တကယ့္ကို ျပီးျပည့္စံုတဲ့ေန႕ေလးတစ္ေန႕ပါပဲဗ်ာ။ ေနမင္းၾကီးကလည္း ေရာင္၀ါထိန္လင္းလို႕ ေကာင္ကင္းထက္မွာ ငြားငြားစြင့္စြင့္။ ေက်းငွက္သရကာေလးေတြကလည္း က်ည္က်ည္က်ာက်ာ ေတးဆိုေနၾကတာ သူတို႕ခ်စ္သူခင္သူေတြကို ခ်စ္ခြန္းသီေနၾကသလား ထင္ရတယ္။ ျပတင္းေပါက္က လိုက္ကာေတြကတစ္ဆင့္ ျဖတ္သန္းလာတဲ့ ေလႏုေအးေတြက ေႏြးေတးေတးနဲ႕ဆိုေတာ့ အျပင္မွာ ပူမ်ားေနေရာ့သလား။ အင္း….ကၽြန္ေတာ္ မ်က္လံုးေတြကိုဖြင့္ အလင္း၀င္လာတာကိုမ်က္ကြယ္ျပဳထားေစတဲ့ မ်က္ႏွာေပၚက ေခါင္းအံုး ကိုဖယ္လိုက္တယ္။ အမွန္ေတာ့ အိပ္မက္တိုင္းျပည္ကို ျပန္သြားခ်င္ေနတာ။ ဒါေပမဲ့ ေန႕အလင္းေရာင္က စေရာက္ေနျပီေလ။ ကၽြန္ေတာ့္ ခႏၶာကိုယ္ကလည္း အိပ္တာလံုေလာက္ေနျပီလို႕ေျပာေနျပီဗ်။ အားလံုးထက္ ထင္ရွားေနတာတစ္ခုကိုလည္း ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ခပ္ပါးပါး ေစာင္ျခံဳထားတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္း၀ယ္ ေဖာက္ထြက္မတတ္ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ျဖစ္ေနတဲ့ အရာကိုေပါ့။
ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ရာေပၚမွာဆက္ျပီးလွဲေနမိပါတယ္။ ေနဖင္ထိုးမွထတယ္ဆိုတဲ့ လူၾကီးတဲ့ေျပာတဲ့စကားကို အခုျပည့္ျပည့္၀၀ ေထာက္ခံေနမိပါရဲ႕။ လုပ္စရာအလုပ္ေတြလည္းျပီး ထပ္မံလုပ္ဖို႕အလုပ္ေတြကလည္း သိပ္မရွိေသးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မနက္ခင္းေလးက ႏုပ်ိဳေနစဲပါ။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲက ဆင္ေျခေပါင္းစံုေပးေနမိပါတယ္ အိပ္ယာေပၚကထဖို႕ကိစၥေလးကို။ ကၽြန္ေတာ့္ေပါင္ၾကားက ညီငယ္ ေလးကေတာ့ မအိပ္ခ်င္ေတာ့ဘူးနဲ႕တူတယ္။ တစ္ခ်ိန္လံုးလိုလို သူ႕ကိုလွစ္လ်ဴရွဳထားတာၾကာျပီဆိုေတာ့ စိတ္ေကာက္မွာလဲစိုးရေသး။
နံေဘးကိုခ်ထားတဲ့ လက္ကေလးကို ဗိုက္သားေလးေတြကေနတစ္ဆင့္ ဆီးစပ္တေလ်ာက္ လက္ကိုေလ်ာ၀င္လိုက္စဥ္မေတာ့ ခုတင္ေဘးက ဆဲလ္ဖုန္းက ဆူဆူညံညံထျမည္ခဲ့ပါတယ္။ ‘ကၽြတ္….ဒီဖုန္းကို အိပ္ရာနားငါဘာေၾကာင့္ထားမိမွန္းကိုမသိဘူး’ လို႕ ခပ္တိုးတိုး ေရရြတ္မိေရာ။ ေအာက္ကိုတြားသြားေနတဲ့လက္ကို ရုတ္သိမ္းျပီး ဆဲလ္ဖုန္းစီကိုလက္လွမ္းလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္က်သြားတယ္ နဲ႕တူတယ္ ဖုန္းျမည္သံရပ္သြားသဗ်။
‘ေကာင္းတယ္၊ ငါျပန္အိပ္လို႕ရျပီ အခု’ ဒါေပမဲ့ တတိတိနဲ႕ ျမည္သံေလးေတြအဆက္မျပတ္ျမည္လာျပန္တာေၾကာင့္ ခုတင္ေဘးတစ္ဘက္ ကိုျပန္လွိမ့္လိုက္ကာ ဖုန္းကိုယူလိုက္ပါတယ္။ မက္ေဆ့စ္တစ္ေစာင္ အသစ္ေရာက္ေနေၾကာင့္ ဖုန္းမ်က္ႏွာျပင္မွာေတြ႕ရပါ့။ ဖုန္းကိုဖြင့္ျပီး အသံမက္ေဆ့စ္ကို နားေထာင္လိုက္တယ္။ ဒီဖုန္းနံပါတ္ကို ကၽြန္ေတာ္မမွတ္မိဘူးဗ်။ အလုပ္က တစ္ေယာက္ေယာက္ပဲျဖစ္မွာပါ အလုပ္ ကို ခပ္ေစာေစာလာဖို႕ ဒါမွမဟုတ္ ညေနပိုင္းတက္ေနတဲ့သင္တန္းကတစ္ေယာက္ေယာက္က ေခၚတာျဖစ္မလားဘဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲမသိ ကၽြန္ေတာ္ ဂဏန္းနံပါတ္ေတြကို အလြတ္မွတ္သားထားဖို႕အေတာ္ပ်င္းပါတယ္။ အရင္သိျပီးသားလူျဖစ္မလား ဘာညာၾကည့္လိုက္ေသး တယ္။
ခဏေနေတာ့ သူ႕အသံကိုၾကားရပါတယ္။ ပထမေတာ့ အသံလံုး၀မက်က္မိပါဘူး။ သူ႕နာမည္ကဘယ္သူပါလိမ့္? သူကေတာ့ေျပာပါတယ္ ေႏြရာသီ ခရီးထြက္တုန္းကအတူသြားခဲ့တဲ့တစ္ေယာက္ပါတဲ့။ ဒီေန႕ ကၽြန္ေတာ္အားရင္ စက္ဘီးအတူထြက္စီးရေအာင္ ဒါမွမဟုတ္ ဒီတစ္ပတ္ထဲ ကၽြန္ေတာ္အဆင္ေျပမယ့္ ရက္တစ္ရက္ေပါ့ဗ်ာ။ သူ႕မွာစက္ဘီးတစ္စင္းရွိတယ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္စက္ဘီးကို မၾကာခဏစီးေနတာသူသိသတဲ့ေလ။ ေကာင္းျပီေလ၊ ကၽြန္ေတာ္ ေန႕တိုင္းလိုလို စက္ဘီးစီးျဖစ္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားနဲ႕ကၽြန္ေတာ္အျပင္ထြက္ စီးခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခင္းဗ်ားနာမည္က?
သူဘယ္ေတာ့မွသူ႕နာမည္ကိုမေပးဘူး ဖုန္းနံပါတ္ကလြဲလို႕ေပါ့။ ဒီေန႕ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ေခၚႏိုင္တာပဲေလ။
မင္းေလးနဲ႕အတူတူ အျပင္ကိုထြက္လည္ခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မင္းေလးဘယ္သူဆိုတာ မမွတ္မိပါလား။ အသံခ်ိဳခ်ိဳေလးကိုေတာ့ အမွတ္ရ သလိုရွိသား။ မင္း….မင္းနာမည္ေလးကို လွ်ာဖ်ားမွာတင္တစ္ေနတာ။ ငါ့ေပါင္ၾကားက ညီဘြားကေတာ့ မွတ္မိတယ္ထင္ပါရဲ႕ ေခါင္းတ ေထာင္ေထာင္နဲ႕ေလ။
အာ…ဟုတ္ျပီ ကၽြန္ေတာ္သတိရျပီ။ သူ႕နာမည္က
ဥကၠာ…ဥကၠေဇာ္။ အသက္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ရြယ္တူပါပဲ လအနည္းငယ္ေလာက္ ေတာ့ၾကီးလိမ့္မယ္။
ဘုရားသခင္…..ဒါ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ရွိျပီပဲ သူ႕ကိုေနာက္ဆံုးေတြ႕ခဲ့ခ်ိန္ကစေရတြက္လိုက္ရင္။
သူက ေခါင္းအစ ေျခအဆံုး ေတာ္ေတာ္လွတယ္လို႕ေျပာရမယ့္လူပဲ။ သူ႕အက်ႌခၽြတ္လိုက္ခ်ိန္ သတိမျပဳဘဲမေနႏိုင္ျဖစ္ေစတာက
ဗိုက္ၾကြက္သားေတြဗ် အံစာတံုးေတြစီထားတဲ့အတိုင္း။ သူ႕ရင္အုပ္ၾကြက္သား၊ abs …ေပါင္ၾကားက
ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ အရည္ျပားကအစ အရမ္းမိုက္။ သူ႕ႏုိ႕သီးေခါင္း ေလးေတြက အညိဳေရာင္သမ္းေနျပီး
ရင္အုပ္ကေန ဆီးစပ္အထိ အေမႊးႏုႏုေလးေတြက သြယ္တန္းေနေရာ။ ဥကၠာျပံဳးလိုက္တဲ့အခါတိုင္း
သူ႕မ်က္ႏွာပုိမိုႏုပ်ိဳသြားသေယာင္ခံစားရတယ္။ သူ႕မ်က္၀န္းေတြက ၾကည္ျပာရီေ၀ေသာမ်က္၀န္းေတြလို႕ဆိုရမလား။
သူ႕ႏွာတံေတြက တျခားသူေတြလိုပြေယာင္းေယာင္းမဟုတ္ဘဲ တကယ့္ကိုပံုသြင္းထားတဲ့အတူ အခ်ိဳးက်ပါရဲ႕။
မ်က္ႏွာ၀ယ္ မ်က္ခံုးေမႊးကလြဲလို႕ ဘာအေမႊး အမွ်င္မွမရွိပါဘူး။ ဆံပင္ေတြကလည္း ပံုစံက်သပ္ရပ္လို႕
ၾကည့္လိုက္ရင္ သပ္ရပ္သန္႕ရွင္းအခ်ိဳးက်ေနေတာ့တာပါ။
ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကိုစိတ္ကူးထဲမွာေတြ႕ၾကည့္ရင္း
လက္ငါးေခ်ာင္းေကာ္မတီခဏခဏေခၚရတာ မေရတြက္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ သူ႕ကို တို႕ထိခ်င္ တယ္၊ တကယ့္ကို
ကိုင္တြယ္ၾကည့္ခ်င္တယ္၊ က်စ္လစ္ေတာင့္တင္းေသာ သူ႕ကိုယ္ၾကီးကို ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္ပစ္ခ်င္တယ္၊
ျပီးေတာ့ သူ႕ကိုယ္လံုးကိုဖက္တြယ္ကာ အတူယွဥ္တြဲအိပ္စက္ၾကည့္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕အျဖစ္က
လက္ေလးဆြဲကိုင္ႏႈတ္ဆက္ရံု၊ ေပြ႕ဖက္ႏွစ္သိမ့္ရံုေလာက္သာရွိခဲ့ၾကတာ။ ဥကၠာကို ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ
လွ်ိဳ႕၀ွက္ျဖစ္ေပၚေနေသာစိတ္ကိုဖြင့္ေျပာရမွာ ေတာ္ေတာ္ ေၾကာက္လန္႕ပါတယ္။ သူနဲ႕ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးတစ္ရပ္ဆံုးရႈံးသြားရမွာကို
မစြန္႕စားၾကည့္ခ်င္ဘူး။ အထူးသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ လိင္စိတ္ တိမ္းညႊတ္မႈနဲ႕ပတ္သက္လို႕ ဥကၠာ
ေနာက္တြန္႕သြားကာ ခြဲခြာရမယ့္အျဖစ္ကို စိုးရိမ္ေနခဲ့တာ။
ဒါေပမဲ့ တတ္ႏိုင္သမွ်ေတာ့ ဘ၀တစ္ခုရဲ႕ရပ္တည္မႈတစ္ခု
(Identity) ကို တတ္ႏိုင္သမွ်ဖံုးကြယ္ထားဖို႕ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ဥကၠာအေနနဲ႕ ေတာ့ တစ္ခုခုကိုေသခ်ာေပါက္သံသယေတာ့၀င္ခဲ့မွာပါပဲ။
ေႏြရာသီရဲ႕ အပူရွိန္ထဲ တထိန္ထိန္ျဖစ္ေနတဲ့ သူ႕အလွအေပၚ ကၽြန္ေတာ္ ညႊတ္ႏူးမိတိုင္း သူကေတာ့
အေ၀းကိုသာေငးေမာေနေလရဲ႕။ ေလးငါးေျခာက္ၾကိမ္ေလာက္ စိုက္စိုက္ၾကည့္မိေနတာ တစ္ၾကိမ္ေတာ့
မိမလိုျဖစ္သြားေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ခပ္ျမန္ျမန္ဘဲ အၾကည့္လႊဲလိုက္ရတယ္။ အဲ့ဒီအေၾကာင္းနဲ႕ပါတ္သက္ျပီး
