9 Condom Mistakes Men Make

ေဘးကင္းလံုျခံဳတဲ့ လိင္မႈကိစၥ (Safe Sex) မွာ အဓိက လိုအပ္ခ်က္ႏွစ္ခုပါ၀င္ပါတယ္။ လိင္မွတစ္ဆင့္ ကူးစက္တတ္ေသာ ေရာဂါမ်ား တစ္ဦးမွတစ္ဦး မကူးစက္ေအာင္ ကာကြယ္ေရးနဲ႕ မလိုလားအပ္တဲ့ ကိုယ္၀န္ရသြားျခင္းကို ကာကြယ္ေရးတို႕ျဖစ္ပါတယ္။ သေႏၶတားေဆး မ်ိဳးစံုက ကိုယ္၀န္မရေရးပဲ ကာကြယ္ေပးႏိုင္ျပီး AIDS အပါအ၀င္ လိင္မွတစ္ဆင့္ကူးစက္တတ္ေသာ ေရာဂါမ်ားကို ကာကြယ္မေပးႏိုင္ပါ ဘူး။ ဒီအခ်က္ႏွစ္ခ်က္စလံုးကို အျပည့္အ၀ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္တာက ကြန္ဒံုး(Condom)ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးသံုးကြန္ဒံုးထက္ အမ်ိဳးသားသံုးကြန္ဒံုးက ႏွစ္ခ်က္စလံုးအတြက္ပိုစိတ္ခ်ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြန္ဒံုးဆိုတာ သံုးတယ္ဆိုရံုနဲ႕မလံုေလာက္ပါဘူး။ အစအလယ္ အဆံုးစနစ္တက်ျဖစ္ေနဖို႕ မျဖစ္မေန လိုအပ္ပါတယ္။ ဒါမွ အထိေရာက္ဆံုး ကာကြယ္မႈေပးႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ေနာက္ဆံုးမွာ ေလ့လာမႈ မ်ားအရ လိင္ဆက္ဆံရာမွာ ကြန္ဒံုးသံုးသူ အမ်ိဳးသား ၄ဦးမွာ တစ္ဦးဟာ စနစ္တက် သံုးစြဲမႈမရွိတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မျဖစ္ သင့္တာ မျဖစ္ေအာင္ သတိျပဳဆင္ျခင္စရာ အႏၲရာယ္အရွိဆံုးနဲ႕ အမ်ိဳးသားမ်ား က်ဴးလြန္တတ္တဲ့ ကြန္ဒံုးအမွား(၉)ခ်က္ကို ေဖာ္ျပေပး လိုက္ပါတယ္။

အမွား (၁) ပ်က္စီးခ်ိဳ႕ယြင္းမႈကို မစစ္ျခင္း

သံုးခါနီးမွာ မိမိသံုးစြဲမယ့္ကြန္ဒံုးဟာ ျမင္ႏိုင္တဲ့ေပါက္ျပဲခ်ိဳ႕ယြင္းမႈမ်ား ရွိေနမလားလို႕ စစ္ေဆးမႈ၈၀%ေလာက္ေသာ လူမ်ားမွာ မရွိၾကတာ ဟာ အေျခခံအက်ဆံုး၊ အၾကီးဆံုးျပႆနာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေပၚယံအိတ္အခြံ႕ရဲ႕ေပါက္ျပဲမႈမရွိတဲ့ အေနအထားကို အရင္ဆံုး စစ္ ေဆးသင့္ပါတယ္။ အကယ္၍ အိတ္ခြံေပါက္ျပဲမႈရွိေနရင္ အတြင္းမွာပါရွိေနႏိုင္လို႕ အဲဒီကြန္ဒံုးကို မသံုးသင့္ပါဘူး။ အတြင္းမပ်က္စီး ေလာက္တဲ့အေပါက္ေသးေသးေလးရွိေနတယ္ဆိုရင္လည္း မသံုးပါနဲ႕။ ျပင္ပေလ၀င္ထားရင္ အတြင္းမွာပါတဲ့ ေခ်ာဆီေျခာက္ခမ္းမႈရွိကာ သံုးလိုက္တာနဲ႕ေပါက္ျပဲသြားႏိုင္လို႕ပါ။ ပါးစပ္နဲ႕ကိုက္ေဖာက္တာ၊ ဓား၊ကက္ေၾကး၊အခြၽန္စတာေတြနဲ႕ ထိုးေဖာက္တာ လံုး၀မလုပ္သင့္ပါ။ အိတ္မွာပါတဲ့ အရာအတိုင္းသာေဖာက္သင့္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ လက္စြပ္၀တ္ထားတဲ့ လက္နဲ႕ေဖာက္မယ္ဆိုရင္ သတိထားပါ။

အမွား (၂) သက္တမ္းကုန္ဆံုးရက္ကို မစစ္ေဆးျခင္း

ကြန္ဒံုးတစ္ခုရဲ႕အသက္ဟာ သက္တမ္းကုန္ဆံုးရက္ (Expiry Date) မလြန္ေသးျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ သက္တမ္းကုန္ဆံုးရက္လြန္ေနျပီဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္အမ်ိဳးအစားေကာင္းတဲ့ ကြန္ဒံုပဲျဖစ္ျဖစ္သံုးစြဲရန္ မသင့္ေတာ္ေတာ့ပါဘူး။ အကယ္၍သက္တမ္းကုန္ဆံုးရက္ ဖတ္မရေအာင္ ပ်က္ေနတာ (သို႕) မပါဘဲ ထုတ္လုပ္တဲ့ရက္စြဲ (MFD) ပဲပါတာဆိုရင္လည္း ၅ႏွစ္အတြင္းသာ သံုးသင့္ပါတယ္။ အေရးၾကီးတဲ့အခ်က္ တစ္ခ်က္အေနနဲ႕ေျပာရရင္ ကြန္ဒံုးကိုသိုေလွာင္သယ္ေဆာင္တဲ့ ေနရာဟာအက်ႌအိတ္ကပ္၊ ပိုက္ဆံအိတ္စတဲ့ အပူခ်ိန္ျမင့္တဲ့ေနရာေတြ မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ အခန္းအပူခ်ိန္ထက္ ပိုျမင့္တဲ့ေနရာမ်ား၊ ေနေရာင္တိုက္ရိုက္ထိေတြ႕မႈရွိတဲ့ ေနရာမ်ားမွာ သိုမွီးမထားသင့္သလို အဲသလိုထားတဲ့ ဆိုင္ေတြကလည္း မ၀ယ္ယူမိေအာင္ သတိထားပါ။

အမွား(၃) ေနာက္က်ျပီးမွ သံုးျခင္း

လူငယ္ေတြရဲ႕ ၄၃%ဟာ ဦးဆံုးအဂၤါႏွစ္ခုပြတ္သပ္ထိေတြ႕ျပီးမွ ကြန္ဒံုးစစြပ္တတ္ၾကေၾကာင္း အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားမွာ လုပ္ခဲ့တဲ့စစ္တမ္း ေတြအရ သိရပါတယ္။ ဒါဟာ လိင္မွတစ္ဆင့္ကူးစက္တတ္တဲ့ အသည္းေရာင္အသား၀ါေရာဂါ၊ လိင္အဂၤါၾကြက္ႏို႕၊ HIV စတဲ့ပိုးမ်ား ကူးစက္ရန္ အရမ္းနီးစပ္သလို အမ်ိဳးသားရဲ႕ သုတ္ရည္က စိမ့္ထြက္ေနျပီဆိုရင္ ကိုယ္၀န္ရသြားႏိုင္စြမ္းလည္း ရွိတာမို႕ မလုပ္သင့္ပါဘူး။ လံုး၀ထိေတြ႕ဆက္ဆံမႈ မလုပ္ရေသးခင္ကတည္းက ၾကိဳတင္ကာကြယ္ထားပါ။

အမွား(၄) ေလဟာနယ္မခ်န္ျခင္း

ကြန္ဒံုးစြပ္ခ်ိန္ ထိပ္ပိုင္းေနရာေလးကို ေလမခိုေအာင္ လက္နဲ႕အသာဖိထားရမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း အညႊန္းစာရြက္မွာပါေပမဲ့ သံုးစြဲသူ ၅ဦၤးမွာ ၂ဦးက မလိုက္နာတတ္ၾကေၾကာင္း စစ္တမ္းမ်ားအရ သိရပါတယ္။ ဒီအထဲ သင္မပါဖို႕အေရးၾကီးပါတယ္။ အဲဒီလို ေနရာလြတ္ ခ်န္မထားဘူးဆိုရင္ လြယ္ကူစြာျပဲသြားတတ္ပါတယ္။

အမွား(၅) ေျပာင္းျပန္၀တ္မိတတ္ျခင္း

ေသခ်ာမသံုးတတ္လို႕ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ျပီးျပီးေရာ လုပ္လုိက္တဲ့အတြက္လည္းေကာင္း ကြန္ဒံုးကို ေျပာင္းျပန္သံုးစြဲမိတတ္ပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ကြၽတ္ထြတ္သြားႏိုင္တဲ့ျပႆနာရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လိပ္ထားတဲ့ဘက္ကို အေပၚက ျမင္ရသလား ေသခ်ာၾကည့္ျပီးမွ အသံုးျပဳ သင့္ပါတယ္။

အမွား(၆) ေခ်ာဆီမ်ား ျဖည့္စြက္အသံုးျပဳျခင္း

ကြန္ဒံုးထဲမွာပါတဲ့ ေခ်ာဆီေၾကာင့္အဆိုပါကြန္ဒံုး မေပါက္ျပဲေစႏိုင္ေပမယ့္ မိမိသေဘာနဲ႕ မိမိဘာမွန္းမသိတဲ့ ဂ်ယ္လ္ေတြ၊ မ်က္ႏွာလိမ္း ကရင္မ္၊ ကိုယ္လိမ္းကရင္မ္၊ လိုးရွင္း၊ ေခါင္းလိမ္းဆီ၊ တံေတြး စတာေတြကို ျဖည့္စြက္အသံုးျပဳျခင္းေၾကာင့္ ကြန္ဒံုးေပါက္ျပဲျခင္း ၾကံဳရႏိုင္ ပါတယ္။ ေရအေျခခံ (သို႕) ဆီလီကြန္ကေန ထုတ္လုပ္ထားတဲ့ေခ်ာဆီ (water-based or silicone lubricants) ေတြျဖစ္တဲ့ ဂလစ္ဆရင္း ေခၚအလွဆီ၊ K-Y Jelly စတာေတြကိုပဲ ေရြးခ်ယ္အသံုးျပဳသင့္ျပီး ဘာမွထပ္မထည့္ျခင္းကေတာ့ အႏၲရာယ္အကင္းဆံုးနည္းလမ္းလို႕ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။

အမွား (၇) မိမိႏွင့္မသင့္ေတာ္ေသာအရြယ္အစားကို ေရြးခ်ယ္မိျခင္း

ကြန္ဒံုးကြၽတ္သြားတယ္ဆိုတဲ့ကိစၥရဲ႕ ၁၃%ေလာက္ဟာ မိမိနဲ႕မေတာ္တဲ့အရြယ္အစား(သို႕) မိမိနဲ႕မသင့္ေတာ္တဲ့ ပံုေဖာ္ထားေသာ ကြန္ဒံုး ကို သံုးလိုက္မိလို႕ျဖစ္ေၾကာင္းစစ္တမ္းေတြအရသိရပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကို အထူးသျဖင့္ အမ်ိဳးသားအဂၤါပံုမွန္ထက္ေသးသူ၊ ၾကီးသူမ်ား သတိထားသင့္ပါတယ္။ တကယ္သံုးဖို႕စိတ္ကူးရွိရင္ အားလပ္ခ်ိန္မွာ မတူညီတဲ့ ကြန္ဒံုးအမ်ိဳးအစား၊ အရြယ္အစားမ်ိဳးစံုကို စမ္းသပ္ၾကည့္ ရင္ ပိုအႏၲရာယ္ကင္းေၾကာင္း ပညာရွင္မ်ားက အၾကံျပဳထားပါတယ္။

အမွား (၈) ႏွစ္ထပ္ (သို႕) ႏွစ္ခုတစ္ျပိဳင္နက္သံုးျခင္း

အခ်ိဳ႕စံုတြဲေတြက အကာအကြယ္ကို ႏွစ္ဆတိုးေစခ်င္လို႕ အမ်ိဳးသားသံုးကြန္ဒံုး ႏွစ္ခုကို တစ္ျပိဳင္နက္စြပ္ျပီးသံုးၾကပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ အမ်ိဳးသားကလည္း အမ်ိဳးသားသံုးကြန္ဒံုး၊ အမ်ိဳးသမီးကလည္း အမ်ိဳးသမီးကြန္ဒံုး တစ္ျပိဳင္တည္စြပ္ျပီး ဆက္ဆံၾကပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ အေပ်ာ္အပါးကိစၥေတြမွာ မိန္းကေလးကို ေရာဂါစိတ္မခ်လို႕ အမ်ိဳးသားအခ်ိဳ႕႕ ႏွစ္ထပ္သံုးတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါဟာ အင္မတန္ မွားယြင္းတဲ့ အျပဳအမူျဖစ္ပါတယ္။ အေျမႇးပါးႏွစ္ထပ္ပြတ္အားေၾကာင့္ condom failure ရသြားတတ္ပါတယ္။

အမွား (၉) တိရစၳာန္သားေရနဲ႕ လုပ္ထားေသာ ကြန္ဒံုးမ်ားသံုးျခင္း

အခ်ိဳ႕ေသာ ကြန္ဒံုးအမ်ားစုကို လုပ္ထားတဲ့ ရာဘာေစး(Latex) နဲ႕ ဓာတ္မတည့္ဘဲ အလာ့ဂ်စ္ျဖစ္တတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ရာဘာကြန္ဒံုးေတြက အထိအေတြ႕ေက်နပ္မႈအျပည့္အ၀ မေပးႏိုင္လို႕ေသာ္လည္းေကာင္း သိုးသားေရနဲ႕လုပ္ထားတဲ့ ကြန္ဒံုး(Sheepskin/Lambskin Condoms) ေတြကို ရွာၾကံသံုးစြဲတတ္ၾကပါတယ္။ သိုးသားေရကြန္ဒံုးေတြဟာ အမ်ိဳးသားသုတ္ပိုးကိုသာ ျဖတ္သန္းမသြားေအာင္ တားဆီးႏိုင္ေပမယ့္ HIV ဗိုင္းရပ္စ္ကိုေတာ့ မတားဆီးႏိုင္ပါဘူး။ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ သူ႕မွာပါတဲ့ အေပါက္ ေလးေတြကေသးေပမယ့္ HIV ပိုးကျဖတ္သန္း၀င္ႏိုင္ေလာက္ေသးလို႕ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္သေႏၶတားဖို႕တစ္ခုတည္းဆိုရင္ေတာ့ သိုး သားေရကြန္ဒံုးကိုအသံုးျပဳႏိုင္ျပီး သေႏၶေကာ၊ေရာဂါေတြပါ ကာကြယ္ဖို႕ဆိုရင္ေတာ့ မသံုးသင့္ဘူးဆိုတာပါပဲ။ Latex နဲ႕ဓာတ္မတည့္ရင္ ေပၚလီယူရီသိန္း(Polyurethane) ၊ ေပၚလီအိုင္စိုပရင္း(Polyisoprene) အသားေတြနဲ႕လုပ္ထားတာေတြ ရွာ၀ယ္သံုးလို႕ရပါတယ္။

ေဒါက္တာ သီဟသစ္

Credit: www.people.com.mm

HIV နဲ႔က်န္းမာေအာင္ေနထိုင္နည္း ၃ဝ

Rebecca Denison ဟာ WORLD (Women Organized to Life threatening Disease www.womenhiv.org) ကို စတင္တည္ေထာင္ ဖြဲ႔စည္းခဲ့သူၿဖစ္သလို WORLD ရဲ့သတင္းစာေစာင္မ်ား ထုတ္ေဝေရးမွာ အယ္ဒီတာလည္းၿဖစ္ပါတယ္။ သူမဟာ HIV နဲ႔ အတူတကြ ေနထိုင္လာသည္မွာ ႏွစ္ ၂ဝ တိုင္ခဲ့ၿပီး ၇ ႏွစ္အရြယ္ အၿမႊာသမီးကေလးေတြရဲ့ စံၿပမိခင္လည္းၿဖစ္ပါတယ္။ သူမဟာ ဘဝတူေတြအတြက္ အဖုိးနည္း ကုန္က်သက္သာစြာနဲ႔ မိမိကို္ယ္ကို ၿပဳစုေစာင့္ေရွာက္နည္း အခ်က္ ၃ဝ ကိုေရးသားထားပါတယ္။ တခ်ိဳ႕အခ်က္ေတြက HIV မရိွသူေတြအတြက္ပါ အသုံးဝင္မယ္လို႔ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။

