ကြၽန္ေတာ္ ဒီလိုအခ်ိန္ေတြကို အမုန္းဆံုးပါပဲ။ အထူးသျဖင့္ လကုန္ရက္ေတြမွာ ပံုမွန္ကိုျဖစ္ေန ေတာ့တာကေတာ့ ရုံးမွာအလုပ္မ်ား၊ တစ္ခ်ိဳ႕အလုပ္ေတြက ဒီမွာအျပီးလုပ္မွျဖစ္တာဆိုေတာ့ လုပ္ေန အလုပ္ျပီးခ်ိန္ကသန္းေခါင္ခ်ိန္ အဲဒီေတာ့ကာ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ကိုေႏွာင့္ေႏွးေစတာ မၾကာခဏ။ အင္း....အိမ္က အိမ္သူသက္ထားကိုလည္း ပစ္ထားသလိုျဖစ္ေနမိေတာ့ ေခါင္းခဲစရာကို ပိုမိုဖန္တီး မိသလို ျဖစ္ေနေတာ့တာပဲဗ်။ မိန္းမက အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေနာက္က်ရျခင္း အေၾကာင္းေတြကို အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ိဳးစံုၾကားေနရေတာ့ သူ႔ခမ်ာမုန္းေနျပီေလ။ အိပ္ရာခန္းကိစၥမွာလည္း အဆင္မေျပေတာ့ဘူး။ ကိုယ္ျပန္ခ်ိန္က ေနာက္က် ပင္လည္းပင္ပန္း ေနေတာ့ အ၀တ္လည္းျပီးတာနဲ႔ အိပ္ရာထဲ၀င္ေခြျပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားေရာ။ ဒီေတာ့ကာ ေဖာက္ျပားေနတယ္ ဂရုမစိုက္ဘူးစတဲ့ စြပ္စြဲခ်က္ေတြ မိန္းမကတင္ေနသလို ျပစ္ဒဏ္အေနနဲ႔ အတူေတာင္အိပ္ခြင့္မရပါဘူး။
အရင္တစ္လႏွစ္လေလာက္က အျဖစ္ကိုျပန္သတိရမိေသးတယ္။ ကိုယ္ကအလုပ္မ်ား အိမ္မျပန္ႏိုင္၊ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေနာက္က်ေတာ့ မိန္းမနဲ႔အဆင္မေျပ ဒီေတာ့ ရုံးနဲ႔သိပ္မေ၀းတဲ့ ဟိုတယ္က အေပ်ာ္မယ္တစ္ေယာက္ကိုေခၚျပီး စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ေပ်ာ္ပါးမိခဲ့တာကိုေလ။ ဘယ္သူ႔ကို အျပစ္တင္ရမွန္းသိသလိုလုိ မသိသလိုလိုဘဲ။
"အစ္ကို၊ ဒီည တစ္ျခားဘာလုပ္စရာရွိေသးလဲဗ်။" ဘီလ္ကေမးတာေလ။ သူက ကြၽန္ေတာ့္ အတြက္ အသစ္ခန္႔ထားတဲ့ လက္ေထာက္အရာရွိတစ္ဦးပါ။ သူဟာ ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳတက္ၾကြ ေနတဲ့ ေကာလိပ္ေက်ာင္းဆင္းကာစ လူငယ္ေလးပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္သိသေလာက္ေတာ့ ဒီအလုပ္ဟာ သူ႔ရဲ႕ ပထမဦးဆံုးလုပ္တဲ့ အလုပ္ေလ သူေက်ာင္းျပီးျပီးခ်င္း။ ဒီကေလးနဲ႔ အလုပ္လုပ္ရတာ၊ အခ်ိန္ျဖဳန္းရတာလည္း မဆိုးပါဘူး။ သူအျမဲတမ္း မထိတထိအျမဲစတယ္ ဟိုကိုင္ဒီကိုင္နဲ႔။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ကိုယ့္ညီငယ္တစ္ေယာက္လို ေကြၽးေမြးေစာင့္ေရွာင့္ ေပးပါတယ္။ ဘီလ္ကေတာ့ ဘယ္လိုသေဘာထားတယ္မသိကြၽန္ေတာ့္အေပၚ။
