Green Lake (Part V)

 

Thanks for all the encouragement guys!

အပိုင်း (၅) 

Characters (with approximate ages)

ဇေယျာလင်း  -- Narrator, 44, သက်ဇော်ဦး's မွေးစားဖခင် (top)

            သက်ဇော်ဦး -- 15, ဇေယျာလင်း's မွေးစားသား (bottom)

            သက်ဇေယျာအောင် -- သက်ဇော်ဦးနဲ့ ဇေယျာလင်း's infant son

            ကောင်းဆက် -- a neighbor in Green Lake, early 50s (bottom)

            နိုင်ဝင်း -- ကောင်းဆက်'s တူ(သား), 16 (top)

            မင်းဆက် -- ကောင်းဆက်'s second son, 13

            ဟိန်းမင်း -- ကောင်းဆက်နဲ့ နိုင်ဝင်း's infant son

            နိုနို (နာမည်ရင်းမသိ) -- a neighbor in Green Lake, late 30s (top)

            အောင်အောင် (နာမည်ရင်းမသိ)  -- နိုနိုရဲ့ ပါတနာ, mid-30s (bottom)

            ဒေါက်တာသန့်စင် -- head of the Green Lake clinic, 31 (top)

            ကောင်းကြိုက် -- a receptionist and nurse at the clinic, late 20s (bottom)

ရန်နိုင် -- 46, college friend of ဇေယျာလင်း's, working as an OB/GYN in Golden Hills (top)

လင်းလင်း -- 13, ရန်နိုင်'s nephew (bottom)

*

‘လာကြ ငါ့ကောင်တွေ အကင်ဖိုအရှိန်မသေသေးခင် ကင်စရာရှိတာကင်ကြ’ 

ကျွန်တော်လည်း ပြင်ဆင်ပြုလုပ်ထားသမျှ ကင်လို့ပြီးချိန် ဈေးသိပ်မများတဲ့ ဘီယာ ၂၄လုံးပါကင်လိုက်ရယ်၊ Hot Dog Buns အထုပ်လိုက်ရယ်ကိုင်ပြီး အရိပ်အခြည်ကြည့်နေတဲ့ ရန်နိုင်တို့ကို အသံပေးလိုက်ပါတယ်။ ရန်နိုင်ကတော့ သူငယ်ချင်းကြီးမို့ ရှက်ရွံ့ရိပ် မပြသော်လည်း သူ့နောက်ပါးမှာ ရပ်နေတဲ့ လင်းလင်းရဲ့အမူအယာက အရှည်သည်းနေပုံရတယ်။ ကင်ထားသမျှ တင်ထားတဲ့စားပွဲ တဖက်ကို ကျွန်တော်သွားနေလိုက်မှ လင်းလင်းက မကြားတကြား "Thanks for having us, Uncle ဇေယျာလင်း" လို့နှုတ်ဆက်စကား ပြောလာတယ်။

‘ကဲ…အဲသလိုခေါ်တာ သိပ်မမိုက်ဘူး။ ဦးဇေယျာလို့ပဲခေါ်ကွာ’ ကောင်ကလေးက လူသာငယ်တာ ဇကတော့ မသေးဘူးဆရာ။ ရန်နိုင် လစ်တဲ့အချိန်ဆို ကျွန်တော့်ကိုမျက်စပစ်ပြတတ်တယ်။ ကြည့်မြင်ရသလောက် သည်ကောင်လေးဝတ်ဆင်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီတိုရဲ့ အောက်မှာ အောက်ခံဘောင်းဘီလုံးဝမပါမှန်း ကျွန်တော်သတိထားမိတယ်။ ဘာစကားမှမပြောနိုင်ဘဲ ကျွန်တော် ဦးခေါင်းပဲခါရမ်းနေရ ပါတယ်။

သက်ဇော်လေးနဲ့ ကျွန်တော်က အိမ်ရှင်သဘောမို့ ရန်နိုင်တို့နှစ်ယောက်ကို ဧည့်ထောက်ခံစကားပြော၊ သိလိုတာဖြေတာမျိုးတွေ လုပ်ရသလို ရွှေမြို့တော်နဲ့မတူတဲ့ Green Lake ဒေသရဲ့ လူနေမှုပုံစံအခြေခံတွေကို ရှင်းပြရပါတယ်။ ကျွန်တေ်ာတို့နေထိုင်ရာ တိုက်တန်းအောက်ဆုံးထပ်မှာရှိတဲ့ community center အကြောင်းရယ် ဘယ်လိုအချိန်တွေမှာ အစည်းအဝေးလုပ်လူစုတတ် ကြောင်းရယ် ပြောပြရသလို   ပထမထပ်မှာ ဘတ်စကတ်ဘောကွင်းတစ်ခုရှိပြီး ချက်ပြုတ်ပြင်ဆင်လို့ရတဲ့ ဧည့်ခံပွဲလုပ်လို့ရမယ့် ပစ္စည်းအစုံအလင်ပါ အခန်းကျယ်တစ်ခုလည်းရှိကြောင်း သတိပေးလိုက်တယ်။ အခုလို အကင်ကင်စားလို့ရ အပန်းဖြေစရာ ဥယျာဉ် ငယ်လည်းရှိတဲ့  နောက်ဖေးဝရံတာကျယ်တွေလည်း အခန်းတိုင်းမှာထည့်ဆောက်ထားတာမို့ နေစရာတိုက်ခန်းကို တခြားမှာမရှာဖို့ အကြံပေးရတာပေါ့နော်။ သည်တိုက်တန်းလျားကြီးက ရွှေမြို့တော်ကြီးမှာ ကျွန်တော်တို့ပိုင်ဆိုင်နေထိုင်ခဲ့တဲ့ Apartment အခန်းတွေ လောက် အဆင့်မမြင့်သော်လည်း ကိုယ်လိုတဲ့ပစ္စည်းပစ္စယတွေကို တန်ဖိုးမမြင့် ကြေးမနိမ့်ဘဲ ရယူသုံးစွဲနိုင်တာကြောင့် တော်တန်အဆင် ပြေတယ်ပြောရမယ်။

လက်ရှိ ကျွန်တော်တို့တွေ မြေညီထပ် ရေကန်နားက ဝက်သစ်ချပင်နှစ်ပင်ရဲ့ အရိပ်အောက်မှာပါ။ သက်ဇော်လေးနဲ့ ကောင်းဆက်တို့ နှစ်ယောက်ဟာလည်း အခန်းကယူလာတဲ့ camping chairs ကိုယ်စီနဲ့ ထိုင်ကာ စကားစမြည် ပြောမကုန် ရှေးဖြစ်ဟောင်းအောက်မေ့ ဖွယ်တွေ  ဖြစ်နေရော။ နှစ်ဦးသားအပေါ်ဝတ်အင်္ကျီမပါ အိမ်နေရင်းဝတ်ဘောင်းဘီတိုကိုယ်စီမို့ အအေးမိ မှာတောင်စိုးရိမ်ရမယ်။ သက်ဇော်လေးရင်အုပ်အစုံက မွှေးညှင်းနုလေးတွေရယ် ကောင်းဆက်ရဲ့ရင်အုပ်ပေါ်က အညိုဖျော့ရောင် အမွှေးနုတွေအကြောင်းများ ပြောနေကြသလားဘဲ။ သူတို့နှစ်ဦးမှာ တူညီတဲ့အချက်တော့ရှိတယ်။ နို့တိုက်အရွယ်ကလေးတွေကိုယ်စီကို ပေါင်ပေါ်တင်ပြီး နို့ဘူး များနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေကြတယ်လေ။ သက်ဇော်လေးပေါင်ပေါ်မှာ ကျွန်တော်တို့သားလေးက ငြိမ်သက်စွာလဲလျောင်းနို့စို့နေပေမယ့် ရက်သတ္တပါတ်အနည်းငယ်စောမွေးခဲ့တဲ့ ကောင်းဆက်ရဲ့သားကတော့ diapers အသစ်လဲလှယ်ဖို့ကြိုးစားနေရတဲ့အဖြစ်ပါ။  အခြားသော Green Lake families များဟာလည်း တမျော်တခေါ်ကျယ်ပြန့်တဲ့ ဥယျာဉ်ကြီးထဲ ကိုယ်စီကိုယ်စီ စကားစမြည်ပြောရင်း ဟိုသည်တစ်စု အနားယူနေကြပါတယ်။ အချို့က ဂစ်တာသံငြိမ့်ငြိမ့်ငြောင်းငြောင်းတီးခတ်နေကြသလို အချို့ကတော့ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ဂိမ်းလေးတွေ အပျော် ဆော့ကြတယ်ဗျ။

ရန်နိုင်တစ်ယောက် နောက်ပါးကနေရောက်လာကာ ကျွန်တော့်ပခုံးပေါ်လက်တစ်ဖက်တင်လျက် ‘ဘာဂါ တစ်လုံးလောက်ထပ်ယူဦး မယ်ကွာ’ လို့ပြောလာတယ်။

