စစ်သွေး ( သို့မဟုတ် ) အော်ဖာ

အပိုင်း (နှစ်)

ရေးသားသူ - အောင်စိုး

•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×

မနက်ခင်း နေခြည်အနွေးကား မိုးရွာထားသော လမ်းပေါ်သိူ့ ဖြာကျနေသည်။ မနက်စောစောထလေ့မရှိသောမြို့ထဲနေ ရန်ကုန် သူ ရန်ကုန်သား တို့ကြောင့် မနက် ၆ခွဲ အ ချိန်တွင် လမ်းပေါ်တွင် လူရှင်းနေကာ မနက်ခင်းလမ်းလျှောက်သူ၊ ဂျာနယ်ဝယ်သူ နှင့် မနက်ခင်း မုန့်ဟင်းခါးဆိုင်တချို့ သာ လူတွေရှိနေကြသည်။

NEW AYAR ဟိုတယ်တွင်တော့ စစ်သွေး ကား အိပ်မောကျနေပုံရသည်။ အမြဲ စော စောနိုးနေကျ နေလင်းကတော့ နိုးနေပြီး သူ့ရဲ့အသစ်စက်စက် ပူပူနွေးနွေးချစ်သူ ကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ကာ ချစ်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ဖြစ်လာပါသည်။

မညိုမဖြူ အသားအရည်ကြည်လင်သော မျက်နှာ၊ ညက်လှသော မျက်နှာအသားအ ရည် ထူထဲသော လေးကိုင်းသဏ္ဍာန် မျက် ခုံး ပါးလျသောနှုတ်ခမ်း  V shape မေးရိုးတို့နှင့် နတ်ပြည်မှ ကြိုးပျက်ကျလာ သော နတ်သားလေးအလား ချောမော လှသော ချစ်သူ စစ်သွေးရဲ့ပါးလေးကို ကြင်နာစွာ နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။

" ဝါးးးး ခိုးနမ်းတဲ့ကောင်လေး ကဲကွာ"

စစ်သွေး ရုတ်တရက် ထကာ နေလင်းကို တင်းကြပ်စွာပွေ့ဖက်ရင်း သူ့ရဲ့ မို့မောက်လှသောရင်အုပ်ကားကြီးများကြားသို့ ထည့်ထားလိုက်သည်။

" အားးး Darling  နိုးနေပြီ ကြည့်စမ်း အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတာ မကောင်းဘူး လူဆိုးကြီး"

" ဟားဟ Honey ခိုးနမ်းမယ် ဆိုတာသိလို့ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတာဗျ"

" မထချင်သေးဘူး ဒါလင် ရာ ဒါလင်နဲ့တူတူနေချင်သေးတာ ဒါပေမယ့် ဟိုကောင် နဲ့  breakfast တူတူစားဖို့ပြောထားတယ်လေ သွားနှိုးရဦးမယ်"

" အင်း ဟန်နီ သွားနှိုးလေ ကို က မျက်နှာ သစ်ပြီး အိမ်သာတက် လိုက်ဦးမယ်"

" အင်း  အာဘွားး ပြွတ်"

" အားးးးးး ချစ်တာ ကလေးလေးရာ"

****

" ဒေါက် ဒေါက် ငထွဋ် သားကြီး ထပြီလား"

" အေး ဝင်ခဲ့"

အခန်း 302 ထဲတွင်တော့ ထွဋ်ကိုကိုကျော် တယောက် ဖီးလိမ်းပြင်ဆင်ပြီးနှင့် ချေပြီ။ နေလင်းကို ခပ်တည်တည်နှင့် စိုက်ကြည့်နေသည်။

သူ့ရင်ထဲ နာကျင်လှသော်လည်း အနှစ်၂၀ လောက် တဖက်သတ် ခင်မင်ချစ်ခင် ခဲ့ရသော သံယောဇဥ်တို့က မုန်းတီး နာကျင်သည့်စိတ်ကို အရည်ဖျော်ပစ်လိုက်သည်။

" သားကြီး ညက ကိစ္စ ငါ တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ ငါ မင်းကို အသုံးချသလို ဖြစ်သွားတာ"

"ရတယ် ငါ ဘာမှမဖြစ်တော့ဘူး ညက မူးလို့ လွတ်သွားတာ မင်းအတွက် ဝမ်းသာပါတယ် မင်းတို့ရော ညက အဆင်ပြေ ကြတယ်ဟုတ်"

ထွဋ်ကိုကိုကျော် ပြုံးပြီးမေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သော်လည်း မျက်လုံး တို့က ဆွေးရိပ်တို့သန်းနေသည် ။

" အေး သူ နဲ့ငါ အခုမှ တကယ်ချစ်သူတွေ ဖြစ်သွားကြပြီ ငါတို့ရဲ့ ချစ်သူဘဝ ပထမဆုံးညလေးပေါ့ကွာ သူရော ငါရော အရမ်းပျော်နေတယ် ငါတို့ အတူတူ ဘဝ တစ် လျှောက်လုံးနေသွားကြဖို့ ကိုယ်စီ ကိုယ်စီ သံန္နိဌာန် ချထားကြပြီ ငါ အရမ်းပျော်တယ် သူငယ်ချင်း ရာ  sorry... sorry... ပါနော်"

နေလင်း တယောက်တည်း စွတ်တင်နေရင်း မှ တဘက်က အနေအထား ကိုရိပ် မိ၍ ပြန်လျှောချလေသည်။

" ကဲ မင်း ငါ့ ကို လာနှိုး တာ မဟုတ် လား  ငါ နိုးပြီး ရေတောင်ချိုးပြီးနေပြီ အောက်က စောင့်နေမယ် မင်း လူကိုခေါ်ပြီးတော့သာ ဆင်းလာခဲ့တော့"

ထွဋ်ကိုကိုကျော် မသိမသာနှင်ရင်း စကားစကို ဖြတ် သည်။ ဖြစ်နိုင်လျှင်တော့ သူ့အ နေဖြင့် ဒီဟိုတယ်ကနေ အမြန်ဆုံး ပြန်လိုလှသော်လည်း မနက်စာ အတူစားမည်ဟု ကတိပေးမိ၍သာ နေနေရခြင်းဖြစ်ပါ သည်။

**
New Ayar Hotel  မြေညီထပ်ရှိ
Restaurant Hall

" ညက ကျတော်နည်းနည်းလွတ်သွားလို့ ကိုစစ် ကို တောင်အသေအချာ မနှုတ် ဆက်လိုက်ရဘူးဗျ ကျတော် ထွဋ်ကိုကိုကျော်ပါ ဖိုးနေ ရဲ့တစ်ဦးတည်းသော အ ခင်ဆုံး သူငယ်ချင်းပါ"

စစ်သွေး ကို ထွဋ်ကိုကိုကျော် ဟန်ဆောင်ပြုံး ဖြင့်  စကားတွေ ရှည်ရှည်လျားလျား ပြောလိုက်သည် ။

" ရပါတယ်ဗျ ကျတော် နဲ့ ညီ နဲ့ ကတော့ ဟဲဟဲ ကိုထွဋ် လဲ သိမှာပေါ့ဗျာ  "

" ကို ... မုန့်ဟင်းခါးအရည် ကျတော်သွားယူပေးမယ် ကြာဆံကြော်က ဆီများတယ် ကိုရ  အရွက်ကြော်ရော ယူဦးမလား"

နေလင်းကတော့ စစ်သွေး ကိုပင် အရိပ်ကြည့် ကာ ဘူဖေး စားပွဲ ဆီ ထပ်သွားပြီး ယူ ဖို့ ပြင်နေသည်။ ထွဋ်ကိုကိုကျော် ကိုတော့ ရှိသည် လို့ပင် ထင်ရဲ့လားမသိ သူ့အာရုံတို့ကား စစ်သွေး ထံမှ စူးစိုက် နေ သည်။

ထိုစဉ်

" ဘဲကြီး ဆရာစစ် ကြည့်စမ်း ဘဲကြီး စိုပြေနေတယ်နဲ့တူတယ် ဂုံးတံတား ဘက်တောင်မလာတော့ဘူး  ဘဲကြီး လူတွေက မေးမေးနေတာ ကျတော်တို့က ဖြေရှင်းပေးနေရတယ်"

ရုတ်တရက် ကြားလိုက်ရသော အသံကြောင့် သူတို့သုံးဦးသား ဆတ်ခနဲ တုန်ခါသွား သည်  စစ်သွေး နှင့် နေလင်း မျက်နှာတွင် စိုးရိမ်​ခြင်း ရုတ်တရက် ထူပူခြင်းတို့ အရိပ်များယှက်သန်းလာသည်။

လာနှုတ်ဆက်သူက စစ်သွေး လိုပင် အော်ဖာ တစ်ဦးဖြစ်သည်။ ခပ်ဖြောင့်ဖြောင့် ၂၇ နှစ်ခန့် ခိုင်မြဲ ဆိုသူ ဖြစ်သည်။ သူလည်း သူ့ဖောက် သည်နှင့် ဒီဟိုတယ်မှာ ညအိပ်ခဲ့ပုံရသည်။

ခိုင်မြဲ ကား ဟောင်ဖွာဟောင်ဖွာ နှင့် လူ့စည်း ဘီလူးစည်း နားလည်သူမဟုတ်ပါ။ ကျော်ခွခြင်း ဖောက်သည်လုခြင်း စသည့် offer တို့ တတ်လေ့ရှိသည့် ပညာရပ်တွေ ကိုတော့ပါရဂူမြောက်တတ်မြောက်ထားသူ ဖြစ်သည်။

" အော် ခိုင်မြဲ မဟုတ်ပါဘူး ကွာ နောက်မှတွေ့မယ်နော် ငါ အလုပ်က လူတွေနဲ့မို့"

စစ်သွေး ရုက်ရွံ့သွား၍ မျက်နှာကြီး နီရဲသွားသည်။ စားနေသည့် Dim Sum ပင် နင်မတတ် ဖြစ်သွား ကာ တူကိုင်သော လက်တို့ တုန်ရင်လာသည်။

" ကဲ သွားလိုက်ဦးမယ် ဗျ"

" ကို က  အသိမိတ်ဆွေ အရမ်းပေါတာ ငထွဋ်ရ မြို့ထဲ သိမ်ကြီးစျေးဘက်မှာ ဆုံဆုံပြီး သူ့ဘော်ဘော်တွေနဲ့ ကလပ်သွားနေကြ ငါနဲ့တွေ့ပြီးမှ မလာတော့မေးကြတော့တာပေါ့ကွာ"

နေလင်း အခြေအနေကို ဝင်ထိန်းကာ ပြောလိုက်သော် လည်း မျက်လုံး တို့က ထွဋ်ကိုကိုကျော်ကို စိုက်မကြည့်ရဲပါ။

" ဪ "

ထွဋ်ကိုကိုကျော် တွေ ခနဲ ဖြစ်သွားသည်။ 

ဘာတွေလဲ ဘာဂုံးတံတား......
ဘဲကြီးလူတွေ ကမေးတာ ဆိုကကရော.....
သူတို့နှစ်ယောက် ဘာလို့ရုတ်တရက် ပုံ စံတွေ ပျက်သွားကြတာလဲ.....
စစ်သွေးက ဘာလဲ....
ဟိုကောင် စကားတွေရဲ့ အဓိပ္ပါယ်အမှန်ကရော.....

ထွဋ်ကိုကိုကျော် ပုံမှန်မဟုတ်သည့် အခြေ အနေကို သတိထားမိသည့် အလျောက် စစ်သွေးနှင့် နေလင်းကို သားကောင်ချောင်းသည့် စွန်ရဲတကောင်အလား စူးစူးစိုက်စိုက်အကဲခတ်နေမိသည်။  သူ့ရဲ့စူးရှသည့် မျက်လုံး အစုံကား  ထိုစုံတွဲထံမှ မခွာတော့ပေ။

" ညီ ကို ပြန်ရတော့မယ် အလုပ်မမီပဲနေမှာ"

ထိုင်တာ ၁၀ မိနစ်ခန့်သာရှိဦးမည်။ စစ်သွေးထပြန်ဖို့ ပြောနေသည်။ ခုနက ဟင်း ရည် ထယူပေးမယ့် နေလင်းကလည်း

" ညီ လည်း အမ ဆေးဆိုင် အစည်းအဝေးအမီ သွားရမှာ သွားမှပဲ ကဲ...ငထွဋ် ရေ.... နောက် တခေါက်ထပ်ဆုံမယ် သားကြီး"

ပြောလည်းပြော နှစ်ယောက်သား ခပ် သွက်သွက်ထ ကာ ပြန်ကြတော့လေသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့မျက်နှာမှာ စိုးရိမ်မှုကား အထင်းသား .....။

နောက်ဆုံးတော့ ထွဋ်ကိုကိုကျော် တစ်ယောက်သာ ငူငူကြီး ကျန်နေခဲ့ပါတော့ သည်။

*
မနက် ၉ နာရီ
Than Family Pharmacy Group
(သန်း မိသားစုဆေးဆိုင်များအုပ်စု)
အစည်းအဝေး

" ခုပြောမှာကတော့ ကျွန်တော်တို့ ပြီးခဲ့တဲ့ လကမှ ဖွင့်လှစ်ထားတဲ့ တာမွေ ဆေးဆိုင်ခွဲ ရဲ့ အချက်အလက်တွေပါ တည်နေရာအရ လည်း သက်တမ်းရင့် ဆေးဆိုင်ကြီးတွေကြားမှာ ဖြစ်တာကြောင့် လက်တလော အဝယ်နည်းပါးပါတယ် နောက်ပြီး ကျွမ်းကျင်ဝန်ထမ်း လိုအပ်ချက်ကလည်း ရှိနေပါတယ် လက်တလော profits ကိုတော့ကျတော်တို့ အနေနဲ့ မျှော်မှန်းလို့မရသေးပဲ အခြားဝန် ဆောင်မှု ဥပမာ ဆီးချို အခမဲ့ စစ်ပေးတာတို့ သွေးပေါင် ချိန်ပေးတာတို့ Buy 1 get 1 တစ်ခုဝယ် တခြားတစ်0ခု လက်ဆောင်ပေးတာတို့နဲ့  ဆွဲဆောင်ဖို့0လိုပါတယ်"

နေလင်းရဲ့အမ ဝမ်းကွဲ ခိုင်ဇင်သန်း နှင့် အစ်ကို ဒေါက်တာ စောမျိုးသန်း တို့ ဦးဆောင် ပြီး နေလင်း အစုရှယ် ယာပါသည့် ဆေးဆိုင်အုပ်စု လပတ်အစည်းအဝေးတွင် အထွေထွေမန်နေဂျာ က တင်ပြနေခြင်း ကို နားထောင်ရင်း နေလင်း စိတ်ထဲ အကြံတချို့ ဖြစ်လာသည်။

အင်း ငါ ကို့ ကို ငါနဲ့ နီးနီးနားနား ဆေးဆိုင် တစ်ခုခု မှာ လုပ်ခိုင်းရင် အလုပ်ပေးရင်အ ဆင်ပြေမှာ....

နောက် မြို့ထဲက ဆေးဆိုင် ဝန်ထမ်း တိုက် ခန်း မှာ  ထားရင်လည်း OK ပြီ.....
ကိုက လုပ်ပါ့မလား .....
ပြောတော့ကြည့်ရဦးမှာပဲ....
ငါတယောက်တည်း ဇွတ်စီစဥ်လို့ ရတဲ့ ကိစ္စမဟုတ်ဘူး  ကို့သဘောမပါဘဲ ငါ ဘာမှမလုပ်သင့်ဘူး.....

" မောင်လေး ဟဲ့ မောင်လေး"

" ဗျာ အမ "

တယောက်တည်းတွေးနေစဥ် အမ အော်ပြော မှပင် သတိဝင်လာသည်။

" အမလေးဟယ် စိတ်ကဘယ်တွေရောက် နေတာလဲ နင်ဘာပြောဦးမလဲ အစည်းအ ဝေးက ပြီးပြီ"

" အစည်းအဝေး မှာတော့မပြောတော့ပါဘူးအမ  ဒါပေမယ့်အမ ကိုအရေးတကြီး တိုင်ပင်စရာရှိတယ် YKKO မှာကြေးအိုးသောက်ရင်း"

" ဘုရား ဘာလဲ ငါ့ကို မိန်းမတောင်းခိုင်းမလို့လား နင်က"

" ရောက်ရင်သိမှာပေါ့ မကြီးရာ လာ ကိုကြီးသိလို့ မဖြစ်ဘူး ကိုကြီး လစ်တုန်း သွားကြစို့"

****
8မိုင်လမ်းဆုံရှိ YKKO ဆိုင်

" အစ်မ ကျတော်ချစ်သူရှိနေပြီ"

" ဪ ဒါပြောမလို့လား ထင်သား ပဲ ပြလေ နင့်ချစ်သူပုံ"

" ဟိုလေ သားချစ်သူ က အမတို့ ထင်ထားသလိုမဟုတ်ဘူး သူ့ကို သားတို့မိသားစုထဲ တနည်းနည်းနဲ့ရောက်လာဖို့ မကြီး ကိုပဲ အ ပူကပ်ရတော့မှာ မကြီးက နိုင်ငံခြားမှာလည်း ကျောင်းတက်ခဲ့တော့လေ"

" ဒီလောက် စကားတွေပလ္လင်ခံနေတော့ ငါ့မောင် ချစ်သူက"

နေလင်း မျက်နှာကို ငုံ့ထားလိုက်သည်။

တစ်ဝမ်းကွဲ ဆိုပေမယ့် ငယ်ငယ်ကတည်း က အတူနေ ခဲ့သည်မို့ မောင်နှမအရင်းလို ချစ်ကြသလို တိုင်ပင်ဖော်တိုင်ပင်ဖက်လည်း ဖြစ်သည်။ စစ်သွေး နဲ့ အတူနေလိုသည့်စိတ် ဘဝပေးချစ်သည့်စိတ်တို့လွှမ်း မိုးနေသော နေလင်း က သူ့အဖြစ်အမှန်ကိုပထမဆုံးအနေဖြင့် သူ့အမ ကို ချပြဖို့ ဆုံး ဖြတ်ခဲ့ ပြီးဖြစ်သည်။

" ကျတော်ဟာ Gay ပါ အမ ကျွန်တော့်ချစ် သူဟာလည်း  gayပါပဲ သူက ကျွန်တော်ထက်ကြီးပါတယ် ပစ္စည်းဥစ္စာရော ပညာအရည်အချင်းရော ချို့တဲ့ရှာသူပါ ဒါပေ
မယ့် ကျွန်တော် သူ့ကို သိပ်ချစ်တယ် မကြီး  ဒါကြောင့် မကြီးကို ကျတော်ရင်ဖွင့်ပြောပြတာပါ အိမ်ကိုတော့မပြောပါနဲ့ဦး နော်"

" ဘယ်လို သား က gay သား ချစ်သူ ကလည်း gay ဘယ်လိုတွေဖြစ်ကုန်လဲ မောင်လေးရယ်"

နေလင်း ရှက်သော်လည်း အားတင်းပြုံးလိုက်ပြီး

" နဂို သူ့ဖာသာ gay တာကို မ gay အောင် လုပ်လို့မှမရ ဘဲ မကြီးရယ် သား မိန်းမ မယူချင် ဘူး ယူလည်းမယူ ဘူး သား သူနဲ့ပဲ ဘဝ တစ်ခုထူထောင်တော့မယ်လို့ သံန္နိဌာန်ချထားတယ် သား နိုင်ငံခြားလည်းမသွားတော့ဘူး"

" သား ဘက်ကကြည့်တော့မှန်ပါတယ် ဒါပေမယ့်သား ချစ်တာက ချစ်တာပေါ့ အ တူတစ်သက်လုံးနေဖို့က ဒီမှာဆို ပြဿနာရှိမှာသား  နောက် သူ့နောက်ကြောင်းတွေရော သိပြီးပြီလား သူအိမ်တွေ ဘာတွေရော ရောက်ဖူးလား"

" သား မသိချင်ဘူး မကြီး သား စိတ်မဝင် စားဘူး သူ့ ဖာသာ ဇရပ်မှာပဲနေနေ သားချစ်နေရ ရင်ပြီးတာပဲဗျာ"

" အင်း ငါ့မောင်လေးက အခုမှ အချစ်ဦးဆိုတော့ ရူးတာပေါ့လေ ကဲပါ အမ နား လည်ပါတယ် ချစ်တယ်ဆိုတာလည်းအမ သဘောတူလက်ခံတယ် ဒါပေမယ့် ဒီအ တိုင်းလေး တနှစ် နှစ်နှစ် နေ လေ့လာပြီးမှ သား ဆုံးဖြတ်စေချင်တယ် ဒါကတော့အမ ဆန္ဒပါသား"

" ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့ပါမကြီး"

အမ ကိုရင်ဖွင့်လိုက်ရ၍ နေလင်းပေါ့ပါးသွားသလို အားကိုးတစ်ခုရသလိုခံစားလာရတော့သည်။

****
သိမ်ကြီးစျေးဂုံးတံတား ညနေ၆နာရီ၄၅

" အကို..အကို က လူခေါ်ဖို့လား"

လူငယ်တယောက်အနားကပ်ကာ ပြောလို့ ထွဋ်က်ုကိုကျော်အံ့သြသွားသည်။

" ဘယ်လို လူခေါ်တာလဲဗျ"

" ဟာဗျာ ဆောရီး ကျတော်လူမှားတယ်နဲ့တူတယ်ဗျ ဒီကို လာရပ်သူ အများစုက တော့ လူခေါ်ဖို့ပဲ"

" ဘယ်လို ..ဘယ်လို"

" ဟိုဗျာ တညတာ ဟိုဟာ လုပ်ဖို့ ယောကျ်ားလေးတွေကို အခြောက်တွေကလာခေါ် ကြတာ"

