Phoe Din's Village

ဖိုးဒင္တို႕ ရြာ
                                        ေရးသူ- သိုးငယ္

Part (1)

            ` ဆရာေလး ေတာ့ ပူေနၿပီထင္တယ္´
            ` ရပါတယ္ဗ်...ကၽြန္ေတာ္ ခံႏိုင္ရည္ရွိပါတယ္´ အညာရဲ႕ပူခ်က္ကေတာ့ ကန္းကုန္သည္။ တကယ္တမ္း ကၽြန္ေတာ္ဒီရြာေလး
ကို မလာခ်င္ပါ။ ေစတနာအျဖစ္ဆရာလုပ္ရန္ သံုးလတာခရီးကို ခြဲတမ္းခ်တဲ့အထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္က ဒီရြာေလးကိုက်သည္။ စလင္းၿမိဳ႕ကေန တစ္နာရီ
ေလာက္ကား စီးရသည္။ ကားေပၚက ဆင္းလွ်င္ရြာကိုေရာက္ဖို႕ ႏြားလွည္းျဖင့္ထပ္သြားရသည္။ အသားအရည္က ေၾကးနီေရာင္ထ ေနေသာ ဦးႀကီးက
အသက္ ၄၀ ေက်ာ္သာရွိဦးမည္။ ရာသီဥတုရဲ႕ ဒဏ္ေတြေၾကာင့္သာ အသက္ပိုႀကီးသည္ဟုထင္ရသည္။ ဒီေလာက္ေနပူထဲမွာ ဦးႀကီး၀တ္ထားတဲ့
စြပ္က်ယ္က စုတ္ၿပဲေနသည္။ စြပ္က်ယ္ေအာက္က မာေက်ာက်စ္လစ္ၿပီး အဖုဖုေတြထေနေသာ ဦးႀကီးရဲ႕ ၾကြက္သား ေတြမွာ ကာယဗလေမာင္ေတြ
လိုၾကည့္ေကာင္းသည္။ ကၽြန္ေတာ္လို႕ ၿမိဳ႕ကလာတဲ့သူနဲ႕ တျခားစီ။ ႏြားလွည္းေမာင္းတဲ့ သူကိုလည္းၾကည့္အံုး။ အသက္က ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ငယ္ခ်င္
ေတာင္ ငယ္အံုးမွာ။ ႏြားႏွစ္ေကာင္ၾကားတြင္ ထိုင္ေနတဲ့ သူ႕ပံုစံမွာ အေတာ့္ကို ၾကည့္ေကာင္းသည္။ ရွပ္အက်ၤ ီ ကခပ္ႏြမ္းႏြမ္းရယ္။ ဦးႀကီး ေလာက္
ေတာ့ ၾကြက္သားေတြနဲ႕ မေတာင့္တင္းေပမယ့္ အရပ္က ရုပ္ရွင္မင္းသား လြင္မိုးေလာက္ရွိသည္။ ဆံပင္က ေ၀ဠဳေက်ာ္ လိုေထာင္ေထာင္ေလးညွပ္
ထားသည္။
            ` ဆရာေလး အသက္ ဘယ္ေလာက္ရွိၿပီတုန္း´
            ` ၂၃ ႏွစ္ရွိပါၿပီ´
            ` ဦးရဲ႕ သမီးနဲ႕တူတူပဲကိုး ... သမီးက စာအရမ္းတတ္ခ်င္တာ...ဦးတို႕လို ဆင္းရဲၿပီး ပူအိုက္တဲ့ရြာမွာ ဘယ္ဆရာမွ ၾကာၾကာ
မေနႏိုင္ပါဘူးကြယ္... ဆရာေလးေကာ...ဘယ္ေလာက္ၾကာမွာတုန္း´ ၃လပဲၾကာမွာလို႕ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာလို႕မထြက္ေတာ့ဘူး။ တကယ္တမ္းက အနည္း
ဆံုးသံုးလ၊ ေနရတာအဆင္ေျပရင္ ၁ႏွစ္အထိေနခြင့္ရွိသည္။ ဒီလို ေစတနာဆရာအလုပ္ကို လုပ္ရတာကလည္း ႏုိင္ငံျခား (ထိုင္း၊ မေလးရွား...)တို႕လို
ႏုိင္ငံမ်ိဳးမွာ အဂၤလိပ္စာ ဆရာလုပ္ရန္ ေထာက္ခံခ်က္ရဖို႕အတြက္ ေခါင္းညိတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
            ` ကၽြန္ေတာ္ကို ျပန္ေခၚရင္ေတာ့ ျပန္ရမွာေပ့ါဗ်ာ´ မတင္မက် အေျဖမ်ိဳးကိုသာေပးလိုက္သည္။
            ` ဦးညိဳ...ေရာက္ခါနီးၿပီ´
            ` ေအး...ဆရာေလး..ေရာက္ခါနီးၿပီ...´
            ` ဟုတ္ကဲ့´ ရြာ၀င္ခါနီးမို႕လားမသိ။ လမ္းမွာလို ထန္းပင္ျမင့္ျမင့္ခ်ည္းေတြပဲမဟုတ္ေတာ့ဘဲ မန္းက်ည္းပင္ေတြက အုပ္အုပ္ဆိုင္း
ဆိုင္း။ ေလကတခ်က္တခ်က္ တိုက္ေတာ့ ခုနေလာက္ကထက္ ေအးလာသလိုပဲ။ ဓနိမိုးထားတဲ့ အိမ္ေလးေတြက သပ္သပ္ရပ္ရပ္ရယ္။ ျခံနဲ႕၀င္းနဲ႕ေတာ့
မရွိေပမယ့္ အိမ္ပတ္လည္မွာ စိုက္ထားၾကတဲ့ အပင္ငယ္ေလးေတြက ျခံစည္းရိုးထက္ေတာင္ လွေနေသးသည္။ လမ္းမွာ ေတြ႕ရတဲ့ အိမ္ေတြထက္ ပိုၿပီး
ႀကီးတဲ့ အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့
            ` ဒါ ဦးတို႕အိမ္ပဲ...´
            ` ေအးျမ....ေအးျမ...ငါတုိ႕ေရာက္ၿပီ...´ ႏြားလွည္းေမာင္းတဲ့ လူငယ္က ေအာ္ေခၚလိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ရြယ္သူဆိုေပမယ့္
ကုိယ္လံုးကိုယ္ထည္ထြားထြား မိန္းကေလးဆင္းလာသည္။ မ်က္လံုးမ်က္ဖန္ကေကာင္းေကာင္း ၊ ႏွာတံေပၚေပၚ၊ မ်က္ႏွာသြယ္သြယ္တို႕ရဲ႕အလွကို က်စ္
ဆံၿမီးက်စ္ထားေသာ ဆံပင္တို႕က ေအးျမကို ပိုၿပီး ရုပ္လံုးၾကြေစသည္။
            ` သမီး...ဒါ..အဘတို႕ရြာကို စာလာသင္ေပးမယ့္ ဆရာေလး...´ ေအးျမက ပါးခ်ိဳင့္ေလးေပၚေအာင္ျပံဳးျပသည္။
            ` ဟုတ္´ ေတြ႕ရတာ၀မ္းသာပါတယ္လို႕ေတာ့ ေအးျမမေျပာ။ ေခါင္းေလးတခ်က္သာပု၀င္သြားသည္။
            ` ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ လင္းေသြးသစ္ ပါ....´
            ` နာမည္ကို က ..လူနာမည္နဲ႕မတူဘူး´ ႏြားလွည္းေမာင္းတဲ့လူငယ္က ဘုေတာလိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ကို မိတ္ဆက္ေပး
တုိင္း ကဗ်ာဆန္တယ္တို႕၊ နာမည္က လန္ထြက္ေနတာပဲတို႕ သာ ကၽြန္ေတာ္ ၾကားတာမ်ားေနသည္။ အခုဟာက..
            ` ဟဲ့...ဖုိးဒင္... ဆရာ့ကို အဲ့လိုပဲေျပာရလား´ ေအးျမက ေလသံမာမာနဲ႕ေျပာလိုက္မွ ဖိုးဒင္ က
            ` မသိဘူးကြာ...ငါက ငါသိသလိုပဲေျပာတာ...ဟန္မေဆာင္တတ္ဘူး´ ရြာသား (ေတာသား) ေတြကရိုးတယ္ဆိုတာဒါကိုေျပာတာလား
ေတာ့ကၽြန္ေတာ္မသိပါ။
            ` လာ...ဆရာေလး...အိမ္ေပၚသြားရေအာင္...ဖုိးဒင္...အထုပ္ေတြ၀ိုင္းသယ္ေပးလိုက္အံုး..´
            ` ရပါတယ္...ကၽြန္ေတာ္ ႏိုင္ပါတယ္´ ဖိုးဒင္က ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲက အထုပ္ေတြ လုယူလုိက္သည္။ ဒီလုိဆုိေတာ့လည္း ေတာရြာ
စရုိက္ေလးက ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းသား။ အိမ္က က်ယ္က်ယ္၀န္း၀န္းရွိသည္။ အျပင္မွာပူသေလာက္ အိမ္ထဲမွာေတာ့ ေအးၿပီး ေနလို႕ေကာင္းသည္။ ျပတင္းထရံ
ေပါက္က တ၀ွီး၀ွီးႏွင့္ ေလႏုေအးေတြက၀င္လာသည္။ အခန္းဟု ယူဆရဖြယ္ရွိတဲ့ ထရံကာေလးထဲက အသက္ ၄၀ ၀န္းက်င္ခန္႕ အမ်ိဳးသမီးႀကီး ထြက္လာ
သည္။ ဦးႀကီးက
            ` ဒါ...ေအးျမ အေမေပါ့...´
            ` ဟုတ္ကဲ့..´
            ` အေမႀကီး...ဒါ..တို႕အိမ္မွာတည္းမယ့္ ရန္ကုန္ကေက်ာင္းဆရာေလး ေလ...´
            ` ငါ့ သားက လူေခ်ာပဲ...အဟြတ္....ဟြတ္..´  ေအးျမ အေမက က်န္းမာေရးေကာင္းပံုမေပၚ။ ၿမိဳ႕မွာ အသက္ ၄၀ ေက်ာ္အမ်ိဳးသမီးေတြ
ဆိုလွ်င္ ေက်ာ့ေနေအာင္ျပင္တတ္ဆင္တတ္ၾကသည္။
            ` အေမ က က်န္းမာေရးမေကာင္းဘူး၊ အခုလိုပဲ ေခ်ာင္းတဟြတ္ဟြတ္နဲ႕...´
            ` ျဖစ္တာၾကာၿပီလား´
            ` ေအးကြယ္... ေလး ငါး ႏွစ္ေလာက္ေတာ့ရွိၿပီထင္တာပဲ´ လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းပန္းကန္လံုးနဲ႕ ေရေႏြးၾကမ္းအိုးကို ေအးျမ လာခ်ေပး
သည္။ ဖိုးဒင္ က ေအးျမကို ေငးေနသည္။
            ` ဆရာေလး ေသာက္လိုက္ပါအံုး...´
            ` ဟုတ္ကဲ့..´ ဖိုးဒင္က
            ` ဆရာေလး...ဒီမွာ ေနရတာအဆင္မေျပရင္ ဖိုးဒင္နဲ႕လာေန...၊ ဖိုးဒင္က အေဖ တခု သားတခုရယ္...ေယာက်ာ္းေလခ်ည္းပဲ..