ဘာမွမေျပာပါဘူး။ သူက တကယ့္ၾကင္နာတတ္သူျဖစ္ခဲ့တာပဲေလ….ဒါေပမဲ့ သူဘယ္ေလာက္ထိမ်ား သိေနသလဲရိပ္မိေနသလဲ
ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္ပါဘိ။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ဟာ ဆယ္ေက်ာ္သက္ႏွစ္အေတာ္မ်ားမ်ားကို
အတူျဖတ္သန္းခဲ့ၾကတာပါပဲ။ ႏွစ္ေယာက္စလံုး အလယ္တန္း ေကာ အထက္တန္းပါ အတူတက္ခဲ့ၾကတာ။ ေန႕လယ္စာေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္တိုင္း
စားပြဲခံုတစ္ခုမွာအတူထိုင္ျပီး စားတတ္ခဲ့ၾကတာ။ အား လပ္ခ်ိန္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ဒါမွမဟုတ္
ညေနပိုင္း ေက်ာင္းအားခ်ိန္အခ်ိဳ႕မွာ အတူတကြ အျပင္ထြက္လည္တတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဥကၠာ က
ေက်ာင္းမွာ အားကစားအသင္းမွန္သမွ်ပါ၀င္ေနတတ္တဲ့သူျဖစ္ေတာ့ ဘယ္လိုေျပာရမွန္းမသိ သူ႕ေလ့က်င့္ခ်ိန္ေတြနဲ႕ပဲ
အလုပ္ရႈပ္ေန တာမ်ားတယ္ ဆိုပါေတာ့။
ႏွစ္တိုင္းလိုလို ေႏြရာသီအားလပ္ရက္ေန႔ရက္ေတြကို
ေမွ်ာ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဒီလိုအခ်ိန္ဆို ဥကၠာဟာ အားကစားလႈပ္ရွားမႈေတြအကုန္ ျပီးျပတ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္သား
တစ္ေယာက္အားလပ္ခ်ိန္ တစ္ေယာက္ေ၀မွ်ကုန္ဆံုးလို႕ရၾကတာကိုး။ June လတစ္လက ေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕မႈေတြနဲ႕အျပည့္ပဲလို႕ေျပာရမယ္။
ဥကၠာနဲ႕ကၽြန္ေတာ္ စက္ဘီးကိုယ္စီဆြဲျပီး မိုင္အေတာ္မ်ားမ်ားေရာက္ေအာင္ ေျခစၾကၤာျဖန္႕ၾကပါတယ္။
လမ္းေၾကာင္းမ်ိဳးစံုဆြဲလို႕ တစ္ႏွစ္နဲ႕တစ္ႏွစ္မတူၾကဘူးေပါ့။ ဥပမာေျပာရရင္ ေနထိုင္ရာ
ႏိုင္ငံရဲ႕မိခင္ျမစ္ၾကီး က ကၽြန္ေတာ္တို႕ျမိဳ႕နံေဘးတေလ်ာက္စီးဆင္းေနတာဆိုေတာ့ ကမ္းေဘးတေလ်ာက္
အေတာ္ေ၀းေ၀းကို စီးနင္းျဖစ္ၾကတယ္။ ျမစ္ၾကီးရဲ႕ တစ္ဘက္ကမ္းကေတာ့ မိုးအထိျမင့္မားေနေသာ
သစ္ပင္စိမ္းစိမ္းေတြရွိရာ သစ္ေတာအုပ္ၾကီးက ထူထပ္ပါဘိသနဲ႕။
တစ္ခါတေလ ကၽြန္ေတာ္တို႕ တေမွ်ာ္တေခၚ
ျမစ္ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ စက္ဘီးဆက္မစီးျဖစ္ၾကဘဲ လမ္းတစ္၀က္တင္ရပ္လိုက္ရင္း သစ္ေတာ အတြင္းပိုင္းရွိရာဘက္ျခမ္းကို
ကူးကာ လမ္းေၾကာင္းသစ္ထြင္စီးနင္းျဖစ္ၾကပါတယ္။ သစ္ေတာအလယ္ပိုင္းေလာက္မွာေတာ့ ထင္းရွဴးပင္ၾကီးေတြအမ်ားအျပားေပါက္ေရာက္ေနတတ္ျပီး
စိမ္းလန္းတဲ့သစ္ပင္ေတြ သစ္ကိုင္းသစ္ခက္ေတြနဲ႕ႏြယ္ယွက္ေနတာဆိုေတာ့ အရိပ္ေကာင္းေကာင္းမွာ
ေအးေအးေဆးေဆးအနားယူလို႕ရၾကပါရဲ႕။ ဥကၠာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ ေလတျဖဴးျဖဴးနဲ႕ သစ္ရိပ္မွာအနားယူရတာကို
သေဘာက်ၾကတယ္။ တစ္ခါတေလ ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းေတြေပၚမွာ သူနဲ႕ကၽြန္ေတာ္ အက် ႌမ၀တ္ဘဲလွဲေလ်ာင္းတတ္ၾကေသးတယ္။
တစ္ခါ တေလက်ေတာ့ အရိပ္ေကာင္းတဲ့ သစ္ပင္ေအာက္မွာထိုင္ရင္း ေၾကးငွက္ကေလးေတြရဲ႕ ေတးသံသာေတြကို
ေနေရာင္ေတြနည္းပါးသြား တဲ့အထိထိုင္ျပီးနားဆင္ျဖစ္ၾကေသးတာပါ။
ဒါေပမဲ့ ေႏြရာသီအားလပ္ရက္ကေလးကလည္း
တိုေတာင္းလွပါတယ္။ မၾကာခင္မွာဘဲ ေႏြရာသီေဘာလုံးသင္တန္းစတတ္ေတာ့ ဥကၠာက ကၽြန္ေတာ္နဲ႕အတူရွိမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။
အဲ့လိုအခ်ိန္ေတြဆိုရင္ အိမ္မွာတစ္ေယာက္တည္းထိုင္ျပီး အထီးက်န္မႈေတြနဲ႕ တိုက္ပြဲ၀င္ကာ
စိတ္ ညစ္ညဴးေနရေလ့ရွိပါတယ္။အေမက အေဖ့ကုမၸဏီမွာ အလုပ္၀င္လုပ္ဖို႕တိုက္တြန္းေျပာဆိုေပးေပမယ့္
အသံုးမ၀င္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ဥကၠာကိုပဲ လိုအပ္ေနခဲ့တယ္။ ဥကၠာသာရွိရင္ ေက်နပ္တယ္ ေနေပ်ာ္တယ္ေလ။
သူလည္း ကၽြန္ေတာ့္လိုပဲ ခံစားရသလားလို သိခ်င္စမ္းပါဘိ။
အထက္တန္းေက်ာင္းစားေမးပြဲျပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့
ဥကၠာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ ေႏြရာသီအားလပ္ရက္ကို ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္ျဖတ္သန္းခဲ့ပါေသး တယ္။ အရင္အခ်ိန္ေတြထက္ေတာ့
နည္းနည္းၾကာၾကာျဖစ္ခဲ့ပါရဲ႕။ ဥကၠာအတြက္က July လဟာ ေဘာလံုးကစားဖို႕အတြက္ မရွိဘူးဆို
ေတာ့ေလ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္စလံုး ၾသဂုတ္လကိုမုန္းပါတယ္။ မၾကာခင္ ေကာလိပ္တက္စတက္ဖို႕ခြဲခြာၾကရေတာ့မွာမို႕ပါ။
ဥကၠာက အေတာ္ခ်ီးၾကဴးဖို႕ေကာင္းတယ္…ေတာ္ေတာ္ၾကီးတဲ့ အားကစားတကၠသိုလ္တစ္ခုမွ full
paid scholarship တစ္ရပ္ကိုလက္ခံ ရရွိထားတာဆိုေတာ့ မဆိုးဘူး။ အျခားဘက္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေနျဖင့္
ေစ်းသိပ္မၾကီးသလို အဆင့္နိမ့္ေကာလိပ္ထဲမွာမပါတဲ့ စာသင္ ေကာင္းတဲ့ ေကာလိပ္တစ္ခုကို ေရြးခ်ယ္ထားပါတယ္။
အတူကုန္ဆံုးႏိုင္တဲ့ေန႕ရက္ေတြေရာက္လာေတာ့ ႏွစ္ဦးသား ႏႈတ္ဆက္ၾက၊ တစ္ေယာက္ ဖုန္းနံပါတ္
တစ္ေယာက္လဲလွယ္ေပးၾကေပါ့။ ျပီးေတာ့ Facebook မွာ အဆက္မျပတ္ဆက္သြယ္ၾကဖို႕ ဂတိျပဳၾကပါတယ္ဗ်။
ေကာလိပ္ရဲ႕ ပထမေန႕ရက္ေတြမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ
Facebook ကိုစစ္ေဆးၾကည့္ရႈေနတာေတြနဲ႕ပဲ အားလပ္ခ်ိန္ေတြကိုျဖဳန္းမိတယ္။ သူတင္တဲ့ ဓာတ္ပံုေတြကို
အျမဲၾကည့္တယ္။ ျပီးေတာ့ သူ႕ဘ၀သစ္မွာ ဘယ္လိုေတြစီးေမ်ာေနသလဲ ဖမ္းယူၾကည့္တယ္ဆိုပါေတာ့။
ဓာတ္ပံု တစ္ပံုမွာေတာ့ ေဘာလံုးဒိုင္းဆုတစ္ခုကို ကိုင္ေျမွာက္ထားတာေတြ႕ရတယ္ သူတို႕အသင္း
National Championship ႏိုင္ပြဲဆင္ ထားတာျဖစ္မယ္ဗ်။ သူ႕ relationship status ကိုလည္း
ဘယ္ေတာ့မွ မ်က္ေတာင္မခတ္ဘူးအျမဲၾကည့္ျဖစ္ေပမယ့္ single ကေန မေျပာင္းဘူးေလ။ ကၽြန္ေတာ္သိတယ္
ဥကၠာ သူ႕ဘ၀သစ္မွာ နစ္၀င္ေပ်ာ္ရႊင္ေနေတာ့ သူ႕ကိုအထိုင္က်ေစမယ့္ မိန္းကေလးရည္စား မလိုခ်င္ခဲ့ဘူးထင္ပါတယ္။
အဲ့ ပထမႏွစ္တစ္ႏွစ္ေတာ့ ထိေတြ႕မႈမျပတ္ဘူးေပါ့ေလ
ေက်ာင္းကိစၥေတြနဲ႕အလုပ္ရႈပ္ျဖတ္သန္းရေပမယ့္ ေအးေဆးျဖစ္ေသးတယ္။ ဥကၠာက သူ႕အားကစားသမားဘ၀ကို
ေတာ္ေတာ္နစ္၀င္ေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ့တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သုေတသနစာတမ္းေတြကိုေရးလိုက္ စာေမးပြဲအတြက္
စာေတြက်က္မွတ္ေလ့လာလိုက္နဲ႕ အလုပ္ရႈပ္ေနခဲ့ပါတယ္။ မၾကာခဏေတာ့ သူ႕ Facebook Page ကို
ၾကည့္ျဖစ္ ပါရဲ႕ ႏွစ္ဦးသား တစ္ျပိဳင္တည္းလိုလို အၾကည့္မရပ္ခင္အထိေပါ့ေနာ္။ ဥကၠာကို
လံုးလံုးၾကီးေမ့သြားတာမဟုတ္ေပမယ့္ မသိစိတ္ထဲမွာေတာ့ မၾကာခဏသတိရျဖစ္တယ္ဆိုရပါမယ္။
‘အိုး….အိပ္ယာေပၚမွာ လွဲေလ်ာင္းျပီး
အရင္ကအေၾကာင္းေတြ စားျမံဳ႕ျပန္ေနျဖစ္တာ ဘယ္ေလာက္မ်ားၾကာေနပါလိမ့္’
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဖုန္းေခၚလိုက္ပါတယ္။ စပီကာထဲက ring tone မည္သံေလးကို ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႕ နားေထာင္ေနတာ ေနာက္ဆံုး အသံရွည္တစ္ခ်က္ဆြဲကာ ဖုန္း၀င္သြားျပီးေနာက္ သူ႕အသံကို ၾကားလိုက္ရပါျပီ။
“Hello?”
“ဟယ္လို….ငါ…ငါပါ အဲလက္စ္” ကၽြန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လံုး တုန္ခါျပီး ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးခုန္သံေတြဟာ ရင္ဘတ္ထဲကေျပးထြက္လာေတာ့ မယ့္အတိုင္းျဖစ္ေနရပါတယ္။
“ေဟး……မေတြ႕ရတာအေတာ္ၾကာျပီ။ ဘာေတြလုပ္ေနလဲ?” သူ႕အသံက အေတာ္ျငိမ္တယ္။
“ေကာင္းပါတယ္….လုပ္စရာရွိတာေတြလုပ္လိုက္….အဲ…..ေက်ာင္းစာေလးလည္းလုပ္လိုက္နဲ႕”
“အာ….မင္း အလုပ္ရႈပ္ေနရင္ ငါ.. ေနာက္တစ္ရက္ေလာက္မွ ေတြ႕ၾကတာေပါ့”
“မဟုတ္..မဟုတ္ အဆင္ေျပပါတယ္ကြ၊ အျပင္ကို ခဏေလာက္ေတာ့ အပန္းေျပထြက္မလားလို႕လုပ္ေနတာ”
“မင္း အေမနဲ႕အတူတူေနတုန္းပဲလား Alex?”
