Tour Guide (Part One)

ကၽြန္ေတာ့္ ကို ႏုိင္ငံျခားသားေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက လင္း (LIN) လုိ႔ပဲေခၚၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ နာမည္အရင္းက လင္းေသြးသစ္ ပါ။ နာမည္ကို ၾကားဖူးသလိုလုိ ရွိေကာင္းရွိပါလိမ့္မယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဖိုးဒင္တုိ႔ရြာကို ၃ လၾကာ စာသြားသင္ေပးခဲ့တဲ့ `လင္းေသြးသစ္´ ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီႏွစ္ဆို အသက္ ၂၈ ႏွစ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ဟာ နာမည္ရ တိုးဂိုက္ တေယာက္မဟုတ္ပါ။ ႏုိင္ငံျခားမွာ ဘြဲ႔ယူ ျပန္လာၿပီး ကၽြန္ေတာ္ သူ နဲ႔ ခင္မင္ခြင့္ရရွိခဲ့ပါတယ္။ သူ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္ထက္္ အသက္ ၇ ႏွစ္ေလာက္ႀကီးတဲ့ သက္ဦးေမာင္ ပါ။ အသက္က ကၽြန္ေတာ့္ထက္ ႀကီးေပမယ့္ သူ႔ကို ရင္းႏွီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေခၚတဲ့ အတုိင္း ေမာင္ လုိ႔ တလံုးတည္း ေခၚခိုင္းပါတယ္။ ဒီနာမည္ေလးကို သူ ႀကိဳက္ပံုရတယ္။ ေမာင္ က ေဂး မဟုတ္သလို Bisexual လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ေမာင္ က ပြင့္လင္းတယ္။ (ဒါေၾကာင့္ အပုန္းလည္း မဟုတ္ပါဘူး…xxx မဆိုင္သလိုပဲxxx) သေဘာထားျပည့္၀တယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ကုိ တကယ့္ ညီအရင္း တေယာက္လုိ ဆံုးမတယ္။ ဂိုက္ လုပ္သက္ၾကာ ေနၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ တျခား သူေတြလို ဆရာစား မခ်န္ ဘဲ အကုန္ သင္ေပးတယ္။ ေမာင္ ေျပာေနက် စကားတခြန္းလိုပဲ… `ဒီေလာက ဆိုတာ ပင္လယ္ေရလိုပဲ...တေယာက္တည္း ေသာက္ လုိ႔ လည္း ကုန္မွမကုန္တာ…´ ။ ေမာင္ ေျပာတာလားဟုတ္သလိုလိုနဲ႔ မဟုတ္ဘူး။ ပင္လယ္ေရကို ဘယ္သူကေသာက္မွာလဲ။ ဒီေလာက္ ေတာင္ ငန္ကၽြတ္ေနတာ။ ေနာက္တခုက တကယ္ေသာက္ရင္လည္း ကုန္မွာမဟုတ္ပါဘူး ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ ကမၻာႀကီးက ပူေႏြး လာလို႔ ေရခဲေတာင္ေတြ အေရေပ်ာ္ေနတာ ပင္လယ္ေရေတြ ဒီ့ထက္ေတာင္ ျမင့္တက္လာႏုိင္ေသးတယ္။ ထားပါေတာ့ ပင္လယ္ေရ။ ဒီေန႔မနက္ပဲ ေမာင္ ဖုန္းဆက္လာတယ္။ လာမယ့္ SUNDAY မွာ ဧည့္သည္ႏွစ္ေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ္ ဂိုက္လုပ္ေပးရ မယ္တဲ့။ ထူးဆန္းတာက အရင္လို အဖြဲ႕ေတြနဲ႕ မလာဘဲ ႏွစ္ေယာက္တည္းကို ဂိုက္ တေယာက္သီးသန္႔ေခၚတယ္။

ေမာင္ က ဖုန္းထဲမွာဆိုရင္ စကားကို လုိရင္းတိုရွင္းပဲေျပာတယ္။ အလုပ္ကိစၥေတာင္ ၾကာၾကာမေျပာဘူး။ ကံေကာင္းတာက ေမာင္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္က ဘတ္စ္ကား ၁မွတ္တုိင္စာေလာက္ပဲေ၀းတယ္။ ေမာင္ ေျပာစရာရွိရင္ ညႀကီးမိုးခ်ဳပ္လည္း ဖုန္းဆက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ထြက္လာခိုင္းတယ္။ မိုးလင္းေပါက္ဖြင့္တဲ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးမွာ ထုိင္ၿပီး စကားေတြအၾကာႀကီးေျပာၿပီးမွ ျပန္ၾကတယ္။ တခါတေလ မိုးလင္းတဲ့ အထိပဲ။ ေမာင္က ေသာၾကာသားလို႔ မေျပာရဘူး။ စကား အရမ္းေျပာႏုိင္တယ္။ သူ စာအုပ္ထဲမွာ ေတြ႔တဲ့ စကားလံုး အသစ္ အစမ္းေတြ၊ သူ ဂိုက္လုပ္တဲ့အခါ ဘိုမ ေတြရဲ႕ လံုးၿပီး အိေနတဲ့ ႏို႔ႀကီးေတြကို သူဘယ္ေလာက္ ထိ ကိုင္ခ်င္တဲ့အေၾကာင္း။ စံုေနတာပါပဲ။ ဒီညလည္း ေမာင္နဲ႔ ေတြ႔ဖို႔ရွိတယ္။ လက္ဖက္ရည္ ဆုိင္ကို ေမာင္ ထက္ေစာေစာ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေနတတ္တယ္။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ေရာက္ေတာ့ လူေတြက အျပည့္။ ၉နာရီေတာင္ ထိုးေနၿပီ တခ်ိဳ႕ ေကာင္မေလးေတြလည္း ခုထိ မျပန္ေသးဘူး။ မီးမလာတဲ့ ရန္ကုန္ရဲ႕ ပူအိုက္ေနတဲ့ ညေတြမွာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတြက တခုတည္းေသာ အပန္းေျဖရာေနရာတစ္ခု။

ဒီလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးက လမ္းမက်ယ္က်ယ္ႀကီးရဲ႕ ေဒါင့္နားမွဖြင့္ထားေတာ့ မိုးခ်ဳပ္ေလ ေလက တဟူးဟူး တုိက္ေလ။ ဒီဆုိင္ရဲ႕ ထူးျခားတာ တခုက စားပြဲထိုးေလးေတြက ကေလးအလုပ္သမား မဟုတ္ဘဲ ၁၇ …၁၈ အရြယ္ေကာင္ေလးေတြ။ ဆိုင္ရွင္ကိုေမးေတာ့ ကေလးအလုပ္ သမားေတြကို သူတုိ႔လုိ လုပ္ငန္းရွင္ေတြက အလုပ္ခန္႔ေနသေရြ႕ သူတို႔ေတြ စာမဖတ္ရေတာ့ဘဲ အလုပ္သမား တစ္သက္ လံုးျဖစ္သြားမယ္တဲ့။ ဆုိင္ရွင္ေျပာတာကို ကၽြန္ေတာ္ ျငင္းခ်င္ေပမယ့္ မျငင္းေတာ့ဘူး။ သူတို႔ရဲ႕ အေျခအေနက စာတတ္ေရး မတတ္ေရး က ၀မ္းစာက အေရးႀကီးတယ္။ အလုပ္လည္းမရွိ၊ ေက်ာင္းလည္း မတတ္ရရင္ သူတို႔ဘ၀က ပုိၿပီး ေလလြင့္သြားမယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ တယ္။ ဒါေပမယ့္ လခနည္းနည္းပဲ ေပးရတဲ့ ကေလးအလုပ္သမားထက္ အရြယ္ေရာက္ လူငယ္ေတြကို ဆုိင္ရွင္ကေခၚထားတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေလးစားတယ္။ သူ႔၀င္ေငြ ထက္ သူခံယူထားတဲ့ ခံယူခ်က္ကို သူအေကာင္အထည္ေဖာ္တယ္။ ဆိုင္က ေကာင္ေလးေတြ သူတုိ႔၀တ္ထားတဲ့ အစိမ္းေရာင္ တီရွပ္ေတြက သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း။ ကၽြန္ေတာ္လာတုိင္း ေျပးလာတတ္တဲ့ ေကာင္ေလးက သူ႔ထံုးစံအတုိင္း သနပ္ခါးကို တစ္ဖက္တည္း ေလးေထာင့္က်က် ခပ္သြယ္သြယ္ေလး လိမ္းထားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေမးၾကည့္ပါေသးတယ္။ သနပ္ခါးကို တစ္ဖက္တည္း လိမ္းထားတာ တစ္ဖက္သက္ အခ်စ္တဲ့။ သူ႔မွာ တစ္ဖက္သက္ခ်စ္ေနတဲ့ သူရွိေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပထားပံုပဲ။ ဆုိင္ရွင္ေခၚေနတဲ့အတုိင္း `ငရဲ´ လို႔ သူ႔ကိုမေခၚဘဲ..ကၽြန္ေတာ္က `ရဲ´ လို႔တလံုးထဲေခၚတယ္။ ဖုိးဒင္ နီးပါျမင့္တဲ့ ရဲ ရဲ႕ လက္ဖ်ံေတြက လူငယ္တေယာက္နဲ႔မလိုက္ေအာင္ တုတ္တုတ္ခိုင္ခုိင္။

`ကိုေသြး….ဒီေန႔.... ေမာင္ေလး မလာေသးဘူးလား….´ ေမာင္နဲ႔လည္း ရင္းႏွီးေနၿပီျဖစ္တဲ့ ရဲ က ေမာင့္ ကို ေမာင္ေလး လို႔ ေခၚတယ္။ ေမာင္ ရွိေနရင္ေတာ့ မေခၚရဲပါဘူး။

` ေအး…မိတ္ကပ္လိမ္း ႏႈတ္ခမ္းနီ ဆိုးေနရလို႔ေနမွာေပါ့.´

` ဟား....ကိုေသြး က ရီရတယ္…´ ေဟာဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္က ရီရတယ္တဲ့။ ဆုိင္ရွင္ရွိတဲ့အတြက္ ခါတုိငး္လို ကၽြန္ေတာ့္ ပုခံုးေတြကို အေနာက္ကေနလာမႏွိပ္ေပးေတာ့ဘူး။ ရီၿပီးတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္အနားက ထြက္သြားတယ္။ ေမာင္ က ေဘာင္းဘီတိုနဲ႔ စြပ္က်ယ္လက္ပ်က္နဲ႔။ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ အသက္ႀကီးေပမယ့္ ခုလိုယွဥ္လိုက္ရင္ ေမာင္ က တကယ့္ကေလးေလး။

` ေရာက္ေနတာၾကာၿပီလား´

` ခုမွေရာက္တာ´ ေမာင္ က ကၽြဲေကာ္ကုိင္း (ေဘာင္အမည္းနဲ႕ ေလးေထာင့္က်က် မ်က္မွန္ကိုင္း) တပ္ရင္ ပိုၾကည့္ေကာင္းတယ္။ မ်က္မွန္မတပ္ထားရင္ မ်က္လံုးႀကီးက ျပဴးေနသလိုပဲ။

` ဒီေန႔ ပိုပူသလိုပဲ…´ နဂိုက မွ ဒူးအေပၚမွာပဲရွိတဲ့ ေဘာင္းဘီတိုကို ေလ၀င္ေအာင္ လက္နဲ႔ ဟစိဟစိ လုပ္လိုက္တယ္။ ေမာင့္ ရဲ႕ မဲက်ဳပ္က်ဳပ္ ညီေလးကို တပုိင္းတစ ျမင္လိုက္ရတယ္။ ေမာင္ က အခုလို အေနအထုိင္မတတ္ေပမယ့္ တခါမွ ေမာင့္ ညီငယ္ေလးကို ေကာင္းေကာင္း မျမင္ဖူးပါဘူး။

` အင္း…ဟုတ္တယ္…´

` ငါလည္း မီးလာတဲ့ႏုိင္ငံမွာေျပာင္းေနမွထင္တယ္…မီးကလည္းမလာ…ရာသီဥတုက ပူအိုက္…မီးစက္သံက တဒုန္းဒုန္း… Shit! ပဲ´ ေမာင္ ေျပာမွမဟုတ္ပါ။ ရန္ကုန္ရဲ႕ မီးမလာတဲ့ည ေတြက တကယ့္ကို ေသေလာက္ေအာင္ ေၾကာက္ဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္။ ပိုက္ဆံတတ္ႏိုင္သူေတြရဲ႕ မီးစက္ကထြက္တဲ့ ကာဗြန္ဒိုင္ေအာက္ဆိုဒ္ ေတြကလည္း ေၾကာက္ခမန္းလိလိ။

