တစ္မုိးေအာက္မွာ..ေရာက္မလာမယ့္မုိးကုိေမွ်ာ္ခဲ့တယ္
(ပထမဆုံးေန႔)
ကားေပၚတြင္ရွိေနစဥ္တစ္ခ်ိန္လုံးဖြဲဖြဲသာရြာခဲ့ေသာမုိးသည္ကားေပၚမွဆင္းလုိက္သည္ႏွင့္သည္းထန္လာေတာ့သည္..။ေကာ္ဖီဆုိင္တစ္ခုတစ္ေလမွာမခ်ိန္းပဲဒီကားမွတ္တုိင္းမွာ အဆန္းထြင္ၿပီး လာခ်ိန္းေသာစႏၵီကုိရုတ္တရက္ေဒါသထြက္သြားသည္။ သည္ကိစၥ အတြက္ လဲစကားမ်ားၿပီးၿပီ။
ဘာပါလိမ့္..။ေကာ္ဖီဆုိင္မွာအသိေတြနဲ႔ေတြ႔မွာစုိးလုိ႔တဲ့..။ ဘုရားေရ..။ ငါနဲ႔တြဲၿပီးလူၿမင္ခံရတာ မင္းအတြက္သိကၡာက်စရာလုိ႔ထင္ေနရင္ ဘာလုိ႔ငါကုိ ရည္းစားအၿဖစ္ လက္ခံခဲ့ေသးလဲ..။မေနႏုိင္လြန္း ၍ေၿပာမိေတာ့..ကုိက နားလည္မႈကုိမရွိဘူး..ဘာညာေၿပာကာ စိတ္ေကာက္ သြားေတာ့ သူပဲအေလွ်ာ့ေပးၿဖစ္ခဲ့သည္။
ခ်ိန္းထားေသာမွတ္တုိင္သုိ႔ေရာက္သြားေတာ့ သူ႔တကုိယ္လုံးအေတာ္စုိရႊဲေနၿပီ..။မွတ္တုိင္ မွာအမုိးရွိေသာ္လည္းၿပင္းထန္စြာ တုိက္ခတ္ ေနေသာေလက မုိးစက္မ်ားကုိသယ္ေဆာင္လာသၿဖင့္ ပုိ၍ခ်မ္းလာသည္..။ ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ေလာက္ေသာက္ ရရင္ေကာင္းမွာပဲ..။ သူေစာင့္ေနေသာမွတ္တုိင္၏တစ္ဖက္စြန္းတြင္ေတာ့ သူ႔လုိပင္တစ္စုံတစ္ေယာက္ကုိရပ္ေစာင့္ေနဟန္တူေသာ လူတစ္ေယာက္ရွိသည္။ ကားေစာင့္ေနတာေတာ့မၿဖစ္ႏုိင္။
သည္မွတ္တုိင္သည္ညရွစ္နာရီေက်ာ္လ်င္ကားမရပ္ေတာ့ေသာမွတ္တုိင္သာၿဖစ္၏။သူကတီရွပ္လက္တုိၿဖင့္မုိးေတြစုိနစ္ကာခ်မ္းေနခ်ိန္တြင္ထိုသူသည္မုိးကာအကၤ်ီကုိတင္းတင္းေစ့ကာေဆးလိပ္တစ္လိပ္ကိုရွိုက္ဖြာလ်က္ရွိသည္..။ေလၿပင္းေ၀့လုိက္တုိင္းေယာက္်ားတစ္ေယာက္အတြက္ အတန္ငယ္ရွည္လ်ားေသာပုခုံးေထာက္ဆံပင္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးေတြက လြင့္၀ဲသြားသည္။သူကုိယ္တုိင္၏ဆံပင္ကအသားၾကမ္းကာ မာေက်ာေသာေၾကာင့္ ဆံပင္ေပ်ာ့ေလးေတြကုိဘာရယ္မဟုတ္ပဲသေဘာက်မိတတ္သည္။
ဆံပင္ေလးေတြကစႏၵီဆံပင္ေလးေတြလုိပဲ..။သူ႔အေတြးကုိသေဘာက်သြားကာ ရုတ္တရက္ ေလခြ်န္ပစ္လုိက္ေတာ့ ထုိသူကလွည့္ၾကည့္ သည္။ ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိတာ ရန္စတယ္လုိ႔ထင္သြားၿပီလားမသိဘူး..။ဘာေၿပာရမွန္းမသိပဲႏူတ္ကလႊတ္ကနဲထြက္သြားသည္။
' မီးတစ္တုိ႔ေလာက္'
ဟာ..ေသေတာ့မွာပဲ..။ေဆးလိပ္ေသာက္ခ်င္ေနတာမွန္ေသာ္လည္းသူ႔တြင္ေဆးလိပ္မပါတာသူသိသည္။ထိုသူကေဘာင္းဘီအိပ္ကပ္ေတြကုိလွည့္ပတ္စမ္းကာ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ၿဖစ္ေန ေသာသူ႔ကိုတစ္ခ်က္ၿပဳံးကာေဆးလိပ္ပါထုတ္ေပးသည္။ ေဆးလိပ္ကုိ မီးညွိ၍အားရ ပါးရရွုိက္ဖြာလုိက္ေသာအခါတစ္ခ်ိဳ႔တစ္၀က္သည္သူ႔အဆုတ္ထဲသုိ႔အဆိပ္မ်ားအၿဖစ္၀င္ေရာက္ကာတစ္ခ်ိဳ႔ကေတာ့ေလထဲသုိ႔လြင့္ေမ်ာသြားသည္။ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ေႏြးသြားတာအမွန္ပဲ..။
ေက်းဇူးပဲ ဟုေၿပာလုိက္ေတာ့မ်က္လုံးကုိအသာမွိတ္ကာၿပဳံးလ်က္ေခါင္းယမ္းၿပသည္။ မလိုပါဘူးဆိုတဲ့သေဘာေပါ့..။ ထိုစဥ္မွာပဲရင္းႏွီးၿပီး သားကုိယ္နံ႔ကေလးသည္သူ႔နားတြင္ေမႊးပ်ံ့လာသည္။ စႏၵီေရာက္လာၿပီ..။
' ကုိေစာင့္ေနတာၾကာၿပီလား..သြားရေအာင္ေလ"
