Monday, January 21, 2019

A VERY HAPPY NEW YEARS



 "3,2,1, HAPPY NEW YEARS!!!"

႐ုတ္ျခည္း ေအာ္လိုက္ၾကတဲ့ လူေတြရဲ႕အသံ ဟိုသည္မွ ေပၚထြက္​လာတာ ၾကားရေတာ့ ဖုန္းမ်က္ႏွာျပင္႐ွိ နာရီကို ၾကည့္မိလိုက္တယ္။ လူတိုင္းက ႏွစ္သစ္ကူး အခ်ိန္ကာလကို ေပ်ာ္ပြဲတစ္ခုလို က်င္းပေနၾကတဲ့အခိုက္ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ စားပြဲခံုတစ္ခုမွာ တစ္ေယာက္ထည္း ထိုင္ေနမိခဲ့တာပါ။ ကပြဲၾကမ္းျပင္အႏွံ႔ေကာ ကြၽန္ေတာ့္ ေ႐ွ႕မွ ဖန္ခြက္ေပၚကိုေရာ အလင္း အေရာင္ မ်ိဳးစံုက ခုန္ေပါက္ ယိမ္​းႏြဲ ့ေနၾကေရာ။ ကလပ္ထဲကို ကြၽန္ေတာ္ ယခုမွ ၾကည့္မိတာမွာ ဒြိယံဒိြယံ အတြဲေတြပဲ ခပ္မ်ားမ်ားဆိုေတာ့ ေသခ်ာစိုက္မၾကည့္ျဖစ္ပါဘူး။ အဲ....ဘဲတစ္ေပြ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေသခ်ာစူးစမ္းၾကည့္႐ႈေနတာ တစ္ခ်က္ဖမ္းမိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ gay မဟုတ္ေပမယ့္ သည္ဘဲၾကည့္ရတာ အလြယ္​တကူပဲ ေခ်ာေမာသူအျဖစ္ ထင္းကနဲ ျမင္ရတာပါ။ ၀တ္စားထားတာ တကယ့္ဖလားပဲဗ်... အေပၚ၀တ္က သပ္ရပ္ကြက္တိ၊ ေအာက္က ႐ွပ္အက်ႌကို ရင္ဘတ္တစ္၀က္အထိ ၾကယ္သီးျဖဳတ္ထားၿပီး ေဘာင္းဘီက skinny ပံုစံနဲ႔ဆိုေတာ့ သူကိုယ္လံုးနဲ႔ ကြက္တိပဲ။ သူ႔ၾကည့္ရတာ ပိန္ပါးတယ္ထင္ရေပမယ့္ က်စ္လစ္ပံုရတယ္။ အသားအေရကလည္း ေခ်ာေမြ႕၀င္းလဲ့ေနတာဗ်။ ကြၽန္ေတာ့္လိုပဲ အသက္ ၂၅ႏွစ္ ၀န္းက်င္ျဖစ္ေလာက္ၿပီး ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳပါတယ္။ အညိဳေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ဆံပင္႐ွည္႐ွည္ေတြက ပခံုးတ၀ိုက္ ေ၀့၀ဲေနၿပီး မ်က္​၀န္​းစိမ္းေတြက ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကေန တကိုယ္လံုးထိ စူးစိုက္​ၾကည္​့ေနတာ အမွန္ပဲ။

သူေသာက္လက္စ ဖန္ခြက္ကို မကိုင္လိုက္ရင္း လူအုပ္ႀကီးကို ျဖတ္ေလ်ွာက္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ဆီ တန္​းတန္​းမတ္​မတ္​ လာေနပါတယ္။ သူ စကားေျပာလာခဲ့ရင္ ၾကားရပါမလားေတာင္မသိဘူး techno music က ေလထဲကို ေ၀့၀ဲေနတာ။ ဒါေပမယ့္ သူ႔အသံကို ေက်ာင္း ေခါင္းေလာင္းသံထက္ ၾကည္လင္စြာ ၾကားလိုက္ရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွ ထိုင္​ခံုအား လက္နဲ႔ ၫႊန္ျပၿပီး `သည္ခံုမွာ လူ႐ွိလားဗ်´တဲ့။ `ခင္ဗ်ားထိုင္ခ်င္ ထိုင္လို႔ရပါတယ္´လို႔ ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။

`ေဘာ္ဒါၾကည့္ရတာ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေနသလိုပဲ ၊ ဘယ္သူ ျပႆနာ ႐ွာသြားလို႔လဲဗ်´

ကြၽန္ေတာ္ ေဒါသထြက္ေနတာကို အ႐ွိန္ေလ်ာ့ထား ကြယ္၀ွက္ထားေပမယ့္ သူ အဲတာကို ရိပ္မိပံုပဲ။ `ေစာ္တစ္ေပြ....က်ဳြန္ေတာ့္ပိုက္ဆံအိပ္နဲ႔ ဖုန္းကိုပါ မသြားလို႔ဗ်´

`အေတာ္စ႐ိုက္က်တဲ့ ေစာ္ေလးပဲ´ သူကမွတ္ခ်က္ခ်တယ္။

`က်ဳပ္ သေဘာေပါက္သား´

`ဒါထက္ သည္ကလပ္ကေနထြက္ က်ဳပ္ေနရာကိုသြားၿပီး တစ္ခြက္ ႏွစ္ခြက္ေလာက္ ေသာက္က်ရေအာင္။ ဘယ္လိုလဲ´

ၾကည့္ရတာ ကြၽန္ေတာ့္ ညေနခင္းဟာ ထင္သေလာက္ မဆိုးရြားဘူးပဲ။ သည္ဘဲကို ကြၽန္ေတာ္ မသိေသာ္လည္း သေဘာတူခဲ့ပါတယ္။ `စကားမစပ္ ကြၽန္ေတာ့္နာမည္က ေက်ာ္စြာပါ´ ကြၽန္ေတာ္ လက္တစ္ဖက္ ဆန္႔ထုတ္ေပးလိုက္ရင္း မိတ္ဆက္လိုက္တယ္။ `မင္းသစ္ ´ သူကလည္း ကြၽန္ေတာ့္လက္ကို ဆုပ္ကိုင္လႈပ္ရမ္း ျပန္ေျပာတယ္။ သူနဲ႔က် ၾကက္ပ်ံမက်စည္ေနတဲ့ ပတ္​၀န္​းက်င္​ကေန ကင္းကြာသလို ခံစားရသလိုလိုပဲ။ ကြၽန္ေတာ္က အလင္းေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေအာက္မွာ ေတာက္ပျပီး ကြတ္တိျဖစ္ေနတဲ့ ရွပ္အက်ႌ ၊ အနက္ေရာင္ skinny jeans ကို၀တ္၊ converse ဖိနပ္​စီးထားသလို ၊ သူကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ၾကည့္လို႔ေကာင္းတဲ့ ၀တ္စံုကို စတိုင္လ္က်က်၀တ္ထားတာပါ။ ႐ွပ္အက်ႌက ကြၽန္ေတာ့္ abs အဖိုင္းေလးကို ထင္းေနေအာင္၊ ၀တ္ထားတဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီက ဂြၾကား အထုပ္အထည္ကို ေဖာင္းေနေစျပန္ေတာ့ သည္ႏွစ္ခ်က္ကပဲ ေစာ္ေတြကို မဖို႔ အကူအညီ အေထာက္အပံ့ျပဳ ပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ေနာက္ကလိုက္ၿပီး တံခါး၀မွထြက္ကာ ကားပါကင္ဘက္ လိုက္သြားတယ္။ သူ႔ကားေ႐ွ႕မွာ က်ြန္ေတာ္
မတ္တပ္ရပ္ရင္း မေအာင့္အည္းႏိုင္စြာ
`Oh My....ငါ့ေကာင္.. .ဒါ....1973 corvette တစ္စီးပဲ ´
`ေအး....ဟုတ္ပ သည္ကားနဲ႔ပဲ အထာျပေနရတာ ဟဲဟဲ ´
`ငါေတာ့ သည္ကားကို ထိေတာင္မထိခ်င္ဘူး ေသာက္ရမ္းလွတယ္´
ေျပာမယ့္သာေျပာတာ ကြၽန္ေတာ္အရင္ ကားေပၚေရာက္ေနၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၿမိဳ႕ျပင္ဘက္ ​ေမာင္​းခ်လာကာ သစ္ေတာအုပ္ထဲ ဆက္၀င္ျပီး သည္ညအတြက္ ရည္စူးထားတာကို လုပ္ဖို႔ေနရာစီသြားပါတယ္။ သူကားေမာင္းေနစဥ္မွာ ကြၽန္ေတာ္ `မင္းသစ္´ကို မၾကည့္မိဖို႔ ထိန္းလို႔မရခဲ့ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ အေစာပိုင္းကေျပာခဲ့သလိုပဲ gay တစ္ေယာက္မဟုတ္ခဲ့ပါဘူးဗ်။ ဒါေပသိ သည္ဘဲက တကယ့္ကို hot တာပါ။ Porn Star တစ္ေယာက္လိုပဲေလ။ သူ႔ေပါင္ခြဆံုကို တစ္ခ်က္ ဖ်တ္ကနဲ ၾကည့္မိေတာ့ ေမာ္ေတာ္ကားက ေ႐ွ႕ကို တစ္မိုင္ေလာက္ေရာက္ေရာက္လာတိုင္း ငပဲက ပိုပိုထြားလာသေယာင္ထင္ရပါတယ္။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ျခံ၀န္းက်ယ္တစ္ခုရဲ႕ ဂိတ္တံခါးအဖြင့္မွာ ကားကို အ႐ွိန္ေလ်ာ့ၿပီး ေမာင္း၀င္သြားတယ္ေလ။ ကားေမာင္းျပီး ၀င္ထြက္ရာလမ္းအတိုင္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ လွိမ့္သြားလိုက္တာ တကယ့္စံအိမ္ႀကီးတစ္လံုးကို အနီးကပ္​ ျမင္လိုက္ရတယ္။ `သည္ဘဲက ဘယ္သူမ်ားလဲ?´ ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ေတြးမိေရာ။ မင္းသစ္ ကားေပၚကဆင္းေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း လိုက္သြားကာ အိမ္ေ႐ွ႕တံခါးမနား ရပ္​တန္​ ့လိုက္တယ္။ `၀င္ပါ ​ေဘာ္​ဒါႀကီး ´ ကြၽန္ေတာ္ အိမ္ထဲ ၀င္လိုက္ရင္း ဟိုသည္ၾကည့္ေနခ်ိန္ သူက တံခါးပိတ္တယ္ေလ။ `မီးဖိုခန္းထဲမွာ ဘီယာေတြ႐ွိသဗ်´ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အခန္းေတြထဲကေန သူဦးေဆာင္ေခၚသြားရာဘက္ လိုက္ရတာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘီယာေတြကို ယူေဆာင္ၿပီး အဓိက ဧည့္ခန္းက်ယ္ႀကီးထဲ ျပန္လာလိုက္ၾကတယ္။ အခန္း မ်က္ႏွာက်က္က အေတာ္ျမင့္သလို ျပတင္းတံခါး ႐ွည္လ်ား ျမင့္မားတာေၾကာင့္ ၿမိဳ႕ထဲဘက္႐ႈခင္းကို ေကာင္းေကာင္း ျမင္ရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေနာက္မွီဆိုဖာ႐ွည္တစ္ခုေပၚထိုင္ခ်ခ်ိန္ သူက ကြၽန္ေတာ့္ ဘယ္ဘက္မွာထိုင္တယ္။

 `Wow....ျမင္ကြင္းက လွလိုက္တာ´
`ဟုတ္တယ္.. ..မဆိုးပါဘူး။ ´ သူ ဘီယာတစ္ငံုေသာက္လိုက္ရင္း စကားျပန္တယ္။
`ဒါဆို...ေက်ာ္စြာ....အဲဒီ ေကာင္မေလးေနာက္ ပစၥည္​းအကုန္ပါသြားတယ္ေပါ့ သည္ည´ ကြၽန္ေတာ္ ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္လာမလဲဆိုတာ သိေတာ့သိလာတယ္။ သူ ကြၽန္ေတာ့္ကို မ်က္ေတာင္မခတ္ ၾကည့္ေနတာပါ။ အထူးသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္ ခႏၶာကိုယ္ကို ေလ့လာေနတာ။ ကြၽန္ေတာ္ ကလူသလိုျမဴသလို အလုပ္ခံေနရတာပဲ။

`အဲသလိုေတာ့ မဟုတ္​ဘူးေလ´
` ေယာက်္ားတစ္ေယာက္နဲ႔ အတူ​ေနဖို႔ ေဘာ္ဒါေတြးဖူးလား´
`ေဟ့လူ.. ..ကြၽန္ေတာ္က ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ဗ်´
`က်ဳပ္လည္း ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ပဲေလ....ခင္ဗ်ား ဘာေျပာဖို႔ႀကိဳးစားေနတာလဲ´

စကားအျပန္အလွန္ေျပာေနခ်ိန္ သူက ကြၽန္ေတာ့္ကို ျပံဳးၾကည့္ေနတယ္။ မိမိကိုယ္​ကို အထင္ႀကီးေသာ ေနရာရၿပီးေသာသူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေျပာဆိုဆက္ဆံတဲ့ ဟန္​ပန္​မူယာ အျပည့္ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ သူက အေတာ္ၾကည့္ေကာင္းတဲ့ လူတစ္ေယာက္လို႔ ေျပာရမယ္။
`ေက်ာ္စြာ.. ..ခင္ဗ်ားက အေတာ္ hot တာပဲဗ်....စိတ္၀င္စားရင္ ဘယ္ ဘဲကိုျဖစ္ျဖစ္ ခ်ိတ္လို႔ရမွာ ေသခ်ာတယ္´
ကြၽန္ေတာ့္ ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္ ႐ွက္ေသြးျဖန္းသြားရပါတယ္။ ႏွစ္ေယာက္သား ေသာက္လက္စ ဘီယာေတြကို ေမာ့ေသာက္လိုက္ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ျပတင္းကတစ္ဆင့္ အလင္းေရာင္ေတြနဲ႔ လွပေနတဲ့ ၿမိဳ႕႐ႈခင္းအား လွမ္းၾကည့္လိုက္မိတယ္။

မင္းသစ္က ကြၽန္ေတာ့္အနားကို တိုးကပ္လာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ကိုယ္ေငြ႕ကို ခံစားလာရတယ္ေလ။ ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ကိုလွည့္ ၾကည့္လိုက္တယ္။ သူ ကြၽန္ေတာ့္ဆီ ေ႐ွ႕တိုးလာၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ ႏႈတ္​ခမ္​းအစံုကို နမ္း႐ိႈက္ပါေရာ။ ကြၽန္ေတာ္ အတင္းဆြဲခြာဖို႔ ႀကိဳးစားေပမယ့္ သူ႔ အျခားလက္တစ္ဖက္က ကြၽန္ေတာ့္ဦးေခါင္းကို ထိန္းကိုင္ထားတာဗ်။ အေတာ္ သေဘာက်ေနဟန္တူတယ္ ကြၽန္ေတာ့္ မ်က္ႏွာအနားကို တိုးကပ္လာခ်ိန္တေလ်ာက္ သူျပံဳးေနခဲ့တာပါ။ ခဏၾကာမွ အသက္႐ွဴ ဖို႔ သူေနာက္ဆုတ္သြားၿပီး ခဏေနက ထိုင္တဲ့ေနရာကို ျပန္ေရႊ႕ထိုင္တယ္။ သူကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနသလို ကြၽန္ေတာ္ကလည္း သူ႔ကိုၾကည့္မိပါရဲ႕။ သူ႔ ညာဘက္လက္က စလႈပ္႐ွားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ သူ႔လက္အေရြ႕ကို လိုက္ၾကည့္တာေပါ့။ ၀တ္ထားတဲ့ ေဘာင္းဘီအေပၚကေန သူ႔ငပဲကို ပြတ္သပ္ကစားျပတယ္။

ေနာက္ေတာ့ သူ႔လက္က ကြၽန္ေတာ့္ ဘယ္ဘက္ေပါင္ေပၚေရာက္လာၿပီး စတင္ပြတ္သပ္ပါေတာ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အျမန္ပဲ သူ႔လက္ကို ေပါင္ေပၚကေန ဆြဲဖယ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေပမယ့္ သူက အနည္းငယ္ ဖ်စ္ညႇစ္ဆုပ္ကိုင္ထားေရာ။ ဘယ္လိုလဲ.. ..ဘယ္လိုေျပာမလဲ စိတ္​က ဖီလင္လာသလို ခံစားရေတာ့ သူ႔လက္ကို ဆြဲမဖယ္မိဘဲ ကြၽန္ေတာ့္လက္ကို ႐ုပ္သိမ္းျဖစ္တယ္။ ေယာင္ရမ္းကာ သူ႔ပခံုးကို လက္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ဆုပ္​ကိုင္​လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ဦးေခါင္းကို ကြၽန္ေတာ့္ဆီ ဆြဲယူရင္း ႏႈတ္ခမ္းအစံုကို မြတ္မြတ္သိပ္သိပ္ နမ္းမိပါရဲ႕။ `ေက်ာ္စြာ.. .မင္း...မင္း...ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ´ ကြၽန္ေတာ္ အေတြးထဲမွာ ​ေမးခြန္​းထုတ္ေနတာ။ ကြၽန္ေတာ့္ ဖခင္က pastor တစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး လိင္တူျခင္း ကာမကိစၥျပဳလုပ္တာအေပၚ မိသားစုက မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ အျမင္မၾကည္ၾကပါဘူး။ အခုေတာ့ အရာအားလံုး ခြၽတ္ေခ်ာ္မွားယြင္း သြားခဲ့ၿပီထင္ပါ့။

မင္းသစ္ရဲ႕လက္ေတြက ကၽြန္ေတာ့္ငပဲကိုထိကိုင္လာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ပင့္သက္ရွဴရင္း ေနာက္ကိုရို႕လိုက္ကာ ေရွာင္ရွားဖို႔လုပ္မိပါရဲ႕။ ႏွစ္ေယာက္သား ျပတင္းေပါက္ကျမင္ကြင္းကို ေနာက္တစ္ဖန္ေငးၾကည့္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မင္းသစ္ ဘီယာလက္က်န္ကို ေမာ့ေသာက္လိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေသာက္လက္စဘီယာဘူးကို ရုတ္တရက္ျပန္မယူကာ ႏႈတ္ခမ္းမွာေတ့ တစ္ငံုစုပ္လိုက္ရင္း စားပြဲခံုေပၚတင္ပစ္ျပန္ကာ မင္းသစ္ကို ကၽြန္ေတာ္ငဲ့ေစာင္းၾကည့္မိျပန္တယ္။ ႏွစ္ေယာက္သား ကေသာင္းကနင္း စတင္ရယ္ေမာ ၾကတယ္ေလ။ ဘာေၾကာင့္လဲ ကၽြန္ေတာ္မသိဘူးဆိုေပမယ့္ ႏွစ္ေယာက္စလံုးရဲ႕ မ်က္ႏွာျပင္ေတြဟာ ရွက္ေသြးနဲ႔ရဲရဲနီေနၾကပါျပီ။ အရယ္ရပ္ၾကျပန္ေတာ့ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ တဖန္ျပည့္ၾကည့္ၾကပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ မတ္တပ္ရပ္ကာ သူ႕ကိုယ္ေပၚကိုငံု႔ကိုင္းလိုက္ရင္း အငမ္းမရနမ္းရႈိက္ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆိုဖာရွည္ေပၚလွဲေလ်ာင္းလ်က္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္နမ္းရႈံ႕ၾကတယ္ေလ။ သူနဲ႕ကၽြန္ေတာ္ ရစ္ပတ္ဖက္တြယ္ေနၾကရာမွ သူ ထထိုင္ခဲ့ျပီး ၀တ္ထားတဲ့ ဂ်က္ကက္အက်ႌကို ခၽြတ္ပစ္လိုက္ပါတယ္။ မသိဘူးဗ်ာ…ဘာမွမေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး….သူ႕ကို အလြန္အက်ဴးလိုအပ္ေနျပီ။ ဟုတ္တယ္ ကၽြန္ေတာ္ “ ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္…ကၽြန္ေတာ္ အရမ္း လိုအပ္ေနျပီဗ်ာ”။ တင္းတင္းေစ့မိတဲ့သြားေတြကိုျဖတ္သန္းလို႕ သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ ခပ္တိုးတိုးေျပာမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ရင္အုပ္ေတြကို လက္နဲ႔ပြတ္သပ္ကိုင္ၾကည့္ျပီး ဆိုဖာေပၚကိုျပန္တြန္းလွဲလိုက္ပါတယ္။ သူ႕ရွပ္အက်ႌကို ဆြဲမျပီး ၾကယ္သီးအခ်ိဳ႕ျပဳတ္သြားတဲ့အထိ ကၽြန္ေတာ္ခၽြတ္ပစ္တာ ၾကယ္သီးေတြ ေနရာအႏွံ႔ လြင့္ပ်ံ႕ကုန္တယ္ေလ။ မင္းသစ္က ဘာမွမေျပာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုသာ မ်က္၀န္းအ၀ိုင္းသားနဲ႔ၾကည့္ေနရင္းမွ “ေဘာ္ဒါ…..ခင္ဗ်ား….အဲ့အတြက္ အေလ်ာ္ေပးရမွာေနာ့” လို႔စကားစတယ္။ ျပီးေတာ့ ျပံဳးရယ္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ဆြဲဖက္ျပန္ပါတယ္။ ထိကပ္ေနတဲ့ ဆီးစပ္ေတြ ဗိုက္သားေတြကို ပြတ္တိုက္မႈ ျဖစ္ေအာင္ သူ႕ခါးကိုလႈပ္ရွားကစားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မျငင္းဆန္မိသလို သေဘာက်လာေရာ။

သူ႕ေပါင္တံႏွစ္ဖက္ၾကားထဲေမွာက္ရက္ျဖစ္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို သူကလက္နဲ႔ထိန္းကိုင္ရင္း မတ္တပ္ရပ္ဖို႔လုပ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္က သူ႕လည္တိုင္ကိုလက္နဲ႔ရစ္သိုင္းကာ ဟီးေလးခိုရင္း သူ႕ႏႈတ္ခမ္းအစံုကို အားပါးတရနမ္းရႈိက္တာေပါ့ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ့္ လွ်ာကို ခပ္ေတာင့္ေတာင့္လုပ္ရင္း သူ႕ပါးစပ္အတြင္းကိုထိုးသြင္းရင္း နမ္းခမ္းေတြကိုေတာ့စုပ္ယူနမ္းရႈိက္ပစ္တယ္ေျပာရမယ္။ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေပြ႕ဖက္ထားတဲ့အေနအထားနဲ႕ အိမ္တြင္း ဓာတ္ေလွကားရွိရာကို ေျခလွမ္းပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို တံခါးရြက္ရွိရာ ေက်ာ ကပ္ေစျပီးမွ ခလုပ္ကိုႏွိပ္လိုက္တာပါ။

တံခါးရြက္ေတြက ေလ်ာကနဲ အေနာက္ဖက္ကပြင့္သြားတာကို ကၽြန္ေတာ္ခံစားလိုက္ရျပီးေနာက္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဓာတ္ေလွကား အတြင္းကို ယိမ္းယိုင္စြာ ဖက္တြယ္လ်က္အေနအထားနဲ႔ ၀င္လိုက္ၾကပါတယ္။ ခပ္ေျဖေျဖး ဂရုတစိုက္နဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေအာက္ကိုခ်ေပး တယ္ဗ်။ နမ္းရႈိက္ထားတဲ့ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုလႊတ္လိုက္ျပီးမွ သူ႕ကိုအနည္းငယ္ခြာရပ္ေစလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕အနားတိုးကပ္ရင္း ၀တ္ထားတဲ့ ရွပ္အက်ႌကို လက္ေတြေျမာက္ခိုင္းျပီး ခၽြတ္ေပးပစ္မိတာပါပဲ။ က်ယ္၀န္းတဲ့ ပခံုး၊ က်စ္လစ္တဲ့ရင္အုပ္၊ အဆီမရွိတဲ့ ဗိုက္သား ေတြအထင္းသားေပၚလာတယ္။ သည္အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ေခၽြးေတြျပန္ေနၾကတယ္ ေျပာရမယ္။ သူ႕အေရျပားက စိုစြတ္မႈနဲ႔အတူ ေတာက္ပေနတယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕လည္တိုင္တ၀ိုက္ကေန ရင္အုပ္အထိ လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔တို႔ထိရင္း မာေတာင့္ေတာင့္ျဖစ္ေနတဲ့ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို လက္မနဲ႔ ပြတ္သပ္မိခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ေပါင္ၾကားက ငပဲကမတ္ေတာင့္လာရင္း ေရွ႕ကိုေငါထြက္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္၀တ္ထားတဲ့ေဘာင္းဘီကေန ေငါထြက္လာတာကို သူခံစားမိတယ္ထင္ရဲ႕။ သူ႕မ်က္ႏွာက ကၽြန္ေတာ့္နားတိုးကပ္လာျပီး အနမ္းတစ္ခ်က္ေပးကာ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ျပံဳးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ျပန္ဆုတ္ရပ္ရင္း သူ႕တစ္ကိုယ္လံုးကို အႏုလံုပဋိလံုၾကည့္မိ တယ္။ သူက စသလိုေနာက္သလိုနဲ႔ "Enjoying yourself?"တဲ့ေလ။

