ဖိုးဒင္တို႕ ရြာ
ေရးသူ- သိုးငယ္
Part (2)
ရြာဦးေက်ာင္းမွာ မနက္ပိုင္း စာသြားသင္ေပးရသည္။ ေအးျမ လာတက္သည္။ ဖိုးဒင္တို႕အရြယ္ေကာင္ေလး သံုး ေလးေယာက္ေလာက္လာတတ္သည္။
ဖိုးဒင္က ေတာ့ မနက္ေစာေစာကတည္းက နံနက္စာစားၿပီး ယာထဲကို ဦးတုတ္ႀကီးနဲ႕အတူသြားသည္။ ဖိုးဒင္တို႕ သားအဖပိုင္တဲ့လယ္ကြက္ေလးမွာ ပဲစိုက္သည္။
အဂၤလိပ္စာကို လာတတ္တဲ့ ရြာသူရြာသားေတြက ေတာ္ေတာ့္ကို စိတ္၀င္စားၾကသည္။ အဲ့ဒီ့အထဲတြင္ ေအးျမ က စိတ္၀င္စားဆံုး။ ေန႕လည္စာကိုေတာ့ ေအးျမက ေခၚလို႕
ေအးျမအိမ္ကိုလိုက္သြားရသည္။ ေအးျမ အေဖ ဦးညိဳႀကီးက အက်ၤ ီဗလာႏွင့္ အိမ္ေရွ႕က ကြပ္ပ်စ္တြင္ထိုင္ေနသည္။ သစ္ပင္အရိပ္က ကြပ္ပ်စ္ေလးေပၚကို က်ေနေတာ့
ထိုင္လိုက္လွ်င္ သိသိသာသာ ေအးေနသည္။
` အေဖ....ဆရာေလးပါလာတယ္...´ ေအးျမက ဦးညိဳႀကီးကိုေျပာၿပီးတာနဲ႕ အိမ္ေပၚကိုတန္းတက္သြားသည္။
` ဆရာေလး...လာ...အၾကမ္းေသာက္အံုး...´
` ဟုတ္ကဲ့...´ ေရေႏြးပန္းကန္ထဲကို ထည့္ေပးၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို လွမ္းေပးသည္။
` ဖိုးဒင္တို႕အိမ္မွာ အိပ္တာ အဆင္ေျပလား... မေျပရင္ ဦးတို႕အိမ္မွာလာအိပ္...´
` ဟုတ္ကဲ့...အဆင္ေျပပါတယ္...´ ဦးညိဳႀကီးလက္ဖ်ံက အေၾကာေတြက အၿဖိဳင္းၿဖိဳင္းထေနသည္။ ေျခေထာက္ကို ေခြထိုင္ထားကာ ေျခသလံုးမွာလည္း
ဘာအရုပ္မွန္းမသိေအာင္ ေဆးမွင္ေၾကာင္ထိုးထားသည္။ နဂါးကိုယ္ထည္လိုလို..၊ ငါးအေၾကးခြံေတြလိုလိုနဲ႕...ကၽြန္ေတာ္ေငးေနမိသည္။
` ဆရာေလးက ဘာေတြေငးေနတာလဲ´
` ဟို...ဦးညိဳရဲ႕ ေျခသလံုးက ေဆးမွင္ေၾကာင္အရုပ္က ဘာအရုပ္လဲ...´
` ေအာ္...ဒါလား...ေျခသလံုးက နဂါးအၿမီး...ေခါင္းက ေပါင္ရင္းမွာ...´
` ဒါဆို...အရုပ္ကအႀကီးႀကီးပဲ...ဦးညိဳႀကီးထိုးတုန္းက မနာဘူးလား´
` သိပ္မနာပါဘူးကြ...ဒီဘက္ေပါင္မွာလည္း သိမ္းငွက္ရွိေသးတယ္...ဆရာေလး ၾကည့္မလား´ ေဆးမွင္ေၾကာင္အရုပ္က မလွတာေတာ့ေသခ်ာသည္။