စႏၵီသည္သူ႔ထုံးစံအတုိင္း ဘာကုိမွဂရုမထားပဲေၿပာခ်င္ရာေၿပာကာ ေရွ႔မွၾကိဳထြက္သြားသည္။ဟုိလူကုိလွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ ထြက္ခြာသြား ေသာစႏၵီေနာက္ေက်ာကုိစုိက္ၾကည့္ေနေသာေၾကာင့္သူ႔ရင္ထဲတြင္ေက်နပ္သလုိၿဖစ္သြားသည္။ဒီလုိဆုိေတာ့ သူ စႏၵီပုခုံးကုိပုိင္ဆုိင္စြာ ဖက္ထားရမွာပုိၿပီးအရသာရွိပါလိမ့္မည္..။
(၂)
ထိုဘတ္စ္ကားမွတ္တုိင္သုိ႔ စႏၵီဒုတိယအၾကိမ္ခ်ိန္းေသာအခါပထမအၾကိမ္ကလုိ သူအတုိက္အခံမလုပ္ေတာ့ပါ။အၿမဲေနာက္က်တတ္ေသာ စႏၵီေရာက္မလာခင္ေကာ္ဖီဆုိင္မွာထုိင္လ်က္ေကာ္ဖီကုိ မ်ိဳခ်ရင္းမ်က္စိေနာက္ဖြယ္လူမ်ားႏွင့္ Animal planet ကုိသာဖြင့္ေသာ ထပိတ္ ပစ္လို႔မရသည့္ရြံရွာဖြယ္တီဗြီအစီအစဥ္ကုိသည္းခံရမွာထက္စာရင္ မွတ္တုိင္တြင္တိတ္ဆိတ္စြာထိုင္လ်က္ Mp3 ကုိနားထဲထည့္ထားရတာ ကပုိ၍သက္ေတာင့္သက္သာရွိေပလိမ့္မည္။
ဒုတိယေန႔သည္ပထမေန႔ႏွင့္ဆန္႔က်င္စြာေၿခာက္ေသြ႔ပူအုိက္လ်က္ရွိသည္။ ရန္ကုန္သည္တစ္ခါတစ္ရံေတာ့အေၿပာင္းအလဲၿမန္ေသာမိန္းမ တစ္ေယာက္ႏွင့္တူသည္။ညေနကမုိးသည္းထန္စြာရြာခဲ့ေသာ္လည္းအခုေတာ့လမ္းမမ်ားသည္သူမဟုတ္သလုိပင္ေၿခာက္ကပ္ေနသည္။မုိးရြာခဲ့ေသာသေကၤတအၿဖစ္တစ္ေနရာထဲမွာစုၿပဳံတင္ေနေသာအမႈိက္မ်ားႏွင့္ေၿခာက္ေသြ႔စၿပဳကာေလထဲလြင့္ပါခ်င္ေနသည့္ သဲစီးေၾကာင္း ကေလးမ်ားသာရွိေတာ့သည္။
မွတ္တုိင္၏အဆုံးတြင္ေတာ့ပထမေန႔ကလူထုိင္ေနသည္ကုိေတြ႔ရ၏။သည္လူ၀ီရိယေကာင္းလွခ်ည္လား။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ဒီေန႔ေတာ့ ေဆးလိပ္ပါလာသည့္အတြက္ မည္သူ႔ကုိမ်ွေအာက္က်ိဳ႔စရာမလိုပဲ..သီခ်င္းနားေထာင္ရင္း စႏၵီကုိေစာင့္ႏုိင္လိမ့္မည္။ မွတ္တုိင္ဆီ သုိ႔လမ္းေလွ်ာက္သြားေတာ့တိတ္ဆိတ္စၿပဳေနေသာအခ်ိန္တြင္ သူ႔ဖိနပ္သံကအတန္ငယ္က်ယ္ေလာင္ေန၏။
အရပ္အေမာင္းႏွင့္ခႏၶာကုိယ္ကထြားက်ိဳင္းေသာ္လည္းသူ႔ကုိလွည့္ၾကည့္ေသာမ်က္လုံးမ်ားသည္ ကေလးတစ္ေယာက္လုိၾကည္စင္ကာ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာဆံႏြယ္ႏုႏုမ်ားၿဖင့္အနားသတ္ေသာထုိမ်က္ႏွာသည္္ သူ႔ထက္သုံးေလးႏွစ္ငယ္ရြယ္ေသာလူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ သာၿဖစ္ႏုိင္သည္။
သူ႔ကုိၿမင္ေတာ့မွတ္မိသြားသလုိရယ္ၿပေတာ့ဘာရယ္မဟုတ္ပဲတုံ႔ၿပန္ လုိက္မိသည္။ တကယ္ေတာ့ ကုိယ့္အေတြးနဲ႔ကုိယ္ၿငိမ္သက္ေငးေမာ ေနရမွာကုိႏွစ္သက္ေသာသူ သည္အေ၀းေၿပးကားေပၚမွာ ဖုန္းဘီလ္တန္းစီသည့္အခါမ်ိဳးမွာၾကဳံရတတ္ေသာသိသိမသိသိ မိတ္ဖြဲ႔စကား ေၿပာတတ္သူမ်ားကိုမုန္းတီးသူၿဖစ္၏။သည္လူကေတာ့စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ၿဖစ္ရေလာက္ေအာင္စကားမမ်ားေလာက္ဘူးထင္ပါရဲ႔။နံရံတြင္မွီထုိင္ေနရင္းငါးမိနစ္ခန္႔ၾကာေတာ့ ခံတြင္းခ်ဥ္လာသည္။
ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲကုိစမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ သတိလက္လြတ္ဖိထုိင္မိေသာေၾကာင့္ ေဆးလိပ္ဘူးသည္ၿပားကပ္ေန၏။ ေဆးစတစ္ခ်ိဳ႔ ထြက္က်ကာလိမ္ေကာက္ေနေသာေဆးလိပ္ကုိၿပန္ေၿဖာင့္ရင္းႏူတ္ခမ္းမွာေတ့လုိက္ေတာ့မွသူ႔မီးၿခစ္လြန္ခဲ့ေသာတစ္ပါတ္ေလာက္က ေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ့သည္ကုိသတိရသည္။ရွစ္ထ္..။ေဒါသတၾကီးေဆးလိပ္ကုိၿဖဳတ္ယူလႊင့္ပစ္ရန္လက္လွမ္းမိစဥ္မွာပဲ..ေဖ်ာက္ကနဲအသံႏွင့္အတူသူ႔မ်က္ႏွာနားတြင္မီးေတာက္တစ္ခုလင္းလက္လာသည္။
' ညွိလုိက္ေလ..အစ္ကုိ'
'ေက်းဇူးပဲ'
သူႏွင့္အနီးကပ္မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္မိေသာအခါမီးၿခစ္မွမီးေတာက္ကေလးမ်ားက ထိုသူ႔မ်က္၀န္းေတြထဲ..ေရာင္ၿပန္ဟပ္ ကာေတာက္ပေနခဲ့ သည္။
(၃)
တတိယေၿမာက္ေန႔တြင္ေတာ့သူသည္စႏၵီဆီသုိ႔သြားရမည့္အစား၁၉လမ္းရွိလူရွင္းေသာဆုိင္တစ္ ဆုိင္၏ေထာင့္က်ေသာစားပြဲတစ္လုံးတြင္ အယ္လ္ကုိေဟာၿဖင့္ေ၀ဒနာတစ္ခ်ိဳ႔ကုိမ်ိဳခ်ရန္ၾကိဳးစားလ်က္ရွိ၏။မေန႔ကစႏၵီႏွင့္ရန္ၿဖစ္ခဲ့သည္။စႏၵီႏွင့္သူ႔ၾကားတြင္ရန္ၿဖစ္ၿခင္းဆိုသည္မွာအဆန္းေတာ့မဟုတ္ပါ။ဘယ္ေကာ္ဖီဆုိင္တြင္ထုိင္မလဲဟူေသာကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ရန္ၿဖစ္ႏုိင္သည္။ဘယ္ရုပ္ရွင္ကားၾကည့္မလဲဟူေသာကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ရန္ၿဖစ္ႏုိင္သည္။
အနည္းဆုံးေတာ့ကားလမ္းကူးသည့္အခါအတူတူေစာင့္မကူး၍လူၾကားထဲမွာလက္ကုိင္ဖုိ႔ ၾကိဳးစား၍သုိ႔မဟုတ္လမ္းသြားလမ္းလာ ေကာင္မေလးေတြကုိလုိက္ေငး၍ဆုိတာေတြနဲ႔ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ေပါ့။စိတ္သေဘာထားၿခင္းမတိုက္ဆုိင္တိုင္းသာလမ္းခြဲရစတမ္းဆုိရင္သူတုိ႔ႏွစ္ ေယာက္ၿပတ္စဲၿပီးတာကာလအေတာ္ၾကာေလာက္ၿပီ..။သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားကကြာဟမႈအက္ေၾကာင္းမည္မွ်ၾကီးမားခဲ့ သည္ၿဖစ္ေစ စႏၵီမ်က္ႏွာေလးကုိတစ္ရက္မေတြ႔ရလ်င္မေနႏုိင္သည့္စိတ္က ယုိင္နဲ႔ေနေသာစိတ္မ်ားကုိၿပန္လည္တည့္မတ္ေပးခဲ့သည္။
အသည္းကြဲသည့္အခါစိတ္ထဲတြင္မြန္းက်ပ္စြာကူကယ္ရာမဲ့သည့္အခါအရက္ၿဖင့္ ထြက္ေပါက္ရွာၿခင္းသည္လြန္စြာရုိးရွင္းေဟာင္းၿမင္းေသာ နည္းၿဖစ္ေသာ္လည္းသူ႔မွာေရြးခ်ယ္စရာမရွိပါ။မေန႔က စႏၵီသည္သူ႔နွင့္စေတြ႔ကတည္းက ေက်ာင္းတုန္းကရည္းစားေဟာင္းတစ္ေယာက္
ေတာ္ေၾကာင္းတတ္ေၾကာင္းခ်မ္းသာေၾကာင္းမ်ားကုိစီကာပတ္ကုံးေၿပာလ်က္ရွိ၏။ဘယ္အခ်ိန္မ်ား သူ႔ဟာသူရပ္လုိက္မလဲဟုေစာင့္ေန ေသာ္လည္းအေတာ္ၾကာသည္အထိမၿပီးႏုိင္ေသာအခါသူတစ္ခ်က္ဆဲပစ္လုိက္သည္။ထုိအခါမ်ိဳးတြင္သူသည္ စႏၵီအတြက္နားလည္မႈမရွိသူ သေဘာထားေသးသိမ္သူၿဖစ္၏။ကုိယ့္ခ်စ္သူကတစ္ၿခားေယာက်္ားတစ္ေယာက္ေကာင္းေၾကာင္းကုိရွည္ေ၀းၾကာၿမင့္စြာေၿပာၿပေနၿခင္းကုိ ၿပဳံးၿပီးနားေထာင္ရေလာက္ေအာင္သေဘာထားၾကီးေသာေယာက္်ားမရွိသေလာက္ရွားပါးသည္ကုိ စႏၵီသိရန္လုိပါသည္..။ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္အၿပန္အလွန္ပုတ္ခတ္စြပ္စြဲၾကရင္စိတ္ေပါက္ကြဲထြက္ကာနံရံကိုသုံးေလးခ်က္ဆင့္ထုိးပစ္လုိက္ေတာ့ စႏၵီငုိသည္။
'ထုိင္မယ္ေနာ္'