‘ပြောစရာမလိုပါဘူးကွာ…..ရှေ့နားက စားပွဲခုံပေါ်မှာရှိတယ် ယူသွား’ ကျွန်တော်လည်း ကင်လက်စ အသားကင်တွေကို ဟိုဖက်သည်ဖက် လှန်ရင်း စကားပြန်ပြောလိုက်တယ်။

‘စိတ်ကူးမဆိုးဘူးကွ ဇေယျာ….ငါ ဂျူတီချိန်မရှိရင် သည်မှာပဲ အနားယူလို့ရသလို နေဖို့အခန်းလည်း အေးဆေးရှာရမယ့်ပုံပဲ’

‘ဟုတ်တယ် သူငယ်ချင်းရ ရာသီဥတုက ငါတို့ဘက်မှာရှိတယ်။ အပြင်ထွက်ဖို့ အိုကေစိုပြေပဲ’ ကျွန်တော်လည်း ရန်နိုင့်ကိုစကားပြန်ရင်း အသားပြားနဲ့ အခြားသော တုတ်ထိုးများကိုဆက်လက်ကင်နေမိပါတယ်။ ရန်နိုင်က ပန်းကန်ပြားတစ်ချက်မယ် ကောင်းနိုးရာရာတွေကို အလိုက်သင့်စီရရီထည့်ပြီး သက်ဇော်လေးတို့စကားလက်ဆုံကျနေပုံကိုတစ်ချက်လှမ်းကြည့်တယ်။ ‘ရန်နိုင် …သူငယ်ချင်း သိပ်တော့ မသေချာသေးပေမယ့် ငါရယ် အဲလေ သက်ဇော်လည်း လုပ်ချင်နေတဲ့ အထိမ်းအမှတ်ပွဲလေးတစ်ခုလုပ်ဖို့ရှိတယ်’

‘ဘာအထိမ်းအမှတ်ပွဲမျိုးလဲကွ….အဲ….နောက်ကလေးယူဖို့အစီအစဉ်အကြောင်းပြုပြီးလုပ်တာလို့တော့ မလုပ်နဲ့နော်’

‘မစဉ်းစားသေးပါဘူးကွာ။ အခုမှ သက်ဇော်လေးနဲ့ငါ့အကြား နွေးနွေးထွေးထွေးပြန်ဖြစ်စပဲရှိသေးတာ’ ကျွန်တော် ရယ်သွမ်းသွေးရင်း သက်ဇော်လေးစီ အကြည့်တစ်ချက်လွှတ်မိတယ်။ ‘တကယ်တော့ အခုနေနေတဲ့ Green Lake မှာပဲ အတည်တကျပြောင်းနေမယ်လို့ အရင်အပါတ်လောက်က ငါတို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြတယ်။ သားလေးမွေးပြီးတော့ အသားကျမယ့်အချိန်ကို စောင့်နေကြတာ။ သည်လို ဆုံးဖြတ်မိတာကို မှားတယ်လို့ မထင်ဘူးကွာ။ သဘက်ခါလောက်ဆို ရွှေမြို့တော်က ငါတို့ပစ္စည်းပစ္စယတွေသည်ကိုရောက်လာကြလိမ့် မယ်။ Welcoming Party သဘောမျိုး ငါတို့လုပ်မလားလို့တိုင်ပင်နေတာ’

‘အေးကွ….မဆိုးဘူး’ ရန်နိုင်က သူ့ဘီယာခွက်ကိုပင့်မြောက်ပြီး ကျွန်တော့်ဘီယာခွက်နဲ့တို့ထိ toast လုပ်ပါတယ်။ နှစ်ယောက်စလုံး ဘီယာအနည်းငယ်စီ စုပ်မျိုကြတယ်ပေါ့။ ‘တကယ်ပြောတာ….အဲ့စကားကြားရတာနဲ့တင်ဝမ်းသာတယ်။ သည်ဒေသမှာ အခြေတကျ ဖြစ်အောင် မင်းအများကြီးကူညီထားတာ။ သက်ဇော်လည်း အတူတူပါပဲ ကူညီဖော်ရတယ်။ ငါပြောနိုင်တာက စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ စောင့် ဆိုင်းတတ်တဲ့အကျင့်ကိုမွေးရမယ်ဆိုတာ နားလည်ဖို့ပဲ။ လင်းလင်းရယ် ငါရယ် သည်မှာ ဘဝသစ်တစ်ခုတည်ထောင်ကြမလား သေချာ လေးဆွေးနွေးရမှာကွ။ ငါ့လိင်စိတ်ထန်တဲ့အကျင့်ကိုလည်း ထိန်းကွပ်ရာရောက်အောင်၊ပြီးတော့ ကိုယ်လူချောတွေပေါတဲ့ သည်ဒေသမှာ လင်းလင်း အထာကျအောင် ကြိုးစားရမယ်ထင်တယ်။ ငါနေထိုင်တဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်တဝိုက်မှာကိုပဲ တွေ့မရှောင် ကိုယ်လူချောတွေ  သွားလာနေထိုင်တာ မပြတ်တော့ လင်းလင်းနဲ့ဆက်ဆံရေးကို အတည်ဖြစ်ဖို့အသိပေးပွဲလုပ်ရမလား စဉ်းစားနေခဲ့တာကွ’

    ‘ဟုတ်တယ်….ရှင်းပြဖို့ခက်တဲ့ အနေအထားပဲ။ ကိုယ်တွေငယ်စဉ်က လူမှုပတ်ဝန်းကျင်အခြေအနေနဲ့ အခုသဘာဝပတ်ဝန်းကျင် ထူးထူးခြားခြားပြောင်းလဲပြီးနောက်ပိုင်း မွေးဖွားလာတဲ့လူငယ်တွေရဲ့ လူမှုဘဝပုံစံကလည်း အကွာခြားကြီးကွာခြားသွားတယ်။ ငါ hot dogs နည်းနည်းလောက် ထပ်ကင်လိုက်ဦးမယ်။ မင်း သည်ဒေသကိုရောက်လာတာ ငါလည်းဝမ်းသာတယ် ရန်နိုင်ရေ။ သည်က ဆေးခန်းက ငါနဲ့ သက်ဇော်အတွက် အတော်အထောက်အပံ့ရတာ။ ငါတို့လိုစုံတွဲအသစ်တွေလည်း Green Lake ကို ဝင်လာမစဲ တသဲသဲဆိုသလို သေချာလေ့ကျင့်သင်ကြားပေးထားတဲ့ ဆရာဝန်အသစ်တွေလည်း အစိုးရက ထပ်ခန့်ပေးနေတာမို့ အဆင်ပြေ တယ်ရယ်’

‘ငါတို့ကလေးမွေးမယ့် due date ကို လွန်ခဲ့တဲ့အပတ်က ဆေးခန်းမှာသေချာမေးမြန်းရင်း သိခဲ့ရတာကိုပြောရဦးမယ်။ အောင်ကျော် မိသားစုကို မင်းသိမယ်ထင်တယ်။ ထွန်းအောင်ကျော်က  အမြွှာလေးမွေးတယ်ကွ။ ဒါပေမယ့် ဘယ်သူက ကလေးတွေရဲ့မူလဖခင်ဆိုတာ သူသေချာမသိဘူးတဲ့’

‘အေး ဟုတ်တယ် ငါလည်းကြားတယ်’ ကျွန်တော်လည်း  အနည်းငယ်ရယ်သွမ်းသွေးရင်း အကင်မီးဖိုအဖုံးကို ပိတ်လိုက်ပါတယ်။ ‘ရန်နိုင် ရေ….အကင်ဖိုကို ခဏလောက်ကြည့်ထားပေးပါလား။ ကင်ဖို့အသားပြားအနည်းငယ်နဲ့အဆာပလာအချို့အခန်းပြန်ယူချင်လို့’ သူသဘောတူကြောင်း ခေါင်းငြိမ့်ပြတာနဲ့ ခပ်မြန်မြန်ပဲ ပထမထပ်အခန်းက ယူစရာရှိတာတွေကို ယူဖို့တက်သုတ်ရိုက်တက်လာခဲ့တယ်။ ကျွန်တော်တို့အခန်းမရောက်ခင် လျှောက်လမ်းမထက်မှာ အခုမှနေဖို့ပြောင်းလာတဲ့လူအချို့ အထုပ်အပိုးတွေ သယ်ဆောင်နေရာချ နေတာကိုမြင်ရတာမို့ တစ်ချက်ပြုံးပြရင်း နှုတ်ဆက်လိုက်ပါတယ်။

အခန်းထဲက ရေခဲသေတ္တာထဲမှာ အသားပြားအထုပ်အချို့ကိုယူပြီး ပြန်အထွက်လာမှာတော့ နိုင်ဝင်းရဲ့ညီ မင်းဆက်တယောက်  အခန်း တံခါးဝနား ခပ်ရွံ့ရွံ့မတ်တပ်ရပ်နေတာကို မြင်လိုက်ရပါတယ်။ မင်းဆက်က နိုင်ဝင်းထက်စာရင် အနည်းငယ်ပိန်သလို အရပ်လည်း အနည်းငယ်ပုသလိုပါ။ ဆံပင်အုံထူထူကို သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြီးသင်ထားပြီး ခပ်ပွပွ တီရှပ်အကျီရယ်၊ ဗီဒီယိုဂီမ်း လိုဂိုအချို့ပါတဲ့ ဂျင်း ဘောင်းဘီတစ်ထည် ဝတ်ဆင်ထားတယ်။

