ကျောက်ဘိစကားဝိုင်း (အပိုင်း - ၃)

ကျောက်ဘိစကားဝိုင်း (အပိုင်း - ၃)

#ChitChat

#Old_Memories

#သိုင်းလောကဗဟုသုတ

(တကယ်တော့ ကျောက်ဘိက ရဲစခန်းရှေ့မှာ ဖွင့်ခဲ့တာမဟုတ်ပါဘူး။ ရှေ့ဆောင်ရုပ်ရှင်ရုံဘေးကပ်ရက် အရင်ရဲစခန်းအဟောင်းရဲ့ တိုက်တန်းက လှေကားခွင်ထဲမှာဖွင့်တာ။ ရှေးတိုက်ဆိုတော့ လှေကားခွင်ကျယ်တာမို့ ဆိုင်ခန်းလိုဖြစ်နေတာ။ လဘက်ရည်ဆိုင်မှာ သစ္လိမ္လား ကျောက်လိမ်လားမသိဘူးချိတ်ထားတာရယ်၊ လှေကားအပေါ်နဲ့ အပေါ်ထပ်လှေကားခွင်တွေမှာ ခွေးခြေပုစားပွဲဝိုင်းတွေက အတွဲတွေအတွက်တကယ့်ကို နေရာကောင်း၊ အောက်က လဘက်ရည်ဆိုင်ကလူတွေလည်းမမြင် သီးသန့်လိုဖြစ်နေလို့ ဘိတစ္ခုလိုပဲ၊ အာ့ကြောင့်ကျောက်ဘိလို့နာမည်တွင်တာပါ။ ညရောက်ရင် ပလက်ဖောင်းမှာ စားပှဲ၀ိုငျးတှထေုတျခငျးထားတတျတော့ အဲနေရာတွေက ကိုယ်တွေထိုင်နေကြ ကိုယ်တွေစုရပ်ပါပဲ။ ခုခေတ်လို လက်ကိုင်ဖုန်းလည်းမရှိကြပေမယ့် ကြိုတင်ချိန်းစရာမလို၊ ဘယ်သူနဲ့တွေ့ချင် တွေ့ချင် ညနေပိုင်း ကျောက်ဘိလာလိုက်ရုံနဲ့ လူစုံနေပြီးသားပါ။) 

..............

တစ်နေ့ 

ရာသီဥတုကလည်း အခြောက်မတွေအကြိုက် သာသာယာယာ၊ အချိန်ကလည်း ညနေပိုင်း အခြောက်မတွေ အလှဆုံးအချိန်ဖြစ်တဲ့ တိမ်တောက်နေတဲ့အချိန်၊ ကျမတို့ ကျောက်ဘိလ်ဘက်ရည်ဆိုင်မှာ ထုံးစံအတိုင်းညနေပိုင်း လူစုံနေတုန်းအချိန် တစ်ယောက် တစ်ပေါက်နဲ့ ဟိုအကြောင်းပြော ဒီ အကြောင်းပြော သူဦးသူပြော ကိုယ်ဦးကိုယ်ပြောနဲ့ ပွဲစည်နေလိုက်တာအပြင် လာသမွ်သူငယ္ကို ငမ်းလိုက်ကြ သေးတယ်။

ဥက္ကာသန်းများတွေ့ရင် မျက်လုံးကြီးများ ကျွတ်ပါသွားတော့မတတ် လိုက်ကြည့်ရင်း ယောက်ယက်တစ်သိန်းဖြစ်နေတဲ့အချိန်မှာ ကျမတို့ရှေ့ကနေပြီး အပွင့်မနှစ်ယောက် ရုပ်ရှင်ရုံဘက်ကိုလျှောက်သွားတာမြင်တော့ ကျမတို့ထဲက တစ်ယောက်သော အခြောက်မ လင်းလင်းက  

`` ဟဲ့ ဗောင်းခိုင်ခိုင် နင်တို့ဘယ်သွားမလို့လဲလို့ လှမ်းမေးတော့ ဟိုအပွင့်မနှစ်ယောက်ထဲက တစ်ယောက်က သူ့ကိုမြင်သွားပြီး ကျမတို့ဝိုင်းနားလာရပ်ကာ  

``ဟယ်.. လင်းလင်းမ မတွေ့တာတောင်ကြာပြီ။ ဘယ်ပျောက်နေတာတုန်း ခုကျမတို့ ရုပ်ရှင်သွားကြည့်မလို့။ ဟဲ့ လိုက်ကြည့်ပါဦး လား လို့ပြန်ပြောတော့ လင်းလင်းမလည်း မလိုက်တော့ပါဘူး ဘာညာ သာရကာတွေပြောတာကြောင့် ဟိုအပွင့်မလည်း အားလုံးကို ရီပြနှုတ်ဆက်ပြီးထွက်သွားပါတယ်။ 

သူလည်း ထွက်သွားကော ကျမတို့တတွေအားလုံး   

" ဟဲ့ လင်းလင်းမ သူ့ကိုဘာလို့ ဗောင်းခိုင်ခိုင်လို့ခေါ်တာတုန်းဟဲ့။ တောင်ပြုံးမှာ သိုးဆောင်း ဗောင်းဆောင်းလား"

လို့ မေးကြတော့ လင်းလင်းမက 

" ဟားဟားဟား ..ဘာသိုးဆောင်း ဗောင်းဆောင်းမှမဟုတ်ပါဘူးဟယ်။ သူ့ကို ဗောင်းခိုင်ခိုင်လို့ နာမည် တွင်သွားတာက ပုဇွန်တောင် ဘူတာနားမွာ ဟိဟိ

" တစ်ရက်ပေါ့ဟယ် သူရယ် ငါရယ် ကျမတို့လျှမ်းနေကြနေရာဖြစ်တဲ့ ပုဇွန်တောင်ဘူတာနဲ့ ရန်ကုန်ဘူတာကြီးကြား ရထားလမ်း တစ်လျှောက် လျှမ်းကြတာပေါ့ဟယ်။ သူကလည်း တွေ့တဲ့အတိုင်း မိန်းမပုံအပြည့် တင်နဲ့ ရင်နဲ့ ဒီလိုလှသောကောင်မ။ ကျမကလည်း အဲအချိန်တုန်းက အပွင့် ဟိ..ခုမြ အခြောက်တွေများလာလို့ ပြန်ပုန်းလိုက်တာ။ ကျမတို့နှစ်ယောက်က အော်ဖာဆင်းကြတာပေါ့ဟယ်။ အဲမြာ ဖော်ကာတွေနဲ့အပြိုင်."