ေဆးမွင္ေၾကာင္အရုပ္ထက္ ဦးညိဳႀကီးရဲ႕ ေပါင္တြင္းသားေတြကိုၾကည့္ခ်င္ေနသည္။
` ဟုတ္...ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္ခ်င္တယ္...´
` ေပါင္ရင္းအထိဆိုေတာ့...အိမ္ထဲသြားရေအာင္...အိမ္ေရွ႕ႀကီးမွာ ပုဆိုးလွန္ျပလို႕မေကာင္းဘူး´
` ဟုတ္ကဲ့..´ ဦးညိဳႀကီးက အိမ္ထဲကို ဦးေဆာင္ၿပီးတက္သြားသည္။ ေလွခါးေပၚတက္သြားတဲ့ ဦးညိဳရဲ႕ တင္ပါးမ်ားမွာ က်စ္လစ္ေနသည္။
အိမ္ေပၚေရာက္ေတာ့ ေအးျမက အိမ္ေနာက္ေဖးမွာ ဟင္းေနာက္တမ်ိဳးထပ္ခ်က္ေနပံုရသည္။
` ဦးညိဳ...ႀကီးေဒၚေကာ...´
` အေမႀကီးက အိပ္ေနတယ္...´
` ေအာ္..´
` ကဲ...လာ...´ ဦးညိဳက ထံရံကာေလးထဲ၀င္သြားလို႕ အေနာက္ကေနကၽြန္ေတာ္လိုက္၀င္သြားသည္။ အိမ္ေနာက္ထံရံကာ က တိုက္ခန္းေတြအခန္း
ဖြဲ႕သလိုဖြဲ႕ထားသည္။ သည္ ထရံကာေလးမွာ ဦးညိဳႀကီးအိပ္ပံုရသည္။ ကၽြန္ေတာ္က မစပ္စုခ်င္ေပမယ့္ စကားအျဖစ္ေမးလိုက္မိသည္။
` ဦးညိဳက ဒီမွာအိပ္တာလား´
` ေအး...လာထိုင္...´
` ႀကီးေဒၚနဲ႕ တူတူမအိပ္ဖူးလား´ ဦးညိဳက ထိုင္ဖို႕ဖ်ာကို ခင္းေပးသည္။
` ေအးျမ အေမ ေနမေကာင္းတည္းက ဆိုပါေတာ့ကြာ၊ ရြာက ေဗဒင္ဆရာက ခြဲအိပ္ရမယ္ေျပာတာနဲ႕..ဦးတို႕လည္းအခုလိုခြဲအိပ္ေနတာ´ ေဗဒင္ေတြယံု
မေနပါနဲ႕ဗ်ာလို႕ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္ေပမယ့္ မေျပာျဖစ္ေတာ့ဘူး။
` ႀကီးေဒၚ..ေနမေကာင္းတာေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီလား...´
` ေအး...ၾကာလွေရာေပါ့...´ ဦးညိဳက မိန္းမနဲ႕ေ၀းေနတာၾကာၿပီပဲ။ ဦးညိဳရဲ႕ ့မ်က္၀န္းေတြက သူ႕အသက္အရြယ္ထက္စာရင္ ေတာက္ပလြန္းသည္။
ကၽြန္ေတာ္ဘာကိုမွမေမးေတာ့ဘဲေနလိုက္မွ ဦးညိဳက
` ဆရာေလးၾကည့္ခ်င္တာ ဒီမွာ...ေနအံုး...ေသခ်ာျမင္ရေအာင္...ဦး ပုဆိုးခၽြတ္ျပမယ္...´
` ဟာ...ရပါတယ္...ဒီတိုင္းလွန္ၿပီးၾကည့္လုိ႕ရပါတယ္..´
` မရွက္ပါနဲ႕...ဦးတို႕ရြာက ေယာက်ာ္းေတြက ဆရာေလးတို႕ ၿမိဳ႕သားေတြလို အရွက္အေၾကာက္မႀကီးပါဘူး...အားလံုးတူတူရွိတာပဲ..ဘာရွက္စရာ
