Monday, February 22, 2010

Gardener's Boy

ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀မွာ ပထမဦးဆံုးအသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းအလုပ္အျဖစ္ ဥယ်ာဥ္မွဴးၾကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အကူအျဖစ္စတင္ခဲ့ပါတယ္။ ဥယ်ာဥ္ၾကီးဆိုလို႔ ပန္းမ်ိဳးစံုကို ေခတ္မွီနည္းစနစ္နဲ႕စိုက္ပ်ိဳးတဲ့ျခံက်ယ္ၾကီးတစ္ခုကိုေျပာခ်င္တာပါဗ်။ ဒီဥယ်ာဥ္ၾကီးကို ေတာင္ေလွကား ျမိဳ႕ေလးရဲ႕ ေတာင္ခါးပန္းေစာင္းမွာ တစ္ေမွ်ာ္တစ္ေခၚျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ပန္းေရာင္စံုတန္းေတြကို အကန္႔လိုက္အကန္႔လိုက္တန္းစီျပီးျမင္ ေနရတာ စိတ္ခ်မ္းသာဖို႔ အလြန္ေကာင္းပါတယ္။

အိမ္မွာေျခေမႊးမီးမေလာင္ေနခဲ့ရသူက ဒီအလုပ္ကိုလုပ္ေနေတာ့ ေဖေဖတို႔မ်ားသိရင္ ရယ္ေနမလားဘဲ။ အိမ္က အစ္မျဖစ္သူနဲ႕ စိတ္ဆိုးျပီး ကိုယ့္ေျခေပၚကိုယ္ရပ္မယ္ ဆိုျပီး အိမ္ေပၚကဆင္းလာတာေလ။ ဒီျမိဳ႕ေလးေရာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းကတစ္ဆင့္ 'ျမိဳင္ေဟ၀န္' ပန္းျခံၾကီး ဆီေရာက္လာရတာ။ ပန္းျခံၾကီးက ေခတ္မွီနည္းစနစ္က်စြာ စိုက္ပ်ိဳးသလို ျခံၾကီးေရွ႕ဘက္မွာ ပန္းေတြကို နယ္ေ၀းေရာ အနီးျမိဳ႕မ်ား အ တြက္ပါ ထုပ္ပိုးေရာင္းခ်တဲ့ အေဆာက္အဦးၾကီးကလည္းဟိန္းလို႔။

ပိုင္ရွင္ အန္ကယ္ၾကီးက ဒီမွာအလုပ္လုပ္ရင္ေအာက္ေျခက စသိရမယ္၊ ျပီးေတာ့ ပန္းတစ္ပင္ျဖစ္ဖို႔ ဘယ္ေလာက္ခက္တယ္ဆိုတာသိဖို႔ ဆိုျပီး ဥယ်ာဥ္မွဴးၾကီးဆီ အပ္ႏွံလိုက္ပါေရာ။ စစခ်င္းေတာ့ ထမင္းေကြၽး၊ ေနစရာေပး မုန္႔ဖိုးအနည္းအက်ဥ္းရသေပါ့။ ဥယ်ာဥ္မွဴးၾကီးက ဥယ်ာဥ္စိုက္ပ်ိဳးမႈအတတ္ကို ေကာင္းေကာင္းေမာင္းေတာ့တာ။ အစပိုင္းမွာေတာ့ ပ်ိဳးပင္ေလးေတြကို ပ်ိဳးေဘာင္ကေန ပန္းအိုးေသးေသး ေလးေတြထဲ ဘယ္လိုခြဲထည့္၊ ေျမေဆြးဘယ္ႏွစ္ဆ တစ္ျခားအရာ ကိုဘယ္ႏွစ္ဆထည့္ စသျဖင့္လည္းပါေသး။ သဘာ၀ေျမေဆြးေတြပါ သလို ႏြားေခ်းေတြလည္းျမင္ရေတာ့ ရင္ထဲ ပ်ိဳ႕ေတာင္တက္မိပါေသးရဲ႕။ ဥယ်ာဥ္မွဴးၾကီးက ေစတနာပါသလို ေဟာက္လည္းေဟာက္ပါ တယ္ သူ႕စိတ္တိုင္းမက်တဲ့အခါ။ ဥယ်ာဥ္မွဴးၾကီးရဲ႕တပည့္ဥယ်ာဥ္မွဴးေလးမ်ားကလည္း ေဟာက္ခ်င္စရာေကာင္းေအာင္ ခိုကပ္ၾကတယ္ တစ္ခါတေလမ်ား။

ပ်ိဳးပင္ေတြထားတဲ့ ဘက္အျခမ္းမွာ၊ ပ်ိဳးပင္ေတြျပဳစုပ်ိဳးေထာင္တဲ့အျခမ္းမွာ ကြၽန္ေတာ့္လို အကူလုပ္သားေတြ အမ်ားအျပားရွိေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္လိုညအိပ္ညေန မလုပ္ၾကပါဘူး။ အဓိက ဥယ်ာဥ္မွဴးေလးေတြက ၁၄ေယာက္ေတာင္ရွိတယ္။ သက္ဆိုင္ရာ ပန္းအမ်ိဳး အစားအလိုက္တာ၀န္ယူၾကရတာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကီးၾကပ္သင္ၾကားေပးသူက ေက်ာ္သူရဆိုတဲ့ အစ္ကိုၾကီးပါ။ လူနဲ႕နာမည္နဲ႕ လိုက္တယ္ဗ် အလုပ္လုပ္တဲ့ေနရာမွာ အတိအက် ရဲရဲရင့္ရင့္ျပတ္ျပတ္သားသား။

ထူးဆန္းတယ္လို႔ေျပာရင္ရသလို မထူးဆန္းဘူးလည္းေျပာလို႔ရတာကေတာ့ အလုပ္သမားအမ်ားစုက ေယာက္်ားေလးေတြျဖစ္ျပီး အမ်ိဳး သမီးမ်ားကိုေတာ့ ပန္းအေရာင္း အေဆာက္အဦးႏွင့္ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာပဲေတြ႕ရတယ္။ အလုပ္တြင္က်ယ္တာေပါ့လို႔ေတြးမိရေပမဲ့ တစ္ခါ တစ္ေလစိတ္ညစ္ရပါတယ္။ ေယာက္်ားေလးခ်ည္းဆိုေတာ့ စကားေျပာတာဆိုတာ ေနာက္တာေတြက အတားအဆီးမရွိ၊ အေႏွာင့္အသြား မလြတ္တလြတ္။ အလုပ္အားခ်ိန္ဆို ဟိုစဒီစ ကြၽန္ေတာ့္လို အေနအထိုင္ေအးသူအတြက္ သူတို႔ကိုင္တြယ္ေပြ႕ဖက္မႈကို ခံရပါေသးရဲ႕။

'တင္ပါးေတြက လံုးက်စ္ေနတာ ေစာ္ဆိုရင္ေတာ့ကြာ....ဟင္းဟင္း'

'မင္းရင္သားေတြက စူလို႔.....ခ်ိဳခ်ိဳစို႔မယ္ကြာ'

တစ္ျခားသူေတြဆို ေဒါေဖာင္းျပီး ထိုးမယ္ၾကိတ္မယ္ျဖစ္ေလာက္ရဲ႕။ ကြၽန္ေတာ္က စိတ္မတို မတုန္႔ျပန္ေတာ့ သူတို႔လုပ္တာေျပာတာကို သေဘာက်လို႔ ျငိမ္ေနတယ္ ထင္ၾကဟန္တူပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္း အံ့ၾသပါရဲ႕ စိတ္မတိုေဒါသမထြက္လို႔ေလ။ ဘာေၾကာင့္ လည္း မသိပါဘူး....ဟူး။

ပန္းအိုးေတြကို ဒီမွာခ်၊ ပ်ိဳးပင္ေတြကို ဘယ္လိုသန္႔၊ ေျမေဆြးေတြကို ဘယ္လုိျဖည့္ လုပ္ျပေနတဲ့ ကိုသူရရဲ႕ခ်ည္သားေဘာင္းဘီခြၾကားက ဖုဖုေဖာင္းေဖာင္းကို  သူေျပာတဲ့အတိုင္း ပ်ိဳးပင္ေတြကို လိုက္လုပ္ရင္း မသိမသာၾကည့္မိတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ၾကည့္လည္း မေမးနဲ႕။ အကုန္း အကြလုပ္ရင္း တစ္ခါတစ္ခါ ေလ်ာေလ်ာသြားတဲ့ ေဘာင္းဘီေၾကာင့္ ဆီးခံုေမႊးေလးေတြ၊ ေပါင္ၾကားက ငထြားရဲ႕ ကြမ္းသီးေခါင္းရာေလး ေတြ ျမင္ရေသးတယ္။ လုပ္ရင္းကိုယ္ရင္း ထိမိတိုက္မိတဲ့အခါ ကြၽန္ေတာ့္ပခံုးေတြ ဖမ္းထိန္းေပးခ်ိန္ ရင္ခုန္မိသလိုပါပဲ။

တစ္ခါသား ပန္းအိုးေတြသယ္လာျပီး ပ်ိဳးေဘာင္နားေအာက္ကို အခ်မွာ ကြၽန္ေတာ့္တင္ပါးဆံုေတြကို လွမ္းညႇစ္တယ္။ သူ႔ရဲ႕တကယ့္သန္မာတဲ့လက္ေတြနဲ႕ ညႇစ္တာတကယ္။ ေသာက္ရမ္းနာတာ အသံထြက္ေအာ္မိရေပါ့။ သူအေတာ္ၾကာမလႊတ္ဘဲကိုင္တြယ္ျပီးဖီးလ္ယူေနတာ။ ကြၽန္ေတာ္အတင္းရုန္းမွလႊတ္ေပးတယ္။ နာက်င္မႈေလးေပ်ာက္သြားေတာ့မွ အထူးအဆန္းကြၽန္ေတာ့္ညီဘြားက မာလာတယ္.....ဖီးလ္လာတာမ်ားလား။

မေတာ္တဆလိုလိုနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ပ်ိဳးပင္ကုန္းေကာက္တုန္းေပၚသြားတဲ့ ေတာင္ၾကားလမ္းကိုလည္း အိုက္စခရင္မ္ကို လွ်က္သလို ကလိ ေသးတဲ့အခါမ်ား ၾကက္သီးေတြေတာင္ ထမိတယ္။ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ျပီလား အလုပ္ရႈပ္ေနခဲ့ေတာ့ အဲဒါကို ဘယ္လိုခံစားမိခဲ့လည္း ေသ ခ်ာမဆန္းစစ္မိရပါ။ မျငင္းဆန္ခဲ့မိဘူးဆိုေတာ့ သူျပဳတဲ့အျပဳအမူအေပၚ.....။

x              x              x

ညေလျပည္နဲ႕အတူေရာပါလာတဲ့ ညေမႊးပန္းအနံ႔ေတြဟာ ကြၽန္ေတာ့္အိပ္စက္ရာ အိမ္ငယ္ေလးစီလြင့္ေမ်ာလာျမဲ။ ၾကယ္ေတြတလက္ လက္ျဖစ္ေနတဲ့ ေကာင္းကင္ၾကီးကို ျပတင္းေပါက္ကေနျမင္ေနရတယ္။ အိမ္ကိုလြမ္းသလိုပဲဗ်ာ...။

'ေဒါက္...ေဒါက္ေဒါက္...ငဂ်စ္....ငဂ်စ္ အိပ္ျ႔ပီလား?'

'လာျပီ...လာျပီ အစ္ကိုေရ'

ကိုသူရ ညၾကီးမိုးခ်ဳပ္ေရာက္လာတယ္။ လက္ထဲမွာလည္း ဘာေတြမွန္းမသိယူလာတယ္။ စကားေျပာေကာင္းတဲ့ သူ႕စကားလံုးေတြၾကား ကြၽန္ေတာ္ေမ်ာေနတုန္း သူ႕လက္ေတြက ကြၽန္ေတာ့္ေပါင္ၾကားဆီ တေရြ႕ေရြ႕။ ဟန္ေဆာင္ရုန္းျဖစ္လိုက္ေပမယ့္ အေတြ႕အၾကံဳအသစ္ အဆန္းကို ရခ်င္မိတဲ့ ကြၽန္ေတာ္ ေပါင္ကိုကားေပးလိုက္မိေရာ။ မ်က္၀န္းျခင္းအျငိ သူ႕မ်က္၀န္းမွာ အေရာင္ေတာက္ပမႈတစ္ခုကို ေတြ႕ လိုက္ရေသးပါရဲ႕။

'အင္.....ရွီး...အား' ပထမဦးဆံုး အာေငြ႕ေပးျခင္းကို ခံယူဖူးတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ညီဘြားတန္းကနဲေထာင္လာေတာ့တာပါပဲ။ ထိပ္အေရျပား ၾကားထိုး၀င္လာတဲ့ သူ႕လွ်ာေႏြးေႏြးရဲ႕ အေတြ႕ႏွင့္ ကြမ္းသီးေခါင္းကို ငံုစုပ္လိုက္တဲ့ အရသာကို အခုထိတမ္းတမ္းစြဲေနရတဲ့အထိေကာင္း လွပါရဲ႕။ ကြၽန္ေတာ့္တင္ပါးစံုကို ကိုင္ျပီး သူ႕အစုပ္အမႈတ္လုပ္ေနတာ အားရပါးရျဖစ္လွတယ္။ Lollipop ကိုငံုစုပ္ေနတဲ့အတိုင္း အားရပါးရ ရွိတာ ကြၽန္ေတာ့္ပါးစပ္က မထိန္းႏိုင္ဘဲ အသံထြက္ညည္းမိရတဲ့အထိ။ သူ႕အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ဟာ စားစရာ။

'ဟင္...အစ္ကိုဘာလုပ္မလို႔လည္း?'  ျပီးခါနီးမွ ပါးစပ္ကခြၽတ္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ခေရပြင့္ကိုစမ္းျပီး Vaseline သို႔မဟုတ္ တစ္ ခုခုကို ခပ္မ်ားမ်ားထည့္တာ။ အနံ႔တစ္ခုခုရတယ္ Vaseline အနံ႔လိုပဲ။ အာ...သူ႕ဒုံးပ်ံၾကီးကို ကြၽန္ေတာ့္ခေရ၀ကို ေတ့တယ့္......ျမတ္စြာ ဘုရား။

'ေကာင္ေလး အသက္ကိုမွန္မွန္ရွဴ....ပါးစပ္နဲ႕ဟျပီးရွဴေနာ္'

'Ouch! Ugh! ရပ္.....ရပ္လိုက္ပါအစ္ကို....နာတယ္ဗ်'

'မနာပါဘူးကြာ၊ မင္းအစမို႔ပါ။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ မင္းဖီးလ္ေကာင္းလာမွာပါ။ ေနာက္ဆို မင္းငါ့ေဆာင့္ခ်က္ေတြကို ၾကိဳက္ေတာင္ၾကိဳက္ ဦးမယ္....အိုေကတယ္မဟုတ္လား?'

ဘာေျပာရမလည္း.... ကြၽန္ေတာ့္ပါးစပ္ထဲ စကားလံုးမေရြးခ်ယ္တတ္ေတာ့ဘူး။ တည္ျငိမ္ေသာ ေႏြးေထြးေစာင့္ေရွာက္ေသာသူက ဒီေန႔ ညေတာ့ စိတ္အားထက္သန္စြာႏွင့္ အတင္းအၾကပ္ သူ႕စိတ္ဆႏၵကို လိုက္ေလ်ာေစခ်င္ေနေရာ။ ပထမဆံုးအၾကိမ္အျဖစ္ပါပဲ လူတစ္ ေယာက္အေပၚအျမင္ေတြေျပာင္းလဲရပါျပီ။ သူ႕ရီေ၀ေ၀မ်က္လံုးေတြ အသက္ရွဴသံျပင္းျပင္းေတြ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ အားအင္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္မရုန္းထြက္ႏိုင္ေတာ့။ ကြၽန္ေတာ့္အေနနဲ႕ သည္းခံစိတ္ထားရုံကလြဲလို႔ ဘာမ်ားရွိႏိုင္ဦးမလဲေလ။

'အာ...အ' သူ႕ပစၥည္းၾကီးနဲ႕ ျပည့္ေနျပီ ကြၽန္ေတာ့္ခေရတြင္းဟာ။ နာက်င္မႈကို သည္းခံရတာေလာက္ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ဒုကၡၾကီးတာ မရွိေတာ့ဘူး။ အဆံုးထိ ဖိကပ္ျပီးသြင္းကာ သူ႕တင္ပါးေတြကို ဇေကာ၀ိုင္းႏွဲ႕ေနတာ။ ျပန္ထုတ္လိုက္သြင္းလိုက္ႏွင့္ (၅)မိနစ္ေလာက္သူ လႈပ္ရွားျပီးေနာက္ သူ႕ပစၥည္းကို ရုတ္တရက္ ဆြဲထုတ္လိုက္ကာ ပါးစပ္က ညည္းသံႏွင့္အတူ ကြၽန္ေတာ့္ဗိုက္သားေပၚ ေႏြးကနဲ ေႏြးကနဲ ပါပဲ အျဖဴရည္ေတြ။

မသိစိတ္ဆိုတာေလးက ရိပ္မိသိရွိရပါျပီ အစပိုင္းပဲရွိပါေသးလားလို႔။ ဒါဟာ ေနာက္လာမယ့္အေၾကာင္းအရာမ်ားစြာရဲ႕ ပဏာမ ေတးသံမ်ားလား။

ႏွင္းမႈန္ေတြတေဖ်ာက္ေဖ်ာက္က်သံ ျပီးေတာ့ ဗိုက္က တဂြီဂြီျမည္ကာ ဆာေလာင္လာမႈေတြေၾကာင့္ မနက္ေစာေစာႏိုးလာရပါျပီ။ အ...တင္ပါးေတြက နာက်င္ေနသလိုပဲ။ လမ္းေလွ်ာက္ရတာ ေအာင့္ေတာင့္ေတာင့္နဲ႕။ အိမ္သာတက္ေတာ့ ေရသံုးရာမွာ စပ္လိုက္ တာ...ရွီး....။

ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ဥယ်ာဥ္စိုက္ပ်ိဳးမႈအတတ္တြင္သာမက.....တျခား.....တျခားအရာကိုမ်ား သင္ၾကားေပးေနသလားဗ်ာ။

မနက္စာစားေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္မွာ ႏွင္းဆီနဲ႕ေတြ႕ရေလ့ရွိတာပံုမွန္။ ႏွင္းဆီဆိုတဲ့ေကာင္မေလးက ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ရြယ္တူ ၁၈ႏွစ္ေလာက္ ပဲရွိဦးမယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ဆို သူမ ေတာ္ေတာ့္ကို ဂရုစိုက္သလုိပဲ။ မ်က္၀န္းအၾကည့္ေတြကလည္း ခ်စ္ခင္ႏွစ္လိုဟန္။ ဒါေပမဲ့ခက္တာက ခ်စ္လို႔မရဘူး ၾကိဳက္လို႔မရပါဘူး သူမကို။ အဲဒါဟာ ဒီေန႔မနက္မွာ ေသခ်ာသြားတယ္။ ရင္မခုန္တာ အမွန္တရားပဲ..။

'ဒါ ကိုဂ်စ္အတြက္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္'

'ေက်းဇူးပဲ ႏွင္းဆီ'

သူမတစ္ခုခု ငံ့လင့္ေနသလိုပါ။ ကြၽန္ေတာ္စိုက္ခင္းရွိရာကို လွမ္းသြားရင္း လက္ေဆာင္ထုပ္ကိုဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ၀က္၀ံရုပ္ေသးေသးေလးက အသည္းပံုေလးကို ပိုက္လို႔ ခ်စ္စရာ။

ေမႊးပ်ံ႕တဲ့ ႏွင္းဆီခင္းကိုျဖတ္အလာ ႏွင္းဆီဖူးေတြကို ပိုက္စြပ္ဖို႔ညႊန္ၾကားေနတဲ့ ကိုသူရကို ျမင္လိုက္ရေသးတယ္။ ဒီႏွင္းဆီေတြက ေရေမႊး ႏွင္းဆီအမ်ိဳးအစားတစ္ခုျဖစ္ျပီး ပြင့္အာမသြားေအာင္ အဖူးအငံုဘ၀ကတည္းက ပိုက္စြပ္ေပးရသတဲ့။ ေသခ်ာေတာင္ မငံုေသးတဲ့ဘ၀မွာ ပိုက္စြပ္ခံရတဲ့ ႏွင္းဆီမ်ိဳးပါလားေနာ္။ ကိုသူရကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ လုပ္ရုိးလုပ္စဥ္ပံုမွန္ပါပဲ ထူးျခားတဲ့အမူအရာမရွိဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္အ တြက္သာ သူ႕ကိုျမင္ေတာ့ ထိတ္ကနဲ ရင္ေတြခုန္လို႔။

ထံုးစံအတိုင္း ပ်ိဳးေဘာင္ေတြဘက္ေရာက္ေတာ့ မေန႔ကအသစ္ေရာက္တဲ့ ပ်ိဳးပင္ထည့္အိုးေလးေတြကို ေရတြက္ျပီး အလုပ္စဖို႔ျပင္ဆင္ခ်ိန္ မွာ ေဇာ္ရိွန္းဆိုတဲ့ တျခားဆိုက္က ဥယ်ာဥ္မွဴးေရာက္လာတယ္။ ကိုသူရ မအားလို႔ ၾကီးၾကပ္စစ္ေဆးဖို႔လာတယ္ဆိုပဲ။ သူ႕အၾကည့္ေတြ ဟာ မရိုးသားသလို တစ္ခုခုသိေနတဲ့ပံု။ တစ္ျခားအကူေတြရွိရဲ႕သားနဲက ကြၽန္ေတာ့္ကို ထူးျပီးၾကပ္မတ္ေနသလုိ ခံစားရတယ္။

ဟူး....စကားေျပာရင္း ဟိုပုတ္ဒီကိုင္ႏွင့္ တမင္မ်ားလုပ္သလား။ ကြၽန္ေတာ္စိတ္က်ဥ္းၾကပ္မိတာေတာ့အမွန္။ ဒါေပမဲ့ ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရွိေသး တဲ့ ဘ၀ မဟုတ္လား။

'ဟုတ္ကဲ့ အစ္ကို.....ဒီမွာပါ ခရင္းခြက'

'ေျမကို ဒီလိုအသာဆြရတာကြ...တစြပ္စြပ္အျမန္မထိုးရဘူး တျဖည္းျဖည္းတစ္ခ်က္ျခင္း ေဟာဒီလို.......'

