မင္းေလးမရွိတဲ့ အခ်ိန္တိုင္းဟာ
မင္းေလးမရွိတဲ့ ေနရာတိုင္းဟာ
ရွင္သန္ရန္မလြယ္ကူ
အားလံုးမွားယြင္းေန
နံရမွာမီွရင္းထိုင္ေနတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ေပါင္ေပၚသူေခါင္းကေလးအံုးထားေတာ့ရင္ထဲမွာ ဘာကိုေက်နပ္ေနသလည္းမသိ။ အရာရာဟာျပည့္စံုေနသလိုပါပဲ။ သူ႔ပါးျပင္ေလးကို ျငင္ျငင္သာသာကိုင္တြယ္ျပီး စကားေတြတဖြဖြေျပာျဖစ္ျပန္တယ္။ အိုး....ခပ္တည္တည္ေနျဖစ္ခဲ့တဲ့ကြၽန္ေတာ္ အျပဳံးေတြေ၀ရင္း ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြမဖံုးႏိုင္မဖိႏိုင္ပါ။ သူ႔နား အနားကပ္ျပီး စကားတြတ္ထိုးလိုက္ အနမ္းဖြဖြပါးျပင္ကိုေျခြလုိက္နဲ႔ေပါ့။
"နက္ျဖန္ငါ ရုံးမသြားေတာ့ဘူး။"
"ဟုတ္"
"ခ်စ္တယ္ေနာ္"
"ဟုတ္"
"မခြဲဘူးေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်"
သူ႔မ်က္၀န္းေတြကလည္း ၾကည္ႏူးမႈနဲ႔အတူ အရည္ေတြလဲ့ေနတာပါပဲ။
ကြၽန္ေတာ္ ကိုၾကီးနဲ႔မခြဲပါရေစနဲ႔။ကြၽန္ေတာ့္ကိုဖက္ထားေပးပါ။ အနမ္းေလးေတြေျခြပါ။ တစ္ေယာက္တည္း မထားခဲ့ပါနဲ႔ေနာ္။
'သီဟေရ မင္းေတာ့မသိဘူး ငါေတာ့ ကိုၾကီးနဲ႔အတူ ျမိဳ႕ကိုတစ္ပတ္ပတ္ေနေပါ့။ ရင္ေတြလည္းအဆက္မျပတ္ခုန္ေနတာကြ။ ဟိ...ကိုၾကီးကိုဖက္ေတာ့ ခါးေလးကိုကိုင္လိုက္တာ ယားတတ္မွန္းခုမွသိတယ္။ '
ရွည္လ်ားလြန္းတဲ့အနက္ေရာင္လမ္းမၾကီးေပၚမွာ သြားေနတဲ့ ကားေလးအေပၚ ၾကည္ႏူးမႈအျပည့္နဲ႔လိုက္ပါသြားေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ စတီယာရင္ကိုင္ထားရင္ က်န္တဲ့လက္တစ္ဖက္က ကြၽန္ေတာ့္လက္ေတြ ကိုဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့သူ႔မ်က္ႏွာကျပဳံးေနတာပါ။
လမ္းသြယ္ေလးေတြအႏွံ႔မွာလည္း လက္ခ်င္းတြဲလို႔ေလွ်ာက္လွမ္းၾကသလို ဟိုးက်ယ္ျပန္႔လွတဲ့ ေကာင္းကင္စက္၀ိုင္းၾကီး ကိုတဆံုးျမင္ရတဲ့ ကမ္းေျခအေရာက္လည္း ေနလံုးနဲ႔အတူ ညေနဆည္းဆာကိုၾကည့္လို႔မဆံုးပါဘူး။
ျဖဴလြလြကမ္းေျခမွာအတူထိုင္ရင္း၊
တက္လိုက္က်လိုက္ျဖစ္ေနတဲ့လႈိင္းလံုးေလးေတြဟာ ကမ္းေျခကိုရိုက္ခတ္ေနတာတဖ်ပ္ဖ်ပ္၊
ဟိုးအျမင့္ေကာင္းကင္ၾကီးကို ေမာ္ၾကည့္မိေတာ့လည္း ၊
ညေနခင္းေနေရာင္နဲ႔အတူ ထြက္ျပဴစ ၾကယ္ေလးေတြဟာ အခုမွဘာေၾကာင့္မ်ားပိုျပီးေတာက္ပေနပါလိမ့္။
ေကာင္းကင္ၾကီးက ၾကည္လင္ေနလို႔ေတာ့မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ အခ်စ္က အခ်စ္က အနားမွာရွိလို႔မ်ား.....။
ကိုၾကီး......ကိုၾကီးရဲ႕ပုခုန္းတစ္ဖက္ဟာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ကမၻာ ကမၻာပါဗ်ာ။
