အပိုင်း - ၁
ရေးသားသူ - ဒဿန
•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•
တစ်မနက်လုံး အိမ်သန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက် တံမြတ်စည်းလှည်းလိုက်နဲ့ ရှိသမျှ အလုပ်တွေကို သိမ်းကြုံးလုပ်ပြီး အခုလည်း အ ဝတ်တွေ တသီကြီးကို ရေစိမ်ကာ ဖွတ်နေရပြန်သည်။
မလုပ်ချင်လည်း လုပ်ရမှာပဲလေ။ ညည်း ညူနေလို့မှာမရဘဲ...
ရှေးဘဝက ကုသိုလ်ကံနည်းခဲ့တော့ အခုဘဝမှာ ဘဝကဆင်းရဲနုံချာလွန်းလှသည်။
အမေတစ်ခု သားတစ်ခုဘဝမို့ ကျန်းမာ ရေး မကောင်းတဲ့အမေ့ကို ရရာအလုပ်လေးလုပ်ပြီး ရှာဖွေကျွေးမွေးခဲ့ရသည်။
အတန်းပညာလည်း ကောင်းကောင်းမ တတ်ခဲ့ ။ သသေစာရှင်စာလောက်တော့ ဖတ်တတ်ခဲ့လို့ တော်သေးသည်။အတန်းပညာမတတ်တော့ အလုပ်ကလည်း ပင် ပန်းတဲ့ အလုပ်မျိုးသာ လုပ်လို့ရသည်။
ဘုရားသခင်က ကျွန်တော့်ကို ဖန်ဆင်းတဲ့အချိန် အနည်းငယ် အိပ်ငိုက်သွားခဲ့တယ်ထင်တယ်။
သန်မာတဲ့ယောင်္ကျားခန္ဓာကိုယ်အစား လုံး ဝန်းကျစ်လစ်ကာ ကောက် ကြောင်းလှလှတွေနဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ဖန်ဆင်းပေးခဲ့သည်။
အမေမွေးပေးထားတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က ယောင်္ကျားလေးတန်မဲ့ ဖြူဖြူသွယ်သွယ်..ရုပ် ရည်ကလည်း ချောတယ်ဆိုတာထက် လှတယ်လို့ မှတ်ချက်ပြုရမည့်ရုပ်မျိုး..လမ်း လျှောက်လိုက်တိုင်း ခပ်ယိမ်းယိမ်းလေးဖြစ်နေသော ခါးသိမ်...နှင့်အတူ တင်ခပ်လုံးလုံးလေး..
အားလုံးခြုံပြောရလျှင်..ညီထွေးသည်.. မိန်းကလေးတွေရှုံးလောက်အောင် လှသည်..။
ရေချိုးခန်းထဲမှာ အဝတ်ဖွတ်ရင်း မိမိဘဝကို ပြန်တွေးနေမိသည်။ ညီထွေး အလုပ်လုပ်နေတဲ့အိမ်က လမ်းထိပ်က ရွှေဆိုင်ပိုင်ရှင် ဒေါ်မိမိလေးတို့ရဲ့အိမ်မှာပေါ့..။
ဆိုင်ကတော့ စျေးထဲမှာ ဖွင့်ထားလေသည် ။
နေ့တိုင်း မနက်၇နာရီကနေ ညနေ၅နာရီအထိ ဒီအိမ်ကြီးမှာပဲ အိမ်မှု့ကိစ္စတွေကို အချိန်ကုန်နေရသည်..။
ပင်ပန်းပေမယ့်လည်း ဒီအိမ်က ပေးတဲ့ အ ဖိုးအခက အမေ့ဆေးဖိုးနဲ့ ထမင်းစားရိတ်လေးကို ကာမိတာကြောင့် သည်းခံပြီး လုပ်နေရသည်...။
" ညီထွေးလေး..."
အဝတ်လျှော်နေတုန်း နောက်ဖက်ဆီမှ အ သံကြားရတာကြောင့် လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဒေါ်မိမိလေးရဲ့အမျိုးသား ဦးမျိုးမြင့်ဖြစ်နေသည်...။
" ဟုတ်..ဦး..ဘာခိုင်းစရာရှိလို့လဲဗျ..."
ရရေစိုနေသေကြောင့် ညီထွေးရဲ့တင်ပါးက ပုဆိုးနဲ့ကပ်ပြီး လုံးဝန်းနေလေသည်။
ဦးမျိုးမြင့်ကတော့ ရေစိုနေတဲ့အလှလေးကို အကြည့်တို့က မခွာနိုင်ဖြစ်လို့နေခဲ့သည်...။
" သြော် မင်းအန်တီတို့ရော ဘယ်သွားလဲကွ......"
" အန်တီက ဆိုင်ကိုသွားပြီဗျ.. ဦးပြန်လာရင် ထမင်းခူးကျွေးဖို့ပြောထားပါတယ်... ဦး ထမင်းစားတော့မှာလား.."
" ဦး မစားသေးဘူး ခေါင်းနည်းနည်းကိုက်နေလို့.. အားတော့နာပါတယ် ဦးကို ဇက် ကြောနှိပ်ပါ့လား..."
" ဟုတ် ဒါဆို ခဏလေးနော် ကျွန်တော် ဒီနှစ်ထည် လက်စသတ်ပြီးရင် နှိပ်ပေးပါ့မယ်ဗျ...။
" ဟုတ်ပြီ..ဒါဆို ဦးအခန်းထဲမှာစောင့်နေမယ်..."
ဦးမျိုးမြင့်က ပြောပြီး အိပ်ခန်းရှိရာသို့ပြန်လှည့်သွားသည်။
ညီထွေးလည်း အဝတ်နှစ်ထည်ကို အမြန်လက်စသပ်ကာ ခပ်မြန်မြန် လျှော်လိုက်တော့သည်...။
" ဒေါက်.....ဒေါက်..."
" ညီထွေး...လာ ဝင်ခဲ့.. "
ညီထွေးအား တံခါးလာဖွင့်ပေးပြီး အခန်းထဲခေါ်သွားလေသည်...။
ညီထွေးအခန်းထဲဝင်လိုက်တော့ ဦးမျိုးမြင့်က အခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်လိုက်လေသည် ။
" တော်သေးတာပေါ့ ညီထွေးအိမ်မှာရှိနေလို့ ဦး ဇက်ကြောတွေ တက်နေတာ နေလို့တောင်မရဘူး..."
" ဘာမှမပူပါနဲ့ ကျွန်တော်နှိပ်ပေးပါ့မယ်ဗျ.."
ညီထွေးရဲ့လက်သွယ်သွယ်လေးတွေနဲ့ ဦးမျိုးမြင့်ပုခုံးပေါ်ကနေ စနှိပ်ပေးလိုက်သည် ။
ဦမျိုးမြင့်ကတော့ မျက်စိမှိတ်ပြီး ဖီးယူလို့နေသည်..။
ဦးမျိုးမြင့်သည် အသက် ၄၀ လောက်သာရှိဦးမည်..။
လူက အရမ်းမပိန်ဘဲ ကြည့်ကောင်းသော ခန္ဓာကိုယ်ရှိလေသည်..။
ပါးသိုင်းမွှေး ခပ်ပါးပါးတို့က နသယ်စပ်မှတစ်ဆင့် ရင်ဘတ်ပေါ်အထိ ခပ်ပါးပါး ပေါက်လို့ နေသည် ။
" အား...ကောင်းလိုက်တာ သားရယ်.. မင်းတော်တော်လက်ပေါက်တာပဲ...."
" ဟုတ် ဗျ..."
ဦးမျိုးမြင့်ကို စေတနာပါပါနဲ့ နှိပ်ပေးနေသော ညီထွေးသည်.. အန္တရာယ်ကို မမြင်ခဲ့မိချေ ။
ဦးမျိုးမြင့်သည် ညီထွေးအား လိုးရဖို့ကြံ စည်နေသော သူတွေထဲက တစ်ယောက် ပင်ဖြစ်လေသည်...။
နေတိုင်း ညီထွေးကိုကြည့်ပြီး ဂွင်းထုနေရတာပင် ကြာခဲ့ပြီပေါ့..။ မိန်းမရှိပေမယ့် မိန်းမထက် ညီထွေးရဲ့ တင်ပါးခပ်လုံးလုံးလေးကိုသာ အာသာငမ်းစွာ တောင့်တလို့နေလေတော့သည်..။
အခုတော့ အိမ်မှာလည်း မိန်းမ မရှိသည်မို့.အခွင့်အရေးကို လက်လွှတ်ခံလို့မရ....။
" သား..လက်ညောင်းရင်ခဏနားရင်း. ဦးရဲ့ ပေါင်ကိုနင်းပေးပါဦး..ပေါင်ရင်းတွေလည်း ကိုက်နေတာ..."
" ဟုတ် ဗျ...."
ဦးမျိုးမြင့်က ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန်ပေးနေပြီး ညီထွေးက ပေါင်ကို ခပ်ဖွဖွတက်နင်းပေးရသည်...။
ညီထွေး နင်းနေတုန်း ဦးမျိုးမြင့်က ရုတ် တရက် ခြေထောက်လှုပ်လိုက်သဖြင့် ဟန် ချက်ပြတ်ကာ ဦးမျိုးမြင့်ရဲ့ လီးပေါ် လက် ထောက်ကျသွားရသည်...။
လီးကြီးက လက်အောက်မှာ အတော်ကိုမာနေသည်ထင်သည်။
" အားး......"
" တောင်းပန်ပါတယ်ဦး သား ခြေထောက် ယိုင်ပြီးလဲသွားလို့ ဖိမိသွားတယ်ထင်တယ်"
" အား...ကျိုးပြီထင်တယ်....ကျွတ် ကျွတ်"
ညီထွေးမှာတော့ မိမိကြောင့်ဖြစ်သွားရသည်မို့ ပြာယာခတ်သွားရသည်။ လက် နှစ်ဖက်ကို လီးပေါ်ဖိပြီး မျက်နှာရှုံ့မဲ့နေသော ဦးမျိုးမြင့်မှာ တကယ်ကို ခံရခက်နေသည့်နှယ်...။
" သား..သား ဘာလုပ်ပေးရမလဲ.. ရေခဲကပ်ပေးရမလား...."
ဦးမျိုးမြင့်မှာ ညီထွေးအား မော့ကြည့်ကာ
"... တကယ် သားလုပ်ပေးမှာလား..."
" ဟုတ် သားကြောင့်ဖြစ်သွားတာဆိုတော့ သားလုပ်ပေးပါ့မယ်..."
ပြောပြောဆိုဆို ဖြင့်ဦးမျိုးမြင့်က ပုဆိုးကို ဖြေချလိုက်တော့ လီးခပ်ထွားထွားကြီးက ညီထွေးရဲ့ မျက်သိရှေ့မှာ လှုပ်ရမ်းလို့နေခဲ့သည်။
ညီထွေးနားမလည်သလို ကြောင်အနေတုန်း လီးကြီး က တဆတ်ဆတ်တုန်နေကာ... မိုးကိုထောင်လို့နေတော့သည်။
" အဲ့ဒီမှာ..သားဖိလိုက်လို့ဦးလီးကျိုးသွားပြီလားမသိဘူး..ကြည့်ပေးပါဦး.."
ညီထွေး ရှက်သွားခဲ့ရသလို..ရင်တွေလည်း ခုန်နေခဲ့သည်။
တသက်လုံး မိမိကိုယ်မိမိ လိင်တူနှစ်သက်တာလား မိန်းမတွေကိုနှစ်သက်တာလား ဝေခွဲမရခဲ့..။ အခုတော့ မျက်စိရှေ့က လီးကြီးကိုမြင်လိုက်ရတော့မှ မိမိဘာဆိုတာကိုသိသွားခဲ့ရသည်။
ကိုင်ကြည့်ချင်ပေမယ့် စိတ်က မဝံမရဲဖြစ်နေသည်။
အာခေါင်တွေပါ ခြောက်ကပ်လာသလို ခံ စားရသည်။
" သား...ညီထွေး. ဘာတွေကြောင်ကြည့်နေတာလဲ..."
" ဗျာ....ဟို...."
ရှက်စိတ်ကြောင့် ညီထွေး စကားတွေပင် ထစ်ငေါ့နေရသည်။
ဦးမျိုးမြင့်က ညီထွေးရဲ့လက်ကို ဆွဲပြီး..ရငိခွင်ထဲကို သိမ်းယူလိုက်သည်။
" အာ...ဦးမျိုး.. ..မလုပ်...ဦးမျိုးမြင့် ရဲ့ သန်မာသော အားတွေကို ညီထွေး မလွန်ဆန်နိုင်ခဲ့.."
ရင်ခွင်ထဲသို့ အရုပ်တစ်ရုပ်လို ရောက်သွားရသည်..။ ဦးမျိုးတစ်ယောက်နဲ့ တော့ ခက်ရချည်ရဲ့ဗျာ...။
ဦးမျိုးမြင့်က ညီထွေးရဲ့လက်ကို မိမိလီးကြီးအားကိုင်စေပြီး လှုပ်ရှားလိုက်သည်။
ညီထွေးရဲ့ နူးညံနေသော လက်ကလေးကြောင့် လီးကြီးက အစွမ်းကုန် ထောင် မတ်လို့လာသည်...။
" မကြိုက်ဖူးလား..ညီထွေးရ...."
" ဗျာ..."
" ဦး လီးကြီးကိုလေ.. ဦး ကြည့်ရတာတော့ ညီထွေး ကြိုက်တဲ့ပုံပါ...."
" ဟို.. မမြင်ဖူးတော့ အံသြမိသွားတာပါ..
ဦး..."
" ဟုတ်လား.. ညီထွေးက လီးတွေကို မမြင်ဖူးဘူးပေါ့.."
" ဟုတ်.. သူများတွေရဲ့လီးကို တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးပါဘူး..."
" ဒါများကွာ..ဦးကိုပြောပေါ့...ဦးကိုင်ခိုင်းမှာပေါ့ကွ...ကဲကိုင်ကွာ စိတ်ကြိုက်..."
ညီထွေးလည်း လက်ထဲက လီးခပ်နွေးနွေးကြီးကိုလှည့်ပတ်ကြည့်ရှု့ရင်း သဘော ကျနေမိသည်...။
လီးကြီးမှာ အကြောတွေ ပြိုင်းနေအောင် ထလို့နေခဲ့ပြီး အမွှေးတွေမှာလည်း ချက်မှ တစ်ဆင့် ဆီးခုံနဲ့ပါ တစ်ဆက်ထည်းရှိလေသည်...။
လီးကြီးကို အမျိုးမျိုးကိုင်တွယ်စမ်းသပ်ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲမှာလည်း ကျေနပ်နေမိသည်...။
လီးကြီးက လက်ထဲမှာ အဆမတန်ကြီးလာတာကြောင့် လက်နှစ်ဖက်နဲ့ပင် ကိုင်ထားရသည်...။
လီးကြီးကို စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေတုန်း ဦးမျိုးမြင့်က ညီထွေးရဲ့ ဆံပင်လေးတွေကို လက်နဲ့ဖွလိုက်ပြီး..ခေါင်းကို လီးရှေ့ကို အသာဖိပေးလိုက်လေသည်..။
ဦးမျိုးမြင့်က ဖိလိုက်တာကြောင့် ညီထွေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းက လီးကြီးကို နမ်းလိုက်သလိုဖြစ်သွားရသည်..။
" အာ...ဦးမျိုး...ကျွန်..ကျွန်တော်..."
" ညီထွေးလေး.. ဦးမရတော့ဘူးကွာ..ညီထွေး အစအဆုံး တာဝန်ယူပေးမှရတော့မယ်..."
" ဗျာ...."
