A Dream That Came True

ေသာၾကာေန႕ သခၤ်ာအတန္းခ်ိန္၀ယ္ စာသင္ခံုေတြရဲ႕ေနာက္ဆံုးတန္းမွာ တိတ္တဆိတ္ ထိုင္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဆရာ ရစ္တာကိုသိပ္မခံရခ်င္ တာေၾကာင့္ရယ္ သိပ္ျပီးစိတ္မ၀င္စားတဲ့ သင္ခန္းစာျဖစ္တာေၾကာင့္လဲပါမယ္။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ တစ္ခါဖူးမွ် မခံစားဖူးတဲ့ အခ်စ္စိတ္ကို စတင္ေတြးေတာေစခဲ့တဲ့ ေနမ်ိဳးေအာင္ဆိုတဲ့ လူတစ္ေယာက္ အေၾကာင္း ဆန္းစစ္ေတြးဆခ်င္တာေၾကာင့္လည္း ပါမွာေပါ့ေလ။ ဘယ္လိုေျပာရမလဲ သူ႕အသြင္အျပင္က တစ္ပါးသူကို ဂရုစိုက္တတ္တဲ့ ပံုစံမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ၀တ္ခ်င္တာ၀တ္ေပမယ့္ ဖက္ရွင္ေတာ့က်ပါတယ္။ ဆံပင္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးေတြက မရွည္တရွည္ ေ၀့၀ဲလို႕ လမ္းေလွ်ာက္မ်ားသြားရင္ေလ။ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ကလည္း ပိန္တယ္ထင္ရေပမယ့္ တကယ္ၾကံ႕ခိုင္ေသာ ၾကြက္သားမ်ားႏွင့္ဖြဲ႕စည္းထားတာပါ။ ရယ္ျမဴးေနဟန္သူ႕မ်က္၀န္းေတြကလည္း သူ႕အေၾကာင္းကို ရင္ဘတ္ထဲထည့္ထား ေလာက္ေအာင္စြမ္းပါတယ္။ ပထမႏွစ္ Freshman ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္တို႕ အတန္းကေက်ာင္းသားေဘာလံုးအသင္းမွာ ကပၸတိန္လုပ္ခဲ့တာ အခုအခ်ိန္ထိပါပဲ။ နက္ေမွာင္ေသာ ဆံႏြယ္ေတြ၊ မ်က္၀န္းနက္နက္ေတြ…ၾကံ႕ခိုင္ေသာ ခႏၶာကိုယ္ရယ္ အျမဲလိုလို လန္းဆန္းတက္ၾကြေနေတာ့တာ။ ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း ပိန္တဲ့အထဲမွာပါတယ္ဆိုေပမဲ့ သူ႕လိုၾကြက္သားေတြ နဲ႕ၾကံ႕ခိုင္တဲ့ပံုမေပၚပါဘူး အသားျဖဴေတာ့ ပိုးဟပ္ျဖဴလို႕ေခၚၾကသလိုေလးပါ။

သူ႕ကိုခ်စ္စိတ္၀င္မိခဲ့တာက လူပ်ိဳေဖာ္၀င္ျပီးစ ၈တန္းႏွစ္ေလာက္ကတည္းကပါဆိုေတာ့ သူ႕ကိုအၾကြင္းမဲ့ ႏွစ္သက္စြဲလမ္း ျခင္းနဲ႕ ေနထိုင္ခဲ့တာ ငါးႏွစ္ေလာက္ရွိျပီေပါ့ေနာ္။ သူ႕အေၾကာင္းေျပာျပရရင္ အဦးဆံုးသတိထားမိမွာက ၾကင္နာတတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ အဲ…ေဘာလံုးအားကစားသမားတစ္ေယာက္လို ေယာက္်ားပီသျပီး မာထန္ေနတဲ့ပံုစံက အံ့ၾသေလာက္ေအာင္ ၾကင္နာတတ္သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတာပါပဲ။ ျပီးေတာ့ ေပါင္းရသင္းရတာေကာင္းတယ္ Friendly ျဖစ္တယ္ သက္ေသာင့္သက္သာရွိသလိုခံစားရတယ္၊ ဘယ္အခ်ိန္ၾကည့္ၾကည့္အဲ့ပံုစံဆိုေပမယ့္ တစ္ခါတေလေတာ့ ငါသိငါတတ္ လုပ္တတ္သလိုပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ဆို သူ႕ေၾကာင့္အျမဲလို ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္ေနရတတ္တာ။ သူ႕ကိုျမင္လိုက္တာနဲ႕တင္ ရင္ထဲ ျမဴးသြားသလို ခံစားရပါတယ္။ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကမၻာပါ။ သူ႕ကိုနမ္း…..ကိုယ္နံ႕ေလးကိုရွဴရႈိက္….အာ….အဲ့အေတြ႕အၾကံဳ ေလးရရင္ျဖင့္ တကယ္စစ္မွန္တဲ့ ခ်မ္းေျမ႕ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုရေလာက္တယ္။

`ကလင္….ကလင္´

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ စိတ္ကူးနဲ႕အရူးထေနျခင္းဟာ ေက်ာင္းဆင္းေခါင္းလင္းထိုးသံေၾကာင့္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ႏိုးထခဲ့ရပါတယ္။ ေရွ႕က ဆရာက လည္း အိမ္စာ Assignment ေတြကိုလုပ္ခဲ့ဖို႕ အတန္းထဲကထြက္ေနၾကတဲ့ေက်ာင္းသားေတြကို ေအာ္ျပီး ေျပာေနပါရဲ႕။ ေနမ်ိဳးေအာင္ ကို ကၽြန္ေတာ္က ေနမ်ိဳးလို႕ေခၚတာဗ်။ သူ အတန္းထဲကထြက္မသြားဘဲ ကၽြန္ေတ္ာ့ရွိရာကို လွမ္းလာျပီး ေဘးမွာ၀င္ထိုင္လိုက္တယ္။ `ငါ ဆရာေနာက္ဆံုးသင္ခဲ့တဲ့တစ္ပုဒ္ကို နားမလည္ဘူးကြာ တြက္တတ္ဘူး´ `မင္းတြက္ျပမယ္မဟုတ္လား? အဲ့တာနားမလည္ရင္ေတာ့ လာမယ့္အပတ္မွာေျဖမယ့္ Test ေတာ့က်မွာဗ်´တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ခါမစဥ္းစားပါဘူးအေျဖေပးဖို႕။ ဒါေပမဲ့ အေျဖေပးဖို႕အလ်င္မလို မိေအာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုထိန္းကာ ေလသံကိုေအးေဆး လုပ္လိုက္တယ္။ `ေအး…နက္ျဖန္ဆိုရမလား ၁၀နာရီ၀န္းက်င္ေလာက္ေလ၊ ငါတို႕ တေနကုန္စာလုပ္လို႕ရတယ္ ဒါမွမဟုတ္ တစ္ခုခုလုပ္ၾကမယ္ေလ´ သူ႕သြားစြယ္ေဖြးေဖြးေတြ ေပၚတဲ့အထိျပံဳးတယ္ဗ်။ `အဆင္ေျပသား´ဆိုပဲ။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ဦးသား ေက်ာင္းေရွ႕တံခါး၀မွာ တိုးေ၀ွ႕ေနၾကတဲ့လူတန္းၾကီးၾကားထဲ ပါ၀င္စီးေမ်ာၾကပါတယ္။ ေနမ်ိဳးကေတာ့ သူ႕ကား ေလးေမာင္းျပီးျပန္သြားတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ကိုယ့္ေျခာက္ကိုသံုးနဲ႕အိမ္ျပန္ပါတယ္။ 

`ငါ့ကားနဲ႕ေမာင္းျပီး မင္းအိမ္လိုက္ပို႕မယ္ ဆိုတုိင္း ဘာေၾကာင့္ျငင္းရတာလဲ ငါေတာ့နားမလည္ဘူးကြ´

`အဲ…မင္းကားေလး Gas မကုန္ေစခ်င္လို႕ပါကြာ´လို႕ကၽြန္ေတ္ာ လိမ္ညာလိုက္တယ္။

`အာ…မင္းေနတဲ့အိမ္နဲ႕ ငါေနတဲ့အိမ္က သိပ္မွမေ၀းတာပဲဟာကို၊အဆင္ေျပပါတယ္ဟ´

စင္စစ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ေလးရဲ႕လက္ရွိ အေျခအေနျမင္ကြင္းမ်ိဳးကို သူ႕ကိုမျမင္ေစလိုရင္းျဖစ္ပါတယ္။ ေနမ်ိဳးအေနနဲ႕ မွတ္မိေကာင္း မွတ္မိမယ့္ ကၽြန္ေတ္ာတို႕အိမ္ရဲ႕ပံုရိပ္ေလးက ခပ္ေသးေသးနဲ႕ ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းတဲ့အျပင္အဆင္ေလးပိုင္ဆိုင္ေၾကာင္း သူ ငယ္ငယ္တုန္းက တစ္ခါတေလလာလည္ခဲ့ခ်ိန္ကိုေပါ့။ အခုေတာ့ ရႈတ္ပြေနျပီး တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ယိုင္နဲ႕ေနျပီ။ အလုပ္အကိုင္မရွိ အရက္ေသာက္တတ္ တဲ့ အိမ္ေထာင္ဦးစီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ပဲ့ကိုင္မႈေၾကာင့္လို႕ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ မေတာ္တဆကားတိုက္မႈေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ေမေမဆံုးသြားျပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္း ေဖေဖတစ္ေယာက္ အရက္ကို ေတာ္ေတာ္ေသာက္ေတာ့တာပါပဲ။ သူတည္ေထာင္ထားတဲ့ လုပ္ငန္းကိုဦးစီးဦးေဆာင္မလုပ္ ႏိုင္ေတာ့တဲ့အထိပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ဦးသားစားေသာက္ေနႏိုင္ေသးတာက ေဖေဖ့ညီရဲ႕ေဖးမမႈေၾကာင့္ ရွယ္ယာအခ်ိဳ႕ရဲ႕၀င္ေငြေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုလည္း အိမ္တံခါးေလးကိုဖြင့္ျပီး ဧည့္ခန္းထဲျဖတ္ကာ ၀င္လာတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလွမ္းေအာ္ေနပါရဲ႕။ ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ရေသာသူကို ဒီျမင္ကြင္းမ်ိဳးမျမင္ေစခ်င္ပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ ျပည့္စံုခ်မ္းသာလွတဲ့ သူ႕ကိုေပါ့။ သူ႕မိဘေတြက ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတဲ့ အိမ္က်ယ္ၾကီးတစ္လံုးကိုပိုင္ဆိုင္တယ္….ခ်စ္စရာေခြးေလးတစ္ေကာင္ရယ္…..ေက်နပ္ဖြယ္အလုပ္အကိုင္ေတြပိုင္ဆိုင္ၾကတယ္….တကယ့္ လူတိုင္းရဲ႕အိပ္မက္ထဲမွာေနထိုင္ၾကပါတယ္။ သူတို႕အေတာ္ကံေကာင္းၾကတာပဲဗ်ာ။

