သတိရဖုိ႔အမွတ္တရေလးေတြ

စိတ္ကုိမီးေမွာင္ခ်မရတာမုိ႔

အၾကည့္ေတြကုိပဲမွိတ္ထားမယ္

တိတ္တိတ္ကေလးလြမ္းရတာမို႔

အခန္းတံခါးေလးလဲပိတ္ထားမယ္

အိမ္ေခါင္မုိးေပၚမုိးစက္က်သံတစ္ေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ၿပဴတင္းတံခါးထဖြင့္လုိက္ရင္ေကာင္းမလားဘာေၾကာင့္အိပ္မရတာလဲ? အခုလုိညမ်ဳိးမွာကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္ေယာက္ကုိမ်ားလုိအပ္ေနခဲ့ပါသလား? ဟင့္အင္း မၿဖစ္ႏုိင္ပါ?

ကြၽန္ေတာ္က တစ္ေယာက္တည္းဘ၀မွာေနသားက်ခဲ့တာၾကာၿပီပဲ။

ၿပဴတင္းတံခါးထဖြင့္လုိက္ေသာအခါမုိးစက္မ်ားႏွင့္ေလမ်ားအလုံးအရင္း၀င္လာၾကသည္။

မ်က္ႏွာ ရင္ဘတ္ၿပီးေတာ့ႏွလုံးသားဆီသုိ႔ မုိးေတြေ၀၀ါးေနေသာ္လည္းလမ္းမတစ္ေလွ်ာက္လုံးကုိေကာင္းမြန္ၿပတ္သားစြာ

ၿမင္ေနရသည္။ အနက္ေရာင္လမ္းတစ္လမ္း ေလွကားထစ္မ်ားအေပၚမွာကုန္းၿမင့္တစ္ခုေကာ္ဖီဆုိင္ ဖက္ရွင္ဆုိင္ snack bar, အေခြငွားဆုိင္မ်ား beer ဆုိင္တစ္ဆုိင္ ဆုိင္တစ္ခုခုကထြန္းထားဟန္တူေသာမီးၿပာၿပာသည္ လမ္းမေပၚတြင္အရိပ္ ထင္ေနသည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္တြင္ပ်ံ့လြင့္လာေသာ သီခ်င္းသံသဲ့သဲ့ကုိလည္းၾကားေနရသည္။

လူသူကင္းမဲ့ေနေသာလမ္းေပၚတြင္ကြၽန္ေတာ္ကုိလက္ၿပေနေသာလူတစ္ေယာက္ကုိၿမင္လုိက္ရသလုိၿဖစ္သြားသည္။မ်က္ လုံးမ်ားကုိပြတ္သပ္ၿပီးေသေသခ်ာခ်ာၿပန္ၾကည့္မွထင္မိထင္ရာ ထင္လုိက္မိမွန္းေသခ်ာသြားခဲ့ပါသည္။

ကြၽန္ေတာ္ေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့ေ၀းကြာၿခင္းလမ္းမွာကြၽန္ေတာ္ေဆာက္တည္ရာမဲ့ေနဆဲပဲအခုလုိမုိးသည္းညေတြမွာေလသံေလးနဲ႔အနားနားကပ္ၿပီးေမးလာမယ့္ ခ်စ္လားဆုိတဲ့စကားသံေလးကုိေမွ်ာ္လင့္မိေနတုန္းပဲ ကြၽန္ေတာ္လက္ဖ၀ါးေတြေပၚကအုပ္ၿပီး ဆုပ္ကုိင္ထားတတ္တဲ့လက္တစ္စုံရဲ့ေႏြးေထြးမွုကုိမုိက္မုိက္မဲမဲတမ္းတမိေနဆဲပဲ။

မုိးေတြကပုိ၍သည္းလာေတာ့ဆက္လက္ေတြေ၀ႏုိင္စြမ္းမရွိေတာ့ပဲၿပဴတင္းတံခါးကုိထပိတ္လုိက္ရသည္။

အခုလုိ......လမိုက္ေနခဲ့ေသာညေတြ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္မ်ားဆီတြင္လည္းရွိခဲ့ဖူးပါသည္။

x x x

ထုိႏွစ္ေႏြရာသီကကြၽန္ေတာ္အဖြားအိမ္တြင္ေနကာေက်ာင္းမတက္ၿဖစ္ခဲ့လွ်င္ဒါမွမဟုတ္ကြၽန္ေတာ္မွာသာ၀ရန္တာတြင္စာထြက္က်က္သည့္အက်င့္မရွိခဲ့ဖူးဆုိလွ်င္ခင္ဗ်ားႏွင့္သိကြၽမ္းခြင့္ရခဲ့မည္မဟုတ္ပါအခုေတာ့အားလုံးကံေကာင္းေထာက္မစြာတုိက္ဆုိင္ၿဖစ္ပ်က္ခ့ဲသည္။

ခင္ဗ်ားႏွင့္သိကြၽမ္းရေသာအၿဖစ္ကုိကံေကာင္းသည္ဟုလက္ခံထားမိၿခင္းသည္ကြၽန္ေတာ္၏မွားယြင္းမွုတစ္ခုသာၿဖစ္ပါလိမ့္ မည္။ကြၽန္ေတာ္ကတစ္ဆိတ္စိတ္ကူးယဥ္တတ္လြန္းသည္မဟုတ္လား။ထုိအိမ္တြင္ေနရေသာအခန္းသည္ဧည့္ခန္းႏွင့္ကပ္ ရပ္ၿဖစ္ကာအၿပင္ထြက္ရပ္စရာ၀ရန္တာသည္လည္းအခန္းႏွင့္တစ္ဆက္တည္းၿဖစ္သည္။၀ရန္တာသည္အၿပင္သုိ႔သတ္သတ္ထုတ္ထားေသာအမ်ဳိးအစားၿဖစ္ေသာေၾကာင့္အၿပင္ထြက္ရပ္လွ်င္ေဘးခန္းႏွစ္ခန္းရွိ၀ရန္တာႏွစ္ခုကုိလည္းလြတ္လပ္စြာၿမင္ေနရပါသည္။

ကြၽန္ေတာ္တုိ႔တုိက္၏ဘယ္ဘက္အခန္းသည္လူမေနေသာအခန္းလြတ္ၿဖစ္ကာညာဘက္တြင္ေတာ့ႏုိင္ငံၿခားသားမိသားစု တစ္ခုေနေၾကာင္းအဖြားေၿပာဖူးသည္။ထုိေန႔ညေနကေတာ့ေက်ာင္းစတက္ကာစကာလမ်ားၿဖစ္ေသာေၾကာင့္စာမက်က္ၿဖစ္ေသးပဲသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကုိဖြင့္ကာ၀ရန္တာသုိ႔ထြက္ရပ္ေနခဲ့သည္။

အဲ့ဒီေန႔ကဖြင့္ခဲ့သည့္သီခ်င္းနာမည္ကုိေတာ့ေ၀၀ါးလ်က္ရွိၿပီ။ထုိစဥ္ကအလြန္ေခတ္စားခဲ့ေသာဟစ္ေဟာ့အဖြဲ႔တစ္ဖြ႔ဲ၏ အလြမ္းေန႔ရက္ဟူေသာသီခ်င္းၿဖစ္ႏုိင္ပါသည္။(ကြၽန္ေတာ္ထုိသီခ်င္းကုိအလြန္အမင္းႏွစ္သက္ခဲ့ဖူးသည္) ကြၽန္ေတာ့္ တုိ႔အခန္းကသုံးထပ္တြင္ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္လမ္းေပၚရွိၿမင္ကြင္းမ်ားကုိေငးၾကည့္ေနရင္းကကြၽန္ေတာ့္မ်က္လုံးညာဘက္ ေထာင့္ထဲသုိ႔အနီေရာင္အရိပ္တစ္ခု၀င္လာခဲ့သည္။

ထုိအရိပ္သည္ေပါင္လည္ခန႔္အနီေရာင္ေရကူးေဘာင္းဘီကုိ၀တ္ဆင္ထားေသာကြၽန္ေတာ္ထက္ႏွစ္ႏွစ္သုံးႏွစ္ခန္႔အသက္ ၾကီးပုံေပၚေသာလူတစ္ေယာက္ၿဖစ္ပါသည္။အေပၚတြင္အက်ီမပါေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္းသူတုိ႔၀ရန္တာႏွင့္ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဘက္သည္နီးစပ္လြန္းေနေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၀င္လုဆဲဆဲေနေရာင္ၿခည္ေအာက္တြင္သူ႔ရင္ဘတ္ႏွင့္ေပါင္တံဆီမွေမြးညင္းမ်ားကုိေရႊအုိေရာင္ေတာက္ပလ်က္ၿမင္ရေသာအခါကြၽန္ေတာ္ေတာ္ေတာ္ရွက္သြားခဲ့ပါသည္။

ဒီေလာက္တုိတဲ့ေဘာင္းဘီနဲ႔အက်ီမပါပဲမိသားစုေရွ႔မွာေနရဲသူဟာဘယ္လုိလူစားပါလိမ့္ကြၽန္ေတာ္သာဆုိရင္ေတာ့ရွက္တာနဲ႔ပဲလဲေသသြားပါလိမ့္မည္။ေနာက္ေတာ့မွအဖြားေၿပာဖူးေသာႏုိင္ငံၿခားသားမိသားစုဆုိတာကုိေတြးမိသြားသည္။(ႏုိင္ငံၿခားသားဟုဆုိစဥ္ကအေနာက္ႏုိင္ငံသားလူၿဖဴမ်ားကုိၾကိဳတင္ၿမင္ေယာင္ထားခဲ့သည္)

ကြၽန္ေတာ္ၿမင္ေနရေသာထုိသူကေတာ့ေၾကးနီေရာင္အသားအရည္ႏွင့္အေရွ႔တုိင္းသားစစ္စစ္တစ္ေယာက္သာၿဖစ္ပါသည္။ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ကုိယ္ႏွင့္အစိမ္းသက္သက္ၿဖစ္ေနေသးေသာပတ္၀န္းက်င္တြင္ရြယ္တူနီးပါးအခန္းေဖာ္တစ္ေယာက္ရွိသည့္အတြက္ေတာ့ကြၽန္ေတာ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။ကြၽန္ေတာ္၏သတိလက္လြတ္ေငးေမာေနမွုအဆုံးတြင္သူကြၽန္ေတာ့္ကုိသတိၿပဳမိသြားပါသည္။ခုိးၾကည့္ေနသည္ကုိရုတ္တရက္လူမိသလုိၿဖစ္သြားေတာ့ကြၽန္ေတာ္ရင္ထဲတြင္ၿပင္းၿပင္းထန္ထန္ရွက္သြားခဲ့ၿပီးကုိယ့္ကုိယ္ကုိမထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္မွီအခန္းထဲသုိ႔ၿပန္ေၿပး၀င္လာမိသည္။

ဘာေၾကာင့္ထုိသုိ႔ၿဖစ္ခဲ့ရတာလဲဆုိတာထုိစဥ္ကကြၽန္ေတာ္မသိႏုိင္ခဲ့ပါ။အခန္းထဲၿပန္ေရာက္ၿပီးခုတင္ေပၚပစ္လွဲခ်လုိက္ခ်ိန္ တြင္ကြၽန္ေတာ့္ေသြးထဲတြင္လည္ပတ္ေနေသာရွက္စိတ္မဟုတ္သည့္တစ္ၿခားခံစားခ်က္တစ္မ်ဳိးကုိသတိထားမိလုိက္ခ်ိန္တြင္ကြၽန္ေတာ္အလြန္တရာထိတ္လန္႔သြားခဲ့ပါသည္။ဘုရားဘုရား ဘာၿဖစ္ရပါလိမ့္ ေယာက်ာ္းခ်င္းကုိ..။ ေနာက္မွ တစ္စုံတစ္ခု ကိုေတြးမိသြားကာစိတ္သက္သာရာရလာသည္။ကြၽန္ေတာ္ထံတြင္မရွိသည့္သူရဲ့ေၿပၿပစ္သည့္ခႏၡာကုိယ္တည္ေဆာက္ပုံကုိသေဘာက်မိၿခင္းမၿဖစ္ႏုိင္ဘူးလား။

ထုိအေတြးကုိေတြးမိမိခ်င္းစိတ္ေပါ့ပါးသြားကာေခါင္းအုံးတြင္မ်က္ႏွာကပ္လ်က္အသံထြက္ရယ္မိပါသည္။

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

တစ္ေယာက္တည္းဘ၀တြင္ကြၽန္ေတာ္ခုခ်ိန္တုိင္ေနသားမက်ႏုိင္ခဲ့ပါ။ဒါေပမယ့္တကယ္တမ္းခင္ဗ်ားႏွင့္ေနခဲ့ရေသာအခ်ိန္သည္လည္း ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀ရဲ့ဆယ္ခုႏွစ္ပုံကုိမွႏွစ္ပုံေသာကာလတုိေလးပဲမဟုတ္လား မည္သုိ႔ပင္ၿဖစ္ေစခင္ဗ်ားႏွင့္ ေနခဲ့ ရေသာကာလတုိေလးသည္ပင္ကြၽန္ေတာ္ဘယ္ေတာ့မွေမ့ေပ်ာက္ႏုိင္ေတာ့မည္မဟုတ္သည့္ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀၏အေရးၾကီးေသာအစိတ္အပုိင္းတစ္ခုၿဖစ္လာပါသည္။

အထူးသၿဖင့္အခုလုိမုိးသည္းသည္းရြာေနခ်ိန္မ်ားသည္ကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကုိပုိမုိသတိရေစရန္တြန္းအားေပးခ်ိန္မ်ားၿဖစ္၏။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုတင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဖက္ထားတတ္ေသာခင္ဗ်ားခႏၡာကုိယ္အေႏြးဓာတ္ကုိရူးရူးမုိက္မုိက္တမ္းတမိတတ္ဆဲၿဖစ္ သည္။

တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္အၿပန္အလွန္လုိအပ္ၾကပါလ်က္ကြၽန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ဘာေၾကာင့္မ်ားေ၀းကြာခဲ့ရတာပါလဲ။အေၾကာင္းရင္းမ်ားစြာထဲတြင္ကြၽန္ေတာ္၏ေတြေ၀တတ္မွု ပတ္၀န္းက်င္ကုိဂရုစုိက္လြန္းမွုေတြထိပ္ဆုံးကပါ၀င္ေနပါလိမ့္ မည္။

ခုခ်ိန္တြင္ေတာ့သူေၿပာခဲ့ဖူးသည့္ပတ္၀န္းက်င္ဆုိတာ၀ုိင္းေ၀ဖန္ၾကဖုိ႔အၿပစ္တင္ကဲ့ရဲ့ၾကဖုိ႔သာစိတ္ကူးရွိကာခံစားစရာရွိရင္ေတာ့ကုိယ္ဟာကုိယ္ခံစားရမွာဟူေသာစကားကုိအေတာ္ၾကီးနားလည္လ်က္ရွိၿပီ..တကယ္တမ္းကြၽန္ေတာ္ရင္ဆုိင္ေနရေသာၿပသနာကုိနားလည္ေပးႏုိင္မည့္သူရွားလွပါသည္။ခင္ဗ်ားကြၽန္ေတာ့္ကုိဘယ္ေလာက္ခ်စ္ခဲ့သည္ဆုိတာကုိကြၽန္ေတာ့္၏ဘာသာစကားမကြၽမ္းက်င္မွုေၾကာင့္ေၿပာၿပသေလာက္နားမလည္ခဲ့ေသာ္လည္းခင္ဗ်ားမ်က္လုံးအၾကည့္ေတြထဲမွာ ခင္ဗ်ားအၿပဳ အမူေတြထဲမွာကြၽန္ေတာ္ခံစားနားလည္ႏုိင္ခဲ့ပါသည္။ဒါေပမယ့္လည္းအခ်စ္ဆုိတာတစ္ခုတည္းနဲ႔ေရွ႔ဆက္ရမယ့္ဘ၀တစ္ ေလွ်ာက္လုံးၿပီးၿပည့္စုံႏုိင္ခဲ့တာမွမဟုတ္တာပဲ။

ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားကမုိင္ေပါင္းမ်ားစြာကိုအခ်စ္ၿဖင့္ေက်ာ္လြန္ႏုိင္မည္။ေစာင့္စည္းရမည့္၀တၲရားမ်ားကုိလ်စ္လ်ဴလွ်ဳမ်က္ကြယ္ၿပဳႏုိင္သည္ထားဦးကြၽန္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားတြင္ၾကီးမားေသာၿခားနားမွဳတစ္ခုရွိေနပါသည္။ပတ္၀န္းက်င္ကုိဂရုမစုိက္ဖုိ႔ခင္ဗ်ားမၾကာခဏေၿပာတတ္ေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ္အၿမဲတမ္းၿငင္းဆန္ခဲ့မိပါသည္။

x x x

အတူဆုံခ်ိန္မ်ားကုိေမွ်ာ္လင့္မိၿခင္းဟာ

ဒီေလာကၾကီးဘယ္ေလာက္ေမွာင္ေမွာင္

ႏွလုံးသားထဲလင္းလက္ေတာက္ပၿမဲ

ထုိ႔ေနာက္ပုိင္းရက္မ်ားတြင္ကြၽန္ေတာ္၀ရန္တာထြက္ၿပီးစာက်က္သည္ၿဖစ္ေစသီခ်င္းနားထာင္သည္ၿဖစ္ေစတစ္ဖက္၀ရန္တာတြင္သူ႕ကုိမၾကာခဏေတြ႔ရပါသည္။ေတြ႕သည္အခါတုိင္းတြင္လည္းသူကကြၽန္ေတာ္ကုိၿပဳံးၿပရန္ၾကိဳးစားေလ့ရွိၿပီးကြၽန္ေတာ္ကလည္းဘာမွန္းမသိေသာခံစားခ်က္တစ္မ်ဳိးၿဖင့္မ်က္လုံးခ်င္းဆုံရန္ေရွာင္လြဲမိၿမဲၿဖစ္ပါသည္။ထုိစဥ္ကကြၽန္ေတာ္ကုိယ့္ကုိယ္ကုိေတာ္ေတာ္ပဲမသကၤာၿဖစ္ခဲ့ရသည္။

ေက်ာင္းမွာလဲေယာက်ာ္းေလးသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔လက္ပြန္းတတီးေနတာဘာမွမၿဖစ္ခဲ့ပဲသူ႔နဲ႔က်မွဘာေၾကာင့္ဒီလုိေတြၿဖစ္ခဲ့ရသလဲ မေ၀ခြဲႏုိင္ပါ။ဆယ္ေက်ာ္သက္မွာၿဖစ္ေနက်အတုိင္းကုိယ္ထက္အသက္ၾကီးေသာအစ္မၾကီးေတြကုိၿမင္ လ်င္ရင္ခုန္ သလုိခံစားခ်က္သည္လည္းရွိၿမဲ။

ေရေရရာရာအေၾကာင္းလည္းမရွိပဲဘာမွန္းမသိသည့္ခံစားခ်က္မ်ားၿဖင့္ကြၽန္ေတာ္စိတ္ေတြဂေယာင္ေခ်ာက္ခ်ားၿဖစ္ေနခဲ့ သည္။ေက်ာင္းသုိ႔ေရာက္လ်င္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကေလွာ္ေပးေနကာကြၽန္ေတာ္လည္းသေဘာက်သည့္ေကာင္မေလးတစ္ ေယာက္ႏွင့္နီးစပ္ရန္ၾကိဳးစားေနၿပီးအိမ္ၿပန္ေရာက္ေသာအခါအိမ္နီးခ်င္းမ်ဳိးတူေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္အတြက္တစ္မ်ဳိးတစ္မည္ခံစားရၿခင္းသည္တကယ္ေတာ့ဂြတီးဂြက်ႏုိင္လွပါသည္။

၀ရန္တာတြင္စေတြ႔ၿပီးမွတ္မွတ္ရရခုႏွစ္ရက္ၿပည့္သည့္ေန႔မနက္တြင္ကြၽန္ေတာ္ထုိင္ေနက်လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထဲသုိ႔သူ၀င္ လာခဲ့ၿပီးကြၽန္ေတာ့္စားပြဲသုိ႔တန္းတန္းမတ္မတ္ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။သူ႔ကုိၿမင္ၿမင္ခ်င္းေခါင္းကုိငုံ႔ခ်လုိက္မိၿပီးတစ္ၿခားစားပြဲသုိ႔သြားေစရန္ဆုေတာင္းခဲ့ေသးေသာ္လဲမေအာင္ၿမင္ခဲ့ပါ။ကြၽန္ေတာ္ေရွ႔မွခုံတြင္ထုိင္ခ်လုိက္ၿပီးမွထုိင္ပါရေစဟုခြင့္ေတာင္းသလုိေၿပာခဲ့သည္။

ခင္ဗ်ားသိပ္ရဲတင္းတာပဲ။ကြၽန္ေတာ္ေနရာမွာတစ္ၿခားတစ္ေယာက္သာဆုိရင္ဆုိင္ထဲကတစ္ၿခားခုံအလြတ္ေတြကုိၿပၿပီးသြားထုိင္ခုိင္းမွာေသခ်ာသေလာက္ရွိသည္။ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ေတြေ၀တတ္လြန္းတဲ့ေကာင္မုိ႔ေပါ့။ထုိစဥ္ကသူစေၿပာလာခဲ့ေသာစကားကုိကြၽန္ေတာ္ေသခ်ာစြာမမွတ္မိေတာ့ပါ။

သူငယ္ခ်င္းၿဖစ္ပါရေစလုိ႔ေၿပာခဲ့သလား ဒါမွမဟုတ္အိမ္လာလည္ပါရေစလုိ႔ခြင့္ေတာင္း ခဲ့တာလားမေရရာေတာ့။ စကား၀ုိင္း တစ္ခုလုံးကုိေတာ့သူကပဲဦးေဆာင္သြားခဲ့တာေသခ်ာပါသည္။သူအေဒၚကကြၽန္ေတာ္တုိ႔ႏုိင္ငံတြင္လုပ္ငန္းတစ္ခုရွိေသာ ေၾကာင့္ဒီမွာေနတာမ်ားေၾကာင္းတစ္ေယာက္တည္းေနရမွာအဆင္မေၿပသၿဖင့္သူ႔ကုိေခၚထားၿခင္းၿဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ထုိ အေဒၚ ကမၾကာခဏခရီးသြားတတ္သၿဖင့္သူတစ္ေယာက္တည္းပ်င္းပ်င္းေနရေၾကာင္းစသည္တုိ႔ပါ၀င္တာကုိေတာ့ရယ္ခ်င္စိတ္တစ္၀က္ႏွင့္မွတ္မိေနပါေသးသည္။

(ခင္ဗ်ားကသိပ္စကားမ်ားတာပဲ) ဟုကြၽန္ေတာ္ေတြးေနစဥ္မွာပင္သူကလည္းမင္းက ေတာ္ေတာ္စကားနည္းတာပဲဟုေၿပာ သြားခဲ့သည္ကိုကြၽန္ေတာ္အမွတ္ထင္ထင္ရွိေနခဲ့ပါသည္။

x x x

ထုိေန႔ညေနကအဖြားဆီမွာခြင့္ေတာင္းလ်က္ကြၽန္ေတာ္ကုိကန္ေဘာင္ဆီသုိ႔လမ္းေလွ်ာက္ရန္လာေခၚခဲ့သည္။သူဘာကုိရည္ရြယ္ခဲ့သလဲဆုိတာဘာကုိမွကြၽန္ေတာ္နားလည္ႏုိင္စြမ္းမရွိခဲ့ပါ။(နားလည္ခဲ့ေသာအခ်ိန္သည္အရမ္းကုိေနာက္က်သြားၿပီးေသာအခ်ိန္တြင္ၿဖစ္ပါသည္) ကန္ေဘာင္ေပၚသုိ႔လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့ခ်ိန္သည္မုိးရြာၿပီးကာစၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ပတ္၀န္း က်င္ တစ္ခုလုံးလင္း၀င္းစိမ္းစုိေနခဲ့ပါသည္။

သူကပလက္ေဖာင္းေပၚတြင္ေလွ်ာက္ေသာ္လည္းကြၽန္ေတာ္ကသူ႔ေဘးတြင္ကပ္ေလွ်ာက္ရမွာ၀န္ေလးသလုိၿဖစ္လ်က္တမင္ပင္လမ္းေပၚမွဆင္းေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။တကယ္ေတာ့ထုိသုိ႔ေ၀းကြာေအာင္ေနခဲ့ၿခင္းကပင္ေစာစီးစြာအသားခ်င္းထိရဖုိ႔အ ေၾကာင္းဖန္တီးလာၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။လမ္းေကြ႔တစ္ခုတြင္ဟြန္းမတီးပဲအရွိန္ၿပင္းစြာခ်ိဳးေကြ႔လာေသာကားတစ္စင္းကုိသူၿမင္ ေသာအခါကြၽန္ေတာ္လက္မ်ားကုိဆြဲယူလ်က္ပလက္ေဖာင္းေပၚသုိ႔ဆြဲေခၚခဲ့သည္။တကယ္တမ္းကေတာ့ကားၿဖတ္သြားရာ ေနရာသည္ကြၽန္ေတာ္ရွိေနခဲ့ေသာေနရာႏွင့္ေတာ္ေတာ္လွမ္းပါသည္။ထုိကားခပ္ေ၀းေ၀းသို႔ေရာက္ သြားသည့္တုိင္ ကြၽန္ေတာ္ လက္ကုိဆက္လက္ဆုပ္ကုိင္ထားခဲ့သည္။ မုိးရြာထားေသာအၿပင္ရာသီဥတုအရွိန္ၿဖင့္ကြၽန္ေတာ့္လက္ဖ၀ါးမ်ား ေအးစက္ေနခဲ့သည္ကုိသတိထားမိသြားခဲ့ဟန္ၿဖင့္ခ်မ္းေနသလားဟုေမးခဲ့ေတာ့ကြၽန္ေတာ္ကေခါင္းကုိသာခါယမ္းၿပခဲ့သည္။တကယ္တမ္းလည္းကြၽန္ေတာ္ခ်မ္းမေနခဲ့ပါ။

ထုိစဥ္ကကြၽန္ေတာ္ရင္ထဲမွာၿပင္းထန္ေနခဲ့တဲ့တစ္ခုတည္းေသာခံစားခ်က္ကေတာ့အိပ္ယာေပၚမွာပစ္လွဲၿပီးမ်က္လုံးမ်ားကုိစုံမွိတ္ထားခ်င္ေနတဲ့စိတ္တစ္ခုပါပဲ။တကယ္တမ္းအိမ္ၿပန္ေရာက္ေသာအခါတြင္လည္းအိပ္ယာေပၚသုိ႔လွဲခ်ကာ မ်က္လုံးမ်ား စုံမွိတ္လုိက္ခ်ိန္တြင္သူ႔မ်က္ႏွာကစိတ္အာရုံထဲတြင္ထူးဆန္းစြာေပၚလာခဲ့သည္။

'ဟင့္အင္း...မၿဖစ္ႏုိင္ဘူး'

တကယ္ေတာ့ထုိစဥ္ထဲကၿဖစ္ခ်င္တာႏွင့္ၿဖစ္သင့္တာၾကားတြင္စတင္အက်ဥ္းက်ခဲ့ၿပီၿဖစ္ေသာကြၽန္ေတာ္စိတ္ကုိကြၽန္ေတာ္ နားလည္ခဲ့သင့္ပါသည္။ထုိစဥ္မွာပင္ဖြင့္ထားခဲ့ေသာကက္ဆက္မွသီခ်င္းသံစေပၚလာခဲ့သည္။

(မင္းနဲ႔တုိ႔ရဲ့ဇာတ္လမ္းေလးေတြအဆုံးသတ္ရမယ့္အခုိက္အတန္႔ဟာ

လမ္းခြဲႏူတ္ဆက္ဒီအခ်ိန္ေလးေ၀းရေတာ့မွာလား)

ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိထုိသီခ်င္းကုိခ်က္ခ်င္းထပိတ္မိခဲ့ပါသည္။

ေနာက္ပုိင္းရက္မ်ားတြင္ေတာ့ကြၽန္ေတာ္ေက်ာင္းကၿပန္ေရာက္သည့္အခ်ိန္မ်ားတြင္ကြၽန္ေတာ္တုိ႔အခန္းဘက္သုိ႔သူမၾကာခဏေရာက္လာတတ္သည္။ကြၽန္ေတာ့္အဘြားသည္အဂၤလိပ္ေခတ္ကုိၿဖတ္သန္းခဲ့သူၿဖစ္ေသာေၾကာင့္အဂၤလိပ္စကားကုိ အလြန္ကြၽမ္းက်င္ပါသည္။သူလာလည္တုိင္းအဘြားႏွင့္ႏွစ္ေယာက္စကားလက္ဆုံက်ၾကလ်င္ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့အၿပင္ မထြက္ပဲကုိယ္အခန္းထဲတြင္ကုိယ္တံခါးပိတ္ခါစာက်က္ေနခဲ့မိသည္။

အစပုိင္းတြင္သူကလည္းကြၽန္ေတာ္ကုိအေၾကာင္းမေမးပါ။ဆက္တုိက္ေရာက္လာတတ္ၿပီးသုံးရက္ခန္႔ၾကာေသာအခါအဘြားႏွင့္အေတာ္အတန္ရင္းႏွီးစၿပဳလာခ်ိန္တြင္ကြၽန္ေတာ္အခန္းဘယ္မွာလဲဟုေမးကာအခန္းထဲသုိ႔၀င္လာပါသည္။ကြၽန္ေတာ္ကစာထဲတြင္စိတ္မ၀င္စားပဲစကား၀ုိင္းကုိနားစြင့္ေနခဲ့ေသာေၾကာင့္သူေလွ်ာက္လာေနသည္ကုိသိလ်င္ဘာလုပ္ရမွန္းမသိပဲခု တင္ေပၚသုိ႔ေၿပးတက္ကာအိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလုိက္သည္။ကြၽန္ေတာ္အခန္းကနည္းနည္းက်ဥ္းေသာေၾကာင့္အခန္းထဲသုိ႔၀င္၀င္ခ်င္းကြၽန္ေတာ္ဆီေရာက္လာခဲ့သည္။ကြၽန္ေတာ္ကုိေစာင္ကုိတစ္၀က္တစ္ပ်က္ၿခဳံထားမိေသာေၾကာင့္အေပၚပုိင္းမွာေစာင္ၿဖင့္လႊမ္းမိေသာ္လည္းေဘာင္းဘီတုိ၀တ္ထားေသာေၿခေထာက္မ်ားကေစာင္အၿပင္တြင္ထြက္ေနခဲ့သည္။သူကကြၽန္ေတာ္ခုတင္စြန္းတြင္ထုိင္ခ်လုိက္ေသာအခါကြၽန္ေတာ္စိတ္ထဲရွိမလုံၿခဳံသလုိခံစားမႈမွာပုိမုိတင္းက်ပ္လာပါသည္။

