Tuesday, March 30, 2021

GERMAN EXCHANGE VISIT

GERMAN EXCHANGE VISIT




ကျွန်တော်တို့ ယောက်ျားလေးတွေအတော်များများ ဘာသာဗေဒဘာသာရပ်မှာ သဒ္ဒါ(Grammar)ကို အသက်အရွယ် ၁၂နှစ်လောက်က နေစတင်သင်ကြားလာရပြီး အသက် ၁၃နှစ်လောက်ရောက်ချိန်မှာတော့ ပြင်သစ်(French) ဒါမှမဟုတ် ဂျာမန် (German) ဘာသာစကား ကို ရွေးချယ်သင်ကြားဖို့ အခွင့်အလမ်းပေးလာပါတယ်။ ကျွန်တော်အပါအဝင် အခြားသူငယ်ချင်း ၉ဦးတို့က ဂျာမန်ဘာသာကိုရွေးချယ်ခဲ့ ကြတယ်။ ကျွန်တော်တို့ကို သင်ကြားပေးမယ့် ဆရာမက ဂျာမန်အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ပါ။ တစ်ကျောင်းလုံးမှာလည်း သူတစ်ယောက် တည်း အမျိုးသမီးဖြစ်ပြီး ကျန်ဆရာအားလုံးကတော့ အမျိုးသားများချည်းဖြစ်နေတာအမှန်ပဲ။ အဲ….ကျွန်တော်တို့ကျောင်းရဲ့ အခြား အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ရှိသေးတယ်။ သူ့ရာထူးက School Nurse ပေါ့။


သူမက အတော်ငယ်ရွယ်သေးသလို ကျွန်တေ်ာတို့နဲ့ဆို ခပ်တင်းတင်းဆက်ဆံတတ်သူပါ။ ဂဏန်းအရေအတွက် နှစ်ဆယ်လောက်ထိရယ်၊ အခြား ထမင်းစားရေသောက် စကားလုံးတွေကို ဂျာမန်ဘာသာစကားနဲ့ သူမဆီ စာရေးဆက်သွယ်တဲ့အခါ သုံးနှုန်းမှကျေနပ်သူမို့ ဂျာမန် ဘာသာစကားဟုတ်တိမတ်တိမတတ်သေးတဲ့ ကျွန်တော်တို့မှာ အသက်ကြီးသွားသလားထင်ရအောင် စိတ်ညစ်မိတယ်။ ကျောင်းဝန်ထမ်း တွေဆို အမြဲတစေ စကားကျယ်ကျယ်လောင်လောင်ပြောကြ စာသင်ခန်းဝန်းကျင်မှာ လှည့်ပတ်အလုပ်လုပ်နေကြတာက သင်ကြားရေးမှာ အထောက်အကူရမရတော့မသိဘူး အလိုတော့မကျမိဘူးရယ်။ 


နွေရာသီအားလပ်ရက် စတင်တဲ့အချိန်လောက်မှာပဲ ကျွန်တေ်ာတို့ရဲ့ ဂျာမန်ပထမနှစ်သင်ကြားမှုအားလုံး ပြီးဆုံးခဲ့ပါတယ်။ သည်တော့ ကျွန်တော်တို့ အသက် ၁၄နှစ်ပြည့်ခဲ့ပြီပေါ့။ ပြောဖို့မလိုပါဘူးလေ၊ ကျွန်တော်တို့ထဲက ဘယ်သူအရင် လိင်အာသာဖြေရင်း ကျေနပ်မှုကို ရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့တယ်ဆိုတာ ကျွန်တော်မမှတ်မိဘူး။အချို့သော သူငယ်ချင်းတွေကတော့ သည်ထက် ကံကောင်းချင်ကောင်းကြမှာပေါ့။ လိင်အာသာဖြေခြင်း သို့မဟုတ် လက်ကစားခြင်းဆိုတာ ဘော်ဒါတွေကြား စကားစမြည်ပြောကြတဲ့အခါ မပါမဖြစ်အကြောင်းအရာတစ်ခု ဖြစ်ခဲ့တယ်ပြောရမယ်။ သုက်ရည်တွေ အများအပြား ပန်းထုတ်နိုင်ခြင်းနဲ့ အကွာအဝေးများများရောက်ခြင်းဆိုတဲ့ ပုံပြင်တွေက အတော် ဆိုးတဲ့ ချဲ့ကားပြောဆိုမှုတွေ ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ 


ကျွန်တေ်ာ့အတွက်က လအတော်ကြာဖြတ်သန်းပြီးနောက် တစ်ရက်သောနေ့ရဲ့ ကျောင်းကအပြန် ရေချိုးနေချိန်မှာ နောက်ဆုံးတော့ ကြိုးစားတွေ့ကြုံခဲ့ တယ်။ တစ်ကိုယ်လုံးကို ဘယ်လိုအရာမှန်းမသိ တစ်ခုခုလွှမ်းခြုံနေပြီးတော့ အံ့အားသင့်စရာ ခံစားချက်မျိုးက ဒီရေလှိုင်းတစ်ခု ပုတ်ခတ်လိုက်သလိုပါ။ ကြောက်လန့်မှုနဲ့ အနည်းငယ်သော အထိတ်တလန့် ရောပြွမ်းမှုတစ်ခုက ပထမဆုံးအကြိမ် ကျွန်တော့်သုက်ရည်ကြည်အဖြစ် ပေါက်ကွဲထွက်လာပါတယ်။


အရည်ပမာဏအများအပြားမဟုတ်သော်လည်း ဒူးတွေတဆတ်ဆတ်တုန် ရေချိုးခန်းနံရံကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့လှမ်းထောက်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ပြန်တည်ငြိမ်အောင်ကြိုးစားရလောက်တဲ့အထိတော့ အားပြင်းတဲ ခံစားချက်ပါ။ သုက်ရည်အနည်းငယ်လောက် ကျွန်တော့်လက်ချောင်းတွေမှာ ပေကျံနေတာမို့ ဘယ်လိုအရသာရှိမလဲလို့ လျာနဲ့လျက်ပြုကြည့်လိုက်တယ်။ နည်းနည်း ခါးသက်သလိုလိုနဲ့ ငန်သလိုလိုမျိုးပဲဗျ။


လိင်တံထဲက အကုန်အစင်ပန်းထွက်သွားသလား တစ်ချက်လောက်ခါယမ်းလိုက်ကာ  ရေနဲ့အသေအချာသန့်ရှင်းအောင် ကျွန်တော် ဆေးကြောပစ်တယ်။ ထိပ်အရေပြားကိုလှန်ပြီးဆေးကြောကာ နောက်ပြန်ဆွဲနေရာတကျပြန်ထားတော့ အထိအခိုက်မခံတဲ့ခံစားချက်မျိုး ပါလားလို့ သတိထားမိပါတယ်။ သေချာခြောက်သွေ့အောင်သုတ်သင်သန့်ရှင်းပေးပြီး ဘောင်းဘီဝတ်လိုက်ချိန်မှာ ဘာကိုကျေနပ်တယ် မသိ ကျွန်တော် အတော်ကျေနပ်တယ်။ သည်အဖြစ်အပျက်နောက်ပိုင်းမှာတော့ အချိန်အားတာနဲ့ လူလစ်တာနဲ့ လိင်အာသာဖြေဖို့ ကျွန်တော် လုပ်တော့တာပဲ။ များသောအားဖြင့် ရေချိုးချိန်များမှာဖြစ်ပြီး တစ်ခါတလေ ရုပ်ရှင်ကြည့်ရင်း ဘောင်းဘီထဲလက်နှိုက်လုပ်ဖြစ် တယ်ဗျ။ အစပိုင်းတုန်းကလိုမဟုတ် နောက်ပိုင်းတော့ နို့လိုမျိုးပဲ ခပ်ပျစ်ပျစ်ဖြစ်လာသလို သုက်ရည်ပမာဏလည်းများလာတယ် တစ်လျော့ပြီး တစ်လျော့။


သည်နွေရာသီအားလပ်ရက်ဟာ ဘာကြောင့်ကျွန်တော့်အတွက် အထူးတလည်ဖြစ်ရသလဲဆိုတော့ ဂျာမနီကို သွားနေပြီး ဘာသာစကား လေ့လာဖို့အခွင့်အရေး ကျွန်တော်ရလာလို့ဖြစ်ပါတယ်။ ကျွန်တော့်အသက်အရွယ်နဲ့တန်းတူလောက်ရှိတဲ့ ဆိုဖီဆိုတဲ့ ဂျာမန်ကောင်မလေး က သူ့မိဘတွေနဲ့အတူ အနီးအနားက မိန်းကလေးကျောင်းမှာ လာတက်နေခဲ့တာကိုး။ သည်လိုနဲ့ မြူးနစ်နားက ရွာတစ်ရွာရှိ Erich Schmidt လို့ခေါ်တဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်နဲ့ သွားတွေ့ဖို့ ကျွန်တော်ကြိုးစားမိပါတယ်။ ကျောင်းပိတ်ရက်တစ်လအတွင်းမှာ သူနဲ့ သူ့မိဘတွေနေထိုင်ရာ ရွာမှာ သွားနေဖို့ပေါ့။


ကျွန်တော် စိုးရိမ်မိတဲ့အတွေးက နှစ်ခုပဲရှိတယ်။ ကျွန်တော် လွတ်လွတ်လပ်လပ်အေးဆေးသက်သာ လိင်အာသာဖြေခွင့်ရပါ့မလားရယ်၊ အဲမှာတည်းခိုနေတုန်း အိပ်မက်စိုတွေမက်မလားဆိုတဲ့ ကြောက်စိတ်ရယ်ပေါ့။ ကျွန်တော်လိင်အာသာမဖြေဖြစ်တာ ရက်အတော်ကြာပြီ၊ ဘောလ်တွေတောင် နာသလိုလို စဖြစ်နေရော။ အိပ်မက်စို နှစ်ကြိမ်လောက် ကျွန်တော်မက်ခဲ့ဖူးတယ်။ အဓိပ္ပာယ်က အိပ်ရာထဲမှာထွက် ကျကုန်ခြင်းပေါ့။ နှစ်ကြိမ်စလုံးက နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်နေတုန်းဖြစ်ဖြစ်သွားတာ။ တစ်ကြိမ်က ညအိပ်ဘောင်းဘီကြယ်သီးတွေမှာ စေးကပ်ကပ်ဖြစ်ကျန်သလို နောက်တစ်ကြိမ်ကတော့ ကျွန်တော့်ငပဲထိပ်ဆီးခုံမွှေးတွေမှာ သုက်ရည်တွေခြောက်ကပ်နေတာမျိုးပေါ့။ သိတာနဲ့ တပြိုင်နက် ရေချိုးခန်းထဲပြေး ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်ပဲသန့်ရှင်းဆေးကြောရတယ်။ နှစ်ကြိမ်စလုံးက ရက်သတ္တပါတ် တစ်ပတ်ကို တစ်ကြိမ်နှုန်းဆိုတော့ အတော်ဆိုးတာပဲ။ မြန်မြန်ရေချိုး အဝတ်အစားလဲလှယ်ပြီးမှ ကျောင်းကိုပြေးရတယ်လေ။


မြူးနစ်ကို ရထားမစီးသွားခင်ည ရေချိုးနေတုန်းတော့ ကျွန်တော်တစ်ကြိမ်အာသာဖြေခဲ့ပါတယ်။ နောက်တစ်နေ့မနက်စောစော ရထားစီးပြီး မြူးနစ်ကိုသွားခဲ့ပါတယ်။ ခရီးသွားလမ်းညွှန်မြေပုံက ရှင်းရှင်းလင်းလင်းနဲ့ မြင်သာထင်သာရှိတာမို့ ဘယ်ရထားကိုပြောင်းစီး ဘယ်နေရာမှာဆင်းဆိုတာ မှားစရာသိပ်မရှိဘူးလေ။ဒါကြောင့် Erich နေတဲ့ရွာဘက်ကိုသွားတဲ့ ရထားကို အလွယ်တကူပြောင်းစီးနိုင် ခဲ့တာပေါ့ဗျာ။


အဝတ်အစားအသုံးအဆောင်အများကြီး သယ်မသွားဘဲ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးဝတ်စုံ နှစ်စုံ၊ အတွင်းခံဘောင်းဘီ သုံးထည်၊ ရေကူးဘောင်းဘီ၊ ဘောင်းဘီတို၊ လျှော်ဖွပ်တဲ့တစ်ကိုယ်ရေသုံးပစ္စည်းနဲ့ Erich အတွက်လက်ဆောင်ပစ္စည်းတစ်ခုရယ်၊ ကော်ဖီချိုချဉ်အနည်းငယ်လောက် ရယ်ကိုစုထည့်ထားတဲ့ လက်ဆွဲအိတ်တစ်အိတ်ပါပဲ။ အပြေးလေ့ကျင့်တဲ့ ရှူးဖိနပ်ကိုစီး၊ အရောင်စုံတဲ့ အင်္ကျီကိုဝတ်၊ ကျောင်းကိုဝတ် သွားနေကြ ချည်သားဘောင်းဘီကို Y-fronts လေးအတွင်းကခံဝတ်တယ်ပေါ့။ မြူးနစ်ကိုသွားတဲ့လမ်းမှာ ဘူတာမှာပဲ ငွေအချို့ကို လဲလှယ်ကာ သောက်စရာကော်ဖီနဲ့ မုန့်အချို့ကိုဝယ်လိုက်ပါတယ်။ ရွယ်ငယ်လေးကိုသွားတဲ့ ရထားကို ၂၅မိနစ်လောက်စီးသွားရမှာကိုး။


Erich နဲ့ သူ့မာမီကို ဘူတာရုံမှာ ခဏတော့စောင့်ရတယ်။ Erich မာမီက နွေးနွေးထွေးထွေးပွေ့ဖက်ကြိုဆိုတာမို့ ထူးထူးခြားခြားပါပဲ။ Erich ကတော့ ကျွန်တော့်လက်အစုံကိုလှုပ်ရမ်းနှုတ်ဆက်ရုံပါ။ သူ့ဆံပင်တွေက ကွေးကောက်နေသလို မျက်လုံးများကတော့ အပြာရောင်တောက်ပနေတယ်။ Bavarian way လိုဝတ်ဆင်ထားတယ်ပြောရမလား lederhosen လို့ခေါ်တဲ့ သားရေဘောင်းဘီတို တစ်ထည်၊ အဖြူရောင်ခြေအိတ်ရှည်နဲ့ ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့ ရှူးဖိနပ်တွေကို စီးထားတယ်လေ။ ကျွန်တော့်လက်ဆွဲအိတ်ကို သူကူသယ်ပေးရင်း အိမ်ကိုလမ်းလျှောက်သွားကြတာ သိပ်မဝေးဘူးရယ်။



သူ့မာမီက ကျောင်းဆရာမတစ်ယောက်ဖြစ်နေတာပဲ။ သူမက အင်္ဂလိပ်လိုအနည်းအကျဉ်းတော့ပြောတယ်။ Erich ရဲ့ ဂျာမန်ဘာသာ စကားအရည်အချင်းက ကျွန်တော့်ထက်တော်တော့်ကိုကောင်းတယ်ဗျ။ သူတို့အိမ်လေးက သပ်သပ်ရပ်ရပ်နဲ့ စတိုခန်းနှစ်ခန်းတောင် ပါတယ်။ ခြံစည်ရိုးပတ်လည်မှာလည်း ပန်းပင်တွေဝိုင်းနေတာ။ အိမ်အပေါ်ထပ်က သူနဲ့အတူ ကျွန်တော်နေရမယ့်အခန်းကို Erich ကတန်း ခေါ်သွားတယ်။ အခန်းထဲမှာ ဆေးရောင်ခြယ်ထားတဲ့ သစ်သားကုလားထိုင်နှစ်လုံးနဲ့ လက်ဆေးဘေစင်တစ်ခု၊ ကွပ်ပျစ်နှစ်လုံးရှိနေတယ်။ သူ့ကွပ်ပျစ်က အပေါ်ဘက်မှာဖြစ်ပြီး ကျွန်တော့်ဟာကတော့ သူ့ကွပ်ပျစ်ရဲ့အောက်ဘက်မှာပါ။ သူတို့ရေချိုးခန်းမှာ ရေပန်းခေါင်း shower ရှိသလို ဘေစင်တစ်ခုလည်းရှိပြီး အားလုံးဟာ သန့်ရှင်းတောက်ပြောင်နေတာပဲ။ ကျွန်တော်အိပ်ရမည့် ကွပ်ပျစ်ကိုကြည့်ရတာ သက်သောင့်သက်သာရှိမယ့်ပုံပေါက်တယ်။ ကျွန်တော့်လက်ဆွဲအိတ်ကိုဖွင့်ပြီး ထားစရာအချို့ကိုယူ စားပွဲပုလေးမှာရှိတဲ့ အံဆွဲအသေး လေး ထဲထည့်လိုက်တယ်။



အဲသည်အချိန်မှာပဲ သူ့မာမီက အစားအသောက်တွေပြင်ဆင်ပြီးပါပြီ။ အစားအသောက်အားလုံးဟာ အရသာရှိသလို စေတနာပါတာကို လည်းမြင်ရပါတယ်။ Erich ဒယ်ဒီအိမ်ပြန်လာတော့ အင်္ဂလိပ်ဘာသာစကားကိုမသုံးဘဲ တတ်နိုင်သမျှ ဂျာမန်ဘာသာစကားကိုသုံးနှုန်းကာ စကားစမြည်ပြောကြည့်တယ်။ ကျောင်းဆရာတစ်ဦးဖြစ်သော်လည်း Erich တို့ကျောင်းမှာသင်တဲ့ဆရာတော့မဟုတ်ဘူးတဲ့။ ကျောင်းက ဂျာမန်ဘာသာဆရာ ပြောဆိုသင်ကြားတဲ့ လေယူလေသိမ်းနဲ့ အနည်းငယ်ကွဲပြားသော်လည်း ရက်အနည်းငယ်ကြာချိန်မှာတော့ ကျွန်တော် လိုက်မှီနားလည်စပြုလာပါတယ်။ Erich တစ်ယောက် ကျွန်တော့်ထက် အသက်သုံးနှစ်ငယ်တာပဲ။


နေသာပြီးနွေးထွေးတဲ့ နောက်ရက်အနည်းငယ်အကြာမှာ သူက ရွာတစ်ခုလုံးရဲ့ဝန်းကျင်အနှံ့ လိုက်လံရှင်းပြပို့ဆောင်တော့ အင်္ဂလိပ် ဘာသာစကားကို မသုံးနှုန်းဘဲ ဂျာမန်ဘာသာစကားဖြင့်သာ ပြောဆိုရှင်းပြခဲ့ပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ဂျာမန်ဘာသာစကားနဲ့ပဲ ပြန်လည်ပြောဆိုမေးမြန်းရတာပေါ့။ သူ့မှာ မကြာခဏဆိုသလို ကျွန်တော့်ကြောင့် ရယ်မောနေရသလို ကျွန်တော့်ကြိုးစားအားထုတ် ခြင်းကို အသိအမှတ်ပြုတဲ့အနေနဲ့ အသုံးအနှုန်းအမှားများ အမှန်ဖြစ်အောင်ထောက်ပြပေးပါတယ်။ အဆင်ပြေတာပေါ့နော်။ လေဟာပြင် ရေကူးကန်တစ်ခုကို ကျွန်တော်တို့လာတော့ သူဘယ်ရာသီမှာ ရေကူးရတာနှစ်သက်သလဲလို့ ကျွန်တော်မေးခဲ့ပါတယ်။ သူက ခေါင်း တစ်ချက်ငြိမ့်ပြအပြီး ကျွန်တေ်ာတို့ရေကူးဘောင်းဘီနဲ့ တဘက်တွေကို ပြန်ယူခဲ့ကြရော။ ရေကူးခြင်းအတွက် ပိုက်ဆံအပိုမကုန်ကျပါဘူး။  


ကျွန်တော်တို့ အဝတ်အစားမလဲလှယ်ခင်မှာ Erich က ဆိုင်းဘုတ်ကြီးတစ်ခုကိုညွှန်ပြပါတယ်။ ပုံနှစ်ပုံကိုယှဉ်တွဲပြထားတာပါ။ အသားကပ် ရေကူးဘောင်းဘီ(swim shorts)ပုံပေါ်မှာ အနီရောင်ကြက်ခြေခပ်ကြီးကြီးတစ်ခုတင်ထားပြီး၊ ပေါင်တစ်ဝက်ရောက်တဲ့ ရေကူးဘောင်းဘီ (small trunks)ပုံပေါ်မှာတော့ အပြာရောင်အမှန်ခြစ်ခပ်ကြီးကြီးတစ်ခုခြစ်ပြထားပါတယ်။ ကံကောင်းလို့ ကျွန်တော်ဝတ်ဆင်လဲလှယ်လိုက် တဲ့ဘောင်းဘီက အံကိုက်ဖြစ်နေတယ်။ Erich က လအနည်းငယ်လောက် ကျွန်တော့်ထက်အသက်ငယ်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဆီးခုံမွှေး ကောက်ကောက်တွေက တောထနေသလို မွေးရာပါပစ္စည်းကလည်း တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားဆိုဒ်ဖြစ်နေတာကို မြင်ရပါရဲ့။ 


သူက the Bavarian lederhosen ကိုနေ့တိုင်းမဝတ်ပါဘူး။ အဲသည့်အောက်မှာ ဘာခုခံပြီးဝတ်သလဲဆိုတာတော့ ကျွန်တော် တကယ် သိချင်မိတယ်။ Y-fronts တွေမဟုတ်တာတော့သေချာတယ်။ မျှော့ကြိုးခပ်လျော့လျော့ အဖြူရောင်အောက်ခံဘောင်းဘီတွေ ဖြစ်ဖို့များ တယ်လေ။ ပထမဆုံးအကြိမ် အဝတ်အစားလဲလှယ်တာကိုမြင်ရချိန်တုန်းကလည်း ဘောင်းဘီတိုရဲ့အောက်မှာ အဲ့တာပဲ အောက်ခံဝတ် ထားသလို ရေကူးဖို့အဝတ်အစားလဲလှယ်ချိန်မှာလည်း အဲသလိုအဖြူရောင်အောက်ခံဘောင်းဘီမျိုးကိုပဲ မြင်ခဲ့ရတယ်။


ကျွန်တော်တို့တွေ ရေကူးဖို့အကောင်းဆုံးအချိန်မှာ ကူးခတ်ခဲ့ကြတယ်။ သူက ရေကူးသမားကောင်းတစ်ယောက်ပါ။ ရေကူးကန်ထဲက ကလေးတွေတစ်ဝက်လောက် အဝတ်မပါဘဲကူးခတ်နေကြတာမို့ ကျွန်တော်အံ့သြရပါတယ်။ ‘အသက်ဆယ်နှစ်အထက်ဆိုရင် အဲသလို ကူးခွင့်မပေးဘူးကွ၊ ဆီးခုံမွှေးမရှိရဘူးပေါ့’ Erich က ဂျာမန်လို ခပ်တိုးတိုးရှင်းပြတယ်။


နောက်ထပ် စိတ်ထဲအံ့အားတသင့်ဖြစ်ရတဲ့ အဖြစ်အပျက်ကလည်း မကြာခင် ကျွန်တော်တို့အိပ်ရာမဝင်ခင်ရောက်ရှိလာပါတယ်။ ကျွန်တော် သွားတိုက်၊ မျက်နှာသစ်၊ ခြေလက်ဆေးကြောပြီး ညအိတ်ဘောင်းဘီလဲဖို့ မလုပ်ဘဲ ကွပ်ပျစ်မှာထိုင်နေခဲ့တယ်။ Erich က သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေအကုန်ဆွဲချွတ်ပြီး ကုလားထိုင်တစ်ခုပေါ်လွှားတင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အဝတ်မပါကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ဘေစင်ကို သွားကာ မျက်နှာသစ်၊သွားတိုက်တာတွေကိုလုပ်ပါတယ်။ လုပ်စရာရှိတဲ့ဟာတွေ ကျွန်တော်တို့လုပ်ပြီးနောက် လှေကားသုံးထစ်ကိုနင်း တက်ရင်း ကျွန်တော့်ကွပ်ပျစ်အပေါ်က သူ့ကွပ်ပျစ်ပေါ်ကို တက်သွားရော။ သူ့ငပဲ၊ရွှေဥနဲ့ နောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံးကို ကောင်းကောင်းငေး လို့ရတဲ့မြင်ကွင်းပါပဲ။


ကျွန်တော်တို့အိပ်ရာကိုယ်စီမှာ နွေရာသီနဲ့လိုက်ဖက်တဲ့ ခပ်ပါးပါးအိပ်ယာခင်းနဲ့ စောင်ပါးရယ်၊ ခေါင်းအုံးနှစ်လုံးရယ်ရှိကြတယ်ဗျ။ သူ့ကို နမူနာယူကာ ကျွန်တော်လည်း ညအိပ်ဘောင်းဘီကိုပဲချွတ်ပြီးခေါက်သိမ်းကာ ခေါင်းအုံးအောက်မှာထိုးထည့်ထားလိုက်တယ်။ Erich က အခန်းမီးကိုပိတ်ရင်း ဂျာမန်လို ကောင်းသောညပါလို့နှုတ်ဆက်ချိန်မှာတော့ ကျွန်တော်အတော့်ကို သက်သောင့်သက်သာဖြစ်နေသလို ခံစားရပါတယ်။


ပင်ပန်းသလိုမို့ အိပ်ပျော်လုနီးပါးဖြစ်ချိန်မှာ ကျွန်တေ်ာ့အပေါ်နားဆီက ပွတ်တိုက်သံတစ်မျိုး ပုံမှန်လေးထွက်လာတာကို ကြားရတယ်။ Wow! သူလက်သမား အဲ လိင်အာသာဖြေနေတာများလား။ အပေါ်က ကွပ်ပျစ်အောက်ခြေ မွေ့ယာတင်ထားတဲ့ သစ်သားဘောင်ကို ကျွန်တော့်လက်နဲ့ခေါက်အသံမပြုမိခင် မိနစ်အတော်ကြာတဲ့အထိ ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ ပွတ်တိုက်ရွေ့လျားသံတွေတိတ်သွားတယ်။ အခန်းမီးကို သူပြန်ဖွင့်လိုက်ပြီး ကျွန်တေ်ာ့ကို ငုံ့ကြည့်ပါတယ် အမေးမျက်နှာနဲ့။ ကျွန်တော့်နံဘေးကို လက်နဲ့ပုတ်ပြပြီးဆင်းလာဖို့ အမူအယာပြလိုက်တော့ မိုးပေါ်ထောင်နေတဲ့ သူ့ငပဲတရမ်းရမ်း၊ အဝတ်မဲ့ခန္ဓာကိုယ်နဲ့အပေါ်ကဆင်း ကျွန်တော့်အိပ်ရာပေါ်ခုန်တက် တယ်လေ။


အခန်းက ကျွန်တေ်ာတို့နှစ်ယောက် လူးလှိမ့်ရလောက်အောင် မကျယ်တာမို့ အိပ်ရာပေါ်မှာ ဘေးချင်းယှဉ်လဲလျောင်းနေခဲ့ပါတယ်။ ပေါင်ကြားက ကျွန်တော့်ငပဲလည်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သံချောင်းအလားမိုးပေါ်ထောင်မတ်လာတယ်။ သတိကပ်လျက်အနေအထားနဲ့ တစ်ယောက်ငပဲကော၊ရွှေဥကော အကုန်လုံးကို ရင်တခုန်ခုန်နဲ့ပွတ်သပ်စမ်းကိုင်ကြည့်ကြတယ်ဗျ။ ကျွန်တော်စိတ်ဆန္ဒရှိနေသလို နှစ်ဦးစလုံး လိင်အာသာမဖြေချင်ကြဘူးဆိုတာ သိတယ်။ Erich သည်လည်း အဲသလိုပဲ ခံစားနေရတယ်ဆိုတာ သိသာပါတယ်။ "Wichsen? Hier nicht!" လို့ခပ်တိုးတိုးပြောတယ်ပေါ့။ နှစ်ယောက်သား ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်တဲ့အနေအထားကိုပဲ လိုချင်သေးတယ်။ အိပ်မောမကျသွားခင် ကျွန်တေ်ာနောက်ဆုံးမှတ်မိတာက တစ်ယောက်ငပဲကိုတစ်ယောက် လက်နဲ့ကိုင်ထားကြတာပါပဲ။ တစ်ပြိုင်နက် လိုလို အိပ်ရာနိုးလာကြပြီး ထမထွက်သွားခင် ရှက်ပြုံးကိုယ်စီပြုံးပြမိကြတယ် နှစ်ယောက်စလုံး ဆီးသွားချင်နေကြတာလေ။


တွေ့ဆုံကြတာမကြာသေးပေမယ့် အဲသည်ညလေးက ကျွန်တေ်ာတို့ကို အရင်နဲ့မတူ အတွင်းသိ အစင်းသိ သူငယ်တစ်မျိုးအဖြစ် ကွဲပြားခြားနားသွားစေပါတယ်။ အခြားသောညတွေအတွက်လည်း လိင်အာသာဖြေတဲ့အဆင့်မရောက်ဘဲ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ညည်းညူသံထွက်အောင် ကျွန်တော်တို့ပြုလုပ်ကြတယ်။


သည်လိုနေကြရင်း ဒုတိယရက်သတ္တပါတ်မှာတော့ ကျွန်တော်တကယ့်ကို ဇာတ်သိမ်းတဲ့အထိ လိင်အာသာဖြေဖို့လိုအပ်နေပါပြီ။ Erich ကို ကျွန်တော်ပြောပြတော့ သူ့မာမီ မြူးနစ်(Munich)ကိုသွားခဲ့ချိန် နေ့လယ်ခင်းစောစောတစ်ရက်ကိုရွေးပြီး ရေးအတူချိုးဖို့စိတ်ကူးကို အကြံပြုပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်အစားတွေအကုန်ချွတ် တဘက်ကိုယ်စီ ခါးမှာပတ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲ ငပဲတရမ်းရမ်းနဲ့ ချီတက်ကြတယ်ဗျ။ ရေပန်းအောက်ကိုရောက်တော့ နှစ်ယောက်သားငပဲဟာ မိုးပေါ်ထောင်နေကြပြီ။ စစခြင်းတော့ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် စစ်ဆေးစမ်းသပ်တာပါပဲ။ ရေတဖျောဖျောအောက် မျက်နှာချင်းဆိုင်မတ်တပ်ရပ်ရင်း တစ်ယောက်ခါးကိုတစ်ယောက် ထွေးဖက်ရင်း၊ ကျွန်တော်တို့ငပဲတွေကို အတူပွတ်သပ်နေကြတာပေါ့။


အနည်းငယ်ကြာပြီးနောက် တစ်ယောက်တစ်လှည့် လိင်အာသာဖြေပေးကြပါတယ်။ ကျွန်တော့်ဘာသာလိင်အာသာဖြေတဲ့အချိန် သဘောကျတဲ့ ကိုင်တွယ်မှုပုံစံအတိုင်း သူလုပ်ပေးတာဗျ။ လိင်တံကိုခပ်ကြပ်ကြပ်ဆုပ်ကိုင်တာလည်းမဟုတ်တဲ့အနေအထားမှာ လက်မကိုအပေါ် အခြားလက်ချောင်းတွေကို အောက်မှာထားပြီး အရေပြား တဆုံးလှန် တဆုံးပြန်ဖုံးအောင် လှုပ်ရှားတယ်ပေါ့။ နှစ်ယောက်သားပေါ်ကျနေတဲ့ရေတွေရပ်သွားအောင် ရေပန်းကို ကျွန်တေ်ာတို့ပိတ်ထားကြတယ်။ အရိုးသားဆုံးပြောရရင် ကျွန်တော့် ဘဝမှာ အခြားကောင်လေးတစ်ယောက်က ကျွန်တော့်ကို လိင်အာသာဖြေပေးတာမျိုး မကြုံဘူးသလို သူသည်လည်းထို့အတူပါ။ 


ဆယ်မိနစ်လောက်ကြာပြီးချိန်မှာတော့ အထွဋ်အထိပ်ရောက် ဇာတ်သိမ်းတော့မယ်ဆိုတာ ကျွန်တော်ရိပ်မိလာတယ်။ ဟုတ်တယ် မကြာပါဘူး ရေချိုးခန်းမှန်တံခါးတွေကို တရပ်စပ် သုက်ရည်တွေနဲ့ ပန်းပစ်တာ ကျွန်တော့်ငပဲကထွက်တာမှဟုတ်ရဲ့လားထင်ရတယ်။ ကျွန်တော့်ကိစ္စပြီးလို့ ခဏအကြာမှာတော့ Erich ဇာတ်သိမ်းတာ ကျွန်တော့်လက်သီးဆုပ်ထဲတင် သုံးလေးလျော့မကဘူး သုက်ရည်တွေ ပန်းထည့်သလို သူ့နှုတ်ဖျားကနေလည်း လေပူတွေမှုတ်ထုတ်ရဲ့။ ကျွန်တော့်လက်ထဲတင်မကဘူး ရေချိုးခန်းမှန်တံခါးကိုပါ ပန်းတာမို့ နှစ်ယောက်သားသုက်ရည်တွေ ရောသမသွားတာပေါ့နော်။


တစ်ယောက်ငပဲ တစ်ယောက်ကိုင်လျက် အသက်ပုံမှန်ပြန်ရှုရှိုက်ရင်း ရေပန်းခေါင်းကိုပြန်ဖွင့်ချလိုက်ပါတယ်။ ရေပန်းခေါင်းကို ရေချိုးခန်းတံခါးဘက်လှည့်ပြီးဆေးကြောသလို ကျွန်တေ်ာတို့ငပဲတွေကိုလည်း သေချာဆေးကြောကြတယ်။ တကိုယ်လုံးခြောက်သွေ့ အောင်သုတ်သင်ပြီးမှ အဝတ်အချို့ဝတ်ဆင်ကြတာပေါ့။ လိင်အာသာဖြေပြီးနောက်မှာတော့ ကျွန်တော့်ခံစားချက်တွေက တကယ့်ကို အထိုင်ကျသွားသလို အေးဆေးဖြစ်သွားတယ်။ နှစ်ယောက်စလုံး ရေဆာပြန်ရော။ အောက်ထပ် ရေခဲသေတ္တာထဲမှ သစ်သီးဖျော်ရည် လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်တွေ Erich ရှာတွေ့တာမို့ အားရပါးရသောက်ကြတယ်လေ။



သူပြောသမျှစကားတွေထဲမှာ သူ့အစ်ကိုကြီး Peter အကြောင်းအမြဲပါတယ်။ ရွာရဲ့ အခြားတစ်နေရာမှာ လုပ်သားနှစ်ဦးနဲ့အတူနေထိုင်ပြီး မော်တော်ကားစက်ပြင်လုပ်ငန်းလုပ်နေတဲ့ မက္ကင်းနစ်တစ်ယောက်တဲ့ Peter က။ သူတို့သုံးယောက်စလုံးက ကျောင်းအတူတူလည်း တက်နေကြတာဆိုပဲ။ တစ်ခုသော နေ့လယ်ခင်း Erich က သူ့အစ်ကိုရဲ့အလုပ်ရုံကို ကျွန်တော့်ခေါ်သွားပါတယ်။ အဲသည့်နေရာရောက် သွားတော့ Peter တစ်ယောက် ကားတစ်စင်းအောက်မှာ လျှိုဝင်ပြီး စက်နှိုက်နေလေရဲ့။ Erichက သူ့နာမည်ကိုအော်ခေါ်လိုက်မှ ထွက်လာတယ်။ Erich ထက်အရပ်ပိုရှည်ပြီး ထွားကျိုင်းပေမယ့် ရုပ်ရည်ကတော့ ချွတ်ဆွတ်တူပါတယ်။ ဆံပင်ကိုခပ်တိုတိုညှပ်ထားသလို ပါးစောင်က မုတ်ဆိတ်မွှေးပါးသိုင်းမွှေးတွေကိုလည်း ရိတ်သင်ထားတာ စိမ်းလို့။ ကြည့်ရတာ အသက် ၁၇နှစ်လောက်ရှိပြီး လက်မြှောက် လိုက်တိုင်း ချိုင်းမွှေးတွေပြပြနေသလိုပဲ။


