စစ်သွေး ( သို့မဟုတ် ) အော်ဖာ

အပိုင်း - ၃

ရေးသားသူ - အောင်စိုး

•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×

" ရှင်"

သန္တာစိုး ရုတ်တရက်အကြီးအကျယ်ထိတ် လန့်ကာအသံနည်းနည်းကျယ်သွားသည်။

" ဟုတ်တယ် ငါ အလုပ်မှာ အိပ်မလို့ပါ"

အာလေးသံ နှင့်စစ်သွေးက ခပ် ဖြည်း ဖြည်းပြောလိုက်သည်။

" ကို...ဘာဖြစ်လို့လဲ ဟင် သန္တာ တို့ ဘာတွေ လုပ်မိလို့လဲ ကို့စကား အဓိပ္ပါယ်က  သန္တာတို့ လင်မယား ကွဲတဲ့သဘော လားကို ရယ်  ပေးချင်တဲ့ သစ္စာပေးပါ ကိုရယ် သန္တာ ကို့ကို ဒီနေ့ထိ အိမ်ဦးနတ် လို့ သ ဘောထားပြီး နေခဲ့တာပါရှင် ကို ဘာလုပ်နေလဲ ဘာဖြစ်နေလဲ ဆိုတာတောင် ကို သ ဘောမကျမှာစိုး လို့သန္တာ ဘာမှမမေးခဲ့တာပါ ကို ရယ် ခုတော့...ကိုက ဟင့် "

ပြောရင်းသန္တာစိုး မျက်ရည်များကျလာသည်။ ၇နှစ်တာအတွင်း စိတ်အထိခိုက်ရဆုံးကာလ ဖြစ်သည်။ သူမ ဘာကိုမှနားမလည်နိုင်တော့ပါ။ သူမ အတွက် အရိပ်သ ဖွယ်မိုးပေးမယ့် သူ၊ သူမ ရှေ့က မားမား မတ်မတ်ရပ်ပေးမယ့် သူ့မ ချစ်ခင်ပွန်းကား အခုတော့ ကွာရှင်း စကားရှေ့ ပြေးတောင် ပြောနေပါပေါ့လား။

" မင်း မမှားပါဘူး သန္တာ မင်း မှန်ပါတယ် ဒါပေမယ့် ငါ ဘာဖြစ်နေတယ်ဆိုတာကိုတော့ မင်း အနေနဲ့ မသိချင်ပါနဲ့ သေချာတာက ငါဟာ ရှေ့လျှောက်လင် ယောင်္ကျား ကောင်းတယောက် အနေနဲ့ မင်းကို ကြည်နူးသာယာမှုတွေ ချစ်ခင်ယုယမှုတွေ ဖန်တီးပေးနိုင်တော့မှာမဟုတ်ဘူး အေး ငွေရှာပေးတာ အိမ်စရိတ်ထောက်ပံ့တာ သမီးအတွက် ကျောင်းစရိတ်ပေးတာက တော့ ငါ အသက်တည်နေသရွေ့ ငါ လုပ်သွားမှာပါ ဒါဟာ အမှန်တရားပါပဲ  မင်း သွားလို့ရပါပြီ ငါ မနက် ၅နာရီကျော်လောက် သွားမယ် မင်း ကို မနှိုးတော့ပါဘူး "

သန္တာစိုး ကျောက်ရုပ်တရုပ် လို ငြိမ်သက် နေရာမှ အသိဝင်လာပြီး အခန်းထဲသို့ ဝင်သွားပါတော့သည်။ အိပ်ယာထက်တွင် သ မီးကား အိပ်မောကျနေသည်။ သန္တာစိုး သ မီးမနိုးအောင် ကြိတ်လျက် ရှိုက်ခါ ရှိုက်ခါ ငိုနေပါတော့ သည်။

ဘယ်လို ကံအကြောင်း တရားကြောင့် စစ်သွေး အခုလို ဖြစ်သွားရသည်ကိုတော့ သူ တကယ်နားမလည်နိုင်တော့ပါ ။

ခဏနေတော့ စစ်သွေးအခန်းထဲဝင်လာသည်။ သူ့ကျော ပိုးအိတ်နှင့် ခရီးဆောင် အိတ်အတွင်း သို့ ဗီရိုထဲ မှ အဝတ်များကိုထည့်နေသည်။ သော့ပျက်သေတ္တာ ထဲမှ မှတ်ပုံတင် နှင့် သူ့အလုပ်နှင့်ဆိုင်သောစာရွက်စာတမ်းများ ကိုပါ ယူနေသည်။

သန္တာစိုး လှည့်မကြည့်ပဲ လှဲနေပေမယ့် အသံတွေကို ကြားနေရတော့ ပိုပြီးဝမ်း နည်း စိတ်တို့ဖြစ်လာရသည်။

" ကို က သေမှ ပဲ သန္တာ နားက ခွာမှာ ဒါတောင် သရဲဖြစ်နေမှာ သန္တာ နားကပ်တဲ့ကောင်တော့ ဂုတ်ချိုး အသတ်ပဲ"

" ကို့ ဘဝ ဟာ သန္တာပဲလေ ကို့ မှာ အသိုင်း အဝိုင်းလည်းမရှိ အပေါင်းအသင်းလဲမရှိ သန္တာ ဟာ ကို့ရဲ့ အသက်ရှုစက်ပေါ့ကွာ "

တချိန်က ကြည်နူးမှု အပြည့် ချစ်စိတ်တို့ပြည့်နေသော မျက်ဝန်းအစုံတို့ဖြင့်ပြောခဲ့သော်လည်း အခု ထိုစကားတို့ကား ပျောက် ကွယ်ခဲ့ချေပြီ။

စစ်သွေး ခုတင်နား ကို ကပ်လာသည်။ ထို့ နောက် အိပ် ပျော်နေသော သမီး ကို တချက်ကြည့်ကာ ပါးကို နမ်းလိုက်သည်။ ဝဲနေသောမျက်ရည်ဥ တို့ကား စီးကျ လာခဲ့သည်။ ၁၅၀၀ နှင့် ၅၂၈ လွန်ဆွဲနေသည်။ သို့သော် သူ သမီး ကိုတော့ နှစ်ရက်ခြားလောက်တစ်ခါ လာတွေ့မည် သမီးလေးကို အဖေ ရှိတယ် ဆိုတဲ့အသိကို ဆက်ပေးမယ်။ သို့သော်  ဒီအိမ်တွင် သန္တာစိုး ရဲ့ တ ရားဝင် လင်ယောင်္ကျားအဖြစ်တော့ မနေချင်တော့ပါ။

သူရဲ့ နှလုံးသားကို နေလင်းက အပိုင်သိမ်းသွားခဲ့ပြီးပြီ။ နေလင်းရဲ့ ခွင့်လွှတ် နားလည်ပေးမှု အရင်လို ချစ်မြတ် နိုး မှု တို့ကို သူအကြီးအကျယ် မျှော်လင့်နေ သည်။ ထို့ကြောင့် သူ ၇နှစ်လောက် နေ ထိုင်ခဲ့သော ရွှေပြည်သာ မြို့နယ်ရှိ အိမ်ကလေး မှ ခွာဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်ပါတော့သည်။

****
မနက် ၅ နာရီ

ဆောင်းတွင်းမို့ အလင်းရောင်မရှိသေးပါ။ စစ်သွေး ခရီးဆောင် အိတ်ကိုဆွဲ ကျောပိုး အိတ်ကိုလွယ်ကာ တယောက်တည်းတိတ် တိတ်ဆိတ်ဆိတ်ပင် အိမ်ပေါ်ကဆင်းလာပါတော့သည်။

သို့သော် အခန်းဝမှ  သန္တာစိုးက ထွက်သွားသော စစ်သွေးရဲ့ ကျောပြင်ကို ချောင်းကြည့်နေရင်း မျက်ရည်တွေ တွေတွေကျလာပါတော့သည်။

သူရင်တစ်ခုလုံး ဗလာ ကျင်းသွား သည့်နှယ်ဖြစ်သွားသည်။ စစ်သွေးထွက် သွားပြီးသည့်နောက်တွင်တော့ ဧည့်ခန်းထဲကို သူမထွက် လာခဲ့သည်။ စစ်သွေး အိပ်ခဲ့သော ခေါင်းအုံးလေးကို ပွေ့ဖက် ကာ ချုံးပွဲချ ငိုချလိုက်ပါတော့သည်။

ပြီးခဲ့ပြီ။

အိမ်ထောင်တစ်ခု အသိုက်အမြုံလေးတစ်ခု ဘာမှန်းမသိပဲ ပျက်သွားခဲ့ရပြီပဲ။

သန္တာစိုးခေါင်းထဲ အတွေးတစ်ခုပေါ်လာသည်။ မနက်က ဖြစ်ရပ်အပြီး စစ်သွေး အိမ်မှ ထွက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ မနက်က ဘာတွေဖြစ်ခဲ့ပါသလဲ။

ဒါကိုတော့ စစ်သွေးနဲ့ အတော်လေး ခင် မင်ရင်းနှီး နေပုံရသော နေလင်း တစ်ယောက် သိနေနိုင်သည်။ ဟုတ်တယ် အ ကိုလေး နေလင်း ကို ငါမေးရမယ်။ အကိုလေးနေလင်း သိနိုင်တယ်။ အကိုလေး ငါ့ကို ကယ်နိုင်မှာ ဘုရား... ဘုရား ..တပည့်တော်မ ရဲ့အဖြစ်ဆိုး အမြန်ဆုံးပြေလည်ရပါလို ၏ ဘုရား.......

သူမ တွေးထင်ထားသည်က စစ်သွေး မိန်းမ တယောက်နှင့်ရှုပ်နေသည်။ ဒါကို နေလင်းသိကိုသိရမည်။

အလှူ တွင် ထိုကိစ္စ ကြောင့် စ နောက် ရင်း ကတောက်ကဆ ဖြစ်ကာ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် စိတ်ခုပြီး စစ်သွေးက ထပြန်သည်။

နေလင်း က စစ်သွေး အိမ်ထောင်ရှိမှန်း အခုမှသိပုံရ၍ စစ်သွေး ကို မပွေမရှုပ်ဖို့ သတိပေးသည်ကို စစ်သွေး က ပေါက်ကွဲပြီး ပြန် သွားတာဖြစ်နိုင်သည်။

သူ့လင်က နှစ်ဖက်ချွန် (Bisexual) ဆိုတာကိုတော့ သူ မ ယောင်လိုတောင်မတွေးမိပါ။

နေလင်းကို မေးဖို့ကတော့အတော်ခက်ပါ သည်။ နေလင်း သည် အိမ်မှာနေခဲ သည်။ နေလျှင်လည်း သူ့အခန်းထဲ၌ သာ အနေများသည်။ ထို့ကြောင့် နေလင်းနှင့် ပြောခွင့်ရဖို့ သူမ အချိန်အခါကောင်းကို စောင့်ရမည်ဖြစ်သည်။

***
အင်ယားကန်ဘောင် ကမ္ဘာအေး မြကျွန်းသာဘက်

နေလင်း နှင့် ခိုင်ဇင်သန်းတို့ လမ်းလျှောက်နေကြခြင်း ဖြစ်သည်။

" အစ်မ က သားကို စိတ်ပူလို့ မနက်ဘက် breakfast စားဖို့ နေ့တိုင်းလာခေါ်နေတော့မလားဗျ သားက အိပ်ပုတ်တာ"

" ဖိုးနေ နင်တကယ် ဘာမှမဖြစ်ဘူး လား"

" သား အဆင်ပြေပါတယ် မကြီး "

နေလင်း ကြည့်ရတာ တည်ငြိမ်နေပုံရသည်။ သို့သော် ရေငြိမ်နေလျှင် ပို၍ နက်နေတတ်သည် ဟူသောစကားကြောင့် နေလင်းအတွေးထဲ ဘာတွေရှိနေသည်ကို ခိုင်ဇင်သန်း မခန့်မှနိးနိုင်ပါ။

နောက်ပြီး နေလင်း က အစဥ်ပြေသည် ဟူ ၍သာတွင်တွင်ပြောသည်။ ဘာအဆင်ပြေမှန်းမသိရပါ။ နေလင်းထံမှ စစ်သွေးကို မကောင်းပြောတဲ့စကား ရော ကြေကွဲဝမ်း နည်း ငိုရင်းပြောသောစကားရော ဘာဆိုဘာမှမကြားပါ။

နေလင်း ဘယ်လို ဆုံးဖြတ်သလဲဆိုတာ သူမ မသိပေမယ့် သတိပေးဖို့ ဝတ္တရားတို့ရှိနေ၍ ဆုံးမစကားတော့ပြောနေရပေဦးမည်။

" မောင်လေး မိုက်မယ်မထင်ပါဘူး အိမ် ထောင်ရှိ သားသမီးရှိသူနဲ့ ထပ် ဆက်ဖို့အထိတော့ ငါမောင်လုပ်မှာမဟုတ်ပါဘူး  အကယ်၍ လုပ်ခဲ့ရင်လည်း အကျိုးဆက်က သိပ်ကိုဆိုးမှာပါ အမတို့ အသိုင်းအ ဝိုင်း ရော တဖက်က မိသား စုရောပေါ့ ငါ့မောင် နိုင်ငံခြားသွားဖို့ လုပ်ပါ ဒီမှာဆို ခံ စားနေရဦးမယ်"

နေလင်းက အင်း မလှုပ် အဲ မလှုပ် ဘာမှမတုံ့ပြန်ပါ။ သူ့အနေနဲ့ စစ်သွေးအသံကို ညကကြားကထဲက စစ်သွေးကို သတိရစိတ်တို့ကလွှမ်းမိုးနေသည်။ သို့သော် ဘယ်လို မှမဖြစ်သင့်ဘူးဆိုတာလည်း သူသိသည်။

သူ့ဗီဇအရ သူ့ခံစားချက်တို့ကို တဘက်လူ မမြင်ရန်အတတ်နိုင်ဆုံး ဖုံးထားသည်။ သူ့ဘာသာ စဥ်းစားပြီးဆုံးဖြတ်ချက်ချတတ် သည်။ အခုထိတော့ သူဘာမှ မဆုံးဖြတ်ရသေးပါ။

သို့သော်စစ်သွေးကို တွေ့မြင်လိုစိတ်တို့က ကြာကြာထိမ်းထားလို့ရတော့မည် မထင်ပါ။

****

" တီတီတီ"

"...အေး.... ငထွဋ်ပြော...."

" ............."

" ဘယ်လို.... မင်းဆေးရုံမှာ"

" ဪ အဖျားအတော်ကြီးလို့လား"

" အင်း ငါ ခဏနေ လာခဲ့မယ်လေ ဘာဝယ်ခဲ့ရဦးမလဲ"

" အေးပါ အမြန်လာခဲ့မယ်"

မနေ့ညက ငထွဋ် အဖျားကြီး၍ ဆေးရုံတက်နေရတာကို သူ့ကိုယ်တိုင်အ ကြောင်းကြားခြင်းဖြစ်ပါတယ်။

" အမ ရေ ငထွဋ် လည်း ညက အဖျားကြီးလို့ဆေးရုံ တင်ထားတယ်တဲ့ အခုတော့ အ ဖျားကျပေမယ့် အားမရှိတဲ့အသံနဲ့ ပြောနေတာ ကျတော်သွားကြည့်လိုက်ဦးမယ် Green Cross မှာ လို့ပြောတယိ"

**
Green Cross ဆေးရုံ မနက် ၈နာရီခွဲ

" ငထွဋ် သက်သာလား သားကြီး"

ထွဋ်ကိုကိုကျော် ဆေးရုံ ကုတင်ပေါ်တွင် မှိန်းနေရာမှ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။

" ဖိုးနေ မင်းလာပြီ လား"

အသံပြော့ ဖြင့် ငထွဋ် လှမ်းပြောလိုက်သည်။ သူ့လက်တစ်ဘက်ကို  နေလင်းထံ ကမ်းပေးသည်။

" မင်းကလည်းကွာ ဖျားတာပဲ ပြန်ကောင်း မှာပေါ့ စိတ်မာစမ်းပါဟ"

နေလင်း လက်ကိုဆုတ်ကိုင်ရင်းပြောလိုက်သည်။

" သားရေ မင်းသူငယ်ချင်းကတော့ ညက အဖျားကြီးပြီး ကယောင်ကတမ်းပြောကတည်းက မင်းနာမည်ပဲခေါ်နေတာ သားကို သိပ်ခင်တွယ်ရှာတာပါကွာ"

ငထွဋ်အဖေက ဝင်ပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ် သည်။

" မေစန္ဒီ မလာသေးဘူးလား"

" သူက တောင်ကြီးရောက်နေတယ် သားရဲ့ သူ့မိဘတွေကိုတော့ အကြောင်းကြားထားပါတယ် ဖျားတာကရိုးရိုး ဖျားတာပါ ဘာမှလည်းထွေထွေ ထူးထူး မရှိ ဘူး"

ငထွဋ် မျက်လုံးတွေက နေလင်းကို စိုက်ကြည့်နေသည်။ အဓိပ္ပါယ်အမျိုးမျိုးကောက်ယူနိုင်သည့် မျက်လုံးများ ဖြစ် သည်။ နေလင်းကို ကိုင်ထားသည့် လက်ကလည်း မလွှတ်သေး

" ဪ ဦးလေးတို့ ဟိုတခါ ကျောက်ပြား ယူတဲ့ဆိုင်က ဘယ်ဆိုင်လဲဗျ ဘုရင့်နောင်က"

" ဪ ဂ​ရိတ်ထွန်းလေ သားရဲ့ သားက မှာမလို့လား"

နေလင်းဘာအဓိပ္ပါယ်နဲ့မေးသည်ကို ထွဋ်ကိုကိုကျော် ကောင်းစွာ ရိပ်မိသည့် အ တွက်မျက်နှာ ပျက်ကာ လက်လွှတ်ချလိုက်သည်။ စစ်သွေးအလုပ်လုပ်သည့် ဆိုင်ကိုမေးမှန်း သူသိနေ၍ဖြစ်သည်။

" ဖိုးနေ မင်းမမိုက်ပါနဲ့တော့ကွာ ငါတောင်း ပန်ပါတယ်"

" ဟ ဘာလဲကွ ငါ့ဖာသာ ငါ သိချင်လို့မေးတာ"

" ငါ့ကို ကတိတော့ပေးပါကွာနော် သူငယ် ချင်း"

" ကဲကဲ မင်းလည်း နား ငါ လည်း သင် တန်းဆက်သွားဖို့ လုပ်ရဦးမယ်ကွာ အန်ကယ် ကျတော့်ကိုခွင့်ပြုပါဦးဗျာ"

နေလင်း စကားစဖြတ်ကာ ပြန်ထွက်လာခဲ့ပါတော့ သည်။ ခုတင်ပေါ်မှာလှဲနေသော ထွဋ်ကိုကိုကျော်တယောက် တော့ မျက် ရည်ဝဲရင်း ကျန်နေခဲ့ပါတော့သည်။

**
ဂရိတ်ထွန်း ဆောက်လုပ်ရေးပစ္စည်းဆိုင်

" ဟ ငါ့ကောင်  ဘာလဲ မိန်းမနဲ့ ရန်ဖြစ်လာလားဆိုင်မှာ အိပ်မယ်ဆိုတော့"

" မဟုတ်ပါဘူးဆရာ ညဘက် ညစောင့် လုပ်ပေးချင်လို့ပါ"

" ခါတိုင်း ငါခေါ်တော့ မင်းက မလုပ်ဘူးဆို"

" အခုတော့ ဗိုက်က စကားပြောလာပြီလေဆရာ ကဲပါ မပေးလဲ ရပါတယ် ကျတော်ညကျရင် ဒီမှာပဲ အိပ်မယ် "

စစ်သွေး အလုပ်ကိုဖိလုပ်သည်။ သို့သော် နေလင်းရဲ့ အပြုံးမြမြ ကားသူမျက်လုံးထဲဝင်လာသည်။

ဘယ်တော့မှနောင်တ မရဘူး... ညီ မင်းနဲ့ တွေ့ဆုံရတာကို ဒီညနေ ဖုန်းဆက်ကြည့်ဦးမည်။ ညီ ဖုန်းပြောပါစေ ဒါပေမယ့် ကိုက အမှားလုပ်ခဲ့သူမို့ ညီစီရင်တာ ခံရမှာ ဘာပဲဖြစ် ဖြစ် ညီအသံလေး ကြားချင်တယ်.....

ဪ...  အော်ဖာ အော်ဖာ ငါ့လို အသည်း ကွဲတဲ့ အော်ဖာ တွေရော ရှိရော ရှိပါ့မလားလေ......

