ေရာင္းကာစ

ကၽြန္ေတာ္တို႕ အိမ္ေရွ႕မလွမ္းမကမ္း၀ယ္ သစ္ပင္ရိပ္ေလးေတြရွိတာကတစ္ေၾကာင္း လမ္းသြားလမ္းလာမျပတ္တာကတစ္ေၾကာင္း ေခါင္းရြက္ ဗ်ပ္ထိုးေစ်းသည္ေလးေတြ ခဏတာစတည္းခ်ေစ်းေရာင္းရာမွ ေစ်းတန္းေလးလိုျဖစ္ေနပါျပီ။

ကၽြန္ေတာ့္စားေရးစားပြဲေရွ႕ျပတင္းသံတိုင္ေတြၾကားကေန ငံု႕ၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ေရွးလူမ်ားေကာင္းမႈ သစ္ပင္မ်ားေျခရင္းက သစ္သား ခံုေပၚမွာထိုင္လို႕ မုန္႕လက္ေဆာင္းေရာင္းတတ္တဲ့ မုန္႕လက္ေဆာင္းသည္ လက္သစ္တစ္ေယာက္ကို ျမင္ေနခဲ့ရသည္မွာ ရက္သတၱပတ္ တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာျပီထင္ပါတယ္။ အိမ္ေရွ႕သို႕ ထိုမုန္႕လက္ေဆာင္းသည္ ေရာက္လာတတ္သည့္ ေန႕လယ္ခင္းပိုင္းခ်ိန္တိုင္း သူ႕ကိုသာ စာေရးသူ အာရံုစိုက္ေနမိေအာင္ ထူးျခားပါရဲ႕။ ေတာ္ေတာ္ေလးမည္ျဖစ္ေသာ ထန္းလ်က္ရည္အိုး၊ မုန္႕လက္ေဆာင္းဖတ္ ႏွစ္မ်ိဳးေလာက္ရယ္ အျခားေသာ ေထြကာလီကာပစၥည္းေပါင္းစံုထည့္ထားတဲ့ ေတာင္းၾကီးကို ရြက္ထားတဲ့ တကယ့္မိန္းမတစ္ေယာက္ အသြင္၀တ္ဆင္ထားေသာ ေယာက္်ားပ်ိဳတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနလို႕ပါဗ်။

ေန႕လယ္ မြန္းမတိမ္းခင္မွာ သူေရာက္လာတတ္ျပီး လမ္းထဲမေရာက္ခင္ ခ်ိဳႏြဲ႕ႏြဲ႕ေအာ္လိုက္တဲ့ “မုန္႕လက္ေဆာင္း”ဆိုတဲ့အသံဟာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ႏႈိးစက္ျဖစ္သလို မၾကာခင္ မနက္ခင္းပိုင္းေက်ာင္းျပီးလို႕ဆင္းလာေတာ့မယ့္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ား၊ အရပ္ ေစ်းတန္းထဲ ေရာင္းခ်ျပီးျပန္လာတဲ့ ေစ်းသည္မ်ား စသျဖင့္ လူအမ်ားေသာေသာညံေတာ့မယ့္ အခ်က္ေပးသံလည္းျဖစ္ပါတယ္။ ထိုအခ်ိန္မွစကာ မြန္းတိမ္းသြားျပီဆိုလွ်င္ေတာ့ သူ လက္မလည္ေအာင္ေရာင္းခ်ရေပေတာ့မယ္။ သူ႕ရြက္လာတဲ့ ေတာင္းလို႕ေခၚ မလား ဗန္းၾကီးလို႕ေခၚမလား အဲ့ဒီထဲမွာေတာ့ ဇြန္း၊ပန္းကန္ ခြက္ေယာက္၊ ထန္းလ်က္ရည္အိုး၊ မုန္႕ဖတ္ေတာင္းကိုအုပ္ထားတဲ့ အ၀တ္စ တို႕ကအစ သန္႕ရွင္းျဖဴစင္ကာ ျမင္ကာမွ်ျဖင့္ စားခ်င္စိတ္ကိုျဖစ္ေပၚေစသလို ေလအလာ၀ယ္ ရွဴမိရေသာ ထန္းလ်က္ရည္ရနံ႕တို႕ ကလည္း သြားေရယိုအားက်လာကာ အိမ္ေပၚမွ ေအာက္ကိုဆင္းျပီး ၀ယ္စားရေသာအေျခကိုစိုက္တတ္ပါတယ္။