‘ဟေး…ငါ့တူ မင်းဆက် နေကောင်းတယ်ဟုတ်….မင်းကို မတွေ့ရတာတောင် အတော်ကြာပြီ’

‘ဟုတ်….ဦးနောက်ကို သားလိုက်လာတာ’

ကျွန်တော်လည်း အခန်းတံခါးကိုပြန်ဖွင့် ဧည့်ခန်းက ခုံတစ်ခုမှာ  လက်ထဲကိုင်ထားတဲ့ပစ္စည်းတွေအသာချရင်း မျက်ရိပ်မျက်ခြည်ပြကာ စကားဆက်ဖို့ မင်းဆက်ကိုပြောလိုက်တယ်။ ‘ဟုတ်လား သား….ကိစ္စ အထူးအထွေရှိလို့လား’

‘ဟုတ်ကဲ့…..ဟို…ဟို အဲသည်ညက အကြောင်းကို သားခေါင်းထဲကထုတ်မရဘူး’

*

မင်းဆက်ပြောချင်တဲ့ စကားအဓိပ္ပာယ်ကို ကျွန်တော်သဘောပေါက်ပါတယ်။ ကောင်းဆက်တစ်ယောက် အငယ်ဆုံးသားလေးကိုမွေးတဲ့ည တနည်း မင်းဆက်ရဲ့ ညီငယ်လေးကို လူ့လောကထဲခေါ်လာတဲ့ ညနေခင်းမတိုင်ခင် ရက်သတ္တပါတ်အနည်းငယ်လောက်ထိ ကျွန်တော်နဲ့  အတူ ညစာလာစားခဲ့တယ်။ နှစ်ကိုယ်တည်းအတူစားတာတော့မဟုတ်ပါဘူး။ ကျွန်တော်ရယ် သက်ဇော်လေးနဲ့အတူ သားငယ်ဇေယျာ လေးပါပါတဲ့ထမင်းဝိုင်းပေါ့။ ကလေးထိန်းလို့မဆိုသာပေမယ့် မင်းဆက်က သူ့ညီလေးကို လက်တွေ့ထိန်းကျောင်းစောင့်ရှောက်ခြင်း မလုပ်ရခင် အတွေ့အကြုံရအောင်  လာဝိုင်းကူထိန်းတဲ့သဘောလည်းပါတယ်။ ညနေစာအတူစားကြတယ်၊ ကလေးမအိပ်ခင်အချိန်ထိ ကြည့်ရှုဆော့ကစားပေးတယ်၊ နောက်ဆုံး ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားတစ်ကား သို့မဟုတ် လုပ်ဆောင်စရာတစ်ခုခုလုပ်ကြရင်းမှ သူ့အိမ်ကို ကျွန်တော်ကားမောင်းလိုက်ပို့တာ ပုံမှန်လိုဖြစ်ရော။

အဲသလိုညများထဲ တစ်ရက်သော ညနေခင်းမှာ သက်ဇော်လေးက မလှမ်းမကမ်းမှ ဆိုဖာခုံရှည်မယ် အိပ်မောကျနေခဲ့ပါတယ်။ သားငယ် ဇေယျာလေးလည်း နံဘေးက လှုပ်ပုခက်ပေါ်မှာ အိပ်ပျော်လျက်သားပေါ့။ ဘယ်ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားကို ကြည့်နေခဲ့ကြတယ်ဆိုတာ မမှတ်မိဘူး ကျွန်တော်နဲ့ မင်းဆက်တို့ စောင်ပါးတစ်ထည်ကို အတူလွှမ်းခြုံပြီး ထိုင်နေတာတော့ သတိရတယ်။ မင်းဆက်တယောက် ခါတိုင်း ညတွေနဲ့မတူ ကျွန်တော့်အနားပူးကပ်သွားလာနေထိုင်တာ အတော်ကဲတယ်။  ညစာစားပြီးချိန် အချိုပွဲအတွက် Brownies လုပ်ပေးတော့လည်း  အကြာကြီးဖက်ထားသလို၊ သားငယ်ဇေယျာကို တွန်းလှည်းလေးထဲထည့်ပြီး ခြံထဲဆင်းလမ်းလျှောက်တုန်းကလည်း ကျွန်တော့် လက်ကိုဆွဲကိုင်ထားတယ်လေ။ စောင်ပါးလွှမ်းထားတဲ့အချိန် ကျွန်တော့်ပေါင်တစ်ဖက်ပေါ် တင်ပါးလွှဲထိုင်ပြီး လည်တိုင်ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်တွယ်ထားတာပါ။ သူ့အသက်ရှူသံအနည်းငယ်မြန်တဲ့အပြင် သူ့တင်နောက်ပိုင်းသားတွေနဲ့  ကျွန်တော့်ပေါင်ခွ ဆုံအား  အသာအယာပွတ်တိုက်နေခဲ့တာမျိုးလည်းလုပ်တယ်။ အစပိုင်းကတော့ မသိမသာ သွေးတိုးစမ်းသလိုလုပ်နေခဲ့ပြီး နောက်ပိုင်းမှာ   သူ့တင်ပါးဆုံကို အသာအယာ စည်းချက်ကျကျလှုပ်ရှားတာမို့ ကျွန်တော့်ငပဲကြီးလည်း မနေနိုင်စွာ မတ်ထောင်လာရပါတယ်။ ဝတ်ထား တဲ့  boxers ဘောင်းဘီတိုကို ဖောက်ထွက်မတတ် မတ်လာပြီး ငပဲမှသွေးကြောတွေထဲမှာ တဆတ်ဆတ်သွေးတိုးလာတာကို ခံစားမိတဲ့ အထိဗျာ။

မင်းဆက်က ကျွန်တော့်လက်အစုံကိုဆွဲယူပြီး နုညံ့တဲ့ သူ့ညာဘက်ပေါင်ခြံထဲကို ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်စေပါတယ်။ နောက်တော့ သိပ်မကြီးတဲ့ သူ့ငပဲကိုသာမက ရွှေဥတွေနဲ့ပြည့်နေတဲ့ ကပ္ပာယ်အိပ်အပြင် ခရေဝတဝိုက်ကိုပါ စမ်းသပ်ခွင့်ပြုတယ်။ ကြမ်းရှရှ ကျွန်တော့်လက်ချောင်းတွေက ပါးလျပ်နေတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်ထဲလျှိုသွင်းကာ မင်းဆက်ခရေဝတဝိုက် အသာအယာပွတ် သပ်နေချိန်ခဏ ကျွန်တော့်လက်အစုံကို သူရုတ်ခြည်းထိန်းကိုင်လိုက်ပြန်တယ်။ သူ့မျက်ဝန်းတွေဟာ ကျွန်တော့်မျက်နှာကို ငံ့လင့်တဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ ငေးကြည့်ရင်း နှုတ်ခမ်းသားအစုံဟာ တဆတ်ဆတ်တုန်ခါလျက် ခရေဝတဝိုက်ဟာလည်း အရည်ကြည်အချို့စိုစွတ် ပူနွေးစပြုတာကို သတိထားမိတယ်ဗျ။ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ သက်ဇော်လေး အိပ်မောကျနေတာမို့ လေသံတိုးတိုးဖြင့် မင်းဆက်အား ‘ကောင်လေး….မင်းကို ဦးက Top လို့ထင်နေခဲ့တာ’ ကျွန်တော် ပြောလိုက်ရော။

‘ဟုတ်….သားဘာသာသားလည်း အဲသလိုခံယူခဲ့တာပဲ….ဒါပေမယ့် ရက်အနည်းငယ်လောက်ကစပြီး…’ ကျွန်တော့် လည်တိုင်နားထိ ခိုမှီလဲလျောင်းလိုက်ကာ ပါးပြင်ကို အနမ်းတစ်ချက်ပေးလျက် ခပ်တိုးတိုးစကားပြန်ပြောလာတယ်။ 

‘သည်လို ဖီလင်မျိုးကို တကယ် ခံစားကြည့်ချင်လာတာဗျ’

