The Shoplifter

ကမၻာၾကီးဟာရြာတစ္ရြာဆိုရင္ အေတာ္ၾကီးတဲ့ရြာၾကီးတစ္ရြာပဲျဖစ္မည္ထင္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေနထိုင္ရာ ကမၻာၾကီးမွာ ေတာ့ အဆင့္ျမင့္ Apartment ေတြ၊ Condo တိုက္ခန္းေတြက အျပိဳင္းအယိုင္းပါပဲ။

ေနထိုင္ရာ ကြၽန္ေတာ့္တိုက္ခန္းကဆင္းလိုက္ရင္ ျမင္္ေနရမဲ့ျမင္ကြင္းေတြက ေနထိုင္စားေသာက္မႈ ဆိုတဲ့စကားထဲမွာပါတဲ့ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာကို ၀ယ္ျခမ္းစားေသာက္ႏိုင္မယ့္ Super market ၾကီးေတြ၊ Department Store ေတြက လက္ညႇိဳးထိုး မလြဲပါဘူး။

လမ္းမေပၚမွာလည္း လူေတြလူေတြ ပ်ားပန္းခတ္မွ် အဆင္အေသြးစံု။ အသက္ရွင္သန္ေရးအတြက္၊ အစာအလို႔ငွာ၊ အေပ်ာ္အတြက္ သြားလာေနလိုက္ၾကတာေလ။

ကြၽန္ေတာ့္နံေဘးကိုငဲ့ၾကည့္မိေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုခ်စ္မည့္သူ ကြၽန္ေတာ္ကခ်စ္ရမည့္သူမရွိ နတၳိ။ အရာရာတိုးတက္ေနၾက အလြယ္တကူရရွိေနၾကတဲ့ အခုေခတ္ထဲမွာ လူေတြေတာင္ ရယ္ဒီမိတ္ျဖစ္ကုန္ ၾကျပီထင္ပါတယ္ေလ။ တစ္ခါတစ္ေလမ်ားေတာ့ ေတြးမိပါတယ္ ရည္းစားထားတာေတာင္ ရယ္ဒီမိတ္ ေလးက ပိုေကာင္းသလားလို႔ပါ။

ပန္းသီးေလးက နီရဲရႊန္းစိုေနတာပဲ။ အိမ္ကေရခဲေသတၲာထဲ အဆင္သင့္ျဖည့္ထားေပးျပီးသားဆို ပိုမေကာင္းဘူးလား။ မင္းအေတြးေခါင္ေနတာပါလို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကဆိုဖူးပါတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္.....ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အခုေလာေလာဆယ္ကိုင္တြယ္ေရေဆးေနတဲ့ ေစ်းကကိုယ္တိုင္၀ယ္ လာတဲ့ ပန္းေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ပန္းသီးေလးရဲ႕ အရသာကစြဲမက္ဖြယ္အျပည့္လို႔ ယံုၾကည္ဆဲပါ။

x              x              x

ကြၽန္ေတာ့္ေကာ္ဖီေတြ ေအးစက္ျပီးပ်စ္ခြၽဲကုန္ျပီ။ ေမာ္နီတာကို လြန္ခဲ့တဲ့ေလးနာရီကတည္းက ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ ဘာလႈပ္ ရွားမႈမွ အထူးတလည္မျမင္ရပါဘူး။ ဒီလိုမ်ိဳးေတြေၾကာင့္ ရက္သတၲပတ္ေန႔ေတြရဲ႕ မနက္ ခင္းေတြကို အမုန္းဆံုးျဖစ္ေနရ တာ ထံုးစံလိုကိုျဖစ္ေနရျပီဆိုပါေတာ့။

'Security scan zone 4, Security scan zone 4'

အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေျပာသံ ပီေအေပၚကတစ္ဆင့္ၾကားေနရတယ္။