ပြောပြောဆိုဆို ညီထွေးရဲ့ ပါးစပ်ထဲသို့ လီးကို ထိုးထည့်ပေးလိုက်သည်...။ ညီထွေး လည်း မထူးတော့ပြီမို့ လီးကြီးကို ပါးစပ်ဟပေးလိုက်သည်။
လီးကြီးမှာ ပူနွေးနွေးနဲ့ တကယ်ကို အရ သာရှိလှသည်...။
မိမိတတ်သလောက် လျှာဖျားလေးနဲ့ရစ် ပတ်ပြုစုပေးလိုက်တော့ ဦးမျိုးတစ်ယောက် ကော့ပြန်ကာတက်သွားရသည်။
လီးကြီးမှာ ညီထွေးရဲ့ သွားရည်တွေနဲ့ ပြောင်လက်လို့ပင်နေလေသည်။
မနေနိုင်အောင် ကောင်းနေသော ဦးမျိုးသည် ညီထွေးရဲ့ခေါင်းကို ဖိချကာ လီးကို တဆုံးထိ ဖိသွင်းလိုက်တော့သည်။
" အာ..အွတ်.....အွတ်...."
" အား...ကောင်းလိုက်တာ ညီထွေးရာ.... လည်ချောင်းလေးက နွေးနေတာပဲ... အား..ရှီး...."
တစ်ချက်ချင်း ဖိသွင်းလိုက်တိုင်း ညီထွေးမှန် ပျို့တက်သွားရသည့်အထိ ပင်...
ဦးမျိုးကလည်း လိုးတဲ့နေရာမှာ ကျမ်း ကျေနေခဲ့သည်ထင်သည်..။ လီးကို တချက်ချင်း သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်နဲ့ အ ကောင်းကြီးကောင်းနေ သည်...။
ခဏကြာတော့ လီးကြီးကို ပြန်ထုတ်ပေးလိုက်သည်...။
" အာ... ဦးမျိုး.. အရမ်းဆိုးတာပဲဗျာ..."
" ဟား...ဦးအရမ်းကောင်းသွားလို့ပါကွာ..."
" ဦး လီးက တစ်ကယ် မိုက်တာပဲဗျာ.. ဖြောင့်ကျနေတာပဲ..."
" ကြိုက်တယ်မို့လား.. ဦးလီးကို..."
" ဟုတ်..."
" ဟား... ဒီထပ်ပိုပြီး အသည်းခိုက်အောင် ကြိုက်သွားစေရမယ် ဦးအာမခံတယ်..."
" ဗျာ...."
ပြောရင်း ညီထွေးကို ဆွဲပြီး ပက်လက်လှန်ချလိုက်သည်...။
" အင့်...ဦးမျိုး..ကျွန်..ကျွန်တော် ကြောက်တယ်ဗျ... အာ့လို ဆက်ဆံဖို့ ကျွန်... ကျွန် တော် အဆင်သင့်မဖြစ်သေးဘူး...."
" မလိုပါဘူးကွာ..ဦး လိုးတတ်ပါတယ်ကွပြီးမှ ခဏခဏ တောင်းဆိုနေရမယ်..."
" အာ...ဦးကလည်းဗျာ..."
•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•
" ကဲ..စကားများနေရတာ အချိန်တွေကုန်တယ်ကွာ ဦးက အပြောနဲ့မလုပ်ဖူး အလုပ် နဲ့ပဲ သက်သေပြတာ..."
" ဟုတ်..."
" ဟော့ ဒီ.တင်းပါးလေးကို လိုးပေးချင်နေတာကြာပြီ.. ဦးရဲ့လီးကြီးနဲ့ ကောင်းသွားအောင် လိုးပေးမယ်..."
" ဦး... ညင်သာပေးပါနော်..."
" ဟုတ်ပါပြီဗျာ... ကဲ ဦးလိုးပြီးတော့ သက်သေပြမယ်နော်...."
နှစ်ယောက်သား အနမ်းတွေနဲ့ အချစ်တိုက်ပွဲကိုစပြီးဖွင့်လှစ်လိုက်သည်။ ဦးမျိုး မြင့်က မိမိရဲ့သန်မာတဲ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ညီထွေးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လေးကို ပွေ့ယူပြီး ရင် ခွင်နှစ်ခု အပ်ပြီး အနမ်းမိုးရွာပြစ်လိုက်သည်...။
ညီထွေး တစ်ယောက် ဦးမျိုးမြင့်ရဲ့ရင် ဘတ် ပေါ်ကိုရောက်နေပြီး.. ရင်ခွင်ထဲကပြန်မထွက်ချင်တော့လောက်အောင်ကို ဦးမျိုးမြင့်ရဲ့ ချွေးနဲ့ပြင်းပြင်းတို့ကဆွဲဆောင်နေခဲ့သည်..။
ညီထွေးလည်း စိတ်တွေပါလာပြီမို့ ပက် လက် လှန်နေသော ဦးမျိုးမြင့်ရဲ့ ပုဆိုးအောက်က လီးပေါ်ကို တက်ထိုင်လိုက်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ဖြင့် ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်..။
ညီထွေးရဲ့ ပြုစုယုယပုံလေးတွေဟာ ဦးမျိုးမြင့်အတွက်တော့ နိဗ္ဗာန်ကိုပင် မသွားချင်တော့လောက်အောင် ခံစားနေသည်။
ဦးမျိုးမြင့်ကတော့ မိန်းမနဲ့ မကြာခဏဆက်ဆံဖြစ်ပေမယ့် ဒီလောက်အထိ စိတ်တွေ ထကြွမှု့မဖြစ်ခဲ့..။
အခုတော့ ညီထွေးရဲ့ အလှအပတွေနဲ့အ တူ ချစ်စရာကောင်းတဲ့လှုပ်ရှားမှု့လေးတွေက မိန်းမတွေထက်ပင် ပိုပြီးတောင့်တချင်စရာကောင်းနေတော့သည်...။
" ညီထွေး... ဦးမရတော့ဘူး.. အခုလိုးမှဖြစ်တော့မယ်..ဦးရဲ့လီးက ညီထွေးရဲ့ ဟောဒီ ဖင်လေးကို လိုးရမှနေသာထိုင်သာရှိမှာ မဟုတ်ရင် ပေါက်ကွဲထွက်တော့မယ်...."
" ဦး..ဦးစိတ်ကြိုက်သာ သားကို သုံး ဆောင်ပါတော့ဗျာ...."
ဦးမျိုးမြင့်တစ်ယောက် ညီထွေးရဲ့ လည်ဂုတ်သားဖွေးဖွေးကို သွားနဲ့ ခပ်ကြိတ်ကြိတ်လေးကိုက်ရင်း အာရုံပြောင်းအောင်လုပ်လိုက်သည်..။
ညီထွေး မျက်စိမှိတ်ကာ ဖီးလ်ယူနေတုန်း လီးကြီးကိုကိုင်ကာ ထိပ်ပိုင်းမှ စပြီး ထည့်လိုက်သည်..။
လီးကြီးမှာ ညီထွေးရဲ့အတွင်း သို့ ချောချောချူချူမဝင်ဘဲ တင်းကြပ်လို့နေ သည်။
" သား..စိတ်ကိုတင်းမထားနဲ့လေ.. သားစိတ်ကိုလျော့ချလိုက် မဟုတ်ရင် ပိုနာနေလိမ့်မယ်..စိတ်ကိုလျော့ပြီး လမ်းကြောင်းဖွင့်ပေးလိုက်..."
" ဟုတ်...ဦး...."
ညီထွေးကို အသာလေးချောပြီး လီးကြီးကိုဖိသွင်းလိုက်တော့ ညီထွေးတစ်ယောက် ခါးပင်ကော့သွားရသည်...။
" ဟုတ်ပြီ သား...လက်ခံလိုက်နော်..ဦးဝင်လာပြီ......"
တဖြည်းဖြည်းလီးကြီးက တဆုံးသို့ဝင်သွားခဲ့ပြီး ဆီးခုံနဲ့ဖိကပ်ထားလိုက်သည်။
ညီထွေးတစ်ယောက် မဆံ့မပြဲ ဝေဒနာကို အံကြိတ်ကာခံနေရသည်...။
ဦးမျိုးမြင့်ကတော့ မှောက်ထားသော ညီထွေးအပေါ် ခန္ဓာကိုယ်ဖိကပ်လို့ တစ်ချက်ချင်း ချော့သွင်းပေးနေသည်..။
လီးကြီးမှာ ကြပ်တင်းနေသော ညီထွေးရဲ့ အတွင်းထဲသို့ ထိုးခွဲဝင်ရောက်နေခဲ့တာကြောင့် ညီထွေးမှာ နာကျင်နေရသလောက် ဦးမျိုးမြင့်ကတော့ လီးစည်းစိမ်ကို အပြည့်အဝခံစားနေတော့တာပေါ့..။
" အင့်... ဦး..သား မရတော့ဘူး..ဗိုက်ကွဲလိမ့်မယ်....အာ့.."
" မကွဲပါဘူး..သားရ.. ခဏနေရင် ပိုကောင်းသွားမှာ...."
ပြောရင်း လီးကို ခုနထပ်မြန်မြန်လေးသွင်းပေးလိုက်တော့ ညီထွေးထံမှ ညည်းသံအချို့ထွက်လာခဲ့သည်...။
" ဟာ့....အာ့....ဟူး..ဦး....အ့...."
" ဘယ်လိုလဲ.သား အဆင်ပြေသွားပြီလား..."
" ဟုတ်..ခုနလောက်တော့ အရမ်းမကြပ်တော့ဘူး..နေရတာ ကောင်းလာတယ်..."
" ဟုတ်ပြီ ဒါကအစပဲရှိသေးတယ်.. ခနနေရင် ဦးက သားကို ဟော့ဒီလီးကြီးနဲ့ နတ် ပြည်အရောက်ပို့ပေးမှာ..."
" ဟုတ်..."
ညီထွေးအပေါ်ကို ဒိုက်ထိုးသလို အားပါးပါဆောင့်လိုက်တော့ ညီထွေးတစ်ယောက် အော်ညည်းရင်း တင်ပါးကိုပါ ကော့ပေးထားရသည်....။
ဦးမျိုးမြင့် လီးအောက်က ကော့နေတဲ့ တင်ပါးလုံးလုံးလေးကို ကြည့်ရင်း လိုးချက်တွေကို အရှိန်တင်လိုက်သည်...။
" အ့.အာ့.အာ့..ဦး..အရမ်းမြန်နေတယ်..ဟင့်...."
" ကောင်းတယ်မလား..သား..ဦးလီးအရ သာ..ဘယ်လိုလဲ..."
" ဟင့်..ကောင်း..တယ်..ဦး...."
" ကောင်းရင်..ဦးက ပိုကောင်းအောင်လိုးပေးဦးမှာ.သား နံရံကို မျက်နှာလှည့်ပြီးမှီထားလိုက်...."
" ဟုတ်..."
ဦးမျိုးမြင့်ခိုင်းတဲ့အတိုင်း လိုက်နေနေမိ သည်...။
ညီထွေးနံရံကို လှည့်ပြီး မတ်တပ်ရပ်ထားတော့ ဦးမျိုးအောင်က ညီထွေးရဲ့ ခါးလေးကို အသာကိုင်ပြီး လီးကြီးကို တေ့သွင်းလိုက်သည်...။
ခုနက လိုးထားတာမို့ လီးက ချောချောချူချူဝင်သွားခဲ့သည်..။
" အင့်...အင့်..ရော့ကွာ..ဒီလောက် ကြပ်နေတဲ့ ဖင်လေးကို ချောင်အောင်လိုးပေးမယ်...."
" အာ့..အင့်..."
ဦးမျိုးမြင့်ရဲ့ အားရပါးရစောင့်ချက်တွေကြောင့် ညီထွေးတစ်ယောက် လောက ကြီးကို မေ့သွားရသည့်အထိဖြစ်သွားခဲ့ရသည်...။
" ဟူး...အာ့...အာ့...."
" ကောင်းလားသား..ဦးလီးကိုကြိုက်သွားပြီမလား..."
ညီထွေးတစ်ယောက် စကားတောင်ပြန်မပြောနိုင်ဘဲ အံကြိတ်ပြီး အော်နေရသည်..။
ဦးမျိုးမြင့်က လိုးနေရင်း ညီထွေးကို အ သာလေးပွေ့ချီလိုက်သည်..။
လီးကိုတော့ ကျွတ်မထွက်စေဘဲ ဆီးခုံနဲ့ဖိကပ်ထားလိုက်သည်...။
ထို့နောက် ညီထွေးရဲ့ တင်ပါးလေးကို ပင့်ကိုင်ပြီး တဖုန်းဖုန်းမြည်အောင်ကို ပင့်ဆောင့်လိုးပါတော့တယ်..။
ညီထွေးမှာတော့ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ဦးမျိုးမြင့် ရဲ့ခါးကို ချိတ်ထားပြီး လက်နှစ်ဖက်က ဦးမျိုးမြင့်ရဲ့ လည်ပင်းကိုသိုင်းဖက်ထားရသည်...။
" အာ့...ဦး..သား..မရတော့ဘူး..ထွက်တော့မယ်..လို့...."
" ဟုတ်ပြီး.. လွှတ်ချလိုက်... ဟုတ်ပြီ..."
ဦးမျိုးမြင့်က ပိုပြီးအရှိန်တင်က ပင့်ဆောင့်ပေးတော့ ညီထွေးတစ်ယောက်အရှုံးပေးကာ လရည်များကို ကော့ကာပန်းထုတ်လိုက်ရသည်....။
" ဟာ့...ဦး...သား...သားပြီးပြီ..."
မောပန်းသွားတဲ့ ညီထွေးတစ်ယောက် ဦးမျိုးမြင့်ရဲ့ ရင်ဘတ်ထဲကို ခိုဝင်ကာ အ မောဖြေနေရသည်...။
" ဦးကလေးလေး ပင်ပန်းသွားရပြီကွာ..."
" ဟုတ်..ဦးရော..ပြီးသေးဘူးလားဟင်..."
" ဘယ်ပြီးဦးမလဲ ညီထွေးရာ..ဦးက လိုးရင် အနည်းဆုံး တစ်နာရီပဲ..."
" ဦးက သက်လုံကောင်းလိုက်တာဗျာ.. စွမ်းဆောင်ရည်ကလည်း လူငယ်တွေအတိုင်းပဲ..."
" ဟား..အရမ်းမြှောက်နေပါပြီကွာ..ကဲ..ဦးလည်း အပြီးသတ်လိုးပေးမယ်..."
" ဟုတ်...."
ဦးမျိုးမြင့်လည်း မိမိရဲ့လီးကြီးကို အပြီးသတ်လိုးဖို့အတွက် ညီထွေးရဲ့ခြေထောက် နှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ်ကောက်တင်လိုက်သည်...။
ထို့နောက် လီးကို တေ့ပြီး တဆုံးထိချလိုက်တော့သည်...။
" ဟင့်..ဦး..တမျိုးကြီးပဲ..နေရတာ..."
" ခနပဲ... ကောင်းသွားမှာ..."
ဦးမျိုးမြင့်ကညီထွေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို နမ်းရင်း မိမိရဲ့အောက်ပိုင်းကို အားရှိသမျှ အသားကုန် လှုပ်ရှားရင်းလိုးပေးလိုက်တော့သည်...။
လရည်ထွက်တော့မှာမို့ ဦးမျိုးမြင့်ရဲ့ လိုးချက်တွေက အားတွေပါနေခဲ့ပြီး ကုတင်တစ်ခုလုံးအင် လှုပ်ရမ်းလို့နေသည်။ ညီ ထွေးကတော့ နောက်တစ်ကြိမ် ပြန်လည် ထောင်မတ်လာပြီး..လက်ကထုစရာမလိုပဲတောင် လရည်များ ထွက်ကျကုန်ပြန် သည်။
ဆယ်မိနစ်လောက်ဆောင့်ပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ ဦးမျိုးမြင့် ညီထွေးရဲ့ ဗိုက်ထဲကို သန်စွမ်းလှတဲ့ မျိုးရည်တွေ ပက်ဖြန်းလိုက်တော့သည်..။
" ဟူး....ပြီးပြီ..အား....စောက်ရမ်း..မိုက်တယ်ကွာ...."
