Friday, July 31, 2015

Dropping The Soap (Part I)




ကၽြန္ေတာ္ ေရကူးအားကစားကို အလြန္သေဘာက်ႏွစ္သက္သူတစ္ေယာက္လို႕ဆုိႏိုင္ပါတယ္။ လက္ရွိအသက္ ၁၈ႏွစ္ထက္ပိုမ်ားပိုေန လားမသိ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရပ္ကြက္နယ္နိမိတ္ထဲက ေရကူးကန္ၾကီးမွာ တစ္ပါတ္ကိုအနည္းဆံုး သံုးၾကိမ္ေလာက္ေတာ့ကူးျဖစ္ပါတယ္။ သိတယ္မဟုတ္လား အလန္းစား ေရကူးသမားကိုယ္ဟန္ပံုရိပ္ကိုထိန္းထားႏိုင္ဖို႕ရယ္ ေရထဲမွာ ရွိေနရတဲ့ ခံစားခ်က္ကို ၾကိဳက္တာလည္း ပါတာေပါ့။ ေရကူးတဲ့အရွိန္အေပၚကို အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈမရွိေပမဲ့ ေရထဲမွာဆို ကၽြန္ေတာ္ တစ္ကိုယ္လံုးလႈပ္ခါေနတတ္ပါတယ္ အဲ…. Speedo ေဘာင္းဘီအေကာင္းစားကိုေတာ့၀တ္ရတာေပါ့ဗ်ာ။ Speedo ကို၀တ္ဆင္ရတာက ၀တ္ရတာ သက္ေသာင့္သက္သာရွိတာ တစ္ခုထဲေၾကာင့္တင္မဟုတ္ပါဘူး။ ဆီးစပ္ကျခံဳဖုတ္ငယ္ေလး မျပဳတျပဳေပၚေနတတ္ျပီး ခပ္ေဖာင္းေဖာင္းေခါင္းအံုးတစ္ခုထည့္ထားသလို ေဖာင္းၾကြေနတတ္တဲ့အျမင္ကို ငမ္းေၾကာထခ်င္သူမ်ားအတြက္ ေစတနာပိုတာလည္းျဖစ္ပါတယ္။ အာ…နာမည္ၾကီး ဒီဇိုင္နာဆိုင္ေတြမွာ ဆံပင္သြားမညွပ္ဘဲ ေထာင္ဂဏန္း၀န္းက်င္သာေပးရတဲ့ ဆံသဆိုင္ေတြမွာညွပ္ျပီး ပိုက္ဆံစုတတ္ပါရဲ႕ အဟဲ…၀တ္စံုေလးေတြကို၀ယ္ဖို႕ အတြက္ကေတာ့ နည္းလမ္းရွာရတာေပါ့ အပို၀င္ေငြရွာမွမရွာႏိုင္ေသးတာကိုး။

ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ကိုခ်မ္း FB မွာ လြန္ခဲ့တဲ့ေျခာက္လေလာက္တုန္းက ပို႕စ္တစ္ခု Tag တယ္ဗ်။ အလန္းစား ၀တ္စံုေတြရဲ႕ ဓာတ္ပုံ ေတြေပါ့ဗ်ာ။ သူကေဘာစိသားဆိုေတာ့ သူ၀ယ္၀တ္တဲ့၀တ္စံုေတြကို အ၀တ္ဘီရိုထဲဘယ္လိုထည့္ထားတယ္ဆိုတာ ျပခ်င္တာလည္းပါ သလို သတင္းေပးခ်င္တာလည္းပါမွာပါ။ မျပခ်င္ျပခ်င္ဓာတ္ပံုတစ္ပံုကိုလည္းျမင္လိုက္ရေသးတယ္ ေၾကာင္ရုပ္ေလးပါတဲ့ ေရကူး၀တ္စံု တစ္စံုရဲ႕ဓာတ္ပံုကိုေလ။ အခုေခတ္လူငယ္အေတာ္မ်ားမ်ားက အားကစားကို ၀ါသနာပါပါကစားၾကတယ္ဆိုတာရွားပါတယ္။ ရွားပါးတဲ့ လူေတြထဲမွာ ကိုခ်မ္းပါတယ္။ သူ Speedo ေဘာင္းဘီ၀တ္ျပီး ေရကူးကန္နံေဘးကိုေလွ်ာက္လာတဲ့အခ်ိန္ဆို အရမ္းသိသာတယ္ ဟိုသည္ကေန မသိမသာ ၾကည့္ေနၾကတာ ကၽြန္ေတာ္သတိထားမိတယ္ေပါ့။ ေျခာက္လအတြင္း ေရကူးၾကတဲ့အၾကိမ္အေတာ္မ်ားမ်ားထဲ မွ သံုးၾကိမ္ေလာက္က သိသာသလိုပါပဲ သူ၀တ္တဲ့ေဘာင္းဘီအေရာင္က မိုးျပာႏုအေရာင္ေလးျဖစ္ေနတာေၾကာင့္လား ေရစိုေၾကာင့္ ေဖာက္ထြင္းျမင္လုမတတ္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္လားမသိ။

ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အေတြးစိတ္ကူးတစ္ခုလို႕လည္း ထင္ေကာင္းထင္ရမည့္ အျမင္ အေတြ႕ေတြကိုေျပာျပမယ္ဗ်။ ေဂး အပုန္းေတြလို႕ ေျပာႏိုင္တဲ့လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ Speedo ၀တ္ထားတဲ့သူ႕အ၀န္းအ၀ိုင္းမွာ တရစ္၀ဲ၀ဲရွိေနတတ္တာကိုေတြ႕ရတယ္။ အထူးသျဖင့္ အ၀တ္လဲခန္းထဲ သူ၀င္သြားျပီဆိုရင္ သူတို႕ေတြရဲ႕ အၾကည့္ေတြမ်က္လံုးေတြက တန္းေနတာပဲ မမွားဘူး။ သူအ၀တ္လဲလွယ္ေနခ်ိန္ ဆိုရင္ သူတို႕ေတြ အေၾကာင္းမရွိအေၾကာင္းရွာေရာက္ေနတတ္ၾကတယ္။ ဒီလို ဒီလိုေတြေၾကာင့္လားေတာ့မသိ ကၽြန္ေတာ္ အ၀တ္လဲခန္းကိုမုန္းတယ္ သေဘာမက်ဘူးဗ်ာ။ ေရကူးကန္ဘက္ကိုေရာက္ဖို႕အရင္ဆံုး အ၀တ္လဲခန္းေတြကိုျဖတ္သန္းျပီးမွ ေရာက္ရတာဆိုေတာ့ ေရကူးလာသူ က်ားက်ားမမ သက္ဆိုင္ရာ အ၀တ္လဲခန္းကိုယ္စီကို ၀င္ၾကရတာမ်ားပါတယ္။ တစ္ခါတေလ ၀တ္လစ္စလစ္ ငနဲေတြနဲ႕တိုးတဲ့အခ်ိန္ဆိုရင္ ေပါင္ၾကားက ညီဘြားက အလိုက္မသိေခါင္းေထာင္ထတတ္ေသးတာ ဒုကၡ။

