အျပံဳးေလး (ပထမပိုင္း)

အျပံဳးေလးတစ္ခုကို ခင္ဗ်ားတို႕စြဲစြဲလမ္းလမ္းခ်စ္ခဲ့ဖူးၾကသလား

ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕အၿပံဳးေလးက

ေသသပ္ပိရိတ့ဲ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးတစ္စုံန႔ဲ

ကြ်န္ေတာ့္ႏွလုံးသားကို အျမစ္ကေနဆြဲႏႈတ္ႏိုင္ခဲ့တယ္

ပန္းႏုေရာင္န႔ဲရႊန္းလ့ဲ စြတ္စိုကာ

ကြၽန္ေတာ့္ရင္ကို ပင့္သက္ခ်လႈိက္ေမာေစခဲ့တယ္……

အခိုးေတြ လြင့္ေျမာကာ ျမဴေတြရစ္သိုင္း ေနၿပီးစိမ္းညိဳ႕ ဖန္ကာအုံ႔မိႈင္းေနသည့္ ရွမ္းရိုးမၾကီးကိုခပ္ေဝးေဝးမွျမင္ေနရသည္။ လွပလွေပစြ သဘာဝတရားၾကီးရယ္။ မနက္ခင္းေစာေနေသးသျဖင့္ေနမပြင့္ေသးေခ်။ ေႏြရာသီကုန္ကာစ မိုးရာသည္သို႔ေရာက္ခါနီး ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္ ဤရာသီဥတု၏ မနက္ခင္းအလွသည္ သဘာဝတရာၾကီး၏ ၿပီးျပည့္စုံစြာ ျခယ္မႈန္းထားျခင္းခံထားရသျဖင့္က်က္သေရရိွစြာ လွပေနျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ခ်ယ္ရီေတြ ဖူးပြင့္သည့္ေျမ ႏွငး္ ေတြဖဲြဖဲြလႈပ္က်တတ္သည့္ေျမ အိုးစည္ဗုံေမာင္းသံေတြ စည္စည္ညံေနတတ္သည့္ေျမ သည္ေျမကိုကြ်န္ေတာ္ခ်စ္သည္ ျမတ္ႏိုးသည္ တန္ဖိုးထားသည္။

ရွမ္းျပည္နယ္၏ ရိုးရာအစားအစာေတြကို ၾကိဳက္ႏွစ္သက္သည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္အညာေဒသမာွ ေမြးဖြားခ့ဲသည့္ ဗမာတစ္ေယာက္ ျဖစ္လင့္ကစား ငယ္ငယ္ကတည္းက ရွမ္းျပည္နယ္မွာပဲၾကီးျပင္းခ့ဲေသာေၾကာင့္ ယခုဆိုလွ်င္ စကားေျပာရင္ေတာင္ ရွမ္းသံဝဲေနၿပျီဖစ္ သည္။တစ္နည္းအားျဖင့္ဆိုရေသာ္ ရွမ္းေသြးေရာေနသည့္ ဗမာတစ္ဦးကဲ့သျို႔ဖစ္ေနသည္။ ယခုကြ်န္ေတာ္ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးျဖင့္ ေစ်းထဲ သို႔သြားေနျခင္းျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ဟင္းခ်က္စရာေတြဝယ္မည္။ ထို႔ေနာက္ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာေမေမ့ကို ကြ်န္ေတာ့္လက္ရာဟင္းေတြ ခ်က္ေကြ်းမည္ျဖစ္သည္။ ဤသျို႔ဖင့္ မနက္ခင္းေစ်းထဲသို႔ကြ်န္ေတာ္ေရာက္ရွိသြားသည္။

မနက္ခင္းေစ်းၾကီးမာွ ဆိုင္ခန္းေတြျဖင့္စနစ္တက် တည္ေဆာက္ထားျခင္းမဟုတ္ေပ။ ေျမနီနီေပၚတြင္သစ္သားခုံမ်ား ဝါးတန္းလ်ားမ်ားျဖင့္ ျဖစ္သလိုေရာင္းခ်ၾကျခင္းသာ ျဖစ္သည္။တစ္ခ်ိဳ႕ဟင္းသီးဟင္းရြက္သယ္မ်ားသည္ ေျမၾကီးေပၚတြင္ ငွက္ေပ်ာရြက္ကေလးသာခင္းၿပီး ေရာင္းၾကသည္။ ေစ်းထဲတြင္လူေတြ က်ိတ္က်ိတ္တိုးစည္ကားေနသည္။ တစ္ေနရာအေရာက္တြင္ ကြ်န္ေတာ့္ေျခလွမ္းေတြ ရပ္တန္႔ သြားသည္။ ေစ်းလည္ေခါင္တြင္ အသားမဲမဲ ဂင္တိုတိုႏွင့္လူတစ္ေယာက္သည္ ေမာင္းၾကီးတစ္ခုကိုကိုင္ကာ တဒူဒူထုေနသည္။ ၄င္း၏အနီးတြင္ေတာ့ၾကိမ္ကုလားထိုင္ခံျုဖင့္ တရုတ္ဝဝၾကီးတစ္ဦးထိုင္ေနသည္။

‘လာၾကေနာ္ လာၾက လာၾက.......ပစၥည္းေတြေစ်းေပါေပါန႔ဲေလလံပစ္မယ္ လာၾက လာၾက’

‘ဒူ ဒူ ဒူ ဒူ’

‘လာၾကေနာ္ ပစၥည္းေတြအလကားရသလိုကိုေစ်းေပါတာ…… ေလလံပစ္မယ္ေဟ့’

‘ဒူ ဒူ ဒူ ဒူ’

ကြ်န္ေတာ္စိတ္ဝင္စားသြားသည္။ ဘာပစၥည္းေတြမ်ားေလလံပစ္မည္မသိပါ။ ထို႔ေၾကာင့္သိခ်င္စိတျ္ဖင့္အနားသို႔ တိုးကပ္သြားၾကည့္ လိုက္၏ ။ ပစၥည္းေတြက စုံလင္လွသည္ တရုတ္ႏိုင္ငံလုပ္အိမ္သုံးလွ်ပ္စစ္ပစၥည္းေတြ၊ ေၾကြထည္ပစၥည္းေတြ ျဖစ္သည္။ အိမ္ရွင္မေတြ မ်က္စိက်စရာပါပင္။

ေၾကာ္ျငာသူက ေဆာ္ၾသမႈေကာင္း၍လားမသိ ခဏေလးအတြင္းမာွ ပင္ လူေတြျပည့္လွ်ံသြားသည္။ကြ်န္ေတာ္ပင္အေရွ႕သို႔ ေရာက္ ေအာင္မနည္းတိုးၾကည့္ရသည္။

‘ေဟာဒါေလးကေတာ့ လွ်ပ္စစ္မီးပူေလးပါ။ ဂ်ပန္နည္းပညာန႔ဲထုတ္လုပ္ထားတ့ဲတရုတ္မိတ္ေလးေပါ့ဗ်ာ။ အျပင္မွာ သြားဝယ္ရင္ အနည္းဆုံးေသာင္းဂဏန္းရိွပါတယ္။ ဟုတ္က့ဲခင္ဗ်ား ဒီမီးပူေလးကို ၾကမ္းခင္းေစ်းေငြႏွစ္ေထာင္န႔ဲ ေလလံပစ္ပါတယ္’

‘သုံးေထာင္ေပးပါတယ္’

‘ဟုတ္က့ဲ သုံးေထာင္ပါတ့ဲခင္ဗ်ား’

‘ေလးေထာင္ေပးမယ္’

‘ေဟာ တစ္ေယာက္ကေလးေထာင္ပါတဲ့’

‘ေလးေထာင့္ငါးရာ’

‘ဒီ့ထက္ပိုေပးမယ့္လူရိွပါေသးလား ခင္ဗ်ား’

‘ေျခာက္ေထာင္ေပးတယ္’

‘ဟုတ္က့ဲ ေျခာက္ေထာင္ထပ္ပိုေပးမယ့္သူ ရိွပါေသးလားခင္ဗ်ား’

ထိုလူက အာေဘာင္အာရငး္ သန္သန္ျဖင့္ ေျပာေနသည္မွာ တစ္ခါတစ္ခါ ၄င္းပါးစပ္ထဲမွတံေတြးမ်ားစင္သည္အထိပင္။ ေျခာက္ေထာင္ၿပီးေနာက္ မည္သူမွအသံထြက္မလာေတာ့ေခ်။

‘ဟုတ္က့ဲ ေျခာက္ေထာက္တစ္ၾကိမ္ ေျခာက္ေထာက္ႏွစၾ္ကိမ္ ေျခာက္ေထာက္သုံးၾကိမ္’

‘ဒူ ဒူ ဒူ’

