ဆရာသစ်၏သင်ပြမှု

 ဆရာသစ်၏သင်ပြမှု

အောင်အောင်သည် အခန်းထဲသို့အရောက်တွင် အင်္ကျီများ၊ ကျောင်းစိမ်းလုံချည်များ၊ အတွင်းခံများပါမကျန် အားလုံးကို ချွတ်ပစ်လိုကသည်။ တနေကုန်ကျောင်းတွင် ပင်ပမ်းလာသမျှ ရေချိုးလိုက်မှသာ လန်းဆန်းသွားပေရော့မည်။ သူသည် အိပ်ခန်းနှင့် တွဲလျက်ရှိသော ရေချိုးခန်းအတွင်းသို့ ဝင်လိုက်ရာ ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်တွင်တွင်တွေ့ရသော သူ၏ခန္ဓာကိုယ်အား ကျေနပ်စွာ ကြည့်လိုက်မိသည်။ မနှစ်လောက်ကမှ စတင်ဖွံ့ဖြိုးလာသော သူ၏ရင်အုပ်များ၊ လက်မောင်းအိုးများ၊ ကြွက်သားများ၊ ပြီးတော့ ကလေးဘဝတုန်းကနှင့်မတူ ပြောင်းလဲမှု့များစွာဖြင့် ပိုမိုသိသိသာသာ ကြီးထွားလာသော လီးကြီး။ နို့နှစ်ရောင်ကဲ့သို့ ဖြူနှစ်နေသော ဆီးခုံပေါ်တွင် မဲနက်သန်စွမ်းးစွာ ပေါက်နေသော လမွေးများသည် ကောက်ကွေးလျက်ရှိသည်။ ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်းနှင့်ပင် သဘောကျ ကျေနပ်မိသည်။

" ဂွမ်း----"

ရေချိုးဆပ်ပြာဗူးလွတ်ကျမှပင် သတိပြန်ဝင်လာသည်။ ဆက်လက်ပြီး ဖီလင်တက်နေ၍ မဖြစ်တော့ပါ။ မကြာမီ သူ့အားဂိုက်လုပ်ပေးမည့် ဆရာသစ်ရောက်လာတော့မည်။ မကြာမီ သူ့အားဂိုက်လုပ်ပေးမည့် ဆရာသစ်ရောက်လာတော့မည်။ ယခု Scholarship ရသဖြင့် လန်ဒန်သို့ မမဖြူထွက်သွားရာ တက္ကသိုလ်ဝင်တန်းကျောင်းသားတစ်ယောက်ဖြစ်သော အောင်အောင်တစ်ယောက် အခက်တွေ့တော့သည်။ မေမေသည် အမေတစ်ခုသားတစ်ခု ဘဝတွင် အောင်အောင်လိုအပ်သည်မှန်သမျှ (ဖေဖေ နှင့့် အစ်ကိုတစ်ယောက်မှလွဲလျှင်) လိုလေသေးမရှိအောင် ဖြည့်ဆည်းပေးတတ်သည်ဖြစ်ရာ ဂိုက်ဆရာတစ်ယောက်ကို ချက်ချင်းရှာပေးသည်။ မမဖြူနှင့်ကတော့ ငယ်စဉ်ကတည်းက မောင်နှမလိုနေလာသည်မို့ ကိစ္စမရှိ။

ဂိုက်ဆရာမရှာပေးလျှင် အောင်အောင်စိတ်ကစားမည်ဆိုး၍ ယောကျားၤဆရာကို တမင်ရှာပေးခြင်းဖြစ်သည်။ မိခင်တစ်ယောက်၏ အတ္တမို့ အောင်အောင်နားလည်ပါသည်။ မေမေ့အမှားမှာ ရုပ်ရည်ချောမောသော၊ ဆွဲဆောင်မှု့ရှိသော ဆရာငယ်ငယ်လေးအား ရှာပေးမိခြင်းဖြစ်သည်။ မိန်းကလေးများကို သူစိတ်မဝင်စားတတ်တာ မေမေမသိပါ။ ဒီ့အတွက်လည်း ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပင် အံ့သြမိသည်။ အတန်းထဲမှ စန္ဒာစိုးအား ယောကျာၤးလေးများ စိတ်ဝင်စားကြသည်။ အောင်အောင်ကတော့ ဘယ်လိုမှ ခံစား၍မရပါ။ စန္ဒာစိုးလှတာကိုတော့ လက်ခံပါသည်။ သို့သော် စိတ်ဝင်စား၍တော့ မရပါ။ တခါတုန်းကလည်း ဖြိုးမောင်မောင် အပြာပုံများပါသော စာအုပ်တစ်အုပ် ယူလာသည်။ အောင်အောင်သည် အပြာပုံများ အပြာကားများကို တခါမျှမကြည့် ဖူးသည်ဖြစ်ရာ စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် လုယူကြည့်ရှု့မိသည်။ သို့သော် မိန်းကလေးများ၏ ကိုယ်တုံးလုံးပုံများသာ ဖြစ်နေ၍ စိတ်ညစ်ခဲ့ရဖူးသည်။