“ေအး….ေႏြရာသီအားလပ္ရက္ဆိုေတာ့ ဘာမွမလုပ္ေတာ့ဘူးကြာ….သင္တန္းလည္းမတက္ခ်င္ဘူး။ မင္းေကာ ဥကၠာ”
“အတူတူပဲ…..ငါ ဒီတစ္ႏွစ္ေတာ့ ေႏြရာသီအားကစားသင္တန္းေတြဘာေတြတက္မေနေတာ့ဘူး”
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ သတင္းေကာင္းပါပဲ။
“ဘာလုိ႕လဲ သူငယ္ခ်င္းရ”
“ဒီႏွစ္က ေက်ာင္းစာေတြကို အခ်ိန္ပိုေပးရေတာ့မွာကြ။ ငါ့အလုပ္က ေက်ာင္းမွာ အားကစားဆိုင္ရာတစ္ခုခုကိုလုပ္ ဒါမွမဟုတ္ အခ်ိန္ျပည့္ စာလုပ္ပဲ။ ငါ့မွာ လူငယ္သဘာ၀ လည္ပတ္တာကိုမလုပ္ရေတာ့ဘူး”
“မင္းရထားတဲ့ ပညာေတာ္သင္ဆုကေကာ?”
“ငါ့အသံုးစရိတ္က cover ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေတာ့စိတ္ခ် ငါသိပ္မသံုးဘူးေလ။ ေဟး….ငါတို႕ႏွစ္စဥ္ အေပ်ာ္ခရီးထြက္ၾကတာ မၾကာခဏပဲ ေနာ္။ အခုလာမယ့္ ရက္ေတြအတြက္ေကာ အဆင္သင့္ျဖစ္ျပီလားကြ?”
ကၽြန္ေတာ္ကျဖင့္ သူေျပာေနတုန္းမွာပဲ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနျပီ။ “ငါလား….နာရီ၀က္အတြင္းအသင့္ျပင္ထားႏိုင္တယ္ကြာ”
“မိုက္တာေပါ့….ကဲ ခဏေနမင္းကိုလာေခၚမယ္”
တယ္လီဖုန္းစကားေျပာခြက္ကိုသူ႕ေနရာနဲ႕သူခ်ကာ အေဖတို႕ ကားဂိုေထာင္ထဲ ေျပးဆင္းသြားလိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ စက္ဘီးေလး 21-speed hybrid ေလးတစ္ေကာင္ နံရံမွာမွီလို႕။ ကၽြန္ေတာ္ စက္ဘီးတာယာေတြေကာင္းမေကာင္း ကၽြတ္ေတြေလရွိမရွိ၊ ခ်ိန္းၾကိဳးေတြ အမဲဆီရွိမရွိ စစ္ေဆးလိုက္တယ္။ အားလံုး အားလံုး ဒုန္းဆိုင္းစီးဖို႕အသင့္အေနထားပါပဲ။ ဟိုးအရင္ကတည္းက မိုင္အေတာ္မ်ားမ်ား ဒီဟာ ေလးစီးျပီးျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးပါတယ္ေလ။
စက္ဘီးေလးကို ကၽြန္ေတာ့္ကားေလးေပၚတင္လိုက္တယ္။ ေအာ္….ဂ်စ္ကားေမာင္းရတာသေဘာက်လို႕ အျခားကားမစီးပဲ အေမရိကန္ ဂ်စ္ကားေလးတစ္စင္းအေဖ၀ယ္ေပးထားတယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္ ဥကၠာတို႕အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ သူအဆင္သင့္ျပင္ထားတဲ့ သူ႕စက္ဘီး ေလးကိုၾကည့္လိုက္တာ အံ့အားသင့္သြားတယ္ဗ်။ ဟိုးအရင္ဆယ္ေက်ာ္သက္ဘ၀ကတည္းက သူစီးေနက် ေမာ္ဒယ္လ္စိမ္းေခၚမလား အႏုျမဴစိမ္းေရာင္ေခၚမလား အစိမ္းေရာင္ေတာက္ေတာက္ စက္ဘီးေလး။
သူ႕အိမ္ဂိုေထာင္ထဲက ကားေလးကိုထုတ္မလို႕ၾကိဳးစားေနေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္က သူ႕စက္ဘီးကို ကၽြန္ေတာ့္ကားေပၚတင္လိုက္တာေၾကာင့္ စတီယာရင္ေဘးက ခံုရွိရာတံခါးကိုဖြင့္ျပီး သူတက္လာတယ္။ အိုး…..တကယ့္ကို က်စ္လစ္သန္မာတဲ့ အားကစားပံုဟန္က ပိုထင္းလာ တယ္။ ဒါေပမဲ့ ပိုျပီး အံ့အားသင့္ရတာက သူ႕ရင္အုပ္မွာ အေမႊးႏုေလးေတြေတာထေနသလို….ပါးသိုင္းေပၚမွာလည္း အေမႊးရိတ္ထားတာ စိမ္းေနတာပါပဲ။ အရမ္း Sexy ျဖစ္ေနတယ္။
“အာ….မင္း ပါးသိုင္းေမႊးေတြ အဲ့ေလာက္ၾကီးသန္လာတာလား?”
“ဟုတ္တယ္…..အရင္ကလို ဖိုးျပံဳးခ်ိဳေလးပံုစံကေန ခြဲထြက္ခ်င္လို႕ မရိတ္ဘဲထားတာ”
“ၾကည့္ေကာင္းပါတယ္….မင္းပံုစံနဲ႕ေတာ္ေတာ္လိုက္တယ္ကြ” ကၽြန္ေတာ္ ပါးစပ္က မထိန္းႏိုင္ဘဲလႊတ္ကနဲေျပာျဖစ္သြားတယ္။”
“ငါဘာနဲ႕တူေနလို႕လဲ? အသက္ပိုၾကီးတဲ့ပံုေပါက္ေနလို႕လား? ဒါပဲေလ…အဲ့တာကပိုမိုက္တယ္ကြ….ဒါထက္ မင္းစက္ဘီးလား?”
“ေအး”
“ၾကည့္ရတာအသစ္လိုပဲ။ ဘယ္တုန္းက၀ယ္ထားတာလဲ?”
“ဟုတ္တယ္ကြ။ တစ္ႏွစ္ေလာက္ေတာ့ရွိျပီ။ မင္းကေတာ့ စက္ဘီးအေဟာင္းကိုစီးေနတုန္းပဲမလား?”
“အင္းေလ ဟုတ္တယ္”
“ငါစစီးကတည္းကဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကိုၾကာေနျပီပဲ။ ငါတို႕အိမ္ဂိုေထာင္ထဲမွာ ေသခ်ာထားထားတာဆိုေတာ့ သိပ္ေတာ့ မပ်က္ဘူးေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အခုထိစီးလို႕ေကာင္းတုန္းပါပဲကြာ”
“ေကာင္းတာေပါ့….ငါတို႕ဘယ္ကိုသြားၾကမလဲ ဒါဆို”
အစီအစဥ္ကေတာ့ ျမစ္နံေဘးအတိုင္းစီးသြားၾကျပီး လူေတြအပန္းေျဖတတ္ၾကတဲ့ ကမ္းေျခသဲေသာင္ျပင္မွာ အနားယူၾကမလို႕ပါပဲ။ တံတားေလးက ေနကူးျပီး သစ္ေတာအုပ္ထဲကို မသြားဘူးဆိုေတာ့ ဥကၠာၾကည့္ရတာ ငယ္ငယ္တုန္းကပံုစံအတိုင္းသြားလာခ်င္တဲ့ ဟန္မတူပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေတာ့စိတ္လႈပ္ရွားေနမိပါတယ္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြမဟုတ္ၾကေတာ့ဘူးဆိုေပမဲ့ နည္းနည္းေတာ့ စိတ္ရႊင္လန္း သည္ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ့္အထင္ ကၽြန္ေတာ္က သူ႕ထက္ ပိုရင့္က်က္တဲ့ပံုေပါက္တယ္လို႕ထင္တာပဲ တစ္ခါတေလေပါ့။ ရိုးရိုးေလး စက္ဘီးစီး ၾကသည့္ ဟန္ဆိုေပမယ့္ ဒီႏွစ္ႏွာရီ သံုးနာရီေလးက ကၽြန္ေတာ္တို႕ အတိတ္က အမွတ္ရစရာေလးေတြကို ျပန္လည္ဖမ္းဆုပ္ႏိုင္ၾကမယ္ ျပီးေတာ့ ရွင္သန္ေနတဲ့ ကာလအသစ္ေတြအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေတြျဖစ္တည္လာႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေျပာင္းအလဲေတြျဖစ္ဖို႕ဆိုျပီး ၾကိဳတင္ျပင္ ဆင္ထားတာမ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္ မလုပ္ခဲ့ပါဘူး။
ကားကို ယာဥ္ရပ္နားစခန္းတစ္ခုမွာ ရပ္ျပီး ကားေပၚက စက္ဘီးေလးေတြကိုယ္စီကို ေျမျပင္ေပၚခ်လိုက္ၾကပါတယ္။ ဦးေခါင္းမွာ helmet ေလးေတြ ကိုယ္စီးေဆာင္းေပါ့။ ဥကၠာ ပခံုးမွာေတာ့ ေန႕လယ္စာအတြက္ ထမင္းဘူးလားမသိ အိတ္နဲ႕ထည့္လြယ္ထားတာ သတိျပဳမိ ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ျဖင့္ ေန႕လယ္စာအတြက္ စဥ္းေတာင္မစဥ္းစားမိဘူး။ ျပန္လာေတာ့မွာ ကားပါကင္က စားေသာက္ဆိုင္မွာစားမယ္လို႕ ရမွာပဲဟာ။
“အသင့္ျဖစ္ျပီလား ေဘာ္ဒါ?” ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကိုေမးလိုက္တယ္။
“အိုး…..ျဖစ္ျပီ….မစီးတာၾကာျပီဆိုေတာ့ ငါ့ကိုေစာင့္ျပီး ခပ္ေျဖးေျဖးနင္းေနာ္”
“မင္းကလည္း….ေအးေဆးပါ။ စက္ဘီးစီးတာက ဘယ္အခ်ိန္စီးစီးအတူတူပါပဲ။ ပထမအၾကိမ္ စက္ဘီးစီးသင္တာတတ္ကတည္းက စျပီး ေနာက္အၾကိမ္ေတြမွာစီးေတာ့ ဘယ္တုန္းကေမ့သြားဖူးလို႕လဲဟ” ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္လိုအားရျပံဳးလိုက္မိျပီး ျပစ္တင္စကားဆိုလိုက္မိပါတယ္။
“ငါတို႕ စက္ဘီးစီးေနၾကတာေနာ္။ ငါ စက္ဘီးစီးေနတယ္လို႕ ျပန္သတိထားဦး…ဟြန္း” ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရယ္ေမာမိၾကပါေရာ။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ ေတာင္ကုန္းေလးအတိုင္း နင္းတက္သြားၾကကာ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္းဆင္းလိုက္ၾကပါတယ္။ အရင္က ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ မတူ ေျပာင္းလဲေနတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္အတိုင္း ခပ္သြက္သြက္နင္းျဖစ္ၾကတာ အစက ခပ္ေႏွးေႏွးဆိုေပမယ့္ ေနာက္ေတာ့လည္း အရွိန္ျမွင့္ နင္းလိုက္ၾကပါေရာ။ ဥကၠာ စက္ဘီးစီးတာ အဆင္ေျပပါတယ္။ ပထမေတာ့ ဟန္ခ်က္ညီေအာင္ ေသခ်ာထိမ္းေနရေသးတာပါ။ ေနာက္ေတာ့ ႏွစ္မိုင္ေလာက္ကိုေအးေဆး နင္းႏိုင္သြားပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႕ကေတာ့ သူ႕ထက္စာရင္ ေတာ္ေတာ္သြက္သြက္ နင္းႏိုင္ပါတယ္။ သူနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ အဆက္မျပတ္သြားေအာင္ေတာ့ အရွိန္ေလ်ွာ့လွ်ာ့ေပးရတာေတာ့ရွိတာေပါ့ေနာ္။
စက္ဘီးကို ဆက္လက္စီးသြားၾကတာ မိုင္အေတာ္ေ၀းေ၀းထိပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ညာဘက္က တသြင္သြင္စီးဆင္းေနတဲ့ ျမစ္ၾကီးကလည္း ရင္ခုန္စဖြယ္ ၾကည္လင္ရွင္းသန္႕ေနေလရဲ႕။ ေလေျပေလညွင္းေတြကလည္း ျဖည္းျဖည္းသက္သာပဲ တိုက္ခတ္ေနတယ္ဗ်။ စက္ဘီးစီး ေနေတာ့ နဖူးကိုေလေတြတိုးေနတာေၾကာင့္ နည္းနည္းေတာ့ ေအးျပီး ေျခာက္ေသြ႕ရသလိုခံစားရတယ္။
မိနစ္ေလးဆယ္ေလာက္ ဆက္စီးသြားၾကျပီးေနာက္ ရုတ္တရက္ ဥကၠာရပ္တန္႕လိုက္တယ္။ အစကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သတိမိျပဳမိပါဘူး… သူေအာ္ေခၚလိုက္မွ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္မိတာ။ “Alex….ေစာင့္ဦးဟ” ဥကၠာ တစ္ေယာက္ဟန္ခ်က္ညီေအာင္လုပ္ရင္း သစ္ေတာ အစပ္မွာ အဲ…သစ္ေတာဘက္ကိုသြားတဲ့လမ္းခြဲထိပ္မွာရပ္ေနတယ္။ သူ႕ဆီျပန္နင္းလာဖို႕ လက္ယက္ေခၚေနေရာ။
ဥကၠာရပ္ေနတဲ့ လမ္းသြယ္ေလးဟာ ေျခာက္ေသြ႕ျပီး ဖုန္တေထာင္းေထာင္းတေနတတ္ေသာ သစ္ရြက္ေတြျပည့္ေနျမဲ တံတားက်ဥ္း ေလးေတြရွိေသာ လမ္းကေလးျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ဥကၠာ ဟိုးအရင္ မခြဲခြာျဖစ္ၾကခင္က မၾကာခဏသြားခဲ့ၾကျပီး ရင္တဖိုဖို တထိတ္ ထိတ္ တလန္႕လန္႕ စိတ္ခံစားမႈေတြေပးတဲ့ ဧရိယာတစ္ခုပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ခ်ံဳေတာေတြရယ္ ဟိုအပင္ ဒီအပင္ပုေတြရယ္ကို ေတာတိုးသြားရ တာ တစ္ခါတေလေတာ့ အသားအေရစပ္ဖ်ဥ္းဖ်ဥ္းျဖစ္ေအာင္ ခံစားရေသးတယ္။ လမ္းမွားစရာေတြအမ်ားၾကီးရွိေပမယ့္ သြားေနက်ဆို ေတာ့ လမ္းမမွားခဲ့ၾကပါဘူး။
ဥကၠာ အဲ့လမ္းေၾကာင္းထဲ ဆက္စီးသြားခ်င္ေနသလားမသိ။
“ခဏနားရေအာင္….အဆင္ေျပတယ္မဟုတ္လား?”