(၁) အသက္ရွဴပါ (Breathe)
သင့္စိတ္ထဲမွာ မြန္းက်ပ္လာတဲ့အခါ (သို႔) စိုးရိမ္ပူပန္မူေတြမ်ားေနတဲ့အခါမွာ လုပ္လက္စ အလုပ္ေတြ ရပ္လိုက္ၿပီး အသက္ၿပင္းၿပင္းရွည္ရွည္ ၃ ႀကိမ္ခန္႔ ရွဴသြင္းၿပီး ၿဖည္းၿဖည္းခ်င္းထုတ္ပါ။ ဒါဟာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ကိုယ့္ကို ၿငိမ္သက္သြားေစတယ္ဆိုတာ ေတြ႔ရမွာပါ။

(၂) ေသမိန္႔က်ထားသူလို႔ မခံယူပါနဲ႔ (Refuse to be a victim)
မတတ္ႏိူင္သည့္အရာမ်ားကို မ်က္ကြယ္ၿပဳထားၿပီး တတ္ႏိူင္သည့္အရာမ်ားကို စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ႏွစ္ၿမဳပ္၍လုပ္ေဆာင္ပါ။ AIDS နဲ႔ေသမည္လို႔ မေတြးထားပါနဲ႔။ HIV နဲ႔အတူေနထိုင္မည္လို႔သာ ေတြးထားပါ။ “I have HIV” လို႔ေၿပာပါ။ “I am HIV” မဟုတ္။ အကူညီေပးႏိူင္ေသာ ေနရာမ်ားကို ဆက္သြယ္ပါ။ စိတ္ပ်က္အားငယ္စရာ မလိုပါ။

(၃) အေမ့စကားကို နားေထာင္ပါ (Listen to your mother)
ပုံမွန္အိပ္စက္တာအၿပင္ လိုအပ္ရင္ လိုအပ္သလို မ်ားမ်ားအိပ္ေပးပါ။ အိပ္မေပ်ာ္ရင္ သီခ်င္း ဒါမွမဟုတ္ တရားေခြ နားေထာင္ပါ။ အဟာရ ၿဖစ္ေစမယ့္အစာအကုန္စားပါ။ Multivitamin ေန႔ စဥ္ေသာက္ၿပီး ေလေကာင္းေလသန္႔ရွဴပါ။

(၄) မိမိႏွင့္ဘဝတူ အၿခားအမ်ိဳးသမီးမ်ားႏွင့္ စကားေၿပာရန္ အဖိုးအခေပးစရာမလိုေသာ ဖုန္းလိုင္းမ်ားကို အသုံးၿပဳပါ။ (Call a toll free hotline)
ႏိူင္ငံအတြင္းရိွ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ လိုင္းခြဲနံပါတ္မ်ားကို ေဖာ္ၿပထားသည္။

(၅) ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈၿပဳပါ (Exercise)
ဒါဟာ ခႏၶာကိုယ္အတြက္ ေကာင္းမြန္ရုံတင္မဟုတ္ဘူး စိတ္ဖိစီးမႈေတြကိုပါ ေၿပေပ်ာက္ေစတယ္။ ဘယ္ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ရမလဲလို႔ ဇေဝဇဝါ ၿဖစ္မေနပါနဲ႔။ မိမိႏွစ္သက္ရာက အသင့္ေလွ်ာ္ဆုံးပါ။ တတ္ႏိူင္ရင္ ဝါသနာတူသူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ အတူလုပ္ပါ။ လမ္းေလွ်ာက္တာကလည္း မရိုးႏိူင္တဲ့နည္းပါပဲ။ ထိုက္ခ်ိ၊ ေယာဂ သင္တန္းေတြလည္း သြားတက္လို႔ရေသးတယ္။

(၆) သင့္ကိုယ္သင္ ခ်ဳပ္တည္းမထားပါႏွင့္ အကူညီေတာင္းခံပါ (Express yourself: ask for support)
သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ စကားေၿပာပါ။ အေမနဲ႔ေပြ႕ဖက္ၿပီးေနပါဦးလား။ ကေလးပုခက္လႊဲၿပီး သီခ်င္းဆိုပါ။ အစ္မနဲ႔အတူ ငိုခ်လို႔လည္းရတယ္။ အခ်စ္ဆုံးသူနဲ႔ ခံစားခ်က္ေတြ ရင္ဖြင့္လိုက္စမ္းပါ။ ၿပီးေတာ့ ႏွစ္သိမ့္ေဆြးေႏြးေပးသူ၊ ကုသေပးသူနဲ႔ သင္အုပ္ဆရာေတာ္ေတြဆီကလည္း အကူအညီေတြ ရႏိူင္ေသးတယ္ဆိုတာ မေမ့ပါနဲ႔။

(၇) ကုိယ့္ရဲ့စိတ္အခံဓာတ္ေလးကို ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး လက္ခံလိုက္ပါ (Embrace your own spirituality)
ဒါေလးက လူအမ်ိဳးမ်ိဳးမွာ ကြဲၿပားတတ္တယ္ေလ။ တခ်ိဳ႕ကသဘာဝတရားႀကီးကို ၿမတ္ႏိူးတယ္။ တခ်ိဳ႕ကတရားထိုင္။ ဒါမွမဟုတ္ သီခ်င္းဆို။ တခ်ိဳ႕ကလည္း ဘုရားေက်ာင္းေတြမွာေပ်ာ္တယ္။ အခုဆို ဘာသာေရး အဖြဲ႔အစည္းေတြက HIV ရိွသူနဲ႔ မိသားစုေတြကို ေထာက္ပံ့ဖို႔လုပ္ေနႀကပါၿပီ။ ဘုရားသခင္အေပၚ စိတ္တိုမိတယ္ဆိုရင္ ဝန္ခံလိုက္ပါ၊ ဒါဟာ အမွားပဲလို႔။ HIV ဟာဗိုင္းရပ္စ္ပါ။ အၿပစ္ေပးမႈမဟုတ္ေသးပါဘူး။ သင္နဲ႔သင့္ရဲ့ေရာဂါကို ေဝဖန္ႏိွမ့္ခ်သူေတြနဲ႔ အခ်ိန္ေပး အဖက္လုပ္ေနစရာမလိုပါဘူး။

(၈) ဓာတ္ခြဲခန္းက အေၿဖေတြကို ေကာ္ပီ ကူးထားပါ (Ask for copies of your labs)
ဘာေတြေရးထားၿပီး ဘာကိုဆိုလိုတယ္ဆိုတာ ေမးၿမန္းသင္ယူပါ။

(၉) အေကာင္းၿမင္စိတ္နဲ႔ေတြးပါ၊ ေဆာင္ရြက္ပါ (Thick and act positively)
ရိုးသားတဲ့လူ၊ ယုံႀကည္ရတဲ့သူ၊ အကူညီေပးႏိူင္တဲ့သူေတြကို ရွာေဖြေပါင္းသင္းပါ။ ကိုယ့္ကို လက္မခံတဲ့လူ (သို႔) ကိုယ့္ကို စိတ္ဓာတ္ညစ္ညဴးေစတဲ့လူေတြနဲ႔ ယာယီ(သို႔) အၿမဲတမ္း အေဝးမွာေနဖို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခြင့္ၿပဳလိုက္ပါ။ သတင္းစာထဲက နာေရးေႀကာ္ၿငာမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ဘယ္လိုဂုဏ္ၿပဳခံခ်င္သလဲ ေရးခ်ပါ။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီလို ပုဂိၢဳလ္ၿဖစ္ေအာင္ တစ္လွမ္းခ်င္း ႀကိဳးစားမယ္။

(၁ဝ) ငိုခ်င္တဲ့အခါ ငိုခ်လိုက္ပါ (Cry when you need to)
မ်က္ရည္ေတြကို က်ပါေစ၊ မတားပါနဲ႔။ မ်က္ရည္နဲ႔အတူ ေကာင္းက်ိဳးမရိွတဲ့ စိတ္ခံစားမႈေတြပါ ပါသြားလိမ့္မယ္။ ဒါဆို အသစ္ေရာက္လာမယ့္ ခံစားမႈလွလွေလးေတြအတြက္ ေနရာရိွသြားၿပီေပါ့။ ကိုယ္ငိုတဲ့ အခါ ေပြ႕ဖက္အားေပးသူရိွခဲ႔ရင္ လက္ခံလိုက္ပါ။ မ်က္ရည္ကေန HIV မကူးႏိူင္ပါဘူး။

(၁၁) ေဒါသေတြကို စနစ္တက်စြန္႔ပစ္ပါ (Find safe outlets for your anger)
စိတ္ထဲမွာ မ်ိဳသိပ္မထားနဲ႔။ ယုံႀကည္တဲ့သူငယ္ခ်င္းကို ရင္ဖြင့္ပစ္လိုက္ပါ။ ဒါမွမဟုတ္ ဘာမွမလုပ္ဘဲ ကုိယ့္ကိုယ္ကို အနားေပးလိုက္ပါ။ စာနဲ႔ေရးခ်လို႔လည္း ရတယ္။ ေရးၿပီးသိမ္းခ်င္သိမ္း၊ ပို႔ခ်င္ပို႔လိုက္ပါ။

(၁၂) ကိုယ့္ကိုယ္လည္းခြင့္လႊတ္၊ သူမ်ားကိုလည္းခြင့္လႊတ္ (Forgive yourself and others)
တန္ဖိုးႀကီးတဲ့ ခြန္အားေတြကို အလိုမက်မႈ ေဒါသေတြ၊ ခါးသီးေကာက္က်စ္မႈေတြ၊ မနာလိုဝန္တိုမႈေတြနဲ႔ မကုန္ခန္းပါေစနဲ႔။ အတိတ္က အမွားတခ်ိဳ႕အတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အသာေလး ခြင့္လႊတ္လိုက္ပါ။ HIV အတြက္လညး္ ဘာအၿပစ္မွ တင္မေနေတာ့နဲ႔။ အရြယ္ေရာက္တဲ့လူ အမ်ားစုက ဒီလိုပဲ HIV နဲ႔ပြတ္ေရွာင္သြားတတ္ႀကတယ္။ ငါတုိ႔က ကူးစက္ခံရတယ္။ က်န္တဲ့လူေတြက ကံေကာင္းတယ္။

(၁၃) မိမိဆီမွာပဲသိမ္းထားပါ (Accept responsibility)
အေလးအနက္ထားရမွာပါ။ HIV ဟာကိုယ့္ဆီမွာပဲ ရပ္တန္႔ေနရမွာပါ။ ကြန္ဒုံးသုံးပါ။ ေဆးထိုးအပ္ မွ်မသုံးပါနဲ႔။

(၁၄) ကိုယ္လိုပဲ HIV ပိုးရိွသူေတြနဲ႔ စကားေၿပာပါ (Talk to other HIV+ People)
ကုိယ္ေရွ႕ဆက္ဘယ္လိုရင္ဆိုင္ၿဖတ္သန္းရမယ္ဆိုတာ သိေနတဲ့လူေတြနဲ႔ စကားေၿပာရတာ စိတ္သက္သာမႈရေစပါတယ္။ သူတို႔ဆီကေန ဘယ္လိုအေတြ႕အႀကဳံေတြရႏိူင္သလဲ၊ သူတို႔ ဘယ္လိုဖြင့္ေၿပာမႈေတြ လုပ္ခဲ့ႀကတယ္၊ ကုသမႈအတြက္ ဆုံးၿဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ပုံေတြ၊ ဒါမွမဟုတ္ သူမ်ားကို မကူးစက္ေအာင္ လိင္ဆက္ဆံမႈေတြ ဒါေတြကို သိႏိူင္ပါတယ္။ ဘဝတူေတြ ဘယ္မွာရွာေတြ႕ႏိူင္သလဲဆို AIDS အဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ လူမႈေထာက္ပံ့ေရးအဖြဲ႕ေတြ၊ ပညာရပ္ဆိုင္ရာေဆြးေႏြးပြဲေတြ၊ အပန္းေၿဖ အနားယူတဲ့စုရပ္ေတြ ညီလာခံမ်ားနဲ႔ ဖုန္းလိုင္းေတြမွာ ၿဖစ္ပါတယ္။

(၁၅) သင္ကိုယ္တိုင္ HIV အေႀကာင္းသင္ယူေလ့လာပါ (Educate yourself about HIV)
စာေစာင္ေတြကို ေငြသြင္းရယူပါ။ မတတ္ႏိူင္တဲ့လူေတြကို အခမဲ႔ေပးေဝတာရိွပါတယ္။ ပညာေပး ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးပြဲေတြကို တက္ေရာက္ပါ။ ကုသမႈဆိုင္ရာ ပံ့ပိုးကူညီမႈေတြအတြက္ ေဆြးေႏြးပါ။ အင္တာနက္ကို အသုံးၿပဳပါ။ စာႀကည့္တိုက္ကိုသြားပါ။ ႀကာၿပီၿဖစ္တဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေဟာင္းေတြကို ေရွာင္ႀကဥ္ပါ။ ကုသမႈဆိုင္ရာ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြက အၿမဲေၿပာင္းလဲေနတတ္တယ္။

(၁၆) ကုသမႈေပါင္းစုံကို ဆန္းစစ္ရွာေဖြပါ (Explore complementary therapies)
ဗီတာမင္ေတြ၊ တိုင္းရင္းေဆးေတြနဲ႔ အပ္စိုက္ကုသမႈေတြဟာ မ်ားေသာအားၿဖင့္ ပိုက္ဆံေပးစရာ မလိုပါဘူး။ လူအမ်ားစုက ဒါေတြကို ရွာေဖြၿပီး ေရာဂါလကၡဏာေတြ သက္သာေအာင္ရယ္၊ ေဆးရဲ့ေဘးထြက္ ဆိုးက်ိဳးေတြကို ကုသဖို႔ရယ္ အသုံးၿပဳႀကပါတယ္။ ဆရာဝန္နဲ႔ေတာ့ အရင္တိုင္ပင္ႀကည့္သင့္ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ တခ်ိဳ႕ သစ္ၿမစ္သစ္ဥေတြ၊ အပင္ေတြက HIV ကုသေဆးေတြနဲ႔ ဓာတ္မတည့္ပါဘူး။

(၁၇) စိတ္တည္ၿငိမ္ေပ်ာ္ရြင္ဖို႔ အႏုပညာနဲ႔ကုသပါ (Explore art for fun or therapy)
ရြံ႕ေစးနဲ႔အရုပ္ကေလးေတြ ထုလုပ္ပါ။ ကေလးေတြနဲ႔အတူ ေဆးေရာင္ၿခယ္ပါ။ မတတ္ေသးတဲ့ အရာတစ္ခုကို လိုလိုခ်င္ခ်င္ သင္ႀကည့္ပါဦး။

(၁၈) ရႊင္ၿမဴးၿမဴးေလးေနပါဦးလား (Have fun!)
တစ္ေန႔ကို အနည္းဆုံး တစ္ႀကိမ္ေတာ့ အားရပါးရ ရယ္သင့္တယ္။

(၁၉) မူးယစ္ေဆးနဲ႔ အရက္ကိုေလ်ာ့ပါ (Reduce use of drugs and alcohol)
သင္ကိုယ္တုိင္ ဒါမွမဟုတ္ သင့္မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ဟာ ဒါေတြကို သုံးစြဲေနၿပီး ၿဖတ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ AA (Alcohol Anonymous) နဲ႔ NA (Nacrotics Anonymous) တို႔က ကူညီပါလိမ့္မယ္။ မူးယစ္ေဆး သုံးစြဲေနၿပီး မၿဖတ္ႏိူင္ (သို႔) မၿဖတ္ခ်င္ၿဖစ္ေနရင္ေတာ့ အဖြဲ႕စည္းေတြမွာ တစ္ခါသုံးအပ္မ်ား ေတာင္းခံပါ။

(၂ဝ) မိမိကုိယ္ကို ခ်စ္ပါ (Pampker yourself)
အေမြးနံ႔သာနဲ႔ေရပူေရေႏြးေလးခ်ိဳးၿပီး သီခ်င္းၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလးနားေထာင္ပါ။ ေၿခသည္းလက္သည္းေတြလွီးၿဖတ္။ သက္ေတာင့္သက္သာၿဖစ္မည့္ ဝတ္စုံေလးဝတ္၊ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို ဖိတ္ေခၚၿပီး ေၿပာင္း ဖူးေပါက္ေပါက္ကို အတူစားၿပီး ဇာတ္ကားေကာင္းေလးတစ္ကားေလာက္ႀကည့္ပါ။

(၂၁) ေန႔စဥ္မွတ္တမ္းေရးပါ (Journal writing)
စိတ္ခံစားမႈေတြနဲ႔ သင္ယူမႈေတြကို ေရးခ်ပါ။ သဒၵါနဲ႔ စာလုံးေပါင္းအတြက္ စိတ္မပူပါနဲ႔။ ဒါ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းအတြက္ေလ…။

(၂၂) သဘာဝတရားကို ခ်စ္ၿမတ္ႏိူးပါ (Appreciate nature)
ေၿခလွမ္းေတြ ရပ္လိုက္ၿပီး ေလထဲကႏွင္းဆီရန႔ံကို ရွာေဖြပါဦး။ ေနဝင္ရွဴခင္းကိုလည္း မလြတ္ေစနဲ႔။

