အိမ်နီးနားချင်း (အပိုင်း ၁)

 

                        ` ဖိုးခွား...အစ်ကိုကြီးကို နှုတ်ဆက်လိုက်အုံး...´ စကားပြောတတ်ခါစ ဖိုးခွားလေးမှာ မျက်နှာဖောင်းဖောင်းအိအိနှင့် အသားတွေက တစ်တစ်ရစ်ရစ် ရှိကာ တကယ့်ကို ချစ်စရာကောင်းသည်။ ဖိုးခွားလေး က အမေနှင့်မတူ။ သူ့အဖေ ကိုပိုင်နဲ့ တပုံစံတည်း။ ပြူးကျယ်ကျယ်မျက်လုံးများက အမြဲတောက်ပနေသည်။ မျက်ရစ်လေး ထင်းထင်းကလည်း ကိုပိုင့် သားပါလို့ ပြောနေသလိုပင်။ မသိမသာ လှိုင်းတွန့်ရှိသော ဆံပင်ပုံက အစ သဘာဝအတိုင်း လာတူနေပြန်သည်။ ဖိုးခွားက သူ့အမေနဲ့တူတာက ဖြူဖွေးနုနယ်တဲ့ အသားအရေ။ ဒီကလေး ကံကောင်းသည်။ အဖေနှင့် အသားအရေတူ လို့ကတော့ မည်းမည်းသည်းသည်းလေး ထွက်လာမည်။ ဖိုးခွားလေးကို တချက်ပွေ့ချီလိုက် ရင်း

                        ` ကိုကြီးကို အကြာကြီးမခွဲရဘူးနော်....ဖိုးခွားလေး မရှိရင် ကိုကြီး ပျင်း နေတော့မှာ...´ ဖိုးခွားလေး အမေ မမိုးက သွားတက်လေး ပေါ်အောင် ပြုံးလိုက်သည်။ မမိုးနဲ့ ကိုပိုင်နှင့်ယှဉ်လိုက်ရင် မမိုးက အများကြီးပိုချောနေသည်။ ကိုပိုင်က အခန်းတံခါးသော့ကို သေချာ ခတ်ရင်း

                        ` ကေ၀ ... မင်းလားပျင်းမယ့်ကောင်....သူငယ်ချင်းတွေကိုတောင် အချိန် မနည်းပေးနေရတာ´ ကိုပိုင် ပြောတာလည်းမှန်သည်။ ဒါပေမယ့် အကုန်လုံးမမှန်။ သူငယ်ချင်း တွေဆိုတာ စာမေးပွဲနီးမှ ကျွန်တော့်ကို စာလာရှင်းခိုင်းဖို့သက်သက်ပင်ဖြစ်သည်။ သွားစရာ လာစရာ ပျော်စရာ ရှိရင် ကျွန်တော်မပါ.။ စာမေးဖို့၊ အလှူငွေကောက်ဖို့၊ကျူရှင်လခ ကောက်ဖို့ဆိုရင် ကျွန်တော်က မပါမဖြစ်။ ကျွန်တော့်ကို ဖုန်းဆက်ရင်လည်း သူတို့ မေ့နေသော သူငယ်ချင်းတယောက်ယောက်ရဲ့ဖုန်းနံပါတ် ကိုမေးရင်မေး၊ မမေးရင် သူတို့ ဒီလ ကျူရှင်လခ ကိုနောက်ကျ မှပေးမည်။ ခဏတာ စိုက်ပေးထားပါ။ ကျွန်တော့်အဖို့တော့ ဒါတွေဟာ ရိုးအီနေပြီ။ တခါတလေ ကျွန်တော်က မအားလို့ စာမရှင်းပြရင် ဂျွန်ေ၀ က စိတ်ပုတ်တယ်ဆိုတာ ကပြောသေး။ ကျွန်တော့်မှာ တိုင်ပင်စရာ ညီအစ်ကို မောင်နှမ ကလည်းမရှိ။ အားအားရှိ ကိုပိုင်သာ ကျွန်တော့်ရဲ့ အကြောင်းတွေကို ရင်ဖွင့်ခွင့်ပေးသော အစ်ကိုကြီး။ ကျွန်တော့်ကို အစစ အရာရာသင်ပေးသော အစ်ကိုကြီး။ အခုလည်း ကျောင်းပိတ်ထားပါတယ်။ သူငယ်ချင်းတွေက ကိုယ်စီ ခရီးထွက်ကြသည်။ ကျွန်တော့်ကို လိုက်ပါအုံးလား မခေါ်။ ကျွန်တော်က တကယ့်ကို အပေါင်းအသင်း မဆံ့တဲ့သတ္တဝါလား။

                        ` ကိုပိုင် ကလည်း အတည်ပေါက်နဲ့ မနောက်နဲ့လေ…ကျွန်တော့်အကြောင်းလည်းသိသားနဲ့..´

                        ` ကဲ…ငါ့မောင်လေးက အိမ်ကို သေချာကြည့်ပေးထား…ပြန်လာရင် မုန့်တွေဝယ်ခဲ့ပေးမယ်´ ကိုပိုင် ရဲ့မိန်းမ မမိုးက အင်းလေးဇာတိ။ ကျွန်တော်မှာနေကျအရာကိုပဲ ကျွန်တော် မှာလိုက်တော့တယ်။

                        ` ကျွန်တော် မုန့်တော့မစားတော့ပါဘူး…ပြန်လာရင် ကျွန်တော့်အတွက် ချည်သားစစ်စစ်နဲ့ ချုပ်ထားတဲ့ ချည်အင်္ကျ ီလေးတထည်ပဲဝယ်လာခဲ့ပေး…ပြန်လာရင် ကျွန်တော် ပိုက်ဆံပြန်ပေးမယ်´ ဖိုးခွားလေးက ကျွန်တော့်ဆံပင်ကို လာဆွဲသည်။ သနားခါးအဖွေးသားနဲ့ ဖိုးခွားလေးရဲ့ ပါးပြင်အိအိ လေးကို အားရပါးရ နမ်းပစ်လိုက်သည်။

                        ` တွေ့လား..မိုး… ကေ၀ က တကယ်ခင်တာမဟုတ်ဘူး…တစိမ်းဆန်တယ်…´ ကိုပိုင်က ပြောရင်းနဲ့ လှေကားထစ်တွေအတိုင်း ဆင်းသွားသည်။

                        ` ဟာ …မဟုတ်ပါဘူး ကိုပိုင်ရာ…ကျွန်တော်က ဈေးကြီးမှာ ကြောက်လို့…´

                        ` မင်းအဲ့ဒီလိုမျိုးတွေကြောင့် သူငယ်ချင်းတွေက မင်းကို အလိုရှိမှသုံးကြတာ´ ကိုပိုင် အဲ့ဒီလို ပြောဖူး သည်။ သူငယ်ချင်း ဆိုတာ ဘယ်လို အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ရမလဲ။ ကျွန်တော်က ကလေးချီပြီး သူတို့နောက်ကလိုက်ဆင်းသည်။

ကျွန်တော်တို့နေတာ သိပ်မမြင့်တော့ အဆင်ပြေသည်။ ဖိုးခွားလေးက ခါတိုင်းထက် ပိုလေးလာသည်။

                        ` ကဲ… ကဝေ…ရပြီ…အိမ်ပေါ်တတ်တော့…ဒီတခေါက် မင်း နှစ်အိမ်စလုံးစောင့်ပေ့ါ´ ကျွန်တော့် အဖေ နဲ့ အမေက သူ့မောင်နှမတွေခေါ်လို့ နယ်ပြန်သွားသည်။ တစ်လ လောက်ကြာမည်ထင်။ အခုတော့ ကျွန်တော် တစ်ယောက် တည်းပျင်းလို့ကျန်ခဲ့တော့မည်။

                        ` ကိုပိုင် တို့ ဘယ်တော့လောက်ပြန်လာမှာလဲ…´

                        ` အခြေအနေအရပေါ့ကွာ…´

                        ` အင်း…ကဲ…ဖိုးခွားလေး…အကြာကြီးမနေနဲ့နော်…ကိုေ၀ လွမ်းနေမှာ….´ မမိုးက ပစ္စည်းတွေကို ကားထဲထည့်သည်။ မမိုးက ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်လည်းလှသည်။ ကလေး အမေဖြစ်တာတောင် အခုထိ လှပတုန်း။ ဖိုးခွားလေးရဲ့ ပါးကို နောက်တစ်ခေါက်ထပ်နမ်း လိုက်သည်။

                        ` ငါ့သားကိုပဲ နမ်းမနေနဲ့… ငါ့သားကို ကောင်မလေးတွေနမ်းဖို့လည်းချန်ထားအုံး´ ကိုပိုင်က စကား ပြောရင် တည့်ပြောတတ်ပေမယ့် တကယ့်ကို ခင်တတ်သည်။ ကျွန်တော့်ကိုလည်း ညီအရင်းတစ်ယောက်လို ခင်သည်။

                        ` မရပါဘူး…ဖိုးခွားလေးက ကျွန်တော်နမ်းဖို့…ဟုတ်တယ်မလား…ဖိုးခွား…ဖေကြီးကိုပြော ပြလိုက် ကိုေ၀ ကိုချစ်တယ်လို့..´ ဖိုးခွားလေးက တခစ်ခစ်နဲ့ရယ်သည်။ ဂျယ်လီတွေ၊ မုန့်တွေကြောင့်လားမသိ။ ကျွန်တော့်ပါး ကို တချက် ပြန်နမ်းလိုက်သည်။

                        ` ဟား…တွေ့လား ကိုပိုင်…ကျွန်တော့်ကို နမ်းတယ်…´ ကလေးကို မမိုးလက်ထည့်လိုက်သည်။

                        ` နမ်းမှာပေါ့…ကေ၀ ကို မိန်းခလေး ထင်လို့နေမှာပေါ့…´ ထိုစကားက သာမန်လူအတွက် ဘာမှ မဟုတ် ပေမယ့် ကျွန်တော့် လိုလူအတွက် ခံစားရသည်။ စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားသည်။ ကိုပိုင် ကျွန်တော် ဂေး ဆိုတာကို သိနေတာလား။

                        ` ကဲပါ…ကိုပိုင်…စိတ်ချ…အိမ်ကို ကျွန်တော် သေချာကြည့်ပေးထားမယ်….စိတ်ချလက်ချသွား…. ဒါပေမယ့် အကြာကြီးမနေပါနဲ့…ဖိုးခွားလေးကို မခွဲနိုင်ဘူး…´ ကျွန်တော် အမှန်အတိုင်းဝန်ခံရလျှင် ဖိုးခွားလေးထက် ကိုပိုင်ကို ကျွန်တော် မခွဲချင်။ အသားညိုညိုနှင့် ယောကျာ်းပီသသော၊ အစ်ကို ရင်းတယောက်လို ဂရုစိုက်သော ကိုပိုင် ကို

ကျွန်တော် ခဏလေးမှတောင် မခွဲချင်ပါ။

                        `ပိုနေပြန်ပြီ…ကဲသွားပြီ။´ မမိုးက ဖိုးခွားလေး လက်ကိုကိုင်ပြီး..

                        ` သား…ကိုဝေ့ကို တာ့တာ လုပ်လိုက်….´ ဖိုးခွားလေးက သူ့လက်ကလေးကို ရမ်းပြသည်မှာ ချစ်စရာ ကောင်းသည်။ ကိုပိုင်က ကျွန်တော့်ကို ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဂရုစိုက်လို့ ပြောလိုက်သည့် အကြည့်မျိုးဖြင့်ကြည့်လိုက်သည်။

                        ` တာ့တာ… အာဝါး…´ ကိုပိုင်တို့ ကားလေး တအိအိ လှိမ့်သွားသည်။ ကျွန်တော့် ရင်ထဲမှာ ဘာမှန်း မသိ လွမ်းဆွတ်မိသည်။ ကျွန်တော် အိမ်ပေါ်ချက်ချင်းမတတ်သေးဘဲ ကိုပိုင်တို့ကားလေး လမ်းထဲက ထွက်သွားသည့်အထိ ကြည့်နေမိသည်။ မိုးသားတွေညို့လာသည်။ မိုးတွင်းရဲ့ မြေသင်းနံ့လေးက ဆွတ်ပျံ့လာသည်။ မိုးတပေါက်စ နှစ်ပေါက်စ ရွာလာသည်။ ဒီညတော့ မိုးအေးအေးထဲမှာ လွမ်းရတော့မည်။ မိုးစက်တွေ ကျွန်တော့် ခေါင်းပေါ် ကျလာမှ ကျွန်တော် အိမ်ပေါ်ပြေးတတ်လိုက်သည်။ အဝတ်တွေ သိမ်းရအုံးမည်။

 

                                                + + +

 

 

                        ဖိုးခွားလေး တို့သွားတာတောင် နှစ်ရက်မြောက်ရှိသွားပြီ။ အမေတို့ အဖေ တို့တောင် နောက်သုံး ရက်နေဆိုရင် ပြန်လာမည်။ မလာရင်လည်း ကျွန်တော်ပျင်းလို့သေနိုင်သည်။ တစ်နေ့တစ်နေ့ TV မကြည့်ရင် အင်တာနက် ဆိုင်နဲ့ အချိန်ကုန်နေတတ်သည်။

                        ` ကဝေ…ကဝေ….´ ကိုပိုင်ရဲ့ခေါ်သံ။ ကေ၀ လို့ခေါ်တာ ကိုပိုင်က လွဲလို့ ဘယ်သူရှိအုံးမှာလဲ။ ကျွန်တော် တံခါးကို အမြန်သွားဖွင့်လိုက်တော့ ကိုပိုင်က လှေခါးရဲ့ တဝက်တောင်ရောက်နေပြီ။ ကျွန်တော် အမြန်ပြေးဆင်း လိုက်သည်။

                        ` ကိုပိုင် ဒီတခေါက်တော့ စောသားပဲ…´ အထုပ်တွေကို သယ်ရင်း ကိုပိုင်က လှမ်းအော်သည်။

                        ` ဖြည်းဖြည်းဆင်း…မင်းချော်ကျလို့ကတော့ သုံးယောက်စလုံးမသာ ပေါ်မယ်..´ ကျွန်တော် လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ကျွန်တော့် အရွယ်သာသာ ကောင်လေးတစ်ယောက်ကိုတွေ့သည်။ ကိုပိုင့် လက်ထဲက အထုပ် ကို ကျွန်တော် လှမ်းယူလိုက်သည်။

                        ` ကိုပိုင်..ဖိုးခွားလေး တို့ကော…´

                        ` အပေါ်ရောက်မှမေးတော့…´ ဒါဆို ဖိုးခွားလေးနဲ့ မမိုးနေခဲ့သည်ပေါ့။ ထူးဆန်းသည်။ အရင်တနှစ်က တမိသားစုလုံးပြန်လာသည်ပဲ။ အိမ်ထဲရောက်တော့ ကိုပိုင် အထုပ်တွေချပြီး အရင်သွားထိုင်သည်။ ကျွန်တော့် အိမ် ဝင်သွားပြီး ရေဘူးနဲ့ ရေခွက်သွားယူလိုက်သည်။ ရေခဲရေထည့်ထားသော ရေခွက်ကို ကိုပိုင် ကိုအရင်မပေးဘဲ ကိုပိုင် နှင့်ပါလာသော သူကိုပေးလိုက်သည်။

                        ` ကေ၀ တို့များ အသစ်တွေ့တော့ အဟောင်းမေ့တယ်….´ ကိုပိုင့် စကားက စရုံသက်သက် ဆိုပေ မယ့် စကား က အဓိပ္ပာယ် နှစ်မျိုးထွက်နေသည်။

                        ` မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ။ ဧည့်သည်ကို အရင် ဧည့်ခံတာပါ။ ကိုပိုင်က အိမ်ရှင်ပဲဟာ´ ကိုပိုင်နှင့်ပါလာသော ကောင်လေးမှာ မမိုးနဲ့ရုပ်ဆင်သည်။ အရပ်အမောင်းက ကိုပိုင့်ထက်တောင် မြင့်သေးသည်။

                        `ကဲ…ရေဘူး ပဲငါ့ကိုပေးတော့…´ အင်္ကျ ီကြယ်သီးကို ရင်ညွန့်အထိဖွင့်ထားသော ကိုပိုင့်ရဲ့ ရင်အုပ်ကားကားကို ကျွန်တော် ငေးမိသည်။ ရင်ဘတ်မွေး ရေးရေးလေးက ကိုပိုင့်ရဲ့ မောက်မို့နေသော ရင်အုပ်အလှကို အားဖြည့်ပေးသည်။ ရေဘူး ကို အားရပါးရမော့သောက်လောက်သည်။ ပါးစပ်ကနေ စီးကျလာတဲ့ ရေစီးကြောင်းက ရင်ဘတ် မွေးတွေကြား ကွေ့ကွေ့ကောက်ကောက်စီးဆင်းသွားသည်။

                        ` ခုမှပဲ အမောပြေသွားတယ်… ကဝေ…ဒါ မမိုးရဲ့ မောင်ဝမ်းကွဲ… ရန်ကုန်မှာ အင်္ဂလိပ်စာ သင်တန်းလာတတ်တာ… မင်းက ဘိုလိုမှုတ်တာကျွမ်းတယ်ဆိုတော့… မင်းသူနဲ့ မှုတ်လို့ရတာပေါ့´ ကိုပိုင့်စကားတွေက ရှေ့မလွတ်နောက်မလွတ်။ ကိုပိုင်ပြောတာကို ကျွန်တော် ထပ်ဖြေမရှင်းတော့။

                        ` ဒီလောက်လဲမဟုတ်ပါဘူးဗျာ… ကျွန်တော့်နာမည် ဂျွန်ဝေ..ပါ။ ကိုပိုင်ခေါ်သလို ကေ၀ လို့ခေါ်လည်းရပါတယ်။ ´ ကိုပိုင့်ယောက်ဖက တကယ့်ကိုလှိုက်လှိုက်လှဲလှဲပြုံးပြသည်။

                        ` အာကာ ပါ။ နာမည်အရင်းက အာကာမိုးမြင့် ပါ။´ သူ့နာမည်ကို သူခေါ်ရင်း နှုတ်ခမ်းထောင့်က အပြုံးတစ်ခု ဖြတ်သွားသည်။ ဘာသဘောနဲ့ ရီတာလဲ။

                        ` နာမည်က အရှည်ကြီးပဲ…´

                        ` နာမည်တင် ရှည်တာမဟုတ်ဘူးကွ… ´ ကိုပိုင်ရဲ့ထုံးစံအတိုင်း စကားက ရှေ့နောက်မလွတ်။

                        ` ကိုပိုင်က မြင်ဖူးလို့လား´ ဒီတစ်ခါတော့ ကျွန်တော် ပြန်တွယ်လို့ရပြီ။

                        ` ကေ၀ တို့များ…. ဒါပဲတွေးနေတယ်….ငါက အရပ်ရှည်တာကိုပြောတာ…´ အာကာ ကကျွန်တော့်ကိုကြည့်ပြီး ပြုံးရုံတင်ပြုံးလိုက်သည်။ ရီရမှာ အားနာလို့နှင့်တူသည်။ ခံပေအုံး ကဝေ…။

                        ` ကိုပိုင်…ကျွန်တော့်ကို ဖဲ့မယ်ဆိုတာကြီးပဲ…´ ကိုပိုင်က နှဖူးပေါ်က ချွေးကို ပုဆိုးကိုဖြေပြီး သုတ်လိုက်သည်။ ကိုပိုင့်ရဲ့ ကိုယ်ရနံ့ က ကျွန်တော့်ကို တကယ်ပဲ မူးယစ်ရီဝေသွားစေသည်။

                        ` မင်းက ဖဲ့ချင်စရာကိုကွ´

                        ` ကိုပိုင်….´ ကျွန်တော် တချက်ပဲ ခပ်ကျယ်ကျယ်အော်ပေးလိုက်သည်။ ကိုပိုင်က ပုဆိုးကို ခပ်တိုတိုဝတ်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ပါးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ သူလုပ်နေကျအတိုင်း ဆွဲညစ်လိုက်သည်။

                        ` အာ…နာတယ်ဗျ…´

                        `မင်းက ပိုကိုပိုတယ်….ကဲ…ငါ အိမ်သာသွားတတ်လိုက်အုံးမယ်…မင်းတို့နှစ်ယောက်စကား ပြောနှင့်´

