စတီဗင္ဆိုတဲ့ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ေလာကအလည္မွာ ျပည့္စံုျခင္းေတြနဲ႔ေမြးဖြားလာသူပါ။ အေဖ အေမ အာလံုးေသာသူေတြဟာ ခ်မ္းသာျခင္းၾကြယ္၀သူမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ ဟိုးငယ္ငယ္ေလးတုန္းကေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းအျပည့္နဲ႔ေက်နပ္ခဲ့ပါတယ္။ အရြယ္ ေရာက္လာေတာ့ မိမိကိုယ္ကိုသိလာတယ္ မိန္းကေလးေတြကို မႏွစ္သက္သူတစ္ေယာက္ ဆိုတာ။ ဒါဟာျဖစ္သင့္ပါသလား လို႔ ေတြးထင္မိၾကမယ္ထင္ရဲ႕။ ဒီမိဘႏွစ္ဦးမွာ တစ္ဦးတည္းေသာသား မ်ိဳးဆက္အေမြခံယူရမည့္သူက ဒီလိုလူမ်ိဳးျဖစ္သင့္ သလားလို႔ တစ္ေလာကလံုးကသတ္မွတ္ထားပါတယ္။
အလုပ္သြားမယ္ အိမ္ျပန္မယ္ တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ့္လုပ္ငန္းခြင္ေတြထဲ လွည့္လည္စစ္ေဆးမယ္....ဒါဟာ တစ္သက္လံုး လုပ္လာခဲ့တဲ့အလုပ္ပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္အလိုအတိုင္း ျငင္းဆန္ခဲ့တယ္ဆိုတာ လံုး၀မရွိခဲ့ဘူးပါ။
ဒါကိုလည္းေက်နပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့.... တစ္ရက္သား စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ ဘားမွာ အရက္မူးရင္း ကားမေမာင္းႏိုင္ေတာ့တာနဲ႔ တကၠဆီလုပ္ငန္းတစ္ခုက အခ်ိန္ပိုင္းအငွားသမားေလးကို ငွားရမ္းလိုက္မိစဥ္မွာ....ဒီေကာင္ေလးကို ၾကည့္ရင္း မိမိဘ၀အတြက္အေဖာ္မြန္ သူျဖစ္မွာပဲလို႔ ခံစားမိခဲ့ေတာ့...အလြန္ေတာ့မထင္မွတ္မိခဲ့။
မာနတစ္ခြဲသားသူေဌးသားတဲ့လား မိမိဖခင္ပိုင္တဲ့စက္ရုံတစ္ခုမွာ သူ႔ကိုျပန္ေတြ႔စဥ္မွာ နီးစပ္ဖို႔ေျခလွမ္းစခ်င္ေပမယ့္ သူကေတာ့စကားေျပာခြင့္ေတာင္မရ လွမ္းထြက္သြားပါေရာလား။ ေနာက္တစ္ေန႔ရုံးခန္းထဲ၀င္လာတဲ့သူ႔ကို ႏႈတ္ဆက္စကား ဆိုရင္း လိပ္စာကဒ္ေလးေပးမိျပန္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္အလုပ္ထြက္ေတာ့မတဲ့။ ငါ...ဒီေလာက္သိမ္ငယ္ရသလားသူ႔အတြက္ေလ....။
သူ..သူ႔ရဲ႕ေနာက္ေၾကာင္းကို စံုစမ္းေတာ့ နယ္ျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕ကတက္လာသတဲ့....ေကာလိပ္တက္ဖို႔ၾကိဳးစားေငြစုေနသတဲ့။ အခု..အခုေငြရလြယ္တဲ့ ညေမႊးပန္းလို ဘားတစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္ေနျပီတဲ့။ တစ္ခုခုဆံုးရႈံးသြားသလို ခံစားရေပမယ့္.....သူ.. သူရွိရာကိုသြားေတြ႔မိခဲ့ျပန္ေရာ..။
သူ႔အတြက္အၾကင္နာဆိုတာ ေငြပဲလား.....မိမိအေပၚဆက္ဆံမႈက ၾကမ္းတမ္းေလရဲ႕။ ဘယ္ေတာ့မွ သူ႔ဆီမလာပါနဲ႔တဲ့ေလ။ ဟူး.....။
ရႊန္းျမျမလေရာင္ေတြျဖာက်ေနတဲ့ ျပဴတင္ေပါက္ကတစ္ဆင့္ အေ၀းကိုလွမ္းၾကည့္ရင္း ရင္ခြင္ထဲအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ေႏြးေႏြးကို အသာဖယ္လိုက္ရင္း ထထိုင္မိပါတယ္။ ဒီေကာင္မေလးက ခ်စ္စရာေကာင္းသူေလးတစ္ေယာက္ပါ။ ရုပ္ရည္ေခ်ာတယ္ အရည္အခ်င္းျပည့္တယ္ ေငြေၾကးခ်မ္းသာတယ္....။ မိဘေတြသေဘာတူထားသူေလးေပါ့။
အ၀တ္အစားလဲ ျမိဳ႕ထဲက မဂၤလာ၀တ္စံုဆိုင္ကို ခပ္သြက္သြက္လွမ္းလာတဲ့လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ခ်စ္သူစံုတြဲ ခ်စ္သူစံုတြဲေတြ မဂၤလာပြဲက်င္းပဖို႔ စီမံကိန္းေတြခ်ျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးေနၾကေလရဲ႕။ မင္မိုရီဆိုတဲ့ မဂၤလာ၀တ္စံုဆိုင္ေလးမွာ ... ၾကြၾကြရြရြ ေလး လွလွပပမွန္ေရွ႕မွ ဟန္တျပျပနဲ႔ ေႏြးေႏြးကို အေမနဲ႔အတူ ၾကည္ႏူးေနတာ ျမင္ခဲ့ရပါတယ္။ အေမကေတာ့ ခ်ိန္းထား တဲ့သားကို တေမွ်ာ္ေမွ်ာ္နဲပါ....ဒါကိုကြၽန္ေတာ္ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာဘာျဖစ္မွန္းမသိ ဆိုင္တြင္းမ၀င္ေတာ့ဘဲ ျပန္လွည့္ လာျဖစ္ရေပါ့။
စိတ္ထဲတင္းက်ပ္မႈကို ခံစားရတဲ့အခါ လူတစ္ခ်ိဳ႕က လူသူကင္းရာကိုသြားျပီး ေအာ္ဟစ္လိုက္ရင္ သက္သာသြားသလိုပဲတဲ့ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ေသနတ္ပစ္ကြင္းကိုသြား စက္၀ိုင္းအလယ္ဗဟိုေတြကို အေပါက္ေပါင္းမ်ားစြာျဖစ္ေအာင္ " ဒိုင္း....ဒိုင္း"။
x x x