လြတ္လပ္တာေပါ့´ ေျပာၿပီးတာနဲ႕ ေအးျမကို တခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ၾကည့္ရတာ ဖိုးဒင္က ေအးျမကို ႀကိဳက္ေနပံုရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီအိမ္မွာတည္း
မွာ ဆိုတာကို သ၀န္တိုပံုရသည္။
            ` မင္းတို႕အိမ္မွာ က်ဥ္းက်ဥ္းေလးရယ္...ထမင္းဟင္းခ်က္မယ့္သူက လည္းမရွိ... ဆရာေလး စားေရးေသာက္ေရး အဆင္မေျပပါဘူး
ကြယ္..´ ဖိုးဒင္မ်က္ႏွာတခ်က္ပ်က္သြားသည္။
            ` ဦးညိဳ ကလည္း... ႀကီးေဒၚက ေနမွမေကာင္းတာ...ေနာက္ၿပီး ေအးျမက မိန္းကေလး...´
            ` ေအးျမ ကမိန္းကေလး ဟုတ္ေတာ့ဘာျဖစ္တုန္း...´ ဖိုးဒင္က ေခါင္းတခ်က္ကုတ္လိုက္သည္။
            ` ဟာ...ဦးညိဳကလည္း ... အေဖလုပ္ၿပီး...´ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေပၚတင္ေျပာေနၾကတာ။ ဦးညိဳက မသိတာလား။ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာ
လား။ ဒါမွမဟုတ္...သူ႕သမီးနဲ႕ နီးစပ္ခ်င္တာလား၊ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ...
            ` ဖိုးဒင္ေျပာတာမွန္ပါတယ္...ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္မွာေနေနရပါတယ္...ေဒၚေဒၚကိုလည္း ေအးျမက ျပဳစုရအံုးမယ္...ကၽြန္ေတာ္ေၾကာင့္
အလုပ္ပိုပါတယ္ဗ်ာ..´ ဦးညိဳက
            ` ဟာ...ဆရာေလးကလည္း...ဒီအိမ္မွာပဲတည္းပါ...ဖိုးဒင္ အေဖက ထန္းရည္ေသာက္လာရင္ ကမူးကရႈးနဲ႕...ဆရာေလး ေနတတ္မွာမဟုတ္
ပါဘူး၊´ ေအးျမကေတာ့ သူမ အေမကို ဇတ္ေၾကာႏွိပ္ေပးေနသည္။ ဘာဆိုဘာတခုမွ ၀င္မေျပာ၊
            ` ဟာ...ဦးညိဳကလည္း အေဖ ကတခါတေလမွေသာက္တာပါ...ဆရာေလးက ေယာက်ာ္းေလးပဲ...ဘာမွမျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး´
            ` ဆရာေလး ကိုလည္းေမးၾကပါအံုး...အေဖတို႕ကပဲ ေျပာေနတယ္...´ ေအးျမ၀င္ေျပာမွ ဖုိးဒင္ နဲ႕ ဦးညိဳက ေခါင္းညိတ္ၾကသည္။
            ` ကၽြန္ေတာ္...ဖိုးဒင္နဲ႕ လိုက္ေနပါ့မယ္...´ ဦးညိဳႀကီးက ေရေႏြးခြက္ကို တႀကိဳက္ေမာ့ေသာက္လိုက္သည္။ ေသာက္ၿပီးမွ
            ` ကဲေလ...ဆရာေလး သေဘာပါ...ထမင္းစားတာၾကေတာ့ ဦးတို႕ဆီမွာလာစားေပါ့...ဖိုးဒင္..မင္း ဆရာေလး လိုတာမွန္သမွ်လုပ္ေပးလိုက္.
ဆရာေလးတခုခု ျဖစ္ရင္..မင္းမလြယ္ဘူး´ ဖိုးဒင္ အခုမွ ျပံဳးႏိုင္ေတာ့သည္။ သူ႕ခမ်ာလည္း ေအးျမ ကၽြန္ေတာ့္ဆီပါသြားမွာကို ေၾကာက္ေနမွာေပါ့။ ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာ၊
ပညာတတ္၊ ၿမိဳ႕သားတစ္ေယာက္ကို သူခ်စ္သူ အိမ္မွာ ဘယ္ထားရက္ပါ့မလဲ၊
            ` ကဲ...ထမင္းစားၿပီးမွ သြားၾက...သမီး...ထမင္းသြားျပင္ခ်ည္..´
            ` ဟုတ္...´
            ` ေအးျမ...ငါဘာလုပ္ေပးရမလဲ´
            ` ထမင္းပန္းကန္ေတြလာခ်ေပး...´ ေအးျမ ေနာက္ကေန ဖိုးဒင္လုိက္သြားသည္။ ေတာရြာဓေလ့က ပြင့္လင္းသည္။ ရိုးသားသည္။
ဟန္ေဆာင္မႈေတြမပါသလို လိမ္ညာမႈေတြလည္းမပါ။ သူတို႕ေတြရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားက မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ထင္ဟပ္ျပသေနသည္။ ဦးညိဳႀကီးထက္ ေဒၚေဒၚ
ကပို အိုစာသည္။ ဦးညိဳႀကီးရဲ႕ သန္စြမ္းမႈေတြကိုကၽြန္ေတာ္ၾကည့္ၿပီးအားက်သည္။ ႏႈတ္ခမ္းေမြးစစႏွင့္..။
            ` ကဲ...ရၿပီ..လာစားၾကေတာ့´ ေအးျမ ေခၚသံက ကၽြန္ေတာ့္ အေတြးေတြကို ျဖတ္ပစ္လိုက္သည္။

                        +++        

            ` အေဖ...ဒါၿမိဳ႕ကလာတဲ့ ေက်ာင္းဆရာ...ငါတို႕အိမ္မွာေနမွာ´
            ` ေအး...ၿမိဳ႕ကလာလို႕လားမသိဘူးေဟ...ျဖဴေဖြးၿပီး ႏုဖတ္ေနတယ္...ေခ်ာလည္းေခ်ာတယ္...´
            ` ေက်းဇူးပါ..ဦး´ ဖိုးဒင္အေဖက ဖိုးဒင္ေလာက္အရပ္မရွည္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္အရပ္အေမာင္းနဲ႕ မတိမ္းမရိန္းရွိသည္။ ကြမ္းေတြစားထား
လို႕ သြားေတြက က်ိဳးတိုးက်ဲတဲ။ အသက္က ေတာ့ ဦးညိဳႀကီးနဲ႕သိပ္မကြာ။ နဖူးက ဆံပင္ေတြက သိပ္မရွိေတာ့ဘူး။ အသားက ေၾကးနီေရာင္ထက္စာရင္ မည္း
တယ္လို႕ေျပာရင္ရသည္။ ဦးညိဳႀကီးေလာက္ေတာ့ က်စ္က်စ္လစ္လစ္မရွိေပမယ့္ ခႏၶာကိုယ္က ခပ္တုတ္တုတ္ရယ္။ လက္ဖ်ံႀကီးေတြဆိုနည္းတာႀကီးမဟုတ္ဘူး။
အခုလည္း ရြာေနာက္ပိုင္းက ထန္းေတာထဲက ျပန္လာပံုပဲ။ မ်က္ေထာင့္ႀကီးေတြနီလို႕။
            ` ဘာေက်းဇူးလည္း....တို႕ရြာမွာေက်းဇူးဆိုတာမရွိဘူးကြ...ေမာင္ရင့္နာမည္က ဘယ္လိုေခၚတုန္း´ အိမ္ေရွ႕ရဲ႕ကြပ္ပစ္ေလးမွာ ဒူးတစ္ဖက္ကို
 ေထာင္ၿပီးထိုင္ေနၿပီး ထန္းလက္ယက္ေတာင္ေလးက တဖ်ပ္ဖ်ပ္။ ေလက တခ်က္ေ၀ွ႕တိုက္လိုက္ေတာ့ အဲ့ဒီ့ ဦးႀကီးရဲ႕ ေခၽြးနံ႕ခပ္ျပင္းျပင္း ကိုရလိုက္သည္။
            ` လင္းေသြးသစ္ ပါ..´
            ` ေဟ...ဘာအဓိပၸာယ္လဲကြ...´
            ` ကၽြန္ေတာ့္ မိဘေပးထားတာပါ...နာမည္လွေအာင္ေရြးထားတယ္ထင္တာပဲ´
            ` ၾကံၾကံဖန္ဖန္ကြာ...တို႕ရြာမွာ ဆိုနာမည္က လူကိုၾကည့္ၿပီးေပးတာမ်ားတယ္...ငါ့ကိုပဲၾကည့္...မိဘေတြေပးတာက လွေမာင္..၊ ဘယ္သူမွ
လွေမာင္ လို႕မေခၚဘူး။ တုတ္ႀကီး တဲ့ကြ။ ဟား...ဟား... လူပ်ိဳတုန္းက ဟိုေကာင္ေတြ စေခၚတာ...ငါ့ဟာႀကီးကတုတ္လို႕တဲ့..အဲ့ဒါကို တရြာလံုးက လိုက္ေခၚ
တာ...အခုေတာ့ ဦးတုတ္ေပါ့ကြ...ဟား....´ ထန္းရည္ရွိန္ေၾကာင့္လားေတာ့ မသိ။ ဦးတုတ္ႀကီးက တဟားဟားနဲ႕ကို ေလေၾကာေျဖာင့္ေနသည္။ တကယ္ပဲ ဦးတုတ္ႀကီး
ဟာႀကီးကတုတ္လားမသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္၀င္စားလာသည္။ ပုဆိုးတိုတုိ၀တ္ထားၿပီးဒူးေထာင္ထားလို႕ ေလတခ်က္တုိက္တိုင္း ေပါင္အတြင္းသားကို ေတာ့လွစ္
ခနဲ႕ျမင္ရသည္။ အသားကမည္းလို႕လားမသိ။ ဘာမွသိပ္မျမင္ရ။ ၾကားဖူးနား၀အတိုင္း ဦးတုတ္ႀကီးရဲ႕ ေျခမကိုၾကည့္မိသည္။ ညာဖက္ေျခမက ကၽြန္ေတာ္တို႕သာမန္
လူနဲ႕ဆုိရင္ေတာ့ တုတ္သည္။ ေတာ့္ေတာ့္ကိုတုတ္သည္။ဟူး...ဒီအိမ္မွာလာေနတာကၽြန္ေတာ္ မွန္သြားၿပီလားမေျပာတတ္။
            ` ဟို...ဆရာေလး...အထုပ္ေတြထားၿပီးသြားၿပီ..။ ေတာ္ၾကာေရခ်ိဳးၿပီး ရြာဦးက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြားၾကတာေပါ့...ဆရာေလး စာသင္ရမယ့္
ေနရာေလ´ ဖိုးဒင္က အက်ၤ ီေတာင္ကုိယ္မွာမရွိေတာ့။ ပုဆိုးခါးပံုစကို ယူၿပီးေခၽြးသုတ္ေနသည္။ ေလက တိုက္လိုက္ေတာ့ ပုဆိုးနဲ႕ ကိုယ္နဲ႕ကပ္သြားသည္။
