ဒုတိယမြောက် ပန်းသီးတစ်လုံး

 

သူ့ရဲ့ဘဝတွင် ပထမတစ်ခါ အချစ်ကိုနမ်းရှိုက်ခဲ့ပြီးနောက် အချစ်ရဲ့ ခါးသီးတဲ့အဆိပ်တွေ၊ အချစ်ကြောင့် ရရှိခဲ့တဲ့ နာကျင်မှုဝေဒနာ တွေက အချစ်ဆိုတဲ့အရာကြီးနဲ့ သူ့ကို ကင်းကွာသွားစေခဲ့ပါသည်။ အချစ်ဆိုတာ သူ့အတွက် မကောင်းဆိုးဝါးတစ်ကောင်လို အမြဲတမ်း ဆိုးကျိုးတွေ ပေးနေတတ်တာ။ ရှင်းရှင်းပြောရရင် သူအချစ်ကိုကြောက်နေခဲ့တာ တော်တော်ကြာခဲ့ပါပြီ။ အချစ်နဲ့မပက်သက်ရဲခဲ့သလို အချစ်နဲ့မပက်သက်အောင်လဲ သူအမြဲကြိုးစားနေခဲ့သည်။ အချစ်ဟာ တကယ်တော့ သူ့အတွက် အသုံးမဝင်တဲ့အမှိုက်ထုပ်ကြီးလိုပါပဲ။ သူဥပေက္ခာပြု စွင့်ပစ်ထားခဲ့တာ ယခုဆိုလို့ရှိရင် အဲ့ဒီအချစ်တွေက ပုပ်သိုးဆွေးမြေ့နေလောက်ရောပေါ့။

ဥပမာပြောရရင် သူက သံလိုက်တုံးလေးတစ်ခုနဲ့တူသည်။ သံလိုက်တုံးရှိရာကို သံတိုသံစလေးတွေက လာကပ်စမြဲဖြစ်သလို သူ့ဆီကို တွယ်တာကပ်ညိလာတဲ့ အနှောင်အဖွဲ့ တွေ ပင့်ကူမျှင်တွေလိုရှုပ်ထွေးနေတဲ့ အချစ်အတုအယောင်တွေကို သူရှောင်တိန်းနိုင်သမျှ ရှောင်တိမ်းခဲ့ပါသည်။ ဒါပေမယ့် ဆိုရိုးစကားလို့ဆိုရမလားပဲ အချစ်ဆိုတာ လူသားအားလုံးနဲ့ မကင်းဘူးတဲ့။ အချစ်ဟာ နှလုံးသားရှိတဲ့ လူသားအားလုံးနဲ့ သက်ဆိုင်နေသည်တဲ့။ သူကရော နှလုံးသားနဲ့တည်ဆေက် ထားတဲ့လူသားတစ်ယောက်ပဲမဟုတ်လား။ နှလုံးသား ဆိုတာ ချစ်ဖို့ ခံစားဖို့အတွက်ပဲလေ၊ သူဘယ်လောက်ပဲ ဥပဒေတွေထုတ်ပြီး တားမြစ်ပိတ်ပင်ထားခဲ့ပေမယ့် သူနှလုံးသားလေးဟာ တစ်ကြိမ်တစ်ခါသော အချိန်မှာတော့ သူ့ဥပဒေတွေကို ချိုးဖောက်ပြီး အချစ်ဆိုတဲ့နတ်ဆိုးရဲ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်လို့ အရှုံးပေးအခစားဝင် သွားခဲ့ပါသည်။ အင်းလေ.......... သူကိုယ်တိုင်ကလဲ ဘာသားနဲ့ထုထားတာမိုလို့လဲ.................။

                                             *             *             *

ညမီးရောင်စုံအောက်ရှိ လမ်းမကြီးထက်တွင် ကားများဆိုင်ကယ်များ ရှုပ်ထွေးများပြားစွာ ပြေးလွှားလျှက်ရှိသည်။ သူ့လက်မှ လက်ပတ် နာရီလေးကို တစ်ချက်ကြည့်ရင်း ရင်ခုန်စွာ လမ်းမကြီးထက်သို့ မော့လိုက်၏။ မကြာမီ ညနေခြောက်နာရီထိုးတော့မည်။ စက္ကန့်တံတွေ ရွေ့ရှားနေသမျှ သူ့ရင်ခုန်သံတွေပါ လိုက်လံခုန်ပေါက်နေသလို၊ သူတော်တော်လေးကို ထူးခြားနေခဲ့သည်။ သူ့ရဲ့အမူအရာတွေက တစ်ခုခုကို စိတ်လှုပ်ရှားနေမှန်းသိသာနေသည်။ ဂနာမငြိမ်ဖြစ်နေသည့် သူ့ခြေထောက်တွေက အနားတွင်ဒေါက်ထောက်ပြီး ရပ်ထား သည့် ဆိုင်ကယ်လေးကို မကြာခဏဆိုသလို ခပ်ဖွဖွလေးကန်နေမိသည်။ သူဘာကိုမှ မရည်ရွယ်ပဲ တစ်ချက်ပြုံးလိုက်မိသည်။ ထိုအခိုက် ညလေနုအေးလေးတွေက ဆောင်းအငွေ့အသက်လေးတွေနဲ့ ရောထွေးလျှက် သူ့ပါးပြင်းပေါ်သို့ ပွတ်သပ်တိုးဝှေ့သွားသည်။ 

............တီတီ................တီတီ........................

နှစ်ခါဆက်တိုက်ဆက်မြည်လာသော ဖုန်းမှ SMS Ringtone သံကြောင့် သူဖုန်းကို ကပျာကယာကောက်ကိုင်မိသည်။ ထို့နောက် Lock screen ကိုဖွင့်လိုက်ပြီး text massage လေးကို ဖောက်ဖတ်လိုက်သည်။ 

ထို့နောက် ဖုန်းကလေးကို အင်္ကျီအိတ်ထဲပြန်ထည့်ထားလိုက်၏။  သူရင်ခုန်စွာစောင့်ကြိုနေသော လူသားတစ်ဦး မကြာမီသူ့ရှေ့ကို ရောက်ရှိလာတော့မည်။ အပြင်မှာတစ်ခါမှမမြင်ဖူးသည့် online ပေါ်မှလူတစ်ယောက်ကို တွေ့ဖို့ဆိုတော့ သူအနည်းငယ် စိုးရွံ့မိသလို လိုတော့ရှိသည်။ သို့သော် ဘာကြောင့်မှန်းမသိ သူရင်ထဲ တွန်းအားတစ်ခုက တွန်းကန်ပေးထားသလို အရှေ့ကိုဆက်တိုးဖို့ သတ္တိတွေရှိ နေသည်။ ကွမ်းတရာညက်ခန့်အချိန်သို့ရောက်သော် ခပ်လှမ်းလှမ်းမှ တအိအိမောင်းနှင် လာသော Heno အဝေးပြေး Express ကားကြီး ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ ကားကြီးသည် သူ့အရှေ့တည့်တည့် မျက်နှာချင်းဆိုင် လမ်းမကြီးတစ်ဖက်တွင်ရှိသည့် KBZ Bank အရှေ့သို့ ရောက်သော် ရပ်တန့်သွားသည်။ ထို့နောက် ကားမှန်တခါးကြီးပွင့်လာကာ အထဲမှ ခရီးသည်များဆင်းလာကြသည်။

သူအလျင်စလိုပဲ ထိုကားအနားသို့ပြေးသွားကာ တစ်စုံတစ်ခုကို ရှာဖွေနေမိသည်။ ခရီးသည်များသည် ညဖြစ်သောကြောင့် လူလုံးသူလုံး မကွဲဘဲရှိနေသည်။ အဝေးမှကြည့်လျှင် မည်သူမည်ဝါမှန်း ရုတ်တရက်ခွဲခြား၍ မရသောကြောင့် သူသေချာဂရုစိုက်ပြီးရှာဖွေသည်။ ကား အနောက်ပိုင်းတွင် ခရီးသည် တစ်ချို့ရပ်တန့်နေပြီး ကားဝမ်းဗိုက်ထဲမှ ခရီးဆောင်အိတ်များထုတ်ပေးနေသည်ကို စောင့်ယူနေသည်။ ထိုအနားသို့သူသွားကပ်ကြည့်လိုက်သည်။ ထိုအခိုက် သူ့ကိုကျောပေးပြီး တစ်စုံတစ်ခုကိုရှာဖွေနေဟန်ရှိသော လူရွယ်တစ်ဦးက သူ့ဖက် သို့လှည့်လာသည်။ ရုတ်တရက် ထိုသူ၏ မျက်နှာကို မြင်လိုက်ရသောအခါ ဝမ်းသာမှုနှင့်အတူ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကြီး အေးစက်တောင့်တင်း သွား၏။  ထို့နောက် သူ့နှုတ်တွေကိုပါ အာစေးထည့်ထားသလို စကားပြောထွက်ဖို့ ဆွံ့အနေမိသည်။

ထိုလူရွယ်က သူ့ကို မျက်မှောင်ကုတ်ပြီး တစ်ချက်မျှ စိုက်ကြည့်သည်။ ထို့နောက် အချိုးအစားပြေပြစ်လှသော လူရွယ်၏မျက်နှာ လေးထောင့်စပ်ကျကျမေးရိုးထောင့်မှသည် ယောကျာ်းပီသသော အပြုံးတစ်ခုကိုဖန်တီးလေသည်။ သူလဲဘာရယ်မဟုတ် လိုက်ပြုံးလိုက်သည်။ 

“အောင်လား.............အောင်ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား”

သူခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ 

“နေလား”

“အင်း.......”