“ေသခ်ာတာေပါ့….နားရေအာင္” ကၽြန္ေတာ့္ငယ္သူငယ္ခ်င္းေလးကို ေအးေဆးမေတြ႕ရတဲ့အခ်ိန္က ၾကာျပီဆိုေတာ့ သူေတာင္းဆိုလာတဲ့ ဆႏၵကို ခဏတာျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္လိုက္ေလ်ာညီေထြဘာေၾကာင့္မေနႏိုင္ရမွာလဲေနာ္ မဟုတ္ဘူးလား?
ျမင္ေနရေသာ ျမက္ခင္းစိမ္းကမၺလာၾကီးကေတာ့ အသက္ၾကီးတဲ့ပံုဟန္မရွိဘူး အျမဲစိမ္းလန္းျပီး ရွည္လ်ားေနျမဲ။ ထင္းရွဴးပင္ၾကီးေတြက လည္း မားမားမတ္မတ္နဲ႕ ရပ္တည္ေနၾကတာက တေမ်ာ္တေခၚပါပဲ။ အကိုင္းအခက္ေတြက ပင္ျခင္းယွက္ေနျပန္ေတာ့ ေနပူဒဏ္ကို အနည္းငယ္ေတာ့ အကာအကြယ္ျဖစ္သားပင္။ ဥကၠာ မရည္ရြယ္ဘဲ သစ္ပင္ေတြရဲ႕ ဖ်ားေယာင္းတဲ့အတိုင္း သစ္ေတာအုပ္ၾကီးရွိရာဘက္ ကိုသြားတဲ့ တံတားေလးကိုျဖတ္ျပီး စက္ဘီးကိုနင္းသြားတယ္။ အမွတ္တရျဖစ္ရပ္မ်ားရွိရာ အရပ္ကိုသူ႕မသိစိတ္ကသြားေနတာဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း အလိုက္သင့္ အသာလိုက္သြားလိုက္တာေပါ့ေနာ္။ ဒီေနရာေလးေရာက္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕အသက္အရြယ္ေတြက မၾကီးေတာ့သလို ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ မိတ္ေဆြသံေယာဇဥ္သည္လည္း ဘယ္ေတာ့မွ ကြဲကြာသြားျခင္းမရွိ။
ဥကၠာက သူဦးတည္သြားေနတဲ့ သစ္ပင္ၾကီးရွိရာကိုလိုက္ခဲ့ဖို႕ လက္ယက္ေခၚတယ္။ “မင္း ဒီေနရာေလးကိုမွတ္မိလား အဲလက္စ္”
“မွတ္မိတာေပါ့ကြ….ဘာလို႕မမွတ္မိရမွာလဲ”
“မင္းသိလား…..ငါဒီေနရာေလးကို အရမ္းသေဘာက်တာပဲ။ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္နဲ႕ ထိေတြ႕ႏိုင္ျပီး လြတ္လပ္သြားသလိုခံစားရတယ္။ ငါတို႕လတ္တေလာလည္ပယ္ေနရတဲ့ဘ၀ေတြကေန လြတ္ေျမာက္သြားရသလိုပဲ။ ငါတို႕သေဘာ ငါတို႕စိတ္ခႏၶာအတိုင္း ေနႏိုင္သလိုပဲ ကြာ ခံစားရတာေလ”
“ေကာလိပ္က မင္းကို စာေကာင္းေကာင္းသင္ေပးလိုက္တယ္နဲ႕တူတယ္”
“မင္း ဘာကိုဆိုလိုတာလဲဟ”
“မင္းစကားသံေတြက ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္လိုပဲေလ။ ဟိုးအရင္က ဒီလိုစကားမ်ိဳး မင္းေျပာတာ ငါၾကားမွမၾကားဘူးခဲ့တာ”
“မင္းမၾကားဘူးေသးတာ မင္းမသိေသးတာ အမ်ားၾကီးရွိပါေသးတယ္ကြာ” ဥကၠာက စကားကိုအဆံုးသတ္ရင္း သစ္ပင္ေျခရင္းက ျမက္ခင္း ျပင္ေပၚကိုထိုင္ခ်လိုက္တယ္။ သူထိုင္ခ်လိုက္တဲ့အေနအထားက ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ေတာ္ေတာ္နီးနီးကပ္ကပ္ပံုစံေလးျဖစ္ေနေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ေနရာမေရႊ႕မိဘဲ သူေနာက္ဆံုးေျပာခဲ့တဲ့စကားလံုးေတြအေပၚအေတြး၀င္မိပါရဲ႕။ သူ ဒီစကားလံုးေတြကို တုန္႕ဆိုင္းမႈမရွိဘဲ ေျပာထြက္ခဲ့တာပဲ။ သူ႕ဆီက ကၽြန္ေတာ္ မၾကားရ မသိေသးတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြအမ်ားၾကီးရွိေသးတယ္ဆိုတာ သူဘာကိုဆိုလိုပါ လိမ့္။
ဥကၠာက ျပန္ေျပာတယ္…”မင္းသိလား…..ငါဒီကို ေရာက္ေအာင္လာႏိုင္လိုက္တာကို၀မ္းသာေနတာ။ ဒီေနရာကိုျပန္လာၾကည့္ဖို႕ ေတာ္ေတာ္ ေၾကာက္လန္႕ေနခဲ့တာ။ ရိုးရိုးသားသားေျပာရရင္ ဒီပတ္၀န္းက်င္ေလးကို အရမ္းလြမ္းတယ္။ ငါ့မွာ ေက်ာင္းရယ္ အားကစားကိစၥေတြနဲ႕ အလုပ္ရႈပ္ေနခဲ့တာေလ။ အဲဒါေတြနဲ႕ အထာက်ဖို႕လုပ္ေနရတာနဲက တစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာတယ္။”
“အင္း….မင္း ဘာကိုဆိုလိုတယ္ဆိုတာ ငါသေဘာေပါက္ပါတယ္ ဥကၠာ”
“မင္းေသခ်ာသိခ်င္လည္းသိမွာေပါ့။ အဲ….မင္းသိမွာပါေလ။ ငါ မင္းကိုယံုၾကည္ႏိုင္ပါတယ္။ ငါတို႕ေတြ အသက္ၾကီးလာၾကျပီပဲဟာ။ ကေလးဘ၀က လြန္ေျမာက္ခဲ့တာၾကာေပါ့ေနာ္” ဥကၠာအသံက ခပ္တိုးတိုးေလ်ာ့ပါး နိမ့္ဆင္းသြားပါရဲ႕။ “ငါ မင္းကိုတစ္ခုခုေမးလိုရမလား? ေမးရမလား သူငယ္ခ်င္း?”
သူအေမးစကားဆိုဖို႕အေရးဘာေတြတြန္႕ဆုတ္ေနပါလိမ့္။ ကၽြန္ေတာ္သိတယ္ သူနဲ႕စကားေျပာတဲ့ေနရာမွာ စကားလံုးကိုေသခ်ာေရြးေျပာ မွ အဆင္ေျပမယ္ဆိုတာကိုေလ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္သားၾကား ခင္မင္မႈကိုထိခိုက္သြားေစမယ့္ တုန္႕ျပန္စကားမေျပာမိေအာင္ပါ။
“ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္ ေမးႏိုင္ပါတယ္ ခင္ဗ်”
“ေဟး…မင္းဘယ္လိုပဲအေျဖေပးေပး ဘာမွေျပာင္းလဲသြားမွာေတာ့မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ငါက မင္းသူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေနဦးမွာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ မင္း မေမးေစခ်င္ဘူးဆိုရင္ ငါမေမးဘူးရယ္”
ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးခုန္သံေတြ ဒုန္းဆိုင္းေျပးကုန္ျပီ။ သူနဲ႕ခင္မင္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္အတြင္း ၾကားရေတာ့မယ့္ ေမးခြန္းတစ္ခုအတြက္ ပထမဆံုးျပန္လည္ႏိုးၾကားလာျခင္းျဖစ္မွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္သက္လံုးလွ်ိဳ႕၀ွက္ထားေတာ့မယ့္ကိစၥဟာ သူ႕အေမးစကားနဲ႕အတူ ဖြင့္ဟလိုက္ရေတာ့မလားေနာ္။
ဒါေပမဲ့ ဥကၠာ ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀းသိပ္မေမးပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ ဒူးစြပ္ေလ်ာက်တာကို သူလွမ္းကိုင္လိုက္ရင္း ကၽြန္ေတာ့္ေပါင္သားေပၚကို လက္တင္ထားတာ မရုပ္သိမ္းဘူးဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ တြန္႕တာေရြ႕လ်ားတာမလုပ္ဘူးဆိုတာ သူသတိထားမိခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႕လက္ကို အသာျပန္ျပီး ရုပ္သိမ္းသြားပါတယ္။
သူက ဆက္ျပီး “Alex ငါ မင္းကို ဖုန္းကြယ္ထားတဲ့ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုရွိတယ္။အခုေတာ့ မင္းကိုသိေစခ်င္လာျပီ။ ငါ…..ငါဒီႏွစ္ေတြ အတြင္းမွာ ငါ့ကိုယ္ငါ ေဂးဆိုုတာသိလာရတယ္”
ကၽြန္ေတာ္ မူးေမ့သြားေတာ့မတတ္ ဟန္အမူအယာမ်ိဳး သရုပ္ေဆာင္ဖို႕ၾကိဳးစားမိေပမယ့္ သိပ္ေတာ့မပီျပင္ခဲ့ပါဘူး။ မ်က္ႏွာေတာ့ ခပ္တင္းတင္း ျဖစ္သြားမယ္ထင္တယ္။ “မင္း…မင္းဟာက ေသခ်ာလို႕လား?”