စစ်သွေး တွေးရင်း သူ အော်ဖာ ဘဝ စတင်သည့် အ ကြောင်းတွေကို ပြန်မြင်ယောင် လာပါသည်။

****
၁၉၉၅ ခုနှစ်

" ဟ မင်းဟာ ဟုတ်ပါ့မလားကွာ"

" ဟာ ငစစ်က လည်း ငါက မင်းကို ငါ့ရဲ့ငယ်ပေါင်းဘော်ဒါမို့ပြောပြတာ အဲ့ဒိ ဂုံးတံတား က ညဘက်ဆို အခြောက်တွေလာတာ  ငါလည်းအစ ကမသိပါဘူး နောက်  ရောက်တော့မှ ငါ့နားကပ်ပြီး စျေးမေးတာကွ အမယ် တည ဆို ငါးထောင်လောက်ပေးမယ်တဲ့ "

စော်ဘွားကြီး ကုန်းရှိ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တစ်ခု တွင်ဖြစ်သည်။ စစ်သွေး နှင့် ပေါင်းတည်သား ဘော်ဒါတစ်ယောက် စကား လက် ဆုံကျနေခြင်း ဖြစ်သည်။

" မင်းက လိုက်သွားလား"

" ဟဲဟဲ အင်း "

" ဪ ရေလျှံခဲ့တယ်ပေါ့"

" ဒါပေါ့ကွာ"

" ဪ"

" ကဲ ငါသွားပြီ သားကြီးရှေ့အပတ် ပေါင်းတည် ပြန်တော့မယ်လေ အမေက ပြန်ခေါ်နေပြီ"

"အော် အေးပါ သူငယ်ချင်း စစ်သွေး တယောက် သန္တာစိုး ကိုယ်ဝနိ ၇ လ ရှိချိန် သန္တာစိုးကလည်း အလုပ်ကထွက်ချိန် မို့ငွေကြေးအတော် ကြပ်တည်းနေချိန် ဖြစ် သည်။ သူ့သူငယ်ချင်း အောင်သိုက် ပြောသော ဖြစ်ရပ် ကို သူ့တစ်သက် ဒီတခါသာကြားဖူးသည်။

ငယ်ငယ် က ကိုချစ်တင် နှင့် sex ဖြစ်ခဲ့သူ ယောင်္ကျားချင်းလည်း ဖင်လိုးဖူးသူမို့ အခုလိုငွေကြပ်နေချိန် ထွက်ပေါက်အနေနဲ့ သူတွေးနေမိသည်။

သို့သော် တခါမှ မလုပ်ဖူးသူမို့ ဖြစ်ပါ့မလားဆိုတဲ့အတွေးက ခေါင်းထဲရောက်နေ သည်။ လက်ရှိဘဝ တွင် သုံးစရာမရှိ စျေးဖိုးမရှိ  အိမ်လခ မရှိ မိန်းမဗိုက်အပ်ဖို့မရှိ ဘာဆိုဘာမှမရှိ။  ရသည့် လခ နဲ့ ဘယ်လိုမှမကာမိ ညဘက်ဆိုက္ကားနင်းမယ်တော့စဥ်းစားသော်လည်း ဒီအလုပ်သာ အဆင် ပြေရင် မပင်ပန်းတော့ နောက်ပြီး ၁၀ရက်တခါမှလောက်မှသာ လုပ်မည်ဟု စိတ် ကူးသည်။

သို့နှင် စစ်သွေးတယောက် ခပ်ပေါပေါ တီရှပ် အနက် အကြပ် ဂျင်းဘောင်ဘီတို့ဝတ်ခဲ့ပြီး ဂုံးတံတားပေါ်တက်ခဲ့တော့သည်။

လူတွေကြားမှာ စစ်သွေးကား အရပ်အ မောင်းကောင်းပြီး ခန္ဓာကိုယ်ဖွံ့ထွားသူမို့ ထင်းနေသည်။ ရင်အုပ်ကားကားကြီးကလည်း တီရှပ်အနက်အောက်တွင်ပေါ်လွင်နေသည်။

" ညီ ဘယ် လာတာလဲ"

ရှမ်း ဖြစ်ဟန်တူသော လူတယောက်က မေးလိုက်၍ စစ်သွေးမော့ကြည့်လိုက်သည်။

" အလုပ်ပါ"

" ဪ ညီ့အလုပ်က တံတားပေါ်မှာလား ဘယ်လို ယူလဲ "

" အဲ ငါး..ငါးထောင် တည ကို"

" အကို ခုနစ်ထောင်ပေးမယ် ဒါပေမယ့်ငါ့ညီ အောက်ကနေရမယ်ဖြစ်မလား"

" ခင်...ခင်ဗျာ"

" ဪ မင်းက ခံရမှာလေ အကိုက လုပ်မှာရမလားလို့"

"တခါမှ မခံဖူးတော့ နာမှာ ကြောက်တယ် ဗျ"

" စိတ်ချ မနာစေရဘူး ကဲပါ တသောင်းပေးမယ် မင်းက အခုမှ ခံမှာ ဆိုတော့"

စစ်သွေးရင်တွေ လှပ်လှပ်လှပ်လှပ် ဖြစ် လာသည်။ ထို ရှမ်း ကားရုပ်မဆိုးလှသလို မပိန်မဝ နှင့် ကြည့်ကောင်းသည်။ ထို့ပြင် တစ်သောင်းယူသော ငွေ က သူ့အတွက် အတော်များများ အဆင်ပြေသွား စေမည်ဖြစ်သည်။

" အကို သိပ်နာရင်တော့ မရလောက်ဘူး"

" စိတ်ချပါ ကွာ ကဲ လာလာ ငါတို့ မြို့ထဲ က တည်းခိုခန်း တစ်ခုကိုသွားကြမယ်

**
ရန်ကုန်ဘူတာကြီး နှင့် သိပ်မဝေးသောနေရာ မှတည်းခို ခန်းတစ်ခုတွင်

" အားးးးး နာတယ် အကိုရ မရ ဘူးထင်တယ်ဗျ"

" ခဏလေး မင်းဖင်လေးကော့ထား ဟာ ရှယ်ပဲကွာ လုံးကျစ်နေတာပဲ"

လီးဖြူဖြူကြီးကား gel များ ရွှဲ နေအောင်သုတ်စစ်သွေးရဲ့ ဖင်ဝ ကို စ မိတ်ဆက် သည်။ အကာအကွယ် ကွန်ဒုံး တော့ သုံးထားသည် ။

" ကဲ ထိပ်ပဲ ထည့်မယ်နော် ခဏလေး"

" အားးး နာတယ် "

စစ်သွေး မှောက်လျက် လေးဘက်ကုန်းထားသည်။ အစပိုင်းတော့သူ ဘယ်လိုမှ မခံနိုင် နာ နေသည်။ ထို့နောက် တော့သိပ်မနာတော့

" ကဲ မြန်မယ်နော် ငါ လီးကို နည်းနည်းဆောင့်လိုးမယ်"

ကိုရှမ်းကား လီးကို အဆုံးထိ ဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်းရင်းစစ်သွေး နို့တွေကိုချေ စစ်သွေးလီးကိုဂွင်းတိုက် လည်ပင်းကိုကိုက် လုပ်နေရာ စစ်သွေးနာသည်ထက် ကောင်း သည့်ဘက်ကို ရောက်လာသည်။

" အိုးးး အိုးးး လိုးးရတာစီးပိုင်နေတာပဲ ကွာ ငါ့ညီရာ"

" အားး...အားးး"

" ကဲ ကြမ်းပြီကွာ ပက်လက်နေ"

စစ်သွေး ပက်လက်လှန် လိုက်သည်။

တောင့်တင်းသော ရင်အုပ် ကြီး များနှင့် ဗိုက်ရှိကြွက်သား များက ကိုရှမ်း လီးကို ပိုမိုတောင်မတ်စေတော့သည်။

" ကဲ လိုးးးးပြီကွာ"  

ကိုရှမ်းကား စစ်သွေး ခြေနှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ်တင်ကာ လီးကိုဆောင့် လိုးသည်။ ဖြူဖွေးသောလီးကြီးကား တဆတ်ဆတ် တုန် လျက်နေသည်။ စစ်သွေး  လီးကို သူ့ ဖင်ကြွက်သားတွေနှင့် ညှစ်ထားသည်။

" အားးး ကောင်းလိုက်တာ အားးကောင်းလိုက်တာ ထွက်တော့မယ် အားးးး အားးးး ပြီးးးးး အားးးး ကောင်းတယ် ကွာ"

လရည်ဖြူဖြူ တို့ပန်းထွက်ကာ ကိုရှမ်းပြီးသွားသည်။ ထို့နောက်

" ညီ အကို နောက်ထပ်၅ထောင်ပေးမယ် ပိုကြမ်းမယ် ရလား"

" ဘယ်လို ကြမ်း မှာလဲဗျ"

" ပါးရိုက်မယ် ကန်မယ် သေးပန်းမယ် ဖ ယောင်းစက်ချမယ် ခါးပတ်နဲ့ရိုက်မယ်"

" အမလေးးဗျ အဲ့လိုတော့မလုပ်ပါနဲ့ဗျ"

" ဟားဟားး အေးပါကွာ ကဲရေအတူ ချိူးမယ် ပြီးရင် ဘူတာရှေ့က ထမင်းကြော်သွားစား မယ်"

" စစ်သွေးး မင်း ဧည့်သည်တွေ ဟေ့ "

ရှေ့မှ ခေါ်သံကြောင့် အတွေး အတိတ်ကမ္ဘာထဲမှ လက်ရှိကာလ ကို ပြန်ရောက်ကာ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ သန္တာစိုး အ မေ နဲ့အမကို တွေ့လိုက်ရပါတော့သည်။

***
ဘုရင့်နောင်ရှိ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တဆိုင်

" အမေ အနေနဲ့တော့ သားနဲ့သမီးပြေလည်စေချင်တယ်ကွယ် သမီးလည်း မျက်နှာမကောင်းရှာဘူး ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ညှိညှိ နှိုင်းနှိုင်း လုပ်စေချင်တယ် သားရယ်"

" အမ ကလည်း ငါ့မောင်တို့ပြေလည်စေချင်တယ် မနက်က သန္တာစိုးတယောက်တည်း ငိုနေတာကို အမေက တွေ့သွားလို့ အတင်းမေးတော့ လည်း မဖြေဘူး  မင်းကြောင့်မဟုတ်ဘူးတဲ့ မင်း ငွေပိုရှာချင် လို့ ညစောင့်လုပ်တာလို့ပြောတယ် ဒါပေမယ့်အမ တို့ ဘေးက ကြားတာက မင်းတို့လင် မယား ရန်ဖြစ်ကြတယ် လို့ကြားလို့ အမတို့အနေနဲ့ ကြားဝင်ပြီး လာပြောရတာပါမောင်လေး"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ အမ ကျတော့်သမီး ဆီကိုတော့ ကျွန်တော်အမြဲရောက်ဖြစ်မှာပါ အ မ တစ်ခုခုဆိုရင်လည်း ကျွန်တော် ဖုန်းဆက်မှာပါ ကဲ အမေတို့ သောက်ကြပါဦး ကျွန်တော်လည်း အလုပ်ပြန်ဝင်ရဦးမယ်"

စစ်သွေး စကားစဖြတ်ကာ ပြောလိုက်၍ သားအမိ နှစ်ယောက် မျက်နှာပျက်ကာ တစ်ယောက်ကိုတယောက်ကြည့်လိုက်ပါတော့သည်။

****
ညနေ ၅နာရီ

" အကိုလေး ရှင့် ကျမ အကိုလေးကိုမေးစရာလေးရှိလို့မေးခွင့်ပြုပါရှင့်"

ထွဋ်ကိုကိုကျော်ဖုန်းကြောင့် နေလင်း အိမ် မှ ထွက်ဖို့ပြင်နေစဥ်  မျက်စိမျက်နှာပျက်ကာ နီရဲနေသောမျက်လုံးများ နှင့် မျက် ကွင်း ဟောက်ပက်ဖြစ်နေသော သန္တာစိုးက ပုန်းလျှိုးကွယ်လျှိုးဖြင့် ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်ပါ သည်။

အိမ်တွင် သူ့အမေက နောက်ဖေးရောက်နေပြီး သူ့အဖေက လည်းပြန်မလာသေး ပါ။ ခြံစောင့်ကလည်း ပန်းအိုးတွေရွှေ့နေ ၍ သူတို့ကိုဘယ်သူမှမမြင်မတွေ့ပါ။

" ကျွန်တော် ရှစ်မိုင်ရွှေဘဲ မှတ်တိုင်နားက စောင့်နေပါ့မယ်လေ အမ တက္ကစီးပြီးလာခဲ့ပါ တက္ကစီခ ကျွန်တော် အခုပေးလိုက်မယ်"

•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×

ညနေရုံးဆင်း ကျောင်းဆင်းချိန်ဖြစ်၍ ရှစ်မိုင်လမ်းဆုံကား စည်ကားလှသည်။ ရှစ်မိုင်ရှိ ရွှေဘဲ Junction 8 Moon Bakery   YKKO တို့တွင် လူတွေစည်ကား လှသလို လမ်းဘေးရှိ အထမ်း အသုတ်သည် ဝက် သားဒုတ်ထိုးသည်များလည်း လက်မ လည်အောင် ရောင်းနေရသည်။

ထို့အပြင် ရေသန့်ဘူး ကောက်သူကလေးများ တောင်းရမ်း စားသောက်သူများလည်းရှိနေသည်။ ရန်ကုန်မြို့ရှိ လူတန်း စား အလွှာအသီးသီးစရိုက်အသီးသီးကို မြင်တွေ့ရမည်ဖြစ်သည်။

Junction 8 ရှိ Moon Bakery တွင် တက္က သိုလ်ကျောင်းသား ကျောင်းသူများ ကုမ္ပဏီဝန်ထမ်းများ အတွဲများ စသည် အစုလိုက် စားသောက် နေကြသည်။ သို့သော်  ဆိုင်ထောင့်ရှိ စားပွဲ တစ်ခုတွင် တော့ အပြုံးအရယ်မရှိသော သောကဖိစီး နေဟန်တူသော အမျိုးသားနှင့် အမျိုးသ မီး တို့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်လျက်ရှိနေကြသည်။

" ကျွန်မ ကို အခုလို စကားပြောခွင့်ပေးလို့  အကိုလေး ကို ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ် "

ချောင်ကျနေသောမျက်ကွင်း ငိုထား၍ နီရဲမို့မောက်နေသော မျက်လုံးများ ဆွေးရိပ် ကြေကွဲရိပ်သန်းနေသော သန္တာစိုး လက် အုပ်ကလေးချီကာ စကားစတင် ပြောလိုက်ပါသည်။

" ရပါတယ် အမ ဘာများပြောချင်လို့လဲဗျ အားမနာပါနဲ့နော်"

သန္တာစိုး ပြောမယ့်စကားတွေဟာ စစ်သွေး နဲ့သာဆိုင်လိမ့်မယ်ဆိုတာကို နေလင်း လုံး ဝ ယုံကြည်နေသည်။

သို့သော် သူ ဘယ်အထိသိသွားပြီလဲ...... 
ငါ့ကိုသူ့ယောင်္ကျားနဲ့ကင်းကင်းနေဖို့
လာတောင်းပန်တာလား..... 
ဒါမှမဟုတ်ငါ့ဆီကစကားကို လာအစ် တာလား........

ပူပန်စိုးရိမ်မှုတွေကို ဖုံးကွယ်ကာ ရင်တထိတ်ထိတ်နှင့် နေလင်း နားထောင်နေ သည်။

" ကျွန်မ နဲ့ ကိုစစ်သွေးနဲ့ အိမ်ထောင်ကျတာ ၇နှစ်ရှိပါပြီ အကိုလေး ဒါပေမယ့်အ ခု ၃ လ ၄လ လောက်ကျမှ သူ အရမ်းပြောင်းလဲသွားပါတယ် ညက သူမူးလာတယ် မနက်ကဆို အိမ်ပေါ်က အထုတ်အပိုးတွေနဲ့ သူဆင်းသွားပြီး အလုပ်မှာသွားအိပ်ပါတယ် ကျမ ကိုလည်း ကွာမယ့် သဘော စကားတွေပြောနေပါတယ် ကျွန် မ ဘယ်လို မှ မယုံနိုင်သလို ဘာဖြစ်သွားမှန်းမသိပါ ဘူး  အဲဒါ ....."

သန္တာစိုးပြောနေရင်း မျက်ရည်တို့စီးကျလာသည်ကို လက်ဖြင့်သုတ်လိုက်သည်။

" အလှူနေ့က သူ အကိုလေး တို့အိမ်လာပြီး ချက်ချင်းထပြန်သွားတာ ကျွန်မသ တိထားမိပါတယ် အကိုလေး အကိုလေး နဲ့သူ အရမ်းရင်းနှီးမှန်းလည်း ကျမသိလိုက်ရပါတယ်ရှင် အဲ့ဒါကျွန်မကိုသူ့အကြောင်း သိသလောက်ပြောပြပါလား အကိုလေးရယ် ...ကျမ အရမ်းခံစားနေရလို့ပါ ရှင် ရုတ်တရက် ကြီးမို့ မယုံနိုင်အောင် လည်း ဖြစ်ရပါတယ် ကျွန်မကို..ကျွန်မ ကို အကိုလေး က လွဲပြီး ကယ် နိုင်မယ့်သူ မရှိတော့ပါဘူး ရှင် ကိုစစ်သွေးကို နားချပေး ပါ အ ကိုလေးရယ် ကျွန်မနဲ့သမီးလေးဆီကို ပြန် လာဖို့...ပြန်ခဲ့ ဖို့ပါ ရှင် ကျမ ရှစ်ကြီးခိုး တောင်းပန်ပါတယ်ရှင် ကူညီပေးပါ အကိုလေးရယ် ဟင့်"

ပြောရင်းသန္တာစိုး အသံတို့ တိမ်ဝင်သွားသ လို  မျက်ရည်တို့ ပိုးပိုးပေါက်ပေါက်ကျလာပါတော့သည်။ ဟိုနေ့က မြင်ကွင်းအရလည်း နေလင်း နှင့်စစ်သွေး အတော်လေးကို ရင်းနှီးနေမှန်း သူမသိနေခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် ကောက်ရိုးတစ်ပင် မျှော်လင့်ချက် ဖြင့် သူမ အရဲစွန့်ကာ အကူအညီတောင်းခြင်းဖြစ်ပါတော့သည်။

" မသန္တာ ထင်သလို ကိုစစ်သွေး နဲ့ ကျွန် တော် ရင်းနှီးတာ မှန်ပါတယ်  ဒါပေမယ့် တခြား သူ့အကြောင်း ကျွန်တော်ဘာမှမသိခဲ့ပါဘူး ကျတော် မသန္တာရဲ့ ခံစားချက်ကိုလည်း နားလည်ပါတယ် ဒါပေမယ့်ဗျာ ဒီလို ကိစ္စတွေ ဟာ ကျွန်တော်ဝင်ပါ လို့လည်း ရချင်မှ ရတာပါ ကျတော် ကူညီမယ်ဆိုတဲ့ ကတိကိုတော့ မသန္တာကို လွယ်လွယ်မပေးနိုင်လို့တော့ အားနာပါတယ် အမ "

နေလင်း ရင်ထဲ မွမ်းကြပ်လာသည်။ဪ သူ့နေရာမှာ ငါ့အမေ ငါ့အမသာဆိုငါဘယ် လိုခံစားရမလဲ.. သူ့ဘက်က ဘာတစ်ခုမှ မမှားဘဲနဲ့ အခုလို အဖြစ်မျိုး ရုတ်တရက်သူ ကြုံခဲ့ရတာပဲလေ.....

အစကတော့ နေလင်း မိုက်မိုက်ကန်းကန်း ဇွတ်တိုးဖို့ဆုံးဖြတ်ခဲ့သော်လည်း အခုတော့  အရှိန်ပြင်းပြင်းပြေးလာတဲ့ ဆင်ကို ချွန်းအုပ်လိုက်သလို ဖြစ်သွားသည်။

ငါဘာလုပ်ရမလဲ ငါအတ္တတွေ ကြီးနေပြီလား .....

ခေါင်းတွေနောက်ကျိလာသည်။ သူဘာကိုမှဆက်မတွေးပဲ အဝေးဆုံး ကိုသာပြေး သွားနေချင်လှတော့သည်။

" အနှောက်အယှက်ပေးသလို ဖြစ်သွား လို့ ကျမ ကို ခွင့်လွှတ်ပါ အကိုလေး ...ကျွန်မ ကို ပြန်ခွင့်ပြုပါဦးရှင်"

သန္တာစိုး နှုတ်ဆက်၍ ထပြန်ဟန် ပြင်လိုက်သည်။ နေလင်းကတော့ ဘာမှမကြားမမြင်သည့်အလား ငုတ်တုတ် ထိုင်လျက် ကျန်နေခဲ့ပါတော့သည်။

***

" ကိုစစ်သွေး"

" ဟာ ညီ ....ညီ လာတယ်"

" အကို အလုပ်ပြီး ရင် စကားလေးနည်းနည်းပြောရအောင်ခဏလောက် လိုက်ပေး ပါလား "

" ဗျာ ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ညီ ကျတော့်ကို ခဏ လေးစောင့်ပါ ကျတော် အင်္ကျီလဲမလို့ပါ"

Exit Strategy (ဆုတ်ခွာခြင်းနည်းဗျူဟာ) တစ်ခု ကို နေလင်း တွေးမိသည်။ ထို့ကြောင့် သူ စစ်သွေးဆီ Junction 8 ကနေ လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။

သူနှင့်စစ်သွေး အတူတူပေါင်းသင်းဖို့ အိမ် မက်ကလေးကတော့ ပျက်စီးသွားခဲ့ပြီဖြစ် သည်။ အစကတော့ သူ ဘာလုပ်ရမည်မှန်းဝေခွဲမရဖြစ်နေခဲ့သည်။

သို့သော် သန္တာစိုး မတောင်းပန်ခင်အချိန်မှာတော့ မိုက်မိုက်ကန်းကန်းကို ထိပ်တိုက်တိုးကာ အရာအားလုံးကိုထားခဲ့ပြီး စစ်သွေးနှင့်သာ ရှေ့ဆက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။

ဒါပေမယ့် ..သူများမိသားစုရဲ့ ဘဝ ကို နင်း မျက်ရည် ပင်လယ်ကို ဖြတ်ပြီးမှ ရောက်မယ့် သူ့ရဲ့ ချစ်စံအိမ် ကို ဆက် လက်အကောင်အထည်မဖော်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပါတော့သည်။

ဒီလိုဆို အပြီးကျောခိုင်းမလား ........