" သိပ္မရွိပါဘူး ညီ၊ မင္းျပန္ခ်င္ျပန္လို႔ရပါျပီ။ ကိုယ္ေနာက္နာရီ၀က္ တစ္နာရီေလာက္ဆိုျပီးျပီ။ ႏွစ္ေယာက္လံုးေနဖို႔ မလိုဘူးကြ။" သူ႔ၾကည့္ရတာ မေက်မနပ္ျဖစ္သြားတဲ့ပံုနဲ႔။ သူလြတ္လြတ္ လပ္လပ္ ျပန္လို႔ရ အနားယူလို႔ရတဲ့ဟာ...ျပီးေတာ့ လူငယ္ပီပီ ဒိတ္လုပ္ျပီးအျပင္ ထြက္ဖို႔ အခ်ိန္ေတာင္ရေသးတယ္။ "အစ္ကို ပါတီ ဒါမွမဟုတ္ ကလပ္သြားဦးမွာမလား၊ ကြၽန္ေတာ္မတားခ်င္ပါဘူးဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္လည္း အစ္ကိုသြားရင္ လိုက္ခ်င္တာဗ်။" သူေျပာေနတဲ့ပံုစံက အိမ္ကမိန္းမက်ေနတာပဲေျပာေနတာ။ ေျပာေသးတယ္ " အစ္ကိုက အဲဒီလိုသြားတာၾကိဳက္တယ္ဆိုရင္လည္း ကြၽန္ေတာ္လည္းၾကိဳက္ရမွာေပါ့။" ဆိုတာမ်ိဳးေတြ..." ကြၽန္ေတာ္ဘယ္မွ သြားစရာမရွိပါဘူး။"...အင္း ကိုယ့္ကိုဂရုစိုက္တာေတာ့ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူဟာ ကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္သူလည္းမဟုတ္၊ အိမ္သူသက္ထားလည္းမဟုတ္ေတာ့ စိတ္ထဲမွာနည္းနည္းေတာ့ တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ျဖစ္မိသား။
ကြၽန္ေတာ္ အဲဒါေတြကို နည္းနည္းေတာ့ သတိထားေတြးမိ သတိျပဳမိတယ္။သူ႔အိမ္က ကြၽန္ေတာ္တို႔ အိမ္နဲ႔မလွမ္းမကမ္းမွာရွိတယ္။သူေကာလိပ္မျပီးခင္ ကတည္းကလမ္းမွာ ျမင္ဖူူးေနက် ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာေနက်ေလ။အဲဒီကတည္းက ဒီေကာင္ေလး ငါ့ကိုေတာ့ ဂရုစိုက္တယ္၊ ခင္မင္တတ္သားပဲလို႔ အမွတ္ေတြးေပးမိခဲ့ေသးတယ္။အလုပ္မွာ ေတြ႕ေတာ့ သိပ္မအံ့ၾသမိေပမဲ့ ထူးဆန္းတဲ့ခံစားမႈေတာ့ျဖစ္သလိုပါပဲ....။
ရံုးမွာ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ အတူမရွိေစခ်င္တာေရာ ျပီးေတာ့ ဘီလ္မွာ ရွင္းမျပတတ္တဲ့ ဆြဲေဆာင္မႈ ရွိေနတာ။ ဟင္း.....ကြၽန္ေတာ္ အဲဒီအေၾကာင္းကို မစဥ္းစားမိဖို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတိေပးေနရ တယ္။ အဲဒီအသြင္အျပင္၊ စိတ္သေဘာထားအျပဳအမူေတြ ဂရုစိုက္မႈအေပၚသာယာမႈေတြကို သတိျပဳမိတာ မၾကာေသးပါဘူး။ တစ္ျခားလူ အထူးသျဖင့္ မ်ိဳးတူေယာက္်ား တစ္ေယာက္ အတြက္ အဲဒီဖီလင္ ရွိေနတာကို ျငင္းဆန္ေနမိတယ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို။ အျမန္ျပန္ခိုင္းရမလား၊ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔အတူ ေနာက္က်ျပီးမွ အတူျပန္ခြင့္ေပး ရမလားေပါ့။ မေန႔ညကလည္း သူစည္း ေက်ာ္မိေတာ့မလို႔....ေတာ္ပါေသးရဲ႕။ မိမိ Professional Level က အလုပ္ေတြကို ၾကိဳးစားျပီးလုပ္ဖို႔ ဘီလ္ရဲ႕အကူအညီကို ယူႏိုင္ခဲ့တာအမွန္ပဲ။
