“ေဟ့ေကာင္… ေျပာစမ္း။ မင္း မိန္းမလား ေယာက္်ားလား။ ေျပာစမ္း
ဟိတ္ေကာင္” ပါးစပ္ကလည္းေျပာ လက္ကလည္း ထား၀ယ္ႀကိမ္လံုးေသးေသးေလးေတြနဲ႔ တျဖန္းျဖန္းျမည္ေအာင္
ရိုက္ႏွက္ခံေနရေသာ ကေလးငယ္ေလးဟာ အလြန္ဆံုးရွိလွမွ ၆ ႏွစ္ ၇ ႏွစ္ သာသာရွိဦးမယ္လို႔ က်မ
ခန္႔မွန္းေနမိပါတယ္။
ကေလးငယ္ေလးဟာ ေယာက္်ား၊ မိန္းမ ခြဲျခားလို႔ရေလာက္ေအာင္ ရုပ္ရည္ပင္ မေပၚေပါက္ေသး။ က်မ ျမင္ေနရတာကေတာ့ ဘိုမရုပ္ကေလးေတြမွာ ၀တ္ေပးေနၾက ဂါ၀န္လွလွေလးေတြလိုပံုစံ ဂါ၀န္ကို ၀တ္ထားၿပီးေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းနီးေတြ မ်က္ႏွာမွာ ေပက်န္ေနတာပါပဲ။
ေဟ့ေကာင္… မင္း မိန္းမလား ေယာက္်ားလား ဆိုၿပီးေတာ့ တခြန္းၿပီးတခြန္းေမးရင္းနဲ႔ တျဖန္းျဖန္းနဲ႔ မရပ္မနား ရိုက္ႏွက္ေနတဲ့ ႀကိမ္ခ်က္ေတြရဲ့ ေအာက္မွာ ဂါ၀န္အစေတြ ကြဲၿပဲထြက္ေနတာကိုလည္း ျမင္ေနရတယ္။
အဲဒါအျပင္ ေက်ာျပင္နဲ႔ လက္ျပင္တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ႀကိမ္ခ်က္ေၾကာင့္ ေသြးစြန္းေနၿပီးေတာ့ ရႈိက္ႀကီးတငင္နဲ႔ ငိုရႈိက္ေနတဲ့ ကေလးငယ္ဟာ တခ်က္တခ်က္မွာ ရႈိက္သံေတြ တိမ္တိမ္သြားၿပီးေတာ့ လူ႔လြန္႔ေနတာဟာ က်မတို႔ ျမင္ဖူးေနၾက ငရဲခန္းပန္းခ်ီကားေတြထဲက ငရဲသားေတြႏွိပ္စက္ခံေနရတဲ့ ႏွိပ္စက္ခံလူသားနဲ႔ပဲ တူလွပါေပတယ္ရွင္။
ကေလးငယ္ဟာ အသက္နဲ႔မမွ်ေအာင္ ရိုက္ႏွက္တာေတြကို မခံႏိုင္ေတာ့လို႔လား၊ နာက်င္မႈေတြက အသိညာဏ္ေတြကို ဆြဲႏႈတ္ယူသြားလုိ႔ပဲလား၊ ဒါမွမဟုတ္ သူ႔ရင္ထဲက ခံစားမႈတစ္ခုခုက အဆံုးစြန္ကို ေရာက္သြားေတာ့ အသိမရွိေတာ့လို႔ပဲလား မသိဘူး မလူးမလြန္႔နဲ႔ ၿငိမ္သက္သြားတာကို က်မ ျမင္ေနရျပန္ပါတယ္။
အဲဒီျမင္ကြင္းကို က်မလုိပဲ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ၀ိုင္းၿပီးေတာ့ အံုၾကည့္ေနၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က အနီးကပ္ၾကည့္ေနၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန ၾကည့္ေနၾကတယ္။ ၾကည့္ေနတဲ့သူေတြထဲမွာလည္း တခ်ိဳ႕က ေအး… ဒီလိုလုပ္ေပးမွပဲ။ နာနာသာ ရိုက္ပစ္။ မွတ္ေလာက္သားေလာက္ၿပီး ေနာက္တခါ ထပ္မလုပ္ေတာ့ေအာင္ ရိုက္ႏွက္ေပးထားမွ ေတာ္ကာက်မယ္ စသျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးပဲ ေျပာဆိုေနၾကျပန္တယ္။
ကေလးငယ္ေလး ၿငိမ္က်သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ မ်က္ရည္စက္လက္နဲ႔ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္က ကိုျမထြန္း ရပ္ပါေတာ့ရွင္… က်မ သားေလး ေသသြားေတာ့မယ္။ ရပ္ပါေတာ့… ရပ္ပါေတာ့နဲ႔ ကေလးငယ္ကို အတင္း၀င္ေရာက္ ေပြ႔ဖက္ရင္းကေန သား… သား… သား နဲ႔ ေခၚေနတာကိုလည္း က်မ ျမင္ရ ၾကားေနရျပန္တယ္။
ဒီျမင္ကြင္းေလးကေတာ့ က်မနဲ႔ က်မ သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ ခင္ပြန္းတို႔ အားလပ္ရက္ ခရီးထြက္ရင္းကေန ျမန္မာႏိုင္ငံေတာင္ပိုင္းက ၿမိဳ႕နဲ႔ေတာ္ေတာ္ေလးကို အလွမ္းေ၀းလြန္းတဲ့ ရြာေလးတစ္ရြာမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတာကို ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရတာပါ။
အဲဒီျမင္ကြင္းေလးကို က်မ ဒီကေနအထိ ျပန္ျမင္ေယာင္မိရင္း စိတ္ထဲမွာ လံုး၀ကို မေကာင္းႏိုင္သလို က်မ စိတ္ထဲမွာ အခုထိ စိတၱဇတစ္ခုလို ျဖစ္ေနလို႔ စာဖတ္တဲ့သူေတြကို ဒီကေန မွ်ေ၀ရင္းနဲ႔ ရင္ဖြင့္တဲ့ သေဘာပဲ ဆိုပါေတာ့ရွင္။
က်မလည္း ကေလးငယ္တေယာက္ကို ဒီေလာက္အထိ ရိုက္ႏွက္တာကို လက္မခံႏိုင္တာေရာ၊ ၿပီးေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံက လက္မွတ္ေရးထိုးထားၿပီးျဖစ္တဲ့ ႏိုင္ငံတကာ ကေလးအခြင့္အေရးဆိုင္ရာစာခ်ဳပ္ ေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ နည္းနည္းပါးပါး ေလ့လာထားဖူးတာနဲ႔ ဒါဟာ ကေလးအခြင့္အေရးကို ခ်ိဳးေဖာက္တယ္လုိ႔ ယူဆတာကတေၾကာင္းေၾကာင့္ စပ္စုၾကည့္တယ္ ဆိုပါေတာ့။
ၿပီးေတာ့ ဒီကေလးငယ္တေယာက္ကို မညွာမတာ ရိုက္ႏွက္မႈျမင္ကြင္းမွာ က်မအတြက္ အထူးကို စိတ္၀င္စားေစတဲ့ ခိုင္မာလြန္းလွတဲ့ အေၾကာင္းအရာတစ္ရပ္ကေတာ့ ဂါ၀န္၀တ္ထားၿပီး မ်က္ႏွာမွာ ႏႈတ္ခမ္းနီေတြ ေပက်ံရင္းနဲ႔ ရိုက္ႏွက္ခံေနရတဲ့ ကေလးငယ္ကို နင္… ေယာက္်ားလား၊ မိန္းမလား ဆိုၿပီးေတာ့ ေမးတာရယ္၊ ဂါ၀န္၀တ္ထားတဲ့ ကေလးကို သား… သား… သား ဆိုၿပီးေတာ့ ၀င္ခ်ီတဲ့ အမ်ိဳးသမီးက ေခၚတဲ့ကိစၥပါပဲလို႔ ဆိုပါေတာ့ရွင္။