‘အခုဆိုရငျ္ဖင့္ေျခာက္ေထာင္ထပ္ပုိေပးမယ့္သူ မရိွေတာ့တ့ဲအတြက္ ေဟာဒ့ ီကအမၾကီးက ဂ်ပန္နည္းပညာ တရုတ္မိတ္လွ်ပ္စစ္ မီးပူေလးကို ေငြေျခာက္ေထာင္န႔ဲ ရရွိသြားၿပီျဖစ္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား’

ထိုသူစကားဆုံးေသာအခါ လူအုပၾ္ကားထဲမွ မိန္းမဝဝတစ္ဦးထြက္လာကာ ေငြေျခာက္ေထာင္ေပးၿပီးပစၥည္းကိုယူကာျပန္ထြက္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ ေလလံေဆာၾ္သသူက ေသတာၱ တစ္လုံးကို၄င္း၏ပစၥည္းပံုထဲမွ ဆဲြထုတ္လာကာ ေသတာၱ အဖုံး ကိုဖြင့္လိုက္ၿပးီ အထဲမွဘာမွန္းမသိေသာအထုတ္ေလးတစ္ခုကိုဆဲြထုတ္လာသည္။

‘ေဟာဒီပစၥည္းေလးကေတာ့ ဘာပစၥည္းမွန္းကြ်န္ေတာ္လည္းမသိပါဘူး။ ဒီပစၥည္းေလးကိုေငြငါးရာန႔ဲပဲေလလံပစ္ပါတယ္’

‘ေဟ့လူ ခင္ဗ်ားဟာကလဲ ဘာပစၥည္းမွန္းမသိပဲန႔ဲ ေလလံပစ္ေနရေသးလား’

နံေဘးမွလူတစ္ေယာက္က ထေျပာလိုက္ေသာအခါ အနားရွိလူေတြအားလုံးဝါးကနဲ ပဲြက်သြားသည္။

‘ဒါကေတာ့ ေဟာ ဟိုမွာ ထိုင္ေနတ့ဲ တရုတၾ္ကီးကိုေမးၾကပါ။ ကြ်န္ေတာ္က သူ႕အလုပ္သမားပါ။ ဒါေတြအားလုံးသူ႔ပစၥည္းေတြပါ။ သူပိုသိပါတယ္’

ထိုအခါထိုင္ေနေသာ တရုတၾ္ကီးသည္ အနားသို႔ထလာကာ ထိုလူ၏ လက္ထဲမွပစၥည္းကိုျပန္လုယူလိုက္သည္။

‘ဒီေကာင္ အားကီးေလွ်ာက္လုပ္လယ္။ ဒီပစၥည္းကိုဝမေရာငး္ ပါဘူး။ ဒါမွားၿပီးပါလာတာ ဝမိန္းမသုံးတ့ဲပစၥည္း ေရာင္းဖို႔မဟုတ္ဘူး’

‘ဟား ဟား ဟား ဟား’

လူေတြအားလုံးဝါးကနဲ ထရယ္ကုနၾ္ကသည္။ ကြ်န္ေတာ္လည္းၿပံဳးလိုက္မိသည္။ ေလလံပဲြကစိတ္ဝင္စားစရာမေကာင္းေတာ့သျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္လိုအပ္သည္မ်ား ဝယ္ရန္ခ်မ္းရန္ေစ်းထဲသို႔ပတ္ဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ အေနာက္သို႔လွည့္ကာ ျပန္ရန္ျပင္လိုက္စဥ္

တစ္စုံတစ္ခုႏွင့္ အမွတ္မထင္ဝင္တိုက္မိသြားသည္။

‘အြန္႕’

ကြ်န္ေတာ္ရုတ္တရက္လန္႔ၿပီး အေနာက္သို႔ယိုင္လဲသြားသည္။

‘ဟာ ေဆာရီးအကို ေဆာရီး ေဆာရးီ’

ကြ်န္ေတာ္ေခါင္းကိုေမာၾ့ကည့္လိုက္သည္ ကြ်န္ေတာ့္ကိုတိုက္မိေသာေကာင္ေလးကိုျမင္လိုက္ရေသာအခါ ကြ်န္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လုံး ေအးစက္ေတာင့္တင္းသြားသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ေတြတဒိတဒ္ ိတ္ခုန္လာသည္။ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္တိုက္မိသြားေသာေကာင္ေလးက ကြ်န္ေတာ့္ကိုထူးထူးျခားျခားေတာင္းပန္တာ ၿပံဳး၍ေတာင္းပန္ေနသည္တ့ဲ။ သူ႕ရဲ႕အၿပံဳးေလးသည္ ကြ်န္ေတာ့္ကို အၾံ့သမင္သက္ သြားေလာက္ေအာင္ ခ်ိဳၿမိန္လြန္းလွသည္။ ထို႔ေနာက္ထိုေကာင္ေလးက ကြ်န္ေတာ့္ကိုလက္ကမ္းေပးၿပီး ျပန္ထူေပးပါသည္။

‘ရပါတယ္’

ေကာင္ေလး၏ မ်က္ႏွာကိုကြ်န္ေတာ္ ေစစပ္စြာ ၾကည့္မိသည္။ ေကာင္ေလးသည္ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္အသက္ရြယ္တူခန္႔ ရိွမည္ဟုထင္ရသည္။ ေကာင္ေလး၏ မ်က္ခုံးမွာ မဲနက္ေနကာ နဖူးျပင္ေအာက္တြင္ ညီညာစြာ မည္းညိဳ႕ေနၿပီး မ်က္လုံးသည္လညး္ မဟူရာေရာင္ ေတာက္ပ ေနသည္။ႏွာတံေလးမွာ လည္းစင္းေနၿပီး လူငယ္ေခ်ာေလးတစ္ေယာက္ပါပင္။ကြ်န္ေတာၾ္ကည့္ေကာင္းေကာင္းျဖငၾ့္ကည့္ေနတုန္း ေကာင္ေလးကကြ်န္ေတာ့္ကိုထပ္ၿပံဳးျပကာကြ်န္ေတာ့္ေရွ႕မွ ထြက္ခြာသြားသည္။ ထိုေကာင္ေလးအၿပံဳးကို ျမင္လိုက္ေတာ့ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲ သိမ့္ကနျဲဖစ္သြားသည္။ ဆဲြေဆာင္မႈရွိတ့ဲ အၿပံဳးေလးပါပဲ။

ကြ်န္ေတာ္ထိုေကာင္ေလးရ႕ဲ ေက်ာျပင္ကၾိုကည့္ကာ ရင္ထဲတြင္သူ႕ကိုနာမည္တစ္ခုေပးလိုက္မိသည္။

အၿပံဳးေလး.........ဟု။

X          x           x

မိုးလင္းတိုင္းလည္းမင္းစိတ္ပဲ++++++မိုးခ်ဳပ္တိုင္းလည္းမင္းစိတ္ပဲ ++++ခဏေတာ့ခဲြသြားမင္းမ်က္ႏွာ ငါတစ္ကယ္ဦးညြတ္သြားၿပီပဲ ++++++ေနာက္ထပ္မငး္ န႔ဲေတြ႕ဆုံပါရေစ ေနာက္ထပ္မင္းန႔ဲေတြ႕ခြင့္ရပါေစ+++++ဒီလိုအခြင့္ေရးမ်ိဳးကိုလညး္ အခ်ိန္ရွိတိုင္းပဲ ေစာင့္ေန+++++++ဘယ္သူဘယ္ကမွန္းလဲမသိပါ++++++++ဒီမ်က္ဝန္းေလးထဲမွာငါတစ္ကယ္ကပ္ျငိသြားလို႔ ေမ့မွာ စိုးတယ္+++++++’

‘ေဂ်ာက.္ ......’

‘အေမကလည္း နားေထာင္တုန္းတန္းလန္းၾကးီ ပိတ္ပစ္ရသလား’

‘နားေတြၿငီးလွပါၿပီသားရယ္ ဒီမွာ အက်ီၤစညွပ္ရတာေတာင္ အာရုံမလာေတာ့ဘူး’

ကြ်န္ေတာ္ေမေမ့ကို မၾကည္သလို စူပုပ္ပုပ္မ်က္ႏွာျဖင့္တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။ စက္ခ်ဳပ္ဆရာမပီပီေမေမသည္ ေပၾကိဳးၾကီးကို လက္တြင္ပတ္ထားကာ လုံခ်ည္တြင္လညး္အပ္ခ်ည္ေမႊးတစ္ခ်ိဳ႕ကပ္ေနသည္။ ေမေမသည္အိမ္၌ပင္ စက္ခ်ဳပ္သည္။ ေမေမ့လက္ရာက ေကာင္းမြန္သည္ကတစ္ေၾကာငး္ ဆက္ဆံေရးေကာင္းသည္ကတစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ေမ့ေမ့စက္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္းသည္ ကြ်န္ေတာ္တို႔သားအမိ ႏွစ္ေယာက္အတြက္ ဖူဖူလုံလုံေနႏိုင္စားႏိုင္သည္။ယခုဆိုလွ်င္ေမေမ့တြင္ စက္ခ်ဳပ္လာသင္သည့္ တပည့္တပနး္ မ်ားစြာျဖင့္ေတာ္ေတာ္ ဟုတ္ေနၿပီျဖစ္သည္။