" အဲလိုနဲ့ ကျမတို့လည်း နှစ် ယောက်အတူတူမလျှမ်းဘဲနဲ့ တစ်ယောက်တစ်နေရာဆီ ရပ်လိုက် လမ်းလေးလျှောက်လိုက်နဲ့ပေါ့။ အဲဒီ့အချိန်မှာ သူငယ်တစ်ယောက်က သူ့ကိုလာစကားပြောရော။ အရက်ကလည်း မူးနေတယ် သူငယ္က။ အဲဒါ သူနဲ့ဈေးတည့်သွား တော့ ရထားလမ်းဘေးက သစ်ပင်အောက်မှာပေါ့ မှောင်ကလည်းမှောင် လူကလည်း ပြတ်တော့ ခုအချိန်လိုမဟုတ်ဘူးလေ။ လွတ်ကလည်းလွတ်လပ်တော့ သစ်ပင်အောက်လေးမှာပဲပေါ့"

" အဲ လိုနဲ့ သူနဲ့ သူငယ်နဲ့က ကစ်ဆင်တွေဆွဲပေါ့။ ပြီးတော့ အဝတ်အစားတွေချွတ်ကြပေါ့။ အဲဒီ့အချိန်မှာ ကောင်မက သူ့မိန်းမကိတ်ကို ပေါင်ကြားထဲညှပ်ထားလိုက်ကော။ အမှောင်ထဲမှာ ရုတ်တရက်အပေါ်ကကြည့်ရင် စော်ကပ်ပတ်အမွှေးကိုပဲ မြင်ရသလို ဖြစ်နေတာပေါ့ " 

အဲဒီ့အချိန်မှာ သူငယ္က သူ့ကိုနို့တွေစို့ပေါ့။ကောင်းကလည်းကောင်း သူငယ်ကလည်း သူ့အဆင်ဖြစ်နေတော့ ကောင်မက သာယာဝတီ ရောက်နေတာပေါ့။ အဲလိုနဲ့ သူငယ္က နို့တွေစော်ကို့ပြီးတော့ ဗိုက်ကိုပွတ်စပါးတွေပေးပေါ့ ထုံးစံအတိုင်း။ အဲလိုနဲ့ ချက်နားလည်း ရောက်ကော. ကောင်မဖီးလ်တွေအရမ်းတက်ပြီး မိန်းမကိတ်ကို ပေါင်ကြားထဲညှပ်ထားတာကိုမေ့ပြီး ဖီးကလည်းတက်နေတော့ ခြေထောက်ကိုနည်းနည်ကားလိုက်မိတာ ပေါင်ကိုဖြဲလိုက်သလိုဖြစ်ပြီး ဒင်းစတင်းဖြစ်နေတဲ့ သူ့မိန်းမကိတ်က ဒိန်းဆိုပြီး ခ်က္ကိုပြတ္စပါး ပေးနေတဲ့ သူငယ့်မေးစေ့ကို "ဗောင်း" ဆိုပြီး ရိုက်မိသွားပါလေရော 

" ဟားဟားဟား.အဲဒီ့အချိန်မှာ သူငယ္က မေ့စေ့ကိုလည်းထိတော့ သူ့မိန်းမကိတ်ကိုကြည့်ဟာ လော်ကီးကြီး ဟာလော်ကီးကြီးနဲ့ ဖြစ်ပြီး သူ့ကိုမော့ကြည့်ပြန်တော့ မိန်းမမဟုတ်ဘူးအခြောက်ကြီး.. အခြောက်ကြီးနဲ့ အော်ရင်း သူ့ပုဆိုးကိုသူကောက်ဝတ်ရင်း အကျီတောင် မဝတ်နိုင်ဘူး ပြေးပါလေရောဟယ်...."

ကောင်မခမျာ ဘာပြောရမှန်းမသိပဲ...သူ့ဟာသူလည်းရှက်ပြီး ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ ကျန်ခဲ့တော့တာပေါ့။ နဂိုကတည်းက အခြောက် ပါဆိုပြီး မပြောထားဘဲနဲ့ မိန်းမဟန်ဆောင်ပြီး အော်ဖာလိုက်တာကိုး။ အဲလိုပဲလိုက် နေကြပေါ့။ သူငယ်တွေကလည်း ဖီးလ်တွေတက် တော့ လော်ကိုးမယ်ဆိုကော မိန်းမမဟုတ်မှန်းသိကြ..အဲ အချိန်ကြရကလည်းမရတော့ ပေါ်စော်ကလည်း ပေးပြီးသားဆိုတော့.. ဖော်ကင်ပဲလော်ကိုးသွားကြတာပေါ့။ အဲဒီ့အချိန်ကနေစပြီး သူ့ကို ကျမတို့က "ဗောင်းခိုင်ခိုင်" လို့ ပေးလိုက်တာ. ဘာသိုးဆောင်း ဗောင်းဆောင်းမှဟုတ်လို့ ဗောင်းလို့ ပေးတာမဟုတ်ဘူး အဲဒါကြောင့် ပေးလိုက်တာလေ ဟားဟားဟား " 

 လင်းလင်းမရဲ့စကားအဆုံး ကျမတို့ဝိုင်းမှာ အသံမျိုးစုံနဲ့ ဟီလာတိုက် ပွဲကျသွားတော့တာပါပဲ။ အဲဒါနဲ့ လင်းလင်းမက ဆက်ပြီး 

 " အဲကောင်မကအဲလိုပဲ ခင်တစေ ဂယက်လေ။ တစ်ရက်လည်း ကျမတို့ အင်းယားကန်ဘောင်တူတူလျှမ်းကြတာပေါ့။ကန်ဘောင်က အခုလို ၉နာရီပိတ်တာမဟုတ်ဘူးလေ။ တစ်ညလုံးလျှမ်းချင်သလောက်လျှမ်းလေ သူငယ်ဒီလိုရပါသောအဲတုန်းက။ အုပ်လိုက်ဖြိုယုံပဲ။"

အဲတစ်ရက်ပေါ့ 

" အဲလိုပဲ.. ကောင်မသူငယ်ရသွားရော။ ထုံးစံအတိုင်းပဲ မိန်းမပါပေါ့လေ။ အဲဒါနဲ့ ကန်စပ်ကိုဆင်းပြီး စော်ကားမယ်ပေါ့။ ကောင်မ နို့စို့ခံ.. သူငယ္ကို ကော်ကီး၊ ပြီးလည်းပြီးရော သူငယ္က လော်ကိုးမယ်ပေါ့" 

ဆိုတော့.. ဖော်ကင်ကိုလှည့်ပေးတော့ သူငယ္က လော်ကိုးစရာ စော်ကပ်ပတ်လည်းမရှိဘဲ အခြော်ကောက်ကြီးမှန်းသိတော့..ဟာ မိန်းမမှ မဟုတ္တာ အခြောက်ကြီးပဲဆိုတော့. ဟာချစ်ကလည်းကွာ ဘာညာပေါ့ သူငယ်ကိုချုပ်ဆေးတိုက်တော့တာပဲပေါ့ "

ဟိုကောင့်ခမျာ ပိုက်ဆံကလည်း ပေးပြီးသွားပြီ စော်ကပ်ပတ်ကို လော်ကုပ်ရမယ်အောင့်မေ့လို့ ပိုက်ဆံများများပေးထားတာ.. ခုစော်ကပ်ပတ်လည်းမဟုတ်ပဲ အခြော်ကောက်ကြီးဖြစ်နေတော့ ပိုက္ဆံက လည်းပြန်တောင်းလို့မရတော့ဘူး ..မထူးဘူးဆိုပြီး