ေပါင္ၾကားထဲမွာ ဖိုးဒင္ရဲ႕ ညီငယ္က အေျမာင္းလိုက္ထေနသည္။ နဲနဲေနာေနာႀကီးမဟုတ္။
            ` ဖိုးဒင္...ငါ့ကို ဆရာေလးလို႕မေခၚပါနဲ႕လား...မင္းႀကိဳက္တာေခၚလို႕ရတယ္...ဆရာေလး ဆိုေတာ့ မယ္သီလရွင္ကို ေခၚေနသလိုပဲ´
            ` ဟား.... ဆရာေလး လို႕မေခၚလို႕ ဘယ္လိုေခၚရမွာလဲ´
            ` ႀကိဳက္ရာေခၚေပါ့...´
            ` အင္း.....ဟာ....မေခၚတတ္ပါဘူးဗ်ာ´
            ` အစ္ကိုလို႕ပဲေခၚေပါ့...ဟုတ္ပလား´ ဦးတုတ္ႀကီးက ေခါင္းကို တဖ်င္းဖ်င္းကုတ္ရင္း
            ` ေအးေလကြာ...မင္းအစ္ကို အရြယ္ေလာက္ရွိတာပဲ...အစ္ကိုလို႕ပဲေခၚေပ့ါ´ ဖိုးဒင္က ေခၽြးသုတ္လို႕၀သြားသည္။ ပုဆိုးကို တိုတိုတုတ္တုတ္၀တ္
ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ေဘးနားတြင္လာထိုင္သည္။
            ` ေကာင္းၿပီေလ...အစ္ကို...´
            ` ေက်းဇူးပဲ...ဖိုးဒင္´
            ` ကဲ...တေအာင့္ေနရင္ ေရခ်ိဳးၾကေတာ့...´  ဖိုးဒင္က
            ` ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေနေစာင္းမွခ်ိဳးေတာ့မယ္´
            ` ဒါဆိုလည္း ....မင္းအစ္ကို ခ်ိဳးဖို႕..ေရသြားငင္လိုက္အံုး...´
            ` အဆင္သင့္...ခပ္ၿပီးၿပီ..သြားခ်ိဳးရံုပဲ...´ ကၽြန္ေတာ္ဒီရြာေလးကိုေရာက္တာ တေန႕ေတာင္မကူးေသေပမယ့္ ...ရြာေလးကို ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္
မိသြားသည္။ ရိုးသားျဖဴစင္တဲ့ ဖုိးဒင္လို...ျပဳစုကူညီတတ္တဲ့ ညီတစ္ေယာက္ေလာက္ေတာ့ရခ်င္သား။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕အိမ္မွာလိုက္ေနလို႕ ေပ်ာ္ေနပံုရသည္။ ေအးျမ
အိမ္မွာ ေနမယ္လို႕ေျပာလို႕ကေတာ့ ရိုက္သတ္မလားေတာင္မသိဘူး။ ဖိုးဒင္ လိုက္ျပတဲ့ အိမ္ေနာက္ေဖးမွာ စဥ့္အိုးေလးတစ္လံုးရွိသည္။။ အထဲမွာေတာ့ေရအျပည့္။
အိမ္ေနာက္ေဖးရဲ႕ ကိုက္ ၂၀ ေလာက္မွာ ေရတြင္းတစ္တြင္းရွိသည္။
            ` ဖုိးဒင္...တခါတည္းေရမခ်ိဳးသြားဘူးလား´
            ` ငါက ေနေစာင္းမွေရခ်ိဳးတာ...အခုခ်ိဳးလည္း အိုက္စပ္စပ္နဲ႕..´
            ` ေအးေလ...ေရခပ္ေပးတဲ့အတြက္ေက်းဇူးပဲ´
            ` ဟာဗ်ာ..မလိုပါဘူး..ဆရာေလး...အဲ..အစ္ကို႕ကို လုပ္ေပးရမယ့္တာ၀န္ငါတို႕မွာရွိတယ္´ ကၽြန္ေတာ္ ေရခ်ိဳးဖို႕အက်ၤ ီခၽြတ္လိုက္သည္။
ဖုိးဒင္က မထြက္သြားပဲ ေနာက္ေဖးက အုတ္ခံုေလးေပၚေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနသည္။ အိမ္မွာက ကုိယ္တံုးလံုးခ်ိဳးေနက်။ အခုဟာက...ေရလဲပုဆိုးနဲ႕ခ်ိဳးရအံုးမည္။
ေရလဲပုဆိုးကို ယူ၀တ္လိုက္ၿပီး အတြင္ခံကို ခၽြတ္လိုက္ေတာ့.
            ` အစ္ကိုက...ေကာင္မေလးေတြလို အဲ့ဒီလိုမ်ိဳးေဘာင္းဘီ၀တ္သလား´
            ` ဟာ....မဟုတ္တာ..အဲ့ဒါေယာက်ာ္းေလး ၀တ္တဲ့ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ´
            ` စိတ္ရႈပ္စရာႀကီး...ငါဆိုၾကည့္...ဘာေဘာင္းဘီမွမ၀တ္ဘူး...အခုလို ပုဆိုးကို ခါလုိက္ရင္ေလေတာင္ရေသး´ ေျပာရင္းဆိုရင္း အုတ္ခံုေပၚ
တြင္ေျခခ်ထိုင္လိုက္ၿပီး ပုဆိုးကို ကၽြန္ေတာ့္ဖက္လွည့္ကာ အားရပါးရခါလိုက္သည္။ ဖ်က္ခနဲဆိုေပမယ့္ အိတြဲၿပီးမည္းနက္ေနေသာ ေဂြးဥႀကီးကိုျမင္ျဖစ္ေအာင္
ျမင္လိုက္ရေသးသည္။
            ` ဒါဆို...ဖိုးဒင္ ပုဆိုးကၽြတ္က်ရင္ဘယ္လုိလုပ္မလဲ...´
            ` မကၽြတ္ပါဘူး....ဖိုးဒင္တို႕က...အေမြးမေပါက္ခင္တည္းက ပုဆိုး၀တ္တာ...´ ရြာသားေတြရဲ႕စကားေျပာပြင့္လင္းပံုကတမ်ိဳးႀကီးရယ္။ စဥ့္အိုး
ထဲက ေရက ေအးစိမ့္ေနသည္။ ဖုန္နံ႕ေတြ ေခၽြးနံ႕ေတြနဲ႕နံေစာ္ေနေသာ ကိုယ္ကို အားရပါးရခ်ိဳးပစ္လိုက္သည္။ ေခါင္းေလ်ာ္ၿပီးေတာ့ ေပ်ာ့ေဆးဗူးကို လက္ထဲညစ္
ထည့္လိုက္သည္။ တေနကုန္ဖုန္ေတြနဲ႕မို႕ ကၽြန္ေတာ့္ ဆံပင္ရွည္ရွည္ေတြၾကမ္းရွေနသည္။
            ` အစ္ကို..အဲ့ဒီ့ဘူးထဲက ဘာအရည္ေတြလည္း...´
            ` ဆံပင္ေပ်ာ့ေဆး ေလကြာ´
            ` မသိပါဘူးဗ်ာ....ျဖဴျဖဴပ်စ္ပ်စ္ေတြဆိုေတာ့...ဟို...လရည္ေတြက်ေနတာပဲ...´ ဖိုးဒင္က မလြယ္ပါလား။ ဒီေနရာကေနကို မလြတ္ေတာ့ဘူး။
            ` ဖိုးဒင္ ေန႕တိုင္းထုတ္ေနက်မလား´ ကၽြန္ေတာ္ ညစ္တစ္တစ္ျပန္ေမးလိုက္ေတာ့
            ` ကၽြန္ေတာ္...တစ္ေန႕မလုပ္ရရင္မေနႏုိင္ဘူး...´
            ` ေအးျမနဲ႕ေကာ...´
            ` ဟာ....အခုထိ ငါ့ကုိျပန္ေတာင္မႀကဳိက္ေသးဘူး...သူ႕ကို မွန္းၿပီးလက္သရမ္းေနရတာ´
            ` ဟုတ္လား....ဒါဆို..ဖုိးဒင္...မိန္းမကိုမလုပ္ဖူးဘူးေပါ့´ ကၽြန္ေတာ္ ေမးခြန္းေတြကို ဆက္ေမးၿပီး ဖိုးဒင္နဲ႕ရင္းႏွီးမႈယူလိုက္သည္။
            ` မလုပ္ဖူးပါဘူး...´
            ` ဖုိးဒင္လုပ္ခ်င္လား...´
            ` ဘယ္လုိေျပာလိုက္တာလဲ...လုပ္ခ်င္တာေပ့ါဗ်ာ...´
            ` ဒါဆိုရင္...ႀကိဳးစား...ေအးျမကိုရေအာင္ယူ´
            ` အစ္ကိုကူညီေပးေလ´
            ` အင္း...´ ကၽြန္ေတာ္ ကုိယ္သုတ္ၿပီး အိမ္ခန္းထဲ၀င္သြားေတာ့ ဖုိးဒင္ကေနာက္ကေနလုိက္လာသည္။
            ` အစ္ကို လုပ္ဖူးလား´
            ` ေအးကြ...ၿမိဳ႕မွာက အမ်ားႀကီး...ဒါေပမယ့္ ပိုက္ဆံေပးရတာကြ´ ဖိုးဒင္ မ်က္လံုးျပဴးၿပီး ႏွာေခါင္းႀကီးပြလာသည္။ (တကယ္ျပဴးၿပီး တကယ္ပြ
မလာပါ...)။ ဒီေကာင္ေလး ဒါမ်ိဳးေတြေတာ္ေတာ္စိတ္၀င္စားပံုရသည္။
            ` အစ္ကို...ငါ့ကို ေျပာျပပါလား´
            ` ညမွေျပာျပမယ္...အခု...ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြားမွာမလား....အက်ၤ ီသြား၀တ္..´
            ` အကုန္ေျပာျပရမယ္..´
            ` ေအးပါကြ..ေတာ္ၾကာ ေန၀င္သြားအံုးမယ္´ ဖုိးဒင္က လူေကာင္ကသာထြားေနတာ ကေလးစိတ္။ ဖိုးဒင္ကို ကၽြန္ေတာ္ စိတ္၀င္စားသည္။
ၿမိဳ႕ကေကာင္ေလးေတြလို ေပ်ာ့တိေပ်ာ့ညံ့မဟုတ္။ ညိဳေမွာင္းေနတဲ့အသားေရာင္ရယ္..ေယာက်ာ္းပီသတဲ့ ကိုယ္အနံ႕ရယ္..။ ပြင့္လင္းမႈရယ္...ျဖဴစင္မႈရယ္..။
ကၽြန္ေတာ္ ဒီရြာေလးကို အမွန္ပင္ခ်စ္မိသြားသည္။



                                +++
           

            ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွ အျပန္ ေအးျမ အိမ္၀င္ၿပီး ထမင္းစားၾကသည္။ အစပ္အဟပ္တည့္လွေသာ ေအးျမလက္ရာက တကယ့္ကို ထမင္းၿမိန္ေစ