သူပြောလက်စ စကားကိုရပ်တန့်လိုက်ကာ ဝတ်ထားတဲ့အတွင်းခံ briefs ဘောင်းဘီကို ကန်ချွတ်ပစ်တာများ အပေါ်က စောင်ပါးလွှမ်း ထားလို့ တော်ပါသေးရဲ့။ လူငယ်တွေ ထန်ရင် အရဲကိုးချက်က 9+ ပါပဲ။ သူ့လက်တစ်ဘက်ဟာ ကျွန်တော်ဝတ်ထားတဲ့ boxer ဘောင်းဘီအကွဲကြောင်းထဲ နှိုက်ချကာ ever ready မတ်ထောင်အဆင်သင့်ဖြစ်သော ငပဲကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်တယ်။ ဘေးဘီမကြည့်ဘဲ ကျွန်တော့်ငပဲကြီးကို သူ့ခရေဝထဲထည့်ဖို့ လက်နဲ့ချိန်ကိုင်ကာ ထိုင်ချတယ်လေ။ တင်းကျပ်နေတဲ့ ခရေဝကြွက်သား ကြောင့် အဝင်မချောသေးဘဲ ထိပ်ပိုင်းလေးတင် အသွင်းအထုတ်လုပ်ရင်း အချိန်ခဏဆွဲရတာပေါ့။ ကျွန်တော့်မှာသာ ဟိုဘက်နားမှာအိပ် နေတဲ့ သက်ဇော်လေးကို လှမ်းကြည့်ရတာ အသက်မရှူရဲဘူး။ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်မောကျနေတဲ့ သက်ဇော်လေးကိုမြင်မှ စိတ်တင်း ကြပ်တာကိုလျော့ပြီး မင်းဆက်လုပ်သမျှ အလိုက်သင့်မျှောရတယ်။ လူငယ်လေးသွေးတိုးစမ်းတာ အန္တရာယ်မဖြစ်ရအောင် ကော်ဖီစားပွဲပု အံဆွဲထဲက  ချောဆီဘူးလှမ်းယူကာ ကျွန်တော့်ငပဲတဝိုက်ကိုလိမ်းကျံပေးလိုက်တယ်လေ။ မင်းဆက်တယောက် ဘာကိုမှ မမြင် မွှန်ထူနေပြီထင်တယ် အောက်နှုတ်ခမ်းကို အသာကိုက် မျက်ဝန်းများကိုမှေးမှိတ်ပြီး ကျွန်တော့်ငပဲကြီး သူ့ခရေထဲ ဝင်သထက်ဝင်အောင် နှဲ့သွင်းပါတော့တယ်။ အထာသိပြီး အလိုက်သင့်အသွင်းအထုတ် ကူညီပေးတဲ့ ကျွန်တော့်ကြောင့် မိနစ်အနည်းငယ်အကြာမှာတော့ မင်းဆက်တင်သားဆိုင်တွေဟာ ကျွန်တော့်ဆီးခုံမွှေးများနဲ့ထိကပ်သွားပါတယ်။ စေးကျပ်နေတဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် ကျွန်တော့်နှုတ်ဖျား မှ ညည်းညူသံအနည်းငယ်ပြုမိပေမယ့် မင်းဆက်ကတော့ အံကြိတ်ကာ ဖင်တကြွကြွ တချချနဲ့  မြင်းစတင်စီးပါ တော့တယ်။ တီဗွီက  ဖွင့်ထားတဲ့ ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားမှ အသံများက ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် အသံတွေကိုကောင်းကောင်း လွှမ်းခြုံထား တာ ကံကောင်းတယ်။

မင်းဆက်ရဲ့ ခရေကြွက်သားနံရံတွေဟာ အတော်သန်မာသလို သူ့စိတ်များဟာလည်း အတော်ထန်တာမို့ မြင်းစီးတာသိပ်မကြမ်းဖို့ ကျွန်တော်ထိန်းပေးရပါတယ်။ တစ်ချက် တစ်ချက်  ညှစ်လိုက်တဲ့ သူ့ခရေကြွက်သားများကြောင့် အသံထွက်မညည်းမိအောင် သတိထား ရသလို ယိုစိမ့်လာတဲ့ သူ့ခရေကချောဆီများကြောင့် ကျွန်တော့်ဆီးခုံမွှေးတွေလည်း စိုရွှဲလာပြီ။ လက်တစ်ဖက်က သူ့ငပဲကို အသာ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ကော်ဖီဖျော်ရင်း အသာအယာညှစ်ပြုပေးသလို တင်ပါးဆုံအားကိုသုံး ငပဲကိုအပေါ်ပင့်ထိုးရင်း သူ့prostate ကို တစ်ချက်ပြီး တစ်ချက်ထိမိနေအောင် ကျွန်တော်ပညာပြလုပ်ကိုင်ပေးရပါတယ်။ ပထမဆုံးအကြိမ် အထွဋ်အထိပ်ရောက်လာချိန်မယ် သက်ပြင်းမော တွေ ခဏခဏချသလို ကျွန်တော့်လည်တိုင်အနှံ့ကိုလည်း အငမ်းမရနမ်းတယ်။ နောက်တော့ သူ့သုက်ရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်တာကို လက်ချောင်းများမှာ အာရုံခံမိရပြီး တပြိုင်နက်တည်း သူ့ခရေဝရှုံ့ပွပွလုပ်ကာ အရည်ကြည်အချို့စိမ့်ထွက်လာတာ ခံစားသိရှိရပါရော။ သူ့စိတ်ကြိုက်ပြုလုပ်ခွင့်မရဘဲ အသာထိန်းသိမ်းပေးလို့သာတော်တော့တယ် သည်ကောင်လေးထန်ချက်ကပြင်း တယ်။ အားပြုကိုင်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်ပေါင်တံတွေကို အသာညှစ်ကိုင်ရင်း သူ့ခရေကြွက်သားတွေကိုအလုပ်ပေးပြီး အရသာခံနေတာ မိနစ်အနည်းငယ်လောက်ကြာလာပါတယ်။ မကြာခင်မှာပဲ မြင်းစီးပုံပြန်မြန်လာပြီး ဒုတိယအကြိမ်   သူအထွဋ်အထိပ်ရောက်ပြန်တယ်။  သည်တစ်ခါတော့ ကျွန်တော်ထိန်းချုပ်ထားသမျှ ပြေလျှော့သွားကာ သူ့တင်ပါးကိုကြွ  တစ်ချက်ပြန်ဆောင့်အချမယ် ဟိုးအတွင်းထဲထိ သုက်ရည်တွေကို အများကြီးပန်းထည့်ပေးပစ်မိတယ်။နွေးကနဲ နွေးကနဲဖြစ်သွားရတဲ့ ခရေကြွက်သားများကတစ်ဆင့် သူ့စိတ်ကျေနပ်မှု လုံလောက်သွားဟန်တူပါရဲ့ မိနစ်အနည်းငယ်ကြာတဲံအထိ လှုပ်ရှားမှုမလုပ်တော့ဘဲ ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲမှာငြိမ်နေပါတော့တယ်။ အဝတ်အစားဝတ်ခိုင်းပြီးနောက် သူ့အိမ်ကို ကျွန်တော်ကားမောင်းလိုက်ပို့လိုက်တယ်ပေါ့။

နောက်တစ်နေ့ မနက် နံနက်စာစားရင်း သက်ဇော်လေးပြောလာတဲ့စကားတစ်ခွန်းကြောင့် ကျွန်တော်အတော်အံ့အားသင့်သွားပါတယ်။  ‘ဦးကောင်းဆက်ကို မင်းဆက်နဲ့လိင်ဆက်ဆံတာ အရင်ကမြင်ဘူးတယ်ဗျ’ တဲ့။

‘ဦးသိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဦးအထင် မင်းဆက်က ဟိန်းမင်းရဲ့ primary father တစ်ယောက်တော့မဖြစ်နိုင်ဘူး။ မင်းဆက်က bottom တစ်ယောက်လေ။ ပြီးတော့ နောက်ကျမှ ပွင့်လာတဲ့ပန်းတစ်ပွင့်လို့ပြောရမလားဘဲ။ သူ့ရဲ့အဦးဆုံး အင်္ဂါအစိတ်အပိုင်းပူနွေးစွတ်စိုပုံ အရလည်း တော်တော်လေး အချိန်ကြာတယ်ပြောရမယ်။’

‘Huh…’ သက်ဇော်လေး အတွေးရေယဉ်ကြော၌ မျောပါသွားပုံရတယ်။ သားငယ်ဇေယျာလေးကို ကိုယ်လက်သန့်စင် Diaper လဲလှယ် ပေးနေပုံက သူကိုယ့်မှာ အဝတ်မကပ် ဝစ်လစ်စလစ်နဲ့။ ‘အင်း…သူက နှစ်ဖက်ချွန်ဖြစ်ချင်ဖြစ်မှာပါ။ Versatile လေ။ ဒေါက်တာသန့်စင် အပြောအရ ကိုယ်ဝန်ဆောင်တဲ့အမျိုးသားတစ်ယောက်ဟာ ရာသီစက်ဝန်းတစ်ခုအတွင်း တပြိုင်တည်းလို primary father တစ်ယောက် မဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုသလားလို့နော်။ ဒါပေမယ့်လည်း မဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတာ အမြဲတမ်းမှ မမှန်နိုင်တာ’

သားငယ်လေး နို့စို့နေရင်း လေအနည်းငယ်လည်ကာ ငိုက်မြည်းလာပုံပေါ်တာကြောင့် သက်ဇော်က ကုတင်ကြီးဘေးမှ လှုပ်ခုတင်ထက် အသာအယာတင်ပြီး စောင်ခြုံပေးလိုက်ပါတယ်။ အဝတ်မကပ်တဲ့ သက်ဇော်လေး ပေါင်ခြံကို ကျွန်တော်ဘာရယ်မဟုတ်အကြည့်ရောက် တော့ ငပဲက တစ်ဝက်တပျက်မာတောင့်နေပြီ။ ကုတင်ကြီးတစ်ဖက်ကို အသာအယာပြန်လှည့်လာရင်း အိပ်ရာပေါ် ပက်လက်အိပ် ခြေ ထောက်နှစ်ဖက်ကို မိုးပေါ်ထောင် တင်ကိုကြွလျက် ကျွန်တော့်မျက်နှာကိုလှမ်းကြည့်ကာ မျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ပြတယ်။

"Alright, stud, get over here. Time to make up for letting me sleep through all the fun..."