" ကဲ လုပ်မယ်ဟာ ဟိုဘက်လှည့်ဆိုပြီး လော်ကိုးတာပေါ့။ အဲလိုလည်းလော်ကိုးနေတုန်း သူငယ္က သူလည်း ပြီးရော လော်ကီး ကိုပြန်ထုတ်ပြီး ငလိမ်ခြောက် လိမ်ဦးဟဆိုပြီး သူ့ကို ရေထဲကိုနောက်ကနေ ခြေထောက်နဲ့တွန်း ချပြီး ထွက်ပြေးသွား တော့တာပဲ။ သူ့မှာ အမလေးတော့ဆိုပြီး လက်ကားယားခြေကားယားနဲ့ဗွမ်းဆိုပြီး ရေထဲကိုကျသွားတော့တာလေ။ ပြီးတော့ ဖော်လော်မော်သား နှမော်လော် မအော်လော်ဆိုပြီး ရေထဲကတက်လာရင်း အမျိုးစုံ အော်ဆဲပါလေရော။ ဟားဟား..အဲလိုဂရက်မတော့" 

 

ကျမတို့လည်း ရီလိုက်ရတာ. အော်ဖြစ်မှဖြစ်ရလေလို့။ အဲလိုနဲ့ ကျမတို့ ဟီလာတိုက်နေကြတဲ့အချိန်မှာ သူငယ်ချင်း အပုန်းမလေး တစ်ယောက် ကျမတို့ ဝိုင်းကိုရောက်လာရော။ ကျမတို့ဝိုင်းကတစ်ယောက်က" ကောင်မ ပြောဘယ်ရွာကနေလှည့်လာတာလည်း."

ဆိုတော့ အပုန်းမလေးက 

 " ဖော်လော်မော်. ငါ့မ်ား အားနေရွာဆင်းနေတဲ့ဟာများ အောင့်မေ့လို့လား။ ရွာအမြဲဆင်းရအောင်လည်း သူသူ့လို ရွာတော်ရှင်မ လည်းမဟုတ်" 

လို့ ပြန်ပြောလိုက်တော့ ကျမတို့ဝိုင်းထဲမှာထိုင်နေတဲ့ သူသူမက. "ဖော်လော်မော်မ. "လို့ ထကလော်ပါလေရော။ ပြီးတော့

" ဟဲ့ ရွာဆိုလို့ပြောရဦးမယ် ၄၆ လမ်းရွာလေ..။.အဲရွာက ဘွားတော်ကြီးက အရမ်းရီရတာပဲ။ အပေါက်ဝမှာ မှန်တစ်ချပ်ချပြီး ဆံပင်ဖြူနှုတ် သလိုလို. သန်းဥပဲဆွဲသလိုလိုနဲ့ နေ့လည်ဘက်ဆို ထိုင်ပြီး ပိုက်ဆံကောက်နေတာလေ.။ အိမ်သာတက်ချင်လို့ ပိုက္ဆံ၂၀၀ တန်လောက် ပေးလိုက်ရင် တစ်ချက်မော့ကြည့်လိုက်တယ်။ အပုန်းရုပ် အခြောက်ရုပ်ဆိုရင် အမ်းစရာရှိရင် ပြန်မအမ်းတော့ဘဲ ပြန်ခေါင်းငုံ့သွားရော။ ပြန်အမ်းပါလို့မပြောဘဲနဲ့ ဆင်းလို့ရှိရင် နင့်ဟာနင် ရွာထဲမှာ ဆိုင်းဝိုင်းထောင်ထောင် ဘာမြကို မပြောတော့ဘူး။ အဲ ပြန်အမ်းခိုင်းတာ ဖြစ်ဖြစ်..ငါးဆယ်တန်ပေးခဲ့တာပဲဖြစ်ဖြစ် ပေးပြီး ဆင်းရင်တော့. နည်းနည်းကြာပြီဆိုတာနဲ့ ဟိုအင်္ကျီအနီနဲ့၊ ဘောင်းဘီ အပြာနဲ့တစ် ယောက် အိမ်သာထဲဆင်းသွားတာကြာနေပြီ၊ နင်ဘာလုပ်နေလည်း ငါအကုန်မြင်တယ်နော်..အကုန်မြင်တယ်နော် ခုချက်ချင်း အပေါ်ကို ပြန်တက်ခဲ့တော့လို့ အော်ပြီသာမှတ်တော့။ စောက်ရှက်တွေကွဲရောပဲ။ အဲလိုအော်တဲ့အချိန်မှာ ပြန်တက်ရင်တက်တော့ မဟုတ်ရင် အောက်ဆင်းပြီး အော်ပါလေရောပဲ။ ၂၀၀ လောက်ပေးလိုက်ရင်တော့ ဘာလုပ်လုပ်တော်။ ဟားဟားမှန်ထဲကနေပြီး ဘယ္သူဘာ လုပ်တယ် အကုန်ကြည့်နေတာအလည်မတော့.."

 

 သူသူ့စကားလည်းအဆုံး ကျမတို့မှာအော်..အော်.. ဒါမျိုးလည်းရှိတာပါလားလို့ သိလိုက်ရတော့တယ်။ သူသူလည်းပြောအပြီး ကျမတို့ဝိုင်းထဲက မျိုးသူမက 

 

``ဟဲ့..ကျမဒီနေ့နေ့လည်က လမ်းကြုံတာနဲ့ ဂန္ဓုမပန်းခြံက ရွာကိုရောက်သေးတယ်..လို့ စကားစရုံရှိသေး ကျမတို့ဝိုင်းထဲက တစ်ယောက်က 

 

`` အေမလး ဖော်လော်မော်ရယ်. သြားတယ်ဆို သွားတယ်ပြောပါ။ လမ်းကြုံလို့တော့ ထည့်မပြောပါနဲ့ လမ်းမကြုံလည်း မကြုံကြုံအောင်လုပ်နေကြဟာကို သပ်သပ်ကြီး လမ်းကြုံခိုင်းနေတယ်။ အကြောင်းသိ တွေကိုဆိုပြီး ကပ်ပါလေရော။ 

အဲလိုပဲ ကျမတို့က သူဦးသူကပ် ကိုယ်ဦးကိုယ်တွယ်နဲ့ စနေနောက်နေကြပါ။ အဲဒါနဲ့ မျိုးသူမက..

 

`` ဟဲ့ ဘာဖြစ်လည်းဟဲ့ လမ်းကြုံလို့ကြုံတယ်ပြောတာကို။ ဖော်လော်မော် စကားပြတ်တယ်. ဘယ်ရောက်သွားပါလိမ့်။ အဲ လမ်းကြုံ တော့ဟယ်. ထုံးစံအတိုင်း မနာတဲ့ဗိုက္ကို အတင်းနာလိုက်တာပေါ့..ဟိဟိ..။ အဲမြာ ဂန္ဓုမပန်းခြံရွာကို သွားလိုက်တယ်ဟယ်။ နေ့လည်ဘက်ဆိုတော့ ထုံးစံအတိုင်း လူကလည်းများ. အပေါ်ကောက်တွေရှိတဲ့ အခန်းတွေကလည်း လူတွေအသီးသီးစောင့်နေကြတော့ အပေါ်ကောက်မရှိတဲ့ဒေါင့်ဆုံးအခန်းရှေ့မှာပဲ ကျမစောင့်နေလိုက်တာပေါ့။အဲဒါနဲ့ကျမလည်း အခန်းကလူထွက်တာနဲ့အခန်းထဲကိုဝင်ပြီး ကိစ္စရှင်းနေတုန်း. ဘေးနံရံကိုကြည့်မိလိုက်တော့ အေမလး အပေါက်ဖောက်ပြီးသွားပြီတော့။ ဘယ်တုန်းကဖောက်လိုက်လည်း မသိဘူး။ အရင်က အဲဒီ့ဒေါင့်ခန်းတစ်ခန်းပဲ အပေါက်လွတ်တာဟာကို။အဲဒါနဲ့ ကျမလည်း အပေါက်ကနေကြည့်လိုက်တော့။ 