ကိုပိုင်ရဲ့ တခါတခါ အခုလို လုပ်ပုံက ကျွန်တော့်ကို အရူးအမူးဖြစ်သွားစေသည်။ ကိုပိုင့်အနေနဲ့ကတော့ ညီငယ် တစ်ယောက် ကိုချစ်လို့ ပုံမှန် ဆက်ဆံတာမျိုး။ ဒါပေမယ့် တခါတခါ ကိုပိုင့် အကြည့်တွေက…။ နောက်ဖေးကို တဒုန်းဒုန်း လမ်းလျောက်သွားတဲ့ ကိုပိုင့်ရဲ့ ကျစ်လစ်လုံးဝန်းနေတဲ့ ဖင်တွေကို ကျွန်တော် ငေးမိသွားသည်။

                        ` ကဝေ… ဘာတတ်ဖို့ စိတ်ကူးထားလဲ…´ အာကာ့ ရဲ့ အသံက တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်။ ခုမှသေချာကြည့်မိသည်။ အာကာ မှာ တကယ့်ကို ကြည့်ကောင်းတဲ့ ချွန်မြတဲ့နှာတံရှိသည်။ ပါးလွနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေက အခုလို ဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ စကားသံတွေ ထွက်ပေါ်လာတာလား။

                        ` နိုင်ငံခြားဘာသာ တက္ကသိုလ်တတ်မယ်လို့ တော့စိတ်ကူးထားတာပဲ…အာကာကော..´

                        ` ကျွန်တော်က အီးမေဂျာ တတ်ချင်တယ်…ကိုပိုင် ပြောသလို ဘိုလိုမှုတ်တတ်ချင်တယ်…´ အာကာ ကလည်းမ လွယ်ပါလား။ စကားထဲက ဇာတိပြနေပြန်ပြီ။

                        `ကျွန်တော်လည်း အင်္ဂလိပ်စာဝါသနာပါတယ်။ အင်္ဂလိပ် ဝတ္ထုတွေဖတ်ရတာကို ကြိုက်တယ်။´

                        ` ကျွန်တော်လည်း အရမ်းကြိုက်တယ်။ ဝတ္ထုတိုလေးတွေဖတ်ရတာပိုကြိုက်တယ်´ အာကာ စကားပြောရင် မျက်လုံးတွေက ပြုံးနေသည်။ ခုမှ သေချာသတိထားမိသည်။ အာကာရဲ့ ရှေ့သွားလေးနှစ်ချောင်းက သိသိသာသာကြီးနေသည်။ ယုန်သွား လေးနှင့် ချစ်ဖို့ကောင်းသည်။

                        ` ဟုတ်ပ… ဝတ္ထုရှည်တွေဆို… ဘယ်တော့မှဖတ်လို့မပြီးဘူး….´ ပြောရင်းနှင့် ကျွန်တော် ခုမှ သတိရသည်။ ကိုပိုင် ဒီတခါ သွားတာ ၂ရက်ပဲရှိသေးသည်။ အစောကြီးပြန်လာသည်။

                        ` တူတူပဲ.`

                        ` အေ…ဒါနဲ့…ကိုပိုင်…ဘာလို့အစောကြီးပြန်လာတာလဲ…´ ကျွန်တော် ကိုပိုင့်ကို မေးလျင် ဖြေချင်မှ ဖြေမည်။ ကိုပိုင့် အကြောင်းအသိဆုံး။

                        ` ကျွန်တော့်ကို မပြောနဲ့လို့ ပိတ်ထားပေမယ့်…ကျွန်တော့်ကြောင့်ဖြစ်တာဆိုတော့ ပြောမှဖြစ်မယ်…ဒါပေမယ့် …ကိုပိုင့်ကိုတော့ ကျွန်တော်ပြောတယ်ဆိုတာ သွားမပြောလိုက်ပါနဲ့…မသိသလိုပဲနေပေးပါဗျာ´

လေသံ ချက်ခြင်းကိုပြောင်းသွားသည်။ လေသံက ခြေထောက်ဖော့လမ်းလျောက်လာသလို ဖော့ဖော့လေး။ ဒါပေမယ့် စကားလုံးတိုင်းက ကြည်လင်ပြတ်သားနေသည်။ အာကာ ရဲ့ ဆွဲဆောင်နိုင်မှုတွေက တယ်လည်းများသကိုး။

                        ` အင်း..ကျွန်တော် ကတိတည်ပါတယ်´ အာကာ က သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို တချက်စုပ်သတ်လိုက်သည်။

                        ` ဟိုမှာ မမိုးနဲ့ အကို စကားများကြတယ်။ တော်တော်လေး များကြပုံတယ်။ ကျွန်တော် သူတို့အိမ်ရောက်သွားတော့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်စကားမပြောဘူး။ ခု ဒီနေ့ အကို ကျွန်တော့်ကိုခေါ်ပြီး ချက်ချင်း ရန်ကုန်ဆင်းချလာတာပဲ´ မမိုးက စကားနည်းနည်းများတာ ကျွန်တော်အသိ။ ယောကျာ်း ဆိုတာကလည်း ကျောပူတာ ခံနိုင်တယ် နားပူတာ မခံနိုင်တဲ့အမျိုးအစားဆိုတော့။

                        ` ဒါဆို..မမိုးနဲ့ ဖိုးခွားလေး က ဘယ်တော့ ပြန်လာမှာလဲ´

                        ` ကျွန်တော်လည်းမသိ။ အကို သွားခေါ်မှ ပြန်လာမယ်ထင်တာပဲ…´

                        ` အင်း…´ ကျွန်တော် ကိုပိုင် အိမ်နောက်ဖေးက ထွက်လာတာမြင်တော့ အာကာ့ကိုမျက်စပစ်ပြလိုက်သည်။

                        ` ကျွန်တော့်မှာ အင်္ဂလိပ်ဝတ္ထုတွေရှိတယ်…အာကာ ယူဖတ်ချင်ရင် ယူဖတ်လေ။´

                        ` မပေးဖတ်လည်း တောင်းဖတ်မှာ´ ကိုပိုင် က နားစွန်နားဖျားကြားပြီး

                        ` မင်းတို့တွေ ယောကျာ်းချင်းချင်း ဘာကို ဖက်မှာလဲ…´ ကိုပိုင်က ပုဆိုးကို ဖြန့်ပြီး ပုဆိုးခါးပုံစနှင့် အားရပါးရသုတ်နေသည်။ GYM သွားပြီး တကူးတက လေ့ကျင့်မထားပေမယ့် ကိုပိုင့်ရဲ့ Belly သားတွေက ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်။ ချက် အောက်တည့်တည့်မှာ အောက်ကိုပြေးဆင်းသွားသော အမွေးကောက်ကွေးကွေးလေးများ ကိုတချက် တချက် မြင်လိုက်ရသည်။ ကိုပိုင့် ရဲ့ အတွင်းခံ အဖြူရောင်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ ကိုပိုင်က အတွင်းခံဆို အဖြူပဲ ဝတ်တတ်တာကို မမိုးတခေါက်ပြောလို့သိသည်။ အဖြူရောင် ကိုဖြူဖွေးနေအောင် လျှော်ရတာလောက် စိတ်ညစ်ဖို့ကောင်းတာ မရှိ။

                        ` ကိုပိုင်က ဒါပဲတွေးနေတယ်။´

                        ` ကေ၀ နဲ့ နေတာကြာလို့ ဓာတ်ကူးသွားတာ´

                        ` ကျွန်တော်ဒါမျိုးတွေစိတ်မဝင်စားဘူး´ ကိုပိုင်က တဟက်ဟက်နဲ့ သောက်မြင်ကပ်ဖို့ကောင်းတဲ့ ရယ်သံနဲ့ရယ်လိုက်သည်။ပြီးမှ

                        ` အဟမ်း..ဟမ်း…ဟွတ်…ချောင်းကလည်း အလိုက်ကမ်းဆိုးမသိ ခုမှဆိုးတယ်…´

                        ` တော်ပြီဗျာ…ကျွန်တော်…အိမ်မှာရေနွေးအိုးတည်ထားတယ်…သွားကြည့်လိုက်အုံးမယ်…´ ကိုပိုင့်အကြည့်က တချက်ပြောင်းသွားသည်။ `မင်းကဘာသဘောလဲ´ ဆိုတဲ့ အကြည့်မျိုး။

                        ` သဘော… ငါက..သွားချင်တဲ့သူကို မတားတတ်ဘူး…´ ကိုပိုင်ရဲ့လုပ်ရပ်တွေက တခါတလေ မုန်းဖို့ကောင်းသည်။ ဘယ်လိုပဲပြောပြော အကြည့်စူးရှတဲ့ကိုပိုင့် အကြည့်တွေကိုတော့ ကျွန်တော်မခံနိုင်ပါ။

                        `အာကာ…နောက် ၁နာရီလောက်ကြာရင် ကျွန်တော်လာခေါ်မယ်…ခုတော့ အေးဆေးနားပြီး ရေမိုးချိုးထားပေါ့…´

                        `ဘယ်သွားကြမှာလဲ…´

                        ` ဘယ်သွားသွားပေါ့… ကိုပိုင့်ကို ခေါ်လို့လား´ ကိုပိုင်က ဗြုန်းခနဲ ကျွန်တော့်ခါးကို အနောက်ကနေ သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့် လည်ပင်းတွေကို ခပ်ဖွဖွကိုက်လိုက်သည်။

                        ` အား…နာတယ်ဗျ´

                        ` မင်းက တကယ့်..ကောင်မလေး အတိုင်းပဲ…စိတ်ကောက်တယ်…နောက်တခါ…ခုလိုလုပ်ရင် ကိုက်စားပစ်မယ်…´ ကျွန်တော် ကိုပိုင့် လက်တွေကို အတင်းဆွဲဖြုတ်တော့ ကျွန်တော့်ညာဖက် တင်ပါးတွေကို ခပ်ပျော့ပျော့ အသားချောင်းရဲ့ ထိတွေ့မှုကိုခံစားလိုက်ရသည်။ ကိုပိုင် မမိုးရှိရင် ဒီလိုမျိုးတခါမှမလုပ်တတ်။

                        ` စားလို့ရမလား…တော်ပြီဗျာ…ကျွန်တော်သွားတော့မယ်…တော်ကြာ ရေနွေးအိုးဝေကျနေအုံးမယ်´

ကိုပိုင်ရဲ့ မုတ်ဆိတ်ငုတ်တိုလေးတွေက ကျွန်တော့်တကိုယ်လုံးကို ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်းထသွားစေသည်။

                        ` နောက်..စိတ်ကောက်ရင်…တကယ်ကိုက်စားပစ်မယ်…ခုတော့ ထားလိုက်တော့…´ ကျွန်တော့်ကို လွတ်လိုက်တော့ လည်ပင်းပေါ်က ကိုပိုင့်ရဲ့ တံတွေးတွေက စိုစိစိ။ ရင်ဘတ်ထဲအထိ နွေးထွေး သွားသည်။ အခု လုပ်ပုံမျိုးကို မမိုး မြင်လို့ကတော့ ဘယ်လိုနေမှန်းမသိ။ အာကာ ကတော့ သေသေချာချာကို မျက်လုံးအဝိုင်းသားနှင့်ကြည့်နေသည်။

                        ` အရမ်းညစ်ပတ်တယ်…သွားပြီ…ဦးညစ်ပတ်….အာကာ…တော်ကြာလာခေါ်မယ်´

                        ` ငါကော မပါဘူးလား…´

                        ` လိုက်ချင်ရင် လိုက်ခဲ့ပေါ့ … ကျွန်တော်ကတော့ ညစ်ပတ်တဲ့ သူကိုမခေါ်ဘူး..´

                        ` မခေါ်လည်းလိုက်မှာပဲ…တော်ကြာ အာကာ ကို တခုခုလုပ်လိုက်မှဖြင့်…´ ကိုပိုင် ဟာ ယောကျာ်းစစ်စစ် တယောက်ဖြစ်တယ်ဆိုတာ ကို ကျွန်တော် မယုံချင်တော့။

                        ` လိုက်ဗျာ…ကျွန်တော်က လိပ်ပြာလုံတယ်…ကိုပိုင် လို ကွယ်ရာမှာ ဘာမှမလုပ်ဘူး…´ ကျွန်တော်က သဘောရိုးနဲ့ပြောလိုက်ပေမယ့် ကိုပိုင်တော်တော် စိတ်ဆိုးသွားပုံရတယ်။ မျက်နှာကို တချက်တည်း ပျက်သွားသည်။ ခုနက ပြုံးနေတဲ့ ပျော်နေတဲ့ မျက်နှာမဟုတ်တော့။

                        ` ငါက ဘာလုပ်နေလို့လဲ´

                        ` မသိဘူးလေ…´ ဒီစကား က ကိုပိုင် ဒေါသကို ပိုကြီးသွားသည်။

                        ` ကဝေ…မင်းနာတော့မယ်..သွားတော့…ငါ…..တော်ပြီ….မင်း…တော်ကြာမှပြန်လာခဲ့…´ ကိုပိုင့်ရဲ့ အကြည့်တွေကို ကျွန်တော် ချက်ချင်းကြောက်လာသည်။ ဘာသဘောလဲ။

                        အာကာ က ခွေးခြေ လေးမှာ ထိုင်နေသည်။ ကျွန်တော့် ရင်ထဲမှာ ရေနွေးအိုးဆူသလို တပွက်ပွက်နဲ့ ဆူသွားသည်။

 

 

                                    +++ 

 

                       

                        တစ်ယောက်တည်း ညတွေကို ဖြတ်သန်းရသည်မှာ သေလောက်အောင် အထီးကျန်သည်။ ဒီည မိုးက ဖွဲဖွဲလေးရွာနေသည်။ အေးစက်စက် ည တွေက အလွမ်းကို အားဖြည့်ပေးသည်။ ကျွန်တော် ဘာကိုလွမ်းနေသည်လဲ။ မသိ။

အိမ်ရှေ့ ဝရံတာက နေအောက်ကို ငုံကြည့်တော့ လမ်းမီးတိုင်ရဲ့ ဝါကျင့်ကျင့် အလင်းရောင်က တစုံတယောက်ကို မျှော်နေ သည့်ပုံစံ။ အတွေးတွေက ပွစာကြဲနေသည်။ လျှပ်စီးတခု လျှပ်ခနဲ လက်သွားသည်။ မိုးတွင်းမှာ ကျွန်တော် အကြောက်ဆုံး က ဟောဒီ့ လျှပ်စီးလက်တာတွေ၊ ပြီးရင် တအောင့်နေမှ ဂျိန်း ဆိုပြီး အသံကြီးကို ကြားရမည်။ (လူတိုင်းသိနေတာကို သိုးငယ် ထည့်ရေးနေ၏) ကျွန်တော်အကြောက်ဆုံးက အဲ့ဒီ့ လျှပ်စီးလက်သံတွေ။ ဒါပေမယ့်  မိုးည တွေကို ကျွန်တော်ချစ်သည်။ (facebook ပေါ်က မိုးည မဟုတ်ပါ။ ဒါပေမယ့် မိုးည က ချစ်ဖို့ ကောင်းသည်) မိုးရေပါသော လေ တချက်ဝှေ့တိုက်သွားသည်။ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ကျွန်တော် မျက်ရည်ကျလာသည်။ ငါ…ဘာကိုလွမ်းနေတာလဲ။ ညစာ စားရမည့်အချိန်ကျော်လာလို့လားမသိ။ ဗိုက်က ဆာလာသည်။ နာရီကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ဘုရားရေ…။ ၈ နာရီတောင်ထိုးနေပြီ။ အကာ ကိုလာခေါ်မယ်ပြောပြီးတော့…ကျွန်တော် မေ့သွားသည်။ မိုးည တွေက ကျွန်တော့်ကို အဲ့ဒီလောက် အရာအားလုံးကိုမေ့နိုင်စွမ်းရှိသည်လား။

                        `ဂီ…ဂီ…´ ကျွန်တော့်အိမ်ရဲ့ BELL ခေါ်သံက နားဝင်မချိုသာသေချာသည်။ အိပ်မောကျနေပါက လန့်ဖြန့်ပြီး နိုးထစေသည်။

                        ` ကဝေ…မင်းဘာလုပ်နေတာလဲ´ ကိုပိုင့်အသံ။ ကျွန်တော်တံခါးဖွင့်လိုက်တော့ ကိုပိုင်က အထုပ်တထုပ်ကို ကျွန်တော့်လက်ထဲထည့်ပေးသည်။ တကိုယ်လုံးလည်းစိုရွဲလို့။

                        ` ဟို….ကျွန်တော်….´ တခေါင်းလုံးရေတွေစိုနေတဲ့ ကိုပိုင်ရဲ့ မျက်နှာက ခါတိုင်းထက် အဆ တစ်ရာ လောက်ဆွဲဆောင်မှုရှိနေသည်။ အနည်းငယ်ဖျော့တော့သွားသော နှုတ်ခမ်းတစုံက မသိမသာ တုန်ခါနေသည်။ ဒါပေမယ့် ကိုပိုင့် မျက်ဝန်းဒေါင့်တွေက နီရဲနေသည်။

                        ` ဟို မနေနဲ့…ရော့..သွားထည့်စား…မင်းအိပ်ပျော်သွားတယ်မလား….အိပ်ပုပ်…´

                        ` ဟုတ်ဘူး…ကျွန်တော်…မေ့သွားလို့…´ မိုးရေကြောင့် ကပ်နေတဲ့ ရှပ်အင်္ကျ ီကို အနည်းငယ် ဆွဲဖွလိုက်သည်။ အသားနှင့်တထပ်တည်းကပ်နေသော ကိုပိုင့်ရဲ့ ပုဆိုးကို ကျွန်တော်မသိမသာ ကြည့်မိသည်။ ကျစ်လစ်သော ပေါင်တံကြီးများက အထင်းသား။ ဒါ့ထက် ပေါင်ကြားက ဖောင်းနေသော ကိုပိုင့်ရဲ့ ကိုယ်ပိုင် ပစ္စည်းလေးကို ငေးမိသည်။

                        ` အကြောင်းပြချက်ပေးမနေနဲ့…အေးကုန်လိမ့်မယ်…ငါလည်း အင်္ကျ ီသွားလဲလိုက်အုံးမယ်..´

                        ` ဟုတ်ကဲ့….´ နောက်ပြန်လှည့်ထွက်သွားတဲ့အခါ ကိုပိုင့်ရဲ့ တင်ပါးတွေက တင်းရင်းကျစ်လစ်လုံးဝန်းနေသည်။ (တင်စား ထားတာ နည်းနည်းလွန်သွား၏)။ ကျွန်တော် ခုနက ဖြစ်နေတဲ့ အလွမ်းတွေအစား ဆာလောင်မှုက ကြီးစိုးသွားသည်။ ကိုပိုင် ဝယ်လာပေးသော ကြေးအိုး ကို ကျွန်တော်နောက်ဖေးကိုယူပြီး…လိင်စိတ်ဆာလောင်မှုထက် ဗိုက်ရဲ့ဆာလောင်မှုကို ဖြေသိမ့်လိုက်သည်။ စားသောက်ပြီးတော့ ကိုပိုင့် အိမ်ဘက်ကို သွားလိုက်သည်။ ကိုပိုင် ပဲ တံခါးလာဖွင့်ပေးသည်။ ဆံပင်တွေကို Dryer နဲ့ မမှုတ်တတ်တဲ့ အကျင့်ကြောင့် (Dryer သုံးချင်တိုင်းလည်း လျှပ်စစ်မီးမှမရှိတာ) ကိုပိုင့် ဆံပင်တွေက စိုထိုင်းထိုင်း။ နှုတ်ခမ်းတွေကတော့ ခုနက ထက်စာရင် သွေးရောင်လွမ်းလာသည်။ မျက်စိက တော့နီနေတုန်း။

                        ` ဘာလာလုပ်တာလဲ´ ဒီစကားကို ကိုပိုင်မဟုတ်ဘဲ တခြားသူပြောပါက ကျွန်တော် ချက်ချင်း ပြန်လှည့်ထွက်သွားမည်။

                        ` အာကာ့ ကိုလာခေါ်တာ…´

                        ` အာကာ အိပ်သွားပြီ´ ကိုပိုင်က အတည်ပေါက်နှင့်နောက်တတ်သည် ကို ကျွန်တော်သိသည်။ ဒါပေမယ့် အနောက်တော့ မသန်ပါ။ (အစအန သန်သည်ကိုဆို၏။ နှာတွေးမတွေးရ)။

                        ` ဖောပြီ…ခုမှ အစောကြီး…´

                        ` ဟာ…ဟ…အာကာက မင်းလို ရန်ကုန်သားမှမဟုတ်တာ ကဝေရ…´ ပြောတော့လည်း ဟုတ် သလိုလိုပင်။ အိမ်ထဲရောက်သွားတော့ တကယ့် အာကာကို မတွေ့။ ကိုပိုင်တို့ရဲ့ အခန်းထဲတွင် အိပ်နေပုံပေါက်သည်။

