Thanks again for all the encouragement, guys. Really appreciate it. Only read if it's legal.
Characters (with approximate ages)
ဇေယျာလင်း -- Narrator, 44, သက်ဇော်ဦးရဲ့ မွေးစားဖခင် (top)
သက်ဇော်ဦး -- 15, ဇေယျာလင်းရဲ့ မွေးစားသား (bottom)
ကောင်းဆက် -- a neighbor in Green Lake, early 50s (bottom)
နိုင်ဝင်း -- ကောင်းဆက်ရဲ့ အကြီးဆုံး တူ/သား, 16 (top)
မင်းဆက် -- ကောင်းဆက်ရဲ့ ဒုတိယမြောက်သား, 13
ဟိန်းမင်း -- ကောင်းဆက်နဲ့ နိုင်ဝင်းရဲ့သား, 8 months
နိုနို (နာမည်ရင်းမသိ) -- a neighbor in Green Lake, late 30s (top)
အောင်အောင် (နာမည်ရင်းမသိ) -- နိုနိုရဲ့ ပါတနာ, mid-30s (bottom)
ဒေါက်တာသန့်စင် -- head of the Green Lake clinic, 31 (top)
ကောင်းကြိုက် -- a receptionist and nurse at the clinic, late 20s (bottom)
ရန်နိုင် -- 46, college friend of ဇေယျာလင်း's, working as an OB/GYN in Texas (top)
အခန်း (၄)
နှစ်များစွာအတွင်း သည်တစ်ခါ ကျွန်တော်တို့ နေထိုင်ရာ ပြည်နယ်ဒေသဝန်းကျင်ကို လွန်ခဲ့တဲ့ရက်သတ္တပါတ်ကကျရောက်တဲ့ ဓာတ် ရောင်ခြည်ဖြာထွက်မှုဟာ သိပ်မများသော်လည်း ကြီးထွားလာမယ့်အလားအလာရှိမရှိ စောင့်ကြည့်နေရကြောင်း မိုးလေဝသပညာရှင်မှ သတင်းချန်နယ်တစ်ခုမယ်ပြောလာပါတယ်။ မိုးလေဝသပညာရှင်ရဲ့ ခန့်မှန်းပြောကြားချက်တွေက ကျွန်တော်တို့ သတိထားနေထိုင်ဖို့ သင့်တယ်ဆိုသော်လည်း ဘာမှမဖြစ်လောက်ဘူးလို့ မထင်မြင်ဘဲ လစ်လျူရှုနေထိုင်တာမျိုးမလုပ်ဖို့ဆိုတဲ့ အချက်တွေပါပါတယ်။
သည်သတင်းကို တီဗီရှေ့က ဆိုဖာခုံတန်းရှည်မှာ ညဝတ်ဘောင်းဘီတစ်ထည်ဝတ်လျက်သားဖြင့်ထိုင်ကြည့်နေမိတာ။ သက်ဇော်လေးက တော့ T-Shirt တစ်ထည်နဲ့ ဘောင်းဘီတိုလေးဝတ်ဆင်ထားပြီး ကျွန်တော့်ပေါင်ပေါ် ခေါင်းဦးလျက်အိပ်ပျော်နေပါတယ်။ ရှေ့က ကော်ဖီ စားပွဲပုနံဘေးမှာတော့ မွှေးပွအခင်းအပြည့်နဲ့ ကလေးလှုပ်ပုခက်ပေါ်မယ် ရက်သတ္တပါတ်နှစ်ပတ်သာရှိသေးတဲ့ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ သားငယ် လေး ငြိမ်းငြိမ်းချမ်းချမ်းအိပ်စက်နေရော။ ပြတင်းမှန်ဘောင်ကို ကာထားတဲ့ လိုက်ကာအစွန်မှ အရုဏ်ဦးအလင်းရောင်ဖြူဖျော့ဖျော့က တိုးဝင်လာရင်း ကော်ဖီစားပွဲကိုတိုက်ရိုက်ထိုးနေတော့ ထိကိုင်လိုက်ရင် ပူနွေးလှတယ်။ ဟော…အိမ်နီးချင်းတစ်ယောက်ရဲ့ မြက်ခင်းတွေ ကို ရေဖြန်းဖို့တပ်ဆင်ထားတဲ့ အော်တိုရေဖြန်းစက် စတင်အလုပ်လုပ်သံကြားရတယ်။ အပြင်လောကကြီးတစ်ခုလုံးက အမြဲတစေ ထိတ်လန့်စရာ အလုပ်များစပြုသော်လည်း ကျွန်တော်တို့မိသားစုအတွက်တော့ အိမ်အတွင်းကိုထိုးနေတဲ့ နံနက်ခင်းနေရောင်ခြည်က ပေးသော နွေးထွေးမှုကို အေးဆေးသက်သာ ခံယူနေမိကြရောလေ။
ကျွန်တော်ရင်ခွင်ထဲ လဲလျောင်းအိပ်စက်တဲ့အနေအထားရောက်နေသော သက်ဇော်လေး ခါးအစုံပေါ် လက်တစ်ဖက်တင်ထားခိုက် သူ့ကို မနှိုးရက်ခဲ့ဘဲ အတွေးကမ္ဘာထဲခုန်ဆင်းမိပါတယ်။ ဟုတ်တယ် လွန်ခဲ့တဲ့ ရက်သတ္တပါတ်အနည်းငယ်က မာရသွန်ပြိုင်ပွဲတစ်ခုကို ဝင်နွှဲနေ ရသလိုဖြစ်ခဲ့ရပြီး ကျွန်တော်တို့ မြန်မြန်ပြန်အသားကျဖို့ အခုထိကြိုးစားနေရဆဲပါ။ အသက်ကို ဖြည်းဖြည်းရှူရှိုက်ရင်း အိပ်စက်နေတဲ့ သက်ဇော်လေးကိုကြည့်ရင်း ဘာတွေဖြစ်ခဲ့တယ် ဘာတွေလုပ်ခဲ့ရတယ်ဆိုတာစဉ်းစားမိတော့ ကျွန်တော့်ကိုယ်ကျွန်တော် အံ့အားသင့်ခဲ့ရ ပါတယ်။ သားလေးရယ် ချစ်ရသော သက်ဇော်လေးရယ် အခုလိုဘဝသစ်တစ်ခုဖန်ဆင်းဖို့ လှမ်းခဲ့ရတဲ့ ခြေလှမ်းအနည်းငယ်ဟာ ဝေးကွာ လွန်းတယ် ပြောရမလားဘဲ။
*
နောက်ကြောင်းအနည်းငယ်ပြန်ပြောရရင် သက်ဇော်လေးမီးမဖွားခင် ရက်သတ္တပါတ် တစ်ပတ်အလို ဒေါက်တာသန့်စင်ဆေးခန်းကို ကိုယ်ဝန်အခြေအနေ နောက်ဆုံးစမ်းသပ်ဖို့ရက်ချိန်းယူကာသွားတွေ့ခဲ့ကြပါတယ်။ စမ်းသပ်မှုကိစ္စဝိစ္စအပြီးမှာ ကျွန်တော်တို့ Project Helix အတွက် ဒေါက်တာသန့်စင်ရှိရာ နားနေခန်းဘက်သွားကြရာက ဇာတ်လမ်းစတာပါ။