` ဘိုမ တေယာက္ကို အပိုင္ကိုင္ၿပီး လုိက္သြားေလဗ်ာ…´ ဘိုမ ဆုိတာနဲ႕ ေမာင့္ မ်က္လံုးေတြ က လင္းလာသလုိပဲ။ ေဘးနားက စားပြဲထုိးေလးကို ေမာင္ ေသာက္ေနက် ေကာ္ဖီမႈန္႔ရယ္ သၾကားရယ္ သံပုရာတစ္စိပ္ညွစ္ထားတဲ့ မည္းတူးေနတဲ့ ေကာ္ဖီကို မွာလိုက္တယ္။

` thanks…လင္း….´

` my pleasure…ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေန႔ဟိုႏွစ္ေယာက္ကို သြားႀကိဳေပးရမလဲ´

ေမာင္ က ဘာမွမဆိုင္ဘဲ သူ႔ညီငယ္ကို တခ်က္ခပ္ေဖာ့ေဖာ့ ညစ္လိုက္သည္။

` လာမယ့္ ေသာၾကာ…ဒီမွာ…သူတို႔နာမည္ေတြ….´ ေမာင္က သူ႔ေဘာင္းဘီတုိထဲက စာရြက္ အပိုင္းေလးတခုကို ထုတ္ေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ယူၾကည့္လိုက္ေတာ့ Harry Louis နဲ႔ Christian Alexander ။ ေမာင္က

` သူတုိ႔က ဓာတ္ပံုဆရာေတြ…ပုဂံ ကို အဓိကသြားမွာ…ေနာက္…ျပန္ခါနီး ကမ္းေျခတခုခု သြားမယ္တဲ့…´

` အေတာ္ပဲဗ်ာ… ကၽြန္ေတာ္ ပုဂံကို အရမ္းသြားခ်င္ေနတာ…´

` မင္းမို႔ သြားခ်င္တယ္…ခုဆို ဟုိမွာ ပူျခစ္ေတာက္ေနမွာ… လူ…အေငြ႔မပ်ံသြားရင္ ကံေကာင္း´ စားပြဲထိုးေလး လာခ်ေပးသြားတဲ့ ေကာ္ဖီထဲကို ေမာင္က သံပုရာသီးစိပ္ေလး ညစ္ထည့္လိုက္တယ္။

` ညေတြဆိုေအးပါတယ္ဗ်´ ေအးတယ္လို႔ ေျပာေနတုန္း ေလေပြရိုင္းေလးေသးေသး ေလးတခုက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တ၀ိုင္းေက်ာ္က စည္းကမ္းမရွိ ပစ္ထားတဲ့ တစ္ရႈးေတြကို ေ၀ွ႔ၿပီးသယ္သြားတယ္။

` ဒါနဲ႔ မင္း…ပုဂံရာဇ၀င္ေတြ ျပန္က်က္ထားအံုး…´

` ေမာင္ ကလည္း…သူတို႔က ဓာတ္ပံုလာရိုက္မွာ သပ္သပ္ပဲကို´

` ေအာ္…ေမးရင္ ေျဖလုိ႔ရေအာင္ပါကြ… ငါတုိ႔ ဂိုက္ေတြက ပုဂံက ကေလးေလးေတြလို ေတာင္ တတြတ္တြတ္ မေျပာႏိုင္ရင္ သိကၡာက်တာေပါ့ကြ..´ ဟုတ္လည္းဟုတ္သည္။ ဒီလို ေက်ာင္းမတတ္ပဲ တတြတ္တြတ္ မတတ္တေခါက္ တတ္တေခါက္ လိုက္ရွင္းျပၿပီး မုန္႔ဖိုးေတာင္းတဲ့ ကေလးေတြေကာ ကေလး အလုပ္သမားထဲမွာ မပါဘူးလား။

` ကၽြန္ေတာ္ က်က္ထားပါတယ္ဗ်…ခုႏွစ္ေတြနည္းနည္းပါးပါး ျပန္ေႏြးရံုပဲ… နဂိုက ပုဂံ ကို စိတ္၀င္စားေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္.. ပိစိေညွာင့္ေတာက္ကိတ္ ေလးပါ။ ´ a piece of cake ကို ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေတြ ဒီလိုပဲ ျမန္မာမႈျပဳၿပီး ေျပာတတ္တယ္။ ေမာင္ က စကားကသာ ဒီမွာေျပာေနတာ ေမာင့္ မ်က္လံုးေတြက ထိုင္ခံုက ထသြားတဲ့ ေကာင္မေလးရဲ႕ အေနာက္ပိုင္း အလွ ဆီ။

` ေမာင္… မ်က္လံုးကုိ အနားမေပးေသးဘူးလား…´

` ေဟ…´ ခုမွ ျပန္သတိရလာတဲ့ လူမမာ မ်က္လံုးမ်ိဳးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကိုၾကည့္တယ္။ ဘာလို႔ ေယာက်ာ္း(စစ္စစ္)ေတြ က ရင္သားႀကီးႀကီး တင္ႀကီးႀကီး မိန္းမေတြျမင္ရင္ စားမယ္ ၀ါးမယ္ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ မ်က္လံုးကို အစာေကၽြးရတာလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္က ေဂး ျဖစ္ေနေပမယ့္ ဗလေတာင့္ေတာင့္ ရုပ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ေယာက်ာ္းတိုင္းကိုေတာ့ စားမယ္ ၀ါးမယ္ မ်က္လံုးနဲ႔ မၾကည့္ျဖစ္ပါဘူး။ (ခိုးခိုးၿပီးေတာ့ပဲၾကည့္တာပါ…)။

` ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာေပါ့….ဘုိမ တေယာက္ကို ဆြဲထားလိုက္ပါလုိ႔..´ ေမာင္က သူ႔ေရွ႕က ေကာ္ဖီကို တခ်က္ ပါရံုေလး ေသာက္လိုက္တယ္။