                        ` ဘယ်ရောက်သွားတာတုန်း´

                        ` အိပ်နေပါတယ်ဆိုမှ…မင်းက ဘာလဲ..လိုက်ကြည့်အုံးမလို့လား..´ ကိုပိုင်က အရင်လို စကားတွေက သွက်လက်မှုမရှိသလိုပင်။ ကိုပိုင် စိတ်ညစ်နေရင် လုပ်တတ်သည့် လက်ဆစ်တွေကို ချိုးနေသည်။ ( ဘာကြောင့် စိတ်ညစ်ရင် လက်ဆစ်ချိုးလည်းမသိပါ။ သိုးငယ် တော့ စိတ်ညစ်ရင် အောကားတွေထိုင်ကြည့်ပစ်သည်။ သူငယ်ချင်းတို့ကော စိတ်ညစ်ရင် ဘာလုပ်တုန်း။)

                        ` မကြည့်တော့ပါဘူးဗျာ´

                        ` မင်းကော..မအိပ်သေးဘူးလား…´ ကိုပိုင်က TV ရှေ့က ဆိုဖာပေါ်တွင်သွားထိုင်သည်။ အရောင်မှိန်နေပြီဖြစ်သော အိမ်နေရင်းပုဆိုးနှင့် စွပ်ကျယ်လက်ပျက် ဝတ်ထားတဲ့ကိုပိုင် က ကျွန်တော့်မျက်လုံးထဲတွင်တော့ ဆွဲဆောင်မှုအရှိဆုံး။

                        ` မအိပ်သေးပါဘူးဗျာ…မိုးအေးအေးမှာ အိပ်ပစ်ရမှာနှမြောတယ်။´

                        ` မင်းက မအိပ်ပစ်ဘဲ နှမြောရအောင် ဘာလုပ်ချင်လဲ´

                        ` အသေသတ်ပစ်လိုက်…မပြောဘူး´ အရင်က ကိုပိုင့်ကို ဒီလိုစကားမျိုးတွေကျွန်တော်မပြောထွက်ပါ။ ခုမှ…ကျွန်တော့်ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်နေသည်။ ကိုပိုင့် ထိုင်ခုံဘေးတွင် မတ်တပ်ရပ်ပြီးစကားပြောရသည်မှာ ကိုပိုင့် ရဲ့ ကိုင်သင်းရနံ့ကိုရသည်။ ရေချိုးပြီးပြီးချင်းပေမယ့် ဆပ်ပြာနံ့သက်သက်ကို မရဘဲ ကိုပိုင့်ရဲ့ တခုတည်းသော ကိုယ်ပိုင် (ကိုပိုင် မဟုတ်ပါ) ရနံ့ကိုရသည်။ ပြောရရင် ယောကျာ်းဆန်ဆန် ကိုယ်နံ့။ (ချိုင်း အောက်က အနံ့ မဟုတ်ပါ။ ဟီး။)

                        ` မင်းမထိုင်ဘဲ ဘာလုပ်နေတာလဲ…´

                        ` ကိုပိုင်မှ ဟိုဘက်မတိုးပေးတာ´ ကိုပိုင် က ဘာမှဆက်မပြောတော့ဘဲ..ဖင်ကို ဟိုဖက်ကိုရွေ့ထိုင်လိုက်သည်။ ကျွန်တော်က သူ့နေရာကို ထိုင်ချလိုက်တော့ ဗြုန်းခနဲ ကျွန်တော့် ဘက်ကို ပြန်ရွေ့လာသည်။ ကိုပိုင့်ရဲ့ ပေါင်ပေါ်မှာ ကျွန်တော် ထိုင်ဖြစ်သွားသည်။

                        `ဟာ…´ ကျွန်တော် ချက်ချင်း ထမယ်လုပ်တော့ ကိုပိုင်က ကျွန်တော့်ခါးကို သူ့လက်ကြီးတွေနဲ့ အားရပါးရ ဖက်ထားသည်။ ကိုပိုင် ဒီညဘာတွေဖြစ်တောလဲ။

                        `ကိုပိုင်…´ ကျွန်တော့် ကိုပိုင့်ရဲ့လက်တွေကို အားနှင့်ဆွဲဖြုတ်သည်။ ကိုပိုင့်ရဲ့ ပေါင်က အနွေးဓာတ်က

ကျွန်တော့်စိတ်တွေကို ပိုကြွစေသည်။

                        `မင်းကို ဖက်ရတာ ငါ့မိန်းမ ဖက်ရတာထက်ကောင်းတယ်… အသားက ပျော့အိအိလေး..´ ပြောပြီးတာနဲ့ ကိုပိုင်က လက်တွေကိုဖြုတ်ပေးသည်။ ကိုပိုင်ဘာသဘောနဲ့ ခုလိုလုပ်မှန်းကျွန်တော်မသိ။ သိတာ တစ်ခုက ကျွန်တော်ရင်တွေခုန်နေမိသည်။ ကျွန်တော် ကိုပိုင့် ပေါင်ပေါ်က မထချင်ပေမယ့် ထလိုက်ရသည်။

                        ` ကျွန်တော်မပျော့ဘူး…မာတောင်နေတာပဲ…စမ်းကြည့်မလား…´ ညစ်တစ်တစ် စကားလုံးတွေကို ရွေးသုံးမိ၏။

                        ` ကေ၀ တို့များ…တနေ့တနေ့ ဒါပဲတောင့်တနေတယ်…´ ကိုပိုင့်ရဲ့ အကြည့်တွေက ရီဝေနေသည်။ မျက်ထောင့်မှာ နီရဲနေတဲ့ ကိုပိုင့်မျက်ဝန်းတွေက ကျွန်တော့်ရင်တွေကို ပိုခုန်စေတာလား။

                        ` တော်ပြီ…ကိုပိုင်..တညနေလုံး ကျွန်တော့်ကို ဒါတွေပဲပြောနေတယ်….ကျွန်တော်ပြန်တော့မယ်…´

ကိုပိုင်ညာဖက်လက်က ကျွန်တော့်ပုခုံးပေါ်ရောက်လာသည်။

                        ` မင်းကို ပေးပြန်လို့လား…´

                        ` ပေးမပြန်တော့ ကျွန်တော်က ဒီမှာဘာလုပ်ရမလဲ…´ ကိုပိုင့်ရဲ့ ကိုယ်သင်းရနံ့အောက်မှာ ကျွန်တော် နစ်မြောသွားသည်။ ကျယ်ဝန်းတဲ့ ပုခုံးတွေနဲ့ လက်မောင်းကြွက်သားတွေက ခေါင်းမှီပြီး အိပ်ချင်စရာ။

                        ` ငါ…ခု…ဖိုးခွားလေး ကိုအရမ်းသတိရတယ်….မပြန်ပါနဲ့ကွာ…ငါနဲ့အဖော်လုပ်ပေး…´ ဖိုးခွားလေး က ကိုပိုင့် ရဲ့အချစ်ဆုံးတင်မဟုတ်ပါ။ ကျွန်တော်လည်း ဖိုးခွားလေးကို အရမ်းချစ်သည်။

                        `ဒီတိုင်းတော့ မနေချင်ပါဘူး…စားစရာတစ်ခုခုလုပ်…ဒါမှ ရုပ်ရှင်ကြည့်ရင်း စားလိုက်..မပျင်းတော့ဘူး..´ ကိုပိုင့်မျက်ဝန်းတွေက တောက်ပသွား သလိုပင်။

                        ` ငါက အစားထက် သောက် တာမင်းလည်းသိသားနဲ့…စားစရာမရှိဘူးကွ…ဒီလိုလုပ်…အိမ်နားက ဆိုင်မှာ…အကြော်တွေသွားဝယ်…အာလူးကြော်တို့…ဆိတ်သားခြောက်တို့…နောက်…မင်းကြိုက်တဲ့ အအေးသွားဝယ်…ငါဒီမှာ…ငါသောက်ဖို့ပြင်ထားမယ်….´ ကျွန်တော် မှားတာပါ။ ကိုပိုင့်ရဲ့ အရက်သောက်ချင်စိတ်တွေကို သွားပြီး သတိပေးသလိုဖြစ်သွားသည်။ ခု…မမိုးနဲ့ အဆင်မပြေတာရော..ဖိုးခွားလေးကို သတိရတာရော..ပျင်းတာရော…အရာအားလုံးပေါင်းပြီး သောက်လို့ကတော့…ဟူး…မလွယ်။

                        ` တော်ပြီ…မစားတော့ဘူး…ကိုပိုင်က သောက်ဖို့ချောင်းနေတာ…မမိုးလည်းမရှိဘူး..မသောက်နဲ့တော့´

ကိုပိုင် ထိုင်ရာက ထသွားသည်။ စကားတခွန်းမှပြန်မပြော။ ကိုပိုင့် စိတ်ဓာတ်က… သာမာန်လူတယောက် နားလည်ရန်ခက်တဲ့ စိတ်ဓာတ်မျိုး။ ကျွန်တော်ဘာမှမပြောတော့ဘဲ TV ကိုသာစိုက်ကြည့်နေသည်။ မိုးအေးအေးမှာ တယောက်တည်းနေရတာနှင့်စာရင် ကိုပိုင့် အိမ်မှာနေရတာ ပိုပြီး လုံခြုံသည်ဟုခံစားရသည်။ ခြေသံကြားရာ လှည့်ကြည့် လိုက်တော့ ကိုပိုင် ထွက်လာသည်။ လက်ထဲတွင် တစ်ထောင်တန် ၃ ရွက်..။ ကျွန်တော့်လက်ထဲ ထည့်ပေးပြီး..

                        `သွား…အောက်မှာ အကြော်နဲ့…ငါခုနက ပြောတာတွေသွားဝယ်…´

                        ` ကျွန်တော်မစားတော့ဘူး…´

                        ` မင်းမစားလည်း ငါစားမှာပေါ့..´ ကိုပိုင့်ရဲ့ လေသံက ခါတိုင်းလို ပေါ့ပေါ့ပါးပါးမရှိ။ ခုဒီဟာက စိတ်ညစ်လို့အရက်သောက်တာလား။ ဘာလို့ ယောကျာ်းတိုင်းက စိတ်ညစ်ရင် အရက် သောက်တတ်ရတာလဲ။ ဂေးတွေ ကော စိတ်ညစ်ရင် ဘာလုပ်ကြလဲ။ (သိုးငယ် သိချင်၏)။ ကိုပိုင်ပေးတဲ့ ပိုက်ဆံကို ယူပြီး အောက်ဆင်းလာခဲ့သည်။ လှေခါးအောက် ရောက်မှ ထီးမယူခဲ့မှန်းသိသည်။ အိမ်နားဆိုပေမယ့် ၃ မိနစ်လောက်တော့ လျောက်ရသည်။ မိုးက ခုနက လောက်တော့ မရွာပေမယ့် တော်တော်စိုလောက်သည်။ ကျွန်တော် အပြေးတပိုင်း လျောက်သွားသည်။ အဲ…ဒီနေ့ဆိုင်က ဘာလို့ အစောကြီးပိတ်တာလဲ။ ကျွန်တော်တို့လမ်းထိပ်တွင်တော့ mini-market တခုရှိသည်။ ဒီမိုးနဲ့ လမ်းထိပ်သွားပြီး ပြန်လို့ကတော့ တကိုယ်လုံးစိုရွဲမှာသေချာသည်။ မိုးစက်တွေရဲ့ တပေါက်ပေါက်ကိုယ်ပေါ်ကိုကျသည့်အခါ အေးစက်မှုနှင့်အတူ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ရင်တွေခုန်နေသည်။ mini-market ထဲရောက်တော့ ကျွန်တော့်ကိုယ်ပေါ်က ရေတွေက တတောက်တောက်နှင့်။ ဘောင်းဘီတိုနှင့်မို့တော်သေးသည်။ ဆိုင်ထဲက ဝန်းထမ်းမလေးတွေက ကျွန်တော့်ကို အထူးအဆန်းသတ္တဝါ တစ်ကောင်ကို မြင်ရသလို ကြည့်နေသည်။ သူတို့တွေကို ပြန်မကြည့်တော့ဘဲ ကိုယ်လိုချင်တာကို ပဲ အမြန်ယူပြီး ငွေရှင်းလိုက်သည်။

                        ` ဟက်…ဟက်ချိုး…´ ကျွန်တော်နှာခေါင်းကို လက်နဲ့အုပ်ပြီး နှာချေလိုက်ပေမယ့် အသံတော်တော်ကျယ်သွားသည်ထင်။ ဝန်ထမ်းတွေရဲ့ အကြည့်တွေအားလုံးက ကျွန်တော့်ဆီ ရောက်လာသည်။

                        ` အကို…ဆေးပါ..တစ်ခါတည်းဝယ်သွားမလား…´ ကျွန်တော့်မုန့်ထုပ်တွေကိုလှမ်းပေးရင်း ကောင်မလေးက ကျွန်တော့်ကို လှမ်းမေးသည်။

                        ` ဘာဆေးဝယ်ရမှာလဲ…´ ကျွန်တော် တခါတလေ အခု လိုအူကြောင်ကြောင်နိုင်ပါသည်။

                        ` ဘာဆေးရှိရမှာတုန်း…အအေးမိဖျားနာပျောက်ဆေးပေါ့..´

                        ` အင်း…ရတယ်….မယူတော့ဘူး…ကျေးဇူးပဲ´ ကောင်မလေး က ကျွန်တော့်ကို လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ ပြုံးပြသည်။ ကျွန်တော့်ထက် အသက်သိပ်ကွာမယ့်ပုံမပေါ်။ ဆံပင်ကို သပ်သပ်ရပ်ရပ်လေး ချည်ထားသည်။

                        ` နောက်…မိုးရွာရင် ထီးဆောင်းနော်…´ ကောင်မလေးက တကယ့်ကို ဂရုစိုက်ပြနေသည်။ ကျွန်တော့်နေရာ မှာ straight တယောက်သာဆိုရင်…ဒီကောင်မလေးကို တမျိုးထင်သွားနိုင်သည်။

                        ` အင်း…ကျေးဇူးပဲ´

                        ` ရပါတယ်ရှင့်…´ ကောင်မလေးကတော်တော့်ကို ချစ်ဖို့ကောင်းသည်။ မျက်နှာမှာ ဘာမှမချယ် ထား။

ပကတိ ဝါညက်ညက်ခပ်သွယ်သွယ် မျက်နှာလေးမှာ သနပ်ခါး ပါးပါးလေးလူးထားသည်။ ပါးကွက်တောင် မကွက်ထား။

                        ` သွားပြီ´

                        ` ဟုတ်ကဲ့…´ ကောင်မလေးရဲ့အကြည့်က ကျွန်တော့်လို ဂေးတယောက်ကိုတောင် ရင်ခုန်စေသည်ဆို ရင်….။ ခုမှ မိုးက ပိုကြီးလာသည်ထင်။ မိုးစက်တွေရဲ့ အရှိန်က ပိုပြီး ပြင်းထန်လာသည်။ ဒါ…ကျွန်တော့်ရဲ့ ဒုတိယ အကြိမ်မြောက် မိုးရေထဲ လမ်းလျောက်ခြင်း။ ကိုပိုင်သာ ကျွန်တော့် အိမ်နီးနားချင်း မဟုတ်ဘူးဆိုရင်…ဒီလိုညမျိုးမှာ ကျွန်တော်…အထီးကျန်ဆန်ပြီး သေသွားနိုင်သည်။ မိုးရေထဲမှာ တချက်တချက် တိုက်လိုက်တဲ့ လေက အားပြင်းလွန်းသည်။ မိုးရေတွေကြောင့်လားမသိ။ ကျွန်တော်စီးထားတဲ့ ဖိနပ်က လမ်းလျောက်ရင် နောက်မှာ ကျွတ်ကျွတ်ကျန်ခဲ့သည်။ မိုးတွင်းစီး ဖိနပ်ကောင်းကောင်းတရံ ဝယ်ရအုံးမည်။ ကျွန်တော့်မျက်လုံးတွေကျိန်းစပ်သွားအောင် အရှေ့က မော်တောင်ကား မီးရောင်က ပြင်းလွန်းသည်။ ကျွန်တော် ဘေးကပ်ပေးလိုက်ပေမယ့် ကျွန်တော့်ဘေးနားရောက်တော့ အရှိန်ကိုလျော့လိုက်ပြီး

                        ` မင်းသေချင်ပေမယ့်…ငါ …ထောင်ထမင်းမစားချင်ဘူးကွ….´

                        ` ဟ….´ ကျွန်တော့်အတွေးနဲ့ကျွန်တော်ပေမယ့် လမ်းဖယ်ပေးခဲ့တာပဲ။ ကျွန်တော် ဟ ဆိုတဲ့စကား တလုံးကလွဲလို့ ဘာမှပြောမထွက်။ အလကားသက်သက်မဲ့ ပြောခံရသည်။ ဘာလို့လူတွေက ဒီလောက်ထိ ကိုယ်ချင်းစာတရား ကင်းမဲ့ရတာလဲ။ ကိုပိုင် ခဏခဏ ပြောဖူးသည်။ (ကဝေ…မင်းရဲ့စိတ်အတိုင်းလူတိုင်းကို မနှိုင်းနဲ့..လူတိုင်းက မင်းလိုစိတ်ဓာတ်ရှိနေရင်..လူတိုင်းက ကေ၀ ဖြစ်နေမှာပေါ့…) ။ ကိုပိုင်ပြောတာလဲ ဟုတ်သည်။ ကျွန်တော်က ကျွန်တော့်ရဲ့ စိတ်ထဲက ပေတံ အတိုင်း လူတိုင်းကိုလိုက်တိုင်းနေသည်။ ခုနက ကြည်နူးနေတဲ့စိတ်တွေ ဘယ်ရောက်သွားမှန်းမသိ။ ကျွန်တော် လှေကားအောက်လည်းရောက်ရော…လျှပ်စစ်မီးက ဖျတ်ခနဲပြတ်သွားသည်။

ရိုက်ခံရပါများလို့ အရေပြားထုံနေတဲ့ ကလေးတယောက်လို ကျွန်တော်တို့ နိုင်ငံက လူတွေလည်း မီးပြတ်တာလောက် တော့ ထုံနေပါပြီ။ လှေကားဘောင်ကို ခပ်ဖြည်းဖြည်းကိုင်ပြီး တတ်သွားလိုက်သည်။

                        ` ဝုန်း….ဒုံး..…´ အိမ်ပေါ်ရောက်ခါနီး လှေကား ထစ် သုံး ..လေး ထစ်လောက်ပဲလိုမည်ထင်။ ပလတ်စတစ်လို အရာတခုကို နင်းမိပြီး ကျွန်တော် မှောက်ရက် လှေကားကနေ တရွတ်တိုက်ချောကျသွားသည်။ တော်သေးသည် မိရာကို ကျွန်တော်လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။ ခြေသလုံးက ညိုတကြီး (စာလုံးပေါင်းသည်းခံပါ) ကို လှေကားစောင်းနဲ့ ပွတ်လိုက်သလိုဖြစ်သွားသည်။

ရေးသားသူ - သိုးငယ်

To be Continued.....