နှစ်ယောက်သားထပ်လျှက်အမောဖြေလိုက်ပြီးနောက်...
" ဦး... ပြီးရင် ဖယ်ပါဦး..သားလေးနေပြီ..."
" သြော်...ဟုတ်သားပဲ..ဦးမေ့နေတာ..ညီထွေးကိုယ်လေးက အိနေတော့ ဦးဇိမ်ရနေတာ..."
ပြောရင်း ဦးမျိုးမြင့်အသာ ထလိုက်တော့ လီယက ညီထွေးရဲ့ ဖင်လေးထဲကနေ ပြန်မထွက်ချင်သည့်နှယ် ကြပ်လို့နေသည်..။
" တွေ့လား ဦးလီးက ညီထွေးကို မခွဲနိုင်တော့ဘူးတဲ့..."
" မခွဲချင်လည်း နောက်မှ ထပ်လိုးတော့နော်ဦး..သားအလုပ်တွေရှိသေးတယ်...
တော်ကြာအန်တီပြန်လာရင် အဆူခံထိနေမာဆိုးလို့..."
" ဟုတ်ပါပြီကွာ...ခနနေဦးသား..ရော့.."
" ဟာ..ဦး ပိုက်ဆံဘာလို့ပေးတာလဲ..."
"ညီထွေးကိုချစ်လို့ မုန့်ဖိုးပေးတာ..တခြားဘာမှလျှောက်မတွေးနဲ့ ဟုတ်ပြီလား.."
" ဟုတ်..."
" ကဲ..ဒါဆို လုပ်စရာရှိတာ သွားလုပ်လေ.. ဦး ခဏနားလိုက်ဦးမယ်..."
" ဟုတ် ဦး..."
ဦးမျိုးမြင့်ပေးတဲ့ ပိုက်ဆံတစ်သောင်းတန် အချို့ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုတ်ပြီး အိပ်ခန်းထဲမှ ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်..။
စိတ်ထဲမှာတော့ ဝမ်းသာတစ်ဝက် ဝမ်း နည်းတစ်ဝက်နဲ့ပေါ့...။
" ဟူး..... ဖြစ်သမျှအကြောင်း အကောင်းပဲ မှတ်လိုက်ယုံပေါ့ကွာ..."
ပိုက်ဆံကို သိမ်းလိုက်ပြီး ဦးရဲ့ ကားကိုရေဆေးပေးဖို့လုပ်လိုက်သည်...။
အလုပ်သာလုပ်နေရတယ်...တင်ပါးကလမ်းလျှောက်ရတာ သိပ်အဆင်မပြေချင် ... ဒါပေမယ့်လည်း အားတင်းပြီး ဆက်လုပ်လိုက်တယ်...။
ညနေအိမ်ပြန်ရင်တော့ အမေ့ဖို့ ခေါက်ဆွဲကြော်လေးရယ် ငှက်သိုက်ရည်လေးဝယ်သွားဦးမှပါ....။
•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•
မနက် မိုးလင်းတာနဲ့ မျက်နှာသစ် ရေမိုး ချိုးပြီး စီးနေကျ စက်ဘီးကလေးနဲ့ လမ်းထိပ်က ဦးမျိုးမြင့်တို့အိမ်ကိုလာရသည်။
အိမ်ရောက်တာနဲ့ အိမ်တွင်းအိမ်ပြင်သန့်ရှင်းရေးကို အရင်ဆုံးလုပ်ပေးရသည်။
ပြီးတာနဲ့ မီးဖိုချောင်ထဲဝင်ပြီး ချက်ပြုတ်ပေးရတာပေါ့..။
ညီထွေး ငယ်စဥ်ကတည်းက အမေ့ကိုကူခဲ့ရတာဆိုတော့ မီးဖိုချောင်ကိစ္စတွေကို နိုင်နိုင်နင်းနင်းလုပ်နိုင်လေသည်..။
ဒီအိမ်မှာဆို တခြားအလုပ်သမားမရှိဘဲ ညီထွေးသာ အလုပ်အားလုံးလုပ်ပေးရသည်..။
" ညီထွေး...."
" ဗျာ..အန်တီ..."
" ဒီနေ့ ချက်ဖို့ ဘာဟင်းစားတွေရှိလဲ..."
" ရေခဲသေတ္တာထဲမှာတော့ ကြက်သားပဲရှိတော့တယ်.. တခြားအသီးအရွက်လေးတွေရယ်..."
" ဟုတ်ပြီ..ဒါဆို စျေးသွားပြီး အမဲသားရယ် ပုစွန်ထုတ်ရယ် သွားဝယ်လာခဲ့... ရော့ပိုက်ဆံယူသွား.."
" ဟုတ်... "
ညီထွေး စက်ဘီးကလေးစီးပြီး စျေးရှိရာကို နင်းလာတော့ လမ်းမှာ မနက်ခင်းလမ်းလျောက်ပြန်လာတဲ့ ဦးမျိုးမြင့် ကိုတွေ့လိုက်ရသည်...။
" ညီထွေး..."
" ဗျာ..."
ဦးမျိုးမြင့် ခေါ်လိုက်တာကြောင့် ညီထွေး စက်ဘီးကိုအရှိန်လျော့လိုက်ကာ ရပ်လိုက်သည်...။
" ဘယ်သွားမလို့လဲ...."
" အန်တီက..ဟင်းစားဖို့ ဝယ်ခိုင်းလို့ အမဲ သားရယ် ပုစွန်ရယ် အသီးအရွက်တွေ ဝယ်မလို့.."
" အေး..ဟုတ်သားပဲ..ဒီနေ့ သားပြန်လာမှာဆိုတော့ ဟင်းကောင်းကောင်းချက်ထားရမှာ..."
" သား..ဆိုတာ ဦးတို့ရဲ့သားလား..."
" အေးပေါ့ကွ..ညီထွေးက ဘယ်သိဦးမလဲမန်းလေးမှာ အလုပ်လုပ်နေတာ အခု အ လည်ပြန်လာတာလေ..."
" ဟုတ်...ဒါဆို သားသွားလိုက်ဦးမယ်..."
" အေးအေး..."
ညီထွေးစက်ဘီးကလေးနင်းရင်းစျေးထဲဝင်သွားလိုက်သည်...။ ဒေါ်မိမိလေးမှာ လိုက်တဲ့အသားတွေ အားလုံးဝယ်ပြီးတော့အိမ်ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်...။
" ညီထွေး...အန်တီ ဆိုင်သွားလိုက်ဦးမယ် မင်းဘာသာပဲ ကောင်းအောင်ချက်ထားလိုက်တော့နော်..."
" ဟုတ်...
" ဒီနေ့က အန်တီ့ရဲ့သားပြန်လာမှာဆိုတော့ သူခံတွင်းတွေ့အောင်သေသေချာချာလေးလုပ်ပေးလိုက်ကြားလား.."
" ဟုတ်..."
ညီထွေးတစ်ယောက် ဟင်းတမယ်ပြီး တမယ် ချက်ပြုတ်ရင်း..ဆယ်နာရီကျော်တော့မှာ ချက်လို့ပြီးသွားတော့သည်..။
" ဟူး.... ခုမှပဲပြီးတော့တယ်...."
ချက်ပြုတ်ပြီးသွားပြန်တော့လဲ..လျှော်ဖွတ်ဖို့လုပ်ရပြန်သည်..။
ရိုးရိုး အင်္ကျီတွေကိုတော့ စက်နဲ့လျှော်လို့ရသော်လည်း အကျီ အဖြူတွေကိုတော့ လက်နဲ့သေသေချာချာလျော်ဖွတ်ပေးရလေသည်...။
ညီထွေး တံမြတ်စည်းလှည်းနေတုန်း ဦးမျိုးမြင့်က ခြံထဲကို ကားမောင်းကာဝင်လာခဲ့သည်...။
" တီ...တီ.."
ညီထွေးအမြန်ပြေးကာတံခါးဖွင့်ပေးလိုက် သည်။
ကားလေးက အိမ်ရှေ့မှာရပ်လိုက်ပြီး ကားထဲကနေ ဦးမျိုးမြင့်နဲ့အတူ သူ့တို့သား ဆိုသူထွက်လာလေသည်...။
" အိုး..မိုက်လိုက်တာ..."
ညီထွေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းမှ တိုးတိုးလေးထွက်သွားမိသည့်အထိပင်..ထိုလူသည်..ကြည့်ကောင်းလှသည်..။ အရပ်က၆ပေလောက်ပင်ရှိမည်..။
ပုခုံးကျယ်ကျယ်..ရင်အုပ်တောင့်တောင့်..
စတိုင်ပန် ဘောင်းဘီဝတ်လာပြီး တလှမ်းချင်းလျောက်သွားပုံက တစ်ကယ့်ကို မော်ဒယ်တစ်ယောက်လိုပဲ..။
" ညီထွေး..မင်းအကိုရဲ့အထုတ်တွေ သယ်ပြီး အထဲလိုက်ပို့လိုက်ဦး..."
" အာ...ဟုတ်..ဟုတ် ဦးမျိုး..."
ညီထွေးလည်း ထိုလူ့နောက်ကို ကောက်ကောက်ပါအောင်လိုက်သွားသော မိမိရဲ့စိတ်ကို မနည်းပြန်ခေါ်လိုက်ရပြီး.. အထုတ်တွေ သယ်လိုက်ရသည်..။
အထုတ်တွေချပြီးတာနဲ့ မီးဖိုခန်းထဲသွားကာ သံပုရာရေ အမြန်ဖျော်ပေးရသည်..။
ဒီလောက်တော့ အလိုက်သိရတယ် မလား...။
" ဦးမျိုး..သံပရာရေ သောက်ပါဦးဗျ.."
" အေးအေး..အတော်ပဲကွာ..မောနေတာနဲ့..မင်းအကိုကိုလည်း တစ်ခွက်ပေးလိုက်ဦး.."
" ဟုတ်.."
ညီထွေးခေါင်းငုံ့ပြီး ထိုလူ့ကို သံပုရာရေ ခွက်ကမ်းပေးလိုက်တော့ ဗန်းထဲကလှမ်းယူပြီး သောက်လေသည်...။
ညီထွေး မသိမသာမော့ကြည့်လိုက်မိ သည်..။ သံပုရာရေအား မော့သောက်နေသော ထိုလူ့ကြီးရဲ့ လည်ဇလုပ်မှာရှိတဲ့ အာဒံရဲ့ပန်းသီးစိတ်သည် နိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြင့် အလွန်ကြည့်ကောင်းလှသည်..။
" ဒါနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးရဦးမယ်..ညီထွေး ဒါက အန်ကယ်ရဲ့သား.. မန်းလေးမှာ နေတာ..နာမည်က အောင့်ခန့်တဲ့..."
" ဟုတ် တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်ဗျ ကျွန်တော့်နာမည် ညီထွေးပါဗျ..."
ကျွန်တော်မိတ်ဆက်လိုက်တော့ ထိုလူက ပြုံးရုံသာ ပြုံးလိုက်ပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြ သည်..။
" ချေလိုက်တာ...ခင်ဗျားကြီးက..."
ညီထွေးစိတ်ထဲမှာသာပြောလိုက်သည်။အပြင်မှာပြောရင်တော့ အလုပ်ပါပြုတ်သွားလိမ့်မည်......။
မင်းအကို က မင်းမြင်တဲ့အတိုင်းပဲ အနေအေးတယ် စကားနည်းတယ် စိတ်ရင်းကကောင်းတယ်..။
" ဟုတ်.."
" ကဲ..ဒါဆို သားလည်း ခနနားပြီး ရေမိုး ချိုးလိုက်တော့ကွာ ပြီးရင် ထမင်းစားကြရအောင်..."
" ဟုတ် အဖေ.."
" ညီထွေး..မင်းအကိုရဲ့အထုတ်တွေကူသယ်ပေးလိုက်ဦး..."
" ဟုတ်ဗျ..."
ညီထွေး အထုတ်တွေယူပြီးအပေါ်ထပ်သို့တက်သွားသော ကိုအောင်ခန့် နောက်ကိုလိုက်ရသည်..။
အခန်းထဲမှာ အထုတ်တွေချပေးခဲ့ပြီးနောက်..
" အကို ကျွန်တော်ဘာလုပ်ပေးရဦးမလဲဗျ..."
" ရပြီ.. သြော် ဒါနဲ့ မင်းနာမည်က ညီထွေးနော်..."
" ဟုတ်.. အသက်ကရော ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ.."
" ကျွန်တော့်အသက် ၁၉နှစ် ပြည့်တော့မှာပါအကို.."
" သြော်..ငယ်သေးတာပဲ.."
" ဟုတ်..."
" တခြားလုပ်စရာရှိသေးတယ်မလား သွားလုပ်လေ..."
" ဟုတ်..."
ညီထွေး ခေါင်းငုံ့ကာ ကိုအောင်ခန့်ရှေ့မှ ထွက်လာခဲ့သည်..။ ကိုအောင်ခန့်ရဲ့အ သက်မှာ ညီထွေးခန့်မှန်းကြည့်ရသလောက်၂၈ လောက်တော့ရှိမည်ထင် သည်။
အရပ်ကအရှည်ကြီးပေါ့..။
ညီထွေးနဲ့ယှဥ်မယ်ဆိုရင် ညီထွေးအရပ်သည် ကိုအောင်ခန့်ရဲ့ ပုခုံးနဲ့ တန်းတူလောက်သာရှိသည်...။
ညီထွေးရဲ့ မသိစိတ်မှာရော သိစိတ်ထဲမှာပါ ကိုအောင်ခန့်က စိုးမိုးလို့နေခဲ့သည်...။
" ညီထွေး..ဘာတွေတွေးနေတာလဲ..."
" သြော်..ဘာ..ဘာမှမတွေးပါဘူးဦးမျိုး..."
ညီထွေး မီးဖိုထဲမှာ ဟင်းချိုနွှေးရင် အ တွေး နယ်လွန်နေစဥ် ဦးမျိုးခေါ်သံကြားမှ သတိပြန်ကပ်သွားရသည်...။
ဦးမျိုးမြင့်က အပြင်ကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီးညီထွေးရှိရာကိုလျှောက်လာခဲ့သည်..။
ထို့နောက် ညီထွေးလက်ကိုယူပြီး သူ့ပုဆိုးပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်...။
" အာ..ဦး..ဦးမျိုး..အိမ်မှာ ကိုအောင်ခန့်ရှိတယ်လေ..."
" မရှိပါဘူး..သားက အိမ်ပေါ်မှာ..."
ပြောရင်းပိုပြီးအတင့်ရဲ့လာကာ ပုဆိုးကိုလျော့လိုက်ပြီး လီးကြီးကိုဂွင်းထုခိုင်းလေသည်...။
" ညီထွေး..ဦးကို ထုပေးကွာ. ညီထွေးလက်ကလေးနဲ့ မထုခိုင်းရတာကြာပြီ..."
" အာ..ဦးမျိုးကလည်းဗျာ. နေ့ခင်းဘက်ကြီး.တော်ကြာတွေ့သွားရင် ပြဿနာတွေတက်ကုန်လိမ့်မယ်..."
" မတက်ပါဘူး... လုပ်ပါကွာ..ဘယ်သူမှမလာခင် ညီထွေးနှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ ပြုစုပေးပါကွာ...."