ေနမ်ိဳးနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ လမ္းခြဲလာျပီးေနာက္ စေနေန႕မွာေတြ႕မယ့္အေၾကာင္းကို စေတြးမိပါတယ္။ ေႏြရာသီမ်ားစြာကိုျဖတ္သန္းျပီးေနာက္ ပထမဦးဆံုးအၾကိမ္ ေက်ာင္းခ်ိန္ျပင္ပမွာျပန္လည္ေတြ႕ဆံုျခင္းျဖစ္ပါရဲ႕။ ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္သူ႕အိမ္ကိုသြားလည္တုန္းကေတာ့ သူဟာ ေဘာလံုးကစားတဲ့ သူ႕သူငယ္ခ်င္းအသစ္ေတြနဲ႕အလုပ္ရႈပ္ေနခဲ့ပံုကိုျပန္ျမင္ေယာင္မိပါတယ္။ အင္း…သူ႕ကိုပြင့္ပြင့္လင္းလင္းဖြင့္ေျပာဖို႕ အခ်ိန္ေရာက္ျပီလို႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္ဗ်။ ဒီတစ္ႏွစ္ဟာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေနာက္ဆံုးႏွစ္မဟုတ္လား။ ဖြင့္ေျပာျပလိုက္ရင္ ဘယ္လိုေတြ ျဖစ္ပ်က္လာမယ္ ေကာင္းမလား ဆိုးမလား စမ္းသပ္ႏိုင္တဲ့အခြင့္အေရးတစ္ရပ္ျဖစ္မွာပါေလ။ အဆိုးရြားဆံုးလည္း ၾကံဳေတြ႕ ရႏိုင္တာပဲ။ ေကာလိပ္စတက္ကာစ လူသစ္ေလးတစ္ေယာက္လို ကၽြန္ေတာ့္ရင္ေတြ လႈပ္ရွားစျပဳလာပါတယ္။ ဟုတ္တယ္…အခုဟာက သူ႕ကို တရား၀င္ေျပာျပေတာ့မွာ။ မနက္ျဖန္။

အိမ္တံခါးဖြင့္လိုက္တာနဲ႕ အရက္နံ႕ကိုေထာင္းေထာင္းထေနတာပါပဲ။ ေဖေဖ တစ္ေယာက္ လက္ထဲမွာပုလင္းအလြတ္တစ္လံုးကိုင္ကာ ႏိုးထစျပဳေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကိုေျပာသမွ် လုပ္ေပးသမွ်ကို ဂရုတစိုက္လုပ္ရတာေပါ့ေလ။

`ဟိုေကာင္….လာစမ္း လမ္းေထာင့္က စတိုးမွာ အရက္တစ္ပုလင္းသြား၀ယ္ေပးစမ္း တုန္႕ေႏွးတုန္႕ေႏွးနဲ႕လမ္းေလွ်ာက္မေနနဲ႕´

သူ စကားစတာနဲ႕ဘယ္ကိုဦးတည္သြားမယ္ဆိုတာ အလိုလိုသိေနသလိုကိုျဖစ္ေနခဲ့ပါျပီ။ ေကာင္းက်ိဳးဆိုးျပစ္ဘယ္လိုလာမယ္ဆိုတာ မသိေတာ့ပါဘူး။

`အေဖ….သားအသက္ မျပည့္ေသးဘူးေလဗ်ာ …..ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕အပိုသံုးဖို႕ပိုက္ဆံျပတ္ေနတာ ရက္နည္းနည္းေတာင္ ၾကာေနျပီဗ်´

`မင္း ေသာက္ပါးစပ္ကိုပိတ္ထားစမ္း….ဆင္ေျခၾကီးပဲ´ ေဖေဖ ကမူးရွဴးထိုးထလာျပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္နံၾကားကို ခပ္ျပင္းျပင္း လက္သီးတစ္ခ်က္သြင္းလိုက္တာ နာက်င္မႈေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ငိုေၾကြးမိပါရဲ႕။ ေဖေဖကေတာ့ ခုံေပၚတင္ထားတဲ့ အက်ီကို ေကာက္၀တ္ကာ အိမ္ျပင္ဘက္ကို ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။ ၾကမ္းျပင္ေပၚကေန အသာကုန္းထျပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္အိပ္ခန္းရွိရာကို ခပ္သြက္သြက္ေလး ေလွ်ာက္သြားလိုက္တာ…ဟင္း…ေမေမ့ကိုသတိရလိုက္တာဗ်ာ။

အိပ္ယာေပၚမွာ အသာေလးျငိမ္ျပီး ခဏတာအနားယူမိပါရဲ႕။ ညာဘက္ျခမ္းက ေတာ္ေတာ္ကိုနာေနတာ။ မနက္ျဖန္ ဟုတ္တယ္ မနက္ျဖန္ အေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ့္အေတြးထဲေရာက္လာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဆုံးျဖတ္ခ်က္အေပၚ တြန္႕ဆုတ္မိတာလည္းမျဖစ္မိဘဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္ခ်က္ျပည့္ေနသလိုပါ။ ဒီေကာင္ေလးက ကၽြန္ေတ္ာ့သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ခဲ့တာ အလယ္တန္းေလာက္ကတည္းကပဲေလ။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကို ဆံုးရႈံးခဲ့ရင္ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမလဲ….ကၽြန္ေတ္ာ့ ခႏၶာကိုယ္က နာက်င္မႈနဲ႕အျပိဳင္ သိခ်င္စိတ္ေတြျပင္းထန္လာမိပါတယ္။ အခုေလးမွ လက္ခံရရွိထားတဲ့ လက္သီးႏွင့္ ထိုးႏွက္ခ်က္ေၾကာင့္ နာက်င္မႈဟာ နက္ျဖန္မွာ ၾကံဳဆံုရမယ့္ ကိစၥတစ္ခုကေပးမယ္ထင္ရတဲ့ နာက်င္မႈ ထက္ဆိုးရြားေနလား…အိုး…။ 

စာၾကည့္စားပြဲခံုေပၚက မသံုးတာၾကာျပီျဖစ္တဲ့ Laptop ေလးကိုအသာဖြင့္ကာ အင္တာနက္နဲ႕ခ်ိတ္ဆက္ လိုက္ပါတယ္။ အြန္လိုင္းေပၚက အခ်ိဳ႕ေသာသူငယ္ခ်င္းမ်ားစီက အၾကံဥာဏ္ေကာင္းေတြ ရေကာင္းရႏိုင္တာပဲမဟုတ္လား။ ဒီ chatting website ကိုေတြ႕ခဲ့တာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကာပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ့္ screen name – ej08 နဲ႕၀င္လိုက္ျပီးေနာက္ ညာဘက္ေကာ္လံမွာရွိတဲ့ ကြဲျပားျခားနားတဲ့ Chat rooms မ်ားထဲမွ gay teen chatroom ကိုေရြးခ်ယ္လိုက္ပါတယ္။ ေဟာ….ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အြန္လိုင္းသူငယ္ခ်င္း ‘behind_closed_doors90’ ကိုေတြ႕လိုက္ရျပီေပါ့။ တစ္ေယာက္တည္း အေပါင္းအသင္းသိပ္မရွိတဲ့ လူေတြအတြက္ ေခတ္ေပၚနည္းပညာ အခ်ိဳ႕က အကူအညီေတာ့ေပးႏိုင္သားပဲေလ။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕နာမည္ေလးကို ကလစ္ေခါက္ကာ private message window တစ္ခုေခၚ လိုက္ပါတယ္။

 “ej08: ေဟး…ေနေကာင္းလား ငါ့ေကာင္?”

“behind_closed_doors90: အင္း…ေကာင္းတယ္…မင္းေကာ”

“ej08: ေကာင္းပါတယ္….ဒါေပမဲ့ ငါ့မွာ ျပႆနာနည္းနည္းရွိေနတယ္ကြာ”

“behind_closed_doors90: ဟူး….ဘာၾကီးလဲ”

“ej08: ငါ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္မိေနတာ ငါးႏွစ္ေလာက္ရွိျပီကြာ။ ဒီႏွစ္က ငါတို႕ေကာလိပ္ေနာက္ဆံုးႏွစ္ဆိုေတာ့ ငါသူ႕ကိုဖြင့္ ေျပာလိုက္ရင္ေကာင္းမလားလို႕။ ေတာ္ၾကာ က်န္ေနေသးတဲ့ ကာလေလးမွာေတာင္ မေခၚႏိုင္မေျပာႏိုင္ေတြျဖစ္သြားမွာလည္းစိုးရိမ္ေနမိ တယ္ကြာ”

“behind_closed_doors90: လင္းစမ္းပါဦး”

“ej08: ငါ သူ႕ကိုခ်စ္ေနမိတာေတာ့ဟုတ္တယ္…..ဒါေပမဲ့ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ကေနဆံုးရႈံးသြားရမယ္ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ကိုလည္း ရင္မဆိုင္ ႏိုင္ဘူးကြ”

“behind_closed_doors90: မင္းဘာကိုဆိုလိုတယ္ဆိုတာ ငါေပါက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ငါေျပာႏိုင္တာကေတာ့ မင္း သူ႕ကိုပြင့္ပြင့္လင္းလင္း သာ ဖြင့္ေျပာလိုက္သင့္တယ္ကြ။

`သူက တကယ့္သူငယ္ခ်င္းအစစ္အမွန္ဆိုရင္ မင္းရင္ထဲကခံစားခ်က္ကို သူလက္မခံႏိုင္သည္ထားဦး နားလည္ေပးႏိုင္ရမယ္ေလ။ တကယ္လို႕ ခါးခါးသီးသီးနဲ႕ ျငင္းဆန္လိုက္ျပီး သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ကေနျပတ္တယ္ဆိုေတာ့လည္း သူဟာ သူငယ္ခ်င္းအစစ္အမွန္မဟုတ္ ေၾကာင္း ရွင္းေနေအာင္သိလို႕ရတာပဲမဟုတ္ဘူးလား´

 “ej08: ေက်းဇူးပဲကြာ”

ကၽြန္ေတ္ာတို႕ ခဏေလးေတာ့ ဟိုအေၾကာင္းဒီအေၾကာင္း ဆက္ေျပာျဖစ္ၾကပါေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ logged off. အခု နည္းနည္းေတာ့ စိတ္တည္ျငိမ္သြားရျပီ။ သူေျပာတာဟုတ္တယ္။ ေနမ်ိဳးဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူငယ္ခ်င္းအစစ္အမွန္အျဖစ္သေဘာထား တယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတ္ာ့ခံစားခ်က္ကို သူလက္ခံနားေထာင္ေပးမယ္ နားလည္ေပးမွာပါ။ ဟိုသည္ေတြး ဒုကၡခံေနတာထက္စာရင္ ဘာမွမထူးတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အစား သူ႕ကိုလက္လႊတ္လိုက္ဖို႕ ဒီနည္းလမ္းေလးက လြယ္ကူေစမယ္ထင္ပါရဲ႕။ သူ႕ကိုဆံုးရႈံးရမယ္ဆိုရင္ ေတာ့ ခ်စ္ေနရျပီးမပိုင္ဆိုင္ရမယ့္ နာက်င္မႈဟာ ေတာ္ေတာ္နာလိုခံခက္ျဖစ္မွာပါပဲေလ။ ဒါေပမဲ့ ေနမ်ိဳး ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ရဲ႕ အျငင္းပြားဖြယ္ သဘာ၀ကို လက္ခံလိမ့္မယ္ ဆိုတာကို အလိုလိုသိေနသလိုပဲဗ်ာ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူဟာဘယ္လိုလူစားဆိုတာ ျမင္ေတြ႕ေနရျပီး ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္စိတ္ေတြကို ႏိုးၾကြေစတဲ့ ၾကင္နာတတ္သူမဟုတ္လား။