" ဟင် ဟုတ်လား ဒါ..ဒါဆို အကို..တစ်ခုလောက်မေးပါရစေ စစ်သွေး ဆိုတဲ့လူကို သိလားဗျ"

"ဟာ ဘဲကြီး ကိုစစ်သွေးကိုတော့ မသိပဲ နေမလားဗျ သူက အကောင်ကြီးကြီးတွေနဲ့နေတာများတယ် ဘာလဲအကိုက သူ့ကိုခေါ်မလို့လား သူမလာတာတော့ကြာပြီဗျ သူ့အကြောင်းတော့ သိပ်မသိကြဘူး "

•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×
အချိန်ကား ညနေ ၆နာရီ ၄၅

ရန်ကုန်မြို့ သိမ်ကြီးစျေးတဝိုက်တွင် ညဘက် စျေးထွက်သည့် ဆိုင်လေး များအ လုပ် ပြန်ကြသူများ ညနေခင်း စျေးဝယ်ထွက်သူ များ ကားမှတ်တိုင်တွင် ကားစောင့်စီးကြသူများ နှင့်စည်ကားနေသည်။

ဝင်လုဆဲနေရောင်ကြောင့် ပုဇွန်ဆီရောင်တောက်နေသောကောင်းကင်ကြီး အောက် ဝယ် သိမ်ကြီးစျေးဂုံးတံတားကြီးကားခြေ လေးချောင်းရှိသော သားရဲကြီး တကောင် သဖွယ် ငွားငွားကြီး တည်ရှိနေသည်။

သာမန်ဂုံးတံတားတစ်ခု ဟုထင်ရသော် လည်း ထိုတံတားပေါ်တွင် ချစ်သူရသွားသူ ဘဝပြောင်းလဲ သူဌေးဖြစ်သွားသူ AIDS ဖြစ်ပြီး ဆုံးပါးသွားသူ  ချွတ်ခြုံကျဘဝပျက်သွားသူ စသည်ဖြင့် ဘဝပေါင်း ဖြစ်ရပ်ပေါင်း များစွာ ဖြစ်ခဲ့ ဖြစ်ဆဲ ဖြစ် သည်။ ရန်ကုန်မြို့ရဲ လိင်တူချစ်သူတို့ စံပျော်ရာ ကျက်စားရာနေရာတစ်ခု ဖြစ်သလို ငွေ ကြေးအခက်အခဲကြောင့် ယောင်္ကျားဖာလုပ် ကြသူများ အချောင်ရ၍ အော်ဖာလိုက်ကြသူများ လစ်လျှင်ခိုးမည့် လုမည့်သူများ လည်းပေါလှပါသည်။ ဂုံးတံတားကြီးကသာ စကားပြောနိုင်မယ်ဆိုရင်တော့ သူ့အပေါ် မှာဖြစ်ပျက်ခဲ့သည့် ဇာတ်လမ်းတွေကို သိရပေလိမ့်မည်။

မနက်က သံသယအနေအထားကြောင့် စစ်သွေး အကြောင်းသိလိုသိငြား စုံစမ်းရန် ထွဋ်ကိုကိုကျော် တံတားပေါ်ရောက် လာခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ အသက် ၂၅ ထဲဝင်လာသော်လည်း အခုမှ ထိုဂုံးတံတားပေါ်ရောက်ဖူးသော ထွဋ်ကိုကိုကျော် တယောက် ကြားရသည့် စစ်သွေး သတင်းကြောင့် အတွေးများစွာဖြင့်ယောက်ယက် ခတ်နေတော့သည်။

သူ က ဖာ ယောကျ်ားဖာ တဲ့....
အခြောက်တွေအကောင်ကြီးကြီးတွေက
သိပ်ကြိုက်တာတဲ့...
(အော်ဖာဆိုတဲ့အသုံး ကို သူမသိပါ)
ဒါကို ဖိုးနေ သိနေလား... 
ဖိုးနေကရော သူ့လို လူမျိုးကိုဘယ်လို တွေ့ ရတာလဲ... 
သူကရော ဖိုးနေကိုတကယ်ချစ်တာ ဟုတ်နိုင်ပါ့မလား.... 
ဖိုးနေ ဒီကို လာရင်းတွေ့တာလား...
ဒါဆို ဖိုးနေက ဒီကို လာတတ်နေခဲ့တာလား ... 
ငါ ဘာလို့ ဒါတွေမသိရတာလဲ....
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဖိုးနေ ကို ငါဖုန်းဆက်သတိပေးရမယ်.....
.........
ထွဋ်ကိုကိုကျော် သူ့အမေ ရဲ့ Nokia လက် ကိုင်ဖုန်းကို ထုတ်လိုက်သည်။  ထို့နောက်သူအလွတ်ကျက်ထားသော ဖုန်းနံပါတ်တစ်ခုကို နှိပ်လိုက်ပါတော့သည်။

" ဟယ်လို"

တဘက်မှ အမျိုးသမီး တစ်ဦးအသံကြောင့်သူအနည်း ငယ်ကြောင်သွားသည်။

" ကျတော် နေလင်းနဲ့ ပြောချင်လို့ပါ သူ့သူငယ်ချင်း ငထွဋ်ပါ"

" ဪ သားလေး သားသူငယ်ချင်း က ကားမောင်းနေတာကွယ့် အန်တီတို့ကုမ္ပဏီ မှာ ညစာစားပွဲလေး ရှိလို့ သား ဆီ ပြန်ဆက် လိုက်မယ် တဲ့ "

ဘေးက ဖိုးနေ ရဲ့ ပြန်ဆက်မယ်ပြောလိုက် ပါ ဆိုသောအသံ ကိုသူ ကြားနေရသည်။ သူ့ဖုန်းထုတ်ပြီး ပြောဆိုနေတာကို မလှမ်း မကမ်း တွင် ခပ်ခွာခွာ တစ်ယောက်စီ ရပ် နေကြသော အရွယ်လတ် အရွယ်ငယ် ယောင်္ကျား များ က တွေ့မြင်ကြပြီး သူ့ကိုမသိမသာ အကဲခတ်နေကြသည်။ ထိုစဥ်က ဖုန်းကိုင်နိုင်သောသူသည် အလွန်ရှားသည်။ တော်ရုံလူ မကိုင်နိုင်ပါ။ 

ထို့ကြောင့် တန်ဖိုးကြီး ဖောက်သည် အ တွက် သူတို့ ငင့်လင့်နေကြသည်။ တံတားပေါ်တွင် စောနေလို့ လူအတန်ငယ်ရှင်းနေ သည်။ ခပ်နွဲ့နွဲ့ အပွင့်အခက်ရှပ် အကျီ အ ပြင်ထုတ်ဝတ်ထားသော လူနှစ်ယောက် သုံးယောက် ခန့်လည်း ဟိုလျှောက် ဒီလျှောက် ရှိနေသည်။

ငထွဋ် ဖုန်းပြောအပြီး ပြန်ဆင်းဖို့အလုပ်

" အကို ဘယ်သူစောင့်နေတာလဲ"

အသံကြောင့် လှည့်အကြည့် ဟာ ကျော်သက် နဲ့တူလိုက်တာ။

လှမ်းမေးသော ကောင်လေး ငထွဋ် ကြည့်ပြီး ရုတ်တရက် မင်းသား ကျော်သက်များလားဟု ထင်သွားသည်။ ကျော်သက် ကား သေလွန်ခဲ့ပြီ။  ဖြူနုသောအသား အရည် ပါးလျသောနှုတ်ခမ်း ၅ပေ၈ ခန့်ရှိသောအရပ်အမောင်း  နက်မှောင်ပြီကောက်နေသော ဆံပင် တို့ဖြင့် ခပ်ချောချောကောင်လေးတယောက်တည်း။

ကောင်လေးကား police အကျီအနက်အသားကပ် နှင့်ဂျင်းပင်တို့ကို ဝတ်ထား သည်။

ဖြူလွသောအသားအရည် မို့ မောက်သောရင်အုပ် နှင့် လက်မောင်းသားတို့ကား အင်္ကျီအောက်မှာ ရုန်းကြွနေသည် ။

" မစောင့် ပါ ဘူး ဟိုဟာ.."

ထွဋ်ကိုကိုကျော် စကားတွေထစ်လာသလို ရင်တွေခုန်လာသည် ဒိန်းဒလိန်း နတ်ဖမ်းစားသည်ဟုဆိုရမလား။

" အဖော်ခေါ်ချင်ရပါတယ်ဗျ စိတ်ချပါ ကျတော် လူ ကောင်းပါ မှတ်ပုံတင်လည်း ပါပါတယ်"

ထွဋ်ကိုကိုကျော် စိတ်တွေလှုပ်ရှားလာသည်။ သူတခါမှ လိင်တူမဆက်ဆံဖူးပါ သို့သော် ရှက်သလို ရွံ့သလိုတော့ ဖြစ်နေသည်။

" ဟိုလေ ဘယ်ကိုသွား ရမှာ လဲဗျ ရှက်စရာ့ကောင်းသား"

သူအရဲစွန့်ပြီး သွားကြည့်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

" အကို ကြည့်ရတာ ဒီကိုတခါမှ မလာဖူးဘူး ထင်တယ်  စိတ်ချပါ ညီ့ကို ယုံပါ ညီ က ကျောင်းသား ပါ ငွေကြောင့် လုပ်နေတာပါဗျ "

ကောင်လေး က ပြုံးပြီး ပြောလိုက်တော့ သွားတက်ကလေးက ပေါ်လာသည်။  ထွဋ်ကိုကိုကျော် အရည်ပျော်သွားခဲ့သည်။ ဒီအပေါ်မှာ ကြာကြာမနေချင်တော့ ကောင်လေးနှင့် အမြန်သာ ဆင်းသွား ချင် စိတ်များ ဖြစ်လာသည်။

" ဗိုလ်မြတ်ထွန်းလမ်းက Queen Park ပဲ သွားကြတာပေါ့ ရှက်တော့ရှက်တယ်"

" ရတယ် အကို ဒါပထမဆုံးအကြိမ် မို့ပါ နောက်ဆို မဖြစ်တော့ဘူး သွားမယ်ဗျ"

ကောင်လေး နှင့် အတူ သူ လိုက်ဆင်းသွားသည်။ လမ်းတလျောက် ယောင်္ကျားလေးအချို့တို့က သူတိူ့ကို ကြည့်လျက်အချင်း ချင်း တစ်ခုခုပြောနေသည် များ ကောင်လေး ကို ပြုံးပြ နှုတ်ဆက်နေသူ လက်မ ထောင်ပြနေသူများ ကို သူလျစ်လျူရှုခဲ့သည်။ ကုတ်အင်္ကျီ ရှူးဖိနပ် စတိုင်ပင် ဟန်းဖုန်းတို့ကြောင့် ငွေကြေးပြည့်စုံသူတစ်ဦးမှန်း ထင်ရှားနေသည်။

****
Queen Park Hotel ည ၇နာရီခွဲ

" ကို"
" ဟင်"
" ကဲ ဗျာ ပြွက် ပြွက်"
" အူး အား  ဝူး"

ငထွဋ် ကြောင်အမ်းအမ်းနှင့် ပထမ တွန်းဖယ်ဖို့ကြိုးစားသော်လည်း မျှားတွေလို ဆက်တိုက်ကျဆင်းလာတော့ မာယာ အနမ်းတွေကြောင့် တဖြည်းဖြည်း မျက်လုံးတွေမှေးစင်းလာကာ ခေါင်းလေးစောင်းပြီး ကောင်လေး နမ်းတာကို ခံယူနေ သည်။

ထို့နောက် ကောင်လေး က လျှာအပြားလိုက်ကို သူ့ပါးစပ်ထဲထည့်ကာ စုပ်သည်။ လျှာ လျှာခြင်းမွှေကလိသည် နံရံ ကပ်ပြီးအပေါ်စီးကနေ ဆက်တိုက် အနမ်းတွေခြွေနေသော ကောင်လေး ကြောင့် ထွဋ်ကို ကိုကျော် အရာအားလုံးမေ့သွားလေတော့ သည်။

ကောင်လေးက နှုတ်ခမ်းတွေကို ခပ်ကြမ်း ကြမ်းစုပ်ကာနမ်းသည်။ pro ကျသည်ဟုဆိုနိုင်သည်။ ထို့နောက် ထွဋ်ကိုကိုကျော် လည်ပင်းကို ခပ်ဖွဖွ ကိုက်သည်။

သူ့ အင်္ကျီကိုချွတ်ပစ်လိုက်သလို ထွဋ်ကို ကိုကျော်ရဲ့ အကျီကိုလည်း ကြယ်သီးတွေဖြုတ်နေသည်။  နမ်းရင်း ချွတ်ရင်း လုပ်နေရာ ငထွဋ်တယောက်  အညှို့ခံထားရသူတယောက်သဖွယ် ဖြစ်နေတော့သည်။

ထို့နောက် ကောင်လေး ကား ချုပ်သလိုတင်းကြပ်စွာဖတ်ရင်း ငထွဋ်နို့တွေ့ကိုစုပ်ချေသည်။ ငထွဋ် ကို ရုတ်တရက် ပွေ့ချီ လိုက်သည်။ ကောင်လေးရဲ့ ကျစ်လျစ်သော ခန္ဓာကိုယ်ကား အကြော အပြိုင်း ပြိုင်း ကြွက်သား အတစ်တစ်ထွက်ကာ ကြည့်ကောင်းလှပေသည်။ ထွဋ်ကိုကိုကျော် မရုန်းမိသည့်အပြင် ကောင်လေး လည်ပင်းကို တင်းကြတ်စွာ ဖက်ထားမိသည်။

" အိုး bro"

" အားးးညီ ရာ"

ကောင်လေး အ​​ပေါ်ကနေအုပ်မိုးကာ တင်း တင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားသည်။ စားတော့မယ့် သားကောင်ကို ချုပ်ထားသော စပါး ကြီး မြွေ နှင့်ပင်တူနေသည်။

ထို့နောက် ရေငတ်သလို  အငမ်းမရ နမ်းရှိုက်နေသည် ။

" ကို့ ချိုင်းကို ယက်ပေးမယ်နော်"

ထွဋ်ကိုကိုကျော် အလိုက်သင့်ချိုင်းမြှောက် ပေးလိုက်သည်။ ကောင်လေး ချိုင်းကိုနမ်းသည်။ ထို့နောက်လျှာဖြင့်ယက်သည်။ ကောင်လေးရဲ့ လက်တဖက်က ထွဋ်ကိုကိုကျော်ရဲ့ ဘောင်းဘီကို ချွတ်နေသည်။ ထွဋ်ကိုကိုကျော် အလိုက်သင့် ချွတ်ပေးလိုက်သည်။

ငထွဋ် လီးက ၅ လက်မခွဲသာသာ ရှိသည်။ အတုတ်ကတော့ roll on size ရှိသည် မတ်တောင်နေသည်မှာ သံချောင်း အလား  အ ကြောများကား အပြိုင်းပြိုင်းထနေသည်။

လီးရည်ကြည်တို့က စို့ နေသည်။ ပထမဆုံး အထိအတွေ့ကို သူကြာကြာမခံ နိုင်တော့ပါ။ ကောင်လေးသူ့ လီးကိုင်ပြီး သုံးလေးချက် ဂွင်းအတိုက် သူပြီးသွားခဲ့သည်။

" အး အားးး ညီ မလုပ် မထု နဲ့ အား ထွက် တော့မယ်အားးးး ထွက်ထွက်"

ဖြူဖြူ လရည်တို့က ပန်းထွက်သွားသည်

****

" ကို လာရေအတူချိုးမယ်"

" ညီ ချိုးပေး မှာလား လာပြီ"

ရေချိုးခန်းထဲ တွင်တော့ ကောင်လေး မနမ်းခင် ငထွဋ်က အရင်နမ်းတော့သည်။ ကောင်လေးကိုလည်းတင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားသည်။ ကောင်လေး ရဲ့ ပြတ်သားလှသော နို့အုံကြီးတွေကိုလက်ဖြင့်နယ်ရင်း လက်တဖက်က ကောင်လေး ရဲ့ အတွင်းခံထဲမှ လီးကို လှမ်းစမ်းသည်။

ကောင်လေး လီးက ၆လက်မကျော်ဖြစ်ကာ ဒစ်ကြီးကား မှိုပွင့်ကြီးပမာ ကား ကာ နီရဲနေသည်  ထွဋ်ကိုကိုကျော် မနေနိုင် မထိမ်းနိုင်တော့ပဲ ရေချိုး ခန်း တမံသလင်း ပေါ်ဒူးထောက်ကာ ကောင်လေး လီးကို စကိုင်ပါတော့ သည်။

လီးကား သူ့လက်ထဲတွင် မာသည်ထက်မာ လာသည် လီးဥ များက တွဲနေသည်။  လီးဒစ်ကြီးကို လျှာဖြင့်ယက်သည်။

ထို့နောက်နှုတ်ခမ်းဖြင့်ငုံစုပ်သည်။ လီးတချောင်း လုံးကိုပါးစပ်ထဲဆန့်သရွေ့ထည့်သည် ။

" အား ကျတော်ပါးစပ်ထဲ ဆောင့်လိုး မယ်ဗျ  ခေါင်းကိုင် ပြီး"

" ရတယ် လုပ်ပါ "

ကောင်လေး က ငထွဋ် ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ ဆောင့်ဆောင့်ပြီးလိုးသည် ။

" ဗြောင်းဗြောင်းဗြောင်း"

" အား ညီ ဖြေးဖြေး လုပ်ပါ နင်လာသလိုပဲ"

လေး ငါးချက်မျှသာဆောင့်လိုးရသေးသည်။ ငထွဋ် သွားရည်တွေကျလာသည်။  ငထွဋ် စကားကြောင့်ကောင်လေး ပါးစပ်ကို လိုးနေခြင်းကို ရပ်လိုက်သည် ။

ငထွဋ် လီးကို တချောင်းလုံးစုပ်ရင်း လဥတွေကို ကိုင် တွယ်နမ်းရှိုက်သည်။ ကောင်လေးရဲ့ လုံးကျစ်နေသော တင်သားလေးတွေကို စမ်းရင်း စအိုထဲ လက်ထိုးထည့်သည်။  ထို့နောက်

" ညီ အကို ညီ့စအိုကို ယက်ချင်တယ် ရမလား"

" ရပါတယ်ကိုရ"

ကောင်လေး ကျောပေးကာ ကုန်းလိုက်သည်။ နီရဲနေသောစအိုဝလေးထဲသို့ လက် ထည့်ပြီးကလိသည်။ ထို့နောက် သူ့လျှာဖြင့်ထိုးတော့သည်။

" အိုး အိုးး အားးး ကိုရာ အားးး ကောင်းလိုက်တာဗျာ"

ကောင်လေး ညဥ်းသံကြောင့် ငထွဋ် feel တွေ တက်လာသည်။ တင်းနေသော ဖင်လုံးလေးကို ခါး မှ ဆောင့်လိုး ချင်စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်လာတော့သည်။

" ညီ ..ညီ အခန်းထဲ ပြန်ဝင်ရအောင်  ကို မရတော့ဘူး အရမ်းလိုးချင်နေပြီ"

နှစ်ယောက်သား ရေချိုးခန်းထဲ မှ ပြန်ထွက်လာတော့ သည်

" ကျနော် ပေါင်ကား ထားမယ် ကို စပြီး ဆောင့် လိုး "

ကောင်လေး ကား ပက်လက်အနေအထားဖြင့် ပေါင်ကို ကားထားသည်။

ငထွဋ်ကောင်လေးရဲ့ ခြေနှစ်ချောင်း ကိုကိုင် ကာ  သူ့လီးကိုစထောက်သည်။ ထို့ နောက် တဖြည်း ဖြည်းချင်း လီးကို သွင်းသည်။

" ပြွတ်ပြွတ် ဗွက်ဗွက် အိုးး"

" အား ကို ရတယ် လိုး ကြမ်း ပါ ရတယ် မနာဘူး"

ကောင်လေး သိပ်အားမရတော့ပါ။ ငထွဋ်လည်း ကောင်လေး ကို မှောက်ခိုင်း ပြီး ကောင်လေးပေါ်  တက်ကာအ ပေါ်ကနေ ဆောင့်လိုးပါသည်။ ခုနကလိုမဟုတ်ဘဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးခြင်းဖြစ်သည်။

လီးချောင်းကား ကောင်လေး ရဲ့စအိုသားတွေကို တိုက်ကာ တဗွက်ဗွက်နှင့်ဝင်ထွက်နေသည်။ ကောင်လေးကလည်း ငထွဋ် လီးကို ညှစ်ထားသည်။

စီးပိုင်သောအရသာကြောင့် ငထွဋ် နတ် ပြည်ရောက်သလိုဖြစ်လာသည်။

" အားးးးး လိုးဗျ ကိုရ လိုးးးပါဗျ ကြမ်းကြမ်းချ"

" အင်းးး လိုးး မှာ မင်းကို လိုးးးး မှာ အားး"

" ဗြွက် ဗြွက် ဗြုန်ူဗြုန်း "

" အားးး ချ ချ ကို  ချသာ ချ ဗျ"

" အကို ကောင်းနေပြီ ထပ်ပြီးချင်လာပြီ "

" အကို ညီတို့ 69 ဆွဲမယ် အပြန်အလှန် လီးစုပ်ရင်းပြီးကြမယ်"

" အားးးး အားး"

သူတို့နှစ်ယောက် ဖင်တပြန်ခေါင်းတပြန်ဖြင့်တယောက်လီး တယောက်စုပ်နေကြသည် ကာမ နတ်ဘီလူး ဖမ်း စားထားသ လို တုန်ရင်နေကြသည်။

" အားးးး ညီ ထွက်တော့မယ် အားးးးး ပါးစပ်ထဲ ပြီးလိုက်ရမလား"

" ကို လည်း ပြီးတော့မယ်ဗျ အားးးး အားးးး"