အသံလာရာဆီသုိ႔လွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ၿမင့္မားေသာအရိပ္တစ္ခုသည္သူ႔စားပြဲကုိလက္ေထာက္ ကာခႏၶာကုိယ္ကုိငုံ့ကိုင္းလ်က္သူ႔ကုိ မုိးၾကည့္ေန၏။ ဟုိလူပါလား...။ သူ၏နားမလည္ဟန္အၾကည့္ကုိၿမင္လုိက္ ရေတာ့တစ္ဖက္၀ုိင္းေတြထုိင္ေနရာကသူ႔ကုိၿမင္၍ လာႏူတ္ ဆက္ၿခင္းၿဖစ္ေၾကာင္းရွည္လ်ားစြာရွင္းၿပေနေတာ့မွသူ႔ရုိင္းၿပမႈအတြက္အားနာသြားသည္။
'ေဆာရီး..ကြ်န္ေတာ္ရုတ္တရက္ဆုိေတာ့ ေၾကာင္သြားတယ္'
'ရပါတယ္..ဒါနဲ႔ဟုိတစ္ေယာက္နဲ႔မေတြ႔ၿဖစ္ဘူးလား' ထုိေမးခြန္းကုိၾကားလုိက္ေတာ့သူ႔ရင္ထဲတြင္မြန္းက်ပ္ကာ ေခတၲတိတ္ဆိတ္သြား သည္။
'ဟာ ကြ်န္ေတာ္အရမ္းစပ္စုမိသြားၿပီ'
ရပါတယ္..။ ခင္ဗ်ားအလြန္မဟုတ္ဘူး ..။စိတ္ထဲမွာသာေၿပာလိုက္ကာ သူ႔ေရွ႔ရွိခြက္အလြတ္ထဲသုိ႔ ဖန္တေကာင္းထဲမွလက္က်န္ဘီယာမ်ား ေလာင္းထည့္ေပးလုိက္သည္။သူ႔ေရွ႔ရွိခြက္က်န္ကုိ ေကာက္ေမာ့ရင္းေနာက္တစ္ဂ်ားထပ္မွာေတာ့ သူ႔ကုိနားမလည္သလုိၾကည့္လ်က္ရွိ သည္။
'ကြ်န္ေတာ္တုိ႔မိတ္မဆက္ရေသးဘူး..ကြ်န္ေတာ့္နာမည္သုခပါ'
တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းဟန္ရွိေသာသူ႔မ်က္ႏွာႏွင့္လုိက္ဖက္ေသာနာမည္ၿဖစ္ပါသည္။ မိတ္ဖြဲ႔သူမ်ားကုိ မုန္းတီးေလ့ရွိသည့္ထုံးစံႏွင့္မသိခ်င္ ေယာင္ေဆာင္ရမည့္အစားလက္တစ္ဖက္ကုိကမ္းေပးကာလက္ဆြဲနူတ္ဆက္လိုက္မိသည္။
'ကြ်န္ေတာ့္နာမည္က ညီညီပါ'
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္သူ႔ေရွ႔တြင္ေသာက္ေဖာ္ေသာက္ဖက္တစ္ေယာက္ရွိေနသည့္အတြက္ခုနကထက္စာရင္ေတာ့ ရင္ထဲမွာအေတာ္ေပါ့ပါးသြား သည္။
'ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ားေကာသြားမေစာင့္ဘူးလား' သိပ္မရင္းႏွီးေသးသူတစ္ေယာက္ႏွင့္ရင္းႏွီးမႈရရင္ သူႏွင့္သုခၾကားရွိတစ္ခုတည္းေသာဆက္ႏြယ္မႈ ကုိေမးခြန္းထုတ္လုိက္ရသည္။
'ဗ်ာ..ဘယ္သူ႔ကုိလဲ
'ခင္ဗ်ားညတုိင္းလာေစာင့္တဲ့တစ္ေယာက္ေလ' သူ၏ဒုတိယေမးခြန္းကုိမ်က္လုံးမ်ားေမွးစင္းသြားသည္အထိရယ္ေမာၿခင္းၿဖင့္တုံ႔ၿပန္၏။
' ကြ်န္ေတာ္ကမွတ္တုိင္မွာဒီအတုိင္းလာထုိင္တာဗ်..' ဘာၿဖစ္လို႔လဲေတာ့ သူဆက္မေမးၿဖစ္ပါ။ ေဆးလိပ္ကုိသာဖိ၍ဖြာေနလုိက္သည္။ အတန္ၾကာေသာအခါ သုခဆီမွေနာက္ေမးခြန္းတစ္ခုထပ္ေပၚလာသည္။
'စိတ္ေတာ့မဆုိးနဲ႔ အစ္ကုိတုိ႔နွစ္ေယာက္ကုိၾကည့္ရတာ သိပ္အဆင္မေၿပဘူးထင္တယ္'
စိတ္ဆုိးခ်င္စရာေမးခြန္းၿဖစ္ေသာ္လည္းစိတ္ဆုိးရမည့္အစားသူ၀မ္းနည္းသြားသည္။ကုိယ္တို႔အၿဖစ္ကသည္ေလာက္ၿမင္သာေနခဲ့ၿပီလား စႏၵီရယ္..။
' ဟုတ္တယ္..ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရန္ၿဖစ္ထားတယ္'
' ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ရည္းစားမထားတာဗ် ဟာသတစ္ခုရွိတယ္ မိန္းမဆုိတာၿပည္သူလုိပဲ..ဘာပဲလုပ္ေပးေပး ဘယ္ေတာ့မွမေက်နပ္ဘူးတဲ့'
သုခဟာသကသိပ္မရယ္ရေသာ္လည္းမွန္ေနသၿဖင့္ေ၀ဒနာကုိေခတၲေမ့ေလ်ာ့သြားကာသူရယ္ေမာ လုိက္မိသည္။
'ဒါဆုိ မင္းဟိုမွတ္တုိင္မွာဘာလုိ႔မွန္မွန္လာထုိင္လဲ ေၿပာၿပလုိ႔ရမလား'
'အင္း..ဘာအေၾကာင္းမွေတာ့မရွိဘူး..အဲ့ဒီေနရာကလူရွင္းၿပီး တိတ္ဆိတ္လုိ႔ေဆးလိပ္လာေသာက္တာ..မီးခုိးေငြ႔ေလးေတြ ေလထဲလြင့္ သြားတာ သိပ္ၾကည့္လုိ႔ေကာင္းတယ္ေလ'