ဘယ်ငြင်းနိုင်ပါ့မလဲလေ….ဝတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီကိုချွတ်ချ။ ငပဲကိုဆုပ်ကိုင်လျက် ကော်ဖီဖျော်ရင်း ငပဲမာသထက်မာအောင် ဆွကာ သူ့အနားကို တိုးကပ်သွားလိုက်ပါတယ်။

*

‘Yeah, အခြားညတွေလည်း ဦးအတွက်အဆင်ပြေပါတယ် မင်းဆက်ရာ။ ကိစ္စဝိစ္စတွေပြီးလို့အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဦးပြောသလို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရဲ့လား’

            

သူရယ်ကျဲကျဲနဲ့ ကျွန်တော့်မျက်နှာကိုတစ်ချက်ကြည့်ကာ ‘ဟုတ်ကဲ့….သားအိမ်ပြန်ရောက်လို့ အိပ်ရာထဲဝင်ကာရှိသေး နိုင်ဝင်းက ဇာတ်လမ်းစလို့ လိုက်လျောလိုက်ရသေးတယ်။’

‘ကောင်းပါတယ်။ တကယ်လို့ မင်းမှာကိုယ်ဝန်ရှိလာတယ်ဆိုရင်  ဦး သို့မဟုတ် နိုင်ဝင်းက primary father ဖြစ်မယ်ဆိုတာ သိနိုင်တယ် လေ။’ နိုင်ဝင်းအနေနဲ့ တကယ်တမ်းကျရင် ကျွန်တော့်အပေါ် မနာလိုတိုရှည်စိတ်မဝင်လောက်ဘူးထင်တာပဲ။ ဒါပေမယ့် သူ့ညီအငယ်ဆုံး လေးရဲ့ နောက်ဖေးတံခါးကို ကျွန်တော်အရင်ဖွင့်ခဲ့မိတာဆိုတော့ စိတ်ထဲတစ်မျိုးတစ်မည်တော့ ခံစားရသား။

‘အဲသည့်နေ့ နောက်ပိုင်းကစပြီး သူစိတ်ထန်တဲ့  ညတွေတိုင်း သားကို လုပ်တော့တာပဲ’

‘အေး….ပြဿနာမဖြစ်ရင်ကောင်းပါတယ် ဒါလည်း’

‘ဟုတ်…ဒါပေမယ့် သား….နည်းနည်း…’ သူ့မျက်နှာ ရုတ်ခြည်းဆိုသလို စကားပြောရင်း ရှက်သွေးဖြန်းနီရဲလာပါတယ်။

‘ဘာဖြစ်လို့လဲ သားရဲ့ ပြောပါ’

‘သူနဲ့နေတဲ့အခါ အပို့ကောင်းပေမယ့်….ဦး…ဦး ငပဲက နိုင်ဝင်းဟာထက်ကြီးတော့ ပိုအားရတယ်’

‘သိပ်ပြီးမကွာလောက်ပါဘူးကွာ’

‘သိဘူးဗျာ….ဦးပစ္စည်းကြီးအကြောင်းတွေးလိုက်တာနဲ့ သားစိတ်တွေထန်လာတော့တာပဲ။ အခုလည်း..’

‘Okay, စားပွဲခုံပေါ်တက်ပြီး ပက်လက်လှန်လိုက် ကောင်လေး။ မြန်မြန်လေးလုပ်’ ကျွန်တော် ဦးခေါင်းကိုတစ်ချက်ဆတ်ပြလိုက်ပြီး အထာပေးရတယ်။

မင်းဆက်လေး စိတ်လှုပ်ရှားစွာတစ်ချက်ညည်းသံပြုရင်း ဝတ်ထားတဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီကိုချွတ်ချကာ မီးဖိုချောင်ထဲမှ စတီးစားပွဲခုံကြီးပေါ် ကျွန်တော်ပြောတဲ့အတိုင်း အလိုက်သင့်တင်လိုက်ပါတယ်။ မင်းဆက်အသွင်အပြင် အမူအယာတွေက သက်ဇော်လေးနဲ့တစ်မူကွဲစွာ ချစ်စဖွယ်ကောင်းတယ်။ နိုင်ဝင်းကတော့ အားကစားသမားကိုယ်ဟန်အတိုင်း ပိန်သွယ်ကျစ်လစ်ပြီး သန်မာတဲ့ပုံစံပေါ့။ စားပွဲခုံပေါ်မယ် Bālāsana Pose တနည်း Child Pose Asana အနေအထားအတိုင်းနေလျက် သူ့ခရေဝကို သဘာဝချောဆီ တံတွေးတွေရွှဲအောင် မင်းဆက်တယောက် ဆွတ်နေပါရော။ ကျွန်တော်လည်း ဝတ်ထားတဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီဇစ်ကိုဆွဲဖွင့် ငပဲကိုအပြင်ဆွဲထုတ်လျက် ရှေ့မှောက်မှာ အဆင်သင့်ကြိုဆိုနေတဲ့ ခရေဝအနား တိုးကပ်သွားလိုက်တယ်။ ငပဲထိပ်လေးကို အသာအသွင်းအထုတ်လုပ်ရင်း လမ်းကြောင်းရှင်းကာ ခဏကြာမှာ တစ်ထစ်ခြင်းဖိသွင်းပြန်တော့ မင်းဆက်ခမျာ အံကြိတ်ရင်း တအိအိညည်းညူတယ်။

‘သည်တကြိမ်တော့ ခပ်မြန်မြန်လေးလုပ်ကြတာပေါ့…’ လွတ်လပ်ပြီး အေးဆေးတဲ့အချိန်ကာလမဟုတ်တော့  ခပ်ပြင်းပြင်းနဲ့ ထိမိ နေအောင် လှေလှော်ရင်း မင်းဆက်ရဲ့ စိတ်ပိုထန်အောင် ပြုလုပ်ပေးရပါတယ်။ မင်းဆက်က ကျွန်တော့်ပခုံးအစုံပေါ် သူ့ခြေထောက် နှစ်ဖက်ကို ထမ်းစေသလို သူ့လက်တွေကလည်း ကျွန်တော့်ခါးကိုထိန်းကိုင်ကာ အလိုက်သင့်နေပေးတယ်ဗျ။ တဆုံးထိ အထုတ်အသွင်း လုပ်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ငပဲကြီးကို အခန်းနံရံထက်ရှိ မှန်ကတဆင့်သူငမ်းနေပြီး  နှစ်ဦးသားကြား ထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြစ်နေသော မင်းဆက်ညီဘွားအား ကိုင်တွယ်လျက် ကျွန်တော်ကော်ဖီဖျော်ပေးမိတယ်။ လက်တစ်ဖက်က သူ့ငပဲကိုပွတ်သပ်ကော်ဖီဖျော်ရင်း အခြားလက်တစ်ဖက်နဲ့ အမွှေးအမျှင်မဲ့သော သူ့ဗိုက်သားပြင်ကို  အသာအယာတို့ထိနေတယ်ဆိုပါတော့။ တကယ်လို့များ ကိုယ်ဝန်ရှိတဲ့အခါ သည်နေရာလေးက ကျွန်တော့်သားတော်မောင်ရှိမယ့်နေရာဖြစ်မှာ။

