ကျားကွက်နဲ့ ကံကြမ္မာမာယာ

(ရေးသားသူ - ချစ်သူလူဆိုး)

..........
၁။

နွေနေ့လည်ခင်းကြီးက ပူစပ်စပ်ဖြင့် နေရထိုင်ရတာ ပျင်းစရာကောင်းလှသည်။ နေ့ခင်းဘက် ဇော်ဝင်း ဆိုင်သွားစကားပြောရင်း ဂျာနယ်လေးဘာလေး ဖတ်ဦးမယ် ဆိုသည့်အ တွေးများနှင့် ဆိုင်ကယ်မောင်းထွက်လာခဲ့သည်။

"ဇော်ဝင်းရယ် နေကပူ မီးကပျက်နဲ့ နင့်ဆိုင်ကလည်းတမျှော်တခေါ်ကြီးလာလိုက်ရတာ ဟူး...ပူလိုက်အိုက်လိုက်တာလွန်ရောပဲ"
"ပူတာတွေ အိုက်တာတွေ လုပ်မနေစမ်းပါနဲ့ဟာ လူမှစိတ်ညစ်နေရတဲ့အထဲ ဒီနေ့တနင်္လာနေ့ဆိုတော့ ဆံ ပင်ညှပ်က သိပ်မလာဘူးဟ"

"လဘက်ရည်သောက်မလား သွားသောက်မယ်လေ"
"တော်ပါပြီ ဆိုင်ပြစ်ထားခဲ့ရမှာ မသွားချင်ပါဘူး "
"ဒီလိုမှန်းသိ တစ်ခါထဲဝယ်လာပါတယ် ဂျာနယ်အသစ်ကလေးဘာလေးချဦး ဂျာနယ်ဖတ်ချင်လို့ထွက်လာတာ"
"ရော့ ဖတ် ငါတော့ခေါင်းလျှော်တဲ့အိပ်စင်ပေါ်တမှေးမှေးလိုက်ဦးမယ် လူလာရင် နှိုးလိုက်နော်"

ပြောပြောဆိုဆို ဇော်ဝင်းတစ်ယောက် လိုက်ကာဆွဲပိတ်လိုက်ချိန်

"ကိုဇော်ဝင်း ဟိုဘက်ထိပ် လဘက်ရည်သွားဝယ်မလို့မှာဦးမလား"

ဆိုင်ပေါက်ကနေ မေးလာသည့်အ သံကြောင့် ညီမျိုးတစ်ယောက်ဂျာ နယ်တစ်စောင် ဖတ်နေရာမှ အသံ ထွက်ပေါ်လာရာဆီသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

အသားဖြူဖြူ ဆံပင် တိုကပ်ကပ်မျက်လုံးခပ်မို့မို့ အသက်၂၀ ဝန်း ကျင် လူငယ်လေးတစ်ယောက်ဆိုင်ကယ်ပေါ်မှမဆင်းပဲ ကွမ်းတံတွေးတစ်ချက် ပျစ်ကနဲ ထွေးလိုက်ရင်းဆိုင်ထဲသို့ထပ်မံလှမ်းကြည့်ကာ...

"ကိုဇော်ဝင်း အိပ်နေတာလား"

ဆိုင်ကယ်လီဗာတဝူးဝူးမြည်အောင်လုပ်ကာ အော်လိုက်သည့်ကောင်လေးကို ညီမျိုး စူးစိုက်ကြည့်လိုက်မိသည်။

"ဟဲ့...ဒီနေ့မသောက်တော့ဘူး"

ဇော်ဝင်းရဲ့ခပ်ဆောင့်ဆောင့်အော်သံကြောင့် ကောင်လေး မျက်နှာရှုံ့မဲ့သွားသည်။

"ခင်များမညစ်နဲ့နော် ဒီနေ့ခင်များဝယ်တိုက်ရမှာ ကျားကွက်ရွှေ့က
စားတာ ရှိတဲ့ပိုက်ဆံကုန်သွားလို့ စိတ်ညစ်နေရတဲ့ အထဲ လုပ်ဗျာပိုက်ဆံ မြန်မြန်ပေးဗျာ"

"ရော့...အကို့ထဲကယူသွား နှစ်ခွက်ဝယ်ခဲ့..."

ပိုက်ဆံကမ်းပေးနေသော ညီမျိုးရဲ့မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည့် ကောင်လေးရဲ့မျက်ဝန်းတွေက အ ရောင်တွေတဖျပ်ဖျပ်လက်လို့...

"ဟဲ့...နင့်ကောင်လေးကိုဆေးလိပ်ဖိုးပါထည့်ပေးလိုက် လဘက်ရည်ကတော်တော်ရယ် ဆေးလိပ်သောက်ချင်လို့ လာအော်နေတာ "
"ကြိုက်တာလုပ်ခဲ့ ညီလေး ပိုတာပဲ ပြန်ပေး သွား မြန်မြန်ဝယ်ခဲ့"
"အမလေး ခုမှတွေ့တဲ့လူကို  ဇွတ်တွေတိုက်ချင်နေတာလား"

ဇော်ဝင်းရဲ့ ခနဲ့တဲ့တဲ့လေသံကြောင့် ညီမျိုးမျက်နှာ ရဲကနဲဖြစ်သွားရင်း ကောင်လေးကိုလှမ်းကြည့်လိုက်မိ သည်။

ရယ်ဖြဲဖြဲ ပြုံးတုံ့တုံ့မျက်နှာပေးဖြင့် ကောင်လေးက ဆိုင်ကယ်ကို အရှိန်ဖြင့်မောင်းထွက်သွားသည်။

"ဇော်ဝင်းရယ် နင်ကစကားပြောရင် ခနိုးခနဲ့နဲ့ ကောင်လေးရှက်သွားပါ့မယ်"
"ဒီလိုကောင်လား ရှက်နေဦးမယ် "
"ဒါနဲ့ကောင်လေးက ဘယ်ကလဲ ငါလည်းတခါမှမမြင်ဖူးပါဘူး"
"ငါ့ဆိုင်နောက်ကျောကတည်းခိုခန်း မှာ အလုပ်လာလုပ်တဲ့အလုပ်သမားအသစ်လေ ရောက်တာ တစ်ပတ်ကျော်ပြီ နင်ကခရီးသွားနေတာရယ် ငါ့ဆိုင်မလာတာရယ်ကြောင့် သူ့ကိုမသိတာ နောက်ကျ အသိလွန်မှာတောင်စိုးနေရပြီနဲ့တူတယ်"
"ဟဲ့ ဘာအသိလွန်ရမှာလဲ နင်နော်..."
"ခုမှတွေ့တယ်...ချစ်ရည်ရွှန်းလက်မျက်ဝန်းလဲ့ပြာပြာကြီးနဲ့ ရဲရင့်ကို စိုက်ကြည့်နေလိုက်တာများ..."
"ရဲရင့်တဲ့လား နာမည်နဲ့လူက လိုက်ဖက်သားပဲ"
"ဟဲ့...တည်းခိုခန်းမှာအလုပ်လုပ်နေတဲ့သူနော် အထာသွားမပေးနဲ့ စားသွားလိမ့်မယ်"

"ရပြီ အကို ထည့်ပေးရမလား..."
"ထည့်ချင်ရင် တည်းခိုခန်းထဲခေါ်သွားလေ"
"ဟာဗျာ...ကိုဇော်ဝင်းကြီးကလည်း စကားပြောရင် အထာတွေနဲ့"

လဘက်ရည် ပါဆယ်အိတ်ကမ်းပေးရင်းပြောလိုက်သည့် ရဲရင့်မျက်နှာကို သေချာစိုက်ကြည့်လိုက်တော့ ပြန်ရယ်ပြကာ

"အကို ဒီမှာပိုတဲ့ပိုက်ဆံ ညီသောက်ဖို့ တခွက်ကယူသွားပြီနော်"

ကမ်းပေးလာသည့် ပြန်အမ်းငွေတို့ကို လှမ်းယူလိုက်ချိန် ရဲရင့်ရဲ့ ရီဝေဝေအကြည့်တို့ကြောင့် ညီမျိုးစိတ်တွေ လှုပ်ရှားသွားသည်။

"မင်းက ဟိုဘက်က တည်းခိုခန်းမှာအလုပ်လုပ်တာဆို..."
"ဟုတ်...သွားတော့မယ်အကို ခဏ နေ မန်နေဂျာပြန်လာတော့မှာ..."

........

၂။

ဒီနေ့နဲ့ဆို ဇော်ဝင်းဆီမသွားဖြစ်တာ သုံးရက်တောင် ရှိသွားပြီ။ စိတ်ထဲ ဘာကြောင့်ရယ်မသိ ။

ရဲရင့်ဆိုသည့်ကောင်လေးကို ခဏ ခဏ သတိရနေမိသည်။ တွေးမိ
သည့်အချိန်တွေတိုင်းမှာ စွပ်ကျယ်ချိုင်းပြတ် ဝတ်ထားသည့် ကောင်လေးရဲ့ချိုင်းကြားမှ ချိုင်းမွေးရှည်ရှည်တို့ကို ပြန်မြင်ယောင်မိကာ ရင်တွေခုန်နေမိသည်။

မဆီမဆိုင် ချိုင်းမွေးတွေသတိရနေတာ ဘာသဘောပါလိမ့်။ စွပ်ကျယ်အောက်က တစွန်းတစထွက်နေသော ရင်အုပ်သားဖြူဖြူတို့က ကျစ်လစ် သန်မာမဲ့ ပုံစံမျိုးပဲ ဟုအလိုလိုတွေးမိနေရာမှ....

အို...ဘာတွေတွေးမိနေတာပါလိမ့်
ကိုယ့်အတွေးတွေထဲမှာထိုကောင်လေးက ဘာလို့စိုးမိုးနေတာပါလိမ့်နော်....

"ဇော်ဝင်း...ထမင်းစားပြီပြီလား..."
"မစားရသေးပါဘူး နင်ကဒီနေ့စောလှချည်လားထမင်းမှစားခဲ့ရဲ့လား "
"ဆံပင်လည်းညှပ်ရင်း...ဟိုလေ..."