လရည်ပြိုင်တူ ပန်းထုတ်ရင်း ပြီးသွားကြပါတော့သည်

****
Feel စားသောက်ဆိုင်
နေ့လည် ၁၁နာရီ

" ည က မင်း က ဘယ်ကဖုန်းစိမ်းနဲ့ဆက်တာလဲ"

"ငါ့အမေ ဖုန်းယူ ကိုင်တာလေ ငါ့အတွက် က ရှေ့လလောက်မှရမှာ  ငါ အရေးတ ကြီးပြောစရာရှိလို့"

ညက ကာမရေယဥ်ကြော မြောနေမိလို့ နေ့ခင်း ဘက် သင်တန်း မစခင်  ထမင်း စားရင်း ပြောဖို့ ငထွဋ် ရည် ရွယ် ထား သည်။

" ဘာပြောမလဲလေ ပြောလေ"

ဖိုးနေ က ငါးခေါင်းဟင်းချို ကို သောက်ရင်း ပေါ့ပေါ့ပါးပါးမေးလိုက်သည်။

" မင်း လူ က ဟိုဟာ ဆိုတာ မင်းသိလား"

"ဘာလဲ offer လို့ ပြောတာလား "

နေလင်း က ဘာမှမထူးဆန်းသလိုပင် ဖြေလိုက်သည်။

" ဟင် မင်း က အဲ့လိုခေါ်နေတာပေါ့ သူနဲ့ ဒါဆို သိရက်နဲ့ မင်းနဲ့ ချစ်သူဖြစ်တာပေါ့"

ငထွဋ်စကားကြောင့် နေလင်း ကျွဲမီးတိုသွားသည်။

" ဒီမှာ မင်းဘာကြောင့် ဒါတွေ လိုက်စုံစမ်းနေတာလဲ မင်းသိတော့ ဘာလုပ်နိုင်မှာလဲ ဘာလဲ မင်း က သူအော်ဖာ ဆိုတာကို ဝမ်း သာအားရနဲ့ ငါ့လာပြောပြီး ငါနောက်ဆုတ် သွားဖို့ရည်ရွယ်တာလား ဟားဟား ငထွဋ်ရယ်"

" ဒီလိုသဘော မဟုတ်ပါဘူး ကွာ ငါက ငါ့သူငယ်ချင်း မသိပဲနေမှာစိုးလို့သိထားသင့်တယ်ထင်လို့ပါ"

" အဲ့လိုဆိုရင်တော့ ကျေးဇူးပါကွာ ကဲ ရှင်းမယ် ငါမစားချင်တော့ဘူး"

နေလင်း ထ ထွက်ဖို့ပြင်သည်။

" ဪ ဖိုးနေ လာမယ့်စနေက ငါ့စေ့စပ်ပွဲ သတို့သမီးအိမ်မှာ လုပ်မှာ မင်း လာရမယ်နော် ငါလာခေါ်ရမလား"

" အေး ငါ ဆက်ဆက် လာမယ် စိတ်ချ ကိုစစ်သွေး ကို ခေါ်လို့ရတယ်မဟုတ် လား ငါခေါ်ခဲ့မယ်"

နေလင်း စိတ်ပေါက်ပေါက်နှင့်ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။ သူ့ချစ်သူ ကို တမင်ချိုးနှိမ် လိုသော ငထွဋ်ပွဲ ကို သူ့ချစ်သူကိုပါ မရ ရအောင် ခေါ်လာမည် ။မင်း ကြည့်မရတဲ့သူကို ငါ က မင်းစေ့စပ်ပွဲ ကိုရောက်အောင်အပါခေါ်မှာ မင်းရဲ့ ဂျေဝင်နေတဲ့ မျက်နှာ ကြီး ကြောင့် ငါတို့ မဖြစ်ဖြစ်တဲ့နည်းနဲ့ အတူတွဲလာမှာ။

" ရပါတယ် ခေါ်.. ခေါ်ခဲ့ပါ လိပ်စာက ၇မိုင်နော် ငါ ဖုန်းကြိုဆက်မယ်

***
ကြာသာပတေးနေ့ည ၈နာရီ
ရွှေပြည်သာမြို့နယ်

" ကို မနက်ဖြန် ညနေ ကျွန်တော် နဲ့ မြို့ထဲမှာနေနော်ဗျ"

နေလင်း စစ်သွေးဆီကို ဖုန်းဆက်ခြင်းဖြစ်သည်

" နေမှာလေ ညီ ခါတိုင်းလိုပဲမဟုတ်လား"

" စနေကျရင် ငထွဋ် စေ့စပ်ပွဲ ရှိတယ် ကိုနဲ့အတူ တက်မလို့"

" ဟာညီကလည်း အဲ့လိုတွေ အကို မတက် ချင်ဘူး"

"ကိုကလည်းဗျာ ကျနော်တယောက်လုံးပါတယ် ဘာမှမဖြစ်ဘူး ကျတော်က ကို နဲ့အ တူတက်ချင်လို့ အားခဲထားတာဗျ မနက် ဖြန် သောကြာ ညနေ အနီးဆုံးနေရာ မှာ လာကြို မယ် နော် ကို "

" ကဲပါဗျာ ညီ့သဘော ညီသဘော ဟုတ်ပြီလား သော ကြာက ကအကို့နားရက် စနေ ပါ ခွင့်ယူလိုက်မယ် နော်ရှိတာပဲဝတ်ခဲ့ယူခဲ့မယ်နော် ညီ"

" မရပါဘူး ညီ အလှဆုံးဆင်ပေးမှာ ကိုယ့်ချစ်သူကို"

" အင်းပါဗျာ"

" ကဲပါ ဒါပဲနော် ကို အာဘွားဗျ"

" ဟုတ် ညီ"

စစ်သွေးကတော့ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ကနေပြောနေ၍ အာဘွားပေးလို့မရပါ။

****
သောကြာနေ့ ညနေ ၅ နာရီ

ကောင်းကင်တွင် မိုးသား တိမ်တိုက်တို့ကား မှောင်မဲနေသည်။ နေလင်း စစ်သွေး နှင့် တွေ့ဖို့ ခရေပင်လမ်းခွဲ တွင်ချိန်းထား သည်။  ကားကို မှန်မှန်မောင်းလာသည်။ စစ်သွေး ကြိုရောက်နေ မည် ဟုသူထင် သည်။

ရုံးဆင်းချိန်မို့မှတ်တိုင်တွင် လူတွေ ကား အပြည့် ကားတွေကလည်း ငါးပိသိပ်ငါးချဥ်သိပ်နှင့် ရုတ်တရက် သန္တာစိုး ကို မြင်လိုက်ရ၍ နေလင်း ကားရပ်လိုက်ပြီး လမ်းဆင်းလျှောက်ကာ သူမ ဆီသွားသည်။

ဪ သူလည်း တယောက်တည်း မိုးကလည်း ရွာရင်ဒုက္ခများဦးမှာ ငါ ကားကြုံလေးခေါ်သွားရင် သူလည်းအမြန်ပြန်ရောက်မှာပဲ အမေတို့လည်း မသိပါဘူးလေ။

" အမ ရွှေပြည်သာပြန်မလို့လား ကျတော်က ခရေပင်လမ်းခွဲအထိရောက်မှာ သူငယ် ချင်းတယောက်နဲ့ချိန်းထား လို့အမ လမ်း ကြုံလိုက်ခဲ့နော်ဗျ"

•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×

" ရပါတယ်ရှင့် အကိုလေး ကျမ ဘာသာပဲ ပြန်လို့အဆင်ပြေပါတယ် ပြန်နေကျ"

ပြောသာပြောရတာ သန္တာစိုး အိမ်အမြန်ပြန်ချင်နေ သည်။ ဒီနေ့စစ်သွေး နားရက်ဖြစ်သည်။ စစ်သွေး သမီးတို့နှင့် အတူတူ မိသားစု ညစာလေးစားချင်သည်။

အခုတလော စစ်သွေး ရဲ့ အမူအကျင့် ပြောင်းလဲလာမှု အိမ်ထောင်ဖက်အပေါ် ဆက်ဆံရေးအေးခဲလာမှုတို့က သိသာနေသည်။ ဘာကြောင့်လဲ ဆိုတဲ့ အဖြေကတော့ သူမ လည်း ခုထိမသိပါ။

သူ မကြိုက်တဲ့အိမ်ဖော်အလုပ်ကို လုပ်ခဲ့မိတာပဲရှိသည်။ နောက်ပြီးအရင်က စစ်သွေး အလုပ်ကပြန်လျှင် အိမ်မှာသာ စားသောက်အတူနေလေ့ရှိပြီးအခုတော့ လက် ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင်တတ်လာပြီး လက်ဖက် ရည်ဆိုင်တွင် ဖုန်းတစ်ခုကိုစောင့်နေတတ် သည်။

" ရပါတယ် အမ ရယ် ရွှေပြည်သာ ဘက်ပဲ မဟုတ်လား ခရေပင်လမ်းခွဲ ကနေ ကား​ပြောင်းစီးလိုက်ပါ အားမနာပါနဲ့နောက်ကျ နေမယ် တက်တက်"

နေလင်းကတော့ လက်အောက်ငယ်သားအပေါ် ကူညီလိုသည့်စိတ်ရင်း ဖြင့် ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။

" ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ပါ အကိုလေး"

သန္တာစိုး အိမ်ရောက်ချင်စိတ်စောနေတာကြောင့် မငြင်းနိုင်တော့ပဲ နေလင်းရဲ့ကား နောက်ခန်းထဲဝင်ခဲ့မိပါတော့သည်။

****
ကားလေး ကား တရိပ်ရိပ် နှင့် ပြေးလွှားနေသည်။ ရှစ်မိုင်လမ်းဆုံသို့ပင် ရောက် လာသည်။  နေလင်း ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ်မောင်းရင်း သန္တာစိုး ကိုလည်းစကား မပြောမိပါ။ ထိုစဥ် ဖုနိးမြည်လာသည်။

နေလင်း bluetooth ဖြင့် ဖုန်းပြန်ဖြေ သည်။

" ဟုတ်ကဲ့ပြောပါ"
" ဟာ ကို အဲ အကို ထွက်လာပြီလား"

" ရတယ် အကို ကျွန်တော် စောင့်မယ်လေ အဲ့လိုဆိုလဲ"

" အင်းပါ ကို အဲ အကိုရ "

စစ်သွေး လမ်းဘေး PCO ဖုန်းကနေ သူထွက်လာကြောင်းလှမ်းပြောနေခြင်းဖြစ်ပါသည်။

" ညီ ဘေး မှာ ဘယ်သူပါသေးလဲ အသံကြီးကတမျိုးကြီး"

" ဪ အိမ်မှာအလုပ်လုပ်တဲ့အမ ကို ကားကြုံခေါ်လာလို့ပါ ဗျ"

" OK ညီ လှသောင်း ကျောင်းဘေး က လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ကို ပဲ  လာခဲ့မယ်နော်"

" ဟုတ်ကဲ့ အဲ့ဒိကိုပဲ လာခဲ့လေ အကို"

" အင်း bye"

" bye အကို"

ရုတ်တရက် တွေးနေစဥ် သူ့ကို ရည်ညွှန်းပြီး ပြောလိုက်သံကြောင့် သန္တာစိုး နေလင်း ဖုန်းပြောတာကို သတိပြုနားထောင်မိသည်။ အော် သူ့မိတ်ဆွေနဲ့ပြောနေတာပဲ  သူ့မိတ်ဆွေကလည်းအတော်လေး ခင်ပုံရတယ်။ အကင်းပါးပုံလဲရတယ် ကားပေါ်မှာ ငါ ပါလာလို့ အကိုလေး စကားပြောပုံ ပြောင်းနေတာက အစသတိထားမိနေသ လိုပဲ ဒါမှမဟုတ် ငါများမပါရင် သူတို့ဘာတွေပြောကြမလဲ အင်းလေ ဒါ ငါ့ကိစ္စ မ ဟုတ်ပါဘူး

" အမ က သားသမီးရှိလားဗျ"

" ဟုတ်အကို လေး သမီးလေးတယောက်ရှိပါတယ်"

" အမ အမျိုးသား ကရောဗျ ဘာအလုပ်လုပ်လဲ"

" ဆောက်လုပ်ရေးပစ္စည်းဆိုင်မှာပါ အကိုလေး"

" ဪ ဟုတ်ကဲ့"

နေလင်း စကားမပြောပဲနေလျှင် တဘက်လူ သိမ်ငယ်စိတ်ဝင်မည်ဆိုး၍ ရှို့တိုးရှန်းတနိးမဖြစ်အောင်စကားပြောနေခြင်းဖြစ် ပါသည်။ ကားက ခရေပင် လမ်းခွဲ အောင်ဆန်းသူရိယ လှသောင်းကျောင်းရှေ့ တွင် မီးပွိုင့်မိနေသည်။ သန္တာစိုးကားဆက်စီးရမည့်မှတ်တိုင် ကား စစ်ဆေး တက္ကသိုလ် ဘေး လမ်းမှတ်တိုင်ဖြစ်သည်။

" အကို လေး ကျမ ဒီမှာပဲဆင်းလိုက်တော့မယ် ရှင့် အိမ်အတွက်ဝယ်စရာလေး  ရှိလို့ပါ"

" ရပါတယ်အမ ဖြေးဖြေးဆင်းနော်ပွိုင့်မိနေတုန်း"

သန္တာစိုး ခရေပင်လမ်းခွဲ မှာ သမီးအတွက်ထုံချိုင်းကင် များ နှင့်စစ်သွေးအတွက် ကြက်ကင်လေး အိမ်ခဏ လာစောင့်ပေးသော အမေ့အတွက် စပျစ်သီး ဝယ်ချင်၍ မှတ်တိုင်အထိ မလိုက်ပဲ ဆင်းလိုက်ပါတော့သည်။

နေလင်း လည်း  အောင်မင်္ဂလာ အဝေးပြေးဘက် လမ်းခွဲတွင်ကား ကို Parking ထိုးပြီး ဂျာနယ်တစ်စောင်ဝင်ဝယ်ကာ ချိန်းဆိုထားသော လက်ဖက်ရည်ဆိုင်သို့သွားခဲ့ပါတော့သည်။

***
၁၅မိနစ်ခန့်အကြာမှ စစ်သွေး တက္ကစီနှင့်ရောက်လာခဲ့သည်။

" ကို တစ်ခုခုစား ဦးမလား"

" မစားတော့ဘူး ညီရ သွားမယ်လေ ညီဆံပင်ညှပ်မယ် မဟုတ်လား"

စစ်သွေးကား တီရှပ်အကျီအဖြူ လက်
ရှည်ဂျင်းပင်တို့နှင့် ခါတိုင်းလိုပင် သန့်ပြန့်ကြည့်ကောင်းနေတော့သည်။

****

" သမီးရေ"

" ဟာ မေကြီးလာပြီ ဟာ မုန့်တွေ လည်းပါတယ်"

" အမေ ကိုစစ်သွေးရော ဟင်"

" ဟဲ့ နာရီဝက်ကျော်ပြီ ထွက်သွားတာ ဘာမှတော့ပြောမသွားဘူး လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ပဲ ထင်ပါတယ်"

" ဪ အင်း အမေ့အတွက် စပျစ်သီး ပါတယ် အမေ အမေပြန်တော့မလား"

သန္တာစိုး စစ်သွေးကိုမတွေ့ရ ၍ ရင်ထဲ ဟာသွားသလိုအမောမပြေခဲ့ပါ။ (မိခင်ဖြစ်သူကလည်း အဖေ အမ တို့ နဲ့အတူ တစ်လမ်းကျော်တွင် နေထိုင် ခြင်းဖြစ်ပါသည်။ )

" သမီးစားနှင့်နော် အမေ သမီး အဖေ ကိုစောင့်လိုက်ဦးမယ်"

အမေ ပြန်သွားလေပြီ။ သန္တာစိုး ရေချိုး အဝတ်အစားလဲပြီး ထမင်းစားပွဲတွင် ကြက်ကင်ထုတ်ကိုချ အချဥ်ရည်ဖောက်ထည့်ကာ ထမင်း တွေခူးရင်း စောင့် နေခဲ့သော်လည်း ပေါ်မလာပါ။ အချိန် ကား ၇ နာရီပင်ထိုးနေပြီ။ ကို ဘယ်များသွားနေလဲ အချိန်ပိုဆင်းတာလား ငါ့လည်းဘာမှမပြောသွားဘူး။

စိုးရိမ်စိတ်တို့က တလိပ်လိပ်တက်လာသည်။ ခါတိုင်းအိမ်ကပ်လွန်းလှသော ဇနီး ကိုသိပ်ချစ် သိပ်ယုယသော စစ်သွေး ကို သူပြန်မြင်ရင်း မျက်ရည်တို့ စီးကျလာခဲ့သည်။

" သား ကလေး တီတာတာ
မေ့မေ အနား လာ
ဖေဖေ မေမေ သူ့စကား
တူတူရေ ဝါး"

" ဖေဖေ မေမေ
မာပါစေ....
မေ့မေ့စကား ...
အရေးထား......
ဖေဖေ့စကား
သား လေးစား...."

သမီးလေး စာကျက်နေသံကား သန္တာစိုး ကို လှုပ်နှိုး  လိုက်သလို ဖြစ်သွားသည်။ ဟုတ်တယ် သမီးရှိသေးတယ်။ သူက သူ့သမီး ကို သိပ်ချစ်တာ သူ ဒီလို လုပ်မှာမ ဟုတ်ပါဘူး အလုပ်က အရေးကြီးလို့ခေါ်လို့ ပြန်သွားရတာနေမှာ......

သန္တာစိုး မျက်ရည်တို့ကို သုတ်ရင်း ထမင်းဝိုင်းကို ဇကာဖြင့်အုပ်ကာ သမီးလေး နား သို့ သွားလိုက်ပါတော့သည်။

**
ည ၇ နာရီ Junction .8

" ဟဲ့ မောင်လေး "

" ဟာ အမ စျေးလာဝယ်တာ လား"

အမဝမ်းကွဲ ဖြစ်သူကို ရုတ်တရက် မြင် လိုက်ရ၍ နေလင်းအံ့သြသွားသည်။

" နင့် ဘဘအတွက် အနွေးထည် Leather လာကြည့်တာပါ မောင်လေး ကရော သူ ငယ်ချင်း နဲ့ မုန့် လာစားတာလား"

အမ ခိုင်ဇင်သန်း ရဲ့အမေးကြောင့် နေလင်း ရှက်ပြုံးလေးပြုံးလိုက်ပြီး

" ဟို ဒါ သား ပြောတဲ့ ကိုစစ်သွေးပါ အမ"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ အမ တွေ့ရတာ  ဝမ်းသာပါတယ် ခင်ဗျ"

စစ်သွေးရုတ်တရက် အံ့သြပြီး ကြောင်သွားရာမှ သတိဝင်လာပြီး နှုတ်ဆက်လိုက်ပါသည်။

ညီက ငါ့အကြောင်း သူ့အမ ကို ပြောပြထားတာကိုး တော်ရုံ သံယောဇဥ်နဲ့ တော့  ခုလို လုပ်မှာ မဟုတ်ဘူး ညီရယ် အရမ်းချစ်ပါတယ်ဗျာ။

" ဟုတ်ကဲ့ ကျွန်မ ခိုင်ဇင်သန်း ပါရှင် တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်ရှင့်"

" အမ ရွှေကောင်းမှာ Hot Pot စားရ အောင်"

" နောက်မှပဲ ငါ့မောင်တို့ကို အမ သီးသန့်ကျွေးပါ့မယ်အခု အမ ဒီည စာရင်းတွေ လုပ်စရာ ရှိသေး လို့ သွားတော့မယ် ကိူစစ်သွေးရေ သွားလိုက်ပါဦးမယ်ရှင်"

"ဗျာ ဟုတ်ကဲ့ပါ အမ"

**
ထို ည ၉ နာရီ Hotel Excel ရွှေဂုံတိုင်

" ညီက အမ ကိုကို့အကြောင်းတွေ ပြော ထားသေးလား "

" ပြောတာပေါ့ ကိုရ  ကျွန်တော့်အမနဲ့ ကျွန် တော်က အရမ်း close ဖြစ်တာဗျ တစ်ချိန်ကျရင် ကျတော်နဲ့အတူတူ ထာဝရနေသွားမယ့်သူတယောက်ကို အမကို မပြောဘဲတော့ မနေနိုင်ဘူး ကို"

" ညီရယ် အဲ့ဒီလောက်တောင် ချစ်ရတာလား"

" ချစ်တာပေါ့ ကိုရယ် ညီ့မိသားစုနဲ့တောင် တွေ့ပေးဖို့အထိဆုံးဖြတ်ထားတာပါ ဟိုလို ထက်စာရင် အိမ်ရဲ့ အလှူမှာ တွေ့ဖို့ အရင် ညီ စဥ်းစားထားတာ"

နေလင်း စစ်သွေး ရင်ခွင်ထဲတွင် နေရင်း စစ်သွေး  နို့အုံကြီးတွေကို ပွတ်သတ်လိုက်နမ်း လိုက်လုပ်ရင်း ပြောနေခြင်းဖြစ်ပါ သည်။ စစ်သွေး နေလင်းကို  ချစ်စိတ်ချစ်ရည်ပြည့်နေသော မျက်လုံးအစုံဖြင့် စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်နေသည်။

အခန်း မှာ TV ဖွင့်ထားသည်က လွဲရင် တခန်းလုံးမှောင်အတိကျနေသည် သူတို့ခန္ဓာကိုယ်တို့တွင် အဝတ်ကမပါ စောင်အ ဖြူအောက်တွင် တယောက်နဲ့တယောက်ပူးကပ်နေကြသည်။

🎼🎼🎼
မာယာတွေ မစာမနာ ငါသုံးကာ....
အလိမ်ညာတွေ အရှိန်အဝါတွေ...ဖုံးကာ
မင်းမခံနိုင်အောင်... ငါဟန်ဆောင်ပြုံးကာ
အရုပ်လို.... နင့်အား... ကစားပြီး..
လိမ်နေတာ.....