ထုိစဥ္မွာပဲသူကကြၽန္ေတာ္ပုခုံးမ်ားကုိဆြဲလႈပ္ကာ 'ေကာင္ေလး ထထ' ဟုေၿပာလာခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္လဲဆက္လက္ ဟန္ မေဆာင္ႏုိင္ေတာ့ပဲပက္လက္လွန္လိုက္လ်င္သူႏွင့္အလြန္နီးကပ္စြာမ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္မိသြားခဲ့ေတာ့ကြၽန္ေတာ္လန္႔သြားပါသည္။အနီးကပ္ၿမင္ရေသာသူ႔မ်က္ႏွာ၏သန္႔စင္ေခ်ာေမြ႔မႈတြင္ကြၽန္ေတာ္ရွက္သြားၿပီးကုိယ့္ပါးတစ္ဖက္ကုိလက္ၿဖင့္ကြယ္ထားမိလုိက္သည္။(ထုိစဥ္ကကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာတြင္၀က္ၿခံတစ္ခုႏွစ္ခုထြက္ေနသည္)သူကေတာ့ထိတ္လန္႔သြားေသာကြၽန္ေတာ္မ်က္လုံးမ်ားကုိၿမင္ေတာ့သေဘာက်သလုိႏွစ္ႏွစ္ၿခဳိက္ၿခဳိက္ရယ္လုိက္သည္။သူ႔ေလာက္ၾကည့္ေကာင္းေသာၿပဳံးရယ္ဟန္မ်ဳိးကုိကြၽန္ေတာ္မေတြ႔ဖူးခဲ့ပါ။အရင္ကလည္းေယာက်ာ္းေလးခ်င္းဘယ္သူရယ္ရယ္ သူ႔ကုိ ၾကည့္သလုိေငးစုိက္မၾကည့္ခဲ့ဖူး တာလဲပါပါလိမ့္မည္။အညဳိေရာင္မ်က္လုံးမ်ားကေစ့ပိတ္သြားလ်က္ႏူတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းရွိအခ်ိဳင့္ကေလးတစ္ဖက္ကေရးေရးေပၚလြင္သြားလ်က္ညင္သာစြာအၿပဳံးတြင္ကြၽန္ေတာ္တဒဂၤမင္သက္သြားခဲ့ပါသည္။

သူကြၽန္ေတာ္ကုိစေၿပာလာေသာ္စကားသည္ဘာလုိ႔ပုန္းေနတာလဲဟူေသာေမးခြန္းၿဖစ္သည္။ထုိေမးခြန္းကုိေမးစဥ္က ကေလး တစ္ေယာက္ကုိက်ီစယ္သလုိၿဖစ္ေနေသာသူ႔မ်က္လုံးမ်ားကုိကြၽန္ေတာ္သေဘာမက်ပါ။ထုိ႔ေၾကာင့္ 'မပုန္းပါဘူး' ဟုမ်က္ႏွာတည္တည္ၿဖင့္ေၿဖခဲ့သည္။သူကေတာ့ထုိသုိ႔ေၿဖသည္ကုိပင္သေဘာက်သြားသလုိဟက္ဟက္ပက္ပက္ထပ္ၿပဳံးၿပန္ပါသည္။ကြၽန္ေတာ္ရင္ထဲတြင္ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္မွန္းမသိမြန္းက်ပ္သည့္ခံစားမႈေရာက္ရွိလာခဲ့ၿပန္ပါသည္။ၿပီးေတာ့သူ႔အိမ္သူယာလုိသေဘာထားပုံၿဖင့္ကြၽန္ေတာ့္ေဘးခုတင္ေနရာလြတ္ေပၚသုိ႔လွဲခ်ခဲ့သည္။ကြၽန္ေတာ္ဘယ္လုိမွမေနတတ္ေတာ့ပဲအိမ္ေရွ႔၀ရန္တာသုိထြက္ရပ္ခဲ့မိေတာ့သည္။ကြၽန္ေတာ္အၿပင္၀ရန္တာတြင္ရပ္ၿပီးမိနစ္အနည္းငယ္ၾကာေတာ့ကက္ဆက္ခလုတ္ဖြင့္သံၾကားၿပီးကြၽန္ေတာ့္ေဘးတြင္သူလာရပ္ကာပုခုံးတစ္ဖက္ကိုဖြဖြဆုပ္ကုိင္ရင္း ဘာလုိ႔ကုိယ့္ကုိစကားမေၿပာတာလဲဟု တုိးတုိးကေလးေမးလာသည္။ထုိစဥ္ကကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲတြင္ခံစားေနရေသာတင္းက်ပ္မႈသည္ရင္တစ္ခုလုံးပြင့္ထြက္သြားေတာ့မည္ဟုထင္ရေလာက္ေအာင္နစ္မြန္းလ်က္ရွိသည္။

သူဖြင့္ထားခဲ့ေသာကက္ဆက္မွသီခ်င္းသံသည္လြန္ခဲ့ေသာရက္ဆီကကြၽန္ေတာ္ပိတ္ထားခဲ့ေသာသီခ်င္းသံသာၿဖစ္၏။(ခ်စ္ခဲ့ၾကတဲ့ေန႔ရက္ေတြလြမ္ခဲ့ရတဲ့အခုိက္အတန္႔ဟာေတာင့္တခဲ့တဲ့အၾကင္နာမ်ားေနာက္ထပ္မရႏုိင္ေတာ့တုိ႔ႏွစ္ေယာက္တကယ္ကုိေ၀းၾကၿပီကြာ သိပ္ခ်စ္ရက္နဲ႔ခြဲခြာ) သက္ၿပင္းကုိဖြဖြရႈိက္ထုတ္မိေတာ့သူကြၽန္ေတာ့္ကုိနားမလည္ႏုိင္သလုိၾကည့္ခဲ့သည္။

ကြၽန္ေတာ့္...ရင္ထဲမွာ....မရေတာ့ဘူး.....ခင္ဗ်ားၿပန္ပါေတာ့ဗ်ာ........ေက်းဇူးၿပဳၿပီး။

======================================================

မွတ္မွတ္ရရထုိေန႔ကသူၿပန္သြားၿပီးႏွစ္ရက္ခန္႔၀ရန္တာသုိ႔ထြက္သည္လဲမၿမင္ရ..ကြၽန္ေတာ္ဆီလဲေရာက္မလာခဲ့ပါ။ႏွစ္ရက္ ေၿမာက္ေန႔မွာကြၽန္ေတာ္ဆီသုိ႔သူဖုန္းဆက္လာကာသူ႔အခန္းကုိလာခဲ့ဖုိ႔ေၿပာပါသည္။ကြၽန္ေတာ္သြားသင့္မသြားသင့္စဥ္းစားေနၿပီးမွသြားခ်င္စိတ္ကအႏုိင္ရသြားကာသူ႔အခန္းသုိ႔ကူးသြားမိပါသည္။သူအခန္းသည္အဆင္သင့္တံခါးဖြင့္ထားၿပီးအိမ္ေရ႔ွခန္းမွာေမွာင္မည္းလ်က္ရွိသည္။ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ေဘးခ်င္းကပ္ရပ္တစ္ခန္းသာမီးလင္းေနေသာေၾကာင့္အိမ္ထဲသုိ႔ဆက္မ၀င္ ေသးပဲလွမ္းအသံၿပဳလုိက္ေတာ့မွသူက၀င္ခဲ့ဖုိ႔ေခၚေသာအသံထြက္လာသည္။အခန္းထဲရွိခုတင္ေပၚတြင္ေခါင္းအုံးမ်ားကုိဆင့္ကာလွဲေနေသာသူ႕ကုိေတြ႔ရသည္။ 'ေနမေကာင္းဘူးလား' ဟုကြၽန္ေတာ္အေမးကုိ ေခါင္းၿငိမ့္အေၿဖေပးခဲ့ေသာအခါ ကြၽန္ေတာ္ ရင္ထဲတြင္သူ႔ကုိပထမဆုံးအၾကိမ္သနားစိတ္၀င္လာခဲ့ပါသည္။ တစ္ခုခုၿဖစ္သြားရင္သူ႔ကုိၿပဳစုမည့္သူရွိမွာ မဟုတ္။ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းလဲမရွိသည့္သူစိမ္းမ်ားအလည္တြင္သူဘယ္ေလာက္အားငယ္ေနမလဲ။သူကြၽန္ေတာ္ႏွင့္သိကြၽမ္း ခ်င္သည့္ဆႏၵကုိလည္းနားလည္မိလာပါသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္သူခုတင္ေဘးတြင္ထုိင္လ်က္ေရာက္တတ္ရာရာစကားေၿပာေပးေနခဲ့သည္။တကယ္တမ္းေတာ့သူႏွင့္စကားေၿပာရတာေပ်ာ္စရာေကာင္းပါသည္။သူေၿပာသမွ်စကားမ်ားကုိလုံးေစ့ပတ္ေစ့နားမလည္ေသာ္လည္းသူ႔အမူအယာႏွင့္ဆက္စပ္၍သေဘာေပါက္ရန္ၾကိဳးစားရၿခင္းသည္လည္းေကာင္းမကြၽမ္းက်င္ေသာဘာသာစကားကုိသုံးကာသူနားလည္ေအာင္ရွင္းၿပရ ၿခင္းသည္လည္းေကာင္းကြၽန္ေတာ္အတြက္သေဘာက်စရာၿဖစ္လာပါသည္။

ထုိေန႔ကစကားေၿပာရင္းၿဖင့္သူ႔ကုိကြၽန္ေတာ္လ်င္ၿမန္စြာရင္းႏွီးသြားခဲ့ပါသည္။ကြၽန္ေတာ္ၿပန္ေတာ့တားေနသည့္ၾကားကတုိက္ေရွ႔ေလွကားအထိလုိက္ပုိ႔ေပးခဲ့သည္။ၿပီးေတာ့ကြၽန္ေတာ္အခန္းထဲသုိ႔ၿပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းသူ႔ဆီမွဖုန္းလာပါသည္။ဖုန္းထဲတြင္ၿပဴတင္းေပါက္ဖြင့္ဖုိ႔ေၿပာေတာ့ကြၽန္ေတာ္ေယာင္၀ါး၀ါးၿဖစ္ေနေသးသည္။ေနာက္မွကြၽန္ေတာ္အခန္းႏွင့္သူအခန္းသည္ကပ္ရက္ၿဖစ္သည္ကုိသတိရသြားကာေၿခရင္းၿပဴတင္းေပါက္ကုိဖြင္လုိက္ေတာ့တစ္ဖက္ခန္းထဲမွကြၽန္ေတာ့္ကုိလက္လွမ္းၿပေနေသာသူ႔ကုိၿမင္ရပါသည္။

သူကစကားေၿပာရင္မ်က္ႏွာကုိၿမင္ေနရေတာ့ပုိေကာင္းတာေပါ့ဟုေၿပာခဲ့သည္။ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္သူႏွင့္စကားေၿပာရတာအဆင္ ေၿပေနၿပီၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ထုိညကအၾကာၾကီးဖုန္းေၿပာၿဖစ္ခဲ့သည္။မွတ္မွတ္ရရ Sleepless in Seattle ဇာတ္ကား အေၾကာင္းစကားေရာက္သြားခ်ိန္တြင္သူကစကာ'မနက္ၿဖန္ေက်ာင္းသြားရဦးမွာအိပ္ေတာ့'ဟုဆုိကာဖုန္းခ်သြားပါသည္။ဖုန္းခ်ကာနီးတြင္သူေၿပာသြားေသာစကားေလးကုိကြၽန္ေတာ္ေကာင္းစြာအမွတ္ရဆဲၿဖစ္သည္။

သိပ္စကားမ်ားတာပဲတဲ့။ခုခ်ိန္တြင္ကြၽန္ေတာ္ထံ၌သူ႔ကုိေၿပာစရာစကားမ်ားစြာရွိေနပါသည္။သုိ႔ေသာ္လည္းကြၽန္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားတြင္မုိင္ေပါင္းမ်ားစြာၿခားလ်က္ရွိေန...ခဲ့ၿပီ..။

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

နာရီေတြကိုေနာက္ၿပန္လွည့္ၿပီးအတိတ္မွာပဲရပ္ထားခ်င္တယ္

ခ်ဳိသာတဲ့မင္းစကားေတြစိတ္မွာအၿမဲဆက္ၾကားခ်င္တယ္

ၿပတ္သြားတဲ့သံေယာဇဥ္ကုိေကာ္နဲ႔ကပ္ၿပီးဆက္ထားခ်င္တယ္

သူမရွိေတာ့သည့္ေနာက္ပုိင္းေၿခရင္းၿပဴတင္းေပါက္ကုိဖြင့္လုိက္မိခ်ိန္တုိင္းေစ့ပိတ္ထားေသာတစ္ဖက္တံခါးကုိသာသူ႔ကုိယ္ စားရင္ဆုိင္ရဖန္မ်ားေသာအခါကြၽန္ေတာ္မဖြင့္ပဲထားခဲ့တာကာလငယ္တစ္ခုၾကာေနခဲ့ၿပီ..။

တကယ္တမ္းသြားဖြင့္မိေတာ့လည္းခင္ဗ်ားမ်က္ႏွာေလးကုိၿမင္ေယာင္လာကာမ်က္လုံးမ်ားေ၀၀ါးလာတာကလြဲလုိ႔ဘာမွထူးၿခားမလာခဲ့ပါ။တစ္ေယာက္တည္းတိတ္ဆိတ္ေနရၿခင္းကုိသည္းမခံႏုိင္ေတာ့သည့္အဆုံးတြင္မုိးကာအက်ီကိုေကာက္စြပ္ လ်က္အၿပင္ထြက္လာခဲ့မိသည္။ခုနကသည္းထန္ေနေသာမုိးသည္အခုေတာ့သူမဟုတ္သလုိပင္တစ္ဖြဲဖြဲသာက်ေတာ့၏။ကြၽန္ေတာ္သည္ညဥ့္သိပ္မနက္ေသးသၿဖင့္လူေတြရွိမည္ဆုိတာေသခ်ာေသာအင္းစိန္လမ္းမဘက္သုိ႕မေလွ်ာက္ၿဖစ္ပဲကန္ ေဘာင္ရွိရာလမ္းၿဖစ္ေသာၿပည္လမ္းဘက္သုိ႔ေလွ်ာက္လာခဲ့မိသည္။ဒီလမ္းသည္ကြၽန္ေတာ္တုိ႔မၾကာခဏအတူေလွ်ာက္ခဲ့ ေသာလမ္းၿဖစ္ၿပီးသူ႔အရိပ္အေယာင္မ်ားလြင့္ပ်ံ႔က်န္ေနဆဲလမ္းတစ္လမ္းလဲၿဖစ္ပါသည္။တစ္ခါကသူ႔ကြၽန္ေတာ္ကုိဆြဲတင္ခဲ့ ဖူးေသာပလက္ေဖာင္းေနရာေလးကုိလွမ္းၿမင္ရေသာအခါရင္ထဲကလႈိက္လႈိက္လွဲလွဲနာက်င္လာခဲ့ပါသည္။