က်မလည္း အဲဒီမွာ၀ိုင္းအံုရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ လူေတြထဲက နည္းနည္းသေဘာေကာင္းပံုရၿပီး ေဖာ္ေရြမယ္ထင္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးႀကီး တေယာက္ကို ဘာျဖစ္လို႔ ကေလးကို အဲဒီေလာက္ ရိုက္ရတာလဲဟင္ အစ္မႀကီးလို႔ စကားအစ္ၾကည့္မိပါတယ္။
ေအာင္မယ္ေလးရွင္။ က်မေတာင္ စကားအစ္တာ မဆံုးေသး ဘယ္တုန္းကတည္းက ေျပာခ်င္ေနလဲ မသိပါဘူး။ က်မကို မီးသတ္ေရပိုက္နဲ႔ ထိုးေနသလား မွတ္ရတယ္ တရစပ္ကို မနားတမ္း အဲဒီမွာ ခြန္းဆင့္ေခၽြေတာ့တာပါပဲ။
ဘာျဖစ္ရမွာလဲတဲ့။ ေယာက္်ားေလးျဖစ္ၿပီးေတာ့ ေယာက္်ားလို မေနဘူးတဲ့။ သူ႔ညီမေလးရဲ့ ဂါ၀န္ေတြကို လစ္ရင္လစ္သလို ခိုးခိုး၀တ္ရတာနဲ႔၊ ႏႈတ္ခမ္းနီဘူးေတြဆိုရင္လည္း ခိုးခိုးဆိုးၿပီးေတာ့ ကရတာနဲ႔တဲ့။ ေယာက္်ားေလးအ၀တ္အစား ၀ယ္ေပးၿပီး ၀တ္ခိုင္းရင္ ဘယ္ေတာ့မွ မ၀တ္ခ်င္ဘူးတဲ့။ နာမည္ေမးရင္ေတာင္မွ သူ႔နာမည္ကို ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာတတ္ဘူးပါ ဆိုလိုက္ေသးတယ္ေတာ့။
အဲဒါကို သူ႔အေဖျဖစ္တဲ့သူက ေယာက္်ားျဖစ္ၿပီးေတာ့ ေယာက္်ားမဟုတ္ပဲ အေျခာက္ျဖစ္ခ်င္ေနတဲ့ သားျဖစ္တဲ့သူကို လံုး၀ကို ၾကည့္လို႔ရတာမဟုတ္ဘူးတဲ့။ အားရင္ အားသလို မာန္ေနတာနဲ႔၊ ရိုက္ႏွက္ေနတာနဲ႔၊ ဆဲဆိုႀကိမ္းေမာင္းေနတာပဲတဲ့။ သူ႔အေဖတင္မဟုတ္ပါဘူးတဲ့။ သူ႔ အစ္ကိုႀကီးေတြဆိုလည္း လစ္ရင္လစ္သလို ၀ိုင္ေဆာ္ေပးၾကတာပဲတဲ့။
အရင္လက သူတို႔အိမ္က ရြာဓေလ့ထံုးစံအတိုင္း ရဟန္းခံ၊ ရွင္ျပဳပြဲ လုပ္တယ္တဲ့။ ရြာဓေလ့မွာက အေျခာက္ျဖစ္ခ်င္ရင္ ကိုရင္ေလး၀တ္ေပးလိုက္ရင္ ျပန္လည္ၿပီးေတာ့ ေယာက္်ားစိတ္ေတြ၀င္လာမယ္။ ေယာက္်ားျပန္ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။ အဲဒီလိုမ်ိဳး အယူအဆေတြက မိဘေတြဆီမွာ ရွိတယ္တဲ့ေလ။
အဲဒီေတာ့ သူ႔ကို ကိုရင္ေလး ၀တ္ခိုင္းၿပီးရင္ ကိုရင္၀တ္နဲ႔ပဲ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ စာသင္သားအျဖစ္ အပ္ထားမယ္ဆိုတာကို ဒီကေလးက လက္မခံပဲနဲ႔ ျငင္းဆန္တယ္ဆိုပဲ။ အိမ္သားေတြက အတင္းခ်ဳပ္ၿပီးေတာ့ လုပ္ေပးမယ္ လုပ္တာနဲ႔ ေပ်ာက္သြားလိုက္တာ ေတာ္ေတာ္လိုက္ရွာခဲ့ၾကရေသးတယ္ဆိုပဲ။
အဲဒီေနာက္မွ အခု မိန္းကေလးလို ခိုး၀တ္ရင္းနဲ႔ ကေနတာကို အေဖျဖစ္တဲ့သူက ျမင္သြားၿပီးေတာ့ ေဒါသအိုးေပါက္ကြဲ အိမ္ေရွ႕ထုတ္ၿပီး ရိုက္ႏွက္ဆံုးမေတာ့တာလို႔ ေျပာျပတာပါပဲရွင္။
ၿပီးေတာ့ သူက ဆက္ေျပာေသးတယ္။ ဟုတ္တာပဲတဲ့။ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ေယာက္်ားေလးျဖစ္ ေမြးလာတာေတာင္မွ မိန္းမျဖစ္ခ်င္ေသးတယ္။ ျမင့္ရာကေန နိမ့္ရာကို ခုန္ဆင္းခ်င္ေနေသးတယ္၊ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ဆိုးတဲ့ ကေလးေတြပါရွင္ ဆိုၿပီးေတာ့ ဆက္ေျပာေနေသးတာ ေတာ့။
က်မလည္း ၿပံဳးရင္းသာ အင္း မလုပ္ အဲ မလုပ္နဲ႔ နားေထာက္ျဖစ္ရရင္းက က်မ ေဘးမွာပါလာတဲ့ က်မခင္ပြန္းသည္ကို တခ်က္ေ၀့ၾကည့္ လိုက္တယ္။ က်မတို႔ ဆက္သြားၾကစို႔ ဆိုတဲ့သေဘာေပါ့။ က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ ဦးတည္ခ်က္က အဲဒီရြာမွာရွိတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို သြားၿပီးေတာ့ ဆရာေတာ္ကို ဦးခိုက္ဖို႔ သြားတာေလ။
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို သြားတဲ့လမ္းေပၚမွာ ျမင္ခဲ့ရတဲ့ ဒီျမင္ကြင္းေလးကေတာ့ က်မတို႔ရဲ့ ၾကည္ႏူးစရာ နံနက္ခင္းေလးကို ဆိတ္သုန္း ေစခဲ့တယ္လို႔ပဲ ေျပာပါရေစေတာ့ရွင္။
လူမ်ိဳးေပါင္းစံု၊ စရိုက္ေပါင္းစံု၊ ဘာသာေပါင္းစံု၊ အဆင့္အတန္းေပါင္းစံုနဲ႔ တည္ရွိေနတဲ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးကေတာ့ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် အမ်ိဳးစံုလွတဲ့ သြင္ျပင္လကၡဏာေတြနဲ႔ အသက္၀င္လို႔ ေနေလရဲ့။
အဲဒီထဲမွာ ၀တီ ကေလ၊ ၀တီ ကေလနဲ႔ သူ႔ကိုယ္သူ ၀တီလို႔ ထည့္ထည့္ၿပီးေတာ့ ေျပာတတ္တဲ့ ၁၃ ႏွစ္အရြယ္ ကေလးတေယာက္ ကေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္မႈအျပည့္နဲ႔ ဆိုပါေတာ့။