“ငါ့ကိုယ္ငါ ဘာဆိုတာသိလိုက္ရတာက အေပါင္းလကၡဏာေဆာင္တယ္ထင္တာပဲကြာ”
“ငါေတာ္ေတာ္ စဥ္းစားရမယ္”
“ဟုတ္တယ္….ငါ အေတာ္စဥ္းစားခဲ့ရတယ္” ဥကၠာ အဲ့ဒီစကားကို ထူးဆန္းတဲ့ ရယ္သံတစ္မ်ိဳးနဲ႕ေျပာခဲ့တယ္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေပါ့။ နာက်င္တာလား နာၾကည္းတဲ့ မခိုးမခန္႕ရယ္သံမ်ားလားပဲ။ ေနာက္ေတာ့ သူ႕ကိုယ္သူ အားတင္းလိုက္တဲ့ ေလသံေပါက္ေအာင္ ေျပာင္းေျပာတယ္။ “ငါဆိုလိုတာက မင္းအဲဒါကိုသိျပီးသားလားလို႕”
ဥကၠာ ေတာ္ေတာ္စိတ္လႈပ္ရွားေနခဲ့တာပါ။ သူ႕တစ္ကိုယ္လံုးဟာ ထိတ္လန္႕မႈတစ္မ်ိဳးေၾကာင့္မ်ားလားမသိပါဘူး မသိမသာ တဆတ္ ဆတ္တုန္ရီလို႕။ ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း စိတ္လႈပ္ရွားတုန္လႈပ္ေနခဲ့တာပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူ႕အေပၚ တပ္မက္စြဲလမ္း ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ သူ႕ကို ဖြင့္ဟဖို႕ ၀န္ခံလိုက္ဖို႕ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ကို လိုခ်င္ေနခဲ့တာ။ ဒါ…ဒါ ႏွစ္ဦးသား အခ်ိဳးမက်ျဖစ္ေနတဲ့ ဟန္ခ်က္ပ်က္ေနတာေတြပါေလ။ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ဖြင့္ဟ၀န္ခံလိုက္ၾကဖို႕ကိစၥကို ေျပာလည္းေျပာခ်င္ၾကတယ္ တစ္ခ်ိန္ တည္းမွာ တုန္႕ဆိုင္းကြယ္၀ွက္လိုၾကေသးတယ္။ အခုေတာ့ ဥကၠာက အရင္ဆံုး ဖြင့္ဟလိုက္ျခင္းေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မၾကာခင္ လိုက္ပါ ဖြင့္ဟေျပာဆိုခဲ့ရင္ ကၽြန္ေတာ္ ျငင္းပယ္ျခင္းခံရမယ့္အျဖစ္အပ်က္ကို ရင္မဆိုင္ရဲစြာ ထိတ္လန္႕ေနမိပါေသးတယ္။ ဟူး…..။
“အခု…ငါအေမးခ်င္ဆံုးေမးခြန္းက….ငါ ေဂးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနရင္ ငါတို႕သူငယ္ခ်င္းက႑ကေရွ႕ဆက္ရွိေနႏိုင္ဦးမလား?”
“ဒါေပါ့…ဘာလို႕သူငယ္ခ်င္းမျဖစ္ႏိုင္ရမွာလဲ” ကၽြန္ေတာ္နည္းနည္းေတာ့ စကားသံေႏွးသြားေပမယ့္ “ငါလည္းအတူတူပဲထင္တယ္” လို႕ ထပ္ေပါင္းေျပာလိုက္ပါတယ္။
“အဲလက္စ္…..မင္းမဟုတ္တဲ့ကိစၥရပ္တစ္ခုကို အျခားလူတစ္ေယာက္ကိုအားနာတာနဲ႕ တမင္၀န္ခံစရာမလိုဘူးေနာ္။ ငါဘာဆိုတာမင္းကို ေျပာျပျပီးျပီ။ မင္းက ငါ့ရဲ႕ အရင္းႏွီးဆံုးသူငယ္ခ်င္းလည္းျဖစ္တယ္ ငါယံုၾကည္ႏိုင္တဲ့လူတစ္ေယာက္လည္းျဖစ္လို႕ မင္းကိုအရင္ဆံုးဖြင့္ ေျပာခ်င္ခဲ့တာ”
အား….စိုးရိမ္မႈရဲ႕ စည္းခ်က္ေတြ လႈပ္ခတ္ေနသလားပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ဖြင့္ဟ၀န္ခံတယ္ အမွန္အတိုင္းေျပာခဲ့တယ္ သူေျပာဆိုဖြင့္ဟ ခဲ့သလိုပဲ။
“ငါ…ငါလည္း ေဂးအစစ္တစ္ေယာက္ပါပဲကြာ” အဲ့တာဟာ ကၽြန္ေတာ့္ပါးစပ္ကေန ပထမဆံုးအၾကိမ္ထြက္က်လာတဲ့ စကားလံုးေတြပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ခႏၶာေတြလြင့္ေမ်ာျပီး လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ကို ပထမဆံုးအၾကိမ္ဖြင့္ဟျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္မဟုတ္တဲ့ အျခားေသာလူသားတစ္ဦး ဥကၠာဆိုတဲ့သူ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ “ငါ မင္းကိုေျပာျပခ်င္ခဲ့ပါတယ္ကြာ….ဒါေပမဲ့ မင္းငါ့ဆီလာမေတြ႕ေတာ့မွာစိုးရိမ္လို႕မေျပာျဖစ္ခဲ့တာ”
“ငါအျမဲသိေနခဲ့သလိုပဲ”
“ငါ့ပံုစံက အဲ့လိုေပါက္ေနလို႕လား?”
“အမွန္ေျပာရရင္ ငါ့ကိုယ္ငါဘာဆိုတာသိဖို႕ မင္းကိုေလ့လာခဲ့ရတာဗ်”
“တကယ္? အမွန္ၾကီးလား? ဘယ္လိုသိတာလဲဟင္?”
“ငါ မင္းေရွ႕မွာ အက်ႌခၽြတ္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေလးကို
သတိရလား မင္းအိမ္မွာ ငါအ၀တ္လဲတုန္းကေလ? ေအး….မင္း အၾကည့္လႊဲလႊဲသြားတာကို ငါျမင္ခဲ့တယ္။
ငါသိဘူးတဲ့လူတစ္ေယာက္ကလည္း မင္းလိုပဲ ငါ့ကိုမၾကည့္ဘဲ အ၀တ္ခၽြတ္လိုက္ခ်ိန္မွာ အျခားကိုေျပာင္းၾကည့္တတ္တဲ့
ဟန္ကို ျပန္သတိရသြားတာေလ”
ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး ပန္းေသြးေရာင္ထသြားျပီး
တခါတည္း ရယ္သြမ္းေသြးမိပါတယ္။ ႏွစ္ေယာက္သားၾကား အတားအဆီးမရွိ လြတ္လြတ္ေျပာဆိုႏိုင္ၾကေပမယ့္
ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကေတာ့ ရွက္စိတ္မႊန္ျပီး နီရဲဆဲ။
“Alex ငါ အျခားေမးခြန္းတစ္ခုေလာက္ထပ္ေမးလို႕ရမလား?”
“ရပါတယ္ ေမးေလ”
“တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႕ ခ်ိန္းေတြ႕ဖူးလား?”
“ဟင့္အင္….မင္းေကာ?”
“ငါေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႕ခ်ိန္းေတြ႕ဖူးတယ္။
ဒါေပမဲ့ တစ္ပါတ္ေလာက္ပါပဲ စိတ္ထဲ serious သိပ္မျဖစ္တာနဲ႕ေလ”
“ဒါဆို အဲ့လူနဲ႕မင္း လိင္ဆက္ဆံျဖစ္ခဲ့လား?”
“အာ…ဖင္ထဲေတာ့ မထည့္ဘူး။ သူ႕ကို ငါ
blowjob ပဲလုပ္ေပးခဲ့တယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႕ relationship တစ္ခု တကယ္တည္ေဆာက္မိခ်ိန္အထိ
ငါ့ေနာက္ပိုင္းကို သိမ္းထားမွာေလ ဟာ ဟ”
“အရသာက ဘယ္လိုရွိလဲကြ?”
“စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းသားကြ။ သူ႕ပါးစပ္က
မာန္ဖီသံလိုလို မိန္းေမာသံလိုလိုအသံေတြထြက္လာတာကိုၾကားရတာ ငါ့စိတ္ကို အရမ္းထန္ေစတယ္ေလ
အဲဒါဖီးလ္ပဲ”
“ဒါဆို မင္းက သူ႕ကိုေကာင္းေကာင္း ကီးေပးလို႕ျဖစ္မွာေပါ့”
“ေအး…ကီးတာ…ေအာ္ ဟုတ္မွာေပါ့။ မင္းကို
ငါအမွန္ေျပာရရင္ သူ႕ကို ငါျဖတ္ျပစ္လိုက္တာ”
“ဘာလို႕လဲ?”
“ငါ့စိတ္ထဲမွာ သက္ေသာင့္သက္သာမျဖစ္သလိုပဲ။
သူက အရမ္းမိုက္တဲ့ဘဲဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္။ အရမ္းကိုေကာင္းမြန္တဲ့ ကိုယ္ေရကိုယ္ေသြးရွိတယ္
ပညာတတ္တယ္ ပိုက္ဆံရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ငါတို႕ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ တကယ္ မျငိေလာက္ပါဘူး။
မင္းနဲ႕ ငါ့ဆက္ဆံေရးေလာက္ေတာင္ ဖီလင္မလာဘူးေလ”
ငါတို႕မျငိၾကဘူး? ကၽြန္ေတာ္ အဲ့ကိစၥေတြးမိခဲ့သင့္တယ္။
တကယ္တန္းေတာ့ သူေျပာသလိုပါပဲ တစ္ကမၻာလံုးက အျခားေသာ ခပ္မိုက္မိုက္ ငနဲေတြနဲ႕ အတူေတြ႕ဆံုႏိုင္
ျငိတြယ္ႏိုင္ေပမယ့္ ဥကၠာနဲ႕ အခုလို အရိပ္ေအးေအးကိုေပးစြမ္းေနတဲ့ သစ္ပင္ၾကီးရဲ႕ေအာက္ျမက္ခင္းျပင္ေပၚ
အတူထိုင္ေနရတာေလာက္ မျငိဘူး ရင္ထဲ။
“အရိုးသားဆံုးေျပာရရင္ ငါ အသင့္မျဖစ္ေသးဘူးဆိုရမွာေပါ့။
ငါ့ကိုယ္ငါ နားလည္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနဆဲပါပဲ”
ၾကီးက်ယ္ ရွားပါးေသာ နားလည္သိတတ္မႈႏွင့္
စာနာတတ္မႈတို႕ ဥကၠာဆီမွာရွိေနတယ္။ “ငါတို႕ သူငယ္ခ်င္းဆက္ျဖစ္သြားၾကမယ္ေလ။ မင္းနဲ႕အတူတူရွိေနခ်ိန္ကို
အရမ္းသတိရတယ္။ ငါရယ္ မင္းရယ္ အတူရွိေနခ်ိန္ေတြအကုန္လံုးကို လြမ္းေနတာဗ်။ ဘယ္ေနရာမွာေနေန
အဲ့လို မခံစားရဘူး မခံစားတတ္ဘူးေျပာရမယ္။ အားကစားေတြလုပ္တဲ့အခ်ိန္ ေကာလိပ္မွာစာသင္ေနတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာလဲအတူတူပဲ။
မင္းနဲ႕ငါအတူရွိခ်ိန္ေလးပဲ ငါ့ကိုယ္ငါစိတ္ကပ္ေတာ့တယ္။ ငါတို႕ရဲ႕ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈေတြကို
အသစ္တစ္ဖန္ျပန္စခ်င္ေနသလိုခံစားရတယ္။ အာ…ငါေမ့ေတာ့မလို႕….ဒီမွာ”
ဥကၠာ သူ႕ပခုံးမွာ လြယ္လာတဲ့ ေန႕လယ္စာအိတ္ကို
ခၽြတ္လိုက္ျပီး ႏွစ္ေယာက္သားၾကားခ်ကာ အိတ္ရဲ႕ဇစ္ကိုဆြဲဖြင့္လိုက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ရစ္ပတ္ထုပ္ပိုးထားတဲ့
Sandwich ေတြကို ထုတ္လိုက္ေရာ။ “ငါ ေျမပဲေထာပတ္သုပ္ထားတာရယ္ ဂ်ယ္လီ sandwich ေတြရယ္
နည္းနည္းပါလာတယ္။ တစ္ခုေလာက္စားၾကည့္ပါလား စားမလား?”