ကျွန်တော်တို့ အဝတ်အစားကပိုကရိုဖြစ်နေတာတွေကို နေသားတကျဖြစ်အောင်ပြင်ဆင်ဝတ်စားပြီးနောက် ဒေါက်တာသန့်စင်ရဲ့ ရုံးခန်းထဲဝင်လိုက်သွားကာ သူ့စားပွဲခုံရှေ့မှာ ထိုင်လိုက်ကြပါတယ်။ စာရွက်စာတမ်းများကို အတန်ကြာ လှန်လှောအလုပ်များနေရင်းမှ ဒေါက်တာသန့်စင်နှုတ်ဖျားကနေ စကားလုံးတွေ စလွှတ်ပါတော့တယ်။
“ဆရာ့အစီအစဉ်မှာ ပူးပေါင်းပါဝင်ပေးတဲ့အတွက် လူကြီးမင်းတို့ကို အထူးကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ Project Helix လို့အမည်ပေးထားတဲ့ စီမံကိန်းကို ဆရာတို့လုပ်ဆောင်နေတာကြာပြီဆိုပေမယ့် ပူးပေါင်းပါဝင်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့တာကိုက အကူအညီပေးရာရောက်တယ်ဗျ။ သည် ပရောဂျက်မှာ ပါဝင်ဖို့ အခြေခံလုပ်ထုံးလုပ်နည်းလေးတွေက သိပ်မများပါဘူး။ အခြေခံအားဖြင့် ဆရာတို့က မွေးဖွားလူနာရှင်ကို ကလေးမွေးဖွားပြီးပြီးခြင်း ကလေးနဲ့ မွေးလူနာရဲ့ မျိုးရိုးဗီဇ နမူနာအနည်းငယ်ကို နမူနာအဖြစ်ယူဆောင်ခွင့် ပြုမပြု မေးပါလိမ့်မယ်။ တတ်နိုင်ရင် သဘောတူစေချင်တယ်။ ဆံပင်အနည်းငယ် သို့မဟုတ် အာခေါင်ထဲကို ဂွမ်းနဲ့တို့ပြီး နမူနာယူတာ (a cheek swab)တို့ လောက်ပါ။”
သူကဆက်ပြီးပြောတယ် “Simple ယူတာက အဲ့သလောက်ပါပဲ။ ဒါပေမယ့် ဆရာတို့က ဘာကြောင့် လူကြီးမင်းတို့ကို စိတ်ဝင်စား ရွေးချယ်ခဲ့ရတယ်ဆိုတာ သိချင်မှာပေါ့။”
“လူကြီးမင်းတို့ သိထားတဲ့အတိုင်းပါပဲ ဓာတ်ရောင်ခြည်ကျရောက်မှုစက်ကွင်း အဝန်းအဝိုင်းအရ သက်ရောက်မှုအန္တရာယ်က ကပ်ဆိုက်တဲ့ သဘောမျိုးမို့ လူအများအပြားသေဆုံးရုံသာမဟုတ်ဘဲ သက်ရှိကိစ္စ ဇီဝကမ္မနဲ့ တနည်းပြောရရင် ကမ္ဘာပေါ်ရှိ လူမှုအဖွဲ့အစည်းအသီးသီး မှာ့ဇီဝကမ္မပြောင်းလဲခြင်းစီ ဦးတည်နေတာကြောင့် သတိထားစရာအကြောင်းအရာဖြစ်လာပါတယ်။ အမျိုးသမီးများရဲ့ခန္ဓာကိုယ်တည် ဆောက်ပုံ ဒါမှမဟုတ် မျိုးပွားအင်္ဂါဖွဲ့စည်းပုံအခြေအနေအကြောင်းအမှန်ကို ဆရာတို့ သိထားသလို အမျိုးသမီးတွေရဲ့ အခန်းကဏ္ဍ အချို့ နယ်ချဲ့ခံရတာကိုလည်း ခင်ဗျားတို့သိပြီးဖြစ်မှာပါ။ ဆရာ့မှန်းဆချက် ပြီးတော့ ထင်မြင်ချက်သက်သက်အနေနဲ့ပြောရရင် ယောက်ျားလေး တွေဟာ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင် သို့မဟုတ် ပါတနာမလိုအပ်ဘဲ မျိုးပွားလာနိုင်မယ့်ကိစ္စရပ်တွေပါ ဖြစ်လာပါလိမ့်မယ်။ သည်ကာလအတော အတွင်း အမျိုးသားများရဲ့ ကိုယ်ပိုင်မျိုးပွားနိုင်မှုစွမ်းရည်အခြေအနေ တိုးတက်လာနေတယ်လို့ပြောရမယ်။’
‘အစောပိုင်းကာလတွေတုန်းက ဆရာတို့အနေနဲ့ အမျိုးသားနှစ်ယောက် နို့တိုက်ကလေးတွေ မွေးဖွားရင်း ပြုစုပျိုးထောင်ရာမှာ အဆင်ပြေပါ့မလားလို့ အတော့်ကို ဂရုတစိုက် စိစစ်လေ့လာခဲ့ရတယ်။ အဲသလိုလေ့လာရင်း သူတို့ရဲ့ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့ မျိုးရိုးဗီဇတွေ အကြောင်း သတိပြုမိလာတယ်။ လတ်တလောမွေးလာတဲ့ ကလေးတွေရဲ့ 85-90% လောက်ပဲ သူတို့ဖခင်တွေဘယ်သူဆိုတာ လမ်းကြောင်းလိုက်လိုရတယ်။ ကျန်တဲ့ ရာခိုင်နှုန်းအနည်းငယ်လောက်သာ သွေးချင်းနီးစပ်မဟုတ်တဲ့ ဖခင်တွေဆီက ဆင်းသက်လာ ကြောင်းသိရတာမျိုးပေါ့။’
သက်ဇော်နဲ့ ကျွန်တော် အကြည့်တစ်ချက်ပေး မျက်လုံးချင်းဆုံမိကြတယ်။
‘မျိုးဗီဇတွေ ဘယ်ကိုကူးပြောင်းရောက်ရှိသွားကြတယ်ဆိုတာ လူကြီးမင်းတို့တွေးထင်ကြပြီးသားဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ ကိုယ်ဝန်ဆောင်သူ အမျိုးသားတစ်ယောက်ဟာ သူ့လိင်ဆက်ဆံဖက်ပါတနာရဲ့ DNA ကို သုက်ရည်ကတစ်ဆင့်စုပ်ယူပွားများတာအပြင်၊ မျိုးအောင်ပြီး ကိုယ်ဝန်ဆောင်ခြင်းဖြစ်သလို သူကိုယ်တိုင်ရဲ့ DNA အနည်းငယ်သာထုတ်လွှတ်ပြီး ပေါင်းစပ်တိုးပွားစေပြန်တယ်လေ။’
ကျွန်တော် ချောင်းတစ်ချက်ဟန့်လိုက်ရင်း ‘ဒေါက်တာရေ….တကယ်လို့ သက်ဇော်လေးက အခြားအမျိုးသားတစ်ယောက်နဲ့ လိင်ဆက်ဆံခဲ့တယ်ဆိုရင် အဲသည့်လူရဲ့ DNAတွေဟာ ကျွန်တော့် DNA နဲ့ပေါင်းစည်းပြီး သားလေးထံရောက်သွားနိုင်တယ်လို့ဆိုလို တာလားဗျ။’ ဟုတ်တယ်လေ ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်း ရန်နိုင်၊ ဟိုသကောင့်သား နိုင်ဝင်းအပြင် အခြားလူတွေအကြောင်း ခေါင်းထဲ ရောက် လာတာကိုး။ ပြီးတော့ Top Registry ထဲ ဝန်ဆောင်မှုပေးခဲ့တဲ့ ပတ်သက်မိသော အမျိုးသားအားလုံးကိုလည်း ကျွန်တော့် အတွေးထဲမြင် ယောင်မိတယ်။ သည်လိုဆို အဲသည်လူတွေရဲ့ ကလေးတွေအားလုံးလိုလိုမှာ ကျွန်တော့် DNA အစိတ်အပိုင်း အနည်းနဲ့အများတော့ပြ နေတော့မှာ။