Green Lake (Part II)

 

အခန်း (နှစ်)

ယုံကြည်ဖို့ခက်ခဲတဲ့အကြောင်းအရာဖြစ်တဲ့အတွက် ‘ရက်သတ္တပါတ် ၂၂ ပတ်’ ကျွန်တော်တို့စောင့်ကြည့်ခဲ့ကြတယ်။ 

ဟုတ်ပါတယ် ဓမ္မတာမဟုတ်သော အမျိုးသားတစ်ယောက် ကိုယ်ဝန်ဆောင်တဲ့ကိစ္စကို သေချာအောင် ဆန်းစစ်ချင်တာမျိုးကြောင့်ပါပဲ။

*

မြကန်သာ (Green Lake) အနားမှ ကျွန်တော်တို့နေထိုင်ရာ Apartment တိုက်ခန်းရဲ့ ဝရန်တာအနီးရှိ အညိုရောင်စားပွဲမယ် ချစ်ရ သော မွေးစားသား သက်ဇော်လေး တနည်း ကိုယ်ဝန်ဆောင်ထားသော သားဖြစ်သူထိုင်နေတာကို အမှတ်တမဲ့ ငေးကြည့်နေမိတယ်။ အိမ်နီးချင်း ဘော်ဒါသစ်ဖြစ်သူ ကောင်းဆက်နဲ့အတူ စကားစမြည်ပြောရင်းထိုင်နေကြတာပါ။ 

ကျွန်တော်က သူတို့သောက်ဖို့အတွက် အိမ်ဖျော် လဖက်ရည်ဖျော်စပ်ပေးရင်း လှမ်းကြည့်လိုက်ရင်း ငေးကြည့်မိတယ် ဆိုပါတော့။ သက်ဇော်လေးက ယခင်အတိုင်းပဲ မြင်ရသူတိုင်းရဲ့ မြင်းကွင်းထဲမှာ တောက်ပနေပါတယ်။ အိမ်နီးချင်းအသစ် ကောင်းဆက်က ကျွန်တော့်ထက် အသက်အနည်းငယ်ပိုကြီးမယ်ထင်တယ်ဗျ။ ဒါပေမယ့် ကျစ်လစ် တောင့်တင်းတဲ့ ရေကူးသမားခန္ဓာကိုယ်မျိုး ပိုင်ဆိုင်သလို ကြည့်ကောင်းတဲ့ ရုပ်ရည်သွင်ပြင်လည်းရှိပါတယ်။ သူဝတ်ထားတဲ့ ရှပ်အင်္ကျီလည်ဂုတ် နဲ့ အင်္ကျီလက်အစမှာ မီးခိုးရောင် သမ်းနေတဲ့ အမွှေးနုအချို့လျှံထွက်နေသလို မေးရိုးတဝိုက်မှာရှိတဲ့ မုတ်ဆိတ်မွှေးအချို့ဟာလည်း မီးခိုး ရောင်သမ်းနေပါပြီ။ ကောင်းဆက် ထိုင်နေတဲ့ ထိုင်ခုံနံဘေးမှာတော့ ငါးလသားအရွယ် သူ့သားငယ်ကိုထည့်ထားတဲ့ လက်တွန်းလှည်းလေးက အခန့်သားပါ။ ချစ်စရာ ကလေးလေးက နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်နေလေရဲ့။

မိတ်သစ်ဆွေသစ်တစ်ယောက်ရဖို့ အခွင့်အရေးရတဲ့အတွက် ကျွန်တော်ဝမ်းသာပါတယ်။ မြကန်သာအိမ်ရာကို ကျွန်တော်တို့ပြောင်းလာ တော့ ယူနီဖောင်းဝတ်လူတွေ အချိန်ပြည့်မြင်နေရတာကြောင့် ကွန်ကရစ်အပြည့် စစ်တန်းလျားတစ်ခုအလားထင်ရတာမို့ သူတို့နဲ့မတူ တဲ့ တစ်စုံတစ်ယောက်ကို သိကျွမ်းရတာ အတော်ပဲဖြစ်သွားတယ်။ ကောင်းဆက်ရယ် ရွှေမြို့တော်မှ ပြောင်းလာနေတာ မကြာသေးသော သူ့သားအကြီးနှစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ နိုင်ဝင်းနဲ့ မင်းဆက်ရယ် သည်အိမ်ယာမှာနေတာ တစ်နှစ်ဝန်းကျင်ပဲရှိဦးမယ်။ ကောင်းဆက် ပြော စကားအရ ယခုလက်ရှိနေထိုင်ရာအိမ်ကို အမြဲတမ်းနေဖို့ဆုံးဖြတ်ထားကြောင်းသိရတယ်ဗျ။ ကလေးတွေမွေးဖွားတဲ့အချိန်တိုင်း သူတို့ အတွက် အထောက်အပံ့ပစ္စည်းများ၊ ကုန်ကျစရိတ်များကို အုပ်ချုပ်ရေး တနည်း တာဝန်ရှိသူများဘက်က ကျခံပို့ပေးလေ့ရှိသတဲ့။ သည်လို သတင်းတွေကြားတော့  သက်ဇော်လေးအတွက် ကောင်းကောင်းအထောက်အကူရပေမယ့် သူငယ်ချင်းမိတ်ဆွေအားလုံးနဲ့ ကျွန်တော့် စီးပွားရေး အလုပ်အကိုင်အားလုံးက ရွှေမြို့တော်မှာ ကျန်ခဲ့တာဆိုတော့ တစ်မျိုးတော့ တစ်မျိုးကြီးပါ။ သက်ဆိုင်ရာ အုပ်ချုပ်ရေးအဖွဲ့ကို  ကျွန်တော်တို့ ရေရေရာရာအဖြေမပေးရသေးပါဘူး။ ဒါပေမယ့် သာမန်ကြားနေကြ သားဖွားကိစ္စရပ်နဲ့မတူတဲ့ အမျိုးသားတစ်ယောက် ကလေးမွေးဖို့ဆိုတာ သည်အရပ် သည်ဒေသမှာ အဆင်ပြေဆုံးဖြစ်နေတာပါ။ သဘာဝလွန်အမျိုးသားများ မီးဖွားရာမှာ အထောက်အကူဖြစ်တဲ့ ဆရာဝန်၊ သူနာပြု၊ ဆေးအဖွဲ့အကုန်လုံး သေချာလေ့ကျင့်သင်ကြားထားကြပြီး ကျွန်တော်တို့ လက်ထဲ ကလေးကိုထည့်ပေးမယ့် နောက်ဆုံးအဆင့်ထိ ပြင်ဆင်ထားတဲ့ နေရာဖြစ်ပါတယ်။

ရုတ်ခြည်းဆိုသလို ကလေးလက်တွန်းလှည်းထဲက ငိုသံအချို့နဲ့အတူ လှုပ်ရှားမှုတွေဖြစ်လာတယ်။ ဟိန်းမင်းလို့ အမည်ပေးထားတဲ့ ကလေး နိုးထလာပြီး နည်းနည်းငိုသံပေးတာပါ။

‘အာ…သူ့ကိုမချီရင်   ငိုတာမရပ်တော့ဘူး။ ဗိုက်ဆာတာကို ဘာမှမကျွေးလို့ငိုတဲ့အတိုင်းပဲ’ ကောင်းဆက်က နှစ်လိုလက်ရ အားရပါးရ ပြုံးကာ စကားဆိုတယ်။ လက်တွန်းလှည်းထဲ သူ ငုံ့ကိုင်းကြည့်ရှုရင်း ကလေးရင်ဘတ်အစုံကို အသာအယာပွတ်သပ်ပါတယ်။ သူ တစ်စုံ တစ်ခုကို အလိုမကျသလိုလိုနဲ့ လေထဲကို  လက်သီးဆုပ်ဝှေ့ယမ်းလျက်မှ မျက်လုံးများပြူးလာတယ်။ ‘စိတ်မရှိပါနဲ့ဗျာ….ကျုပ်…’ ကောင်းဆက်ပြောပြောဆိုဆို ဝတ်ထားတဲ့ ရှပ်အင်္ကျီထိပ်က ကြယ်သီးတွေဆီ လက်လှမ်းကာ တစ်လုံးခြင်းစဖြုတ်တယ်။

အဲ…ကျွန်တော်တို့ စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်ရမလား ထူးဆန်းအံ့သြရမလား မတွေးတတ်စွာနဲ့ လူတွေကြားထဲ ဝတ်ထားတဲ့ ရှပ်အင်္ကျီ လက်တစ်ဖက်ကို ချွတ်လိုက်တဲ့ ကောင်းဆက်ရဲ့ အပြုအမူကို ငေးကြည့်မိကြတယ်။ အမွှေးနုတွေနဲ့ ရင်ခုန်စရာ ရင်အုပ်အစုံ  လှစ်ဟပေါ် ထွက်လာသလို  ခပ်စူစူဖြစ်နေတဲ့ သူ့နို့သီးခေါင်းကိုမြင်ရပါတယ်။ ဟိန်းမင်းလေးက အမွှေးနုတွေတောထနေတဲ့ သူ့ဖခင်  ရင်ခွင်ထဲကို တိုးဝှေ့ပူးကပ်လျက် နို့စို့ပါရော။ ရုတ်ခြည်း ကျွန်တော့်ပေါင်ခြံထဲက ငပဲကြီး သွေးတိုးကာ ဆတ်ဆတ်ခုန်သယောင် ခံစားမိလာတယ်။

‘Wow’ သက်ဇော်လေးက ဘာစကားမှမဆို ဝိုးတစ်လုံးပဲ နှုတ်မှအသံထွက်တယ်။

‘မယုံနိုင်စရာကောင်းတယ်ဟုတ်….အန်ကယ်ကောင်းအတွက်လည်း မယုံနိုင်စရာဖြစ်ခဲ့တာပဲ။ အခုတော့ အသားကျဖို့အချိန်လုံ လောက်ပါပြီ’

‘အံ့သြဖွယ် ဖြစ်ရပ်တစ်ခုအတိုင်းပဲဗျ’

ကောင်းဆက် တစ်ယောက် အားရပါးရပြုံးနေရော။ 

‘အဲ…သက်ဇော်….ကောင်လေး….မင်းလည်း မကြာခင်သည်လိုပဲ တွေ့ကြုံခံစားရတော့မှာ’

ကျွန်တော့်ငပဲက  တဖန်ပြန်ပြီး လှုပ်ခါလာခဲ့ပြန်တယ်။ စက္ကန့်အနည်းငယ်ဆိုင်းလျက် ကောင်းဆက် စကားဆက်ပြောပါတယ်။

‘ကြုံဆုံရတဲ့ အထာမကျမှာတွေကို ပြောပြတာရပ်မှပါလေ။ သက်ဇော်လေး အားမငယ်ဖို့ အန်ကယ်ကောင်းတို့က ခွန်အားပေးရမှာ မဟုတ်လား။ ဒေါက်တာကတော့ ကလေးမွေးဖွားရမယ့် ပုံစံ၊ အခြားအခြေအနေတွေရယ် ဘာတွေ ဘယ်လိုပြင်ဆင်ထားရမယ်ဆိုတာ ပြောပြလိမ့်မယ် မျှော်လင့်တာပဲ။ ကလေးမွေးဖွားဖို့ကြောက်စိတ်ဝင်တာကတော့ သဘာဝထင်ပါရဲ့။ ဒါပေမယ့် သက်ဇော်လေး မေးစရာ ရှိရင် အကူအညီလိုရင် အန်ကယ့်ကို အချိန်မရွေး ပြောဆိုတိုင်ပင်လို့ရတယ်နော်။ အန်ကယ်ကောင်းတို့အိမ်က ဟိုမှာမြင်နေရတဲ့ လမ်းထိပ်က အိမ်နံပါတ် 402 ပါ။’

‘ကျေးဇူးအထူးပါ အန်ကယ်ကောင်း။ တကယ့်ကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ ကလေးမွေးရမယ့် အကြောင်းအရာနဲ့ပါတ်သက်တဲ့ ခံစားချက်တွေက သား ကြောက်သင့် စိုးရိမ်စိတ်ဝင်သင့်တဲ့အရာတွေလို့ ခံစားရသလိုပဲ။ ဒါပေမယ့် သားစိတ်တွေက ထူးထူးခြားခြား ငြိမ်နေတယ် တစ်ခုခုတော့ တစ်ခုခုပဲ’ သက်ဇော်လေးက ဟာသနှောသလိုမျိုးလေသံနဲ့ စကားခွန်းတုန့်ပြန်တယ်။

‘အေး…ကောင်လေး…နောက်ဆို မေးမြန်းစရာတွေများလာတော့မှာ’ ကောင်းဆက်ကတော့ စကားအတည်အတံ့ပြောဆိုလျက်  ဟိန်းမင်းလေးထည့်သိပ်ထားတဲ့ ကလေးတွန်းလှည်းလေးကို အသာလှုပ်ခါပေးနေပါတယ်။ 

‘ပြောရဦးမယ်…. လွန်ခဲ့တဲ့ရက်သတ္တပါတ် တစ်ပတ်လုံး အဲ….ရက်အနည်းငယ်လောက်အထိ  လိင်စိတ်အတော်ထန်တာ။ ကလေးတွေနဲ့ ခဏခွာပြီး ဒိတ်တင်လုပ်ချင်ခဲ့တယ်။ နိုင်ဝင်းအပြင်ထွက်လည်တာ ကျောင်းစာကိစ္စသင်တန်းတက်တာသွားမှ လုပ်လို့ရမှာဆိုတော့ သိပ်မလွယ်ဘူးရယ်။’

နိုင်ဝင်းဆိုတာ ကောင်းဆက်နဲ့အတူနေတဲ့ ကလေးများထဲမှ အကြီးဆုံးယောက်ျားလေးလို့ပြောရမယ်။ ကောင်းဆက်ကတော့ သားလို့ပြောပေမယ့် တူတော်စပ်ပုံရပါတယ်။

‘သည်တော့ ကျုပ်စိတ်တွေငြိမ်သွားအောင် ခပ်လန်းလန်းဘဲ နှစ်ပွေ သုံးပွေလောက် အိမ်အလည်ခေါ်လိုက်ရတယ်။’

‘ခင်ဗျားဆိုလိုတာက သူစိမ်းအမျိုးသားအချို့နဲ့လိင်ဆက်ဆံလိုက်တယ်ပေါ့။ အဲလိုအိပ်တဲ့ကိစ္စက  နိုင်ဝင်းနဲ့အဆင်ပြေရဲ့လား။’

‘အိုကေမှ စိုပြေပါပဲ။ သူတို့တွေက သူငယ်ချင်းမိတ်ဆွေသဘောဖြစ်သွားကြတာ။ နိုင်ဝင်းက မိတ်ဖွဲ့တာ အတော်ကျွမ်းကျင်တယ်။ သူ့ မိတ်ဆွေ တစ်ယောက်နဲ့ပတ်သက်ပြီး ကျုပ်ဗိုက်ထဲ ကိုယ်ဝန်ဆောင်ရချိန်ထိ မနာလိုရမလား စိတ်တိုရမလား အခက်တွေ့နေလေရဲ့။’

ကောင်းဆက်ပြောစကားကြောင့် သက်ဇော်လေးက သဘောပေါက်ပါတယ်ဆိုတဲ့အထာနဲ့ ပြုံးတယ်။ ကျွန်တော်တို့သည် လည်း ဒေါက်တာရန်နိုင်ဆိုတဲ့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နဲ့ သုံးဦးသုံးဖလှယ် ပတ်သက်ဖူးကြတာပဲမဟုတ်လား။

‘ကောင်းဆက်ရေ….စိတ်မရှိပါနဲ့။ ခင်ဗျား ကိုယ်ဝန်စရှိကြောင်း ဘယ်လိုသတိထားမိခဲ့တာလဲ ပြောပြနိုင်မလားဟင်။ ကိုယ်ဝန်ကိစ္စ ဆရာဝန်ကို စကားပြောဖို့ ကျွန်တော်တို့ထူးဆန်းသလို ဖြစ်နေလို့ပါ။’

‘ဟာ…ရပါတယ်ဗျ…ပြောပြပါ့မယ်’ သူ့မျက်နှာက မှတ်မိသမျှပြောရမယ်ဆိုတဲ့သဘောနဲ့ ဝင်းပလာခဲ့ပါတယ်။

‘ပြောစရာတော့ သိပ်မများပါဘူး။ ဝမ်းဗိုက်တဝိုက်မှာ ဘယ်လိုနာကျင်တယ်လို့ အတိအကျပြောလို့မရတဲ့ ခံစားမှုမျိုးနဲ့စခဲ့တာပဲ။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပိုနာကျင်လာတာမျိုး၊ ကြွက်တက်တာ ဒါမှမဟုတ် ဖျတ်ကနဲအကြောဆွဲသလိုမျိုး ရုတ်ခြည်းဖြစ်တာဗျ။ ဒါပေမယ့် အပူလှိုင်းတစ်ခု တဖြေးဖြေးရိုက်ခတ်လာတာမျိုးနဲ့လည်းဆင်တယ်။ ခင်ဗျား ဘယ်လိုမှ အမှတ်မမှားမယ့် ခံစားမှုမျိုးပဲ။ သာမန်ဖြစ်နေကြ ခံစားမှုပါလို့ ဆရာဝန်ကတော့ ခင်ဗျားကိုပြောလိမ့်မယ်။ အဲသည့်ခံစားချက်ကဗျာ လိင်စိတ်အထွဋ်အထိပ်ဖြစ်လာတဲ့ ပုံစံမျိုး တက်တက် လာတယ်။ ကျုပ်တော့ စခံစားရတာကနေ ပျောက်သွား ပြီးသွားတဲ့အထိ အချိန် လေးနာရီလောက်ကြာတယ်။ ကျုပ်အထင် သည်ထက် ပိုပြီးကြာချင်လည်း ကြာနိုင်တယ်။’

သက်ဇော်လေး ဘာတွေအတွေးဝင်သည်မသိ သူ့ဗိုက်ကလေးကိုသူ အသာအယာပွတ်သပ်ပြီးငြိမ်နေပါတယ်။

တစ်စုံတစ်ယောက်က အခန်းတံခါးကို ခေါက်လာတယ်။ သက်ဇော် ထရပ်ပြီး အခန်းတံခါးသွားဖွင့်ဖို့ဟန်ပြင်ပေမယ့် အသာ ထိုင်နေ ကျွန်တော်သွားဖွင့်မယ့်အကြောင်း အမူအယာပြပြီး တံခါးရှိရာသွားလိုက်ပါတယ်။ အရပ်မြင့်မြင့် ကျစ်လစ်တောင့်တင်း သော ခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင် ဆယ်ကျော်သက်ကောင်လေးတစ်ယောက် ရပ်စောင့်နေတာကိုတွေ့ရတယ်ဗျ။ Gym ဘောင်းဘီတိုရယ်၊ ချွေးတွေ စိုရွှဲနေတဲ့ အင်္ကျီတစ်ထည်ရယ် ဝတ်ဆင်ထားပြီး သဘာဝအလျောက် ကောက်ကွေးနေတဲ့ သူ့ဆံပင်တွေဟာ မျက်ဝန်းတဝိုက်မှာ ဝေ့၀ဲကျ နေတယ်လေ။ သူ့ကြည့်ရတာ သက်ဇော်လေးထက် အသက်နှစ်နှစ်လောက်ပိုကြီးပုံရပြီး အိမ်အတွင်းဘက်ကို စူးစမ်းချင်စိတ်ပြင်းပြစွာနဲ့ လှမ်းကြည့်နေရဲ့။

‘Um….မင်္ဂလာပါ အန်ကယ်၊ သား  ဒယ်ဒီသည်မှာရှိလားမသိဘူး’

‘သားက နိုင်ဝင်းဖြစ်မယ်….အိမ်ထဲဝင်ပါဦးကွ’ ကျွန်တော်ပြောပြောဆိုဆို အခန်းတံခါးဖွင့်ဟပေးရင်း နံဘေးကိုကပ်ပြီးရပ်ပေးလိုက်တယ်။

‘ဟုတ်ကဲ့….ကျေးဇူးပါ။ ဒယ်ဒီ….သည်မှာရှိတယ်ဆိုတာ ဂျစ်တူးပြောပြလို့သားလိုက်လာတာပါ’ သူက မီးဖိုချောင်ဘက် တိုက်ရိုက်ဝင် သွားပြီး စကားလှမ်းပြောတယ်။

‘အေး…ဟုတ်တယ်။ ကိုဇေယျာနဲ့ သူ့သား သက်ဇော်တို့ လွန်ခဲ့တဲ့အပတ်က သည်အိမ်ယာကိုပြောင်းလာကြတာ သားမှတ်မိတယ် မဟုတ်လား။ သူတို့နဲ့သားကို ဒယ်ဒီမိတ်ဆက်ပေးမလို့တွေးနေသေးတယ်။ အခုတော့ အတော်ပဲ’

"Uh-huh….တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်ဗျ’ နိုင်ဝင်းက စိတ်ရှုပ်ထွေး စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်နေပုံရတယ်။ ကောင်းဆက်ရဲ့ နောက်ပါးမှာ ကပ်ရပ်ရင်း ပခုံးကို မသိမသာလက်နဲ့တို့နေရဲ့။ ‘…ဒယ်ဒီ’

ကောင်းဆက်က သူ့သားငယ်လေးကို သက်ဇော်လေးရဲ့လက်ထဲကမ်းပေးရင်း သိသာထင်ရှားတဲ့အကြည့်တစ်ချက်နဲ့အထာပေးကြည့် လျက် ထိုင်နေရာမှာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ စားပွဲခုံပေါ်ကို လက်နှစ်ဖက်တင် တင်ကိုနောက်ပစ်ရင်း ခပ်ကုန်းကုန်းအနေ အထားပြင်လိုက်တယ်။ ‘Sorry ဗျာ…ဘော်ဒါတို့။ နိုင်ဝင်းလေး Gym ကနေ ရေးကြီးသုတ်ပြာပြေးလာတာမို့ အလျင်စလိုဖြစ်သွားတယ်။ ကျုပ်တို့ကိစ္စကို….မမြင်သလို…အိုး….အမ်ဟမ်….ရှီး’