x x x
ေလကေလးတခြၽန္ခြၽန္နဲ႔ ညေမႊးပန္းရွိရာကို လွမ္းလာျဖစ္ပါတယ္။ ႏွစ္ရွည္ၾကာအလုပ္လုပ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အလုပ္ေလးကိုေရာက္ခါနီးေတာ့ ရင္ထဲတစ္ခုခုခံစားရသလိုပါပဲ။ ဆံုးရႈံးမႈတစ္ခုလိုမ်ားလား ၀မ္းသာမႈလား မေျပာျပတတ္ေတာ့ပါဘူး။
ကလပ္ထဲေရာက္ေတာ့လည္း လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ သူ႔အလုပ္နဲ႔သူ ရႈပ္ေနၾကေလရဲ႕။ အထိန္းေတာ္ၾကီး ....သူဟာ အစ္ကိုတစ္ေယာက္လိုျဖစ္ေနရဲ႕။ဒါေပမဲ့ သူကေတာ့ သူ႔၀သီအတိုင္း ေဆာင့္ေဆာင့္ေအာင့္ေအာင့္ေပါ့ စကားေျပာတာကိုက။
"လူေတြကဒီလိုပါပဲ အလိုရွိမွ သူတို႔လိုအပ္ခ်က္ရွိမွ ငါတို႕ဆီလာတာ။"
"ေတာ္ေတာ္ အျမင္ကပ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ ေသာက္ေဂးေတြ"
"ဟား ဟား ကြၽန္ေတာ္ အစ္ကို႔ဆီကုိ လာလည္မွာပါဗ်ာ။ တကယ္ တကယ္" သူ႔ပုခံုးကို အသာဖက္ရင္း ႏႈတ္ဆက္စကားဆိုေတာ့ သူကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကိုစိုက္ၾကည့္ရင္း ဟိုဖက္မ်က္ႏွာလွည့္သြားေလရဲ႕။
"အားလံုးအတြက္ တကယ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ။ အရာရာအတြက္ေက်းဇူးပါ။"
ဘိုင့္ဘိုင္....ညေမႊးပန္းေရ။
x x x
သူအလုပ္လုပ္ရာ ရုံးခန္းကိုလိုက္သြားလိုက္တာ ေျခလွမ္းေတြက ေတာ္ေတာ္သြက္။ ေတြ႔ရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့အေတြးေၾကာင့္ ကိုယ္ခ်စ္ရတဲ့သူနဲ႔ေတြ႔ရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ ရင္ခုန္ေနမႈေၾကာင့္၊ အျပဳံးေလးေတြ ေႏြးေထြးတဲ့ရင္ခြင္က်ယ္ၾကီးထဲ၀င္ေရာက္ ခိုလႈံႏိုင္မယ္ဆိုတဲ့အေတြးေတြေၾကာင့္ ထင္ပါရဲ႕။
ခပ္ဟဟ အခန္းတံခါးေလးကလွမ္းၾကည့္ လိုက္ေတာ့ အလုပ္ကိုၾကိဳးစားလုပ္ေနတာမ်ား နဖူးအေရျပားေတာင္ရႈံ႕ေနေလရဲ႕။ အခန္းတံခါးေလးကို တေဒါက္ေဒါက္ေခါက္ လိုက္ေတာ့ ၀မ္းသာအျပံဳးေတြနဲ႔အတူ လက္ကိုကမ္းလင့္ၾကိဳဆိုတယ္။ ဖြင့္ထားတဲ့ သူ႔ရင္ခြင္ထဲ အသာအယာလွမ္း၀င္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို ေမာ့အနမ္းမွာ သူက ကိုယ့္ဧည့္သည္ကို မနမ္းရဘူးလို႔ ေဖေဖက ေျပာထားပါသတဲ့....ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ ကိုၾကီး။
"ဒါဆို ဒီရင္ဘတ္ေလးကိုနမ္းမယ္"
"ဒီေနာက္ဖက္ကေရာ ဘယ္လိုလည္း"
"ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ဆြဲေဆာင္မႈအျပည့္ေပ့ါဗ်ာ"