၀တီတို႔ မိသားစုက အရပ္စကားနဲ႔ေျပာရရင္ ပညာတတ္၊ အလယ္လတ္တန္းစားအဆင့္ရွိတဲ့ အသိုင္းအ၀ိုင္းလို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ၀တီတို႔မိသားစုနဲ႔ က်မ စတင္ေတြ႔ဆံုပံုေလးကေတာ့ အရမ္းကို ရိုးရွင္းလြန္းလွတယ္ ဆိုပါေတာ့ရွင္။ က်မ ေစ်း၀ယ္ထြက္ရင္းနဲ႔ အ၀တ္အထည္ဆိုင္မွာ အမွတ္မထင္ ေတြ႔ဆံုၾကရင္းနဲ႔ က်မက စိတ္၀င္စားၿပီးေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း စပ္စုတယ္ ဆိုပါေတာ့။
၀တီရဲ့ ေက်ာင္းသားကဒ္မွာ နာမည္ကေတာ့ ေက်ာ္သီဟတဲ့။ ၀တီကေလ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အမ်ိဳးသမီး တေယာက္လိုပဲ ထင္တယ္။ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္လိုပဲ ကိုယ့္ဘ၀သက္ရွင္ေနသမွ် ေနထိုင္သြားခ်င္တယ္။ ၿပီးရင္ေလ ၀တီေနတိုင္း ေရခ်ိဳးရတဲ့အခ်ိန္တို႔ အိမ္သာတက္ရတဲ့အခ်ိန္တို႔ေတြဆိုရင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သိပ္မုန္းတာပဲသိလား။ ၀တီကေလ ေမြးလာတုန္းက ေယာက္်ားေလးနဲ႔ မိန္းကေလး မွားၿပီးေတာ့ ေမြးခဲ့တာပဲ ျဖစ္မယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ တတြတ္တြတ္ ေျပာရွာေလရဲ့။ ၀တီရဲ့အေဖနဲ႔အေမကလည္း သူ႔သမီးေလးကိုၾကည့္ရင္းနဲ႔ ၿပံဳးလို႔ ရႊင္လို႔။
ဆိုေတာ့ အင္မတန္မွကို စပ္စုခ်င္တဲ့ က်မအတြက္ အရမ္းကို စိတ္၀င္စားစရာ ျဖစ္လာရတာေပါ့။ ေယာက္်ားေလးအျဖစ္ ေမြးဖြားလာ ေပမယ့္ မိန္းကေလးတေယာက္လိုပဲ ေနထိုင္ခ်င္တဲ့ ကေလးတေယာက္ကို သူ႔မိဘေတြကလည္း ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴနဲ႔ ခြင့္ျပဳၿပီးေတာ့ ေထာက္ပံ့မႈေတြ လုပ္ေပးထားတယ္ေလ။
က်မ သူ႔မိဘေတြကို ေမးၾကည့္တယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး ေယာက္်ားေလးကေန မိန္းကေလးျဖစ္ခ်င္ေနတဲ့ ကေလးတေယာက္၊ အရပ္စကားနဲ႔ေခၚရ ရင္ အေျခာက္မေလးတေယာက္ကို ဘယ္လိုမ်ိဳး နားလည္မႈေတြနဲ႔ လက္ခံအသိအမွတ္ျပဳေပးခဲ့တာလဲ ဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့။
အဲဒီမွာ ၀တီရဲ့ အေမျဖစ္တဲ့သူက “အိုး… က်မတို႔လည္း က်မတို႔ ေမြးထားတာ သားေယာက္်ားေလးဆိုေတာ့ ေယာက္်ားေလးပဲ ျဖစ္ေစခ်င္တာေပါ့။ သူ႔အေဖကဆိုရင္ သားေယာက္်ားေလး ေမြးလာတယ္ဆိုၿပီးေတာ့ အရမ္းေပ်ာ္ခဲ့ရတာေလ။ဒါေပမယ့္ က်မတို႔ ေမြးလာတုန္းကေတာ့ သားေယာက္်ားေလးဆိုေပမယ့္ ႀကီးလာေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူ မိန္းကေလးဆိုၿပီးေတာ့ ေျပာလာတယ္၊ မိန္းကေလးလိုပဲ ၀တ္ခ်င္စားခ်င္တယ္၊ ေဆာ့ခ်င္တယ္ျဖစ္လာေတာ့ က်မတို႔လည္း နည္းလမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ျပင္ၾကည့္တာေပါ့ရွင္။ က်မထင္တယ္။ ဘယ္မိဘမဆို ကိုယ္ေမြးလာတဲ့ သားေယာက္်ားေလးကို အေျခာက္မျဖစ္သြားတာမ်ိဳး မလိုခ်င္ေလာက္ပါဘူးလို႔။
က်မတို႔လည္း အဲဒီလိုအေတြးစိတ္နဲ႔ သူ႔အေဖနဲ႔ က်မ ဆရာ၀န္လည္း ျပၾကည့္တယ္။ စိတ္ေရာဂါမ်ားလားဆိုၿပီးေတာ့လည္း စိတ္ဆရာ၀န္ေတြဆီမွာ သြားျပၾကည့္တာ။ ပေရာဂေၾကာင့္မ်ားလား ဆိုၿပီးေတာ့လည္း ေဗဒင္ေတြေမးလိုက္၊ ယၾတာေတြေခ်လိုက္နဲ႔ လုပ္လိုက္ရတာ အမ်ိဳးကို စံုေနတာပါပဲ ညီမရယ္။
အဲဒီလို က်မတို႔ လုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာဆိုရင္ ကိုယ္က မိဘေတြဆိုေတာ့ ကိုယ့္သားသမီးကိုလည္း အရမ္းကို သနားလာမိတယ္ေလ။ က်မ သားေလးဆိုရင္ အရမ္းကို စိတ္ေရာ၊ လူေရာ ပင္ပန္းခဲ့ရတာရွင့္။
ကံေကာင္းခ်င္လို႔လားေတာ့ မသိဘူး ညီမရယ္။ က်မရဲ့ အသိမိတ္ေဆြထဲမွာ ဒီလိုမ်ိဳး လိင္စိတ္ခံယူမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ သိနားလည္တဲ့သူတေယာက္ ရွိေနခဲ့တယ္ေလ။ က်မလည္း က်မ သားအေၾကာင္းကို ရင္ဖြင့္ေျပာျပေတာ့ သူနဲ႔ စကားလက္ဆံု က်မိတာေပါ့။
အဲဒီမွာ သူက က်မကို စကားရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း မေျပာေနဘူး။ သူ႔ဆီမွာရွိတဲ့ Sexual Orientation (လိင္စိတ္ခံယူမႈ) ဆိုတဲ့ စာအုပ္ကို ေပးဖတ္ခဲ့တယ္။ စာအုပ္ဖတ္ခ်င္းေတာ့ က်မ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ နားမလည္ခဲ့ဘူး ညီမ။ က်မတို႔ တစ္ခါမွ မဖတ္ဖူး၊ မၾကားခဲ့ဖူး၊ မေတြး ေတာ့တတ္တဲ့ မစဥ္းစားတတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို အစိမ္းသက္သက္ႀကီး ဖတ္ေနရတာကိုး။