“ခင္ဗ်ား အိပ္ခန္းက ဘယ္အလႊာမွာလဲဗ်”
“နံပါတ္ သံုး”
သူက အျပံဳးနဲ႔အတူ အေျဖျပန္ေပးတာေၾကာင့္ No. 3 ခလုပ္ကိုကၽြန္ေတာ္ႏွိပ္လိုက္ပါတယ္။ ဓာတ္ေလွကား နံရံေတြကို ဟိုဖက္သည္ဖက္ ေက်ာမီွရပ္ၾကရင္း အနည္းငယ္ေတာ့ သက္ျပင္းရႈိက္မိၾကတယ္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္တို႔မ်က္၀န္းေတြအၾကည့္ဆံုမိျပန္ေတာ့ ေနာက္တဖန္ စတင္ ရယ္ေမာမိၾကတယ္။

ဓာတ္ေလွကားတံခါးပြင့္သြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္လက္ကိုဆြဲကိုင္ကာ ဦးေဆာင္ေခၚငင္သြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အခန္းက်ယ္ၾကီးတစ္ခုထဲ ေျပး၀င္သြားၾကေတာ့ ျမိဳ႕ၾကီးရဲ႕ မျမင္ဖူးတဲ့အျခားရႈခင္းကို ျမင္လိုက္ရျပန္ပါရဲ႕။ ျပီးေတာ့ ခုတင္အက်ယ္ၾကီးတစ္ခုေပါ့။ ballroom dancer သမားတစ္ေယာက္လို ကၽြန္ေတာ့္လက္ကို ဆြဲလွည့္လိုက္ျပီး အိပ္ရာေပၚကို ပစ္က်ေစတယ္။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ေပၚကို ေမွာက္အိပ္ရင္း မ်က္ႏွာအနားကိုတိုးကပ္ျပီး အတန္ၾကာစိုက္ၾကည့္ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကိုျပဳံးၾကည့္ေတာ့ သူကလည္းျပန္ျပံဳးျပီး ၾကည့္တာပါ။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္၀တ္ထားတဲ့ ရွပ္အက်ႌကို ၾကည့္လိုက္ရင္း ၾကယ္သီးေတြကို တစ္လံုးျပီးတစ္လံုးျဖဳတ္ပါေတာ့တယ္။  ကၽြန္ေတာ့ဦးေခါင္းေပၚကေန မခၽြတ္ျပီးေနာက္ ခုတင္ေဘးက ထိုင္ခံုတစ္ခုေပၚပစ္တင္လိုက္ပါတယ္။ ၀ဲကနဲ လြင့္သြားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အက်ႌ ကို လိုက္ေငးၾကည့္ရင္း “ခင္ဗ်ား….အဲ့တာအတြက္ အေလ်ာ္အစားရွိတယ္ဆိုတာသိတယ္ေနာ္”လို႔ ေျပာပစ္ကာ ျပံဳးမိသဗ်။ "Shut up." လို႕ သူျပန္ေျပာျပီး မျပံဳးရယ္မိဖို႕သူၾကိဳးစားတာကိုေတြ႕ရတယ္။

ကၽြန္ေတာ္၀တ္ထားတဲ့ ရွဴးဖိနပ္ကို သူခၽြတ္တယ္၊ ျပီးေတာ့ ေျခအိတ္ေတြ၊ေနာက္ေတာ့ ခါးပတ္ခ်ိတ္ကိုျဖဳတ္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေဘာင္းဘီဇစ္ေခါင္းကို သူ႕သြားေတြနဲ႔ကိုက္ျပီး ေအာက္ကိုတျဖည္းျဖည္းဆြဲခ်တယ္ေလ။ သူ႕ပါးစပ္ကိုအသံုးျပဳျပီး ေဘာင္းဘီက ရွိသမွ် အရာေတြဆြဲဖြင့္ေနတာကိုၾကည့္ရတာ ကၽြန္ေတာ္သေဘာက်တယ္ဗ်။ သူ႕လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကိုသံုျပီး ကၽြန္ေတာ့္ေဘာင္းဘီက ၾကယ္သီးေတြကိုျဖဳတ္တယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ဇစ္ကိုသြားနဲ႔ကိုက္ျပီးဆြဲဖြင့္တယ္ေလ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အတြင္းခံေဘာင္းဘီတစ္ထည္ဘဲ ၀တ္လ်က္သားရွိပါေရာ။ မင္းသစ္က အတြင္းခံေဘာင္းဘီေမွ်ာ့ၾကိဳးေတြၾကား လက္ေခ်ာင္းေလးေတြထိုးသြင္းရင္းမွ ေအာက္ကိုဆြဲခ်ျပီး ခၽြတ္ေတာ့ မတ္ေထာင္လုနည္းပါး ကၽြန္ေတာ့္ငပဲဟာ ေလထဲကို ဟာကနဲေပၚလာပါတယ္။ ငပဲေခါင္းထိပ္ေလးကို သူ႕ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုနဲ႔ ရစ္၀ိုင္းျပီးမွ တျဖည္းျဖည္း စုပ္မ်ိဳေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ဖ်ားက ညည္းသံျပဳရေတာ့တာပါ။ သူ႕လက္ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ေပါင္တံ တေလ်ာက္အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ပြတ္သပ္ရင္း အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ေျခေထာက္ကေနလံုး၀ေလ်ာခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ထိုစဥ္မွာပဲ သူ႕မ်က္ႏွာက ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာရွိရာကိုေမာ့ၾကည့္လာရင္း “Ready လား” တဲ့။

“ခင္ဗ်ား ဘယ္လိုထင္မိလဲ” လို႕ကၽြန္ေတာ္စကားျပန္မိတယ္။ ခပ္ေျဖေျဖးေအာက္ကိုျပန္လည္တြားသြားျပီးေနာက္ သူ႕လွ်ာကိုအရွည္ဆံုး ျဖစ္ေအာင္ထုတ္ကာ ကၽြန္ေတာ့္ငပဲအရင္းကို စကလိတယ္။ အတံတေလ်ာက္ အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ လွ်ာနဲ႔ပြတ္သပ္ျပီးေနာက္ ငပဲေခါင္း တ၀ိုက္ကို ရစ္၀ိုက္လ်က္ျပဳပါေရာ။ အား…..ငပဲေခါင္းကို တျပြတ္ျပြတ္စုပ္ေနတာ ကၽြန္ေတာ္ ျငင္းဖို႔လည္းစိတ္မကူးမိသလို ရပ္တန္႔လိုက္ဖို႔ မေျပာျဖစ္ဘဲ ညည္းတြားမႈပဲျပဳလုပ္ေနမိပါတယ္။ စိုစြတ္ရႊဲစိုေနေသာ သူ႕ပါးစပ္ထဲ အထုတ္အသြင္းအလုပ္ခံရတာ ဘယ္လိုခံစားလို႔ေကာင္း မွန္းမသိေတာ့ပါဘူး။ သူ႕ဦးေခါင္းကိုတျဖည္းျဖည္းနွိမ့္တဲ့ျပီး ကၽြန္ေတာ့္ငပဲကို သူ႕ပါးစပ္ထဲေရာက္ႏိုင္သမွ်ေရာက္ေအာင္သြင္းပါတယ္။ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ဆီးစပ္ကပ္သြားခ်ိန္မွာ ခပ္သြက္သြက္ပဲ ဦးေခါင္းကိုျပန္မျပီး ငပဲတေခ်ာင္းလံုးအျပင္ျပန္ေရာက္တဲ့အထိ လုပ္ျပန္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ခါးအစံုကို သူ႕လက္နဲ႔ထိန္းကိုင္ျပီးေနာက္ ခဏေနကျပဳလုပ္သလို ဦးေခါင္းကို အနိမ့္အျမင့္ ခပ္သြက္သြက္ လုပ္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ကို သူ႕ခႏၶာကိုယ္ရွိရာဘက္ လက္ႏွစ္ဖက္အားဆြဲကိုင္ေခၚတာေၾကာင့္  ေျခေထာက္ေတြဟာ ခုတင္အစြန္းရွိရာဘက္ ေရာက္သြားသလို ကၽြန္ေတာ့္ ကိုယ္ၾကီးက ေမွာက္လ်က္သားအေနအထားျဖစ္သြားတာေပါ့ေနာ္။ သူ႕ကိုျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ တင္ပါးေတြရွိရာဖက္ကို စိုက္ၾကည့္ေနတာေတြ႕ရျပီး အဲသည္ကို ေမွာက္လ်က္တြားသြားပါေရာ။ ကၽြန္ေတာ့္တင္ပါးအစံုကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ကိုင္ကာ အသာျဖဲဟလိုက္ရင္း ခေရ၀တ၀ိုက္ကို သူ႕လွ်ာေႏြးေႏြးၾကီးျဖင့္လ်က္ပါေတာ့တယ္။ အစက ယြစိစိေနေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္း ကၽြန္ေတာ့္ ႏႈတ္ဖ်ားက ေအာ္ညည္းသံသာထြက္ႏိုင္တယ္ေလ။ သူ႕ဦးေခါင္းကလည္း အထက္ေရာက္လိုက္ ေအာက္ေရာက္လိုက္နဲ႔ လ်ာသိုင္းက်င့္ေနတာ တလႈပ္လႈပ္ေပါ့။ သူ႕လ်ာက စိုစြတ္ေနျပီး ကၽြန္ေတာ့္ခေရ၀တ၀ိုက္ကို ရစ္၀ိုက္လိုက္ ကလိထိုးသလိုလုပ္လိုက္နဲ႔ အေတာ္ခံစားလို႔ေကာင္းပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ တင္ပါးအကြဲေၾကာင္းတ၀ိုက္ သူ႕ႏွႈတ္ေခါင္းနဲ႔တို႕ထိေနတာ ခံစားရသလို ခေရ၀တ၀ိုက္ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းသားေတြနဲ႔ပြတ္သပ္ေနတာကိုလည္း ခံစားႏိုင္ပါတယ္။ အရင့္အရင္အေတြ႕အၾကံဳေတြဆိုတာ အခုအခ်ိန္မွာခံစားေနရတာနဲ႔ ယွဥ္လို႕ကိုမရပါဘူး။

ခေရ၀တ၀ိုက္ကို သူလ်က္ျပဳေနရင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တင္သားဆိုင္ေတြကို တဖ်တ္ဖ်တ္ရိုက္ခတ္သလို ညွစ္လည္းညွစ္ပါေသးတယ္။ “အာ….အာ…အ…အား…မရပ္လိုက္….မရပ္လိုက္နဲ႔ မင္းသစ္ရာ…..အရမ္းေကာင္းတာပဲ” သူသည္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ခေရ၀တ၀ိုက္မွာ အလုပ္မ်ားရင္း ညည္းညဴသံတစ္မ်ိဳးကို သူ႕ပါးစပ္ကထြက္ေနေစတယ္။ သူ႕ဆံပင္ေတြကို လက္ေနာက္ျပန္ထားရင္း လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ထိုးဖြမိတာပါပဲ။ ယခင္က ေယာက္်ားေလးျခင္း လိင္ကိစၥတစ္ခုခုပဲျဖစ္ျဖစ္ လိင္ဆက္ဆံတာပဲျဖစ္ျဖစ္ တကယ္မလုပ္ခဲ့ဖူးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ သဘာ၀က အလိုလိုလိုက္ေလ်ာညီစြာတုန္႔ျပန္တတ္ေနေရာ။ အရင္ကလည္း လုပ္ခဲ့ဖူးသလိုလိုျဖစ္ေနတယ္။

မင္းသစ္ ေခါင္းျပန္ေထာင္ထလာျပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းအစံုကို လာနမ္းပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း ထထိုင္လိုက္တာေပါ့။ သူက ခုတင္ေဘးမွာ မတ္တပ္ရပ္ရင္း ကၽြန္ေတာ့္မ်က္၀န္းေတြကို အျပံဳးနဲ႕စူးစိုက္ၾကည့္ပါရဲ႕။ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္၀န္းေတြဟာလည္း သူ႕တစ္ကိုယ္လံုးကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ တစ္လက္မမွမက်န္ေအာင္ အစံုၾကည့္မိတယ္။

သူ႕ပခံုးေတြေပၚ ကၽြန္ေတာ္လက္တင္အားျပဳရင္း ထရပ္လိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္တကိုယ္လံုးလည္း အ၀တ္မဲ့နည္းပါးဆိုေတာ့ မင္းသစ္ တကိုယ္လံုးလဲအလားတူျမင္ေတြ႕ခ်င္မိတယ္ေလ။ သူ႕ကိုယ္လံုးၾကီးကို ခုတင္ဘက္ဆြဲလွည့္လိုက္ျပီး အိပ္ရာေပၚကို တြန္းလွဲလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ သူ႕ရွဴးဖိနပ္ေတြ ေျခအိပ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ဆြဲခၽြတ္လို္က္တာေပါ့ေနာ္ သူလုပ္ေပးခဲ့သလို။ ေနာက္ေတာ့  သူ႕ေဘာင္းဘီခါးပတ္၊ ၀တ္ထားတဲ့ ေဘာင္းဘီဟူသမွ်ကို ဆြဲခၽြတ္ပစ္တယ္။ သူ၀တ္ထားတဲ့ အတြင္းခံပါးပါးေလးတစ္ထည္ပဲ သူ႕ကိုယ္မွာခ်န္ထားလိုက္တာပါ။ မိမိမဟုတ္တဲ့ အျခားေယာက္်ားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကိုယ္လံုးတီးအေနအထားကို ကၽြန္ေတာ္အရင္က မျမင္ဖူးခဲ့တာေသခ်ာပါတယ္။ ေရခ်ိဳးခန္းတို႔ sauna တို႔မွာ ေလွ်ာက္သြားရင္းေတာ့ နည္းနည္းျမင္ဖူးတာေပါ့ေလ။ “အဆင္ေျပရဲ႕လား ေက်ာ္စြာ” ဆက္မလုပ္ဘဲ ခဏျငိမ္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူစိုးရိမ္ၾကည့္နဲ႔ၾကည့္ရင္း ေမးတယ္။ သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ျပန္ၾကည့္လိုက္ရင္း ျပဳံးကာ “အလြန္ေကာင္း”

ကၽြန္ေတာ္ မ၀ံ့မရဲနဲ႔ သူ႕အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို အသာဆြဲခၽြတ္လိုက္ေတာ့ "HOLY SHIT!" လို႔ အလန္႔တၾကားေအာ္မိတယ္။ သူ႕ငပဲက အေတာ္ၾကီးတာပဲဗ်။ အစြမ္းကုန္ မမာမေတာင့္ေသးတာေတာင္ ကၽြန္ေတာ့္ငပဲထက္ ႏွစ္လက္မေက်ာ္ေလာက္ပိုရွည္လိမ့္မယ္။ သူက ရယ္ေမာရင္း သူ႕ငပဲကိုျပန္ဆြဲကိုင္လိုက္တယ္။ သူ႕ငပဲက ထိပ္အေရျပားမျဖတ္ထားေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ေတြကို တစ္မ်ိဳးတစ္မည္လႈပ္ရွား ေစသလိုပါပဲ။ ငပဲကိုဆြဲကိုင္ျပီး လက္ကစားေနတာ သူ႕လက္ထဲမွာတင္ မတ္ေထာင္ျပီးထြားလာေရာ။ “မလန္႔ပါနဲ႔ ေဘာ္ဒါရာ….ခင္ဗ်ား ငပဲထက္ သံုးလက္မေလာက္ပဲ ပိုၾကီးတာပါဗ်” သူက ေအးေဆးသက္သာေျပာေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အထူးတဆန္းခံစားရတာ ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ေျခတံႏွစ္ဖက္ေပၚခြထိုင္လိုက္ျပီး ငပဲၾကီးကို လက္နဲ႕အသာဆြဲကိုင္လိုက္ရင္း သူလုပ္သလို အထက္ေအာက္ လက္ကစားေပးလိုက္တယ္။
မင္းသစ္က အိပ္ရာေပၚျပန္လွဲခ်လိုက္ကာ သူ႕ဦးေခါင္းေပၚ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုသိုင္းတင္ရင္း ကၽြန္ေတာ့္ကိုၾကည့္တယ္။

“အဲတာကို -ုပ္ေပး”
“ဗ်ာ…”
“က်ဳပ္ -ီးကို -ုပ္ေပးလို႕ေျပာတာ…ေက်ာ္စြာ”

ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲက မာေတာင့္ေနတဲ့ သူ႕ငပဲကို ေသခ်ာၾကည့္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ပါးစပ္ကို အသာဟ ကၽြန္ေတာ့္ဦးေခါင္း ကို အနည္းငယ္ႏွိမ့္လိုက္ကာ သူ႕ငပဲေခါင္းေလးကို အရင္ငံုပစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ပါးစပ္ထဲမွာ သူ႕ဟာၾကီးက တျဖည္းျဖည္းထြားလာသလို ပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်ပါရဲ႕။ ကၽြန္ေတာ့္ဦးေခါင္းကို တလႈပ္လႈပ္ျဖစ္ေအာင္ အထက္ေအာက္ကစားေပးေတာ့ သူ႕ငပဲေခါင္းၾကီး က လည္မ်ိဳ၀ကို လာလာတိုးတယ္။ ေအာ့အံခ်င္သလိုျဖစ္မိေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ဟန္ကိုယ္ဖို႕ထိန္းရင္း ဆက္လုပ္လိုက္တာ ေပါ့ေနာ္။ ခဏေနေတာ့ အျပင္ကိုျပန္ထုတ္လုိက္ရင္း တံေတြးေတြနဲ႔ရႊဲေနတဲ့ သူ႕ငပဲေခါင္းကအစ ေအာက္ေျခအရင္းထိတိုင္ သူလုပ္ေပးခဲ့သလို ျပန္လ်က္ေပးပစ္တယ္။ လံုး၀န္းေနတဲ့ သူ႕ေရႊဥတစ္လံုးကို ကၽြန္ေတာ့္ပါးစပ္က်ယ္က်ယ္ဟျပီး အစပ်ိဳးငံုရင္း စုပ္ရင္း ဟိုဖက္သည္ဖက္ ေျပာင္းငံုၾကည့္တာေပါ့ေလ။ တျပြတ္ျပြတ္ အသံေတြျမည္ေအာင္လုပ္မိသလိုျဖစ္ကာ မင္းသစ္ပါးစပ္ကေနလည္း ညည္းညဴသံေတြ တျဖည္းျဖည္းထြက္လာတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ သူ႕မ်က္ႏွာကိုေမာ့ၾကည့္ေတာ့ မ်က္ျဖဴစိုက္သလိုအေနအထားနဲ႔ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုလည္းကိုက္ထားပါတယ္။ အိပ္ရာေပၚကို ကၽြန္ေတာ္တြားတက္ရင္း အ၀တ္မဲ့သူ႕ကိုယ္ခႏၶာေပၚကို လွဲထပ္လိုက္တယ္ဗ်။ မာေတာင့္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ငပဲက သူ႕ေပါင္ျခံတ၀ိုက္ကို ထိုးစိုက္ပြတ္တိုက္ေနေရာ။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕မ်က္ႏွာေပၚငံု႕ကိုင္းျပီး ႏႈတ္ခမ္းအစံုကို နမ္းပစ္တယ္။ အဲ…ဖြဖြေလး ႏွႈတ္ခမ္းသားခ်င္းထိျပီးမွ နမ္းတာပါဗ်ာ။ သူ႕မ်က္၀န္းေတြပြင့္လာျပီးေနာက္ “က်ဳပ္ ….ခင္းဗ်ား-င္ထဲသြင္းခ်င္တယ္ဗ်ာ”တဲ့။ စကၠန္႕အနည္းငယ္ၾကာေအာင္ ကၽြန္ေတာ့္ဦးေခါင္းထဲမယ္ အေခ်အတင္ အျငင္းအခုန္ ျဖစ္ေနပါေရာ။

“အိုေက” ကၽြန္ေတာ္ အဲသလိုအေျဖေပးျပီး အိပ္ရာေပၚလွိမ့္ျပီး ေမွာက္ေပးလိုက္တယ္။ သူ မတ္တပ္ထရပ္ရင္း ကၽြန္ေတာ့္ကိုၾကည့္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္၀န္းေတြကို သူစိုက္ၾကည့္ခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ဗိုက္ထဲမယ္ လိပ္ျပာေလးေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ပ်ံသန္းေနသလိုခံစားရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးခုန္သံေတြ ပိုမိုျမန္ဆန္လာသလို မ်က္ႏွာကလည္း ပုိျပီးပူေႏြးလာတယ္ေလ။ သူက ဣေျႏၵရရ စူးစူးစိုက္စိုက္ျဖင့္ “အရမ္းနာရင္ က်ဳပ္ကိုေျပာေနာ္…ဆက္မလုပ္ဘဲရပ္လိုက္မယ္…ခင္ဗ်ားကိုနာေအာင္မလုပ္ခ်င္ဘူးရယ္”
“အိုေက” လို႕ကၽြန္ေတာ္ ရင္တခုန္ခုန္နဲ႕ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။ သူ႕ရဲ႕စိုးရိမ္မႈရယ္ ဂရုတစိုက္ရွိမႈကိုျပတဲ့ အမူအယာေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္လႈပ္ရွားေစသလို လိုက္ေလ်ာလိုစိတ္ပိုေစပါေရာ။


မင္းသစ္က သူ႕ငပဲကိုကိုင္ဆြရင္း ကၽြန္ေတာ့္ေျခႏွစ္ဖက္ကို ခပ္ကားကားျဖစ္ေအာင္လုပ္ကာ သူ႕ပခံုးေပၚထမ္းတင္လိုက္တယ္။ အဲ…ပက္လက္အေနအထား ေျပာင္းထားေပးရတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္ကို အသာဆြဲလိုက္ေတာ့ သူ႕ငပဲနဲ႔ အံကိုက္အေနအထား ျဖစ္သြားတယ္။ ခေရ၀တ၀ိုက္ကို သူ႕ငပဲထိပ္ေခါင္းနဲ႕အတန္ၾကာပြတ္သပ္ေနျပီးမွ အသာထိုးသြားလိုက္တာ နာက်င္မႈေၾကာင့္ ေအာ္ညည္းမိသလို တခ်ိန္တည္းမွာပဲ အီလည္လည္အသက္ရွဴမ၀သလိုခံစားရပါတယ္။ အနည္းငယ္ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ရုန္းကန္မိေတာ့ “အဆင္ေျပရဲ႕လား ေက်ာ္စြာ”လို႕ စိုးရိမ္တၾကီး သူကေမးတယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ႏႈတ္ခမ္းကိုအသာကိုက္ရင္း ေခါင္းျငိမ့္ျပခဲ့တယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ကို အေလးထားဂရုတစိုက္သူေခၚတယ္ ေျပာတယ္။

“ခင္ဗ်ားနာေအာင္ က်ဳပ္လုပ္မိသလား”
“မလုပ္ပါဘူး……မင္းသစ္ရာ…..ခင္ဗ်ားအဆင္ေျပသလို ဆက္လုပ္ပါ….ေနရတာ တစ္မ်ိဳးၾကီးျဖစ္ေနလို႔ရယ္”

သူ႕ငပဲကို အသာေနာက္ျပန္ဆုတ္ျပီး ေခ်ာဆီကိုအနည္းငယ္ထပ္ထည့္ရင္း တဖန္ခေရ၀ထဲဖိသြင္းပါတယ္။ ငပဲေခါင္းတျဖည္းျဖည္းတိုး၀င္ လာတာကို ကၽြန္ေတာ္ခံစားမိသလို အတံေပၚက ေသြးေၾကာၾကီးေတြ အတြင္းကိုပြတ္တိုက္၀င္သြားတာကိုလည္း ခံစားရပါတယ္။ တျဖည္းျဖည္းေတာ့ အထုတ္အသြင္းလုပ္တာ ျမန္လာတယ္။ အဲသလိုလုပ္တာ ကၽြန္ေတာ္ နာက်င္သလိုခံစားရေပမယ့္ သေဘာက် ၾကိဳက္မိသလိုပဲ။ မ်က္၀န္းမ်ားကိုပိတ္ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကိုအသာကိုက္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ျငိမ္ေနလိုက္တယ္။ သူလုပ္ေနတဲ့ အရွိန္ကို အတက္ အက် ခပ္မွန္မွန္နဲ႔တင္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ေျခတံေတြေပါင္ေတြကို သူ႕လက္အစံုနဲ႔ပြတ္သပ္ေပးရင္း တင္ပါးေတြကိုလည္း လက္နဲ႔ညွစ္ျပဳ ေပးေသးတာပါ။ "F-u-u-u-u-u-u-u-u-c-k-k m-m-e-e မင္း-သ-စ္-စ္--r-r!" ကၽြန္ေတာ့္ ညည္းညဴသံေတြဟာ ဆူညံေန သလို ကၽြန္ေတာ့္ တကိုယ္လံုးလည္း သူ႕ေဆာင့္သြင္းမႈေၾကာင့္ လႈပ္ရမ္းတုန္ခါေနပါတယ္။ သူ႕လႈပ္ရွားမႈအဆက္မျပတ္ျဖစ္လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ နာက်င္မႈေတြအေ၀းေရာက္ျပီး သာယာလာတယ္ဗ်။