"No"  မဖြစ်နိုင်ပါ။ သူ စစ်သွေးကို အချစ်ဦး မို့ ရူးနေအောင်ကိုချစ်သည်။ ရုတ် တ ရက် ဖြတ်ဖို့ကတော့ သူ့ကို အရှင်လတ် လတ် ရင်ခွဲအသည်းကိုထုတ်ယူတာကမှသက်သာပေလိမ့်ဦးမယ်။

ဒါကြောင့်  ဗျူဟာမြောက် တဖြည်းဖြည်း နောက်ဆုတ်မည့် နည်းလမ်းတသွယ်ကို သူတွေးထားမိသည်။ ထို့အတွက်ကြောင့် သူ စစ်သွေး ရှိရာလာခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။

**
ဘုန်းကြီးလမ်း  Love & Life Bar

" ညီနေကောင်းတယ်နော်ဗျ ကျွန်တော်ဝမ်းသာလိုက်တာဗျာ ညီ လိုက်လာတာ ညီ ...ကျွန်တော်တို့ ရှေ့ဆက်ဖို့ ကျတော်အများကြီး ပြင်ဆင်ပြီး ပြီဗျ  ကျတော် ညီ နဲ့ပဲ ဘဝသစ်တစ်ခု တည်ဆောက်မှာပါ"

စစ်သွေး မျက်လုံးတွေ အရောင်တောက်နေသည်။ စကားကို အငမ်းမရပြောရင်း နေလင်း မျက်နှာပေါ်မှအဖြေကို အသည်း အသန်ရှာနေသည်။

Bar အတွင်းတွင်လည်း Bryan Adams ၏ Everything I Do, I Do It For You သီချင်းကလည်း ငိုချင်တဲ့သူတွေအဖို့ လက်တို့နေသယောင်.....

Look into my eyes
You will see
What you mean to me
Search your heart
Search your soul
And when you find me there
You'll search no more

… Don't tell me it's not worth tryin' for
You can't tell me it's not worth dyin' for
You know it's true
Everything I do
I do it for you

… Look into your heart
You will find
There's nothin' there to hide
Take me as I am
Take my life
I would give it all
I would sacrifice

… Don't tell me it's not worth fightin' for
I can't help it, there's nothin' I want more
You know it's true
Everything I do
I do it for you

… There's no love
Like your love
And no other
Could give more love
There's nowhere
Unless you're there
All the time
All the way, yeah

… Look into your heart, baby

… Oh, you can't tell me it's not worth tryin' for
I can't help it, there's nothin' I want more
Yeah, I would fight for you
I'd lie for you
Walk the wire for you
Yeah, I'd die for you

… You know it's true
Everything I do
Oh
I do it for you

… Everything I do, darling
And we'll see it through
Oh, we'll see it through
Oh yeah

… Yeah
Search your heart
Search your soul
You can't tell me it ain't worth dying for
Oh yeah

… I'll be there, yeah
I'd walk the wire for you
I will die for you

… Oh yeah

… I would die for you

… I'm going all the way, all they way, yeah


" ကျွန်တော် နဲ့အကိုဟာ အရင်လို ချစ်သူတွေအဖြစ် နေသွားဖို့လုံးဝမဖြစ်နိုင်တော့ပါဘူး အကို အဲဒါကို ပြောချင်လို့ပါ"

နေလင်း မချိပြုံးလေး ပြုံးလျက် ပြုံးလိုက်သော်လည်း

" ဗျာ မဟုတ်ဘူး ညီလေး ကျွန်တော်ပြောပြမယ် ကျတော်ဟာ အိမ်ထောင်သည်ပါ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော် ရှေ့လျှောက် ကျတော့် မိန်းမအပေါ် ယုယ ကြင်နာ ချစ်ခင်မှု ဘာ တစ်ခုမှ ပေးနိုင်တော့မှာ မဟုတ်ပါဘူး ညီ နဲ့ ကွဲသည် ဖြစ်စေ မကွဲသည် ဖြစ်စေ သန္တာစိုး အပေါ် မှာကျတော် ဘာမှ ရှိတော့မှာမဟုတ်ပါဘူး  ဒါပေမယ့် သမီးလေးအတွက်တော့ ဖခင်ဝတ္တရားကြေပွန်မှာပါ  ဒါ ကြောင့်  သန္တာစိုး နဲ့ လက်တွဲဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့တာပါ ညီ"

စစ်သွေး မျက်လုံးထဲ စိုးရိမ်ကြောင့်ကြမှု တွေကအထင်းသား။ ငွေမျက်နှာသာ ကြည့်တတ်သော တချိန်က အော်ဖာ စစ်သွေး တစ်ယောက်အခုတော့ နေလင်း စွန့်ပစ်မှာကို အသည်းအသန် ကြောက်နေခဲ့ချေပြီ။

" မှန်တဲ့အတိုင်း ပြောရ ရင် ကျွန်တော် အကို့ကို ချစိနေဆဲပါ ဒါပေမယ့်ဗျာ ကျတော်တို့ကြောင့် မသန္တာတို့သားအမိ ဘဝ မနစ် မွန်းစေချင်ဘူး အကို ကျွန်တော် အကို့ ကို မခွဲနိုင်ပါ ဘူး ဒါပေမယ့် ပေါင်းဖို့လည်း မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး ဒီ တော့..."

နေလင်း အရက် တစ်ခွက်ကို မော့ရင်း ခပ်မှန်မှန်ပြောနေသည်။ သူ မပြောချင်ဆုံး စကားများကို ပြောနေရခြင်းဖြစ်ကြောင်းမျက်နှာတွင် ထင်ဟပ် နေချေသည်။

" အဲ့လို မလုပ်လိုက် ပါနဲ့ ညီရာ  ကျွန်တော်တို့ တကယ်ချစ်ခဲ့ကြတာပါ ဗျာ ...အဲ့ဒီလိုကြီးတော့..."

စစ်သွေး စကားသံမှာ ငိုသံ တွေပါလာသည်။ သူအကြောက်ဆုံးအရာတွေ ဖြစ် လာခဲ့ပြီ။

" ကျွန်တော် ညီ့ကို အရမ်းချစ်တာပါ ညီရာ မရက်စက်ပါနဲ့ဗျာ ညီ့ ကို ငွေကြောင့်အရှိန် အဝါကြောင့် ချစ်မိတာ မဟုတ်ပါဘူးဗျာ"

" အကို အခု လိုစကားမျိုး လွန်ခဲ့တဲ့ ခုနှစ်နှစ်လောက် က မသန္တာ ကိုပြောဖူးမှာပါ နောက်ခုနှစ်လောက်ကျရင်လည်း တခြားတယောက်ယောက်ကို အကို ပြောဖြစ်ချင်ပြောဖြစ်မှာပါ"

" မဟုတ်ဘူး ညီ မတူဘူး ...လုံးဝ မတူ ဘူး  ညီဟာ ကျတော်ရဲ့အချစ်ဆုံးပါဗျာ... ညီကြောင့် အရာရာ စွန့်လွှတ်ဖို့ကျွန်တော်ဆုံးဖြတ်ခဲ့တာပါ ၇နှစ်နှစ်တာ အိမ်ထောင် သက် ကို ညီ့ကြောင့် ကျတော်အဆုံးသတ် ခဲ့တာ ညီရ"

အရက်ရှိနိကြောင့်စကားတွေသွက်လာကြ သည်။ နှစ်ယောက်စလုံး အတွက်တော့ ကြေကွဲ ဝမ်းနည်းရိပ်တွေ ကြီးစိုးနေ ကြသည်။

" ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်တို့ မဖြစ်နိုင်ဘူးလေ အဲ့ဒါကြောင့်..."

" ကျတော်ကို အတ္တကြီးခွင့်လေးပေးပါဗျာ ကျတော့်ချစ်ရသူနဲ့သာ ကျတော်နေပါရစေဗျာ ကျတော် ဘာမှ မလိုချင်ပါဘူး မ နက်တိုင်း ညီနဲ့နိုးထ ခွင့်ပါပဲ ရိုးရှင်းတဲ့ ဘဝလေးတစ်ခုပါ ပဲညီရာ"

" ကျွန်တော့် စကားကို ဆုံးအောင် နား ထောင်ပါ အကို ...အကို အနေနဲ့ ရွေးချယ်ခွင့် ၂ခု ရှိပါတယ် အကို့ ဆုံးဖြတ် ချက်အ တိုင်း ကျွန်တော်လိုက်နာ မှာပါ။

၁ ကတော့ အကို အိမ်ပြန်ပါ မသန္တာ ဆီ ပြန်ပါ မသန္တာရဲ့ လင်ယောင်္ကျား အဖြစ်ရှိပေးပါ အကို ဒီလိုဆိုရင်တော့အကိုနဲ့ ကျွန် တော် ချစ်သူ မဟုတ်တဲ့ အခင်မင်အရင်းနှီးရဆုံး မိတ်ဆွေ ဆိုတဲ့ခေါင်းစဥ်အောက်မှာ ကျတော်တို့ တပတ်တခါတွေ့ကြ စားကြသောက်ကြတာပေါ့ ....

၂ ကတော့ အကို လက်ရှိ အတိုင်းပဲနေ ပါ ကျတော်နဲ့အကို လည်း ဘာပတ်သတ်မှု မှမရှိတဲ့ သူစိမ်းတွေအ ဖြစ် တစ်သက်လုံး နေကြရမှာပါ"

နေလင်း ရဲ့ exit strategy ( ဆုတ်ခွာရေး လမ်းစဥ်) ဖြစ်သည်။ တဖြည်းဖြည်း နဲ့ သူနောက်ဆုတ်သွားမည့် တချိန် သူ နေနိုင်သွားလိမ့်မယ်ဟုတော့ တွေးထားသည်။

" ဘယ်လို ဖြစ်ဖြစ် ညီနဲ့ ကို ချစ်သူတွေ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူးပေါ့"

" ဒါကတော့အကိုရယ် ကျွန်တော်တို့ ကံက ချစ်သူဖြစ်ဖို့မှ ပါမလာတာပဲလေ"

" ကျွန်တော် မသွားနိုင်ဘူးညီ ကျွန်တော်ထွက်လာတဲ့လမ်းကို ဒါပေမယ့် ညီရာ ကျွန်တော်...ကျွန်တော်  ဘယ်လို မေ့ရမှာလဲဗျာ"

စစ်သွေး မျက်ရည်တွေကျ လာသည်။

ပွဲသိမ်းခဲ့ပြီလား....
သူနဲ့နေလင်း ရဲ့ ကြည်နူးပျော်ရွှင်ဖွယ်နေတွေ ပြန်မရတော့ဘူး လား.....
မဟုတ်ဘူး သူ..ငါ့ကို ချစ်နေသေးတာပဲ သူ့ဆုံးဖြတ်ချက် ပြန်ပြောင်းမှာ......

" အကို ကျွန်တော်နောက်ဆုံးမေးပါ့မယ် အကို ဆုံးဖြတ်ချက်မပြင်ဘူးလား"

" ညီနဲ့ ချစ်သူတွေ မဖြစ်မှတော့ ကျွန်တော် မသွားတော့ပါဘူး ညီလေးရယ်"

" ကောင်းပါပြီ အကို ငါ့အကို ရှေ့လျှောက် ဂရုစိုက်ပါ  ကျွန်တော်နဲ့ အကို့ရဲ့နေ့ရက်တွေ ထာဝရ ပြီးဆုံးခဲ့ပါပြီ အကို ကျွန်တော့် ရင်ထဲ စစ်သွေးဆိုတဲ့ လူတယောက် ကို အပြီးတိုင် ဖယ်ထုတ်လိုက်ပါတော့မယ် ...ကဲ ငါ့အကို ကို တက္ကစီပေါ် အထိ တင်ပေးပါ့မယ် ညနက်နေပြီ  ရှေ့လျှောက် အလုပ်တွေ အကြံတွေ အဆင်ပြေပါစေ အ ကို"

နေလင်း ရင်ကွဲမတတ်ဖြစ်နေသော်လည်း  စိတ်ကိုတင်းကာဟန်ဆောင်စကားပြောနေသည်။

မျက်လုံးတွေမှာတော့ မျက်ရည်စတွေတွဲခိုနေသည်။

" ကျွန်တော် ဖာသာ ပဲ ပြန်ပါရစေ ညီလေး ရပါတယ် ငါ့ညီ ပြန်ပါ "

" ဟုတ်ကဲ့ အကို ဂရုစိုက်သွားပါဗျာ"

စစ်သွေး အရင် ထထွက်သွားလေတော့ သည်။ တောင့်တောင့်တင်းတင်း ယောင်္ကျားကြီးတစ်ယောက် အချစ်ဆိုသောအ ရာကြောင့် ရင်တွေကွဲနေရချေပြီ။ အရက်ဆက်သောက်မယ် ဆိုင်ရောက်ရင် ငါ ဒီည မအိပ်ဘူး သောက်ရင်း သေသွားစမ်းပါစေ ငါ့အတွက်ထူးမှမထူး ဘဲလေ။

***
ကားပေါ်အရောက်တွင်တော့ နေလင်းတစ်ယောက် တင်းထားသမျှကို ချုံးပွဲချ ငိုချလိုက်ပါတော့သည်။

" ကိုရေ....ညီက...ညီက..ကို့ကို သိပ်ချစ်တာဗျ ...ကို နားလည်ပါစေ ဗျ ကို မသန္တာဆီ ပြန်သွားပေးပါဗျာ..ကျတော်တို့ ညီ အကို ဆိုတဲ့ခေါင်းစဥ်အောက်မှာရှေ့ဆက် ဖို့ပါကိုရာ ကျတော် ချစ်ရတဲ့ ကို ရဲ့ မိသား စုအသိုက်အ မြုံလေး မပြိုကွဲ စေချင်လို့ပါ ကိုရ ..ဟင့် အီး"

***
နောက်တနေ့ည ၈နာရီ ရွှေပြည်သာမြို့နယ်

" ဖေကြီး ဖေကြီး လာပြီ အမေရေ"

" ငါ့သမီးလေး ဖေကြီးသမီးလေး"

သမီးစကားကြောင့် သန္တာစိုး ကဗျာကသီ ရှေ့သို့ထွက်လာခဲ့သည်။

•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×

" သမီး စာကျက်နေပြီလား သမီးအတွက် ထုံချိုင်းတွေပါတယ် လာ ဖေကြီးဆီလာ"

" ဖေကြီး က လဲ အမြဲအပြင်ပဲသွားနေတာပဲ"

" ဪ သမီးရယ် အခုလာပြီလေ သမီးရဲ့ လာစားနော် လာ"

" ကို ပြန်လာပြီ ဝမ်းသာလိုက်တာ သန္တာ ကို့အတွက် ထမင်းပြင် လိုက်မယ် ကို"

" ရပါတယ် သိပ်မဆာဘူး"

ရွှေပြည်သာမြို့နယ် အခြေခံလူတန်းစားတို့နေထိုင်သောရပ်ကွက်အတွင်းရှိနေအိမ် ငယ်လေး တစ်ခုအတွင်းတွင်တော့ လူသုံးဦးသည် မတူသော ခံစားချက် ကိုယ်စီ နှင့် ဖြစ်ပါသည်။

သမီးငယ် မေစစ်သန္တာသွေး ကတော့ အ ဖေလည်းပြန်လာမုန့်တွေလည်း ဝယ်လာ ၍ ကလေးပီပီ ပျော်မြူးနေတော့သည်။

အိမ်ထောင်သက် ၇နှစ်ရှိပြီဖြစ်တဲ့ လင် မယား နှစ်ယောက်မှာတော့ကွဲပြားသော ခံစားချက် ကိုယိစီ နှင့်ဖြစ်သည်။

ချစ်လင်ဖြစ်သူမမျှော်လင့်ဘဲ ပြန်လာသဖြင့် သန္တာစိုး ဝမ်းသာပျော်ရွှင်သည့်အရိပ်တို့က သူရုပ်သွင်နှင့် မျက်ဝန်းတို့တွင် အ ထင်သား။

အကိုလေး နားချလိုက်လို့ထင်တယ်....
ကို ပြန်လာပြီ ...
ကိုရယ် သန္တာဝမ်းသာလိုက်တာရှင်.... 
သန္တာအတွက် ကိုဟာ အဖိုး မဖြတ်နိုင်တဲ့ ရတနာ တစ်ပါး ပါပဲ ကို......

သန္တာစိုး မီးဖိုထဲ အမြန်ဝင်ကာ ချဥ်ရည်ဟင်းနွှေးခြင်း ထမင်း ခူးခြင်း  သူ့အလုပ် အိမ်မှာ ထည့်ပေးလိုက်သော ဟင်းတွေကို ပြင်ဆင်ပေးခြင်း တို့ကို မြေကြီး နှင့် ခြေ ထောက် မထိသည့် အလား လုပ်ကိုင်နေတော့ လေသည်။

သို့သော် စစ်သွေး အဖို့တော့ အိမ်ကို လွမ်းလို့ ပြန်လာသည်တော့မဟုတ်ပါ။ သူ့သမီးကို ချစ်တာကတော့ မှန်ပေမယ့် အိမ်ကို တတ်နိုင်လျှင် မပြန်ချင်ပါ။

သို့သော်လည်း နေလင်းနှင့် အခင်ဆုံးမိတ် ဆွေ ဟူသောအနေအထားကိုသာ ရွေးစ ရာမရှိ၍ သဘောတူပြီး ပြန်လာခြင်း ဖြစ်ပါသည်။

သူ့မျက်နှာတို့က ဝမ်းပန်းတသာမရှိလှပါ။ မျက်လုံးတို့ကလည်းအသက်ဝိညာဥ်ကင်း မဲ့နေသည်။ သန္တာစိုးကိုတော့ စကား ဟဟပင် သူမပြောပါ။

ညီ ..ညီဆန္ဒအတိုင်း ကို အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။ ဒါဟာလည်း ကျွန်တော် ညီ့ကို ချစ်လွန်းလို့ပါဗျာ။ ကျတော်တို့ ချစ်သူတွေဆက်မဖြစ်ကြပေမယ့် ညီရဲ့ အရင်းနှီးဆုံး အနီးကပ်ဆုံး လူတယောက်အနေနဲ့ ရှိနေပါရစေ......

****
" ကို ထမင်း ပြင်ပြီးပြီ နော် စားလိုက်ပါလား ပူတုန်း"

ထမင်းဝိုင်းကား ပြင်ပြီးလေပြီ။

" ကို ဒါက ပန်းဂေါ်ဖီ ကြော်လေး ခုနကမှကြော်တာ"

" အင်း ရတယ်"

သန္တာစိုး သွက်လက်စွာ ပင်ဟင်းတွေ ခပ်ထည့်ပေးနေသော်လည်း  စစ်သွေးကား တစ္ဆေ တကောင်အလား  အသက်ဝိညာဥ်ကင်းနေသလိုပင်။ မလုပ်ချင်ပါ သော် လည်း တာဝန်ရှိနေ၍ မဖြစ်မနေ လုပ်နေရသောအလုပ်တစ်ခု ကို လုပ်နေရသူနှင့်တူ သည်။ သူတွေးနေသည်။ နေလင်း သူ့ကို ချစ်နေဆဲ ဆိုတာ လုံးဝသေချာသည်။

ထို့ကြောင့် နေလင်းရဲ့ အချစ်တံခါး ကို ပြန်ဖွင့်ဖို့ သူလုပ်ရမည်။

သူ မိန်းမရှိလို့ နောက်ဆုတ်ဖို့တော့မစဥ်းစားပါ ။ သူရဲ့ အဓိက အိမ်မက်က သူရယ် နေလင်း ရယ် သူ့သမီးရယ် အတူတူနေ နိုင်ဖို့ သာဖြစ်သည်။

" အမှား" 

ဟုတ်တယ် ငါသိပ်ကိုမှားခဲ့တယ်။ အဲ့ဒီအ မှားတွေကြောင့် အားလုံး ခံစားနေရတာ။

အတိတ်ဆီ..သို့ အတွေးစတို့က

စစ်သွေး ရွှေပြည်သာ မှာ သူငယ်ချင်းတွေ နဲ့အဆောင်စုနေဖြစ်သည်။  စစ်သွေး ထ မင်းစားလေ့ရှိသည့် ထမင်းဆိုင် က  သန္တာစိုး အမ အေးအေးမော် ဖွင့်သော ဆိုင်က လေးဖြစ်သည် ။

သန္တာစိုး အမေ အဖေ အမ နှင့်အမ အမျိုး သား သူ့တို့မိသားစု ပေါင်း ၆ ဦးခန့် အတူနေထိုင်ကြသည်။ မနက် ဆို ထမင်းချိုင့် သွားယူချိန်တိုင်း သန္တာစိုး အလုပ်သွားဖို့ပြင်ဆင်ချိန် နှင့်တိုးသည်။  ထိုစဥ်ကတော့ သဘောကျမိသည်ကတော့အမှန် ဒီလိုနဲ့ပဲ စာပေး စကားပြော ချိန်းတွေ့ကြရင်း သူတို့ အိမ်ထောင်ကျခဲ့ကြသည်။

အတိတ်တွေဟာ ဘယ်တော့မှ ဖျောက် ဖျက်လို့မရနိုင်တာပဲလေ။ ဒါပေမယ့် ငါဟာ တသက်လုံး ခုလိုမပျော်နိုင်တော့တဲ့ ဘဝမှာ ဆက်ရှိနေရတော့မှာလား ။ တချိန်က ချိုမြိန်လှသော သန္တာစိုးရဲ့စကားသံတိူ့သည်အခုတော့ သူ့အတွက် အနှောက် အ ယှက် တစ်ခု ဖြစ်နေတော့သည်။