Peter တစ်ကိုယ်လုံးဝတ်ထားတာကို သတိပြုမိတာဆိုလို့ ဒူးအထိခေါက်တင်ထားတဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီရယ် ဟဲဗီးဘွတ်ဖိနပ်ကြီးရယ်စီးထား ဝတ်ထားတာသတိပြုမိတာပဲ။ ကျွန်တော့်လက်ကို ကိုင်ပြီးလက်ဆွဲနှုတ်ဆက်ဖို့အတွက် လက်မှာပေနေတာတွေကို သူ့ဘောင်းဘီကိုသုတ် ပစ်တယ်။ သူပေါင်ကနေ ခြေသလုံးတလျောက် ကောက်ကွေးတဲ့ အမွှေးတွေ တောထလို့ပါ။ ဝတ်ထားတဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီအောက်မှာ ဘာမှ ခုခံမဝတ်ထားဘူးထင်တယ်။ ပေါင်ခြံတစ်ဘက်ကို စောင်းထည့်ထားတဲ့ ငပဲအချောင်းကြီးက ကောက်ကြောင်းထနေရော။ သူ အင်္ဂလိပ်လို အနည်းငယ်တော့ပြောဆိုသေးတာပါ။ ဒါပေမဲ့ မိနစ်အနည်းငယ်လောက် ကျွန်တော်တို့ စကားစမြည်ပြောဆိုပြီးနောက်မှာ တော့ Erich က ဂျာမန်ဘာသာစကားနဲ့ပြောဖို့ တောင်းဆိုလိုက်တာကြောင့် အင်္ဂလိပ်လိုမပြောတော့ဘူး။



နောက်တစ်နေ့မှာ Erich က ကျွန်တော့်ကို မြူးနစ်(Munich)မြို့လယ်တဝိုက်ကို ခေါ်ဆောင်ပြသပါတယ်။ တကယ်လန်းတဲ့ နည်းပညာ ပြတိုက်တစ်ခု(a great museum of technology)ကို ကျွန်တော်တို့သွားခဲ့သလို စားဖူးသမျှထဲ အရင်ကမမြည်းဖူးသေးတဲ့ အရသာ ကောင်းလှသောဝက်အူချောင်းနဲ့ ချိုတိုတိုမုန်ညင်းတွေ၊ ရေခဲမုန့်အရသာသစ်တွေကိုမြည်းစမ်းရင်း မျက်စိအစာလည်းကျွေးတယ်လေ။ ရွာကိုပြန်တဲ့ ရထားကိုစီးရင်းနဲ့ လိင်အာသာဖြေတာကို ဘယ်လိုစလုပ်ဖြစ်သလဲလို့ Erich ကို ကျွန်တော်မေးခဲ့ပါတယ်။ ကျွန်တော့်လိုပါပဲ ဘယ်လိုလုပ်ရတယ်၊ ဘယ်လိုလုပ်ကြတယ်ဆိုတာကိုကြားပြီး လုပ်ကြည့်မိတာတဲ့။ သူ့ဦးခေါင်းကို ခါရမ်းရင်း  "Mein Bruder!"ဆိုကာ စကားထပ်မပြောတော့ပါဘူး။   


ညဘက် ကျွန်တော့်ကွပ်ပျစ်ပေါ်မှာ နှစ်ဦးသားအဝတ်မဝတ်လှဲနေကြချိန် သူ့အစ်ကိုက ဘယ်လိုလိင်အာသာဖြေရတယ်ဆိုတာ လုပ်ပြခဲ့ သလားလို့ ကျွန်တော်မေးခဲ့ပါတယ်။ သူ့နှုတ်ခမ်းပေါ် လက်ချောင်းတစ်ခုကန့်လန့်တင်ရင်း ခပ်တိုးတိုးလေသံဖြင့် "Er hat für mich

getan!"လို့ဖြေပါတယ်။ အဓိပ္ပာယ်က သူ့အစ်ကိုက သူ့ကိုလိင်အာသာဖြေပေးခဲ့တာတဲ့။ ကျွန်တော် အံ့အားတသင့်နဲ့ လေသံကို ထိန်းရင်း "an welchem Ort?"[Where?] လို့မေးလိုက်တယ်။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ဦးသားလှဲနေတဲ့ အိပ်ရာကိုပဲ လက်နဲ့ညွှန်ပြပါတယ်။ Peter ကျောင်း သွားမတက်ခင်ညက သူ့ညီကို အရည်ထွက်တဲ့အထိ လိင်အာသာဖြေတာကို တစ်ကြိမ်လုပ်ပေးခဲ့တယ်တဲ့။ ပထမဆုံးအကြိမ် သုက်ရည် ထွက်ခဲ့တာဖြစ်ပြီး အိပ်ရာနံဘေးက နံရံမှာသုတ်ပစ်ခဲ့တာဆိုပဲ။ ကျွန်တော် Erich ကိုအရဲစွန့်ပြီး Peter ကိုရော လိင်အာသာဖြေပေးခဲ့ သလားလို့ မေးလိုက်တယ်။ သူက ဦးခေါင်းကို ခါရမ်းပြပါတယ်။ တကယ်လို့ သူ့အစ်ကိုက လိင်အာသာဖြေပေးဖို့ပြောလာရင်ကော ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ထပ်မေးတော့ "Natȕrlich!" [Of course!].လို့ ကျွန်တော့်ပခုံးကိုထွေးဖက်ကာပြန်ဖြေတယ်။ ကျွန်တော့်မှာ ညီအစ်ကို မရှိပေမယ့် အဲသလို ညီအစ်ကိုတစ်ယောက်လောက်တော့ရချင်သား။


အတူနေခဲ့တဲ့ရက်တွေအတွင်း ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် ရေချိုးခန်းထဲမှာ လိင်အာသာတစ်ကြိမ်ဖြေဖြစ်ကြသလို ရေကူးကန်သွားကြ တဲ့အခါမှာလည်း လုပ်ဖြစ်ကြတယ်။ အချိန်တန်အိမ်ပြန်ရမယ့်ကာလရောက်လာတာကြောင့် ကျွန်တော်အတော်စိတ်မကောင်းဖြစ်မိတယ်။ နွေရာသီအားလပ်ရပ်ပြီးလို့ ကျောင်းပြန်ရောက်ချိန်မှာတော့ ကျွန်တော်တို့ဆရာက ကျွန်တော့်ဂျာမန်ဘာသာစကားက အတော်တိုးတက် လာပြီလို့ချီးကျူးပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ Acht အပါအဝင် Ocht ကို ကျွန်တော် အသံကွဲကွဲပြားပြားမပြောဆို မသုံးနှုန်းတတ်သေးပါဘူး။ အတန်း ဖော်ယောက်ျားလေးသူငယ်ချင်းတွေကို Wichsen [wanking], Blasen [cock-sucking], Schwanz [cock], Eier [balls], Abspritzen [when the spunk comes spurting out].တို့လို ကျွန်တော်ထပ်ဆောင်းလေ့လာခဲ့တဲ့ စကားလုံးအသုံးတွေကိုတော့ ပြောပြခွင့်မကြုံခဲ့ ဘူးပြောရမယ်။


ကျွန်တော် Erich နဲ့အတူနေခဲ့ပြီးနောက်ပိုင်း ပို့စကတ်(Postcards)အတော်များများ အပြန်အလှန်လဲလှယ်ခဲ့ကြပါတယ်။ သူ ကျွန်တော်နဲ့ အတူလာနေဖို့ မျှော်လင့်ခဲ့သော်လည်း ဆန္ဒမပြည့်ဝခဲ့ပါဘူးဗျာ။ 


ကျွန်တော် သူ့ကို အချိန်အတော်ကြာအောင် မမေ့နိုင်သေးတာ အမှန်ပါပဲ။


Alex Aung (28 March 2021)


(Zawgyi) 

 GERMAN EXCHANGE VISIT




ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေယာက္်ားေလးေတြအေတာ္မ်ားမ်ား ဘာသာေဗဒဘာသာရပ္မွာ သဒၵါ(Grammar)ကို အသက္အရြယ္ ၁၂ႏွစ္ေလာက္က ေနစတင္သင္ၾကားလာရျပီး အသက္ ၁၃ႏွစ္ေလာက္ေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ျပင္သစ္(French) ဒါမွမဟုတ္ ဂ်ာမန္ (German) ဘာသာစကား ကို ေရြးခ်ယ္သင္ၾကားဖို႔ အခြင့္အလမ္းေပးလာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ အျခားသူငယ္ခ်င္း ၉ဦးတို႔က ဂ်ာမန္ဘာသာကိုေရြးခ်ယ္ခဲ့ ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို သင္ၾကားေပးမယ့္ ဆရာမက ဂ်ာမန္အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ပါ။ တစ္ေက်ာင္းလံုးမွာလည္း သူတစ္ေယာက္ တည္း အမ်ိဳးသမီးျဖစ္ျပီး က်န္ဆရာအားလံုးကေတာ့ အမ်ိဳးသားမ်ားခ်ည္းျဖစ္ေနတာအမွန္ပဲ။ အဲ….ကၽြန္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းရဲ႕ အျခား အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ရွိေသးတယ္။ သူ႕ရာထူးက School Nurse ေပါ့။


သူမက အေတာ္ငယ္ရြယ္ေသးသလို ကၽြန္ေတ္ာတို႔နဲ႔ဆို ခပ္တင္းတင္းဆက္ဆံတတ္သူပါ။ ဂဏန္းအေရအတြက္ ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ထိရယ္၊ အျခား ထမင္းစားေရေသာက္ စကားလံုးေတြကို ဂ်ာမန္ဘာသာစကားနဲ႔ သူမဆီ စာေရးဆက္သြယ္တဲ့အခါ သံုးႏႈန္းမွေက်နပ္သူမို႔ ဂ်ာမန္ ဘာသာစကားဟုတ္တိမတ္တိမတတ္ေသးတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ အသက္ၾကီးသြားသလားထင္ရေအာင္ စိတ္ညစ္မိတယ္။ ေက်ာင္း၀န္ထမ္း ေတြဆို အျမဲတေစ စကားက်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ေျပာၾက စာသင္ခန္း၀န္းက်င္မွာ လွည့္ပတ္အလုပ္လုပ္ေနၾကတာက သင္ၾကားေရးမွာ အေထာက္အကူရမရေတာ့မသိဘူး အလိုေတာ့မက်မိဘူးရယ္။ 


ေႏြရာသီအားလပ္ရက္ စတင္တဲ့အခ်ိန္ေလာက္မွာပဲ ကၽြန္ေတ္ာတို႔ရဲ႕ ဂ်ာမန္ပထမႏွစ္သင္ၾကားမႈအားလံုး ျပီးဆံုးခဲ့ပါတယ္။ သည္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အသက္ ၁၄ႏွစ္ျပည့္ခဲ့ျပီေပါ့။ ေျပာဖို႔မလိုပါဘူးေလ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ထဲက ဘယ္သူအရင္ လိင္အာသာေျဖရင္း ေက်နပ္မႈကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့တယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္မမွတ္မိဘူး။အခ်ိဳ႕ေသာ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ သည္ထက္ ကံေကာင္းခ်င္ေကာင္းၾကမွာေပါ့။ လိင္အာသာေျဖျခင္း သို႕မဟုတ္ လက္ကစားျခင္းဆိုတာ ေဘာ္ဒါေတြၾကား စကားစျမည္ေျပာၾကတဲ့အခါ မပါမျဖစ္အေၾကာင္းအရာတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့တယ္ေျပာရမယ္။ သုက္ရည္ေတြ အမ်ားအျပား ပန္းထုတ္ႏိုင္ျခင္းနဲ႔ အကြာအေ၀းမ်ားမ်ားေရာက္ျခင္းဆိုတဲ့ ပံုျပင္ေတြက အေတာ္ ဆိုးတဲ့ ခ်ဲ႕ကားေျပာဆိုမႈေတြ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ 


ကၽြန္ေတ္ာ့အတြက္က လအေတာ္ၾကာျဖတ္သန္းျပီးေနာက္ တစ္ရက္ေသာေန႔ရဲ႕ ေက်ာင္းကအျပန္ ေရခ်ိဳးေနခ်ိန္မွာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ၾကိဳးစားေတြ႕ၾကံဳခဲ့ တယ္။ တစ္ကိုယ္လံုးကို ဘယ္လိုအရာမွန္းမသိ တစ္ခုခုလႊမ္းျခံဳေနျပီးေတာ့ အံ့အားသင့္စရာ ခံစားခ်က္မ်ိဳးက ဒီေရလႈိင္းတစ္ခု ပုတ္ခတ္လိုက္သလိုပါ။ ေၾကာက္လန္႔မႈနဲ႔ အနည္းငယ္ေသာ အထိတ္တလန္႔ ေရာျပြမ္းမႈတစ္ခုက ပထမဆံုးအၾကိမ္ ကၽြန္ေတာ့္သုက္ရည္ၾကည္အျဖစ္ ေပါက္ကြဲထြက္လာပါတယ္။


အရည္ပမာဏအမ်ားအျပားမဟုတ္ေသာ္လည္း ဒူးေတြတဆတ္ဆတ္တုန္ ေရခ်ိဳးခန္းနံရံကိုလက္တစ္ဖက္နဲ႔လွမ္းေထာက္ျပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္တည္ျငိမ္ေအာင္ၾကိဳးစားရေလာက္တဲ့အထိေတာ့ အားျပင္းတဲ ခံစားခ်က္ပါ။ သုက္ရည္အနည္းငယ္ေလာက္ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေခ်ာင္းေတြမွာ ေပက်ံေနတာမို႔ ဘယ္လိုအရသာရွိမလဲလို႔ လ်ာနဲ႔လ်က္ျပဳၾကည့္လိုက္တယ္။ နည္းနည္း ခါးသက္သလိုလိုနဲ႔ ငန္သလိုလိုမ်ိဳးပဲဗ်။


လိင္တံထဲက အကုန္အစင္ပန္းထြက္သြားသလား တစ္ခ်က္ေလာက္ခါယမ္းလိုက္ကာ  ေရနဲ႔အေသအခ်ာသန္႔ရွင္းေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ေဆးေၾကာပစ္တယ္။ ထိပ္အေရျပားကိုလွန္ျပီးေဆးေၾကာကာ ေနာက္ျပန္ဆြဲေနရာတက်ျပန္ထားေတာ့ အထိအခိုက္မခံတဲ့ခံစားခ်က္မ်ိဳး ပါလားလို႔ သတိထားမိပါတယ္။ ေသခ်ာေျခာက္ေသြ႕ေအာင္သုတ္သင္သန္႔ရွင္းေပးျပီး ေဘာင္းဘီ၀တ္လိုက္ခ်ိန္မွာ ဘာကိုေက်နပ္တယ္ မသိ ကၽြန္ေတာ္ အေတာ္ေက်နပ္တယ္။ သည္အျဖစ္အပ်က္ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အခ်ိန္အားတာနဲ႔ လူလစ္တာနဲ႔ လိင္အာသာေျဖဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ေတာ့တာပဲ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေရခ်ိဳးခ်ိန္မ်ားမွာျဖစ္ျပီး တစ္ခါတေလ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရင္း ေဘာင္းဘီထဲလက္ႏႈိက္လုပ္ျဖစ္ တယ္ဗ်။ အစပိုင္းတုန္းကလိုမဟုတ္ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ႏို႔လိုမ်ိဳးပဲ ခပ္ပ်စ္ပ်စ္ျဖစ္လာသလို သုက္ရည္ပမာဏလည္းမ်ားလာတယ္ တစ္ေလ်ာ့ျပီး တစ္ေလ်ာ့။


သည္ေႏြရာသီအားလပ္ရက္ဟာ ဘာေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အထူးတလည္ျဖစ္ရသလဲဆိုေတာ့ ဂ်ာမနီကို သြားေနျပီး ဘာသာစကား ေလ့လာဖို႔အခြင့္အေရး ကၽြန္ေတာ္ရလာလို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အသက္အရြယ္နဲ႔တန္းတူေလာက္ရွိတဲ့ ဆိုဖီဆိုတဲ့ ဂ်ာမန္ေကာင္မေလး က သူ႕မိဘေတြနဲ႔အတူ အနီးအနားက မိန္းကေလးေက်ာင္းမွာ လာတက္ေနခဲ့တာကိုး။ သည္လိုနဲ႔ ျမဴးနစ္နားက ရြာတစ္ရြာရွိ Erich Schmidt လို႔ေခၚတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ သြားေတြ႕ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳးစားမိပါတယ္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္တစ္လအတြင္းမွာ သူနဲ႔ သူ႕မိဘေတြေနထိုင္ရာ ရြာမွာ သြားေနဖို႔ေပါ့။


ကၽြန္ေတာ္ စိုးရိမ္မိတဲ့အေတြးက ႏွစ္ခုပဲရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေအးေဆးသက္သာ လိင္အာသာေျဖခြင့္ရပါ့မလားရယ္၊ အဲမွာတည္းခိုေနတုန္း အိပ္မက္စိုေတြမက္မလားဆိုတဲ့ ေၾကာက္စိတ္ရယ္ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္လိင္အာသာမေျဖျဖစ္တာ ရက္အေတာ္ၾကာျပီ၊ ေဘာလ္ေတြေတာင္ နာသလိုလို စျဖစ္ေနေရာ။ အိပ္မက္စို ႏွစ္ၾကိမ္ေလာက္ ကၽြန္ေတာ္မက္ခဲ့ဖူးတယ္။ အဓိပၸာယ္က အိပ္ရာထဲမွာထြက္ က်ကုန္ျခင္းေပါ့။ ႏွစ္ၾကိမ္စလံုးက ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္းျဖစ္ျဖစ္သြားတာ။ တစ္ၾကိမ္က ညအိပ္ေဘာင္းဘီၾကယ္သီးေတြမွာ ေစးကပ္ကပ္ျဖစ္က်န္သလို ေနာက္တစ္ၾကိမ္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ငပဲထိပ္ဆီးခံုေမႊးေတြမွာ သုက္ရည္ေတြေျခာက္ကပ္ေနတာမ်ိဳးေပါ့။ သိတာနဲ႔ တျပိဳင္နက္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲေျပး ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ပဲသန္႔ရွင္းေဆးေၾကာရတယ္။ ႏွစ္ၾကိမ္စလံုးက ရက္သတၱပါတ္ တစ္ပတ္ကို တစ္ၾကိမ္ႏႈန္းဆိုေတာ့ အေတာ္ဆိုးတာပဲ။ ျမန္ျမန္ေရခ်ိဳး အ၀တ္အစားလဲလွယ္ျပီးမွ ေက်ာင္းကိုေျပးရတယ္ေလ။


ျမဴးနစ္ကို ရထားမစီးသြားခင္ည ေရခ်ိဳးေနတုန္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တစ္ၾကိမ္အာသာေျဖခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႕မနက္ေစာေစာ ရထားစီးျပီး ျမဴးနစ္ကိုသြားခဲ့ပါတယ္။ ခရီးသြားလမ္းညႊန္ေျမပံုက ရွင္းရွင္းလင္းလင္းနဲ႔ ျမင္သာထင္သာရွိတာမို႔ ဘယ္ရထားကိုေျပာင္းစီး ဘယ္ေနရာမွာဆင္းဆိုတာ မွားစရာသိပ္မရွိဘူးေလ။ဒါေၾကာင့္ Erich ေနတဲ့ရြာဘက္ကိုသြားတဲ့ ရထားကို အလြယ္တကူေျပာင္းစီးႏိုင္ ခဲ့တာေပါ့ဗ်ာ။


အ၀တ္အစားအသံုးအေဆာင္အမ်ားၾကီး သယ္မသြားဘဲ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး၀တ္စံု ႏွစ္စံု၊ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ သံုးထည္၊ ေရကူးေဘာင္းဘီ၊ ေဘာင္းဘီတို၊ ေလွ်ာ္ဖြပ္တဲ့တစ္ကိုယ္ေရသံုးပစၥည္းနဲ႔ Erich အတြက္လက္ေဆာင္ပစၥည္းတစ္ခုရယ္၊ ေကာ္ဖီခ်ိဳခ်ဥ္အနည္းငယ္ေလာက္ ရယ္ကိုစုထည့္ထားတဲ့ လက္ဆြဲအိတ္တစ္အိတ္ပါပဲ။ အေျပးေလ့က်င့္တဲ့ ရွဴးဖိနပ္ကိုစီး၊ အေရာင္စံုတဲ့ အက်ႌကို၀တ္၊ ေက်ာင္းကို၀တ္ သြားေနၾက ခ်ည္သားေဘာင္းဘီကို Y-fronts ေလးအတြင္းကခံ၀တ္တယ္ေပါ့။ ျမဴးနစ္ကိုသြားတဲ့လမ္းမွာ ဘူတာမွာပဲ ေငြအခ်ိဳ႕ကို လဲလွယ္ကာ ေသာက္စရာေကာ္ဖီနဲ႔ မုန္႔အခ်ိဳ႕ကို၀ယ္လိုက္ပါတယ္။ ရြယ္ငယ္ေလးကိုသြားတဲ့ ရထားကို ၂၅မိနစ္ေလာက္စီးသြားရမွာကိုး။


Erich နဲ႔ သူ႕မာမီကို ဘူတာရံုမွာ ခဏေတာ့ေစာင့္ရတယ္။ Erich မာမီက ေႏြးေႏြးေထြးေထြးေပြ႕ဖက္ၾကိဳဆိုတာမို႔ ထူးထူးျခားျခားပါပဲ။ Erich ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္လက္အစံုကိုလႈပ္ရမ္းႏႈတ္ဆက္ရံုပါ။ သူ႕ဆံပင္ေတြက ေကြးေကာက္ေနသလို မ်က္လံုးမ်ားကေတာ့ အျပာေရာင္ေတာက္ပေနတယ္။ Bavarian way လို၀တ္ဆင္ထားတယ္ေျပာရမလား lederhosen လို႔ေခၚတဲ့ သားေရေဘာင္းဘီတို တစ္ထည္၊ အျဖဴေရာင္ေျခအိတ္ရွည္နဲ႔ ပံုမွန္မဟုတ္တဲ့ ရွဴးဖိနပ္ေတြကို စီးထားတယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ့္လက္ဆြဲအိတ္ကို သူကူသယ္ေပးရင္း အိမ္ကိုလမ္းေလွ်ာက္သြားၾကတာ သိပ္မေ၀းဘူးရယ္။



သူ႕မာမီက ေက်ာင္းဆရာမတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတာပဲ။ သူမက အဂၤလိပ္လိုအနည္းအက်ဥ္းေတာ့ေျပာတယ္။ Erich ရဲ႕ ဂ်ာမန္ဘာသာ စကားအရည္အခ်င္းက ကၽြန္ေတာ့္ထက္ေတာ္ေတာ့္ကိုေကာင္းတယ္ဗ်။ သူတို႔အိမ္ေလးက သပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ႔ စတိုခန္းႏွစ္ခန္းေတာင္ ပါတယ္။ ျခံစည္ရိုးပတ္လည္မွာလည္း ပန္းပင္ေတြ၀ိုင္းေနတာ။ အိမ္အေပၚထပ္က သူနဲ႔အတူ ကၽြန္ေတာ္ေနရမယ့္အခန္းကို Erich ကတန္း ေခၚသြားတယ္။ အခန္းထဲမွာ ေဆးေရာင္ျခယ္ထားတဲ့ သစ္သားကုလားထိုင္ႏွစ္လံုးနဲ႔ လက္ေဆးေဘစင္တစ္ခု၊ ကြပ္ပ်စ္ႏွစ္လံုးရွိေနတယ္။ သူ႕ကြပ္ပ်စ္က အေပၚဘက္မွာျဖစ္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္ဟာကေတာ့ သူ႕ကြပ္ပ်စ္ရဲ႕ေအာက္ဘက္မွာပါ။ သူတို႔ေရခ်ိဳးခန္းမွာ ေရပန္းေခါင္း shower ရွိသလို ေဘစင္တစ္ခုလည္းရွိျပီး အားလံုးဟာ သန္႔ရွင္းေတာက္ေျပာင္ေနတာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္အိပ္ရမည့္ ကြပ္ပ်စ္ကိုၾကည့္ရတာ သက္ေသာင့္သက္သာရွိမယ့္ပံုေပါက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္လက္ဆြဲအိတ္ကိုဖြင့္ျပီး ထားစရာအခ်ိဳ႕ကိုယူ စားပြဲပုေလးမွာရွိတဲ့ အံဆြဲအေသး ေလး ထဲထည့္လိုက္တယ္။



အဲသည္အခ်ိန္မွာပဲ သူ႕မာမီက အစားအေသာက္ေတြျပင္ဆင္ျပီးပါျပီ။ အစားအေသာက္အားလံုးဟာ အရသာရွိသလို ေစတနာပါတာကို လည္းျမင္ရပါတယ္။ Erich ဒယ္ဒီအိမ္ျပန္လာေတာ့ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားကိုမသံုးဘဲ တတ္ႏိုင္သမွ် ဂ်ာမန္ဘာသာစကားကိုသံုးႏႈန္းကာ စကားစျမည္ေျပာၾကည့္တယ္။ ေက်ာင္းဆရာတစ္ဦးျဖစ္ေသာ္လည္း Erich တို႔ေက်ာင္းမွာသင္တဲ့ဆရာေတာ့မဟုတ္ဘူးတဲ့။ ေက်ာင္းက ဂ်ာမန္ဘာသာဆရာ ေျပာဆိုသင္ၾကားတဲ့ ေလယူေလသိမ္းနဲ႔ အနည္းငယ္ကြဲျပားေသာ္လည္း ရက္အနည္းငယ္ၾကာခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ လိုက္မွီနားလည္စျပဳလာပါတယ္။ Erich တစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ အသက္သံုးႏွစ္ငယ္တာပဲ။


ေနသာျပီးေႏြးေထြးတဲ့ ေနာက္ရက္အနည္းငယ္အၾကာမွာ သူက ရြာတစ္ခုလံုးရဲ႕၀န္းက်င္အႏွံ႔ လိုက္လံရွင္းျပပို႔ေဆာင္ေတာ့ အဂၤလိပ္ ဘာသာစကားကို မသံုးႏႈန္းဘဲ ဂ်ာမန္ဘာသာစကားျဖင့္သာ ေျပာဆိုရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဂ်ာမန္ဘာသာစကားနဲ႔ပဲ ျပန္လည္ေျပာဆိုေမးျမန္းရတာေပါ့။ သူ႕မွာ မၾကာခဏဆိုသလို ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္ ရယ္ေမာေနရသလို ကၽြန္ေတာ့္ၾကိဳးစားအားထုတ္ ျခင္းကို အသိအမွတ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ အသံုးအႏႈန္းအမွားမ်ား အမွန္ျဖစ္ေအာင္ေထာက္ျပေပးပါတယ္။ အဆင္ေျပတာေပါ့ေနာ္။ ေလဟာျပင္ ေရကူးကန္တစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္တို႔လာေတာ့ သူဘယ္ရာသီမွာ ေရကူးရတာႏွစ္သက္သလဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ေမးခဲ့ပါတယ္။ သူက ေခါင္း တစ္ခ်က္ျငိမ့္ျပအျပီး ကၽြန္ေတ္ာတို႔ေရကူးေဘာင္းဘီနဲ႔ တဘက္ေတြကို ျပန္ယူခဲ့ၾကေရာ။ ေရကူးျခင္းအတြက္ ပိုက္ဆံအပိုမကုန္က်ပါဘူး။  


ကၽြန္ေတာ္တို႔ အ၀တ္အစားမလဲလွယ္ခင္မွာ Erich က ဆိုင္းဘုတ္ၾကီးတစ္ခုကိုညႊန္ျပပါတယ္။ ပံုႏွစ္ပံုကိုယွဥ္တြဲျပထားတာပါ။ အသားကပ္ ေရကူးေဘာင္းဘီ(swim shorts)ပံုေပၚမွာ အနီေရာင္ၾကက္ေျခခပ္ၾကီးၾကီးတစ္ခုတင္ထားျပီး၊ ေပါင္တစ္၀က္ေရာက္တဲ့ ေရကူးေဘာင္းဘီ (small trunks)ပံုေပၚမွာေတာ့ အျပာေရာင္အမွန္ျခစ္ခပ္ၾကီးၾကီးတစ္ခုျခစ္ျပထားပါတယ္။ ကံေကာင္းလို႔ ကၽြန္ေတာ္၀တ္ဆင္လဲလွယ္လိုက္ တဲ့ေဘာင္းဘီက အံကိုက္ျဖစ္ေနတယ္။ Erich က လအနည္းငယ္ေလာက္ ကၽြန္ေတာ့္ထက္အသက္ငယ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆီးခံုေမႊး ေကာက္ေကာက္ေတြက ေတာထေနသလို ေမြးရာပါပစၥည္းကလည္း တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဆိုဒ္ျဖစ္ေနတာကို ျမင္ရပါရဲ႕။ 


သူက the Bavarian lederhosen ကိုေန႕တိုင္းမ၀တ္ပါဘူး။ အဲသည့္ေအာက္မွာ ဘာခုခံျပီး၀တ္သလဲဆိုတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ တကယ္ သိခ်င္မိတယ္။ Y-fronts ေတြမဟုတ္တာေတာ့ေသခ်ာတယ္။ ေမွ်ာ့ၾကိဳးခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ အျဖဴေရာင္ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေတြ ျဖစ္ဖို႔မ်ား တယ္ေလ။ ပထမဆံုးအၾကိမ္ အ၀တ္အစားလဲလွယ္တာကိုျမင္ရခ်ိန္တုန္းကလည္း ေဘာင္းဘီတိုရဲ႕ေအာက္မွာ အဲ့တာပဲ ေအာက္ခံ၀တ္ ထားသလို ေရကူးဖို႔အ၀တ္အစားလဲလွယ္ခ်ိန္မွာလည္း အဲသလိုအျဖဴေရာင္ေအာက္ခံေဘာင္းဘီမ်ိဳးကိုပဲ ျမင္ခဲ့ရတယ္။


ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ေရကူးဖို႔အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္မွာ ကူးခတ္ခဲ့ၾကတယ္။ သူက ေရကူးသမားေကာင္းတစ္ေယာက္ပါ။ ေရကူးကန္ထဲက ကေလးေတြတစ္၀က္ေလာက္ အ၀တ္မပါဘဲကူးခတ္ေနၾကတာမို႔ ကၽြန္ေတာ္အံ့ၾသရပါတယ္။ ‘အသက္ဆယ္ႏွစ္အထက္ဆိုရင္ အဲသလို ကူးခြင့္မေပးဘူးကြ၊ ဆီးခံုေမႊးမရွိရဘူးေပါ့’ Erich က ဂ်ာမန္လို ခပ္တိုးတိုးရွင္းျပတယ္။


ေနာက္ထပ္ စိတ္ထဲအံ့အားတသင့္ျဖစ္ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကလည္း မၾကာခင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အိပ္ရာမ၀င္ခင္ေရာက္ရွိလာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သြားတိုက္၊ မ်က္ႏွာသစ္၊ ေျခလက္ေဆးေၾကာျပီး ညအိတ္ေဘာင္းဘီလဲဖို႔ မလုပ္ဘဲ ကြပ္ပ်စ္မွာထိုင္ေနခဲ့တယ္။ Erich က သူ႕ကိုယ္ေပၚက အ၀တ္ေတြအကုန္ဆြဲခၽြတ္ျပီး ကုလားထိုင္တစ္ခုေပၚလႊားတင္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ အ၀တ္မပါကိုယ္လံုးတီးနဲ႔ ေဘစင္ကို သြားကာ မ်က္ႏွာသစ္၊သြားတိုက္တာေတြကိုလုပ္ပါတယ္။ လုပ္စရာရွိတဲ့ဟာေတြ ကၽြန္ေတာ္တို႔လုပ္ျပီးေနာက္ ေလွကားသံုးထစ္ကိုနင္း တက္ရင္း ကၽြန္ေတာ့္ကြပ္ပ်စ္အေပၚက သူ႕ကြပ္ပ်စ္ေပၚကို တက္သြားေရာ။ သူ႕ငပဲ၊ေရႊဥနဲ႕ ေနာက္ပိုင္းတစ္ခုလံုးကို ေကာင္းေကာင္းေငး လို႔ရတဲ့ျမင္ကြင္းပါပဲ။


ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အိပ္ရာကိုယ္စီမွာ ေႏြရာသီနဲ႔လိုက္ဖက္တဲ့ ခပ္ပါးပါးအိပ္ယာခင္းနဲ႔ ေစာင္ပါးရယ္၊ ေခါင္းအံုးႏွစ္လံုးရယ္ရွိၾကတယ္ဗ်။ သူ႕ကို နမူနာယူကာ ကၽြန္ေတာ္လည္း ညအိပ္ေဘာင္းဘီကိုပဲခၽြတ္ျပီးေခါက္သိမ္းကာ ေခါင္းအံုးေအာက္မွာထိုးထည့္ထားလိုက္တယ္။ Erich က အခန္းမီးကိုပိတ္ရင္း ဂ်ာမန္လို ေကာင္းေသာညပါလို႔ႏႈတ္ဆက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အေတာ့္ကို သက္ေသာင့္သက္သာျဖစ္ေနသလို ခံစားရပါတယ္။


ပင္ပန္းသလိုမို႔ အိပ္ေပ်ာ္လုနီးပါးျဖစ္ခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတ္ာ့အေပၚနားဆီက ပြတ္တိုက္သံတစ္မ်ိဳး ပံုမွန္ေလးထြက္လာတာကို ၾကားရတယ္။ Wow! သူလက္သမား အဲ လိင္အာသာေျဖေနတာမ်ားလား။ အေပၚက ကြပ္ပ်စ္ေအာက္ေျခ ေမြ႔ယာတင္ထားတဲ့ သစ္သားေဘာင္ကို ကၽြန္ေတာ့္လက္နဲ႔ေခါက္အသံမျပဳမိခင္ မိနစ္အေတာ္ၾကာတဲ့အထိ ျငိမ္ေနလိုက္တယ္။ ပြတ္တိုက္ေရြ႕လ်ားသံေတြတိတ္သြားတယ္။ အခန္းမီးကို သူျပန္ဖြင့္လိုက္ျပီး ကၽြန္ေတ္ာ့ကို ငံု႔ၾကည့္ပါတယ္ အေမးမ်က္ႏွာနဲ႔။ ကၽြန္ေတာ့္နံေဘးကို လက္နဲ႔ပုတ္ျပျပီးဆင္းလာဖို႔ အမူအယာျပလိုက္ေတာ့ မိုးေပၚေထာင္ေနတဲ့ သူ႕ငပဲတရမ္းရမ္း၊ အ၀တ္မဲ့ခႏၶာကိုယ္နဲ႔အေပၚကဆင္း ကၽြန္ေတာ့္အိပ္ရာေပၚခုန္တက္ တယ္ေလ။


အခန္းက ကၽြန္ေတ္ာတို႔ႏွစ္ေယာက္ လူးလိွမ့္ရေလာက္ေအာင္ မက်ယ္တာမို႔ အိပ္ရာေပၚမွာ ေဘးခ်င္းယွဥ္လဲေလ်ာင္းေနခဲ့ပါတယ္။ ေပါင္ၾကားက ကၽြန္ေတာ့္ငပဲလည္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သံေခ်ာင္းအလားမိုးေပၚေထာင္မတ္လာတယ္။ သတိကပ္လ်က္အေနအထားနဲ႔ တစ္ေယာက္ငပဲေကာ၊ေရႊဥေကာ အကုန္လံုးကို ရင္တခုန္ခုန္နဲ႔ပြတ္သပ္စမ္းကိုင္ၾကည့္ၾကတယ္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ဆႏၵရွိေနသလို ႏွစ္ဦးစလံုး လိင္အာသာမေျဖခ်င္ၾကဘူးဆိုတာ သိတယ္။ Erich သည္လည္း အဲသလိုပဲ ခံစားေနရတယ္ဆိုတာ သိသာပါတယ္။ "Wichsen? Hier nicht!" လုိ႔ခပ္တိုးတိုးေျပာတယ္ေပါ့။ ႏွစ္ေယာက္သား ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္တဲ့အေနအထားကိုပဲ လိုခ်င္ေသးတယ္။ အိပ္ေမာမက်သြားခင္ ကၽြန္ေတ္ာေနာက္ဆံုးမွတ္မိတာက တစ္ေယာက္ငပဲကိုတစ္ေယာက္ လက္နဲ႔ကိုင္ထားၾကတာပါပဲ။ တစ္ျပိဳင္နက္ လိုလို အိပ္ရာႏိုးလာၾကျပီး ထမထြက္သြားခင္ ရွက္ျပံဳးကိုယ္စီျပဳံးျပမိၾကတယ္ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ဆီးသြားခ်င္ေနၾကတာေလ။


ေတြ႕ဆံုၾကတာမၾကာေသးေပမယ့္ အဲသည္ညေလးက ကၽြန္ေတ္ာတို႔ကို အရင္နဲ႔မတူ အတြင္းသိ အစင္းသိ သူငယ္တစ္မ်ိဳးအျဖစ္ ကြဲျပားျခားနားသြားေစပါတယ္။ အျခားေသာညေတြအတြက္လည္း လိင္အာသာေျဖတဲ့အဆင့္မေရာက္ဘဲ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ညည္းညဴသံထြက္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပဳလုပ္ၾကတယ္။