အေမလး ဒီဘက် ဒေါင့်စွန်းခန်းကကြည့်လိုက်တာ ဟိုးဘက်အစွန်ခန်းထိ ဒိုးယိုပေါက်။ ဟားဟားဟား အပေါ်ကောက်ဖောက်တဲ့သူတွေက လည်း တကယ့် အိပ်စ်ပတ်တွေတော့ အပေါက်တွေများ တန်းနေတာပဲ။ အဲဒါနဲ့ကျမကြည့်လိုက်တာ ဘေးခန်းကလူက ကျမကိုပြန်ကြည့် တယ်လေ။ သူ့ကိုကြည့်တယ်ထင်သွားမှာပေါ့။ အပေါ်ကုန်းမကြီးပါ။ ဒါနဲ့ သူကမိန်းမကွင်းတွေပစ်ပြတော့ ကျမလည်း အပါက်ကနေပြီး ဟဲ့.အမကြီး လက်တွေမညောင်းဘူးလားဆိုပြီးပြောပြီးတာနဲ့..တစ်ရှူးကိုထုတ် အပေါ်ကောက်ကို ပိတ်လိုက်တော့တယ်။ 

ကိုယ့်ကိစ္စလည်းပြီးတော့ နောက်လူတွေကိုလည်း အားနာတာနဲ့ ပြန်ထွက်တော့ ကျမတံခါးဖွင့်ပြီးထွက်ထွက်ချင်းပဲ ရွာစောင့်ကောင်က ခုံတစ်လုံးယူပြီး အထဲဝင် လာတာ တွေ့တော့တာပဲ။ ပြီးတော့ သူကခုံကိုအလယ်ခန်းတစ်ခန်းရှေ့မှာချပြီး ရုတ်တရက် ဖ်က္ကနဲဆို အိမ် သာပေါ်ကနေ ကြည့်တော့တာပဲ။ ကျမလည်း လက်ဆေးသလို..မှန်ကြည့်သလို..ဆံပင်သပ်သလိုနဲ့ အခြေ အနေကိုစောင့်ကြည့်တော့ ရွာအစောင့်က အဲအလယ် ခန်းကိုအပေါ်ကကြည့်ပြီး ဟေ့ကောင် မင်း လီးလုပ်နေတာလားအခုချက်ချင်းထွက်ခဲ့စမ်း မင်းကိုငါစောင့်ကြည့် နေတာကြာပြီ ဆိုပြီး ခုံပေါ် ကဆင်းပြီးတော့ တံခါးကို ဒုန်းဒုန်းဒုန်းဒုန်းနဲ့ထုတော့တာပါပဲ။ 

အထဲကတစ်ယောက် အပြင်လည်းထွက်လာရော အကျီစကိုဆွဲပြီး မင်းတို့ ကောင်တွေ အိမ္သာတက္တာ အိမ်သာတက်ပါလား. လီးလိုလုပ်နေတာလား ရဲလက်အပ်လိုက်ရဘာညာနဲ့. နားရင်းပါးရင်းကိုတီးတော့ တာပါပဲ။ ဟိုဘက်အခန်းကကောင်ကလည်း ဝုန်းဆိုတံခါးကို ဖွင့်ပြီးပြေးပါလေရောလား။ အေမလး အရှက်တွေကွဲလိုက်ကြတာအားလုံးကလည်း ဝိုင်းကြည့်နေတော့တာပေါ့။ ကျမလည်း ခဏပဲကြည့်ပြီး အပုန်းမလေးကို သနားတာနဲ့ ဆက်မကြည့်တော့ဘဲ ပြန်ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ 

ဘာတွေဆက်ဖြစ်ကြလည်း ရဲလက်ပဲအပ်လိုက်လားဘာလားတော့မသိတော့ဘူး။ ..ကဲ.. ရွာတော်ရှင်မမများ သတိထားနော် ရွာဆင်းတာ ကြည့်ဆင်းကြ။ နောက်မှ ဘယ္သူကေတာ့ အရိုက်ခံလိုက်ရတယ်၊ ဘယ္သူကေတာ့ အရှက်ကွဲသွားတယ် ကြားနေရဦးမယ် ဟားဟား. 

ဆိုပြီး သူကြုံတွေ့ခဲ့တာလေးကို ပြောပြတော့တာပါပဲ။ သူ့စကားအဆုံး ကျမတို့အားလုံးလည်း ကြောက်သွားကြပါတယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မကြုံရင်တော့ကောင်းတာပေါ့။ ကြုံခဲ့ရင် ဘယ်လိုတွေအရှက်တွေကွဲမလည်းဆိုတာ စဉ်းတောင်မစဉ်းစားရဲဘူး။ နောက်ပိုင်းတော့ အတတ်နိုင်ဆုံး ရွာမဆင်းဖြစ်အောင် ကြိုးစားကြတော့တယ်။ 

ဒါပေမယ့်လည်း လူဆိုတော့ အေပါ့ အေလးက သွားချင်တတ်စမြဲမို့လို့ ရွာတွေကိုတော့ ပစ်ပယ်ထားလို့မရဘူးလေ။ 

သွားရင်လည်း ကိုယ့်ကိစ္စကိုယ်ရှင်း၊ ပြီးတာနဲ့ မျက်လုံးလေးကစား..အကြိုက်တွေ့...သယ် မတွေ့ရင်ထွက်ပဲ လုပ်ရတော့တာပေါ့ရှင်..။

 

 

ရေးသားသူ - ပါဝါ

၂ . ၆ . ၂၀၁၀ ( သောကြာနေ့ ညေန ၆ နာရီ ၄၅ မိနစ်)

 ေက်ာက္ဘိစကားဝိုင္း (အပိုင္း - ၃)

