အပိုင်း - ၄
ရေးသားသူ - အောင်စိုး
•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×
စစ်သွေးအသံက တင်းမာနေသည်။ ခိုင်ဇင်သန်း စကားတွေအရ သူနဲ့နေလင်း လမ်း ခွဲဖို့ စကားဦးသန်းနေမှန်း ရိပ်မိသည်။
၈တန်းခန့်သာ ပညာသင်ဖူးသူ အောက် ခြေအလွှာမှပေါက်ဖွားသူ ပတ်ဝန်းကျင်ကြမ်းကြမ်းတွင် ကြီးပြင်းခဲ့သူမို့ တခါတခါ စကားပြောရာတွင် စရိုက်ဆန်သည်။
" ဟုတ်ကဲ့ ရှင်း ရှင်း ပြောရ ရင်တော့ ရှင် ကျမ မောင်လေး ကို စွန့်လွှတ်ပေးပါ ဒါပါပဲ"
အစကတော့ သံတမန်ဆန်ဆန် စကားအ လှဆင်ကာ ပြောနေသော်လည်း အခုတော့ တဘက်က မာကြောလာ၍ သူမလည်း တန်ပြန်တုံ့ပြန်သည်။ ထွဋ်ကိုကိုကျော်က တော့ ခပ်တည်တည် ပင်စိုက်ကြည့် နေ သည်။
" ဪ ဒီ့အတွက် အမတို့က လာကြတာပေါ့ ဒီလိုစကား ကိုပြောဖို့အတွက် ကျွန်တော့်ကို ခုလိုနေရာ မှာ ခုလို အကုန်အကျခံ ကျွေးတာပေါ့လေ ရှင်းရှင်းပြောပါရစေ ကျုပ် နဲ့ နေလင်းကို ဘယ်သူမှတားလို့မရတော့ဘူး အဲ နေလင်းကိုယ်တိုင်က လွဲရင် ပေါ့လေ"
" ကျမ တို့ ကိုစစ်သွေး မနစ်နာအောင် စီစဥ်ပေးပါ့မယ် ရှင် ကိုစစ်သွေး တနေရာရာမှာ အလုပ်တစ်ခုခု လုပ်ဖို့အတွက်လည်း. ကျမ တို့ စီစဥ် ပေးနိုင်ပါတယ်"
" မလိုဘူးဗျ ဘာလဲ ခင်ဗျား တို့က ချမ်း သာ တယ်ဆိုတော့ ကျုပ်ကို ငွေနဲ့ဖြေရှင်းရင် ရတယ်ဆိုပြီးသဘော ထားတာလားဗျ မလိုဘူးဗျ ဘာတပြားမှမလိုဘူး ခင်ဗျား တို့ ငွေနဲ့ကျုပ်ကို လာမစော်ကား နဲ့ ကျုပ်တို့ ကိစ္စ ဘယ်သူမှလည်း ဝင်စွက်လို့မရဘူး ကဲ ကျုပ်ပြန်ပြီဗျာ"
စစ်သွေးစကားကြောင့် ခိုင်ဇင်သန်း အ လိပ်လိပ်တက်လာသောဒေါသတို့ကား
ပွင့်အံကျလာတော့သည်။
"မိုက်ရိုင်းလိုက်တာ သိမ်ကြီးစျေး ဂုံတံ တားပေါ်က ယောင်္ကျားဖာ ကများ ငါ့မောင်ကို ငွေအတွက် မယားနဲ့ကလေး ရှိရက်နဲ့ ချူစားနေတာ "
" အမ အမ သတိထားပါ အမ"
ငထွဋ်က မျက်နှာအပျက်ပျက်ဖြင့် စကားတွေမလွန်အောင်သတိပေးနေသည် ။
" ခင်ဗျား ခင်ဗျား"
စစ်သွေး ဒေါသထွက်လွန်းလို့ အသားတွေတဆတ် ဆတ်တုန် လာသည်။ မီးဝင်းဝင်းတောက်သောမျက်လုံးများဖြင့်စိုက်ကြည့်နေသည်။ ထို့နောက် မဲ့ပြုံးတချက်ပြုံး လိုက်သည်။
" ကောင်းပြီ ခင်ဗျားတို့စောင့်ကြည့်နေလိုက် မဖြစ်ဖြစ်တဲ့နည်းနဲ့ ကို ခင်ဗျားမောင်နဲ့ ကျုပ်အတူနေမှာ ခင်ဗျား စကားအတွက် ခင်ဗျားပြန်ခံစားစေရမယ်"
" နင်...နင်.."
" ကို စစ်သွေး ခင်ဗျား သွားပါတော့ဗျာ အမ ..အမ စိတ်ထိန်းပါဦး အမရယ် သ တိထားပါ"
စစ်သွေး ကိုယ်ကိုမတ် ခေါင်းကိုမော့ ရင်ကိုကော့ကာ ဆတ်ခနဲ လှည့်ထွက်သွားပါတော့သည်။
....................
လေဆိပ်လမ်းရှိ million coin စားသောက် ဆိုင်တွင်တော့ ဒေါသမီးများ တောက်လောင်လျက်ရှိသည်။ စစ်သွေးကတော့ထွက်သွားပြီဖြစ်သည်။
" အမရယ် ထိန်းမှပေါ့ဗျာ ဟိုက အမကို ငြှိုးထားရင် ခက်ကုန်လိမ့်မယ်"
ထွဋ်ကိုကိုကျော် မျက်စိမျက်နှာ ပျက်နေသည်။ သူအဓိက ကြောက်တာ နေလင်း သိပြီး သူ့ကို မုန်းမှာကို ဖြစ် သည်။ မူးပြီးပြောမိခဲ့သည့် သူ့ကိုယ်သူ သာကျိန် ဆဲနေမိတော့သည်။ ခက်ပြီ အမ ကလည်း စိတ်ကို မထိန်းဘူး။
ဟိုက နေလင်းကိုပြောမှာပဲ အဲ့ဒိအခါကျရင် ငါလည်းပါနေတာဆိုတော့...ဟူး သေ သာ သေလိုက်ချင်တော့တယ်ကွာ....
" ရတယ်...ရတယ် သူတစ်ယောက်တည်း လုပ်နိုင်တာမဟုတ်ဘူး အမ တို့မှာ လုပ်နိုင်တာတွေအများကြီးပဲ ငါလည်း ငါကိုယ်တိုင် သူ့အမေ ကို သူ့သားကိစ္စ ကို တာဝန်ခံထားတော့ တနည်းနည်း နဲ့ မနက်ကလိုမျိုး သူ့အမေ အဖေ တွေသိသွားရင် ငါ့အပြစ်ပဲဖြစ်မှာပဲ ခုလည်း ငါတစ်ယောက်တည်း အားနဲ့ ညှိုနှိုင်းနေတာမရတော့ဘူး....ဒေါသအရမ်းဖြစ်တယ် ကိုထွဋ်ရယ်...ဘာမဟုတ်တဲ့ အောက်တန်း စား က ပြောသွား လိုက်တာ..နင်...ငါ့အ ကြောင်း မကြာခင်သိရစေမယ် စစ်သွေး"
ပြောရင်း ခိုင်ဇင်သန်းဒေါသတွေ ထွက်လာပြန်ပါသည်။
" သူကလည်း အရမ်းရင့်တယ်ဗျာ ကျွန် တော်တို့က လာပြီး တောင်းပန်တဲ့သဘောပါ အ ခုလို ဆိုတော့ အမ ဒေါသဖြစ်မယ်ဆိုလည်း ဖြစ်စရာပါပဲ"
" ကဲ မောင်လေး ကို အမ ပြန်ပို့ပေးမယ် ကျေးဇူးအထူးတင်တယ်မောင်လေးရယ် နောက်လဲ...."
" အမလေး အမရေ ဖိုးနေသိရင် ကျတော့်ကို မုန်းနေမှာမို့နောက်တော့ မကူပါရစေနဲ့ဗျာ အမ ကျွန်တော့်ကို Green Cross ပဲ ပို့ပေးပါ ယားနာလိုလို ထွက်လာနေလို့ပြမလို့"
" အေး ပါကွယ် အေးပါ အမ ကတော့ သူ့အမေ နဲ့အဖေ ဆီ ဆက်သွားရဦးမယ်"
" ဗျာ အမ ပြောလိုက်တော့ မလို့လားဗျာ ဖိုးနေ စိတ်ဆင်းရဲနေတော့မယ် အဲ့လိုကျတော့လည်း"
" ဟုတ်တယ် မောင်လေး နှစ်ယောက်စလုံးကိုတားမရတဲ့အဆုံး အမ လုပ်နိုင်တာ ဒါပဲရှိတော့တယ် မဟုတ်ရင် ခိုင်ဇင်သန်း က သိရက် နဲ့ အသိမပေးလို့ ဆိုတာမျိုး အမ ကို မြင်သွား ကြလိမ့်မယ် ကဲပါ မောင်လေး ရောက်တော့မယ်နော်"
စစ်သွေးနဲ့နေလင်းအတွက်တော့မကောင်း တဲ့အလား အလာများ ကစတော့မည်လား သူတို့ရဲ့ခိုင်ကြည်တဲ့ ချစ်မေတ္တာဟာ ဆက် ပြီး ခိုင်မာသွားမလားဆိုတာကိုတော့ဘယ် သူမှကြိုမသိနိုင်ပါပေ.....
*
ထိုနေ့ ညနေ ၄နာရီခွဲ
ရွှေပြည်သာမြို့နယ်ရှိ ရပ်ကွက်တစ်ခု
သာမန် လက်လုပ်လက်စား ရပ်ကွက်က လေး ကား ညနေခင်း အသုတ်ဆိုင်များ ဝက်သားဒုတ်ထိုး မုန့်ဟင်းခါး ဆိုင်လေးများဖြင့် စည်ကားနေတော့သည်။ ညနေဘက် နှစ်လုံးထွက်ချိန်မို့ ယောင်္ကျား မိန်းမ အရွယ် ပေါင်းစုံတို့ ၏ နှစ်လုံး ဂဏန်းအ ပေါ် ပေါက်ကြောင်း/လွဲကြောင်း ပြောသံများကား ရပ်ကွက် နေရာအနှံ့တွင် hot topic ( ရေပန်းစားသော ခေါင်းစဥ်) တစ်ခု ဖြစ်နေတော့သည်။
ထိုရပ်ကွက်ထဲရှိ ကျဥ်းမြောင်းသောလမ်းကျဥ်းလေး၏ တစ်ထပ် အိမ် ဧည့်ခန်းထဲတွင်တော့ မဟော်ဂနီရောင်ဆိုးထားသော အသားဖြူဖြူ လူရည်သန့် အထက်တန်းစားဟန် ဖြစ်ဟန်တူသောအသက်၂၅ နှစ်အရွယ် အမျိုး သား တစ်ဦး နှင့် ဖိုသီဖတ် သီ မပြင်မဆင် မဖီးမလိမ်းထားသော ၂၈ အရွယ်အမျိုးသမီး တစ်ဦး တို့သည် မသာမယာ မရွှင်ပြသော မျက်နှာ ကိုယ်စီနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်လျက်ရှိနေပါတော့ သည်။
" ကျွန်တော် အမေ့အစား အမ ကို တောင်း ပန်ဖို့ လာခဲ့တာပါဗျာ အမေ ရဲ့ မဆင်မ ခြင် ပြောတဲ့အပြောတွေဟာအမ သိက္ခာကို ထိပါးသလိုဖြစ်သွားလို့ပါဗျာ ကျွန် တော်မျက်နှာမထားတတ်အောင်ပဲ ဖြစ်နေရပါတယ်ဗျာ ဒါကြောင့် အမဆီ လာခဲ့တာပါ"
" ရပါတယ်..အကိုလေး...မမကြီး လည်း မမှားပါဘူး အမေပဲလေ ...ကျမ...မှားတာ
ပါ ကျမ အကိုလေး ကို မမေးခဲ့သင့်ဘူး ... ကျမ... ကျမ...သူ့ကို ချစ်တဲ့ စိတ် နဲ့ဖြစ်ခဲ့တာတွေပါ အကိုလေးရယ်...အခုလည်း သူက သူက ကျမ ကို အကြီးအကျယ် စိတ်ဆိုးနေတယ်...ကျမ က လိုက် စုံစမ်းနေလို့တဲ့..အကိုလေးရယ်... ကျမ မှာ အားကိုး တိုင်ပင်စရာလည်း မရှိလို့ပါရှင်ကျမ..ကျမ မှားများနေလားဟင် အကိုလေး"
သန္တာစိုး ပြောရင်းအသံတို့ တိမ်ဝင်သွားသည်။ စီးကျလာသောမျက်ရည်တို့ကို သုတ်ရင်း နေလင်း အပေါ် မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
" အမ...အမ မမှားပါဘူး ဗျာ ...ဒါပေမယ့် အမ မှာသမီးလေးရှိသေးတယ် အမ အား တင်းပါ ...အမ အဆင်ပြေပါစေ"
နေလင်း ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိအောင် ဖြစ်နေသည်။ သန္တာစိုးကို သနားသော် လည်း သူဘယ်လိုနှစ်သိမ့်ရမှန်းမသိဖြစ်နေသည်။
သို့သော် စစ်သွေး ကို သူ့အသည်းပေါက်မတတ်ချစ်သည်။ သူ့စစ်သွေးနားက ထွက်သွားဖို့ ဘယ်နည်းနှင့်မှမဖြစ်နိုင်ပါ။ ထို့အတူ သန္တာစိုးထံမှ အ ပြီး တိုင်လုယူဖို့လည်း သူစိတ်ကူးမရှိပါ။ သို့သော် အဖြစ်က ဤသိူ့ ဖန်လာသည်ကို သူဘယ်လို တတ်နိုင်ပါမည်နည်း။ ထိုစဥ်
" တီ....တီ....တီ"
နေလင်းဖုန်းမှ ဖုန်းသံထွက်လာသည်။
" ဗျာ အမေ မြို့ထဲမှာလေ စာအုပ်ဆိုင်မှာ"
" ဟုတ် အမေ သားချက်ခြင်း ပြန်လာခဲ့ပါမယ် အမေ"
နေလင်းတယောက် သူ့အမေ ၏ အရေး တကြီးဖုန်းကြောင့် သန္တာစိုးကိုနှုတ်ဆက်ကာ ကတိုက်ကရိုက် ထွက်သွားပါတော့ သည်။
*
ညနေ ၆နာရီ ၁၅ ကန်ရိပ်သာ
ဆောင်းမို့နေဝင်စောသည်။ ကန်ရိပ်သာ အိမ်၏ ခြံဝန်းထဲတွင် မီးတိုင်များထွန်းညှိထား၍ လင်းနေသည်
" မထွေး ဆရာတို့ ဆင်းမလာကြသေးဘူးလား"
" ကြာပြီ ထမင်းစားဖို့ကို ခုထိ ဆင်းမလာကြသေး တာ ဆရာ မန္တလေးက ရောက်ရောက်ခြင်း မခိုင်ဇင်သန်း လာသွားတယ် အဲ့ဒီနောက် လင်မယား နှစ်ယောက် စာဖတ်ခန်းထဲဝင်သွားကြတယ် ကျမ ကိုတောင် မခေါ်ပဲမလာဖို့ ရှင်လဲ မတက်လာဖို့ပြောသေးတယ်လေ"
" အေးဟ အခု အကိုလေး ရောက်လာပြီး တာတောင် ဆင်းမလာကြသေးဘူး ခါတိုင်း သူတို့ဒီလိုမဟုတ်ပါဘူး ဘာတွေများဖြစ်လို့ပါလိမ့်"
" သန္တာစိုး နဲ့ပါတ်သတ်နေမလားပဲ ကဲပါရှင် ကျမ ရှင်နဲ့ပြောနေလို့ မဖြစ်သေးပါဘူး တော်ကြာအပေါ်က ခေါ်တာကိုမကြား ပဲနေဦးမယ် နားစွင့်ထားမှပါပဲလေ"
နေလင်းတို့ အိမ် မှခြံစောင့် ဦးစိုးဝင်း နှင့် ထမင်းချက် ဒေါ်ထွေး တို့ အချီအချ ပြောနေကြခြင်းဖြစ်ပါသည်။
အိမ်အပေါ်ထပ် တွင် နေလင်း အိပ်ခန်း ဘုရားခန်း သူ့မိဘများအိပ်ခန်း နှင့် စာဖတ်ခန်းတစ်ခုရှိသည်။ အင် ဂျင်နီယာ တစ်ဦးဖြစ်သော အသက်၅၀ကျော် ဦးနေစိုးလင်းသည် အားလပ် ချိန် ၌ စာဖတ်ခန်း တွင် Wall Street Journal, Newsweek, Times စသော အင်္ဂလိပ်စာစောင် မဂ္ဂဇင်း များ အင်္ဂလိပ်ဝတ္ထုကြီးများကို ဖတ်ရှုရင်း အချိန်ကုန်လေ့ရှိသည်။ စာဖတ်ခန်းကို လူတရပ်ရှိသော မှန်ဗီရိုကြီးများ စာ အုပ်စင်ကြီးများဖြင့်အလှဆင်ထား သည်။
အခန်းတွင်း စာဖတ်စားပွဲနောက်ဖက် ဆုံ လည်ကုလား ထိုင်ပေါ်တွင် နီမြန်းသောမျက်နှာဖြင့် ဦးနေစိုးလင်း ထိုင်နေသည်။ Air con ဖွင့်ထားသော်လည်း သူ့နှာဖူးပေါ်တွင်ချွေးများစို့နေသည်။ သူ့မျက်နှာကား ဘာခံစားချက်မှ မရှိသယောင် ......
စားပွဲဘေးဘက်တွင်တော့ အင်္ကျီခရမ်း ပါ တိတ်လုံခြည် ခရမ်း တို့ဝတ်ဆင်ထားသော ဒေါ်သီဂီထိုက်တယောက် လက်နှစ်ဖက်ကို စားပွဲပေါ်တင်၍ လက်များဖြင့် ခေါင်းကိုထောက်ထားသည်။
သူ့မ မျက်နှာ က စားပွဲ သို့သာ ရှေးရှုနေ သည်။ အနီးကပ်ကြည့်လျှင်သော သူ့မျက် လုံးများမှ မျက်ရည်စတို့ကို မြင်ရပေမည်။ သူမကိုကြည့်ရသည်မှာ တစ်ခုခုအ တွက်အပြင်းအထန်ခံစားနေပုံရသည်။
ပြုံး ရယ် ဖို့အသာထား ပုံမှန်အနေအထားပင်မရှိပါ။ မုန်တိုင်းကြီးကြီးမားမား ဖြတ် သန်းသွားခဲ့သော နေရာတစ်ခုနှင့်အလားသဏ္ဍာန်တူနေပေသည်။
" မင်း ကို ငါ တို့က အရေးကြီးတဲ့ စကား ပြောမလို့ ခေါ် လိုက်တာ"
ဦးနေစိုးလင်း ကား သူ့ရဲ့ရှေ့တွင် ခါးကိုကော့လျက် သူ့ကို ကြည့်နေသော နေလင်း ကို တခွန်းခြင်းပြောလိုက် ခြင်းဖြစ်ပါသည်။
" နင် သိပ် မိုက် တယ် ငါတို့ကို အရှက်ခွဲတယ်...ငါ ရှက်တယ်..နေလင်း ရယ်"
" သီင်္ဂိ မင်း ဘာမှမပြောနဲ့ ငါ ပြောမယ်"
နေလင်း အခြေအနေကို ရိပ်စားမိလိုက်သည်။ အမ ခိုင်ဇင်သန်း လား ငထွဋ် လား အင်း ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ငါ ဒီလိုအဖြစ်တွေ တစ် ရက်ရင်ဆိုင်ရမှာပဲ .....
နေလင်းကား ဘာတခွန်းမှ ဝင်မပြော ကျောက်ရုပ်တရုပ်အလားခုံပေါ်တွင်ထိုင်နေသည်။ သူမျက်နှာကား ရှေ့သို့သာ စူးစိုက်ကြည့်နေသည်။
" မင်း အသက် ၂၅ ပြည့် ပြီ မင်းဖာသာ စဥ်းစားနိုင်တဲ့ အသိဥာဏ်လဲရှိနေပြီ ဒီ ကိစ္စ ဟာ မင်း ကိုယ်တိုင် ဆုံးဖြတ်ရ မယ့် ကိစ္စ ပဲ မင်း ဘာတွေလုပ်နေတယ်ဆိုတာ ငါတို့အကုန်သိနေပြီ ဒီတော့ မင်း အနေ နဲ့ ကိစ္စ ၃ ခု ကို မဖြစိမနေ လုပ်ဖို့မလုပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ပါ
နံပါတ် ၁ မင်း နှစ်ပတ်အတွင်း အခု လုပ်နေတာတွေ လုံးဝရပ်ပါ ငါ နှစ်ပတ်အတွင်း လို့ ပြော တယ်နော်။
နံပါတ် ၂ မင်း နိုင်ငံခြား ထွက်ဖို့ လုပ်ပါ။
နံပါတ် ၃ မင်း ငါတို့မျိုးဆက်အတွက် အိမ်ထောင်ပြုပါ မိနိးမယူပါ။
ဒီ ၃ချက် ကို မင်း နောက်နှစ်ပတ် ခုချိန်ကျရင် ခုနေရာမှာပဲအဖြေပေးပါ။ တကယ်လို့ မင်း ဟာ ဘာတစ်ခုကိုမှ မလုပ်ဘူးလို့ ဆုံး ဖြတ်ရင်တော့ မင်း ကိုယ့်လမ်းကိုယ်လျှောက်ပါ။ ငါတို့ မိသားစုဝင် ငါ့တို့သားအဖြစ်ကလည်း မင်းကို စွန့်လွှတ်ရလိမ့်မယ်။ အဲ့ဒိလို ဆုံးဖြတ်ရင် မင်းအခု လက် ရှိစီးနေတဲ့ကား မင်းတိုက်ခန်း မင်းဖုန်း အား လုံးယူသွားနိုင်တယ် ... ကဲ ငါပြောချင်တာ ဒါပဲ မင်း သွားလို့ရပြီ။
နေလင်း ဆတ်ခနဲထကာ ထွက်လာခဲ့သည်။ သူစိတ်တွေအကြီးအကျယ်ညစ်နေသည်။ သူ့အဖေ ဆီကနေ ခုလို ရာဇသံ ဆန်ဆန်ပြောထွက်သည်မှာ ဒါပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်သည်။ သူနှင့် သူ့အဖေ သည်စိတ်ချင်းတူသည်။ ခံစားချက်ကိုမြိုသိပ်တတ်သည်။
ဆုံးဖြတ်ပြီးလျှင်လည်း နောက်မဆုတ်တတ်ပါ။ တရှူးထိုး နှင့် လုပ်တတ်သော သူ့အမေ နှင့် လုံးဝမတူပါ။
ဘာလုပ်ရမယ် ဟုတ်လား....
ဆုံးဖြတ်ရမယ် ဟုတ်လား အဖေ ...
ဟုတ်တယ် အဖေ ကျွန်တော် ဆုံးဖြတ်မှာပါ...ကျွန်တော် တိကျတဲ့ ခိုင်မာတဲ့ ဆုံး ဖြတ်ချက်တစ်ခုကို ချရမှာပေါ့ အဖေ ရယ် ....