" မလုပ်ပါနဲ့ဗျာ..ကျွန်..ကျွန်တော်ကြောက် တယ်..."
" လာပါ ညီထွေးရာ ခဏပဲ..."
ပြောရင်း ညီထွေးကို သူ့လီးရှေ့အတင်းထိုင်ခိုင်းကာ ပါးစပ်ထဲထည့်တော့သည် ။
" အင့်..အွတ်....."
ညီထွေးလည်း မတတ်သာတော့သည်မို့ စုပ်ပေးလိုက်ရတော့သည်...။
တော်တော်ကြာအောင် ပြုစုပေးပြီးနောက် ညီထွေးလည်း ပါးစောင်တွေ တောင့်တင်းလို့ ညောင်းနေခဲ့ပြီ..။ ဦးမျိုးကလည်း လီးအစွမ်းကုန်ထောင်မတ်နေကာ ပြီးချင်လာသည်မို့...
" ညီထွေး..ဦး..ပြီး..ပြီးတော့မယ်..ဦးရဲ့..
လရေတွေ..သောက်လိုက်နော်..."
" ညီထွေး ခေါင်းခါကာ ငြင်းဆန်နေသောလည်း အလျော့မပေးတဲ့ လိုးစောင့်ချက်တွေကြောင့် မတတ်နိုင်တော့ဘဲ.. လရေတွေကိုမြိုချလိုက်ရတော့သည်..."
" ဟူး....ကောင်းလိုက်တာကွာ...ညီထွေးရာ...."
ညီထွေးရဲ့ ဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်ရင်း..
" ညီထွေး..မြိုချလိုက်လေ..ထွေးထုတ်မလို့လား.."
ညီထွေးခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တော့..
" မထွေးထုတ်ပါနဲ့ညီထွေးရာ.. နှမြောစရာကြီး လိမ္မာပါတယ် ညီထွေးက ညီထွေး ရဲ့ပါးစပ်ထဲမှာ ဦးမျိုးမြင့်ရဲ့ ချွဲကျိကျိသုတ်ရည်တွေကို ငုံထားကာ ထွေးထုတ်ဖို့ လုပ်ပေမယ့် ဦးမျိုးမြင့်ကအတင်းမြိုချခိုင်းတာတောင် ကြိတ်မှိတ်ကာ မြိုချပေးလိုက်ရသည်...။
" ဂလု.....ဟင့်..."
အနည်းငယ်ညှီနေသော သုတ်ရည်နံကြောင့် ညီထွေးပျို့တက်သွားခဲ့ရပေမယ့် သုတ်ရည်တွေက တော့ ညီထွေးရဲ့လည်ချောင်းထဲမှတစ်ဆင့် ဗိုက်ထဲသို့ပင်ရောက်သွားခဲ့ပြီ...။
" အဖေ....."
ရုတ်တရက် မီးဖိုခန်းထဲဝင်လာသော ကိုအောင်ခန့်ကြောင့် ဦးမျိုးမြင့်ရော ညီထွေးပါ လန့်သွားရသည်..။
တော်သေးတာပေါ့..
နှစ်ယောက်လုံးက ပုံမှန်အနေအထားကိုပြန်ရောက်နေခဲ့လို့ပေါ့...။ မဟုတ်ရင် မိုးမီးလောင်သွားနိုင်သည်...။
" သား....သား..ဘာလိုလို့လဲကွ...ဟင်း..."
" ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး..အဖေ.. အခန်းထဲမှာ ပျင်းလို့ အောက်ခနဆင်းလာတာ..."
" သြော်... ညီထွေးဘာတွေချက်ထားလဲကွ အကိုဗိုက်ဆာနေပြီ..."
" ဟုတ်..... အမဲ..အမဲသားရယ်..ပုစွန်..ဆီ ပြန်ရယ်..ဟင်း..ချိုရယ်.."
" ဟား..ညီထွေးကလည်းကွာ စကားပြောတာ ထစ်ငေါ့နေတာပဲ.. ဘာလဲ အကိုကိုက်စားမှာကြောက်လို့လား..."
" မဟုတ်..မဟုတ်ပါဘူး..."
" ဒါဆို..ဘာမဟုတ်တာ လုပ်ထားလို့လဲ..."
" ဗျာ...ညီ...ညီထွေးဘာမှ မလုပ်ပါဘူးအကို...."
" သားရာ..ညီထွေးကို စမနေပါနဲ့...တော်ကြာအဟုတ်ထင်ပြီးသားကိုကြောက်နေဦးမယ်..."
" ဟား...အကိုကစတာပါကွ.. ညီ့ကိုခင်လို့..."
" ကဲ....ထမင်းချိုင့်ရပြီလားညီထွေး..ဦးမင်းအန်တီကိုသွားပို့မလို့.."
" ဟုတ်..ပြီးပါပြီ...ဒီမှာပါ..ဦး.."
ခုံပေါ်ကို အဆင်သင့်တင်ထားတဲ့ ထမင်းချိုင့်ကို ဦးမျိုးမြင့်လက်ထဲကိုထည့်ပေး လိုက်သည်...။
" ဒါဆို ဦးသွားပို့လိုက်ဦးမယ်..ညီထွေးထ မင်းအဆင်သင့်ပြင်ထားနော်..ပြန်လာရင် ဦးတို့သားအဖစားမလို့..."
" ဟုတ်..ညီထွေး အဆင့်သင့် ခူးထားပါ့မယ်ဗျ..."
ဦးမျိုးမြင့်ထွက်သွားတော့..ညီထွေးထ မင်းဝိုင်းပြင်ဖို့..လုပ်ရတာပေါ့...
" ညီထွေး...."
နောက်ဘက်ဆီမှ ကိုအောင်ခန့်ရဲ့ခေါ်သံကြောင့် ညီထွေး တကိုယ်လုံးတုန်တက်သွားရသည်။
" ဗျာ...ကို..ကိုအောင်ခန့်..ညီထွေး..ဘာလုပ်ပေးရမလဲဗျ..."
" ဒီအိမ်မှာရောက်တာ ကြာပြီလား..."
" ဟုတ်..၆ လလောက်တော့ရှိပြီဗျ..ဘာဖြစ်လို့လဲအကိုရ.."
" ဒီတိုင်းမေးကြည့်တာ... ဒါနဲ့ ကိုယ့်အဖေနဲ့ ဒီလိုနေတာရော..ကြာပြီလား..."
" ဗျာ....."
ညီထွေးခေါင်းကို ဆင်းနင်းခံလိုက်ရသလို ဗလာကျင်းဖြစ်သွားရသည်...။
" ဗျာ...အ..အကို...."
" ကိုယ် အစအဆုံးတွေ့တယ်....ညီထွေးနဲ့ ကိုယ့်အဖေ...."
" ညီထွေး..တောင်းပန်ပါတယ်..."
•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•
" ကိုယ်ပြဿနာရှာဖို့ မေးတာမဟုတ်ဘူး ဒီအတိုင်း သိချင်သွားလို့...."
" ဟို...ဦးမျိုးနဲ့..ကျွန်တော်နဲ့......."
" ထားတော့..မင်းဖြေရတာ ခက်နေတယ်နဲ့တူတယ်..."
ညီထွေး ကိုအောင်ခန့်ရဲ့မျက်လုံးတွေကို ရင်မဆိုင်ရဲတာကြောင့် ခေါင်းကိုသာငုံ့ထားရသည်...။
" ညီထွေး...မင်းက လီးကြိုက်တာလား..."
" ဗျာ...ညီထွေးအာ့လိုမဟုတ်ပါဘူး...."
"..ကိုယ့်အဖေရဲ့လီးကို မင်းအားရပါးရစုတ်နေတာ ကိုယ်တွေ့တာပဲလေ..လီးကြိုက်လို့မဟုတ်ရင် တခြားဘာရှိသေးလို့လဲ...."
" ညီထွေးတောင်းပန်ပါတယ်..နောက်မဖြစ်စေရပါဘူး...."
" ထမင်းခူးထားလိုက်တော့လေ... အဖေပြန်လာရင် စားရအောင်လို့..."
" ဟုတ်..."
ကိုအောင်ခန့် အပေါ်ထပ်တက်သွားတော့ ညီထွေး သက်ပြင်းချမိတော့သည်..။
သွားပြီ...ငါတော့အလုပ်ပြုတ်တော့မှာလား...အရှက်ကွဲရတော့မှာလား.....ညီ ထွေးတစ်ယောက် အမျိုးမျိုးတွေးတောရင်း ထမင်းပွဲပြင်နေရသည်...။
ဦးမျိုးမြင့်ပြန်လာတော့ ကိုအောင်ခန့်ရယ် ဦးမျိုးမြင့်ရယ် နှစ်ယောက်သား ထမင်း စားကြလေသည်။ ညီထွေးကတော့ ဘေးကနေ ထိုင်စောင့်ရင်း လိုအပ်တဲ့ ဟင်းတွေကို ခပ်ထည့်ပေးရတာပေါ့...။
" ညီထွေး..လာစားလေကွာ..ဘာလို့ထိုင်နေတာလဲ.."
ကိုအောင်ခန့်က အတူထမင်းစားဖို့ခေါ်တာကြောင့် ညီထွေး အားနာစွာငြင်းလိုက်ရသည်...။
" စားပါအကို..ညီထွေး မဆာသေးလို့ပါ.."
" မဆာလည်းဝင်စားကွာ...မိသားစုဝင်တွေပဲဟာ.."
" ညီထွေး..မင်းအကိုခေါ်နေတာ..ဝင်စားလိုက်ပါကွာ...လာဦးဘေးလာထိုင်...ညီ ထွေးသွားရမလို မသွားရမလိုနဲ့ ချီတုံချတုံဖြစ်နေမိသည်။
" လာ..ကိုယ့်ဘေးလာထိုင်..."
ကိုအောင်ခန့်က ခုံအလွတ်တစ်ခုကို ဆွဲကာ ေဘးမှာ ထိုင်ဖို့ပြောနေတာကြောင့် ဝင်ထိုင်လိုက်ရသည်။
" ထည့်စားလေ..ဟင်းတွေ....ကိုယ့်အမေလက်ရာ အရမ်းစားကောင်းတာ..."
ကိုအောင်ခန့်က ဟင်းတွေကို အန်တီချက်ခဲ့တာလို့ ထင်နေပုံရသည်။
" ဟား...သားကတော့ကွာ အဲဒါ မင်းအမေလက်ရာမဟုတ်ဘူး..ညီထွေးကိုယ်တိုင်ချက်ထားတာ..."
" ဟုတ်လား.... ညီထွေးကတော်လိုက်တာကွာ ဟင်းချက်လက်ရာက ရှယ်ပဲ.. မိန်းမမယူဘဲ ညီထွေးကိုပဲ ယူလိုက်ရမလားမသိဘူး...."
" ဟား.....သားကတော့ကွာ ညီထွေးရှက်နေပြီ..."
ဦးမျိုးတို့ သားအဖနှစ်ယောက်ကြားမှာ ညီထွေးကတော့ ခေါင်းမဖော်နိုင်အောင် ရှက်နေမိသည်။ ကိုအောင်ခန့်က ဘာသဘောနဲ့များညီထွေးကိုဒီလိုပြောရတာလဲဗျာ....။
" တကယ် ပြောတာအဖေရ...ညီထွေးက ဒီလောက်ချစ်စရာကောင်းတာ နောက်ပြီး အိမ်မှု့ကိစ္စတွေက နိုင်နင်းသေးတယ်..အခုခေတ်မှာ အာ့လို မိန်းကလေးတွေတောင်ရှာရခက်နေပြီလေ။
" အဟွတ်....."
ညီထွေးရှက်ရှက်နဲ့ ထမင်းမြိုချလိုက်ကာမှ သီးသွားရသည်။
ငရုပ်သီးအစပ်ပါသည်မို့ လည်ချောင်းတွေ စပ်ပြီး မျက်ရည်တွေပါ ကျလာရသည်..။
" ညီထွေး....ရေသောက်လိုက်နော်...."
ကိုအောင်ခန့်က ဘေးမှာ ထည့်ထားတဲ့ ရေခွက်ကို ညီထွေးကိုခပ်တိုက်လိုက်သည်...။ ဦးမျိုးအောင်ကတော့ ညီထွေးကိုပြုံးကြည့်နေသည်..။
" အကိုက ညီထွေးကိုခင်လို စတာပါကွာ.."
" ဟုတ်...."
ထမင်းဝိုင်းလေးက ရီလိုက်မောလိုက်နဲ့ ပျော်ရွှင်စရာကောင်းနေသည်...။
ညီထွေးဘဝမှာ တစ်ခါမှ ဒီလိုအရေးပေးဆက်ဆံမခံရဖူးတာကြောင့် ပျော်ရွှင်မိသ လို ဦးမျိုးနဲ့ကိုအောင်ခန့်တို့ကိုလည်းကျေး ဇူးတင်နေမိသည်..။
နောက်တစ်နေ့ကျတော့ ဦးမျိုးရယ် အန်တီရယ် မြို့ပေါ် တက်သွားတာကြောင့် အိမ်မှာ ညီထွေးရယ် ကိုအောင်ခန့်ရယ် နှစ်ယောက်သာရှိသည်။
ညီထွေးက ထမင်းဟင်းတွေချက်ပြုတ်ပြီးတာကြောင့် အိမ်ထဲမှာ သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေလိုက်သည်..။
ခဏကြာတော့ ကိုအောင်ခန့်က အိမ်ပေါ်ကဆင်းလာခဲ့သည်...။
" ညီထွေး..."
" ဗျာ....အကို.."
" ဘာလုပ်နေတာလဲကွ ကုန်းကုန်းကွကွနဲ့.."
" ဧည့်ခန်းထဲ ဖုန်သုတ်နေတာပါ ညီထွေးဘာလုပ်ပေးရမလဲ အကို.."
" အမေတို့ ဘယ်သွားကြတာလဲကွ...."
" အန်တီတို့က မြို့ပေါ်ကို ပစ္စည်းဝယ်ထွက်သွားတယ်..."
" သြော်..ဘယ်တော့ပြန်လာမှာတဲ့လဲ..."
" အရင်က ပစ္စည်းဝယ်သွားရင်တော့ ညနေစောင်းမှပြန်လာတာပဲ အကို.."
" သြော်...ဒါဆိုလဲ လုပ်စရာရှိတာလုပ်လေ... "
ကိုအောင်ခန့်ကပြောပြီး အပေါ်ထပ်ကိုပြန်တက်သွားလေသည်..။
ညီထွေးလည်း ကြမ်းပြင်တွေကို ရေစိုဝတ်နဲ့သုတ်ပြီး သန့်ရှင်းရေးဆက်လုပ်နေလိုက်သည်...။
နေ့လည်ထမင်းစားပြီးတော့ ညီထွေး တီဗွီခန်းထဲမှာ ဇာတ်ကားကြည့်ရင်း အိပ်ပျော်သွားသည်..။
" ညီထွေး...."
ညီထွေးမျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ အကို့ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်နေခဲ့သည်...။
" ညီထွေး.."
" ဗျာ..."
" အိမ်မှာ ဘယ်သူမှမရှိဘူး.ဆိုတော့ ညညီထွေးနဲ့ အကိုလိုးကြရအောင်..."
" ဗျာ..."
" ဘာလဲ..ညီထွေးက ကိုယ့်ကိုမကြိုက်လို့လား..."
" မဟုတ်ပါဘူး အကို မဖြစ်သင့်ဘူးထင်တယ်..."
" ဘာလို့ မဖြစ်သင့်ရမှာလဲ ညီထွေးရ အ ဖေနဲ့တောင်ဖြစ်သေးတာပဲလေ...လာပါကွာ..ကိုယ်တစ်ကယ် ဆန္ဒပြင်းပြနေလို့ပါ..."