ရွိတုန္း´ ဦးညိဳေျပာေတာ့လည္း ဟုတ္ေနေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြမွာ ဒီပစၥည္းက လူတိုင္းမွာရွိေနေပမယ့္...တျခားသူရဲ႕ပစၥည္းကိုမွၾကည့္ခ်င္ေနၾကသည္။
ဦးညိဳကေျပာရင္းဆိုရင္ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ၿပီးပုဆိုး ကပံုစကို ေျဖခ်လိုက္သည္။ ပထမဆံုး ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္မိတာက ဦးညိဳေပါင္ၾကားထဲက ဦးညိဳရဲ႕လီးႀကီးပင္။
ဖိုးဒင္အေဖ ဦးတုတ္ေလာက္မတုတ္ေပမယ့္ သာမန္အေနအထားႏွင့္ပင္ ၃ လက္မခြဲေလာက္ရွိသည္။ ညိဳေမွာင္းေနတဲ့အရည္ျပားေအာက္မွာ နီညိဳေရာင္ ဒစ္ႀကီးကလည္း
ေခါင္းျပဴထြက္ေနသည္။ ဦးညိဳႀကီးရဲ႕ ေဆးမွင္ေၾကာင္ေတြက ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ဖူးတဲ့လက္ရာေတြေလာက္မေကာင္းေပမယ့္ နဂါးရုပ္က ရုပ္လံုးေပၚသည္။ အသားညိဳညိဳ
ေပၚထြင္ထုိးထားေသာေၾကာင့္ သိပ္မထင္ရွား။
` အႀကီးႀကီးပဲ...´ ကၽြန္ေတာ္က ဦးညိဳရဲ႕လီးႀကီးကို ၾကည့္ေျပာလိုက္ေပမယ့္ ဦးညိဳက ...
` ဒါေတာင္ အဲ့တုန္းက ေျခေထာက္တစ္ေခ်ာင္းလံုးထိုးခ်င္တာ...ပိုက္ဆံမေလာက္ေတာ့လို႕´ ရြာေတြမွာက ေဆးမွင္စုတ္ထုိးဆိုလွ်င္ပြဲေစ်းေတြမွာ
ထိုးလို႕ရသည္မဟုတ္လား။
` ရၿပီ ဦး...ေက်းဇူးပဲ´
` ရပါတယ္ကြ...ဦးက လူတိုင္းကိုျပခ်င္ေနတာ...´ ဦးညိဳ လီးႀကီးက ထ လာရင္မလြယ္။ ဘယ္ဖက္ေပါင္ေပၚက သိမ္းငွက္ရုပ္ႀကီးရဲ႕မ်က္လံုးေတြက
စူးစူးရွရွ။ ဦးႀကီးက ပုဆိုးျပန္မ၀တ္ေသးဘဲ သူ႕အရုပ္ေတြကို ပြတ္ေနသည္။ လက္ရဲ႕ပြတ္သပ္မႈေၾကာင့္ လီးႀကီးက တျဖည္းျဖည္းေခါင္းေထာင္လာသည္။ ဒါကိုသိလို႕လား
မသိ။ ဦးညိဳက ပုဆိုးကို ေကာက္ယူ၀တ္လိုက္သည္။
` ဦးညိဳက သတၱိရွိတယ္...ကၽြန္ေတာ္ဆို မထိုးရဲဘူးဗ်...အသားနာမွာေၾကာက္တယ္...´ ဦးညိဳက ပုဆိုးကို ခပ္တုိတုိျပင္၀တ္ေပမယ့္ ပုဆိုးပါးပါးကို