နေလင်း အိပ်ယာခင်းကို ကျစ်နေအောင်ဆုတ်ရင်း ဘာကို ဝမ်းနည်းရမှန်းမသိ မျက်ရည်တို့က စီးကျလာသည်။ သူ့အဖေ ကတော့ သူ့ကိုပိတ်လှောင်တာ ရိုက်နှက်တာတို့မလုပ်ပဲ သူဖြစ်စေချင်သည့်အရာကို ခပ်ရှင်းရှင်း ချပြသွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ အိမ်အောက်မှ ကားထွက်သံ ကြား လိုက်သည် ကြည့်ရတာ သူ့အဖေ စိတ်ညစ်ပြီး အပြင်ထွက် အရက်သောက်တော့မည်ထင်သည်။
သူ့အမေ ကတော့ အခန်းထဲမှာပဲ ဘာသံမှမထွက်ပဲ ရှိနေတော့သည်။
**
" တီ..တီ...တီ"
" ဟုတ်ကဲ့ ပြောပါ "
" ညီ..ကို ပါ ညီ့ကို မနက်ဖြန်လောက်တွေ့ချင်တယ် စကားအရေးတကြီးပြောစရာ ရှိလို့"
" ကျွန်တော် လည်း တွေ့မယ် ကို ....ကို အ ရက်တွေသောက်ထားတာလား ဘာတွေဖြစ်လို့လဲဗျာ"
နေလင်း စစ်သွေး အသံကား တမျိုးဖြစ်နေ၍ မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
" ဒီလိုပါပဲ ညီရာ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ဒါနဲ့ ညီအသံက နှာသံတွေပါနေတယ် ညီ ငို ထားတာလားဗျ ဘာတွေဖြစ်လို့လဲဟင်"
" မငို ပါဘူး အကို ရယ် ဒီနေ့ မသန္တာဆီ အ ကိုတို့ အိမ် ကျွန်တော်ရောက်သေးတယ် လာတောင်းပန်တာပါ အဲ့ဒါ..အဲ့ဒါ.."
" ပြောလေ ညီ အဲ့ဒါ ဘာဖြစ်လဲ ဟင်"
" အကို ဒီညတော့သူ့ဆီ ပြန်ပြီး သူ့ကို ...သူကို စိတ်ချမ်းသာအောင် စကားလေး ဘာလေးပြောပေးပါနော်..."
နေလင်း စကားက ထူးခြားနေ၍ စစ်သွေး အံ့သြသွားသည်။
" ဘာဖြစ်လို့လဲညီ သူက ဘာတွေပြောလိုက်လို့လဲ ညီ့ကို"
" သူ့ကြည့်ရတာ စိတ်သောကရောက်နေပုံ ရလို့ပါ ကျွန်တော် နားလည် ပါတယ်ဗျာ ရပါတယ် "
" အင်း..အင်းပါ ညီရယ် ကို သူ့ကို မကွာ ရှင်းဘူးလို့ကတိပေး ထားပါတယ် ဒါပေ
မယ့် ညီရယ် လူတယောက် ကို ချစ်ဖို့ မုန်းဖို့ ကြင်နာဖို့ဆိုတာ ရင်ထဲကပါလာမှ ဖြစ်တာလေ စိတ်ချပါညီ ကို အဆင်ပြေအောင် တော့ ဆက်ဆံပါ့မယ်ဗျ"
" အာဘွားးး....ကို ကျတော်နားလိုက်ဦးမယ်ဗျ "
" ဟုတ် ညီ မနက်ဖြန် ကို မင်္ဂလာဒုံစျေး နားကပဲစောင့်နေပါ့မယ်နော် "
စစ်သွေး ဖုန်းချပြီးသည့်နောက်တွင်တော့ နေလင်း စကား အတိုင်း အိမ်သို့ ပြန်ဖို့ပြင်ပါတော့သည်။ သူ့မျက်လုံးထဲတွင် ညနေက အဖြစ်တို့ကကြီးစိုးနေသည်။ သေချာတွေးလေ ခိုင်ဇင်သန်းကို နာကျဥ်းလေ ဖြစ် သည်။ တဖက်သတ် အရွဲ့တိုက်ချင်သော စိတ် အနိုင်ယူချင်သော စိတ်တို့က လွှမ်းမိုးနေသည်။ သူဘာဆက်လုပ်မလဲ ဆိုတာ ကိုလည်းတွေးထားပြီးဖြစ်သည်။
သို့သော် မခံချင်စိတ်တို့လွှမ်းမိုးနေသော ဆုံးဖြတ်ချက်တို့ကား ပကတိ အရှိတရား နှင့်ဝေးကွာလှသည်။
ငါ...ငါ ...ညီ့ကို ဘယ်နည်းနဲ့မှ မခွဲနိုင်ဘူး အဲ့ဒီအကြံအ စည်သာအဆင်ပြေခဲ့ရင်....
ပြေမှာပါ ညီက ငါ့ကို ချစ်တာပဲ...ဟုတ်တယ် ပြေမှာ ပြေကိုပြေမှာ.....
***
ည ၉ နာရီ ရွှေပြည်သာမြို့နယ်
" သန္တာ"
" ဟယ် ကို ပြန်လာတာလား"
" ဟုတ်တယ် သန္တာ သမီးရောဟင်"
" ခုနကပဲ အိပ်သွားပြီကို "
" ကို ထမင်း စား ဖို့ပြင်လိုက်မယ်နော်"
ထူးထူးခြားခြား စစ်သွေးက စိတ်လိုလက် ရ စကားတွေပြောနေ၍ သန္တာ အံ့သြဝမ်း သာနေမိသည်။
" မစားတော့ဘူး သန္တာ လှဲတော့မယ် ပင် ပန်းလို့"
" သန္တာ ဧည့်ခန်းထဲ ပြင်ပေးမယ် နော် ခြင်ထောင်"
" ရတယ် သန္တာ အခန်းထဲမှာပဲ အိပ်မယ်"
သန္တာရင်ထဲ ဝမ်းသာလုံးဆို့သွားသည်။ သူနှင့် သူယောင်္ကျား အတူတူမအိပ်သည်မှာ အတော်ကြာခဲ့ပြီဖြစ် သည်။
" ဟူး ပင်ပန်းလိုက်တာ"
စစ်သွေး တဘက်သို့စောင်းကာ လှဲချလိုက်ပါသည်။ သူ့စိတ်ထဲတွင်တော့ နေလင်း နှင့် အတူတူနေဖို့ စိတ်ကူးတွေယဥ်နေသည်။ ခင်ဗျား မောင်ကို ကျုပ်လို ယောင်္ကျားဖာက ရအောင်ယူမှာ ခင်ဗျား ထမင်းဝအောင်စားပြီးသာ စောင့်ကြည့်ပါ။
မောဟ ဒေါသ မီးတောက်လောက်နေသော စစ်သွေးတယောက် အရက်ရှိန် အ လုပ်ရှိန်ကြောင့် ၁၀နာရီ ကျော်ခန့် တွင် တခူးခူး နှင့် အိပ်မောကျသွားပါတော့သည်။
စစ်သွေး ဟောက်သံကြားတော့မှ သန္တာစိုး စစ်သွေး ဘက်ကို လှည့်လာကာ သူမ လင်ယောင်္ကျားရဲ့ကျောပြင်ကို ပြုံးလျက်ကြည်နူးစွာ ငေးစိုက်ကြည့်နေပါတော့ သည်။ ထို့နောက် သူမ ယောင်္ကျား ရဲ့ကျောပြင်ပေါ်သို့ လက်တဘက်တင်လိုက်ပြီး မျက်နှာကို စစ်သွေး ကျောတွင်အပ် ထားလိုက်ပါတော့သည်။
ကို..ရယ် ကျမ ပျော်လိုက်တာရှင်...နောက်လည်း ကို အခုလိုပဲ လာအိပ်ပေးပါရှင်.....
သန္တာစိုး ရင်တွေခုန်ကာ ပျော်နေသည်။
သို့သော် သူမ အဖြစ်သည် မုန်တိုင်းမလာခင် လာသောလေပြေကို ကြည်နူးနေသူတယောက်ဖြစ်နေ မှန်းကိုတော့ ထိုစဥ်က သူ မ မသိရှိခဲ့ပါ။
•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×
ဒီဇင်ဘာ ၃၁ရက်နေ့ ည ကမ်းနားလမ်း Romance Bar ည ၁၀နာရီ
နှစ်တနှစ်ကုန်ဆုံးတော့မည့် ၂၀၀၀ ပြည့်နှစ် လောက်က တော့ ရန်ကုန်ရှိ အနောက် တိုင်းဆန်သူ အများစုသာ နှစ်သစ်ကူးကြို ဆိုပွဲကို ကျင်းပကြသည်။ ကုမ္ပဏီ အချို့ ရုံးအချို့ တွင်သာ ညဘက် နှစ်သစ်ကူး အ ကြို ညစာ စားပွဲ ကျင်းပ လေ့ရှိကြသည်။
Romance bar အတွင်းတွင်တော့ Last Christmas သီချင်းသံက ပျံ့လွင့်လျက်ရှိသည်။
🎼🎼🎼🎼
Last Christmas, I gave you my heart
But the very next day, you gave it away........
This year, to save me from tears
I'll give it to someone special
Last Christmas, I gave you my heart
But the very next day, you gave it away (you gave it away).....
This year, to save me from tears
I'll give it to someone special (special)
Once bitten and twice shy
I keep my distance, but you still catch my eye
Tell me, baby, do you recognize me?
Well, it's been a year, it doesn't surprise me
🎼🎼🎼🎼🎼
ခါတိုင်း တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ် နှင့် သီ ချင်း အေးအေး လေး များ ကို နားဆင်ရင်း စားသောက် စကားပြော တွေ့ဆုံလေ့ရှိသည့် Bar တွင် ယနေ့တွင်တော့ ဝိုင်းတိုင်းလိုလို လူပြည့်နေသည်။
အသက် ၂၀ ကျော် အရွယ်မှစ၍ သက် လတ် ပိုင်း ၄၀ ကျော် ၅၀ ပိုင်း အရွယ် များ အထိ ယောင်္ကျားမိနိးမ များ၏ ရယ် မောသံ စကား ပြောသံ ဇွန်း ခရင်းသံတို့က သီချင်းသံ ကို လွှမ်းမိုးနေ သည်။
အစွန်ဆုံး ထောင့်ဝိုင်း မှန်ချက်များဘေးတွင်တော့ စစ်သွေး နှင့် နေလင်း တို့ ဆိုင်ကိုကျောပေးရင်း နှစ်ယောက်ထိုင်ဆိုဖာတွင်အတူထိုင်ကာ ရန်ကုန်မြစ်ကြီးကို မှန်ချပ်များနောက်မှနေငေးမောနေကြသည်။
အတော်အတန်သောက်ထားကြပြီးသည်မို့ အနည်းငယ်ထွေနေကြသည်။ နေလင်း စစ်သွေးပုခုံးကို မှီကာ မျက် လုံးမှိတ်ထား သည်။ မနေ့က အိမ်တွင် မုန်တိုင်း ထန်ခဲ့၍ စိတ်ဖိစီးမှုများခဲ့သော်လည်း အခုတော့ သူ ခေတ္တခဏ အေးချမ်းနေသည်။
ခါတိုင်း ကုမ္ပဏီ dinner ကို မိသားတစ်စုလုံး သွားကြသော်လည်း အခုတော့ သူ့မိဘတွေက သူ့ကို ချန်လှပ်ထားကြသည်။ နေလင်း စိတ်ထဲ သူပုံဖော်ထားသော အ တွေးတို့ဖြင့် ပြည့်နေသော်လည်း သူ့မျက် နှာကတော့ ဘာမှမဖြစ်သယောင် ပြုံးရွှင်နေသည်။
သူ ခဏနေလျှင် စစ်သွေးကို အရေးကြီးသည့်စကား ပြောမည်ဟုစိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားသော်လည်း သူ့မျက်နှာတွင်တော့ ထူးခြား လေးနက်ဟန်မရှိနေပါ။ ထွဋ်ကို ကို ကျော်က Happy New Year wish (ဆုတောင်း) လုပ်သည်ကိုလည်း ပျော်ရွှင်မြုးထူးစွာ တုံ့ပြန်ခဲ့သေးသည်။
ဒီလို ဟန်ဆောင် မျက်နှာဖုံး နဲ့ ခံစားချက် တို့ကို ထုတ်ဖော်မပြ တတ်တာကတော့ သူ့ရဲ့ ကိုယ်ပိုင်ပုံစံပဲ ဖြစ်ပါတော့သည်။
" ညီ ကို က ဒီည မှာ ညီ့ ကို အရေးကြီးတဲ့စကားလေးပြောချင်လို့ပါ"
စစ်သွေး ရင်ထဲကလာသော လေသံသဲ့သဲ့လေးနဲ့ သူ့ကိုမှီနေသော နေလင်းကို ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်ပါတယ်။
" ချစ်တဲ့အကြောင်းတွေ လား ကို ကျွန် တော်လည်းပြောပြမှာ ကို့ကို"
နေလင်း မှီနေရာမှ မတ်မတ်ထိုင်လိုက်သည်။ စစ်သွေး ကား စပါးကြီးမြွေတစ်ကောင်ပမာ နေလင်းကိုအရည်လဲ့သော မျက်ဝန်းတို့ဖြင့်စိုက်ကြည့်ရင်း နေလင်းလက်တစ်ဘက် ကိုဆွဲယူကာ သူ၏ ဘယ်ဘက်ရင် အုံထက်သို့ တင်ထားလိုက်သည်။
" ကို တို့ နှစ်ယောက် အတူတူနေရအောင်နော်ညီ"
စစ်သွေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးတို့က ပနိးရောင်သန်းနေသည်။ ထောင့်ကျသောမေးရိုး လေးကိုင်းသဏ္ဍာန်မျက်ခုံး အ ချစ်ခိုးတွေဝေနေသော အရောင်တလက်လက်မျက် လုံးတို့က တော်ရုံလူဆို ကြွေဆင်းသွားမည်ဖြစ်သည်။
" ခုလည်း ကျွန်တော်တို့ အမြဲ အတူနေတာပဲ ကိုရယ်"
နေလင်း ချိုမြမြ ပြုံးနေသည်။ စစ်သွေး ရဲ့ရင်အုံမောက်မောက်ကြီးကို ပွတ်သပ်ရင်း ပြန်ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
" မဟုတ်ဘူး ညီ ကျွန်တော်ကြောက်တယ် ညီ့အသိုင်းအဝိုင်း ညီ့အရှိန်အဝါကို ကြောက်တယ် အဲ့ဒါကြောင့် ကျွန်တော် အများကြီး တွေးပြီးပါပြီ .... ကျတော် နဲ့ ညီ နယ်မြို့လေး မှာ ရိုးရှင်းတဲ့ ဘဝ နဲ့ ဖြတ်သန်းကြဖို့ပါ "
၈ တန်းပင်မအောင်သော စစ်သွေး က လက်ရှိအခြေ အနေတို့ကိုအားလုံးစွန့်လွှတ်ကာ နယ်ကိုပြန် အလုပ်လုပ်မည်ဟု ပြောနေခြင်း နေလင်းကိုပါ သူ လုပ်ကြွေး
မည့်သဘောဖြစ်ပါသည်။
" ကို... ကို ညီ့ကို ချစ်တာ ယုံပါတယ် ဒါပေမယ့် ကို ကို့မှာ မသန္တာနဲ့ သမီးရှိသေးတယ် ကျွန်တော်တို့ရဲ့ အချစ်တွေဟာ သူတို့အ ပေါ် မထိခိုက်စေချင် ဘူးဗျာ ဒါကြောင့်..."
နေလင်းအသံက တိုးညှင်း ပေမယ့်တည် ကြည်လေးနက်နေသည်။
" မဟုတ်ဘူး ညီ သန္တာ့ကို မကွာပါဘူး ကျွန်တော်နယ်မှာ လုပ်မယ် တစ်လ တခါ အိမ်ပြန်မယ် သမီးနဲ့ သန္တာ ကို ပြန်တွေ့မယ် ဒါပါပဲ... ကျွန်တော့် ဆန္ဒက ကျတော်ရဲ့ သက်ထက်ဆုံးချစ်ရသူနဲ့အတူတူမနက် တိုင်းနိုးထခွင့်လေး ပါပဲ ... ပိုချစ်လို ပိုဆုံး ရှုံး ရမှာ ကြောက်တယ် လို့ ပြောရင်လည်း မမှားပါဘူး ...ညီ ... အရာအားလုံး ထားပြီး လိုက်ခဲ့လို့ ဖြစ်မလားဗျာ"
စစ်သွေး နေလင်းရဲ့ဆံကေသာ လေးများကိုဖွရင်းပြောနေသည်။ သူ နေလင်းကိုချစ်သည်။ သို့သော် လက်တလော နယ်ထွက်ကာအတူတူနေမည်ဆိုတဲ့ ဆုံးဖြတ် ချက်ကတော့ သူ့အပေါ် ချိုးချိုးနှိမ်နှိမ် ဆက်ဆံပြောဆိုသော ခိုင်ဇင်သန်း ကို မုန်း၍ လက်တုံ့ပြန်လို၍ ဖြစ်သည်။
တစ်ကယ်တမ်း တွေးကြည့်ရင်တော့ ဘာပညာ ဘာဥစ္စာ ဘာအသိုင်းအဝိုင်း မှ မရှိသော လူတယောက်နောက်သို့ အချစ်တစ်ခုတည်းကိုသာ ရှေ့တန်းတင်ကာ အမြဲလို လို Bar ထိုင် club သွား ကားစီး hand phone ကိုင်နေသော လူတစ်ယောက် လိုက်ရဖို့ မှီခိုရဖို့ဆိုတာ အများကြီး ကို ခက်ခဲနေပါလိမ့်မည်။
မခံချင်စိတ်ဖြင့် ခံစားချင်ကိုရှေ့တမ်းတင် မစဥ်းမစား တုံ့ပြန်သော ရှေ့ရေးကိုမမျှော်မြင်တတ်သော စစ်သွေးရဲ့ ဥာဏ်နည်းမှု တစ်ခုဆိူလျှင် မှားမည်မဟုတ်ပါ။
" ကို ပြောပြီးရင် ကျွန်တော်ပြောပါရစေ ကို"
နေလင်း ကိုယ် ကို မတ်မတ်နေလိုက်ပြီး Mild Seven တစ်လိပ်ကို ထုတ်ကာ မီးညှိပြီး ရှိုက်နေရင်း ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
" ကို နဲ့ ကျွန်တော် ၁၃ ရက်လောက် မတွေ့ပဲ နေကြရအောင် ဖုန်း တော့ ၂ခါပြောမယ် ကို"
" ဘယ်.. ဘယ်လို...ညီ"
စစ်သွေး ကိုယ့်နားကိုယ် မယုံနိုင်အောင်ဖြစ်သွားသည်။ သူဘယ်လိုမှ ထင်မှတ်မထားပါ။ ဘာကြောင့် နေလင်း ခုလိုပြောမှန်းသူမတွေးတတ်ပါ။
" ဟုတ်တယ်..ကိုကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် လုံး အတွက်ပါ..၁၃ရက်ပြီးရင် ပိုပြီးတိကျရေရာတဲ့အဖြစ်တစ်ခု ကျွန်တော်တို့ အ တွက် ရမှာပါ သေချာတာကတော့ ကျွန်တော့်ရဲ့ အချစ်ဦးဟာ ကို ပါ ကို့ ကို ကျွန် တော် သိပ်ချစ်တယ်ဗျာ ဒါပေမယ့် အချိုး အကွေ့တစ်ခုကို ကျွန်တော်တို့ရောက်နေပြီ ...နောက် ၁၃ ရက်နေရင် ... ကို လဲ ခုလိုပြောနိုင် ဆုံးဖြတ်နိုင်မလား ဆိုတာလဲ ကျွန် တော်သိချင်ပါတယ်..ကျွန်တော် အ တွက် ပြင်ဆင်ဖို့ပါ ကို"
" ညီ...ညီက သန္တာ့အတွက်နဲ့ နောက်ဆုတ်ဖို့များတွေးနေသလား ညီ့သိဖိူ့က ...ကြွေပြီးသားသစ်ရွက်တို့ဟာ ဘယ်တော့မှပြန်မဆက်ကြသလို ...ကျွန်တော်ရဲ့ သူ့အပေါ် ကုန်ခန်းသွားတဲ့ အချစ်စိတ်တွေဟာလဲ ဘယ်လိုအကြောင်း နဲ့မှ ပြန်လည်ပေါက် ဖွားလာမှာမဟုတ်ပါဘူး ဗျာ...ဒါပေမယ့် ညီ့ကို ချစ်တဲ့ အချစ်စိတ်တွေကတော့ ကင်ဆာ လို အမြစ်တွေ ပွားနေပြီ ကျွန်တော့်တကိုယ်လုံး ဝါးမြိုခဲ့ပါပြီ ...ဒါကြောင့် မရက်စက်ပါနဲ့နော်..ညီစဥ်းစားပါ မတွေ့နဲ့ဆိုလည်း ကို ခဏ အော့င်ထား ပါ့မယ် မ လွယ်ပေမယ့် ကြိုးစားပါ့မယ် ညီ...ဒါ...ဒါ ပေမယ့် ကျတော့်ကို....ကျွန်တော်ကို စွန့်သွားဖို့ မလုပ်ပါနဲ့ညီရာ နော် ညီ"
စစ်သွေး ပြောရင်း အသံတို့တိမ်ဝင်ကာ မျက်ရည်တို့ပိုးပိုးပေါက်ပေါက်ကျလာသည်။ နေလင်းကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ပြီး ကြုကြူပါအောင် ငိုပါတော့ သည်။
" ကို...ကိုရယ်ကျွန်တော်ကလေ ကျွန်တော်တို့အတွက် အကောင်းဆုံး တွေးမှာဗျ ကို့ကို ညီက သိပ်ချစ်တာဗျ"
နေလင်း တင်းကြပ်စွာဖက်ထားရင်း မျက် ရည်တွေကျလာပါတော့သည်။ သူ သိပ်ချစ်သည်။ သို့သော် ၁၃ရက် အချိန်ရသေးသည်။ သူဘာလုပ်ရမလဲ မသိသေးပါ။ ၁၃ ရက်အတွင်း အဖြေရှာမည်။ ဘယ်သူနဲ့မှလည်းမတွေ့ချင်။
သူ နဲ့စစ်သွေးစိတ်ကား ပြောင်းပြန်ဖြစ်သည်။ စစ်သွေးက တရှူးထိုးသမား ဖြစ် သည်။ နေလင်းကတော့ ခံစားချက်တွေကို သိုဝှက်ကာ လျှို့ဝှက်လုပ်ဆောင်တတ်သူဖြစ်သည်။
****
ထိုညက သူတို့ တစ်ညလုံးမအိပ်ကြပေ။ နေလင်း စစ်သွေး ကို အပျောက်မခံသ လောက်ကို ဖြစ်နေသည်။
ခဏခဏ လည်း စစ်သွေးကိုနမ်းသည်။ ထို့ပြင်
" ဟာ ညီ ဘာဖြစ်တာလဲဗျ ဘာလုပ်တာလဲ"
" ကို့အပေါ် မှာ ညီ အနိုင်ယူခဲ့တာတွေရှိရင် ခွင့်လွှတိိဖို့ပါ"
စစ်သွေး ပျာပျာသလဲတားသည့်ကြားကနေလင်း လက် အုပ်ချီကာ ဦးချလိုက်သည်။ နေလင်း စိတ်ထဲရှုပ်ထွေးနေသည်။
သူဘာကိုမှ ပြတ်ပြတ်သားသားမဆုံးဖြတ်နိုင်ပါ။ ဒီနေ့က သူတို့နှစ်ယောက် တွေ့ဆုံတာ နောက်ဆုံးလည်းဖြစ်သွားနိုင်မှန်း သူသိသည်။
တစ်ဖက်မှာ သန္တာစိုး ကလေး နှင့် သူ့မိဘ သူ့သူငယ်ချင်း အခြားတဖက်မှာ စစ်သွေးနဲ့ စစ်သွေးအပေါ် ထားသည့် သူ့အချစ်တို့က အားပြိုင်နေသည်။
မကြာမီ ကြီးမားသောဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကို ချမှတ်ရတော့မည် ဖြစ်ပါသည်။ ဒီနှစ် နှစ်သစ်ကူးကား သူ့အ တွက် အကျဥ်းတန်လွန်းလှသည်။
.....................