သည္လိုေနၾကရင္း ဒုတိယရက္သတၱပါတ္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တကယ့္ကို ဇာတ္သိမ္းတဲ့အထိ လိင္အာသာေျဖဖို႔လိုအပ္ေနပါျပီ။ Erich ကို ကၽြန္ေတာ္ေျပာျပေတာ့ သူ႕မာမီ ျမဴးနစ္(Munich)ကိုသြားခဲ့ခ်ိန္ ေန႔လယ္ခင္းေစာေစာတစ္ရက္ကိုေရြးျပီး ေရးအတူခ်ိဳးဖို႔စိတ္ကူးကို အၾကံျပဳပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔၀တ္ထားတဲ့ အ၀တ္အစားေတြအကုန္ခၽြတ္ တဘက္ကိုယ္စီ ခါးမွာပတ္ကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ငပဲတရမ္းရမ္းနဲ႔ ခ်ီတက္ၾကတယ္ဗ်။ ေရပန္းေအာက္ကိုေရာက္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သားငပဲဟာ မိုးေပၚေထာင္ေနၾကျပီ။ စစျခင္းေတာ့ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ စစ္ေဆးစမ္းသပ္တာပါပဲ။ ေရတေဖ်ာေဖ်ာေအာက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မတ္တပ္ရပ္ရင္း တစ္ေယာက္ခါးကိုတစ္ေယာက္ ေထြးဖက္ရင္း၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ငပဲေတြကို အတူပြတ္သပ္ေနၾကတာေပါ့။


အနည္းငယ္ၾကာျပီးေနာက္ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ လိင္အာသာေျဖေပးၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာလိင္အာသာေျဖတဲ့အခ်ိန္ သေဘာက်တဲ့ ကိုင္တြယ္မႈပံုစံအတိုင္း သူလုပ္ေပးတာဗ်။ လိင္တံကိုခပ္ၾကပ္ၾကပ္ဆုပ္ကိုင္တာလည္းမဟုတ္တဲ့အေနအထားမွာ လက္မကိုအေပၚ အျခားလက္ေခ်ာင္းေတြကို ေအာက္မွာထားျပီး အေရျပား တဆံုးလွန္ တဆံုးျပန္ဖံုးေအာင္ လႈပ္ရွားတယ္ေပါ့။ ႏွစ္ေယာက္သားေပၚက်ေနတဲ့ေရေတြရပ္သြားေအာင္ ေရပန္းကို ကၽြန္ေတ္ာတို႔ပိတ္ထားၾကတယ္။ အရိုးသားဆံုးေျပာရရင္ ကၽြန္ေတာ့္ ဘ၀မွာ အျခားေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္ကို လိင္အာသာေျဖေပးတာမ်ိဳး မၾကံဳဘူးသလို သူသည္လည္းထို႕အတူပါ။ 


ဆယ္မိနစ္ေလာက္ၾကာျပီးခ်ိန္မွာေတာ့ အထြဋ္အထိပ္ေရာက္ ဇာတ္သိမ္းေတာ့မယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ရိပ္မိလာတယ္။ ဟုတ္တယ္ မၾကာပါဘူး ေရခ်ိဳးခန္းမွန္တံခါးေတြကို တရပ္စပ္ သုက္ရည္ေတြနဲ႔ ပန္းပစ္တာ ကၽြန္ေတာ့္ငပဲကထြက္တာမွဟုတ္ရဲ႕လားထင္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကိစၥျပီးလို႔ ခဏအၾကာမွာေတာ့ Erich ဇာတ္သိမ္းတာ ကၽြန္ေတာ့္လက္သီးဆုပ္ထဲတင္ သံုးေလးေလ်ာ့မကဘူး သုက္ရည္ေတြ ပန္းထည့္သလို သူ႕ႏႈတ္ဖ်ားကေနလည္း ေလပူေတြမႈတ္ထုတ္ရဲ႕။ ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲတင္မကဘူး ေရခ်ိဳးခန္းမွန္တံခါးကိုပါ ပန္းတာမို႔ ႏွစ္ေယာက္သားသုက္ရည္ေတြ ေရာသမသြားတာေပါ့ေနာ္။


တစ္ေယာက္ငပဲ တစ္ေယာက္ကိုင္လ်က္ အသက္ပံုမွန္ျပန္ရႈရႈိက္ရင္း ေရပန္းေခါင္းကိုျပန္ဖြင့္ခ်လိုက္ပါတယ္။ ေရပန္းေခါင္းကို ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးဘက္လွည့္ျပီးေဆးေၾကာသလို ကၽြန္ေတ္ာတို႔ငပဲေတြကိုလည္း ေသခ်ာေဆးေၾကာၾကတယ္။ တကိုယ္လံုးေျခာက္ေသြ႕ ေအာင္သုတ္သင္ျပီးမွ အ၀တ္အခ်ိဳ႕၀တ္ဆင္ၾကတာေပါ့။ လိင္အာသာေျဖျပီးေနာက္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ခံစားခ်က္ေတြက တကယ့္ကို အထိုင္က်သြားသလို ေအးေဆးျဖစ္သြားတယ္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ေရဆာျပန္ေရာ။ ေအာက္ထပ္ ေရခဲေသတၱာထဲမွ သစ္သီးေဖ်ာ္ရည္ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ေတြ Erich ရွာေတြ႕တာမို႔ အားရပါးရေသာက္ၾကတယ္ေလ။



သူေျပာသမွ်စကားေတြထဲမွာ သူ႕အစ္ကိုၾကီး Peter အေၾကာင္းအျမဲပါတယ္။ ရြာရဲ႕ အျခားတစ္ေနရာမွာ လုပ္သားႏွစ္ဦးနဲ႔အတူေနထိုင္ျပီး ေမာ္ေတာ္ကားစက္ျပင္လုပ္ငန္းလုပ္ေနတဲ့ မကၠင္းနစ္တစ္ေယာက္တဲ့ Peter က။ သူတို႔သံုးေယာက္စလံုးက ေက်ာင္းအတူတူလည္း တက္ေနၾကတာဆိုပဲ။ တစ္ခုေသာ ေန႔လယ္ခင္း Erich က သူ႕အစ္ကိုရဲ႕အလုပ္ရံုကို ကၽြန္ေတာ့္ေခၚသြားပါတယ္။ အဲသည့္ေနရာေရာက္ သြားေတာ့ Peter တစ္ေယာက္ ကားတစ္စင္းေအာက္မွာ လွ်ိဳ၀င္ျပီး စက္ႏႈိက္ေနေလရဲ႕။ Erichက သူ႕နာမည္ကိုေအာ္ေခၚလိုက္မွ ထြက္လာတယ္။ Erich ထက္အရပ္ပိုရွည္ျပီး ထြားက်ိဳင္းေပမယ့္ ရုပ္ရည္ကေတာ့ ခၽြတ္ဆြတ္တူပါတယ္။ ဆံပင္ကိုခပ္တိုတိုညွပ္ထားသလို ပါးေစာင္က မုတ္ဆိတ္ေမႊးပါးသိုင္းေမႊးေတြကိုလည္း ရိတ္သင္ထားတာ စိမ္းလို႔။ ၾကည့္ရတာ အသက္ ၁၇ႏွစ္ေလာက္ရွိျပီး လက္ေျမွာက္ လိုက္တိုင္း ခ်ိဳင္းေမႊးေတြျပျပေနသလိုပဲ။


Peter တစ္ကိုယ္လံုး၀တ္ထားတာကို သတိျပဳမိတာဆိုလို႔ ဒူးအထိေခါက္တင္ထားတဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီရယ္ ဟဲဗီးဘြတ္ဖိနပ္ၾကီးရယ္စီးထား ၀တ္ထားတာသတိျပဳမိတာပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္လက္ကို ကိုင္ျပီးလက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ဖို႔အတြက္ လက္မွာေပေနတာေတြကို သူ႕ေဘာင္းဘီကိုသုတ္ ပစ္တယ္။ သူေပါင္ကေန ေျခသလံုးတေလ်ာက္ ေကာက္ေကြးတဲ့ အေမႊးေတြ ေတာထလို႔ပါ။ ၀တ္ထားတဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီေအာက္မွာ ဘာမွ ခုခံမ၀တ္ထားဘူးထင္တယ္။ ေပါင္ျခံတစ္ဘက္ကို ေစာင္းထည့္ထားတဲ့ ငပဲအေခ်ာင္းၾကီးက ေကာက္ေၾကာင္းထေနေရာ။ သူ အဂၤလိပ္လို အနည္းငယ္ေတာ့ေျပာဆိုေသးတာပါ။ ဒါေပမဲ့ မိနစ္အနည္းငယ္ေလာက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စကားစျမည္ေျပာဆိုျပီးေနာက္မွာ ေတာ့ Erich က ဂ်ာမန္ဘာသာစကားနဲ႔ေျပာဖို႔ ေတာင္းဆိုလိုက္တာေၾကာင့္ အဂၤလိပ္လိုမေျပာေတာ့ဘူး။



ေနာက္တစ္ေန႔မွာ Erich က ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမဴးနစ္(Munich)ျမိဳ႕လယ္တ၀ိုက္ကို ေခၚေဆာင္ျပသပါတယ္။ တကယ္လန္းတဲ့ နည္းပညာ ျပတိုက္တစ္ခု(a great museum of technology)ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔သြားခဲ့သလို စားဖူးသမွ်ထဲ အရင္ကမျမည္းဖူးေသးတဲ့ အရသာ ေကာင္းလွေသာ၀က္အူေခ်ာင္းနဲ႔ ခ်ိဳတိုတိုမုန္ညင္းေတြ၊ ေရခဲမုန္႔အရသာသစ္ေတြကိုျမည္းစမ္းရင္း မ်က္စိအစာလည္းေကၽြးတယ္ေလ။ ရြာကိုျပန္တဲ့ ရထားကိုစီးရင္းနဲ႔ လိင္အာသာေျဖတာကို ဘယ္လိုစလုပ္ျဖစ္သလဲလို႔ Erich ကို ကၽြန္ေတာ္ေမးခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္လိုပါပဲ ဘယ္လိုလုပ္ရတယ္၊ ဘယ္လိုလုပ္ၾကတယ္ဆိုတာကိုၾကားျပီး လုပ္ၾကည့္မိတာတဲ့။ သူ႕ဦးေခါင္းကို ခါရမ္းရင္း  "Mein Bruder!"ဆိုကာ စကားထပ္မေျပာေတာ့ပါဘူး။   


ညဘက္ ကၽြန္ေတာ့္ကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာ ႏွစ္ဦးသားအ၀တ္မ၀တ္လွဲေနၾကခ်ိန္ သူ႕အစ္ကိုက ဘယ္လိုလိင္အာသာေျဖရတယ္ဆိုတာ လုပ္ျပခဲ့ သလားလို႔ ကၽြန္ေတာ္ေမးခဲ့ပါတယ္။ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေပၚ လက္ေခ်ာင္းတစ္ခုကန္႔လန္႔တင္ရင္း ခပ္တိုးတိုးေလသံျဖင့္ "Er hat für mich

getan!"လို႔ေျဖပါတယ္။ အဓိပၸာယ္က သူ႕အစ္ကိုက သူ႕ကိုလိင္အာသာေျဖေပးခဲ့တာတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ အံ့အားတသင့္နဲ႔ ေလသံကို ထိန္းရင္း "an welchem Ort?"[Where?] လို႔ေမးလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ဦးသားလွဲေနတဲ့ အိပ္ရာကိုပဲ လက္နဲ႔ညႊန္ျပပါတယ္။ Peter ေက်ာင္း သြားမတက္ခင္ညက သူ႕ညီကို အရည္ထြက္တဲ့အထိ လိင္အာသာေျဖတာကို တစ္ၾကိမ္လုပ္ေပးခဲ့တယ္တဲ့။ ပထမဆံုးအၾကိမ္ သုက္ရည္ ထြက္ခဲ့တာျဖစ္ျပီး အိပ္ရာနံေဘးက နံရံမွာသုတ္ပစ္ခဲ့တာဆိုပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ Erich ကိုအရဲစြန္႔ျပီး Peter ကိုေရာ လိင္အာသာေျဖေပးခဲ့ သလားလို႔ ေမးလိုက္တယ္။ သူက ဦးေခါင္းကို ခါရမ္းျပပါတယ္။ တကယ္လို႔ သူ႕အစ္ကိုက လိင္အာသာေျဖေပးဖို႔ေျပာလာရင္ေကာ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ထပ္ေမးေတာ့ "Natȕrlich!" [Of course!].လို႔ ကၽြန္ေတာ့္ပခံုးကိုေထြးဖက္ကာျပန္ေျဖတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ညီအစ္ကို မရွိေပမယ့္ အဲသလို ညီအစ္ကိုတစ္ေယာက္ေလာက္ေတာ့ရခ်င္သား။


အတူေနခဲ့တဲ့ရက္ေတြအတြင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ လိင္အာသာတစ္ၾကိမ္ေျဖျဖစ္ၾကသလို ေရကူးကန္သြားၾက တဲ့အခါမွာလည္း လုပ္ျဖစ္ၾကတယ္။ အခ်ိန္တန္အိမ္ျပန္ရမယ့္ကာလေရာက္လာတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္အေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ ေႏြရာသီအားလပ္ရပ္ျပီးလို႔ ေက်ာင္းျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆရာက ကၽြန္ေတာ့္ဂ်ာမန္ဘာသာစကားက အေတာ္တိုးတက္ လာျပီလို႔ခ်ီးက်ဴးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ Acht အပါအ၀င္ Ocht ကို ကၽြန္ေတာ္ အသံကြဲကြဲျပားျပားမေျပာဆို မသံုးႏႈန္းတတ္ေသးပါဘူး။ အတန္း ေဖာ္ေယာက္်ားေလးသူငယ္ခ်င္းေတြကို Wichsen [wanking], Blasen [cock-sucking], Schwanz [cock], Eier [balls], Abspritzen [when the spunk comes spurting out].တို႔လို ကၽြန္ေတာ္ထပ္ေဆာင္းေလ့လာခဲ့တဲ့ စကားလံုးအသံုးေတြကိုေတာ့ ေျပာျပခြင့္မၾကံဳခဲ့ ဘူးေျပာရမယ္။


ကၽြန္ေတာ္ Erich နဲ႔အတူေနခဲ့ျပီးေနာက္ပိုင္း ပို႕စကတ္(Postcards)အေတာ္မ်ားမ်ား အျပန္အလွန္လဲလွယ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ သူ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အတူလာေနဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ေသာ္လည္း ဆႏၵမျပည့္၀ခဲ့ပါဘူးဗ်ာ။ 


ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကို အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေအာင္ မေမ့ႏိုင္ေသးတာ အမွန္ပါပဲ။


Alex Aung (28 March 2021)

Sunday, March 28, 2021

အမျိုးသားများတွင်သာ ပို၍တွေ့ရတတ်သောကျန်းမာရေးပြဿနာများ

အမျိုးသားများတွင်သာ ပို၍တွေ့ရတတ်သောကျန်းမာရေးပြဿနာများ




အမျိုးသားနှင့် အမျိုးသမီးသည် မျိုးရိုးဗီဇအရသော်လည်းကောင်း၊ ခန္ဓာကိုယ်ဖွဲ့စည်းပုံအရသော်လည်းကောင်း တူညီခြင်းမရှိလှပါ။ ထိုကဲ့သို့ မတူညီခြင်းများကြောင့်ပင် အချို့သော ကျန်းမာရေးအခြေအနေများသည်လည်း အမျိုးသားများတွင်သာ ပို၍အတွေ့ရ များတတ်သည်။ ထိုကဲ့သို့ အမျိုးသားများတွင်သာ ပို၍အတွေ့ရများတတ်သော ကျန်မာရေးပြဿနာများကို စာဖတ်သူများ ဗဟုသုတ ရရှိစေရန် ရေးသားလိုက်ရပါသည်။


(၁) ဘီယာဗိုက်

အမျိုးသားများသည် အသက်ရလာသည်နှင့်အမျှ ကိုယ်အလေးချိန်တက်လာတတ်သည်။ ထိုသို့ကိုယ်အလေးချိန်တက်လာရာတွင် အမျိုးသားများ၏ဗိုက်နေရာသည် အမျိုးသမီးများထက်အဆီပိုစုကာ အများဆုံးဝလာတတ်သည်။ အထူးသဖြင့် ခါးအတိုင်းအထွာ လက်မ ၄၀ကျော်အောင် ဝလာသူများသည် နှလုံးရောဂါဖြစ်နိုင်ခြေ ပို၍မြင့်မားသည်။ ထိုကဲ့သို့ ဗိုက်အဆီများသူသည် နှလုံးနှင့် သွေးတိုးရောဂါ၊ လေဖြတ်ရောဂါများလည်း ပို၍ဖြစ်ပွားနိုင်သည်။ ထို့ကြောင့် ဘီယာဗိုက်ဖြစ်နေသော အမျိုးသားများအနေဖြင့် ကိုယ်အလေးချိန်ကျဆင်း စေရန် နေထိုင်စားသောက်သင့်ပါကြောင်း အကြံပြုပါသည်။


(၂) ချွေးထွက်လွန်ခြင်း

အမျိုးသားများသည် ပုံမှန်အားဖြင့် အမျိုးသမီးများထက် ချွေးထွက်များတတ်သည်။ သို့သော်လည်း အချို့အမျိုးသားများသည် ပို၍ပင် ချွေးထွက်များတတ်သည်။ အထူးသဖြင့် ချိုင်းကြား၊ ခြေဖဝါးနှင့် လက်ဖဝါး ပို၍ချွေးထွက်ပြီး ထိုကဲ့သို့အခြေအနေကို Hyperhidrosis ဟု ခေါ်ဆိုနိုင်သည်။ ထိုကဲ့သို့ ချွေးထွက်လွန်နေပါက ဆရာဝန်နှင့်တိုင်ပင် ပြသနိုင်သည်။


(၃) မျက်ခုံးမွှေးထူခြင်း

အမျိုးသားများတွင် တက်စတိုစတီရုန်း(Testosterone)ဟုခေါ်သော ကျားဟော်မုန်းကြောင့် အမျိုးသမီးများထက်ပို၍ အမွှေးအမျှင်များပြားလေ့ရှိသည်။ ထို့ကြောင့် အချို့သောအမျိုးသားများတွင် မျက်ခုံးမွှေးများအလွန်အမင်းထွက်လေ့ရှိပြီး အလယ်တွင် လာဆက်ကာ မျက်ခုံးမွှေးနှစ်ဖက်သည် တစ်ဆက်တည်းကဲ့သို့ပင်ဖြစ်နေတတ်သည်။ ထိုကဲ့သို့မျက်ခုံးမွှေးအလွန်များနေခြင်းသည် အမျိုးသားအများစုအတွက် စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စရာပင်ဖြစ်သည်။ ထိုကဲ့သို့ မျက်ခုံးမွှေးအလွန်အမင်းများပြားနေခြင်းကြောင့် မကြာခဏ ရိတ်ပယ်ပုံသွင်းရခြင်းကို စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်နေပါက ခေတ်မီနည်းလမ်းများဖြင့် ဖြေရှင်းနိုင်သည်။


(၄) မေးစေ့တွင်ဖြစ်သော အဖုအပိမ့်လေးများ

မုတ်ဆိတ်ရိတ်ဓားများအသုံးပြု၍ မုတ်ဆိတ်ရိတ်ပြီးပါက မေးစေ့တွင်နီရဲသော အဖုငယ်များဖြစ်ကျန်ရစ်တတ်သည်။ ထိုအဖုလေးများ ဖြစ်ပေါ်လာရခြင်းမှာ နှုတ်ခမ်းမွှေးအစအနများ မွှေးညင်းပေါက်ထဲဝင်၍ ပိတ်ဆို့ခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်။ မျက်နှာအရေပြားကိုချောမွေ့စေရန် လိုလားသူတစ်ဦးသာဆိုပါက အဆိုပါအဖုငယ်လေးများသည် စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စရာပင်ဖြစ်သည်။ ထိုကဲ့သို့ Razor Bumpsဟုခေါ် သည့်အဖုငယ်များဖြစ်ပွားခြင်းကို မနှစ်သက်ပါက အောက်ပါနည်းလမ်းများကို စမ်းကြည့်နိုင်ပါသည်။


မျက်နှာမွှေးညင်းပေါက်ကလေးများကျယ်စေရန် မုတ်ဆိတ်ရိတ်ကာနီးတိုင်း ရေနွေးဖြင့်မျက်နှာသစ်ပေးပါ။

မုတ်ဆိတ်ရိတ်ဂျယ်လ်(Shaving Gel) များများသုံးပါ။

မျက်နှာအရေပြားကို ဆွဲဆန့်ပြီးရိတ်ပါ။

မုတ်ဆိတ်မွှေးပေါက်သော ဦးတည်ရာအတိုင်း မုတ်ဆိတ်ဓားကိုထားပြီးရိတ်ပါ။

မုတ်ဆိတ်ရိတ်ဓားသုံးမည့်အစား လျှပ်စစ်မုတ်ဆိတ်ရိတ်စက်ပြောင်းသုံးပါ။


(၅) ထိပ်ပြောင်ခြင်း

ထိပ်ပြောင်ခြင်းသည် အမျိုးသားများတွင်အတွေ့ရများသော ပြဿနာဖြစ်ပြီး အသက် ၃၅နှစ်ခန့်မှစတင်၍ ခံစားရလေ့ရှိသည်။ လေ့လာမှု တစ်ခုအရ အသက် ၄၅နှစ်ခန့် အမျိုးသားများ၏ ၇၅ရာခိုင်နှုန်းသည် အနည်းနှင့်အများဆိုသလို ဆံပင်ကျွတ်လာခြင်း( ထိပ်ပြောင်လာခြင်း) ကို ခံစားနေရသည်ဟုဆိုထားသည်။ အကယ်၍ အသက်၃၀ခန့်မှစတင်၍ ဆံပင်ကျွတ်ခြင်းကိုခံစားနေရပါက အသက် ၅၀အရွယ်တွင် ထိပ် ပြောင်နိုင်သည်။


(၆) အရောင်မမြင်ခြင်း (အရောင်မခွဲနိုင်ခြင်း)

အရောင်မကွဲခြင်း၊ အရောင်မမြင်ရခြင်းသည် အမျိုးသားများတွင်တွေ့ရများသော အခြေအနေဖြစ်သည်။ အမျိုးသား ၁၂ဦးတွင် တစ်ဦးနှုန်း (တစ်နည်းအားဖြင့်) အမျိုးသားထု၏ ရှစ်ရာခိုင်နှုန်းသည် အရောင်မခွဲနိုင်သည့်ပြဿနာရှိသည်ဟုဆိုကြသည်။ နှိုင်းယှဉ်ကြည့်ပါက အမျိုးသမီးဦးရေ ၂၀၀တွင် တစ်ဦးသာ ထိုအခြေအနေမျိုးတွေ့ရတတ်သည်။ ထိုကဲ့သို့အရောင်မခွဲနိုင်ခြင်းသည် မျိုးဗီဇဆိုင်ရာပြဿနာ ဖြစ်သကဲ့သို့ ဆီးချိုစသောရောဂါများတွင်လည်း တွေ့ရတတ်သည်။


အရောင်မကွဲခြင်း၊ အရောင်မမြင်ခြင်းသည် အခြေအနေအမျိုးမျိုးနှင့်တွေ့ရနိုင်သည်။ တချို့တွင် လုံးဝအရောင်မမြင်ခြင်း၊ တချို့တွင် အနီ နှင့် အစိမ်းကိုမကွဲခြင်း၊ တချို့တွင် အပြာရောင်ကိုမခွဲနိုင်ခြင်းစသည်ဖြင့် ပုံစံအမျိုးမျိုးနှင့် တွေ့ရှိရနိုင်သည်။ အတွေ့ရအများဆုံးမှာ Red, Green Colorblindness ဟုခေါ်သည့် အနီနှင့်အစိမ်းကို မကွဲခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ မည်သည့်အရောင်မကွဲသော အမျိုးအစားပင်ဖြစ်ပါစေ ကုသရန်မလွယ်ကူပါ။ အထူးပြုလုပ်ချိန်ညှိပေးနိုင်သော မျက်မှန်များအသုံးပြုနိုင်သော်လည်း အချို့သူများတွင် အလုပ်မဖြစ်လှပါ။


(၇) ဟောက်ခြင်း

အမျိုးသားများ၏ ၄၄ရာခိုင်နှုန်း(ထက်ဝက်နီးပါးသည်) ဟောက်တတ်သည်ဟုဆိုထားသည်။ ထိုကဲ့သို့ဟောက်ခြင်းသည် အိပ်သော အနေအထား၊ သောက်နေသောဆေးများနှင့် အချို့သောရောဂါ အခြေအနေများပေါ်တွင်လည်း မူတည်နေနိုင်သည်။ ထို့ပြင် ဟောက် ခြင်းသည် အန္တရာယ်ရှိသော အခြေအနေတစ်ရပ်ဖြစ်သည့် အိပ်ပျော်နေစဉ် ခေတ္တအသက်ရှူရပ်ခြင်း (Sleep Apnea) ကြောင့်လည်း ဖြစ်နေနိုင်သည်။ အိပ်ပျော်နေစဉ်ဟောက်ခြင်းသည် အနီးရှိ အတူတူအိပ်နေသူ၏ ကျန်းမာရေးထိခိုက်လောက်အောင်ဖြစ်နေပါက ဆရာဝန်များနှင့် ပြသနိုင်သည်။


(၈) လေပွခြင်းနှင့် လေလည်ခြင်း

လေတက်ခြင်း(လေချဉ်ပြန်ခြင်း)၊ လေပွခြင်းနှင့် လေလည်ခြင်းသည် အမျိုးသားများတွင် ပို၍အတွေ့ရများသော အခြေအနေပင်ဖြစ်သည်။ လေတက်ခြင်း(လေချဉ်ပြန်ခြင်း)ဆိုသည်မှာ အစာစားချိန်တွင် အစာနှင့်အတူမျိုချလိုက်သောလေများပြန်ထွက်စေရန် ခန္ဓာကိုယ်မှ အလို အလျောက်တုံ့ပြန်မှုစနစ်တစ်ခုဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း လေချဉ်ပြန်ခြင်းသည် မကြာခဏဖြစ်လာခြင်း၊ ပျို့အန်ခြင်း၊ ဗိုက်အောင့်ခြင်းများ ဖြစ်လာပါက ပို၍ဆိုးရွားသော အစာအိမ်အူလမ်းကြောင်းဆိုင်ရာ ပြဿနာဖြစ်နိုင်သောကြောင့် ကျွမ်းကျင်သူများနှင့် ပြသသင့်သည်။


လေလည်ခြင်းသည် အူလမ်းကြောင်းအတွင်းဖြစ်ပေါ်လာသောလေများကို စွန့်ထုတ်ခြင်းဖြစ်သည်။ စားသောအစားအစာများ၊ ဆေးဝါးများ ပေါ်မူတည်၍ လေလည်ခြင်းဖြစ်နိုင်သော်လည်း စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်ရလောက်အောင် ဆိုးလာလျှင်မူ ဆရာဝန်နှင့်ပြသနိုင်သည်။


(၉) ကိုယ်နံ့ထွက်ခြင်း

ကိုယ်နံ့သည် ခန္ဓာကိုယ်အရေပြားပေါ်တွင် သဘာဝအတိုင်းရှိနေသည့် ဗက်တီးရီးယားများကြောင့် ဖြစ်ပွားနိုင်သည်။ ခန္ဓာကိုယ်၏ အပူချိန်နှင့် ချွေးများကြောင့် ဗက်တီးရီးယားများပို၍ပေါက်ဖွားကာ ကိုယ်ရနံ့ပိုဆိုးစေသည်။ ထို့ပြင် ကြက်သွန်ဖြူနှင့် ကြက်သွန်နီကဲ့သို့ သောအစားအစာများသည် ကိုယ်ရနံ့ကို ပို၍ဆိုးရွားစေနိုင်သည်။ သို့သော် ကိုယ်အနံ့မထိန်းနိုင်လောက်အောင် အလွန်အမင်းဆိုးရွား ခြင်းကို Bromhidrosisဟုခေါ်ပြီး အများအားဖြင့် ချိုင်းနှင့်ပေါင်ကြားတွင် ပို၍အနံ့ဆိုးထွက်လေ့ရှိသည်။ ထိုရောဂါ အခြေအနေသည်လည်း အမျိုးသားများတွင် ပို၍တွေ့ရလေ့ရှိသည်။


(၁၀) အရေပြားမှိုရောဂါများ

Jock Itch ဟုခေါ်သည့် မှိုရောဂါသည် ပေါင်ခြံနှင့် ပေါင်အတွင်းသားတွင် နီရဲရောင်ရမ်းသောအကွက်များဖြစ်စေသော အရေပြားရောဂါ တစ်မျိုးဖြစ်သည်။ ၎င်းကို အသားပွန်းခြင်း(ပေါင်ပွန်းခြင်း)ဟုခေါ်ဆိုကြသည်။ ပူပြင်းသောရာသီဥတု၊ ကိုယ်လက်လှုပ်ရှားမှုများပြားခြင်း နှင့် အဝလွန်သူများတွင် အဖြစ်များလေ့ရှိသော အရေပြားရောဂါဖြစ်သည်။ ထို့ပြင် ခြေချောင်းကြားလေးများတွင်ဖြစ်တတ်သော သဲဝဲစား ခြင်းနှင့်လည်း ဆင်တူသောရောဂါဖြစ်သည်။ အဆိုပါအခြေအနေနှစ်မျိုးစလုံးသည် တီနီးယား(Tinea)အမည်ရှိသောမှိုပိုးများကြောင့် ဖြစ်ပွားရပြီး ပေါင်ခြံတွင်ဖြစ်ပါက ခြေချောင်းများသို့ ပျံ့နှံ့နိုင်သကဲ့သို့ ခြေချောင်းကြားမှလည်း ပေါင်ခြံဆီသို့ ပျံ့နှံ့နိုင်သည်။


အဆိုပါရောဂါအခြေအနေများကို မှိုလိမ်းဆေးများဖြင့်ကုသနိုင်သကဲ့သို့ မပျောက်ကင်းပါက ဆရာဝန်များဖြင့်ပြသပြီး ညွှန်ကြားသော သောက်ဆေးများဖြင့်လည်း ကုသနိုင်သည်။ သို့သော် မကြာခဏမဖြစ်စေရန် နည်းလမ်းများမှာ တတ်နိုင်သရွေ့အဆိုပါနေရာများကို ခြောက်သွေ့သန့်ရှင်းစေရန် ဂရုပြုနေထိုင်ရပါမည်။


(၁၁) ခြေစွယ်ငုပ်ခြင်း

ခြေစွယ်ငုပ်ခြင်းသည် အမျိုးသားများတွင် ပို၍အဖြစ်များသောရောဂါဖြစ်သည်။ ခြေစွယ်ငုပ်သောနေရာတွင် အများအားဖြင့် နီရဲရောင်ရမ်းခြင်း၊ နာကျင်ခြင်းဖြစ်နိုင်ပြီး ခံရခက်နိုင်သည်။ အများအားဖြင့် ခြေမတွင် အဖြစ်များလှသော်လည်း အခြားသော ခြေချောင်း များတွင်လည်း ဖြစ်စေနိုင်သည်။ အများအားဖြင့် ခြေသည်းကို အလွန်တိုအောင်မညှပ်ဘဲ၊ အဝိုင်းမညှပ်ဘဲ လေးထောင့်ညှပ်ပြီးထားရန် လိုအပ်သကဲ့သို့ ခြေချောင်းလေးများကို လေဝင်လေထွက်ကောင်းပြီး ခြောက်သွေ့စွာထားရန်လည်း အရေးကြီးသည်။


(၁၂) ခံတွင်းရနံ့ဆိုးခြင်း

ခံတွင်းရနံ့ဆိုးခြင်းသည် ခံတွင်းထဲရှိ ဗက်တီးရီးယားများကြောင့်ဖြစ်ရသော်လည်း အချို့သောအစားအစာများကြောင့်လည်း ပို၍ဆိုးရွား နိုင်သည်။ ထို့ပြင် အစာအိမ်လေချဉ်ပြန်ခြင်း၊ သွားနှင့်ခံတွင်းဆိုင်ရာရောဂါများရှိခြင်း၊ ထိပ်ကပ်နာနှင့်ဆီးချိုရောဂါများကြောင့်လည်း ခံတွင်း အနံ့ဆိုးနိုင်သည်။ ခံတွင်းသန့်ရှင်းရေးကို ဂရုစိုက်သော်လည်း အနံ့ဆိုးထွက်ခြင်းမသက်သာပါက သက်ဆိုင်ရာအကြောင်းရင်းကိုရှာဖွေပြီး ကုသသင့်သည်။


နိဂုံးချုပ်အားဖြင့်ဆိုရသော် အထက်ပါအကြောင်းရင်းများသည် အမျိုးသားများတွင် ပို၍တွေ့ရတတ်သော ကျန်းမာရေးအခြေအနေများဖြစ် သော်လည်း ဆီးကျိတ်ရောင်ခြင်း၊ လိင်စိတ်အားနည်းလာခြင်း(ပန်းညှိုးခြင်း)၊ နောက်ကျောဘက်တွင် အမွှေးများထွက်ခြင်းစသော အခြေ အနေများလည်း ပို၍ဖြစ်နိုင်သည်။ အမျိုးသမီးနှင့် အမျိုးသားသည် ဆောင်းပါးအစတွင် ဖော်ပြခဲ့သကဲ့သို့ မတူညီသောအချက်များကြောင့် အမျိုးသားများတွင်သာ ပို၍ဖြစ်နိုင်သော ကျန်းမာရေးအခြေအနေများကို ရေးသားလိုက်ရခြင်းဖြစ်ပြီး အမျိုးသမီးများတွင်ပို၍ဖြစ်တတ် သော ကျန်းမာရေးအခြေအနေများကိုလည်း အလျဉ်းသင့်သောအခါတွင် စာဖတ်သူများအတွက် ရေးသားပေးဦးမည်ဖြစ်ပါသည်။


ရေးသားသူ - ဒေါက်တာလင်း


ဖေဖော်ဝါရီလ ၁ ရက်နေ့ ၂၀၂၁ခုနှစ်ထုတ် ရတနာပုံသတင်းစာ စာမျက်နှာ ၁၄တွင်ပါသော ‘အမျိုးသားများတွင်သာ ပို၍တွေ့ရတတ် သော ကျန်းမာရေးပြဿနာများ’ ဆောင်းပါးဖြစ်သည်။


(Zawgyi) 

အမ်ိဳးသားမ်ားတြင္သာ ပို၍ေတြ႕ရတတ္ေသာက်န္းမာေရးျပႆနာမ်ား




အမ်ိဳးသားႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးသည္ မ်ိဳးရိုးဗီဇအရေသာ္လည္းေကာင္း၊ ခႏၶာကိုယ္ဖြဲ႔စည္းပံုအရေသာ္လည္းေကာင္း တူညီျခင္းမရွိလွပါ။ ထိုကဲ့သို႔ မတူညီျခင္းမ်ားေၾကာင့္ပင္ အခ်ိဳ႕ေသာ က်န္းမာေရးအေျခအေနမ်ားသည္လည္း အမ်ိဳးသားမ်ားတြင္သာ ပို၍အေတြ႕ရ မ်ားတတ္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ အမ်ိဳးသားမ်ားတြင္သာ ပို၍အေတြ႕ရမ်ားတတ္ေသာ က်န္မာေရးျပႆနာမ်ားကို စာဖတ္သူမ်ား ဗဟုသုတ ရရွိေစရန္ ေရးသားလိုက္ရပါသည္။

(၁) ဘီယာဗိုက္

အမ်ိဳးသားမ်ားသည္ အသက္ရလာသည္ႏွင့္အမွ် ကိုယ္အေလးခ်ိန္တက္လာတတ္သည္။ ထိုသို႔ကိုယ္အေလးခ်ိန္တက္လာရာတြင္ အမ်ိဳးသားမ်ား၏ဗိုက္ေနရာသည္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားထက္အဆီပိုစုကာ အမ်ားဆံုး၀လာတတ္သည္။ အထူးသျဖင့္ ခါးအတိုင္းအထြာ လက္မ ၄၀ေက်ာ္ေအာင္ ၀လာသူမ်ားသည္ ႏွလံုးေရာဂါျဖစ္ႏိုင္ေျခ ပို၍ျမင့္မားသည္။ ထိုကဲ့သို႔ ဗိုက္အဆီမ်ားသူသည္ ႏွလံုးႏွင့္ ေသြးတိုးေရာဂါ၊ ေလျဖတ္ေရာဂါမ်ားလည္း ပို၍ျဖစ္ပြားႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘီယာဗိုက္ျဖစ္ေနေသာ အမ်ိဳးသားမ်ားအေနျဖင့္ ကိုယ္အေလးခ်ိန္က်ဆင္း ေစရန္ ေနထိုင္စားေသာက္သင့္ပါေၾကာင္း အၾကံျပဳပါသည္။