#ChitChat

#Old_Memories

#သိုင္းေလာကဗဟုသုတ

(တကယ္ေတာ့ ေက်ာက္ဘိက ရဲစခန္းေရွ႕မွာ ဖြင့္ခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး။ ေရွ႕ေဆာင္႐ုပ္ရွင္႐ုံေဘးကပ္ရက္ အရင္ရဲစခန္းအေဟာင္းရဲ႕ တိုက္တန္းက ေလွကားခြင္ထဲမွာဖြင့္တာ။ ေရွးတိုက္ဆိုေတာ့ ေလွကားခြင္က်ယ္တာမို႔ ဆိုင္ခန္းလိုျဖစ္ေနတာ။ လဘက္ရည္ဆိုင္မွာ သစႅိမႅား ေက်ာက္လိမ္လားမသိဘူးခ်ိတ္ထားတာရယ္၊ ေလွကားအေပၚနဲ႕ အေပၚထပ္ေလွကားခြင္ေတြမွာ ေခြးေျခပုစားပြဲဝိုင္းေတြက  အတြဲေတြအတြက္တကယ့္ကို ေနရာေကာင္း၊ ေအာက္က လဘက္ရည္ဆိုင္ကလူေတြလည္းမျမင္ သီးသန႔္လိုျဖစ္ေနလို႔ ဘိတစၡဳလိုပဲ၊ အာ့ေၾကာင့္ေက်ာက္ဘိလို႔နာမည္တြင္တာပါ။ ညေရာက္ရင္ ပလက္ေဖာင္းမွာ စားပွဲ၀ိုင်းတွေထုတ်ခင်းထားတတ်တော့ အဲေနရာေတြက ကိုယ္ေတြထိုင္ေနၾက ကိုယ္ေတြစုရပ္ပါပဲ။ ခုေခတ္လို လက္ကိုင္ဖုန္းလည္းမရွိၾကေပမယ့္ ႀကိဳတင္ခ်ိန္းစရာမလို၊ ဘယ္သူနဲ႕ေတြ႕ခ်င္ ေတြ႕ခ်င္ ညေနပိုင္း ေက်ာက္ဘိလာလိုက္႐ုံနဲ႕ လူစုံေနၿပီးသားပါ။) 

..............

တစ္ေန႕ 

ရာသီဥတုကလည္း အေျခာက္မေတြအႀကိဳက္ သာသာယာယာ၊ အခ်ိန္ကလည္း ညေနပိုင္း အေျခာက္မေတြ အလွဆုံးအခ်ိန္ျဖစ္တဲ့ တိမ္ေတာက္ေနတဲ့အခ်ိန္၊ က်မတို႔ ေက်ာက္ဘိလ္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာ ထုံးစံအတိုင္းညေနပိုင္း လူစုံေနတုန္းအခ်ိန္ တစ္ေယာက္ တစ္ေပါက္နဲ႕ ဟိုအေၾကာင္းေျပာ ဒီ အေၾကာင္းေျပာ သူဦးသူေျပာ ကိုယ္ဦးကိုယ္ေျပာနဲ႕ ပြဲစည္ေနလိုက္တာအျပင္ လာသမွ်သူငယ္ကို ငမ္းလိုက္ၾက ေသးတယ္။

ဥကၠာသန္းမ်ားေတြ႕ရင္ မ်က္လုံးႀကီးမ်ား ကြၽတ္ပါသြားေတာ့မတတ္ လိုက္ၾကည့္ရင္း ေယာက္ယက္တစ္သိန္းျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ က်မတို႔ေရွ႕ကေနၿပီး အပြင့္မႏွစ္ေယာက္ ႐ုပ္ရွင္႐ုံဘက္ကိုေလွ်ာက္သြားတာျမင္ေတာ့ က်မတို႔ထဲက တစ္ေယာက္ေသာ အေျခာက္မ လင္းလင္းက  

`` ဟဲ့ ေဗာင္းခိုင္ခိုင္ နင္တို႔ဘယ္သြားမလို႔လဲလို႔ လွမ္းေမးေတာ့ ဟိုအပြင့္မႏွစ္ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္က သူ႕ကိုျမင္သြားၿပီး က်မတို႔ဝိုင္းနားလာရပ္ကာ  

``ဟယ္.. လင္းလင္းမ မေတြ႕တာေတာင္ၾကာၿပီ။ ဘယ္ေပ်ာက္ေနတာတုန္း ခုက်မတို႔ ႐ုပ္ရွင္သြားၾကည့္မလို႔။ ဟဲ့ လိုက္ၾကည့္ပါဦး လား လို႔ျပန္ေျပာေတာ့ လင္းလင္းမလည္း မလိုက္ေတာ့ပါဘူး ဘာညာ သာရကာေတြေျပာတာေၾကာင့္ ဟိုအပြင့္မလည္း အားလုံးကို ရီျပႏႈတ္ဆက္ၿပီးထြက္သြားပါတယ္။ 

သူလည္း ထြက္သြားေကာ က်မတို႔တေတြအားလုံး   

" ဟဲ့ လင္းလင္းမ သူ႕ကိုဘာလို႔ ေဗာင္းခိုင္ခိုင္လို႔ေခၚတာတုန္းဟဲ့။ ေတာင္ၿပဳံးမွာ သိုးေဆာင္း ေဗာင္းေဆာင္းလား"

လို႔ ေမးၾကေတာ့ လင္းလင္းမက 

" ဟားဟားဟား ..ဘာသိုးေဆာင္း ေဗာင္းေဆာင္းမွမဟုတ္ပါဘူးဟယ္။ သူ႕ကို ေဗာင္းခိုင္ခိုင္လို႔ နာမည္ တြင္သြားတာက ပုဇြန္ေတာင္ ဘူတာနားမွာ ဟိဟိ

" တစ္ရက္ေပါ့ဟယ္ သူရယ္ ငါရယ္ က်မတို႔လွ်မ္းေနၾကေနရာျဖစ္တဲ့ ပုဇြန္ေတာင္ဘူတာနဲ႕ ရန္ကုန္ဘူတာႀကီးၾကား ရထားလမ္း တစ္ေလွ်ာက္ လွ်မ္းၾကတာေပါ့ဟယ္။ သူကလည္း ေတြ႕တဲ့အတိုင္း မိန္းမပုံအျပည့္ တင္နဲ႕ ရင္နဲ႕ ဒီလိုလွေသာေကာင္မ။ က်မကလည္း အဲအခ်ိန္တုန္းက အပြင့္ ဟိ..ခုမြ အေျခာက္ေတြမ်ားလာလို႔ ျပန္ပုန္းလိုက္တာ။ က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္က ေအာ္ဖာဆင္းၾကတာေပါ့ဟယ္။ အဲမြာ ေဖာ္ကာေတြနဲ႕အၿပိဳင္."

" အဲလိုနဲ႕ က်မတို႔လည္း ႏွစ္ ေယာက္အတူတူမလွ်မ္းဘဲနဲ႕ တစ္ေယာက္တစ္ေနရာဆီ ရပ္လိုက္ လမ္းေလးေလွ်ာက္လိုက္နဲ႕ေပါ့။ အဲဒီ့အခ်ိန္မွာ သူငယ္တစ္ေယာက္က သူ႕ကိုလာစကားေျပာေရာ။ အရက္ကလည္း မူးေနတယ္ သူငယၠ။ အဲဒါ သူနဲ႕ေဈးတည့္သြား ေတာ့ ရထားလမ္းေဘးက သစ္ပင္ေအာက္မွာေပါ့ ေမွာင္ကလည္းေမွာင္ လူကလည္း ျပတ္ေတာ့ ခုအခ်ိန္လိုမဟုတ္ဘူးေလ။ လြတ္ကလည္းလြတ္လပ္ေတာ့ သစ္ပင္ေအာက္ေလးမွာပဲေပါ့"

" အဲ လိုနဲ႕ သူနဲ႕ သူငယ္နဲ႕က ကစ္ဆင္ေတြဆြဲေပါ့။ ၿပီးေတာ့ အဝတ္အစားေတြခြၽတ္ၾကေပါ့။ အဲဒီ့အခ်ိန္မွာ ေကာင္မက သူ႕မိန္းမကိတ္ကို ေပါင္ၾကားထဲညွပ္ထားလိုက္ေကာ။ အေမွာင္ထဲမွာ ႐ုတ္တရက္အေပၚကၾကည့္ရင္ ေစာ္ကပ္ပတ္အေမႊးကိုပဲ ျမင္ရသလို ျဖစ္ေနတာေပါ့ " 