ခပ်တိုးတိုးသူ့ညည်းညူသံရယ် မျက်ဖြူစိုက်မတတ် ခံစားနေတဲ့ သူ့မျက်နှာအမူအယာတွေက ကျွန်တော့်စိတ်ကိုပိုကြွစေသလို ငပဲကြီး အား အဆုံးထိထည့်မွှေမိနေစေပါတယ်။ ဘယ်လိုပဲဆိုဆို ကိုယ့်ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်းသာမက ကိုယ့်စွမ်းဆောင်မှုအား လိင်ဆက်ဆံ ဖက်ပါတနာမှ ကြိုက်နှစ်သက်သည်ကို သိရတဲ့ခံစားချက်က ပြောရမယ့်စကားလုံးကိုမရှိဘူးရယ်။ ခပ်သွက်သွက်လေး လှေလှော်လိုက် ခါးကို ဆန်ကောဝိုင်းလိုက်နဲ့ စည်းချက်ကျကျ ကျွန်တော်လှုပ်ရှားပေးပါများတော့ အချိန်သိပ်မကြာဘဲ ကိုင်ထားတဲ့လက်ထဲက သူ့ငပဲထိပ်မှာ အရည်တွေ တစ်လျော့ပြီး တစ်လျော့ပန်းထွက်လာရော။ ညည်းညူသံရှည်တစ်ချက်အော်ညည်းပြီးနောက် သူ့ခရေကြွက်သားများရဲ့ ရှုံ့ပွပွ ဖျစ်ညှစ်မှုကြမ်းကြမ်းကြောင့် ကျွန်တော့်စိတ်အစဉ်ဟာ လေဟာနယ်တဲ့ပစ်ကျသွားရင်း ငပဲကိုတဆုံးထိုးထည့်လျက် သုက်ရည်တွေ အားရပါးရ ပန်းထည့်မိတယ်။ မရည်ရွယ်ဘဲ ကျွန်တော့်ပါးစပ်မှလည်း "Fuck! Fuck!" လို့သာအော်လိုက်နိုင်သလို မင်းဆက်ရဲ့ လက်သည်းများနဲ့ ရင်အုပ်မှာ ကုတ်ခြစ်ခံလိုက်ရသေးတယ်လေ။ မင်းဆက်က ကျွန်တော့်ခါးအစုံကို သူ့ခြေတံနှစ်ဖက်နဲ့ရစ်သိုင်း ဖက်တွယ်ထားကာ ငပဲကိုဆွဲအနှုတ်မခံဘဲ မှီသမျှ လည်တိုင်နဲ့ မေးစိက မုတ်ဆိတ်မွှေးတွေကိုပါ အနမ်းပြင်းပြင်းတွေမွတ်သိပ်စွာ ပေးပါတယ်။ မိနစ်အနည်းငယ်လောက် အနေအထားမပြောင်းဘဲ ငြိမ်နေကြပြီးမှ  ကြမ်းပြင်ပေါ်ပုံကျနေတဲ့ အဝတ်တွေကို ကောက် ဝတ်လိုက်ကြတယ်။ ပြီးမှ ကျွန်တော်တို့ လုပ်စရာ သွားစရာရှိရာ နေရာကိုယ်စီကို ပြန်သွားခဲ့ကြတာပေါ့။

အကင်ဖိုထားထားတဲ့ မြေညီထပ်ပန်းခြံဘက် ကျွန်တော်ပြန်ရောက်တော့ လူစုအနားယူနေကြတဲ့အနေအထားက သံစဉ်ပြောင်းနေပြီ။  လူငယ်စုံတွဲလေးတွေ ဟိုသည် တစ်စုတွေ့ရသလို ဖွင့်ထားတဲ့ သီချင်းသံတွေကလည်း ပိုမိုကျယ်လောင်နေပါပြီ။ ခဏနေကလို အေးဆေး သက်သာ  အနားယူနေကြတဲ့ အနေအထားမဟုတ်တော့ပါဘူး။ ကျွန်တော် မျက်စိကစားလိုက်တော့ တိုက်တန်းလျားအစွန် သစ်တော အစပ်နားက ခြုံပုတ်ကြားမယ် ရန်နိုင်နဲ့ တစ်စုံတစ်ယောက် ရှူးပန်းနေကြရင်း တစ်ယောက်ငပဲကိုတစ်ယောက် ဆုပ်ကိုင်ကစားနေကြတာ မြင်မိတယ်။ သက်ဇော်လေးက ကျွန်တော့်ဆီလျှောက်လာရင်း သားဇေယျာကို ခဏချီပိုးထားလို့ရမလား ကျောင်းတက်ဖက် သူငယ်ချင်း အချို့နဲ့စကား စမြည်သွားပြောချင်လို့ဆိုပြီး ခွင့်တောင်းတယ်။ ကျွန်တော်လည်း တခစ်ခစ်ရယ်သွမ်းသွေးနေတဲ့ သားငယ်ဇေယျာ့ကို ပွေ့ချီလိုက်ပါတယ်။ ကင်လက်စအကင်ဖိုကိုတော့ ရှိသမျှအထုပ်အထည်ကို ဝင့်ကြွားပြချင်လို့ Speedo ဘောင်းဘီတစ်ထည်နဲ့ လမ်းသလားနေသော နိုနို့ကိုလက်လွှဲပေးလိုက်တယ်။

ကျွန်တော်ရယ် သားဇေယျာလေးရယ် ကျယ်ပြောလှတဲ့ သစ်ပင်တောတန်းပန်းပင်တွေကြား ခပ်ဖြည်းဖြည်းလမ်းလျှောက်လာကြပါတယ်။ သက်ဇော်လေးကတော့ သက်တူရွယ်တူ သူငယ်ချင်းတစ်အုပ်နဲ့ ရယ်ရယ်မောမော စကားစမြည်ဝိုင်းဖွဲ့ပြောနေကြပုံပါ။ အမျိုးသားတွေ ကိုယ်ဝန်ဆောင်ရခြင်းရဲ့ ဒုက္ခများ၊ သန္ဓေသားအဆင့်ဆင့်ဖွံ့ဖြိုးလာပုံကအစ ရယ်မောစရာ ပျော်ရွှင်စရာတွေကို တစ်ယောက်တစ်ပေါက် ပြောဆိုကြတာ လွန်ခဲ့တဲ့ ရှစ်လလောက်ကမှ Green Lake ကိုပြောင်းလာသော အားကစားသမားကိုယ်ဟန်နဲ့ အမည်မမှတ်မိ ကောင်လေးတစ်ယောက်လည်းပါနေတာကို သတိထားမိလိုက်တယ်။ သက်ဇော်လေးက မီးဖွားခွင့်ဆိုပြီး ကျောင်းကနှစ်လခွင့်ယူထားတာ အခုတော့ ပုံမှန် schedule အတိုင်းလည်ပတ်သွားလာနေပါပြီ။ သားဇေယျာလေးကို ထိန်းကျောင်းဖို့ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် အလှည့်ကျတာဝန်ယူထားကြတာပါ။ အိမ်ကနေအလုပ်လုပ်လို့ရတဲ့နေ့(Work from Home) များဟာ  ကျွန်တော့်တာဝန်ဖြစ်ပြီး  ကျောင်းအားရက်များမှာတော့ သက်ဇော်လေးတာဝန်ယူပါတယ်။  နှစ်ယောက်သားအတွက် အဆင်မချောတဲ့နေ့တွေဆိုရင်တော့ Green Lake အစိုးရရဲ့ community daycare program အကူအညီကို ရယူရတာပေါ့နော်။ သည်ဒေသမှာ နေထိုင်သူများအဆင်ပြေစေရေး စီစဉ်လုပ်ဆောင်ပေးတဲ့ အစိုးရအစီအစဉ်တစ်ရပ်ဆိုပါတော့။ ပုံမှန်လူနေမှုဘဝပုံစံအတိုင်း လည်ပတ်လုပ်ကိုင်လို့ရတဲ့ဒေသမို့ ကျွန်တော်တို့ ကံကောင်းတယ်ထင်တာပဲ။

သားဇေယျာကို ရင်ခွင်ထဲပွေ့ချီပြီး သစ်ပင်တောတန်းလမ်းသွယ်ကြားလေးကနေ ခပ်သွက်သွက်ပြေးရင်း အိမ်ပြန်လာခဲ့ပါတယ်။ သားလေးကတော့ ခိုးခိုးခစ်ခစ်သဘောတကျရယ်မောရင်း ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲပါလာပေမယ့် ညနေခင်းနေဝင်တာကို သတိမူမိလို့ အမြန်ပြေးရသူမှာ မောကြော။ သစ်ပင်တွေ စီရရီပေါက်နေတာရဲ့အလွန် ဥယျာဉ်ကျယ်ဘက်ရောက်တော့ ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် ဖွင့်တတ်တဲ့ Portable Speaker တွေစီက သီချင်းသံတွေ သိပ်မကြားရပြန်ဘူး။ အင်း ကျွန်တော်တို့သားအဖ သစ်ပင်ကြီးတွေရှိတဲ့ တောတန်းဘက် လမ်းလျှောက်ထွက်သွားတာကို သတိမမူမိကြဟန်တူတယ်။ လမ်းချိုးအကွေ့လေးတစ်ခုအရောက် သဲသဲကွဲကွဲမကြားရ သော အသံတချို့ကိုကြားလိုက်ရတယ်။ ဘာသံရယ်လို့ အမည်တပ်ဖို့ခက်တဲ့အသံတချို့ပေါ့။