ဒေါက်တာသန့်စင်က ခေါင်းငြိမ့်ပြပါတယ်။ ‘ဟုတ်တယ်ဗျ။ ခင်ဗျားနဲ့ သက်ဇော်ရဲ့ DNA ပမာဏအနည်းငယ်လောက်ကသာ အရင် ပေါင်းစပ်ပြီး ကလေးရဲ့ အဓိက မျိုးရိုးဗီဇအမွေအဖြစ်တည်ရှိနေတာပါ။ အဦးဆုံး မျိုးစပ်အောင်မြင်တဲ့ ဖခင်ရဲ့ DNA ကသာ အမြဲတစေ ပေါ်လွင်ထင်ရှားတယ်ပေါ့ဗျာ။’
‘ဘယ်လို ဒါမှမဟုတ် ဘာကြောင့်သည်လိုဖြစ်ရတယ်ဆိုတာ ဆရာတို့အတိအကျမသိပါဘူး။ ဒါပေမယ့် မွေးကင်းစကလေးငယ်တွေမှာ ထူးခြားတဲ့အမူအကျင့်အချို့ကို ဆရာတို့ဆန်းစစ်လေ့လာမိခဲ့တာက သူတို့ရဲ့သင်ယူမှုစွမ်းရည်နဲ့ တိုးတက်ဖွံ့ဖြိုးမှုမှာ မိဘမဟုတ်တဲ့ အခြားသော သူစိမ်း မျိုးရိုးဗီဇအချို့ရဲ့ သက်ရောက်မှုအနည်းငယ်ရှိတာကို တွေ့ရတယ်။ အခု ဆရာတို့ ဓာတ်ရောင်ခြည်သင့်တဲ့ ဒေသမှာ နေထိုင်အသက်ရှင်ရတာ အန္တရာယ်ကြီးကြီးမားမား မတွေ့ရပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ်အသစ်တည်ဆောက်ဆဲ ကိုယ်ဝန်ဆောင်များမှ မွေးဖွား လာတဲ့ ကလေးငယ်များက ဘယ်သူ ဘယ်က DNA ဆိုတဲ့ ဖြစ်နိုင်တဲ့ ရင်းမြစ်တွေကို ခန့်မှန်းဖို့ခက်သွားတယ်။ လိင်တူအမျိုးသား စုံတွဲတွေမှာ ကိုယ်ဝန်ဆောင်နိုင်တဲ့ အမျိုးသားအနေနဲ့ ကိုယ့်ပါတနာအပြင် အခြားသောသူများနဲ့ သွေးသားနှီးနှောနိုင်တဲ့အခွင့်အလမ်း ပိုများတော့ ရှင်းပြဖို့အတော်ခက်မယ့် အခြေအနေပါပဲ။”
‘Wow, ဒါဆို ဒေါက်တာ….ဥပမာ မိဘနှစ်ပါးစလုံးမှာ ဆံပင်အနီရောင်မရှိပေမယ့် မွေးလာမယ့်ကလေးဆံပင်အရောင်က နီချင်လည်း နီနေနိုင်တယ်ပေါ့နော်’ သက်ဇော်က ထမေးပါတယ်။
ကျွန်တော်မျက်ခုံးတစ်ဖက်ပင့်ကြည့်မိတော့ ဒေါက်တာသန့်စင်မျက်နှာ ရဲကနဲရှက်သွေးဖျန်းသွားပါတယ်။ ‘ထုံးစံအတိုင်းဆိုရင်တော့ သည်လိုကိစ္စက ပြောဖို့အတွက် သိမ်မွေ့လွန်းပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဖြစ်နိုင်ဖို့များတယ်လို့ ဆရာထင်တယ်။’
‘ဒါဆို ဒေါက်တာ….ကျွန်တေ်ာတို့ဘယ်လိုအကူအညီပေးရမယ်ဆိုတာ သေချာပြောပြပါလားဗျ’ ဟိုသည်ပြောနေတာ ဆက်နားမထောင် ဘဲ ကျွန်တော်စကားဖြတ်ပြောလိုက်တယ်။
‘ဟုတ်ကဲ့…အဟမ်း’ ဒေါက်တာသန့်စင် ချောင်းတစ်ချက်ဟန့်ပြီး လည်ချောင်းရှင်းတယ်။ ‘ကောင်းပါပြီ။ ဆရာတို့က လူကြီးမင်းတို့ နှစ်ဦးစလုံးနဲ့ မကြာခင်မွေးလာမယ့် ကလေးစီက မျိုးရိုးဗီဇ နမူနာအချို့ယူပါ့မယ်။ မျိုးရိုးဗီဇ နမူနာအနည်းငယ်ယူရုံပဲ။ ဒါပေမယ့် သက်ဇော်လေး ကိုယ်ဝန်စဆောင်ပြီးနောက်ပိုင်း ဆက်စပ်ပတ်သက်မိတဲ့ အမျိုးသားအချို့စီက နမူနာအနည်းငယ် သိမ်းဆည်းရယူလို့ ရရင်တော့ အကောင်းဆုံးပေါ့။ မွေးလာတဲ့ကလေးငယ်စီမှာ အဲသည်အမျိုးသားတစ်ယောက်ချင်းစီရဲ့ DNA ပမာဏဘယ်လောက်ပါရှိ တယ်ဆိုတာ တိုင်းတာရာမှာ အကူအညီရသလို ဘယ်လိုမျိုးစနစ်တကျပေါင်းစပ်သွားတယ်ဆိုတာနားလည်နိုင်ဖို့ဆရာတို့ကို အကူအညီ ပေးနိုင်တယ်လေ။ သည် မြစိမ်းကန် Green Lake မှာနေထိုင်တဲ့ အမျိုးသားများဆိုရင်တော့ သူတို့ ကိုယ်ရေးအချက်အလက် တွေက ဆရာတို့ database ထဲမှာရှိပြီးသားပါ။ အဲလိုမဟုတ်ဘဲ အခြားဒေသမှ လူတွေဆိုရင်တော့ အဆက်အသွယ်လုပ်ဖို့ခက်ခဲလိမ့်မယ်။”
‘အခုချက်ချင်းလုပ်ဖို့မလိုအပ်သေးပါဘူး။ သည်လိုလေး နည်းနည်းဖြစ်ဖြစ်အကူအညီပေးတာကိုပဲ ဆရာတို့အသိအမှတ်ပြုပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကလေးမမွေးဖွားခင်မှာ လုပ်ဆောင်မယ်ဆိုတဲ့ အကြောင်းလေး စိတ်ထဲတွေးထားရင်ရပြီ။ ကလေးမွေးဖွားပြီးချိန်ကျရင်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး အလုပ်များလိမ့်မယ်’
*
အိမ်ကိုကားမောင်းပြန်လာတဲ့လမ်းတလျောက် သက်ဇော် စကားတစ်ခွန်းမဆိုဘဲ ငြိမ်သက်နေတယ်။
‘ဘာတွေဖြစ်နေလဲ ကောင်လေး။ အရာအားလုံးအခု စနစ်တကျသွားနေတာပဲမဟုတ်လား’