` ဟိုဟာမေတြက ငါတုိ႔ ေအးရွားသားေတြ သြားလုပ္ရင္…သြားၾကားထိုးတံ ထိုးသလိုပဲ..အားယားယား…ယားတယ္..ယားတယ္ လို႔ေအာ္မွေပါ့ကြ´ အားရပါးရ ရီခ်င္ေပမယ့္ ေဘးခ်င္းကပ္ ၀ိုင္းက လင္မယားက လွမ္းၾကည့္တယ္။

` ေမာင္ ကလည္း သြားၾကားထိုးတံနဲ႔ မဆုိင္ပါဘူး… ပညာက အဓိကပါ…´

` သိပါတယ္ကြ… သေဘာေျပာျပတာ..´ ေမာင္က ဒီေလာက္ထိ ထန္ ေပမယ့္ ရည္းစားခုထိ မရွိေသးဘူး။

` ဟုတ္ပါတယ္ လိင္ဂုရုႀကီးရာ…´ ေမာင္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဒီလိုပဲ ညေတြကို ေပါက္တတ္ကရေတြ ေျပာၿပီး အခ်ိန္ျဖဳန္းတတ္ပါတယ္။ ေရေႏြး အိုးကုန္သြားလို႔ စားပြဲထိုးေလးကို ေခၚမယ္လုပ္တုန္း ရဲ က ခ်က္ခ်င္းပဲ ေရေႏြးအိုးလာလဲေပးတယ္။ ဒီဆိုင္ရဲ႕ ၀န္ေဆာင္မႈေလးက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ အထူးသျဖင့္ သြားတတ္ေလးေပၚေအာင္ ျပံဳးျပတဲ့ သနပ္ခါးတဖက္တည္း လိမ္းထားတဲ့ ရဲ က ပိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ ရဲ ေျပာတဲ့ တဖက္သက္ အခ်စ္ဆိုတာ….။

` ဒါနဲ႔… ဟို ဘိုႏွစ္ေယာက္က ရန္ကုန္မွာ မအိပ္ဘူး…။ တစ္ခါတည္း ပုဂံအရင္လစ္မွာကြ..´

` ေလာလွခ်ည္လား..လက္မွတ္က ဘယ္လို၀ယ္မလဲ´ ေမာင္ က မထီတထီ ျပံဳးျပတယ္။ မင္း ဒါေတာင္ မသိဘူးလား လို႔ ဆိုေနသလိုမ်ိဳး။

` ကားစင္းလံုးငွားၿပီးသား…ဟိုကတည္းက အားလံုး အဆင္သင့္လုပ္ၿပီးသား…´ ကၽြန္ေတာ္သိ သေလာက္ ေတာ္ရံုတန္ရံု ဘုိေတြက ပိုက္ဆံကို ေခၽြႏို္င္သမွ်ေခၽြၾကတယ္။

` လန္း လွခ်ည္လား´

` ဓာတ္ပံုၿပိဳင္ပြဲ၀င္မလို႔ လာရိုက္တာဆိုလားပဲ…´ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သံုးေလး၀ုိင္း ေလာက္သာက်န္ေတာ့သည္။ ေကာင္မေလး ေတြမရွိေတာ့။ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္ခ်ိန္က လြဲရင္ နာရီမပတ္တတ္ေတာ့ ဘယ္ႏွစ္နာရီထုိးမွန္းမသိ။

` ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္က သူတုိ႔ကို ႀကိဳၿပီးတာနဲ႔ ပုဂံကို လိုက္သြားရမွာေပါ့´ ေမးစရာမလိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ေမာင္ကလည္း ေျဖစရာလိုတယ္လုိ႔ ထင္ပံုမေပၚ။

` ခရီးကရက္ရွည္မွာဆိုေတာ့ မင္း အ၀တ္ထုပ္ႀကီး ေလးၿပီေပါ့´ ကၽြန္ေတာ္က အ၀တ္အစားေတြထက္ ေနေရာင္ကာ ခရင္ေတြကိုသာ မ်ားမ်ားစားစား သယ္သြားတတ္တယ္။ အ၀တ္အစားကလည္း ပုဆိုးနဲ႕ ေကာ္လံကတံုးဆိုေတာ့ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ပါ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေမာင္ ေျပာတဲ့ စကားကို ျပန္မေျဖေတာ့ဘူး။

` ေမာင္ ေကာ… အစီအစဥ္က..´ ေမာင္က ခြက္ထဲက အက်န္ကို ေကာ္ဖီ အနည္ေတြ ပါမွေၾကာက္လို႔ ေျဖးေျဖးေလး ေမာ့ေသာက္တယ္။

` ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ရွိေသးဘူး… ဒီႏွစ္ေယာက္က မိန္းမေတြဆို မင္းကုိေတာင္ မေပးဘူး´

` သိပါတယ္ဗ်ာ… ေယာက်ာ္း ဆိုလို႔ ေမာင္ ေပါင္းလုိ႔ရတာ ကၽြန္ေတာ္ တေယာက္တည္းရွိသာပဲဟာ…´ ေမာင္ က ႏႈတ္ခမ္းကိုေစ့ၿပီး ေခါင္းကို တညိတ္ညိတ္။ ေမာင္ ဒီေလာက္ အနားမွာ အၿမဲတမ္းရွိေနေပမယ့္ ေမာင့္ ကို ကၽြန္ေတာ္ မခ်စ္မိဘူး။ တခ်ိဳ႕ေတြ ေျပာသလို ေဂး ဆိုတာ ေယာက်ာ္းျမင္ရင္ မေနႏုိင္ဘူး ဆိုတဲ့ ေဂး ေတြထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္မပါဘူး။ လူေတြက ခက္တယ္။ ေဂး ဆိုတာနဲ႔ သိကၡာကင္းမဲ့ၿပီး ေသာက္ရွက္မရွိတဲ့ သတၱ၀ါလို႔ထင္ေနၾကတာ။ ရြံစရာ သတၱ၀ါ လို႔ထင္ေနၾကတာ။ ေဂး ဆိုတာလည္း အသည္းႏွလံုးနဲ႔ပါ။