ငါညာနေတာ...ဒါတွေကို နင်မသိပါ...
🎼🎼🎼🎼

ငါ့အပြင့်မတူတဲ့ ငါ့အရင်လူလည်း မရှိခဲ့ပါ....မတော်တဆများ နင့်အပေါ်ညာတာသိခဲ့မလား...
ငါ့ကို...နင်က မုန်းပြီး ရွံနေမလား....
.......

တစ်ချိန်ချိန်မှာ... ရှင်းပြခွင့်ရနိုင်မလား

အကြိမ်ကြိမ်

ငါမင်းအား....ရှင်းပြဖြစ်အောင်...ကြိုးစား
ငါညာခဲ့တယ်ပေါ့.... ဒါပေမယ့်

🎼🎼🎼

နင် ပြန်လည် ခွင့်မလွှတ်လည်းနေပါ....
ထင်ကျန်တယ်...အတိတ်က အရိပ်က ..
ငါ့ကို... နှိုးဆွ...
ငါညာခဲ့တယ်ပေါ့ ......ဒါပေမယ့်

🎼🎼🎼

ဖြူစင်စွာ အတူ ရင်မှာရှိသလို.....
ကန်ရေပြင်မှာ နေဝင်တာ ကြည့်ခဲ့သလို...
အရင်တစ်ခါက နင့်ရင်မှာ ငါအိပ်ခဲ့သလို...
အတိတ်ကို.... ပြန်ပြီးလွမ်းမိနေပြီကို....

သာယာတဲ့.... နင့်မာယာမဲ့ အနမ်းကို.....

တစ်ခါတစ်ခါလည်း......
ငါလေ0ပြန်လွမ်းမိသလို...

ညှာတာတယ်0စာနာတဲ့ အကြည့်တို့ကို
အရှိကို.. အရှိတိုင်းသိဖို့...အချိန်မှီဆို...

တစ်ချိန်ချိန်မှာ
ရှင်းပြခွင့်ရနိုင်မလား.....

အကြိမ်ကြိမ်...ငါမင်းအားရှင်းပြဖြစ်အောင်ကြိုးစား.....ငါညာခဲ့တယ်ပေါ့ ....
ဒါပေမယ့်......
နင်ပြန်လည်0ခွင့်မလွှတ်လည်းနေပါ....
ထင်ကျန်တယ်...အတိတ်က အရိပ်က.... ငါ့ကို နှိုးဆွ.....
ငါညာခဲ့တယ်ပေါ့..... ဒါပေမယ့်

သာယာတဲ့ နင့်မာယာမဲ့ အနမ်းကို

တစ်ခါတစ်ခါလည်း....
ရင်မှာ ပြန်လွမ်းမိသလို......
ညှာတာတယ်စာနာတဲ့ အကြည့်တို့ကို
အရှိကို အရှိတိုင်းသိဖို့အချိန်မှီဆို.....🎼🎼🎼🎼

TV Channel တစ်ခုမှာ ထွန်းအိန္ဒြာဗိုလ် ရဲ့ ငါညာခဲ့တယ်ပေါ့ ဒါပေမယ့် သီချင်းက လာနေသည်။  စစ်သွေး မျက်နှာ ရုတ်တ ရက် ညှိုး သွားသည်။

" ကို ဘာမှ မတွေးနဲ့တော့ နော် အိပ်ကြရ အောင် မနက်ဖန် နေ့လည် ၇ မိုင်က စေ့စပ်ပွဲကို ကျွန်တော်နဲ့အတူ ကို တက်ရမှာ ကျွန် တော်ရဲ့ ထာဝရ ခရီးဖော်အနေနဲ့ပါ ကိုရာ"

နေလင်း  စစ်သွေးကို ကျစ်နေအောင်ဖက်ထားသည်။

စစ်သွေး ရုတ်တရက် ဝမ်း နည်း လာပြီး မျက်ရည်များ ကျလာပါတော့သည်။

နေလင်းကတော့ မမြင်ရပေ။
...................

ည ၁၂နာရီ Excel ဟိုတယ်ရှေ့ လမ်းမ ပလက်ဖောင်း လူသူရှင်းလင်းနေသည်။

ဟင့် ဟင့် ညီလေးရာ ကို မှားသွားတယ်... ကို ဇွတ်မတိုးခဲ့သင့်ဘူးကွာ....
ကို ရှောင်ဖို့ကြိုးစားပါတယ်....
ဒါပေမယ့် ကို ညီလေးကို သိပ် ကို ချစ်မိသွားခဲ့တာဗျာ  ငါ့ညီ မသိမယ့်ရက်တွေ ကြာပါစေ....
ငါ့ညီ ကိုခုလိုလေးပဲ ကို ချစ်သွားပါရစေ ကွာ.....
တစ်ချိန်ချိန် ညီ  ငါ့ညီစီရင်တာကို အကိုနာခံပါ့မယ်.... ဒါပေမယ့် အကို အကိုညီ့ကို သိပ်ချစ်တယ် ညီရာ ....
ဟီး....ဟင့်...ဟင့်......

အပေါ်တွင်တော့ နေလင်းတယောက် အိပ် မောကျနေသည်။ စစ်သွေး အောက်ထပ်ကို ဆင်း လမ်း ပလက်ဖောင်းပေါ်ထိုင်ရင်း တစ်ယောက်တည်း အားရပါးရ ချုံးပွဲ ချ ငိုကြွေးနေခြင်းသာ ဖြစ်ပါတော့သည်။ 

မမျှော်လင့်ပဲ စခဲ့မိတဲ့ မဖြတ်ပဲထားခဲ့တဲ့ ဇာတ်လမ်းတစ်ခု ကို အဆုံး သတ်သွား မှာကို သူ အရမ်းကြောက်နေမိ၍ ဖြစ်ပါတော့ သည်။

သီတင်းကျွတ်ပေမယ့် မိုးရိပ် မိုးသားတို့ကား ကောင်းကင်တွင်ရှိနေဆဲ  ညသည်မှောင်မိုက်သလို သူ့ဘဝသည်လည်း ရှေ့ ဆက်ရမည့် လမ်းမသိနိုင်အောင် မှောင် မိုက် နေပေတော့သည်။

**

" အကိုကြီး က ကိုစစ်သွေး ဆိုင်က အလုပ်ကြီးကြပ် နော် ကျွန်မ သန္တာစိုး ပါ အပိုချိန်ဆင်းရတာလားရှင့် ညနေကထွက်သွားပြီးပြန်မလာလို့"

" ဟင်  ဆိုင်မှာ သူအပိုချိန်ဆင်းရတယ်ဆိုတာ သူစလုပ်ကတည်းက တခါမှမရှိခဲ့ပါဘူး သူတခြားအလုပ်တွေ ရှိတယ်ထင်ပါတယ် "

" ရှင် ဟုတ် လား ရှင်"

" ဟုတ်တယ် ညီမ သူက လုပ်တာတော်တယ် သိပ်သေချာတယ် မနက်ဖြန်လည်း ခွင့်တော့ယူထားတယ် သူတစ်ရက် အစားပြန်ဆင်းပေးမယ်တဲ့ အကိုတို့က သူ့ကို သ ဘော ကျပါတယ် အကျင့်စာရိတ္တလည်း ကောင်းတယ် အသောက် အစားလည်း မရှိဘူး ခွင့်ကတော့ညီမရယ် အလုပ်သမားတယောက်မှာ တနှစ်ကို ဆယ်ရက်ခံစားခွင့် ရှိတယ်လေ အခု လည်း သူ့ကိုပေးပေမယ့်သူက ပြန်ဆင်းပေးမယ်ချည်း ပြောနေတော့ လက်ခံရတာ"

•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×

မနက်ရှစ်နာရီ နေခြည်အနွေးကား ဝန်း ကျင် တွင် ဖြာကျနေသည်။

သီတင်းကျွတ်ပြီဖြစ်သော်လည်း မိုးသားတချို့ကတော့ရှိနေဆဲ။  မြို့ ရန်ကုန်ကား စနေနေ့ဖြစ်၍ မနက်ပိုင်း မြို့ထဲသွားတဲ့ ကားတွေချောင်မည်လို့တော့မထင်လိုက် ပါနဲ့။ ရုံးဖွင့်ရက်တွေလောက် လူမကြပ်သော်လည်း  စိတ်အပန်း လူအပန်းဖြေ ရန်လူတန်းစားအလွှာ အသီးသီး တို့ နှင့် Bus များကား ထိုင်စရာနေရာ ရှားပါဘိ။

အင်းစိန်~ ရွေပြည်သာ လွန်းပျံ ဆွဲသော bus ကားတစ်စီးပေါ်တွင်သော စိတ်အပန်းမဖြေနိုင်သော ပူပင်သောက ဗျာပါဒ မီး တောက်နေသော မိန်းကလေးတစ်ဦး ထိုင်လျက် လိုက်ပါလာသည်။

သူ..သူ ....ညဆိုင်း ဘယ် တုန်းကမှ
မဆင်းရဘူးတဲ့....
ဒါ...ဒါဆို......
ညဘက်တွေ ညအိပ် သူဘယ်တွေကို....
သွားနေတာလဲ.....
သူ...သူ ဘာတွေလုပ်နေလဲ....

သန္တာစိုး တစ်ယောက် ကိုအောင်ခင့် ထံမှ စစ်သွေး အလုပ်ရဲ့အလုပ်သမားခေါင်း လိပ်စာ ကို ယူခဲ့ပြီး မနက်မိုးလင်းသည်
နှင့် ထွက်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ 

သူ့အလုပ်ကိုတော့ နေမကောင်းဘူးဟုအ ကြောင်းပြကာ ခွင့်ယူခဲ့သည်။ သူမ တစ်ည လုံး အိပ်မရပါ။ စစ်သွေး ပြန်လာနိုး စောင့်နေရင်း မှေးကခနဲ ဖြစ်သွားလိုက် နိုးလာလိုက် နှင့် တည တာကုန်လွန် ခဲ့ရသည်။ မနက်ကျရင်တော့ မဖြစ်မနေ သွားမေးမည်ဟု လည်းစိတ်ပိုင်းဖြတ်ခဲ့သည်။

ကိုအောင်ခင် ကိုမေးလျှင်လည်း အမှန်ကို သိရမည်မဟုတ် ဟု တွေးမိခြင်းကြောင့် အင်းစိန်တွင်နေသော အလုပ်သမားခေါင်း မနက်ပိုင်း အလုပ်မသွားမီ အချိနိမှီ စေရန် သွားစုံစမ်းခြင်း ဖြစ်ပါသည်။

စစ်သွေးအလုပ်လုပ်သော ဆိုင်ကိုတော့ သူဌေးကို အားနာ ကြောက်ရွံ့၍ မသွားရဲပါ။

သံသယစိတ်များစွာ အတွေးများစွာတို့
ဖြင့် သန္တာစိုး ချာ ချာလည်နေသည်။ မှတ် မှတ်ရရ သမီးမမွေးခင် ကိုယ်ဝန် ၇လလောက်ကတည်းက စစ်သွေး အချိန်ပိုဆင်းသည်ဟု ဆိုကာ အိမ်က ထွက်ထွက်သွားခဲ့သည်။ သို့သော် ၁၀ ရက် မှတခါလောက် သာ  ပြန်လာလျှင်တော့ တလ ခစာလောက် ပါလာတတ်ပြီး သူမကိုအကုန် အပ်လေ့ရှိသည်။ ဘယ်တုန်းကမှ စစ်သွေးအလုပ်အပေါ် သူမ သံသယမဝင်ခဲ့ပါ။

သို့သော် အခုအခြအနေ က အရင်ကနှင့် လုံးဝခြားနားနေသည်။

နှစ်ရက်ခြား လောက်ကို အချိန်ပို ဆင်း သည်ဟုဆိုကာအပြင်မှာ အိပ်သည်။

ပြန်ရောက်သည့် နေ့တွေမှာလည်း လက် ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင်ကာ  သူ့ပြောတဲ့ အလုပ်က သူဌေးသား ဆိုသူ နှင့် ဖုန်းပြောသည်။ အစကတော့ ဖုန်းလာမှ သွားပြေးကိုင်သော်လည်း နောက် ပိုင်းတွင် ဖုန်းလွတ်မှာ စိုးလို့လား သူမ ကိုင်လိုက်မှာ စိုးလို့လားတော့မသိ။ အိမ်ရောက်သည်နှင့် ထမင်း ခဏ သာ စားပြီး လက်ဖက် ရည်ဆိုင်သို့ချီတက်သည်။

ပြီးလျှင် ဘောပွဲ ဒါမှမ ဟုတ် videos တစ်ကားကြည့်ပြီး ဆိုင်သိမ်းချိန် သူမအိပ်ချိန် မှ ရောက်လာသည်။ မနက် သူမ အလုပ်သွားတော့ သူက မထသေး ။

ဟုတ်တယ်... ငါ ရှာရမယ်အဖြေ... 
ဒီသံသယစိတ်ကို ငါအကြာကြီး မမွေးထားသင့်ဘူး....
ကို့ ကိုလည်း မဟုတ်ဘဲ စ မစွပ်စွဲရဘူး...

အိမ်သို့ ပြန်ရောက်တော့ သန္တာစိုး အဝတ်ဗီဒို ကို လှန် လှော ရှာသည်။ သူမ ရောက် လာပြီ ဖြစ်၍ သူမ အမေ ပြန်သွား ခဲ့ပြီး သမီးကလည်း အိမ်ဘေးတွင် လမ်းထဲက ကလေးတွေနှင့်ဆော့ကစားနေသည်။

ဘီရိုကား ၄ဆင့်ဖြစ်သည်။ သူမတို့မင်္ဂလာဦး အမှတ်တရ ခန်းဝင်ပစ္စည်း ​ဖြစ်သည်။ အပေါ် နှစ်ဆင့်တွင် စစ်သွေး အဝတ်တွေ ထားပြီး သမီး ရဲ့အဝတ်အစား အချို့က နံပါတ်၃အဆင့် နှင့် သူမ အဝတ်တွေက အောက်ဆုံး အဆင့်တွင်ရှိနေသည်။

သန္တာစိုး စစ်သွေးရဲ့ အဝတ်တွေကြား ရှာ ဖွေ သော်လည်း ဘာမှမတွေ့ပါ။ သို့သော် သူမအကြည့်က အခန်းထောင့်သံသေတ္တာ လေးဆီသို့ ရောက်သွားသည်။

ထိုသံသေတ္တာလေး ကား သူမ နှင့်စစ်သွေး ရဲ့ လက်ထပ်စာချုပ် သူမ တို့ သန်းခေါင် စာရင်း မှတ်ပုံတင်များ အလုပ် CV form များ နောက် မင်္ဂလာ ဆောင်တုန်းက ဓာတ် ပုံတွေ သိမ်း ဆည်းရာ ဖြစ်သည်။

အမြဲလိုလို သော့ခတ်ထားလေ့ရှိသည်။ ထို သေတ္တာ ကို အရင်က စစ်သွေး အဖွင့်အပိတ်လုပ်တတ်သော်လည်း နေလင်းနှင့်တွေ့အပြီး နောက်တော့ပြစ်ထားခဲ့သည်။

သူမ သေတ္တာဖွင့်ရန် သော့ရှာသော်လည်း သော့က ထွက်မလာခဲ့ပါ။

ငါ ဘာလုပ်ရမလဲ...
ဘာမှလည်း မတွေ့ဘူး....
သေတ္တာသော့ကလဲ ပျောက်နေတယ်...
သော့ ဖျက်ရှာရင်ရော.....

သူမ ဖာသာတွေးနေသည်။ သော့ဖျက်လျှင် စစ်သွေး ကျိန်းသေပေါက်သိမည်။ သို့သော်လည်း သူမ သံသယစိတ်တို့က သူမ ကို အနိုင်ယူသွားသည် ။ သူမ တူကို ယူပြီးသော့ကို ဖျက်ခဲ့တော့သည်။

**
သော့ ပျက်၍ သေတ္တာ ပွင့်သွား ခဲ့ပြီ။ စာရွက် စာတမ်း များက နေရာ မပျက် သူမ လည်း ဘာမှမတွေ့ ရ၍ ပြန်ပိတ်မည်အလုပ်  သူ့မ မျက်လုံး အစုံကား သေတ္တာထောင့်ရှိအနက်ရောင်ရှိသောဇစ်ပိတ်ထား သော လေးထောင့်ပုံစံ တတောင်ခန့်ရှိသော မိုးကာသား အိတ်ကလေး တလုံးကို တွေ့လိုက်ရတော့သည်။

သူမလက်အစုံက လျှင်မြန်စွာပင် ထိုအိတ် ကို လှမ်းယူလိုက်သည်။ အိတ်ဇစ်ကို ဖွင့်ပြီးသောအခါတွင်တော့

" ဟင် ဒါ....ဒါ....တွေဟာ"

အိတ်ထဲက ထွက်လာတာတွေကတော့ ပုတ်သင်ညို ပုံနှင့် ကွန်ဒုံးဗူး များ  သူမ မသိသော အရည်ပျစ်ပျစ်တွေပါသောဘူး ၃ ခု (gel ဘူး)နောက် သူမမသိသောဆေးကဒ် ( Viagra 20 mg  လိင်စိတ်ကြွဆေးကဒ် ၂ကဒ် ) နောက် ချိတ်လိုလိုဟာတွေ သံချိန်းကြိုးလိုလိုဟာ နှင့် စာအုပ်လေး တစ်အုပ် ဖြစ်သည်။

သူမတစ်ကိုယ်လုံး အေးစက်တောင့်တင်းသွားသည်။ အားလုံးထဲတွင်သူမ နားလည် သည်က ကွန်ဒုံး ဘူးတွေဖြစ်သည်။ ကွန်ဒုံး တွေကိုမြင်ရ ရုံနှင့် ရင်တွေတင်းကြပ် လာသည်။

မျက်ရည်တွေ က ပိုးပိုးပေါက်ပေါက်ကျလာသည်။ တုန်ရီနေသော လက်အစုံ ဖြင့် စာအုပ်ငယ်လေးကိုဖွင့်လ်ုက်တော့  ဖုန်းနံပါတ်များကို အမည်နှင့် ယှဥ်တွဲပြီးရေး ထားတာကိုတွေ့လိုက်ရတော့သည်


မာမီတင့် -01....
မင်္ဂလာစျေးထွန်းမြတ် 01.....
ဘောက်ထော်ခေါကြီး အိမ်ဘေး ဖုန်း  01...
ကိုကြီး ဥာဏ်...01..
......

စသည်ဖြင့် သူမတွေ့ရသည်။  အော် ဒါက တော့ အလုပ်ဖုန်းလား  အမည်အတော်များများ ကို သူမ မသိပါ မိန်းကလေးနာမည်မတွေ့ရသလောက် ဖြစ်ပြီး မာမီ တပ်ထားသော အမည်များနှင့် ယောကျ်ား အမည် များကိုသာတွေ့ရသည်။

ကွန်ဒုံးတွေ ဆေးပြားတွေ ဒါ ဒါဆို ကိုစစ်သွေး ကိုစစ်သွေး ဟာ သန္တာစိုး အရုပ်ကြိုးပျက်ဖြစ်သွားသည်။ ခေါင်းငိုက်စိုက်ကြီး ချထားသည်။ သံသေတ္တာ ကို ကိုင်ပြီး အ သံမထွက်အောင် ကြိတ်ငိုနေသည်။

လုပ်ရက်လိုက်တာ ကိုစစ်သွေးရယ်..... 
ရှင်...ရှင်ဟာ ဒီလိုအလုပ်တွေ လုပ်နေခဲ့တာကိုးး ... သမီး နဲ့ ကျွန်မ မျက်နှာကိုမှမထောက်

သူမ အထင်ကတော့ မိန်းမတွေနဲ့ပွေရှုပ်ကာ ချူစား သည်ဟူ၍သာ  အော်ဖာဆိုတာကိုတော့လုံးဝကို မရိပ်မိသလို ထိုကဲ့ သို့ လုပ်စားလို့ရသည်ဆိုတာကိုပင် မသိပါ။

ငါ ဘာလုပ်သင့်သလဲ...
ငါဗြောင်ပဲမေးပြီးရှင်းလိုက်မလား.....