နေ့ကိုအပြင်မှာတွေ့တော့ သူအံ့သြမိသည်။ နေက ဓာတ်ပုံထဲနှင့်မျက်နှာပေါက်ခြင်းမကွဲပြားသော်လဲ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားမှာမူ သူထင်ထားသည်ထက် ပိုမိုထွားကြိုင်းလျှက်ရှိသည်။ စစ်စိမ်းရောင်ပြောက်ကျား အနွေးထည်ကြီးကိုဝတ်ဆင်ထားသောကြောင့် ရုတ်တရက်ကြည့်သော် သူမမှတ်မိခြင်းဖြစ်တာမျိုးဖြစ်မည်။ နေက သူမှန်းသိသောအခါ အနားသို့လာကာ သူ့ပခုံးကို ရင်းရင်းနီးနီး လာဖက်သည်။ 

“အထုပ်အပိုးတွေပေးလေ အောင်ကူဆွဲပေးမယ်”

“ရပါတယ် အထုပ်အပိုးက နှစ်ထုပ်တည်းပါတာ။ မလေးပါဘူး နေ့ချစ်သူလေးပင်ပန်းနေဦးမယ်”

“အဲ့ဒါဆိုလဲ သေးတဲ့အထုပ်ပေး။ အောင့်မှာဆိုင်ကယ်ပါတယ်.. ဟိုနားမှာရပ်ထားတယ်”

လမ်းတစ်ဖက်တွင်ရှိသော သူ့ဆိုင်ကယ်ကို လက်ညိုးထိုးပြရင်း သူ နေ့ဆီမှ အထုတ်တစ်ထုပ်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်၏။ ထို့နောက် နှစ်ယောက်သား ဆိုင်ကယ်အနားသို့လျှေက်လာခဲ့သည်။ အနားသို့ရောက်သော် ဆိုင်ကယ်ပေါ်သို့သူတက်လိုက်သည်။ အနောက်မှ နေကလဲ ဆိုင်ကယ်ကို ကားယားခွကာတက်ထိုင်သည်။ လက်ကလဲအငြိမ်မနေပဲ သူ့ခါးကိုတစ်ခါတည်းလာဖက်သည်။ သူချွေးပျံချင်သလိုလို စိတ်ထဲတင်းကြပ်နေမိတာအမှန်။ 

“ဟိုခပ်လှမ်းလှမ်းနားမှာ ဟိုတယ်တစ်ခုတော့ရှိတယ်နေ။ တည်းလို့အဆင်ပြေမယ်ထင်တယ် အဲ့ကိုသွားမလား”

“အင်း.........သွားမယ်လေ”

အနောက်က နေမှ စကားပြန်ဖြေသည်နှင့် သူဆိုင်ကယ်ကိုစက်နှိုးကာ မောင်းနှင်လာခဲ့သည်။ ဟိုတယ်သို့ရောက်သောအခါ နှစ်ယောက်ခန်းတစ်ခန်းယူလိုက်ပြီး ဆိုင်ကယ်ကို ဟိုတယ် အောက်ထပ်တွင်ထားခဲ့၏။ ထို့နောက်သူတို့အခန်းရှိရာ ဟိုတယ်တတိယ အထပ်သို့ တက်လာခဲ့သည်။ နေကတော့ သူနောက်မှထပ်ကြပ်မကွာပါပင်။ အခန်းဝသို့ရောက်သောအခါ ဟိုတယ်ဝန်းထမ်းလေးက ကူသယ်လာသော အထုပ်များကို ချပေးခဲ့ပြီး အခန်းသော့ဖွင့်ပေးကာ အောက်ထပ်သို့ပြန်ဆင်းသွားသည်။ သူအခန်းတံခါးဘုကို လှည့်ပြီး အခန်းထဲသို့ ဝင်လိုက်သည်။ အခန်းက နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ဖြင့်မဟုတ်ပဲ တစ်ယောက်အိပ်ကုတင်နှစ်လုံးကို အပြိုင်ခင်းထားသည်။ တီဗွီနှင့်အဲယားကွန်းကတော့ ဝင်လိုက်သည်နှင့်မြင်လိုက်ပြီးပြီဖြစ်သည်။ အနောက်ဖက်တွင် ရေချိုးခန်းနှင့် အိမ်သာရှိမည်ထင်သည်။ 

နေက အခန်းထဲသို့ရောက်သည်နှင့် အခန်းတံခါးကို ပိတ်ကာသူ့ကိုခါးမှ သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ဆွဲလှဲလိုက်၏။ နေကြောင့် သူကခန္ဓာကိုယ်လေး ကုတင်ပေါ်သို့သိမ့်ကနဲ့ ရောက်သွားသည်။ နေကသူ့ကို ရင်ခွင်ထဲသို့ဆွဲသွင်းလိုက်၏။ ယောကျာ်းတစ်ယောက်၏ ရင်ခွင်ထဲသို့ရောက်သွားသောအခါ ထိုယောကျာ်းတစ်ယောက်၏ စွဲမက်စရာကောင်းသည့် ကိုယ့်သင်းနံ့တစ်မျိုးက သူ့ကိုရုန်းမရအောင် ယစ်မူးသွားစေသည်။ ယောကျာ်းလေးတော်တော်များများ နှစ်သက်စွာအသုံးပြုလေ့ရှိသည့် NEVIA Body Spray ကိုနေသုံးထားသည်။ ထိုရနံ့က သူ့ကိုပိုပြီး ဆွဲဆောင်လျှက်ရှိ၏။ သူနေ့ရင်ခွင်ထဲတွင် စကားတစ်လုံးမှမပြောတော့ဘဲ အသာမျက်စိမှိတ်ထားကာ ငြိမ်သက် နေမိသည်။ 

နေကသူ့ကိုတင်းကြပ်စွာဖက်ထားသည်။ သူတို့နှစ်ဦးသား ခဏတာမျှဆိတ်ငြိမ်သွားသည်။ သူ့မျက်လုံးမှိတ်ထားသော်လည်း သူ့နှလုံးသားက အငြိမ်မနေဘဲ ရင်ခုန်သံတွေဆူပွက်လျှက် မြူးတူးခုန်ပေါက်လျှက်ရှိသည်။ ခဏကြာသော် နွေးနေသော လက်ဖဝါးနုနုလေးက သူ့ဗိုက်သားပြင်ပေါ်သို့ ထိကပ်လာ၏။ သူတစ်ချက်တော့တွန့်ကနဲဖြစ်သွားသည်။ ထိုလက်ဖဝါးနုနုလေးသည် သူ့ဗိုက်သားပြင်တစ်လျှောက် ညင်သာစွာပွတ်သပ်နေသည်။ သူတံတွေးတစ်ချက် မျိုချလိုက်သည်။ 

ထိုအခိုက် သူ့နှာခေါင်းဝသို့ အသက်ရှုလေတစ်ချို့လာရောက်တိုးဝှေ့သွားသည်။ သူမျက်လုံးမှိတ်ထားသော်လည်း နေ့မျက်နှာက သူ့မျက်နှာနှင့်တဖြေးဖြေးနီးကပ်လာပြီဆိုတာ သူရိပ်စားမိသည်။ သူ ဒုတိယအကြိမ် တံတွေးမျိုချလိုက်ပြန်သည်။ နေ့ရဲ့ နူးညံ့နေသည့် နှုတ်ခမ်းပါးလေးက သူ့နှုတ်ခမ်းဆီသို့ စတင်ချည်းကပ်လာပြီဖြစ်သည်။ နှုတ်ခမ်းခြင်းထိတွေ့ လိုက်သောအခါ သူ့ခန္ဓာထဲသို့ ရမ္မက်၏ လျှပ်စစ်စီးအားတွေ စီးဝင်လာသည်။ သူအလိုက်သင့် နှုတ်ခမ်းလေးကို ခပ်ဖွဖွလေးပြန်ဟပ်နမ်းလိုက်၏။ နေကလဲသူ့ကို အလိုက်သင့်လေး တုန့်ပြန်သည်။ စီးချက်ညီနေသော သူတို့နှစ်ဦး၏ အနမ်းသံစဉ်လေးက ချိုမြိန်သောတေးသွားတစ်ပုဒ်ကို ကခုန်ရင်း လောကကြီးကိုမေ့မြောသွားစေသည်။ 