(၂) ေခၽြးထြက္လြန္ျခင္း

အမ်ိဳးသားမ်ားသည္ ပံုမွန္အားျဖင့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားထက္ ေခၽြးထြက္မ်ားတတ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း အခ်ိဳ႕အမ်ိဳးသားမ်ားသည္ ပို၍ပင္ ေခၽြးထြက္မ်ားတတ္သည္။ အထူးသျဖင့္ ခ်ိဳင္းၾကား၊ ေျခဖ၀ါးႏွင့္ လက္ဖ၀ါး ပို၍ေခၽြးထြက္ျပီး ထိုကဲ့သို႔အေျခအေနကို Hyperhidrosis ဟု ေခၚဆိုႏိုင္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ ေခၽြးထြက္လြန္ေနပါက ဆရာ၀န္ႏွင့္တိုင္ပင္ ျပသႏိုင္သည္။

(၃) မ်က္ခံုးေမႊးထူျခင္း

အမ်ိဳးသားမ်ားတြင္ တက္စတိုစတီရုန္း(Testosterone)ဟုေခၚေသာ က်ားေဟာ္မုန္းေၾကာင့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားထက္ပို၍ အေမႊးအမွ်င္မ်ားျပားေလ့ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕ေသာအမ်ိဳးသားမ်ားတြင္ မ်က္ခံုးေမႊးမ်ားအလြန္အမင္းထြက္ေလ့ရွိျပီး အလယ္တြင္ လာဆက္ကာ မ်က္ခံုးေမႊးႏွစ္ဖက္သည္ တစ္ဆက္တည္းကဲ့သို႔ပင္ျဖစ္ေနတတ္သည္။ ထိုကဲ့သို႔မ်က္ခံုးေမႊးအလြန္မ်ားေနျခင္းသည္ အမ်ိဳးသားအမ်ားစုအတြက္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္စရာပင္ျဖစ္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ မ်က္ခံုးေမႊးအလြန္အမင္းမ်ားျပားေနျခင္းေၾကာင့္ မၾကာခဏ ရိတ္ပယ္ပံုသြင္းရျခင္းကို စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေနပါက ေခတ္မီနည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ ေျဖရွင္းႏိုင္သည္။

(၄) ေမးေစ့တြင္ျဖစ္ေသာ အဖုအပိမ့္ေလးမ်ား

မုတ္ဆိတ္ရိတ္ဓားမ်ားအသံုးျပဳ၍ မုတ္ဆိတ္ရိတ္ျပီးပါက ေမးေစ့တြင္နီရဲေသာ အဖုငယ္မ်ားျဖစ္က်န္ရစ္တတ္သည္။ ထိုအဖုေလးမ်ား ျဖစ္ေပၚလာရျခင္းမွာ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးအစအနမ်ား ေမႊးညင္းေပါက္ထဲ၀င္၍ ပိတ္ဆို႔ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ မ်က္ႏွာအေရျပားကိုေခ်ာေမြ႔ေစရန္ လိုလားသူတစ္ဦးသာဆိုပါက အဆိုပါအဖုငယ္ေလးမ်ားသည္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္စရာပင္ျဖစ္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ Razor Bumpsဟုေခၚ သည့္အဖုငယ္မ်ားျဖစ္ပြားျခင္းကို မႏွစ္သက္ပါက ေအာက္ပါနည္းလမ္းမ်ားကို စမ္းၾကည့္ႏိုင္ပါသည္။

မ်က္ႏွာေမႊးညင္းေပါက္ကေလးမ်ားက်ယ္ေစရန္ မုတ္ဆိတ္ရိတ္ကာနီးတိုင္း ေရေႏြးျဖင့္မ်က္ႏွာသစ္ေပးပါ။

မုတ္ဆိတ္ရိတ္ဂ်ယ္လ္(Shaving Gel) မ်ားမ်ားသံုးပါ။

မ်က္ႏွာအေရျပားကို ဆြဲဆန္႔ျပီးရိတ္ပါ။

မုတ္ဆိတ္ေမႊးေပါက္ေသာ ဦးတည္ရာအတိုင္း မုတ္ဆိတ္ဓားကိုထားျပီးရိတ္ပါ။

မုတ္ဆိတ္ရိတ္ဓားသံုးမည့္အစား လွ်ပ္စစ္မုတ္ဆိတ္ရိတ္စက္ေျပာင္းသံုးပါ။

(၅) ထိပ္ေျပာင္ျခင္း

ထိပ္ေျပာင္ျခင္းသည္ အမ်ိဳးသားမ်ားတြင္အေတြ႕ရမ်ားေသာ ျပႆနာျဖစ္ျပီး အသက္ ၃၅ႏွစ္ခန္႔မွစတင္၍ ခံစားရေလ့ရွိသည္။ ေလ့လာမႈ တစ္ခုအရ အသက္ ၄၅ႏွစ္ခန္႔ အမ်ိဳးသားမ်ား၏ ၇၅ရာခိုင္ႏႈန္းသည္ အနည္းနွင့္အမ်ားဆိုသလို ဆံပင္ကၽြတ္လာျခင္း( ထိပ္ေျပာင္လာျခင္း) ကို ခံစားေနရသည္ဟုဆိုထားသည္။ အကယ္၍ အသက္၃၀ခန္႔မွစတင္၍ ဆံပင္ကၽြတ္ျခင္းကိုခံစားေနရပါက အသက္ ၅၀အရြယ္တြင္ ထိပ္ ေျပာင္ႏိုင္သည္။

(၆) အေရာင္မျမင္ျခင္း (အေရာင္မခြဲႏိုင္ျခင္း)

အေရာင္မကြဲျခင္း၊ အေရာင္မျမင္ရျခင္းသည္ အမ်ိဳးသားမ်ားတြင္ေတြ႕ရမ်ားေသာ အေျခအေနျဖစ္သည္။ အမ်ိဳးသား ၁၂ဦးတြင္ တစ္ဦးႏႈန္း (တစ္နည္းအားျဖင့္) အမ်ိဳးသားထု၏ ရွစ္ရာခိုင္ႏႈန္းသည္ အေရာင္မခြဲႏိုင္သည့္ျပႆနာရွိသည္ဟုဆိုၾကသည္။ ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ပါက အမ်ိဳးသမီးဦးေရ ၂၀၀တြင္ တစ္ဦးသာ ထိုအေျခအေနမ်ိဳးေတြ႕ရတတ္သည္။ ထိုကဲ့သို႔အေရာင္မခြဲႏိုင္ျခင္းသည္ မ်ိဳးဗီဇဆိုင္ရာျပႆနာ ျဖစ္သကဲ့သို႔ ဆီးခ်ိဳစေသာေရာဂါမ်ားတြင္လည္း ေတြ႕ရတတ္သည္။

အေရာင္မကြဲျခင္း၊ အေရာင္မျမင္ျခင္းသည္ အေျခအေနအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ေတြ႕ရႏိုင္သည္။ တခ်ိဳ႕တြင္ လံုး၀အေရာင္မျမင္ျခင္း၊ တခ်ိဳ႕တြင္ အနီ ႏွင့္ အစိမ္းကိုမကြဲျခင္း၊ တခ်ိဳ႕တြင္ အျပာေရာင္ကိုမခြဲႏိုင္ျခင္းစသည္ျဖင့္ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ေတြ႔ရွိရႏိုင္သည္။ အေတြ႔ရအမ်ားဆံုးမွာ Red, Green Colorblindness ဟုေခၚသည့္ အနီႏွင့္အစိမ္းကို မကြဲျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ မည္သည့္အေရာင္မကြဲေသာ အမ်ိဳးအစားပင္ျဖစ္ပါေစ ကုသရန္မလြယ္ကူပါ။ အထူးျပဳလုပ္ခ်ိန္ညွိေပးႏိုင္ေသာ မ်က္မွန္မ်ားအသံုးျပဳႏိုင္ေသာ္လည္း အခ်ိဳ႕သူမ်ားတြင္ အလုပ္မျဖစ္လွပါ။

(၇) ေဟာက္ျခင္း

အမ်ိဳးသားမ်ား၏ ၄၄ရာခိုင္ႏႈန္း(ထက္၀က္နီးပါးသည္) ေဟာက္တတ္သည္ဟုဆိုထားသည္။ ထိုကဲ့သို႔ေဟာက္ျခင္းသည္ အိပ္ေသာ အေနအထား၊ ေသာက္ေနေသာေဆးမ်ားႏွင့္ အခ်ိဳ႕ေသာေရာဂါ အေျခအေနမ်ားေပၚတြင္လည္း မူတည္ေနႏိုင္သည္။ ထို႔ျပင္ ေဟာက္ ျခင္းသည္ အႏၱရာယ္ရွိေသာ အေျခအေနတစ္ရပ္ျဖစ္သည့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနစဥ္ ေခတၱအသက္ရွဴရပ္ျခင္း (Sleep Apnea) ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ေနႏိုင္သည္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနစဥ္ေဟာက္ျခင္းသည္ အနီးရွိ အတူတူအိပ္ေနသူ၏ က်န္းမာေရးထိခိုက္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္ေနပါက ဆရာ၀န္မ်ားႏွင့္ ျပသႏိုင္သည္။

(၈) ေလပြျခင္းႏွင့္ ေလလည္ျခင္း

ေလတက္ျခင္း(ေလခ်ဥ္ျပန္ျခင္း)၊ ေလပြျခင္းႏွင့္ ေလလည္ျခင္းသည္ အမ်ိဳးသားမ်ားတြင္ ပို၍အေတြ႕ရမ်ားေသာ အေျခအေနပင္ျဖစ္သည္။ ေလတက္ျခင္း(ေလခ်ဥ္ျပန္ျခင္း)ဆိုသည္မွာ အစာစားခ်ိန္တြင္ အစာႏွင့္အတူမ်ိဳခ်လိုက္ေသာေလမ်ားျပန္ထြက္ေစရန္ ခႏၶာကိုယ္မွ အလို အေလ်ာက္တံု႕ျပန္မႈစနစ္တစ္ခုျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေလခ်ဥ္ျပန္ျခင္းသည္ မၾကာခဏျဖစ္လာျခင္း၊ ပ်ိဳ႕အန္ျခင္း၊ ဗိုက္ေအာင့္ျခင္းမ်ား ျဖစ္လာပါက ပို၍ဆိုးရြားေသာ အစာအိမ္အူလမ္းေၾကာင္းဆိုင္ရာ ျပႆနာျဖစ္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ကၽြမ္းက်င္သူမ်ားႏွင့္ ျပသသင့္သည္။

ေလလည္ျခင္းသည္ အူလမ္းေၾကာင္းအတြင္းျဖစ္ေပၚလာေသာေလမ်ားကို စြန္႔ထုတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ စားေသာအစားအစာမ်ား၊ ေဆး၀ါးမ်ား ေပၚမူတည္၍ ေလလည္ျခင္းျဖစ္ႏိုင္ေသာ္လည္း စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ရေလာက္ေအာင္ ဆိုးလာလွ်င္မူ ဆရာ၀န္ႏွင့္ျပသႏိုင္သည္။

(၉) ကိုယ္နံ႔ထြက္ျခင္း

ကိုယ္နံ႔သည္ ခႏၶာကိုယ္အေရျပားေပၚတြင္ သဘာ၀အတိုင္းရွိေနသည့္ ဗက္တီးရီးယားမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ပြားႏိုင္သည္။ ခႏၶာကိုယ္၏ အပူခ်ိန္ႏွင့္ ေခၽြးမ်ားေၾကာင့္ ဗက္တီးရီးယားမ်ားပို၍ေပါက္ဖြားကာ ကိုယ္ရနံ႔ပိုဆိုးေစသည္။ ထို႔ျပင္ ၾကက္သြန္ျဖဴႏွင့္ ၾကက္သြန္နီကဲ့သို႔ ေသာအစားအစာမ်ားသည္ ကိုယ္ရနံ႔ကို ပို၍ဆိုးရြားေစႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္အနံ႔မထိန္းႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အလြန္အမင္းဆိုးရြား ျခင္းကို Bromhidrosisဟုေခၚျပီး အမ်ားအားျဖင့္ ခ်ိဳင္းႏွင့္ေပါင္ၾကားတြင္ ပို၍အနံ႔ဆိုးထြက္ေလ့ရွိသည္။ ထိုေရာဂါ အေျခအေနသည္လည္း အမ်ိဳးသားမ်ားတြင္ ပို၍ေတြ႕ရေလ့ရွိသည္။

(၁၀) အေရျပားမႈိေရာဂါမ်ား

Jock Itch ဟုေခၚသည့္ မႈိေရာဂါသည္ ေပါင္ျခံႏွင့္ ေပါင္အတြင္းသားတြင္ နီရဲေရာင္ရမ္းေသာအကြက္မ်ားျဖစ္ေစေသာ အေရျပားေရာဂါ တစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ ၄င္းကို အသားပြန္းျခင္း(ေပါင္ပြန္းျခင္း)ဟုေခၚဆိုၾကသည္။ ပူျပင္းေသာရာသီဥတု၊ ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈမ်ားျပားျခင္း ႏွင့္ အ၀လြန္သူမ်ားတြင္ အျဖစ္မ်ားေလ့ရွိေသာ အေရျပားေရာဂါျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ ေျခေခ်ာင္းၾကားေလးမ်ားတြင္ျဖစ္တတ္ေသာ သဲ၀ဲစား ျခင္းႏွင့္လည္း ဆင္တူေသာေရာဂါျဖစ္သည္။ အဆိုပါအေျခအေနႏွစ္မ်ိဳးစလံုးသည္ တီနီးယား(Tinea)အမည္ရွိေသာမႈိပိုးမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ပြားရျပီး ေပါင္ျခံတြင္ျဖစ္ပါက ေျခေခ်ာင္းမ်ားသို႔ ပ်ံ႔ႏွံ႔ႏိုင္သကဲ့သို႔ ေျခေခ်ာင္းၾကားမွလည္း ေပါင္ျခံဆီသို႔ ပ်ံ႔ႏွံ႔ႏိုင္သည္။

အဆိုပါေရာဂါအေျခအေနမ်ားကို မႈိလိမ္းေဆးမ်ားျဖင့္ကုသႏိုင္သကဲ့သို႔ မေပ်ာက္ကင္းပါက ဆရာ၀န္မ်ားျဖင့္ျပသျပီး ညႊန္ၾကားေသာ ေသာက္ေဆးမ်ားျဖင့္လည္း ကုသႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ မၾကာခဏမျဖစ္ေစရန္ နည္းလမ္းမ်ားမွာ တတ္ႏိုင္သေရြ႕အဆိုပါေနရာမ်ားကို ေျခာက္ေသြ႕သန္႔ရွင္းေစရန္ ဂရုျပဳေနထိုင္ရပါမည္။

(၁၁) ေျခစြယ္ငုပ္ျခင္း

ေျခစြယ္ငုပ္ျခင္းသည္ အမ်ိဳးသားမ်ားတြင္ ပို၍အျဖစ္မ်ားေသာေရာဂါျဖစ္သည္။ ေျခစြယ္ငုပ္ေသာေနရာတြင္ အမ်ားအားျဖင့္ နီရဲေရာင္ရမ္းျခင္း၊ နာက်င္ျခင္းျဖစ္ႏိုင္ျပီး ခံရခက္ႏိုင္သည္။ အမ်ားအားျဖင့္ ေျခမတြင္ အျဖစ္မ်ားလွေသာ္လည္း အျခားေသာ ေျခေခ်ာင္း မ်ားတြင္လည္း ျဖစ္ေစႏိုင္သည္။ အမ်ားအားျဖင့္ ေျခသည္းကို အလြန္တိုေအာင္မညွပ္ဘဲ၊ အ၀ိုင္းမညွပ္ဘဲ ေလးေထာင့္ညွပ္ျပီးထားရန္ လိုအပ္သကဲ့သို႔ ေျခေခ်ာင္းေလးမ်ားကို ေလ၀င္ေလထြက္ေကာင္းျပီး ေျခာက္ေသြ႕စြာထားရန္လည္း အေရးၾကီးသည္။

(၁၂) ခံတြင္းရနံ႔ဆိုးျခင္း

ခံတြင္းရနံ႔ဆိုးျခင္းသည္ ခံတြင္းထဲရွိ ဗက္တီးရီးယားမ်ားေၾကာင့္ျဖစ္ရေသာ္လည္း အခ်ိဳ႕ေသာအစားအစာမ်ားေၾကာင့္လည္း ပို၍ဆိုးရြား ႏိုင္သည္။ ထို႔ျပင္ အစာအိမ္ေလခ်ဥ္ျပန္ျခင္း၊ သြားႏွင့္ခံတြင္းဆိုင္ရာေရာဂါမ်ားရွိျခင္း၊ ထိပ္ကပ္နာႏွင့္ဆီးခ်ိဳေရာဂါမ်ားေၾကာင့္လည္း ခံတြင္း အနံ႔ဆိုးႏိုင္သည္။ ခံတြင္းသန္႔ရွင္းေရးကို ဂရုစိုက္ေသာ္လည္း အနံ႔ဆိုးထြက္ျခင္းမသက္သာပါက သက္ဆိုင္ရာအေၾကာင္းရင္းကိုရွာေဖြျပီး ကုသသင့္သည္။

နိဂံုးခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆိုရေသာ္ အထက္ပါအေၾကာင္းရင္းမ်ားသည္ အမ်ိဳးသားမ်ားတြင္ ပို၍ေတြ႕ရတတ္ေသာ က်န္းမာေရးအေျခအေနမ်ားျဖစ္ ေသာ္လည္း ဆီးက်ိတ္ေရာင္ျခင္း၊ လိင္စိတ္အားနည္းလာျခင္း(ပန္းညွိဳးျခင္း)၊ ေနာက္ေက်ာဘက္တြင္ အေမႊးမ်ားထြက္ျခင္းစေသာ အေျခ အေနမ်ားလည္း ပို၍ျဖစ္ႏိုင္သည္။ အမ်ိဳးသမီးႏွင့္ အမ်ိဳးသားသည္ ေဆာင္းပါးအစတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သကဲ့သို႔ မတူညီေသာအခ်က္မ်ားေၾကာင့္ အမ်ိဳးသားမ်ားတြင္သာ ပို၍ျဖစ္ႏိုင္ေသာ က်န္းမာေရးအေျခအေနမ်ားကို ေရးသားလိုက္ရျခင္းျဖစ္ျပီး အမ်ိဳးသမီးမ်ားတြင္ပို၍ျဖစ္တတ္ ေသာ က်န္းမာေရးအေျခအေနမ်ားကိုလည္း အလ်ဥ္းသင့္ေသာအခါတြင္ စာဖတ္သူမ်ားအတြက္ ေရးသားေပးဦးမည္ျဖစ္ပါသည္။

ေရးသားသူ - ေဒါက္တာလင္း

ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁ ရက္ေန႔ ၂၀၂၁ခုႏွစ္ထုတ္ ရတနာပံုသတင္းစာ စာမ်က္ႏွာ ၁၄တြင္ပါေသာ ‘အမ်ိဳးသားမ်ားတြင္သာ ပို၍ေတြ႕ရတတ္ ေသာ က်န္းမာေရးျပႆနာမ်ား’ ေဆာင္းပါးျဖစ္သည္။

Friday, March 19, 2021

Two Adam (Part 12)

 #ဆောင်းလုလင်

#အာဒမ်နှစ်ယောက်

#လိင်တူအချစ်သရုပ်ဖော်ဇာတ်လမ်း

#BL_Story




တတိယပိုင်း


(၁)


"ဖေဖေ"

သားလေးပြည့်စုံစကားပြောတတ်နေပြီ။ 


ကိုတာရာ မန္တလေးကို ပြန်ရောက်ရောက်ချင်း လေဆိပ်မှာလာကြိုနေတဲ့သားလေးက ကိုတာရာ့ကို နှုတ်ဆက်လိုက်ခြင်းဖြစ် သည်။


မန္တလေးသည် ကိုတာရာ့ကို ယခင်အတိုင်း နွေးထွေးပျူငှာစွာ ကြိုဆိုလျှက်ရှိသည်။


ဘန်ကောက်ရောက်နေသည့် ၂နှစ်တာအတွင်း ပိတ်ထားခဲ့သည့် တာရာ မင်္ဂလာဝတ်စုံနှင့်ဒီဇိုင်းဆိုင်ကို ပြန်လည်ဖွင့်လှစ်ရသည်။ ဝန်ထမ်းတွေ ပြန်လည်စုစည်းရသည်။


ကိုတာရာသည် မြန်မာပြည်ပြန်ရောက်ပြီး ၆လလောက်အတွင်းမှာ ဆိုင်ကိစ္စနှင့် အားလပ်ရသည်မရှိပါ။ ဆိုင်ကို လူပြန်သိ အောင် ပရိုမုတ်လုပ်ရသည်။ နည်းမျိုးစုံနှင့်ကြေညာရသည်။


ဘန်ကောက်က ရလာတဲ့ Certificate က ကိုတာရာ့ကို များစွာ အထောက်အကူပြုခဲ့ပါသည်။


+++++


မန္တလေးပြန်အရောက်မှာ အစစအဆင်ပြေသည်ဟု ဆိုနိုင်ပါသည်။


သားလေးပြည့်စုံလည်း အဘိုးအဘွားရင်ခွင်မှာ ပျော်ရွှင်ပြီး သာမန်ကလေးများနည်းတူ တက်ကြွလန်းဆန်းနေခဲ့ပြီ။


ဖေဖေလည်း ကိုတာရာ့ကို ယခင်ကလို ရန်မလိုတော့ပါ။ ကိုတာရာ ဘန်ကောက်မှာ အိမ်ထောင်ကျပြီး ကလေးတယောက်ရလာတယ်ဆိုတဲ့ အသိက ဖေဖေ့စိတ်ကို ကျေနပ်သွားစေခဲ့သည်။ ဦးကျော်စွာမင်းက သူ့သားတာရာကို ပုံမှန်ဘဝမှန် ယောက်ျားလေးတယောက် ဖြစ်သွားပြီဟု ထင်မှတ်ယုံကြည်လျှက် ရှိသည်။ ရံဖန်ရံခါ မန္တလေးရောက်လာပြီး အိမ်အထိ ဝင်ထွက်လည်ပတ်နေသော စိုးရာဇာကိုလည်း ကြည်ဖြူလျှက်ရှိပါပြီ။ ဒေါ်မာလာလည်း ခင်ပွန်းနဲ့သား ကြားမှာ ဖြန်ဖြေနှစ်သိမ့်တဲ့အလုပ်တွေ မလုပ်ရတော့လို့ စိတ်ချမ်းသာနေ ရှာသည်။ 

ဦးကျော်စွာမင်းက သူ့ဆောက်လုပ်ရေးလုပ်ငန်းများကို မလုပ်တော့ပါ။ အိမ်မှာ အနားယူနေပါပြီ။ အနားယူချိန်မှာ မြေးလေးရှိနေတော့ ပျော်နေရှာသည်။ အဘိုးနဲ့အဘွားက မြေးလေးပြည့်စုံကို သည်းသည်းလှုပ်နေတော့ ကိုတာရာ လုပ်စရာရှိတဲ့အလုပ်တွေကို စိတ်ချလက်ချလုပ်နိုင်သည်။ 


"ဖေဖေ.. ဒီမှာကြည့်စမ်း ဆင်မိုမို"


"ဆင်မိုမို ဟုတ်လား။ ဒီဆင်လေးရဲ့နာမည်က မိုမိုလို့ သားကို ဘယ်သူပြောလဲ"


"ဘွားဘွားပြောတာ။ သူက ဆင်မိုမိုတဲ့။ သားသားတို့ ဒီနေ့ ဇူးကိုသွားတယ်"


"ဟာ- ဟုတ်လား၊ သား ဘယ်သူနဲ့သွားတာလဲ"


"ဘိုးဘိုးနဲ့ဘွားဘွားနဲ့ သားသားနဲ့ တူတူသွားတာ။ ဇူးမှာ ဆင်မိုမိုကြီးရှိတယ်"


"နောက်ပြီးတော့ရော… ဘာကောင်တွေ တွေ့ခဲ့သေးလဲ သား"


"မျောက်"


"ပြီးတော့ရော.."


"ဝက်ဝံ၊ ကြံ့၊ ပြီးတော့… သမင်"


သားသားက တိရိစ္ဆာန်ရုံမှာ တွေ့ခဲ့တဲ့အကောင်တွေကို သူမှတ်မိသလောက် ပြောပြနေသည်။


"ဒီနေ့ အမေ့မြေးကို တိရိစ္ဆာန်ရုံ လိုက်ပို့လိုက်တယ်လေ။ သူက ဆင်ကို တော်တော်စွဲလမ်းတာပဲကွဲ့"


"ထိုင်းမှာမွေးတာမို့ ထင်ပါရဲ့ မေမေရယ်"


"မသိပါဘူးကွယ်။ အဲဒါနဲ့ အပြန်မှာ အရုပ်ဆိုင်ဝင်ပြီး ဆင်ရုပ်ဝယ်ပေးခဲ့ရတယ်"


+++++


(၂)

သားသားက ဆင်ကို တော်တော်အစွဲအလမ်းကြီးသည်။ ဆင်ရုပ်ကလေးနဲ့ပဲ ဆော့နေတတ်သည်။ သူ့ဆင်ရုပ်ကလေးကိုလည်း "ဆင်မိုမို"လို့ ခေါ်နေတတ်သည်။


သားသားက ဆင်မှန်သမျှကို မိုမိုဆိုတဲ့နာမည်ရှိတယ်လို့ ထင်နေခြင်းပဲဖြစ်ပါသည်။


တနေ့တော့… သားပြည့်စုံ ဆင်ရုပ်အသစ်ကလေးနဲ့ ကစားနေတာ တွေ့ရသည်။


"ဟော- သား ဆင်ရုပ်ကလေးက အသစ်ပါလား။ ဆင်မိုမို ဘယ်ရောက်သွားလဲသား"


"သူကလည်း ဆင်မိုမိုပဲ။ သူက ဆင်မိုမိုအသစ်"


"ေဩာ.. ေဩာ.. သားက ဆင်မိုမိုအသစ်ရတာနဲ့ အဟောင်းကို မဆော့တော့ဘူးလားကွ။ ဆင်မိုမိုလေး သနားပါတယ်။ အရင် ဆင်မိုမိုလေးရော"


"ရှိပါတယ်ဖေဖေ။ ဒီ ဆင်မိုမိုအသစ်က မေမေဝယ်ပေးတာ"


"ဘွားဘွားဝယ်ပေးတယ်လို့ ပြောပါသားရယ်"


"မဟုတ်ဘူး။ မေမေဝယ်ပေးတာ"


"ဟုတ်တယ်သား။ မြေးလေးပြောတာ မှန်တယ်။ အဲဒီဆင်ရုပ်ကလေးက သူ့အမေ ဝယ်ပေးတာ"


ဒေါ်မာလာဝင်ပြောလိုက်သည့်စကားကြောင့် ကိုတာရာ အံ့အားသင့်သွားရပါသည်။


"ဘာပြောတယ် မေမေ"


"မြေးလေးပြည့်စုံရဲ့အမေလေ။ စင်သီယာပေါ့။ စင်သီယာဝယ်ပေးတဲ့ ဆင်ရုပ်လေးလေ"


"ဗျာ-"


ကိုတာရာ့ခေါင်းကို မိုးကြိုးပစ်ချလိုက်လေသည်။


+++++


(၃)

"သားက စင်သီယာ့ကို ယိုးဒယားမ,လို့ ဘာလို့ မေမေတို့ကို ညာထားရတာလဲ"


"ဘာ- ဘာဖြစ်လို့လဲ။ အခု ဘာဖြစ်လို့လဲ မေမေ"


"စင်သီယာရောက်နေတယ်သား။ စင်သီယာ အခု မန္တလေးမှာရှိတယ်"


"ဗျာ-"


"ဟုတ်တယ်သား။ သားတို့ကြားမှာ ဘယ်လိုအဆင်မပြေတာတွေရှိခဲ့လဲ ဖေဖေတို့မသိဘူး။ သိလည်း မသိချင်ဘူး။ မင်းက ဖေဖေတို့ကို စင်သီယာဟာ ထိုင်းလူမျိုးဆိုတော့ ဖေဖေတို့ ယုံခဲ့တယ်။ အခု စင်သီယာရောက်လာမှ အကြောင်းစုံသိရတာ"


ဦးကျော်စွာမင်းပါ ဝင်ပါလာခဲ့သည်။


"သားပြောတဲ့စကားတွေကို ဖေဖေတို့ ယုံခဲ့ပါတယ်။ စင်သီယာဆိုတာ ဆိုရှယ်ကျကျမိန်းကလေးတယောက်လို့ မင်း ပုံဖော် ပြောတဲ့အတိုင်း ဖေဖေတို့ ယုံခဲ့တယ်"


"သားရယ်… စင်သီယာ့ကို မေမေတို့တွေ့ရတော့ သားပြောတာနဲ့ တခြားစီပါ သားရယ်။ လူကြီးမိဘကို သိပ်သိတတ်တဲ့ မိန်းကလေးပါ။ လိမ္မာတဲ့မိန်းကလေးတယောက်ပါလား သားရဲ့"


"သူ မှားခဲ့သမျှတွေအတွက် မင်းကို တောင်းပန်မယ်တဲ့။ အေး- ဖေဖေတို့ကတော့ နေရာတကာ ကြားမဝင်ချင်ဘူး။ လင်နဲ့မယား ဖြစ်လာပြီဆို အဆင်မပြေတာတွေ ရှိတတ်တာ ဓမ္မတာပဲ။ ဖေဖေတို့ နားလည်တယ်။ အိမ်ထောင်တခု ထူထောင်ပြီးပြီ။ ကလေးတယောက်လည်း ရနေပြီ။ ကိုယ့်ဆန္ဒကို ရှေ့တန်းမတင်ပါနဲ့သား။ ကလေးမျက်နှာကြည့်ပါ။ ငါ့မြေးကို မိစုံဖစုံရှိရက်နဲ့ မိတကွဲ ဖတကွဲ မမြင်ချင်ဘူး။ စင်သီယာနဲ့ပြန်ပေါင်းဖို့ ကြိုးစားပါ။ ဖေဖေ ဒါပဲပြောချင်တယ်"


+++++


စင်သီယာ လည်လှချည်လား။ ဖေဖေနဲ့မေမေ ကြည်ဖြူအောင် သူ ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ။ ဒီအိမ်ကို သူ ဘယ်ပုံစံနဲ့ ရအောင် ဝင်လိုက်တာလဲ။ သူခင်းထားတဲ့ဇာတ်လမ်းထဲမှာ အံဝင်ဂွင်ကျဖြစ်အောင် ဘယ်လိုဝင် က,လိုက်တာလဲ။


အဖြေက နောက်တနေ့မနက် သူအလုပ်မသွားခင် စင်သီယာ အိမ်ကိုရောက်အလာမှာ ပေါ်လာသည်။


"ကိုကို အလုပ်သွားတော့မလို့လား"


စင်သီယာက ဦးကျော်စွာမင်းနဲ့ဒေါ်မာလာ့ရှေ့မှာ ပိုင်စိုးပိုင်နင်း နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။


သားလေးပြည့်စုံက "မေမေ"ဟုအော်ကာ စင်သီယာ့ရင်ခွင်ထဲ ပြေးဝင်သည်။ စင်သီယာက သားကို တချက်ငုံံ့နမ်းလိုက်သည်။


"စင်သီယာ မန္တလေးရောက်နေတာ တပတ်ရှိပြီကိုကို။ ကိုကိုစိတ်ဆိုးနေတာသိလို့ ဖေဖေမေမေတို့ဆီ အရင်ဝင်ပြီး မိတ်ဆက် လိုက်ရတာပါကိုကို။ စင်သီယာ ကိုကို့ကို တောင်းပန်ပါတယ်။ ကိုကိုမကြိုက်ဘူးဆိုလို့ ယူအက်စ်က အပြီးပြန်လာလိုက်ပြီ ကိုကို။ စင်သီယာ မန္တလေးမှာပဲ သားသားနဲ့အတူ နေတော့မယ်"


ရေပက်မဝင်အောင်ပြောနေတဲ့ စင်သီယာ့စကားတွေကို အဖေနဲ့အမေရှေ့မှာ ကိုတာရာ မတုံ့ပြန်နိုင်ခဲ့ပါ။ 


"စင်သီယာ့ကို ခွင့်လွှတ်ပါနော် ကိုကို။ ကိုကိုကြိုက်သလို စင်သီယာနေပါတော့မယ်။ တကယ်တော့ စင်သီယာ သားသားကို မခွဲနိုင်ပါဘူး ကိုကိုရယ်"


"ကဲ-ကဲ- သားလည်း စိတ်ကိုလျှော့။ စင်သီယာကလည်း တောင်းပန်နေပြီပဲ။ ပြန်ပေါင်းဖို့ စီစဉ်ပါ ငါ့သား"


+++++


(၄)

"မင်း လည်လှချည်လား စင်သီယာ။ ငါ့မိဘတွေကို မင်း ဘယ်လိုဝင်လုံးလိုက်တာလဲ"


"ဒီလိုပါပဲ ကိုကို"


"ဘာကိုကိုလဲ။ တော်စမ်းပါ"


"ကိုကိုလို့ပဲ ခေါ်ပါရစေ ကိုကိုရယ်၊ ကိုကို့ဆီအရင်လာရင် စင်သီယာ့ကို လက်မခံဘူးဆိုတာ သိလို့ မေမေတို့ဆီ အရင်သွား လိုက်တာလေ။ ဖေဖေနဲ့မေမေ့စကားအသွားအလာကို ကြည့်လိုက်တော့ ကိုကို ဘယ်လိုလှိမ့်ထားတယ်ဆိုတာ စင်သီယာ သိလိုက်တာ ပေါ့။ ဒါနဲ့ စင်သီယာလည်း ချော်လဲရောထိုင်လုပ်ပြီး ကိုကိုလုပ်ကြံထားတဲ့ဇာတ်အတိုင်း ယူအက်စ်က ပြန်လာပါပြီလို့ လုပ်လိုက်ရတာပေါ့"


"မင်း မိန်းမလည်ပဲ"


"စင်သီယာပြောခဲ့ဖူးတယ်လေ။ သားကိုချစ်တဲ့ဇောကြောင့်ဖြစ်လာတဲ့ စွမ်းအင်တွေပါလို့"


"တော်စမ်းပါကွာ"


"ကိုကို။ စင်သီယာ ဘန်ကောက်က အပြီးပြန်လာခဲ့ပါပြီ။ စင်သီယာ့မှာ စုမိသမျှတွေအားလုံး ယူလာခဲ့ပါတယ် ကိုကို။ စင်သီယာ့ကို သားရဲ့အမေနေရာမှာ လက်ခံပေးပါကိုကိုရယ်"


"မဖြစ်နိုင်တာကွာ"


"ဘာလို့မဖြစ်နိုင်ရမှာလဲ။ ကိုကိုက သားရဲ့အဖေ။ သားကိုမွေးပေးတဲ့သူက စင်သီယာ။ သားကို အလည်ဗဟိုမှာထားပြီး ကိုကို နဲ့စင်သီယာပေါင်းသင်းဖို့ ဘာလို့မဖြစ်နိုင်ရမှာလဲ ကိုကို"


"ငါက ဂေးတယောက်ပါ စင်သီယာ"


"ဟင့်အင်း.. ကိုကို ဂေးမဟုတ်ပါဘူး။ ကိုကို့စိတ်က ကိုကို့ကို လှည့်စားနေတာပါ။ ကိုစိုးရာဇာနဲ့ ကိုကိုတို့ အတိတ်ဘဝကြောင့် သံယောဇဉ်ဖြစ်တဲ့အကြောင်းကို မေမေ့ဆီကနေ စင်သီယာသိပြီးပါပြီ"


"အေးလေ.. ဟုတ်တယ်။ အဲဒီအတိုင်းပဲ။ ငါ မင်းကိုမချစ်ဘူး။ မင်းနဲ့ဘယ်လိုပေါင်းလို့ဖြစ်နိုင်မှာလဲ"


"ကိုကို စင်သီယာ့ကိုချစ်လာအောင် စင်သီယာကြိုးစားပါ့မယ်။ စင်သီယာ့ကိုသာ ကိုကိုနဲ့ပေါင်းခွင့်ပေးပါ ကိုကို"