'ဟုတ္'

ကိုသူရမ်ားေျပာျပလိုက္သလား ကြၽန္ေတာ့္အေၾကာင္း ဒါမွမဟုတ္.......။

x              x              x

ကိုေဇာ္ရွိန္း ပိုျပီးစနစ္က်သလိုပဲ အလုပ္လုပ္ကိုင္တဲ့ေနရာမွာ။ ဒါေပမဲ့ စိတ္တိုစိတ္ဆတ္ပံုရပါတယ္။ ခပ္သြက္သြက္လုပ္ မမွားေစနဲ႕ ႏုရြ မေနနဲ႕ဆိုတဲ့ လုပ္ပံုကိုင္နည္းေတြ သူနဲ႕က်မွ ကြၽန္ေတာ္ပိုတတ္လာတယ္။ ေဟာတစ္ပင္ျပီး တစ္ပင္ပ်ိဳးပင္ေတြမ်ား ငြားငြားစြင့္စြင့္။

'ညေန ငါ့အခန္းဘက္ကိုလာခဲ့ဦး ငဂ်စ္ မင္းကိုေျပာစရာရွိလို႔'

'ဟုတ္ကဲ့......အစ္ကို'

အခန္းထဲမွာ ညေနခင္းေနေရာင္ကို လႈံရင္းသြားရမလား၊ မသြားရင္ေရာရမလား အေတြးဒိြဟျဖစ္ေပၚမိတာ ရင္ထဲတင္းၾကပ္ေနေရာ။ မသြားမွမျဖစ္တာဘဲ...... သူက အခုေလာေလာဆယ္ ကြၽန္ေတာ့္ဆရာမဟုတ္လား။ သြားမယ္........။

ခပ္ဟဟ ဖြင့္ထားတဲ့အခန္းထဲ အသံျပဳ၀င္သြားေတာ့ တီဗီကို လွမ္းပိတ္လိုက္ရင္း အခန္း၀ကိုေလွ်ာက္လာတယ္။ ျပီးေတာ့ ခပ္သာသာ ျပံဳးရင္း အခန္းတံခါးကို အေသအခ်ာ ပိတ္လိုက္တာ။ ျပတင္းေတြေကာ လံုလို႔ပါ။ မဟုတ္တဲ့ရုပ္ရွင္ေတြၾကည့္ေနတယ္ထင္ပါ့။

ဒါေပမဲ့......ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္လံုးေတြ ၀ိုင္းသြားရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ေနာက္ဖက္က တံခါးမကို အေသအခ်ာပိတ္ျပီးေနာက္ သူ႕ ေဘာင္းဘီဇစ္ကိုဖြင့္ သူ႕ေလာင္ခ်ာၾကီးကိုဆြဲထုတ္ျပီးျပေတာ့တာ။ ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀မွာ အၾကီးဆံုးဆိုတဲ့ အမ်ိဳးသားပစၥည္းကိုျမင္ဖူးရတာ ပါပဲ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေတာင္ အားငယ္သြားမိရသလိုပါ။

'ကဲ....ငါ့ေကာင္ ဘယ္လိုလည္း ဂြတ္တယ္မဟုတ္လား?'

ကြၽန္ေတာ္ဘာမွ တုန္႔ျပန္စကားမဆိုမိပါဘူး။ ေရွာ့ခ္ျဖစ္သြားသလို ကြၽန္ေတာ့္ႏႈတ္က ဆြံ႔အသြားရပါတယ္။ သူထင္ထားတာက ကြၽန္ေတာ္ ေၾကာက္လန္႔ျပီး ငိုေၾကြးမယ္လို႔ေလ။ ျပီးေတာ့ရုန္းကန္ထြက္ေျပးမလား သူ႕လက္အစံုကေနေပါ့။ သူဟာအႏိုင္က်င့္ဖို႔ အားသန္သူထင္ပါ ရဲ႕။

သူ႕လက္အစံုဟာ ကြၽန္ေတာ့္ပခုံးကို ခ်ဳပ္ကိုင္ဖိႏွိပ္ကာ ေအာက္ကိုထိုင္ေစတယ္။ သူကြၽန္ေတာ့္ကို ဘာမ်ားလုပ္ေစခ်င္ပါသလဲ ဒါမွမဟုတ္ ကြၽန္ေတာ္က ဘာလုပ္ခ်င္ေနတယ္လို႔ ထင္ျမင္ေနသလဲ သူ႕အမိန္႕အတိုင္း ကြၽန္ေတာ္ဒူးေထာက္လိုက္ကာ ရွည္လ်ားတုတ္ခိုင္လွတဲ့ ေလာင္ခ်ာၾကီးကို မရဲတရဲကိုင္ၾကည့္မိပါတယ္။ ၇လက္မမ်ားေက်ာ္မလားပဲ ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္းပိုထြားလာတယ္။

အဦးဆံုး ခံစားခဲ့ရတဲ့ စိတ္လႈပ္ရွားမႈမ်ိဳး ျပန္လည္ရွက္ရႊ႕ံခံစားမိခ်ိန္မွာ သူ႕အသံေၾကာင့္လန္႔သြားရပါတယ္။ 'Cock – suck, boy. Suck it.'

ဒါလံုး၀အသစ္ပါ။ ကိုသူရနဲ႕တုန္းက ဒီလိုလုပ္ဖို႔ မေျပာခဲ့ဖူးဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြၽန္ေတာ္ႏွစ္သက္မယ္ထင္ရဲ႕။ သူ႕အတံကို အသာကိုင္ လွ်ာနဲ႕ အသာတို႔တို႔ၾကည့္ မိရရင္း ကြမ္းသီးေခါင္းကိုငံုစုပ္ပါျပီ။ အနည္းငယ္ၾကာျပီးေနာက္ သူ႕လက္ေတြဟာ balls ေတြကိုကိုင္တြယ္ျပျပီး 'ငါ့ balls ေတြကို စုပ္ေပးစမ္းေကာင္ေလး၊ မင္းနားလည္တယ္ေနာ္? အခုစုပ္!' သူ႕အသံက ခပ္မာမာႏွင့္ အမိန္႔ေပးတာမ်ား သူ႕လိုအင္ကို ကြၽန္ေတာ္မျငင္းရဲတဲ့အထိ။

သူ႕balls ကို အသာငံုစုပ္ေပးရင္း သူ႕ငထြားကိုၾကည့္ေနမိတာ သူ႕ဟာနည္းနည္းမ်ား ျပန္ေပ်ာ့သြားသလားမသိ။ ဒါေပမဲ့ သူ႕လက္အစံုက သြက္သြက္ကစားရင္း ျပန္မာေအာင္လုပ္ေနရဲ႕။ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ဒီလိုဘ၀မ်ိဳးျဖစ္ေနရျပီလား......အေတြး၀င္မိသလို.....ျငင္းဆန္ဖို႔မလုပ္ခ်င္ ေတာ့ပါဘူး။

သက္သက္အေတြး၀င္မိတဲ့ ခံစားခ်က္ပါ။ အေတြ႕အၾကံဳသစ္ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ထပ္ေပါင္းထည့္ရတဲ့ အရာသစ္တစ္ခုတိုးခဲ့ျပီေပါ့။ ဘယ္လိုစုပ္ရမလဲ? သူ႕ဟာက သန္႔ေကာသန္႔ရွင္းရဲ႕လား? ကြၽန္ေတာ္ျမင္ခဲ့ရတာက ပန္းေသြးေရာင္ထေနတဲ့ စြဲမက္ဖြယ္အနံ႔တစ္မ်ိဳးရွိတဲ့ ထိပ္အေရျပားျဖတ္မထားတဲ့ သူ႕ငထြားပါ။ တံေတြးကို ေရာင္ရမ္း မ်ိဳခ်မိပါရဲ႕။ ေပ်ာ့ေနတဲ့ သူ႕ဟာၾကီးခမ်ာ ကြၽန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာ ၾကား တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ျပန္မာလာပါတယ္။ ကြမ္းသီးေခါင္းကို လွ်ာနဲ႕ရစ္ပတ္၊ အဆံုးထိ ငုံလိုက္ျပန္ထုတ္လိုက္ လုပ္မိရရင္း လူတစ္ေယာက္ ေက်နပ္ေအာင္ ဘယ္လိုျပဳစုရမယ္ဆိုတာ သိသြားရပါျပီ။ ပါးစပ္ထဲ ပန္းထည့္ရင္ျပည့္မ်ားျပည့္သြားမလားဘဲ အခုေတာင္ ပါးစပ္ကိုက်ယ္ က်ယ္ဟထားရတာ။

မိနစ္အနည္းငယ္ၾကာေတာ့ သူ႕ပစၥည္းကို စြဲထုတ္လိုက္ရင္း ကြၽန္ေတာ့္လွ်ာဖ်ားေပၚ ဗုံတံေခါက္ပါေတာ့တယ္။ ခပ္သြက္သြက္လႈပ္ရွားတဲ့ သူ႕လက္အစံု၊ တဆတ္ဆတ္တုန္လာတဲ့ သူေျခေခ်ာင္းေတြနဲ႕အတူ.....အ...အား  မလိုင္အပ်စ္မ်ားစြာ ကြၽန္ေတာ့္ပါးစပ္ထဲ အျပည့္။ အရသာ ငံသလိုလုိ သူ႕ငပဲကိုဆက္ျပီး ကိုင္လိုက္မိပါတယ္။ သူကေတာ့ ဖီးလ္ျပည့္သြားရျပီ။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ မေက်နပ္ေသးဘူး ထပ္ျပီး စုပ္ခ်င္ေသးပါရဲ႕။

ကိုေဇာ္ရွိန္းတစ္ေယာက္ မတတ္တတတ္ ကြၽန္ေတာ့္အျပဳအစုမွာ သူ႕လတ္ဆတ္မႈကို ရသြားဟန္ျဖင့္ အိပ္ယာေပၚအသာလွဲေလ်ာင္း ေနပါေတာ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ လိင္စိတ္နဲ႕ပတ္သက္ျပီး လွ်ိဳ႕၀ွက္မႈျဖင့္တက္မက္မႈမ်ား ျဖစ္သြားရျပီေပါ့။ ငပဲကိုစုပ္တာ ျပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ခေရတြင္းထဲ အသြင္းခံရတာေတြဟာ ကြၽန္ေတာ့္ အာသာဆႏၵအျဖစ္ အမွန္တရားျဖစ္လာရျပီထင္ပါ့။ ကိုသူရနဲ႕ ကိုေဇာ္ရွိန္းဟာ ကြၽန္ေတာ့္အိပ္မက္အေၾကာင္းေျပာျပေနသူမ်ား...။

x           x           x

'ေဇာ္ရွိန္းက ငါ့ကိုေျပာတယ္ မင္းဟာအေတာ္အျပဳအစုေကာင္းတဲ့ေကာင္ေလးပဲတဲ့။ ငါလည္းအဲဒီလိုထင္ပါတယ္။'

ကိုသူရ တစ္မနက္ခင္းေသာ အားလပ္ရက္ ကြၽန္ေတာ့္အခန္းတြင္းမွာ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာလာခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အတူထိုင္ေနရင္း မခ်ိဳ႕တခ်ိဳ ကြၽန္ေတာ့္လက္ရာ ေကာ္ဖီကို ေသာက္ၾကတုန္းေပါ့။

'ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ဘယ္လုိထင္လည္း ငဂ်စ္? ငါဆိုလိုတာက မင္းအဲဒါေတြကို ၾကိဳက္ရဲ႕လား မင္းသိလား?.....မင္းဖီးလ္ေကာင္းသလို ငါလည္း ဖီလင္ဂြတ္တယ္ဆိုတာ'

ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေႏြးေထြးစြာ စကားအၾကာၾကီး ေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဥယ်ာဥ္စိုက္ပ်ိဳးမႈအတတ္ ကြၽမ္းက်င္မႈရလာဒ္ေကာင္းေတြ ကို သူဥယ်ာဥ္မွဴးၾကီးဆီ တင္ျပေပးခဲ့တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းလည္းပါသေပါ့ေလ။ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲစိုးထင့္ေနတာေတြ ေၾကာက္လန္႔တာ ေတြဟာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေပါ့ သူ႕စကားႏွင့္အတူေလ။ အဲဒီ့အခ်ိန္မွာပဲ ကိုေဇာ္ရွိန္းလည္း စကား၀ိုင္းထဲ ပါ၀င္လာပါေရာ။

နာရီလက္တံအခ်ိဳ႕ေက်ာ္ျဖတ္သြားျပီးေနာက္ ကိုသူရက တစ္မ်ိဳးဆန္းသစ္လာပါေရာ။ သုံးေယာက္သား အရသာသစ္တစ္ခုခုရွာေဖြၾကစို႔ တဲ့။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ကြၽန္ေတာ့္ ခႏၶာကိုယ္ကို ျငင္ျငင္သာသာပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္ရင္း ကြၽန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္း၊ လည္တိုင္ေတြကို အနမ္းေ၀ပါ ေတာ့တယ္။ ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ပါေစေတာ့ဆိုျပီး ကြၽန္ေတာ္မ်က္လံုးေတြ ေမွးမွိတ္ထားရာမွ လည္တိုင္ ပါးျပင္ေတြအေပၚ အနမ္းတစ္ခ်က္က် ေရာက္တိုင္း ရွိန္းကနဲ ရွိန္းကနဲ ေသြးေတြဆူပြက္မိပါရဲ႕။

မ်က္လံုးဖြင့္အၾကည့္မွာ ကိုသူရကေဘာင္းဘီမပါ သူ႕ငပဲကို ဂုတ္ကကိုင္ကာ  ကိုေဇာ္ျပဳေနသမွ်ကို ထိုင္ၾကည့္ေနပါတယ္။ ကိုေဇာ့္တစ္ ကိုယ္လံုး စူးစမ္းၾကည့္မိမွ သူ႕ေဘာ္ဒီ အေတာ္လွတာကို သိလိုက္ရေပါ့။ ကြၽန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လံုး တက္မက္စြာ ပြတ္သပ္နမ္းရႈံ႕ျပီးေနာက္ ကြၽန္ေတာ့္ခါးကိုကိုင္ကာ အသာကုန္းေစပါေတာ့တယ္။ ခေရ၀အား ေခ်ာဆီအမ်ားအျပားထည့္လိုက္ေတာ့ သူ႕ငထြားကို အဆင္ေျပေျပ လက္ခံဖို႔ ကြၽန္ေတာ္စိတ္ခ်သြားရတာေပါ့။ စိတ္ကိုအသာေလ်ာ့ထားစဥ္မွာ သူ႕ငပဲဟာ တထစ္ထစ္နဲ႕ တိုး၀င္လာပါတယ္။ ပါးစပ္ကို အသာ ဟကာ အသက္ရွဴရရင္း သူ႕ေဆာင့္ခ်က္မ်ားကို အားမာန္ပါပါလက္ခံျဖစ္ေတာ့ ကိုသူရလည္း ၾကည့္ရင္း မာန္ထလာကာ သူ႕ငပဲကို ခပ္ သြက္သြက္ကစားေနရဲ႕။

ကိုေဇာ္က သူ႕ငထြားကို အရင္းထိဖိကပ္လိုက္ျပီး ႏွဲ႕ေနခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာထဲ ကိုသူရရဲ႕ ငပဲက ေလ်ာကနဲ၀င္လာေရာ။ အရမ္းကိုအလုပ္မ်ားျပီး အဲဒီအလုပ္အေပၚမွာလည္း ေက်နပ္ရပါတယ္။ ပါးစပ္က ငပဲကိုလွ်ာနဲ႕ သရပ္ကာျပဳစုရင္း တင္ပါးအစံုကိုခပ္ေကာ့ ေကာ့ထားကာ ကိုေဇာ့္ကို ေက်နပ္ေစပါတယ္။

နတ္သမီးပံုျပင္ေတြထဲကလို လြင့္ေမ်ာေနတဲ့ ဖီလင္ကို ကြၽန္ေတာ္ရေနရပါျပီ ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ေယာက္်ားပီပီသသ လူႏွစ္ဦးရဲ႕ အားမာန္ပါ ပါ တက္မက္မႈမ်ားျဖင့္ ျပဳစုေနသမွ်ကို ကြၽန္ေတာ္ရရွိေနျခင္းေလ။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေဆာင့္သြင္းလိုက္တဲ့ ကိုေဇာ့္ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ သိမ့္ကနဲ ျဖစ္ရသလို ကိုသူရရဲ႕ အသြင္းအျပဳေၾကာင့္ ဆိမ့္ရပါတယ္။ အံအားသင့္စဖြယ္ ဖီလင္ေတြကို ရရွိေနစဥ္ခဏ ကိုေဇာ့္ေဆာင့္ခ်က္ ေတြ သြက္လာျပီး အသက္ရွဴသံေတြ ျမန္လာပါျပီ။ ကိုသူရကေတာ့ ပန္းပန္ဆဲ။ ခပ္ျပင္းျပင္းတစ္ခ်က္ေဆာင့္လိုက္ကာ ေႏြးေထြးေသာ ခံစားခ်က္ေတြကို တင္ပါးအစံုေပၚမွာ ခံစားရရွိလိုက္ေသာခဏ ကြၽန္ေတာ့္ေက်ာျပင္ေပၚ အနမ္းေတြ လက္ခံလိုက္ရပါတယ္။ ႏွစ္ေယာက္ လံုး တစ္ျပိဳင္နက္မ်ားျပီးမလား ထင္မိေပမဲ့ မိနစ္အနည္းငယ္ၾကာမွ ကြၽန္ေတာ့္လွ်ာဖ်ားေတြ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြေပၚ ပူေႏြးတဲ့အရည္ေတြ အမ်ားအျပား ခ်ိဳသလိုလို အရသာကို ရရွိပါေရာ။ ကိုေဇာ္ႏွင့္ မတူ ခ်ိဳသလိုလိုပါပဲ။

ဒါဟာလည္း ပထမဆံုးေသာ threesome အေတြ႕အၾကံဳပါ။ ဒါေပမဲ့ ဒီလိုဖီလင္မ်ိဳးေနာက္ထပ္ရရွိဦးမယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္သိေနသလိုပဲ။

အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ လူႏွစ္ဦးႏွစ္ေယာက္လံုးကို ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္မိသြားျပီလားမသိပါ။ အံ့အားသင့္ဖြယ္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈရသကို ႏွစ္ဦးလံုးကေပးစြမ္း ပါတယ္။ ဂရုစိုက္မႈေတြကလည္း တကယ့္အမွန္။

ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္သိလိုက္ရတာက ကိုသူရမွာ မိန္းမရွိေနတယ္ဆိုတာကိုေပါ့။ ဒါေၾကာင့္မ်ား သူဟာ လူတစ္ေယာက္စိတ္ဆႏၵျပည့္၀ ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္ဆိုတာ သိေနႏွင့္တာ။ ဟိုတစ္ေန႔က ကြၽန္ေတာ့္အခန္းကို သူမလာခင္ သူ႕မိန္းမကို သူလုပ္ခဲ့တယ္။ ျပီးေတာ့ သူကြၽန္ေတာ့္ကို အေတြ႕အၾကံဳသစ္ဆီ ေခၚေဆာင္သြားတယ္။

'ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဆက္ဆံေရး အဆင္ေျပရင္ျပီးတာပဲမဟုတ္လား ညီ?'

'ဒါဟာ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ သီးသန္႔ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာ ကမၻာေလးပါ'

ကြၽန္ေတာ္မွားသလား?.....သူမ်ား ကာမပိုင္လင္ေယာက္်ားႏွင့္ ပတ္သက္ေနမိတာ။ မွားမ်ားေနသလား? ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀ဟာ ဒီလိုျဖစ္ဖို႔ သင့္သလား......ဟင္?

x              x              x

'ဦး၀င္းသူ'...ဥယ်ာဥ္မွဴးၾကီး ကြၽန္ေတာ့္ကိုေခၚေတြ႕ပါတယ္ ရာသီဥတုၾကည္လင္သာယာတဲ့ အဂၤါေန႕မနက္ခင္းမွာေပါ့။ ေဘးမွာလည္း ကိုသူရ ရွိေနရဲ႕။

'မင္းအလုပ္ၾကိဳးစားတယ္၊ ျပီးေတာ့ အေျခခံစိုက္ပ်ိဳးျပဳစုမႈေတြကိုလည္းေကာင္းေကာင္းနားလည္ေနျပီလို႔ သူရကေျပာတယ္။ ဒီေတာ့ မင္းကို လစာတိုးေပးမယ္လို႔ စဥ္းစားထားတယ္ကြ'

'မင္းသူရဦးစီးတဲ့ ႏွင္းဆီစိုက္ခင္းဘက္မွာပဲလုပ္မလား? ဒါမွမဟုတ္ ငေဇာ္ဦးစီးတဲ့ ဂႏၶမာစိုက္ခင္းဘက္ကို သြားမလား? ဒီ့ထက္ပိုျပီး မင္းတိုးတက္တာေပါ့ အသိပညာ'

ဦး၀င္သူရဲ႕ မ်က္၀န္းေတြကို ေမာ့ၾကည့္မိပါတယ္။ ဒီလူၾကီးဟာ အရပ္ပုပုတုတ္ခိုင္တဲ့ ခႏၶာကိုယ္ပိုင္ရွင္။ မ်က္၀န္းမ်ားဟာ ေႏြးေထြးၾကင္နာ တတ္ပံုရပါရဲ႕။ အေဖ့ မ်က္ႏွာကို ျပန္ျမင္ရသလိုပါပဲ။

'ကြၽန္ေတာ္ ဂႏၶာမာပန္းေတြကို စိတ္၀င္စားပါတယ္ ဆရာၾကီး'

'သူရ.....ေဇာ္ရွိန္းကိုေခၚလိုက္စမ္း'

ကြၽန္ေတာ္ ဂႏၶမာခင္းေတြဘက္လွည့္ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။ ႏွင္းဆီပန္းလို မေမႊးပ်ံ႕ေပမယ့္ ခပ္သင္းသင္းအနံ႔တစ္ခုက ဆြဲေဆာင္မႈေပးပါ တယ္ေလ။ အျဖဴေရာင္ပြင့္ခ်ပ္ေလးေတြ အစိမ္းရင့္ေရာင္ အရြက္စိမ္းစိမ္းမ်ားဟာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ပိုသင့္ေတာ္မယ္လို႔ထင္ပါတယ္။

ျခေသၤ့အစိမ္းရြက္ေလးေတြကေန ဘာေတြမ်ား ပိုရႏိုင္သလည္း အေတာ္အသင့္ဆို လံုေလာက္ျပီမဟုတ္လား အခုအေတြးေတြထဲ။

ကြၽန္ေတာ့္အခန္းငယ္ေလးရဲ႕ ပန္းအိုးေလးမွာ ဂႏၶမာေတြပြင့္ျပီေပါ့။ တစ္ခါတစ္ေလကြၽန္ေတာ့္အိပ္ယာအထ ဂႏၶမာပန္းအိုးေလးကို ေငးမိ စဥ္ နံေဘးမွာ ကိုေဇာ္ရွိေနတတ္ပါတယ္။ သူ႕လက္ေတြဟာ ကြၽန္ေတာ့္ေဘာင္းဘီေတြထဲ အျမဲေရာက္ေနေရာ။ သူကြၽန္ေတာ့္ ခႏၶာကိုယ္ ရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းတိုင္းႏွစ္သက္ေနပါရဲ႕။ My God! ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ ကြၽန္ေတာ္ရွာေဖြေတြ႕ရွိရျပီပဲ။

ေန႔ေတြ ညေတြလည္ပတ္ေနရာက ႏွစ္ပတ္လည္ျဖစ္လာစဥ္မွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း ဆရာအေနအထားျဖစ္လာရပါျပီ။ ဥယ်ာဥ္ၾကီးထဲ လွည့္လည္မိတဲ့အခ်ိန္ ပ်ိဳးခင္းေတြဘက္ ကြၽန္ေတာ္ေရာက္မိေတာ့ လူငယ္ေလးအခ်ိဳ႕ ကြၽန္ေတာ္ေရာက္ခါစကလို မ်က္စိေလးကလယ္ ကလယ္ေတြ႕မိပါရဲ႕။ သူတို႔ကို ၾကီးၾကပ္သင္ၾကား ေပးေနသူက ကိုသူရ။ အဟင္း....

'ငဂ်စ္....ငါ့ေကာင္...အကိုတို႔ threesome လုပ္ခဲ့ဖူးတာမွတ္မိေသးလား?'