ကောင်းဆက်နောက်ပါးကနေ နိုင်ဝင်းက လက်အသာလျှိုကာ သူ့ဒက်ဒီရဲ့ခါးက ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ ပြုလုပ်ပုံက အသားကျနေပုံရတယ် တစ်ချက်တည်းနဲ့ ဆွဲချွတ်ချပစ်တာ။ နောက်တော့ အခန်းထဲမှာ လူတွေရှိလား မရှိလား ဂရုမစိုက်ဘူး သူဝတ်ထားတဲ့  Gym   ဘောင်းဘီတိုကိုပါ ချွတ်ပြန်ရော။ အသက်အရွယ်နဲ့မလိုက် ကြီးထွားရှည်လျားတဲ့ ငပဲကြီး တထောင်ထောင် ပေါ်လာတော့ တုန့်ဆိုင်းခြင်းမရှိ  သူ့ဒက်ဒီရဲ့ ခရေထဲကို ထိုးမြုပ်ပစ်ပါတယ်။ ဆီးသွားချင်လို့ အိမ်သာထဲကိုတန်းဝင်ပြီး ဆီးသွားကြွေ ကမုတ်ထဲ ပန်းထည့်တဲ့ သာမန်ပြုလုပ်နေကြပုံစံမျိုး အေးဆေးလုပ်သွားတာ အတိအကျပဲ။

ကောင်းဆက်တစ်ယောက် သူ့ တူ/သား နိုင်ဝင်းရဲ့ အားပါးပါးဆောင့်သွင်းချက်များကို အလိုက်သင့်တုန့်ပြန်ရင်း ‘Mmmm….တစ်ခါတရံ  သူ့ကျောင်းပရောဂျက်တွေ ပြုလုပ်ရင်း စိတ်တင်းကြပ်တာကို ဖြေလျော့ဖို့လိုတိုင်း အတင်းလုပ်တော့တာ။ အိုး….အမ်….နည်းနည်း သွက်သွက်လေး….အ…ရှီး’ နိုင်ဝင်းရဲ့ မျက်နှာသွင်ပြင်ဟာ သူ့ဒက်ဒီလိုအင်ကို အစွမ်းကုန်ဖြည့်ပေးရင်း ထန်နေရာမှ ပါးစပ်ကြီးဟ တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်သွင်းလိုက် ဆွဲထုတ်လိုက်လုပ်ကာ မိနစ်အနည်းငယ်ကြာတော့ ခပ်ပြင်းပြင်းတစ်ချက်အဆုံးဖိချပြီး သုက်ရည်တွေကို ကော့ကော့ပြီး ပန်းထည့်ပါတယ်။ သူ့ဒက်ဒီရဲ့ ခါးအစုံကို ထိန်းကိုင်ထားကာ အတန်ကြာ ကျင်းစိမ်လျက် စက္ကန့်အနည်းငယ်ကြာမှ ငပဲကြီးကို ခရေထဲမှ ဆွဲထုတ်တယ်။ ခဏနေက နိုင်ဝင်းမဟုတ်တဲ့အတိုင်း အနည်းငယ်ရှက်သွားတဲ့ မျက်နှာသွင်ပြင်ပုံပြောင်းသွားကာ အပြုံးတစ်ချက်ပြုံးလိုက်ရင်း "Thanks dad," တဲ့လေ။ ပြီးမှ အခန်းထဲဝင်လာတုန်းက ဝတ်လာတဲ့ Gym ဘောင်းဘီတိုကို ကောက်စွပ်ကာ အခန်းထဲကနေ ဘာစကားမှထပ်မပြောဘဲ ခပ်သွက်သွက်ပြန်ထွက်သွားပါတယ်။

ရှက်သွေးဖြန်းလို့ နီရဲနေတဲ့ သူ့မျက်နှာအစုံကို တည်ငြိမ်အောင်ပြန်ပြင်လျက် ကြမ်းပြင်မှာပုံကျနေတဲ့ဘောင်းဘီကို ကောင်းဆက် ပြန်ဝတ်တယ်။ ‘တစ်ခါတလေ သိပ်မရင်းနီးတဲ့ သူစိမ်းတွေရှိချိန်ဆိုရင်တော့ အိပ်ခန်းထဲပြေးဝင်ရတာပေါ့။ သိသာသိစေ မမြင်စေနဲ့ လုပ်ရတာပါပဲ။ ပြီးတော့ သည်အိမ်ယာဝန်းကျင်ကလူတွေကို ကျုပ်အကြောင်း သိပ်ပြောပြလေ့မရှိဘူး။ ခင်ဗျားကတော့ ကျုပ်အကြောင်း  သိတဲ့လူတွေထဲက ဒုတိယမြောက်လူပဲ။ အခု ဒုတိယမြောက်ကိုယ်ဝန်ဆောင်ဖို့ဖြစ်လာပြန်ပြီ။ ပိုင်စိုးပိုင်နင်းလုပ်တတ်တဲ့ နိုင်ဝင်းကြောင့် လွန်ခဲ့တဲ့ ရက်သတ္တပါတ်အကြာက သတိထားမိခဲ့တာ။ သူ့သွေးသားကိုကိုယ်ဝန်ဆောင်လိုက်ရမှန်း ကျုပ်ခံစားရတယ်။ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် နဲ့ကလေးအဖေ ဖြစ်တော့မှာလေ။’ ဟိန်းမင်းကလေးကိုထည့်ထားတဲ့ လက်တွန်းလှည်းကို လက်တစ်ဖက်နဲ့လှမ်းကိုင်လှုပ်ရမ်းပြီး သူ့ဗိုက်သားပြင်ကို အသာပွတ်သပ်ကာ အပေါ်ကစကားတွေကို  ကောင်းဆက် ညည်းညူပြောဆိုပါတယ်။

*

အဲသည့်ညက ထုံးစံအတိုင်း သက်ဇော်လေးနဲ့ ကျွန်တော် လိင်ဆက်ဆံဖြစ်ခဲ့တယ်။ ကျွန်တော်တို့ စိတ်ကြိုက်အဖြစ်ဆုံး အနေအထား  လေးအတိုင်း ခပ်ဖြေးဖြေးပေါ့။ ခပ်ကွေးကွေးလှဲအိပ်နေတဲ့ သူ့နောက်ပါးကနေ အသာကပ်ပြီး  ဂိုးသွင်းသလိုသွင်းရင်း လက်တစ်ဖက်နဲ့ သူ့ငပဲကို ကိုင်တွယ်ကစားပေးတာ စည်းချက်ညီနေရော။ အမလေး ကျန်တဲ့လက်တစ်ဖက်ကတော့ ခပ်ပူပူဖြစ်နေတဲ့ သူ့ဝမ်းဗိုက်ကလေး ကို ထွေးဖက်ထားရတာပေါ့။ သက်ဇော်လေး လည်တိုင်ကို အနမ်းပေးတာအပြင် နားရွက်နားကပ်ပြီး ‘နိုင်ဝင်းရဲ့ ငပဲထွားထွားကြီးကို သည်နေ့ မြင်ခဲ့ရတာ ဘယ်လိုနေလဲ ကြိုက်လား ဘေဘီ’ လို့တိုးတိုးပြောရသေးတယ်။

‘Yeah…အန်ကယ်…သားသဘောကျတယ်…ကြိုက်တယ်…အ..အ…အန်ကယ်….ရှီး’

အစဦးပိုင်းကတည်းက ဦးလို့ ကျွန်တော့်ကိုခေါ်နေကြ သက်ဇော်လေးဟာ ထူးထူးခြားခြား ‘အန်ကယ်”လို့ ထပ်ကာ ထပ်ကာ ညည်းညူ ရင်းခေါ်ဆိုလာတာမို့ ဘာများပြောနိုင်ဦးမှာလည်း။ အဲသလို ခေါ်သံလေးက ကျွန်တော့်စိတ်ကို ပိုကြွစေသလို ပိုပြီးလည်း လိင်စိတ်ထန် စေပါတယ်။

‘မင်းရဲ့ အန်ကယ်လေးက ဗိုက်ထဲက ကလေးလေးမွေးထုတ်ပြီးချိန်ကြရင် စူပွပွ ခရေကြပ်ကြပ်လေးကို စံပယ်ဖြစ်သွားအောင် နေ့တိုင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း-ိုးပေးဦးမှာ တနေကုန်…တနေကုန်….ကြိုက်လား…သား…အ..အ’

‘Mmmm….Yeah  အန်ကယ်….Yeah! မရပ်လိုက်နဲ့ …မရပ်လိုက်နဲ့နော်….အိုး….အန်ကယ်…အန်ကယ်’ သူ နောက်တစ်ကြိမ် လိင်စိတ် အထွဋ်အထိပ်ရောက်သွားခဲ့ပုံရပါတယ်။ ခရေထဲ တဆုံးဖိသပ်မွှေနေတဲ့ အရှိန်ကိုမရပ်ဘဲ ငပဲကို အသာအယာ အထုတ်အသွင်းလုပ်ရင်း  သူ့ငပဲကို ကိုင်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့လက်ကိုလည်း အနားမပေးဘဲ ဆက်လက်လှုပ်ရှားကလိပေးရတယ်။ စက္ကန့်အနည်းငယ်ကြာမှသာ ငပဲ အထုတ်အသွင်းကို ထိထိမိမိပြန်လုပ်ရင်း သုက်ရည်တွေကို  သူ့ခရေထဲ အားရပါးရပန်းထည့်မိပြန်ရော။ နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ အသက်ရှူသံတွေ ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်ချိန်မှ ကျွန်တော့်ပါးကို သူ့လည်ပြန်လှည့်ကာ  မွတ်သိပ်တပ်မက်စွာ အနမ်းပေးပါတယ်။ ပြီးနောက် ခေါင်းအုံးပေါ်ပြန်လှဲလျောင်းလျက် ခပ်တိုးတိုး ညည်းညူကာ ခဏငြိမ်သက်သွားတယ်။

‘အန်ကယ်…သား အထင်…သူ ကန်နေတယ်….သားတို့ကလေး ကန်နေတယ်’ သက်ဇော်လေး ဝမ်းသာအယ်လဲ ပြောရှာတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ကိုယ်ချစ်ရသောသူလေးရဲ့ ဗိုက်သားပြင်ကို ကြည့်နေတာမို့ လှုပ်ရှားတွန်းတိုက်နေတာကိုမြင်တော့ သူနဲ့ထပ်တူ ဝမ်းသာမိတာအမှန်ပါ။ သက်ဇော်လေးရဲ့ ကိုယ်လုံးကို ကျွန်တော် ကျစ်နေအောင်ထွေးဖက်မိပါရဲ့။ 

ဗိုက်သားပြင်လေးကို အသာအယာ တို့ထိပွတ်သပ်ပေးရင်း သူ့ရင်ခုန်ပျော်ရွှင်မှုကို ကျွန်တော် ထပ်တူခံစားရပါတယ်။

*

ရက်အနည်းငယ်အကြာမှာ ကျွန်တော်တို့ ‘Green Lake Pregnancy Center’ မှာ ပထမဦးဆုံးအကြိမ် ရက်ချိန်းယူခဲ့ကြပါတယ်။

ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်သား Green Lake  က တိုက်တန်းလျားအခန်းတစ်ခုမှာ  သက်ဇော်လေး ကလေးမီးဖွားပြီးသည့်တိုင် ဘယ်မှ မပြောင်းမရွှေ့ဘဲ နေထိုင်ရတယ်။ ကိုကောင်းဆက်နဲ့ သူ့သားတွေလို ပိုက်ဆံတတ်နိုင်တိုင်း အိမ်ငှားနေတာ၊ အိမ်ဝယ်တာမျိုး ပြုလုပ်ခွင့် မရှိသေးဘူး။ ကောင်းဆက်နဲ့ သူ့သားတွေအပြင်အခြားသော ဒေသခံမိသားစုအနည်းငယ်နဲ့  ကြုံဆုံခင်မင်ခဲ့တယ်ပြောရမယ်။ သက်ဇော်လေးက သည်ဒေသရှိ ကျောင်းမှာ လူမှုအနှောင့်အယှက်နဲ့ အနိုင်ကျင့်တာ Blame တာတွေမကြုံရဘဲ ကျောင်းဆက်တက် တယ်။ ဒေသခံလို့သာပြောတာ ကျွန်တော်တို့ထက်အရင် ရောက်ရှိနေထိုင်နေဆဲ မိသားစုများကိုကြည့်ပြီး အတွေးထဲမှာ  ချာချာလည် ပိတ်မိနေပါတယ်။ မိသားစုဝင်တွေအတော်များများဟာ ဘယ်လိုများသွေးသားတော်စပ်ကြပါလိမ့်မလဲ။ ကိုယ်တွေသာ အခြားသူရဲ့ သွေးသားကို သားအဖြစ်မွေးစားခဲ့ရင်း မဖြစ်သင့်တဲ့ စည်းကျော်တဲ့ကိစ္စကို ကျော်ခဲ့မိတာလေ။ ယောက်ျားချင်း လိင်တူချင်း ဆွဲဆောင်မှု အားပြင်းပြင်းနဲ့ ပတ်သက်ဆက်နွယ်ကြတာတော့ ပုံစံတူမယ်။ ကျွန်တော်ဆိုလိုတာက အဖေများ၊ သားများ၊ ဦးလေးများ၊ တူများ  စသဖြင့် အမျိုးအဆွေတွေထဲမှာ ပတ်သက်ဆက်နွယ်မှုတွေရှိခဲ့ကြတယ်ဆိုရင် သည်လူမှုအဖွဲ့အစည်းဟာ ကျိန်စာများသင့်နေရော့လား။ ဒါပေမယ့်  သည်ဒေသမှာနေထိုင်ကြတဲ့ လူတိုင်းကတော့  အခြေအနေ ပုံစံအနေအထား မတူကြပါဘူး။ ကျွန်တော်တို့နေတဲ့ တိုက်တန်းလျား အနီး အနားမှာ ဂေးစုံတွဲ နှစ်တွဲအတူတကွနေထိုင်လာကြတာ နှစ်နှစ်နီးပါးရှိပါတယ်။ ရုတ်ခြည်းဆိုသလို သူတို့နှစ်တွဲထဲက တစ်တွဲဟာ ကိုယ်ဝန်ဆောင်ကြရော။ သူတို့တွေရဲ့   ပတ်သက်ဆက်နွယ်မှု့ဘယ်လိုရှိလို့ ဘယ်လိုအခြေအနေကြောင့် အခုမှ ကိုယ်ဝန်ရလာသလဲ မသိဘူး။ သည်လို လိင်တူလူမှုအဝန်းအဝိုင်းမှာက အိမ်နီးချင်းတွေရဲ့ ရဲဘော်ရဲဘက်စိတ်အားပြင်းပြင်းနဲ့ ကူညီဖေးမလိုစိတ်များကြတာ ထုံးစံမို့ စပ်စုသလိုအထင်ခံရတယ်။ သည်လို အမျိုးသားစုံတွဲ တနည်းအားဖြင့် လိင်တူကြိုက်အမျိုးသားစုံတွဲတွေ ဘုံသဘောတွေ့ဆုံကြ တဲ့ နေရာကတော့ Green Lake မြို့ရဲ့ ကိုယ်ဝန်ဆောင်နဲ့ သားဖွားမှုကိစ္စကို တာဝန်ယူကြီးကြပ်သော ဒေါက်တာသန့်စင်ရဲ့ ဒေသတွင်း ဆေးခန်းမှာဖြစ်ပါတယ်။

ဆေးခန်းရှိရာ အဆောက်အဦးထဲ ကျွန်တော်တို့ဝင်သွားလိုက်တာနဲ့ ဖော်ရွေသလိုနှစ်သက်ဖွယ်ကောင်းတဲ့ Receptionist လေး  ကောင်းကြိုက်မှ ဆီးကြိုနှုတ်ဆက်လာတယ်။ မျက်နှာသွင်ပြင်က ချစ်စဖွယ်ကောင်းပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ်မှာ ကာယဗလမောင်အလား ကြွက်သားများနဲ့ပြည့်နှက်တောင့်တင်းနေပါတယ်။ ပခုံးကြွက်သားများနဲ့ လည်တိုင်က ထင်းနေရော။ သူအလုပ်လုပ်ရာ စားပွဲမှာ ထိုင်လျက် စာရွက်စာတမ်းများကို ပြင်ဆင်ဖြည့်စွက်ခြင်း အလုပ်လုပ်နေချိန် ချပ်ရပ်သော ဗိုက်သားပြင်နဲ့ ပေါင်ခြံက အထုပ်အထည်က ငေးသူတိုင်း လည်ပြန်ကြည့်ချင်စိတ်  ဖြစ်စေတယ်။ အခန်းတွင်း ဝင်လာတဲ့ သူနာပြုကတော့ အသက်အရွယ်အနည်းငယ်ကြီးသလို ခန္ဓာကိုယ်ကတော့ ကောင်းကြိုက်လိုမဟုတ်ဘဲ ကျစ်လစ်သွယ်လျတယ်လေ။ သူက သက်ဇော်လေးရဲ့ ကိုယ်အလေးချိန်၊ သွေးပေါင်ချိန် တိုင်းတာ လုပ်ရိုးလုပ်စဉ်တွေကို ဆရာဝန်နဲ့မတွေ့ခင်၊ မေးမြန်းရမယ့် မေးခွန်းများ မမေးခင် ခပ်သွက်သွက်လုပ်ဆောင်ပါတယ်။ ကိုယ်ဝန်ဆောင်ခြင်းအကြောင်းနဲ့ပတ်သက်ပြီး စုံစမ်းမေးမြန်းရာမှာ ကျွန်တော်ကတော့ အထောက်အကူမရသလိုမျိုး သိပ်အမေးမခံရဘူး။ 

‘ခင်ဗျားကြည့်ရတာ ကျွန်တော်တို့နဲ့မရှေ့မနှောင်းလိုက်လာတဲ့ တစ်ယောက်ထင်တယ်’ ကျွန်တော် ခပ်တိုးတိုးစကားဆိုလိုက်တယ်။

သူ့ပါးပြင်ရှက်သွေးဖြန်းသွားပြီး ‘ဟုတ်တယ်ဗျ။ ကျုပ်တို့အထင်  လေးလလောက်ရှိပြီ။ ကျုပ်အတွက် သားဦးကိုယ်ဝန်ပါ။’

‘ဒါဆိုလည်း ကောင်းသားပဲ။ ခင်ဗျားလည်း သည်မြို့ထဲမှာ နေရတာပေါ့’ ကျွန်တော် သည်စကားကိုစပြီးမှ နောက်မေးခွန်းအတွက် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ အတွေးထဲ စာစီမိတယ်။ ‘ကလေး….ကလေးရဲ့ဖခင်ရောအတူတူလိုက်လာတယ်လား။ အဲ ကျွန်တော်ဆိုလိုတာက အခြားဖခင်တစ်ယောက်ပေါ့’

သက်ဇော်လေးက တုန့်ဆိုင်းစွာ မေးခွန်းထုတ်နေတဲ့ ကျွန်တော့်စကားကြောကို ရုတ်ခြည်းစကားဖြတ်ပြောလာပါတယ်။ ‘အန်ကယ်…သား အထင် ဒေါက်တာ သန့်စင်က ကလေးတွေရဲ့ ဖခင်ဖြစ်မယ်.’