တစ္ေန႕ကလည္း ကၽြန္ေတာ္ ထံုးစံအတိုင္း မုန္႕ဗန္းေရွ႕သို႕ဆိုက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္၀ယ္ ေကာင္မေလး အဲ ေကာင္ကေလး အင္း…ဘယ္လိုေခၚရမလဲမသိ ေကာင္မေလးပဲထားပါေတာ့ သူဟာ ကၽြန္ေတာ့္အပါအ၀င္ အျခားလူေပါင္း ေျခာက္ေယာက္တို႕ကို လက္မလည္ေအာင္ မုန္႕ျပင္ေပးေနရပါရဲ႕။ မိန္းမငယ္ေလးတစ္ေယာက္ကေတာ့ မုန္႕လက္ေဆာင္းဖန္ခြက္ထဲကို နံ႕သာဖုရည္ထပ္ထည့္ခိုင္းေနသလို အသားခပ္ညိဳညိဳ ေခၽြးနံ႕လႈိင္ေနတဲ့ လူၾကီးတစ္ေယာက္ကလည္း ေကာက္ညွင္းေပါင္းကို အပိုထပ္ ေတာင္းေနျပန္ပါတယ္။ မိန္းမ ၀၀ၾကီးတစ္ေယာက္မွာ ႏွစ္ခြက္ေလာက္ေသာက္ျပီးတာကို စားျပီးတာႏွင့္ပင္ တင္းတိမ္ ေရာင့္ရဲႏိုင္ေသး ဟန္မတူပါဘူး။

‘ထည့္စမ္းပါဦးဟယ္…ေနာက္တစ္ခြက္ေလာက္၊ ေကာက္ညွင္းေကာထပ္ထည့္လိုက္ပါဦး’

ေကာင္မေလးမွာ မိန္းမၾကီးအတြက္ ျပင္၍မွမျပီးေသးမီ -

‘တယ္ေကာင္းကိုးကြယ္၊ထည့္ပါဦး၊ဘယ္ကလာေရာင္းတာလဲကြယ့္’ ဟုစားျပီး ဖန္ခြက္ကိုထိုး၍ေပးေနေသာ မြန္မြန္ရည္ရည္နဲ႕လူၾကီး တစ္ေယာက္အား ‘ေတာင္သမန္ဘက္ကပါပဲ ဦးၾကီး၊ အရင္တစ္လနီးပါးေလာက္ကမွ အစမ္းေရာင္းၾကည့္တာပါ’ဟုေျဖလိုက္ရင္း မုန္႕ထပ္ ထည့္ေပးေနရျပန္တယ္။ ေျပာပံုဆိုပံု လႈပ္ရွားျပဳမူပံုေတြဟာ မကလက္သလို လံုး၀ၾကည့္ရမဆိုးပါဘူး တကယ့္မိန္းမအစစ္ပါပဲ။ တစ္ဖန္ ကေလးသံုးေယာက္ကို ေကၽြးေနေသာ မိန္းမၾကီးတစ္ေယာက္က -

‘ကေလးေတြကို ထပ္လိုက္ေပးပါဦးကြယ္၊ အေဒၚလည္း ေနာက္တစ္ခြက္၊ ေရာင္းကာစမို႕နဲ႕တူတယ္ တယ္စားေကာင္းကိုးကြယ့္ ထန္းလ်က္ရည္ကလည္း သန္႕ျပီးေမႊးေနတာပဲ’