ဟိုသည္မ်က္စိအရသာခံၾကည့္ေလ အားကစားေဘာင္းဘီတိုေအာက္က ေရကူးေဘာင္းဘီကပိုမိုေဖာင္းၾကြေလဆိုေတာ့ တစ္ခါတေလ ေရကူးကန္ထဲကအေပၚကိုတက္ဖို႕ ဒုကၡေရာက္တတ္ပါတယ္။ အဲ….ဒီေရကူးကန္က အမိုးဖြင့္ အကာအရံမရွိေသာကန္မ်ိဳးဆိုေတာ့ လူတစ္ေယာက္ တစ္ခုခုထင္ရွားေနရင္သိသာျမင္သာပါရဲ႕။ တစ္ခါတေလ ခပ္ရြတ္ရြတ္နဲ႕ ေပါင္ၾကားကငနဲေခါင္းေထာင္ထတဲ့အေျခနဲ႕ကို အ၀တ္လဲခန္းစီကို ကၽြန္ေတာ္ထသြားရတတ္ပါတယ္။ စိတ္မ၀င္စားတတ္တဲ့ ကေလးေတြေရွ႕ဆိုရင္ သူတို႕ကဂရုမစိုက္ေတာ့ ေအးေဆး ေပါ့။ တစ္စံုတစ္ေယာက္ အ၀တ္လဲခန္းထဲမွာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာျငိမ္ျပီး တိတ္ေနတယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ သူအ၀တ္လဲတာကို မသိမသာ ေခ်ာင္းေျမာင္းၾကည့္မိတယ္။ ေရကူးတဲ့အခ်ိန္ ေရကူးကန္ကိုသြားတဲ့အခ်ိန္ဇယားအတိုင္း ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ကိုခ်မ္းအတူတကြလို လိုသြားတယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေရကူးၾကတယ္ တဘက္ကိုယ္စီခါးမွာပတ္လို႕ အ၀တ္လဲခန္းစီကိုျပန္လာၾကတယ္ ေရစို၀တ္ေတြ ေဘာင္းဘီ တိုေတြ တစ္ခါတရံအေပၚ၀တ္ စြပ္က်ယ္ေတြအကုန္ ခၽြတ္ခ်ပစ္ကာ ခပ္ျမန္ျမန္ ကၽြန္ေတာ္အ၀တ္လဲလွယ္မိတတ္ပါေရာ မ်ားေသာ အားျဖင့္။

ပထမေတာ့ ကိုခ်မ္းအၾကည့္ေတြက ကၽြန္ေတာ္ျပဳမူလႈပ္ရွားေနတဲ့အေပၚ ဒီေကာင္ဘာလဲဟဆိုတဲ့ပံုစံနဲ႕ၾကည့္ေပမယ့္ မၾကာခင္မွာပဲ သူလည္း ကၽြန္ေတာ့္လို ျပဳမူလုပ္ေဆာင္လာခဲ့ပါတယ္။ တစ္ေယာက္တည္းအိပ္စက္ရတဲ့ညေတြတိုင္း သူ႕ေပါင္ၾကားကခပ္ေဖာင္းေဖာင္း အထုပ္အထည္ၾကီးအေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ေတြးရတာအေမာ။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲ၀ယ္ သူ႕ငပဲၾကီးက ၇လက္မေလာက္မ်ားထြားသလား၊ လက္နဲ႕ဆုပ္ကိုင္လို႕လက္ေခ်ာင္းေတြၾကား ဆန္႕ပါ့မလားေတြးမိတယ္။ လွ်ိဳ႕၀ွက္စြာ ကၽြန္ေတာ္၀ယ္ယူအသံုးျပဳထားတဲ့ dildo အစား သူ႕ငပဲၾကီးမ်ား ကၽြန္ေတာ့္ခေရထဲျမွဳပ္လိုက္ရရင္ အိုး….ႏုညံ့လွတဲ့ သူ႕လက္အစံုက ကၽြန္ေတာ့္ငပဲနဲ႕ေရႊဥေတြကို အသာပြတ္သပ္ေပးရင္ အား…ၾကက္သီးထစဖြယ္ပဲ။

ကိုခ်မ္းက ကၽြန္ေတာ့္ထက္အသက္တစ္ႏွစ္ပိုၾကီးပါတယ္။ အသက္တစ္ႏွစ္ပိုသလိုအေနအထားကလည္း တစ္ဆင့္ျမင့္ပါေရာ။ ကၽြန္ေတာ့္ ဇာတိျမိဳ႕ကေလးရဲ႕ ေကာလိပ္တစ္ခုမွာ လတ္တေလာတက္ေနေသာ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနပါျပီ။ သူနဲ႕ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လို ေတြ႕ဆံုခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာေျပာျပဖို႕ ေမ့ေတာင္ေမ့ေနသလိုပဲ။ ဒါေပမဲ့ အခန္႕မသင့္ ညစ္ေပသြားရမႈတစ္ခုအေပၚ မူတည္ျပီး သူ႕တိုက္ခန္း မွာ ေရလိုက္ခ်ိဳးရတာေလးက အစကေတာ့ရိုးရိုးသားသားပါလို႕ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ေရလိုက္ခ်ိဳးတယ္ ျပီးေတာ့ ရုပ္ရွင္ တစ္ကားေလာက္ အတူထိုင္ၾကည့္ၾကတယ္ ေနာက္ Video games အခ်ိဳ႕ထိုင္ကစားျဖစ္ၾကတယ္ေပါ့။ ေနာက္ပိုင္း မၾကာခဏဆိုသလို ဘယ္ကိုပဲအတူတူ သြားျဖစ္ၾကသည္ျဖစ္ေစ သူ႕တိုက္ခန္းက ေရေႏြးေႏြးနဲ႕ ေရအတူခ်ိဳးျဖစ္ၾကျပီးမွ ကၽြန္ေတာ္အိမ္ျပန္ျဖစ္ပါတယ္။ သပ္ရပ္သန္႕ရွင္းေသာ သူ႕တိုက္ခန္းေလးေၾကာင့္ရယ္ သူ႕ေရပူစက္ေလးရဲ႕ အေနေတာ္ခ်ိန္ညွိထားမႈေၾကာင့္ ေရခ်ိဳးရတာသာယာမႈေၾကာင့္ရယ္ အေၾကာင္းျပ ခ်က္အခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ သူ႕အေပၚစိတ္လႈပ္ရွားမႈက ေရကူးကန္အ၀တ္လဲခန္းထဲ၀ယ္ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးနံေဘး ၀စ္လစ္စလစ္ငနဲေတြလမ္းသ လားေနလို႕ခံစားရတဲ့ စိတ္လႈပ္ရွားမႈအေနနဲ႕ သိပ္မေျပာပေလာက္ပါဘူး။ ဟာသသေဘာလို႕ေျပာရမလား ဟာသဆန္ဆန္လို႕ေျပာရ မလား သူ႕တိုက္ခန္းက ေရခ်ိဳးခန္းထဲအတူတူေရခ်ိဳးျဖစ္ေတာ့ ဟိုသည္စေနာက္ၾကရင္း သူေျပာလိုက္တဲ့စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထဲ ခိုးလို႕ခုလုျဖစ္ကာ တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ စျဖစ္ခဲ့ပါရဲ႕ သူ႕ကိုအဲ့သေလာက္မစိုက္ၾကည့္ပါနဲ႕ သူက ‘No Homo’လို႕ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေျပာခဲ့တာပါ။