ဇန်နဝါရီလ ၁ရက်နေ့မနက်
" ဟင် ကို အစောကြီးနိုးနေတာလား"
" အိပ်ကို မအိပ်ရသေးတာညီရ ညီ့မျက်နှာ လေးကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေတာ အပြစ်ကင်းလိုက်တာ ကလေးရာ တကယ်တော့ ကျွန်တော့်အတ္တ အတွက် ညီ့ကို ဒုက္ခ တွင်းထဲ ဆင်းခိုင်းသလိုဖြစ်နေတာ ကျွန်တော်သာ ပူချင်ပူပါစေ ညီ့ကို အေးမြတဲ့အရိပ်မှာပဲ ထားချင်တာ..ဒါကြောင့် ကို နောက် ဆုတ်လိုက်ပါပြီ ကိုလောဘတွေ အတ္တတွေကို စွန့်လွှတ်လိုက်ပါပြီ ...နောက်ပြီးလေ ကို မေ့နေတာ ညီ့ကို ဖိနပ်ကလေး တစ်ရံ ကို နှစ်သစ်မှာ လက်ဆောင် ပေးမလို့ အဲ့ဒါ ကတ္တီပါ လေးဝယ် ပြီးသွားပြီ ကို စွပ်ပေးမယ်နော်...."
စစ်သွေး သူ့ကျောပိုးအိတ်ထဲမှ အနီရောင်ကတ္တီပါဖိနပ်ကလေးကိုထုတ်လိုက်သည်။
ထို့နောက် နေလင်းရဲ့ ခြေထောက်ကလေးကို ကြင်နာစွာ ကိုင်တွယ်လိုက်သည်။
" ကို...မလုပ်ပါနဲ့...ကို"
" နေပါ ညီရယ် .."
စစ်သွေး ပြောလည်းပြော ဒူးလည်းထောက်ချလိုက်သည်။ နေလင်း ခြေဖဝါးကို တရှိုက်မတ်မတ်နမ်း လိုက်ရင်း စစ်သွေး မျက်ရည်တွေဝဲလာသည်။
" ကို... ကိုရယ်....သိပ်ချစ်တယ်ဗျာ"
" ညီ...ညီလေး....ကျွန်တော့်ကြောင့် သိမ် ငယ်ရမယ့်အဖြစ်ကို...ကျွန်တော်...အဖြစ် မခံပါဘူးဗျာ..ဒါကြောင့် ကျွန်တော် ကျွန် တော် နောက်ဆုတ်ပါရစေ ညီ"
ပြောရင်း စစ်သွေးအသံတို့သိမ်ဝင်သွားသည်။
" ကို...မဟုတ်ဘုးလေ နောက်ဆုတိစရာမလို ဘူး ကို ...ကို ခဏ စောင့်ဗျာ နော် ..ကို နော်....အားလုံးအတွက်ပါ"
နေလင်း ဘယ်လိုမှ မကြည့်ရက်နိုင်တော့ပါ။ ကဗျာ ကယာ ထပြီးစစ်သွေးကိုဖက်ထားလိုက်ပါသည်။
" အင်း ပါ ညီ ....ကဲ ကို တို့ပြန်ရအောင်လေ"
" ကျွန်တော့် အဖွား ဆီ သွားမယ် ကို လိုက်ခဲ့နော်"
" ဖြစ်ပါ့မလား ညီ"
တခါသေဖူး ပျဥ်ဖိုးနားလည်သော စစ်သွေး က နောက် ထပ်တွေ့ရမှာကို လန့်နေသည်။
" ရပါတယ် ကို ရ ဖွားမြ က ညီ့ကို သိပ်ချစ်တာ"
နောက်ဆုံး တွင်တော့ နေလင်းဦးဆောင်မှုနောက်သို့ စစ်သွေး လိုက်ပါလာရတော့ သည်။
*
လိပ်ကန်လမ်း ရှိ ဘွားမြ၏ တိုက်ခန်း
" ဘွား ရေ သားလာတာ သားရဲ့ အရင်းနှီးဆုံး လူတယောက်လည်းပါတယ်"
" ဟာ သား ဖိုးနေလေး လာလာ"
ဘွားမြ ကား နေလင်း နဲ့ စစ်သွေး ကို အတူတွေ့ရ၍ အနည်းငယ်အံ့သြသွားသည်။နေ လင်း တခါမှ သူ့ သူငယ်ချင်း တစ်ယောက် ကိုမှခေါ်မလာဖူး၍ ဖြစ်သည်။
" မလာစဖူး မနက်ကြီး"
" ဟုတ်တယ် ဘွားရဲ့ ဒါက ကိုစစ်သွေးပါ ဘွား"
" ကောင်းပါပြီသားရယ် ဖွားက နေလင်း လိုပဲ သားကိုမြေးလေးလို ချစ်မှာ"
" သားလည်း ဖွားမြေး ပဲဟာ ဟားဟား"
" မနက်အစောကြီး ဘာကားတွေကြည့်နေတာလည်း ဖွားရဲ့ "
" Titanic လေသားရယ် ကြည့်ပြီးပြီ မ ဟုတ်လား"
" အဘွားကလဲ ငိုရအောင် လွမ်းရအောင် လုပ်ပြန်ပြီ"
" အဘွား က မင်းသားကိုသဘောကျတာပါ သူ့ချစ်သူအတွက် နေရာပေးပြီး သူက တော့အေးခဲပြီးသေသွားရတယ်"
" ဟုတ်တယ်နော် ဘွား"
" အင်း တကယ့် တကယ် ချစ်ရင်တော့လည်း ဒီလိုပါပဲလေ ကိုယ်ထက်...ကိုယ်ချစ်သူ ကိုပဲ ကြည့်ရမှာပါ ကိုယ်ချစ်သူ စိတ်ချမ်းသာ ဖို့ ပျော်ရဖို့ ပေါ့ ကိုယ့်အတ္တ ထဲ အတင်းဆွဲသွင်းထားရင်တော့လည်း အချစ်ဘယ်ခေါ်လို့ရမလဲ အိုး အချစ်အ ကြောင်းတွေရောက်နေပြန်ပြီ ကဲ သားတို့ စားဖို့ အဘွား ထမင်းကြော်လိုက်မယ်"
ထိုစဉ်
" အန်တီမြ"
" ဘွားမြ"
" ဟယိ မရိုစီ သမီး ဥမ္မာ"
"ဟာ ဥမ္မာ နင် ဘယ်ကနေ ဒီကိုရောက် လာ"
နေလင်း တယောက် ၁၀ တန်းပြီးကတည်း က ပြည်ကိုပြောင်းသွားသော တစ်တန်းတည်း သူငယ်ချင်း ဥမ္မာကို ရုတ်တရက်တွေ့လိုက်ရ၍ အံ့သြနေသည်။
" ဟယ်နေလင်းရယ် ငါ ပြည်မှာဟ အိမ် ထောင်ကျနေပြီ နင်ရော"
" မကျသေးဘူး ကျတော့မယ်ဟ အဲ ဥမ္မာ နင့်ဖုန်းပေးဦး ငါ ပြည်လာရင်ဆက်မလို့"
" အမလေး တစ်ယောက်တည်း လာလို့မရဘူးနော် နှစ်ယောက်မှ"
" ဟားဟား နှစ်ယောက်တဲ့ ကိုစစ်သွေး ဟုတ်လား "
"ဟားဟား ငါ့ညီကတော့ နောက်ပြီ"
လူကြီးတွေ စကားပြောနေစဥ် လူငယ်တွေက ဝိုင်းကြနေကြသည်။ ရယ်သံလွင်လွင်များက စီဝေနေတော့လေသည်။
*
နောက်တပတ်အကြာ
ကန်ရိပ်သာအိမ် ညနေ ၅နာရီ
" ခိုင်ဇင်ရေ ညဥ်းမောင် ကတော့ခုတလော ညဘက်ဘယ်မှမသွားဘူး ညတိုင်း တရား ခွေ ဖွင့်သံလည်းကြားတယ် ငြိမ်နေတာပဲ"
" ဟုတ်တယ် အန်တီထိုက် သူ့ သူငယ်ချင်း ကိုထွဋ်ကလည်းပြောတယ် အခုတလော သူ က ဘာမှကို ပုံစံမပျက်ဘူးတဲ့ သူနဲ့ဆို မုန့်စား စကားပြော ခါတိုင်းလိုပဲတဲ့ အန်တီ သမီး မောင်လေး လိမ္မာလာပါပြီ အန်တီရဲ့"
ထိုစဉ်
" ခိုင်ဇင်ရေ သမီးမောင်က ဒီနေ့ရုံးခန်းကိုလာပြီး အန်ကယ့်ကိုပြောနေတယ်"
" ဟာ အန်ကယ် နဲ့ မောင်လေး"
" ဟုတ် အမ အဖေ က အမ ကိုပြောမလို့တဲ့"
" သူက ရန်ကုန်မှာ အဖေနဲ့ စီးပွား စပ်တူလုပ်မလို့ တဲ့ 24 hours shop လေးဖွင့်ဖို့ပြင်ဆင်ထားပြီ တဲ့ အဲဒါ သူ့ရှယ်ယာတွေ သမီးတို့ Than Group ကနေ ထုတ်မလို့တဲ့ ပြောပေးပါတဲ့"
" ဪ ငါ့မောင်က အလုပ်တွေဘာတွေ စိတ်ဝင်စားနေပြီလား ဒါဆို"
" မကြီးရယ် ဘဝ ကအရေးကြီးတာပေါ့ဗျာ"
" ခစ် ခစ် ဟုတ်ပါ့ ဒါမှ ငါ့မောင်"
***
" အမ"
" ရှင် အကိုလေး"
" ကျွန်တော် အမ ဆီက ခွင့် လာတောင်းတာဗျ"
" ရှင် အကိုလေးက ဘာကို ခွင့်လာတောင်းတာလဲ"
" အမ တို့နဲ့ နေဖို့ပေါ့ဗျ"
" ဟာ အကိုလေးကလည်း ဘယ်လိုလုပ်ဖြစ်မှာလဲ"
" မရဘူးဗျာ မနေရ ရင် ကိုစစ်သွေး ကိုခေါ်သွားမှာ"
" ဟာ အကိုလေး ဟာ"
" ........."
•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×
ဟင်...ငါ အိမ်မက် မက်နေပါလား....
သန္တာစိုး နာရီကြညိ့လိုက်တော့ ၃နာရီထိုးပြီ။ စစ်သွေးကတော့ ဧည့်ခန်းတွင်အိပ်လျက်ဟောက်နေသည်။
ငါ ဘာတွေစိတ်တွေစွဲလို့ အကိုလေးကို မက်ရတာလဲ။ သူ့ကလာနေမယ်တဲ့ ဘုရား ဘုရား ငါ့တို့မိသားစုအပေါ် အရမ်းကောင်းတဲ့ အကိုလေးနေလင်း ဘာများဖြစ်လို့ပါလိမ့် ဘာမှမဖြစ်ပါစေနဲ့ဘုရား ဘာမှမဖြစ်ပါစေနဲ့....
သန္တာစိုး ထိတ်လန့်တကြီးဖြင့် ဘုရားစာများကို မိုးလင်းသည်အထိ ရွက်နေမိပါတော့သည်။
...........................
ဇန်နဝါရီလ ၅ ရက်
ရွှေပြည်သာမြို့နယ်
ဆောင်းမနက်ခင်း ဖြစ်၍ မြူတွေဆိုင်းနေသည်။ လက်လုပ်လက်စား အများစုနေထိုင်သော ရွှေပြည်မြို့နယ်အတွင်းရှိ ရပ်ကွက်ကလေး အတွင်းတွင်တော့ ဆောင်းအအေး ဒဏ်ကို စောင်ခြုံကွေးလျက်နှပ်မနေအားကြပါ။
ရပ်ကွက် မုန့်ဟင်းခါး အသုတ်ဆိုင်ထမင်း ကြော်ဆိုင်ကလေးများလည်း စက်ရုံ အ လုပ် သမားများ မြို့ထဲကို အလုပ်သွားမည့်သူများ နှင့် လက်မလည်အောင်ရောင်း ချနေကြရသည်။ လမ်းကျဥ်းလေးထဲတွင်လည်း လမ်းလျှောက်စျေးသည်များ၏ ကောက်ညှင်းပေါင်း ပဲပြုပ် အော်သံများ စျေးသွား ရုံးသွား သူများ၏ အသံ များ ဆိုက္ကား သမား တို့၏ bell သံများ စသည်တို့ဖြင့် အခြေခံလူတန်းစားရပ်ကွက် တစ်ခု၏ သရုပ်သကန်ကို ဖော်ကြူးနေတော့လေသည်။
ရပ်ကွက် လမ်းကျဥ်းကလေး တစ်ခုရဲ့
ပျဥ်ထောင်အိမ်တစ်လုံးအတွင်းမှာတော့ ရှုတည်တည် မျက်နှာထား နှင့်အပြုံးအရယ်မရှိသောလူတယောက် အဝတ်အစားလဲနေသည်။
" ကို ထမင်းကြော်ထားပြီးပြီ ပြင်ထားလိုက်မယ်"
" အင်း...ရတယ် လာခဲ့မယ်"
စစ်သွေး စိတ်တွေ နောက်ကျိနေသည်။ သူနေလင်း နှင့် မတွေ့ရတာ တပတ်ခန့်ရှိပြီ။ ဖုန်းတော့ ညတိုင်း လိုလိုပြောဖြစ်ကြသော် လည်း အကြာကြီး မပြောဖြစ်ပါ။ နေလင်း ကတော့ သူ့ကို သန္တာစိုး နှင့် သမီးကို ဂရု စိုက် ဖို့ ဖုန်းဆက်တိုင်းတွင်တွင် မှာနေကျဖြစ်သည်။
အလွမ်း ဆိုတာ ကွဲကွာဖူးမှသိသော ဝေဒ နာ ဖြစ်သည်။ သူနှင့်နေလင်း အတူရှိစဥ်က အလွမ်းဆိုတာမသိသာလှသော် လည်း အခုတော့ သူ့အတွက် အားအင်ကုန်ခန်းကာ အလုပ်လုပ်ချင်စိတ်တွေ ပျောက်နေသလိုပေ။ ဒီရက်တွေအမြန်ကုန်ဆုံးပါစေ။ ညီ နားလည်ပါစေ။ ညီနဲ့အရင်လိုပြန်ဖြစ်ရပါစေ ။
စစ်သွေး မရွှင်မပြသော မျက်နှာပေးနှင့် ထမင်းစားပွဲဝိုင်းလေးထဲ ဝင်ထိုင် လိုက်သည်။ သန္တာစိုး က ထမင်းနှင့် ဘဲဥ ကိုမွှေကာကြော်ထားသော ထမင်းကြော် ပန်း ကန် နှင့် ရေနွေး မတ်ခွက် ကို စားပွဲပေါ်တွင်တင်ကာထားသည်။
"ကို ...အကိုလေး နေလင်း နေကောင်းရဲ့လားဟင်"
သန္တာစိုး စစ်သွေးရဲ့ အရိပ်အခြေကိုကြည့်ကာ မဝံ့မရဲ မေးလိုက်သည်။
ခုတလော စစ်သွေး အိမ်ကပ်နေသော် လည်း သူမ နှင့် စကားဟဟပင် မပြောဖြစ်ပါ။ စစ်သွေးနဲ့သန္တာစိုးအခြေအနေကား အတူတူတစ်မိုးအောက်ထဲ ရှိနေသော်လည်း နွေးထွေး မလာခဲ့ပါပေ။
" ဘာဖြစ်လို့ မင်း..က ဒါကိုမေးရတာလဲ"
သန္တာစိုး အမေး ကို ရုတ်တရက် ကြား လိုက်ရ၍ စစ်သွေး အံ့သြသလို နည်းနည်းလန့်သွားသည်။ သန္တာစိုး တစ်ခုခုများ သိနေပြီလား။ ဘယ်အထိ သူသိနေသလဲ။
သူ့စိတ်ထဲ အတွေးတွေဝင်လာသည်။ စားလက်စ ထမင်း ကြော်ပင် အရသာမရှိသ လိုပင်.......
" ဪ ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး ကိုရယ် မေးကြည့်တာပါ"
" သူ နေကောင်း ပါတယ် ဒါနဲ့သမီး ကျောင်းသွားတာ စောလှချည်လား"
စစ်သွေး စကားလမ်းကြောင်းကို လွှဲလိုက်သည်။
" သူ့အဘွား ကမနက်တိုင်း မုန့်စားဖို့ လာခေါ်နေကြလေ သန္တာလည်း နောက်အပတ်ဆို လှိုင်သာယာက ရှူးဖိနပ်စက်ရုံမှာ အ လုပ်လုပ်ရတော့မယ် အမေ ကတော့ လာနေပြီးချက်ပြုတ်ပေးမယ်သမီးဝေယျာဝစ္စ လည်း အကုန်တာဝန်ယူလိမ့်မယ် ကို"
" ဪ ...အေး ငါလည်း မုန့်ဖိုးရရင် ထပ်ပေးပါဦးမယ် ကဲ သိမ်းလိုက်တော့ ငါ မစားတော့ဘူး သွားတော့မယ်"
စစ်သွေး ထမင်းဝိုင်းကို ကျောခိုင်းကာ ကျောပိုးအိတ်ကို လွယ်၍ သူ့ပုံစံအတိုင်း ခပ်ကော့ကော့ လျှောက်လှမ်းရင်း အိမ်မှထွက်လာခဲ့သည်။
လွမ်းတယ် ညီရေ မင်းက သန္တာစိုး နဲ့ ပြန်နီးဖို့လား ဘာကြောင့်လဲမသိ လုပ်နေ ပြောနေပေမယ့် ငါကတော့ ဟိုရာဇဝင်ထဲက နတ်သမီးကို မြင်လို့ရူးသွားတဲ့ မွန်ဘုရင်ကြီးလိုဖြစ်နေပြီ။
( မွန်ဘုရင် သုရှင်တကာရွတ်ပိ)စကားချပ်
***
ဝင်ဒါမီယာအိမ် မနက်၇နာရီခွဲ
" ဖိုးနေပါလား အစောကြီး ထူးထူးဆန်းဆန်း ဖုန်းဆက်တယ်"
မနက်စောစော ဖုန်းသံကြောင့် ဖိုးနေဆီက ဖုန်းမှန်း ထွဋ်ကိုကိုကျော် သိ၍ အံ့သြနေ သည်။
" ဟုတ်တယ် ငါ လာခေါ်မယ် ခုနေ မနက်ကော နေ့လည်စာ ညစာ ပါအတူ စားမယ် နောက်ပြီး မင်း ဒီနေ့ သင်တန်းမတက်နဲ့ ငါတို့ လျှောက်သွားမယ် ကားနဲ့ လိမ့်မယ်လေ လှော်ကားဘက်"
ရုတ်တရက် ကြားလိုက်ရတဲ့အသံကြောင့် ငထွဋ် သူ့နားကိုပင် သူမယုံ နိုင်သလို ဖြစ်နေသည် ငယ်ငယ်ကတည်းက နေလင်းနှင့်သူပေါင်းသင်းလာတာ ဖြစ်သော်လည်း ဒီလိုဖိတ်ခေါ်မှုကိုတော့ ခုတခါ သာကြားဖူးခြင်းဖြစ်ပါသည်။
" ဖိုးနေ....မင်း....မင်း တယောက်တည်းလား"
" အေး...ဟုတ်တယ် လေ ငါကျွေးမှာပါ"
" ဘာလို့ ရုတ်တရက်ကြီး မင်းက"
" ရှည်လိုက်တာ စောင့်နေ နောက်နာရီဝက်အတွင်း ငါလာခဲ့မယ်"
ထွဋ်ကိုကိုကျော် နေသိပ်မကောင်းပါ။ ည နေဘက်ပြန်ပြန်ဖျားသလို ချောင်းကလဲဆိုးနေသည်။ သို့သော် နေလင်းရဲ့ထူးခြားတဲ့ဖိတ်ခေါ်မှု ကိုတော့ သူလိုက်ကိုလိုက်ရမည်ဖြစ်သည်။ နေလင်း နှင့် ပေါင်းလာတာ ကြာပြီမို့ နေလင်းအကြောင်း သူ အ တော်များများသိသည်။ နေလင်းသည် ဘာကိုမှ အဓိပ္ပါယ်မဲ့မလုပ်တတ်သလို သူ့ရင်ထဲရှိသော အရာတွေကို ထုတ်ပြောခဲသည်။
အခု နေလင်းလုပ်နေတာတွေဟာ စစ်သွေးကို မေ့ဖို့ ခရီးတွေထွက် အချိန်တွေဖြုန်းနေခြင်းလား။ ဒီလိုဆိုရင်တော့ သိပ်ကိုကောင်းတဲ့ လုပ်ရပ်တွေ ဟုသူမြင်သည်။
အင်း လိုသုံး ဆိုပေမယ့် လည်း လိုသုံးဖြစ်နေရတာကိုက ငါ့အတွက်တော့ကျေနပ်စရာပါပဲ။
**
ခဏနေတော့ နေလင်းရောက်လာခဲ့သည်။
" ဟာ မင်းသား ရှုံးပါလား ဖိုးနေ မင်းဟာက"
" ဟာ မင်းကလည်း လူမမာကျနေတာပဲ လဲ လဲ အဝတ်အမြန်"
" အေးပါကွာ အေးပါ ကဲ ဖိုးနေ ပုံကတော့ တနေ့ကုန်ကို သောင်းကျန်းမယ့်ပုံ "
" ဪ နေဦး မင်း ငါ့အမေ ဆီဆက်ပေးဦး ငါ့ဖုန်းနဲ့ သူစိတ်ပူနေမှာစိုးလို့"
" အေးပါကွာ အေးပါ"
**
" မင်း ဘာကားအသစ်တွေရှိလဲ"
ဖိုးနေက TV နားသွားကာ အခွေတွေ မွှေ နှောက်ရှာသည်။
" အဲ ရှိတယ် Brad Pitt ကား Troy လေငါ ဝယ်ထားတာ"
" ဟာ ရောမ ကားကြီး"
" ဟ ကောင်းတယ်ကွ အချစ်ကြောင့် Troy မြို့ကြီးပျက်သွားတာလေ Troy မြို့ကြီးက မင်းသားအငယ်က စပါတာ က ဘုရင့် မိဘုရားလေး ကို ခိုးပြေးတာ နောက်ဆုံး Troy ကို ဝိုင်းတိုက်ကြတာ action ခန်းတွေ အရမ်းမိုက်တယ် မြင်းရုပ်ကြီးကိုမြို့ထဲသွင်းလိုက်တာ မြို့ပျက်ရော သားတော်အငယ်က အချစ်ကြောင့်မွှန်ထူပြီး မလုပ်သင့်တာလုပ်လိုက်တာ သူတို့တိုင်း ပြည်ပါ ပျက်သွားရတဲ့ ကားလေး"
ငထွဋ်စကားကား နေလင်းကို ခေတ္တတွေဝေစေခဲ့သည်။
" မင်းကြည့်ပြီးရင် ပေးလိုက်"
" အေးယူ သွားလေ"
***
လှော်ကားဥယျာဥ် နေ့လည်၁နာရီ
ကြိုးတံတား မိကျောင်းကန်ဘေး ကန်စပ်တွင် ကားရပ်ပြီး သူတို့ထိုင်နေသည်။
"ငထွဋ် မင်းကငါ့အပေါ် ငယ်ငယ်ကတည်း က ကို အနစ် နာခံခဲ့တာပဲ ငါက အတော်ဆိုးတာ"
" ကျပ်မပြည့်သူ ဆိုတော့ သည်းခံရတာပေါ့ကွာ"
" မသာကောင် မင်းအပြာစာအုပ်ခိုးဖတ် ပြီး အတန်း အိမ်သာမှာ ဟိုဟာ လုပ်တာည်းငါသိနေတယ်နော် "
" ဟီး အဲ့ဒါတွေမပါနဲ့လေကွာ မင်းကလဲ"
" မင်း ဖျားနေတာ မသက်သာရင် ဓာတ်မှန်ရိုက်လေ"
" အင်း အခု ပိုးသတ်ဆေးကုန်လို့မှမသက် သာရင် ပြနိပြမလို့ပါ"
" အေးပါ မပေါ့နဲ့ နုတုန်းကုထားရမှာ ဆေးတော့မှန်မှန်သောက် အခုရောဖျားနေသေးလား မှန်း"
နေလင်းက လက်ဖဝါးဖြင့် ငထွဋ်ကို အပူစမ်းကြည့်သည်။ ထူးထူးဆန်းဆန်းပါလား ငထွဋ်ရေ။ မင်းတော့ ကံတွေပြန်တက်လာပုံရတယ်။ ဖိုးနေ တသက်မှာ ဒီနေ့လောက်ငါ့အပေါ် ဂရုတစိုက်ပြောတာမရှိခဲ့ဖူးဘူး။
ထိုနေ့က တနေ့ကုန်လှော်ကားတွင် နေကာ ညနေ၅ နာရီ မှ သူတို့ပြန်ခဲ့ကြသည်။
***
ည ၈နာရီ
" ကို မနက်ဖြန် အလုပ်မသွားနဲ့နော် ကျွန် တော်နဲ့အတူခရီးတခုထွက်ဖို့ရှိတယ်"
" ဟင် ဟုတ်လား.....ဘယ်ကိုလဲ ညီ ...