(၂၃) ဘုရားဝတ္ၿပဳ၊ တရားထိုင္ (သို႔) စိတ္ကိုၿမင္ေအာင္ႀကည့္ (Pray, meditate or visualize)
တရားတိပ္ေခြငွား (သို႔) ဝယ္ၿပီး တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္တဲ႔ေနရာမွာ အခ်ိန္ၿဖဴန္းပါ။ တက္ႀကြစြာ လတ္ဆတ္တဲ႔ ပုံရိပ္ေတြ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ စိတ္ကိုၿဖည့္တင္းေပးပါ။

(၂၄) အိမ္ေမြးတိရိစာၦန္မ်ားႏွင့္ ေပ်ာ္ရြင္စြာေဆာ့ကစားပါ (Enjoy the company of a pet)
အိမ္ေမြးတိရိစာၦန္ေတြဟာ အေကာင္းဆုံး အေဖာ္မြန္ေတြၿဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ရဲ့ အသုံးေဆာင္ပစၥည္းေတြ လဲလွယ္ေပးတဲ့အခါမွာေတာ့ ႏွာေခါင္းစြပ္နဲ႔ လက္အိတ္တို႔ လိုေကာင္းလိုပါမယ္။ ဒါမွမဟုတ္ တၿခားလူေတြကို အကူညီေတာင္းပါ။

(၂၅) အႏိွပ္ခံၿခင္း ( Massage)
လိင္စိတ္ႏိႈးႀကြေစၿခင္းမဟုတ္တဲ့ ထိေတြ႔မႈမ်ားဟာ သင့္ခႏၶာကိုယ္ကို သက္ေတာင့္သက္သာၿဖစ္ေအာင္ အမ်ားႀကီး အေထာက္အကူၿဖစ္ပါတယ္။ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းနဲ႔ အၿပန္အလွန္ႏိွပ္ေပးလို႔လည္း ရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ အဖြဲ႔အစည္းေတြကေတာ့ အခမဲ့ႏိွပ္ေပးပါတယ္။

(၂၆) AIDS အဖြဲ႔အစည္းေတြအေႀကာင္း ေလ့လာပါ (Check out an AIDS organization)
လိုအပ္တဲ့ အကူညီကိုေတာင္းခံပါ။ သူတို႔ဘာဝန္ေဆာင္မႈေတြ အခမဲ႔ေပးေနသလဲဆိုတာ ရွာေဖြပါ။ ဥပမာ အပန္းေၿဖနားခိုရာ၊ ပညာေပးၿခင္း၊ ကေလးမ်ားၿပဳစုေစာင့္ေရွာက္ၿခင္း၊ ႏွစ္သိမ့္ေဆြးေႏြးပညာေပးၿခင္း (သို႔) ပန္းခ်ီဆြဲသင္တန္းမ်ား။

(၂၇) တစ္ရက္ခ်င္းအသက္ရွင္ပါ (Take life one day at a time)
ေဆာင္ရြက္စရာကိစၥရပ္ေတြကို မိမိစြမ္းေဆာင္ႏိူင္သေလာက္ ပိုင္းၿခားၿပီး လုပ္ေဆာင္ပါ။ လိုအပ္မယ္ဆုိရင္ မိမိဘဝဟာ တစ္ႀကိမ္မွာ တစ္နာရီပဲဆိုၿပီး သေဘာထားပါ။ တစ္ပတ္တာကို ဘယ္လိုရင္ဆိုင္ ေက်ာ္ၿဖတ္ သြားမယ္ဆိုတာ သိစရာမလိုဘူးလို႔ မိမိကိုယ္ကို ၿပန္ေၿပာပါ။ ဆရာဝန္နဲ႔ ပထမဆုံးေတြ႔ဆုံဖို႔ရာ အားအင္ေမြးထားဖို႔ပဲလိုတယ္။

(၂၈) အႏ ၱရယ္ၿဖစ္ေစမည့္ အစာမ်ားကို ေရွာင္ပါ (Eat safely)
အသား၊ ငါးနဲ႔ ဥေတြကို အစိမ္းစားၿခင္း (သို႔) မက်က္တက်က္စားၿခင္းတုိ႔မွ ေရွာင္ပါ။ ေရခဲေသတာၱထဲ သိမ္းဆည္းရမယ့္ အစားအေသာက္ေတြကို အၿပင္မွာမထားပါနဲ႔။ ရက္လြန္မေကာင္းေတာ့တဲ႔ အစားအစာေတြ မစားမိပါေစနဲ႔။ သံသယရိွရင္ လႊင့္ပစ္ပါ။

(၂၉) တက္ႀကြစြာ ပါဝင္လႈပ္ရွားပါ (Get involved)
ကေလးေတြကို AIDS ပညာေပး ေဟာေၿပာသူအဖြဲ႔ေတြကို ဆက္သြယ္ပါ။ AIDS အဖြဲ႔အစည္းေတြမွာ ေစတနာ႔ဝန္ထမ္း (Volunteer) အၿဖစ္ လုပ္အားေပးပါ။ AIDS တိုက္ဖ်က္သူအၿဖစ္ ခံယူပါ။ လူတုိင္းဟာ HIV/AIDS တိုက္ဖ်က္ေရးမွာ တစ္ႏိူင္တစ္ပိုင္ ပါဝင္ခြင့္ရိွပါတယ္။

(၃ဝ) ေနာက္ဆုံးမေမ့ဖို႔က (Remember that….)
မင္းတစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ပါဘူး။

ၿမင့္ၿမတ္ႏိူင္

Ref: The Positive Side (CATIE)
Volume 6, Issue 2.
Taking care of yourself by Rebecca Denison

၂ဝဝ၇၊ မတ္လ၊ ဖူးငံုဆယ္ေက်ာ္သက္မဂၢဇင္း

4:00 am

'သူရိန္ မင္းေျပာေနတာအမွန္ေတြဆိုရင္ ဘယ္ကေန ဘယ္ အထိကအလိမ္အညာလဲ ျပီးေတာ့ ဘယ္ကေန ဘယ္အထိက အမွန္လည္း ငါ့ကိုေျပာပါ'

'ဟုတ္ပါတယ္.....ကြၽန္ေတာ္ေျပာခဲ့တာေတြက အမွန္ေတြ ခ်ည္းပါပဲ'

'ဒါဆိုတေလွ်ာက္လံုး လိမ္ညာခဲ့တာေပါ့ဟုတ္လား'

'မွန္ပါတယ္'

'မင္းလူယုတ္မာပဲ၊ အသံုးခ်ရုံသက္သက္နဲ႔ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကား ကိုသံုးျပီး ငါ့ကို.....'

အေတာ့္ကိုစိတ္ပ်က္စရာေကာင္းတဲ့ေလာကၾကီးပါ၊ အခ်စ္ဆိုတဲ့ စကားလႈိင္လႈိင္သံုးျပီး လူတစ္ေယာက္ကိုခ်ဥ္းကပ္တယ္။ ကိုယ့္ အတြက္ အရာရာအဆင္ေျပျပီဆိုေတာ့ အမွန္ေတြက ပါလာ ေတာ့တာပဲ။ ခ်ိဳသာတဲ့စကားမွာနစ္ေမ်ာမိတဲ့ကြၽန္ေတာ္ကသာ အရူးသက္သက္ျဖစ္ခဲ့ရတာ။

'ေတာက္!' ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္လည္းေဒါသျဖစ္မိတယ္။ ေယာက်္ားျခင္းခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ အေျပာစကားအေပၚ အယံု လြယ္ခဲ့မိတာကို။ သူငယ္ခ်င္းအရင္းၾကီးျဖစ္တဲ့ ေက်ာ္ေခါင္ ေျပာတာကိုေတာင္ ဂရုစိုက္ခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ 'မင္းက အဲဒီ ေကာင္ကို အမ္းေနတာလားကြ၊ ဒီေကာင္က ခ်ဴဆီဆိုတာ မင္းတကယ္မသိတာလား...ဟင္?'

'အစ္ကို႔ကိုသတိရေနတာ၊ အစ္ကိုနဲ႕ေတြ႔ရတာ ညီ့အတြက္ အရမ္းကံေကာင္းတာပဲဗ်ာ၊ အစ္ကို....အစ္ကို႔ကို ခ်စ္တယ္ ဗ်ာ.....ေနာ္'

သြားစမ္းကြာ.....အဲဒီလိုအပ်ိဳးေလးေတြနဲ႕ ငါေမ်ာခဲ့ရတာ မင္း flow ေလးေတြၾကားမွာ။ ဘာတဲ့....အခ်စ္ဆိုတာ အစ္ကိုနဲ႕ မွသိလာတာဆို လား....ဟား....ဟား။

x x x

'မင္းမရွိဘဲနဲ႕...မင္းရွိမေနဘဲနဲ႕ ငါမေနတတ္ဘူးဆိုတာ မသိဘူးလား?'

'မင္းဘာေၾကာင့္ ဒီလိုဆက္လုပ္ေနတာလည္းကြ?'

ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ေတြ ဘယ္လိုမွ မထိန္းႏိုင္စြာ ေအာ္ဟစ္ ပစ္ လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ အနီးမွာရွိတဲ့ ပန္းအိုးနဲ႕ သူ႕ဆီ ပစ္ေပါက္ လိုက္တာ ေခါင္း နားက ကပ္လြဲျပီး နံရံကိုမွန္ကာ အစိတ္စိတ္ အမႊာမႊာျဖစ္သြားေရာ။

'ေဟး...ငါ့ေကာင္ ရူးေနလား ကိုယ့္ကိုမွန္ရင္အကြဲပဲေနာ္၊ စိတ္ ကိုထိန္းမွေပါ့ကြ' တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ နား အသာခ်ဥ္းကပ္ျပီး ေဖ်ာင္းျဖပါေလ့။

အျမဲတမ္းပဲကြၽန္ေတာ္တို႔ ဒီလိုဖိုက္တင္ျဖစ္ေနခဲ့ၾကတာ ညတိုင္း လိုလိုကိုျဖစ္ေနျပီ အခုတေလာ။ သူဘယ္ေတာ့မွ ကြၽန္ေတာ့္ ခံစားခ်က္ကို နားမလည္ဘူး။ သူအျပင္ထြက္ထြက္ေနတာ မုန္း တယ္ဆိုတာကိုေရာ။ အထူးသျဖင့္ ညညဆိုရင္ နာရီအေတာ္ မ်ားမ်ား အျပင္ကိုထြက္ေနတာ ကလပ္ေတြ ဘားေတြဆီ။ သူအျမဲတေစ အခိုင္အမာေျပာေနတာကေတာ့ သူငယ္ခ်င္း ေတြနဲ႕ အေပ်ာ္သြားလာ အပန္းေျဖရုံသက္သက္ပါတဲ့။ ကြၽန္ေတာ့္အေနနဲ႕ ဘယ္လုိသိႏိုင္မွာလဲ အမွန္လားဆိုတာကို။ ဘာေၾကာင့္ညညဆို အျပင္ထြက္ဖို႔ဒီေလာက္ အားသန္ေနရ တာလည္း? တစ္ေယာက္တည္းအိမ္မွာက်န္ခဲ့တဲ့ ကြၽန္ေတာ္ ေစာင့္ေနရတာကိုမေတြးဘူးလား? အျမဲတမ္း သူအိမ္ျပန္အလာ ကိုေမွ်ာ္ေန ရတာ။

သူကြၽန္ေတာ့္ဆီလွမ္းလာျပီး သူ႕လက္ေမာင္းၾကီးေတြနဲ႕ ဖက္ တြယ္ႏွစ္သိမ့္ဖို႔ၾကိဳးစားတာမွာ သူ႕လက္ေတြကို ပုတ္ထုတ္ပစ္ လိုက္တာေပါ့။

'မနက္ ၄း၀၀နာရီထိုးေနျပီ...အဲဒါမင္းသိလား?'

ဘယ္ေလာက္ပဲေဒါေဖာင္းေဖာင္း ေနာက္ဆံုးေတာ့ အငိုပြဲဆင္ ျပီး ရန္ပြဲကိုအဆံုးသတ္လိုက္ရတာပဲ သူ႔ရင္ခြင္မွာ၊ သူ႔အေပြ႕ အဖက္မွာ။ သူ႕မ်က္ႏွာကို ေမာ့ၾကည့္မိတယ္ စိုးရိမ္ပူပန္မႈ ၀မ္း နည္းမႈအခ်ိဳ႕နဲ႕ေပါ့။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း မုန္းပါတယ္ စိတ္တို ရင္ လက္ထဲရွိတာတစ္ခုခုနဲ႕ ပစ္ေပါက္လိုက္ရမွ ေက်နပ္တတ္ တာကို။ သူဆိုတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္သူ ဟာ မူးယစ္ေဆးလိုပါပဲ ရီရီေ၀ေ၀နဲ႕ တိမ္းမူးတက္မက္ေစတာ။ သူနဲ႕မခြဲႏိုင္ဘူး...... သူ႔ရင္ခြင္ဟာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ပိုင္။

ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာေလးကို သူ႕လက္ေလးႏွင့္ ျငင္ျငင္သာသာ ဆြဲေမာ့ေစကာ ႏႈတ္ခမ္းကို ႏုႏုညံ့ည့ံအနမ္းပြင့္ေျခြ ပါတယ္။ 'ေဘဘီ....ကိုယ္ တကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ၊ မင္းစိတ္ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ရတယ္ဆိုတာ ကိုယ္တကယ္မသိခဲ့ဘူး'

စိတ္ထဲေထာင္းကနဲျဖစ္သြားျပီး သူ႔ရင္ခြင္ကိုတြန္းဖယ္လိုက္ မိျပန္ေရာ။ ဒီပံုျပင္ေတြၾကားေနရတာအျမဲေလ။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ရဲ႕ ျပန္လည္ဆြဲဖက္ ျခင္းကိုခံရျပီး ေခ်ာ့ေမာ့မႈေလးေတြၾကားေမ်ာ ရေတာ့တာ။

'Ok, alright!ကိုယ္မွားတာသိပါတယ္ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ကတိေပး တယ္ မင္းစိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေအာင္ ကိုယ္မလုပ္ေတာ့ ဘူးဆိုတာ၊ ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိုလည္း မင္းကတိေပး ေဒါသထြက္ တိုင္း တစ္ခုခုကို ပစ္ေပါက္ခြဲတာ ေအာ္ဟစ္တာေတြ မလုပ္ ေတာ့ပါဘူးလို႔။ ကိုယ္တို႔ ခြဲႏိုင္တာလည္းမဟုတ္ဘူး ပစၥည္း ေတြပဲ အလကားျဖစ္တယ္'

စကားလံုးေတြၾကား ကြၽန္ေတာ့္ပါးျပင္ေတြ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို နမ္း တယ္။ ပူေႏြးေနတဲ့ သူ႕အနမ္းကို တစ္ခ်က္ေရွာင္လိုက္ရင္း သူ႕ ရင္ခြင္မွာ မွီတြယ္ခိုကပ္မိပါရဲ႕။ သူ႕ရင္ခြင္ထဲက ကိုယ္နံ႔ဟာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ေမ့ေဆးမ်ားလား။ ကြၽန္ေတာ္ သူ႕ေက်ာျပင္ ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ သိုင္းဖက္မိရေပါ့။

ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို အသာဆြဲေမာ့...သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြဟာ ႏူးည့ံစြာ.....အမွန္တကယ္ႏူးညံ့စြာ ထိခတ္ပါေတာ့တယ္။ ရင္ခြင္ထဲ ရွိန္းတိန္း ဖိန္းတိန္းနဲ႕ အနမ္းဦးကိုရသည့္အလား ရင္ခုန္မိရေပါ့။ ရန္ျဖစ္ျပီးျပန္ခ်စ္ၾကေတာ့ ဒီလိုပဲ ခံစားရသ လားမသိ။ အိုး....ကြၽန္ေတာ့္ဗိုက္သား ႏွင့္ထိေနတဲ့ သူ႕ငပဲဟာ တျဖည္းျဖည္းေဖာင္းၾကြလာတယ္။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီထဲမွာ ရုန္း ကန္စျပဳလာျပီ။ အျပင္ကိုေဖာက္ထြက္ခ်င္လာျပီ ထင္ပါတယ္။ မာေထာင္လာတဲ့ သူ႕ငပဲကို ေဘာင္းဘီအေပၚကေန အသာ ဖ်စ္ညႇစ္လိုက္မိေတာ့ ကြမ္းသီးေခါင္းက တဆတ္ဆတ္ခုန္။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီက ၾကယ္သီးေတြကို တစ္လံုးျခင္းျဖဳတ္ကာ ခြၽတ္ပစ္လိုက္ပါတယ္။ သူ႕ငပဲဟာ ကြၽန္ေတာ္ရွိရာဆီတန္းကနဲ ညႊန္ေနေရာ။ ေကာင္းတယ္ အၾကာၾကီးမေစာင့္ရေတာ့ဘူးေပါ့။

x x x

ကြၽန္ေတာ္တို႔အဆင္မေျပဘူး။ အဲဒါအမွန္ဘဲ။ သူကြၽန္ေတာ့္ကို ညာတယ္ မခ်စ္ဘူး ဒါကိုကြၽန္ေတာ္သိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ တို႔မေတြ႕ဘဲလည္းမေနႏိုင္ဘူး။ အေၾကာင္းတစ္ခုခုရွာျပီးေတြ႕ ၾကျမဲ။ ရန္ျဖစ္ၾကျမဲ။ ျပီးေတာ့ လိင္ကိစၥကို ရွာေဖြအရသာခံျမဲ ပါပဲ။

ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုမွေတြးမထားမိတဲ့ ျမကြၽန္းသာရဲ႕ ကားပက္ကင္မွာ ညအခ်ိန္ကားထဲ အရွက္မရွိ အလုပ္ ျဖစ္ခဲ့ ၾကေသးတယ္။ ျပီးေတာ့ အတြဲေတြသြားတတ္ၾကတဲ့ ေနရာ ေမွာင္ရိပ္ေတြမွာ ဆက္လက္ျဖစ္ပ်က္ၾကေသးတယ္။

အေတြ႕ကိုမေရွာင္ႏိုင္တာမ်ားလား၊ ဟုတ္မယ္ထင္ပါရဲ႕.....သူ ေပးတဲ့သာယာမႈမ်ိဳး ကြၽန္ေတာ္ဘယ္တုန္းကမွ မရဖူးဘူး။ အေပြ႕အဖက္၊ အနမ္းအျပဳ....အို ကြၽမ္းက်င္လိုက္တာ။ သူဟာ လိင္နတ္ဘုရားပါပဲ။

သူ႕မိဘေတြမရွိတဲ့ တစ္ပတ္ေသာအခ်ိန္ေလးဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အတြက္ ေလာကနိဗၺာန္ပါ။ ဘယ္မွမသြားဘူး တစ္ေနကုန္ အိမ္ ထဲမွာပဲ။ တစ္သက္မွာ ခ်စ္တဲ့သူနဲ႕ တစ္မိုးေအာက္ေနရျပီဆိုျပီး ေပ်ာ္ခဲ့ဖူးတာေပါ့။ အစ္ကို႔ကိုခ်စ္တယ္တဲ့....တိမ္းမူးမႈသက္သက္နဲ႕ေျပာခဲ့တဲ့စကား လား အခုခ်ိန္ျပန္စဥ္းစားမိရပါတယ္။

'သိပ္လွခ်င္ေနတယ္ေပါ့ေလ?'