"ဒါကိုေတာ့ အရစ္က်ေစ်းနဲ႔ေပးမယ္လို႔ စိတ္ကူးထားတယ္"
ကြၽန္ေတာ့နဖူးေလးကို ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးနဲ႔ အနမ္းေပးခ်ိန္မေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ပင္ပန္းသမွ် ၊ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ရႈပ္ခဲ့သမွ် ဟိုးအေ၀းကို ေရြ႕လ်ားေျပးထြက္သြားသလိုခံစားရပါ တယ္။ အနမ္းတစ္ခုဟာ ဒီေလာက္စြမ္းသလားဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ဘယ္တုန္းကမွ မစဥ္းစားမိခဲ့ပါဘူး။ ကိုၾကီးအနမ္းဟာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အလိုအပ္ဆံုးအရာျဖစ္လာ ရပါျပီ။
ဘာရယ္ညာရယ္မဟုတ္ႏွစ္ဦးသားစကားေတြေလွ်ာက္ေျပာ ၾကည္ႏူးၾကတာ သူလည္း အလုပ္ေၾကာင့္စိတ္ရႈတ္တာေတြ ေျပေပ်ာက္သြားပံုရပါတယ္ လန္းဆန္းတက္ၾကြ ျပီးၾကည္ႏူးေနလိုက္တာ ကြၽန္ေတာ္....ကြၽန္ေတာ္ ခ်စ္လိုက္တာဗ်ာ။
"ဒါဆိုရင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ ဆားဗစ္အတြက္ ပိုက္ဆံေတြအမ်ားၾကီးရေတာ့မယ္ေပါ့....ဟာ ဟ"
မင္းေကာ ကလပ္မွာ အလုပ္တြင္က်ယ္ဖို႔မၾကိဳးစားေတာ့ဘူးလား လို႔ဆိုတဲ့သူ႔အေမးကို ကြၽန္ေတာ္ျပန္မေျဖဘဲ သူ႔ရင္ခြင္ထဲေခါင္းျမႇဳပ္ရင္းျငိမ္သက္ေနခဲ့မိေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္ အဲဒီအလုပ္ကို ၀ါသနာပါလို႔လုပ္ခဲ့တာမွ မဟုတ္တာဘဲ ကိုၾကီးရယ္။ အသက္ရွင္ဖို႔ အသက္ရွင္သန္ေနထိုင္ဖို႔လုပ္ခဲ့တာပါဗ်ာ။ စိတ္ကူးနဲ႔ၾကည္ႏူးေနခ်ိန္ေလးမွာ လက္ေတြ႔ဆန္မျပပါနဲ႔ဗ်ာ။
"မင္းနဲ႔ ငါ ဥေရာပဖက္ကို အလည္ခရီးထြက္ရေအာင္။ Prague ကိုသြားစို႔ေနာ္။ ဘယ္လိုလည္း လိုက္မယ္မဟုတ္လား။"
အရည္လဲ့ေနတဲ့ သူ႔မ်က္၀န္းကိုေမာ့အၾကည့္မွာ သူ႔အခ်စ္ေတြက အထင္းသားပါ။ ႏွစ္ဦးသားအတန္ၾကာစိုက္ၾကည့္ေနရင္း ျငိမ္သာေနၾကေပမဲ့ ရင္ဘတ္ထဲကႏွလံုးသားမွာ ေတာ့ တဆတ္ဆတ္ခုန္ေနၾကတာ အက်ႌစေလးေတာင္လႈပ္ေနသလားလို႔။ အဖူးအသစ္ခံစားမႈ အသစ္ေလးပါ။
ၾကယ္ေရာင္လေရာင္ေတြ လင္းလက္ေနတဲ့ေကာင္းကင္ၾကီးေအာက္မွာ မီးပြင့္တစ္ခုသာလင္းေနတဲ့အခန္းထဲ ေပ်ာက္ဆံုးသြားမွာစိုးသည့္အလား ဖက္တြယ္ထားၾကသူႏွစ္ဦးရဲ႕ ပံုရိပ္ကို အေ၀းကေနေတာင္ သတိထားမိႏိုင္ပါတယ္။ ဘယ္သူ႔ကိုမွမလိုအပ္ေတာ့သလို ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုလည္း ဘယ္သူမွ မေႏွာက္ယွက္ေစခ်င္ေတာ့ပါ။
x x x
"Stop that. Stop that, just for a moment."