ဒါေပမယ့္ က်မကို သူက ေနာက္ထပ္ လိင္စိတ္ခံယူမႈနဲ႔ လိင္စိတ္ခံယူမႈအေပၚမွာ အေျခခံၿပီးေတာ့ ၀ိေသသလကၡဏာေတြ ကြဲျပားၾကတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ စာအုပ္ေတြကို ေပးဖတ္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ က်မေရာ က်မ ခင္ပြန္းသည္ပါ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သေဘာေပါက္လာခဲ့တယ္။ ေျပာလို႔သာ လြယ္တာပါ ညီမရယ္။ အဲဒီလို သေဘာေပါက္လာေအာင္ က်မတို႔ လင္မယား ေတာ္ေတာ္ေလးကို ညႈိႏႈိင္းရင္းနဲ႔ ႀကိဳးစားလာခဲ့ၾကတာပါ။
အဓိက ကေတာ့ ညီမေလးရယ္။ က်မတို႔ဆီမွာက ဒီလိုမ်ိဳး လိင္စိတ္ခံယူမႈ ကြဲျပားတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြေၾကာင့္ လိင္တူခ်စ္သူေတြ၊ လိင္တူလိင္ကြဲႀကိဳက္တာေတြ ျဖစ္ေပၚလာရတယ္ဆိုတာကို ထုတ္ေ၀ထား၊ ေရးသားထားတဲ့ စာအုပ္စာေပေတြလည္းမရွိ၊ အေရးတယူ ေျပာဆိုေနၾကတာလည္းမရွိ၊ ရုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းေတြလည္း မရွိၾကဘူးဆိုေတာ့ လူထုေတြဆီမွာလည္း ဒီဟာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ မစဥ္းစားတတ္ေတာ့ လက္မခံႏိုင္တာေတြ ျဖစ္ေနရတယ္ ဆိုပါေတာ့။
ဆိုေတာ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ထင္တာက အေျခာက္မတေယာက္ျဖစ္လာရင္ ဒါဟာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလို႔ရတယ္ ဆိုတာမ်ိဳးေတြ၊ ဘာသာ တရား သေဘာလိုလိုနဲ႔ပဲ ေရွးဘ၀က သူမ်ားသားမယားကို ဖ်က္ဆီးခဲ့လို႔ ဒီဘ၀မွာ ခံေနရတယ္ ဆိုတာမ်ိဳးေတြကို ေျပာဆိုၾကတယ္၊ ကုသမႈေတြ လုပ္ယူေနၾကတယ္၊ အတင္းအက်ပ္ ေျပာင္းလဲေပးမႈေတြ လုပ္ေနၾကတာေလ။
က်မတို႔ကိုယ္တိုင္လည္း က်မသားေလးကို လုပ္ယူခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါေတြဟာ ေျပာင္းလဲလို႔ မရဘူးဆိုတာကို က်မတို႔ စာအုပ္စာေပ ေတြ၊ စကား၀ိုင္းေတြ၊ ရုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္း ပညာေပးမႈေတြကေနတဆင့္ သိျမင္ခဲ့ရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ က်မတို႔ စဥ္းစားလာတယ္၊ ေတြး ေခၚလာတယ္၊ အဲဒီကေနမွတဆင့္ က်မတို႔ လက္ခံအသိအမွတ္ျပဳႏိုင္လာခဲ့တယ္ ဆိုပါေတာ့ရွင္။
ဆိုေတာ့ ေျပာင္းလဲလို႔ မရတဲ့ အရာတစ္ခုကို က်မတို႔က အတင္းအက်ပ္ ေျပာင္းလဲေစမယ္၊ ဖိႏွိပ္ထားမယ္ဆိုရင္ လုပ္ခံရတဲ့သူေတြရဲ့ ဘ၀ေတြပဲ ပိုပိုၿပီးနစ္မြန္းသြားမယ္၊ ေလွာင္ပိတ္သြားမယ္၊ တခ်ိဳ႕ဆို က်မ ၾကားဖူးသိဖူးတာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတ္ေသသြားၾကတဲ့ ဒီလိုမ်ိဳး ကေလးေတြေတာင္ အမ်ားႀကီးဆိုပဲ ညီမရယ္။
အဲဒါေတြကို က်မတို႔က သင္ခန္းစာယူၿပီးေတာ့ ကိုယ့္သားေလးကို သူက မိန္းကေလးျဖစ္ခ်င္ေနတဲ့ဟာ မိန္းကေလးအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳ ေပးၿပီးေတာ့ သူ႔ဘ၀ရဲ့ တိုးတက္မႈေတြကို သူ႔အတြက္ လိုအပ္မယ္ထင္တဲ့ အရာေတြနဲ႔ ေထာက္ပံ့မႈေတြ ေပးလာၾကေတာ့ အခုခ်ိန္မွာဆိုရင္ က်မတို႔ သားေလးတျဖစ္လဲ သမီးေလးရဲ့ ဘ၀ေလး ေပ်ာ္ရႊင္ေနတာ၊ ေက်ာင္းမွာဆိုလည္းစာေတာ္လိုက္တာ မွပဲရွင္။ အဲဒါေတြကိုပဲၾကည့္ ရင္း က်မတို႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္လည္း ေက်နပ္ေနရတာေပါ့ ညီမေလးရယ္။”
အိုး… ေျပာသြားလိုက္တာမ်ား တရွည္တေ၀းနဲ႔ကို ဒီလိုရွင္းျပသြားခဲ့တာပါရွင္။ က်မလည္း လြန္ခဲ့တဲ့ ခရီးထြက္တုန္းက ျမင္ေတြခဲ့ရတဲ့ ေယာက္်ားလား… မိန္းမလား လို႔ေမးၿပီးေတာ့ ရိုက္ေနတဲ့ ကေလးရိုက္ကြင္းကို မ်က္စိထဲကေနျမင္ေယာင္မိရင္းကေန က်မစိတ္ထဲမွာ ႏႈိင္းယွဥ္ေနမိေတာ့တာပါပဲ။
က်မတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေယာက္်ားလား… မိန္းမလား ဆိုၿပီးေတာ့ ရိုက္ႏွက္ခံေနရတဲ့ ကေလးေတြ ဘယ္ေလာက္အထိမ်ား ရွိေနလဲ။ မိသားစုက လက္ခံအသိအမွတ္ျပဳေပးၿပီးေတာ့ ေထာက္ပံ့ျမွင့္တင္မႈလုပ္ေပးခံရတဲ့ ကေလးေတြကေရာ ဘယ္ေလာက္အတိုင္းအတာ ထိမ်ား ရွိေနမလဲဆိုတာကို ေတြးေတာေနမိခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး အျဖစ္အပ်က္ေတြကေရာ ကေလးေတြအေပၚမွာ ဘယ္လိုမ်ိဳး အႀကိဳးသက္ေရာက္မႈေတြကို ျဖစ္ေစမွာလဲဟင္။