သည္။ ထမင္းစားၿပီး ဖိုးဒင္နဲ႕အတူ ျပန္လာသည္။ တလမ္းလံုးမည္းေမွာင္လို႕။ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီး ကၽြန္ေတာ္သယ္လာခဲ့တာမွန္သြားသည္။ ဒီရြာေလးက တကယ့္ကို
ေအးခ်မ္းသည္။ ညေရာက္လာလို႕လားမသိ...ေန႕ဘက္ေလာက္ေတာ့ မပူေတာ့တာအမွန္။ ေလႏုေအးေတြက တခ်က္တခ်က္တိုက္ေသးသည္။ ဖုိးဒင္ ကအျပန္
ကၽြန္ေတာ့္ပုခံုးကို ဖက္ထားသည္။
            ` အစ္ကို႕မွာ ရည္းစားရွိလား´
            ` ရွိတာေပါ့ကြ... ´
            ` ေတာ္ေသးတာေပ့ါ´ ဖုိးဒင္ဘာကိုေျပာမွန္းကၽြန္ေတာ္သိလို႕မေမးေတာ့ဘူး။ ဖိုးဒင္က
            ` အစ္ကို႕ ရည္းစားက ...ေအးျမလိုေခ်ာလား..´
            ` အင္း...ေခ်ာတယ္´
            ` ဟို...အစ္ကို...ကိုင္ဖူးလား...´ ဖိုးဒင္က မလြယ္ေရးခ် မလြယ္။
            ` အင္း...ကိုင္ဖူးတယ္...ႏို႕ေတြကိုကိုင္ဖူးတယ္...´ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဖက္ထားတဲ့လက္ေတြကိုျဖဳတ္ခ်လိုက္သည္။ မာန္ပါလာပံုရသည္။
            ` ဘယ္လိုမ်ိဳးလည္း...ကိုင္ရတာ ဘယ္လိုေနလဲ´
            ` သိပ္မထူးျခားပါဘူးကြာ...ဖင္ေတြကို ကုိင္ရတာနဲ႕သိပ္မကြာဘူး....´
            ` ဟုတ္လား...ငါ လည္း ေအးျမ ႏို႕ႀကီးေတြကို ကိုင္ၾကည့္ခ်င္လိုက္တာ...´
            ` ဖိုးဒင္မကိုင္တတ္ဘဲကိုင္ရင္...သူတို႕ေတြကထေအာ္မွာ...အရင္ေလ့က်င့္ၿပီးမွကိုင္ရတယ္´  ဖိုးဒင္တို႕အိမ္နဲ႕ ေအးျမတို႕အိမ္က
အေ၀းႀကီးမဟုတ္ဘူး။ မန္းအေခၚအေ၀ၚ ေရွ႕တျပဆိုေရာက္သည္။
            ` ငါ့ကို သင္ေပးပါလား´
            ` ဘယ္လိုသင္မွာလည္း...အစ္ကိုက...ရုပ္ရွင္ၾကည့္ၿပီးလိုက္လုပ္တာ...ဒီရြာမွာ လွ်ပ္စစ္မီးေတာင္မရွိဘူး´
            ` ဟုတ္သားပဲ... စလင္းမွာေတာ့ ဗီဒီယိုရံုေတြရွိတယ္...ညဆို ဟို...အျပာကားဆိုတာေတြျပတယ္ေျပာတာပဲ..ငါေတာ့တခါမွမၾကည့္ဖူး
ဘူး...´ ဖိုးဒင္က သူ႕ေပါင္ၾကားထဲကို ကုတ္လိုက္သည္။
            ` အစ္ကိုကေတာ့ ၾကည့္ဖူးတယ္´
            ` ေဟ....ျပန္လာၾကၿပီလား ´စကားေကာင္းေနတာ ဘယ္တုန္းက ဖိုးဒင္တို႕အိမ္ကိုေရာက္ေနမွန္းမသိဘူး။ ဦးတုတ္ႀကီးက ထန္းရည္ခြက္
ကို တႀကိဳက္ေမာ့ခ်လိုက္သည္။
            ` အေဖ ကေတာ့ အခ်ိန္မွန္ပဲ အစ္ကိုေရ...ထမင္းစားၿပီး ေသာက္ေနက်´
            ` ေမာင္ရင္...ေသာက္ပါအံုး´
            ` ကၽြန္ေတာ္ မေသာက္တတ္ဘူးဦး´ ထန္းရည္ရဲ႕ ခ်ဥ္စုပ္စုပ္အနံ႕ကစူးေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕သြားကတည္းက ကြပ္ပ်စ္ေပၚကရင္
ထသြားေသးပံုမေပၚ။ ဒီလိုသာလုပ္ေနရင္ သက္ဆိုးမရွည္။ ဖိုးဒင္က အိမ္ထဲ၀င္သြားသည္။
            ` ေသာက္ၾကည့္ပါကြ... ေသာက္ၾကည့္မွေကာင္းမွန္းသိသြားမယ္´
            ` ေနပါေစ...ဦး...ကၽြန္ေတာ္ ေသာက္ဖူးပါတယ္..မႀကိဳက္လို႕ပါ´ ဦးတုတ္က ထမင္းေကာစားရဲ႕လားေတာင္မသိ။
            ` ဦး..ကၽြန္ေတာ္ အက်ၤ ီသြားလဲလိုက္အံုးမယ္..´
            ` ေဟ့...ေအး...´ အိမ္ထဲ၀င္သြားေတာ့ ဖုိးဒင္က ေနာက္ေဖးမွာ ေရခ်ိဳးေနၿပီ။ အိမ္ထဲက ေရနံဆီမီးအိမ္ေလးက ေတာ္ေတာ့္ကိုလင္းသား။
အိမ္ေနရင္း အက်ၤ ီနဲ႕ပုဆိုးပါးပါးကို ထုတ္၀တ္လိုက္ၿပီး အေနာက္ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဆီမီးခြက္ေလးရဲ႕ အလင္းေရာင္မွိန္မွိန္ေအာက္မွာ ဖိုးဒင္ ေရခ်ိဳး
ေနသည္။ ဖိုးဒင္နားကို ကၽြန္ေတာ္သြာလိုက္ၿပီး
            ` ဖိုးဒင္...အစ္ကို အေပါ့သြားခ်င္တယ္´ ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဖိုးဒင္ရဲ႕ အသားအေရက ေရစိုစိုနဲ႕ မီးေရာင္ေအာက္မွာ ေျပာင္လက္
ေနသည္။ ခါးေပၚမွာ ပုဆိုးမဟုတ္ပဲ...ပုဆိုးကို ကန္႕လန္႕ျဖတ္ပိုင္းထားတဲ့ပုဆိုးပိုင္းေလးပဲ၀တ္ထားသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေရလဲပုဆိုးဆိုတာက တထည္လံုးကို
လုပ္ထားတာ။ ေရစိုေနတဲ့ပုဆိုးပိုင္းေလးေအာက္မွာ ဖိုးဒင္ ရဲ႕ ညီငယ္ေလးက အေျမာင္းလိုက္ထေနသည္။ ခုနက ကၽြန္ေတာ္ေျပာထားတဲ့စကားေတြေၾကာင့္
တ၀က္တျပတ္ေခါင္းေထာင္ေနပံုရသည္။
            ` ဟိုဘက္နားမွာရွိတယ္...´ အိမ္ေနာက္ေဖးကေနသိပ္မေ၀ေပမယ့္ ေမွာင္မည္းေနတာပဲ။
            ` ေအး...´
            ` ေနအံုး...ငါလုိက္ပို႕ေပးမယ္´
            ` ရတယ္...ဖိုးဒင္ ကိုယ့္ဖာသာခ်ိဳး´
            ` ငါ့ေနာက္ကလိုက္ခဲ့...´ ဆီမီးခြက္ေလးကို ကိုင္ၿပီး ဖိုးဒင္ကအေရွ႕ကေလွ်ာက္သြားသည္။ မီးခြက္ရဲ႕အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ ဖိုးဒင္က
ေရာမေခတ္က ပန္းပုရုပ္ထုေတြလိုပဲ။ ၾကြက္သားေတြသိပ္မရွိေပမယ့္ သူ႕ဟာနဲ႕သူေတာ့ ၾကည့္လို႕ေကာင္းသည္။ ေလ်ာ့ရဲရဲ႕ဖိုးဒင္ရဲ႕ ေရလဲပိုင္းပုဆိုးေအာက္
က ဖင္ႀကီးမ်ားကလည္း ဘယ္ညာရိမ္းေနသည္။
            ` ကဲ...ငါ..အျပင္ကေစာင့္ေနမယ္´
            ` အင္း...´ ကၽြန္ေတာ္ တံခါးမပိတ္ဘူး။ သမင္လည္ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဖုိးဒင္က ကၽြန္ေတာ့္ေအာက္ပိုင္းကိုၾကည့္ေနသည္။
            ` ေက်းဇူးပဲ...ဖုိးဒင္လည္းေရျမန္ျမန္သြားခ်ိဳးေတာ့..ေတာ္ၾကာ အေအးပတ္အံုးမယ္´
            ` ရပါတယ္...ငါတို႕က အက်င့္ျဖစ္ေနၿပီ...အစ္ကိုအေရွ႕ကသြား...ငါမီးျပေပးမယ္´
            ` ေအး...´ အိမ္ေပၚေရာက္ေတာ့ ဖိုးဒင္ေရခ်ိဳးတာကို မေစာင့္ေတာ့ဘဲ အိမ္ထဲက ဖ်ာၾကမ္းေလးေပၚမွာ ထိုင္လိုက္သည္။ အိမ္ေရွ႕တံ
ခါး၀ကေလ တျဖဴးျဖဴးတိုက္ေနသည္။ ဦးတုတ္ႀကီးကေတာ့ အိမ္ထဲမ၀င္ေသး။ မီးေရာင္ေအာက္မွာနာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၈နာရီေတာင္ေက်ာ္ေနၿပီ။
            ` အစ္ကို ပ်င္းေနၿပီလား´
            ` မပ်င္းပါဘူး´ ဖုိးဒင္က ေရလဲပိုင္းအသစ္တစ္ထည္နဲ႕ခါးမွာပတ္ထားသည္။ ရုပ္ရွင္ထဲေတြကလို မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါျဖဴျဖဴႀကီးႀကီးနဲ႕
ေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ စကၠဴပံုးေလးထဲက လက္ေမာင္းကို ျဖတ္ထားတဲ့ ရွပ္အက်ၤ ီတစ္ထည္ကိုယူ၀တ္လိုက္သည္။
            ` ေရခ်ိဳးၿပီးမွေနလို႕ေကာင္းသြားတယ္´
            ` ညေရာက္လာလို႕လားမသိဘူးကြ....နည္းနည္းေအးလာတယ္´