ေအာက္က ထိုးထြက္ေနတဲ့လီးႀကီးက အေျမာင္းလိုက္ျမင္ရသည္။
` ပထမေတာ့ နာတာေပါ့...ေယာက်္ားပဲ...ခံႏုိင္ရည္ရွိရမွာေပါ့....´ ဦးညိဳေျပာတဲ့ ေယာက်ာ္းေတြရဲ႕ ခံႏုိင္ရည္ဆိုတာ...ဟား...ရီရသည္။ ကၽြန္ေတာ့္
အေတြးေတြက ဒီဘူတာကိုပဲဆိုက္ေနေတာ့သည္။
` ဟုတ္ကဲ့...´ ထိုင္ၿပီးစကားေျပာေနတုန္း ေအးျမ က ေနာက္ေဖးကေနလွမ္းေခၚသည္။ ကၽြန္ေတာ္ တို႕ႏွင့္အတူ ႀကီးေဒၚေရာ ေအးျမပါ ထမင္းတခါ
တည္း၀င္စားသည္။ ေအးျမ ခ်က္ထားတဲ့ ငါးပတ္ေျမြအစပ္မွာ အရမ္းကို စားေကာင္းသည္။ ငါးပိရည္နဲ႕ ရြာဓေလ့ရဲ႕တို႕စရာအစံုကလည္း ထမင္းၿမိန္ေစသည္။ ဦးညိဳႀကီး
က ကၽြန္ေတာ့္ကို ထမင္းအလကားေခၚေကၽြးထားသည္။ ၿမိဳ႕ေတြ႕မွာဆိုရင္ ဒီလိုလူမ်ိဳးက ရွိမည္ေတာင္မထင္။
` ေအးျမ ခ်က္တာအရမ္းစားေကာင္းတယ္...´ ခရမ္းကၽြတ္သီးကို တို႕စရာပန္းကန္ထဲလက္ႏိႈက္ေနေသာ ေအးျမ လက္တြန္႕သြားသည္။ သူမ လက္ရာ
ကို ေကာင္းေၾကာင္း ဘယ္သူမွမေျပာၾကဘူးလားေတာ့မသိ။
` ဒါ...အေမ ေနေကာင္းတုန္းက သင္ေပးထားတာပါ...အေမခ်က္တာ ဒီ့ထက္ေတာင္ေကာင္းေသးတာ...´ ႀကီးေဒၚက ဟင္းခါးကို ခပ္ေသာက္လိုက္သည္။
စကားေျပာဖို႕လည္ေခ်ာင္းရွင္းပံုေပၚသည္။
`အေမ ေနေကာင္းရင္ သားကို အေမကိုယ္တိုင္ခ်က္ေကၽြးခ်င္ပါတယ္... အေမက အခုလို အိပ္ရာထဲမွာလည္းအၾကာႀကီးမေနခ်င္ဘူးေလ..´ ဦးညိဳ
ႀကီးရဲ႕ထမင္းပန္းကန္ထဲမွာ ဘာမွကိုမရွိေတာ့။ ေျပာင္စလင္းခပ္ေနၿပီ။
` ေဒၚေဒၚ ေနေကာင္းသြားမွာပါ...ဒါမွ ကၽြန္ေတာ္လည္းေဒၚေဒၚလက္ရာကို စားရတာေပါ့...´
` ဆရာေလးက...ငါ့မိန္းမကို သြားေျမွာက္ေနျပန္ၿပီ... နဂိုကမွ အေျမွာက္ႀကိဳက္တာ...´ ကၽြန္ေတာ္က ထမင္းကို ကုန္ေအာင္ ျမန္ျမန္စားလိုက္သည္။
ဧည့္သည္က ထမင္းကို ေနာက္ဆံုးမွကုန္ရင္မေကာင္း။
` မေျမွာက္ပါဘူးဗ်ာ... ေအးျမ ေတာင္ ဒီေလာက္ဟင္းခ်က္ေကာင္းေနရင္...ေဒၚေဒၚ ခ်က္တာဆိုပိုေကာင္းမွာေပ့ါ..´ ႀကီးေဒၚက ဦးညိဳကို တံေဒါင္နဲ႕
တြတ္လုိက္ၿပီး..