ညက..အခ်ိန္ေတြဘယ္လိုကုန္သြားမွန္းမသိေအာင္ ကုန္ဆံုးသြားခဲ့တယ္။ အတူတူႏွစ္ေယာက္ သား အလုပ္ေတြလုပ္ၾကျပီး နက္ျဖန္ေတြအတြက္လည္း ၾကိဳတင္လုပ္ေဆာင္ျပင္ဆင္ ျဖစ္ခဲ့ၾက တယ္။
ကြၽန္ေတာ္အခုေတာ့ စိတ္ေျပာင္းသြားျပီ ..ဘီလ္ကို ဒီညဒီမွာအတူေနခြင့္ျပဳဖို႔ကိုေလ။ သူဟာ ကြၽန္ေတာ့္ကို အကူအညီေပးႏိုင္တာမွန္ေပမဲ့...ေနရခက္ေအာင္ အေတာ္လုပ္သူပဲ။ အၾကည့္အေျပာေတြက ျပီတီတီနဲ႔မို႔။
"အင္း....ၾကည့္ရတာ ျပီးခါနီးျပီကြ...သိပ္မရွိေတာ့ဘူးလုပ္စရာ။" ရီပို႔စ္ေတြကို ျပင္ဆင္ေနရင္း သူ႔ကိုကြၽန္ေတာ္လွမ္းေျပာလိုက္မိေတာ့ သူက
"No, not everything" Bill Said.
ကြၽန္ေတာ့္မ်က္လံုးေတြကို တစ္ခ်က္ဆိုက္ၾကည့္လိုက္ရင္း ရုံးခန္းတံခါးပိတ္ထားမထား တစ္ခ်က္ရႈိးလိုက္ေသးတယ္။
ဘီလ္တစ္ေယာက္ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္လံုးေတြကို စိုက္ၾကည့္ေနတာက တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ခံစားရ သလိုပဲ။ ေဟာ....သူကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို စိုက္ၾကည့္ေနရင္းတျဖည္းျဖည္း အနားကပ္ လာတယ္။
သူ႔လက္တစ္ဖက္ကလည္း ဟစ္ေဟာ့ပ္ အဆိုေတာ္ေတြလို ေပါင္ဂြၾကား ကိုပြတ္သပ္ရင္းေလ။ ရင္ေတြေတာင္ မခုန္စဖူးခုန္မိလာတယ္။ စိတ္ကိုထၾကြေစတဲ့ အမူအယာေတြ ဟန္ပန္ေတြလုပ္ျပ ေနတာေၾကာင့္ေရာ လိင္မဆက္ဆံရတာၾကာ လွျပီဆိုတာေရာေၾကာင့္ ဘီလ္ျပဳမူေနတာေတြက ထၾကြလာေအာင္ႏႈိးဆြေနသလိုပါပဲ။ အနီးကပ္လာတာဆိုေတာ့ ျမင္ေနရတာက သူ႔ကာကီေရာင္ေဘာင္းဘီေအာက္က တျဖည္းျဖည္းထၾကြလာတဲ့ ငပဲကို။ ဘီလ္ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ မလွမ္းမကမ္းက ဆိုဖာေပၚမွာ ခပ္ကားကားထိုင္ရင္းကြၽန္ေတာ့္ကိုလွမ္းၾကည့္ျပီးသူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကို လွ်ာနဲ႔သပ္ျပ ေနတာ....အား..လာထား ကိုယ့္ညီဘြားအတြက္ အခ်ိန္မျဖဳန္းေတာ့ဘူး။ ခါးက ခါးပတ္ေတြ ေဘာင္းဘီေတြကိုေလ်ာခ်လိုက္ကာ အတြင္းခံေဘာင္းဘီနဲ႔ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ ေတာ့တာေပါ့ ဘီလ့္ေရွ႕မွာ။ သူလည္း ရင္ခုန္သံေတြျမန္ေနတယ္နဲ႔တူတယ္ ေဖာင္းၾကြလႈပ္ရွား ေနတဲ့ ရင္အစံု၊ေမွ်ာ္လင့္မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ ငံ့လင့္ေနသလိုပါ။
No comments:
Post a Comment