"ငါတကယ္ေနာက္က်ေတာ့မွာကြာ.....Seriously Late."
"ဘာလည္းစိတ္မရွည္ခ်င္ဘူးေပါ့....ကလိ...ကလိ"
"ကိုၾကီးက ယားတတ္တာကိုး ဟား ဟား "
"Come on...."
"တကယ္ရံုးေနာက္က်ေနျပီေနာ္ ဟား ဟား"
....
ရုတ္တရက္ ကြၽန္ေတာ့္အေပ်ာ္ေတြေပ်ာက္ဆံုးသြားသလို မဟုတ္တာလုပ္ေနတုန္းလူမိသြားသလိုမ်ိဳးခံစားလိုက္မိရပါတယ္။ ဧည့္ခန္းက ဆိုဖာေပၚမွာ လူရည္သန္႔အမ်ိဳးသမီးၾကီး တစ္ေယာက္ ျငိမ္ျငိမ္သက္သက္ထိုင္ေနရင္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ရွိရာကိုလွမ္းၾကည့္ေနမွန္း ႏွစ္ဦးသား သတိမူမိတဲ့အခ်ိန္မွာေပါ့။ သူမရဲ႕ မ်က္၀န္းေတြမွာ စတိဗ္ကိုၾကည့္ျပီး ငါ့သမီးေတာ္လွေတာ္လွ ေယာင္းမျမင္းစီးထြက္ေနတယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ေတြ ေပါင္းစပ္ပါ၀င္ေနသလိုပါပဲ။
'ငါ့ကိုအျပင္ကေစာင့္ ဘာမွမေျပာနဲ႔ အျပင္ကသာေစာင့္ေပးပါ'
ဟူး......ကိုၾကီးေရ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဘ၀ကို ဒီလိုပဲေနရေတာ့မွာလား။ လူသိမခံ၀ံ့တဲ့ခ်စ္ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ပဲျဖစ္ရေတာ့မလားဗ်ာ။
အိမ္ကိုပဲျပန္လာမိပါတယ္။ လမ္းမတစ္ေလွ်ာက္က လူေတြရဲ႕ မ်က္၀န္းေတြကလည္းကြၽန္ေတာ့္ကို အျပစ္တင္ေနၾကပါေပါ့လား။ ကြၽန္ေတာ့္ ကြၽန္ေတာ့္မွာလည္း ခ်စ္တတ္တဲ့စိတ္ရွိပါတယ္ဗ်ာ။ ခ်စ္ခြင့္မရွိရဘူးလား။
အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ တီဗီေလးဖြင့္ၾကည့္ျပန္ေတာ့ လိုင္းကမၾကည္။ ေခါင္းမိုးေပၚ အသာတက္ရင္း အင္တင္နာကို ခ်ိန္ညႇိရျပန္ေပါ့။ ေလေတြတသုန္သုန္တိုက္ေနတဲ့ ကမၻာေလာက ၾကီးကိုအေပၚစီးကၾကည့္ႏိုင္တဲ့ဒီအခ်ိန္ေလး ရြာမွာသာဆိုရင္ အားရပါးရေအာ္ျပီး ေနေလာက္ျပီ စိတ္တင္းက်ပ္မႈေတြေျပေပ်ာက္သြားေစဖို႔။
ညေလးေရာက္ေတာ့လည္း ဒီခံစားခ်က္ေတြဟာ အေ၀းကိုထြက္ေျပးသြားတာ မနက္ကခံစားခဲ့ရတာေတြက အလကားျဖစ္သြားပါျပီ။ ဘာေၾကာင့္လည္းလို႔မေမးပါနဲ႔ ကိုၾကီးရယ္ ပိုတယ္လို႔ဆိုရင္ဆို ကိုၾကီးရင္ခြင္ထဲ ကိုၾကီးလက္ေမာင္းကို ေခါင္းတင္လိုက္တာနဲ႔ ပန္းသမွ်အေ၀းေရာက္သြားရတာအမွန္ေပါ့ဗ်ာ။