နေကတစ်ဖြေးဖြေးသူ့အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို လာဖြုတ်သည်။ ထို့နောက်သူ့ဂျင်းဘောင်းဘီမှ ခါးပတ်ခေါင်းကိုပါဖြုတ်ကာ ဘောင်းဘီကိုအောက်သို့လျှောချလိုက်၏။ ထို့နောက် မာကျောတိုးထွက်နေသော သူ့ငယ်ပါကို အားရပါးရဆုပ်ကိုင်နေ၏။

“အောင်ဟာလေးက ဘယ်လိုလေးလဲ”

“ဘာဖြစ်လို့လဲနေ”

“သြော် ဒစ်မပြုတ်သေးဘူးလားလို့မေးတာ”

“အင်း”

သူ့စကားကြောင့်နေက တစ်ချက်ရယ်သည်။ နေရယ်သည်က သူ့ကိုလှောင်သလိုလိုဖြစ်နေသည်။

“ဘာရယ်တာလဲနေ”

“ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး။ အောင်က အခုအသက်နှစ်ဆယ်ရှိပြီမဟုတ်လား အခုချိန်ထိဒစ်မပြုတ်သေးဘူးဆိုတော့ တစ်ခါမှမလုပ်ဖူးဘူးလား “

သူခေါင်းခါလိုက်၏။

“ဒါဆိုရင် အောင်ကနေ့ကိုonline ပေါ်မှာဘာလို့ top လို့ပြောတာလဲ။ အောင်ပဲ တစ်ခါမှမလုပ်ဖူးဘူးဆို”

“ဟို...............အဲ့....အဲ့ဒါကတော့ ဒီလိုပဲပြောလိုက်တာပါ top ဆိုရင်ကောင်းမယ်ထင်လို့ နောက်ပြီးတော့..................”

“နောက်ပြီးတော့.............နောက်ပြီးတော့ ဆက်ပြောလေ”

“ဟို.....အောင် bottom နေရမှာကိုကြောက်လို့ပါ”

“ဟား..........ဟား............ဖြစ်မှဖြစ်ရလေအောင်ရယ်။ အဲ့ဒါက အစပိုင်းပါနောက်ပိုင်းကျရင် သူ့ဟာနဲ့သူအဆင်ပြေသွားမှာပါအောင် မကြောက်ပါနဲ့”

နေကပွင့်လင်းလွန်းသည်ဟု သူထင်သည်။ သူ့ကိုမေးသည့်မေးခွန်းတွေရော သူ့အပေါ်ဆက်ဆံသည့် အမူအရာတွေကပါ လက်ရဲဇက်ရဲနိုင်သည်ဟု ထင်သည်။ ထိုအကြောင်းအရာကိစ္စတွေကို သူနှင့် online ပေါ်တွင် မကြာခဏဆိုသလိုပြောဖြစ်ခဲ့ပေမယ့် လက်တွေ့အပြင်ဖက်တွင်တော့ တစ်ခါမှသူနှင့် တွေ့ဆုံခဲ့ ဖူးသေးခြင်းမရှိသည့်အတွက် နေ့ကိုသူထိုမျှလက်သွက်လိမ့်မည်ဟု မျှော်လင့်မထားပါ။ သူနေ့ကို ယုံရမှာလား............။

နေကသူ့စကားကိုဖျက်လိုက်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းကိုဆက်နမ်းသည်။ ထို့နောက်သူ့ငယ်ပါကိုကိုင်ကာ အရေပြားကို အောက်သို့ဆွဲလိုက်၏။

“အား..................”

“အရမ်းနာသွားလား အောင်”

သူရုတ်တရက်စကားပင်မပြောနိုင်တော့။ သူ့ငယ်ပါဘာဖြစ်သွားပြီလဲမသိပါ ပူစပ်ပူလောင်နာကျင်မှုကိုသာ ခံစားနေရသည်။ နေက သူ့ငယ်ပါကို ဆက်လာကိုင်သည်။ သူနေ့လက်တွေကို ဖမ်းဆုပ်လိုက်ပြီး.........

“မကိုင်နဲ့တော့နေ အရမ်းနာနေပြီ။ “

“အဲ့ဒါအောင့်ကို ဒစ်ဖြုတ်ပေးလိုက်တာလေအောင်။ နို့မိုဆိုရင် တော်တော်နဲ့မပြုတ်ပဲနေဦးမယ်။ အောင့်အသက်က ၂၀ ရှိနေပြီ ဒီအချိန်ထိ ဒစ်မပြုတ်သေးဘူးဆိုတာ မဖြစ်သင့်ဘူးလေ။ “

“တော်တော်နာတာပဲနေရာ...........”

“ဆောရီးပါအောင်ရာ စေတနာနဲ့လုပ်ပေးလိုက်တာပါ”

သူနေ့ကိုဘာမှမပြောနိုင်တော့ပါ။ သူနာကျင်နေသည်သာသိသည်။ သေချာတာတစ်ခုက သူ့အရှေ့ပိုင်းက တော်တော်နှင့်အလုပ်လုပ်နိုင် တော့မည် မထင်ပါ။ နေက သူ့နဖူးတွေကို နမ်းရှိုက်သည်။ ထို့နောက်သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းသည်။ ထို့နောက် သူ့ကို အခြားတစ်ဖက် သို့ လှည့်စေလိုက်၏။ နေဘာလုပ်တော့မည်ဆိုတာ သူသိသည်။ လောကမှာ သူအကြောက်ဆုံးအရာကို ဦးတည်နေပြီဖြစ်သည်။  သူချွေးတွေ ပျံလာသည်။  သူဘာလုပ်ရမည်နည်း။ သူရုန်းကန်ပြီး ငြင်းဆန်သင့်သလား သို့မဟုတ် သည်းခံပြီးလိုက်လျောလိုက် သင့်သလား။ ထိုသို့လိုက်လျောလိုက်သော် သူ့မှာ ခံနိုင်ရည်အားလုံလောက်ပါ့မလား။ ငြင်းဆန်လိုက်သော် နေနှင့်သူ့အကြား ချစ်သူနှစ်ဦး၏ ဆက်ဆံရေးမှာမည်သို့မည်ပုံပြောင်းလဲသွားနိုင်ပါသနည်း။ သူ့ခေါင်းထဲဝင်လာသော အတွေးပေါင်းသောင်း ခြောက်ထောင်က သူ့ကိုစဉ်းစားရကြပ်စေသည်။ 

နေက သူ့ဘောင်းဘီကိုခြေထောက်မှကျွတ်အောင် ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီဖြစ်သည်။ ထို့နောက် သူ့ဂျာကင်နှင့် အတွင်းရှိ shirt အင်္ကျီကိုပါ ချွတ်လိုက်၏။ ယခုသူ့ခန္ဓာ အဝတ်စားမဲ့ကာ ဗလာကျင်းနေပြီဖြစ်သည်။ သူ့ကိုချွတ်ပေးပြီးသောအခါ နေကသူ့ခန္ဓာပေါ်ရှိ အဝတ်အစား တွေကိုပါ ချွတ်ပြီး ကုတင်ခြေရင်းသို့ပုံထားလိုက်၏။ သူမျက်လုံးတွေကိုမှိတ်ထားလိုက်သည်။ ငယ်ထိပ်သို့ရောက်နေသော ကြောက်စိတ် များကြောင့် သူအနည်းငယ်တုန်ရီနေသလိုရှိသည်။ 

နေက သူ့လက်ဖမိုးပေါ်သို့ လက်ကလေးဖြင့်လာရောက်ပွတ်သပ်သည်။ ထို့နောက် သူ့ကျောပြင်တစ်လျှောက်နှင့် ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ကို လိုက်လံနမ်းရှိုက်လေသည်။ သူ့ကိုခါးမှနေပြီး ဆွဲမကာ ခန္ဓာကိုယ်အနေအထား position ကိုအနည်းငယ်ကုန်းစေကာ သူလိုချင်သလို ညှိယူသည်။ သူ့စိတ်ထဲ အလိုလိုအားငယ်စိတ်တို့က စိုးမိုးဝင်ရောက်လျှက်ရှိသည်။ ထို့နောက်ပူနွေးနေသော ကျားလိင်တံက သူ့တင်ပါးနားကပ်လာ၏။ သူကြက်သီးတွေထသွားသည်။ ထို့နောက် သူတင်ပါးအတွင်းသို့ တဖြေးဖြေး တိုးဝင်လာသည်။ အစပိုင်းတွင်ဖြစ်သောကြောင့်မဝင်ပဲ ကြပ်နေသည်။ 

“အောင် စိတ်တွေကိုတင်းမထားနဲ့။ စိတ်လျှော့ထားလေအောင် ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးအောင်ရယ် အရမ်းမကြောက်ပါနဲ့ စိတ်ကိုလျှော့ထား နော်”

