တစ္မုိးေအာက္မွာ..ေရာက္မလာမယ့္မုိးကုိေမွ်ာ္ခဲ့တယ္

 (ပထမဆုံးေန႔)

 

ကားေပၚတြင္ရွိေနစဥ္တစ္ခ်ိန္လုံးဖြဲဖြဲသာရြာခဲ့ေသာမုိးသည္ကားေပၚမွဆင္းလုိက္သည္ႏွင့္သည္းထန္လာေတာ့သည္..။ေကာ္ဖီဆုိင္တစ္ခုတစ္ေလမွာမခ်ိန္းပဲဒီကားမွတ္တုိင္းမွာ အဆန္းထြင္ၿပီး လာခ်ိန္းေသာစႏၵီကုိရုတ္တရက္ေဒါသထြက္သြားသည္။ သည္ကိစၥ အတြက္ လဲစကားမ်ားၿပီးၿပီ။

ဘာပါလိမ့္..။ေကာ္ဖီဆုိင္မွာအသိေတြနဲ႔ေတြ႔မွာစုိးလုိ႔တဲ့..။ ဘုရားေရ..။ ငါနဲ႔တြဲၿပီးလူၿမင္ခံရတာ မင္းအတြက္သိကၡာက်စရာလုိ႔ထင္ေနရင္ ဘာလုိ႔ငါကုိ ရည္းစားအၿဖစ္ လက္ခံခဲ့ေသးလဲ..။မေနႏုိင္လြန္း ၍ေၿပာမိေတာ့..ကုိက နားလည္မႈကုိမရွိဘူး..ဘာညာေၿပာကာ  စိတ္ေကာက္ သြားေတာ့ သူပဲအေလွ်ာ့ေပးၿဖစ္ခဲ့သည္။

ခ်ိန္းထားေသာမွတ္တုိင္သုိ႔ေရာက္သြားေတာ့ သူ႔တကုိယ္လုံးအေတာ္စုိရႊဲေနၿပီ..။မွတ္တုိင္ မွာအမုိးရွိေသာ္လည္းၿပင္းထန္စြာ တုိက္ခတ္ ေနေသာေလက မုိးစက္မ်ားကုိသယ္ေဆာင္လာသၿဖင့္ ပုိ၍ခ်မ္းလာသည္..။ ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ေလာက္ေသာက္ ရရင္ေကာင္းမွာပဲ..။ သူေစာင့္ေနေသာမွတ္တုိင္၏တစ္ဖက္စြန္းတြင္ေတာ့ သူ႔လုိပင္တစ္စုံတစ္ေယာက္ကုိရပ္ေစာင့္ေနဟန္တူေသာ လူတစ္ေယာက္ရွိသည္။ ကားေစာင့္ေနတာေတာ့မၿဖစ္ႏုိင္။

 

သည္မွတ္တုိင္သည္ညရွစ္နာရီေက်ာ္လ်င္ကားမရပ္ေတာ့ေသာမွတ္တုိင္သာၿဖစ္၏။သူကတီရွပ္လက္တုိၿဖင့္မုိးေတြစုိနစ္ကာခ်မ္းေနခ်ိန္တြင္ထိုသူသည္မုိးကာအကၤ်ီကုိတင္းတင္းေစ့ကာေဆးလိပ္တစ္လိပ္ကိုရွိုက္ဖြာလ်က္ရွိသည္..။ေလၿပင္းေ၀့လုိက္တုိင္းေယာက္်ားတစ္ေယာက္အတြက္ အတန္ငယ္ရွည္လ်ားေသာပုခုံးေထာက္ဆံပင္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးေတြက လြင့္၀ဲသြားသည္။သူကုိယ္တုိင္၏ဆံပင္ကအသားၾကမ္းကာ မာေက်ာေသာေၾကာင့္ ဆံပင္ေပ်ာ့ေလးေတြကုိဘာရယ္မဟုတ္ပဲသေဘာက်မိတတ္သည္။

ဆံပင္ေလးေတြကစႏၵီဆံပင္ေလးေတြလုိပဲ..။သူ႔အေတြးကုိသေဘာက်သြားကာ ရုတ္တရက္ ေလခြ်န္ပစ္လုိက္ေတာ့ ထုိသူကလွည့္ၾကည့္ သည္။ ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိတာ ရန္စတယ္လုိ႔ထင္သြားၿပီလားမသိဘူး..။ဘာေၿပာရမွန္းမသိပဲႏူတ္ကလႊတ္ကနဲထြက္သြားသည္။

 

‘ မီးတစ္တုိ႔ေလာက္’

ဟာ..ေသေတာ့မွာပဲ..။ေဆးလိပ္ေသာက္ခ်င္ေနတာမွန္ေသာ္လည္းသူ႔တြင္ေဆးလိပ္မပါတာသူသိသည္။ထိုသူကေဘာင္းဘီအိပ္ကပ္ေတြကုိလွည့္ပတ္စမ္းကာ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ၿဖစ္ေန ေသာသူ႔ကိုတစ္ခ်က္ၿပဳံးကာေဆးလိပ္ပါထုတ္ေပးသည္။ ေဆးလိပ္ကုိ မီးညွိ၍အားရ ပါးရရွုိက္ဖြာလုိက္ေသာအခါတစ္ခ်ိဳ႔တစ္၀က္သည္သူ႔အဆုတ္ထဲသုိ႔အဆိပ္မ်ားအၿဖစ္၀င္ေရာက္ကာတစ္ခ်ိဳ႔ကေတာ့ေလထဲသုိ႔လြင့္ေမ်ာသြားသည္။ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ေႏြးသြားတာအမွန္ပဲ..။

ေက်းဇူးပဲ ဟုေၿပာလုိက္ေတာ့မ်က္လုံးကုိအသာမွိတ္ကာၿပဳံးလ်က္ေခါင္းယမ္းၿပသည္။ မလိုပါဘူးဆိုတဲ့သေဘာေပါ့..။ ထိုစဥ္မွာပဲရင္းႏွီးၿပီး သားကုိယ္နံ႔ကေလးသည္သူ႔နားတြင္ေမႊးပ်ံ့လာသည္။ စႏၵီေရာက္လာၿပီ..။

 

‘ ကုိေစာင့္ေနတာၾကာၿပီလား..သြားရေအာင္ေလ”