ေမာ္နီတာအမ်ားၾကီးထဲကမွ show zone 4 ေပၚမ်က္စိအၾကည့္ေတြလိမ့္လိုက္တယ္။ အ၀တ္အစားေတြေရာင္းတဲ့ဘက္ အျခမ္းကပါ။ အဲဒီေနရာက ဘာမ်ားျဖစ္လို႔ပါလိမ့္။ ေသခ်ာသေလာက္ကေတာ့ တစ္ေယာက္ေယာက္ မဟုတ္တာလုပ္ တာကို ၀န္ထမ္း တစ္ဦးက သံသယ၀င္လို႔ အသိေပးေအာ္ျခင္းျဖစ္မည္။ ကင္မရာကို ပတ္ပတ္လည္လွည့္ျပီးၾကည့္ေတာ့ လည္း ဘာမွထူး ျခားမႈမရွိသာမန္အတိုင္းပါပဲ။ ခပ္ပါးပါးလိုက္ကာေတြ ခ်ထားတဲ့ အ၀တ္အစားလဲခန္းဘက္ကို ကင္မရာ zoom ဆြဲျပီး check ၾကည့္ျပန္ေတာ့ဘာမွမျဖစ္။

သက္သက္သံသယ၀င္တာပဲျဖစ္မွာ။ ကင္မရာ zoom ကို ျပန္ခ်ဳံ႕၊ ျပီးေတာ့ကြၽန္ေတာ့္အၾကိဳက္ လူငယ္ေတြ ႏွစ္သက္တဲ့ အ၀တ္အစားဖက္ရွင္ဆိုင္ေတြဘက္ျခမ္းက အ၀တ္အစားလဲခန္းေတြဘက္ေရႊ႕ၾကည့္မိေတာ့ နည္းနည္းအာရံုစိုက္စရာရ သြားတယ္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဂရုတစိုက္ၾကည့္မိေတာ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီခပ္ပြပြ၀တ္ထားျပီး လက္ထဲမွာလည္း T-Shirt တစ္စံု ကိုကိုင္ထားတဲ့ ေကာင္ကေလးတစ္ေယာက္...။

အင္း.....သူက ကြၽန္ေတာ့္အၾကိဳက္ပံုစံုမ်ိဳးေလးပါ။ထိုင္ခံုေပၚေအးေအးေဆးေဆးမွီျပီး သူဘာလုပ္ေနတယ္ ဆိုတာၾကည့္မိ ေတာ့ သူ႕မ်က္လံုးေတြဟာ မသကၤာစရာေကာင္းေအာင္ပဲ ေနရာအႏွံ႔ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္။ သူတစ္ခုခုမ်ား လုပ္မလို႔လား။ Store ရဲ႕တစ္ျခားေထာင့္က ကင္မရာတစ္လံုးကေနေျပာင္းၾကည့္ျပန္ေတာ့ အဲဒီကင္မရာရွိရာဘက္ကို သူမ်က္လံုးေ၀့ ၾကည့္ ေသးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူကင္မရာဘယ္မွာ ရွိမွန္းမသိရွာဘူး။ 'ႏုေသးတယ္' ကြၽန္ေတာ့္အေတြ႕အၾကံဳအရ ဒီေကာင္ ေလးဟာအေတြ႕အၾကံဳႏုေသးတာပဲဗ်။

ကြၽန္ေတာ္ zoom ကို တျဖည္းျဖည္းခ်ိဳ႕ၾကည့္ရင္း ေမာနီတာနား ႏွာေခါင္းနဲ႕ထိေလာက္ေအာင္တိုးၾကည့္လိုက္ေတာ့ Damm... ဒီေကာင္ေလးဟာ မေကာင္းဆိုးရြားေကာင္ေလးပဲဗ်။ အ၀တ္အစားလဲခန္းေဘးနားက တီရွပ္ေကာင္တာက T-shirt ႏွစ္ထည္ေလာက္ကို သူ႕ဂ်င္းေဘာင္းဘီခပ္ပြပြထဲ ထိုးထည့္ျပီးျပီ။ ျပီးေတာ့ မသိမသာႏွင့္ ထြက္ေပါက္ရွိရာဆီလွမ္း ေနျပီ ေျခလွမ္း ေတြကေလ။ ကြၽန္ေတာ္ထိုင္ခံုကေန ထခုန္ျပီး သူရွိရာဘက္ျခမ္းကို လိုက္ဖို႔ျပင္ရသေပါ့။