'ဒီည အဲဒီ့ဖီလင္ျပန္ယူၾကရေအာင္ေလ'

'ငါသိတယ္ သူမဟုတ္တဲ့ တစ္ျခားတစ္ေယာက္'

ေလေအးေအးႏွင့္အတူ ညေမႊးပန္းရနံ႔နဲ႕အတူ ကြၽန္ေတာ္ ကိုေဇာ္ကိုေစာင့္ေနရတာ။ ေဒါင္ဒင္ႏွင့္ ည၁၀နာရီေက်ာ္အသြားမွာေတာ့ ကိုေဇာ္ေရာက္လာတယ္ ညမွာ လြင့္တဲ့ ပန္းအေၾကြႏွင့္အတူေပါ့။ သူမကအေတာ္လွတာ။ ကြၽန္ေတာ့္ထက္ေတာ့ အသက္ၾကီးပံုရပါတယ္။ သူ၀တ္ထားတဲ့ အ၀တ္ေတြက ခႏၶာကိုယ္ေကာက္ေၾကာင္းအတိုင္း။ တင္းၾကပ္တဲ့  စကပ္အတိုဟာ တင္သား၀ိုင္း၀ိုင္းေတြကို ၾကပ္စီးထား သလိုပါပဲ။

အိုး.....ကိုေဇာ္ သူမရဲ႕ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို လွ်ာနဲ႕ရစ္၀ိုက္ရင္း ကလိေနတယ္။ လက္တစ္ဖက္ကလည္း ရင္သားတစ္ခုကို အသာအ သာအယာ ဖ်စ္ညႇစ္ေနပါေရာ။ မသိမသာ ကားထားတဲ့ေပါင္ၾကားထဲက ခပ္ဟဟ ဂူ၀ေလးကိုေတြ႕ေတာ့ ကြၽန္ောတ့္အာေခါင္ေတြ ေျခာက္ သြားသလားမသိ ေရငတ္သလိုပဲ။

သူ႔ရင္သားေတြကို ကိုင္မိစဥ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ေသြးသားေတြ ဆူေ၀လာပါျပီ။ ဟုတ္တယ္ ကြၽန္ေတာ္ လူပ်ိဳအစစ္ရွိေသးတာပဲမဟုတ္လား။ ဒါကို ေပါင္ၾကားထဲက ညီဘြားက မွန္ကန္ေၾကာင္း ေခါင္းျငိမ့္ျပပါတယ္။

'ငဂ်စ္ မင္းစလႈပ္ရွားမလား?'

'ငါလုပ္တာမင္းအရင္ၾကည့္မယ္ေပါ့ဟုတ္လား......ငလည္ေလး'

နံရံက အိတ္ကေလးထဲက Trust ဆိုတဲ့ ကြန္ဒံုးထုပ္ေလးကို ယူလိုက္ကာ သူ႕ငပဲမွာ ကိုေဇာ္စြပ္လိုက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ညေမႊးပန္းရဲ႕ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ပခံုးမွာ အသာထမ္းလိုက္ကာ သူ႕ပစၥည္းကို အသာဂူေအာင္းပါေတာ့တယ္။

'အာ...အာ...အ ရွိး..ျဖည္းျဖည္းသြင္းပါ...အ'

ကိုေဇာ္ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္တုန္းကလို မဟုတ္ဘဲ ေဆာင့္ခ်က္ေညႇာင့္ခ်က္ေတြက ျမန္ဆန္ျပင္းထန္ေနပါတယ္။ အိုး...အရွင္လတ္လတ္ ဗီဒီယို ထဲက ဟာကို အျပင္မွာျမင္ရသလိုပါပဲ။ သူမဟာလည္း အေပးေကာင္း၊ ကိုေဇာ္ကလည္း အပို႔ေကာင္း စည္းခ်က္ညီညီလႈပ္ရွားေနၾကတာ။

မိနစ္ ၂၀ေက်ာ္ေလာက္မွာေတာ့ ကိုေဇာ့္ေဆာင့္ခ်က္မ်ားဟာ ပိုမိုသြက္လာျပီးေနာက္ ခါးကိုေကာ့ကာေကာ့ကာျဖင့္ ျငိမ္သက္သြားပါေတာ့ တယ္။ ကြန္ဒံုးကို အသာခြၽတ္ အမႈိက္ပံုးထဲ အသာထည့္ကာ ပုဆိုးေကာက္၀တ္ျပီးသကာလ အျပင္ခဏထြက္သြားပါေတာ့တယ္။

'ေကာင္ေလး....ဘာလုပ္ေနတာလည္း ခြၽတ္ေလကြာ မမ မပ်င္းခ်င္ဘူးကြ'

အက်ႌေတြကို ခြၽတ္ ေဘာင္းဘီေတြကို အသာဆြဲခ်လိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲဟာ သူမမ်က္ႏွာနဲ႕ တန္းကနဲ။ သူမမ်က္လံုးေတြဟာ ကြၽန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လံုးျခံဳၾကည့္ကာ ႏွစ္သက္သေဘာက်သြားတဲ့ဟန္ျဖင့္ အေရာင္တဖ်ပ္ဖ်ပ္ေတာက္ေနပါေရာ။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အဖ်ား မွာခပ္ေကာ့ေကာ့ျဖစ္ေနတဲ့ ငပဲကိုျမင္သြားခ်ိန္မွာေတာ့ '၀ိုး.....မင္းေကာင္ေလးက လွလွခ်ည္လားကြာ'

သူမလက္အစံုႏွင့္ ျငင္ျငင္သာသာကိုင္တြယ္ျပီး ႏႈတ္ခမ္းသားေတြၾကားအသာထည့္လိုက္စဥ္ လွ်ပ္စစ္နဲ႕တို႔လိုက္သလို ခံစားရပါတယ္။ သူမဘယ္လိုမ်ား လုပ္လိုက္ပါလိမ့္။ မၾကံဳဖူးတဲ့ အရသာကို သူမေပးပါတယ္။ ဒီလိုသာဆို ခက္ရခ်ည္ေသး။ တပ္ထြက္ျဖစ္ေတာ့မွာ။ ခဏ အသာဇိမ္ယူျပီးေနာက္ ကြန္ဒံုးအထုပ္ကိုလွမ္းယူကာ တစ္ခုကို ကြၽန္ေတာ့္ညီဘြားမွာ အသာစြပ္လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္သူမေပါင္ၾကား အ သာ၀င္ကာ က်ားၾကီးေရေသာက္မဟုတ္တဲ့ ေလွၾကီးထိုးရိုးရိုးလုပ္တာေတာင္ အေပါက္ေခ်ာ္ေနေတာ့ သူမက အသာကိုင္ကာ ပစ္စတင္ ခ်ိန္ေပးရပါေသးတယ္။

အသာေလးတရစ္ျခင္းသြင္းမိေတာ့ ကြၽန္ေတာ္သေဘာက်မိပါ့။ ဖီးလ္က မိုက္တယ္။ သူမအတြင္းၾကြက္သားေတြဟာ သန္မာတုန္း။ တ ျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္း အရွိနျမႇင့္ေဆာင့္ခ်က္ေတြတင္ျဖစ္တဲ့အခါ တံခါးမၾကီးဆီ မသိမသာကြၽန္ေတာ္ၾကည့္မိရေသး။ သူ႕ ရင္ သားေတြ တုန္ခါေနတာ ျပီးေတာ့ သူမမ်က္ႏွာရဲ႕ ခံစားမႈမ်ားက ကြၽန္ေတာ့္အာရုံကို ျပင္းထန္လႈပ္ရွားေစပါတယ္။

'ကြၽီ' ဆိုတဲ့ တံခါးသံႏွင့္အတူ ေျခသံထြက္ေပၚလာခ်ိန္မွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္လႈပ္ရွားမႈဟာ အျမင့္ဆံုးျဖစ္သြားရကာ တစ္ကိုယ္လံုး တဆတ္ဆတ္တုန္ သူမရင္ခြင္ထဲ လွဲေလ်ာင္းသြားမိရတာေပါ့။ ျမင္လိုက္ရတဲ့ ကိုေဇာ့္မ်က္ႏွာက ခပ္ျပံဳးျပံဳး။

ေနာက္ေတာ့.....'ခ်က္...ခ်က္' ျမည္ေနတဲ့ နာရီလက္တံေတြကိုၾကည့္ရင္း ကိုေဇာ္ အေၾကြပန္းကို ျပန္ပို႔ေနတာ ေစာင့္ရတာ အေတာ္ ၾကာမွန္း ရိပ္မိရတယ္။ ျမိဳ႕ထဲထိမ်ားသြားပို႔ေနရသလားပဲ။ မ်က္ခြံမ်ားဟာ တျဖည္းျဖည္းေလးလံလာျပီးေနာက္ ကြၽန္ေတာ္ ဟန္မေဆာင္ ႏိုင္စြာ အိပ္ေမာက်သြား ပါတယ္ မၾကာခင္မွာေပါ့။

x              x              x

ေနျခည္ေႏြးေႏြးက်ေရာက္လာမႈေၾကာင့္ ထရံေတြၾကားက အလင္းစက္ေတြဟာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုႏိုးထေစပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ အိပ္မိသည္မသိ ကြၽန္ေတာ္အေတာ့္ကို လန္းဆန္းေနပါတယ္။ ကိုေဖာ္ဘယ္အခ်ိန္ကမ်ား ျပန္ေရာက္ပါလိမ့္ ကြၽန္ေတာ္ ထခ်ိန္မွာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ေရာက္ေနျပီ။

ခဏအၾကာမ်က္ႏွာသစ္ျပီး အခန္းထဲအေရာက္ ေမႊးပ်ံ႕တဲ့ေကာ္ဖီရနံ႔ႏွင့္အတူ ကိုေဇာ္ေရာက္လာတယ္။ သူ႕မ်က္ႏွာမွာ ၀မ္းသာမႈႏွင့္ အျပံဳးေ၀လို႔ ဘာကိုဒီေလာက္ သေဘာက်ေနပါလိမ့္မလဲ။

ျပတင္းကတစ္ဆင့္ က်ယ္ျပန္႔လွတဲ့ ပန္းခင္းၾကီးထဲ လွမ္းေမွ်ာ္လိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ခပ္ေသးေသးေလးျဖစ္သြားရပါတယ္။ ေလယူရာ ယိမ္းႏြဲ႕ေနတဲ့ ပန္းပြင့္ေတြက အမ်ားအျပား။ ျဖဴနီ၀ါျပာစံုလင္လွတာပါ။ ျဖာက်ေနတဲ့ ေနေရာင္ျခည္ႏွင့္အတူ ရႈေမာမဆံုးတဲ့ ပန္းခင္းအ လယ္ လူငယ္ေလးေတြ၀င္ေရာက္လာမႈႏွင့္အတူ ႏိုးထၾကပါျပီ။ ေကာ္ဖီကိုလက္စသပ္လိုက္ရင္း အ၀တ္အစားလဲဖို႔ အခန္းထဲ၀င္ခဲ့စဥ္ခဏ ခုတင္ေဘးက ပန္းအိုးေလးကို လွမ္းၾကည့္မိတယ္ အိုး....ဂႏၶမာပန္းေတြမဟုတ္ ႏွင္းဆီပန္းေတြ။

'ဂႏၶမာပန္းမဟုတ္တဲ့ ႏွင္းဆီနီနီ...'

Wrote by Alex Aung (21.2.2010)

Friday, February 19, 2010

ေဂးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဖြင့္ဟဝန္ခံခ်က္ By ၿဖိဳး သဲေလး

 

          ခ်ယ္တို႔က 'ဂ်ယ္' ဆိုေတာ့၊ မိန္းမလွ်ာဆိုေတာ့ အဲ... အဲ... ႐ိုင္း႐ိုင္းေခၚရင္ အေျခာက္မ၊ ဂ်ီမေတြဆိုေတာ့ ကိုယ့္ စကားကိုယ္ အထင္အျမင္ ေသးခ်င္ၾကတယ္။ စကားေပါ့၊ စကားပို၊ စကားလွ်ံ ထင္ၾကတယ္၊ ဖိနပ္ၾကားက နတ္စကားထြက္ မလားေပါ့...ဒီလို...သူတို႔က။

         ေျပာပါေစ...ေျပာပါေစ...ထင္ပါေစ...။ တေန႔ေတာ့ ဂ်ီမ ေစတနာကို သိလာမွာပါ။ ဘယ္သူက ဘာေတြထင္လည္း ဂ႐ုမစိုက္ေသးဘူး။ ဂ်ီမဘဝကို ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ခံယူလိုက္ၿပီးကတည္းက ခ်ယ္ တို႔ (အခ်စ္ဝတၳဳေတြထဲက ခပ္ေတ ေတ ဇာတ္လိုက္မ ေလသံနဲ႔ ေျပာရရင္) "ခ်ယ္တို႔ ဘာကိုမွဂ႐ုမစိုက္ၿပီ၊ ေသမွာမေၾကာက္လို႔ ေပတရာ ေလွ်ာက္ေနတာ...၊ ဘယ္အရာကို ခ်ယ္ဂ႐ုစိုက္ရမည္နည္း။ ခ်ယ္ ဂ႐ုမစိုက္လိုၿပီ...။

         ခ်ယ္ သိပ္နားလည္သည္ေပါ့...။ ေလးငါးတန္းမွ်သာတတ္တဲ့ ပညာမဲ့မွ မဟုတ္ဘဲ။ ဘြဲ႔ရ ပညာတတ္တေယာက္ အေနနဲ႔ သိပ္နားလည္သည္ေပါ့။

         ဒီဘဝ ဂ်ီမျဖစ္ရတာဟာ ဟိုအရင္ဘဝက သူမ်ားသားမယားကို ေစာ္ကားပစ္မွားခဲ့လို႔ဆိုတဲ့ ဗုဒၶတရားေတာ္အလိုအရ လည္း ခ်ယ္သိတယ္။ သိပၸံနည္းက်က် ေလ့လာၿပီး စိတ္ပညာရွင္ေတြက ေျပာတဲ့ (Homo Dysfunction) ဟိုမုန္း ေျပာင္းလဲ တဲ့ ေရာဂါ၊ ဟိုမုန္း ကေမာက္ကမ ျဖစ္တဲ့ေရာဂါဆိုတာကိုလည္း ခ်ယ္ သိတယ္။

         ေရာဂါပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဝဋ္ခံရတာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဂ်ီမဘဝဟာ မေကာင္းဘူးဆိုတာလည္း ခ်ယ္သိတာပါပဲ။ ကိုယ့္ကိုျမင္သူတိုင္း က ရယ္စရာ သတၱဝါတေယာက္လို သေဘာထားၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ကလည္း ရြံစရာ သတၱဝါတေယာက္လို ၾကည့္ၾကတယ္။ ကိုယ္ေျပာတဲ့စကားကို ဘယ္သူမွ မေလးစား ခ်င္ဘူး။ အထင္ေသးၾကတယ္။ ေယာက်္ားတန္မဲ့နဲ႔ ေရသာခိုအေခ်ာင္လိုက္ ေနၾကတယ္လို႔ ထင္ၾကတယ္။ ခုဆို ပိုဆိုးေသး၊ ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ ခ်ယ္တို႔နဲ႔ လူေတြက တြဲမထိုင္ခ်င္ၾကေတာ့ဘူး။ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ ေရာဂါပိုး ျဖန္႔ေဝသူလို႔ ထင္ၾကျပန္တယ္။ ကဲ... စဥ္းစား...ဂ်ီမ၊ အေျခာက္မ ျဖစ္ရတဲ့ဘဝ ဘယ္မွာ ေကာင္းလို႔လဲ။ ဘယ္သူျဖစ္ခ်င္ မလဲ။ တကယ္ပါ ခ်ယ္လည္း ျဖစ္ခ်င္ပါ့မလား၊ ခ်ယ္မျဖစ္လိုပါ...။ ခ်ယ္ မျဖစ္လိုတာ ေသ ခ်ာပါသည္ကြယ္...။

         ခ်ယ္ ေရာဂါစတာ ငါးႏွစ္သမီး။ အဲ... ငါးႏွစ္သားေလာက္ကေပါ့။ ခ်ယ့္ဒက္ဒီက အစိုးရအရာရွိတေယာက္၊ မာမီက ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ ပြဲစားမေပါ့။ ခ်ယ္က အၾကီးဆံုးသား ၾသရႆ၊ သားၾကီး ၾသရႆအေျခာက္ျဖစ္တာေလ ေကာင္းၾက ေရာ။ ခ်ယ္တို႔အိမ္က ဂ်ယ္လီ...ဂ်ယ္လီနဲ႔ ခ်စ္စႏိုးေခၚၾကတယ္ေလ။ ေယာက်္ားနာမည္ မွည့္ထားတာက ေတာ့ 'ေအာင္ျပည္စိုး' တဲ့။ ထားလိုက္ပါေတာ့ ဒါက တကပ္။ ႐ုပ္ရွင္စကားနဲ႔ ေျပာတာေလ... ကပ္ ခ်ိန္းလိုက္ဦးမယ္။

         အဲ... ငါးႏွစ္သားေလာက္မွာ ခ်ယ္ဆိုတဲ့ ဂ်ီမေပါက္စေလးက၊ မာမီ့မိတ္ကပ္ေတြ၊ ႏႈပ္ခမ္းနီေတြ ယူလိမ္း၊ ယူဆိုး၊ ၿပီး ေတာ့ မာမီ့ထမီၾကီး ဝတ္ၿပီး တိုက္ခန္းဝရန္တာမွာ ဆယ့္ႏွစ္ရာသီ ကေနတာပဲ။ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ ဘာျဖစ္မွန္းလည္းဘယ္ သိမလဲ။ အဲဒါ လမ္းေပၚက ေရွာက္သီးေဆးျပားေရာင္းတဲ့ အေခ်ာက္မၾကီးေတြက ျမင္ေတာ့ 'သမီးေလး...သမီးေလး...' နဲ႔ လွမ္းလွမ္းေခၚၾကတယ္။ ဇာတ္သြင္းတာေလ...၊ အေခ်ာက္မၾကီးေတြလုပ္ပံု လုပ္စရာလား...။

         ခ်ယ္ကေတာ့ အဲလိုေခၚရင္ ရွက္ရွက္ၿပီး အိမ္ထဲဝင္ေျပးတာပဲ။ ခ်ယ္ အဲလို ကကေနတာကို အစကေတာ့ ဒယ္ဒီေရာ၊ မာမီေရာ ကေလးပဲဆိုၿပီး ၾကည့္ေနေသးတယ္။ ဆယ္ႏွစ္သားေက်ာ္လာေတာ့ ဒယ္ဒီတို႔ မာမီတို႔ လန္႔လာၿပီ ေဘာင္းဘီရွည္ မခၽြတ္တမ္းဝတ္ၿပီး ဖင္ေလးလိမ္က်စ္လိမ္က်စ္နဲ႔ ဂ်ယ္လီကေလ...၊ ဂ်ယ္လီကေလ...နဲ႔ေျပာရာကေန ခ်ယ္က...ခ်ယ္က ...နဲ႔ျဖစ္လာၿပီေလ။ ေက်ာင္းစာအုပ္အဖံုးမွာလည္း 'ပန္းခ်ယ္ရီမမ' တဲ့ နာမည္ေတြေျပာင္းလို႔...။ အဲတင္ ဒယ္ဒီက အိမ္ေရွ႕ ဝရန္တာမွာ ၾကိဳးနဲ႔တုတ္ေတာ့တာပဲ။ ၿပီးေတာ့ ၾကိမ္လံုးနဲ႔ 'ေဟ့ေကာင္...မင္း... မိန္းမ လား...၊ ေယာက်္ား လား...ေျပာစမ္း' ဆိုၿပီး 'ရႊမ္း' ဆိုတခ်က္ခ်။ ခ်ယ္က ေက်ာေလးေကာ့ၿပီး 'အမယ္ေလး... မိန္းမပါဒယ္ဒီရဲ႕...' ဆိုၿပီး ေအာ္တာပဲ။

           ဒယ္ဒီကလည္း "ေယာက်္ားပါ" လို႔ မေျပာမခ်င္း ခ်တယ္။ ဘယ္ခံႏိုင္မလဲ ၾကာေတာ့ လက္ေျမႇာက္ ဒူးေထာက္ အညံ့ခံလိုက္ရတာေပါ့။ သဲ့သဲ့မွ်ေသာ ေလသံေလးနဲ႔... 'ေယာက်္ားပါ ဒက္ဒီရယ္' လို႔သာ ေျပာလိုက္ရတယ္။

           ေနာက္ေန႔ကစၿပီး ဒယ္ဒီ အမိန္႔အတိုင္း ေယာက်္ားေလးလို ပုဆိုးဝတ္ရတယ္၊ ရွပ္အကႌ် ဝတ္ရတယ္။ မိန္းကေလး ေတြနဲ႔ မကစားရဘူး။ ညေနတိုင္း ဒယ္ဒီနဲ႔ လက္သီးထိုးရတယ္။ ခ်ယ္ ၾကိဳးစားၿပီး စိတ္ကိုေျပာင္းပါတယ္။ ဒယ္ဒီကိုေၾကာက္ လည္း ေၾကာက္တယ္၊ မာမီကိုလည္း သနားပါတယ္။

           ခ်ယ္ ခုႏွစ္တန္းေလာက္မွာ ေတာ္ေတာ္ ဟုတ္သြားေသးတယ္။ ေယာက်္ားေလးလို ျပန္ျဖစ္သြားတယ္။ တခါတ ေလ ေပၚလာတဲ့ ကႏြဲ႔ကလ် ေနခ်င္စိတ္ေတြကိုလည္း အတင္း ေမာင္းထုတ္ပစ္တာကိုး။ ဒါေပမယ့္ ဒယ္ဒီတို႔ အမွားေၾကာင့္ ခ်ယ္ဒုကၡေရာက္သြားပါတယ္။ ဒယ္ဒီေပါ့၊ ခ်ယ္ပိုၿပီး ေယာက်္ားပီသေအာင္ ေယာက်္ားေလး၊ မိန္းကေလး ေရာေနတဲ့ ေက်ာင္း ကေန ေယာက်္ားေလးေက်ာင္းကို ေျပာင္းပစ္တယ္ေလ။ ေျပာင္းစရာလား...။ သူက ထင္တာေလ...။ ထင္တာ...။ ေယာက်္ားေလးေတြခ်ည္းဆိုေတာ့ ေယာက်္ားပိုျဖစ္မယ္ ထင္တာ။ ျဖစ္လိမ့္မယ္... ျဖစ္လိမ့္မယ္...။ အရြယ္ေလးက ဆယ့္ေလး၊ ဆယ့္ငါး၊ စိတ္ကစားတဲ့အရြယ္။ ၿပီးေတာ့... စိတ္ကေလး မခိုင့္တခိုင္ကို အတင္း က်ားကန္ခိုင္းထားရပါတယ္ ဆိုမွ အထာကၽြမ္းေနတဲ့ ေက်ာင္းသားဆိုးေတြက ေခ်ာင္ေတြမွာ အတင္းလိုက္လိုက္ ဖက္နမ္းေတာ့ သြားေရာ...။ 'ေအာင္ျပည္စိုး' ကေန 'ပန္းခ်ယ္ရီမမ' ျပန္ျဖစ္ေရာ...။

           မေျပာနဲ႔ေတာ့... ေက်ာင္းမွာေတာ့ ခ်ယ္ရီတို႔က စူပါစတားေပါ့။ တေန႔တေန႔ စာအေစာင္ ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ရတယ္။ အကုန္လံုး ၾကီးၾကီးမာစတာ့ သားေတြခ်ည္းပဲ။ ဒါေပမယ့္ ျပန္မၾကိဳက္ပါဘူး။ "ပညာသင္ေနတုန္း အခ်စ္ေရးကို မစဥ္းစား ေသးဘူး..." လို႔ စဥ္းစားရင္း ေရွ႕ဆံုးကထည့္ စဥ္းစားပါ့မယ္ လို႔ စာျပန္လိုက္တာေပါ့...။