"မင်း မရှက်ဘူးလား စင်သီယာ။ မင်း တော်တော်ရှက်ကြောပြတ်တာပဲ"


"မိခင်တယောက်က သူ့သားနဲ့အတူနေရဖို့ကြိုးစားနေတာ ရှက်စရာလားကိုကို"


"သားကိုချစ်တာလား လင်တရူးနေတာလား။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း ပြန်ဆန်းစစ်ပါဦး စင်သီယာ"


"ကိုကိုပြောချင်သလိုပြောပါ။ စင်သီယာလက်လျှော့မှာ မဟုတ်ဘူး။ ကိုကို စင်သီယာ့ကို ဒါလောက် ခါးခါးသီးသီးဖြစ်နေရင် စင်သီယာ စိန်ခေါ်လိုက်တော့မယ် ကိုကို"


"ဘာ-"


"ဟုတ်တယ်။ စင်သီယာ့ကို သားအမေအဖြစ် အသိအမှတ်မပြုရင် စင်သီယာ သားကိုတရားရုံးကနေ တောင်းရလိမ့်မယ် ကိုကို"


"မင်းနဲ့ငါ စာချုပ်ချုပ်ထားပြီးသား။ မင်းကို ကလေးမွေးပေးရုံပဲ ငှားတာ"


"ဒါတွေက ဘန်ကောက်မှာဖြစ်ခဲ့တဲ့ ကိစ္စတွေပါ။ ဗမာပြည်မှာ ဒီစာချုပ်တရားမဝင်ပါဘူး။ ဒီမယ်ကိုကို။ သားကို ဘယ်လိုနည်းနဲ့ မွေးဖွားခဲ့ပါတယ်။ ကိုကိုနဲ့ကိုစိုးရာဇာ ဘယ်လိုတွေစီစဉ်ခဲ့ပါတယ်ဆိုတာ ဖေဖေနဲ့မေမေ အသိခံဝံ့သလား ကိုကို"


"မင်း ပါးစပ်ပိတ်ထား။ မင်း နိုင်ရာကို မကိုင်နဲ့"


"တိုက်ပွဲတခုဖြစ်လာရင်တော့ ကိုယ်အနိုင်ရမယ့်အကွက်ကို ထုတ်သုံးရတော့မှာပဲ ကိုကို။ ဒီမယ် ကိုကို။ စင်သီယာက သားလေးပြည့်စုံရဲ့အမေအရင်းပါ။ ဘယ်အချိန်မဆို ဘယ်လိုနည်းနဲ့ပဲဖြစ်ဖြစ် အစစ်ဆေးခံဝံ့တယ်။ ကိုကိုက သားရဲ့အဖေ အစစ် ဟုတ်ရဲ့လား။ ကိုကို အစစ်ခံဝံ့သလား"


"ဘာကွ-"


"သားရဲ့အဖေက ကိုကိုတို့နှစ်ယောက်ထဲက တယောက်ပါပဲ ကိုကို။ ကိုစိုးရာဇာဖြစ်ချင်ဖြစ်မယ်။ ကိုကိုဖြစ်ချင်ဖြစ်မယ်။ ကဲ- ကိုကို။ တရားရုံးရောက်တဲ့အခါ သားရဲ့အဖေအစစ်ဟုတ်မဟုတ် ကိုကို DNA အစစ်ခံရဲလား"


"ဘာ-"


"တကယ်လို့ သားအဖေဟာ ကိုကိုမဟုတ်ခဲ့ရင် ကိုကို သားကို စွန့်လွှတ်ရဲသလား"


"တော်တော့။ တော်တော့။ စင်သီယာ တော်တော့။ မင်းထွက်သွားပါတော့။ မင်းကို ငါ တခုခုလုပ်မိလိမ့်မယ်။ မင်း ထွက်သွား စင်သီယာ"


"သွားပါမယ်ကိုကို။ ကျားနာဆိုတာ နိုင်ရာကိုခဲတတ်တယ်နော် ကိုကို။ စင်သီယာထုတ်သုံးမယ့်တိုက်ကွက်က အဲဒါဆိုတာ ကိုကို သိထားပါ"

+++++


(၅)

"သူက.. သူက.. အဲဒီလိုလုပ်မယ်တဲ့ စိုးရယ်… ငါဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ။ ငါဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ စိုး"


"ဘယ်တုန်းကပြောသွားတာလဲ"


"ဒီနေ့ သူနဲ့စာရင်းအပြတ်ရှင်းမယ်ဆိုပြီး ဆိုင်ကိုခေါ်လိုက်တာ။ ဆိုင်မှာပြောသွားတာ"


"သူက အခု ဘယ်မှာနေနေလဲ"


"အဆောင်မှာနေတယ်လို့ ပြောတာပဲ။ ငါလည်းစိတ်မဝင်စားလို့ သေချာမေးမကြည့်ပါဘူး"


"အင်း.. ငါတို့ သူ့ကိုရွေးခဲ့မိတာ မှားတာပဲ"


"ဟုတ်တယ်.. ငါတို့ကိုက ကြမ္မာငင်တာပါ။ သူ ဗမာဆိုတာ စကတည်းကသိခဲ့ရင် သူ့ကို ရွေးဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူး"


"သားသားကရော ဘယ်လိုတုံ့ပြန်သလဲ တာရာ"


"သားက သူ့ကို အရမ်းတွယ်တာနေတယ်ကွာ"


ပြောရင်း ကိုတာရာ့အသံတွေ တုန်ခိုက်သွားသည်။


"တာရာ မင်းတခုခု စားရင်း ပြောနေတာလား။ အသံတွေက ဗလုံးဗထွေးနဲ့၊ နောက်က အသံတွေလည်း ကြားနေရတယ်"


"ငါ ဘီယာဆိုင်မှာပါ။ အရက်ပြင်းတွေ မှာသောက်နေတာ။ စိတ်ညစ်လို့"


"ဟာ.. တာရာ။ မင်း အရက်လည်း မသောက်တတ်ပဲနဲ့ကွာ။ ဟ- ကိုးနာရီတောင်ကျော်နေပြီ။ မင်းတော်တော့ တာရာ"


"အင်း…"


"ရန်ကုန်မှာတော့ မိုးတွေရွာနေတယ် တာရာ"


"ဒီမှာလည်း ရွာနေတာပဲ"


"ပြန်လိုက်တော့ကွာ။ ငါလိုက်လာခဲ့မယ်။ ငါ သဘက်ခါလောက် အရောက်လာခဲ့မယ်။ စင်သီယာနဲ့စကားပြောကြည့်မယ်၊ မင်း ဘီယာဆိုင်မှာ ဆက်မထိုင်နဲ့တော့။ ပြန်တော့နော် တာရာ"


"အေးပါကွာ.. ငါ့ဘေးမှာ မင်းရှိနေစေချင်လိုက်တာ အချစ်ရယ်.."


"ငါ လာခဲ့ပါမယ်။ ချစ်တယ်.. သိပ်ချစ်တယ်.. ပြန်တော့နော် တာရာ။ ငါ မင်းကို စိတ်မချဘူးကွာ"


+++++


ကိုတာရာ ဘီယာဆိုင်ကထွက်လာတော့ ညဆယ်နာရီထိုးနေပါပြီ။


အပြင်မှာ မိုးတွေ သည်းသည်းမည်းမည်းရွာနေသည်။

ကိုတာရာ့မျက်လုံးထဲမှာ အရောင်တွေ ရှုပ်ထွေးနေသည်။ အသံတွေလည်း လုံးထွေးနေသည်။


ဟာ- ရှေ့မှာ..


မီးပွိုင့်နီနေတာတွေ့၍ ဘရိတ်ကို ဆောင့်နင်းလိုက်သည်။ 

မီးစိမ်းလို့ ပြန်ထွက်လာတော့ တဖက်က ဘေးတိုက်ကွေ့ဝင်လာတဲ့ဆိုင်ကယ်တစီးကို ရိပ်ကနဲမြင်လိုက်ရသည်။


ကိုတာရာ ညာဘက်ကို ကမန်းကတန်းကပ်လိုက်သည်။

သက်တံ့ရောင်တွေ မျက်လုံးထဲမှာ စူးနစ်သွားသည်။ ပြီးတော့.. မှောင်သွားသည်။


(Zawgyi)




တတိယပိုင္း


(၁)

"ေဖေဖ"

သားေလးျပည့္စုံစကားေျပာတတ္ေနၿပီ။ 

ကိုတာရာ မႏၲေလးကို ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေလဆိပ္မွာလာႀကိဳေနတဲ့သားေလးက ကိုတာရာ့ကို ႏွုတ္ဆက္လိုက္ျခင္းျဖစ္ သည္။

မႏၲေလးသည္ ကိုတာရာ့ကို ယခင္အတိုင္း ေႏြးေထြးပ်ဴငွာစြာ ႀကိဳဆိုလၽွက္ရွိသည္။

ဘန္ေကာက္ေရာက္ေနသည့္ ၂ႏွစ္တာအတြင္း ပိတ္ထားခဲ့သည့္ တာရာ မဂၤလာဝတ္စုံႏွင့္ဒီဇိုင္းဆိုင္ကို ျပန္လည္ဖြင့္လွစ္ရသည္။ ဝန္ထမ္းေတြ ျပန္လည္စုစည္းရသည္။

ကိုတာရာသည္ ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ၿပီး ၆လေလာက္အတြင္းမွာ ဆိုင္ကိစၥႏွင့္ အားလပ္ရသည္မရွိပါ။ ဆိုင္ကို လူျပန္သိ ေအာင္ ပရိုမုတ္လုပ္ရသည္။ နည္းမ်ိဳးစုံႏွင့္ေၾကညာရသည္။

ဘန္ေကာက္က ရလာတဲ့ Certificate က ကိုတာရာ့ကို မ်ားစြာ အေထာက္အကူျပဳခဲ့ပါသည္။

+++++


မႏၲေလးျပန္အေရာက္မွာ အစစအဆင္ေျပသည္ဟု ဆိုနိုင္ပါသည္။

သားေလးျပည့္စုံလည္း အဘိုးအဘြားရင္ခြင္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ၿပီး သာမန္ကေလးမ်ားနည္းတူ တက္ႂကြလန္းဆန္းေနခဲ့ၿပီ။

ေဖေဖလည္း ကိုတာရာ့ကို ယခင္ကလို ရန္မလိုေတာ့ပါ။ ကိုတာရာ ဘန္ေကာက္မွာ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ကေလးတေယာက္ရလာတယ္ဆိုတဲ့ အသိက ေဖေဖ့စိတ္ကို ေက်နပ္သြားေစခဲ့သည္။ ဦးေက်ာ္စြာမင္းက သူ႔သားတာရာကို ပုံမွန္ဘဝမွန္ ေယာက္်ားေလးတေယာက္ ျဖစ္သြားၿပီဟု ထင္မွတ္ယုံၾကည္လၽွက္ ရွိသည္။ ရံဖန္ရံခါ မႏၲေလးေရာက္လာၿပီး အိမ္အထိ ဝင္ထြက္လည္ပတ္ေနေသာ စိုးရာဇာကိုလည္း ၾကည္ျဖဴလၽွက္ရွိပါၿပီ။ ေဒၚမာလာလည္း ခင္ပြန္းနဲ႔သား ၾကားမွာ ျဖန္ေျဖႏွစ္သိမ့္တဲ့အလုပ္ေတြ မလုပ္ရေတာ့လို့ စိတ္ခ်မ္းသာေန ရွာသည္။ 

ဦးေက်ာ္စြာမင္းက သူ႔ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို မလုပ္ေတာ့ပါ။ အိမ္မွာ အနားယူေနပါၿပီ။ အနားယူခ်ိန္မွာ ေျမးေလးရွိေနေတာ့ ေပ်ာ္ေနရွာသည္။ အဘိုးနဲ႔အဘြားက ေျမးေလးျပည့္စုံကို သည္းသည္းလွုပ္ေနေတာ့ ကိုတာရာ လုပ္စရာရွိတဲ့အလုပ္ေတြကို စိတ္ခ်လက္ခ်လုပ္နိုင္သည္။ 


"ေဖေဖ.. ဒီမွာၾကည့္စမ္း ဆင္မိုမို"

"ဆင္မိုမို ဟုတ္လား။ ဒီဆင္ေလးရဲ့နာမည္က မိုမိုလို့ သားကို ဘယ္သူေျပာလဲ"

"ဘြားဘြားေျပာတာ။ သူက ဆင္မိုမိုတဲ့။ သားသားတို့ ဒီေန႔ ဇူးကိုသြားတယ္"

"ဟာ- ဟုတ္လား၊ သား ဘယ္သူနဲ႔သြားတာလဲ"

"ဘိုးဘိုးနဲ႔ဘြားဘြားနဲ႔ သားသားနဲ႔ တူတူသြားတာ။ ဇူးမွာ ဆင္မိုမိုႀကီးရွိတယ္"

"ေနာက္ၿပီးေတာ့ေရာ… ဘာေကာင္ေတြ ေတြ႕ခဲ့ေသးလဲ သား"

"ေမ်ာက္"

"ၿပီးေတာ့ေရာ.."

"ဝက္ဝံ၊ ႀကံ့၊ ၿပီးေတာ့… သမင္"

သားသားက တိရိစၧာန္႐ုံမွာ ေတြ႕ခဲ့တဲ့အေကာင္ေတြကို သူမွတ္မိသေလာက္ ေျပာျပေနသည္။

"ဒီေန႔ အေမ့ေျမးကို တိရိစၧာန္႐ုံ လိုက္ပို့လိုက္တယ္ေလ။ သူက ဆင္ကို ေတာ္ေတာ္စြဲလမ္းတာပဲကြဲ႕"

"ထိုင္းမွာေမြးတာမို့ ထင္ပါရဲ့ ေမေမရယ္"

"မသိပါဘူးကြယ္။ အဲဒါနဲ႔ အျပန္မွာ အ႐ုပ္ဆိုင္ဝင္ၿပီး ဆင္႐ုပ္ဝယ္ေပးခဲ့ရတယ္"

+++++


(၂)

သားသားက ဆင္ကို ေတာ္ေတာ္အစြဲအလမ္းႀကီးသည္။ ဆင္႐ုပ္ကေလးနဲ႔ပဲ ေဆာ့ေနတတ္သည္။ သူ႔ဆင္႐ုပ္ကေလးကိုလည္း "ဆင္မိုမို"လို့ ေခၚေနတတ္သည္။

သားသားက ဆင္မွန္သမၽွကို မိုမိုဆိုတဲ့နာမည္ရွိတယ္လို့ ထင္ေနျခင္းပဲျဖစ္ပါသည္။

တေန႔ေတာ့… သားျပည့္စုံ ဆင္႐ုပ္အသစ္ကေလးနဲ႔ ကစားေနတာ ေတြ႕ရသည္။

"ေဟာ- သား ဆင္႐ုပ္ကေလးက အသစ္ပါလား။ ဆင္မိုမို ဘယ္ေရာက္သြားလဲသား"

"သူကလည္း ဆင္မိုမိုပဲ။ သူက ဆင္မိုမိုအသစ္"

"ေဩာ.. ေဩာ.. သားက ဆင္မိုမိုအသစ္ရတာနဲ႔ အေဟာင္းကို မေဆာ့ေတာ့ဘူးလားကြ။ ဆင္မိုမိုေလး သနားပါတယ္။ အရင္ ဆင္မိုမိုေလးေရာ"

"ရွိပါတယ္ေဖေဖ။ ဒီ ဆင္မိုမိုအသစ္က ေမေမဝယ္ေပးတာ"

"ဘြားဘြားဝယ္ေပးတယ္လို့ ေျပာပါသားရယ္"

"မဟုတ္ဘူး။ ေမေမဝယ္ေပးတာ"

"ဟုတ္တယ္သား။ ေျမးေလးေျပာတာ မွန္တယ္။ အဲဒီဆင္႐ုပ္ကေလးက သူ႔အေမ ဝယ္ေပးတာ"

ေဒၚမာလာဝင္ေျပာလိုက္သည့္စကားေၾကာင့္ ကိုတာရာ အံ့အားသင့္သြားရပါသည္။

"ဘာေျပာတယ္ ေမေမ"

"ေျမးေလးျပည့္စုံရဲ့အေမေလ။ စင္သီယာေပါ့။ စင္သီယာဝယ္ေပးတဲ့ ဆင္႐ုပ္ေလးေလ"

"ဗ်ာ-"

ကိုတာရာ့ေခါင္းကို မိုးႀကိဳးပစ္ခ်လိုက္ေလသည္။

+++++


(၃)

"သားက စင္သီယာ့ကို ယိုးဒယားမ,လို့ ဘာလို့ ေမေမတို့ကို ညာထားရတာလဲ"

"ဘာ- ဘာျဖစ္လို့လဲ။ အခု ဘာျဖစ္လို့လဲ ေမေမ"

"စင္သီယာေရာက္ေနတယ္သား။ စင္သီယာ အခု မႏၲေလးမွာရွိတယ္"

"ဗ်ာ-"

"ဟုတ္တယ္သား။ သားတို့ၾကားမွာ ဘယ္လိုအဆင္မေျပတာေတြရွိခဲ့လဲ ေဖေဖတို့မသိဘူး။ သိလည္း မသိခ်င္ဘူး။ မင္းက ေဖေဖတို့ကို စင္သီယာဟာ ထိုင္းလူမ်ိဳးဆိုေတာ့ ေဖေဖတို့ ယုံခဲ့တယ္။ အခု စင္သီယာေရာက္လာမွ အေၾကာင္းစုံသိရတာ"

ဦးေက်ာ္စြာမင္းပါ ဝင္ပါလာခဲ့သည္။

"သားေျပာတဲ့စကားေတြကို ေဖေဖတို့ ယုံခဲ့ပါတယ္။ စင္သီယာဆိုတာ ဆိုရွယ္က်က်မိန္းကေလးတေယာက္လို့ မင္း ပုံေဖာ္ ေျပာတဲ့အတိုင္း ေဖေဖတို့ ယုံခဲ့တယ္"

"သားရယ္… စင္သီယာ့ကို ေမေမတို့ေတြ႕ရေတာ့ သားေျပာတာနဲ႔ တျခားစီပါ သားရယ္။ လူႀကီးမိဘကို သိပ္သိတတ္တဲ့ မိန္းကေလးပါ။ လိမၼာတဲ့မိန္းကေလးတေယာက္ပါလား သားရဲ့"

"သူ မွားခဲ့သမၽွေတြအတြက္ မင္းကို ေတာင္းပန္မယ္တဲ့။ ေအး- ေဖေဖတို့ကေတာ့ ေနရာတကာ ၾကားမဝင္ခ်င္ဘူး။ လင္နဲ႔မယား ျဖစ္လာၿပီဆို အဆင္မေျပတာေတြ ရွိတတ္တာ ဓမၼတာပဲ။ ေဖေဖတို့ နားလည္တယ္။ အိမ္ေထာင္တခု ထူေထာင္ၿပီးၿပီ။ ကေလးတေယာက္လည္း ရေနၿပီ။ ကိုယ့္ဆႏၵကို ေရွ႕တန္းမတင္ပါနဲ႔သား။ ကေလးမ်က္ႏွာၾကည့္ပါ။ ငါ့ေျမးကို မိစုံဖစုံရွိရက္နဲ႔ မိတကြဲ ဖတကြဲ မျမင္ခ်င္ဘူး။ စင္သီယာနဲ႔ျပန္ေပါင္းဖို့ ႀကိဳးစားပါ။ ေဖေဖ ဒါပဲေျပာခ်င္တယ္"

+++++


စင္သီယာ လည္လွခ်ည္လား။ ေဖေဖနဲ႔ေမေမ ၾကည္ျဖဴေအာင္ သူ ဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလဲ။ ဒီအိမ္ကို သူ ဘယ္ပုံစံနဲ႔ ရေအာင္ ဝင္လိုက္တာလဲ။ သူခင္းထားတဲ့ဇာတ္လမ္းထဲမွာ အံဝင္ဂြင္က်ျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုဝင္ က,လိုက္တာလဲ။

အေျဖက ေနာက္တေန႔မနက္ သူအလုပ္မသြားခင္ စင္သီယာ အိမ္ကိုေရာက္အလာမွာ ေပၚလာသည္။

"ကိုကို အလုပ္သြားေတာ့မလို့လား"

စင္သီယာက ဦးေက်ာ္စြာမင္းနဲ႔ေဒၚမာလာ့ေရွ႕မွာ ပိုင္စိုးပိုင္နင္း ႏွုတ္ဆက္လိုက္သည္။

သားေလးျပည့္စုံက "ေမေမ"ဟုေအာ္ကာ စင္သီယာ့ရင္ခြင္ထဲ ေျပးဝင္သည္။ စင္သီယာက သားကို တခ်က္ငုံံ့နမ္းလိုက္သည္။

"စင္သီယာ မႏၲေလးေရာက္ေနတာ တပတ္ရွိၿပီကိုကို။ ကိုကိုစိတ္ဆိုးေနတာသိလို့ ေဖေဖေမေမတို့ဆီ အရင္ဝင္ၿပီး မိတ္ဆက္ လိုက္ရတာပါကိုကို။ စင္သီယာ ကိုကို့ကို ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ကိုကိုမႀကိဳက္ဘူးဆိုလို့ ယူအက္စ္က အၿပီးျပန္လာလိုက္ၿပီ ကိုကို။ စင္သီယာ မႏၲေလးမွာပဲ သားသားနဲ႔အတူ ေနေတာ့မယ္"

ေရပက္မဝင္ေအာင္ေျပာေနတဲ့ စင္သီယာ့စကားေတြကို အေဖနဲ႔အေမေရွ႕မွာ ကိုတာရာ မတုံ႔ျပန္နိုင္ခဲ့ပါ။ 

"စင္သီယာ့ကို ခြင့္လႊတ္ပါေနာ္ ကိုကို။ ကိုကိုႀကိဳက္သလို စင္သီယာေနပါေတာ့မယ္။ တကယ္ေတာ့ စင္သီယာ သားသားကို မခြဲနိုင္ပါဘူး ကိုကိုရယ္"

"ကဲ-ကဲ- သားလည္း စိတ္ကိုေလၽွာ့။ စင္သီယာကလည္း ေတာင္းပန္ေနၿပီပဲ။ ျပန္ေပါင္းဖို့ စီစဥ္ပါ ငါ့သား"

+++++


(၄)

"မင္း လည္လွခ်ည္လား စင္သီယာ။ ငါ့မိဘေတြကို မင္း ဘယ္လိုဝင္လုံးလိုက္တာလဲ"

"ဒီလိုပါပဲ ကိုကို"

"ဘာကိုကိုလဲ။ ေတာ္စမ္းပါ"

"ကိုကိုလို့ပဲ ေခၚပါရေစ ကိုကိုရယ္၊ ကိုကို့ဆီအရင္လာရင္ စင္သီယာ့ကို လက္မခံဘူးဆိုတာ သိလို့ ေမေမတို့ဆီ အရင္သြား လိုက္တာေလ။ ေဖေဖနဲ႔ေမေမ့စကားအသြားအလာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုကို ဘယ္လိုလွိမ့္ထားတယ္ဆိုတာ စင္သီယာ သိလိုက္တာ ေပါ့။ ဒါနဲ႔ စင္သီယာလည္း ေခ်ာ္လဲေရာထိုင္လုပ္ၿပီး ကိုကိုလုပ္ႀကံထားတဲ့ဇာတ္အတိုင္း ယူအက္စ္က ျပန္လာပါၿပီလို့ လုပ္လိုက္ရတာေပါ့"

"မင္း မိန္းမလည္ပဲ"

"စင္သီယာေျပာခဲ့ဖူးတယ္ေလ။ သားကိုခ်စ္တဲ့ေဇာေၾကာင့္ျဖစ္လာတဲ့ စြမ္းအင္ေတြပါလို့"

"ေတာ္စမ္းပါကြာ"

"ကိုကို။ စင္သီယာ ဘန္ေကာက္က အၿပီးျပန္လာခဲ့ပါၿပီ။ စင္သီယာ့မွာ စုမိသမၽွေတြအားလုံး ယူလာခဲ့ပါတယ္ ကိုကို။ စင္သီယာ့ကို သားရဲ့အေမေနရာမွာ လက္ခံေပးပါကိုကိုရယ္"

"မျဖစ္နိုင္တာကြာ"

"ဘာလို့မျဖစ္နိုင္ရမွာလဲ။ ကိုကိုက သားရဲ့အေဖ။ သားကိုေမြးေပးတဲ့သူက စင္သီယာ။ သားကို အလည္ဗဟိုမွာထားၿပီး ကိုကို နဲ႔စင္သီယာေပါင္းသင္းဖို့ ဘာလို့မျဖစ္နိုင္ရမွာလဲ ကိုကို"

"ငါက ေဂးတေယာက္ပါ စင္သီယာ"

"ဟင့္အင္း.. ကိုကို ေဂးမဟုတ္ပါဘူး။ ကိုကို့စိတ္က ကိုကို့ကို လွည့္စားေနတာပါ။ ကိုစိုးရာဇာနဲ႔ ကိုကိုတို့ အတိတ္ဘ၀ေၾကာင့္ သံေယာဇဥ္ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းကို ေမေမ့ဆီကေန စင္သီယာသိၿပီးပါၿပီ"

"ေအးေလ.. ဟုတ္တယ္။ အဲဒီအတိုင္းပဲ။ ငါ မင္းကိုမခ်စ္ဘူး။ မင္းနဲ႔ဘယ္လိုေပါင္းလို့ျဖစ္နိုင္မွာလဲ"

"ကိုကို စင္သီယာ့ကိုခ်စ္လာေအာင္ စင္သီယာႀကိဳးစားပါ့မယ္။ စင္သီယာ့ကိုသာ ကိုကိုနဲ႔ေပါင္းခြင့္ေပးပါ ကိုကို"

"မင္း မရွက္ဘူးလား စင္သီယာ။ မင္း ေတာ္ေတာ္ရွက္ေၾကာျပတ္တာပဲ"

"မိခင္တေယာက္က သူ႔သားနဲ႔အတူေနရဖို့ႀကိဳးစားေနတာ ရွက္စရာလားကိုကို"

"သားကိုခ်စ္တာလား လင္တ႐ူးေနတာလား။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း ျပန္ဆန္းစစ္ပါဦး စင္သီယာ"

"ကိုကိုေျပာခ်င္သလိုေျပာပါ။ စင္သီယာလက္ေလၽွာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုကို စင္သီယာ့ကို ဒါေလာက္ ခါးခါးသီးသီးျဖစ္ေနရင္ စင္သီယာ စိန္ေခၚလိုက္ေတာ့မယ္ ကိုကို"

"ဘာ-"

"ဟုတ္တယ္။ စင္သီယာ့ကို သားအေမအျဖစ္ အသိအမွတ္မျပဳရင္ စင္သီယာ သားကိုတရား႐ုံးကေန ေတာင္းရလိမ့္မယ္ ကိုကို"

"မင္းနဲ႔ငါ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ထားၿပီးသား။ မင္းကို ကေလးေမြးေပး႐ုံပဲ ငွားတာ"

"ဒါေတြက ဘန္ေကာက္မွာျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကိစၥေတြပါ။ ဗမာျပည္မွာ ဒီစာခ်ဳပ္တရားမဝင္ပါဘူး။ ဒီမယ္ကိုကို။ သားကို ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ ကိုကိုနဲ႔ကိုစိုးရာဇာ ဘယ္လိုေတြစီစဥ္ခဲ့ပါတယ္ဆိုတာ ေဖေဖနဲ႔ေမေမ အသိခံဝံ့သလား ကိုကို"

"မင္း ပါးစပ္ပိတ္ထား။ မင္း နိုင္ရာကို မကိုင္နဲ႔"

"တိုက္ပြဲတခုျဖစ္လာရင္ေတာ့ ကိုယ္အနိုင္ရမယ့္အကြက္ကို ထုတ္သုံးရေတာ့မွာပဲ ကိုကို။ ဒီမယ္ ကိုကို။ စင္သီယာက သားေလးျပည့္စုံရဲ့အေမအရင္းပါ။ ဘယ္အခ်ိန္မဆို ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ အစစ္ေဆးခံဝံ့တယ္။ ကိုကိုက သားရဲ့အေဖ အစစ္ ဟုတ္ရဲ့လား။ ကိုကို အစစ္ခံဝံ့သလား"

"ဘာကြ-"

"သားရဲ့အေဖက ကိုကိုတို့ႏွစ္ေယာက္ထဲက တေယာက္ပါပဲ ကိုကို။ ကိုစိုးရာဇာျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ကိုကိုျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ကဲ- ကိုကို။ တရား႐ုံးေရာက္တဲ့အခါ သားရဲ့အေဖအစစ္ဟုတ္မဟုတ္ ကိုကို DNA အစစ္ခံရဲလား"

"ဘာ-"

"တကယ္လို့ သားအေဖဟာ ကိုကိုမဟုတ္ခဲ့ရင္ ကိုကို သားကို စြန႔္လႊတ္ရဲသလား"

"ေတာ္ေတာ့။ ေတာ္ေတာ့။ စင္သီယာ ေတာ္ေတာ့။ မင္းထြက္သြားပါေတာ့။ မင္းကို ငါ တခုခုလုပ္မိလိမ့္မယ္။ မင္း ထြက္သြား စင္သီယာ"

"သြားပါမယ္ကိုကို။ က်ားနာဆိုတာ နိုင္ရာကိုခဲတတ္တယ္ေနာ္ ကိုကို။ စင္သီယာထုတ္သုံးမယ့္တိုက္ကြက္က အဲဒါဆိုတာ ကိုကို သိထားပါ"

+++++


(၅)

"သူက.. သူက.. အဲဒီလိုလုပ္မယ္တဲ့ စိုးရယ္… ငါဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။ ငါဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ စိုး"

"ဘယ္တုန္းကေျပာသြားတာလဲ"

"ဒီေန႔ သူနဲ႔စာရင္းအျပတ္ရွင္းမယ္ဆိုၿပီး ဆိုင္ကိုေခၚလိုက္တာ။ ဆိုင္မွာေျပာသြားတာ"

"သူက အခု ဘယ္မွာေနေနလဲ"

"အေဆာင္မွာေနတယ္လို့ ေျပာတာပဲ။ ငါလည္းစိတ္မဝင္စားလို့ ေသခ်ာေမးမၾကည့္ပါဘူး"

"အင္း.. ငါတို့ သူ႔ကိုေရြးခဲ့မိတာ မွားတာပဲ"

"ဟုတ္တယ္.. ငါတို့ကိုက ၾကမၼာငင္တာပါ။ သူ ဗမာဆိုတာ စကတည္းကသိခဲ့ရင္ သူ႔ကို ေရြးျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး"

"သားသားကေရာ ဘယ္လိုတုံ႔ျပန္သလဲ တာရာ"

"သားက သူ႔ကို အရမ္းတြယ္တာေနတယ္ကြာ"

ေျပာရင္း ကိုတာရာ့အသံေတြ တုန္ခိုက္သြားသည္။

"တာရာ မင္းတခုခု စားရင္း ေျပာေနတာလား။ အသံေတြက ဗလုံးဗေထြးနဲ႔၊ ေနာက္က အသံေတြလည္း ၾကားေနရတယ္"

"ငါ ဘီယာဆိုင္မွာပါ။ အရက္ျပင္းေတြ မွာေသာက္ေနတာ။ စိတ္ညစ္လို့"

"ဟာ.. တာရာ။ မင္း အရက္လည္း မေသာက္တတ္ပဲနဲ႔ကြာ။ ဟ- ကိုးနာရီေတာင္ေက်ာ္ေနၿပီ။ မင္းေတာ္ေတာ့ တာရာ"

"အင္း…"

"ရန္ကုန္မွာေတာ့ မိုးေတြရြာေနတယ္ တာရာ"

"ဒီမွာလည္း ရြာေနတာပဲ"

"ျပန္လိုက္ေတာ့ကြာ။ ငါလိုက္လာခဲ့မယ္။ ငါ သဘက္ခါေလာက္ အေရာက္လာခဲ့မယ္။ စင္သီယာနဲ႔စကားေျပာၾကည့္မယ္၊ မင္း ဘီယာဆိုင္မွာ ဆက္မထိုင္နဲ႔ေတာ့။ ျပန္ေတာ့ေနာ္ တာရာ"

"ေအးပါကြာ.. ငါ့ေဘးမွာ မင္းရွိေနေစခ်င္လိုက္တာ အခ်စ္ရယ္.."

"ငါ လာခဲ့ပါမယ္။ ခ်စ္တယ္.. သိပ္ခ်စ္တယ္.. ျပန္ေတာ့ေနာ္ တာရာ။ ငါ မင္းကို စိတ္မခ်ဘူးကြာ"

+++++


ကိုတာရာ ဘီယာဆိုင္ကထြက္လာေတာ့ ညဆယ္နာရီထိုးေနပါၿပီ။

အျပင္မွာ မိုးေတြ သည္းသည္းမည္းမည္းရြာေနသည္။

ကိုတာရာ့မ်က္လုံးထဲမွာ အေရာင္ေတြ ရွုပ္ေထြးေနသည္။ အသံေတြလည္း လုံးေထြးေနသည္။

ဟာ- ေရွ႕မွာ..

မီးပြိဳင့္နီေနတာေတြ႕၍ ဘရိတ္ကို ေဆာင့္နင္းလိုက္သည္။ 

မီးစိမ္းလို့ ျပန္ထြက္လာေတာ့ တဖက္က ေဘးတိုက္ေကြ႕ဝင္လာတဲ့ဆိုင္ကယ္တစီးကို ရိပ္ကနဲျမင္လိုက္ရသည္။

ကိုတာရာ ညာဘက္ကို ကမန္းကတန္းကပ္လိုက္သည္။

သက္တံ့ေရာင္ေတြ မ်က္လုံးထဲမွာ စူးနစ္သြားသည္။ ၿပီးေတာ့..ေမွာင္သြားသည္။

To be continued.. ...