အဲဒီ့အခ်ိန္မွာ သူငယၠ သူ႕ကိုနို႔ေတြစို႔ေပါ့။ေကာင္းကလည္းေကာင္း သူငယ္ကလည္း သူ႕အဆင္ျဖစ္ေနေတာ့ ေကာင္မက သာယာဝတီ ေရာက္ေနတာေပါ့။ အဲလိုနဲ႕ သူငယ္က နို႔ေတြေစာ္ကို႔ၿပီးေတာ့ ဗိုက္ကိုပြတ္စပါးေတြေပးေပါ့ ထုံးစံအတိုင္း။ အဲလိုနဲ႕ ခ်က္နားလည္း ေရာက္ေကာ. ေကာင္မဖီးလ္ေတြအရမ္းတက္ၿပီး မိန္းမကိတ္ကို ေပါင္ၾကားထဲညွပ္ထားတာကိုေမ့ၿပီး ဖီးကလည္းတက္ေနေတာ့ ေျခေထာက္ကိုနည္းနည္ကားလိုက္မိတာ ေပါင္ကိုၿဖဲလိုက္သလိုျဖစ္ၿပီး ဒင္းစတင္းျဖစ္ေနတဲ့ သူ႕မိန္းမကိတ္က ဒိန္းဆိုၿပီး ခ်က္ကိုပြတ္စပါး ေပးေနတဲ့ သူငယ့္ေမးေစ့ကို "ေဗာင္း" ဆိုၿပီး ရိုက္မိသြားပါေလေရာ 

" ဟားဟားဟား.အဲဒီ့အခ်ိန္မွာ သူငယ္က ေမ့ေစ့ကိုလည္းထိေတာ့ သူ႕မိန္းမကိတ္ကိုၾကည့္ဟာ ေလာ္ကီးႀကီး ဟာေလာ္ကီးႀကီးနဲ႕ ျဖစ္ၿပီး သူ႕ကိုေမာ့ၾကည့္ျပန္ေတာ့ မိန္းမမဟုတ္ဘူးအေျခာက္ႀကီး.. အေျခာက္ႀကီးနဲ႕ ေအာ္ရင္း သူ႕ပုဆိုးကိုသူေကာက္ဝတ္ရင္း အက်ီေတာင္ မဝတ္နိုင္ဘူး ေျပးပါေလေရာဟယ္...."

ေကာင္မခမ်ာ ဘာေျပာရမွန္းမသိပဲ...သူ႕ဟာသူလည္းရွက္ၿပီး ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႕ က်န္ခဲ့ေတာ့တာေပါ့။ နဂိုကတည္းက အေျခာက္ ပါဆိုၿပီး မေျပာထားဘဲနဲ႕ မိန္းမဟန္ေဆာင္ၿပီး ေအာ္ဖာလိုက္တာကိုး။ အဲလိုပဲလိုက္ ေနၾကေပါ့။ သူငယ္ေတြကလည္း ဖီးလ္ေတြတက္ ေတာ့ ေလာ္ကိုးမယ္ဆိုေကာ မိန္းမမဟုတ္မွန္းသိၾက..အဲ အခ်ိန္ၾကရကလည္းမရေတာ့ ေပၚေစာ္ကလည္း ေပးၿပီးသားဆိုေတာ့.. ေဖာ္ကင္ပဲေလာ္ကိုးသြားၾကတာေပါ့။ အဲဒီ့အခ်ိန္ကေနစၿပီး သူ႕ကို က်မတို႔က "ေဗာင္းခိုင္ခိုင္" လို႔ ေပးလိုက္တာ. ဘာသိုးေဆာင္း ေဗာင္းေဆာင္းမွဟုတ္လို႔ ေဗာင္းလို႔ ေပးတာမဟုတ္ဘူး အဲဒါေၾကာင့္ ေပးလိုက္တာေလ ဟားဟားဟား " 

 လင္းလင္းမရဲ႕စကားအဆုံး က်မတို႔ဝိုင္းမွာ အသံမ်ိဳးစုံနဲ႕ ဟီလာတိုက္ ပြဲက်သြားေတာ့တာပါပဲ။ အဲဒါနဲ႕ လင္းလင္းမက ဆက္ၿပီး 

 " အဲေကာင္မကအဲလိုပဲ ခင္တေစ ဂယက္ေလ။ တစ္ရက္လည္း က်မတို႔ အင္းယားကန္ေဘာင္တူတူလွ်မ္းၾကတာေပါ့။ကန္ေဘာင္က အခုလို ၉နာရီပိတ္တာမဟုတ္ဘူးေလ။ တစ္ညလုံးလွ်မ္းခ်င္သေလာက္လွ်မ္းေလ သူငယ္ဒီလိုရပါေသာအဲတုန္းက။ အုပ္လိုက္ၿဖိဳယုံပဲ။"

အဲတစ္ရက္ေပါ့ 

" အဲလိုပဲ.. ေကာင္မသူငယ္ရသြားေရာ။ ထုံးစံအတိုင္းပဲ မိန္းမပါေပါ့ေလ။ အဲဒါနဲ႕ ကန္စပ္ကိုဆင္းၿပီး ေစာ္ကားမယ္ေပါ့။ ေကာင္မ နို႔စို႔ခံ.. သူငယ္ကို ေကာ္ကီး၊ ၿပီးလည္းၿပီးေရာ သူငယ္က ေလာ္ကိုးမယ္ေပါ့" 

ဆိုေတာ့.. ေဖာ္ကင္ကိုလွည့္ေပးေတာ့ သူငယ္က ေလာ္ကိုးစရာ ေစာ္ကပ္ပတ္လည္းမရွိဘဲ အေျခာ္ေကာက္ႀကီးမွန္းသိေတာ့..ဟာ မိန္းမမွ မဟုတ္တာ အေျခာက္ႀကီးပဲဆိုေတာ့. ဟာခ်စ္ကလည္းကြာ ဘာညာေပါ့  သူငယ္ကိုခ်ဳပ္ေဆးတိုက္ေတာ့တာပဲေပါ့ "

ဟိုေကာင့္ခမ်ာ ပိုက္ဆံကလည္း ေပးၿပီးသြားၿပီ ေစာ္ကပ္ပတ္ကို ေလာ္ကုပ္ရမယ္ေအာင့္ေမ့လို႔ ပိုက္ဆံမ်ားမ်ားေပးထားတာ.. ခုေစာ္ကပ္ပတ္လည္းမဟုတ္ပဲ အေျခာ္ေကာက္ႀကီးျဖစ္ေနေတာ့ ပိုက္ဆံက လည္းျပန္ေတာင္းလို႔မရေတာ့ဘူး ..မထူးဘူးဆိုၿပီး