xxx

ကၽြန္ေတာ္ မလုပ္ခ်င္ဆံုးအလုပ္ထဲမွာ လူတစ္ေယာက္ကို ေစာင့္ ေနရတာကိုပါ။ ေလယာဥ္ကြင္းကိုို မိနစ္ ၄၀ ေလာက္ သာေမာင္းရေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခုထိ လာမႀကိဳေသး။ ေနာက္ ၅ မိနစ္ ဆိုေရာက္မယ္လို႔ေျပာေပမယ့္ ၁၅ မိနစ္ရွိေနၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္ ေဒါသေတြကို ၿမိဳသိပ္ရင္း လိုအပ္မယ္ထင္တဲ့ ပစၥည္းေတြကို ျပန္စစ္ေနလိုက္တယ္။ တုိးဂိုက္ အလုပ္ကို ကၽြန္ေတာ္အရင္က ထင္ခဲ့တာ သက္သာလိမ့္မယ္။ ဘာသာေလးျပန္ေပးရံုပဲ။ တကယ္တမ္း တိုးဂိုက္ ဆိုတဲ့အလုပ္က တကယ့္ကို ပင္ပန္းပါတယ္။ သူတို႔သြားရာ တေကာက္ေကာက္လိုက္ရရံုတင္မက ပါးစပ္ကလည္း တတြတ္တြတ္နဲ႔ ေမးသမွ်ကို အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ေျဖေပးရ တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို လာမႀကိဳခင္ ကၽြန္ေတာ့္အက်င့္အတုိင္း ပစၥည္းေတြကို ျပန္စစ္ေနလိုက္သည္။

`သား… လာထြက္ၾကည့္အံုး…ဟုိလူလားမသိဘူး….အေပၚေမာ့ေမာ့ၾကည့္ေနတယ္´

အေမက ကၽြန္ေတာ္ အခု အသက္အရြယ္အထိ အခုလို စိတ္ပူေပးတတ္တယ္။ ခုလည္း ၀ရံတာက ေန ကၽြန္ေတာ့္အစား ထြက္ၾကည့္ ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလာႀကိဳမယ့္သူဟာ ဘယ္သူ ဘယ္၀ါမွန္းမသိေပမယ့္ အေမ့ကို ဟုတ္တယ္ လို႔ေျပာၿပီး ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ေအာက္ ဆင္းလိုက္တယ္။ ဒီေႏြပူပူက ေရခ်ိဳးၿပီးစ လူတေယာက္ကို ေနာက္တခါ ေရထပ္ခ်ိဳးခ်င္ေလာက္ရေအာင္ ပူတယ္။ အေမ ေျပာတာ မွန္ တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ဆီကို ကၽြန္ေတာ့္ထက္ အရပ္မတိမ္းမရိမ္း လူတေယာက္ေရာက္လာတယ္။

` လင္း ဆိုတာလား မသိဘူး´

` ဟုတ္ပါတယ္…´ အသက္ကေတာ့ ၄၀ ၀န္းက်င္ေလာက္ရွိပံုရတယ္။ သူ၀တ္ထားတဲ့ ရွပ္အက်ၤ ီရဲ႕ ၾကယ္သီးေတြက ျပဳတ္ထြက္လုနီးပါး တင္းက်ပ္ေနတယ္။ ကာယာဗလေမာင္ေတြ အသက္ႀကီးလို႔ ထပ္ၿပီးမေလ့က်င့္ေတာ့တဲ့အခါ အဆီေတြတက္လာတဲ့ရင္အုပ္ကားကားသူ႔တြင္ရွိေနတယ္ ။ အသားက ညိဳတာထက္ မည္းသည္ ဟုေျပာလို႔ရတယ္။ မ်က္ခံုးထူထူရယ္ ေမးရိုးကားကားရယ္က တခါျမင္ရံုနဲ႔မွတ္မိေစတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ရီျပတဲ့အခါ ကြမ္းေတြစားထားလို႔ နီေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြထဲမွာ ၀ါက်င္က်င္ သြားေတြက အစီအရီ။

` ကၽြန္ေတာ့္ကို အထုပ္ေပး…´

`ဟာ…ရတယ္…ကၽြန္ေတာ္ ႏုိင္ပါတယ္´

` ရပါတယ္ကြ…အကို႔ကို အားနာစရာမလုိဘူး…´ သူ႔ကိုယ္ေပၚက ေခၽြးနံ႕ခပ္ျပင္းျပင္းနဲ႕ ကြမ္းယာနံ႕ ေတြက ေတာ္ရံုလူဆိုရင္ မူးေမ့သြားေစေလာက္တယ္။

`ကိစၥမရွိဘူးအကို…အကိုေရွ႕ကသြား…´

` ေအး…ကားက ဒီဘက္မွာရပ္ထားတယ္…´ သူ ေရွ႕က ထြက္သြားေတာ့ တင္းက်ပ္ေနေအာင္ ၀တ္ထားတဲ့ သူ႔ပုဆိုးေအာက္မွာ တလႈပ္လႈပ္ ဖင္လံုးႀကီးမ်ားက အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ရဲ႕ အထိန္းအကြပ္မဲ့မရွိဘဲ ပရမ္းပတာ လႈပ္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ GYM မွာသြားကစားတုန္းက ဆရာေတြအၿမဲေျပာတယ္။ ေနာက္ မအားလို႔ မကစားျဖစ္ရင္ အစားေလ်ာ့စားရမယ္တဲ့။ မဟုတ္ရင္ အဆီေတြ တက္လာလိမ့္မယ္။ ဒီလူ႔ၾကည့္ရတာလည္း ကစားလုိက္ နားလိုက္ ပံုစံမ်ိဳး။ ကၽြန္ေတာ္ ကို ေရွ႕ခန္းမွာထုိင္ခိုင္းတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ကားစီးရင္ ေနာက္ခန္းမွာထိုင္ရတာ ကိုပိုႀကိဳက္တယ္။ သူေျပာတဲ့အတုိင္းပဲ ကၽြန္ေတာ္ ေရွ႕ခန္းမွာထိုင္လုိက္တယ္။

`ညီေလး နာမည္က… လင္း တလံုးတည္းလား´ ကၽြန္ေတာ့္ကို ညီေလး လို႔ေခၚတာထက္ ညီ လို႔တလံုးထဲ ေခၚတာ ပိုၿပီးေႏြးေထြးတယ္လုိ႔ခံစားရတယ္။