           ဒက္ဒီတို႔ မာမီတို႔ မသိေအာင္ မုန္႔ဖိုးစုၿပီး မိတ္ကပ္၊ ႏႈတ္ခမ္းနီဝယ္၊ ေက်ာင္းမုန္႔ဆိုင္က အေဒၚၾကီးဆီမွာ အပ္ထား ရတယ္။ ေက်ာင္းေစာေစာ လာၿပီး မုန္႔ဆိုင္အကြယ္မွာ မိတ္ကပ္ ပါးပါးလိမ္း၊ ႏႈတ္ခမ္းနီ ပါးပါးဆိုးၿပီးမွ အတန္းထဲဝင္တာ၊ ခ်ယ္တို႔မ်ား အတန္းထဲ ဝင္လာၿပီးလားဆိုမွျဖင့္ လက္ေခါက္မႈတ္သံ၊ ေလခၽြန္သံေတြမွ ဆူညံလို႔။ "ခ်ယ္ေလးေရ...ခ်စ္ခ်စ္" နဲ႔ အသံမစဲဘဲ။ ၾကည္ႏူးရတာမ်ား မေျပာနဲ႔ေတာ့။ တကယ္ေျပာတာ။ မိန္းမအစစ္ေတြလိုပဲ ၾကည္ႏူးသာယာတာ၊ ခ်ယ္ 'စပိမေတြ' ကိုေမးၾကည့္ဖူးတယ္။ စပိမဆိုတာ မိန္းမအစစ္ကို ေခၚတာေလ။ ခုဆို 'စပိမ' လို႔ မေခၚေတာ့ဘူး။ 'ငံျပာရည္' လို႔ေခၚတယ္။ ထားပါေတာ့ ဒါကတကပ္။

           အဲဒီ့စပိမေတြက ေျပာတယ္ သူတို႔လည္း ေယာက်္ားေလးေတြက ကိုယ့္ကိုလွတယ္ေျပာရင္၊ ခ်စ္တယ္ေျပာရင္ ၾကည္ႏူးသာယာတာပဲတဲ့။ အဲဒီခံစားမႈဟာ တမ်ိဳးဘဲတဲ့၊ ကိုယ္ကခ်စ္ေနတဲ့သူဆို ပိုေတာင္ခံစားရေသးသတဲ့။ အဲဒီခံစား မႈဟာလည္း ဘာနဲ႔မွမတူဘူးတဲ့။ သိပ္မွန္တာေပါ့ကြယ္။ အခ်စ္ရဲ႕ ခံစားမႈကို ခ်ယ္တို႔လည္း ခံစားခဲ့ဖူးသည္ေပါ့။ ရင္ထဲက အသည္းႏွလံုး ေပါက္ခုန္ထြက္မတတ္ တဆတ္ဆတ္ တုန္ယင္ေမာဟိုက္လာေစေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေစတာလည္း အခ်စ္၊ ကမၻာေလာကၾကီး တခုလံုးကၽြမ္းထိုး ေမွာက္ခံုျဖစ္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္တာလည္း အခ်စ္ေပါ့။ ပန္းမမခ်ယ္ရီ တေယာက္ အခ်စ္၏ ေက်းကၽြန္ဘဝ အၾကိမ္ၾကိမ္ ေရာက္ဖူးသည္ေပါ့ကြယ္။ အၾကိမ္ၾကိမ္ ရႈံးနိမ့္ဖူးသည္ေပါ့ကြယ္...။

            ဒါေပမယ့္ ခ်ယ္ အခ်စ္ဦးကို တကၠသိုလ္ေရာက္မွ စေတြ႔တာပါ။ ဆယ္တန္းမွာ တေယာက္ေတြ႔ေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္... ခ်ယ္ မ်ိဳသိပ္လိုက္ပါတယ္။

           ဘာေၾကာင့္လည္းဆို ကိုးတန္းႏွစ္မွာ ခ်ယ့္ အမူအရာေတြကို အိမ္က ျပန္ရိပ္မိၿပီး တိုက္ဝရန္တာ လူျမင္ကြင္းမွာ ဒယ္ဒီက ပုဆိုးခၽြတ္ ႐ိုက္တယ္ရယ္လို႔။ ႐ိုက္စရာလား...။ အပ်ိဳဖားဖားၾကီးကို လံုးခ်ည္ခၽြတ္ ႐ိုက္တယ္ရယ္လို႔။ ရွက္လိုက္ တာ။ ဒယ္ဒီရဲ႕ ၾကိမ္ဒဏ္ရာေတြကေတာင္ ခ်ယ့္အရွက္ကုိ မဖံုးလႊမ္းႏိုင္ဘူး။ ငိုေနတဲ့ မာမီ့ကုိသနားၿပီး ဒယ္ဒီကို ဒုတိယအ ၾကိမ္ေျမာက္ ေျပာရျပန္တယ္။ 'က်ေနာ္ ေယာက္်ားပါခင္ဗ်၊ ေအာင္ျပည္စိုးပါခင္ဗ်...' လို႔ ဆယ္ၾကိမ္ ေျပာရျပန္တယ္။

           အဲဒီတခါ ခ်ယ္ ေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္သြားတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း စိတ္ပ်က္မိတယ္။ ခ်ယ္ စာေတြလည္းေတာ္ ေတာ္ဖတ္ေနၿပီဆိုေတာ့  သိလည္း သိေနၿပီေလ။ ရခဲလွတဲ့ ေယာက္်ားဘဝကို ခ်ယ္ တကယ္လိုခ်င္ပါတယ္။ ရေနလ်က္ သားနဲ႔ ခ်ယ္မလိုခ်င္ေနတာက ခ်ယ့္ အမွား၊ ခ်ယ္ညံ့လို႔ဆိုၿပီး ခ်ယ္ၾကိဳးစားျပန္တယ္။

           ခ်ယ္ ဘာလုပ္တယ္မွတ္လဲ...။ ေအာင္ျပည္စိုး၊ လူေခ်ာေလး၊ အမိုက္အခိုက္ေလး ေအာင္ျပည္စိုးအျဖစ္နဲ႔ ေကာင္မ ေလးေတြကို ေလွ်ာက္လိုက္တယ္။ သိတယ္ မဟုတ္လား... ဒီက အရပ္ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးနဲ႔ မ်က္ လံုးေကာင္း၊ မ်က္ခံုးေကာင္းရယ္။ ေနေအာင္ရယ္၊ ေက်ာ္သူရယ္၊ ရန္ေအာင္ရယ္၊ ေပါင္းထားတဲ့႐ုပ္မ်ိဳး။ စဥ္းစားၾကည့္...။ စပိမေတြ၊ ငံျပာရည္ေတြ ဘယ္ေလာက္ ခိုက္လိုက္ ၾကိဳက္လိုက္မလဲ...။

           တစ္လေလာက္ စပိမေခ်ာေခ်ာေလးေတြေနာက္ကို လိုက္တာ စြံေရာ၊ စပိမေလးတေယာက္နဲ႔။ ေခ်ာေခ်ာေလးပါပဲ။ နာမည္ေတာင္ ေမ့ေနပါၿပီ။ သူ႔ကိုခ်စ္ဖို႔ ေအာင္ျပည္စိုးခမ်ာ အေတာ္ေလး ၾကိဳးစားၾကည့္ပါတယ္။

           သမီးရည္းစားတို႔ ဘာသာဘာဝ အင္းလ်ား ကန္ေတာ္ၾကီး၊ တိရိစၦာန္႐ုံ ေလွ်ာက္သြား ခ်ိန္းေတြ႔။ ဘယ္လိုမွ မၾကည္ ႏူးဘူးရွင္... ကဲ...။ ဒါနဲ႔ မျဖစ္ေခ်ဘူး ဆိုၿပီး ႐ုပ္ရွင္႐ုံေနာက္ဆံုးတန္းဝင္ၾကည့္ ပစ္တယ္။ ေျပာဦးမယ္ ႐ုပ္ရွင္ျပတာနဲ႔ သူက ကိုယ့္ပခံုးကို ႏြဲ႔မွီလာတယ္။ ကိုယ့္လက္ကို ကိုင္လာတယ္။ မီးေရာင္မွိန္လဲ့လဲ့မွာ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး ဘယ္ေလာက္ၾကည္ႏူးဖို႔ ေကာင္းလဲ။ တခါတည္း စိတ္ေတြ မြန္းက်ပ္ၿပီး ေခၽြးေတြျပန္လာတယ္။ ႐ုပ္ရွင္႐ုံထဲကေန ထြက္ေျပးခ်င္လာတယ္။ မိန္းမခ်င္း လိုပဲ ခ်ယ့္ စိတ္ထဲမွာ ခံစားလာရတယ္။ ခက္တာက ကိုယ္ႏြဲ႔မွီခ်င္ေနတာက ကိုယ့္ေရွ႕ တခံုေက်ာ္မွာေလ။ ႐ုံထဲဝင္ကတည္း က ျမင္လိုက္ၿပီးၿပီ။ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုလိုက္ၿပီးလို႔ ဒိတ္ကနဲေတာင္ ခုန္သြားခဲ့ၿပီးၿပီ။ သူကကိုယ့္လို ဂ်င္းပင္ နဲ႔ တီရွပ္နဲ႔ ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူက ေယာက္်ားစစ္၊ ကုိယ္က က်ားေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ က်ားအတုကိုး...။

            အဲဒီစပိမနဲ႔ ႐ုပ္ရွင္႐ုံကအျပန္ လမ္းခြဲၾကတာပဲ။ ဟုတ္တယ္ ခ်ယ္ဘယ္လိုမွ သူ႔ကို ခ်စ္လို႔မွမရတာ။ ညီမလိုပဲခင္ တယ္။ ညီအမခ်င္းေတြလိုပဲ သေဘာထားလို႔ရမယ္။ သူကေတာ့...ခ်ယ္က အသဲစား ဘုရင္ၾကီးတဲ့။ ရက္စက္မႈအေပါင္း သရဖူေဆာင္းတဲ့ ကိုစိမ္းပင္ၾကီးတဲ့...။ ခက္လိုက္တာမ်ားဆိုတာ စိတ္ကိုမရွည္ဘူး။ ေအာ္လိုက္ခ်င္ပါတယ္... "ငါခ်စ္တာက ခႏၶာသုခ..." လို႔။ ဟုတ္တယ္။

            သနားေတာ့ သနားပါတယ္။ သူ႔ခမ်ာ ကိုယ့္ကို ခ်စ္သက္လက္ေဆာင္ေတြ ဘာေတြေပးလို႔။ ေပးတာက ေယာ ပုဆိုး အဆင္လွလွေလး။ အဲ... ကိုယ္လိုခ်င္ေနတာက...ေဟာ့ေရွာ့ ဇာအကႌ်လက္ပြ အတြန္႔နဲ႔ ၾကိဳးသိုင္းေဒါက္ဖိနပ္။ မခက္ဘူးလား...။

           အခ်စ္ဦးေလးနဲ႔က တကၠသိုလ္မွာ ေတြ႔မယ့္သာေတြ႔တာပါ။ တကၠသိုလ္ေလးႏွစ္ တေလွ်ာက္လံုး ခ်ယ္ ေယာက္်ား ပံုဖမ္းၿပီး သိုသိုသိပ္သိပ္ ေနခဲ့ပါတယ္။ ေအာင္ျပည္စိုး ဘဝနဲ႔ဘဲ ေနခဲ့ပါတယ္။ အခ်စ္ဦးကို အေဝးကေန က်ိတ္ခ်စ္ခဲ့တာပါ။ သူက ခ်ယ္တို႔ ေမဂ်ာကင္း ေပါ့။ အလွဘုရင္ေမာင့္ကို မိန္းကေလးတိုင္း ခ်စ္ခ်င္ၾကမွာပါ။ ေမာင္က ဂ်င္းပင္နဲ႔စပို႔ရွပ္ကို အၿမဲ ဝတ္တတ္ၿပီး ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ေလးနဲ႔။ တခါတေလက် ကားအျဖဴေလးနဲ႔။ ေမာင္ဟာ ဆင္စြယ္နန္းေပၚက မင္းသားေလး တပါးပါ။ ခ်ယ္နဲ႔ ကြာေဝးလြန္းပါတယ္။

           ေမာင္ထိုင္တတ္တဲ့ အတန္းေနာက္မွာထိုင္ၿပီး ေမာင့္ကိုယ္သင္းရနံ႔ကိုပဲ မသိမသာ နမ္းရႈံ႕ရတယ္။ ေမာင္ ေက်ာင္း လာတာကို ေစာင့္ၾကည့္ရတယ္။ ကင္တီးမွာ ေမာင့္စားပြဲကပ္လ်က္ကို ထိုင္စားၿပီး စိတ္ကူးနဲ႔ လက္ဆံုစားရတယ္။ ဒါ ေလာက္ပါပဲ။ ခ်ယ္ ဒီထက္မပိုခဲ့ပါဘူး။ အေဝးကပဲ ခ်စ္ခဲ့ပါတယ္။

           ေနာက္ဆံုးႏွစ္မွာ ေမာင္အတြဲရသြားေတာ့... အို... ခ်ယ္ အသဲကြဲခဲ့ရတယ္။ ဖ်ပ္ဖ်ပ္လူးေနေအာင္ ခံစားခဲ့ရတယ္။ ဟုိစပိမရဲ႕ဝဋ္ ခ်ယ္ ေကာင္းေကာင္းလည္ၿပီေပါ့။ အသည္းကြဲေဝဒနာကို ခ်ယ္ ေတာ္ေတာ္က်က္ေအာင္ ကုလိုက္ရတယ္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ဂ်ီမ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရဲ႕ အလွျပင္ဆိုင္ကိုသြားၿပီး မိတ္ကပ္ ဆံပင္ သင္လိုက္တယ္။ ခ်ယ္ငယ္ ငယ္ေလးကတည္းက အဲဒီမိတ္ကပ္ဆံပင္ ကိစၥကို အရမ္းစိတ္ဝင္စားတယ္ေလ။ ဒါေတာင္ အဲဒီဆိုင္က ဂ်ီမေတြက ကိုယ္က ေယာက္်ားပံုဆိုေတာ့ ပထမစိတ္ဝင္စားၾကေသးတယ္။ ဂ်ီမကို စိတ္ဝင္စားတဲ့ အမိုက္အခိုက္ ေကာင္ေလးဆိုၿပီးေပါ့။ ေနာက္ မွ ဂ်ီပုန္းမမွန္း သိသြားၾကၿပီး အဖံုးကိုပြင့္ေအာင္ သင္းတို႔ပဲ လုပ္လိုက္တာေလ။

           ေက်ာင္းၿပီးတာနဲ႔ ခ်ယ္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေတာ့တယ္။ ခ်ယ္... ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္းပဲ ဂ်ီမဘဝကို ခံယူလိုက္ေတာ့ မယ္...။ ဟုတ္တယ္ေလ... ခ်ယ္ ကုိယ့္ကိုယ္ကိုသိၿပီ။ ခ်ယ္ ဘယ္လိုမွ ေယာက်္ား မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ခ်ယ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အမ်ိဳးမ်ိဳး ၾကိဳးစားၾကည့္ ၿပီးပါၿပီ။ ခ်ယ္ဟာ မိန္းမပဲ။ ခ်ယ့္စိတ္က မိန္းမပဲ။ ခ်ယ္ မိန္းမလိုပဲေနခ်င္တယ္။ မိန္းမတေယာက္အ ေနနဲ႔ပဲ ဘဝကို ျဖတ္သန္းခ်င္တယ္။ စိတ္မခ်မ္းမသာနဲ႔ ဟန္ေဆာင္ေနရတဲ့ဘဝမွာ ခ်ယ္မေနပါရေစနဲ႔။ ခ်ယ့္မွာ သတၱိရွိပါ တယ္။ အေျခာက္မ ဂ်ီမတေယာက္အေနနဲ႔ ဘဝကိုရင္ဆိုင္ဖို႔ သတၱိရွိပါတယ္။ ျဖစ္လာသမွ်ကို ခ်ယ္ ရင္ဆိုင္မယ္။ " ေလာကကို မ်က္ႏွာအသစ္နဲ႔ ရင္ဆိုင္ေတာ့မယ္ဟဲ့" ဆိုၿပီး ဆံုးျဖတ္ၿပီးတဲ့ ေနာက္တေန႔မနက္မွာပဲ ေျခသလံုးေမႊးေတြ အကုန္ရိတ္၊ ထမီကို ဝတ္ခ်လိုက္တယ္။

            ဂ်ီမဘဝနဲ႔ ခ်ယ္ ေလာကၾကီးထဲမွာ စတင္လႈပ္ရွားလိုက္တာနဲ႔ ပထမဆံုး ခ်ယ္ အိမ္ေပၚက ဆင္းခဲ့ရတယ္ရွင္...။ ဂ်ီမသူငယ္ခ်င္း တေယာက္နဲ႔ ခ်ယ္ သြားေနတယ္။ ခ်ယ္ ဆံပင္အငွားညွပ္ၿပီး အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းတယ္။ စိတ္ခ်မ္းသာ လိုက္တာ။ ခ်ယ္ မိန္းမ တေယာက္လို ေနလို႔ရၿပီ၊ လြတ္လပ္စြာေနလို႔ရၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ထင္သလို မေနပါဘူး။ အဆင့္အတန္း ျမင့္ျမင့္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ႔ ဂုဏ္သေရရွိ ကေတာ္မေတြလိုပဲ ေနပါတယ္။

            ကိုယ္ လမ္းထြက္လို႔လမ္းမွာ ၿပံဳးစိၿပံဳးစိ ၾကည့္ၾကၿပီ၊ ရတယ္ရွင္... ၾကည့္ပါ...။ စိတ္မဆိုးတတ္ပါဘူး။ အသား လည္းပဲ့မပါပါဘူး 'မမ သိပ္လွတာပဲ၊ ညီမ သိပ္မိတာပဲ' ေျပာပါရွင္... ရပါတယ္... ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...လို႔ေတာင္ ခ်ယ္ျပန္ ေျပာလိုက္ပါတယ္၊ အဲ... အဲလိုမဟုတ္ဘဲနဲ႔ "ဘာပံုၾကီးတုန္း ဂန္ဒူးမ အရွက္မရွိဘူးလား... ဘာလား" နဲ႔ေတာ့ မ႐ိုင္းနဲ႔ ခ်ယ့္ အေၾကာင္းေကာင္းေကာင္း သိသြားမယ္။ ပိုက္ဆံအိတ္ထဲမွာ အၿမဲထက္ျမက္ေနတဲ့ ဆံပင္ညွပ္တဲ့ ကပ္ေၾကး အၿမဲတမ္းပါ တယ္။ ခ်ယ့္ကို ထမင္းလည္းေကၽြးေသာ ေစာ္ကားေမာ္ကား လုပ္သူေတြရဲ႕ အႏၲရာယ္မွလည္း ကာကြယ္ေပးေသာ သက္ ေတာ္ေစာင့္ ကတ္ေၾကးကေလးေပါ့ရွင္...။

           ခ်ယ္ ဒုတိယအခ်စ္နဲ႔ေတြ႔တဲ့ေကာင္ေလးဟာ ဒီကတ္ေၾကးေလးက ေအာင္သြယ္ေတာ္ေလးေပါ့။ ခ်ယ္က သူ႔ကို 'ခ်ာတိတ္' လို႔ပဲေခၚတယ္။ ခ်ယ့္ထက္ ငယ္တယ္။ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားေလး။ ႏုႏုကေလးနဲ႔ ေခ်ာေခ်ာကေလး။ သူက ခ်ယ္ တို႔ဆိုင္မွာ ဆံပင္လာလာညွပ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ခ်ယ္ညွပ္ေပးတာကိုမွ သေဘာက်တယ္။ ခ်ယ္ ညွပ္ေပးမွ ဆိုၿပီးလာ ၾကတဲ့သူေတြရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါေတြထဲမွာ ခ်ယ္ ကလည္း သူ႔ကိုမွ ခ်စ္မိသည္။ ျမင္ျမင္ခ်င္းပင္ စြဲလမ္းမိပါသည္ ျဖစ္တာ။ ကဲ... ဟုတ္ၿပီ။ စြဲလမ္းတာကေတာ့ ဟုတ္ၿပီ။ ကိုယ္ခ်စ္ေနတာ သူသိေအာင္ သူကကိုယ့္ကိုျပန္ခ်စ္ေအာင္ ခ်ယ္ စြမ္းေဆာင္စမ္း။ ဂ်ီမတို႔ တတ္အပ္တဲ့ အဌာရသေတြနဲ႔ ၾကံစမ္း... ၾကံစမ္းေပါ့။

          ခ်ယ္တို႔ဘဝဟာ ေအာက္က် ေနာက္က် ႏိုင္လွပါတယ္။ မိန္းမအစစ္တေယာက္ အေနနဲ႔ ေတာင္ကိုယ္က တဖက္ သက္ၾကိဳက္မိရင္ ေယာက္်ားေလးကို စဖို႔ ခက္ပါဘိသနဲ႔။ ဂ်ီမ တေယာက္အေနနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ ေတြးသာၾကည့္ေတာ့...။ ခ်ယ့္ မွာေလ... အႏူးညံ့အသိမ္ေမြ႔ဆံုးနည္းေတြနဲ႔ ခ်ာတိတ္ သေဘာက်လာေအာင္ ၾကိဳးစားလိုက္ရတာ။ ဆံပင္ေလးကို ကတ္ ေၾကးေလးနဲ႔ တယုတယညွပ္ေပးရင္း၊ ကတ္ေၾကးေလးအေၾကာင္း ေျပာျပလိုေျပာျပရ၊ ခ်ာတိတ္ မ်က္ႏွာေပၚက မရွိတဲ့ ဆံပင္ေမႊးေလးေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေကာက္ေပးလိုေကာက္ေပးရနဲ႔၊ ခ်ာတိတ္ကအိေျႏၵရွင္မပံုစံကို ၾကိဳက္တတ္တယ္ ဆိုေတာ့လည္း ေနျပလိုက္ရတာ  အိေျႏၵရွင္မပံုစံ၊ က်စ္ဆံၿမီး အရွည္ၾကီးထားၿပီး ရင္ဖံုးနဲ႔ ခ်ိတ္ထမီေတာင္ ဝတ္ေနလိုက္ခ်င္ ေသးတယ္။ ခ်ာတိတ္ၾကိဳက္သလို ခ်ယ္ ေနမယ္။ ခ်ယ္ ခ်ာတိတ္ကို တကယ္ခ်စ္ေနမိၿပီကိုး...။

          ခ်ယ္နဲ႔ ခ်ာတိတ္ ခ်စ္သြားၾကေတာ့ ခ်ာတိတ္ကေလ ခ်ယ့္ဆီလိုက္ေနတယ္။ ခ်ယ့္သူငယ္ခ်င္း အိမ္မွာေပါ့၊ ဂ်ီမ သူငယ္ခ်င္းက ကိုယ္ခ်င္းစာရွာပါတယ္။ သူလည္း ခ်စ္ဖူးသူ၊ ရူးဖူးသူကိုး။

          ခ်ာတိတ္ ခ်ယ့္ဆီလာေနတဲ့ ရက္ေတြဟာ ခ်ယ့္အဖို႔ ဘယ္လိုမွ ေမ့မရတဲ့ ရက္ေတြရယ္ပါ။ မနက္ လင္းရင္ ခ်ာတိတ္အတြက္ မ်က္ႏွာသစ္ေရအဆင္သင့္၊ သြားတိုက္တံေလးေပၚမွာ ေဆးေလး ညွစ္လို႔၊ မ်က္ႏွာသုတ္ပဝါေလး ပုခံုး တင္ၿပီး ခ်ာတိတ္ မ်က္ႏွာသစ္ေနတာကို ေစာင့္ၾကည့္ရတာ ဘယ္လိုၾကည္ႏူးမွန္း မသိဘူး။ ခ်ာတိတ္ မႏိုးခင္ အိေျႏၵရွင္မ ေစ်းလည္းသြားၿပီးၿပီ၊ ခ်ာတိတ္ ၾကိဳက္တတ္တာေလးေတြ ခ်က္မယ္၊ ထမင္းလက္ဆံုစားမယ္၊ ခ်ာတိတ္ သတင္းစာဖတ္၊ စာအုပ္ ဖတ္ေနတဲ့နားမွာ ၾကမ္းတိုက္ရတာ၊ ဘုရားပန္းလဲရတာ ဘယ္လို အရသာရွိမွန္းမသိဘူး။ သာယာတဲ့ အိမ္ေထာင္ ရွင္ မိန္းမတေယာက္ရဲ႕ ခံစားမႈမ်ိဳးကို အျပည့္အဝ ခံစားရတယ္ကြယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ခ်ယ္ သိေနတာက ဒီၾကည္ႏူးခ်မ္း ေျမ႕စရာ ရက္ေလးေတြဟာ ခဏပဲ ဆိုတာ ခ်ယ္ သိေနတယ္ေလ။ ဒီရက္ကေလးေတြဟာ မၾကာခင္ ေပ်ာက္ဆံုးရေတာ့မွာ ကို ခ်ယ္သိေနတယ္။ ခ်ယ္တို႔ဟာ မိန္းမအစစ္မွ မဟုတ္တာဘဲ။ ဒါေပမယ့္ ခ်ယ္တို႔ရင္ထဲမွာ သားကိုသခင္၊ လင္ကို ဘုရား ဆိုတဲ့ မိန္းမစိတ္မ်ိဳးအျပည့္ရွိေနတယ္။ ဒါကို ဘယ္ေယာက်္ားမွ မယံုၾကပါဘူး။ အေလးအနက္ မထားၾကပါဘူး။ ဘယ္ ေလာက္မ်ား ေၾကကြဲဝမ္းနည္းဖို႔ ေကာင္းလိုက္ပါသလဲ...။