လတ္ဆတ္တဲ့ ေလေတြ အရွိန္ျပင္းျပင္းတိုက္ခတ္တတ္တဲ့ မနက္ခင္းမွာ အေျပးေလ့က်င့္ရတာ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာပဲ လန္းဆန္းတက္ၾကြေစတဲ့အျပင္ ေခြၽးသိပ္မထြက္ေတာ့ သိပ္မဟုိက္ဘူးေပါ့ဗ်။ ေခြၽးေတြလည္းရႊဲ ခရီးလည္းအေတာ္ေပါက္ ေတာ့မွ ျပန္လွည့္လာျဖစ္ပါတယ္။ ဟူး...ခပ္ဆာဆာရွိတာနဲ႔ အိမ္မေရာက္ခင္ ပဲႏို႕နဲ႔ ေပါင္မုန္႔ကို အစာေျပစားျပီး ခပ္သြက္ သြက္ျပန္အလာ ကြၽန္ေတာ့္တိုက္ခန္းရွိရာလမ္းၾကားအေရာက္ သီဟကိုအိတ္တစ္လံုးနဲ႔တံခါးေရွ႕ ေမွာက္အေရာက္ေတြ႔ ေတာ့တာပါပဲ။
သူ႔ကိုရုတ္တရက္ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ၀မ္းသာသြားတာေတာ့အမွန္။
ေဘာင္ထူထူမ်က္မွန္ေလးနဲ႔ သူ႔ပံုစံကစာၾကမ္းပိုးရုပ္ေလး ပါ။ လိပ္စာကဒ္ေလးတကိုင္ကိုင္နဲ႔ အိမ္ခန္းကိုၾကည့္လိုက္ လမ္းမေပၚကိုေမွ်ာ္လိုက္နဲ႔သူ႕ခမ်ာ မုန္႔ေပ်ာက္ေနတဲ့ ကေလးေလး လိုပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေတြ႔သြားေတာ့ ၀မ္းသာအားရနဲ႔ ေျပးေတာင္လာၾကိဳပါရဲ႕။
ထံုးစံအတိုင္း နားေနခန္းထဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔စုထိုင္ေနတဲ့ေန႔ေလးတစ္ေန႔မွာ သီဟလည္းအတူတူထုိင္ေနျဖစ္ပါတယ္။ စားပြဲခံုေပၚမွာလည္း သူ႔အ၀တ္ထုတ္နဲ႔ လက္ထဲမွာလည္း ေခြးရုပ္ကေလးကိုကိုင္ထားေသးတယ္။ တျခားလုပ္ေဖာ္ ကိုင္ဖက္ေတြကသူ႔ကို ညီငယ္တစ္ေယာက္လို စေနတာ....ဟာ ဟ။
"ေဖ်ာင္းေဖ်ာင္း"ဆိုတဲ့လက္ခုပ္တီးသံႏွင့္အတူ အထိန္းေတာ္ကအခန္းထဲ၀င္လာေလတယ္။ သူ႔လက္ထဲမွာလည္း စမတ္က်က်၀တ္စံုတစ္ခုကို ကိုင္ဆြဲလို႔။
"မင္းက ဒီေန႔အလုပ္စဆင္းမဲ့ အသစ္မဟုတ္လား...။ မ်က္မွန္ၾကီးခြၽတ္ပစ္စမ္းပါကြာ....ေရာ့ဒီ၀တ္စံုကိုသြားလဲလာခဲ့။"
"ဟုတ္"ဆိုတဲ့စကားသံန႔ဲအတူ သူ၀တ္စံုကိုကိုင္ၾကည့္ျပီး က်န္ခဲ့တာေပါ့။ ဒီလို၀တ္စံုမ်ိဳးသူမွ၀တ္ေနမက်တာပဲေလ။ သူဟာ အရင္က Sunna တစ္ခုမွာအလုပ္လုပ္ခဲ့ဖူးသူပါ။ ဒီမွာ သူတို႔အလုပ္နဲ႔မတူတာကေတာ့ လက္ေတြ႕က်က် အလုပ္လုပ္ၾက ရတာေလ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ထံုးစံအတိုင္း အလုပ္ခန္းေတြဆီ ထြက္လာျဖစ္ၾကပါ တယ္။သူ႔ကိုအကူအညီေပးဖို႔လိုမွ မလိုတာပဲေနာ္။
မနက္ခင္း က်ီးမႏိုးခင္ မီးမွိန္စျပဳတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ သီဟရယ္ေလ ကြၽန္ေတာ့္အ၀တ္အိတ္ကိုေရာ သူ႔အိတ္ကိုေရာဆြဲကိုင္လို႔ ကြၽန္ေတာ့္ ေနာက္ကခပ္ကုပ္ကုပ္ လိုက္လာပါရဲ႕။ အစတုန္းက ကြၽန္ေတာ္စအလုပ္လုပ္တုန္း ကလည္း ဒီလိုညပိုင္းကို ၾကံဳခဲ့ရတာ မွတ္မွတ္ထင္ထင္သတိရျဖစ္မိပါတယ္။
ေနာက္က ရွဴးသံတေဒါက္ေဒါက္ၾကားရလို႔လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဇာ္ေဇာ္တစ္ေယာက္ ခပ္သြက္သြက္လိုက္လာတာ ျမင္လိုက္ရတယ္။ ဒီေန႔ သူ႔ေကာင္မေလးေမြးေန႔တဲ့ လာမယ့္ညက်ရင္ အလုပ္မဆင္းဘူးဟုဆိုကာ အထိန္းေတာ္ၾကီးကို ေျပာေတာ့ အထိန္းေတာ္ၾကီးေအာ္ဟစ္ျပီးက်န္ခဲ့ေလရဲ႕။ေဇာ္ေဇာ္က ေဖာက္သည္ကိုအမ်ားဆံုးေက်နပ္မႈ ေပးႏိုင္တဲ့သူ ေတြထဲကတစ္ေယာက္မဟုတ္လား။
ေရာင္နီေပၚစ နီယြန္မီးေတြမွိန္စျပဳေနတဲ့ လမ္းမၾကီးရဲ႕ ေဘးပလက္ေဖာင္းကေန ခပ္ေျဖးေျဖးလမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာၾကရင္း သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္စကားေျပာျဖစ္ပါရဲ႕။ သီဟ ...သူဟာ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔မတူတဲ့အခ်က္က နီယြန္မီးေတာက္ပေနတဲ့ျမိဳ႕ေတာ္ ကိုသေဘာအက်ၾကီးက်ေနျပီဆိုတာပါပဲ။ျဖစ္ႏိုင္ရင္ တစ္ျမိဳ႕လံုးထိန္ထိန္ညီးေနေစခ်င္သတဲ့။
"ငါေတာ့ အဲဒီမီးလံုးၾကီးေတြကို အရမ္းသေဘာက်တာပဲကြ.....ျမိဳ႕ၾကီးဟာ အရမ္းရင္ခုန္ဖို႔ေကာင္းတာပဲေနာ္။"
"အင္း....မင္းကိုေျပာလိုက္ဦးမယ္ ျမိဳ႕မွာ မင္းဘယ္သူ႔ကိုမွ မယံုနဲ႔၊ မင္းဒီျမိဳ႕ၾကီးကို ဘာလို႔လာတာလည္း"
" ပိုက္ဆံရွာဖို႔ေပါ့။ ေတာမွာ ဘာမွလုပ္စရာမွ မရွိတာကို ၊ စကားမစပ္ မင္းငါ့ကိုဘာေၾကာင့္ ၾကင္နာရတာလည္း။"
"မင္းက ငါ့ကို တစ္ေယာက္ေယာက္ကို သတိရေအာင္လုပ္ေပးလို႔။"
"သီဟ၊ တစ္ခုခုသြားစားရေအာင္။"
"ဆူရွီ၊ ေၾကးအိုး Yammy!"