 

စႏၵီသည္သူ႔ထုံးစံအတုိင္း ဘာကုိမွဂရုမထားပဲေၿပာခ်င္ရာေၿပာကာ ေရွ႔မွၾကိဳထြက္သြားသည္။ဟုိလူကုိလွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ ထြက္ခြာသြား ေသာစႏၵီေနာက္ေက်ာကုိစုိက္ၾကည့္ေနေသာေၾကာင့္သူ႔ရင္ထဲတြင္ေက်နပ္သလုိၿဖစ္သြားသည္။ဒီလုိဆုိေတာ့ သူ စႏၵီပုခုံးကုိပုိင္ဆုိင္စြာ ဖက္ထားရမွာပုိၿပီးအရသာရွိပါလိမ့္မည္..။  

 

(၂)

ထိုဘတ္စ္ကားမွတ္တုိင္သုိ႔ စႏၵီဒုတိယအၾကိမ္ခ်ိန္းေသာအခါပထမအၾကိမ္ကလုိ သူအတုိက္အခံမလုပ္ေတာ့ပါ။အၿမဲေနာက္က်တတ္ေသာ စႏၵီေရာက္မလာခင္ေကာ္ဖီဆုိင္မွာထုိင္လ်က္ေကာ္ဖီကုိ မ်ိဳခ်ရင္းမ်က္စိေနာက္ဖြယ္လူမ်ားႏွင့္ Animal planet ကုိသာဖြင့္ေသာ ထပိတ္ ပစ္လို႔မရသည့္ရြံရွာဖြယ္တီဗြီအစီအစဥ္ကုိသည္းခံရမွာထက္စာရင္ မွတ္တုိင္တြင္တိတ္ဆိတ္စြာထိုင္လ်က္ Mp3 ကုိနားထဲထည့္ထားရတာ ကပုိ၍သက္ေတာင့္သက္သာရွိေပလိမ့္မည္။

 ဒုတိယေန႔သည္ပထမေန႔ႏွင့္ဆန္႔က်င္စြာေၿခာက္ေသြ႔ပူအုိက္လ်က္ရွိသည္။ ရန္ကုန္သည္တစ္ခါတစ္ရံေတာ့အေၿပာင္းအလဲၿမန္ေသာမိန္းမ တစ္ေယာက္ႏွင့္တူသည္။ညေနကမုိးသည္းထန္စြာရြာခဲ့ေသာ္လည္းအခုေတာ့လမ္းမမ်ားသည္သူမဟုတ္သလုိပင္ေၿခာက္ကပ္ေနသည္။မုိးရြာခဲ့ေသာသေကၤတအၿဖစ္တစ္ေနရာထဲမွာစုၿပဳံတင္ေနေသာအမႈိက္မ်ားႏွင့္ေၿခာက္ေသြ႔စၿပဳကာေလထဲလြင့္ပါခ်င္ေနသည့္ သဲစီးေၾကာင္း ကေလးမ်ားသာရွိေတာ့သည္။

 

မွတ္တုိင္၏အဆုံးတြင္ေတာ့ပထမေန႔ကလူထုိင္ေနသည္ကုိေတြ႔ရ၏။သည္လူ၀ီရိယေကာင္းလွခ်ည္လား။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ဒီေန႔ေတာ့ ေဆးလိပ္ပါလာသည့္အတြက္ မည္သူ႔ကုိမ်ွေအာက္က်ိဳ႔စရာမလိုပဲ..သီခ်င္းနားေထာင္ရင္း စႏၵီကုိေစာင့္ႏုိင္လိမ့္မည္။ မွတ္တုိင္ဆီ သုိ႔လမ္းေလွ်ာက္သြားေတာ့တိတ္ဆိတ္စၿပဳေနေသာအခ်ိန္တြင္ သူ႔ဖိနပ္သံကအတန္ငယ္က်ယ္ေလာင္ေန၏။

အရပ္အေမာင္းႏွင့္ခႏၶာကုိယ္ကထြားက်ိဳင္းေသာ္လည္းသူ႔ကုိလွည့္ၾကည့္ေသာမ်က္လုံးမ်ားသည္ ကေလးတစ္ေယာက္လုိၾကည္စင္ကာ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာဆံႏြယ္ႏုႏုမ်ားၿဖင့္အနားသတ္ေသာထုိမ်က္ႏွာသည္္ သူ႔ထက္သုံးေလးႏွစ္ငယ္ရြယ္ေသာလူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ သာၿဖစ္ႏုိင္သည္။ 

သူ႔ကုိၿမင္ေတာ့မွတ္မိသြားသလုိရယ္ၿပေတာ့ဘာရယ္မဟုတ္ပဲတုံ႔ၿပန္ လုိက္မိသည္။ တကယ္ေတာ့ ကုိယ့္အေတြးနဲ႔ကုိယ္ၿငိမ္သက္ေငးေမာ ေနရမွာကုိႏွစ္သက္ေသာသူ သည္အေ၀းေၿပးကားေပၚမွာ ဖုန္းဘီလ္တန္းစီသည့္အခါမ်ိဳးမွာၾကဳံရတတ္ေသာသိသိမသိသိ မိတ္ဖြဲ႔စကား ေၿပာတတ္သူမ်ားကိုမုန္းတီးသူၿဖစ္၏။သည္လူကေတာ့စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ၿဖစ္ရေလာက္ေအာင္စကားမမ်ားေလာက္ဘူးထင္ပါရဲ႔။နံရံတြင္မွီထုိင္ေနရင္းငါးမိနစ္ခန္႔ၾကာေတာ့ ခံတြင္းခ်ဥ္လာသည္။

 

ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲကုိစမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ သတိလက္လြတ္ဖိထုိင္မိေသာေၾကာင့္ ေဆးလိပ္ဘူးသည္ၿပားကပ္ေန၏။ ေဆးစတစ္ခ်ိဳ႔ ထြက္က်ကာလိမ္ေကာက္ေနေသာေဆးလိပ္ကုိၿပန္ေၿဖာင့္ရင္းႏူတ္ခမ္းမွာေတ့လုိက္ေတာ့မွသူ႔မီးၿခစ္လြန္ခဲ့ေသာတစ္ပါတ္ေလာက္က ေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ့သည္ကုိသတိရသည္။ရွစ္ထ္..။ေဒါသတၾကီးေဆးလိပ္ကုိၿဖဳတ္ယူလႊင့္ပစ္ရန္လက္လွမ္းမိစဥ္မွာပဲ..ေဖ်ာက္ကနဲအသံႏွင့္အတူသူ႔မ်က္ႏွာနားတြင္မီးေတာက္တစ္ခုလင္းလက္လာသည္။