အစက အခုပဲ အိပ္ရာေပၚမွထေျပးခ်င္သလိုခံစားရေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ လက္ရွိအခ်ိန္ေတြမရပ္ေစခ်င္ေတာ့ဘူး။ သူ႕ငပဲကို ကၽြန္ေတာ့္ ခေရ၀ထဲသြင္းလ်က္အေနအထားနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ရုတ္တရက္ေပြ႕ခ်ီကာ အိပ္ခန္းရဲ႕ေဘးက ျပတင္းေပါက္ေဘာင္ ေပၚကိုတင္လိုက္ပါ တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ခေရ၀ထဲ သူ႕ငပဲကို ပင့္ပင့္ျပီး ဖိသြင္းလိုက္တိုင္း မွန္သားေအးစက္စက္နဲ႕ သြားသြားကပ္မိတဲ့ ေက်ာျပင္က ေခၽြးေစး ေတြနဲ႔ ရႊဲစျပဳလာေရာ။ မင္းသစ္ရဲ႕ ေဆာင့္သြင္းဆက္ဆံမႈက ျမန္သထက္ျမန္လာသလို ပိုျပီးလည္းျပင္းထန္ လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က သူ႕ပခံုးကို အားျပဳကိုင္ထားတာေၾကာင့္ လိင္ဆက္ဆံမႈအျမင့္ဆံုးအခ်ိန္ေရာက္ျပီဆိုတာ သိလာတယ္ေလ။

“ဘယ္ေနရာ….ဘယ္ေနရာ ကို ပန္းထုတ္ေစခ်င္သလဲ” အသက္ရွဴသံျပင္းျပင္းနဲ႕ ခပ္သြက္သြက္သူေမးတယ္။
“အာ…မရပ္လိုက္နဲ႕ မင္းသစ္…..အတြင္းထဲ….ကၽြန္ေတာ့္-င္ထဲမွာပဲျပီးလိုက္ဗ်ာ” ျပိဳင္ကားေမာင္းတာကိုလိုက္စီးေနရတဲ့အတိုင္းပဲ ရင္ထဲ ခံစားရတာေၾကာင့္ အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ေအာ္မိတာေကာ ညည္းမိတာေကာ မထိန္းသိမ္းမိေတာ့တာအမွန္ပါပဲ။ ခပ္ျပင္းျပင္းေဆာင့္သြင္း ခ်က္ေတြေၾကာင့္ သူ႕ကပၸာယ္အိတ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ တင္သားေတြရိုက္ခတ္ေနတာကို ၾကားရတယ္။ အဲဒါကပဲ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကို ပိုထန္ေစ တာျဖစ္မယ္။

“က်ဳပ္….က်ဳပ္ျပီးေတာ့မယ္……..ျပီး….ျပီး….ျပီးျပီ…အ” သူ႕ရဲ႕ေအာ္ညည္းသံေတြ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကို မရိုးမရြနဲ႕ လိင္စိတ္ပိုၾကြေစပါတယ္။ သူ႕ငပဲ တုန္႕ကနဲ တုန္႕ကနဲျဖစ္သြားတာကို ကၽြန္ေတာ္ခံစားရျပီးေနာက္မွာေတာ့ ခဏျငိမ္သြားကာ ခေရ၀ထဲက တျဖည္းျဖည္း ဆြဲထုတ္တာကို ခံစားရပါတယ္။ ပူေႏြးေႏြး သူ႕သုက္ရည္ေတြက တင္အကြဲေၾကာင္းထဲစီးဆင္းသလားပဲ။ သူ႕ငပဲထိပ္ကေန တေလ်ာ့ျပီး တေလ်ာ့ဆက္ပန္းထြက္ျပီးေနာက္ ႏွစ္ေယာက္သား စကားမေျပာျဖစ္ဘဲ ေမာဟိုက္ေနၾကပါရဲ႕။

ကိုယ္ခႏၶာႏွစ္ခုကို မခြာဘဲ ပူးကပ္လ်က္ ႏႈတ္ခမ္းျခင္းဖိကပ္ကာ အနမ္းတစ္ခုမက္မက္ေမာေမာဖလွယ္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သည္အေနအထားေလးနဲ႔ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေနခ်င္မိတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းကို အသာခြာသြားရင္း ဦးေခါင္းကို ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲေမွးမွီလိုက္တယ္ေလ။ သူ႕ဆံႏြယ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေတြထဲ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေခ်ာင္းေလးေတြထိုးသြင္းေဆာ့ကစားမိတယ္။ သူက ကၽြန္ေတာ့္တင္ပါးအစံုကေန မလ်က္ အေနအထားျဖစ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္က သူ႕ခါးတ၀ိုက္ကို ေျခႏွစ္ဖက္နဲ႕ခ်ိတ္ထားလ်က္ ပခံုးေတြကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ထိန္းကိုင္လ်က္ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ ဦးေခါင္းကို အသာေဘးငဲ့ၾကည့္ေတာ့ မီးေရာင္တလဲ့လဲ့လင္းေနတဲ့ ျမိဳ႕ရႈခင္းကို ျမင္လိုက္ရတယ္။ ႏွစ္ဦးသား မဆီမဆိုင္ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေမာၾကပါတယ္။ “မင္းသစ္….ခင္ဗ်ား သိေကာသိရဲ႕လား….တစ္ေယာက္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို telescope နဲ႔ၾကည့္ေနတာ” လို႕ ကၽြန္ေတာ္ေျပာလိုက္ေတာ့ သူက ျပတင္းကို ေသခ်ာေက်ာ္ၾကည့္ရင္း လက္ကိုေ၀ွ႕ယမ္းျပလိုက္တယ္။ သူ႕ကိုၾကည့္ ျပီး ကၽြန္ေတာ္ရယ္ေမာမိသလို သူကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ရင္း ရယ္ေမာပါတယ္။ မခ်ီထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္လံုးကို ၾကမ္းျပင္ေပၚ သူခ်ေပးေတာ့ ေပ်ာ့ေျပာင္းေနတဲ့ သူ႕ငပဲနဲ႕ပြတ္တိုက္မိရင္း ကၽြန္ေတာ့္ငပဲထိပ္က အရည္ေတြရႊဲေနတာကို သိလိုက္ရတယ္ဗ်။

မင္းသစ္က ကၽြန္ေတာ့္လက္ကိုဆြဲယူရင္း အိပ္ရာရွိရာကို ေခၚေဆာင္သြားပါတယ္။ အိပ္ရာေပၚကို သူအရင္လွဲခ်လိုက္ျပီး ျခံဳေစာင္ကို အသာဟေပးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႕နံေဘးမွာ အသာ၀င္အိပ္လိုက္ပါရဲ႕။ သူ႕ရင္အုပ္နဲ႔ ဗိုက္သားေတြရယ္ ကၽြန္ေတာ့္ ေက်ာျပင္ရယ္ ထိကပ္လ်က္အေနအထားဆိုေတာ့ သူ႕အတြက္ ‘spooning position’ တစ္ခုရလိုက္ျခင္းေပါ့။ ကၽြန္ေတာ့္ခ်ိဳင္းေအာက္ကေန သူ လက္လွ်ိဳ ျပီးေနာက္ကေနရစ္သိုင္းျပီးဖက္ကာ ရင္ခုန္သံေၾကာင့္ တဒုံးဒံုးခုန္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးေနရာကို စမ္းပါတယ္။ အဲ့လက္ေတြကို ကၽြန္ေတာ့္လက္ေတြကို ထိန္းကိုင္မိတယ္။ ခဏၾကာခ်ိန္မွာေတာ့ သူ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေရာ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အိပ္ မေပ်ာ္ေသးတာေၾကာင့္ သူ႕ဘက္ကိုမ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္ေစာင္းလွည့္လိုက္ကာ သူအိပ္ေနတာကိုၾကည့္မိပါတယ္။ သူ႕လက္ေမာင္းေတြ၊ ဗိုက္သားေတြနဲ႕ သူ႕တင္သားဆိုင္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ပြတ္သပ္ဖ်စ္ညွစ္ၾကည့္ပစ္တယ္။ အေရျပားကလည္း ၾကည္လင္ေခ်ာမြတ္ေန တာပါပဲ။ သူအိပ္ေပ်ာ္ေနေပမယ့္ သူ႕ပါးျပင္အႏွံ႕ကိုအနမ္းဖြဖြေပးျဖစ္သလို သူ႕ခါးအစံုကို ကၽြန္ေတာ့္လက္ေတြနဲ႔ရစ္သိုင္းဖက္တြယ္ကာ ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုပူးတဲ့အထိ ဆြဲကပ္လိုက္တယ္။ ျပီးမွ မ်က္၀န္းေတြကိုေမွးမိတ္ရင္း တျဖည္းျဖည္းအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ရပါရဲ႕။

မနက္ခင္းေရာက္ေတာ့ နံပါတ္ 4 အေနအထားနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ႏိုးလာခဲ့ပါတယ္။ သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည္ႏူးအနမ္းတစ္ခ်က္ေပးတယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႕လည္တိုင္ကို လက္နဲ႕အသာတို႕ထိကိုင္တြယ္ရင္း ျပန္နမ္းလိုက္ပါတယ္။ မင္းသစ္က ကၽြန္ေတာ့္ပခံုးတ၀ိုက္ပြတ္သပ္ ျပီးမွ သူ႕အနားေရာက္ေအာင္ ဆြဲေခၚတယ္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ အ၀တ္မ၀တ္ၾကဘဲ ေအာက္ထပ္က မီးဖိုေခ်ာင္ရွိရာကို ခ်ီတက္ၾက ပါတယ္။ “ဘာစားခ်င္လဲ ေက်ာ္စြာ” လို႔သူကေမးတယ္။ “Bacon ဆိုရင္ အလြန္ေကာင္း” ကၽြန္ေတာ္လည္းစိတ္ထဲရွိတာေျဖလိုက္တယ္။ နံရံတစ္ရပ္စာေလာက္ရွိတဲ့ ေရခဲေသတၱာၾကီးရွိရာသြားျပီး ဆြဲဖြင့္ကာ ဖေယာင္းစကၠဴနဲ႕ထုပ္ထားတဲ့ bacon ကို သူဆြဲယူတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ နံနက္စာျပင္ဆင္စားေသာက္ျပီးေနာက္မွာ သူအိပ္ခန္းရွိရာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုျပန္ေခၚေဆာင္သြားပါတယ္။ “ဒါေလး၀တ္ထား ေက်ာ္စြာ” လို႕ေျပာျပီး ေရလဲ၀တ္ရံုတစ္ထည္ လက္ကမ္းေပးတယ္ဗ်။ သူဆင္းသြားတဲ့ ေအာက္ေလွကားအတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ေနာက္ကေန လိုက္သြားေတာ့ ေရပူေတြေကာ ေရေႏြးေတြေကာပန္းထြက္ေနတဲ့ သဘာ၀ေရကန္ၾကီးတစ္ခုကိုေတြ႕လိုက္ရေရာ။ “ခင္ဗ်ားကေတာ့ဗ်ာ….အံအားသင့္ေအာင္လုပ္တာ မျပီးေတာ့ဘူး” လို႕ မထိန္းႏိုင္စြာ သူ႕ကိုကၽြန္ေတာ္ေျပာလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေရအိုင္အစြန္းကို ေခၚသြားျပီးေနာက္ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔ မြတ္မြတ္သိပ္သိပ္အနမ္းေပးျပန္တယ္။ သူ႕ကိုၾကည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ျပံဳးရတာေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ ေအးစက္ေနတဲ့ေရထဲ ကၽြန္ေတာ့္ကို တြန္းခ်တယ္ေလ။

“အား….ေအးလိုက္တာဗ်ာ”
“ေအးမေအးၾကည့္မယ္..လာျပီ” သူ လွလွပပ ဒိုင္ဗင္ထိုးခ်ရင္း ကၽြန္ေတာ္ရွိရာဆီကို ကူးလာပါတယ္။ ျပီးေတာ့ အနမ္းတစ္ခ်က္ေပး တယ္ေလ။  “သိပ္မေအးပါဘူးဗ်ာ” လို႔ေျပာရင္း သူ႕ကိုယ္ၾကီး ခ်မ္းတုန္တာမျဖစ္သေယာင္ ေနျပတယ္။ သူ႕မ်က္ႏွာကို ကၽြန္ေတာ္ ေရပက္လိုက္ေတာ့ သူကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကိုျပန္ပက္ပါတယ္။ “Gay ဆိုရင္ မိန္းကေလးနဲ႔တူတယ္ ခပ္ႏြဲ႕ႏြဲ႕လို႕ ကၽြန္ေတာ္ထင္ခဲ့တာ။ အခုေတာ့ ခင္ဗ်ားၾကည့္ရတာ လံုး၀ကို မိန္းကေလးနဲ႔မတူပါဘူး” ကၽြန္ေတာ့္အထင္ကိုေျပာျပလိုက္တယ္။ “ဟုတ္တယ္ေလဗ်ာ….က်ဳပ္က ေယာက္်ားစစ္စစ္ၾကီးပဲဟာ” လို႔သူျပန္ေျပာတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္မွာသေဘာတက်ရယ္လိုက္ရတာ။

မင္းသစ္က ခပ္လွမ္းလွမ္းကို ကူးခတ္သြားေတာ့ ခပ္ပါးပါးေဘာင္းဘီတိုကေန တင္းေနတဲ့ သူ႕တင္သားေတြကို ကၽြန္ေတာ္ျမင္ရတာ ေၾကာင့္ စိတ္ထဲမသိမသာထၾကြလာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႕ေနာက္ကေနလိုက္ကူးသြားလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ ေရကန္ေဘာင္ေပၚ အတူတက္မိၾကေရာ။ ႏွစ္ေယာက္သား ေရပူေတြပန္းထြက္ေနတဲ့ဘက္ကို လမ္းေလွ်ာက္သြားျပီး အသာဆင္းလိုက္ၾကေတာ့ ေျခဆင္းထိုင္ ေနတဲ့ သူ႕ေျခတံႏွစ္ဖက္ေပၚကို ကၽြန္ေတာ္ခြျပီးထိုင္လိုက္တယ္။ အဲတာကို သူက ကၽြန္ေတာ့္ခါးအစံုကို ဆြဲေခၚလိုက္ေတာ့ သူ႕ေပါင္ရင္း ေပၚထိုင္ေနသလိုျဖစ္ေရာ။ ကၽြန္ေတာ့္ဦးေခါင္းကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔အသာငံု႕ေအာင္ဆြဲျပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းေတြကို သူ ျငင္ျငင္သာသာနမ္းပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္၀တ္ထားတဲ့ ေဘာင္းဘီကို သူဆြဲခၽြတ္လိုက္ကာ ကၽြန္ေတာ့္ငပဲကိုသူ စတင္ပြတ္သပ္ ဆြဲညွစ္သဗ်။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူလုပ္တဲ့အတိုင္း သူ႕ငပဲကိုျပန္ညွစ္တာေပါ့ဗ်ာ။

“သည္အခ်ိန္ ခင္ဗ်ားကို -ိုးဖို႕ အဆင္ေျပတယ္ မဟုတ္လား မင္းသစ္?”

“Why not?”

ကၽြန္ေတာ္တို႔ေရပူစိမ္ေနရာက အေပၚကိုတက္လိုက္ၾကျပီး အိမ္ထဲကို၀င္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဆိုဖာရွည္ၾကီးရွိတဲ့ အခန္းထဲ ေခၚသြားပါရဲ႕။ အဲသည္အခန္းၾကီးထဲ အလယ္ဗဟိုမွာ ေတာ္ေတာ္ရွည္တဲ့ သစ္သားေကာ္ဖီစားပြဲတစ္လံုးရွိျပီး ခံုအမ်ိဳးမ်ိဳးက၀န္းရံ ထားတာပါ။

ကၽြန္ေတာ္ လမ္းေလွ်ာက္ေနရာမွ ရပ္လိုက္ျပီး သူ႕ကို ခံုတစ္လံုးေပၚထိုင္ေစလိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက ခံုေပၚကို ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ ျပီး ေနာက္မီေဘာင္ကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ေထာက္ရင္း တင္ပါးေတြကို နည္းနည္းျမွင့္ေရာ။ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေတြနဲ႔ သူ႕ပခံုးကိုထိန္းကိုင္ကာ မာေတာင့္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ငပဲအား ငံ့လင့္ေစာင့္ေမ်ွာ္ေသာ ခေရ၀ထဲ တစစ္စစ္ထိုးသြင္းပစ္ပါတယ္။ တဆံုးထိ ဒုတ္ဒုတ္ထိသြင္းလိုက္ ေတာ့ သူ ပါးစပ္ကိုဟအသက္ရွဴရင္း “အရမ္းေကာင္းတာပဲ ေက်ာ္စြာ”လို႕ညည္းညဴတယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္လည္းျပံဳးမိရရင္း ပိုပိုျပီးဖိသြင္း လိုက္တယ္။ သူ႕ခေရ၀က အေတာ္ၾကပ္ေနဆဲဆိုေတာ့ အတြင္းနံရံေတြနဲ႔ပြတ္တိုက္လ်က္ အသြင္းအထုတ္လုပ္ရတဲ့ ခံစားခ်က္က ကၽြန္ေတာ့္ တကိုယ္လံုးကို ရွိန္းဖိန္းေနေစပါတယ္။ သူ႕တင္သားဆိုင္ႏွစ္ဖက္စလံုးကို ကၽြန္ေတာ္လက္နဲ႔ဖ်စ္ညွစ္လိုက္ရင္း ညာဘက္ လက္နဲ႔ သူ႕ငပဲကိုဆြဲကိုင္ပြတ္သပ္တာေပါ့ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ့္ငပဲကို တဆံုးထိဖိသြင္းလိုက္ တဆံုးထိအျပင္ဆြဲထုတ္လိုက္နဲ႔ ဖီလင္ယူေနမိတာ ကၽြန္ေတာ့္တကိုယ္လံုး သူ႕ကိုယ္လံုးထဲျမဳပ္သြားသေယာင္ထင္ရပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္အေရျပားနဲ႕ သူ႕အေရျပားေတြ ထိခတ္ေနတဲ့အသံက တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ထူးဆန္းတယ္။ ႏွစ္ေယာက္သား တကိုယ္လံုးေခၽြးရႊဲစို ေနၾကသလို ညည္းညဴေနၾကတယ္ေလ။
“မင္းသစ္……မင္း….သစ္…..ခင္…ဗ်ား….ဖင္က…ၾကပ္ေနတာပဲဗ်ာ”
“ခင္ဗ်ားလည္း သိပ္မဆိုးပါဘူး….လုပ္ပါဗ်ာ…ေက်ာ္စြာ..” လို႕သူကျပန္ေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကိုေပြ႕ခ်ီလိုက္ျပီး သစ္သားစားပြဲရွည္ ေပၚကိုတင္လိုက္တယ္။ ပက္လက္ျဖစ္သြားတဲ့ သူ႕မ်က္၀န္းေတြက ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္တဲ့အၾကည့္ေတြန႔ဲ ကၽြန္ေတာ့္ကို စိုက္ၾကည့္ေန ပါတယ္။ တဖန္ျပန္ျပီး ငပဲကိုသူ႕ထဲသြင္းလိုက္ေတာ့ ဘယ္လိုေျပာရမွန္းမသိေအာင္ ၾကည္ႏူးသြားမိတယ္။ သူ႕ႏို႕သီးေခါင္းေလးေတြကို ကၽြန္ေတာ္လက္ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႔ ပြတ္သပ္ရင္း သူ႕အေရျပားတေလ်ာက္ကို လက္သည္းေတြနဲ႔ ျခစ္ျပဳတယ္ေပါ့။ သူက ဘာမွမေျပာ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို သြားနဲ႔ကိုက္လ်က္ မ်က္ခံုးမ်ားျမင့္လ်က္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုသာစိုက္ၾကည့္ေနတာ။ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ၾကီးကေတာ့ အေပၚေရြ႕လိုက္ ေအာက္ျပန္ေရြ႕လိုက္နဲ႔ပါပဲ။ ေခၽြးစိုေနတဲ့ သူ႕အေရျပား စားပြဲခံုေပၚ ေလ်ာတိုက္ေနတာကိုျမင္ရတာက ကၽြန္ေတာ့္ကိုစိတ္ပိုထန္ ေစပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ျမန္သထက္ျမန္ေအာင္ အထုတ္အသြင္းလုပ္ပစ္တယ္။ သူ႕ေျခတံႏွစ္ဖက္ကို ကၽြန္ေတာ့္ပခံုးေပၚထမ္းတင္ရင္း တင္းပါးေတြကို လက္နဲ႔ ဖ်စ္ညွစ္ပစ္တာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ အထြဋ္အထိပ္ေရာက္လာေပမယ့္ သုက္ထြက္ဖို႕လိုပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ေအာ္ညည္းသံေတြ က်ယ္ေလာင္စြာထြက္ေနျပီး အခန္းတေလ်ာက္ ပဲ့တင္သံေတြထြက္ေနတာပါ။
“ကၽြန္ေတာ္ ျပီးေတာ့မယ္….ထင္တယ္ဗ်ာ”
“က်ဳပ္ -င္ထဲကို အျပည့္ျဖည့္ေပးဗ်ာ…ေက်ာ္စြာ” ကၽြန္ေတာ္လည္း ငပဲကေန သုက္ရည္ပန္းမထြက္ေသးသမွ် အျမန္ႏႈန္းနဲ႔ သူ႕ခေရ၀ထဲ ဒုန္းဆိုင္း သြင္းေနမိတယ္ေပါ့။ သူသည္လည္း ေက်နပ္စြာ ေအာ္ညည္းေနသလို ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း အသက္ျပင္းျပင္းရွဴေနရတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာေပၚေခၽြးေတြစီးက်လာတာ အမွန္ပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ဆက္မလုပ္ေသးဘဲ သူ႕ကိုဆြဲေခၚကာ ဆိုဖာရွည္ေပၚ လွဲေလ်ာင္း ေစလိုက္တယ္။ မင္းသစ္ ခမ်ာလည္း အသက္ခပ္ျပင္းျပင္းရွဴရႈိက္ေနသတဲ့။

ဒံုးက်ည္ၾကီးနဲ႕တူတဲ့ သူ႕ငပဲၾကီးလည္း မိုးေပၚကို မတ္ေထာင္ေနတာ ေလထဲ တန္းကနဲ။ “ေက်ာ္စြာ….-ိုးေပးကြာအခု” သူ ခ်ီတံုခ်တံု မျဖစ္ဘဲ ကၽြန္ေတာ္မတ္တပ္ရပ္ေနတာဆီ ပူးကပ္ဖက္တြယ္ကာ ဆိုဖာေပၚထပ္လ်က္ပစ္လွဲလိုက္ပါတယ္။ သူ႕လက္ခလယ္က ကၽြန္ေတာ့္ ခေရ၀ထဲတိုး၀င္လာရင္း ခေရ၀တ၀ိုက္ကို ပြတ္သပ္ကလိတယ္ဗ်။ ေနာက္ေတာ့ လက္ညွိဳးပါထည့္လိုက္ျပီး အထုတ္အသြင္း ေခ်ာေမြ႕ ေအာင္ တံေတြးပါဆြတ္တယ္ေလ။

"Mmmmmmm" တြင္းႏႈိက္တာ အားရေအာင္လုပ္ေနသလားပဲ။ အနည္းငယ္နာက်င္ရေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ သာယာမိပါတယ္။ အထာလည္းမျပ ဟန္လည္းမၾကြဘဲ ရုတ္တရက္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္လံုးကိုဆြဲေမွာက္လိုက္ျပီး သူ႕ငပဲကို ကၽြန္ေတာ့္ခေရ၀ထဲ ဖိျပီးအသြင္းအထုတ္လုပ္တယ္။  တဆံုးသြင္းျပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာျပင္ေပၚကို သူေမွာက္ခ်ရင္း ကၽြန္ေတာ့္ လည္တိုင္အႏွံ႔နဲ႔ ေၾကာျပင္ကို နမ္းပါရဲ႕။ ခဏအၾကာ စက္ေသနတ္ပစ္သလို သူ႕ငပဲကို ကၽြန္ေတာ့္ခေရ၀ထဲဆက္တိုက္ေဆာင့္ သြင္းပါတယ္။ “က်ဳပ္….က်ဳပ္….ျပီးေတာ့မယ္” လို႕သူေျပာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ျငိမ္မေနဘဲ သူ႕ငပဲကိုဆြဲထုတ္ေစျပီး ပက္လက္လွဲေစကာ သူ႕ငပဲကို လက္တစ္ဖက္နဲ႔တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ ကၽြန္ေတာ့္ငပဲကိုလည္း အျခားလက္တစ္ဖက္နဲ႕ဆုပ္ကိုင္ျပီး လက္သမားလုပ္ပစ္တယ္။ သူ႕ပါးစပ္က ေအာ္ညည္းသံေတြ တတြန္႕တြန္႕ထြက္လာရင္း ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာအႏွံ႔ သူ႕သုက္ရည္ပူေတြကို ျဖန္းပက္ပါေရာ။