"ငါ့အေမက အဲဒီဟာ ငါဟိုမိုဆိုတာ သူသိတာၾကာပါျပီ။ ငါ့မိဘေတြက ဒီကိစၥမွာေတာ့ သေဘာထားမၾကီးႏိုင္ၾကဘူး။"
ေဆြးေဆြးေျမ႔ေျမ႕ေျပာေနတဲ့ သူ႔မ်က္၀န္းေတြကိုစိုက္ၾကည့္ေနရင္း ရင္ထဲက လႈိက္ကနဲ ၀မ္းနည္းမႈအလံုးၾကီးတက္လာသလို တစ္ဆို႔ေနတဲ့ခံစားမႈရရွိလာရေတာ့တာပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ဟိုမိုတစ္ေယာက္အျဖစ္မျမင္မိ ခဲ့ပါဘူး။
သာမန္လူတစ္ေယာက္ထဲက လူသားတစ္ေယာက္လို႔သာခံစားေနထိုင္ခဲ့တာပါ။ ကိုၾကီးကိုလည္း ဘာၾကီးပဲဆိုတဲ့ အျမင္တစ္မ်ိဳးနဲ႔ ဘယ္တုန္းကမွ မျမင္ခဲ့သလို ထင္တယ္ဆိုတာေတာင္မရွိခဲ့ဘူးပါ။ ခ်စ္ခဲ့တယ္ စူးနစ္စြာ.....ခ်စ္သူတစ္ေယာက္အျဖစ္သာ ျမင္ေယာင္ခံစားခ်စ္ခဲ့တာပါဗ်ာ။
"မင္းနဲ႔အတူေနရခ်ိန္ အတူဆံုရခ်ိန္မွာ ငါ့ဘ၀ျပည့္စံုသြားတဲ့ခံစားမႈမ်ိဳး အျပည့္အ၀ခံစား....။"
သူ႔ပါးစပ္ကိုအသာလွမ္းပိတ္ရင္း ေ၀႔တက္လာတဲ့ မ်က္ရည္ေတြကို သူမျမင္ႏိုင္ေအာင္ တစ္ဖက္ကိုေစာင္းအိပ္လိုက္ရပါတယ္။ ခ်စ္သူကို အသက္ေသဆံုးသည့္တိုင္ ခ်စ္ခင္ျပီး အတူေနထိုင္လိုတဲ့စိတ္ကူးရွိသူ ကြၽန္ေတာ္ပါ။ လႈိက္တက္လာတဲ့ ခံစားမႈေတြကို မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ ေတာ့ပဲ ရႈိက္ၾကီးတငင္ငိုျဖစ္ခဲ့ရပါျပီ။ အနည္းငယ္တုန္ခါေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းရင္း ပါးျပင္ကိုတစ္ခ်က္နမ္းအျပီး သူလည္းျငိမ္သက္ ကြၽန္ေတာ္လည္း ျငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္သြားခဲ့ၾကေပါ့။
x x x
တတီတီျမည္ေနတဲ့ ဖုန္းသံေၾကာင့္ အိပ္ယာေပၚက အသာထလိုက္ျပီး ၀ရံတာကိုထြက္ လာခဲ့ပါတယ္။ ေဟာ လွမ္းျမင္လိုက္ရပါျပီ အျဖဴေရာင္းကားအေကာင္းစားၾကီးနဲ႔ သီဟကို။ ဖုန္းထဲကအသံကေတာ့ တက္ၾကြေနတာလည္းပါ၊ ေဆြးေျမ႔ေနတာလည္းပါေနပါရဲ႕။ ကြၽန္ေတာ့္အထင္ပဲျဖစ္မွာပါေလ။
"ငါမင္းကိုမနာလိုဘူးကြာ မင္းကားအသစ္ၾကီးကိုလာၾကြားတာေပါ့ေလ"
"ဒီျမိဳ႕ၾကီး တစ္ခုလံုးကို ပတ္ေမာင္းမယ္၊ မင္းနဲ႔ငါ ခရီးတစ္ခုေလာက္ ဒီကားနဲ႔ အတူသြားခ်င္တယ္ကြာ။"
"သူအေပၚမွာ ဟုတ္လား၊ မင္းေပ်ာ္ေနတယ္နဲ႔တူတယ္။ ငါလည္းမနာလိုဘူးကြာ။ သူလိုလူက အခန္းက်ဥ္းေလးမွာ မင္းနဲ႔အတူလာအိပ္တယ္ဟုတ္လား။"