` ေတြ႕လား...ဆရာေလးက အမွန္ကို သိတယ္...´
` ဟား...ဟား....´ ဦးညိဳက သြားေတြေပၚေအာင္ရီလိုက္သည္။ ညိဳေမွာင္းတဲ့အသားအေရာင္ေအာက္မွာ သြားေတြက ျဖဴေဖြးေနသည္။ ဦးတုတ္ႀကီးနဲ႕
ေတာ့တျခားစီ။
` သား...ဟိုမွာ ထန္းလ်က္နဲ႕ အၾကမ္းသြားေသာက္ခ်ည္...´
` ဟုတ္ကဲ့..ေဒၚေဒၚ...ေအာ္...ဒါနဲ႕..ေအးျမ...မနက္ကသင္တဲ့စာေတြနားမလည္ရင္ ေမးလို႕ရတယ္...အစ္ကိုက တစ္ေန႕လည္လံုးအားေနတာ´
ေအးျမက ထမင္းပန္းကန္ေတြကို သိမ္းဆည္းရင္း ကၽြန္ေတာ့္ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။
` ဟုတ္ကဲ့...´
` လာ...ဆရာေလး...ထန္းလ်က္လာစား...ဒီရြာရဲ႕ အေကာင္းဆံုးထြက္ကုန္ေပါ့..´
` ဒီရြာက ထန္းေတာေပါတယ္...´ ဦးညိဳက ထန္းလ်က္ခဲေလးကိုၿမံဳရင္း အၾကမ္းပန္းကန္လံုးကို ကိုင္ထားသည္။ ႀကီးေဒၚက ေအးျမ နဲ႕အတူေနာက္
ေဖး၀င္သြားသည္။ ဦးညိဳ ဘာေတြစဥ္းစားေနလဲမသိ။ ရြာအေခၚ ကြမ္းတညက္ခန္႕ၾကာၿပီးေနာက္...
` ဦးညိဳ..ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လိုက္ပါအံုးမယ္...´
` ေဟ...ျပန္ေတာ့မလို႕လားကြ...ညေနေစာင္းမွျပန္ပါလား...ဒီမွာပဲေအးေအးေဆးေဆးေနေပ့ါ..အိမ္မွာလည္း ဆရာေလးတေယာက္တည္းပဲ...´
အမွန္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ခဏတျဖဳတ္ေက်ာခင္းခ်င္သည္။
` ရပါတယ္... ဦး...အိမ္ျပန္ၿပီးလုပ္စရာရွိတာလုပ္မလို႕ပါ...´
` ေအး...ဦးလိုက္ပုိ႕ေပးမယ္...ဆရာေလးျပန္တတ္လို႕လား´
` ျပန္တတ္ပါတယ္... ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိပါတယ္....´
` ေအးကြယ္...ညလည္းထမင္းလာစားခ်ည္...´
` မစားေတာ့ပါဘူးဦး...ဖိုးဒင္ည ထမင္းခ်က္မယ္လို႕ေျပာတယ္...ဦးတို႕ဆီမွာ မနက္ပိုင္းပဲစားပါေတာ့မယ္...´ မနက္ေကာညပါ အလကားစားရမွာ
ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မစားခ်င္။ ဖိုးဒင္က ဟင္းခ်က္ေကာင္းခ်င္မွေကာင္းမည္။
` ဆရာေလး သေဘာပါပဲ...ဦးတို႕အိမ္မွာက ထမင္းဟင္းအၿမဲပိုပါတယ္...ဆရာေလးလာစားခ်င္တဲ့အခ်ိန္စားပါ...´
` ဟုတ္ကဲ့ဦး...ကၽြန္ေတာ္ျပန္လုိက္ပါအံုးမယ္...´
` ေအး....´ ဦးညိဳက ေရေႏြးကို တငံုငံုလိုက္ၿပီး ျပန္ထိုင္လိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ ေအးျမနဲ႕ ႀကီးေဒၚကို ေအာ္ၿပီးႏႈတ္ဆက္လုိက္သည္။
ဦးညိဳႀကီး ဘာေတြမ်ားဒီေလာက္ေတာင္ စဥ္းစားေနပါလိမ့္။ သူ႕ခမ်ာလည္း မိန္းမကေနထိုင္မေကာင္း။ အရြယ္ကရွိတုန္းပဲဆိုေတာ့...။ ကၽြန္ေတာ္က ရဲေတြလိုဦးညိဳႀကီးကို
ေျပာလိုက္ခ်င္ပါသည္။ ကူညီပါရေစ..ကူညီပါရေစဗ်။ (စာေရးသူ နည္းနည္းေပါေနပါသည္..ငွဲ..ငွဲ..ငွဲ...)
