိုင်ခဲ့။ မင်္ဂလာဦး ဆွမ်းကျွေးလေးသာအကျဉ်း ရုံး လုပ်နိုင်သည်။ အိမ်ထောင်ကျပြီးတော့ အိမ်ခန်းလေးငှားနေပြီး တတ်မြောက်ထားတဲ့ ဆံပင်ညှပ်ပညာနဲ့ မြို့က တက္ကသိုလ်ကို အမှီပြုကာ ဆံသဆိုင်လေး ဖွင့်ဖြစ် သည်။ ဆံသဆိုင်လေးကိုတော့ ငွေတိုးယူပြီး သပ်သပ်ရပ်ရပ်ကလေး လုပ်ဖြစ်သည်။ ခေါင်းလျော်ခုံလေး နှစ်ခုံနဲ့။
ထက်မြက်က စိတ်ကောင်းရှိသူ။ ကူညီတတ်သူဆိုတော့ လူချစ်လူခင်များသည်။ သူငယ်ငယ်က ကျင်လည်ရာ အရပ်က ကိုစိုးမြင့် ပွဲရုံနဲ့ အဲ့ပွဲရုံဘေးက ဘိလိယက်ခုံသာရှိသည်။
ဆိုင်ဖွင့်ပွဲ့နေ့က ပွဲရုံက ကုန်ထမ်းဖော် စိုးကြီး ဖိုးတရုတ်၊ ဘိလိယက်ထိုးဖော်တွေဖြစ်တဲ့ မင်းမင်း၊ ငစိုင်း၊ ခွန်သော်တို့ငါးယောက်လာကြသည်။ ထက်မြက်မိန်းမ မိစုက ကောက်ညှင်းပေါင်း အကြော် ကော်ဖီမစ်နဲ့ဧည့်ခံပြီး ဆိုင်လေးဖွင့်ခဲ့သည်။
ဖွင့်ပွဲပြီးတော့ ဖိုးတရုတ်နဲ့ ခွန်သော် က ဆိုင်မှာ စကား ပြောရင်း ကျန်ခဲ့သည်။ မိစုက စက်ချုပ်ဆိုင် မှာအလုပ်လုပ်သည်။
တမနက်လုံး သုံးယောက်သား စကားထိုင်ပြောဖြစ်ကြသည်။ ဆံပင်ညှပ်သူ မလာ။ ခွန်သော်က
"ထက်မြက် မင်းက မိစုကို ဘုနေတာ ၁၈နှစ်ကတည်းကဆိုတော့ မိန်းမရတာ သိပ်ရင်ခုန်စရာ အကြောင်းမရှိဘူး ဖိုးတရုတ်ကတော့ အေးအေးကို လိုက်နေတာ ဒီတသက် ရဦးမှာလားကွာ"
"ငါလိုးမ ခွန်ကြီး မင်းမှာ crush ရမယ့်သူတောင် မရှိပဲ လာဖဲ့မနေနဲ့"
ဟု ဖိုးတရုတ်ကပြောတော့ ထက်မြက်က တဟားဟားနဲ့ရယ်တယ်။ထက်မြက်က
"ခွန်ကြီးက သူ့အဖေအမွေ ရထားတာကွ။ မင်းသိတဲ့အတိုင်း ဒီကောင်က ငါတိုအထဲမှာ အသက်အငယ်ဆုံး လီးအကြီးဆုံး။ ဒီကောင့်လီး စော်တွေမြင်ရင် စော်တွေ လက်လည်မှာမဟုတ်ဘူး။"
"ဟုတ်တယ်ကွ ဖိုးတရုတ် ငါဆိုတဲ့ ခွန်ကြီးက ဟော့လို ပုဆိုးတချက် ခါလိုက်ရင် စော် ဆယ်ယောက်လောက် တန်းစီသွားမယ် "
ဟုဆိုရင်း ပုဆိုးကို လီးပေါ်အောင်ခါပြလိုက်သည်။ ဖိုးတရုတ်က
" ငါလိုးမ လီးက ကပ္ပလီ လီးနဲ့ လူက ပုလွေရိုး ရေထဲပစ်ချရင် လူကပလုံ လီးက ဗွမ်းဆို အသံ မြည်မယ့်ကောင် "
ဟု ခွန်သော်ကို ပြောတော့ အားလုံးရယ်ဖြစ်ကြသည်။
ပထမဆုံး ဆံပင်ညှပ်မယ့်သူဝင်လာတော့ ဖိုးတရုတ်နဲ့ခွန်သော် ပြန်လာခဲ့ကြသည်။ ဆံပင်ညှပ်မယ့်သူက တက္ကသိုလ် ကျောင်းသားလေးတယောက်ဖြစ်သည်။
"အကို ဆိုင်အသစ်မို့လား "
ကျောင်းသားလေးက မေးတော့
"ဟုတ်တယ်ကွ ဒီနေမှ ဖွင့်တာ ညီလေးက စျေးဦးဖောက်ပဲ"
ဟု ထက်မြက် ကပြန်ဖြေလိုက်သည်။ ကောင်လေးနာ မည်က မာန်ရှင်း သင်္ချာ ဒုတိယနှစ်ကဆိုတာ သူ့ကိုယ်သူ မိတ်ဆက်ပေးလို့သိရသည်။ ထက်မြက်က စိတ်ရှည်လက်ရှည် ညှပ်ပေးနေရင်း ဆုံလည်ခုံအလှည့်မှာ အ တွင်းခံ ဝတ်မထားတဲ့ ထက်မြက်လီးက လက်တန်းပေါ်တင်ထားတဲ့ မာန်ရှင်းလက်နဲ့ မတော်တဆ ထိသွားသည်။
"ဟာ ဆောရီး" ထက်မြက် တောင်းပန်ရင်း ဆံပင်ကို သေချာ ညှပ်နေမိသည်။ မာန်ရှင်းက
"အကို့လီးက ကြီးလိုက်တာဗျာ ကျနော်က ပေါင်နဲ့ထိမိတယ် ထင်တာ"
ဆိုပြီး တဟားဟားရယ်သည်။ ခဏကြာတော့ ခွန်သော် ပြန်ရောက်လာသည်။
"အမယ် စျေးဦးတွေဘာတွေပေါက်နေပြီ ငါ ဘိလိယက် ရှုံးလို့မင်းဆိုင်လာအိပ်တာ"
ဟု ခွန်သော်ပြောတော့ ထက်မြက်က
"ကိုယ့်လက်ကိုယ်သိ "ဟု ပြန်ပြောပြီး ရယ်သည်။
ခွန်သော်က အပေါ်အင်္ကျီချွတ်နဲ့ ပုဆိုးတိုတို ကို ခါဝတ်ကာ "ရှုံးတာမှ လပြွတ်ပဲကျန်တယ်" ဟု ပြောပြီး ခေါင်း လျှော် ခုံပေါ် တက်အိပ်နေသည်။
"မင်းမှာ သန်သန်မာမာဆိုလို့ အဲ့ဒါပဲ ရှိတာ ယောက်ျားဖာသယ် လုပ်စားပါလား"