x x x
ဒီေန႔မနက္ေစာေစာ ႏိုးေနတယ္။ ထံုးစံအတိုင္း ၀ရန္တာထြက္ျပီး ဟိုေငးဒီေငး။ ေလေအးေအးတိုက္ေနတဲ့ အခါသာမယ ေလးမွာ ေရေအးေအးကိုေသာက္ရတာလည္း ဖီးလ္တစ္မ်ိဳးပါပဲ။ ဟိုးေကာင္းကင္ၾကီးကိုေမာ့ၾကည့္ေတာ့လည္း အေျပာ က်ယ္တဲ့ မ်က္စိတစ္ဆံုးမဆံုးႏိုင္ေသးတဲ့ ျပင္က်ယ္ၾကီးကိုတိမ္ေတြ ကူးခတ္ေနေလတယ္။
ခက္သြက္သြက္ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ အတူစားစရာတစ္ခ်ိဳ႕ကို လက္မွာဆြဲလို႔ ေဆး႐ုံကိုအေျပးသြားရတယ္ ေန႔လည္မွာ။ လက္က်ိဳးလို႔ေဆးရုံတက္ေနရတဲ့ ေက်ာ္ေက်ာ္ဆီကိုေပါ့ဗ်ာ။ စက္ရုံမွာ အတူတူအလုပ္လုပ္တုန္းက ၾကင္နာစြာကူညီခဲ့တဲ့ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းေလးဆီကိုေပါ့။
" ငါနည္းနည္းနာေသးတယ္ကြ၊ မၾကာခင္ဆင္းရေတာ့မယ္။"
"လက္ေမာင္း မေကာင္းေတာ့ ေဂါ့ဖ္မေဆာ့ရေတာ့ဘူးေပါ့ ဟုတ္တယ္ဟုတ္"
"ဟား ဟား ငါ့မွာ masturbation ေတာင္မလုပ္ႏိုင္ဘူး။"
"ဒါႏုိ႔အေကာင္းစားကြ ေသာက္လိုက္ဦးေနာ္။" ဒီေကာင္ေဆးရုံတက္ေနရတာေတာင္ ဟာသေျပာႏိုင္ေသးတယ္။ ၀ယ္လာတဲ့မုန္႔ရယ္ ျပီးေတာ့ႏို႔ပုလင္းကို ပိုက္တပ္ျပီးသူ႔ကို အစားအေသာက္ေတြေကြၽးျဖစ္ပါတယ္ေလ။ အားရပါးရစားေနတာျမင္ရေတာ့ ၀မ္းသာမိတာအမွန္။ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့သူ ကြၽန္ေတာ့္ကိုအျပစ္မတင္ေတာ့ပါဘူး။
"မင္းဒီအေတာအတြင္း ဘာေတြလုပ္ေနလည္း။ ဟို အဆင့္ျမင့္ျမင့္ကလူေလ မင္းဆီလာေသးလား။သူကေမးတယ္ မင္းဘယ္မွာေနလည္း ဘာလုပ္လည္းဆိုတာ။ ငါေျပာျပလိုက္တယ္။ ညေမႊးပန္းမွာလို႔။သူကမင္းကို ေတာင္းပန္စရာရွိလို႔တဲ့။"
ညဦးေလျပည္နဲ႔အတူ အလုပ္ကိုေရာက္သြားေတာ့လည္း သူ႔အေၾကာင္းၾကားရျပန္တယ္။ ညေမႊးပန္းကိုလာတယ္ အခန္းေတြကို လွပ္ၾကည့္တယ္။ဘာလုပ္ဖို႔လည္းမသိ စုံေထာက္လားမသိဘူး။ မင္းသူန႔ဲျပႆနာရွိလို႔လားတဲ့ အထိန္းေတာ္ၾကီးကေမးျပန္တယ္။ ဒီလူေတာ့ကြာ....။
အထိန္းေတာ္ၾကီးအေျပာကို မ်က္လံုးထဲျပန္ျမင္ေယာင္ၾကည့္မိတဲ့အခါ သူ႔အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ျမင္ေယာင္မိလာသလိုပါပဲ။ သူကြၽန္ေတာ့္အေပၚဘာေတြ ခံစားခ်က္ရွိေနပါလိမ့္။ ကြၽန္ေတာ္ကေရာ...။ အခန္းေလးေတြလိုက္လွပ္ၾကည့္ ကြၽန္ေတာ့္ကို မျမင္တဲ့အခါ စၾက္ံန္နံရံကို ရီေ၀ေ၀ ေငးျပီးမွီေနတယ္။ ကလပ္ကတစ္ေယာက္က သူ႔ကိုလက္စြဲေခၚသြားျပီး အခန္းတစ္ခုထဲမွာ ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္ ဆားဗစ္ေပးေပမဲ့ သူထြက္ခြာသြားသတဲ့။
ေဆြမင္းဆိုတဲ့ ကြၽန္ေတာ္သူ႔အေၾကာင္းေတြနားေထာင္ျပီး ကားဆီျပန္လာ ျပန္လည္ေမာင္းထြက္လာေတာ့ သီခ်င္းသံလည္း နားထဲမေရာက္ပါဘူး။ မ်က္ရည္ေတြသာ ေတြေတြက်လာေတာ့တယ္။ ဟင့္အင္.....။
x x x
စိတ္ထဲကဘာကုိရႊင္ျမဴးေနတယ္မသိဘူးဒီေန႔ည။ အထိန္းေတာ္ၾကီးလာပြားေနတာကိုလည္း နားမညည္းသလိုပါပဲ။ သီဟ အေၾကာင္းေျပာေနတာေလ တစ္ခါတစ္ေလ သူေျပာတာေတြကိုနားေထာင္ရတိုင္း အျပစ္တင္သံေလး ေတြညႇပ္ညႇပ္ျပီးပါ လာတတ္ေသးတာ။ အရာအားလံုးသူ႔စိတ္တိုင္းက်ျဖစ္ဖို႔ဆိုတာ ဘယ္မွာျဖစ္ႏိုင္မလည္းေနာ္။
"မ်က္မွန္နဲ႔ ေရာက္လာတဲ့ေကာင္ကို သတိရလား။ သူ႔ကို ေဖာက္သည္တစ္ေယာက္က Credit Card ေတာင္ေပးသံုး ထား သတဲ့။ မင္းကို ပိုက္ဆံကိစၥေတြလာေျပာရင္ မင္းသြားမရႈပ္နဲ႔ေနာ္။ "တဲ့ေလ။ ဟုတ္တယ္ ေဇာ္ေဇာ္ေျပာသလိုပါပဲ ေဖာက္သည္ ေတြက အသည္းစြဲရင္ အားလံုးေပးခ်င္ၾကတာထံုးစံျဖစ္ေနျပီ။ သူတို႔ အထီးက်န္မႈကိုကြၽန္ေတာ္တို႔က အေဖာ္ျပဳ ေပးရတာ မဟုတ္လား။