“ခင္ဗ်ား ေအာ္တဲ့အခါတိုင္း ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ေတြ ဘယ္လိုထန္မွန္းမသိဘူးဗ်ာ” ကၽြန္ေတာ္ တိုးတိုးျငင္သာစကားဆိုေတာ့ သူက ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္ႏွာအနားကို ငံု႕ကိုင္းလာရင္း သူ႕ကိုယ္ပိုင္သုက္ရည္ေတြကို လ်ာနဲ႕သရပ္ပါတယ္ တစ္စက္မက်န္ေပါ့။ ႏွစ္ေယာက္သား မတ္တပ္ထကာ အနီးဆံုး ေရခ်ိဳးခန္းရွိရာကို ခ်ီတက္ၾကပါတယ္။ ေရပန္းေခါင္းအၾကီးၾကီးတပ္ထားျပီး ေအာက္မွာ သဘာ၀ေက်ာက္တံုး ေတြနဲ႔ ေရစိမ္ကန္လုပ္ထားတဲ့အခန္းပါ။ မွန္တံခါးကို ဆြဲဖြင့္လိုက္ေတာ့ အခန္းရဲ႕ နံေဘးမွာ ၾကီးမားလွတဲ့ မွန္ျပတင္းတစ္ခ်ပ္ကိုလည္း ျမင္လိုက္ရပါတယ္။ ႏွစ္ေယာက္သား ေရပန္းေအာက္၀င္ျပီး ဖြားဖြားပါေအာင္ေရခ်ိဳးသန္႕စင္ၾကတာေပါ့ေနာ္။ မင္းသစ္နဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ ေဆးေၾကာသန္႔စင္ေပးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လက္ေတြဟာ တစ္ေယာက္ကိုယ္လံုးကို တစ္ေယာက္ ပြတ္သပ္ျပီး တစ္လက္မမက်န္ေအာင္ ေဆးေၾကာေပးတာေလ။ သူ႕တကိုယ္လံုးဟာ ေခ်ာေမြ႕လြန္းတာမ်ား ငါးရံ႕ကိုယ္ကို ကိုင္ရတဲ့အတိုင္းပါပဲ။ သူ႕တကိုယ္လံုးကို ပြတ္သပ္ေနရတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေတြကို တကယ္မရပ္ခ်င္မိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕မ်က္၀န္းေတြ ကို စိုက္ၾကည့္ရင္း “မင္းသစ္….-ိုးခ်င္တယ္ဗ်ာ” လို႕ေတာင္းဆိုလိုက္ေတာ့ သူကျပံဳးပါတယ္။ ေရခ်ိဳးဆပ္ျပာရည္ကိုယူျပီး သူ႕တင္အကြဲေၾကာင္းတေလ်ာက္ ကၽြန္ေတာ္ပြတ္သပ္ျပီး ေခ်ာေမြ႕ေအာင္လုပ္လိုက္တယ္။ မွန္ျပတင္းေဘာင္ကို လက္ေထာက္ခိုင္းလိုက္ ေတာ့ နံရံက မွန္ခ်ပ္ၾကီးမွာ သူ႕တင္ပါးအစံုကိုျမင္ရတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ငပဲ ျပန္လည္မာေတာင့္လာပါရဲ႕။

မင္းသစ္က ကၽြန္ေတာ္ရွိရာဘက္ကို မ်က္ႏွာျပန္မူျပီး ျပတင္းမွန္ကို ေက်ာမွီလိုက္ေတာ့ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ျမင္ရတဲ့ အေနအထားျဖစ္သြားတာေပါ့ေနာ္။ အခန္းနံရံက မွန္ခ်ပ္ၾကီးထဲမွာလည္း ႏွစ္ေယာက္သားလႈပ္ရွားမႈေတြကို စိတ္လႈပ္ရွားစဖြယ္ျမင္ ရတာအမွန္ပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္လည္တိုင္ကို သူ႕လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ ရစ္သိုင္းရီးေလးခိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က သူ႕ေျခႏွစ္ဖက္ကိုေျမွာက္ေစကာ ေပြ႕ခ်ီတဲ့အေနအထားျဖစ္ေအာင္ျပင္ ျပတင္းေဘာင္မွာ ေမွးတင္ရင္း မတ္ေနတဲ့ ငပဲကို လမ္းေၾကာင္းတည့္တြင္းေအာင္းလိုက္ပါတယ္။ မင္းသစ္တစ္ေယာက္ မ်က္လံုးေတြေမွးသြားရင္း မိန္႔မူးေအာ္ညည္းပါေရာ။ “ေက်ာ္စြာ….အား….Love You So Much” လို႔ေျပာျပီး ကၽြန္ေတာ့္မ်က္၀န္းေတြကို ျပန္လည္စိုက္ၾကည့္တယ္။ သူ႕ကိုျပန္ၾကည့္မိတဲ့ခဏ စကၠန္႕အနည္းငယ္ၾကာေအာင္ေတာ့ ဆက္မေဆာင့္ဘဲ ရပ္ထားတာေပါ့ေလ။ သူ႕ဘာသာသူေျပာမိတဲ့ စကားကိုလန္႕သလားဘာလားပဲ နံရံကမွန္ခ်ပ္ထဲ အသာငဲ့ေစာင္းၾကည့္မိတာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ၀ိုင္းစက္ေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ေနတယ္ဗ်။ “အတူတူပဲ….မင္းသစ္…ခင္ဗ်ားကို ခ်စ္တယ္” လို႔ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ အဓိပၸာယ္က ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ၾကဘူးဆိုပါေတာ့။ သူ႕ပါးျပင္က ပါးခ်ဳိင့္ေတြေပၚလာတဲ့အထိျပံဳးသလို ကၽြန္ေတာ္လည္း ျပံဳးရယ္မိရဲ႕။ တဖန္ သူ႕ခေရ၀ထဲ ကၽြန္ေတာ့္ငပဲကို ခပ္ေျဖးေျဖးတစ္ခ်က္ျခင္းေဆာင့္သြင္းဆက္ဆံတယ္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုး လိင္စိတ္ အထိဋ္အထိပ္ ေရာက္ၾကျပီဆိုေပမယ့္ သုက္ရည္ထြက္တဲ့အထိမျဖစ္ၾကေသးပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ျမန္သထက္ ခပ္ျမန္ျမန္ေလး အရွိန္ျမွင့္လာမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မင္းသစ္ဗိုက္သားေပၚကို သုက္ရည္ေတြပက္ျဖန္းပစ္ခ်င္တာ။ သူကေတာ့ သာသာယာယာ ညည္းညဴရင္းခဏ သူ႕ငပဲကိုမထိကိုင္ရပါဘဲ သုက္ရည္ေတြ ပြက္ကနဲ ပြက္ကနဲ ပန္းထုတ္ပါေရာ။ သည္ျမင္ကြင္းက ကၽြန္ေတာ့္ကို ကလိ သလိုခံစားရျပီး ငပဲကိုအျပင္ ရုတ္တရက္ဆြဲထုတ္လိုက္ကာ လက္နဲ႔ကစားေပးရင္း သုက္ရည္ေတြကို မင္းသစ္ ရင္အုပ္အႏွံ႕ ပစ္တဲ့ျပီး ျဖန္းပက္ပစ္လိုက္ပါတယ္။ သူ မတ္တပ္ျပန္ရပ္လိုက္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔တကြ လည္တိုင္ကို မြတ္မြတ္သိပ္သိပ္နမ္းတယ္ဗ်။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ဦးသား တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ဆက္လက္ေဆးေၾကာေပးၾကတယ္။ ျပီးေတာ့ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြ ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္း မွာ ပူးကပ္သြားတဲ့အထိနမ္းရင္း လွ်ာေတြပါအကုန္ထိုးသြင္းေတာ့တာ နမ္းခ်က္က။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္လွ်ာကို သူ႕ႏႈတ္ခမ္းလႊာ ေတြထဲျပန္ထည့္တာေပါ့။ သူ႕ရင္အုပ္ေပၚက ကၽြန္ေတာ့္သုက္ရည္ေတြကို အသာေဆးေၾကာေပးျပီးေနာက္ တစ္ေယာက္ငပဲ တစ္ေယာက္ ေဆးေပးၾကပါတယ္။ ေရပန္းေအာက္က ကၽြန္ေတာ္တို႕ထြက္လာတဲ့ေနာက္မွာ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္တဘက္နဲ႔ေျခာက္ေအာင္ သုတ္ၾကတာ ပါပဲ။ သုတ္ထားတဲ့ တဘက္ကိုယ္စီကို အ၀တ္ေဟာင္းျခင္းထဲထည့္လိုက္ၾကျပီး ဧည့္ခန္းက်ယ္ၾကီးထဲကို အ၀တ္မပါ ဗလာကိုယ္ထီးနဲ႔ ျပန္ေလွ်ာက္လာလိုက္ၾကတယ္။ မင္းသစ္က ဆိုဖာခုံရွည္ေပၚလွဲေလ်ာင္းကာ သူ႕ေျခေထာက္ေတြကို ကားျပီးဆန္႕တန္း လိုက္တယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကိုယ္လံုးေပၚကိုေမွာက္အိပ္ခ်လိုက္တာ ဗိုက္သားျခင္းကပ္ ရင္ျခင္းအပ္ကာ ဦးေခါင္းကို သူ႕ရင္ခြင္ထဲ ေမွးထားပစ္တယ္။

သူ႕လက္ေခ်ာင္းေတြက ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာျပင္အနံွ႕အသာအယာပြတ္သပ္ေဆာ့ကစားေနတဲ့ခဏ ႏွစ္ေယာက္သား ျပတင္းမွန္မွျမင္ရေသာ ျမိဳ႕ရႈခင္းကိုေငးျဖစ္ၾကတယ္။

"Happy New Years, ေက်ာ္စြာ" ကၽြန္ေတာ့္ နာမည္ကိုေခၚျပီး ခပ္တိုးတိုးဆုေတာင္းေပးသံၾကားရတာ တကိုယ္လံုး တုန္ခါသြားသလို ခံစားရပါတယ္။

"Happy New Years, မင္းသစ္"

အ၀တ္မပါ ဗလာကိုယ္ထီးျဖင့္ ရင္ျခင္းအပ္ အျပံဳးျခင္းထပ္ရင္း ျပတင္းမွန္က ျမင္ကြင္းအစံုကို တေမ့တေမာဆက္လက္ ေငးမိေနၾကတယ္ေပါ့ဗ်ာ။

Alex Aung (10 January 2019)

Tuesday, January 15, 2019

လကၤာဒီပေျခာက္သူ (အပိုင္း - တစ္)




(အခန္း-၁)

နပိုလီယံဆိုတာ ၾကားဖူးၾကမွာေပါ႔။ စစ္ပြဲေတြမွာ ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေအာင္ ေၾကာက္လန္႔ျခင္းခံခဲ႔ရတဲ႔ စစ္ဘုရင္ႀကီးေလ။ အခုသူ႔အရိုးကို ေခတ္မွီနည္းပညာေတြနဲ႔ ျပန္စစ္ၾကတာ သူက အေျခာက္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိသတဲ႔။ ေတာ္ေတာ္ထူးဆန္းတယ္ေနာ္။ အကယ္၍မ်ား နပိုလီယံထက္ပိုၿပီး ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းတဲ႔သူတစ္ေယာက္က အေျခာက္ျဖစ္ေနတယ္ဆို ပိုမ်ားထူးဆန္းသြားမလား။

ဆိုၾကပါစို႔.. ငယ္ငယ္က အရမ္းရြံ႕မုန္းခဲ႔ရတဲ႔ ေခါင္းဆယ္လံုးရွိတယ္ဆိုတဲ႔ ဒႆဂီရိဘီလူးႀကီးဟာ အေျခာက္ျဖစ္ေနတယ္ဆိုရင္…. ဘယ္လိုမ်ားေနမလည္း??

အင္း………………စဥ္းစားၾကည္႔ရံုနဲ႔…..။ ဟိ။
 
* * * *

           “ကၽြန္မနံမည္ ဒႆဂီရိလို႔ ေခၚပါတယ္ရွန္.. ခစ္..ခစ္.. ခိခိ.. ခြိခြိ ကြိ….”

           ေရႊအတိၿပီးေသာေဘာင္ကြပ္ထားသည္႔ မွန္ကိုၾကည္႔ရင္း ကိုယ္႔အမူအရာကိုယ္ အသည္းယားသြားကာ ရာဝဏ ခိုးခိုးခစ္ခစ္ ရယ္လိုက္မိသည္။ ‘ဟယ္ ရာဝဏရယ္ နင္ဟာေလ အဲလိုရွက္ရယ္ရယ္တာေတာင္ ဆြဲေဆာင္မွဳရွိတယ္။ အခုလို မခို႔တရုိ႕ပံုေလးေတြနဲ႔ နင္နဲ႔ လိုက္တယ္သိလား အဟီ’ ဟု ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုလည္း စိတ္ထဲမွ အစြမ္းကုန္ခ်ီးက်ဴးလိုက္ပါသည္။

           အမွန္မွန္ေတာ႔ ရာဝဏဆိုတာ ျဒာဝိဒိယန္တို႔ရဲ႕ လူစြမ္းေကာင္း၊ သူရဲေကာင္းတစ္ဦး။ မနက္ျဖန္ ေတာင္ဆယ္လံုးကို ေအာင္ႏိုင္ခဲ႔ရင္ ဒႆဂီရိ ဆိုတဲ႔ ဘြဲ႔ကိုရမယ္႔သူ။ ျဒာဝိဒိယန္လူမ်ိဳးအေပါင္းတို႔က ဘုရင္အျဖစ္ ေမွ်ာ္မွန္းထားေသာ ရဲရဲေတာက္ သတိၱေသြးပိုင္ရွင္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္..။

ဒါေပမယ္႔ေပါ႔ေလ…. ရာဝဏက အားလံုးေရွ႕မွာက်ေတာ႔ မေကာင္းတတ္လို႔သာ က်ားေနရေပမယ္႔ ငယ္ငယ္ထဲက ႀကိတ္ေျခာက္ေနတာကို ဘယ္သူမွ မသိ..။ ဟိ။ အခုလို လူမသိသူမသိ ကိုယ္႔အခန္းထဲကိုယ္ေရာက္မွ ေသွ်ာင္ထံုးထားတဲ႔ ဆံပင္ေတြ ေျဖခ်၊ ဆံပင္အတြန္႔အလိမ္ေတြကို မ်က္ႏွာေပၚ ဝဲကာဝဲကာခါၿပီး ျမဴဆြယ္ဖ်ားေယာင္းတဲ႔ အိုက္တင္ေတြေပးကာ ကိုယ္႔ဘဝကို အစြမ္းကုန္ ေျခာက္ျပစ္လိုက္တာ။ အေျခာက္ျဖစ္ရတဲ႔အရသာကို ခိုးခိုးေျခာက္ၿပီး အာသာေျဖေနတာ။ အဟက္။

           “ကၽြန္မ နံမည္ ဒႆဂီရိပါရွန္႔။ ကၽြန္မ အေျခာက္မပါရွန္ ခြိ ခြိ ခြိ ခစ္ ခစ္…”

           မွန္ေရွ႕မွာ ကိုယ္႔နံမည္ကိုယ္ကို ေနာက္ထပ္ အမူအရာတစ္မ်ိဳးျဖင္႔ ထပ္မံမိတ္ဆက္လိုက္ၿပီး ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုၾကည္႔ကာ ထပ္ၿပီး အသည္းယားမိသြားျပန္သည္။ အခုလို ဒႆဂီရိဆိုတဲ႔ နံမည္ကို ႏွဳတ္ဖ်ားက မခ်စတမ္း crazy ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာလည္း ဆရာေဂၚဓံရေသ႔ႀကီးရဲ႕ အဓိပၸာယ္ျပန္ေပးထားတာကို သေဘာက် လို႔ေလ။ ဘာတဲ႔။ ‘ဒႆဂီရိဆိုတာ ေတာင္ဆယ္လံုးကို စိုးစံ ေအာင္ေတာ္မူေသာသူ’ တဲ႔ေလ။ ရာဝဏက စိုးစံဆိုတဲ႔ နံမည္ေလးကို ငယ္ငယ္ထဲက တအားသေဘာက်တာ။ ငယ္ငယ္က ေမေမက ရာဝဏလို႔ ေခၚရင္ေတာင္ ‘သားကို ရာဝဏလို႔မေခၚနဲ႔ ေမေမ။ သားကို စိုးစိုးစံလို႔ေျပာင္းေခၚေပးပါ။ သားအဲနံမည္ပဲႀကိဳက္တယ္ ဒါပဲ’ ဆိုၿပီး အထြန္႔တက္လို႔ ခဏခဏအရိုက္ခံရေပါင္းလည္း မနည္းေတာ႔။ အခုေတာ႔ နံမည္ထဲမွာ စိုးစံပါတဲ႔ နံမည္ျဖစ္ရေတာ႔မယ္ဆိုၿပီး ေပ်ာ္ေနရၿပီေလ။ အဲဒါေၾကာင္႔ ဒႆဂီရိဆိုတဲ႔နံမည္ေလးကို အခုလို မွန္ေရွ႕မွာ ရြတ္ရြတ္ၿပီး သေဘာက်ေနတာ အႀကိမ္မနည္းေတာ႔ဘူး။

           “အမေသာ္… မမရာရာ”
           “ဟဲ႔ ေတာက္ပလုတ္ဒုတ္ ကုလားျမက္ဖုတ္….!!”
           ကိုယ္႔အေတြးနဲ႔ကိုယ္ ဖီးလ္ေလးနဲ႔ ေမ်ာေနတုန္း ရုတ္တရက္ႀကီး အေနာက္ကေန ေခၚသံထြက္လာတာေၾကာင္႔ ရာဝဏလန္႔သြားပါသည္။ ဟုတ္တယ္ေလ အခန္းထဲမွာ သူတစ္ေယာက္ထဲ ႀကိတ္ေျခာက္ေနတာ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မသိေစခ်င္သည္ကိုး။ အခုလို လူမိသြားေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ထိတ္လန္႔သြားတာျဖစ္သည္။ ရင္ထဲမွာ တဒုတ္ဒုတ္ႏွင္႔ ရာဝဏလွည္႔ၾကည္႔မိေတာ႔ ရာဝဏရဲ႕ ညီေတာ္ ဘိဘိသန။ လကၤာဒီပမွာ ရာဝဏနဲ႔ အၿပိဳင္ေျခာက္တာဆိုလို႔ တစ္ေယာက္ထဲရွိတဲ႔ ေမ်ာက္ေျခာက္မ ဘိဘိသန။

           “အံမယ္ေလးပါဟဲ႔ ဘိဘိမရဲ႕။ ငါ႔မွာ ႏွလံုးေရာဂါအခံရွိပါတယ္ဆိုေနာ္ နင္လုပ္လိုက္ရင္ အလန္႔တၾကားနဲ႔ ေကာင္မရယ္။ ရြပိုးကိုထိုး..၊ မ်က္စိကို……. ေနာက္ေနတာပဲ။ အရမ္း………… စိတ္.. ဆိုး.. ဒယ္။ သြား………..လဥစိုမႀကီး အဲေလ လူဇိုးမဂ်ိ..”

           “မမရာရာရယ္ ညီမေသာ္က အေရးသႀကီးေျပာစရာရွိတာနဲ႔ အျမန္ေကာက္ဝင္လာခ်လိုက္တာပါေသာ္။ သံခါးေခါက္ေနတုန္း ဒီအခ်ိန္ႀကီး ညီမကို တူမ်ားေဒြ ျမင္တြားရင္ မေကာင္းဘူးေသာ႔……..။ ဒါနဲ႔ ဘယ္တူမွ မျမင္ေအာင္ ျဗန္း ျဗန္း ဆိုၿပီး ဝင္ခ်လာလိုက္သာ…”

           ဒီေကာင္မက သြားအလယ္တစ္ေခ်ာင္းက ကြက္က်ိဳးေနေတာ႔ စကားေျပာရင္ တံေထြးေတြက အဲဒီ႔အက်ိဳးေပါက္ထဲက ထြက္ၿပီး မ်က္ႏွာေတြကို ေျပးျပးစင္သည္။ ဒီၾကားထဲ သနဲ႔ တဝမ္းပူနဲ႔ကလည္း အသံထြက္မွားေနေသးသည္။ အမေတာ္ကို အမေသာ္ ျဖစ္ေနသည္။ အဲဒါေၾကာင္႔မို႔ေျပာတာ ေမ်ာက္ေျခာက္မပါဆို။ စပ္စလူးခါေနတဲ႔ အျပင္ စကားေျပာရင္ ေမ်ာက္ေအာ္သံနဲ႔ မ်က္စိေနာက္စရာ.. ဟာမက…။

           ဘိဘိမက ေျပာရင္းဆိုရင္း ေမာသြားသည္႔ပံုစံႏွင္႔ ရာဝဏရဲ႕ေဘးမွာ ခံုယူၿပီး ထိုင္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ မွန္ၾကည္႔ၿပီး မ်က္ႏွာကို မ်က္ႏွာေခ်မွဳန္႔ေတြ တျဖန္းျဖန္းပြတ္ေနလိုက္ေသးသည္။ ၿပီးေတာ႔ ႏွဳတ္ခမ္းကို နီေထြးေထြးေလးျဖစ္ေအာင္ ကြမ္းတစ္ယာထိုင္ဝါးေနပါသည္။

ဘိဘိမက အဲလိုေျခာက္တာျဖစ္သည္။ မ်က္ႏွာကိုလည္း လူေရွ႕သူေရွ႕ မ်က္ႏွာေခ်ေတြလိမ္းရဲသည္။ ရာဝဏတို႔ဆို ကိုယ္႔အခန္းထဲမွာသာကိုယ္ ႀကိတ္လိမ္းရဲသည္။ လူေရွ႕သူေရွ႕ဆို မ်က္ႏွာကို အဆီတျပန္ျပန္ႏွင္႔ ေယာက္်ားရင္႔မာႀကီးေယာင္ေဆာင္ေနရတာျဖစ္သည္။ ေအးေလ ဘိဘိမက နကၡတၱေဗဒကို စိတ္ဝင္စားတဲ႔သူဆိုေတာ႔ သူ႔မ်က္ႏွာ ျဖဴေဖ်ာ႔ေဖ်ာ႔ျဖစ္ေနရင္ လူေတြက သူညမအိပ္ပဲ နကၡတ္ေတြထိုင္ၾကည္႔ေနလို႔ အားနည္းေနတာဆိုၿပီး ထင္ၾကတာကိုး။ ဒီေမ်ာက္မ ညမအိပ္တာ ဘာ႔ေၾကာင္႔လည္းဆိုတာေတာ႔ ရာဝဏပဲ သိပါသည္။ အခုလည္းၾကည္႔ ညႀကီးမင္းႀကီး ရာဝဏအခန္းထဲ ျပဴးတူးျပဲတဲ ျဗန္းဆိုၿပီး ဝင္ခ်လာသည္။

           “ကဲ တြားမယ္ ထ..”
           ကြမ္းယာကို စိမ္ေျပတေျပလည္း ဝါးၿပီးေရာ ဘိဘိမက အစပ္အဆက္မဲ႔ ‘သြားမယ္’ ဆိုၿပီး ထေျပာသည္။

           “ဟဲ႔ ဘယ္တုန္းဟယ္။ အရင္းမသိ အဖ်ားမမိနဲ႔ ဟယ္။ ဘယ္ေတြကို ေခၚေတာ္မူမွာတုန္း။ မဟုတ္ကဟုတ္ကေတြေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္။ ေၾကာက္ေနရတယ္ နင္႔ကို”

           “အံမယ္ေလး မမရာရာရဲ႕။ ဒီည နန္းရင္ျပင္ထဲမွာ ရဲမက္ေတြ အေလးမၿပီး အေျပးေလ႔က်င္႔ဖို႔ရွိတယ္ေလ။ အေပၚပိုင္းေသြဗလာက်င္းၿပီး နံငယ္ပိုင္းေသြနဲ႔ စစ္တည္ေကာင္ေတြ အေျပးေလ႔က်င္႔ၾကသာ မမပဲ ႀကိဳက္လွခ်ည္ရဲ႕ဆို…။ တြားေရက်လွခ်ည္ရဲ႕ဆို..။ အံမယ္ေလး အျမန္လာေသာ္မူေနာ္။ လမ္းသဝက္မွာ မယ္ေသာ္မိတြားရင္ ဂယက္ထဦးမယ္။”

           “ဟဲ႔ အံမယ္ေလး။ မနက္ျဖန္ငါ ေတာင္ဆယ္လံုးမွာ တိုက္ခိုက္ရဦးမွာေလ။ ညအိပ္ေရးဝမွျဖစ္မွာေပါ႔။ ၾကည္႔ခ်င္ေပမယ္႔ မၾကည္႔ေတာ႔ပါဘူးဟယ္။ အိပ္ယာထဲမွာပဲ မွန္းဆၿပီး စက္ေတာ္ေခၚပါ႔မယ္။ ေတာ္ၾကာေနရင္းထိုင္ရင္း ဂယက္ေတြထလို႔ မ်က္ရည္က်ေနရဦးမယ္ဟဲ႔။ ငါလိုခ်င္ေနတဲ႔ ဒႆဂီရိဆိုတဲ႔ နံမည္ေလးမရပဲျဖစ္ေနဦးမယ္”