‘ ညွိလုိက္ေလ..အစ္ကုိ’

‘ေက်းဇူးပဲ’

သူႏွင့္အနီးကပ္မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္မိေသာအခါမီးၿခစ္မွမီးေတာက္ကေလးမ်ားက ထိုသူ႔မ်က္၀န္းေတြထဲ..ေရာင္ၿပန္ဟပ္ ကာေတာက္ပေနခဲ့ သည္။  

 

(၃)  

တတိယေၿမာက္ေန႔တြင္ေတာ့သူသည္စႏၵီဆီသုိ႔သြားရမည့္အစား၁၉လမ္းရွိလူရွင္းေသာဆုိင္တစ္ ဆုိင္၏ေထာင့္က်ေသာစားပြဲတစ္လုံးတြင္ အယ္လ္ကုိေဟာၿဖင့္ေ၀ဒနာတစ္ခ်ိဳ႔ကုိမ်ိဳခ်ရန္ၾကိဳးစားလ်က္ရွိ၏။မေန႔ကစႏၵီႏွင့္ရန္ၿဖစ္ခဲ့သည္။စႏၵီႏွင့္သူ႔ၾကားတြင္ရန္ၿဖစ္ၿခင္းဆိုသည္မွာအဆန္းေတာ့မဟုတ္ပါ။ဘယ္ေကာ္ဖီဆုိင္တြင္ထုိင္မလဲဟူေသာကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ရန္ၿဖစ္ႏုိင္သည္။ဘယ္ရုပ္ရွင္ကားၾကည့္မလဲဟူေသာကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ရန္ၿဖစ္ႏုိင္သည္။

အနည္းဆုံးေတာ့ကားလမ္းကူးသည့္အခါအတူတူေစာင့္မကူး၍လူၾကားထဲမွာလက္ကုိင္ဖုိ႔ ၾကိဳးစား၍သုိ႔မဟုတ္လမ္းသြားလမ္းလာ ေကာင္မေလးေတြကုိလုိက္ေငး၍ဆုိတာေတြနဲ႔ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ေပါ့။စိတ္သေဘာထားၿခင္းမတိုက္ဆုိင္တိုင္းသာလမ္းခြဲရစတမ္းဆုိရင္သူတုိ႔ႏွစ္ ေယာက္ၿပတ္စဲၿပီးတာကာလအေတာ္ၾကာေလာက္ၿပီ..။သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားကကြာဟမႈအက္ေၾကာင္းမည္မွ်ၾကီးမားခဲ့ သည္ၿဖစ္ေစ စႏၵီမ်က္ႏွာေလးကုိတစ္ရက္မေတြ႔ရလ်င္မေနႏုိင္သည့္စိတ္က ယုိင္နဲ႔ေနေသာစိတ္မ်ားကုိၿပန္လည္တည့္မတ္ေပးခဲ့သည္။

 

အသည္းကြဲသည့္အခါစိတ္ထဲတြင္မြန္းက်ပ္စြာကူကယ္ရာမဲ့သည့္အခါအရက္ၿဖင့္ ထြက္ေပါက္ရွာၿခင္းသည္လြန္စြာရုိးရွင္းေဟာင္းၿမင္းေသာ နည္းၿဖစ္ေသာ္လည္းသူ႔မွာေရြးခ်ယ္စရာမရွိပါ။မေန႔က စႏၵီသည္သူ႔နွင့္စေတြ႔ကတည္းက ေက်ာင္းတုန္းကရည္းစားေဟာင္းတစ္ေယာက္

ေတာ္ေၾကာင္းတတ္ေၾကာင္းခ်မ္းသာေၾကာင္းမ်ားကုိစီကာပတ္ကုံးေၿပာလ်က္ရွိ၏။ဘယ္အခ်ိန္မ်ား သူ႔ဟာသူရပ္လုိက္မလဲဟုေစာင့္ေန ေသာ္လည္းအေတာ္ၾကာသည္အထိမၿပီးႏုိင္ေသာအခါသူတစ္ခ်က္ဆဲပစ္လုိက္သည္။ထုိအခါမ်ိဳးတြင္သူသည္ စႏၵီအတြက္နားလည္မႈမရွိသူ သေဘာထားေသးသိမ္သူၿဖစ္၏။ကုိယ့္ခ်စ္သူကတစ္ၿခားေယာက်္ားတစ္ေယာက္ေကာင္းေၾကာင္းကုိရွည္ေ၀းၾကာၿမင့္စြာေၿပာၿပေနၿခင္းကုိ ၿပဳံးၿပီးနားေထာင္ရေလာက္ေအာင္သေဘာထားၾကီးေသာေယာက္်ားမရွိသေလာက္ရွားပါးသည္ကုိ စႏၵီသိရန္လုိပါသည္..။ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္အၿပန္အလွန္ပုတ္ခတ္စြပ္စြဲၾကရင္စိတ္ေပါက္ကြဲထြက္ကာနံရံကိုသုံးေလးခ်က္ဆင့္ထုိးပစ္လုိက္ေတာ့ စႏၵီငုိသည္။

 

‘ထုိင္မယ္ေနာ္’

အသံလာရာဆီသုိ႔လွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ၿမင့္မားေသာအရိပ္တစ္ခုသည္သူ႔စားပြဲကုိလက္ေထာက္ ကာခႏၶာကုိယ္ကုိငုံ့ကိုင္းလ်က္သူ႔ကုိ မုိးၾကည့္ေန၏။ ဟုိလူပါလား...။ သူ၏နားမလည္ဟန္အၾကည့္ကုိၿမင္လုိက္ ရေတာ့တစ္ဖက္၀ုိင္းေတြထုိင္ေနရာကသူ႔ကုိၿမင္၍ လာႏူတ္ ဆက္ၿခင္းၿဖစ္ေၾကာင္းရွည္လ်ားစြာရွင္းၿပေနေတာ့မွသူ႔ရုိင္းၿပမႈအတြက္အားနာသြားသည္။