          ခ်ယ္သိပ္ေၾကာက္တဲ့ အခ်ိန္ဟာ မၾကာလွပါဘူး ေျခာက္လေလာက္အတြင္းမွာ ေရာက္ရွိလာခဲ့တာပဲ။ သူတို႔ ေယာက်္ားေတြကေတာ့ လြယ္လိုက္တာ။ ခ်ာတိတ္ သူ႔အိမ္ ခဏဆို ျပန္သြားၿပီး တပတ္ေလာက္ၾကာမွ ခ်ယ္တို႔ေဘးအိမ္က ဖုန္းကို လွမ္းဆက္ေျပာတယ္ေလ။ ခ်ယ့္ဆီ သူျပန္လာလို႔ မရေတာ့ဘူးတဲ့၊ သူ႔အမက ခ်ယ့္ဆီ ျပန္မသြားရဘူးဆိုၿပီး ေငြတစ္ ေထာင္ မုန္႔ဖိုးေပးတယ္တဲ့ေလ။ ၾကည့္ပါဦး ခ်ယ္နဲ႔ေငြတေထာင္ လဲလိုက္တာေပါ့။ လဲစရာလား...။ အမယ္ေလး- ဖုန္းဆက္ ၿပီးအျပန္ ထမင္းစားပြဲေပၚ ေမွာက္ငိုခ်ပစ္လိုက္တာ မ်က္ရည္ေတြ လက္ခုပ္နဲ႔သပ္ခ်ပစ္ရတယ္။ ပူေဆြးေသာကေတြ ေရာက္ ၿပီး အခ်စ္အတြက္ ေလလြင့္ေနတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာတယ္။

          'ေမ့ကြက္ကိုရွာ' မာမာေအး အေခြေလးကိုင္ၿပီး ကက္ဆက္ေကာင္းေကာင္းရွိတဲ့ ဂ်ီမသူငယ္ခ်င္းတေယာက္ အိမ္ သြားသြားၿပီး ငိုရတယ္။ ေနာက္ခံပေလးဘက္နဲ႔ မင္းသမီးလြမ္းခန္းေပါ့။ ဘာေဆးမွ ကူစရာ မလိုဘဲ မ်က္ရည္အစစ္ ေတာက္ကနဲ ေတာက္ကနဲေနေအာင္ က်တယ္။

          အခ်စ္ကံ ေခလိုက္ပံုမ်ားေတာ့ လြမ္းစရာေလးေတြ အရမ္းတိုက္ဆိုင္ၿပီး သိပ္ငိုခ်င္တဲ့အခါမ်ိဳး ဖီလင္ေတြစုၿပီး တိတ္ ေခြေလးကိုကိုင္ေျပးသြား၊ တခါတည္း ဟိုအိမ္မွာ တံခါးၾကီးက ေသာ့ခတ္လို႔။ ဒီကေကာင္မမွာ ဖီလင္ေတြ အီလည္လည္ၾကီး နဲ႔ ဘာလုပ္လိုက္ရမွန္းမသိဘူး။ ပန္းမမခ်ယ္ရီရဲ႕ ျဖစ္အင္ကို ျမင္လွည့္ေစခ်င္ပါတယ္ ခ်ာတိတ္ရယ္...။ ကမၻာေလာကၾကီး ထဲမွာ အသက္ရွင္မေနလိုေတာ့ဘဲ အခ်စ္အတြက္ ဂ်ဴးလိယက္ဆန္မလားလို႔ေတာင္ စိတ္ကူးမိတယ္။ အဲဒီအခါ က် ခ်ာတိတ္ က ႐ိုမီယိုလို ခ်ယ့္ဆီေျပးလာမလား။ ခ်ယ့္ေနာက္ လိုက္ေသလိမ့္မလား။ ခ်ယ္ သိပါတယ္။ မေသပါဘူး။ ေျပးလာ မွာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္သူကလည္း အခ်စ္အတြက္ အသက္အေသခံတဲ့ ဂ်ီမတေယာက္ကို သနားမွာလဲ။ သနားစရာ လား...။ ဒီေတာ့ ၿငိမ္ၿငိမ္ေန။ ဂ်ီမတိုင္း ခံစားဖူးတဲ့ေဝဒနာကုိ အခ်ိန္ ဆိုတဲ့ သမားေတာ္ၾကီးနဲ႔ကု...။ ဒါပဲ။

           အခ်စ္ဇာတာ စန္းလာဘ္ညွိဳးမွိန္ေနခ်ိန္မွာပဲ ခ်ယ့္ရဲ႕ အလုပ္ဇာတာစန္းလာဘ္က တက္လာခဲ့တယ္ေလ။ ဗြီဒီယို ေလာကထဲ ေျခခ်ဝင္ေရာက္ရေတာ့မယ့္ ကပ္ေပါ့။

           ဆိုင္မွာ ဆံပင္လာလာညွပ္ေနက် ေခ်ာေခ်ာ စပိမ တေယာက္က ဗြီဒီယိုမင္းသမီးလုပ္မလို႔တဲ့။ သူ႔ကို မိတ္ကပ္ ဆံပင္ ခ်ယ္  လုပ္ေပးပါတဲ့။ တစ္ကားကို ဘယ္ေလာက္ယူမလဲတဲ့။

           သူငယ္ခ်င္းဂ်ီမနဲ႔ ေခါင္းခ်င္း႐ိုက္ရေတာ့တာေပါ့။ လုပ္ပါဟဲ့ သူငယ္ခ်င္းမရဲ႕... လုပ္ပါဟဲ့...၊ စံုစမ္းစမ္း...။ ဗြီဒီယိုဆို တဲ့အေၾကာင္း။ အဲဒီတုန္းက ဗြီဒီယိုေခတ္ဦးေလ။ ခုေလာက္ အုန္းအုန္းၾကြက္ၾကြက္ မညံေသးဘူးကိုး။ ႐ုပ္ရွင္၊ မိတ္ကပ္ ဆံပင္ေလာက္ပဲကိုယ္ကသိတာ။ ၿပီးေတာ့ ႐ုပ္ရွင္၊ မိတ္ကပ္ ဆံပင္မွာ ကိုယ့္အေနနဲ႔ တိုးဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ေတာ့ ေအးေအးပဲ အလႉမဂၤလာ ေဆာင္ဝိုင္း ဝင္မယ္လို႔ ဒုန္းဒုန္းခ်ထားတာ။ ခုလိုဆိုျပန္ေတာ့ ႐ုပ္ရွင္ မိတ္ကပ္လိုင္း ဝင္ၾကည့္ရေသးတာေပါ့ ဆိုၿပီး ႐ုပ္ရွင္မိတ္ကပ္ဘုရားေတြဆီ သြားၿပီး ဆည္းပူူး နည္းနာယူရေသးတယ္။ ကိုယ့္မာမီဆန္တို႔၊ မာမီစိုးတို႔ဆိုတာ မိတ္ကပ္ဆန္နီ၊ မိတ္ကပ္မာမီစိုးတို႔ဆိုၿပီး နာမည္တလံုးနဲ႔ေနတာေတြ။ ဘုရင္မၾကီးေတြ။ သူတို႔ကလည္း လုပ္ၾကည့္ေပါ့တဲ့။  "ဟဲ့... ငါတို႔တုန္းကဆို နင္တို႔လို လြယ္တယ္မထင္နဲ႔။ ႐ုပ္ရွင္မိတ္ကပ္ေလး လိမ္းရပါ့မယ္အေၾကာင္း ဒါ႐ိုက္တာကိုကပ္ရ၊ မင္းသမီးကိုကပ္ရ၊ ရႉတင္က မနက္အေစာၾကီး ထြက္မွာ၊ ကိုယ့္အိမ္က ေဝးေတာ့ ညကတည္းက ဒါ႐ိုက္တာ့အိမ္ သြားအိပ္ ၿပီး၊ လိုက္ရတာ လိမ္းခ်င္လြန္းလို႔၊ မင္းသမီးမေတြကလည္း ေသာက္ကဲပါလိုက္တဲ့အမ်ိဳး ေခါင္းကိုက္ရင္ ျဖည္းျဖည္းကိုင္ မ်က္ခံုးေမႊးဆြဲတာကဘယ္လိုၾကီးနဲ႔ ဟုတ္ကဲ့ အစ္မ ဟုတ္ကဲ့ အစ္မနဲ႔ သည္းခံၿပီး လုပ္ခဲ့ရတာ" တဲ့။

          မာမီတို႔ေျပာတာ မွန္ပါတယ္။ ကိုယ္လုပ္ၾကည့္ေတာ့ အေတြ႔အၾကံဳလည္းရ၊ နာမည္လည္းရ၊ ပိုက္ဆံလည္း ရတာေပါ့။ ဆိုင္က ဂ်ီမသူငယ္ခ်င္းဆီက လက္ခစားရတဲ့ ပိုက္ဆံက ခ်ယ့္အတြက္ ဘယ္မည္မည္ရရဟုတ္မလဲ။ ထားလိုက္ပါေတာ့ တစ္ကပ္။

          ဟိုမင္းသမီးနဲ႔ ေစ်းစကားေျပာၾကေတာ့ တကားတစ္ေထာင္နဲ႔တည့္တယ္။ သူစြံလို႔ နာမည္ၾကီး မင္းသမီးျဖစ္ရင္ တိုးေပးမယ္ေပါ့။ ဟုတ္ၿပီေပါ့။

          ေျပာဦးမယ္...။ ကိုယ္နာမည္ရေအာင္ေပါ့... မိတ္ကပ္ပစၥည္းကေတာ့ အေကာင္းစားေတြ သံုးမယ္ဆိုၿပီး ေလွ်ာက္ ဝယ္ အရင္းေထာင္တာ ေငြတစ္ေထာင္ ေက်ာ္ေက်ာ္ေခ်ာေရာ၊ မင္းသမီးဆီက ရေသးတာမဟုတ္ဘူး။ ကို္ယ္စုထားတာ ေလးနဲ႔ ဂ်ီမသူငယ္ခ်င္းဆီက ေခ်းဝယ္တာ။

          ကဲေလ... ကုန္ခ်င္ကုန္ ကိုယ့္တက္လမ္းအတြက္ပဲဆိုၿပီး ျပင္တုန္းဆင္တုန္း... ဒယ္ဒီ အလုပ္ျပဳတ္တယ္ဆိုတဲ့ သတင္း ၾကားရေတာ့တာပဲ။ မာမီကလည္း ေနမေကာင္းဘူးတဲ့။ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္မလဲ။ ကိုယ္က အၾကီးဆံုးသား။ ခ်ယ့္ ေအာက္မွာ သံုးေယာက္ရွိေသးတယ္။ ေက်ာင္း တပိုင္းတစေတြနဲ႔ခ်ည္းပဲ။ ခ်ယ္ အိမ္ျပန္လာခဲ့တာေပါ့။ ဒယ္ဒီေရာ မာမီေရာ မ်က္ရည္ေတြက်လို႔။ စိတ္ဓါတ္ေတြလည္း က်လို႔။ ကဲ...ဘာမွ စိတ္ဓါတ္က်စရာမလိုဘူး ဒယ္ဒီ။ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း မ ဟုတ္ဘူး။ အမ်ား။ ဒယ္ဒီ လုပ္ရဲရင္ ခံရဲရမယ္။ ဒယ္ဒီတာဝန္ေက်တယ္။ မာမီလည္း မငိုနဲ႔။ ခ်ယ္ လုပ္ေကၽြးမယ္။ ဒယ္ဒီတို႔ ဘာမွမပူနဲ႔လို႔ ကိုယ့္မိဘကို အားေပးရတာေပါ့။

           ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ရင္ထဲမွာေတာ့ ပူလို႔။ ဗြီဒီယို မိတ္ကပ္လိုင္းမွာ ဝင္ဆံ့ပါ့မလား။ ကိုယ့္မင္းသမီး ေအာင္ျမင္ပါ့မလား။ သူ မေအာင္ျမင္ရင္ ငါ့ ဘယ္သူက ငွားပါ့မလဲ။ ဆိုင္လက္ခစား ဆံပင္ညွပ္ခနဲ႔ကေတာ့ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္မိသားစု စားေလာက္ ပါ့မလဲနဲ႔ ပူလိုက္ရတာ... ေတာ္ပါေသးရဲ႕... ေတာ္ပါေသးရဲ႕... ပန္းခ်ယ္ရီမမ စန္းထဖို႔ ခ်ိန္တန္ၿပီေခတ္ကိုေရာက္လို႔...။

           ကိုယ့္ မင္းသမီးကလည္း ေအာင္ျမင္၊ ဗြီဒီယိုေခတ္ အုန္းအုန္းထတဲ့အခ်ိန္လည္း ေရာက္လာနဲ႔ မိတ္ကပ္ 'ခ်ယ္' ဆိုတဲ့ နာမည္ေလး ထြက္သြားတယ္။ ပိုက္ဆံလည္း တစ္ေထာင့္ငါးရာထိ ရလာတယ္။ ကား႐ိုက္ရက္ေတြကလည္း ဆက္ လို႔၊ မေရာက္ဖူးတဲ့ ၿမိဳ႕ေတြလည္း အကုန္ေရာက္၊ ေပ်ာ္လို႔၊ ခ်စ္သူအသစ္ေတြလည္းေတြ႔၊ စန္းက အကုန္ထတာအကုန္။ ဒါေပမယ့္ ခ်ယ္ တစ္ခါေသဖူးလို႔ ပ်ဥ္ဘိုး၊ ဂူဘိုး နာလည္ခဲ့ၿပီ။ ရူးခဲ့ မူးခဲ့ ဖူးၿပီ။ ေတာ္ၿပီကြယ္ 'ခ်ယ္' အရူးခ်စ္ မခ်စ္ေတာ့ဘူး။ ဘီလူးခ်စ္ပဲခ်စ္ေတာ့မယ္။ ခ်စ္ၿပီးရင္ သြား...။ ကိုယ္ပစ္လိုက္တဲ့ ခံုဖိနပ္စုတ္၊ ဘယ္ေခြးဝဲစားမ ခ်ီခ်ီေပါ့လို႔ သေဘာထား လိုက္...။ ဒါပဲ။

           ခ်ယ္ရဲ႕ ေရႊေရာင္လက္ေတြတလက္လက္ ျဖစ္စျပဳလာတာကို ဒယ္ဒီကလည္း ျမင္လာတယ္နဲ႔တူပါရဲ႕။ အမယ္... ခ်ယ့္လက္ေတြကို ၾကည့္ၿပီး မခ်ီးမြမ္းစဖူး ခ်ီးမြမ္းလို႔။ "မင္းလက္ေတြ ငါ အခုမွ ေသခ်ာၾကည့္မိတယ္။ တယ္လွတဲ့ လက္ေတြ ပါလား..." တဲ့။ ဒယ္ဒီက... ဒယ္ဒီက...။ ေျပာလိုက္ရတယ္ " ဒယ္ဒီတင္မဟုတ္ဘူး၊ လူတကာကေျပာတာ" လို႔ ၿပီးေတာ့ ေျပာရေသးတယ္ "ဒီမွာဒယ္ဒီ" လို႔ "အခုေတာ့ ခ်ယ္ အဖိုးတန္မွန္းသိၿပီမို႔လား၊ ႏွစ္မ်ိဳး အားကိုးရတယ္ မဟုတ္လားဟင္။ ခ်က္ရမလား ျပဳပ္ရမလား။ ေလွ်ာ္ဖြတ္ မီးပူတိုက္ရမလား။ အိေျႏၵရွင္ ဗိုင္းေကာင္းေက်ာက္ဖိ မေလးလိုလည္း ရတယ္၊ အျပင္ကိစၥဝိစၥ ေယာက္်ားေလးလိုေနရာမ်ိဳးေတြ သြားရမလား၊ ေျပာရဆိုရမလား ရတယ္။ ဒီလို ႏွစ္မ်ိဳးအားထားရတဲ့ သားသမီးမ်ိဳး ရတာ ဒယ္ဒီ တကယ္ကံေကာင္းတယ္မွတ္ပါ..." လို႔။                                                     

စာၾကြင္း။      ။  ႏုႏုရည္(အင္း၀)"မင္းသားသံုးသိန္း၊ မင္းသမီးတသိန္း၊လူၾကမ္းတရာ" ဝတၳဳမွ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္ 

ျဖိဳးသဲေလးက MHS မွာတင္ထားတာကို ဖတ္ျပီးသေဘာက်လို႔ တစ္ဆင့္ျပန္လည္ေဖာ္ျပျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။

4:00 AM

'သူရိန္ မင္းေျပာေနတာအမွန္ေတြဆိုရင္ ဘယ္ကေနဘယ္အထိကအလိမ္အညာလဲ ျပီးေတာ့ ဘယ္ကေန ဘယ္အထိက အမွန္လည္း ငါ့ကိုေျပာပါ'

'ဟုတ္ပါတယ္.....ကြၽန္ေတာ္ေျပာခဲ့တာေတြက အမွန္ေတြခ်ည္းပါပဲ'

'ဒါဆိုတေလွ်ာက္လံုး လိမ္ညာခဲ့တာေပါ့ဟုတ္လား'

'မွန္ပါတယ္'

'မင္းလူယုတ္မာပဲ၊ အသံုးခ်ရုံသက္သက္နဲ႔ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားကိုသံုးျပီး ငါ့ကို.....'

အေတာ့္ကိုစိတ္ပ်က္စရာေကာင္းတဲ့ေလာကၾကီးပါ၊ အခ်စ္ဆိုတဲ့ စကားလႈိင္လႈိင္သံုးျပီး လူတစ္ေယာက္ကိုခ်ဥ္းကပ္တယ္။ ကိုယ့္အတြက္ အရာရာအဆင္ေျပျပီဆိုေတာ့ အမွန္ေတြက ပါလာေတာ့တာပဲ။ ခ်ိဳသာတဲ့စကားမွာနစ္ေမ်ာမိတဲ့ကြၽန္ေတာ္ကသာ အရူးသက္သက္ျဖစ္ ခဲ့ရတာ။

'ေတာက္!' ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္လည္းေဒါသျဖစ္မိတယ္။ ေယာက်္ားျခင္းခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ အေျပာစကားအေပၚ အယံုလြယ္ခဲ့မိတာကို။ သူငယ္ခ်င္းအရင္းၾကီးျဖစ္တဲ့ ေက်ာ္ေခါင္ေျပာတာကိုေတာင္ ဂရုစိုက္ခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ 'မင္းက အဲဒီေကာင္ကို အမ္းေနတာလားကြ၊ ဒီေကာင္က ခ်ဴဆီဆိုတာ မင္းတကယ္မသိတာလား...ဟင္?'

'အစ္ကို႔ကိုသတိရေနတာ၊ အစ္ကိုနဲ႕ေတြ႔ရတာ ညီ့အတြက္အရမ္းကံေကာင္းတာပဲဗ်ာ၊ အစ္ကို....အစ္ကို႔ကို ခ်စ္တယ္ဗ်ာ.....ေနာ္'

သြားစမ္းကြာ.....အဲဒီလိုအပ်ိဳးေလးေတြနဲ႕ ငါေမ်ာခဲ့ရတာ မင္း flow ေလးေတြၾကားမွာ။ ဘာတဲ့....အခ်စ္ဆိုတာ အစ္ကိုနဲ႕မွသိလာတာဆို လား....ဟား....ဟား။

x          x          x

'မင္းမရွိဘဲနဲ႕...မင္းရွိမေနဘဲနဲ႕ ငါမေနတတ္ဘူးဆိုတာ မသိဘူးလား?'

'မင္းဘာေၾကာင့္ ဒီလိုဆက္လုပ္ေနတာလည္းကြ?'

ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ေတြ ဘယ္လိုမွ မထိန္းႏိုင္စြာ ေအာ္ဟစ္ပစ္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ အနီးမွာရွိတဲ့ ပန္းအိုးနဲ႕ သူ႕ဆီပစ္ေပါက္လိုက္တာ ေခါင္း နားက ကပ္လြဲျပီး နံရံကိုမွန္ကာ အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာျဖစ္သြားေရာ။

'ေဟး...ငါ့ေကာင္ ရူးေနလား ကိုယ့္ကိုမွန္ရင္အကြဲပဲေနာ္၊ စိတ္ကိုထိန္းမွေပါ့ကြ' တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္နားအသာခ်ဥ္းကပ္ျပီး ေဖ်ာင္းျဖပါေလ့။

အျမဲတမ္းပဲကြၽန္ေတာ္တို႔ ဒီလိုဖိုက္တင္ျဖစ္ေနခဲ့ၾကတာ ညတိုင္းလိုလိုကိုျဖစ္ေနျပီ အခုတေလာ။ သူဘယ္ေတာ့မွ ကြၽန္ေတာ့္ခံစားခ်က္ကို နားမလည္ဘူး။ သူအျပင္ထြက္ထြက္ေနတာမုန္းတယ္ဆိုတာကိုေရာ။ အထူးသျဖင့္ ညညဆိုရင္ နာရီအေတာ္မ်ားမ်ား အျပင္ကိုထြက္ေန တာ ကလပ္ေတြ ဘားေတြဆီ။ သူအျမဲတေစ အခိုင္အမာေျပာေနတာကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အေပ်ာ္သြားလာ အပန္းေျဖရုံသက္ သက္ပါတဲ့။ ကြၽန္ေတာ့္အေနနဲ႕ ဘယ္လုိသိႏိုင္မွာလဲ အမွန္လားဆိုတာကို။ ဘာေၾကာင့္ညညဆို အျပင္ထြက္ဖို႔ဒီေလာက္ အားသန္ေနရ တာလည္း? တစ္ေယာက္တည္းအိမ္မွာက်န္ခဲ့တဲ့ ကြၽန္ေတာ္ေစာင့္ေနရတာကိုမေတြးဘူးလား? အျမဲတမ္း သူအိမ္ျပန္အလာကိုေမွ်ာ္ေန ရတာ။

သူကြၽန္ေတာ့္ဆီလွမ္းလာျပီး သူ႕လက္ေမာင္းၾကီးေတြနဲ႕ ဖက္တြယ္ႏွစ္သိမ့္ဖို႔ၾကိဳးစားတာမွာ သူ႕လက္ေတြကို ပုတ္ထုတ္ပစ္လိုက္တာေပါ့။

'မနက္ ၄း၀၀နာရီထိုးေနျပီ...အဲဒါမင္းသိလား?'