x              x              x

မနက္ခင္းဟာ ကန္႕လန္႕ကာဆြဲဖြင့္လိုက္သလို ရုတ္တရက္ေရာက္လာပါတယ္။ ခုတင္ေဘးက ႏႈိးစက္နာရီက ဆိုးဆိုးရြားရြားထေအာ္တာ မ်ားလန္႕ေတာင္လန္႕ေရာ။ အိပ္ယာေပၚကထဖို႕ ညာဘက္ကိုေစာင္းလိုက္တာ မေန႕ကအထိုးခံထားရတဲ့ဒဏ္က အကင္းမေသေသးဘူး။ ခပ္ျမန္ျမန္ေလးထ တစ္ကိုယ္ေရသန္႕ရွင္းေရးကို သြက္သြက္ကေလးလုပ္လိုက္ပါတယ္။ မနက္ခင္းတိုင္း မိနစ္ ၂၀မၾကာတဲ့ က်င့္သားရေန တဲ့လႈပ္ရွားမႈေလးေပါ့ေနာ္။ ခါတိုင္း မနက္ခင္းေတြနဲ႕မတူ ဒီေန႕ေတာ့ အေတြးထဲ တရစ္၀ဲ၀ဲလည္ေနတဲ့အေၾကာင္းေလးက ေရခဲတံုးကို လက္ဗလာနဲ႕အခ်ိန္ၾကာၾကာကိုင္ထားရတဲ့အတိုင္းပါပဲ။ ထားပါေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ယာ နဲ႕ အခန္းေလးကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ သန္႕ရွင္းလိုက္ျပီး ေရခ်ိဳးခန္းကို၀င္လိုက္ပါတယ္။ ေရပန္းကေန တဖြားဖြားက်လာတဲ့ ေရမ်ား ကၽြန္ေတာ့္အေရျပားေပၚက်ေရာက္ေနတဲ့ ခံစားမႈက အရာရာကလြတ္ေျမာက္ေနသလိုခံစားရပါရဲ႕။ အဲ့လိုအခ်ိန္ ဘာမွန္းကိုမသိဘူး ရင္ထဲ တလႈိက္လႈိက္ေပ်ာ္ရႊင္လာကာ တခစ္ခစ္ ရယ္ေမာမိပါတယ္။ အျခားေသာ ဆယ္ေက်ာက္သက္မ်ားလိုပါပဲ ေရခ်ိဳးေနရင္းတန္းလန္းမွ စိတ္ကူးယဥ္ကမၻာထဲ ခုန္ခ်မိျပန္ေရာ။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲ၀ယ္ ဘယ္လိုအေၾကာင္းအရာ ဘယ္လိုကိစၥေတြက ေနမ်ိဳးကို အခ်စ္စိတ္ခံစားတတ္ေအာင္ျပဳလုပ္ႏိုင္မလဲဆိုတာေပါ့။ အိုး….စိတ္ကူးယဥ္တာလဲ ယဥ္တာေပါ့ လက္ေတြ႕အျပင္မွာေတာ့ တဖြားဖြားထေနတဲ့ ဆပ္ျပာျမွဳပ္ေတြက ကၽြန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လံုးကို ႏုညံ့စြာထိေတြ႕ေနတာမ်ား….သူ ဆြတ္ျဖန္းလာတတ္တဲ့ ေရေမႊးအနံ႕ေလးလို ပူေႏြးရွိန္းျမေနသလိုပါပဲ။ ပြတ္သပ္မိတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ တစ္ကိုယ္လံုး သူ႕လက္အစံုေရာက္ေနသလိုပဲ….အာ….လည္တိုင္ေလးကိုသူ နမ္းတာမ်ား တပ္မက္မႈအျပည့္ အင္း….အာ။ တင္ပါးေတြကို ပြတ္သပ္တဲ့ သူ႕လက္အစံုဟာ သန္မာလိုက္တာမ်ား…ဟိ။ ဘယ္လိုမွ မထိန္းႏိုင္ပါဘူး ေပါင္ၾကားက မတ္ေထာင္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ငပဲကို လက္နဲ႕အသာဆုပ္ကိုင္ျပီး ကစားမိပါျပီ။ ဒါဟာ စိတ္ကူးနဲ႕ရူးေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ တင္ပါးေတြကို လႈပ္ရွားကစားေစတဲ့ျပဳမူမႈတစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေစပါရဲ႕။ ေနမ်ိဳးရဲ႕လက္အစံုဟာ ကၽြန္ေတာ့္ေပါင္ျခံစီကိုမ်ား ပြတ္သပ္ျပီး ငပဲကုိ သူ႕လက္ၾကီးနဲ႕ဆုပ္ကိုင္လိုက္ရင္….အာ…အ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုမွမထိန္းႏိုင္ေတာ့ပါဘူး သုက္ရည္ေတြကို ေရခ်ိဳးခန္းေနရာအႏွံ႕ကို ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္မိပါျပီ။ ပူေႏြးေနတဲ့သုက္ရည္ ေတြဟာ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေတြထဲမွာရွိန္းျမေနေစေရာ။ ရွက္ေတာ့လည္း ရွက္မိပါတယ္….ကိုယ့္စိတ္ထဲက ခ်စ္စိတ္၀င္ေနတဲ့သူ တစ္ေယာက္နဲ႕ ပတ္သက္သေယာင္စိတ္ကူးယဥ္မိတာကိုေလ။ ျဖစ္ႏိုင္တယ္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ေကာက္ခ်က္မခ်ႏိုင္ေပမဲ့ ေနမ်ိဳးကို ကၽြန္ေတာ္ တကယ္ခ်စ္ေနမိျခင္းျဖစ္မယ္လို႕ ထင္တာပါပဲဗ်ာ။

ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ပဲ ေရေတြတဖြားဖြားနဲ႕ သန္႕စင္လိုက္ျပီးေနာက္ ၀တ္ေနက် အ၀တ္အစားေတြထဲကမွ နည္းနည္းပိုၾကည့္ေကာင္းမယ့္ ဒီဇိုင္းကိုေရြး၀တ္လိုက္ပါတယ္။ နက္ေမွာင္ေနေသာ အျပာရင့္ရင့္ဂ်င္းေဘာင္းဘီရယ္…အနက္ေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ တီရွပ္ေလးရယ္ေပါ့။ တန္ဖိုးၾကီးေရေမႊးဆြတ္ျဖန္းခ်င္ေပမယ့္….အင္း….ရွိတာေလးပဲဆြတ္ျဖန္းလိုက္ကာ ကၽြန္ေတာ့္ Notebooks ေတြကိုဆြဲယူလိုက္ရင္း အိမ္တံခါးကို ပိတ္ျပီးထြက္လာလိုက္ပါတယ္။ လက္မွာပါတ္ထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္နာရီေလးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ 10း43မိနစ္ရွိျပီ။ ေနမ်ိဳးနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာတူထားတာက ေက်ာင္းနဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးမွာ သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို 11း30နာရီမွာလာေခၚမယ္ေပါ့။ ေကာ္ဖီဆိုင္ကိုေရာက္ဖို႕ ေျခလွမ္းေတြသြက္လိုက္ေပမယ့္ 25 minutes ေလာက္ေတာ့ၾကာသြားတယ္ဗ်ာ။ ေရာက္လည္းေရာက္ေရာ အခ်ိန္နည္းနည္းလိုေသးေပမယ့္ ေနမ်ိဳးက ေရာက္ႏွင့္ေနျပီဗ်။

သူက တကယ့္ကိုသန္႕ျပန္႕ေနတာပဲဗ်ာ….ကာကီေရာင္ေဘာင္းဘီရယ္ ေကာ္လံပါတဲ့ရွပ္တစ္ထည္ရယ္၀တ္ထားျပီးေတာ့ Cappuccino တစ္ခြက္ေသာက္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လာေနတာကိုလည္းသူျမင္ေရာ ပါးခ်ိဳင့္ေလးေပၚေအာင္ျပံဳးျပေရာ။ 

`ေဟး…ေဇာ္သူ! ေတာ္ေသးတာေပါ့ ငါေရာက္တာလည္းမၾကာေသးဘူးကြ´လို႕ေျပာလည္းေျပာ ကၽြန္ေတာ္ထိုင္ဖို႕ေနရာကို အမူအယာနဲ႕ ညႊန္ျပတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ႏွစ္လိုစြာျပံဳးမိရရင္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ အသာထိုင္လိုက္ကာ တစ္ခုခုေတာ့ စားမွပဲလို႕ အာရံုကပ္မိပါရဲ႕။ `မင္း ဘာစားမလဲ?’ ေနမ်ိဳးကေမးတယ္။ အဲ….သူဂရုတစိုက္ေမးတဲ့အခိုက္အတန္႕ေလးကိုေစာင့္ေနမိတာပါ။ အင္း…ဘာမွမစားေတာ့ပါဘူးလို႕ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းျငင္းလို႕ကလည္းမေကာင္းေနာ္။ `ဟ လုပ္ပါဟ..ဘာစားမလဲ´ သူ တခစ္ခစ္ရယ္လိုက္ရင္း ျပဳမူေနက် မ်က္စိတစ္ဖက္ ဖ်က္ကနဲမွိတ္ျပတယ္။ သူ သက္ျပင္းေလး အသာခ်လိုက္ရင္း စားပြဲထိုးကို Pancakes နဲ႕ လိေမၼာ္ရည္ကိုႏွစ္ေယာက္စာမွာလိုက္တယ္ ေလ။ ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း သက္ျပင္းေမာေလးခ်မိတာေပါ့။ 

`မင္း….ေရာက္လာရင္ ငါ့မ်က္ႏွာကိုပဲၾကည့္ေနေတာ့တာေနာ္ ငါ့ေကာင္´ မ်က္ခံုးေလးတစ္ဖက္ကို မသိမသာကုတ္ျခစ္လိုက္ရင္းေနမ်ိဳးကေျပာတာ။ `မင္း ငါ့ကိုစာရွင္းျပဖို႕ အခ်ိန္ရရဲ႕လား အဆင္ေျပတယ္မဟုတ္ လား ငါ့ေကာင္?’ 

သူ႕ဆံႏြယ္ေလးေတြ လႈပ္သြားတာကို ကၽြန္ေတာ္ေငးမိရရင္း ပါးျပင္ေတြေႏြးလာမိသလိုပဲ။ အိုး….ေတာ္ေသးတယ္ စားပြဲခံုကၾကီးလို႕ ကၽြန္ေတာ့္ေပါင္ခြဆံုက ေဘာင္းဘီၾကီးရုတ္တရက္ေဖာင္းၾကြလာတာကို ဖုန္းကြယ္ထားႏိုင္တာ။ 