သူ႔ေရွ႔တြင္ထုိင္ေနေသာလူငယ္ေလးသည္ သူ႔လုိပင္ေဆးလိပ္မီးခုိးေငြ႔မ်ားကုိၾကည့္၍စိတ္ကူးယဥ္ တတ္သူတစ္ဦးၿဖစ္ႏုိင္သည္။ အဆုတ္ ကင္ဆာ..အသက္ရူလမ္းေၾကာင္းေရာဂါစေသာေနာက္ဆက္တြဲေတြကုိေမ့ေေလ်ာ့ထားႏုိင္ရင္ေပါ့ေလ..။အသစ္ေရာက္လာေသာဖန္တ ေကာင္းထဲမွဘီယာမ်ားကုိ ခြက္ႏွစ္ခုထဲသုိ႔မ်ွထည့္သည့္အခ်ိန္တြင္ဘီယာႏွင့္ေဆးလိပ္ႏွစ္ပင္လိမ္ကာရီေ၀စၿပဳေနၿပီ..။
ဒုတိယတစ္ခြက္ထဲသုိ႔အထည့္တြင္ခြက္ေစာင္းကာယုိင္သြားလ်င္သုခကသူ႔လက္ကုိစုိးရိမ္တၾကီး ဖမ္းထိန္းလိုက္ေတာ့ လက္ဖ၀ါးခ်င္း ထိခတ္သြားသည္။
'အစ္ကုိ႔လက္ေတြေယာင္ေနတယ္'
ထုိစကားကုိၾကားေတာ့ သူနာက်င္စြာရယ္ေမာမိသည္။သူ၏ညာဘက္လက္ဆစ္မ်ားႏွင့္လက္ဖမုိး မ်ားပြန္းပဲ့စုတ္ၿပတ္ကာလက္ခုံတစ္ခုလုံး ေယာင္ကုိင္းေနတာအမွန္ပဲၿဖစ္၏။
'ဒါကြ်န္ေတာ္ရဲ႔စိတ္ထြက္ေပါက္ေလ'
ထုိ႔ေနာက္တြင္ေတာ့သူေရွ႔တြင္ထုိင္ေနသူသည္မေန႔တစ္ေန႔ကမွသိကြ်မ္းလာသူတစ္ေယာက္ၿဖစ္သည္ကုိေမ့ေလ်ာ့ကသူႏွင့္စႏၵီၾကားမွညွိမရသည့္အယူအဆကြာၿခားခ်က္မ်ားကုိအတြင္းက်က်ေၿပာၿပေနမိသည္။
'အစ္ကုိ ၿပန္သင့္ၿပီထင္တယ္'
သူနားလည္ပါသည္။သိပ္မရင္းႏွီးေသးတဲ့လူတစ္ေယာက္ရစ္တဲ့ဒဏ္ကုိဘယ္သူသည္းခံႏုိင္မွာလဲ..။
'ေဆာရီး..ကြ်န္ေတာ္စကားသိပ္မ်ားသြားၿပီ'
'မဟုတ္ဘူး ကြ်န္ေတာ္ကဘာမွမၿဖစ္ပါဘူး ဒါေပမယ့္အစ္ကုိသိပ္မူးေနၿပီ'
ဘီယာခုႏွစ္ခြက္သည္တစ္ခါတစ္ရံမွေသာက္တတ္ေသာသူ႔အတြက္ေမွာက္သြားႏုိင္ေသာပမာဏၿဖစ္သည္။
'အုိေက ဒါဆုိၿပန္ၾကတာေပါ့'
'ကြ်န္ေတာ္မွတ္တုိင္လုိက္ပုိ႔မယ္ေနာ္'
'ႏုိး..ရတယ္ ကြ်န္ေတာ္ၿပန္လုိ႔ၿဖစ္ပါတယ္' အခုမွသိေသာသူတစ္ေယာက္ထံမွဒီထက္ပုိၿပီးအခြင့္အေရးမယူသင့္ဟုထင္ပါသည္။
'ကြ်န္ေတာ္နဲ႔လမ္းၾကဳံလုိ႔ပါ' ဒုတိယအၾကိမ္ထပ္ေၿပာေတာ့သူမၿငင္းဆန္ၿဖစ္ေတာ့ပါ။
ပုံမွန္အခ်ိန္မ်ိဴးတြင္ပင္ပုခုံးခ်င္း၀င္တုိက္မိရုံၿဖင့္စိတ္တိုတတ္ေသာသူ႔အတြက္အခုလုိမူးေနခ်ိန္တြင္ထိန္းကြပ္ဖုိ႔လူတစ္ေယာက္လုိအပ္တာအမွန္ပဲ။ ဆုိင္မွထလာေသာအခ်ိန္တြင္သုခသည္လက္တစ္ဖက္ကခါးကုိဖက္လ်က္ေနာက္လက္တစ္ဖက္ကုိသူ႔ပုခုံးေပၚတြင္တင္ေပးထားကာ သူယုိင္လဲမသြားေအာင္ေဖးမေပးေနသည္။မွတ္တုိင္သုိ႔သြားရာလမ္းသည္ေလတုိက္လ်င္လြင့္သြားေသာသစ္ရြက္ေၾကြႏွင့္ သူတုိ႔ႏွစ္ဦး၏ ေၿခသံမွလြဲ၍တိတ္ဆိတ္ေန၏။သူ႔အသိဥာဏ္မ်ားလဲလက္ရွိၿဖစ္ရပ္ဆီသုိ႔အာရုံေရာက္တစ္ခ်က္ မေရာက္တစ္ခ်က္ၿဖစ္လ်က္ရွိသည္။
'မင္း..အခ်စ္ဆုိတာကုိဘယ္လုိၿမင္လဲ'
အင္း..အခုမွသိကြ်မ္းစလူတစ္ေယာက္ကိုေမးရတာအနည္းငယ္ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ႏုိင္ေသာေမးခြန္းတစ္ခုၿဖစ္ပါသည္။မူးေနေသာ ေၾကာင့္လား..။ဒါမွမဟုတ္တကယ့္သိခ်င္စိတ္ၿဖင့္ပဲလားသူေမးလုိက္ၿပီးမွတစ္စုံတစ္ခုကုိစုိးရိမ္သြားသည္။
'ရစ္တယ္လုိ႔မထင္နဲ႔ေနာ္'
'အင္း..မထင္ပါဘူးဗ်ာ..ကြ်န္ေတာ္ တကယ္ေၿဖရင္လဲၾကီးက်ယ္တယ္လုိ႔ မထင္နဲ႔ေနာ္'
'ကြ်န္ေတာ္လဲမထင္ပါဘူးဗ်ာ..' သူကလဲထုိစကားအတုိင္းၿပန္ေၿဖလုိက္ေတာ့သူတုိ႔ႏွစ္ဦးရင္းႏွီးမႈရသြားကာၿပိဳင္တူရယ္ေမာလုိက္ၾကသည္။
'အခ်စ္ဆုိတာ.....'