သူနာပြုဖြစ်သူက နှစ်လိုလက်ရပြုံးရယ်ကာ ‘ဟုတ်တယ်…အမှန်ပဲ။ ကျုပ်နဲ့ ကောင်းကြိုက်နှစ်ယောက်စလုံးက ဒေါက်တာသန့်စင်ရဲ့ ကလေးတွေကို ကိုယ်ဝန်ဆောင်ထားကြတာပဲ’

ခပ်သန့်သန့် ရုပ်ရည်နဲ့ ဒေါက်တာလို့ ငမ်းကြောထနေမိတဲ့ ကျွန်တော်ဟာ ဆေးခန်းရှိ ဝန်ထမ်းတွေကို ကိုယ်ဝန်ဆောင်စေသူလို့ သိရတော့ ပါးပြင်နှစ်ဖက်စလုံးရဲသွားတဲ့အထိ ရှက်သွေးဖြန်းမိပါတယ်။ များမကြာခင် စမ်းသပ်ခန်းထဲဝင်လာတဲ့ ဒေါက်တာသန့်စင်ကို အနီးကပ်မြင်ရချိန်မှာ အနည်းငယ်အံ့သြသွားတယ်။ ပိန်သွယ်ပြီး အရပ်ရှည်သလို အသားအရေ ဖြူဖျော့ဖျော့နဲ့ အသက်အရွယ် ၃၂နှစ် ထက်ပိုမကြီးသော လူငယ်အမျိုးသားဖြစ်နေတာပါ။ သူနာပြုဖြစ်သူက ပြင်ဆင်ပေးစရာရှိတာ၊ အသိပေးစရာရှိတာ လုပ်ကိုင်ပေးပြီးနောက် ဒေါက်တာသန့်စင်ကို အပြုံးတစ်ချက်ပေးရင်း ကျွန်တော်တို့ကိုထားခဲ့ပါတယ်။ ဒေါက်တာသန့်စင်ကတော့ ရှင်းတယ် ကျွန်တော့်လက်တစ် ဖက်ကို ဆွဲကိုင်လှုပ်ရမ်းနှုတ်ဆက်ပြီးနောက် စကားတစ်ခွန်းမဆိုဘဲ သက်ဇော်လေးရဲ့ ဆေးစစ်ချက်စာရွက်စာတမ်းတွေကို သူ့ Tablet ထဲကတစ်ဆင့် မိနစ်အနည်းငယ်လောက် ငုံ့ဖတ်နေပါတယ်။ ဒေါက်တာသန့်စင်က နုညံ့ချိုသာနွေးထွေးပြီး ကြင်နာတတ်ဟန်ရှိပါတယ်။ ကိုယ်ဝန်နဲ့ပတ်သက်တာ၊ ကျန်းမာရေးစစ်ဆေးချက်နဲ့အတူ အခြားအကြောင်းအရာတွေကို ချိုသာကြည်လင်တဲ့ အသံနဲ့ သူရှင်းပြတယ်။ သူမေးတဲ့ မေးခွန်းတွေကလည်း တကယ့်ကိုတည့်တိုးဆန်သလို သက်ဇော်လေးကို  စမ်းသပ်ကိုင်တွယ်ရာမှာလည်း ကျွမ်းကျင်မြန်ဆန် ပါတယ်။ သူတပါးထိကိုင်တာ သိပ်အထာမကျတဲ့ သက်ဇော်လေးတောင် တစ်ချက်ကလေးမှ မျက်နှာမပျက်သွားတာမို့ ကျွန်တော်လည်း အသာငြိမ်ကြည့်နေရတယ်လေ။ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ စမ်းသပ်ကိုင်တွယ်မှုတွေပြုလုပ်ပြီးမှ စမ်းသပ်ခုတင်ဘေးက ခုံပုလေးမှာ ဒေါက်တာ  ထိုင်ချလိုက်တယ်။

‘လူကြီးမင်းတို့ ပုံမှန်မြင်နေကြားနေကြ အမျိုးသမီးကိုယ်ဝန်ဆောင်တာထက် ပိုထူးခြားနေတဲ့ အခုလိုကိုယ်ဝန်ဆောင်ရတဲ့ အကြောင်းအရာနဲ့ပတ်သက်ပြီး လေ့လာတာတွေ ဆွေးနွေးပွဲတွေ အတော်များများတက်ရောက်ခဲ့ကြောင်း သိရလို့ အထူးအထွေ ဒေါက်တာပြောပြဖို့မလိုပါဘူးနော်။ ဒါပေမယ့် သက်ဇော်ရေ…ဒေါက်တာပြောနိုင်တာကတော့ သားကိုယ်ဝန်ဆောင်ထားတဲ့ အခြေအနေ အကုန်ကောင်းတယ် ဘာပြဿနာမှမရှိဘူးရယ်။ နောက်တစ်လလောက်ကြာရင် ထပ်မံစမ်းသပ်စစ်ဆေးကြတာပေါ့။ တကယ်လို့ နေရထိုင်ရတာ အဆင်မပြေတာ ဒါမှမဟုတ် နာကျင်တာတွေ ခံစားရတယ်ဆိုရင် အချိန်မရွေး ဒေါက်တာနဲ့ ရက်ချိန်းယူပြီးလာတွေ့ပါ။ နောက် ရက်ချိန်းကျရင်တော့ မီးဖွားတဲ့ကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြီး ဘယ်လိုပြင်ဆင်ထားရမယ် ဘာတွေလုပ်ထားရမယ်ဆိုတာ ဒေါက်တာတို့ ဆွေးနွေးကြမယ်။ အဆင်ပြေတယ်မဟုတ်လား သား’

သက်ဇော်လေး စိတ်လိုလက်ရပြုံးကာ ဒေါက်တာသန့်စင်ပြောသမျှ လိုက်နာသဘောတူလေရဲ့။

‘Good, အခု သက်ဇော်လေး ရှေ့ကောင်တာက ကောင်းကြိုက်နဲ့သွားပြီး Schedule တွေဘာတွေ  သွားလုပ်လို့ရပါပြီ။ ဒေါက်တာ မင်းရဲ့ အန်ကယ်နဲ့ စကားနည်းနည်းလောက် ပြောလိုက်ဦးမယ်။ ရတယ် မဟုတ်လား’

ဒေါက်တာသန့်စင် ညွှန်ကြားချက် စကားဦးသန်းနေတုန်း ‘ဒေါက်တာ…ကျွန်တော့်ကို ပြောမယ့်စကားတွေကို သက်ဇော်လေးကြားလည်း ကိစ္စမရှိပါဘူး အဆင်ပြေပါတယ်’ လို့ ကျွန်တော် စကားဖြတ်ပြောလိုက်တယ်။

ဒါပေမယ့် သက်ဇော်လေးက အလိုက်တသိ ‘ရပါတယ် အန်ကယ်လ်ရဲ့၊ သားအဆင်ပြေပါတယ်။ ကောင်းကြိုက်နဲ့သား သွားပြီးစကား ပြောလိုက်ဦးမယ်’ လို့ပြောပြောဆိုဆို အဝတ်အစားတွေ ပြင်ဆင်ဝတ်စားလျက် ကျွန်တော့်ကို မျက်စိတစ်ချက်မှိတ်ပြပြီး အခန်းထဲက ထွက်သွားပါတယ်။

‘ကောင်လေး ထွက်သွားတာကောင်းတယ် ဇေယျာ။ တစ်ခါတလေ အုပ်ထိန်းသူ ဖခင်တွေနဲ့ သီးသန့်စကားပြောဖို့လိုတယ်။ ကိုယ်ဝန်ဆောင်ထားတဲ့သူနဲ့ အုပ်ထိန်းသူရဲ့ ပတ်သက်ဆက်နွယ်မှုကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းသိရအောင်ပါ။’ ဒေါက်တာသန့်စင်က ချောင်းတစ်ချက်ဟန့်လိုက်ကာ လည်ချောင်းရှင်းရင်း တစ်ဦးတစ်ယောက် ဝင်လာမလာ အခန်းတံခါးကိုသေချာအောင်ကြည့်လျက် စကားဆက်ပါတယ်။

‘ပထမဆုံးပြောချင်တာကဗျာ….သည်ဆေးခန်းကို လာရောက်ပြသတိုင်ပင်တဲ့ လူနာအတော်များများမှာ  မျိုးရိုးဗီဇဆိုင်ရာ ပြဿနာရှိမရှိ အရင် ဆန်းစစ်ရပါတယ်။ အထူးသဖြင့် Green Lake မှ စုံတွဲအတော်များများဟာ  သွေးသားနီးစပ်တော်စပ်နေကြတာ အတော်များတယ်။ အဖြေက သွေးသားတော်စပ်မှုမရှိပါဘူးဆိုရင် ကိစ္စမရှိပေမယ့် သွေးသားတော်စပ်နေခဲ့ရင် အထူးတလည် ဂရုစိုက်ထိန်းကျောင်းပေးဖို့ အစီအစဉ်တွေ ရေးဆွဲရပါတယ်။  လူ့ခန္ဓာကိုယ်မျိုးရိုးဗီဇနဲ့သက်ဆိုင်တဲ့ Risk တွေကို ကိုင်တွယ်ရတာခက်သလို သိတဲ့အတိုင်း ထူးထူးခြားခြား အမျိုးသားတွေ ကိုယ်ဝန်ဆောင်တဲ့ အဆန်းတကြယ်ကိစ္စမှာ ပိုတောင် သတိထားရဦးမယ်’

‘ကျွန်တော်လည်းပဲ သိချင် အဲ သိထားချင်တာတွေရှိပါတယ်။ Sorry Doctor, ကျွန်တော်က ကျွမ်းကျင်ပညာရှင်မဟုတ်ပေမယ့် ‘New Genetic Material’ လို့ကြားလိုက်သလားလို့။ အဲဒါဘာကိုဆိုလိုတာလဲဗျ’

‘မေးတဲ့ မေးခွန်းကောင်းပါတယ်,  အဖြေကတော့ ကျုပ်တို့သေသေချာချာ မရှိသေးပါဘူး။ Project Helix လို့အမည်ပေးထားတဲ့ ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာလေ့လာနေဆဲ ကိစ္စရပ်လို့ပြောလို့ရတယ်။ အခုလောလောဆည် ဆုံးဖြတ်ဖို့မလိုပါဘူး ရွေးချယ်ခွင့်ရှိပါတယ်။ Green Lake မှာ အဖွဲ့ဝင်သစ်စုံတွဲတွေကို  ကျုပ်တို့ပါဝင်ခွင့်ပေးထားတာမို့ ခင်ဗျားနဲ့ သက်ဇော်တို့ စိတ်ဝင်စားမယ်ဆိုရင် စီစဉ်ပေးပါ့မယ်။ အလွန်အမင်း စိုးရိမ်စိတ်ဝင်စရာတော့ မရှိပါဘူး။ ခင်ဗျားနဲ့ သက်ဇော်ရယ် မွေးလာတဲ့ ကလေးတို့ရဲ့ မျိုးရိုးဗီဇ (Genetic Samples) အနည်းငယ်လောက် ယူရုံပါပဲ။’ ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျွန်တော့်ကို လက်ကမ်းစာစောင်(a pamphlet) တစ်ခု သူလမ်းကမ်းပေးလာတယ်။ လက်ကမ်းစာစောင်ရဲ့  ရှေ့မျက်နှာဖုံးမှာ ဓာတ်ခွဲခန်းဝတ် ကုတ်အကျီနဲ့ အမျိုးသားနှစ်ယောက်ပြုံးရယ်နေပုံ အသုံးပြုဒီဇိုင်းလုပ်ထား ပါတယ်။

‘နောက်ထပ်လေ့လာစူးစမ်းနေတဲ့ကိစ္စက နည်းနည်းတော့ ပိုပြီးအနုစိတ်တဲ့ အကြောင်းအရာတစ်ခုပါ။ သက်ဇော်လေး ကိုယ်ဝန်လရင့် လာတာနဲ့ ပိုပိုပြီး လိင်စိတ်လိုအင်တိုးမြင့်လာတယ်ဆိုတာ ခင်ဗျားသတိပြုမိကောင်းပြုမိမယ်ထင်ပါတယ်။’

‘ဟုတ်ကဲ့။ သာမန်ထက်ပိုပြီး လိင်စိတ်ထန်လာတယ်ဗျ’

‘မှန်တယ်။ ကျုပ်ဆိုလိုတဲ့အချက်က အဲဒါပဲ။ ကလေးမီးဖွားရက်နီးကပ်လာလေ သိရခက်တဲ့လိင်စိတ်ထန်မှုကပိုပြင်းလာလေဖြစ်နေတယ်။ ကလေးကို ကိုယ်ဝန်ဆောင်ထားတဲ့ ဖခင်အတွက်  အမြဲတစေ စူးစမ်းပြင်ဆင်ထားတဲ့ အကျင့် ကျုပ်မှာရှိတယ်။ သီးခြားလက္ခဏာအရ ကျုပ်ရဲ့လူနာအတော်များများဟာ ကိုယ့်ပါတနာ သို့မဟုတ် လင်ယောက်ျားနဲ့ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာအရကော ခန္ဓာကိုယ်အထိအတွေ့ဆိုင်ရာ အရကော ပိုပိုလိုချင်လာတာ လိုအပ်လာတာက အဓိကဖြစ်လာတယ်။ ကိုယ်ဝန်ဆောင်ထားတဲ့ ဖခင်က ကလေးမီးဖွားရာမှာ အဆင်ပြေဖို့ စအိုကြွက်သားကျယ်ပြန့်ချင်တာကြောင့်လား ခန္ဓာကိုယ်ကလိုအင်ကြောင့်လားမသိ လိင်တံခပ်ကြီးကြီးနဲ့ထိုးသွင်း ဆက်ဆံခံရဖို့လိုလား လာကြတယ်ဗျ။ သည်ကိစ္စကို ကျုပ်ပြောရတာက ခင်ဗျားရဲ့မွေးရာပါပစ္စည်းပေါ်မူတည်ပြီး ပတ်သက်ရာအဖွဲ့အစည်းအတွင်းရှိ လူအချို့ အကူအညီ တောင်းခံဖို့လိုအပ်မလား မလိုအပ်ဘူးလား သိချင်တာ’

‘ဟုတ်ကဲ့…သဘောပေါက်ပါပြီ။ ကျွန်တော်တို့ကိုအသိပေးလို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဒေါက်တာ။ သက်ဇော်လေးနဲ့ ကျွန်တော် ဒေါက်တာပြောတဲ့ အစီအစဉ်မှာ ပါဝင်ပါ့မယ်…ဒါပေမယ့်..’

‘Good, good. ခင်ဗျား သေချာနားလည်သဘောပေါက်စေချင်ရုံပါ။ အချို့စုံတွဲတွေကတော့  သည်ကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြီး အတော် အထိအခိုက်မခံ sensitive ဖြစ်ကြတယ်။ ခံစားချက်နဲ့ လက်တွေ့ဖြစ်ပျက်နေတာကို သဘောမပေါက်သူ တစ်ယောက်မှ မရှိစေချင်ဘူး ရယ်။ သက်ဇော်လည်း သူ့လိုအပ်ချက်နဲ့ လုပ်ဆောင်ရမယ့်အချက်တွေကို လက်ခံဖို့လိုသေးတယ်။ Stress က ကိုယ်ဝန်ဆောင်အပေါ် အကျိုးသက်ရောက်မှု ရှိနိုင်လို့ပါ။’ ဒေါက်တာ သန့်စင်က စကားပြောတာကို ခဏရပ်ပြီး ကျွန်တော့်မျက်နှာရိပ် မျက်နှာကဲ တစ်ချက်ကြည့် ပါတယ်။ စက္ကန့်အနည်းငယ်ဆိုင်ပြီးမှ ‘အင်း…စိုးရိမ်စရာ ပြဿနာတစ်စုံတရာ မရှိနိုင်ပါဘူး။  ခင်ဗျားကို သီးသန့်ချန်နေခိုင်းတာက လိင်အင်္ဂါအရွယ်အစားကို ကျုပ်စစ်ဆေးဖို့လိုလို့ပါ။ ကျုပ်ပြောတဲ့ အခြေအနေ လိုအင်တွေအတွက် စိတ်ကျေနပ်အောင် လုံလုံလောက် လောက် ဖြည့်ဆည်းနိုင်ခြေ  ရှိမရှိ ကြိုတင်ဟောကိန်းထုတ်ရအောင်ပေါ့။ တစ်မျိုးတစ်မည်တော့ မထင်ပါနဲ့ ခင်ဗျားသက်သောင့်သက်သာ ဖြစ်အောင် ကျုပ်စမ်းသပ်စစ်ဆေးမှာပါ’

‘အာ…ရပါတယ် ဒေါက်တာ။ ကျွန်တော် နားလည်ပါတယ်။ အချိန်ယူစမ်းသပ်ပေးလို့လည်း ကျေးဇူးတင်တယ်’ ကျွန်တော့်မှာ ထူးထွေပြီး မအံ့သြနိုင်တော့ပါဘူး။ ကျွန်တော်မတ်တပ်ထရပ်ကာ ဝတ်ထားတဲ့  Chinos Pants ကို ကြယ်သီးဖြုတ် ဇစ်ဖွင့်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ အတွင်းခံရော အပေါ်ကဘောင်းဘီကိုပါ ဒူးအထိဆွဲချွတ်ချပစ်ကာ ညီဘွားကို လေကောင်းကောင်းရှူခိုင်းပစ်တယ်။ သက်ဇော် လေး ကိုယ်ဝန်ရတဲ့အကြောင်း ကိုယ်ဝန်ဆောင်ကိစ္စတွေ ပျစ်နှစ်နေအောင်ဆွေးနွေးထားတာမို့ ရာနှုန်းပြည့်မဟုတ်တောင် တစ်ဝက် တပျက်တော့ငပဲက မတ်နေတာပါ။ အမွှေးနုအနည်းငယ်သမ်းနေတဲ့ ကပ္ပာယ်အိတ်နဲ့အတူ ငပဲကြီးက စမ်းသပ်ခန်းထဲမှာ ထိုးထိုးထောင် ထောင်ဖြစ်လို့။

ဒေါက်တာ သန့်စင်သည်လည်း အလားတူ သူဝတ်ဆင်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီကိုလျှောချွတ်ချလိုက်သလို အပေါ်ဝတ် ကုတ်အင်္ကျီအဖြူကို လည်းချွတ်လိုက်ပါတယ်။ မြင်ကွင်းရှေ့ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းကြီးမြင်ရတော့မှ သူ့ဝန်ထမ်းတွေကြား  ဘာကြောင့် ဒေါက်တာသန့်စင်  ပေါ်ပြူလာဖြစ်ရသလဲဆိုတာ ကျွန်တော်သဘောပေါက်ပါတော့တယ်။ သိပ်မထွားကြိုင်းဘဲ ပိန်သွယ်ကျစ်လစ်တဲ့  သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကြီးနဲ့  မလိုက် ပေါင်ကြားက အမျိုးသားအင်္ဂါကြီးဟာ လှပထွားကျိုင်းလွန်းတယ်။ ကပ္ပာယ်အိတ်ထဲက   ရွှေဥတွေကလည်း ဂေါက်သီးလုံးတွေလို  ပဲ၊ ငပဲကြီးကလည်း တုတ်ခိုင်ရှည်လျားလှပါတယ်။ ရှေ့ကိုတိုးကပ်လာရင်း ကျွန်တော်တို့ငပဲနှစ်ချောင်းခေါင်းချင်းဆိုင်မိချိန် သူ့လက်အစုံ နဲ့ စုံကိုင်ကာ စမ်းသပ်တိုင်းတာပါတော့တယ်။ ကျွန်တော့်ငပဲ ရာနှုန်းပြည့်မာတောင့်လာအောင် လက်နဲ့ပွတ်သပ်လျက် အနည်းငယ် ဖျစ်ညှစ်ကာ သူကစားပြန်တယ်။ 

သူ့အပြောအရ ‘Ah yes, good. ခင်ဗျား  ပစ္စည်းအရွယ်အစားအရ  ကျုပ်ပြောသမျှကိစ္စတွေမှာ စိုးရိမ်စရာမလိုတော့ဘူး။ ပျှမ်းမျှ အရှည် ထက်ကို ခင်ဗျားဟာက ပိုပိုပြီး ရှည်လျားသလို အတုတ်ကလည်း အံကိုက်ပဲ။ ကျုပ်တို့ မှတ်တမ်းမှတ်ရာအတွက် ခင်ဗျားပစ္စည်းအရွယ် အစားကို မြန်မြန်လေးတိုင်းတာလိုက်ပါ့မယ်  စိတ်မရှိနဲ့နော်။ သည်အဝန်းအဝိုင်း community ထဲက အခြားစုံတွဲတွေထဲ အကူအညီ လိုအပ်သူတွေအတွက် ကူညီလို့ရမယ့် အတိုင်းအတာကြီးပဲဗျ  ခင်ဗျားဟာက’

‘ရပါတယ် ဒေါက်တာ။ ကျွန်တော့်ပစ္စည်းအရွယ်အစားအပြင် ဒေါက်တာ့အင်္ဂါပစ္စည်းအရွယ်အစားကိုပါ သိမြင်ရတာပေါ့’ အခန်းထဲကစားပွဲ တစ်ခုရဲ့  အံဆွဲထဲက တိုင်းတာရာမှာသုံးတဲ့ ပေကြိုးကို သူယူနေတုန်း ကျွန်တော် တစ်ပိုင်းတစစကားပြန်ပြောလိုက်တယ်။ ဆက်ပြီး  ‘ဒေါက်တာ patients တွေ အဆင်ပြေ သက်သာဖို့ အမြဲစီစဉ်ပေးပုံရတယ်။ ဟုတ်လား ဒေါက်တာ’