ဟု ထက်မြက်ကနောက်လိုက်တော့ "လီး လီး" ဟု ခွန်သော်က ပြန်ဆဲသည်။ ဘာမှလည်း မလုပ်ရပဲ ဒီတခါတော့ ထက်မြက်လီးကို မာန်ရှင်း ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ ထက်မြက်လည်း မလူးသာမလွန့်သာ အားနာလို့ အကိုင်ခံထားရသည်။ ဆံပင်ညှပ်ပြီးတော့မှ ပြန်လွှတ် ပေးသည်။ မာန်ရှင်းက ခေါင်းလျှော်ပြီးဆေးဆိုးဦးမည်ဟုပြောကာ နောက်ခန်းထဲက ခေါင်းလျှော်ခုံဆီ ဝင်သွားသည်။
အဲ့အချိန်နောက်ဆံပင်ညှပ်မယ့်သူတယောက် ဝင်လာသသဖြင့်ထက်မြက်ကခွန်သော်ကိုနှိုးပြီးမာန်ရှင်းကို ခေါင်း လျှော် ပေးဖို့ပြောလိုက်ရသည်။ ထက်မြက် ဆံပင်ညှပ်ပြီး အခန်းထဲ ရုတ်တရက်လှမ်းကြည့်လိုက်ချိန်ခွန်သော့် လီးကြီးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် စုပ်နေတဲ့ မာန်ရှင်း။
နောက်ထပ် ဆံပင်ညှပ်သူတယောက် ထပ်ရောက်လာသဖြင်ံ ညှပ်ပေးအပြီးမှာတော့ မာန်ရှင်းဖင်ကို ခွန်သော်တဖုန်းဖုန်းနဲ့ချနေသည်။ သိပ်မကြာလိုက် ခဏနေတော့ သူတို့နှစ်ယောက် ပြန်ထွက်လာသည်။
နောက်နေ့မှ သူငယ်ချင်အဖော်နဲ့ဆေးလာဆိုးမယ် အ ကြောင်း ခွန်သော့်ကို လည်း သူငယ်ချင်တွေ ခေါ်ထားနော်ဟု ပြောကာ ကွတကွတနဲ့ဆိုင်ကယ်စီးပြီးထွက်သွားသည်။
"ထက်မြက် ဒီမှာတွေ့လား ဒီည ဘိလိယက်ထိုးဖို့ ရပြီ"
ခွန်သော်က ငါးထောင်တန် ၂ရွက်ကိုပြပြီးပြောသည်။
"မင်းကို ဖင်လိုးပေးလို့ ပေးသွားတာလား" လို့ထက်မြက်ကမေးတော့ "ရော့ မင်းဆိုင်မှာ အဆင်ပြေတဲ့အတွက် မင်းနဲ့တဝက်ဆိုင်တယ်"ဆိုကာ ခွန်သော်က ငါးထောင်တန်တရွက် ထက်မြက်ကို ပေးလိုက်သည်။ထက်မြက် နည်းနည်းတွေတွေဝေဝေဖြစ်နေပြီးမှ သူလည်း အိမ် ထောင်ကျခါစ ငွေလိုနေတော့ ယူထားလိုက်သည်။
"ဘယ်လို ဖြစ်သွားတာလဲ ခွန်ကြီး"
"ဒီလိုကွ ငါခေါင်းလျှော်ပေးတုန်း သူကမေးတယ်။ စော်ရှိလားလို့ ။မရှိဘူးဆိုတော့ ဒါဆို မလိုးဖူးသေးဘူးပေါ့ လို့ပြောတယ်။ ငါလည်း မလိုးဖိုးပါဘူး ဂွင်းတော့ ထုတာပေါ့ဆိုတော့။ လိုးချင်လားတဲ့မေးတယ်။ ငါလည်း ယောက်ျားပဲ လိုးချင်တာပေါ့ဆိုတော့ ။ အခုလီးတောင်နေလားတဲ့။ လိုးကြောင်းပြောရင်တောင်တယ် လို့ပြောတော့ သူကြည့်ချင်တယ်တဲ့ ။ ငါလည်းပြလိုက်တော့ သူ ကိုင်ကြည့်တယ် ပြီးတော့ စုပ်ပေးတယ်ကွ။ စုပ်ပေးတာများ ကောင်းလွန်းလို့ ပါးစပ်ထဲမှာတင် ၂ချီ ပြီးသွားတယ်။ မထုဖြစ်တာကြာပြီဆိုတော့ လရည်တွေ ထွက်တာ သူ့ပါးစပ်နဲ့ အပြည့်ပဲ။ အကုန်သောက်ပစ်တာ"
ထက်မြက်က "အော့အော့" ပြောပြီးရယ်သည်။
ခွန်သော်ကဆက်ပြီး "ပြီးတော့ ဖင်လိုးခိုင်းတယ်။ တချီပဲချလိုက်ရတယ် သွေးတွေထွက်လို့ ငါအခန်းရေပြန်ဆေးပေးထားတယ်နော် ထက်မြက်"
"အေးပါကွာ"ဟုထက်မြက်က ပြန်ပြောပြီး "မင်းတို့ထပ်ချိန်းထားသေးတယ်မို့လား" ဆိုတော့
"နောက် စနေနေ့ကျရင် သူတို့ ၃ယောက်လာမယ်တဲ့ လိုး မယ့်လူ ၅ယောက် ရှာထားပေးတဲ့ တယောက် ၂သောင်းပေးမယ်တဲ့ ဘယ်သူ့မှလည်း မသိစေချင်ဘူးကွာ ထက်မြက် မင်းပါမှ ၅ယောက်ပြည့်မှာကွ "
ထက်မြက်က "မိစုသိရင်ငါသေမှာကွ မင်းတို့ပဲလုပ်ပါ"
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးကွာ ငါတို့လျို့ဝှက်ထားမှာပါ ၃ယောက်လုံးက သူဌေးတွေ ငါတို့ဖီးလည်းရှိ ပိုက်ဆံလည်းရမှာ" ဟု ခွန်သော်က ပြောသည်။
"ငါဟိုကောင်တွေကို သွားပြောဦးမယ်" ဟုဆိုကာ ခွန်သော်ပြန်သွားသည်။
ခဏနေတော့ လူကြီးလူကောင်းပုံစံနဲ့ အသက်၄၀ခန့် အကိုကြီးတစ်ယောက် ဆံပင်ညှပ်ဖို့ဝင်လာသည်။
"အကိုက ဒီတက္ကသိုလ်ကိုပြောင်းလာတဲ့ဆရာပါ"ဟု မိတ်ဆက်တော့ ထက်မြက်ကလည်း သူ့ကိုယ်သူမိတ်ဆက်ပေးလိုက်သည်။
ဆရာက တခါထဲ ခေါင်းလျှော်မည်ဆိုသဖြင့် ခေါင်းလျှော်ခန်းထဲ နေရာချပေးပြီး ခေါင်းလျှော်နေတုန်း ဆရာ့ဆီ ကမမျှော်လင့်ထားတဲ့စကားတခွန်းကြားလိုက်ရသည်။
.......