‘မဟုတ္ပါဘူး ရွင္၊ ေနာက္ကိုလည္း အျမဲတမ္းေကာင္းေအာင္  ၾကိဳးစားသြားမွာပါရွင့္’

ေျပာေျပာဆိုဆို ေကာင္မေလးသည္ ကေလးတို႕၏ ဖန္ခြက္မ်ားကို ထပ္မံျဖည့္ေပးေနေလျပီ။ ထိုအခိုက္ မိန္းမ၀၀ၾကီးက စားျပီးဖန္ခြက္ ၾကီးကို လက္ထိုးေပးေနျပန္သျဖင့္ ထန္းလ်က္ရည္ ထပ္လိုက္ေပးရျပန္ေလေရာ။

ေကာင္မေလးသည္ ကၽြန္ေတာ္ေျပာသလို လက္မလည္ေအာင္ မုန္႕ပြဲေတြကိုျပင္ေပးေနစဥ္မွာပဲ ေရႊတစ္ေခ်ာင္းေျမာင္းေဘး ပြဲရံုတန္းရွိရာ ဘက္ဆီကို မၾကာခဏ ေမွ်ာ္ ေမွ်ာ္ ၾကည့္တတ္တာကို မသိမသာ အကဲခတ္လိုက္မိေသာ ကၽြန္ေတာ့္မွာ တစ္စံုတစ္ခုကို သိလို စံုစမ္းလိုေသာ ၀ါသနာဘာဂီကေလးအတိုင္း ဖန္ခြက္ထဲက မုန္႕လက္က်န္အနည္းငယ္မွ်ကို လက္စမသတ္ေသးဘဲ မုန္႕လက္ေဆာင္း သည္ ေကာင္မေလးနည္းတူ ေရႊတစ္ေခ်ာင္းေျမာင္းလမ္းဘက္ကို လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္မိပါတယ္။ မၾကာမီအတြင္းမွာပဲ ေကာင္မေလးရဲ႕ မ်က္လံုးေတြ အေရာင္ေျပာင္းေတာက္ပသြားတာကိုျမင္လိုက္ရသျဖင့္ သူေမွ်ာ္ၾကည့္ရာဆီသို႕ ၾကည့္လိုက္မိျပန္ရာ၊ ပြဲရံုတန္းဘက္က စတိုင္လ္အျပည့္ေလွ်ာက္လာေသာ ခပ္သန္႕သန္႕ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို လွမ္းျမင္လိုက္ရပါေရာ။

‘ေဟ့ ေကာင္မေလး၊ေရာ့ပိုက္ဆံကြယ့္’ ဟု မိန္းမ၀၀ၾကီးက ပိုက္ဆံထုတ္ေပးေတာ့မွပင္ မုန္႕လက္ေဆာင္းသည္ေလးလည္း လမ္းဘက္မွ မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္ႏိုင္ပါေတာ့တယ္။

ေနာက္ ႏွစ္မိနစ္ခန္႕အၾကာတြင္ ေကာင္ကေလးတစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေဘးနားသို႕၀င္ထိုင္လိုက္တယ္ခင္ဗ်။

‘တစ္ခြက္ဗ်၊ အစံုထည့္ေနာ္’

ေကာင္မေလးက မုန္႕ဖတ္ေကာ ထန္းလ်က္ရည္ ေကာက္ညွင္းေကာ သူတကာထက္ ပိုမိုထည့္ေပးလိုက္တယ္လို႕ ထင္မိပါတယ္။ ႏြားႏို႕ေလးေတာင္ အဆစ္ပါေသး။ ကေလးသံုးေယာက္နဲ႕ မိန္းမၾကီးက ေကာင္ေလးစားေတာ့မယ့္ မုန္႕လက္ေဆာင္းဖန္ခြက္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္း -