'ဓာတ္ပံုေတြဖ်က္ အြန္လိုင္းေပၚတင္တာမၾကိဳက္ဘူး'

'အစ္ကို႔ Passwords ေတြသိခ်င္တယ္'

လူတစ္ေယာက္မွာ ကိုယ္ပိုင္အခြင့္အေရးဆိုတာ မရွိရဘူးလား။ ရည္းစားျဖစ္ရုံႏွင့္ အရာရာပိုင္စိုးခြင့္ေပးရေရာလား?။ တစ္ကိုယ္ ေရသန္႔ ရွင္းဖို႔ သန္႔သန္႔ျပန္႔ျပန္႔ေနတာ ၀တ္တာစားတာမွာ သူ ေျပာသလို စဥ္းေတာင္မစဥ္းစားမိဘူး။ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းဆို တာေရာ မရွိရဘူးလား?။ သူကေရာ သူေျပာသလို ေစာင့္ထိန္း ရဲ႕ လား?။ ကုိယ့္ထက္ငယ္တာဆိုေတာ့ ကေလးဆန္သလားလို႔ ထင္မိေပမဲ့ စိတ္ထဲ ခုမိသားပါပဲ။

ဒါေပမဲ့လည္းေလ လမ္းခြဲျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေစ့စပ္လက္စြပ္လို မ်ိဳးတစ္ေယာက္တစ္ကြင္း ၀ယ္၀တ္ျဖစ္ခဲ့ၾကတဲ့ ဆင္တူလက္စြပ္ ေလးကို သူမေပးခ်င္ေပးခ်င္နဲ႕ ျပန္ေပးတယ္။ အေတာ္ဆိုးတဲ့ငါ လို႔ အျပစ္တင္ရမလားပါပဲ လမ္းခြဲတဲ့ေနမွာေတာင္ သူနဲ႕ လိင္ ကိစၥပက္သက္ျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္........ဟူး။

သူ႕ကိုတမ္းတမိေနသလား....ဟင့္အင္.....ေတာင့္တမိေနဆဲပါ။

x x x

ျငင္သာစြာ သူ႕ကြမ္းသီးေခါင္းကိုပြတ္သပ္မိေတာ့ pre-cum ေလးေတြလက္မွာစိုစြတ္ရတယ္။ သူ႕ငပဲကို ဆုပ္ညႇစ္ပစ္မိခ်ိန္မွာ သူ႕အနမ္း ေတြဟာ ကြၽန္ေတာ့္လည္တိုင္၊ ပါးျပင္ႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္း အႏွံ႔ျပန္လည္က်ေရာက္လာေရာ။ သူ႕လွ်ာဖ်ားေလး ကြၽန္ေတာ့္ ပါးစပ္ထဲ ထိုးေမႊလာရင္း တစ္ခုခုကိုေဖြရွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ လက္ေတြက ခပ္သြက္သြက္လႈပ္ရွားပစ္တယ္ မာသထက္မာ လာေအာင္။ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈ တုန္႔ျပန္မႈေတြေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္လက္ေတြကို ရပ္တန္႔လိုက္တယ္။ သူ႕ကိုမျပီးေသး ေစခ်င္ဘူး။

ႏူးညံ့လွပတယ္လို႔ သူေျပာေျပာေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ လက္ဖ၀ါး အစံုနဲ႕ သူ႔ရွပ္အက်ႌေအာက္ကို အသာလက္လွ်ိဳလိုက္ကာ ေျပပ်စ္ေခ်ာမြတ္ ေနတဲ့ ဗိုက္သားေလးေတြကို ပြတ္သပ္သလို ရင္ခုန္ဖြယ္ အသည္းယားေစတဲ့ ရင္အုပ္အလယ္ကေန ဆီးစပ္ အထိ ဆက္ေနေအာင္ေပါက္ ေနတဲ့ ေမႊးညႇင္းႏုေလးေတြကို လည္း အသာပြတ္သပ္မိသည္ေပါ့။ ႏုိ႔သီးေခါင္းေလးေတြကို အသာညႇစ္ညႇစ္ေပးလိုက္ေတာ့ တျဖည္းျဖည္း နဲ႕မာလာတယ္။

'အင္...ဟင့္အင္...အာ'

ကြၽန္ေတာ္တို႔အနမ္းပြဲဆင္ေနရင္း ကစားေနတာကိုလည္းရပ္ လိုက္ကာ သူ႕အက်ႌကိုဆြဲခြၽတ္လိုက္ပါတယ္။ ရွပ္အက်ႌမရွိ ခပ္ ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ေဘာင္းဘီႏွင့္ သူ႕အသြင္အျပင္ဟာ အသက္ရွဴ မွားေစတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္အသည္းစြဲ။

လက္အစံုကိုေဘးခ်ကာ သူ႔ကိုေငးမိေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္လက္ကို အသာစြဲကိုင္ကာ အိပ္ခန္းရွိရာစီေခၚေဆာင္ပါေတာ့တယ္။ သူ ဆြဲေခၚရာ ေနာက္ကို လွမ္းလိုက္လာရင္း ေျခလွမ္းတိုင္းတင္း ကားေနတဲ့ တင္ပါးလွလွေတြကို ေနာက္ကေန အသာငမ္းမိရပါ တယ္။ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ မိတဲ့ သူ႕ကိုယ္ခႏၶာအစိတ္အပိုင္းတိုင္း မွာ ဒီအပိုင္းကို ရင္ခုန္ရဆံုးပါ။ အစြမ္းကုန္လွပတဲ့ တင္သားဆိုင္ မ်ားေပါ့။ အိပ္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ခုတင္ေပၚကြၽန္ေတာ့္ကို တြန္း လွဲကာ အ၀တ္ေတြခြၽတ္ေပးပါေတာ့တယ္။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီအ တြင္းက ၀တ္ထားတဲ့ ေဘာင္းဘီတိုပါမက်န္ သူဆြဲခြၽတ္ပစ္ လိုက္တာ။

ျပင္းပ်တဲ့ သူ႕လႈပ္ရွားတက္ၾကြမႈေတြဟာ ကြၽန္ေတာ့္ကို ပိုမို ရင္ခုန္ပူေႏြးေစပါတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းျခင္း ဂေဟဆက္ကာ ဖက္ တြယ္ထားမိၾက တယ္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ။ ျပီးေတာ့ တစ္ခါ ကြၽန္ေတာ္တို႔အၾကိဳက္ အေနအထား ခုတင္ေပၚလွဲလိုက္ၾက တယ္။ သူ႔ငပဲဟာ လံုး၀န္းရွည္ လ်ားလွပပါတယ္။ ေမႊးရနံ႔ သင္းေနတဲ့ သူ႔ငပဲကို ကြမ္းသီးေခါင္းေလး ငံုစုပ္ေပးရာကေန အဆံုးထိမ်ိဳခ်လိုက္တာ ကြၽန္ေတာ့္ႏွာေခါင္းနဲ႕ အေမႊးႏု တစ္ခ်ိဳ႕ ေပါက္ေနတဲ့ ေရႊဥေတြထိတဲ့အထိေပါ့။ သူလည္းပဲ ထို႕အတူ အာေခါင္ထဲထိသြင္းလိုက္ရင္း လွ်ာနဲ႕ရစ္ပတ္ကစားေပးတာ ...အာ...ဖီးလ္ပဲဗ်ာ။ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ ပုေလြ အျပိဳင္ မႈတ္ၾကရင္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သူ႕balls ေတြကို ပြတ္ သပ္ေပး မိတယ္။ လံုး၀န္းၾကီးမားလိုက္တာမ်ား man juice ေတြအျပည့္ ထင္ပါရဲ႕။ ေရႊဥေတြကို တစ္လံုးျခင္းငံုေထြးလိုက္ရင္း လွ်ာကစား မိေတာ့ အေၾကာ ေတြတင္းကနဲ တင္းကနဲျဖစ္ကာ ေပါက္ကြဲဖို႔ အသင့္ျဖစ္ျပီ ထင္ပါရဲ႕။ မာေထာင္ေနတဲ့ သူ႕ငပဲကို စုပ္ယူေန မိေတာ့ သူလည္း ကြၽန္ေတာ့္ဟာ ကို မ်ိဳခ်ေနရာကေန ကြမ္းသီး ေခါင္းထိ ဆြဲထုတ္ျပီး ထိပ္အေရျပားကို လွ်ာကစားေနတာမ်ား ...ေလ။

အတူတကြ စြဲလမ္းတက္မက္မႈေတြ အဆံုးစြန္ထိ ခံစားစြဲလန္း ၾကျပီး ခဏအၾကာမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ဘယ္လိုမွ မထိန္းႏိုင္ ေတာ့ဘူး ပန္း ထုတ္ခ်င္လာမိျပီ။ သူ႕အျပဳအစုက ဆရာက် တယ္မဟုတ္လား။ ကြၽန္ေတာ့္တင္ပါးေတြကို ပြတ္သပ္ျပီး ကြမ္းသီးေခါင္းကို 'ပလြတ္'ကနဲ အထုတ္အသြင္းလုပ္တာမွာ ထိန္းခ်ဳပ္မႈကင္းစြာနဲ႕ သူ႔ပါးစပ္ထဲအျပည့္ ေရႊရည္ေတြ ျဖည့္ ေပးမိပါေတာ့တယ္။ တစ္စက္မက်န္ညႇစ္ထုတ္ျပီး ခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႕အလွည့္ေလ။ သူကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းကို အသာထိန္း ကိုင္ကာ သူ႕တင္ပါးေတြကိုအားယူလ်က္ mouth-fucking လုပ္ပါေတာ့တယ္။ သူ႕ငပဲအသြင္းလုပ္ခ်ိန္မွာ၊ ျပန္အထုတ္မွာ လွ်ာနဲ႕သရပ္ေပးမိေတာ့ သူ႕အတြက္ tempo ျမင့္ရသေပါ့။

တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သူ႕ငပဲကို အာေခါင္ထဲထိ ေလွ်ာကနဲ ဖိ သြင္းတတ္ေသးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္မွာ အသက္ရွဴမွားရေသး။ သူ႕အရွိန္ျမင့္လာ ခ်ိန္မွာေတာ့ တစ္ဖက္သားအေပၚ သူအာရုံ မစိုက္ေတာ့ပါဘဲ ဖီးလ္အျမင့္ရဖို႔သာသူလုပ္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီအခါမွာ ကြၽန္ေတာ္ေလ ကိုက္ ပစ္ခ်င္မိေသးေတာ့။ သူ႕ တင္ပါးေတြအဆံုးထိတစ္ခ်က္ေကာ့အျပီးမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ ပါးစပ္ထဲ မလိုင္အဖတ္ေတြ အမ်ားအျပား ခြံ႕ေကြၽး ပါေတာ့ တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္လွ်ာေပၚ ႏႈတ္ခမ္းေတြအေပၚမွာ သူ႔အရည္ ေတြေဖြးေနေရာ။ သူ႕ငပဲကို မလႊတ္ေပးဘဲ အတန္ၾကာဆက္ စုပ္ေပး မိရင္း တကယ္ေပ်ာ့ေခြသြားမွ လႊတ္ေပးတာေပါ့။

ႏွစ္ဦးသားဇာတ္လမ္းဆံုးေတာ့ သူကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ခႏၶာကို သူ႕နံ ေဘးဆြဲယူကာ လက္ေမာင္းထြားထြားေတြႏွင့္ ဖက္တြယ္ထား ပါေတာ့ တယ္။ ေနာက္ေတာ့ နူဖူးေလးေတြကို ျငင္သာစြာ အနမ္းေပးသလို ႏႈတ္ခမ္းကိုလည္း ရြရြေလးေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လွ်ာေတြေပါင္းစပ္မိ ၾကခ်ိန္မွာေတာ့ ငန္က်ိက်ိ အရသာအရည္ ႏွစ္ခု ေရာေႏွာျပီး ငန္ခ်ိဳခ်ိဳ အရည္အပ်စ္ေတြျဖစ္ေစေရာ။ ခဏ အၾကာမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ သူ႕ရင္ခြင္မွာေမွးမွိတ္မိရပါတယ္။

'See baby? ကိုယ္တို႔ေတြ အျဖစ္ကိုစဥ္းစားၾကည့္၊ ကိုယ္ဘယ္ သူနဲ႕မွ မင္းကိုမလဲႏိုင္ဘူးဆိုတာ။ ျပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ေယာက္ မရွိဘူး ဆိုတာေလ'

သူ႕ႏို႔သီးေခါင္းမာမာေလးေတြကို ဘာရယ္မဟုတ္ကလိမိရရင္း ေခါင္းျငိမ့္ျပလိုက္ကာ ဟုတ္ေၾကာင္း သေဘာတူလိုက္ပါတယ္။ ရန္ျဖစ္ လိုက္ စိတ္တိုလိုက္နဲ႕ ေနာက္ဆံုးအိပ္ယာေပၚမွာပဲ အေရးအခင္းျပီးဆံုးသြားတတ္တာ စက္၀ိုင္းတစ္ခု ပတ္ခ်ာ လည္သလိုျဖစ္ေနျပီဆိုတာ ေတြးျဖစ္ရေသးေပါ့။ အျမဲ လိုလို အတူတူပဲျဖစ္စဥ္မ်ားဟာ။

ေနာက္တစ္ၾကိမ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီထက္ေကာင္းတဲ့ ဦးတည္ ခ်က္ထားရမယ္.........။

x x x

ဦးတည္ခ်က္ ရည္မွန္းခ်က္ေတြႏွင့္အတူပါပဲ ဦးေလးေတြရွိရာ ကေနဒါကို ကြၽန္ေတာ္သြားျဖစ္ခဲ့ရပါျပီ။ ေရာက္စမွာ သိပ္အဆင္ မေျပ ပါဘူးဗ်ာ။ အလုပ္ေရြးေနလို႔ေလ။ အခုေတာ့ အဆင့္ျမင့္ ဟိုတယ္ၾကီးတစ္ခုရဲ႕ ေရွ႕မ်က္ႏွာစာမွာ Front Desk Manager ရာထူးႏွင့္ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕ခဲ့ရေပါ့။

ပိုက္ဆံေတြကို စနစ္တက်သံုး၊ အိမ္ကိုပို႔၊ အားလပ္ခ်ိန္မွာ ေနရာ အႏွံ႔ခရီးေတြထြက္ ေဒသႏၲရဗဟုသုတေပါ့။ ညပိုင္းအင္တာနက္ သံုးရင္း တစ္ခါတေလ အိမ္ကမိသားစုနဲ႕စကားေျပာရ၊ မာမီႏွင့္ သတင္းစံုေျပာၾကနဲ႕ အပန္းေျဖရတယ္။ သူတို႔ကို ဘုရားသခင္ ေစာင့္ေရွာက္ပါ ေစ.....။