နားေနခန္းထဲကအတြက္မေတာ့ အခန္းတစ္ခုထဲက ယိုင္တိုင္တိုင္ထြက္လာတဲ့ ဘဲတစ္ေပြကိုတြဲလာရင္း ကြၽန္ေတာ့္ကို ပိစ္လုပ္ျပသြားတဲ့ သီဟကိုေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။ သူေပ်ာ္ရႊင္အသားက်သြားျပီထင္ပါရဲ႕။ သူဟာဒီေလာကမွာ အထာ က်ျမန္လွခ်ီလား။
"တီ...တီ"ဆိုတဲ့ဖုန္းသံနဲ႔အတူ စတီဗင္ဆီက ဖုန္းလာတယ္။သူ...သူအေရးေပၚေငြနည္းနည္းလိုသတဲ့။ ကြၽန္ေတာ္ ထူပူသြားတာပဲ ဘာလုပ္ေပးရမလည္းသူ႔အတြက္။ ပိုက္ဆံရဖုိ႔က ....။
"ေ၀ါ့...ေ၀ါ့" ရင္ဘတ္ထဲက အန္ခ်င္စိတ္အဆက္မျပတ္ျဖစ္ျပီး အန္ေနရတယ္။ လက္ထဲမွာေတာ့ ေငြအေတာ္မ်ားမ်ားကိုကိုင္ ထားရင္းေပါ့။ ဧည့္သည္ေတြအတြက္ ကြၽန္ေတာ္ေရွာင္ၾကဥ္ခဲ့တဲ့အရာကိုေပးအပ္ရင္း ျပဳစုခဲ့တာေလ ေငြမ်ားမ်ားရဖို႔့။ ဒါေၾကာင့္...'ေ၀ါ့..ေ၀ါ့'...
x x x
ျငိမ့္ေျငာင္းတဲ့တီးလံုးသံေတြအၾကားမွာ ထံုးစံအတိုင္း ဒိြယံဒိြယံအတြဲေတြက မီးမေမွာင့္တေမွာင္ထဲမွာ ရင္ျခင္းအပ္ အနမ္းျခင္းဖလွယ္ေနၾကတာ ၾကည္ႏူးတတ္သူဆိုရင္ေတာ့ အေတာ္ၾကည့္ေကာင္းမွာအမွန္။ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ကေတာ့ ရုိးသြားပါျပီ လုပ္ရုိးလုပ္စဥ္ အလုပ္တစ္ခုသက္သက္သာ။ ခမ္းမတစ္ေလွ်ာက္ ဟိုဘက္ေရာက္လိုက္ ဒီဘက္ ေရာက္လိုက္ အလိုက္သင့္စီးေမ်ာေနၾကတာ အျပည့္။
ေဖာက္သည္တစ္ေယာက္ကို တြဲျပီး တီးလံုးသံနဲ႔အတူကေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ္ေလ အခန္းတံခါး'၀ုန္း'ကနဲ ပြင့္လာကာ ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုဆြဲကာ ကလပ္အျပင္ကိုေခၚထုတ္လာတာကိုခံရတာမ်ား အလန္႔တၾကားကိုျဖစ္ေရာ။ ကြၽန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေဒါသထြက္သြားတာေတာ့အမွန္ အလုပ္လုပ္ေနတာေလ။ ကြၽန္ေတာ့္အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းအတြက္ လုပ္ေနတာေလဗ်။
"မင္း.....ဒီမွာအလုပ္လုပ္ေနတာကို ၾကည့္ျပီးမခံစားႏိုင္ေတာ့ဘူးကြာ"
"ေျပာ ငါဟာမင္းအတြက္ sugar daddy လား...."
စိတ္ထဲေထာင္းကနဲေဒါသထြက္သြားတယ္ဗ်ာ။ သူကြၽန္ေတာ့္ကိုဒီလိုေျပာပိုင္ခြင့္ရွိလို႔လား။ သူ႔ေကာ္လံကိုဆြဲကိုင္ျပီး ထုိးပစ္မလိုရြယ္အျပီးမွာ မလုပ္ျဖစ္ဘဲ....
"ခင္ဗ်ားကို ခင္ဗ်ားကို သတိေပးထားတယ္ ကလပ္ကိုေနာက္တစ္ၾကိမ္ မလာနဲ႔ဆိုတာ။"
"တစ္ၾကိမ္....တစ္ၾကိမ္ထဲပါ။ ငါ့မွာလည္း ပိုက္ဆံရွိ ပိုက္ဆံရွိသူတစ္ေယာက္အျဖစ္ ျမင္မေပးႏိုင္ဘူးလား။"
သူကြၽန္ေတာ့္ပုခံုးကို ဆြဲကိုင္ရင္းသူျပန္ေျပာေတာ့ သူ႔မ်က္၀န္းေတြကိုစိုက္ၾကည့္မိတဲ့ကြၽန္ေတာ္ သတိေမ့သလိုျဖစ္သြားမိတာ သူ႔ကားေပၚေရာက္ေတာ့မွ ဘယ္လိုအသာတၾကည္ပါလာမိပါလိမ့္လို႔ သတိျပန္ကပ္ရေတာ့တယ္။
"ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘာလို႔ဆြဲထုတ္ခဲ့ရတာလည္းဗ်။"
သူဆိုတဲ့ စတီဗင္ စကားျပန္မရဘဲ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေနာက္ၾကည့္မွန္ကတစ္ဆင့္ ျပန္ၾကည့္ရင္း သူဆိုခ်င္ေသာ စကားကိုသာဆိုေလရဲ႕။
"တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ေသေသခ်ာခ်ာ မိတ္မဆက္ရေသးဘူးေနာ္။ ငါ့နာမည္
စတီဗင္ပါ။"
x x x
ကိုယ့္အေပၚမွာ တကယ္မင္းနားလည္ရင္
ဘ၀မွာေလ လိုအင္အကုန္လံုးျပည့္သလို
အခ်စ္တစ္ခုထဲနဲ႔ အရဲစြန္႔လဲလွယ္ႏိုင္တယ္
အနစ္နာခံဖို႔ ဆံုးျဖတ္၀့ံတယ္....