‘ေကာင္ေလး…အဲ ေကာင္မေလးက ေရာင္းကာစမို႕ လက္ဆမမွန္းတတ္ေသးဘူးထင္တယ္ ေရာ့…ေရာ့ ပိုက္ဆံ’ ဟု မုန္႕လက္ေဆာင္းဖိုး ထုတ္ေပးေနသျဖင့္ ရိုးသားပံုရေသာ ေကာင္မေလး၏ မ်က္ႏွာမွာ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းအသြင္ေဆာင္သြားရင္း -

‘ဟုတ္ကဲ့ရွင့္၊ တစ္ခါတေလ လက္ဆမမွန္ေသးဘူး ရွင့္’ ဟု စကားေရာ ေဖာေရာျဖင့္ ေငြမ်ားကို လွမ္းယူလိုက္ပါေရာ။

‘ထည့္ပါဦးဗ်’

ေကာင္မေလးက သြက္လက္စြာ ထပ္မံျပီးျပင္ဆင္ေပးလိုက္ျပန္တယ္။ ဒီတစ္ၾကိမ္လည္း သူ႕လက္မမွန္းတတ္ေသး၍လားမသိ မုန္႕မ်ားမွာ ယခင္အတိုင္းမ်ားေနျပန္ပါတယ္။ ေကာင္ကေလးေဘးနားက လူၾကီးကေတာ့ မသိမသာျပံဳးလိုက္ပါတယ္။

‘ကဲ..ကဲ ဦးကိုလည္း ေနာက္တစ္ခြက္’

ေကာင္မေလးက အဲ့ဒီလူၾကီးရဲ႕ ဖန္ခြက္ထဲကိုလည္း ေကာင္ကေလးကို ျပင္ေပးလိုက္သည့္နည္းတူ ခပ္မ်ားမ်ားကေလးျပင္ေပးလိုက္ပါ တယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲ့ဒီေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲကိုကိုင္ထားတဲ့ ဖန္ခြက္ထဲ မုန္႕လံုး၀ကုန္ေနေၾကာင္း သတိျပဳမိသျဖင့္ မုန္႕ကုိ ထပ္စားခ်င္စိတ္မရွိေသာ္လည္း တမင္သက္သက္ပင္မွာစားလိုက္ရျပန္ေရာ။ ေကာင္မေလးက ကၽြန္ေတာ့္ကိုလည္း ျပင္ေနၾက မုန္႕ဆထက္ ပိုမိုထည့္ေပးလိုက္ေၾကာင္းေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ ဒါကို အာရံုစိုက္ေနပံုရသည့္ လူၾကီးက -

‘ဟဲ….ဟဲ ဟုတ္သားပဲ၊ ညည္းဟာက လက္မမွန္ေသးတာ အမွန္ပဲ။ ဒီလိုဆို ညည္းဘယ္လို အျမတ္ေပၚပါ့မလဲ” ဟုျပံဳးျပံဳးၾကီးေျပာလုိက္ ေတာ့မွ ေကာင္မေလးသည္ မျပံဳးခ်င္ ျပံဳးခ်င္နဲ႕ျပံဳးရင္း လူၾကီးအား ေမာ့ၾကည့္လိုက္ကာ -

‘ဟဲ…ဟဲ….ဟုတ္ကဲ့ရွင့္’ဟု ေခ်ာ္လဲေရာထိုင္ ေရာေႏွာရယ္ေမာလိုက္ေလျပီ။ အဲ့ဒီအခိုက္မွာ -

‘ဟာ….ပိုက္ဆံအိပ္ အိမ္မွာေမ့က်န္ခဲ့ျပီ။ ၾကည့္စမ္းပါဦး…ေမ့ပဲေမ့တတ္လြန္းတယ္ဗ်ာ။ အိမ္ျပန္ေျပးယူဦးမွပဲ။ ခင္ဗ်ား ပိုက္ဆံ ေနာက္မွပဲ ယူေပါ့ေနာ္။ ဒယ္ဒီ့ကို ရံုးမွာသြားၾကိဳရကာနီးျပီ’ ဟု ေျပာေျပာဆိုဆို ပ်ာပ်ာသလဲ ထေျပးေလေတာ့တယ္။