‘Yeah….ဒါပေမယ့် သားဘယ်လိုပြောရမလဲမသိဘူး ဦးရယ်။ သည်ကိစ္စက သားစိုးရိမ်သင့် ခံစားသင့်တာထက် ပိုသတိထားသင့်တယ်လို့ ထင်နေလို့ပါ။ ဒါပေမယ့် အရာအားလုံးက အဆင်ပြေပြေသွားနေတာပါပဲ ဟုတ်တယ်ဟုတ်။ မြကန်သာမှာ နေထိုင်နေကြတဲ့သူတိုင်းလိုလို သူတို့ရဲ့ဖခင်ဘဝအတွေ့အကြုံကိုဝေမျှ အကြံဉာဏ်ပေးနေခဲ့သလိုမျိုး သားလည်းလုပ်နိုင်လောက်ပါတယ်။’
‘ဦးလည်း အဲသလို အတူတူပဲ ခံစားနေရတာ။ ခြုံငုံပြောရရင် နိုင်ဝင်းနဲ့ သားက အခုအတော့်ကို ရင်းနီးကျွမ်းဝင်နေကြတာမဟုတ်လား။ ဒါဆို ဦးတို့သားလေးမှာ သူနဲ့ပတ်သက်ရာအစိတ်အပိုင်းတစ်ခုခုတော့ ရှိလာမယ်လို့ အာရုံရနေတယ်။’
‘Yeah….သားဆိုလိုတာက နိုင်ဝင်းတစ်ယောက်ပဲ မဟုတ်ဘူးလေ….ဦးရယ်’
‘မှန်တယ်…ရန်နိုင်ကော အတူတူပဲ’ မြို့ကြီးမှာတုန်းက သက်ဇော်လေးကို ပထမဆုံးစမ်းသပ်ခဲ့တဲ့ ကျွန်တော့်ဘော်ဒါ OB/GYN ရန်နိုင်လေ။ ‘သူ့ဆံပင်နည်းနည်းလောက်လိုအပ်တယ်ဆိုတာကို ဦးတို့ဘယ်လိုရှင်းပြတောင်းခံရမလဲမသိဘူး။ ဦးတို့မြို့ကြီးကနေ ထွက်ခဲ့ကတည်းက သူ့ကိုစကားမပြောမိတာကြာပြီ။’
‘ဟုတ်တယ်နော်….ပြီးတော့ သားတို့ကျောင်းက အခြားကောင်လေးအချို့လည်းရှိဦးမယ်’
"Oh yeah?" ကျွန်တော် သက်ဇော်လေးဘက်ကို တစ်ချက်လှည့်ကြည့်ရင်း ကားကိုတစ်ချက်ရပ်တန့်လိုက်ပါတယ်။ ‘သဘောပေါက်ပြီ။ ဦးတို့သည်အကြောင်းကို အိမ်ပြန်ရောက်မှ ဆက်ပြောကြတာပေါ့ သားရယ်။ သည်အကြောင်းတွေကို ဦးအသေးစိတ် ကြားချင်သေးတယ်…’ ကျွန်တော် ဝတ်ထားတဲ့ ခပ်ပါးပါး chino ဘောင်းဘီတိုရဲ့ ရှေ့ပိုင်းက ရုတ်ခြည်းဖောင်းကြွလာတာကို သူ သတိထားမိပုံပဲ။
သူ ကျေနပ်ပြုံးတစ်ချက်ပြုံးရင်း ကျွန်တော့်မျက်နှာကို ငဲ့စောင်းကြည့်လျက် ‘Okay ဦး’
ကျွန်တော်တို့နှစ်ဦးသား စကားမဆို အသံမထွက်ဘဲ ကားဆက်မောင်းလာလိုက်ကြတယ်။
‘သက်ဇော်လေး….သား သိလား…ဦးတို့ ကလေးနဲ့ပတ်သက်တဲ့အကြောင်းကို မဆွေးနွေး မပြောဖြစ်ကြတာ အတော်ကြာပြီ။ ကလေး နာမည်ဘယ်လိုပေးမယ်လို့ တိုင်ပင်ဆုံးဖြတ်တာမျိုးကောပေါ့။ သည်လူ့လောကကြီးထဲ ဦးတို့နှစ်ယောက်ခေါ်ဆောင်လာမယ့် ကလေး လေးအကြောင်း တွေးမိတာနဲ့တင် ရင်ခုန်နေမိတယ်။’
‘သားတွေးထားတာတော့ရှိတယ်။ အောင် ဆိုတဲ့စကားလုံးထည့်မလားလို့။ သားရဲ့အဖိုးနာမည်မှာ အောင်ပါတယ်ဗျ’
‘Huh….မဆိုးပါဘူး နာမည်စာရင်းတွေချရေးတဲ့အခါ ထည့်ကြတာပေါ့’
‘ဟုတ်…သား ခေါင်းထဲမှာပေါ်နေတာ နှစ်ရက်လောက်ရှိပြီရယ်’
‘ဦးလည်း သဘောကျတဲ့ နာမည်မျိုးပါ။’ ကျွန်တော် စကားပြန်ပြောရင်း နေထိုင်ရာ တိုက်ခန်းရှိတဲ့ အိမ်ရာဘက် ကားကိုသတိထားလျက် ကွေ့မောင်းချလိုက်ပါတယ်။ မင်္ဂလာဦးည အိပ်ခန်းထဲဝင်ရတော့မယ့် ရင်ခုန်မှုမျိုး တထိတ်ထိတ်ခံစားရတာ ထူးဆန်းသား။ ကျွန်တော့် ဖခင်က စစ်ဗိုလ်ကြီးတစ်ဦးဖြစ်သလို ဒေါင်းတိမောင်းတိ ခက်ထန်သူတစ်ဦးလည်းဖြစ်ခဲ့တာပါ။ ‘အင်း….အဖိုးအမည်ပေးပုံက သိပ်တော့ လည်း မထူးခြားပါဘူး။ သားစဉ်မြေးဆက် ‘အောင်’စကားလုံးတစ်လုံးတော့ ပါအောင်ထည့်တယ်။ ဦးတို့လည်း ခေါ်ဆိုရမခက်မယ့် နာမည်ကို သူပေးတဲ့အတိုင်း စဉ်းစားပြီး ပေးကြတာပေါ့။’
“Okay….အောင်အောင်ပေါ့ လောလောဆယ်..” သက်ဇော်လေး ကျွန်တော့်ကိုပြုံးပြီးကြည့်ကာ အတည်ပြုပါတယ်။ ကားရပ်နားရာနေရာကိုရောက်ချိန် ကားပါကင်ထိုးရင်းမှ သူ့ဗိုက်သားပြင်ပေါ် ကျွန်တော်လက်တစ်ဖက်တင်ကြည့်တာ တစ်ချက် တစ်ချက် ကလေးကန်တာကို ခံစားလိုက်ရတယ်။
*
အဲသည်ရက်သတ္တပါတ် ကြာသပတေးနေ့ နေ့လယ် ၁ နာရီဝန်းကျင် ကျောင်းတက်နေတဲ့ သက်ဇော်လေးစီမှ ဖုန်းမက်ဆေ့စ် စာတို တစ်စောင်လက်ခံရလိုက်တယ်။
“"It's time, it's happening." ပါတဲ့။ သည်တော့လည်း ကျွန်တော်က "Be right there" လို့စာပြန်လိုက်တယ်။