နေကသူ့ကို စကားတွေတတွတ်တွတ်ပြောရင်းသူလိုချင်သည့် ပုံစံရအောင်ဆွဲသွင်းလျှက်ရှိသည်။ သူတင်းခံထားသော စိတ်တွေကို အသာဖြေလျော့လိုက်၏။ ခပ်ငွေ့ငွေ့ချလိုက်သော သူ့သက်ပြင်းတွေက တုန်ရီလျှက်ရှိပါသည်။ နေက သူ့ကိုယ်ပေါ်မှထသွားပြီး မှန်တင်ခုံရှေ့တွင် ချထားသည့် သူ့အိတ်အတွင်းမှ ခေါင်းလိမ်းဆီတစ်ချို့ကို ယူကာသူ့လိင်တံကို ပွတ်သပ်လိုက်သည်။  ထို့နောက် သူ့အနားသို့ပြန်လာသည်။ သူ့တင်းပါးအတွင်းသို့ ဒုတိယအကြိမ်သွင်းဖို့ ကြိုးစားချင်းဖြစ်သည်။ သူရင်မောမိတာတော့ အမှန်ပင်။ သူအသက်ကို မှန်မှန်ရှုရင်း မျက်လုံးမှိတ်ထား လိုက်သည်။ နေကထုံးစံအတိုင်းနောက်ကနေ သူ့ကိုရက်စက်ဖို့ကြိုးစားတော့မည်။

နေကအနောက်ကနေ သူ့တင်းပါးတွေကို ဆုပ်ညစ်ကာ တဖြေးဖြေး သူ့အပေါ်အုပ်မိုးလိုက်သည်။ သူ့အား ကုတင်ပေါ်တွင် အားယားမှောက်နေစေပြီး သူ့လည်ဂုတ်တွေကို အငမ်းမရ နမ်းရှိုက်လျှက်ရှိသည်။ ထို့နောက် နေကသူ့ငယ်ပါကို တင်းပါးအထဲသို့ စသွင်းလေသည်။ သူ့ရင်တွေပူကာ သွေးတွေဆူလာ၏။ နေ့လိင်တံက အစပိုင်းတွင်မဝင်ပဲကြပ်နေသည် သို့သော် နေက ဇွဲမလျော့ပဲ အားထည့်ကာ အတင်းသွင်းလိုက်သောအခါ သူ့စအိုအတွင်းသို့ အနည်းငယ် ဝင်စပြုလာသည်။ စအိုအတွင်းပိုင်းသို့ လိင်တံဝင်လာသည်နှင့်အမျှ စပ်ဖျဉ်းဖျဉ်းအရသာက သူ့ကို ပိုမိုညှင်းပန်းလျှက်ရှိသည်။ သူညည်းသံသဲ့သဲ့လေး ညည်းမိသည်။

ယခုတစ်ခေါက်တွင်တော့ ဆီပါ၍လားမသိ ပထမတစ်ခေါက်ကလို အရမ်းကြပ်နေခြင်းမျိုးတော့ မရှိတော့ပါ။ သို့ပေမယ့် သူ့စိတ်ထဲမှာ တော့ နေမတတ်ထိုင်မတတ်ဖြစ်နေမိသည်။ ရေပဲငတ်သလိုလို ပူစပ်ပူလောင်ဖြင့် အတော်ခံရခက်သည်ကိစ္စပါပင်။ နေကအနောက်ကနေ သူ့ဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်လိုက်ပြီး တစ်ချက်အားနှင့်ဆောင့်ထည့်လိုက်၏။

“အား.......................”

ဖျင်းကနဲ တက်လာသည့် နာကျင်မှုက သူ့ကိုတီကောင်ကိုဆားဖြင့်တို့လိုက်သလိုဖြစ်သွားစေသည်။ သူချက်ချင်းရုန်းကာ ထပစ်လိုက်သည်။ နေ့ကိုလဲ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ တွန်းချပစ်လိုက်၏။ ထို့နောက် နေ့ကိုမကြည့်ပဲ သူခေါင်းငုံ့ထားမိသည်။ 

“အရမ်းနာသွားလားအောင် “

“ဟုတ်တယ်နေ အရမ်းနာတယ်။ အောင်ဗိုက်အောင့်လာသလိုပဲ ဆက်မလုပ်ပါနဲ့တော့ နောက်မှပဲ အဆင်ပြေသလိုညှိယူကြတာပေါ့နေ”

“အင်း အောင်နာတယ်ဆိုရင်တော့ မလုပ်တော့ပါဘူး။ “

“အဲ့ဒါဆိုရင် နေရေချိုးလိုက်ဦးလေ။ ခဏနေကျရင် အပြင်သွားပြီး ထမင်းစားမယ် ပြီးရင်နေ့ကို တောင်ပေါ်က ဘုရားကိုလိုက်ပို့ပေးမယ်”

နေကသူ့ကို ခေါင်းညိတ်ပြကာ ခရီးဆောင်အိတ်ထဲမှ ရေချိုးသဘတ်ကို ယူကာ အနောက်ဖက်ထဲကို ဝင်သွားသည်။ သူကတော့ ညနေကမှအိမ်ကချိုးလာသည်မို့ ရေချိုးရန်စိတ်မကူးတော့ပါ။ ရာသီဥတုက အနည်းငယ်အေးသည့်အချိန်ကို ရောက်လာပြီမို့ ချမ်းစိမ့်စိမ့်ဖြစ်ချင်နေသည်ကလည်းပါသည်။ ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားသည့် နေ့ကျောပြင်ကိုကြည့်ရင်း သူသက်ပြင်းတစ်ခု လေထဲသို့မှုတ်ထုတ်လိုက်၏။ ကုတင်ပေါ်တွင် ပြန့်ကျဲနေသော သူ့အဝတ်အစားတွေကို လိုက်ကောက်ကာ ပြန်ဝတ်ထားလိုက်သည်။ 

နေရေချိုး၍ ပြီးသောအခါ နှစ်ယောက်သား ဟိုတယ်ပေါ်မှဆင်းလာကြသည်။ နေက သူနေသည့်မြို့ကို ပထမဦးဆုံးစရောက်ဖူးခြင်းဖြစ် သဖြင့် လည်ဖို့ပတ်ဖို့ကိစ္စ သူ့မှာတာဝန်ရှိသည်ပေါ့။ လူချင်းမတွေ့ခင် အွန်လိုင်းပေါ်မှာကတည်းက သူကနေ့ရဲ့ travel guide လုပ်မည်ဟု ပြောထားဖူးသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် ဟိုတယ် reception သို့ရောက်သောအခါ နေက အခန်းသော့ကို သွားအပ်နေသည်။ တကယ်တော့သော့က ယူသွားလျှင်လဲရနိုင်သည်။ နေ့ကိုလျှာရှည်သည်ဟု  သူတွေးနေမိသည်။ 

“သော့ခဏထားခဲ့မယ်နော် အပြင်ခဏသွားလိုက်ဦးမယ် “

“ဟုတ်ကဲ့ရပါတယ်”

ဝန်ထမ်းကောင်လေးကို သော့ပေးလိုက်ပြီး နေကသူ့ဖက်ကိုလှည့်လာသည်။ ထို့နောက် တစ်ချက်ပြုံးကာ အနောက်ကိုပြန်လှည့်သွား ပြန်သည်။ 

“အကိုရေ ဒီမှာ အကောင်းဆုံးတွေဘာရှိလဲ”

“ခင်ဗျာ..........”

နေ့မေးခွန်းကြောင့် ဟိုတယ် ဝန်ထမ်းကကြောင်သွားပြီး နားမလည်သလိုကြည့်သည်။ နေကတော့ ရယ်ကြဲကြဲလုပ်နေသည်။ ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းက နေ့ပုံစံကိုမြင်မှ တစ်ခုခုကိုသဘောပေါက်သွားဟန်ဖြင့် 

“အကိုတို့ ကောင်မလေးတွေခေါ်ချင်လို့လား ခေါ်ချင်ရင်ပြောနော် ခေါ်ပေးမယ်”

ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းစကားဆုံးသောအခါ နေရောသူရော တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်ပြီး အသံထွက်အောင်ရယ်မိကြသည်။ 

“ရပါတယ်ဗျာ မလိုပါဘူး ကျွန်တော်ပြောတဲ့အကောင်းဆုံးဆိုတာ အစားအသောက်တို့ဘာတို့ကိုပြောတာပါ။ ဟီးဟီး သွားတော့ မယ်နော်”

နေရောသူရော ဟိုတယ်ထဲမှ ပြုံးစိစိဖြင့်ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းမျက်နှာကတော့ မည်သို့မည်ပုံဖြစ်ပြီး ကျန်ခဲ့သည်မသိပါ။ 