ခြေသံလုံလုံနဲ့ အနားကပ်သွားကြည့်တော့ နိုင်ဝင်းနဲ့ သူ့ထက်အနည်းငယ်အသက်ကြီးမယ့် ၂၀နှစ်ကျော် ကောင်လေးတစ်ယောက် တန်းလျားခုံတစ်ခုအနီးမှာ ရပ်နေကြတာကို မြင်ခဲ့ရတယ်။ အဲ့ကောင်လေး ဘယ်သူဘယ်ဝါ ဘယ်အိမ်ကဆိုတာ ကျွန်တော်မမှတ်မိဘူး ပြောရမယ်။ နှစ်ဦးသား ပူပူးကပ်ကပ်ရပ်နေကြပြီး လက်ထဲက ဘီယာဘူးကိုယ်စီကို မော့သောက်လိုက် စကားပြောလိုက်နဲ့ တွတ်ထိုး နေကြတယ်ဗျ။ ဘာတွေသဘောကျနေကြတယ်မသိဘူး နိုင်ဝင်းတစ်ယောက် ပတ်ဝန်းကျင်ကို ခပ်သွက်သွက်လှည့်ပတ်ကြည့်ရင်း (သစ်ပင်နံဘေးက ကျွန်တော့်ကိုသတိမထားမိဘူးရယ်) သူဝတ်ထားတဲ့ အားကစားဘောင်းဘီတိုကို လျှောချွတ်ချကာ ငပဲကိုကိုင်လျက် ကော်ဖီဖျော်ပါရော။ နံဘေးက ကောင်လေးကလည်း ငုံ့ကြည့်ကာ ပါးစပ်တပြင်ပြင်နဲ့ ဘာလုပ်ရမယ်မသိ ဘေးဘီကို စိတ်မချစွာ ဟိုသည် လှည့်ကြည့်သေးတာပါ။ နိုင်ဝင်းရဲ့ ငပဲကြီးက အားရစရာဆိုသော်လည်း ခြုံမရှင်းထားတာကြောင့် မြင်ကွင်းထဲမှာ သေသေချာချာ မမြင်ရ ဘူးဖြစ်နေတယ်။ ရာနှုန်းပြည့် မတ်ထောင်တာဖြစ်လုဖြစ်ခင်မှာ ဝတ်ထားတဲ့ဘောင်းဘီထဲ ပြန်ထည့်ဖို့ နိုင်ဝင်းဟန်ပြင်လိုက်တော့ ဘေးက ကောင်လေးမှ ဘောင်းဘီမျှော့ကြိုးကိုလှမ်းဆွဲကိုင်ကာ ဒူးအထိချွတ်ချပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ခါးကဘောင်းဘီကိုလည်းအလားတူ  ဆွဲချွတ်ချလိုက်ကာ ငပဲကိုထုတ်ကိုင် ဆွပြုလျက် နိုင်ဝင်းငပဲနဲ့ဘေးချင်းကပ် အရွယ်အစားနှိုင်းယှဉ်ကြည့်ပါရော။ ကွမ်းသီးခေါင်းထိပ်ခြင်း မတိတထိတွန်းတိုက်မိကြချိန် ငပဲနှစ်ခုလုံး  ပိုမိုတောင့်တင်းကြီးထွားလာကြတာတွေ့ရတယ်။ မတ်ကနဲ မတ်ကနဲ ငပဲတွေလှုပ်ရမ်းတာကို မြင်တော့ နိုင်ဝင်းမှ လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဘေးကကောင်လေး ငပဲကိုဆွဲယူပြီး နှစ်ချောင်းပူးကြည့်ပါတယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်သားအကြည့် ဟာ ပူးကိုင်ထားတဲ့ ငပဲနှစ်ချောင်းကိုစိုက်ကြည့်နေကြတဲ့အပြင် အချင်းချင်းမျက်နှာကို တပ်မက်တဲ့ဟန်နဲ့စူးစမ်းကြပြန်တယ်။ ခပ်လှမ်းလှမ်းက ကြည့်မြင်နေရတဲ့ ကျွန်တော့်မှာလည်း စိတ်လှုပ်ရှားရသလို အခုပဲပြေးသွားလိုက်ချင်တဲ့စိတ်ဖြစ်ရတယ်။ ရင်ခွင်ထဲက သားငယ်ဇေယျာလေး ငိုက်မြည်းလျက် အသံမထွက်တိတ်ဆိတ်နေတာ ကံကောင်းတယ်။

နိုင်ဝင်းတို့ပြုလုပ်သမျှကို ကျွန်တော့်နေရာကနေ ကောင်းကောင်းမမြင်ရပေမယ့် သူတို့ဘာတွေလုပ်ကြတယ်ဆိုတာကတော့ ရိပ်ဖမ်း သံဖမ်းသိပါတယ်။ နိုင်ဝင်းထက် အသက်အနည်းငယ်ပိုကြီးမယ်ထင်ရတဲ့ကောင်လေးရဲ့ ငပဲက ပိုထွားသလို လိင်တံထိပ်အရေပြား လည်းဖြတ်မထားပါဘူး။ သူတို့ငပဲတွေ ရာနှုန်းပြည့်မတ်ထောင်သွားတဲ့အချိန်မှာတော့ ချက်ကိုပြေးကပ်မလားထင်ရတယ် ဘတ်ကနဲ ဘတ်ကနဲ ပြေးကပ်တာ။ နိုင်ဝင်းက  ငပဲနှစ်ချောင်းစလုံးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့စုံကိုင်ပွတ်သပ်ရင်း ဘေးကကောင်လေးနှုတ်ခမ်းအစုံကို နှစ်လိုလက်ရ တစ်ချက်နမ်းရှိုက်လိုက်တယ်။ အခုထိ တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက် အနည်းငယ်ပြုံးဖြီးကြည့်ကြရင်းမှ တစ်ယောက်ငပဲ တစ်ယောက်ပေးကိုင်ကာ ကော်ဖီဖျော်ပေးကြဖို့ နိုင်ဝင်းက အဆုံးအဖြတ်ပေးလိုက်ဟန်တူရဲ့။

‘အပြင်မှာ ရာသီဥတုက နည်းနည်းပူတယ်နော်…ဟုတ်တယ်ဟုတ်’ ကျွန်တော့်နောက်ပါးကနေ တစ်စုံတစ်ယောက်က ကပ်တိုးလေးပြော လိုက်တယ်ဗျ။ ကျွန်တော့် ကျောပြင်မတ်ကနဲဖြစ်သွားပြီး အသံထွက် အာမေဋိတ်ပြုမိတော့ မတတ်ဖြစ်သွားပါတယ်။ အသာလှည့်ကြည့်  တော့  Chino Shorts နဲ့ ပိုလိုရှပ်အကျီလေး ပေါ့ပေါ့ပါးပါးဝတ်ဆင်ထားတဲ့ ဒေါက်တာသန့်စင်ကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။ 

“ခင်ဗျား ထိတ်လန့်သွားအောင်လုပ်ဖို့မရည်ရွယ်ပါဘူးဗျာ’

‘မစိုးရိမ်ပါနဲ့…..သူတို့နှစ်ယောက်ဘေးက မနှောင့်ယှက်ဘဲ ကျုပ်ဖြတ်လျှောက်လာတာပါ’

သားငယ်ဇေယျာလေး ပွေ့ဖက်ထားတဲ့  ကျွန်တော့်လက်အစုံပေါ် နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်သွားပါပြီ။ အလန့်တကြားနိုးမသွားရအောင် ခပ်ဖွဖွပွေ့ပိုက်ထားရသေးတာပါ။ ‘ကလေးက  ကျန်းမာပါတယ်။ ဖျားနာတာမရှိဘူး။ ကောင်းကောင်းလည်းအိပ်တယ်။ အစားအသောက် လည်း ကြေးမများဘူးရယ်။ ကျွန်တော်တောင် နောက်တစ်ပတ်လောက်ကျရင် ကလေးကျန်းမာရေး checkup လုပ်ဖို့ ဒေါက်တာ့ ဆေးခန်းလာမလို့ဗျာ’

‘ကောင်းတယ်…ကောင်းတယ်။ ကလေးက မြင်ရတာနဲ့တင် ဖွံ့ထွားမှန်းသိသာတယ်။ ခင်ဗျားတို့တွေ  အဆင်ပြေတာ ကျုပ်ဝမ်းသာပါ  တယ်။ သက်ဇော်လေး  ကလေးထိန်းကျောင်းပြုစုနေတာကိုလည်း ကျုပ်မြင်ခဲ့တယ်။  သူ့သားကိုအတော်ချစ်တာဗျ’

ကျွန်တော်နဲ့ ဒေါက်တာတို့ ရှေ့ခပ်လှမ်းလှမ်းကမြင်ကွင်းကို  ချောင်းကြည့်ကြရင်း စကားဆက်မပြောဘဲ ငြိမ်နေကြတယ်။ ပြီးမှ ဒေါက်တာက  ‘စကားမစပ်  ခင်ဗျားတို့အတွက်  Project  Helix  Results  တွေ  ပြန်ရပြီ။ မျှော်လင့်ထားသလိုပဲ ခင်ဗျားက  ကလေး ဖခင်အဖြစ်  96%  ထင်ထင်ရှားရှားပြထားပြီး ကျန်တဲ့ 2% ကတော့ သက်ဇော်လေးပဲ သိနိုင်မယ်ထင်တယ်။  ခင်ဗျား  သေချာလေး ဖတ်ရှုလေ့လာလို့ရအောင် ဆေးခန်းရက်ချိန်းယူပြီးလာတဲ့နေ့ကြရင် ကျုပ်တို့က Detail စာရွက်စာတမ်းတွေပေးပါ့မယ်။’