ဘယ်နှစ်ရက်လဲ"
" ပြည်က ဥမ္မာ တို့ဆီကိုပါ ဟိုတခါ ဖွားမြ အိမ် မှာတုန်းကတွေ့တဲ့တယောက်လေ အဲ့ဒါ မနက်ဖန်မနက် ၃နာရီလောက် ကျွန် တော် လာခေါ်ပါ့မယ် ကို ဆိုင်ကစောင့်မလား"
" ဟာ သွားမှာပေါ့ ညီရ စောင့်မယ် စိတ်ချ ညီက ရုတ် တရက် ဘာတွေဘယ်လိုစိတ် ကူးရ"
" ကိုနဲ့ တခါမှခရီးမထွက်ဖူးလို့ ထွက်တာပါဗျာ"
" နောက်လည်း ထွက်မှာပါဗျာ ညီကလဲလေ ကိုက အချိန်နဲ့အမျှသတိတွေရနေတာ"
" အင်းပါကိုရယ် ဒါပဲနော်ကို ကျွန်တော်စောစောအိပ်တော့မယ်"
" အင်းပါညီ အာဘွားးးးး"
နေလင်း တစ်ဘက်က စကားမဆုံးခင် ဖုန်းချသွားပါတော့ သည်။
............
ဇန်နဝါရီလ ၈ရက်
ကားဖြူကလေး ကား ရန်ကုန် ပြည်လမ်းပေါ်တွင် တရိပ်ရိပ်ပြေးနေသည်။ ကားပေါ်တွင် စစ်သွေး နှင့် နေလင်း စကားတပြောပြောနဲ့ ခရီးထွက်လာနေသည်။
" ကို ပိန်သွားတယ်ဗျာ"
" ညီနဲ့မှ မတွေ့ရတာကို အာဟာရပြတ်နေတာပေါ့"
" ကျွန်တော်က စားစရာကျနေတာပဲ ကို ပြောပုံက"
" အရင်ကဆို ၃ရက်တခါ ညီကျွေးတာလေ ခုက "
" သွား လူဆိုးကြီး ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ"
" ကြည့်စမ်း ကလေးလေး ရှက်သွားပြီ ဟားဟား"
တိုက်ကြီးတွင် မနက်စာ စားကြပြီး သူတို့ဆက်ထွက်လာသည်။ ပြည်မြို့ နဝင်းရပ်ရှိ ဥမ္မာသိန်း တို့ အိမ်ကိုရောက်တော့ ၁၁ နာရီ ထိုးခန့်ရှိပြီ။
" ဖိုးနေ လာသူငယ်ချင်း ဒါက ငါ့အမျိုး သား ကိုကျော်မျိုးလွင်"
" ဟုတ်ကဲတွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်ဗျ ကျွန်တော်နေလင်းပါ ဒါက ကျတော့်မိတ်ဆွေ ကိုစစ်သွေးပါ"
" ကဲ ဖိုးနေရေ ထမင်းစားကြတော့ ငါက ပြည်ထမင်းသုတ်လည်း လုပ်ထားတယ် နောက် ပြည်က တောလက်ဖက်သုတ် အကို စားနော်"
" ဟုတ်ကဲ့ဗျ စားပါတယ်ဗျ"
ထမင်းဝိုင်းကား ဘုန်းကြီးပွဲ တမျှ တစ်ထပ်တိုက်ပုလေးထဲတွင် လင်မယားနှစ်ယောက်သာနေထိုင်သည်။ ခြံကလေးကလည်း ပန်းပင် များ ရှားစောင်းလက်ပတ်ပင် သရက်ပင်တို့နှင့် အုပ်အုပ်ဆိုင်းဆိုင်းပင်
" အကို စားပြီး ခဏဒီမှာ နားနော် ကျွန် တော် ဥမ္မာ့အဖွား ဖွားတင်ဆီ ခဏ သွားကြည့်မလို့"
နေလင်းက စားပြီးတော့ စစ်သွေးကို ပြောလိုက်သည်။ စစ်သွေး ခေါင်းသာငြိမ့်ပြခဲ့သည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ နေလင်း နှင့် ဥမ္မာသိန်းတို့ကားနှင့် ထွက်သွားတော့သည်။
စစ်သွေး တစ်ယောက်တည်း ဥမ္မာသိန်း ယောင်္ကျားနှင့် စကားပြောဆိုရင်း ကျန်ခဲ့တော့သည်။
*
ညနေ ၄နာရီထိုးမှပဲ နေလင်းတို့ပြန်လာကြသည်။ စစ်သွေးမျှော်ရလွန်း၍ လည်ပင်းပင် ရှည်စပြုနေလားပင်မသိ။
" အကို စောင့်ရတာ ကြာသွားပြီလားဗျ ကျတော်တို့စကားကောင်းနေတာနဲ့"
" ရပါတယ် ညီရယ် မပျင်းပါဘူး ဒီက ညီလေး နဲ့ ရုပ်ရှင်တွေကြည့်နေကြတာ"
" ဘုရား သွားမယ်ကို ပြီးရင် ပြန်ကြစို့"
****
ပြည် ရွှေဆံတော်ဘုရားပေါ် ရောက်တော့ ညနေ ၅နာရီ ထိုးတော့မည်။ စစ်သွေးနှင့်နေလင်း ဘုရားကို ခပ်သွက် သွက်ဖူးရပြီး မှောင်ရီပျိုးနေသောလမ်းမှာ ခပ်ဖြည်း ဖြည်းမောင်းလာကြသည်။ ည ၁၁ ခန့်တွင် သူတို့ပြန်ရောက်ကြသည်။
" ကို bye နော်ဗျ"
" ဘယ်လို"
" ကို့ကို နှုတ်ဆက်တာလေ ဆိုင်ရောက်လို့ ကိုဆင်းတော့မှာလေ"
" Bye လို့ မသုံးပါနဲ့ဗျာ ကျွန်တော်မကြိုက်ဘူး အဲ့လိုကြီး"
" အာဘွား ကို"
" အဲ့လိုမှပေါ့ ညီရ အာဘွား ကိုတို့ ဘယ် တော့ပြန်တွေ့ရမလဲဗျ "
" ၁၃ ရက်တော့ ဖြစ်နိုင်ပါတယ် ကို"
စစ်သွေး ဘာကြောင့်မှန်းမသိ နေလင်းကိုအားမရ။ နေလင်းတစ်ခုခုကိုဖုံးကွယ်ထား သည်ဟု သူထင်နေသည်။ ဘာမှန်းတော့မသိ။ သူ့စိတ်ထဲ အန္တရာယ်တစ်ခုခု ကျရောက် တော့မည်ဟု ထင်နေသည်။
**
ရက်တွေ လျင်လျင်မြန်မြန် ကုန်ဆုံးသွားသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ထပ်မတွေ့ဖြစ်ကြတော့ နေလင်း အိမ်တွင် အနေများ သည်။ မီးဖိုချောင်ဝင်ကာ ချက် ပြုတ် သည်။ သူ့တို့မိသားစုသုံးယောက် ညစာအတူတူစားကြသည်။ နွေးထွေးလှသော မိသားစု ဘဝ လေးပြန်ရနေ၍ ဦးနေစိုးလင်း ရော ဒေါ်သီဂီထိုက်ပါ ကျေနပ်ပျော်ရွှင်နေကြသည်။
ကန်ရိပ်သာ အိမ်သည် ရယ်မောသံများ
ဖြင့်အရင်လို ပြန်အသက်ဝင်လာသည်။ မုန်တိုင်းများအားလုံးပြီးဆုံးပြီး သာယာသော နေ့ရက်တို့ရောက်ရှိလာနေသည်လို့ထင်မှတ်စရာရှိပေသည်။
*
ဇန်နဝါရီ ၁၃ မနက်၅နာရီခွဲ
" ဘုရားတပည့်တော်မသည် အခုလို ရွက်ဆိုခဲ့သောပဌာန်းဒေသနာတော် ရဲ့ကုသိုလ်အဖို့ပါကို တပည့်တော်မရဲ့ခင်ပွန်းသည် စ နေသား ဦးနေစိုးလင်း နှင့် ကိုယ်စောင့်နတ်တပည့်တော်မရဲ့သားစနေသား မောင်နေလင်းနှင့် ကိုယ်စောင့်နတ် တို့ကို အမျှ ပေး ဝေပါတယ် တပည့်တော်မ နဲ့ထပ်တူ ကု သိုလ် အကျိုးကိုရရှိကြပါစေဘုရား တပည့်တော်မ ရဲ့သားလေး နေလင်း ဘေး အန္တရာယ် ကင်းပါစေ သွားလေရာမှာခလုတ်မထိ စူးမညှိပါစေနဲ့ ကျရောက်လတ္တံ့သော ဘေးအမျိုးမျိုး အဖုံဖုံတို့သည်လည်းဝေးကွာကြပါစေ အထက်ပုဂ္ဂိုလ်များစောင့်ရှောက်တော်မူပါဘုရား"
ဘုရားခန်းအတွင်းမှ ဒေါ်သီင်္ဂီထိုက်ရဲ့မနက် တိုင်းရွက်ဆိုမြဲဖြစ်သော ဘုရားစာသံ မေတ္တာပို့ ဆုတောင်းသံ တို့ကား ယနေ့တွင်တော့နေလင်း ကိုမျက်ရည် ကျစေခဲ့ပြီ သူတညလုံး အိပ်မပျော်ပါ။ ဒီနေ့သည် သူရဲ့ဆုံးဖြတ် ချက်ကို ထုတ်ဖော်ပြောကြားရမည့်နေ့ဖြစ်သည်။
ဒီနေ့အတွက်အဖြေက သူ့အတွက် ၁ရက်နေ့ ကပင်ရှိနေခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ သူဒီကာလတွေမှာ လုပ်စရာရှိတာတွေကို ကြောင်လက်သည်းဖွက်သလို ကြိတ်ပြီးလုပ်နေခဲ့သည်။ သူ့အမ ဆီမှ ရှယ်ယာငွေကို သူ့အ ဖေကိုအယုံသွင်းကာ ထုတ်သည်။
သူ့တိုက်ခန်း ကိုရောင်းဖို့ အိမ်ခန်းကိုအသိ ပေးကာ ပွဲ စားထံ ပုံမှန်ထက် အလွန်သက် သာသောစျေးနှင့်ရောင်း ချခဲ့သည်။ တခါ ဖွားမြ အိမ်မှာမမျှော်လင့်ပဲဆုံခဲ့သော ဥမ္မာ သိန်း ရဲ့အကူအညီ ဖြင့် ပြည်ကိုသွားကာ ရွှေတချောင်းလမ်းတွင် တထပ်တိုက် တစ် လုံးကိုငှားခဲ့သည်။
ထို့ပြင် ဥမ္မာသိန်း အကူအညီဖြင့်ပင် ပြည် မင်္ဂလာဂါးဒင်း ဟိုတယ် Receptionist နေ ရာအတွက်လည်း လျှောက်လွှာတင် interview ဖြေပြီး လစာညှိုနှိုင်း အလုပ် ဆင်းမယ့်ရက်ပင် အတည်ပြုပြီးဖြစ် သည်။
သူ ထွဋ်ကိုကိုကျော် ခိုင်ဇင်သန်း အပါအ ဝင် သူ့အိမ်သားတွေကို ပျော်ရွှင်စေသည်။ အချိန်ပေးသည်။ ထို့အတူ စစ်သွေး ကိုလည်း သန္တာစိုးအတွက် အချိန်ပေးစေ သည်။ အခုတော့ သူ့အတွက် ဒီအိမ် သူ့မိဘတွေ နှင့် သူ့ဝန်းကျင် နှင့် ထာဝရခွဲခွာရမည့် အချိန်က ကျလို့လာခဲ့ချေပြီ။
အမေ....သားကို ခွင့်လွှတ်ပါ အမေ...
တချိန်...သားပြန်လာခွင့်ရှိရင်
ပြန်လာပါ့မယ်....
သားဟာ အဖေအမေတို့ရဲ့သားပါ ...
တသက်လုံး အဖေ အမေတို့ရဲ့သားပါ......
**
"ဒေါ်ထွေး ညစာအတွက် ဂဏန်း ဆော်လမွန် ပြည်ကြီး ငါးတွေဝယ်ရမယ် မမလိုက်မယ် ညကျ သားလေး နဲ့ သူ့ဖေဖေ တို့ စား ပွဲရှိတယ်"
ဒေါ်သီင်္ဂီထိုက် တယောက်တည်း ပျော်ရွှင်စွာ စီမံနေသံ တွေကို သူလှေကားပေါ်မှ ကြားလိုက်သည်။ ခဏ နေလျှင် ကားမယူ ဖုန်းမယူပဲ အဝတ်အနည်းငယ်နှင့် သာ သူဒီအိမ်ကနေ ထာဝရထွက်သွားမည်ဖြစ် သည်။ ရင်ထဲ တွင်ဟာနေသော်လည်း သူအားလုံးဆုံးဖြတ်ပြီးသွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။
သူပြောနေကျ ဖုန်းလေးကိုထာဝရ ပိတ်လိုက်သည်။ ကားသော့ကို စားပွဲပေါ်မှာ တင်လိုက်သည်။ သူ ခဏမျှ အဝေးကိုငေးကြည့်ရင်း ပြုံးလိုက်သည် သို့သော် အငိုမျက်လုံးအပြုံးမျက်နှာသာဖြစ်ပါတော့ သည်။
•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×
Great Tun ဆောက်လုပ်ရေးပစ္စည်းဆိုင် ဘေး လက်ဖက်ရည်ဆိုင်
နေ့လည် ၁၂ နာရီ
" ဘယ်လို ညီ ...ဘယ်လို ... ညီ နဲ့ ကို ပြည် မှာ အတူနေဖို့ စီစဥ်ပြီးပြီ ဟုတ်လားဗျ"
စစ်သွေး ကိုယ့်နားကိုယ် ပင် မယုံနိုင်လောက်အောင်ဖြစ်သွားသည်။
" ဟုတ်တယ် ..ကို.. အိမ်က ၁၄ ရက် အ တွင်း ကို နဲ့အဆက်ဖြတ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ခိုင်းတယ် မဖြတ်ရင်ကိုယ့်လမ်းကိုယ်လျှောက် ရမယ်တဲ့ အဲ့ဒါကြောင့် ကျတော် ကိုယ်လမ်းကိုယ်လျှောက်ဖိူ့ဆုံးဖြတ်လိုက်တာပါ... ကို က မသန္တာ နဲ့ ကွာဖို့မလိုပါဘူး ကွာလည်းမကွာရပါဘူး တစ်လ တစ်ခါ ပြန်ပါ အမ အတွက် စျေးဖိုး ကလေး စ ရိတ်ပေးပါ .... ဟိုမှာ ကို က ဘာမှ လုပ်စရာမလိုပါဘူးဗျာ ညီအနား ရှိပေးရင်ရပါပြီ"
အိမ်ကထွက်လာတုန်းကတော့ အိမ်နဲ့ခွဲရမည်မို့ ဝမ်းနည်းရိပ်ဆွေးရိပ်တွေ နှင့်မျက် ရည်ကျမိသော်လည်း အခုတော့ ချစ်လှစွာသော စစ်သွေး နှင့်အတူနေရတော့မည်မို့ နေလင်း ပျော်လာသည်။
သြော် အတူတူအိပ် မနက်ကျအတူတူထ မနက်စာလေးအတူစား အလုပ်ကို သူ့ဆိုင်ကယ်လေးလေးနောက်ကခါးဖက်စီး အားရက်တွေ တံတားပေါ် လမ်းလျှောက်ကြ အ တူတူ နေရတဲ့ ဘဝလောက် ပျော်စရာကောင်းတာ ဘယ်ရှိပါ့မလဲ ကိုရာ တလော က လုံးနဲ့ဆန့်ကျင်ပြီး ကို နဲ့အတူနေဖို့ ကျွန် တော် ပြတ်ပြတ်သားသားဆုံးဖြတ်လိုက် ပါပြီ။
" ကို ...အိမ်ပြန် ပြီး အမ ကို နားလည်အောင်ရှင်းပြနော်ဗျ ဟို မာမာထန်ထန်တွေ မပြောပါနဲ့ဗျာ..နောက် ပြည် လို့လဲ မပြောနဲ့ နော် ကျွန်တော်တို့ မနက်ဖြန် မနက် ထွက်ကြမယ် ကျတော်ကား လက်မှတ် လည်းဖြတ်ပြီးပြီ ၁၀မိုင်ဟိုတယ်မှာတည်း မယ် မနက်ကျ စော်ဘွားကြီးကုန်း ကားဝင်းကို အကိုလာခဲ့နော် ဗျ ဪ ဟိုတယ်ကိုပဲ လာခဲ့ ပါ ..ကျတော်တို့အတူတူသွားကြမယ် နော် ကို"
" ဟုတ်...ညီ ဒါဆို ကို အလုပ်ရှင် ကိုလည်းပြောမယ် နောက်အိမ်ပြန်ပြီး သန္တာကိုလည်း ပြောမယ် ည လာခဲ့မယ်လေ"
စစ်သွေး အတော်လေးစိတ်လှုပ်ရှားနေ သည်။ ပျော်လည်း ပျော်နေသည် အသံတွေ တုန်ခါနေမှု က သက် သေပြနေသလိုပင်......
" မဟုတ်ဘူး ကိုရ ဒီည တော့ အကို့ မိသား စု နဲ့ပဲ နေပါ အမ နဲ့ သမီးကို အချိန်ပေးပါ အကို နောက်နေ့မနက် ၇ နာရီ အ ရောက် လာခဲ့နော် ကို "
နေလင်းပြောသည်မှာ သဘာဝကျသည်မို့ စစ်သွေးမငြင်းသာတော့ပေ။ တချိန်က လမ်းပေါ်က ငါ့လိုယောင်္ကျားဖာဟာလည်း ချစ်တတတ်ပါတယ်ဗျာ။
ကျွန်တော် နေလင်းကိုချစ်တာ ပစ္စည်းတွေမက်လို့မဟုတ်ပါဘူးဗျာ။ အခုတော့ ခင်ဗျားဘယ်လိုမှမဖြစ်စေချင်တဲ့ ခင်ဗျား မောင် နဲ့ ကျုပ် ရာသက်ပန် အတူတူနေသွားကြတော့မှာ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျုပ် ကံ ကြမ္မာကို သိပ်ကိုကျေးဇူး တင်ပါတယ်ဗျာ......
ရင်ထဲ အပျော်တွေ ကြည်နူးမှုတွေ ငါကွ ဆိုတဲ့ထောင် လွှားမှုတွေနဲ့အတူ စစ်သွေး သူ့အိမ်ကိုပြန်သွားပါတော့ သည်။
**
ရွှေပြည်သာ မြို့နယ် ၁နာရီ
" အမေရေ အမေ့မြေးက ပူဆာနေတာ တခါလောက် အဖေ နဲ့အမေ အတူတူတွဲပြီး သူ့ကို Happy World လိုက်ပို့ပါတဲ့ ကိုစစ်သွေးက လည်း အားမှမအား တာ ခုတခါ သူ့နားရက်ကျမှ သမီးလည်းအလုပ်မဝင်ခင် ဟင်းတွေချက်ပြီး မြို့ထဲ ဘုရားဖူး အ ပန်းဖြေ ခရီးလေးထွက် မလို့"
စစ်သွေး အိမ်ထဲ ဝင်ရုံ ရှိသေး အိမ်နောက် ဖေး မီးဖို ချောင်တွင် ပြောနေသော သန္တာစိုး အသံကိုကြားလိုက်ရ၍ စိတ်ထဲကသိကအောင့် ဖြစ်သွားသည်။ အခန်းထဲသို့ဝင်ကာ သေတ္တာထဲရှိ သူ့စာရွက်စာတမ်းများ နှင့်ဗီရို ထဲရှိ အဝတ်အစားများကို ထုတ်ပိုးဖို့ပြင်နေတော့သည်။
" ဟယ် ကိုပြန်ရောက်နေတယ် အစောကြီး ဟင် ပစ္စည်းတွေထုတ်နေတာပါလား ကို ဘာလုပ်မလို့လဲဟင်"
သန္တာစိုး အိပ်ခန်း အတွင်းမှ အသံတွေကြောင့် မီးဖိုထဲမှထွက်လာမိသည် မမျှော်လင့်ပဲ စစ်သွေး ကိုတွေ့ရ၍ အံ့သြမိသလို အဝတ်တွေ ထည့်ဖို့ပြင်နေ၍ ထိတ်လန့်သွားသည်။
" ဪ သန္တာ လာ ဧည့်ခန်း ခဏ အမေ့ပါ ခေါ်လိုက်ပါ"
စစ်သွေးထံမှ မတွေ့ရတာကြာပြီဖြစ်သော အပြုံးကိုသန္တာစိုးပြန်မြင်ရသည်။သို့သော် အပြုံးကား ဟိုတချိန်ကလို ကြင်နာမှု နွေးထွေးမှုတို့မပါသလိုပင်...