သူ႔ေျခလွမ္းသြက္သြက္ေတြေၾကာင့္ မၾကာခင္ထြက္ေပါက္ရွိရာေရာက္ေတာ့မယ္။ 'come on ..come on' ကြၽန္ေတာ့္ ေျခေထာက္ေတြကို ခပ္သြက္ သြက္လွမ္းရတယ္.. အမိရဖို႔ဖမ္းမိဖို႔။

ကြၽန္ေတာ့္အေနျဖင့္ သူ႕ကိုမိဖို႔လိုအပ္တယ္တာ၀န္အရ။ တျခားမသိစိတ္က သူ႕ျပဳမူခ်က္ကို မဆန္႔က်င္ဘဲ လႊတ္ေပးခ်င္ေန မိတယ္။ ေကာင္တာဘက္ကိုၾကည့္လိုက္ျပန္ေတာ့ ငပ်င္းစားေရးမက တျခားတစ္ဘက္ကို ေငးၾကည့္ေနေလရဲ႕။ တီဗီက သူတို႔အၾကိဳက္ မင္းသားရဲ႕အင္တာဗ်ဴးလာေနတာကို မ်က္ႏွာမူေနတာ ေျခလွမ္းေတြသြက္ရံုမက ေျပးလိုက္ရပါေတာ့တယ္။

'ေဟး.....ဒီမွာ'

'ရပ္လိုက္စမ္း'

သူတစ္ခ်က္ေလာက္ ကြၽန္ေတာ္ရွိရာစီေစာင္းၾကည့္ျပီး ေျပးပါေတာ့တယ္။ ဒီမ်ိဳးမစစ္ေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာကတစ္ခ်က္ေစာင္း ၾကည့္တာနဲ႕တင္ မွတ္မိေလာက္တဲ့ရုပ္ပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္လက္က ေျပးမလြတ္ႏိုင္ပါဘူးေလ။ ထြက္ေပါက္ကေနေျပးသြားတဲ့ သူ႕ေနာက္ကိုလိုက္ရင္း ဘာမွ်မရွိတဲ့ ကားပါကင္ထဲကျဖတ္ေျပးလိုက္ရပါတယ္။ ေဘးမွၾကည့္ေနသူအခ်ိဳ႕ရဲ႕မ်က္၀န္းေတြ အရ ဒီေကာင္ေလးရဲ႕ တည္ေနရာကို ညႊန္ျပခဲ့တာေပါ့။

ေကြ႕ေကာက္စြာရပ္ထားတဲ့ ကားေတြၾကားကျဖတ္ေျပးကာ ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားထဲထြက္ေျပးသြားတယ္။ သူ႕ကိုမိဖို႔ေျခ လွမ္းနည္းနည္းပဲလိုေတာ့တာ။ ဒီလမ္းၾကားထဲ ဘယ္သူမွမရွိသလို ဘယ္သူမွလည္းမလာ ဘူး။ အိမ္ေျခယာေျခမဲ့ေတြပဲ တစ္ခါတစ္ေလေတြ႕ရတတ္တာ။ ကြၽန္ေတာ္ ေနရာလပ္မက်န္ က်ီးကန္းေတာင္းေမွာက္ၾကည့္ရင္း အတန္ၾကာရပ္တန္႔ရွာ ေဖြၾကည့္မိတယ္။

'ဘယ္မွာပုန္းေနလဲ မင္းထြက္ခဲ့ေနာ္၊ ယူသြားတာေတြျပန္ေပးရင္ ငါမင္းကိုဘာမွမလုပ္ဘူး'

ကြၽန္ေတာ္ အမႈိက္ပံုးအဖံုးကို မေက်နပ္စြာ လွမ္းကန္လိုက္မိျပီး မၾကာခင္မွာ ေနာက္ဖက္နားက လႈပ္ရွားသံ သဲ့သဲ့ၾကားရ တယ္။ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေတာက္ပတဲ့မ်က္၀န္းတစ္စံုက ေမွာင္ရိပ္နားကေခ်ာင္းၾကည့္ေနေလရဲ႕ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ အျပင္ထြက္လာခဲ့တယ္။ သူကအရပ္အေတာ္ရွည္တဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္၊ အနည္းဆံုး၆ေပ၀န္းက်င္ရွိမယ္။ ေကာက္တိေကာက္ေကြး ဆံပင္ကို High Light လုပ္ထားေသး၊ မ်က္လံုးေတြက တိမ္းမူးဖြယ္ ဆြဲငင္မႈ အျပည့္ျဖင့္....အို.. ကြၽန္ေတာ့္အသက္ရွဴသံေတြေတာင္မွားသြားသလိုပဲ။ စကၠန္႕အနည္းငယ္ေလာက္ေမ့သြားရတယ္ သူဟာ အလစ္သမား တစ္ေယာက္ဆိုတာ။