ဆရာသည် သူ့ထက် ၅နှစ်သာ ပိုကြီး၍ အသက် ၂၁နှစ်သာရှိသေးသည်။ ဆရာ၏အသားအရေသည် အောင်အောင့်ကဲ့သို့ ဖြူျနှစ်မနေသော်လည်း အတော်အတန်အသားလတ်၍ ကြည်လင်နေသည်၊ ယောကျာၤးပီသစွာချောမောသော ရုပ်ရည်မျိုးဖြစ်ပြီး နီထွေးနေသော နှုတ်ခမ်းပါးများမှာ စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းလှသည်။ တစ်ပတ်မျှသာ သင်ကြားရသေးသော ဆရာသစ်လေးအား ခိုင်မြဲစွာ သံယောဇဉ် ငြိတွယ်နေမိသည်။ ဆရာလာမည့် အချိန်အား စောင့့်မျှော်နေမိသည်။

ဆရာရောက်လာလျှင်လည်း ညှို့ဓါတ်ပြင်းထန်သော ဆရာ့မျက်နှာအား ငေးကြည့်နေမိသည်။ ပုဆိုးကြားကွဲကြောင်းမှ ဖောင်းဖောင်းလုံးလုံးလေးဖြစ်နေသော ဆရာ့ငပဲအား ခိုးခိုးကြည့်ပြီးရင်ခုန်မိသည်။ Bio ပုံများဆွဲသောအခါ အောင်အောင်လက်အား အပေါ်မှထပ်ကိုင်၍ ဆွဲနည်းမှန်ကန်အောင် သင်ပေးခြင်းကို သာယာနေမိသည်။

" ဒေါက်.....ဒေါက်.....ဒေါက် "

တံခါးခေါက်သံကြားမှပင် သတိဝင်လာသည်။ ဆရာရောက်လာပြီထင်သည်။

"ဝင်ခဲ့ပါဆရာ...Lock ချမထားဘူး....ကျွန်တော်ရေချိုးနေလို့ "

အမြန်လက်စသက်ပြီး အပြင်ထွက်မည်အပြုတွင် ဒုက္ခတရပေတော့သည်။ ရေလည်းစရာ အဝတ်မယူခဲ့မိ။ ဆရာ့ကိုယူခိုင်း၍လည်း မဖြစ်ပြန်။ သူ၏ဗီဒိုထဲတွင် ချောမောလှပသော ယောင်္ကျားလေးမော်ဒယ်များ၏ underwear photo များရှိနေသည်။ လီးပေါ်သော အပြည့်ပုံများဟုတ်ပေမယ့် များပြားလှသော ယောင်္ကျားလေး ကိုယ်လုံးချွတ်ပုံများကို ဆရာတွေ့လျှင် အောင်အောင့်အား အထင်သေးသွားနိုင်သည်။ ယောင်္ကျာချင်းပဲမို့ မတတ်သာသည့်အဆုံး လက်နစ်ဘက်ကို ရှေ့သို့ အုပ်၍ ထွက်လာခဲ့ရသည်။ ဗီဒိုထဲမှ အင်္ကျီများအထုတ်တွင် သူ၏ခန၏ ခန္ဓာကိုယ်နောက်ပိုင်းသည် ဗလာကျင်းလျှက်ရှိသည်။