ကၽြန္ေတ္ာတို႕ႏွစ္ေယာက္ အျမဲတေစ စိတ္ခ်မ္းေျမ႕စရာ ဟာသေလးေတြေႏွာစကားဟိုသည္ေျပာကာ သူ႕တိုက္ခန္းရွိရာကို လမ္းေလွ်ာက္ျပန္ျဖစ္တတ္ၾကတယ္။ တစ္ခါတေလ အခုေနမ်ား မိုးသည္းသည္းမည္းမည္းရြာခ်လိုက္လို႕ သူ႕အ၀တ္ေတြရႊဲရႊဲစိုကုန္ရင္ အရမ္းေကာင္းမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ကူးမိပါေရာ။ ၀တ္ထားတဲ့၀တ္စံုေတြကို ခပ္သြက္သြက္ခၽြတ္ျပီး ေရအတူခ်ိဳးႏိုင္မွာမဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လမ္းေလွ်ာက္လို႕ သူ႕တိုက္ခန္းရွိရာကိုေရာက္ေတာ့ တံခါး၀မွ ခဏရပ္ကာ လြယ္လာတဲ့ ေက်ာပိုးအိတ္ေတြကိုခ်ရင္း အတြင္းမ၀င္ေသးဘဲ ဟိုသည္ေငးၾကည့္လိုက္ၾကေသးတယ္။ ျပီးမွ အခန္းတံခါးဖြင့္၀င္ခဲ့ၾကကာ ေက်ာပိုးအိတ္ ဖိနပ္ အေပၚ၀တ္စံုေတြကို သူ႕ေနရာနဲ႕သူထားျပီး စာၾကည့္ခန္းထဲက ရည္ညႊန္းစာအုပ္တစ္အုပ္ကို ကၽြန္ေတာ္လိုက္ငွားလိုက္ေရာ။ နားျပဳျပီးေနာက္မွာေတာ့ ေရခ်ိဳး ခန္းထဲအတူ၀င္ခဲ့ၾကပါရဲ႕ ေရခ်ိဳးရာမွာေတာ့ စည္းကမ္းဥပေဒေတြ မရွိလိုက္ပါဘူးေနာ္ အလြန္ေပ်ာ္ဖို႕ေကာင္းတဲ့ကိစၥ။

ႏွစ္ေယာက္သား ေရပန္းေအာက္ကို ခို၀င္ခဲ့ၾကတယ္။ အပူခ်ိန္ ခပ္ျမင့္ျမင့္က ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ေခၽြးေပါက္ေတြကို သန္႕စင္သြားေစသလို ခံစားၾကရသလိုပါ။ အဦးဆံုးေတာ့ သူ႕ေက်ာျပင္တေလွ်ာက္ကို ဆပ္ျပာျမွဳပ္မ်ားျဖင့္ ညင္ညင္သာသာ ကၽြန္ေတာ္တိုက္ေပးမိျပီး ေနရာ အႏွံ႕ပြတ္တိုက္ေပးျပီးေနာက္ သူျပန္တိုက္ေပးလို႕ရေအာင္ ကိုခ်မ္းဘက္ကိုေက်ာေပးျပီး ကၽြန္ေတာ္ေနေပးဖို႕ျပင္ဆင္လိုက္တယ္။ အဲ….ဆပ္ျပာတုံးကို သူ႕လက္ထဲလွမ္းအထည့္ ေခ်ာျပီး ေရွ႕တည့္တည့္ျပဳတ္က်သြားေရာဆိုေတာ့ ဘာရယ္ညာရယ္မစဥ္းစားအား ကုန္းျပီး ေကာက္လိုက္တာေပါ့။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ လူႏွစ္ေယာက္အတူေရခ်ိဳးစဥ္ ဆပ္ျပာတုံးျပဳတ္က်ျပတာက ဘာ - ေထာင္ထဲမွာဆိုရင္လည္း အဲ့လို ဆပ္ျပာတံုးျပဳတ္က် ကုန္းေကာက္ျပတာက ဘယ္ဒင္းဆိုတာေတြၾကားဖူးခဲ့တယ္ေလ။ ဆပ္ျပာတုန္းကို ကုန္းေကာက္လိုက္တာဆိုေတာ့ ၀တ္ထားတဲ့ေဘာင္းဘီတိုက ဟသြားျပီး တင္အကြဲေၾကာင္းေလးကို သူ႕ေရွ႕နည္းနည္းျပသလိုျဖစ္သြားတယ္။ ျပန္ကုန္းအထ သူ႕ေပါင္ခြဆံု ကို မ်က္စိကစားလိုက္ေတာ့ ေပ်ာ့ေနတဲ့သူ႕ငပဲဟာ Speedo ထဲမွာ ဟိုသည္ေနရာေရြ႕တာကိုျမင္ရေရာ။ အဲ့ျမင္ကြင္းက ကၽြန္ေတာ့္ငပဲကို အသားကုန္မာေတာင့္လာေစတယ္ ဆုိရပါမယ္။ ဟန္မေဆာင္ မေအာင့္ႏိုင္သလိုပဲ သူနဲ႕ဆို။

အိုး….ဘယ္လိုမွ မလႈပ္ရွား ေအးခဲေနတဲ့အတိုင္းရပ္ေနမိပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္ပ်က္ေနတာကို သူအတိုင္းသားျမင္ေနရတဲ့အတိုင္းေလ။ သူစိုက္ၾကည့္ေနတာနဲ႕တင္ ကၽြန္ေတာ့္ငပဲဟာပူေႏြးျပီးသူ႕လက္နဲ႕ဆုပ္ကိုင္လာတဲ့ဖီလင္မ်ိဳးခံစားရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ကို ေခၚသံ ၾကားလိုက္ရတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ စိတ္ကူးထဲေမ်ာေနရာကေန သတိျပန္ကပ္လာကာ ဆပ္ျပာတုန္းကို သူ႕လက္ကမ္းလိုက္ေရာ အလိုလို။ ရူးႏွမ္းတဲ့အလုပ္ကိုလုပ္မိေနသလိုပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေက်ာမလံုသလိုခံစားရတယ္ဗ် ကၽြန္ေတာ့္ငပဲကသိသိသာသာကို ေဘာင္းဘီထဲက ေန တိုးထြက္ေနတာကိုး။ စိတ္ကူးယဥ္တာက စိတ္ကူးယဥ္တာပဲေလ ကိုယ္ငမ္းေနတဲ့ငနဲေရွ႕မွာ ဘယ္လိုမွမထိန္းႏိုင္ဘဲ စိတ္ကထလာ ေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနမိတယ္။ ေပါင္ခြဆံုက ငပဲ တေျဖးေျဖးနဲ႕ ေဘာင္းဘီထဲျပန္ကပ္သြားမယ္လို႕ စိတ္ေလ်ာ့ၾကည့္ေပမဲ့ မျဖစ္လာဘူးဗ်ာ။