` မဟုတ္ပါဘူး…လင္းေသြးသစ္ ပါ… ဘုိေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေခၚလို႔လြယ္ေအာင္ လင္း ဆိုၿပီးပဲ ေပးထားတာပါ´

` ေအာ္…´

` အကို႔ ကို ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လို ေခၚရမလဲဗ်´

` ငါ့ကို သားႀကီး လို႔ပဲေခၚ´ သားႀကီး ဆိုလို႔ ရုပ္ရွင္မင္းသားေဒြးကို သတိရသြားတယ္။ သူ႔အသက္အရြယ္ကို ကၽြန္ေတာ္က သားႀကီး လို႔ေခၚရတာ တမ်ိဳးႀကီးပဲ။

` ဟုတ္…ကိုသားႀကီး…´ ေလးစားေသာအေနနဲ႔ ကို တပ္ေခၚလိုက္တယ္။

` သားႀကီးပဲေခၚစမ္းပါကြ…. ကိုသားႀကီး ဆိုလို႔ငါ့ကိုေခၚတာ ငါ့မိန္းမပဲရွိတယ္..´ သူမိန္းမရွိတဲ့ ဆိုတာ တခါတည္း ေၾကျငာထားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ဘာလုိ႔မ်ား လူပ်ိဳလူလြတ္ထက္ အိမ္ေထာင္ရွိတဲ့ ေယာက်ာ္းေတြကို ပိုၿပီး ႏွစ္သက္ေနရတာလဲ။ သားႀကီးကိုယ္ေပၚကို ျဖတ္တိုက္လာတဲ့ ေလထဲမွာ ကြမ္းနံ႕က ကၽြန္ေတာ့္ကို မူးယစ္ေစတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ေတြ မရိုးမရြျဖစ္လာတယ္။ သားႀကီးရဲ႕ ေပါင္ႏွစ္လံုးၾကားက ညီငယ္ ကိုမသိမသာ လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။ သားႀကီး ၀တ္ထားတဲ့ ပုဆိုးက ကြင္းက်ဥ္းပံုရတယ္။ ပုဆိုးကို ေပါင္တ၀က္ေလာက္ထိေရာက္ေအာင္ တင္ထားတယ္။ ေပါင္ၾကားထဲ မွာ သားႀကီးရဲ႕ ညီငယ္က သိသိသာသာေဖာင္းကားေနတယ္။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီမ၀တ္ထားလုိ႔လားမသိ လိင္တံတခုလံုး ပုဆိုးနဲ႔ကပ္ေနတာကို အထင္းသားျမင္ေနရတယ္။ ပုဆိုးနဲ႔လံုးေနလို႔လား…ဒါမွမဟုတ္ သားႀကီးရဲ႕ လီးႀကီးကပဲ ဦးတုတ္ႀကီး အတိုင္း ခပ္တုတ္တုတ္ရွိတာလား။ ေ၀ခြဲလုိ႔မရေအာင္ ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ေတြ တုန္ရီေနတယ္။ ရန္ကုန္ေႏြရဲ႕ အပူရွိန္က ကားထဲမွာ ထုိင္ေနတဲ့လူအဖို႔ oven ထဲထည့္ထားသလိုပဲ။ Air Con မဖြင့္ဘူးလား လုိ႔ေမးခ်င္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ မေမးေတာ့ဘူး။ ကားတံခါးက မွန္ကိုဖြင့္ထားလုိ႔ေတာ္ေသတယ္။

`ဒီမွာေတာင္ ဒီေလာက္ပူေနရင္ ပုဂံ ဆုိရင္ေတာ့ ပိုဆုိးၿပီ ထင္တယ္´ ကိုသားႀကီးက

`အင္း ´ လို႔တလံုးတည္းျပန္ေျဖၿပီး ကားဒတ္ခ္ဘုတ္ ထဲက ကြမ္းဘူးေလးကို လက္တဖက္တည္း နဲ႔လွမ္းယူလိုက္တယ္။ ကြမ္းဘူး ေလးကို ေပါင္ႏွစ္လံုၾကားမွာ ညွပ္လိုက္ၿပီး အဖုံုးကို ဖြင့္လိုက္တယ္။ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ကြမ္းဘူး ေလးက ေပါင္ၾကားကေန ေအာက္ကို ေလ်ာက်သြားတယ္။

` ေစာက္ေရးထဲ…´ ကိုသားႀကီးရဲ႕ ေစာက္ ဆိုတဲ့ အသံက ေတာ္ေတာ့္ကို က်ယ္တယ္။ သူ႔လက္ထဲက ဘူးခြံကိုလည္း လက္ထဲက ေန ေအာက္ကိုပစ္ခ်လိုက္တယ္။ ေတာ္ေတာ့္ကို စိတ္မရွည္တဲ့ လူပါလား။

` ေအာက္က ျပဳတ္က်ေသးတယ္… ဒီတဗူးေတာင္ မနည္း၀ယ္ထားရတာ´ ကားေမာင္းတဲ့ သူေတြ ကြမ္းယာ စားတဲ့သူက ကြမ္းစား။ ေဆးလိပ္ေသာက္တတ္တဲ့ သူက ေသာက္ၿပီး ကားေမာင္းရင္း အိပ္မေပ်ာ္ေအာင္ သူတုိ႔ အာရံုေတြကို ခဏတာ ေျပာင္းထားတတ္ၾကသည္မဟုတ္လား။

` ကၽြန္ေတာ္ ေကာက္ေပးမယ္ေလ´

` ရပါတယ္ ညီေလးရာ… အကိုက ေအာက္က်သြားတဲ့ အစားအေသာက္ကို ျပန္ၿပီး ေကာက္ မစားတတ္ဘူး´ လူပံုစံက ညစ္တီးညစ္ပတ္လို႔ထင္ရေပမယ့္ ဒါက်ေတာ့။ အသန္႔ႀကိဳက္တယ္လုိ႔ ေျပာရမလား။ ဇီဇာေၾကာင္တယ္လုိ႔ေျပာရမလား။

` ကြမ္းယာက ဘူးထဲမွာပဲေလဗ်ာ´ ကၽြန္ေတာ့္ ေလသံက မာသြားတယ္ထင္တယ္။

` အဲလို သေဘာမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။ ညီေလးကို ေကာက္ခိုင္းရမွာက…´ ကိုသားႀကီးက စကားကို ဆက္မေျပာေတာ့။ ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကြမ္းဘူးက ထိုင္ခံုေအာက္ဘက္နားမွာ ကပ္ေနတယ္။