ဘယ္ေလာက္ပဲေဒါေဖာင္းေဖာင္း ေနာက္ဆံုးေတာ့ အငိုပြဲဆင္ျပီး ရန္ပြဲကိုအဆံုးသတ္လိုက္ရတာပဲ သူ႔ရင္ခြင္မွာ၊ သူ႔အေပြ႕အဖက္မွာ။ သူ႕မ်က္ႏွာကို ေမာ့ၾကည့္မိတယ္ စိုးရိမ္ပူပန္မႈ၀မ္းနည္းမႈအခ်ိဳ႕နဲ႕ေပါ့။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း မုန္းပါတယ္ စိတ္တိုရင္ လက္ထဲရွိတာတစ္ခု ခုနဲ႕ ပစ္ေပါက္လိုက္ရမွ ေက်နပ္တတ္တာကို။ သူဆိုတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္သူ ဟာ မူးယစ္ေဆးလိုပါပဲ ရီရီေ၀ေ၀နဲ႕ တိမ္းမူးတက္မက္ေစတာ။ သူနဲ႕မခြဲႏိုင္ဘူး......သူ႔ရင္ခြင္ဟာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ပိုင္။

ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာေလးကို သူ႕လက္ေလးႏွင့္ ျငင္ျငင္သာသာဆြဲေမာ့ေစကာ ႏႈတ္ခမ္းကို ႏုႏုညံ့ည့ံအနမ္းပြင့္ေျခြ ပါတယ္။ 'ေဘဘီ....ကိုယ္ တကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ၊ မင္းစိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ရတယ္ဆိုတာ ကိုယ္တကယ္မသိခဲ့ဘူး'

စိတ္ထဲေထာင္းကနဲျဖစ္သြားျပီး သူ႔ရင္ခြင္ကိုတြန္းဖယ္လိုက္မိျပန္ေရာ။ ဒီပံုျပင္ေတြၾကားေနရတာအျမဲေလ။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ရဲ႕ျပန္လည္ဆြဲဖက္ ျခင္းကိုခံရျပီး ေခ်ာ့ေမာ့မႈေလးေတြၾကားေမ်ာရေတာ့တာ။

'Ok, alright!ကိုယ္မွားတာသိပါတယ္ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ကတိေပးတယ္ မင္းစိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေအာင္ ကိုယ္မလုပ္ေတာ့ဘူးဆိုတာ၊ ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိုလည္း မင္းကတိေပး ေဒါသထြက္တိုင္း တစ္ခုခုကို ပစ္ေပါက္ခြဲတာ ေအာ္ဟစ္တာေတြ မလုပ္ေတာ့ပါဘူးလို႔။ ကိုယ္တို႔ ခြဲႏိုင္တာလည္းမဟုတ္ဘူး ပစၥည္းေတြပဲ အလကားျဖစ္တယ္'

စကားလံုးေတြၾကား ကြၽန္ေတာ့္ပါးျပင္ေတြ ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုနမ္းတယ္။ ပူေႏြးေနတဲ့ သူ႕အနမ္းကို တစ္ခ်က္ေရွာင္လိုက္ရင္း သူ႕ရင္ခြင္မွာ မွီတြယ္ခိုကပ္မိပါရဲ႕။ သူ႕ရင္ခြင္ထဲက ကိုယ္နံ႔ဟာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ေမ့ေဆးမ်ားလား။ ကြၽန္ေတာ္ သူ႕ေက်ာျပင္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ သိုင္းဖက္မိရေပါ့။

ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို အသာဆြဲေမာ့...သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြဟာ ႏူးည့ံစြာ.....အမွန္တကယ္ႏူးညံ့စြာ ထိခတ္ပါေတာ့တယ္။ ရင္ခြင္ထဲ ရွိန္းတိန္း ဖိန္းတိန္းနဲ႕ အနမ္းဦးကိုရသည့္အလား ရင္ခုန္မိရေပါ့။ ရန္ျဖစ္ျပီးျပန္ခ်စ္ၾကေတာ့ ဒီလိုပဲ ခံစားရသလားမသိ။ အိုး....ကြၽန္ေတာ့္ဗိုက္သား ႏွင့္ထိေနတဲ့ သူ႕ငပဲဟာ တျဖည္းျဖည္းေဖာင္းၾကြလာတယ္။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီထဲမွာ ရုန္းကန္စျပဳလာျပီ။ အျပင္ကိုေဖာက္ထြက္ခ်င္လာျပီ ထင္ပါတယ္။ မာေထာင္လာတဲ့ သူ႕ငပဲကို ေဘာင္းဘီအေပၚကေန အသာဖ်စ္ညႇစ္လိုက္မိေတာ့ ကြမ္းသီးေခါင္းက တဆတ္ဆတ္ခုန္။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီက ၾကယ္သီးေတြကို တစ္လံုးျခင္းျဖဳတ္ကာ ခြၽတ္ပစ္လိုက္ပါတယ္။ သူ႕ငပဲဟာ ကြၽန္ေတာ္ရွိရာဆီတန္းကနဲညႊန္ေနေရာ။ ေကာင္းတယ္ အၾကာၾကီးမေစာင့္ရေတာ့ဘူးေပါ့။

x          x          x

ကြၽန္ေတာ္တို႔အဆင္မေျပဘူး။ အဲဒါအမွန္ဘဲ။ သူကြၽန္ေတာ့္ကိုညာတယ္ မခ်စ္ဘူး ဒါကိုကြၽန္ေတာ္သိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔မေတြ႕ ဘဲလည္းမေနႏိုင္ဘူး။ အေၾကာင္းတစ္ခုခုရွာျပီးေတြ႕ၾကျမဲ။ ရန္ျဖစ္ၾကျမဲ။ ျပီးေတာ့ လိင္ကိစၥကို ရွာေဖြအရသာခံျမဲပါပဲ။

ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုမွေတြးမထားမိတဲ့ ျမကြၽန္းသာရဲ႕ ကားပက္ကင္မွာ ညအခ်ိန္ကားထဲ အရွက္မရွိ အလုပ္ျဖစ္ခဲ့ၾကေသးတယ္။ ျပီးေတာ့ အတြဲေတြသြားတတ္ၾကတဲ့ ေနရာေမွာင္ရိပ္ေတြမွာ ဆက္လက္ျဖစ္ပ်က္ၾကေသးတယ္။

အေတြ႕ကိုမေရွာင္ႏိုင္တာမ်ားလား၊ ဟုတ္မယ္ထင္ပါရဲ႕.....သူေပးတဲ့သာယာမႈမ်ိဳး ကြၽန္ေတာ္ဘယ္တုန္းကမွ မရဖူးဘူး။ အေပြ႕အဖက္၊ အနမ္းအျပဳ....အို ကြၽမ္းက်င္လိုက္တာ။ သူဟာ လိင္နတ္ဘုရားပါပဲ။

သူ႕မိဘေတြမရွိတဲ့ တစ္ပတ္ေသာအခ်ိန္ေလးဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္ ေလာကနိဗၺာန္ပါ။ ဘယ္မွမသြားဘူး တစ္ေနကုန္ အိမ္ထဲမွာပဲ။ တစ္သက္မွာ ခ်စ္တဲ့သူနဲ႕ တစ္မိုးေအာက္ေနရျပီဆိုျပီး ေပ်ာ္ခဲ့ဖူးတာေပါ့။ အစ္ကို႔ကိုခ်စ္တယ္တဲ့....တိမ္းမူးမႈသက္သက္နဲ႕ေျပာခဲ့တဲ့စကား လား အခုခ်ိန္ျပန္စဥ္းစားမိရေပါ့။

'သိပ္လွခ်င္ေနတယ္ေပါ့ေလ?'

'ဓာတ္ပံုေတြဖက္ အြန္လိုင္းေပၚတင္တာမၾကိဳက္ဘူး'

'အစ္ကို႔ Passwords ေတြသိခ်င္တယ္'

လူတစ္ေယာက္မွာ ကိုယ္ပိုင္အခြင့္အေရးဆိုတာ မရွိရဘူးလား။ ရည္းစားျဖစ္ရုံႏွင့္ အရာရာပိုင္စိုးခြင့္ေပးရေရာလား။ တစ္ကိုယ္ေရသန္႔ ရွင္းဖို႔ သန္႔သန္႔ျပန္႔ျပန္႔ေနတာ ၀တ္တာစားတာမွာ သူေျပာသလို စဥ္းေတာင္မစဥ္းစားမိဘူး။ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းဆိုတာေရာ မရွိရဘူး လား။ သူကေရာ သူေျပာသလို ေစာင့္ထိန္းရဲ႕လား။ ကုိယ့္ထက္ငယ္တာဆိုေတာ့ ကေလးဆန္သလားလို႔ထင္မိေပမဲ့ စိတ္ထဲ ခုမိသားပါပဲ။

ဒါေပမဲ့လည္းေလ လမ္းခြဲျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေစ့စပ္လက္စြပ္လိုမ်ိဳးတစ္ေယာက္တစ္ကြင္း ၀ယ္၀တ္ျဖစ္ခဲ့ၾကတဲ့ ဆင္တူလက္စြပ္ေလးကို သူမေပးခ်င္ေပးခ်င္နဲ႕ ျပန္ေပးတယ္။ အေတာ္ဆိုးတဲ့ငါလို႔ အျပစ္တင္ရမလားပါပဲ လမ္းခြဲတဲ့ေနမွာေတာင္ သူနဲ႕လိင္ကိစၥပက္သက္ျဖစ္ ခဲ့ပါေသးတယ္........ဟူး။

သူ႕ကို တမ္းတမိေနသလား....ဟင့္အင္.....ေတာင့္တမိေနဆဲပါ။

x          x          x

ျငင္သာစြာ သူ႕ကြမ္းသီးေခါင္းကိုပြတ္သပ္မိေတာ့ pre-cum ေလးေတြလက္မွာစိုစြတ္ရတယ္။ သူ႕ငပဲကို ဆုပ္ညႇစ္ပစ္မိခ်ိန္မွာ သူ႕အနမ္း ေတြဟာ ကြၽန္ေတာ့္လည္တိုင္၊ ပါးျပင္ႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းအႏွံ႔ျပန္လည္က်ေရာက္လာေရာ။ သူ႕လွ်ာဖ်ားေလး ကြၽန္ေတာ့္ပါးစပ္ထဲ ထိုးေမႊလာရင္း တစ္ခုခုကိုေဖြရွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္လက္ေတြက ခပ္သြက္သြက္လႈပ္ရွားပစ္တယ္ မာသထက္မာလာေအာင္။ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈ တုန္႔ျပန္မႈေတြေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္လက္ေတြကို ရပ္တန္႔လိုက္တယ္။ သူ႕ကိုမျပီးေသးေစခ်င္ဘူး။

ႏူးညံ့လွပတယ္လို႔ သူေျပာေျပာေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္လက္ဖ၀ါးအစံုနဲ႕ သူ႔ရွပ္အက်ႌေအာက္ကို အသာလက္လွ်ိဳလိုက္ကာ ေျပပ်စ္ေခ်ာမြတ္ ေနတဲ့ ဗိုက္သားေလးေတြကို ပြတ္သပ္သလို ရင္ခုန္ဖြယ္ အသည္းယားေစတဲ့ ရင္အုပ္အလယ္ကေန ဆီးစပ္အထိ ဆက္ေနေအာင္ေပါက္ ေနတဲ့ ေမႊးညႇင္းႏုေလးေတြကိုလည္း အသာပြတ္သပ္မိသည္ေပါ့။ ႏုိ႔သီးေခါင္းေလးေတြကို အသာညႇစ္ညႇစ္ေပးလိုက္ေတာ့ တျဖည္းျဖည္း နဲ႕မာလာတယ္။ 'အင္...ဟင့္အင္...အာ'

 ကြၽန္ေတာ္တို႔အနမ္းပြဲဆင္ေနရင္း ကစားေနတာကိုလည္းရပ္လိုက္ကာ သူ႕အက်ႌကိုဆြဲခြၽတ္လိုက္ပါတယ္။ ရွပ္အက်ႌမရွိ ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ေဘာင္းဘီႏွင့္ သူ႕အသြင္အျပင္ဟာ အသက္ရွဴမွားေစတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္အသည္းစြဲ။

လက္အစံုကိုေဘးခ်ကာ သူ႔ကိုေငးမိေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္လက္ကို အသာစြဲကိုင္ကာ အိပ္ခန္းရွိရာစီေခၚေဆာင္ပါေတာ့တယ္။ သူဆြဲေခၚရာ ေနာက္ကို လွမ္းလိုက္လာရင္း ေျခလွမ္းတိုင္းတင္းကားေနတဲ့ တင္ပါးလွလွေတြကို ေနာက္ကေန အသာငမ္းမိရပါတယ္။ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ မိတဲ့ သူ႕ကိုယ္ခႏၶာအစိတ္အပိုင္းတိုင္းမွာ ဒီအပိုင္းကို ရင္ခုန္ရဆံုးပါ။ အစြမ္းကုန္လွပတဲ့ တင္သားဆိုင္မ်ားေပါ့။ အိပ္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ခုတင္ေပၚကြၽန္ေတာ့္ကို တြန္းလွဲကာ အ၀တ္ေတြခြၽတ္ေပးပါေတာ့တယ္။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီအတြင္းက ၀တ္ထားတဲ့ ေဘာင္းဘီတိုပါမက်န္ သူဆြဲခြၽတ္ပစ္လိုက္တာ။

ျပင္းပ်တဲ့ သူ႕လႈပ္ရွားတက္ၾကြမႈေတြဟာ ကြၽန္ေတာ့္ကို ပိုမိုရင္ခုန္ပူေႏြးေစပါတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းျခင္း ဂေဟဆက္ကာ ဖက္တြယ္ထားမိၾက တယ္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ။ ျပီးေတာ့ တစ္ခါ ကြၽန္ေတာ္တို႔အၾကိဳက္ အေနအထား ခုတင္ေပၚလွဲလိုက္ၾကတယ္။ သူ႔ငပဲဟာ လံုး၀န္းရွည္ လ်ားလွပပါတယ္။ ေမႊးရနံ႔သင္းေနတဲ့ သူ႔ငပဲကို ကြမ္းသီးေခါင္းေလး ငံုစုပ္ေပးရာကေန အဆံုးထိမ်ိဳခ်လိုက္တာ ကြၽန္ေတာ့္ႏွာေခါင္းနဲ႕ အေမႊးႏုတစ္ခ်ိဳ႕ေပါက္ေနတဲ့ ေရႊဥေတြထိတဲ့အထိေပါ့။ သူလည္းပဲထို႕အတူ အာေခါင္ထဲထိသြင္းလိုက္ရင္း လွ်ာနဲ႕ရစ္ပတ္ကစားေပးတာ ...အာ...ဖီးလ္ပဲဗ်ာ။ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ ပုေလြအျပိဳင္မႈတ္ၾကရင္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သူ႕balls ေတြကို ပြတ္သပ္ေပးမိတယ္။ လံုး၀န္းၾကီးမားလိုက္တာမ်ား man juice ေတြအျပည့္ထင္ပါရဲ႕။ ေရႊဥေတြကို တစ္လံုးျခင္းငံုေထြးလိုက္ရင္း လွ်ာကစားမိေတာ့ အေၾကာ ေတြတင္းကနဲ တင္းကနဲျဖစ္ကာေပါက္ကြဲဖို႔ အသင့္ျဖစ္ျပီ ထင္ပါရဲ႕။ မာေထာင္ေနတဲ့ သူ႕ငပဲကို စုပ္ယူေနမိေတာ့ သူလည္း ကြၽန္ေတာ့္ဟာ ကို မ်ိဳခ်ေနရာကေန ကြမ္းသီးေခါင္းထိ ဆြဲထုတ္ျပီး ထိပ္အေရျပားကို လွ်ာကစားေနတာမ်ား...ေလ။

အတူတကြ စြဲလမ္းတက္မက္မႈေတြ အဆံုးစြန္ထိ ခံစားစြဲလန္းၾကျပီး ခဏအၾကာမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ဘယ္လိုမွ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘူး ပန္း ထုတ္ခ်င္လာမိျပီ။ သူ႕အျပဳအစုက ဆရာက်တယ္မဟုတ္လား။ ကြၽန္ေတာ့္တင္ပါးေတြကို ပြတ္သပ္ျပီး ကြမ္းသီးေခါင္းကို ပလြတ္ကနဲ အထုတ္အသြင္းလုပ္တာမွာ ထိန္းခ်ဳပ္မႈကင္းစြာနဲ႕ သူ႔ပါးစပ္ထဲအျပည့္ ေရႊရည္ေတြ ျဖည့္ေပးမိပါေတာ့တယ္။ တစ္စက္မက်န္ညႇစ္ထုတ္ျပီး ခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႕အလွည့္ေလ။ သူကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းကို အသာထိန္းကိုင္ကာ သူ႕တင္ပါးေတြကိုအားယူလ်က္ mouth-fucking လုပ္ပါေတာ့တယ္။ သူ႕ငပဲအသြင္းလုပ္ခ်ိန္မွာ၊ ျပန္အထုတ္မွာ လွ်ာနဲ႕သရပ္ေပးမိေတာ့ သူ႕အတြက္ tempo ျမင့္ရသေပါ့။

တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သူ႕ငပဲကို အာေခါင္ထဲထိ ေလွ်ာကနဲ ဖိသြင္းတတ္ေသးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္မွာ အသက္ရွဴမွားရေသး။ သူ႕အရွိန္ျမင့္လာ ခ်ိန္မွာေတာ့ တစ္ဖက္သားအေပၚ သူအာရုံမစိုက္ေတာ့ပါဘဲ ဖီးလ္အျမင့္ရဖို႔သာသူလုပ္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီအခါမွာ ကြၽန္ေတာ္ေလ ကိုက္ ပစ္ခ်င္မိေသးေတာ့။ သူ႕တင္ပါးေတြအဆံုးထိတစ္ခ်က္ေကာ့အျပီးမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ပါးစပ္ထဲ မလိုင္အဖတ္ေတြ အမ်ားအျပား ခြံ႕ေကြၽး ပါေတာ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္လွ်ာေပၚ ႏႈတ္ခမ္းေတြအေပၚမွာ သူ႔အရည္ေတြေဖြးေနေရာ။ သူ႕ငပဲကို မလႊတ္ေပးဘဲ အတန္ၾကာဆက္စုပ္ေပး မိရင္း တကယ္ေပ်ာ့ေခြသြားမွ လႊတ္ေပးတာေပါ့။

ႏွစ္ဦးသားဇာတ္လမ္းဆံုးေတာ့ သူကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ခႏၶာကို သူ႕နံေဘးဆြဲယူကာ လက္ေမာင္းထြားထြားေတြႏွင့္ ဖက္တြယ္ထားပါေတာ့ တယ္။ ေနာက္ေတာ့ နူဖူးေလးေတြကို ျငင္သာစြာအနမ္းေပးသလို ႏႈတ္ခမ္းကိုလည္း ရြရြေလးေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္တို႔လွ်ာေတြေပါင္းစပ္မိ ၾကခ်ိန္မွာေတာ့ ငန္က်ိက်ိ အရသာအရည္ႏွစ္ခု ေရာေႏွာျပီး ငန္ခ်ိဳခ်ိဳ အရည္အပ်စ္ေတြျဖစ္ေစေရာ။ ခဏအၾကာမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ သူ႕ရင္ခြင္မွာေမွးမွိတ္မိရပါတယ္။

'See baby? ကိုယ္တို႔ေတြ အျဖစ္ကိုစဥ္းစားၾကည့္၊ ကိုယ္ဘယ္သူနဲ႕မွ မင္းကိုမလဲႏိုင္ဘူးဆိုတာ။ ျပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ေယာက္မရွိဘူး ဆိုတာေလ'

သူ႕ႏို႔သီးေခါင္းမာမာေလးေတြကို ဘာရယ္မဟုတ္ကလိမိရရင္း ေခါင္းျငိမ့္ျပလိုက္ကာ ဟုတ္ေၾကာင္း သေဘာတူလိုက္ပါတယ္။ ရန္ျဖစ္ လိုက္ စိတ္တိုလိုက္နဲ႕ ေနာက္ဆံုးအိပ္ယာေပၚမွာပဲ အေရးအခင္းျပီးဆံုးသြားတတ္တာ စက္၀ိုင္းတစ္ခုပတ္ခ်ာလည္သလိုျဖစ္ေနျပီဆိုတာ ေတြးျဖစ္ရေသးေပါ့။ အျမဲလိုလို အတူတူပဲျဖစ္စဥ္မ်ားဟာ။

ေနာက္တစ္ၾကိမ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီထက္ေကာင္းတဲ့ ဦးတည္ခ်က္ထားရမယ္.........။

x          x          x

ဦးတည္ခ်က္ ရည္မွန္းခ်က္ေတြႏွင့္အတူပါပဲ ဦးေလးေတြရွိရာ ကေနဒါကို ကြၽန္ေတာ္သြားျဖစ္ခဲ့ရပါျပီ။ ေရာက္စမွာ သိပ္အဆင္မေျပ ပါဘူးဗ်ာ။ အလုပ္ေရြးေနလို႔ေလ။ အခုေတာ့ အဆင့္ျမင့္ဟိုတယ္ၾကီးတစ္ခုရဲ႕ ေရွ႕မ်က္ႏွာစာမွာ Front Desk Manager ရာထူးႏွင့္ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕ခဲ့ရေပါ့။

ပိုက္ဆံေတြကို စနစ္တက်သံုး၊ အိမ္ကိုပို႔၊ အားလပ္ခ်ိန္မွာ ေနရာအႏွံ႔ခရီးေတြထြက္ ေဒသႏၲရဗဟုသုတေပါ့။ ညပိုင္းအင္တာနက္သံုးရင္း တစ္ခါတေလ အိမ္ကမိသားစုနဲ႕စကားေျပာရ၊ မာမီႏွင့္ သတင္းစံုေျပာၾကနဲ႕ အပန္းေျဖရတယ္။ သူတို႔ကို ဘုရားသခင္ေစာင့္ေရွာက္ပါ ေစ.....။

ကိုယ့္စိတ္ကူးေတြ အိပ္မက္ေတြကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ ဒီႏိုင္ငံေရာက္လာေပမယ့္ တစ္ခါတေလေတာ့ ျမန္မာျပည္ကိုလြမ္းပါတယ္။ တစ္ႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္ဆို ဒီမွာ ႏိုင္ငံသားခံယူခြင့္ရျပီေလ။ အသက္ၾကီးလာရင္ ကေနဒါမွာေျခာက္လ ျမန္မာျပည္ခဏ တစ္လွည့္စီေနမလားလို႔ စိတ္ကူးထားပါေသးတယ္။

စကားမစပ္ေျပာရရင္ ကြၽန္ေတာ္သီခ်င္းဆိုတာ အရမ္း၀ါသနာပါပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့သိတာေပါ့ ဘုရားေက်ာင္းမွာ သီခ်င္းဆို ေနက်မို႔။ ျမန္မာျပည္က မထြက္ခြာခင္မွာ ပရိုဂ်ဴဆာတစ္ဦးရဲ႕ စီစဥ္ေပးမႈနဲ႕ ခ်စ္သူမ်ားေန႔စံုတြဲေတး အယ္လ္ဘမ္တစ္ခုမွာ မဇမ္ႏူးနဲ႕တြဲဆို ျဖစ္ပါတယ္။ အသံအားေကာင္းတဲ့ သူမကေတာင္ ကြၽန္ေတာ့္အသံပါ၀ါကို ခ်ီးၾကဴးသေဘာက်ၾကတယ္။ ၀ါသနာအစပ်ိဳးမိေတာ့လည္း ကေနဒါကို မသြားခ်င္ဘူးဆိုတဲ့ စိတ္ေပၚလာမိေသး။ ဒါေပမဲ့ ဘ၀ေရွ႕ေရးခိုင္မာမႈဆိုတာ အေရးပါတယ္မဟုတ္လား။

ဒီမွာခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးေကာင္ေလးအခ်ိဳ႕ႏွင့္ေတြ႕မိရေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာလမ္းခြဲခဲ့တဲ့ ခ်စ္ဦးသူကို သတိရမိေသး။ ရယ္ ေတာ့ရယ္စရာပါ.....တကယ္လို႔ ကေနဒါမွာ အဆင္ေျပတဲ့အခါ သူ႕ကိုစပြန္ဆာေပးျပီးေခၚမယ္ ဆိုတဲ့ စကားမွတ္ထားျပီး အခုအခ်ိန္ က်ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ G-talk ထဲ အေကာင့္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ၀င္ကာျပန္ခ်ဥ္းကပ္ပါေတာ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္သိတယ္ဆိုတာ ရိပ္မိေတာ့ ျပန္ခ်စ္ ပါရေစ အစ္ကိုရယ္တဲ့.....ေလ။

ဒီႏွစ္ ဒီဇင္ဘာမွာျမန္မာျပည္ကိုျပန္လာမယ္။ မာမီတို႔ကိုေခၚျပီး ထိုင္းကိုသြားလည္မယ္လို႔ စဥ္းစားထားတယ္။ မိဘဆိုတာ ခ်စ္သူထက္ပို အေရးပါပါတယ္။ မာမီတို႔စိတ္ခ်မ္းသာဖို႔ ပိုအေရးၾကီးတာပဲ။ ျမန္မာျပည္ကမျပန္ခင္ေတာ့ ညီေလးလည္း ကြၽန္ေတာ့္ေနာက္လိုက္လာႏိုင္ ေအာင္ သင္တန္းေတြတက္ခိုင္းခဲ့မယ္။ စီစဥ္ေပးခဲ့မယ္ေလ။

အိုး....ကြၽန္ေတာ့္အေၾကာင္းေတြကို ေျပာျပမိတာက ခင္လို႔ယံုၾကည္လို႔ပါ။ ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး ခံစားရတာကို ရင္ဖြင့္တဲ့သေဘာပါ။ အလုပ္သြားရေတာ့မယ္ဗ်ိဳ႕....ေနာက္မွဆက္ေျပာၾကတာေပါ့။

'ေကာင္းေသာ နံနက္ခင္းပါ....ေဆာရီး....ညေနခင္းေပါ့'

'Bye bye ....see you later'

Wrote by Alex Aung (18.2.2010)

Saturday, February 13, 2010

I wish all of you will have a sweet Valentines with your beloved!