           “ေၾသာ္ ဒါေလးမ်ား။ ဘိဘိ သာဝန္ထား။ ဘိဘိေလ ခုဏကပဲ နကၡတ္ၾကည္႔ၿပီး သြက္ခ်က္ခဲ႔တာ။ မနက္ျဖန္ မမရာရာေလ ေသာင္ဆယ္လံုးကို အလိုလိုေနရင္း ေအာင္တြားလိမ္႔မယ္ တိလား။ ဘိဘိကို ယံုစမ္းပါ မမရာရာ ရာ……။ ေနာ္..။ အေဖာ္မရွိရင္ ဘိမၾကည္႔ရဲလို႔ပါ။ ေနာ္ေနာ႔ေနာ္ လို႔ဆို……”
           “ဟယ္.. နင္႔ နကၡတ္က တကယ္ႀကီးလားဟဲ႔။ ေအးဟယ္.. ငါ.. နင္႔ကို ယံုပါတယ္ ဟိ။ သြားမယ္ဟယ္ ဒါဆို…”
           “ဟြန္း။ ဒါမ်ိဳးက် ႏွစ္ခြန္းမေခၚရဘူး။ ကဲပါ လာလာ.. ေနာက္က်ေနၿပီ။”

           ေနာက္က်ေနၿပီဆိုတာနဲ႔ ရာဝဏလည္း မ်က္ႏွာကို မ်က္ႏွာေခ်မွဳန္႔ေတြ တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ပြတ္လိုက္ၿပီး ဆံပင္ဖားလ်ားနဲ႔ပင္ ထြက္ခ်လာလိုက္ေတာ႔သည္။ လူေကာင္ႀကီး အႀကီးႀကီးနဲ႔ ဆံပင္အံုထူႀကီးကိုဖားလ်ားႀကီးခ်ထားတဲ႔ ရာဝဏကို ဘိဘိမက တစ္ခ်က္ၾကည္႔ရင္း အေျခာက္ဓားျပႀကီးပါလို႔ ခပ္တိုးတိုးေရရြတ္တယ္။

           အင္း…………။ အခုေနမ်ား မယ္ေတာ္ဂုႏၶီမ်ား ေတြ႔သြားရင္… ေနရာမွာတင္ေမ႔လဲသြားမလား၊ သူ႔သားေတာ္ကို မမွတ္မိပဲ ဘယ္က ဘီလူးအေျခာက္ႀကီးလည္းဆိုၿပီး လိုက္ရိုက္ထုတ္မလားပဲ။ ဟိဟိ။

           ဘာပဲေျပာေျပာ ဒီေန႔ညေတာ႔ စည္သည္ေကာင္ေတြၾကည္႔ရဖို႔အေရး တို႔အေရးပဲ..။ မနက္ျဖန္က်မွ ေနာက္ဆံုးေတာင္ထိ ေအာင္ႏိုင္ဖို႔သာ…………

* * * *

(အခန္း-၂)

ေနာက္ဆံုးေတာင္ကို ေျခလွမ္းလွမ္းလိုက္ေတာ႔  ရာဝဏေတာ္ေတာ္ေမာေနပါသည္။ ေတာင္ေတြ ကူးရလြန္းလို႔ ဒူးႏွစ္လံုးကလည္း ေခ်ာင္ခ်င္ၿပီ။ ေတာင္ေတြကူးရံုနဲ႔တင္ အဆင္မေျပေသးပဲ ေတာင္ေတြတိုင္းမွာရွိတဲ႔ သတၱဝါေတြကို ႏွိမ္ႏွင္းရေသးတာမို႔ အေျခာက္မတစ္ေယာက္ထဲ ေယာက္ယက္ေတြကို ခတ္ေနေလေတာ႔သည္။

အရင္တက္ခဲ႔တဲ႔ ေတာင္ကိုးလံုးက ေျမြေဟာက္ငယ္ေလးမ်ား၊ လက္ေကာက္ဝတ္ေလာက္ရွိသည္႔ ႏွစ္ခ်ိဳ႕တီေကာင္မ်ား၊ အေစာႀကီးထဲက အသက္ႀကီးၿပီး ေသၿပီးသားျဖစ္ေနေသာ ေျမြနဂါးႀကီး.. စတာေတြကို ေအာင္ႏိုင္ၿပီးသည္႔အခါ အခုဒီေနာက္ဆံုးေတာင္မွာ ဘာေတြမ်ားထူးထူးဆန္းဆန္းေတြ႔ရမလည္းဆိုၿပီး လန္႔ေနမိေလသည္။

စစခ်င္းတက္ခဲ႔တဲ႔ ေတာင္ေတြကေပၚက ေျမႊေဟာက္ေတြ တီေကာင္ေတြကေတာ႔ ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင္႔ မဲမဲျမင္ရာ ေလွ်ာက္ခုတ္မိရင္း ေသသြားၾကတာျဖစ္သည္။ ကိုးလံုးေျမာက္ေတာင္ကိုလည္းတက္ေရာ အေခြလိုက္ႀကီးျဖစ္ေနတဲ႔ ေျမြနဂါးႀကီးကိုေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း ရုတ္တရက္မို႔ ရာဝဏ အေတာ္လန္႔သြားတာ ျဖစ္သည္။ ဘယ္ေလာက္လန္႔သြားလည္းဆို အသံျပဲႀကီးႏွင္႔ ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္ခ်လိုက္မိသည္။ ဒါေပမယ္႔ သူ႔ဟာႏွင္႔သူ ေရာဂါရၿပီး ေသၿပီးသားႀကီးျဖစ္ေနမွန္း သိရေတာ႔မွ သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ႔သည္။ ဒါနဲ႔ ေျမြေခါင္းႀကီးကို ျဖတ္ခ်လိုက္ၿပီး ေတာင္ေအာက္ကို ခပ္တည္တည္ႏွင္႔ ျပစ္ခ်လိုက္ခဲ႔တာျဖစ္ပါသည္။ ေတာင္ေတြရဲ႕ေအာက္မွာ အားေပးေနတဲ႔ ပရိတ္သတ္ႀကီးကေတာ႔ ေျမြေခါင္းႀကီးလည္း ျပဳတ္က်လာေရာ အေတာ္႔ကို ပြဲစည္သြားေလေတာ႔သည္။

           အင္း.. အခု…. ေနာက္ဆံုးေတာင္ပဲ က်န္ေတာ႔သည္။ ေတာင္ထိပ္မွာ ရပ္ေနရင္း ေတာင္ေပၚက တစ္ခုထဲေသာဂူထိပ္ဝကို ၾကည္႔ကာ ဘာအေကာင္မ်ားထြက္လာမလည္း သူေစာင္႔ေနမိလိုက္သည္။ ေနကဝင္ေတာ႔မည္။ ေနမဝင္ခင္ ေနာက္ဆံုးေတာင္ကိုေအာင္ရမွာျဖစ္တာကို ေတြးမိရင္း ‘ဒႆဂီရိဆိုတဲ႔ နံမည္မရေတာ႔ရင္ ဂယက္ပဲဟယ္’ ဆိုၿပီး စိတ္ကိုအားတင္းကာ ဂူထဲကို ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင္႔ပင္ ဝင္လိုက္ရသည္။ လူကသာ အတင္းႀကီး ဇြတ္ႀကီး အားတင္းထားရေသာ္လည္း ဒူးေဂါင္းႏွစ္လံုးကေတာ႔ ထိန္းမရပဲ တစ္ဂြက္ဂြက္ရိုက္ေနေလေတာ႔သည္။

           ဂူထဲေရာက္ေတာ႔ ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင္႔ ဟိုၾကည္႔ဒီၾကည္႔ လုပ္လိုက္ရာ…….. လားလား……….။ အံမယ္ေလး။ ျခေသၤ႔အရိုးႀကီး။ ေသၿပီးသားႀကီးပဲ။ ေအးဟယ္ ကံေကာင္းခ်က္။ ေတာင္ေတြေပၚက ခြန္အားႀကီး အေကာင္ေတြက အလိုလိုေနရင္း ေသၿပီးသားေတြျဖစ္ေနေတာ႔ ငါဂယက္မထေတာ႔ဘူးေပါ႔။ အဲဒါေၾကာင္႔ ဘိဘိမေျပာတာ။ အလိုလိုေနရင္း ေအာင္သြားလိမ္႔မယ္ ဆိုတာ။ အံမယ္ေလးဟဲ႔ ေမ်ာက္ေျခာက္မက ဒါမ်ိဳးက်စိတ္ခ်ရယ္။ အျမဲမွန္တယ္ ဟိ။

           အင္း ျခေသၤ႔အရိုးကေတာ႔ ဟုတ္ပါၿပီ။ ျခေသံအရွင္ကို ေအာင္ႏိုင္ခဲ႔တယ္ဆိုတာ ဘယ္လို သက္ေသျပရမွာပါလိမ္႔။ ရာဝဏစဥ္းစားေနတုန္းမွာပဲ ဂူေထာင္႔နားမွာ ဘယ္ကမွန္းမသိတဲ႔ အေမႊးတဖြားဖြားႏွင္႔ ေတာေၾကာင္ေလးတစ္ေကာင္ ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ဟုတ္ၿပီ!!

           “မီမီ.. လာလာ…….”
           ေၾကာင္ေလးကို ရာဝဏေပြ႔ပိုက္ဖမ္းရင္း ေတာင္ထိပ္အစြန္းကေန ေၾကာင္ေခြေခြေလးကို ပရိတ္သတ္ျမင္ေအာင္ လွစ္ကနဲျပလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္အေဝးကို လႊင္႔ျပစ္ျပလိုက္သည္။ ‘မသိရင္ ျခေသၤ႔ေခါင္းႀကီးကို ငါျဖတ္လိုက္တဲ႔ပံုစံေပါ႔ေလ’ ဆိုၿပီး ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ေျပာကာ သေဘာက်ေနလိုက္ေသးသည္။ ထို႔ေနာက္မွ ျခေသၤ႔အစြယ္ႏွင္႔ အရိုးႏွစ္ေခ်ာင္းေလာက္ကိုျဖတ္လိုက္ကာ ေတာင္ေအာက္ကို ဝွစ္ကနဲ ျပစ္ခ်ေပးလိုက္သည္။ ေတာင္ေအာက္မွ သည္းထိတ္ရင္ဖိုျဖစ္ေနတဲ႔ ပရိတ္သတ္ႀကီးရဲ႕ ဆူညံပြက္ေလာရိုက္ေအာ္ဟစ္သံကို ၾကားလိုက္ရပါသည္။ (တစ္ခ်ိဳ႕မ်ားဆို ေငါက္ခနဲ ေမ႔လဲသြားေသးသည္ဟု ဘိဘိမက ေနာက္ေနာင္မ်ားအခါမွာ ျပန္ေျပာျပေလသည္။)

           ေနလည္းဝင္သြားၿပီ။ ရာဝဏလည္း ေတာင္ေအာက္ေျခသို႔ေရာက္လာပါသည္။ ေတာင္ေအာက္က ျဒာဝိယန္လူမ်ိဳး ပရိတ္သတ္ႀကီးက သူ..ေတာင္ေအာက္ေရာက္တာႏွင္႔ ‘ဒႆဂီရိ၊ ဒႆဂီရိ၊’ စသည္ျဖင္႔ တခဲနက္အားေပးၾကသည္။ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ဆိုလွ်င္ သူ႔အနားမေရာက္ေရာက္ေအာင္တိုးလာၿပီး ‘ျခေသၤေခါင္းႀကီးကို ျဖတ္လိုက္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္ျဖင္႔ သတိလစ္သြားေတာ႔မလို႔ဗ်ာ’ ဆိုၿပီး လာေျပာသြားေသးသည္။ ေျပာတဲ႔ေကာင္ေလးက ခပ္ေခ်ာေခ်ာေလးမို႔ ရာဝဏ ရင္ထဲမွာ လွိဳက္ဖိုသြားသလို စိတ္ထဲမွာလည္း သူကလိမ္ကက်စ္လုပ္လိုက္ရတာကို ေတြးမိၿပီး အေသရယ္ခ်င္သြားသည္။ ဒါေပမယ္႔လည္း အိေျႏၵကိုထိန္းကာ အတင္းက်ားလိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာကို တည္ထားလိုက္ပါသည္။ ‘ညက်မွ ဘိဘိမကို ဒီေကာင္ေလးအေၾကာင္း စံုစမ္းခိုင္းရမယ္’ ဟု ေတးထားလိုက္ပါသည္။

* * * *

            တကယ္တမ္း ညက်ေတာ႔လည္း ဘယ္သူ႔ဘယ္သူ႔ကို စံုစမ္းခိုင္းဖို႔ မေျပာနဲ႔ ကိုယ္႔ဟာနဲ႔ကိုယ္ေတာင္ ဒႆ လက္မလည္ေတာ႔ပါ။ အိႏၵဳျမစ္ကမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး သူ႔ကို ဂုဏ္ျပဳေနၾကေသာ ျဒာဝိဒိယန္မ်ိဳးႏြယ္တို႔အားလံုးၾကားတြင္ ေအာင္ပြဲခံေနရတာနဲ႔ပဲ ေယာက္ယက္ခတ္ေနရပါသည္။ ‘ဒႆဂီရိ၊ ဒႆဂီရိ’ စသည္ျဖင္႔ ေကၽြးေက်ာ္ ေအာ္ဟစ္ေနၾကတဲ႔သူေတြ ၾကားထဲမွာ ေပ်ာ္ေနတုန္း ျဗဳန္းစားႀကီး ဗလေတာင္႔ေတာင္႔ႏွင္႔ သူငယ္တစ္အုပ္ေရာက္ခ်လာကာ သူ႔ကို ခ်ီေျမွာက္ၿပီး ေလထဲသုိ႔ျပစ္တင္ ဂုဏ္ျပဳၾကေလသည္။ လူေရွ႕မွာမို႔ ဒႆသည္ ဗလႀကီးေတြထြက္ေနသည္႔ လက္ေမာင္းမ်ားကို ဆန္႔တန္းကာ အသံကုန္ဟစ္ေၾကြးလိုက္ေသာ္လည္း စိတ္ထဲမွာေတာ႔ သူငယ္ေတြရဲ႕ သူ႔ကို ထိေတြ႔သည္႔ အထိအေတြ႔ကို ႀကိတ္သာယာေနမိသည္။

           ဟိ။ သာယာလိုက္တာ ဘိဘိမရယ္။ ရွယ္ပဲ။ နင္သာရွိရင္ ငါ႔ကို မနာလိုျဖစ္ဦးမယ္။ ငါအခုလို သူငယ္ေတြက ေန႔တိုင္းခ်ီေျမွာက္ေနတာမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ တိုက္ခိုက္ပြဲေတြ ခဏခဏလုပ္ၿပီး ေအာင္ပြဲခံရမယ္။ ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးကို နင္နဲ႔ငါ အေသးစိတ္ (detail) တိုင္ပင္ရမယ္။ အဟိ။ ငါ႔ဘဝကို လာၾကည္႔ၿပီး သြားေရက်လွည္႔ပါဦး ဘိဘိမရဲ႕။ ဘယ္မ်ားသြားသာယာေနလည္း မသိဘူး ဒီေမ်ာက္ေျခာက္မ….

           ဒႆ.. ဘိဘိသနကို ရွာေနတုန္း ရုတ္တရက္ မယ္ေတာ္ဂုႏၶီေရာက္လာကာ ရာဝဏကိုခ်ီေျမွာက္ေနေသာ ေကာင္ေလးမ်ားကို ဖယ္ရွားေစသည္။ ဟြန္း.. မယ္ေတာ္ဟာေလ တကယ္ပဲ ဖ်က္လို႔ဖ်က္စီးသိပ္လုပ္တာပဲ။ လူဇိုးမ..

           “သားေတာ္… မင္း ဒႆဂီရိျဖစ္သြားၿပီေနာ္။ သားေတာ္ႀကီးရယ္…”
           မယ္ေတာ္က မ်က္ရည္ေလးတစမ္းစမ္းျဖင္႔ သူ႔ကိုဖက္ၿပီးေျပာေတာ႔ သူစိတ္မေကာင္းေတာ႔ ျဖစ္ခ်င္သြားသည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ႔ ‘မယ္မယ္ေရ.. သမီးေတာ႔ စိုးစံပါတဲ႔ နံမည္ေလးရၿပီေလ။ မယ္မယ္မမွည္႔ေပးလို႔ ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္ ရေအာင္ ယူခ်လိုက္တာေလ။ မွတ္ထား အဟက္ဟက္’ လို႔ ၾကံဳးဝါးလိုက္ပါသည္။

           “ဟဲ႔  ေတာက္ေခြး အေဟးေဟး”
           မယ္ေတာ္က ဖီလင္အျပည္႔ႏွင္႔ ဖက္ငိုေနဆဲ ရုတ္တရက္ႀကီး ေပါေတာေတာရုပ္ႀကီးျဖစ္သြားကာ လွ်ာႀကီးထုတ္ၿပီး ထေယာင္ေတာ႔ ဒႆလည္း ဘာမွန္းမသိ လန္႔သြားၿပီးအလန္႔တၾကား လွည္႔ၾကည္႔လိုက္မိသည္။ ေတြ႔လိုက္ရတာက ဒႆရဲ႕ ညီမေတာ္ဂမၻီ….ျဖစ္သည္။ မယ္ေတာ္လန္႔လည္း လန္႔ခ်င္စရာပင္။ ဂမၻီ၏ လက္ထဲမွာ ဘယ္ကျဖတ္လာမွန္း မသိေသာ ျခေသၤ႔ေခါင္းႀကီးႏွင္႔။ ဘုရား.. ဘုရား………..။
           “ဟဲ႔ အလန္႔တၾကား ဂမၻီရယ္။ ဘယ္ကျခေသၤ႔ေခါင္းႀကီးလည္း။ သြားျပန္ထားလိုက္စမ္း သြားသြား……….”

           ဒႆက အလန္႔တၾကားေျပာလိုက္ရာ ႏြဲ႔ပင္ ႏြဲ႔သြားေသးသည္။ ဘယ္သူမွ သတိမထားမိခင္ ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ မနည္းျပန္ထိန္းလိုက္ရသည္။ ဂမၻီကေတာ႔ ဒႆကိုၾကည္႔ၿပီး ခပ္မိန္႔မိန္႔ႀကီး ျပံဳးလိုက္ကာ..
           “အကိုေတာ္အႏိုင္ယူခဲ႔တဲ႔ ျခေသၤ႔ႀကီးေလ။ အဲဒါေတာင္ေအာက္မွာ မေသမရွင္ျဖစ္ေနလို႔ ေခါင္းျဖတ္ယူခဲ႔တာ။”

           ျမတ္စြာဘုရား။ ငါအႏိုင္ယူခဲ႔တယ္ဆိုတဲ႔ ျခေသၤ႔ႀကီးက ေသၿပီးသားႀကီးေလ။ အံမယ္ေလး.. ေတာင္ေအာက္မွာ မေတာ္တဆ လာအိပ္ေနတဲ႔ ျခေသၤ႔ကို မေသမရွင္ထင္ၿပီး ေခါင္းျဖတ္ယူလာတာနဲ႔ တူတယ္။ အာဂ သတၱိပါလား ဂမၻီရယ္။ နင္႔ကိုေတာ႔ ငါ လက္လန္တယ္ တကယ္ပဲ။ နင္ဟာေလ မိန္းမလူစြမ္းေကာင္းမပါ.. ဟယ္…
           “ေရာ႔ ယူေလ အကိုေတာ္။ ဒါ.. ညီမရဲ႕ ပဏာပါ။ ဂုဏ္ျပဳလက္ေဆာင္ပါ။”

           ဂမၻီက အတင္းထိုးေပးေတာ႔ ဒႆက မယူခ်င္ယူခ်င္နဲ႔ လွမ္းယူဖို႔လုပ္ရပါသည္။ စိတ္ထဲမွာ ေၾကာက္ကလည္းေၾကာက္၊ ရြံ႔ကလည္း ရြံႏွင္႔ လွမ္းယူရသည္ျဖစ္ရာ လက္မ်ားပင္ တုန္ယင္လာပါသည္။ မ်က္စိႏွစ္လံုး စံုမွိတ္ထားၿပီး တုန္ယင္ယင္ျဖစ္ေနတဲ႔ ဒႆရဲ႕ လက္နဲ႔ ျခေသၤ႔ေခါင္းႀကီး ထိခါနီးဆဲဆဲမွာ ဘယ္ကဘယ္လို ဆပ္ဆလူးခါၿပီး ေပၚလာမွန္းမသိသည္႔ ဘိဘိသနက ဒႆအနားကို ခုန္ေပါက္ၿပီး ေရာက္ခ်လာကာ ရုတ္တရက္ ျခေသၤ႔ေခါင္းႀကီးကိုျမင္သြားၿပီး ေမ႔လဲသြားပါသည္။

           “ကၽြန္မ ေၾကာက္သယ္။ ေမ႔လဲတြားပါၿပီေသာ႔။”
           ဘိဘိမက ေမ႔လဲသြားတာေတာင္ ‘ေမ႔လဲသြားပါၿပီ’ ဟု အသိေပးသြားေသးသည္။ ေတာ္ေတာ္ရယ္ရတဲ႔ ေမ်ာက္ေျခာက္မ။ အဟက္ဟက္။

           “ဟားဟား အကိုေလးကရယ္ရတယ္ေနာ္ အကိုေတာ္ဒႆ။ မိန္းမေအာ္သံပံုစံလုပ္ၿပီး ေမ႔လဲျပသြားတာ တအားတူတာပဲ ဟားဟား။ ဟားဟား။”

           ဂမၻီကေတာ႔ သူ႔အကိုလတ္ ဝက္ဝက္ကြဲေျခာက္ေနတာကို မသိပဲ မိန္းမေအာ္သံအတု လုပ္ျပသြားသည္ဟု ထင္ၿပီး ရယ္ေနတာျဖစ္သည္။ အင္း… ဂမၻီရယ္.. တကယ္ေတာ႔ နင္႔အစ္ကိုႏွစ္ေယာက္က အရမ္းႀကီး ေျခာက္ရွာတယ္၊ နင္႔ထက္ေတာင္ ႏြဲ႔ေသးတယ္ဆိုတာ နင္မ်ားသိသြားတဲ႔တစ္ေန႔ ေနရာမွာတင္ ရူးသြားမလားပဲ။ ေၾသာ္.. သနားစရာ ငါ႔ညီမေလး။ မသိရွာဘူး..။

           “ဘာေတြမ်ားႀကိတ္ေတြးေနတာလည္း ေမာင္ေတာ္…..”
           တစ္ေယာက္ထဲေတြးေနတုန္း အေနာက္ကထြက္လာတဲ႔ အသံေၾကာင္႔ ဒီအသံေလးၾကားဖူးပါတယ္ဆိုၿပီး ဒႆလွည္႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ မေႏၵာ……။ မယူခ်င္ပဲယူထားရတဲ႔ ဒႆရဲ႕ မေဟသီ ေယာက္်ားလ်ာ မေႏၵာ..
           “ဘာ… ဘာ.. ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး မေႏၵာရယ္။ ဟို.. ဟို….. အခုလို မိသားစု စံုစံုညီညီဆိုေတာ႔ စိတ္ထဲမွာ ဝမ္းနည္းဝမ္းသာ.. ျဖစ္မိေနတာပါ။ ဟီးးးးးးးးး”
           “ေအးေနာ္.. ေအး..။ ရုတ္ရုတ္ရုတ္ရုတ္ လုပ္မယ္မၾကံနဲ႔ေနာ္။ ငါ႔အေၾကာင္း သိတယ္ဟုတ္..”