ညီထွေးရဲ့လက်ကို ဆွဲပြီး သူ့ရဲ့လီးကြီးပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်..။
လီးကြီးက တစ်ကယ်ကို ကြီးလှသည်..။
အရှည်ရော အလုံးအထည်ကပါ ဦးမျိုးထက် ပိုပြီးကြီးနေသည်...။
" ဘာလဲ..ကိုယ့်လီးကသေးနေလို့လား..."
" မဟုတ်ပါဘူး.....အကို..ညီ.ညီထွေး..."
" ကိုယ့်လီးကို ညီကြိုက်သွားမှာပါ နော် အဖေတို့ ပြန်မလာခင် လိုးကြရ အောင်...."
" ညီ..ကြောက်တယ်..အကိုရ..တော်ကြာအန်တီတို့ပြန်လာရင်...."
" ညီငြင်းနေရင်တော့ ပြန်လာတာနဲ့တိုးမှာပဲ..အခုနေ အသာတကြည်အလိုးခံလိုက်ရင် ဘယ်သူမှမသိဘူးနော်..."
" ဟင်း....."
ညီထွေးရဲ့လက်ထဲကို အတင်းထိုးထည့်ပေးသောကြောင့် ကိုအောင်ခန့်ရဲ့ လီးကြီးကိုကိုင်ပေးထားရသည်..
ဘောင်းဘီအောက်က လီးကြီးက အပြင်သို့ပင် ပေါက်ထွက်တော့မတတ် ထိုးထောင်လို့နေသည်...။
ဒီလီးကြီးနဲ့သာဆိုရင်...ငါတော့ သေအောင်ခံရမာ...။ စိတ်ထဲမှာ ကြိတ်ပြောရင်း..ရင်တွေလည်းခုန်နေမိသည်..။
ကိုအောင်ခန့်ရဲ့လီးကို စပြီးငုံလိုက်တာနဲ့ ဆပ်ပြာနံသင်းသင်းလေးကိုခံစားလိုက်ရသည်။ ဆပ်ပြာနံ့လေးကြောင့်ရော လှပတဲ့လီးကြီးကြောင့်ရော ညီထွေး နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် ကိုစုပ်ပေးနေမိသည်။ ဪ
" ညီထွေးရယ်...ကောင်းလိုက်တာကွာ...ဖီးလ်ပဲ...."
" ညီထွေးရဲ့ ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ချုပ် ကိုင်ကာ ပါးစပ်ကို အပီအပြင်လိုးခွဲနေသော ကိုအောင်ခန့်ရဲ့မျက်နှာမှာ သာယာမှု့အပြည့်နဲ့ပေါ့..."
ညီထွေးကတော့ လီးကြီးရဲ့ အဝင်အထွက်တိုင်းကို မနည်း ကြိတ်ခံနေရသည် ။ ခန ကြာ တော့ ကိုအောင်ခန့်က ညီထွေးရဲ့ ပါး စပ်ထဲကို သုတ်ရည်တွေ အားရပါးရ ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်...။
ညီထွေးလည်း သုတ်ရေတွေကို အရသာရှိစွာ မြိုချလိုက်ပြီး..လီးကြီယမှာ ကျန်နေတဲ့ သုတ်ရည်တွေကို လျှာနဲ့ အသာအယာ လျှက်ပေးလိုက်သည်။
.............
.......
........
.....
...
.....
" ညီထွေး....."
ခေါ်သံကြောင့်.ညီထွေး အိပ်ပေိာ်နေရာမှလန့်နိုးသွားခဲ့ရသည်..။ အားရပါးရ စုပ်ပေးနေမိတာက ကိုအောင်ခန့်ရဲ့ လီးကြီးမဟုတ်ဘဲ တီဗွီခုံပေါ်က ခေါင်းအုံးကြီးကိုဖြစ်နေသည်...။
" ဗျာ...ကို.ကိုအောင်ခန့်..ညီထွေးအိပ်ပျော်သွားလို့..."
" အေး..မင်းအိပ်ပျော်နေတာကိုသိတယ်...
အပြင်မှာ ခေါင်းအုံးကို ယက်နေတာတွေ့လို့..."
" အာ..."
ညီထွေးရှက်သွားရသည်မို့ ခေါင်းငုံ့ပြီး ရီနေမိသည်...။
" ပြောစမ်းပါဦးကွ အိပ်မက်ထဲမှာ ဘာမို့လို့ ဒီလောက် အပီအပြင်တွယ်နေတာလဲ.."
".......အကို့လီး......"
စိတ်ထဲမှာသာပြောလိုက်မိသည်...။
" ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး....ဟီး..."
" အင်းပါ... ဆက်မအိပ်နဲ့တော့လေ တခြားလုပ်စရာတွေရှိသေးလား..."
" ဟုတ်..အဝတ်တွေလျှော်ဖို့ရှိသေးတယ်.."
" အင်း..အဲဒါဆို လျှော်လေ...တော်ကြာအမေတို့ပြန်လာတော့မှာ..."
" ဟုတ်...."
ကိုအောင်ခန့်ပြန်တက်သွားတော့ ညီထွေး ပါးစပ်က သွားရည်တွေကို သုတ်လိုက်ပြီး အဝတ်လျှော်ဖို့ရေချိုးခန်းရှိရာကိုထွက်လာခဲ့လိုက်သည်...။
အိမ်မက်ထဲကလို ဆို ဘယ်လောက်....
ကောင်းလိုက်မလဲအကိုရာ ....အကို့လီးကြီးကို ကျွန်တာ်.မြင်ဖူးချင်လိုက်တာ..
အိမ်မက်ထဲကလို အရမ်းမိုက်တဲ့လီးကြီးဖြစ်နေမလား...
အိပ်ယာပေါ်မှာ အကိုဘယ်လောက်အထိ ယောင်္ကျားပီသလဲဆိုတာ ညီထွေးသိချင်မိတယ်ဗျာ......
•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×
ညီထွေးတစ်ယောက် မီးဖိုထဲမှာ နေ့လည်စာချက်ပြုတ်နေတာပေါ့..။
ဒီနေ့တော့ ဆိုင်ပိတ်ရက်မို့ ဒေါ်မိမိလေးကပါ မီးဖိုချောင်ကို ဝင်ကူပေးနေသည်..။
" ညီထွေး..ချည်ပေါင်ရွက်တွေသင်ထား... ဝက်သားကို အန်တီချက်လိုက်မယ်..."
" ဟုတ်..."
ချည်ပေါင်ရွက်တွေကို သင်ပြီးနောက် ရေ သေချာဆေးပြီးစစ်ထားလိုက်သည်...။
" ညီထွေး....."
အိမ်ပေါ်ထပ်ဆီမှ ကိုအောင်ခန့်ရဲ့ခေါ်သံ ခပ်အုပ်အုပ်ကိုကြားလိုက်ရသည်..။
" ဗျာ...အကို"
" အကို ရေချိုးရင်း ရေမကျတော့လို့ လာလုပ်ပေးပါဦး...."
" ညီထွေး သွားလိုက်လေ မင်းအကိုဆီကို အန်တီ ဆက်လုပ်ထားလိုက်မယ်...."
" ဟုတ်....."
ညီထွေး.. အပေါ်ထပ်က အကို့အခန်းထဲကိုဝင်သွားလိုက်တော့ ရေချိုးခန်းရှေ့မှာ အ ကိုတစ်ယောက် တကိုယ်လုံး ဆပ်ပြာတွေနဲ့ ခါးမှာတော့ ရေသုတ် တပတ် တထည်ကိုသာ ပတ်ထားလေသည်...။
" ရေမကျတော့လို့ လုပ်ပေးပါဦး...."
" ဟုတ်..ခနနော် ညီထွေးကြည့်ပေးမယ်.."
ညီထွေးလည်း ရေပန်းကို သေသေချာချာလှည့်ပတ်စစ်ကြည့်လိုက်သည်။
" ရေလာပါတယ် အကိုရ အကိုသေချာမလှည့်လိုက်လို့နေမယ်....."
ညီထွေးကြည့်နေတုန်း ကိုအောင်ခန့်က ညီထွေးရဲ့ခါးကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ အတင်းတိုးဖက်လာသည်..။
" အာ့..အ....အကို.."
" ညီထွေး....ကိုယ်အရမ်းထန်နေလို့ကွာ.."
" ဗျာ....အ..အကို ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ..."
" ညီထွေးရာ...အကိုဘာဖြစ်မှန်းမသိဘူးကွာ အခုမနက်ကတည်းကအရမ်းထန်နေလို့..."
" အာ..."
ကိုအောင်ခန့်က သူ့ရဲ့လက်ဖဝါးကြီးတွေနဲ့ ညီထွေးရဲ့ အနောက်ကနေသိုင်းဖက်ရင်း ခန္ဓာကိုယ်ကို ပွတ်သပ်လို့နေသည်...။
" အင့်....အ.အကို...မလုပ်ပါနဲ့အကိုရာ ညီထွေး..မီးဖိုထဲပြန်သွားရဦးမှာ..."
" ညီထွေးရာ..အကို့ကိုမသနားဘူးလားဟင်... ."
" အကိုရာ..အကိုထန်နေရင်..ကိုယ့်ဘာသာဖြေရှင်းလိုက်ပါတော့လား.... "
" အကို လုပ်ကြည့်ပါသေးတယ်..ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုမှ မရဘူးဖြစ်နေတာ.."
" ဟင့်အင်း အကို..တော်ကြာအန်တီက ကြာလို့ဆူနေလိမ့်မယ်..."
" အမေမသိပါဘူးကွာ.... ကိုယ် တကယ်လိုအပ်နေလို့ပါ...."
ဘယ်လိုမှပြောလို့မရတဲ့ ကိုအောင်ခန်က တော့ ညီထွေးကို အတင်းချုပ်ပြီး အနမ်းမိုးတွေ ရွာလို့နေပါတယ်...။
အစပိုင်းတော့ရုန်းကန်နေမိပေမယ့် ကြာလာတော့ ညီထွေးရဲ့ တင်းထားတဲ့မာနတို့က အရေပျော်ကျသွားရတော့သည်။
" ဟင့်...."
ကိုအောင်ခန့်က ညီထွေးရဲ့ တင်ပါးသားတွေကို အားရပါးရဆုပ်နယ်ရင်း ညီထွေးကို ရေချိုးခန်းရဲ့ နံရံမှာကပ်ထားလိုက်သည်။
ညီထွေးရဲ့ ပုဆိုးပါးလေးက ရေတွေစိုနေခဲ့ပြီး တင်ပါးပေါ် ကပ်နေတာကြောင့် ညီထွေးရဲ့ အလှဟာ ကိုအောင်ခန့်အတွက် မက်မောစရာအတိပေါ့...။
ညီထွေးကို နံရံဘက်ကနေ ဆွဲလှည့်ပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင်စေလိုက်သည်..။
ညီထွေးတစ်ယောက်ရင်ခုန်လှိုက်မောစွာနဲ့ ကိုအောင်ခန့်ရဲ့ မျက်နှာကို မော့ကြည့်နေမိသည်။
ညီထွေးလက်ကိုယူပြီး မိမိဂွကြားထဲက ခပ်မာမာအထုတ်ကြီးပေါ်တင်ပေးလိုက်တော့ ညီထွေး တစ်ယောက် သွေးတွေပြောင်းပြန်စီးဆင်းသွားသလို တကိုယ်လုံးတောင့်တင်းသွားခဲ့ရသည်။
...ဘယ်လိုတောင် ကြီးနေတာလဲ....
ညီထွေးထက် လူကောင်ကြီးတဲ့ ကိုအောင်ခန့်ရဲ့ ရင်ဘတ်က ကြွက်သားစိုင်တွေကို မော့ကြည့်မိပြန်တော့်လည်း ညီထွေးတစ်ယောက် ကာမစိတ်တွေထကြွလို့လာခဲ့ရပြန်သည်။
...မိုက်လိုက်တာ....
တဖြည်းဖြည်းနဲ့ကိုအောင်ခန့်ရဲ့ လီးကြီးက ပိုမိုတင်းမာလာပြီး ရေလဲ တပတ်ထဲက ရုန်းထွက်လာတော့သည်။
" ဘယ်လိုလဲ..ညီထွေး..ကြိုက်ရဲ့လား..."
ကိုအောင်ခန့်စကားကြောင့် ညီထွေး အ ရှက်သည်းစွာ ခေါင်းငုံ့ထားမိသည်..။
" ဖြေလေညီ...."
ညီထွေးရဲ့မေးဖျားလေးကို အသာပင့်ယူလို့ အကြည့်ချင်းဆုံစေလိုက်သည်။
တဆတ်ဆတ်တုန်နေခဲ့တဲ့ ညီထွေးရဲ့နှုတ် ခမ်းနှစ်လွှာကိုလည်း အပေါ်တလှည့် အောက်နှုတ်ခမ်းတစ်လှည့် အသာစုပ်ယူလိုက်ပြန်သည်။
ထို့နောက် ညီထွေးရဲ့ပုခုံးလေးကို အောက်ကို အသာတွန်းလိုက်တာကြောင့် ညီထွေး ကိုအောင်ခန့်ရဲ့လီးကြီးရှေ့ကို ဒူးထောက်လျက်သား ဖြစ်သွားရသည်။
ကြီးမားသန်မာလှတဲ့ ကိုအောင်ခန့်ရဲ့ ယောင်္ကျားတန်ဆာဟာ ညီထွေးအတွက် ကြီးမားတဲ့စိန်ခေါ်မှု့တစ်ခုနှယ်.....
ချက်အောက်ဖက်က ဆီးခုံးပြင်ထက်မှာလည်း အမွေးနက်နက်တို့က ထူထူထဲထဲပေါက်လို့နေသည်...။
ကိုအောင်ခန့်ရဲ့ တောင့်တင်းသန်မာလှတဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားရယ်..ဗလတောင့်တောင့် ကြီးတွေရယ်...စံချိန်မှီ ယောင်္ကျား တန်ဆာကြီးရယ်...အရာအားလုံးဟာ ညီထွေးနှလုံးသားထဲ တိုးဝင်သွားနိုင်ခဲ့သည်။
ကိုအောင်ခန့်ရဲ့ ယောင်္ကျားတန်ဆာကိုလက် နဲ့သေသေချာချာကိုင်ပြီး အထက် အောက်လှုပ်ရှားပေးလိုက်တော့ ကိုအောင် ခန့် မေးကြောတွေ တောင့်တင်းလာသည့်အထိ ခံစားချက်တွေကောင်းလို့နေခဲ့သည်။
ညီထွေးရဲ့လက်ထဲမှာလဲ ကိုအောင်ခန့်ရဲ ယောင်္ကျားတန်ဆာကြီးက လက်နဲ့အပြည့်...
လက်ကိုခပ်မြန်မြန်လှုပ်ရှားပေးလိုက်...ကိုအောင်ခန့်ရဲ့ မျက်နှာကိုမော့ကြည့်လိုက်နဲ့ ညိီထွေးတစ်ယောက် လက်ညောင်းလာသည် အထိပင်...
"..ညီ... ညီ့ရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ ပြုစုပါဦးကွာ.. ကိုယ့်အဖေကို ပြုစုသလို ကိုယ့်ကိုလည်း ပြုစုပေးပါဦး..."