Hand in Hand

(Karl Wild)

As we sit in the snow white sand,

And the waves crash upon the shore,

I stare to the sky trying to understand,

Why the stars seem brighter then ever before.

Is it because the sky is so clear,

That the stars are shining bright?

Or could it be that love is near,

On this perfect summer night?

We laugh, we kiss, and we talk,

Draw pictures in the sand,

Along the ocean we walk,

Just her and I , Hand in Hand.

Our night is almost finished,

As the moon is fading fast,

Another day will be diminished,

Put with the others in the past.

Everything seems to melt away,

Faster then the drop of a dime,

As night dissolves to day,

We lose more precious time.

Surely soon the sun will rise,

As this is Gods command,

I know she can see the twinkle in my eyes,

As we walk Hand in Hand.

At the Construction Site

ကြၽန္ေတာ္က ေဆာက္လုပ္ေရးကုမၸဏီၾကီးတစ္ခုရဲ႕ အေရးၾကီးပုဂၢိဳလ္ထဲမွာပါပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကုမၸဏီက စစ္ေဆးေရးအဖြဲ႕ အထူးသျဖင့္ အရည္အေသြးစစ္ေဆးေရးမွာ ပါ၀င္လႈပ္ရွားပါတယ္။ စားသံုးသူေတြက အပ္ႏွံလာတဲ့ အေဆာ္အဦးေတြကို ေဆာက္လုပ္ဖို႔စီမံကိန္းခ် တယ္၊ ျပင္ဆင္ေဆာက္လုပ္တယ္၊ အေခ်ာသတ္ျပီးသြားျပီဆိုရင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႕အတြက္ အလုပ္ရျပီေပါ့။ ေဆာက္လုပ္ေရး ပစၥည္းေတြကေတာ့ ကုမၸဏီက ေသခ်ာစိစစ္ျပီးမွ တင္သြင္းတာဆိုေတာ့ စိတ္ခ်ရေပမဲ့ အေဆာက္အဦးေဆာက္လုပ္ရာမွာ စစ္ေဆးျခင္း ကေတာ့ အလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ အင္ဂ်ီနီယာမ်ားရဲ႕ ေသခ်ာမႈေတြကို စစ္ေဆးရျခင္းပါပဲ။

အခုေလာေလာဆည္ ျမစ္ျပင္က်ယ္ၾကီးတစ္ခုရဲ႕ ကမ္းပါးမွာ အိမ္ယာအေဆာက္အဦးၾကီးတစ္ခုေဆာက္လုပ္ေန ပါတယ္။ ပံုၾကမ္းထုတ္ ကတည္းက ေျမငလ်င္၊ေရဒဏ္၊ေလတိုက္ခတ္မႈ စသျဖင့္စဥ္းစားတြက္ခ်က္ျပီးေဆာက္လုပ္ျခင္း၊ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္ကို ၂၄နာရီနီးပါးရေအာင္ စြမ္းေဆာင္ေပးဖို႔ျပင္ဆင္ထားျခင္းစတာေတြေၾကာင့္ ၀ယ္ယူလိုသူမ်ားၾကားမွာ စိတ္၀င္စားမႈႏႈန္းက အေတာ္ျမင့္ပါတယ္။ ဒီေန႔မနက္မွာ ေတာ့ ၾကီးၾကပ္ေရးအဖြဲ႔က ရာသီဥတုအေျခအေနေၾကာင့္ တည္ေဆာက္ေရးလုပ္ငန္းၾကန္႔ၾကာမႈ၊ အားကစားခန္းမထည့္မည့္အျခမ္းက မျပီးစီးေသးမႈေတြကို အေၾကာင္းၾကား လာတဲ့အတြက္ စစ္ေဆးၾကည့္ရႈေျဖရွင္းဖို႔ ကြၽန္ေတာ္သြားရပါမယ္။

ေသာၾကာေန႔မနက္ (၁၁)နာရီမွာ အေဆာက္အအံုရွိရာကိုေရာက္အသြားမွာေတာ့ ေနမင္းၾကီးႏွင့္အျပိဳင္ မ်က္လံုးျပဴး သြားရေလာက္ ေအာင္ သေဘာက်ခဲ့ရပါတယ္။ အေဆာက္အဦးၾကီးက တကယ့္ကို အၾကီးၾကီးပါပဲ။ ေျမပိုင္ရွင္ေတြက တစ္ဦးတည္းမွမဟုတ္တာပဲေလ။ ျပီးေတာ့ ေဆာက္လုပ္ေရးအင္ဂ်ီနီယာေတြကိုက ၆ဦးဆိုေတာ့ စဥ္းစားသာၾကည့္။ ေျမပိုင္ရွင္ေတြ၊ အခန္းကိုၾကိဳပိြဳင့္ႏွင့္ ၀ယ္ထားသူမ်ားက ျပီးေစခ်င္လွျပီ။ ဒီအျခမ္းကို အေခ်ာသပ္ျပီးရင္ ရာခိုင္ႏႈန္းျပည့္နီးပါး ျပီးျပီလို႔ဆိုႏိုင္မယ္ထင္တယ္ဗ်။ ဆိုဒ္ထဲကို၀င္သြားေတာ့ အလုပ္သမား အခ်ိဳ႕ သူ႕ေနရာနဲ႕သူ နားေနၾကတာကိုျမင္ရပါတယ္။ 'ဆိုဒ္ရုံးခန္း'ထဲ၀င္သြားေတာ့ ဆိုဒ္မန္ေနဂ်ာက ျဖစ္ရပ္မ်ားကို ရွင္းျပျပီး မၾကာခင္ ျပီး စီးေစရမယ္လို႔ အာမခံတယ္။ သူေပးတဲ့ delivery note ရဲ႕ေအာက္ေျခကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဆိုင္းထိုးထားတဲ့ေနရာက 'ဘရန္ ဆိုင္း' တဲ့။ ဘာလူမ်ိဳး ပါလိမ့္။

အခုတာ၀န္က်ေနတဲ့ ဆိုဒ္မန္ေနဂ်ာက အဲဒီလက္မွတ္ဟာ မျပီးေသးတဲ့ အားကစားခန္းမဘက္ျခမ္းက တာ၀န္ယူတဲ့ ဆိုဒ္မန္ေနဂ်ာေလးရဲ႕ လက္မွတ္ပါတဲ့။ အခုေလာေလာဆယ္ သူအျပင္သြားေနတဲ့အတြက္ ဆိုဒ္ထဲမွာ သူမရွိပါ။

'မစိုးရိမ္ပါနဲ႕ဗ်ာ၊ ဆိုဒ္ထဲလွည့္ပတ္ၾကည့္ဖို႔ေရာ၊ အားကစားခန္းမဘက္ကိုသြားၾကည့္ဖို႔ အားလံုးသိေနတဲ့ အဲဒီဆိုဒ္ မန္ေနဂ်ာရဲ႕ လက္ ေထာက္ေလးရွိပါတယ္။'

သူ႕ေ၀ၚကီေတာ္ကီေလးကိုထုတ္ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႕အသာကပ္ကာ ခပ္တိုးတိုးစကားေျပာျပီးေနာက္မွာ 'ညီညီ'ဆိုတဲ့ လူငယ္ေလးေရာက္လာ တယ္ ဆိုဒ္တစ္ခြင္လွည့္လည္ျပသဖို႔ေပါ့။ ညီညီဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးဟာ အသက္(၂၀) ေလာက္ပဲရွိဦးမယ္။ ဆံပင္အေရာင္က နက္ေမွာင္လို႔ မ်က္ ႏွာကေတာ့ၾကည့္လို႔အဆင္ေျပေပမယ့္ ခပ္တင္းတင္းမ်က္ႏွာ ထားနဲ႕၊ ေဘာ္ဒီကလည္း ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းရွိသား။ ေဆာက္ လုပ္ေရး ေဆာင္းဦးထုပ္ေဆာင္းထားသလို ကုမၸဏီလိုဂိုပါ ဂ်က္ကက္ကိုတီရွပ္အႏြမ္းေပၚထပ္၀တ္ထားေလရဲ႕။ သူ၀တ္ထားတဲ့ ေဘာင္းဘီ ကအတို အနားကဖြာေနေရာ။ ညစ္ေပေပေျခအိတ္ေတြႏွင့္ ေတြကိုစြပ္ထားပါရဲ႕။ ကြၽန္ေတာ့္အေနနဲ႕ ၾကြက္သားအျပိဳင္းျပိဳင္းနဲ႕ လူမ်ိဳးေတြ ကို ရွာေဖြ ေတြ႕ဖို႔ ဘယ္တုန္းကမွ မၾကိဳက္ခဲ့ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္အၾကိဳက္ထံုးစံကေတာ့ သူလိုကိုယ္လို လူငယ္ေလးေတြပဲၾကိဳက္တာ။ (အမွန္တကယ္ အစစ္အမွန္ကိုေျပာရရင္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးေတြကို အေကာင္းဆုံးေတြ ထဲက အၾကိဳက္ဆံုးပဲဗ်။) ဒါေပမဲ့ ညီညီက် ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ အတြက္ဆြဲေဆာင္မႈရွိေနသလိုပါ။ ခပ္တင္းတင္းမ်က္ႏွာထား၊ အ၀တ္အစားခပ္ႏြမ္းႏြမ္း၊ မ်က္ရစ္မေပၚတဲ့ မ်က္၀န္းေတြ ေၾကာင့္မ်ားလား။

ကြၽန္ေတာ္လည္း သူ႕လိုပဲ ဦးထုပ္တစ္ခုဆြဲယူေဆာင္းလိုက္ကာ သူႏွင့္အတူအေပၚထပ္သံုးလႊာဆီကို လွမ္းျဖစ္ၾကပါတယ္။ ေဆာက္လုပ္ ေရးလုပ္ငန္းခြင္အေၾကာင္း၊ အေျခအေနသဘာ၀ ျပီးေတာ့ လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ ခမ္းနားေတာက္ပေသာ ျမစ္ျပင္က်ယ္ၾကီးရဲ႕ အလွအပပါ မက်န္ေျပာျပပါေလ့။

သူသြားတဲ့ေနာက္လိုက္ရင္း အလႊာလႊာအထပ္ထပ္ သြားလာတာမွာ တစ္ခါတေလ အနီးကပ္ရခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႕ကိုယ္နံ႔ျပင္းျပင္းကို ရွဴမိ ရတယ္။ စစခ်င္းေတာ့ အေတာ္မႏွစ္ျမိဳ႕မိေပမဲ့ ကိုယ့္စိတ္ကိုဆန္းစစ္မိေတာ့ နည္းနည္းမ်ား စြဲမက္ေနမိသလားပဲ။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ေနာက္တစ္လႊာကိုအေရာက္ ျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းက အစမသတ္ႏိုင္ေသးတဲ့ အားကစားခန္းမဘက္ျခမ္း။ မိုးေရေတြစိုရႊဲေန ေတာ့ ဆက္လက္ေဆာက္လုပ္ဖို႔ နည္းနည္းအႏၲရယ္ရွိေနတဲ့သေဘာပါ။ ေသခ်ာဆန္းစစ္ျပီးလိုအပ္ခ်က္၊ ျဖစ္ေနမႈအေျခအေနေတြကို Notebook မွာေရးမွတ္ရပါတယ္။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေအာက္ဆံုးအထပ္ကိုျပန္ေရာက္ခဲ့ၾကခ်ိန္မွာေတာ့ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းခြင္က လူေတြ သိပ္မေတြ႕ ရေတာ့။ အင္း..... ကြၽန္ေတာ့္အတြက္လည္း လာေရာက္ဆန္းစစ္တဲ့ကိစၥျပီးဆံုးသြားေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ လူငယ္တစ္ေယာက္ကြၽန္ေတာ္ တို႔ရွိရာလွမ္းလာျပီး ညီညီ့ကိုေမးတယ္ ေန႔လည္စာတစ္ခုခုစားခ်င္ရင္ canteen လာခဲ့ပါလားတဲ့။ ဆိုင္က ပိတ္ခါနီးျပီတဲ့။ ဒီေန႔ေသာၾကာ ေန႔ဆိုေတာ့ အားလံုးလုပ္ငန္းခြင္ကို ေစာေစာသိမ္းက်တာေလ။

ညီညီက သူနဲ႕အတူ ဆိုဒ္ canteen ကိုေခၚေဆာင္သြားပါတယ္။ အဲဒီေနရာက ဆိုဒ္နဲ႕သိပ္မလွမ္းပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ စားဖို႔အဆင္ေျပမဲ့ ဟာ တစ္ခ်ိဳ႕မွာခဲ့ၾကတာေပါ့။ အစားအေသာက္ေတြေရာက္လာဖို႔ထိုင္ေစာင့္ေနခ်ိန္မွာ သူက ခပ္တိုးတိုးေျပာေလရဲ႕ အိမ္သာသြားခ်င္လို႔ တဲ့။ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း လိုက္မယ္အတူေပါ့။ အမ်ိဳးသားမ်ားအတြက္ သန္႔စင္ခန္းကတစ္ျခားမွာပါ။ ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးဗ်ာ...ဆီးသြား ေၾကြကမုတ္က ႏွစ္ခု၊ အိမ္သာခန္းက သံုးခုထဲရယ္။

ကြၽန္ေတာ္က ေၾကြကမုတ္တစ္ခုမွာဆီးသြားေတာ့ သူလည္းေဘးက တစ္ခုမွာရပ္ျပီးသြားသေပါ့။ ညီညီသူ႕ေဘာင္းဘီတို ကိုေလ်ာ႔ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီကိုဟကာ သူ႕ငပဲကိုဆြဲထုတ္ခ်ိန္မွာေတာ့ အအံၾသၾကီးအံ့ၾသသြားရပါတယ္ ကြၽန္ေတာ့္မွာ။ It was huge. ေပ်ာ့ေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ ၆လက္မခြဲေလာက္ရွိတယ္။ အတုတ္ကလည္း ကြၽန္ေတာ့္လက္ေကာက္၀တ္နီးပါးဆိုေတာ့ မ်က္လံုးျပဴး ခ်င္စရာ။ ကြၽန္ေတာ္အဲဒီအခ်ိန္ဘာမ်ားလုပ္မိသလည္း...သိလား။ မမာတစ္၀တ္ မာတစ္၀က္ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းကို ေဘာင္းဘီထဲအသာ ျပန္ထည့္ ဇစ္ပိတ္ျပီး လက္ေဆးဖို႔ေဘစင္ကိုသြားေလသတည္းေပါ့။ လက္ေဆးရင္း မွန္ကေနတစ္ဆင့္ျမင္ရတာက တစ္၀က္တစ္ပ်က္ ေလ်ာ႔ေနတဲ့ ခါးကေဘာင္းဘီေၾကာင့္ တင္းရင္းေနတဲ့ တင္ပါးၾကားက ခ်စ္သူ႕လမ္းသြယ္ေလးကိုျမင္ေနရတယ္။ ၾကည့္ေကာင္းေကာင္း နဲ႕ေငးေနတာ သူဆီးသြားျပီးလို႔ေဘာင္းဘီထဲ သူ႕ဟာကိုျပန္ထည့္ဇစ္ပိတ္ခ်ိန္မွာေတာ့ ဟန္မပ်က္ေခါင္းငံု႔ျပီး လက္ေဆးရသေပါ့ဗ်ာ။

သူေဘစင္မွာ လက္လာေဆးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ လက္အေျခာက္ခံစက္မွာ ေလသလပ္ခံရင္း စကားစျမည္ေျပာ စပ္စုရပါေသးတယ္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ canteen ကိုျပန္လာျပီး ကိုယ္စီမွာထားတာေတြကို စားေသာက္ခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္။ စားေသာက္ရင္းမသိမသာ ေအာက္ကို ၾကည့္ေနမိတာမွာ သူ႕ငပဲဟာ ခဏေနကထက္စာရင္ ပိုၾကီးၾကီးလာေနသလိုပဲ။ သူ႕ဒူးေခါင္းေတြက ကြၽန္ေတာ့္ခြဆံုကိုမထိတထိပြတ္သပ္ ေနမိတာေလ။ ဒါကိုသူသိလား မသိဘူးလား မဆိုသာေပမဲ့ သာယာေနပံုပါ။ ေျပာဆိုျဖစ္ၾကတဲ့ စကားလမ္းေၾကာင္းဟာလည္း လက္ထပ္ ျခင္းေတြ၊ လက္မထပ္ဘဲအတူေနျခင္းဆိုတဲ့ အေၾကာင္း အရာေတြဖက္ေျပာင္းသြားေနပါေပါ့ မသိမသာ။ လက္ထပ္ျပီး အတူေနတဲ့ကိစၥမွာ ကြၽန္ေတာ္က မျဖစ္ႏိုင္ေသးေၾကာင္း  ေျပာေတာ့ သူကျပံဳးလိုက္ကာ 'No' တဲ့။ ျပီးေတာ့ 'ကြၽန္ေတာ္ဒီကိစၥမွာ ဘယ္တုန္းကမွ မတိမ္းညႊတ္ ဖူးဘူးဗ် အျမဲတမ္းလိုလို....အခု'

သူေျပာတဲ့စကားေတြအေပၚ မတုန္႔ျပန္မိေပမဲ့ သူ႕ဒူးေခါင္းႏွင့္ဖိထားတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ညီဘြားက အတင္းတြန္းကန္ေနပါရဲ႕။ ဘယ္လုိမ်ား အဆံုးသတ္လာမလည္း ကြၽန္ေတာ္သိစျပဳလာပါျပီ။ ကြၽန္ေတာ္မဖယ္ရွားဘဲ ကပ္ထားမိေတာ့ သူကြၽန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ကာျပံဳးေယာင္ ေယာင္ျပဳရင္း 'ညီတို႔တစ္ခုခုလုပ္ဖို႔လိုေနျပီလို႔ ေျပာရမလားမသိဘူးဗ်ာ' ေျပာလာပါရဲ႕။ မၾကားတၾကားအသံခပ္တိုးတိုးနဲ႕ ၀ဲတဲတဲအသံက ဆက္ျပီးေျပာတာက 'come to bed' ဆိုပဲ။

'Yes' လို႔ဆိုလိုက္ေတာ့ သူ႕လက္ေတြက ကြၽန္ေတာ့္ဒူးကိုအသာဆုပ္ကိုင္လိုက္ရင္း သေဘာညီပါတယ္ေနာ္လို႔ ထပ္မံအတည္ျပဳသည့္ သေဘာျပသပါတယ္။ ဒီေတာ့လည္း သူလက္ကိုျပန္လည္ဆုပ္ကိုင္လိုက္ရင္း အသာဖ်စ္ညႇစ္လိုက္တာေပါ့ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး။

'ညီတို႔ႏွစ္ေယာက္ ခဏေလာက္ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ဖို႔ေနရာက လူလစ္မလစ္မေသခ်ာဘူးဗ်'

'အင္း......သိပ္ေတာ့လည္းမခက္ပါဘူး'

'ညီအေတြ႕အၾကံဳေတာ့သိပ္မရွိဘူးဗ်။ ဒါေပမဲ့အစ္ကိုေက်နပ္ေအာင္ေတာ့လုပ္ေပးႏိုင္မွာပါ။'

သူကေျပာေသးတယ္ သူသတိရျပီ အခန္းတစ္ခန္းရွိတဲ့ေနရာကို။ အဲဒီအခန္းက ယူနီေဖာင္းအေဟာင္းေတြထားတဲ့အခန္းပါတဲ့။ သူအရင္ သြားႏွင့္ျပီး အရိပ္အေျခၾကည့္မယ္၊ ခဏေနမွ သူ႕ေနာက္လိုက္ခဲ့ပါဆိုျပီး canteen ကေနထြက္သြားပါေတာ့တယ္။ သူသြားရာေနာက္ကို လိုက္ၾကည့္မိေတာ့ အခန္းတစ္ခုထဲ သူ၀င္သြားတာကိုေတြ႕ရတာ။ မိနစ္အနည္းငယ္ျငိမ္သက္ျပီးေနာက္ တံခါးမေလးအသာဟလာကာ သူ႕လက္အစံုကို လွမ္းျမင္လိုက္ရသည္ေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္လည္း canteen ကိုစြန္႔ခြာကာ သူ႕ေျခလွမ္းေတြအတိုင္းလိုက္၀င္သြားပါတယ္။ ယူနီေဖာင္း စတုိခန္းထဲ ေရာက္သြားေတာ့ အခန္းအလယ္ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ေမြ႕ယာတစ္ခုခင္းထားတာကို အဆင္သင့္ေတြ႕ရသလို ဆိုဖာ အစြန္မွာ တီရွပ္နဲ႕ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီသာပါတဲ့ ညီညီ့ကိုေတြ႔ရတယ္ေပါ့။ 'ကြၽန္ေတာ္ အခ်ိန္မျဖဳန္းခ်င္လို႔ဗ်....ဟဲ' ရယ္ျဖဲျဖဲနဲ႕ေျပာေသး တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ျပတင္းတံခါးကေန အျပင္ဘက္ကို ဘယ္သူေတြရွိမလည္း တစ္ခ်က္ၾကည့္မိေတာ့ သူက 'Ah, ၾကည့္မယ့္လူေတြရွိမယ္ လို႔မထင္ပါဘူးဗ်ာ အားလံုးအိမ္ျပန္ကုန္ျပီေလ' ဆိုျပီးတံခါးကိုပိတ္ပစ္လိုက္တယ္။

ေမြ႕ယာေပၚခင္းထားတဲ့ အိပ္ယာခင္းဟာလည္း သေဘၤာေဆးစက္အခ်ိဳ႕ႏွင့္ေပက်ံေနျပီး သန္႔စင္ပံုမရ။ ညစ္ေပေပ ထိုေကာင္ေလး ညီညီ ႏွင့္ပင္တူမိေသးေတာ့။ 'Ah well' သူ႕ကိုယ္ေပၚက အ၀တ္ေတြကို တစ္လႊာျခင္းရွိသမွ်ခြၽတ္ပစ္ထားလိုက္ တာ ရွင္းကနဲပါပဲ။ တီရွပ္ေတြကို ေခါင္းေပၚ ေျမႇာက္ခြၽတ္လိုက္ေတာ့ အေျမႇာင္းေျမႇာင္းထေနတဲ့ ရင္အုပ္ေတြေပၚလာသလို၊ ေဘာင္းဘီက ၾကယ္သီးကိုျဖဳတ္ ခြၽတ္ပစ္လိုက္ေတာ့လည္း စူပါ ၾကီးက ခံုးထလို႔ ေပ်ာ့ေနခ်ိန္ကႏွင့္မတူ ထြားလာလိုက္တာ မ်က္လံုးျပဴးခ်င္စရာ။