ေပါင္မုန္႕ေတြျဖင့္ အိေနျပီ သူ႕ကိုယ္ေငြ႕ေၾကာင့္မ်ားလားမသိ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕မွာ ရယ္ရယ္ေမာေမာျဖင့္ အရသာရွိစြာ
အကုန္ စားမိေနၾကပါတယ္။ စိမ္းျမေသာ ျမက္ခင္းေပၚ၀ယ္ ျပန္လည္ထိေတြ႕ရေသာ လတ္ဆတ္မႈနဲ႕အတူ
ရႊင္ျမဴးမိၾကေရာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျဖတ္သန္းခဲ့ေသာ
အထက္တန္းေက်ာင္းတက္စဥ္ကာလကအေၾကာင္းေတြ ဘယ္လို ရူးရူးႏွမ္းႏွမ္းအရူးထခဲ့တာေတြကိုေရာ
ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ကြဲျပားျခားနားေသာ
ေကာလိပ္ေတြရဲ႕ပတ္၀န္းက်င္အေၾကာင္းနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ အနာဂါတ္ စီမံခ်က္ေတြအေၾကာင္းလည္းေျပာျဖစ္ၾကတာေပါ့။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ စကားစျမည္ေျပာတဲ့အခ်ိန္အတြင္း
ဥကၠာတစ္ေယာက္ သူ၀တ္ထားတဲ့ ရွပ္အက်ႌကိုဆြဲခၽြတ္ဖို႕ဟန္တျပင္ျပင္နဲ႕။ ဒီအခ်ိန္မွာ ေတာ့
သူအက်ႌမခၽြတ္ခင္ အရင္ေျပာျပီးမွ သူ၀တ္ထားတဲ့ တီရွပ္အက်ႌကို ခါးနားကေနအေပၚကိုမျပီးခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ဘာစကားမွမေျပာႏိုင္ ေအးခဲသြားပါေရာ။ ပန္းပုထုထားတဲ့အတိုင္း သူ႕ကိုယ္ေပၚကၾကြက္သားေတြဟာ
အခ်ိဳးအစားက်နစြာေပၚထြက္လာ တာမ်ား သူ႕ရင္အုပ္ေတြ သူ႕abs ေတြက ထင္းကနဲပဲ။ ရင္အုပ္အစပ္ကေန
ဆီးစပ္အထိ ေသးေသးမွ်င္မွ်င္ေပါက္ေနတဲ့ အေမႊးႏုအတန္း ေလးဟာ တကယ့္ကို ျမင္သာျပီး စိတ္ကိုမရိုးမရြျဖစ္ေစလြန္းပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ဒီတစ္ခါေတာ့ အရွက္သည္းျပီး
မ်က္ႏွာလႊဲတာေတြဘာေတြမလုပ္ေတာ့ဘဲ ဥကၠာ ကိုယ္ခႏၶာကို စိုက္ၾကည့္မိေနတာ သူရယ္ရယ္ေမာေမာျဖစ္သြားတဲ့အထိပဲ။
ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာဟာ သူ႕ကိုယ္လံုးကို မ်က္ႏွာမူတဲ့ျပီး အတန္ၾကာျငိမ္သက္ေနေတာ့ ဥကၠာတစ္ေယာက္
သေဘာက်သြားတယ္ထင္ပါရဲ႕။
“အိုေက…ေတာ္ေလာက္ျပီ။ အခု မင္းေကာ ဘာေတြရွိလဲ
ငါၾကည့္ဖို႕အခ်ိန္ေရာက္ျပီ”
ကၽြန္ေတာ္၀တ္ထားတဲ့ အက်ႌကို မခၽြတ္လိုက္စဥ္မေတာ့
နည္းနည္းရွက္မိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္နဲ႕ အခ်ိဳးအဆစ္ေတြက ေတာ့မဆိုးေပမဲ့
ၾကြက္သားဆိုင္ေတြက သူ႕ေလာက္မေတာင့္တင္းဘူးေလ။ ကၽြန္ေတာ္ အက်ႌခၽြတ္စဥ္မွာ အကူအညီလိုမလားဆိုျပီး
သူ႕လက္ေတြက ကၽြန္ေတာ့္ခါးအစပ္ကို တတို႕ထိထိ။ အ၀တ္ခၽြတ္လည္းျပီးေရာ သူက “မင္းလည္း မဆိုးပါဘူး….အကုန္လံုးၾကည့္ရတာ
အေတာ္ပါပဲ”
“မင္းမလဲ အဲတာပဲေျပာေနတာ”
“ငါတကယ္ေျပာတာပါ…..ပံုစံမ်ိဳးစံုကိုသေဘာက်ပါတယ္ကြ။
လူသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ပံုဟန္ကို အခ်ိဳးက်ေပါင္းစပ္ထားတာပဲဟာ။ ငါတို႕ပံုစံ ကို ငါတို႕ပဲပိုင္ဆိုင္တာေလ
အျခားလူေတြမွာမွမရွိတာ။ ငါေတာ့ ၾကိဳက္တယ္”
ကၽြန္ေတာ္ သူေျပာတာကိုသေဘာတူေၾကာင္း
ဟန္အမူအယာျပဖို႕ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ျငိမ့္ျပလိုက္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ဥကၠာ ႏွစ္ေယာက္စလံုး
အေပၚအက်ႌမရွိၾက မရွက္မေၾကာက္ပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဘာဆိုတာ သိလိုက္တဲ့
ခဏ အခ်ိန္မိနစ္တိုင္း၀ယ္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့စိတ္ေၾကာင့္ အရွက္ကင္းသလိုျဖစ္ေနၾကတယ္ထင္ပါရဲ႕။လြတ္လြတ္လပ္လပ္
စိတ္ထဲမွာ အတား အဆီးမရွိၾကသလို ကၽြန္ေတာ္တို႕ အ၀တ္မထိေသာ အသားျပင္တေလွ်ာက္ ေခၽြးစက္ေလးေတြခိုသီးလို႕။
ဥကၠာ သူ႕ေျခတစ္ဘက္ကို မတဲ့ျပီး သူ႕ရွဴးဖိနပ္ေတြကိုစခၽြတ္ပါတယ္။
‘ေဟ့…မင္း ဘာလုပ္တာလဲကြ” လို႕ ကၽြန္ေတာ္ေမးလိုက္မိေရာ။
“ငါ ပိုျပီး သက္ေသာင့္သက္သာေနလို႕ရေအာင္ပါကြာ”
သူ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ ခါးပတ္ေခါင္းကိုျဖဳတ္ျပီး သူ႕ဂ်င္းေဘာင္းဘီကေန ဆြဲထုတ္လိုက္ေရာ။
“အာ….အရမ္းေနလို႔ေကာင္းတယ္ကြာ….ဒီခါးပါတ္ ပါတ္ထားရတာလူကို က်ဥ္းၾကပ္ ေနတာပဲ….ငါ့ခါးအေရျပားကိုၾကည့္ၾကည့္…ဒီမွာ”
ခါးပါတ္ကို တင္းၾကပ္ေနေအာင္ပါတ္ထားတာေၾကာင့္
သူ႕ခါးတစ္၀ိုက္မွာ အရွိဳးရာၾကီးကိုထင္းလို႕။ ဥကၠာ သူ႕ကိုယ္ခႏၶာကို စူးစမ္းစမ္းသပ္ ဖို႕
ကၽြန္ေတာ့္ကို ဖိတ္ေခၚေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က သိပ္မျမင္ရဘူး ေဘာင္းဘီကို ေအာက္ကိုနည္းနည္းထပ္ေလ်ာေပးပါလားလို႕
အၾကံ ေပးလိုက္ေတာ့ သူလည္း အလိုက္သင့္ေအာက္ကိုေလ်ာခ်လိုက္ျပန္တာေၾကာင့္ ရင္ခုန္စဖြယ္
အရွိဳးရာတစ္ခုကိုရွင္းကနဲျမင္ရပါရဲ႕။ အိုး…. ကၽြန္ေတာ့္ေပါင္ၾကားက ညီဘြားက အလိုက္ကန္းဆိုးမသိ
ဂ်င္းေဘာင္းဘီထဲကေန အတင္းတြန္းကန္ေနတယ္ အျပင္ကိုထြက္ခ်င္လို႕ထင္ ပါ့။
ဘာျပန္ေျပာရမယ္မွန္းကိုမသိေတာ့ဘူး သူ႕အၾကည့္သူ႕စကားေတြေၾကာင့္ ရွက္ရြံ႕သြားမိပါတယ္။ သူ႕မ်က္လံုးေတြက ကၽြန္ေတာ့္ဆီးစပ္ တစ္၀ိုက္ကို စိုက္ၾကည့္ေနတာကိုး။ ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ ကၽြန္ေတာ့္ေပါင္ျခံကို ဒီလိုသိသိသာသာစိုက္မၾကည့္ဖူးဘူးဗ်ာ။ သူ ျမက္ခင္းေပၚကိုျပန္ထိုင္ခ်လိုက္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္နံေဘးနားကို တိုးကပ္လွဲေလ်ာင္းလိုက္ပါတယ္။ သူ႕ႏွာေခါင္းက ၀င္သက္ထြက္သက္ ေလေငြ႕နဲ႕အတူ သူ႕ကိုယ္နံ႕ကိုေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ရရွိမိသလိုပဲဗ်ာ။ “Alex မင္းအတြက္ သက္ေသာင့္သက္သာ မျဖစ္မယ့္ကိစၥမ်ိဳးကို ငါမလုပ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ မင္းကို ငါ တို႕ထိခြင့္ေတာ့ေပးမယ္မဟုတ္လား? မင္းက ဟင့္အင္ လို႕ျငင္းႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒါဆိုရင္ ငါတို႕ ဘာမွမျဖစ္သလိုပဲ အနားယူလိုက္ၾကတာေပါ့”
ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ တုန္႕ျပန္စကားမဆိုျဖစ္ပါဘူး။ ေခါင္းေလးကိုပဲ အသာျငိမ့္ျပမိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ ကၽြန္ေတာ့္အနားကို ပိုမိုတိုးကပ္လာရင္း “မင္းအတြက္ အသင့္မျဖစ္ဘူးဆိုရင္ ျငင္းေနာ္။ မင္းအတြက္ တကယ္အသင့္ဆိုတဲ့အခ်ိန္မဟုတ္ေသးရင္ ငါဘာမွမလုပ္ဘူးရယ္” တဲ့။
ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္ေတာ္ သူ….ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ ခံစားခ်က္တစ္စံုတရာရွိေစခ်င္ပါတယ္။ သူသာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေပြ႕ဖက္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ေလာကၾကီးမွာ အျပည့္စံုဆံုးျဖစ္သြားမွာပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ သူ႕ကိုတပ္မက္တဲ့စိတ္ေတြ ေတာင့္တတဲ့စိတ္ေတြခံစားေနရတာမ်ား အခ်ိန္ အေတာ္ၾကာျပီဆိုတာ သူမသိဘူး။ အာ….ကၽြန္ေတာ့္ေပါင္ၾကားမွ ညီဘြားက ျငင္းပယ္ခြင့္ေပးမယ္မထင္ပါဗ်ာ။
“ရပါတယ္ ရပါတယ္….အဆင္ေျပတယ္”
“မင္းအတြက္ အဆင္မေျပဘူး သက္ေသာင့္သက္သာမျဖစ္ဘူးဆိုရင္ ခ်က္ျခင္းေျပာေနာ္။ ငါ့ကိုကတိေပးရမယ္”
“အင္းပါ…ငါကတိေပးတယ္…ေျပာပါ့မယ္”
ဥကၠာ တစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္အေျခအေနကို ေသခ်ာဆန္းစစ္သိခ်င္ပံုပါပဲ။ သူ ကၽြန္ေတာ့္ခါးက ခါးပတ္ကိုအသာအယာျဖဳတ္တယ္။ ျပီးေတာ့ ေဘာင္းဘီၾကယ္သီးေတြကို စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္တစ္လံုးျခင္း ျဖဳတ္ကေရာ။ ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ဖ်ားက တီးတိုးညည္းညဴမိသလို သူ႕လက္ေႏြးေႏြးေတြက ကၽြန္ေတာ့္ေရႊဥေတြကို ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္လိုက္တာကို ခံစားလိုက္ရပါတယ္။ သူ အဲတာေတြကို ျငင္ျငင္သာသာ ေလးပြတ္သပ္ေနတာမ်ား တကယ္ဘယ္လိုေလးမွန္းမသိဘူးဗ်ာ သူ႕ႏွာ၀က ေလပူေႏြးေႏြးေလးေတြကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ဗိုက္သားျပင္ကို ကလိေနတာ ကလိကလိျဖစ္ေနပါေရာ။
“ငါ ေကာင္းေကာင္းကိုင္တြယ္လို႕ရေအာင္ မင္းေဘာင္းဘီေတြကို နည္းနည္းေလာက္ ေအာက္ကိုေလ်ာခ်ေပးပါလား”
ကၽြန္ေတာ္တို႕လဲေလ်ာင္းေနတဲ့ျမက္ခင္းျပင္၀န္းက်င္ကို ဟိုသည္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ဘာမွထိခိုက္စရာ မရွိလိုက္ပါဘူး။
“ဒီပတ္၀န္းက်င္ေနရာက ဘယ္သူမွမလာပါဘူးကြာ။ ျပီးေတာ့ ဒီေလာက္ေခ်ာင္က်တဲ့ေနရာကို ဘယ္သူမွလည္း မေရာက္ခဲ့ၾကပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ မင္းမလုပ္ခ်င္ရင္ အခုပဲရပ္လိုက္မယ္ေလ”