‘အို…..ကိစၥမရွိပါဘူး…။ ဘယ္ေတာ့မွေပးေပးေပါ့ ရွင္’ ဟု လွမ္းေျပာလိုက္ေသာ မုန္႕လက္ေဆာင္းသည္ ေကာင္မေလးရဲ႕ အသံၾကီးမွာ ကရုဏာသံေတြ ယွက္သန္းေနသည္ဟု သေဘာေပါက္သြားမိရင္းက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အဲ့ဒီမနက္ခင္းေလးက မုန္႕လက္ေဆာင္း ေသာက္ျပီး ရင္ေအးသြားရသည္ထက္ စိတ္ထဲမွာ မေဖာ္ျပတတ္ေသာ ၾကည္ႏူးႏွစ္သိမ့္မႈေလးမ်ား ျပည့္သိပ္သြားမိရပါေတာ့တယ္။

(၂)

ေနာက္ေန႕မ်ားတြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ မုန္႕လက္ေဆာင္းသည္ေလးကို ပိုမိုဂရုစိုက္မိပါေတာ့တယ္။ အရိပ္အေယာင္ ဟိုသည္မၾကည့္မိသည္ ထားဦး ‘ညီ-ညီမေလး ေရာင္းေကာင္းလား’ ‘အဲ့လို႕ မစပါနဲ႕ ဒီကမၾကိဳက္ဘူးရွင့္’ ဆိုသည့္ ရပ္ကြက္ထဲကလူေနာက္ေလးေတြနဲ႕ စကား အခ်ီအခ်ေျပာသံေလးေတြကို နားစြင့္မိျမဲ။ သူ႕ကို ဂရုစိုက္မိသည္ႏွင့္အမွ် မြန္းတိန္းခ်ိန္ေရာက္ျပီးတိုင္း ပြဲရံုတန္းေတြဘက္က စတိုင္လ္ အျပည့္ လူရည္သန္႕သန္႕ေကာင္ကေလးတစ္ေယာက္ ေလွ်ာက္ေလွ်ာက္လာတတ္တာကိုလည္း အာရံုစိုက္မိရေတာ့တာပါပဲ။

တစ္ၾကိမ္ေသာ တနဂၤေႏြေန႕တစ္ေန႕တြင္ ၾကံဳေတြ႕လိုက္ရသည့္ အျဖစ္အပ်က္မွာ အမွန္တကယ္ပင္စိတ္၀င္စားဖို႕ေကာင္းလွပါတယ္။ အဲ့ဒီေန႕ ေရႊတစ္ေခ်ာင္းေျမာင္းေဘးက ေလွ်ာက္လွမ္းထြက္လာေသာ ေကာင္ကေလးမွာ အျခားအျခားေသာေန႕မ်ားကဲ့သို႕ တစ္ေယာက္ တည္းမဟုတ္ဘဲ သူ႕ရဲ႕နံေဘးမွာ မြန္မြန္ရည္ရည္ သန္႕သန္႕ျပန္႕ျပန္႕ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ အဲ ေကာင္ကေလးထက္ေတာ့ အသက္ၾကီးပံုရသူတစ္ေယာက္နဲ႕ အတူယွဥ္တြဲေလွ်ာက္ထြက္လာတာေၾကာင့္ မ်က္စိအျမင္ထဲ၀ယ္ ထူးျခားသေယာင္ထင္ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အိမ္ေပၚမွ အကဲခတ္ၾကည့္ရႈရသည္ကို အားမရႏိုင္ေတာ့တာေၾကာင့္ ေကာ္ဖီနဲ႕မုန္႕ဗိုက္အျပည့္စားထားပါလ်က္ မုန္႕လက္ေဆာင္းေသာက္ရန္ အိမ္ေအာက္သို႕ဆင္းခဲ့မိပါေရာ။