ဇော်ဝင်းဆိုင် ပြတင်းပေါက်မှနေ တည်းခို ခန်းဘက်ဆီသို့ အကြည့်တို့ရောက်သွားကာ စကားစရှာမရဖြစ်နေချိန်

"ကြည့်မနေနဲ့ နင့်အကောင် အပြင်သွားတယ်"
"ဟာ နင်ကလည်း ဘယ်က ငါ့အကောင်လဲ"
"နင့်မျက်လုံးတွေဘယ်ကိုရွေ့နေသ လဲ ငါမြင်နေရတာပဲ တည်းခိုခန်းမှာနေတဲ့သူနော် သွားမစမ်းချင်နဲ့ သူ့ပုံစံက လိုင်းစုံလောက်တယ်..."

ဇော်ဝင်းရဲ့သတိပေးစကားတို့ကို မသိကျိုးကျွံပြုကာ ဂျာနယ်တစ်စောင် ဖတ်နေလိုက်သည်။
..........

"အကိုကြီးရောက်နေတာလား..."

စွေ့ကနဲ အနားကပ်ထိုင်မေးလာ
သည့်အသံကြောင့် စိတ်ထဲပျော်ရွှင်သွားပေမယ့် ဂျာနယ်ထဲ အာရုံ ရောက်နေဟန် ပြုကာ

"အင်း...."
"ကျွန်တော်လဘက်ရည်သွားဝယ်လိုက်ဦးမယ်"
"ငါ့ထဲက ပိုက်ဆံယူသွားလေ..."
"ရတယ် အကို ကျွန်တော် ဒီနေ့ ဂွင်တခုမိထားလို့ ဝယ်တိုက်မယ်"
"ကျားသားမိုးကြိုး...ရဲရင့်လိုကောင်က ဝယ်တိုက်တာ သောက်ရချည်သေးရဲ့..."
"ဟာဗျာ ကိုဇော်ဝင်းကြီးကလည်းကိုယ့်ဘာသာအေးဆေးဆံပင်သာညှပ်နေ...ဘာမုန့်စားဦးမလဲအကို"
"ဟဲ့...ဘာစားမလဲလို့ငါ့ကိုမေးရမှာလေ တခါလေးတွေ့ဖူးလိုက်တာနဲ့ အလိုက်တွေသိနေလိုက်တာများဒီမှာ ရဲရင့် နင်ကသူ့ကိုပရောပရီသွားလုပ်မနေနဲ့ သူကလည်း နင့်ကိုကြိုက်လို့ ငါ့ဆိုင်ကနေ လာချောင်းနေတာ ကျွေးချင်ရင်မုန့်မကျွေးနဲ့ "

ဇော်ဝင်းတစ်ယောက်ဆံပင်ညှပ်သည့် လူကို ပိုက်ဆံအမ်းပြီး အံဆွဲကို ဆောင့်ပိတ်ရင်းပြောလိုက်သည့်စကားကြောင့် ညီမျိုး မျက်နှာတခုလုံး ထူပူသွားသည်။

"သူက ကျွန်တော့်ကိုမသိပဲ လဘက် ရည်ဝယ်တိုက်တယ် ခများက အခုချိန်ထိ ဘာမှမတိုက်ဘူးလေ ကပ်စေးနဲကြီးရဲ့"
"ကဲ...တော်ကြပါ ဘာတွေပြောနေကြမှန်းမသိဘူး ရော့အကို့ထဲက ပိုက်ဆံယူသွား"
"နေပါ့စေအကို ကျွန်တော်ဝယ်လာခဲ့မယ် ကော်ပြန့်ကြော်ပါဝယ်ခဲ့မယ်"

ပြောပြောဆိုဆိုဆိုင်ကယ်မောင်းထွက်သွားသည့်ရဲရင့်ကို ငေးမောကြည့်နေရာမှ ဂျာနယ်ကို ခုံပေါ်လှမ်းတင်လိုက်ကာ

"ဇော်ဝင်း...အဲ့ဒီကောင်လေးနဲ့ရင်းနှီးချင်တယ်ဟာ"
"ခုလည်း နင်တို့အချင်းချင်းပြေ လည် နေကြတာပဲ ရဲရင့်ကဒီနေ့ဆော်ခေါ်ပေးလိုက်တာ ပိုက်ဆံရလို့မြူးနေတာ ဒီတည်းခိုခန်းအ ကြောင်း နင်လည်းသိသားနဲ့ နင့်ကောင်ရုပ်ကလည်းနောက်ဆုံးဖာခေါင်းဖြစ်မဲ့ရုပ်ပဲ သိပ်စိတ်ဝင်စားမနေပါနဲ့ဟာ..."

ဇော်ဝင်းရဲ့လေသံထဲမှာ မကျေမချမ်းလေသံတွေနှင့်အတူစေတနာ
ဖြင့်တားဆီးချင်နေမှန်းသိသာသည်။

"ရော့အကို ကော်ပြန့်ကြော်ရော စားလိုက်....ညီတည်းခိုခန်း လူစောင့်မရှိမှာစိုးလို့ ပြေးလိုက်ဦးမယ်"

စွပ်ကျယ်လေးကိုရင်ဘတ်အနားထိခေါက်တင်ထားသည့်အတွက် ရဲရင့် ဗိုက်သားတင်းတင်းကျစ်ကျစ်တို့က အတိုင်းသားပေါ်လွင်နေ သည်။

ချက်အောက်နားမှ အမွေးတချို့ကို ငေးစိုက်ကြည့်ရင်းညီမျိုးရင်တွေအလိုလို ခုန်နေမိသည်။

ညီမျိုးအကြည့်တို့ကို ရဲရင့်က ရိပ်မိသွားကာရီဝေဝေ အကြည့်တချက်ပြန်ကြည့်ရင်း ဆိုင်ကယ်ကို တည်း ခိုခန်းထဲသို့ မောင်းချသွားသည်။

တစ်ရက်ခြားနှစ်ရက်ခြား ဇော်ဝင်းဆိုင်သွားသည့်အနေအထားမှ နေ့စဉ်ပုံမှန်လို သွားဖြစ်နေသည့် အကြောင်းရင်းက ရဲရင့်ကြောင့်မှန်း ဖွင့်မပြောရပါပဲ ဇော်ဝင်းက ရိပ်မိ နေသလို ရဲရင့်တစ်ယောက်ကလည်း ညီမျိုးကို တခါတလေ ရီဝေဝေဖြင့် ခပ်ကြာကြာ စိုက်ကြည့်နေသည့် နေ့ရက်ကလေးများ တစစဖြင့် များပြားလာသည်။

.............

၃။

ဆံပင်ညှပ်သူမရှိသည့် ပျင်းရိခြောက်သွေ့ဖွယ်ကောင်းသည့် ဆံသဆိုင်လေးထဲမှ တည်းခိုခန်းဆီသို့လှမ်းကြည့်နေသည့်လူတစ်ယောက်ရဲ့မျက်နှာပေါ်မှာစိတ်ရှုပ်ထွေးဟန်အပြည့်ဖြင့် ဆိုင်အပြင်ကြည့်လိုက် တည်းခိုခန်းဘက်ကြည့်လိုက်ဖြင့်ဂဏာမငြိမ်ဖြစ်နေသည်။

ဆိုင်ကယ်တစ်စီးထိုးရပ်လိုက်ခြင်းနှင့်အတူ...

"ဟဲ့...ဘယ်တုန်းကထဲကရောက်နေတာလဲ"
"နင်တို့ ဘယ်ကပြန်လာကြတာလဲ"

ဆိုင်ကယ်ပေါ်မှမဆင်းသေးပဲ လှမ်းမေးလိုက်သည့် ဇော်ဝင်းအမေးစ ကားတို့ကို ပြန်မဖြေဘဲ တန်ပြန်မေးလိုက်သည့် ညီမျိုးမျက်နှာကတစုံတခုကို ကြောင့်ကြနေဟန်သိသာပေါ်လွင်နေသည်။

"ကတ်ကြေးသွေးသွားတာ ဆိုင်ကယ်မရှိလို့နင့်ကောင်ကို လိုက်ပို့ခိုင်းတာလေနင်ကဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ မျက်နှာလည်းမကောင်းဘူး ရော့ အမောပြေလဘက်ရည်သောက် လိုက်ဦး ဟဲ့...ရဲရင့်ဆိုးဆေးဗူးတွေ ယူခဲ့လေ"
"ငါရောက်နေတာကြာပြီဟ ကတ် ကြေးသွေးသွားတာ အဲ့ဒီလောက်ကြာလား"
"သေလိုက်ပေါ့...နင်လည်းလိုက်ဖူးနေတာပဲ ဥပုဒ်နေ့ဆို တန်းစီစောင့်ရတာ သိသားနဲ့..."
"ကိုကြီး ရောက်နေတာကြာပြီလား"

ဘေးနားကပ်ထိုင်ရင်းမေးလာသည့်ရဲရင့်စကားသံကို မကြားဟန်ပြုကာ

"ပြန်တော့မယ်ဟာ...ရောက်နေတာကြာပြီ"
"ဟာ...ကိုကြီးကလည်း မပြန်ပါနဲ့ဦး...ဒီနေ့တည်းခိုခန်းကလူသိပ်မလာဘူး...မန်နေဂျာကလည်း သူ့အမျိုးနေမကောင်းလို့သွားမေးတာ ညနေမှပြန်လာမှာတဲ့ သန့်ရှင်းရေးကောင်လေးနဲ့ကျွန်တော်ပဲရှိနေတာပျင်းလို့ ဘာလေးညာလေးပြောရအောင်တည်းခိုခန်းထဲ လိုက်ခဲ့ဦး ကျွန်တော့်ကို တကယ်ခင်ရင်ပေါ့"

ပြောပြောဆိုဆိုလက်ဆွဲကာထရပ်လိုက်သည့် ရဲရင့်ဆွဲခေါ်ရာသို့ လိုက် ပါမိသည့် ကိုယ့်စိတ်ကို နားမလည်ပေမယ့် ရဲရင့်ကဒီလိုတဇွတ်ထိုးဆန်ဆန်ဆွဲခေါ်နေတာကိုစိတ်ထဲကကျေနပ်သလိုလို ခံစားနေမိ သည်။
...........