Friday, March 12, 2021

Night School

Night School 




ညနေခင်းအချိန်သင်တန်းတွေတက်ဖို့ဆိုတာ ကျွန်တော့်စိတ်ကူးလည်းမဟုတ် အကြံဉာဏ်လည်းမဟုတ်ပါဘူး။ ကုမ္ပဏီက စီစဉ်ပေးတဲ့ သင်တန်း ဆိုပါတော့။ ကျွန်တော်အလုပ်လုပ်နေတဲ့ ကုမ္ပဏီက ဝန်ထမ်းတွေရာထူးတစ်ဆင့်မြှင့်ဖို့ဆိုရင် ရာထူးနဲ့ကိုက်ညီတဲ့ ပညာတတ် ဖို့လိုအပ်ကြောင်းရယ်၊ တတ်မြောက်ကျွမ်းကျင်မှုကို ဆန်းစစ်ကာ ရာထူးတိုးစာရင်းအတွက် စဉ်းစားမယ့်အကြောင်းရယ် အစည်းအဝေးမှာ ပြောတာကြောင့် ညနေပိုင်းမှာတက်ဖို့သဘောတူခဲ့ရတယ်။ အရပ်ခြောက်ပေရှိသလို ခန္ဓာကိုယ်ထွားကျိုင်းလှတဲ့ ဘိုဘိုနောက်က ခုံမှာ ကျွန်တော်ထိုင်မိတာမို့ ပိန်ပိန်သွယ်သွယ် ကျွန်တော့်ကိုယ်လုံးလေးခမျာ အလွယ်တကူကွယ်ပျောက်နေရော။ သည်တော့ ခိုးငိုက်လို့ ရ သလို တစ်ယောက်မှ သတိမပြုမိတော့ဘူး။


ရုတ်တရက် ကျွန်တော်လန့်နိုးသွားချိန် ဘောပင်က လက်ထဲမှာကိုင်လျက်ရှိဆဲပါ။ Hello ….ကျွန်တော် သူစိမ်းတစ်ယောက်ကိုမြင်ခဲ့ တယ်ဗျ။ ကျွန်တော့်အရှေ့က စာရွက်ပေါ်မှာ ရေးလက်စစာတွေတွေ့ရသော်လည်းပဲ ကျွန်တော့်လက်ရေးတော့မဟုတ်ပါဘူး။ ကျွန်တော် တမှေးမအိပ်ခင်က မှင်ခြစ်ရာတစ်ခုတောင်မရှိတဲ့ စာရွက်ဖြူတစ်ရွက်ဖြစ်ခဲ့တာပါ။ 


ကကျိုးကကြောင်တွေရေးထားတဲ့ လက်ရေးဆိုးဆိုးကြီးရယ်။ အိပ်ပြန်ရောက်လို့ ကိုယ်လက်လေ့ကျင့်ခန်းမလုပ်ခင်တော့ သင်တန်းမှာ သင်တဲ့သင်ခန်းစာတွေကဘာလဲဆိုတာ သိအောင်ကြိုးစားရမှာပဲ။ ‘တစ်တန်းလုံး သည်တစ်ပုဒ်က သင်ခန်းစာအဆုံးသတ်ပဲ။ သည် သင်ခန်းစာတွေထဲက အထောက်အကူဖြစ်စေတဲ့အရာတွေတွေ့ပါစေလို့ ဆရာဆန္ဒပြုပါတယ်။’ အို…ဟုတ်ကဲ့….အများကြီးတွေ့…. ကျွန်တော် အိမ်ပြန်ပြီး product streaming အကြောင်း အိပ်မက်မက်လိုက်ပါ့မယ်။ သည်လို အသုံးမဝင်တဲ့ courses တွေကို ပုံစံထုတ် အကြံဉာဏ်ပေးသူက အခုဆို အတော်ချမ်းသာတဲ့ သူဌေးတစ်ယောက်ဖြစ်နေလောက်ပါရဲ့။


ကျွန်တော်ညဘက်ဆို ကားမောင်းမပြန်ဘဲ ဘတ်စ်ကားစီးပြီးအိမ်ပြန်လေ့ရှိပါတယ်။ ရှေ့ခုံတန်းမှာတော့ ဆယ်ကျော်သက် စုံတွဲလေး တစ်တွဲ မိုးမမြင်လေမမြင်သူတို့ကမ္ဘာလေးထဲမှာ မျောလို့ ကျွန်တော့်ကိုသတိပြုမိပုံမပေါ်ပါ။ အရက်မူးပြီး ကားပြတင်းကနေ တဝေါ့ဝေါ့ လေချဉ်တက်နေတဲ့ အမူးသမားတစ်ယောက်ထိုင်နေတာထက်စာရင်တော်သေးတာပေါ့ဗျာ။


ကျွန်တော်နေတဲ့ အိမ်ရာတိုက်ခန်းကိုပြန်ရောက်တာနဲ့ mug ခွက်လောက်ရှိတဲ့ ခွက်နဲ့ ကော်ဖီခါးခါးလေးတစ်ခွက်ဖျော်လိုက်တယ်။ ခါးတဲ့အရသာကို ကြိုက်ပေမယ့် သည်လိုအချိန်အတွက် အံကိုက်ဖြစ်နေတာမို့ များများဖျော်လိုက်တဲ့သဘောပါ။ အလိုအလျောက် ဖြေကြားတဲ့စနစ်လုပ်ထားတဲ့ ကြိုးဖုန်းက ခလုပ်ကို နှိပ်လိုက်တော့ "Your windows operating system is not work properly please press 5 for an operator"တဲ့။ အတော်အလုပ်ရှုပ်တဲ့ဟာတွေပဲ။ ဟော….ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းတွေအသံတော့ မဟုတ်လောက်ဘူး။ ဘရန်မိုင်ပါဗျ…..ခင်ဗျားခုံနောက်ဘက်မှာ ထီးတစ်ချောင်းလောက်ကျန်ခဲ့သလားလို့။ ခင်ဗျား ယူချင်ရင်တော့ ညစာစားပွဲပြီးချိန်ဆိုရပြီ ကျုပ်သိမ်းထားပေးမယ်..Byeee’ ဟုတ်တယ် ဘရန်မိုင်ရေ အဲတာ ကျွန်တော့်ထီးပါ။ မနက်ဖြန်မှ ခင်ဗျားဆီဖုန်းဆက်တော့မယ်။ ခလုပ်ကို နောက်တစ်ချက်နှိပ်လိုက်တော့ ‘ညနေတုန်းက ကျုပ်ရေးထားတဲ့စာကို ခင်ဗျားသေချာမဖတ်သွားဘူး။ လက်ရေးကတော့သည်းခံဗျာ ကပျာကယာရေးခဲ့တာမို့ပါ’ ကဲ…messages တွေကုန်ပြီ။ ကောင်းပါပြီ ဘာစာတွေရေးထားလည်းကြည့်ရမှာပေါ့။


စားပွဲတင်မီးအိမ်ကို ကျွန်တော်ဖွင့်လိုက်ပြီး ထင်သာမြင်သာရှိအောင်လုပ်ကာ စာရွက်ပေါ်ဘာတွေရေးထားလဲကြည့်လိုက်ပါတယ်။

‘ခင်ဗျား အတိတ်ဘဝက ပတ်သက်ခဲ့တဲ့ မှော်ဆရာအဆက်အနွယ်တစ်ဦးရဲ့ အကြောင်းကြားစာပါ။ ဆရာကြီးက ဝှက်စာနဲ့ စာတစ်စောင်ရေးပေးခဲ့ပါတယ် အောက်မှာ ကျုပ်ပြန်ရေးပေးထားပါတယ်လေ’  

ခပ်ရိုးရိုးဝှက်စာတစ်စောင်ဆိုပေမယ့် အခြားသူတစ်ဦးတစ်ယောက်အတွက် သဘောပေါက်ဖို့မလွယ်ကူလောက်ပါဘူး။ 

A = 1 B = 2 C = 3 ပုံစံမျိုးနဲ့ရေးထားခြင်းဖြစ်ပါတယ်။


‘စိန့်မာဂရက်နယ်မြေကိုလာခဲ့ပါ။ နွေလယ် ညသန်းခေါင်ယံ အထူးရေကန်ထဲ အဝတ်မပါရေချိုးနေတဲ့ သူမဝန်းကျင် လှိုင်းကြက်ခွက်တွေ ထနေချိန် အရောက်ပေါ့။’

‘ခင်ဗျားဟာ အထမမြောက်သူ ဆုံးရှုံးသူတစ်ဦးကို အောင်မြင်ပါလိမ့်မယ်’ 


အရေးအသားထူးထူးခြားခြားတွေပါတဲ့ အကြောင်းကြားစာ တစ်စောင်ဗျ။


Computer ကိုဖွင့် အင်တာနက်မှာ St Margaret လို့ရိုက်ထည့်ရှာဖွေလိုက်ပါတယ်။ သိန်းချီနေတဲ့ အဖြေများစွာပေါ်လာပါရော။ အိုကေ ‘Well’ ဆိုတဲ့စာသားပါတဲ့ဟာတွေ ဦးစားပေးရှာကြည့်တော့ စိန့်မာဂရက် စိမ့်ရေတွင်းနဲ့ ရေတွင်းကို အဝိုင်းပုံဟန်ဝန်းဝိုင်းထားတဲ့နေရာတွေ အကြောင်းတွေ့ရတယ်။ ဘယ်နေရာမှာရှိသလဲဆိုတော့ အခု ကျွန်တော်နေတဲ့မြို့ရဲ့ အရှေ့ဘက် ၉မိုင်အကွာမှာရှိသော ရွာတစ်ရွာမှာ ရှိတယ်လို့ပြလာတယ်။ ဂျွန်လရဲ့ ၂၁ရက်ဟာ ရက်သတ္တပတ်အနည်းငယ်အတွင်းမှာ ကုန်ဆုံးသွားပါတယ်။ သည်နေရာအကြောင်းကို ရှာဖွေလေ့လာနေတာနဲ့ သိပ်မသိသာလိုက်ဘူး။ မြို့ထဲက စာကြည့်တိုက်ကြီးကလည်း ရွာအကြောင်းမှတ်တမ်းတင်ထားချက် မရှိသလောက်ဆိုပေမယ့် ရှင်းလင်းတိကျတဲ့ ဧရိယာပြမြေပုံတစ်ချပ်ကိုတော့ တွေ့ခဲ့ရပါတယ်။ ဒါကြောင့် photocopy တစ်စောင် ကူးယူကာ စနေနေ့တစ်ရက်မှာ ဘတ်စ်ကားစီးပြီး ကျွန်တော်သွားခဲ့တယ်ဗျ။ ဘတ်စ်ကားခရီးလမ်းကြောင်းထဲမှာ အဓိကမှတ်တိုင် အဖြစ် မပါသော်လည်း သွားလို့ရပါတယ်။ သက်ငယ်အမိုးတွေနဲ့ မိုးထားတဲ့အိမ်ခြေအများစုကိုတွေ့ရပြီး ခပ်သေးသေးတောင်ပူစာကလေးပေါ်မှာ တော့ ဘုရားရှိခိုးကျောင်း Church ကျောင်းတစ်ကျောင်းရှိနေတယ်ဗျ။ ‘The Last Drop’ ဆိုတဲ့ တည်းခိုခန်းအသေးစားလေးတစ်ခုရှိနေ လို့တော်သေးတယ်။ ယခင်က စားသောက်သူများသလားမသိပေမယ့် လူသွားလူလာများတဲ့ နေရာမှာရှိတဲ့ စားသောက်ခန်းလေးလည်း တွဲဖွင့်ထားတာမို့ ဘီယာသောက်ဖို့လည်း အဆင်ပြေတယ်။ ကောင်တာနားက စားပွဲမှာ မှာထားတဲ့ စားသောက်စရာနဲ့ ဘီယာကို စောင့်ဆိုင်းရင်း ကြည့်ကောင်းတဲ့ စားပွဲထိုးကို စိမ့်ရေအိုင်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး မေးမြန်းကြည့်တယ်။ 


‘ရေတွင်းနဲ့ပတ်သက်ပြီး ဒဏ္ဍာရီတစ်ပုဒ်ရှိခဲ့တယ်ဗျ။ စုန်းမတွေနေခဲ့တဲ့နေရာလို့ပြောတယ်။ အခုခေတ်မှာတောင် မိုးချုပ်လာတာနဲ့ အဲသည်ဘက် လူတွေ မသွားကြတော့ဘူးရယ်။ ဘာကြောင့်သိချင်တာလဲ’


သူ့မျက်ဝန်းတွေက မလိုတမာစူးစမ်းတဲ့သဘောလားမသိ ကျဉ်းမြောင်းသွားသလို ကျွန်တော်ဖြေမည့်အဖြေကို ငံ့လင့်နေတယ်လေ။


‘အော် …ဒဏ္ဍာရီထဲမှာပါတတ်တဲ့ အကြောင်းအရာတွေထဲက ရေစင်တော်ရနိုင်တယ်ဆိုတဲ့ ရေတွင်းမျိုးလိုနေရာတွေကို ကျွန်တော် စိတ်ဝင်စားလို့ပါ’ သူ့ကို ကျွန်တော်လိမ်ညာလိုက်ရပေမယ့် သူ့စိတ်ထဲဗလောင်ဆူနေတဲ့ သိချင်စိတ်ကို ဖြေသိမ့်ပေးရာရောက်လောက် တယ်။


‘ခင်ဗျားကို ဘော်ဒါတစ်ယောက်လိုသဘောထားလို့ သတိပေးလိုက်မယ်နော်။ အဲသည့်နေရာသွားကြည့်ချင်တယ်ဆိုရင် နေမဝင်ခင်သွား။ ရေတွင်းနားမှာ တစ်ယောက်တည်းကြာကြာမနေနဲ့။’ 


သည်ပုံအတိုင်းဆိုရင် နယ်မြေခံလူဆီက သိချင်တဲ့အကြောင်းအရာတွေကို ရှင်းအောင်မေးမြန်းစုံစမ်းလို့ရမယ်မထင်ဘူး။ ကျွန်တော် စားစရာ သောက်စရာရှိတာကို ခပ်သွက်သွက်လက်စဖြတ်ပြီး ဆိုင်ထဲကထွက်လာလိုက်ပါတယ်။ မြေပုံကို နေရောင်ထဲမှာ သေချာထောင် ကြည့်တယ်။ ပြီးတော့ ရွာအလယ်တည့်တည့်ကိုသွားရင်း အဲသည်ကနေ သင်္ကေတပြထားတဲ့အတိုင်း ခြေရာကောက်လိုက်သွားလိုက်တာ နေရာက တစ်မိုင်နည်းပါးလောက်တော့ကျော်မယ်ဗျ။ ထူးတော့ထူးဆန်းတယ် အဲသည်နေရာက မြေပုံထဲမှာ ပါသင့်သော်လည်းမပါဘူး ပြောရမယ်။


x x x


ကောင်းမွန်သာယာတဲ့ နွေရာသီနေ့လေးတစ်နေ့ပါပဲ ကျေးငှက်တွေက သီချင်းဆိုလို့ပါ။ လမ်းသွယ်လေးက ဝင်လိုက်သွားဖို့လွယ်ကူသလို ဘေးတစ်ဖက်မှာ ခြံစည်ရိုးခပ်မြင့်မြင့်တွေကာရံထားတာတမျှော်တခေါ် အခြားဖက်မှာ အကာအရံမရှိသော ရိုးပြတ်လယ်ကွင်းပြင်တွေ၊ သိုလှောင်ရုံတွေ၊ ကောက်ရိုးထုံးစုပုံထားတာတွေရှိနေပါတယ်။ လမ်းလျှောက်ဝင်လာပြီး အတော်ကြာချိန် လမ်းတစ်နေရာမှာ သတ္ထုဆိုင်း ဘုတ်တစ်ခုကိုတွေ့ရတယ်ဗျ။ သမိုင်းဝင် ‘St. Margaret’s Well and Bower’ဆိုတဲ့ စာသားကို နှစ်ဘာသာနဲ့ရေးထိုးထားပါတယ်။ သစ်ပင်တွေနဲ့အတူ စိမ်းစိုနေတဲ့ လယ်မြေတစ်ခုကို ကျွန်တော်ဖြတ်သန်းလာပြီးနောက် ဘာအသံမှမကြားရတော့တဲ့ နေရာကိုရောက်လာ တာပါ။ သည်အသိုက်လို နားနေစခန်းလိုနေရာက ၃ပေရှည် ခြောက်ပေကျယ် ပုံစံနဲ့ မြေပေါ်မယ် သီးသန့်ကြီးထိုးထွက်နေတယ်။  အရှေ့နဲ့ အနောက် ဝင်ပေါက်နှစ်ခုက ပြေးလမ်းတစ်ခုလိုပဲ ဖြောင့်လို့။ အလယ်တည့်တည့်မှာတော့ ထူးဆန်းတဲ့ ကျောက်တုံးတစ်တုံးနဲ့ ရေတွင်း အစိတ်အပိုင်းအချို့ကို ဖုံးကာထားတယ်ဗျ။ ရေတွေက ပူစီပေါင်းတွေပလုံထနေပြီး တွင်းနှုတ်ခမ်းအနားသတ်နားရောက်မှ ပျယ်သွားကြ တယ်။ ရေကိုခပ်ကြည့်ဖို့အတွက်တော့ ပန်းကနုတ်တွေပါတဲ့ ခွက်တစ်ခုကိုပဲတွေ့တယ်။ အဲသည့်ခွက်ကို မသုံးဖို့ ကျွန်တော်ဆုံးဖြတ်လိုက် ပြီး လက်ခုပ်နှစ်ဖက်သုံးကာ သောက်ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်ရေအရသာကို စူးစမ်းသောက်ကြည့်နေစဉ်မှာ တစ်ယောက်ယောက် ကစောင့်ကြည့်နေသယောင် ခံစားရတယ်။ စိမ့်ရေတွင်းမှာ သည်ထက်ပိုပြီးအကျိုးထူးရစရာမရှိတာကြောင့် ပြန်မယ့်လမ်းပေါ်ရောက် အောင် ဒီအဝန်းအဝိုင်းထဲကနေ ကျွန်တော်အပြေးလေးလှမ်းထွက်ခဲ့တယ်လေ။ ပါးစပ်ပြန်မစေ့နိုင်လောက်အောင် အံ့အားသင့်သွားတယ် တည်းခိုခန်းစားသောက်ဆိုင်က စားပွဲထိုးကို ထွက်ပေါက်ဘက် မျက်နှာအလှည့်မှာ ကျွန်တော်တိုက်မိမလိုဖြစ်သွားရတာပါ။


‘အခုတွေ့ပြီပေါ့..?’ 


‘ဟုတ်တယ်…တွေ့ပြီဗျ။ ပြဿနာတစ်ခုခုရှိလို့လား’ ကျွန်တော်ပြန်ပြောတဲ့ စကားသံက နည်းနည်းခပ်စူးစူးဖြစ်သွားတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ နောက်ယောင်ခံလိုက်တာကို ကျွန်တော်မကြိုက်ဘူး။


‘Oh…..ခင်ဗျား ပျောက်သွားမလားလာကြည့်ရုံပါ။ သည်ဧရိယာမှာလူတွေ ပျောက်ပျောက်သွားတတ်တာကော ခင်ဗျားသိရဲ့လား’ 


သူဆက်ပြောနေတဲ့ စကားတွေကို နားမထောင်တော့ဘဲ လှည့်ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ကျွန်တော့်နောက်ကိုမလိုက်လာဘဲ အဲသည်နေရာမှာပဲ ရပ်ကျန်နေခဲ့လေရဲ့။


ထူးထူးဆန်းဆန်းအခြားအဖြစ်အပျက်တွေ မရှိခဲ့ မတွေ့ခဲ့တာကြောင့် ပြန်ပြောပြစရာ မများပါဘူးဗျ။


x x x


၂၃ ရက်နေ့ညပိုင်းအတန်းပြီးချိန် ရုတ်ခြည်းဆိုသလို ငိုက်မြည်းနေရာက လန့်နိုးသွားတယ်။ တစ်စုံတစ်ယောက်က ကျွန်တော့်စာရွက်ပေါ် မှာ တစ်ခုခုရေးသွားခဲ့ပြန်ပြီ။  


‘သည်ည အဲဒီနေရာကို ရောက်နေမယ်လို့ ခင်ဗျားပြောခဲ့တယ်နော်။ ကျုပ်ပြောတာကို မလိုက်နာဘူး ဒါမှမဟုတ် ငြင်းဆန်မယ်ဆိုရင်တော့ ကံမကောင်းမှုတွေ ခင်ဗျားဘဝမှာဆက်တိုက်ကြုံလာရမယ်လို့ အာမခံတယ်။ အဲဒီနေရာမှာရှိနေပါ။’

လေသံက မိုးလားကဲလားနဲ့ ခြိမ်းခြောက်သလိုလိုပြောထားသေးတယ်။ ဘယ်လိုပြဿနာမျိုးတွေ ကြုံရမှာမို့လဲ။

ကျွန်တော် နောက်ဆုံးထွက်တဲ့ ဘတ်စ်ကားနဲ့ မြို့လေးကနေထွက်လာခဲ့ကာ ရွာလေးကနေ တစ်မိုင်လောက်အကွာမှာ ဆင်းနေခဲ့လိုက် ပါတယ်။ ဝိုင်းစက်ပြည့်ဝစွာ ကောင်းကင်ပေါ်မှာ လင်းနေတဲ့ လမင်းအလင်းရောင်က တစ်ရွာလုံးအပေါ် ဖြာကျနေတာကြောင့် အိမ်ပြတင်း ပေါက်တွေက မြင်ဖူးနေကြ မီးအလင်းရောင်တွေကို မသိမမြင်ရပါဘူး။ တည်ခိုခန်းဆီကလည်း မီးအလင်းရောင်ကင်းမဲ့နေတယ်။ နီကျင့်ကျင့်မီးရောင်ကြောင့် ဆိုင်းဘုတ်ကိုတောင် မနဲစူးစိုက်ကြည့်ခဲ့ရတယ်လေ။ သည်ရွာကိုရောက်ရင် လုပ်နေကြထုံးစံကို ပစ်ပယ်ကာ ကျွန်တော်ဦးတည်ရာကို ၃၅မိနစ်ကြာအောင် ခပ်သွက်သွက်လမ်းလျှောက်ခဲ့ပါတယ်။ လေတိုးသံ ဒါမှမဟုတ် အသံတစ်ခုခုဆိုတာ လုံး၀ မကြားမမြည်ဘဲ ကျွန်တော်ခြေလှမ်းလိုက်တိုင်းမြည်လာတတ်တဲ့ ခြေနင်းနဲ့ကြမ်းပြင်ထိသံကပဲ ညအချိန်မှာ ကြားနေရတယ်။ စိမ့်ရေတွင်း အဝန်းအဝိုင်းရောက်တော့ ကောင်းကင်ပေါ်က လရောင်ဟာ အဲသည်နေရာကို ကွင်းကွင်းကွက်ကွက်စလိုက်မီးထိုးထားတဲ့အတိုင်းကျ ရောက်နေတာတွေ့ရတယ်ဗျ။  လက်မှာပတ်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်နာရီကိုငုံ့ကြည့်တော့ သတ်မှတ်ချိန်ရောက်ဖို့ ငါးမိနစ်လိုသေးတယ်။ ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်အစားတွေအကုန်လုံး ချွတ်လိုက်ပြီး မလှမ်းမကမ်းက နွားစာမြက်ထုံးပေါ်တင်ပစ်လိုက်တယ်။ စိမ့်ရေတွင်းအနားကို လှမ်းတက်ရင်း တစ်ခုတည်းသော ကနုတ်ပန်းတွေပါတဲ့ ခွက်အိုကို ယူကာ အခြေအနေစူးစမ်းတယ်ပေါ့။ ခွက်က မှော်တွေ ရေညှိတွေ တောင်တွယ်ကပ်နေတာမို့ အသုံးမပြုတာကြာပြီထင်ပါတယ်။ စိမ့်ရေတွင်းထဲက ပူစီပေါင်းထနေတဲ့ ရေအနည်းငယ်ခပ်ယူလိုက်ရင်း ခပ်ဝိုင်းဝိုင်း ရေတွင်းဘောင်ဧရိယာပေါ် လှမ်းရပ်လိုက်တယ်။ ခပ်လှမ်းလှမ်းက နာရီကိုကြည့်တော့ ၂ မိနစ်လောက်လိုသေးတယ်။  


"Arise the one who was lost arise" စာသားလေး ခေါင်းထဲမှတ်မှတ်ထင်ထင်ပေါ်လာတယ်။ ဘုရားရှိခိုကျောင်းက နာရီသံက အချိန်မှန်တိတိကျကျ မည်တယ်ဗျ။ အခု ကျွန်တော် လျှောက်လှမ်းသွားသမျှ စိမ့်ရေတွင်းဧရိယာဘောင်အတိုင်း ရေစင်ကို စသွန်း လောင်းရင်း ပါးစပ်ကလည်း ခဏနေကစာသားကို အထပ်ထပ်အခါခါရွတ်ဆိုပါတယ်။ ပထမအကြိမ် ဝင်ပေါက်နားအရောက်မှာ ရေကုန် တာကြောင့် စိမ့်ရေတွင်းဆီ ပြန်လှည့်ကာ ခွက်ကိုရေပြန်ဖြည့်တယ်။ သုံးကြိမ်မြောက် စိမ့်ရေတွင်းကို စက်ဝိုင်းသဏ္ဌာန်လှည့်ပတ်ပြီးချိန် မှာတော့ တောက်ပတဲ့အနီရောင်ဟာ စိမ့်ရေတွင်းဆီက ပေါ်ထွက်လာသလို မြေပြင်က တဆတ်ဆတ်ခါလှုပ်ရမ်းတာမို့ ရေတွင်းပတ်လည် ခင်းထားတဲ့ ကျောက်သားကြမ်းပြင်ပေါ် ကျွန်တော်လဲကျသွားတယ်လေ။ ကြီးမားတဲ့ ဦးချိုနှစ်ခုပါတဲ့ ခပ်ထွားထွားလူနီတစ်ယောက် အဝတ်မဲ့ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ ကျွန်တော့် ရှေ့မှာပေါ်လာတယ်။ သူ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့ ကျွန်တော့်ဆီလျှောက်လာတာဗျ။ 


‘ကျေးဇူးတင်တယ်…..ခင်ဗျား ဘိုးဘေးတာဝန်အရပဲဖြစ်ဖြစ် ခင်ဗျားဆန္ဒအရပဲဆိုဆို ကျုပ်ကိုလွတ်အောင်လုပ်ပေးလို့။သည်ကိုလာပါ’ 


ထူးထူးခြားခြား ကျွန်တော့်ကိုယ်ခန္ဓာဟာ မြေပြင်ပေါ်ကနေကြွတက်သွားပြီး သူ့ရှေ့မှောက်ရောက်သွားပါတယ်။ ‘ခင်ဗျား မန္တာန်ရွတ်တာ မပြီးသေးဘူး တစ်ဝက်ပဲရှိသေးတာ။ ကျုပ်ရှေ့မှာဒူးထောက်ထိုင်ပြီး မျိုးစေ့တွေ အခုယူပါ’ ဘယ်လိုမှ စကားပြောချိန်မရဘူး ကျွန်တော့် ကိုယ်ခန္ဓာဟာ အလိုအလျောက် သူ့ရှေ့မျက်နှာမူဒူးထောက်ထိုင်ပြီးသားဖြစ်သွားပြီ။ ဘုရားတရမလားဘဲ သူ့အမျိုးသားအင်္ဂါက သိပ်မတုတ်သော်လည်းပဲ တော်တော်ရှည်ပါတယ်။ ပါးစပ်ကို အသာဟပေးလိုက်တော့ သူ့ငပဲကြီးကို ကျွန်တော့်လည်မျိုထဲထိအောင် သွင်းချလိုက်တာ ပူနွေးနေတဲ့ hotdog ကြီးမျိုချလိုက်မိသလားထင်ရတယ်ဗျာ။ ပူနွေးပြီး တရစ်ခြင်းတိုးဝင်လာတဲ့ ငပဲအရှည်ကြီးဟာ ကျွန်တော့ အာခံတွင်းထဲကနေ လည်မျိုထဲထိ နယ်ချဲ့တာ အသက်ရှူတောင်မှားချင်ချင်ရယ်။ 


‘Good boy….Oh yes…. သည်အရသာကို ကြိုက်ခဲ့ရတာ ကြာလှပြီပဲ….လာပြီ….အာ….yes…yes…Yes….မင်းပါးစပ်ထဲ သုက်ရည်တွေ အပြည့်ဖြည့်ပစ်မယ်….ဟား….ဟာ…အ’ 


သူ့အသံက ဘေ့စ်သံခပ်ပြင်းပြင်းနဲ့ရိုက်ခတ်သလိုပဲဗျ။


 ‘Good boy…..မင်းလေးက ကျုပ်ကိုကောင်းကောင်းပြုစုပေးနေတာပဲ….အခု မင်းကို ပိုကောင်းအောင် ကျုပ်လုပ်ပေးမယ်’ 


လူကြီးက သူ့ငပဲအရှည်ကြီးကို ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲကနေ ဆွဲယူဖယ်ရှားချိန်မှာ ငံကျိကျိအရသာ ကျနေခဲ့ပါတယ်။


‘မင်း -င်တွေကို ပြစမ်း ကောင်လေး’ ကျွန်တော် တဖက်ကိုအသာလှည့်လိုက်ပြီး အလိုက်သင့်ကုန်းပေးလိုက်တော့ သူ့လျှာနွေးနွေးကြီး ဟာ ကျွန်တော့်ခရေဝထဲ တည့်တည့်တိုးဝင်မွှေနှောက်ရော။ ဘယ်လိုခံစားချက်မျိုးမှန်းမသိဘူးဗျာ အူထဲအသည်းထဲကနေလှိုက်တက်ကာ ရင်ထဲကလိကလိဖြစ်လာတာကြောင့် ကျွန်တော့်ပါးစပ်က မထိမ်းနိုင်ဘဲ ညည်းညူအသံထွက်မိပါတယ်။ 


ခဏတာ လျှာမုန်တိုင်းမွှေနေရင်း ‘တွေ့ပြီလား….ကျုပ်က အရသာကောင်းအောင် မင်းကိုလုပ်ပေးနိုင်တယ်ဆိုတာ….ကျုပ်မျိုးစေ့တွေကို မင်းလေးကောင်းကောင်းသယ်ယူ နိုင်မှာပါ…..အခု ကျုပ်ငပဲအရသာကို ခံစားကြည့်လိုက်’လို့ပြောလည်းပြော သူ့ငပဲကို ကျွန်တော့် ခရေဝမှာ တဘတ်ဘတ်မြည်အောင်ရိုက်ခတ်လျက် ထိပ်ပိုင်းလေးကို စတင်ဖိသွင်းတယ်။ တပြိုင်တည်းလိုလို ကျွန်တော့် လည်တိုင်နဲ့ ဂုတ်ပိုးကို လျှာနွေးနွေးကြီးနဲ့လျက်ပြုတော့တာပဲ။ ‘အကုန်လုံးဝင်ဖို့ လက်မနည်းနည်းလောက်ပဲလိုတော့တယ်။ အဆုံးထိသွင်းမှာ။ အတော် ကောင်းတယ် ကောင်လေး…အ….တဆုံးဝင်သွားပြီ…။ အထုတ်အသွင်း မြန်မြန်လုပ်တော့မယ်….အင်း….ဆောင့်မယ်ကွာ….မင်းလေးနဲ့ လိင်ဆက်ဆံရတာ ကောင်းလွန်းတယ်။ အော……ကျုပ်ရဲ့အဖိုးတန်လေး……အာ….ကျုပ်လက်ဆောင်ကို အကုန်ယူသွား….အ..အ’ စကားလုံးတွေနဲ့ တစ်တစ်ခွခွ ပြောလည်းပြော သူ့ခန္ဓာကိုယ်ရှိသမျှအားနဲ့ တဝုန်းဝုန်းထိုးသွင်းဆွဲထုတ်ဆက်ဆံနေတာများ ကျွန်တော့် သွေးတွေ ဗလောင်ဆူရုံမက စိတ်ရောကိုယ်ပါ လိုက်ပါလုပ်ဆောင်နေမိတယ်။ ချက်ကျလက်ကျ အဓိကနေရာတွေကိုထိအောင် သည်လူကြီး ထိုးသွင်းဆက်ဆံတတ်ပုံက ဆရာကျလွန်းပါတယ်။ ပူနွေးနေတဲ့ သုက်ရည်တွေ ကျွန်တော့်ကိုယ်ခန္ဓာထဲ ဒလဟောဝင်သွား တာကို ကျွန်တေ်ာခံစားသိရှိရသလို လည်တိုင် ဂုတ်ပိုးအနှံ့ လျှာနဲ့လျက်ပြုနေရင်းမှာ ဘလိတ်ဓားသွားအလား ထက်လှတဲ့ သူ့သွားဖြင့် ကိုက်ပါရော။ သိုက်မပြင်းထန်သော်ငြား ကျွန်တော့်သွေးတွေယိုစိမ့်ထွက်ဖို့လုံလောက်တယ်။ 


‘Yum, ကောင်လေး…..မင်းအရသာကတစ်မူထူးလှချည်လား….ကျေးဇူးကွာ’ 


ကျေးဇူးတင်စကားပြောပြီး ကျွန်တော့်ကိုယ်ခန္ဓာကို အတန်ကြာပွတ်သပ်နေရင်း ရုတ်ခြည်းဆိုသလို ပျောက်ကွယ်သွားပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ စိမ့်ရေတွင်းဝန်းကျင်မယ် အနီရောင်တွေ တောက်ပမြဲတောက်ပလျက် ကျန်ခဲ့တယ်လေ။ သည်နေရာကနေ ထွက်သွားသင့်ပြီလို့ထင်တာ ကြောင့် ကျွန်တော်ပြန်ဖို့ပြင်လိုက်တယ်။ စိမ့်ရေတွင်းဝန်းကျင်က ထွက်ခွာဖို့ ကျွန်တော်ဟန်ပြင်လိုက်စဉ်မှာ marshmallow ရဲ့အထိ အတွေ့လိုခံစားရတဲ့ မမြင်ရတဲ့အရံအတားတစ်ခုနဲ့ တွန်းတိုက်မိပါတယ်။ ကျွန်တော် ထိုးနှိုက်စမ်းသပ်ကြည့်တော့ အပေါက်ဖောက်ဖို့ လွယ်လောက်မယ့်သဏ္ဌာန်တွေ့တာကြောင့် ၂ပေအတိုင်းအတာလောက်အပေါက်ဖြစ်အောင် ကုတ်ဆွဲထိုးဖောက်ပစ်တယ်ဗျ။ မမြင်ရတဲ့ အရံအတားအပေါက်ထဲကနေ တိုးထွက်လွတ်မြောက်ပြီးနောက် ကျွန်တော့်အဝတ်တွေ ကျောပိုးအိတ်တွေ ဖိနပ်တွေစုကိုင်ကာ အန္တရာယ် ကင်းလောက်မယ့် ကွင်းပြင်နားရောက်တဲ့အထိ အသားကုန်ပြေးသွားမိတယ်။ အိုး….ခြုံအကွယ်နားရောက်မှ အစာဟောင်းအိမ်ထဲက ရှိသမျှ အညစ်အကြေးတွေ စွန့်ထုတ်ဖို့ကြိုးစားပစ်တာပါ။ နတ်မိစ္ဆာရဲ့ သုက်ရည်တွေအပြည့်ဖြစ်နေလောက်တယ်လေ။ boots တွေ ခြေထောက်မှာစွပ်ပြီးချိန်မှာတော့ ခပ်သွက်သွက်ပဲ အပြန်လမ်းကိုလျှောက်လာခဲ့တယ်။ ကျွန်တော့်နောက်ပါးက ကောက်ရိုးထုံးတွေ မီးလောင်နေခဲ့တာကို နောက်ဆုံးကြည့်မြင်မိတာပဲ။ စိမ့်ရေတွင်းဧရိယာတစ်ဝိုက်ဟာ အနီရောင်ဆလိုက်မီးတစ်ခုက ကောင်းကင်ကိုတိုး ထွက်နေသယောင် ဖြစ်နေခဲ့တာလည်း အမှန်ပါ။ ‘Overcombe’ လို့ရေးထားသော လမ်းညွှန်တိုင်ဆီရောက်တဲ့အထိ ကျွန်တော် ခပ်သွက်သွက်ပြေးလာခဲ့တာပါပဲ။ အခုတော့ ဘာမှလည်း အကျိုးမရှိတဲ့ အလုပ်တစ်ခုလုပ်မိခဲ့တာလို့ ပြောနိုင်ပြီ။


စားသောက်ဆိုင်စားပွဲထိုးကို အဲ့နေရာမှာ ပက်ပင်းတွေ့ရတယ်။ 


‘ဟေ့လူ….ခင်ဗျား ဘာတွေလုပ်ခဲ့တာလဲ’ လို့ စိုးရိမ်တကြီး ကျွန်တော့်ကိုမေးပါတယ်။


‘ဘာလဲဗျ…..စိမ့်ရေတွင်းကဘာဆိုတာ ကျွန်တော့်ကို ပြောမပြခဲ့ဘဲနဲ့ ဘယ်လိုလုပ်သိမှာလဲ’ ကျွန်တော့်ပါးစပ်က လွှတ်ကနဲပြန်ပြောမိသွား တယ်။


‘လျှို့ဝှက်ထားဖို့ တစ်ရွာလုံးကိုပြောပြထားသလို ကျုပ်တို့ကိုလည်းပြောထားပြီးသား’ စားပွဲထိုးက ပြန်ပြောတယ်ဗျ။


‘စိမ့်ရေတွင်းလျှို့ဝှက်ချက်က အခုလျှိုဝှက်ချက်မဟုတ်တော့ပါဘူးဗျာ။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ သူအခုလွတ်မြောက်သွားပြီလေ’


သူ့မျက်ဝန်းတွေကနေ မျက်ရည်တွေလှိမ့်ဆင်းလာပြီး ‘ကျေးဇူးပြုပြီး အဲသလိုမပြောပါနဲ့ဗျာ’ တဲ့။

‘အဲတာ အမှန်တရားလေးဗျာ…..အခုတော့ ကျွန်တော် သည်နေရာက မြန်မြန်ထွက်သွားချင်ပြီ’ စားပွဲထိုးငနဲနားကနေ လှည့်ထွက်ကာ စိတ်ချရလောက်တဲ့အကွာအဝေးရောက်မှ အဝတ်အစားတွေဝတ်ဆင်၊ လက်ကိုင်ဖုန်းကိုသုံးပြီး တက္ကဆီသမားကို လာကြိုဖို့ခေါ်လိုက် ပါတယ်။ အိမ်ပြန်ဖို့ဆိုတာ တက္ကဆီသမားပို့မှပဲရမှာ။


အိမ်ပြန်ရောက်ရောက်ခြင်း ရေပူပူနဲ့စိမ်ချိုးပစ်လိုက်တယ်။ ခပ်နွေးနွေးတဘက်ကြီးတစ်ထည်သုံးပြီး ကျွန်တော့်တကိုယ်လုံးခြောက်အောင် သုတ်ခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ ကြိုးဖုန်းက ခလုပ်လေးတစ်ခုကိုနှိပ်ကာ voice message ကိုနားထောင်ရာမှာ ‘Thankyou မျိုးရည်သယ်ဆောင် ပေးသူလေး…ကောင်းကောင်းအိပ်နော်….ညသန်းခေါင်ရောက်ရင် မင်းလေးဆီ ကျုပ်နောက်ကြိမ် အလည်လာရလိမ့်မယ်’ အိုး…ဘုရားသခင်….သူ့လက်ကနေ ကျွန်တော်လွတ်မြောက်ပြီလို့ထင်ထားတာမှားပါပကော။


x x x


တစ်နေ့တာ ခပ်မြန်မြန်ပဲ အချိန်ကုန်ဆုံးသွားပေမယ့် ကျွန်တော်ဗိုက်လည်းမဆာသလို ရေလည်းမဆာဘူး အိမ်ပြန်ရောက်တဲ့အထိပါပဲ။