" ဒီလို သန္တာ ကို မန္တလေးဘက် အလုပ်သွားလုပ်မလို့ပါ လစာလည်းမဆိုး ဘူး အမေ ကျတော်အလုပ်လုပ်သွားမလို့ပါ ဟိုမှာ အထိုင်သဘောမျိုးပါ ဒီမှာလိုပဲဆောက်လုပ် ရေး ပစ္စည်းဆိုင် အဲဒါ တစ်လ တစ်ခါ ကျတော် ပြန်လာမယ် သန္တာ လည်း သမီးကိုပိုစောင့်ရှောက်ပါ အမေလည်း စောင့်ရှောက်ပေးပါ"
သန္တာဆိုသည့် အမည်ကို စစ်သွေးမခေါ်ခဲ့သည်မှာ ကြာခဲ့ပြီ။ အခုလိုအသိပေးဆွေး နွေးတဲ့ စကားမျိုး မပြော သည်မှာလည်း ကြာခဲ့ပြီ။ အခု ပြောမယ့် ပြောတော့လည်းသူအဝေးကြီးကို အလုပ်သွားလုပ်ဖို့ဆိုပါလား .....သန္တာစိုး ရုတ်တရက်မျက်လုံးတွေ ပြာလာသည်။
စစ်သွေးရဲ့အပြောတွေက သကြားအုပ်ထားသောဆေး ခါးကြီးလေလား....။
သူ့ဆီက ထွက်သွားဖို့ စစ်သွေး စကြိုး စားနေပြီ လား .......
မနက်အိမ်ကထွက်စဥ်က မျက်နှာထားတင်းတင်း နှင့် ဘာဆိုဘာမှပြောမသွားသောသူ က အခုတော့ အိမ်က ခွာဖို့စပြောနေပါပြီကော.....
ဝေ့သီလာသော မျက်ရည်စတို့ကို မသိမ သာ သုတ်ရင်း သန္တာစိုးနှုတ်ခမ်း တွန့်ရုံ မချိပြုံးတချက် ပြုံးလိုက်သည်။
" ကောင်းပါတယ်....ကို..သွားပါ..လုပ်ပါ...ကို စိတ်ကျေနပ်တဲ့အလုပ်ပဲလေ...
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်..အိမ်ကိုတော့ မေ့မသွားပါနဲ့ နော် "
လုံးဝ မမျှော်လင့်သောစကားကြားလိုက်ရ၍ သန္တာစိုး အကြီးအကျယ် shock ရသွားသည်။
စစ်သွေးနဲ့ ပတ်သတ်ရင် ပဟေဠိတွေက အများကြီး အခုထိလည်းအ ဖြေရှာ၍ မရပါ။ တနေ့တခြား အေးစက်မှုတွေကသာ တိုးတိုးလာသည်။
သို့သော်...သူမကို ကွာရှင်းခွင့်မတောင်း သည်ကပင် သူမ အဖို့ ကျေနပ်ရမည့်အ နေအထားသာဖြစ်သည်ဟု သူမ မြင် သည်။
အိမ်နီးပါးဝန်းကျင်ကလည်း သူမတို့ အိမ်ထောင်ရေး အဆင်မပြေမှန်းလည်း ရိပ်မိနေကြသည်။ သို့သော် စစ်သွေး ဘယ်မိန်းမ နဲ့တွဲနေသလဲဆိုတာကို သူတို့ သိပ်ကိုသိချင်နေကြသော်လည်း မသိရပါ။
" ကျမ ကို့ အတွက် ကြော်လှော်ပေးလိုက်ပါ့မယ် ကျမ မှာငွေရှိပါသေးတယ် ကို လမ်းမှာစားသွားလို့ရတာပေါ့"
"မကြာမကြာတော့လာပါ မောင်စစ်သွေးရယ် မင်းမိန်းမက မင်းကိုသိပ်အားကိုး တာ အိမ်မှာယောင်္ကျားလေး တစ်ယောက်ကတော့ရှိရမယ် လေ"
" ကျွန်တော် ပြန်လာမှာပါ ...ရတယ်သန္တာ မလုပ်နဲ့တော့ ခုညတော့ ခေါက်ဆွဲကြော်ပဲဝယ်စားကြတာပေါ့ သမီးလည်းကြိုက်တယ်"
***
" သမီးရေ လိမ္မာနော် ဖေကြီး ပြန်လာရင်မုန့်တွေ အရုပ်တွေဝယ်ခဲ့မှာ"
" ဖေကြီး အကြာကြီးမနေနဲ့ နော်"
သမီး နှင့် အဖ ထမင်းစားပြီး အိမ်ရှေ ဧည့်ခန်း တွင် အလွမ်းသည်နေသည်။ သူမက တော့ စစ်သွေး အဝတ်တွေကိုသာ မြွေရေခွံ အိပ်ထဲ ထည့်ရင်း မျက်ရည်တွေစီးကျ နေသည်။ သူမ ဘယ်လိုမှ မမျှော်လင့်ထားတဲ့ အဖြစ်တို့က တကယ်ဖြစ်လာခဲ့ပြီပဲ။
စစ်သွေး ထွက်သွားဟာ အလုပ်ကိစ္စသက် သက်မဟုတ်မှန်း သူမ သိနေသည်။
သ်ု့သော်....သူမ ဘယ်သူကိုမေးမလဲ ...
ဘယ်သူ့ကိုရင်ဖွင့်မလဲ... ကြိတ်ခံစားရဖန်များလာ၍လားမသိသူမအဖို့ ရင်ဘတ်ထဲကတခါတခါ စူးစူးအောင့်လာသလို ပင်။
ဪ ဒီညဟာ ကို နဲ့ ငါ့ရဲ့ အတူနေရတာ နောက်ဆုံးညလေး ဖြစ်သွားတော့မှာလား အတွေးနဲ့တင်ရင်ထဲတင်းကြတ်လာသည် ဘာမှမဖြစ်သလိုဟန်ဆောင်နေရသည်မှာ သူမအဖို့ ပင်ပန်းနွမ်းလျ လွန်းလှချေပြီ။
တခါတခါ လောကကြီး ကနေအရှုံးပေးကာထွက်ခွာသွားချင်သော်လည်း သမီးလေးကရှိနေသေး၍ သူမ အားတင်းနေရပေသည်။
ညက တဖြည်းဖြည်းနက်လာသည်။ အ ခန်း တွင်း စစ်သွေး ရော သန္တာစိုး ပါ အိပ်မပျော်ပါ။ သို့သော် နှစ်ယောက်သား ချစ် ကြည်နူးဖို့နေနေသာသာ စကားပင်မပြောဖြစ်ကြပါ။ သန္တာစိုးကတော့ ညတာမကုန် ဆုံးပါစေနဲ့ လို့သာ ကြိတ်ဆုတောင်းနေမိပါတော့သည်။
***
ထိုနေ့နေ ၅နာရီ ကန်ရိပ်သာအိမ်
" စာလည်းရေးသွားတယ် ဖုန်းရော ကားရော ထားသွားတယ် ပြီးပြီပေါ့ သိင်္ဂီ မင်း ရဲ့သား က ငါ့တို့ကို လူလည် လုပ်သွားတာ မိဘကျေးဇူးကို ဆပ်သွားတာလေ ခွေးဖြစ်မယ့်အကောင် အမွေ ဖြတ်ကြောင်း ထည့်မယ် အိမ် ရိပ်မနင်းစေနဲ့ မင်းလည်း ငိုမနေနဲ့ "
ဦးနေစိုးလင်း မျက်နာတစ်ခုလုံးဒေါသဖြင့် နီမြန်းနေ သည်။ သူရှက်လည်းအလွန်ရှက်နေသည်။ ဒီည သူတို့မိသားစုပျော်ပျော် ပါးပါးစားသောက်ရင်း နေလင်းရဲ့ကတိတို့ကို ကြားရမည်ဟု သူ မျော်လင့်ခဲ့သော် လည်း ဖြစ်မလာပါ။
" ကိုစိုး ကျမတို့ လိုက်ရှာကြမလား ဟင် ဟို ကောင့် အိမ်ကို"
ဒေါ်သိဂီထိုက် တကယ်တမ်းနေလင်း ထွက်သွားတော့လည်း သားဖြစ်သူကို ဆုံးရှုံးသွားရတော့မည် ဟူသော အသိတို့က သူမ ကိုယူကြုံးမရဖြစ်စေသည်။
" ဟ တရှက်ကနေ နှစ်ရှက် ဖြစ်အောင်လုပ်မလို့ လား ဟင် ဟိုက သွေးဆောင်ဖျားယောင်းတာမဟုတ်ဘူး လေ မင်းသား ကိုက စတာ ငါ့အရှက်ထပ်မကွဲပါရစေနဲ့တော့ကွာ"
" ကျမ သားရှင့် ကျမ သားလေး အခုတော့ မိုက်လိုက်တာ မိဘကျေးဇူး ကို အကြေဆပ်လိုက်တာပေါ့လေ မင်းက ...
မင်းက"
တမနက်လုံး ညနေမတွက်ပျော်ရွှင်စွာစျေးဝယ်နေသော ဒေါ်သီင်္ဂီထိုက်တယောက် ည နေခင်း အရောက် နေလင်းအခန်းထဲက နှုတ်ဆက်ကန်တော့စာနဲ့ ဖုန်းကို တွေ့အ ပြီး ရင်တွေကွဲကြေသွား သလို ခံစားနေရတော့သည်။
" သီင်္ဂီ...သီင်္ဂီ...သတိထားလေ ..သိင်္ဂီ ...
ဟေ့ လာကြပါဦး ဟ ဆရာဝန်ပင့် ဆရာ ဝန်ပင့် "
ဒေါ်သီင်္ဂီထိုက် ရုတ်တရက်သတိလစ်သွား၍ ဦးနေစိုးလင်းပွေ့လျက် အိမ်ရှိအလုပ်သမားများကို ခေါ်လိုက်တော့ သည်။
သူတို့ရဲ့ သီရိဂေဟာလေးကား လုံးဝ ပျက် စီး၍ သွားပါတော့သည်။
-*-
ညနေ၆နာရီ ဝင်ဒါမီယာ အိမ်
" ဗျာ ဟုတ်လား အမ ဖိုးနေ ထွက်သွားပြီ"
" ဟုတ်တယ်....မောင်လေး...သူ တကယ် ထွက်သွားပြီ"
ခိုင်ဇင်သန်း ထွဋ်ကိုကိုကျော်ဆီ ဖုန်းဆက်နေခြင်းဖြစ်ပါသည်။
" ဟုတ်ပါ့မလား အမရယ် သူက ပုံမှန် သွားလာနေတာ"
" စာရေးသွားတယ်မောင်လေး သူတကယ် ထွက်သွားတာ"
" စစ်သွေး နဲ့ပေါ့ "
"သေချာတာပေါ့ မောင်လေးရယ် သူ့အမေတော့သွေးပေါင်တွေတက်ပြီး အိပ်ယာထဲလဲပြီ သူရဲ့တစ်ဦးတည်းသောသားလေးဆိုတော့ သိပ်ကိုခံစားနေရတယ် သူ့အဖေကတော့အမွေပြတ်တဲ့ အမ တို့မှာ လုပ်စရာ ဆိုလို တစ်နည်းပဲ ကျန်တော့တယ် "
***
မနက်၈ နာရီ ပြည်မင်းသား ကားပေါ်တွင်
" ကဲ ကို ခုချိန်က စပြီး ကို က ကျတော့အိမ်ဦးနတ်နော်"
" အင်းပါ ချစ်ရယ် ပျော်လိုက်တာဗျာ"
နေလင်း တစ်ယောက် စစ်သွေးပုခုံးကိုမှီရင်း လက်ကိုတငတင်းဆုတ်ထားရင်း အားအင်တွေပြည့်လာသလို ဖြစ်နေပါတော့သည် ။ သူရဲ့ စိတ်ကူးထဲက အိမ်က လေးကို သူရဲ့အတ္တစိတ် ချစ်စိတ်တစ်ခုထဲကို ရှေ့တန်းတင်ကာမဖြစ်ဖြစ်အောင်လုပ် နိုင်ခဲ့၍ ပီတီဖြစ်နေမိသည်။
****
မနက် ၉ နာရီ ရွှေပြည်သာမြို့နယ် အိမ်
" ညီမရယ် ညီမ အမျိုးသားကို ဖြောင်းဖျပေးပါ နေလင်းကိုလည်းပြောပြပေးပါ ရှင် ကျမတို့လာတောင်းပန်တာပါသူတို့နောက် ဆုတ်မှဖြစ်မယ် မဟုတ်ရင် အားလုံး ဒုက္ခ ရောက်သွားကြမှာ နေလင်းအမေဆို အခုထိ အိပ်ယာထဲ လဲနေတာ ပါ"
ခိုင်ဇင်သန်း နှင့် ထွဋ်ကိုကိုကျော်တို့ သန္တာစိုး ကိုလာရောက်တွေ့ဆုံကာ တောင်းပန်နေကြခြင်းဖြစ်သည်။
" ကျမ နားမလည်လို့ပါ အမရယ် ကိုစစ်သွေးက အလုပ်လုပ်ဖို့သွားတာပါ အကိုလေးနေလင်းမပါပါဘူး ရှင် အမ တို့ မှားနေကြပြီ ထင်ပါတယ်ရှင်"
" ငါ့ညီမကို လည်း မိန်းမချင်း ကိုယ်ချင်းစာပါတယ် ပြောရမယ့်စကားကိုလည်းမပြောမဖြစ်မို့ပြောရပါတော့မယ် ငါ့ညီမ ကူညီဖြောင်းဖြပေးပါ ညီမ ယောင်္ကျားက တော့ အမကိုမုန်းပြီး ပိုအရွဲ့တိုက်သွားပုံရတယ် တကယ်တော့ စစ်သွေးနဲ့ နေလင်းဟာ ယောင်္ကျားချင်း ကြိုက်ပြီးညားနေကြသူတွေပါ"
" ရှင်"
•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×
" ရှင်...အဲ့လိုမျိုး မဟုတ်ပါဘူး ရှင်...ကျမ ကျမ လုံးဝသေချာ ပါတယ် အကိုလေး က ကျမ အမျိုးသားကို အရမ်းခင်ပါတယ် ရှင် ကျမ အမျိုးသားကလည်း အကိုလေးကို အတော်လေးခင်ပါတယ်ရှင်.....မဟုတ်တာပဲရှင်"
သန္တာစိုး အကြောက်အကန် ငြင်းနေရှာ သည်။ သူ့မျက် လုံးတွေကလည်း သူမ ဘာမှကိုမသိကြောင်းပြသသည့်နှယ်ပင်.....
အို ဘာတွေ လာပြောနေကြတာလဲ......
ဘာကြောင့်အကိုလေး နဲ့ ကို က ဒီလိုဖြစ်ရမှာလဲ...
ဪ...လူတွေ လူတွေ မြေ နိမ့်ရာ လှံစိုက်ချင်ကြတာပဲ....
" ငါ့ညီမ မယုံ နိုင်တာ နားလည်ပါတယ် ဒါပေမယ့် ဒါတွေဟာ တကယ်အမှန်တွေပါ"
ခိုင်ဇင်သန်း တယောက် သန္တာစိုးကို သနားစရာသတ္တဝါတကောင်လိုကြည့်ရင်း လေးတွဲ့စွာပြောလိုက်သည်။
" အမရယ် ကျမ တို့ဟာ ဆင်းရဲသား မျက် နှာမွဲပါ အကိုလေးကို ညာစား ခြူစားနေတာ လည်း မဟုတ်ရပါဘူး ရှင် အခုလို မကြားဝံ့ မနာသာကိစ္စ မျိုးဟာလည်း ဘယ် လိုမှ ဖြစ်လာနိုင်စရာ ဖြစ်ခဲ့တာ မဟုတ်နိုင် ပါဘူး အကိုလေး ကျမ တို့ကို ခင်တယ် ကျမ တို့ကလည်း အကိုလေး ကို ခင်တွယ်မိတယ် ဒီလောက်ပါပဲ ရှင် ကျမတို့ ဆင်းရဲပေမယ့် အောက်တန်းမကျပါဘူး အမ တို့ ဒီလိုမပြောပါနဲ့ရှင် "
သန္တာစိုး အသံကား ခံပြင်းသည့် သဘောဆောင်နေ သည်။ ဆင်းရဲ လို့ လာပြီးနှိမ် သည်လို့ သူမ မြင်သည်။ သူမ ကလည်း လူဆင်းရဲပေမယ့် မာနကတော့ကြီးသည်။ ဒီလို မဟုတ်မမှန် စွတ်စွဲနေသည် ကို သန္တာစိုး လုံးဝ ငြိမ်မခံဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားခဲ့သည် ။
" ဟင်း ဟင်း မင်းက ဘာမှ မသိရှာတော့ လည်း ငါပြောပြရမှာပေါ့"
ခိုင်ဇင်သန်းလည်း သန္တာစိုးရဲ့အကြောက်အကန်ငြင်းနေမှုနှင့် ဒေါသထွက်ဟန်မျက် နှာပေးတို့ကြောင့် မခံချင် စိတ်တို့ရုန်းကြွ လာသည်။ အစ ကတော့ သူဒီအထိပြောဖို့မရည်ရွယ်ပါ။ မိန်းမချင်း ကိုယ်ချင်းစာ၍ ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း အခုတော့...
" မင်းရဲ့ ယောင်္ကျားဟာ ညနေဘက် တွေဆို သိမ်ကြီးစျေး ဂုံးတံတား ပေါ်က ....ကဲ ရှင်းရှင်း ပဲ ပြောမယ်ကွာ ယောင်္ကျားပြည့်တန်ဆာ အဲ့ဒါ ငါ့ရဲမောင်နဲ့ ဇာတ်လမ်း ဖြစ်နေတာ ကြာပြီ ငါတို့အနေနဲ့ gay ဆိုတာကို လက်ခံပေမယ့် အခုလို အိမ်ထောင်ရှိသူနဲ့တော့ အဖြစ်မခံနိုင်ဘူး ...အဲ့ဒါကြောင့် သူတို့ နှစ်ယောက် အတူတူနေတယ်ဆိုတာ လုံးဝသေချာလို့ မင်းကိုကောင်းကောင်း မွန်မွန်လာပြောနေတာ ကဲ လာ ကိုထွဋ် ပြန်ကြစို့ ဒီမှာနေလည်း ဘာအဖြေမှ ထွက်လာမှာမဟုတ်တော့ဘူး"
ခိုင်ဇင်သန်း နှင့် ထွဋ်ကိုကိုကျော် ထထွက်သွားသည်။ အိမ်အဝ ရောက်မှ ထွဋ်ကိုကိုကျော်က လှည့်ဝင်လာပြန်သည်။ ခိုင်ဇင်သန်းကတော့ လမ်းကျဥ်းလေးကို သွားနှင့်နေသည်။
" အမကို ကျတော်နားလည်ပါတယ် ကျွန် တော်စိတ် လည်း မကောင်းပါဘူး အမ သိချင်တာ မေးချင်တာ ရှိရင် ကျွန်တော့်ဆီ ဆက်သွယ်လို့ရအောင် ကျွန်တော့် ဖုန်းလေး ပေးခဲ့ပါမယ် ဒီကတ်ထဲက မျဥ်းတားထားတဲ့ ဖုန်းကိုဆက်လို့ရပါတယ်အမကျွန် တော် ထွဋ်ကိုကိုကျော်ပါ"
ထွဋ်ကိုကိုကျော်က မျက်နှာပူ စာနာစွာဖြင့် လိပ်စာကတ်ကလေးကို စားပွဲပေါ်တင်ကာလှည့်ထွက်သွားပါတော့ သည်။
သန္တာစိုး ရုတ်တရက် ဘာမှပြန်မပြောနိုင်ပဲ ကြောင်ကြောင်ကြီး ငေးရင်းကျန်ခဲ့တော့ သည်။
ကြားရတဲ့သတင်းက သူ့ ရင်ဘတ်ကိုဓားထက်ထက်နဲ့ မွှန်းနေသည့်အလား ...
ခိုင်ဇင်သန်းမျက်မှာကို ကြည့်ရုံနဲ့ သူမ ဟာ တစ်ခုခုကို ယုံကြည်ချက်အပြည့်နဲ့ပြောနေ မှန်းသူမရိပ်မိနေသည်။
ဒါအပြင် ထွဋ်ကိုကိုကျော်ရဲ့ အားပေးမှုကလည်း ပြောခဲ့တာတွေဟာ မှန်ကန်တယ်လို လို သက်သေပြနေသလိုပေ။
ဘုရား...ဘုရား...သူတို့ပြောတာ အမှန်တွေလား...
အို...ကိုက အဲ့လို လူမျိုး လား ဘာတွေဖြစ်ကုန်ပြီလဲ... ဘာတွေလဲ..ရင်က တင်းကြပ် စို့နင့်လာသည်။
ပြင်းပြသောစိတ်ခံစားချက် ကြောင့် အ သက်ရှုတို့ကြပ်လာသည်။ မျက်ရည်တို့ကလည်းတသွင်သွင် စီးကျနေသည်။ မျက် လုံးတို့ကား ဝေဝါးနေသည် သန္တာစိုး ရင် ဘတ်ကိုဖိထားသည်။ မျက်စိကို မှိတ်ထားလိုက်သည်။ မွန်းကြပ်မှု တို့ကား ပို၍ ပို၍ ဆိုးလာသည်။
" သမီး သမီး ဘာဖြစ်နေတာလဲဟင် သမီး "
အိမ်ပေါ်ကိုတက်လာသော သန္တာစိုးရဲ့ အ မေ က သူ့သမီးကို ရုတ်တရက်မြင်လိုက်ရ၍ စိတ်အလွန်ပူကာ မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။
" အမေ....အမေ ရယ် ...ဟင့်.ဟင့်"
သန္တာစိုး မိခင်ဖြစ်သူ ကို ဖက်ပြီး ကလေး တယောက်သဖွယ်ရိုက်ကြီးတငင် ငိုချလိုက်ပါတော့သည်။
" သမီး...ငါ့ သမီး ဘာဖြစ်တာလဲ အမေ လန့်လိုက်တာသမီးရယ်"
" အမေ ကိုစစ်သွေး နဲ့ ကိုနေလင်း တို့က ယောင်္ကျားချင်း ညားနေကြတာတဲ့ အမေရယ် နောက် ကိုစစ်သွေးဟာ ယောင်္ကျား
ပြည့်တန်ဆာတဲ့အမေ ..သမီး..သမီး ဘယ် လိုယုံရမှာလဲဟင် မဟုတ်နိုင်ပါ ဘူး မဖြစ်နိုင်ဘူး မဟုတ်လား အမေရယ် "
" ဘုရား ဘုရား ကြားရတဲ့ သတင်းက ကြောက်စရာကြီးပါ လားသမီးရယ် သမီး ဘယ်က ကြားလာတာလဲဟင်"
" သူ့အမ..ခုနက လာသွားတယ်အမေ ..