၄။

"ကိုကြီးကို ဒီထဲခေါ်ချင်နေတာ ကြာလှပြီ"
"ဘာလုပ်မလို့လဲ..."

ခပ်စူးစူးကြည့်လိုက်သည့်ရဲရင့်မျက် ဝန်းတွေကြောင့် ရင်ခုန်သံတွေပိုမြန် ဆန်သွားသလိုခံစားလိုက်ရသည်။

"လာ...ကျွန်တော့်အခန်းထဲသွားရအောင် မောင်ထွန်း ဧည့်သည်လာရင် မင်းပဲကြည့်လုပ်ထားလိုက် ငါအခန်းထဲ ခနနှပ်လိုက်ဦးမယ်"

သန့်ရှင်းရေးလုပ်သည့် မောင်ထွန်းကို လှမ်းပြောရင်းကောင်တာဘေးမှဖြတ်ကာ အနောက်ဘက် အစွန်ဆုံးအခန်းတံခါးကို တွန်းဖွင့်ဝင်လိုက်သည်။

"ကလစ်..."

အခန်းတံခါးကိုလော့ချသံခပ်တိုးတိုးထွက်ပေါ်သွားတာ သတိ ထားလိုက်မိသည်။

"ထိုင်လေ...ကုတင်ပေါ်..."

အင်္ကျီချွတ်ကာလုံးထွေး၍ ကုတင်ပေါ်ပြစ်တင်ကာ ပြောလိုက်သည့် ရဲရင့်ရဲ့အပေါ်ပိုင်းကိုသေချာကြည့်လိုက်မိသည်။

ပါးလျကျစ်လစ်သော ခန္ဓာကိုယ်အ ချိုးအစားကရင်ခုန်ချင်စရာကောင်း လှပါလားလို့တွေးမိကာ ရဲရင့်မျက် နှာကို တစ်ချက်အကဲခတ်ကြည့်လိုက်မိချိန် မချိုမချဉ် အမူအယာ
ဖြင့် ခပ်ပြုံးပြုံးကြည့်နေသောအ
ကြည့်တွေကြောင့် မျက်စောင်း တစ်ချက်ထိုးလိုက်သည်။

"ဟာဘာလို့မျက်စောင်းကထိုးရတာလဲ ဟင်း ဟင်း ဟင်း အူယားအောင်မလုပ်နဲ့နော် လူများတာမဟုတ်ဘူးနှစ်ယောက်ထဲရှိတုန်း အမုန်းစွဲပြစ်လိုက်မယ်..."

ပုခုံးတစ်ဘက်ကို သိုင်းဖက်ခံလိုက်ရတော့ ရင်ထဲနွေးကနဲ ဖြစ်သွားသည်နှင့်အတူ လူတကိုယ်လုံး ရှိန်းတိန်းဖိန်းတိန်းဖြစ်သွားသည်။

ရဲရင့်နဲ့အသားချင်းထိကပ်နေရသည်ကိုက အသွေးအသားတွေဆူပွက်လာချင်သလိုလို ခံစားလိုက်ရသည်။

"အပျင်းပြေကျားကွက်ရွှေ့ကစားရအောင်..."
"ဟာ...မကစားချင်ပါဘူး...အရည်မရအဖတ်မရနဲ့...အလကားပျင်းစရာကြီး"
"အရည်ရောအဖတ်ရောရရင်ကစားမှာလား...."
"ရဲရင့်နော် အထာတွေနဲ့ လာမပြောနဲ့...ပိုက်ဆံကြေးဆိုလည်း မင်းထဲက ပိုက်ဆံ ငါနိုင်လည်း မလိုချင်ဘူး..."
"နိုင်မှာသေချာလား ကျုပ်က ကျား ကွက်ထိုးတာဆရာကြီးဗျ...ဘာကြေးလောင်းမလဲတခုခုအလောင်း အစားလုပ်ကစားမယ်ဗျာ ခများနိုင်ရင်ကြိုက်တာခိုင်း ကျုပ်နိုင်ရင်လည်း ကြိုက်တာခိုင်းမယ်ငွေရေး ကြေးရေးမပါကြေး"
"မင်းပြောကြည့်လေ..."
"ကျွန်တော်နိုင်ရင် ကျွန်တော့်လီးကိုခများကမှုတ်ပေး...ကျွန်တော်ရှုံးရင်ကျွန်တော့်လီးနဲ့ခများဖင်ကို  လိုးပေးမယ်..."
"ဟင်....."

ဆိုင်းမဆင့်ဗုံမဆင့်ပဲ ညီမျိုးပုခုံးကို ဆွဲကိုင်လှည့်လိုက်ကာ မျက်နှာချင်း ဆိုင်လျက် ဒဲ့ဒိုး ပြောချလိုက်သည့်ရဲရင့်ရဲ့ခပ်ကြမ်းကြမ်းစကားတွေ ကြောင့် ညီမျိုး ရှက်သွေးတို့တဖိန်း ဖိန်းတက်သွားသလို ခံစားလိုက်ရခြင်းနှင့်အတူ သွေးသားတွေဆူပွက်လာသလိုလိုခံစားလိုက်ရပြီး တစုံတခုကို ငတ်မွတ်ဆာလောင်နေသူတစ်ယောက်လို အကြည့်မျိုးဖြင့် ရဲရင့်ကို စူးစိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

မခိုးမခန့်အမူအယာဖြင့်ပြန်ကြည့်နေသည့် ရဲရင့်မျက်ဝန်းတွေက တောက်ပစူးရှနေလျက်....

"သူနိုင်ရင်သူ့လီးစုပ်ရမယ်...သူရှုံးရင်ငါကဖင်ခံရမယ်တဲ့..."

အတွေးများ ချာချာလည်ကာ ငေးကြည့်နေသည့် ညီမျိုး ပုံစံကြောင့် ရဲရင့် မျက်ဝန်းတွေထဲမှာ သေချာပိုင် နိုင်သည့်အရိပ်အယောင်တို့ဖြတ်ပြေးသွားခြင်းနှင့်အတူ...

"လာ...သုံးပွဲကစားမယ် နှစ်ပွဲနိုင်တဲ့သူက အနိုင်ပဲ  စပြီ...ကျွန်တော်အရင် ကျားကွက်ရွှေ့ပြီ..."

အအေးပုလင်းအဖုံးလေးများကို ကျားကွက် အတိုင်းအစီအရီ နေရာချထားရာမှ ရှေ့သို့ တွန်းရွှေ့ပြောလိုက်သည့် စကားကြောင့်စိတ်ထဲကျေနပ်သလိုရှက်သလိုဖြစ်သွားကာ မျက်စိစုံမှိတ်လျက် လက် ချောင်းတို့ကိုအအေးပုလင်းအဖုံးတခုဆီ တို့ထိရွှေ့လိုက်သည်။

အဆီပြန်စပြုနေသောရဲရင့်မျက်နှာအားကြည့်ကာ မကြာခင်အချိန်မှာ တွေ့ကြုံလာရမည့်အဖြစ်အပျက်တို့အတွက် ရင်ခုန်စပြုလာသည်။

"သုံးပွဲလုံး ကျွန်တော်နိုင်မှာပါ"

ရဲရင့်ပြောစကားကြောင့် အံတင်း တင်းကျိတ်မျက်လုံးပြူးကြည့်လိုက်သည့်အချိန်ရဲရင့်ရဲ့ဖြူလွလွပါးပြင်လေးက နီရဲစိုလက်လို့ နေတာ မြင်လိုက်ရတော့ လက်ချောင်းကလေးများဖြင့် လှမ်းတို့ထိလိုက်မိသည်။

"မင်းရှုံးမှာပါ ဒါနဲ့ဘာလို့မျက်နှာကြီးက နီရဲနေတာလဲ"
"ဘယ်မှာနီလို့လဲ ခများရှုံးရင် ကတိအတိုင်းနော်...ကျွန်တော့်ညီလေးက အောက်ကနေမာန်တကြွကြွနဲ့ အောင်ပွဲ ခံချင်နေပြီ..."

ကျွတ်ဆတ်ဆတ် ပြန်ပြောလိုက်
သည့် ဟန်နှင့်အတူ ရဲရင့်မျက်နှာ ပေးက အသည်းတွေအူတွေယားလာသလိုခံစားမိစေရလောက်အောင် ခပ်တည်တည်ဖြင့် ဆရာ ကြီးဂိုက် ပုံပေါက်အောင်လုပ်ပြနေတာကို ကြည်နူးစွာကြည့်နေရင်း ကျားကွက်ရွှေ့ကစားခြင်းကို အာရုံပြန်စိုက်ဆော့ကစားလိုက်သည်။

"နှစ်ပွဲရှိပြီ...."
"ဒီတစ်ပွဲကျွန်တော်နိုင်မှာသေချာတယ်..."
"ဒီတစ်ပွဲငါနိုင်ရင် နှစ်ပွဲနိုင်တာ ငါနော်"

စကားတို့ကို အလုအယက်ပြောနေသည့် ရဲရင့်ရဲ့ပုံစံကအောင်ပွဲရ စစ် သူကြီးတစ်ယောက်လို ရဲရင့်တက်ကြွနေသည်။

"ကဲ....ငါနိုင်ပြီ..."

ကျားကွက်ကစားသည့် အချိုရည်အဖုံးလေးများကို လက်ထဲကိုင်ဆော့လျက်ပြောလိုက်သည့် ညီမျိုးကို ကြည့်ကာ ရဲရင့်မျက်နှာ ရယ်ဟဟဖြစ်သွားသည်။

(5)
ရဲရင့်အခန်းတံခါးရှိရာထသွားပြီး တံခါးလော့ခ်ကို သေချာကျမကျကြည့်လိုက်သည်။

ခြေလှမ်းကျဲကျဲဖြင့်ကုတင်အနားကပ်လာသည့် ရဲရင့်ကို မကြည့်တော့ပဲ အိပ်ယာပေါ် မှောက်ရက်လှဲကာ ညီမျိုးတစ်ယောက် ငြိမ်သက်သွားသည်။

နောက်ကျောပြင်တခုလုံး နွေးကနဲ ဖြစ်သွားခြင်းနှင့်အတူ ရဲရင့်သူ့အပေါ် မှောက်ထပ်အိပ်လိုက်တာကို မရုန်းဖယ်ပဲ...