ေျမသားလမ္းတစ္ခု လူသူသိပ္မရႈတ္တဲ့ လမ္းမတစ္ခုမွာ ႏွစ္ဦးသား အတူလမ္းေလွ်ာက္ၾကရင္း ရင္ဖြင့္ျဖစ္ၾကတယ္။ စိတ္ေတြဘယ္လိုပဲ ကြယ္လွ်ိဳးထားေပမယ့္ သူကြၽန္ေတာ့္အေပၚ သံေယာဇဥ္တစ္စံုတစ္ရာနက္နက္ရႈိင္းရိႈင္းရွိခဲ့ျပီ။ ညိဳမႈိင္းတဲ့မီးေရာင္ေတြနဲ႔ အတူ လူသားႏွစ္ဦးစိတ္ထဲမွာ နက္နက္နဲနဲခံစားမႈေတြက ျပည့္ေနၾကပါေပါ့။
"မင္းနဲ႔ ကိုယ္စေတြ႕ဆံု စကတည္းက ငါနာက်င္မႈခံစားခဲ့ရတယ္"
"ဘာလို႔လည္းဗ်ာ.... prostitute တစ္ေယာက္အတြက္ ခင္ဗ်ား လဲက်ခ်င္ေနတာလား။"
" ဘာေၾကာင့္မင္း ငါ့ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ကို လစ္လ်ဴရႈရတာလည္း"
"ခင္ဗ်ား....ကခ်မ္းသာတယ္၊ ပညာတတ္တစ္ေယာက္ ျပီးေတာ့ပိုက္ဆံဆိုတာကို ရဖို႔ဘယ္လိုၾကိဳးစားရတယ္ဆုိတာ နားလည္မွာမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။"
"မင္းဒီထက္ေကာင္းတဲ့ စကားလံုးေတြကို မသံုးတတ္ေတာ့ဘူးလား ေဆြမင္း"
သူအဲဒီစကားကိုေျပာျပီး အတန္ၾကာျငိမ္သက္ေနတာေၾကာင့္ သူ႔ဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ သူ႔မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္ေတြနည္းနည္းေ၀့ေနသလိုပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္ကို အတန္ၾကာစိုက္ၾကည့္ျပီးတဲ့ေနာက္ လက္ကိုလွမ္းကိုင္ရင္း တစ္ခုခုကိုေျပာခ်င္ေနေသးသလို။
"လက္ကိုလႊတ္လိုက္ပါ ...ကြၽန္ေတာ္ဒီပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ အျပင္ထြက္ဖို႔သေဘာမက်ဘူးဗ်။"
ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့လက္ကို ရုန္းျပီးလွည့္ထြက္ဖို႔အလုပ္မွာသူက ေျပာေသးရဲ႕ "ငါလည္းမင္းလိုပါပဲ....မင္းလိုခံစားခ်က္မ်ိဳးရွိခဲ့တာပါပဲကြာ ငါ့ဘ၀မွာ။"
"ဒါထက္မင္း ငါ့နာမည္ကိုမမွတ္မိေသးဘူးလား...နာမည္ကိုေခၚပါလားကြာ။"
"ထားလိုက္ပါ...ခင္ဗ်ားကို စိတ္အေႏွာက္အယွက္ေပးသလုိျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာ့ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ားကြၽန္ေတာ့္ကို ထပ္မေခၚပါနဲ႔ေတာ့ မပတ္သက္ပါနဲ႔ေတာ့။"
စကားေတြကို အဆံုးသတ္ျပီးလွည့္ထြက္လာခ်ိန္ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာလည္း အသည္းကြဲတဲ့လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခံစားခ်က္ မ်ိဳးရရွိလိုက္သလိုပါလား။ ေနာက္မွာက်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ သူ႔ကို ျပန္လွည့္ၾကည့္မိတဲ့အခါ ကြၽန္ေတာ္သြားရာကို လွမ္းၾကည့္ေနတဲ့သူ႔ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနသလားပဲ။
ကြၽန္ေတာ္သူ႔ဆီခပ္သြက္သြက္ ျပန္လွည့္သြားကာ တုန္ယင္ေနတဲ့ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းကို အနမ္းေပးရင္းႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္။
" ဒီအနမ္းဟာ ေနာက္ဆံုး၀န္ေဆာင္မႈေလးပါ....ေဖာက္သည္ၾကီးအတြက္"
" ခင္ဗ်ားဆီက မေရမတြက္ႏိုင္တဲ့ ေငြေတြကိုကြၽန္ေတာ္လက္လည္းလက္မခံခ်င္ေတာ့ဘူး၊ ေတြ႕ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေတြကို ေမ့ပစ္လိုက္ပါေတာ့။"
တုန္ယင္ေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔စကားမဆိုဘဲ က်န္ခဲ့မဲ့သူ႕ကို လွည့္မၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစားရင္း ျပန္ခဲ့တယ္ ျပန္ခဲ့တယ္ အထီးက်န္အိပ္ခန္းေလးဆီကို။
ခပ္ေ၀းေ၀းမေရာက္ခင္မွာ ၾကားလိုက္ရတာက ဘယ္လိုအဓိပၸာယ္မွန္းမသိပါ။
ျပန္လွည့္ၾကည့္မိတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ေတြထိန္းမရေတာ့ဘူး တံတိုင္းကို လက္သီးနဲ႔ခပ္ျပင္းျပင္းထိုးမိပါတယ္ "၀ုန္း......၀ုန္း"။
က်ည္က်ည္က်ာက်ာျမည္တဲ့ ေက်းငွက္ေတြရဲ႕ အသံႏွင့္အတူ မနက္ခင္းတစ္ခု ျပဴတင္းေပါက္ကတစ္ဆင့္ေရာက္လာျပန္ပါျပီ။ လြတ္သြားမွာစိုးသည့္အလားဖက္ထားတဲ့ စတီဗင္ရဲ႕ လက္ကိုအသာအယာဖယ္လိုက္ျပီး ခုတင္ေပၚထထိုင္မိပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ေႏြးေထြးတဲ့ရင္ခြင္ထဲ အိပ္စက္ခဲ့ရတာ သိစိတ္ကျငင္းဆန္ေနေပမဲ့ မသိစိတ္ကေတာ့ ႏွစ္ျခိဳက္စြာသာယာခဲ့တာ အခုေရာင္နီလာေတာ့မွ ႏိုးထျဖစ္ပါရဲ႕။
ခပ္ေကြးေကြးအိပ္ေနတဲ့သူ႔ကို ေစာင္ပါးေလးဆြဲျခံဳေပးရင္ အျပင္၀ရံတာကိုထြက္ခဲ့တယ္။ ရင္ထဲတစ္ခုခုေတာ တစ္ခုခုပဲ ေလာကၾကီးရယ္ ဘာမွန္းမေျပာျပတတ္ပါဘူးဗ်ာ။
x x x