‘ကဲ….ေမာင္ခ်စ္ရဲေအာင္ ရပၿ္ပီးစူပုပ္ပုပၾ္ကးီ လုပ္မေနန႔ဲ သုံးနာရီထိုးေတာ့မယ္ ေရသြားခ်ိဳးေခ်ေတာ့’

‘ခဏေနအေဆာင္ကိုစာသြားသင္ေတာ့မယ့္လူက ေအးတိေအးစက္န႔ဲ တကယ္ေတာ္အၾံသတယ္’

‘အေမကလည္း အေစာၾကီးရိွပါေသးတယ္’

‘အေမကလည္းေတြဘာေတြလုပ္မေနန႔ဲ သြားလုပ္စရာရိွတာလုပ္ေတာ့ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ငါ့မွာ နားေတြညီးလိုက္တာဆိုတာေလ ဒီ ကတ္ဆကၾ္ကီးကို ေရာင္းပစ္ဦးမယ္ နားညီးသက္သာေအာင္လို႕’

ေမေမအ့ေၾကာင္းသိေနသည္မို႔ ကြ်န္ေတာ္ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲ ေရခ်ိဳးရန္ထြက္လာခ့ဲသည္။ေမေမကပူညံပူညံ လုပၿ္ပီဆိုလွ်င္ ေျပာလို႔ မၿပီးေတာ့ေခ်။ ကြ်န္ေတာ့္တြင္သည္အေမတစ္ေယာက္သာရိွေတာ့သည္ အေမတင္ခုသားတစ္ခုဆိုလွ်င္လည္းမမွားပါ။ ၂၀၀၈ခုႏွစ္ တြင္ကြ်န္ေတာ္ ဆယ္တန္းေအာင္သည္။ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးေတာ့အလုပ္လုပ္ခ်င္ေသးသျဖင့္ အေဝးသင္သာယူခ့ဲသည္။ ယခုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တက္ခ့ဲသည့္ဆယ္တန္းေဘာ္ဒါေဆာင္မွ study guide ျပန္ေခၚသျဖင့္ အလုပ္ရွာမေတြ႕ေသးသည္ကတစ္ေၾကာင္း ဣေျႏၵ ရရသိကာၡ ရိွရွိလုပ္ရသည္ကတစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ ပိုက္ဆံရသည္မရသည္ကိုအဓိကမထားဘဲ guide လုပ္ရန္ ဆုံးျဖတ္ခ့ဲသည္။ သည္ေန႔ဆိုလွ်င္တစ္ပင္ျပည့္ေတာ့မည္ေလ။

ေရခ်ိဳးခန္းထဲရိွ ေရပန္းခလုတ္ကို ဖြင့္လိုက္သည္။ တေဝါေဝါက်လာေသာ ေရမံႈေရမႊားေတြေအာက္သို႔ကြ်န္ေတာ္ေခါင္းဝင္ကာ စိမ္ေျပနေျပခ်ိဳးေနလိုက္သည္။ ေရခ်ိဳးၿပီးသြားေသာအခါအဝတ္အစားသပ္သပ္ရပ္ရပ္ဝတ္ကာ အိမ္မွထြက္လာခ့ဲသည္။ ဆရာဆိုေတာ့ လူကိုျမင္လိုက္ရုံန႔ဲသန္႔ျပန္႔ေနမွ လူေလးစားမည္ေလ။ ကြ်န္ေတာ္ တစ္ခ်ကၿ္ပံဳးလိုက္ရငး္ ဆိုင္ကယ္ကိုဂီယာခ်ိန္းကာလီဗာတင္လိုက္ၿပးီ အရိွနျ္မွင့္ေမာင္းႏွင္လာခ့ဲသည္။

အေဆာင္ကိုေရာက္ေတာ့ တပည့္မေလးတစ္ေယာက္က တံခါးလာဖြင့္ေပးသည္။ ‘ဆရာကအခုမွလာတယ္ ဟိုမွာ ဧည့္သည္ေရာက္ ေနတယ္ အေဆာင္အပ္မလို႔တ့ဲ ေစာင့္ခိုင္းထားရတာၾကာေပါ့’

‘ဟုတ္လား ဆရာမရိွဘူးလား’ ကြ်န္ေတာ္တို႔အေဆာင္က ေဘာ္ဒါေဆာင္ေက်ာင္းအုပ္ကိုဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။

‘မရိွဘူးဆရာရ႕ဲ သူ႕ကေလးေနမေကာင္းလို႔တ့ဲ ေဆခန္းသြားျပတယ္’

‘ဒါဆို ေက်ာင္းသားေတြကိုေျပာလိုက္ ခဏေနသခ်ာၤ ဆရာလာေတာ့မယ္ စာအုပ္ထုတ္ၿပီးအဆင္သင့္လုပ္ထားလ႔ို။ method ေတြေပးထားတာလဲအလြတ္ရေအာင္က်က္ထားၾကလ႔ို။ ဆရာဧည့္သည္ေတြန႔ဲ သြားစကားေျပာလိုက္ဦးမယ္’

‘ဟုတ္က့ဲဆရာ’

ကြ်န္ေတာ္တို႔ အေဆာင္ေလးသည္ သာမာန္ ရိုးရိုးအေဆာင္ေလးသာျဖစ္သည္။ အေဆာင္တြင္စာျပသည့္ ဆရာအခ်ိဳ႕ကို ျပင္ပမွ ငွါးရမ္းထားျခင္းျဖစ္ၿပီး အေဆာင္တြင္ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြႏွင့္ ကိုယ္ဖိရင္ဖိရိွေနတတ္သည္က ကြ်န္ေတာ္ရယ္ ဂိုက္ဆရာမ တစ္ေယာက္ရယ္ႏွင့္ေဘာ္ဒါအုပ္ဆရာသာရိွသည္။ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ကသည္အေဆာင္မွေအာင္လာသည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေဘာဒါေဆာင္ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႏွင့္လည္းမိသားစုလိုျဖစ္ေနသည္။ထို႔ေၾကာင့္ဆရာမရိွသည့္ အခါမ်ားတြင္ကြ်န္ေတာ္က ဆရာ့ကိုယ္စား အေဆာင္ကိစၥေတြကိုဝင္လုပ္ေပးရသည္။ ေက်ာငး္ သားသစ္လက္ခံရန္ စာရြက္စာတမ္းတစ္ခ်ိဳ႕ စားပြဲအံဆဲြထဲမွယူလိုက္ၿပီးဧည့္ခန္းထဲ သို႔ ေလွ်ာက္လာခ့ဲသည္။ ဧည့္ခန္းထဲသို႔ေရာက္ေသာ္ အသက္ေလးဆယ္ခန္႔လူၾကီးတစ္ဦးႏွင့္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ထိုင္ေနသည္။

‘ေစာင့္ေနရတာ ၾကာေနၿပီလား။ အားနာလိုက္တာဗ်ာ။ ေဘာ္ဒါအုပ္က ကေလးေနမေကာင္းလို႔ ေဆးခန္းသြားျပတယ္ဗ်။ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္န႔ဲပဲ အၾကမ္းဖ်င္းေျပာထားႏိုင္ပါတယ္’ ကြ်န္ေတာ့္စကားဆုံးေတာ့ ထိုလၾူကီးက ကြ်န္ေတာ့္ကၾိုကညျ့္ပီး ေျပာသည္။

‘သားက........’

‘ဪ ကြ်န္ေတာ္က ဒီက စာသင္guide…အဲ ဆရာပါ’

‘ဪ ဟုတ္လားငယ္ငယ္ေလးရိွေသးတာပဲ။ ဒီလိုပါကြယ္ဦးသားက မႏွစ္ကစာေမးပဲြမွာက်န္းမာေရးေၾကာင့္ ေျဖတုန္းတန္းလန္းၾကးီ နားလိုက္ရတယ္။ အဒ့ဲ ါ result မထြက္ေသးေပမယ့္မေအာင္ေတာ့ဘူးဆိုတာ သိေနတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္မိုလို႔ ေစာေစာစီးစီး က်ဳရွင္အပ္တ့ဲသေဘာမ်ိဳးပါ’

‘ဟုတ္က့ဲ ရပါတယ္ဦး က်ဳရွင္ေစ်းကိုေတာ့ မနက္ျဖန္က်မွပဲ ဆရာန႔ဲေဆြးေႏြးပါဦး။ ေက်ာင္းသားကိုေတာ့ကြ်န္ေတာ္န႔ဲပဲအပ္ခ့ဲပါ’

‘ေကာင္းပါၿပီသားရယ္’