'ငါ့မွာ ပါးစပ္ေသးေသးပဲရွိတာကြ၊ မင္းဟာနဲ႕ဆန္႔ပါ့မလားေတာင္ မသိဘူးေနာ္'

'ဟား.....ဟား အဲဒါလည္းအဆင္ေျပပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတြ႕ဖူးတဲ့ေကာင္ေတြက လက္နဲ႕ထုေပးတာထက္မပိုၾကပါဘူး'

သူ႕ခမ်ာ သေဘာတက်ကိုျဖစ္လို႔ပါ။ ဒီေလာက္ထြားတာျမင္မွ မျမင္ဖူးဘဲဥစၥာ။ မထခင္ကနဲ႕ လားလားမွမဆိုင္ အေတာ့္ကိုၾကီးလာတဲ့ သူခိုးပဲ သူ႕ငပဲက။ ေဘးမွာ အသာလွဲေလ်ာင္းလိုက္ရင္း သတိျပဳမိတာက ကြၽန္ေတာ္တို႔ၾကားမွာ ႏူးညံ့ၾကင္နာမႈမရွိ တက္မက္မႈ သာရွိေန တယ္ဆိုတာပါပဲ။ လိုအပ္လို႔ အတြက္ပဲဦးတည္ေနၾကတာပဲေလ။ ႏူးည့ံၾကင္နာတဲ့ အနမ္း၊ ေႏြးေထြးတဲ့ ဖက္တြယ္မႈေတြ အေ၀းကရွား။ သူ႕ငပဲကို လက္ႏွင့္အသာဆြဲကိုင္လိုက္ျပီး ပြတ္သပ္ဖိညႇစ္လိုက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ သူ႕ဆီကညည္းတြားမႈအခ်ိဳ႕ရလိုက္ပါရဲ႕။ အရွိန္နည္း နည္းျမႇင့္ကာထုေပးလိုက္ျပန္ေတာ့ အဲဒီေလာက္ၾကီးမျမန္နဲ႕ဗ်ာတဲ့ေလ။

'အလုပ္ခ်ိန္မျပီးခင္ ေနာက္ထပ္တစ္နာရီေလာက္ဆြဲလို႔ရေအာင္ေျပာတာပါ... ဟီး'

ကြၽန္ေတာ့္မွာ ရယ္ေမာျပီး သေဘာက်မိေသးေတာ့တာ။ သြက္ေနတဲ့လက္ကို အရွိန္ေလ်ာ့ျပီး သူ႕သေဘာက်လုပ္ေပးမိရေပါ့။

'အား.....အာ...ဒီဖီးလ္ကအရမ္းဂြတ္တာပဲ.....ဟုတ္တယ္ ထိပ္ဖ်ားေလးကိုပြတ္ေပးတာေကာင္းတယ္...အ...အာ'

သူကလည္းအားက်မခံ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲကို သူ႕ရဲ႕ၾကီးမားတဲ့လက္ေခ်ာင္းေတြႏွင့္ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္ေပးရင္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ကြၽန္ေတာ့္ ခေရပြင့္ကို လက္ခလယ္ႏွင့္ ထိုးထိုးကလိေသးတာ။ အင္း....အဲဒါလည္းဖီးလ္တစ္မ်ိဳးပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္ခေရပြင့္ကို လက္ခလယ္ေလးႏွင့္ မသိမသာထိုးသြင္းလိုက္ ျပန္ႏႈတ္လိုက္လုပ္ရင္း ဖီးလ္အရွိန္ျမင့္လာဟန္ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲကို အသာဆုပ္ကိုင္လိုက္ျပီး အထက္ေအာက္ ကစားပါေတာ့တယ္။ မာေထာင္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲဟာ မေသးေပမဲ့ သူ႔ရဲ႕ထြားၾကိဳင္းတဲ့လက္ၾကားမွာ ျမႇဳပ္ေနပါရဲ႕။

'Oh my, ညီအရမ္းစိတ္လႈပ္ရွားလာျပီဗ်ာ အကိုထုေပးေနတာကို နည္းနည္းအရွိန္ျမႇင့္ေပးလို႔မရဘူးလား....ရွီး'

သူႏွစ္ၾကိမ္သံုးၾကိမ္ေလာက္ေတာင္းဆိုေပမဲ့ မသိက်ိဳးကြၽံျ႔ပဳထားရင္း ခပ္ျဖည္းျဖည္းသာ ထုေပးေနလိုက္တယ္။ သူ႕မ်က္ႏွာက အေမရဲ႕အ လိုလိုက္ျခင္းမခံရတဲ့ ကေလးငယ္ရဲ႕ မူဟန္ျဖစ္ေနလိုက္တာမ်ား ရယ္ရတယ္။

'Oh....Please, please faster, faster.'

'ဒါ ဂြင္းထုေပးတဲ့အခ်ိန္မွာသံုးတဲ့ ငါ့အရွိန္ႏႈန္းက ဒီေလာက္ဘဲကြ၊ မေျပာင္းေပးႏိုင္ဘူး'

ေျပာျပီးျပီးျခင္းအရွိန္ႏႈန္းမေျပာင္းဘဲ ျဖည္းျဖည္းသာထုေပး လက္ကစားေပးေနျဖစ္ပါတယ္။ သူ႕အေသြးအသားေတြ တရွိန္ထိုး တက္ၾကြ လာဟန္က အထင္းသားျဖစ္ကာ အသံေတြဟာလည္း က်ယ္ေလာင္လာတာေပါ့။ 'အာ...အ..အား' ဆိုတဲ့အသံက်ယ္က်ယ္ ႏွင့္အတူ အေျမႇာက္ပစ္ထည့္လိုက္တာ ေလထုထဲကို တန္းကနဲ တန္းကနဲပါ။ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ climax ျဖစ္တာဒီေလာက္ အသံက်ယ္ က်ယ္ ေအာ္စရာလား။ အခုမွပဲၾကားဖူးရတယ္ေလ။ ပန္းထုတ္ျပီး မိနစ္အနည္းငယ္အၾကာမွာေတာ့ သူ႕ငပဲဟာ တစ္၀က္ေလာက္ျပန္ မာလာ တာဗ်....

'အံ့ၾသစရာပဲဗ်၊ ခပ္ျဖည္းျဖည္းလႈပ္ရွားတာကလည္း ညီ့ကို ေက်နပ္မႈေပးႏိုင္တယ္ဆိုတာကို မယံုႏိုင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဒီေန႔တစ္ခုခု ဒါမွ မဟုတ္ ႏွစ္ခုေလာက္ေတာ့ သင္ယူခဲ့ရတာပဲဗ်....ဟီး...ဟီး ထပ္ျပီးစမ္းခ်င္ေသးတယ္'

ငါေတာ့ျပီးခါနီးေနျပီ ဒါေပမဲ့ မင္းသက္လံုေကာင္းေသးရင္ ၊ ငါ့ကိုလုပ္ခ်င္ေနရင္ မင္းလုပ္လို႔ရတယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ သူ႕ကိုေျပာမိရပါတယ္။

'အစ္ကိုအေတာ္ရဲတင္းတာပဲ '

'ေကာင္ေလးေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ကြၽန္ေတာ့္ငပဲဆုိက္ကိုျမင္သြားၾကရင္ အဲဒီလိုေနေပးဖို႔ျငင္းဆိုၾကေရာ၊ ျပႆနာက ကြၽန္ေတာ့္မွာ ေခ်ာဆီမရွိတာပဲဗ်'

'Oh, ငါအျမဲတမ္းတစ္ခုမဟုတ္တစ္ခုေတာ့ယူလာတယ္ အေရးေပၚသံုးရေအာင္လို႔'

ေျပာျပီးျပီးျခင္းထရပ္လိုက္ကာ ဂ်က္ကက္အိတ္ထဲက အေဖာ္ေခ်ာဆီႏွစ္ထုပ္ကိုယူလိုက္ပါတယ္။ 'တစ္ထုပ္က မင္းအတြက္ တစ္ထုပ္က ငါ့အတြက'္။ ကြၽန္ေတာ့္အထုပ္ကိုေဖာက္ ခေရတြင္း၀မွာ တစ္ထုပ္စာလံုးညႇစ္ထည့္ပစ္လိုက္တယ္။ ဒါမွ သူ႔ပစၥည္းကိုေကာင္းေကာင္းလက္ ခံႏိုင္မွာ မဟုတ္လား။သူကေတာ့ ကြမ္းသီးေခါင္းေပၚအကုန္ညႇစ္ခ်လိုက္ ရင္းတစ္ေခ်ာင္းလံုးကိုမံလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုမ်က္ ႏွာခ်င္းဆိုင္ပဲ ခ်ခ်င္ဟန္တူရဲ႕ ကြၽန္ေတာ့္ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို ေတာင့္တင္းလွတဲ့ သူ႕ပခံုးေပၚထမ္းတင္လိုက္တယ္။ ခပ္ဟဟျဖစ္သြားတဲ့ ခေရပြင့္ထဲ သူ႕ငပဲကိုခပ္သာသာတြန္းထိုးရင္း စတင္လႈပ္ရွားပါျပီ မၾကာခင္။

'ခဏ....ခဏေလး ငါနည္းနည္းျပင္လိုက္မယ္အေနအထား၊ ဒါမွတစ္ေခ်ာင္းလံုး၀င္မွာ'

'ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္လည္း ခဏေလးေျပာဦးမယ္၊ ပထမက ကြၽန္ေတာ္တို႔တစ္မနက္ခင္းလံုးအတူရွိေနၾကတာ အခုထိနာမည္မသိေသးဘူး၊ ဒုတိယက ညီလုပ္တာ နာသြားရင္ ခ်က္ခ်င္းေျပာေနာ္ ဆြဲထုတ္လို႔ရေအာင္'

'ငါ့နာမည္က Kevin ၊ ျပီးေတာ့အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ မင္းထက္ၾကီးတာေတြႏွင့္ အေတြ႕အၾကံဳရွိျပီးသားကြ၊ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြကေပါ့'

'OK, Kev'

'ေလ်ာ့ထားေနာ္ ညီဘြားလာျပီ'

ဦးဆံုးအေနနဲ႕ သူ႕ခပ္ထြားထြားငပဲရဲ႕ေသြးတိုးစမ္း၀င္လာတာကို ကြၽန္ေတာ္ခံစားရတယ္။ ထိုးထည့္ၾကည့္လိုက္ ျပန္ေလွ်ာ့လိုက္သူလုပ္ ေနတာေလ ခဏေတာ့ သူခပ္ၾကမ္းၾကမ္းထိုးထည့္ဖို႔စိတ္မပါလက္မပါျဖစ္ေနဟန္တူပါရဲ႕။

'မစိုးရိမ္ပါနဲ႕ညီရ နည္းနည္းအရွိျမႇင့္လိုက္ပါဦး'

သူနည္းနည္းထိုးသြင္းလာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္းသူ႕ငပဲ၀င္လာတာကို အသာဖိသြင္းလိုက္ရင္း ၾကိဳဆိုရသည္ေပါ့။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူ႕ကြမ္းသီးေခါင္းေရာ တစ္ေခ်ာင္းလံုးပါ ေတာင္ၾကားလမ္းက ဂူထဲကို၀င္ေရာက္သြားေလသတည္းေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္လည္း အံ့ၾသေက်နပ္ ရပါတယ္ မနာမက်င္အဆင္ေျပသြားရတာကို။ ညင္သာစြာ အထုတ္အသြင္းလုပ္ရင္း သူ႕မ်က္ႏွာမွာ အျပံဳးပန္းပြင့္လာတယ္ ေက်နပ္ျပံဳး ေပါ့။

'လြယ္ေတာ့လြယ္သားပဲဗ်ာ...ဟူး'

'အင္းၾကီးေတာ့ၾကီးသားေနာ္ ငါ့ဟာကိုျပည့္ေနေရာ'

သူ႕ငပဲထြားထြားကို အသာျပန္ဆြဲႏႈတ္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ အံုလိုက္မ်ားပါသြားသလားထင္ရေအာင္ခံစားရလိုက္တယ္ ျပည့္သိပ္ေနတာဆို ေတာ့။ ေခ်ာဆီကေတာ္ေတာ္ေတာ့ အလုပ္ျဖစ္တာပါပဲ။သူတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း ဆိမ့္ဆိမ့္သြားရသလို သူလည္းပဲ ဖီးလ္ အျပည့္ယူေနပါေလ့။

မိနစ္အနည္းငယ္ၾကာခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႕အသက္ရွဴသံေတြဟာ ပံုမွန္မဟုတ္ေတာ့သလို သူ႕ႏႈတ္ခမ္းကလည္း ေအာ္ညည္းသံကက်ယ္ လာရျပီ။ ကြၽန္ေတာ္လည္းကိုယ့္ဖာသာလက္ကစားေနတာ အရွိန္ရေနျပီေပါ့။

'ညီညီ...သူငယ္ခ်င္း ငါေရာက္ျပီကြ....Wow!'

'Ahhhh.....ahhhhh, Wwwwooowwww!'

ညီညီ႔ႏႈတ္ဖ်ားက အသံျမင့္သြားျပီး ကြၽန္ေတာ့္ဂူထဲကို ေကာ့ေကာ့ျပီး လရည္ေတြသြင္းလိုက္ေတာ့တာ။ ကြၽန္ေတာ္လည္း သူႏွင့္မေရွး မေႏွာင္း ပန္းထည့္လိုက္တာ ရင္ဘတ္ေတြဗိုက္သားေတြေပၚရႊဲကနဲ။ တံခါးမကေရာက္လာတဲ့ ေကာင္ေလးကိုႏွစ္ဦးသား လ်စ္လ်ဴရႈထား မိၾကရင္းျဖစ္ေနၾကတာေလ။

'ညီညီ မင္းငပဲဆိုက္နဲ႕ အဆင္ေျပတဲ့လူကိုေတြ႕သြားျပီေပါ့ဟုတ္လား? အံ့ၾသစရာပဲကြာ' အဲဒီေကာင္ေလး အခန္းထဲ၀င္လာျပီး ကုလားထိုင္မွာထိုင္လိုက္ကာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုၾကည့္ေနပါေရာ

'Can I see your ticket?' ညီညီ ရွက္ရယ္ရယ္ရင္း အဲဒီေကာင္ေလးကို လွမ္းစလိုက္ေသးတယ္။

'ရွက္မေနပါနဲ႕ကြာ၊ ငါအားလံုးျမင္ျပီးျပီ'

'Kev, သူကရာဇာေလ ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း'

'ေတြ႕ရတာ၀မ္းသာပါတယ္ ရာဇာ၊ ဒီလိုပံုစံမ်ိဳးနဲ႕ၾကိဳဆိုရတာေဆာရီးေနာ္' ခပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပဲလွမ္းႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္။ ရာဇာတဲ့ အရပ္၅ေပ ၆ေလာက္ရွိမည့္ေကာင္ငယ္ေလး၊ ၾကည့္လို႔အဆင္ေျပျပီး ညီညီထက္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ဟန္နဲ႕။ သူ႕ငပဲကေတာ့ ေဘာင္းဘီထဲမွာ ထိုးထိုး ေထာင္ေထာင္နဲ႕ ပစ္ကြင္းရွာေနဟန္။

'ငါ့ေကာင္မင္းလည္း ငါတို႔လို ႏို႔ညႇစ္ဖို႔၀ါသနာပါလား'

'မင္းမေမးခင္ကတည္းကပဲ၊ ျငင္းဖို႔အစီအစဥ္မရွိ' ေျပာေျပာဆိုဆို အ၀တ္ေတြကို ခြၽတ္ပါေတာ့တယ္။

ေကာင္ငယ္ေလးက ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ဦးၾကား အိပ္ယာေပၚလွဲေလ်ာင္းရင္း ကြၽန္ေတာ္တို႔မ်က္၀န္းေတြကို ဘယ္လိုလည္း လွမ္းအေမးထုတ္ တယ္။ ညီညီက ကြၽန္ေတာ့္နားအသာကပ္ရင္း 'အစ္ကိုက ကြၽန္ေတာ့္ဧည့္သည္ေနာ္၊ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုလုပ္ေပးသလို သူ႕ကိုလည္း အခြင့္ေပးႏိုင္မလား?'

'ဘာေျပာတာလည္းညီညီ?'

'မင္းမၾကာခင္ေတြ႕မွာပါကြာ'

ကြၽန္ေတာ္ မိုးေပၚခ်ိန္ေနတဲ့ ရာဇာ့ညီဘြားကို အသာဆုပ္ကိုင္လိုက္ရင္း သူ႕အသက္ဘယ္ေလာက္ရွိျပီလည္းေမးလိုက္တယ္။ အလြန္ဆံုး ရွိမွ အသက္၁၆ႏွစ္ေလာက္ပဲလို႕ သံသယရွိေနလို႔ေလ။

'ကြၽန္ေတာ့္အသက္ ၁၈ႏွစ္ရွိျပီဗ်၊ လူတိုင္းက ကြၽန္ေတာ့္ကိုကေလးလို႔ပဲ ထင္ေနတတ္ၾကေတာ့ တကယ့္စိတ္ကုန္စရာဗ်'

၅လက္မခြဲေလာက္ရွိတဲ့ သူ႕ငပဲေလးကို ညင္ညင္သာသာဆြဲႏႈတ္ေပးလိုက္ေတာ့ သူ႕ရင္ခုန္သံလတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ေလးေတြကို တဒုန္း ဒုန္း စၾကားရတယ္။ မိနစ္အနည္းငယ္ၾကာျပီးေနာက္ သူ႕ေျခေခ်ာင္းေလးေတြ တြန္႕ေကြးစျပဳလာျပီ။ ျပီးေတာ့မယ္ လို႔ကြၽန္ေတာ္ေတြးမိ ရေပါ့။

'Oh, yes' 'ကြၽန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လံုးထူပူလာျပီဗ်ာ ျပီးေတာ့မယ္.......အာ...အ ျမန္ျမန္ ျမန္ျမန္'

အရွိန္ႏႈန္းမေျပာင္းမွန္တန္းေလးပဲ ထုေပးေနတာမွာ သူ႕တင္ပါးေလးေတြ က်စ္သြားလိုက္ ေလ်ာ့သြားလိုက္ျဖစ္ေနတာကို ျမင္ရတယ္။ သူ႕ climax ေရာက္ဖို႔ အရွိန္ျမႇင့္ေနဟန္တူပါ့။ 'ျမန္ျမန္၊ ျမန္ျမန္' ကြၽန္ေတာ့္မ်က္၀န္းေတြထဲ စိုက္ၾကည့္ရင္းေတာင္းဆိုေနေတာ့ သူ႕ကိုေခါင္း ျငိမ့္ျပမိေပါ့။

'အကိုလုပ္တာကို အသာျငိမ္ေနပါကြာ ျပီးရင္မင္းၾကိဳက္မွာပါ။'

သူ႕ေက်ာျပင္ဟာ တုန္ခါျပီး မ်က္ႏွာေပၚမွာလည္း ေခြၽးစက္အခ်ိဳ႕စိမ့္ထြက္လာတယ္။ ၀က္ေပါက္စေလးတစ္ေကာင္ ေအာ္ညည္းသံလို အသက္ရွဴသံလို ျဖစ္စျပဳလာတယ္။ ေနာက္မွာေတာ့ သူ႕ညည္းတြားသံေတြ အသံေတြ က်ယ္လာေတာ့တာေပါ့။

'Oooooooooooooohhh, Oooooooooohhhh, Aaaaaahhhh, Yes....YES.....oh, YEESSS'

ေကာင္ငယ္ေလး သူ႕အရည္ေတြကို ပန္းထည့္လိုက္တာ သူ႕ေခါင္းေပၚကိုေက်ာ္ျပီး ျပတင္းေပါက္က မွန္ခ်ပ္ေတြကို ပက္ကနဲ ပက္ကနဲ။ သူ႕မ်က္ႏွာေပၚမွာေတာ့ ေက်နပ္မႈနဲ႕အတူ 'Oh, thank you, thank you, thank you' တဲ့သူ႕ခမ်ာေမာလ်သံႏွင့္ ရြတ္ဆိုေလရဲ႕။

သူေလးရဲ႕ဟန္က ေသမင္းႏႈတ္ခမ္း၀က လြတ္လာသလိုပါပဲ။ အတန္ၾကာမ်က္၀န္းေတြေမွးမွိတ္သြားရင္း ျပန္ပြင့္လာကာ ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ လွိမ့္လိုက္ျပီး ႏႈတ္ခမ္းကို အသာအနမ္းပြင့္ေျခြတယ္။

အစ္ကိုအေတာ္ဆိုးတဲ့သူပဲ ဒါေပမဲ့ အဲဒါကလည္း ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္

'Ya, ငါလည္း အဲဒီလိုခံစားခဲ့ရတာကြ'

ညီညီက ေထာက္ခံမႈေပးရင္း တဘက္တစ္ထည္ကို ထရွာေလရဲ႕။ သံုးဦးသား အိပ္ယာကထလိုက္ရင္း ရလာတဲ့ တဘက္အစုတ္နဲ႕ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ၾကတာေပါ့။ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ညစ္ပတ္တာေတြဘာေတြ ဂရုစိုက္မေနၾကပါဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသန္႔ရွင္းျပီးသြားၾကျပီး ေနာက္ မလွမ္းမကမ္းမွာခ်ထားတဲ့ ပလတ္စတစ္ကုလားထိုင္ေတြေပၚမွာ ကိုယ္စီထိုင္ျဖစ္ၾကတယ္။ အခုမွပဲ ပံုမွန္အသက္ရွဴျဖစ္ရတယ္။ ခံုေတြလြတ္ေနေပမဲ့ ရာဇာေလးက ကြၽန္ေတာ့္ေပါင္ေပၚထိုင္ ရင္ခြင္ထဲမွီကာ ႏႈတ္ခမ္းကို ခပ္ဖြဖြထပ္နမ္းကာ 'Thanks again' တဲ့ေျပာ ျပန္ေရာ။

ညီညီတစ္ေယာက္ အိပ္ယာခင္းေတြကိုစုျပီးသိမ္း၊ အခန္းထဲေနသားတက်လုပ္ျပီးေနာက္ သံုးေယာက္သားအျပင္ထြက္ဖို႔ျပင္ဆင္ၾက ပါတယ္။

'အား...အခုမွေတြးမိတယ္ ေတာ္ေတာ္ေသာင္းက်န္းတဲ့ ငါပါလားေနာ္၊ အလုပ္အတြက္လာတဲ့ဟာကို'

'အခုမွသိလား?' ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရယ္ေမာလိုက္မိၾကပါေရာ။

အ၀တ္အစားေတြ၀တ္ဆင္ၾကျပီးေနာက္ ဆိုဒ္ကေနထြက္ခြာလာခဲ့ၾကပါတယ္ အတူတူေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္ သူတို႔ကို အနီးအနားကစား ေသာက္ဆိုင္တစ္ခုခုမွာ သြားျပီးဗိုက္ျဖည့္ၾကရေအာင္ေျပာဆို လိုက္ျပီး အဆင္ေျပမယ့္ဆိုင္ရွာထြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ သံုးေယာက္သား ပင္ပင္ပန္းပန္းအလုပ္ရႈပ္ခဲ့ၾကျပီး ျပန္လည္လန္းဆန္းေစဖို႔ အနားယူၾကမယ္ေလ။

လံုး၀ေက်နပ္သာယာတဲ့ ေန႔လည္ခင္းတစ္ခုပါပဲ။

Wrote by Alex Aung (13 February 2010)