           သိပါ႔ မေႏၵာရယ္။ သိပါ႔။ နင္႔ေၾကာင္႔ပဲ ငါ႔ဘဝႀကီးက ခါးသီးခဲ႔ရတာ။ ဟုတ္တယ္ေလ.. စဥ္းစားၾကည္႔။ ဒႆတို႔ အိမ္ေရွ႕စံဘဝ ငယ္ရြယ္တုန္း၊ ႏုပ်ိဳတုန္း၊ ေျခာက္လို႔ေကာင္းတုန္း ဘဝမွာ သူအတင္းစြတ္လိုက္လို႔ အိမ္က သူနဲ႔ေပးစားလိုက္တာနဲ႔ ဒႆမွာ အခုထိ ေျခခ်ဳပ္မိေနတာ။ လြပ္လပ္စြာေျခာက္ပိုင္ခြင္႔မ်ား ဆံုးရွံဳးသြားခဲ႔ရတာ…

           အိမ္ေရွ႕စံဘဝတုန္းက ဒႆတစ္ေယာက္ အိမ္ေရွ႕စံမင္းသားတို႔ ထံုးစံအတိုင္း ဒိသာပါေမာကၡႀကီးထံမွာ ပညာေတြသြားသင္ရေတာ႔ ေပ်ာ္လိုက္သည္႔ျဖစ္ခ်င္း။ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က မင္းသားေတြနဲ႔ ေတြ႔ရၿပီေဟ႔ဆိုၿပီး ဒႆမွာ ေပ်ာ္ခဲ႔လိုက္ရတာ၊ ပါေမာကၡႀကီးကြယ္ရာမွာ မင္းသားေတြကို ျမဴဆြယ္ဖို႔၊ ကပ္ခ်ဳပ္ဖို႔၊ ခ်စ္ရည္လူးဖို႔ အစီအစဥ္ေတြ ဆြဲခဲ႔ရတာ၊ ကိုယ္႔အသားအေရကို သတိထားမိေအာင္ အသားအေရလွေစတဲ႔သေဘၤာသီးေတြ အႏွစ္ခ်ၿပီး တစ္ကိုယ္လံုးပြတ္ခဲ႔ရတာ…။ အစီအစဥ္ေတြနဲ႔ ည.. ညေတြေတာင္ ေတာ္ရံုနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္ခဲ႔တာ မဟုတ္ဘူး။

           တကယ္တမ္းက်ေတာ႔ သင္တန္းအျပန္မွာလာေစာင္႔ၾကည္႔ေနတာ မင္းသားေတြ မဟုတ္ပဲ သင္တန္းနားမွာ ျမင္းရထားေတြ ျပင္တဲ႔ ဝပ္ေရွာ႔က မေႏၵာျဖစ္ေနခဲ႔တာေလ။ ဒါေပမယ္႔ ဒႆက မင္းသားမဟုတ္လည္းပဲ ရရစားစား သေဘာမ်ိဳးနဲ႔ စိတ္ကိုေလွ်ာ႔လိုက္ပါတယ္။ အစကေတာ႔ ဒႆလည္း ေယာက္်ားလ်ာ မေႏၵာကို ေကာင္ေလးမွတ္လို႔ ပ်ိဳတာေပါ႔။ မေႏၵာေစာင္႔ေနတဲ႔ေရွ႕ေရာက္ၿပီေဟ႔ဆိုရင္ ေက်ာက္ေလးေတြ စီၿပီးကပ္ထားတဲ႔ ပရပိုက္အထုပ္ေလးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ပိုက္ၿပီး ႏွဳတ္ခမ္းေလးကို ဖူးေနေအာင္စူထား၊ ေျခတစ္လွမ္း ကုေဋသန္းတစ္ေထာင္ေလာက္နဲ႔ ျဖည္းျဖည္းညွင္းညွင္းေလး ေလွ်ာက္တာေပါ႔ေလ။ တစ္ခါတစ္ေလဆို မ်က္ေစာင္းေလးထိုးရတာနဲ႔ မ်က္လံုးေလးဝံ႔ၿပီးခိုးၾကည္႔ရတာနဲ႔ ရွက္စႏိုးလုပ္ျပရတာနဲ႔ အံမယ္ေလး သာယာေနခဲ႔တာ။

           မေႏၵာကလည္း ဒႆက သူ႔အနားေရာက္လာၿပီေဟ႔ဆိုရင္ ေလေလးတစ္ခၽြန္ခၽြန္နဲ႔ ကြမ္း၊ေဆး၊လဘက္ေလး တစ္ဝါးဝါးနဲ႔ ေခါင္းေပါင္းကို ခပ္ငိုက္ငိုက္ေစာင္းၿပီး အမိုက္စားပံုစံေတြလုပ္ျပေတာ႔ ဒႆက ရင္ေတြလွိဳက္ဖိုၿပီး ပဲမ်ားခဲ႔ရတာေလ။ အံမယ္.. ညညဆို မေႏၵာက ဒႆေနတဲ႔ အေဆာင္ေရွ႕မွာ ‘ဒီတစ္ညေတာ႔ ေကာင္စုတ္ေလးရာ..၊ သံစဥ္ေလးနဲ႔ နင္အိပ္ဖို႔ရာ..၊ မယ္ဒလင္ေလးတစ္လက္ ကိုယ္ထမ္းလို႔လာ.. မင္းေလး အိပ္ၿပီလား..’ ဘာညာနဲ႔ လာဆိုတာေသးတာ။ ဒႆမွာ အေဆာင္က တစ္ျခားသူေတြ မသိေအာင္ လဖက္ေတြသုတ္ၿပီး ဆင္းေပးရ၊ ေရေႏြးၾကမ္းေတြ ဆင္းတိုက္ရနဲ႔ အေျခာက္မဘဝ ေယာက္ယက္ခတ္ခဲ႔ရတာ။

           တစ္ရက္က်မွ အေဆာင္က မင္းသားတစ္ပါးက အဲဒါေတြ႔သြားၿပီး ‘မင္းကြာ၊ ႀကိဳက္စရာ မိန္းကေလးရွားလို႔ ေယာက္်ားလ်ာႀကီးကိုမွႀကိဳက္ရလားလို႔’ ေျပာမွ ဒႆမွာ အသည္းေတြ ျဗန္းျဗန္းကြဲရေတာ႔တယ္။ စိတ္မေကာင္းလြန္းလို႔ ဒူးနဲ႔မ်က္ရည္သုတ္၊ အေျခာက္အပ်ိဳႀကီးဘဝနဲ႔ပဲ အရိုးထုတ္ေတာ႔ဖို႔ေတာင္ ၾကံလိုက္ေသးတယ္။ ေနာက္မွ ‘ဟယ္ မဟုတ္တာပဲ။ မိန္းမအတြက္နဲ႔ ငါ႔ဘဝႀကီး မစိုေျပေစရဘူး။ ဆက္ေျခာက္မယ္’ ဆိုၿပီး စိတ္တင္းၿပီး မင္းသားေတြဘက္ ျမွားဦးျပန္လွည္႔ကာမွ ေက်ာင္းႀကီးကလည္း အခ်ိန္ေစ႔လို႔ ပိတ္သြားတာနဲ႔ ဒႆမွာ ဟက္ေကာ႔ႀကီးျဖစ္ၿပီး ရင္ထဲမွာ ဟာတာတာျဖစ္ေနခဲ႔တာ ဒီေန႔ထိပဲ။ ဒီၾကားထဲ မေႏၵာက ဒႆရြၿပီး ျပစ္စာေပးထားတဲ႔ ‘တို႔ကလည္း ခ်စ္ပါတယ္ကြာ’ ဆိုတဲ႔ စာတိုေလးကို သက္ေသထားၿပီး အိမ္မွာ အတင္းလာေတာင္းရမ္းတာနဲ႔ အိမ္ကေပးစားလိုက္လို႔ အခုလို မိန္းမႀကီးတန္းလန္းနဲ႔ ခိုးေျခာက္ေနရတဲ႔ ဘဝျဖစ္ရတာေပါ႔။

           အဲဒါေၾကာင္႔ ေျပာတာ….။ မေႏၵာ အေၾကာင္းကို သိတယ္ဆိုတာ……..။ သိလြန္းလို႔ကိုခက္ေနတာ။ ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ေလ… အဲမိန္းမႀကီး ေသသြားရင္ သိပ္ေကာင္းမွာ..။ ဟြန္း။

* * * *

(အခန္း-၃)

          မေႏၵာႀကီး ဆံုးသြားေတာ႔ သားေတာ္ေမဃနာဒက ေမြးကင္းစေလးပဲရွိေသးသည္။ သားေတာ္ဆိုေပမယ္႔လည္း သူ႔ဟာသူ ဘယ္သူေတြနဲ႔ ရထားတဲ႔ ဟာေလးမွန္းလည္း မသိပါဘူး။ ကိုယ္႔လက္ခ်က္မဟုတ္တာေတာ႔ ဘုရားမွာ ရဲရဲႀကီးေတာင္ သစၥာဆိုရဲေသး။ ဟုတ္စရာလား ကဲ….

မိုဟန္ဂ်ိဳဒါရို ေတာင္ကုန္းထက္က မေႏၵာႀကီးရဲ႕ သၿဂိဳလ္ပြဲကို တက္ေရာက္တုန္းက ဒႆရင္ထဲမွာ ႀကိတ္ေပ်ာ္ေနခဲ႔တာေလ။ ‘ေဝးေဟး…. မယ္ေတာ္လည္း ဂန္႔သြားၿပီ။ မေႏၵာႀကီးလည္း မရွိေတာ႔ဘူး။ ေျခာက္ခ်င္တိုင္းေျခာက္လို႔ရၿပီေဟ႔’ ဆိုၿပီး ရင္ထဲမွာ အခါခါရြတ္မိေနတာ..။ ေပ်ာ္လြန္းလို႔ မ်က္ရည္ေတာင္က်တယ္..

           မေႏၵာရွိစဥ္တုန္းကလည္း တစ္ေယာက္တစ္ခန္းစီအိပ္ၾကေပမယ္႔ တစ္ခါတစ္ခါ မေႏၵာက လာလာအိပ္ေတာ႔ သူ႔မွာ စစ္သည္ရဲမက္ေကာင္ေတြ ေလ႔က်င္႔ၾကတဲ႔ေန႔ေတြဆို မၾကည္႔ရဘူး။ စိတ္ထဲတင္း အံႀကိတ္ၿပီး ေတာက္ေခါက္ေနခဲ႔ရတာ။ အခုေတာ႔ တအားလြတ္လပ္သြားၿပီ။ စစ္သည္ပြဲေတြ သြားၾကည္႔ရံုတင္မကဘူး.. ဟိ
           “မိန္းမေယာင္ေဆာင္ၿပီး စစ္သည္ေကာင္ႀကီးေတြကို အခန္းထဲေခၚၿပီး.. ျပခိုင္းရမယ္။ ေၾသာ္ စစ္ေရး.. စစ္ေရးျပခိုင္းမွာ အဟိ ခြိခြိ…….”
           “ေအး နင္က မိန္းမနဲ႔ သူသာကိုး ဓားျပအေျခာက္မႀကီးရဲ႕။ ငါ႔လိုဆို ေသာ္ေသး”
           “ဟဲ႔ ေတာက္ပုတ္ဒုတ္ ကုလားေအာ္သီးဖုတ္”

           ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ အခန္းထဲမွာ မွန္ၾကည္႔ၿပီး ခပ္ဖြဖြေရရြတ္ေနခ်ိန္မွာပဲ ထံုးစံအတိုင္း ဘိဘိမက ရုတ္တရက္ႀကီး အေနာက္ကေန ေပၚလာျပန္လို႔ ဒႆ လန္႔သြားမိျပန္ၿပီ။ ဒီ ေမ်ာက္ေျခာက္မဟာေလ… အခန္းထဲဝင္လာရင္ ဘယ္ေတာ႔မွ အသံမေပးဘူး။ လူပါးကိုဝတယ္။ ဒီၾကားထဲ ကိုယ္႔ကို လာတိုက္ခိုက္ေသးတာ။ ဘာတဲ႔ ..။ ဓားျပအေျခာက္မႀကီးတဲ႔။ ဟြန္း သူကမွ ေမ်ာက္ေျခာက္မ…….
           “ေမ်ာက္ေျခာက္မေနာ္.. လာမဝုန္းနဲ႔”
           “ဟဲ႔ ဘာႀကီးသုန္းဟဲ႔ ဝုန္းသယ္ဆိုသာ။ အမေသာ္ေရ လင္းစမ္းပါဦး။ ကၽြန္မ မၾကားဖူးလို႔ ရွင္းျပစမ္းပါဦး.. ေတာ႔…”
           “ဟယ္.. နင္မသိဘူးလား။ ငါအသစ္ထြင္ထားတဲ႔ စကားေလ။ တိုက္ခိုက္တာကိုေခၚတာ။ ဝုန္းဒိုင္းႀကဲ တိုက္ခိုက္တာမ်ိဳးကို ဝုန္းတယ္ဆိုၿပီး အတိုယူထားတာ……။” (စကားခ်ပ္။  ။ထိုစကားသည္ ေနာက္ေနာင္ ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာေသာအခါတြင္ မိန္းမလ်ာမ်ားၾကားတြင္ ေရပန္းစားေသာ စကားျဖစ္သြားခဲ႔ပါသည္။)
           “နင္လည္း ထြင္ပါဦး တီထြင္ပါရဂူမႀကီးရဲ႕။ ငါတို႔ေနာက္ေနာင္ စစ္ပြဲရွိရင္ သိုက္ခိုက္ၾကေဟ႔လို႔ ေအာ္မယ္႔အစား ဝုန္းၾကေဟ႔လို႔ ေျပာင္းေအာ္ခိုင္းရမလိုေသာင္ ျဖစ္ေနၿပီ။ အဘြားႀကီးက မႏိုင္ဘူး။ လန္ထြက္ေနတာ ႏိုင္းေလာက္ရွိတယ္။”

           “ကဲ ေမ်ာက္ေျခာက္မရယ္။ လာရင္းကိစၥကိုသာေျပာပါ။ ဒီမွာ အခ်ိန္မရွိေတာ႔ဘူး။ စစ္သည္ေလးေတြကို အခန္းထဲေခၚခ်င္တဲ႔ စိတ္နဲ႔ မေနတတ္မထိုင္တတ္ စပ္စလူးခါေတာ္မူေနၿပီဟဲ႔….။”

           “အပိုေသြ လုပ္မေနပါနဲ႔ အမေသာ္ရယ္။ ဘိဘိမသို႔ေရာက္လာသယ္ဆိုသာ ဒီအေၾကာင္းေၾကာင္႔ပဲဆိုသာ နားလည္ရက္သားနဲ႔ ဟြန္း”

           “အံမယ္ေလး..။ ဟုတ္ပါၿပီ ငါလည္း မူလိုက္မိတာပါ ေမ်ာက္မရယ္။ ေျပာစရာရွိေျပာလိုက္စမ္းဘာ….။ ဒီမွာ ၾကားခ်င္လြန္းလို႔ မေအာင္႔ႏိုင္ေတာ႔ပါဘူးေတာ႔……ေအာ႔ေဟာ႔ေဟာ႔……”

           သိခ်င္ေနပါတယ္ဆိုမွ ဘိဘိမက မူေနေသးသည္။ ခ်က္ျခင္းအေျဖမေပးေသးပဲ မွန္ေရွ႕သြားကာ မ်က္ႏွာေျခေတြ ပြတ္ေနေသးသည္။ ၿပီးမွ တံေထြးကို ဆယ္စကၠန္႔ေလာက္ၾကာေအာင္ တမင္မ်ိဳခ်ျပလွ်က္….
           “ဒီလိုေဟ႔ ဒီလို……..။ စစ္တည္ေသြကို နင္အခုလို အခန္းထဲေခၚရင္ နင္ေျခာက္ေနသာ သစစနဲ႔  လူတိရွင္ၾကားျဖစ္ကုန္မယ္။ ၿပီးေသာ႔ စစ္တည္ေသြကလည္း နင္႔ကို အရိုအေတ မဲ႔ကုန္မယ္။ ဒီေသာ႔ဂါ……”

           “ဒီေတာ႔ ဘာျဖစ္လည္းဟင္.. ဘာျဖစ္လည္း..”
           “နင္ေခၚခ်င္ရင္ တုန္႔ပန္းေသြ၊ ေက်းကၽြန္ေသြထဲက ေခၚလို႔ငါက လာေျပာတာ။ တူသို႔က ဘယ္တူ႔ကိုမွ ျပန္ေျပာလို႔လည္းမရတလို သစ္ခုခုျဖစ္ရင္ ကြပ္မ်က္လိုက္ရံုပဲ။ ငါေသာင္ အဲလိုႀကိတ္စားေနသာၾကာၿပီ။ နင္က မိန္းမႀကီးနဲ႔မို႔ ငါက အခုမွ လာေျပာျဖစ္သာ။”

           “အယုတ္မ။ ဟြန္း။ အခုမွ ေျပာတယ္။ ေအးဟယ္ နင္ဆိုတာက ဒါမ်ိဳးက်စိတ္ခ်ရတယ္။ ဦးေႏွာက္က ေျပးသလားမေမးနဲ႔။ ဟိ။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ ငါ႔ရဲ႕ အတုိင္ပင္ခံျဖစ္ေနတာ။ အိမ္ေရွ႕စံရာထူးကို နင္႔ကိုငါက ေပး..ထား..တာ။ ကဲ ဒါဆို.. ဒါဆိုဟယ္ သုန္႔ပန္းေလး ဗလေတာင္႔ေတာင္႔ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ေလာက္ဟယ္ စီစဥ္ေပးစမ္းပါဦး။”
           “တစ္ခါထဲပါ ေခၚလာပါ႔။ အခန္းေရွ႕မွာ ေစာင္႔ေနပါ႔…….”
           “ဟယ္……………။ သိပ္ခ်စ္သြားၿပီ ဘိဘိရယ္….ျပြတ္”
           “ဟဲ႔.. အို……. ညီအစ္မခ်င္းေတြေနာ္ အဘြားႀကီး”

           ဒႆက ဘိဘိမကို ေနာက္ေျပာင္ၿပီး ေျပးဖက္ေတာ႔ ဘိဘိမက ရုန္းလိုက္ရာ မွန္တင္ခံုေပၚက သေဘၤာသီးအႏွစ္ေတြထည္႔ထားသည္႔ ပုလင္းတစ္လံုးက်ကြဲသြားပါသည္။ ဘိဘိမက ပုလင္းကြဲမ်ားကိုေရွာင္ရင္း…
           “ဟဲ႔ ပုလင္းကြဲရွမယ္ေနာ္”
           “ဟိ ပုလင္းကြဲေတြျမင္မွ ငါစကားတစ္ခုထြင္မိေတာ႔တယ္။”
           “ထြင္ပါဦး။ ဘာစကားမ်ားသုန္း”
           “ေၾသာ္.. အေျခာက္အခ်င္းခ်င္း ပလူးရင္ ပုလင္းကြဲရွတယ္ဆိုၿပီး ေျပာၾကမယ္ေလ။ စကားအသစ္ေပါ႔ဟယ္” (စကားခ်ပ္။  ။ ထိုပုလင္းကြဲရွသည္ဆိုေသာ စကားသည္လည္း လူသံုးမ်ားေသာ စကားျဖစ္လာခဲ႔ေလသည္။ ယခုေခတ္ မိန္းမလ်ာမ်ား အသံုးျပဳေနေသာ စကားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ဒႆဂီရိထြင္ခဲ႔ေသာ စကားမ်ားျဖစ္သည္ဟု မွတ္ယူၾကပါကုန္။)

           “ဟုတ္ပါၿပီ ဓားျပေျခာက္ႀကီးရဲ႕…… ကၽြန္မ ပုလင္းကြဲမရွပါရေစနဲ႔ ေသာ႔………….”

* * * *
(အခန္း-၄)

          “ခလြမ္း”

           ေဂၚဓံဆရာရေသ႔ႀကီးက လက္ထဲက အရက္ပုလင္းကို နန္းေဆာင္နံရံနဲ႔ ျပစ္ခြဲလိုက္ေတာ႔ ဒႆလန္႔သြားပါသည္။ ရေသ႔ႀကီးက သူရာအရက္ေတြကို မွီဝဲကာ မူးမူးႏွင္႔ သူ႔ကိုလာရစ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ဒီႏွစ္ပိုင္းအတြင္း ဒႆတစ္ေယာက္ အခန္းထဲေက်းကၽြန္ေတြ၊ သုန္႔ပန္းေတြ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ေခၚသြင္းသြားလိုက္၊ မလိုေတာ႔ရင္ ကြပ္မ်က္တာမ်ိဳး၊ နယ္ႏွင္ဒါဏ္ေပးတာမ်ိဳး လုပ္လိုက္နဲ႔ သာယာေနခဲ႔တာေလ။ ၾကာလာေတာ႔ ဒါကို ရေသ႔ႀကီးလည္း ရိပ္မိၿပီး အခု သူ႔ကို လာရစ္ေနတာ။

           “ငါေျပာမယ္ ဒႆ။ မင္းက အေျခာက္လား။ မင္းဟာ အေျခာက္လားလို႔ ငါေမးေနတယ္ေလ”
           ရေသ႔အဘိုးႀကီးက တုန္ခ်ိခ်ိႏွင္႔ ဒဲ႔တိုးႀကီးေမးခ်လိုက္ေတာ႔ ဒႆမ်က္လံုးမ်က္ဆန္ေတြပါ ျပဴးသြားပါသည္။
           “ကၽြန္မ.. အဲေလ.. ကၽြန္ေတာ္ အေျခာက္ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ ဆရာရေသ႔ကလည္းဗ်ာ… ကၽြန္ေတာ္ကလည္းရွင္။ အဲ.. ကၽြန္ေတာ္ကလည္းဗ်ာ……. ဟုတ္ပါဝူး ေယာင္ကုန္ၿပီ ဂန္႔ဂန္႔……….”
           ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင္႔ ဒႆ စကားေတြပါ ရွဳပ္ေထြးကုန္ၿပီး ေယာင္ကုန္သည္။

           “ေဟ႔ေကာင္ အခြက္မေျပာင္နဲ႔ အခြက္မေျပာင္နဲ႔…… ေအ႔….။ ငါ႔ကို အခြက္လာေျပာင္ျပမေနနဲ႔။ ေအး.. ငါက ငါ႔ေရွ႕မွာ ဘာလာေျပာင္ေျပာင္ အလြတ္ေပးတာ မဟုတ္ဘူး။ ေသသြားမယ္ ဘာမွတ္လည္း”
           ေျပာပံုကိုက ဘာမွေတာင္ မေျပာင္ရဲေလာက္ေအာင္ပါပဲလား ဆရာရေသ႔ႀကီးရယ္။

           “ေျပာင္ပါဘူး ရွင္ႀကီးရယ္။ အဲ.. ဆရာႀကီးရွင္ေသ႔ႀကီးရယ္။ အို.. ေယာင္ေနျပန္ၿပီ ရွင္႔။ အဲေလ ဗ်…….”
           “ေျပာင္ျပန္ၿပီ.. ဒီေကာင္ ငါ႔ကို ေျပာင္ေနျပန္ၿပီ…..ေအ႔……….။ ငါလုပ္လိုက္ရ.. ေအ႔”
           အေရးထဲ အရက္သမားထံုးစံအတိုင္း ႀကိဳ႕ထိုးေနလိုက္ေသးသည္။ အိုႀကီးအိုမႏွင္႔ ကတုန္ကယင္ မူးေနရွာေသာ အဘိုးႀကီးကိုၾကည္႔ၿပီး ဒႆ ရယ္ခ်င္စိတ္ကလည္းရွိ၊ ေၾကာက္ကလည္းေၾကာက္ႏွင္႔ စကားေတြက မူမမွန္ျဖစ္ေနတာျဖစ္သည္။

           “အဟမ္း.. အဟမ္း။ ဟဲလို ဒင္းစတင္း ဝမ္းတူး.. ဟုတ္ၿပီ။ အင္း။ အေျခာက္မဟုတ္ပါဘူး ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္က ေက်းကၽြန္ေတြကို အခန္းထဲေခၚေတြ႔တယ္ဆိုတာက လူေတြ႔စစ္ေဆးတဲ႔ သေဘာပါ။ ခဏခဏေတြ႔ၾကည္႔ၿပီး ကိုယ္႔အေပၚ သစၥာရွိတယ္ဆိုရင္ စစ္သည္အျဖစ္နဲ႔ ေလ႔က်င္႔ေပးမလို႔ပါပဲေလ။ အခုေတာ႔ သူတို႔တေတြက သစၥာမရွိတဲ႔ အျပင္.. အခုလို ကၽြန္ေတာ္႔ကို အေျခာက္ပါလို႔ မဟုတ္မမွန္ လုပ္ၾကံ သရုပ္မမွန္တဲ႔ အသံေတြထြက္တဲ႔အထိ ျဖစ္လာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေဒါသထြက္ရတာေပါ႔ဗ်ာ..”

           ေျဗာင္ႀကီး လိမ္ခ်လိုက္သည္။ မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ။ လကၤာဒီပမွာ သူအေၾကာက္ရဆံုးက ဒီရေသ႔ႀကီးတစ္ေယာက္ထဲရွိတာကလား။ ဘာရယ္မဟုတ္ပဲ ငယ္ငယ္ထဲက ဒီအဘိုးႀကီး ကတုန္ကယင္ျဖစ္ရင္ နတ္မ်ားပူးသလားဟဲ႔ဆိုၿပီး ႀကိတ္ေၾကာက္ေနရာကေန အရိုးစြဲသြားတာ……..။

           “ေအး မသိဘူး။ ငါဒါေတြ မသိဘူး။ ငါသိတာက မင္းအခုလို ဆက္ေနရင္ ဒုကၡေတြ႔ေတာ႔မယ္။ မင္း အခုတေလာ စစ္ေရးေလ႔က်င္႔မွဳေတြလည္း ပ်က္ကြက္တယ္ၾကားတယ္။ ဒီေတာ႔ ပ်က္ကြက္မယ္႔တူတူ မင္းဒီမွာ မေနရဘူး။ မာလာဂႏၶဥယ်ာဥ္မွာ တရားေလ႔က်င္႔ရမယ္။ တရားရွာရမယ္။ ၿပီးေတာ႔ မင္း..ဟာ………”
           “ဟာ ရေသ႔ႀကီး ၾကည္႔လိုက္စမ္း။ ဟိုမွာ.. မိန္းမေလးေယာက္ တင္ပါးေတြကိုေျပာင္ေျပာင္ႀကီးေတြလုပ္ၿပီး ေလွ်ာက္ေျပးေနတယ္.. ဟာ..”

           ေဂၚဓံရေသ႔ႀကီး စကားမဆံုးခင္မွာပဲ ဒႆက စကားျဖတ္ေျပာၿပီး မဟုတ္က ဟုတ္က တစ္ခုေလွ်ာက္ေအာ္လိုက္သည္။ ရေသ႔ႀကီးက အဲဒါကို အဟုတ္မွတ္ၿပီး ‘ဘာေျပာင္ေျပာင္ အလြတ္မေပးဘူးကြ ဟိုက္ရား’ ဆိုၿပီး ေျပးထြက္သြားပါသည္။
ေတာ္ေသးတာေပါ႔ မဟုတ္ရင္ အဘိုးႀကီးက စကားရွည္ေနဦးမွာ…။ အင္း.. ဒါနဲ႔ မာလာဂႏၶဥယ်ာဥ္ဆိုတာ ဘယ္နားမွာပါလိမ္႔????