"အပေါ်က ဘာလို့ဖိအိပ်တာလဲ..."
"ညီလေးက ကတိအတိုင်း တွင်းအောင်းပြီးအရည်တွေရောအဖတ်တွေပါ ထည့်ပေးချင်လို့ ဖိအိပ်တာပေါ့..."

နားနားကပ်ပြောလျက် ပါးပြင်ထက်အနမ်းတပွင့်ပေးလိုက်ပြီး ပုဆိုးစကို ဆွဲလှန်နေသည့် ရဲရင့်ကို မတားဆီးဘဲ မျက်လုံးစုံမှိတ်အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေသည့် ညီမျိုးဖင်ကို လက်တစ်ဘက်ဖြင့်ကိုင်ဖြဲကာ ရဲရင့် သူ့လီးဖြင့်တေ့ဖို့ကြိုးစားလိုက်သည်။

"ဖင်ကိုင် ဖြဲပေးဗျာ..."

ပူနွေးတင်းမာနူးညံ့သော အသားစိုင်တစ်ခုဖင်ကြားထဲတိုးခွေ့ဝင်ရောက် လာတာကို မရုန်းကန်ပဲ အသက်အောင့်ကာ ဖင်ကြောရှုံ့ထားလျက် ညီမျိုး တဟားဟား ရယ်လိုက်သည်။

"ငါလက်သင့်မခံပဲ မင်းဟာ ငါ့ထဲဘယ်လိုမှမဝင်စေရဘူး..."

ရယ်ဟဟ ပြောစကားကြောင့် ညီမျိုး နောက်ကျောပေါ် မှောက်လျက်အနေအထားဖြင့် ပူးကပ်နေရာမှ ရဲရင့်ထထိုင်လိုက်ကာ ခုတင်အောက်သို့ ဖျတ်ကနဲ ခုန်ဆင်းလိုက်သည်။

အိပ်ယာပေါ်မှောက်အိပ်နေရာမှ ညီမျိုးလည်းထထိုင်လိုက်ကာ ကုတင်ဘေးမတ်တပ်ရပ်နေသော ရဲရင့်ကို ကြည့်လိုက်မိသည်။

"အို...."

ရှော့ပင်အတိုလေးက ဇစ်ဖြုတ်ထားလျက် ပေါင်လယ်လောက်ထိလျောကျနေပြီးတွဲလွဲကျနေသောလအုနှစ်လုံးနှင့်အရှေ့သို့တန်းမတ်စွာထောင်ထနေသော လီးတံတုတ်တုတ်ရှည်ရှည်ကို မြင်လိုက်ရတော့ရေငတ်သူတစ်ယောက်လို လျှာဖျားလေးဖြင့်နှုတ်ခမ်းသားတို့ကို ကွေ့ ဝိုက်ပွတ်သပ်လိုက်မိသည်။

ဒစ်ပြုတ်နေသော လီးတံ ထိပ်ဖူးလေးက အရည်မှည့်နေသော မက် မန်းသီးတစ်လုံးလို စိုလက်ဝင်းမွတ်နေကာ ထိပ်ဖူးပေါက်ကလေးမှ အ ရည်ကြည်တချို့ စို့နေတာမြင်လိုက်ရချိန် ညီမျိုးစိတ်ထဲမှာထိန်းချုပ်ထားသမျှတွေ လွှတ်ချပြစ်လိုက်ချင်လာသည်။

"ရတယ်လေ...ခများကတိမတည်ဘူး...ကျွန်တော်ဒီအခွင့်အရေးကိုစောင့်နေတာကြာပြီ...နောက်နေ့တွေကျ ဒီလို အခွင့်အရေးရချင်မှရတော့မှာ...ဘာမှမလုပ်ချင်လည်းအစကထဲက ငြင်းပါ့လား..."

ဘောင်းဘီဇစ်ပြန်တပ်ရင်း ပြောလိုက်သည့် ရဲရင့်အနားသို့ တိုးကပ်ကာဇစ်ကို အပေါ်သို့ ဆွဲတင်နေ
သည့်လက်တို့ကို ဆွဲဖယ်လိုက်ပြီးခပ်တင်းတင်းဆွဲဖက်လိုက်သည်။

ရဲရင့်ရဲ့စူပုတ်ပုတ်ဖြစ်နေသောမျက် နှာပြင်အနှံ့ အနမ်းကြမ်းကြမ်းများဖြင့် နမ်းပြစ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ရဲရင့် ပခုံးသားလေးထက် အနမ်းတပွင့်ပေးလိုက်ပြီး....

"ငါက မင်းကို အနိုင်မယူချင်ဘူး အရှုံးပေးချင်တာ"

နားနားကပ်ပြောလိုက်သည့်ညီမျိုးစကားသံကြောင့် ရဲရင့်နောက်သို့ခြေတလှမ်းဆုတ်လိုက်သည်။

ရှေ့သို့အတင်း တိုးဖက်လိုက်သည့်ညီမျိုး လက်တို့ကို ဆွဲဖယ်ဖို့ပြင်လိုက်ချိန် ရုတ်ချည်းဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ကာ ဘောင်းဘီဇစ်ဆွဲဖြုတ်လိုက်သည့် ညီမျိုးအပြုအမူကြောင့် ရဲရင့် မျက်နှာထက်၌ကျေနပ်သွားသည့်အမူအယာတို့ဖြတ်ပြေးသွားခြင်းနှင့်အတူ ဘောင်းဘီကို ခြေ ထောက်မြှောက်၍ ချွတ်ချပေး လိုက်သည်။

အဝတ်အစားကင်းမဲ့သွားသည့် ရဲ
ရင့်ဗိုက်သားဝင်းဝင်းလေးတွေအောက်မှ မဲနက်စိမ်းညို့နေသော
လမွေးအုံဘေးကို လက်ကလေးနဲ့
ခပ်ဖွဖွပွတ်ပေးလိုက်ကာ တစစထောင်မတ်လာသော လီးထိပ်ဖူးလေးဆီသို့နှုတ်ခမ်းလေးဟကာ တိုးကပ်သွားလိုက်သည်။

"ပြွတ်...ပြွတ်စ်...ပလွတ်..."
"အ...အား....ဟား....ဒီလိုလုပ်ချင်လို့ အရှုံးပေးချင်တာလား..."

ရဲရင့်ရဲ့ နွေးထွေးကျေနပ်စွာဖြင့် မေးလာသည့်အမေးစကားအားပြန်မဖြေပဲလီးထိပ်ဖူးလေးအား နှုတ် ခမ်းသားတစ်စုံဖြင့်ဖိထားလျက်လျှာဖျားလေးဖြင့်ထိပ်ဖူးတခုလုံးရစ်ပတ်ဆော့ကစားပေးလိုက်သည်။

စိုစွတ်နေသော အာခံတွင်းထဲ တ ဖြည်းဖြည်းတိုးခွေ့ဝင်လာသည့် လီးတန်ရဲ့ နူးညံပူနွေးမှု့နှင့်အတူ တဖြည်းဖြည်းတင်းမာကြီးထွားလာခြင်းကို ခံစားသိရှိလိုက်ရတော့ ညီမျိုး အသက်ရှုတို့ အောင့်ကာ လီးတစ် ချောင်းလုံးပါးစပ်ထဲ ဝင်လာအောင် ငုံစုပ်ပြစ်လိုက်သည်။

လီးဒစ်နောက်နားကိုလက်ညိုးလက် မဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ညှစ်ထားလျက် ပါး စပ်ထဲရောက်နေသော လီးတန်ကိုရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပေးနေ လျက် လက်ချောင်းလေးများဖြင့်လီးကို ခပ်ဖွဖွဆုပ်ညှစ်ထားပြီး ဂွင်းတိုက်သလို လုပ်ပေးနေသည့် ညီမျိုးကြောင့် ရဲရင့် တကိုယ်လုံးတဆတ်ဆတ်တုန်ရင်သလိုလို ဖြစ် လာသည်။

တစ်ချက် တစ်ချက် ဒစ်ထိပ်ဖူးကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ ဖိထားပြီး ညီမျိုးက ခပ်ပြင်းပြင်းစုပ်ပေးလိုက်ချိန်...

 "အား ကျွတ် ကျွတ် ကောင်းလိုက်တာ

ဒစ်ထိပ်ဖျား ကို ကျိန်းနေတာပဲ အရမ်းမှုတ်တတ်တယ်နော် လီးတစ်ချောင်းလုံး စုပ်ပါ စုပ်လေစုပ် စုပ်..."
"အွန့်....ပြွတ်စ်....ပလွတ်.....အု...."

ခေါင်းမှဆံပင်တို့ကို ညင်သာစွာကိုင်ပေးထားရင်း လီးအဝင်အ ထွက်လွယ်ကူစေအောင် ထိန်းပေးနေလျက် ပါးစပ်ထဲဆောင့်လိုးနေသည့်ရဲရင့်ရဲ့ပုံစံကညီမျိုးရဲ့တဏှာဇောတို့ ပိုခက်ထန်လာအောင်လုပ်ပြနေသလိုဖြစ်နေခြင်းကြောင့် ညီမျိုးတစ်ယောက်မှာလည်း ရဲရင့်ရဲ့လီးတချောင်းလုံးပါးစပ်ထဲအဆုံးဝင်နေတာ အားမရဘဲ မျိုချတော့
မည့်ဟန်ဖြင့်လီးကို ပယ်ပယ်နယ် နယ်စုပ်ပေးနေတော့သည်။

"အု...အူး...အင့်...ဟင့်...အင်း...အွတ်..အင့်...ပြွတ်..ပြွတ် ပလွတ် ပြတ် ပြွတ်...”

အရှိန်ပြင်းပြင်းဖြင့်ပါးစပ်ထဲစိတ်ရှိလက်ရှိဆောင့်လိုးနေရာမှလီးကိုဆွဲထုတ်ကာ...