            ` အေဖ အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီလားမသိဘူး´ ကၽြန္ေတာ္လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေျခေထာက္ကုိဆင္းထားၿပီး ထုိင္ေနသည္ကို လေရာင္ေအာက္
တြင္ျမင္ရသည္။ အခုမွ ကၽြန္ေတာ္လေရာင္ဆိုတာကို ေကာင္းေကာင္းႀကီးသတိထားမိသည္။
            ` သြားေခၚလိုက္အံုး...ေတာ္ၾကာ ေလတုိက္လို႕အေအးမိေနအံုးမယ္´
            ` အေဖကဒီလိုပဲေနေနက်...သြားေခၚလိုက္ပါ့မယ္´
            ` ေအး´ ဖိုးဒင္ထသြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အေနာက္ကေနလိုက္သြားလိုက္သည္။ ဦးတုတ္ရဲ႕ပုဆိုးကပံုစက ေျပေလ်ာ့ေနသည္။
            ` အေဖ...အိမ္ထဲသြားအိပ္ရေအာင္´
            ` ေဟ့... ေအး...´ ဦးတုတ္က ရုတ္တရက္ထလိုက္ေတာ့ ပုဆိုးက ကၽြတ္က်သြားသည္။ ဦးတုတ္က ပုဆိုးကို ကိုင္ထားေပမယ့္ အနားစြန္း
တစ္ဖက္ကိုသာကိုင္ထားသည္။ တစ္၀က္တစ္ပ်က္ကၽြတ္က်သြားေသာ ဦးတုတ္ရဲ႕ ေပါင္ႏွစ္လံုးၾကားထဲမွာ ဦးတုတ္ရဲ႕ ေပ်ာ့ေနတဲ့လီးႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
ေမ်ာ့မည္းႀကီးတစ္ေကာင္လို တိုတုိတုတ္တုတ္ႏွင့္။ အေရွ႕ကအေရျပားက ဒစ္ေခါင္းရဲ႕တစ္၀က္ေပၚကိုလိပ္တင္ေနသည္။ ဦးတုတ္ေျပာတဲ့အတိုင္း ေပ်ာ့ေနသည့္
အခ်ိန္မွာေတာင္ လက္ညိႈးနဲ႕လက္မထိရံုတုတ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ တံေတြးေတြကိုမ်ိဳခ်ပစ္ရသည္။
            ` အေဖ...ကေတာ့ဒီလုိပဲအစ္ကို...´ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ဖက္ကသြားၿပီး၀ိုင္းထူေတာ့
            ` အစ္ကို...ခြက္ေတြပဲသိမ္းခဲ့ေပးပါ...ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းႏုိင္တယ္´
            ` ေအး..ေအး..´ စားေသာက္ထားတဲ့ခြက္ေတြကို သိမ္းလိုက္သည္။ အိမ္ထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ ဦးတုတ္ႀကီးက ေခါင္းရင္းမွာ ပက္လပ္လွန္ၿပီး
လွဲေနသည္။လက္ေတြကလည္း ေပါင္ၾကားထဲကို တဖ်င္းဖ်င္းႏွင့္ကုတ္ေနသည္။
            ` အစ္ကို...ကၽြန္ေတာ့္ကိုေပး..´
            ` ေအး...´ ဖိုးဒင္က ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲက ခြက္ေတြကိုယူသြားၿပီး ေနာက္ေဖး၀င္သြားသည္။ ဒီအိမ္မွာ အခန္းလိုဖြဲ႕ထားတာမရွိပံုေပါက္ေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ သူတို႕သားအဖႏွင့္ ဖ်ာတစ္ခ်ပ္ေပၚမွာတူတူအိပ္ရဖြယ္ရွိသည္။
            ` အစ္ကို...အိပ္ခ်င္ၿပီလား´
            ` မအိပ္ခ်င္ေသးပါဘူး...အစ္ကုိအိမ္မွာဆုိ မိုးခ်ဳပ္မွအိပ္ေနက်´
            ` ဒါဆို...ကၽြန္ေတာ့္ကို သင္ေပးမယ္ဆို..အခုသင္ေပးေလ´ ဖုိးဒင္က ကၽြန္ေတာ့္ေဘးနားမွာလာထိုင္သည္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းအျပန္တုန္းက
ေျပာထားတဲ့ ႏို႕ကိုင္နည္းေတြ...မိန္းမကိုလုပ္နည္းေတြကိုသင္ခိုင္းေနသည္။ လက္နဲ႕ေတာင္မထိဖူးတဲ့ကၽြန္ေတာ္...အရင္ကၾကည့္ဖူးတဲ့ေခြေတြထဲကအတိုင္း
ေျပာျပလိုက္သည္။
            ` ေအး...´
            ` အစ္ကို...ႏို႕ကေနစေျပာ..´
            ` ေအး...ႏို႕ေတြက ေပ်ာ့စိစိ..ေနာက္ကိုယ္ေငြ႕ေၾကာင့္ပူေႏြးေႏြးေလး...´ မီးအိမ္ရဲ႕အလင္းေရာင္ေအာက္မွာဖိုးဒင္ရဲ႕မ်က္လံုးေတြက အေရာင္
ေတာက္လာသည္။
            ` အစ္ကိုဘယ္လိုကိုင္လဲ´
            ` သိခ်င္ရင္ဒီဘက္မွာလာထိုင္´
            ` ဘာလို႕လဲ´ ဖုိးဒင္က အသံခပ္တိုးတုိးပဲေျပာသည္။ သူ႕အေဖႏုိးလာမွာေၾကာက္ပံုရသည္။ အေဖက ထန္းရည္ေသာက္ေပမယ့္ မိဘကိုေတာ့
ရိုေသပံုရသည္။ ေျပာၿပီးတာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ညာဖက္ျခမ္းမွာလာထိုင္သည္။
            ` ကဲ...ဒီမွာၾကည့္...´ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အက်ၤ ီကိုခၽြတ္လိုက္ၿပီး စူေနေသာ ႏို႕သီးေခါင္းေလးကို လက္ညိႈးႏွင့္လက္မညွပ္ကာ အသာလွိမ့္ျပလုိက္သည္။
            ` အဲ့ဒီလို အသာလွိမ့္လိုက္...ၿပီးရင္ ေဟာဒီလို လက္မနဲ႕လက္ခလယ္က ႏို႕သီးေခါင္းေလးကိုကိုင္ၿပီး လက္ညိႈးေလးနဲ႕အသာကလိေပး´
ဖိုးဒင္က မ်က္ေတာင္မခတ္လဲၾကည့္ေနသည္။
            ` ေအးျမက ကၽြန္ေတာ္သြားကိုင္ရင္ေပးကိုင္ပါ့မလား´
            ` ဒါက မင္းေပၚမွာမူတည္တယ္...ဖိုးဒင္ အကုိင္အတြယ္ေကာင္းရင္ ေပးကိုင္တာေပါ့...အၿမဲတမ္းေတာင္ ကိုင္ခိုင္းေနအံုးမွာ´
            ` ဟုတ္လား...ဒါဆို..ကၽြန္ေတာ္လုပ္ၾကည့္မယ္..´ ဖိုးဒင္လက္ေတြကကၽြန္ေတာ့္ ႏို႕သီးေခါင္းဆီကိုလွမ္းလာသည္။
            ` ေဟ့..မင္းဟာမင္းကိုင္ေပါ့´
            ` ဟာ...အစ္ကိုကလည္း..အစ္ကို႕ကိုေအးျမလိုသေဘာထားၿပီးကိုင္ၾကည့္မယ္ေလ´
            ` ၿပီးေရာ....ျဖည္းျဖည္းကိုင္...´ ဖိုးဒင္လက္ေတြက ၾကမ္းရွေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ့အတုိင္းေျဖးေျဖးခ်င္းကိုင္သည္။ တခ်က္ လက္ညိႈး
ႏွင့္လက္မ ပြတ္ေျခလုိက္ရာ ကၽြန္ေတာ့္ တကိုယ္လံုးရွိအေၾကာေတြ ဓာတ္လိုက္သလိုက်င္တတ္သြားသည္။ ဦးတုတ္ႀကီးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပက္လက္လွန္
အိပ္ေပမယ့္ ေခါင္းက ကၽြန္ေတာ္တို႕ဘက္ကိုေစာင္းေနသည္။ ဦးတုတ္မအိပ္ေသးဘဲ ခိုးၾကည့္ေနရင္ဒုကၡ။ လူႀကီးဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဘာေျခလွမ္းကိုဘယ္လို
လွမ္းမလဲဆိုတာသိႏိုင္သည္။
            ` ေဟး...ယားတယ္ကြ...ေတာ္ၿပီ..´
            ` ဟာ..အစ္ကိုကလည္း ေသခ်ာေတာင္မကိုင္ရေသးဘူး´
            ` ေနာက္ထပ္သင္ေပးအံုးမယ္ေလ....´
            ` ေကာင္းၿပီ...´ ဖိုးဒင္လက္ေတြဖယ္လိုက္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ရင္ေတြခုန္ေနသည္။ ဖိုးဒင္ရဲ႕ကုိယ္နံ႕ဟာ ေရခ်ိဳးၿပီးစမို႕ သန္႕ရွင္းလတ္ဆတ္ေနသည္။
            ` ဒီတစ္ခါ...ပါးစပ္နဲ႕လုပ္တဲ့နည္းျပမယ္...´
            ` ဘယ္လိုလုပ္ျပမွာလဲ´
            ` ဖိုးဒင္အက်ၤ ီခၽြတ္လုိက္....´
            ` ေအာ္...သိၿပီ...´ ဖိုးဒင္ အက်ၤ ီၾကယ္သီးေတြကို ခပ္ျမန္ျမန္ခၽြတ္လိုက္သည္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ သင္ခ်င္ေနမွန္းမသိ။
            ` အခုဟာက လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းကို သံုးၿပီး ႏို႕ေတြကိုစို႕ျပမွာ...ေသခ်ာၾကည့္´ မီးအိမ္ရဲ႕အလင္းေရာင္က တခန္းလံုးကို ျဖန္႕က်က္ၿပီးလင္းေနသည္။