‘သင့်လျော် မှန်ကန်တဲ့အချိန်ဆို ကျုပ်စီစဉ်ပေးဖြစ်ပါတယ်။’ ပြောရင်းဆိုရင်း သူ  အနည်းငယ်ရယ်သွမ်းသွေးပါတယ်။ ‘ဆေးဘက်ဆိုင်ရာ ကျင့်ဝတ်အရတော့  မသင့်လျော်ဘူးဆိုပေမယ့်  သည်ဒေသ သည်အဝန်းအဝိုင်းရဲ့ ဆေးပညာဦးစီးခေါင်းဆောင်တစ်ယောက်အနေနဲ့ လုပ်နေရတာပါပဲ။ လိင်တူအမျိုးသားစုံတွဲတွေ ကိုယ်ဝန်ဆောင်ပြီး မီးဖွားတဲ့ကိစ္စမှာ  သူတို့ကျေနပ်မှုပြည့်ပြည့်၀၀ဖြစ်အောင်လုပ်ရတာမို့ community  က သေးသော်လည်း အလုပ်များပါတယ်’

သူ တိုင်းတာတဲ့ ပေကြိုးနဲ့ ကျွန်တော့်ငပဲ တစ်နည်းအားဖြင့် လိင်အင်္ဂါအရွယ်အစားကို ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင်လျင်မြန်စွာတိုင်းတာပါတယ်။ 

‘Wow….အရှည်က 8.5 လက်မဝန်းကျင်ရှိတယ်။ ပြီးတော့ လုံးပတ်ကလည်း 6.5 လက်မနဲ့ဆိုတော့ Green Lake မှာ  အကြီးဆုံး မဟုတ်သော်လည်း Top 5 ထဲမှာပါတယ်ဗျ။ ကံအတော်ထူးတာပဲ’ အရှည်ကိုရော အတုတ်ကိုရောတိုင်းပြီး စာရွက်တစ်ရွက်မှာ သူရေးမှတ်တယ်။

‘ကျုပ်တို့ အစီအစဉ်စာရင်းထဲ ခင်ဗျားကို တရားဝင်မှတ်ပုံတင်ထားခွင့်ပြုပါလားဗျာ။ ကိုယ်ဝန်ဆောင်အမျိုးသားအချို့ မီးမဖွားခင် နောက်ဆုံးရက်သတ္တပါတ်  ဒါမှမဟုတ် နှစ်ပတ်အတွင်း အကူအညီလိုအပ်ရင် ကူညီနိုင်မယ့် အမျိုးသားများစာရင်းဆိုပါတော့။ Green Lake  အတွက် တကယ့်တာဝန်ထမ်းဆောင်မှုတစ်ခုဖြစ်သလို ပုဂ္ဂိုလ်ရေးအရပြောရရင် ကျုပ်ကို အထောက်အပံ့ပြုတဲ့ လုပ်ဆောင်မှု တစ်ခုပါ။ ခင်ဗျား စိတ်တိုင်းကျ အချိန်ယူပြီး စဉ်းစားပါဗျာ။ ကျုပ်တော့ ခင်ဗျားကို သဘောကျမိတယ်။’

‘Thanks, Doctor. ကျွန်တော် သက်ဇော်လေးနဲ့ တိုင်ပင်ပြောဆိုပြီးရင် ဒေါက်တာ့ကို အသိပေးပါ့မယ်’

‘ကောင်းပါပြီ။ သက်ဇော်က ကံကောင်းသူလေးပဲဗျ’ သူ တိုင်းတာရာမှာသုံးတဲ့ ပေကြိုးခွေကို အံဆွဲထဲထားလိုက်ပြီး မှတ်သားစရာတွေကို ခပ်မြန်မြန်ပဲ မှတ်စုစာအုပ်မှာ ချရေးလျက် စားပွဲခုံပေါ်တင်လိုက်ပါတယ်။ နောက်တဖန် ကျွန်တော့်အနားတိုးကပ်လာကာ မျက်ဝန်းများ အား စူးစိုက်ကြည့်တယ်။ စကားတစ်ခွန်မှမပြောဘဲ လိင်တံနှစ်ခုကိုပူးကိုင်လျက် သူလက်ချောင်းတွေနဲ့ ပွတ်သပ်ပါတော့တယ်။ သူ့ငပဲက ကျွန်တော့်ဟာထက် ပိုရှည်လျားပေမယ့် အတုတ်ကတော့ အတူတူလောက်ပါပဲ။ တထိတ်ထိတ်ခုန်နေတဲ့ သွေးကြောများအရ သူဟာ ကျားမာန်ဟုန်အတော်ပြင်းထန်သူဆိုတာ အမှားအယွင်းမရှိလောက်အောင် ခန့်မှန်း လို့ရနေတယ်။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ဦးသားကြား စကားမဆိုဖြစ်ကြသော်လည်း အသက်ရှူသံနဲ့ နှလုံးခုန်သံစည်းချက်များက ကြိုးနှစ်ချောင်း ကိုချည်နှောင်လိုက်သည့်အတိုင်း ဆက်နွယ် သွယ်တန်းလာကြတယ်။ ဟင်း…ဟင်း…သူ့နှလုံးခုန်သံကို ဖောင်းကားနေတဲ့ ငပဲကြီးရဲ့သွေး ကြော တဆတ်ဆတ်ခုန်ပေါက်နေရာမှ ခံစားသိရှိရတာမို့ အထိအတွေ့ကို ကျွန်တော် မငြင်းဆန်မိတော့ဘူး။

အဲသည့်အခိုက်အတန့်မှာပဲ သက်ဇော်လေးက အခန်းတံခါးကိုမခေါက်ဘဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့ပါရော။

‘Hey အန်ကယ်….ကောင်းကြိုက်ကပြောတယ်..ဟို..’ အမျိုးသားနှစ်ယောက် အောက်ပိုင်းအဝတ်မပါ ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့ တစ်ယောက်ငပဲ တစ်ယောက်ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်နေတဲ့မြင်ကွင်းကို မြင်သွားပြီး သူပြောလက်စစကား ဆက်မပြောနိုင်ဘဲ ရပ်တန့်သွားတယ်။ ပါးစပ်ကြီး တစ်ဝက်တပျက်ဟလျက် လက်ကလည်း သူ့ပေါင်ခွဆုံရှိရာ လှမ်းကိုင်ပြီး ကျောက်ရုပ်ဖြစ်နေရော။ ဒေါက်တာသန့်စင်က နောက်ပြန်ဆုတ် ကာ ကြမ်းပြင်ပေါ်ပုံကျနေတဲ့ သူ့ဘောင်းဘီတွေကို  ပြန်လည်ဝတ်ဆင်ပါတယ်။

‘တောင်းပန်ပါတယ် သက်ဇော်ရယ်…မင်းရဲ့ အန်ကယ်နဲ့ ဒေါက်တာကိစ္စက ပြီးပါပြီ’

Alex Aung (17 October 2024)

To be continued…..

မိန်းမကိုယ်ထဲမှာ လိင်တံညပ် နေခဲ့ရင်

 ကျန်းမာပျော်ရွှင်သော လိင်မှုဘဝလမ်းညွှန်

အန္တရာယ်ကင်းစွာ လိင်ဆက်ဆံခြင်း/လိင်မှကူးစက်သောရောဂါများမှ ကာကွယ်ခြင်း

( Dr. Htet Htet Zaw Win မှ အချက်အလက် စစ်ဆေးထားပါသည်။

Dr. Htet Htet Zaw Win မှ ရေးသားသည်။ )

ရုပ်ရှင်တွေထဲမှာ လိင်တံညပ်လို့ ကိစ္စတန်းလန်းကြီးနဲ့ ဆေးရုံရောက်လာတာ မြင်ဖူးမှာပေါ့။ တကယ်တော့ ဒါက ရှားပါး ကိစ္စပါ။ ရှားပေမဲ့ မဖြစ်ဘူးလို့ ပြောတာ မဟုတ်တာကြောင့် မတော်တဆများ ကိုယ့်အလှည့်ကျမှ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် မိန်းမကိုယ်ထဲမှာ လိင်တံညပ် နေခဲ့ရင် ဘယ်လိုဖြေရှင်းရမလဲဆိုတာ ကြိုတင် လေ့လာထားကြဦးနော်။

ဘယ်လိုကြောင့် မိန်းမကိုယ်ထဲမှာ လိင်တံညပ် ရတာလဲ။

လိင်စိတ်ကြွချိန်၊ လိင်ဆက်ဆံချိန်မှာ ထိုးသွင်းနိုင်ဖို့ လိင်တံထဲကို သွေးတွေ ဝင်လာပြီး ထောင်မတ်လာပါတယ်။ အမျိုးသမီးတွေကတော့ ထောင်မတ်တဲ့ လိင်တံကို လက်ခံနိုင်ဖို့ မိန်းမကိုယ်ကြွက်သားတွေ ပြေလျော့ပြီး ချောဆီတွေ ထွက်လာရပါတယ်။

လိင်ဆက်ဆံချိန်မှာတော့ မိန်းမကိုယ် ကြွက်သားတွေ တင်းလာပြီး လိင်တံကို သွားသွားညှစ်တတ်ပါတယ်။ ဒါက သဘာဝပါ။ နောက်ဆုံး မိန်းမကိုယ် ကြွက်သားတွေ အတင်းဆုံးဖြစ်ပြီး ပြီးမြောက်သွားပါတယ်။ ပြီးသွားရင်တော့ ကြွက်သားတွေလည်း ပြန်ပြေလျော့သွားသလို လိင်တံကလည်း ပြန်ပျော့သွားပါတယ်။

ဒါက သဘာဝဖြစ်စဉ်ပါ။

တချို့အမျိုးသမီးတွေမှာ ပြီးမြောက်သွားတာတောင် ကြွက်သားတွေက တင်းနေတတ်ပေမဲ့ ခဏလောက်နေရင် ပြန်လျော့သွားပါတယ်။

ရှားပါးဖြစ်စဉ်တွေမှာတော့ မိန်းမကိုယ်ကြွက်သားတွေက တင်းလွန်းတဲ့အတွက် လိင်တံကို ညှစ်ပြီး ပြီးမြောက်သွားတာတောင် ပြန်ထုတ်လို့မရတော့ပါဘူး။ ဒီတော့ မိန်းမကိုယ်မှာ လိင်တံညပ်နေတာပေါ့။ ဒီဖြစ်စဉ်ကို penis captivus လို့ခေါ်ပါတယ်။

ဒါက ရှားပါးလွန်းတဲ့အတွက် လေ့လာချက်တွေလည်း အတိအကျ မရှိပါဘူး။ ဘာကြောင့်ဖြစ်မှန်း သေချာ မပြောနိုင်ပေမဲ့ တချို့ကလည်း မိန်းမကိုယ်ကျပ်လွန်းတဲ့ ပြဿနာ Vaginismus နဲ့ ဆက်စပ်နေတယ်လို့ ဆိုပါတယ်။

မိန်းမကိုယ် ကျပ်တယ်ဆိုတာ

မိန်းမကိုယ် ကျပ်တယ်ဆိုတာ အလွယ်ပြောရရင် မိန်းမကိုယ်ထဲ ဝင်လာသမျှကို ကြွက်သားတွေက ဆွဲညှစ်ထားတာပါ။ ဥပမာ လိင်တံဝင်ရင် လိင်တံကို ညှစ်ထားမယ်။ Tamponဝင်ရင် Tamponကို ညှစ်ထားတာမျိုးပါ။

ဒီလိုဖြစ်ရတာက မိန်းမကိုယ်ထဲကို တစ်ခုခု ဝင်တဲ့အခါ နာတာကြောင့် ကြွက်သားတွေက အလိုအလျောက် ညှစ်လိုက်တာ ဖြစ်နိုင်သလို အရင်က အကောင်း၊ နောက်မှ သူ့အလိုလို ဖြစ်လာတာလည်း ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။

ဘာကြောင့် ဖြစ်တာလဲဆိုတာကို အတိအကျ မပြောနိုင်ကြသေးပါဘူး။ တချို့ကလည်း လိင်ဆက်ဆံရမှာကို ကြောက်တာ၊ စိုးရိမ်တာကြောင့်လို့ ယူဆကြပါတယ်။

ပြောရမယ်ဆို ဒါက ထူးဆန်းတဲ့ ပြဿနာပါ။ တချို့အမျိုးသမီးတွေက မိန်းမကိုယ်ထဲကို ဘာဝင်ဝင် ညှစ်ထားတတ်ပါတယ်။ တချို့ကျတော့လည်း တစ်ယောက်နဲ့ အတူနေရင် ဘာမှမဖြစ်ဘဲ နောက်တစ်ယောက်နဲ့ နေမှ ဖြစ်တာမျိုး။ တချို့ကျတော့လည်း tamponထည့်ရင် အကောင်း လိင်ဆက်ဆံမှ ညှစ်မိတာမျိုး စသဖြင့် မျိုးစုံ ဖြစ်တတ်ပါတယ်။

မိန်းမကိုယ်ထဲမှာ လိင်တံညပ် ရင် ဘာဖြစ်တတ်သလဲ။

အဓိကကတော့ ထိခိုက်ဒဏ်ရာတွေ ရတာပါ။ ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နဲ့ အတင်းဆွဲထုတ်တဲ့အတွက် မိန်းမကိုယ်ပြဲတာ၊ လိင်တံပွန်းပဲ့တာတွေ ဖြစ်တတ်ပါတယ်။ လိင်တံနာကျင်တာလည်း ခံစားရတတ်ပါတယ်။

မိန်းမကိုယ်ထဲမှာ လိင်တံညပ် နေခဲ့ရင် ဘာလုပ်သင့်သလဲ။

ဒါက ရှားပါးတဲ့ အခြေအနေပါ။ ဒါပေမဲ့ မတော်တဆ ကြုံလာခဲ့မယ်ဆိုရင် အောက်ပါ နည်းလမ်းတွေကို အသုံးပြုပါ။

စိတ်အေးအေးထားပါ။ စိတ်လှုပ်ရှားရင် ကြွက်သားတွေ ပိုတောင့်သလို မိန်းမကိုယ် ကြွက်သားတွေလည်း ညှစ်ပါတယ်။

တတ်နိုင်သမျှ စိတ်ကို ငြိမ်ကျသွားအောင် အသက်ကို ရှူသွင်းရှူထုတ် လုပ်နေပါ။

အတင်းဆွဲမထုတ်ပါနဲ့။

အများစုက ခဏလောက်နေလို့ ကြွက်သားတွေ ပြေလျော့လာရင် ပြန်ဆွဲထုတ်လို့ ရသွားပါတယ်။

အချိန်ကြာတာတောင် ထုတ်လို့ မရဘူးဆိုရင်တော့ ဆေးရုံကားခေါ်ပါ။ ဆေးရုံမှာ ကြွက်သားပြေလျော့စေတဲ့ ဆေးပေးပြီး ထုတ်ရပါမယ်။

ပြီးရင်တော့ အမျိုးသမီးမှာ မိန်းမကိုယ် ကျပ်တဲ့ ပြဿနာ ရှိမရှိ စစ်ဆေးရနိုင်ပါတယ်။

အနှစ်ချုပ်

မိန်းမကိုယ်ထဲ လိင်တံညပ် တာက ရှားပါး ဖြစ်စဉ်ပါ။ မိန်းမကိုယ် ကျပ်တာနဲ့ ဆက်စပ်နေနိုင်ပါတယ်။ မတော်တဆ ဖြစ်လာခဲ့ရင် စိတ်အေးအေးထားပါ။ အတင်းဆွဲမထုတ်ပါနဲ့။ အများစုက ခဏနေရင် ထုတ်လို့ ရသွားပါတယ်။ မရရင်တော့ ဆေးရုံသွားပြီး ကုသရပါမယ်။

*** Hello ဆရာဝန် စာမျက်နှာမှ ကူးယူဖော်ပြသည်။ 

လိင်တူချင်း လက်ထပ်ခွင့်ဥပဒေ ပြဿနာ၏ အဖြေ

 လိင်တူချင်း လက်ထပ်ခွင့်ဥပဒေ ပြဿနာ၏ အဖြေ

Venus News Weekly (၂၀၂၃ ခုနှစ်၊ မေလ ၃၀ရက်နေ့ထုတ်) အချပ်ပို စာမျက်နှာ H ပါ သတင်းအရ သ ိရတာကတော့ ပြင်သစ်နိုင်ငံမှ လိင်တူချင်းလက်ထပ်ခွင့်ကို ခွင့်ပြုသောဥပဒေအား သမ္မတက အတည်ဖြစ်ရန် လက်မှတ်ရေးထိုးကြောင်း သိရပါတယ်။ ဒီကိစ္စကို မကျေနပ်လို့ လူဦးရေ သိန်းဂဏန်းကျော်ကျော်က အကြီးအကျယ် ဆန္ဒပြကြောင်းနှင့် မိမိကိုယ်ကိုယ် သတ်သေဆန္ဒပြသူပင်ရှိကြောင်း သိရပါတယ်။ ဒီတော့  တော်တော့်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် သဘောမတူမှုတွေ ဖြစ်ကြပါတယ်။

တချို့ကလည်း ဒီကိစ္စကို သဘောတူပါတယ်။ ဒီတော့ သဘောထားကွဲပြားမှု နက်ရှိုင်းလွန်းလှပါတယ်။ ဘယ်ဘက်က မှားပြီး ဘယ်ဘက်က မှန်သလဲဆိုတာလို့ ဆောင်းပါးရှင်စာရေးဆရာတစ်ယောက်က ရေးရင်လည်း ဒီကိစ္စဟာ ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ယောက်ရဲ့ သဘောထားအာဘော်တွေ အများကြီးပေါ်ပေါက်နိုင်ပါတယ်။ သို့ပါသောကြောင့် စာရှုသူအပေါင်းတို့သည် မိမိတို့ဘာသာ အဖြေထုတ်နိုင်ရန် သတင်းအချက်အလက်အချို့ကို တင်ပြလိုပါတယ်။

တစ်ခါက အသက် ၁၇ နှင့် ၁၅နှစ်အရွယ် အသီးသီးရှိကြသော ကျွန်တော်၏ သမီးနှစ်ယောက်သည် သူတို့၏ အဒေါ်ဖြစ်သူ ထိုင်းနိုင်ငံသို့ ဘုရားဖူးသွားရာတွင် အဖော်အဖြစ် ဘန်ကောက်မြို့သို့ လိုက်သွားကြပါသည်။ ပြန်လာတော့ သမီးကြီးက ကျွန်တော့်အတွက်ဟုဆိုကာ ဘန်ကောက်မှဝယ်လာသော တီရှပ်သုံးထည် လက်ဆောင်ပေးသည်။ ငယ်ငယ်ကတည်းက ဖအေနား အလွန်ကပ်ပြီး ဖအေကိုလည်း နောက်တတ်သည့် သမီးငယ်ကတော့ ‘ဖေကြီးအတွက် သမီးလည်းလက်ဆောင်ဝယ်လာတယ်’ ပြောရာ ကျွန်တော်က ဟုတ်လားသမီးဟု အလိုက်သင့်ပြန်ပြောတော့ သူက ‘သမီးဝယ်လာတဲ့လက်ဆောင်က ဖေဖေအကြိုက်ကလေးတွေ’ ဟုပြောပြီး ဓာတ်ပုံတစ်ပုံကို ထုတ်ပေး ပါတော့သည်။ ကျွန်တော်က ဓာတ်ပုံကိုကြည့်လိုက်တော့ ‘အောင်မလေးဟဲ့’ ဟုပင် ပါးစပ်မှယောင်၍ ထွက်သွားပါသည်။

ဓာတ်ပုံထဲမှာက ရေကူးဝတ်စုံနှင့် ခန္ဓာကိုယ်အလှကို အထူးပြထားသည့် အလွန်ချောသော မိန်းကလေးငါးယောက်လောက် စင်ပေါ်တက်၍ သီချင်းဆိုနေသည့်ပုံ ဖြစ်ပါသည်။ ၎င်းမိန်းကလေးများသည် မျက်နှာရော၊ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ရော၊ ကိုယ်ဟန်အနေအထားရော ပြောစရာမရှိအောင်လှသည့် ခြောက်ပစ်ကင်းသဲလဲစင် အလှဟုဆိုနိုင်ပါသည်။ ကျွန်တော်က ပါးစပ်မှ ‘အောင်မလေးဟဲ့’ ဟုယောင်၍ အသံထွက်သွားခြင်းမှာ သူတို့၏အလှကို ရင်ဖိုသွား၍ဟု စာဖတ်သူတို့ အထင်မလွဲစေလိုပါ။ ကျွန်တော်၏ အသက်အရွယ်သည် ရင်ခုန်ရမည့်အရွယ်မဟုတ်။ ၁၅နှစ်သမီးက ဖအေကို ဒီလိုမျိုးလက်ဆောင်ပေးတော့ လန့်သွားတာပါ။ နောက်စရာရှားလို့ ကိုယ့်ဖအေကို ဒီလိုနောက်ရသလားဆိုပြီး သမီးငယ်ကို ဆုံးမလိုက်ရသေးသည်။ သမီးငယ်က ဆက်၍ပြောသည်မှာ ‘ဖေကြီး၊ သူတို့က ယောက်ျားဘဝကနေ ခွဲစိတ်ပြီး မိန်းမဘဝကို ပြောင်းထားတာ’ ဟု ပြောပြပါသည်။

ပြီးတော့….