ကျွန်တော်တို့နှစ်ဦးသား သိထားတဲ့အချိန်မကြာခင်လာတော့မယ်။ ရက်အနည်းငယ်လောက်တော့ သက်ဇော်လေးက အေးဆေးငြိမ်သက် တဲ့ ပုံစံ နေထိုင်ပြုမူပါတယ်။ အားကစားသမားတစ်ယောက်လို အားမာန်အပြည့်နဲ့ ပြေးလွှားသွားလာတာမျိုးမလုပ်ဘူးလို့ဆိုလိုချင်တာပါ။ သူ လိင်စိန်ကြွလာရင် ကျွန်တော့်ငပဲကို ဆွဲပြုဆုပ်ကိုင်ထားတာ အတော်ကြာသလို သုက်ရည်တွေပန်းထွက်လာရင်လည်း ပါးစပ်နဲ့အကုန် စုပ် မျိုပစ်တယ်။ တစ်ညသား ကျွန်တော် သူ့ပါးစပ်ထဲကို ၈ လျော့ ၉ လျော့လောက်ထိ သုက်တွေ ပန်းထည့်ပေးပစ်တာ။ အလုပ်ပင်ပန်း လို့ ကျွန်တော်စိတ်မပါတဲ့ညဆိုရင် နိုင်ဝင်းကို ညစာစားဖို့အကြောင်းပြဖိတ်ခေါ်ပြီး သူတို့နှစ်ယောက် စခန်းသွားခိုင်းပစ် တယ်။ မနိုးတစ်ဝက် နိုးတစ်ဝက်အိပ်ရာပေါ် လဲလျောင်းနေတဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ မလှမ်းမကမ်းမှာ သူတို့မရှက်မကြောက် ချစ်ရည်လူးကြတာ ရုပ်ရှင် ထဲကအတိုင်းပါပဲ။ တစ်ကြိမ်ထက် တစ်ကြိမ် သက်ဇော်လေးရဲ့ ကျေနပ်မိန့်မူးညည်းညူသံဟာပိုပိုပြီးကျယ်လောင်လာတယ်။ အထွဋ်အထိပ်ရောက်ချိန်များဆို အခန်းထဲ အခြားဘယ်သူမှမရှိတဲ့အတိုင်း အော်ညည်းတာများ လန့်တောင်လန့်တယ်။ ဒေါက်တာသန့်စင်ခန့်မှန်းထားတဲ့အတိုင်း သက်ဇော် ချဉ်ခြင်းတပ်တဲ့အရာတွေ သိပ်မများတော့သလို လိင်ကိစ္စလိုအင်သည်လည်း သိပ်မပြင်းထန်တော့ပါ။ သူသွားနိုင်သေး တတ်နိုင်သေးသမျှ ကျောင်းတက်ဖို့ကြိုးစားချင်ခဲ့တယ်။ ပညာအတွက် သင်ကြားလိုမှု သင်ယူ လိုမှုကြောင့်လား စာသင်ချိန်များရဲ့ ကြားအဟမှာ ကျွန်တော်မသိတဲ့ ယောက်ျားလေးတွေနဲ့ပတ်သက်လိုစိတ်မကုန်သေးလို့လား သိချင်ပါရဲ့။
တစ်ခါများ အလုပ်ကိစ္စနဲ့ မြကန်သာအပြင်ဘက်သွားရာမှ ပြန်ရောက်ရောက်ချင်း ကျောင်းဝန်ထမ်းတစ်ယောက်ရဲ့ Video Call နဲ့ဖုန်းခေါ် အကြောင်းကြားခံရတာ ကျွန်တော်အတော်သွေးလန့်သွားတယ်။ တစ်ညလုံး အလုပ်ကိစ္စလုံးပန်းရာမှ ပင်ပန်းနေတဲ့ ကျွန်တော် အထုပ်လေးဆွဲပြီး ကျောင်းရှိရာကို တက်သုတ်ရိုက်သွားရပါတယ်။
သက်ဇော်လေးရဲ့ ကျောင်းရောက်ချိန်မှာ ကျွန်တော်ဟိုသည်ကြည့်မိတော့ အဓိကပင်မအဆောက်အဦးကြီးကို စာသင်ဆောင် အဆောက်အဦးများက ဝန်းရံထားတဲ့ တည်ဆောက်ပုံမို့ ဧည့်ကြိုဌာနဘက် ရှာဖွေသွားလိုက်ရတယ်။ ဧည့်ကြိုစာရေးက ကျွန်တော့်ကို မြင်တာနဲ့ ခေါင်းတစ်ချက်ငြိမ့်ပြကာ အပြုံးနဲ့အတူ စကားတစ်လုံးမှမဆိုဘဲ ကျောင်းအုပ်ကြီးရုံးခန်းရှိရာဘက်ကိုသွားတဲ့လမ်းအား ညွှန်ပြ ခဲ့တယ်ဗျ။ ကျောင်းအုပ်ကြီးရုံးခန်းသို့အရောက် အခန်းတံခါးဝမှာတင် သက်ဇော်လေးရဲ့ တအင့်အင့်ညည်းညူသံကို ကြားရတာမို့ ဘောင်းဘီနဲ့ထိန်းထားတဲ့ ကျွန်တော့်ငပဲက ကုန်းရုံးထဖို့ကြိုးစားလာရော။ အခန်းတံခါးကို ကျွန်တော်ဆွဲဖွင့်လိုက်ချိန်မှာတော့ ရုံးစားပွဲ ပေါ်ပက်လက်လှဲကာ ပေါင်ကိုကားထားတဲ့ သက်ဇော်ကိုမြင်ရသလို ကျောင်းအုပ်ကြီး အာဂျွန်တစ်ယောက် ဝတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလျက် missionary-style ဖြင့် လိင်ဆက်ဆံမှုပြုလုပ်ပေးနေတာကို မြင်ရပါတယ်။ အာဂျွန်က ခန္ဓာကိုယ်ထွားကြိုင်းသလို အမွှေး အမျှင်များတဲ့ သူတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး မုတ်ဆိတ်မွှေးတွေလည်းမျက်နှာမှာရှိနေတော့ သက်ဇော်ခမျာ အသည်းတယားယားနဲ့ ကျေနပ်နေ ပုံပါ။ အရင်ကတော့ မိဘဆရာအစည်းအဝေးတွေတိုင်း ဝတ်စုံပြည့်နဲ့သာမြင်ဖူးနေကြသူ့ကို တုတ်ခိုင်ရှည်လျားတဲ့ငပဲကြီးနဲ့ ကိုယ့်ပါတနာ ခရေကို ငရုပ်ဆုံထောင်းပေးနေတာမြင်ရတာမှာ အံ့အားသင့်သွားတယ်။ ငရုပ်ဆုံထောင်းပုံကလည်း စည်းချက်ကိုကျလို့။
‘ဦး…’ တဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေတဲ့ သူ့ ခန္ဓာကိုယ်အနေအထားကို ပြင်ဆင်လိုက်ရင်း ကျွန်တော့်ကိုမြင်သွားတဲ့ သက်ဇော် အလန့်တကြား ခေါ်ပါရော။
အာဂျွန်လည်း ပြုလုပ်ထိုးသွင်းလက်စအရှိန်ကိုလျော့ကာ ရပ်တန့်လိုက်ပြီး ကျွန်တော်ရှိရာဘက်ကိုမျက်နှာမူလာတယ်။ သူ့ခမျာ ချွေးတွေရွှဲပြီး အနည်းငယ်မောဟိုက်နေပုံရပါတယ်။
‘Phew! ခင်ဗျားရောက်လာတာဝမ်းသာတယ်ဗျို့။ သည်ကလေး ကျေနပ်အောင်ကြိုးစားပေးနေရတာဆိုပေမယ့် ကျုပ်မှာအခြားလုပ်စရာ အလုပ်တွေရှိသေးတယ်။ သူနဲ့ သည်တစ်ကြိမ်ပဲ လိင်ဆက်ဆံခဲ့ဖူးတာပါ’ အာဂျွန်က ရယ်ရယ်မောမောနဲ့ဖြေရှင်းချက်ပေးတယ်။
‘ခင်ဗျားတို့စုံတွဲအတွက် Congratulations ဗျာ။ သူစိတ်ထန်နေတာ နာရီဝက်လောက်ရှိပေမယ့် အရှိန်မသေသေးဘူးရယ်။ သူအထွဋ်အထိပ်ရောက်အောင် တတ်နိုင်သမျှမြန်မြန် ခင်ဗျားဆက်လှော်ပေးလိုက်ဦး။”