အစုတ္အျပဲေတြနဲ႕ျဖစ္ေနတဲ့ သူ႕အက်ႌေအာက္မွာ မတန္မရာကိုပဲ ၾကြက္သားေတြနဲ႕ အျပည့္ပါလား။ ကြၽန္ေတာ့္လက္ ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႕ သူ႕ကို စမ္းၾကည့္ျပီး သာယာမိတယ္။ ေဘာင္းဘီထဲက ကြၽန္ေတာ့္ညီဘြားက အစာေတာင္းစျပဳ လာပါျပီ တရမ္းရမ္းနဲ႕။ ဒီေကာင္ေလးစီက အရသာတစ္ခုရခ်င္ျပီထင္ရဲ႕။

'Are you enjoying yourself?'

ရုတ္တရက္ေပၚလာတဲ့ သူ႕အသံေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္လက္ေတြအျဖစ္အပ်က္ကာလကို ျပန္လွမ္းေလွ်ာက္မိရတယ္။

'မင္း...တီရွပ္ေတြကို ဘာလုပ္လိုက္သလဲ'

'ကြၽန္ေတာ့္ေဘာင္းဘီထဲထိုးထည့္တယ္ေလ'

သူ႕တုန္႔ျပန္သံေတြက ငါးမွ်ားခ်ိတ္မွာ ငါးစာတပ္ေနတဲ့အတိုင္း။ အလာၾကီးပါလား။

'မင္းကစားေနတာကိုရပ္ျပီး အခုလက္ေျမႇာက္ထားလိုက္စမ္း'

သူကြၽန္ေတာ့္ကို ခဏစိုက္ၾကည့္ျပီးေနာက္ ခပ္ပြပြဂ်င္းေဘာင္းဘီက ၾကယ္သီးေတြကိုျဖဳတ္လိုက္တယ္။ ေဘာင္းဘီထဲထိုး ထည့္ထားတဲ့ ပစၥည္းေတြရဲ႕ အေလးခ်ိန္ေၾကာင့္ ေဘာင္းဘီဟာ ၾကမ္းျပင္ေပၚေလွ်ာကနဲ။

'လာေလ...လာယူပါ' ညစ္က်ယ္က်ယ္အျပံဳးနဲ႕လွမ္းေျပေလရဲ႕။ သူ႕ကိုယ္သူအေတာ္ဟုတ္ေနတဲ့ပံုစံနဲ႕ေလ။

ကြၽန္ေတာ္ သူ႕ဆီေလွ်ာက္လွမ္းသြားရင္း ေဘာင္းဘီၾကားက်ေနတဲ့ ပစၥည္းေတြကိုေကာက္ယူလိုက္တယ္။ သူ႕ေရႊနီငွက္ ေပ်ာသီးၾကီးဟာ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာနဲ႕ တန္းကနဲ။ ေယာင္ရမ္းျပီး ႏႈတ္ခမ္းကိုလွ်ာနဲ႕သရပ္မိ တယ္။ သူ႕.....သူ႕ေရႊနီငွက္ ေပ်ာရဲ႕ အရသာကိုလိုခ်င္မိတာ အရမ္းပါပဲ။ မ်က္၀န္းေထာင့္ကေတြ႕လိုက္မိ ေသးတယ္ေလ သူ႔ရဲ႕ ခ်စ္စရာပစၥည္း ရဲ႕ထိပ္မွာ အရည္ၾကည္ေလးေတြစို႔ထြက္ေနတာကိုေပါ့။

'You know you want it!'