 

‘ေဆာရီး..ကြ်န္ေတာ္ရုတ္တရက္ဆုိေတာ့  ေၾကာင္သြားတယ္’

‘ရပါတယ္..ဒါနဲ႔ဟုိတစ္ေယာက္နဲ႔မေတြ႔ၿဖစ္ဘူးလား’  ထုိေမးခြန္းကုိၾကားလုိက္ေတာ့သူ႔ရင္ထဲတြင္မြန္းက်ပ္ကာ ေခတၲတိတ္ဆိတ္သြား သည္။

 ‘ဟာ ကြ်န္ေတာ္အရမ္းစပ္စုမိသြားၿပီ’

ရပါတယ္..။ ခင္ဗ်ားအလြန္မဟုတ္ဘူး ..။စိတ္ထဲမွာသာေၿပာလိုက္ကာ သူ႔ေရွ႔ရွိခြက္အလြတ္ထဲသုိ႔ ဖန္တေကာင္းထဲမွလက္က်န္ဘီယာမ်ား ေလာင္းထည့္ေပးလုိက္သည္။သူ႔ေရွ႔ရွိခြက္က်န္ကုိ ေကာက္ေမာ့ရင္းေနာက္တစ္ဂ်ားထပ္မွာေတာ့ သူ႔ကုိနားမလည္သလုိၾကည့္လ်က္ရွိ သည္။

‘ကြ်န္ေတာ္တုိ႔မိတ္မဆက္ရေသးဘူး..ကြ်န္ေတာ့္နာမည္သုခပါ’

တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းဟန္ရွိေသာသူ႔မ်က္ႏွာႏွင့္လုိက္ဖက္ေသာနာမည္ၿဖစ္ပါသည္။ မိတ္ဖြဲ႔သူမ်ားကုိ မုန္းတီးေလ့ရွိသည့္ထုံးစံႏွင့္မသိခ်င္ ေယာင္ေဆာင္ရမည့္အစားလက္တစ္ဖက္ကုိကမ္းေပးကာလက္ဆြဲနူတ္ဆက္လိုက္မိသည္။

 

‘ကြ်န္ေတာ့္နာမည္က ညီညီပါ’

ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္သူ႔ေရွ႔တြင္ေသာက္ေဖာ္ေသာက္ဖက္တစ္ေယာက္ရွိေနသည့္အတြက္ခုနကထက္စာရင္ေတာ့ ရင္ထဲမွာအေတာ္ေပါ့ပါးသြား သည္။

‘ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ားေကာသြားမေစာင့္ဘူးလား’ သိပ္မရင္းႏွီးေသးသူတစ္ေယာက္ႏွင့္ရင္းႏွီးမႈရရင္ သူႏွင့္သုခၾကားရွိတစ္ခုတည္းေသာဆက္ႏြယ္မႈ ကုိေမးခြန္းထုတ္လုိက္ရသည္။

‘ဗ်ာ..ဘယ္သူ႔ကုိလဲ

 ‘ခင္ဗ်ားညတုိင္းလာေစာင့္တဲ့တစ္ေယာက္ေလ’ သူ၏ဒုတိယေမးခြန္းကုိမ်က္လုံးမ်ားေမွးစင္းသြားသည္အထိရယ္ေမာၿခင္းၿဖင့္တုံ႔ၿပန္၏။

 

 ‘ ကြ်န္ေတာ္ကမွတ္တုိင္မွာဒီအတုိင္းလာထုိင္တာဗ်..’  ဘာၿဖစ္လို႔လဲေတာ့ သူဆက္မေမးၿဖစ္ပါ။ ေဆးလိပ္ကုိသာဖိ၍ဖြာေနလုိက္သည္။ အတန္ၾကာေသာအခါ သုခဆီမွေနာက္ေမးခြန္းတစ္ခုထပ္ေပၚလာသည္။

‘စိတ္ေတာ့မဆုိးနဲ႔ အစ္ကုိတုိ႔နွစ္ေယာက္ကုိၾကည့္ရတာ သိပ္အဆင္မေၿပဘူးထင္တယ္’

စိတ္ဆုိးခ်င္စရာေမးခြန္းၿဖစ္ေသာ္လည္းစိတ္ဆုိးရမည့္အစားသူ၀မ္းနည္းသြားသည္။ကုိယ္တို႔အၿဖစ္ကသည္ေလာက္ၿမင္သာေနခဲ့ၿပီလား စႏၵီရယ္..။

 

‘ ဟုတ္တယ္..ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရန္ၿဖစ္ထားတယ္’

‘ ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ရည္းစားမထားတာဗ် ဟာသတစ္ခုရွိတယ္ မိန္းမဆုိတာၿပည္သူလုိပဲ..ဘာပဲလုပ္ေပးေပး ဘယ္ေတာ့မွမေက်နပ္ဘူးတဲ့’

သုခဟာသကသိပ္မရယ္ရေသာ္လည္းမွန္ေနသၿဖင့္ေ၀ဒနာကုိေခတၲေမ့ေလ်ာ့သြားကာသူရယ္ေမာ လုိက္မိသည္။

‘ဒါဆုိ မင္းဟိုမွတ္တုိင္မွာဘာလုိ႔မွန္မွန္လာထုိင္လဲ ေၿပာၿပလုိ႔ရမလား’

‘အင္း..ဘာအေၾကာင္းမွေတာ့မရွိဘူး..အဲ့ဒီေနရာကလူရွင္းၿပီး တိတ္ဆိတ္လုိ႔ေဆးလိပ္လာေသာက္တာ..မီးခုိးေငြ႔ေလးေတြ ေလထဲလြင့္ သြားတာ သိပ္ၾကည့္လုိ႔ေကာင္းတယ္ေလ’