စစ်သွေး အိမ်ဧည့်ခန်းတွင် ကြယ်နီ ဆေး ပေါ့လိပ်ကို ဖွာရင်း တစ်ယောက်တည်းတွေးတောနေသည်။ သူ့ထိုင်နေသော နံရံအထက်တွင်တော့  လုံချည်ပန်းရောင်ဆင်တူဖြင့် ရိုက်ထားသော သူတို့၏ မင်္ဂလာဦး ဓာတ်ပုံကြီးက သူ့ကို သတိပေးသလို ခြောက်လှန့်နေသလို ရှိနေပါတော့သည်။

****
ဝင်ဒါမီယာ ထွဋ်ကိုကိုကျော်၏ အိမ် မနက် ၁၀ နာရီ

" မင်း က အိမ်မှာနားဦးလေ မတက်နဲ့ ဥိး ငါက မနေ့က လာမကြည့်ဖြစ်လို့ အခုမ နက် လည်း လာခါနီးဖုန်းဆက်တော့ မင်း မနက်အစောကပဲ ဆင်းသွားပြီ ဆိုလို့ ငါ မင်းအိမ်လိုက်လာတာ"

" မင်း ပုံပြောတယ်နော် မနေ့ကတော့ လာမယ်ဆိုပြီး"

" ဟုတ်တယ် အဖေ့ dinner တစ်ခု လိုက်ရလို့ပါ"

" သြော်"

ထွဋ် ကိုကိုကျော် မယုံပေမယ့်လည်းဆက်မေးလို့လည်း ဘာအဖြေမှ ထွက်လာမည်မဟုတ်ဆိုတာ ကိုသူ သိနေ သည်။ ထိုစဥ်

" တီတီတီ"

နေလင်း ဖုန်းမှမြည်လာခြင်း ဖြစ်သည်။ ဖုန်းနံပါတ်ကား အစိမ်းဖြစ်သည်။

" ဟုတ်ကဲ့ ပြောပါ"

" ညီ ကို ပါ"

" ဟုတ်ကဲ့ ပြောပါဗျ"

ထွဋ်ကိုကိုကျော် ခုတင်နားက ခွာရင်း ပြ တင်းပေါက်ဘက် သို့ မျက်နှာမူကာ နေလင်း ပြောနေခြင်း ဖြစ်သည်။

ဘယ်သူနဲ့ပြောနေတာလဲ ဆိုတာ မသိပေမယ့် ထွဋ်ကိုကိုကျော် စိတ်ထဲ စစ်သွေး များဖြစ်နေမလား ဆိုသည့် အတွေးတို့က ဗလောင် ဆူသွားသည်။

" ညီ ကိုလေ ညီ့ပြောတဲ့အတိုင်း အိမ်ပြန်နေ နေ ပါပြီ"

တဖက်က စစ်သွေးအသံက စိတ်လှုပ် ရှားမှုကြောင့် တုန်ရီနေသည်။

" ဟုတ်လား အကို ကောင်းပါတယ်ဗျာ"

နေလင်းသွက်လက်စွာပြန်ဖြေသော်လည်း အသံနှင့် မျက်လုံး တို့က အဓိပ္ပါယ်တခြား စီ ဖြစ်နေသည်။ စစ်သွေးသည် သူ့ကို အခုမဟုတ် နောင်ဘဝ ထိအောင်တောင် ရင်ခုန်မှူတွေပေးမယ့်သူဖြစ်သည်။ အခုလည်း စစ်သွေးအသံလေးကြောင့် သူ ဝမ်းနည်းသလိုလိုဖြစ်လာရသည်။

ညကလည်း သူအိပ်မရပါ။ ဆေးလိပ် တစ်ဗူးကုန်အောင်သောက်ရင်း သူ့လုပ်ရပ်အ တွက် ပြန်လည်ဆန်းစစ်နေခဲ့သည်။

" ကျွန်တော် ညီ့ဆန္ဒ အတိုင်း ပြန်ခဲ့တာပါဗျာ ကျတော်ဆန္ဒလေး တစ်ခုကိုတော့ လိုက်လျောပေးပါ"

" ဘာကိုလဲ အကို"

" ကျွန်တော် ညီနဲ့အရမ်းတွေ့ ချင်တယ်ဗျာ အရင်က လိုပါ"

" တွေ့လို့ရပါတယ် အကို အရင်ကလို ဆိုတာကတော့ မဖြစ်နိုင်ပါဘူးဗျ ညီအကိုတွေပဲလေ "

" ဟုတ်...ဟုတ်ပါပြီ ညီလေးရယ် ညီ အကိုတွေ ပါ ခုညနေ တွေ့ရအောင်ဗျာ ကျတော်တို့ ညီအကို တတွေ ဆုံကြတာပေါ့"

စစ်သွေး အသံတို့ တိမ်ဝင်သွားသည်။တစ် ဖက်ကနေလင်းရဲ့ အေးစက်မှုကြောင့် ဝမ်း နည်းလာမိ၍ ဖြစ်ပါသည်။

" ဟုတ်ကဲ့အကို ညနေ၅လောက်ပေါ့ ရွှေဘဲ ရှစ်မိုင်ကိုပဲလာခဲ့ပါ့မယ်ဗျ"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ ညီလေး bye ိနော်"

" bye အကို"

နေလင်း တယောက် ဖုန်းချလိုက် သော် လည်း ပြတင်း ပေါက်မှတဆင့်အပြင်သို့ ငေးနေမိသည်။ သို့သော် သူ့မျက်လုံးတွင်တော့ အပြင်က ပုံရိပ်များအစား မိုးရေ ထဲ လိုက်တမ်း ပြေတမ်း ကစားခဲ့သော စစ်သွေးရဲ့ ရေစို နေတဲ့ခန္ဓာကိုယ် နဲ့ လွတ်လပ် ပေါ့ပါးတဲ့ ရယ်သံလေးတွေကိုကြားယောင်လာသည်။ ဝဲလာသောမျက်ရည်ဥတို့ကိုလက်ဖြင့်သုတ်ရင်း အံကိုတင်းတင်း ကြိတ်လိုက်သည်။ ငါ မှန်ပါတယ်လေ ငါ ဒီလိုပဲ လုပ်ရမှာ ညနေကျရင်တော့.....

" ဖိုးနေ ဘာရပ်လုပ်နေလဲ လာလေ ဘယ်သူ့ဖုန်းလဲ"

" ကိုစစ်သွေးပါ"

" သူက အဆက်အသွယ် လုပ်သေးလား"

" အေး ညနေ သူနဲ့တွေ့ဖို့ရှိတယ် မင်းလိုက်ခဲ့ပါ"

" ဘယ်လို ငါ လိုက်ရမယ် "

" မလိုက်ရင် တော့ အမ ပဲခေါ်သွားရမှာပဲ"

" လိုက်မယ် လေ"

" ငါ့ကား နဲ့ ပဲ လိုက်ခဲ့ပါ မင်းဆီ ငါ လာခေါ်မယ်"

" Ok"

" ကဲ ငါ သင်တန်း သွားတက်ဦးမယ် ကွာ ညနေ ၄နာရီကျော်လာခဲ့မယ် "

နေလင်းတယောက် ထုထည်ကြီးမားသော အလေးတုံးနှင့် အဖိခံထားရသူပမာ စိတ်ရော လူရောလေးလံနေ သည်။ ဒီလို လုပ်မှ ဖြစ်မှာ မို့ပါဗျာ။ ကို့ရဲ့ မိသားစုအတွက် ကျွန်တော့်နှလုံးသားတစ်ခုလုံးကို စတေးခဲ့ပြီပဲ။  ကျွန်တော် ပျော်နေတယ်။

တည်ငြိမ်နေတယ်လို့ အကိုထင်နေရင် မှား မှာပေါ့ဗျာ။

နေလင်း ထွဋ်ကိုကိုကျော်နှင့်အတူ သွားဖို့ဆုံးဖြတ်ခြင်းက စစ်သွေး ကိုလည်း ဟန့်တားရာရောက်သလို သူ့ကိုယ်သူ လည်းထိန်းသည့်သဘောဖြစ်ပါသည်။

နှစ်ယောက်တည်းတွေ့လျှင်တော့ ဘာတွေဖြစ်မည်မှန်းသူ့ကိုယ်သူမသိနိုင်ပါ။ ဘာ ပဲဖြစ်ဖြစ် ညနေ ကရမည့် ပြဇာတ် အတွက် စိတ်ညစ်ညူးမိတာတော့အမှန်ဖြစ်သည်။

သို့သော် မတွေ့ပဲနေပါလားဆိုတော့လည်း သူမနေနိုင်ပြန်ပါ။ ဖြစ်ချင်တာတွေကို အ ကုန် တားဆီးပြီး ဖြစ်သင့်သည့် ဘက်ကို သူသွားရမည် ဖြစ်သည်။ တဖြည်းဖြည်း တစ်စိမ်းတွေလို ပြန်ဖြစ်စေမည့် သူရဲ့ exit strategy ရဲ့ ပထမဆုံး စမ်းသပ်မှုတစ်ခု ဖြစ်သည်။

ပထမတော့ သင်တန်း သွားမလို့ဖြစ်သော် လည်း စိတ်တွေက နောက်ကျိလာလို့ စာထဲလည်း စိတ်ပါမည် မဟုတ်၍ မသွားတော့ပဲ အရက်သောက်ဖို့ဆုံးဖြတ်သည်။ ဆိုင်မှာလည်း မသောက်ချင်ပါ။

လူရှင်းသည့် ပန်းခြံတစ်ခု ဆီသို့ အရက်ဝယ် ကာ သွားထိုင်သော ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

Black Label တတောင့်ဝယ်ကာ မင်္ဂလာဒုံဥယျာဥ်သို့ထွက်ခဲ့သည်။အချိန်ကား ၁၁ခွဲ

" အကိုလေး ဆော်ခေါ်ဦးမလား ၁၄နှစ်သမီးက အစ ရှိတယ်နော်"

ပန်းခြံ အပေါ်လျှောက်လမ်း ဘေးရှိ ဇရပ်လို အဆောက်အဦထဲတွင်တယောက် ထဲ ထိုင်ကညသောက်နေစဥ် လူတစ်ယောက်ကအနားကပ် ကာ မေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်ပါ သည်။

" ဟ ငါက ဆော်မခေါ်ဘူး ကွ ဘဲခေါ်မှာ ဘဲ "

" ဟာ အကိုကတော့ နောက်ပြီဗျာ"

စိတ်ပေါက်ပေါက်နှင့် ပြောလိုက်ရင်း Mild Seven တစ်ဖွာ ဖွာလိုက် Black တစ်ပက်ချလိုက် လုပ်နေတော့သည်။

**
ညနေ ၅နာရီ

စစ်သွေး သန့်ပြန့်သားနားစွာ ဝတ်စားပြီး ရွှေဘဲ စား သောက်ဆိုင် ဆိုင်ဝန်းအနီး ဝင် ပေါက်နားတွင် စောင့်နေသည်။ သူ နှင့်နေလင်း အရက်အတူသောက်မယ် ပြီးနည်းနည်းမူးလာလျှင် သူ နေလင်းကို ချော့မော့စည်းရုံး မည်။ ထို့နောက်သူတို့အတူ အရင်လို ဟိုတယ်တွင် ချစ်တမ်းကစားကြမည်။ 
ပြီးလျှင် ဟိုးအရင်ကလို ပြန်ဖြစ်သွားလိမ့်မည်။ ဒီလိုတော့သူတွေးထားပါသည်။ သူ ဘာပဲလုပ်  လုပ်ရ နေလင်းထံမှမေတ္တာပြန်ရဖို့ လုပ်မည် ဖြစ်သည်။

ညနေ ၅နာရီ ၁၀ မိနစ်တွင်နေလင်းရဲ့ ကား လေး ဆိုင်ထဲဝင်လာသည်။ စစ်သွေး စိတ်လှုပ်ရှားစွာ အထ  ကားပေါ်ကဆင်းလာသူကို မြင်လိုက်သည့်အခါတွင်တော့ အကြီးအ ကျယ် စိတ်ပျက်သွားပါတော့သည်။

" ရောက်နေတာ ကြာပြီလား ကိုစစ် ကျွန် တော်တို့ နည်းနည်းနောက်ကျသွားတယ် ဖိုးနေ ကိုစောင့်နေရလို့"

" ရ ....ရပါတယ်ဗျ "

" မင်္ဂလာပါ အကို အရမ်းခန့်နေတယ်ဗျ မသန္တာရဲ့ အာဘွားတွေကြောင့်လား မသိဘူး"

နေ့လည်က သောက်ထားသောအရှိန်ကြောင့် နေလင်း အာသွက်နေသည်။

နေလင်းရဲ့ မဆင်မခြင်ပြောသော စကားကြောင့် စစ်သွေးရင်ထဲစူးကနဲအောင့် သွားသည်။ မချိပြုံးကိုပြုံးရင်း သူတို့ရဲ့နောက် မှ ဆိုင်ထဲသို့လိုက်ဝင်ခဲ့ပါတော့သည်။

" ငထွဋ်ရေ ငါတို့ ကိုစစ်သွေး ကို ဧည့်ခံရအောင် ကိုစစ်သွေး ဘာသောက်မလဲ ဝီစကီ ပဲလား"

ပြောပုံဆိုပုံအရ နေလင်းနှင့် ငထွဋ်က စစ်သွေးကို ဧည့်သည်တယောက်လို ဧည့်ခံသည့်သဘောဖြစ်နေသည်။

" ရပါတယ် မသောက်တော့ပါဘူးဗျာ"

စစ်သွေး စိတ်တွေ အကြီးအကျယ်ပျက်သွားသည်။ ထင်သည့်အတိုင်း ဘာတစ်ခုမှ ဖြစ်မလာခဲ့။ ဒါဆိုဒီနေ့အခမ်းအနား ပွဲကား သူ့ရင်ကို ကွဲစေသည့်  ရင်ကွဲအခမ်း အနားလေလား။

တစ်နာရီဆိုသော အချိန်သည် စစ်သွေးအ တွက်တော့ တမ္ဘာလောက် ကြာသည်ထင်ရသည်။ စိတ်ရှုပ်မှု စိတ်ကျဥ်းကြပ်မှု စိတ် ဓာတ်ကျမှုတွေကား သူမျက်နှာတွင်မဖုံး နိုင်မဖိ နိုင်ပေါ်လာခဲ့သည်။ စကားလည်း ဘာမှ သိပ်မပြောတော့ပါ။

" ဖိုးနေ ပြန်ရအောင်ကွာ ကိုစစ်လည်း ပြန်ရဦးမှာ"

" အင်း ကိုစစ်ကို တက္ကစီ ပေါ်တင်ပေး လိုက်မယ် ဪ နေဦး မသန္တာတို့သား အမိ အဖို့ ဘဲကင်တခြမ်း ယူသွားဦးဗျ"

" ရပါတယ်ဗျာ....နေပါစေ"

အချစ်တွေနဲ့ ချိုမြိန်စွာ စတင်ခဲ့သော သူတို့ဇာတ်လမ်းက အမှန်တကယ် နိဌိတံသွားပြီ ဟု စစ်သွေးနားလည် လိုက်ပါတော့သည်။

*

တက္ကစီပေါ်တွင် စစ်သွေး ကျောက်ရုပ်ပ မာ လိုက်ပါလာသည်။ သူရင်ထဲတွင်တော့ ဗလာကျင်း နေသည်။ စစ်သွေး မင်းဟာ ယောင်္ကျားဖာ ပါပဲ။ မင်းဘဝ ကိုမင်းသိပါ မင်း အချစ်ဆိုတာကြီးကို ဘယ်တော့မှ ရင်ထဲမထည့်နဲ့တော့။ မင်း ဘဝ ကို အရင်လို ဂုံးတံတားပေါ်မှာသာ အချိန်ဖြုန်းပျော် ပါးပါ။ မင်းအတွက်တော့ အခုဘဝ ဖာအ ဖြစ်နဲ့ပဲ စားဝတ်နေရေးဖြေရှင်း ရင်း ပျော်အောင်နေပါတော့ကွာ.....

သူ အချစ်ကို စိတ်အတော်ကုန်သွားခဲ့သည်။ ဒီလိုဆိုနေလင်းကို မေ့နိုင်ပြီလား ။ ဒါကတော့ အခုမှ သူကြိုးစားရမည့် အ ပိုင်း ဖြစ်လာသည်။

မရလည်း မဖြစ်ဖြစ်တဲ့ နည်းနဲ့ ကြိုးစားမည် ဟု သူသံန္နိဌာန် ချလိုက်ပါတော့ သည်။

****
အပြန် ကားပေါ်တွင်

" ဖိုးနေ မင်း ဘာဖြစ်နေတာလည်း ငါမောင်းရမလား"

"ရတယ် "

" ဖိုး နေ... ဟာ.... မင်း မျက်ရည်တွေနဲ့ ပါလား ကွာ ရပ် ရပ် ငါမောင်းမယ် ဒီကောင်ကွာ"

ငထွဋ်ပြောလိုက်ကာမှ နေလင်း ပိုမိုဝမ်း နည်းသွားရလေသည်။ ဒီတခါတော့ ဘယ် လိုမှ မထိမ်းနိုင်တော့ဘဲ ချုံးပွဲချငိုချလိုက် ပါတော့သည်။

" ကို...ကို အရမ်းနာကျင်နေမှာပဲ ကွာ ငါ...
ငါ မှားးသွားပြီ ကွာ သူက ငါ့ကိုသိပ်ချစ်တာ ငါ ခုလိုတွေ မလုပ်သင့်ခဲ့ဘူး ကွာ ကိုရာ ကျွန်တော် ကို့ ကိုသိပ်ချစ်ပါတယ်ဗျာ ကျွန်တော့်ကိုခွင့်လွှတ်ပါဗျာ  ကိုတို့မိသား စုအတွက် ကျွန်တော်နှလုံးသား ကိုစတေးခဲ့ရတာပါဗျာ  ဟင့် အီး"

" အာ ဖိုးနေရယ် စိတ်ထိန်းမှပေါ့ကွာ မင်းနဲ့ သူက ဖြစ်မှမဖြစ်နိုင်တော့တာပဲလေ ခုလို လုပ်တော့လည်း သူသိနားလည်မှာပေါ့ကွာ မငိုပါနဲ့ သူငယ်ချင်းရာ ငါတို့ကလပ်သွားကြမလား"

" ငါ မင်း အိမ်ကို ပြန်လိုက်ပို့မယ် "

" ဒါဆို မင်းက"

" ရတယ် ငါ့ကို စိတ်မပူနဲ့"

**

" ကိုစစ်သွေး ပြန်မရောက်သေးဘူးရှင့်"

" သြော် အမ မသန္တာလား ကျွန်တော် နေလင်းပါ"

ငထွဋ်ကို ပြန်ပို့အပြီး စစ်သွေးဆီသို့ ဖုနိး ဆက်လိုက်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။ သန္တာစိုး ဖုန်းတွေ လာနေသေး လို့ သိချင်စိတ်ကြောင့် အရဲစွန့်ကာ လာကိုင်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။

" ဪ ဟုတ် အကိုလေး ဘာပြောပေးရမလဲရှင့်"

" ရပါတယ်ဗျ ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး ဒါပဲနော်အမ"

စစ်သွေး မရှိဘူးဆို၍ ရင်ထဲဟာသွားသည်။ အခုလောက် သူဖြစ်သွားမည်ကို မသိခဲ့ပါ။ လွယ်လွယ်မေ့နိုင်မယ်ထင်ခဲ့သော် လည်း အချိန်တိုင်း စစ်သွေး အရိပ်ကား ကြီးစိုးနေဆဲပင် ဖြစ်ပေတော့သည်။

ထိုညက စစ်သွေး ဆိုင်မှာပင်အိပ်ခဲ့ပါ သည်။

*
နောက်တနေ့ နေ့လည် ၁၂နာရီ

" ညီ ကျတော် အခုပြောမယ့်စကားတွေကိုအသေအချာလေး နားထောင်ပေးပါ ကျွန် တော်ကို ညီ ပြတ်သားနိုင်ပြီဆိုတာ ကျွန် တော် သိမြင်ခဲ့ပါပြီဗျာ ကောင်းပါတယ် ညီလေး  ညီလေးပျော်ပါစေ ကျွန်တော်တို့ သူစိမ်းတွေလိုပဲနေသွားပါတော့မယ် အ ဖိုးမတန်တဲ့ ၅၀၀၀ တန် အော်ဖာ ကျွန် တော်လည်း ဟိုအရင်အချိန်လို တံတားပေါ်မှာ ယောင်္ကျားဖာ ပြန်ဖြစ်ရဦးမှာပေါ့ ကျတော် နှုတ်ဆက်ခဲ့ပါတယ်ဗျာ နောက် နောင် လမ်းတွေ့ရင်လည်း ကျတော်တို့မခေါ်မပြောပဲ မသိတဲ့ လူတွေလိုနေသွားကြရအောင်ပါ ဒါပဲနော်ညီလေး ဖုန်းချလိုက်ပြီ"

•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×

နေ့လည် ၁၂ နာရီ

ဆောင်းတွင်းမို့ မပူသော်လည်း နေလင်းရင်ထဲ တော့ အဝီစိ ငရဲမီး တောက်နေသ လိုပင် ......

သူအခုတော့ စစ်သွေးဘက်ကနေ လုံးဝ ပြီးဆုံးကြောင်း ပြောကြားတာကို နားနဲ့ ဆက်ဆက် ကြားလိုက်ရပေပြီ။

တကယ်လည်း ဖြစ်သင့်သောအဖြေဟု နေလင်းအစကယူဆခဲ့သော်လည်းအခုတော့ အရှင်လတ်လတ် ရင်ကိုခွဲကာ အသည်း ကို ထုတ်ယူသည့် အလားပင်.....