" ကုတင်ပေါ်တက်ကုန်းပေးဗျာအသေဆောင့်လိုးချင်နေပြီ"

ရဲရင့်စကားသံကြောင့် ညီမျိုးကပျာ ကယာဖြင့် ကုတင်ပေါ်တက်လေးဘက် ကုန်းပေးလိုက်သည်။

ဖင်ဝကိုလက်ဖြင့်ခပ်ကြမ်းကြမ်းအဖြဲခံရမှု့ကြောင့် ညီမျိုး ဖင်တစ်ချက်တွန့်သွားသည်။

"ဖြန်းးးး"
"အားးးးးနာလိုက်တာ...."
"အလိုးခံချင်နေတာကို ဘာလို့ဖင်တွန့်ရတာလဲ...ဟွန်း....အသေလိုးပြစ်မှာနော်...အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်"

အမိန့်ပေးသံဆန်ဆန်ကြောင့် လေးဘက်ကုန်းအနေအထားဖြင့် အင်္ကျီတို့ချွတ်ကာ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်အနေအထားဖြင့် ကုန်းပေးလိုက်သည်။

ဖင်ဝဆီမှ အေးကနဲဖြစ်သွားခြင်း
နှင့်အတူ ရဲရင့်တံတွေးဖြင့်ဖင်ကို သုတ်လိုက်မှန်းသိလိုက်ရသည်။

"စွတ်...ဖွတ်..."

လီးထိပ်ဖူးနွေးနွေးက ဖင်ထဲမဝင်ပဲ အပေါ်သို့ချော်တက်သွားသည်။

"သေချာဖြဲထားလေ လိုးလို့မရအောင်လုပ်နေတာလား"

အလိုမပြည့်သည့် လေသံမာတင်း တင်းကြောင့် ညီမျိုး ဖင်စအိုကြွက် သားများကို လျော့ကာ ဖင်ဝလေးအား စူပွပွလုပ်ပေးလိုက်ချိန်

"ဗွိ...ဗျစ်...ဒုတ်...."
"အိုးးး...."

လီးထိပ်ဖူးကြီး ဖင်ဝသို့ မဆန့်မပြဲတိုးဝင်လာတော့ လူက လန့်ကနဲဖြစ်ကာ ရှေ့သို့ရွေ့သွားသည်။

" ငြိမ်ငြိမ်...ငြိမ်ငြိမ်နေလေ..."

ခါးနှစ်ဘက်ဆီသို့ လက်ဖြင့်ဆုပ်ညှစ်ကိုင်ထားကာဖင်ထဲသို့တဝက်တပျက်ဝင်နေသော သူ့လီးသူငုံ့
ကြည့်နေရင်း

"ထြီ...."

တံတွေးများကို လီးတန်ပေါ် ထွေးချလိုက်ပြီး လီးကိုရှေ့သို့ကော့ဆောင့် ပြစ်လိုက်သည်။

"ဘွတ်...."
"အူး...ဟူး..."

ခေါင်းဦးအစွန်းနှစ်ဘက်ကိုလက်တို့ဖြင့်ခပ်တင်းတင်းညှစ် အံကျိတ်ခံလိုက်ပေမဲ့ နာကျင်မှု့ကြောင့် ညီမျိုးထံမှ အသံတချို့ထွက်ပေါ်သွားသည်။

ဖင်ထဲလီးအဆုံးထိဝင်သွားသည့်အတွက် ရဲရင့်မျက်လုံးမှိတ်ကာအသက်တစ်ချက်အောင့်လိုက်ပြီး လီးတန်ကို တင်းကနဲ တစ်ချက် ညှစ်ချလိုက်သည်။

ဖင်ထဲဝင်နေသောလီးတန်ကြီးက တင်းကနဲဖြစ်သွားတာ သိလိုက်ခြင်းနှင့်အတူ ညီမျိုးဖင်ကုန်းရက်အနေအထားမှ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လှုပ်ပေးလိုက်သည်။

ရဲရင့်ကဆောင့်လိုးမပေးရပါပဲ ညီမျိုးဘာသာလီးအဝင်အထွက်ကောင်းစေရန် လှုပ်ရှားပေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

"ပက်လက်အိပ်ပေးမယ် အပေါ်ကတက်ဆောင့်ပေးမလား..."

ဖင်လိုးနေရာမှ လီးကိုဆွဲချွတ်လိုက် ကာ အိပ်ယာပေါ်ပက်လက်လှဲချလိုက်သည့် ရဲရင့်ရဲ့လီးတန်ကမိုးပေါ်သို့ထောင်မတ်နေလျက် တဆတ်ဆတ်ဖြင့် တုန်ရင်နေကာ သူဝင်အောင်းရမည့် ညီမျိုး ဖင်ခေါင်းအားကြိုလင့်နေဟန်ဖြင့် မတ်မတ်ထောင်နေသည်။

ရဲရင့်လီးကို လက်ချောင်းများဖြင့်ဆုပ်ညှစ်ကိုင်လိုက်ကာ ပါးစပ်ထဲ
တစ်ဆုံး စုပ်လိုက်ပြီး တံတွေးများစိုရွှဲအောင် ထပ်မံပြုလုပ်ပေးလိုက်ရင်း ညီမျိုးတစ်ယောက် သူ့လီးကို လက်ဝါးဖြင့်အုပ်လျက် ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်သည်။

ရဲရင့်လီးတန်ကိုသေချာကိုင်ကာ ဖင်ဝသို့တေ့ပြီး လီးထိပ်ဖူးပေါ်သို့ကိုယ်လုံးအားဖြင့် တဖြည်းဖြည်းဖိချလိုက်သည်။

"ဘွိ...ဖွပ်...ဘွတ်"
"အ..."

လီးတချောင်းလုံး စုန်းစုန်းမြုပ်အောင် အရှိန်ဖြင့် ဖိချလိုက်သည့် အရှိန်ကြောင့် ရဲရင့်နှုတ်ဖျားမှညည်းသံသဲ့သဲ့ ထွက်ပေါ်သွားသည်။

ရဲရင့်ရင်ဘတ်ကိုလက်အစုံဖြင့်ကိုင် တွယ်ပွတ်သပ်၍ ညီမျိုးအပေါ်မှ တက်ညှောင့်သည့်အရှိန်ကို မြှင့်လိုက်သည်။

"အိုးးးးးကျွတ်...ကျွတ်...ကျွတ်...."
“ဖြောင်း.....”

အပေါ်မှ ဖိဆောင့်သည့် အရှိန်
ကြောင့်စုတ်သတ်ညဉ်းညူရင်း ဖင်ထဲကို  ဒစ်ဝင်သွားတာနဲ့ အောက်ကနေ ပင့်ရိုက် လိုးထည့်လိုက်တဲ့ ရဲရင့်ရဲ့ လိုးချက်အရှိန်ကြောင့် ညီမျိုးမျက်နှာရှုံ့မဲ့သွားလျက် ဖင်ကို အ သာလေးပြန်ကြွလိုက်သည်။

"အင်း....ဟင်းးးးဟင်းးးးးရဲရင့်ရယ်နာလည်းနာကောင်းလည်းကောင်းလိုက်တာ..."

အောက်ကနေ ညီမျိုး ရင်ဘတ်ကို လက်ဖြင့်တွန်း၍ ကော့ဆောင့်လိုးနေရာမှ ရဲရင့်တစ်ယောက် ညီမျိုးကို တွန်းဖယ်ပြစ်လိုက်ကာ မှောက်ရက်အနေအထားသို့ ပြန်ပြင်လိုက်ပြီးခါးမှပွေ့၍ ဖင်လေးကို အနည်း ငယ် မြှောက်ထားသည့် ပုံစံပြင်ပေးနေရာမှ လက်တဘက်ဖြင့်သူ့လီးထိပ်ဖျား ကိုင်တေ့ လိုးထည့်လိုက်တော့သည်။

"ဘွတ်...ဖွတ်...ဖပ်...ဘလွတ်အိ...အီး အမေ့ အိုး ကျွတ်စ် ကျွတ်စ် ရဲရင့် ရဲရင့်လေး အိုး အား ဖြည်း ဖြည်း ဖြည်းဖြည်းလိုးပါ…."
"မဖြည်း...အင့်....နိုင်...ဘူး...လိုးလို့ကောင်းအောင်ခေါင်းစိုက်ပေးထားဖင်နည်းနည်း အထက်ရွှေ့ပေးးးးးလိုးရတာ လီးဝင်မဖြောင့်ဘူး....ဖင်ကြီးပြဲသွားမှ ကယ်တော်မူပါ အော်နေရမယ်..."

"အင်း....မင်းလိုးလို့ ဖင်ပြဲရင်ပြဲပါ့စေ ဒါပေမယ့် တအားစောင့်လိုးလို့ မင်းလီးကျိုးသွားမှာတော့ စိုးရိမ်တယ် သိလား ငါ့ကို ဖြည်းဖြည်းလိုးးးး.အ...အား...အင့်..."

"ဘွတ်...ဘွတ်...ဗလွတ်...ဗြွတ်..."
"အိုး...လိုး...ဖောင်း...ဖောင်း...လိုးး...အား...ဖြောင်း...ဖောက်...ဖောက်...အ...အိုး…"

ညီမျိုးဖင်ကြီးကို လက်အစုံဖြင့် ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်လို့ တစ်ဖောင်းဖောင်းတဖြောင်းဖြောင်းနဲ့ လိုးထည့်နေတာ ခံတဲ့သူတော့မသိ။

လိုးတဲ့ရဲရင့်ကိုယ်တိုင် လီးတစ်ချောင်းလုံးအီစိမ့်နေအောင် ချိုမြိန်ကောင်းမွန်သည့်အရသာကို ခံစားနေရသည်။

“လိုး...လိုး...လိုး…အိုး..စိတ်ကြိုက်လိုး...ရဲရင့်လေးရေ အရင်းထိသွင်းထားပြီး ဖိကျိတ်မပွတ်နဲ့လေအားအမလေး...အိုး.…စိတ်တိုင်းကျလိုးပါ ရဲရင့်ရယ်”
"ဟင်းးးးးဖွတ်...ပလွတ်...ပြွတ်..."