ကိုအောင်ခန့်စကားကြောင့် ညီထွေး ရှက်သွားမိပေမယ့်.. လက်ထဲက ခပ်ထွားထွား ယျောက်ကျားတန်ဆာကြီးကြောင့်ရှက်စိတ်တွေက ပျောက်သွားခဲ့ရသည်။
မျက်စိတို့ကို မှိတ်ပြီး ကိုအောင်ခန့်ရဲ့ တန် ဆာကို စပြီး ငုံထွေးလိုက်တယ် ဆိုရင်ပဲ ယောင်္ကျားပီသတဲ့ ဖိုနံ့ကြောင့် ညီထွေးတစ်ယောက် မက်မက်စွဲစွဲ စုပ်နေမိသည်။
ကိုအောင်ခန့်ရဲ့လီးကြီးကလဲ ညီထွေးရဲ့ ပါးစပ်ထဲမှာ ပိုပြီး မာန်ကြွလို့နေတော့ သည်...။
" အင့်.... အွတ်...."
တဖြည်းဖြည်း ဆန္ဒတွေပြင်းပြလာပြီး ပိုပြီးမြန်မြန်ဆောင့်သွင်းတော့ ညီထွေး လည်ချောင်းသို့ပင် ထောက်နေခဲ့သည်...။
" ဝေါ့....အာ့..အာ့...."
ညီထွေး.ပျို့တက်သွားရသည်မို့ အတင်းရုန်းကာ အသက်ကို မနည်းရှုလိုက်ရသည်...။
" ညီရာ...ကိုယ် အရမ်းကောင်းနေပြီ... .."
ညီထွေး အသက်ရှုနေတာတောင် မစောင့်နိုင်ပဲ ချက်ချင်း လီးကိုပြန်သွင်းကာ ထိုးစောင့်နေသော ကိုအောင်ခန့်က မထင်ထားလောက်အောင် လိင်စိတ်ထန်သူတစ်ယောက်ဖြစ်နေသည်...။
ကိုအောင်ခန့်စိတ်ကြိုက် ပါးစပ်ကို ဆက် ဆံပြီးတဲ့အခါ... ညီထွေးရဲ့ တင်ပါးကို အတင်းလှည့်ယူလိုက်ပြီး သွားနဲ့ခပ်ကြိတ်ကြိတ်ကိုက်လိုက်သည်...။
" အာ့....အကို..ဘာလို့ကိုက်တာလဲ..နာတယ်လို့..."
" အသည်းယားလို့ပါကွာ..."
ပုဆိုးလေးကို အသာဖြေချလိုက်တော့ ညီထွေးရဲ့ တင်ပါးဖွေးဖွေးလေးဟာ ကိုအောင်ခန့် ကိုက်လိုက်သောကြောင့် အနီရောင်အကွက်အချို့နဲ့ လှချင်တိုင်းလှနေပြန်သည်...။
" အိုး..လှချက်ပဲကွာ..."
ကိုအောင်ခန့်လည်း အချိန်ဆွဲမနေတော့ဘဲ.. ညီထွေးရဲ့ ခါးစောင်းလေးကို ကိုင်လို့ မိမိရဲ့ ယောင်္ကျားတန်ဆာကို တေ့သွင်းလိုက်သည်...။
" အင့်...."
ကိုအောင်ခန့်ရဲ့ အားနဲ့ သွင်းချလိုက်တာကြောင့် ညီထွေးတစ်ယောက်အဆမတန် နာကျင်သွားရပြီး ခါးပင်ကော့သွားရသည်။
ကိုအောင်ခန့်တန်ဆာကလည်း ကြီးလွန်းနေသည် မဟုတ်ပါလား...။
" အရမ်းမအော်နဲ့...ညီ.... ခနပဲ... ပြီးရင် ကောင်းသွားမှာ..ညီခံဖူးတယ်မလား..."
ညီထွေးကိုအသာချော့ပြောလိုက်ပြီး လီးကြီးကို တဆုံး ဖိထိုးချလိုက်သည်...။
" အား...အ့..အ.."
အော်လိုက်မိသော ညီထွေးရဲ့ ပါးစပ်ကို လက်နဲ့အမြန် လှမ်းပိတ်လိုက်ပြီး တစ် ဖက်ကလည်း ခါးသိမ်လေးကို ကိုင်ကာ တစ်ချက်ချင်း ခပ်နက်နက်သွင်းပြစ်လိုက်သည်...။
တစ်ချက်...
နှစ်ချက်..ပြိီးတော့
တစ်ချက်ပြီးတစ်ချက် ဆက်တိုက်ထိုးသွင်းပေးလိုက်သည်...။
ညီထွေးမှာ နာကျင်လွန်းတာကြောင့် ကိုအောင်ခန့်ရဲ့ လက်ဖဝါးကိုသာ ကိုက်ရင်း အနာဖြေနေရသည်...။
ကိုအောင်ခန့်ရဲ့လက်မှ သွေးတွေ စီးကျနေပေမယ့် နာမှန်းမသိပဲ..ညီထွေးပေးတဲ့ သာယာမှု့ကိုသာ မက်မက်မောမောရှာဖွေနေမိသည်...။
" ဟာ့..ကောင်းတယ်ညီရယ်...ကြပ်နေရောပဲ...."
" အာ့..အကို..အရမ်းကြီးလွန်းနေတယ်...
အာ့.."
" ကောင်းတယ်မလားညီ.. အဖေနဲ့ ကိုယ် ဘယ်သူလိုးတာပိုကြိုက်လည်း...."
"ဟာ့...အာ..အကို အဲလိုမမေးပါနဲ့..ညီ မဖြေချင်ဘူး..."
" အင်းပါ... ကိုယ်လိုးတာ ကောင်းတယ်မလား..."
" ဟုတ်..အာ့..အင့်...အိုး..."
" ကိုယ့်လီးကြီးနဲ့ ဆိုတော့ ညီပိုကောင်းနေတယ်မလား...."
ညီထွေးလည်း နာကျင်မှုကနေ သာယာမှု့ကို တဖြည်းဖြည်းပြောင်းလည်းလို့လာသည်...။
" အာ့..အကို ခပ်မြန်မြန်လေး...."
ညီထွေးရဲ့ ခါးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံကိုင်ကာ အားကုန်ဆောင့်နေသော ကိုအောင်ခန့်ကြောင့် ညီထွေးတစ်ယောက် ခြေဖျားလေးထောက်ကာ မမှီမကန်းနဲ့ ခံပေးနေရသည်...။
လက်ကလည်း ရှေ့က ရေချိုးခန်းနံရံကို လှမ်းးကိုင်ထားရသည်။
" အာ့..အကို ပြီးချင်ပြီ..ညီ... အထဲမှာ ပဲ ပြီးလိုက်တော့မယ်နော်..."
" ဟုတ်..အကို ကျွန်တော့်ကိုယ်ထဲကို အကို့မျိုးရည်တွေပန်းထည့်ပေးပါ..."
" အာ့..ဟာ့..."
အချက် ၅၀လောက် မရပ်မနားစောင့်ပြီးတဲ့နောက် ကိုအောင်ခန့်ရဲ့ သုတ်ရည်တွေက ညီထွေးကိုယ်ထဲ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ဝင်ရောက်သွားတော့သည်...။
ညီထွေးလည်း သုတ်ရည်ပူနွေးနွေးတွေရဲ့ အရသာကို ခံစားရင်း တန်ဆာ လေးထဲမှ သုတ်ရည်ကြည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်ကျလာသည်...။
" ချစ်တယ်..ညီရယ်..."
" ဗျာ....."
" အကို..ညီ့ကိုအရမ်းချစ်သွားပြီ..."
ကိုအောင်ခန့်စကားကြောင့် ညီထွေးဝမ်း သာသွားမိသော်လည်း မိမိရဲ့ ဘဝကို ပြန်တွေးမိပြီး အပျော်တွေ ကွယ်ပျောက်ခဲ့ရပြန်သည်...။
" အကို..ညီ့ကို လိုးရလို့ဒီစကားပြောတာမဟုတ်ပါဘူး...ညီစရောက်ကတည်းက အကို ချစ်မိနေတာ..."
" ဗျာ....."
" ညီနဲ့အကို့အဖေနဲ့ ဖြစ်တာတွေ့တုန်းက ဆိုရင် အကို့ရင်ထဲ ကမ္ဘာပျက်မတတ်ပဲကွ...."
" အကိုရာ...ညီ့ဘဝကို အကိုလည်း သိနေသားပဲ..အကိုက ညီ့ထက် ပိုပြီးကောင်းတဲ့သူတွေနဲ့ပဲ တန်တာပါ..ညီ့လို ယောင်္ကျားတကာခြေတော်တင်တာခံနေရတဲ့ကောင်မျိုးနဲ့မတန်ပါဘူး...."
" ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် အကိုကတော့ ညီ့ကိုချစ်တယ်...."
ဘယ်လိုမှပြောမရတဲ့အကို့ကြောင့် ညီထွေး သက်ပြင်းသာချလိုက်မိသည်...။
" အာ့.အကို..ပြီးသွားရင် ပြန်ထုတ်လိုက်တော့လေ..ညီမီးဖိုချောင်ပြန်ဝင်ရဦးမယ်.. ကြာနေပြီ.."
" အင်းပါ....ချစ်တယ်နော်ညီ...."
ကိုအောင်ခန့်က ညီထွေးရဲ့ ပါးလေးကို နမ်းလိုက်ပြီး လီးကို အသာဆွဲထုတ်လိုက်တော့ ညီထွေးတစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ကာရှုံ့မဲ့သွားရသည်...။
•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•
" အသည်းယားအောင်မလုပ်နဲ့နော် အကိုလိုးလို့ ဝသေးတာမဟုတ်ဘူး..."
ညီထွေးရဲ့ မျက်စောင်းလေးက ကိုအောင်ခန့်အပေါ်ကျရောက်လို့သွားသည်..။ ညီ ထွေးရဲ့ ပုဆိုးလေးကို အသာပြန်ဝတ်ပေး လိုက်ပြီး တုံအိနေတဲ့ တင်ပါးလေးကို ခပ်ဆတ်ဆန်လေးရိုက်ပေးလိုက်သည်..။
..ဖတ်.....
" အာ့..အကိုနော်..ကျွန်တော့်ဖင် နာနေတာကို..."
" ဟား....သွားတော့လေညီ..တော်ကြာ ယောက္ခမကြီးဆူနေလိမ့်မယ်...."
ညီထွေးရှက်ရှက်နဲ့ ကိုအောင်ခန့်ရှေ့ကနေထွက်လာခဲ့သည်။ နာရီဝက်လောက်ကြာသွားသည်မို့ ဟင်းတချို့တောင် ချက်ပြုတ်ပြီးနေခဲ့ပြီ။
" ရေပန်းက ရသွားပြီလားညီထွေး..."
" အာ....ဟုတ်..ဟုတ်အန်တီ...ရေညှိတွေပိတ်နေလို့...."
ဟင်းရွက်တွေသင်နေရင်း..ကိုအောင်ခန့်နဲ့ဆက်ဆံခဲ့ပုံတွေကိုတွေးမိကာ ညီထွေး စ်ိတ်ထဲကြည်နူးနေခဲ့ရသည်..။ ကိုအောင်ခန့်ဆိုတာ ညီထွေးစတွေ့ကတည်းကသဘော ကျနေခဲ့ရတဲ့သူမဟုတ်ပါလား..။
အခုတော့ညီထွေးတစ်ယောက် ကိုယ်သ ဘောကျတဲ့သူရဲ့ ဆန္ဒတွေကို အကောင်းဆုံးဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်ခဲ့တာကြောင့်စိတ်ထဲကျေနပ်ပျော်ရွှင်နေမိသည်..။
အကိုလည်းကျေနပ်လောက်မှာပါ....။
ညီထွေးဘဝက ဦးမျိုးမြင့်နဲ့ ကိုအောင်ခန့်တို့သားအဖကြောင့် ပျက်စီးခြင်းလမ်း ကြောင်းကို အစပြုနေခဲ့ပြီဆိုတာ ညီထွေးတစ်ယောက် သတိမထားမိခဲ့...။
ဒီလိုနဲ့ ထိုအိမ်ကြီးမှာ ညီထွေးတစ်ယောက်ဦးမျိုးမြင့်က တစ်လှည့် ကိုအောင်ခန့်ကတစ်လှည့်ဖြင့် ထိုယောင်္ကျားသား တွေရဲ့ ဆန္ဒပြည့်ဝဖို့အတွက် အသုံးတော်ခံရင်း ပျော်မွေ့လို့နေမိသည်...။
.................
" အဟွတ်. အဟွတ်......."
ဒီရက်ပိုင်း အမေ့ရဲ့ကျန်းမာရေးအခြေ အ နေက ပိုပြီးဆိုးလာသည်။ တစ်ပတ် တခါဆေးခန်းပြရတာလည်း ညီထွေးစုဆောင်းထားတဲ့ ပိုက်ဆံလေးတွေလည်း ကုန်သ လောက်ရှိပြီ...။
ဒါပေမယ့် အမေ့ရဲ့ ကျန်းမာရေးက တိုး တက်လာခြင်းမရှိဘဲ.. ပိုပြီးတော့သာဆိုးလာသည်...။
ဒီနေ့တော့ အမေ့ကို ဆေးခန်းပြရမှာမို့.. ဦးမျိုးမြင့်ရဲ့အိမ်ကိုမသွားတော့ပဲ အိမ်မှာပဲ အလုပ်လေးတွေလုပ်နေမိသည်။
ကိုအောင်ခန့်ကတော့ ခွင့်ရက်ပြည့်ပြီမို့ မန္တလေး ကိုပြန်သွားခဲ့ပြီ....။
" အမေ... ဆေးခန်းသွားရအောင်နော်"
" အဟွတ်..ရပါတယ်သားလေးရယ်..
ဆေးခန်းသွားစရာမလိုပါဘူး....."
" လိုတာပေါ့အမေရ..အမေဒီလောက်နေမကောင်းဖြစ်နေတာ အိမ်မှာပဲဆေးသောက်နေရင် အမေ ပြန်ကောင်းမှာမဟုတ်တော့ဘူး...."
" နေပါစေသားရယ်...အမေ အတွက်က သေမယ်ဆိုရင်တောင် သေပျော်ပါပြီ....ငါ့သားလေးပင်ပန်းတာလည်း မကြည့်ရက်တော့ဘူး...."
" အဲလိုမတွေးပါနဲ့ အေမ..သားကိုသနားတယ်ဆိုရင် အမေမြန်မြန်နေကောင်းအောင်ကြိုးစား...အခုဆေးခန်းသွားမယ်နော်..."
" ဟင်း...အင်းပါသားရယ်...."
အမေ့အခြေအနေက အရမ်းကြီး မျှော်လင့်လို့ရတဲ့အခြေအနေမဟုတ်တာသိပေမယ့်.. ညီထွေး တတ်နိုင်သလောက်လေးတော့ အမေ့ကို ကုသပေးချင်သည်..။
အမေ့ကိုဆေးခန်းပြဖို့အတွက် အိမ်ရှေ့အိမ်က ကိုကြီး မင်းနိုင်ရဲ့ဘေးတွဲလေးကိုကယ်ရီခေါ်ပြီး ဆေးခန်းကိုအမြဲသွားရသည်...။
ကိုမင်းနိုင်က ရပ်ကွပ်ထဲမှာ ဘေးတွဲဆိုင်ကယ်လေးမောင်းပြီး မိသားစုအတွက် ရုန်းကန်နေရတဲ့ လူတစ်ယောက်ပေါ့။ ကို မင်းနိုင်မှာ အသက်ကြီးနေပြီဖြစ်တဲ့ မိဘနှစ်ယောက်သာရှိတော့သည်..။
ညီငယ်ညီမငယ်တွေကတော့ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ အိမ်ထောင်ပြုကြပြီး ခွဲထွက်သွားတာကြောင့် မိအိုဖအိုနှစ်ယောက်ကို ပြုစုဖို့က ကိုမင်းနိုင်ရဲ့တာဝန်ဖြစ်လာသည်။
အသက်က ၃၀ ပင်မပြည့်သေးပေမယ့်ပင်
ပန်းတဲ့အလုပ်တွေကို ငယ်စဥ်ကတည်းက လုပ်ခဲ့ရတာကြောင့် ပုံမှန်ထက် အသက် ကြီးပုံပေါက်နေသည်။
အသားဖြူပေမယ့် နေလောင်ထားတဲ့ လက်တွေ ပုခုံးတွေမှာတော့ အနည်းငယ်ညိုလို့နေသည်...။ ကိုမင်းနိုင်ကလည်း မိမိနဲ့ဘဝတူတဲ့ ညီထွေးတို့သားအမိအပေါ်သ နားစိတ်တွေ ပိုနေမိတာကြောင့် အမြဲတမ်းကူညီပေးဖို့အသင့်ဖြစ်နေခဲ့တာပေါ့။
ငွေကြေးမချမ်းသာပေမယ့် တခြားဘယ် လို အကူအညီမျိုးမဆို ကိုမင်းနိုင်က ကူ ညီပေးလေ့ရှိသည်။
ညီထွေးကိုလည်း ညီလေးတစ်ယောက်လို အမြဲ စောင့်ရှောက်ပေးတာကြောင့် ညီထွေးကလည်း ကိုမင်းနိုင်ကို အကိုကြီးတစ်ယောက်လို အားကိုးနေမိသည်။
အမေ့ကိုဆေးခန်းပြပြီးတော့ သောက်ရမယ့် ဆေးတွေဝယ်ကာ သုံးယောက်သား အိမ်ပြန်လာခဲ့ကြသည်..။
" ညီထွေး..အန်တီဘယ်လိုလဲ..သက်သာလား..."