"ဆရာ အရင် တာဝန်ကျတဲ့မြို့မှာတုန်းကတော့ ဆရာ ဆံပင် ညှပ်တဲ့ဆိုင်က ကောင်လေးက ငါ့ ညီ အရွယ်ပဲ သူက အရမ်းထန်တာ လီးမှာလဲ ဂေါ်လီ သုံးလုံးနဲ့"
ထက်မြက်က "ဗျာ" ဟု အာမေဠိတ်သံ ထွက်သွားသည်။ပြီးမှ "ဟုတ်ကဲ့"ဟု စကားထောက်ပေးလိုက်တော့ ဆရာက ဆက်ပြောသည်။
"ဟုတ်တယ် ငါ့ ညီရ ဆရာဆို မျော့နေအောင် ခံရတာ ဆရာနေတဲ့ အဆောင်ကို လာအိပ်တဲ့ညဆို တညလုံးအလင်း ဆွဲတာ ဒါနဲ့ ငါ့ညီ လီးကကော ကြီးလား"
ဟု ဒဲ့မေးချလိုက်တော့ ထက်မြက် အဖြေရခက်သွားသည်။
"မင်းဖြေရခက်နေတယ်ထင်တယ် ဆရာ ကိုင်ကြည့်လိုက်မယ်" ဟု ပြောပြောဆိုဆို ကိုင်လိုက်ပြီး
"အိုး မင်းလီးက တုတ်တုတ်တိုတို ကြီးပဲ"
ဟု ပြောကာ မျက်နှာ ပေါ်မှာ ကျေနပ်တဲ့ အသွင်ပေါ်သွားသည်။ ပြီးတော့ ထက်မြက်လီးကို မလွှတ်တော့ပဲ ဆုပ်နယ်နေတော့ ဆရာ့လက်ထဲမှာ ထက်မြက်လီးက တောင်လာသည်။ ထက်မြက်က ငယ်ငယ်ကတည်းက စော်ကို မကြာခဏချနေတော့ လီးက ကျင့်သားပြည့်ပြီး တုတ်တုတ်ထွားထွားနဲ့ ဒစ်ကားသည်။ စိတ်ထဲကလည်း မိစုသိရင် ငါတော့ဒုက္ခပဲ ဟု တွေးနေခိုက် ကယ်တင်ရှင် စိုးကြီးနဲ့ ငစိုင်း ရောက်လာသည်။ စိုးကြီးက
"ဟျောင့် ထက်မြက် မင်းက ခွန်ကြီးကို အလုပ်ပေးလိုက်တယ်ဆို။ ငါနဲ့ငစိုင်း အကြွေးတင်နေတာကျတော့ လျစ်လျူရှူ့ထားတယ်"
ဆိုပြီး အပြစ်တင်ကာ ခေါင်းလျှော်ခန်းထဲက ထိုင်ခုံမှာ ဝင်ထိုင်ကြသည်။ လူလာတော့ ဆရာက ထက်မြက်လီးကို ဆက်မကိုင်ပဲ လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ ငစိုင်းကလည်း ငါလည်းလုပ်ချင်တယ်ကွာ ပိုက်ဆံလည်းရ ဖီးလည်းရှိတဲ့အလုပ်ဆိုတော့ ဟဲဟဲ"
ဟုပြောသည်။ ဆရာ့မျက်လုံးတွေ အရောင်တောက် သွားပြီး ငစိုင်းနဲ့ စိုးကြီးကို တချက်ကြည့်သည်။ စိုးကြီးက အရပ်ရှည်ရှည် တောင့်တောင့် ညိုညို။ ငစိုင်းက တော့ ပုပုကျစ်ကျစ် ဖြူဖြူ။
"သူတို့က ဖီးလ်ရှိပြီး ပိုက်ဆံရတဲ့အလုပ်ဆိုတာ ဘာကို ပြောတာလဲ"
ဟု ဆရာကမေးတော့ ထက်မြက် မဖြေခင် ငစိုင်းက ခပ်သွက်သွက်နဲ့ ဝင်ဖြေသည်။
"ဒီလို အကိုရာ ကျွန်တော်တို့က ပိုက်ဆံပေးရင် ဖင်ချပေးမှာ မိန်းမဖြစ်ဖြစ် ယောက်ျားဖြစ်ဖြစ်ပေါ့ အဟီး"ဆိုပြီး ရှက်ဖြေဖြေသည်။ ဆရာက
"မင်းတို့က တကယ့် လူဆိုးလေးတွေပဲ" ဟုပြောကာ
"အဲ့လို လုပ်ချင်ရင် လီးကြီးပြီး အလိုးသန်မှ ရမှာကွ"
ဟု ပြောသည်။
ထက်မြက်က ခေါင်းလျှော်ပြီး dryerဖြင့် ဆရာခေါင်းကို မှုတ်ပေးနေသည်။ စိုးကြီးက
"ကျနော်က သိပ်တော့မတုတ်ဘူး ရှည်တာ အလိုးသန်မသန်တော့မသိဘူး ဘိလိယက်ထိုးရင်း ဖင်ကုန်းနေတဲ့ကောင်တေမြင်နေရင် လီးက တချိန်လုံးတောင်နေတာပဲ"
ပြောပြီးရယ်တော့ ငစိုင်း က
"ငါလိုးမ စောက်ကျင့်က"ဆိုပြီးဆဲသည်။
"မင်းကရော ဘာထူးလဲ တနေ့ ငါးခါလောက် လူရှေ့သူရှေ့မရှောင် ထုနေတာ"
ဟု ငစိုင်းကို စိုးကြီးက အပြစ်တင်သလို ပြောသည်။
Dryer မှုတ်ပေးပြီးတော့ ထက်မြက်လက်ရေဆေးနေတုန်း ဆရာက
"မင်းတို့လီး ပြကြည့်လေ လုပ်စားလို့ ရမရ ဆရာကြည့်ပေးမယ်"
ဟုပြောသည်။ ဟိုနှစ်ကောင်က ခေါင်းလျှော်ကုတင်ဘေးလာပြီး ဆရာ့ကို ပုဆိုး လှန်ပြနေကြသည်။
ဆရာက
"မဆိုးပါဘူး ရေဆေးလိုက်"
ဟု အမိန့်ပေးသလို ပြောတော့ နှစ်ယောက်သား ရေပြေးဆေးကြသည်။
"ရော့ နှစ်သောင်း ဆံပင်ညှပ်ခရော ခေါင်းလျှော်ခရော ပြန်မအမ်းနဲ့ လူလည်းပါးပြီ ဆိုတော့ မင်းဆိုင် ပိတ်လိုက်တော့လေ"
ဟုပြောသည်။ ထက်မြက်လည်း ဆိုင်တံခါးကို ပိတ်နေတုန်း ဟိုနှစ်ကောင် နဲ့ စျေးညှိနေသံကြားရသည်။ထက် မြက်ပြန်ဝင်လာတော့ ဆရာက စိုးကြီးလီးကို သေချာ ကိုင်ကြည့်နေသည်။ စိုးကြီးလီးက ထိပ်မပွင့်သေး။ရှည်ရှည်မျောမျော သူ့အသားအတိုင်း ခပ်ညိုညို။ တောင်လာတော့ ဆရာက ထိပ်ကိုဖြဲကာ လျှာနဲ့ကလိနေသည်။ စိုးကြီး ကော့ပြီး ဆရာ့ ပါးစပ်ထဲထိုးသွင်းလိုက်တော့ ဆရာက အမိအရ ဆွဲစုပ်ထားလိုက်သည်။
ဆရာ့လက်တဖက်က ငစိုင်းလီးကို ဂွင်းထုပေးနေသည်။ ငစိုင်းလီးက ဂွင်းထုများလို့လားမသိ။ အရင်းတုတ်ပြီး အဖျားရှူးသည်။ လီးက ဖြူသန့်ပြီး ကော့နေသည်။ စိုးကြီးကို စုပ်ပေးပြီးတော့ ငစိုင်းကို တလှည့် စုပ်ပေးပြန်သည်။ ငစိုင်းက မခံစားဖူးတဲ့အရသာထူးကို ခံစားကာ မျက်စိလေးမှေးစင်းပြီး မှိန်းနေသည်။ စိုးကြီးကို တလှည့်ပြန်စုပ်တော့ စိုးကြီးက ဆရာ့ခေါင်းကို ကိုင်ကာ ပါးစပ်ကို ခပ်မြန်မြန်ဆောင့်ပြီး ဆရာ့ပါးစပ်ထဲ တချီပြီးသွားသည်။ထုလည်းမထုပဲ သိမ်းထားတော့ လရည်တွေ ပါးစပ်နဲ့ အပြည့်ပန်းထည့်လိုက်တာကို ဆရာက အရ သာခံ မျိုချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဆရာက ကုန်းပေးပြီး ငစိုင်းကို လိုးခိုင်းသည်။