စိတ်ကြိုက်လိုးလို့ ပြောရင်း ညီမျိုး ခံကောင်းကောင်းနဲ့ ရဲရင့် အားပါး တရစောင့်နိုင်အောင် အပေါ်ကို ခပ်ကြွကြွလေး ဖင်ကော့ပေးထားတာမို့ ရဲရင့်တစ်ယောက်မှာလည်း မျက် လုံးတွေ ပြူးထွက်နေအောင် စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့သည်။

"အား...ကျွတ်...ကျွတ် အင်း ဘွတ် အင်း ဟင်း...အားးးးရှူး...ကျွတ် ကျွတ်...ကောင်းတယ်...အရမ်းကောင်းတယ်...ဆောင့် ဆောင့် မြန်မြန်လေးဆောင့့်ပါ ရဲရင့်ရယ်...အား အား...ဟင်းးးးးဒီလို ကြမ်းကြမ်းလိုးမှ ကြိုက်တာ..."
"ဟုတ်လား...ကျွန်တော့်လီးကို ဖင်ထဲကနေညှစ်ပေးလေ...ဒီလိုဖင်စုံ
ကိုင်လိုးရတာ ပိုတောင်ကောင်းသလိုပဲ"

ဟုပြောရင်း တဇတ်ဇတ်နဲ့ လီးကိုဖင်ထဲမွှေနှောက် ဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့သည်။

"ပြွတ်...လွတ်...ပြွတ်...ဗျစ်...ဖွပ်...ဖောင်း...ဖောင်း...အွန်းးးးဖောင်းးးးဖောင်းးးးအင်း...ပြွတ်...အောင်မလေး….အ...အ...ရှီး...အမလေး…အိုး……ဟိုး…ဟိုး……”

တလစပ် ဆောင့်လိုးလိုက်သည့် အ ရှိန်ကြောင့် ညီမျိုး မျက်နှာလေး မော့ကာပါးစပ်ကိုဟ အသက်ဝအောင်ရှုလိုက်ရင်း အော်ဟစ်လိုက်မိသည်။

ရဲရင့်ရဲ့လီးတန်တစ်ချက်ဆောင့်ဝင်လာတိုင်းရင်ဘတ်ထဲကတစ်စို့စို့ကြီးဖြစ်သွားလျက် လီးတဆုံးဝင်ကာ ရဲရင့်ဆီးစပ်နဲ့သူ့ဖင်သားတို့ တဖောင်းဖောင်းရိုက်ခတ်သည့် အသံတို့ထွက်ပေါ်လာတာကိုက နားကြောထဲ စိမ့်နေအောင် ကြည်နူးနေကာ ခံချင်စိတ်တို့ ပိုမိုဖြစ်ပေါ်လာလျက် ဖင်ကို အစွမ်းကုန်ဖြဲပြီး လီးဝင်ချိန်နှင့်အံကိုက်ဖင်ကို ပြန်ပြန်ကော့ပေးနေသည့်အတွက် လိုးပေးနေသည့် ရဲ
ရင့်လီးမှာလည်း  သွေးကြောများဖောင်းပွထလာကာ တဆတ်ဆတ်ဖြင့်တုန်ခါလာလျက် ပြီးချင်သလိုလိုဖြစ်လာသည်။

"လရည်တွေ ဖင်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်မယ်နော်..."

မောဟိုက်သံဖြင့် ပြောလိုက်သည့် ရဲရင့်စကားသံကြောင့် ညီမျိုးဖင်စအို အတွင်းသားတို့ကို စိကနဲနေအောင် ရှုံ့ ညှစ်ပြစ်လိုက်သည်။

"ဟားးးးဆောက်ရမ်းကောင်းတယ် အဲ့လိုညှစ်ပေး အား...အ...အင့်..."

လိုးသည့်အရှိန်မြန်ဆန်လာခြင်းနှင့်အတူ ရဲရင့် နှုတ်ခမ်းလေးစူကာ အ သက်တို့အငမ်းမရရှုရင်း အားမာန်အပြည့်ဖြင့်ဆောင့်လိုးနေတော့ သည်။

" ဗြစ်.. ပြွတ်.. ဟင့်.. ဟင့်.. ဘွတ်"
"အားးးးးးကောင်းလာပြီ...ပြီးတော့မယ်...."

ညီမျိုးပုခုံးတစ်ဘက်ကို ဘယ်ဘက်လက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ညှစ်လိုက်ပြီး ရဲရင့်တစ်ယောက် ခေါင်းမော့ကာ အော်ပြောလိုက်သည်။

"ကောင်းလိုက်တာစောင့်စမ်း စောင့် အသားကုန်စောင့်...လုံးဝမညှာနဲ့.... ကိုယ့်ဖင်ကြီးကွဲသွားပါစေ အသေလိုးပေး...လိုး....အား...လိုးးးးးလိုးလိုး...."

"ဖောင်းးးးးးဖောင်းးးးးဖောင်း...."
"စွပ်...ဖွတ်....ဇိ....ဖပ်....ဗွတ်...အ...ဗျစ်....ဗျစ်....ဗျစ်...ပတစ်...ပတစ် အား ရှူးဟား ဟားးးးးကောင်းးးးးကောင်းလိုက်တာကောင်းလိုက်တာကွာ...."

ဗိုက်သားလေးများ ခွက်ဝင်သွားကာ တကိုယ်လုံးတုန်တက်သွားလျက် ခြေချောင်းလေးများတွန့်ကုပ်သွားသည်အထိ အကောင်းကြီးကောင်းကာ လီးတန်တချောင်းလုံးကျဉ်တက်လာခြင်းနှင့်အတူ ညီမျိုးဖင်ထဲဝင်နေသည့် ရဲရင့်လီးကြီးကဇိကနဲဇိကနဲနေအောင် သုတ်ရည်ဖြူဖြူပျစ်ပျစ်များကို အရှိန်ဖြင့်ပန်းထုတ်ပေးလိုက်တော့သည်။

ရဲရင့်လီးထိပ်ဖူးပေါက်မှလရည်ပူနွေးနွေးများကစအိုအတွင်းပိုင်းတခုလုံးနွေးကနဲဖြစ်သွားအောင်ပန်းထုတ်လိုက်ပြီးသည့်အချိန်တွင်တော့ အိပ်ယာပေါ်သို့ နှစ်ယောက် လုံးပစ်လဲကျသွားတော့သည်။

၆။

တိတ်ဆိတ်နေသော အခန်းလေးထဲမှာ လူနှစ်ယောက်ထပ်လျက်ငြိမ်ဆိတ်နေရာမှ....

"လရည်သောက်ဦးမလား...."
"ဖွတ်...ပလွတ်....ဘွပ်...."

ဖင်ထဲမှလီးကျွတ်ထွက်သံပေါ်ထွက်လာပြီး ညီမျိုး အိပ်ယာပေါ်မှထရန် ကြိုးစားလိုက်ချိန်....

"ပက်လက်အိပ်....လရည်တွေကုန်အောင် စုပ်ပေးဦးနော်...."

မျက်နှာပေါ် အုပ်မိုးပြောရာမှ သူ့လီးကို ပါးစပ်ဖျားတေ့ပေးလာတော့ ညီမျိုးတစ်ယောက် ရဲရင့် လီးမှာ ပေပွနေသော သုတ်ရည်အချို့ကို လျှာဖြင့်ရက်ပေးနေရင်း မပျော့မမာဖြစ်နေသောလီးတချောင်းလုံးကို ပါး စပ်ထဲငုံကာ တပြွတ်ပြွတ်ဖြင့် အသံ မြည်အောင်စုပ်ပေးလျက် မျိုချပြစ်လိုက်သည်။

"ဂလု...ဂလု..."
"ကျွန်တော့်လီးနဲ့ခံရတာကောင်းရဲ့လား..."
"ဟာကွာ..."
"မရှက်စမ်းပါနဲ့....ခများ ကျွန်တော့်ကို မြင်ကတည်းက ကြိုက်နေမှန်း ဘောင်းဘီကျပ်ကျပ်အောက်က ဖုဖောင်းနေတဲ့ ကျွန်တော်လီးကို ခိုးခိုးကြည့်ပြီး စိတ်ကူးနဲ့မှန်းနေမှန်းသိလို့ အခွင့်အရေးရတုန်းသေချာခေါ်လိုးတာ...ကျေနပ်တယ်နော်....ခုတခါထဲနဲ့မဝသေးဘူးနောက်တချီထပ်လိုးဦးမယ်...."
"အင်းပါ....ငါလည်း ခံချင်သေးတယ် လောလောဆယ် မင်းရင်ခွင်ထဲ ခနအိပ်ပြီး မင်းကိုနမ်းချင်တယ်"
"လူနမ်းချင်တာလား...လီးနမ်းချင်တာလား...."
"နှစ်ခုစလုံးပေါ့ ရဲရင့်ရယ်....ငါမင်းနဲ့ဒီလို ဖြစ်ချင်နေတာကြာပြီ နောက်တချီကျ ကောင်းကောင်းလိုးပေးနော်...."
"အင်းပါ...ခများသာ...ကျွန်တော့်လီးကို သေချာစုပ်ပေး ဟော...ပြောရင်းဆိုရင်း လီးတောင်လာပြန်ပြီ "
"ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့လီးလေးပဲ...ကိုယ်ဆာနေမှန်းသိလို့အဝကျွေးချင်နေတာလားမသိဘူး...."
"အဝအပြဲ...အဝအကွဲကျွေးမှာ လီးလေးကို စုပ်ပေးဦးနော်..."

မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖက်စကားပြောရာမှ ညီမျိုးခေါင်းလေးကတဖြည်း ဖြည်းအောက်သို့ရွေ့သွားကာရဲရင့်ရဲ့ပြန်လည်ထောင်မတ်စပြုနေသော လီးထိပ်ဖူးလေးကို မျက်နှာအပ် နမ်းရှုံလိုက်ရင်း လီးတန်ကို ပါးစပ်ထဲ စတင်စုပ်ယူလိုက်သည်။

"ပလွတ်....ပြွတ်....အ.....ရှုး...."