ၿဖိဳးသစ္လူ
ကေလးငယ္ေလးဟာ ေယာက္်ား၊ မိန္းမ ခြဲျခားလို႔ရေလာက္ေအာင္ ရုပ္ရည္ပင္ မေပၚေပါက္ေသး။ က်မ ျမင္ေနရတာကေတာ့ ဘိုမရုပ္ကေလးေတြမွာ ၀တ္ေပးေနၾက ဂါ၀န္လွလွေလးေတြလိုပံုစံ ဂါ၀န္ကို ၀တ္ထားၿပီးေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းနီးေတြ မ်က္ႏွာမွာ ေပက်န္ေနတာပါပဲ။
ေဟ့ေကာင္… မင္း မိန္းမလား ေယာက္်ားလား ဆိုၿပီးေတာ့ တခြန္းၿပီးတခြန္းေမးရင္းနဲ႔ တျဖန္းျဖန္းနဲ႔ မရပ္မနား ရိုက္ႏွက္ေနတဲ့ ႀကိမ္ခ်က္ေတြရဲ့ ေအာက္မွာ ဂါ၀န္အစေတြ ကြဲၿပဲထြက္ေနတာကိုလည္း ျမင္ေနရတယ္။
အဲဒါအျပင္ ေက်ာျပင္နဲ႔ လက္ျပင္တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ႀကိမ္ခ်က္ေၾကာင့္ ေသြးစြန္းေနၿပီးေတာ့ ရႈိက္ႀကီးတငင္နဲ႔ ငိုရႈိက္ေနတဲ့ ကေလးငယ္ဟာ တခ်က္တခ်က္မွာ ရႈိက္သံေတြ တိမ္တိမ္သြားၿပီးေတာ့ လူ႔လြန္႔ေနတာဟာ က်မတို႔ ျမင္ဖူးေနၾက ငရဲခန္းပန္းခ်ီကားေတြထဲက ငရဲသားေတြႏွိပ္စက္ခံေနရတဲ့ ႏွိပ္စက္ခံလူသားနဲ႔ပဲ တူလွပါေပတယ္ရွင္။
ကေလးငယ္ဟာ အသက္နဲ႔မမွ်ေအာင္ ရိုက္ႏွက္တာေတြကို မခံႏိုင္ေတာ့လို႔လား၊ နာက်င္မႈေတြက အသိညာဏ္ေတြကို ဆြဲႏႈတ္ယူသြားလုိ႔ပဲလား၊ ဒါမွမဟုတ္ သူ႔ရင္ထဲက ခံစားမႈတစ္ခုခုက အဆံုးစြန္ကို ေရာက္သြားေတာ့ အသိမရွိေတာ့လို႔ပဲလား မသိဘူး မလူးမလြန္႔နဲ႔ ၿငိမ္သက္သြားတာကို က်မ ျမင္ေနရျပန္ပါတယ္။
အဲဒီျမင္ကြင္းကို က်မလုိပဲ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ၀ိုင္းၿပီးေတာ့ အံုၾကည့္ေနၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က အနီးကပ္ၾကည့္ေနၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန ၾကည့္ေနၾကတယ္။ ၾကည့္ေနတဲ့သူေတြထဲမွာလည္း တခ်ိဳ႕က ေအး… ဒီလိုလုပ္ေပးမွပဲ။ နာနာသာ ရိုက္ပစ္။ မွတ္ေလာက္သားေလာက္ၿပီး ေနာက္တခါ ထပ္မလုပ္ေတာ့ေအာင္ ရိုက္ႏွက္ေပးထားမွ ေတာ္ကာက်မယ္ စသျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးပဲ ေျပာဆိုေနၾကျပန္တယ္။
ကေလးငယ္ေလး ၿငိမ္က်သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ မ်က္ရည္စက္လက္နဲ႔ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္က ကိုျမထြန္း ရပ္ပါေတာ့ရွင္… က်မ သားေလး ေသသြားေတာ့မယ္။ ရပ္ပါေတာ့… ရပ္ပါေတာ့နဲ႔ ကေလးငယ္ကို အတင္း၀င္ေရာက္ ေပြ႔ဖက္ရင္းကေန သား… သား… သား နဲ႔ ေခၚေနတာကိုလည္း က်မ ျမင္ရ ၾကားေနရျပန္တယ္။
ဒီျမင္ကြင္းေလးကေတာ့ က်မနဲ႔ က်မ သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ ခင္ပြန္းတို႔ အားလပ္ရက္ ခရီးထြက္ရင္းကေန ျမန္မာႏိုင္ငံေတာင္ပိုင္းက ၿမိဳ႕နဲ႔ေတာ္ေတာ္ေလးကို အလွမ္းေ၀းလြန္းတဲ့ ရြာေလးတစ္ရြာမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတာကို ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရတာပါ။
အဲဒီျမင္ကြင္းေလးကို က်မ ဒီကေနအထိ ျပန္ျမင္ေယာင္မိရင္း စိတ္ထဲမွာ လံုး၀ကို မေကာင္းႏိုင္သလို က်မ စိတ္ထဲမွာ အခုထိ စိတၱဇတစ္ခုလို ျဖစ္ေနလို႔ စာဖတ္တဲ့သူေတြကို ဒီကေန မွ်ေ၀ရင္းနဲ႔ ရင္ဖြင့္တဲ့ သေဘာပဲ ဆိုပါေတာ့ရွင္။
က်မလည္း ကေလးငယ္တေယာက္ကို ဒီေလာက္အထိ ရိုက္ႏွက္တာကို လက္မခံႏိုင္တာေရာ၊ ၿပီးေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံက လက္မွတ္ေရးထိုးထားၿပီးျဖစ္တဲ့ ႏိုင္ငံတကာ ကေလးအခြင့္အေရးဆိုင္ရာစာခ်ဳပ္ ေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ နည္းနည္းပါးပါး ေလ့လာထားဖူးတာနဲ႔ ဒါဟာ ကေလးအခြင့္အေရးကို ခ်ိဳးေဖာက္တယ္လုိ႔ ယူဆတာကတေၾကာင္းေၾကာင့္ စပ္စုၾကည့္တယ္ ဆိုပါေတာ့။
ၿပီးေတာ့ ဒီကေလးငယ္တေယာက္ကို မညွာမတာ ရိုက္ႏွက္မႈျမင္ကြင္းမွာ က်မအတြက္ အထူးကို စိတ္၀င္စားေစတဲ့ ခိုင္မာလြန္းလွတဲ့ အေၾကာင္းအရာတစ္ရပ္ကေတာ့ ဂါ၀န္၀တ္ထားၿပီး မ်က္ႏွာမွာ ႏႈတ္ခမ္းနီေတြ ေပက်ံရင္းနဲ႔ ရိုက္ႏွက္ခံေနရတဲ့ ကေလးငယ္ကို နင္… ေယာက္်ားလား၊ မိန္းမလား ဆိုၿပီးေတာ့ ေမးတာရယ္၊ ဂါ၀န္၀တ္ထားတဲ့ ကေလးကို သား… သား… သား ဆိုၿပီးေတာ့ ၀င္ခ်ီတဲ့ အမ်ိဳးသမီးက ေခၚတဲ့ကိစၥပါပဲလို႔ ဆိုပါေတာ့ရွင္။