` ရပါတယ္…ဗ်…ဒီလူနဲ႔ဒီလူ…´ ကၽြန္ေတာ္ ခါးကို အနည္းငယ္သူ႔ဖက္ကို ယိမ္းလုိက္ၿပီး ေကာက္ေပမယ့္ မမီဘူး။ စတီယာတိုင္ကုိ ေရွာင္ၿပီး သူ႔ ေပါင္ၾကားထဲကို ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာအပ္ လုနီးပါး ျဖစ္တဲ့ အထိ ျဖစ္သြားတယ္။ နဂိုက မွ ပုဆိုးကို ေပါင္တ၀က္ထိ တင္ထားေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္လံုးေတြက မၾကည့္ဘဲ မေနႏုိင္ေအာင္ၾကည့္ျဖစ္တယ္။ မည္းတူးၿပီး အေမြးေတြ နဲ႔ ေဂြးဥႀကီးကိုသာျမင္လိုက္ရတယ္။ ပုဆိုးက ေခၽြးနဲ႔ ကပ္ေနပံုရတယ္။

`ရၿပီ…အကို´ ကၽြန္ေတာ့္ အသံေတြတုန္ေနမွာေသခ်ာတယ္။ ဖိုးဒင္တုိ႔ရြာကေန ရန္ကုန္ျပန္ ေရာက္ကတည္းက တကိုယ္တည္း ေျဖသိမ့္ခဲ့ရတဲ့ ေန႔ရက္ေတြ မနည္းေတာ့ဘူး။

` ေအး… ငါ့ကို တရာ ယူေပး…´ ခုနက ပဲ မစားဘူး ဆိုတဲ့ လူက။ ကြမ္းဘူးထဲကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကြမ္း ေတြက တခုမွ မေရာ့။ ကြမ္းတရာကို ယူၿပီးေပးလုိက္ေတာ့…

` အာ…´ ဆိုၿပီး ပါးစပ္ကို ဟေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ပဲ ပါးစပ္ထဲ ထည့္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ခရီးစဥ္ေတာင္မစရေသး။ ရင္ဘတ္ေတြတုန္ယံုတင္မကဘူး။ ဒူးေတြေတာင္ ေခ်ာင္လာသလိုပဲ။

xxx

ရန္ကုန္အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ေလယာဥ္ကြင္းအထဲ ၀င္၀င္ျခင္း ျမင္ေတြ႔လိုက္ရသည္ က မ်ားျပား လွတဲ့ လူ ေတြ။ ျဖစ္ႏုိင္ေျခ အရွိဆံုးက စကၤာပူေလယာဥ္ သို႔ မေလး ေလယာဥ္ အခ်ိန္ႏွင့္ သြားတိုက္တာျဖစ္ ႏိုင္တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံက လူငယ္ေတြအားလံုး စလံုး တို႔ မေလး တုိ႔ကို အစုလိုက္ အျပံဳလိုက္ သြားေနၾကပါလား။

ကၽြန္ေတာ့္ ဧည့္သည္ႏွစ္ေယာက္က ထုိင္း ေလယာဥ္ႏွင့္ပါလာမည္။ နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၁၀ မိနစ္ေလာက္ လိုေနေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ အိတ္ထဲကေန သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ နာမည္ပါတဲ့ စာရြက္ေလးကို ထုတ္လိုက္တယ္။

` ညီေလး… အကို… ေသးသြားေပါက္လိုက္အံုးမယ္…´ ကိုသားႀကီးရဲ႕ စကားလံုး အသံုးအႏႈန္း ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးနားမွာ ရပ္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးက ကိုသားႀကီးကို တခ်က္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သူမ နဲ႔ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုသြားတယ္။ ေကာင္မေလးက အလြန္ဆံုးရွိ အသက္ ၂၀ ေပါ့။ အသားအေရက ၿမိဳ႔ျပရဲ႕ ေကာင္မေလး တေယာက္နဲ႔ မတူ။ သဘာ၀ အတုိင္း ရွည္လ်ားေကာ့ဆင္းေနတဲ့ မ်က္ေတာင္က ခပ္သြယ္သြယ္ မ်က္လံုးကို ပိုၿပီး သြယ္သြားေစတယ္။ ေသြးႏုေရာင္သန္း ေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြက ေဆးေတြ ထိုးထားတဲ့ ေဟာလိ၀ုဒ္ မင္းသမီးေတြ လို မဟုတ္ဘဲ သဘာ၀ အတုိင္း ေဖာင္းေဖာင္းအိအိေလး။ ကၽြန္ေတာ့္ အၾကည့္ေၾကာင့္ ေကာင္မေလး မ်က္လြာခ်သြားၿပီး မွန္ကေနတဆင့္ ဓာတ္ေလွကားက ေနဆင္းလာမယ့္ သူကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ရင္ခုန္သြားတာလား။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ႏွလံုးခုန္သံ ပိုျမန္သြားတယ္။ ေဂး တေယာက္လို႔ လံုး၀ ခံယူထားေပမယ့္ အခု လို ေကာင္မေလး မ်ိဳးနဲ႔ေတြ႕ရင္ ရင္ေတာ့ ခုန္မိသား။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီ့ ရင္ခုန္သံ ဟာ မိနစ္ပိုင္းေလာက္သာ ၾကာတယ္။ ဓာတ္ေလွကား ကေန ဆင္းလာတဲ့ လူေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ခုနက ေကာင္မေလး နဲ႔ အတူေငးေနမိတယ္။ ေကာင္ မေလး နားက ေန သနပ္ခါး နံ သင္းသင္းေလးက ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ေတြကို ပိုၿပီး ႏူးညံ့သြားေစတယ္။ သနပ္ခါး မ ေလးရယ္… ေနာင္ဘ၀ ဆိုတာရွိခဲ့ရင္ မင္းနဲ႔ ကိုယ္ ခ်စ္သူ ျဖစ္ပါေစ။ ကၽြန္ေတာ္ အခုလို ေပါေၾကာင္ေၾကာင္ ဆုေတာင္း လိုက္တယ္။ ေကာင္မေလးက ရုတ္တရက္ ကၽြန္ေတာ္ကို လွည့္ၾကည့္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဆုေတာင္း တာ ၾကားမ်ားၾကားသြားလား။ ဒီေလယာဥ္မွာ ဘုိေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားပါတယ္။ ကင္မရာ လြယ္ထားတဲ့ ဘုိ ကို ကၽြန္ေတာ္လိုက္ရွာတယ္။ မေတြ႔ဘူး။ ဓာတ္ေလွခါး ေပၚက ဆင္းလာတဲ့ လူေတြ ကုန္သေလာက္ ေတာင္ ရွိေနၿပီ။ ဘယ္မွာလဲ ဟိုႏွစ္ေယာက္။