*             *             *

သူရေကန်ထဲသို့ရောက်သောအခါ နေကသူ့ကိုအရှေ့ဖက်သို့လှည့်စေပြီး အနောက်မှနေ၍ သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ကိုင်ကာ ထိုင်လိုက်စေ သည်။ သူထိုင်လိုက်တော့ ရေကန်ထဲတွင်ရှိသည့် နေ့ပေါင်ပေါ်သို့ ထိုင်မိသွားသည်။ နေကအတွင်းခံဘောင်းဘီဝတ်ဆင်ထားသေးသဖြင့် သူထိုင်လိုက်တော့ နေ့ပစ္စည်းခုလုခုလု လေးပေါ်တွင် ထိုင်ရခက်သလိုဖြစ်နေသည်။ နေကသူ့ဝမ်းဗိုက်တွေကို သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး အနောက်သို့ ဆွဲလှဲလိုက်၏။  သူထိုင်ရတာ နည်းနည်းတော့ အဆင်မပြေသလိုရှိသည်။ သို့ပေမယ့် စိတ်ထဲကတော့ ကျေနပ်နေသည်။ 

နေကတဖြည်းဖြည်းဖြင့် သူ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကို သိုင်းဖက်ထားသည်။ ရေခိုးရေငွေ့တွေ လှိုင်နေသော ရေချိုးကန်ထဲတွင် နေနှင့် သူနှစ်ယောက်သား ကြည်နူးနေမိသည်။ နေ့အသားအရေတွေနှင့် သူထိတွေ့နေရသည်ကပင် သူ့ကိုကျေနပ်နှစ်သိမ့်မှုတွေ များစွာဖန်တီး ပေးလျှက်ရှိ၏။ နေ့ရင်ခွင်ထဲတွင် အသာသူမှေးနေလိုက်သည်။ နေကတော့ သူ့ကိုအသာအယာလေး ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ တဖြေးဖြေးဖြင့် နေ့လက်တွေက သူ့ပေါင်ရင်းနားသို့ရောက်လာကာ သူ့ပေါင်သလုံးသားတွေကို ဆုတ်နယ်နေ၏။ နေ၏ အပြုအမူ အောက်တွင် သူယစ်မူးရင်း သာယာလှိုက်မောနေမိကာ လောကကြီးတစ်ခုလုံးကို မေ့ချင်သွားသည်။ 

တဖြေးဖြေးဖြင့်သူ့စိတ်ထဲ ရမ္မက်စိတ်တို့က ပြန်လည်ထကြွကာ သူ့ညီဘွားလေးက ပြန်လည်ထောင်မတ်လာ၏။ ခန္ဓာကိုယ်အသွေး အသားတို့၏ တောင့်တမှုက အထွဋ်အထိပ်သို့ ရောက်လာသလို သူ့နှုတ်ခမ်းဖျားမှလဲ အနမ်းတွေကို တမ်းတလျှက်ရှိသည်။ သူ့တကိုယ်လုံး ဂီတသံစဉ် တစ်ခုတွင် စီးမျောနေသလို ယိမ်းလိုက်နွဲ့လိုက်ဖြင့် အလိုက်သင့်လေး ငြိမ်နေမိသည်။ နေက သူ့နားရွက် အောက်နားရှိ လည်တိုင်တလျှောက်ကို နမ်းလေ၏။ နေ့နှုတ်ခမ်းမှ ပူနွေးငွှေ့လေးနှင့်အတူ သူအလိုလို သက်ပြင်းပူလေးဖြင့် ညည်းမိသွား သည်။ သူ့ခံစားချက်တွေ ထိပ်ဆုံးသို့ရောက်လာမှန်း နေရိပ်စားမိသွား လောက်ချေပြီ။

“အောင်..... နေတို့ပြန်စကြရအောင်”

“........................”

သူနှုတ်ခမ်းမှ တစ်ခုခုကိုဆိုလိုက်သည်။ သို့ပေမယ့် သူသဘောတူလိုက်ခြင်းလဲမဟုတ် သဘောမတူခြင်းလဲ မဟုတ်ပါ။ သူ့နှုတ်ခမ်းမှ အဓိပ္ပါယ်မဲ့သော အသံတစ်ခုကို အဆိုပြုလိုက်ခြင်းသာ။ သို့သော် နေကတော့ သူလိုရာအတိုင်း လုပ်ဆောင်ရန် အသင့်ပြင်နေလေသည်။ သည်တစ်ခေါက်တွင်တော့ သူနေ့ကိုမတားမြစ်မိတော့။ နေ့ပြုသမျှကို သူ၏ မသိစိတ်ထဲက တမ်းတမက်မောစွာလိုချင်နေသည်။ သို့ပေမယ့် တစ်ဖက်တွင်လည်း သိစိတ်ကနေ နာကျင်မှုကိုခံစားရမှာကြောက်နေသေးသည်။ သူ့စိတ်က အရူးတစ်ယောက်ပမာ ယောက်ယက်ခတ်လျှက် တောင်ရောက်မြောက်ရောက်ဖြစ်နေသည်။ နောက်ဆုံးတော့ သူဘာမှမပြောတော့ပဲ ငြိမ်နေလိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ် လိုက်သည်။ နာကျင်သည်ဆိုလျှင်တော့ ထိုနာကျင်မှုကို သူခံစားကြည့်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်၏။ မည်မျှနာကျင်နိုင်ပါဦးမည်နည်း။ သေချာသည်က သူအသက်တော့ မသေလောက်ဟု ယူဆသည်။ ထို့အပြင် မကြုံဖူးသေးသော အတွေ့အကြုံသစ်တစ်ခုကို ရရှိဖို့ရန် သူ့စိတ်ထဲတွင် အားသန်နေမိသည်။ နေ၏ ဆော်သြမှုကလဲ အဓိကပါမည်ထင်သည်။

“အောင် မျက်လုံးမိတ်ထားလိုက်နော် နေ့ကိုမကြည့်နဲ့တော့”

“အင်း..........”

နေကသူ့ကို မျက်လုံးမှိတ်စေလိုက်ပြီး ရေချိုးကန်ဘောင်ပေါ်တွင် ခေါင်းအုံးအိပ်စေသည်။ ရေချိုးခန်းရှိ ဆပ်ပြာနံ့လေးသင်းသင်းက သူ့နှာခေါင်းတစ်ဝှိက်တွင် မွှေးပြန့်လျှက်ရှိပြီး သူ့စိတ်ကူးတွေကို နုပျိုလတ်ဆတ်နေစေ၏။ သူဘာကိုမှ မကြောက်တော့သလို သူရင်ထဲ ဘယ်ကဝင်လာမှန်းမသိသော ခွန်အားတွေ အလိုလိုရှိလာသည်။ နေက သူ့နို့သီးခေါင်းတွေကို လက်ဖြင့် အသာပွတ်သပ်လိုက်ပြီး နှုတ်သီးလေးဖြင့် အသာဖွဖွလေးကိုက်လိုက်၊ စို့လိုက်လုပ်နေသည်။ တစ်ခါတစ်ခါတွင် သူမခံရပ်နိုင်လောက်အောင်ပင် စိတ်တွေ ကြွလာ သလိုရှိသည်။ ထိုမှတစ်ဆင့်နေသည် တဖြေးဖြေးအောက်သို့လျှောသွားပြီး သူ့ဝမ်းဗိုက်သားတွေကို ပါးစပ်ဖြင့် ဟပ်ကာ လျှာဖြင့်ထိုး ကလိသည်။ သူ့ကိုမြူစွယ်နေသော ကာမအခိုးတွေက သူ့ကိုလွှမ်းခြုံရစ်သိုင်းလျှက် ရမ္မက်ဆန်သော ညည်းညူသံတို့နှင့်အတူ သူအံတွေ ကို ကြိတ်ထားမိသည်။ ထို့အပြင် သူ့လက်တွေကလည်း နေ့ဦးခေါင်းရှိ ဆံပင်တွေကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဆုပ်ကိုင်ရင်း အားတင်းထား သည်။

ထို့နောက်နေက သူ့ပေါင်တံတွေကို အသာကိုင်မြှောက်ကာ နမ်းရှိုက်သည်။ ရေချိုးကန်ထဲရှိ အစို့ကိုဖယ်ရှားလိုက်ပြီး ရေတွေကို လျော့ကျသွားစေသည်။ ထို့နောက် သူ့ကို အနောက်သို့လှည့်ပေးရန် အချက်ပြသည်။ သူအသာအယာပဲ လှည့်ပေးလိုက်၏။ နေက သူ့ခွေနေသော ဒူးခေါင်းကို အသာလက်ဖြင့် မကာ မတ်မတ်လေးနေရန်ပြောသည်။ ထို့နောက် သူ့ကို အနည်းငယ်ကုန်းစေပြန်သည်။ သည်တခါတော့ သူ့ဘဝပျက်ဖို့ ကြိမ်းသေလောက်ပြီ။ 