`အဲ…အဆင္ေျပပါတယ္ကြာ´

စားပြဲထိုးေကာင္မေလးက ကၽြန္ေတာ္တို႕စားမယ့္အစားအေသာက္ေတြနဲ႕ေရာက္လာေတာ့ ေနမ်ိဳးက မ်က္ခံုးတစ္ခ်က္ပင့္ျပလိုက္ကာ ေကာင္မေလးကို အနားတိုးေစရင္းtip money ကို အျပံဳးတေ၀ေ၀နဲ႕ေစာေစာစီးစီးေပးလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲ ဘာမွန္းကိုမသိ သူတို႕ကိုၾကည့္ျပီး မလိုတမာ မနာလိုစိတ္ကထၾကြလာမိတယ္ဗ်။ စကားတေျပာေျပာနဲ႕ ဗိုက္ဆာတာကိုဟန္ေဆာင္ဖုန္းကြယ္ပါရဲ႕။ ဒါေပမဲ့ သူက ရယ္ရယ္ေမာေမာစကားေျပာေနရင္းမွ ကၽြန္ေတာ္စားေသာက္ေနပံုကိုၾကည့္ျပီး ရပ္တန္႕လိုက္ကာ `မင္း ၾကိဳက္တယ္ဆိုရင္ ငါထပ္၀ယ္ခဲ့မယ္ေလ´တဲ့။  သူေျပာတဲ့စကားေတြက တျခားအဓိပၸာယ္မပါ ဗိုက္ဆာေနတဲ့ ကၽြန္ေတ္ာ့ကို ၀ယ္ေကၽြးဖို႕အေၾကာင္းျပခ်က္ ေကာင္းေလးလည္းရွိတာကိုးေနာ္။ ကၽြန္ေတာ့္ပါးျပင္ေတြ နီရဲေနမွာေသခ်ာတယ္…`အာ ရပါတယ္…မင္းကိုဒီေလာက္၀ယ္ေကၽြးခိုင္းရတာ ေတာ္ေလာက္ျပီ´။ သူ႕ၾကည့္ရတာ ကၽြန္ေတာ့္ကို တစ္ခုခုေျပာခ်င္ေသးသလိုပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ စကားလံုးေမ့သြားပံုရတယ္ ကၽြန္ေတာ္က ျဖတ္ေျပာျပီး ျငင္းလိုက္တာကိုး။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ စားေသာက္ေနတာေတြကိုလက္စသပ္လိုက္ကာ ကားထဲမွာဆက္ျပီး စကားစျမည္ေျပာၾကေလသတည္းေပါ့။ တကယ့္ အနက္ေရာင္ BMW ကားၾကီးက ၾကြားရြားေနတာမ်ား ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ယွဥ္စရာမလိုေအာင္ ဘယ္လိုျပည့္စံုေနတယ္ဆိုတာျပဆိုေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အေၾကာင္းအရာမယ္မယ္ရရမဟုတ္ဘဲ ဟိုေရာက္သည္ေရာက္စကားေျပာေနၾကတာ သူ႕လက္ကိုင္ဖုန္းကအသံျမည္လာ မွပဲ ရပ္ၾကပါတယ္။ သူ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို တစ္ခ်က္ၾကည့္တယ္…ထူးေနပါျပီလို႕ ကၽြန္ေတာ္ထင္ေတာ့ထင္လိုက္ေပမယ့္ ေခါင္း တစ္ခ်က္ ျငိမ့္ျပလိုက္ကာ ဖုန္းကိုင္ဖို႕အခ်က္ျပလိုက္ရဲ႕။ သူ ဖုန္းကို ကိုင္လိုက္ကာ `ဟဲလို´လို႕ထူးေတာ့ တစ္ဖက္က အနည္းငယ္ထိတ္ လန္႕ေနတဲ့ေလသံနဲ႕ေျပာေနတဲ့စကားသံကိုၾကားရပါတယ္။ ေနမ်ိဳးမ်က္ႏွာ၀ယ္ ဇေ၀ဇ၀ါအမူအယာေပၚလာျပီး `ဇီဇ၀ါလား?’တဲ့။ ဘယ္သူ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္သိျပီ။ အဲတာ ေနမ်ိဳးရဲ႕အရင္ေကာင္မေလးေလ။ သူမက ကၽြန္ေတာ္ျမင္ဖူးသမွ် ေကာင္မေလးေတြထဲမွာ ခ်မ္းသာေသာ မိဘကေပါက္ဖြားကာ ေက်ာင္းမွာေပၚျပဴလာ အျဖစ္ဆံုး ျပီးေတာ့ ခင္မင္ဖို႕ေကာင္းကာ တကယ္စြဲေဆာင္မႈရွိတဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ ပခံုးတ၀ိုက္ ေ၀့၀ဲေနတဲ့ ဆံႏြယ္ေခြေတြရယ္ ျပီးေတာ့ ျဖဴျဖဴသြယ္သြယ္ ႏုညံ့တဲ့ပံုစံေပါက္တဲ့ေကာင္မေလး။ ေနမ်ိဳးတြဲခဲ့သမွ်ရည္းစားေဟာင္းေတြထဲမွာ သူ႕ရည္းစားဆိုျပီး တကယ္အတည္တြဲခဲ့တဲ့သူ။ ေနမ်ိဳးေျပာတာကေတာ့ ေျပာျပလို႕သိပ္မေကာင္းတဲ့ အေၾကာင္းအခ်ိဳ႕အရလမ္းခြဲျဖစ္ခဲ့ၾက တာပါဆိုပဲ။

ေနမ်ိဳးစကားေျပာတာ အဆံုးသတ္ပံုက `ေဆာရီး ဇီဇ၀ါ….ကိုယ္တို႕မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး´လို႕ေျပာျပီးဖုန္းခ်ပစ္လိုက္တယ္။ သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ `အင္း…ဇီဇ၀ါေလ….သူက ငါႏွင့္ျပန္ျပီးဆက္ခ်င္ေနတာ။ ဒါေပမဲ့ ငါ မဆက္ခ်င္ဘူးကြ´

`ဘာလို႕လဲ? မင္း သူနဲ႕တြဲတုန္းကေပ်ာ္ေနခဲ့တာပဲေလ´

`ငါ့မွာ ငါ့အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႕ငါရွိပါတယ္ကြာ´ သူကအဲ့လိုတုန္႕ျပန္ေျပာေတာ့လည္း ကၽြန္ေတ္ာအသာျငိမ္ေနလိုက္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ လွပျပည့္စံုတဲ့အိမ္ၾကီးရွိရာကို ဦးတည္လိုက္ၾကပါတယ္ ျပည့္စံုၾကြယ္၀တဲ့ လူတစ္စုနဲ႕အံကိုက္ျဖစ္ေသာ ေနရာတစ္ခုစီေပါ့။ ျခံေရွ႕မ်က္ႏွာစာ၀ယ္ လွပျပီး သူ႕ေနရာနဲ႕သူအစီအစဥ္တက်ရွိေနတဲ့ ဥယ်ာဥ္ေလးရယ္…ျပီးေတာ့ ေရေတြတဖႊားဖြား က်ေနတဲ့ ေရတံခြန္အငယ္စားေလးရယ္ရွိေနတယ္။ သူ ဂိတ္၀ကေန ေလ်ာကနဲေမာင္း၀င္လိုက္ရင္း ကားပါကင္ထိုးလိုက္တာမ်ား တကယ္ကၽြမ္းသဗ်။ ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း သူ႕လိုဘ၀မ်ိဳးကို ကာလၾကာရွည္ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ မရွိမရွားလည္း မဟုတ္ ျပည့္စံုသည္လည္းမဟုတ္ေသာအေျခအေနတစ္ရပ္မွာ အသက္ရွင္ေနရပါရဲ႕။ အိမ္ထဲကို သူဦးေဆာင္၀င္သြားပါတယ္။ တစ္အိမ္လံုးလည္း တိတ္ဆိတ္လို႕ သူ႕မိဘေတြက စီးပြားေရးကိစၥႏွင့္ ခရီးတစ္ခုထြက္သြားၾကတာေလ။ ကၽြန္ေတ္ာတို႕ သူ႕အိပ္ခန္းရွိရာ ကို ဦးတည္သြားလိုက္ပါတယ္။ အင္း…ကၽြန္ေတာ့္အခန္းေလးထက္အမ်ားၾကီး ၾကီးတာေပါ့။

`ကိုယ့္အိမ္လိုသေဘာထားျပီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေန…ငါစားစရာတစ္ခုခုသြားယူလိုက္ဦးမယ္ေနာ္´

ကၽြန္ေတာ္ ၾကီးမားျပီး အိစက္ေနတဲ့သူ႕အိပ္ယာၾကီးေပၚ ေပၚေလာေမ်ာလိုက္တယ္ ကေလးတစ္ေယာက္လိုေပါ့ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ငယ္စဥ္က ဗီဒီယိုဂိမ္းအသစ္မ်ားစြာကို အတူကစားခဲ့ရာ….ျပီးေတာ့ ရုပ္ရွင္အသစ္အဆန္းမ်ားစြာသူ၀ယ္လာသမွ်ၾကည့္ၾကျပီး အခ်ိန္ျဖဳန္း ခဲ့ၾကတာေလ။ ကၽြန္ေတာ္အဲ့ဒီအခ်ိန္ေလးကို ျပန္မ်ားသြားလိုက္ခ်င္ပါရဲ႕။ အခုလို စဥ္းစားအသက္ရွဴေနရေသာဘ၀မေရာက္ေသးခင္ အခ်ိန္တစ္ခု။ ေနမ်ိဳး လက္ထဲမွာစားေသာက္စရာေတြအမ်ားၾကီး ကိုင္ဆြဲျပီး၀င္လာတယ္။ ျပီးေတာ့ ခုတင္စြန္းမွာထိုင္ခ်လိုက္ေရာ။

`ငါေတာ့ ငယ္တုန္းကအခ်ိန္ေလးျပန္ေရာက္ခ်င္ေတာ့တာပဲ´တဲ့သူ႕ႏႈတ္ဖ်ားကထြက္လာတယ္။ သူ ဘယ္လို ဘယ္လိုမ်ား ကၽြန္ေတာ္ ေတြးေနတာကို ဘယ္လိုသိေနပါလိမ့္?

‘ကဲ….စလိုက္ၾကစို႕´

အေၾကာင္းအရာမ်ိဳးစံု ဟိုေရာက္လိုက္ ဒီေရာက္ေလာက္နဲ႕ အမ်ားစုကေတာ့ ရယ္ေမာစရာေလးေတြ ၾကံဳဆံုခဲ့ရေသာ ျပႆနာေလးေတြ အေၾကာင္း ျပန္လည္သံုးသပ္ေျပာဆိုၾကရင္း နာရီေတြကိုျဖတ္ေက်ာ္မိၾကပါတယ္။ ၀ိုး…..ဘာရယ္မဟုတ္ စကားေျပာေနလိုက္ၾကတာ နာရီၾကည့္လိုက္မိေတာ့ 4း30 ၀န္းက်င္ေလာက္ျဖစ္ေနျပီ။ ကၽြန္ေတ္ာတို႕ ေျပာခ်င္ေနတာ ေျပာျဖစ္ၾကတာေလးေတြက စကားစသပ္ဖို႕ သံုးနာရီ၀န္းက်င္ေလာက္ ၾကာေရာ။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီအခ်ိန္ဟာ ဖြင့္ေျပာဖို႕ အခ်ိန္ေကာင္းတစ္ခုပဲလို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ကာ ကၽြန္ေတာ္ဖြင့္ေျပာ ဖို႕ျပင္ဆင္ထားတာကို ဖြင့္ထုတ္လိုက္ဖို႕ ၾကံစည္လိုက္ပါတယ္။ 

`ေနမ်ိဳး….ငါ….ဟို….မင္းကို ေျပာစရာေလးရွိလို႕´ ကၽြန္ေတာ္ အြန္လိုင္းက chatroom ထဲမွာပြင့္လင္းေျပာခဲ့သလိုဖြင့္ေျပာဖို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားတင္းလိုက္တယ္။ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေတာ့လည္း နည္းနည္းေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈရွိလာရပါရဲ႕။ ေနမ်ိဳးက ကၽြန္ေတ္ာ့ မ်က္ႏွာကို စူးစိုက္ၾကည့္ကာ `အင္း…ေျပာ´

`ေအး….ေနမ်ိဳး….ငါတို႕ အရင္းနီးဆံုးသူငယ္ခ်င္း ျဖစ္လာၾကတာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာခဲ့ျပီေနာ္?’

‘ဟုတ္တယ္ေလ…ၾကာျပီ ငယ္ငယ္ကတည္းက´

`ဟို….ငါ ဒီအခ်ိန္ေရာက္လာေတာ့….ဟို…ငါကေလ….´ ရုတ္တရက္ ကၽြန္ေတာ္စကားလံုးရွာမရျဖစ္သြားပါတယ္။ ေနမ်ိဳး ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာစူးစိုက္ၾကည့္လာပါျပီ။ သူ႕မ်က္၀န္းေတြထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ဘာကိုလိုအပ္ေနတယ္ ဘာကိုေျပာခ်င္ေနတယ္ဆိုတာ သိေနသလားလို႕။ `အိုး…God…ငါ…ငါ မင္းကိုခ်စ္ေနတယ္ဆိုတာ ဖြင့္ေျပာဖို႕ႏွစ္ေတြအမ်ားၾကီးၾကာခဲ့တာပါ၊ ေန႕ရက္တိုင္း ငါ တျဖည္းျဖည္း ပိုခ်စ္လာျပီ…အခု မထိန္း´