ကိုခ်မ္းေလ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္ပ်က္ေနတာကို သတိထားမိျပီး ကၽြန္ေတာ့္ေပါင္ခြဆံုကိုလက္ညွိဳးနဲ႕ထိုးျပတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ပါးျပင္တေလ်ာက္ ရဲရဲနီသြားရျပီး သူ႕ကိုေတာင္းပန္စကားဆိုရတာေပါ့ တစ္ေန႕လံုး စိတ္ထန္ေနလို႕ပါဆိုျပီးေတာ့။ သူက ေယာက္်ားအခ်င္းခ်င္းပဲကြာတဲ့ စိတ္ထျပီး ေထာင္ေနတာအတြက္ကေတာ့ ေအးေဆးပါတဲ့။ ကၽြန္ေတာ့္အနီးနားတိုးကပ္လာျပီးေနာက္ တင္သားဆုိင္နားက Speedo ေဘာင္းဘီအစြန္းကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ဆြဲကိုင္ကာ ေအာက္ကိုဆြဲခ်ပစ္လိုက္တာ ေပါင္ခြဆံုက ငပဲၾကီးက ေငါက္ကေနေပၚလာသလို ေရႊဥေတြကလည္း တြဲေလ်ာင္းအကုန္ေပၚထြက္လာေရာ။ အတင္းကုန္းရုန္းထေနတဲ့ဟာၾကီးကို အတားအဆီးသဖြယ္ျဖစ္ေနတဲ့ ေဘာင္းဘီ မရွိျပန္ေတာ့ သူ႕ေရွ႕မွာေနရတာတစ္မ်ဳိးၾကီးပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာရွိေနတဲ့ အတားအဆီးေတြကို ဒီထက္ပိုျပီးဖယ္ရွားႏိုင္ဖို႕ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။

ေနာက္ေတာ့ သူ၀တ္ထားတဲ့ ၀တ္စံုကိုကုန္းျပီးဆြဲခၽြတ္လိုက္တယ္။ ခါးကိုကုန္းျပီးခၽြတ္တာမွာ သူ႕ဦးေခါင္းဟာ ေရမႈန္ေရမႊားေအာက္မွာပဲ မာေတာင့္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ေပါင္ခြဆံုနား ေ၀့၀ဲေနေလရဲ႕။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ သူျပဳလုပ္ေနတဲ့ ကိုယ္ဟန္အမူအယာမ်ားေၾကာင့္ ေရွာ့ခ္ျဖစ္ေန ရတယ္ဗ်။ ထြားလွတဲ့သူ႕ငပဲကို ပထမဦးဆံုးအၾကိမ္ ရွင္းကနဲျမင္ေနရတာေလ။ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ကူးအိပ္မက္ခဲ့ရသလို ငပဲဆိုဒ္ကမဟုတ္ေပ မယ့္ ၾကပ္ေနတဲ့ေဘာင္းဘီေဘးတစ္ျခမ္းမွာ သူ႕ငပဲက အသာလွဲေလ်ာင္းေနေသးတာပါ။ ျပီးမွ တန္းကနဲထြက္လာတဲ့ သူ႕ငပဲထိပ္အေရ ျပားက ျဖတ္မထားဘဲ ေရစက္ေတြနဲ႕တြဲလဲခိုေနတာက ႏို႕သီးေခါင္းေလးေတြ ေနာက္တခါ သူ႕လိင္အဂၤါတစ္၀ိုက္ခိုသီးေနတဲ့ေရစက္မ်ား လိုပါပဲ။ သူ႕ဆီးခံုေမႊးေတြက အနက္ေရာင္ေတာက္မေနဘဲ အညိဳေရာင္ဆံႏြယ္ေခြေတြလိုပဲ ခပ္စုစုနဲ႕ ျခံဳပုတ္အေသးစားေလးသဖြယ္ပါ။ ေမႊးညွင္းႏုေတြကေတာ့ ဆီးခံုကေန ရင္ညြန္႕အထိ တိမ္းမူးစဖြယ္ ဆက္စပ္ေနပါတယ္။ တင္ပါးတ၀ိုက္နဲ႕ ခါးစပ္တေလ်ာက္မွာေတာ့ Speedos ေဘာင္းဘီေမ်ာ့ၾကိဳးရာကထင္းေနေရာ။ ကၽြန္ေတာ့္ငပဲလည္း ဘယ္လိုမွမထိန္းႏိုင္စြာ ေရွ႕သို႕တန္းကနဲျဖစ္သြားတာကို သိသိ သာသာ ခံစားမိရပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ကိုခ်မ္းကို အရွက္သည္းစြာ ျပန္ေမာ့ၾကည့္မိပါတယ္။ သူသည္လည္း အ၀တ္မဲ့ခႏၶာကိုယ္ကိုပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့အေျခအေနက တစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ဘူးဆိုတာ သတိျပဳမိသြားဟန္တူရဲ႕။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကိုေတာင္းပန္စကားဆိုမိတာေပါ့ ကၽြန္ေတာ့္ပတ္၀န္းက်င္ ၀ယ္ အ၀တ္မပါဘဲ ဒိီလိုေနက်င့္မရွိခဲ့ဘူးတာေၾကာင့္ တစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားရတာပါေပါ့။ အေတြးပါပဲေလ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ့္ငပဲကို ျမင္တာဟာ အထူးတဆန္းမျဖစ္ေလာက္ပါဘူး ေယာက္်ားေလးအခ်င္းခ်င္းမဟုတ္လား။ သူကေျပာပါတယ္ ရပါတယ္ ဂရုေတာင္မစိုက္မိ ပါဘူးတဲ့။ ဒီႏွစ္ေႏြဦးမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းကအေဆာင္မွာသြားေနဖို႕ စီစဥ္ထားတာဆိုေတာ့ အခုကတည္းက က်င့္သားရျပီးသားျဖစ္ တာေပါ့ ဟိုမွာက ေရခ်ိဳးခန္းထဲ အ၀တ္မပါတဲ့ ေယာက္်ားေလးေတြေရခ်ိဳးတာကိုျမင္ရတာ ပံုမွန္လိုေတာင္ျဖစ္ေနျပီဆိုပဲ။ ကိုယ့္ဘာသာ ဘယ္လိုၾကီးျဖစ္ေနျဖစ္ေန ကိုယ္မသိတဲ့တစ္ေယာက္ေယာက္ကို အေလးထားေနလို႕လည္း အလုပ္ျဖစ္တာမွမဟုတ္တာဘဲေလ။ သူငယ္ခ်င္း အရင္းၾကီးနဲ႕ စျမင္ရတာဆိုေတာ့လည္း မဆိုးပါဘူး။

ကၽြန္ေတာ္လည္း ေျခခ်င္း၀တ္မွာ တန္းလန္းျဖစ္ေနေသာ ေဘာင္းဘီကို အကုန္ကၽြတ္ေအာင္ ကုန္းခၽြတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ အမွတ္ မထင္ သူ႕ေပါင္ခြဆံုကို ရွိဳးလိုက္တာမွာ ဆပ္ျပာျမဳပ္ေတြၾကား လႈပ္ရွားသြားတာကို ျမင္လိုက္ရပါတယ္။ ကိုခ်မ္းရဲ႕ေပ်ာ့အိေနတဲ့ငပဲဟာ ကၽြန္ေတာ့္တင္ပါးအကြဲေၾကာင္းထဲ မာေတာင့္ျပီးလာေထာက္ျပန္ေရာ။ ဒီတစ္ၾကိမ္ေတာ့ မေတာ္တဆျဖစ္ရပ္မဟုတ္တာေသခ်ာပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕ေသြးတိုးစမ္းမႈအေပၚ ကၽြန္ေတာ္ ျငင္းဆန္ႏိုင္အားမရွိ စကားလည္းမဆိုဘဲ ခဏျငိမ္လိုက္မိတယ္။ ျပီးမွ သက္ျပင္းခ်ရင္း ခါးကိုမတ္ လိုက္ပါတယ္။ အ၀တ္ေတြကို ေကာက္ျပီး အခန္းေထာင့္က အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္ထဲသြားထည့္လိုက္ကာ သူ႕ကိုစကားျပန္ဖို႕ၾကံရြယ္လိုက္ တယ္ဗ်။ ဟုတ္တယ္ေလ ဒီတစ္ခါ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ေပါင္ၾကားကအေျမွာက္ၾကီးတရမ္းရမ္းျဖစ္တာမဟုတ္ သူသည္လည္း မိုးေပၚေထာင္ေနျပီမဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ငပဲကို တမင္ကိုင္တြယ္တာမ်ိဳးမဟုတ္သလိုလိုနဲ႕ဆြဲကိုင္ပစ္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ ခပ္ဖြဖြ အေပၚေအာက္ပြတ္သပ္ေပးမိေရာ။ သူက သေဘာတက်ရယ္ေမာလိုက္က ဆက္မလုပ္ပါနဲ႕တဲ့ ေတာ္ၾကာ ျပီးသြားလို႕ဟုတ္ေပ့ျဖစ္ေနမယ္ ဆိုပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲကေတာ့ အဲ့ဒါေကာင္းတာေပါ့လို႕ေတြးမိတယ္။