ကြ်န္ေတာ္လက္ထဲမာွ ရွိတ့ဲ ေဖာင္တစ္ခ်ိဳ႕ကိုသူတို႔ေရွ႕သို႔ခ်ေပးလိုက္သည္။ ေက်ာင္းသားသစ္ကေလးကိုကြ်န္ေတာ္အခုမၾွကည့္မိသည္။ မေန႔က ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ေစ်းထဲတြင္အမွတ္မထင္ဝင္တိုက္မိသြားသည့္ေကာင္ကေလး။ ကြ်န္ေတာ့္ကိုၿပံဳးၿပီးေတာင္းပန္သည့္ အၿပံဳးေလး ပငျ္ဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲ သူ႕ကျိုမင္လိုက္ရေတာ့ လိႈက္ကနဲဝမ္းသာသြားသည္။

ေကာင္ေလးသည္ကြ်န္ေတာ့္ကျိုမင္လိုက္ေသာအခါ အၾံ့သသြားသည့္ဟနျ္ဖင့္ မ်က္ခုံးပငျ့္ပသည္။ထို႔ေနာက္ ဘယ္ဖက္ပါးမွ ပါးခ်ိဳင့္ေလး ေပၚေအာင္ ၿပံဳးေလသည္။ ေကာင္ေလးသည္ ရွပ္အၤက်ီဝါေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးကိုဝတ္ဆင္ထားၿပီး ဂ်င္းသားအနက္ေရာင္စိုစိုကိုတဲြ၀တ္ ထားသည္။အသားအေရမွာ မျဖဴလြန္းေသာ္လည္း ၾကည့္ေပ်ာ္ရႈေပ်ာ္ရိွသည္။

ေက်ာင္းသားအသစ္ေတြျဖည့္ရေသာ ေဖာင္တစ္ခုထဲတြင္ လိုအပ္သည္မ်ားကိုျဖည့္ေရးေနေသာေကာင္ေလးကို ကြ်န္ေတာ္အသက္ရႈ ဖို႔ေမၿ့ပီး ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ဆံပင္အတိုကို ဂ်ယ္ျဖင့္ေထာင္ထားၿပးီ ဘယ္ဖက္နားတြင္ စိန္ပြင့္သဏာၭ န္နားကပ္ေသးေသးေလးကို တပ္ထားေသးသည္။ ေကာင္ေလးက ေဖာင္ျဖည့္လၿို႔ပီးသြားေသာအခါ ကြ်န္ေတာ့္ကိုကမ္းေပးသည္။ ကြ်န္ေတာ္သိခ်င္ေဇာျဖင့္ေကာင္ေလး နာမည္ကို ေဖာင္ထဲတြင္လွနၾ္ကည့္လိုက္၏။

အမည္ဟူေသာေနရာတြင္ ျဖည့္ထားသည့္ ေကာင္ေလးနာမည္က ဇင္မင္းသူတ့ဲ။

X          x           x

‘အီကိုမွာ အခန္းေျခာက္ခန္းရိွတယ္ အဲ့ဒီေျခာက္ခန္းထဲက သုံးခန္းကိုပိုင္ရင္ ဂုဏ္ထူးမထြက္ရင္ေတာင္ ေအာင္မွတ္ကေတာ့ေျပး မလြတ္ဘူး။ တြက္ပုစာၧ က ဆယ္မွတ္ဖိုးပါတယ္။ က်က္စာမပိုင္တဲ့သူေတြကတြက္စာေျဖလို႔ရတယ္။ ကြက္လပ္ျဖည့္န႔ဲမွားမွန္ က အမွတ္ႏွစ္ဆယ္ဖိုးပါတယ္။ က်န္တာကေတာ့ဆယ္မွတ္တန္န႔ဲ ႏွစ္ဆယ္မွတ္တန္ကို အခန္း ၁,၃,၅, န႔ဲ ၂,၄,၆ ထဲကမွ်ၿပီးေမးသြားတယ္။ ဒီေလာက္ဆိုရင္ေမးခြန္းကို သေဘာေပါက္ေလာက္ေရာေပါ့’

‘ဟုတ္က့ဲဆရာ ေပါက္ပါၿပီ’

‘ေနာက္ၿပီးေတာ့ Definition ေတြလည္းက်န္ေသးတယ္။ အဲဒါလည္း မွ်ၿပီးေမးတာပဲ’

‘ေမးခြန္းေဟာင္းစာအုပ္ေတြမွာ ေမးခြန္းပုံစံေတြရိွတယ္။ ေလ့လာၾကည့္ နားမလည္ရင္ဆရာ႔ကိုထပ္ေမးေပါ့ ဟုတ္ၿပီလား’

‘ဟုတ္က့ဲပါဆရာ’

ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က ကြ်န္ေတာ့္ကိုEco ေမးခြန္းအေၾကာင္း ေမးေနသျဖင့္စိတ္ရွည္လက္ရွည္ျဖင့္ရွင္းျပေနရသည္။ guide ဆရာဟုဆိုေသာ္လည္း ကြ်န္ေတာ္သည္ ေက်ာင္းသားေတြႏွင့္မတိမ္းမယိမ္းသာရိွသည္။ ႏွစ္က်သမားမ်ားထပ္ေရာက္လာပါက ကြ်န္ေတာ့္ထက္အသကၾ္ကီးသည့္သူေတြပါခ်င္ပါလာႏိုင္သည္။ ကိုယ့္ထက္အသက္ၾကီးသည့္ သူကဆရာဟုေခၚမွာ ကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္နည္းနညး္ ၾကက္သီးထခ်င္သည္။ ဆယ္တနး္ guide လုပ္ရသည္မွာ လြယ္ေတာ့ မလြယ္ပါ။

ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လုပၾ္ကည့္မွ မည္မွ်ခက္ခဲသည္ကို နားလည္လာသည္။ ေက်ာင္းသားကိုစာရွင္းျပၿပးီထိုင္ခုံမွထရနျ္ပင္လိုက္စဥ္ ကလစ္ ဆိုေသာဓာတ္ပုံရိုက္သံေလးကို အမွတ္မထငၾ္ကားလိုက္သည္။ကြ်န္ေတာ့္ကို ဘယ္သူကမ်ား ဓာတ္ပုံခိုးရိုက္လိုက္ပါလိမ့္။ ကင္မရာ က မီးမလင္းပဲအသံသာၾကားရသည္ဆိုေတာ့ ဖုန္းႏွင့္ရိုက္တာျဖစ္ရမည္။ ဘယ္သူပါလိမ့္ကြ်န္ေတာ္တရားခံကို ရွာေဖၾြကည့္မိသည္။ ညစာက်က္ခ်ိန္ျဖစ္၍ ေက်ာင္းသား။သူေတြကေအးေအးေဆးေဆး စာလုပ္လွ်က္ရၾိွကသည္။ မိန္းကေလးေတြေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ မိန္းကေလးခုံမ်ားမွာကြ်န္ေတာ့အေရွ႕တြင္ရိွေသာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာျ္မင္ေနရသည္။ ေယာက်ာ္းေလးေတြဆီက ျဖစ္ႏိုင္သည္။

ကြ်န္ေတာ္လွည့္ပတၿ္ပီးရာွ ေဖၾြကည့္သည္။ သို႔ေသာ္ မေတြ႕။ ဇင္မင္းသူတို႔ထိုင္သည့္ခုံနားသို႔ေရာက္ေသာအခါ ကြ်န္ေတာ္ဆက္မရာွ ဘဲ ဇင္မင္းသူကၾိုကည့္ေနလိုက္သည္။ေက်ာင္းသားသစ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေခၚေဖာ္ေျပာေဖာ္ မရွိဘဲ တစ္ေယာက္ထဲစာထိုင္လုပ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ သူ႕ကိုကြ်န္ေတာ္ေငးၾကည့္ေနတုနး္ သူေခါင္းေမာ့လာသည္။ ထို႔ေနာက္ရုတ္တရက္ သူမ်က္လႊာအပင့္မွာ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ အၾကည့္ခ်င္းဆုံသြားသည္။ သူခိုးလူမိသလို ခ်က္ခ်င္းၾကီးကြ်န္ေတာ္ခိုးၾကည့္တာေပၚသြားသျဖင့္ ဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္ရမွန္း မသိဘဲ ရွက္သြားမိသည္။ ေကာင္ေလးကကြ်န္ေတာ့္ကၾိုကညၿ့္ပီးျပံဳးျပသည္။

ရင္ထဲစူးနင့္စြာေၾကြလြင့္သြားရပါျပီ။ဟုတ္သည္ ကြ်န္ေတာ္သည္ အၿပံဳးတစ္ခုေအာက္တြင္ ရက္ရက္စက္စက္ ေၾကြလြင့္ခ့ဲပါသည္။ အၿပံဳးေလးအေဆာင္ကို စတင္ေရာက္လာသည့္ေန႔မွစ၍ ကြ်န္ေတာ္သည္အၿပံဳးတစ္ခု၏ ခ်ိဳျမိနျ္ခင္းေအာက္တြင္ မိန္းေမာသာယာ ေနခ့ဲျပီ။