ကြၽန္ေတာ္ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒူးေထာက္လိုက္မိရျပီး ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာဟာ ေကာင္စုတ္ေလးရဲ႕ ငပဲဆီကို ဦးတည္ မိျပီေပါ့။ သူ႔ရဲ႕တျဖည္းျဖည္းေထာင္လာတဲ့ အရာက ေခၚငွင္စျပဳျပီ ...လာပါ....လာပါတဲ့။ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို အသာဖြင့္ သူ႕ငပဲ ကို ရႊတ္ကနဲစုပ္ယူလိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္လက္ေခ်ာင္းေတြကေတာ့ သူ႔ရွပ္အက်ႌေအာက္ကို တြား၀င္လိုက္ကာ အဖုအထစ္ ေတြႏွင့္ သူ႔ရင္အုပ္ေတြကို အသာပြတ္သပ္၊ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို ကလိကာ အသာညႇစ္မိလိုက္ေတာ့ ပါးစပ္က ညည္း ညဴသံအခ်ိဳ႕ထြက္လာပါေရာ။ ပါးစပ္က အသံထြက္သလို သူ႕ခါးကလည္း လႈပ္ရွားလာကာ တစ္ေခ်ာင္းလံုးအရင္းထိေအာင္ လည္ေခ်ာင္းထဲအေရာက္ပို႔ဖို႔ သူၾကိဳးစားပါေတာ့တယ္။

x          x          x

'စပ်စ္သီးေလးက အရာသာရွိမယ့္ပံုပဲ' တဲ့ ကြၽန္ေတာ္ပန္းသီးေရြးေနတုန္း ေစ်း၀ယ္သူတစ္ေယာက္ေျပာလိုက္သံကို ၾကား လိုက္ရတယ္။ စပ်စ္သီးဟာ အဲဒီေလာက္ခ်ိဳသလား ၀ယ္စားရရင္ေကာင္းမလား စိတ္က ယိမ္းယိုင္မိပါေသးရဲ႕။

စပ်စ္သီးတစ္လံုးရဲ႕ခ်ိဳျမမႈဟာ ကြၽန္ေတာ့္ေသြးသားထဲက ေတာင့္တတဲ့ ပန္းသီးတစ္လံုးရဲ႕ ႏူးည့ံေထြးအိတဲ့ ခ်ိဳျမိန္မႈကို ေမ့ေပ်ာက္ရေလာက္ေအာင္ ရင္မခုန္ေစႏိုင္ပါဘူးေလ။

ေဟာ....ဟိုလူ၀ယ္သြားတဲ့ ပန္းသီးနီရဲရဲေတြဟာ အေတာ္ေကာင္းမွာ။ ငါမ၀ယ္လုိက္ရဘူး။ ေနာက္က်သြားျပီ၊ ဒီဆိုင္မွာ အဲဒီေလာက္နည္းရလား ဒီပန္းသီးမ်ိဳးေတြဟာ။ သူမ်ားပိုင္ဆိုင္သြားရတဲ့ ပန္းသီးတစ္လံုးအတြက္ ကြၽန္ေတာ္တမ္းတေနဖို႔ မေကာင္းခဲ့ပါဘူး။

အေတာ္သေဘာက်စရေကာင္းမိျပန္သည္ သူမ်ား၀ယ္ျပီးသား ပန္းသီးတစ္လံုးကို ေငးေမာျပီး ထိုညေနက ကြၽန္ေတာ္ဘာမွ မ၀ယ္ျဖစ္ခဲ့။

x          x          x

ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို ကလိေတာ့ တျဖည္းျဖည္းမာလာတယ္။ အဲဒီအခါ လက္ကိုအသာရုတ္ကာ ဗိုက္သားေလးေတြ၊ ဆီးစပ္ကအေမႊးေလးေတြကို ညင္ညင္သာသာပြတ္သပ္ေပးမိတာေပါ့။ သူ႕ခါးကို အသာကိုင္လႈပ္ရွားမႈႏွင့္အတူ ပါးစပ္ ကိုအလုပ္ေပးေနတုန္း မ်က္လံုးက ထြားအိတဲ့တင္သားစိုင္ေတြကို အာရံုေရာက္သြားမိရာ ကြၽန္ေတာ့္ညီဘြားက ေခါင္းတ ျဖည္းျဖည္းေထာင္ထာလာတာ ပျခဳပ္ထဲက ေျမြေဟာက္ေခါင္းေထာင္ထလာသလိုပ။ ေကာင္စုတ္ေလးကို ေသာက္ရမ္း လိုးခ်င္လာျပီ။

ပါးစပ္က သူ႔ငပဲကို ေထြးထုတ္လိုက္ကာ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္တာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္က သူ႕ထက္အရပ္နည္းနည္း ပိုရွည္ေတာ့ နည္းနည္းအသာရပါတယ္။ သူ႕ကိုအာေငြ႕ေပးတာေတာ္ေလာက္ျပီ။ သူ႕မ်က္၀န္းကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ျပဳစုမႈေတြကို ငံ့လင့္ေနတုန္း။ တုတ္ခိုင္တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္လက္ေတြက သူ႕ခါးက်ဥ္းက်ဥ္းကို အသာဆြဲကိုင္ကာ တစ္ဖက္လွည့္ ခိုင္းတာမွာ နည္းနည္းေတာ့ အားစိုက္လိုက္ရတယ္။ သူက မလွည့္ခ်င္သလိုေပခံေနတာကိုး။

သူ႕တင္ေဖာင္းေဖာင္းနဲ႕ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲကို အသာဖိကပ္ထားရင္း လည္တိုင္ေက်ာ႕ေက်ာ႕ကိုခပ္ဖြဖြနမ္း၊ နားရြက္သီးေလး ေတြကို လွ်ာနဲ႕အသာရစ္၀ိုက္ကာ ကလိေပးမိပါတယ္။ သူ႕ကိုအတင္းဖိထားေတာ့ အစပိုင္းမွာ တင္းခံေနေပမဲ့ ခဏအၾကာ မွာေတာ့ အလိုက္သင့္အလ်ားသင့္ျဖစ္လာ ျပဳမူလာပါေရာ။ နားရြက္ထဲလွ်ာနဲ႕ေမႊေပးေတာ့ သူ႕ခမ်ာ တြန္႕ကနဲ တြန္႕ကနဲ ျဖစ္ျဖစ္သြားရတယ္။ မာေထာင္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲႏွင့္သူ႔ခေရပြင့္ကို ထိုးလိုက္ဖြလိုက္နဲ႕ လွံေထာက္တန္းကစားေပး ေနမိတာေပါ့။ သန္မာတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္လက္တစ္ဖက္က သူ႕ခါးကိုညႇပ္ကာ မရုန္းႏိုင္ေအာင္ဖိလိုက္သလို တစ္ျခားတစ္ဖက္ ကေတာ့ သူ၀တ္ထားတဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီထဲက ရုန္းထေနတဲ့ ငပဲကိုဇစ္ဖြင့္ကာ အျပင္ထြက္ခြင့္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ေျခ ေထာက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း ခပ္ကားကားျဖစ္ေအာင္ သူ႕ေျခေခ်ာင္းေတြၾကား အသာ၀င္ရပ္လိုက္တယ္။ ကစားပြဲ၀င္ဖို႔ အေန အထားအသင့္ေပါ့။ မာေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ညီဘြားကို ခေရပြင့္ထဲ အသာထိုးထည့္ၾကည့္ ေတာ့မရဘူး ၾကပ္လိုက္တာ။ good တာ ေပါ့ ကြၽန္ေတာ့္အၾကိဳက္ေလ။ တံေတြးနည္းနည္းဆြတ္ျပီး အသာထိုးထည့္လိုက္ကာ တျဖည္းျဖည္းႏွဲ႕ထည့္ျပန္ေတာ့ ေကာင္ေလး ပါးစပ္ကိုဟျပီး အသက္ရွဴပါရဲ႕။ ဒီေကာင္ေလး အျပဳအမူအရ ဒီလိုဆက္ဆံတဲ့အေတြ႕အၾကံဳဟာ သူ႕အတြက္ အဦးဆံုးမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ရိပ္မိရတယ္။

'ငါမင္းကိုခ်တာ ၾကိဳက္တယ္ေပါ့......ဟုတ္လား'