ကၽြန္ေတာ့္စကားလံုးဟာ သူ႕အနမ္းမ်ားေၾကာင့္ ေရွ႕ဆက္ခြင့္မရေတာ့ပါဘူး။ သူ႕ရဲ႕ႏုညံ့တဲ့ႏႈတ္ခမ္းသားေတြဟာ ကၽြန္ေတာ့္ေသြးေၾကာ မွ်င္ေတြကတစ္ဆင့္ တစ္ကိုယ္လံုးကို အားအင္ျဖည့္ေပးလိုက္သလိုပါပဲ ေႏြးကနဲရင္ခုန္မိတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြၾကားထဲက ေနတိုး၀င္လာတဲ့ ပူေႏြးေနတဲ့သူ႕လွ်ာေလးေၾကာင့္ လွ်ပ္စီးေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္လက္ေနသလို ေပ်ာ္ရႊင္မိရဲ႕။ ကိုယ့္ရဲ႕ကိုယ္အဂၤါအစိတ္အပိုင္း မဟုတ္တဲ့ တပါးသူရဲ႕ျပင္ပပစၥည္းထိုးသြင္းလာတာကို ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာကို လက္ခံမိပါတယ္။ အိုး….သူ အနမ္းကၽြမ္းက်င္ပံုမ်ား ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ေတြ ဘယ္လိုျဖစ္မွန္းမသိဘူး။ သူ႕မ်က္၀န္းေတြကို စိုက္ၾကည့္မိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္စပါးၾကီးေျမြအညွိဳ႕ခံရသူလို ျငိမ္သက္ျပီး မြတ္သိပ္ေသာ တပ္မက္ေသာ ေပြ႕ဖက္မႈမ်ား အနမ္းခပ္ၾကမ္းၾကမ္းမ်ားကို တစ္ခ်ိန္တည္းရရွိလိုက္ပါတယ္။ ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္တယ္ ေရွာ့ခ္ လည္းရမိပါတယ္….ခံစားခ်က္ကဘယ္လိုေျပာရမွန္းမသိဘူးဗ်ာ။ ေနမ်ိဳး ကၽြန္ေတာ့္ပခံုးကိုကိုင္လိုက္ကာ အနမ္းစစ္ပြဲကိုရပ္လိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခုခုေျပာဖို႕ ပါးစပ္ဟလိုက္ေတာ့ သူက ခပ္လံုးလံုးသူ႕လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကိုကို အသာထည့္ေရာ…..တိတ္တဆိတ္ ႏုႏု ညံ့ညံ့ စကားလံုးေတြ သူ႕ပါးစပ္ကေနထြက္လာပါရဲ႕။

‘ငါသိတာေပါ့ မင္းခ်စ္ေနတာကို….အဲဒါက သိဖို႕အရမ္းလြယ္ကူလြန္းပါတယ္။မင္းကိုမင္းေတြးေနတာ မင္းလုပ္ခ်င္ေနတာေတြကို ငါသိသိ ေနတာကို သတိထားမိမွာပါ။ ငါ့စိတ္ထဲက အခ်စ္စိတ္ေတြ ျပီးေတာ့ မင္းအေပၚထားတဲ့ သေဘာထားေတြကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းမေျပာႏိုင္ ေသးတာကို ျပန္ေတာင္းပန္ရမယ္ထင္တယ္။ ငါလည္း မင္းကိုခ်စ္ေနမိတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာပါျပီ။ ဒါေပမဲ့ ငါ့အတြက္က်ေတာ့ မိဘေတြက ဘာေတြေျပာၾကမလဲ….ေက်ာင္းကေဘာလံုးအသင္းမွာ ဦးေဆာင္သူလုပ္ေနရတဲ့ငါ့အေနအထား…..ျပီးေတာ့ တျခားဖိအားေတြက အမ်ား သားဆိုေတာ့ ငါဘာလုပ္ရမလဲ မသိခဲ့ဘူး။ အရာအားလံုး…အားလံုးဟာ အခ်စ္ထက္ အေရးပိုမၾကီးမွန္းငါသိတာ သိပ္မၾကာေသးပါဘူး။ အဲဒါ့ေၾကာင့္ ငါ…ငါ ဇီဇ၀ါနဲ႕ လမ္းခြဲျဖစ္ခဲ့တာ။ I’m sorry’ သူ႕ဦးေခါင္းကို ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲတိုးေ၀ွ႕လိုက္ရင္းေျပာတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာေျပာရမွန္းမသိေအာင္ ေလဟာနယ္ထဲလြင့္ေမ်ာ့ခဲ့ရပါတယ္။ `ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ….မင္းဖြင့္ေျပာေတာ့မွာ ငါလည္းမင္းကို ခ်စ္ေနေၾကာင္း ျပန္ေျပာမိတာေလးကို…မင္းလည္း ဒီလိုမ်ိဳး ရင္ဆိုင္ရခက္ခဲတဲ့အခ်ိန္ေတြရွိခဲ့ရခဲ့မွာပဲေနာ္´

ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ေမးႏွစ္ခြေလးကို လက္ဖ်ားေလးေတြနဲ႕အသာေမာ့ေစလိုက္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို အနမ္းတစ္ပြင့္ေျခြလိုက္ပါတယ္။ `ငါ မင္းကို ခ်စ္တဲ့စိတ္က အရူးအမူးပါပဲကြာ´လို႕တစ္ခြန္းပဲ ေနမ်ိဳးကိုေျပာလိုက္ႏိုင္ပါေရာ။ သူ႕မ်က္ႏွာေလးဟာ ၀မ္းသာ၀မ္းေျမာက္စိတ္နဲ႕ အတူ ၀င္းပလာကာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုမြတ္သိပ္စြာျပန္နမ္းတာမ်ား အိပ္ယာေပၚကိုေတာင္လဲက်မိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ပါးျပင္ေလးကို သူ႕ႏႈတ္ခမ္းသားေတြနဲ႕ပြတ္သပ္ျပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္နားရြက္နားကိုအသာတိုးကပ္ရင္း လႈိင္းထေနတဲ့အသံနဲ႕ `ငါတို႕….ခ်စ္…ခ်စ္ပြဲ၀င္ ၾကရေအာင္ ညီညီ´တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္စြဲမက္ခဲ့ၾကတဲ့အခ်ိန္က ၾကာၾကာလွျပီ…ဟင့္အင္…..ကၽြန္ေတာ္ မျငင္းဆန္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး ခ်စ္ပြဲဆင္ႏႊဲခြင့္ျပဳပါ။ သူ႕အသံေလးကေလ Romantic ျဖစ္လြန္းသလို စြဲမက္ဖြယ္ေကာင္းလွတာမ်ား ကၽြန္ေတာ့္ ေသြးသားေတြကို ဆူပြက္လာေအာင္ ျမဴဆြယ္ေနသလိုပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႕ကို ခပ္တိုးတိုးေလးပဲ ျပန္ေျပာလိုက္ပါရဲ႕ `မင္းဘာလုပ္ ခ်င္တာလဲ….ၾကိဳက္တာသာလုပ္ပါကြာ ငါသေဘာတူတယ္´လို႕။ သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို တင္းၾကပ္စြာေပြ႕ဖက္ျပီးေနာက္ သူ႕မ်က္ႏွာကို ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္ႏွာဆီဖိကပ္ပါေတာ့တယ္ အသက္ရွဴေငြ႕ေႏြးေႏြးေလးေတြ တို႕ထိတာကိုသတိျပဳမိတဲ့အထိေပါ့။ သူ႕ကိုယ္ေပၚကအ၀တ္ ေတြကို အကုန္ခၽြတ္လိုက္တယ္….ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ေပၚကအ၀တ္ေတြကို သူအသာအယာခၽြတ္ေပးတယ္။ ႏွစ္ဦးသား ကိုယ္ခႏၶာ၀ယ္ အ၀တ္ကင္းမဲ့ကုန္ခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႕အေရျပားနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္အေရျပားကိုဖိကပ္ျပန္ပါရဲ႕။

`မင္းက ေတာ္ေတာ္ၾကည့္ေကာင္းတာပဲ …အဲဒါကိုသိရဲ႕လား´ ကၽြန္ေတာ့္ပါးျပင္ရဲရဲနီသြားတယ္။ 

`အာ…မင္းနဲ႕ငါမယွဥ္ႏိုင္ပါဘူးကြာ´လို႕ ပဲျပန္ေျပာႏိုင္သား။ ဟုတ္တယ္ေလ သူကမွ တကယ့္ကို အံ့အားသင့္ဖို႕ေကာင္းေအာင္လွပတဲ့ ကိုယ္ခႏၶာမ်ိဳးကိုပိုင္ဆိုင္ထားတာ။ ေခါင္းက ေနေျခဖ်ားထိ သူ႕ေနရာနဲ႕သူ ၾကြက္သားေတြကျပတ္သားလွပေနတာ ေရႊညိဳေရာင္အတိုင္းပဲ။ သူ႕ငပဲက ထိပ္အေရျပားျဖတ္ထားျပီး ဆီးစပ္က အေမႊးေလးေတြက ေကာက္ေကြးလို႕…၈လက္မေလာက္ေတာ့ရွိမလားဘဲ။ အာ…သူ႕ငပဲကို ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္ေနတာ သူမိသြားတယ္ဗ်။

`မင္းၾကည့္ေနတဲ့ဟာကို ၾကိဳက္လား´ ကၽြန္ေတာ္ သူနဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေနရာကေန ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြကို ျပန္နမ္းလိုက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ လည္တိုင္ေလးေတြ….ေနာက္တေျဖးေျဖးနဲ႕ သူ႕ဆီးခံုရွိရာဆီကိုေရႊ႕သြားလိုက္ကာ သီးေမႊးငွက္ေပ်ာသီးခပ္ထြားထြားတစ္လံုးလို ေျဖာင့္တန္းျပီး လံုးတုတ္ေနတဲ့ ငပဲရဲ႕သဏၭာန္ ေသခ်ာၾကည့္ရင္း ၾကိဳက္ေၾကာင္းအသံမဲ့အေျဖေပးလိုက္ပါတယ္။ ရင္ခုန္သံေတြအရမ္းျမန္ ျပီးေတာ့ သူ႕ငပဲကိုလက္နဲ႕လွမ္းကိုင္တဲ့အခိုက္အတန္႕ေလးကိုက တကယ့္ ရိုလာကိုစတာပါပဲ။ အသာအယာေလးကိုင္ကာ ပန္းေသြးေရာင္ရဲေနတဲ့ ငပဲေခါင္းေလးကို လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ထိၾကည့္လိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ထပ္တို႕ၾကည့္လိုက္ျပီး ေနာက္ ကြမ္းသီးေခါင္းေလးကို ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းလႊာေတြနဲ႕ညွပ္ဆြဲကာ အာခံတြင္းထဲ ရႈိက္သြင္းလိုက္တာေပါ့ေနာ္။ သူ႕ႏႈတ္ဖ်ားက ခပ္တိုးတိုးကေန ညည္းညဴသံက တျဖည္းျဖည္းက်ယ္လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ျပဳမူခ်က္ကို သူၾကိဳက္ႏွစ္သက္ေၾကာင္း သေဘာက်သြားရ ပါတယ္။ သူ႕ငပဲေခါင္းေလးရဲ႕ေအာက္ ေမးသိုင္းၾကိဳးေလးကို လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႕ တို႕ထိတို႕ထိလည္းလုပ္တယ္…..ျပီးေတာ့ ကြမ္းသီးေခါင္း တစ္ခုလံုးကိုလည္း တျပြတ္ျပြတ္စုပ္တယ္….ေနာက္ျပီး….ငပဲတစ္ခုလံုးကို ကၽြန္ေတာ့္လည္မ်ိဳထဲထိေရာက္မတတ္ မ်ိဳခ်လိုက္တာ သီးေတာင္ သီးေတာ့မလိုျဖစ္ရပါေသးရဲ႕။ ခဏေတာ့ အသက္ျပန္ရွဴရရင္း ေနာက္တစ္ၾကိမ္ အထုတ္အသြင္းထပ္ထပ္ၾကိဳးစားပါတယ္။ မၾကာခင္မွာပဲ rhythm မိမိနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ ကစားတတ္လာတာေပါ့ေလ။ ေနမ်ိဳး ႏႈတ္ဖ်ားက ငွက္ဖ်ား ငန္းဖမ္းသလို တကၽြတ္ကၽြတ္ ညည္းညဴရင္း သူ႕လက္ေတြက ကၽြန္ေတာ့္ပခံုးေတြ ေနာက္ေက်ာျပင္ေတြကို အသာအယာအျပန္အလွန္ပြတ္သပ္ေပးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ၾကက္သည္း တျဖန္းျဖန္းထကာ ေက်နပ္မိပါတယ္ ခင္ဗ်။ လည္မ်ိဳထဲကေန ပါးစပ္ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားထိဆြဲထုတ္လိုက္ လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႕ ငပဲကို ရဏ္ပတ္စုပ္မ်ိဳကာ လည္မ်ိဳထဲတိုင္ သြင္းလိုက္နဲ႕ကစားေပးလိုက္တာ သူ႕ငပဲထိပ္၀ေလးကေန ငံက်ိက်ိ အရည္ၾကည္ေလးေတြစို႕လာ ေရာ။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေလာက္ေလးနဲ႕ေတာ့ မရပ္လိုက္ႏိုင္ဘူး ရွက္လန္႕တာေတြ ေဘးခ်ိတ္လိုက္ျပီ။ သူ႕တင္ပါးအစံုကို ကၽြန္ေတာ့္လက္ႏွစ္ ဖက္နဲ႕ထိန္းကိုင္ကာ ကၽြန္ေတာ့္ပါးစပ္နဲ႕ သူ႕ဆီးစပ္ကပ္ ကပ္သြားတဲ့အထိဆြဲဆြဲယူပါတယ္။ ရွည္လ်ားလွတဲ့ သူ႕ငပဲၾကီးဟာ ကၽြန္ေတာ့္ ပါးစပ္ထဲမွာ ျမဳပ္ျမဳပ္သြားတာမ်ား ေရႊဥေတြေရာ ဆီးခံုေမႊးေတြေရာ ကၽြန္ေတာ့္ပါးစပ္နဲ႕ဖိကပ္သြားတဲ့အထိပါပဲ။ ေရႊဥေလးေတြကို လက္နဲ႕ အသာအယာပြတ္သပ္ေပးျပန္ေတာ့ သူတြန္႕တြန္႕သြားရကာ ေရႊပန္းနဲ႕ ေရႊဥအဆံုၾကားကြက္လပ္ေလးကို လွ်ာနဲ႕အျပားလိုက္ကပ္လ်က္ ေပးျပန္ေတာ့ သူ႕ႏႈတ္ဖ်ားက ညည္းသံကပိုမိုက်ယ္ေလာင္လာပါေရာ။ ကၽြန္ေတာ္သိသေလာက္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို အျပန္ျပန္ အလွန္လွန္ လုပ္လိုက္တာ သူ႕ငပဲ ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ တြန္႕လာတဲ့အထိေပါ့။