(၄)
'အခ်စ္ဆုိတာရယူၿခင္းလဲမဟုတ္ဘူး ေပးဆပ္ၿခင္းလဲမဟုတ္ဘူး.. တစ္ေယာက္လုိအပ္ခ်က္ကိုတစ္ေယာက္ကအလုိက္တသိနဲ့ ၿဖည့္စြမ္းနားလည္ႏုိင္စြမ္းပဲ'
စကားလုံးမ်ားစြာမပါေသာသုခ၏အခ်စ္အေပၚခံယူခ်က္သေဘာထားသည္သူႏွင့္ စႏၵီအတြက္ေတာ့ အလြန္မွန္ကန္ေသာဖြင့္ဆုိခ်က္ တစ္ခုၿဖစ္ပါသည္။ စႏၵီလုိအပ္ခ်က္ စႏၵီၿပႆနာေတြကုိသူ ဘယ္ေလာက္နားလည္ခြင့္လႊတ္ႏုိင္ခဲ့လဲ..။ ၿဖည့္ဆည္းႏုိင္ခဲ့လဲဟုေမးလာ လ်င္သူေခါင္းယမ္းရလိမ့္မည္။ စႏၵီကုိသိပ္ခ်စ္ေသာ္လဲအခါမ်ားစြာတြင္သူ႔အတၲကုိေရွ႔တန္းတင္ခဲ့သည္ကမ်ားပါသည္။
ပုိင္ဆုိင္သမွ်စာအုပ္မ်ား၏ေထာင့္စြန္းတုိင္းမွာတစ္ၿခားသူေတြလုိနာမည္မထုိးပဲ ME ဟုေရးထုိး ထားတတ္ေသာသူသည္ စႏၵီေၿပာသလုိ အထူးတလည္အတၲၾကီးသူၿဖစ္ႏုိင္၏။ ထုိမွေနာက္ပုိင္းကာလမ်ားတြင္ စႏၵီမလာခင္ေစာင့္ဆုိင္းခ်ိန္မ်ားတြင္သုခႏွင့္စကား လက္ဆုံက်ရ ၿခင္းကုိသူေပ်ာ္၀င္ႏွစ္သက္လာမိသည္။စိတ္သေဘာထားအယူအဆမတုိက္ဆုိင္ေသာ ခ်စ္သူႏွင့္ရန္ၿဖစ္ေနရသည္ထက္စာလ်င္ ၀ါသနာ တူူမိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ၿဖင့္စကားစၿမည္ေၿပာရသည္ကပုိမုိႏွစ္သက္ဖြယ္ေကာင္းပါသည္။သုခ သည္သူ႔လုိပင္ slow rock သီခ်င္းမ်ား ဆာရီယယ္လစ္ဇင္၀တၴဳမ်ားႏွင့္လက္ဖက္ရည္ခ်ိဳက်တုိ႔ကုိႏွစ္သက္သည္။ စႏၵီကုိေစာင့္ဆုိင္းရေသာ မုိးရာသီညေနမ်ားသည္ သူ႔အတြက္ တစ္စုံတစ္ခုေသာအဓိပၸါယ္ၿဖင့္ၿပည့္၀စၿပဳလာသည္။
စႏၵီကေတာ့အရင္လုိသူေၿပာသမွ်စကားတုိင္းကုိၿပႆနာရွာမခံရေတာ့သၿဖင့္ ထူးဆန္းအံ့ၾသလ်က္ရွိသည္။ ဒီလုိေနေတာ့ကုိကသိပ္ခ်စ္ဖုိ႔ ေကာင္းတာပဲဟုမွတ္ခ်က္ခ်ေသာအခါသူၿပဳံးေနလုိက္သည္။သူ စႏၵီကုိခ်စ္ပါသည္။သူ႔ကုိ စႏၵီသိပ္ခ်စ္တာလဲသူသိသည္။ေမြးကတည္းက မတူညီလာေသာ၀ါသနာဗီဇတုိ႔ကုိဇြတ္ညွိယူရန္မၾကိဳးစားပဲလုိက္ေလ်ာညီေထြထားလုိက္ေသာအခါ စႏၵီသည္သူ႔အတြက္ၿပီးၿပည့္စုံေသာ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ၿဖစ္လာခဲ့သည္။
ကာလအခ်ိဳ႔ၾကာၿမင့္ခဲ့ၿပီးေနာက္ တစ္ညေနတြင္သုခသည္သူမထင္မွတ္ေသာစကား တစ္ခုကုိေၿပာခဲ့သည္။
'ကြ်န္ေတာ္အစ္ကုိ႔ကုိညာခဲ့တာ တစ္ခုရွိတယ္'
'ဘာပါလိမ့္' စေၿပာလာေသာစကားသည္တစ္စုံတစ္ခုကိုရည္ရြယ္၀န္ခံလုိဟန္ရွိေသာ္လည္း သူတကယ္ေမးလုိက္ ေတာ့ေၿပာသင့္မေၿပာ သင့္ခ်ိန္ဆေနပုံၿဖင့္ တိတ္ဆိတ္သြားသည္။
'အစ္ကုိနဲ႔ပထမဆုံးေတြ႔တဲ့ေန႔က ကြ်န္ေတာ္ဒီမွတ္တုိင္ကုိေရာက္ေနတာ မုိးရြာလုိ႔ခဏ၀င္ခုိတာ..ဒုတိယေန႔ၿပီးေတာ့ ေနာက္ေန႔ေတြက ေဆးလိပ္လာေသာက္တာ မဟုတ္ဘူး..'
ဘုရားဘုရား သုခမင္းဘာေတြေၿပာေနတာလဲ..။သူ႔စိတ္ထဲတြင္ဘာကုိမွန္းမသိစုိးရိမ္လာသည္။ သုခမ်က္လုံးမ်ားသည္နီရဲကာ သူ႔ကုိၾကည့္ ေနေသာအၾကည့္မွာလဲစူးစုိက္လြန္းလွ၏။
'မင္းမူးေနတာလား..သုခ..ငါအိမ္ၿပန္လုိက္ပုိ႔ရမလား' သူေၿပာေသာစကားကုိ ဂရုမစုိက္ပဲေနာက္တစ္ခြန္းထပ္ေၿပာလာသည္။
'ေနာက္ေန႔ေတြက အစ္ကုိ႔ကုိေတြ႔ခ်င္လုိ႔လာတာ.. အဲ့ဒါဘာေၾကာင့္လဲသိလား'
သုခ၏စကားအသြားအလာႏွင့္အၾကည့္မ်ားမွတစ္ဆင့္ဆက္ေၿပာလာေတာ့မည့္စကားကုိသူရိပ္မိ သြားေတာ့သည္။ မေၿပာနဲ႔သုခ..ဆက္ မေၿပာနဲ႔..။မင္းေၿပာလုိ႔မၿဖစ္ဘူး။ရင္ထဲတြင္အေၾကာက္အကန္ ၿငင္းဆန္ေနေသာ္လည္းတကယ္တမ္းတြင္ေတာ့ သူသည္ႏူတ္ဆိတ္ဆြံ႔အ ကာသုခကုိေငးၾကည့္ ေနမိသည္။
'အစ္ကုိ႔ကုိ..ခ်စ္လုိ႔..'