" ကဲ လုပ္မယ္ဟာ ဟိုဘက္လွည့္ဆိုၿပီး ေလာ္ကိုးတာေပါ့။ အဲလိုလည္းေလာ္ကိုးေနတုန္း သူငယ္က သူလည္း ၿပီးေရာ ေလာ္ကီး ကိုျပန္ထုတ္ၿပီး ငလိမ္ေျခာက္ လိမ္ဦးဟဆိုၿပီး သူ႕ကို ေရထဲကိုေနာက္ကေန ေျခေထာက္နဲ႕တြန္း ခ်ၿပီး ထြက္ေျပးသြား ေတာ့တာပဲ။ သူ႕မွာ အမေလးေတာ့ဆိုၿပီး လက္ကားယားေျခကားယားနဲ႕ဗြမ္းဆိုၿပီး ေရထဲကိုက်သြားေတာ့တာေလ။ ၿပီးေတာ့ ေဖာ္ေလာ္ေမာ္သား ႏွေမာ္ေလာ္ မေအာ္ေလာ္ဆိုၿပီး ေရထဲကတက္လာရင္း အမ်ိဳးစုံ ေအာ္ဆဲပါေလေရာ။ ဟားဟား..အဲလိုဂရက္မေတာ့" 

 

က်မတို႔လည္း ရီလိုက္ရတာ. ေအာ္ျဖစ္မွျဖစ္ရေလလို႔။ အဲလိုနဲ႕ က်မတို႔ ဟီလာတိုက္ေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ သူငယ္ခ်င္း အပုန္းမေလး တစ္ေယာက္ က်မတို႔ ဝိုင္းကိုေရာက္လာေရာ။ က်မတို႔ဝိုင္းကတစ္ေယာက္က" ေကာင္မ ေျပာဘယ္႐ြာကေနလွည့္လာတာလည္း."

ဆိုေတာ့ အပုန္းမေလးက 

 " ေဖာ္ေလာ္ေမာ္. ငါ့မ္ား အားေန႐ြာဆင္းေနတဲ့ဟာမ်ား ေအာင့္ေမ့လို႔လား။ ႐ြာအၿမဲဆင္းရေအာင္လည္း သူသူ႕လို ႐ြာေတာ္ရွင္မ လည္းမဟုတ္" 

လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့ က်မတို႔ဝိုင္းထဲမွာထိုင္ေနတဲ့ သူသူမက.  "ေဖာ္ေလာ္ေမာ္မ. "လို႔ ထကေလာ္ပါေလေရာ။ ၿပီးေတာ့

" ဟဲ့ ႐ြာဆိုလို႔ေျပာရဦးမယ္ ၄၆ လမ္း႐ြာေလ..။.အဲ႐ြာက ဘြားေတာ္ႀကီးက အရမ္းရီရတာပဲ။ အေပါက္ဝမွာ မွန္တစ္ခ်ပ္ခ်ၿပီး ဆံပင္ျဖဴႏႈတ္ သလိုလို. သန္းဥပဲဆြဲသလိုလိုနဲ႕ ေန႕လည္ဘက္ဆို ထိုင္ၿပီး ပိုက္ဆံေကာက္ေနတာေလ.။ အိမ္သာတက္ခ်င္လို႔ ပိုက္ဆံ၂၀၀ တန္ေလာက္ ေပးလိုက္ရင္ တစ္ခ်က္ေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္။ အပုန္း႐ုပ္ အေျခာက္႐ုပ္ဆိုရင္ အမ္းစရာရွိရင္ ျပန္မအမ္းေတာ့ဘဲ ျပန္ေခါင္းငုံ႕သြားေရာ။ ျပန္အမ္းပါလို႔မေျပာဘဲနဲ႕ ဆင္းလို႔ရွိရင္ နင့္ဟာနင္ ႐ြာထဲမွာ ဆိုင္းဝိုင္းေထာင္ေထာင္ ဘာမြကို မေျပာေတာ့ဘူး။ အဲ ျပန္အမ္းခိုင္းတာ ျဖစ္ျဖစ္..ငါးဆယ္တန္ေပးခဲ့တာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေပးၿပီး ဆင္းရင္ေတာ့. နည္းနည္းၾကာၿပီဆိုတာနဲ႕ ဟိုအကၤ်ီအနီနဲ႕၊ ေဘာင္းဘီ အျပာနဲ႕တစ္ ေယာက္ အိမ္သာထဲဆင္းသြားတာၾကာေနၿပီ၊ နင္ဘာလုပ္ေနလည္း ငါအကုန္ျမင္တယ္ေနာ္..အကုန္ျမင္တယ္ေနာ္ ခုခ်က္ခ်င္း အေပၚကို ျပန္တက္ခဲ့ေတာ့လို႔ ေအာ္ၿပီသာမွတ္ေတာ့။ ေစာက္ရွက္ေတြကြဲေရာပဲ။ အဲလိုေအာ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ျပန္တက္ရင္တက္ေတာ့ မဟုတ္ရင္ ေအာက္ဆင္းၿပီး ေအာ္ပါေလေရာပဲ။ ၂၀၀ ေလာက္ေပးလိုက္ရင္ေတာ့ ဘာလုပ္လုပ္ေတာ္။ ဟားဟားမွန္ထဲကေနၿပီး ဘယ္သူဘာ လုပ္တယ္ အကုန္ၾကည့္ေနတာအလည္မေတာ့.."

 

 သူသူ႕စကားလည္းအဆုံး က်မတို႔မွာေအာ္..ေအာ္.. ဒါမ်ိဳးလည္းရွိတာပါလားလို႔ သိလိုက္ရေတာ့တယ္။ သူသူလည္းေျပာအၿပီး က်မတို႔ဝိုင္းထဲက မ်ိဳးသူမက 

 

``ဟဲ့..က်မဒီေန႕ေန႕လည္က လမ္းႀကဳံတာနဲ႕ ဂႏၶဳမပန္းၿခံက ႐ြာကိုေရာက္ေသးတယ္..လို႔ စကားစ႐ုံရွိေသး က်မတို႔ဝိုင္းထဲက တစ္ေယာက္က 

 

`` အေမလး ေဖာ္ေလာ္ေမာ္ရယ္. ၾသားတယ္ဆို သြားတယ္ေျပာပါ။ လမ္းႀကဳံလို႔ေတာ့ ထည့္မေျပာပါနဲ႕ လမ္းမႀကဳံလည္း မႀကဳံႀကဳံေအာင္လုပ္ေနၾကဟာကို သပ္သပ္ႀကီး လမ္းႀကဳံခိုင္းေနတယ္။ အေၾကာင္းသိ ေတြကိုဆိုၿပီး ကပ္ပါေလေရာ။ 

အဲလိုပဲ က်မတို႔က သူဦးသူကပ္ ကိုယ္ဦးကိုယ္တြယ္နဲ႕ စေနေနာက္ေနၾကပါ။ အဲဒါနဲ႕ မ်ိဳးသူမက..