နတ်မိစ္ဆာရဲ့ သုက်ရည်တွေဟာ ကျွန်တော့်ကိုယ်ခန္ဓာထဲမှာ ပြဿနာဖန်တီးနေဆဲထင်ပါတယ်။ ဘယ်လိုဓာတ်သတ္တိတွေ ရှိနေပါလိမ့်။


အိမ်တံခါးက ဘဲလ်သံမြည်လာတာကြောင့် တံခါးကို သွားဖွင့်ပေးလိုက်တော့ သက်ရှိတစ်ဦးတစ်ယောက်မှ မတွေ့ရပါဘူး။ ‘Demon come in’ လို့ပြောဆိုလိုက်ပြီး တံခါးချပ်ကိုပြန်ပိတ်လိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော် တံခါးပိတ်ပြီး ပြန်လှည့်လိုက်ချိန်မှာ သူ့ကိုမျက်နှာချင်းဆိုင် တွေ့ရတယ် ‘ကျုပ်ကို ဖိတ်ခေါ်တဲ့အတွက် ကျေးဇူးပါပဲ’တဲ့။


‘ဘာလိုချင်လို့လဲ နတ်မိစ္ဆာကြီး’ တစ်ခါတလေ ဂဏန်းလက်မနွှာရတာထက် ဖြေရှင်းရလွယ်ကူတဲ့ ပြဿနာတွေရှိတာကြောင့် အထူးအထွေပြောမနေဘဲ မေးခွန်းထုတ်ပြီး လုပ်လက်စအလုပ်ကို ဆက်လုပ်ဖို့ ကျွန်တော်ကြိုးစားလိုက်ပါတယ်။


‘ကျုပ်မျိုးစေ့ကို လူသားတစ်ယောက်ကသယ်ဆောင်ထားသမျှ ကမ္ဘာပေါ်မှာ ရှိနေခွင့်ရတယ်။ မင်းက ကျုပ်ရဲ့မျိုးစေ့ကိုသယ်ဆောင် ထားသူပဲမဟုတ်လား။ ကျုပ်မျိုးစေ့ဆိုတာကလည်း အချိန်အကန့်အသတ်တစ်ခုရှိတာကြောင့် မင်းလေးကို ညတိုင်းပြန်ဖြည့်ပေးရလိမ့် မယ်။ ကျုပ်တို့အလုပ်စကြမလား’


အခု ပုံပြင်ဝတ္ထုတွေက အမြဲလိုလို ရုပ်ဆိုးပန်းဆိုး နတ်မိစ္ဆာတွေကို ပြသလေ့ရှိပေမယ့် ကျွန်တော့်နတ်မိစ္ဆာကတော့ အဲသလိုမဟုတ်ခဲ့ဘူး။ ကျွန်တော် သူ့ရှေ့မှောက်မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ကာ ပါးစပ်ကိုဟပြီး သူ့ငပဲကြီးအလွယ်တကူလျောဝင်စေဖို့ဟန်ပြင်ပေးလိုက်တယ်။ 


‘ကျေးဇူးပဲ… ငါ့ကောင်လေး….ငါ့ဦးဆောင်သူလေး…..ကျုပ်မျိုးစေ့တွေကို ကောင်းကောင်းစုပ်ယူ…အိုး…အင်း….လျှာလေးနဲ့ကလိ… အ…အင်…အ’ 


ကျွန်တော့် အစာအိမ်ခမျာလည်း တိုးဝင်လာတဲ့ အရာတွေနဲ့ ပိုမိုကျယ်ဝန်းလာပြီထင်ရဲ့ သိပ်မအော့အန်ချင်တော့ဘူး။


‘မင်း -င်တွေကိုပြတော့ကွာ….ဦးဆောင်သူလေးရာ….တင်ပါးတွေက လှချက်….ကျုပ်လျှာကြီးနဲ့ သည်တင်ပါးတွေရဲ့ အရသာတစ်မျိုးကို မြည်းစမ်းရဦးတော့မယ်’ ကြက်သီးဖြန်းဖြန်းထမတက် ကျွန်တော်ခံစားလိုက်ရပါတယ်။ သည်နတ်မိစ္ဆာကြီးဟာ လူသားတစ်ယောက်ဖြစ်ရင် ကျွန်တေ်ာနဲ့ ပေါင်းဖက်လို့ရချင်ရဦးမှာ။ အိုး…..လျှာနဲ့ လျက်ပြု နှိုက်ထုတ်နေတာ ဆရာကျချက်က ကျွန်တော့်ပါးစပ် ညည်းသံမထွက် အောင် မတားနိုင်ခဲ့ပါဘူး။


‘Oh….လှလိုက်တာကွာ…..ကျုပ်လျာကတော့ ပွဲတော်တွေ့နေရောပဲ’ ကျွန်တော့်တင်သားဆိုင်နှစ်ခုကိုဖြဲကာ သူ့လျှာအရှည်ကြီးကို အတွင်းထဲရောက်နိုင်သမျှ ထိုးသွင်းပြီး လျက်ပြု မွှေနှောက်ပါတယ်။ 


‘ကျုပ်မျှော်လင့်ထားတာထက်ပိုတယ်ကွာ…..အခု ကျုပ်ငပဲကြီးနဲ့ မင်း-င်ထဲကိုထိုးမွှေလိုက်တော့မယ်…ကြိုက်တယ်မဟုတ်လား’ ငပဲကြီး ထိုးမသွင်းခင် စိတ်ကြိုက်ကလိပြီး လမ်းကြောင်းရှင်းထားတာကြောင့် သူ့ငပဲကြီး တစ်ထစ်ခြင်းဖိသွင်းဖို့ ကျွန်တော့်ခရေဝက အေးဆေး သက်သာဖြစ်နေပါတယ်။ 


‘အား…..အိုး…..လှလိုက်တဲ့ ခရေဝကွာ….ကျုပ်ငပဲကြီး နစ်ဝင်နေတာ အားရချက်…..မျိုးစေ့တွေအပြည့်ထည့်ပေးမယ်ကွာ…’ ကျွန်တော့် လည်တိုင်တစ်ဝိုက်ကို လျှာနဲ့ လျက်ပြုနေရင်း တစ်တစ်ခွခွစကားတွေကို အမျှင်မပြတ်ပြောပေးနေတာကြောင့် ရင်ထဲတသိမ့်သိမ့်ကြွ အောင် မာန်ထရတယ်ဗျ။ ကျေနပ်ကြည်နူးနေတဲ့ သာယာနေတဲ့ ခံစားချက်ထဲ ကျွန်တော်ပျောက်ဆုံးသွားတယ်။


‘အင်း….ချဗျာ…ကောင်းတယ်….အားရတယ်….တကယ်ပြောတာ….’ 


‘ယူကွာ…လာပြီ…ဆောင့်တယ်…အင့်…အ…ဟာ…ဟာ….yes…yes……အိုး…..မင်းလေး -င်က အတော်ဆိုးဆိုးပဲ…ဆောင့်မယ် ကွာ…အင်း…သိပ်ကောင်းတယ် ကောင်လေးရာ’


ကျွန်တော့် တင်ပါးဆုံကိုသာမက ခါးကိုလက်နဲ့ထိန်းကိုင်ရင် သွက်လိုက်နှေးလိုက် သူ့ငပဲကိုအထုတ်အသွင်းလုပ်ရင်း တစ်ချက် တစ်ချက် အဆုံးထိ ဆောင့်သွင်းတာများ မျက်ဖြူစိုက်မိရအောင် ခံစားရပါတယ်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ သူ့ငပဲကို တဆုံးထိုးသွင်းကာ သုက်ရည်တွေ ကို အဆက်မပြတ်ပန်းထည့်ရော။ လျှပ်စစ်ဓာတ်နဲ့ တို့ထိမိသလို တတွန့်တွန့်ဖြစ်သွားပြီးမှ သူ့ငပဲကြီးကို ခပ်ဖြည်းဖြည်းဆွဲထုတ်တယ်။


‘မျိုးစေ့သယ်ဆောင်သူလေး ကျုပ်မှာ မင်းကိုပေးမယ့် လက်ဆောင်တစ်ခုပါလာတယ်’ နတ်မိစ္ဆာတစ်ယောက်က လက်ဆောင်ပေးဖို့ ကမ်းလှမ်းလာတယ်ဆိုတော့ အမြဲလိုလို မယုံသင်္ကာဖြစ်ရပါတယ်။


စားပွဲခုံပေါ်မှာ ဗလမောင်အချိုးအစားနဲ့ လူမည်းလေးတစ်ယောက်။ ‘သူက ဘာလုပ်တာလဲ’ ကျွန်တော်မေးလိုက်တယ်။


‘သူ့ကို ကျုပ်သုက်ရည်ကျွေးရတာလေ ဒါပေမဲ့ နည်းနည်းလေးသောက်တာပါ’ သူ့ပါးစပ်က ပြောစကားမဆုံးသေးဘူး လူမည်း လေးကို ကျွန်တော့်ခရေဝထဲ ထိုးထည့်ပစ်ပါတယ်။ လူမည်းလေးရဲ့ ခြေထောက်တွေကိုပဲ ကျွန်တော်မြင်ရတယ်။ ‘ဒါ မင်းလေးရဲ့ demon butt plugပဲ။ ကျုပ်မျိုးစေ့ဟူသမျှ အလဟဿမဖြစ်နိုင်တော့ဘူး။ မင်းလေးခန္ဓာကိုယ်ကတော့ ကျုပ်မျိုးစေ့ဟောင်းတွေကိုပဲ စားရလိမ့်မယ်။ အခု သူ့ခြေထောက်လေးကိုပွတ်သပ်ကြည့်’ 


Oh fuck ကျွန်တော် သူ့ခြေဖဝါးလေးကို ကလိထိုးလိုက်တာ အံ့အားသင့်ဖို့ကောင်းလောက်အောင် လူမည်းလေးက အတွင်းထဲမှာ ကခုန်နေလေရဲ့။


 ‘နတ်မိစ္ဆာကြီး….ကျွန်တော်…ကျွန်တော် သုက်ရည်ထွက်ချင်လာပြီ’ 


ကျွန်တော်သူ့ကို လျှောက်လဲချက်ပေးသလိုပြောလိုက်တော့ ‘မင်းလေးစိတ်ဆန္ဒရှိတဲ့အတိုင်း ဆက်လုပ်’ လို့ပြန်ပြောသလို လူမည်းလေးရဲ့ ခြေထောက်ကို ပွတ်သက်ပေးပြီး ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းအစုံကိုလည်း စုပ်နမ်းတာကြောင့် နတ်မိစ္ဆာကြီးရဲ့ အသက်ရှူငွေ့လေပူပူကို ခံစားရ ပါတယ်။


‘ကျွန်တော်….ပြီးပြီ…အ..အ…ထွက်ပြီ….no..no..no’ ကျွန်တော့်နှုတ်ဖျားက ညည်းညူသံအဆက်မပြတ်ထွက်လာမိတယ်။


‘ချပစ်လိုက်…..ပန်းပစ်….မင်းလေးစိတ်ဆန္ဒတွေ အကုန်ပေါက်ကွဲပစ်စမ်းကွာ ကျုပ်အတွက်….ကျုပ်တို့တွေ တစ်သားတည်း ပေါင်းစည်း ရမည့်အခိုက်အတန့်လေးပဲ….လုပ်စမ်း’ နတ်မိစ္ဆာကြီးဟာ အဲသည်စကားကို အဆက်မပြတ်ရွတ်ဆိုပြောရင်း ကျွန်တော့်ခန္ဓာကိုယ်ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ထွေးဖက်ထားကာ ကျွန်တေ်ာ့အဖြစ်အပျက်အစုံကနေ စွမ်းအင်တစ်ခုရယူနေသည့်အလား ကြည့်ရှုနေပါတယ်။ 


‘နတ်မိစ္ဆာကြီး….ကျွန်တော်…ကျွန်တော်….ခင်ဗျားကို အရှုံးပေး..ပေးပါပြီ’ မရည်ရွယ်ဘဲ နှုတ်ထွက်စကားရေရွတ်မိရင်း ကျွန်တော့် ငပဲကနေ သုက်ရည်အမည်းရောင်တွေ အဆက်မပြတ်ပန်းထွက်လာပါတော့တယ်။ 


ဆောရီး….ကျွန်တော်သွားခဲ့တဲ့ ရွာလေးရဲ့အဖြစ်အပျက်ကို ပြောဖို့မေ့နေခဲ့တာ။ ကျွန်တော်ပြန်လာပြီးနောက်တစ်ရက် ဒေသတွင်း သတင်းစာစောင်အတော်များများမယ် Preston St.Margaret ရဲ့ ကြည့်ချင်စဖွယ်ကျေးရွာတစ်ခုလုံးကို ဆိုးဆိုးရွားရွားမီးလောင် ဖျက်ဆီး ခံရကြောင်း ခေါင်းစည်းသတင်းအနေနဲ့ ပါခဲ့တယ်ဗျ။ အသက်ရှင်ကျန်ရစ်သူ တစ်ယောက်မှာ မရှိဘူးဆိုတော့ ဝမ်းနည်းစရာကောင်းပါရဲ့။ ဘုရားရှိခိုးကျောင်းတစ်ခုသာ သိပ်မပျက်မစီးကျန်ခဲ့တာမို့ အခုတော့ တိုက်ခန်းတွေဆောက်ဖို့ ကုမ္ပဏီတစ်ခုကိုရောင်းချလိုက်ပြီပြောတယ်။ 


Alex Aung (12 February 2021)


စာကြွင်း။ ။ Threshold, Mormons, JW’s ဒါမှမဟုတ် အခြားသော ဘာသာရေးအုပ်စု သို့မဟုတ် နတ်မိစ္ဆာတွေအတွက် ရှေးဦး အရံအတားတစ်ခုကတော့ ဖိတ်ခေါ်မခံရဘဲ ဖြတ်သန်းမဝင်ရောက်နိုင်ခြင်းဖြစ်ပါတယ်။ တစ်စုံတစ်ယောက်က ဖိတ်ခေါ်ခဲ့ရင်တော့ သူတို့ ဟာ အမြဲလိုလို အဆီးအတားမရှိဝင်ရောက်လာနိုင်ပါပြီ။


Combe: ရှေးခေတ်အင်္ဂလိပ်စာ၌ ရွာငယ်လေးတစ်ရွာကိုအသုံးပြုသောစကားလုံး


Bower: သစ်ပင်များ သို့မဟုတ် ကျောက်တုံးများ သို့မဟုတ် အရံအတားများကို စက်ဝန်းအသွင် ဝန်းရံထားသော ဧရိယာတစ်ခု


နေရာဒေသရဲ့ အမည် သို့မဟုတ် လူတွေဟာ ကျွန်တော်ဖန်တီးပေးထားသော နေရာဒေသနဲ့ အမည်များသာဖြစ်ပြီး သွားရောက်ကြည့်ရှု ဆန်းစစ်ဖို့မလုပ်ပါနဲ့။ 

ဟုတ်တယ်ဗျ သူဌေးတွေ ဂေါက်ရိုက်သင်တန်းတက်နေချိန်မှာ ကျွန်တော်တို့လိုဝန်ထမ်းတွေကို အကျိုးမရှိသင်ခန်းစာတွေနဲ့ အချိန်ဆွဲ ခံခဲ့ရတယ်။


နတ်မိစ္ဆာတစ်ယောက်က ညတိုင်းလာပြီး ခင်ဗျားကို အင်္ဂလန်ပို့ပေးလိမ့်မယ်လို့ ကျွန်တော်အာမမခံနိုင်ဘူးနော်။ နတ်မိစ္ဆာဆိုတာ သူ့တို့ အတွက် အကျိုးမရှိ မလိုအပ်ရင် လူသားတွေနဲ့ ဘယ်တော့မှ ရင်းရင်းနီးနီးမနေဘူးရယ်။


(Zawgyi) 

Night School 




ညေနခင္းအခ်ိန္သင္တန္းေတြတက္ဖို႔ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကူးလည္းမဟုတ္ အၾကံဉာဏ္လည္းမဟုတ္ပါဘူး။ ကုမၸဏီက စီစဥ္ေပးတဲ့ သင္တန္း ဆိုပါေတာ့။ ကၽြန္ေတာ္အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ကုမၸဏီက ၀န္ထမ္းေတြရာထူးတစ္ဆင့္ျမွင့္ဖို႔ဆိုရင္ ရာထူးနဲ႔ကိုက္ညီတဲ့ ပညာတတ္ ဖို႔လိုအပ္ေၾကာင္းရယ္၊ တတ္ေျမာက္ကၽြမ္းက်င္မႈကို ဆန္းစစ္ကာ ရာထူးတိုးစာရင္းအတြက္ စဥ္းစားမယ့္အေၾကာင္းရယ္ အစည္းအေ၀းမွာ ေျပာတာေၾကာင့္ ညေနပိုင္းမွာတက္ဖို႔သေဘာတူခဲ့ရတယ္။ အရပ္ေျခာက္ေပရွိသလို ခႏၶာကိုယ္ထြားက်ိဳင္းလွတဲ့ ဘိုဘိုေနာက္က ခံုမွာ ကၽြန္ေတာ္ထိုင္မိတာမို႔ ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္လံုးေလးခမ်ာ အလြယ္တကူကြယ္ေပ်ာက္ေနေရာ။ သည္ေတာ့ ခိုးငိုက္လို႔ ရ သလို တစ္ေယာက္မွ သတိမျပဳမိေတာ့ဘူး။


ရုတ္တရက္ ကၽြန္ေတာ္လန္႔ႏိုးသြားခ်ိန္ ေဘာပင္က လက္ထဲမွာကိုင္လ်က္ရွိဆဲပါ။ Hello ….ကၽြန္ေတာ္ သူစိမ္းတစ္ေယာက္ကိုျမင္ခဲ့ တယ္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ့္အေရွ႕က စာရြက္ေပၚမွာ ေရးလက္စစာေတြေတြ႕ရေသာ္လည္းပဲ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေရးေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ တေမွးမအိပ္ခင္က မွင္ျခစ္ရာတစ္ခုေတာင္မရွိတဲ့ စာရြက္ျဖဴတစ္ရြက္ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ 


ကက်ိဳးကေၾကာင္ေတြေရးထားတဲ့ လက္ေရးဆိုးဆိုးၾကီးရယ္။ အိပ္ျပန္ေရာက္လို႔ ကိုယ္လက္ေလ့က်င့္ခန္းမလုပ္ခင္ေတာ့ သင္တန္းမွာ သင္တဲ့သင္ခန္းစာေတြကဘာလဲဆိုတာ သိေအာင္ၾကိဳးစားရမွာပဲ။ ‘တစ္တန္းလံုး သည္တစ္ပုဒ္က သင္ခန္းစာအဆံုးသတ္ပဲ။ သည္ သင္ခန္းစာေတြထဲက အေထာက္အကူျဖစ္ေစတဲ့အရာေတြေတြ႕ပါေစလို႔ ဆရာဆႏၵျပဳပါတယ္။’ အို…ဟုတ္ကဲ့….အမ်ားၾကီးေတြ႕…. ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ျပန္ျပီး product streaming အေၾကာင္း အိပ္မက္မက္လိုက္ပါ့မယ္။ သည္လို အသံုးမ၀င္တဲ့ courses ေတြကို ပံုစံထုတ္ အၾကံဉာဏ္ေပးသူက အခုဆို အေတာ္ခ်မ္းသာတဲ့ သူေဌးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနေလာက္ပါရဲ႕။


ကၽြန္ေတာ္ညဘက္ဆို ကားေမာင္းမျပန္ဘဲ ဘတ္စ္ကားစီးျပီးအိမ္ျပန္ေလ့ရွိပါတယ္။ ေရွ႕ခံုတန္းမွာေတာ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ စံုတြဲေလး တစ္တြဲ မိုးမျမင္ေလမျမင္သူတို႔ကမၻာေလးထဲမွာ ေမ်ာလို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကိုသတိျပဳမိပံုမေပၚပါ။ အရက္မူးျပီး ကားျပတင္းကေန တေ၀ါ့ေ၀ါ့ ေလခ်ဥ္တက္ေနတဲ့ အမူးသမားတစ္ေယာက္ထိုင္ေနတာထက္စာရင္ေတာ္ေသးတာေပါ့ဗ်ာ။


ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ့ အိမ္ရာတိုက္ခန္းကိုျပန္ေရာက္တာနဲ႔ mug ခြက္ေလာက္ရွိတဲ့ ခြက္နဲ႔ ေကာ္ဖီခါးခါးေလးတစ္ခြက္ေဖ်ာ္လိုက္တယ္။ ခါးတဲ့အရသာကို ၾကိဳက္ေပမယ့္ သည္လိုအခ်ိန္အတြက္ အံကိုက္ျဖစ္ေနတာမို႔ မ်ားမ်ားေဖ်ာ္လိုက္တဲ့သေဘာပါ။ အလိုအေလ်ာက္ ေျဖၾကားတဲ့စနစ္လုပ္ထားတဲ့ ၾကိဳးဖုန္းက ခလုပ္ကို ႏွိပ္လိုက္ေတာ့ "Your windows operating system is not work properly please press 5 for an operator"တဲ့။ အေတာ္အလုပ္ရႈပ္တဲ့ဟာေတြပဲ။ ေဟာ….ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြအသံေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဘူး။ ဘရန္မိုင္ပါဗ်…..ခင္ဗ်ားခံုေနာက္ဘက္မွာ ထီးတစ္ေခ်ာင္းေလာက္က်န္ခဲ့သလားလို႔။ ခင္ဗ်ား ယူခ်င္ရင္ေတာ့ ညစာစားပြဲျပီးခ်ိန္ဆိုရျပီ က်ဳပ္သိမ္းထားေပးမယ္..Byeee’ ဟုတ္တယ္ ဘရန္မိုင္ေရ အဲတာ ကၽြန္ေတာ့္ထီးပါ။ မနက္ျဖန္မွ ခင္ဗ်ားဆီဖုန္းဆက္ေတာ့မယ္။ ခလုပ္ကို ေနာက္တစ္ခ်က္ႏွိပ္လိုက္ေတာ့ ‘ညေနတုန္းက က်ဳပ္ေရးထားတဲ့စာကို ခင္ဗ်ားေသခ်ာမဖတ္သြားဘူး။ လက္ေရးကေတာ့သည္းခံဗ်ာ ကပ်ာကယာေရးခဲ့တာမို႔ပါ’ ကဲ…messages ေတြကုန္ျပီ။ ေကာင္းပါျပီ ဘာစာေတြေရးထားလည္းၾကည့္ရမွာေပါ့။


စားပြဲတင္မီးအိမ္ကို ကၽြန္ေတာ္ဖြင့္လိုက္ျပီး ထင္သာျမင္သာရွိေအာင္လုပ္ကာ စာရြက္ေပၚဘာေတြေရးထားလဲၾကည့္လိုက္ပါတယ္။

‘ခင္ဗ်ား အတိတ္ဘ၀က ပတ္သက္ခဲ့တဲ့ ေမွာ္ဆရာအဆက္အႏြယ္တစ္ဦးရဲ႕ အေၾကာင္းၾကားစာပါ။ ဆရာၾကီးက ၀ွက္စာနဲ႔ စာတစ္ေစာင္ေရးေပးခဲ့ပါတယ္ ေအာက္မွာ က်ဳပ္ျပန္ေရးေပးထားပါတယ္ေလ’  

ခပ္ရိုးရိုး၀ွက္စာတစ္ေစာင္ဆိုေပမယ့္ အျခားသူတစ္ဦးတစ္ေယာက္အတြက္ သေဘာေပါက္ဖို႔မလြယ္ကူေလာက္ပါဘူး။ 

A = 1 B = 2 C = 3 ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ေရးထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။


‘စိန္႔မာဂရက္နယ္ေျမကိုလာခဲ့ပါ။ ေႏြလယ္ ညသန္းေခါင္ယံ အထူးေရကန္ထဲ အ၀တ္မပါေရခ်ိဳးေနတဲ့ သူမ၀န္းက်င္ လႈိင္းၾကက္ခြက္ေတြ ထေနခ်ိန္ အေရာက္ေပါ့။’

‘ခင္ဗ်ားဟာ အထမေျမာက္သူ ဆံုးရံႈးသူတစ္ဦးကို ေအာင္ျမင္ပါလိမ့္မယ္’ 


အေရးအသားထူးထူးျခားျခားေတြပါတဲ့ အေၾကာင္းၾကားစာ တစ္ေစာင္ဗ်။


Computer ကိုဖြင့္ အင္တာနက္မွာ St Margaret လို႔ရိုက္ထည့္ရွာေဖြလိုက္ပါတယ္။ သိန္းခ်ီေနတဲ့ အေျဖမ်ားစြာေပၚလာပါေရာ။ အိုေက ‘Well’ ဆိုတဲ့စာသားပါတဲ့ဟာေတြ ဦးစားေပးရွာၾကည့္ေတာ့ စိန္႔မာဂရက္ စိမ့္ေရတြင္းနဲ႔ ေရတြင္းကို အ၀ိုင္းပံုဟန္၀န္း၀ိုင္းထားတဲ့ေနရာေတြ အေၾကာင္းေတြ႕ရတယ္။ ဘယ္ေနရာမွာရွိသလဲဆိုေတာ့ အခု ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ့ျမိဳ႕ရဲ႕ အေရွ႕ဘက္ ၉မိုင္အကြာမွာရွိေသာ ရြာတစ္ရြာမွာ ရွိတယ္လို႔ျပလာတယ္။ ဂၽြန္လရဲ႕ ၂၁ရက္ဟာ ရက္သတၱပတ္အနည္းငယ္အတြင္းမွာ ကုန္ဆံုးသြားပါတယ္။ သည္ေနရာအေၾကာင္းကို ရွာေဖြေလ့လာေနတာနဲ႔ သိပ္မသိသာလိုက္ဘူး။ ျမိဳ႕ထဲက စာၾကည့္တိုက္ၾကီးကလည္း ရြာအေၾကာင္းမွတ္တမ္းတင္ထားခ်က္ မရွိသေလာက္ဆိုေပမယ့္ ရွင္းလင္းတိက်တဲ့ ဧရိယာျပေျမပံုတစ္ခ်ပ္ကိုေတာ့ ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ photocopy တစ္ေစာင္ ကူးယူကာ စေနေန႔တစ္ရက္မွာ ဘတ္စ္ကားစီးျပီး ကၽြန္ေတာ္သြားခဲ့တယ္ဗ်။ ဘတ္စ္ကားခရီးလမ္းေၾကာင္းထဲမွာ အဓိကမွတ္တိုင္ အျဖစ္ မပါေသာ္လည္း သြားလို႔ရပါတယ္။ သက္ငယ္အမိုးေတြနဲ႔ မိုးထားတဲ့အိမ္ေျခအမ်ားစုကိုေတြ႕ရျပီး ခပ္ေသးေသးေတာင္ပူစာကေလးေပၚမွာ ေတာ့ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္း Church ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းရွိေနတယ္ဗ်။ ‘The Last Drop’ ဆိုတဲ့ တည္းခိုခန္းအေသးစားေလးတစ္ခုရွိေန လို႔ေတာ္ေသးတယ္။ ယခင္က စားေသာက္သူမ်ားသလားမသိေပမယ့္ လူသြားလူလာမ်ားတဲ့ ေနရာမွာရွိတဲ့ စားေသာက္ခန္းေလးလည္း တြဲဖြင့္ထားတာမို႔ ဘီယာေသာက္ဖို႔လည္း အဆင္ေျပတယ္။ ေကာင္တာနားက စားပြဲမွာ မွာထားတဲ့ စားေသာက္စရာနဲ႔ ဘီယာကို ေစာင့္ဆိုင္းရင္း ၾကည့္ေကာင္းတဲ့ စားပြဲထိုးကို စိမ့္ေရအိုင္နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ေမးျမန္းၾကည့္တယ္။ 


‘ေရတြင္းနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ဒ႑ာရီတစ္ပုဒ္ရွိခဲ့တယ္ဗ်။ စုန္းမေတြေနခဲ့တဲ့ေနရာလို႔ေျပာတယ္။ အခုေခတ္မွာေတာင္ မိုးခ်ဳပ္လာတာနဲ႔ အဲသည္ဘက္ လူေတြ မသြားၾကေတာ့ဘူးရယ္။ ဘာေၾကာင့္သိခ်င္တာလဲ’


သူ႕မ်က္၀န္းေတြက မလိုတမာစူးစမ္းတဲ့သေဘာလားမသိ က်ဥ္းေျမာင္းသြားသလို ကၽြန္ေတာ္ေျဖမည့္အေျဖကို င့ံလင့္ေနတယ္ေလ။



‘ေအာ္ …ဒ႑ာရီထဲမွာပါတတ္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြထဲက ေရစင္ေတာ္ရႏုိင္တယ္ဆိုတဲ့ ေရတြင္းမ်ိဳးလိုေနရာေတြကို ကၽြန္ေတာ္ စိတ္၀င္စားလို႔ပါ’ သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္လိမ္ညာလိုက္ရေပမယ့္ သူ႕စိတ္ထဲဗေလာင္ဆူေနတဲ့ သိခ်င္စိတ္ကို ေျဖသိမ့္ေပးရာေရာက္ေလာက္ တယ္။


‘ခင္ဗ်ားကို ေဘာ္ဒါတစ္ေယာက္လိုသေဘာထားလို႔ သတိေပးလိုက္မယ္ေနာ္။ အဲသည့္ေနရာသြားၾကည့္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ေနမ၀င္ခင္သြား။ ေရတြင္းနားမွာ တစ္ေယာက္တည္းၾကာၾကာမေနနဲ႔။’ 



သည္ပံုအတိုင္းဆိုရင္ နယ္ေျမခံလူဆီက သိခ်င္တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကို ရွင္းေအာင္ေမးျမန္းစံုစမ္းလို႔ရမယ္မထင္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ စားစရာ ေသာက္စရာရွိတာကို ခပ္သြက္သြက္လက္စျဖတ္ျပီး ဆိုင္ထဲကထြက္လာလိုက္ပါတယ္။ ေျမပံုကို ေနေရာင္ထဲမွာ ေသခ်ာေထာင္ ၾကည့္တယ္။ ျပီးေတာ့ ရြာအလယ္တည့္တည့္ကိုသြားရင္း အဲသည္ကေန သေကၤတျပထားတဲ့အတိုင္း ေျခရာေကာက္လိုက္သြားလိုက္တာ ေနရာက တစ္မိုင္နည္းပါးေလာက္ေတာ့ေက်ာ္မယ္ဗ်။ ထူးေတာ့ထူးဆန္းတယ္ အဲသည္ေနရာက ေျမပံုထဲမွာ ပါသင့္ေသာ္လည္းမပါဘူး ေျပာရမယ္။


x x x


ေကာင္းမြန္သာယာတဲ့ ေႏြရာသီေန႔ေလးတစ္ေန႔႔ပါပဲ ေက်းငွက္ေတြက သီခ်င္းဆိုလို႔ပါ။ လမ္းသြယ္ေလးက ၀င္လိုက္သြားဖို႔လြယ္ကူသလို ေဘးတစ္ဖက္မွာ ျခံစည္ရိုးခပ္ျမင့္ျမင့္ေတြကာရံထားတာတေမွ်ာ္တေခၚ အျခားဖက္မွာ အကာအရံမရွိေသာ ရိုးျပတ္လယ္ကြင္းျပင္ေတြ၊ သိုေလွာင္ရံုေတြ၊ ေကာက္ရိုးထံုးစုပံုထားတာေတြရွိေနပါတယ္။ လမ္းေလွ်ာက္၀င္လာျပီး အေတာ္ၾကာခ်ိန္ လမ္းတစ္ေနရာမွာ သတၳဳဆိုင္း ဘုတ္တစ္ခုကိုေတြ႕ရတယ္ဗ်။ သမိုင္း၀င္ ‘St. Margaret’s Well and Bower’ဆိုတဲ့ စာသားကို ႏွစ္ဘာသာနဲ႔ေရးထိုးထားပါတယ္။ သစ္ပင္ေတြနဲ႔အတူ စိမ္းစိုေနတဲ့ လယ္ေျမတစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္ျဖတ္သန္းလာျပီးေနာက္ ဘာအသံမွမၾကားရေတာ့တဲ့ ေနရာကိုေရာက္လာ တာပါ။ သည္အသိုက္လို နားေနစခန္းလိုေနရာက ၃ေပရွည္ ေျခာက္ေပက်ယ္ ပံုစံနဲ႔ ေျမေပၚမယ္ သီးသန္႔ၾကီးထိုးထြက္ေနတယ္။  အေရွ႕နဲ႔ အေနာက္ ၀င္ေပါက္ႏွစ္ခုက ေျပးလမ္းတစ္ခုလိုပဲ ေျဖာင့္လို႔။ အလယ္တည့္တည့္မွာေတာ့ ထူးဆန္းတဲ့ ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးနဲ႔ ေရတြင္း အစိတ္အပိုင္းအခ်ိဳ႕ကို ဖံုးကာထားတယ္ဗ်။ ေရေတြက ပူစီေပါင္းေတြပလံုထေနျပီး တြင္းႏႈတ္ခမ္းအနားသတ္နားေရာက္မွ ပ်ယ္သြားၾက တယ္။ ေရကိုခပ္ၾကည့္ဖို႔အတြက္ေတာ့ ပန္းကႏုတ္ေတြပါတဲ့ ခြက္တစ္ခုကိုပဲေတြ႕တယ္။ အဲသည့္ခြက္ကို မသံုးဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ဆံုးျဖတ္လိုက္ ျပီး လက္ခုပ္ႏွစ္ဖက္သံုးကာ ေသာက္ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေရအရသာကို စူးစမ္းေသာက္ၾကည့္ေနစဥ္မွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ ကေစာင့္ၾကည့္ေနသေယာင္ ခံစားရတယ္။ စိမ့္ေရတြင္းမွာ သည္ထက္ပိုျပီးအက်ိဳးထူးရစရာမရွိတာေၾကာင့္ ျပန္မယ့္လမ္းေပၚေရာက္ ေအာင္ ဒီအ၀န္းအ၀ိုင္းထဲကေန ကၽြန္ေတာ္အေျပးေလးလွမ္းထြက္ခဲ့တယ္ေလ။ ပါးစပ္ျပန္မေစ့ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အံ့အားသင့္သြားတယ္ တည္းခိုခန္းစားေသာက္ဆိုင္က စားပြဲထိုးကို ထြက္ေပါက္ဘက္ မ်က္ႏွာအလွည့္မွာ ကၽြန္ေတာ္တိုက္မိမလိုျဖစ္သြားရတာပါ။



‘အခုေတြ႕ျပီေပါ့..?’ 