* * * *

           မာလာဂႏၶဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ဒႆတစ္ေယာက္ စိတ္ဆင္းရဲလိုက္သည္႔ျဖစ္ျခင္း။ ခရီးသြားမ်ိဳးႏြယ္စု ကုန္သည္ေတြက သစ္သားေတြ ေစ်းေကာင္းေပးၿပီးဝယ္လို႔ ခုတ္ခုတ္ေရာင္းတာနဲ႔ သစ္ပင္ေတြကလည္းငုတ္စိေတြ ျဖစ္လိုျဖစ္။ သစ္ပင္ေတြမရွိေတာ႔ အရိပ္မရပဲ ေနက က်စ္က်စ္ေတာက္ပူ။ ဒီၾကားထဲ ဟိုဟိုဒီဒီ နည္းနည္းေလး လမ္းေလွ်ာက္လိုက္တာနဲ႔ ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ေဘးမဲ႔လႊတ္ေပးထားတဲ႔ တိရိစာၦန္ေတြရဲ႕ မစင္ပံုေတြကလည္း တက္နင္းမိလိုမိနဲ႔။

           အခုလည္း အိမ္သာသြားမလို႔ အထ.. မစင္ပံုတစ္ခု တက္နင္းမိျပန္ၿပီ။ ကိုယ္က ပါရမယ္ၾကံကာရွိေသး သူမ်ားအရင္ပါၿပီးသားကို တက္နင္းမိတာေလာက္ စိတ္ထဲမွာ ေအာင္႔သက္သက္ျဖစ္တာမ်ိဳးမရွိဘူး။ ဒီၾကားထဲ နံကလည္း တအားနံေသးတယ္။ ေပ်ာ႔ေပ်ာ႔ေလးနဲ႔ နံတဲ႔ ေတာေၾကာင္မစင္ပံုလားမွ မသိတာ..
           “ထြီ…….။ ေၾကာင္ဒေဒါင္းဇားမ ေတာေခြးမုဒိမ္းက်င္႔တာ ခံရပါေစဟယ္……….”
           စိတ္ထဲက ျပစ္ျပစ္ႏွစ္ႏွစ္ႀကီး ဆဲလိုက္ရင္း၊ ရြံ႕ရွာရွံဳ႕တြေနတဲ႔မ်က္ႏွာနဲ႔ တြန္႔ဆုတ္ဆုတ္လုပ္ကာ မစင္ေပေနတဲ႔ ေျခေထာက္ကိုေဆးဖို႔ စမ္းေခ်ာင္းဘက္ကို ဒႆ ထြက္လာခဲ႔လိုက္သည္။

           စမ္းေခ်ာင္းေရာက္ေတာ႔ ေျခေထာက္ကို အားရပါးရစိမ္ၿပီး ေျခေထာက္ေရေဆးေနလိုက္ပါသည္။ ပါးစပ္ကပြစိပြစိနဲ႔ ၾကံဳရာသတၱဝါကို က်ိန္စာေတြတိုက္ရင္း ေျခေထာက္ကိုေရေဆးေနတုန္း ေျခေထာက္မွာ တစ္စံုတစ္ခု ေအးကနဲျဖစ္သြားသျဖင္႔ ဒႆလန္႔သြားပါသည္။

           “ဟဲ႔ ေတာက္ပုတ္ဒုတ္… ဖားမ်ားကိုက္သလားဟဲ႔”
           မဟုတ္ပါ။ ဖားကိုက္တာမဟုတ္ပါ။ စမ္းေခ်ာင္းထဲေမ်ာလာတဲ႔ ေရႊရုပ္ပံုလႊာတစ္ခုက ဒႆရဲ႕ ေျခေထာက္ကို တိုက္မိတာျဖစ္သည္။ ဒႆက ေရႊရုပ္ပံုလႊာကို တစ္ခ်က္ၾကည္႔လိုက္ၿပီး သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။

           “ဘယ္က အရူးမပံုလည္းဟယ္။ ဆံပင္ေတြ ထံုးထားလိုက္တာလည္း စာကေလးသိုက္ မုန္တိုင္းမိတုန္း မီးအရွိဳ႕ခံထားရတာလားေအာက္ေမ႔ရတယ္။ ငါထံုးရင္ သူ႔ထက္ေတာင္သာဦးမယ္။ ၾကည္႔.. ၾကည္႔…. ရုပ္ကေလးကေတာ႔ သနားကမားေလးနဲ႔ …. ပံုေတြဘာေတြေတာင္ စမ္းေခ်ာင္းထဲေမွ်ာလို႔။ လုပ္ရဲတာပဲဟယ္။ မိန္းမေတြမ်ား အၿငိမ္ကို မေနႏိုင္ၾကဘူး။ အဲဒါေတြ စိတ္ကုန္တာ……….”

           ေၾကာင္မစင္ေပတဲ႔ ကိစၥက မေက်နပ္ခ်က္ေတြပါေပါင္းၿပီး တဗ်စ္ဗ်စ္တေတာက္ေတာက္နဲ႔ ရုပ္ပံုထဲက မိန္းမကို မဟားဒယားကဲ႔ရဲ႕လိုက္ပါသည္။ ၿပီးေတာ႔ ေျခေခ်ာင္းေလးေတြၾကားထဲမွာ ေပေနေသာ မစင္မ်ားကို ရုပ္ပံုနဲ႔ပဲ ဒႆသုတ္လိုက္သည္။ ပါးစပ္ကလည္း ‘လုပ္ရဲတဲ႔ဟာေတြ ဒါနဲ႔ပဲ တန္တယ္’ လို႔လည္း မဲ႔ကာရြဲ႕ာေျပာလိုက္ေသးသည္။

           ေရႊရုပ္ပံုျဖင္႔ မစင္မ်ားကို ေျပာင္ေအာင္သုတ္လိုက္ၿပီး ကိုယ္႔ကိုယ္ကို သန္႔သြားၿပီဆိုတာ စိတ္ခ်သြားေတာ႔မွ ဒႆကမ္းေပၚျပန္တက္ရင္း ေရႊရုပ္ပံုကို စမ္းေခ်ာင္းထဲ ျပန္လႊတ္ျပစ္ရန္ျပင္လိုက္ပါသည္။ အဲဒီ႔အခိုက္အတန္႔မွာတင္.. မ်က္စိက ရုပ္ပံုရဲ႕ ေနာက္ေက်ာဘက္မွာေရးထားေသာ ‘အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္မွ မင္းသားမ်ား’ ဆိုတာကို ျမင္ျဖစ္ေအာင္ျမင္လိုက္ေသးသည္။ လႊင္႔ျပစ္ခါနီးဆဲဆဲမွ ရုပ္ပံုေနာက္ေက်ာကို အျမန္ပင္လွန္ဖတ္လိုက္ရာ……….

           “ဤရုပ္ပံုေရႊလႊာရွင္ သီတာေဒဝီမင္းသမီး၏ ၾကင္ယာေတာ္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခံရန္အတြက္ အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္မွ မင္းသားမ်ားကို ဖိတ္ၾကားအပ္ပါသည္။ ဤဖိတ္စာႏွင္႔ တကြၾကြေရာက္ပါရန္။ မွတ္ခ်က္ - လက္ေဆာင္ေပးျခင္း သည္းခံမွဳ မျပဳရ..”

           တဲ႔…….။ ဘုရား ဘုရား… အနယ္အနယ္အရပ္ရပ္က မင္းသားေတြ တက္မဲ႔ပြဲပဲ။ အို.. ရွယ္ပဲဟယ္ ရွယ္ပဲ။ ဘာဘာ ဘာမွ မဘာရရင္ေတာင္ မင္းသားေတြကို သြားေရအလူးလူးနဲ႔ ထိုင္ေငးရ နည္းလား။ အံမယ္ေလး ဘိဘိမေရ.. ငါေတာ႔ရွယ္ပဲဟဲ႔။

           တက္မယ္ တက္မယ္။ ဒီပြဲကို မေရာက္ေရာက္ေအာင္ တက္မယ္။ အံမယ္ေလး မ်က္စိႏွစ္ကြင္း တျဗင္းျဗင္းနဲ႔ လည္ထြက္သြားေအာင္ကို သြားေငးမွာ။ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က ၾကြေရာက္လာၾကမယ္႔ ေယာက္်ားပီသပါတယ္ဆိုတျ႔ မင္းသားေကာင္ေတြကို သြားေငးမွာ။ အဟိ……။
အေတြးနဲ႔ စိတ္မွန္းနဲ႔တင္ ဒႆတစ္ေယာက္ ေပ်ာ္ရႊင္သြားၿပီး ခုန္ေပါက္လိုက္ရာ ဘယ္က ေတာတိရိစာၦန္ေကာင္ပါသြားမွန္းမသိတဲ႔ မစင္တစ္ပံု ထပ္ၿပီး တက္နင္းမိျပန္သည္။
“ေတာက္… မစင္ပိုင္ရွင္ကို ေတာထဲက တိရိစာၦန္ေတြ တျပံဳလံုး ဝိုင္းဝုန္းၾကပါေစ…..”

ေရးသားသူ - မွိဳင္းညိဳ႕မိုးစက္ (mr.cappuccino13@gmail.com)

To be continue.....

Tuesday, January 1, 2019

"က်ားမ …"


-------------

မိႈင္းညိဳ႕ညိဳ႕ေကာင္းကင္က မိုးရိပ္ဆင္ေနသည္မွာ ႀကာျပီျဖစ္သည္။ လက္ထဲမွ တာလီေခ်ာင္းမ်ားကို ေရတြက္ျပီးရမည့္ေငြကို စိတ္တြက္ တြက္ခ်က္ရင္း ျပန္ရမည္လား ေဝခြဲမရစြာ သူ ငိုင္ေနမိသည္။

" က်ားႀကီး ဘာေတြငိုင္ေနလဲကြ … "

သူႏွင့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ 'ေဇာ္ေဇာ္'က ပခံုးကို ရုတ္တရက္ ပုတ္ေမးလိုက္မွ အသိဝင္ရသည္။

" ျပန္ရင္ေကာင္းမလား စဥ္းစားေနတာပါ … "

"ေစာပါေသးတယ္ကြာ … "

" ငါ့သား ေနသိပ္မေကာင္းလို႔ ေဇာ္ေဇာ္  … "

"ဂ်ိမ္းးး! "
သူ႔ စကားအဆံုး မိုးျခိမ္းသံတစ္ခ်က္ေႀကာင့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ဒုန္းဒုန္းခ်လိုက္မိသည္။

" ငါ ျပန္ေတာ့မယ္ကြာ … "

 နံရံတြင္ ခ်ိတ္ထားေသာ ထမင္းဗူးထည့္ထားသည့္ လြယ္အိတ္ညိဳက်င္က်င္ အႏြမ္းေလးကို ျဖဳတ္လြယ္လိုက္ျပီး တာလီေခ်ာင္းေလးေတြကို က်စ္က်စ္ဆုပ္ရင္း သူ႔ေျခလွမ္းမ်ားဦးတည္ရာကား အလုပ္သမားေခါင္း ကိုေက်ာ္ႀကီး ဆီသို႔ … ။

" က်ားႀကီး ျပန္ေတာ့မယ္လားဟ … "

"ဟုတ္ကဲ့ ကိုေက်ာ္ႀကီး က်ြန္ေတာ့္သား သိပ္ေနမေကာင္းလို႔ ေဆးခန္းသြားမလားလို႔ဗ်ာ "

 သူ ကမ္းေပးလိုက္ေသာ တာလီေခ်ာင္းမ်ားကို ေရတြက္ရင္း ကိုေက်ာ္ႀကီးက ကြမ္းခ်ိဴ းတက္ေနေသာ သြားက်ဲႀကီးမ်ားေပၚေအာင္ သေဘာက်စြာ ျပံဳးေလသည္။

" ဒါ ဒီေန႔အတြက္ က်ားႀကီး … "

ကိုေက်ာ္ႀကီးဆီက ေန႔တြက္ပိုက္ဆံထုတ္ျပီး ျပန္လာေတာ့ မိုးက ဖြဲဖြဲေလးပင္ ရြာေနေလျပီ။
ဖ်ားေနေသာ သားက ဂ်ီမ်ားေနေလမလား ေတြးမိ ေတာ့ သူ႔ေျခလွမ္းေတြ ပို၍သြက္လာသည္။ ျပီးေတာ့ ေဝက မိုးရြာလ်ွင္ ေႀကာက္တတ္ အားငယ္တတ္သည္ေလ။ အိမ္ အျမန္ေရာက္ခ်င္လွျပီေလ … ။

" အီးးးး ေဖႀကီး ေဖႀကီး … "

" သားရယ္ ေဖႀကီးက အလုပ္သြားတယ္ေလ "

အိမ္ေပါက္ဝမွပင္ သားရဲ႕ငိုသ၊ံ ေဝရဲ႕ေခ်ာ့ေမာ့သံ ကိုႀကားရသည္။  သူ အိမ္ထဲအေျပးဝင္လိုက္ရင္း -

" သားေရ ေဖႀကီးျပန္လာျပီ … "

" အယ္  … အကို  အေစာႀကီး … "

"ဟုတ္တယ္ေဝ ဒီေန႔ ေစာျပီးျပန္လာခဲ့လိုက္တာ ၊
လာပါဦး သားရဲ႕ … "

သားက သူ႔ကိုျမင္လိုက္ရ၍ အငိုရပ္သြားေသာ္လည္း အဖ်ားသြားအရွိန္ႏွင့္ မ်က္ႏွာေလးကႏြမ္းကာ ညိဳေနသည္။ သားကို ရင္ခြင္ထဲ ေပြ႔ခ်ီျပီး နဖူးကိုစမ္းမိေတာ့ သားရဲ႕ကိုယ္ပူေငြ႔သည္ သူ႔ရင္ထဲထိ ဝင္လာသလို … ။

" ေဆးခန္းသြားရေအာင္ ေဝရယ္ … သား ကို အကို မႀကည့္ရက္ေတာ့ဘူး … "

" လမ္းထိပ္ကြမ္းယာဆိုင္က စိန္လက္မေလး တိုက္ထားပါတယ္ အကိုရယ္ … ေပ်ာက္သြားမွာပါ ၊ ျပီးေတာ့ လကုန္ရက္ေလ … "

ေဝ ဘာကိုဆိုလိုသည္ကို သူနားလည္ပါသည္။ ဆန္ပြဲရံုမွ ေန႔စားအလုပ္သမားတစ္ဦးအဖို႔ လကုန္ရက္ဆိုတာ လခထုတ္ရက္မဟုတ္။ အိမ္လခ ေပးရမည့္ရက္။ သားေလး ေဝဒနာခံစားေနရသည္ကိုလည္း သူ မႀကည့္ရက္ေခ်။

" အိမ္လခ ဖယ္ထားတဲ့ ေငြ ယူခဲ့လိုက္ပါေဝ ၊ ေဆးခန္းသြားရေအာင္… "

ေဝ့ ထံမွ သက္ျပင္းခ်သံ သဲ့သဲ့ထြက္လာသည္။

" အကို အိမ္လခေငြမယူပဲ  ဟို စုဗူးေလးကိုပဲ … "

" ေတာ္ေတာ့ေဝ အဲဒီစုဗူးကို ဘယ္ေတာ့မွ ဘာအေႀကာင္းနဲ႔မွ မထိပါနဲ႔ေဝ အိမ္လခေငြပဲ ယူခဲ့လိုက္ပါ … "

ေဝ အိမ္ခန္းထဲဝင္သြားသည္။ သားက အဖ်ားရွိန္နဲ႔ သူ႔ရင္ခြင္ထဲ မွိန္းေနသည္။ အျပင္မွာမိုးကလည္း သည္းလာသည္။ မိုးစဲလ်ွင္ေတာ့ ေဆးခန္းသြားရ မည္။ သားကို ေႏြးေထြးသြားေစရန္ ပို၍ခပ္တင္းတင္းေပြ႔လိုက္မိသည္။ ေခါင္းေပၚ မိုးေရတစ္ေပါက္ယိုက်လာ၍ မိုးလြတ္ရာသို႔ မွိန္းေနေသာ သားမႏိုးေအာင္ အသာအယာေရႊ႔ထိုင္လိုက္ရသည္။ သူ႔ မ်က္ဝန္းက အိမ္ေခါင္မိုးမွ တေပါက္ေပါက္ယိုက်လာေနေသာ မိုးစက္ေပါက္မ်ားကို အေႀကာင္းမဲ့ ေငးေနမိသည္ … …။

----------------------------------------------------------

သားက အဖ်ားက်သြားျပီျဖစ္ေသာ္လည္း သူက ဖ်ားေနေလျပီ။  ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ေဘာလံုးကေလး  ျဖင့္ သားကေဆာ့ေနသည္။

" က်ားႀကီးေရ က်ားႀကီး … "

အိမ္နားမွ ေဒၚႀကီးေအးက အသံစာစာႏွင့္ ေအာ္ေခၚရင္း ဝင္လာသည္။ ျပီးေစ်းမွဝယ္လာေသာ သူမွာလိုက္သည့္ အဖ်ားေပ်ာက္ေဆးကဒ္ကို ေစ်းျခင္းထဲမွ ထုတ္ေပးသည္။

"ဘယ္လိုေနေသးလဲ က်ားႀကီး …"

"  မိုးမိသြားလို႔ ရိုးရိုးဖ်ားတာပါဗ်ာ ၊ ေဆးေသာက္လိုက္ရင္ သက္သာသြားမွာပါ "

" တုပ္ေကြးရာသီေနာ္ ဂရုလည္းစိုက္ဦး .."

"ဟုတ္သားပဲ အကိုရယ္ ဒီတစ္ေန႔ေတာ့ အိမ္မွာပဲ နားလိုက္ပါေနာ္ … "

အိမ္ထဲမွ ထြက္လာေသာ ေဝက သူ႔နဖူးကို စမ္းႀကည့္ရင္းေျပာေတာ့ သူ ျပံဳးမိသည္။

" ဟုတ္သားပဲ က်ားႀကီးရယ္ ေနမေကာင္းတဲ့အခါမ်ားေတာ့ နားစမ္းပါဦး … "

"မနားပါဘူး ေဒၚႀကီးေအးရယ္ တစ္ရက္အလုပ္မဆင္းရင္ တစ္ရက္လုပ္ခနာတယ္ဗ် … "

" ေဝေဝတို႕မ်ား အားက်ပါ့ေအ ၊ အရွာေကာင္း အေဖြေကာင္း အေသာက္အစားကင္းတဲ့ စပါယ္ရွယ္ ေယာက်ာ္းကိုရထားတာ တို႔မ်ားေတာ့ ပလိုင္းေပါက္နဲ႔ဖားေကာက္ေနရသလိုပါပဲေအ ၊အိမ္ကဟာႀကီးမ်ား က်ားႀကီးတစ္ဝက္ေလာက္ပဲသိစမ္းပါ ဘုရားစင္ေပၚတင္ျပီးကို ကိုးကြယ္ခ်င္စမ္းပါရဲ႕ ၊
ကဲ သြားမယ္ သြားမယ္ သင္းႀကီး ႏိုးလာလို႔ မေတြ႔ရင္ ေအာ္လား ဟစ္လား လုပ္ေနဦးမယ္ "

သူ႔ဝသီအတိုင္း အသံတစာစာႏွင့္ေျပာျပီး ေဒၚႀကီးေအးက ေစ်းျခင္းဆြဲကာ ေဘာက္ဆတ္ေဘာက္ဆတ္ ထထြက္သြားသည္ကို ေငးရင္း သူေရာ ေဝပါ ျပံဳးမိႀကသည္။ ေဒၚႀကီးေအး ေယာက်ာ္း ဦးေလးျမင့္မွာ အရက္ကိုေန႔ေရာ ညပါေသာက္သူျဖစ္ျပီး မူးလာသည့္အခါ မိန္းမကိုဂ်ီက်တတ္ေသးတာ။ တစ္အိမ္လံုးကို ေဒၚႀကီးေအးက ရွာေဖြေက်ြးေမြးေနရသူျဖစ္သည္။

သားသမီးမထြန္းကား၍ ေတာ္ ေတာ္ပါေသး။ ဘဝအဆန္ေတြသည္ တခါတရံေတာ့ ေျခကုန္လက္ပန္းက် ေမာဟိုက္ ခ်င္စရာေကာင္းလြန္းလွသည္ မဟုတ္လား။

" အကို ထမင္းေႀကာ္ရျပီ စားေတာ့မလားဟင္ "

"အင္း စားတာေပါ့ ေဝ သားကိုပါေခၚ … "

ထမင္းေႀကာ္စားျပီး အလုပ္သြားဖို႔ျပင္သည္။

" အကို ေဆးေသာက္ဦးေလ "

ေဝ ခပ္ေပးေသာ ေရေအးေလးႏွင့္ ေဆးေသာက္ကာ သနပ္ခါးေရက်ဲေလးျဖင့္ ႏုမြတ္ေနေသာ ေဝ့ ပါးကို နမ္းမိေတာ့ - " အာာ အကိုေနာ္ ကေလးနဲ႔" ဟု ဆိုကာ ေဝက ရွက္ေသြးျဖာေသးသည္။

သားက ရယ္ေနသည္။ ရယ္ေနေသာ သားပါးကိုနမ္းေတာ့ အူယား၍ပဲလားထင့္ သားက တခစ္ခစ္ရယ္ေလ သည္။ ေဝႏွင့္သားရဲ႕ အျပံဳးေတြသည္ သူ႔ရဲ႕ တစ္ေန႔စာ ခြန္အားပဲျဖစ္သည္။ ခြန္အားကိုသံုး၍ ေငြရွာရေသာ သူ႔အတြက္ ထိုအျပံဳးမ်ားသည္ အေမာေျပ အားရွိေစခဲ့သည္။ ဒီဘဝေလးကို သူ မက္ေမာသည္။ ခ်စ္သည္။ ခင္တြယ္သည္ေလ … ။

----------------------------------------------------------

စုဗူးေလးကို လႈပ္ႀကည့္မိသည္။ 'ဂေလာက္! ဂေလာက္!' ဟူေသာ အသံေလးမ်ားက နားဝင္ခ်ိဳလြန္းလွသည္။ ေဝက သူ႔ကိုျပံဳးႀကည့္သည္။ ဒီ စုဗူးေလးစတင္အသက္ဝင္လာသည့္ရက္ကို သူ ျပန္ေတြးေန မိသည္ … ။

    တစ္ရက္ အိမ္ေပါက္ဝတြင္ ေဆာ့ကစားေနေသာ သားက " ေဖႀကီး ေဖႀကီး " ဟု ေအာ္ကာ သူ႔ဆီကို ေျပးလာသည္။ သူ႔လက္ကိုဆြဲကာ အိမ္ဝဆီသို႔ လက္ညိွဳးထိုးျပသည္။ ကိုရင္ငယ္ေလးတစ္ပါး သူတို႔အိမ္ဝတြင္ ဆြမ္းခံရပ္လာျခင္းပင္။ သားအတြက္ ကိုရင္ငယ္ေလးသည္ အထူးအဆန္းျဖစ္လို႔ေနပံုပင္။

" ေဝေရ ဆြမ္းေတာ္ … " ဟု အိမ္ထဲတြင္ခ်က္ျပဳတ္ ေနသည့္ ဇနီးသည္ကို ေအာ္ေျပာကာ တစ္ဆက္ တည္း သားကိုလည္း -

" အဲဒါ ကိုရင္ေလးလို႔ေခၚတယ္သားရဲ႕ လက္အုပ္ခ်ီ ရတယ္ "

ဟု ေျပာကာ သူ လက္အုပ္ခ်ီျပေတာ့ သားကပါ လက္အုပ္ခ်ီသည္။ ေဝ ဆြမ္းေလာင္းျပီး ကိုရင္ေလး ထြက္သြားသည္ထိ သားက စိတ္ပါဝင္စားစြာကို မ်က္စိတစ္ဆံုး ရပ္ေငးေနေလသည္။

" ေဖေဖ သား ကိုရင္ေလး လုပ္ခ်င္တယ္ "

သူေရာ ေဝပါ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ႀကည့္မိႀကသည္။ ေဝ့ မ်က္ဝန္းမွာ မ်က္ရည္ေတြရစ္သိုင္းလို႔။

" ေဖေဖ သား ကိုရင္ေလး လုပ္ခ်င္တယ္ "

သားက ျဖစ္ခ်င္ေနသည့္စိတ္ေဇာသန္စြာ ဒုတိယတစ္ခါထပ္ေျပာေတာ့မွ သူ အသိဝင္လာရသည္။
သား ပခံုးေလးကို က်စ္က်စ္ဆုပ္ရင္း ကတိေပးမိသည္။ ကတိေတြကို သူ လြယ္လြယ္မေပးတတ္။ ထိုေန႔ကေတာ့ သားကို ေလးေလးနက္နက္ ကတိေပးခဲ့ မိသည္။

"လုပ္ရမွာေပါ့သားရယ္ … ။ "

" ေဟးးးး ေဟးးးး ! ..."