‘လာ မမ၊ဒီဆိုင္ေပါ့ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာ၊အျခားဆိုင္နဲ႕မတူဘူး အရမ္းေကာင္းတာပဲဗ်’ ဟု ေကာင္ကေလးက အတူပါလာေသာ ေကာင္မေလးကို ေျပာလည္းေျပာ ႏွစ္ေယာက္သား မုန္႕လက္ေဆာင္းသည္ ေကာင္မေလးရဲ႕ေရွ႕က ခုံပုေလးေတြမွာ ၀င္ထိုက္ လိုက္ၾကပါတယ္။

‘ႏွစ္ခြက္ထည့္ေပးပါဗ်….တနဂၤေႏြအားရက္ တစ္ခါမွ လာမစားဖူးေသးဘူး။ မမကို ေကၽြးခ်င္လြန္းလို႕လာခဲ့တာ….ေကာင္းေကာင္း ကေလးျပင္ေပးရမယ္ေနာ့’

‘ဟုတ္ကဲ့..ရွင့္’ ဆိုကာ မုန္႕ျပင္ေပးေနေသာ မုန္႕လက္ေဆာင္းသည္ေလးရဲ႕လက္မ်ားမွာ ခါတိုင္းေန႕မ်ားေလာက္ သြက္လက္မႈ သိပ္မရွိေတာ့ပါဘူး။

‘ဒီတစ္ခါ နည္းသြားတယ္ေနာ္…ဟိုေန႕ေတြက လက္ဆမမွန္လို႕ရွဳံးျပီထင္တယ္…ဟဲ ဟဲ’ ဟု ေကာင္ကေလးက အသံခ်ိဳခ်ိဳလြင္လြင္ အသံေလးျဖင့္ ရယ္သြမ္းေသြးလိုက္ပါတယ္။

‘ဟုတ္ကဲ့’ ဟု ေကာင္မေလးက တံုးတိေျဖလိုက္ပါတယ္။ သူ႕မ်က္လံုးၾကီးမ်ားမွာ ေကာင္းကေလးရဲ႕ေဘး၌ မုန္႕လက္ေဆာင္းကို အားရပါးရစားေနေသာ လွတပတ ေကာင္မေလးအေပၚသို႕ မသိမသာက်ေရာက္ေနေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိရပါတယ္။

‘ေပးပါဦး ေနာက္တစ္ခြက္စီ’ ဟု ေကာင္ကေလးက ထပ္မံမွာလိုက္ျပန္ပါတယ္။ ေကာင္မေလးသည္ မုန္႕မ်ားကို ေႏွးေကြးစြာပင္ ထပ္မံျပင္ ဆင္ေပးေနျပန္ပါေရာ။

‘မုန္႕လက္ေဆာင္းေရာင္းရတာ သိပ္မဟန္ဘူးထင္တယ္။ ခင္ဗ်ားၾကည့္ရတာ ေရာင္းကာစတုန္းကလိုမဟုတ္ဘူး။ ဒီလိုေပါ့ဗ်ာ ေရာင္းကာစ ဆိုေတာ့ ဘယ္တြက္ေခ်ကိုက္ဦးမလဲ။ ေနာင္ ေရာင္းရင္း ေရာင္းရင္းနဲ႕ ဟန္က်လာမွာေပါ့’ဟု ေကာင္ကေလးက ျပံဳးျပံဳးကေလးအားေပး လိုက္သျဖင့္ ေကာင္မေလးမွာ စိတ္ထဲက်ိတ္ျပီး ေဒါပြသြားဟန္တူပါတယ္။

ေကာင္ကေလးေဘးက မိန္းမပ်ိဳမွာကား စကားတစ္ခြန္းမွမေျပာ တစ္ေယာက္တည္း ေခါင္းကေလးငံု႕ကာ ငံု႕ကာျဖင့္ မုန္႕လက္ေဆာင္းကို ျမိန္ရွက္စြာ ေသာက္ေနေရာ။