" ဟင်း..ဒီလိုပါပဲကိုကြီးရာ သက်သာပေမယ့်အမေ့ရောဂါတွေက အရှင်းပျောက်အောင်ကုလို့မရတော့....."
" ဘာမှ အားမငယ်ပါနဲ့ညီထွေးရ... မင်းကိုကြီးတစ်ယောက်လုံးရှိပါသေးတယ်...."
ပုခုံးလေးကိုလှမ်းကိုင်ကာ အားပေးစကား ပြောနေတဲ့ ကိုကြီးမင်းနိုင်ကိုကြည့်ရင်းရင်ထဲကနေလှိုက်လှိုက်လှဲလှဲကျေးဇူးတင်နေမိသည်....။
" ကျေးဇူးပါကိုကြီးရာ......"
.................
ညီထွေး လုပ်နေကျအတိုင်း ချက်ပြုတ်လိုက် လျှောက်ဖွတ်လိုက်နဲ့ တစ်မနက်လုံး အချိန်ကုန်လို့နေသည်...။
နေ့ခင်းပိုင်း ညီထွေး အလုပ်အားလို့ ညီထွေး ဖုန်းကြည့်နေတုန်း ဦးမျိုးမြင့်ရဲ့ ကား အပြင်မှ ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်...။
ညီထွေး တံခါးပြေးဖွင့်ပေးလိုက်တော့ ကားလေးက အိမ်ရှေ့မောင်းသွားလေသည်...။
ညီထွေးလည်း ခြံတံခါးကိုပြန်ပိတ်ပြီး အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာခဲ့သည်...။
" လာသူငယ်ချင်း...မတွေ့တာကြာပြီကွာ.."
" ငါလည်း အခုမှ ရန်ကုန်တက်လာဖြစ်တာ မော်လမြိုင်မှာလဲ မင်းသိတဲ့အတိုင်း အလုပ်တွေနဲ့အားမှမအားတာ..."
ညီထွေးအိမ်ထဲကို ဝင်တော့ ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်ပြီး စကားပြောနေကြတဲ့ ဦးမျိုးမြင့် နဲ့ သူနဲ့ အသက်အရွယ်တူတဲ့ ဦးလေးကြီးတစ်ယောက်....ပုံစံကြည့်တာနဲ့ High Class ထဲက မှန်း သိသာသည်....။
ညီထွေးခေါင်းလေးငုံ့ကာ သူတို့ရှေ့ကနေဖြတ်သွားတော့ ထိုလူကြီးက တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်သည်..။
ညီထွေးလည်း မီးဖိုထဲမှာ သံပုရာ ဖျော် ရည်အေးအေးလေးဖျော်ပြီး သွားပို့ပေး လိုက်သည်...။ ဒါက ညီထွေးလုပ်ရမယ့်အလုပ်တွေပင် မဟုတ်ပါလား....။
" ဦးမျိုး ညီထွေးသံပရာရေေဖျာ်လာတယ် သောက်ပါဦးဗျ...."
" အင်း ညီထွေး...."
ဗန်းထဲက ခွက်နှစ်ခွက်ကို ယူပြီး ထိုလူ ကြီးကို တစ်ခွက်ချပေးလိုက်သည်..။
" ဒါနဲ့ ငမျိုး.. မင်းတို့အိမ်က စင်ဒရဲလားလေးလား....ဟား..."
ညီထွေးကို မျက်စပြစ်ပြရင်း ထိုလူကြီးကဦးမျိုးမြင့်ကိုခပ်တိုးတိုးမေးလေသည် ။
ညီထွေးကတော့ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ ရပ်ပြီး သူတို့ခိုင်းတာရှိရင် လုပ်ပေးဖို့ စောင့်နေရသည်။
" ဆိုပါတော့ကွာ.....အိမ်မှာက အိမ်ဖော်မရှိဘူးကွ ငါ့မိန်းမက အိမ်ဖော်ထားရင် စိတ်မချလို့တဲ့လေ.. အဲဒါကြောင့် ညီထွေးတစ်ယောက်ပဲ အိမ်မှာ အကုန်လုပ်ပေးနေတာပေါ့..."
" သြော်...."
" ငါ့ပဲ မေးမနေနဲ့ မင်းကျတော့ရော အိမ် ထောင်မပြုသေးဘူးလား...."
" ဟား...မပြုချင်ပါဘူးကွာ အပူတွေ.. ငါဘာသာ ပိုက်ဆံရှာတယ် ဖြုန်းတယ်...ဆန္ဒ ပြင်းပြလာရင်ခေါ်ပြီးအတူနေလိုက်တယ် အေးဆေးပဲ...."
" အေးပါကွာ... မင်းပဲ သာယာပါတယ်..."
" ဘုတ်...ခွမ်း......"
" အာ sorry....."
ဦးမျိုးမြင့်ရဲ့သူငယ်ချင်းဆိုသူ က စကား ပြောရင်း သံပရာရေခွက်ကို လက်နဲ့တိုက်မိသွားတာကြောင့် ထိုလူကြီးရဲ့ ဘောင်း ဘီပေါ်မှာ စိုရွှဲသွားရသည်...။
ဖန်ခွက်ကလည်း ပါကေးကြမ်းခင်းပေါ်ကျသွားသည်မို့ ကွဲသွားခဲ့ရသည်..။
" ညီထွေး..ဖန်ခွက်ကွဲတွေလှဲပေးပါဦး.. "
" ဟုတ် ဦးမျိုး...."
ညီထွေး တံမျက်စည်းနဲ့ ဂေါ်ယူကာ ထိုဖန်ခွက်ကွဲများကိုရှင်းပေးလိုက်သည်။
" သားက..ညီထွေးနော်..."
" ဟုတ်ပါတယ် ဦး.."
" ဦးကို Toiletလေးလိုက်ပြပါ့လား ရေစိုသွားလို့ သုတ်ချင်လို့...."
" ဟုတ်....."
ညီထွေး ထိုလူကြီးကိုခေါ်ကာ အိမ်သာရှိရာကို လိုက်ပြလိုက်သည်...။
" အိမ်သာက ဒီအခန်းပါဦး...."
" ကျေးဇူးညီထွေး..."
ညီထွေးရဲ့ ပုခုံးလေးကို ခပ်ဖွဖွညှစ်လိုက်ပြီး ထိုလူကြီးက အိမ်သာထဲကို ဝင်သွားလေသည်..။
ညီထွေးကတော့ အိမ်ရှေ့ကိုပြန်လာကာ ခုနဖန်ကွဲစတွေကို ပြစ်ဖို့လုပ်ရတာပေါ့ ။ ဖန် ကွဲစတွေကို ပလတ်စတစ်ဘူးထဲကို သေ သေချာချာထည့်ကာအပြင်ကနေသေသေ ချာချာ ထုတ်ပိုးလိုက်ပြီးမှ အမှိုက်တောင်းထဲထည့်လိုက်သည်...။
ဒီတိုင်း အလွယ်တကူ ပြစ်လိုက်မိရင် အ
မှိုက် ပုံးထဲကို အစာရှာကြတဲ့ ခွေးလေးတွေ ကြောင်လေးတွေအတွက် အန္တရာယ်ရှိနိုင်သည် မဟုတ်ပါလား....။
" ညီထွေး..."
" ဗျာ...ဦးမျိုး...."
" သူက ဦးသူငယ်ချင်း ဦးမင်းလွင် တဲ့ မော်လမြိုင်ကနေလာတာ..ဦးတို့အိမ်မှာ တည်းလိမ့်မယ်...."
" ဟုတ်...."
" သူ ဘာလိုအပ်မလဲ...သေချာမေးပြီးလုပ်ပေးလိုက်ပါကွာ..."
" ဟုတ်..စိတ်ချပါဗျ...."
ဆိုဖာပေါ်မှာ ထိုင်ရင်း ညီထွေးကိုကြည့်နေတဲ့ ထိုလူကြီးရဲ့ အကြည့်တွေက ပုံမှန်မ ဟုတ်သလိုခံစားမိသည်.....။
" ကဲ...ဒါဆို ကားထဲက အထုတ်တွေ သွားထားပေးလိုက်ဦး...မနေ့ကရှင်းထားတဲ့အခန်းထဲကို...အဲဒီအခန်းမှာ. သူနေလိမ့်မယ်..."
" ဟုတ်....."
ညီထွေးကားပေါ်ကနေ အထုတ်တွေသယ်ပြီး အပေါ်ထပ်ကို တက်လာလိုက်သည် ။
ဦးမျိုးမြင့်နဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းတို့ နှစ်ယောက်သားကတော့ စကားပြောနေကြသည်။
" ငမျိုး မင်းပြောတာ သူလား...."
" အေး.... ငါရဲ့ စိတ်ထွက်ပေါက်လေးလေ... ဘာလို့လဲကွ....."
" မဆိုးပါဘူး... ဖျစ်ညှစ်ပြစ်ချင်စရာလေး...."
"မင်းနော်.... ကြံမယ်ဆ်ိုရင်လည်း သက် သက်ညှာညှာလုပ်..ကလေးက.. အဖြူ ထည်လေး...."
" အာ့အဖြူထည်လေးကို မင်းဘယ် လောက်စားထားပြီးပြီလဲ...."
" ဟား...... နည်းနည်းပါ...."
" မင်းအကြောင်းမသိရင်ခက်မယ် ငမျိုး..
မင်း လောက်ထန်တဲ့ကောင် ရှိသေးလို့လား အခုလောက်ဆို အာ့ကလေး အဖြူကနေ ကာလာစုံနေလောက်ပြီ...."
" ငါက မင်းမို့လို့ ပြောပြတာနော်... မဟုတ်ရင် ငါတစ်ယောက်ထည်း ဖွက်စားမှာ... အစားကောင်းဆိုတာ ဖွက်စားရတယ်တဲ့...."
" ဟား....အေးပါကွာ မင်းပြောပြကတည်း က လာချင်နေတာ... အခုတော့ မြည်းချင်နေပြီ...."
"..ကဲပါ....နောက်မှမြည်း.....အခုတော့အေးဆေးနားလိုက်ဦး... ငါလည်းငါ့မိန်းမကိုသွားကြိုလိုက်ဦးမယ်...."
အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းထဲက ယောင်္ကျားနှစ်ယောက်ကတော့ ညီထွေးကို ခြေတော် တင်ဖို့အတွက် အကြံအစည်တွေနဲ့ပေါ့..။
•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•
ညီထွေး မနက်ဖက်ဆို ၅နာရီလောက်အိပ်ရာထနေကျပေါ့။
အိပ်ရာထတာနဲ့ ထမင်းတွေ ဟင်းတွေချက်ပြုတ်ရတယ်..။ အမေက ကျန်းမာ ရေးမကောင်းတာကြောင့် ညီထွေးကပဲ ချက်ပြုတ်ရေး လျှော်ဖွတ်ရေးအားလုံးလုပ်ရသည်...။
ဒီနေ့တော့ အမေ့အတွက် ကြက်သားလေးနည်းနည်းကို ဆီပြန်လေး ချက်ပေးထားလိုက်တယ်...။
ထမင်းလည်း ချက်ပြီး ဆွမ်းတော်ပွဲပါခူးပေးထားလိုက်တယ်...။ အမေ အိပ်ရာနိုးလာရင် အဆင်သင့်ဆွမ်းကပ်ရအောင်ပေါ့...။
ဒါတွေက ညီထွေးလုပ်နေကျ လုပ်ရိုးလုပ်စဥ်တွေပေါ့...။
အားလုံးလုပ်ပြီးတာနဲ့ ညီထွေး အလုပ်သွားဖို့ပြင်ရတာပေါ့..။
ဒီနေ့ကျမှ ဂွကျတာပဲ စက်ဘီးက ဘီးပေါက်လို့နေသည်...။
အိမ်မှာလည်းလေထိုးတံမရှိသည်မို့ ညီထွေးအခက်တွေ့နေသည်..။
အချိန်ကလည်း ၇နာရီထိုးတော့မည်..။နောက်ကျရင် အိမ်မှာထမင်းဟင်းတွေအလျင်မီမချက်ပေးနိုင်မှာစိုးသည်။ ညီ ထွေးတစ်ယောက် ခေါင်းတကုပ်ကုပ်နဲ့ စက်ဘီးကိုကြည့်နေလိုက်သည်...။
" ညီထွေး...ဘာတွေလုပ်နေတာလဲကွ..."
အိမ်ရှေ့လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ကိုကြီး မင်းနိုင်ကို တွေ့လိုက်ရသည်...။
" စက်ဘီး ဘီးပေါက်သွားလို့ စိတ်ညစ်နေတာကိုကြီးရ... သွားဖို့အချိန်လည်းကပ်နေပြီ...."
" ဟုတ်လား.... ဒါဆိုလည်း ဘီးကို ကိုယ့်အိမ်ကိုယူလာခဲ့ ကိုယ်ကြည့်လုပ်ပေးထားမယ်..."
" ဟုတ်..."
ညီထွေးစက်ဘီးလေးတွန်းရင်း ...ကိုကြီးမင်းနိုင်အိမ်ကိုလာလိုက်သည်။
" နောက်ကျနေရင် ကိုကြီး ဆိုင်ကယ်နဲ့လိုက်ပို့မယ်လေ..."
" ဟာ..မလုပ်ပါနဲ့ဗျာ အားနာစရာကြီး..."
" ညီထွေးကတော့ကွာ ဒီလူနဲ့ဒီလူအားနာစရာလား...."
" ညီထွေးကို ကိုကြီး တကူးတကလိုက်ပို့နေရမှာစိုးလို့ပါ..."
" ပို့ရတော့ဘာဖြစ်လဲကွ....ကိုယ်ကလိုက်ပို့ချင်နေတာ.."
ကိုကြီးမင်းနိုင်က ညီထွေးရဲ့မျက်နှာကိုကြည့်ရင်း ခပ်နောက်နောက်ပြောနေတော့ ညီထွေးမနေတတ်ဖြစ်သသည်...။
" အာ...ဒါဆိုလည်း လိုက်ပို့ပေါ့ဗျာ..ညီထွေးတောင် အညောင်းသက်သာသေးတယ်...."