‘ဟုတ္တယ္…ေတြ႕ျပီဗ်။ ျပႆနာတစ္ခုခုရွိလို႔လား’ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေျပာတဲ့ စကားသံက နည္းနည္းခပ္စူးစူးျဖစ္သြားတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္တာကို ကၽြန္ေတာ္မၾကိဳက္ဘူး။



‘Oh…..ခင္ဗ်ား ေပ်ာက္သြားမလားလာၾကည့္ရံုပါ။ သည္ဧရိယာမွာလူေတြ ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားတတ္တာေကာ ခင္ဗ်ားသိရဲ႕လား’ 



သူဆက္ေျပာေနတဲ့ စကားေတြကို နားမေထာင္ေတာ့ဘဲ လွည့္ထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္ကိုမလိုက္လာဘဲ အဲသည္ေနရာမွာပဲ ရပ္က်န္ေနခဲ့ေလရဲ႕။


ထူးထူးဆန္းဆန္းအျခားအျဖစ္အပ်က္ေတြ မရွိခဲ့ မေတြ႕ခဲ့တာေၾကာင့္ ျပန္ေျပာျပစရာ မမ်ားပါဘူးဗ်။


x x x



၂၃ ရက္ေန႔ညပိုင္းအတန္းျပီးခ်ိန္ ရုတ္ျခည္းဆိုသလို ငိုက္ျမည္းေနရာက လန္႔ႏိုးသြားတယ္။ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္စာရြက္ေပၚ မွာ တစ္ခုခုေရးသြားခဲ့ျပန္ျပီ။  


‘သည္ည အဲဒီေနရာကို ေရာက္ေနမယ္လို႔ ခင္ဗ်ားေျပာခဲ့တယ္ေနာ္။ က်ဳပ္ေျပာတာကို မလိုက္နာဘူး ဒါမွမဟုတ္ ျငင္းဆန္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကံမေကာင္းမႈေတြ ခင္ဗ်ားဘ၀မွာဆက္တိုက္ၾကံဳလာရမယ္လို႔ အာမခံတယ္။ အဲဒီေနရာမွာရွိေနပါ။’


ေလသံက မိုးလားကဲလားနဲ႔ ျခိမ္းေျခာက္သလိုလိုေျပာထားေသးတယ္။ ဘယ္လိုျပႆနာမ်ိဳးေတြ ၾကံဳရမွာမို႔လဲ။


ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ဆံုးထြက္တဲ့ ဘတ္စ္ကားနဲ႔ ျမိဳ႕ေလးကေနထြက္လာခဲ့ကာ ရြာေလးကေန တစ္မိုင္ေလာက္အကြာမွာ ဆင္းေနခဲ့လိုက္ ပါတယ္။ ၀ိုင္းစက္ျပည့္၀စြာ ေကာင္းကင္ေပၚမွာ လင္းေနတဲ့ လမင္းအလင္းေရာင္က တစ္ရြာလံုးအေပၚ ျဖာက်ေနတာေၾကာင့္ အိမ္ျပတင္း ေပါက္ေတြက ျမင္ဖူးေနၾက မီးအလင္းေရာင္ေတြကို မသိမျမင္ရပါဘူး။ တည္ခိုခန္းဆီကလည္း မီးအလင္းေရာင္ကင္းမဲ့ေနတယ္။ နီက်င့္က်င့္မီးေရာင္ေၾကာင့္ ဆိုင္းဘုတ္ကိုေတာင္ မနဲစူးစိုက္ၾကည့္ခဲ့ရတယ္ေလ။ သည္ရြာကိုေရာက္ရင္ လုပ္ေနၾကထံုးစံကို ပစ္ပယ္ကာ ကၽြန္ေတာ္ဦးတည္ရာကို ၃၅မိနစ္ၾကာေအာင္ ခပ္သြက္သြက္လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေလတိုးသံ ဒါမွမဟုတ္ အသံတစ္ခုခုဆိုတာ လံုး၀ မၾကားမျမည္ဘဲ ကၽြန္ေတာ္ေျခလွမ္းလိုက္တိုင္းျမည္လာတတ္တဲ့ ေျခနင္းနဲ႔ၾကမ္းျပင္ထိသံကပဲ ညအခ်ိန္မွာ ၾကားေနရတယ္။ စိမ့္ေရတြင္း အ၀န္းအ၀ိုင္းေရာက္ေတာ့ ေကာင္းကင္ေပၚက လေရာင္ဟာ အဲသည္ေနရာကို ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္စလိုက္မီးထိုးထားတဲ့အတိုင္းက် ေရာက္ေနတာေတြ႕ရတယ္ဗ်။  လက္မွာပတ္ထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္နာရီကိုငံု႔ၾကည့္ေတာ့ သတ္မွတ္ခ်ိန္ေရာက္ဖို႔ ငါးမိနစ္လိုေသးတယ္။ ၀တ္ထားတဲ့ အ၀တ္အစားေတြအကုန္လံုး ခၽြတ္လိုက္ျပီး မလွမ္းမကမ္းက ႏြားစာျမက္ထံုးေပၚတင္ပစ္လိုက္တယ္။ စိမ့္ေရတြင္းအနားကို လွမ္းတက္ရင္း တစ္ခုတည္းေသာ ကႏုတ္ပန္းေတြပါတဲ့ ခြက္အိုကို ယူကာ အေျခအေနစူးစမ္းတယ္ေပါ့။ ခြက္က ေမွာ္ေတြ ေရညွိေတြ ေတာင္တြယ္ကပ္ေနတာမို႔ အသံုးမျပဳတာၾကာျပီထင္ပါတယ္။ စိမ့္ေရတြင္းထဲက ပူစီေပါင္းထေနတဲ့ ေရအနည္းငယ္ခပ္ယူလိုက္ရင္း ခပ္၀ိုင္း၀ိုင္း ေရတြင္းေဘာင္ဧရိယာေပၚ လွမ္းရပ္လိုက္တယ္။ ခပ္လွမ္းလွမ္းက နာရီကိုၾကည့္ေတာ့ ၂ မိနစ္ေလာက္လိုေသးတယ္။  


"Arise the one who was lost arise" စာသားေလး ေခါင္းထဲမွတ္မွတ္ထင္ထင္ေပၚလာတယ္။ ဘုရားရွိခိုေက်ာင္းက နာရီသံက အခ်ိန္မွန္တိတိက်က် မည္တယ္ဗ်။ အခု ကၽြန္ေတာ္ ေလွ်ာက္လွမ္းသြားသမွ် စိမ့္ေရတြင္းဧရိယာေဘာင္အတိုင္း ေရစင္ကို စသြန္း ေလာင္းရင္း ပါးစပ္ကလည္း ခဏေနကစာသားကို အထပ္ထပ္အခါခါရြတ္ဆိုပါတယ္။ ပထမအၾကိမ္ ၀င္ေပါက္နားအေရာက္မွာ ေရကုန္ တာေၾကာင့္ စိမ့္ေရတြင္းဆီ ျပန္လွည့္ကာ ခြက္ကိုေရျပန္ျဖည့္တယ္။ သံုးၾကိမ္ေျမာက္ စိမ့္ေရတြင္းကို စက္၀ိုင္းသဏၭာန္လွည့္ပတ္ျပီးခ်ိန္ မွာေတာ့ ေတာက္ပတဲ့အနီေရာင္ဟာ စိမ့္ေရတြင္းဆီက ေပၚထြက္လာသလို ေျမျပင္က တဆတ္ဆတ္ခါလႈပ္ရမ္းတာမို႔ ေရတြင္းပတ္လည္ ခင္းထားတဲ့ ေက်ာက္သားၾကမ္းျပင္ေပၚ ကၽြန္ေတာ္လဲက်သြားတယ္ေလ။ ၾကီးမားတဲ့ ဦးခ်ိဳႏွစ္ခုပါတဲ့ ခပ္ထြားထြားလူနီတစ္ေယာက္ အ၀တ္မဲ့ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ ေရွ႕မွာေပၚလာတယ္။ သူ ကိုယ္တံုးလံုးၾကီးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ဆီေလွ်ာက္လာတာဗ်။ 


‘ေက်းဇူးတင္တယ္…..ခင္ဗ်ား ဘိုးေဘးတာ၀န္အရပဲျဖစ္ျဖစ္ ခင္ဗ်ားဆႏၵအရပဲဆိုဆို က်ဳပ္ကိုလြတ္ေအာင္လုပ္ေပးလို႔။သည္ကိုလာပါ’ 


ထူးထူးျခားျခား ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ခႏၶာဟာ ေျမျပင္ေပၚကေနၾကြတက္သြားျပီး သူ႕ေရွ႕ေမွာက္ေရာက္သြားပါတယ္။ ‘ခင္ဗ်ား မႏၱာန္ရြတ္တာ မျပီးေသးဘူး တစ္၀က္ပဲရွိေသးတာ။ က်ဳပ္ေရွ႕မွာဒူးေထာက္ထိုင္ျပီး မ်ိဳးေစ့ေတြ အခုယူပါ’ ဘယ္လိုမွ စကားေျပာခ်ိန္မရဘူး ကၽြန္ေတာ့္ ကိုယ္ခႏၶာဟာ အလိုအေလ်ာက္ သူ႕ေရွ႕မ်က္ႏွာမူဒူးေထာက္ထိုင္ျပီးသားျဖစ္သြားျပီ။ ဘုရားတရမလားဘဲ သူ႕အမ်ိဳးသားအဂၤါက သိပ္မတုတ္ေသာ္လည္းပဲ ေတာ္ေတာ္ရွည္ပါတယ္။ ပါးစပ္ကို အသာဟေပးလိုက္ေတာ့ သူ႕ငပဲၾကီးကို ကၽြန္ေတာ့္လည္မ်ိဳထဲထိေအာင္ သြင္းခ်လိုက္တာ ပူေႏြးေနတဲ့ hotdog ၾကီးမ်ိဳခ်လိုက္မိသလားထင္ရတယ္ဗ်ာ။ ပူေႏြးျပီး တရစ္ျခင္းတိုး၀င္လာတဲ့ ငပဲအရွည္ၾကီးဟာ ကၽြန္ေတာ့ အာခံတြင္းထဲကေန လည္မ်ိဳထဲထိ နယ္ခ်ဲ႕တာ အသက္ရွဴေတာင္မွားခ်င္ခ်င္ရယ္။ 



‘Good boy….Oh yes…. သည္အရသာကို ၾကိဳက္ခဲ့ရတာ ၾကာလွျပီပဲ….လာျပီ….အာ….yes…yes…Yes….မင္းပါးစပ္ထဲ သုက္ရည္ေတြ အျပည့္ျဖည့္ပစ္မယ္….ဟား….ဟာ…အ’ 


သူ႕အသံက ေဘ့စ္သံခပ္ျပင္းျပင္းန႔ဲရိုက္ခတ္သလိုပဲဗ်။


 ‘Good boy…..မင္းေလးက က်ဳပ္ကိုေကာင္းေကာင္းျပဳစုေပးေနတာပဲ….အခု မင္းကို ပိုေကာင္းေအာင္ က်ဳပ္လုပ္ေပးမယ္’ 


လူၾကီးက သူ႕ငပဲအရွည္ၾကီးကို ကၽြန္ေတာ့္ပါးစပ္ထဲကေန ဆြဲယူဖယ္ရွားခ်ိန္မွာ ငံက်ိက်ိအရသာ က်ေနခဲ့ပါတယ္။



‘မင္း -င္ေတြကို ျပစမ္း ေကာင္ေလး’ ကၽြန္ေတာ္ တဖက္ကိုအသာလွည့္လိုက္ျပီး အလိုက္သင့္ကုန္းေပးလိုက္ေတာ့ သူ႕လွ်ာေႏြးေႏြးၾကီး ဟာ ကၽြန္ေတာ့္ခေရ၀ထဲ တည့္တည့္တိုး၀င္ေမႊေႏွာက္ေရာ။ ဘယ္လိုခံစားခ်က္မ်ိဳးမွန္းမသိဘူးဗ်ာ အူထဲအသည္းထဲကေနလႈိက္တက္ကာ ရင္ထဲကလိကလိျဖစ္လာတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ပါးစပ္က မထိမ္းႏိုင္ဘဲ ညည္းညဴအသံထြက္မိပါတယ္။ 



ခဏတာ လွ်ာမုန္တိုင္းေမႊေနရင္း ‘ေတြ႕ျပီလား….က်ဳပ္က အရသာေကာင္းေအာင္ မင္းကိုလုပ္ေပးႏိုင္တယ္ဆိုတာ….က်ဳပ္မ်ိဳးေစ့ေတြကို မင္းေလးေကာင္းေကာင္းသယ္ယူ ႏိုင္မွာပါ…..အခု က်ဳပ္ငပဲအရသာကို ခံစားၾကည့္လိုက္’လို႔ေျပာလည္းေျပာ သူ႕ငပဲကို ကၽြန္ေတာ့္ ခေရ၀မွာ တဘတ္ဘတ္ျမည္ေအာင္ရိုက္ခတ္လ်က္ ထိပ္ပိုင္းေလးကို စတင္ဖိသြင္းတယ္။ တျပိဳင္တည္းလိုလို ကၽြန္ေတာ့္ လည္တိုင္နဲ႔ ဂုတ္ပိုးကို လွ်ာေႏြးေႏြးၾကီးနဲ႔လ်က္ျပဳေတာ့တာပဲ။ ‘အကုန္လံုး၀င္ဖို႔ လက္မနည္းနည္းေလာက္ပဲလိုေတာ့တယ္။ အဆံုးထိသြင္းမွာ။ အေတာ္ ေကာင္းတယ္ ေကာင္ေလး…အ….တဆံုး၀င္သြားျပီ…။ အထုတ္အသြင္း ျမန္ျမန္လုပ္ေတာ့မယ္….အင္း….ေဆာင့္မယ္ကြာ….မင္းေလးနဲ႔ လိင္ဆက္ဆံရတာ ေကာင္းလြန္းတယ္။ ေအာ……က်ဳပ္ရဲ႕အဖိုးတန္ေလး……အာ….က်ဳပ္လက္ေဆာင္ကို အကုန္ယူသြား….အ..အ’ စကားလံုးေတြနဲ႔ တစ္တစ္ခြခြ ေျပာလည္းေျပာ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ရွိသမွ်အားနဲ႔ တ၀ုန္း၀ုန္းထိုးသြင္းဆြဲထုတ္ဆက္ဆံေနတာမ်ား ကၽြန္ေတာ့္ ေသြးေတြ ဗေလာင္ဆူရံုမက စိတ္ေရာကိုယ္ပါ လိုက္ပါလုပ္ေဆာင္ေနမိတယ္။ ခ်က္က်လက္က် အဓိကေနရာေတြကိုထိေအာင္ သည္လူၾကီး ထိုးသြင္းဆက္ဆံတတ္ပံုက ဆရာက်လြန္းပါတယ္။ ပူေႏြးေနတဲ့ သုက္ရည္ေတြ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ခႏၶာထဲ ဒလေဟာ၀င္သြား တာကို ကၽြန္ေတ္ာခံစားသိရွိရသလို လည္တိုင္ ဂုတ္ပိုးအႏွံ႔ လွ်ာနဲ႔လ်က္ျပဳေနရင္းမွာ ဘလိတ္ဓားသြားအလား ထက္လွတဲ့ သူ႕သြားျဖင့္ ကိုက္ပါေရာ။ သိုက္မျပင္းထန္ေသာ္ျငား ကၽြန္ေတာ့္ေသြးေတြယိုစိမ့္ထြက္ဖို႔လံုေလာက္တယ္။ 



‘Yum, ေကာင္ေလး…..မင္းအရသာကတစ္မူထူးလွခ်ည္လား….ေက်းဇူးကြာ’ 



ေက်းဇူးတင္စကားေျပာျပီး ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ခႏၶာကို အတန္ၾကာပြတ္သပ္ေနရင္း ရုတ္ျခည္းဆိုသလို ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စိမ့္ေရတြင္း၀န္းက်င္မယ္ အနီေရာင္ေတြ ေတာက္ပျမဲေတာက္ပလ်က္ က်န္ခဲ့တယ္ေလ။ သည္ေနရာကေန ထြက္သြားသင့္ျပီလို႔ထင္တာ ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ဖို႔ျပင္လိုက္တယ္။ စိမ့္ေရတြင္း၀န္းက်င္က ထြက္ခြာဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ဟန္ျပင္လိုက္စဥ္မွာ marshmallow ရဲ႕အထိ အေတြ႕လိုခံစားရတဲ့ မျမင္ရတဲ့အရံအတားတစ္ခုနဲ႔ တြန္းတိုက္မိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ထိုးႏႈိက္စမ္းသပ္ၾကည့္ေတာ့ အေပါက္ေဖာက္ဖို႔ လြယ္ေလာက္မယ့္သဏၭာန္ေတြ႕တာေၾကာင့္ ၂ေပအတိုင္းအတာေလာက္အေပါက္ျဖစ္ေအာင္ ကုတ္ဆြဲထိုးေဖာက္ပစ္တယ္ဗ်။ မျမင္ရတဲ့ အရံအတားအေပါက္ထဲကေန တိုးထြက္လြတ္ေျမာက္ျပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္အ၀တ္ေတြ ေက်ာပိုးအိတ္ေတြ ဖိနပ္ေတြစုကိုင္ကာ အႏၱရာယ္ ကင္းေလာက္မယ့္ ကြင္းျပင္နားေရာက္တဲ့အထိ အသားကုန္ေျပးသြားမိတယ္။ အိုး….ျခံဳအကြယ္နားေရာက္မွ အစာေဟာင္းအိမ္ထဲက ရွိသမွ် အညစ္အေၾကးေတြ စြန္႔ထုတ္ဖို႔ၾကိဳးစားပစ္တာပါ။ နတ္မိစၧာရဲ႕ သုက္ရည္ေတြအျပည့္ျဖစ္ေနေလာက္တယ္ေလ။ boots ေတြ ေျခေထာက္မွာစြပ္ျပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ခပ္သြက္သြက္ပဲ အျပန္လမ္းကိုေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္ပါးက ေကာက္ရိုးထံုးေတြ မီးေလာင္ေနခဲ့တာကို ေနာက္ဆံုးၾကည့္ျမင္မိတာပဲ။ စိမ့္ေရတြင္းဧရိယာတစ္၀ိုက္ဟာ အနီေရာင္ဆလိုက္မီးတစ္ခုက ေကာင္းကင္ကိုတိုး ထြက္ေနသေယာင္ ျဖစ္ေနခဲ့တာလည္း အမွန္ပါ။ ‘Overcombe’ လို႔ေရးထားေသာ လမ္းညႊန္တိုင္ဆီေရာက္တဲ့အထိ ကၽြန္ေတာ္ ခပ္သြက္သြက္ေျပးလာခဲ့တာပါပဲ။ အခုေတာ့ ဘာမွလည္း အက်ိဳးမရွိတဲ့ အလုပ္တစ္ခုလုပ္မိခဲ့တာလို႔ ေျပာႏိုင္ျပီ။



စားေသာက္ဆိုင္စားပြဲထိုးကို အဲ့ေနရာမွာ ပက္ပင္းေတြ႔ရတယ္။ 



‘ေဟ့လူ….ခင္ဗ်ား ဘာေတြလုပ္ခဲ့တာလဲ’ လို႔ စိုးရိမ္တၾကီး ကၽြန္ေတာ့္ကိုေမးပါတယ္။



‘ဘာလဲဗ်…..စိမ့္ေရတြင္းကဘာဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာမျပခဲ့ဘဲနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္သိမွာလဲ’ ကၽြန္ေတာ့္ပါးစပ္က လႊတ္ကနဲျပန္ေျပာမိသြား တယ္။



‘လွ်ိဳ႕၀ွက္ထားဖို႔ တစ္ရြာလံုးကိုေျပာျပထားသလို က်ဳပ္တို႔ကိုလည္းေျပာထားျပီးသား’ စားပြဲထိုးက ျပန္ေျပာတယ္ဗ်။


‘စိမ့္ေရတြင္းလွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္က အခုလွ်ိဳ၀ွက္ခ်က္မဟုတ္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူအခုလြတ္ေျမာက္သြားျပီေလ’


သူ႕မ်က္၀န္းေတြကေန မ်က္ရည္ေတြလွိမ့္ဆင္းလာျပီး ‘ေက်းဇူးျပဳျပီး အဲသလိုမေျပာပါနဲ႔ဗ်ာ’ တဲ့။

‘အဲတာ အမွန္တရားေလးဗ်ာ…..အခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သည္ေနရာက ျမန္ျမန္ထြက္သြားခ်င္ျပီ’ စားပြဲထိုးငနဲနားကေန လွည့္ထြက္ကာ စိတ္ခ်ရေလာက္တဲ့အကြာအေ၀းေရာက္မွ အ၀တ္အစားေတြ၀တ္ဆင္၊ လက္ကိုင္ဖုန္းကိုသံုးျပီး တကၠဆီသမားကို လာၾကိဳဖို႔ေခၚလိုက္ ပါတယ္။ အိမ္ျပန္ဖို႔ဆိုတာ တကၠဆီသမားပို႔မွပဲရမွာ။


အိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ျခင္း ေရပူပူနဲ႔စိမ္ခ်ိဳးပစ္လိုက္တယ္။ ခပ္ေႏြးေႏြးတဘက္ၾကီးတစ္ထည္သံုးျပီး ကၽြန္ေတာ့္တကိုယ္လံုးေျခာက္ေအာင္ သုတ္ခဲ့တယ္။ ျပီးေတာ့ ၾကိဳးဖုန္းက ခလုပ္ေလးတစ္ခုကိုႏွိပ္ကာ voice message ကိုနားေထာင္ရာမွာ ‘Thankyou မ်ိဳးရည္သယ္ေဆာင္ ေပးသူေလး…ေကာင္းေကာင္းအိပ္ေနာ္….ညသန္းေခါင္ေရာက္ရင္ မင္းေလးဆီ က်ဳပ္ေနာက္ၾကိမ္ အလည္လာရလိမ့္မယ္’ အိုး…ဘုရားသခင္….သူ႕လက္ကေန ကၽြန္ေတာ္လြတ္ေျမာက္ျပီလို႔ထင္ထားတာမွားပါပေကာ။


x x x


တစ္ေန႔တာ ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ အခ်ိန္ကုန္ဆံုးသြားေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ဗိုက္လည္းမဆာသလို ေရလည္းမဆာဘူး အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အထိပါပဲ။


နတ္မိစၧာရဲ႕ သုက္ရည္ေတြဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ခႏၶာထဲမွာ ျပႆနာဖန္တီးေနဆဲထင္ပါတယ္။ ဘယ္လိုဓာတ္သတၱိေတြ ရွိေနပါလိမ့္။


အိမ္တံခါးက ဘဲလ္သံျမည္လာတာေၾကာင့္ တံခါးကို သြားဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ သက္ရွိတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ မေတြ႕ရပါဘူး။ ‘Demon come in’ လို႔ေျပာဆိုလိုက္ျပီး တံခါးခ်ပ္ကိုျပန္ပိတ္လိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တံခါးပိတ္ျပီး ျပန္လွည့္လိုက္ခ်ိန္မွာ သူ႕ကိုမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေတြ႕ရတယ္ ‘က်ဳပ္ကို ဖိတ္ေခၚတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါပဲ’တဲ့။


‘ဘာလိုခ်င္လို႔လဲ နတ္မိစၧာၾကီး’ တစ္ခါတေလ ဂဏန္းလက္မႏႊာရတာထက္ ေျဖရွင္းရလြယ္ကူတဲ့ ျပႆနာေတြရွိတာေၾကာင့္ အထူးအေထြေျပာမေနဘဲ ေမးခြန္းထုတ္ျပီး လုပ္လက္စအလုပ္ကို ဆက္လုပ္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳးစားလိုက္ပါတယ္။


‘က်ဳပ္မ်ိဳးေစ့ကို လူသားတစ္ေယာက္ကသယ္ေဆာင္ထားသမွ် ကမၻာေပၚမွာ ရွိေနခြင့္ရတယ္။ မင္းက က်ဳပ္ရဲ႕မ်ိဳးေစ့ကိုသယ္ေဆာင္ ထားသူပဲမဟုတ္လား။ က်ဳပ္မ်ိဳးေစ့ဆိုတာကလည္း အခ်ိန္အကန္႔အသတ္တစ္ခုရွိတာေၾကာင့္ မင္းေလးကို ညတိုင္းျပန္ျဖည့္ေပးရလိမ့္ မယ္။ က်ဳပ္တို႔အလုပ္စၾကမလား’


အခု ပံုျပင္၀တၳဳေတြက အျမဲလိုလို ရုပ္ဆိုးပန္းဆိုး နတ္မိစၧာေတြကို ျပသေလ့ရွိေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္နတ္မိစၧာကေတာ့ အဲသလိုမဟုတ္ခဲ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ေရွ႕ေမွာက္မွာ ဒူးေထာက္ထိုင္ကာ ပါးစပ္ကိုဟျပီး သူ႕ငပဲၾကီးအလြယ္တကူေလ်ာ၀င္ေစဖို႔ဟန္ျပင္ေပးလိုက္တယ္။ 


‘ေက်းဇူးပဲ… ငါ့ေကာင္ေလး….ငါ့ဦးေဆာင္သူေလး…..က်ဳပ္မ်ိဳးေစ့ေတြကို ေကာင္းေကာင္းစုပ္ယူ…အိုး…အင္း….လွ်ာေလးနဲ႔ကလိ… အ…အင္…အ’ 


ကၽြန္ေတာ့္ အစာအိမ္ခမ်ာလည္း တိုး၀င္လာတဲ့ အရာေတြနဲ႔ ပိုမိုက်ယ္၀န္းလာျပီထင္ရဲ႕ သိပ္မေအာ့အန္ခ်င္ေတာ့ဘူး။


‘မင္း -င္ေတြကိုျပေတာ့ကြာ….ဦးေဆာင္သူေလးရာ….တင္ပါးေတြက လွခ်က္….က်ဳပ္လွ်ာၾကီးနဲ႔ သည္တင္ပါးေတြရဲ႕ အရသာတစ္မ်ိဳးကို ျမည္းစမ္းရဦးေတာ့မယ္’ ၾကက္သီးျဖန္းျဖန္းထမတက္ ကၽြန္ေတာ္ခံစားလိုက္ရပါတယ္။ သည္နတ္မိစၧာၾကီးဟာ လူသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ရင္ ကၽြန္ေတ္ာနဲ႔ ေပါင္းဖက္လို႔ရခ်င္ရဦးမွာ။ အိုး…..လွ်ာနဲ႔ လ်က္ျပဳ ႏႈိက္ထုတ္ေနတာ ဆရာက်ခ်က္က ကၽြန္ေတာ့္ပါးစပ္ ညည္းသံမထြက္ ေအာင္ မတားႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။


‘Oh….လွလိုက္တာကြာ…..က်ဳပ္လ်ာကေတာ့ ပြဲေတာ္ေတြ႕ေနေရာပဲ’ ကၽြန္ေတာ့္တင္သားဆိုင္ႏွစ္ခုကိုျဖဲကာ သူ႕လွ်ာအရွည္ၾကီးကို အတြင္းထဲေရာက္ႏိုင္သမွ် ထိုးသြင္းျပီး လ်က္ျပဳ ေမႊေႏွာက္ပါတယ္။ 


‘က်ဳပ္ေမွ်ာ္လင့္ထားတာထက္ပိုတယ္ကြာ…..အခု က်ဳပ္ငပဲၾကီးနဲ႔ မင္း-င္ထဲကိုထိုးေမႊလိုက္ေတာ့မယ္…ၾကိဳက္တယ္မဟုတ္လား’ ငပဲၾကီး ထိုးမသြင္းခင္ စိတ္ၾကိဳက္ကလိျပီး လမ္းေၾကာင္းရွင္းထားတာေၾကာင့္ သူ႕ငပဲၾကီး တစ္ထစ္ျခင္းဖိသြင္းဖို႔ ကၽြန္ေတာ့္ခေရ၀က ေအးေဆး သက္သာျဖစ္ေနပါတယ္။ 



‘အား…..အိုး…..လွလိုက္တဲ့ ခေရ၀ကြာ….က်ဳပ္ငပဲၾကီး နစ္၀င္ေနတာ အားရခ်က္…..မ်ိဳးေစ့ေတြအျပည့္ထည့္ေပးမယ္ကြာ…’ ကၽြန္ေတာ့္ လည္တိုင္တစ္၀ိုက္ကို လွ်ာနဲ႔ လ်က္ျပဳေနရင္း တစ္တစ္ခြခြစကားေတြကို အမွ်င္မျပတ္ေျပာေပးေနတာေၾကာင့္ ရင္ထဲတသိမ့္သိမ့္ၾကြ ေအာင္ မာန္ထရတယ္ဗ်။ ေက်နပ္ၾကည္ႏူးေနတဲ့ သာယာေနတဲ့ ခံစားခ်က္ထဲ ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာက္ဆံုးသြားတယ္။



‘အင္း….ခ်ဗ်ာ…ေကာင္းတယ္….အားရတယ္….တကယ္ေျပာတာ….’ 



‘ယူကြာ…လာျပီ…ေဆာင့္တယ္…အင့္…အ…ဟာ…ဟာ….yes…yes……အိုး…..မင္းေလး -င္က အေတာ္ဆိုးဆိုးပဲ…ေဆာင့္မယ္ ကြာ…အင္း…သိပ္ေကာင္းတယ္ ေကာင္ေလးရာ’



ကၽြန္ေတာ့္ တင္ပါးဆံုကိုသာမက ခါးကိုလက္နဲ႔ထိန္းကိုင္ရင္ သြက္လိုက္ေႏွးလိုက္ သူ႕ငပဲကိုအထုတ္အသြင္းလုပ္ရင္း တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ အဆံုးထိ ေဆာင့္သြင္းတာမ်ား မ်က္ျဖဴစိုက္မိရေအာင္ ခံစားရပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ သူ႕ငပဲကို တဆံုးထိုးသြင္းကာ သုက္ရည္ေတြ ကို အဆက္မျပတ္ပန္းထည့္ေရာ။ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္နဲ႔ တို႕ထိမိသလို တတြန္႔တြန္႔ျဖစ္သြားျပီးမွ သူ႕ငပဲၾကီးကို ခပ္ျဖည္းျဖည္းဆြဲထုတ္တယ္။


‘မ်ိဳးေစ့သယ္ေဆာင္သူေလး က်ဳပ္မွာ မင္းကိုေပးမယ့္ လက္ေဆာင္တစ္ခုပါလာတယ္’ နတ္မိစၧာတစ္ေယာက္က လက္ေဆာင္ေပးဖို႔ ကမ္းလွမ္းလာတယ္ဆိုေတာ့ အျမဲလိုလို မယံုသကၤာျဖစ္ရပါတယ္။


စားပြဲခံုေပၚမွာ ဗလေမာင္အခ်ိဳးအစားနဲ႔ လူမည္းေလးတစ္ေယာက္။ ‘သူက ဘာလုပ္တာလဲ’ ကၽြန္ေတာ္ေမးလိုက္တယ္။


‘သူ႕ကို က်ဳပ္သုက္ရည္ေကၽြးရတာေလ ဒါေပမဲ့ နည္းနည္းေလးေသာက္တာပါ’ သူ႕ပါးစပ္က ေျပာစကားမဆံုးေသးဘူး လူမည္း ေလးကို ကၽြန္ေတာ့္ခေရ၀ထဲ ထိုးထည့္ပစ္ပါတယ္။ လူမည္းေလးရဲ႕ ေျခေထာက္ေတြကိုပဲ ကၽြန္ေတာ္ျမင္ရတယ္။ ‘ဒါ မင္းေလးရဲ႕ demon butt plugပဲ။ က်ဳပ္မ်ိဳးေစ့ဟူသမွ် အလဟႆမျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ မင္းေလးခႏၶာကိုယ္ကေတာ့ က်ဳပ္မ်ိဳးေစ့ေဟာင္းေတြကိုပဲ စားရလိမ့္မယ္။ အခု သူ႕ေျခေထာက္ေလးကိုပြတ္သပ္ၾကည့္’ 


Oh fuck ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ေျခဖ၀ါးေလးကို ကလိထိုးလိုက္တာ အံ့အားသင့္ဖို႔ေကာင္းေလာက္ေအာင္ လူမည္းေလးက အတြင္းထဲမွာ ကခုန္ေနေလရဲ႕။



 ‘နတ္မိစၧာၾကီး….ကၽြန္ေတာ္…ကၽြန္ေတာ္ သုက္ရည္ထြက္ခ်င္လာျပီ’ 



ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကို ေလွ်ာက္လဲခ်က္ေပးသလိုေျပာလိုက္ေတာ့ ‘မင္းေလးစိတ္ဆႏၵရွိတဲ့အတိုင္း ဆက္လုပ္’ လို႔ျပန္ေျပာသလို လူမည္းေလးရဲ႕ ေျခေထာက္ကို ပြတ္သက္ေပးျပီး ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းအစံုကိုလည္း စုပ္နမ္းတာေၾကာင့္ နတ္မိစၧာၾကီးရဲ႕ အသက္ရွဴေငြ႕ေလပူပူကို ခံစားရ ပါတယ္။


‘ကၽြန္ေတာ္….ျပီးျပီ…အ..အ…ထြက္ျပီ….no..no..no’ ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ဖ်ားက ညည္းညဴသံအဆက္မျပတ္ထြက္လာမိတယ္။



‘ခ်ပစ္လိုက္…..ပန္းပစ္….မင္းေလးစိတ္ဆႏၵေတြ အကုန္ေပါက္ကြဲပစ္စမ္းကြာ က်ဳပ္အတြက္….က်ဳပ္တို႔ေတြ တစ္သားတည္း ေပါင္းစည္း ရမည့္အခိုက္အတန္႔ေလးပဲ….လုပ္စမ္း’ နတ္မိစၧာၾကီးဟာ အဲသည္စကားကို အဆက္မျပတ္ရြတ္ဆိုေျပာရင္း ကၽြန္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ေထြးဖက္ထားကာ ကၽြန္ေတ္ာ့အျဖစ္အပ်က္အစံုကေန စြမ္းအင္တစ္ခုရယူေနသည့္အလား ၾကည့္ရႈေနပါတယ္။ 



‘နတ္မိစၧာၾကီး….ကၽြန္ေတာ္…ကၽြန္ေတာ္….ခင္ဗ်ားကို အရႈံးေပး..ေပးပါျပီ’ မရည္ရြယ္ဘဲ ႏႈတ္ထြက္စကားေရရြတ္မိရင္း ကၽြန္ေတာ့္ ငပဲကေန သုက္ရည္အမည္းေရာင္ေတြ အဆက္မျပတ္ပန္းထြက္လာပါေတာ့တယ္။ 



ေဆာရီး….ကၽြန္ေတာ္သြားခဲ့တဲ့ ရြာေလးရဲ႕အျဖစ္အပ်က္ကို ေျပာဖို႔ေမ့ေနခဲ့တာ။ ကၽြန္ေတာ္ျပန္လာျပီးေနာက္တစ္ရက္ ေဒသတြင္း သတင္းစာေစာင္အေတာ္မ်ားမ်ားမယ္ Preston St.Margaret ရဲ႕ ၾကည့္ခ်င္စဖြယ္ေက်းရြာတစ္ခုလံုးကို ဆိုးဆိုးရြားရြားမီးေလာင္ ဖ်က္ဆီး ခံရေၾကာင္း ေခါင္းစည္းသတင္းအေနနဲ႔ ပါခဲ့တယ္ဗ်။ အသက္ရွင္က်န္ရစ္သူ တစ္ေယာက္မွာ မရွိဘူးဆိုေတာ့ ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းပါရဲ႕။ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းတစ္ခုသာ သိပ္မပ်က္မစီးက်န္ခဲ့တာမို႔ အခုေတာ့ တိုက္ခန္းေတြေဆာက္ဖို႔ ကုမၸဏီတစ္ခုကိုေရာင္းခ်လိုက္ျပီေျပာတယ္။ 


Alex Aung (12 February 2021)


စာၾကြင္း။ ။ Threshold, Mormons, JW’s ဒါမွမဟုတ္ အျခားေသာ ဘာသာေရးအုပ္စု သို႔မဟုတ္ နတ္မိစၧာေတြအတြက္ ေရွးဦး အရံအတားတစ္ခုကေတာ့ ဖိတ္ေခၚမခံရဘဲ ျဖတ္သန္းမ၀င္ေရာက္ႏိုင္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ဖိတ္ေခၚခဲ့ရင္ေတာ့ သူတို႔ ဟာ အျမဲလိုလို အဆီးအတားမရွိ၀င္ေရာက္လာႏိုင္ပါျပီ။

Combe: ေရွးေခတ္အဂၤလိပ္စာ၌ ရြာငယ္ေလးတစ္ရြာကိုအသံုးျပဳေသာစကားလံုး

Bower: သစ္ပင္မ်ား သို႕မဟုတ္ ေက်ာက္တံုးမ်ား သို႕မဟုတ္ အရံအတားမ်ားကို စက္၀န္းအသြင္ ၀န္းရံထားေသာ ဧရိယာတစ္ခု

ေနရာေဒသရဲ႕ အမည္ သို႕မဟုတ္ လူေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္ဖန္တီးေပးထားေသာ ေနရာေဒသနဲ႔ အမည္မ်ားသာျဖစ္ျပီး သြားေရာက္ၾကည့္ရႈ ဆန္းစစ္ဖို႔မလုပ္ပါနဲ႔။ 

ဟုတ္တယ္ဗ် သူေဌးေတြ ေဂါက္ရိုက္သင္တန္းတက္ေနခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို၀န္ထမ္းေတြကို အက်ိဳးမရွိသင္ခန္းစာေတြနဲ႔ အခ်ိန္ဆြဲ ခံခဲ့ရတယ္။


နတ္မိစၧာတစ္ေယာက္က ညတိုင္းလာျပီး ခင္ဗ်ားကို အဂၤလန္ပို႔ေပးလိမ့္မယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္အာမမခံႏိုင္ဘူးေနာ္။ နတ္မိစၧာဆိုတာ သူ႕တို႔ အတြက္ အက်ိဳးမရွိ မလိုအပ္ရင္ လူသားေတြနဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွ ရင္းရင္းနီးနီးမေနဘူးရယ္။