ကၽြန္ေတာ္လုပ္ေနတာကို မရပ္တန္႕ခဲ့ပါဘူး။ သူ႕ငပဲဟာ ကၽြန္ေတာ္လက္ထဲ တျဖည္းျဖည္း ထြားလာတာမ်ား လက္မနဲ႕လက္ညိဳးထိ ေအာင္ မနည္းဆုပ္ကိုင္ထားရတာမ်ား မေကာင္းဆိုးရြားတစ္ေကာင္လိုပါပဲ။ သူ႕ငပဲထိပ္အေရပ်ားေလးကဘယ္လိုရွိမလဲဆိုျပီး အသာပြတ္သပ္ကာ ငပဲေခါင္းေပၚလာေအာင္လုပ္လိုက္ ဆြဲဖံုးလိုက္ အဆက္မျပတ္ ပြတ္သပ္ခဲ့ပါတယ္။ ကိုခ်မ္းကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ငပဲကို ျပန္လည္ဆြဲကိုင္ကာ အားက်မခံျပန္လည္ပြတ္သပ္တယ္ဗ် အဲ့ဒါမွ fair ျဖစ္မွာေပါ့တဲ့။ အားရေအာင္ေတာ့ ေသခ်ာေလးအခ်ိန္ၾကာၾကာ မကိုင္လိုက္ရပါဘူး သူ႕ငပဲေသြးေၾကာေတြေဖာင္းၾကြလာျပီး ခဏမွာေတာ့ ျပစ္ကနဲ ျပစ္ကနဲ သုက္ရည္ေတြပန္းထြက္လာတာမ်ား သူ႕ငပဲ လိင္တံတေလ်ာက္ကေန စီးက်ကုန္တာ ေရႊဥေတြကေန တြဲလြဲက်ကုန္တဲ့အထိပါဗ်။ သူ႕ငပဲထိပ္က သုက္ရည္ထြက္တာ ပန္းတာ ရပ္သြားျပီလို႕ ခံစားမိျပီးေနာက္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ထိန္းထားသမွ်ကိုလည္း လႊတ္ခ်ပစ္လိုက္တာ သူ႕ဆီးစပ္က ျခံဳပုတ္ငယ္မွာ ေဖြးကနဲ ျဖစ္ကုန္ပါေရာ။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္သား သေဘာတက်ရယ္ေမာခဲ့ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္သုက္ရည္ေတြပြေနတဲ့ သူ႕ဆီးစပ္ကအေမႊးေတြကို ေဆးေၾကာေပးလိုက္ျပီးမွ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ေပၚက သုက္ရည္ေတြကို ေဆးေၾကာလိုက္ပါတယ္။ သူက သူ႕ဖာသာ လက္ကစားတာအျပင္ အခု အျခားသူက လုပ္ေပးတာကိုခံစားရတာ ပထမဆံုးပါပဲလို႕ေျပာသား။ ႏွစ္ဦးသား ေရေကာင္းေကာင္းခ်ိဳး ကိုယ္လံုးေတြကိုေျခာက္ ေအာင္သုတ္ကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကထြက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ငပဲေတြက အိပ္ေမာက်ေနၾကပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ကိုခ်မ္း ဗီဒီယိုဂိမ္းကို တစ္နာရီေလာက္ ကစားျဖစ္ၾကတယ္။ ခဏေနေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ညသိပ္မနက္ခင္ ဂိမ္းကစားတာကို အျပတ္ျဖတ္ျပီး အိမ္ျပန္ရပါတယ္ ကားမစီး ေျခက်င္အေျပးေလးသြားရမွာကိုး။

သူ႕အိမ္ကထြက္လာျပီးေနာက္ Sex shop တစ္ခုကို တန္းသြားမိခဲ့ပါတယ္။ အိမ္ကို……

To be continued….
Alex Aung (31 July 2015)

Sunday, July 26, 2015

မိုးေသာက္ ပန္းခ်ီ




ၾကည္ႏူးစရာ အျဖစ္အပ်က္ကေလး တစ္ခု…။

ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ၊ ယေန႕ထက္တိုင္ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ တိတိက်က် တစ္ခုမက်န္ မွတ္မိေနပါတယ္။ အၾကိမ္အခါ မေရမတြက္ ႏိုင္ေတာ့ေအာင္ အဲ့ဒီအျဖစ္အပ်က္ကေလးကို ျပန္ေျပာင္း ေအာက့္ေမ့မိတယ္ ဆိုပါေတာ့။ ဒီလိုအခါတိုင္း၊ အဲ့လိုအခါတိုင္း တိမ္ေမ့ေပ်ာက္ကြယ္လုနီးနီး အေၾကာင္းအရာကေလးတို႕သည္ အေသးစိတ္၍ စိတ္၍ ေပၚေပါက္လာတတ္ေလရဲ႕။

ေ၀လီေ၀လင္း နံနက္ခင္း တစ္ခု အေရွ႕ဘက္ရွိ ေတာင္တန္းရွည္ၾကီးတို႕မွာ ျပာမည္းလ်က္ရွိျပီး ၄င္းတို႕၏ေနာက္ေက်ာဘက္တြင္ အလင္းေရာင္သည္ ထြက္ျပဴစ ျဖစ္ေလရာ ေတာင္စြန္း ေတာင္စြယ္တို႕မွာ အနီေရာင္ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ျဖင့္ အနားကြပ္ထားသကဲ့သို႕ ရွိေလသေပါ့။ အေရွ႕ဘက္ေတာင္ထိပ္မ်ားမွာ အလင္းေရာင္သည္ မိုးေကာင္ကင္သို႕ ျမင့္ေလ ျမင့္ေလ၊ ေဖ်ာ့ေလ ေဖ်ာ့ေလ ျဖစ္သြားျပီးလွ်င္ တစ္စတစ္စ ညိဳ၍ ညိဳ၍ မည္း၍ မည္း၍လာခဲ့ရာမွ အေနာက္ဘက္ မိုးကုပ္စက္၀ိုင္းဆီသို႕ ေရာက္ေသာအခါတြင္မူကား တကယ့္ ညဥ့္၏ အေမွာင္ထုျဖင့္ လႊမ္းမိုးလ်က္ သြားေတာ့သလိုပါ။