သူ႔ေရွ႔တြင္ထုိင္ေနေသာလူငယ္ေလးသည္ သူ႔လုိပင္ေဆးလိပ္မီးခုိးေငြ႔မ်ားကုိၾကည့္၍စိတ္ကူးယဥ္ တတ္သူတစ္ဦးၿဖစ္ႏုိင္သည္။ အဆုတ္ ကင္ဆာ..အသက္ရူလမ္းေၾကာင္းေရာဂါစေသာေနာက္ဆက္တြဲေတြကုိေမ့ေေလ်ာ့ထားႏုိင္ရင္ေပါ့ေလ..။အသစ္ေရာက္လာေသာဖန္တ ေကာင္းထဲမွဘီယာမ်ားကုိ ခြက္ႏွစ္ခုထဲသုိ႔မ်ွထည့္သည့္အခ်ိန္တြင္ဘီယာႏွင့္ေဆးလိပ္ႏွစ္ပင္လိမ္ကာရီေ၀စၿပဳေနၿပီ..။

ဒုတိယတစ္ခြက္ထဲသုိ႔အထည့္တြင္ခြက္ေစာင္းကာယုိင္သြားလ်င္သုခကသူ႔လက္ကုိစုိးရိမ္တၾကီး ဖမ္းထိန္းလိုက္ေတာ့ လက္ဖ၀ါးခ်င္း ထိခတ္သြားသည္။

 

‘အစ္ကုိ႔လက္ေတြေယာင္ေနတယ္’

ထုိစကားကုိၾကားေတာ့ သူနာက်င္စြာရယ္ေမာမိသည္။သူ၏ညာဘက္လက္ဆစ္မ်ားႏွင့္လက္ဖမုိး မ်ားပြန္းပဲ့စုတ္ၿပတ္ကာလက္ခုံတစ္ခုလုံး ေယာင္ကုိင္းေနတာအမွန္ပဲၿဖစ္၏။

‘ဒါကြ်န္ေတာ္ရဲ႔စိတ္ထြက္ေပါက္ေလ’

ထုိ႔ေနာက္တြင္ေတာ့သူေရွ႔တြင္ထုိင္ေနသူသည္မေန႔တစ္ေန႔ကမွသိကြ်မ္းလာသူတစ္ေယာက္ၿဖစ္သည္ကုိေမ့ေလ်ာ့ကသူႏွင့္စႏၵီၾကားမွညွိမရသည့္အယူအဆကြာၿခားခ်က္မ်ားကုိအတြင္းက်က်ေၿပာၿပေနမိသည္။

‘အစ္ကုိ ၿပန္သင့္ၿပီထင္တယ္’

သူနားလည္ပါသည္။သိပ္မရင္းႏွီးေသးတဲ့လူတစ္ေယာက္ရစ္တဲ့ဒဏ္ကုိဘယ္သူသည္းခံႏုိင္မွာလဲ..။

‘ေဆာရီး..ကြ်န္ေတာ္စကားသိပ္မ်ားသြားၿပီ’

‘မဟုတ္ဘူး ကြ်န္ေတာ္ကဘာမွမၿဖစ္ပါဘူး ဒါေပမယ့္အစ္ကုိသိပ္မူးေနၿပီ’

ဘီယာခုႏွစ္ခြက္သည္တစ္ခါတစ္ရံမွေသာက္တတ္ေသာသူ႔အတြက္ေမွာက္သြားႏုိင္ေသာပမာဏၿဖစ္သည္။

 ‘အုိေက ဒါဆုိၿပန္ၾကတာေပါ့’

 ‘ကြ်န္ေတာ္မွတ္တုိင္လုိက္ပုိ႔မယ္ေနာ္’

‘ႏုိး..ရတယ္ ကြ်န္ေတာ္ၿပန္လုိ႔ၿဖစ္ပါတယ္’ အခုမွသိေသာသူတစ္ေယာက္ထံမွဒီထက္ပုိၿပီးအခြင့္အေရးမယူသင့္ဟုထင္ပါသည္။

 ‘ကြ်န္ေတာ္နဲ႔လမ္းၾကဳံလုိ႔ပါ’ ဒုတိယအၾကိမ္ထပ္ေၿပာေတာ့သူမၿငင္းဆန္ၿဖစ္ေတာ့ပါ။

 

ပုံမွန္အခ်ိန္မ်ိဴးတြင္ပင္ပုခုံးခ်င္း၀င္တုိက္မိရုံၿဖင့္စိတ္တိုတတ္ေသာသူ႔အတြက္အခုလုိမူးေနခ်ိန္တြင္ထိန္းကြပ္ဖုိ႔လူတစ္ေယာက္လုိအပ္တာအမွန္ပဲ။ ဆုိင္မွထလာေသာအခ်ိန္တြင္သုခသည္လက္တစ္ဖက္ကခါးကုိဖက္လ်က္ေနာက္လက္တစ္ဖက္ကုိသူ႔ပုခုံးေပၚတြင္တင္ေပးထားကာ သူယုိင္လဲမသြားေအာင္ေဖးမေပးေနသည္။မွတ္တုိင္သုိ႔သြားရာလမ္းသည္ေလတုိက္လ်င္လြင့္သြားေသာသစ္ရြက္ေၾကြႏွင့္ သူတုိ႔ႏွစ္ဦး၏ ေၿခသံမွလြဲ၍တိတ္ဆိတ္ေန၏။သူ႔အသိဥာဏ္မ်ားလဲလက္ရွိၿဖစ္ရပ္ဆီသုိ႔အာရုံေရာက္တစ္ခ်က္ မေရာက္တစ္ခ်က္ၿဖစ္လ်က္ရွိသည္။

 

‘မင္း..အခ်စ္ဆုိတာကုိဘယ္လုိၿမင္လဲ’

 အင္း..အခုမွသိကြ်မ္းစလူတစ္ေယာက္ကိုေမးရတာအနည္းငယ္ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ႏုိင္ေသာေမးခြန္းတစ္ခုၿဖစ္ပါသည္။မူးေနေသာ ေၾကာင့္လား..။ဒါမွမဟုတ္တကယ့္သိခ်င္စိတ္ၿဖင့္ပဲလားသူေမးလုိက္ၿပီးမွတစ္စုံတစ္ခုကုိစုိးရိမ္သြားသည္။

‘ရစ္တယ္လုိ႔မထင္နဲ႔ေနာ္’

‘အင္း..မထင္ပါဘူးဗ်ာ..ကြ်န္ေတာ္ တကယ္ေၿဖရင္လဲၾကီးက်ယ္တယ္လုိ႔ မထင္နဲ႔ေနာ္’

 ‘ကြ်န္ေတာ္လဲမထင္ပါဘူးဗ်ာ..’ သူကလဲထုိစကားအတုိင္းၿပန္ေၿဖလုိက္ေတာ့သူတုိ႔ႏွစ္ဦးရင္းႏွီးမႈရသြားကာၿပိဳင္တူရယ္ေမာလုိက္ၾကသည္။

  ‘အခ်စ္ဆုိတာ.....’  