 နေက ရေချိုးကန်နားရှိ ဆပ်ပြာရည်ဘူးကိုလှမ်းယူလိုက်ပြီး အထဲမှဆပ်ပြာရည်အချို့ကို သူ့စအိုဝတွင် သုတ်လိမ်းလိုက်၏။ ထို့အပြင် သူ့လိင်တံကိုလဲ သုတ်လိမ်းနေသည်။ ပြီးနောက် သူ့အနားသို့ တဖြေးဖြေး ကပ်လာပြီး အနောက်မှနေ၍ သူ့ခါးကိုဖက်ကာ လိင်တံထိပ်ဖျားလေးဖြင့်အသာ သူ့စအိုဝသို့ လာတိုးကပ်သည်။ ဆပ်ပြာအရည်တွေ ရွှဲနေသဖြင့် သည်တစ်ခေါက်တွင်တော့ အထိ အတွေ့က တမျိုးဖြစ်နေ၏။ ချော်ကျိကျိ ပျစ်ချွဲချွဲအရည်တွေအပြင် တင်းမာနေသော နေ၏လိင်တံတို့ဖြင့် ထိတွေ့မှုတွေက သူ့ကို ဆန်းသစ်မှုတွေနှင့်အတူ ဘာနှင့်မှမတူသော အရသာတစ်မျိုးကိုခံစားစေပါသည်။ နေက သူ့လိင်တံခေါင်းကို တည့်မတ်လိုက်ပြီး စအိုထဲ အသာတိုးဝင်စေသည်။

“အာ့....................”

“နာလား အောင်..........”

“အင်း........ဖြေးဖြေးချင်းလုပ်နော် နေ”

“အင်းပါအောင် စိတ်တွေကိုလျော့ထားနော် တင်းမထားနဲ့”

“ဟုတ်......”

နေက စအိုအစပိုင်းသို့ဝင်လုနီးပါးဖြစ်နေပြီ ဖြစ်သော သူ၏လိင်တံကို အသာအားထည့်ကာ ထိုးထည့်လေ၏။ လိင်တံက တဖြေးဖြေး ခေါင်းမြုပ်လုနီးပါး ဝင်လာပြီဖြစ်သည်။ ထို့အတူ နာကျင်မှုတို့က လည်းတရိပ်ရိပ်တက်လာ၏။ သူ့ရင်ထဲမွန်းကြပ်နေသလိုလို ရေငတ် သလိုလို အသက်ရှူရခက်သလိုလိုရှိနေသည်။ ထို့အပြင် သူ့စအိုဝအတွင်းတွင် တစ်ဆို့နေသော နေ့လိင်တံကြောင့် ဝမ်းသွားချင်သလို လိုလည်း ရှိနေသည်။ စအိုတစ်ခုလုံးတင်းကြပ်နေကာ နေရထိုင်ရခက်လှသည်။ နာကျင်မှုကလဲ သူ့ကို တစ်မျိုးတစ်မည် ညှဉ်းပန်းနှိပ်စက်နေပြန်သည်။ နေက အနောက်မှနေ၍ အသာဖြေးဖြေးချင်း ဆောင့်လိုက်ဟန်တူသည်။

“အာ့..........အာ့...............နေ ဖြေးဖြေး...............အာ့”

“ရတော့မယ်အောင် ခဏလေး......”

“အာ့............”

နောက်ဆုံးတစ်ခေါက်ဆောင့်သည့်အခါမှာတော့ နေကမနားတော့ပဲ အဆုံးထိဆောင့်သွင်းလိုက်၏။ နေ့၏ လိင်တံတစ်ခုလုံး သူ့စအိုတွင်း၌ပြည့်ကြပ်လျှက်ရှိပြီး သူ့ကိုရင်သပ်ရှုမောနေစေသည်။ နေလည်း အနည်းငယ် မောသွားဟန်ရှိပြီး ရေကန်ဘောင်ပေါ် သို့ထောက်ထားသော သူ့လက်ကိုနေရာရွှေ့ကာ သူ့ပခုံးပေါ်သို့ အသာမေးလေးလာတင်သည်။ ထို့နောက် နေ့လက်တွေကသူ့ ခါးတွေကို ပြန်ကိုင်ကာ စအိုအတွင်း၌ဝင်နေသော သူ့လိင်တံကိုအသာထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် ဖြေးဖြေးချင်းလုပ်လေသည်။ 

“အင်း...............အား....................”

“အာ့................”

“ဟင်း...........”

“အောင် အော်တာမိုက်တယ်နော်အောင်။ Porn movie တွေထဲကအသံတွေအတိုင်းပဲ”

သူအနည်းငယ်တော့ ရယ်ချင်သွားသည်။ နာရသည့်ကြားထဲ နေကတစ်မှောက်။

“အောင်........နာသေးလား”

“အင်း နည်းနည်းပဲနာတော့တယ်။ သိပ်မနာတော့ဘူး ဒါပေမယ့် အရမ်းကြီးလုပ်ဖို့ မစဉ်းစားနဲ့ဦး”

“အင်းပါ ဖြေးဖြေးပဲလုပ်နေတာပါ။ ဒီလိုလေးလုပ်ရတာပဲ မိုက်ပါတယ်”

“အင်း..................”

“အာ့.........အာ့................အာ့.............”

“အာ့.........အာ့................အာ့.............”

“အာ့.........အာ့................အာ့.............”

နေ့၏ဆောင့်ချက်တွေက တဖြေးဖြေးဖြင့် စည်းချက်မှန်လာသည်။ ထို့အတူ သူ့စအိုကလဲ ကြိမ်းသထက်ကြိမ်းလာသည်။ သူနှင့်နေ တွေ့စက သူနေ့ကို Top ဟုပြောသောအခါ နေကထိုအသံကြားလျှင် ဖင်ကြိမ်းသည်ဟုပြောတာသူမှတ်မိသေးသည်။ ယခုတော့ တကယ်တမ်းကြိမ်းရသူက သူကိုယ်တိုင်ဖြစ်နေသည်။ ထို့အပြင် သူ့လိင်တံကလဲ အရေခွံလှန်ထားခံရသည်မို တော်ရုံတန်ရုံနှင့်တော့ အလုပ်လုပ်နိုင်ဦးမည်မထင်ပါ။ သည်တော့ သည်အခြေအနေမှာ သူ Bottom အနေအထားတွင်ဖြစ်သွားရသည်မှာ မဆန်းတော့ပါ။ Bott တွေ ဘာကြောင့် Bott လုပ်ရသည်ကို ကြိုက်မှန်းသူနားမလည်ပါ။ ဤမျှနာကျင်လှသော အထိအတွေ့တွင်မည်သည့်နေရာက သာယာမှု များရရှိနိုင်ပါသနည်း။ သူ့အတွက်တော့ Bott ဘဝသည် ငရဲသာဖြစ်သည်။ သို့ပေမယ့် အကြိမ်ဖန်များလာ၍ ခံနိုင်ရည်ရှိလာလျှင်တော့ တစ်မျိုးတစ်ဖုံ ပြောင်းလဲသွားမလား မပြောတတ်ချေ။ လောလောဆယ်အခြေနေတွင်တော့ သူ့အတွက် Bott နေရာက feels ရှာမတွေ့ နိုင် အရသာမရှိနိုင် ဖြစ်နေသည်။ ခံရလဲဆိုးသည်ကိုး။

သူပြောထားသော်လဲ တဖြေးဖြေးဖြင့် နေ၏ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်လာသည်။ မြန်လဲပိုမြန်လာသည်ဟု သူထင်သည်။ သို့သော် သူ့နာကျင်မှုက အရမ်းမပြင်းထန်လာသဖြင့် ဘာမှမပြောတော့ဘဲ အသာငြိမ်နေလိုက်၏။ နေ့ နှုတ်မှအနည်းငယ် ညည်းညူလာပြီး ခပ်မှန်မှန်လေးဆောင့်ကာ သူ့ကိုတင်းကြပ်စွာဖက်ထား၏။ သိပ်မကြာလိုက်ပါ နေ၏ ပူနွေးနေသော သုတ်ရည်တချို့က သူ့စအိုထဲ သို့ပန်းဝင်သွားလေသည်။ ထို့အတူ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ နေလည်း မောဟိုက်သွားဟန်ဖြင့် ပျော့ကျသွားသည်။

“ပြီးသွားပြီလားနေ.....”

“အင်း..အောင် ပြီးသွားပြီ.....ဟူး................”