 

`` ဟဲ့  ဘာျဖစ္လည္းဟဲ့ လမ္းႀကဳံလို႔ႀကဳံတယ္ေျပာတာကို။ ေဖာ္ေလာ္ေမာ္ စကားျပတ္တယ္. ဘယ္ေရာက္သြားပါလိမ့္။ အဲ လမ္းႀကဳံ ေတာ့ဟယ္. ထုံးစံအတိုင္း မနာတဲ့ဗိုကၠို အတင္းနာလိုက္တာေပါ့..ဟိဟိ..။ အဲမြာ ဂႏၶဳမပန္းၿခံ႐ြာကို သြားလိုက္တယ္ဟယ္။ ေန႕လည္ဘက္ဆိုေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း လူကလည္းမ်ား. အေပၚေကာက္ေတြရွိတဲ့ အခန္းေတြကလည္း လူေတြအသီးသီးေစာင့္ေနၾကေတာ့ အေပၚေကာက္မရွိတဲ့ေဒါင့္ဆုံးအခန္းေရွ႕မွာပဲ က်မေစာင့္ေနလိုက္တာေပါ့။အဲဒါနဲ႕က်မလည္း အခန္းကလူထြက္တာနဲ႕အခန္းထဲကိုဝင္ၿပီး ကိစၥရွင္းေနတုန္း. ေဘးနံရံကိုၾကည့္မိလိုက္ေတာ့ အေမလး အေပါက္ေဖာက္ၿပီးသြားၿပီေတာ့။ ဘယ္တုန္းကေဖာက္လိုက္လည္း မသိဘူး။ အရင္က အဲဒီ့ေဒါင့္ခန္းတစ္ခန္းပဲ အေပါက္လြတ္တာဟာကို။အဲဒါနဲ႕ က်မလည္း အေပါက္ကေနၾကည့္လိုက္ေတာ့။ 

အေမလး ဒီဘက္ ေဒါင့္စြန္းခန္းကၾကည့္လိုက္တာ ဟိုးဘက္အစြန္ခန္းထိ ဒိုးယိုေပါက္။ ဟားဟားဟား အေပၚေကာက္ေဖာက္တဲ့သူေတြက လည္း တကယ့္ အိပ္စ္ပတ္ေတြေတာ့ အေပါက္ေတြမ်ား တန္းေနတာပဲ။ အဲဒါနဲ႕က်မၾကည့္လိုက္တာ ေဘးခန္းကလူက က်မကိုျပန္ၾကည့္ တယ္ေလ။ သူ႕ကိုၾကည့္တယ္ထင္သြားမွာေပါ့။ အေပၚကုန္းမႀကီးပါ။ ဒါနဲ႕ သူကမိန္းမကြင္းေတြပစ္ျပေတာ့ က်မလည္း အပါက္ကေနၿပီး ဟဲ့.အမႀကီး လက္ေတြမေညာင္းဘူးလားဆိုၿပီးေျပာၿပီးတာနဲ႕..တစ္ရႉးကိုထုတ္ အေပၚေကာက္ကို ပိတ္လိုက္ေတာ့တယ္။ 

ကိုယ့္ကိစၥလည္းၿပီးေတာ့ ေနာက္လူေတြကိုလည္း အားနာတာနဲ႕ ျပန္ထြက္ေတာ့ က်မတံခါးဖြင့္ၿပီးထြက္ထြက္ခ်င္းပဲ ႐ြာေစာင့္ေကာင္က ခုံတစ္လုံးယူၿပီး အထဲဝင္ လာတာ ေတြ႕ေတာ့တာပဲ။ ၿပီးေတာ့ သူကခုံကိုအလယ္ခန္းတစ္ခန္းေရွ႕မွာခ်ၿပီး ႐ုတ္တရက္ ဖ်က္ကနဲဆို အိမ္ သာေပၚကေန ၾကည့္ေတာ့တာပဲ။ က်မလည္း လက္ေဆးသလို..မွန္ၾကည့္သလို..ဆံပင္သပ္သလိုနဲ႕ အေျခ အေနကိုေစာင့္ၾကည့္ေတာ့ ႐ြာအေစာင့္က အဲအလယ္ ခန္းကိုအေပၚကၾကည့္ၿပီး ေဟ့ေကာင္ မင္း လီးလုပ္ေနတာလားအခုခ်က္ခ်င္းထြက္ခဲ့စမ္း မင္းကိုငါေစာင့္ၾကည့္ ေနတာၾကာၿပီ ဆိုၿပီး ခုံေပၚ ကဆင္းၿပီးေတာ့ တံခါးကို ဒုန္းဒုန္းဒုန္းဒုန္းနဲ႕ထုေတာ့တာပါပဲ။ 

အထဲကတစ္ေယာက္ အျပင္လည္းထြက္လာေရာ  အက်ီစကိုဆြဲၿပီး မင္းတို႔ ေကာင္ေတြ အိမ္သာတက္တာ အိမ္သာတက္ပါလား. လီးလိုလုပ္ေနတာလား ရဲလက္အပ္လိုက္ရဘာညာနဲ႕. နားရင္းပါးရင္းကိုတီးေတာ့ တာပါပဲ။ ဟိုဘက္အခန္းကေကာင္ကလည္း ဝုန္းဆိုတံခါးကို ဖြင့္ၿပီးေျပးပါေလေရာလား။ အေမလး အရွက္ေတြကြဲလိုက္ၾကတာအားလုံးကလည္း ဝိုင္းၾကည့္ေနေတာ့တာေပါ့။ က်မလည္း ခဏပဲၾကည့္ၿပီး အပုန္းမေလးကို သနားတာနဲ႕ ဆက္မၾကည့္ေတာ့ဘဲ ျပန္ထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္။ 

ဘာေတြဆက္ျဖစ္ၾကလည္း ရဲလက္ပဲအပ္လိုက္လားဘာလားေတာ့မသိေတာ့ဘူး။ ..ကဲ.. ႐ြာေတာ္ရွင္မမမ်ား သတိထားေနာ္ ႐ြာဆင္းတာ ၾကည့္ဆင္းၾက။ ေနာက္မွ ဘယ္သူကေတာ့ အရိုက္ခံလိုက္ရတယ္၊ ဘယ္သူကေတာ့ အရွက္ကြဲသြားတယ္ ၾကားေနရဦးမယ္ ဟားဟား. 

ဆိုၿပီး သူႀကဳံေတြ႕ခဲ့တာေလးကို ေျပာျပေတာ့တာပါပဲ။ သူ႕စကားအဆုံး က်မတို႔အားလုံးလည္း ေၾကာက္သြားၾကပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မႀကဳံရင္ေတာ့ေကာင္းတာေပါ့။ ႀကဳံခဲ့ရင္ ဘယ္လိုေတြအရွက္ေတြကြဲမလည္းဆိုတာ စဥ္းေတာင္မစဥ္းစားရဲဘူး။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ အတတ္နိုင္ဆုံး ႐ြာမဆင္းျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကေတာ့တယ္။ 

ဒါေပမယ့္လည္း လူဆိုေတာ့ ေအပါ့ ေအလးက သြားခ်င္တတ္စၿမဲမို႔လို႔ ႐ြာေတြကိုေတာ့ ပစ္ပယ္ထားလို႔မရဘူးေလ။ 

သြားရင္လည္း ကိုယ့္ကိစၥကိုယ္ရွင္း၊ ၿပီးတာနဲ႕ မ်က္လံုးေလးကစား..အႀကိဳက္ေတြ႕...သယ္ မေတြ႕ရင္ထြက္ပဲ လုပ္ရေတာ့တာေပါ့ရွင္..။

 

 

ေရးသားသူ - ပါဝါ

၂ . ၆ . ၂၀၁၀ ( ေသာၾကာေန႕ ေညန ၆ နာရီ ၄၅ မိနစ္)