အဲ့လိုတွေးပြန်တော့လည်း သူမ မလုပ်ရဲပါ။ ဟိုက ဟုတ်တယ် မှနိတယ် ကွဲမလား ဆိုတော့လည်း သူမ ကိုယ်တိုင် ချစ်ခင်စုံ မက်၍  ၇ နှစ် ပေါင်းသင်းလာသော လင်ကို မကွာနိုင်ခဲ့ပါ။

ဒါဆို အခုအခြေအနေကို လက်ခံမလား။ ဒီလိုတွေး ပြန်တော့လည်း သူမကိုယ်သူမ သိသိကြီးနဲ့နောက်​ကျောဓား ထိုးခံရသူတစ်ယောက်အဖြစ်မြင် ပြန်သည်။

" နောက် တယောက်ပေါ်တယ်ဆိုတာ ပထ မ တယောက်ကို စိတ်ကုန်လို့ မချစ်လို့ပေါ့  ပထမ တယောက်ကိုသာ တန်းတန်းစွဲ
ကြည့် နောက်တယောက်က ပေါ် မလား "

အိမ်ဘေး က မစီ ပြောဖူးသောစကားကို ပြန်ကြားပြန်သည်။ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် သူမ ချစ်လင် ကိုတော့ ခုချိန်လုံးဝ မကွဲပေးနိုင်ပါ။ မသိချင်ယောင် ဆောင်ရင်း ခါတိုင်းထက် ပိုချစ်ပြမည် ပိုဂရုစိုက်မည်။

ညဘက်မထွက်အောင် နားဝင်အောင် ဖြောင်းဖြမည်။ နောက် ဗေဒင်   ဟုတ်သည် သူ ဗေဒင်မေးပြီး ယတြာချေ ရမည်။

သန္တာစိုး  အိတ်ကိုပြန် ပိတ်ကာ သေတ္တာ ကို မူလနေရာတွင်ပင် စောင်ပါးနှင့် အုပ်ထား လိုက်သည်။ ဖုန်းစာအုပ်လေးကို တော့ ယူထားလိုက်မိသည်။

ငါ ကမူးရှူးထိုးလုပ်လို့မဖြစ်ဘူး။ငါ ခေါင်း အေးအေးထားပြီး စဥ်းစား လုပ်ရမယ်။ ငါ့ဘဝ ငါ့သမီးဘဝအတွက် ငါ ကို့ ကို အဆုံးရှုံးခံလို့ရဘူး။

မျက်ရည်တို့ကိုသုတ်ကာ မျက်နှာသစ် ရေ ချိုး အဝတ် အစားလဲ လိုက်သည်။ သူမရဲ့ ချစ်လှစွာသောလင်ယောင်္ကျား ပြန်ရောက် လာလျှင် စားဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်အောင် သူ မလင် ကြိုက်တတ်သော ဟင်း တို့ကိုချက် ဖို့ ပြင်လေတော့လေသည်။

" မစီ ရေ စျေးမသွားရသေးရင် ပုဇွန်ထုတ်လေးမှာ ချင်လို့ပါ"

နောက်မှ လိုလျှင် သူမ ဆံပင်ဖြတ်ရောင်းချင်ရောင်းမယ်။ အခုတော့ သူမယောင်္ကျား အတွက်သာ သန္တာစိုးခေါင်းထဲရှိလေတော့သည်။

*
၇မိုင် ထွဋ်ကိုကိုကျော်ရဲ့ စေ့စပ်ပွဲ

" စားနော် ဖိုးနေ ကိုစစ် လည်း သုံးဆောင်  မေစန္ဒီ ဒါ ကို့ရဲ့ အခင်ဆုံးသူငယ်ချင်း နေလင်းလေ ဟိုဘက်က ကိုစစ်သွေးပါ နေလင်း သူငယ်ချင်း"

" ဟုတ်ကဲ့ ရှင့် တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်ရှင်"

ထွဋ်ကိုကိုကျော်ကတော့ နေလင်း ကိုအ ရွဲ့တိုက် အပူကိုဖျောက်ဖို့ စေ့စပ်ဖို့ ဆုံး ဖြတ် ခဲ့ပြီး အခုနေ့မှာတော့ စေ့စပ်ပွဲ ကို ပြုလုပ်ကျင်းပ ခြင်း ဖြစ်သည်။

နှစ်ဖက်အသိုင်းအဝိုင်းလောက်သာ ပါပြီး အပြင်လူ ဆိုလို့ နေလင်း နှင့် စစ်သွေးသာပါလေသည်။ ငထွဋ် သူတို့နှစ်ယောက်ကို တွဲမြင်ရတိုင်းရင်ထဲမှာ နာကျင်နေတာ အခုတိုင် ဖြစ်သည်။

စေ့စပ်ခဲ့သော်လည်း မေစန္ဒီ ကို လုံးဝ စိတ်ထဲမှာမရှိပါ။ သို့သော် တဖြည်းဖြည်းနဲ့အ ဆင်ပြေသွားမည်ဟု သူ ယုံကြည်ထား သည်။

" အကို ငါး စား နော်"

" ရတယ် ညီလေး ဟင်းတွေချည်းပဲ ပန်း ကန်ထဲမှာ ညီလေး စားဦးလေ"

တခြားလူတွေရှိနေလို့ အခေါ်အပြော ဆင် ခြင်နေသည်။ နေလင်း သူ့ချစ်သူ နှင့် ပွဲအ တူ တက်ရ၍ အလွန်ပင်ပီတိဖြာနေသည်။ မနေ့က သူဆင်ထားသော ရှပ်အကျီ အ ဖြူ ပြောင်လက်နေသော ဘောင်းဘီအ နက် ရှူး အနက် ဖြင့် စစ်သွေး တယောက် ဆောက်လုပ်ရေး ပစ္စည်းဆိုင်မှ အထွေ ထွေ လုပ်သား ဟု လာပြောလျှင်ယုံမည့်သူ မရှိပါ။

ဖိုးနေ ကတော့ ရှပ်အပြာ ဘောင်းဘီ အ နက် ကိုဝတ်ဆင်ထားသည်။

စစ်သွေးကတော့ လူရှုပ်ရှုပ်ပွဲမျိုး မတက်ချင်သော်လည်း သူ့ချစ်သူ ရဲ့ဆန္ဒ အရ တက်ပေးရခြင်းဖြစ်ပါသည်။

အလွန်ချမ်းသာသော လူကုံတန် အိမ်ကြီး ကို ရောက်တော့ သူ့လက်ဖျားချေဖျားတွေပင် အေးလာသည်။ စေ့စပ်ပွဲ ပြီးရင်တော့ သူ အိမ်ပြန်မည် ဖြစ်သည်။ သူ ထွက်လာတာကို ဘယ်သူကိုမှ အသိမပေးမိခဲ့ပါ။

ငထွဋ်တယောက် နေလင်းတို့ စုံတွဲ စားသောက်နေသည်ကို ပြုံး လျက်ငေးကြည့်ရင်း မျက်ရည်ဝဲလာမိသည်။

သူငယ်ချင်းရယ် ငါမပိုင်ရပေမယ့် လည်း အခုလို မင်းပျော်နေတာကို မြင်နေရတော့ ငါ ကျေနပ်ရမှာပေါ့ကွာ။

ငါ အိမ်ထောင်ကျခဲ့ရင် လည်း  မင်းကိုတော့ ငါ ဘယ်လိုမှမေ့နိုင်မယ်မထင်ဘူး သူငယ်ချင်းရာ.......

" ဖိုးနေ ငါတို့ထွက်ဖို့နီးလာပြီ ထင်တယ်"

" ငါ မသွားတော့ဘူး သင်တန်းတော့တက်ထား မယ် အဖေ နဲ့ အမေ ကို ပြောပြီးပြီ အမေ ကအစောကြီးကတည်းက မလွှတ်ချင်နေတာနဲ့အတော်ပေါ့ အဖေ ကအံ့သြပေမယ့် ဘာမှတော့မပြောပါဘူး"

" မင်းက မသွားတော့ ဒီမှာ ဘာလုပ် မလို့လဲ"

" လုပ်တတ်ရင် လုပ်စရာတွေချည်းပါပဲကွာ ကဲ မင်းယောက္ခမတွေ ယောက်ဖတွေ ဘက်သွားလိုက်ဦး ငါတို့က ခဏနေပြန်တော့မယ်နော်"

စစ်သွေး အနေခက်မည်ဆိုး၍ နေလင်း စားပြီး ခဏနေ ပြန်ဖို့တွေးထားပါသည်။

" ရတယ် ညီ ကျတော် က ရတယ် အားမနာနဲ့ နော် ဗျ"

စစ်သွေးက ချိုမြမြ ပြုံးရင်း ပြောလိုက်သည်။ နေလင်းရင်ထဲ အပူဟူ၍ မြူမှုန်မျှပင်မရှိလောက်အောင် အေးချမ်း သွားပါတော့သည်။

***
ရွှေပြည်သာမြို့နယ် ညနေ ၄နာရီ

" သမီးရေ ဖေကြီးလာပြီ"

" ဟော ကို ပြန်လာပြီ မောနေပြီ ထင်တယ် သန္တာ အအေးဝယ်ထားတယ် ကို "

"ရပါတယ် မသောက်တော့ပါဘူး သူဌေး ကလည်းကွာ ခိုင်းလိုက်တာ ပိတ်ရက်တောင်မနားရဘူး"

" ကို့ အတွက် ပုဇွန်ထုတ် ချက်ထားတယ် ညစာအတွက်လေ ကို ခု ကို ပင်ပန်းလာတယ် ခဏနားပြီးရေချိုး လိုက်နော် "

ရင်ထဲတွင်တော့ မုန်တိုင်း ထန် နေ သော် လည်း သန္တာစိုး အကယ်ဒမီရှော့ အိုင်တင်ဖြင့် စစ်သွေးကို ပြောဆိုနေခြင်းဖြစ်ပါတော့သည်။ သူမ ဘယ်လိုမှ စစ်သွေးကို လွယ်လွယ်အဆုံးရှုံးခံလိမ့်မည်မဟုတ်ပါ။

•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×

" စစ်သွေး မနေ့က မင်း မိန်းမ အိမ်လာမေးသွားတယ် အချိန်ပိုဆင်းရတာလားတဲ့"

အလုပ်သမားခေါင်း ကိုဥာဏ်လင်း ပြောလိုက်တော့ စစ်သွေး အံ့သြကာ အနည်း ငယ် လန့်သွားသည်။

" အကို က ဘာပြန်ပြောလိုက်လည်း"

" စလုပ်ကတည်း က တခါမှ ညဆိုင်းမရှိဘူးလို့ "

" ဪ အင်းပါဗျာ"

စစ်သွေး သိပ်တော့မတုန်လှုပ်ပါ။ ဒီ့အ တွက်အကြောင်းပြချက်တွေ သူ့မှာအများကြီးရှိနေ၍ ဖြစ်သည်။

" မင်း ည ဘက်တွေ ဘယ်မှာ လုပ်နေလဲ မင်းကြည့်ရတာ ပင်ပန်းပုံလည်းမရဘူး"

" ည ဘက် သိမ်ကြီးစျေးကလပ်မှာ တခါတလေ အချိန် ပိုင်းဝင်လုပ်တာပါ အိမ်က မိန်းမ သိရင် တားမှာဆိုလို့လေ သမီးရှေ့ ရေးအတွက်က အချိန်ပိုင်း အလုပ်တစ်ခု ခု ထပ်လုပ်ဖို့ လိုတယ် အကိုရ"

" အေးပါကွာ ရှာပါ ရှာ အားပေးတယ်"

ကို ဥာဏ်လင်း ထွက်သွားတော့ အတွေးတွေ တပုံတခေါင်းနှင့် စစ်သွေး ကျန်ခဲ့ပါတော့သည်။

သန္တာ ငါ့ကို လိုက်စုံစမ်းနေတာပဲ.....

ကိုအောင်ခင် ကိုတောင် သူမယုံတော့ဘူးကိုး။ သူဘာတွေသိသွားနိုင်လဲ   ငါအရင်ကတည်းက ညဘက်ထွက် နေတာ ကို ညဆိုင်း ဆင်းတယ်လို့ တလျှောက်လုံး ပြော ထားတာ ခုအားလုံးမဟုတ်မှန်း သူသိသွား ပြီပေါ့။ 

ဒါဆိုမနေ့ကရော ဘာလို့ငါ့အပေါ် မပေါက် ကွဲ မမေးဘဲ အေးအေးဆေးဆေး ချိုချို သာသာ ကြိုနေလဲ သူများ  ရိပ်မိနေပြီလား။ တစ်ခုခု  မဖြစ်နိုင်ဘူး ငါ Bi ဆိုတာရော အော်ဖာ ဆိုတာပါ သူမသိနိုင်ဘူး။  အင်း ညီ့ဆီကဖုန်းဆက်ချိန် သူကိုင်မှသာ  နောက်တခါ ညီ့ကို နောက်တနေရာက ဖုန်းပြောင်းပေးရမယ်။

အလုပ်သာ လုပ်နေရသည်။ စိတ်ထဲ သန္တာစိုးကိုမကျေနပ်လှပါ။ သူ့တို့အထုတ်ကို သူ့ အလုပ်ထဲက လူတွေဆီ လိုက်ဖြေပြနေတယ်လို့ ထင်မြင်နေသောကြောင့် ဖြစ် သည်။

တချိန်က သူနဲ့သန္တာစိုးတို့ရဲ့ပျားရည်ဆမ်း သောနေ့ရက်တွေက ခုချိန် သူ့အသိဥာဏ်မှာ ပျောက်ကွယ်လုလု ဖြစ်နေချေပြီ။

နေလင်းဟူသော ကောင်လေး ရဲ့ ပြုစုယု ယမှု အရေးပေးမှု ထင်မှတ်မထားလောက်အောင် သူ့ကိုချစ်နိုင်မှု တို့အပေါ် သူပြန် လည် မေတ္တာသက်ဝင်မိနေသည်။

တကယ်တော့ သူ့အဖြစ်က မင်းသားနှင့်တွဲကနေသော Cinderella ပမာ  ည ၁၂ မထိုးပါစေနဲ့ဟူ၍သာ ဆုတောင်းနေရသူပမာသာ ဖြစ် သည်။

ငါ ဘဝ ကံစီမံ ကံရှိသလောက်ပေါ့လေ။ ငါ ဘာမှမရွေး ချယ်ဘူး။ ငါ့ကိုရွေးချယ်တာကိုပဲ ခံယူမယ်။ တနေ့ အရာရာ အမှန်တရားတွေသာ ထွက်ပေါ်လာရင်  မင်းတို့ ဘယ်လို့တုံ့ပြန်မှာလဲ။ ငါ နေလင်း ကို ချစ်မိတဲ့အတွက် တသက်လုံးနောင်တမရဘူး။ ဒါပေမယ့် အတိတ်က ပြုခဲ့မိတဲ့လုပ်ရပ်အတွက် ငါ့တာဝန် ဝတ္တရားတွေ လူပီသမှု ဆိုတာတွေကရော ကွာ။

တွေးရင်း စစ်သွေး မွန်းကြပ်လာသည်။ နောက်ဆုံး မှာတော့ လက်ရှိအခြေအနေကိုသာ အတတ် နိုင်ဆုံး ထိန်းထားရန် သူအစွမ်းကုန်လုပ်ဆောင်ရတော့မည်ဟု သံန္နိဌာန် ချလိုက် ပါတော့သည်။

*
ညနေ ၆နာရီ

အလုပ်ဆင်းချိန် မို့ bus ကား ကြပ်သည်။ စစ်သွေး လူတိုးမခံရ ရန် bus ကား နောက် ပိုင်း သို့ ဝင်ကာ တွယ်လျက်စီးစဥ်....

သူ့နောက်တန်း  ဘယ်ဘက် ကပ်ရပ် နှစ်ယောက်ထိုင်ခုံတွင် အသက် ၄၀ အရွယ် ယောင်္ကျား တစ်ယောက်နှင့် အသက် ၂၀ အရွယ် ကောင်လေး တယောက်တို့ ထိုင်စီးနေကြသည်။

စစ်သွေးပထမတော့ သူ့အတွေးနဲ့သူ စီးလာ၍ သူတို့ကိုသတိမထားမိပါ။ သို့သော် သူတို့နှစ်ယောက် တဖြည်း ဖြည်း ပူးကပ်သွားတာ ကောင်လေးရဲ့ကျောပိုးအိတ်က ဘေးမှာချရာက ပေါင်ပေါ်တင်တာ  တစ်ဘက်က လူကြီးရဲ့ လက်ကိုင်အိတ်ကလည်း ပေါင်ပေါ်ရောက်သွားတာ တွေ ကို တဖြည်းဖြည်း မြင်လာတော့ မသိမသာလေး အကဲ ခတ်နေသည်။

ထို့နောက် တွင်တော့ လူကြီးရဲ့ လက်တ ဘက်က မှောင်ရိပ် အနည်းငယ်ကျနေသည်ကို အခွင့်ကောင်းယူကာ ကောင်လေးရဲ့ပေါင်ကို ပွတ်သည်။ ထိုမှတဆင့် ကောင်လေးရဲ့ ကျောပိုး အိတ်နောက်သို့ လက်ကတိုးဝင်သွား သည်။

ဒီလို တဖြည်းဖြည်း အဆင့်တက်လာတာကို Gay မုဆိုး စစ်သွေး ရိပ်မိ သိရှိပြီး တ ဖက်ကို လှည့်ကာ ပြုံးလိုက်မိသည်။ အော် သွေးသား ဆန္ဒ ကို အလိုလိုက်ကြသူတွေပဲ။ အင်းလေ ငါလည်းတချိန်က ဘာထူး လို့လဲ။

စစ်သွေးရဲ့ စိတ်အစဥ်သည် လွန်ခဲ့တဲ့ ၁၆ နှစ် ၁၄ နှစ်သား အရွယ် ဇာတိပေါင်းတည် မြို့လေး မှာ ဖြစ်ပျက်ခဲ့သော ဖြစ်ရပ်တွေ ဆိုသို့ ပြန်လည် ရောက်ရှိသွားပါတော့ သည်။

**
စစ်သွေး ဇာတိက ပေါင်းတည် မြို့ပေါ်က ရပ်ကွက်တစ်ခု တွင်ဖြစ်သည်။ အဖေ နဲ့အမေ ကွဲကွာ.... အမေဆုံး ပြီးနောက် ဆွေနီး မျိုးစပ်တော်သူ အဘွားရဲ့ ညီမ အဘွားလေးက ထမင်းစား ကျွန်ခံ သဘောမျိုးခေါ်ခိုင်းသည်။

ကျောင်းထားပေးသော်လည်း ထမင်းချိုင့် တွင် ဟင်းမပါ ဆန်က ဝက်စာသာသာ ငါး ပိရည် တို့စရာစသည်တို့ဖြင့်သာထည့်ပေး သည်။ အဘွားလေး နဲ့အတူ အဘိုးလေး  အဘိုးလေးရဲ့တူမ တို့လည်း အတူနေထိုင် ကြသည်။

ကျောင်းအပြန် အဘွားလေး ရဲ့ကုန်ဆုံဆိုင်တွင်ဝိုင်းကူလုပ်  ကြက်သွန်အိတ် အာလူးအိတ်တွေ ထမ်းပိုး စသည့်ဖြင့် လုပ်ကိုင်ရ၍ အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် သန်စွမ်းသည်။ သူစိတ်က ငယ်ငယ်က တည်းက ထူးခြားသည်ဟု ဆိုနိုင်သည်။

မိန်းကလေး ချောချော တင်ပါး မို့မို့ဝိုင်းဝိုင်းတွေ ဆိုလျှင် ရင်ခုန်တတ် သလို  body လှသော ယောင်္ကျားလေး တချို့ရဲ့အကျီချွတ်ချွေးစို နေသော ပုံတွေမြင်လျှင် လည်း ငယ်ပါက ထသည်။

သူ့အတွက်ပထမ ဆုံး sex အတွေ့အကြုံကတော့ ယောင်္ကျား နှင့်ဖြစ်သည်။ ထို့နေ့ကို သူယခုထိသတိရနေသေးသည်။

သူ ၈တန်း ဒုတိယနှစ် အသက် ၁၅ နှစ်အရွယ်က ဖြစ်သည်။

" စစ်သွေး ည ဘက် ဆိုင်သိမ်းရင် ဟိုဘက် လမ်း က ကို ချစ်တင်ဆီ ထမင်းသွားပို့လိုက် သူ့ညီမတွေ မရှိကြဘူး  ကူ ညီညာလုပ်ပေး လိုက် ညဘက် အိပ်ခိုင်း လဲ အိပ်လိုက် မနက်ဆိုင်ခင်းဖို့ အမှီ ပြန် လာခဲ့"

" ဟုတ်...ဟုတ်ကဲ့ပါ ဘွားလေး"

ဘွားလေး ပြောသော ကိုချစ်တင်က လက် သမားလူပျို ကြီး ဖြစ်သည်။ အသက်က ၃၅ လောက် ညီမ အပျို ကျောင်းဆရာမ နှစ်ယောက်နှင့် အတူနေသည်။  အိမ်ကိုလည်း အဝင်အထွက်များကာ နှစ်အိမ့်တစ်အိမ် နေထိုင်တဲ့အထိ ရင်းနှီးသည်။

စစ်သွေးတယောက် ည၆နာရီခွဲ ဆိုင်သိမ်းအပြီး တွင် သူ့အဘွားလေး ထည့်ပေးသော ထမင်းချိုင့်ကို ဆွဲကာ သွားခဲ့တော့ သည်။

" ဪ စစ်သွေး ထမင်း လာပို့တာလား"

" ဟုတ်တယ် ဦးလေး ကျတော် ဘာကူရမလဲ "

" ရပါတယ်ကွာ ငါ ဘီရိုလေး ရိုက်နေတာ ပြီးပြီ ကူရှင်းပေးပေါ့ ပြီး ငါနဲ့အတူ ထမင်း စား ညလညိးဒီမှာပဲ အိပ်ပေါ့"

" ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ဦးလေး"

သစ်သားအတိုအစများ သံတို သံစ များကို ရှင်းလင်းပြီးနောက် ထမင်းအတူစားကြသည်။ ထို့နောက်

" စစ်သွေး လာ နည်းနည်း ချလိုက် မပြင်းဘူး ဘီယာ"

"ဗျာ မလုပ်ပါနဲ့ ဦး ကျတော်မသောက် ချင်ဘူး သောက်လဲ မသောက်တတ်လို့ပါ"

" ချစမ်းပါကွာ မင်းကို ငါ လူကြီးကားပြမယ် ကြည့်ရင်းသောက်ကြတာပေါ့"

**
ည ကတိတ်ဆိတ်နေသည်။ ပေါင်းတည် ရပ်ကွက်တစ်ခုရှိ သစ်သား အိမ်လေးထဲတွင်တော့

" Arrr Arr Fuck Ohhh"

တီဗီမှ အော်ဟစ်သံ ညဥ်းသံတွေထွက်နေ သည်။

တီဗီကို အောက်စက်နှင့် တွဲကာ အခွေတစ် ခွေထည့် လိုက်သည်။  ယခုခေတ်လို့ VCD ခေတ်မဟုတ်ဘဲတိတ်ခွေခေတ်ဖြစ်သည်။