“အထဲမှာ ပြီးသွားတာအောင်။အောင့်ကိုနေသန့်ရှင်းရေး ပြန်လုပ်ပေးမယ်”

နေက သူ့စအိုအတွင်းမှ လိင်တံကိုဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ့လိင်တံထိပ်တွင် ပေကျန်နေသော သုတ်ရည်အစအန တချို့ကို ရေဖြင့်ဆေးချလိုက်၏။ ထို့နောက်သူ့အနားသို့ ပြန်လာပြီး စက္ကူတစ်ချို့ယူလာက သူ့စအိုကိုသုတ်ပေးရန်ပြင်သည်။

“နေပါစေတော့နေ.....အောင်ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်ပဲလုပ်လိုက်တော့မယ်။ နေသန့်ရှင်းလုပ်ပြီးရင် အပြင်ခဏထွက်ပေးနော်”

“အင်းအင်း......ရပါတယ်အောင် “

ထိုသို့ပြောပြီးသည်နှင့်နေက သူ့ကိစ္စပြီးသော် အခန်းအပြင်သို့ထွက်သွားသည်။ ခဏကြာတော့ ပြန်ဝင်လာပြီး ဟော်တယ်မှ ပေးသည့် ရေချိုးတဘတ်တစ်ထည်အခန်းဝတွင် လာထားသွားသည်။ သူရေပန်းကရားကို ဖွင့်ကာ အားရပါးရ ရေချိုးပစ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် စအိုထဲတွင်ရှိနေသော နေ့သုတ်ရည်တွေကို ညှစ်ထုတ်ပစ်လိုက်ကာ အိမ်သာကြွေကမုတ်မှ ရေခလုပ်ကိုဆွဲချလိုက်၏။ ရေချိုးလို့ပြီးသောအခါ နေထားခဲ့သည့် တဘတ်ကိုခါးတွင်ပတ်ကာ အခန်းအပြင်ဖက်သို့ထွက်လာခဲ့သည်။ နေကကုတင်ပေါ်တွင် နောက်ထပ်တဘတ်တစ်ထည်ကိုကိုင်ပြီး သူ့ကိုစောင့်နေသည်။ သူလာတော့အနားသို့ခေါ်ကာ သူ့ခေါင်းမှ စိုနေသည့် ရေတွေကို အသာသုတ်ပေးသည်။ ထို့နောက်စောစောက သူချွတ်ထားသည့် အဝတ်အစားတွေကို ပြန်ဝတ်ပေးလေ၏။ 

 ခေါင်းမှရေတွေခြောက်သွားသောအခါ နေကသူ့ကိုလှမ်းဖက်ထားသည်။ သူနေ့ရင်ခွင်ထဲတွင် ဘာမှမပြောဘဲ ငြိမ်သက်နေမိသည်။ ယခုတော့သူသည် ယခင်ကလို ယောကျာ်းပျိုတစ်ယောက် မဟုတ်တော့ဟု စိတ်ထဲတွေးနေမိသည်။ စအိုဝရှိ စပ်ရှိန်းရှိန်းနာကျင်မှုကလဲ ရှိနေသေးသည်။ သူ့စိတ်ထဲ အလိုလိုအားငယ်နေမိ၏။ ယခုတော့ သူ့ဘဝကြီးက ယောကျာ်းစင်စစ်ဖြစ်လျက်နှင့် မိန်းမတွေလုပ်သည့် အလုပ်ကိုလုပ်ခဲ့မိလေပြီ။ သူ့ရင်ထဲ အတွေးပေါင်းများစွာ ဝင်လာကာ သက်ပြင်းတစ်ချက်နေမသိအောင်ချမိသည်။ 

“အောင် အိပ်ချင်နေပြီလား”

“အင်း..........နေကော မအိပ်သေးဘူးလား”

“အိပ်မယ်လေအောင်  ဟိုဖက်ကုတင်က စောင်နဲ့ခေါင်းအုံးကိုသွားယူလိုက်ဦးမယ်”

 နေကပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် ထိုင်ရမှထကာ တစ်ဖက်ကုတင်ရှိ စောင်နှင့်ခေါင်းအုံးကိုသွားယူလာကာ သူရှိရာကုတင်သို့ပြန်လာသည်။ ထို့နောက် ခေါင်းအုံးကိုကုတင်ခေါင်းရင်းနားသို့ချလိုက်ပြီး စောင်ကိုပိုက်ကာ သူ့အနားသို့လာကပ်ထိုင်သည်။ 

“ကဲ......အောင် အိပ်ကြစို့”

“အင်း............”

နေ့ကိုသူပြန်ဖြေလိုက်ပြီးအခန်းမီးကိုမှိတ်လိုက်၏။ 

“ချောက်.............”

အခန်းတစ်ခုလုံးမှောင်မဲသွားပြီး တိတ်ဆိတ်သွားသည်။ နေကအရင်နေရာယူကာ ကုတင်ပေါ်သို့လှဲအိပ်လေ၏။ သူလဲအနားရှိ စောင်ကိုဆွဲကာ နေ့ဘေးနားဝင်အိပ်လိုက်သည်။ မီးမှိတ်လိုက်မှ ညကပိုတိတ်ဆိတ်သွားသလိုခံစားရသည်။ 

နေ့ဆီကလည်းအသံတိတ်သွားသည်။ ပြင်ပမှ တစ်ခါတစ်ရံ ဖြတ်သန်းသွားသော ကားသံ ဆိုင်ကယ်သံအချို့သာရှိတော့သည်။ ညကြီးက အဓိပ္ပါယ်ကင်းမဲ့သွားသလို သူ့စိတ်ထဲခံစားမိသည်။ 

 သိပ်မကြာလိုက်ပါ နေ့ဆီက အသက်ရှူသံခပ်ပြင်းပြင်းက စီးချက်မှန်မှန်ထွက်ပေါ်လာ၏။ ဒါဆိုရင် နေအိပ်ပျော်သွားလောက်ပြီပေါ့။ သူသက်ပြင်းတစ်ချက်ချမိပြန်သည်။ ဘာရယ်ကြောင့်မှန်းမသိ သူ့စိတ်ထဲ အလိုလိုလေးလံနေမိသည်။ တစ်ခုခုကို စိုးရိမ်ကြောင့်ကြနေ သလိုလို အားငယ်ခံစားမိ၏။ သူ့ဘဝတွင် ယခုလိုဖြစ်ဖူးခြင်းသည် ပထမဦးဆုံးဖြစ်သည်။ မကြုံဖူးသော အတွေ့အကြုံတစ်ခုကြောင့် ထူးဆန်းသည့် ခံစားမှုတွေ ခံစားနေရခြင်းလားတော့မပြောတတ်ပါ။  ရှေ့ဆက်ပြီး သဟဇာတဖြစ်အောင် သူနေတတ်ပါ့မလား။ ချစ်သူရည်းစားတစ်ယောက်ထားရသည်မှာ အပြောလွယ်သလောက် လက်တွေ့က တိမ်နက်ခက်ခဲလွန်းသည်။ ပါးစပ်က ချစ်သည်ဟုတစ်ခွန်းပြောလိုက်ရုံဖြင့်ပြီးသွားသော်လည်း တကယ်တန်းကျတော့ နှစ်ဦးနှစ်ဖက်ပြေလည်အောင်ဆက်ဆံနိုင်ဖို့ အတော်ကြိုးစားယူရသည်။ နေ သူ့ကို ငြိုငြင်သွားမှာလဲ စိုးရိမ်မိသည်။

အခြားတစ်ဖက်တွင်လဲ သူမလိုချင်သည့် bottom ဆိုသည့်နေရာကြီးက သူ့ကိုဆီးကြိုနေပြန်သည်။ ကိုးလိုးကန့်လန့်နိုင်လှသည့် သည်Gayဘဝကြီးကို သူရရှိ ဖြစ်တည်ရခြင်းကိုသာလျှင် မကျေမနပ်ဖြစ်နေမိသည်။ သူသာ မိန်းကလေးတစ်ယောက် ကိုချစ်ကြိုက် လိုက်ပါက အခုလို ပြဿနာမျိုးသူကြုံရမည်မဟုတ်ချေ။ သို့သော် ခက်သည်ကလဲ သူကမိန်းကလေးဆိုလျှင် မည်မျှပင်ချောမောလှပနေ စေကာမူ လုံးဝရင်မခုန်တတ်။ ဤသည်ကပဲ သူ့အတွက် ငရဲကျစေဖို့ အစပင်။ ယခုတော့ သူဘယ်လိုလုပ်ရပါ့...........ဟင်း.......။

                                           X             X                 X

နံနက်မိုးစင်စင်လင်းချေပြီ............

နှင်းရည်စိုစွတ်နေသော ဓာတ်တိုင်တစ်တိုင်နှင့်တစ်တိုင် သွယ်တန်းထားသော ဓာတ်ကြိုးများပေါ်တွင် စာကလေးငှက်များက အော်မြည်လျှက်ရှိကာ နံနက်ခင်း၏ အစကိုနိဒါန်းပျိုးနေချေပြီ။ အရှေ့ဖက်မှ နေဝန်းရောင်က အနီရောင်ယှက်သန်းလျှက် မကြည်လင် သေးသည့်ကောင်းကင်ကြီးကို  စိုးမိုးရန် တက်လာချေပြီ။ အေးစိမ့်စိမ့်လေတစ်ချိုု့ကလည်း ပတ်ဝန်းကျင်ကို ရိုက်ခတ်လျှက်ရှိ၏။ 

“ဝါး............”