ကုန်းလိုက်တဲ့ဆရာ့တင်ပါးနှစ်လုံးဟာ တင်းကားပြီး ပြည့်နေသည်။ ငစိုင်းက သူ့လီးထိပ်ကို တံတွေးစွတ်ကာ ဖိထိုးသွင်းတော့ အစပိုင်းကျပ်နေသည်။ ခဏကြာကြိုး စားပြီးမှ ဖောက်ခနဲ ဝင်သွားသည်။ ငစိုင်းက ဝင်တာနဲ့တရစပ် ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်တော့ ဆရာ့ခမျာ ငါးလူးငါးပြန် ဖြစ်နေသည်။ စိုးကြီးက နောက်တချီပြန်ထလာပြီး ဆရာ့ ပါးစပ်ပေါက်ထဲ လာထည့်ပြန်သည်။
ရှေ့နောက် အပြိုင်ဆောင့်နေရင်း ငစိုင်းပြီးသွားတော့ စိုးကြီးက ဆရာ့ဖင်ကို ထပ်ချပြန်သည်။ အဲ့အချိန် ဆရာက အားနေတဲ့ပါးစပ်ကို ဟပြပြီး ထက်မြက်ကို လှမ်းခေါ်တော့ ထက်မြက် ခေါင်းနပမ်းကြီးသွားသည်။ ဆရာက လှမ်းခေါ်ပေမယ့် ထက်မြက် ခေါင်းခါပြလိုက်သည်။ စိုးကြီးက
"သူ့မှာ မိန်းမရှိတယ် သူက လုပ်မှာ မဟုတ်ဘူး သူ့မိန်းမမှ သူ့မိန်းမ"
ဟု ပြောသည်။ ဆရာလည်း လက်လျှော့သွားသည်ထင် သည်။ ထက်မြက်ကို ထပ်မခေါ်တော့။ ခဏနေတော့ မိစုဆီက ဖုန်းလာတော့ ထက်မြက်က
"လက်စသတ်တော့ မိစု လာပြီ"
ဆိုသဖြင့် ငစိုင်း နောက်တကြောင်းဆွဲမယ့်အရေး ပျက်သွားသည်။ အားလုံးအဝတ်အစားဝတ်ပြီး ပြန်အထွက် မိစုရောက်လာသည်။ ငစိုင်းနဲ့စိုးကြီးက
"ည ဘီယာတိုက်မယ်"
ဆိုပြီး ကပ်ပြောသည်။ မိစုက ပထမဆုံးနေ့မှာတင် လေးသောင်းလောက်ရတော့ မျက်နှာကရွှင်ပြနေသည်။ မိစုစိတ်ကြည်တုန်း ည ကို ဘီယာသောက်မယ့်အ ကြောင်းပြောတော့ မိစုက ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ ခွင့်ပြုသည်။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ည ၇နာရီလောက် စိုးကြီး ငစိုင်း ခွန်သော်နဲ့ မင်းမင်း တို့ဆိုင်ကယ်နှစ်စီးနဲ့ လာခေါ်သည်။ ခွန်သော်က စျေးသက် သာတဲ့ဆိုင်မှာ သောက်မယ်ဟုဆိုကာ ကမ်းနား တံတားဘေးက ဆိုင်မှာသောက်ဖြစ်ကြသည်။ ဘီယာဆိုတော့ သိပ်တော့ မမူးကြ။ ဘေးဝိုင်းမှာက siteထဲဝတ်စုံတွေနဲ့အကိုနှစ်ယောက်။ တဆိုင်လုံးမှာ နှစ်ဝိုင်းထဲသာ။ ခွန်သော်က
"ထက်မြက် မင်းဆိုင်ကို အနောက်မှာ အခန်းတခန်းလုပ်ပြီး ဘိ လုပ်လိုက်တော့"
ဟုပြောတော့ စိုးကြီးက
"အလှည့်ကျ ဝင်ကြေးနော်"
ဟုဝင်ဖောက်သည်။ ထက်မြက်က
"ငါလိုးလေးတွေ ငါ့များဖာခေါင်းမှတ်နေလား"ဟုဆဲတော့ငစိုင်းက
"ခွန်သော်က ဖာသယ်မပေါ့"ဟု ပြောပြီးရယ်သည်။
"မင်းမင်း မင်းကောလုပ်ချင်စိတ် ရှိလား"
ဟု စိုးကြီးက မေးသည်။ ခွန်သော်က
"မင်းမလုပ်ရင် မင်းကို ငါလုပ်မှာ"
ပြောတော့ မင်းမင်းက ခွန်သော်ကို စားလက်စ မြေပဲနှင့်ပစ်ပေါက်လိုက်သည်။ ဆိုင်ပိတ်တော့ မင်းမင်းက မဝသေးဟုဆိုကာ တံတားပေါ်မှာ ဆက်သောက်ဖို့ ပါဆယ်စွဲခဲ့ကြသည်။
တံတားပေါ်မှာသောက်နေတုန်း ဆိုင်မှာတုန်းက အကိုကြီးနှစ်ယောက် မြေသယ်ကားကြီး မောင်း ထွက်သွားသည်။ ခဏနေတော့ အကိုကြီးနှစ်ယောက် ကားရပ်ပြီး ထက်မြက်တို့ဆီ ပြန်လျှောက်လာပြီး အရပ်ရှည်ရှည် အကိုက
"ညေးတို့မဝသေးလို့ ထပ်သောက်တာလား"ဟုပြောရင်း "ထိုင်မယ်နော်"ဟုဆိုကာ ဝင်ထိုင်သည်။
"အကိုတို့လည်း မဝသေးလို့ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်ထဲဆိုတော့ ပျင်းလို့ ညေးတို့နဲ့လာဝိုင်းတာ"
ဟုဆိုသည်။ ထက်မြက်က
"သူက မင်းမင်း ဒါက စိုးကြီး ငစိုင်း ခွန်သော် ကျတော်က ထက်မြက်"
မိတ်ဆက်ပေးလိုက်သည်။ အကိုနှစ်ယောက်ကလဲ သူတို့နာမည်ပြောပြီးမိတ်ဆက်ရင်း ခင်သွားကြသည်။ ခွန်သော်မူးနေပြီ။ မူးနေရုံတင်မက အောက်စပါ လွတ်နေ သေးသည်။ အရပ်ရှည်ရှည်နဲ့အကိုက မြင်သွားပြီး ဘေးကတယောက်ကိုတံတောင်နဲ့တွတ်ပြီးပြနေသည်။ စောင် မူးက အထာနပ်သည်။ သေချာကြည့်နေမှ သူ့လီးကို ကုတ်သလိုလိုနဲ့တောင်အောင်လုပ်ပြလိုက်သည်။ ဒီအခြေအနေကို သေချာသိနေတာက စိုးကြီး။ မြွေမြွေချင်း ခြေမြင်တဲ့စိုးကြီးက စကားစသည်။
"ဒီလို မူးနေတဲ့အချိန် သဲသောင်ပြင်မှာ လေအေးအေးနဲ့ဖင်ချလိုက်ရရင် အနှစ်ပဲ ငစိုင်း မင်းကော မချချင်ဘူးလား"