သူက အခု ကိုစစ်သွေးနဲ့ ကိုနေလင်းကအတူတူရှိနေတာတဲ့ သမီးကို သမီးယောင်္ကျားကို ထိန်းဖို့လာပြောသွားတာ အမေရယ် သမီး ...သမီး ရှက်လိုက်တာ အမေရယ်..သမီး ဘာတွေလုပ်ခဲ့လို့ အခုလို အ ဖြစ်နဲ့တိုးရတာလဲအမေရယ် သမီး ကိုယ်ဖာသာ ကိုယ်သာ သတ်ချင်တော့တယ် အမေရယ်.."
သန္တာစိုးအကြီးအကျယ် shock ရနေသလို အပြင်းအထန် ပူဆွေးဝမ်းနည်းနေသည်။ သူမ မိခင်ကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖက်ထား ပြီး ချုံးပွဲချ ငိုကြွေးနေတော့သည်။
" ကြားရတဲ့သတင်းကတော့ ယုံနိုင်စရာမရှိပါလား သမီးရယ် ဒီဟာ တကယ်ဟုတ်မဟုတ်ဆိုတာ အမေတို့စုံစမ်းရလိမ့်မယ် သမီး သမီး နဲ့ သိတဲ့တစ်ယောက်ယောက် များ ဒါမှမဟုတ် မောင်စစ်သွေးဆီမှာ မသင်္ကာစရာ ပစ္စည်းတစ်ခုခုများရှိသလားကွယ်"
သန္တာစိုး စိတ်ကိုထိန်းရင်းတွေးနေသည်။ ဟုတ်တယ် ငါ ဒီကိစ္စကို မှန်မမှန် စုံစမ်းရမယ် ....
ပြီးမှသေချာ မှ လာဆက်လုပ်ရမလဲဆိုတာငါသေချာစဥ်းစားရမယ်.....
သန္တာစိုးအကြည့်က စားပွဲပေါ်ရှိ ထွဋ်ကိုကို ကျော်ချန်ထားခဲ့သော လိပ်စာကတ်က လေးဆီသို့ရောက်သွားပါတော့သည်။
***
ပြည်မြို့နဝဒေးတံတားပေါ်တွင်
ဆည်းဆာချိန်တွင် ဘော်ငွေရောင်မြစ်မင်းဧရာကားနေမင်းရဲ့ဝင်လုဆဲ နေရောင်ခြည် အောက်တွင် သာယာလှပနေတော့သည်။
" ချစ်ရယ် ကို ပျော်လိုက်တာဗျာ ချစ်နဲ့ ခုလို အတူနေရမယ်လို့ ကို အရမ်းမမျှော်
လင့်ရဲတာ အရင်က"
" ကျွန်တော် က ဆုံးဖြတ်ပြီးသားကို ဒါပေမယ့် ကြိတ်လုပ်နေတာ ဘယ်သူမှမသိအောင် ကဲ မနက်ကျ ကျတော်ဟိုတယ်သွားရင် ကို အိမ်မှာတယောက်တည်း နေရမှာနော် ည ၇ မှ ကျတော့် dutyပြီးမှာ"
" ညစာအတူစားဖို့ ကို ချက် ထားမယ်လေ"
" အံမာ ကိုက ချက်တတ်လို့လားဗျ နောက်ရက်တွေကျ ကျွန်တော်မသွားခင် မနက်ဖက် ကို နဲ့စျေးအတူသွားမယ်လေ အတူချက်မယ် ပြီး ထမင်းချ်ုင့်ထည့်သွားမယ် အဲ မလိုဘူး ဟိုတယ်က ကျွေးမှာ ညစာ ကျမှ အတူစားကြမယ်"
" ကို လည်း အလုပ်တစ်ခု လုပ်ချင်တယ် ချစ် ကိုယ့်သမီးလေးအတွက်ရယ် အိမ်စရိတ်ကလေး ပြန်ပို့လို့ရအောင်ပါ ဒါက တော့ ကျွန်တော်မဖြစ်မနေ လုပ်ရမယ်ချစ် ကျွန်တော် လင်ယောင်္ကျားတာဝန် အဖေတစ်ယောက်တာဝန်ကြေချင်လို့ပါ"
" အင်းပါ ကို ဥမ္မာသိန်း ကို မေးကြည့်ကြတာပေါ့ အ လုပ်ကြမ်းတွေ ကို လုပ်ရမှာတော့.."
" ဘာဖြစ် လည်း ညီရယ် ကိုလုပ်နိုင်ပါတယ်...ညီ ရှိနေတာပဲလေ...ကိုယ့်ဘေးမှာ..."
စစ်သွေး နေလင်းရဲ့လက်ကို ခပ်တင်း တင်းဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ ချစ်သူနှစ်ဦး၏ မျက်လုံးတွေထဲ ပျော်ရွှင်ကြည်နူးမှာတို့နှင့်ပြည့်နေတော့သည်။
**
ည ၉နာရီ
" ချစ်တယ် ညီရာ"
" ကို ..အာ ဆိုးတယ်ကွာ ဘယ်ကို လာကိုင်နေတာလဲ"
နေလင်း အသံကား တိုးတိတ်ညင်သာသ လို ရမ္မက်ဇော တက်နေဟန်ပေါက်သည်။ စစ်သွေးက အသာလှဲနေရင်းနေလင်းကို ခွကာ နေလင်း တင်ပါးကိုဆုတ်ချေနေခြင်းဖြစ်သည်။
" ဒီည မင်္ဂလာဦးညလေ"
" အဲတော့"
" ချစ်ကြစို့ဗျ ကိုတို့ ခံစားနေကြတာကြာပြီ ခုမှအတူနေရတာ"
ပြောပြောဆိုဆို စစ်သွေး နေလင်းကို ဖက်ကာနှုတ်ခမ်းတို့ကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းစုပ်နမ်း လိုက်သည်။ နေလင်းကပြန်ဖက်ရင်း လျှာကိုအပြားလိုက် စစ်သွေး ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်သည်။ ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေသူနှစ်ဦးပမာ အနမ်းတို့က ကြမ်းတမ်းလှသည်။
နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ စုပ်နမ်းသလို စစ်သွေး လက်တို့က နေလင်းရဲ့ နို့အုံကို နယ် နေ သည်။
" အင်းးးး အင်း ကိုရေ...ချစ်တယ်ဗျာ"
စစ်သွေး နေလင်းရဲ့ လည်တိုင်ကို ခပ်ဖွဖွကိုက်သည်။ သူ့လက်တို့က နို့တွေကိုနယ်ရင်း နောက်သို့ရောက်လာသည်။ နေလင်းရဲ့တင်းပါးဝိုင်းများကို လက်ဖြင့်ခပ်ကြမ်း ကြမ်းဆုတ်ကိုင်သည်။ တင်ပါးကြား သို့လက်ချောင်းတွေကို မထိတထိ ကလိ သည်။
" အင်း..ကိုရေ...ကိုကလည်းဗျာ ဆိုးလိုက်တာ"
နေလင်းက မူနေဟန်ရှိသည်။ သူ့လက်တို့က ပုဆိုးပေါ်မှ စစ်သွေးရဲ့ တဆတ်ဆတိတုန်နေသော လီးကြီးကို ဆုတ်ကိုင် ထား သည်။ ထို့နောက် ခပ်ဖြည်းဖြည်း ဂွင်းတိုက် ပေးသည်။ ပုဆိုးပေါ်တွင် လရည်ကြည်တို့ရွှဲလာသည်။
" အားးးညီ ရယ် ချွတ်မယ်နော် အကုန်"
စစ်သွေး နေလင်းရဲ့ T shirt နှင့် ဘောင်း ဘီတိုကိုဆွဲချွတ်လိုက်သလို သူ့အင်္ကျီနှင့် ပုဆိုး ကိုလည်း ချွတ်ချ လိုက်သည်။ မတ်တောင်နေသော လီးကြီးကား ငေါက်ခနဲပေါ်လာသည်။
" ကို ညီ စုပ်မယ်"
" ကိုလည်းစုပ်မယ် "
နှစ်ယောက်သား 69 ပုံစံဖြင့် တယောက်လီး ကိုတစ်ယောက်စုပ်နေကြသည်။ နေလင်း စစ်သွေး လီးဒစ်ကြီးကို ငုံခဲ ထား သည်။ ထို့နောက်လီးတန်ကြီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲ ဆန့် နိုင်သမျှ ထည့်သည်။ လီးဥ များကို ယက်သည်။
စစ်သွေးကလည်း နေလင်းရဲ့ လီး ရှည်ရှည် ကိုစုပ်ရင်း လက်တွေက တင်ပါးကြီးတွေကိုနယ်သည် ။
" အားးးးး ကိုရေ ....အားးးးး မလုပ်ပါနဲ့"
" အားးးး ညီရာ ကောင်းလိုက်တာ စုပ်စုပ် ကို့ လီးကို အားးးး"
နှစ်ယောက်သား ထန်ချက်က 9လောက်ရှိလာသည်မို့ လိုးကြခံကြဖို့ ပြင်သည်။
" ညီ ပက်လက် လှန် ကို လိုးးးမယ် ခြေ ထောက် ကို့ ပုခုံးပေါ်တင်ထား"
နေလင်း ပက်လက်အနေအထားနေလိုက်သည်။ စစ်သွေးရဲ့ ပုခုံးပေါ် သူခြေနှစ်ချောင်း တင်လိုက်သည်။ စစ်သွေး လီးကို ချောဆီ နှင့်သုတ်သည်။ နေလင်းတင်သားတွေကိုနယ်ရင်း နေလင်း စအိုထဲချောဆီဖြင့် ကလိုင်းသည်။ နေလင်း တအင်းအင်း ဖြစ်လာသည်။
" အားးးး အားးးးး ကိုရေ လိုးးးပါတော့ဗျာ အဲလိုမလုပ်ပါနဲ့တော့"
စစ်သွေးလီးကို နေလင်းစအိုဝ ကို စထောက် သည်။ နေလင်း ရဲ့စအို ကြွက် သားတွေက လီးကို အသာငမ်းငမ်းတောင့်တနေကြသည်။ နေလင်း ကြက်သီးတွေထလာသည်။
" ထည့်ပြီနော်...ဖြေးဖြေး"
စစ်သွေး လီးဒစ်ရဲကြီးက နေလင်း စအိုထဲ ကို စဝင်လာသည်။ နေလင်းစတင်ကောင်းလာသည်။ ထုံဆေး gel ကြောင့် သိပ်မနာပါ။
" အားး ကို လိုး လိုးးး ထည့်ပါ ရတယ် ချ"
စစ်သွေး လီးတစ်ချောင်းလုံး နေလင်း စအို ထဲ သွင်းလိုက်သည်။
" အားးးးး နာတယ်ကို ရ ဖြည်းဖြည်းထည့်ပါ"
" ဆောရီး ညီ ခဏ လေးနော်"
စစ်သွေး လီးကို ပြန်ထုတ်ကာ တစ်ဝက် ခန့် သာ ထည့်ပြီး နို့တွေကိုချေသည်။ ပြီးနောက် ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။
" အားးး စီးနေတာပဲ ချစ်ရာ ကောင်းလိုက်တာ "
နေလင်း တဖြည်းဖြည်းကောင်းလာသည်။ သူ့စအိုကြွက် သားတွေက စစ်သွေးလီးကို ညှစ်ထားသည်။ လီးဝင်လာသည်ကို အားပြည့်လာသလိုခံစားရပြီး လီးထုတ်လိုက် ပါက ဟာသွားသလိုဖြစ်နေသည်။
" ကိုရေ ချ ဗျာ ရတယ် လိုး အဆုံးထိ လိုးဗျ"
" လိုးပြီ ကဲကွာ ကဲ"
စစ်သွေး လိုးချက်တွေမြန်လာသည်။ လဥ တွေက နေလင်း ဖင်ကို တဖတ်ဖတ်နှင့် လာ ရိုက်နေသည်။ နှစ် ယောက်စလုံး အ ရမ်းကောင်းလာကြသည်။ စစ်သွေး အ ချက် ၃၀ ခန့် မနားတမ်းဆောင့်လိုးသည်။
" အားးးး အားးးးး ကောင်းလိုက်တာ ညီရာ စီးနေတာပဲ"
" အားးးး ကိုရေ လိုးဗျ လိုးးးး အားးအားးး
ခြ အားး"
" ချစ် ကို ပြီးတော့မယ်"
" ကို့ လရည်သောက်မယ် "
" ညီ့ လရည် လည်းသောက်မယ်"
နှစ်ယောက်သား 69 နေလိုက်ကြပြီး အပြန်အလှန်လီးစုပ်ကြပြန်သည်။ ထို့နောက် ပြိုင်တူလိုလို ဂွင်းထုကြသည်။
" အားးး ကိုရေ အားးးးးးး ကောင်းလိုက်တာ ညီပြီးတော့မယ် "
" ကို လည်း ပြီးတော့မယ် အားးးးးအားးးးး ပြီးပြီး"
လရည်ဖြူပြစ်ပြစ် တို့ ပြိုင်တူလိုလို တစ်ယောက် ပါးစပ်ထဲတယောက်က ပန်း ထည့်လိုက်သည်။ လရည်တို့ကို မျိုချရင်း သူတို့ ပြီးမြောက်သွားကြပါတော့သည်။
***
ရွှေပြည်သာမြို့နယ်ရပ်ကွက် မုန့်ဟင်းခါးဆိုင်တစ်ခု
" ဟဲ့ အဲ့ဒီ ကောင်မလေး ပြောနေတာ ငါကြားနေတာ ဘာတဲ့ စစ်သွေးကအခြောက် တွေကို ဟိုဒင်းလုပ်ပေးတဲ့ဖာတဲ့ သူ့အိမ်လာလာနေတဲ့ အသားဖြူဖြူ ကောင်လေး နဲ့က လင်မယားလို နေကြတာတဲ့"
" ဘုရား ဘုရား ဗလကြီးနဲ့ ခြောက်နေတာ မစီရယ် သန္တာစိုးလေးတော့သနားပါတယ် အခု သူဘယ်လိုလုပ်မလဲကလေး တစ်ယောက်နဲ့"
စစ်သွေးရဲ့အိမ်နီးချင်းများက မုန့်ဟင်းခါးစားရင်း အတင်းတုတ်နေကြခြင်းဖြစ် သည်။
သို့သော် သန္တာစိုးအမ ယောင်္ကျား ကိုခင်ဝင်း တဖက်ဝိုင်းမှာ ရှိနေသည်ကိုတော့သတိမထား မိခဲ့ပါချေ။
***
" ဟယ်လို ကိုထွဋ်ကိုကိုကျော်လား ကျမ သန္တာစိုး ပါ ကျမ ကို မေးစရာလေးတွေ မေးချင်လို့တွေ့ခွင့်ပြုပါရှင်"
" ဟုတ်ကဲ့ပါ အမရပါတယ် ကျွန်တော်တို့ လှည်းတန်း မှာ တွေ့တာပေါ့ခင်ဗျ မနက် ဖြန် ညနေ ၃နာရီလောက်ပါ"
•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×
အချိန်ကား ညနေ ၄နာရီခွဲ
ရန်ကုန်မြို့ရဲ့ လူစည်ကားရာ လှည်းတန်းလမ်းဆုံတွင် သင်တန်းတက်သော လူငယ်များ ရုံးများမှဝန်ထမ်းများ စျေးဝယ်ထွက် မုန့်စားကြသူများ စျေးသည်များနှင့် စည် ကားလျက် ညနေခင်း မို့ လမ်းဘေးဆိုင်မှအစ YKKO အဆုံး လူတွေပြည့်နေသည်။
လှည်းတန်းလမ်းဆုံ အင်းစိန်လမ်းဘက်ရှိ ကော်ဖီဆိုင်တစ်ခုတွင်တော့ ပျော်ရွှင်ဟန်တစက်မှ ရှိသော အသက် ၃၀ကျော် အ မျိုးသမီး နှစ်ဦးကား မတောက်ပြောင်လှသောအဝတ်အစားများ ဝတ်ကာ ထိုင်လျက် ...... သူတို့ နှစ်ယောက်ရှေ့တွင်တော့ ဂျာကင်အနက်ပါးပါး တီရှပ် နှင့် ကွက်စိတ် ပုဆိုး အနီကို ဝတ်ထားသော အသက်၂၅ အရွယ် အသားဖြူဖြူ ပိန်ပိန် လူငယ်တစ်ဦးထိုင်လျက်ရှိသည်။ သူ့မျက် ဝန်းများက အရောင်မှိန်နေသည်။
" ကျွန်တော်နဲ့ ဖိုးနေ တို့က ငယ်ငယ်လေးကတည်း ကပေါင်းလာတာပါ ကျွန်တော် သူ့အကြောင်းတွေ သူ့စိတ်နေ စိတ်ထားတွေ အကုန်သိပါတယ် သူဟာ ခံစားချက်ကိုထုတ်မပြတတ်ဘူး လျှို့ဝှက်တယ် ခန့်မှန်းရခက်တယ် တခုခုကိုအမြဲစနစ်တကျ အစီအစဥ်ဆွဲပြီးလုပ်တတ်ပါတယ် ဒါက သူ့ရဲ့ စိတ်သဘောထားပါ"
ထွဋ်ကိုကိုကျော် စကားကို ခဏရပ်လိုက် ကာ သူ့ရှေ့တွင်ထိုင်နေသော သန္တာစိုး နှင့် သူ့အမ အေးအေးမော်တို့ကို တချက်ကြည့်လိုက်သည်။ အေးအေးမော်က တည် ငြိမ်ကာစိတ်ဝင်တစားနားထောင်နေသော် လည်း သန္တာစိုး ကတော့ စစ်ပြေးနေသောစစ်ဘေး ဒုက္ခသည်တစ်ဦး ပမာ မျက်လုံးများက အရောင်ကင်းမဲ့သလို မျက်တွင်းကဟောက်ပက် မျက်နှာတွင်လည်း ဘာမှ လိမ်းခြယ်ထားခြင်းမရှိ ဆံပင်ကို စုပြီး က လစ်ဖြင့်ညှပ်ထားသည်။
အခြေအနေက သူမ မကြုံတွေ့ချင်ဆုံးအနေအထား ဖြစ်သော်လည်း သူမ နား ထောင်ရပေဦးမည်။ မကြာခင်ကမှ ထွက်လာသောအဆိုတော်ရင်ဂို့ သား ရဲ့ သီချင်း စာသားထဲကလို " ပွဲသိမ်းသီချင်းတစ်ပုဒ်ကိုတီးနေသလို အယ်ဒီယို " ဆိုသလိုပင် ခဲအိုမှ တဆင့် အမ ကို ပြန်ပြောရာမှ ထိုသတင်း ကား သူတို့ မိသားစု အသိုင်းအ ဝိုင်းတွင် လျင်မြန်စွာပျံ့နှံ့သွားသည်။
အခုတော့ ထွဋ်ကိုကိုကျော်နှင့်တွေ့ဖို့ သူ့အမ ပါ ခေါ်လာခဲ့သည်။ နှစ်ယောက်တည်းတွေ့ရင် အရင်ကလို စွပ်စွဲခံရမှာ စိုး၍ဖြစ်သည်။
" သူ နဲ့ ကိုစစ်သွေး နဲ့ဆုံတာက သိမ်ကြီးစျေး ဂုံးတံတား မှာပါ ကိုစစ်သွေး....ကိုစစ်သွေးအလုပ်က ပြောရမှာတော့ အားနာပါတယ်...ယောင်္ကျားပြည့်တန်ဆာ ဆိုတာ အမှန်ပါအမ...."
ထွဋ်ကိုကိုကျော်ရဲ့ လေးတွဲ့တွဲ့ စကား အ ဆုံး သန္တာစိုးရင်ထဲ မုန်တိုင်းထန် သွားခဲ့သည်ကို သူမ မျက်ဝနိးထဲ မှ မျက်ရည်တွေဝဲလာမှုက သက်သေခံနေသည်။
" အမ ...ယုံအောင်...ကျွန်တော် ...ဖုန်းတစ် call ခေါ်ပြရမလားအမ ...ဟင် အမ ...
နားထောင်ကြည့်မလား အမ ခံစားရမှာနော်...ကျတော် ကိုယ်ချင်းစာမိတယ်ဗျာ"
ထွဋ်ကိုကိုကျော်က နှိုင်းနှိုင်း ဆဆ ပြောသော်လည်း သန္တာစိုး ခုချိနိထိ အသံတိတ်နေဆဲ ဘေးက အေးအေးမော်ကတော့ အ သံထွက်လာသည်။ သန္တာစိုး မျက်လုံးတွေကအသက်မပါ။ တနေရာကိုစူးစိုက်ကြည့်နေသော်လည်း မြင်ဟန်မတူ။
သူက ငါ့ရင်ကို အရှင်လတ်လတ်ခွဲ...အ သည်းကို ထုတ်တော့မလို့လား ...
ငါ...ငါ ဘာတွေထပ်ကြားရဦးမှာလည်း.....
တကယ်ဟုတ်နေပြီလား.....
ဘုရား..ဘုရား.. ...