`Oh, God…….ညီညီ…ညီညီ…ငါ ျပီးျပီးေတာ့မွာ…အာ…အ´ ေနမ်ိဳးႏႈတ္ဖ်ားက တတြတ္တြတ္ေျပာကာ ကၽြန္ေတာ့္ဦးေခါင္းကိုထိန္းကိုင္ ရင္အသာအယာခၽြတ္ဖို႕ၾကိဳးစားေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္က သူ႕ငပဲကိုပါးစပ္ထဲ၀ယ္ဆက္လက္ျပီး ကလိေနလိုက္ပါတယ္။ ခေဏေနေတာ့ ေျချဖားေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ သူ႕တင္ပါးေတြ ေကာ့ေကာ့တက္သြားရင္း ကၽြန္ေတာ့္ပါးစပ္ထဲ ထိုးသြင္းထားတဲ့ သူ႕ငပဲထိပ္၀ေလးကေန ကၽြန္ေတာ့္လည္မ်ိဳထဲတိုင္ သုက္ရည္ေတြကို ပန္းထည့္ေရာ။ ကၽြန္ေတာ္ ငံုမထားဘူး ေထြးမထုတ္ျဖစ္ဘူး….တဂြတ္ဂြတ္နဲ႕မ်ိဳခ်ပစ္လိုက္ တယ္။ ထိပ္၀ေလးမွာ စို႕က်န္ရစ္တဲ့ သုက္ရည္ေလးေတြကို လွ်ာဖ်ားနဲ႕ ကလိကာယူ…ျပီးေတာ့ လိင္တံတေလ်ာက္စီးက်ေသာ သုက္ရည္ အၾကြင္းအက်န္မ်ားကို လ်ာအျပားလိုက္ကပ္ကာ သိမ္းယူတာေပါ့။ မေပ်ာ့မမာ သူ႕ေရႊပန္းကို အသာဆြဲကိုင္မကာ ေရႊဥေတြကို အသာ အယာ တစ္လံုးျခင္း ငံုစုပ္လိုက္ေသးတယ္ေနာ္။

`ကဲ….ငါ ဘယ္လို Feels ခံစားရတယ္ဆိုတာ မင္းကိုျပန္ျပမယ္´ ေနမ်ိဳးက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမႊ႕ယာေပၚပက္လက္ျပန္လွဲေစကာ အဲ့ဒီ စကားကိုေျပာတယ္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အလိုက္သင့္ သူ႕ညႊန္ၾကားမႈအတိုင္း စီးေမ်ာလိုက္ပါတယ္။ ပထမေတာ့ သူ ကၽြန္ေတာ့္ငပဲကို အသာအယာကိုင္ကာ ဆြတယ္ အထက္ေအာက္ကစားတယ္ေလ။ ခပ္မတ္မတ္ေလးျဖစ္လာေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ့္ငပဲေခါင္းေလးကို တကယ့္ ဖြဖြေလးစုပ္ေရာ။ အာ…..ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လိုမွ မထိန္းႏိုင္ဘူး သူ႕ဟန္ကတစ္မ်ိဳး တကယ့္ကို ႏုႏုညံ့ညံ့နဲ႕ ရြရြေျဖးေျဖးေလးကစားတာ။ ကၽြန္ေတာ့္ငပဲေခါင္းေလးကို အခ်ိန္ၾကာ စုပ္ျပီးေနာက္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ေရႊဥေတြကို တကယ့္ျငင္ျငင္သာသာ အနမ္းေပးပါတယ္။ `အိုး…..God…..အဲ့ဒီ….အာ..အ အဲ့ဒီ ဖီးလ္က အရမ္းမိုက္တာပဲ´ လို႕ကၽြန္ေတာ့္မွာ မိန္းေမာမႈနဲ႕အတူ ခပ္ညည္းညည္းအသံထြက္ ရပါေရာ။  ကၽြန္ေတာ့္ငပဲကို သူကိုင္ရတာ အားရလို႕လား ၾကိဳက္လို႕လားမသိ လက္ဘယ္ညာေျပာင္းကိုင္လိုက္ ဟိုသည္ပြတ္သပ္ကစား လိုက္နဲ႕လုပ္ေနတာ သုက္ရည္ေတြ ပြက္ကနဲ ပြက္ကနဲ ထြက္က်ခ်င္ေနျပီဗ်ာ။

`အခု မင္းကို ေခ်ာက္ကမ္းပါးစြန္းထိေရာက္ေအာင္ ပို႕ေပးမယ္´ သူ ေက်နပ္မိန္႕မူးစြာေျပာပါတယ္။ သူ ကၽြန္ေတာ့္ငပဲကို သူ႕ပါးစပ္ထဲ သြင္းႏိုင္သမွ် အဆံုးထိဖိသြင္းတာမ်ား သူ႕လည္မ်ိဳနံရံေတြနဲ႕တို႕ထိမိတဲ့အထိပါ။ သူ ေအာ့အံမႈျဖစ္သလို ခံစားမႈမ်ိဳးကို ေကာင္းေကာင္း ထိန္းႏိုင္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္ငပဲကို အထုတ္အသြင္း အဖိအေဖာ့နဲ႕ ပါးစပ္ထဲကစားေနတာ ေနာက္ဆံုး ကၽြန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လံုး လ်ပ္စီးေတြ တဖ်က္ဖ်က္စီးဆင္းသြားသလို ပူေႏြးတဲ့ေသြးေတြ ျဖန္းပက္လိုက္သလို ေက်နပ္တဲ့ခံစားမႈအစြန္အဖ်ားကို ေရာက္သြားရရင္း ကၽြန္ေတာ့္ သုက္ရည္ေတြကို ဘယ္တုန္းကမွ ပန္းမထုတ္ဖူးေလာက္တဲ့ပမာဏနဲက ပစ္လႊတ္လိုက္ပါတယ္။ သူ အားလံုး ဟုတ္တယ္ အားလံုးကို အလဟႆ မျဖစ္ေလာက္ေအာင္ အကုန္မ်ိဳခ်ပစ္တယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ့္ ညည္းသံ ခပ္တိုးတိုးေလးသာ ထြက္ႏိုင္ပါရဲ႕။

`ဘယ္လိုလဲ ငါ့ေကာင္….မင္းလုပ္ေပးတာကိုမွီရဲ႕လား…ေျပာဟ´ ေနမ်ိဳးက ျငိမ္ၾကည့္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို လႈပ္ႏႈိးသလိုေမးတယ္ဗ်။ ျပီးေတာ့ စြဲေဆာင္အားျပင္းတဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္၀န္းေတြကို ညွိဳ႕ကာ ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေတြကို အသာအယာ တို႕ထိ နမ္းရႈိက္ပါေတာ့တယ္။ ရႊန္းပေတာက္စိုေနတဲ့ သူ႕မ်က္၀န္းေတြကိုကို ကၽြန္ေတာ္စိုက္ၾကည့္ေနရင္း `ငါ…ငါ မင္း ဟိုထဲကိုထည့္ခ်င္တယ္ ရမလားဟင္? ´ေမးတာကို အသာအယာျပန္လည္ အနမ္းေခၽြလိုက္ကာ `မင္း….မင္းတစ္ေယာက္ထဲကိုပဲ ငါခြင့္ျပဳမွာ…မင္းအတြက္´ လို႕အေျဖေပးလိုက္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ မေပ်ာ့မမာအေျခအေနေလးျဖစ္ေနတဲ့ သူ႕ငပဲကို တံေတြးေတြရႊဲေနေအာင္ -ုပ္ေပးလိုက္ျပီးေနာက္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခုတင္ေစာင္းမွာ ပက္လက္အိပ္ေစျပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို သူထမ္းလိုက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ သူ႕ငပဲကို ကြန္ဒံုးတစ္ခု စြပ္လိုက္ျပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္ခေရ၀ကို ေသြးတိုးစမ္းရင္း တျဖည္းျဖည္းဖိသြင္းပါေရာ။ အ…အာ….သူနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ၾကားမွာ တားစီးထား ေသာ စည္းေလးဟာ အခုေတာ့ ပ်က္သြားျပီလို႕ေျပာႏိုင္ပါရဲ႕။ သူ တကယ့္ကို မသိသာေအာင္ျဖည္းျဖည္းေလးဖိသြင္းတာ အဆံုးထိ၀င္ သြားခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ခပ္တိုးတိုးေလး ညည္းညဴမိပါတယ္။ အာ….နာလိုက္တာ…သူ႕ကိုအျပင္ျပန္ထုတ္လိုက္ဖို႕ကၽြန္ေတာ္ေျပာ လိုက္ျပီး သူဆြဲထုတ္မွာကို အသာျငိမ္ျပီးေစာင့္လိုက္တယ္ေလ။ ေနမ်ိဳးတစ္ေယာက္ သူ႕ငပဲကို အဆံုးထိအျပင္ကိုဆြဲမထုတ္ဘဲ ထိပ္ပိုင္း ေလးကို ခ်န္ကာ အထုတ္အသြင္းဖြဖြေလးလုပ္ေနတာ အခ်ိန္ေလးနည္းနည္းၾကာေတာ့ အံ့အားသင့္စဖြယ္ပါပဲ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ေတြတင္း ထားတာေလ်ာ့သြားလို႕လား ဒါမွမဟုတ္ သူက အထာကၽြမ္းေနလို႕လားမသိ ျပန္ျပီးဖိသြင္းတာကို အလ်ားသင့္ အနံသင့္ျပန္ျပီးလက္ခံ လိုက္ႏိုင္ပါျပီ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ တဆံုးကို၀င္သြားေတာ့တာပါ။

`ကဲ….ပြဲစဖို႕ တကယ္အသင့္ျဖစ္ျပီလား?’ ေနမ်ိဳးက ကၽြန္ေတာ့္နားရြက္နားကိုကပ္ျပီးေျပာပါတယ္။