ကိုယ့္စိတ္ကူးေတြ အိပ္မက္ေတြကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ ဒီႏိုင္ငံေရာက္လာေပမယ့္ တစ္ခါတေလေတာ့ ျမန္မာျပည္ ကိုလြမ္းပါတယ္။ တစ္ႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္ဆို ဒီမွာ ႏိုင္ငံသားခံယူခြင့္ ရျပီေလ။ အသက္ၾကီးလာရင္ ကေနဒါမွာေျခာက္လ ျမန္မာ ျပည္ခဏ တစ္လွည့္စီေနမလားလို႔ စိတ္ကူးထားပါေသးတယ္။

စကားမစပ္ေျပာရရင္ ကြၽန္ေတာ္သီခ်င္းဆိုတာ အရမ္း၀ါသနာ ပါပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့သိတာေပါ့ ဘုရားေက်ာင္း မွာ သီခ်င္းဆို ေနက်မို႔။ ျမန္မာျပည္က မထြက္ခြာခင္မွာ ပရိုဂ်ဴဆာတစ္ဦးရဲ႕ စီစဥ္ေပးမႈနဲ႕ ခ်စ္သူမ်ားေန႔စံုတြဲေတး အယ္လ္ဘမ္တစ္ခုမွာ မဇမ္ႏူးနဲ႕တြဲဆို ျဖစ္ပါတယ္။ အသံအား ေကာင္းတဲ့ သူမကေတာင္ ကြၽန္ေတာ့္အသံပါ၀ါကို ခ်ီးၾကဴး သေဘာက်ၾကတယ္။ ၀ါသနာအစပ်ိဳးမိေတာ့လည္း ကေနဒါကို မသြားခ်င္ဘူးဆိုတဲ့ စိတ္ေပၚလာမိေသး။ ဒါေပမဲ့ ဘ၀ေရွ႕ေရး ခိုင္မာမႈဆိုတာ အေရးပါတယ္မဟုတ္လား။

ဒီမွာခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးေကာင္ေလးအခ်ိဳ႕ ႏွင့္ ေတြ႕မိရေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာလမ္းခြဲခဲ့တဲ့ ခ်စ္ဦးသူကို သတိရမိ ေသး။ ရယ္ ေတာ့ရယ္စရာပါ.....တကယ္လို႔ ကေနဒါမွာ အဆင္ ေျပတဲ့အခါ သူ႕ကိုစပြန္ဆာေပးျပီးေခၚမယ္ ဆိုတဲ့ စကားမွတ္ ထားျပီး အခုအခ်ိန္ က်ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ G-talk ထဲ အေကာင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ၀င္ကာျပန္ခ်ဥ္းကပ္ပါေတာ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္သိ တယ္ဆိုတာ ရိပ္မိေတာ့ ျပန္ခ်စ္ ပါရေစ အစ္ကိုရယ္တဲ့..... ေလ။

ဒီႏွစ္ ဒီဇင္ဘာမွာျမန္မာျပည္ကိုျပန္လာမယ္။ မာမီတို႔ကိုေခၚျပီး ထိုင္းကိုသြားလည္မယ္လို႔ စဥ္းစားထားတယ္။ မိဘဆိုတာ ခ်စ္သူထက္ပို အေရးပါပါတယ္။ မာမီတို႔စိတ္ခ်မ္းသာဖို႔ ပိုအေရး ၾကီးတာပဲ။ ျမန္မာျပည္ကမျပန္ခင္ေတာ့ ညီေလးလည္း ကြၽန္ေတာ့္ေနာက္လိုက္လာႏိုင္ ေအာင္ သင္တန္းေတြတက္ခိုင္း ခဲ့မယ္။ စီစဥ္ေပးခဲ့မယ္ေလ။

အိုး....ကြၽန္ေတာ့္အေၾကာင္းေတြကို ေျပာျပမိတာက ခင္လို႔ ယံုၾကည္လို႔ပါ။ ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး ခံစားရတာကို ရင္ဖြင့္တဲ့ သေဘာပါ။ အလုပ္သြားရေတာ့မယ္ဗ်ိဳ႕....ေနာက္မွဆက္ေျပာၾကတာေပါ့။

'ေကာင္းေသာ နံနက္ခင္းပါ....ေဆာရီး....ညေနခင္းပါဗ်'

'Bye bye ....see you later'

Alex Aung (18.2.2010)

စာၾကြင္း။ ။ ကေနဒါေရာက္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို အမွတ္ရလို႕ျပန္တင္လိုက္ျခင္းပါ။

Behind Me!

အေပၚထပ္၀ရံတာကေန ေက်ာင္ျမက္ခင္းျပင္မွ လမ္းေလွ်ာက္သြားေနသူ တစ္ေယာက္ကို ျမင္ေနရပါတယ္။ ေဟာ...အရပ္ရွည္ရွည္ ဆံပင္ နက္နက္ႏွင့္ ေကာင္ေခ်ာေလးဗ်...ကြၽန္ေတာ္ရပ္ေနတဲ့နားကိုေမာ့ၾကည့္ရင္ ေကာင္းမွာ။ သူအေပၚထပ္ကိုတက္လာပါေစလို႕ ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ထဲ ဆႏၵျပဳမိပါတယ္။ ရွီး...ေတာင့္တင္းေဖာင္းၾကြေနတဲ့ သူ႕ေပါင္တံေတြၾကား ဒူးေထာက္ထိုင္ျပီး...ဟိ...ဟိုဟာလုပ္ ေပးရရင္လို႕ ေတြးမိျပီး ကြၽန္ေတာ့္ငပဲက မာခ်င္ခ်င္။ လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ပိုက္ထားတဲ့ စာအုပ္တစ္ထပ္ကို အျခားလက္တစ္ဖက္ႏွင့္ေျပာင္းေပြ႕လိုက္တယ္ တစ္ပါးသူအျမင္မွာ တည္ျငိမ္တဲ့ သူအျဖစ္ ျမင္ေစခ်င္ တာကိုး။ သူ ေလွကားကေနတက္လာျပီး ပထမအလႊာက စာသင္ခန္းတစ္ခုထဲ၀င္ သြားတာကို ကြၽန္ေတာ္ၾကည့္ေနမိတယ္ဗ်။

'ဟူး...ေသာက္ရမ္းမိုက္တယ္' သူေတာ္ေတာ္ hot တာပဲလို႕ကြၽန္ေတာ့္ဖာသာေတြးေနမိပါရဲ႕။

ဘာမွမဟုတ္ပဲ စိတ္အားထက္သန္မႈက ထၾကြလြန္းပါတယ္။ ဒီကိစၥကိုေက်ာင္းမွာ မဖန္တီးသင့္ဘူးေလ။ ကြၽတ္...အေတာ္ဆိုးတဲ့ ည တစ္ညပါပဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာညေတြမွာေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေက်ာင္းသားေတြ ေနရာအျပည့္ရွိေနတတ္ျပီး တခ်ိဳ႕ေသာညေတြမွာေတာ့ တစ္ေယာက္တေလမွ မေတြ႕ရ။ လြန္ခဲ့တဲ့လက ေက်ာင္းပတ္၀န္းက်င္မွာ ငနဲတစ္ေပြဟာ ခပ္ဆိုးဆိုး လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ မဟားတရား ေႏွာင့္ယွက္ခံရတဲ့သတင္းတစ္ပုဒ္ ေက်ာင္းသတင္းစာမွာပါလာျပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း ေက်ာင္းသားတစ္ခ်ိဳ႕ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္ေနၾကတာကို ကြၽန္ေတာ္ေတြးၾကည့္လို႕ေတာ့ရသား။ သူတို႕ေတြ ရူးႏွမ္းေနလို႕ျဖစ္မွာ။ သတင္းစာထဲပါသလို ေန႕ခင္းေၾကာင္ေတာင္ၾကီး အဲကိစၥက ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလားလို႕ေနာ္။ ျပီးေတာ့ လူတိုင္းလိုလို အဲဒီေက်ာင္းသားသံုးအိမ္သာထဲမွာျဖစ္သြားတဲ့ကိစၥသိေနခဲ့ျပီဗ်။ ေက်ာင္း campus ရဲ ေတြသာ ေသာင္းက်န္းသြားတဲ့ငနဲကို အမွန္တကယ္ သိခ်င္ခဲ့ရင္ ဂရုစိုက္ခဲ့ရင္ ေျဖရွင္းျပီးတာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာေနေလာက္ျပီေလ။

ဟိုေငးသည္ေငးႏွင့္ ၾကည့္ျပီး သြားေရက်၊ ေပါင္ၾကားက ညီဘြားကို မာေစေလာက္တဲ့ဘဲေတြကိုျမင္ေတြ႕ၾကံဳဆံုခဲ့ရတာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေနျပီလဲ ေတြးၾကည့္မိပါတယ္။ သူတို႕ထဲက တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ျပန္မေတြ႕ရပါဘူး။ အခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ campus မွာဟိုသည္ေျပးလႊားရင္ေတာ့ ျမင္ရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႕နယ္မွာ ေကာလိပ္ႏွစ္ႏွစ္တက္ျပီး ဒီဂရီယူဖို႕ေရာက္လာကတည္းက ဒီေက်ာင္းမွာ အလန္းဇယားငနဲေလးေတြ အမ်ားၾကီးဆိုတာျမင္မိသား။ တစ္ခါတေလမ်ား ေက်ာင္းစာၾကည့္တိုက္မယ္ ေက်ာင္းစာလုပ္ရင္း ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္ရတာ မၾကာ ခဏ။

ကြၽန္ေတာ့္လက္မွာပတ္ထားတဲ့ နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၁၁နာရီထိုးျပီလို႕ မိနစ္သံုးဆယ္စြန္းေနျပီ။ အခ်ိန္က ညသန္းေခါင္ေရာက္ေန တာ သတိမထားမိတာနာတယ္။ အေရးထဲ ဆီးသြားခ်င္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ညီဘြားက ေဘာင္းဘီထဲက ေခါင္းေထာင္ျပေနတာ။ ဘယ္သူမွ မရွိတဲ့ သန္႕စင္ခန္းထဲ တုန္႕ေႏွးေႏွးေျခလွမ္းေတြႏွင့္၀င္သြားကာ ဆီးသြားေၾကြကမုတ္မွာ ေရႊပန္းကေရေတြ အားရပါးရသြန္ဖို႕ျပင္လိုက္ တယ္။ ေနာက္ေန႕ေက်ာင္းခ်ိန္က နည္းတယ္ဆိုေတာ့ ခပ္ကဲကဲငနဲတစ္ေပြနဲ႕ Date မရေတာ့ဘူး ဒီညအတြက္...နာတာပဲ။ နက္ျဖန္ည ေလာက္ေတာ့ တစ္ေယာက္ေယာက္ ဖန္မွျဖစ္မယ္။ ေအးစက္စက္ေၾကြကမုတ္နားကပ္လိုက္ကာ ေပါင္ၾကားက ေရႊျမင္းႏွင္တံၾကီးကို ထုတ္လိုက္ပါတယ္။ သိမ္းထားသမွ် အကုန္ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ပါရဲ႕။ ကြၽန္ေတာ္ သန္႕စင္ခန္းတံခါးဖြင့္သံၾကားလိုက္ရပါတယ္။

'ေနာက္ျပန္လွည့္မၾကည့္နဲ႕' ကြၽန္ေတာ့္ေနာက္က ခပ္တိုးတိုးေလသံႏွင့္ ေျပာသံတစ္ခုၾကားရတယ္။

ကြၽန္ေတာ္...ကြၽန္ေတာ္ သူေျပာတဲ့အတိုင္း ေရွ႕တည့္တည့္ကိုပဲၾကည့္ကာ ျငိမ္ေနလိုက္တယ္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္နားကပ္လာ တာကို ခံစားရတယ္ဗ်။ သူစိမ္း ေျခလွမ္းတစ္လွမ္းျပီး တစ္လွမ္းတိုးလာတိုင္း ကြၽန္ေတာ့္ငပဲက စိတ္လႈပ္ရွားမႈႏွင့္အတူ ပိုပိုမာလာတယ္ ေလ။ သူ႕အသက္ရွဴေငြ႕ေႏြးေႏြးကို ကြၽန္ေတာ့္လည္ဂုတ္မွာ ခံစားေနရျပန္ေရာ။ သူ႕လက္က မာေတာင္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲကိုဆုပ္ ကိုင္ တယ္။ 'အ..အ' သူ႕အကိုင္အတြယ္က ႏုညံ့ေပမဲ့သန္မာသား။ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲကေနာက္ဆံုး ဆီးတစ္စက္ပန္းထုတ္ျပီးခ်ိန္ သူက ခပ္ေျဖး ေျဖးပြတ္သပ္ျပီး ကစားပါေတာ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္တင္ပါးေတြကိုေနာက္က ခပ္မာမာအဖုအထစ္ကဖိကပ္ထားတာကလည္း တစ္ျပိဳင္ တည္းပါ။ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲကို လက္နဲ႕ကိုင္ထားတာကေနလႊတ္ျပီး ေဘာင္းဘီကၾကယ္သီးေတြျဖဳတ္ခ်လိုက္တယ္။ ရုတ္တရက္ ညစ္ေပေန တဲ့ၾကမ္းျပင္ေပၚ ကြၽန္ေတာ့္ေဘာင္းဘီ ပံုက်သြားေရာ။ သူ႕လက္ေတြက ၀ိုင္းစက္ျပည့္တင္းေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္တင္ပါးအစံုကို ဆြဲကိုင္ျပီး တင္သားေတြကို ခပ္ျပင္းျပင္းညႇစ္တယ္။ 'အား....အ..အ' အကြဲေၾကာင္းတေလွ်ာက္ သူ႕လက္ေခ်ာင္းအခ်ိဳ႕ကိုေမွ်ာ့ေသြးစမ္းရင္း ခေရပြင့္ ကို ကလိတာ။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ဖိျပီးသြင္းတယ္ ပထမေတာ့ တစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ခ်ဲ႕ေနရင္း စကၠန္႕အနည္းငယ္ၾကာေတာ့ သံုးေခ်ာင္းေျမာက္ လက္ေခ်ာင္းကိုထည့္တယ္။ သူ႕လက္ေခ်ာင္းေတြကို နက္သထက္နက္ေအာင္ ဖိဖိသြင္းတာပါ။ သူ႕အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ကအသင့္...သူ႕ ငပဲၾကီးအတြက္ အသင့္ျဖစ္ေအာင္ျပင္ဆင္ေနျခင္းထင္ပါတယ္။

လြတ္ေနတဲ့ သူ႕တျခားလက္ႏွင့္ သူ႕ေဘာင္းဘီဇစ္ကိုဆြဲျဖဳတ္ျပီး မာေတာင့္ေနတဲ့ သူ႕ငပဲကိုဆြဲထုတ္ေနသံၾကားတယ္။ ဘယ္ေလာက္ ၾကီးမယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္မွန္းဆလို႕ရတယ္ေနာ္။ သူ႕လက္ေခ်ာင္းေတြရဲ႕ အရြယ္အစားႏွင့္ ခ်ဲ႕ထားတာေၾကာင့္ 'အိုး...မုိင္..ေဂါ့' သူ႕ လွ်ာဖ်ားေလးဟာ ကြၽန္ေတာ့္နားရြက္ေပါက္ထဲကိုတိုး၀င္ကာကလိတယ္..အာ...လ်က္တယ္။ ျပီးေတာ့ လည္တိုင္တေလွ်ာက္ အစုန္ အဆန္ လ်က္တယ္။

'အာ...လုပ္မွာဆိုလုပ္ေတာ့ဗ်ာ' ကြၽန္ေတာ့္ႏႈတ္ဖ်ားက အဲဒီစကားလံုးထြက္သြားတာကို ၾကားလိုက္ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ ကြၽန္ေတာ္ ဒီသူစိမ္းကို အျပည့္အ၀ေပးလိုက္မိျပီပဲ။

'မင္း...အသင့္ျဖစ္ျပီလား' သူကေမးတယ္။

ကြၽန္ေတာ္ ဦးေခါင္းကို တဆတ္ဆတ္ျငိမ့္ျပျပီး 'ဟုတ္ကဲ့' သေဘာမ်ိဳးလုပ္ျပလိုက္တယ္။ သူ႕လက္ေခ်ာင္းေတြကို ကြၽန္ေတာ့္ခေရထဲက တ ဆစ္ဆစ္ထုတ္ျပီးေနာက္ ကြၽန္ေတာ့္တင္ပါးႏွစ္ခုကို အသာဆြဲဟလိုက္တာေပါ့ေနာ္။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ သူလုပ္တာကို လက္ခံဖို႕ စိတ္ထဲရဲေဆး တင္ေနရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေတြးထင္ထားတဲ့အတိုင္းပါပဲ သူဟာ ငထြားတစ္ေယာက္။ သူ႕ငပဲၾကီးထက္ အရင္သူ႕လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ က မေျပာပေလာက္ဘူးဗ်။ ကြၽန္ေတာ့္တင္ပါးဆံုတစ္ခုလံုးၾကိမ္းျပီး နာက်င္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ရည္လည္ေအာင္ သူလုပ္မယ့္ ပံုဟန္ေၾကာင့္ ေၾကြကမုတ္တပ္ထားတဲ့ ေဘာင္ေတြကိုဆြဲကိုင္လိုက္ရတယ္ေပါ့။ စိတ္လႈပ္ရွားရတဲ့ မိနစ္ေတြကိုၾကိဳက္မိပါရဲ႕ေလ။