ဖန်သားပြင်ပေါ်တွင် ဘိုမ ကြီးကား ပေါင်ကြီးကားထား သည်။ ထိုပေါင်နှစ်ချောင်းကို အသားမည်းမည်း ကပ္ပလီကြီးက ကိုင် ကာ လီးမဲတုတ်ရှည်ကြီး ဖြင့် အားကုန်ဆောင့်လိုးနေသည်။ ကပ္ပလီကြီးရဲ့ မာန်သွင်းအော်လိုး သံ ဘိုမကြီးရဲ့ အော်သံများက စစ်သွေး လီးကိုတောင်စေသည်။  ဘီယာ တခွက် သောက်ထား၍ ရီဝေဝေ ဖြစ်နေသည်။

" စစ်သွေး ကောင်လေး ထ နေလား "
" ဗျာ ဦး လေး  မထပါဘူး "
" မညာ ပါနဲ့ကွာ ကဲ မှန်း "

ကိုချစ်တင် က စစ်သွေးလီးကို ပေါင်ကြားမှနှိုက်ကာ ကိုင်လိုက်သည်။ လီးကားမတ်တောင်နေသည်။

" ကောင်လေး မင်းကိုငါ ဂွင်းထု နည်း သင်ပေးရမလား"

" အဲ့ဒါတော့ တတ်ပါတယ်ဗျာ ဦးလေးကလည်း ကျောင်းမှာဟိုကောင်တွေပြောပြထားတာ"

" မှန်း မင်း လီး ကအရွယ်နဲ့မလိုက်အောင်ပဲ ကိုး ငါ့လီး လာကိုင်ကြည့်"

ပြောပြောဆိုဆို ကိုချစ်တင်က စစ်သွေး လက်ကို သူ့လီးပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်။ လီးကြီး က ၆လက်မ ခွဲခန့်ရှိပြီး တုတ်လဲတုတ်ကာ တဆတ်ဆတိတုန်နေသည်။
စစ်သွေး မရုန်းဖယ်မိ  လီးကို ဆက်ညှစ်ထားသလို့ ခပ်ဖြည်းဖြည်း ဂွင်းတိုက်ပေးနေသည်။

ကိုချစ်တင်ကလည်း စစ်သွေး ပုဆိုး ကို ဖြည်ကာ လီးကို ထုတ်ပြီး ဂွင်းတိုက်ပေး သည်။ စစ်သွေး အထွတ်အထိပ် ရောက်ကာ ပြီးတော့မလိုဖြစ်လာသည်။

" ငါ မှုတ်မယ်"

ကိုချစ်တင် လီးရည်ကြည်စို့နေသော စစ်သွေး လီးကို ငုံကာ စုပ်လေတော့သည်။ စစ်သွေး feel အလွန်တက်ကာ ခေါင်းကိုကိုင် ၍ ပင့်လိုးသည်။

" အားးး အားးး ဦးလေး ကျတော်ထွက်တော့မယ်"

" ပန်းလိုက် ငါသောက်မယ်"

" အားး ဦးလေး ရယ် ပြီး..ပြီးးး"

စစ်သွေးရဲ့ လရည်ဖြူဖြူပျစ်ပျစ်တို့ကား ကိုချစ်တင်ရဲ့ ပါးစပ်အတွင်း သို့ ဝင်သွားပါတော့သည်။ ကိုချစ်တင်အငမ်းမရ မြိုချ ရင်း စစ်သွေးကို ထုခိုင်းသည်။

" အားး ကောင်လေးး ငါပြီးပြီ အားးးအားး"

ထို့နေ့ည သူတို့ တခြင်ထောင်တည်း အိပ်ကြသည်။ ညလယ်အရောက်တွင်တော ကိုချစ်တင် စစ်သွေး လီးကို လာစမ်းကာ ဂွင်းထု ပြန်သည်။

စစ်သွေး လီးကား ပြန်မာလာသည်။

" ကောင်လေး ငါကုန်းပေးမယ် ငါ့ကို လိုးး"

" ဗျာ ဟုတ် ဟုတ်"

ကိုချစ်တင် ပုဆိုး လှန်တင်လိုက်သည်။ ညမီး မှိန်မှိန်အောက်တွင် ဖင်ပြောင်ကြီးကား မသဲကွဲ လှပါ။ စစ်သွေး ဖင်ကြီးကို ကိုင်ကာ သူ့လီးဒစ်ကို တေ့ပြီး ဆောင့်လိုး လိုက်သည်။

" အမလေး နာလိုက်တာ ဗျာ သေရောပေါ့ဟ ဖြေးဖြေး မျှင်းလိုး နေဥိး ငါ အုန်းဆီပေးမယ်"

စစ်သွေး လီးချောင်းကို အုန်းဆီနဲ့နယ်သ လို ကိုချစ်တင် ဖင်ဝကြားကိုလည်း လက်ဖြင့် ကလိုင်းကာ အုန်းဆီတွေ စွတ်သည်။ ထို့နောက် လီးကို တေ့ကာ ခပ်ဖြေးဖြေးလေး လိုးသည်။ လက်နှစ်ဖက်က ကိုချစ်တင် ရဲ့နို့တွေကို နယ်သည်။

အချက်၂၀လောက်ဆောင့်အပြီး ကိုချစ်တင်ကော စစ်သွေးပါကောင်းလာကြသည်။ ထို့ကြောင့်

" ချ လိုးးးစမ်း ကောင်လေး ချ"

" အားးးး လိုးးပြီဗျာ လိုးးပြီ ဦးလေးကို"

" အားး ဘွက် ဘွက်"

" အား  အိုးးးကောင်းလိုက်တာ"

" အားးးး စီးနေတာပဲဗျာ feel ပဲဗျာ"

" နေဦး ငါ ပက်လက်လှန်ပေးမယ် မင်း ငါခြေထောက် ကို ကိုင်ပြီလိုး"

ကို ချစ်တင် ပက်လက်လှန်လိုက်သည်။ ရမ္မက်ခိုး တို့ဝေနေသော မျက်လုံးတို့ဖြင့် နှစ်ယောက်သား အပြန် အလှန်စိုက်ကြည့်ကြသည်။ စစ်သွေး ကိုချစ်တင် ခြေနှစ်ချောင်းကိုကိုင်ကာ  တရှိန်ထိုး စောင့် လိုး ပါတော့သည်။

" အားးးး အားးးးး ကောင်လေးး ရာ လိုးးးကွာ ညတိုင်းးးး လာလိုးးး"

" အားး စီးနေတာပဲ ဦးလေးရာ အားးးး အားးး ပြီးတော့မယ် ဦးလေးဖင်ထဲ ပန်း ပေးမယ်"

" ချ လိုးးး လိုးးးးစမ်း အားးးးအားးးး "

အချက် ၂၀လောက် မနားတမ်းဆောင့်လိုးအပြီး စစ်သွေးတကိုယ်လုံး ကိုချစ်တင်ပေါ်သို့မှောက်ကျသွားပါတော့သည်။ နှစ်ယောက်ထပ်ရက်သား နှင့် ကိုချစ်တင် စစ်သွေးကို စုပ်နမ်းကာ ကျစ်နေအောင်ဖက်ထားသည်။ ထို့နောက်  သူ့ဖာသူဂွင်းတိုက်ကာ ပြီးသွားလေတော့ သည်။

ဒီလိုနှင့်ပဲ စစ်သွေး မကြာမကြာ ကိုချစ်တင်နှင့် လစ်ရင် လစ်သလို လိုးပွဲဆင်နွှဲ ကြသည်။ ရှစ်တန်း နှစ်နှစ်ကျအပြီး မှတော့ စစ်သွေးတယောက်ကျောင်းမှထွက်လိုက်ရတော့သည်။

အဘွားလေးရဲ့ နှိမ်ချဆက်ဆံ မှုတွေကို နောက်ဆုံးသူ ဘယ်လို မှ သည်းမခံနိုင်တော့ပါ။ သူငယ် ချင်း တယောက်ရဲ့အ ဆက်အသွယ်ဖြင့် သူ ရန်ကုန် သီရိမင်္ဂလာစျေးသို့ ရောက်ရှိ ကာ ပျံကျ လုပ်သားအ ဖြစ် လုပ်ကိုင်ခဲ့ပါသည်။

ထို့နောက် မှ သူ့ရဲ့ ပါးနပ်လူရည်လည်မှုကြောင့် စော်ဘွားကြီးကုန်းစက်ဘီးပစ္စည်း ဆိုင်သို့ ထပ်မံပြောင်း ရွှေ့ခဲ့သည်။

သူငယ်ချင်းတွေစုပြီး ရွှေပြည်သာ မှာနေရင်း နဲ့မှ  အထည်ချုပ် အလုပ်သမ သန္တာစိုး နှင့် ဆုံကာ ချစ်ကြိုက်ခဲ့ ပြန်သည်။ ထို့ နောက် ချစ်သူ သက်တမ်းတစ်နှစ်အကြာ တွင်တော့ သူတို့လက်ထပ်ခဲ့ကြသည် ။ လက်ထပ်ပြီး နောက် လစာကောင်းသော ဘုရင်နောင် ရှိ အိမ်ဆောက်ပစ္စည်းဆိုင်သို့အလုပ်ပြောင်းခဲ့တော့သည်။

****

" ဟာ မှတိတိုင်ရောက်ပြီပဲ ဆင်းမယ် ဗျ ပါတယ်"

" ဟောဗျာ ဒီလောက်သတိပေးနေတာ ကို ဘာတွေငေးနေ တွေးနေလဲမသိဘူး ပါတယ်တဲ့ ဆရာရေ"

သူဆင်းလာချိန်မှာတော့ ဟိုလူနှစ်ယောက် ကိုင်ကောင်းဆဲပင်ဖြစ်တော့သည်။

**
ည ၉နာရီ ရွှေပြည်သာ မြို့ စစ်သွေးအိမ်

" ကို ...ည ဘက်တွေ အပြင် မှာဘာလုပ်လို့ လုပ်မှန်းမသိ ဘာမှပြောမသွားလို့ ကျွန်မ စုံစမ်းတာ မှားလားဟင် ကို ပြောစမ်းပါရှင့် ကျမ မှာ ဇနီးမယား တယောက် အနေနဲ့ ပြောခွင့် မေးခွင့်သိခွင့်တောင်မရှိတော့ဘူးလား "

သန္တာစိုး ပြောရင်း အသံတို့ သိမ်ဝင်သွား သလို မျက်ရည်တို့ကျဆင်းလာသည်။ သ မီးကတော့အပြစ်ကင်းစွာ အိပ် မောကျနေသည်။

" အေး မင်းက သိပ်သိချင် လွန်းလို့ စုံစမ်းတယ် ရှာတယ် အခု သော့ပါ ဖျက်ပြီး ရှာတယ် ပြီး စောင်နဲ့ အုပ်ထားတယ် ဒီမှာသန္တာ ငါ လုပ်နေတာဟာ ငါ့သမီး မငတ်အောင် ငါ့သမီး လူတန်းစေ့နေနိုင်အောင်ကွ ကောင်းပြီ လေ မင်းက ပစ္စည်းတွေတောင် ထုတ် ကြည့်ပြီးပြီဆိုတော့ ငါက ပြောရတော့ မှာပေါ့"
                   
•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×

" မင်း ကိုယ်ဝန်အရင့်အမာကြီး နဲ့ မွေးခါနီး ပိုက်ဆံ အသည်းအသန်လိုတုန်း ကတည်း က ငါ လုပ်ခဲ့တယ်  အေး မင်း လင်ဟာ ၈ တန်း မအောင်ဘူး မင်းဟာ ၁၀ တန်းမအောင်ဘူး  ဒီရန်ကုန်မှာ ဘာ စောက်လုပ် လုပ် စားမလဲကွာ"

စစ်သွေး မျက်လုံး တို့ ကား ဒေါသ ကြောင့်ရဲရဲ နီနေသည်။ သန္တာစိုး ကတော့ ရှိုက် ခါရှိုက်ခါ ငိုနေပါတော့သည်။

" ငါ အဆက်အသွယ် နဲ့ သိမ်ကြီးစျေးက လပ်မှာ ညဘက်အချိန်ပိုင်း လုပ်တယ်  အေး ခုခေတ် မှာ ကွန်ဒုံးတွေတာနဲ့ ပဲ မိနိးမရှုပ်တယ် စွပ်စွဲ လို့မရဘူး ကွ ကလပ်မှာလုပ်တဲ့ လူအဖို့ ကလပ်လာတဲ့ သူတွေ လိုတဲ့သူတွေပေးရအောင် ငါ တို့ ဆောင်ထားရတယ်  မင်းက မေးမယ် ဒါဆို ဘာလို့ မပြောလဲ မှန်တယ် ငါမပြောဘူး ပတ်ဝန်း ကျင် ကြောင့် ရှင်းရှင်းပြောရရင်ကွာ မင်းအမေ ကြောင့် တစိတ်ကိုတအိတ်လုပ်ပြီး ငါ့ကို ဖာခေါင်း လုပ်စားတယ်ပြောခံရမှာ စိုး လို့ကွ ဟင် သန္တာစိုး မင်း ကိုယ့် ယောင်္ကျား အရှက်ကို အလုပ်က လူတွေ ရှေ့ လိုက်ခွဲ ဦးမှာလားကွ  အေး ငါ အရှင်းဆုံးပြောလိုက်မယ် ငါ ဒီအလုပ်ကို ဆက်လုပ်နေရ ဦးမှာပဲ  မင်းသဘောမတူ ခဲ့ရင် မင်းဒီလိုသာ လိုက် အရှက်ခွဲနေရင်  ငါ့သမီးတာဝန်တော့ငါ့အပြည့်အဝ ယူမယ် ကျန်တာတော့ မင်းဘာမှမမျှော်လင့်နဲ့"

စစ်သွေး ပြောရင်း ဒေါသထွက် လို့ အသံတွေကျယ်လာသည်။ ဘေးအိမ်တွေကလည်း စစ်သွေးနဲ့ သန္တာစိုး ရန် ဖြစ်တာ ခုမှ ကြားဖူး၍ တိတ်တိတ်ကြိတ်နားထောင်နေကြသည်။ 

စစ်သွေး အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းထောင့်တွင် အိပ်ခဲ့သည်။

အခန်းထဲတွင်တော့ သန္တာစိုးတယောက် သမီး မေစစ်သန္တာသွေး ကို ဖက်ရင်း ရှိုက်ရှိုက်ခါ ငိုနေပါတော့သည်။

တချိန်က အလွန်ကြင်နာယုယ တတ်သော မိသားစုတာဝန် အလွန်ကြေသောစစ်သွေး ရဲ့ အရိပ်တွေ ခုချိန်မှာမရှိတော့ သည့်အ လား သူမ ခုမြင်နေရသော စစ်သွေးသည် အခြားတစ်ယောက်လို ဖြစ်နေသည်။

ကွဲကွာဖို့ထိတောင် သူ့ဖက်က စပြောလာခဲ့ပြီ။ သို့သော် လည်း  သူသိချင်သည့် ကိစ္စကိုတော့သိလိုက်ရပြီ။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ငါမှားတာ။ ငါ ကို့ အပေါ် သံ သယတွေ များနေတာ။ ကိုက ညမအိပ်နေ့ မအိပ်ငွေရှာတော့ စိတ်တွေ ဘယ်ရှည်တော့ မလဲလေ။ သူမိသားစုတာဝန် သမီးတာဝန်ကျေရှာပါတယ်။  ငါ...ငါ ဆင်ခြင်ရမယ်။ ကိုပြောတာတွေဟာ အမှန်တွေ ဖြစ်မှာပါ.....

သန္တာစိုး လင်ကိုချစ်စိတ်မွှန်နေ၍ ဆင်ခြင် တုံတရားတို့ ဆန်းစစ်နိုင်စွမ်းတို့ ကင်းမဲ့သွားခဲ့ပြီ။  စစ်သွေး အလုပ်လုပ်သည်ဆိုသော်လည်း သူမအပေါ်ဆက်ဆံရေးပြောင်း လဲလာတာကတော့ လပိုင်းမျှသာ ရှိသေးသည်ကို သူမ သေချာမြင်အောင်မကြည့်နိုင်ခဲ့ပါ။

စစ်သွေး အဖိုးတန် branded ပစ္စည်းတွေ တန်ဖိုးကြီးအလှပြင်ပစ္စည်းတွေ သုံးနိုင်နေတာကိုတော့ သူမ တန်ဖိုးတွေ နားမလည်နိုင်ရှာခဲ့ပါ။

စစ်သွေး ပြောသော စကားလုံးတွေအပေါ်ယုံကြည်ပြီး သူမ မျက်ရည်များကြားမှအားတင်း ပြုံးလိုက်သည်။

ကို့ ကို ငါ အစွမ်းကုန်ပြုစုမယ်။ ကိုဟာ ငါ နဲ့ သမီးအတွက် ထီးတလက်ပါ။ ငါတို့ တသက်လုံး ကိုနဲ့အတူနေရမှာ ကို့ဦးဆောင်မှုနောက် ငါ လိုက်ရမှာ......

*
အရူး အမဲသား စားမိသည် ဟူသောစကားသည် ထွဋ်ကိုကိုကျော် အတွက်တော့ မှန် သည်ဟု ဆိုနိုင်သည်။ ဂုံးတံတားပေါ် ပထ မ သွားပြီးကတည်းက ထပ်သွား ချင်စိတ်တို့ ဖြစ်လာသည်။ အစကတော့ သူ့ကိစ္စပြီးသည်နှင့် ရှက်စိတ်လွှမ်းမိုးကာ ပြန်ချင် စိတ်ဖြစ်လာသော်လည်း အခုတော့ စည်သူလွင် ရဲ့

.....အချိန်တန်ရင်လေ မင်းအနားပဲ ပြန်ပြန် လာခဲ့ မသွားတော့ဘူး..... ငါ့စိတ်ကို အနိုင်နိုင် ထိမ်းထားပေမယ့်..... ငါ့ရဲ့သွေး သားထဲက ဆာလောင်တောင့်တနေလို့ ...

ဆိုတဲ့ သီချင်းစာသားလိုဖြစ်နေသည်။ သို့ သော် ဒီတခါတော့ သူ ကားမယူ ဖုန်းမယူပါ။  အရမ်းကြီး တောက်ပြောင်နေအောင်မဝတ်ပဲ သာမန် T shirt  ဂျင်းပင်နှင့်သာ ဒိုးခဲ့သည်။

အချိန်က ၇နာရီ တက္ကစီ ရပ်ကတည်းက ရင်တွေခုန်နေသည်။ သူ လှေကားပေါ်သို့ ခပ်မှန်မှန်တက်ရင်း ပတ် ဝန်းကျင်ကို အ ကဲမသိမသာ ခတ်သည်။ ဒီတခါတော့ သူလို ကိုယ်လို ဝတ်စား ထားသည့်အပြင် hand phone လဲ ကိုင်မထားတော့ သူ့ကို ခပ်ခြားခြား ရပ်နေကြသော အော်ဖာ ကောင်လေးတွေက သိပ်စိတ်မဝင်စားပါ။ သူတို့လို အော်ဖာဟုသာ ထင်မှတ်သွားသည်။

" ဘယ်လိုလဲ ဒီည ရေတွင်းကြီးကြီးတူးမှာလား ဆေးယူဦးမလား"

ကောင်လေးတယောက် အနားလာပြီး ပြောလိုက်လို့ သူ အံ့သြသွားသည်။

" ဘယ်လို ဘယ်လို"

" အာ စောက်ပိန်း မင်း ကိုဆေးပေးမလို့ဟ သိရဲ့သားနဲ့ ရူးချင်ယောင်ဆောင်နေတယ် သူ့အလစ် အအေးထဲထည့် ပြီးရင် မိနစ် ၃၀ လောက် ဆို သူ အိပ်ကော အိပ်ဆေးလေ"

" တော်ပါပြီ ကွာ ရပါတယ်"

လူမှားပြီးလာပြောနေပုံရသော ကောင်လေးစကားကြောင့် ထွဋ်ကိုကိုကျော်အ တော်လန့်သွားသည် ဂုံးတံ တား ရဲ့ dark side အမှောင်ခြမ်းကို မြင်လိုက်ရသလို ပင် ပြန်ဆင်းဖို့ပင်စဥ်းစားလိုက်သည်။

ဘုရား ဘုရား ငါပြန်မှပဲ ဟိုနေ့က ကောင်လေး ဖုန်းလဲ ငါက မမေးမိ  ငါကလည်း ဒီစိတ်ပဲဝင်နေ အန္တရာယ်ကလည်းများ....