ျမက္ပင္ႏုႏုေတြအျပိဳင္းအရုိင္းထေနတဲ့ အားကစားကြင္းထဲမွာ သီဟနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ စကားေတြဆို ရင္ေတြဖြင့္ ႏွစ္ဦးသားတိုင္ပင္ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္ ကြၽန္ေတာ့္တိုက္ခန္းနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာ။ ကြၽန္ေတာ္က ေနသားက်ေနတဲ့ဘ၀နဲ႔ ေရွ႕ေရးကိုဆိုေပမဲ့ သူကေတာ့ ရင္ခုန္တိမ္းမူးဖြယ္ လူတန္းစားတစ္ရပ္အတြက္ ေသြးပူေနေလတယ္။
"ေဖာက္သည္ရဲအရာရွိက ငါ့ကိုက်ေနျပီထင္တယ္ကြာ။ ငါ့အတြက္ကားအသစ္တစ္စင္း၀ယ္ေပးမလို႔တဲ့။"
ဒီစကားၾကားမိေတာ့ျပံဳးမိပါရဲ႕ေလ။ သူ႔ၾကည္ႏူးမႈေလးေတြကို မပ်က္ေစခ်င္ေသးပါဘူး။
"ကားရရင္ေတာ့ကြာ ဒီျမိဳ႕ၾကီးတစ္ျမိဳ႕လံုးကိုပတ္ေမာင္းပစ္မယ္ ။ ခရီးအတူထြက္ရေအာင္ေလ ဘယ္လိုလည္း။"
"ေငြစုဖို႔ မစဥ္းစားဘဲ မင္းကျဖံဳးဖို႔စဥ္းစားေနတာမလား။ ေကာလိပ္တက္ဖို႔ မင္းဘယ္လိုလုပ္မွာလည္း။"
"ရြာမွာတုန္းက ငါ့အေဖက ငါ့ကိုဘာေျပာလည္းသိလား။ မင္းဘယ္ေတာ့မွ ေကာလိပ္တက္ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ေန႔တိုင္းအစားအမ်ားၾကီးစားလို႔တဲ့။"
လူဆိုတာ သူ႔အၾကိဳက္သူ႔စရိုက္နဲ႔အသက္ရွင္ေနၾကတာတဲ့။ သီဟက ဘ၀မွာေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနဖို႔ပဲစဥ္းစားဟန္တူပါတယ္။ အစားေကာင္းေကာင္းစားမယ္။ ေကာင္းေကာင္း၀တ္မယ္ ေနမယ္ ဒါဆိုရင္ သူ႔ဘ၀ကေနေပ်ာ္ေနတယ္ေပါ့။
"အင္း...အဲဒီလိုေတာ့မခံစားပါနဲ႔ကြာ မင္းေကာဘယ္အခ်ိန္မွာ..."
"မင္းနဲ႔မၾကာခဏေတြ႔ရတဲ့ဘဲနဲ႔ အဆင္ေျပလား"
"ဘာကိုလည္း"
"ငါေလ...ငါ့စိတ္ထဲမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ရွိေနျပီလို႔ထင္တယ္။"
"ငါ့မွာမရွိဘူး။ မိန္းမေတြက ဒီလိုေကာင္ေလးမ်ိဳးေတြကို မၾကိဳက္ၾကပါဘူးကြာ။"
"အင္း....မင္းေကာ အဲဒီလူနဲ႔ေရာဘယ္လိုလည္း။ သူကဘယ္သူတဲ့လည္း။"
သီဟအေမးကို မေျဖခ်င္ပါဘူး။ဒါေၾကာင့္စကားမျပန္ေတာ့ဘဲထလာခဲ့ပါတယ္။ သီဟကေနာက္မွ ခပ္ေႏွးေႏွးထရပ္ရင္း ပါးစပ္ကဘာေတြေျပာေနမွန္းမသိ နားလည္လိုက္ရတာကေတာ့ "ငါသူ႔ကိုခ်စ္မိျပီလားမသိ"တဲ့။
ထံုးစံအတိုင္း ညေနေစာင္းေလးမွာ ေရမိုးခ်ိဳး သန္႔ျပန္႔ေနေအာင္သျပီး ညေမႊးပန္းကိုလာခဲ့တယ္။ အခ်ိန္နည္းနည္းေနာက္ က်တယ္ေလ သီဟကို ၀င္ႏႈိးေနရေတာ့။ အထိန္းေတာ္ၾကီးကို ေနာက္က်လို႔ ေဆာရီးလို႔ေတာင္းပန္ရျပန္ေတာ့တာေပါ့။ သီဟကေရာင္ေပေပနဲ႔ သန္႔ရွင္းေရးကို၀င္လုပ္ကူေနတုန္း အထိန္းေတာ္ၾကီးက သူ႔နားကြၽန္ေတာ့္ကို ခဏေခၚရင္း စကား တင္းဆိုတယ္ "မေန႔ညက ဒီနားထိုင္တဲ့လူကို မင္းအေၾကာင္း ငါေျပာျပလိုက္တယ္။ သူကလိုလိုခ်င္ခ်င္နားေထာင္ တယ္ကြ။ မင္းကိုသူစိတ္၀င္စားေနမွန္းသိလို႔ ေျပာျပလိုက္တာပါကြာ။"
သူေျပာတာ စတီဗင္ဆိုတာကြၽန္ေတာ္သိပါတယ္။
သူ႔ရဲ႕လိပ္စာကဒ္ေလးကြၽန္ေတာ္မယူခဲ့တာကိုပဲ အခုေပးထားခဲ့ျပန္ျပီ။ အထိန္းေတာ္ၾကီးအေပးကို လွမ္းယူစဥ္မွာ သူရကျဖတ္ယူၾကည့္ရင္း အဲဒီလူက ေတာ္ေတာ္ခ်မ္းသာလားကြ၊ ေဘာ့ပ္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းမယ့္ပံုပဲတဲ့ေလ။ ကဒ္ကိုယူရင္း သန္႔စင္ခန္းထဲ၀င္သြားေလရဲ႕။ စိတ္ထဲေထာင္းကနဲျဖစ္သြားေပမယ့္ ေဒါသျဖစ္ျပလို႔လဲမျဖစ္ပါဘူး။ စိတ္မ၀င္စားသေယာင္ေနျပခဲ့တာဆိုေတာ့။
ၾကမ္းျပင္ေပၚကို ဖ်ပ္ကနဲက်သြားေလရဲ႔။ တကယ္တမ္းသူ႔အတြက္ဘာမွ အသံုးမ၀င္ေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုသက္သက္ကလိ ခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႔ ကဒ္ကိုလုယူခဲ့တဲ့သူရ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ ေကာင္။ ဘယ္သူမွမရွိေတာ့တဲ့အခါမွ ကဒ္ျပားကေလးကို အသာ ေကာက္....ဟိုလူ႔ဆီ။
x x x
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕စိတ္ေတြအထြတ္အထိပ္ေရာက္ေနသလား။ ခ်စ္စိတ္ေတြမႊန္ေနျပီလားမသိေတာ့ပါဘူး။ တစ္ဦးတည္းေသာသား အတြက္ ၾကင္ယာဖက္စီစဥ္ေပးေနတဲ့ အေမ႔ကိုလည္း အျပစ္မတင္ခ်င္ေတာ့သလို ဘာကိုမွလည္း မခံစားတတ္ေတာ့။
ကားေလးကို အသာေမာင္းရင္း ေႏြးေႏြးေစာင့္ေနတဲ့ အေနာက္တိုင္းစားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုကိုလွမ္းလာခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ အၾကိဳက္စီစဥ္ေပးတဲ့ေကာင္မေလး၊ ဂရုတစိုက္ျပဳစုေနတဲ့ ေကာင္မေလး စိတ္မေကာင္းပါဘူးကြာမင္းအတြက္ေလ။ ေပါင္မုန္႔ ကိုတစ္ခ်က္လွီး ပါးစပ္ထဲသြင္း သူေျပာတဲ့စကားက နားထဲ၀င္တစ္ခ်က္ မ၀င္တစ္ခ်က္။
"အစ္ကို မင္မိုရီဆိုတဲ့ မဂၤလာ၀တ္စံုဆိုင္မွာေလ ညီမစိတ္ၾကိဳက္၀တ္စံုကိုအပ္ခဲ့တယ္သိလား။"
"........................"