ေကာင္ေလးဆီက စကားျပန္သံမၾကားရေပမဲ့ ေခါင္းျငိမ့္ျပတာကိုေတာ့ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒီတုန္႔ျပန္မႈကလည္း မဆိုးပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္အားကိုသံုးျပီး အထုတ္အသြင္းအႏွဲ႕အျပဳ လႈပ္ရွားမႈၾကားမွာ သူပါးစပ္ေလးဟကာ ေမ်ာေနတာ။ 'အာ....အ....အား' ညႇစ္အားသန္တဲ့ ၾကြက္သားမ်ားေၾကာင့္ မၾကာခင္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ဒူးေတြယိုင္ခ်င္လာသလို ပန္းထုတ္ဖို ဥထဲ ျပည့္စျပဳေနျပီဆို တာ ရိပ္မိရတာေၾကာင့္ ေဆာင့္တာကို အရွိန္ေလွ်ာ့ ေနာက္ကို အသာဆုတ္မိပါေပါ့။ ဒါကိုသူက အား မရစြာေနာက္ျပန္လိုက္ဖိကပ္ကာ အဆံုးထိဖိကပ္လိုက္ ဖြလိုက္လုပ္ပါေတာ့တယ္။

'ကြၽန္ေတာ့္ထဲ အစ္ကို႔ဟာေတြနဲ႔ ျပည့္ေအာင္ျဖည့္ေပးပါ....အာ...အား'

ဒီေတာ့ဗ်ဴဟာတစ္မ်ိဳးေျပာင္းရတာေပါ့ဗ်ာ။ ေကာင္စုတ္ေလးငပဲကိုအသာလွမ္းကိုင္လိုက္ကာ ခပ္ဖြဖြထုလိုက္ ျပင္းျပင္းထု လိုက္ပြတ္သပ္ေပးလိုက္လုပ္တာမွာ သူ႕ပါးစပ္က ညည္းတြားသံထြက္လာသလို သူ႔ခေရၾကြက္သားေတြဟာလည္း ဟစိ ဟစိနဲ႕။

'ျမန္ျမန္....ျမန္ျမန္' သူအားမရစြာအသံေတြထြက္ညည္းစျပဳလာျပီေပါ့။ ခပ္ျဖည္းျဖည္းေလးေနာက္က အသာေျငႇာင့္ရင္း လက္ကလည္းထုေပးေနရာ သူ႕ေတြက ကြၽန္ေတာ့္လက္ဖ၀ါးေတြနဲ႕ထိကပ္လာသလို သူ႕ခေရၾကြက္သားေတြက က်ပ္ေန ေအာင္ညႇစ္ပါေတာ့တယ္ ကြၽန္ေတာ့္ညီဘြားကို။ ေလးငါးခ်က္ေလာက္ ထုေပးအျပီးမွာေတာ့ တဆတ္ဆတ္ခါရမ္းသြားတဲ့ သူ႕ကိုယ္ခႏၶာနဲ႕အတူ ပူေႏြးပ်စ္ခြၽဲတာေတြ ကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲက တစ္ဆင့္ စိုရႊဲကုန္ပါေရာ။ ကြၽန္ေတာ္သည္လည္း မထိန္း ႏိုင္လွစြာ ေလးငါးခ်က္ခပ္ျပင္းျပင္းထပ္ေဆာင့္လိုက္ကာ တန္းကနဲ တန္းကနဲ ပန္းထုတ္ပစ္ပါတယ္။

ေျခေတြလက္ေတြ သာေခြယိုင္ျဖစ္ေလာက္ေအာင္ အရိပ္အေျချပမွ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘယ္ေလာက္ ေလွေလွာ္ခဲ့မိတယ္ဆို တာ ျပန္သိရတယ္။ ခေရတြင္းထဲက်ေရာက္ခဲ့တဲ့ ညီဘြားကိုအသာအယာစြဲထုတ္ကာ တီရွပ္တစ္ထည္နဲ႕ဆြဲသုတ္လိုက္ ပါတယ္။ သူ႕ခမ်ာလည္း နံရံကိုအသာမွီကာ အေမာေျဖေနရဲ႕။ ကြၽန္ေတာ့္ေဘာင္းဘီေတြ အက်ႌေတြအသာျပန္လွ်ိဳရင္း သူ႕ကိုၾကည့္မိေတာ့ ရယ္က်ဲက်ဲနဲ႕ ျပန္ရႈပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို။ ညီဘြားကိုသုတ္ျပီးညစ္ပတ္ေနတဲ့ တီရွပ္ကို သူ႕ဆီပစ္ထည့္လိုက္ရင္း.....