သက်ဇော်က နာကျင်မိန်းမောသလို အကြည့်မျိုးနဲ့အလိုဖြည့်ပေးဖို့တောင်းဆိုတယ်။ ‘သားတို့ ပြန်ဖို့အချိန်မရောက်သေးပါဘူး ဦးရာ….အချိန်အများကြီးရပါတယ်….ရှီး’ သူက ခပ်ညုညုလေသံနဲ့လှမ်းပြောသလို အကြည့်ကလည်း ကျွန်တောင်ဝတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီဂွဆုံက အထုပ်အထည်ကြီးကို စူးစိုက်ကြည့်ပါတယ်။
သားရိုင်းတစ်ကောင်ရဲ့ အရိုင်းဆန်တဲ့သွေးတွေ ကျွန်တော့်ခန္ဓာကိုယ်ထဲ ရုတ်ခြည်းစီးဆင်းလာပါတယ်။ သွေးခုန်နှုန်းတွေလည်း ကဆုန် ပေါက်လာသလို ပေါင်ခွဆုံက ကျွန်တော့်ငပဲကြီးဟာလည်း မီးပူလိုပဲ ပူလောင်မာထန်ပြန်ရော။ သက်ဇော်က မလှမ်းမကမ်းက ဆိုဖာခုံ လက်တန်းရှည်ပေါ်ကို ခပ်ကုန်းကုန်းအနေအထားပြောင်းလဲပေးချိန်မှာ သူ့ငပဲဟာလည်း တရမ်းရမ်းနဲ့အစာရှာနေသလိုပါပဲ။ မကြာခင်က မှ ထိုးသွင်းဆက်ဆံခံထားရတဲ့ ပန်းသွေးရောင် ခရေဝဟာ စိုလဲ့လဲ့နဲ့အရည်ကြည်အချို့ရွှဲကာ ပွင့်ဟနေပါတယ်။ မျက်နှာကို စေ့ငုကြည့် မိတော့ လိင်စိတ်အတော်ထန်နေတဲ့ အမူအယာအပြည့်ဖြင့် ကျွန်တော့်ကို ဖိတ်ခေါ်နေလေရဲ့။ သည်နံနက်ခင်း ကျောင်းမသွားခင် အချိန်လောက်ကပဲ ကျွန်တော်တို့ ချစ်တင်းနှောခဲ့သေးတာပါ။ ဒါပေမယ့် အချိန်သိပ်မကြာလိုက်ဘူး။ ဒေါက်တာသန့်စင် သတိပေးထား တာကိုလည်း လန့်ရသေးတယ်။ အလွန်အကျွံလိင်မဆက်ဆံဖို့နဲ့ အလျင်စလိုလုပ်ရင် အချိန်မတိုင်ဘဲ ကလေးမီးဖွားရနိုင်တယ်တဲ့။
‘ဦးလည်း လုပ်ချင်ပါတယ် ကလေးရယ်….ဒါပေမယ့် ဦးတို့သွားကြစို့။ ကလေးမီးဖွားဖို့ အချိန်ရက်စေ့နေပြီလေ…မကြာခင်မွေး တော့မယ်ထင်တယ်’
ကျွန်တော်မလှမ်းမကမ်းက ကျောင်းကျောပိုးအိတ်အစုံကိုလှမ်းယူလိုက်သလို အားကစားဘောင်းဘီတိုတစ်ထည်အား သက်ဇော်လေးစီ ဝတ်ဆင်ဖို့ ပစ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ အိမ်ကိုပြန်ဖို့ကားမောင်းလာတဲ့ လမ်းပေါ်မှာပဲ သက်ဇော်တယောက် သူ့ဗိုက်ကိုအသာအယာပွတ်သပ် ကိုင်တွယ်ရင်း….’ အာ….ဦး….အဲတာကြီးက အိုး…….’လို့ သက်သောင့်သက်သာမဖြစ်တဲ့ အသံစပေးလာတယ်။ လိင်ဆက်ဆံလို့ အထွဋ်အထိပ်ရောက်ချိန်မှာ အော်ညည်းတတ်တဲ့ အသံမျိုး သူရုတ်ခြည်းညည်းညူကာ "ဦးရေ... I'm cumming!" ပခုံးတစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ဖျစ်ညှစ်လျက် တကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်ခါသွားတယ်။ အသက်ရှူသွင်း ရှူထုတ်တာ ပုံမှန်ဖြစ်သွားချိန်မှာ ကျွန်တော်တို့ ကားဆက်မောင်းပြီး အိမ်ပြန်ခဲ့ကြပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ အိမ်ကနေတဆင့် ဆေးခန်းကိုကားမောင်းသွားတဲ့လမ်းမှာလည်း နှစ်ကြိမ် လောက် အဲသလိုဖြစ်ပါတယ်။ လိင်စိတ်အထွဋ်အထိပ်ရောက်တဲ့အကြိမ်တိုင်း သူဖြစ်နေကြ ခြေထောက်တွေ တဆတ်ဆတ်တုန်ခါတာ ခန္ဓာကိုယ်တောင့်တင်းသွားတာမျိုးတွေဖြစ်တဲ့အထိပါပဲ။
သည်အခြေအနေဖြစ်ပြီးနောက် ကျွန်တော့်မှတ်ဉာဏ်တွေဟာ အသိစိတ်နဲ့အတူစတင်ပြေးလွှားစပြုပါပြီ။ လိုအပ်မယ့် ပစ္စည်းပစ္စယတွေ ထည့်ထားတဲ့ အထုပ်အပိုးတွေကို မကွဲမရှအောင်သတိထားသယ်ဆောင်ရင်း ဆေးခန်းစင်္ကတြလျောက်မှ မွေးဖွားခန်းတိုင် သက်ဇော် လေးနဖူးနဲ့ လက်ဖမိုးအစုံကို အကြိမ်ကြိမ်အခါခါနမ်းရှိုက်ရင်း ဆုပ်ကိုင်ထားဖြစ်ခဲ့တယ်။ မရှေးမနှောင်းမှာပဲ ဒေါက်တာသန့်စင်နဲ့အတူ အကူ သူနာပြုများ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက်ရောက်လာကြတယ်ဗျ။ သက်ဇော်လေးကို သူတို့လုပ်ထုံးလုပ်နည်းအတိုင်း အဝတ်အစား လဲလှယ်ပေး၊ မွေးကုတင်ပေါ်အလိုက်သင့်တင်ပေးရင်း ကလေးမီးဖွားပေးဖို့ ပြင်ဆင်ကြတယ်။ သက်ဇော်လေးကြည့်ရတာ နာကျင်မှု ထက် ခံစားချက်တွေ လေပေါ်လွင့်နေတဲ့အတိုင်း ပါးစပ်ကိုဟ ..အားပါးတရညှစ်ပြုကာ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ သားလေး အောင်အောင်ကို လူ့လောကထဲခေါ်ဆောင်ပစ်ပါတယ်။
*