 

(၄)  

‘အခ်စ္ဆုိတာရယူၿခင္းလဲမဟုတ္ဘူး ေပးဆပ္ၿခင္းလဲမဟုတ္ဘူး.. တစ္ေယာက္လုိအပ္ခ်က္ကိုတစ္ေယာက္ကအလုိက္တသိနဲ့ ၿဖည့္စြမ္းနားလည္ႏုိင္စြမ္းပဲ’

 

စကားလုံးမ်ားစြာမပါေသာသုခ၏အခ်စ္အေပၚခံယူခ်က္သေဘာထားသည္သူႏွင့္ စႏၵီအတြက္ေတာ့ အလြန္မွန္ကန္ေသာဖြင့္ဆုိခ်က္ တစ္ခုၿဖစ္ပါသည္။ စႏၵီလုိအပ္ခ်က္ စႏၵီၿပႆနာေတြကုိသူ ဘယ္ေလာက္နားလည္ခြင့္လႊတ္ႏုိင္ခဲ့လဲ..။ ၿဖည့္ဆည္းႏုိင္ခဲ့လဲဟုေမးလာ လ်င္သူေခါင္းယမ္းရလိမ့္မည္။ စႏၵီကုိသိပ္ခ်စ္ေသာ္လဲအခါမ်ားစြာတြင္သူ႔အတၲကုိေရွ႔တန္းတင္ခဲ့သည္ကမ်ားပါသည္။

ပုိင္ဆုိင္သမွ်စာအုပ္မ်ား၏ေထာင့္စြန္းတုိင္းမွာတစ္ၿခားသူေတြလုိနာမည္မထုိးပဲ ME ဟုေရးထုိး ထားတတ္ေသာသူသည္ စႏၵီေၿပာသလုိ အထူးတလည္အတၲၾကီးသူၿဖစ္ႏုိင္၏။ ထုိမွေနာက္ပုိင္းကာလမ်ားတြင္ စႏၵီမလာခင္ေစာင့္ဆုိင္းခ်ိန္မ်ားတြင္သုခႏွင့္စကား လက္ဆုံက်ရ ၿခင္းကုိသူေပ်ာ္၀င္ႏွစ္သက္လာမိသည္။စိတ္သေဘာထားအယူအဆမတုိက္ဆုိင္ေသာ ခ်စ္သူႏွင့္ရန္ၿဖစ္ေနရသည္ထက္စာလ်င္ ၀ါသနာ တူူမိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ၿဖင့္စကားစၿမည္ေၿပာရသည္ကပုိမုိႏွစ္သက္ဖြယ္ေကာင္းပါသည္။သုခ သည္သူ႔လုိပင္ slow rock သီခ်င္းမ်ား ဆာရီယယ္လစ္ဇင္၀တၴဳမ်ားႏွင့္လက္ဖက္ရည္ခ်ိဳက်တုိ႔ကုိႏွစ္သက္သည္။ စႏၵီကုိေစာင့္ဆုိင္းရေသာ မုိးရာသီညေနမ်ားသည္ သူ႔အတြက္ တစ္စုံတစ္ခုေသာအဓိပၸါယ္ၿဖင့္ၿပည့္၀စၿပဳလာသည္။

 

စႏၵီကေတာ့အရင္လုိသူေၿပာသမွ်စကားတုိင္းကုိၿပႆနာရွာမခံရေတာ့သၿဖင့္ ထူးဆန္းအံ့ၾသလ်က္ရွိသည္။ ဒီလုိေနေတာ့ကုိကသိပ္ခ်စ္ဖုိ႔ ေကာင္းတာပဲဟုမွတ္ခ်က္ခ်ေသာအခါသူၿပဳံးေနလုိက္သည္။သူ စႏၵီကုိခ်စ္ပါသည္။သူ႔ကုိ စႏၵီသိပ္ခ်စ္တာလဲသူသိသည္။ေမြးကတည္းက မတူညီလာေသာ၀ါသနာဗီဇတုိ႔ကုိဇြတ္ညွိယူရန္မၾကိဳးစားပဲလုိက္ေလ်ာညီေထြထားလုိက္ေသာအခါ စႏၵီသည္သူ႔အတြက္ၿပီးၿပည့္စုံေသာ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ၿဖစ္လာခဲ့သည္။

ကာလအခ်ိဳ႔ၾကာၿမင့္ခဲ့ၿပီးေနာက္ တစ္ညေနတြင္သုခသည္သူမထင္မွတ္ေသာစကား တစ္ခုကုိေၿပာခဲ့သည္။

 

‘ကြ်န္ေတာ္အစ္ကုိ႔ကုိညာခဲ့တာ တစ္ခုရွိတယ္’

 ‘ဘာပါလိမ့္’ စေၿပာလာေသာစကားသည္တစ္စုံတစ္ခုကိုရည္ရြယ္၀န္ခံလုိဟန္ရွိေသာ္လည္း သူတကယ္ေမးလုိက္ ေတာ့ေၿပာသင့္မေၿပာ သင့္ခ်ိန္ဆေနပုံၿဖင့္ တိတ္ဆိတ္သြားသည္။

‘အစ္ကုိနဲ႔ပထမဆုံးေတြ႔တဲ့ေန႔က ကြ်န္ေတာ္ဒီမွတ္တုိင္ကုိေရာက္ေနတာ မုိးရြာလုိ႔ခဏ၀င္ခုိတာ..ဒုတိယေန႔ၿပီးေတာ့ ေနာက္ေန႔ေတြက ေဆးလိပ္လာေသာက္တာ မဟုတ္ဘူး..’