ရဲရင့်ရဲ့မျက်ဝန်းလေးများမှေးငိုက်ကျသွားကာ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဘေးသို့ကားပေးလိုက်ပြီး ဖျတ်ကနဲ မျက်လုံးပြန်ဖွင့်လိုက်ချိန်တွင်နွေးထွေးနူးညံ့သည့် အကြည့်များဖြင့် ကြည့်ရင်း လီးစုပ်ပေးနေသည့်ညီမျိုးမျက်ဝန်းများကြောင့် နှုတ် ခမ်း သားလေးတွန့်ကွေးကာ သ ဘောကျစွာဖြင့် ကျိတ်ပြုံးလိုက်သည်။

ထို့နောက် တီးတိုးထွက်ပေါ်လာသော  အသံတချို့က အခန်းငယ်လေးထဲ ဖုံးလွှမ်းသွားတော့သည်။

.............

၇။

လေပြည်တစ်ချက် ဝေ့ကနဲ တိုက် ခတ်သွားပေမဲ့ ပူလောင်ပြင်းပြလှသည့် နေပူရှိန်ကိုတော့ အေးမြမသွားစေနိုင်တာ သေချာလှသည်။

ဆံပင်ညှပ်သည့်သူမရှိသဖြင့် ဇော်ဝင်းတစ်ယောက် သတင်းစာတစ်စောင်ဖတ်နေရာမှ ဆိုင်အတွင်းဝင်လာသည့် လူရိပ်ကြောင့် မော့ကြည့်လိုက်သည်။

"ေဩာ်...နင်လာရဲသေးသကိုး..."

ခနိုးခနဲ့ပြောလိုက်သည့် စကားကြောင့် ခုံပေါ်ထိုင်မည့်ဟန်ပြုပြီးမှ ဇော်ဝင်းကို လှမ်းကြည့်လိုက်မိ သည်။

"ငါက ဘာဖြစ်နေလို့လဲ...."
"နင်မလာတာ နှစ်ရက်ရှိသွားတာ ခပ်ကောင်းကောင်းပါပဲ....နင်ဟိုတနေ့က တည်းခိုခန်းထဲ ဘာသွားလုပ်တာလဲ"

သုန်မှုန်နေသော မျက်နှာဖြင့် မေးလာသည့်ဇော်ဝင်းရဲ့အမေးစကားတို့ကို ဘာမှ အလေးမထားဟန်အ
ပြည့်ဖြင့်..

"ဘာသွားလုပ်ရမှာလဲ ရဲရင့်က ခဏခေါ်လို့ လိုက်သွားပြီးကျား ကွက်ထိုးကစားနေကြတာလေ..."
"ဘာကျားကွက်ရွှေ့ကစားတာလဲ  ငါဖြင့် နင့်ကိုအဲ့ဒီလောက်သတ္တိရှိမယ်မထင်ဘူး...ဘာမဟုတ်တဲ့ကောင်နဲ့တည်းခိုခန်းထဲဝင်ပြီးဖင်ခံရဲတာ အံ့ဩလို့မဆုံးဘူး..."
"ဟာ...ငါတို့ဘာမှမလုပ်ပါဘူးတကယ်...ကစားနေတာပါ...."

"အေးပေါ့...နင်နဲ့ရဲရင့်နဲ့အခန်းထဲလိုးနေတာသန့်ရှင်းရေးကောင်လေးမောင်ထွန်းက ချောင်းကြည့်ပြီး အကုန်ပြောပြလို့ သိပြီးပြီ သိလားနင်အပေါ်ကနေ တက်ဆောင့်ပေးတာရော....လီးစုပ်ပေးတာရော လရည်တွေတိုက်လို့ သောက်တာရော လိုးပြီးအခန်းထဲကမထွက်ခင် ရဲရင့် ပိုက်ဆံတောင်းလို့ နင်ကပါလာ သ မျှထုတ်ပေးခဲ့တာရော ငါအကုန်သိတယ်..."

ဇော်ဝင်းက စကားလုံးကြမ်းကြမ်းတို့ဖြင့် စကားဖြတ်ပြောလိုက်ခြင်းကြောင့် ရှေ့ဆက်ရမဲ့စကားလုံးတို့ရပ်တန့်သွားပြီးမျက်နှာပြင်တခုလုံး ရဲတွတ်သွားခြင်းနှင့်အတူ ညီမျိုးမျက်နှာရယ်ဖြဲဖြဲ ဖြစ်သွားသည်။

"အေး...ရယ်နေ...ရယ်နေ...နင်ရဲရင့်အကြောင်း ဘာသိလို့လဲ"
"ထားလိုက်စမ်းပါ အခု သူရှိလား "
"သူမရှိဘူး....နင်နဲ့လုပ်ပြီး နောက်ရက် အလုပ်ထွက်သွားတာပဲ"
"ဟင်...."

"ငါကတ်ကြေးသွားသွေးတုန်းက သူအလုပ်ဖြုတ်ခံရတော့မှာလို့ ပြောရင်း နင့်အဲ့ဒီနေ့လာရင် နင့်ကိုစားဖြစ်အောင် ခေါ်စားမယ်လို့လမ်းမှာထဲကပြောနေတာ "

ဖတ်လက်စ သတင်းစာကို ခေါက်လျက် ခုံပေါ် လှမ်းတင်နေသည့် ဇော်ဝင်းထံမှ ထပ်မံထွက်ပေါ်လာ
မည့် စကားသံတို့ကို စောင့်နား ထောင်နေသည့် ညီမျိုး မျက်ဝန်းတွေက အေးစက်စက်ဖြင့် တည်ငြိမ်လို့နေသည်။

"ငါက အစောကြီးကထဲက သူအ လုပ်ပြုတ်တော့မှာသိပြီးသား ဧည့်သည်တွေကို ဆော်ခေါ်ပေးတယ်ဆိုပြီး ဧည့်သည်ကလုပ်ပြီးရင်သူကပါအဲ့ဒီဆော်ကိုတချီရအောင်လုပ်လုပ်လွှတ်တာတဲ့ ဖာဆို လာတဲ့ဖာ ဘယ်ဖာမှ အလွတ်မပေးဘူးတဲ့ တည်းခို ခန်းမန်နေဂျာက တည်းခိုခန်းမှာဖာတွေမွေးထားတယ်ဆိုပြီး သတင်းတွေထွက်နေတာ သူ့ကြောင့်ဆိုပြီး အလုပ်ဖြုတ်ပြစ်လိုက်တာ..."

"ဘာ...ဘာပြောတယ်...နင်လျှောက်မပြောနဲ့..."
"ငါပြောတာ အမှန်တွေပဲ...နင်သူ့ကို အီစီကလီလုပ်ရုံပဲမှတ်လို့ ငါဘာမှမပြောတာ နင်ကသူ့ပုံစံလေးကြိုက်ရုံကြိုက်ပြီး ဒီလိုနဲ့ပြီးသွားမယ်မှတ်နေတာရဲရင့်ကလူလည်သူဖာခေါင်း လုပ်ရင်း ညားနေတဲ့ ဖာသည်မလေးက အဖမ်းခံရလို့ ထောင်ကျနေတုန်းဒီတည်းခိုခန်းပိုင်ရှင်က သနားလို့ အလုပ်ပေးတဲ့သဘောနဲ့ ခေါ်ထားတာ အချိန်တန်တော့ ဇာတိက ပြတာပဲလေ..."
"သူ့မှာ မိန်းမရှိတယ်ဆိုတာတော့ မယုံပါဘူး..."
"သေလိုက်လေ လဲသာသေလိုက် မယုံလည်းကိုယ့်ဘာသာလိုက်မေးလေ နင်ရောဂါတွေဘာတွေကူးမှာမကြောက်ဘူးလား သူ့မိန်းမလေးက အေအိုင်ဒီအက်(စ်)ပိုးတွေ့လို့ အေအာရ်တီတောင် သောက်နေရတာဆိုလားမသိဘူး...."
"ဘုရားရေ...ဘုရား...ဘုရား...."

ညီမျိုးတစ်ယောက်စိုးရွံ့ထိတ်လန့်မှု့ကြောင့် မျက်ရည်တွေရစ်ဝဲလာကာ ဇော်ဝင်းကို ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်စွာဖြင့် စကားပြောဖို့ ကြိုးစားပေမဲ့ ဘာသံမှ ထွက်မလာပဲနှုတ်ခမ်းသားတို့ တုန်ခါနေလျက် ပြောရမည့် စ ကားလုံးတို့က လည်ချောင်းထဲမှာပင် ပျောက်ကွယ်သွားတော့သည်။

"နင်လည်းပညာတတ်တစ်ယောက်ပဲ အစကတည်းက ငါသတိပေးတယ်နော် အခုတော့ တည်းခိုခန်းထဲထိလိုက်ပြီး အလိုးခံတာ ကွန်ဒုံးလည်းမသုံးပဲ ခံလာလိုက်တာ...နင်သူနဲ့ပလိန်းခံခဲ့တာဆိုတော့ သူ့မှာသာရောဂါရှိရင် နင်လည်းအော်တို (Auto) ကူးပြီသာ မှတ်လိုက်တော့"
"ဟင်.....!"

ညီမျိုးရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။

ဇော်ဝင်းမျက်နှာက ဒေါသထွက်နေမှု့ကို ထိန်းချုပ်ထားဟန်ဖြင့် တင်း မာ နေဆဲ...

"တကယ်လား...သူ့မိန်းမက ရောဂါသည်ဆိုတာ...."
"မောင်ထွန်း ငါ့ညီလေး ခဏလာဦး"

ဆိုင်ပြတင်းပေါက်မှနေပြီးလှမ်းခေါ်လိုက်သည့် ဇော်ဝင်းအသံကြောင့် တည်းခိုခန်းရှေ့ရပ်နေသော မောင်ထွန်းကဆံပင်ညှပ်ဆိုင်ထဲဝင်လာသည်။

ညီမျိုးမျက်နှာမြင်တော့ ပြုံးဖြီးဖြီးဖြင့် တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

"ဟဲ့....ရဲရင့်က မိန်းမရှိတာမယုံလို့တဲ့...သူ့မိန်းမလေးက ဘယ်မှာနေတာလဲ ဘယ်သူလဲ ပြောပြလိုက်စမ်းပါ....ဒဲ့သာပြောလိုက်..."