‘ေရာ့..ခင္ဗ်ား ပိုက္ဆံ၊ ဒီေန႕ေတာ့ မုန္႕ျပင္တာေတာ္ေတာ္နည္းသြားတာပဲ။ခင္ဗ်ားက ေလွ်ာ့မယ့္ေလွ်ာ့ေတာ့လည္း ေဖာက္သည္ေတြကို ေတာင္ ေလွ်ာ့ေတာ့တာကိုးဗ်’ ဟုစကားေျပာေျပာႏွင့္ပင္ ပိုက္ဆံမ်ားကိုရွင္းျပီး ေကာင္ကေလးေကာ သူနဲ႕ပါလာေသာ မိန္းမပ်ိဳေလးပါ ေရႊတစ္ေခ်ာင္းေျမွာင္းေဘးက ပြဲရံုတန္းဘက္ကို ျပန္လည္၀င္ေရာက္သြားပါေတာ့တယ္။ သူတို႕ႏွစ္ဦး ထြက္သြားရာစီကို လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္ လိုက္စဥ္မွာေတာ့ မုန္႕လက္ေဆာင္းသည္ ေကာင္မေလးရဲ႕မ်က္ႏွာေလး ညွိဳးပုပ္လ်က္ရွိပါေရာ။

(၃)

ကၽြန္ေတာ့္အဖို႕ ရံုးဖြင့္ရက္ ေက်ာင္းဖြင့္ရက္လည္းျဖစ္သည့္ တနၤလာေန႕ မြန္းတိမ္းခ်ိန္ေရာက္ဖို႕ ဆႏၵာေစာေနခဲ့ပါတယ္။ ထိုေန႕ခါတိုင္းလို ေနာက္က်မွာ အိပ္ယာမထျဖစ္ဘဲ နံနက္ (၉)နာရီေလာက္ကတည္းက မ်က္ႏွာသစ္၊ အ၀တ္လဲလွယ္ျပီး သကာလ ေရႊတစ္ေခ်ာင္းေဘး ပြဲရံုတန္းဘက္ကထြက္လာမယ့္ စတိုင္လ္အျပည့္ ေကာင္ကေလးထြက္လာမယ့္အခ်ိန္ကို ေစာင့္စားေနမိပါေတာ့တယ္။

မုန္႕လက္ေဆာင္းသည္ကေလးရဲ႕ ေရွ႕မွာေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ကေလးေတြေကာ ရာသီအပူခ်ိန္ေၾကာင့္ ၀မ္းေအးေအာင္၀င္ေသာက္သူမ်ား ေကာ စည္ကားလ်က္ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီတစ္ခါေတာ့ သူသည္ ခါတိုင္းေန႕မ်ားလိုမေမွ်ာ္ ေခါင္းၾကီးငံု႕ျပီးေတာ့သာ မုန္႕ပြဲမ်ားကိုသာ ျပင္ဆင္ေပးလ်က္ရွိပါရဲ႕။

‘ဗ်ိဳ႕ မုန္႕လက္ေဆာင္းသည္…မုန္႕တစ္ခြက္ ေကာင္းေကာင္းေလးျပင္ေပးစမ္းပါဗ်ာ’

ေကာင္ကေလးရဲ႕အသံက အခါတိုင္းေန႕မ်ားလိုပါပဲ လန္းဆန္းျမဲ တက္ၾကြျမဲပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ မုန္႕လက္ေဆာင္းသည္ ေကာင္မေလးကေတာ့ ေလးကန္ဖင့္ႏြဲ႕စြာ မုန္႕ပြဲကိုျပင္ဆင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ေကာင္ကေလးက မုန္႕ကို ငံု႕ျပီးစားေနေတာ့မွ မသိမသာ ခိုးၾကည့္ေလေရာ။