ထိုစဉ်

" ညီလေး ခေါ်ချင်လို့ပါ"

အသံကြောင့် လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ကုလားဆင် ခပ်တောင့်တောင့် လူတယောက် စွပ်ကျယ်ဝတ်ထား၍ ရင်ဘတ်မွှေးတွေကို မြင်နေရသည်။

" ကျွန်တော် မလိုက်ဘူးဗျ"

" ညီလေး ကို စျေး ကောင်းပေးမှာပါ အကို့ကိုယုံပါ ငါ့ညီက လူသစ်နဲ့တူတယ် တခါမှမမြင်ဖူးဘူး တစ် shot ကို တစ်သောင်းပေး မယ်  အေး ဟိုဟာကော ကြီးတယ်မ ဟုတ်လား"

နောက်ဆုံး ပြောလိုက်သော စကားကို လေ သံ နှိမ့်၍ ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။

" အကို ကဘာလုပ် ချင်လို့လဲ"

" စုပ် ချင်တာ ငါ့ညီ နောက် ခံချင်တယ်"

အကိတ်ကြီး က ခံချင်တယ် ဆို၍ ငထွဋ် အံ့သြသွားသည်။

" ဘယ်သွားမှာလဲ"

" သံစျေး အပေါ်ထပ် က တည်းခိုခန်း"

" ဟာဗျာ အဲ့လို ​​နေရာတွေတော့မလိုက်ချင်ဘူး ဟိုတယ်တစ်ခုခု ဆိုရင်တော့ တစ်မျိုး"

ငထွဋ် ရောက်မှတော့မထူး တော့ သူ့အာ သီသ ကို ဖြေ ဖျောက်ဖို့တော့ လုပ်ရမည်။ ဒီလူက ညိုသည်။ လက် မောင်း ရင်အုပ်တွေ ကြီးပြီးမို့မောက်နေသည်။ ရင်ဘတ်မွှေးတွေကလည်း ဆွဲဆောင်နေသည်။

" ဟိုတယ်ဆိုရင် စျေးကကြီးမှာ"

" ကဲ ကျတော် အရှင်းဆုံးပြောမယ် ကျတော်ကြေးစားမဟုတ်ဘူး ဒါပေမယ့်ဆန္ဒရှိတယ် လူကလည်းလူကောင်း မှတ်ပုံတင်လည်းပါတယ် အကို မှတ်ပုံတင်ပါရင် လိုက် နေ ကျတော့်ကို တပြား မှမပေးနဲ့ ဟိုတယ်ခပဲ ခံ  အကို မှတ်ပုံတင်ပါလား မပါရင်တော့ မလိုက်ဘူး"

" ဟာ အဲ့လိုလား ပါပါတယ် ညီရာ အကို့က လူကောင်းပါ အကို့ကိုစိတ်ချပါနော်"

စိတ်ဆန္ဒကို ချွန်းအုပ်ထိမ်းဖို့ကလည်း မဖြစ်နိုင်သ လောက်ရှိနေပြီမို့ ထွဋ်ကိုကိုကျော်သွားဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်။

****
တရုတ်တန်းရှိ ဟိုတယ်တစ်ခု ည ၈နာရီ

အခန်းတွင်မီးကမှိန်ပြပြလေးသာရှိသည်။ ကုလားဆင် ဘဲကြီးသည် သူ့ တကိုယ်လုံး အဝတ်မှန်သမျှ အကုန်ချွတ်ပစ်ပြီး စောင်ကိုခြုံထားသည် ။

" လာလေ ညီ"

ထွဋ်ကိုကိုကျော် အတွင်းခံပဲ ဝတ်ထား သည်။ ထိုဘဲကြီးဘေးသို့ လှဲချလိုက်သည်။

" ပြွတ် ပြွတ် အားးးးး "

ကုလားကြီးကား  ငထွဋ် အပေါ် အုပ်မိုးကား တရပ်စပ်နမ်းနေသည်။ အသက်ပင်ရှူရဲ့လားမသိ။ သူ့၏ ဗလကြီးနှင့် တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားသည်။

အိပ်ယာခင်း အဖြူရောင်တွင် သူ့ရဲ့အဖု အထစ် ကြွက်သားတွေပြည့်နေသော သ ပိတ်ရောင် အသားက ထင်ဟပ်လှပေသည်။

" အိုးးးး good တယ်ဗျ"

ထွဋ်ကိုကိုကျော် လည်း ကောင်းလာသည်။ ပြန်လည်တင်းကြပ်စွာ ပွေ့ဖက်ရင်း အလိုက်သင့်နမ်းသည်။ ဘဲ ကြီး က ငထွဋ် နို့တွေကိုစို့သည်။

ငထွဋ်ရဲ့ ချိုင်းကြားကို ယက်သည်။ ထို့ နောက် ငထွဋ်အတွင်းခံကို ချွတ်ပေးကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဂွင်းတိုက်သည်။

ငထွဋ် တယောက် တိမ်တွေပေါ် ရောက်သ လို ဖြစ်နေသည်။ ဘဲကြီး က body အလွန်လှသည်။ ငထွဋ်ရဲ့ ကာမစိတ်တွေအရှိန်တက်လာသည်။

ဘဲကြီး ရဲ့ နို့အုံကြီးကိုပွတ်ချေ နို့သီးတွေကိုပြန်စို့ပေးနေသည်။ ဘဲကြီး လည်း feel လာသည်ထင်တအင်းအင်းဖြစ်လာသည်။

ထို့နောက်

" ညီ အပြန်အလှန် မှုတ်ကြရအောင်"

ကုလားကြီး ကား ငထွဋ်ပေါင်ကြားကို ဝင်ကာ လီးကို အငမ်းမရစုပ်သည်။ ငထွဋ် လရည်ကြည်တို့စိမ့်ထွက်လာရသည်။ ငထွဋ်ကလည်းမဲနက်ပြောင်လက်ပြီး အကြောများထောင်ထနေသော ကုလားကြီးရဲ့ ၆ လက်မလီးကြီးကို ပြန်လှန်စုပ်ရင်းကုလားကြီးရဲ့ ဖင်ကားကားကြီးတွေကို စုပ်ချေနေသည်။

" အားးးး အားးး ညီလေး ကို ကုန်းမယ် ထိုင်ပြီး ဆောင့်သာလိုး မညှာနဲ့"

ငထွဋ် ကွိုင် ကောက်စွပ်လိုက်သည်။ ကု လားကြီး ကား ဖင်ပူးထောင်းထောင်ပေး လိုက်သည်။ ငထွဋ် ဖင်ဝ ကို gelဖြင့် ပွတ် သည်။ သူ့လီးကိုပါ ပွတ်သည်။ ဖင်ဝကြားကို လက်တွေနဲ့ နှိုက်ကာ ပါယ်ပါယ်နယ်နယ် ကလိုင်းသည်။

" အင်းးးး အင်းးးးး လိုးးးးး လိုးးးပါ ကွာ ငါမရတော့ဘူး"

ထို့နောက်တွင်တော့ ငထွဋ်  ကုလားကြီး ၏ ဖင်ပူးထောင်ကြီးပေါ်တက်ထိုင်ပြီး လီးကိုတေ့လိုက်သည်။

" အားးး "

ကုလားကြီးရဲ့ ဖင်ကြီးမှာလည်း လီးကြီး တိုးဝင်လာမှုကြောင့် အကြောပေါင်း တသိန်း တို့က အာသာငမ်းငမ်းတုံ့ပြန်လာသည်။ ဖင် ကြွက်သား တွေက လီးကို ညှစ်ထားသည်။ ငထွဋ် ပုံမှန် စလိုး လေတော့ သည်။

" ဘွက်ဘွက် ဗွတ်ဗွတ် အိုးးးး"

" အားးး ကောင်းလိုက်တာ ကွာ လိုးးပါ ရတယ်"

" အင်း ကြမ်းပြီ ကဲ ကွာ ကဲ"

ထွဋ်ကိုကိုကျော် ကုလားကြီး ရဲ့ ကျောပြင်ကြီးကိုကိုင်ကာ အားးကုန် ဆောင့်လိုးလေ သည်။ တဗြောင်းဗြောင်း နှင့် လိုးသံ အော် သံများကား အခန်းတွင်းညံနေသည်။

" အားးးး အားးးးးးး လိုးးထားးး ကောင်လေး အားးး လိုးးးမှာ အသေလိုးးးး မှာ ခင်ဗျား ဖင်ကြီးကို အားးးး ချစမ်း ကွာ ချစမ်း "

" ကဲကွာ ဖျန်း ဖျန်းး ကောင်းလားဘဲကြီး"

ငထွဋ်က ဖင်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းရိုက်ကာ လိုးခန်းကိုအရှိန် မြှင့်သည်။ ကုလားကြီး ဖငိကို မီးပွင့်မတက် လိုးနေသည် ။

အတော်လေး အီစိမ့်ကာ အထွဋ်အထိပ်သို့ ရောက်လာသည်။

" အားးး ကျုပ် ကျုပ်ပြီးတော့မယ်"

" အားးးး သောက်မယ် ငါ့မျက်နှာပေါ်ပန်းပါ"

"အားးးး ပက်လက်လှန် ဟုတ်ပြီ ထုပြီ "

ငထွဋ် ကွိုင်ကို ချွတ်ကာစထုသည်။

" အားးးးးးအားးးး ထု ပြစ် ထု ထု"

" အားးးးး ထုပြီ အား ထွက် ထွက်အားးး"

လရည်ဖြူပြစ်ပြစ် တို့ကား ကုလားကြီး မျက်နှာပေါ်သို့ တရက်စပ်ကို မိတ်ဆက်တော့လေသည် ။ ကုလားကြီးမှာ နို့မလိုင် အလား အငမ်းမရ သောက်ရင်း သူ့လီးသူ့ဖာသူ ထုလေသည်။

" အားးးး အားးးး ပြီးးးပြီးးး "

****
ဒီဇင်ဘာ ၁၅ရက်

ဆောင်းဝင်လာသော်လည်း ရန်ကုန်ဆောင်း မို့ မအေးချေ ။

နေလင်းတယောက် မနက်စောစော ဖုန်းတစ်လုံးနှင့်အလုပ်များနေသည်။

" အမ ကျွန်တော်တို့အိမ် အဖိုး နှစ် ပတ် လည် ခေါက်ဆွဲကျွေး မှာ အမသိပြီးရောပေါ့"

" အေးလေ ငါမောင်ရဲ့ အဲ့ဒါဘာဖြစ်လို့လဲ"

" အဲ့ဒီပွဲ မှာ ကျွန်တော့်ချစ်ချစ်ကို အိမ်ခေါ်မလို့ဗျ ဖိတ်မလို့"

နေလင်းမျက်နှာကား ချိုမြနေတော့သည်။

" မစောလွန်းဘူးလား မောင်လေးရဲ့"

" ဟိုလိုကြီး တော့မဟုတ်ပါ ဘူး ဗျ ခေါ်ရုံ ပါ အမေတို့ကိုတော့ မိတ်ဆွေလို့ပြောပြီး မိတ်ဆက်မယ်လေ အမ လည်း ရှိနေရမှာနော် နော် ငထွဋ် ကိုပါဖိတ်မယ် သူကြောင် မနေအောင်"

" အမလေး အေးပါဟယ် ကျုပ် ရှင့် ချစ်ချစ် ကို ဧည့်ခံပေးပါ့မယ်ရှင်ဟုတ်ပြီလား"

***
နေလင်း အိမ်အောက်ထပ်သို့အဆင်း သူ့အမေရဲ့ စီမံ သံကိုကြားရသည်။

" သန္တာရယ် ညဥ်း မနက်​ဖြန်ည မပြန်နဲ့တော့နော် အာရုဏ်ဆွမ်းဆိုတော့ မနက်စောစော အလုပ်ကများမှာ"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ မမကြီး ကျမနေပါ့မယ်"

" မေကြီး"

" ဟော သား ဆင်းလာပြီ"

" သား ရဲ့အထူးမိတ်ဆွေတယောက်ကို ဖိတ်ထားတယ်ဗျ မေကြီးနဲ့လည်း မိတ်ဆက်ပေးမယ်"

" အမလေး ဒါများ ဆက်ပါရှင်ဆက်ပါ မိန်းကလေးလား"

"ဟုတ်ပါဘူး မေကြီးရ ယောင်္ကျားလေး ကဲ ပါ သား ငထွဋ် ဆီကို ဖုန်းဆက်ဦးမယ်"

***
နေလင်း အိမ်ရှေ့ ပန်းခြံနား ထွက်ပြော လိုက်သည်။

" ငထွဋ် ဟျောင့် သန်ဘက်ခါ ငါ့ အိမ်မှာ အလှူ အဲ့ဒါ ငါ့ချစ်ချစ်ပါ ဖိတ်ထားတာ"

" အဲ့တော့.."

" ဘာ အဲတော့လည်း မင်း လာရမှာနော် သူ မကြောင်အောင်"

" ဟ မလာဘူး ကွာ မင်းဟာ က ငါ့စေတ နာရှိလို့ ကျွေးချင်လို့မှ မဟုတ်ဘဲ မင်း လူ အဖော်ရအောင်ဖိတိနေတာ ငါက ဘာလို့လာရမှာလဲ"

" မဟုတ်ပါဘူး သားကြီးရာ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ငါတို့ဟာ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေလေ  လာခဲ့ပါကွာ"

" စ တာပါကွာ စိတ်ချ တဝိုင်းတည်း ထိုင် ပေးမယ် ဟုတ်ပြီလား"

****
ည၈နာရီ

" ကို လာမယ် မဟုတ်လားဟင် ကန်ရိပ်သာအိမ်ကို ညီမျှော်နေမှာ"

" လာ မှာပေါ့ ညီရာ ညီတမျက်နှာ နဲ့ကို လာခဲ့မယ်"

" ဟိုလိုတော့ အိမ်ကို အသိမပေးရသေးပါဘူး"

" အင်းပါ ခုချိန်တော့စောနေသေးတယ်"

" ကို ဗမာဆန်ဆန် လည်ဂတုံးနဲ့ ကွက်စိတ်ပုဆိုးလေးဝတ်ခဲ့နော်ဗျ"

အင်းပါဗျာ လာမယ် ၇နာရီလောက် ထွက်လာမှာ"

***

စစ်သွေး ဖုန်းပြောပြီး အိမ်ရောက်တော့ သန္တာစိုး က ထမင်းဝိုင်းပြင်ထားပြီးစောင့်နေသည်။

" ကို မနက်ဖန် ည သန္တာ အလုပ်အိမ် မှာ ဆွမ်းကျွေးရှိလို့ ညအိပ်ရမယ် အဲ့ဒါ အမေ ဆီ့ကို သမီး ကို မနက်တခါတည်း ပို့ခဲ့မယ်  ကို သော့ပိတ်ပြီးသာ ထွက်ခဲ့"

" အင်း ရတယ် "

စစ်သွေး နဲ့ သန္တာစိုး ဆက်ဆံရေးက အေးခဲသည်ထက် အေးခဲလာသည်။ စစ်သွေး အတူပြန် အခန်းတွင်း အိပ်သော်လည်း စ ကားကိုဟဟ မပြောပါ။ နေလင်း နဲ့ ချစ် သူ ဖြစ်ပြီးကတည်းက အခြားသူနှင့် offer လိုက် ခြင်းမရှိတော့သလို နေလင်းဆီမှ offerကြေး လည်းမယူ ပါ။

သို့သော် နေလင်း က သူငြင်းသည် ကြားမှ အမြဲ တသောင်းခန့်ကို ထည့်ထည့်ပေးတတ် သည်။

နေလင်းအိမ်ကို သွားရမည့်အရေး စစ်သွေးရင်တွေ ခုန်နေသည်။ သူ အိပ်မရသေးပါ။ တဘက်သို့စောင်းရင်း အတွေးနယ်ချဲ့နေသည်။ သူ နေလင်းကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးကိုချစ်မိသွားသည်။

သူ့ကိုယ်သူပင် အံ့သြနေသည်။ နေလင်းရဲ့ ကြွယ်ဝမှုတို့ကြောင့်တော့မဟုတ်ပါ။ နေလင်းနှင့် သူဘဝ တစ်ခု အတူ ထူထောင်ဖို့အထိပင်စဥ်းစား လာသည်။

လူ့ဘဝ ၇၅ တန်းတွင် ကျန်ရှိသော ၄၅ နှစ်
ခန့်ကို ကိုယ် ချစ်သောသူ နှင့်သာ ကိုယ်ဖြတ်သန်း ချင်သည်မှာ သူဆန္ဒအမှန် ဖြစ် သည်။ သို့သော် သမီးကိုတော့ သူပုံမှန် ထောက်ပံ့မည်။ သမီးဆီမကြာမကြာသွားမည်။ ဒီလိုတော့သူဆုံးဖြတ်ထားသည်။

.......ဘယ်သူ လာပြီး ခွဲမလဲ ဒီမှာ ........တို့အတွက်မင်းကရှိနေတယ် ....တို့မဝေးဘူး ယုံတယ်....

ခေါင်းရင်း အိမ်မှ စည်သူလွင်+အေးချမ်းမေ ရဲ့တို့မဝေးဘူး သီချင်းက သူ့ရင်ခုန်သံကို မြန်စေသည်။

သူ ကြည်နူးလျက် အိပ်ပျော်သွား တော့ သည်။

****
ဒီဇင်ဘာ ၁၇ ကန်ရိပ်သာ အိမ် မနက်၇နာရီ

" ဟဲ့သား မင်းကြည့်ရတာ တမျှော်မျှော် နဲ့ လာမှာပေါ့ကွယ်"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ မေကြီးရ သူ က ခုမှ လာမှာဆိုတော့ မသိမှာစိုးလို့ပါ ဟော တက္ကစီ ရပ်ပြီဗျ"

နေလင်း ခြံဝသို့မပြေးရုံတမည် ထွက်လာသည်။ စစ်သွေးကား လည်ကတုံး အဖြူ ပိုးတွဲ ကွက်စိပ်အပြာနှင့် သန့်နေ ခန့်နေ သည်။

" လာ ကို အမ နဲ့ ငထွဋ် လည်း ရှိတယ်ခေါင်းရင်း ဝိုင်းကိုသွား"

စစ်သွေး ခြေဖျား လက်ဖျားတွေအေးစက် လာသည်။ စိတ်ထဲတွင်လေးလံ လာသလို ခံစားရသည်။ ဘာကြောင့်မှန်းတော့မသိပါ။ နေလင်းရဲ့ ဦးဆောင်မှုနောက်ကိုလိုက်ခဲ့သည်။

" လာ ကိုစစ်"

" ကိုစစ်သွေး ကြွပါရှင်"

ခိုင်ဇင်သန်း နှင့် ထွဋ်ကိုကိုကျော်တို့က ပြိုင်တူ လိုလိုဖိတ်ခေါ်လိုက်သည်။ စစ်သွေး ထိပ်ဝိုင်းသို့ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

နေလင်းတယောက် သကာရည် မှောက်ထားသည့်အလား ပြုံးရွှင် ကြည်နူးနေ သည်။

" အမေ ရေ သား မိတ်ဆွေ လာပြီဗျ"

" ဪ အန်တီသား မိတ်ဆွေက လူချောပဲကွယ့် စားပါကွယ် အန်တီတို့ အိမ်ကိုလည်း ဝင်ပါ ထွက်ပါ သားရယ် ဟယ် ဟင်းရည်တွေ လိုက်ပါဦး သန္တာရေ ဟင်းရည်ချိုင့်အမြန်လာပါဦး ဒီဝိုင်းကို"

သန္တာစိုး ဟင်းရည် ချိုင့်ကို ကိုင်ကာ အိမ်တွင်းခန်းမှထွက်လာသည်။ သန္တာဟူသော နာမည်ခေါ်သံကြောင့် စစ်သွေး မော့အကြည့်

" ဟာ သန္တာ "

" ကိုစစ်သွေး "

နှစ်ယောက်စလုံး အံ့သြသွားသလို စစ်သွေးကတော့ ရုတ်တရက် ငယ်ထိပ်ကို တောကြီးမြွေဟောက်ပေါက်သလို ဖြစ်သွားသည်။

•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×•×

" ဟင် သန္တာ တို့က သိနေတာလား"

" ကျွန်မ အမျိုးသားပါ မမကြီး"

" ဪ "

နေလင်း အမေဒေါ်သိင်္ဂီထိုက် တစ်ယောက် သန္တာစိုးရဲ့ ဖြေ ကြားသံအဆုံး  မျက်နှာအ နည်းငယ်ပျက်သွားပြီး နေလင်းကိုသာ အဓိပ္ပါယ်တစ်မျိုးမျိုးပါသော အကြည့်
ဖြင့် ကြည့်လိုက်ပြီး သူတို့ဝိုင်း မှ ထွက်သွားပါတော့သည်။

သန္တာစိုး ကတော့ အလုပ်ရှင်သူဌေး သား
နှင့် သူ့ယောင်္ကျား အရမ်းခင်နေ၍ အလွန်အံ့သြနေသည်။

သူ..သူတို့ ဘယ်လို..ဘယ်လို နဲ့ ဒီလောက် ခင်သွားတာလဲ။ ဘယ်လိုမှ အဆက်အစပ်မရှိတာ။ သန္တာစိုး အခြားဝိုင်းတွေကိုပါ လို အပ်တာ ဖြည့်ဆည်းရမည့် တာဝန်တွေရှိသေး၍ သူတို့ဝိုင်းမှ ခွာသွားသည်။

" ကို သူပြောတာ အမှန်လားဗျ ဟင်....ကို"

တမနက်လုံး ပြုံးရွှင် မြူးထူးနေသော နေလင်း ရဲ့ မျက် နှာမှာ အံ့သြခြင်း တုန်လှုပ်ခြင်း မယုံနိုင်ခြင်း အရိပ်တွေ ထင်ဟပ်နေ သည်။ အခြားဝိုင်းမှ စားသောက်နေကြသော သူ့မိဘများ၏ ဧည့်သည်များ မကြားရန် လေသံကိုနှိမ့်၍ တုန်ရီနေသော အသံဖြင့် မေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။

စစ်သွေး ရဲ့ဇွန်းကိုင်ထားသောလက်တွေ တုန်နေသလို မျက်ဝန်းတွေမှာလည်း မျက် ရည်ဥတွေ တွဲခိုလာသည်။ နေလင်းရဲ့အ မေး ကို ခေါင်းငြိမ့်ပြ ခြင်းဖြင့်သာ အဖြေပေးခဲ့သည်။

" ဟာ ဗျာ"

Cinderella အတွက် ၁၂ နာရီကားထိုးခဲ့ပြီ။

သူ အတွက် ဤနေရာသည် ဆက်လက်နေဖို့ သင့်သောအရပ်မဟုတ်တော့မှန်း သူ သိ မြင်ခဲ့သည်။ ရှက်ခြင်း ဝမ်းနည်း ကြေကွဲခြင်း ယူကြုံးမရခြင်း တို့ဖြင့် သူဟာ စားပွဲ မှ ထဖို့ပြင်ပါသည်။

" ကျွန်တော် ...ကျွန်တော်...ပြန်ပါရစေ "

စောစောက မှ သူ့ မိန်းမ ဟင်းရည် ဆမ်းပေးထားသော ခေါက်ဆွဲပန်းကန်ကား အ ရာမယွင်း တဘက်ဝိုင်းတွင်တော့ ဒေါ်သိဂီထိုက် မိတ်ဆွေများ၏ ရယ်မောသံ များဖုံးလွှမ်း နေသလောက် သူတို့ဝိုင်းက တိတ် ဆိတ်နေပေတော့သည်။ နေလင်း အမ နှင့် ငထွဋ်တို့လည်း ရုတ်တရက်ဖြစ်လာသောအခြေအနေအပေါ် ဘာမှ ပြန်မပြောနိုင်ပဲ အံ့သြ မင်သက်နေကြသည်။

စစ်သွေး ခပ်ဖြည်းဖြည်း ထလျက် တိတ် ဆိတ်စွာပဲ အိမ်ထဲက ထွက်လာပါတော့ သည်။

သန္တာစိုး ရုတ်တရက် လှည့်အကြည့် စစ်သွေး ထွက်သွားသည်ကို မြင် လိုက်ရသည်။ သူ့ရဲ့ မုန့်ပန်းကန် ကလည်းအရာမယွင်း.....