က်မလည္း အဲဒီမွာ၀ိုင္းအံုရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ လူေတြထဲက နည္းနည္းသေဘာေကာင္းပံုရၿပီး ေဖာ္ေရြမယ္ထင္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးႀကီး တေယာက္ကို ဘာျဖစ္လို႔ ကေလးကို အဲဒီေလာက္ ရိုက္ရတာလဲဟင္ အစ္မႀကီးလို႔ စကားအစ္ၾကည့္မိပါတယ္။
ေအာင္မယ္ေလးရွင္။ က်မေတာင္ စကားအစ္တာ မဆံုးေသး ဘယ္တုန္းကတည္းက ေျပာခ်င္ေနလဲ မသိပါဘူး။ က်မကို မီးသတ္ေရပိုက္နဲ႔ ထိုးေနသလား မွတ္ရတယ္ တရစပ္ကို မနားတမ္း အဲဒီမွာ ခြန္းဆင့္ေခၽြေတာ့တာပါပဲ။
ဘာျဖစ္ရမွာလဲတဲ့။ ေယာက္်ားေလးျဖစ္ၿပီးေတာ့ ေယာက္်ားလို မေနဘူးတဲ့။ သူ႔ညီမေလးရဲ့ ဂါ၀န္ေတြကို လစ္ရင္လစ္သလို ခိုးခိုး၀တ္ရတာနဲ႔၊ ႏႈတ္ခမ္းနီဘူးေတြဆိုရင္လည္း ခိုးခိုးဆိုးၿပီးေတာ့ ကရတာနဲ႔တဲ့။ ေယာက္်ားေလးအ၀တ္အစား ၀ယ္ေပးၿပီး ၀တ္ခိုင္းရင္ ဘယ္ေတာ့မွ မ၀တ္ခ်င္ဘူးတဲ့။ နာမည္ေမးရင္ေတာင္မွ သူ႔နာမည္ကို ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာတတ္ဘူးပါ ဆိုလိုက္ေသးတယ္ေတာ့။
အဲဒါကို သူ႔အေဖျဖစ္တဲ့သူက ေယာက္်ားျဖစ္ၿပီးေတာ့ ေယာက္်ားမဟုတ္ပဲ အေျခာက္ျဖစ္ခ်င္ေနတဲ့ သားျဖစ္တဲ့သူကို လံုး၀ကို ၾကည့္လို႔ရတာမဟုတ္ဘူးတဲ့။ အားရင္ အားသလို မာန္ေနတာနဲ႔၊ ရိုက္ႏွက္ေနတာနဲ႔၊ ဆဲဆိုႀကိမ္းေမာင္းေနတာပဲတဲ့။ သူ႔အေဖတင္မဟုတ္ပါဘူးတဲ့။ သူ႔ အစ္ကိုႀကီးေတြဆိုလည္း လစ္ရင္လစ္သလို ၀ိုင္ေဆာ္ေပးၾကတာပဲတဲ့။
အရင္လက သူတို႔အိမ္က ရြာဓေလ့ထံုးစံအတိုင္း ရဟန္းခံ၊ ရွင္ျပဳပြဲ လုပ္တယ္တဲ့။ ရြာဓေလ့မွာက အေျခာက္ျဖစ္ခ်င္ရင္ ကိုရင္ေလး၀တ္ေပးလိုက္ရင္ ျပန္လည္ၿပီးေတာ့ ေယာက္်ားစိတ္ေတြ၀င္လာမယ္။ ေယာက္်ားျပန္ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။ အဲဒီလိုမ်ိဳး အယူအဆေတြက မိဘေတြဆီမွာ ရွိတယ္တဲ့ေလ။
အဲဒီေတာ့ သူ႔ကို ကိုရင္ေလး ၀တ္ခိုင္းၿပီးရင္ ကိုရင္၀တ္နဲ႔ပဲ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ စာသင္သားအျဖစ္ အပ္ထားမယ္ဆိုတာကို ဒီကေလးက လက္မခံပဲနဲ႔ ျငင္းဆန္တယ္ဆိုပဲ။ အိမ္သားေတြက အတင္းခ်ဳပ္ၿပီးေတာ့ လုပ္ေပးမယ္ လုပ္တာနဲ႔ ေပ်ာက္သြားလိုက္တာ ေတာ္ေတာ္လိုက္ရွာခဲ့ၾကရေသးတယ္ဆိုပဲ။
အဲဒီေနာက္မွ အခု မိန္းကေလးလို ခိုး၀တ္ရင္းနဲ႔ ကေနတာကို အေဖျဖစ္တဲ့သူက ျမင္သြားၿပီးေတာ့ ေဒါသအိုးေပါက္ကြဲ အိမ္ေရွ႕ထုတ္ၿပီး ရိုက္ႏွက္ဆံုးမေတာ့တာလို႔ ေျပာျပတာပါပဲရွင္။
ၿပီးေတာ့ သူက ဆက္ေျပာေသးတယ္။ ဟုတ္တာပဲတဲ့။ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ေယာက္်ားေလးျဖစ္ ေမြးလာတာေတာင္မွ မိန္းမျဖစ္ခ်င္ေသးတယ္။ ျမင့္ရာကေန နိမ့္ရာကို ခုန္ဆင္းခ်င္ေနေသးတယ္၊ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ဆိုးတဲ့ ကေလးေတြပါရွင္ ဆိုၿပီးေတာ့ ဆက္ေျပာေနေသးတာ ေတာ့။
က်မလည္း ၿပံဳးရင္းသာ အင္း မလုပ္ အဲ မလုပ္နဲ႔ နားေထာက္ျဖစ္ရရင္းက က်မ ေဘးမွာပါလာတဲ့ က်မခင္ပြန္းသည္ကို တခ်က္ေ၀့ၾကည့္ လိုက္တယ္။ က်မတို႔ ဆက္သြားၾကစို႔ ဆိုတဲ့သေဘာေပါ့။ က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ ဦးတည္ခ်က္က အဲဒီရြာမွာရွိတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို သြားၿပီးေတာ့ ဆရာေတာ္ကို ဦးခိုက္ဖို႔ သြားတာေလ။
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို သြားတဲ့လမ္းေပၚမွာ ျမင္ခဲ့ရတဲ့ ဒီျမင္ကြင္းေလးကေတာ့ က်မတို႔ရဲ့ ၾကည္ႏူးစရာ နံနက္ခင္းေလးကို ဆိတ္သုန္း ေစခဲ့တယ္လို႔ပဲ ေျပာပါရေစေတာ့ရွင္။
လူမ်ိဳးေပါင္းစံု၊ စရိုက္ေပါင္းစံု၊ ဘာသာေပါင္းစံု၊ အဆင့္အတန္းေပါင္းစံုနဲ႔ တည္ရွိေနတဲ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးကေတာ့ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် အမ်ိဳးစံုလွတဲ့ သြင္ျပင္လကၡဏာေတြနဲ႔ အသက္၀င္လို႔ ေနေလရဲ့။
အဲဒီထဲမွာ ၀တီ ကေလ၊ ၀တီ ကေလနဲ႔ သူ႔ကိုယ္သူ ၀တီလို႔ ထည့္ထည့္ၿပီးေတာ့ ေျပာတတ္တဲ့ ၁၃ ႏွစ္အရြယ္ ကေလးတေယာက္ ကေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္မႈအျပည့္နဲ႔ ဆိုပါေတာ့။