မနေ့ညကတော့ နေလင်းအတွက် အမှောင်မိုက်ဆုံးသော ညတညဆိုရင် မမှားပါ။ စစ်သွေးတက္ကစီ ပေါ် တက်ခါနီး သူ့ကို ကြည့်သောအကြည့်တို့ကို မြင်ယောင်ရင်း တည လုံးယူကြုံးမရဖြစ်ကာ အိပ်မရခဲ့ပါ။

အခုမနက်လည်းသင်တန်းတက်ဖို့ဆိုတာထားဦး။ အခန်း အပြင်ပင် မထွက်ချင်တော့ ပါ။ အမေ့တို့ မရိပ်မိအောင် မနက်စာ ဆင်းစားပြပြီး အခန်းထဲ သို့ ပြန်ဝင်ခဲ့သည်။  ဘာမှလည်းမလုပ်ချင်သလို ဘယ်သူနဲ့မှလည်း စကားမပြောလို ပါ။

ဆေးလိပ်တွေကို အခန်းထဲ တမနက်လုံး သောက်နေခဲ့သည်။

၉ နာရီလောက်ကတော့ ထွဋ်ကိုကိုကျော်လည်း အအေး မိ၍ သူ သင်တန်းမလာနိုင်ကြောင်း အသိပေးရင်း နေလင်း ကိုလည်း အားပေး စကား ပြော ပြီးနောက် နေလင်းရင်ကိုခွဲလိုက်သည့် စစ်သွေးရဲ့ ဖုန်း လာခြင်းဖြစ်ပါသည်။ နေလင်း ဖုန်းကိုကိုင်ပြီး အခန်းပြတင်းပေါက်ဘက်ကို တွေတွေကြီး စိုက်ကြည့်နေမိသည်။

သွားပြီ တဲ့...

ကို....ကို အော်ဖာ ပြန်လိုက်မယ်တဲ့...
ငါတို့ပြီးကြပြီတဲ့....
ငါတို့ ဘာမှမဆိုင်တော့ဘူးတဲ့ လား ကိုရယ် .....

ကျတော့်အတွက် ကိုဟာ ဘဝပေး ချစ်ရသူပါဗျာ ..

ကို အိမ်ထောင်ရှိတယ် လို့ သိရကတည်း က ခုလို အဖြစ်မျိူး ကြုံရမယ်လို့ ကျွန် တော် တွေးထားပြီးသားပါ။ ဒါပေမယ့် ကို ရယ် ကိုယ့်ချစ်သူ ကို တံတားပေါ်မှာ အော်ဖာ အဖြစ်နဲ့ ကျွန်တော် ဘယ်လို မြင်ကြည့်ရမလဲ ဗျာ  ကျွန်တော် အတွက် သေသွားတာကမှ ကောင်း ပါဦးမယ် ကိုရာ...ကျွန်
တော် ဘာလုပ်ရမလဲ ဗျာ .....

နေလင်းရင်ထဲ တလိပ်လိပ်တက်လာသော ခံစားချက် ကြောင့် မျက်ရည်တို့က ပိုးပိုး ပေါက်ပေါက်ကျလာလေတော့သည်။

ပရိဒေဝသောက အပူမီးကား အသက်၂၅ နှစ်အရွယ် လူငယ်လေး ကိုမညှာမတာ လောင်မြိုက်နေလေတော့သည်။ ထိုစဥ်

" မြေးရေ မြေး"

အိမ်သို့ အလည်ရောက်လာဟန်တူသော အဖေ့ရဲ့အဒေါ် အပျိုကြီး ဘွားဘွားမြ (ဒေါ်မြသန်း) အသံကြောင့် မျက် ရည်တို့ကို ကဗျာကယာ သုတ်ကာ အခန်းတံခါး ကိုသွားဖွင့်သည်။

" ငါ့မြေး က ထမင်းဆင်းမစားသေးဘူး ဆိုလို့ ဘွားမြ က လာခေါ်တာ ဟောတော့ မြေး မျက်ရည်တွေနဲ့ပါလား ဘွားမြေးလေး ဘယ်လို ဖြစ်ရတာလည်းကွယ်"

ငယ်ငယ်ကတည်းက သူ့ကိုအလွန်ချစ်သော ဘွားမြ ၏ မေးသံ အဆုံးတွင်တော့ နေလင်း ဘယ်လိုမှ စိတ်ကို ထိမ်းမရတော့ ပဲ ဘွားမြကိုဖက်ကာ ကလေးတယောက်လို ငိုချလိုက်ပါတော့သည်။

" ဘွားမြရယ် ဘွားမြ အီး ဟင့် ဟင့် "

" မြေးရယ် ဘွားဒေါ်မြ ရှိပါတယ်ကွယ် ဒီအရွယ် ငါ့မြေး ဘာတွေ စိတ်ဆင်းရဲနေသ လဲ ဘွား ရိပ်မိ ပါတယ်ကွယ် ဘွား လည်း ငါ့မြေးတို့အရွယ်ကနေ ကြီးလာ တာပါ  ငါ့မြေး စိတ်ကို မာပါ သားစိတ်မလျှော့ပါနဲ့  ဘာပဲဖြစ်နေနေ ဘဝ ကိုအရှုံးမပေးပါနဲ့ကွယ် ဘွားမြ အရွယ်နဲ့ ချစ်ရေးချစ်ရာတွေကို အကြံမပေးချင်ပေမယ့် တခုတော့ သား ကို ဘွားမြပြောပါရစေ  ..သားရေ ..
ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုခု ချတော့မယ်ဆို သေသေချာချာ စဥ်းစားပါ ..ကိုယ် တစ် သက်လုံးနောင်တ ရစေမယ့်ဆုံးဖြတ်ချက်မျိုး သားမချမိပါစေနဲ့ "

ဒေါ်မြသန်း နေလင်းကို ပြန်လည်ဖက်ကာ ကျောပြင်ကို ပုတ်၍ နှစ်သိမ့် နေသည်။

" ကဲ ဘွားမြနဲ့အတူစားမယ်နော် မြေလေး"

***

" အဘွား နဲ့ အကိုလေး မမကြီး က ထမင်းပြင်ပြီးပြီတဲ့"

သန္တာစိုး အခန်းအဝ မှ လှမ်းပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။

" သား လာ သွားကြစို့လေ"

" သား မဆာ ဘူး ဘွားမြ သားဒီမှာပဲနေပါရစေ သားအဆင်ပြေမှာပါ"

" သား ဒီမှာပဲ ပုံစားလေ ဘွား လည်း ပုံစားမယ်နော် ဒီကိုပဲ ပုံပေးပါဟေ့ တို့မြေးအ ဘွား နှစ်ယောက် ဒီမှာပဲ စားကြမယ်"

ခဏအကြာတွင်တော့ သန္တာစိုး  ငွေလင်ဗနိး ကြီးပေါ်တွင် ထမင်းပန်ကန်များကို တင် လျက် ဝင်လာပါတော့သည်။

နေလင်း သန္တာစိုး ကို အကဲခတ်မိသည်။ သန္တာစိုး တယောက်လည်း မျက်လုံးတွေ နီရဲ ကာ မျက်ကွင်းတွေချိုင့် နေသည်။ ဟိုအရင်တွေတုန်းကလို တက်ကြွနေဟန်လည်း မရှိပါ။

" ညက ဘဲကင်ကောင်းလား အမ"

" ရှင်"

" ဪ ကိုစစ်သွေး နဲ့ပေးလိုက်တဲ့ ဘဲကင်ကောင်းလားလို့ပါ"

" ကိုစစ်သွေး...သူ ညက ပြန်မအိပ်ဘူး အကိုလေး"

" ဪ...."

နေလင်း မျက်နှာ လွှဲလိုက်သည်။ ကို က ညက အရမ်းခံစားသွားရတာကို.... ဘယ်ဘဝဝဋ်ကြွေး တွေလဲ  ကျွန်တော်တို့ရဲ့အ ဖြစ်ကတော့ အခုထိ တယောက်မှ စိတ်မချမ်းမြေ့ရ ပါလား ။

ဘွားမြရဲ့ ချော့မော့ကျွေးမှုကြောင့် နေလင်း အနည်းငယ်တော့စားဝင်ခဲ့ပါသည်။

***
ညနေ ၄နာရီ

ငါ ဘာလုပ်ရမလဲ ..

ဒီအတိုင်းဆို ငါနဲ့ ကိုဟာ...
ထာဝရဝေးသွားကြတော့မှာပဲ ....
မသန္တာရော...

ဟုတ်တယ် သူက သိပ်ကိုသနားဖို့ကောင်းတယ် အပြစ်လည်းမရှိရှာ ဘူး...သူတို့ သ မီး‌လေး ကရော...ဒါဆို..ငါ က ကို အော်ဖာ ပြန်လုပ်တာကို ထိုင်ကြည့်နေရမှာလား.....
ငါတို့ အားလုံးအဆင်ပြေမယ့်အဖြေကရော မရှိတော့ဘူးလား....

နေလင်း တစ်ယောက် ဘာဆက်လုပ်ရမှန်းမသိအောင်ပင် ဖြစ်နေသည်။ စစ်သွေးဆီ သွား မယ် လုပ်လိုက် သန္တာစိုးရဲ့ ငိုယိုပြီးပြောသံ ကို ကြားလိုက်နှင့်ချိတုံချတုံ ဖြစ်နေသည်။

" ဆုံးဖြတ်ချက်မှားသွားရင် တစ်ဘဝလုံးနောင်တ ရနေမှာ"

ဘွားမြရဲ့ စကားသံတို့ကို ပြန်ကြားယောင်လာခဲ့သည်။

" ဖိုးနေ မင်းစဥ်းစားပါ မင်းရှေ့ဆက်ပါ သူများအသိုက် အမြုံ ကို ဖျက်ပြီး မှ မင်း ချစ်သူတယောက်ရမှာလား ဖြစ်သင့်လား"

မနက်က ထွဋ်ကိုကိုကျော် ဖုန်းထဲကနေပြောတာကိုလည်း သူပြန် ကြားမိသည်။

" ကျွတော် အတ္တကြီးပါရစေ ညီရယ် ကျွန် တော်ဖြစ်ချင်တာက ကျွန်တော် ရဲ့ ကျန်နေတဲ့သက်တမ်းတလျှောက် ကျွန်တော်အသက်ပေးချစ်ရတဲ့ သူနဲ့သာ အတူနေခွင့် ချစ်ခွင့်လေး ပါဗျာ ကျွန်တော့်ကို ဒီအခွင့်အရေးလေးတော့ပေးပါဗျာ"

စစ်သွေးရဲ့  Love & Life Bar တွင် ပြောခဲ့သည်တို့ကိုလည်းပြန်လည်ကြားယောင်လာသည်။

နေလင်း လက် သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုတ်ကာ အံကိုတင်းတင်း ကြိတ်လိုက်ပါတော့သည်။

***
သန္တာစိုး တယောက် နောက်ဖေး ကန်တွင် လက်သုတ်ပုဝါ စားပွဲခင်း အိပ်ယာခင်း များ ကို လျှော်နေသည်။ သိူ့သော် အတွေးထဲမှာတော့ မနက်က သူ့အမေ ပြောတဲ့စ ကားတွေကိုပြန်ကြားနေသည်။

" မောင်စစ်သွေး ပြန်မလာပြန်ဘူးလား သမီး...အမေလည်း သမီးအတွက်‌ရော မြေးလေးအတွက်ပါ စိတ်ပူနေရတယ်ကွယ် ဒီလောက်အကြာကြီး ပေါင်းပြီးတော့မှ ဘယ်လို ဖြစ်သွားမှန်း အမေ တွေးမရဘူး ပတ်ဝန်းကျင် ကလည်း ပြောနေဆိုနေ ကြပြီ ..ည ည မောင်စစ်သွေး လက် ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ တယောက်ယောက်နဲ့ အကြာကြီး ဖုန်းတွေပြောတယ်တဲ့ မီးသိပ်မကြီး ခင် ငါ့သမီး တိုးတိုး တိတ်တိတ်စုံစမ်းပါလားကွယ် ဒါမှမဟုတ် အမေ မေးပေးရမလား ဟင်"

စစ်သွေး ပထမ ရက် အိမ်ပြန်ရောက်လာသော်လည်း သူတို့ဆက်ဆံရေးက မနွေးထွေးတဲ့အပြင် နောက်တစ်ရက် လည်း အိမ်ပြန်မအိပ်ပါ။ ညဦးဘက် အကိုလေးနေလင်းတို့နဲ့တွေ့အပြီး အိမ်သို့ ပြန်မလာသည့်အပြင်အကျိုး အကြောင်းလဲ မပြောပါ။ အမေ့ ကတဆင့် လက်ဖက် ရည်က ဦးလေးကိုပဲမေး ကြည့်ရတော့ရင်ကောင်း မလား.......

အပျက်အပျက်နှင့် နှာခေါင်းသွေး ထွက် ကိန်း ဆိုက်လာနေမှန်း သန္တာစိုး သိရသော် လည်း နဂိုကမှ ခပ်အေးအေး ရိုးရိုးကုပ် ကုပ်နေလာသူမို့ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိပါ။

တကယ်လို့ နောက်တယောက်သာတကယ် ရှိနေရငိရော ထမီစွန်တောင်စွဲကာ သွားရန်တွေ့ရမှာလား ....

အရှက်အကြောက်ကြီး ရိုးအေးသူမို့ ဒူးဖက်ပြီးတောင်း ပန်ရုံမှ တပါး လုပ်စရာမရှိတော့ပါပေ.....

*
ညနေ ၄ နာရီခွဲ

စစ်သွေး အလုပ်မှ နေမကောင်းဘူး အ ကြောင်း ပြချက် ဖြင့် အိမ်သို့စောပြန်ခဲ့သည်။ သူ့မျက်လုံးတွေကတော့ အသက်ကင်းမဲ့နေသလို မျက်နှာကလည်း ခံစားချက်မရှိ အေးစက်နေယောင်...

အေးလေ ငါ့အလုပ် ငါပြန်လုပ်တာ ပဲ မဟုတ်ရင် ညီ့ကို ငါမေ့လို့မှမရတာ ကျွန် တော်အတွက် သိပ်ခက်ခဲလွန်းတယ် ညီရယ် ဒါ...ဒါပေမယ့် စစ်သွေး တွေးရင်း မျက်ရည် တို့က ဝဲတက်လာသည်။

ငါကလည်း ပျော့ညံ့လိုက်တာကွာ ....

စစ်သွေး အားတင်းပြုံးရင်း ဝဲလာသော မျက်ရည်တို့ကို လက်ခုံ ဖြင့်သုတ် ပြစ်လိုက်သည်။ အင်္ကျီကိုယ်ကြပ်အနက် ဂျင်းဘောင်းဘီ အပြာ တို့ထုတ်ဝတ်သည်။ ထို့ နောက် သေတ္တာထဲ မှ ချောဆီ ကွန်ဒုံး ဖုန်းစာအုပ်စသည်တို့ကို သူ့ ရဲ့ ကျောပိုး အိတ်ထဲ ထည့်လိုက်သည်။

ကဲ စစ်သွေး မင်းဘဝ ပြန်စပြီ။ ဒီည မင်းရဲ့ဖောက်သည်ကို ပြုစုရင်း ငွေရှာဖို့ပဲ စိတ်ထဲထားတော့ကွာ....

" မောင်စစ်သွေး ဘယ်သွားမလို့လဲ "

" ကျွန်တော့်မိတ်ဆွေနဲ့ ချိန်းထားလို့ပါ အ လုပ်ကိစ္စ"

" သမီး မေးရင် ဘာပြောလိုက်ရမလဲ"

အရေးထဲယောက္ခမ က မမေးစဖူး လာမေးနေသည်။

" ရပါတယ် သူနားလည်တယ်"

စစ်သွေး စကား စကို ဖြတ်ကာ သိမ်ကြီးစျေးဂုံးတံတား ဆီသို့ သွားရန် လိုင်းကား မှတ်တိုင်သို့ ထွက်လာခဲ့ပါတော့သည်။

**
ညနေ ၆ နာရီ

နေ ဝင်သွားခဲ့ပြီ ။

ဆောင်းတွင်းမို့ အနည်းငယ်အေးသည်။ သိမ်ကြီးစျေး ဂုံးတံတား ထက်တွင် လိင်မုဆိုး များ ကြေးစားယောကျ်ားပြည့်တန် ဆာများ သူငယ်ထောင်လိုသော ခပ်နွဲ့နွဲ့ မိန်းမလျာ များ နှင့် စတင်အသက်ဝင် လာသည်။

" အမလေး ဆရာသမား ပေါ်တော်မူ အရက် တိုက်"

" အေးပါ ကွာ အေးပါ"

အပေါင်းအသင်းဟောင်းများက လှမ်းနှုတ်သည်တို့ကို ခပ်မြန်မြန် ပြောရင်း တံတားပေါ်သို့ သူတက်လာခဲ့သည်။

စစ်သွေး တက်သာလာခဲ့သည်။ စိတ်က တော့မပါလှ သို့သော်လည်း ဒီည အလုပ်လုပ်မည် အဆင်ပြေလျှင် ကလပ်သွားမည်။ မူးမည်။

ထိုစဉ်

" ကို...တကယ်ရောက်နေပြီ ပေါ့ဗျာ "

စကားသံကြောင့် လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ တွင် တော့ ပျက် ယွင်းနေသော မျက်နှာ နီရဲနေသော မျက်လုံးတို့နှင့်  အရင်အချိန်တွေက လို ဘာမှ ပြင်ဆင်မထား သော နေလင်း ကို သူတွေ့လိုက်ရပါတော့သည်။

•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×

" ကျွန်တော့်ရဲ့ ကွဲကွာနေတဲ့ အလုပ်ခွင်ကိုပြန်လာရုံပါပဲ"

စစ်သွေး  နေလင်း ကို မြင်တော့ အိမ်မှာကတည်းက တင်းလာသော မာန်တို့ဘယ်ရောက်ကုန်သည်မသိတော့ပါ။ မချိ ပြုံးလေးပြုံးရင်း တိုးညှင်းသောလေသံ ဖြင့် ခေါင်းလေးငုံ့ကာ သူပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။

" ကျွန်တော်တို့ စကားပြောကြရအောင်"

နေလင်း  စစ်သွေးနားကို ကပ်သွားပြီးလေ သံ သာသာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

" ကျွန်တော်...ကျွန်တော့် ကို အသေသတ်မယ့် စကားမျိုးတွေဆိုရင်တော့ ထပ်မကြားပါရစေနဲ့ဗျာ"

ပိုချစ်ရင်ရှုံးတယ်ဆိုတဲ့စကား က စစ်သွေး အတွက်များလား။ သူ အနေနဲ့တော့ မနေ့ကလို အဖြစ်မျိုးနောက် ထပ်ကြုံရသည်ထက် ဂုံးတံတားပေါ် ကပြုတ်ကျကာ သေ သွားသည်ကမှ ပိုကောင်း သည်ဟု သူမြင်မိသည်။

လူတယောက်ရဲ့ အသက်သေ​ခြင်းထက် စိတ်သေသွားတာက အဆိုးဆုံး ဖြစ်ပါ သည်။

ဒီလိုနဲ့ စစ်သွေး တယောက် နေလင်း ခေါ်ဆောင်ရာ ကမ်းနားလမ်း က Joy Bar သို့ ပါသွားပါတော့သည်။

*

" ကျွန်တော် ဖြစ်ချင်တာထက်ဖြစ်သင့်တာ ကိုဦးစားပေးဖြစ်ပါတယ် ကျွန်တော့်ကြောင့် မိသားစုလေး တစ်စုပျက်စီးသွားမှာ စိုးလို့ပါ ဒါပေမယ့်ဗျာ ကျွန်တော် အမြဲတမ်း မျက်ရည်ကျနေခဲ့ရတယ် ကျွန်တော် မိဘတွေ မရိပ်မိအောင် ကျွန်တော် ဟန်ဆောင်နေခဲ့တယ် အရက် ဆေး လိပ်တွေ ပိုသောက်ရင်း  ဝေဒနာ ကို ကြိတ်မှိတ်နေရပေမယ့် ကို့ အရိပ်တွေဟာ လုံးဝ ပျောက် မသွားခဲ့ဘူး ...မနေ့က တက္ကစီပေါ်အတက် အကိုရဲ့ စကားပြောနေသလို အသက်ဝင်လှတဲ့အကြည့် တွေဟာ ကျွန်တော် ရဲ့ အရင်က ဆုံးဖြတ်ချက်ကို ယိုင်လဲလုလုဖြစ်သွားခဲ့တယ် ...ဒီနေ့လည်မှာတော့ ကျွန် တော် ချစ်ရတဲ့သူကို အော်ဖာ အဖြစ်ထပ်မမြင်ချင်တော့သလို ကျတော်ရဲ့ကို့အပေါ် မှာ ဘယ်တော့မှ သေဆုံးသွားမှာ မဟုတ်တဲ့အချစ်တွေကြောင့် ကျွန်တော်ဆက်တိုး ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီဗျာ"