ဟု စသည်။
"စိန်လိုက်လေ"
ဟု ငစိုင်းက ဘုမသိဘမသိ ပြောသည်။ မင်းမင်းက တော့ ဘာကိုမှ မသိသလို ကလေးအထာနဲ့ ။ အကို နှစ်ယောက်က ဘယ်ကစပြောရမှန်း မသိဖြစ်နေချိန်။ ခွန်သော်က မျက်လုံးချင်းစကားပြောနေပြီ။ အဖွဲ့ထဲမှာ လီးအကြီးဆုံး ခွန်သော်က မသိမသာထုပြနေတာကို စားမတတ် ဝါးမတတ် ကြည့်နေတဲ့အကြား ချောဆီသုတ်ပေးလိုက်တာက ထက်မြက်။
"လာ သဲသောင်ပြင်ပေါ် လမ်းလျှောက်ရအောင် အကိုတို့ကော လိုက်မလား"ဆိုတော့ အားလုံး သဘောတူကြသည်။ အရပ်ရှည်ရှည်အကိုက ခွန်သော့်နားပြေးကပ်ပြီး တွဲလိုက်တော့ ခွန်သော်က မူးချင်ယောင်ဆောင်ပြီး အ ကိုရဲ့ ဖင်ကို ညှစ်ကိုင်ထားသည်။အဆင်ပြေနေတဲ့ပုံ။ စိုးကြီးနဲ့ ငစိုင်းက အကိုနောက်တယောက်ကို ဟိုဘက်ဒီဘက်ကပ်တွဲပြီး တော်ကီပွားနေသည်။
ထက်မြက်နဲ့မင်းမင်းက ခပ်မှန်မှန်လေး နောက်က လိုက်နေသည်။ ခွန်သော်နဲ့အရပ်ရှည်ရှည်အကိုက စကားတွေတီးတိုးပြောရင်း ထက်မြက်နဲ့မင်းမင်းကို ရပ်စောင့်နေသည်။ သူတို့လေးယောက်ဆုံမိတော့ ခွန်သော်က
"ထက်မြက် ဟိုအကိုက တခါမှ မခံဖူးဘူးတဲ့ ။သူက မင်းကိုကြွေတာတဲ့ ။ မင်းဝင်မှ ရမှာ ထက်မြတ်။ မင်းချွေတာကို ခံချင်လို့ပြန်လှည့်လာတာတဲ့ "
ထက်မြတ် စိတ်အိုက်သွားသည်။ ဒီဇာတ်လမ်းတွေ အကုန်လုံးက သူ့ဆီက စဖြစ်တာချည်းပဲ။ ဒါပေမယ့် အ ကြောင်းအရာ တခုခုနဲ့ အဆင်ပြေမှာပါဟု သူတွေးလိုက်သည်။ စကားအဆုံးမှာ မင်းမင်းက ထက်မြတ်ကို တချက်မော့ကြည့်သည်။ဘာမှမပြော ပဲ ခေါင်းပြန်ငုံ့သွားသည်။
"ကလင် ကလင်" တရုတ်ကြီး ဆီကဖုန်း။ "ဟလို ဖိုးတရုတ် မင်း မန္တလေးမှာလား"လို့ ထက်မြတ်ကမေးတော့"
ငါပြန်ရောက်နေပြီ မင်းတို့အပြင်သွားတယ် ကြားလို့ငါလာမလို့"
"------"
"--------"
"--------"
Xxxxxxxxxxxx
တနေရာအရောက်မှာ သူတို့အားလုံး ထိုင်ဖြစ်ကြသည်။ ခွန်သော် ဘေးမှာ အရပ်ရှည်ရှည်နဲ့အကိုက ကပ်ထိုင်ပြီး ခွန်သော့်ပေါင်ကြားကို နှိုက်နေသည်။ ခဏကြာတော့ ခွန်သော့်ပေါင်ပေါ်အိပ်ပြီး လီးခိုးစုပ်ပေးနေသည်။ ငစိုင်းက ဟိုဘက်အကိုနဲ့ စကားပြောနေရာက ထလာပြီး ခွန်သော်ကို မှုတ်ပေးနေတဲ့ အကိုဘေးဝင်ထိုင်ကာ အကို့ဖင်ကို ပွတ်သပ်လိုက်သည်။
စိုးကြီးက ထလာပြီး ထက်မြတ်ဘေးကပ်ကာ "ထက်မြတ် မင်းစလုပ်ရင် ကျန်တဲသူတွေကို ခံမယ်တဲ့ မင်းမလုပ်ရင် မခံဖူးတဲ့ငါတို့လုပ်ရဖို့ မင်း စလုပ်မှရမယ်။" မင်းမင်းနဲ့ထက်မြတ် အကြည့်ချင်းဆုံဖြစ်သည်။ ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ ဆိုတဲ့သဘော။ ခဏနေတော့ ထက်မြတ်က ဟိုအကိုဘေးနားသွားထိုင်ကာ
"ကျနော့်ကိုကြိုက်ရင် ကျနော်က ထုပေးတာတော့ရတယ်။ အစုပ်မခံဘူး ဖင်မချဘူး ကျနော်သူငယ်ချင်းတွေ ချပေးလိမ့်မယ်"
လို့ပြောတော့
"ရတယ် မခံချင်ဘူး"ဟုပြောသည်။
"ဒါဆိုလည်း မတတ်နိုင်ဘူး"
ဆိုပြီး လှည့်ထွက်မယ် လုပ်မှ
"ပုဆိုးလှန် "ဟုပြောတော့ အသာပြန်ထိုင်ပြီး ပုဆိုး လှန်ပေးလိုက်သည်။ ထက်မြတ်လီးကို လရောင်အောင် အ သေအချာကြည့်ပြီး ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆုပ်ကိုင်ကာ ထုပေးနေသည်။ အဲ့အချိန် စိုးကြီး ပြန်ရောက်လာပြီး အကို့ပုဆိုးကို လှန်ကာ ဖင်ကို ဘာဂျာဆွဲတော့သည်။ စိုးကြီး အနူးအနှပ်မှာ သာယာနေပြီထင်တော့မှ ထက်မြတ်ထ ထွက်လာခဲ့သည်။
ဒီဘက်က ခွန်သော်နဲ့ငစိုင်းက ပွဲကြမ်းနေပြီ။ ခွန်သော် က လီးကြီးတော့ နောက်မှ လိုးရသည်။ ငစိုင်းက တချီပြီးတော့ စိမ်နေသည်။ ခွန်ကြီးဒစ်ဖျားလေးကို ငုံထားတဲ့အကို ခွန်ကြီးကို လိုးဖို့အချက်ပြတော့ ခွန်ကြီးက ပက် လက်လှန်ပေးလိုက်သည်။ အကိုက အပေါ်က တက်စောင့်နေတုန်း ငစိုင်းက ပြန်တောင်လာပြီး နှစ်ချောင်းပူးသွင်းဖို့ ကြိုးစားနေသည်။ ခဏနေတော့ ဖင်ခံတဲ့အကိုရဲ့ အားခနဲ့အော်သံနဲ့အတူ နှစ်ချောင်းပူးသွင်းခြင်းအောင် မြင်သွားသည်။
ဖိုးတရုတ်ရောက်လာတော့ ဖိုးတရုတ်က
"မင်းတို့ အုပ်စုလိုက် လာလိုးနေကြတာလား"
အံ့အားသင်နေတဲ့အမြင်နဲ့ပြောသည်။ ဖိုးတရုတ်ရောက် လာတာကို ခွန်သော်တို့သတိတောင် မထားမိ။ အမုန်းကြဲနေကြပုံက။ ထက်မြတ်ဝင်ညှိပေးတော့ ဟိုအကိုလည်း အဆင်ပြေသွားပြီး စိုးကြီးကို စုပ်ပေးနေသည်။ စိုးကြီး နောက်က သွားပြီး ဖိုးတရုတ်က ဖင်နှိုက်လိုက်တော့ စိုးကြီး ထအော်သည်။