ကျွန်တော်ပြုံးပြီး နိုင်ဝင်းတို့ဘက်ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ နိုင်ဝင်းနဲ့သူ့သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်မျက်လုံးတစ်ယောက်စိုက်ကြည့်လျက် ကိုင်စွဲထားတဲ့ ငပဲနှစ်ချောင်းလုံးမယ် သုက်ရည်ကြည်တွေစီးကျနေတာ မြင်လိုက်ရတယ်။ ‘အင်း…..ကျွန်တော်သိပ်တော့ မအံ့သြပါဘူး။ ဒေါက်တာတို့ထဲက တစ်ယောက်ယောက်ကတော့ သားလေးရဲ့သွေးသားအရ တော်စပ်မယ့် ဖခင်ဖြစ်နိုင်တယ်ဆိုတာ သိပါတယ်။’

ဒေါက်တာသန့်စင်ရဲ့ ပါးပြင်ဟာ ရှက်သွေးဖြန်းနီရဲသွားလေရဲ့။ ‘တစ်စွန်းတစ်စပမာဏလောက်ပါ။ သက်ဇော်လေး ကိုယ်ဝန်ဆောင်ဖို့ မျိုးစေ့လက်ခံတဲ့ကာလမှာ ရာနှုန်းပြည့် ကျုပ်သုက်သွေးပါဝင်သွားမယ်လို့ မယုံကြည်ဘူးရယ်။ စမ်းသပ် လေ့လာဆဲအချိန်တုန်းက ကျုပ် သုက်ရည်ကြည်အချို့ပါကောင်းပါသွားနိုင်တာမို့ မျိုးဗီဇအရတော့ ခင်ဗျားပြောသလိုဖြစ်နိုင်ပါတယ်။’

‘ကျွန်တော်တို့နောက်ထပ်ကိုယ်ဝန်ယူရင်တော့ ဒေါက်တာ့မျိုးဗီဇ ပိုပါနိုင်ဖို့အလားအလာရှိကောင်း ရှိမှာပါ’ ကျွန်တော်က အကြံပေး သလိုလိုနဲ့ ဒေါက်တာသန့်စင်ကို စကားလမ်းကြောင်းလိုက်ပါတယ်။ အနည်းငယ်ညစ်ညမ်းတဲ့စကားမို့ ပြောရခက်ပေမယ့် မင်းဆက်ရဲ့ ခရေထဲ ကျွန်တော် ပန်းထည့်ခဲ့တဲ့ သုက်ရည်ပမာဏက အတော်များတယ်။ အင်း….ကြည့်မြင်နေရဆဲ ရှေ့ကမြင်ကွင်းကလည်း အလွန်တရာ မရိုးမယွ စိတ်ကိုထန်စေနိုင်ပါရဲ့။

‘ခင်ဗျားနဲ့ နှစ်ယောက်တည်းရှိချိန် ကျုပ်လို့ပြောမိတာစိတ်မရှိနဲ့။ တကယ်တမ်း ခင်ဗျားသားနဲ့ပတ်သက်ပြီး ကျုပ်သိပ်ဟန်မဆောင်နိုင် ဘူးရယ်။ သူက စွဲဆောင်အားပြင်းသလို sexual performance ကလည်းအတော်ကောင်းတာပါ။ သူ့အသားအရေက နုညံ့ပြီးချောမွတ် နေသလို ခရေဝကလည်း ကျပ်သိပ်ပြီး ညှစ်အားကလည်းကောင်းတယ်။ သဘာဝချောဆီလို့ပြောရမယ့် အရည်ကြည်စိမ့်ထွက်အားလည်း လုံလောက်အောင်ထွက်တာမို့ တကယ့်ကိုပြည့်စုံလွန်းတယ်ဗျ။ အခြားသူတွေလို စိတ်ပြန်လည်ဖို့ ရာသီစက်ဝန်းခပ်ကြာကြာစောင့်ရမယ်  မထင်ဘူး။’

‘ကျွန်တော်တော့ သိပ်မထင်ဘူးရယ်။ သက်ဇော်လေးက လိင်စိတ်ထန်တဲ့အခါဆို ထိန်းမရပေမယ့် ငြိမ်သွားပြီဆိုရင် အတော်ကြာတာပါ။ လိင်စိတ်အတော်ထန်သူလို့ပြောရင်ရတယ်ဆိုသော်ငြား သူတို့အရွယ်လေးတွေအတွက် ပုံမှန်သဘာဝလို့ထင်တာပဲ’

‘ကဲပါဗျာ….ခင်ဗျား အလိုလိုသိလာမှာပါ လင်မယားချင်းပဲဟာ။ သတိတော့ ထားဦးနော်’

ဒေါက်တာသန့်စင် စကားပြောတာ မပြီးသေးခင်မှာပဲ ခပ်လှမ်းလှမ်းစီက နိုင်ဝင်းရဲ့ ညည်းညူ မာန်ဖီသံတစ်ချက် ရုတ်ခြည်းကြားလိုက်ရပြီး ကျွန်တော်တို့ လည်ပြန်ကြည့်လိုက်တော့ လူငယ်နှစ်ယောက် ခဏနေက နေရာမှာမရှိဘဲ ပန်းပင်ခြုံကွယ်အကြားရောက်နေကြတာကို မြင်ရပါတယ်။ နှစ်ယောက်တည်းကမ္ဘာတည် ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဂရုမစိုက်တော့ဘဲ အပြာရုပ်ရှင်တွေထဲကလို တညည်းညည်းတညူညူနဲ့ ဘာတွေလုပ်နေကြတယ်မသိပါ။ မြင်ရသမျှ နိုင်ဝင်းမျက်နှာဟာ  ကောင်းကင်ကိုမော့ကြည့်တဲ့အနေအထားဖြစ်နေတဲ့အပြင် အခြားကောင် လေးကတော့ နိုင်ဝင်းလည်တိုင်ကို မျက်နှာအပ်ထားပါတယ်။ နိုင်ဝင်းတယောက် ငပဲကိုစုံကိုင်ပြီး ကော်ဖီဖျော်တာကို ရပ်တန့်ထားသော် လည်း ကိုင်ထားတဲ့လက်ကိုမလွှတ်ဘဲ သုက်ရည်တွေစိုရွှဲနေတဲ့အတိုင်း သူတို့နှစ်ယောက်ကြား slow motion ရုပ်ရှင်ရိုက်နေကြတယ်။ ခဏအကြာမှာ နိုင်ဝင်းသူငယ်ချင်းလေးက တစ်ချက်ညည်းညူလိုက်ရင်း သုက်ရည်တွေထပ်မံပန်းထုတ်လိုက်ပါရော။ ပျစ်ချွဲတဲ့ သုက်ရည်တွေဟာ လေထုထဲကို လွင့်ကနဲဖြစ်သွားပြီး သစ်တောကြမ်းပြင်မြက်ခင်းပြင်ပေါ် ပြန်ကျသွားတယ်လေ။

‘သည်နေရာမှာ bottoms တစ်ယောက်မှ ရှိမနေတဲ့အတွက် သုက်ရည်တွေ နှမျောစရာပဲ အလဟဿဖြစ်သွားတယ်’ ဒေါက်တာသန့်စင် က ရယ်ရယ်မောမော ဟာသနှောတယ်။

ကျွန်တော်လည်း ရယ်မောခဲ့တာပေါ့။ ‘သူတို့သုက်ရည်တွေ ပန်းထည့်စရာအပေါက်မှ မရှိတာဘဲကို အပြစ်သွားတင်လို့ဘယ်ရမလဲ။ ရိုးရိုးသားသားပြောတာ စိတ်မရှိဘူးဆိုရင် တစ်ခါတလေ ဒေါက်တာနဲ့ try ကြည့်ချင်သေးတယ်ဗျ’

သူ မျက်ခုံးတစ်ဖက်ပင့်လိုက်ရင်း ‘အင်း…ခင်ဗျားသဘောသိရတာ ကောင်းသား….ခင်ဗျား ကလေးထိန်းဖို့တာဝန်မကျတဲ့အချိန်ဆို အဆင်ပြေလောက်တယ်။ အခုတော့ လူစုပြီး အပန်းဖြေတဲ့နေရာစီပြန်သွားစို့ ကျုပ်တို့ကို အာရုံမစိုက်မိခင်’ ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲ ပွေ့ပိုက်ထားတဲ့ သားဇေယျလေးကို တစ်ချက်ကြည့်လျက် စကားဆက်တယ်။

ဒါပေမယ့် ပြောတာနောက်ကျသွားပါပြီ။ လမ်းမဘက်ကို ပြန်လှည့်လိုက်ချိန်မယ် နိုင်ဝင်းက ကျွန်တော်တို့ကို တည့်တည့်ကြီးစိုက်ကြည့် နေပါတယ်။ ဘော်ဒါနဲ့ နှစ်ဦးသား ကော်ဖီဖျော်ပြီးလို့ ချွေးရွှဲနေတဲ့မျက်နှာ အပြုံးရိပ်ခပ်သဲ့သဲ့နဲ့ ခေါင်းတစ်ချက်ရမ်းကာ လှမ်းကြည့်တာ မျိုး။

To be continued…..

Alex Aung (12 February 2025)