ကၽြန္ေတာ္ ၀တ္ထားတဲ့ေဘာင္းဘီကို ေအာက္ကိုပိုေလ်ာေအာင္ၾကိဳးစားတဲ့ဟန္က ဥကၠာ ကမ္းလွမ္းတဲ့စကားကို အေကာင္းဆံုး တုန္႕ျပန္ လိုက္ျခင္းပါပဲ။ သူ႕လက္ႏွစ္ဖက္က ကၽြန္ေတာ့္တင္ႏွစ္ဘက္ႏွင့္ကပ္ေနတဲ့ ေဘာင္းဘီေဘးသားကို အသာလွမ္းကိုင္ဆြဲကူခၽြတ္ရင္း ေပါင္ လယ္ေလာက္ေရာက္တဲ့အထိ ဆြဲခ်လိုက္တယ္။ ရုတ္တရက္ဆိုသလို ေအာက္ကိုဆြဲခ်လိုက္တာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ညီဘြားဟာ ေခါင္းတ ရမ္းရမ္းနဲ႕ခါသြားရပါေရာ။ ဥကၠာရဲ႕မ်က္ႏွာျပင္၀ယ္ ခပ္ၾကီးၾကီးပါးခ်ိဳင့္ေတြေပၚလာတဲ့အထိ ျပံဳးရယ္မႈေပၚလာရင္း ကၽြန္ေတာ့္အစိတ္အပိုင္း ေတြကို သူေစ့ငုၾကည့္ရႈပါတယ္ အားရပါးရ။
“မင္း -ီးက ေတာ္ေတာ္လွတာပဲကြ…”
ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကိုရွက္ျပံဳးနဲ႕ျပန္ျပံဳးျပမိပါတယ္။
သူအလုပ္လုပ္သလုိ စနစ္တက်နဲ႕ လက္အစံုကို ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ခႏၶာအစိတ္အပိုင္းေတြကို မသိမသာပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္သလို လက္တစ္ဖက္က ကၽြန္ေတာ့္ငပဲကို ကိုင္ျပီး အျခားလက္တစ္ဖက္က ကၽြန္ေတာ့္ေရႊဥေတြကိုပြတ္သပ္တာမ်ိဳးလည္းလုပ္ပါတယ္။ သူ႕လက္အစံုက သန္မာေႏြးေထြးေနျပီး ပြတ္သပ္မႈေတြက တကယ္ျငင္သာႏုညံ့တာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ေအာက္ပိုင္းတစ္ခုလံုး ေလဟာနယ္ထဲေရာက္ေနသလို မိန္႕မိန္႕မူးမူးေမ်ာပါမိပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္….အာ…အသည္းထဲကယားသလို…အာ… ဟို အရင္ လက္သမားလုပ္တဲ့အခ်ိန္မ်ားစြာရဲ႕အေတြ႕အၾကံဳမ်ားစြာထက္သာပါေရာလား။
စကားတစ္ခြန္းမဆို ဥကၠာ သူ႕ဦးေခါင္းကို ကၽြန္ေတာ့္ေပါင္ျခံရွိရာကိုငံု႕ကိုင္းလိုက္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္ငပဲကိုငံုခဲလိုက္ပါတယ္။ သူ႕လ်ာဖ်ားေလး ဟာ ကၽြန္ေတာ့္ ဆီးစပ္က အေမႊးႏုေလးေတြကို ထိုးေမႊတယ္….အ…ျပီးေတာ့ ကြမ္းသီးေခါင္းထိပ္၀ေလးကို လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႕ကလိတယ္ … ေနာက္ေတာ့….ပူေႏြးေနတဲ့သူလ်ာဖ်ားေလးဟာ ကြမ္းသီးေခါင္း ေအာက္ဖက္အေၾကာဆံုကို ရစ္ကာ ရစ္ကာ၀ိုက္တယ္….အာ….ထိပ္ အေရျပားကို ျပန္ဆြဲဖံုးလိုက္ ေအာက္ျပန္ဆြဲခ်လိုက္ အဲ့ၾကားထဲကို လ်ာကိုထိုးထိုးကလိလိုက္ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ေတြ လြတ္လြတ္သြားသလို ခံစားႏိုင္ရပါတယ္ေလ။ သူ႕လ်ာကိုအျပားလိုက္ထားျပီး ကၽြန္ေတာ့္ငပဲကို ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္ကို လ်က္လိုက္ ထိပ္ပိုင္းအေပါက္၀ေလး ကို တို႕တို႕ကစားလိုက္လုပ္တာက သက္ျပင္းအခါခါခ်ေနမိပါရဲ႕။ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ဘာျဖစ္ေနမွန္းမသိေတာ့ပါဘူး။ ဟိုအရင္က ဒီလိုခံစားခ်က္မ်ိဳးမခံစားခဲ့ရဖူးပါဘူး။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ အာ…..ဥကၠာ ကၽြန္ေတာ့္ငပဲကို ကြမ္းသီးေခါင္းကေန ေအာက္ေျခ အထိ သူ႕လည္မ်ိဳထဲထိတိုင္ ေလ်ာကနဲမ်ိဳခ်လိုက္ျပီ။ ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ဖ်ားက ဘယ္လိုမွမထိန္းႏိုင္စြာေအာ္ညည္းရပါျပီ။ ဥကၠာရဲ႕ဦးေခါင္း ကလည္း တလႈပ္လႈပ္နဲ႕ျမန္ေနသလို တစ္ခါတစ္ခါ lollipop စုပ္သလို လုပ္လိုက္တာမ်ား ကေလးတစ္ေယာက္က သူ႕အၾကိဳက္အရသာ ကို စားေနရတဲ့အတိုင္းဗ်ာ။
ကၽြန္ေတာ့္ငပဲကတစ္ဆင့္ သုက္ရည္ေတြ ပန္းထြက္မသြားေစေရး ၾကိဳးစားရတာမ်ား အေသးစားတိုက္ပြဲ၀င္ေနရတဲ့ စစ္သားတစ္ေယာက္ လိုပါပဲ တင္ေတြကိုက်ဳံ႕ စိတ္ေတြကိုအတင္းဟိုသည္ပို႕ တစ္ႏွစ္သံုးေလးေရတြက္ရတာရွိေသး ၾကားဖူးသမွ်နည္းေတြနဲ႕ေပါ့ေလ။ ဘယ္ တုန္းကမွ မခံစားခဲ့ဖူးတဲ့ ဖီလင္ကိုေပ်ာက္ဆံုးသြားမွာေၾကာက္တာေၾကာင့္လည္းျဖစ္ႏုိင္သလို သူ႕ပါးစပ္ထဲကို ကၽြန္ေတာ့္သုက္ရည္ေတြ ပန္းထြက္သြားမွာ စိုးရိမ္တာေၾကာင့္လည္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အျပင္ တစ္ေနရာရာ….အာ…..သူ႕ပါးစပ္ထဲမထည့္ခ်င္ဘူးဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့ ဖီလင္ အရမ္းမိုက္ေနတာေၾကာင့္ ဆြဲဖယ္လိုက္ဖို႕တုန္႕ေႏွးေနရျပန္ပါေရာ။
ဘယ္အခ်ိန္ရပ္တန္႕ရမယ္ဆိုတာ သူဘယ္လိုသိမွာလဲ။ အိုး….ဥကၠာ ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့လက္ကိုအသာလႊတ္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ဦးေခါင္းထဲ၀ယ္ ၾကယ္ေတြေပၚလာသလိုပဲ။ အဆံုးသတ္ဖို႕နီးကပ္လြန္း….အား အရမ္းကိုထိန္းခ်ဳပ္ထားတာ လြတ္ထြက္လို႕နီးပါး။ ဥကၠာက ကၽြန္ေတာ့္ေပါင္ျခံၾကားထဲ ေခါင္းဆိုက္ေနရင္း ေညာင္းလို႕ထင့္ ေဘးေစာင္းလွဲျပီး ဆက္လုပ္တာဆိုေတာ့ သူ႕ဆီးစပ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္ႏွာနဲ႕ခပ္နီးနီး မလွမ္းမကမ္းမွာ စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ေဖာင္းဖုေနပါတယ္။ သူ ကၽြန္ေတာ့္လက္တစ္ဖက္ကိုဆြဲယူလိုက္ျပီး သူ႕ဂ်င္းေဘာင္းဘီက ဖုေဖာင္းေနတဲ့အထုပ္အထည္ၾကီးေပၚကို ေနရာခ်ထားေပးပါတယ္။ အင္း….ဒါ ကၽြန္ေတာ္က တစ္လွည့္ျပန္လုပ္ ေပးရမယ္ဆိုတဲ့ အရိပ္အေယာင္ကိုျပတာျဖစ္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ေဘာင္းဘီဇစ္ကို အသာေအာက္ကို ကၽြန္ေတာ္စတင္ဆြဲျဖဳတ္လိုက္ တယ္ေပ့ါ။
တျဖည္းျဖည္းေလ်ာက်လာတဲ့ သူ႕ဂ်င္းေဘာင္းဘီနဲ႕အတူ ခပ္လွလွအတြင္းခံေဘာင္းဘီတစ္ထည္က အထုပ္အထည္နဲ႕ေပၚလာပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ၾကီးမားတဲ့ အေကာက္အေကြ႕ ေကာက္ေၾကာင္းတစ္ခုက ကၽြန္ေတာ့္မ်က္စိထဲထင္းကနဲပါပဲ။ ကိုယ့္မွာလည္းရွိေပမဲ့ အျခားလူရဲ႕ ပစၥည္းကို မမွိတ္မသုန္စိုက္ၾကည့္မိတာ ပထမဆံုးလို႕ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ကြမ္းသီးေခါင္းေနရာက အနည္းငယ္ေသးျပီး ေအာက္ပိုင္းက ဆင္အံငွက္ေပ်ာသီးလုိ တုတ္ခိုင္ဆင္းသြားတာမ်ား ခပ္ပါးပါး ခ်ည္သားေလးကို ထြင္းေဖာက္ထြက္လာမယ္ထင္ရပါေရာ။ ကၽြန္ေတာ္ ေဘာင္းဘီခါးေမ်ာ့ၾကိဳးဆီကိုလက္မေရာက္ေသးဘဲ ေဖာင္းဖုေနတဲ့ ေရႊငွက္ေပ်ာသီးၾကီးကို တကယ့္ကိုျငင္ျငင္သာသာ ပြတ္သပ္မိပါတယ္။ လွလိုက္တာ။
ကၽြန္ေတာ္သိတယ္ တကယ့္ကို ျငင္ျငင္သာသာနဲ႕ ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္သူ႕ကိုျပဳစုေပးရမယ္ဆိုတာေလ။ ရလာတဲ့ အခိုက္အတန္႕ေလး ကို သူလည္းမေမ့သြားေအာင္ စြမ္းရမယ္မဟုတ္လား။ သူ႕အတြင္းခံေဘာင္းဘီခါးက သားေရေမွ်ာ့ၾကိဳးေလးကို အသာေအာက္ကိုဆြဲခ် လိုက္ျပီး အက်ဥ္းက်ေနတဲ့ အက်ဥ္းသားၾကီးကို လြတ္လပ္ခြင့္ေပးလိုက္တယ္။ ရုတ္တရက္ သူ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ကာ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕ ၀ယ္ ေဘာင္းဘီကို အကုန္ခၽြတ္ျပရဲ႕။ ရွည္လ်ားျပီး တုတ္ခိုင္လိုက္တာမ်ား….အား။ သူ႕ လိင္တံရဲ႕ေအာက္မွာလည္း လံုး၀န္းလွပတဲ့ ေရႊဥ ေတြက အလိုက္သင့္တြဲက်လို႕။ ကၽြန္ေတာ္ အဲတာေလးေတြကို အသာပြတ္သပ္ၾကည့္မိတယ္ လွပတဲ့ ပန္းသီးေလးေတြကို ကိုင္တြယ္ၾကည့္တဲ့အတိုင္းေပါ့ေနာ္။ ခပ္ျဖည္းျဖည္းလည္း ဖ်စ္ညွစ္ၾကည့္မိတယ္။ သူ႕ငပဲထိပ္၀ေလးက အရည္ၾကည္ေလးေတြ တလဲ့လဲ့ စိုရႊဲစျပဳလာေရာ။
ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးခုန္သံေတြဟာ မီးရထားစက္ေခါင္းတစ္လံုးလိုအရွိျမွင့္တက္လာတယ္။ ဒီလိုလွပတဲ့ အမ်ိဳးသားအဂၤါပစၥည္းတစ္ခုကို သူပိုင္ဆိုင္ထားတာ ေကာင္းလိုက္တာ။ ကၽြန္ေတာ္ ကြမ္းသီးေခါင္းေအာက္ပိုင္းနားေလာက္ အသာဆုပ္ကိုင္လိုက္ကာ ခပ္ေျဖးေျဖး အထက္ေအာက္ ကစားမိတယ္။ အစကေတာ့ ေႏွးေႏွးေပါ့။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယံုလာေတာ့ ခပ္သြက္သြက္ေလး လုပ္ပစ္လိုက္ေရာ။ ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ကစားမိေနလည္းမသိဘူး ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲ၀ယ္ သူ႔ပစၥည္းၾကီး အစြမ္းကုန္ မာေတာင့္ေနတာမ်ား လန္႕စရာပါ။
ကၽြန္ေတာ္ ခဏေတာ့လြတ္သြားပံုရပါတယ္။ ဥကၠာ ကၽြန္ေတာ့္ ဦးေခါင္းကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕အသာထိန္းကိုင္လိုက္ျပီး သူ႕ေပါင္ျခံဆီ ဖိကပ္ ေပးခ်ိန္မွ ျပန္သတိကပ္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ဆင့္တက္လွမ္းဖို႕ သူ အရိပ္အျမြက္ျပျပန္ျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ ပါးစပ္ကို အသာဟကာ သူ႕ငပဲကို ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းသားထဲညွပ္ယူလိုက္ပါတယ္။ လက္အစံုနဲ႕ သူ႕တင္သားေတြကို ကိုင္တြယ္လိုက္ေတာ့ က်စ္လစ္ေနတာ အား…စိတ္ လႈပ္ရွားစရာေကာင္းလိုက္တာ။ ပါးစပ္ေလးအသာဟလိုက္ေတာ့ ဥကၠာ သူ႕ငပဲကို ပါးစပ္ထဲအတင္းဖိသြင္းတယ္ဗ်။ ျပီးေတာ့ အလိုက္သင့္ အထုတ္အသြင္းလုပ္တာ ေဟာ ေဟာကနဲ လည္မ်ိဳထဲေရာက္တဲ့အထိ အဟြတ္။ ဘယ္လိုအနံ႕မ်ိဳးလည္းမသိ သူ႕ဆီကရတဲ့ ကိုယ္နံ႕ေျပာ မလား ဘာလဲမသိ စိတ္လႈပ္ရွားစဖြယ္ေလး ရရွိေနရသလို ႏႈတ္ခမ္းသားေတြနဲ႕ထိေနရတဲ့ သူ႕အေရျပားေလးကလည္း ႏုညံ့ေပစြ။ ကၽြန္ေတာ့္ ဦးေခါင္းကို ခပ္သြက္သြက္လႈပ္ရွားေပးလိုက္ျပီး သူစိတ္ေက်နပ္ေစဖို႕ ၾကိဳးစားျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲ မတင္မက် ဖီလင္ တစ္ခုကလည္း ဇာတ္ရွိန္ျမင့္လာပါရဲ႕။