‘ခင္ဗ်ား မုန္႕ျပင္ေပးတာ လက္အေတာ္မွန္သြားျပီေနာ္၊ဒါမွလည္း အျမတ္ေပၚေတာ့မေပါ့ဗ်ာ’

ေကာင္ကေလးရဲ႕မွတ္ခ်က္ကို ‘ဟုတ္ကဲ့’ ဟုသာ ေကာင္မေလးက စကားခြန္းတုန္႕ျပန္လိုက္ပါတယ္။

‘မေန႕က…ကၽြန္ေတာ့္ အမၾကီးကေလ ခင္ဗ်ား မုန္႕လက္ေဆာင္းကို ခ်ီးမႊမ္းလို႕မဆံုးဘူး။ သူ ေနေကာင္းေပ်ာက္ကာစ မစားခ်င္ မေသာက္ခ်င္ျဖစ္ေနတာၾကာျပီေလ။ အဲဒါ ကၽြန္ေတာ္စားေနက် မုန္႕လက္ေဆာင္းေသာက္ခ်င္လားေမးျပီး ေခၚလာျပီး ေကၽြးလိုက္တာ သူ ေတာ္ေတာ္ သေဘာက်သြားတယ္။ ဒီကေန႕ေတာင္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕လိုက္ျပီး စားမလို႕လုပ္ေနေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျပန္အေအးမိမွာစိုးရိမ္ လို႕ မနည္းေတာင္းပန္ျပီးထားခဲ့ရတာဗ်။ လုပ္စမ္းပါဦးဗ် ေနာက္တစ္ခြက္။ ဒီကေန႕ေတာ့ အဆာေျပမဟုတ္ေတာ့ဘူး ဗိုက္ျပည့္သြား ေအာင္ စားသြားဦးမွပါ။ အိမ္မွာ ေန႕လယ္စာအတြက္ အေမခ်က္ထားတဲ့ဟင္းက အစပ္ေတြၾကီးပဲ။’

မုန္႕လက္ေဆာင္းသည္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ေကာင္ကေလးရဲ႕စကားမ်ားကို တအံ့တၾသနားေထာင္ေနျပီးေနာက္မွာ တစ္စ တစ္စ မ်က္ႏွာအသြင္အျပင္ေျပာင္းလဲလာျပီးေနာက္ ေကာင္ကေလးက ‘ေနာက္တစ္ခြက္’ဆိုတာနဲ႕ ေဘးလူမည္သူကိုမွ ဂရုမစိုက္၊ ေျပာင္ေျပာင္ ၾကီးပင္ မုန္႕ဖတ္ေတြေကာ၊ ထန္းလ်က္ရည္ေတြေကာ ေစတနာဗရပြ ဖန္ခြက္ထဲေမာက္ေနေအာင္ ျပင္ေပးလိုက္ပါေတာ့တယ္။

‘ဟင္….ခင္ဗ်ား လက္မွန္သြားျပီထင္ေနတာ….ေဟာ အခုမ်ားလာျပန္ျပီ’ ဟု ေကာင္ကေလးက ပါးခ်ိဳင့္ကေလးမ်ား ခြက္၀င္သြားေအာင္ျပံဳး ျပီးေျပာလိုက္ေသာအခါတြင္ -

‘ဟဲ..ဟဲ…တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း မ်ားသြားတတ္တာေပါ့ရွင္…ေရာင္းကာစကိုး’ ဟု ျပံဳးျပံဳးၾကီး ျပန္ေျပာလိုက္တာကို ၾကားလိုက္ရပါ ေတာ့တယ္။         ။

Alex Aung (12 Jan 2015)

စာၾကြင္း ။          ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မေမြးခင္က နာမည္ေက်ာ္ခဲ့ေသာ စာေရးဆရာၾကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ၀တၳဳတိုတစ္ပုဒ္အားဖတ္ျပီးေနာက္ စိတ္ကူးရကာ ျပန္လည္ေရးသားထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။