ၾကီးမားေသာအားတစ္ခုကသူ႔ကုိဟုိးအၿမင့္ၾကီးသုိ႔ပစ္တင္ၿပီးရုတ္တရက္ၿပန္လႊတ္ခ်လုိက္သလုိရင္ေတြလြတ္ဟာသြားသည္။မၿဖစ္သင့္ ဘူး..။ မင္းဘာစကားေၿပာတာလဲလုိ႔ေမးလုိက္..ဒါမွမဟုတ္ ဆြဲထုိးပစ္လုိက္..သူ႔ဦးေႏွာက္ကၿဖစ္သင့္ၿဖစ္ထုိက္သည္ကုိ သတိေပးေသာ္ လည္းသူေၿခေထာက္မ်ား ကေတာ့ေနရာမွ တစ္လွမ္းမွေရြ႔လုိ႔မရ။သူ၏ပ်က္ယြင္းေသာအေၿခအေနကုိၾကည့္ကာသုခ ေရွ႔တုိးလာကာ သူ႔ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကုိဆြဲကုိင္လႈပ္ယမ္းလ်က္
'အစ္ကုိ..တစ္ခုခုေၿပာစမ္းပါ..ကြ်န္ေတာ့္ကုိဆြဲထုိးပစ္လုိက္ ဒါမွမဟုတ္ရင့္ရင့္သီးသီးတစ္ခုေလာက္ေၿပာစမ္းပါ.. ကြ်န္ေတာ္ ဒီစကားေတြ မေၿပာၿဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစားခဲ့တယ္.. ဒါေပမယ့္ရင္ထဲမွာမြန္းက်ပ္တာမခံႏုိင္ေတာ့ဘူး.. ၿပီးေတာ့..'
ထုိစဥ္မွာပင္သူကုိယ္တုိင္မထင္မွတ္ေသာအၿပဳအမူတစ္ခုကုိ သူက်ဴးလြန္လိုက္မိသည္။ တြန္းကန္ရုန္းဖယ္ပစ္ရမည့္အစားသုခကုိ တင္းၾကပ္္စြာေပြ႔ဖက္လုိက္မိၿခင္းပင္ၿဖစ္၏။ေႏြးေထြးေသာ ခႏၡာကုိယ္ေလးသည္သူ႔ရင္ခြင္ထဲတြင္ရႈိက္ေနသလုိတုန္ယင္လ်က္ 'ကြ်န္ေတာ့္ ကုိ ခြင့္လႊတ္ပါ' ဟုတတြတ္တြတ္ေရရြတ္ေနသည္။ဘာကုိမွမၿမင္ခ်င္မၾကားခ်င္ေတာ့သလုိမ်က္လုံးကုိမွတ္ထားလုိက္ ေသာ အခါသူ မေရရာခဲ့ေသာခံစားခ်က္တုိ႔သည္ၾကည္လင္ၿပတ္သားလာသည္။
သုခႏွင့္မေတြ႔ၿဖစ္ေသာညေနမ်ားမွာ ခံစားရေသာအလုိမက်စိတ္..အားငယ္၀မ္းနည္း ခ်ိန္မ်ားတြင္ သုခကုိလိုအပ္စိတ္..စကားလက္ဆုံက် ခ်ိန္မ်ားတြင္ ခုိးၾကည့္မိေသာႏူတ္ခမ္းပါးေလး မ်ားကုိတြယ္ၿငိစိတ္တုိ႔ကုိၿပန္လည္သတိထားမိလုိက္သည္။ သူ႔ဘက္ကေရာသုခ အေပၚ ရုိးသားခဲ့ပါရဲ႔လား။
သူ႔ႏူတ္ခမ္းေပၚသုိ႔ေႏြးေထြးေသာအနမ္းတစ္ခုဖိကပ္လာ၏။မၾကာေသးခင္ကမွ သူခုိးၾကည့္ မိခဲ့ေသးေသာႏူတ္ခမ္းေလးမ်ားၿဖစ္သည္..။ အခုခ်ိန္တြင္ သူ႔မွာညွိမရေသာၿပႆနာေတြမရွိ..စိတ္မြန္းက်ပ္မႈမရွိ..ၿပီးေတာ့
စႏၵီ..
ရုတ္တရက္ စႏၵီကုိသတိရမိေသာအခါသုခကုိအလန္႔တၾကားတြန္းဖယ္လုိက္မိသည္။မၿဖစ္ဘူး..။ ငါ့မွာ စႏၵီရွိတယ္။ သုခသည္ရုတ္တရက္ ေၿပာင္းလဲသြားေသာအေၿခအေနကုိနားမလည္သလုိ ေၾကာင္ၾကည့္ေန၏။ 'ေဆာရီး..သုခ..ငါသြားေတာ့မယ္'
သုခသူ႔ကုိမတားပါ..။မွတ္တုိင္ကုိေက်ာခုိင္းလွည့္ထြက္လုိက္ေတာ့ၿပင္းထန္စြာတုိက္ခတ္လာေသာ ေလမ်ားသည္သစ္ရြက္ေၾကြမ်ား ကုိ ေလ်ာတိုက္ေခၚေဆာင္သြားသည္..။ မၾကာခင္မုိးရြာေတာ့မည္။
(၅)
တစ္ခ်က္..
လက္ဆစ္မ်ားဆီမွနာက်င္မႈသည္ဦးေႏွာက္သုိ႔စီးဆင္းကာက်ဥ္တက္သြားေသာ္လည္း ရင္ထဲမွ မြန္းက်ပ္မႈေ၀ဒနာကေတာ့အနည္းငယ္မွ် ပင္ေလ်ာ့ပါးၿခင္းမရွိပါ။
ႏွစ္ခ်က္..
စႏၵီႏွင့္ရန္ၿဖစ္တုန္းကလုိပူေလာင္ဆူေ၀ေသာေဒါသၿဖင့္ထုိးေနၿခင္းမဟုတ္ေသာေၾကာင့္အသည္း ခိုက္ေအာင္နာက်င္လ်က္ရွိသည္။ သူေမ့ပစ္ခ်င္ေတာ့ႏူတ္ခမ္းမ်ား၏ခ်ိဳၿမမႈကေတာ့လြင့္စင္ ေပ်ာက္ၿပယ္သြားရမည့္အစားတမ္းတယစ္မူးစိတ္မ်ားသာ နက္ရႈိင္း တုိး၀င္လာေနသည္။
သုံးခ်က္..