သူတစ်ချက်သန်းဝေလိုက်ပြီး အကြောဆန့်လိုက်ကာ စောင်ကိုဆွဲလှန်လိုက်၏။ စောင်ထဲတွင်နွေးနေသော သူ့မျက်နှာက စောင် အပြင်ဖက်သို့ရောက်လာသောအခါ ပြင်ပ၏အေးစက်မှုက ပါးတဝိုက်သို့ လာရောက်တိုးဝှေ့ ရိုက်ခတ်သွား၏။ သူ့မျက်လုံးတွေက အိပ်ချင်မူးတူးနိုင်နေဆဲပင်။ မျက်စိထဲမှာ မျက်နှာကျက်ကို သည်းသည်းကွဲကွဲမမြင်ရပဲ မှုန်ဝါးဝါးလေးသာမြင်ရသည်။ စောနေသေး ဟန်ရှိသည်။ သူပြန်အိပ်ဖို့စဉ်းစားလိုက်၏။ အခုမှသတိရသည် နေနှင့်အတူတူ သူအိပ်နေသည်မဟုတ်ပါလား။ နေ့ကိုဖက်ထားမည်။

သူ့လက်တွေကို နေရှိရာဖက်ဆီသို့ လှမ်းတင်လိုက်သည်။

“..............................................................................”

သူ့လက်က နေ့ရဲ့ကိုယ်လုံးကို မထိတွေ့လိုက်ရဘဲ လေဟာနယ်ထဲ၌သာ အေးကနဲဖြစ်သွားပြီး မွှေ့ယာပေါ်သို့ ပြန်ကျလာသည်။ နေဘယ်ရောက်သွားပါလိမ့်။ သူမျက်လုံးကို မဖွင့်သေးပဲ မွှေ့ယာ အနီးတစ်ဝိုက်ကို ဆက်စမ်းကြည့်သည်။ သို့သော် မည်သည့်အရာဝတ္ထု ကိုမှ ကိုင်တွယ်ရခြင်းမရှိဘဲ အချည်းနှီးသာ ဖြစ်နေသည်။ သူနည်းနည်းတွေဝေသွားသည်။ စောစောစီးစီးနေက သူ့ထက်အရင်နိုးနေ သည်လား။ သူ့အိပ်မှုန်စုံမွှားမျက်လုံးတွေကို အသာပွတ်သပ်ကာ အခန်းတွင်းသို့ အားယူပြီး ခေါင်းထောင်ကြည့်လိုက်၏။ အခန်းထဲတွင် အခြားကုတင်တစ်လုံးတွေ့သည်။ ပြင်ပတွင်နှင်းတွေဝေဝါးနေသော ပြတင်းပေါက်ကိုတွေ့သည်။  ထို့နောက် တီဗွီနှင့် သူ၏ ပြန့်ကျဲနေ သော အဝတ်အစားတစ်ချို့ကိုတွေ့သည်။ နေ့ကိုတော့ မတွေ့ရပါ။ နေပျောက်နေသည်။ နေဘယ်ရောက်နေပါလိမ့်။

သြော်..........သိပြီ။ နေအိမ်သာတက်နေတာပဲ ဖြစ်ရမည်။ သူထောင်ထားသော ခေါင်းကိုပြန်ချကာ ကြံကြံဖန်ဖန်စိတ်ပူနေမိသော ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ပြုံးလိုက်မိသေးသည်။ ထို့နောက် စောင်ကိုခေါင်းမူး ပြန်ခြုံထားလိုက်သည်။ နေ့အသံကို သူနားစွင့်နေမိသည်။ နေအိမ်သာထဲတွင် စောစောစီးစီးဘာတွေလုပ်နေတာပါလိမ့်။ အတော်အတန်ကြသည်အထိ အိမ်သာထဲမှ မည်သည့်အသံမှ မကြားရပါ။ အခန်းလေးက တိတ်ဆိတ်မြဲတိတ်ဆိတ်နေ၏။ ဘုရား.....ဘုရား.......နေအိမ်သာထဲမှာများ အိပ်ပျော်နေပြီလားမသိပါ။ သို့မဟုတ် နေအိမ်သာတက်တာမဟုတ်ပဲ အပြင်များထွက်သွားပြီလား ။ သူအနည်းငယ် သံသယဝင်လာသည်။ 

“နေ....................”

“နေ....................”

ပြန်ထူးသံလုံးဝ ထွက်မလာချေ။ သူကုတင်ပေါ်မှထလိုက်သည်။ ထို့နောက် အိမ်သာရှိရာဖက်သို့သွားလိုက်၏။ အိမ်သာရှေ့ရောက် တော့ သူ့ပါးစပ်တွေ ဟောင်းလောင်းဖြစ်သွားသည်။ အိမ်သာတံခါးက ဖွင့်လျက်ချည်းသာ။ အထဲတွင် လူမပြောနှင့် ကြွက်တစ်ကောင် တောင်မှမရှိ။ ဒီလိုဆို နေဘယ်ရောက်နေလဲ..............။

သူအိမ်သာတံခါးကိုပြန်ဆွဲပိတ်လိုက်ပြီး ခေါင်းတစ်ချက်ကုတ်မိသည်။ ထို့နောက်အခန်းအရှေ့သို့ ပြန်ထွက်လာပြီး ကုတင်ပေါ်တွင် ပြန်ထိုင်လိုက်ရင်းစဉ်းစားမိသည်။ အခန်းကိုတစ်ချက်ဝေ့ဝိုက်ကြည့်လိုက်မိပြန်သည်။ 

ဟင်.............နေ့..........နေ့.....အဝတ်အစားထုတ်တွေ နေ့အိတ်တွေ တစ်ခုမှမရှိတော့ပါလား.............။ ဒါဆိုနေ....... ....ဟာ..........။

        သူထိုင်ရာမှ ရုတ်တရက်ပြန်ထလိုက်မိသည်။ နေဘယ်ရောက်နေလဲ နေဘယ်ရောက်နေလဲ နေဘယ်ရောက်နေလဲ နေဘယ်ရောက်နေလဲ။ ထို့နောက် ပြန်ထိုင်လိုက်ပြန်၏။ ဟုတ်ပြီ.............ဖုန်း........ဖုန်းဆက်ကြည့်ရမည်......။

    သူ့အကြံအတိုင်း ဝမ်းသာသွားပြီး သူ့ညကချွတ်ထားသောဘောင်းဘီ အိတ်ထဲမှ ဖုန်းကိုထုတ်ကာ ယူလိုက်သည်။ ဖုန်းကလေးကို လက်ဖြင့်အသာပွတ်ကြည့်လိုက်တော့ screen ပေါ်တွင် “1 new massage” ဟူသော စာသားလေးကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ သူအလျင်စလို ဖောက်ဖတ်ကြည့်လိုက်သည်။

  Sorry baby! မင်းဆီကလိုချင်တာရပြီးသွားပြီ ငါ့ကိုထွက်သွားခွင့်ပြုပါ။ မင်းရဲ့ ပထမဦးဆုံးပေးဆပ်မှု အတွက် ငါမင်းကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်...။

သူခေါင်းတွေချာချာလည်အောင်မူးသွားသည်။ စာကနေ့ဆီက။ ဒါဆိုရင်...................။

သူ့လက်ထဲမှ ဖုန်းကိုနံရံသို့ ပစ်ပေါက်လိုက်၏။ ထို့နောက် သူ့လက်သီးတွေကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ထားမိသည်။ သူ့ရင်ထဲတွင် အဆမတန်ပြင်းထန်တဲ့ ခံစားမှုတွေ ပြည့်ကြပ်လာ၏။ ထို့နောက် တုန်ရီနေသော သူ့ပါးပြင်ပေါ်သို့ မျက်ရည်ဥတွေ တွဲလွဲခိုကာ တဖြေးဖြေးချင်းလိမ့်ဆင်းလာသည်။ ပူနွေးနေသော သူ့ရင်ခုန်သံတွေက ကျယ်လောင်လျှက် အံကိုတင်းတင်းကြိတ်ထားမိသည်။ 

“တောက်.......................”

                                              ပြီးပါပြီ..................။

စာကြွင်း။ ။ ဤဇာတ်လမ်းနှင့်ပက်သက်၍ အနည်းငယ် တဖက်စောင်းနင်းနိုင်သွားခဲ့သည်ရှိသော် စာရေးဆရာတစ်ဦး၏ လွတ်လပ်စွာရေးသားပိုင်ခွင့်ဟု နားလည်ပေးစေလိုပါသည်။ ဤအဖြစ်ပျက်မျိုး ပြင်ပတွင် ဖြစ်လေ့ဖြစ်ထရှိပါသည်။ ဖတ်ရှုအားပေးမှု အတွက် ကျေးဇူးတင်ပါသည်။

                                                                               Written by

                                                                                                    (Lovealone)

                                                                                          boytheboy.sept@gmail.com