အဲဒါေတြအကုန္ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာျပင္၀ယ္ ေပၚကုန္ျပီလားမသိ ဥကၠာက စိုက္ၾကည့္ရင္းျပံဳးျပကာ “ေဟး…မင္းလုပ္ေပးတာ အရမ္းေကာင္းတယ္….သြားနဲ႕မထိေအာင္ပဲၾကိဳးစားေပးေနာ္….တစ္ခါတစ္ခါ သြား သြားထိေတာ့နာတယ္ကြ”တဲ့။
“Sorry” ကၽြန္ေတာ္လုပ္လက္စအလုပ္ေပၚမွာပဲ အာရံုျပန္ကပ္လိုက္ပါတယ္။ အထက္ေအာက္….အေပၚေအာက္ ခပ္သြက္သြက္လုပ္လိုက္ ျမန္လြန္းတယ္ထင္ရင္ ျပန္ေႏွးလိုက္နဲ႕ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္သိတယ္ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ေနတာေတြက ဥကၠာလုပ္ေပးတာေလာက္ေကာင္းမယ္ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကိုေလ။ ဒါေပမဲ့ သူ႕ႏႈတ္ဖ်ားက ခပ္ျငိမ့္ျငိမ့္ေပၚထြက္လာတဲ့ ျငီးျငဴသံေလးေတြေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕ေသာလုပ္ေဆာင္ခ်က္ ေလးေတြဟာ ထိေရာက္ေၾကာင္းျပဆိုေနတယ္ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ့္ ကြမ္းသီးေခါင္း အထိအခတ္မခံတဲ့ကြမ္းသီးေခါင္းေလးကို လွ်ာနဲ႕ အ၀န္းအ၀ိုက္ေတြလုပ္ပစ္လိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္သြားေလးနဲ႕ ကြမ္းသီးေခါင္းထိပ္၀တစ္၀ိုက္ကိုတို႕ခတ္မိေတာ့ အရသာသစ္တစ္ခု အတြက္ ခဏေတာ့ ရပ္တန္႕မိေရာ။ တြန္႕ကနဲျဖစ္သြားတဲ့ သူ႕တင္ပါးအစံုကိုကိုင္ထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္လက္ဖ်ားက အထိအေတြ႕ကလည္း ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ေတြကို တဖ်တ္ဖ်တ္ျဖစ္ေစပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကြမ္းသီးေခါင္းတစ္၀ိုက္ကို lillopop ကို လွ်ာနဲ႕၀န္း၀ိုက္ျပီး တပၽြတ္ပၽြတ္စုပ္သလို အားရပါးရစုပ္ပစ္လိုက္တယ္ အဟီး။ အရမ္းမိုက္တယ္….သူ႕ေျခဖ်ားေလးေတြ တြန္႕ေကြးကုန္တယ္ေလ။
ဥကၠာရဲ႕အသက္ရွဴသံေတြဟာ ပိုပိုျပီး ဖားဖိုဆြဲလာတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္လွ်ာနဲ႕ထိကပ္ေနေသာ သူ႕ၾကြက္သားေခ်ာင္းၾကီးရဲ႕ အေျပာင္းအလဲ ကလည္း သိသာလာတယ္ေပါ့။ သူမၾကာခင္ျပီးေတာ့မယ္ဆိုတာ အာရံုရလာပါတယ္။ ဥကၠာသူ႕လက္နဲ႕ဖမ္းထိန္းထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ဦးေခါင္းကို သူ႕ဆီပိုပိုတိုးကပ္ေစေအာင္ ဖိဖိေပးရင္း ခါးေတြကို ခပ္သြက္သြက္လႈပ္ရွားပါရဲ႕။ သိပ္မၾကာေတာ့ဘူး ျပီးေတာ့မွာကို….သူ ျပီးေတာ့မယ္ သုက္ရည္ေတြ ပန္းထုတ္ေတာ့မယ့္အေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ့္ကိုေျပာျပသင့္ျပီေပါ့။
ကၽြန္ေတာ္ပထမဆံုးအၾကိမ္ လက္သမားလုပ္တတ္စအခ်ိန္တုန္းက သူမ်ားသုက္ရည္ရဲ႕အရသာကိုခံစားရင္း ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း သုက္လႊတ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵကိုအေကာင္အထည္ေဖာ္လိုက္ပါတယ္။ ရုပ္ရွင္ေတြ မဂၢဇင္းေတြထဲမွာလဲ ငနဲေတြအဲ့လိုလုပ္တာပဲေလ ပါးစပ္ထဲ ငပဲကိုထည့္ထားရင္း လက္တစ္ဖက္က ကိုယ့္ဟာကိုကိုင္ျပီးကစားတာ။ ဒါေပမဲ့ အဲ့စိတ္က ထူးဆန္းတယ္ ဘယ္လိုလုပ္ျဖစ္ႏိုင္မလဲေတြးမိ ခဲ့ပါေသးတယ္။ ညေပါင္းမ်ားစြာ အဲ့လိုစိတ္ကူးယဥ္ရင္း ကၽြန္ေတာ့္လက္ေခ်ာင္းေတြၾကား သုက္ရည္ေတြ စီးဆင္းခဲ့ရတာေပါ့။ စီးကပ္ကပ္ လက္ေခ်ာင္းေတြကို ကၽြန္ေတာ့္ ပါးစပ္ထဲထည့္ကာ ဘယ္လိုအရသာရွိလဲစမ္းသပ္ၾကည့္ရံုေလး လုပ္ေဆာင္ဖို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခိုင္းႏိုင္ေပ မယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။
အာ…ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကြမ္းသီးေခါင္းေလးကို တျပြတ္ျပြတ္စုပ္လိုက္ ေအာက္ေျခပိုင္းကို လက္ခပ္သြက္သြက္ကစားေပးလိုက္လုပ္ေပးသလို အျခားလက္တစ္ဖက္ကလည္း ကိုယ့္ဟာကို play ေပါ့။ ဥကၠာရဲ႕ မိန္႕မူးညည္းညဴသံဟာ ပိုမိုက်ယ္ေလာင္လာသလို သူ႕အသက္ရွဴသံေတြ ကလည္း မညီမညာျဖစ္လာပါတယ္။ မၾကာခင္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ့္ပါးစပ္ထဲ သူ႕သုက္ရည္ ပြက္ကနဲ တစ္ပြက္က်လာတာကို သတိကပ္မိ လိုက္တယ္။ ေနာက္ပိုင္း ထပ္ထပ္က်လာခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႕ငပဲကို -ုပ္ေနတာကို ရပ္ျပီး အသာျငိမ္ေပးထားလိုက္ေရာ။ သူ႕သုက္ရည္ေတြနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ တံေတြးေတြေရာယွက္ေနျပီး ပါးေစာင္ကေနေတာင္ မထိန္းႏိုင္စြာစီးက်ကုန္ပါတယ္။
“ဘယ္လိုေနလဲ ေဘာ္ေဘာ္” ဥကၠာကအေမးစကားဆိုပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္၀န္းေတြကိုျပန္လည္ဖြင့္လွစ္လိုက္ေတာ့ သူ႕ငပဲဟာ ကၽြန္ေတာ့္ ပါးစပ္ထဲမွာရွိေနဆဲ…အာ…..သူ႕တင္ပါးေတြကို အသာခပ္တင္းတင္းဖ်စ္ညွစ္လိုက္မိရင္း ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း ျမက္ခင္းျပင္ ေပၚကို သုက္ရည္ေတြ ဗ်င္းကနဲ ဗ်င္းကနဲ။
သူ႕ငပဲဟာ ေပ်ာ့ေျပာင္းတဲ့အေျခအေနဆီကို စတင္ခ်ဥ္းကပ္ေနပါတယ္။ ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ အ၀တ္ေတြျပန္၀တ္ဆင္ျပီး လူေတြ သတိမထားမိခင္ ဒီေနရာကထြက္ခြာၾကဖို႕ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္လာျပီေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ႏွာကို ေအာက္ငိုက္ဆိုက္ခ်လိုက္မိတယ္ ရွက္လို႕ ေတာ့မဟုတ္ဘူးေနာ္။ အခုျပီးဆံုးခဲ့တဲ့ အထိအေတြ႕ စိတ္လႈပ္ရွားမႈျဖစ္ရပ္တစ္ခုက အဆံုးသပ္ျပီဆိုတာသိရေတာ့ ေနာက္တစ္ခါဆိုတဲ့ ကိစၥ စိတ္ထဲ၀င္လာလို႕ပါေနာ္။ ပထမဆံုးအၾကိမ္ပါပဲ မိမိမဟုတ္တဲ့ အျခားေသာ ေယာက္်ားသားတစ္ေယာက္ အဲအခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း ေလးဟာ စိတ္ေကာ ကိုယ္ေကာ အရာရာ ရင္းႏွီးနီးကပ္သြားသေယာင္ စိတ္ထဲခံစားလိုက္ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္ေတာ္ ဥကၠာကို အရံသင့္အဆင္သင့္ ခ်စ္မိသြားျပီထင္ ပါရဲ႕ေလ။ အဲ ေနမေစာင္းခင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဒီသစ္ေတာအုပ္ထဲကထြက္ခြာၾကမယ္။
ဥကၠာတစ္ေယာက္ အာရံုေတြမ်ားရေနသလားမသိ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို လက္ေလးနဲ႕အသာကိုင္ အားရပါးရျပံဳးလိုက္ကာ “ငါတို႕ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ မၾကာခဏေတြ႕ဖို႕ၾကိဳးစားၾကမယ္ေနာ္…ဟုတ္လား?” လို႕ေျပာပါတယ္။
ဟုတ္လား? ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ။ မင္း…မင္းကို ေနာက္တစ္ခါ ငါ့ကို မခြဲသြားရဘူးေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ အ၀တ္မဲ့တဲ့ သူ႕ကိုယ္လံုးၾကီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ အားရပါးရဖက္တြယ္လိုက္ပါတယ္ ေနာက္တစ္ၾကိမ္မေတြ႕ရေတာ့မယ့္လူတစ္ေယာက္ကို ဖက္သလိုေပါ့ မလႊတ္ႏိုင္ မခြဲခြာႏိုင္ဘူး။
“ေအး…ငါတို႕ ေသခ်ာေပါက္ထပ္ေတြ႕ၾကတာေပါ့” ေနာက္ဆံုးစကားလံုးေတြကို အဆံုးသပ္လိုက္ၾကပါတယ္။ ဥကၠာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျငင္ျငင္ သာသာ တစ္ခ်က္ျပန္ေထြးဖက္လိုက္ျပီးေနာက္ ႏွစ္ေယာက္သား အ၀တ္ေတြအေသအခ်ာျပန္၀တ္ၾကပါတယ္ ခင္ဗ်။ မိနစ္အနည္းငယ္ ေလာက္ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း စက္ဘီးျပန္စီးလာၾကျပီးေနာက္ ယာဥ္ရပ္နားစခန္းလည္းေရာက္ေရာ ကိုယ္စီ ကိုယ့္စက္ဘီးကိုယ့္ကားေပၚ တင္လိုက္ၾကပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္ အျပန္အလွန္ေထြးဖက္ကာ ခဏျငိမ္သက္လိုက္ျပီးေနာက္ ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ ကားေမာင္းထြက္ခြာ ျဖစ္ၾကပါေရာ။
တကယ့္ကို ျပည့္စံုလြန္းတဲ့ ေန႕တစ္ေန႕ပါပဲ။ ျပီးေတာ့ လိင္တူျခင္းခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္သူ ေဂးတစ္ေယာက္ျဖစ္ရတာကို ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဂုဏ္ယူမိေစေသာ ေန႕တစ္ေန႕လည္းျဖစ္ပါတယ္။
“I am proud to be a gay”
Alex Aung (28
Dec 2014)
Note: ေနာက္လအလယ္ေလာက္မွ ရန္ကုန္ျပန္လာျဖစ္ပါ့မယ္....ႏွစ္သစ္မွာ ေဘးရန္ကင္းကြာလို႕ အနာေရာဂါကင္းရွင္းၾကပါေစေၾကာင္း..