+++
အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့လမ္းမွာ မနက္ကစာသင္တဲ့လူငယ္ေလး သံုးေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္ကိုလွမ္းႏႈတ္ဆက္သည္။ ဒီေကာင္ေလး
လဲ ဖုိးဒင္တို႕အရြယ္သာသာပဲရွိမည္။ ဖိုးဒင္ထက္စာရင္ ဒီေကာင္ေလးက အနည္းငယ္ႏူးညံ့ေနသည္။
` ဆရာ...ဘယ္သြားမလို႕လဲ´
` ေအး...အိမ္ျပန္မလို႕´ ဒီေကာင္ေလးက ကၽြန္ေတာ့္ထက္ေတာင္ ပုခ်င္ေသးသည္။ မ်က္လံုးက ေကာင္မေလးအလား ၀ုိင္းစက္စက္။ အဲ..မ်က္ရစ္
ေလးေတာင္ ရွိေသးသည္။ စကားေျပာတဲ့အသံကို နားေထာင္ရတာ ဒီေကာင္ေလး ေဂးေတာ့ မျဖစ္တန္ေကာင္း။
` ဆရာက ဖိုးဒင္ တို႕အိမ္မွာေနတာဆို...´
` ဟုတ္တယ္ကြ...´
` ဆရာ...ဒီည ကၽြန္ေတာ့္အိမ္မွာထမင္းလုိက္စားပါလား...ကၽြန္ေတာ္လာေခၚမယ္´ ေဖာ္ေရြမႈေတြအျပည့္နဲ႕ ဖိုးဒင္တို႕ရြာရဲ႕ ခ်စ္စရာဓေလ့စရုိက္
ကုိေတြ႕ရသည္။ ဒီေကာင္ေလး နာမည္ေတာင္ကၽြန္ေတာ္မသိ။
` ရပါတယ္...အစ္ကို အိမ္မွာပဲစားလုိက္ပါေတာ့မယ္...အစ္ကို႕အတြက္အလုပ္ရႈပ္ပါတယ္´
` ဟာ...ဆရာကလည္း...အလုပ္မရႈပ္ပါဘူး...အိမ္မွာက အေမနဲ႕ အေဖပဲရွိတာ...အားနာစရာမလိုပါဘူးဗ်ာ..´
` ဒါနဲ႕...ညီ့နာမည္က´
` ၀င္းထြန္း ပါဆရာ...´
` ေအး...၀င္းထြန္း စာေတြေကာ နားလည္ရဲ႕လား...နားမလည္တာရွိရင္...ဆရာ့ကိုလာေမး..ေန႕ပိုင္းဆို ဖိုးဒင္တို႕အိမ္မွာရွိတယ္...´
` ဟုတ္ကဲ့.....ဒါဆို..ညေနေရာက္ရင္..ဆရာ့ကို ကၽြန္ေတာ္လာေခၚမယ္...သြားၿပီေနာ္ဆရာ...´
` ေအး...´ ေယာင္ၿပီးေတာ့ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္မိသည္။ ထမင္းစားဆိုေတာ့လည္းသြားရတာေပါ့။ ဒီညထမင္းစားဖို႕ထက္ ဖိုးဒင္နဲ႕ အိပ္ရမွာကို
ရင္ေတြခုန္ေနမိသည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ အိမ္တံခါးပြင့္ေနသည္။ ရြာမွာက ၿမိဳ႕ေတြလို ေသာ့မခတ္ေပမယ့္ တံခါးေလးေတာ့ ပိတ္သြားၾကသည္။ သူခိုးမ်ားလားမသိ။