"ညီမတို႔ မဂၤလာေဆာင္ျပီးရင္ ဟန္းနီးမြန္းကို ေတာင္ေပၚျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕ကိုသြားရေအာင္ေနာ္။"
"......................."
တေဒါက္ေဒါက္ ဖိနပ္သံနဲ႔အတူ အေမလည္းေရာက္လာခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔စကား၀ိုင္းက တိတ္ဆိတ္ေနတယ္။ အိတ္ေလး အသာခ် မဂၤလာအခမ္းအနားက်င္းပဖို႔ ခန္းမဓာတ္ပံုေတြ၊ ၀တ္စံုအတြက္ ဓာတ္ပံုေတြကိုျပရင္း ႏွစ္ေယာက္ အၾကိဳက္ေရြး ခိုင္းတယ္။
ကြၽန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ေခါင္းပဲျငိမ့္ေနတဲ့အတြက္ အေမက မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ ရန္ျဖစ္ထားသလားတဲ့။ ျပီးေတာ့ အိမ္ေထာင္ေရးအတြက္ စကားေတြေျပာျပန္ေရာ။ ေႏြးေႏြးက သေဘာက်မက်မသိေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ နားေထာင္ေန ရင္း အသားေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနေအာင္ ခံစားေနရပါတယ္။ လြတ္လမ္းမရွိ အက်ဥ္းအက်ပ္ထဲကို ခုန္၀င္ရေတာ့ မွာ။
တျဖည္းျဖည္းနိမ့္ဆင္းလာတဲ့ ဓာတ္ေလွကားနဲ႔အတူ စိတ္ေတြအရမ္းလႈပ္ရွားလာမိတယ္။ အျမင့္ကျပဳတ္က်တဲ့ခံစားမႈနဲ႔ေလ။ သြားကြာ......။ ပြင့္ထြက္လာတဲ့ တံခါးကတစ္ဆင့္ ျမင္ႏိုင္ပါတယ္....ဓာတ္ေလွကားနံရံကမွန္ခ်ပ္ကြဲအပ္ေနတာကို ျပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္လက္ခံုမွာ ေသြးေတြတစ္စက္စက္။
ေဆြမင္းဆီဖုန္းဆက္ေတာ့လည္း ေကာင္ေလး....ေကာင္ေလးက ဖုန္းမကိုင္ပါ။
နံရံျပဴတင္းေပါက္ကတစ္ဆင့္ တစ္သြင္သြင္စီးေနတဲ့ ေရစီးေခ်ာင္းလို သြားလာေနတဲ့ ကားမီးေရာင္မ်ားအား အမွတ္မဲ့ေငးေနျဖစ္ပါတယ္။ ဘ၀ဟာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အထီးက်န္ခံစားခ်က္ျဖစ္ေပၚေစမတဲ့လား။ ကိုယ့္ခ်စ္သူ နဲ႔အတူေနထိုင္သြားဖို႔မရႏိုင္ဘူးလား။
"ေဒါက္....ေဒါက္" ဆိုတဲ့ တံခါးေခါက္သံနဲ႔အတူ...ေဟာ ေဆြမင္း၀င္လာတယ္။လက္မွာလည္း လိပ္စာကဒ္ေလးကိုင္လို႔။ ဒီေကာင္ေလးၾကည့္ရတာ သိပ္ေတာ့မဆိုးေတာ့ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္အေပၚသိပ္ျပီး မဆန္႔က်င္ေတာ့သလုိပဲ။
"တစ္ခါတုန္းက ငါ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ပံုျပင္ေျပာျပဖူးတယ္။ သူဟာတစ္ခါတုန္းက သူဆင္းရဲတစ္ေယာက္ နဲ႔ခ်စ္ပြဲ၀င္ခဲ့ဖူးသတဲ့။ သူကဘယ္ေလာက္ခ်စ္ခ်စ္ သူဆင္းရဲက သူ႔အသည္းႏွလံုးကို ဂရုေတာင္မစိုက္ပါဘူးတဲ့။"
"ကြၽန္ေတာ္က ဘာတတ္ႏိုင္မွာလည္းဗ်ာ...."
ေဆြမင္းကြၽန္ေတာ္ရပ္ေနတဲ့ ျပဴတင္းေပါက္ဆီလွမ္းလာရင္း အဲဒီစကားကိုဆိုေလေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲ တလႈိက္လႈိက္ ျဖစ္ျခင္းနဲ႔အတူ မ်က္ရည္ေတြ၀ဲလာမိတယ္။ ညင္သာစြာ ပတ္တီးစီးထားတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္လက္ဖမိုးကို လွမ္းအကိုင္မွာေတာ့ သူ႔ဘက္ကိုမ်က္ႏွာမူရင္း ေၾကြျပီ မ်က္ရည္တစ္စက္ပါးျပင္ေပၚကို။
"အဲဒီထက္ပိုျပီးေကာင္းတဲ့ နားခံသားတဲ့စကားလံုးကို မင္းမေတြ႔ေသးဘူးလား။"
"Why should be your penis special of all the penises I suck every night?"
"Cause mine is sole!"
"Yours is also sole."
ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကိုသူခပ္ၾကာၾကာစိုက္ၾကည့္ျပီး သူအခန္းထဲက ထြက္သြားေလတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာကြၽန္ေတာ္သူ႔ကို လွမ္းမတားမိပါ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အျဖစ္က အမွန္ပါပဲ သူေျပာသြားသလိုေလ။
မီးခပ္မွိန္မွိန္နဲ႔ ညေမႊးပန္းထဲမွာ ဟိုအခန္းမွာမ်ား ေဆြမင္းရွိမလား......ဒီအခန္းမွာေရာ.....ဟာ .....ဒီမွာေရာ... ...အား... ..ေဆြမင္း......ေဆြမင္း။ ကြၽန္ေတာ္မခံစားႏိုင္ေတာ့ဘူး ဘယ္မွာလည္း ေဆြမင္း။ ထိန္းသိမ္းမရတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ ဘားတစ္ခုလံုးလိုက္ရွာမိေနတဲ့ကြၽန္ေတာ္ ဘားကလံုျခံဳေရးေတြတြဲျပီး အျပင္ေခၚထုတ္ခံရတဲ့အထိ မူပ်က္ခဲ့တယ္ အဲဒီညက။ ခံစားခ်က္ေတြ က....။
x x x
'ဘာျဖစ္ေနတာလည္း....ခင္ဗ်ားဘာျဖစ္ေနတာလည္းဗ်ာ' သူဒီေလာက္ထိ ကြၽန္ေတာ့္လိုလူတစ္ေယာက္အေပၚမွာ သူစူးစူး နစ္နစ္ခံစားေနတာျမင္ရခ်ိန္မွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ ေလဟာနယ္ထဲလမ္းေလွ်ာက္ေနမိသလို ခံစားရျပီး သူ႔ကို သူ႔ကို ဒီလိုပံုစံမ်ိဳးမျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့ပါဘူး။ မ်က္ရည္ေတြေရာ ေခြၽးေတြေရာ ဖရိုဖရဲျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔ကိုယ္ခႏၶာကိုယ္ေရာ ထိန္းသိမ္းေပးျပီး ကြၽန္ေတာ္ ကုန္းပိုးေခၚလာျဖစ္တယ္။ ေဟာ...သူ႔လက္သီးမွာေရာ ေသြးေတြတစက္စက္က်ေနပါလား။
ကုတ္အက်ႌေလးေတြအသာခြၽတ္ေပး ရွဴးေတြအသာခြၽတ္ သက္ေသာင့္သက္သာျဖစ္ေစမယ့္ အရာေတြနဲ႔လဲလွယ္ေပးျပီး အိပ္ရာေပၚမွာ လွဲသိပ္ထားေပးျဖစ္ပါတယ္။ အခန္းထဲမွာ မီးေတြထိန္ေနေအာင္ဖြင့္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ္မၾကိဳးစားျဖစ္သလို ဘာမွ လည္း ထမလုပ္ျဖစ္ပါ။ ရင္ခြင္ထဲတဆတ္ဆတ္ခုန္ေနတယ္ ရြာမွာ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းေလးနဲ႔ စက္ဘီးအတူစီးတုန္းက ခံစားခ်က္ ထက္ ပိုျပင္းထန္တယ္ လႈပ္ရမ္းေစတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၾကည္ႏူးမႈျဖစ္ေစတဲ့ခံစားခ်က္တစ္မ်ိဳးပါ။
အိပ္ယာေပၚမွာ ခပ္ေကြးေကြးအိပ္ေနတဲ့သူ ကြၽန္ေတာ္ျပဳစုေပးေနတာကို သိေနဟန္တူတယ္။ အမူးလည္းေျပေနေလာက္ ပါျပီ။ သူ႔ရင္ဘတ္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္မိခ်ိန္မွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ေတြက သူ႔ရင္ခြင္ကို ပိုင္ဆိုင္လိုစိတ္ျပင္း ထန္လာခဲ့တယ္။ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ဖက္တြယ္ထားေပးမယ့္ရင္ခြင္ ဘယ္ေတာ့မွ မဆံုးရႈံးေစခ်င္ေတာ့ဘူးဗ်ာ။ သူ႔ပါးျပင္ ႏုႏုေလးကိုတစ္ခ်က္ ငံု႔နမ္းရင္း ရင္ခြင္က်ယ္ၾကီးထဲအသာလွဲအိပ္ခ်လိုက္ပါတယ္။
ေတာင့္တင္းတဲ့ သူ႔လက္ေမာင္းေတြၾကားမွာ ရင္ေတြတခုန္ခုန္ျဖစ္ေနတယ္။ ရင္ခြင္ေပါင္းမ်ားစြာရခဲ့ဖူးတယ္။ ဖက္တြယ္ခဲ့ဖူး တယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အပ်ိဳစင္တစ္ေယာက္လို ျဖစ္ေနပါလား ဒါဟာ ဘာခံစားခ်က္ပါလိမ့္။ အေျမႇာင္းေျမႇာင္း ထေနတဲ့ သူ႔ဘယ္လီသားေလးေတြကို တို႔ထိခ်င္တယ္။ အေမႊးေလးေတြ ေရးေရးေပါက္ေနတဲ့ သူ႔ဆီးခံုက အိုး....တဒိန္းဒိန္းပဲ ။
ခပ္ဖြဖြအသာ သူ႔ဆီးခံုကိုလွမ္းကိုင္မိခ်ိန္မေတာ့ သူ႔လက္ေမာင္းေတြက တင္းက်ပ္စြာဖက္တြယ္လာသလို ႏူးညံ့ႏႈတ္ခမ္းေတြ ဟာလည္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းတုန္႔ျပန္လာတယ္။ ဟုတ္တယ္ သူအခ်စ္မူးမူးေနျပီ။
သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြဟာ ကြၽန္ေတာ့္ခႏၶာအႏွံ႔ လႈပ္ရွားသြားလာေနရင္း ပြတ္သပ္ေဆာ့ကစားလာေတာ့တာ။ ဟင့္အင္ဗ်ာ.. ...ခင္ဗ်ားၾကိဳက္တာသာလုပ္ပါေတာ့။
အနမ္းေတြဟာ မဆံုးေတာ့ဘူး တိမ္ေတြအေပၚေခၚသြားတယ္ ကြၽန္ေတာ့္ကို။ ျပီးေတာ့ ဟိုးအနက္ဆံုးဆီထိ ပစ္ခ်လိုက္ျပန္ ေရာ။ ကြၽန္ေတာ္လည္း မူးျပီး မူးျပီး ရိုင္ေနျပီ.....။
'ဟိ' ယားပါတယ္ဗ်။သူ႔ေမးစိက မုတ္ဆိတ္ေမႊးစူးစူးေလးေတြေၾကာင့္။
"ဒါမင္းေဘာ့ပ္ေနတာ ပထမဆံုးအၾကိမ္လား"
"မင္းကိုၾကည့္ရတာ နည္နည္းအထာမက်ေသးဘူးထင္ပါရဲ႕။"
ေခါင္းေလးအသာျငိမ့္ျပမိေတာ့ သူကအလိုက္တသိပါပဲ အနမ္းတပြင့္ ကြၽန္ေတာ့္ပါးျပင္ကိုေခြၽရင္း "ငါသိပါတယ္ ငါေက်းဇူး တင္ပါတယ္။ မင္းအတြက္ စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္ ေကာင္းတဲ့အရာတစ္ခုျဖစ္မယ္လို႔ မထင္လိုက္ပါနဲ႔ေနာ္။"
ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ဘူး ဂ်စ္တူးတူးမလုပ္ေတာ့ပါဘူး ခင္ဗ်ားရင္ခြင္မွာ မိန္႔မူးေနပါျပီဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ့္ပါးျပင္ကို ပါးျပင္ကို ျမတ္ႏိုးစြာ အနမ္းဖြဖြေပးတဲ့အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ေက်းဇူးပါ။
(to be continued)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
what sort of writing it is..!!! So stupid and so shameful people.. these people are not value of their man life.. so shameful...may be because of their parent..
Post a Comment