'ငါမင္းကို ဒီစတိုးထဲ ေနာက္တစ္ခါမျမင္ခ်င္ဘူးေနာ္'

'ေနာက္တစ္ခါဆိုရင္ ငါ့လိုမဟုတ္တဲ့ တစ္ျခားမန္ေနဂ်ာက အေရးတကယ္ယူမွာ'

ေနာက္ျပန္လွည့္ကာ စတိုးဆိုင္ရွိရာကို လွည့္ျပန္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။

သိေနသလိုပဲ ဒီေကာင္ေလးဟာ ဒီလိုလုပ္ေနျခင္းဟာ အဓိကအေၾကာင္းအရာမဟုတ္ခဲ့ဘူးဆိုတာ။

x          x          x

ေမွာင္လိုက္လင္းလိုက္ လည္ပတ္ေနတဲ့ ေန႔ညေတြဟာ ကြၽန္ေတာ့္ခုတင္ေဘးက သဲနာရီပံုစံကိုယ္လံုးနဲ႕ ေမာ္ဒယ္လ္လွလွ တစ္ေယာက္ ကိုင္တြယ္ထားတဲ့ ၾကည့္မွန္တစ္ခ်ပ္ထဲမွာ ေပၚခ်ည္ေပ်ာက္ခ်ည္။

စာၾကည့္စားပြဲေပၚက အုပ္ေဆာင္းေလးထဲမွာ ခြဲစိတ္ျပီးစ ပန္းသီးစိတ္အခ်ိဳ႕။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က မင္းစားဖို႔ဆိုျပီး ေပးလိုက္တဲ့လက္ေဆာင္။ အခုထိမစားျဖစ္ေသးဘူး။

အလြယ္တကူရရွိတဲ့ အလုပ္တစ္ခုကိုစိတ္ပ်က္ျပီး ကြၽန္ေတာ္ဒီေန႔မနက္က အလုပ္သစ္အတြက္ေလွ်ာက္လႊာတင္ခဲ့တယ္။ လူဆိုတာ အလြယ္တကူရရွိတဲ့အရာကို တန္ဖိုးမထားၾကဘူးဆိုတာ ဟုတ္မွာပဲ။ အလကားရသည့္ပစၥည္းမဆိုထားႏွင့္ ေရ တစ္ခြက္ကိုပင္ အလကားရသည့္အရာဆို ဘမ္းကနဲ ပက္ျဖန္းလိုက္သည္သာ အလိုမရွိစြာျဖင့္ေလ။

မိုးေပၚေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ နီယြန္မီးမ်ားနဲ႕မတူ ေကာင္းကင္မွာ ၾကယ္ေလးေတြ တလက္လက္ေတာက္ပေနတယ္။ လမင္းၾကီးက ဘယ္မွာလည္းမသိ။ လမင္းၾကီးကတစ္ခုတည္း ၾကယ္ကေလးေတြက အမ်ားအျပား၊ ၾကယ္ပြင့္ေလးမ်ားစြာ ထဲက တစ္ပြင့္ခူးဆြတ္ကာ နံရံထက္က ၾကယ္ပံု နံရံကပ္ေၾကြျပားစီတပ္ဆင္လိုက္တာကပိုေကာင္းသည္။

ဟူး.....အသက္ရွင္မႈ၊ ေနထိုင္စားေသာက္မႈမ်ားနဲ႕ ကမၻာ႔ရြာၾကီးထဲ ကြၽန္ေတာ္ေမွာင္လိုက္၊ လင္းလိုက္ျဖစ္ေနရဦးမည္။

"ေဒါင္ဒင္.....ေဒါင္ဒင္....ေဟာ....ည ဆယ့္ႏွစ္နာရီထိုးျပီ"

Wrote by Alex Aung (5.1.2010)