‘သူတို့က ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ။ သူတို့ခွဲစိတ်ခဲ့ပြီး လိင်ပြောင်းထားတာလို့လည်း ပြောင်ပြောင်တင်းတင်းပြောတယ်။ ဓာတ်ပုံလည်း အရိုက်ခံတယ်။ သူတို့ရဲ့ဘဝမှန်ကို ဘယ်သူဘာပြောပြော သူတို့က ပြဿနာမရှိဘူး’ ဟု သမီးငယ်က ကလေးတစ်ဦးအနေနှင့် သူသိသလောက် တိုတိုတုတ်တုတ်ပြောလိုက်သော်လည်း သူ့စကားအရ ထိုင်းနိုင်ငံ၏ ကျန်းမာရေးအခြေအနေအဆင့်အတန်းတစ်ခုကို ကျွန်တော် ချက်ချင်းအကဲခတ်လိုက်ပါသည်။

ဘယ်လိုအကဲခတ်လိုက်မိတာလဲ ရှင်းပြပါမည်။ ကမ္ဘာ့ကျန်းမာရေးအဖွဲ့ကြီးက ကျန်းမာရေး (Health)ကို အဓိပ္ပာယ်သတ်မှတ်သည်မှာ -

‘ကျန်းမာခြင်းဟူသည်မှာ ရောဂါကင်းရှင်းနေရုံသာမဟုတ်၊ ကိုယ်၏ကျန်းမာခြင်း(ကာယသုခ)၊ စိတ်၏ချမ်းသာခြင်း (စိတ္တသုခ)တို့အပြင် လူမှုရေးသုခနှင့် ပြည့်စုံနေခြင်းဖြစ်သည်။ ဒီတော့ ယောက်ျားဘဝနှင့် မိန်းမစိတ်ပေါက်နေသူတစ်ယောက်ကို မြင်ယောင်ကြည့်ပါ။

သူ့မှာ ရောဂါကင်းရှင်းနေမယ်ဆိုပါစို့။ ဒါဆိုရင် ကာယသုခတော့ရှိပါမယ်။ ဒါပေမဲ့ ဖြစ်ချင်တဲ့ မိန်းမဘဝကို တကယ်မဖြစ်ရှာဘူး။ ဒီတော့ မချမ်းသာဘူး စိတ္တသုခနဲ့မပြည့်စုံဘူး။ ဒါတင်ဘယ်ကမလဲ  ပတ်ဝန်းကျင်ကလည်း သိပ်ပြီးအဖက်မလုပ်ဘူး၊ မိန်းမလျာ (ဘန်းစကားနဲ့ ဆိုရင် အခြောက်)ဆိုပြီးပစ်ပယ်ထားမယ်။ ဒီတော့ လူမှုရေးသုခနဲ့မပြည့်စုံတော့ဘူး။ ကမ္ဘာ့ကျန်းမာရေးအဖွဲ့(WHO)ရဲ့ သတ်မှတ်ချက်နဲ့ ချိန်ထိုးကြည့်ရင် ကာယသုခနဲ့ပြည့်စုံတယ်။ စိတ္တသုခနဲ့ လူမှုရေးသုခမပြည့်စုံဘူး။ ဒီတော့ မိန်းမလျာတွေကို မကျန်းမာကြရှာဘူး ပြော နိုင်ပါတယ်။ လူတွေနားလည်တဲ့  ကျန်းမာခြင်းဆိုတာကလည်း ရောဂါမရှိဆိုတဲ့ ပေတံနဲ့ပဲ တိုင်းတာကိုး။ လူရာမဝင် လူဝင်ဆံ့မဆံ့ဆိုတဲ့ အချက်လည်းပါသေးတယ်ဆိုတာ လူတွေ သိပ်မသိကြပါဘူး။

ဒါပေမဲ့ ထိုင်းနိုင်ငံမှာ ကျွန်တော့်သမီးငယ်တွေ့ခဲ့တဲ့ စင်ပေါ်တက်ပြီး သီချင်းဆိုတဲ့ ရေကူးဝတ်စုံဝတ်၍ ‘ကျား’ဘဝမှ ‘မ’ဘဝသို့ ပြောင်းထားကြသူများကတော့ သိပ်လှပြီး မြင်သူငေးနေရတယ်။ ရောဂါမရှိဘူး။ ဒီတော့ ကာယသုခနဲ့ပြည့်စုံနေပြီး ခွဲစိတ်လိင်ပြောင်းထားလို့ ဖြစ်ချင်သလို ဖြစ်လာရပြီဆိုတော့ စိတ်ချမ်းသာပြီပေါ့။ စိတ္တသုခနဲ့ပြည့်စုံပြီး သူတို့က  သူတို့အကြောင်းကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ချပြရဲတယ်။ ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့လည်း ပြဿနာမရှိဘူးဆိုတော့ လူမှုရေးသုခနဲ့လည်း ပြည့်စုံပြီပေါ့။ ဒီတော့ သူတို့ကျန်းမာကြသည်။ ဒီလို ကျန်းမာရေးအနေအထားတစ်ခုကိုရောက်ဖို့ ပတ်ဝန်းကျင်၏ နားလည်ပေးမှု Understanding နဲ့လည်းဆိုင်တယ်။

ထိုင်းနိုင်ငံက လိင်တူချစ်သူတွေရဲ့ ကျန်းမာရေးက မြင့်မားနေပါပြီ။ ဘာကြောင့်လဲဆိုရင် ဘန်ကောက်မြို့မှ ပြန်လာတဲ့ ၁၅နှစ်အရွယ် ကျွန်တော့်သမီးအဆိုအရ ဘန်ကောက်မှာ ယောက်ျားဘဝမှ မိန်းမဘဝသို့ ခွဲစိတ်လိင်ပြောင်းထားသူတွေက ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့ ပြဿနာမရှိဘူး။ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ မသိမ်ငယ်ရ၍ဖြစ်၏။

မကြာသေးမီက ဂျာနယ်တစ်စောင်တွင် နိုင်ငံခြားတိုင်းပြည်တစ်ခုမှာ ‘ကျား’ဘဝမှ ‘မ’ဘဝသို့ ခွဲစိတ်လိင်ပြောင်းသာ အရေအတွက် အလွန်များပြားနေသည်ဟု ရေးခဲ့ရာ စာဖတ်သူတချို့က ပြဿနာတွေတော့ များကုန်ပါပြီဟု စုတ်သပ်နေကြသည်ကို တွေ့ခဲ့ဖူူးပါသည်။ တကယ်တော့ ‘ကျား’ဘဝကနေ ခွဲစိတ်လိင်ပြောင်းလိုက်သော အရေအတွက်များလာခြင်းသည် ပြဿနာများလာခြင်းမဟုတ်၊ ပြဿနာဖြေရှင်းခြင်းများသာဖြစ်၏။

Problem များခြင်းမဟုတ်၊ Problem Solution များလာခြင်းသာဖြစ်ပါသည်။ ခွဲစိတ်လိင်မပြောင်းဘဲ ဒီအတိုင်းထားတော့ကော ၎င်းပုဂ္ဂိုလ် တို့သည် ယောက်ျားစိတ်ပြန်မပေါက်သည့်အပြင်  ယောက်ျားအင်္ဂါနှင့် မိန်းမစိတ်ဖြစ်နေပြီး ပြဿနာများတော့၏။ ပြဿနာကတော့ လိင်တူဆက်ဆံခြင်း (Homo Sex)နှင့် လူမှုရေးပြဿနာအမျိုးမျိုးဖြစ်၏။ ၎င်းတို့ကို M.S.M (Men Sex with Men) ဟုခေါ်၏။ M.S.M တို့၌ HIV အန္တရာယ်လည်း မြင့်မားနေတတ်ပါသည်။

ကျွန်တော်သည် HIV ကာကွယ်တားဆီးရေးစီမံကိန်း၌ တာဝန်ထမ်းဆောင်ဖူးသဖြင့် M.S.M ပေါင်းများစွာနှင့် ခင်မင်ရင်းနှီး အသိအကျွမ်း ဖြစ်ခဲ့ဖူးပါသည်။ များသောအားဖြင့်၎င်း M.S.Mတို့သည် အပယ်ခံများဖြစ်ကြပါသည်။ အနည်းဆုံးတော့ သူတို့ကို ‘ဟား’စရာဟု ယူဆကြပါသည်။ တချို့ကတော့ ကမ္ဘာပေါ်တွင့် HIV ကူးစက်နှုန်းမြင့်မားအောင် လုပ်သူတွေထဲမှာ သူတို့လည်းပါတယ်ဟု အပြစ်တင် တတ်ကြပါသည်။ မြန်မာနိုင်ငံမှ M.S.Mများတွင် တချို့မှာ ချမ်းသာပြီး ကံထူးကြပါသည်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ထိုင်းနိုင်ငံသို့ ကျွန်တော် သိရသလောက် ဘုရားဖူးလိုလိုသွားပြီး ခွဲစိတ်လိင်ပြောင်းခဲ့ကြပါသည်။ ဒီတော့ ကိုယ်ဖြစ်ချင်တဲ့ဘဝကို ကိုယ်ရောက်ရပြီး အတိုင်းအတာ တစ်ခုအထိတော့ စိတ်ချမ်းသာရပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ လုံးလုံးလျားလျားတော့ မပျော်ရဲပါ။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ငါတော့ မိန်းမလုံးလုံးဖြစ်ပြီ ဟေ့လို့ မကြေညာရဲပါ။ မိမိရဲ့ပြောင်းလဲသွားတဲ့ဘဝကို ပတ်ဝန်းကျင်သို့ ပေါ်ပေါ်တင်တင် အသိမပေးရဲတာ ကျွန်တော်တို့ အသိမိတ်ဆွေထဲတွင် ရှိပါသည်။

တချို့က ပြောကြပြန်ပါသည်။ ‘ကျား’ ဘဝမှ ‘မ’ ဘဝသို့ ခွဲစိတ်လိင်ပြောင်းခြင်းသည် ဥပဒေအရ ပြစ်မှုမြောက်သည်ဟု ဆိုကြပြန်၍ အပယ်ခံ M.S.M တို့ခမျာသွေးလန့်ကြရှာပါသည်။ တပ်လိုက်တဲ့ဥပဒေပုဒ်မကအကြီးကြီးမှ တကယ့်ကို အကြီးကြီးပါ။ မြန်မာနိုင်ငံ ရာဇသတ်ကြီး ခေါ် ပြစ်မှုဥပဒေ ၃၂၆တွင် လူတစ်ဦး၏ ကိုယ်အင်္ဂါတစ်ခုခုကို ပျက်စီးစေလျှင် ကျွန်းဒဏ်အထိ ပြဋ္ဌာန်းထားပါသည်။  ဒီတော့ ယောက်ျားလိင်အင်္ဂါကြီးကို ခွဲစိတ်ဖြတ်တောက်လိုက်တော့ ကိုယ်အင်္ဂါတစ်ခုကို ဖျက်ဆီးလိုက်တာပဲဆိုပြီး ဥပဒေပုဒ်မကြီး တပ်လိုက်တာ သွေးပျက်ကုန်ကြရှာပါသည်။

ကိုယ်အင်္ဂါကို ပျက်စီးစေခြင်းလား၊ ဆေးကုသခြင်းလား

လူတစ်ဦးနှင့် တစ်ဦး ရန်ဖြစ်ချိန် ဒေါသအလျောက် ဓားနှင့်ခုတ်လိုက်သဖြင့် တစ်ဖက်လူလက်ပြတ်သွားသော်ကိုယ်အင်္ဂါပျက်စီး၍ ဒုက္ခိတ ဖြစ်သွားသဖြင့်  ပြစ်မှုဥပဒေပုဒ်မ ၃၂၆နှင့် အကျုံးဝင်ပါသည်။ သို့သော်ဆီးချိုလူနာတစ်ယောက် ဆီးချိုအလွန်ပြင်းထန်ပြီး ခြေထောက်အနာဖြစ်၍  ခြေထောက်ပုပ်သဖြင့် အသက်အန္တရာယ်ရှိသောကြောင့် ဆရာဝန်မှ ၎င်းခြေထောက်ကို  ဖြတ်ရသော် ဒီကိစ္စက ကိုယ်အင်္ဂါကို ပျက်စီးစေခြင်းဟု အဓိပ္ပာယ်မမှတ်ဘဲ ဆေးကုသခြင်းဟု အဓိပ္ပာယ်သတ်မှတ်၍ ပုဒ်မ ၃၂၆နှင့် အကျုံးမဝင်ပြန်ပါ။

သည်တော့ M.S.M တစ်ယောက်ရဲ့ လိင်အင်္ဂါကို ဖြတ်တောက် လိင်ပြောင်းရာ၌ ဤကိစ္စသည် ဆေးကုသခြင်းဟု ယူဆနိုင်ပါသည်။ တကယ်တော့ ခွဲစိတ်လိင်ပြောင်းထားခြင်းကို တားမြစ်သော အထူးဥပဒေမရှိသလို ခွင့်ပြုထားသော ပြဋ္ဌာန်းချက်လည်းမရှိပါ။ ဤအမှု ကိစ္စမျိုးကို တိုင်ကြားတရားစွဲဖူးခြင်းမရှိ၍ စီရင်ထုံးလည်း  မရှိသေးပါ။ ပြစ်မှုမြောက် မမြောက်လည်းပြောရန်ခက်ပါ၏။

တချို့သော ဥပဒေရေးရာ အငြင်းပွားမှုများတွင် ကိုးကားစရာ ဥပဒေရှာမတွေ့ဘဲ စီရင်ထုံးများကို ကိုးကားရပါသည်။ စီရင်ထုံးဆိုသည်မှာ နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံ၏ အမြင့်ဆုံးတရားရုံးဖြစ်သော တရားရုံးချုပ်၏ စုံညီစုရုံးက ဆုံးဖြတ်ပေးဖူးသော အမှုတစ်ခု၏ ဆုံးဖြတ်ပုံ (ဝါ) ဖြတ်ထုံး (ဝါ) စီရင်ထုံးဖြစ်ပြီး အောက်တရားရုံးများက လိုက်နာပါသည်။ ဥပမာ - မြန်မာလင်မယားတို့၌ လင်က မယားကို ကြိမ်ဖန်များစွာ ပါးရိုက်သော် လည်း မယားကို ကွာရှင်းခွင့်ပြုရမည်ဟု အတိအလင်း တိတိကျကျပြဋ္ဌာန်းချက်မရှိ၍ ပါးရိုက်ခံရသောမယားက တရားရုံးတွင် လင်မယား ကွာရှင်းခွင့်တောင်းသော် တရားရုံးအမျိုးမျိုး၌ မတူညီသော စီရင်ချက်အမျိုးမျိုးဖြစ်ပေါ်နိုင်ပါသည်။ သို့သော် ၁၉၆၈ ၌ တရားရုံးချုပ်၏ ၁၉၆၈ တရားမ ပထမအယူခံမှု အမှတ် ၁တွင် ဦးမျိုးမြင့်နှင့် ဒေါက်တာခင်မေကြည် စီရင်ထုံး၌ လင်မယားကွာရှင်းခွင့်ပေးခဲ့ပြီး စီရင်ထုံး အဖြစ် ထုတ်ပြန်ခဲ့သည်။ ထိုစီရင်ထုံးကို ကိုးကား၍ နောက်အခါ လင်မယား ပါးရိုက်မှုဖြစ်သော် အောက်ရုံးအားလုံးက စီရင်ထုံးကို လိုက်နာ၍ ကွာရှင်းခွင့်ပေးရသည်။ ဒါက စီရင်ထုံး ဥပမာတစ်ခုပါ။

သို့သော် M.S.M တို့လိင်ပြောင်းခြင်း၌ ယနေ့တိုင် အမှုမဖြစ်သေးသဖြင့် စီရင်ထုံးလည်း မရှိသေးပါ။ M.S.M တစ်ယောက် ခွဲစိတ်ဖြတ် တောက်၍ လိင်ပြောင်းသော် ဥပဒေအရ တကယ်ပင် မိန်းမဖြစ်သွားပြီလား။ ဥပမာ - လိင်ပြောင်းလိုက်သော M.S.M ဘဝကလာသူသည် ယောက်ျားတစ်ယောက်ကို တရားဝင်လက်ထပ်ခွင့်မရှိဟူသော ဥပဒေပြဿနာမျိုးရှိပါသည်။ ကျွန်တော်တို့နိုင်ငံတွင် ဤကိစ္စမျိုး၌လည်း စီရင်ထုံးမရှိသေးပါ။

အပယ်ခံလူတန်းစားဆိုသည်မှာ 

အပယ်ခံရသူတို့မှာ ဥပမာအချို့ကတော့ လိင်တူဆက်ဆံသူများ၊ ပြည့်တန်ဆာများ၊ အနာကြီးဝေဒနာသည် AIDS ဝေဒနာသည် စသည်ဖြင့် ဖြစ်ကြပါသည်။

တစ်ခါက WHO က  HIV ပိုးရှိသူများကို စာနာကြည်ဖြူလက်တွဲကူရန် ဆောင်ပုဒ်ထုတ်ပြန်ခဲ့ဖူးပါသည်။ စာနာကြည်ဖြူကြခြင်းသည် Acceptance ပင်ဖြစ်ပါသည်။

တချို့က M.S.M များနှင့် ပြည့်တန်ဆာများသည် AIDS ပြန့်ပွားရေး တရားခံစားရင်း၌ ပါဝင်သည်ဆိုပြီး ၎င်းတို့ကို အပြစ်တင်ရှုံ့ချကြ ပါသည်။  ဤသို့ အပြစ်တင်ခြင်းသည် HIV ကာကွယ်ရေး၏ မှန်ကန်သောနည်းလမ်း (Right Method) မဟုတ်ပါ။ သူတို့အား စည်းခြားထားသော လူမှုရေးအတားအဆီး (Social Barrierr) အားနည်းပါးစေလျက် ကာကွယ်ရေးနည်းလမ်းများ (ဥပမာ - ကွန်ဒုံး စသည်ဖြင့်)ကို အလေ့အကျင့်ဖြစ်စေခြင်းဖြင့်သာ HIV ကို တားဆီးရပါမည်။

လိင်တူလက်ထပ်ခွင့်ဥပဒေဟာ မှန်လား၊ မှားလား

လက်ထပ်တယ်ဆိုတာ မစဉ်းစားမီ လိင်တူချင်းချစ်ခွင့် ရှိ မရှိ အရင်စဉ်းစားရပါမယ်။ မိမိရဲ့စိတ်ထဲမှာ မိန်းမစစ်စစ်စိတ်ပေါက်နေတဲ့သူ တစ်ယောက်ဟာ ယောက်ျားစစ်စစ်တစ်ယောက်ကို ချစ်ခွင့်မရှိဘူးဆိုရင် ဘယ်သူ့ကိုသွားပြီး ချစ်ရမှာလဲဆိုတဲ့ မေးခွန်းရဲ့အဖြေကို စာရှုသူများ စဉ်းစားပြီး ဖြေကြည့်စေချင်ပါတယ်။ အဖြေအမျိုးမျိုးထွက်နိုင်ပါတယ်။ စာရှုသူများအကြား၌ လွတ်လပ်စွာ သဘောထား ကွဲလွဲခွင့်ရှိပါတယ်။ အဲဒီလိုသဘောထားကွဲလွဲခွင့်ရှိတာကလည်း ဒီမိုကရေစီရဲ့ စရိုက်လက္ခဏာတစ်ခုဖြစ်တယ်လို့ ဆိုပါရစေလား။

ဒေါက်တာ ထွန်းဝင်း

*** ဒေါက်တာ ထွန်းဝင်း၏ ‘လိင်နှင့် ကျား မဆိုင်ရာ နိုင်ငံရေး (Sex and Gender Politics)’ စာအုပ်မှ ကူးယူဖော်ပြပါသည်။