နေလင်း...မျက်ရည်တွေဝဲနေသည်။ စစ်သွေးလက်ကိုလည်း လှမ်းကိုင်ထားသည်။

" ကျွန်တော်..အဲလိုနေ့ရက်တွေ ရောက်လာမယ်ဆိုတာကြိုသိခဲ့ပါတယ် ဒါပေမယ့် ညီ့ ကို ဆုံးရှုံး မှာကြောက်လို့ ကျတော် ပြောမထွက်ခဲ့ ဘူး ညီ... ညီ စီရင်တာကို နာခံမယ်ဆို တဲ့ သဘောပိုက်ထားတာပါ ...ဒါပေမယ့် ...ကျတော်မခံနိုင် ခဲ့ဘူးဗျာ ညီ့အတွက် အားလုံး စွန့်လွှတိဖို့အဆင်သင့် ဖြစ်နေခဲ့ပြီ"

စစ်သွေးနှင့် နေလင်း တစ်ယောက်နှင့်တယောက်အကြာကြီး စကားမပြောဘဲ စ်ုက်ကြည့်နေမိကြသည်။ တယောက်လက်ကို လည်း တယောက် တင်းကြပ်စွာဆုတ်ကိုင် မိခဲ့ကြတော့သည်။

****
ညနေ၆နာရီ ရွှေပြည်သာမြို့နယ်

" ဟော ငါ့သမီးတောင် ပြန်လာပြီ ညည်းးယောင်္ကျားလည်း ၄နာရီလောက် ကလာသွားတယ် ငါဖြင့် သူ့ရုပ်ရှင်မင်းသား လုပ်မလို့လားမှတ်တယ် ကြော့ကော နေအောင် ဖီးလိမ်း ဝတ်စားပြီးတော့ကို ထွက်သွားတယ် ငါကတော့မေးလိုက်ပါသေးတယ် ဘယ်သွားမလို့လဲ သူက ညည်းသိတယ်တဲ့ ဟုတ်လား ညည်းသိလား"

ခရီးရောက်မစိုက် အမေဖြစ်သူ ပြောလိုက်သော အော်ကျယ်အော်ကျယ် စကားတို့ကြောင့် သန္တာစိုး အမောစို့ သွားခဲ့ရသည်။ ဟန်ပင်မဆောင်နိုင်လောက်အောင် မျက် စိမျက်နှာ ပျက်သွားခဲ့ရသည်။ အော် ဒီည လည်း ကို ပြန်မလာအိပ်တော့ဘူးပေါ့လေ။

" အဲ ဪ ဟုတ်တယ် အမေရဲ့ သူက ညဘက် မြို့ထဲက ညလုံးပေါက်ဖွင့်တဲ့ ဆိုင်မှာလည်း တခါတခါ လုပ်သေး တယ် အဲ့ဒီကိုသွားတာ နေမှာပါ အမေ ဒါနဲ့ သူ့နာမည်နဲ့ ဖုန်းလာသေးလား "

" ခုထိတော့ မလာသေးပါဘူးအေ ညည်းတို့သားအမိအစား ငါရင်တွေပူလိုက်တာအေ ငါလည်း ဘယ်ကစ ပြီး ဘာလုပ်ရမှန်းတောင်မသိတော့ပါဘူး ညည်းးကရော သူပြောသမျှ ယုံနေတာပဲလား"

" အဲ့လိုလည်း မဟုတ်ပါဘူး အမေရယ် သူ က..သူက သမီးကို ဘာမှတောင်မှ သိပ်မပြောတော့တာပဲလေ ကဲပါအမေစိတ်ဆင်း ရဲ မခံပါနဲ့လေ ဖြစ်သမျှ အကြောင်း အ ကောင်း ချည်းပဲပေါ့ အမေ ပြန်ရင်ပြန်တော့လေ"

သူ့အမေ ပြန်သွားခဲ့သည်။ သမီးဖြစ်သူ နှင့် ထမင်းစားဖို့ သန္တာစိုး ပြင်ဆင်နေသည်။

" မေမေ ဖေကြီး ပြန်လာမှာလားဟင်"

ဘေးအိမ်မှာ ဆော့နေရာကနေ သမီးပြနိရောက်လာသည်။

" သမီးရယ် သမီးအဖေက  အမေနဲ့ သမီး တို့စားဖို့ ညဘက်ကြီး မအိပ်မနေဘဲ အ လုပ် တွေသွားလုပ်နေရတာ သမီးရဲ့ လာမှာပေါ့ကွယ် ကဲ သမီး စားဖို့မေကြီး ထ မင်းပြင်လိုက်ဦးမယ်နော်"

ထို့နောက်တွင်တော့ ခရမ်းချဥ်သီး မီးရောင် မှိနိမှိန်အောက်တွင် သားအမိနှစ်ယောက်တည်း ခြောက်ကပ်ကပ် နှင့် ထ မင်းစားခဲ့ကြသည်။

တကယ်လို့သာ ကို က ငါ့ကို ကွာရှင်းခွင့်တောင်းခဲ့ရင်ရော.......

ထမင်းစားနေရင်း ထိုအတွေးကဝင်ရောက်လာသည်။ ထမင်းဆက်ပင်မစားနိုင်လောက်အောင် သူမ ဆို့နင့်သွားလေသည်။

စီးကျလာသောမျက်ရည်တို့ကို သုတ် ရင်း သမီးဖြစ်သူ မရိပ်မိစေရန် ဟန်မပျက် ပြန်နေခဲ့သည်။

ခုလိုနေ့ရက်တွေ မြန်မြန်ကုန်ပါစေ အရှင် ဘုရား....

စိတ်ထဲမှာသာ ကြိတ်၍ ဆုတောင်းလိုက် ပါတော့သည်။

***
ည ၁၂နာရီ

Excel Hotel ရှိ Deluxe အဆင့် အခန်းတစ်ခု တွင်

" ညီ ...ကိုယ်တို့တသက် လုံးချစ်သွားကြမယ် နော်ဗျ ဘယ်လို့အတားအဆီးရှိရှိနော် ကိုယ် ရယ် ညီရယ် သမီးလေးရယ် ဟာကွာ ဘဝ က အရမ်းကို ချိုမြိန်နေမှာပဲဗျာ"

" တစ်သက်လုံး ချစ်သွား မှာ ကိုရာ ဒါပေမယ့် မသန္တာ နဲ့ ကို မကွာနဲ့နော်"

" ညီ ဆိုလိုတာက"

" အများအမြင်တော့ ကျွန်တော်တို့ဟာ ညီအကိုတွေပေါ့ကိုရာ ဒီလိုမှလည်း ကျွန် တော်တို့ ရှေ့ဆက်လို့ရမှာ ကျတော်တို့ကြောင့် မသန္တာ မကြေကွဲ မခံစားစေချင်ဘူးဗျာ"

" တကယ်လို့ သူဖာသာ သူ ကွာရှင်းခွင့်တောင်းလာရင်ရော ညီ"

" ဒါကတော့ ဒါပေါ့ ကိုရာ ကို့ရင်ခွင်ကနွေးလိုက်တာ ဗျာ ကို့ရင်အုပ်ကြီးတွေပေါ် မအိပ်ရတာ အတော်ကြာခဲ့ပြီပဲ"

" ကိုယ်လည်း တအားကို ညီ့ကိုတမ်းတနေတာ လာ ကိုယ့် ကိုဖက်ထား အားး"

ကုတင်ပေါ်တွင် အဝတ်မဲ့ခန္ဓာ နှင့် အမျိုး သား နှစ်ဦးတို့ သည် တစ်ဦး ကို တစ်ဦး လွတ်သွားမှာ စိုးသည့်အလား ကျစ်နေအောင်ဖက်ထားကြပါတော့သည်။

****
နောက်တနေ့မနက် ၈နာရီ ဝင်ဒါမီယာ ရှိ ထွဋ်ကိုကိုကျော်၏ အိမ်

" Morning Buddy, I hope you are well.
Take care.

နိုးနိုးချင်း ငထွဋ် တယောက် နေလင်းဆီကို SMS ပို့လိုက်သည်။ နေလင်းအပေါ် သူစာနာသလို ချစ် မေတ္တာတွေလျော့နည်းသွားခြင်း မရှိပါ။ အခုတော့ နေလင်း တစ် ယောက်တည်း ဖြစ်နေပေပြီ။ မေတ္တာပေးလျှင် မေတ္တာပြန်ရသည်ဟူသော စကားသာ မှန်ပါစေ သူ နေလင်းအပေါ် ပိုမို နီး ကပ်စွာဂရုစိုက်မည်။  ညက သူဖုန်းဆက်တော့ စက်ပိတ်ထားခဲ့သည်။

သူလည်း cetrizine နှာမွှန်ပျောက် ဆေးအရှိန်ကြောင့်အိပ်မော ကျသွားခဲ့သည်။ ညက အိမ်မက်ထဲတွင် နေလင်း က သူ့ကို ချစ်ခွင့်ပန်သည်ဟုမက်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ထိုအိမ်မက်လေးကို တစိမ့်စိမ့်တွေးရင်း အိပ်ယာမှ မထဘဲနှပ်နေသည်။ အခုတော့သူ ဖျားချင်သလိုမဖြစ်တော့ပါ။ ဖုန်းထဲမှ ဖန်သားနန်းတော် သီချင်းကို ခပ်တိုးတိုးဖွင့်ရင်း  သူ့ရင်ထဲ နန်းတော်ဆောက်နေမိသည်။

🎼🎼🎼
ကြယ်ပန်းလေးတွေ ပျိုးခဲ့

အိုမင်းလေး ပန်ဖို့အတွက်
ရှိသမျှ အချိန်တွေရယ်
မင်းအရိပ်များထဲ
လွင့်ပျောက်သွားဆဲ
မင်းတစ်ယောက်သာ ငါ့ရဲ့
အမြဲမက်တဲ့ အိပ်မက်
အချစ်ရဲ့ ခေါ်ဆောင်ရာ
တရှိုက်မက်မက်နဲ့
မျောလွင့်ရင်းငါ
ကမ္ဘာမြေပေါ် နေပျော်ခဲ့
အရာရာ ငါကျေနပ်တယ်
ဘဝတစ်ခုကို ပုံဖော်ဖို့အတွက်
မင်းရှိမှ ပြည့်စုံနိုင်မယ်
အသိစိတ်တွေနဲ့ ရေး..🎼

အိပ်မက်တွေထဲမှာ ငါ့အိပ်မက်
ရွှေမှုန်တွေကြဲ
ဖန်သားနန်းတော်လေးထဲ
ဝင်လာတယ် မင်းခြေလှမ်းတွေ
ပန်းပွင့်တယ်
အချစ်ကြောင့်ပါပဲ ရေး..🎼
ထွက်သက်ဝင်သက် တွေတိုင်းလည်း
အတူမဆုံပေမယ့် အတူရှိကြသလိုပဲ
အို အိပ်မက်လေးလို
ပျောက်ကွယ်မှာကို စိုးတယ်
အချစ်ကြောင့်ပါပဲ ဟူး...🎼🎼🎼🎼

........................
ထိုစဉ်

" သား ရေ စန္ဒီရောက်နေတယ် နေကောင်းပြီလားသား အောက်ဆင်း လာမလား"

မိခင်ဖြစ်သူ၏ အသံကြောင့် ငထွဋ် စိတ်အကြီးအကျယ် ပျက်သွားသည်။ သူအ နေနဲ့ gay life ထဲဝင်ဖူး ယောင်္ကျားချင်း လိင်ဆက်ဆံဖူး ခဲ့ပြီဖြစ်၍ ထိုအရသာကိုသာစွဲလန်းနေသည်။

တချိန်က နေလင်းအပေါ် စိတ်ကုန်၍ လုပ်ခဲ့မိသည့်လုပ်ရပ်ကား အခုတော့ ဒုက္ခလှ လှ တွေ့နေချေပြီ။ အခုချိန် သူ့အတွက် နေလင်း ထံမှ မျှော်လင့် ချက်တို့ ရှိနေချိန် တွင် တော့  မေစန္ဒီ ဆိုတဲ့မိနိးကလေး ရဲ့အသံတောင် သူမကြားချင်တော့ပါ။ လူး လဲ ထကာ အင်္ကျီလဲရင်း အောက်ဆင်းသွားသည်။

" အကို နေကောင်းပြီလား"

" နှုံးနေသေးတယ် စန္ဒီ သိပ် အဆိုးကြီးတော့မဟုတ်ပါဘူး"

" ဆေးခန်းပြလေ အကို စန္ဒီ လိုက်ပို့ရမလား"

" ရပါတယ် စန္ဒီ ကောင်းနေပြီပဲ"

" New Year ကျရင် သူငယ်ချင်းတွေလည်း လာမယ်အကို တချို့က အကို့ ကို မမြင်ဖူးလို့ တွေ့ချင်နေကြတယ် အကို ခုရက်ပိုင်း ဂရုစိုက်နော်"

မေစန္ဒီ ရဲ့စကား ကား သူ့ရင်ကို ၁၀ ပိသာအလေးနဲ့ဖိထားသလိုပေ။ သူမ က တစတစ သူမတို့အသိုင်းအဝိုင်းထဲ ဆွဲသွင်းနေလေပြီ။ လတ်တလော ရှေ့မှာဖြစ်ထားသော နေလင်း စစ်သွေး ဖြစ်ရပ်ကြောင့် သူ့အနေဖြင့်ရှေ့ ဆက်တိုးဖို့ အလွနိကြောက်သွားသလို ဘယ်လိုရှောင်ထွက်ရမလဲ ဆိုသည်ကိုသာ နည်းလမ်း ရှာဖွေရတော့မည်ဖြစ်သည်။

" အင်း လူရှုပ်ရှုပ်တော့ သိပ်မသွားချင်သေးဘူး စန္ဒီပြန်ရင် ပြန်တော့လေ ကျွန် တော်လည်း ခဏနေ သင်တန်းသွားတော့မှာ"

" စန္ဒီ ကတော့ ချိန်းလိုက်မိတာပါပဲအကိုရယ် အင်းပါ အကို့ကျန်းမာရေးအခြေအ နေအရပေါ့လေ အန်တီနောက် ဖေးမှာထင်တယ် သွားနှုတ်ဆက်ဦးမယ်"

****
စန္ဒီထွက်သွားတော့မှ နေလင်းဆီ သူဖုန်းခေါ်သည်။

" အေး ယောက်ဖ ပြော"

" အမယ်ဖိုးနေ အသံကို အသည်းကွဲသံမပေါက်တော့ဘူးကြည်နေတာပဲ ငါကတော့စိတ်တွေပူနေရတာ"

" အေးပါ သားကြီးရယ် ငါအဆင်ပြေ ပါတယ် ငါ ခဏနေထွက်လာတော့မယ် ဒါပဲနော်သားကြီး ဂရုစိုက် အစစအရာရာ"

" အေး ငါလည်းလာပြီ ခဏနေ bye ပါကွာ"

စစ်သွေးနှင့် ပြန်ပေါင်းထုတ်သည့်အ ကြောင်း ကို နေလင်းမပြောလိုက်ပါ။ ပြောလိုက်ပါကလည်း သူ့အပေါ် ငထွဋ် အကြီး အကျယ် စိတ်ပျက်ကာ သူ့အမနှင့် တိုင်တာတို့ဘာတို့ လုပ်မည်ကို စိုး၍ဖြစ်သည်။

တဘက်မှာတော့ ထွဋ်ကိုကိုကျော်တစ်ယောက် ကားထုတ်ကာ ထွက်ဖို့ပြင်နေပြီဖြစ်ပါသည်။

**
ဒီဇင်ဘာ ၂၇ ည ၇နာရီခွဲ ရွှေပြည်သာမြို့နယ်

" ကို ရေ ထမင်းပြင်ပြီးပြီ သမီးလေး လည်းလာလေ"

" အင်း ရတယ်"

" ကြက် ဗူး  ကိုရဲ့ နောက်ပြီးငါးပိသုတ်ထားတယ်"

" ဖေကြီး သမီးကို ကျောင်းလိုက်ပို့ပေးပါလား"

" ပို့မှာပေါ့ သမီးရယ် ဖေကြီး အားရက်"

" သမီးကလည်းလေ မအားတဲ့အဖေ ကိုပူဆာနေတာ"

ထိုစဉ်

" ဟယ်လို အကို မသန္တာ"

" ဟာ ညီ"

" ဟင် အကိုလေး"

ကျွတ်ကျွတ်အိတ်တွေနဲ့ စားစရာထုတ်တွေ သယ်လာသော နေလင်းကိုရုတ်တ ရက်မြင်လိုက်ရ၍ စစ်သွေး ရော သန္တာပါ အကြီးအကျယ် အံ့သြသွားပါတော့လေသည်။

•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×

" ညီ ..ညီ ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ"

" ဒီလိုပဲပေါ့ ဗျာ ဟဲဟဲ အကို တို့နဲ့ ထမင်းအတူစားဖို့ဝယ်လာတာဗျ အမရေ ခေါက် ဆွဲကြော်တွေ ထည့်လိုက်လေ ကျွန်တော်နဲ့အတူစားမယ်  ဒါက အကို သမီးလေးလား ချစ်စရာလေးဗျ နောက်ရက်ကျ သမီး အ တွက်အရုပ်တွေ ဦးဦးဝယ်ခဲ့မယ်"

နေလင်း ရေပက်မဝင်အောင်ပြောနေသလို မျက်နှာကလည်းပြုံးရွှင်နေသည်။

" ပြောလိုက်လေ သမီး ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဦးဦး လို့"

" ကျေးဇူးပါဦးဦး"

" အကိုလေး ရယ် ဘာလို့များ ဝယ်လာရတာလဲ ဒုက္ခရှာ လို့ရှင် အားနာလိုက်တာ အိမ်ကလည်း မကောင်းတော့"

သန္တာစိုး အလွန်အံ့သြသင့်နေ၍ ရုတ်တ ရက် ကြောင်ကြည့်နေရာမှ အသိဝင်ကာ ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။ အိမ်မှာလဲ  ပန်းကန် ကောင်းကောင်း မရှိသလို ဇွန်း ခက်ရင်းလည်း မရှိပါ။

" ဟာ ရတယ်ဗျ အမ တို့ စားသလို ကျွန် တော်စားနိုင်ပါတယ် ကဲ လက်ဆေးရေ ပေးဗျာ"

" ညီရယ် ပြောရောပေါ့ကွာ အကို လာကြိုနေမှာပေါ့"

စစ်သွေး နေလင်းကို အားနာ မျက်နှာပူနေ သည်။ သန္တာစိုးနှင့်နေလင်း အခုလိုထမင်း တစ်ဝိုင်း တည်းအတူစားရမယ်လို့ သူအိမ် မက်ပင်မမက်ဖူးပါချေ။

" အကို ရော ဒါက ပုစွန် "

" ညီ စားလေ ရော့ ရေဘဝဲ "

ထမင်းဝိုင်းကား ၄ယောက်စားနေသည်ဆိုသော်လည်း သန္တာစိုးတို့ သားအမိ က ငြိမ်သက်စွာ စားနေသည်။ စစ်သွေးတို့နှစ်ယောက်ကတော့ တလောက လုံး သူတို့နှစ်ယောက်တည်း ရှိသည့်အလားပင်

" ဒါနဲ့ လမ်းထိပ်က ကမ္ဘာသစ်ဆို တဲ့ လက် ဖက်ရည်ဆိုင်က အကို သွားဖုန်းပြောတဲ့ ဆိုင်လေး လား"

" ဟုတ်တယ် လေ ညီရဲ့  ညီ ဆီ က လာတိုင်း သွားသွားပြောတာ"

သန္တာစိုး အံ့သြရပြန်သည်။ ကို့ ဆီ လာနေတဲ့ ဖုန်းတွေက အကိုလေး ဆီက ဆိုပါလား....

သူမ အနည်းငယ်စိတ်သက်သာရာ ရသော် လည်း ဘာကြောင့် ဒီလောက် ခင်နေရတာလဲဆိုတာကိုတော့ သူမတွေးမရပါချေ။ ဒါဆို  ကိုနဲ့ ညတိုင်းလိုလို ဖုန်းပြောတဲ့သူဟာ အကိုလေး ပေါ့ .....

သူတို့ အသက်လည်းကွာ အသိုင်းအဝိုင်း ပညာ အားလုံး မိုးနဲ့မြေ ကွာပေမယ့် ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် ရင်းနှီးနေပါလိမ့်.....