`အားလံုး မင္းအတြက္….ျပီးေတာ့ မင္းအတြက္ဆိုရင္ အဆင္ေျပပါတယ္ကြ´ သူ႕မ်က္ႏွာမွာ ႏွစ္လိုသေဘာက်စြာ အျပံဳးတစ္ခုေပၚလာျပီး ေနာက္ သူ႕ငပဲကို ခပ္ဖိဖိအဆံုးထိ တစ္ခ်က္သြင္းလိုက္ကာ အထုတ္အသြင္း မွန္မွန္ေလးစလုပ္ပါေတာ့တယ္။ အာ….နာတာလည္းနာပါ တယ္…ဒါေပမဲ့ နာတာရဲ႕အလြန္ သာယာမိန္႕မူးတဲ့ ဘယ္လိုေျပာရမွန္းမသိတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြ တိုးတိုးျပီး ခံစားလာရေရာ။ ဘယ္လို…. ဘယ္လိုေျပာရမွန္းလည္းမသိဘူး…..ကၽြန္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္ထဲက တစ္ခုခုကို ဆာေလာင္လာသလိုပဲ…တျဖည္းျဖည္းတိုးတိုးျပီး ဆာေလာင္ လာပါတယ္။ အရသာရွိတဲ့ ဟင္းပြဲေလးတစ္ပြဲကို ဆိုင္က ခင္းက်င္းေပးတာမွာ သူတို႕ေပးတာထက္ပိုျပီးစားခ်င္တဲ့ ဆာေလာင္မႈမ်ိဳးနဲ႕ သေဘာတူမလားမသိပါဘူးဗ်ာ။
`ခပ္ျပင္းျပင္း…အား….ျမန္ျမန္ေလးလုပ္ေပးကြာ…ငါမေနတတ္ေတာ့ဘူး´ ကၽြန္ေတာ္ အသက္ခပ္ျမန္ျမန္ရွဴရႈိက္မႈေတြရဲ႕ၾကားအဲ့ဒီ စကားကို ေျပာလိုက္မိပါတယ္။ သူကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ေျပာတဲ့အတိုင္း တျဖည္းျဖည္းတိုးတိုုးျပီးလုပ္တယ္။ သူ႕ရဲ႕ေဆာင့္သြင္းခ်က္ေတြ ဟာ ကၽြန္ေတာ့္ ႏွလံုးခုန္သံေတြ ျမန္သထက္ျမန္လာသလိုပါပဲ။ သူ႕ေရႊဥေတြက ကၽြန္ေတာ့္ခေရ၀ေတြကို ရိုက္ခတ္တဲ့အသံကိုေတာင္ ၾကားရတယ္ထင္ပါရဲ႕။ 

သူ႕ကိုယ္လံုးတစ္ခုလံုး ေခၽြးေစးေတြျပန္စျပဳလာပါျပီ…..သူ႕မ်က္ႏွာေလးဟာလည္း ေသြးေရာင္လႊမ္းစျပဳလာသလို … သူ႕မ်က္လံုးေတြဟာလည္း ေမွးမွိတ္ထားကာ အခုသူခံစားေနရေသာ အထိအေတြ႕ အခုိက္အတန္႕ေလးေတြကို ေက်နပ္သာယာကာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ကိုယ္ကာယႏွီးေႏွာတဲ့ခ်စ္ျခင္းမွာ သေဘာက်ပံုျပဆိုေနတယ္ေပါ့ေနာ္။ သူ႕ပါးျပင္က ေခၽြးနံ႕နဲ႕အတူေရာလာေသာ ကိုယ္သင္းနံ႕ေလးကိုေတာင္ ခံစားရရွိေနသလို မိန္႕မူးမိပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕ေဆာင့္သြင္းခ်က္ ခပ္ျပင္းျပင္းတစ္ခ်က္အျပီးမွာေတာ့ သူ႕ႏႈတ္ဖ်ား က ခပ္အုပ္အုပ္ေအာ္သံေလးတစ္ခ်က္ေပၚလာကာ ကၽြန္ေတာ့္ခေရ၀ထဲကို ေကာ့ေကာ့ျပီး သူ႕သုက္ရည္ေတြကိုပစ္သြင္းလိုက္ပါေတာ့ တယ္။ သူ႕ရဲ႕ ခ်စ္စဖြယ္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ အေသြးအသားေတြဟာ ကၽြန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လံုး ပ်ံ႕ႏွံ႕သြားသလိုပဲ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္နဲ႕ခႏၶာကိုယ္က ခံစားလိုက္မိသလိုပါေလ။ ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း စိတ္ထဲမွာ ရုတ္တရက္ဆိုသလို အျမင့္ဆံုးဆိုသည့္ခံစားမႈမ်ိဳး သူနဲ႕မေရွးမေႏွာင္းရလိုက္ ကာ အိပ္ယာေပၚ၀ုန္းကနဲလဲက်ပါေရာ။ ေက်နပ္သည္ဆိုေသာ ခံစားမႈအဟုန္ဟာ ႏွစ္ဦးသားအေပၚလႊမ္းျခံဳေနတာမ်ား စကားမေျပာႏိုင္ အတန္ၾကာျငိမ္သက္ေနမိၾကတဲ့အထိဆိုပါေတာ့။ ေနမ်ိဳး သူ႕ငပဲကိုအသာဆြဲခၽြတ္ ကြန္ဒံုးကို အိပ္ယာေဘးက တစ္ရွဴးေဘာက္စ္က တစ္ရွဴးအနည္းငယ္ကိုလွမ္းယူကာ ေထြးပတ္လိုက္ရင္း အမႈိက္ျခင္းေလးထဲခ် ကၽြႏ္ေတာ့္နံေဘးကို အသာအယာလွဲအိပ္လိုက္ပါတယ္။

`မင္း…မင္းၾကိဳက္တယ္မဟုတ္လား?’ ရႊဲေနတဲ့အိပ္ယာခင္းေပၚအသာလွဲရင္း ေနမ်ိဳးကေမးေသးတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း `မင္းဘယ္လိုထင္လို႕လဲ?’ သူ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ကို ရယ္ေမာလိုက္ျပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို နမ္းရိႈက္ပါေတာ့တယ္။ သူ႕လွ်ာဖ်ားမ်ားဟာ ကၽြန္ေတာ့္အာခံတြင္းအႏွံ႕ေရာက္ရွိျပီး ကၽြန္ေတာ့္တို႕ႏႈတ္ခမ္းျခင္းထိခတ္သံဟာ အသံေတာင္ထြက္သလားပါပဲ။ ခဏေနေတာ့ သူ႕လွ်ာကိုအသာဆြဲထုတ္လိုက္ရင္း ကၽြန္ေတာ့္မ်က္၀န္းမ်ားကိုစိုက္ၾကည့္ကာ ``မင္းကို ငါအရမ္းခ်စ္တယ္ ညီညီ´တဲ့။ ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ထဲအသည္းထဲ၀ယ္ တဆတ္ဆတ္ခါသြားရရင္း သူ႕ကို အငမ္းမရျပန္နမ္းရိႈက္မိပါတယ္။ `ငါ..ငါလည္း မင္းကိုအရမ္းခ်စ္ တာပဲ ေနမ်ိဳး….ရာ´

ႏွစ္ဦးသားရဲ႕ပူျပင္းေနေသာခႏၶာကိုယ္ေတြကို ေရပန္းေအာက္မွာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာထားရင္း သန္႕စင္လိုက္ၾကပါတယ္။ ေနမ်ိဳးႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ သန္႕စင္ေစတယ္….ေျခာက္ေသြ႕ေမႊးပ်ံ႕ေစပါတယ္ေလ။ သူ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ အႏွံ႕ တဘက္နဲ႕သုတ္ေပးေနရင္းမွာ နံရိုးနားက ေသြးေျခဥတာေလးကိုအျမင္မွာေတာ့ ရပ္တန္႕သြားပါတယ္။ သူ႕မ်က္၀န္းမွာစိုးရိမ္ ေသာအၾကည့္ေတြနဲ႕အတူ `ဒါ ဒါ မင္းကိုဘယ္သူလုပ္ထားတာလဲကြ´ေမးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕လက္ေလးကိုအသာဖယ္လိုက္ရင္း `ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးကြာ….ငါေခ်ာ္လဲထားလို႕ထိထားတာ´လို႕လိမ္လိုက္ပါရဲ႕။ အခုလို ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးေနခ်ိန္မွာ အဲ့ဒီအေၾကာင္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္မလိုခ်င္ဘူး။ `ငါ…ငါ ေခ်ာ္လဲထားတာ….´ 

`အမ္…ေခ်ာ္လဲထားတာကလဲ လက္သီးပံုလိုလိုထင္းေနတယ္ ကို႕ကိုအမွန္ေျပာစမ္းပါ Baby ရာ´
Baby လို႕ေခၚလိုက္သံေလးက ကၽြန္ေတာ့္ကို အရည္ေပ်ာ္သြားေစပါတယ္။ ေနမ်ိဳး သူ႕လက္ေမာင္းအစံုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ခါးကိုရစ္သိုင္းေပြ႕ ဖက္လိုက္ရင္း `ကိုယ္ ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ ေဘဘီ့ကိုနာက်င္ေအာင္ လုပ္ဖို႕ခြင့္မျပဳေတာ့ဘူးေနာ္၊ ဘယ္သူလုပ္တယ္ဆို တာေလးကို ေျပာရံုေလးပဲေျပာျပကြာ´ ကၽြန္ေတာ့္နားရြက္နားကို တကယ္တိုးတိုးေလးကပ္ေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္၀န္းေတြက မ်က္ရည္ေတြ တလွိမ့္ခ်င္းစဆင္းရပါျပီ ဘယ္လိုမွ ထိန္းမရႏိုင္ခဲ့ဘူးေလ…´ေဖ…အေဖက ထိုးထားတာ….အိုေက? သူက တစ္ခ်ိန္လံုး လိုလို အရက္ေသာက္ေနတတ္တာေလ၊ သူ႕စိတ္ထဲမွာ အလိုမက်ရင္ အေၾကာင္းျပခ်က္သိပ္မရွိဘဲ လက္သီးနဲ႕ထိုးတာ၊ အဲဒါပဲ….ၾကားရ တာ ဘယ္လိုေနလဲဟင္?’ 

ကၽြန္ေတာ့္မ်က္၀န္းမ်ားက မ်ည္ရည္ေခ်ာင္းစီးပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ ေဒါသတၾကီးနဲ႕ ေရခ်ိဳးခန္းနံရံကိုလက္သီးနဲ႕ ထိုးျပီး ေဒါသေပါက္ကြဲဖို႕ဟန္ျပင္ေတာ့ ေနမ်ိဳးကလွမ္းဆြဲလိုက္ကာ သူ႕ရင္ခြင္ထဲကို ဆြဲဖက္လိုက္ပါတယ္။ `ငါ အဲ့တာကို သိပ္မုန္းတာပဲ´

ေနမ်ိဳး ကၽြန္ေတာ့္ကို သူ႕ရင္ခြင္ထဲဆြဲဖက္ထားခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ရင္ခြင္ထဲေခါင္းတိုးေ၀ွ႕ကာ အရွက္မသိငိုမိပါေတာ့တယ္။ သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဖက္တြယ္ထားရင္ ေက်ာျပင္ကိုပြတ္သပ္ကာ အဆင္ေျပသြားမွာပါ အဆင္ေျပသြားမွာပါကြာလို႕ေျပာပါေရာ။ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္နဲ႕ ခႏၶာပင္ပန္းေနရတာ အနားရခ်င္ျပီ။ သူ႕ရင္ခြင္ဟာ ကၽြန္ေတာ္နားခိုရာျဖစ္ပါရေစ။ သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို တဘက္ႏွင့္ေထြးပတ္လိုက္ ကာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေပြ႕ခ်ီျပီး အိပ္ခန္းထဲေခၚေဆာင္ပါတယ္။ အိပ္ယာေပၚကိုလည္း သူအသာခ်ေရာ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ေမာက်သြားေရာ။