ကို..ဘာများဖြစ်လို့ ရုတ်တရက် ထ ပြန်ရတာလဲ ....

ဘာလို့.......

သူတို့ဝိုင်းက ရုတ်တရက် တိတ်ဆိတ်သွားရတာလဲ....

အိမ်ကျမှ အရိပ်အကဲကြည့်ကာ မေးဖို့ သန္တာစိုး တွေးမိသည်။ သိပ်ကြီးပြဿနာ ကြီးကြီးမားမားတော့မရှိလောက် ဟုထင်သော် လည်း " ဘာကြောင့်" ဆိုသည်ကိုတော့ သူ အလွန်သိချင်နေသည်။

**

" မောင်လေး မောင်လေး သတိထား နော်မောင်လေး"

" ဖိုးနေ အလှူ နော် တခြား လူတွေနဲ့"

ခိုင်ဇင်သန်း နှင့် ငထွဋ် ကား နေလင်း ပေါက်ကွဲထွက်မည်ကို စိုးရိမ်၍ ခပ်တိုး တိုးသတိပေးနေသည်။ နေလင်းအဖြစ်က သူ့ချစ်သူ ကို ဆွေမျိုး မိဘ သူငယ်ချင်းတွေရှေ့ပွဲထုတ်မိရာမှ အရှက်လုံးလုံး ကွဲသွားခြင်းဖြစ်သည်။

သို့သော် သူ အံကြိတ်ထားသည်။ စစ်သွေးနောက်ကို မလိုက်သလို ငိုလည်းမငိုပါ။  ကြောင်ကြောင်ကြီးသာ ထိုင်နေတော့ သည်။

" ရ..ရပါတယ် ငါ ဘာမှ မဖြစ်ဘူး အမ ကျတော်ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး စားကြပါ"

နေလင်း မျက်နှာကို ပြင်လိုက်သည်။ အား တင်းပြီးပြုံးကာ ပြောသော်လည်း မျက် ရည်တို့က ဝဲနေသည်။

" မောင်လေး သတိထားနော် ကိုထွဋ် သားလည်း သားသူငယ်ချင်းကို ဂရုစိုက်ပေးပါ  နေလင်း အခုအချိန်မှာတော့ သား စိတ်ကိုနားပါ သား ရှေ့မဆက်သင့်တာကိုသားသိ မှာပါ  သားစိတ်ကိုပြန်ကုစားပါ ကဲ သား တို့ အပြင်သွားရင် သွားပါ အမ လည်း ခဏနေပြီး ပြန်တော့မယ် "

ခိုင်ဇင်သန်း အခြေအနေကိုထိန်းကာ ပြော လိုက်သည်။ သူတို့ဝိုင်းလေးတွင်သာ မုန် တိုင်းထန်နေပြီး ကျန်ဝိုင်းတွေမှာတော့ ရယ် မော နောက်ပြောင် သံတွေနဲ့စည်ဝေနေသည်။

" ရတယ် အမ သား ဘာမှ မဖြစ် ဘူး  ငထွဋ်လည်းပြန်တော့နော်သားကြီး ငါအိပ်ရေး ပျက် လို့အိပ်လိုက်ဦးမယ်"

***
အားလုံး ပြန်သွားကြပြီ။ ဟန်ဆောင်မျက်ဖုံးတပ်ထားသော နေလင်း အလွန် ပင်ပန်းနေသည်။ အခန်းထဲ သို့ ဝင်ရင်း တံခါး ကို ပိတ် လိုက်တော့သည်။ သူ့မျက်လုံး အစုံ က အခန်းပြတင်းပေါက်ကနေ အပြင်ဘက်ကို ငေးနေသည်။ အတိတ်က သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ နေ့ရက်ပုံရိပ်တွေကတော့ သူ့မျက်လုံးထဲ ရုပ်ရှင်ပြသလို ပြန်မြင်ယောင် လာပါတော့သည်။

နေလင်း အံကိုကြိတ်ထားသော်လည်း မျက်လုံးမှ မျက်ရည်တို့က စီးကျ လာသည်။

သူ...သူ က မိန်းမ နဲ့တဲ့လား ...

ကို က မိန်းမ နဲ့...
နောက်ပြီး  မသန္တာစိုး နဲ့ တဲ့...
မယုံဘူးး မဟုတ်ဘူးးး....
ကို...ကို.... အဲ့လိုမဟုတ်ဘူး......

တယောက်တည်း ရေရွက်ရင်း တချိန်လုံး ထိန်းထားသော မျက်ရည်တို့က အတား အဆီးမဲ့စွာ စီးကျလာပါတော့သည်။ သူ ဆောက်ခဲ့တဲ့ အချစ်အိမ်လေးက ပြိုပျက် ရတော့မည်လားး.....

" အကိုလေး...အကိုလေးး မမကြီးက သူ့ ဧည့်သည်နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးမလို့ လာခဲ့ပါဦးတဲ့"

သန္တာစိုး အသံကြောင့် မျက်ရည်တို့ကို သုတ်ကာ အပြင်ထွက် လိုက်သည်။

" အမ နဲ့ ကိုစစ်သွေး အိမ်ထောင်ကျတာ ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ"

" ၇ နှစ် ပါ အကိုလေး"

နေလင်း ဆက်မမေးပဲ အောက်ထပ်ကို ဆင်းသွားပါတော့သည်။ နီရဲ နေသော မျက်လုံး ငိုထားဟန်တူသော နေလင်းရဲ့ ပုံပန်း နှင့် ရုတ်တရက် မေးလိုက်သော မေး ခွန်း တို့ကြောင့်သန္တာစိုး ဇဝေဇဝါဖြစ်ကာ ဘာကိုမှ နားမလည်နိုင်တော့ပါ။

**
နေရာကား မင်္ဂလာဒုံပန်းခြံတွင်ဖြစ်သည်။ စနေနေ့ တွင် အတွဲ များ အတွဲချောင်း သူ များ ပြည့်တန်ဆာ များနှင့် စည်ကားနေ သည်။ ပန်းခြံ အပေါ် ဘက် အစိုးရ ရုံးတစ်ခု အနီး ရေကန်ကျယ် ကြီး တစ်ခု အနီးတွင်တော့ လူတစ်ယောက် ငုတ်တုတ် ထိုင် ကာ ကန်ရေပြင် ကို တွေတွေကြီး ငေးစိုက်ကြည့်နေသည်။

ကန်ကြီးကသာ အသက်ဝင် လာပါက ထိုသူကို ထ နှုတ်ဆက်မည် ဖြစ်သည်။ လွန်ခဲ့တဲ့ အရင်က မကြာမကြာ လာလာတတ်သော သူ့ကို 

" မင်းကောင်မလေးရော မပါဘူးလား "

ဟု နှုတ်ဆက်ပေလိမ့်မည်။

သူကား စွပ်ကျယ်အဖြူ ပုဆိုးကွက်စိတ်အပြာတို့ကို ဝတ်ဆင်ထားသည်။ ခါးတွင် အပေါ်ဝတ်အကျီဖြူကို စည်းနှောင်ထား သည်။ သူမျက်လုံးများရဲရဲနီနေပြီး မျက် ရည် များ ထွေထွေ ကျဆင်းနေသည်။

" ညီရေ ကို တို့နေ့တွေ တကယ်ပြီးခဲ့ ပြီလားကွာ ညီ ကို့ကိုအရမ်း မုန်းတီး သွားမှာပဲနော်  ကို ဖွင့်ပြောဖို့ နောက် ဆုတ်ဖို့ အ ကြိမ်ကြိမ် ကြိုးစားခဲ့ပါတယ် ညီရာ ဒါ...
ဒါပေမယ့် ကို အရမ်းချစ်မိသွားတာ  ညီ့ကို တန်ဖိုးထား ချစ်မိသွားတာပါဗျာ အခု တော့  ကို တို့ဝေးရတော့ မှာပေါ့ ညီရယ်  ကို့ အမှားတွေပါဗျာ ဟင့်.... အီး..""

စစ်သွေး ဘဝ တွင် စိတ်အထိခိုက်ရဆုံးအ ချိန်ဟု ဆိုနိုင်သည်။ သူ အချစ်ဆိုသောအ ရာကို ပေါ့ပေါ့တွက်လိုက်မိသည်။

အခုတော့ အချစ်ဆိုသော အရာ က သူ့ကို ပြင်း ထန်သောဝေဒနာတို့ဖြင့် အလဲထိုးနေချေပြီ။

သူ့စိတ်ထဲ နေလင်းကိုသာ မြင်နေသည်။ မှန်သည်။ မှားသည်။ သင့်တော်သည်။ မသင့်တော်သည် တို့  သူမသုံးသပ်နိုင်တော့။

သူ နေလင်း နှင့် နီးချင်သည်။ တစ်ဘဝ လုံးအတူတူနေချင်သည်။ သို့သော် သူ့အ တွက် ပေးဆပ်မှုကြီးကြီး ပြန်ပေးဆပ်ရမည်။ သူ့မိန်းမ ကို သူစွန့်လွှတ်ရမည်။ ဒါပေမယ့်လည်း ဒီလိုစွန့်လွှတ်ခဲ့ရင် တောင်မှ အရင်လို နေလင်းရဲ့  အချစ်တွေပြန်ရဖို့ မသေချာတော့ပါ။

သန္တာစိုး ကို သူ ထည့်မတွက်မိပါ။ သူတချိန်က ချစ်တယ်တဖွဖွ ပြောနေခဲ့သော် လည်း အခုတော့ တစိမ်းတယောက်နှင့်တအိမ်တည်းအတူနေရသူ လိုဖြစ်နေသည်။ 

သူ့သမီး ကိုတော့ သူ အလွန်ချစ်သည်။ လောကကြီးတွင် နေလင်း နှင့် တန်းတူ လို လို ချစ်ရသည် မှာ သူ့သမီး သာလျှင် ဖြစ် သည်။ ဖြစ်နိုင်လျှင်တော့ သူရယ် သူ့သမီးရယ် နေလင်း ရယ်အတူတူ နေချင်လှပါသော်လည်း  လုံးဝမဖြစ်နိုင်သည့်အနေအ ထား ဖြစ်နေသည်။

သူ့ခေါင်းထဲကတဆစ်ဆစ်ကိုက်နေသည်။ သူ့ စိတ်ထဲ တနေရာရာ တွင်သာ အချိန် ကုန်ဆုံးချင်သည်။ ထို့အပြင် နေလင်းရဲ့အသံ ကိုလည်း ကြားချင်မိသည်။ ဟုတ်တယ် ငါ ညီ့ဆီ ဖုန်းခေါ်ရမယ်......

***

စစ်သွေး ဇေ0အရက် ကို ၄ ပက်လောက် သောက် ထား သည်။ သူ့ အသိစိတ်တို့ စိတ်ဆန္ဒ တို့က နေလင်း ဆီသာရောက်နေသည်။ ထို့ကြောင့် အနီးရှိ ကုန်စုံဆိုင် တစ်ခု က နေ ဖုန်းခေါ်လိုက်ပါတော့သည်။

" ဟုတ်ကဲ့ ပြောပါ"

" ညီ..... ကိုပါ ညီ စိတ်နာနေမှာပေါ့နော်"

"........."

" ဟယ် လို ညီ ပြောလေ ညီ ကျတော့်ကို မုန်းပြီပေါ့ အရမ်းရွံရှာသွားပြီးပေါ့ ဂုံးတံ တားပေါ်က ဘာတန်ဖိုးမှမရှိတဲ့ ယောင်္ကျားဖာ ၅ထောင်0ပေးရင် အကုန်ရတဲ့ ယောင်္ကျားဖာ ကိုလေ"

စစ်သွေး အရက်ရှိန်ကြောင့် ဖုန်းဆိုင်က ပြောနေသည် ကို သတိမထား ဂရုစိုက်မနေနိုင်တော့ပါ။ သို့သော် သူ့အသံ ကြောင့် ဆိုင်က ကောင်လေး ကတော့ သူ့က်ု ဆတ် ခနဲ မော့ကြည့်ခဲ့သည်။

" --------"

" ကောင်းပါပြီ ညီ ကျတော်သဘောပေါက်ပါပြီ ငါ့ညီလေး ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဂရုစိုက်ပါနော်ဗျ"

" -------"

စစ်သွေး ဖုန်းကိုချပြီး ငွေနှစ်ရာကို တင်ကာ ယိုင်ထိုး ယိုင်ထိုးဖြင့် ထွက်သွားပါတော့သည်။

****
ကန်ရိပ်သာအိမ်

စစ်သွေး ထံမှ ဖုန်းရ ပြီး စစ်သွေးကို ဘာမှတုံ့ပြန်မပြောသော နေလင်း တယောက် ဖုန်းချပြီးနောက်တွင်တော့ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်မရှိနိုင်တော့ပါ။

"ကို ....ကို ရေ ကို့အပြစ်မဟုတ်ပါဘူး ဗျာ ကို့ ကို ကျတော် အပြစ်မတင်ရက်ပါဘူး  ဒါပေမယ့်ကိုရယ် ကျတော် ကို့ ကို သိပ်ချစ်တယ် ကျတော့်အိမ်မက်လေး အိမ် မက်လေး ခုတော့ ပျက်သွား ရပြီပေါ့ဗျာ  ကျတော့်ဘဝ နေ့ရက်တွေသေဆုံးသွားရပြီကိုရေ   ...."

နေလင်း ကလေးတယောက်လို ကြူကြူပါအောင် ငိုချလိုက်ပါတော့သည်။

ထိုစဉ်

" တီတီတီ...."

ဖုန်းမြည်လာ၍ ကိုင်လိုက်သည် ။

" ပြော ငထွဋ်"

" ဖိုးနေ ငါတို့ အပြင်သွားရအောင် ငါ လာခေါ်မယ်နော်"

" ငါ ဒီည ဆေးဆိုင်ကိစ္စတွေ လုပ်ဖို့ရှိသေးတယ် နောက် မှပေါ့ကွာ"

နေလင်း အသံက တည်ငြိမ်နေသယောင် ဖြစ်ပေမယ့် အသံထဲမှာ ရှိုက်သံပါနေတာကို ငထွဋ်သတိထားမိသည်။

" မင်း အဆင်ပြေရဲ့လား"

" ငါ ပြေပါတယ် ဘာမှ ဒီလောက်ကြီး မဖြစ်ပါဘူး မင်းသာဂရုစိုက်ပါ"

" အေး ငါ ဖျားနေတာ အဖျားက တော့ ၁၀၀လောက်ပါပဲ အဲ့ဒါ မင်း ကိုခေါ်ပြီး ဆေးခန်းသွားရင်း  ကြေးအိုးဖြစ်ဖြစ်သောက်မလားလို့"

" ငါ အလုပ်ရှိသေးတယ်ကွာ ပြီးရင် ငါ ကုတ် မှာထားတာ လှမ်းမေးရဦးမယ်"

" အေးပါ ဒါဆိုလဲ ငါ့ဖာသာပဲ သွားပါတော့မယ်ကွာ"

ငထွဋ် ဖုန်းချသွားသည်။ စိတ်ထဲတော့ ဘ ဝင်မကျလှပါ။ နေလင်းအကြောင်း သူအ သိဆုံးဖြစ်သည်။ နေလင်းသည် ခံစားချက်ကို လူသိရှင်ကြား ထုတ်ပြခဲသည်။

ဆုံးဖြတ်ချက်တို့ကိုလည်း ဘယ်သူ့ကြောင့်မှမဟုတ်ပဲ သူဖာသာ ချကာ အသိပေးရုံပဲ လုပ်တတ်သည်။

အခု နေလင်းက ဘာမှမဖြစ်ပါဟု ပြောနေသော်လည်း နေလင်းရင် ထဲ လောင်မြိုက်နေတာကို သူရိပ်မိသည်။ သို့သော် ကမ္ဘာသာပျက်သွားမည်။

နေလင်း ခံစားချက်အစစ်အမှန်တို့ကို သူသိရဖို့ကား မဖြစ်နိုင်သလောက်ဖြစ်သည်။

" ကျွတ်ကျွတ် ခေါင်းကိုက်လိုက်တာ "

မနက်က အကောင်းပေမယ့် အခု ညနေကျမှ ကောက်ခါငင်ခါဖျားသည်။ အပြင်သွားမည် ဟု ပြောနေသော်လည်း တ ကယ်တမ်းတော့ သူ ဖျားနေ၍ နားချင်နေသည်။

" ဖိုးနေရေ မင်းဘယ်လောက် ခံစားနေရမလဲဆိုတာ ငါ ကိုယ်ချင်းစာပါတယ် ကွာ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ငါချစ်ရတဲ့မင်း အေးချမ်းပါစေ ငါ့အတွက် မင်းဆီက အချစ်ဆိုတာက တော့ ဒီတသက်မဖြစ်နိုင်တော့ပါဘူး ကွာ"

***
ည ၉နာရီခွဲ

" ဟင် ကို...ကို မူးလာတယ် အရက်တွေသောက်လာတယ်"

"ငါ ဖာသာ တိတ်တိတ်လေး နေပါရစေ မင်း အိပ်ပါတော့"

" ဘယ်လို ဖြစ်ရတာလဲ ကို ရယ် ထမင်းရော စားပြီးပြီလား"

" ငါ ဖာသာ နေချင်တယ် ငါတောင်းပန်နေတာနော်"

" အင်းပါ ...ကို ရပါတယ်"

သန္တာစိုး တယောက်တနေကုန် ပဟေဠိ တွေနဲ့သာ တိုးနေသည်။ မနက်က အလုပ် အိမ်မှာလည်း ဘာတွေ ဖြစ်နေမှန်း သူ မသိပါ။ အခုလည်း စစ်သွေးက စကားပြောဖို့မဆိုထား နှင့်အနားပင်ကပ်မခံပါ။

သူမ ခပ်မဆိတ်ပဲနေလိုက်ပြီး သမီး အိပ်နေသော အခန်းထဲသို့ ဝင်လာခဲ့ လေသည်။ မနက်က တစွန်းတဆ ကြားထား သူ့အလုပ် ရှင် ဒေါ်သိဂီထိုက် ပြောသောစကား ကို ပြန်ကြားမိ သည်။

" ခိုင်ဇင် ရယ် နင့်မောင်ကတော့ ဘယ်လို အပေါင်းအသက်းမျိုးကိုခေါ်လာလည်း မသိပါဘူးအေ အထူးဧည်သည် ဆိုပြီး ခုတော့ "

" အန်တီထိုက် ရယ် ခုရက်ပိုင်းလေး မောင်လေး ကို ဂရုစိုက်ပေးပါ နော် သမီးလည်း လာမယ် နေ့တိုင်း"

" ဟောတော့ တမနက်လုံး ပြုံးဖြီးနေတာ ခုတော့ ဘာဖြစ်ရပြန်တာတုန်း မနက်က အောက်ဆင်းပြီး ငါ့ ဧည့်သည်တွေ လာနှုတ်ဆက်တုန်းကလည်း အကောင်း ခုန ကလည်း အောက်ခဏ ဆင်းသေးတယ် အကောင်းပါပဲ အေ သမီးပြောမှ အန်တီလည်း လန့်လာပြီ"

" ဘာမှမဖြစ်ဘူး ဆိုလည်း ပြီးတာ ပါပဲ အန်တီရယ် မနက်ကျ သမီး လာခဲ့ဦးမယ် ဖိုးနေ နဲ့ မနက်စာထွက်စားမလို့"

သန္တာစိုး မြင်ကွင်းထဲ မနက်က ဖြစ်ရပ်တို့သည် ရုပ်ရှင်ပြသလို ပေါ်လာလေသည်။ သူမ ရင်တစ်ခုလုံးတင်းကြပ်လာသည်။ အိမ်ထောင်သက် ၇ နှစ်အတွင်း ပထမဆုံး အနေဖြင့် သူမ ယောကျ်ား ကလည်း မူးပြီးပြန်လာသည်။

" သန္တာ ခဏ လာဦး ဆွေးနွေး မလို့"

"လာပြီ ကို ရေ"

ချစ်လင်က ခေါ်တော့ သူမ အခန်းထဲက အလျင်စလိုထွက်ခါ ဧည့်ခန်းထောင့် ဖျာပေါ်တွင်ထိုင်နေသည့် စစ်သွေးနားသို့သွားခဲ့သည်။

" ငါ  တခြားမှာသွားနေမလို့ပါ မင်းအတွက်စျေးသုံး နဲ့ သမီးကျောင်းစရိတ် ငါပေးခဲ့မယ် နောက်လည်း လာလာပေး နေမယ် မင်း ပြောစရာရှိ ရင် ကိုအောင်ခင်က တဆင့်ပြောပါ ငါဖုန်းပြန်ဆက်မယ်"

" ရှင် "

To be Continued..... 
---------------------------------------------------
Note: ကျွန်တော်စာရေးပြီး အဆက်မပြတ် တင်ဖို့အဆင်မပြေချိန်မှာ စာဖတ်သူသူငယ်ချင်းတွေမပျင်းရအောင်အခြားသော စာရေးသူများ ရေးတဲ့စာတွေကို ကူးယူမျှဝေ ခြင်းဖြစ်ပါတယ်။