သူ့အလှည့်ကျတော့ သိတတ်လိုက်တာ ဟားဟား ဆိုပြီး ဖိုးတရုတ်က ပြောရင်းရယ်သည်။ အဲ့အကို မှုတ်ပြီးသွားတော့ စိုးကြီးက ဖင်ချဖို့ကုန်းခိုင်းသည်။ ပါကင်ဖြစ်နေတော့ တော်တော်ကြာအောင်နူးပြီးသွင်းနေရတယ်ထင်သည်။ တော်တော်ကြာမှ စိုးကြီးက ဆက်တိုက်လုပ်တော့သည်။ ဖိုးတရုတ်က စိုးကြီးအားပါပါ လုပ်နေတာကို ကြည့်ပြီး ဂွင်းထုနေသည်။ စိုးကြီးက မှုတ်ပေးလိုက်လေ လို့ပြောတော့ အကိုက ဖိုးတရုတ် လီးကို ကိုင်ပြီး ခံရင်း မှုတ်တော့သည်။ ဆယ်ကျော်သက် နှစ်ဆယ်ဝန်း ကျင်လေးတွေ ပီပီ သောက်မပြေတဲ့ ပင်လယ်ရေကို အငမ်းမရ သောက်နေကြသည်။
လိုးပွဲက သဲသောင်ပြင်ပေါ် လရောင်အောက်မှာ အပြင်း အထန် ကျင်းပနေတာကို ကြည့်ရင်း မင်းမင်းပျောက်နေတာကို သတိမထားမိ။ သတိရလို့ဖုန်းခေါ်တော့ မင်းမင်းက ဖုန်းမကိုင်။ ထက်မြက်ပြာပြာသလဲဖြစ်ပြီးအနီး အနားကို ပတ်ရှာတော့ ကမ်းပါးက သစ်ပင်ကို မှီကာ ထိုင်နေသည့် မင်းမင်းကို တွေ့သည်။ ထက်မြက်က
"မင်းမင်း ရှာလိုက်ရတာကွာ ဖုန်းလည်းမကိုင်ဘူး"
ဆိုပြီး မင်းမင်းဘေး ကပ်ထိုင်တော့ မင်းမင် မျက်ရည်တွေကျနေတာကို သတိထားမိသည်။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ မင်းမင်း"
ဟု မေးတော့မှ မင်းမင်းက ရှိုက်ကာရှိုက်ကာ ငိုသည်။မင်းမင်း ပုခုံးကို လှမ်းဖက်ပြီး ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းတော့ မင်းမင်းက ထက်မြက် ပုခုံးလေးကို မှီပြီး ထက်မြက် အင်္ကျီနဲ့ မျက်ရည်တွေကို သုတ်လိုက်ခါ ထက်မြတ်ခါးကို တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားလိုက်သည်။
"ချစ်လေးရယ်"ဟု ညည်တွားရင်း ထက်မြတ်က မင်းမင်းကို ပြန်သိုင်းဖက်ထားလိုက်သည်။ထက်မြတ်ရင်ထဲမှာ လွန်ခဲ့တဲ့သုံးနှစ်ကို ပြန်ရောက်သွားသလို ခံစားရသည်။
လွန်ခဲ့တဲ့သုံးနှစ်က ထက်မြတ်အလုပ်လုပ်တဲ့နေရာကို မင်းမင်း စရောက်တော့ အလုပ်ကအဆောင်မှာ နေရာ
ပြည့်နေတဲ့အတွက် မင်းမင်းနေစရာမရှိအခက်အခဲ ဖြစ်နေတဲ့အချိန် ထက်မြက်က သူ့အခန်းမှာ လာအိပ်ဖို့ကူညီရင်း ထက်မြတ်နဲ့မင်းမင်းက အရမ်းခင်တဲ့သူငယ်ချင်းတွေ။ နွမ်းပါးသူအချင်းချင်း ကူညီတတ်တဲ့ ထက်မြတ်ကို မင်းမင်းက အလွန်ခင်တွယ်သည်။
အဲ့အချိန်က ထက်မြတ်က အသက်၁၇ မင်းမင်းက ၁၆။ အတူတူအိပ်ကြရင်း တည ထက်မြက်က အိပ်မပျော်လို့ ဂွင်းထုနေချိန် မင်းမင်းက
"ထက်မြတ် မင်းဘာလုပ်နေတာလဲ လှုပ်ရွလှုပ်ရွနဲ့"လို့မေးတော့ "ဂွင်းထုနေတာ"ဖြေသည်။ မင်းမင်းက နားမလည်တော့ ထက်မြတ်က မင်းမင်းရှေ့မှာ ထုပြသည်။ "ထုကြည့် ကောင်းတယ်"ဆိုပြီးပြောတော့ မင်းမင်းက မှားပြီး ထက်မြတ်လီးကို ကိုင်ကာ ထုပေးသည်။ ထက်မြတ်လည်း ကောင်းတော့ မင်းမင်းကို အမြဲထုခိုင်းရင်း တစထက်တစ တိုးလာခဲ့သည်။ မင်းမင်းကလည်း ကျေးဇူရှင်လို ဖြစ်နေတော့ ထက်မြတ်တောင်းဆိုသမျှကို လိုက်လျောရင်း မင်းမင်းကျေနပ်အောင် နေပေးဖြစ်သည်။
မင်းမင်းမှာ အစက ဘာခံစားချက်မှ မရှိပေမယ့် ထက်မြတ်ကို ညတိုင်း ခံပေး စုပ်ပေးချင်စိတ် ဖြစ်လာရတော့ သည်။ မိစုနဲ့ထက်မြတ် တွေ့သွားတော့ မင်းမင်း အလိုက်တသိ ခပ်ခွာခွာပြန်နေဖြစ်ပေမယ့် ထက်မြတ်လိုအပ်တိုင်း သူအသင့် ရှိနေပြီး စုပ်ပေး ခံပေးနေတာ နှစ်တွေတောင် ကြာခဲ့ပြီ။ ထက်မြတ်ကို စုပ်ပေးခံပေးလိုက်ပြီး ပင်းပန်းသွားတဲ့ ထက်မြတ်မျက်နှာလေးကိုကြည့်ကာ မင်းမင်း ပျော်ရွှင်နေခဲ့သည်။ ဒါကို တခြားဘယ်သူမှ မသိ။သူတို့နှစ်ယောက်သာ သိသည်။ ထက်မြတ် မိစုနဲ့လက်ထပ်သွားတော့ မင်းမင်း ခံစားချက်ကို မြိုသိပ်ပြီး ပုံမှန်နေထိုင်နေသည်။အခု ထက်မြတ် ကို ဒီလိုပြန်လုပ်နေတယ်ထင်ပြီး မင်းမင်း ကြေကွဲနေခြင်းဖြစ်သည်။
"ချစ်လေးရယ် ကိုယ် ဘာမှ မလုပ်ပါဘူး သူတို့လုပ်တာကို ထိုင်ကြည့်နေရုံပါ တကယ်ပါ ယုံပါချစ်လေးရယ်"လို့ထက်မြတ်ပြောတော့ မင်းမင်းမျက်နှာလေး အလင်း ရောင်သန်းသွားသည်။
ပြီးတော့ ထက်မြတ်ခါးကို တင်းကျပ်နေအောင် ဖက်ထားသည်။ ထက်မြတ်က မင်းမင်း နှုတ်ခမ်းလေးကိုနမ်းတော့ အရင်လို နွေးထွေးနေတာ သတိထားမိသည်။ ထက်မြတ် ကနမ်းရင်း မင်းမင်းတင်ပါးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တော့ မင်းမင်းက ထက်မြတ် ကို