ညီထွေး ပြောပြီးတာနဲ့ ကိုကြီးမင်းနိုင်ရဲ့ ဘေးတွဲလေးပေါ် တက်ထိုင်လ်ိုက်သည်..။
ကိုကြီးမင်းနိုင်က ဘေးတွဲလေးမောင်းလို့ ညီထွေးက်ုလိုက်ပို့ပေးသည်...။
" ကျေးဇူးပါက်ိုကြီးရာ.... ဂရုစိုက်ပြန်ဦးနော်..."
" အင်း..."
ကိုကြီးမင်းနိုင်က ပြုံးလို့ ညီထွေးအိမ်ထဲဝင်သွားတာကိုလှမ်းကြည့်ပြီးမှ ဘေးတွဲလေးမောင်းလို့ ပြန်ထွက်သွားသည်...။
ညီထွေးလည်း အနည်းငယ်နောက်ကျနေပြီမို့ မီးဖိုထဲအမြန်ပြေးကာ မနက်စာပြင်ပေးရတော့သည်...။
ညီထွေးမနက်စာပြင်နေတုန်း ဦးမင်လွင်ဆိုတဲ့လူကြီးက နိုးလာခဲ့သည်...။
" ချာတိတ်.... "
" အား........ဟာ.ဦး..."
ညီထွေးဟင်းရည်အိုးကို အာရုံစိုက်နေ သည်မို့ ဦးမင်းလွင်တာတာကို မသိလိုက်...အတော်လေးလန့်သွားသည် မို့ ရင်ဘတ်ပေါ်လက်ဖိပြီး မနည်းစိတ်ငြိမ်အောင်လုပ်နေရသည်။
" ဟား...sorry ချာတိတ် အရမ်းလန့်သွားလား.."
" ဟုတ်...လန့်..လန့်သွားတာဗျ...."
" ဒါနဲ့ ချာတိတ် ဘာတွေ ချက်နေတာလဲကွ မွှေးနေတာပဲ...."
" မနက်စာအတွက် မုန့်ဟင်းရည်ချက်နေတာပါဦး...."
" ဟုတ်လား မိုက်ပြီကွာ မုန့်ဟင်းခါးမစားရတာကြာနေတာနဲ့ အတော်ပဲ...."
" ဟုတ်..ဦး..."
ညီထွေး ဟင်းအိုးကို ဆက်မွှေနေလိုက်ပြီး အရသာ မြည်းကြည့်လိုက်သည်...။
" အင်း...အနေတော်ပဲ..."
" ကိုယ့်ကိုလည်း ပေးမြည်းပါဦးချာတိတ်ရ...."
" အာ..ဟုတ်.."
ညီထွေး ဇွန်းလေးနဲ့ခပ်ပြီး ဦးမင်းလွင်ကိုမြည်းကြည့်စေလိုက်သည်...။
" good...တကယ်ကောင်းတာ ချာတိတ်ရ..."
" ဟုတ်..ကောင်းရင် အများကြီးစားပါဗျ "
" စားမှာပါဗျာ..ချာတိတ်ကို အားရပါးရစားဦးမှာ..."
"..ဗျာ...."
" သြော်... ကိုယ့်စကား လောသွားတာ. ချာတိတ်ချက်ကျွေးတဲ့ မုန့်ဟင်းခါးကို အားရပါးရစားမယ်လို့ပြောတာပါ....."
" ဟုတ်ဗျ....."
ကျွန်တော်နဲ့ ဦးမင်းလွင် နှစ်ယောက်သား စကားပြောနေတုန်းဦးမျိုးမြင့်က အပြင်ကနေ လမ်းလျှောက်ပြန်လာခဲ့သည်...။
" ဟျောင့် မင်းလွင် မင်းညီထွေးကို ဘာတွေပူဆာနေတာလဲ...."
" မြည်းနေတာလေကွာ...."
" ဘာ....."
" ဟား...မင်းကလည်းကွာ အလန့်တကြား ညီထွေးလက်ရာကို မြည်းနေတာပါကွ...."
" အေးပါကွာ...မင်းအကြောင်းသိနေတော့လဲ....."
ဦးမျိုးမြင့်နဲ့ ဦးမင်းလွင်တို့ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် အပြန်အလှန်စနောက်နေကြသည်...။
ဘာမှ နားမလည်တဲ့ ညီထွေးကတော့ အ လယ်ကနေ ရပ်ကြည့်ရင်း ရယ်နေရသည် ။
.......
" ညီထွေးရေ..ညီထွေး....."
" ဗျာ......လာပါပြီအန်တီ...."
ညီထွေး ဒေါ်မိမိလေးဆီရောက်တော့...
" ညီထွေး...အန်တီခေါ်လိုက်တာက တ ခြား တော့မဟုတ်ပါဘူး..အန်တီ မန္တလေး ကို အလုပ်ကိစ္စနဲ့ တစ်ပတ်လောက်သွားရမှာမို့..အိမ်မှာ လာနေပေးပါ့လား.လို့ပြောမလို့ပါ...."
" ဟို....."
" အန်တီက အကူအညီတောင်းတာပါ အန် တီမရှိရင် မင်းဦးမျိုးတို့နှစ်ယောက်က သောက်စားပြီး မဟုတ်တဲ့မိန်းမတွေခေါ်ပြီးနေကြမှာဆိုးလို့...ညီထွေးရှိတော့ သူတို့ ဆင်ဆင်ခြင်ခြင်နေတာပေါ့... ညီထွေးအဆင်ပြေရဲ့လား..."
" ဟုတ်...ရ..ရပါတယ် အန်တီ..."
" ကျေးဇူးပါ ညီထွေးရယ်..ဒါဆို အန်တီစိတ်ချပြီ...."
ဦးမျိုးမြင့်ကတော့ မှိုရတဲ့မျက်နှာနဲ့ ပြုံးလို့နေသည်...။
ညီထွေးကတော့ ရင်တမမနဲ့...
ဒီ တစ်ပါတ်ကို ဘယ်လို ဖြတ်သန်းရဦးမလဲ.....
.........
ညနေ ၅နာရီလောက်ကျတော့ ညီထွေးတို့အိမ်ရှေ့ကို ကိုကြီးမင်းနိုင်က လာစောင့်နေလေသည်...။
" ဟာ ကိုကြီး ညီထွေးကိုလာစောင့်နေတာလား...."
" အင်းပေါ့..ညီထွေးက စက်ဘီးမှမပါတာ.. ကိုကြီးလာကြိုရတာပေါ့..."
ဆိုင်ကယ်ဘေးတွဲလေးကို ခပ်မှန်မှန်မောင်းရင်းနှစ်ယောက်သား စကားတွေပြောနေကြသည်..။
"....ကိုကြီး.. အကူအညီတစ်ခုလောက်တောင်းချင်လို့...."
" ဘာများလဲ ညီထွေးရ...."
" ညီ့အလုပ်ရှင် က မန္တလေးသွားမှာမို့ ညီထွေးကို တစ်ပတ်လောက် အိမ်စောင့်နေပေးပါတဲ့...အာ့တာ ငြင်းလို့မကောင်းတော့ ညီထွေးလာစောင့်ပေးမယ်ပြောလိုက်တယ်...."
" အဲ့ဒီ့တော့ ကိုကြီးက ဘယ်လိုကူညီရမှာလဲ...."
" ညီထွေး ညဘက်တွေ ဟိုမှာ အိပ်ရမှာမို့ အမေ့ကို ကိုကြီး စောင့်ရှောက်ပေးပါလားဗျာ..."
" ရပါတယ်ညီရ... ဒေါ်လေးကို ကိုကြီးသေ ချာစောင့်ရှောက်ပေးထားမယ်...ဘာမှမပူနဲ့နော် ညီ"
" ဟုတ်.... ကိုကြီးကအကောင်းဆုံးပဲ...."
ညီထွေးပျော်နေတာမြင်တော့ ကိုမင်းနိုင်စိတ်ထဲ အလိုလိုကျေနပ်ပီတိဖြစ်မိသည်။
ညီထွေးလိုအပ်တဲ့ဘာမဆို ကိုကြီးကူညီဖို့အသင့်ပါပဲ...ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကိုကြီးမင်းကို ချစ်မိနေလို့ဆိုတာ..သိရဲ့လားကလေးရယ်....
ဆိုင်ကယ်လေး ရပ်ပေးလိုက်တော့ ညီထွေးက ပျော်ရွှင်စွာနဲ့ဆင်းသွားခဲ့သည်...
ကိုမင်းနိုင်လည်း ဆိုင်ကယ်ကို ခြံထဲမှာ သေချာရပ်ကာ အိမ်အလုပ်တွေကို စပြီးလုပ်ရတော့တာပေါ့....။
.............
ညီထွေး မနက်ဖက် စရောက်တော့ ဦးမင်း လွင်က အန်တီ့ကို လေဆိပ်ကိုလိုက်ပို့နေတာကြောင့် အိမ်မှာ ဦးမင်းလွင်နဲ့ညီထွေးနှစ်ယောက်သာရှိသည်...။
" ချာတိတ်....."
" ဗျာ...ဘာလိုလို့လဲဦး...."
" မလိုပါဘူးကွာ....ချာတိတ်ကိုမေးစရာရှိလို့..."
" ဟုတ် မေးပါဗျ..."
" ချာတိတ်ရဲ့ဘဝအကြောင်းပြောပြပါ့လား...."
" ဟို..ဦးက ဘာလို့သိချင်တာလဲဟင်...."
" ချာတိတ်ကို စိတ်ဝင်စားလို့ပေါ့..."
" ဗျာ...."
" ဦးက ချာတိတ်ကိုခင်လို့ သိချင်မိလို့ပါ ချာတိတ်က ဦးကိုမပြောပြချင်လို့လား..."
" အဲဒီလို မဟုတ်ပါဘူး...ပြောပြပါ့မယ်... သားဘဝက ပျော်စရာမရှိဘူးနော် စိတ် ညစ်စရာတွေချည်းပဲ...."
" ဟုတ်လား....ချာတိတ်ရ "
" ဟုတ်..သားဘဝက................."
ဦးမင်းလွင်ကို ပြောပြလိုက်ပြီး ညီထွေးကိုယ်တိုင်လည်း ဝမ်းနည်းမိသည်...။
" ချာတိတ်ရာ....ဦးစိတ်မကောင်းပါဘူး...."
" ရပါတယ်..ဦးရ..သားဘာမှမဖြစ်ပါဘူး..
ဘဝပေးကုသိုလ်ကံပေါ့...."
" ဟင်း......."
" ဦး သားအကြောင်းကြားပြီး စိတ်ညစ်သွားပြီလား...."
" မညစ်ပါဘူးကွာ. ..ချာတိတ်လဲ စိတ်ညစ်စရာမတွေးနဲ့ ပျော်ပျော်နေ ဟုတ်ပြီလား...."
" ဟုတ်...."
နေ့လည် ဦးမျိုးပြန်လာတော့ ကားထဲကနေ အရက်တွေ ဖာလိုက်ဝယ်လာသည်..။
" ဦးမျိုး...အများကြီးကို ဝယ်လာတာပဲဗျာသောက်လို့ကုန်မှာမို့လို့လား..."
ညီထွေး ကူသယ်ပေးရင်း မေးကြည့်မိ သည်။
" ကုန်တာပေါ့ချာတိတ်ရ.... ဦးမိန်းမမရှိတုန်းပဲ လွပ်လတ်ရတာလေ အဝသောက်ပြစ်ဦးမှာ...ချာတိတ် အမြည်းလုပ်ပေးရမှာနော်..."
" ဟုတ်......လုပ်ပေးပါ့မယ်ဗျ..."
ဦးမျိုးမြင့်ကတော့ ဘာသဘောနဲ့ပြောလဲမသိပေမယ့် ညီထွေးကရိုးရိုးလေးတွေးကာ ပြန်ပြောလိုက်သည်..။
.....
ည၇နာရီလောက်ရောက်ကတည်းက ဦးမျိုးတို့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် ဝိုင်းတည်ကြသည်...။
ညီထွေးကတော့ သူတို့အတွက် အမြည်းတွေ တစ်မျိုးပြီးတစ်မျိုးလုပ်ပေးနေရသည်....။
" ဟေ့ရောင် ငမျိုး သောက်လေကွာ မင်းက ယောင်္ကျားမဟုတ်တဲ့အတိုင်းပဲ...."
" ငါလည်းသောက်နေတာပဲကွ.. မင်းသာ ငါ့ကို မှီအောင်သောက်....."
" ရော့ ထပ်သောက်ကွာ..."
ဦးမင်းလွင်က ဦးမျိုးရဲ့ခွက်ထဲ တခွက်ပြီး တစ်ခွက် ငှဲ့ပေးလေသည်..။
ဦးမျိုးကလည်း ဒိုင်ကန်သောက်ပြီး သိပ်မကြာခင် မှောက်သွားတော့သည်။ ညီထွေး လည်း အိပ်ချင်နေသည်မို့ ခပ်လှမ်းလှမ်းက ခုံလေးပေါ်ခေါင်းတင်ပြီး အိပ်ပျော်သွားခဲ့ရသည်။
ညီထွေး အိပ်ပျော်နေတုန်း ခန္ဓာကိုယ်ကို ပူနွေးနွေးအထိအတွေ့တို့ကြောင့် အိပ် ပျော် ရာကနေ နိုးလာခဲ့သည်....။
ညီထွေးရဲ့ကိုယ်မှာ အဝတ်မရှိ.......
နောက်ပြီး ညီထွေးရဲ့အပေါ်မှာ ထပ်ပြီး ညီထွေးရဲ့လည်ပင်းကိုနမ်းရှိက်နေသော ခပ်ထွားထွားကိုယ်လုံးကြီး....
" ဟာ...ဘယ်..ဘယ်သူလဲ..."
ညီထွေး တွန်းလိုက်သော်လည်း မရဘဲ..
ထိုလူကြီးအားကို မလွန်ဆန်နိုင်ဖြစ်နေရသည်..။
" ဦးပါ....ချာတိတ်ကို ဒီည ပျော်စရာလေးတွေ ဖန်တီးပေးမလို့....."
" ဟင်...ဦး....မ.မလုပ်ပါနဲ့ သားတောင်းပန်ပါတယ်..."
" ချာတိတ်ရာ....ဦးက ချာတိတ်ကောင်းအောင် သေချာလေးလုပ်ပေးမှာ....ချာ တိတ်ကြိုက်သွားမှာ..."
ပြောရင်း သူ့ကိုယ်လုံးကြီးနဲ့ တိုးကပ်ကာ အတင်းပွတ်သတ်လို့နေသည်...။
ရင်ဘတ်တလျှောက်မှာလည်း ခပ်ထူထူအမွှေးတို့က ညီထွေးကို မထိတထိ နဲ့ ယားလာစေသည်....။
" ဟင့်...."
ညီထွေးရဲ့အောက်ပိုင်းမှာ ဘာ အဝတ်အ စားမှမရှိ..
ထို့အတူ ဦးမင်းလွင်ရဲ့ကိုယ်မှာလည်း အဝတ်အစားဆိုတာ မရှိ....
ဗလာကျင်းနေသော ခန္ဓာကိုယ် နှစ်ခုက နီးကပ်လို့နေခဲ့သည်...။
နောက်ပြီး ညီထွေးက ဦးမင်းလွင်ရဲ့ ကိုယ်လုံးကို ဖက်ပြီး အောက်ကနေ ပြန်ခွထားသည့်အနေအထား...
To be Continued.....
---------------------------------------------------
Note: ကျွန်တော်စာရေးပြီး အဆက်မပြတ် တင်ဖို့အဆင်မပြေချိန်မှာ စာဖတ်သူသူငယ်ချင်းတွေမပျင်းရအောင်အခြားသော စာရေးသူများ ရေးတဲ့စာတွေကို ကူးယူမျှဝေ ခြင်းဖြစ်ပါတယ်။