မသိမသာ ဆရာ့ကို ခိုးကြည့်မိလျှင် ဆရာသည် နုပျိုဝင်းမွတ် စွင့်ကားလုံးဝန်းနေသည့် ခန္ဓာကိုယ်နောက်ပိုင်းအား စိုက်ကြည့်နေသည်။ အောင်အောင်သည် ရှက်ရှက်နှင့်ပင် တွေ့ရာ ဘောင်းဘီတိုတစ်ထည်နှင့် ရှပ်အင်္ကျီတစ်ထည်ကို ဆွဲယူလိုက်မိသည်။ ထိုစဉ်သူ၏ ပုခုံးနှစ်ဘက်ဆီမှ နုးညံ့စွာ ဆုပ်ကိုင်သော အထိတွေ့ကို ခံစားလိုက်ရသည်။

သူမှင်တက်အံ့သြမိနေစဉ်မှာပင် နွေးထွေးစိုစွတ်သော ဆရာ့၏ နှုတ်ခမ်းလွှာတို့သည် သူ၏လည်တိုင်ဆီသို့ ကျဆင်းလာသည်။ အမှန်အတိုင်းဝန်ခံရပါလျှင် သူတိတ်တဆိတ် ရင်ခုန်ရသော ရုပ်ရည်ချောမောသည့် ယောင်္ကျားတစ်ဦး၏ အထိအတွေ့အပေါ် ငြင်းဆနိုင်စွမ်းမရှိခဲ့ပါ။ သူ၏ရင်အစုံတို့သည် တဒိန်းဒိန်းခုန်လျှက်ရှိသည်။ တစ်ပတ်မျှသာ သင်ကြားခဲ့သော ဆရာသစ်လေးသည် သူ့အားဤသို့ ပြုမူမည်ဟု မမျှော်လင့်ရဲခဲ့ပါ။ ဆရာသည် သူ့အား ကုတင်ပေါ်သို့ ညင်သာစွာ တွန်းလှဲလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းအစုံတို့ဖြင့် သူ၏နို့အား မထိတထိကိုက်လိုက် လျှာဖြင့်လျှက်လိုက်ဖြင့် ကလိနေသည်။ ဆရာသည် အတွေ့အကြုံရှိပုံရကာ ပါးနပ်ကျွမ်းကျင်သလောက် အောင်အောင်ခမျာ တဟင်းဟင်းငြီးလျှက် ထွန့်ထွန့်လူးနေတော့သည်။ နို့နှစ်လုံးကြားရှိ အချိုင့်အားလျှာဖြင့် စုပ်ယူသည်။ ထို့နောက် အောက်တည့်တည့်သို့ နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဆွဲစုပ်၍ ဆင်းလာရာ သူ၏ဗိုက်သားပြင်သည် ပင်လယ်ရေလှိုင်းပမာ တွန့လိမ်နေတော့သည်။ လမွေများအားလည်း ပြင်းထန်စွာ နမ်းရှု့ရာ လီးထိပ်မှ တဆစ်ဆစ် ဆာလောင်မှု့ကို ခံစားရသည်။ ဆရာသည် လီးကိုကျော်၍ သူ၏စအိုအပေါက်အား လျှာဖြင်ကလိတော့သည်။

“အား....အား......တော်ပါတော့ဆရာ....ကျွန်တော်မခံစာနိုင်တော့ဘူး...”

ဆရာသည် လျှာဖြင့် အတန်ကြာ ကလိနေပြီးမှ လည်ကတုံးအင်္ကျီနှင့် ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုပါ ချွတ်ချလိုက်သော အခါ ဒစ်ကြီးလန်၍ အကြောများအပြိုင်းပြိုင်းထနေသော လီးကြီးကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူ၏လီးထက် နှစ်ဆမျှကြီးပြီး သူ့ဖင်အားလိုးရန် အသင့်ဖြစ်၍ မာတောင့်နေသော ဆရာ့လီးကြီးအား ထိတ်လန့်စွဖြင့် ကြည်လိုက်မိသည်။

“ဟာ....နာလိမ့်မယ်ထင်တယ်ဆရာ....ကျွန်တော်ကြောက်တယ်...တော်ပြီ...စာသင်ကြရအောင်....နော်”

သူဆရာ့အား တွန်းဖယ်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ “ အောင်အောင်ကလဲ လိမ္မာပါတယ်ကွာ....မနာပါဘူး...ဆရာချော့ပြီးဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်းမှာပေ့ါ”

ဆရာသည် နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့၍ kiss ဆွဲပြီးချော့ပြောသောအခါ အချော့ကြိုက်သော အောင်အောင်တစ်ယောက် ဆက်လက်ငြင်းဆန်နိုင်စွမ်း မရှိတော့ချေ။

ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော လီးကြီးအား ခေါင်းလိမ်းဆီသုတ်၍ နုညံ့သေးငယ်ကျဉ်းမြောင်းသော အောင်အောင်အပေါက်ထဲ ထည့်လိုးရန် ကြိုးစားနေသည်။ အောင်အောင်၏ ခြေအစုံတို့အား မိုးပေါ်သို့ ပင့်မြှောက်ပြီး ကွဲဟသွားသော ဖင်ကြားအပေါက်ဝသို့ လီးဒစ်အား အသာချော့၍ ထည့်လိုက်သည်။ ဝမ်းချုပ်သော အခါခံစားရသကဲ့သို့ စတင်ခံစားလိုက်ရသသည်။ လီးကြီးသည် တဆတဆတိုးဝင်လာပြီး နာကျင်မှု့အား စတင်ခံစားရသည်။ ဆရာသည် အောင်အောင်၏ နာကျင်မှု့ကို နားလည်ဟန်ရှိပြီး ချော့မော့၍ လီးအား အဆုံးထိ လိုးနေတော့သည်။ အစပိုင်းတွင်နာကျင်သယောင်ရှိသော်လည်း ခေါင်းလိမ်းဆီ၏အစွမ်းကြောင့်လား၊ ဆရာ့၏ကျွမ်းကျင်မှု့ကြောင့်လားမသိပါ လီးကြီးတစ်ခုံလုံးဝင်သွားသောအခါ ပြည့်တင်းတင်းကျပ်မှု့နှင့်အတူ ထူးခြားကောင်းမွန်သော ခံစားမှု့ကို ခံစားရသည်။ ခံစားမှု့မှာ ပိုမိုကောင်းမွန်လာသည်နှင့်အမျှ ဆရာအားလွတ်ထွက်သွားမည်ကို စိုးရွံသည့်အလား ပိုမိုးတင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားမိသည်။

“အား....အား...အား.....အ.....အ......အ.....အ.....”

ဆရာသည် အောင်အောင်ကောင်းမှန်းသိ၍ နဖူးတွင်ချွေးများရွဲ၍ မျက်နှာနီမြန်းကာ နထင်ကြောများထောင်နေသည် အထိ အစွမ်းကုန် ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ထိုး၍ထိုး၍ လိုးနေတော့သည်။

“အောင်အောင် ညီလေး...ကောင်းလား....နာသေးလားဟင်... ”

“မနာတော့ဘူးဆရာ .....ကောင်းတယ်.....အ.........အ......”

အောင်အောင်သည် အားကိုးချင်စရာ ကောင်းလောက်အောင်တုတ်ခိုင်သော ဆရာ့လက်မောင်းအားဆုပ်ကိုင်၍ အလိုးခံနေမိသည်။

ဆရာသည် အောင်အောင့်ဖင်ထဲရှိ ဘာမှန်းမသိသော ခိုးလိုးခုလု အရာတစ်ခုအား ချိန်၍လိုးနေပြီး အောင်အောင့်တွင် အောင့်တောင့်တောင့် ခံစားမှု့များကို ခံစားနေရပြီး ဆရာသည်လည်း လီးဒစ်ထိပ်မှ ထူးခြားသော ခံစားမှု့ကို ခံစားနေရသည်။

“အ.....အ.......အ........ဟင့်.....အင့်........အင့်...”

အောင်အောင့်ထံမှသာ မက ဆရာ့ထံမှပါ ငြီးသံများ ထွက်ပေါ်လျက်ရှိပြီး နှစ်ဦးသား လောကစည်းစိမ်ကို ခံစားနေကြသည်။ အချက်ပေါင်း မရေတွက်နိုင်လောက်အောင် လိုးပြီးနောက် ဆရာ့၏ ဖြူဖွေးချွဲပြစ်သော လရည်တို့သည် အောင်အောင့်စအိုအတွင်းသို့ ပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။ ဆရာသည် လရည်များပေကျံနေသော လီးကို ဖင်အတွင်းမှ ဆွဲထုတ်ပြီး ရေချိုးခန်းအတွင်းသို့ ဝင်သွားတော့သည်။ အောင်အောင်လည်း စိတ်မသန့်လှ၍ ရေချိုးခန်းအတွင်းသို့ လိုက်လာမိသည်။ ဆရာသည် အသန့်ကြိုက်သူတစ်ဦးဖြစ်ဟန်တူကာ လီးအားဆပ်ပြာဖြင့် ပယ်ပယ်နယ်နယ်ဆေးကြောနေသည်။ သူလည်း အိမ်သာမှ ရေပန်းဖြင့် စအိုအား ဆေးကြောလိုက်ရာ စအိုတဝိုက် စပ်ဖျဉ်းကျိမ်းစက်သော ခံစားမှု့ကို ခံစားရပြီး ငိုချင်စိတ်ပင်ပေါက်လာတော့သည်။ ဆရာသည် အောင်အောင့်အား ကြင်နာစွာဖြင့် အိပ်ယာပေါ်သို့ တွဲခေါ်လာသည်။