"မလုပ်သင့်ဘူး ထင်တယ်"
ဟုပြောသည်။ ထက်မြတ်က
"ငါ ဒီည ပြန်မအိပ်ဘူးလို့မိစုကို ပြောထားတယ် ဒီည မင်းအဆောင်မှာ ငါလိုက်အိပ်မယ်နော် မိစုကို လိုးနေရင်တောင် ငါ့မျက်လုံးထဲမှာ မင်းမျက်နှာလေး မြင်ယောင်ပြီး လိုးရင် ဖီးလ်ပိုရှိတာ ငါပဲသိတယ် အရမ်းချစ်တာ သိပြီလား"
ဟု ပြောကာ မင်းမင်းကို သိုင်းဖက်လိုက်သည်။ တခုခုကို သတိရဟန်ဖြင့် ခွန်သော့်ကို ဖုန်းခေါ်ပြီး ငါနဲ့မင်းမင်း ပြန်နှင့်ပြီကွာဟု ပြောကာ သူတို့နှစ်ယောက် မင်းမင်းအဆောင်ကို မောင်းထွက်ခဲ့ကြသည်။ မင်းမင်းက နောက်ကနေထက်မြတ်ခါးကိုတင်းတင်းဖက်လိုက်တော့ ထက်မြတ်က
"အရမ်းမဖက်နဲ့ ကွ ငါ့အသည်းက နုတယ် အတွင်းကြေ ကြေသွားလိမ့်မယ်"
ဆိုတော့ မင်းမင်းက ထက်မြက် ပုခုံးသားကို ကိုက်ဆွဲလိုက်သည်။ ဆိုင်ကယ်ရပ်ပြီး ထက်မြတ်နဲ့ မင်းမင်း အဆောင်ထဲဝင်ခဲ့ ကြသည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ မင်းမင်းက တံခါး ဂျက်ထိုးနေစဉ် မင်းမင်းဂုတ်သားလေးကို ထက်မြတ် နမ်းလိုက်သည်။ ပြီး ခါးလေးကို နောက်က သိုင်းဖက်လိုက်တော့ မင်းမင်းက
"ငါ့ကို မင်းက အခြောက်လို့ထင်နေတာလား"ဟု ထက်မြတ် ရင်ဘတ်ကို ဆောင့်တွန်းပြီးပြောတော့ ထက်မြတ် ကုတင်ပေါ် ဖင်ထိုင်လျက် လဲသွားပြီး မျက်နှာညှိုးသွားသည်။ မင်းမင်းက
"မင်းလုပ်သမျှ အရင်က ခံခဲ့တိုင်း ငါ အခြောက်ဖြစ်သွားပြီလို့မင်းထင်နေတာလား ငါမှားတယ် မင်းကို အဲ့လိုနည်းနဲ့ ကျေးဇူးဆပ်မိတာလို့ ငါထင်တာ ငါမှားတယ် မင်းကို သိပ်တန်ဖိုးထား လိုက်လျောမိတာ ငါမှားတယ် ထက်မြတ် ငါဝမ်းနည်းခဲ့တယ် မင်း မိစုနဲ့ ပျော်ခဲ့တဲ့အချိန်တွေ မင်း အခုလို သိက္ခာ မထိန်းပဲ လူတကာကို မင်းလိုဖြစ်အောင် မင်းချစ်တဲ့သူတွေကို သိမ်းသွင်း ခဲ့တာတွေအတွက် ငါဝမ်းနည်းတယ် မင်းစိတ်ဓာတ်က အတော်ရွံဖို့ကောင်းတယ် အရွံဆုံးက ငါ့ကို မင်းအလွယ် တကူ ပြန်သိမ်းသွင်းလို့ရမယ်လို့မင်းထင်သွားတာကိုပဲ ငါ တကယ်ချစ်တာ ငါတကယ်ဝမ်းနည်းလို့ငိုခဲ့တာ မင်းအပြုအမူတွေမှာ ငါသာယာခဲ့တာမှန်ပေမယ့် မင်း လွယ်လွယ်နဲ့ ငါ့ကို ပြန်သိမ်းသွင်းလို့ရမယ်လို့ ထင်ခဲ့တာ မင်းငါ့ကို အထင်သေးတာပဲထက်မြတ် လွန်ခဲ့တဲ့သုံးနှစ်က မင်းအကူအညီနဲ့ မင်းအခန်းမှာလိုက်အိပ်ခဲ့တာ မရင့်ကျက်နားမလည်သေးတဲ့ မင်းမင်း အခုမင်းမင်း မဟုတ်ဘူးဆိုတာ မင်းသိသင့်တယ်" ။
စကားအရှည်ကြီး ပြောပြီး မင်းမင်းလှည့်ထွက်မယ်အလုပ် ထက်မြတ်က မင်းမင်း လက်ကို ဖမ်းဆွဲလိုက်ပြီး
"မင်းမင်း ငါ့ကို ထိုးလိုက်စမ်းပါ ထိုးလိုက်စမ်းပါကွာ"
ဟုဆိုကာ မင်းမင်းလက်နဲ့ သူ့မျက်နှာကို ရိုက်တော့ မင်းမင်းက မထိမိအောင်ထိန်းထားသည်။
"မင်းကို ငါ မုန်းချင်စိတ်နာချင်လို့ ထိုးစမ်းပါ မင်းမင်းရာ"
ဟု ထက်မြတ်က ပြောတော့ မင်းမင်းက
ကိုယ်"တကယ်လား"ဟု မေးသည်။ ထက်မြတ်က ခေါင်းညိမ့်ပြတော့ "ခွပ်ခွပ်"ဆိုပြီး နှစ်ချက် ဆင့်ထိုးလိုက်သည်။ ထက်မြတ် နှာခေါင်းနဲ့ နှုတ်ခမ်းက သွေးစတွေ စီးကျလာသည်။
"မင်းမင်း မင်းလို ခွေးသူတောင်းစားတကောင် ဒုက္ခ ရောက်နေတာကို ကူညီခဲ့လို့ ငါ့အတွက် အပြစ်ချည်းပဲဖြစ်မယ်ဆိုတာ ငါသိတယ် ဒါပေမယ့် မင်းကိုငါ့အခန်းမှာ လာနေဖို့ခေါ်ခဲ့တယ် ဘာလို့လဲ သိလား ငါ့ရှေ့မှာ မင်းရဲ့ သိမ်ငယ်နေတဲ့မျက်နှာလေးက သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းလို့ အခု မင်းငါ့ကို မုန်းစေချင်လို့ ရက်ရက်စက်စက် ထိုးခဲ့တာမို့လား ဟောဒီ ငါ့သွေးတွေကို သက်သေပြုပြီး ပြောလိုက်မယ် အခုထိ ငါမင်းကို သိပ်ချစ်နေတုန်းပဲ တကိုယ်လုံးက သွေးတွေထွက်သွားလဲ မင်းကို ငါချစ်နေမှာပဲ သေချာတယ် "
ဟု ထက်မြတ်က ပြောတော့
"ဆောရီးပါထက်မြတ် မင်းကိုတော့ အားနာပါတယ် မင်းမိန်းမ ရကတည်းက ငါ ခွန်သော့်ကို ဖင်ခံနေတာ ခွန်သော်က မင်းထက် သန်တယ် ထန်တယ် အလိုးပက်စက်တယ် မင်းလို ကောင်ထက် သာယာမှု ပေးနိုင်တယ်"
လို့ မင်းမင်းက ပြောတော့ ထက်မြတ် လက်တဖက် မြောက်တက်သွားပြီး မင်းမင်း လောကကြီးက လက်ခနဲဖြစ်သွားသည်။ မင်းမင်း နှုတ်ခမ်းစက သွေးကို သုတ်ပြီး