သိပ္အလြန္အကၽြံမဟုတ္ေသာ္လည္း အေတာ္ကေလး ခ်မ္းေလရာ ကၽြန္ေတာ့္လက္ႏွစ္ဖက္ကို ကုတ္အက်ႌအိတ္မ်ားအတြင္း ထည့္သြင္းလိုက္ကာ ခါးကိုလည္း ခပ္ကိုင္းကိုင္းထားရင္း ေလွ်ာက္လာမိေလတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေလွ်ာက္လ်က္ရွိေသာ လယ္ကြက္ၾကီးအတြင္းမွ ေျမၾကီးတို႕သည္ နံနက္ ေ၀လီေ၀လင္းရဲ႕ အညိဳေရာင္သမ္းလ်က္ ရွိေနပါေရာ။

အသာအယာေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့စဥ္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕တည့္တည္မွာ ႏြားတင္းကုပ္သာသာ တဲပုတ္ေလးတစ္ခုကို ေတြ႕ရပါတယ္။
တဲကေလးရဲ႕ နံေဘးမွာ လိေမၼာ္ေရာင္ မီးေတာက္ကေလးဟာ မီးလင္းဖိုကေန ထိုး၍ ေထာင္၍ တက္လ်က္ရွိကာ၊ အဲ့ဒီမီးေတာက္ကေလး က တစ္ဖန္ အညိဳေရာင္ မီးခိုးအူအူကေလးတို႕ တလူလူ လိပ္၍ လိပ္၍ တက္သြားျပန္ျပီးလွ်င္၊ မိုးေကာင္ကင္ အေတာ္ျမင့္ျမင့္ ေနရာသို႕ ေရာက္ေသာအခါ ျမဴခိုးကေလးမ်ားအထဲ ေရာျပြန္းျပီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကပါေရာ။

မီးလင္းဖို နံေဘးတြင္မေတာ့ ေဆာင့္ေၾကာင့္ကေလးထိုင္လ်က္ရွိေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ အဲ…ဘယ္လိုေျပာရမလဲ နက္ေမွာင္သန္စြမ္းလွ ေသာ ဆံပင္နက္ေတြကို ဆံထံုးၾကီးၾကီးထံုးထားေသာ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒီမိန္းမလို႕ဆိုပါေတာ့ေလ အဲဒီ့ မိန္းမမွာ တကယ္တန္းေတာ့ လူငယ္ကေလး တစ္ဦးတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္လွ်က္ ခ်မ္းစီးေသာ နံနက္ေစာေစာအခ်ိန္တြင္ သူမရဲ႕ ထဘီကိုသာ ရင္ရွားထားေလသည္ပဲ။

ကၽြႏ္ေတာ္ တစ္စတစ္စ ေရွ႕ကိုတိုးျပီးေလွ်ာက္ခဲ့ျပန္ေတာ့ မိန္းမရြယ္ရဲ႕ ရင္ခြင္အတြင္းမွာ အေအးဒဏ္ကေန သက္သာရာ ရေစရန္ ကိုယ္ကေလး ေကြးျပီး ျငိမ္သက္အိပ္စက္ေနေသာ ကေလးငယ္ကိုပါေတြ႕ရပါတယ္။ မိခင္ဟန္အျပည့္ မိန္းမရြယ္မွာေတာ့ မီးအရွိန္ မေလွ်ာ့ေစရန္ သစ္ကိုင္းေျခာက္ကေလးမ်ားကို အဆက္မျပတ္ မီးေတာက္ထဲကို ထိုးသြင္းလ်က္ရွိရာမွ မီးဖိုေပၚမွ ေျမအိုးကေလးကို စူးစိုက္ၾကည့္ရႈေနတယ္။ ကေလးေလးမွာ ခ်စ္စရာ ၀၀ကစ္ကစ္ေလးျဖစ္ျပီး အႏွီးနဲ႕ထုပ္ျပဳထားရာ သူ႕မိခင္ရဲ႕ အလုပ္ကို နည္းနည္းမွ အေႏွာင့္အယွက္ေပးျခင္းမရွိဘဲ ျငိမ္သက္စြာပဲေကြးလ်က္အိပ္ေနေလေရာ။

မိခင္ မိန္းမရြယ္ရဲ႕ ျပဳမူလႈပ္ရွားမႈမ်ားမွာ ေပါ့ပါးဖ်တ္လတ္ျပီးလွ်င္ က်င့္သားရေနျပီး ျဖစ္ေနေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပေနပါတယ္။ မီးလင္းဖို အတြင္းက လိေမၼာ္ေရာင္ မီးေတာက္ မီးလွ်ံကေလးေတြမွာ နံေဘးနားရွိ တဲပုတ္ကေလးအေပၚတြင္ ဟပ္ကာ တယိမ္းယိမ္း တႏြဲ႕ႏြဲ႕ ကလ်က္ရွိေနပါရဲ႕။

ကၽြန္ေတာ္ နီးသထက္ နီးလာျပီးခ်ိန္မွာေတာ့ အရသာ အင္မတန္ ရွိမည္ဟု ေအာက္ေမ့ေလာက္ေသာ ပူေႏြးေႏြး ထမင္းနံ႕ကို ရွဴရႈိက္ မိရပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္၀ယ္ အေရွ႕အရပ္ဆီမွ အလင္းေရာင္ဟာ လ်င္ျမန္ေသာ အဟုန္ျဖင့္ ထြန္းလင္းစျပဳလာပါေရာ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မိန္းမရြယ္ အနားကိုေရာက္သြားျပီးေနာက္ မီးဖိုအနီးမွာ ရပ္လိုက္မိပါတယ္။

ထိုအခိုက္အတန္႕မွာပဲ တဲပုတ္ငယ္ကေလးအတြင္းကေန လူရြယ္ တစ္ေယာက္ ထြက္လာျပီးလွ်င္ သူ႕ေနာက္က ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ အေနျဖင့္ လူၾကီးတစ္ေယာက္ ပါလာျပန္ပါတယ္။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္စလံုး အက်ႌမပါ၊ လံုခ်ည္ကိုသာ ခပ္တိုတို၀တ္ထားၾကပါတယ္။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ မ်က္ႏွာမ်ားကား ခပ္ဆင္ဆင္ တူၾကပါတယ္။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္စလံုးပင္ တဲေပါက္၀မွေနျပီး အေရွ႕ဘက္ လင္းေရာင္ျခည္ ၀ိုးတ၀ါးကို ျငိမ္သက္စြာ ရပ္ၾကည့္ေနၾကရာမွ “၀ါး” ခနဲသမ္းေ၀လိုက္ၾကေလရဲ႕။ ေနာက္မွ သူတို႕ဟာ မီးဖိုဆီကို လွည့္ၾကည့္ရင္း ဧည့္သည္ျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အား သတိျပဳလိုက္ၾကတယ္။

‘ေစာေစာစီးစီး ဆရာေလး ဘယ္က လာသလဲ’ ဟု လူၾကီးက ေမးလိုက္ပါတယ္။ သူ႕အသံမွာ ေဖာ္ေရြလွပံုလည္းမျပ၊ ရိုင္းပ်ဟန္လည္း မရပါ။

‘ရြာက လာတာပါပဲ၊ ဒီဘက္ မေရာက္ဖူးလို႕ သက္သက္ေလွ်ာက္လာတာပါ’ လို႕ ကုတ္အက်ႌ၊ သိုးေမႊးဦးထုပ္၊ မာဖလာ စသည္တို႕နဲ႕ စတိုင္လ္က်က် ၀တ္ဆင္ထားတဲ့ ဧည့္သည္ျဖစ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္က ယဥ္ေက်းစြာနဲ႕ ေျဖမိလိုက္ရပါတယ္။