၀တီတို႔ မိသားစုက အရပ္စကားနဲ႔ေျပာရရင္ ပညာတတ္၊ အလယ္လတ္တန္းစားအဆင့္ရွိတဲ့ အသိုင္းအ၀ိုင္းလို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ၀တီတို႔မိသားစုနဲ႔ က်မ စတင္ေတြ႔ဆံုပံုေလးကေတာ့ အရမ္းကို ရိုးရွင္းလြန္းလွတယ္ ဆိုပါေတာ့ရွင္။ က်မ ေစ်း၀ယ္ထြက္ရင္းနဲ႔ အ၀တ္အထည္ဆိုင္မွာ အမွတ္မထင္ ေတြ႔ဆံုၾကရင္းနဲ႔ က်မက စိတ္၀င္စားၿပီးေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း စပ္စုတယ္ ဆိုပါေတာ့။
၀တီရဲ့ ေက်ာင္းသားကဒ္မွာ နာမည္ကေတာ့ ေက်ာ္သီဟတဲ့။ ၀တီကေလ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အမ်ိဳးသမီး တေယာက္လိုပဲ ထင္တယ္။ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္လိုပဲ ကိုယ့္ဘ၀သက္ရွင္ေနသမွ် ေနထိုင္သြားခ်င္တယ္။ ၿပီးရင္ေလ ၀တီေနတိုင္း ေရခ်ိဳးရတဲ့အခ်ိန္တို႔ အိမ္သာတက္ရတဲ့အခ်ိန္တို႔ေတြဆိုရင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သိပ္မုန္းတာပဲသိလား။ ၀တီကေလ ေမြးလာတုန္းက ေယာက္်ားေလးနဲ႔ မိန္းကေလး မွားၿပီးေတာ့ ေမြးခဲ့တာပဲ ျဖစ္မယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ တတြတ္တြတ္ ေျပာရွာေလရဲ့။ ၀တီရဲ့အေဖနဲ႔အေမကလည္း သူ႔သမီးေလးကိုၾကည့္ရင္းနဲ႔ ၿပံဳးလို႔ ရႊင္လို႔။
ဆိုေတာ့ အင္မတန္မွကို စပ္စုခ်င္တဲ့ က်မအတြက္ အရမ္းကို စိတ္၀င္စားစရာ ျဖစ္လာရတာေပါ့။ ေယာက္်ားေလးအျဖစ္ ေမြးဖြားလာ ေပမယ့္ မိန္းကေလးတေယာက္လိုပဲ ေနထိုင္ခ်င္တဲ့ ကေလးတေယာက္ကို သူ႔မိဘေတြကလည္း ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴနဲ႔ ခြင့္ျပဳၿပီးေတာ့ ေထာက္ပံ့မႈေတြ လုပ္ေပးထားတယ္ေလ။
က်မ သူ႔မိဘေတြကို ေမးၾကည့္တယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး ေယာက္်ားေလးကေန မိန္းကေလးျဖစ္ခ်င္ေနတဲ့ ကေလးတေယာက္၊ အရပ္စကားနဲ႔ေခၚရ ရင္ အေျခာက္မေလးတေယာက္ကို ဘယ္လိုမ်ိဳး နားလည္မႈေတြနဲ႔ လက္ခံအသိအမွတ္ျပဳေပးခဲ့တာလဲ ဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့။
အဲဒီမွာ ၀တီရဲ့ အေမျဖစ္တဲ့သူက “အိုး… က်မတို႔လည္း က်မတို႔ ေမြးထားတာ သားေယာက္်ားေလးဆိုေတာ့ ေယာက္်ားေလးပဲ ျဖစ္ေစခ်င္တာေပါ့။ သူ႔အေဖကဆိုရင္ သားေယာက္်ားေလး ေမြးလာတယ္ဆိုၿပီးေတာ့ အရမ္းေပ်ာ္ခဲ့ရတာေလ။ဒါေပမယ့္ က်မတို႔ ေမြးလာတုန္းကေတာ့ သားေယာက္်ားေလးဆိုေပမယ့္ ႀကီးလာေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူ မိန္းကေလးဆိုၿပီးေတာ့ ေျပာလာတယ္၊ မိန္းကေလးလိုပဲ ၀တ္ခ်င္စားခ်င္တယ္၊ ေဆာ့ခ်င္တယ္ျဖစ္လာေတာ့ က်မတို႔လည္း နည္းလမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ျပင္ၾကည့္တာေပါ့ရွင္။ က်မထင္တယ္။ ဘယ္မိဘမဆို ကိုယ္ေမြးလာတဲ့ သားေယာက္်ားေလးကို အေျခာက္မျဖစ္သြားတာမ်ိဳး မလိုခ်င္ေလာက္ပါဘူးလို႔။
က်မတို႔လည္း အဲဒီလိုအေတြးစိတ္နဲ႔ သူ႔အေဖနဲ႔ က်မ ဆရာ၀န္လည္း ျပၾကည့္တယ္။ စိတ္ေရာဂါမ်ားလားဆိုၿပီးေတာ့လည္း စိတ္ဆရာ၀န္ေတြဆီမွာ သြားျပၾကည့္တာ။ ပေရာဂေၾကာင့္မ်ားလား ဆိုၿပီးေတာ့လည္း ေဗဒင္ေတြေမးလိုက္၊ ယၾတာေတြေခ်လိုက္နဲ႔ လုပ္လိုက္ရတာ အမ်ိဳးကို စံုေနတာပါပဲ ညီမရယ္။
အဲဒီလို က်မတို႔ လုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာဆိုရင္ ကိုယ္က မိဘေတြဆိုေတာ့ ကိုယ့္သားသမီးကိုလည္း အရမ္းကို သနားလာမိတယ္ေလ။ က်မ သားေလးဆိုရင္ အရမ္းကို စိတ္ေရာ၊ လူေရာ ပင္ပန္းခဲ့ရတာရွင့္။
ကံေကာင္းခ်င္လို႔လားေတာ့ မသိဘူး ညီမရယ္။ က်မရဲ့ အသိမိတ္ေဆြထဲမွာ ဒီလိုမ်ိဳး လိင္စိတ္ခံယူမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ သိနားလည္တဲ့သူတေယာက္ ရွိေနခဲ့တယ္ေလ။ က်မလည္း က်မ သားအေၾကာင္းကို ရင္ဖြင့္ေျပာျပေတာ့ သူနဲ႔ စကားလက္ဆံု က်မိတာေပါ့။
အဲဒီမွာ သူက က်မကို စကားရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း မေျပာေနဘူး။ သူ႔ဆီမွာရွိတဲ့ Sexual Orientation (လိင္စိတ္ခံယူမႈ) ဆိုတဲ့ စာအုပ္ကို ေပးဖတ္ခဲ့တယ္။ စာအုပ္ဖတ္ခ်င္းေတာ့ က်မ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ နားမလည္ခဲ့ဘူး ညီမ။ က်မတို႔ တစ္ခါမွ မဖတ္ဖူး၊ မၾကားခဲ့ဖူး၊ မေတြး ေတာ့တတ္တဲ့ မစဥ္းစားတတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို အစိမ္းသက္သက္ႀကီး ဖတ္ေနရတာကိုး။