“ဆောရီးပါ ကလေးရယ်....ဆရာနဲနဲကြမ်းသွားလို့ ကွဲသွားတယ်ထင်တယ်...စိတ်မကောင်းပါဘူးကွာ...”

“ရပါတယ် ဆရာရယ်..”

“ကလေးကို ဆရာသိပ်ချစ်သွားပြီကွာ”

ကြည်နူးစိတ်များကြောင့် အောင်အောင် အသက်ရှူရန်ပင်မေ့ရော့သွားသည်။ အဝတ်မဲ့သော ယောင်္ကျားပျိုနှစ်ဦးတို့သည် အိပ်ယာထက်တွင် အချိန်အတန်ကြာ long kissing ဆွဲနေကြသည်။ “ဆရာ့ကိုချစ်လားလို့ရော မမေးတော့ဘူးလား”

“မေးစရာမှ မလိုတာ...သိနေတာပဲလေ”

အောင်အောင်ထိတ်လန့်သွားမိသည်။ မိမိသဘောကျစွဲလမ်းနေသည်ကို ဆရသိသည်ဆိုပါလား.... “ဘယ်လိုလုပ်သိတာလဲဟင်” ပြုံးလိုက်လျှင် ပိုကြည့်ကောင်းသောဆရာ ပြုံးနေပါသည်။ အောင်အောင်သဘောကြနှစ်သက်စွာကြည့့်နေမိစဉ် “ကလေးက ဆရာ့ပုဆိုး ပေါင်ကြားထဲကိုခဏခဏ ခိုးခိုးကြည့်တာကိုး။ ပြီးတော့ အပြစ်ကင်းစင်တဲ့ ကလေးတို့အရွယ်မျက်လုံးလေးတွေက ဖတ်ရလွယ်တယ်လေ” “ဒါကြောင့်ပဲ ဆရာက ဒီနေ့အတင့်ရဲတယ်ဆိုပါတော့ ။ တော်တော်ဆိုးတဲ့ ဆရာလူဆိုး”

ကလေးတစ်ယောက်သဖွယ်ပြောနေသော အောင်အောင့်ကို ဆရာမြတ်နိုးစွာဖြင့် နမ်းလိုက်မိသည်။ ထိုညက ဆရာသည် အချိန်အတန်ကြာ ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးတွင် ထွေးပွေ့ထား အချိန်အတန်ကြာ ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးတွင် ထွေးပွေ့ထားပြီး ည ၈နာရီထိုးမှ ပြန်သွားသည်။ မေမေကတော့ ဘာမှမသိရှာပဲ ဆရာ့အားကျေးဇူးတင်စကားပင် ဆိုလိုက်သေးသည်။ အောင်အောင်တစ်ယောက်သာ အိပ်ယာထကတွင် ခေါင်းအုံးပိုက်ပြီး ကြည်နှူးနေမိသည်။ သူသိပ်ချစ်ရသော၊ သူ့အားချစ်သော ဆရာသည ် ညနေ ၆နာရီတိုင်းတွင် သူ၏အခန်းလေးအတွင်းသို့လာပေလိမ့်မည်။

ပြီးလျှင်သူတို့နှစ်ဦး..................။

ကာယ၊စိတ္တ နှစ်ဖြာသောသုခနှင့် ပြည့်စုံကြပါစေ။

(ဖွင့်ဟဝန်ခံသော သူငယ်ချင်း အောင်မျိုးမင်းအား ဤဇာတ်လမ်းဖြင့် ဂုဏ်ပြုပါသည်။)

စာကြွင်း ။ ။ http://lulinnpyo.webs.com/index.htm မှရယူထားခြင်းဖြစ်သည်။