` ညီေလး… ဟိုမွာ ေတြ႔လား…အဲ့ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္မယ္…´ ဘယ္ကေန ဘယ္လို အေနာက္က ေန ကိုသားႀကီး ေရာက္ေနမွန္းမသိ။ ကိုယ့္အာရံုနဲ႕ ကိုယ္ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ လန္႔ သြားတယ္။

` ဘယ္မွာလဲ…´ ကိုသားႀကီးက စကားကို ဒီတုိင္းမေျပာဘဲ ကၽြန္ေတာ့္ ေနာက္ကေန သူ႔ကိုယ္ႀကီးနဲ႔ အတင္းဖိကပ္ၿပီးေျပာတယ္။ ပူေႏြးေနတဲ့ အသားေခ်ာင္းႀကီးက ကၽြန္ေတာ့္ တင္ပါးေတြကိုလာ ကပ္ထားတယ္။ ခုနက ေကာင္မေလး ကို ခုန္မိတဲ့ ရင္ခုန္သံေတြ ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္သြားတယ္။

` ေဘာင္းဘီ တို အစိမ္းေရာင္နဲ႔ေလကြာ…သူ႔ေဘးနားမွာေတြ႔လား….မ်က္မွန္နဲ႔… အဘိုးႀကီး….´ ကၽြန္ေတာ္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အသက္ ၃၀ ၀န္းက်င္ တေယာက္ရယ္။ သူ႔ေဘးနားက ကိုသားႀကီး အသက္နဲ႔ မတိမ္းမယိမ္း သာရွိမယ္။ ဘိုေတြက သာမာန္အသက္အရြယ္ထက္ ပိုၿပီး အသက္ ႀကီး တယ္လို႔ ထင္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ လက္ေပၚက စာရြက္ေလးကို သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ျမင္သာေအာင္ ခပ္ျမင့္ျမင့္ေလး ကိုင္ၿပီး လႈပ္ျပလိုက္တယ္။ လူငယ္က ေတြ႔သြားၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို လက္ေ၀ွ႕ယမ္းျပၿပီး တခ်က္ ျပံဳးျပတယ္။ ဘုရားေရ… ။ ဒီလို ဆြဲေဆာင္မႈ ရွိတဲ့ အျပံဳးမ်ိဳးကို ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လုိုလုပ္ၿပီး ခံႏိုင္ရည္စြမ္း ရွိပါ့မလဲ။ ဘယ္ဘက္ ႏႈတ္ခါး ပါးပါးၾကားက သြားတက္ေလး ေပၚသြားေအာင္ ျပံဳးလိုက္တဲ့ အျပံဳးကို ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ အပိုင္ ၀ယ္ၿပီး သိမ္းထားခ်င္တယ္။ တီရွပ္ အစိမ္းေရာင္ က်ပ္က်ပ္ေလးက သူ႔ခႏၶာကိုယ္ေပၚက ၾကြက္သားေတြကို ထုတ္ၾကြားေနသေယာင္။ ဒူးနားထိသာ တိုတဲ့ အ၀ါႏုေရာင္ ေဘာင္းဘီ နဲ႔ လိုက္ဖက္လြန္းေန တယ္္။ သူ႔ကိုၾကည့္ရသည္မွာ ကမ္းေျခ တခုခုက ျပန္လာတဲ့ ခရီးသြားသူ ႏွင့္တူေနေတာ့တယ္။

လူကို သာခဏေလး ျမင္ရၿပီး ကၽြန္ေတာ္ နဲ႔ ကိုသားႀကီး ေတာ္ေတာ္ေလး ေစာင့္လိုက္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးနား က ေကာင္မေလးက ကၽြန္ေတာ္ ထင္သလို သူ႔ရည္းစားကို လာႀကိဳသာ မဟုတ္ဘဲ ေယာက်ာ္းပံုစံ ခပ္မိုက္မိုက္ ေလး ၀တ္ထားတဲ့ ဂ်င္း ေဘာင္းဘီ က်ပ္က်ပ္နဲ႕ ေကာင္မေလးကို လာႀကိဳျခင္းျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ ေတာ့ ေယာက်္ားလ်ာမေလး က ေတာ့္ေတာ့္ကို ေခ်ာေနတယ္။ မိန္းမလို က်က်နန မ်က္ႏွာကို ခ်ယ္လိုက္ပါက ေဘးနားက သနပ္ခါး မေလး ရွံဳးသြားေလာက္တယ္ ။ ဘာလို႔မ်ား ေယာက်ာ္းလ်ာမေလး ေတြ ဒီေလာက္ေတာင္ ေခ်ာေနရပါလိမ့္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ မ်က္၀န္း ေတြကို ၾကည့္ရင္ ေသခ်ာပါတယ္… သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ မိန္းမခ်င္း ခ်စ္သူ ေတြဆိုတာ။

ဆက္ရန္....

စာၾကြင္း။ ။ သိုးငယ္ရဲ႕ ဒီတိုးဂိုက္၀တၳဳအသစ္ကို သူ႕စီကေတာင္းျပီး တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ သူေရးျပီးသမွ်ပါတဲ့။ အခ်ိန္ရရင္ ရသ ေလာက္ဆက္ေရးသြားမွာပါတဲ့ေလ။ အိမ္နီးနားခ်င္း ဇာတ္လမ္းက သူဆက္ေရးျဖစ္ဖို႕ဆိုတာ သိပ္မေသခ်ာပါဘူးတဲ့။ သိုးငယ္စာကိုဖတ္ဖို႕ ေစာင့္ေနသူမ်ားအတြက္ တဆင့္ျပန္လည္တင္ဆက္ေပးလိုက္ပါတယ္။