ကၽြန္ေတာ္ ေျခေဖာ့ၿပီးအခန္းထဲ၀င္သြားေတာ့....ဟူး....ဦးတုတ္ႀကီးက ပက္လက္လွန္ၿပီးအိပ္ေနသည္။ အိပ္ေမာက်ေနပံုရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ မႏိုးေတာ့ဘဲ အိမ္ေရွ႕တံ
ခါးကို အသာပိတ္ၿပီးအိမ္ထဲ၀င္လာလိုက္သည္။ အိမ္ေနရင္းအ၀တ္နဲ႕လဲဖို႕ အိတ္ထဲမွထုတ္လိုက္သည္။ ဦးတုတ္ႀကီး ဒီေန႕ေတာ့ အိပ္ေနတာလံုလံုျခံဳျခံဳပဲျဖစ္သည္။
အျပင္ကျပန္လာလို႕လားမသိ။ ေတာ္ေတာ့္ကိုပူေနသည္။ စြပ္က်ယ္ႏွင့္ ေဘာင္းဘီတိုပါးပါးေလးကို ထုတ္၀တ္လိုက္သည္။ ဦးတုတ္ႀကီးေတာ့ အက်ၤ ီေတာင္မရွိ။
ၿမိဳ႕က သယ္လာတဲ့ စာအုပ္တအုပ္ကို ထုတ္လိုက္သည္။
` ဗုန္း...´ သြားပါၿပီ။ စာအုပ္က လက္ထဲကျပဳတ္က်သြားသည္။ ဦးတုတ္ႀကီးကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္လံုးကိုပြတ္ေနၿပီ။
` ကန္ေတာ့ေနာ္...ဦး...ကၽြန္ေတာ္... နေမာ္နမဲ့..´ စကားေတာင္မဆံုးေသး...ဦးတုတ္ႀကီးက
` အား...ကၽြတ္...နာလိုက္တာကြာ...´
` ဦး...ဘာျဖစ္လို႕လဲ...´ ကၽြန္ေတာ္ဦးတုတ္ႀကီးအနားကိုေရာက္သြားၿပီး ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္သည္။ ဦးတုတ္ႀကီးက မ်က္ႏွာရံႈ႕မဲ့ေနသည္။
` ဘာျဖစ္မွန္းမသိပါဘူး ကြာ...တစ္ကိုယ္လုံးကိုက္ခဲၿပီးနာေနတယ္...´ ဦးတုတ္ႀကီးက အသက္အရြယ္ရလာေပမယ့္ ညေနေစာင္းတိုင္း
ထန္းရည္ေလးတျမျမနဲ႕။ ကုိယ္တံုးလံုးနဲ႕ ေလတိုက္ခံ ခဲ့တဲ့ဒဏ္ေတြပဲေနမွာ။ ေရကလည္းဘယ္အခ်ိန္ခ်ိဳးမွန္းမသိ။
` ဦး...ဖ်ားေနလို႕လား...ကၽြန္ေတာ္စမ္းၾကည့္မယ္´ ကၽြန္ေတာ္ ႏွဖူးကိုစမ္းၾကည့္ေတာ့ ေႏြးေတးေတးပဲရွိသည္။
` မဖ်ားပါဘူးကြာ... ထမင္းစားၿပီးေတာ့ အိုက္တာနဲ႕ ေရခ်ိဳးၿပီး ဒီမွာလာလွဲတာ....အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္..´ ဘုရား..ဘုရား။ ေနပူပူကျပန္လာ
ထမင္းစား...ေရခ်ိဳး...မေသဘဲ အခုလို ေတြ႕ရတာကံေကာင္း။ ကၽြန္ေတာ့္အေဖတာဆိုရင္ ေအာ္ၿပီးေျပာပစ္မိမွာ။