" အင်း သက်သေလေးရတော့ကောင်းတာပေါ့ရှင် ကျမတို့အတွက်တော့ ယုံဖို့ခက်နေ လို့ပါ"
သန္တာစိုး တားဖို့ပြင်လိုက်ပေမယ့် နောက် ကျသွားခဲ့ပြီ။
ဆိုင်ထဲတွင် လူတွေကျနေသည်။ ဘေးဝိုင်းတွေမှာလည်း လူအပြည့် သို့သော် ဘယ်သူကမှ သူတို့သုံးယောက် ကို သတိ ပြုမနေကြပါ။ ငွေရှင်းပြီးနောက် သန္တာစိုး ဝိညာဥ်တစ်ခုပမာ ထွဋ်ကိုကိုကျော် ကားပေါ်လိုက်တက်လိုက်သည်။ ထွဋ်ကိုကိုကျော် နံပါတ်တစိခုကိုနှိပ်လိုက်သည်။ ဖုန်း speaker ဖွင့်ထားသည် ခဏအကြာ
" အင်း ဘဲကြီး အခြေအနေ ကောင်းလား"
" ကိုထွဋ်လား"
" အင်းဟုတ်တယ် ဒါနဲ့စစ်သွေးဂုံးတံတား လာတာတွေ့မိလား"
" စစ်သွေး မလာတာကြာပြီ စပွန်ဆာရသွားပြီ ကြားတာပဲ ဘာလုပ်မလို့လဲ"
" သူ နဲ့ ဘဲကြီးနေဖူး လား ဘယ်နှစ်ခါလောက်လဲ"
" နေဘူးပါ့ အစက သူက တစ် shot ၁၅၀၀ နောက်မှ စျေးတက်သွားတာ ညအိပ်လည်း နေဖူး နေပါဦး ကိုထွဋ်က ဒါတွေဘာလို့မေး"
" ဪ ဒါပဲနော် ဘဲကြီး ပြန်ဆက်လိုက်မယ်"
" အင်း အင်း သူကအရေးထဲ စပွန်ဆာရတဲ့ လူကိုတမ်း တနေတယ်"
" ဘုရား ဘုရား စစ်သွေးက တကယ်ပဲပေါ့"
အေးအေးမော်မှ အသံထွက်လာသည်။ သန္တာစိုး အခုထိ ဘာတခွန်းမှ ဝင်မပြောသော်လည်းမျက်နှာတပြင်လုံးရဲကာ ရှက်စိတ်ကြောင့် မျက်ရည်တွေ တွင်တွင်စီးကျလာသည်။ သို့သော် သူမ မျက်ရည်တွေကိုသုတ်ရင်း အား တင်းပြုံးလိုက်သည်။
" အကိုလေးနေလင်း နဲ့ ပတ်သက်မှုလေးသိပါရစေ ရှင်"
" နေလင်း နဲ့က ဂုံးတံတား မှာဆုံရင်း နေဖြစ်ကြတာပါ နေလင်းက သူ့ကိုအတော်လေးစွဲလန်း သွားတယ်အမ သူ..ဒါပေမယ့် အမနဲ့ အိမ်ထောင်ရှိမှန်း မသိခဲ့ဘူး..ကိုစစ်သွေးကလည်းမပြောဘူး အမ ...နေလင်း က သူ့ကို တစ်ဘဝစာ အတွက်ချစ်ခဲ့တာပါသူ့အမ နဲ့လည်းမိတ်ဆက်ပေးခဲ့တယ် သူအိမ်ကိုလည်းခေါ်ခဲ့တယ်..အဲ ဒါပေမယ့်...သူ့ အိမ်အလှူအရောက် အမနဲ့အတိုး မှာ အိမ်ထောင်သည်ဆိုတာ ကိုစစ်သွေးဝန်ခံလိုက်ရတယ်အမ...အဲ့နောက်ပိုင်း..သူတို့ဆက်ဆံရေး အေးခဲ ပြတ်လုလုဖြစ်ရာက နားလည်မှုယူပြီး အခုလိုအတူထွက်သွားကြတယ် ထင်ပါတယ် နေလင်းအဖေ က တော့အမွေပြတ် လို့ပြောပေမယ့် သူ့အမေကတော့ အတော်လေးခံစားနေရတယ် နှလုံးပြန်ဖောက်လို့ ထိုင်းတော့သွားပြမလို့ လုပ်နေကြပြီ"
ထွဋ်ကိုကိုကျော် ပြောစရာ စကားတို့ ကုန်ခမ်းသွားခဲ့ပြီ။ သူမျက်နှာက နဂိုက ထက်အို စာနေသလို ပင်
" ကဲ ငါ့မောင်လည်း ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ကဲ မိသန္တာ ညီမ အမတို့ပြန်ကြရအောင်"
" ရပါတယ်ဗျ ..ရပါတယ်"
အေးအေးမော်က စကားဝိုင်းကိုသိမ်းကာ သူ့ညီမ ကိုသတိပေးလျက် ကားပေါ်မှဆင်းလိုက်သည်။ သန္တာစိုး တစ်ကိုယ်လုံးသွေးစုပ်ဖြူလျော့နေသည်။ သူမ မနည်းအားတင်းထားသော်လည်း တုန်တုန်ရီရီဖြစ်နေသည်။
" ကဲ ညီမ နင်လည်း လိုင်းကား စီးနိုင်မှာမ ဟုတ်ဘူး ထင်တယ် Taxiပဲ ငှားစီးပဲ အမ ခံမယ်"
****
ရွှေပြည်သာမြို့နယ်
" ယောင်္ကျားက ဖာလုပ်စား ချူနေတာ မိန်းမက မှိန်းပြီးယူနေတာ ဟန်ကိုကျနေတာပဲ"
"ဟဲ့ သန္တာ ကမှ မသိတာ သူ့ခင်ဗျာ သနားစရာပါ"
" အန်တီရယ် ယောင်္ကျားတစ်ယောက်လုံး အပြင် နောက် မယား လို အခြောက်ကောင်လေးကတောင်အိမ်ပေါ်ဝင်ထွက်နေတာမှမသိရင်လည်း ရှေ့တင် ဟိုဟာ လုပ်ပြရမလိုဖြစ်နေပြီ"
" ဟိုမှာ လာနေကြပြီဟဲ့ တော်ကြတော့"
အိမ်နီးချင်း မစီတို့ လူသိုက်ရဲ့အတင်းဝိုင်းကား သန္တာစိုးတို့ ညီအမကို လှမ်းမြင်မှ ကိုယ် ရှိန်သတ်သွားကြသည်။ သူတို့ညီအ မ လာသည်ကို မသိမသာ အကဲခတ်နေကြသည်။ သန္တာစိုး တချက်ကြည့်လိုက်ပြီး အိမ်ပေါ်တက်သွားသည်။ ကြည့်လိုက်သည်နှင့် သူတို့ မျက်နှာပေါ်တွင် အလိုလိုပေါ်လွင်နေသည်။
" သမီး တို့ပြန်လာပြီလား အမေ လည်း စောင့်နေတာ မြေးလေးတော့ သူ့အဘိုး
မုန့်ဝယ်ကျွေးဖို့ လာခေါ်သွားလေရဲ့"
လူသံကြား၍မီးဖိုထဲမှ သန္တာစိုး အမေ ထွက်လာသည်။
" အမလေး အမေရေ သမီးတော့ ရှက်လို့ သေသာ သေလိုက်ချင်တော့တယ် မိသန္တာ ယောင်္ကျား လုပ်ရပ်က သမီးတို့ တစ်သက်လုံး အရပ်ထဲ ဘယ်လိုနေရတော့မှာလဲအမေရယ်"
အေးအေးမော်က အာပေါင်အာရင်းသန်သန်ပြောလိုက်သော်လည်း သန္တာစိုး က တော့ဧည့်ခနိးထဲရှိ ကုလားထိုင်ပေါ်တွင် ထိုင်ချလိုက်သည်။ သူမရှေ့တွင်တော့ သူမတို့ မင်္ဂလာဆောင်ပုံ ကြီးကား သူမ ကို လှောင်ပြောင်နေသည့်နှယ်......
ပုံကိုကြည့်ရင်း စစ်သွေးရဲ့သူ့ရဲ့ အတိတ်နဲ့ လက်ရှိ အခြေ အနေပုံရိပ်တို့ကား ရုပ်ရှင်ပြကွက်များနှယ် ဝင်လာသည်။
သူမ မျက်လုံးထဲမျက်ရည်တို့က အထိန်း အကွပ် မဲ့စီးကျလာသည်။ သို့သော် သူမ အံကိုတင်းတင်းကြိတ်လိုက်ကာ မျက်ရည်တို့ကို သုတ်လိုက်သည်။ သူမ ရင်ထဲမွန်းကြပ်လာသည် ။
အခုတော့ ငါ့အဖြစ်က ရပ်ကျော်ရွာကျော် ဖြစ်နေပြီပဲ....
ငါဘာလုပ်ရမလဲ.....
ငါ ...ငါ တခုခု မဖြစ်မနေလုပ်ရတော့မှာ...
မျက်လုံးတို့ပြာဝေ ကာ ရင်ဘတ်ထဲစူးကနဲအောင့်လာသည်။
" မိသန္တာ လာစမ်းပါအေ ညည်းနဲ့ ဆွေး နွေးရမယ် ညီမ "
" သမီး ဟုတ်တယ် လာ ဒါက တို့ မိသားစု စုံညီ ရှင်းရမှာ သူ့အဖေကိုစောင့်လိုက်မယ် ဟဲ့ သမီး သန္တာကြားရဲ့လား ဟင် ဟဲ့ အေး အေးမော် နင့် ညီမ ဟိုမှာ လာဖြစ်နေလဲ မသိဘူး ဟဲ့ ကြည့်ကြပါဦး သမီး...သမီးး"
**
ရန်ကုန်မြို့ ဆူးလေ ဂုံးတံတား
ကောင်းတယ် ဖိုးနေ မင်းပဲ ကောင်းတယ် မင်းက မင်း လုပ်ချင်ရာတွေလုပ် သွားပြီ အခုမင်းကြောင့် လူတွေအများကြီး ဒုက္ခ ရောက်ကုန်ကြပြီ။
ထွဋ်ကိုကိုကျော် စိတ်ညစ်ညဥ်းညူးစွာပင် ဆူးလေ အိမ် သာရှေ့ မှန်လုံ စားသောက် ဆိုင်ထဲ ထိုင်နေသည်။ ခေါင်းတွေတဆစ်ဆစ်ကိုက်ကာ ချမ်းလာ၍ အိတ်ထဲမှာ Alaxan FR အကိုက်အခဲပျောက်ဆေး ကို ထုတ်သောက်သည်။ ခဏ အကြာတွင်တော့ စွပ်ကျယ်ချိုင်းပြတ်ဝတ်ထားသောအသက်၃၅ ခန့် လူတယောက် သူ့ဘေး လာထိုင်သည်။
ထိုဘဲကြီးက အသားညိုမောင်းမောင်း လက်မောင်း လက်ဖျံတို့ကား အတော်ကြီးသည်။ အဖုအဖုအထစ်ထစ်ဖြစ်နေသောလက်မောင်းဂုတ်ကြွက်သား များသည်ချွေး ကြောင့် ပြောင်လက်နေသည်။
စွပ်ကျယ်အောက်မှ ရင်အုပ်ကြီးကား မို့မောက်နေသည်။
စွပ်ကျယ်ကပဲသေး နေ၍လားတော့မသိ ရင်အုပ်တခြမ်းက အပြင်သို့မောက်ထွက်နေသည်။ မေးရိုးကားကား နှုတ်ခမ်းမွေးရေးရေးဖြင့် အိန္ဒိယ မင်းသားတွေလိုပုံစံမျိုး ဖြစ်သည်။
" ကောင်လေး ဘာစိတ်ညစ်နေလဲ"
" ဘဲကြီး ရောက်လာပြီလား ညစ်နေတာ"
" ကစားမယ်လေ မွေ့ယာပေါ်"
" ဘာကစား"
" မြင်းစီးတမ်း ပလွေမှုတ်တမ်း ချိုချိုစို့တမ်း ပေါ့"
" ဘဲကြီး တော်တော်မာန်ထ နေလား မခံချင်ဘူးနော်"
" ခဏ ပါ နောက်ကောင်းသွား မှာ လာတိုင်း 69 နဲ့ပဲပြီးနေတာ အကို့ လီးကြီးက ညီ့ကို မြင်လို့ တဆတ်ဆတ်ထနေပြီ"
" ဟာ ဟေ့လူ ဆိုင်ထဲမှာလေ"
" သွားမယ်လေ ညီ လူတွေကြည့်နေကြပြီ"
မုန်လုံဆိုင်ကား gay များ သူငယ်ထောင်ရာ အပျော်ရှာရာ offer တို့ စျေးကွက်ရှာရာ နေရာတစ်ခုဖြစ်သည်။
ထိုဘဲကြီးကကိုမြတ်လေးဆိုသူဖြစ်သည်။ gym trainer တယောက်ဖြစ်သလို ကြိုက်လိုး ကြိုက်ခံအစား ထဲပါသည်။ တော်ရုံ လူနှင့် မလိုး မခံ ကောင်လေး ငယ်ငယ် တင်ကောက်ကောက်ကားကားလေးများ
နှင့်သာ နေသည်။ လီးစုပ် ဖင်လိုး ဖင်ခံ အကုန်ရသည်။
ဒီလိုနှင့်သူတို့ အနီးအနား ဘုန်းကြီးလမ်းရှိဟိုတယ်တစ်ခုအတွင်းသို့လာခဲ့ ကြသည်။
######
" အားးး ကောင်းလိုက်တာကွာ နယ်ရတာ ဖင်လေးကိုက ကားနေတာ လီးကလည်းအရှည်ကြီး ဒီည မောင်မြတ်တို့ ပွဲတော် တည်ရတော့မယ်"
" ဘဲကြီး ခင်ဗျားဗျာ ခင်ဗျားရဲ့ကြွက်သား အဖုအထစ်တွေနဲ့ကျုပ်ကိုလာဖြားယောင်း တာကိုး ကျုပ်က ခင်ဗျား လီးချောင်းကြီးကို ကိုင်ချင်နေတာ လီးမဲတုတ်ကြီး အ ကြောတွေထနေတဲ့ လီးကြီး ကဲဗျာ ထုပြီဗျာ ကြမ်းကြမ်း"
" ဟ နာတယ် ကောင်လေး ရ ညင်သာစမ်းပါ လာ နို့လာစို့ ငါ့အပေါ်တက်"
ငထွဋ် ဘဲကြီး ရဲ့မို့မောက်နေသော နို့အုံကြီးများကိုနယ်ကာ နို့သီး များကို ပွတ်ချေသည်။ သဘက် အောက် မှလီးကိုလက်တစ်ဘက်က လီးကိုဂွင်းတိုက်ပေး သည်။
" ပြွတ်ပြွတ် အားးး နို့ကြီးတွေက ချိုလိုက်တာဗျာ "
ထွဋ်ကိုကိုကျော် နို့စို့ရင်း ဘဲကြီးကို ခွထား သည်။ ဘဲကြီးက သူ့ဖင်တွေကို နယ်ကာ စအိုကြားကိုလက်ဖြင့်ထိုး သွင်းသည် ။
ငထွဋ်ရဲ့ လီးကိုညှစ်သည့် အရှိန်ကြောင့် ကိုမြတ်လေး လီးကြီးကား သံချောင်းသ ဖွယ် ဖြစ်လာကာ အကြောတွေအပြိုင်း ပြိုင်းထ လာသည်။ လီးရည်ကြည်တို့က ထိပ်တို့၌ စို့လာသည်။
" အင်းးး အင်းးးး လိုးးးးမယ် ငါ...ငါ....မရတော့ဘူး လီးစုပ်ရုံနဲ့"
" အရင် 69မယ် ပြီးမှ စမ်းလိုး မရ ရင် မခံဘူး"
သူတို့ ဖင်တပြန်ခေါင်းတပြန်နေကြသည်။ ငထွဋ်မျက် နှာကား ကိုမြတ်လေး ရဲ့ ပေါင်လုံးကြီးကြားရောက်နေ သည်။
လီးမဲမဲကြီးကို ကိုင်ကာ ခပ်သွက်သွက်ဂွင်းတိုက်ရင်း လီးဒစ်ရဲကြီးကိုစစုပ်တော့ သည်။ လီးကြီးက ကြီးလွန်းတာကြောင့်အဆုံးထိမစုပ်နိုင်ပါ။ ဘဲကြီးကလည်း ငထွဋ်တင်သားတွေကိုနယ်ရင်း ရှည်မျောမျော လီးဖြူကိုစုပ်သည် ။ လီးနှစ်ချောင်းလုံး ကား မာန်ထနေကြသည်။
မြွေဟောက်ကြီး နှင့် မြွေဟောက်လေးတို့ပမာ
" ကဲ ညီ ကုန်းလိုက် မနာဘူး gel ရှိတယ်"
ငထွဋ် ကုန်းလိုက်သည်။ ခေါင်းအုံးနှစ်လုံးကိုဗိုက်အောက်ထားသည်။ တင်သားများကနောက်သို့ပြစ် ထားသည်။
ကိုမြတ် လေး ကွိုင်စွတ်သည်။ ထို့နောက်ချောဆီ gelကို သူ့လီးကိုရော ငထွဋ် စအို ထဲကိုပါ ထည့်သွင်းပြီး ငထွဋ်ဖင်ကြားကို လက်ညှိုး လက်ခလယ်တို့ဖြင့် ဆရာကျစွာ ကလိုင်းသည်။ ငထွဋ် ဖင်က ပြောင်တင်းလာသလို စအိုသားတို့က ရှုံ့ပွရှံ့ပွဖြစ်လာသည်။
" ကဲ ဖြည်းဖြည်းစထည့်မယ် စိတ်လျော့ထား"
ကိုမြတ်လေး ငထွဋ်ဖင်ကို ကိုင်ကာ လီးဒစ်ရဲကြီးကို စထည့်သည်။
" အားးး နာတယ်ဗျ မရဘူး"
"ခဏ လေး ပါ ကောင်းသွားမယ်နော် "
ဘဲကြီးက လီးကို မထုတ်သေး ရှေ့လည်း မတိုးပဲ ငထွဋ်ပေါ်တက်မှောက်ချလိုက်သည်။ ငထွဋ်ကိုနောက်ကနေ သိုင်းဖက်ကာ နို့တွေကိုချေသည်။
ထို့နောက် လည်ပင်း ငုံခဲကာ ကိုက်သည်။ထို့နောက် အားရပါးရ kissing စုပ် နမ်း သည်။ ဘဲကြီးရဲ့လျှာက ငထွဋ် ပါးစပ်ထဲသို့အပြားလိုက်ဝင်သွားသည်။ တရပ်စပ်နမ်းနေ၍ ငထွဋ်စိတ်တွေ ထကြွလာကာ နာမှာကြောက်သော စိတ်တို့ပျောက်သွားသည်။ ဘဲကြီး ကိုမြတ်လေး လီးကို ဖင်ထဲ ပိုတိုးသည်။
ငထွဋ် gel အစွမ်းကြောင့် ငြိမ် နေသည်။ ဝမ်းသွားချင်သလိုတော့ ဖြစ်လာသည်။
" အိမ်သာတက်ချင်လာပြီ"
" ဘာမှမဖြစ်ဘူး ခဏလေး ထည့်နေပြီ"
ဘဲကြီး က လီးကိုတဝက်ခန့်သာထည့်ပြီး စလိုးသည်။ လိုးသည်ဆိုရုံသာ လိုးချင်ဖြစ်သည်။ ငထွဋ်ကောင်းလာသည်။
ကိုမြတ်လေး တစ်ယောက် ငထွဋ်ရဲ့ ဖင်ကြပ်ကြပ်လေးကို အရသာတွေ့လာသည်။ ထို့ကြောင့်အရှိန်တင်ကာ ဆောင့်လိုးလေတော့သည်။
" အားးးးကောင်းလိုက်တာကွာ စီးပိုင်နေတာပဲ"
" ဖြည်းဖြည်း ဖြည်းဖြည်းနော်အားးး"
လီးချောင်းထွားထွားကြီးက ငထွဋ်ဖင်ထဲ အဆုံးထိဝင်သွားပြီဖြစ်သည်။ ချော့လိုးနေရာမှ တချက်တချက် ဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။ ငထွဋ်နာပေမယ့်ကောင်းသလို ရှိလာသည်။
" အားးးးး အားးးးးးးးး အကိုရေ"
" ညီ မနာတော့ဘူးနော် လိုးမယ်"
" အားးးး အားးးးးးး ချဗျာ ချ"
" လိုးးးပြီး ကွာ ဖင်ထဲ လရည် ပန်းပစ်မယ် အားးး"
ကိုမြတ်လေး ဆောင့်ချက်တို့ မြန်လာသည်။ ဖင်ကလေးက ကျပ်နေသောကြောင့် အရသာထူးလို့နေသည်။ အချက် ၃၀ ခန့်ဆက်တိုက်မြန်နှုန်းတင်ကာ ခါးကိုကိုင်လျက်လိုးးတော့လေသည်။
" အားးအားးး ဘွက်ဘွက်"
" အားးးးး အားးးးးး အကို အားးးလိုးးးးလိုးးး"
"အားး မရတော့ဘူး ပြီးပြီးးးး အားးးးးး ထွက်ကုန်ပြီ အားးး"
လရည်ပျစ်ချွဲချွဲတို့ကား ကွန်ဒုံးထဲတွင်ပြီးသွားသည်။
ဘဲကြီး ငထွဋ် လီးကို ကိုင်ကာ စုပ်သည်။ ထို့နောက်ဂွင်းတိုက်လေတော့သည်။
" ဘဲကြီး ခဏ နားပြီး ကျုပ်လိုးမှာနော် အားးးးးထွက်ထွက် အးးးး ပြီးးးးပြီးးး"
ငထွဋ် လရည်ရဲ့တို့ ဗိုက်ပေါ်ကျသွားသည်။ သူ့လရည်ကားနည်းသလို သိပ်မပြစ်ပါချေ။ ထိုည အပြန်အလှန် ၂ချီခန့်သူတို့လိုးကြသည်။
ငထွဋ် ခဏတာတော့ စိတ် ညစ်မှုတွေပျောက်သွားသည်။ ကျန်းမာရေး သိပ်မကောင်း၍ နိုင်ငံခြားထွက်ဖို့နဲ့ သူ့မင်္ဂလာပွဲကို ခဏဆိုင်း ထားရသည်။
လက်ရှိတော့ မကြာခဏ ဖျားသည့်အပြင်ချောင်းပါဆိုးလာသည်။
***
" ဖေကြီးရေ သမီးတို့ သွားတော့မယ်"
" သမီး မသွားနဲ့ သန္တာ ရေတွေလေ လှိုင်းတွေ"
" ဖေကြီး သွားပြီ မေကြီးနဲ့ပဲနေတော့မယ်"
" ဟာ သမီး အဖေ လာပြီ လာပြီ ဟာ သမီးရေနစ်ပြီ ဟာ သန္တာ"
ဟင် အိမ်မက်မက်နေတာပဲ......
စစ်သွေး နာရီကြည့်တော့ မနက်၄နာရီ နေလင်းက ညဘက် Duty မို့ သူတယောက်တည်းသာအိပ်နေရခြင်းဖြစ်သည်။
ရုတ်တရက် သမီးကိုသတိရစိတ်တို့က ထိန်း မရပါ။
" အင်း လကုန်တော့ သမီးလေးဆီ ပြန်ဦးမှပါပဲလေ ငါ့သမီးလေးရော ငါ့ကိုမျှော်နေမလား"
နောက် ၁၀ရက် ဆို လကုန်ပြီ။ လကုန် မဖြစ်နေပြန်ဖို့ သူဆုံးဖြတ်ခဲ့ပါတော့သည်။
•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×
မနက်၇နာရီထိုးပြီ ဇန်နဝါရီလ ဆောင်းကာ လ အချိန် ပြည်မြို့လေးရဲ့ မနက်ခင်းကား နှင်းကန့်လန့်ကာအောက်တွင် စတင်သက် ဝင် လှုပ်ရှား စပြုလာသည်။
ညဘက် Duty ချိန်ပြီး၍နေလင်းဆိုင်ကယ် ဖြင့် အိမ်ပြန်လာသည်။ အိပ်ရေးပျက်၍ ငြီး စီစီဖြစ်နေသော်လည်း ချစ်လင်တော်မောင်နှင့် တွေ့ရတော့မည် ဖြစ်၍ ပျော်နေ သည်။
ကို ငါ့ကို စောင့်နေလောက်ပြီ ထင်တယ်....
ငါ ကော်ရည် ဝယ်သွားမှပဲ....