ဘုရားဘုရား သုခမင္းဘာေတြေၿပာေနတာလဲ..။သူ႔စိတ္ထဲတြင္ဘာကုိမွန္းမသိစုိးရိမ္လာသည္။ သုခမ်က္လုံးမ်ားသည္နီရဲကာ သူ႔ကုိၾကည့္ ေနေသာအၾကည့္မွာလဲစူးစုိက္လြန္းလွ၏။

 ‘မင္းမူးေနတာလား..သုခ..ငါအိမ္ၿပန္လုိက္ပုိ႔ရမလား’ သူေၿပာေသာစကားကုိ ဂရုမစုိက္ပဲေနာက္တစ္ခြန္းထပ္ေၿပာလာသည္။

‘ေနာက္ေန႔ေတြက အစ္ကုိ႔ကုိေတြ႔ခ်င္လုိ႔လာတာ.. အဲ့ဒါဘာေၾကာင့္လဲသိလား'

သုခ၏စကားအသြားအလာႏွင့္အၾကည့္မ်ားမွတစ္ဆင့္ဆက္ေၿပာလာေတာ့မည့္စကားကုိသူရိပ္မိ သြားေတာ့သည္။ မေၿပာနဲ႔သုခ..ဆက္ မေၿပာနဲ႔..။မင္းေၿပာလုိ႔မၿဖစ္ဘူး။ရင္ထဲတြင္အေၾကာက္အကန္ ၿငင္းဆန္ေနေသာ္လည္းတကယ္တမ္းတြင္ေတာ့ သူသည္ႏူတ္ဆိတ္ဆြံ႔အ ကာသုခကုိေငးၾကည့္ ေနမိသည္။

 

 ‘အစ္ကုိ႔ကုိ..ခ်စ္လုိ႔..’

ၾကီးမားေသာအားတစ္ခုကသူ႔ကုိဟုိးအၿမင့္ၾကီးသုိ႔ပစ္တင္ၿပီးရုတ္တရက္ၿပန္လႊတ္ခ်လုိက္သလုိရင္ေတြလြတ္ဟာသြားသည္။မၿဖစ္သင့္ ဘူး..။ မင္းဘာစကားေၿပာတာလဲလုိ႔ေမးလုိက္..ဒါမွမဟုတ္ ဆြဲထုိးပစ္လုိက္..သူ႔ဦးေႏွာက္ကၿဖစ္သင့္ၿဖစ္ထုိက္သည္ကုိ သတိေပးေသာ္ လည္းသူေၿခေထာက္မ်ား ကေတာ့ေနရာမွ တစ္လွမ္းမွေရြ႔လုိ႔မရ။သူ၏ပ်က္ယြင္းေသာအေၿခအေနကုိၾကည့္ကာသုခ ေရွ႔တုိးလာကာ သူ႔ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကုိဆြဲကုိင္လႈပ္ယမ္းလ်က္

  ‘အစ္ကုိ..တစ္ခုခုေၿပာစမ္းပါ..ကြ်န္ေတာ့္ကုိဆြဲထုိးပစ္လုိက္ ဒါမွမဟုတ္ရင့္ရင့္သီးသီးတစ္ခုေလာက္ေၿပာစမ္းပါ.. ကြ်န္ေတာ္ ဒီစကားေတြ မေၿပာၿဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစားခဲ့တယ္.. ဒါေပမယ့္ရင္ထဲမွာမြန္းက်ပ္တာမခံႏုိင္ေတာ့ဘူး..  ၿပီးေတာ့..’

ထုိစဥ္မွာပင္သူကုိယ္တုိင္မထင္မွတ္ေသာအၿပဳအမူတစ္ခုကုိ သူက်ဴးလြန္လိုက္မိသည္။ တြန္းကန္ရုန္းဖယ္ပစ္ရမည့္အစားသုခကုိ တင္းၾကပ္္စြာေပြ႔ဖက္လုိက္မိၿခင္းပင္ၿဖစ္၏။ေႏြးေထြးေသာ ခႏၡာကုိယ္ေလးသည္သူ႔ရင္ခြင္ထဲတြင္ရႈိက္ေနသလုိတုန္ယင္လ်က္ ‘ကြ်န္ေတာ့္ ကုိ ခြင့္လႊတ္ပါ’ ဟုတတြတ္တြတ္ေရရြတ္ေနသည္။ဘာကုိမွမၿမင္ခ်င္မၾကားခ်င္ေတာ့သလုိမ်က္လုံးကုိမွတ္ထားလုိက္ ေသာ အခါသူ မေရရာခဲ့ေသာခံစားခ်က္တုိ႔သည္ၾကည္လင္ၿပတ္သားလာသည္။

 

သုခႏွင့္မေတြ႔ၿဖစ္ေသာညေနမ်ားမွာ ခံစားရေသာအလုိမက်စိတ္..အားငယ္၀မ္းနည္း ခ်ိန္မ်ားတြင္ သုခကုိလိုအပ္စိတ္..စကားလက္ဆုံက် ခ်ိန္မ်ားတြင္ ခုိးၾကည့္မိေသာႏူတ္ခမ္းပါးေလး မ်ားကုိတြယ္ၿငိစိတ္တုိ႔ကုိၿပန္လည္သတိထားမိလုိက္သည္။ သူ႔ဘက္ကေရာသုခ အေပၚ ရုိးသားခဲ့ပါရဲ႔လား။

သူ႔ႏူတ္ခမ္းေပၚသုိ႔ေႏြးေထြးေသာအနမ္းတစ္ခုဖိကပ္လာ၏။မၾကာေသးခင္ကမွ သူခုိးၾကည့္ မိခဲ့ေသးေသာႏူတ္ခမ္းေလးမ်ားၿဖစ္သည္..။ အခုခ်ိန္တြင္ သူ႔မွာညွိမရေသာၿပႆနာေတြမရွိ..စိတ္မြန္းက်ပ္မႈမရွိ..ၿပီးေတာ့

စႏၵီ..