သူ႔မ်က္လုံးမ်ားၿပာေ၀လာသည္။ စႏၵီ..ကုိယ့္ကုိကယ္ပါဦး စႏၵီရယ္..။ကိုယ္ စႏၵီကုိခ်စ္တယ္။
မခြဲႏုိင္ဘူး..။ ၿပီးေတာ့..
ေလးခ်က္..။
(ေနာက္ဆုံးေန႔)
ကားေပၚမွာရွိေနစဥ္တစ္ခ်ိန္လုံးဖြဲဖြဲရြာခဲ့ေသာမိုးသည္ကားေပၚမွဆင္းလုိက္သည္ႏွင့္သည္းထန္လာေတာ့သည္။
မွတ္တုိင္အမုိးေအာက္ကုိေရာက္သြားေသာ္လည္းၿပင္းထန္စြာတုိက္ခတ္ေနေသာေလက မုိးစက္မ်ားကုိသယ္ေဆာင္လာ သၿဖင့္ ပုိ၍ခ်မ္းလာသည္..။မွတ္တုိင္၏တစ္ဖက္စြန္းတြင္..မုိးကာအကၤ်ီကုိတင္းတင္းေစ့ကာေဆးလိပ္ကုိရႈိက္ေနေသာလူတစ္ေယာက္ရွိေနသည္။သူ႔ေၿခသံေၾကာင့္ထုိသူကလွည့္ ၾကည့္ေသာအခါတြင္ေရစုိထားေသာေပ်ာ့ေပ်ာင္းသည့္ဆံပင္ရွည္မ်ား၀ဲလြင့္သြား၏။
'အစ္ကုိ'
သူ႔ႏူတ္ခမ္းမ်ားတြန္႔ေကြးလုိက္ေသာ္လည္းအၿပဳံးတစ္ခုၿဖစ္မသြားဘူးထင္သည္။စကားတစ္ခြန္းေလာက္ေၿပာရေအာင္လဲသူအင္အားမရွိပါ။သုခမ်က္လုံးမ်ားကုိမၾကည့္မိေအာင္သတိထားရင္းမုိးကာအကၤ်ီအိတ္ထဲမွာတစ္စုံတစ္ခုကုိထုတ္ေပးလုိက္သည္။လွမ္းယူလုိက္ေသာလက္ကေလးမ်ားသည္တုန္ယင္ေနသည္။
သူေပးလုိက္သည္ကစာအိတ္အ၀ါေလးၿဖင့္ထည့္ထားေသာကဒ္ထူၿပားေလးတစ္ခုၿဖစ္ပါသည္။ထုိကဒ္ၿပားေလးေပၚတြင္ပုံႏွိပ္ထားေသာေရႊေရာင္စာလုံးမ်ားတြင္ သူတုိ႔ ဇာတ္လမ္းအတြက္ၿဖစ္သင့္ၿဖစ္ထုိက္ေသာဇာတ္သိမ္းတစ္ခုပါ၀င္၏။
စာအိတ္ကုိဖြင့္ဖတ္အၿပီးေၿပာစရာစကားမရွိေတာ့သလုိသုခသူ႔ကိုေငးစုိက္ၾကည့္ေနစဥ္မွာ ပဲ ရေနက်ရနံ႔ကေလးတစ္ခု သူ႔နေဘးတြင္ေ၀့၀ဲ လာသည္။စႏၵီေရာက္လာၿပီ..။
' သြားမယ္ေနာ္'
ႏူတ္ဆက္ရင္းတစ္ဖက္သုိ႔လွည့္ထြက္လုိက္ေတာ့ သူ႔ပါးၿပင္တြင္ပူေႏြးေသာအထိအေတြ႔ႏွင့္အတူ မ်က္ရည္တစ္ခ်ဳိ႔စီးဆင္းလာ၏။ ေနာက္သုိ႔လွည့္မၾကည့္ၿဖစ္သလုိသုတ္ဖယ္ရန္လဲမၾကိဳးစားမိပါ။
သူ႔လက္ေမာင္းကုိယုံၾကည္စြာခုိတြဲထားေသာ စႏၵီကေတာ့မုိးေရေတြဟုပဲထင္ပါလိမ့္မည္..။
ေ၀ဟံ
စာၾကြင္း။ ။ ကြၽန္ေတာ္ ခင္မင္ရေသာ ညီေလး ေ၀ဟန္ပိုင္ရဲ႕ စာမူေတြကိုျပန္ဖတ္မိတဲ့အခါ ကာလအေတာ္ၾကာတုန္းက သူ႕ပရိသတ္ျဖစ္ခဲ့တာကို သတိရမိပါတယ္။ သူေရး သလို ငါလည္းေရးမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးနဲ႕ စာေတြေရး ခံစားမိရင္းေပါ့။ အခ်စ္ဆိုတဲ့ ရသတစ္ခုကို ဖန္ဆင္းျပီး စာတစ္ပုဒ္ျဖစ္ေအာင္ေရးဖို႕ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ့္ အတြက္မလြယ္ ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အခ်စ္၀တၳဳလို႕ဆိုႏိုင္မယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ပိုင္စာမူေတြဟာ လက္ခ်ိဳးေရလို႕ရပါတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္း အခ်စ္ဆိုတာကို သိပ္မခံစားရဲေတာ့တာေၾကာင့္ အခ်စ္၀တၳဳသစ္မ်ားမေရးျဖစ္ရေတာ့ျခင္းပါ။ ကြၽန္ေတာ့္ ဘေလာခ့္မွာျပန္လည္တင္မယ္စိတ္ကူးရင္ စာမူပိုင္ရွင္ စာေရးသူကို ခြင့္ေတာင္းျပီးမွတင္တတ္ပါတယ္။ အခုတင္ ထားတဲ့စာမူ သို႕မဟုတ္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ပိုင္ စာမူေတြကို တစ္ဆင့္ျပန္ေ၀မွ်ခ်င္သူမ်ား ညီေလးေ၀ဟံ ဆီခြင့္ေတာင္းလို႕ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ဘေလာ့ခ္ ဘယ္ဆိုက္က ျပန္လည္ ကူးယူျခင္းဆိုတာကို ေဖာ္ျပေပးပါလို႕ေတာင္းဆိုလိုပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ဆို ကြၽန္ေတာ့္ဘေလာ့ခ္မွတစ္ဆင့္ တဆင့္ျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပေန ျခင္းမ်ားကို ျမင္ေတြ႕ေနရျခင္း ေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။