မနေ့ညက သူ ဥမ္မာသိန်း နှင့် ဖုန်းပြောဖြစ် သည်။ သူတွင်ရှိသော ငွေကြေးတချို့နှင့် တိုက်ခန်းရောင်းရငွေတို့ကို ရင်းပြီး ကမ်း နားလမ်း တွင် coffee နဲ့ အကင်ဆိုင် hot pot ဆိုင်လေးဖွင့်ရန် တိုင်ပင်ဖြစ်သည်။
သူ့ရဲ့ ချစ်လှစွာသောစစ်သွေးကို ဆိုင်လေးမှာ ကျက်သရေရှိလှစွာ ဦးဆောင်နေသည်ကို စိတ်ကူးနှင့်တွေးမျှော်ရင်း သူအလွန်ပီ တိတွေဖြစ်မိသည်။
သူ့အတွက်တော့ ဘာမှ မစဥ်းစားခဲ့ပါ။ သူ့အတွက်အခုလက်ရှိအလုပ်သည် စားဖို့ ဖူ လုံသည်။ သူတစ်ယောက်တည်း အတွက်လည်း နေစရာက ဟိုတယ်တွင်နေလိုက်ရုံပင် computer ကောင်းစွာတတ်သူ အင်္ဂလိပ် စာအ နည်းအပါးရသူ ရုပ်ရည်အရလည်း ချောသည်ဟုပြောနိုင်တော့သူ့အတွက်ကတော့ ဟိုတယ်တွင် နေရာတစ်နေရာရလာသည်။
ဆက်လက်၍လည်း MBA လို သင်တန်းတွေဆက်တက် IELTS ဖြေပြီး ဒီထက်မြင့်သောရာထူးတွေအတွက် လှမ်းနိုင်နေသေးသည်။
စစ်သွေးကတော့ လကုန်ကျမှ လျှပ်စစ်ပစ္စည်းဆိုင်တစ်ခုတွင် အကူဝန်ထမ်းအ လုပ်ရမည်ဖြစ်၍ ခုချိန်တော့ အားလပ်နေသည်။
ကော်ရည် ခေါက်ဆွဲထုတ်လေးကိုင် ကာ ရွှေတစ်ချောင်းလမ်းရှိ သူတို့ငှားနေသော အိမ်ကလေးဆီ ဆိုင်ကယ်ကိုအမြန်မောင်း လျက် ထွက်လာခဲ့ပါတော့သာည်။
" ဟာ ညီ ပြန်လာပြီ ကို လည်း စက်ဘီးနဲ့ ထွက်ပြီး ညီ စားဖို့ ထမင်းသုတ်ဝယ်ထားတာဗျ"
စစ်သွေးအသံကား ရွှင်လန်းတက်ကြွနေပုံရသည်။ သို့သော် သူ့စိတ်ထဲ သမီးကို သ တိရနေသည်။ ညက အိမ် မက်မက်ပြီးက တည်းက သမီးလေး နှင့်ပြန်တွေ့ချင်နေ သည်။ သို့သော် နေလင်း အကင်းအလွန်ပါး လူကဲခတ်အလွန်တော်ကြောင်း သိထား၍ သူ့မျက်နှာတွင် ထိုခံစားမှုကို မထင်ဟပ်အောင် ဖုံးကွယ်ထားသည်။
သူ့အတွက် ဘဝ တစ်ခုလုံးပေးဆပ်ပြီး ..
သူ့မိသားစုကိုပင်စွန့်ခဲ့သော ကန်ရိပ်သာလမ်းမှ ရွှေမင်းသားလေးကို ...သူ့အတွက် စိတ်မဆင်းရဲစေလိုပါ..။
" လာ ကို ညီက ညက လွမ်းနေတာဗျ အ တူတူ စားမယ် ကို ကြိုက်တဲ့ ကော်ရည် ဝယ်လာတယ်ဗျ "
နှစ်ယောက်သား အတူတူထမင်းစားပွဲထိုင်လျက် စားကြဖို့ပြင်သည်။
" ကို ... ညီ အရေးတကြီးပြောစရာ ရှိတယ်ဗျ ကျတော် ညက ဥမ္မာသိန်းနဲ့တိုင်ပင် ဖြစ် တယ် ကမ်းနားလမ်းမြစ်ဘေး မှာ ကော်ဖီ အအေး နဲ့ အကင်ဆိုင်လေး ဖွင့်မလို့ ကို့ ကို သူများဆီမှာ မလုပ်စေချင်ဘူးဗျာ ညီ့ မှာတိုက် ခန်းရောင်းရတဲ့ငွေရော ရှယ်ယာ ပြန်ထုတ်ထားတာရောအပြင် ဆုံးသွားတဲ့ ဘွားဘွားပေးထားတဲ့ ဆွဲကြိုး နဲ့လက်စွပ်ကလေးပါရှိသေးတယ် ဆိုင်လေးကအောင် မြင်မှာ ..ကို ရ ကို့နာမည် နဲ့ပဲ လုပ်မှာနော်...ကို့ အတွက်ဖွင့်တာ နေ့လည်ကျရင် ဥမ္မာသိန်းလာလိမ့်မယ် ကို ကျတော်တို့ နေရာ အရင်သွားကြည့်ထားရအောင်ဗျ ..."
နေလင်း အားတက်ရွှင်လန်းစွာပြောနေ သည် ကို သူ့မျက်လုံးများက သက်သေခံနေသည်။ သို့သော်လည်း စစ်သွေးက မဝံ့ မရဲ....
" ညီ...ကို က ပညာအရည်အချင်း မရှိသူပါညီရာ ဆိုင်ကြီးတဆိုင်လုံး ဦးစီး ဖို့ဆိုတာ လွယ်တဲ့အလုပ်မှ မဟုတ်တာပဲ..ကိုယ့်အဆင့်က စားပွဲထိုး ပါ ..တော်ကြာ မတတ်တစ်တတ် နဲ့ လုပ်လို့ ခက်ကုန်ပါဦးမယ်ဗျာ ..စဥ်းစားပါဦး နော်ဗျ"
" ကို ရယ် အစပိုင်းကတော့အားလုံးဟာ ခက်နေမှာပဲ ကျတော်အကုန်တွေးပြီးသား ကို တစ်ယောက်တည်းမလုပ်ရပါဘူးဗျာ
ဥမ္မာသိန်း တို့လဲကူမှာပါ ကောင်တာထိုင် ငွေသိမ်း အလုပ်သမား တွေ အကြော်ဆ ရာတွေ ကြီးကြပ်ဖို့ပါပဲ ကျွန်တော်လည်း အားချိန်ဆို ရှိနေမှာလေ ဥမ္မာသိန်း ကိုကျေးဇူးတင်ရမှာဗျ နောက်ဆို liquor house (အရက်ဘီယာမျိုးစုံ လက်လီ လက်ကားရောင်းချရာဆိုင်) လေးတစ်ခုတောင် ဖွင့်မလား လို့ ဒီအလုပ်အဆင်ပြေ မှလေ "
" အင်းပါ ချစ်ရယ်...ငါ့ ချစ်ကတော့လေ ကျွန်တော်ကိုအရမ်း ချစ်တာ ပဲနော်...ကဲ ချစ်နားတော့ ကို...နေ့လည်စာအတွက် စျေးဝယ် လိုက်ဦးမယ် ပြီးရင် စာအုပ်
ကြည့်ချက်တာပေါ့"
" ဟားဟား ကျတော့် ချစ် လက်ရာ တူးတူး ငန်ငန်စား မှာဗျ "
" ဟီးဟီး ချစ်အတွက် အစွမ်းကုန် ကြိုး စားမှာစိတ်ချ"
ထမင်းစားပွဲလေးတွင် ရယ်သံများနှင့်စည်ဝေသွားတော့ သည်။
*
ဝင်ဒါမီယာ ထွဋ်ကိုကိုကျော် အိမ် မနက်၁၀နာရီ
" ဟဲ့သား လာစမ်း နင့်ကို ပြောမလို့ နင့်ရဲ့ မေစန္ဒီ့ သတင်း"
" အဟွတ် အဟွတ် ဘာလဲဗျ အမေရ ဘာဖြစ်လို့လဲ"
" ဘာဖြစ်ရမလဲ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ငွေဆောင်သွားမယ်ဆိုပြီး ထွက်သွားတာတဲ့ ခုမနက် သတင်းစာထဲမှာ ပါမှ သူ့အိမ်က သိရတာတဲ့ သူ့အိမ်က ခင်ခင် လည်း ခုန က ဖုန်းဆက်တောင်းပန်နေရှာတယ် အင်းလေ သားအ တွက်အမေ စိတ်မကောင်းပါဘူး"
" ဘာတွေလဲ အမေရာ ဘာတွေပြောနေတာလဲ အဟွတ်အဟွတ်"
" ဟဲ့ ဆေးတွေဘာတွေသောက်လေ ဒီကောင်လေး နင့်ရဲ့မေစန္ဒီ လင်နောက်လိုက်သွားပြီ လို့ပြောတာ ဒီမနက် သတင်းစာထဲ နှစ်ဦးသဘောတူ လက်ထပ်ပြီးစီးကြောင်း ပါလာတာ"
" အဟွတ်..ကောင်းပါတယ် အမေရာ ဒါလည်း"
" ဟဲ့ နင်ပဲ ကြိုက်လို့ပြန်စေ့စပ်ဆိုလို့စေ့ စပ်အခုကျတော့ ဘာမှတောင်ဖြစ်ပုံမရ"
" ကဲပါအမေရာ သား အိပ်ရေးပျက် လို့နားတော့မယ်"
ထွဋ်ကိုကိုကျော် သူ့အမေကို ကျောခိုင်း ပြီးအပေါ် ထပ်သို့တက်ခဲ့သည်။
ကောင်းတာပေါ့ ခုလိုလဲ နို့မို့ ငါမယူနိုင်လို့ဆိုတာ ဖြစ်ဦးမယ် အင်းလေ သူ့အပြစ်လည်း မဟုတ်ပါ ဘူး ငါက ကျောက်ရုပ်လို လူဖြစ်နေတော့လည်း သူလည်း သူ့ကို ကြင်နာတဲ့ သူနဲ့ပဲ ရှေ့ဆက်ချင်မှာပေါ့လေ...ဟင်းး မောလိုက်တာ ....ဒီစောက်ရောဂါကလည်း ပျောက်ပဲမပျောက်နိုင်တော့ဘူး...မသွားဘူးကွာ ဘယ်မှထပ်မပြတော့ဘူး...ဘာဆေးမှလဲ မသောက်ချင်တော့ဘူး ...ဟူးး.....
Loneliness (အထီးကျန်) ဆိုတော့စကားသည်အခုမှ သူ့အတွက် ပိုမှန်လာသည်။ သူ့ခံစားချက်တွေကို တယောက်ယောက်ကိုပြောပြချင်သော်လည်းပြောမရ Gay ဖြစ်နေ၍ ယောင်္ကျားလေး ချစ်သူ ရှာ၍ အဖော် လုပ်ကာ ဘဝဖြတ်သန်းမည်ဆိုသော်လည်း နေလင်းက လွဲ၍ ကျန်တဲ့ သူ ဘယ်လောက်ချောချော sexကလွဲ၍ စိတ်မပါ။ ဒီတော့ ခုရက်ပိုင်း အစွမ်းကုန်ကဲမည်။
၃ယောက်၄ယောက် အတူ လိုးခံမည်။ သူ့အတွက်တော့ တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ sex ဖြစ်နေခြင်းဟာ သူ့ရောဂါတွေရော နေလင်းကိုပါခဏတာ မေ့ထားလိုက်နိုင် သည်။
အင်း...ဒီည နားမယ် မနက်ဖြန် ပဲခူး သွားပြီး date မယ် ကောင်လေး ခပ်လန်းလန်းတစ်ယောက်လောက် ခေါ်သွားမယ်....
တော်ပြီ ဘာအချစ်မှ မလိုဘူး ...ဘာဆေးမှလည်း မသောက်တော့ဘူး... လောကမှာအကောင်းဆုံး စည်းစိမ်ကို သာ မှီဝဲ မယ်...
အချိန်တန် အကုန်မေ့သွားမယ် .....
အဟွတ်..အဟွတ် ထွီး ...
ဟင် သလိပ်က သွေးစတွေပါလားပါလား ...
ဟူး ရင်ဘတ်တွေအောင့်လိုက်တာ....
ငထွဋ် အားတင်းထားရင်း Solmux (ချောင်းဆိုးပျောက်ဆေးနှင့် Cefixime 200 mg (ပိုးသတ်ဆေး) တို့ကို ယူသောက်လိုက်သည်။ ချွေးစော်နံသလို ရှိ၍ အင်္ကျီလဲသည်။
whooo အရင်က ငါနဲ့မတော်တဲ့အကျီက
အခုချောင်တောင်နေပါလား...
အင်း နေလင်း မသာကောင် ဒင်းကြောင့် ငါ အအိပ်ပျက် အအေးမိပြီး အဆုတ်ပွ နေတာ...အဟွတ်..အဟွတ်...
ဟာ သွေးတွေထပ်ပါလာပြီ ပဲ...
ငါ...ငါ..ဘာတွေဖြစ်နေပြီလဲ ....
ညနေ ဒေါ်ရတနာကျော် (အဆုတ်အထူးကုဆရာဝန်ကြီး) နဲ့တော့ပြန်ပြမှပဲ ခုနကတော့ ဆေးမသောက်ဘူး ဘာမှမပြဘူး တွေးပေမယ့် သွေးတွေမြင်တော့ ငထွဋ်
လန့်လာသည်။ ဒါပေမယ့် မေမေ နဲ့ဖေဖေ မသိစေချင်။
အိပ်ယာထဲလှဲနေရင်း အိပ်ယာဘေး စားပွဲအံဆွဲထဲမှ album လေးကိုထုတ်ကာ သူနဲ့နေလင်း အတူရိုက်ထားသောပုံလေးတွေကို ကြည့်ရင်း ငထွဋ်မျက်ရည်တွေဝဲလာပြန်ပါတော့သည်။
...................
ည၆နာရီ ပြည်မြို့
နေလင်း Duty ချိန်ဖြစ်၍ထွက်သွားပြီဖြစ် သည်။ Duty မှာ နေ့ ၁၅ ရက် ည ၁၅ ရက် ဖြစ်သည်။ နေ့ခင်း က သူတို့ နှစ်ယောက် နှင့် ဥမ္မာသိန်းတို့လင်မယား ဆိုင်ဖွင့်မည့်နေရာလေးသို့ သွားကြည့်ကြသည်။
ဆိုင်နေရာလေးကား မြစ်ကမ်းဘေး ဖြစ်ပြီးဆိုင်မှ ကြည့် မြစ်ပြင်ကျယ်ကြီးကို တမေ့တမော့ မြင်တွေ့ရမည်ဖြစ်သည်။ နေလင်းက အထူးတက်ကြွနေသည်။ နောက်ရက်တွေ၌ ဆိုင်အတွက်ငှားခ ပေးချေတာ ဆိုင်အပြင်အဆင် နှင့် စားပွဲထိုး အကြော်ဆရာ ငှားတာတွေ ဆက်တိုက် လုပ်ဖို့ အား ချင်းကို သူစီစဥ်တော့သည်။
စစ်သွေး တယောက်တည်း ညစာ စားပြီးချိန် ဘာရယ်မဟုတ် အချိန်ဖြုန်းဖို့ အ တွက် မနေ့က ငှားပြီး မကြည့်ရသေးသော အခွေကိုကြည့်ဖို့ပြင်သည်။
" ဆူးကြားက ဘူးခါးတဲ့"
" မင်းမော်ကွန်း ခိုင်သင်းကြည် မို့မို့မြင်အောင် နဲ့ နေအောင် ပါတာပါလား"
ကားက Drama ဇာတ်အမျိုးအစားဖြစ် သည်။ မင်းမော် ကွန်းက မို့မို့မြင့်အောင်
နှင့် နေအောင်တို့ ၏သားဖြစ်သည်။
သို့သော် မိဘနှစ်ပါးအချင်းများ၍ ကွာ ရှင်း ခဲ့အ ပြီး မင်းမော်ကွန်းက အဘွား ချိုပြုံးနှင့်နေသည်။ အမေ နှင့်အဖေ က သီးခြားအိမ်ထောင်တွေပြုကြပြီး သား သမီးကိုယ်စီ နှင့် မိသားစု ဘဝလေး အ သီးသီးပိုင်ဆိုင်ထားသော်လည်း မင်းမော်ကွန်း ကတော့ အဘွားဆုံးပြီး တစ် ယောက်တည်း မိဘမေတ္တာငတ်မွတ် ရခြင်းကို သေသွားတဲ့အထိ ခံစားရရှာပုံကို အနုပညာရသမြောက်စွာ ရိုက်ကူးထား သည်။
စစ်သွေးကြည့်ရင်း ဝမိးနည်းလာသည်။ သူ သည်လည်းအလားတူ ပင်မဟုတ်ပါလား။ ဒါအပြင့် အခုသူလျှောက် နေသောလမ်းသည် အခုထိတော့အဆင်ပြေဆဲလို့သူမြင်သည်။
သို့သော် သန္တာစ်ုးသာ သူတို့အကြောင်းကို မတော်တဆ ရိပ်မိ၍ကွာရှင်းခွင့်တောင်းပြီး နောက်အိမ် ထောင်ပြုလျှင်....
ဘုရား..ဘုရား ငါ့သမီးလေး ပထွေးနဲ့နေရမှာလား....
ငါ သမီးမျက်နှာ နဲ့ သန္တာစိုးကို အခုထက်ပိုနွေးထွေးရတော့မယ် ..ငါ့သမီးလေး ..
ဒုက္ခရောက်မှာ...
အို သန္တာစိုးက ဘာလို့ ဒီအကြောင်းတွေသိရမလဲ.... ဘယ်လိုမှမသိနိုင်ပါဘူး..
ဒါပေမယ့် သူငါ့ကို..စိတ်ကုန်တာမျိုး ဖြစ်သွားရင်ကော မိနိးမတို့သဘာဝအရ ယောင်္ကျားက မကြင်နာဂရုမစိုက်ရင် ပိုဂရုစိုက်သူကိုသာယာတတ်တာပဲ...
အို မဖြစ်နိုင်ပါဘူး...ညီ့ ကို ငါချစ်တယ်...
ငါ့ သမီး ကိုလည်း ဒုက္ခမရောက်စေချင်ဘူး ...
အင်းလေ ငါ ဒီတခါ ပြန်ရင် သန္တာစိုးအ တွက်ပါ လက်ဆောင်တွေဝယ်ပြီး ဂရုစိုက် မှပါပဲ....။
စစ်သွေးတစ်ယောက်တည်း တွေးနေရင်းစိတ်တွေ ညစ်ညူးလာသည်။ နာရီကြည့်တော့ ၈နာရီ အင်း ကမ္ဘာသစ်ဆိုင်ကို ဖုန်းဆက်မှပဲ လကုန်ငါပြန်လာမယ်ဆိုတာ ပြောခိုင်းထားမှ ခုချိန် တော့သန္တာစိုး လာမကိုင်နိုင်တော့ဘူး....။
စစ်သွေး အတွေးတွေနဲ့ နစ်မြောနေရာမှ သူ့လမ်းထိပ်လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ကို ဖုန်းဆက်ဖို့ အိမ်မှ ထွက်လာခဲ့ပါတော့သည်။
**
ရွှေပြည်သာမြို့နယ်
သန္တာစိုး တစ်ယောက်သမီးဖြစ်သူကား စာကျက်နေသည့်ဘေးတွင်ထိုင်နေသော် လည်း စိတ်တွေက ပျံ့လွှင့်နေ သည်။ မနေ့ကတော့ စိတ်သောကဒဏ် အပြင်းအထန်ခံရကာ ဆေးခန်းရောက်သွားခဲ့သေးသည်။
ဆရာဝန် စိတ်ချမ်းအောင်နေဖို့ အိပ်ပျော်အောင် အိပ်ဖို့ပြောသော် လည်း လွယ်မည်မထင်။ ဆရာဝန်ပေးသော ဆေးများတွင် အိပ်ဆေးပါသည်ထင် ညဘက်တော့ အိပ် ပျော်ပျော်သွားခဲ့သည်။
သူမ နားထဲ မနက်က သူမ အမ ပြောသွားသည့် စကားသံများကို ကြားယောင်နေမိသည်။
" မိသန္တာ ..နင်ပြတ်သားရတော့မယ် နင့်ယောင်္ကျားဟာ နှစ်ဖက်ချွန်ကြီးဆိုတာ အခု နင်သိသွားပြီ အေးတကယ် လို့ စစ်သွေး က နင့်ကို ပြန်လာပြီးပေါင်းတယ် နေလင်းကိုပြတ်ပါပြီဆိုရင်တောင် နောက် ထပ် နေလင်းတွေ ထပ်ပေါ်လာမှာပဲ ညီမ နောက်ပြီး ပတ်ဝန်းကျင်ကရော နင့်ကို ဘာပြောကြမလဲ နင့်ကို ယောင်္ကျား ဖာ သည်လုပ်တာကိုမြှောက်ပေးပြီး ထိုင်ကပ်စားနေတာလို့ ပဲပြောကြမှာပဲ အကောင်းဆုံး လမ်းကို ငါတို့စဥ်းစားထားပြီးပြီ နင် ဒီပတ်ဝန်းကျင်မှာမနေနဲ့တော့ အကိုကြီး ရှိတဲ့သနပ်င် ကို ပြောင်းပါ သူ့ကိုလည်းကွာပါညီမ အကိုကြီးလည်းသိသွားပြီဆိုတော့ နင့်ကိုကူညီမယ်ပြောတယ်"
အမ စကားက အရမ်းမှန်ကန်ပေမယ့် ၇ နှစ် ၇ မိုး ပေါင်းလာတဲ့လင်ကို သူ သံယောဇဥ်တို့က ကျန်သေးသည်။ သို့သော်လည်း ပတ်ဝန်းကျင် နှင့် သူ့မိဘ ညီအကိုမောင် နှမတွေ ရဲ့ ဝေဖန်ပြောဆိုအကြံပြုချက်များကလည်း လုံးဝကို ဥပက္ခာပြု၍ မရတော့ပါ။
" နေသာ အနောက်က ထွက်ရင်ထွက်မှာ သန္တာကို ထားသွားဖို့ဆိုတော့ ကိုယ်သေသွားမှဖြစ်လာမှာ"
တချိန်က ကတိစကားတွေကိုကြားယောင်ရင်း သူမ မျက်ရည်တို့စီးကျလာပြန်သည် ဘုရားစင်ရှိရာသို့သူမ သွားကာ လက်အုပ်ကိုချီ၍ မျက်လုံးကိုစုံမှိတ်လိုက်တော့ သည်။
" အရှင်ဘုရားတပည့်တော်မကြောင့်ဘယ် သူတစ်ဦးတစ်ယောက်မှ ဒုက္ခမရောက်ခဲ့ဖူးပါဘုရား ဤ မှန်သော သစ္စာစကားကြောင့်တပည့်တော်မ အခုခံစားနေရတဲ့ ဒုက္ခဆင်းရဲတို့ မှလွတ်မြောက်ရပါလို၏ ဘုရား"
ထိုစဉ်
" သန္တာစိုးရေ ခုနက စစ်သွေးဆီကဖုန်းလာသွားတယ် နောက်နှစ်ပတ်လောက်နေရင် ပြန်လာမယ်တဲ့ သတိရလို့ ဆက်တာတဲ့ သမီးကိုလည်းသတိရတယ်တဲ့ သမီးကိုဂရုစိုက်ပါတဲ့"
To be Continued.....
---------------------------------------------------Note: ကျွန်တော်စာရေးပြီး အဆက်မပြတ် တင်ဖို့အဆင်မပြေချိန်မှာ စာဖတ်သူသူငယ်ချင်းတွေမပျင်းရအောင်အခြားသော စာရေးသူများ ရေးတဲ့စာတွေကို ကူးယူမျှဝေ ခြင်းဖြစ်ပါတယ်။