ကၽြန္ေတာ္ ရုတ္တရက္ ႏိုးလာေတာ့ ခုတင္ေဘးက နာရီကိုၾကည့္လိုက္တာ ည ၉နာရီ ၃၇မိနစ္ျဖစ္ေနျပီ။ ေကာင္းကင္က ေအးျမေနတဲ့ လေရာင္ကလည္း မွန္ျပတင္းကတစ္ဆင့္ အခန္းထဲကိုက်ေရာက္ေနပါတယ္။ အိပ္ယာေပၚကထလိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲ ရွင္းေန တယ္လို႕ ခံစားမိမွ ကိုယ့္ဖာသာအ၀တ္မကပ္မွန္းသတိရမိပါရဲ႕။ ကၽြန္ေတာ့္အ၀တ္အစားေတြကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခုတင္ေျခရင္းက အ၀တ္တန္းမွာ ခ်ိတ္ေတြနဲ႕ခ်ိတ္ထားတာျမင္တာေၾကာင့္ ၀တ္ဆင္လိုက္ပါတယ္။ အခန္းတံခါးကို အသာဆြဲဖြင့္လိုက္ေတာ့ ေလွကားစီက အစားအစာအနံ႕ေတြကိုရေရာ။ ကၽြန္ေတာ္ မရြ႕ံမရဲေလွကားကေန တစ္ထစ္ျခင္းဆင္းလိုက္ေတာ့ ၾကားလာရတာက ဒယ္အိုးဆီက တဖ်စ္ဖ်စ္ျမည္သံ….ေၾကာ္ေလွာ္သံေတြဟာ ပိုပိုက်ယ္လာတယ္။ ေလွကားေအာက္ဆံ့ုးထစ္အေရာက္ျမင္လိုက္ရတာက ဧည့္ခန္း… ျပီးေတာ့ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာက မီးဖုိခန္း။ ကၽြန္ေတာ္ေလွ်ာက္လွမ္းသြားလိုက္ေတာ့ ေဘာင္းဘီတိုေလးပဲ၀တ္ထားကာ အေပၚက Apron ေလးပတ္ကာ ခ်က္ျပဳတ္ေနေသာ ေနမ်ိဳးကိုျမင္လိုက္ရပါတယ္။ ၾကက္သား…ျပီးေတာ့ အသီးအရြက္ေတြကို ခ်က္ျပဳတ္ေၾကာ္ေလွာ္ ေနသလိုပဲ။ သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမာ့ၾကည့္ကာ ျပံဳးျပလိုက္ရင္း မုန္လာဥနီကို လွီးခၽြတ္ပါတယ္။

`ကဲ…မင္း ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း ႏိုးလာျပီေပါ့။ မင္း ေကာင္းေကာင္းအနားယူႏိုင္တာကို ကိုယ္၀မ္းသာပါတယ္ကြာ´
သူ႕ကိုယ္ေပၚက Apron ကိုခၽြတ္ကာ ခံုေပၚတင္လိုက္ျပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္ကို အနမ္းေပးပါတယ္။ 

`ကိုယ္ ….မင္းအတြက္ သတင္းေကာင္းေလး ရထားတယ္ …မင္း….ကိုယ့္အခန္းမွာ Weekend တိုင္းေနလို႕ရျပီ´
ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကို အေမးထုတ္တဲ့အၾကည့္မ်ိဳးနဲ႕ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူလုပ္လက္စအလုပ္ကိုမလုပ္ေသးဘဲ ` အာ…မစိုးရိမ္ပါနဲ႕ကြာ… ကိုအားလံုးစီစဥ္ျပီးပါျပီ။ စကားမစပ္……မင္း တနဂၤေႏြေန႕ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ ပိုျပီးအံ့ၾသရဦးမွာ´တဲ့ေျပာတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကိုၾကည့္ရံုပဲၾကည့္ေနႏိုင္ပါေတာ့တယ္။ သူ႕ခါးအစံုကို ကၽြန္ေတာ္ေထြးဖက္ျပီးေနာက္ `ကို ဘာပဲေျပာေျပာပါ´ လို႕တုန္႕ ျပန္လိုက္ပါရဲ႕။

x           x           x

ကၽြန္ေတာ္တို႕ အခ်စ္ပြဲကို ရက္သတၱပတ္ရဲ႕အဆံုးသတ္ေန႕ေတြမွာ အၾကိမ္မ်ားစြာျပဳလုပ္ၾကပါတယ္။ ၾကာရွည္လွေသာ အခ်ိန္အေတာ အတြင္းၾကီးမွာ အေပ်ာ္ရႊင္ဆံုးအခ်ိန္ေတြရခဲ့ျပီလို႕ဆိုရမလားပါပဲ။ 

သူ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ကို ကားတန္းတန္းမတ္မတ္ေမာင္းျပီးလိုက္ပို႕တယ္။ အိမ္ကိုလည္းေရာက္ေရာ ဘယ္လို အံၾသဖို႕ေကာင္းမယ့္ Weekend ျဖစ္မလည္းလို႕ သံသယေတာ့၀င္ခဲ့မိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေနမ်ိဳးကို ႏႈတ္ဆက္ျပီးေနာက္ အိမ္ထဲကို ခပ္ေျဖးေျဖး ေလွ်ာက္၀င္လိုက္ေရာ။ အို….တစ္အိမ္လံုးလည္း သန္႕ရွင္းေတာက္ေျပာင္ေနတယ္။ ျပီးေတာ့ ေဖေဖ ဧည့္ခန္းထဲက ဆိုဖာေပၚမွာ ျငိမ္ျပီး သတင္းစာဖတ္ေနတယ္။ မျမင္ဖူးတဲ့လူတစ္ေယာက္ကို ျမင္လိုက္ရသလိုပါပဲေလ….သန္႕ျပန္႕ ရွင္းသန္႕ေနတာမ်ား အေမႊးအမွ်င္ေတြကိုရိတ္ပယ္….ေရမိုးခ်ိဳးျပီး ေမႊးၾကိဳင္ေနတာ။ သူ ကၽြန္ေတာ့္ကိုျမင္ေတာ့ ရုတ္တရက္ထလာကာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေထြးဖက္ပါေတာ့တယ္။

`ေဖေဖေတာင္းပန္ပါတယ္သားရယ္´တဲ့။ သူ႕ကိုကၽြန္ေတာ္ေမာ့ၾကည့္မိပါရဲ႕။

`ဘာကိုလဲ ေဖေဖ´ ကၽြန္ေတာ္ ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္မိတာေပါ့။ `ဘာျဖစ္လို႕လဲဗ်ာ´
`ေအာ္…ေဖေဖသားကို ေတာင္းပန္စကားေျပာခဲ့တာပါကြာ။ သားေမေမေသဆံုးမႈေၾကာင့္ ခံစားေနရတဲ့ ေဒါသေတြကို သားေပၚမွာပံုခ်ခဲ့ သလိုျဖစ္ခဲ့တာေတြအတြက္ေလ။ အဲတာေတြဟာ ေဖေဖ့အမွားေတြပါပဲေလ။ 

သားေမေမ ေဆးရံုကိုေစာပို႕ဖို႕ေကာင္းတာကို အိမ္မွာပဲ ကုေစခဲ့တဲ့အတြက္ သားေမေမေသဆံုးဖို႕ျဖစ္သြားတာ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မုန္းသြားတာေလ။ အဲလိုခံစားမႈေတြကို သားအေပၚပံုခ်မိတယ္´ သူ႕ေခါင္းကို ခပ္ဖြဖြသူ႕လက္မ်ားနဲ႕ ကိုင္လိုက္ရင္းေျပာပါတယ္။

`ေဖေဖ´ `အဲဒါေတြအကုန္လံုးဟာ ေဖေဖ့အမွားမဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ ျဖစ္ပ်က္ခ်ိန္တန္တာေတြ တိုက္ဆိုင္သြားလို႕ပါဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို နာက်င္ေအာင္လုပ္တာေတြအတြက္လည္း ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမထားပါဘူး။ 

ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ ေဖေဖသားကို ေတာင္းပန္စကား ဆိုကတည္းက ေဖေဖ့ေမတၱာကို ကၽြန္ေတာ္ခံစားရပါတယ္။ သားကို ကတိေပးပါလား….အရင္ ….ေဖေဖ ဟိုးအရင္ေမေမရွိတုန္းကလိုပဲ လန္းလန္းဆန္းဆန္းတက္တက္ၾကြၾကြေနမယ္လို႕ေလ´
ေမေမေသတဲ့အခ်ိန္တုန္းကတည္းက မငိုခဲ့တဲ့ေဖေဖဟာ အခု စတင္ငိုေၾကြးပါေတာ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အသံမက်ယ္ပါဘူး ခပ္တိုးတိုးရႈိက္သံ ႏွင့္အတူ မ်က္ရည္ေတြ တလွိမ့္ျခင္းက်ဆင္းရံုပါပဲ။ `ေဖေဖ ဘယ္ေတာ့မွ အရက္မေသာက္ေတာ့ဘူး´ 
ကတိစကားဆိုပါတယ္။ `ျပီးေတာ့ စီးပြားေရးကိုလည္း ဆထက္တိုးပြားေအာင္ ျပန္ၾကိဳးစားလုပ္ကိုင္ေတာ့မယ္ ဟုတ္ျပီလား သား´
ေဖေဖ သူ႕စကားသူတည္ပါတယ္။ ေက်နပ္ဖြယ္အလုပ္အကိုင္တစ္ခုကို သူျပန္လည္တည္ေထာင္တယ္ ၾကိဳးစားပါတယ္။ အိမ္ေလးလည္း ျပန္လည္ စိုေျပစျပဳလာပါျပီေပါ့ေနာ္။ ေနမ်ိဳး ဘယ္လိုလုပ္ေဆာင္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္မသိပါဘူး။ သူ ဘယ္ေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ့္ကို မေျပာျပေပမဲ့ အားလံုးအတြက္ သူ႕ကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ႏွစ္ဖက္မိဘေတြ အားလံုးဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ဦးသားရဲ႕ေပါင္းသင္း ဆက္ႏြယ္မႈတစ္ရပ္ကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ပဲ လက္ခံၾကပါရဲ႕။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြ ျပီးေတာ့ ေနမ်ိဳးရဲ႕ ေဘာလံုးအသင္း။ အစကေတာ့ အရမ္းကိုပဲစိုးရိမ္ခဲ့ၾကတာပါပဲ….ဒါေပမဲ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕လက္ခံေပးၾကပါတယ္။ 

ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္သား ပညာေရး က ေကာလိပ္စတုတၳႏွစ္ေတာင္ေရာက္လာပါရဲ႕ ေနမ်ိဳးက ဥပေဒဘာသာရပ္ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ျပီး ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေဆးပညာကို ဘ၀အတြက္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ပါတယ္။  တရား၀င္ခ်စ္သူ သက္တမ္းငါးႏွစ္ၾကာခဲ့ေပမယ့္လည္း လတ္ဆတ္ ေနဆဲ အခ်စ္ေတြ ခိုင္ျမဲဆဲပါေလ။ 

ကၽြန္ေတာ္ ဒီလိုအျမဲေပ်ာ္ရႊင္ရတဲ့ ဘ၀ေလးကိုရလိမ့္မယ္လို႕ ဘယ္လိုမွေတြးမထင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါဟာ….ဒါဟာ အိပ္မက္တစ္ခု မွန္ကန္လာခဲ့ ျခင္း……….။

Alex Aung (17 August 2014)

Note: စာအသစ္ေလးေတြေရးဖို႕အခ်ိန္လည္းမရ အျခားစာေတြလည္းမေရးျဖစ္တဲ့ကာလမွာ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းမ်ားဖတ္ဖို႕ တစ္ခုခု ျပန္တင္ခ်င္တာနဲ႕ The Dream နာမည္ပါတဲ့ ၀တၳဳေလးေတြျပန္တင္ျဖစ္ေနတာပါ။ ဇာတ္လမ္းအေၾကာင္းအရာဘာမွမဟုတ္ေပမဲ့ အပ်င္းေျပေစလိုရင္းျဖစ္တာေၾကာင့္ သည္းခံဖတ္ပါဦးလို႕ေနာ္။