" ဪ အမ ထည့်စားလေ မီးမီး ရော့အ သည်းလေး စား"

" ဟုတ်အကိုလေး စားပါတယ်ရှင့်"

အနည်းငယ် ကြောက်ရွံ့သလို ဖြစ်နေသော သန္တာစိုး ကို နေလင်း ခေါက်ဆွဲကြော်တွေ ထည့်ပေးလိုက်သည်။

နေလင်း ပျော်နေသလို ဖြစ်နေသည်။

ဪ ကို့ ကို ချစ်တော့လည်း ကို့ မိန်းမ ဟာ ငါ့အမ ကို့သမီးဟာ ငါ့ သမီးလေးလိုပဲပေါ့လေ ... သူတို့ဟာ အပြစ်မဲ့သူတွေပါပဲလေ....။

ရွှေဝါထွန်း ဆန်ကိုနေလင်း မစားနိုင်ပါ။ သို့သော်လည်း လက်ရေတပြင်တည်း စားချင်၍ ကြိတ်မှိတိကာ စားနေသည်။ စစ်သွေးလည်း နေလင်းစိတ်ခုမည်ကို စိုးရိမ် ကာ ထူပူ၍ တထိတ်ထိတ်ဖြစ်နေသည်။

" အကိုလေး ကော်ဖီ ဖျော်လိုက်ပါ့မယ် ရှင်ခဏလေး"

" ညီ  အကို လိုက်ခဲ့မယ်နော်"

စစ်သွေး ပြောသံကြောင့် သန္တာစိုး မျက် နှာပျက်သွားသော်လည်း ချက်ချင်း ပြန်ပြင်လိုက်သည်။

" ရပါတယ် အကိုရ ကျတော် ပြန်တတ်ပါတယ် လာတုန်းကတောင်လာနိုင်သေးတာပဲ"

" မဟုတ်တာပဲ ညီရယ် မှောင်နေပြီလေ ညီကတစ်ယောက်တည်း  ခဏ အကို အိတ်ယူလိုက်ဦးမယ်"

စစ်သွေး ပျာယာခတ်နေသည်။ သူ့ ခင်ဗျာ ငါ့တမျက်နှာ နဲ့ လိုက်လာရတာ ငါ့ကိုချစ်လွန်းလို့ ဒီလိုရပ်ကွက်မျိုးထဲကဆန်ကြမ်း ထမင်းကို စားရတာ ညီရယ် ကို့ ကို နား လည်ပေးလို့ သိပ်ချစ်ရပါတယ်ဗျာ။

" အမရေ ကျွန်တော် အကို့ကို ခေါ်သွားဦးမယ်ဗျ"

" ရ...ရပါတယ် အကိုလေး ခေါ်သွားပါရှင့်"

" မီးရေ ဦးဦး သွားတော့မယ် အာဘွားး မီးမီးလေး နောက်တခါဆို အရုပ်တွေဝယ်ခဲ့မယ်နော်"

" သမီး ဦးဦး ကိုအာဘွားပေးလိုက်ဦးလေ"

စစ်သွေး က သမီး ဖြစ်သူကို ပြုံးလျက် ပြောလိုက်လေသည်။

"အာဘွားး...ဦး"

" ကဲ ညီ အကို တို့ သွားစို့နော်"

စစ်သွေး သန္တာစိုး ကို ဘာမှ လှည့်မပြောပဲ ရှေ့က ဦးဆောင် ကာထွက်ခဲ့တော့သည်။ အခြေခံလူတန်းစားတို့ရပ်ကွက်မို့ အိမ်ချင်း နီးကပ်လှသဖြင့် တခါမှမလာ ဖူးသော လူစိမ်းနေလင်း လာသည်ကို အိမ်နီးပါးချင်းများက မသိမသာရော သိသိသာသာပါ စပ်စုနေကြတော့လေသည်။

***

" ညီ ကို တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ"

" ဘာလို့လဲ အကိုရ"

ကားပေါ်တွင် နေလင်းက ကားမောင်းနေ သည်။ စစ်သွေး ကနေလင်း ရဲ့ လက်က လေးကို ဆုတ်ကိုင်ကာပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။

" ခုလိုနေရာမျိုး ကို လာပေးတဲ့အတွက်ပါ"

" ကိုရယ် ညီက ကို့ချစ်သူ ပဲ ကို့ ကို ချစ်မှတော့ အားလုံး ကို ချစ်ရမှာပေါ့ဗျာ ဒါတွေ ဟာ အတိတ်က အဖြစ်တွေပဲ လေ အဲ့ဒါပေမယ့် ညီ့ထက် ချစ်လာမယ့်သူပေါ်တဲ့တနေ့ ကျ ညီ ထွက်သွားမှာပါ"

" အဲ့လို နေ့မျိုး ဘယ်တော့မှ မရှိစေရဘူး ကတိ ဗျာ"

" ညီကလည်း တလောက လုံးက ဆန့်ကျင်နေရင် တောင် ကို့ကို ချစ်နေမှာဗျ"

ကားကလေး ကား ရွှေပြည်သာမြို့နယ်ကို အတော်လွန်လာခဲ့ပြီး ရှစ်မိုင်ကို ရောက်လု လု ဖြစ်သော်လည်း ကားပေါ်ရှိ ချစ်သူနှစ်ဦးကတော့ ကြည်နူးသာယာမှုအပြည့်ဖြင့် ချစ်စကားတွေ ခြွေနေသောကြောင့် ရောက် လို့ရောက်မှန်းပင် မသိကြပါ။

*
ဒီဇင်ဘာ ၂၉ ညနေ ၄နာရီ မင်းလမ်း မုန့်တီဆိုင်

" ဖိုးနေ ငါ တစ်ခုပြောမလို့"

" အင်း ပြောလေ သားကြီး"

နေလင်း နှင့် ထွဋ်ကိုကိုကျော်တို့ နေ့လည် သင်တန်း အပြီး မုန့်တီသုတ် လာစားနေကြခြင်းဖြစ်ပါသည် ။

နေလင်း  အရင်ကလို ထွဋ်ကိုကိုကျော်အ ပေါ် ထစ်ကနဲဆို ပက်ကနဲပြန်မပြောတော့ ပါ။ ငထွဋ် သူ့အပေါ် အတော်လေးဂရုစိုက် မှန်း သိလာ၍ သူ့ခံစားချက် ကို နားလည် ပေးနိုင်လာသည် ။

" ငါ ..ခုနှစ် New Year ကို မင်း နဲ့  အတူ ရှိချင်တယ်ကွာ ငါတို့ နှစ်ယောက်တည်း အ တူ စားသောက်ရင်း ဖြတ်သန်းချင်တယ်"

ထွဋ်ကိုကိုကျော်ရဲ့ လေသံတို့ကနူးညံ့နေသည်။ သူ့အကြည့်တွေ ကလည်း အဓိပ္ပါယ် တစ်ခုခုရှိနေမှန်းနေလင်း အ တတ်သိသည်။

အင်း ငထွဋ် က ငါ့ကို ချစ်ရေးဆိုတော့မယ်ထင်ပါရဲ့ ။ သူ့ကိုမျှော်လင့်ချက်တွေ ပေးသလို မလုပ်မှပဲလေ။ 

ကို နဲ့ ငါ့အ ကြောင်း သူ့ကို ပြောလိုက်တော့မယ်  နို့မို့ဆို သူဆက်မျှော်လင့်နေဦးမှာ....

" ငါ လည်း ခုမှ မင်းကို ပြောရဦးမယ် မင်းက ငါ့ရဲ့ အခင်မင်ရဆုံးသော သူငယ်ချင်း ဆိုတော့လေ"

ငထွဋ် ကော်ဖီ ခွက်ကို မွှေနေရင်း မော့လိုက်သည်။

" ငါနဲ့ ကိုစစ်သွေး နားလည်မှုရ သွားကြပြီ"

" အူးအဟွတ်ဟွတ် ..ဘယ် လို ..ဖိုးနေ..
ဘယ်လို.."

လုံးဝ မျှော်လင့်မထားသောစကား ကို ကြားလိုက်ရ၍ ငထွဋ် သောက်နေသော ကော်ဖီ သီးသွားသည်အထိ ဖြစ်သွားသည်။

" ဟုတ်တယ် ဖိုးနေ ငါတို့ အချစ်တွေနဲ့ပဲရှေ့ဆက်ကြတော့ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြပြီ"

" ဖိုး...နေ  သူက..သူက "

အံ့သြလွန်း၍ စကားတွေထစ်နေရသည်။

" ငါ့တို့ နားလည်မှု ယူလိုက်ကြ ပြီ ငါတို့ကြား အချစ်တွေပဲ ရှိတော့တယ်"

" ဖိုးနေ...မင်း ..မင်း ကို ငါ ..ငါ.. နားမလည် နိုင်တော့ဘူး"

အနောက်က နေထွက်လာသည်ကိုပင် သူယုံချင်ယုံပေလိမ့်မယ်။ အခုတော့နေလင်း အဲ့ဒီလောက် ချစ်တတ်လိမ့်မည်လို့ သူမထင်ခဲ့ပါ ။ သွားပြီ  သူ့မျှော်လင့်ချက်တွေ လည်း အကုန်လုံး ပျက်စီးကြေမွသွားခဲ့ပြန်ပြီ။

မေတ္တာပေးလျှင် မေတ္တာရ သည် လို့ ဆိုသော်လည်း သူ့အတွက်နေလင်း ထံ ဘယ် လောက်ပဲပေးပေး ဘယ် လောက်ပဲ အချိန်ကြာကြာပေးနေလည်း ဘာမှအရာမထင်တော့ပါ။

သူ့ရင်ထဲ တင်းကြပ်လာသည်။ မျက်နှာကလည်း ဟန်မဆောင်နိုင်အောင် ပျက်ယွင်းသွားသည်။

" မင်း သိပ်ချစ်တတ်လာရင် နားလည်လာမှာပါ  ကဲ ငါပြန်တော့ မယ် ခုည ကို နဲ့ တွေ့ရဦးမှာ"

ထွဋ်ကိုကိုကျော် တယောက် အကြီးအ ကျယ် shock ရကာ ဘာမှ မပြောတော့သည့်မို့ နေလင်း လည်း သူ့သူငယ်ချင်း ခံစားချက်ကိုနားလည်စွာပင်လမ်းခွဲဖို့ ပြင်လိုက် ပါတော့သည်။ စိတ်မကောင်းပေမယ့် ခုရှုပ် မှ နောင်ရှင်း မပြောမဖြစ်ဖို့ ပြောလိုက်ရသည် ။

သူငယ်ချင်းရေ စိတ်မကောင်းပါဘူး ကွာ ငါ မင်းခံစားချက်ကို နားလည်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့်ကွာ ငါက မင်းကို ငါ့ရဲ့ရာသက်ပန် သူငယ်ချင်းအနေနဲ့ပဲ မြင်နေမိတာပါ။

***
နေလင်း  ထ ထွက်လာကာ ကားကို စက်နှိုးပြီး ပြန်ဖို့လုပ်သည်အထိ ထွဋ်ကိုကိုကျော်က မထသေးပါ။

သိပ်ချစ်တတ်လာရင် နားလည် လာလိမ့်မယ် တဲ့ ဖိုးနေရယ် ဖြစ်မှ ဖြစ်ရလေကွာ....

ထွဋ်ကိုကိုကျော် တွေးရင်း မျက်ရည်များဝဲလာသည်။ သူငွေရှင်း ပြီး ကားပေါ်တက်လိုက်သည်။ ဖိုးနေ မင်းမှာ မင်းကိုချစ်တဲ့စစ်သွေး ရှိတယ်။ နောက် နားလည်ပေးတဲ့ မင်းအမ ရှိတယ်။ နောက်ပြီး မင်းကို တစ် ဖက် သတ်ချစ်ရသူ ငါရှိတယ်...ငါ့ မှာတော့ ငါ့ ခံစားချက်ကို နားထောင်ပေးမယ့်သူ ဘယ်သူမှ မရှိပါလား ......

စိတ်တွေအလွန်ညစ်လာသည်။ ဟုတ်တယ် ငါ ဒီည အိမ်မပြန်ဘူး...မူးမယ်.. ဖျားဖျားသေသေကွာ.....

အခုတလော ချမ်းစိမ့်စိမ့်နှင့်မကြာခဏ ဖျားချင်သလို ဖြစ်ဖြစ်နေ၍ ဆရာဝန်ပြကာဆေးသောက်နေရသည်။

သို့သော် သူ့ရောဂါကိုအဓိက မထား ဘဲ နေလင်းကိုသာ စိတ်ပူနေခဲ့သည်။

ထွဋ်ကိုကိုကျော် တရုတ်တန်း သို့မောင်းလာခဲ့သည်။ ဆိုင်ရောက်သည်နှင့် Double Black ကို မှာကာ on rock ( ရေမရော အအေးမရောဘဲ) ရေခဲနှင့် ကစ်တော့လေသည်။

နှစ်ပက်လောက်သောက်အပြီး အနည်း ငယ် မူးလာသည်။ သူရင်ဖွင့်ချင်သည်။ ဘယ်သူကို ဖွင့်ရမလဲ..မူးနေ၍ ဆင်ခြင်သုံးသပ်နိုင်မှုတို့ အားနည်းလာသည်။

ဖုန်းကို ဖွင့်ကာ contact list ကို ကြည့်ရင်း အမည်တခုကိုတွေ့လိုက်၍ လှမ်းခေါ်လိုက်ပါတော့သည်။

" ဟယ်လို အမရေ အမမောင် လူဆိုးကြီး က ရက်စက်တယ်ဗျာ ကျွန်တော်ကတော့ မျှော်လင့်လိုက်ရတာဗျာ ခုတော့"

သူဆက်မိသည့်ဖုန်းက နေလင်းအမဝမ်း ကွဲ ခိုင်ဇင်သန်းဖုန်းဖြစ်သည်။

"ဟယ်လို မောင်လေး ကိုထွဋ်လား ဘာဖြစ်လို့လည်း မောင်လေး"

" အမ မောင်က ဟိုဂုံတံတား က အော်ဖာ   စစ်သွေး  အိမ်ထောင်သည်   မိန်းမ  ရှိသူကိုပဲ သေတပန်သက်တဆုံးတဲ့ဗျ ကျွန်တော့်အပေါ်တော့ လုံးဝကိုမကြည့်ပါဘူး ဗျာ"

" မင်းပြောတာမရှင်းဘူး စစ်သွေးက အော် ဖာ ဘာ အော်ဖာ လဲ အော်ဖာ ဆိုတာ"

" အော်ဖာ ဆိုတာ ကြေးစားယောင်္ကျားပြည့်တန်ဆာအမရေ အခြောက်တွေ gay တွေ က ၅၀၀၀ပေးရင် အကုန်လုပ်ပေးတဲ့သူ ကိုပြောတာဗျ"

" ဘုရား ဘုရားးး မင်း တကယ်ပြောနေတာလား"

" အမရယ် ကျွန်တော်က ခံစားနေရသူပါဗျာ အမ မယုံရင်မေးသာကြည့်ပါတော့ဗျာ ဟယ်လို...အမ..အမ"

"ကြား..ကြားးတယ် မောင်လေး အေး..
အေး ပါကွယ် "

" ဒါပဲဗျာ ကျတော် ဆက်သောက်ဦးမယ်"

မူးပြီး ခဏလွတ်နေသော ထွဋ်ကိုကိုကျော် ငါးကင်ကိုစားရင်းဆေးလိပ်ဖွာကာနောက် ထပ် သောက်ဖို့ပြင်သည်။ ထို့နောက် သူ့ဖုန်းကိုကြည့်ရင်း နံပါတ်တစ်ခုထံ ဆက်ပြန်သည်။

" ဘဲကြီး..ကျုပ်တယောက်တည်းဗျ လာသောက်...ကျုပ်အတော်ကောင်းနေပြီ.. ခင်ဗျား..ကားမောင်းပြန်ပို့ပေး..အဲ အလန်းတယောက်ပါခေါ်ခဲ့ ရတယ် ပိုင်ပိုင်လောက်ချောရင် တော်ပြီ  ညီညီတာ လိုပုံစံ ပိန်ညောင်လိုမျိုးတွေ မခေါ်လာနဲ့  လာနော် china town မှာ 2 by 1 မလား ရတယ်  ကျုပ်ကမခံဘူးနော် အသေလိုး မှာဗျ ဟားဟား "

ထွဋ်ကိုကိုကျော်တယောက်ပါးစပ်က ရယ် လျက် ဖုန်းပြောနေသော်လည်း မျက်လုံးများကမူ မျက်ရည်များ ကျဆင်းနေပါတော့ သည်။

**
နောက်တနေ့ မနက် ၈နာရီ ကန်ရိပ်သာ အိမ်

သန္တာစိုး အိမ်ထဲအဝင်..

" သန္တာစိုး လာစမ်းပါဦး ညဥ်းကို မေးစရာ ရှိတယ် ကဲ ဦးစိုးဝင်း နဲ့ မောင်သိန်း လာခဲ့ စမ်း ရှင်တို့ ဒေါ်ထွေး  ကိုပြောခဲ့တာတွေ ပြောပြလိုက်ပါ"

ဒေါ်သိဂီထိုက်အသံကား ဒေါသကြောင့်တင်းမာခက်ထန်နေသည်။ ဘာကြောင့် ခုလိုဖြစ်သည်ကို သန္တာစိုး နားမလည်နိုင်ဖြစ်နေသည်။

" ဟုတ်ကဲ့ ဒီ..ဒီလိုပါ လွန်ခဲ့တဲ့ အပတ်လောက်ကညနေ ၄နာရီကျော်လောက် ကျွန်တော် ခြံထဲ ပန်းအိုးတွေ ရွှေ့နေတုန်း အကိုလေး နဲ့သူ စကားခဏပြောတာရယ် အကိုလေး က တစ်ခုခုပေးလိုက်တာ ကျွန် တော်တွေ့လိုက်ရတာပါ ပြီးတော့ သူကအရင်ထွက်သွားပြီး နောက်က အကိုလေးကား က လိုက်ထွက်သွားပါတယ်"

ကြားရသည့်စကားတို့ကား သန္တာစိုးခေါင်း ကို မိုးကြိုးပစ်ချသည့်အလားပင်ကြောက် ရွံ့ ထိတ်လန့်စိတ် ရှက်စိတ်တို့က သူမကို ကြီးစိုးနေ၍ မျက်ရည်တွေကျလာသည်။

" မဟုတ်ဘူး မမကြီး အဲ့ လို ထင်သလို မ ဟုတ်ပါဘူးရှင်"

" နေ ဦး မောင်သိန်း မင်း ဒေါ်ထွေး ကိုပြောပြတာ ပြန် ပြောပြပါ"

" ကျွန်တော် ဆရာ့အလုပ်အတွက် ဆရာ့မိတ်ဆွေရဲ့ဆိုင်ရှိတဲ့ Junction 8 ကို သွားခဲ့ပါတယ် အဲ့ဒီမှာ အအေးဆိုင်မှာ အကိုလေး နဲ့ သူ မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်နေတာကို တွေ့လိုက်ပါတယ် မမကြီး"

" ကဲ ဒါက ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ သန္တာစိုး နေလင်းပြန်ရောက်လာရင်လည်း မေးရမယ် ညည်း ဘာကိစ္စနဲ့ ငါ့သားနဲ့ ချိန်းတွေ့နေတာလဲ ပြောစမ်းပါဦးအေ"
                    
•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×

" မဟုတ်ပါဘူး မမကြီး ကျမ..ကျမအမျိုး သား အ ကြောင်း အကိုလေး ဆီမှာ မေးကြည့်တာပါရှင် အကိုလေး က အေးဆေး ပြောပြချင်လို့ ဆိုင်ကို ချိန်းတာအဖြစ်မှန်ပါရှင် အကိုလေးဟာ စိတ်ထားအရမ်းကောင်းသူပါရှင် ကျမ...ကျမ တို့ဟာ ရိုး ရိုးသားသားတွေ့ကြတာပါ မမကြီးရယ်"

သန္တာစိုး တစ်ယောက် ဒေါ်သိင်္ဂီထိုက် အပါ အဝင်အခြား အလုပ်သမား ၂ဦး ဒေါ်ထွေး တို့ရှေ့မှာ အပြောခံစွပ်စွဲခံနေရ၍ရှက်စိတ် ကြောင့်မျက်နှာတစ်ခုလုံး ရဲရဲနီနေသလို မျက်ရည်တွေကျလာပါတော့သည်။ တုန်ရီသော အသံနှင့် ဖြေရှင်းနေခြင်း ဖြစ်ပါ သည်။

" ကဲ တော်ပြီ တော်ပြီ ငါ ဘာမှနောက်ထပ် မကြားချင်ဘူး ညည်းလဲ ဒီမှာ ဆက်လုပ်ဖို့ မလိုတော့ဘူး ခုလ အ တွက် လစာ ပေး လိုက်မယ် ညဥ်း ခုချက်ချင်း ငါ့အိမ်ပေါ်ကဆင်း ဒေါ်ထွေး ရော့ သူ့ကိုပေးပြီး အ ပြင် ခေါ်သွားလိုက်"

ဒေါ်သိင်္ဂီထိုက် ဒေါသတကြီး နှင့် အိမ်ပေါ်ကိုတက်သွားတောသည်။ သန္တာစိုး တစ် သက်နဲ့တကိုယ်ခုလို စွတ်စွဲ ခံရတာ ပထမဆုံး​ဖြစ်လို့ မျက်နှာကြီးရဲကာ မျက်ရည်တွေကျလျက် အိမ်ပေါ်ကနေ မပြေးရုံတမယ်ထွက်ခဲ့ပါသည်။

ငါ့လုပ်ရပ်တွေဟာ မှားများနေသလား.... 
ကို့ကို ချစ်လို့ လင့်အကြောင်းစုံစမ်းကြည့်တာ... အပြစ်များ ဖြစ်သွားလား...

ကျမ ရှင့်တို့သား ကို စိတ်နဲ့တောင်မပြစ် မှားပါဘူး ရှင် ကျမ ယောင်္ကျားအတွက် ကျမ ထူပူ ပြီးမေးမိတာပါ.....