 

ရုတ္တရက္ စႏၵီကုိသတိရမိေသာအခါသုခကုိအလန္႔တၾကားတြန္းဖယ္လုိက္မိသည္။မၿဖစ္ဘူး..။ ငါ့မွာ စႏၵီရွိတယ္။ သုခသည္ရုတ္တရက္ ေၿပာင္းလဲသြားေသာအေၿခအေနကုိနားမလည္သလုိ ေၾကာင္ၾကည့္ေန၏။ ‘ေေဆာရီး..သုခ..ငါသြားေတာ့မယ္’

သုခသူ႔ကုိမတားပါ..။မွတ္တုိင္ကုိေက်ာခုိင္းလွည့္ထြက္လုိက္ေတာ့ၿပင္းထန္စြာတုိက္ခတ္လာေသာ ေလမ်ားသည္သစ္ရြက္ေၾကြမ်ား ကုိေလ်ာတိုက္ေခၚေဆာင္သြားသည္..။ မၾကာခင္မုိးရြာေတာ့မည္။  

 

(၅)

တစ္ခ်က္..

လက္ဆစ္မ်ားဆီမွနာက်င္မႈသည္ဦးေႏွာက္သုိ႔စီးဆင္းကာက်ဥ္တက္သြားေသာ္လည္း ရင္ထဲမွ မြန္းက်ပ္မႈေ၀ဒနာကေတာ့အနည္းငယ္မွ် ပင္ေလ်ာ့ပါးၿခင္းမရွိပါ။

 

ႏွစ္ခ်က္..

စႏၵီႏွင့္ရန္ၿဖစ္တုန္းကလုိပူေလာင္ဆူေ၀ေသာေဒါသၿဖင့္ထုိးေနၿခင္းမဟုတ္ေသာေၾကာင့္အသည္း ခိုက္ေအာင္နာက်င္လ်က္ရွိသည္။ သူေမ့ပစ္ခ်င္ေတာ့ႏူတ္ခမ္းမ်ား၏ခ်ိဳၿမမႈကေတာ့လြင့္စင္ ေပ်ာက္ၿပယ္သြားရမည့္အစားတမ္းတယစ္မူးစိတ္မ်ားသာ နက္ရႈိင္း တုိး၀င္လာေနသည္။

 

သုံးခ်က္..

သူ႔မ်က္လုံးမ်ားၿပာေ၀လာသည္။ စႏၵီ..ကုိယ့္ကုိကယ္ပါဦး စႏၵီရယ္..။ကိုယ္ စႏၵီကုိခ်စ္တယ္။

မခြဲႏုိင္ဘူး..။ ၿပီးေတာ့..

 

ေလးခ်က္..။  

(ေနာက္ဆုံးေန႔)                    

ကားေပၚမွာရွိေနစဥ္တစ္ခ်ိန္လုံးဖြဲဖြဲရြာခဲ့ေသာမိုးသည္ကားေပၚမွဆင္းလုိက္သည္ႏွင့္သည္းထန္လာေတာ့သည္။

မွတ္တုိင္အမုိးေအာက္ကုိေရာက္သြားေသာ္လည္းၿပင္းထန္စြာတုိက္ခတ္ေနေသာေလက မုိးစက္မ်ားကုိသယ္ေဆာင္လာ သၿဖင့္ ပုိ၍ခ်မ္းလာသည္..။မွတ္တုိင္၏တစ္ဖက္စြန္းတြင္..မုိးကာအကၤ်ီကုိတင္းတင္းေစ့ကာေဆးလိပ္ကုိရႈိက္ေနေသာလူတစ္ေယာက္ရွိေနသည္။သူ႔ေၿခသံေၾကာင့္ထုိသူကလွည့္ ၾကည့္ေသာအခါတြင္ေရစုိထားေသာေပ်ာ့ေပ်ာင္းသည့္ဆံပင္ရွည္မ်ား၀ဲလြင့္သြား၏။

 

‘အစ္ကုိ’

သူ႔ႏူတ္ခမ္းမ်ားတြန္႔ေကြးလုိက္ေသာ္လည္းအၿပဳံးတစ္ခုၿဖစ္မသြားဘူးထင္သည္။စကားတစ္ခြန္းေလာက္ေၿပာရေအာင္လဲသူအင္အားမရွိပါ။သုခမ်က္လုံးမ်ားကုိမၾကည့္မိေအာင္သတိထားရင္းမုိးကာအကၤ်ီအိတ္ထဲမွာတစ္စုံတစ္ခုကုိထုတ္ေပးလုိက္သည္။လွမ္းယူလုိက္ေသာလက္ကေလးမ်ားသည္တုန္ယင္ေနသည္။

သူေပးလုိက္သည္ကစာအိတ္အ၀ါေလးၿဖင့္ထည့္ထားေသာကဒ္ထူၿပားေလးတစ္ခုၿဖစ္ပါသည္။ထုိကဒ္ၿပားေလးေပၚတြင္ပုံႏွိပ္ထားေသာေရႊေရာင္စာလုံးမ်ားတြင္ သူတုိ႔ ဇာတ္လမ္းအတြက္ၿဖစ္သင့္ၿဖစ္ထုိက္ေသာဇာတ္သိမ္းတစ္ခုပါ၀င္၏။

 

စာအိတ္ကုိဖြင့္ဖတ္အၿပီးေၿပာစရာစကားမရွိေတာ့သလုိသုခသူ႔ကိုေငးစုိက္ၾကည့္ေနစဥ္မွာ ပဲ ရေနက်ရနံ႔ကေလးတစ္ခု သူ႔နေဘးတြင္ေ၀့၀ဲ လာသည္။စႏၵီေရာက္လာၿပီ..။

 

‘ သြားမယ္ေနာ္’

 

ႏူတ္ဆက္ရင္းတစ္ဖက္သုိ႔လွည့္ထြက္လုိက္ေတာ့ သူ႔ပါးၿပင္တြင္ပူေႏြးေသာအထိအေတြ႔ႏွင့္အတူ မ်က္ရည္တစ္ခ်ဳိ႔စီးဆင္းလာ၏။ ေနာက္သုိ႔လွည့္မၾကည့္ၿဖစ္သလုိသုတ္ဖယ္ရန္လဲမၾကိဳးစားမိပါ။

သူ႔လက္ေမာင္းကုိယုံၾကည္စြာခုိတြဲထားေသာ စႏၵီကေတာ့မုိးေရေတြဟုပဲထင္ပါလိမ့္မည္..။  

 

ေ၀ဟံ

Note: ညီငယ္ေလး ေ၀ဟံရဲ႕စာတစ္ပုဒ္ကိုျပန္တင္ေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အခ်စ္၀တၳဳေလးမ်ားဖတ္ခ်င္သူေတြအတြက္ပါ။