"ဒါပဲ ထက်မြတ် မင်းနဲ့ငါ သရေပဲ နှစ်ယောက်စလုံး ရှုံးတယ် မင်းကုတင်ပေါ်မှာအိပ်တော့ ငါ အောက်မှာအိပ်မယ်" ဟုဆိုကာ စောင်ယူကာ ခေါင်းအုံးပြီး တဖက်စောင်း အိပ်နေလိုက်သည်။ မင်းမင်း ထိန်းထားသော် လည်း တတွေတွေနဲ့မျက်ရည်တွေ လိမ့်ဆင်းလာသည်။ ငြိမ်ပြီးထိုင်နေတဲ့ ထက်မြတ်က ခေါင်းအုံးယူကာ မင်းမင်း နောက် ကပ်ရပ်မှာ အိပ်လိုက်သည်။
မင်းမင်းနားတဖြည်းဖြည်း တိုးကပ်လာတဲ့ထက်မြတ်ကို မင်းမင်းက
"ထက်မြတ် မင်ဘာသာအေးဆေးအိပ်ကွာ လှုပ်လှုပ် လှုပ်လှုပ် လုပ်မနေနဲ့"
ဟုငိုသံပါကြီးနဲ့ပြောတော့ ထက်မြတ်က
"ငါ ဂွင်းထု နေတာ မင်းကို သင်ပေးရမလား"
ဟု ရယ်ကျဲကျဲနဲ့ပြောပြီး မင်းမင်းကို သူ့ဘက် ဆွဲလှည့်လိုက်တော့ မင်းမင်းမျက်ရည်တွေကို တွေ့သွားပြီး ပြာပြာသလဲ သုတ်ပေးသည်။
"မင်း ဘာဖြစ်ဖြစ် မင်းက ငါ့ သိပ်ချစ်တဲ့ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ပဲ မင်းဘယ်သူနဲ့ခံခံ ငါဂရုမစိုက်ဘူး ခုဏက ရိုက်မိတာက ငါမင်းကို သိပ်တန်ဖိုးထားမိသွားလို့ မင်း တကယ် ခွန်သော်နဲ့မဖြစ်ခဲ့ဘူးဆိုတာ ငါ ထိုင်စဉ်းစားရင်း သိလိုက်တာ မဖြစ်ခဲ့ဘူး ဟုတ်တယ်မို့လား မင်းငါ့ကို ငါ့အိမ်ထောင်နဲ့ငါ အဆင်ပြေစေချင်လို့ မင်းကိုငါ မုန်းစေချင်လို့ မင်းအချစ်တွေကို မြိုသိပ်ပြီး ပြောတဲ့စကား မင်းမင်း မင်းငါ့ကို ဘယ်တုန်းက လိမ်လို့ရလို့လဲ အချစ်ဆုံးရာ"
ဆိုပြီး နှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး အားခနဲ ထအော်ကြသည်။ ပြီးတော့မှ ထက်မြတ်က
"မင်းလက်သီးက ဆောက်ရမ်းပြင်းတယ်ကွ"
ဟုပြောကာ သူနှုတ်ခမ်းသူပြန်စမ်းသည်။မင်းမင်းက
"မင်းပါးရိုက်တာလည်း သေမတတ်ပါပဲကွာ"
ဟု ပြန်ပြောတော့ နှစ်ယောက်သား "ဟားဟား "ဟု ရယ်ဖြစ်သည်။
"ထက်မြတ် ငါတို့နှစ်ယောက် အချစ်က ငါတို့ဘဝတွေကို မထိခိုက်ဖို လိုအပ်တယ်"
ဟု မင်းမင်းက ပြောတော့ ထက်မြတ်က
"ငါမင်းကို ချစ်တာပဲ သိတယ်"
ဟုပြောကာ မင်းမင်းလက်ကို ဆွဲပြီး သူ့လီးပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်။ မင်းမင်းက
"ထုတာက ဒီလိုထုရတာလား "
ဟု မေးကာ ထက်မြတ်လီးကို ထုပေးလိုက်တော့ လွန်ခဲ့တဲ့သုံးနှစ်က မလွန်ခဲ့တဲ့သုံးနှစ်ဖြစ်သွားသည်။
"အချစ် မင်းဖင်က ငယ်ငယ်ကလို ပြန်ကျပ်နေပြီ နှုတ်လို့တောင် မရတော့ဘူး စိမ်ထားမယ်နော် "
လို့ ထက်မြတ်ကပြောတော့ မင်းမင်းက
"စိမ်ထားလို့မရဘူး အဲ့ညက မင်း ၅ချီတောင် ဆွဲတာလေ အခုညလဲ ၅ချီ မပြည့်မချင်း အိပ်ရဘူး"
လို့မင်းမင်းက ပြောတော့ ထက်မြတ်က
"စိတ်ချ မင်းနဲ့ဆို ဆယ်ချီလည်း ငါ စိတ်လာနေမှာပဲ ကဲ စပြီ"
ဟု ဆိုကာ တရကြမ်း ဆောင့်တော့သည်။ တချီပြီးတချီ ပြီးသွားပေမယ့် မင်းမင်းနဲ့ထက်မြတ် ရင်ထဲက အချစ်တွေကတော့ မပြီးဆုံးပဲ ရိုးရှင်းစွာ ဆက်လက် ရှင်သန်နေဦးမည် ဖြစ်ပါသည်။
Xxxxxxxxxxxxxxxxx
ထက်မြတ်က သူ့ဆိုင်ကလေးကို အဆင်မြှင့်ပြီး ခေါင်းလျှော်ခန်း သုံးခန်းတိုးချဲ့ကာ သူ့ သူငယ်ချင်း ထန်လွန်းသူများကို ခေါင်းလျှော်ဝန်ထမ်း ခန့်သည်။ မင်းမင်းက cashier မှာထိုင်သည်။ သူ့ဆိုင်ကလေးရဲ့ ခေါင်းလျှော်ကုတင်များသာ စကားပြောတတ်ရင် ခွန်သော် စိုးကြီး ငစိုင်း ဖိုးတရုတ်တို့ရဲ့ မဟာဗျူဟာမြောက် လိုးကွက်ဆန်းလိုးကွက်ကြမ်းများကို နားမဆံ့အောင် ကြားနေရလိမ့်မည်။
Xxxxxxxxxxxxxxxxx
ဒီနေ့ တက္ကသိုလ် ကျောင်းပိတ်သွားတာ တပတ်ပြည့်ပြီ ဆိုင်မှာ အားတိုင်ယားတိုင်း ခေါင်းလာလျှော်နေကြ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသား ဆရာများလည်း မရှိတာကြာပြီဆိုတော့ ငထန်ကောင်များလည်း ငတ် ဝင်ငွေလည်း မကောင်းဖြစ်နေချိန် လူငယ်သန့်သန့်လေး တယောက် ဆိုင်ထဲဝင်လာပြီး ဟိုကြည့်ဒီကြည့် ကြည့်ကာ ထက်မြတ်နားကပ်ပြီး
"အကို ဒီဆိုင်မှာ ဖင်ချလို့ ရတယ်ဆို"
ဟု မေးတော့ ထက်မြတ်က နောက်ဖက်ကိုလက်ညှိုး ညွှန်ပြလိုက်သည်။ ၂နာရီလောက်ကြာတော့ ကောင်လေး ကွတကွတနဲ့ပြန်ထွက်လာပြီး
"အကိုပြောတော့ ဖင်ချလို့ ရတယ်ဆို ကျနော့်ကို ဝိုင်းချလွှတ်လိုက်တာ ၄ယောက်တောင့်မှ မုန်ယိုနေတဲ့ဆင်ရိုင်းတွေကျနေတာပဲ အီစိမ့်သွားတာပဲ"
ဟုပြောကာ ထွက်သွားတော့ ထက်မြတ်နဲ့မင်းမင်း တဟားဟား ရယ်ဖြစ်ကြသည်။
ပြီးပါပြီ။