ဖိုးဒင္ရဲ႕ ႏို႕သီးေခါင္းထိပ္ေလးမွာ အညိဳရင့္ေရာင္ျဖစ္သည္။ ႏို႕ေဘးနားမွာ ေမြးညင္းႏုေလးေတြ က်ိဳးတိုးက်ဲတဲေပါက္ေနေသးသည္။ ညာဖက္ႏို႕ေလးကို လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႕လွ်က္
လိုက္သည္။
            ` အား...ယားတယ္..အစ္ကို...´ ကၽြန္ေတာ္ေခါင္ကိုျပန္ေထာင္လုိက္ၿပီး
            ` ေတြ႕လား...ဖိုးဒင္လုိ ေယာက်ာ္းေလးေတာင္ယားရင္ ေအးျမဆို ေနႏိုင္မွာေတာင္မဟုတ္ဘူး´
            ` ဟုတ္ၿပီ...အစ္ကို...ငါ့ကို ဆက္လုပ္ျပ´ ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းကို ကိုင္ၿပီး သူ႕ႏို႕သီးေခါင္းေလးကို ဆြဲကပ္လိုက္သည္။ ဒီတစ္ခါ ဘယ္ဘက္ႏို႕ေလးကို
ေဂးလ္ porn movie ေတြထဲက ပါးစပ္နဲ႕စုပ္သလို အသာအယာစုပ္ေပးလိုက္သည္။ ညာဘက္ႏုိ႕သီးေခါင္းေလးကိုလည္း ေရဒီယိုခ်ိန္ညိွသလို လုပ္ေပးလိုက္သည္။
ဖိုးဒင္က ေခါင္းေလးငုံ႕ၿပီး ေသခ်ာကိုၾကည့္ေနပံုရသည္။ တခ်က္တခ်က္ တရွီးရီွးႏွင့္ဖီး၀င္ေနေသးသည္။
            ` ကဲ...လုပ္တတ္ၿပီလား´
            ` အင္း...စမ္းၾကည့္အံုးမယ္´ ဖိုးဒင္ရဲ႕ေခါင္းက ကၽြန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ထဲအတင္းတိုး၀င္လာသည္။ ႏို႕သီးေခါင္းကို လွ်ာဖ်ားႏွင့္ မထိတထိတို႕သည္။
ပူေႏြးစိုစြတ္ၿပီး ႏူးညံ့ေနသည္။ ဖိုးဒင္က ကြမ္းစားတတ္ပံုမေပၚ။ ဒါေၾကာင့္လွ်ာဖ်ားေတြက မၾကမ္း။ ဖိုးဒင္အေဖ ဦးတုတ္ႀကီးက်ေတာ့ ကြမ္းေတြစားထားတာ သြားေတြအားလံုး
ညိဳညစ္ၿပီးမဲေနသည္။ လွ်ာေတြဆိုဘယ္ေလာက္ေတာင္ၾကမ္းရွလိုက္မွန္းမသိ။ ဖိုးဒင္က ခဏေလာက္သာလွ်ာဖ်ားနဲ႕ကလိၿပီး
            ` ေခါင္းႀကီး ငံု႕ရတာ ေညာင္းတယ္...အစ္ကို...အိပ္ခ်လိုက္ပါလား´ အတုိင္းထက္အလြန္လို႕ေျပာလိုက္ခ်င္သည္။
            ` ေအး...´ ကၽြန္ေတာ္ပက္လက္လွန္ေပးလုိက္သည္။ ဖိုးဒင္က ေဘးနားကေနလွဲမအိပ္ဘဲ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ေပၚကို ေမွာက္ခ်လိုက္သည္။
            ` ဖိုးဒင္...ဘာလို႕ကိုယ္ေပၚတတ္တာလဲ...ေဘးကေနလွဲၿပီးလုပ္ေလ´ ဖိုးဒင္ရဲ႕ကိုယ္က အေလးႀကီး။ ေပ်ာ့ၿပီးေႏြးေတးေတးျဖစ္ေနတဲ့ ဖိုးဒင္ညီငယ္က
ကၽြန္ေတာ့္ေပါင္ၾကားကိုလာေထာက္ထားသည္။
            ` ဒါမွ...တကယ္တူမွာေပါ့...ခဏေလးပဲဟာ...´
            ` ၿပီးေရာ...ျမန္ျမန္လုပ္...ေတာ္ၾကာ...ဦးတုတ္ႏိုးသြားအံုးမယ္´
            ` အေဖက...မိုးႀကိဳးပစ္တာေတာင္ မႏိုးဘူး´ ေျပာၿပီးတာနဲ႕ ေခါင္းငံုၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ႏုိ႕ေတြကုိ လုပ္ခ်င္တုိင္းလုပ္ေတာ့တာပဲ။ ပါးစပ္ထဲကို ငံုထားလိုက္။
လွ်ာဖ်ားကေလးနဲ႕ကလိလိုက္။ ဘယ္ညာေျပာင္းလိုက္ အလုပ္ကိုရႈပ္ေနသည္။ ဖိုးဒင္ရဲ႕ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ဆံပင္ေတြကုိ လက္နဲ႕အသာထိုးဖြမိသည္။ ဖိုးဒင္ညီငယ္နဲ႕
ထိေနတဲ့ေပါင္ကို မသိမသာပြတ္ေပးလုိက္သည္။
            ` အစ္ကို....ဘယ္လိုေနလဲ...ငါလုပ္တာေကာင္းလား´
            ` အင္း...သြားနဲ႕ခပ္ေဖာ့ေဖာ့ကိုက္ေပး...ၿပီးမွ လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႕ ႏို႕သီးေခါင္းပတ္လည္၀ိွက္ၿပီးလွ်က္ေပး´ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ့အတိုင္းဖိုးဒင္လုပ္သည္။
ဖိုးဒင္ရဲ႕ လီးႀကီးကလည္း တစတစ ႀကီးလာၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ေပါင္ကို အေခ်ာင္းလိုက္ပြတ္ေနသည္။
            ` ဖိုးဒင္...မဆင္းေသးဘူးလား...မင္းညီေလးေတာင္ႏိုးေနၿပီ´
            ` ဘာညီေလးလဲ...´ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာကို ဖုိးဒင္နားမလည္ဘူး။
            ` မင္းရဲ႕ လီးကိုေျပာတာ...ေတာင္ေနၿပီ...´
            ` ေအာ္...ဒါလား...ေအးျမႏို႕ေတြဆိုၿပီး စိတ္ကူးၿပီး လုပ္လို႕..ထလာတာ...´ ဖိုးဒင္ကိုယ္ေပၚကဆင္းသြားေတာ့ ေတာ့္ေတာ့္ကိုေပါ့သြားသည္။
ဖိုးဒင္က ကၽြန္ေတာ့္ေဘးနားမွာပဲ လွဲအိပ္ေနသည္။ ညာဘက္က ဦးတုတ္က သူ႕လီးႀကီးကို တဗ်ိဗ်ိနဲ႕ကုတ္ေနသည္။ ေပြးေတြ၀ဲေတြမ်ားရွိလားမသိ။
            ` အခုမွပဲေပါ့သြားေတာ့တယ္´
            ` အစ္ကို အိပ္ေတာ့မလို႕လား´ ဖိုးဒင္ရဲ႕လက္ေတြက သူ႕ရဲ႕လီးႀကီးကိုကိုင္ထားသည္။
            ` မအိပ္ေသးပါဘူး´
            ` ဒါဆိုဆက္သင္ေပးအံုးေလ´
            ` ဘာသင္ခ်င္ေသးလို႕လဲ´ ဖုိးဒင္က ကၽြန္ေတာ့္ဖက္ကိုလွည့္လုိက္သည္။
            ` မသိဘူး...အစ္ကိုတတ္တာေတြအကုန္သင္ေပး...´
            ` အင္း...ဒါဆို ႏို႕ေတြကို ညစ္တဲ့ပံုစံလုပ္ျပမယ္... ဟိုဖက္လွည့္အိပ္´ ဒီတစ္ခါ ဘာလို႕လဲဆိုတာကို ဖိုးဒင္မေမးေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိေက်ာေပး
ၿပီး အိပ္သည္။ ဖိုးဒင္ရဲ႕ ဖင္ႀကီးေတြက ထင္ထားသလိုေပ်ာ့အိမေနဘဲမာက်စ္ေနသည္။ ဒူးအထက္သာရွိတဲ့ေရလဲပိုင္းေလးရဲ႕ ေအာက္ကေနလက္ကိုလ်ိဳသြင္းလိုက္သည္။
            ` ဟာ...အစ္ကို...အျပင္ကပဲကိုင္ေလ..´
            ` အျပင္ကကိုင္ရင္ မင္းဘယ္လိုလုပ္သိမွာလဲ... ဖင္ေတြကို ႏို႕ဆိုၿပီးသေဘာထားၿပီးလုပ္ျပမယ္..ေဟာဒီလို...´ ဂ်ံဳနယ္သလို ဖိုးဒင္ရဲ႕ ဖင္ႏွစ္မြာကို
အားရပါးရနယ္လုိက္သည္။ ဖင္ႏွစ္မြာၾကားက အေၾကာင္းေလးထဲလက္ခလယ္ကုိ ထိုးထည့္ၿပီးပြတ္ဆြဲလိုက္သည္။
            `ဟုိး....ရၿပီ..အစ္ကို..ရၿပီ..´ ဖိုးဒင္က ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကို ျဗဳန္းဆို လွည့္လိုက္သည္။ ခါးမွာပတ္ထားတဲ့ ေရလဲပိုင္းေလးက ေျပေလ်ာ့သြားသည္။
မားမားမတ္မတ္ႀကီးကို ေထာင္ေနတဲ့ ဖိုးဒင္ရဲ႕လီးႀကီးက ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကို ညြန္ျပေနသည္။ အဂၤလိပ္ေတြအတိုင္းနဲနဲေနာေနာႀကီးမဟုတ္။ ဖိုးဒင္က ပုဆိုးစကို ကပ်ာ
ကယာ ဆြဲပတ္လိုက္သည္။
            ` ဖိုးဒင္ လီးႀကီးကနည္းတာႀကီးမဟုတ္ဘူး´
            ` ဟုတ္လို႕လားဗ်...ငါက ေသးေနတယ္ေတာင္ထင္တာ´ ဒီစံခ်ိန္မွီလီးႀကီးကို ေသးတယ္လို႕ထင္ေနေသးသည္။
            ` ဘယ္ကသာ...အႀကီးႀကီးပဲ´
            ` အစ္ကုိက ကၽြန္ေတာ့္ထက္ႀကီးမွာပဲ´
            ` ဖိုးဒင္ထက္ ေသးတယ္..အမ်ားႀကီးေသးတယ္´ ကၽြန္ေတာ့္ပစၥည္းက ပံုမွန္ပါပဲ၊ ဖိုးဒင္ရဲ႕လီးႀကီးနဲ႕ယွဥ္လိုက္ရင္ သာမန္ဆိုတဲ့အရြယ္ဟာ ေသးသြား