သား မ်က္ႏွာက အေပ်ာ္ေတြျဖင့္ ခပ္ရႊင္ရႊင္ေလးျဖစ္သြားသည္။

" အကိုတို႔ ပိုႀကိဳးစားမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္ ေဝ ၊ သား ဆႏၵေလးကို အကိုျဖည့္ဆည္းေပးခ်င္တယ္၊ ဘဝမွာ တစ္ခါေတာ့ အကိုေရာ ေဝပါ ဘုရားဒါယကာ ၊ ဒါယိကာမေတြ ျဖစ္ခ်င္ေသးတယ္ ေဝ "

" ေက်းဇူးပါ အကိုရယ္ ေဝနဲ႔သားအေပၚမွာ ခင္ပြန္း ေကာင္း ဖခင္ေကာင္း ပီသေပးတဲ့အတြက္ပါ အကို"

သားေလးအသက္က အခုဆို ေျခာက္ႏွစ္စြန္းေနျပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း က်န္းမာေရးခ်ြတ္ယြင္းခ်က္ေႀကာင့္ ေက်ာင္းထား၍မျဖစ္။ သားကို သူႏွင့္ ေဝရဲ႕ မ်က္စိ ေအာက္မွာသာ အရိပ္တႀကည့္ႀကည့္ ႀကီးျပင္းေစ ခဲ့ရသည္။ သားက ရုတ္တရက္လန္႔သြားလ်ွင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ သူ စိတ္လႈပ္ရွားလြန္းေသာအခါပဲျဖစ္ျဖစ္ တက္ တတ္သည့္ေရာဂါရွိသည္။

ထိုညေနက သူ စုဗူးအနီေရာင္လွလွေလး ဝယ္လာခဲ့သည္။ သားကေမးေတာ့ -
" သားပဲ ကိုရင္ေလးဝတ္မယ္ဆို သားအတြက္ သကၤန္းေတြ၊ သပိတ္ေတြ ဝယ္ဖို႔ ဒီစုဗူးေလးထဲမွာ ေဖေဖကပိုက္ဆံေတြစု ေပးမလို႔၊ ဒီစုဗူးေလးျပည့္တဲ့အခါ သား ကိုရင္ေလးလုပ္လို႔ရျပီ " ဟု သူေျပာလိုက္ကတည္း သားက စုဗူးအနီေလးကို အရိပ္တႀကည့္ႀကည့္ ေပြ႔ေပြ႔ပိုက္ပိုက္ႏွင့္ ခင္တြယ္လြန္းလွသည္။

သားရဲ႕ဆႏၵကို ျဖည့္ဆည္းေပးခ်င္ ေဇာျဖင့္ သူ အလုပ္ႀကိဳးစားလုပ္ရ သည္။ သူ လည္း စုဗူးအနီေလးကို အျမန္ျပည့္ေစခ်င္လြန္းလွျပီ။ စိတ္ေဇာသန္လြန္း၍ပဲလား မသိ။ သားရဲ႕ ရွင္ျပဳအလႈဳပြဲေလးကို အိပ္မက္မ်ားပင္ မက္သည္။ သူက အလႈဳ႕ဒါယကာႀကီး အျဖစ္။ ေဝက အလႈဳဒါယိကာမႀကီးအျဖစ္။ သားေလးက ေမာင္ရင္ေလာင္းေလးအျဖစ္။ အိပ္မက္သည္ပင္ ခ်ိဳ ျမိန္လြန္းလွသည္ျဖစ္ျခင္း။

" ကဲ အကိုေရ အိပ္ေတာ့လို႔ေျပာေနတာကို စုဗူးႀကီးပိုက္ျပီး ျပံဳးျဖီးျဖီးႀကီးလုပ္ေနတယ္ … "

ေဝ့ရဲ႕ မ်က္ေစာင္းဖြဖြခ်ိတ္အေျပာေႀကာင့္ သူ မလံုလဲစြာ ခပ္ဟဟ တစ္ခ်က္ရယ္မိသည္္။ ရင္ခြင္ထဲက စုဗူးအနီေလးကို ေနရာတက်ျပန္ထားလိုက္သည္။ သူ႔ ရင္ထဲမွာေတာ့ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ပ်ားရည္ျမစ္ေလးက ျငိမ့္ျငိမ့္ေလး စီးဆင္းလို႔ … ။

----------------------------------------------------------

မ်က္စိေထာင့္စြန္းက အရိပ္တစ္ခုေႀကာင့္ သူမ်က္ႏွာ ပ်က္သြားသလို ေဝ့မ်က္ႏွာကလည္း ေဒါသရိပ္ႏွင့္ နီျမန္းလာသည္။ ထိုအရိပ္သည္ … … … ။

" အကို ျပန္ႀကရေအာင္ အကို … "

"ေႀသာ္ ေအး ေအး ျပန္တာေပါ့ "

ရပ္ကြက္ထိပ္ရွိ ဘုရားပြဲေစ်းေလးတြင္ ေဝႏွင့္သား အားေခၚျပီး ညဘက္ေလ်ွာက္ႀကည့္ေနသည့္အခ်ိန္ တြင္ ေဝေရာ သူပါ ထိုအရိပ္ကို ျမင္လိုက္ရျခင္းျဖစ္ သည္။ သားကေတာ့ ဘာမ်ွမသိရွာ။ ကေလးပီပီ ပြဲ ေစ်းတန္းျမင္ကြင္းမ်ားကိုေငးရင္း ေပ်ာ္ေနရွာသည္။

သူ မျမင္ခ်င္ေသာ ၊ ေဝ မုန္းတီးစက္စုပ္ေသာ ထိုအရိပ္သည္ သူတို႔ေနာက္တြင္ ကပ္ပါလာေနသည္ကို သူ လွည့္မႀကည့္ပါပဲ အတပ္သိပါသည္။ ေဝ့ ေျခလွမ္းေတြက ထိုအရိပ္ႏွင့္ ေဝးလိုေဇာျဖင့္ သြက္လြန္းလွသည္။ သူ လည္း ေဝးခ်င္လွပါသည္။ ဘယ္ေတာ့မွ မဆံုႏိုင္ေသာ ေဝးျခင္းမ်ိဳးျဖင့္  … ။

ထိုေန႔ညက ေဝေရာ သူပါ အေတြးကိုယ္စီျဖင့္ အိပ္မေပ်ာ္ပဲ တလူးလူး တလြန္႔လြန္႔ျဖင့္ ညကို ခက္ခဲစြာ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ႀကရသည္။

အိမ္ေပါက္ဝမွာပင္ ေဝ့ ရိႈက္သံသဲ့သဲ့ကို ႀကားရသျဖင့္ ေျခလွမ္းေတြကိုအသာရပ္လိုက္သည္။

" ညည္း ဒုကၡကလည္း မေသးပါ့လား ေဝေဝရယ္ ၊ ဒီတစ္ခါေပးလိုက္လို႔ျပီးသြားရင္ေတာ္ေသး ၊ အႀကိမ္ႀကိမ္ဆိုရင္ေတာ့ မလြယ္ပါဘူးေအ၊ ေထာင္ ဆိုတာႀကီးကလဲေအ ဒီလိုလူမ်ိဳး ျပန္လႊတ္ေနရေသး၊ တစ္သက္လံုးသာ ေထာင္ခ်ထားလိုက္ျပီးေရာ "

ေဒၚႀကီးေအး အသံကိုပါ ႀကားရေတာ့ ဘာဆိုတာ သူ သိလိုက္ျပီျဖစ္သည္။ အံကို ခပ္တင္းတင္းဖိႀကိတ္မိသည္။ လက္သီးကို က်စ္ေနေအာင္ဆုပ္ထား မိသည္။ ေသြးတို႔သည္ ဆူေဝလာရ၏ ။

" ဒီလိုေကာင္မ်ိဳးက ေဆးျပတ္လို႔ သူ ေငြလာေတာင္းတဲ့အခါ ေပးႏိုင္ရင္ေကာင္းတယ္ ၊ မေပးႏိုင္ရင္ လူကိုရန္ျပဳလာေရာ လူ႔အရိုင္းအစိုင္းေတြ၊ ခုပဲ ႀကည့္ေလ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ငါ အသံေတြႀကားလို႔ ေျပးလာလိုက္လို႔ မဟုတ္ရင္ ညည္းမလြယ္ဘူး ေဝေဝ "

' ေတာက္' အသံတိတ္ ရင္ထဲတြင္ခံျပင္းစြာ ေတာက္ ခတ္မိသည္။ ေဝ့ ကို သနားလြန္းလွသည္။

" အကို႔ကို ဒီအေႀကာင္းေတြျပန္မေျပာပါနဲ႔ေနာ္ ေဒၚႀကီးေအး အကို စိတ္ညစ္မွာစိုးလို႔ပါေနာ္ ၊ သူလည္း ထပ္ေတာ့ မလာေတာ့ေလာက္ပါဘူးေလ"

ေဝရယ္ …။ အခ်စ္ဆိုတာ မ်ွေဝခံစားျခင္းဆိုတာ ေဝ ေမ့ေနေလေရာ့သလားေလ။

" ေအးပါ ေဝေဝရယ္ မေျပာနဲ႔ဆိုလည္း မေျပာပါဘူး ေအ စိတ္ခ်ပါ ေလာကႀကီးကလည္းေနာ္ တခါတေလ ေျပာင္းျပန္နဲ႔ေဇာက္ထိုး ၊ ဖေအအရင္းက လူစိတ္မဲ႔ ဘာမွမဆိုင္တဲ့လူက … …  ဟူး …  ငါ ညည္းအစား ရင္ေမာလိုက္တာ ေဝေဝရယ္ … "

" ေဝ့ ကံေပါ့ေလ "

ေဝ့ ကို သနားစိတ္ျဖင့္ မ်က္ရည္လည္လာမိသည္။ ေျခသံမႀကားေအာင္ သူ႔ ေျခလွမ္းမ်ားက ျခံျပင္သို႔။
တစ္ေနရာရာတြင္ စိတ္တည္ျငိမ္သည္အထိ သူ သြားထိုင္ေနပါဦးမည္။ အရာရာကို ေမ့ပစ္သည္ထိ။
ေဝ့ကို ဘာမွမသိသလို ဟန္ေဆာင္ျပံဳးျပႏိုင္သည့္အခ်ိန္ထိ။

အရင္တုန္းက တာလီေခ်ာင္းေတြလက္နဲ႔မဆန္႔ေအာင္ အင္တိုက္ အားတိုက္ ထမ္းႏိုင္ ပိုးႏိုင္ ေသာ သူသည္ ယခုေတာ့ သတ္မွတ္ခ်ိန္မျပည့္ခင္ရသေလာက္ တာလီေခ်ာင္းေလးေတြကို ေငြျဖင့္လဲကာ အိမ္သို႔သာ အျမန္ျပန္တတ္လာသည္။ ေဝ ႏွင့္ က်န္းမာေရးခ်ဴ ခ်ာေသာ သားေလးကို သူ စိတ္မခ်။

ေဆးသမားမ်ား လာႏွိပ္စက္ေနေလမည္လား။ အလုပ္ လုပ္ေနရသည္မွာ ေနာက္ဆံတတင္းတင္း ျဖင့္ စိတ္ကမေျဖာင့္။ သူ မရွိသည့္အခ်ိန္ကို တစ္ဖက္က ေခ်ာင္းေနႏိုင္သည္ေလ။

    ဒီရက္ပိုင္းေတြ ေဝ့ မ်က္ႏွာညိွဳးေနသည္ကို သတိထားမိသည္။ ေဝ့ ကို သနားစိတ္ႏွင့္ သူ မေမးျဖစ္သလို ေဝကလည္း သူ႔ကိုအားနာစိတ္ႏွင့္ တစ္ခြန္းမ်ွမေျပာေခ်။

" ျပန္ျပီလား က်ားႀကီးရ ဆန္ကား ေနာက္တစ္စီး ဝင္စရာရွိေသးတယ္ေလ မေစာင့္ေတာ့ဘူးလား "

" မေစာင့္ေတာ့ပါဘူးကြာ အိမ္မွာ မိန္းမက သိပ္ေနမေကာင္းလို႔ သြားျပီ "

" မင္းက အပူရွာတာကိုးကြ က်ားႀကီးရ ဟားး ဟားး"

လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားက သူ႔ကို ေျပာျပီး သေဘာက်စြာ ေအာ္ရယ္ေနသည္။ အပူ။ ေဝ ႏွင့္ သားကို ေတာ့ အပူ ဟု သူ တစ္ခါမ်ွ မေတြးဖူး။ ေဝႏွင့္ သားသည္ ေျခာက္ေသြ႔ေသာ သူ႔ ဘဝ၏ အိုေအစစ္ကေလးသာ။ မိဘမဲ့ တစ္ေကာင္ႀကြက္ ဘဝျဖင့္ ႀကီးျပင္းခဲ့ရေသာ သူသည္ သားေလးကို ပို၍စာနာစြာ သူ မရခဲ့သည့္ ဖခင္ေမတၱာေတြအျပည့္ေပးမိသည္။ ေဝ့ ဘဝရဲ႕ ကြက္လပ္ကေလးကို သူ ကိုယ္စြမ္းရွိသ၍ နားလည္မႈမ်ားျဖင့္ ျဖည့္စြမ္းခဲ့သည္။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္ နာက်င္ခဲ့ရေသာ ေဝ့ ဘဝေလးကို အရိပ္အျဖစ္ထီးမိုးေပးခဲ့သည္။ ေဆးမႈ ျဖင့္ ေဝ့ ေယာက်ာ္းေထာင္က်သြားေတာ့ ေဝ က်န္ခဲ့ သည္က ဗိုက္ က လြဲရင္ ဘာမ်ွမရွိ။ ေယာက်ာ္းရွိေန စဥ္းတုန္းကလည္း ကိုယ့္လက္ ကိုယ့္ေျခႏွင့္သာ ေဝ့ ခမ်ာ ရုန္းကန္ခဲ့ရရွာသည္။ ေဆးသမားဆိုတာ ယူျပီး အခ်ိန္ေႏွာင္းမွ သိခဲ့ရေသာ ေဝ့ အတြက္ ျဖစ္သမ်ွ ကို အံခဲ ခါးစည္းခံရံုသာ။ ဘယ္အလုပ္မွ လက္ေက်ာမတင္းသည့္အျပင္ မိန္းမရွာသည့္ေငြကို ပင္ ေဆးဖိုးအျဖစ္သံုးေသးသည့္ လူစားမ်ိဳး။ ေဝ့ကို သူ စေတြ႔ေတာ့ ေဝသည္ ဗိုက္ႀကီးတကားကားျဖင့္
လမ္းေဘးကြမ္းယာသည္မေလးျဖစ္ေနျပီ ။ ျမင္ျမင္ခ်င္း ဂရုဏာသက္စိတ္ျဖင့္ တစ္သက္လံုးက မစားခဲ့သည့္ ကြမ္းယာကို သူ စြဲစြဲျမဲျမဲစားတတ္လာခဲ့သည္။  သံေယာဇဥ္တို႔ရစ္ဖြဲ႔ျပီး နားလည္မႈေတြ မိုးကာ ေဝ ႏွင့္သူ ေပါင္းစည္းျဖစ္ခဲ့ႀကသည္။ ေျခာက္ေသြ႔ေသာ သူ႔ ဘဝတြင္ ေဝႏွင့္သားသည္  ပထမဆံုးေသာ ေမတၱာမိုးဦး မိုးစက္ေလးမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ အေတြးမ်ားျဖင့္ လမ္းေလ်ွာက္လာရင္း ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ႀကည့္မိေတာ့ ေနညိဳခ်ိန္ေလးက နီက်င္က်င္အေသြးအေမြးႏွင့္ လြမ္းစရာ ေကာင္း လြန္းလွသည္ … … … … … …။

----------------------------------------------------------

" ဟာာ ေပးစမ္းပါဟာ ငါ တကယ္လိုေနလို႔ပါ "

" အို မေပးဘူး မေပးဘူး "

"အီးးးး ေမေမကို မလုပ္ပါနဲ႔ မလုပ္ပါနဲ႔ … "

" ဟာ ေသာက္ေရးထဲ ဒီကေလးကတစ္ေမွာင့္ "

မဆူညံစဖူး ဆူညံေနေသာ သူ႔ အိမ္ကေလး။ ေဝ့ အသံ။ သားငိုသံတို႔ေႀကာင့္ ဆူေဝစိတ္နဲ႔ အိမ္ထဲ ေျပးဝင္မိသည္။ ျမင္ကြင္းက ဖရိုဖရဲႏိုင္လြန္းလွသည္။ ေဒါသက ငယ္ထိပ္တက္ေဆာင့္လာေခ်ျပီ။

" ေဟ့ေကာင္ ငါ့မိန္းမနဲ႔ ငါ့သားကိုမထိနဲ႔ …"

" ဘာ ဒါက မင္းမိန္းမနဲ႔ မင္း သား ဟုတ္လား ဟားး ဟားး ဟုတ္ပါျပီကြာ ဒါဆိုလည္း မထိပါဘူး ၊ ငါ့ကို ဒါေလးေတာ့ ခဏငွားလိုက္ကြာေနာ္ "

စုဗူးနီနီေလး။ သားက သူ႔စုဗူးေလးကို ႀကည့္ကာ ရိႈက္ႀကီးတငင္။ သူ မ်က္လံုးေတြျပာေဝသြားသည္။

"ေအး ဒါပဲရမယ္ … "

" ခြပ္ ! "
လက္သီးခ်က္ေႀကာင့္ ယိုင္ထြက္အသြား ေဘးက သစ္သားေခ်ာင္းျဖင့္ အဆက္မျပတ္ရိုက္ပစ္မိသည္။

"အကို ေတာ္ေတာ့ ေတာ္ပါေတာ့ ..."

နာက်င္စြာလူးလိွမ့္ေနေသာ မ်က္ႏွာအား စက္ဆုပ္စြာႀကည့္ျပီး သူ ရပ္လိုက္သည္။ ေဘးနားတြင္ က်ေနေသာ စုဗူးအနီေလးအားေကာက္ကာ ငို ေန ေသာ သားေလး လက္ထဲသြားထည့္ေပးမိသည္။

" သား မငိုနဲ႔ တိတ္တိတ္၊ တိတ္ေတာ့ေနာ္ သား၊
ေရာ့ သားစုဗူးနီေလး ..."

" အ ကို  ! "

သားကို ေခ်ာ့ေမာ့ေနစဥ္ ေဝ့ရဲ႕ေအာ္သံ။ ႀကားဖူးသမ်ွေသာ ေဝ့ရဲ႕ အကို ေခၚသံအားလံုးတို႔ထဲတြင္ အက်ယ္ေလာင္ဆံုး။ အတုန္ဟီးဆံုး ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
ခါးစပ္မွ ပူ ခနဲ ေဝဒနာတစ္ခု။ မ်က္လံုးကျပာခနဲ ျဖစ္သြားသည္။

" ကယ္ႀကပါဦးး ဓါးနဲ႔ထိုးသြားလို႔ ကယ္ႀကပါဦးရွင္"

ေဝ့ ေအာ္သံ။ သား ငိုသံ။ ေျခသံေတြ။ မငိုနဲ႔သား။ မငိုနဲ႔ေဝ။ အသံေတြက နီးတစ္ခါ ေဝးတစ္လွည့္။ သားက စုဗူးအနီေလးပိုက္ကာ သူ႔ကိုႀကည့္ျပီး ငိုေနသည္။ ခါးဆီမွ နာက်င္မႈက မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ အတိုင္းအဆမရွိ နာက်င္လာသည္။ သူ သတိကို အတင္းဆြဲကပ္ႀကည့္သည္။ ေဝႏွင့္သား … … …။ အသိတရားသည္ နီးလိုက္ ေဝးလိုက္ျဖင့္။

" လူနာ နာမည္ "

" က်ားႀကီး "

" နာမည္အရင္းကို ေျပာပါရွင္ "

" ညိဳညိဳသြယ္ ပါ "

ထိုစကားသံေတြႏွင့္ အေဝးဆံုးသို႔သူေရာက္သြားေခ်သည္။ ေမွာင္လြန္းသည္။ နက္လြန္းသည္။

----------------------------------------------------------

"အကိုေရ အကိုေရ … "

"ေဖႀကီး ေဖႀကီး အီးးး ! "

" ေဝေဝ အားပါးတရ ငိုခ်လိုက္ သမီး၊ စိတ္ကို တင္းမထားစမ္းနဲ႔ ငိုခ်လိုက္သမီး … "

ပိတ္ျဖဴ စလႊမ္းထားေသာ မွန္အေခါင္းထဲမွာ ျငိမ္သက္ေနေသာ အကိုရဲ႕မ်က္ႏွာသည္ တည္ႀကည္ကာ ေယာက်ာ္းပီသလြန္းေနသည္။ ေဝ မေျဖႏိုင္။
ေရႊေတာင္ႀကီးျပိဳသလို ရင္ကြဲပက္လက္ ရူးမတက္ ျဖစ္ရသည္။

" ကဲ ေနာက္ဆံုး ကန္ေတာ့လို႔ရျပီ "

 မွန္အေခါင္းထဲမွျမင္ရေသာ အကို႔ရဲ႕ ေျခဖဝါးျဖဴ ႏုႏု ကို ေဝေရာ သားပါ မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္ကန္ေတာ့မိသည္။ အကို႔မ်က္ႏွာကို ေနာက္ဆံုး စူးစူးနစ္နစ္ ေဝ ေငးမိသည္။ ပါးျပင္သည္ ပူ ခနဲ။
လူခ်စ္လူခင္ေပါမ်ားေသာ အကို႔နာေရးသည္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားျဖင့္ စည္းကားခဲ့ပါ၏ ။
အကို႔ကို သျဂိဳလ္ရာမွ ထြက္ေပၚလာေသာ မီးခိုး ေငြ႔မ်ားမစဲခင္ သားေလးလက္ကိုဆြဲကာ ေဝ ျပန္ခဲ့ပါသည္။

----------------------------------------------------------

ေရစက္ခြက္ကို ခ်ျပီး အလႈဳ႕ဒါယိကာမ ေဝ တစ္ေယာက္ အကို႔ကို သတိရစိတ္ျဖင့္ မ်က္ရည္က်မိသည္။ သား ကိုရင္ေလးကို ပီတိျဖစ္စြာ ေငးမဝႏိုင္။ အကိုလည္း တစ္ေနရာရာကေန ေက်နပ္ေနမွာပါ ဟု ေတြးရင္းစိတ္ေျဖရသည္။ ဒီလိုေန႔အတြက္ အိပ္မက္ေတြ မက္ခဲ့သူႀကီးေရ။ အလႈဳ႕ဒါယကာႀကီး
ျဖစ္ခ်င္စမ္းလွခ်ည္ရဲ႕ဆို။ သားကိုရင္ေလးကို ဖူးခ်င္ စမ္းရဲ႕ဆို။

" က်ားႀကီးလည္း ေရာက္တဲ့ဘံုဘဝကေန သာဓုေခၚ ေက်နပ္ေနမွာပါ ေဝေဝရယ္ ၊ စိတ္ကိုထိန္းပါေအ ၊ တကယ္ဆိုရင္ က်ားႀကီးဆံုးသြားတာ ေျခာက္လဆို ေပမယ့္ တို႔ေတြရင္ထဲမွာေတာ့ သူ ရွိေနပါတယ္ ေအ၊ သူ မေသေသးပါဘူး ေဝေဝရယ္ … "

လူ အကြယ္ ေထာင့္တစ္ေနရာမွာ ႀကိတ္ရိႈက္ေနမိေသာ ေဝ့အနားကို ေဒၚႀကီးေအးေရာက္လာကာ ႏွစ္သိမ့္စကား ဆိုသည္။ ေဝ့ ပခံုးကို ခပ္ဖြဖြဆုပ္ကိုင္၍ ေျပာလိုက္ေသာ ေဒၚႀကီးေအးစကားတစ္ခြန္းကို ေဝ့ ရင္ထဲ အထိရွဆံုး ျဖစ္ခဲ့သည္။

" တကယ္ေတာ့ က်ားေတြ မေတြဟာ အဓိကမဟုတ္ပါဘူးေဝေဝ၊ ေလာကမွာေလ ေယာက်ာ္းစင္စစ္ျဖစ္ပါရဲ႕ မိန္းမလို ယုတ္မာေအာက္တန္းက်တဲ့ က်ားခႏၶာကိုယ္နဲ႔ မ စိတ္ရွိတဲ့လူေတြ အမ်ားႀကီးရွိသလို၊ ဘဝေပးကုသိုလ္ကံအရ မ ခႏၶာကိုယ္ျဖစ္ေနေပမယ့္ ေယာက်ာ္းစစ္စစ္ေတြထက္ စိတ္ထားျဖဴ စင္တဲ့
မ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ က်ား စိတ္ရွိတဲ့ က်ားႀကီးတို႔လို လူမ်ိဳး ေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပါေအ ၊"

ေနာက္ဘဝဆိုသည္မ်ားရွိလ်ွင္ အကိုႏွင့္ ေဝ ျပန္ဆံုခ်င္ပါေသးသည္။ ဘယ္လို ခႏၶာမ်ိဳးႏွင့္ျဖစ္ပါေစ အကိုႏွင့္ ေဝ ျပန္ဆံုလိုပါေသးသည္။ သံသရာတစ္ေလၽွာက္ က်ားျဖစ္ျပီး မ စိတ္ရွိေသာ သူေတြႏွင့္ မဆံုစည္းရပဲ မ ျဖစ္ပါေစ က်ား စိတ္ရွိေသာ အကို႔လိုလူမ်ိဳးႏွင့္သာ အဖန္တလဲလဲ ဆံုစည္းရပါ ေစလို၏ ဟူ၍ … … … … … … … … …။

လင္​းဆစ္​အိမ္​
ဝႆန္​ LGBT ဝတၱဳတိုၿပိဳင္​ပြဲ ၂၀၁၈
(ပထမဆုရစာမူ)