"ငါ့ကို ဂရုစိုက္တဲ့.........ဆိုတဲ့"စကားသံနဲ႔အတူ စကားကိုဆက္မေျပာေတာ့ဘဲသီဟ ကားထဲကို၀င္ျပီး အျပင္းေမာင္းထြက္ သြားေတာ့တယ္။ သူငယ္ခ်င္းေရ မင္းလည္းေပ်ာ္ရႊင္ပါေစကြာ ငါလည္း ငါ့ခ်စ္သူနဲ႔ေပ်ာ္ရႊင္ေနတယ္ေပါ့အခုအခ်ိန္မွာ။ ေနာက္တစ္ခ်ိန္က်ရင္ေကာ.......
ေျဖာင့္ျဖဴးေနတဲ့ ႏိုင္လြန္ကတၲရာလမ္းမၾကီးေပၚကေန ေမာင္းထြက္သြားတဲ့ သီဟရဲ႕ကားကို ေငးၾကည့္ေနရင္း အခ်စ္ဆိုတာဘာလည္းလို႔ ေစာေၾကာမိပါတယ္။ အခ်စ္ဆိုတာ ဘယ္သူေတြအတြက္ ဘာလိုပဲ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ၾကပါေစ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လက္ခံထားတာက "ဘ၀ဆိုတာ ပန္းတစ္ပြင့္ျဖစ္ခဲ့လွ်င္၊ အခ်စ္ဆိုတာ ၀တ္ရည္ျဖစ္သည္" လို႔ေပါ့ေလ။ သီဟ အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ပ်ားရည္မေပးႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။
တဖ်ပ္ဖ်ပ္လြင့္ေနတဲ့ လိုက္ကာစကို အသာမလိုက္ရင္း အခန္းထဲကို ၀င္လာခ်ိန္ထိ စတိဗ္မႏိုးေသးပါဘူး။ အိပ္ယာေပၚမွာေကြးေကြးေလး အိပ္ေနပံုက ကေလးေလးအိပ္ေနပံုနဲ႔ ပင္တူပါေသးတယ္။ ဟိုဒီလူးလြန္႔ရင္း သူ႕နံေဘးကို လက္နဲ႔စမ္းေနေသးတာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုမ်ားရွာ သလား..။
သူ႕နံေဘးကို အသာ၀င္ထိုင္လိုင္ရင္း လက္ကေလးကို အသာကိုင္လိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္ရင္း ေပါင္ေပၚကိုေခါင္းအံုးအိပ္တယ္။
ခ်စ္သူခင္သူနဲ႔ အိပ္ယာခန္းေဆာင္မွာ အတူေနရခ်ိန္ဟာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ရင္ခုန္ဖြယ္အေကာင္းဆံုးပါဗ်။ ျပီးေတာ့ ေႏြးေထြး တဲ့ရင္ခြင္မွာ ခိုလႈံရခ်ိန္ဟာလည္း ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္ျဖစ္တည္စြမ္းပါတယ္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့သူ႔ပါးျပင္ေလးကို နမ္းရတာ ဟာလည္း တိမ္းမူးဖြယ္ေကာင္းေရာ။
တစ္ဖက္ေစာင္းအိပ္ေနတဲ့ သူ႔နားေလးနားကပ္ျပီး ခ်စ္ခြန္းတံု႔တင္ စကားဆိုရတာကို ကြၽန္ေတာ္အခုၾကည္ႏူးျဖစ္ရပါျပီ။
"........................"