သူစိမ္းက သူ႕ဒစ္အရွည္ၾကီးအဆံုးထိ မ၀င္မခ်င္း မရပ္ေတာ့ပါဘူး။ အဆံုးထိ၀င္သြားေတာ့လည္း ကြၽန္ေတာ့္လက္ေတြကို သူ႕လက္ႏွင့္ အုပ္မိုးကိုင္လိုက္ကာ နံရံမွာဖိကပ္ေစရင္း ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ခႏၶာကိုလည္း ေနာက္ကေနအသာဖိတြန္းကာ 'မင္းေဆာင့္သြင္းတာကို ခံခ်င္ လား' တဲ့သူကေမးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ၾကိဳက္တဲ့အေၾကာင္း ခေရထဲျမႇဳပ္ေနတဲ့ သူ႕ငပဲတုတ္တုတ္ကို ဖင္ၾကြက္သားေတြႏွင့္ အားရ ပါးရညႇစ္ျပလိုက္တယ္။

'ငါ မၾကားရဘူး'

'ၾကိဳက္တယ္!!' ကြၽန္ေတာ္ေအာ္ပစ္လိုက္တယ္။ 'ခင္ဗ်ား -ိုးတာခံခ်င္တယ္'

'အဲဒီလိုမွေပါ့'

ကြၽန္ေတာ့္လက္ေခ်ာင္းေတြကို သူဖ်စ္ညႇစ္လိုက္ရင္း ငပဲကိုလည္းအျပင္ကိုျပန္ဆြဲထုတ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ခေရ၀ကေန လြတ္လြတ္ကြၽတ္ ကြၽတ္ေလ်ာကနဲထြက္သြားတာကို သိရျပီးေနာက္မွာေတာ့ ခပ္ျပင္းျပင္းေဆာင့္သြင္းလိုက္တာကို ခံစားလိုက္ရပါရဲ႕။ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ ေဆာင့္သြင္းတိုင္း အားပိုပိုပါလာတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀မွာ နာက်င္မႈနဲ႕အတူ ရရွိတဲ့ ဒီလိုဖီလင္မ်ိဳး မခံစားခဲ့စဖူး။ သူလုပ္ေနတာေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို အရူးထေစသလိုပဲဗ်။ သူ ေဆာင့္ေဆာင့္သြင္းတိုင္း ကြၽန္ေတာ္ေအာ္တဲ့အခါ သူက သေဘာတက်ရယ္တယ္ေလ။

သူ႕အသက္ရွဴသံေတြေႏွးလာတာနဲ႕အတူ သူ႕အထုတ္အသြင္းလုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကလည္း အရွိန္ေလ်ာ့လာတယ္။ သူအားပါးတရ ေအာ္ညည္း၊ ကြၽန္ေတာ့္လက္ေခ်ာင္းေတြကို ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္၊ ျပီးေတာ့ သူ႕ငပဲကိုအဆံုးထိ ကြၽန္ေတာ့္ခေရ၀ထဲဖိသြင္းကာ ေရႊရည္ ေတြအျပည့္ျဖည့္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ခေရ၀ထဲ၀ယ္ျပည့္ရံုမက ကြၽန္ေတာ့္ေပါင္တံတေလွ်ာက္စီးက်သြားတာကို ခံစားရပါရဲ႕။ သူ ကြၽန္ေတာ့္ လက္ေခ်ာင္းေတြကိုေျဖလႊတ္ျပီး နားရြက္နားကပ္ကာ 'မင္းအလွည့္' တဲ့ေျပာပါတယ္။

သူ႕လက္တစ္ဖက္က ကြၽန္ေတာ့္ ႏို႕သီးေခါင္းေလးကို ဖ်စ္ညႇစ္ျပီး တျခားလက္တစ္ဖက္က ကြၽန္ေတာ့္ငပဲကို ကစားပါေတာ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲကို သူ႕လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႕ခပ္တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္ျပီးကစားတာ သိပ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ဆီးသြားေၾကြကမုတ္ တေလ်ာက္ ပ်စ္ခြၽဲခြၽဲအရည္ေတြ တြဲလြဲခိုသြားေစပါေရာ။ ကြၽန္ေတာ္ပန္းထုတ္တဲ့ကိစၥျပီးခ်ိန္မွာ သူက ကြၽန္ေတာ့္တင္ပါးေတြကို တျဖန္းျဖန္း ရိုက္ပါတယ္။

'နက္ျဖန္ အတန္းထဲက်မွေတြ႕ၾကတာေပါ့ ေဘာ္ဒါ' သူေျပာေျပာျပီးခ်င္း အခန္းအျပင္ဘက္ေျပးထြက္သြားပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္ ဒူးေတြညႊတ္က်ေလာက္ေအာင္ ပင္ပန္းသြားပါတယ္။ သူ ဘယ္သူလည္းဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္သိခ်င္ပါဘိ။ အသံထြက္ခဲ့ပံုက ရင္းႏွီးေနသလို ခံစားရတယ္ဗ်။ ကြၽန္ေတာ္ မတ္တပ္ရပ္ဖို႕ၾကိဳးစားရင္း တျပိဳင္တည္းလို မတ္မတ္ရပ္လိုက္ကာ အခန္းအျပင္ဘက္ကို အေျပးလွမ္းလိုက္တယ္။ ေကာ္ရစ္တာမွာ ဘယ္သူမွမရွိ။ ျမင္ကြင္းထဲမွာလဲ တစ္ဦးမွမျမင္။ ခန္းမထဲထိ ေျပးဆင္းဖို႕ၾကိဳးစားေတာ့လည္း တင္ပါးေတြက ၾကိမ္းစပ္နာက်င္ေနတာ လမ္းေလွ်ာက္ဖို႕ေတာင္ ခက္ခဲပါရဲ႕။ အေဆာင္ကိုျပန္တဲ့ ေျခလွမ္းေတြဟာ ေထာ့နဲ႕ေထာ့နဲ႕ ျဖစ္ေနသလား ကိုယ့္ဘာသာေတြးမိပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္ေနတဲ့ အိပ္ေဆာင္က အခန္းေရာက္ေတာ့ မီးေတြကအကုန္ပိတ္ထားတယ္။ဘာသံမွ မထြက္ေအာင္ၾကိဳးစားျပီး အ၀တ္လဲျပဳ ရတာေပါ့ေနာ္ အခန္းေဖာ္ မႏိုးေအာင္လို႕။ သူ႕ၾကည့္ရတာ အိပ္ေပ်ာ္ေနျပီထင္တယ္။ သူ႕ၾကည့္ရတာအျမဲျငိမ္ျငိမ္ေလးပဲ။ ညဘက္ ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေရာက္ျပီဆို အိပ္ယာထဲမွာ စအိပ္ေနျပီ။ အ၀တ္ေတြခြၽတ္ ညအိပ္ေဘာင္းဘီကိုစြပ္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ခုတင္ေပၚအသာတက္ ေတာ့ 'ဒီည ေပ်ာ္ခဲ့ရဲ႕လား ေဘာ္ဒါ' လို႕ အခန္းေဖာ္ဆီက ေမးသံထြက္လာတယ္။

'ေဆာရီးဗ်ာ...ခင္ဗ်ားကို ႏိုးသြားေအာင္လုပ္မိတယ္။ အသံမထြက္ေအာင္ေတာ့ၾကိဳးစားလုပ္တာပဲ'

'ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးကြာ၊ ငါအိပ္မေပ်ာ္ေသးပါဘူး။ မင္းသြားရွာတဲ့ဟာေတြကေရာ အဆင္ေျပခဲ့ရဲ႕လား' သူကေမးေသး။

'အင္း......ကြၽန္ေတာ္ရွာတာထက္ေထာင္ ပိုရခဲ့ေသးသလိုပဲဗ်' သူ႕ကိုအေျဖေပးရင္း သူစိမ္းတစ္ေယာက္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ခပ္ျပင္းျပင္း-ိုး ခဲ့တာရယ္၊ ကြၽန္ေတာ့္ခေရ၀က သုတ္ရည္ေတြ စီးက်တာရယ္ကို ျပန္ျမင္ေယာင္ေနမိပါတယ္။

'ေကာင္းပါတယ္ ဒါဆို'

'အိုေက...နက္ျဖန္ အတန္းထဲက်မွ ေတြ႕ၾကတာေပါ့ ေဘာ္ဒါ' တဲ့သူက စိတ္ခ်လက္ခ်ျဖစ္တဲ့ေလသံႏွင့္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေျပာပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲ ဒိန္းကနဲခုန္ကာ သူအိပ္ေနတဲ့ခုတင္ဘက္ကို လွည့္ၾကည့္မိ....

Alex Aung (21 March 2013)

Help! (Part Three)

မနက္ခင္း.......

ေအးစက္ေသာ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာေပၚကို က်ိဳးတို႕ၾကဲတဲ နံရံအက္ေၾကာင္းေတြမွ ေနေရာင္ျခည္တန္းေတြရဲ႕ ထိုးႏွက္မႈ ေၾကာင့္ ႏိုးထလာရ ပါတယ္။ ခႏၶာကိုယ္ကို ဟိုသည္ လွည့္မိေတာ့ ေကာက္ရိုးမွ်င္မ်ားရဲ႕ ရွတယားယံမႈေတြကို ကြၽန္ေတာ့္ အေရျပားေတြက ခံစားမိေနရပါ တယ္။ ကြၽတ္....ကြၽတ္ တစ္ကိုယ္လံုးလဲ နာက်င္ကိုက္ခဲေနသလိုပဲ။ ယုိင္နဲ႕နဲ႕ ေျခလွမ္း ေတြနဲ႕ သစ္သားတံခါးမၾကီးဆီ သြားတြန္းေရႊ႕ ၾကည့္ရင္း ဒီေထာင္ၾကီးထဲက လြတ္ေျမာက္ဖို႕ဆုေတာင္းမိပါရဲ႕။ ထုထည္ၾကီးမားလွတဲ့ တံခါးၾကီးမွ လက္ကိုင္ကြင္းမတပ္ထား၊ အျပင္ ဘက္တြန္းဖို႕ အထဲဆြဲၾကည့္ဖို႕ လမ္းမျမင္။ ကြၽန္ေတာ္ လုပ္ႏိုင္သမွ် ၾကိဳးစားၾကည့္ပါတယ္။ တြန္းၾကည့္၊ ဆြဲၾကည့္၊ ဖိျပီးေဘးကိုဆြဲ အားလံုး အလုပ္မျဖစ္ပါ။ ေထာင္ ေခ်ာက္မိေနတာ အေသအခ်ာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္ လံုး၀ကိုေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိ။ 'အိုး...ဘာေၾကာင့္မ်ား ကြၽန္ေတာ့္ကိုမွ ဒါေတြျဖစ္ေစသလဲ' ေတြးရင္း ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ခ်ကာ မ်က္ႏွာကို လက္ႏွင့္အုပ္ စျပီးငိုရႈိက္မိပါတယ္။

x x x

(ျမတ္သူရဲ႕ အိမ္အေျခအေနဘက္ကိုၾကည့္မယ္ဆိုလွ်င္ေတာ့ ျမတ္သူ႕မိဘေတြဟာ စိုးရိမ္စိတ္ႏွင့္ ဗ်ာမ်ားေနၾကမယ္။ ျမတ္သူက ေပ်ာက္ ဆံုးေနဆဲ၊ ျပီးေတာ့ သူတို႕သားကို သူတို႕မျမင္ရတာ ႏွစ္ရက္နီးပါးရွိျပီ။ အခု သူ႕သားေပ်ာက္ဆံုးေန သည့္အျပင္ 'ဘိုဘို'လည္း ေပ်ာက္ သြားျပန္ျပီဆိုတဲ့ သတင္းကို လက္ခံၾကားနာရပါရဲ႕။ သူတို႕ရင္ထဲ ထိတ္လန္႕မႈေတာ့ ခံစားၾကရမွာပါ။ သူတို႕ရဲ႕ သား ဘယ္မွာရွိေနတယ္ သို႕မဟုတ္ ဘိုဘိုတစ္ေယာက္ ဘယ္ေရာက္ေနတယ္ဆိုတာ သဲလြန္စ တစ္ခုေတာင္မရ ဘယ္လိုကူညီရမလဲဆိုတာ မသိႏိုင္ခဲ့ၾကဘူး ဆိုပါေတာ့။ သူတို႕တတ္ႏိုင္တာက ေစာင့္ဆိုင္းျခင္းပါပဲ။ ဘိုဘို ျဖစ္သြားတဲ့ အေျခအေနေပၚ ဘာမွန္း သူတို႕မေတြးတတ္သလို ျမတ္သူ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ မမွန္းဆမိ။)

အိမ္နဲ႕ မနီးမေ၀း လမ္းေထာင့္ခ်ိဳးက သူငယ္ခ်င္းရဲ႕အိမ္မွာ အိပ္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ထိေတြ႕ဖူးတဲ့ အရာအားလံုးရဲ႕ အေ၀းမွာ ေနခ်င္တဲ့စိတ္၊ ရႈပ္ေထြးသြားတဲ့ စိတ္ေတြအျပင္ ေသခ်ာစဥ္းစားဖို႕ လိုလာတဲ့အခ်က္မ်ားေၾကာင့္ပါပဲ။ အခုေတာ့ ေနရတာ ေကာင္းသြားသလို ေကာင္း ေကာင္းလည္း ေတြးမိပါျပီ။ ဘာကိုမွမေတြးေတာတာ ဘုိဘို႕အေၾကာင္းအပါအ၀င္ (၂)ည တိတိပါ။ အခုေတာ့ ေအးေဆးျဖစ္သြားတယ္လို႕ ဆိုရမွာေပါ့ေနာ္။ ဘိုဘို gay ျဖစ္ျခင္း မျဖစ္ျခင္းသည္ ဂရုစိုက္စရာမဟုတ္၊ သူက အေကာင္းဆံုး အရင္းႏွီးဆံုးသူငယ္ခ်င္းျဖစ္တာေၾကာင့္ သူ ခံစားျဖတ္သန္းေနရတာေတြကို ေဖးမကူညီႏိုင္တဲ့ဟာကို ကူညီေပးဖို႕ေတာ့ အသင့္ပါ။

ပထမေတာ့ Shock ျဖစ္ရံုေလးပါပဲ။ နည္းနည္းေတာ့ ေဒါသထြက္မိတာေပါ့ေလ။ ဘာေၾကာင့္ဆို သူက ကိုယ့္ရဲ႕အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ ေနတာေၾကာင့္ရယ္ အရင္က ဒီလို ထူးထူးဆန္းဆန္းစကားမွ မဆိုဘူးတာပဲ။ အျခားတစ္ဖက္ကၾကည့္ရင္ ေတာ့လည္း ဘိုဘိုက ခ်စ္တယ္ လို႕ေျပာတာဟာ ေဖးမႏွစ္သိမ့္ကူညီမႈေတြအျမဲေပးတာကို သူသာယာတာလားမွမသိတာ။ ဘာဆက္လုပ္ရမယ္ဆိုတာေတာ့ မသိေသးပါ ဘူးေလ။ ေျပာ ဒါမွမဟုတ္ အနာဂတ္မွာ ႏွစ္ဦးသားၾကားဘာေတြေျပာင္းလဲ လာမယ္ဆိုတာကေရာ မေသခ်ာေနာ္။

'သူငယ္ခ်င္း ေက်းဇူးပဲကြာ ဒီမွာ ႏွစ္ရက္ေလာက္ေနခြင့္ေပးတာ'

သူငယ္ခ်င္းေတြထဲက တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ညီညီ့ကို ေက်းဇူးစကားဆိုလိုက္ပါတယ္။ သူ႕အိမ္မွာ ေအးေအးေဆးေဆး ေနႏိုင္ခဲ့တာကိုး။ 'ငါ့ကို တကယ္ၾကီးၾကီးမားမား ကူညီခဲ့တာပါ၊ ငါဘယ္ေတာ့မွေမ့မွာမဟုတ္ပါဘူး သူငယ္ခ်င္းရာ'

'ျပႆနာမရွိပါဘူးကြာ၊ သူငယ္ခ်င္းပဲဟာ ငါလုပ္ေပးႏိုင္တာကိုလုပ္ေပးတာပဲ၊ မင္းက သူငယ္ခ်င္းေကာင္းတစ္ေယာက္ေလ'

'အိုေက...သူငယ္ခ်င္း။ ငါအိမ္ျပန္ဖို႕သင့္ျပီကြ။ အေဖတို႕ ေလွ်ာက္ေတြးေနမွာစိုးလို႕' အိမ္တံခါး၀ထိလိုက္ပို႕တဲ့ ညီညီ့ ကိုျပန္လွည့္ၾကည့္ ရင္း ရွင္းျပမိေသးတယ္။

'ဟုတ္တယ္...မင္းမိဘေတြ ေတာ္ေတာ္စိုးရိမ္ေနၾကမွာ'