မောင်ထွန်းရဲ့ စကားသံတို့က နားထဲ သံရည်ပူအလား တိုးဝင်လာကြသည်။

"ရဲရင့်က အရင်တုန်းက ကားကြီးကွင်းထဲမှာ ဖာခေါင်းလုပ်စားတာ သူ့မိန်းမကလည်းဖာသည်ပဲ အခု သူ့မိန်းမက စီမံချက်နဲ့ဝင်ဖမ်းတုန်း အဖမ်းခံရပြီးထောင်ကျနေတာထောင်ထဲမှာပဲသေမှာနေမှာပါ လေးလုံးကပ်နေတယ်လို့တော့ပြောကြတာပဲ ရဲရင့်က သူ့မိန်းမဆီကျ သွားမတွေ့ပဲ နောက်ထပ်ဖာတစ်ယောက်မွေးထားပြီး လုပ်စားရလွယ်အောင် ကျွန်တော်တို့တည်း ခိုခန်းကို ရောက်လာတာပဲ...ခများလည်းသတိထား ဟိုနေ့က ပလိန်းကြီးကုန်းနေတာ ကျွန်တော်တို့တည်းခိုခန်းမယ် အဖော်(ကွိုင်)တွေအများကြီးရှိတာကို ရဲရင့်က သက် သက် ခများကို ပလိန်းလိုးချသွားတာ သေချာအောင် သွေးလေးဘာလေးစစ်ဖို့ ကိုဇော်ဝင်းကြီးကိုတောင် ကျွန်တော်ပြောခိုင်းနေတာ...အကို့အတွက်စေတနာနဲ့ပြောတာနော်..."

မောင်ထွန်းစကားသံတို့ကြောင့် လူတစ်ကိုယ်လုံး လေဟာနယ်ထဲ မြောက်တက်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။

"ဇော်...ဇော်...ဝင်းးးးတကယ်တကယ်ပေါ့ ဟုတ်လား...ဟုတ်လားဟင်"
"ခုမှတော့ ဘာမှ ပြန်ပြင်မရတော့ဘူး....ရဲရင့်က ဖာမွေးတာရော ဖာ သည်မနဲ့ညားနေတာရောက အမှန်ပဲ...သူဖာလိုးတိုင်းပလိန်းလိုးတာလည်းအမှန်ပဲ...နင်တောင်ပလိန်းအလိုးခံလာတာပဲ အဲ့ဒီတော့ခြောက်လပြည့်တဲ့နေ့ထိ စောင့်ပြီး သွေးသွားစစ်လိုက်တာ ပိုကောင်းမယ် ငါနင့်အတွက် စိတ်ထိခိုက်လွန်းလို့ ဒီလိုစကားတွေ ပြောချပြစ်ရတာ နင့်အတွက် နင်ကောင်းဖို့ပြောတာမှန်းနင်သိစေချင်တယ်...အဲ့ဒီနေ့ကနင်ငါ့ကိုဘာမှမတိုင်ပင်ပဲချက်ခြင်းကြီးလိုက်သွားတာ ထင်လည်းထင်မထင် ထားဘူး တားချိန်လည်းမရလိုက်လို့ ငါစိတ်မကောင်းဖြစ်နေတာ"

ဘာစကားမှ ပြန်မပြောနိုင်တော့ဘဲ ညီမျိုး ပါးပြင်ပေါ် မျက်ရည်တွေ ပိုးကနဲ ပေါက်ကနဲ ကျလာသည်။
................
၈။

စိုးရိမ်ထိတ်လန့်ရသည့် နေ့စွဲတွေကို ဖြတ်ကျော်နေရသည့် ညီမျိုးတစ်ယောက် တဖြည်းဖြည်း ပိန်ချုံးလာသည်။

အိပ်ရေးပျက်သည့်ဒဏ်ကြောင့် မျက်ကွင်းတို့ ညိုမဲလာသည်။

ဖွင့်ပြောပြရခက်သည့် ဝေဒနာတို့ကို မျိုသိပ်ထားကာ အခန်းထဲ တစ်ယောက်ထဲ နေရချိန်တွေများလာသည်။ မိသားစုဝင်များနှင့်လည်း လိုအပ်မှသာ စကားပြောတော့ သည်။

အဖြစ်အပျက်တို့ကို ပြန်တွေးမိတိုင်း ချွေးသီးချွေးပေါက်များစိမ့်ထွက်လာတတ်ပြီး တစ်ယောက်ထဲ ကျိတ်ငိုချမိသည့် အချိန်တို့က တစစနှင့်များပြားလာသည်။

ညီမျိုးဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။
ရက်စွဲအတိအကျမှတ်ထားသဖြင့် ခြောက်လကျော် ခုနှစ်လနီးပါးအ ရောက်တွင် သွေးစစ်ဖို့ ပြင်ဆင်တော့သည်။

ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် AIDSရုံးဟု အရပ်ထဲက အလွယ်တကူခေါ်သောတော့ပ်စင်တာတွင် နှစ်သိမ့်ဆွေးနွေးပြောကြားသူ(Counceller)နှင့် ဆွေးနွေးနှစ်သိမ့်တိုင်ပင်ပြီးချိန်တွင် သွေးစစ်ခဲ့လိုက်သည်။

အပြင်ဆေးခန်းတွေ သွေးသွားစစ်လို့ငွေကုန်တာအရေးမကြီးပေမယ့် ဆေးခန်းထဲ ဝင်တာထွက်တာလူမြင်မှာကြောက်တာနဲ့ သွားမစစ်တော့ပဲ တော့ပ်စင်တာ ( Top Centre ) သို့ပဲ သွားရောက်ခဲ့သည်။

သွေးစစ်ခမှာလည်းအခမဲ့ အဖြေလွှာကိုလည်း ဖတ်ကြားပေးသူနှင့်ကိုယ်ပဲသိရအောင် လျှို့ဝှက်ပေးထားမည်ဆိုတာတခုထဲနဲ့ ထိုနေရာမှာပဲသွေးစစ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
............
၉။

ဒီနေ့သွေးစစ်အဖြေလွှာရမည့်နေ့ဖြစ်သည်။

မနက်အစောကြီးထ ဘုရားကန် တော့ပြီး အပြင်ထွက်လာခဲ့ရပေ
မယ့် ညီမျိုးရင်ထဲကြောက်ရွံ့ပူလောင်ခြင်းများစွာဖြင့် သွေးစစ်အဖြေလွှာအတွက် ထွက်လာခဲ့ရသည်။

အဖြေလွှာဖတ်ကြားပေးမည့်နှစ်
သိမ့်ဆွေးနွေးသူ (Counceller)နှင့်အချိန်ပေးစကားပြောပြီးချိန်တွင် အရာအားလုံးကို ရင်ဆိုင်ဖို့ ဆုံး ဖြတ်ချက် ရဲရဲချကာ သွေးစစ်အ ဖြေလွှာရဲ့ ရလာဒ်ကို ရင်ခုန်စိတ်မောစွာဖြင့် နားထောင်ဖို့ ပြင်ဆင်လိုက်သည်။

အဖြေလွှာ စာအိတ် ဖွင့်ဖောက်နေသော လက်တစ်စုံကို မမှိတ်မသုန်ငေးစိုက်ကြည့်နေရင်း လေအေးပေးစက်တပ်ထားသော အခန်းထဲထိုင်နေသည့် ညီမျိုးနားထင်စပ်နားဆီမှ ချွေးသီးချွေးပေါက်တို့ ယိုစီးကျလာသည်။

ရေငတ်သူတစ်ယောက်လိုအာခေါင်တွေခြောက်သွေ့လာသဖြင့်တံတွေး များကို ဂလုကနဲနေအောင် မျိုချလိုက်မိသည်။

"ဒီသွေးစစ် အဖြေလွှာရဲ့ရလဒ်ကတော့ကာလသား (STI) ရောဂါပိုးကူးစက်ခံထားရခြင်းမရှိသေးသလို HIV/ရောဂါပိုးကူးစက်ခံထားရခြင်းလည်း မရှိပါဘူး Congratulation ပါ "

အိမ်မက်ဆိုးမှ နိုးထလာရသူတစ်ယောက်လို ညီမျိုးတစ်ယောက် မောဟိုက်ပင်ပန်းစွာ အသက်ကို ကြိုးစားရှုရှိုက်ရင်း ပါးပြင်ပေါ် မျက်ရည်တို့ လိမ့်ဆင်းကျလာသည်။

စိတ်အလိုလိုက်မိသည့် တဒင်္ဂအ ချိန်ခဏလေးကြောင့် ရင်တထိတ်ထိတ်ဖြင့် ရှင်သန်နေရသည့် နေ့ရက်တို့အကြောင်းပြန်တွေးမိကာ နောက်နောင် ကံကြမ္မာနှင့်ဘယ် တော့မှ အလောင်းအစားမလုပ်ရန် မိမိကိုယ်ကိုအမြဲသတိပေးဖို့ဆုံး ဖြတ်ချက်ချလိုက်ပြီးစိတ်အလိုဆန္ဒတို့မထိန်းချုပ်နိုင်ပါကလည်းအကာ အကွယ်ဖြင့်သာ အာသာဖြေဖို့ တွေးလိုက်ရင်း အခန်းတံခါးကို တွန်းဖွင့် ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။

တိမ်ကင်းစင်နေသည့်ကောင်းကင်ကြီးကို မော့ကြည့်လိုက်ပြီးလွပ်လပ်ပေါ့ပါးခြင်းများစွာဖြင့် ပြုံးလိုက်သည့် ညီမျိုးရဲ့မျက်နှာပြင်ထက်မှာကြည်နူးရိပ်တို့စွန်းထင်းနေလျက်....

                     
ချစ်ခြင်းများစွာဖြင့်
(ချစ်သူ လူဆိုး)

ပြီးပါပြီ။

---------------------------------------------------