"ငါလည္း မင္းေပ်ာ္ရႊင္မယ့္အရာေတြကို ဖန္တီးေပးႏိုင္ခ်င္ပါတယ္။ လုပ္ေပးခ်င္ပါတယ္ကြ"
"............................"
"ဟား ဟား ငါလည္း မနက္ခင္းေရာက္လို႔ မင္းအေၾကာင္းမ်ားေတြးမိရင္ ငါ့ညီဘြားကေထာင္ေထာင္ထလာေရာ။"
ေပ်ာ္တယ္ဗ်ာ။ ဒီအခ်ိန္ေလးဟာ ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀မွာ အၾကည္ႏူးဆုံးအခ်ိန္ေတြထဲ အပါအ၀င္ျဖစ္တည္ေနပါျပီ။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ကို လွမ္းဖက္ရင္း ႏွစ္ဦးသားခ်စ္ၾကည္ႏူးစြာျဖင့္ လံုးေထြးေဆာ့ကစားၾကတာဟာ ေနေရာင္ျခည္ေတြထိုးက်ေနတဲ့အခန္းငယ္ထဲ ေလရူး တသုန္သုန္တိုက္ခတ္ေနတဲ့ အခန္းေလးထဲ ႏွင္းဆီရနံ႔သင္းေနတဲ့ ေခ်ာကလက္ခ်ိဳအရသာေတြ ျပည့္လွမ္းသြားေစခဲ့ေသာ နံနက္ခင္း တစ္ခုရဲ႕ အေၾကာင္းျဖစ္ပါသည္။
x x x
ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့အခ်စ္ ၾကင္နာမႈ နားလည္မႈေတြကို ရရွိျပန္ေတာ့ ဘ၀ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းအရာမ်ားက လက္ေတြ႕ဆန္လာၾကပါသည္။ တိမ္တိုက္ေတြထဲ ေမ်ာလြင့္ေနလို႔မရ။ ေျမသားကို ေျခဖ်ားျဖင့္ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္ရပါျပီ။ ကိုယ္ဟာဘာလည္း ....။
အ၀တ္အစားေတြကို ထံုးစံအတိုင္း သပ္ရပ္ေၾကာ့ေမာ့စြာ ၀တ္ဆင္၍ျမိဳ႕လည္က ကုမၸဏီရုံးခန္းရွိရာကို ခပ္သြက္သြက္ေလး သြားျဖစ္ပါတယ္။ လူဆိုတာ အိပ္ေရး၀ရင္ စိတ္ဆႏၵၾကည္လင္ေနတတ္တာေတာ့အမွန္။ ဒါေပမဲ့ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ဒီလိုပံုမ်ိဳး မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး လတ္ဆတ္တဲ့မနက္ခင္းေလးမွာ။ အိပ္ရာက အိပ္ရင္းလမ္းထေလွ်ာက္ တတ္သူတစ္ေယာက္လိုပဲ သြားေနက် လုပ္ေနက်ပံုစံအတိုင္း လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ပံုစံမ်ိဳးသာ။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အိပ္ယာခင္းတစ္ခုရဲ႕ ေႏြးေထြးမႈကိုျပန္လည္ရယူခ်င္သား။
ရုံးခန္းတံခါးကို အသာလွစ္ျပီး၀င္လိုက္တာနဲ႔ တစ္ျပိဳင္နက္ ရုံး၀န္ထမ္းေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာက ၀မ္းပမ္းတသာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို ကြန္ကရက္ က်ဴေလးရွင္းတဲ့ေလ။ ဘာေၾကာင့္မ်ားပါလိမ့္။ ဟုတ္ကဲ့ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေျပာေနေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာထူးေတာ့ ထူးဆန္း သားပါပဲ။