သူ လုပ်ဖို့ကတော့ လာတဲ့လိုင်းကား ပြန်စီးပြီး အိမ်ပြန်ရုံပဲဖြစ်သည်။ ညကလည်း ကို ပြန်မအိပ်ပါ...သူမတို့ဆက်ဆံရေးက အကိုလေးနေလင်း လာအပြီး  ပို၍ ပင်ဆိုး ရွားသွားသည် ။ ဘယ်မိန်းမနဲ့ရှုပ်နေသလဲဆိုတာလည်း ခုထိအစရှာ၍မရပါ။

ညဘက်တွင် လည်း တပတ်ကို ၃ရက်လောက်သာ ပြန်အိပ်ပြီး အိပ်ချိန်တွင်သာ  အိပ်ခြင်းဖြစ်ပြီး သူနိုးနေသမျှကတော့ သူမ နှင့် မျက်နှာချင်း မဆိုင်ဖြစ်သည်က များသည်။

***
" ဟင် သမီးပြန်လာတယ် မျက်နှာလည်း မကောင်းပါလား ဘာများဖြစ်လာသလဲကွယ် ညဥ်းသမီးတော့ကျောင်းသွားပြီ ညည်းယောင်္ကျားလည်း မနက်က ခဏ ပြန်လာတယ် ဘာလာယူလဲ မသိဘူး သူ့သမီး ကိုတော့ မုန့်တွေပေးနေတာတွေ့တယ်"

" သမီး အလုပ်ထွက်ခဲ့ပြီ အမေ"

" ဟင် ဘယ်လိုများ ဖြစ်ရတာလဲ သမီးရယ် ဘာလို့ထွက်ရတာလဲ"

" သမီး စိတ်မပါတော့လို့ပါ အမေ နောက် ထပ် စက်ရုံဖြစ်ဖြစ်တစ်ခုခု မှာ ထပ်လျှောက်တာပေါ့ အမေရယ် ကဲ သမီး ဟင်းတွေ ကူချက်မယ် အမေနားနော်"

****
မနက် ၉နာရီ ကန်ရိပ်သာအိမ်

" အာ အမေကလည်း ဗျာ အဓိပ္ပါယ်မရှိတာ သားနဲ့ မသန္တာ က ဘာကိစ္စ ကြိုက်ရမှာလဲ"

" ဟဲ့ နင်တို့ကို မြင်တဲ့ လူတွေက မြင်တယ်ဟဲ့ ငါကတော့ ငါ့သားလေး တော်တယ် လိမ္မာတယ် နဲ့ နင်က အခုတော့ အိမ်ဖော်နဲ့အအေးဆိုင်ထိုင်နေတယ်"

ရောက်ရောက်ချင်း အခန်းထဲ လာကာ မသန္တာနှင့် သူ တွေ့ခဲ့သည့် အပေါ် တဖက်သတ်စွတ်စွဲ နေသော အမေ့ ကို နေလင်း ဒေါကန်ပြီး ပြန်ပြောနေခြင်းဖြစ်သည်။

" ဒီမှာအမေ သူက သူ့ယောင်္ကျားအကြောင်း မေးတာ ကျွန်တော်ကလည်း ပြန်ပြောပြတာ ဒါပဲဗျာ အမေ တို့က ဘာမှမဆင်ခြင် ပဲ အလုပ်ထုတ်ပြစ်တာတော့ လွန်တာပေါ့ဗျာ"

" ဟဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်ဆိုတာရှိတယ်ဟဲ့ နင်တို့ ဘယ်လောက်ပဲ မှန်နေနေ ပတ်ဝန်းကျင် က ဦးနေစိုးလင်း ဒေါ်သီဂိထိုက်တို့ သားက အိမ်ဖော်နဲ့ ချိန်းတွေ့နေပါတယ်လို့ ငါ ထပ်အပြောမခံနိုင်ဘူး  နင် လဲကြပ်ကြပ် သတိထား နင် နိုင်ငံခြားမှာ စာဆက်သင် တာကမှပိုကောင်းမယ် ခုတော့"

" မမ အောက်မှာ မမလေး ခိုင်ဇင်သန်းရောက်နေပါတယ်"

" အခန်းထဲ လွှတ်လိုက်ပါ"

**
" ညည်းမောင် လုပ်ပုံ နဲ့တော့ ခိုင်ဇင်ရယ် ငါတော့ ဟင်း  သူ့အဖေကလည်း မန္တလေးက ပြန်မမလာသေးဘူး "

" အန်တီထိုက်ရေ သမီး လာတာလည်း မောင်လေး နဲ့ပြောစရာလေးတွေ ရှိလို့ပါ  သမီး မောင်အကြောင်းသမီး သိပါတယ် ကဲ အန်တီ ဆိုင်သွားမမယ်ဆို သွားပါ သ မီးကို စိတ်ချနော် အန်တီထိုက်"

**
" သိပ်စိတ်ညစ်တယ် အမရယ် အမေက လည်း ထင်ရာ မြင်ရာ စွတ်စွဲနေတာ သား အိမ်မှာမနေချင်တော့ဘူးဗျာ"

" ဪ မောင်လေးရယ် အမေ လေ ကဲပါ ငါ့မောင် ကိုအမ မေးစရာ ရှိလို့လာခဲ့တာ ငါ့မောင် နဲ့ စစ်သွေး က အခု ..."

ပါးနပ်လှသော နေလင်း က သူ့အမ သိသိရက်နဲ့မေးနေတယ်ဆိုတာ အတပ်သိနေ သည်။ ဒီလိုဆို သူ့အမ ဘယ် လို သိမလဲ သူ ပြောပြတာ ငထွဋ်တယောက်တည်းပါ။ ငထွဋ်က ပေါက်ကွဲပြီး ပြောပြတာဖြစ်နိုင်သည်။

" ကျွန်တော်တို့ ရှေ့ဆက်ကြမယ် အမ"

" နေလင်း ငါ့မောင် အသေအချာစဥ်းစား ပါ အခုတောင် နင့်အမေ ဒီလောက်ဖြစ်နေတာ အဲ့ဒီလိုသာ သိသွားရင်...."

နေလင်း ခိုင်ဇင်သန်း ကို မျက်လုံးတည့်တည့်စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

" ကျွန်တော့် အတွက် ဘယ်အရာက မှ အ တားအဆီး မဖြစ်နိုင်ဘူး အမ  ကျွန်တော် အတွက်နဲ့ ဘယ်အရာမှလည်း မပျက်စီးစေရဘူး ကျတော်  သူကို သိပ်ချစ်သလို  သူကလည်း ကျတော့်ကို အရမ်းချစ်တယ်  ကျန်တာတွေကတော့ ကျွန်တော်တို့ချစ်တဲ့ အချစ်တွေကို မကျော်လွှားနိုင်ဘူး အစ်မ"

 "မင်း ဆုံးဖြတ်ချက် မပြင်နိုင်တော့ဘူးလား အမ တယောက်အနေနဲ့ မင်းကို မဖြစ်သင့်တာ မဖြစ်ရအောင်တားဖို့ တာဝန် ရှိတယ်  နေလင်း ဟာ အမ မောင်လေးပါ မောင်လေးကိုသိပ်ချစ်ပေမယ့် အဲ့ဒီအချစ် ကြောင့်အကုန်မျက်စိ မှိတ်ထား ပါးစပ်ပိတ်နားပိတ်ထားတာမျိုးတော့အမအဖြစ် မခံဘူး"

" အမ ပြောချင်တဲ့အဓိပ္ပါယ်က...."

နေလင်း မျက်လုံး ကိုလှန်ကြည့်ပြီး မေးလိုက်ပါသည်။

" ငါ့မောင်ရယ် အချစ်ဆိုတာ ကိုရှေ့တန်း တင်ပြီး ဆုံး ဖြတ်နေတာကို ရပ်ပါ မဟုတ်ရင်တော့..."

" ဘာလဲ အမ က အားလုံး နဲ့ တိုင်ပြီး ကျွန်တော့်ကို ဖိအားပေးတော့မယ်ပေါ့"

နေလင်း လေသံ က အတန်ငယ်မာလာသည်။

" ကျွန်တော်အသက် ၂၅ ပြည့်ပြီအမ က လေး လဲမဟုတ်တော့ဘူး  ကျွန်တော့်ကို အတင်းအကြပ်ချုပ်နှောင် ပိတ်ဆို့ထားလို့လဲ အသုံးမဝင်ဘူးဗျ ကျွန်တော်ရှေ့ဆက်တော့မယ်အမ ကျွန်တော့်ကို သိပ်ချစ်တဲ့ လူတစ်ယောက် ကိုကျွန်တော်အဆုံးရှုံးမခံ နိုင်ဘူးအမ ကျန်တာတော့မသိဘူးဗျာကျွန်တော် နေ့လည် သင်တန်း အတွက် ပြင် ရဦးမယ် အမ "

စစ်ထွက်တော့မည့် စစ်သူကြီးတယောက်အလား နေလင်းအသံတ်ု့က တည်ကြည်ပြတ်သားနေသည်။ သူ့စိတ်ထဲ အချစ်ဆိုတာကိုသာမြင်သည်။ သို့သော် သူ့အချစ် က အတ္တဆန်သည့်အချစ်မျိုးမဟုတ် စစ်သွေး နဲ့ပတ်သတ်ရင် အားလုံးကို နားလည်နိုင်ဖို့ အားထုတ်သည့် နားလည်ပေးနိုင် သည်။

သူများဘဝ ကို နင်းချေမယ့် သဘော မ ဟုတ်ပါ။  ချစ်ခွင့်ရနေရုံပင် ကျေနပ်သည့်သဘောဖြစ်သည်။

" အေး ဒါဆိုလည်း အမ ပြန်မယ်"

ခိုင်ဇင်သန်း သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ နေလင်းကတော့ ဘယ်လိုမှတား၍ ရမည့်သ ဘောတွင်မရှိပါ။ နေလင်း ငယ်ငယ်ကတည်းက ခိုင်ဇင်သန်း နှင့်အတူဆော့ရင်းကြီးပြင်းခဲ့သည်။ အသက်ကတော့ ၈ နှစ်ခန့်ကွာသည်။ 

သူ့မ အကိုထက်ကို နေလင်းကိုပင် ပိုချစ် သည်။  အရာရာအားလုံးနားလည် လက်ခံပေးထားသည်။ စစ်သွေး ဆိုတာဘာမှန်းမသိခင်ကပင် သူမ မောင်ရဲ့ gay love ကိုနားလည် လက်ခံပေးခဲ့သည်။

သို့သော် အခုကတော့ အခြေအနေက ကွာ ခြားသွားပြီဖြစ်သည်။ စစ်သွေးက ယောင်္ကျားပြည့်တန်ဆာ။ ဒါကအတိတ်က ဖြစ်ခဲ့သည်။ အခုမဟုတ် ဟု ​ဖြည့်တွေး လက် ခံလို့ရပေမယ့် အိမ်ထောင်သည် ကလေး တယောက်အဖေ ကိုတော့ သူမ မောင်နှင့် တွေးကြည့်လို့တောင်မရပါ။

လောလောဆယ်တော့ သူမ ဘာဆက်လုပ်ရမလဲဆိုတာမသိတော့ပါ။ မွမ်းကြပ်လှစွာဖြင့်ပင် သူမ အလုပ်ကို ဆက်သွားဖို့ပြင်ခဲ့ပါတော့သည်။

*
ညနေ၄နာရီ ရွှေပြည်သာမြို့နယ်

" ဟာ မေကြီး အစောကြီး ပြန်လာပြီး သ မီးကို လာကြိုနေတာ"

" ဟုတ်တယ် သမီးရဲ့ အမေက သမီးကို  မုန့်ဝယ်ကျွေးမှာ လာကြိုပြီးတော့"

" မနက်က ဖေကြီးက မုန့်တွေ ပေးသွားတယ်မေကြီးရ စားလို့တောင်မကုန်သေးဘူး အများကြီးပဲ"

မေစစ်သန္တာသွေး သူ့လွယ်အိတ်ထဲမှ ပြောင်ပြောင်လက်လက်နှင့် ချောကလက်ဘူး ကို ထုတ်လိုက်သည်။

" ဪ သမီးအဖေ က သမီးကို အရမ်းချစ်တော့ စျေးကြီးတာတွေ ဝယ်ကျွေး တာ သမီးရဲ့"

" ဖေကြီးက ပြောတော့ ဒါတွေက ဖေကြီးဝယ်ကျွေးတာ မဟုတ်ဘူး ဟိုနေ့က ဦးဦးချောချော က ဝယ်ပေးလိုက်တာလို့ပြောတယ် မေကြီး"

" သြော်"

သန္တာစိုး အနည်းငယ်တွေဝေသွားသည်။ ဒါဆို ညကလည်း ကိုနဲ့အကိုလေး နေလင်း အတူရှိနေတာပေါ့။

" ဖေကြီး ကပြောတယ် မေကြီးရဲ့ ဖေကြီးရယ် ဦးဦးချောချောရယ် သမီးရယ် ၃ ယောက်အတူနေမလားတဲ့"

" ဘယ်လို"

သန္တာစိုး ဒီတခါတော့အတော်လေး ထိတ်လန့်သွားသည်။

ကို့ စကားက ဘယ်လိုအဓိပ္ပါယ်လဲ...
ကို ဘာရည်ရွယ်ချက်နဲ့ပြောတာ လဲ.... 
ကို က ဘာကြောင့်...
ငါ့ကို...ငါ့ကို ဥပက္ခာပြု ချန်ထားရတာလဲ...
အကိုလေးနဲ့ရော ဘာကြောင့် အရမ်းရင်းနှီးပြီး ထူးထူးဆန်းဆန်း ဆက်ဆံရေး မျိုး ရှိနေရတာလဲ....

သန္တာစိုး ဘဝ တွင် gay ဆိုသည် မှာ မိန်းမလိုဝတ် မိနိးမလိုပြောသည့် သူများဟုသာ နားလည် လက်ခံ သဘော ပေါက်ထား သည်။

ကျားကျားယားယား သူယောင်္ကျား နှင့် နွဲ့နှောင်းဟန်မရှိသည့် နေလင်းတို့က gay စုံတွဲလို့လာပြောရင်တောင်  ဘယ် လိုမှလက်ခံနိုင်မည်မဟုတ်ပါ။

အတန်းပညာ ၉တန်းအထိ အိပဲ့အိပဲ့တက်လာပြီး အလုပ် နှင့် အိမ်ကိစ္စသာ ဗျာ များသူ အိမ်ထောင်မရှိခင်ကလည်း ရွယ်တူ အ ပေါင်းအသင်း များနှင့် သွားလာလည် ပတ် မှု မရှိသလောက်ရှားသည့် သူမ အဖို့တော့ သူမယောင်္ကျားရဲ့ကိစ္စ က ဘယ်လိုမှ တွေးမရသည့် အနေ အထားဖြစ်နေပေတော့သည်။

*
ည၇နာရီခွဲ ရွှေပြည်သာ မြို့နယ်

" ဘယ်လို မင်း နဲ့ ညီ နဲ့ က အအေးဆိုင် ထိုင်တာကို သူ့အိမ်ကအထင်လွဲပြီး မင်းကို အလုပ်ထုတ်လိုက်တယ် ဟုတ်လား သန္တာစိုး "

" ဟုတ်..ဟုတ် ပါတယ်"

စစ်သွေးအသံက ခက်ထန်မာကြောလှသည်။ သန္တာစိုး ကား မင်းဧကရာဇ် တစ် ပါးရှေ့ရောက်နေသော အပြစ်သားပမာ

" နေပါဦး မင်းက ဘာကိစ္စနဲ့ ငါ့အကြောင်းတွေ လိုက်စုံစမ်းနေရတာလဲ ဘယ်တုန်းက တွေ့တာလဲ ဘာလို့ သိချင်နေတာလဲ မင်းကို ငါ့အလုပ်သဘာဝ ကို ပြောပြထားပြီးပြီပဲ ဘာလဲ မင်းက ညဘက် အပြင်ထွက်တာ လိုက်ကြည့်ချင်တာလား ရတယ် ရတယ် "

" မဟုတ်ပါဘူး ကိုရယ်  ကို ဟိုတပတ်က မူးပြီး ပြန်လာတော့ ကျမ စိတ်ပူပြီး အကိုလေး ကို မေးမိတာပါ အကိုလေး က ဆိုင် ထိုင်ဖို့ပြောလို့ လိုက်ထိုင်ရတာပါ ကိုရယ်  ကျမ ယောကျာ်း ကို ချစ်လို့ စုံစမ်းကြည့်တာ ကျမ အ ပြစ်ဆိုရင်လည်း ကျမ ကို ရိုက် ပါ ကိုရယ် ရိုက်လိုက်ပါ"

သန္တာစိုး ပြောလည်းပြော ငိုလည်းငို နေ သည်။

ငါ့ကို ကိုက ဘယ်လိုမှအကောင်း မမြင်တော့ပါလား... ငါက ကို့အရှက်ကို လိုက်ခွဲနေတာလို့ ကိုမြင်နေတာ လား....
ငါ့အပူကို နားလည်ပေးမယ်သူ
ငါရင်ဖွင့်ရမယ့်သူမရှိတော့ဘူးလား ....

" မင်းကွာ ကဲပါ သမီး မျက်နှာကြောင့်မင်း နဲ့ငါဟာ အများအမြင် အကြင်လင်မယား အဖြစ် အမြဲဆက်ရှိနေမှာပါ ဒါပေမယ့် သန္တာစိုး ...ငါ အမှန်အတိုင်း ပြောရ ရင် မင်းကို..စိတ်ပျက်နေတာ ကြာခဲ့ပြီ ...ငါ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်သွားမယ် တံခါးပိတ်သွားမယ်"

စစ်သွေး နောက်ကို လှည့်မကြည့်ပဲ တံခါးပိတ်ကာထွက်သွားသည်။

" မေမေ ဘာလို့ ငိုနေတာလဲဟင် ဖေကြီးက ဆူနေတာလား "

သမီးက အနားကပ်ကာ မေးလိုက်တော့မှ သန္တာစိုး သတိဝင်လာသည်။

" မငိုပါဘူး သမီးရယ် အမေ နှာမွှန်နေတာပါ ငါ့သမီးလေးစာကျက်နော် သမီး ပြီးရင် အမေတို့အိပ်ကြမယ် သမီး ဘာစားချင်သေးလဲ မေမေ ပဲကြမ်းလေးသုတ်ပေးမယ်"

သန္တာစိုး ရင်ထဲတွင် ဟာနေသည်။ သူရင်ထဲက နှလုံးကို ထုတ်ယူသွားသည့်အလား နာကျင်နေသည်။ သို့သော်သမီးရှေ့တွင် အားတင်းရမည် သူမျက်ရည်ကျ၍ မဖြစ်ပါ။ ငါ ကို့ဆီက ကြင်နာမှု နွေးထွေးမှု ယု ယ မှုတွေ မရနိုင်တော့ဘူး ပေါ့ ... ကိုရယ် သန္တာ ဘာတွေမှားခဲ့လို့ ဒီလို ပြစ်ဒဏ်တွေပေးရတာလဲ.... ကျမ ကို့ကို သိပ်ချစ်တယ် ကို...ကို ဘယ်လိုပြောပြ လုပ်ပြမှ သဘော ပေါက် လာမှာလဲ.....

စစ်သွေး ပြောသည့်သဘော က သမီးကြောင့် သူတို့ လင်ခန်းမယားခန်း တစ်သကိလုံး မပြတ်ပေမယ့် တ ကယ်တမ်းတော့ လင်ယောကျ်ားတယောက်ရဲ့ ချစ်ခင်ယုယမှု ကြင်နာမှု ဂရုစိုက်မှုတို့ကို ဘယ် တော့မှ သန္တာစိုး မရတော့မည့် ပုံစံဖြစ် သည်။

ထိုည က စစ်သွေး အတော်ညဥ့်နက်မှ ပြန်လာသည် အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းတွင် သာ သူ အိပ်လေသည်။

***
၁၀မိုင်လေဆိပ် လမ်း 
Million Coin စားသောက်ဆိုင်ရှိ0သီးသန့်ခန်း  ညနေ ၅နာရီ

" ကိုစစ်သွေးသုံးဆောင်ပါရှင် ကျမ နဲ့မောင်လေး ထွဋ်ကိုကိုကျော် တို့က ကိုစစ်သွေး ကို ပြောစရာလေးရှိလို့ပါ"

" ဟုတ်ကဲ့ ပြောပါ ခင်ဗျာ"

" ဒီ..ဒီလို ပါရှင် အခုလိုပြောရတာက လည်း ကျမ ရဲ့ အမ တယောက် ဆိုတဲ့ဝတ္တရား ရယ် ကျမ မောင် ကို ကျမ ချစ်လို့ တားမရတဲ့ အတွက် ကိုစစ်သွေးကို ကျမ လာတောင်းပန်တာပါ ရှင် အခုလိုပြောမယ့်အရာတွေ အတွက်ကျမ ကို နား လည်ပေးပါရှင်"

ခိုင်ဇင်သန်း ရှည်ရှည်ဝေးဝေး နိဒါန်းပျိုးနေသည်။ သူမ အမျိုးမျိုးတွေးကြည့်ပြီးသည့်နောက် တွင်တော့ စစ်သွေးနှင့်တွေ့ပြီး ဖြောင်းဖြဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။

သူမ တစ်ဦးတည်း လာလျှင် မသင့်တော် ၍ အကြောင်းစုံသိပြီးသား ဖြစ်သော ထွဋ်ကိုကိုကျော် ကို သူ အတင်းငြင်း သော် လည်း အဖော်ခေါ်လာခြင်းဖြစ်သည်။ကျန် သူတွေ ခေါ်လျှင်တော့ သူမ တို့ အရှက်ထပ်ကွဲဖို့ပဲ ဖြစ်မည်ဟုတွေးသည်။

နေလင်းမိဘ များကိုအသိမပေးခင် သူမနည်း သူမဟန်ဖြင့် ဖြောင့်ဖြမည်။ လူမသိသူမသိ ဖြေရှင်းလိုက်နိုင်ပါက အားလုံးအတွက်အကောင်းဆုံး ဖြစ်မည်ဟု သူမတွေးသည်။

" ပြောစရာကို ဒဲ့ပဲပြောပါခင်ဗျ"

 To be Continued..... 

---------------------------------------------------
Note: ကျွန်တော်စာရေးပြီး အဆက်မပြတ် တင်ဖို့အဆင်မပြေချိန်မှာ စာဖတ်သူသူငယ်ချင်းတွေမပျင်းရအောင်အခြားသော စာရေးသူများ ရေးတဲ့စာတွေကို ကူးယူမျှဝေ ခြင်းဖြစ်ပါတယ်။