အချိန်အနည်းငယ်ကြာပြီးနောက် သူနာပြုများက ပုံမှန်ပြုလုပ်နေကြ သန့်ရှင်းပေးစရာရှိတာပေး၊ ချုပ်စရာရှိတာချုပ်၊ စမ်းသပ်အတည်ပြု စရာရှိတာစမ်းသပ်တာတွေ ခပ်သွက်သွက်လုပ်တယ်။ ဒေါက်တာသန့်စင်နဲ့ ကျွန်တော်တို့ မလှမ်းမကမ်းက စောင့်ဆိုင်းကြည့်ရှုနေချိန်မှာ တော့ သက်ဇော်နဲ့ သားလေးတို့နှစ်ဦးစလုံး နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်မောကျနေကြပါရော။
‘ကလေးမီးဖွားတဲ့ကိစ္စ အတော်အဆင်ပြေပြေ ပြီးသွားတာပဲဗျ။ အောင်အောင်လေးကို စမ်းသပ်စစ်ဆေးတာ အကုန်အဆင်ပြေတယ်။ ခင်ဗျားတို့ မိသားစုသုံးယောက်အတွက် ကျုပ်တောင် စိတ်လှုပ်ရှားမိသေး’ ဒေါက်တာသန့်စင်က အေးဆေးသက်သာပြောလာတယ်။
‘ကျေးဇူးအထူးတင်ပါတယ် ဒေါက်တာ။ ပြီးတော့ သည်မှာရှိတဲ့ ဝန်ထမ်းတွေအားလုံးကိုလည်း ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ သက်ဇော်လေး သူ့ဘာသာသူ ကလေးမီးဖွားဖို့ပြင်ဆင်ထားတာရော ကျွန်တော်မျှော်လင့်မိတာရော အကုန်မှတ်မိသမျှတော့ သည်အချိန်မှာ ခံစားရ တာနဲ့စာရင် အတော်ကွာခြားပါတယ်။’
‘ကမ္ဘာလောကကြီးက ပြောင်းလဲသွားပြီ ဇေယျာရေ။ တို့တွေလုပ်နိုင်သမျှ လုပ်နေကြရတာပါပဲ။ ဆရာ့ကိုယ်ပိုင်ဘဝအတွက်လည်း အတူတူပါပဲ။ သည်လိုခံစားရမှုကြီးကပြောရရင် သာမန်ဘဝလိုမျိုး ဖြစ်လာပြီ’
ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် အချိန်အတော်ကြာ အသံတိတ်သွားကြတယ်။ ပြီးမှ သူ စကားစပြောပြန်ရော။
‘ဆရာ မမေ့ခင် ဆရာတို့ Project Helix အတွက် မျိုးရိုးဗီဇစစ်ဆေးလေ့လာဖို့ (the genetic analysis) အောင်အောင်နဲ့ သက်ဇော်လေးဆီက သွေးနမူနာအနည်းငယ်ယူကြမယ်။ ဆရာ ကျွမ်းကျင်သူနာပြုတစ်ယောက်ကို လွှတ်လိုက်မယ်နော်။ အခြားလိုရမယ်ရ လိုအပ်မယ့် နမူနာ လေးတွေထပ်ဆောင်းယူထားဖို့လိုမလို ဆရာကြည့်ဦးစို့။ အင်း…..ဆရာတို့ လိုအပ်မယ့် ပစ္စည်းကိရိယာတွေပါ ထည့်ယူသွားခိုင်းမှာပါ။’
‘ဟုတ်ကဲ့ ဒေါက်တာ။ အခြားလိုအပ်တဲ့ အကြံဉာဏ်တွေလည်း ကျွန်တော်တို့ကို ပေးပါဦးနော်’
‘ကိုဇေယျာပြောသလိုဆို အရင်က ကလေးတစ်ယောက် ဂရုတစိုက်မွေးပေးခဲ့ရတာကို သွားသတိရတယ်။ ဆရာ့အထင် အဲ့သည့် အကြောင်းအရာမျိုးကို အလိုလို နည်းနည်းတော့သိလာပါလိမ့်မယ်။ ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုကိစ္စရှိရှိပါ ဆရာတို့ကိုလှမ်းခေါ် ဒါမှမဟုတ် ဆေးခန်းကိုလာခဲ့လိုက်နော်’
ဒေါက်တာသန့်စင်နဲ့စကားပြောနေတုန်း သက်ဇော်လေးကိုကြည့်မိတော့ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်နေပါတယ်။
‘တကယ်တမ်း…အဲ…ပြောစရာတစ်ခုတော့ရှိတယ်။ နည်းနည်းအနုစိတ်ပေမယ့် ကိုဇေယျာသိထားသင့်တယ်ဗျ။ ဆရာတို့ပြောနိုင်တာက ကလေးမွေးထားတဲ့ အမျိုးသားတစ်ယောက်ဟာ နောက်တစ်ကြိမ်ကိုယ်ဝန်ထပ်ဆောင်ရဖို့ဆို ၄ - ၆ လလောက် ခြားသွားနိုင်တယ်။ ပြီးမှ သာ သူတို့ရဲ့ပုံမှန်သွေးသားလည်ပတ် အလုပ်လုပ်တာပြန်လည်စတင်မှာပေါ့။ သက်ဇော်လေးရဲ့ ပထမဆုံးအလျင်အမြန် သွေးသား သန့်စင် လည်ပတ်တည်ဆောက်နေတုန်း ကိုယ်ဝန်မရနိုင်ဘူးဆိုပေမယ့် ပုံမှန်သဘာဝနေထိုင်မှုပုံစံကို ပြောင်းလဲသွားတာ ယိုယွင်းသွားစေ တာတော့မရှိပါဘူး။ သည်လို သွေးသားလည်ပတ်တည်ဆောက်ပုံက နှစ်တစ်နှစ်မှာ သုံးကြိမ် သို့မဟုတ် လေးကြိမ်လောက်ပုံမှန်ဖြစ်လေ့ ရှိတယ်။ ကျား - မ အိမ်ထောင်သည်တွေမှာလို ကိုယ်ဝန်ဆောင် မွေးဖွားပုံနဲ့တော့နည်းနည်းကွာခြားပေမယ့် ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်ရတာ ကတော့ အတူတူပါပဲ။’
‘သဘောပေါက်ပါပြီ ဒေါက်တာ’
သူက ဆက်လက်ပြီး “အခု သည်ကိစ္စကို ဆရာတစ်ယောက်တည်းပြောတယ်ဆိုပေမယ့် အခြားသောစုံတွဲများအနေနဲ့လည်း သိထားရ မယ့်အချက်အလက်တွေပါ။ သက်ဇော်လေး ပုံမှန်သွေးသားလည်ပတ်မှုစက်ဝန်း ပထမဆုံး ပြန်လည်စတင်တာနဲ့ ကိုဇေယျာက ကလေး ယူ ကိုယ်ဝန်ထပ်ဆောင်ဖို့ကြိုးစားလို့ရတယ်နော်။ တကယ်လို့ ကလေးမယူချင်သေးရင်လည်း သန်ဓတေား မယ့်ကိစ္စတွေ ဆောင်ရွက်ရ မယ့်ကာလပေါ့။ ဆရာတို့ဆေးခန်းမှာ သည်လိုကိစ္စတွေအကုန်လုံး ငွေကြေးမယူဘဲ ဆောင်ရွက်ပေးနေပါတယ်။ ဆရာ အတွေ့အကြုံ အရတော့ Bottoms တနည်း အောက်ထပ်ကလူတွေက တဇွတ်ထိုးဆန်သလို ခေါင်းလည်းမာတတ်ကြတယ်။ ဒါပေမယ့် သူတို့ခန္ဓာကိုယ် အကြောင်းတော့ သူတို့သဘောပေါက်ကြတယ်။”