၀န္ထမ္းေတြ အစ မန္ေနဂ်ာအဆံုး ၀မ္းသာေၾကာင္းေျပာရေအာင္ ဘာမ်ားပါလိမ့္ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္အခန္းထဲ အ၀င္မွာေတာ့ မာမီရယ္ ျပဴတင္းတံခါးအနားမွာ ရပ္ရင္း အျပင္ကို ေငးၾကည့္ေနတယ္။ ဘာေတြမာမီေတြးေနသလဲ၊ မာမီ့အလိုက်ျဖစ္ေအာင္ပံုစံသြင္းဖို႔ သားအတြက္ဘာ အစီအစဥ္ေတြဆြဲေနသလည္း မာမီ။
"မင္းနဲ႔ မင္းေကာင္ေလးရဲ႕ကိစၥကို ငါစိတ္မ၀င္စားဘူး ဂရုမစိုက္ဘူး။"
"ေသခ်ာတာကေတာ့ မင့္ေကာင္းေလးက မင္းအတြက္ကိုယ္၀န္မေဆာင္ေပးႏိုင္တာအေသအခ်ာပဲ။"
"ေႏြးေႏြးကိုပဲလက္ထပ္ပါ။"
"မင္းဒယ္ဒီ ရုံးခန္းကိုသြားလိုက္ဦး၊ သူလည္းဒီကိစၥကိုသိေနျပီ၊ မင္းဒယ္ဒီဆီကိုမသြားရင္ လူတိုင္းကို ငါေျပာလိုက္မွာေနာ္။"
"ငါ...အခုေက်ာင္းမွာ အတန္းရွိလို႔သြားလိုက္ဦးမယ္။ သြားေတြ႕ျဖစ္ေအာင္ေတြ႕ပါ။"
စကားလံုးေတြဟာ အသည္းအိမ္ကိုလာေရာက္ထိခတ္ေနၾကတာ ျမားအစင္းစင္းႏွင့္ခြင္းေနသလိုပါပဲ။
မာမီေျပာသြားတာေတြဟာ မွန္ပါတယ္ဗ်ာ။
ဒါေပမဲ့ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀နဲ႔ စိတ္ခံစားခ်က္ကို ထည့္သြင္းမစဥ္းစားေပးႏိုင္ဘူးလား။
ကြၽန္ေတာ့္ကို ကြၽန္ေတာ့္ကို လြတ္လပ္ခြင့္ေပးပါလားဗ်ာ..။
"ေဒါက္.....ေဒါက္"
"၀င္ခဲ့"
'..............'
'...............'
'................'
'....................'
ေလးကန္ေသာေျခလွမ္းေတြနဲ႔ လွမ္းေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ခႏၶာ...၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈစိတ္ေတြ လြင့္ေမ်ာသြားတဲ့၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အလင္းစမဲ့ျဖစ္သြားသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္တဲ့ကြၽန္ေတာ့္ကို စကားမဲ့မ်က္၀န္းအစံုနဲ႔အတူ ရံုးခန္းထဲ အျပန္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ လွမ္းေနတာကိုေတြ႔ျမင္ႏိုင္ျပီလုိ႔ ေျပာပါရေစေတာ့။
တစ္ဦးတည္းေသာ သားျဖစ္ရတာကို အခုခ်ိန္ေတာ့ ၀မ္းမသာေတာ့ဘူး....။
အခ်စ္စိတ္ကို ကိုယ့္ခံစားမႈအတိုင္းေမ်ာလြင့္ခြင့္မရွိလို႔ ႏွလံုးသားကိုေသာ့ခတ္ထားခ်င္ျပီ...။
အိမ္ေထာင္တစ္ခုကို လက္ထပ္လိုက္တာနဲ႔ အရာရာေအာင္ျမင္ျပီလို႔ မာမီေမွ်ာ္လင့္ထားတာလားဗ်ာ။
ဟား........သြားကြာ။
" ခြမ္း....."
(to be continued)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment