အခုၿပီးခဲ့တဲ့ ရက္သတၱပါတ္က ပင္ပ်ိဳေလးေတြကို စနစ္တက် စိုက္ပ်ိဳးေရာင္းခ်တဲ့ `ၿမိဳင္ေဟ၀န္´ပ်ိဳးဥယ်ာဥ္ကို အပင္ေလးေတြ၀ယ္ဖို႔ က်ေနာ္သြားခဲ့တယ္။ အရင္အေခါက္ေတြတုန္းက မျမင္ဘူးပဲ အခုအႀကိမ္က်မွ ျမင္ခဲ့ရတဲ့ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ အဲ....ဘဲတစ္ေပြကို ေတြ႔ခဲ့ရၿပီးေနာက္မွာ ဦးေခါင္းထဲ ဘယ္လိုမွ ထိန္းမရတဲ့ စိတ္ကူးယဥ္မႈေတြ ျပည့္ႏွက္လာခဲ့ပါတယ္။ စာေရးစားပြဲခံုမွာထိုင္ စာေရးစကၠဴတထပ္ကို ဆြဲယူရင္း "Making it Grow"ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္တဲ့ ၀တၳဳ ကို ခ်ေရးမိတယ္ေပါ့။
နုနယ္တဲ့ အပင္ေလးေတြ ပ်ိဳးပင္ေလးေတြ စိုက္ပ်ိဳးထားရွိတဲ့ အမိုးအကာအျပည့္ `Greenhouse´ တစ္ခုထဲမွာ အပင္ေတြ ေရျဖန္းေနတဲ့ သူ႔အား မသိမသာေစာင့္ၾကည့္ေနသူကို ကရုျပဳမိဟန္မတူဘူးဗ် ။ ခပ္ၾကပ္ၾကပ္ ကာကီေရာင္ သူ႔ေဘာင္းဘီတိုဟာ အလယ္ပိုင္းရပ္၀န္းမွာ ေဖာင္းၾကြေနေရာ။ အသက္အရြယ္က ၂၀နွစ္ထက္ေတာ့ ပိုဟန္မရွိေပမဲ့ ၾကီးမားတဲ့ အထုပ္အထည္အရ ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းကေတာ့ မေသးေလာက္ဘူးပဲ။
က်ေနာ္ ပ်ိဳးပင္ေလးေတြထားတဲ့ေနရာရယ္ ဥယ်ာဥ္အႏွံ႔ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ လွည့္ပတ္သြားကာ တိုက္ခန္းထဲ ဘာအပင္ေလးေတြက ထား ဖို႔အဆင္ေျပမလဲ ၾကည့္ျဖစ္တယ္။ က်ေနာ့္အနားကို သူေလ်ွာက္လာတိုင္း က်ေနာ့္ မ်က္လံုးေထာင့္ကေန မသိမသာခိုးၾကည့္မိသား။ သူ႔အရပ္က ေျခာက္ေပေက်ာ္မယ္၊ ပခံုးႏွစ္ဖက္က အက်ယ္ႀကီး၊ ခါးက်ဥ္းက်ဥ္းနဲ႔အတူ အေမြႊးႏုေတြလႊမ္းေနတဲ့ ေျခေထာက္ေတြ ပိုင္ဆိုင္ထားတယ္။ အညိဳ ရင့္ေရာင္ သူ႔ဆံႏြယ္ေတြက နည္းနည္းလည္း ႐ွည္ေနတယ္ဆိုေပမယ့္ ထင္းေနတဲ့ ေမး႐ိုးေတြနဲ႔ လိုက္ဖက္ေနပါရဲ႕။ သူ၀တ္ထားတဲ့ လုပ္ငန္းသံုး boots ဖိနပ္ေတြက ၾကိဳးအနည္းငယ္ ေလ်ာ့ရိေလ်ာ့ရဲ ျဖစ္ေနဟန္တူပါတယ္ ကြန္ကရစ္ၾကမ္းျပင္ေပၚနင္းေလ်ွာက္ၿပီး က်ေနာ့္အနားေရာက္လာတိုင္း ေျခသံေတြ ၾကားရတယ္။
က်ေနာ္ သူ႔ကို ေထ့ေတ့ေတ့ျပံဳးၾကည့္ေနတာကို တစ္ၾကိမ္တစ္ခါမွ သူ သတိမျပဳမိဘူးထင္တယ္။ သူ႕စိတ္ကေတာ့ မာရီဂိုးလ္ (marigolds) နဲ႔ နွဲပန္းပင္(petunias) ပင္ေတြ ပတ္၀န္းက်င္ကို ေရျဖန္းဖို႔ပဲ ေရာက္ေနေလရဲ႕။ ေရပန္းေခါင္းကို သူ႔ညာဘက္လက္နဲ႔ကိုင္ထားျပီး ေရပိုက္ကိုေတာ့ ဘယ္ဘက္လက္နဲ႔ထိန္းကိုင္ထားကာ ေရျဖန္းေနတာ။ က်ေနာ့္အေတြးထဲမေတာ့ `ေဘဘီ....မင္းတကိုယ္လံုးရႊဲစိုသြားေအာင္ ေရျဖန္းေပးပါရေစ´လို႔ ။ ႐ုတ္တရက္ သူ ေရပိုက္ေခါင္းကို ခ်ိတ္တစ္ခုမွာတင္ခ်ထားလိုက္ရင္း ေထာင့္ခ်ိဳးနားေကြ႔၀င္ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္။ က်ေနာ့္မွာ သူေလးကို ဆိုင္ကျပန္ခ်ိန္အထိ ၾကည့္ျမင္ခ်င္ခဲ့တာပါ။ဒီငနဲႀကီးက သူလႈပ္႐ွားသြားလာမႈတိုင္းကို ေစာင့္ၾကည့္မိတာ လန္႔ျဖန္႔မသြားေလာက္ပါဘူးေနာ္။ မွန္ရာေျပာရရင္လည္း သူ႔အေနာက္ကို အေျပးအလႊား လိုက္ၾကည့္ၿပီးမွ အိေျႏၵမဲ့မလား ေတြးပူမိေသးတယ္။
ေရြးထားသမ်ွ အပင္ေလးေတြအတြက္ ေငြ႐ွင္းဖို႔ ပိုက္ဆံ႐ွင္းေကာင္တာနား က်ေနာ္ သြားခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ့္စိတ္ေတြက ေျခေထာက္ေတြကို ခပ္ေခ်ာေခ်ာေကာင္ငယ္ေလးဆီ ျပန္လွည့္ဖို႔ တရြတ္ဆြဲေနသလိုပဲဗ်ာ။ ေတာက္ !!! က်ေနာ္ သူ႔ကို တခုခုေတာ့ ေျပာခဲ့သင့္တယ္။ အခ်ိန္ေနာက္မက်ေလာက္ေသးဘူး။ အခြင့္အလမ္း တစ္ႀကိမ္ေလာက္ရယူဖို႔ က်ေနာ္
ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ သူ ေလ်ွာက္လွမ္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့ ၾကားလမ္းေလးအတိုင္း ဟိုသည္ငဲ့ၾကည့္ရင္း လိုက္သြားပါတယ္။ က်ေနာ္ ျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းတခုက အသက္႐ွဴ မွားေလာက္ပါရဲ႕။ ပန္းအိုးအလြတ္ေတြ စီရရီထားတဲ့ စင္ေတြေဘးမွာ က်ေနာ့္ေကာင္ေလး။ နံရံကို ေမွးမွီရပ္ထားရင္း မ်က္၀န္းေတြကိုမွိတ္ သူ႔ငပဲကို ၀တ္ထားတဲ့ ေဘာင္းဘီပါးေပၚက ဆုပ္ကိုင္ပြတ္သပ္ေနတာပါ။ သူ႔ခြဆံုက ေဖာင္းႂကြေနသလို အသားေျမႇာင္းႀကီးက ေပါင္တံနဲ႔အၿပိဳင္ ေအာက္ဖက္ကို မႏိုင့္တႏိုင္ ၫႊန္ျပတာ အားရစရာ။ ခပ္လိပ္လိပ္ အေပၚကို ပင့္တင္ေပးထားတဲ့ ပိုလို႐ွပ္အက်ႌေၾကာင့္ သူ႔ six-packs ကို ႐ွင္းလင္းစြာေငးခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ေဘာင္းဘီေမ်ာ့ႀကိဳးကို အသာဟရင္း လက္လ်ွိဳႏိႈက္ခ်လိုက္တာ ဆီးစပ္က အေမႊးႏုေတြ ေထာင္းကနဲ ျမင္လိုက္ရပါေရာ။
ဥယ်ာဥ္မႉးေကာင္ေလး သူ႔လက္ကိုလ်ွိဳၿပီး ငပဲတေလ်ာက္ ပြတ္သပ္လိုက္၊ ကြမ္းသီးေခါင္းကိုညႇစ္လိုက္၊ သူ႔ ခႏၶာကိုယ္အလယ္ပိုင္းတေလ်ာက္ လက္ကစားလိုက္ ေဘးဘီကိုေတာင္ သတိမထားမိေတာ့ဘူး ထင္တယ္။ သူ႔ငပဲကို ပြတ္သပ္လိုက္တဲ့ အႀကိမ္တိုင္း ဒူးအစံုက မၿငိမ္မသက္ တလႈပ္လႈပ္ အနည္းငယ္ တုန္ခါသြားတာေတြ႕ရတယ္ဗ်။ သူတပါး သာယာေနတာကို ခိုးၾကည့္သေဘာက်ေနတဲ့ က်ေနာ့္လုပ္ရပ္က မွားမ်ားမွားေနသလား။ ဒီငနဲေလး လက္႐ွိ လုပ္ေနတဲ့ ကိစၥကို ကူညီပါရေစ လုပ္ခ်င္ေနျခင္းကလည္း အမွားလို႔ ဆိုႏိုင္မလားဘဲ။ ငထြားေလးရဲ႕ ေမြးရာပါပစၥည္းကေပးတဲ့ အရသာကို ခံစားၾကည့္ခ်င္ရံုထက္ မပိုပါဘူး။ မေပၚ့တေပၚဖံုးကြယ္ထားတဲ့ သူ႔ငပဲကို ၿမိဳခ်စုပ္ၿမိဳၿပီး သုက္ရည္ေတြ ေသာက္ခ်င္တယ္။ အား....၀တ္ထားတဲ့ ေဘာင္းဘီ ခါးပတ္ေၾကာင့္ေကာ တျဖည္းျဖည္း မာေတာင့္လာတဲ့ ကိုယ္ပိုင္ငပဲေၾကာင့္ေကာ ဆီးစပ္က အေမႊးေတြ တင္းကနဲ တင္းကနဲ ျဖစ္ၿပီး နာက်င္လာတာေၾကာင့္ သူမ်ားကို ေငးေနတာ တစ္ခန္းရပ္ရၿပီေပါ့။
အခုအေျခအေနမွာ က်ေနာ္ ေ႐ွ႕ဆက္ဖို႔ လုပ္သင့္တယ္ သို႔မဟုတ္ မလုပ္သင့္ဘူးလို႔ သံုးမိနစ္ေလာက္ စိတ္ေတြ ေတြေ၀ေနမိေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္ လုပ္ခဲ့သင့္တယ္လို့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္။ ကြန္ကရစ္ၾကမ္းျပင္ေပၚ၀ယ္ ေျခသံတစ္ခ်က္မွမထြက္ေစဘဲ ခပ္ေျဖးေျဖး တိုးကပ္သြားလိုက္တာပါ။ သူ႔ဘာသာ အစပ်ိဳးအလုပ္မ်ားေနတာကို က်ေနာ့္ေၾကာင့္ အဆက္ျပတ္သြားမွာ မလိုလားဘူး။ က်ေနာ္ သူ႔အနားနီးသြားခ်ိန္ `ေဟး...ေဟး´လို႔ ခပ္တိုးတိုး အသံေပးလိုက္တယ္။
ဒုတိယအႀကိမ္ အသံျပဳဖို႔ လုပ္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ `အို..အိုး....Shit....Sorry အစ္ကို...က်...က်ေနာ္´
က်ေနာ္ျပံဳးရယ္ၿပီး ေခါင္းဆတ္ျပမိတယ္။ `မင္း....ဘာလုပ္ေနတယ္ဆိုတာ အကို သိပါတယ္ကြာ....တခုခုအတြက္ မင္းကို လာေခၚတာမဟုတ္ရပါဘူး....အကိုက....အဟင္း´ သူ႔အနားကို ပိုလွမ္းတိုးလိုက္တယ္။ သူ နည္းနည္းေတာ့ ခပ္အမ္းအမ္းျဖစ္ေနတာေပါ့။ က်ေနာ္ `မင္းေလးလုပ္ေနတာကို ကူညီခ်င္ရံုသက္သက္ပါကြာ...´လို႔ ခပ္႐ိုး႐ိုးစကားဆိုမိရဲ႕။ က်ေနာ့္လက္အစံုကို သူ႔ေပါင္ခြဆံုေပၚ အသာလွမ္းတင္လိုက္ရင္း ခပ္ဖြဖြ ပြတ္သပ္ေပးတာေပါ့ေနာ္။ ႐ွီး....ခပ္တုတ္တုတ္ အသားေျမႇာင္းႀကီးက ပြတ္သပ္မိသမ်ွ ေပါင္ျခံထိတိုင္ အလ်ားလိုက္ သိသာစြာ ကုန္းထေနပါတယ္။ က်ေနာ့္လက္အစံုက ေဘာင္းဘီအေပၚကေန ဆြဲျပဳလႈပ္႐ွားေနျခင္းကို ႏွစ္ဦးသား ငံု႔ၾကည့္ရင္း စကားတစ္လံုးမွ မေျပာျဖစ္ၾကပါဘူး။ ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ျဖစ္သြားတဲ့ သူ႔ခႏၶာကိုယ္လည္း အလိုက္အထိုက္ ေျပေလ်ာ့ကာ နံရံကို ျပန္ေမွးမွီပါတယ္။
ဥယ်ာဥ္မႉးေကာင္ေလး က်ေနာ့္ကို နည္းနည္းေတာ့ အံ့အားသင့္ေနပံုရတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ေဘာင္းဘီၾကယ္သီးေတြကို ျဖဳတ္ၿပီးေလ်ွာခ်လိုက္ေတာ့ ေဘာင္းဘီက ၀တ္ထားတဲ့ ဘြတ္ဖိနပ္ေပၚ ပံုက်သြားသလို ငပဲႀကီးကလည္း ငြားငြားစြင့္စြင့္ေပၚလာေရာ။ စပရိန္တစ္ခုလို ဖိႏွိပ္ထားရာကေန ကန္ထြက္လာတဲ့အတိုင္း ေတာ္ေတာ့္ကို ႐ွည္႐ွည္လ်ားလ်ား ျမင္လိုက္ရတာပါ။ ပန္းေသြးေရာင္ ငပဲႀကီးက မာေတာင့္ေနသည့္အျပင္ ကြမ္းသီးေခါင္းထိပ္မွာလည္း အရည္ၾကည္ေတြနဲ႔ တလက္လက္ အေရာင္ေတာက္ေနပါတယ္။ ငပဲ အတံတေလ်ာက္ ေသြးေၾကာႀကီးကလည္း ခုန္းထလႈပ္႐ွားေနသလားလို႔။ ရင္ခုန္မႈနဲ႔အတူ ပူေႏြးေနတဲ့ က်ေနာ့္လက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ေတာ့ ေသြးေတြ တြန္းထိုးလႈပ္႐ွားေနတာကို ေသြးေၾကာတေလ်ာက္ ခံစားရပါတယ္။ သူ႔ႏႈတ္ဖ်ားက ခပ္တိုးတိုး မသဲမကြဲ စကားတခုခုေျပာလိုက္ေပမယ့္ က်ေနာ္ ဂ႐ုမစိုက္မိပါ။ က်ေနာ္ သူ႔ငပဲႀကီးကို ႏႈတ္ခမ္းသားအစံုရဲ႕ ၾကားထဲ ထည့္သြင္းစုပ္ၿမိဳဖို႔သာ အာရံုထား ႀကိဳးစားလိုက္ပါတယ္။
က်ေနာ္ သူ႔ငပဲကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး အသာအယာ င႐ုပ္သီးေထာင္းသလို ထုေထာင္းေပးလိုက္ေတာ့ သူ႔ခမ်ာ ေျခေထာက္ေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္တယ္ ေျခဖ်ားေလးေတြလည္း တြန္႔ကုတ္လာတယ္ေလ။ သူ႔ငပဲႀကီးကို လက္နဲ႔ တင္းေနေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားတာေၾကာင့္ တထိတ္ထိတ္တိုးေနတဲ့ ေသြးခုန္ႏႈန္း ခံစားရတာ အားရစရာပါ။ ဒီေတာ့ သူ႔ပခံုးကို ဘယ္ဘက္လက္နဲ႔ က်ေနာ္ အသာဖ်စ္ညစ္လိုက္ရင္း နားအနားတိုးကပ္ၿပီး `မာေတာင့္ေနတဲ့ မင္းငပဲကို အကိုဆုပ္ကိုင္ၿပီး လက္ကစားေနတာ စိတ္ကူးထဲ အသာထား ခံစားၾကည့္ေနာ္´လို႔ ခပ္တိုးတိုး ေျပာလိုက္တယ္။ သူကေတာ့ မ်က္လံုးေတြ အသာေမွးမွိတ္ရင္း ေခါင္းၿငိမ့္ျပပါရဲ႕။ ဒါဟာ သူ႔ သေဘာတူညီခ်က္ပဲလို႔ က်ေနာ္ လက္ခံအားတက္မိပါတယ္။
က်ေနာ္ ၾကမ္းျပင္ေပၚကို ဒူးေထာက္ခ်လိုက္တယ္။ ဒူးေတြကို သူ႔ေျခဖ်ားအနား အသာေမွးတင္ထားရင္း လက္ႏွစ္ဖက္လံုးအား သူ႔ေပါင္ခြဆံုေပၚ ပစ္တင္လိုက္တာ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ျဖစ္ေနတဲ့ ငပဲႀကီး စမ္းမိခ်ိန္အထိပါပဲ။ ပါးစပ္ထဲ သူ႔ငပဲ မထည့္ခင္ အႏုလံုပဋိလံု ခဏေတာ့ ၾကည့္လိုက္ၿပီးမွ ကြမ္းသီးေခါင္းေလးကို အသာငံုေထြးတယ္။ က်ေနာ့္ ႏႈတ္ခမ္းသားအစံုရဲ႕ ရစ္ေထြးစုပ္ၿမိဳမႈအရ သူ႔ကြမ္းသီးေခါင္းဟာ တႁပြတ္ႁပြတ္ အသံထြက္ေလရဲ႕။ က်ေနာ့္ လ်ွာကို အသံုးျပဳၿပီး သူ႔ ကြမ္းသီးေခါင္း ထိပ္၀အတြင္းထဲတိုင္ အရည္ႀကိဳေတြ ပိုပိုထြက္လာမလား ကလိထိုး တြင္းႏိႈက္တယ္ေပါ့။ အရည္ႀကိဳေတြကလည္း နည္းနည္းပါးပါး အငန္အရသာ ႐ွိတာေၾကာင့္ လ်ွာနဲ႔ကစားရတာ ေကာင္းေလစြ။ က်ေနာ္ သူ႔မ်က္ႏွာကို ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ က်ေနာ့္ကို သူေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့တာေတြ႔ရသလို ရင္အုပ္ႀကီးက ဖားဖိုဆြဲသလို လႈပ္႐ွားေနပါတယ္။
အရိပ္လကၡာအရ သူ႔အထိန္းအသိမ္း သိပ္မၾကာေတာ့ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာတယ္ဗ်။ ခပ္တင္းတင္းေစ့ကပ္ထားတဲ့ က်ေနာ့္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို ျဖည္းျဖည္း ေရြ႕လ်ားရင္း ငပဲအတံတစ္၀က္ေလာက္ေရာက္မွ ရပ္ၿပီး ေနာက္ျပန္ဆုတ္လိုက္တယ္။ သူ႔လက္အစံုက က်ေနာ့္ ဆံပင္ေတြကို တင္းတင္းဆုပ္တယ္ေလ။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ေ႐ွ႕ဆက္တိုးလိုက္တာ က်ေနာ့္ႏွာေခါင္းနဲ႔ သူ႔ဆီးစပ္ေမႊးေတြ ထိကပ္တဲ့အထိပါ။ က်ေနာ့္ပါးစပ္ထဲ သူ႔ငပဲကျပည့္ေနတာေၾကာင့္ က်ေနာ္ အသက္႐ွဴ လိုက္တိုင္း ႏွာသီးဖ်ားကေန ကိုယ္သင္းနံ႔လိႈင္လိႈင္ရပါတယ္။ သုက္ရည္၊ ေခြၽးနံ႔၊ ကိုယ္တိုက္ဆပ္ျပာနံ႔ တစ္ခုခုပဲ.. ..အာ....သူ႔ငပဲႀကီးကို က်ေနာ့္လည္မ်ိဳထဲထိ မ်ိဳသြင္းလိုက္ ကြမ္းသီးေခါင္းနားအထိ ျပန္ထုတ္လိုက္ လုပ္ျဖစ္ေနေရာ။ သူ သက္ျပင္း ခဏခဏ ခ်ကာ "Oh fuuuuuck!"တဲ့ ညည္းတြားရဲ႕။
က်ေနာ္ အသာအယာေလး ေနာက္ျပန္ဆုတ္ရင္း ကြမ္းသီးေခါင္းေလးကို ငံုစုပ္ကာ ေရႊဥေတြထဲက သုက္ရည္ေတြ ဆြဲထုတ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားမိတယ္။ အတံတေလ်ာက္ ခုန္းထေနတဲ့ ေသြးေၾကာေတြက က်ေနာ့္လ်ွာကို တိုးတိုက္ေနေရာ။ သူ႔ငပဲကို ၾကည့္ရတာ က်ေနာ့္ ပါးစပ္ထဲ ထြားၿပီးရင္း ထြားလာသလိုပါပဲ။ တဖန္ အရင္းထိေအာင္ ျပန္ၿပီး ထိုးသြင္းလိုက္တယ္။ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြက က်ေနာ့္ဆံပင္ေတြကို ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ရင္း သူ႔ခါးအစံုကလည္း က်ေနာ့္ လႈပ္႐ွားမႈအတိုင္း လိုက္ပါလာပါတယ္။ က်ေနာ္လက္ေတြနဲ႔ အေမႊးႏုေတြ ဖံုးေနေသာ သူ႔ေပါင္ျခံအႏွံ႔ ဖိကပ္ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္ရင္း ႂကြက္သားေတြ တင္းကနဲ တင္းကနဲ ျဖစ္တာရယ္ ငပဲႀကီး ပါးစပ္ထဲ တိုး၀င္တာ ပိုမိုမက္ေမာမိျပန္တယ္။ ခပ္ေျဖးေျဖး လႈပ္႐ွားရင္း က်ေနာ့္ လည္မ်ိဳထဲ ငပဲႀကီးျပည့္လာသိအလား ခံစားရပါရဲ႕။ သူ႔လႈပ္႐ွား ထိုးသြင္း ဆြဲထုတ္မႈကလည္း နည္းနည္း ျပင္းတယ္ေလ...ပ်ိဳ႕အံတာမျဖစ္ေအာင္ မနည္းစိတ္ထိန္းရတာ။ ဘယ္လိုေျပာရမလဲ သူ႔ငပဲကို စားသံုးရတာ ေတာ္ေတာ့္ကို အရသာျပည့္တယ္ဗ်။ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္မွ သူ႔လုပ္ရပ္ကို မရပ္ေစခ်င္ဘူး။ က်ေနာ္ ႏွစ္ႀကိမ္ေလာက္ ျပန္ထုတ္လိုက္ မ်ိဳခ်လိုက္ ျပဳလုပ္အၿပီးမွာ သူ႔ငပဲႀကီးကို အကုန္ျပန္ထုတ္ၿပီး ခပ္သြက္သြက္ အသက္႐ွဴ ရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ျပန္ဆက္လုပ္မိျပန္ေရာ။
က်ေနာ့္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို သူ႔ငပဲတ၀ိုက္ရစ္ပတ္ထားၿပီး အထုတ္အသြင္းမွန္မွန္နဲ႔ အထာက်က်ျပန္စတင္တာေပါ့ေလ။ သူ႔ေရႊဥထဲက သုက္ရည္ေတြ ပန္းထြက္လာတဲ့ အရသာကို လိုခ်င္ေနၿပီေပါ့။ သူ႔လက္အစံုက က်ေနာ့္လႈပ္႐ွားမႈေတြကို ခ်ိန္ကိုက္ေအာင္ ထိန္းကြပ္တတ္လာတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ သူ႔တင္ပဆံု လႈပ္႐ွားမႈကလည္း သူ႔ဘာသာ စည္းခ်က္က်ခ်က္က အမိုက္စား။ က်ေနာ္က ငပဲကို ငံု႔မ်ိဳလိုက္ခ်ိန္ သူက ပင့္ၿပီးထိုးသြင္းသလို က်ေနာ္က ျပန္ထုတ္လိုက္ခ်ိန္ သူကလည္းပဲ တင္ကိုျပန္ႂကြတာဆိုေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား အံကိုက္ျဖစ္ေနတယ္။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေနာင္တလည္းမရမိပါဘူး....အခုဟာက က်ေနာ္လိုခ်င္တာကို အတိအက်ရေနၿပီပဲဟာ။
သူ႔ငပဲကို က်ေနာ့္ခံတြင္းထဲကို သြင္းလိုက္ခ်ိန္ ေမးေစ့နဲ႔ သူ႔ေရႊဥထိကပ္တာ ခံစားရသလို က်ေနာ့္ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးနဲ႔ သူ႔ဆီးခံုေမႊး ပြတ္တိုက္တာ ျဖစ္ရတာအေပၚ ရင္ထဲကလိကလိေပါ့ေနာ္။ သူက မြတ္မြတ္သိပ္သိပ္ ပင့္ထိုးလိုက္ခ်ိန္မ်ားဆို က်ေနာ့္မွာ မ်က္ရည္မ်ားေတာင္ လည္ရပါတယ္။ သူ႔ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရင္အုပ္က ဖားဖိုဆြဲသလို လႈပ္႐ွားရင္း အသက္႐ွဴ သံက ခက္ခက္ခဲခဲ ႐ွဴေနရသလိုေတြ႕မိသား။ ဥယ်ာဥ္မႉးေကာင္ေလး သူ႔ဇာတ္လမ္း အဆံုးသတ္ကာနီးၿပီပဲ။
က်ေနာ္ သူ႔ငပဲကို ပါးစပ္ထဲက ဆြဲထုတ္ၿပီး လက္သီးနဲ႔ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဆုပ္ကိုင္ကာ ၾကက္သြန္ျဖဴ ေထာင္းသလို ခပ္သြက္သြက္ လႈပ္႐ွားလိုက္ေတာ့ သူ႔ႏႈတ္ဖ်ားက စူးကနဲ ညည္းသံထြက္လာတယ္ဗ် "အ...အာ....က်ေနာ္....ၿပီး...ၿပီး ေတာ့မယ္...အ..ကို"
"ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ ေကာင္ေလး!! အကို႔ဆီ ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ ကြာ" ႏွစ္ခ်က္ သံုးခ်က္ေလာက္ ဆက္တိုက္ ထုေထာင္းေပးသလို က်ေနာ့္ပါးစပ္ကလည္း ညစ္တီးညစ္စုတ္ နည္းနည္းေတာ့ ေဘးတီးေပးရတာေပါ့။ ငပဲႀကီး အဆမတန္ေဖာင္းႂကြကာ ေခါင္းတရမ္းရမ္းျဖစ္ရင္း သုက္ရည္ေတြ ထိပ္၀က ေျပးထြက္လာတာေၾကာင့္ က်ေနာ့္ပါးစပ္ကိုဟရင္း ဖမ္းမိေအာင္ ႀကိဳးစားရပါတယ္။ ပထမ တေလ်ာ့ကေတာ့ က်ေနာ့္ ေမးေစ့နဲ႔အတူ ရိတ္တိထားတဲ့ မုတ္ဆိတ္ေမႊးကို စိုရႊဲေစေရာ။ လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ပဲ သူ႔ငပဲနဲ႔ ေထာင့္မွန္က်ေအာင္ ခ်ိန္ဆႏိုင္ခဲ့တာေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ေျပးထြက္လာေသာ သံုးေလ်ာ့ဟာ က်ေနာ့္ လ်ွာေပၚတည့္တည့္ တိုး၀င္ပါတယ္။ လ်ာကိုထိတဲ့ အႀကိမ္ကစလို႔ ပိုပိုၿပီးထြက္မလားဆိုၿပီး သူ႔ငပဲကို ဖြဖြညႇစ္ထုတ္မိသလို ပါးစပ္ထဲက သုက္ရည္ေတြကို မ်ိဳခ်ႏိုင္ဖို႔ အခြင့္အေရး ရခဲ့တယ္ ဆိုပါေတာ့။ ေနာက္ေတာ့ သူ႔ငပဲကို က်ေနာ့္ ပါးစပ္ထဲ ျပန္ထည့္ငံုရင္း ႏို႔စို႔သလို တႁပြတ္ႁပြတ္ မည္ေအာင္လုပ္ပစ္တာေတာင္ သူက အပစ္အခတ္မရပ္စဲေသးဘူး။ ဘုရားသခင္.. .....သူ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ သုက္ရည္ေတြကို ပန္းထုတ္ေနႏိုင္မွာလဲ။
က်ေနာ့္ပါးစပ္ထဲ ၀င္သမ်ွ မအားေတြကို မ်ိဳခ်ပစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ က်ေနာ့္ ႏႈတ္ခမ္းလႊာေတြၾကား သူ႔ငပဲႀကီးကို ျပန္ငံုခဲလိုက္ေသးတယ္။ ပညာျပတဲ့အလား တုတ္ခ်ိဳခ်ဥ္လံုးေလး ပါးစပ္ထဲက ျပန္ထြက္လာသလို ကြမ္းသီးေခါင္း ပေလာက္ ပလြတ္နဲ႔ ထြက္ေအာင္ ကစားလိုက္တယ္။ က်ေနာ့္ဆံပင္ေတြကို ခင္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ သူ႔လက္အစံုက ေျပေလ်ာ့သြားသလို ခပ္ၫြတ္ၫြတ္ျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔ဒူးအစံုလည္း ျပန္မတ္သြားေရာ။ ေမးဖ်ားနဲ႔ မုတ္ဆိတ္ေတြမွာ တြဲလြဲခိုေနတဲ့ သုက္ရည္ေတြကို လက္နဲ႔သရပ္ရင္း လက္ေခ်ာင္းေတြအား က်ေနာ္ လ်ာကလိမိပါတယ္။ က်ေနာ္ ဒူးေထာက္ထိုင္ထားရာက မတ္တပ္ရပ္လိုက္ခ်ိန္ သူကလည္း အေပၚပင့္တင္ထားတဲ့ ႐ွပ္အက်ႌကို ဗိုက္ႂကြက္သားေတြ မေပၚေအာင္ ဖံုးကြယ္ပစ္တယ္ေလ။
`အဆင္ေျပရဲ႕လား ...အိုေကလား...ေကာင္ေလး´လို႔ေတာ့ က်ေနာ္ေမးခဲ့မိတယ္။
`ကြၽတ္စကီးပဲဗ်ာ.....က်ေနာ္ တေနကုန္ထန္ေနတာ...တကယ္လည္း ေလ်ာ့ဖို႔လိုေနတာေလ´ လို႔သူက ႏြမ္းလ်သံနဲ႔ ေျပာပါတယ္။
သူ႔ကို ႏွစ္လိုလက္ရ ျပံဳးျပၿပီး သူ႔ပါးျပင္ကို နမ္း႐ိႈက္လိုက္သလို ငပဲအား အသာတစ္ခ်က္ညႇစ္မိရဲ႕။ `အကိုလည္း အဲ့သလိုပဲ ေကာင္ေလးရဲ႕´လို႔ ေျပာလည္းေျပာ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထပ္ညႇစ္လိုက္ေသးတယ္။
`ျမန္ျမန္ သန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ အျခား၀န္ထမ္းေတြ သတိမထားမိခင္ သူတို႔ကို အရိပ္အေရာင္ ျပန္ျပလိုက္ဦး´
`ေက်းဇူး အကို....ဘယ္လိုေျပာရမလဲ မသိဘူး....အကို လုပ္ေပးတာ က်ေနာ္ တကယ္ႀကိဳက္တယ္။ ´
က်ေနာ္ ခပ္ဟဟ ရယ္ေမာမိပါတယ္။
`အတူတူပါပဲကြာ´
က်ေနာ္ ၀တ္ထားတဲ့ ေဘာင္းဘီထဲက ကိုယ္ပိုင္ ငပဲကို အၾကည့္ရမဆိုးေအာင္ ေနရာခ်ရင္း ပ်ိဳးပင္ေလးေတြထားတဲ့ေနရာ တဖက္ကို ျပန္သြားလိုက္ပါတယ္။ က်ေနာ့္အေတြးထဲမွာေတာ့ `စိုက္ပ်ိဳးမယ့္ အပင္ေလးေတြကို ေကာင္ေလးငပဲလို ႀကီးထြားလာေအာင္ ငါ ဂ႐ုစိုက္ရမွာေပါ့´လို႔။
Alex Aung (17 March 2018)
No comments:
Post a Comment