အမွတ္တရဆုိတာေတြးမိေလ..သတိရေလ ၿမင္မိေလ..နာက်င္ေလပါပဲ..။

ဒါေတြကုိသိရက္သူ႔အရိပ္ေတြရွိရာကုိၿပန္လာမိတာကြၽန္ေတာ္ဘယ္ေလာက္မုိက္မဲလုိက္ပါသလဲ။အိမ္သုိ႔ၿပန္လာလာခ်င္းညကလဲအိမ္ေပၚသုိ႔တန္းမတက္ႏုိင္ေသးပဲသူရွိေနခဲ့ဖူးေသာအခန္းလြတ္ေလးကုိေငးၾကည့္ေနခဲ့မိေသးသည္။ခင္ဗ်ားေၿပာခဲ့သလုိကြၽန္ေတာ္ကသိပ္ေတြေ၀ပါသည္။ ၿပ္ီးေတာ့.....သိပ္လဲစိတ္ကူးယဥ္တတ္ေလသည္။

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ထုိ႔ေနာက္ပုိင္းကာလမ်ားတြင္ေတာ့သူႏွင့္ဆက္ဆံရသည္မွာအဆင္ေၿပသြားခဲ့ပါသည္။သူ႔ကုိၿမင္သည့္အခါခင္မင္စိတ္ကလြဲလို႔ကြၽန္ေတာ္ရင္ထဲမွာမည္သည့္ခံစားခ်က္မွရွိမေနေတာ့။(ဟုထင္ခဲ့သည္)အရင္လုိလဲရွက္သလုိရြံ႕သလုိၿဖစ္မေနေတာ့။သူသည္ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္လူမ်ိဳးကြဲၿဖစ္သၿဖင့္အနည္းငယ္ထူးဆန္းေနသည္မွအပသာမန္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္သာၿဖစ္၏။တစ္ခါတစ္ရံေတာ့သူကကြၽန္ေတာ္ေက်ာင္းသုိ႔စက္ဘီးၿဖင့္လာၾကိဳတတ္သည္။ရုပ္ရည္ကထူးထူးၿခားၿခားေပၚလြင္ေနေသာသူ႔ကုိ ေက်ာင္းရွိမိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းမ်ားကဘယ္သူလဲဟုေမးလာလ်င္ဂုဏ္ယူသလုိေလသံၿဖင့္ 'ငါ့အစ္ကုိကြ' ဟုေၿဖတတ္ ေနၿပီ..။အိမ္ၿပန္ေရာက္သည့္အခါတြင္စာက်က္ခ်ိန္လုိေသးပါကတစ္ခါတစ္ရံသူႏွင့္လက္ဘက္ရည္ဆုိင္ထြက္ထုိင္ၿဖစ္တတ္သည္။တကယ္ဆုိအားလုံးထုိအဆင့္မွာရပ္တန္႔ေနခဲ့မည္ဆုိလ်င္အရာရာပုိအဆင္ေၿပႏုိင္ပါလိမ့္မည္။ေလာကသဘာ၀သူႏွင့္ခြဲခြာရေသာအခ်ိန္တြင္လည္းကြၽန္ေတာ္တုိ႔ၿဖဴစင္ေပါ့ပါးစြာႏူတ္ဆက္ႏုိင္ပါလိမ့္မည္။

အခုေတာ့ အမွားဆုိသည္မွာၿပင္ရန္ခက္မွန္းသိရက္ကြၽန္ေတာ္ကေရွ႔ဆက္တုိးခဲ့မိပါသည္။ ထုိေန႔ကကြၽန္ေတာ္သည္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္၏ေမြးေန႔ပါတီမွအယ္လ္ကုိေဟာမ်ားေသာေကာ့ေတးေသာက္လာခဲ့သည္။ဒီၾကားထဲကုိယ္ေပၚသုိ႔အနည္းငယ္ေမွာက္က်ခဲ့ေသးေသာေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ့္အ၀တ္အစားမ်ားဆီကအန႔ံၿပင္းၿပင္းထြက္ေနပါသည္။

အိမ္ၿပန္လ်င္အဆူခံရမည္မွာေသခ်ာသေလာက္ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္သူ႔အိမ္တြင္အမူးေၿပသည့္အထိေနဖုိ႔ဆုံးၿဖတ္လုိက္သည္။ဘဲကုိအခ်ိန္ၾကာၾကာတီးမိေသာ္လည္းသူထြက္မလာခဲ့ပဲတံခါးကုိတြန္းၾကည့္ေတာ့ေစ့ရုံသာေစ့ထားသၿဖင့္အထဲသုိ႔၀င္လုိက္မိသည္။ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွေရသံသဲ့သဲ့ၾကားရေသာေၾကာင့္ေရခ်ဳိးခန္းထဲတြင္သူရွိေနေၾကာင္းေသခ်ာသြားသည္။

သူခုတင္ေဘးတြင္ထုိင္လ်က္အဆင္သင့္ေတြ႔ရေသာအေခြတစ္ေခြကုိစက္ထဲေကာက္ထည့္မိစဥ္မွာပဲေခါင္းေပၚမွေရမ်ားကုိမ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါတစ္ထည္ၿဖင့္သုတ္လ်က္သူ၀င္လာခဲ့သည္။ကြၽန္ေတာ္ကုိၿမင္ေတာ့အံ့ၾသသေယာင္ရွိသြားေသာ္လဲပုံမွန္ မဟုတ္ေသာကြၽန္ေတာ့္အမူအယာကုိခ်က္ခ်င္းပင္သေဘာေပါက္သြားကာ မူးလာတယ္ေပါ့ဟုေၿပာသည္။

ကြၽန္ေတာ္ကမႈန္ကုတ္ကုတ္ၿဖင့္ေခါင္းၿငိမ့္ၿပလ်င္သူကသေဘာက်သလုိရယ္၍ကြၽန္ေတာ့္ေမးဖ်ားကုိဆြဲညွစ္ပါသည္။ၿပီးေတာ့ခုတင္ေပၚသုိ႔ခုန္တက္ကာကြၽန္ေတာ္ႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္မိေအာင္ခပ္ေစာင္းေစာင္းလွဲလုိက္ခ်ိန္တြင္သူ႔ခႏၡာကုိယ္ေပၚတြင္ ေပါင္လည္သာသာမ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါေလးမွလြဲ၍ဘာအ၀တ္အစားမွရွိမေနမွန္းကြၽန္ေတာ္သတိထားမိသြားသည္။ေပါင္ကုိ တစ္ေစာင္းေထာင္ကာကြၽန္ေတာ္ဘက္သုိ႔လွဲေနေသာေၾကာင့္အသာေလးခ်ည္ထားေသာမ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါသည္ေပါင္ရင္းတြင္ေၿပေလ်ာ့လုနီးပါးၿဖစ္ေနသည္။

မီးေရာင္ေအာက္တြင္ေရစုိ၍လက္ေနေသာေပါင္တံမ်ား၏က်စ္လ်စ္မႈကုိတီဗြီဖန္သားၿပင္သုိ႔အာရုံေၿပာင္းယူလုိက္ရသည္။သုိ႔ေသာ္လည္းခဏေနေတာ့သူကကြၽန္ေတာ့္ေဘးရွိစားပြဲေပၚမွေသာက္ေရဘူးကုိသူ႔ဆီလွမ္းဖုိ႔ေၿပာခ်ိန္တြင္သူ႔ထံသုိ႔အာရုံ ေရာက္သြားခဲ့ၿပန္ပါသည္။ေရဘူးကုိယူကာထုိင္ရာမွမထပဲေမာ့ခ်လုိက္ေတာ့ဖိတ္တစ္၀က္စင္တစ္၀က္ေရမ်ားသည္သူ႔ခႏၡာကုိယ္တစ္ေလွ်ာက္စီးက်လာသည္။မီးအေရာင္တြင္ဟပ္ေနေသာသူ႔၀မ္းဗုိက္ရွိေၿပၿပစ္ေသာၾကြက္သားမ်ားသည္စုိလက္လ်က္ရွိသည္။ႏုတ္ခမ္းမ်ားဆီကစီးက်လာေသာေရစီးေၾကာင္းကေလးသည္၀မ္းဗုိက္ေပၚတြင္အနည္းငယ္အုိင္ထြန္းေနၿပီးမွ ေအာက္သုိ႔ဆက္စီးသြားၿပန္သည္။ဤသည္ကုိသူလည္းသတိၿပဳမိသြားလ်က္မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါကုိဖယ္ရွားလုိက္ခ်ိန္တြင္ေတာ့ကြၽန္ေတာ္ထူပူသြားကာၿပဴတင္းေပါက္ဖက္သုိ႔မ်က္ႏွာလွည့္လုိက္မိသည္။

'ကြၽန္ေတာ္ၿပန္ေတာ့မယ္'

'မင္းမူးေနတာအဖြားဆူမွာေပါ့ဒီမွာပဲအိပ္လုိက္ပါ ကုိယ္ဖုန္းဆက္ေၿပာေပးမယ္ေလ'

'ဟင့္အင္းကြၽန္ေတာ္ၿပန္ေတာ့မယ္'

သူကဆက္မၿငင္းေတာ့ပဲအ၀တ္အစားလဲကာကြၽန္ေတာ္ကုိလုိက္ပုိ႔ဟန္ၿပင္ေသာအခါကြၽန္ေတာ္အိမ္ၿပန္ခ်င္စိတ္မရွိေတာ့ပဲသူႏွင့္အတူဆက္ရွိေနလုိစိတ္ၿပင္းၿပလာၿပန္သည္။

'ကြၽန္ေတာ္မ၀ေသးဘူးသြားထပ္ေသာက္ရေအာင္'

'ဒါဆုိမင္းအိမ္ၿပန္လုိ႔ဘယ္ရေတာ့မလဲ'

'မၿပန္ဘူးဗ်ာ'

ၿပီးေတာ့ကြၽန္ေတာ္ကေရွ႔မွဦးေဆာင္ထြက္သြားေသာအခါသူကမတတ္သာ၍လုိက္ပုိ႔ရဟန္ၿဖင့္ေနာက္မွပါလာခဲ့သည္။ဆုိင္ေရာက္ေတာ့မူလအရွိန္ရီေ၀ေ၀ၿဖင့္ကြၽန္ေတာ္အမ်ားၾကီးထပ္ေသာက္လုိက္မိသည္မွာေခါင္းပင္မထူႏုိင္ေတာ့သည္အထိၿဖစ္သြားသည္။ဆုိင္မွၿပန္ထြက္ေသာအခါတြင္မုိးကလဲသည္းသည္းမည္းမည္းရြာလ်က္ရွိေနၿပီ။

အိမ္ႏွင့္မေ၀းေသာေနရာကုိေရြးခ်ယ္ခဲ့မိသၿဖင့္ေတာ္ပါေသးသည္။သူကကြၽန္ေတာ္လက္တစ္ဖက္ကုိသူ႔ပုခုံးေပၚဆြဲတင္ထားကာဒယိမ္းဒယုိင္ၿဖင့္ေလွ်ာက္ေနရသၿဖင့္ခရီးမတြင္လွပဲလမ္းတြင္အခ်ိန္ၾကာသြားခဲ့ေသးသည္။အိမ္သုိ႔ၿပန္ေရာက္ေတာ့ကြၽန္ေတာ့္ကုိဧည့္ခန္းတြင္ခဏထားၿပီးမ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါႏွင့္အ၀တ္အစားမ်ားသြားယူလာကာအ၀တ္အစားခြၽတ္လဲေပးေနသည့္အခ်ိန္တြင္ကြၽန္ေတာ္ေအာက္ခံမပါသည္ကုိသတိထားမိေသာ္လည္းရွက္ရြံ႔စိတ္နည္းနည္းမွ၀င္မလာပဲၿဖစ္ခ်င္ရာၿဖစ္ဟူေသာအေတြးသာ၀င္လ်က္ရွိ၏။

ကြၽန္ေတာ္ကုိအ၀တ္အစားမ်ားအားလုံးလဲအၿပီးခုတင္ေပၚတြင္တင္ရန္လာေပြ႔ခ်ီသည့္အခ်ိန္တြင္သူ႔ကုိမလြတ္တန္းေပြ႔ဖက္ထားမိခဲ့သည္။သာမန္အခ်ိန္တြင္ဆုိလ်င္သူ႔ဗလၿဖင့္ကြၽန္ေတာ့္ ခႏၡာကုိယ္ကုိအသာေလးေပြ႔ခ်ီႏုိင္မည္ၿဖစ္ေသာ္လည္း ထုိအခ်ိန္ကသူကိုယ္တုိင္မူးေနခဲ့ေတာ့ႏွစ္ေယာက္စလုံးခုတင္ေပၚသုိ႔ပစ္က်သြားခဲ့ပါသည္။သူမ်က္ႏွာႏွင့္အနီးကပ္ေတြ႔ထိမိ ခ်ိန္တြင္ကြၽန္ေတာ္ကုိယ္တစ္ခုလုံးကသူ႔အေပၚတြင္လုံးလုံးလ်ားလ်ားတင္လ်က္ရွိေသာေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းကုိထူမတ္ရန္ၾကိဳးစားေသာ္လည္းမေအာင္ၿမင္ပါ။

သူ႔လက္မ်ားသည္ကြၽန္ေတာ့္လက္ႏွစ္ဖက္ကုိတင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဆုပ္ကုိင္ထားလ်က္ရွိ၏။ခဏၾကာေတာ့ကြၽန္ေတာ့္ ခႏၡာ ကုိယ္ကုိသူ႔ေပၚမွညင္သာစြာဖယ္ခ်လ်က္ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းကုိသူ႔လက္ေမာင္းတစ္ဖက္ေပၚတင္ေပးခဲ့သည္။ကြၽန္ေတာ့္၏ လက္တစ္ဖက္သည္အ၀တ္မဲ့ေနေသာသူအေပၚပုိင္း ခႏၡာကုိယ္ေပၚတြင္ကန္႔လန္႔ၿဖတ္တင္လ်က္ရွိသည္။

အတန္ၾကာၿငိမ္သက္ေနခဲ့ၿပီးေနာက္ကြၽန္ေတာ့္ေမးဖ်ားကုိဆြဲယူကာသူႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္သည္အထိေမာ့ေစခဲ့သည္။ထုိစဥ္ကကြၽန္ေတာ္ကုိစုိက္ၾကည့္ေနခဲ့ေသာသူမ်က္လုံးမ်ားကုိကြၽန္ေတာ္မူးေနသည့္ၾကားကအမွတ္ထင္ထင္ၿဖစ္လ်က္ရွိသည္။အညိဳေရာင္ေတာက္ပေသာသူ႔မ်က္လုံးမ်ားမွတစ္ဆင့္သူေၿပာခ်င္ေနေသာစကားမ်ားစြာကုိကြၽန္ေတာ္ၾကားသိခဲ့ရသည္။ၿပီး ေတာ့သူ႔ႏူတ္ခမ္းမ်ားသည္ကြၽန္ေတာ္နဖူးဆီသုိ႔ညင္သာစြာထိကပ္လာသည္။ကြၽန္ေတာ္ရင္ထဲတြင္ေႏြးေထြးမႈႏွင့္အတူထိတ္လန္႔စိတ္ကုိခံစားလုိက္ရေသာ္လည္းရုန္းမထြက္မိပါ။ထုိ႔ေနာက္ကြၽန္ေတာ္ႏူတ္ခမ္းမ်ားဆီသုိ႔သူ႔အနမ္းေတြေရြ႔လ်ားလာခဲ့သည္။ခ်ိဳသာလႈိက္လွဲေသာႏူတ္ခမ္းမ်ား၏အထိအေတြ႔ကုိရုတ္တရက္နစ္ေမ်ာသြားကာရုန္းထြက္ရန္အင္အားမ်ားလည္းမဲ့သြားရသည္။အနမ္းကုိရုတ္တရက္ရပ္လုိက္ၿပီးမ်က္ႏွာခ်င္းၿပန္ခြာကာကြၽန္ေတာ္မ်က္ႏွာကုိဘယ္တုန္းကမွမၿမင္ဖူးသလုိစုိက္ၾကည့္ၿပန္သည္။

မၾကာေသးမီကေသာက္ထားေသာ၀ုိင္အနီ၏အရွိန္ၿဖင့္နီရဲစြတ္စုိေနေသာသူ႔ေအာက္ႏူတ္ခမ္းေလးသည္တစ္ဆတ္ဆတ္တုန္ယင္လ်က္ရွိသည္။ခင္ဗ်ားရဲ့ႏူတ္ခမ္းေတြကေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္အတြက္မလွလြန္းဘူးလား....။ကုိယ့္ကုိယ္ကုိၿပန္လည္မေဆာက္တည္ႏုိင္ခင္မွာပဲသူ႔ကုိတင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ေပြ႔ဖက္ထားမိေတာ့သည္။

အၿပင္မွာရြာေနေသာမုိးကတစ္စစသည္းလာေသာ္လည္းကြၽန္ေတာ္ရင္ထဲမွာပူေလာင္ေသာအယ္လ္ကုိေဟာ၏အရွိန္ၿဖင့္ ေခြၽးေတြပ်ံေနခဲ့ပါသည္။

======================================================

အမ်ားၾကီးေ၀းသြားဖုိ႔ေမွ်ာ္လင့္ရင္း

သူႏွလုံးသားကုိယ္ႏွလုံးသား

ရုန္းရင္းဆန္ခတ္အၿဖစ္ေတြ...

မနက္လင္း၍ကြၽန္ေတာ္ႏုိးလာေသာအခ်ိန္တြင္သူကြၽန္ေတာ့္ေဘးတြင္ရွိမေနေတာ့ပါ။ ေရခ်ိုဳးခန္းထဲမွာလား ဒါမွမဟုတ္.......အုိး...ဒါေတြကအေရးမၾကီးပါဘူး.။

အခုခ်ိန္ကြၽန္ေတာ္ရင္ထဲတြင္ပူေလာင္စြာလွည့္ပတ္ေနသည္ကမွားခဲ့ၿပီဟူေသာစိတ္ဓာတ္သာၿဖစ္၏။ေခါင္းထဲတြင္ညကအေသာက္မ်ားသြားသၿဖင့္ကုိက္သေယာင္ရွိေနေသာခံစားမႈအၿပင္ထုိစိတ္ကလဲ၀င္ေနေသာေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္ခ်က္ခ်င္းမတ္တတ္ထရပ္လုိက္မိသည္။

ၿပီးေတာ့ဘာလုပ္လုိ႔လုပ္ရမွန္းမသိပဲေဆာက္တည္ရာမဲ့ေနေသာစိတ္ၿဖင့္အခန္းထဲတြင္လွည့္ပတ္ကာလမ္းေလွ်ာက္ေနမိပါသည္။ညကအၿဖစ္မ်ားကုိတစ္ခုခ်င္းၿပန္ေတြးမိေတာ့ရွက္စိတ္၀မ္းနည္းစိတ္တုိ႔ၿဖင္ႏွလုံးသည္အၿပင္သုိ႔ေပါက္ကြဲထြက္ေတာ့မတတ္နစ္မြန္းတင္းက်ပ္လာေနသည္။သူႏွင့္ကြၽန္ေတာ္ကလြဲလုိ႔ဘယ္သူမွမသိတာေသခ်ာေသာ္လည္းကုိယ္လိပ္ၿပာကုိယ္မသန္႔ေတာ့သလုိခံစားမႈၿဖင့္ေသြးေတြဆူပြက္လာေတာ့နံရံတြင္ကပ္ထားေသာနာရီကုိလက္သီးၿဖင့္ထုိးမိခဲ့ေတာ့သည္။ခြမ္းကနဲကြဲေၾကသံေၾကာင့္သူခ်က္ခ်င္းေရာက္လာသည္အထိကြၽန္ေတာ္ကနာရီအကြဲေရွ႔မွာေၾကာင္၍ရပ္ဆဲ။

နာရီမွန္ကြဲရွသြားေသာဒဏ္ရာသည္အတန္ငယ္မ်ားသၿဖင့္နာက်င္ေနသည္မွန္ေသာ္လည္းရင္ထဲကနာက်င္မႈကုိၿဖင့္မေက်ာ္လႊားႏုိင္ပါ။သူကအေၿခအေနကုိရိပ္စားမိစြာစကားတစ္ခြန္းမွမဆုိပဲအရက္ပ်ံၿဖင့္ေဆးကာပတ္တီးစီးေပးသည္။ဒဏ္ရာကုိအရက္ပ်ံၿဖင့္ေဆးေတာ့တြန္႔ကနဲၿဖစ္သြားေသာ္လည္းမ်က္ႏွာေၾကာမေလ်ာ့ေသာကြၽန္ေတာ့္ကုိသူရယ္ခ်င္ဟန္ရွိေသာ္လည္းမ ရယ္ခဲ့ပါ။ၿပီးေတာ့ကြၽန္ေတာ့္ေရွ႔မွာဒူးေထာက္ထုိင္ခ်လ်က္ကုိယ္ဘာလုပ္ေပးရမလဲဟုေမးပါသည္။ကြၽန္ေတာ္ၿပန္မေၿဖၿဖစ္ပဲအိမ္သုိ႔ထ ၿပန္လာခဲ့သည္။

သူကစုိးရိမ္ဟန္မ်က္ႏွာထားႏွင့္အေနာက္မွကပ္ပါလာကာအိမ္အထိလုိက္လာခဲ့သည္။တစ္ညလုံးၿပန္မအိပ္ပဲမနက္လင္းမွလက္တြင္ပတ္တီးစီးလ်က္ၿပန္လာေသာကြၽန္ေတာ့္ကုိအဘြားကတအံ့တၾသၾကည့္လ်င္သူကရန္ၿဖစ္လာလုိ႔ဟုဆုိကာကြၽန္ေတာ္ကုိမဆူရန္ေၿဖာင့္ၿဖႏွစ္သိမ့္လ်က္ရွိ၏။ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ဘယ္သူကုိမွစကားေၿပာခ်င္စိတ္မရွိေတာ့သၿဖင့္အခန္းထဲသုိ႔တန္း၀င္ကာေလာ့ခ်ၿပီးပတ္တီးကုိေၿဖကာဒဏ္ရာကုိၾကည့္မိသည္။

လက္ခုံေပၚတြင္အနည္းငယ္ကြဲသြားေသာေနရာမွေသြးစကေလးေတြထြက္ေနၿပီးလက္ေကာက္၀တ္ေနရာမွာေတာ့မွန္ကြဲစုိက္သြားေသာေၾကာင့္အတန္ငယ္နက္သည္။က်န္သည့္ေနရာမ်ားကေတာ့ရုိးရုိးပြန္းပဲ့ရာမ်ားသာၿဖစ္သည္။(ထုိဒဏ္ရာႏွစ္ခုရွိအမာရြတ္သည္ခုခ်ိန္ထိမေပ်ာက္ပ်က္ႏုိင္ေသးပဲသူႏွင့္ပတ္သက္၍ရခဲ့ေသာပထမဆုံးအမွတ္တရတစ္ခုၿဖစ္လာခဲ့သည္။ေ၀းကြာၿပီးကာလမ်ားတြင္ကြၽန္ေတာ္မၾကာခဏၿပန္ၾကည့္မိေသာေ၀ဒနာႏုိးဆြေပးသည္ႏုိးစက္တစ္ခုလည္းၿဖစ္ေနၿပန္ပါသည္)ထုိ႔ေနာက္ပုိင္းရက္မ်ားတြင္ကြၽန္ေတာ္သည္ကုိယ့္ကုိယ္ကုိလိမ္ညာလ်က္သူႏွင့္မေတြ႔ၿဖစ္ေအာင္ေရွာင္ေနခဲ့သည္။သူဖုန္းဆက္လ်င္ေတာ့တစ္ခုခုအေၾကာင္းၿပကာဖုန္းကုိခ်ပစ္ခဲ့သည္။ထုိနည္းမွာအစပုိင္းႏွစ္ရက္ခန္႔တြင္သာေအာင္ၿမင္ခဲ့ၿပီးသူေက်ာင္းသုိ႔စက္ဘီးသုိ႔ေရာက္လာသည့္အခါတြင္ေတာ့ေက်ာင္းရွိသူငယ္ခ်င္းမ်ားေရွ႔တြင္ကြၽန္ေတာ္ဘယ္လုိမွမတတ္ႏုိင္ေတာ့ပဲသူစက္ဘီးေနာက္တြင္လုိက္သြားရေတာ့သည္။တစ္လမ္းလုံးသူကစကားစမေၿပာသၿဖင့္ကြၽန္ေတာ္လဲမေၿပာၿဖစ္ပဲတိတ္ဆိတ္ေနခဲ့ရသည္။တုိက္ေရွ႔ကုိေရာက္ေတာ့ကြၽန္ေတာ္ကအိမ္ေပၚတက္ဟန္ၿပင္လ်င္ကြၽန္ေတာ္လက္ကုိဆြဲကာသူ႔အခန္းဘက္သုိ႔ေခၚသြားခဲ့သည္။ကြၽန္ေတာ္ရုန္းဖုိ႔သတိမရသလုိရုန္းလဲမရုန္းၿဖစ္ခဲ့အခန္းထဲသုိ႔ေရာက္ေသာအခါတံခါးကုိအလ်င္စလုိေလာ့ခ်ၿပီးကြၽန္ေတာ့္ကုိတင္းက်ပ္စြာဖက္ေပြ႔လုိက္သည္။ကြၽန္ေတာ္လက္ႏွစ္ဖက္မွာအစပုိင္း၌ေလထဲတြင္ဆန္႔တန္းလ်က္ရွိရာကသူ ကြၽန္ေတာ္နဖူးကုိတစ္ခ်က္အနမ္းတြင္သူ႔ကုိၿပန္လည္ဖက္တြယ္မိေတာ့သည္။

ကြၽန္ေတာ္ကအၿမဲတမ္းဒီလုိပါပဲ။ကုိယ္ဘာၿဖစ္ခ်င္တာလဲႏွင့္ဘာၿဖစ္သင့္တာလဲဟူေသာ အစြန္းႏွစ္ဘက္စီမွာ ဘာကုိမွ မေ၀ ခြဲတတ္ခဲ့တာ...။ကြၽမ္းက်င္ေသာသူႏူတ္ခမ္းမ်ား၏အေတြ႔အထိကုိသာယာမိေၾကာင္း၀န္ခံဖုိ႔ကြၽန္ေတာ္မရွက္ပါ။ ဒါေပမဲ့ သူ ႏွင့္ကြၽန္ေတာ္ဘယ္လုိဆက္သြယ္ပတ္သက္မႈမ်ဳိးကုိေဖာ္ေဆာင္ေနခဲ့သလဲဆုိတာကုိေတာ့ကုိယ္ဘာသာပင္ယုံၾကည္လက္ခံရန္ခဲယဥ္းလ်က္ရွိေနခဲ့သည္။သူႏွင့္ေတြ႔၍သူ႔၏ဇြတ္တရြတ္အၿပဳအမူမ်ားတြင္က်ဆုံးရေလတုိင္းကြၽန္ေတာ္၏သိစိတ္ကရုန္းထြက္ၿငင္းဆန္ရန္တြန္းအားေပးခဲ့ေသာ္လည္းလက္ေတြ႔တြင္ၿဖစ္မလာခဲ့။ခဏခဏေၿပာခဲ့သလုိပင္ကြၽန္ေတာ္ကုိက ေတြေ၀ လြန္းလွပါသည္။

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

သြားေနက်လမ္းကေလးေတြက်ဥ္းေပမယ့္

မင္းမ်က္၀န္းေလးကုိထိတ္လန္႔ရင္းနဲ႔

မ်က္ႏွာခ်င္းလဲဆုိင္ဖုိ႔ခက္တယ္

သူ႔သည္ကြၽန္ေတာ္ဘ၀တြင္မည္၍မည္မွ်လုိအပ္ေနခဲ့ၿပီၿဖစ္ေၾကာင္းသိလုိက္ရခ်ိန္သည္သူအေဒၚေခၚေသာေၾကာင့္ၿမဳိ႔တစ္ၿမဳိ႔သုိ႔တစ္လၾကာလုိက္သြားခဲ့ခ်ိန္တြင္ၿဖစ္၏။အစပုိင္းရက္မ်ားသည္ပထမအစမ္းစာေမးပြဲႏွင္တုိက္ဆုိင္ေနေသာေၾကာင့္မသိ သာခဲ့ေသာ္လည္းစာေမးပြဲအၿပီးေက်ာင္းမသြားရသူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္လဲမေတြ႔ရေတာ့သည့္အခ်ိန္တြင္ေတာ့သူ႔ကိုသတိရစိတ္သည္ကြၽန္ေတာ့္ကိုၿပင္းထန္စြာႏွိပ္စက္ေတာ့သည္။

ကြၽန္ေတာ္အားနည္းေသာအဂၤလိပ္ႏွင့္သခ်ၤာေၿဖသည့္ႏွစ္ရက္ညေနပုိင္းတြင္ေၿဖႏုိင္လားဟုဖုန္းဆက္ေမးေသးေသာ္လည္းေနာက္ပုိင္းရက္မ်ားတြင္လုံး၀ဖုန္းမလာေတာ့ပါ။ထုိရာသီအခ်ိန္သည္မုိးရာသီအကုန္ေဆာင္းရာသီလည္းမ၀င္ေသးေသာ ေၾကာင့္ပူေလာင္အုိက္စပ္ေသာညသန္းေကာင္တြင္ကြၽန္ေတာ္လန္႔ႏုိးလာခဲ့သည္။ႏုိးႏုိးခ်င္းမွာအာေခါင္မ်ားေၿခာက္ေသြ႔လ်က္ေရငတ္သလုိၿဖစ္ေနခဲ့ေသာေၾကာင့္ေရထေသာက္ရင္းသူအခန္းေလးမီးမွိတ္ထားသည္ကုိသတိထားမိသြားလ်င္ရင္ထဲ တြင္လႈိက္ကနဲနာက်င္လာေတာ့သည္။

ထုိညကဘယ္လုိမွအိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ေတာ့ပဲသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကုိထပ္တလဲလဲဖြင့္ကာမုိးလင္းခဲ့ရပါသည္။မ်က္ရည္မက်ခဲ့တာေသခ်ာေသာ္လည္းလြမ္းဆြတ္တမ္းတရၿခင္း၏ပင္ပန္းနာက်င္စရာအရသာကုိေတာ့ေကာင္းေကာင္းသိသြားခဲ့၏။သူအေသအခ်ာ ၿပန္လာမွာကုိသိလ်က္နဲ႔ပင္ဤမွ်ၿပင္းၿပင္းထန္ထန္ခံစားခဲ့ရေသာကြၽန္ေတာ္သည္တစ္သက္တာေ၀းကြာရမည့္လမ္းကုိဘာေၾကာင့္ေရြးခ်ယ္မိခဲ့ပါသလဲ။ကုိယ့္ကုိယ္ကုိၿပန္ေမးတုိင္းလည္းတိက်ေသခ်ာေသာအေၿဖကုိမရခဲ့ပါ။ထုိစဥ္ကေတာ့တစ္လၿပည့္ ၿပီးဒုတိယရက္တြင္သူၿပန္ေရာက္လာခဲ့သည္။တစ္လၿပည့္ၿပည့္ခ်င္းရက္ကသူၿပန္ေရာက္ေလာက္ၿပီအထင္ႏွင့္က်ဴရွင္မ၀င္ပဲေစာၿပန္ခဲ့ေသာ္လည္းေရာက္မလာေသာေၾကာင့္ေနာက္တစ္ရက္တြင္ေတာ့မလာေလာက္ေသးဘူးအထင္ႏွင့္ကြၽန္ေတာ္အိမ္ ၿပန္ေနာက္က်ခဲ့သည္။အနည္းငယ္ညေနေစာင္းခ်ိန္ေက်ာင္းမွာလည္းပင္ပန္းခဲ့ေသာေၾကာင့္ႏြမ္းညစ္ေနေသာစိတ္တုိ႔ သည္ မိီးလင္းေနေသာသူ႔အခန္းေလးကုိၿမင္သည္ႏွင့္ေပ်ာ္ရႊင္ေပါ့ပါးသြားခဲ့လ်င္ကုိယ့္စိတ္ကုိပင္နားမလည္ႏုိင္ခဲ့။အိမ္သုိ႔အရင္မ၀င္ ၿဖစ္ေသးပဲသူအိမ္သုိ႔သာေၿပးတက္သြားခဲ့သည္။ကြၽန္ေတာ္ကုိၿမင္စဥ္ကေတာက္ပမႈၿဖင့္လင္းလက္သြားေသာသူ႔မ်က္လုံးမ်ားကုိကြၽန္ေတာ္ဘယ္ေတာ့မွေမ့ႏုိင္ေတာ့မွာမဟုတ္။

အခန္းတံခါးကုိသူပိတ္ၿပီးကြၽန္ေတာ့္ဘက္ၿပန္လွည့္လာခ်ိန္ကုိပင္မေစာင့္ႏုိင္ေတာ့ပဲသူ႔ကုိေနာက္မွေန၍တင္းက်ပ္စြာဖက္ တြယ္မိေတာ့သည္။ခဏေနေတာ့ကြၽန္ေတာ္ဘက္ကုိသူလွည့္လာသည္။ၿပီးေတာ့သူရင္ခြင္ထဲတြင္နစ္ၿမဳပ္ေနေအာင္ေပြ႔ဖက္လ်က္မြတ္သိပ္ေသာအနမ္းမ်ားကြၽန္ေတာ့္ႏူတ္ခမ္းေပၚေရာက္လာေတာ့သည္။

မေတြ႔ရတာၾကာၿပီၿဖစ္ေသာသူ႔ကုိယ္ရန႔ံေလးကုိမက္မက္ေမာေမာရႈရွိက္မိစဥ္မွာပဲသူ႔ကိုကြၽန္ေတာ့္ဘယ္ေလာက္စြဲလန္းခဲ့မိၿပီဆုိတာေသခ်ာသြားခဲ့ပါသည္။ထုိတဒၤဂတြင္ေတာ့ကြၽန္ေတာ္သူ႔ဆီမွာသာစိတ္ေရာက္လ်က္အရာအားလုံးကုိေမ့ေလ်ာ့ထားခဲ့သည္။ကြၽန္ေတာ္ေမ႔ထားခဲ့သလုိေလာကမွာေထာက္ထားစရာဘာအေၾကာင္းမွမရွိေတာ့လ်င္မည္မွ်အဆင္ေၿပလုိက္မည္လဲ။သူႏွင့္ကြၽန္ေတာ္မခြဲႏုိင္မခြာရက္တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္အၿပန္အလွန္လုိအပ္ၾကၿခင္းကုိအခ်စ္ဟုေခါင္းစဥ္တပ္ခြင့္ရ မည္ဆုိလ်င္ပဲအားလုံးအဆင္ေၿပသြားလိမ့္မည္။

အခုေတာ့သူေပးအပ္လာေသာခ်စ္ၿခင္းတရားတြင္ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ဒဏ္ရာမ်ားစြာသာက်န္ေနခဲ့ပါသည္။

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

မၾကားရတာၾကာၿပီဆုိတဲ့သတင္းထဲ

အတိတ္ရဲ့ရနံ႔စူးစူးကုိေကာက္ရတယ္

မေလွ်ာက္ၿဖစ္ေတာ့တဲ့လမ္းေတြဆီက

ငုိသံသဲ့သဲ့ၿပန္ၾကားရတယ္

ေန၀င္ပါေတာ့ကြယ္....။

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ကန္ေဘာင္ေပၚသုိ႔ေရာက္သြားခ်ိန္သည္အနည္းငယ္ညနက္စၿပဳေနၿပီၿဖစ္ေသာေၾကာင့္လူရွင္းတိတ္ဆိတ္လ်က္ရွိၿပီ..။ကြၽန္ေတာ္ကကန္လမ္းထိပ္ရွိေလွကားက်ယ္ၾကီးမွတက္လာခဲ့ေသာေၾကာင့္ေရစက္ေဘးရွိသူႏွင့္ကြၽန္ေတာ္အၿမဲထုိင္ေနက်ခုံတန္းေလးသည္ထုိင္သူမဲ့ေနသည္ကုိေတြ႔ရ၏။အရင္လုိလုထုိင္စရာမလုိေတာ့သည့္တုိင္ခပ္သုတ္သုတ္ေလွ်ာက္သြားကာထုိင္ခ်လုိက္မိသည္။ေထာင့္တစ္ဖက္စြန္းတြင္ထုိင္လုိက္ေသာေၾကာင့္လက္တစ္ဖက္ကုိထုိင္ခုံလက္တန္းေပၚသုိ႔တင္ထားလုိက္ရ သည္။အရင္လုိမွီတြယ္စရာရင္ခြင္တစ္ခုလည္းကြၽန္ေတာ္ေဘးတြင္ရွိမေနပါ။တစ္ခါကကြၽန္ေတာ္ႏွင့္သူဒီခုံေပၚမွာထုိင္ေနရင္းကြၽန္ေတာ့္လက္ကုိဆုပ္ကုိင္ထားခ်င္ေသာသူႏွင့္စကားမ်ားခဲ့ဖူးသည္။အခုေတာ့ဆုပ္ကုိင္မည့္သူမရွိေတာ့ေသာကြၽန္ေတာ္ လက္တစ္ဖက္သည္ထုိင္ခုံလက္တန္းေပၚတြင္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့စြာလွဲေလ်ာင္းလ်က္ရွိသည္။မုိးကရုတ္တရက္သည္းလာၿပန္သည္။သူသာရွိမည္ဆုိလ်င္ကြၽန္ေတာ္ကုိၿပန္ၾကရေအာင္ဟုေၿပာမွာေသခ်ာသေလာက္ရွိသည္။အနည္းငယ္အေအးခံရုံၿဖင့္ဖ်ားတတ္ေသာကြၽန္ေတာ့္ကုိကြၽန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ထက္ပင္သူကစုိးရိမ္တတ္ပါသည္။တစ္ခါတစ္ရံတြင္ေတာ့သူ႔ကုိစခ်င္ေသာေၾကာင့္ေပကတ္ခါထုိင္ေနလုိက္သည္။ထုိအခါမ်ဳိးတြင္သူကအိမ္ၿပန္ရန္အမ်ဳိးမ်ဳိးေခ်ာ့ေမာ့ဆြဲေဆာင္တတ္သည္။သူထပ္တလဲလဲသုံးတတ္သည့္နည္းကေတာ့ကြၽန္ေတာ္သိပ္ၾကဳိက္သည့္သူ႔လက္ရာsaladလုပ္ေပးမည္ဟူေသာနည္းပါပဲ။ခ်က္ခ်င္းပင္သူစုိးရိမ္တၾကီးၿပန္ဖုိ႔အေခၚကုိညစ္က်ယ္က်ယ္ဆန္႔က်င္လ်က္ရွိေသာဆယ့္ငါးႏွစ္အရြယ္ကေလးသာသာေကာင္ေလးဘ၀ကုိတမ္းတမိသြားၿပန္သည္။သူေပးခဲ့ေသာေပ်ာ္စရာကာလေတြသူမရွိေတာ့သည့္အခါလြမ္းဆြတ္နာက်င္စရာမ်ားအၿဖစ္ေၿပာင္းလဲသြားလိမ့္မည္ဟုကြၽန္ေတာ္ဘယ္ေတြးမိခဲ့ပါ့မလဲ။

မုိးစက္မ်ားအနည္းငယ္က်ဲပါးသြားေတာ့ကန္ေရၿပင္သည္တည္ၿငိမ္သေလာက္ၿဖစ္လာၿပန္၏။အနက္ေရာင္ကန္ေရၿပင္တြင္သူ႔မ်က္ႏွာေလးကုိၿပန္လည္ပုံေဖာ္ၾကည့္မိရင္းႏူတ္ဖ်ားမွတစ္စုံတစ္ရာကုိေရြရြတ္မိခ်ိန္တြင္ကြၽန္ေတာ္ရင္ထဲတြင္တစ္ဆစ္ဆစ္ နာက်င္လာခဲ့ၿပန္သည္။သူကကြၽန္ေတာ့္ကုိသူတုိ႔ဘာသာစကားတြင္ခ်စ္တယ္ဟုေၿပာေသာအသံထြက္ကေလးၿဖင့္နာမ္စားသုံးေခၚေ၀ၚတတ္သည္။သူမရွိေတာ့သည္ေနာက္ပုိင္းကာလရွည္ၾကီးထဲမွာ ဒီနာမည္ကေလးနဲ႔ၿပန္ထူးခြင့္မရွိေတာ့တာ ကာလမည္မွ်ၾကာခဲ့ၿပီလဲ..ဗ်ာ။

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

တစ္ေယာက္တည္းေအးစက္ေနသည့္ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကုိေသာက္ရခ်ိန္တုိင္းတြင္ကြၽန္ေတာ္အတြက္ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေပးခဲ့ေသာေမြးညင္းစိမ္းေလးမ်ားယွက္သန္းေနေသာတစ္ခ်ိန္ကလက္ကေလးတစ္စုံကုိၿမင္ေယာင္မိပါသည္။ကြၽန္ေတာ္ကမွန္ၿပဴတင္းေပါက္မွၿမင္ရေသာအၿပင္ဘက္ၿမင္ကြင္းမ်ားကုိေငးေနခဲ့သည္။သာယာၾကည္လင္ေသာေႏြနံနက္ခင္းတစ္ခုတစ္ခုၿဖစ္သည္။ သၾကၤန္ၿပီးလ်င္ေအာင္စာရင္းထြက္မည္ကုိၾကိဳစိတ္ဆင္းရဲေနေသာကြၽန္ေတာ္ကုိသူရယ္ေမာခဲ့သည္။ကြၽန္ေတာ္ကစိတ္ေကာင္းလဲမရွိဘူးဟုတီးတုိးေရရြတ္မိေတာ့သေဘာက်သလုိၿပဳံးလ်က္ကြၽန္ေတာ့္ပါးကုိဆြဲလိမ္ရန္ၾကိဳးစားလ်င္သူ႔လက္တစ္ဖက္ကုိပုတ္ခ်ပစ္ခဲ့သည္။လမ္းသြားရင္းတစ္စုံတစ္ရာႏွင့္တုိက္ခုိက္မိသည့္အခါသုိ႔မဟုတ္မနက္ေစာေစာေပါင္မုန္႔မီးကင္ရာတြင္အဆင္မေၿပသည့္အခါစသည့္အေသးအဖြဲမ်ားကုိပင္စိတ္ဆတ္ေဒါသထြက္လြယ္ေသာသူသည္ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ပတ္သက္လ်င္ေတာ့အံ့ၾသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ပင္စိတ္ရွည္၏။သုိ႔ေသာ္လည္းသူႏွင့္ကြၽန္ေတာ္ပဍိပကၡ ၿဖစ္ရသည့္အခ်ိန္ကနည္းလ်က္ အရာအေတာ္မ်ားမ်ားတြင္အၾကိဳက္ခ်င္းတူပါသည္။

ရုပ္ရွင္ၾကိဳက္တာ သီခ်င္းဖြင့္ၿပီးအိပ္တတ္တာ မုိးရာသီကုိႏွစ္သက္တာစသၿဖင့္ေၿပာ ရမည္ဆုိလ်င္ဆုံးလိမ့္မည္မထင္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္ၾကိဳက္ေသာအရာမ်ားကုိသူအၿမဲလုိက္ၾကိဳက္ရန္ၾကိဳးစားတတ္ေသာ္လည္းၾကက္သြန္ၿဖဴနံ႔ကုိေတာ့အလြန္မုန္း သည္။ထုိ႔ေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္သည္ၾကက္သြန္ၿဖဴကုိအၾကိဳက္ၾကီးမဟုတ္ေသာ္လည္းမၾကာခဏစားၿပီးသူ႔ကုိသြားနမ္းတတ္ သည္။ပထမဆုံးတစ္ေခါက္ကေတာ့သူအိမ္မွၿပန္သြားၿပီးထမင္းစားၿပီးမွေနာက္တစ္ေခါက္ၿပန္လာေသာကြၽန္ေတာ့္ကုိဘာၿဖစ္လုိ႔လဲဟုေမးခဲ့သည္။

ကြၽန္ေတာ္ကအရမ္းနမ္းခ်င္လုိ႔ၿပန္လာတာဟုေၿဖေတာ့သူကမ်က္လုံးႏွစ္ဖက္ကုိမွိတ္ကာေခါင္းကုိေမာ့ေပးခဲ့သည္။မ်က္လုံး ႏွစ္ဖက္စုံမွိတ္လုိက္သည္ႏွင့္ကေလးတစ္ေယာက္လုိအၿပစ္ကင္းစင္သြားခဲ့ေသာသူ႔ကုိကြၽန္ေတာ္မလုပ္ရက္သလုိခံစားလုိက္ရေသးသည္။ခဏေနမွသူ႔ကုိကြၽန္ေတာ္စနမ္းၿဖစ္ပါသည္။အစပုိင္းမွာမရိပ္မိေသာ္လည္းကြၽန္ေတာ္အနမ္းၾကာရွည္သြားေတာ့သူအန႔ံရသြားကာေဘစင္ရွိရာသုိ႔ေၿပးသြားသည္။ဤသည္ကုိပင္ကြၽန္ေတာ္ကုိရြံရေကာင္းလားဟုၿပန္၍စိတ္ေကာက္ခဲ့ပါသည္။

ေရခ်ဳိးခန္းမွၿပန္ထြက္လာေတာ့စာအုပ္တစ္အုပ္ကုိသည္းၾကီးမည္းၾကီးဖတ္ကာသူ႔ကုိလုံး၀လွည့္မၾကည့္ေတာ့ေသာကြၽန္ေတာ္ကုိခ်က္ခ်င္းပင္ရိပ္မိသိရွိသြားသည္။ကြၽန္ေတာ္လက္ထဲမွစာအုပ္ကုိဆြဲယူကာပိတ္ပစ္လုိက္ေတာ့သူ႔ကုိေမာ့မၾကည့္ပဲခုတင္ေပၚသုိ႔လွဲခ်လုိက္သည္။သူကကြၽန္ေတာ့္နားသုိ႔တိုးတုိးကေလးကပ္ကာဒီမွာပဲအိပ္ေတာ့ဟုေလသံကေလးၿဖင့္ေၿပာပါသည္။ၿပီးေတာ့ကြၽန္ေတာ့္ေဘးစားပြဲမွမီးကုိမွိတ္ပစ္ခဲ့သည္။ခဏေနလ်င္အေနာက္မွေန၍ကြၽန္ေတာ္လက္ႏွစ္ဖက္လုံးကုိသုိင္းဖက္လာသည္။လက္တစ္ဖက္ကကြၽန္ေတာ္လက္မ်ားကုိမလႈပ္ႏုိင္ေစရန္ခ်ဳပ္ထားၿပီးေနာက္လက္တစ္ဖက္ကေအာက္သုိ႔ေရြ႕႔လ်ားသြားကာကြၽန္ေတာ္၀တ္ထားေသာေဘာင္းဘီကုိဆြဲခြၽတ္ရန္ၾကိဳးစားခဲ့သည္။

ကြၽန္ေတာ္စိတ္ထဲတြင္ရုတ္တရက္အသည္းယားသြားကာအားကုန္သုံးလ်က္ပက္လက္လွန္ရန္ၾကိဳးစားလ်င္သူႏွင့္ကြၽန္ေတာ္မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္မိသြားသည္။ကြၽန္ေတာ္ကုိငုံ႔အနမ္းတြင္သူ႔ေမးဖ်ားမွရိတ္သင္ကာစေမြးညင္းမ်ားသည္ကြၽန္ေတာ္လည္ပင္းသုိ႔ထိခတ္မိေတာ့အလြန္ယားသြားၿပီးသူကုိတြန္းဖယ္လုိက္မိသည္။သူကကြၽန္ေတာ္ယားတတ္သည္ကုိသိသြားလ်က္လက္ႏွစ္ဖက္ကုိခ်ဳပ္ထားကာသူ႔ေမးေစ့ၿဖင့္ကြၽန္ေတာ္လည္ကုပ္ကုိပြတ္ပါသည္။အစပုိင္းမွာတတ္ႏုိင္သေရြ႔ကြၽန္ေတာ္ရုန္းေသးေသာ္လည္းသန္မာေသာသူ႔လက္မ်ားေအာက္တြင္ရုန္းရင္းကန္ရင္းအေလွ်ာ့ေပးရေတာ့သည္။

က်ယ္ၿပန္႔ေသာသူ႔ရင္ခြင္ထဲတြင္တင္းက်ပ္စြာဖက္ေပြ႔ထားေသာအခါကြၽန္ေတာ့္ခႏၡာကုိယ္သည္မယုံႏုိင္စရာကြယ္ေပ်ာက္လ်က္ရွိ၏။ကြၽန္ေတာ္ၿငိမ္သက္စၿပဳသြားေသာအခ်ိန္တြင္သူကကြၽန္ေတာ့္ႏူတ္ခမ္းကုိက်င္လည္စြာနမ္းပါသည္။ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အနားသုိ႔ေရြ႔ကပ္ကာခ်စ္လားဟုေမးသည္။သူ႔ေလသံမွာတုိးတုိးေလးပဲ။သို႔ေသာ္ကြၽန္ေတာ့္နားထဲတြင္ခုခ်ိန္တုိင္ပဲ့တင္ထပ္ေနဆဲၿဖစ္သည္။တစ္ေယာက္ရင္ထဲမွစကားတစ္ေယာက္ႏွလုံးသားၿဖင့္မည္သုိ႔ပင္ခံစားနားလည္ေစကာမူသဘာ၀တရားမဟုတ္ေသာသံေယာဇဥ္ကုိအခ်စ္ဟုေခါင္းစဥ္တပ္ခြင့္မရႏုိင္ေၾကာင္းကြၽန္ေတာ္အလြန္ေနာက္က်မွသေဘာေပါက္ခဲ့ရပါသည္။

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

တစ္ခါတစ္ရံတြင္ေတာ့သူသည္ကြၽန္ေတာ္ကုိစက္ဘီးေပၚတြင္တင္လ်က္ကြၽန္ေတာ္သြားခ်င္သည့္ေနရာမ်ားသုိ႔လုိက္ပုိ႔တတ္သည္။ကြၽန္ေတာ္ကစက္ဘီးစီးသင္ခ်င္သည္ဟုဆုိ၍ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔အိမ္ေရွ႔လမ္းမသည္လူရႈပ္ေသာေၾကာင့္ RC-2 ၀င္းထဲသုိ႔ သြားသင္ေပးခဲ့သည္။အေနာက္မွသူထိန္းေပးေနစဥ္ကအဆင္ေၿပခဲ့ေသာ္လည္းကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္ တည္းတင္လႊတ္ လုိက္သည္ႏွင့္ပုံပ်က္ပန္းပ်က္ပစ္လဲခဲ့ပါသည္။

ထုိစဥ္ကရေသာဒဏ္ရာမ်ားကုိသူေဆးထည့္ေပးခဲ့ဖူးၿပီးစက္ဘီးစီးဆက္မသင္ေတာ့ရန္ကြၽန္ေတာ့္ကုိေၿဖာင့္ျဖခဲ့သည္။ထုိဒဏ္ရာမွမဟုတ္ကြၽန္ေတာ္ေနမေကာင္းၿဖစ္ခ်ိန္တုိင္းတြင္လည္းသူကသာေဆးတုိက္ဓာတ္စာေကြ်းေနာက္ဆုံးကြၽန္ေတာ္တေရးႏုိးထအန္ေသာအန္ဖတ္မ်ားကုိပင္မရြံမရွာက်ဳံးခဲ့ပါသည္။တစ္ခါတစ္ရံညသန္းေခါင္လန္႔ႏုိးလာရင္ခ်မ္းသည္ဟုညည္းညဴမိလ်င္ေစာင္မ်ားကုိဖယ္ၿပီးသူ႔ရင္ခြင္ထဲတြင္ဖက္ေပြ႔ထားၿမဲၿဖစ္သည္။

(ထုိ႔ေၾကာင့္သူႏွင့္ေ၀းကြာအၿပီးပထမဆုံးဖ်ားစဥ္ကသူ႔အစားလစ္ဟာေနေသာအိပ္ယာကြက္လပ္ကုိသာစမ္းမိၿပီးအရမ္း၀မ္းနည္းသြားခဲ့ဖူးပါသည္)

ဤမွ်အေသးစိတ္ၾကင္နာတတ္ေသာသူ႔ကုိကြၽန္ေတာ္အခ်ိန္မ်ားစြာသတိရေနခဲ့ၿခင္းသည္ကြၽန္ေတာ့္အၿပစ္မွမဟုတ္ပဲ။အစစအရာရာအဆင္ေၿပေခ်ာေမြ႔လ်က္ရွိေသာရွိေသာကြၽန္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ဘ၀ထဲသုိ႔တစ္သက္စာေ၀းကြာေစဖုိ႔ၿပသနာ၀င္ ေရာက္လာခဲ့ပုံသည္သိမ္ေမြ႔လြန္းလွ၏။ေက်ာင္းပိတ္ရက္တစ္ရက္တြင္သူမပါပဲသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အိမ္သုိ႔သြားလည္ရာမွစပါသည္။ထုိေန႔ကကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ထုိသူငယ္ခ်င္းသည္ရုပ္ရွင္တစ္ကား(Philadelphiaထင္သည္)အတူထုိင္ၾကည့္ေနရာကေယာက်ာၤးႏွစ္ေယာက္ေပြ႔ဖက္ခ်စ္ၾကိဳက္ခန္းပါလာေသာအခါ ေစာက္ရမ္းရြံဖုိ႔ေကာင္းတယ္ ဟုေရြရြတ္ကာထ ပိတ္ပစ္ ခဲ့သည္။ကြၽန္ေတာ္ကုိမရည္ရြယ္မွန္းသိေသာ္လည္းရင္ထဲတြင္ေအာင့္ကနဲၿဖစ္သြားသည္အထိနာက်င္သြားခဲ့ပါသည္။ဘုရားဘုရား ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္သူ႔အေၾကာင္းကုိမ်ားသိ သြားပါကဒီေကာင္ဘာေၿပာမွာပါလိမ့္။ ထုိေနာက္ေတာ့ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကုိ ႏူတ္ ဆက္ၿပီးခ်က္ခ်င္းထၿပန္လာမိသည္။အိမ္ကုိၿပန္ေရာက္ေတာ့လည္းထုိစကားသည္သာနားထဲတြင္အထပ္ထပ္ၾကားေယာက္လ်က္သူ႔ဆီကုိသြားခ်င္စိတ္ကုိထိန္းခ်ဳပ္ထားခဲ့ပါသည္။

အခ်ိန္တန္၍သူ႔ဆီေရာက္မလာေတာ့ကြၽန္ေတာ့္ကိုေနမေကာင္းဘူးလားဟုဖုန္းဆက္ေမးသည္။ကြၽန္ေတာ္ကစာက်က္စရာေတြမ်ားေနလုိ႔ပါဟုၿပန္ေၿဖၿပီးခ်က္ခ်င္းဖုန္းခ်ကာအခန္းကုိမီးေမွာင္ခ်လ်က္သူ႔အခန္းဆီသုိ႔ေငးၾကည့္ေနခဲ့မိပါသည္။မီးေရာင္ေအာက္တြင္စာအုပ္တစ္အုပ္ကုိကုိင္ကာဖတ္ေနေသာသူ႔ကုိမေမ့ရက္စဖြယ္ၿမင္ရ၏။ခဏေနေတာ့စာအုပ္ကုိပိတ္ကာကြၽန္ေတာ္အခန္းဖက္သုိ႔ေငးၾကည့္လာပါသည္။မီးပိတ္ထားေသာေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ့္ကုိသူမၿမင္ႏုိင္တာေသခ်ာေသာ္လည္းအၾကာၾကီးစုိက္ၾကည့္ေနခဲ့ေတာ့မလုံမလဲၿဖစ္သြားသည္။ေနာက္ေတာ့မွကြၽန္ေတာ္ကုိမၿမင္ႏုိင္မွန္းသိရက္ၾကည့္ေနတာကုိရိပ္စားမိကာသနားသြားေသာ္လည္းေန႔လည္ကၾကားခဲ့ေသာစကားကုိၿပန္ေတြးမိလ်င္ေယာင္ယမ္းကာေခါင္းကုိခါယမ္းပစ္မိသည္အထိခါးသီးသြားၿပန္ပါသည္။ထုိညကကြၽန္ေတာ္အိပ္ဖုိ႔ခဲယဥ္းစြာၾကိဳးစားခဲ့ရသလုိညနက္မွဖုန္းတစ္ေခါက္ထပ္ဆက္ခဲ့ေသာသူအိပ္မေပ်ာ္ခဲ့တာလဲကြၽန္ေတာ္သိပါသည္။ေနာက္တစ္ေန႔သူ႔အိမ္သုိ႔ကြၽန္ေတာ္ေရာက္သြားခဲ့ေတာ့သူကကြၽန္ေတာ္ကုိၿမင္ၿမင္ခ်င္းေၿပးလာၿပီးတင္းက်ပ္စြာေပြ႔ဖက္လာသည္။

ၿပီးေတာ့မေန႔ကတစ္ေန႔လုံးမေတြ႔ရဘူးေနာ္ဟုကြၽန္ေတာ္မ်က္လုံးမ်ားထဲသုိ႔စုိက္ၾကည့္ကာေၿပာသည္။တစ္စုံတစ္ရာမတုံ႔ၿပန္မိ သူ႔ကုိလဲၿပန္လည္မေပြ႔ဖက္မိေပမယ့္သူ႔အၾကည့္မ်ားေၾကာင့္ရင္ထဲတြင္ႏြမ္းနယ္သြားခဲ့ပါသည္။ ထုိအၿဖစ္အပ်က္ႏွင့္ ေရွ႔ဆင့္ေနာက္ဆင့္ပင္သူ႔ႏုိင္ငံသုိ႔ရုတ္တရက္ၿပန္စရာအေၾကာင္းေပၚလာခဲ့ၿခင္းၿဖစ္သည္။ကံတရားအလွည့္အေၿပာင္းသည္အလြန္ၿမန္ဆန္လွေသာေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ၿပင္ဆင္ခြင့္နည္းနည္းမွမရခဲ့။

'ကုိယ္ၿပန္ရေတာ့မယ္' အနည္းငယ္အဖ်ားခတ္တုန္ရင္ခ်င္ေနေသာသူ႔အသံေလးကုိကြၽန္ေတာ္အၿမဲတမ္းၾကားေယာင္ ေနခဲ့ပါသည္။ရင္ထဲတြင္ရုတ္တရက္နာက်င္လာေသာ္လည္းမၾကာခင္ေမ့ေပ်ာက္သြားမွာပါဟုကုိယ့္ကုိယ္ကုိလိမ္လည္လ်က္ဘာမွမခံစားရသလုိဆက္ေနခဲ့သည္။သူႏွင့္လုိက္ခဲ့ရန္ေခၚေသာအခါကြၽန္ေတာ္ၿငင္းခဲ့သည္။ 'ဟင့္အင္း' ေရွ႔ဆက္ဖုိ႔မၿဖစ္ႏုိင္ ေတာ့တဲ့ဇာတ္ကုိဒီမွာတင္ရပ္ၾကမယ္။အခ်ိန္ေတြၾကာရင္ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ေ၀းကြာၿခင္းမွာအသားက်သြားမွာပါ။

တကယ္ေတာ့ကြၽန္ေတာ္ရင္ထဲမွနာက်င္ရၿခင္းကုိအလုိလုိက္ခဲ့မိမည္ဆုိလ်င္အခုလုိသူ႔ႏွင့္ေ၀းကြာရေသာလြမ္းဆြတ္ၿခင္းေတြၿဖစ္ေပၚလာမွာမဟုတ္။ကြၽန္ေတာ္ကသူ႔စကားမ်ားကုိေခါင္းခါခဲ့ေတာ့သူ႔မ်က္ႏွာမွာထိန္းခ်ဳပ္မရေအာင္ပ်က္ယြင္းသြား ေသာ္လည္းဘာမွဆက္မေၿပာေတာ့ပါ။

အိပ္ယာ၀င္ခ်ိန္တြင္သူ႔ဘက္သုိ႔မလွည့္ၿဖစ္ခဲ့ပဲနံရံကုိမ်က္ႏွာမူလ်က္အိပ္ေပ်ာ္ရန္ၾကိဳးစားခဲ့ရ၏။ဘယ္အခ်ိန္ကအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့မွန္းမသိပဲသူ႔ဘက္မွမီးအလင္းေရာင္ေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္ႏုိးလာခ်ိန္တြင္သူသည္စားပြဲေပၚမွမီးအုပ္ေဆာင္းကုိဖြင့္လ်က္ကြၽန္ေတာ္မ်က္ႏွာကုိၾကည့္မ၀သလုိေငးေမာေနေသာသူ႔ကုိမွန္ၿပဴတင္းမွတစ္ဆင့္ၿမင္ရပါသည္။

အစပုိင္းမွာကြၽန္ေတာ္မႏုိးသလုိၿငိမ္သက္ေနခဲ့ေသာလည္းသူ႔မ်က္ရည္တစ္စက္ကြၽန္ေတာ့္ပုခုံးေပၚက်လာခ်ိန္တြင္ေတာ့ဆက္လက္မခ်ဳပ္တည္းႏုိင္ပဲသူ႔ရင္ခြင္ထဲသုိ႔ေခါင္းတုိး၀င္လ်က္တုိးတိတ္စြာမ်က္ရည္က်မိေတာ့သည္။

သူကဘယ္တုန္းကမွမ်က္ရည္မက်ခဲ့သလုိဟန္ေဆာင္လ်က္ကြၽန္ေတာ့္ကုိသာေခ်ာ့ခဲ့သည္။ၿပီးေတာ့သူမရွိလ်င္ကုိယ့္ကုိယ္ကုိဂရုစုိက္ဖုိ႔အထပ္ထပ္မွာၿပန္ပါသည္။

ရင္ထဲတြင္ဘာမွမခံစားရသလုိဟန္ေဆာင္လ်က္စကားေတြအမ်ားၾကီးေၿပာေနခဲ့ေသာ္လည္းသူ႔မ်က္၀န္းမ်ားဆီမွေၾကကြဲရိပ္တုိ႔ကုိကြၽန္ေတာ္ဘယ္ေတာ့မွေမ့ႏုိင္ေတာ့မည္မထင္ပါ။ေနာက္ဆုံးေတာ့ကြၽန္ေတာ့္ေမးဖ်ားကုိဆြဲယူေမာ့ေစကာကြၽန္ေတာ္ မ်က္၀န္းမ်ားဆီသုိ႔စုိက္ၾကည့္လ်က္ ကုိယ့္ကုိမေမ့ပါနဲ႔ေနာ္ဟုမွာခဲ့သည္။

အခုေတာ့သူမွာၾကားခဲ့ေသာစကားေလးသည္ကြၽန္ေတာ္အေပၚတြင္အၿမဲဖိစီးေနေသာက်ိန္စာတစ္ခုၿဖစ္လာပါသည္။

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

တစ္ခုေသာမုိးရာသီေန႔လည္ခင္းတြင္ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမုိင္ေပါင္းမ်ားစြာၿခားခဲရသည္။ခြဲခြာရၿခင္းကုိဘယ္သူပဲေဆာင္ယူခဲ့သည္ၿဖစ္ေစေပါ့ေလ..။

ခံစားခဲ့ရတာကေတာ့ထပ္တူထပ္မွ်ပါပဲဆုိတာကြၽန္ေတာ္ယုံၾကည္လ်က္ရွိ၏။ ဤအေၾကာင္းကုိၿပန္ေတြးမိတုိင္း မေန႔တေန႔ ကလုိနာက်င္ဆဲၿဖစ္ပါသည္။

ကြၽန္ေတာ္ကလုိက္မပုိ႔ဘူးေနာ္ဟုသက္ၿပင္းခ်သံတစ္၀က္ႏွင့္ေၿပာမိေတာ့သူကကြၽန္ေတာ္မ်က္၀န္းမ်ားဆီသို႔စုိက္ၾကည့္လ်က္နားလည္သလုိေခါင္းၿငိမ့္ၿပခဲ့သည္။သူ႔မ်က္၀န္းညိဳမ်ားဆီမွေၾကကြဲမႈႏွင့္မ်က္ရည္စမ်ားကုိၿမင္ရေသာအခါလႈိက္လွဲစြာနာက်င္သြားၿပီးအိမ္ၿပန္လာခဲ့ရပါသည္။ကြၽန္ေတာ္အိမ္ၿပဴတင္းေပါက္မွလွမ္းၾကည့္မိေတာ့သူသည္ခုတင္ေပၚတြင္အတန္ၾကာေခါင္းငုိက္စုိက္က်လ်က္ထုိင္ေနသည္ကုိေတြ႔ရ၏။ေလဆိပ္ဆင္းရန္အခ်ိန္အလြန္နီးကပ္လာမွေလးလံစြာထရပ္လ်က္လုပ္စရာရွိသည္မ်ားကုိထလုပ္ေနေသာသူ႔ကုိကြၽန္ေတာ္မၾကည့္ရက္ေတာ့ပါ။လုိက္မပုိ႔ၿဖစ္ေသာဆုံးၿဖတ္ခ်က္အတြက္ေနာင္တရခ်င္

သြားေသာ္လည္းသူထြက္ခြာႏူတ္ဆက္သြားတာကုိၿမင္ရလ်င္နာက်င္မႈကုိထိန္းႏုိင္မည္မထင္။တနည္းအားၿဖင့္မခြဲႏုိင္မခြာရက္ႏူတ္ဆက္ေနေသာေယာက်ာၤးေလးႏွစ္ေယာက္ကုိစူးစမ္းၾကမည့္မ်က္လုံးမ်ားအလည္တြင္ကြၽန္ေတာ္အရွက္ကြဲမခံႏုိင္ပါ။

ထုိေန႔ကရာသီကုန္ကာနီးႏူတ္ဆက္ေသာမုိးသည္သည္းသည္းမဲမဲရြာေနခဲ့သည္။အထုပ္မ်ားကုိမႏုိင္မနင္းသယ္ပုိးကာကားငွားရန္ေစာင့္ေနေသာသူ႔ကုိၿမင္ရေတာ့ေလးလံမႈၿဖင့္ရင္ထဲတြင္ႏြမ္းနယ္လာပါသည္။မုိးေရထဲတြင္ကားေလးထြက္သြားေသာ

ၿမင္ကြင္းသည္ကြၽန္ေတာ္ဘယ္ေတာ့မွေမ့ေပ်ာက္ႏုိင္ေတာ့မည္မဟုတ္ေသာေၾကကြဲဖြယ္ဇာတ္သိမ္းတစ္ခုၿဖစ္သည္။ဧည့္သည္ဆုိတာအခ်ိန္တန္အိမ္ၿပန္ရမွာပါပဲဟုကုိယ့္ကုိယ္ကုိႏွစ္သိမ့္မိေသာ္လည္းရင္ထဲကနာက်င္မႈကုိေတာ့တစ္ရံတစ္ဆစ္မွ ေလ်ာ့ပါးေစႏုိင္စြမ္းမရွိပါ။သူအိမ္ဘက္ကုိလွည့္ၾကည့္မိေတာ့ၿပဴတင္းေပါက္တံခါးေလးေစ့ပိတ္ထားသည္ကုိၿမင္ရၿပန္သည္။ဒီတစ္ခါဒီတံခါးေလးပိတ္ထားတာၿပန္ပြင့္လာဖုိ႔ရက္ကုိဘယ္ေလာက္အထိေစာ့င္ရဦးမွာလည္း.....ဗ်ာ။

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ကြၽန္ေတာ္ၿပန္သတိ၀င္လာေတာ့မုိးေတြစဲလ်က္ရွိၿပီ။နာရီကုိၾကည့္လုိက္မိေတာ့မနက္ႏွစ္နာရီထုိးလုနီး..။ၿပန္သင့္ၿပီဟုသိကာမတ္တတ္ထရပ္လိုက္ေတာ့မူးေ၀သြားေသာေၾကာင့္ထုိင္ခုံလက္တန္းကုိသာကုိင္ထားလုိက္ရ၏။အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ေသးလားမသိ။ကန္ေဘာင္ေပၚမွဆင္းလာေတာ့ေလေၿပတစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေ၀့ရမ္းလာေသာ္လည္းအနည္းငယ္ခ်မ္းစိမ့္သြားသည္မွအပ ႏြမ္းညစ္ေနေသာစိတ္မ်ားကုိေတာ့လန္းဆန္းေစႏုိင္စြမ္းမရွိပါ။

ေလွ်ာက္လာေသာေၿခလွမ္းတုိင္းသည္လည္းေကာင္း တက္လာေသာေလွကားထစ္တုိင္းသည္လည္းေကာင္း ေနာက္ဆုံး ေသာ့ကုိလွည့္ဖြင့္ေနသည့္အခိ်န္သည္လည္းေကာင္းကြၽန္ေတာ္အတြက္အဓိပၸါယ္မဲ့လ်က္ရွိ၏။တံခါးကုိဖြင့္ၿပီးအထဲကုိ၀င္ခ်ိန္တြင္လည္းခ်ိဳသာေသာအနမ္းတစ္စုံၿဖင့္ကြၽန္ေတာ့္ကုိၾကိဳဆုိမည့္သူမရွိပါ။နံရံကပ္မီးခလုတ္ကုိႏွိပ္ခ်လုိက္ၿပီးမွကြၽန္ေတာ့္ လက္မ်ားေရစုိေနသည္ကုိရုတ္တရက္သတိရသြားသည္။

ေရစုိအ၀တ္ေတြကုိအိပ္ခန္းသုိ႔သြားရာတစ္ေလွ်ာက္ခြၽတ္လဲပစ္တင္သြားရင္းကမွန္တစ္ခ်ပ္ေရွ႕မွၿဖတ္မိေတာ့ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ခပ္ၾကာၾကာရပ္ၾကည့္မိသည္။ေက်ာင္းႏွင့္ေ၀းကြာခဲ့ၿပီၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ကုပ္ေထာက္ရွည္လ်ားေနေသာဆံပင္မ်ားသည္မုိးေရေတြရႊဲၿပီးတစ္ေခ်ာင္းစီဖရုိဖရဲၿဖစ္လ်က္ရွိၾကသည္။အိပ္ေရးပ်က္ခဲ့ေသာမ်က္၀န္းေတြကေတာ့နီရဲထုိင္းမႈိင္းကာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ေနသည္။ၿပီးေတာ့သူသိပ္ခ်စ္သည္ဟုေၿပာခဲ့ဖူးေသာကြၽန္ေတာ့္ဘယ္ဘက္ပါးၿပင္ေအာက္မွမွည့္နက္ေလးဆီေရာက္သြားၿပန္ေတာ့သူ႔စကားမ်ားကုိၾကားေယာင္လ်က္၀မ္းနည္းစိတ္၀င္လာၿပန္သည္။အတိတ္ဆုိတာလည္းေၾကကြဲမႈေတြအရိပ္ထင္ေစတဲ့မွန္တစ္ခ်ပ္ပါပဲ။ကြၽန္ေတာ္ပုခုံးစြန္းရွိသူ႔မ်က္ရည္မ်ားစီးက်ခဲ့ဖူးရာေနရာတြင္ပူေႏြးေသာသူ႔မ်က္ရည္မ်ား၏အေတြ႕အထိကုိခံစားလာရသည္။

မ်က္လုံးမ်ားဆီမွက်ိန္းစပ္မႈကုိခံစားရေသာ္လည္းအိပ္လုိ႔လည္းမေပ်ာ္ႏုိင္ေတာ့မွာေသခ်ာပါသည္။အိပ္မေပ်ာ္ႏုိင္တဲ့အတူတူဒိီအတုိင္းပဲထုိင္ေနလုိက္ေတာ့မည္။မၾကာခင္မုိးလင္းလာေတာ့မွာပဲ။အေဟာင္းေတြအားလုံးခ်ဳပ္ၿငိမ္းလ်က္အရာရာအသစ္ ၿဖစ္လာသည့္ေနထြက္ခ်ိန္ကုိမနက္ၿဖန္ဟုေခၚသည္မဟုတ္လား။

ကြၽန္ေတာ္အတြက္ကေတာ့အလြမ္းေတြကလြဲဘယ္အရာမွအသစ္ၿပန္မၿဖစ္ႏုိင္ေတာ့သလုိပင္။ေၿခရင္းၿပဴတင္းေပါက္ကုိမဖြင့္မိေအာင္သတိထားလ်က္၀ရန္တာဆီသုိ႔ေလွ်ာက္သြားလုိက္သည္။မုိးေပၚကုိေမာ့ၾကည့္မိေတာ့မုိးသားမ်ားအတန္ငယ္လြင့္ပါးလ်က္ၿပိဳးေၿပာက္ေသာၾကယ္ကေလးမ်ားကုိပင္ဟုိတစ္ပြင့္ဒီတစ္စၿမင္ေနရၿပီ။ဤေကာင္းကင္ၾကီးတစ္ခုထဲ၏ေအာက္တြင္သူႏွင့္ကြၽန္ေတာ္အတူရွိေနေသးေၾကာင္းေတြးမိသြားေသာအခါရင္ထဲတြင္ေႏြးေထြးသြားပါသည္။ကမၻာေၿမၾကီးရဲ့တစ္ေနရာခင္ဗ်ားရွိေနေသးတယ္ဆုိတဲ့အသိနဲ႔မနက္ၿဖန္ေတြကုိကြၽန္ေတာ္လုိခ်င္ခဲ့တာ။သတိတရတမ္းတေနခဲ့သည္ၿဖစ္ေစအမွတ္တမဲ့ေမ့ေလ်ာ့ထားခဲ့သည္ၿဖစ္ေစေပါ့။ ေတြ႔ခြင့္ေတြဘယ္လုိမၾကံဳေပမယ့္ ဆုံႏုိင္ခြင့္ေတြဘယ္လုိေ၀းေပမယ့္ ဒီအသိေလးတစ္ခုန႔ဲ တစ္ေယာက္တည္း ေနတတ္ ေအာင္ၾကိဳးစားေနခဲ့တာပါ။

ဆုပ္ကုိင္ထားတဲ့လက္ေတြၿမဲခဲ့ရင္သတိတရတမ္းတၿခင္းေတြအဆုံးသတ္တဲ့တစ္ေန႔ကြၽန္ေတာ္မ်က္၀န္းထဲကုိအနီေရာင္အရိပ္ေလးတစ္ခုဒုတိယအၾကိမ္ၿပန္လည္၀င္ေရာက္လာကာေ၀းကြာခ်ိန္ကာလမ်ား၏ေအးစက္မႈမ်ားအားသူ႔လက္တစ္စုံၿဖင့္ ေထြးေပြ႔ေၿပေပ်ာက္ေစလိမ့္မည္ဟုသံသယကင္းစြာယုံၾကည္ထားပါသည္။

အခုေတာ့........

အေဖာ္ကြဲေနဟန္ရွိေသာငွက္ကေလးတစ္ေကာင္၏ေဆြးေဆြးေၿမ့ေၿမ့ေအာ္ဟစ္သံကုိၾကားလုိက္ရသလုိ.....ရွိသည္။ ကြၽန္ေတာ္........ကြၽန္ေတာ္လည္းေလ...။

x x x x x x

ၾကာၿပီေပါ့အခ်စ္ရယ္

စာမလာသတင္းမၾကားမင္းကုိ

ခဏအေ၀းၾကီးသြားေနတာပါလုိ႔လဲ

ကုိယ့္ႏွလုံးသားကုိၿပန္မညာရက္ႏုိင္ခဲ့

ေၿပာမိတဲ့စကားေတြၿပန္ၾကားမိတုိင္း

ပန္းက်တဲ့ေန႔မင္းၿပန္ေရာက္လာမယ္လုိ႔ဆုိတယ္

ကုိယ့္မွာက

ေၿမာက္ပစ္စရာဒဂၤါးၿပားေလးတစ္ခ်ပ္ေတာင္

ဒီေလာကၾကီးထဲရွာမေတြ႔ႏုိင္တဲ့အၿဖစ္ပါ။

Dreamy

စာၾကြင္း။ ။ ဟိုးအရင္ ကြၽန္ေတာ္စာေတြမေရးခင္တုန္းက အင္တာနက္စသံုးကာစက ခင္မင္ခဲ့ေသာ ဖတ္ခဲ့ရေသာ ညီေလး ေ၀ဟန္ပိုင္ရဲ႕စာမူတစ္ပုဒ္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီကာလေတြတုန္းက ေတာ္ေတာ္ေလးလႈပ္ခတ္သြားရေသာ စာမူတစ္ပုဒ္ျဖစ္ပါ တယ္။ သူေရခဲ့ေသာ မူရင္းစာမူအတိုင္းေတာ့မဟုတ္ဘူး ကြၽန္ေတာ္နည္းနည္းေလးျဖည့္စြက္ထားခဲ့တယ္လို႕ အခုခ်ိန္မွာ ျပန္စဥ္းစားမိရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဖတ္ရတာအဆင္မေျပရင္ ကြၽန္ေတာ့္တာ၀န္သာျဖစ္ပါတယ္။အခုတေလာ ကြၽန္ေတာ္ စာေတြ မေရးျဖစ္ေတာ့ တျခားသူမ်ားေရးသည့္အထဲက ဖတ္လို႕ေကာင္းတာ သင့္ေတာ္တာေလးေတြကို ျပန္လည္ ေ၀မွ်ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။