ကြ်န္ေတာ္ရင္ခုန္သံေတြျမန္သထက္ျမန္လာသည္။ သူ႕ကိုအားနာပါးနာျဖငျ့္ပနၿ္ပံဳးျပလိုက္ၿပးီအေနာက္သို႔လွည့္ကာ ေရွာင္လႊဲမည္အျပဳ တိုးညွင္းေအးျမ ခ်ိဳသာသည့္ေခၚသံေလးထြက္ေပၚလာသည္။

‘Guide ဆရာေလး’

ကြ်န္ေတာ္ ရုတ္တရက္ မွင္သက္သြားသည္။ Guide ဆရာေလးတ့ဲ။ နားဝင္ခ်ိဳလွပါဘိ။ ကြ်န္ေတာ္ျပန္လွညၾ့္ကည့္လိုက္သည္။

‘လာပါဦးခင္ဗ်ာ့ စာေမးခ်င္လို႕’

ကြ်န္ေတာ္ သူ႕အနားသို႔ေလွ်ာက္သြားလိုက္၏။ အနားသို႔ေရာက္ေသာအခါ သူ႕နေဘးတြင္ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ေကာင္ေလးဆီမွ ေခါင္းလိမ္းဆီန႔ံက သင္းေနသည္။ အနားေရာက္မွပိုၿပီးခ်စ္ဖို႔ေကာင္းမွန္း သတိထားမိသည္။ ကြ်န္ေတာ္ဒူးေတြပင္ မခိုင္ခ်င္ေတာ့။

‘ဘာေမးမလို႔လဲ’

‘ေဟာဒီ့ပုစာၧ မတြက္တတ္လို႔ ကြ်န္ေတာ့္ကိုတြကျ္ပပါလားဗ်’

ကြ်န္ေတာ္သူျပသည့္ စာကၾိုကည့္လိုက္ေတာ့ ပုစာၧ ကလြယ္လြယ္ေလးပါ။ ဒါကိုမတြက္တတ္ဘူးဟုေျပာေနသည္။

‘ဒီပုစာၧ က လြယ္လြယ္ေလးပါပဲ။ chapter ေတြမွာ နမူနာ ျပထားတ့ဲပုစာၧ ေလာက္ေတာင္ မခက္ပါဘူး။ကြ်န္ေတာ္ အ့ဲ..ဆရာတြကျ္ပမယ္ ေသခ်ာၾကည့္ေနာ္’

‘ဟုတ္က့ဲပါ’

ကြ်န္ေတာ္သူ႔ကၾိုကည့္လိုက္မိသည္။ ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ မ်က္ႏွာေပးျဖင့္ကြ်န္ေတာ့္ကို ၿပံဳးၾကည့္ေနသည္။တကယ္မတြက္တတ္တာေရာ ဟုတ္ရဲ႕လားမသိပါ။

‘အရင္ဆုံး ညီမွ်ျခင္းထိုးမယ္ၿပီးရင္ ဒီႏွစ္ထပ္ကိန္းေတြကိုအရင္ရွင္းရမယ္။ root တင္ထားတဲ့ဟာေတြကိုlog ၾကည့္လိုက္ၿပီးရင္ ၾကက္ေျခခတ္ေျမွာက္ၿပီး ကြင္းေတျြဖဳတ္လို႔ရၿပီ’

ကြ်န္ေတာ္ေျပာၿပီးျပန္ေမာၾ့ကည့္လိုက္သည္။ ဘုရားဘုရား သူစာကိုမၾကည့္ပဲ ကြ်န္ေတာ့္ကိုေမးေထာကၿ္ပီးၾကည့္ေနသည္။ ကြ်န္ေတာ္ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြ ဘာေၾကာင့္မွန္းရယ္မသိ ေအးစက္လာ၏။

‘စာကၾိုကည့္ေလ’

‘ဟုတ္ကဲ့’

‘ေက်ာင္းသားသစ္ကေလးကေတာ့ နာေတာ့မယ္’

‘ဆရာေလးကလည္း ဟီးဟးီ’

‘ကြင္းေတြျဖဳတၿ္ပီးသြားရင္ ဒီမာွ ၾကည့္ ေနာက္တစ္ဆင့္က......’

‘ဆရာေလးက ဒီမွာ အိပ္တာလားဗ်’

‘အင္.......မဟုတ္ပါဘးူ အိမ္မွာ ျပန္အိပ္တာပါ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ’

‘ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ေမးၾကည့္တာပါ။ ဟိုတစ္ေန႔က ေစ်းထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔တိုက္မိသြားတာဆရာေလးမို႔လား’

‘ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားေလးကိုတကယ္မျမင္လို႔ပါဗ်ာ။ ေလွ်ာ္ေၾကးေတာင္းမလို႔လား’

‘ဟားဟား မဟုတ္ပါဘူး………. ဆရာေလးကခင္ဖို႔ေကာင္းသားပဲ’

‘အင္း……… ေနာက္စာမရလို႔ရိုက္မွ ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယျ္ဖစ္ေနဦးမယ္။ ကဲကဲ ဒီပုစာၧ လြယ္တယ္တြကၾ္ကည့္ပါဦး’

‘ဟုတ္က့ဲ ဆရာေလး’

ထို႔ေနာက္ သံလိုက္ဓာတ္လို ညိဳ႕ႏိုင္လြန္းသည့္ သူ႔အနားမွ ထြက္လာခ့ဲသည္။

 ကိုယ့္ကို အၿပံဳးႏုႏုေလးေတြန႔ဲ မွ်ားမလို႔လား ေကာင္ေလး ရယ္။ မင္းအၿပံဳးမွာ ကိုယ့္ႏွလုံးသား ျငိတြယ္ပါသြားရင္ တစ္သက္လုံး တာဝန္ယူေၾကးေနာ္…

X          x           x

တစ္ပတ္ခနၾ္႔ကာလာေသာအခါ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္အၿပံဳးေလးသည္ အေတာ္ေလးရင္းနီးမႈရခ့ဲသည္။မယုံႏိုင္ေအာင္ပဲ သူ႕ဖက္ကကြ်န္ေတာ့္ကို သူမ်ားေတြထက္ပိုၿပီး လိုလိုလားလားဆက္ဆံသျဖင့္ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ သာမာန္ဆရာတပည့္ႏွစ္ဦးလို မဟုတ္ဘဲ

သူငယ္ခ်င္းေတြလိုျဖစ္ေနသည္။ တစ္ခါတစ္ေလက်လွ်င္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး စိတ္သေဘာထားခ်င္းတိုက္ဆိုင္ေနတတ္တာကိုလညး္ ကြ်န္ေတာ္အံ့ၾသခ့ဲရသည္။

ကြ်န္ေတာ္လညး္အေဆာင္ကိုခါတိုင္းထက္ပိုေစာ၍ သြားေနတတ္ခဲ့သည္။ စာသင္ရသည္မွာလည္းခါတိုင္းထက္ပၿိုပီးရႊင္ရႊင္လနး္ လန္းျဖစ္ေနသည္။ အရာရာဟာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ သာယာလွပတ့ဲကမာၻ ၾကီးတစ္ခုလိုပဲ ခ်ိဳၿမိန္ေနပါသည္။ ၾကာေတာ့ ေမေမကပင္ရိပ္မိလာသည္။

ညစာစားခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါ ေမေမကကြ်န္ေတာ့္ကိုေျပာသည္။

‘ငါ့သားေလးက အခုတစ္ေလာ တယ္ေခ်ာေနပါလား။ အေဆာင္ကိုသြားရင္လည္း သနျ္႔ပန္႔ေနတာပဲ ရုပ္ရွင္မင္းသားရံႈးေလာက္တယ္’

ေမေမက ဟင္းေတြထည့္ေပးရင္းေျပာေနတာျဖစ္သည္။

‘အေမ့သားပဲေလ အေမန႔ဲတူလို႔ေခ်ာေနတာေနမွာေပါ့’

‘မဟုတ္ပါဘးူ သားကိုအေမအခုတစ္ေလာမွ သတိထားမိသလိုပါပဲ’

‘ဪဒါန႔ဲ သားသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေလ ဟိုေန႔ကအေမန႔ဲေစ်းထဲမွာ ေတြ႕တယ္၊ အမယ္သူကေကာင္မေလးတစ္ေယာက္န႔ဲေတာ့ သိလား’

‘ဟုတ္လား ဘယ္သူလဲအေမ’

‘ေနပါဦး နာမည္းက ပါစပ္ဖ်ားေလးတင္ေမ့ေနတယ္’

‘ဥကာၠ စိုးလားအေမ’

‘ေအးေအးဟုတ္တယ္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို Under Close ဆိုတ့ဲအေအးဆိုင္မွာ ေတြ႕ခ့ဲတယ္’

‘Under Cloud ပါအေမရယ္။ ဥကာၠ ကရည္းစားေတြေတာင္ရေနၿပီကိုး’

‘ဪ သိပါဘးူ ငါေတာ့ပါးစပ္ဖ်ားမွာ Under Close လို႔ပဲဆဲြေနတာ။ နင္ေကာဘယ္ေတာ့လဲ’

ကြ်န္ေတာ္ရယ္ခ်င္သြားမိသည္။ ထို႔ေနာက္ ထမင္းလုတ္ကို ေရေသာက္ၿပီးေမွ်ာခ်လိုက္ရသည္။ ‘အေမ့အတြက္ သားတစ္ေယာက္ အပိုရေအာင္ရွာေနပါတယ္’ ဟုေျပာလိုက္လွ်င္ အေမဘယ္လိုေနမည္မသိပါ။

‘မရိွေသးပါဘူးအေမရယ္ ရည္းစားဆိုလို႔မူးလို႔ေတာင္ ရူစရာမရိွဘးူ’

‘ရိွရင္အေမ့ကိုျပေနာ္သား’

‘အင္းပါအေမရယ္။ အေမ money in the pocket ဆိုတာသိလား’

‘ဟင့္အင္း ဘာၾကီးတုန္း’

ကြ်န္ေတာ္တစ္ခ်က္ရယ္လိုကၿ္ပးီ အိပ္ကပ္ကိုလက္ညိဳးထိုးကာ ‘အိပ္ကပ္ထဲမွာ ပိုက္ဆံမရိွေတာ့ဘူးတ့ဲ အေမရဲ႕။ သားကိုမုန္႔ဖိုးေလး မစပါဦး။ ဘိုင္ျပတ္ေနတယ္အေမရာ သားမွာ ဆိုင္ကယ္ဆီဖိုးေတာင္မရိွေတာ့ဘူး။ ဖုန္းကဒ္ကလည္းပိုက္ဆံကုန္ေတာ့မယ္’

ေမေမကကြ်န္ေတာ့္ကို ခပ္ဆဆေလးမ်က္ေစာင္းထိုးလာသည္။ ထို႔ေနာက္သားအမိႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ရယ္သံေတြျဖင့္ ညစာ ထမင္းဝိုင္း ေလးသည္ သာယာစိုေျပသြားခ့ဲသည္။စားလို႔ေသာက္လၿို႔ပီးသြားေသာအခါ ေမေမ့ကို ပန္းကန္ေတြကူသိမ္း ေပးရငး္ စကားစျမည္ ေျပာကာအခ်ိန္ကုန္သြားခ့ဲသည္။ ထို႔ေနာက္ကြ်န္ေတာ္ အိပ္ယာဝင္ခ့ဲသည္။ အိပ္ယာထဲတြင္အိပ္မေပ်ာ္ေသးသည္ႏွင့္ စိတ္ကူးေတျြဖန္႔ ၾကန္႔ရင္းအေတြးေတြ နယ္လြန္ေနမိသည္။ ေကာင္ေလးကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အၿပံဳးေလးအေၾကာင္းက ရုတ္တရက္ ေခါင္းထဲေရာက္လာသည္။ သူ႕အေၾကာငး္စဥ္းစားမိလိုကၿ္ပီဆိုတာန႔ဲ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ဘယ္ဖက္ရင္အုံက ေႏြးေထြးလာၿပးီ ညွင္းသဲ့သ့ဲရင္ခုန္သံေတြ စတင္တိုးေဝွ႔ရိုက္ ခတ္လာပါေတာ့သည္။

ေတာ္ေတာ္ခ်ိဳၿမိန္သည့္ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ပါပဲဟု ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထဲဇြတ္အတင္းအမွတ္ေတြေပးေနမိသည္။ ကာရန္မ့ဲ တိမ္လႊာ စိမ္းစိမ္းၾကီးေတြေအာက္က ပင့္သက္ခ် စမ္းေခ်ာင္းငယ္ေလးတစ္ခုလို ေကာင္ေလးရဲ႕ ဆြတ္ပ်ံ႕ပ်ံ႕သကာရည္ေတြ ေရာစပ္ထားတ့ဲ အၿပံဳးေလးေအာက္မွာ ကြ်န္ေတာ္ရူးမိုက္စြာ တသြင္သြင္စီးဆင္းေနမိပါၿပီ။ မြတ္ဖန္႔ေနတ့ဲသူ႕မ်က္ႏွာ ျပင္ေလးကို စိတ္ကူးန႔ဲေတြးၾကည့္ရုံ န႔ဲပင္ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲတြင္ ရင္ခုန္သံရထားၾကီးကတဒုန္းဒုနး္ တဝုန္းဝုန္း က်ယ္ေလာင္စာြ ခုတ္ေမာင္းေနၿပီျဖစ္သည္။ ဝီလွ်ံတဲလ္ရဲ႕ ျမွားခ်က္ေတြလိုပဲသူ႕အၿပံဳးတစ္ခုဖန္ဆင္းလိုက္တိုငး္ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲကို လာေရာက္ထိမွန္သည့္ မွ်ားေတြကအညတရအဆိပ္ေတြန႔ဲ ကြ်န္ေတာ့္ႏွလုံးသားကို မူးေမ့ေနေစသည္။

ကြ်န္ေတာ္သူ႔ကိုသိပ္ခ်စ္ေနမိၿပီဗ်ာ.............

X          x           x

အခ်စ္ဆိုတာ ဂႏၲဝင္ေျမာက္ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လိုပဲ

ခ်စ္တ့ဲသူက ပန္းခ်ီေရးဆဲြသူ

အခ်စ္ခံရတ့ဲသူကေတာ့ ပန္းခ်ီကားေလးတစ္ခ်ပ္ေပါ့ဗ်ာ……

အေဆာင္ရိွ ေက်ာင္းသား/သူေတြ ေက်ာင္းသြားကုနၾ္ကသည္။ စာက်က္ခန္းထဲတြင္ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္သူႏွစ္ေယာက္ထဲသာရိွေနသည္။ သူကအျပင္ေျဖ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းမတက္ရပါ။အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ အေဆာင္တြင္သူတစ္ေယာက္ထဲသာ အျပင္ေျဖ ရွိသျဖင့္ တစ္ေဆာင္လုံးတြင္ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္တည္းသာ။ ဆရာကလည္း ေန႔လည္ခင္း တစ္ေရးတစ္ေမာ အိပ္ေနသည္။

က်န္သည့္guide ဆရာမေလးကလဲ အိမ္ျပန္သြားေခ်ၿပီ။ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ခပ္လွမ္းလွမ္းရိွ စားေရးခုံေပၚတြင္ သူစာလုပ္ေနသည္ကို ကြ်န္ေတာ္ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ထိုအခိုက္ ကြ်န္ေတာ္ခိုးၾကည့္တာကိုသိေနသည့္အလား သူေမာၾ့ကည့္လာသည္။

ရုတ္တရက္မ်က္ဝန္းျခင္းဆုံေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ေျခမကိုင္မိလက္ရကိုင္မိျဖစ္သြားသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ပုံစံကၾိုကည့္ၿပီးသူက ၿပံဳးသည္။ ထိုသၿို႔ပံဳး လိုက္တိုင္းကြ်န္ေတာ္ထိုအၿပံဳးေလးေအာက္မာွ တိမ္းညြတ္မိရသြားသည္ခ်ည္းသာ။ ကြ်န္ေတာ္သူ႔ကို ရင္ဆိုငၾ္ကည့္မေနေတာ့ပဲ ေခါင္းကို ငုံ႔လိုကၿ္ပးီ စားပဲြေပၚရိွ text bookၾကီးကိုဟိုလွန္သည္လွန္လုပ္ေနလိုက္သည္။ ခဏၾကာေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ထံေလွ်ာက္လာေသာ သူ႕ေျခသံကိုၾကားရသည္။

"ဆရာေလး အိမ္မျပန္ဘူးေပါ"့

"ခဏေနမွျပန္မယ္’

"နံပါတ္ေျပာ"

"ဟင္’

"ဆရာေလးဖုန္းနံပါတ"္

"

၀၉/---------------"

ကြ်န္ေတာ္ေျပာလိုက္သည္ႏွင့္ သူကဂ်င္းေဘာင္းဘီထဲမွ ဖုနး္ ကိုထုတ္ကာ ကြ်န္ေတာ့္ဖုန္းနံပါတ္ကိုသြက္လက္စာြ ႏိွပ္လိုကၿ္ပီး missed call ေခၚကာျပန္ခ်လိုက္သည္။

" ဆရာေလးအားရင္ ကြ်န္ေတာ့္အိမ္လိုက္လည္ပါလား။ "

"ဒီေန႔ေတာ့မအားေသးဘူး ေနာက္ရက္မွလိုက္လည္မယ္ေလ။ အိမ္မွာ အေမကတစ္ေယာက္ထဲဆိုေတာ့အိမ္အလုပ္ေတြငါပဲလုပ္ရတာ။ "

အမွန္တစ္ကယ္ေတာ့ ေျပာသေလာက္မဟုတ္ပါ။ တစ္ခါတစ္ရံမွသာ ေမေမ့ကိုဟင္းခ်က္ေကြ်းတာမ်ိဳးေလာက္လုပျ္ခင္းျဖစ္သည္။ အိမ္မႈ ကိစၥအဝဝကို ေမေမကသာ ေထာင့္ေစ့ေအာင္လုပ္ေနၾကပင္။သို႔ေပမယ့္ သ႕ူ ကိုကြ်န္ေတာ္ညာလိုက္သည္။ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိပါ။

"ဆရာေလးတို႔အိမ္ကို ကြ်န္ေတာ္လိုက္လည္ခ်င္တယ္ ရမလား"

ရုတ္တရက္ကြ်န္ေတာ္ဘာေျပာရမွန္းမသိေတာ့။ ေၾကာင္အမ္းအမ္းျဖစ္သြားရငး္ သူ႕မ်က္ႏွာ ကိုေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ကြ်န္ေတာ့္အိမ္ကို လိုက္လည္မည္တ့ဲ ကြ်န္ေတာ္ဘယ္လိုေျပာရမွာပါလိမ့္။သူန႔ဲအတူရိွေနခ်ိန္တြင္ အၿမဲတမ္းရင္တုန္ပန္းတုန္ ျဖစ္ေနတတ္သည့္ကြ်န္ေတာ္က

သူ႕ကိုအိမ္ေခၚသြားပါက မေတာ္လို႔ေမေမရိပ္မိသြားလွ်င္ အသက္န႔ဲကိုယ္အိုးစားကဲြရခ်ည္ရဲ႕။

"ဟို မင္း အငး္ မင္းစာက်က္ပ်က္ေနမွာ ေပါ့။ သဘက္ခါက်ရင္ chemistry ေျဖဖို႔ေျပာထားတယ္မို႔လား။”

"ဆရာေလးကလည္း ခဏေလးလည္တာပဲကိုလိုက္လည္မယ္ေနာ္ ေနာ္ဆရာေလး"

သူရဲ႕အေျပာေအာက္မွာ ကြ်န္ေတာ္ယိုင္လဲတိမ္းညြတ္ သြားပါသည္။ သို႔ေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္ကို သတိၱမရိွဘူးဟုပဲေျပာရမလား သရဲေဘာ ေၾကာင္တယ္ဟုပဲ ေျပာရမလားမသိပါ။ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကိုအိမ္ေခၚလည္ဖို႔ေလးေတာင္မဝံ့ရဲခ့ဲ။

"ဆရာ႔အိမ္မွာက စက္ခ်ဳပ္သင္တ့ဲေကာင္မေလးေတြ အမ်ားၾကီးန႔ဲ မင္းေနရထိုင္ရခက္ေနမွာေပါ့။တနဂၤေႏြ ေန႔ေရာက္မွလိုက္လည္ေလ။ အဒ့ဲ ီအခ်ိန္ဆို သူတို႔မရွိဘူး ေအးေအးေဆးေဆးလာလည္လို႔ရတာေပါ့။ မဟုတ္ဘူးလား"

သူ႕မ်က္ႏာွ ေလးညိဳးႏြမ္းသြားသည္။ ကြ်န္ေတာ္စိတ္ေတာ့မေကာင္းပါ။ ကြ်န္ေတာ့္စကားကိုျပငၿ္ပီးေခၚဖို႔စဥ္းစားၾကည့္ေသးသည္။ သို႔ေပမယ့္ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ကြ်န္ေတာ့္ႏႈတ္က ထြက္မလာခ့ဲပါ။ကြ်န္ေတာ့္ေရွ႕ မွႏႈတ္ဆိတ္ထြက္ခာြ သြားေသာသူ႕ကၾိုကည့္ရငး္ ကြ်န္ေတာ့္အသည္းေတြ ဓားန႔ဲတေျမ႕ေျမ႕အမႊန္းခံရသလိုခံစား နာက်င္သြားသည္။ ကြ်န္ေတာ္ဘာေၾကာင့္မ်ားသူ႔ အေပၚခံစားခ်က္ေတြ

ရက္ရက္စက္စက္ျပင္းထန္ေနပါလိမ့္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲမွာသူ႕ကိုနင့္ေနေအာင္ခ်စ္မိေနၿပီဆိုတာပါပဲ။

အခ်ိန္တိုတိုေလးအတြင္းမာွ ကြ်န္ေတာ့္ႏွလုံးသားကို ဂြ်မ္းထိုးေမွာက္ခုံ ျဖစ္ေအာင္လႈတ္ခတ္ႏိုင္သူ အၿပံဳးေလးရယ္ မင္းကိုကိုယ္ အသည္း ေတြဆတ္ဆတ္တုန္ေအာင္ခ်စ္ေနၿပီဆိုရင္ကိုယ္အျဖစ္သည္းလြန္းရာ က်သြားမလားပဲ။ အေဆာင္မွ ေန႔လည္ ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ ေတာ့ သူျပန္သြားခ့ဲသည္။ ကြ်န္ေတာ္သူ႔ကိုလက္ျပႏႈတ္ဆက္ရငး္ ရင္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးမႈ အျပည့္ျဖင့္ပီတိေတြစားလို႔မကုန္ေအာင္ ရႊန္းရႊန္းေဝ ေနသည္။

ဗိုက္ထဲကလည္း တၾကဳတၾ္ကဳတ္ဆာလာၿပီမို႔ ကြ်န္ေတာ္လညး္ ဆိုင္ကယ္စက္ႏိႈးကာအိမ္ျပန္လာခ့ဲသည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေမေမ က ထမင္းပဲြပင္ အဆင္သင့္ျပင္ေပးထားသည္။ကြ်န္ေတာ္ဗိုက္ဆာဆာႏွင့္ လက္ေဆးဇလုံယူကာ လက္ေဆးလိုက္ၿပီး ထမင္းပဲြေရွ႕ တြင္ ထိုင္ကာအားရပါးရေလြးရနျ္ပင္လိုက္၏ ။ ထိုစဥ္အိမ္ေရွ႕မွ ေမေမ့အသံထြက္လာသည္။

"သားေရ ………..ခ်စ္ရဲေအာင္ ဒီမာွ သားန႔ဲေတြ႕ခ်င္လို႔တ့ဲ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ေရာက္ေနတယ္"

"လာၿပီ ………..အေမ ခဏေလး"

လက္ကိုလက္ေဆးဇလံုထဲ ျပန္ႏွစ္ေဆးလိုကၿ္ပးီ လက္သုတ္ပုဝါျဖင့္သုတ္ကာအိမ္ေရွ႕သို႔ကမန္းကတန္းထြက္လာခဲ့၏။ဘယ္သူမ်ားပါလိမ့္။ အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္သြားရသည္။

"ဇင္မင္းသူ........"

ကြ်န္ေတာ့္ကိုျမင္ေတာ့ ထုံးစံအတိုင္းေကာင္ေလးက ၿပံဳးျပသည္။ ဘုရားဘုရား သူကြ်န္ေတာ့အိမ္ကိုဘယ္လိုလုပ္သိသြားတာပါလိမ့္။ မဟုတ္မွလဲြေရာ ကြ်န္ေတာ့္ေနာက္က ေခ်ာင္းၿပီးထပၾ္ကပ္မကြာလိုက္လာဟန္တူသည္။ ကြ်န္ေတာ့္အနားသို႔ေမေမက မေျပာမဆျိုဖင့္ ေရာက္ခ်လာသည္။

"သူက ဘယ္သူေလးလဲသား သားသူငယ္ခ်င္းအသစ္လား"

"မဟုတ္ဘူးအေမ အေဆာင္ကေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ပါ။"

"ဟယ္.......ဟုတ္လား အိမ္ထဲေခၚဦးေလသားရဲ႕ ကိုယ့္အိမ္ကိုလာလည္တ့ဲ သူကိုဒီအတိုင္းရပၾ္ကည့္ေနရလား"

ကြ်န္ေတာ္ေမေမ့ကို ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ ေဘးဘီကိုတစ္ခ်က္ေဝၾွ႔ကည့္လိုက္၏။ ထင္သည့္အတိုင္းပါပင္ေမေမ့တပည့္မေလးေတြက ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ပြစိပြစျိဖင့္တိုးတိုးေလး ေျပာေနၾကသည္။

ဘာေတြေျပာေနၾကၿပီမသိပါ။

"ေကာင္ေလးက လူေခ်ာေလးပဲ။ သားေလး ထမင္းစားၿပီးမွျပန္ေနာ္သိလား"

"ေနပါေစအေမ……… သူမဆာေလာက္ပါဘူး"

"ကြ်န္ေတာ္ဆာပါတယ္ ……….အန္တီ "

ကြ်န္ေတာ္သူ႔ကို စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္ေပါကျ္ဖင့္မ်က္လံုးကိုျပဴးၾကည့္လိုက္သည္။ ေကာင္ေလးက ကြ်န္ေတာ့္ကိုမ်က္စိတစ္ဖက္မွိတျ္ပၿပီး မခိုး မခန္႔လုပ္ေနသည္။ ဘာတက္ႏိုင္ေသးလဲဟူေသာ သေဘာပင္။ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထဲတြင္ ဝမ္းသာစိတ္ေရာ အၾံ့သစိတ္ေရာ ေရာယွက္ကာ ႏွလုံးသားက ႏူးညံ့ညင္သာစြာလႈပ္ရွားေနသည္။

"ဟုတ္သားပဲသားရယ္ လာ လာ တစ္ခါတည္းဝင္စားရေအာင္။ ဟ့ဲသား ေခၚေလေကာင္ေလးကို’

သည္တစ္ခါေတာ့ကြ်န္ေတာ္ သူ႕ထက္အရင္ဦးေအာင္ ၿပံဳးျပလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္တစ္လုံးထဲေျပာလိုက္သည္။

"လာ.........."

ထမင္းစားခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ေမေမႏွင့္သူက စကားလက္ဆံုက်ေနၾကသည္။ ကြ်န္ေတာ္ကဘယ္လိုစာသင္ေကာင္းတာဘာညာျဖင့္ ေမေမ့ကိုရီႊးေန၏။ ေမေမကလည္းသူေျပာသမွ်သေဘာအက်ၾကီးက်ေနေလသည္။ သမက္ႏွင့္ေယကၡမလိုက္လဲလိုက္သည္ဟု

ၾကံဖန္ေတြးပစ္လိုက္သည္။ ထမင္းဝိုင္းတြင္ ႏႈတ္ဆိတ္ေနရသူကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ပင္။

"သား သားတပည့္ကိုဟင္းေတြထည့္ေပးလိုက္ဦးေလ။ သူ႕ထမင္းပန္းကန္ထဲမွာထမင္းအျဖဴေတြပဲရိွတယ္”

"ေရာ႔ ထ့ဲစားေလးကြာ ဒါက ငါးသေလာက္ေပါငး္ ဒါက သရက္သီးသနပ္ ဒါက ဟင္းခ်ိဳ။ ဟင္းခ်ိဳကေတာ့ကိုယ့္ဟာကိုခပ္ေသာက္’

သူကကြ်န္ေတာ္ေျပာသမွ် အၿပံဳးျဖင့္သာတုနျ္႔ပန္သည္။ အၿမဲတမ္းၿပံဳးႏိုင္လြန္းသည့္သူ႔ကိုကြ်န္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲ ေထြးပိုက္ထားခ်င္စိတ္ေတြ တဖြားဖြားေပၚလာသည္။

"အန္တီေရာ မစားဘူးလား"

"အန္တီကစားၿပီးၿပီသားရ႕ဲ သားတို႔ႏွစ္ေယာက္ပဲစားၾကပါ။ ၿပီးရင္ေအးေအးေဆးေဆး စကားေျပာၾကဦးအန္တီအေရွ႕ မွာ အဝတ္ခ်ဳပ္ ေနတာတန္းလန္းၾကီးမိုလို႔သြားလိုက္ဦးမယ္’

"ဟုတ္က့ဲအန္တီ’

ေမေမထြက္သြားေတာ့ သူကကြ်န္ေတာ့္ကိုစကားစလာသည္။ "ဆရာေလးအေမက အရမး္ သေဘာေကာင္းတာပဲေနာ္။ ကြ်န္ေတာ္လဲအ့ဲလိုအေမမ်ိဳးတစ္ေယာက္ေလာက္လိုခ်င္သားဗ်"

"မင္းမွာ အေမမရိွေတာ့ဘူးလား"

"မရိွေတာ့ဘးူ အေဖရယ္အမတစ္ေယာက္ရယ္ပဲရိွတယ္။ "

"ဪ ငါ့မွာလဲေမာင္ႏွမမရွိဘူးကြ ငါကမင္းလိုခ်စ္စရာေကာာင္းတ့ဲ ညီေလးတစ္ေယာက္ေလာက္လိုခ်င္ေသးတာ။ ငါ့အေဖက ေစာေစာ ေသသြားေတာ့ မရေတာ့ဘးူ "

"ဒါဆိုကြ်န္ေတာ့္ကိုပဲ ညီေလးလို႔သေဘာထားေပါ့ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ေလ ဆရာေလးကိုအရမ္းခင္လို႔ အိမ္ထိလာလည္တာပါဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ဆရာေလးမၾကိဳက္တာကို ဇြတ္လုပ္မိသလိုျဖစ္သြားရင္ ကြ်န္ေတာ့္ကိုစိတ္မဆိုးပါန႔ဲေနာ္’

"ဘာကိစၥစိတ္ဆိုးရမွာလဲ ညီေလးရာ ။ "

"ကြ်န္ေတာ့္ကို ေခၚတာလား"

"ဒီနားမာွ မင္းကလဲၿြပီးဘယ္သူရိွေသးလို႔လ"ဲ

"ဟား ဒါဆိုကြ်န္ေတာ္အကိုတစ္ေယာက္ ရၿပီေပါ"့

ကြ်န္ေတာ့္စကားေၾကာင့္ ၿပံဳးေပ်ာ္ေနတဲ့သူ႔ကၾိုကညၿ့္ပးီ ကြ်န္ေတာ္မ်က္ရည္မလည္မိေအာင္ သတိထားရသည္။ ထိလြယ္ခိုက္လြယ္တ့ဲ ကြ်န္ေတာ့္ႏွလုံးသား ႏုႏုထြတ္ထြတ္ေလးကအခ်စ္ရည္ေတာက္ပစာြ ရႊန္းလ့ဲေနသည္။ ရင္ခုန္လိႈက္ေမာမႈေတြက အမည္တပ္လို႔မရေအာင္

ထူးျခားေနလြန္းသည္။ အခ်စ္ဆိုတာ ဟန္ေဆာင္မႈေတြမ်ားတယ္ဆိုတာကြ်န္ေတာ္လက္သင့္မခံခ်င္ေတာ့သလိုလိုပါပင္။ ကြ်န္ေတာၾ္ကံဳ ေတြ႕ေနရတ့ဲ အခ်စ္ကရိုးသားျဖဴစင္လြန္းစာြ ပ်ားရည္လိုခ်ိဳျမမႈရိွလွပါသည္။

"အင္း လူေတြေရွ႕ဆိုရင္ေတာ့ မင္းကငါ့ေက်ာင္းသားေပါ့ ကြယ္ရာက်ရင္ေတာ့ ငါ့ညီေလးေပါ"့

စိတ္ထဲမာွ ဆိုရင္ေတာ့ ငါခ်စ္သူေပါ့ ဆိုတ့ဲစကားကိုေတာ့မ်ိဳသိပ္ထားလိုက္သည္။

"ကြ်န္ေတာ့္အကိုဆိုေတာ့ ဆရာေလးအ့ဲ အကိုေလးက ညက်ရင္အိမ္မျပန္န႔ဲေတာ့ ကြ်န္ေတာ္န႔ဲလိုက္အိပ္။ ကြ်န္ေတာ့္ အခန္းက အၾကီးၾကီးပဲ အိပ္ယာက လည္းအက်ယၾ္ကီးပဲ ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲေနတာ။ အကိုေလးနဲ႔ဆိုေတာ့ အိပ္ရမာွ ေပ်ာ္စရာၾကီး ညအိပ္ရင္ခြထားမယ္ဖက္ထားမယ္ ၿပီးရင္....."

"ၿပီးရင္ဘာျဖစ္လဲ’

"ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ဘးူ ဒါပ"ဲ

"မင္းကငါန႔ဲအိပ္ရဲလို႔လား ငါကအအိပၾ္ကမ္းတယ္ေနာ္ မထင္ရင္မထင္သလိုေဘးနားမာွ ရိွတ့ဲသူကိုကန္ခ်တတ္တယ္’

ကြ်န္ေတာ့္စကားၾကားေတာ့ သူသြားေပၚေအာင္ရယ္သည္။ သြားေလးေတြကလညး္ ညီညာၿပီးျဖဴေဖြးေနသည္။

"ဆရာေလး ညေနအေဆာင္ကို ေစာေစာလာေနာ္ ကြ်န္ေတာျ္ပန္ေတာ့မယ္ အေဖေမွ်ာ္ေနမာွ စိုးလို႕’

"အင္း ေကာင္းပါၿပီဗ်ာ"

ထို႔ေနာက္သျူပန္သြားသည္။ သူမရိွေတာ့မွ ကြ်န္ေတာ့္ႏွလးုံ သားက ကြ်န္ေတာ့္ကိုစကားေျပာလာသည္ပဲ "ခဏကေကာင္ေလးကို သိပ္ခ်စ္တယ္"တ့ဲ။

Written by LoveAlone

(www.boylovealone.co.cc)

Re-Edited by Alex Aung

ဆက္ရန္….