မွာအမွန္ပဲျဖစ္သည္။
            ` ဟုတ္လို႕လား...အစ္ကိုက ကၽြန္ေတာ့္ထက္အသက္ႀကီးတယ္´
            ` အသက္ႀကီးတိုင္း လီးႀကီးရမယ္ဆိုရင္ေကာင္းတာေပါ့ကြ...လူရဲ႕မ်ိဳးရိုးရယ္...ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစားရယ္နဲ႕ဆိုင္တာ´
            ` အစ္ကို...ဟိုဖက္လွည့္အိပ္ေလ...ကၽြန္ေတာ္ စမ္းၾကည့္ရအံုးမယ္´ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္ကို ေစာင္းၿပီး အိပ္ေပးလိုက္သည္။ ဖိုးဒင္က
            ` အစ္ကို...ပုဆိုးခၽြတ္ေပးေလ...´ ဒီေကာင္ေလးက ကၽြန္ေတာ္လုပ္တဲ့အတုိင္းတပံုစံအတိုင္းလိုက္လုပ္ေနသည္။
            ` ေအး...´ ပုဆိုးကို မလွန္ေပးဘဲ အေပၚကေနခၽြတ္ေပးလိုက္သည္။ ဖိုးဒင္က မကိုင္ေသးဘဲ ၿငိမ္ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္ေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ဖိုးဒင္က ကၽြန္ေတာ့္ဖင္ေတြကိုေငးေနသည္။
            ` ေဟး...ဘာေငးေနတာလဲ´
            ` အစ္ကို႕ဖင္ေတြက ျဖဴေဖြးၿပီးလံုးေနတာပဲ´ ၿမိဳ႕သားဆိုေတာ့ ေတာသားေတြထက္ယွဥ္လွ်င္အသားျဖဴတာေတာ့အမွန္။ gym မွာကစားတုန္းက
သင္တန္းနည္းျပရဲ႕ အေလးမၿပီးထိုင္ထလုပ္ခိုင္းတဲ့အက်ိဳးေတြေၾကာင့္ ဖင္ေတြကလံုးေနျခင္းျဖစ္မည္။ ဖုိးဒင္က ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကိုကိုင္ျပတဲ့အတုိင္း ညစ္ညစ္ၿပီးကိုင္သည္။
ဦးတုတ္ႀကီးကေတာ့ ပါးစပ္ကိုဖြင့္ၿပီး ေဟာက္ေတာင္ေနၿပီ။ ပုဆိုးက ကၽြတ္ၿပီးေအာက္ကိုေလ်ာက်ေနသည္။ ခ်က္ေအာက္က အေမြးမည္းႀကီးေတြက ေကာက္ေကြးေနသည္။
လေမြးအံုႀကီးေအာက္တြင္ တပုိင္းတစ ဦးတုတ္ရဲ႕လီးႀကီးကိုေတြ႕ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္အာေခါင္ေတြေျခာက္ကပ္လာသည္။ ဖိုးဒင္က အခုထိကိုင္လုိ႕၀ပံုမ၀ေသး။
            ` ဖိုးဒင္...ရၿပီလား´
            ` အင္း...ဒါေပမယ့္...အစ္ကို႕ဖင္ေတြကို ေအးျမႏို႕ေတြလို႕သေဘာထားလို႕မရဘူး...ေပ်ာ့အိအိနဲ႕ ...ေအးျမဖင္ႀကီးေတြက်ေနတာပဲ...ကၽြန္ေတာ္ေတာ့
ေအးျမ ဖင္ႀကီးေတြကိုပဲျမင္ေယာင္ေနတယ္´ ဖိုးဒင္က ကၽြန္ေတာ္ထင္ထားတာထက္ စိတ္သန္ပံုရသည္။
            ` ဖိုးဒင္က ေအးျမဖင္ႀကီးနဲ႕တူတယ္ဆိုၿပီး..ဘာလုပ္မလို႕လဲ´
            ` ဟာ...အစ္ကိုကလည္း...ေအးျမဖင္နဲ႕တူပဲတူတာ...ဘာလုပ္လို႕ရမွာလဲ....ဟို...အဖုတ္မွမရွိတာ´
            ` အဖုတ္မရွိေပမယ့္ အေပါက္ရွိတယ္ေလ...´ ကၽြန္ေတာ္ဖိုးဒင္နဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္သည္။ ခါးေပၚက ပုဆိုးကိုလည္းဆြဲတင္လိုက္သည္။ဖိုးဒင္က
            ` ဖင္ေပါက္ကိုေျပာတာလား...´
            ` ဟုတ္တယ္ေလ...´
            ` လုပ္လို႕ရလို႕လား...´
            ` ရတာေပါ့ကြ´
            ` ခ်ီးပါလို႕ ၀မ္းခ်ဳပ္ရင္ေတာင္ ညစ္ရတာနာတာ...အဲ့ဒါႀကီးသြင္းရင္နာမွာေပါ့...´ ဖိုးဒင္ရဲ႕ေပါင္ၾကားထဲက ညီငယ္က အစြမ္းကုန္ ေခါင္းေထာင္ေနသည္။
            ` လုပ္တတ္ရင္မနာပါဘူး....´
            ` အစ္ကို႕ဖင္ထဲထည့္ခံဖူးလို႕လား´ ဖိုးဒင္က ေဂးလ္ ဆိုတဲ့ဟာကိုတကယ္မသိတလား။ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာလား။ သူ႕ပံုစံၾကည့္တာကေတာ့
တကယ့္ကို အျဖဴသက္သက္ေလးပါပဲ။
            ` ဆယ္တန္းတက္တုန္းက အေဆာင္မွာ တခါလုပ္ဖူးတယ္... တေယာက္တလွည့္စီ´ ဖိုးဒင္ကို မလိမ္ဘဲကၽြန္ေတာ္အမွန္အတိုင္းဖြင့္ေျပာမိသည္။
            ` ဟာ...ငါကေတာ့ လုပ္ပဲလုပ္မွာ...အထဲေတာ့ မထည့္ခံခ်င္ပါဘူး...´
            ` ပထမပဲနာတာပါကြ... ေနာက္ဆိုမနာေတာ့ဘူး၊...´ 
            ` ဒါဆို... အစ္ကို...မိန္းမကိုေကာလုပ္ဖူးလား´
            ` ဟို...ပုိက္ဆံေပးၿပီးလုပ္ရတဲ့ ျပည့္တန္ဆာေတြကိုေတာ့လုပ္ဖူးတယ္ ´ ဖိုးဒင္လက္ေတြက သူ႕ညီငယ္ကိုကိုင္ထားသည္။ ေရနံဆီမီးအိမ္ရဲ႕ မီးေရာင္
က အနည္းငယ္ေဖ်ာ့ေတာ့သြားသည္။
            ` ဒါဆို... အစ္ကိုေျပာတဲ့ ေယာက်ာ္း ဖင္ေပါက္လုပ္တာနဲ႕ မိန္းမ အဖုတ္လုပ္တာ တူတူပဲလား´
            ` အင္း...တူတာေတာ့တူတယ္...ဒါေပမယ့္...ေယာက်ာ္းဖင္ေပါက္လုပ္တာ ပိုေကာင္းတယ္...´
            ` ဘယ္လိုပိုေကာင္းတာလဲ...´
            ` ပိုက်ပ္တယ္... ျပည့္တန္ဆာေတြက ေယာက်္ားေပါင္းစံုနဲ႕လုပ္ရတာဆိုေတာ့ ေခ်ာင္တယ္..´ ဖိုးဒင္က ကၽြန္ေတာ့္နားကပ္လာသည္။
            ` အစ္ကို...ငါ ...စမ္းၾကည့္လို႕ရမလား´
            ` ဘာကိုစမ္းမွာလည္း..´
            ` ေလာေလာဆယ္...အစ္ကို႕...ထဲကိုထည့္ၾကည့္လို႕ရလား...ငါ..အရမ္းလုပ္ခ်င္တာပဲ´
            ` ဟာ...ေအးျမကိုရေအာင္လုပ္စမ္းပါ´ ကၽြန္ေတာ္မူတာေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ဖိုးဒင္ရဲ႕လီးႀကီးကိုျမင္ၿပီးကတည္းက လန္႕ေနသည္။ ေနာက္ၿပီး...ဒီေကာင္
ေလးကယံုလို႕ရပါ့မလား။ ေတာ္ၾကာ တရြာလံုးသိသြားမွျဖင့္ နာမည္ေက်ာ္ေနအံုးမည္။ ပထမဆံုးေန႕မွာ ၿမိဳ႕ကလာတဲ့ ဆရာ (ဆရာေလး)က ဖင္ခံသည္ လို႕ဆိုရင္ မလြယ္။
            ` ေအးျမကိုမရခင္ အရင္စမ္းလုပ္ၾကည့္မလို႕... အစ္ကိုကလုပ္ဖူးတာပဲ...တခါတည္းပါ´
            ` ဒါဆိုလည္း...ေနာက္မွစမ္းေတာ့...အစ္ကို အိပ္ခ်င္ေနၿပီ´ ေရနံဆီမီးအိမ္ေလးက ေရနံဆီကုန္သြားလို႕ မီးၿငိမ္းသြားသည္။ တံခါးက ၀င္လာတဲ့ လေရာင္
ျပျပကလြဲရင္ တအိမ္လံုးေမွာင္အတိမည္းေနသည္။ ည ရဲ႕ ေလခ်ိဳေအးေလးေတြက ကေသာကေျမာတိုက္ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္က
            ` ေဟာ... မီးလည္းမရွိေတာ့ဘူး...ဖိုးဒင္လည္းအိပ္ေတာ့...´
            ` ေနာက္ေန႕တကယ္ေပးစမ္းရမွာ...´
            ` ေအးပါကြာ...အိပ္ေတာ့´
            ` ငါ မအိပ္ေသးဘူး...လီးကေတာင္ေနတာကိုျပန္က်ေအာင္လုပ္လိုက္အံုးမယ္´ ဖုိးဒင္ရဲ႕က ပုဆိုးပိုင္းကို အကုန္ေျဖခ်လိုက္ပံုရသည္။ တေယာက္နဲ႕
တေယာက္မျမင္ရေပမယ့္ လႈပ္ရွားမႈကိုေတာ့ သိသည္။   
            ` အစ္ကိုေကာ လီးမေတာင္ဘူးလား´ ဒီေကာင္ေလးရဲ႕ လိင္စိတ္ထန္ခ်က္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္အရံႈးေပးရသည္။ အခုမွေတြ႕ဖူတဲ့လူကို ငယ္ေပါင္း
ပမာေျပာရဲဆိုရဲသည္။
            ` အဲ...အခုမေတာင္ေတာ့ဘူး...´