‘စိတ်ဝင်စားစရာပဲဗျ။ လတ်တလောတော့ ဒုတိယမြောက်ကလေးယူဖို့ မစဉ်းစား မစီစဉ်ရသေးဘူး ဒေါက်တာ”
‘Exactly, that's normal. ဒါပေမယ့် ဆရာပြောတဲ့စကားတွေကို သတိထားတာ ကောင်းပါတယ်။ အချိန်ကိုက်ပြန်ရောက်တာနဲ့ ခင်ဗျားက စဉ်းစားနေတုန်းရှိသေး သက်ဇော်လေးက နောက်ထပ်ကလေးလိုချင်တယ်ဖြစ်မယ်။’
ကျွန်တော့်မျက်ဝန်းအစုံကို ဒေါက်တာသန့်စင်က အသေအချာကြည့်ရင်း စကားလုံးတွေကို ဖြည်းဖြည်းချင်းပြောလာတယ်။ ‘နောက် တစ်ကြိမ် သူကိုယ်ဝန်ထပ်ဆောင်ချင်လို့ ပြောဆိုလာချိန် ခင်ဗျားက လိုအင်ဖြည့်မပေးဘူးဆိုရင် သေချာတယ် သူ့ဆန္ဒကိုဖြည့်ဆည်း ပေးမယ့် တစ်စုံတစ်ယောက်ကို ရှာဖွေလိမ့်မယ်’
သူ စကားဆက်ပြောပြန်တယ်။ ‘ကိုဇေယျာရေ…ခင်ဗျားသိတဲ့အတိုင်း Green Lake မှာက သတိနဲ့စောင့်ရှောက်ကာကွယ်တဲ့ကိစ္စ သိပ်ပြီး အလုပ်မဖြစ်သလိုဆိုပေမယ့် တနည်းအားဖြင့် အချို့သောစုံတွဲများကြားမှာ မနာလိုစိတ်နဲ့သည်းခံနေရတဲ့အတိုင်းအတာက အကန့် အသတ်ရှိတတ်ပါတယ်။ ဆရာပြောတဲ့စကားတွေက ခင်ဗျားကို အားပေးနှစ်သိမ့်တဲ့အဓိပ္ပာယ်ရောက်ဖို့မျှော်လင့်ပါတယ်ဗျာ’
ကျွန်တော် ဒေါက်တာသန့်စင်ကို ကျေးဇူးတင်စကားပြောရင်း ခဏတော့ နှုတ်ဆိတ်နေမိတယ်။ သူလည်း အခြားလူနာများကို စစ်ဆေးဖို့ ထွက်သွားလေရဲ့။
*
ယခုလက်ရှိမှာတော့ သက်ဇော်လေး အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး အနားယူနေတာ ရက်သတ္တပါတ်နှစ်ပတ်ပဲရှိပါသေးတယ်။ ကျွန်တော်တို့နှစ် ယောက်ရဲ့ ရင်သွေးကို မွေးဖွားတဲ့အချိန်အခိုက်အတန့်ဟာ တကယ့်ကို ကြက်အိပ်ကြက်နိုး a vivid dream တစ်ခုအတိုင်းပါပဲ။ အောင်အောင်လေးက ညာဉ်ဆိုးတဲ့ကလေးတော့မဟုတ်ပါဘူး။ ကျန်းမာသန်စွမ်းပြီး အစာခြေဖျက်အားကောင်းတာမို့ နို့ဖျော်တိုက်ဖို့ဟာ Schedule တွေဘာတွေလုပ် ခဏနှပ်ဖို့ဆိုတာ အလုပ်သိပ်မဖြစ်ဘူးရယ်။ Diapers ဆိုလည်း အရည်အသွေးကောင်းတဲ့တံဆိပ်ကို ပါကင် လိုက်ပုခက်နံဘေးနားမှာ လက်ဆွဲခြင်းနဲ့ထည့်ထားရတယ်။ သူငြိမ်သွားပြီဆိုမှ ကျွန်တော်နဲ့သက်ဇော်လေးတို့ အနားယူရပါရော။
စားပွဲပေါ်က ကော်ဖီခွက်မှ ကော်ဖီတစ်ငုံလောက် သောက်လိုက်ရင်း ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဝေ့ဝိုက်ကြည့်ပြန်တော့ အကုန်တိတ်ဆိတ်နေ တယ်။ ခပ်တိုးတိုးဖွင့်ထားတဲ့ ဧည့်ခန်းရှိ တီဗီမှ သတင်းအစီအစဉ်ကလည်း တာဝန်မပျက်ဘဲတင်ဆက်နေလေရဲ့။ ဒါပေမယ့် ရုတ်ခြည်း အိမ်တံခါးမမှ doorbell မြည်လာတယ်။
ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲ မှေးအိပ်နေတဲ့ သက်ဇော်လေး လှုပ်လာပြီး ဘယ်သူလဲဆိုတဲ့အကြည့်နဲ့မော့ကြည့်ပါတယ်။ တချိန်တည်းလိုလို အောင်အောင်တယောက် သူ့အိပ်ရာလေးထဲကနေ အသံပြုလာတာ အစကတော့ တိုးတိုးပေါ့ နောက်တော့ ဝူးဝူးဝါးဝါးအော်သံပေးတယ်။
‘ဘာမှမဖြစ်ဘူး သားလေး ဒယ်ဒီလာပြီ’ ရင်ခွင်ထဲက သက်ဇော်ကို နံဘေးက ခေါင်းအုံးပေါ်အသာချလိုက်ပြီး အောင်အောင်လေးဆီသွား နို့ဘူး ပါးစပ်ကိုတပ်ပေးကာ ပုခက်ကိုအသာအယာလွှဲပေးခဲ့ပါတယ်။ ပြီးတော့ အခန်းထဲကထွက်ကာ ဧည့်ခန်းထဲမှ တီဗီကိုပိတ်လိုက် တယ်။
အိမ်တံခါးမကြီးကို အပြေးသွားဖွင့်တော့ သူငယ်ချင်း ရန်နိုင်ကို ဘွားကနဲတွေ့ရပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့တွေ သက်ဇော်လေး ကျောင်းစာမေးပွဲတွေဖြေပြီးချိန် ရန်နိုင်တစ်ယောက် စစ်ဆေးရုံတစ်ခုကို တာဝန်ကျသွားကတည်းက မတွေ့ဆုံဖြစ်ကြတာ အတော်ကြာပြီ။ ရန်နိုင်က ဘာမှမပြောင်းလဲဘူး တောင့်တင်းဖြောင့်စင်းဆဲပါ။ အနည်းငယ်ပင်ပန်းနေပုံရပေမယ့် တက်ကြွနေပုံရတယ်။ သူ့နံဘေးမှာတော့ အသက် ၁၃နှစ် အရွယ်လောက်ရှိမယ့် ပိန်သွယ်သွယ် ကောင်လေးတစ်ယောက် ရပ်နေရဲ့။
“Hey…ဇေယျာ သည်ကို ငါဘာကြောင့်ရောက်လာတာလဲလို့တွေးနေတယ် ဟုတ်..’ သူ အနည်းငယ်ရယ်သွမ်းသွေးရင်း စကားဆက်ပါ တယ်။
‘မင်းကို ငါ့တူ လင်းလင်းနဲ့မိတ်ဆက်ပေးမယ်’
‘သား….သူက ဦးသူငယ်ချင်း ဦးဇေယျာ’
To be continued……