လူၾကီးႏွင့္ သူ႕ထက္ငယ္ေသာ လူရြယ္တို႕ဟာ မီးဖိုအနားကိုေလွ်ာက္လာၾကျပီး မီးလႈံၾကေလတယ္။ မိန္းမရြယ္မွာကား သူ႕အလုပ္ကိုသာ လုပ္ျမဲ လုပ္လ်က္ မီးဖိုေပၚမွ ေျမအိုးတြင္သာ စိတ္၀င္စားလ်က္ရွိပါတယ္။ သူမရဲ႕ ဖြာတာတာဆံစမွာ မ်က္ႏွာေပၚ အေႏွာင့္အယွက္ ကင္းလြတ္ေစရန္အတြက္ ၾကိဳးစတစ္ခုနဲ႕ စုျပံဳခ်ည္ေႏွာင္ထားေလရာ၊ အလုပ္လုပ္ေနစဥ္ အခါမ်ားမွာလည္း လည္ကုပ္ေပၚမွာ ဖြာရရာ ၀ဲလ်က္ရွိပါတယ္။ အနည္းငယ္ၾကာေသာအခါ သူမသည္ မီးဖိုေပၚမွ ေျမအိုးကို လက္ႏွီးစုတ္ျဖင့္ ခ်လ်က္ ဒန္ဇလံုတစ္ခုအတြင္းသို႕ ထမင္းရည္ကို ငွဲ႕ေနရဲ႕။ ျပီးေနာက္ ထမင္းအိုးကို မီးက်ီေပၚတြင္ ျပန္ႏွပ္ထားလိုက္ရာမွ ထမင္းရည္ဇလံုထဲသို႕ ဆားအနည္းငယ္ ထည့္လိုက္ျပီး ေမႊေနတယ္။ ဇလံုအတြင္းမွ ထမင္းရည္ဟာ ေမႊးၾကိဳင္စြာ ပ်ံ႕ႏွံ႕သြားေသာအခါတြင္မေတာ့ ေယာက္်ား ႏွစ္ေယက္စလံုး အားရပါးရ ရွဴရႈိက္လိုက္ၾကျပီး ‘ဆာလုိက္တာ’ ဟု အိမ္ရွင္လူရြယ္က ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေသာ အသံၾကီးႏွင့္ဆိုလိုက္ေလေရာ။ လူၾကီးျဖစ္သူကမူ -

‘ဆရာေလးတို႕ကေတာ့ မနက္ေစာေစာ ေကာ္ဖီေသာက္ၾကမွာေပါ့ေနာ္’ ဟုေျပာလိုက္တယ္။
‘ဟုတ္ကဲ့၊ ဒါေပမဲ့ ဦးၾကီးရာ ဒီရြာေရာက္ေတာ့ မေသာက္ျဖစ္ပါဘူး’
‘ဒါျဖင့္ရင္ က်ဳပ္တို႕နဲ႕ ထမင္းရည္ကေလး အဆာေျပ ေသာက္သြားပါလားဗ်ာ’
လူၾကီးက ‘ငါေျပာတာ ၾကိဳက္မွ ၾကိဳက္ပါ့မလား’ဟူေသာ ဟန္မ်ိဳးျဖင့္ ေလာကြတ္ျပဳလိုက္တာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ၀မ္းေျမာက္စြာပဲ ‘ဟာ….ေသာက္တာေပါ့ ဦးေလးရာ၊ ေကာင္းမွာပဲဗ်’
‘ေဟ့…သူသူ၊ တစ္ခြက္ပိုငွဲ႕လိုက္ပါကြယ္’ဟု အိမ္သည္ လူရြယ္က မိန္းမရြယ္အား အမိန္႕ေပးလိုက္ပါတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေလးေယာက္သား မီးဖိုတစ္၀ိုက္မွာပဲ ၀ိုင္းဖြဲ႕ျပီး ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လိုက္ၾကရာက မိန္းမရြယ္ငွဲ႕ေပးေသာ ထမင္းရည္ ပူပူေႏြးေႏြးကို စတင္ျမည္းမိၾကေလေရာ။
‘ဦးေလးတို႕ လယ္လုပ္ၾကတာေပါ့ေနာ္’ဟု ကၽြန္ေတာ္ကေမးလိုက္တယ္။
‘ဟုတ္ကဲ့၊ လယ္သမား လယ္ပဲ လုပ္တတ္တာေပါ့’
‘က်ဳပ္တို႕ ကေန႕ပဲ လယ္ စထြန္ၾကမလို႕’ဟု အိမ္ရွင္လူရြယ္က ၀င္ေထာက္လိုက္သဗ်။

ထိုအခါမွ စကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာဘဲ ေနခဲ့ေသာ မိန္းမရြယ္က -
‘ဒါေၾကာင့္ အဘနဲ႕ ကိုညိဳတို႕ တမင္တကာ ေစာေစာၾကီးထၾကတာေပါ့’ဟု ျပံဳးျပံဳးကေလး၀င္ေျပာပါတယ္။ လူၾကီးႏွင့္ လူရြယ္တို႕က  သူတို႕လက္ထဲမွ ထမင္းရည္ ပန္းကန္မ်ားကို အမွတ္မထင္ ငံု႕ၾကည့္လိုက္မိၾကတယ္။

‘ဒါမွပဲ က်ဳပ္တို႕ မိသားတစ္စုေတြ ၀၀လင္လင္ကေလး စားႏိုင္ၾကေတာ့မေပါ့ဗ်ာ’ဟု လူၾကီးျဖစ္သူက တိုးတိုးကေလး ေျပာလိုက္ပါရဲ႕။

မိန္းမရြယ္က ကေလးကို လက္တစ္ဖက္နဲ႕ ေပြ႕ပိုက္လ်က္ပင္ သူ႕ အဘဆိုသူႏွင့္ ကိုညိဳဆိုသူတို႕အား ထမင္းရည္ ထပ္ငွဲ႕ေပးရာက ‘ထပ္ထည့္ပါဦးရွင္’ဟု ေစတနာရွိစြာ ေျပာလိုက္ရာ၊ ဧည့္သည္ျဖစ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အားက်မခံ မျငင္းဆန္ဘဲ ခြက္ထိုးခံလိုက္ပါတယ္။

မိန္းမရြယ္ရဲ႕ ရင္ခြင္တြင္းမွ ကေလးငယ္မွာေတာ့ ျငိမ္သက္စြာနဲ႕အိပ္ေမာက်လ်က္ရွိပါတယ္။ တကယ္တမ္း မိန္းမရြယ္မွာ ႏို႕အံုမ်ားရွိခဲ့ရင္ ကေလးေလးမွာ မိခင္ရဲ႕ ႏို႕ခ်ိဳကိုစို႕လ်က္ ေခါင္းကေလးကို မိခင္ႏို႕အံုနဲ႕ လက္ေမာင္းအၾကားမွာ အတင္းတိုးေခြ႕လ်က္ အခ်မ္းဒဏ္က အကာအကြယ္ယူရင္း ဇိမ္က်ေနမွာေသခ်ာတယ္။ အခုေတာ့ လက္မကေလးကို ျပြတ္ကနဲ ျပြတ္ကနဲ အသံေပၚထြက္လာသည္အထိ စို႕သံ ေပၚထြက္ေနပါေရာ။