အျပန္အလွန္ႏႈတ္ဆက္ၾကျပီး အိမ္ဘက္သြားတဲ့လမ္းကို ေျခစလွမ္းပါတယ္။ အားလံုးအဆင္ေျပေၾကာင္း မိဘေတြကို ေျပာဖို႕ အေျပးေလး လွမ္းျဖစ္ေပမဲ့ ဆုေတာင္းျပည့္ေရတြင္း လမ္းၾကားထဲမွာေတြ႕ခဲ့တဲ့ညကတည္းက မျမင္ရေတာ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို ရွင္းျပေျပာဆိုရဦးမွာ။ သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္ေနဆဲဆိုတာရယ္ သူလိုအပ္ရင္ အျမဲအသင့္ရွိေနတုန္း ဆိုတာ ပါေျပာမယ္။ အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ တံခါးမၾကီးကို အသာ ေလးတြန္းျပီး ဂရုတစိုက္ဖြင့္လိုက္ပါတယ္။ တံခါးပြင့္ျပီး ျပန္ပိတ္ သြားသံၾကားကာ ခပ္မတ္မတ္ရပ္ေနတာကိုျမင္မွ 'အို...ျမတ္သူ..သားရယ္ ေနေကာင္းရဲ႕လား' ဆိုျပီး ေမေမကအေျပးေလး လွမ္းလာကာ ရင္ခြင္ထဲကလြတ္ထြက္မသြားေအာင္ ေထြးဖက္ကာ ငိုေၾကြးပါရဲ႕။

'သား ဘယ္ကိုသြားေနတာလဲ မင္းအေမနဲ႕ အေဖတို႕ စိုးရိမ္ေနၾကတာ အေတာ့္ကိုၾကာျပီဗ်' ပခံုးေပၚကို ေဖေဖက လက္ တစ္ဖက္ေဖးတင္ ရင္း ဆူပူတာမဟုတ္ေသာ စိုးရိမ္မႈႏွင့္ေမးျပန္တယ္။

'သား...အိုေကပါတယ္ဗ် စိတ္ေတြအရမ္းရႈပ္ျပီး ...ေတြးစရာကိစၥေတြေပၚလာလို႕ ညီညီတို႕အိမ္သြားေနေနတာ'

'အေမတို႕ မင္းတစ္ခုခုမ်ားျဖစ္ေနလား ထင္ေနမိၾကတာေလ' ေမေမကဖက္ထားရာကေလ်ာ့ေပးလိုက္ရင္း စကားဆိုတယ္။

'ဟုတ္.. သားေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ သားဘယ္မွာရွိေနတယ္ဆိုတာ' ေဖနဲ႕ေမ့ကိုေျပာခဲ့ရမွာ မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ ေလေျပ ထိုးရတာေပါ့ ေနာ္။ 'သားေရမိုးခ်ိဳးျပီးရင္ ဘိုဘို ဆီသြားျပီး စကားေျပာရဦးမယ္'

ေျပာေနတဲ့စကားသံကိုၾကည့္ျပီးေနာက္ ေဖေဖနဲ႕ေမေမတို႕ရဲ႕ စကားသံတိတ္ဆိတ္သြားကာ ေလသံကေျပာင္းသြား ၾကတယ္။

'ဘာလဲ ေဖ?' အေမးထုတ္တဲ့အၾကည့္ႏွင့္ သူတို႕ကို မ်က္ႏွာမူမိပါတယ္။

'သား အရင္ထိုင္ပါဦးကြ' ေဖေဖက ေသေသခ်ာခ်ာေျပာစရာရွိတဲ့ေလသံနဲ႔။

'ဗ်ာ...ဘိုဘို....ဘိုဘို ဘာျဖစ္လို႕လဲ ေဖ'

'အာ...ရိုးရိုးသားသားေျပာရရင္ အေဖတို႕တကယ္မသိဘူးကြ။ အမွန္က... အဲ..တစ္ေယာက္မွမသိတာပါ။ သူေပ်ာက္သြား တယ္' ေဖေဖက ကရုဏာသက္စြာေျဖပါတယ္။

ခ်ီတံုခ်တံု ျဖစ္မေနေတာ့ဘဲ အေပၚ၀တ္အက်ႌကို ဆြဲယူကာ တံခါးမကေန အေျပးျပန္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ဘိုဘို႕အိမ္ကို အေျပး ေလးသြားကာ ၾကည့္တယ္ ဘယ္သူ႕ကိုမွ အသိမေပးဘဲ ျပန္ေရာက္ေနမလားလို႕။ ကံမေကာင္းဘူး! ေတြးမိတဲ့ ျမိဳ႕ထဲက ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားကို check တာေပါ့။ ပန္းျခံေတြ၊ ဆုေတာင္းျပည့္ ေရတြင္း၊ ၊ေနရာတိုင္းပါပဲေလ။ လူက ေမာလည္း ေမာ စိုးရိမ္စိတ္ကလည္း ငယ္ထိပ္တက္ေနပါျပီ။ ဘိုဘို အခုဘယ္ကိုမ်ားေရာက္ေနလဲ? စာၾကည့္တိုက္နားက ခံုတန္းမွာ ပစ္ထိုင္ျပီး အသက္ကို၀ေအာင္ရွဴမိပါတယ္။ ေျပးလႊားရွာၾကည့္မိတဲ့ ေနရာစာရင္းကိုစိတ္ကူးထဲ စီၾကည့္ေတာ့လည္း ဒါပဲေလ...ျမိဳ႕ရဲ႕ေနရာတိုင္းလိုလိုပဲဟာ လို႕ ကူကယ္ရာမဲ့ ခံစားမိ ေရာ။ ေနာက္ဆံုး တစ္ေနရာပဲရွိေတာ့တယ္။ အဲဒီေနရာက ျမိဳ႕ထဲမွာေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ဆံုးေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကေလးေပါ့။ တကယ္လို႕မ်ား မရွိခဲ့ဘူးဆိုရင္...။

x x x

ဆိုး၀ါးလိုက္တဲ့ အေျခအေန။ အိုေဟာင္းျပီး အနံ႕အသက္က ေအာက္သိုးသိုးဆိုေတာ့ အသက္ပိုၾကီးလာသလို ခံစားရပါ တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ မွာ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနသလို၊ ဗိုက္လည္းဆာေနေတာ့ တစ္ကမၻာလံုးက ကြၽန္ေတာ့္ကို ဆန္႕က်င္ေန သလို အထီးက်န္လွတယ္လို႕လည္း ခံစားရတာအမွန္။ အေတြး....အေတြး...အေတြးဗလာနတၳိ အက်ဥ္းေထာင္. ...ၾကမ္းရွရွ ေကာက္ရိုးမွ်င္ေတြေပၚထိုင္ရင္း လြန္ခဲ့တဲ့ ရက္သတၲပတ္က အေၾကာင္းအရာေတြအားလံုး ေတြးေနမိျပန္ျပီ ေပါ့ေနာ္။

'မင္း...ဘာျဖစ္...ေျပာေလကြာ'

'ျမတ္သူ....ငါ မင္းကို ေသာက္ရမ္းခ်စ္ေနျပီကြ'

ဒီစကားႏွစ္ခြန္းဟာ ကြၽန္ေတာ့္အေတြးထဲ ထပ္ကာထပ္ကာ ၀ဲလွည့္ေနပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ရူးေတာ့မတတ္ ခံစားခဲ့ရတယ္။ 'ဘိုဘို... သား....ဦး ဘယ္လိုေျပာရမလဲ မသိဘူး ျမတ္သူေပ်ာက္ေနတယ္' ျမတ္သူရဲ႕ ေဖေဖေပးတဲ့ သတင္း....ကြၽန္ေတာ့္ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့ သတင္းၾကားလိုက္ရတာဟာ ကြၽန္ေတာ့္အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ေပ်ာက္ ကြယ္သြားတဲ့သတင္းၾကားလိုက္ရတာဟာ ကြၽန္ေတာ္ျပဳမူေျပာဆိုခဲ့တာ အားလံုးေၾကာင့္? ။ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ေတြ ေနာက္က်ိ သြားကာ ျမတ္သူကိုအရမ္းစိုးရိမ္သြားတယ္။ ျမတ္သူ အဆင္ေခ်ာပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းခဲ့တာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ ကြၽန္ေတာ္ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့ျဖစ္ခဲ့ ျမတ္သူ အဆင္ေျပတာကိုပဲ လိုခ်င္ခဲ့ ပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ့္ အသဲႏွလံုးေတြဟာ တုန္ခါျပီး ရင္ထဲ တလႈိက္လႈိက္တက္လာကာ လက္ဖ၀ါးထဲမ်က္ႏွာအပ္ရင္း မ်က္ရည္က်ျငိမ္ သက္မိျပန္ပါ တယ္။ ေဟာ! အျပင္ဘက္က ေျခသံၾကားရသလိုပဲ။ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုမွာ ေျခသံေတြဟာ သတိျပဳမိစရာပါ ကြၽန္ေတာ့္ အတြက္။ ဒါ...ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အခြင့္အေရးတစ္ခု...အကူအညီရမယ့္ တစ္ခုတည္းေသာ အရာ။ ကြၽန္ေတာ္ေအာ္လိုက္တယ္ 'ကူညီၾက ပါဦး..' ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အျမင့္ဆံုး အသံႏွင့္ ေအာ္ျပီး အကူအညီေတာင္းလိ္ုက္ ရတာပါ။

'ဒီအထဲမွာ ပိတ္မိေနလို႕ပါ' ကြၽန္ေတာ့္ေအာ္သံေၾကာင့္ ေျခလွမ္းသံဟာ ပိုမိုသြက္လာျပီး နီးကပ္လာပါတယ္။

'ဘိုဘို....' ကြၽန္ေတာ့္ကိုျပန္ေခၚသံၾကားရပါရဲ႕။ 'ဘိုဘို... ငါေခၚတာၾကားလား မင္းဒီမွာရွိေနတာလား'

ကြၽန္ေတာ့္အသက္ရွဴသံျမန္၊ ႏွလံုးခုန္သံေတြပူေႏြးလာရင္း ၾကားရတဲ့အသံ ခ်စ္ရေသာ အသံကို အငမ္းမရနားေထာင္ မိပါတယ္။

'ျမတ္သူ' ေအာ္လိုက္တာေပါ့အားရပါးရ။ 'ျမတ္သူ ငါဒီမွာ၊ ကယ္ပါဦးကြ' ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ရည္ေတြ အဆက္မျပတ္စီးက် မိပါျပီ။

'ဘိုဘို...ငါ့ေကာင္...ၾကားတယ္ကြ၊ ငါလာျပီ' ျမတ္သူ တုန္႕ျပန္သံဟာ စိတ္လႈပ္ရွားမႈႏွင့္ တုန္ခါေနသလားပဲ။ 'ျမတ္... ျမတ္သူ...ျမတ္သူ' ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ရည္ေတြ အဆက္မျပတ္စီးက်လာတာ တားျမစ္လို႕ေတာင္ မရေတာ့ပါ။

ျမတ္သူရဲ႕ အေျပးေျခလွမ္းေတြဟာ ျမန္လာျပီး သစ္သားတံခါးၾကီးနားကပ္လာကာ ဆြဲဖြင့္ဖို႕ သူၾကိဳးစားပါတယ္။ သူ႕မွာ ရွိတဲ့အားကို အသံုးျပဳျပီး ေလးလံလွတဲ့ တံခါးရြက္ၾကီးကို ၾကိဳးစားဖြင့္ေနတဲ့ သူသာ စိတ္လႈပ္ရွားေနတာမဟုတ္ အတြင္းက ရပ္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ္ သည္လည္း ပိတ္မိေနတဲ့ အက်ဥ္းေထာင္ထဲက လြတ္ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့စိတ္ဟာ အေတာ္ ရင္ခုန္ဖို႕ ေကာင္းတာေပါ့ေလ။

ကြၽန္ေတာ္ ေတာက္ပေနတဲ့ ေလေျပေသြးေနတဲ့ ေနရာင္ျခည္တန္းေအာက္ ေျပးထြက္မိပါျပီ။ လြတ္ျပီ အေရးၾကီးတာက ျမတ္သူ ေဘး ကင္းေနတာပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းနားကပ္သြားေတာ့ ျမတ္သူရယ္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဆြဲဖက္တာ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ပါပဲ။ ႏွစ္ဦးသား ၀မ္းသာအယ္လဲ ငိုမိၾကပါတယ္။

'မင္းဘာမွ မျဖစ္တာ ငါ၀မ္းသာတယ္ကြာ' ျမတ္သူ ကြၽန္ေတာ့္ကိုႏွစ္သိမ့္တာ သူ႕အသံဟာ လႈိင္းထန္ေနပါရဲ႕။ ကြၽန္ေတာ့္ ပခံုးကို ေထြးဖက္ ထားတဲ့ သူ႕လက္ေတြ နည္းနည္းမ်ားတုန္ေနသလိုပါပဲ။

'ျမတ္သူရာ...ငါေတာ့သြားျပီလို႕ထင္ေနတာ'

'အခု အဆင္ေျပသြားျပီေလကြာ ငါအခုမင္းေရွ႕မွာပဲဟာ' ကြၽန္ေတာ့္ကို တုန္႕ျပန္ေျဖၾကားတဲ့ သူ႕အသံဟာ ႏုညံ့လြန္းေပစြ။

ကြၽန္ေတာ္ဘာစကားမွ ထပ္ျပီး မဆိုမိေတာ့ပါဘူး။ ျမတ္သူရဲ႕ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ေထြးဖက္ထားတဲ့ လက္ေမာင္းအစံုၾကား မွာ ျငိမ္သက္ ေနမိတာႏွစ္ဦးသားေပၚ ေနေရာင္ေတြထိုးက်ေနတာကို သတိမမူမိေတာ့။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ျမတ္သူကို ျပန္လည္ေထြးဖက္ထားမိပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ ႏွလံုးခုန္သံေတြဟာ ပံုမွန္ျဖစ္လာျပီးေတာ့ သက္ေသာင့္သက္သာ ျဖစ္လာရ ျပီေပါ့ေနာ္။ သူ႕ရင္ခြင္ထဲမွာေနရတာ လံုျခံဳသလို ခံစားရကာ ဒီအခုိက္အတန္႕ေလးကို အဆံုးသတ္မသြားေစခ်င္ေတာ့ဘူး။ ျမတ္သူ ၾကည့္ရတာ မိန္းကေလးမဟုတ္တဲ့ တျခားေယာက္်ား ေလးကို ေထြးဖက္ထားရျခင္းအား နည္းနည္းတုန္လႈပ္ေန သလိုပဲဗ်ာ။

'အင္း...မင္းအဆင္ေျပျပီေလကြာ...ငါ့လက္ေမာင္းေတြနည္းနည္းေတာင့္လာျပီ' ျမတ္သူ စိတ္လႈပ္ရွားသံႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္ ကိုေျပာတယ္။

'အာ...ေဆာရီး' ကြၽန္ေတာ္ ရယ္သံစြက္တဲ့ တုန္႕ျပန္စကားႏွင့္ ျပန္ေျပာရတာေပါ့။

'ငါ မင္းကိုျမင္တာနဲ႕ အရမ္းေပ်ာ္သြားလို႕ပါကြာ'

'သိပါတယ္ သူငယ္ခ်င္းရာ၊ ထိုင္ျပီး အေညာင္းေျဖပါရေစဦး'

'ေအး'

ကြၽန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ဦးသား ဖက္ေနတဲ့ လက္ေတြကိုျဖဳတ္၊ ဒီလယ္ေတာၾကီးထဲ လာျဖစ္တိုင္း ထိုင္ျဖစ္ေနၾက သစ္ပင္ၾကီး ေအာက္ ေႏွးေကြး တဲ့ေျခလွမ္းေတြႏွင့္ ေရြ႕ၾကတာေပါ့။ ႏုညံ့တဲ့ျမက္ခင္းျပင္ၾကီးေပၚ ေမာလ်စြာထိုင္ျဖစ္တယ္ ႏွစ္ေယာက္ သား။ ျမတ္သူက ေျခပစ္လက္ပစ္ အရင္ထိုင္တာက ကြၽန္ေတာ့္ကို ျမိဳ႕ေလး၀န္းက်င္မွာ ေျပးလႊားရွာခဲ့ရတာေၾကာင့္ထင့္။ သူ ျမက္ခင္းေပၚလွဲခ်လိုက္ကာ သူ႕လက္ေမာင္း တစ္ဖက္ေကြးတင္ကာ ေခါင္းကိုအံုးလိုက္ရင္း မ်က္လႊာမ်ားကိုပိတ္ အနား ယူပါတယ္ ခဏ။ ကြၽန္ေတာ္ သူ႕နံေဘးမွာျငိမ္သက္စြာထိုင္ရင္း ျငိမ္သက္ေနတဲ့ သက္ရွိပန္းပုေလးကိုေငးမိေနတာေပါ့။ ျမတ္သူ႕ၾကည့္ရတာ ေမာပန္းေနတဲ့ပံုပါပဲ မ်က္ႏွာဟာ နီျမန္းျပီး ေခြၽးေတြသီးေနရဲ႕။ နိမ့္တံုျမင့္တံုျဖစ္ေနတဲ့ သူ႕ရင္အုပ္ေတြ ဟာ မို႕မို႕ေဖာင္းေဖာင္း၊ ေကြးတင္ထားတဲ့ သူ႕ေခါင္းေအာက္က လက္ေမာင္းၾကီးဟာ အဖုအထစ္၊ သူ႕ရဲ႕ ႏုညံ့ေခ်ာမြတ္တဲ့ အေရျပားဟာ ညိဳျပီး စိုေနတာပါပဲ။