            ` ငါဟာႀကီးကေတာ့ မာေတာင့္ေနတာပဲ...လရည္ထြက္ၿပီးေတာင္ က်ခ်င္မွက်တာ´ ငယ္ရြယ္ၿပီးေသြးစူတတ္တဲ့အရြယ္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕အသက္ေလာက္
ကအဲ့ဒီေလာက္မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ တေခါက္ၿပီးရင္ က်သြားတာပဲ။
            ` ဟုတ္လား´
            ` ဟုတ္တယ္...အစ္ကို ကိုင္ၾကည့္မလား´
            ` ေအး...´ နဂိုကတည္းက ကိုင္ၾကည့္ခ်င္ေနတဲ့လူကို ကိုင္ၾကည့္မလားဆိုေတာ့...တခါတည္းလက္က ဖိုးဒင္ဗိုက္သားေပၚကေန ေပါင္ၾကားထဲကိုေရာက္သြား
ေတာ့သည္။ အသားေခ်ာင္းပူပူေႏြးေႏြးကို ကုိင္လုိက္ရသလိုပါပဲ။ တကယ္တမ္းကိုင္ၾကည့္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အထင္ ၆လက္မခြဲေလာက္ပဲရွိမယ္ထင္တာပဲ။ တုတ္တာေတာ့ အေဖတူ
သားမို႕တုတ္တယ္။
            `မာတယ္မလား´
            ` ေအး...မာေတာင္ေနတာပဲ...´ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေတြကုိျပန္မလြတ္ေပးေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေတြက အေပၚတက္ေအာက္ဆင္းနဲ႕။ ပူေႏြးေနတဲ့ ဖိုးဒင္ရဲ႕
လီးႀကီးေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္တကိုယ္လံုး အားေတြမရွိေတာ့သလိုပဲ။ အေၾကာေတြထဲကတုန္ယင္လာသလိုမ်ိဳး။ အာေခါင္ေတြလည္းေျခာက္ကပ္လာသည္။
            ` အား....အစ္ကို...ေကာင္းတယ္...အခုလိုမ်ိဳး ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘယ္သူမွမလုပ္ေပးဖူးဘူး....အား...ျမန္ျမန္ေလးလုပ္ေပးပါလား..´ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေတြက ဒီ့ထက္
စည္းခ်က္ညီညီ ျမန္ႏႈန္းကိုျမင့္လိုက္သည္။ အိပ္လ်က္နဲကလုပ္တာမို႕ လက္ကေျပာင္းျပန္ႀကီး။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ထထိုင္လိုက္ၿပီး ဖိုးဒင္ရဲ႕ လီးႀကီးကို ဂြင္းထုေပးေနမိသည္။
            ` ေကာင္းလား..ဖိုးဒင္´
            ` အင္း...ကိုယ္တိုင္လုပ္တာထက္ပိုေကာင္းတယ္...´ ဖိုးဒင္၏ လီးႀကီးရဲ႕ အေၾကာေတြက တဒိတ္ဒိတ္နဲ႕ခုန္ေနသည္။ ပူေႏြးေနေသာ လီးႀကီးေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္
ညီငယ္မွာလည္းေခါင္းေထာင္လာသည္။
            ` အား...ထြက္ေတာ့မယ္...မရပ္လိုက္နဲ႕...အား......အား..............´ ပူေႏြးေနေသာ သုတ္ရည္ပ်စ္ပ်စ္မ်ားပန္းထြက္လာသည္။ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေတြကိုမရပ္ေသး
ဘဲဆက္ထုေပးေနလိုက္သည္။ သုတ္ရည္နဲ႕ ဒစ္ထိပ္က အေရျပားနဲ႕ပြတ္တိုက္သံေၾကာင့္ ပလြတ္ပလြတ္ႏွင့္အသံမ်ားထြက္လာသည္။ ဖိုးဒင္ ငပဲႀကီးကလည္း သုတ္ရည္ေတြထြက္
ၿပီးေတာင္ မာေနေသးသည္။
            ` အိုး...ထြက္သြားတာမနည္းဘူး...´
            ` ေကာင္းလိုက္တာအစ္ကိုရာ...နက္ျဖန္ဒီ့ထက္ေကာင္းေအာင္လုပ္ေပးဗ်ာ´ ကၽြန္ေတာ့္ညာဖက္လက္တခုလံုး ဖိုးဒင္သုတ္ရည္ေတြနဲ႕ ေစးကပ္ေနသည္။
            ` မီးခြက္ထြန္းလို႕ရလား..အစ္ကိုလက္သြားေဆးလုိက္အံုးမယ္´
            ` ေရာ့...ငါ့ပုဆိုးနဲ႕ပဲသုတ္လုိက္ေတာ့..´ ဖိုးဒင္က ထထိုင္လိုက္ၿပီးသူ႕ရဲ႕ပုဆိုးကိုေပးလုိက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မထူးေတာ့တာမို႕ ပုဆိုးနဲ႕သုတ္ပစ္
လိုက္ရသည္။
            ` ကဲ...အိပ္ေတာ့...´ ကၽြန္ေတာ္ ဦးတုတ္ႀကီးကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ လေရာင္ေအာက္တြင္ ဦးတုတ္ရဲ႕ လီးႀကီးမွာ ဒီတစ္ခါ ပုဆိုးနဲ႕လြတ္ရာကၽြတ္ရာ
ေရာက္ေနသည္။ ဖိုးဒင္ဘက္ကိုေက်ာေပးၿပီး ကၽြန္ေတာ္ လွဲခ်လိုက္သည္။ ဖိုးဒင္က ထသြားၿပီး ပုဆိုးအသစ္သြားထုတ္၀တ္ပံုရသည္။ လေရာက္ျပျပျဖင့္ ျမင္ရေသာ ဦးတုတ္
ရဲ႕လီးႀကီးမွာ ေမ်ာ့မည္းမည္းႀကီးလို တုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္ႏွင့္။ ဒစ္ဖ်ားေပၚမွာ အနည္းငယ္လိပ္တင္ေနေသာ ထူထူထဲထဲအရည္ျပားႀကီးကလည္း ဆြဲေဆာင္မႈအျပည့္။ ဟူး....
ကၽြန္ေတာ္ ဒီသားအဖနဲ႕ ၃လတာအခ်ိန္ကိုဘယ္လုိျဖတ္ေက်ာ္ရပါလိမ့္။
            ` အစ္ကို အိပ္ၿပီလား´
            ` ေအး...အိပ္ခ်င္လာၿပီ´
            ` အစ္ကို...ငါ့ကို လုပ္ေပးတာကို အေဖ့ကို မေျပာျပရဘူးေနာ္...ကတိေပးတယ္မလား´ ဖုိးဒင္ က ကၽြန္ေတာ့္နား နားကို ကပ္ၿပီးေျပာသည္။
            ` ေအးပါကြ...အိပ္ေတာ့..´
            ` အင္း...´ ဖုိးဒင္ က ကၽြန္ေတာ့္နဲ႕ေက်ာခ်င္းကပ္အိပ္ပံုရသည္။ ဖိုးဒင္ရဲ႕ ဖင္က ကၽြန္ေတာ့္ဖင္ကိုလာထိသည္။ ဦးတုတ္ရဲ႕ ဆြဲေဆာင္အားေကာင္းေသာ
လီးႀကီးကို ကိုင္ၾကည့္ခ်င္သည္။ အခုမွ ကၽြန္ေတာ့္ေပါင္ၾကားထဲက ငပဲ က အစြမ္းကုန္ေခါင္းေထာင္ေနသည္။ ငပဲကို ေပါင္ၾကားထဲကို ထည့္ရင္း မ်က္လံုးကို အတင္းမွိတ္ကာ
ဖိုးဒင္တို႕ ေနတဲ့ရြာမွာ ပထမဦးဆံုးညကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရသည္။

                                    +++

ဆက္ရန္ရွိေသးသည္....(၂၀၀၉ မကုန္မခ်င္းဆက္ရန္ရွိပါေသးသည္)

***(ဇာတ္လမ္းပါစကားလံုးတခ်ိဳ႕သည္ ဇာတ္လမ္းသေဘာအရ အနည္းငယ္ရိုင္းစိုင္းေနပါသျဖင့္ သည္းခံဖတ္ရႈေပးပါရန္)
စာေရးသူမွေက်းဇူးတင္ေသာသူမ်ား.... Alex Aung (ပထမဆံုးဇာတ္လမ္းကို သူ႕ဘေလာ့ဒ္မ်ားတြင္တင္ေပးသူ ခ်စ္ကိုႀကီး)
                       DAN69 (ဇာတ္လမ္းမ်ားကို သူ႕blog တြင္အစီအစဥ္လိုက္ တင္ေပးသူ)
                       WhiteLotus (comment ကို ပထမဦးဆံုးေပးသူ)
                       blacktrojam (အြန္လိုင္းေပၚက သိုးငယ္ ခ်စ္ခဲ့ဖူးေသာသူ)

P.S  ( `ဖိုးဒင္တုိ႕ရြာ´ သည္ သိုးငယ္ ေနာက္ဆံုးအေနႏွင့္ေရးေသာဇာတ္လမ္းျဖစ္ပါသည္။ သိုးငယ္၏ စာမ်ားကို အစအဆံုးဖတ္ၾကေသာ ခ်စ္ညီကို မ်ားကိုလည္း
    ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါသည္။ ၂၀၁၀ ကုန္ပိုင္းမွသိုးငယ္စာျပန္ေရးႏိုင္မည္ထင္။ စာေရးသူ၏ ၄ ပုဒ္ေျမာက္ `က်ိန္စာသင့္ငွက္´ကို အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္
    ရပ္ပစ္လိုက္ရပါသည္။ အခြင့္ေပးရင္ဆက္ေရးပါအံုးမည္။`က်ိန္စာသင့္ငွက္´ အပိုင္း (၁)ကေနစၿပီးၿပီးတဲ့အထိအားေပးၾကေသာ ခ်စ္ညီကိုမ်ားကိုလည္း
    ထပ္ေလာင္းေက်းဇူးတင္ပါသည္။ MHS ကိုလည္းေက်းဇူးတင္ပါသည္)

--
With Love,
Alex