လူၾကီးမွာေတာ့ ထမင္းရည္ကို ျမိန္ရွက္စြာ ေသာက္ေနေလသည္။ ေသာက္ရာက -
‘အင္း…..ထမင္းရည္ေတာင္ တယ္အရသာရွိပါကလား ဆရာေလးရယ္’ ဟု က်ဴးရင့္လိုက္ေလသည္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ လူရြယ္က ‘ဆရာေလး၊ တစ္ေလာက က်ဳပ္တို႕ဟာ ဒီထမင္းရည္ကေလးေတာင္ မေသာက္ႏိုင္ၾကဘူးဗ်ာ’ဟု တိုင္တန္းသလိုလိုနဲ႕ ေျပာလိုက္ေလ၏။

သူတို႕သည္ စကားေျပာရင္း၊ ေသာက္ရင္းနဲ႕ပဲ သူတို႕ရဲ႕ေအးစက္ေသာ ကိုယ္လံုမ်ားမွာ ေႏြးသလိုလို ရွိလာၾကျပီးလွ်င္ မ်က္ႏွာမ်ားတြင္လည္း အားအင္ ျပည့္ျဖိဳးလာေသာ အရိပ္အေယာင္မ်ား ယွက္သန္း၍ လာေလေတာ့သည္။

ဒီအခ်ိန္တြင္မေတာ့ လင္းေရာင္ျခည္၀ယ္ ေရာင္စံုမ်ား ျမဴးကြန္႕လာေလျပီ။ နီၾကင့္ၾကင့္ အေရာင္သည္ ေလာကဓာတ္ကို ပိုမို ေအးလာေစသေယာင္ေယာင္ထင္ရေလတယ္။ အိမ္ရွင္ ေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္တို႕ကား အေရွ႕ဘက္သို႕ မ်က္ႏွာမ်ားမူလိုက္ၾကေလရာ၊ သူတို႕မ်က္ႏွာမ်ားမွာ နံနက္ခင္း လင္းေရာင္ျခည္ျဖင့္ ေတာက္ပ၍သြားသည္ပဲ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူတို႕ မ်က္ႏွာမူရာဘက္သို႕ ၾကည့္လိုက္ရာ ေရာင္ျခည္တြင္ လွပစြာရပ္တည္လ်က္ရွိေသာ ေတာင္တန္းၾကီးကို ျမင္ရျပီး အိမ္ရွင္လူၾကီးရဲ႕မ်က္ႏွာကို ၾကည့္လိုက္မိ ျပန္ေသာ အခါတြင္ ၾကည္လင္၀ိုင္းစက္ေသာ မ်က္လံုးမ်ားတြင္ ေနေရာင္ျခည္ဟပ္လ်က္ရွိေၾကာင္းကို ေတြ႕ရေလသည္။

ထိုအခိုက္၀ယ္ အိမ္ရွင္ေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္တို႕သည္ လက္မ်ားကို အေညာင္းဆန္႕တန္းဟန္ျပဳလိုက္ၾကရာမွ ‘ကဲ…ငါတို႕လည္း အလုပ္သြားၾကဖို႕ အခ်ိန္ေတာ္ျပီ…..သူသူ….နင့္တူ…အဲ နင့္သားေလးကို တစ္ခ်ိန္လံုးခ်ီမထားနဲ႕ေလ တစ္ခါတေလ ခ်သိပ္ထားဦးမွေပါ့ဟ’ ဟု ေျပာလိုက္ၾကေလရဲ႕။ လူရြယ္သည္ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္သို႕ လွည့္လိုက္ျပီး -

‘ဆရာေလးေကာ က်ဳပ္တို႕လယ္ထြန္တာ လိုက္ၾကည့္ဦးမလား’ဟု ေမးလိုက္ပါတယ္။
‘ဟင့္အင္း၊ ကၽြန္ေတာ္ ရြာကိုျပန္လိုက္ပါဦးမယ္။ ခင္ဗ်ားတို႕နဲ႕ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး စားရ ေသာက္ရတာ သိပ္၀မ္းသာတာပဲဗ်ာ၊ ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ။ ေနာက္မ်ားမွ လာခဲ့ဦးမယ္”

အိမ္ရွင္လူၾကီးက “ေက်းဇူးတင္စရာ မလိုပါဘူး”ဟူေသာ အဓိပၸာယ္မ်ိဳးျဖင့္ လက္ၾကီးကို ယမ္းခါျပလုိက္ျပီးလွ်င္ -
“ဘယ္ေတာ့မဆို လာသာ လာခဲ့ပါဗ်ာ။ က်ဳပ္တို႕ စားသလို ဆရာေလးတို႕ စားရ ေသာက္ရမွာပဲ” ဟုေျပာလိုက္ပါတယ္။

အဲ့ဒီေနာက္ေတာ့ သားအဖႏွင့္တူပံုရေသာ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္သည္ လယ္ကြင္းၾကီးဆီသို႕ သြားၾကျပီးလွ်င္ ႏြားမ်ား၊ထြန္မ်ားကို ျပင္ဆင္ေနၾကေလေတာ့သည္။ အေရွ႕ဘက္ ေကာင္းကင္ လဟာျပင္တြင္မူကား အလင္းေရာင္သည္ အတန္႕အတန္႕ အကန္႕အကန္႕ ျဖာဆင္းလ်က္ရွိကာ၊ အဆံုအစ မေမွ်ာ္မွန္းႏိုင္ေသာ လယ္ကြင္းျပင္ၾကီးတို႕အား တလက္လက္ ေတာက္ပေစေလေတာ့၏။

ဧည့္သည္ျဖစ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း လယ္သမားအိမ္ေထာင္သည္ တစ္စုႏွင့္တကြ တဲပုတ္ကေလးအား တစ္ခ်က္မွ် လွည့္ၾကည့္လ်က္ ရြာဆီသို႕ ေလွ်ာက္ခဲ့ေလေတာ့ သတည္း။

x           x           x

ဒါပဲျဖစ္ပါတယ္….ဇာတ္လမ္းေလးကဒါပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းသည္ ဟူေသာ အခ်က္ကိုမူ ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ေတာ့ နားလည္သည္။ ဒါ့ေၾကာင့္မို႕လည္း ယေန႕ထက္တိုင္ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ တိတိက်က် တစ္ခုမက်န္ မွတ္မိေနေသး တာထင္ပါရဲ႕။ အၾကိမ္အခါ မေရတြက္ႏိုင္ေတာ့ေအာင္ သည္အျဖစ္အပ်က္ကေလးကို ျပန္ေျပာင္း ေအာက္ေမ့မိသည္။ အဲဒီအခါတိုင္း၊ အခါတိုင္း တိမ္ျမဳပ္ ေမ့ေပ်ာက္ကြယ္လုနီးနီး အေၾကာင္းအရာကေလးတို႕သည္ အေသးစိတ္၍ စိတ္၍ ေပၚေပါက္လာတတ္ေပသည္။

ၾကည္ႏူးစရာ အျဖစ္အပ်က္ကေလး တစ္ခု။

Alex Aung (26 July 2015)

Note: မိုးမ်ားသည္းထန္ ေရေတြလႊမ္းေနေသာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕စပါးက်ီအရပ္ေဒသ၊ ဆီအိုးၾကီးလို႕ေခၚတဲ့ အရပ္ေဒသအႏွံ႕က ေစတနာေကာင္း သေဘာရိုးေသာ ခြဲျခားမႈမရွိေသာ ေတာင္သူဦးၾကီးမ်ားကို သတိရစိတ္ျဖင့္ ေရးဖြဲ႕သည္။