ဒါေပမယ့္ က်မကို သူက ေနာက္ထပ္ လိင္စိတ္ခံယူမႈနဲ႔ လိင္စိတ္ခံယူမႈအေပၚမွာ အေျခခံၿပီးေတာ့ ၀ိေသသလကၡဏာေတြ ကြဲျပားၾကတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ စာအုပ္ေတြကို ေပးဖတ္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ က်မေရာ က်မ ခင္ပြန္းသည္ပါ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သေဘာေပါက္လာခဲ့တယ္။ ေျပာလို႔သာ လြယ္တာပါ ညီမရယ္။ အဲဒီလို သေဘာေပါက္လာေအာင္ က်မတို႔ လင္မယား ေတာ္ေတာ္ေလးကို ညႈိႏႈိင္းရင္းနဲ႔ ႀကိဳးစားလာခဲ့ၾကတာပါ။
အဓိက ကေတာ့ ညီမေလးရယ္။ က်မတို႔ဆီမွာက ဒီလိုမ်ိဳး လိင္စိတ္ခံယူမႈ ကြဲျပားတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြေၾကာင့္ လိင္တူခ်စ္သူေတြ၊ လိင္တူလိင္ကြဲႀကိဳက္တာေတြ ျဖစ္ေပၚလာရတယ္ဆိုတာကို ထုတ္ေ၀ထား၊ ေရးသားထားတဲ့ စာအုပ္စာေပေတြလည္းမရွိ၊ အေရးတယူ ေျပာဆိုေနၾကတာလည္းမရွိ၊ ရုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းေတြလည္း မရွိၾကဘူးဆိုေတာ့ လူထုေတြဆီမွာလည္း ဒီဟာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ မစဥ္းစားတတ္ေတာ့ လက္မခံႏိုင္တာေတြ ျဖစ္ေနရတယ္ ဆိုပါေတာ့။
ဆိုေတာ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ထင္တာက အေျခာက္မတေယာက္ျဖစ္လာရင္ ဒါဟာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလို႔ရတယ္ ဆိုတာမ်ိဳးေတြ၊ ဘာသာ တရား သေဘာလိုလိုနဲ႔ပဲ ေရွးဘ၀က သူမ်ားသားမယားကို ဖ်က္ဆီးခဲ့လို႔ ဒီဘ၀မွာ ခံေနရတယ္ ဆိုတာမ်ိဳးေတြကို ေျပာဆိုၾကတယ္၊ ကုသမႈေတြ လုပ္ယူေနၾကတယ္၊ အတင္းအက်ပ္ ေျပာင္းလဲေပးမႈေတြ လုပ္ေနၾကတာေလ။
က်မတို႔ကိုယ္တိုင္လည္း က်မသားေလးကို လုပ္ယူခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါေတြဟာ ေျပာင္းလဲလို႔ မရဘူးဆိုတာကို က်မတို႔ စာအုပ္စာေပ ေတြ၊ စကား၀ိုင္းေတြ၊ ရုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္း ပညာေပးမႈေတြကေနတဆင့္ သိျမင္ခဲ့ရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ က်မတို႔ စဥ္းစားလာတယ္၊ ေတြး ေခၚလာတယ္၊ အဲဒီကေနမွတဆင့္ က်မတို႔ လက္ခံအသိအမွတ္ျပဳႏိုင္လာခဲ့တယ္ ဆိုပါေတာ့ရွင္။
ဆိုေတာ့ ေျပာင္းလဲလို႔ မရတဲ့ အရာတစ္ခုကို က်မတို႔က အတင္းအက်ပ္ ေျပာင္းလဲေစမယ္၊ ဖိႏွိပ္ထားမယ္ဆိုရင္ လုပ္ခံရတဲ့သူေတြရဲ့ ဘ၀ေတြပဲ ပိုပိုၿပီးနစ္မြန္းသြားမယ္၊ ေလွာင္ပိတ္သြားမယ္၊ တခ်ိဳ႕ဆို က်မ ၾကားဖူးသိဖူးတာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတ္ေသသြားၾကတဲ့ ဒီလိုမ်ိဳး ကေလးေတြေတာင္ အမ်ားႀကီးဆိုပဲ ညီမရယ္။
အဲဒါေတြကို က်မတို႔က သင္ခန္းစာယူၿပီးေတာ့ ကိုယ့္သားေလးကို သူက မိန္းကေလးျဖစ္ခ်င္ေနတဲ့ဟာ မိန္းကေလးအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳ ေပးၿပီးေတာ့ သူ႔ဘ၀ရဲ့ တိုးတက္မႈေတြကို သူ႔အတြက္ လိုအပ္မယ္ထင္တဲ့ အရာေတြနဲ႔ ေထာက္ပံ့မႈေတြ ေပးလာၾကေတာ့ အခုခ်ိန္မွာဆိုရင္ က်မတို႔ သားေလးတျဖစ္လဲ သမီးေလးရဲ့ ဘ၀ေလး ေပ်ာ္ရႊင္ေနတာ၊ ေက်ာင္းမွာဆိုလည္းစာေတာ္လိုက္တာ မွပဲရွင္။ အဲဒါေတြကိုပဲၾကည့္ ရင္း က်မတို႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္လည္း ေက်နပ္ေနရတာေပါ့ ညီမေလးရယ္။”
အိုး… ေျပာသြားလိုက္တာမ်ား တရွည္တေ၀းနဲ႔ကို ဒီလိုရွင္းျပသြားခဲ့တာပါရွင္။ က်မလည္း လြန္ခဲ့တဲ့ ခရီးထြက္တုန္းက ျမင္ေတြခဲ့ရတဲ့ ေယာက္်ားလား… မိန္းမလား လို႔ေမးၿပီးေတာ့ ရိုက္ေနတဲ့ ကေလးရိုက္ကြင္းကို မ်က္စိထဲကေနျမင္ေယာင္မိရင္းကေန က်မစိတ္ထဲမွာ ႏႈိင္းယွဥ္ေနမိေတာ့တာပါပဲ။
က်မတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေယာက္်ားလား… မိန္းမလား ဆိုၿပီးေတာ့ ရိုက္ႏွက္ခံေနရတဲ့ ကေလးေတြ ဘယ္ေလာက္အထိမ်ား ရွိေနလဲ။ မိသားစုက လက္ခံအသိအမွတ္ျပဳေပးၿပီးေတာ့ ေထာက္ပံ့ျမွင့္တင္မႈလုပ္ေပးခံရတဲ့ ကေလးေတြကေရာ ဘယ္ေလာက္အတိုင္းအတာ ထိမ်ား ရွိေနမလဲဆိုတာကို ေတြးေတာေနမိခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး အျဖစ္အပ်က္ေတြကေရာ ကေလးေတြအေပၚမွာ ဘယ္လိုမ်ိဳး အႀကိဳးသက္ေရာက္မႈေတြကို ျဖစ္ေစမွာလဲဟင္။
ၿဖိဳးသစ္လူ
No comments:
Post a Comment