ေနေရာင္ႏုႏု ထိုးက်ေနတဲ့ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းအစံုဟာ ထူထူျပည့္ျပည့္ႏွင့္ နမ္းခ်င္စရာပါ။ 'သိပ္ကိုဆြဲေဆာင္မႈရွိသူပဲ' ကြၽန္ေတာ္ တိတ္တိတ္ေလး ေတြးမိကာ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းေပါင္ျခံရွိရာဆီကို အၾကည့္ေရာက္မိပါတယ္။ ကြၽန္ေတ္ာ သူ႕ၾကြက္ သားဆိုင္ေတြကို ပြတ္သပ္ကိုင္ တြယ္ခ်င္လိုက္တာ။ ေခြၽးရႊဲေနတဲ့ အျဖဴေရာင္ တီရွပ္မွာထင္းေနတဲ့ ဗိုက္ၾကြက္သားေတြကို တို႕ၾကည့္ခ်င္တယ္။ မသင့္ေတာ္ေပမဲ့ မ်က္လံုး ေတြက သူ႕ေပါင္ျခံကိုခဏ ခဏေရာက္မိပါရဲ႕။ ေဘာင္းဘီအဖုအေဖာင္းက အသားေျမႇာင္းေရးေရးေပၚေနသလိုပဲ။ ကြၽန္ေတ္ာ့ပါးစပ္ထဲမ်ား ထည့္ၾကည့္ရရင္လို႕ေတြးမိေနတုန္း ျမတ္သူ မ်က္လံုး ရုတ္တရက္ပြင့္လာကာ 'ဘိုဘို' အေမးထုတ္တဲ့ေလသံႏွင့္ ေခၚတယ္။

'ဘာလဲျမတ္သူ'

'မင္းငါ့ကိုခ်စ္ေနတာကိုသိတယ္၊ ျပီးေတာ့ မင္း ဆိုတာလည္းငါသိတယ္။ အဲဒါေတြက အဆင္ေျပပါတယ္ မင္းက ငါ့ သူငယ္ခ်င္း ပဲဟာ။ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ မင္းဘက္က ငါရပ္တည္မွာပါ' တဲ့စကားဆက္ဖို႕ဟန္ျပင္ရင္း ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကိုၾကည့္တယ္ဗ်။

'ဒါေပမဲ့ ငါ့ညီဘြားကို မင္းၾကည့္ေနတာေၾကာင့္ နည္းနည္းေတာ့ သက္ေသာင့္သက္သာမျဖစ္သလိုပဲ'

ကြၽန္ေတာ္ အၾကည့္သူခိုး အမိခံရျခင္းေၾကာင့္ စကၠန္႕အနည္းငယ္ေလာက္ ရပ္တန္႕သြားပါတယ္ လႈပ္ရွားမႈအားလံုး။ 'ငါ ေတာင္းပန္ပါ တယ္' ေနာင္တရမိတဲ့ေလသံႏွင့္ သူ႕ကိုေျပာမိရပါတယ္။ 'မင္း စဥ္းစားမိမွာ မဟုတ္ပါဘူးကြာ ငါ့အတြက္ ဘယ္ေလာက္ခက္ခဲသလဲ ဆိုတာ။ ငါ့ေရွ႕မွာ မင္းက လွပေနရင္ ငါ့မ်က္လံုးေတြကို မပိတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ မင္းက တျခားေကာင္ ေတြလိုထင္ေနတာလား ငါ့ကို မင္းနဲ႕ ခ်စ္ကြၽမ္း၀င္ဖို႕ ငါကအရင္ မၾကိဳးစားဘူးလို႕လဲ မင္းေတြးေနမွာ။ ငါ့ရင္ထဲမွာ မင္းကို အရမ္းလိုအပ္တယ္လို႕ ခံစားေနရတာၾကာျပီ။ မင္း ေကာင္မေလးေတြႏွင့္ သြားခ်ိန္တို႕၊ သူတို႕အေၾကာင္း ငါ့ကိုျပန္ေျပာ ျပခ်ိန္ေတြ၊ မင္း ဘာလုပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာေတြ ငါ့ကိုျပန္ေျပာျပတဲ့အခ်ိန္ ေတြဆို ငါဘယ္ေလာက္ ေသခ်င္စိတ္ေပါက္လဲ သိလား ျမတ္သူ'

'အိုေက....ငါ့အတြက္နဲ႕ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္နဲ႕ေတာ့ကြာ ဘုိဘုိ'။ အရည္လဲ့ေနတဲ့ သူ႕မ်က္၀န္းျပာျပာေတြနဲ႕ ကြၽန္ေတာ့္ မ်က္၀န္း ကိုစိုက္ၾကည့္ရင္း ျမတ္သူကေျပာပါရဲ႕။ 'ငါနားလည္ပါတယ္ကြာ မင္းခ်စ္စိတ္၀င္တဲ့သူကို မေျပာင္းလဲ ႏိုင္ဘူးဆိုတာ။ အဆင္ေျပပါတယ္လို႕ ငါေျပာခဲ့ျပီးျပီပဲ'

တစ္မိနစ္ - ႏွစ္မိနစ္မက ကြၽန္ေတာ္တို႕ ျငိမ္သက္သြားၾကတယ္။

'မင္းတကယ္ပဲ ငါ့ကို စိတ္၀င္စားေနတာလား ဘိုဘို' ျမတ္သူက နည္းနည္းေျမာက္တဲ့ ေလသံႏွင့္ ေမးတယ္ေလ။

ကြၽန္ေတာ္ သူ႕မ်က္၀န္းေတြကို တည့္တည့္စိုက္ၾကည့္ကာ အျမင့္ဆံုးေလသံႏွင့္ ေျဖလိုက္တယ္ 'ဟုတ္တယ္'

'အဲလိုၾကီးလား ....ဟား ဟား' သူ သေဘာတက်ရယ္တယ္။

'ငါ့စိတ္ထဲလဲ နည္းနည္းေတာ့ တုန္သြားတယ္ကြ' တဲ့စကားဆက္ေသးတာ။

'တကယ္လား' ကြၽန္ေတာ္ ျပံဳးမိရပါျပီ။

'ငါ တကယ္ အံ့အားသင့္သြားခဲ့တာကြ'

'ငါလဲအတူတူပဲေလ'

ကြၽန္ေတာ္တို႕ တစ္ေယာက္မ်က္၀န္းတစ္ေယာက္စိုက္ၾကည့္ကာ ရယ္ေမာမိၾကပါတယ္ ဆက္လက္ျပီး။ ပထမေတာ့ ျမတ္သူ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ေနတယ္ ဘယ္ေလာက္ၾကည့္ေကာင္းတဲ့သူလည္း စူးစမ္းတာေနမွာ ဟဲ ဟဲ။ အညိဳေရာင္လဲ့ေနတယ္ဆိုတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ မ်က္၀န္းေတြ၊ ျပီးေတာ့ ရယ္ေမာလိုက္တိုင္းေပၚလာတတ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ပါးျပင္ ေပၚက ပါးခ်ိဳင့္ေတြကို သာအာရံုက်ေနတယ္။ အျခား တစ္ဖက္က သူ ဆိုတဲ့ျမတ္သူကို အသစ္ေတြ႕ရွိခံစားေနဟန္တူပါ တယ္။ တဖ်တ္ဖ်တ္ ေျပာင္းေနတဲ့ သူ႕မ်က္၀န္းေတြဟာ အေရာင္ေတြ ေတာက္ေနပါရဲ႕။ ႏွစ္ဦးသား အရယ္ကို ရပ္မိတဲ့ ခဏမွာ ကြၽန္ေတာ္ သူ႕မ်က္၀န္းေတြကို ျပန္စိုက္ၾကည့္မိရင္း ပိုပိုရင္းႏွီးလာသလို ခံစားရ ပါတယ္။ ရုတ္တရက္ သူ အလန္႕တၾကား ျဖစ္သြားဟန္ႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္ သူ႕ဆီက အၾကည့္လႊဲကာ ေျမျပင္ကို စိုက္ၾကည့္လုိက္ပါေရာ။ ကြၽန္ေတာ္ အၾကည့္ေျပာင္းလိုက္မွပဲ ျမတ္သူလည္း ဘာေတြျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာမွ လြတ္ေျမာက္ဟန္ရွိပါတယ္။ ႏွစ္ဦးသားအၾကား ျငိမ္သက္ျခင္းေတြ ျဖစ္မိျပန္ျပီ။ ခဏေနေတာ့လည္း ျပန္ျပီးအသက္၀င္တာပါပဲ။

'ျမတ္သူ'

'အင္း...ဘိုဘို'

'မင္း...ငါ့ကို ...' ကြၽန္ေတာ္အေမးထုတ္မယ့္စကားကိုရပ္တန္႕မိျပီး စကားဆက္သင့္ သို႕မဟုတ္ ေျပာမိတဲ့စကားကို အဆံုး သတ္လိုက္သင့္ တယ္လို႕ ကြၽန္ေတာ္ေတြးေနမိပါတယ္။

'ငါ ဘာျဖစ္လဲ?' ျမတ္သူကျဖတ္ေမးတယ္။

'မင္း ငါ့ကို ၾကည့္ေကာင္းတဲ့သူလို႕ထင္လား?'

'အင္း...ငါ ထင္ပါတယ္' ျမတ္သူ သတိထားစြာ စိုးရြံ႕စြာအေျဖေပးတယ္။

ကြၽန္ေတာ္ ျပံဳးမိရတာ သူ႕မ်က္၀န္းေတြဆီ ျပန္ေငးမိျပန္ေပါ့တစ္ခါ။ 

'ဘာေၾကာင့္ေမးတာလဲ?' ျမတ္သူက ဘာမွ မသိေယာင္ေဆာင္ကာေမးတယ္ ကြၽန္ေတာ့္ကို။ သူ တျခားအမ်ိဳးသား တစ္ေယာက္အေပၚ ဒီလို ခံစားမိတယ္ဆိုတာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀မိနစ္ ဒါမွမဟုတ္ ကြၽန္ေတ္ာ့အေပၚရွိဖူးတဲ့ ခံစားခ်က္ အေတြ႕ အၾကံဳအေပၚ သံသယျဖစ္ေနေသး ဟန္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ သူမသိတမ္းကစားေနတာ။

ကြၽန္ေတာ္ သူ႕အေမးစကားလို တုန္႕ျပန္မႈအေပၚ မွတ္ခ်က္မခ်ခ်င္ပါဘူးေလ။ လူဆိုတာ ခံစားခ်က္အေပၚထိန္းခ်ဳပ္ ဟန္ေဆာင္တတ္တာ သဘာ၀ပဲ မဟုတ္လား။ အားနာတယ္ဆိုတဲ့ ခံစားမႈမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္တန္ေကာင္းပါဘူး။

'မင္းအေစာၾကီးကတည္းက ငါ့ကိုျမင္ေနခဲ့တာပဲ' ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေျပာမိတာေပါ့ေလ။ 'ငါနည္းနည္းေတာ့ စိတ္ရႈပ္မိတာေပါ့။ မင္းအေနနဲ႕က အဆင္မေျပျဖစ္မွာလဲ ေတြးရေသးတယ္'

'အင္း ဟုတ္တယ္' ျမတ္သူက သေဘာညီတယ္။ အရင္ မင္းငါ့ကိုအရိပ္အျမြက္ေျပာေနကတည္းက သိေနခဲ့သလား မသိဘူး။ 'ငါ့ထင္ေန တာက ေတာ္ေတာ္ထူးဆန္းတယ္လို႕ျဖစ္ေနတာ' သူ ျပံုးတယ္ဗ်။

'သိခ်င္စိတ္ျပင္းျပေနတာ?'

ျမတ္သူ ျမက္ခင္းေတြကိုပဲ စိုက္ၾကည့္ျပန္တယ္။ နည္းနည္းအရွက္သည္းသြားတဲ့ အေျခအေနေလးတစ္ခုပါ။

'ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ျမတ္သူရာ၊ အဲဒါေကာင္းပါတယ္။ မင္းသိလား ငါ့စိတ္ထဲက ခံစားေနရတာကို ဖြင့္ထုတ္လိုက္ေတာ့ တို႕ ေတြ ဘယ္လိုရပ္ တည္ရမယ္ဆိုတာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျဖစ္သြားရတာေပါ'့ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္လႈပ္ရွားစြာ ျပီးေတာ့ သူ႕ကို နားလည္စြာ ႏွစ္သိမ့္စကားဆိုမိပါ တယ္။

ျမတ္သူ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္၀န္းေတြကို ျပန္စိုက္ၾကည့္ရင္း တစ္မိနစ္ထက္ တစ္မိနစ္ ခ်စ္ရည္ရႊန္းလဲ့လာသလိုပါပဲ။ ေနာက္ေတာ့ သတိေပး အခ်က္ေပးတာမ်ိဳးမရွိ ကြၽန္ေတာ့္ ဦးေခါင္းကို သူ႕ဆီဆြဲယူပါတယ္။ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြဟာ ကြၽန္ေတာ့္ ႏႈတ္ခမ္းဆီ တျဖည္းျဖည္းကပ္လာ ကာ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို စုပ္ယူနမ္းရႈိက္ပါေရာ။ အစေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အလြန္အံ့အားသင့္သြားကာ နည္းနည္းေနာက္ဆုတ္လိုက္ပါ ေသးတယ္။ ျပီးမွ မ်က္၀န္းမ်ားကိုမွိတ္ ျမတ္သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကို မြတ္သိပ္စြာျပန္နမ္းမိပါ၏။ ျမတ္သူၾကည့္ရတာ အနမ္းေၾကာမွာ ေမ်ာပါျပီး ဒီထက္ပိုပိုျပင္းျပစြာ နမ္းခ်င္ေသးဟန္ပါပဲ။ သူ႕ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို အသာဟ လွ်ာကိုေမွ်ာထုတ္ရင္း ကြၽန္ေတ္ာ့ပါးစပ္ထဲ ေမွ်ာ့ေသြးစမ္းပါ ေတာ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ လွ်ာေတြထိေတြ႕ျပီးေနာက္ တစ္ဦးပါးစပ္ထဲ တစ္ဦး ကပြဲဆင္ေရာ။ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ပါးစပ္အစိတ္အပိုင္းေတြ ကို အျခား တစ္ေယာက္က အလြတ္က်က္ေနဟန္ေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္ေမ်ာလြင့္ေနဆဲမွာ ျမတ္သူက ရပ္တန္႕ျပန္း အနမ္းမဆက္ေတာ့။

'ေဆာရီးကြာ...ငါအရင္ေတာင္းဆိုသင့္တယ္' ျမတ္သူ သူ႕အနမ္းသူရပ္ျပီး ေတာင္းပန္စကားဆိုတာေလ။

ကြၽန္ေတာ္ သူ႕မ်က္ႏွာေလးကို ျမတ္ႏိုးစြာစိုက္ၾကည့္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းထူထူေလးကို ကြၽန္ေတာ့္လက္ေခ်ာင္းေလးေတြႏွင့္ တို႕ ထိၾကည့္မိပါ တယ္။ ကြၽန္ေတာ့ပါးျပင္မွာ အျပံဳးေတြႏွင့္အတူ ပါးခ်ိဳင့္ေတြေပၚရင္း 'မင္း ငါ့ကို ဒီလိုအနမ္းေပးခဲ့တယ္ဆိုတာ မယံုႏိုင္ဘူးကြာ၊ အရမ္း မိုက္တာပဲ' ေျပာမိပါရဲ႕။

'ငါလည္းပဲ...အာ' ျမတ္သူရယ္တယ္။ 'အဲလိုေလး ျဖစ္သြားယံုပါ'

'မင္း ငါ့ကိုနမ္းရတာ ၾကိဳက္လား ျမတ္သူ'

'အင္း....ငါသေဘာက်သလိုပဲ' ျပီတီတီ စကားေတြႏွင့္ ျပန္ေျဖတယ္။

'ဟင္း...ငါ့ကို အိမ္ျပန္ေခၚသြားသင့္ျပီကြာ။ ငါ့မွာ တစ္ခုရေနတယ္သိလား' ကြၽန္ေတာ္ ခပ္တိုးတိုးျဖင့္ သူ႕ကိုျမႇဴတဲ့အသံျပဳ ကာ မ်က္စိ တစ္ဖက္မွိတ္ျပမိတယ္။

'မင္း အိမ္ျပန္ခ်င္တာ ေသခ်ာျပီေပါ့ ဘယ္သူမွမရွိတဲ့ ဒီလယ္ေတာျပင္ထဲ ငါနဲ႕ မေနခ်င္ေတာ့ဘူးလားကြာ'

'အင္း...ဒါလည္း အလုပ္ျဖစ္မွာပါ..ဟိ' ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာ အျပံဳးပန္းေ၀ျပီ။

Alex Aung (16 March 2012)

To be continued....