` ဒါဆို..ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဒဏ္ေၾကေဆးပါလာတယ္...ဦးခဏေစာင့္...ကၽြန္ေတာ္လူးေပးမယ္.´
` ေအးကြယ္...ကၽြတ္...´ ရန္ကုန္ကတည္းက အျပည့္အစံုပါလာတဲ့ေဆးဗူးေလးထဲက လင္ဇီးဒဏ္ေၾကလိမ္းေဆးပုလင္းႏွင့္ မုန္႕ညင္းဆီပုလင္း
ေလးကို ထုတ္လိုက္သည္။ ေညာင္းညာတာေတြကို ဒီႏွစ္မ်ိဳးေရာၿပီးလိမ္းရင္ အရွင္းမေပ်ာက္ေတာင္ သက္သာသည္။
` လာ...ဦး...ဘယ္ေနရာ အရင္လိမ္းရမလဲ...´
` ေက်ာေတြ...ေက်ာနဲ႕ခါးေတြ...နာတယ္...´
` ဒါဆို...ဦး ေမွာက္အိပ္ေပးပါလား...´ ဦးတုတ္ႀကီးက ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ့အတိုင္းေမွာက္အိပ္လိုက္သည္။ မည္းေမွာင္ေနတဲ့ေက်ာျပင္မွာ အသားစိုင္
ႀကီးေတြက ထူထူထဲထဲ။ မုန္႕ညင္းဆီကိုလက္ထဲမွာေလာင္းထည့္ၿပီး လင္ဇီးပုလင္းထဲက ပရုတ္ဆီကိုလက္နဲ႕ေကာ္ကာ အရင္ဆံုးလက္မွာပြတ္လိုက္သည္။ ၿပီး မွ ဦးတုတ္
ရဲ႕ က်ယ္ျပန္႕တဲ့ေက်ာျပင္ႀကီးကို ပြတ္လုိက္သည္။ ပြတ္ရင္းနဲ႕ ဦးတုတ္ရဲ႕ပုခံုးေတြကိုပါ ႏွိပ္ေပးလိုက္သည္။ ေဘးတိုက္ထိုင္ၿပီး ႏွိပ္ေတာ့ သိပ္အဆင္မေျပ။ ဦးတုတ္ရဲ႕
ကိုယ္ေပၚကို တတ္ခ်င္စိတ္ေတြတဖြားဖြားေပၚလာသည္။
` ဦး..မရိုမေသ...ကၽြန္ေတာ္ဦးကိုယ္ေပၚကို ခြၿပီး လိမ္းေပးလို႕ရလား...အခု လိမ္းရတာအဆင္မေျပလို႕´
` ေျပာစရာမလိုပါဘူး...ေမာင္ရင္ ရယ္....ေမာင္ရင္က မိန္းကေလးမွ မဟုတ္တာ...ဦးဘုန္းကံမနိမ့္ပါဘူး...´
` ဟုတ္ကဲ့ဦး´ ကၽြန္ေတာ္ ဦးရဲ႕ မို႕ေမာက္ေနတဲ့ တင္ပါးေပၚကို တက္ထိုင္လုိက္တယ္။ ထင္ထားသလို ေပ်ာ့အိအိမေနဘဲ ဆုိဖာအမာစားေပၚမွာထုိင္
ရသလိုမာေတာင့္ေတာင့္။ ဦးတုတ္ရဲ႕ ေက်ာေပၚကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕အားရပါးရ ပြတ္ေပးလိုက္သည္။ ဂုတ္သားေတြကို အားနဲ႕ ညွစ္ေပးလိုက္သည္။
` ေကာင္းလိုက္တာ ေမာင္ရင္ရယ္...ေဆးက အစြမ္းထက္သကိုး...ဇာတ္ေၾကာေတြတင္းေနတာေလ်ာ့သြားၿပီ..´ ကၽြန္ေတာ္ ဖင္ကို ေအာက္သို႕အနည္းငယ္
ေလ်ာထိုင္လိုက္သည္။
` ဦး...ခါးေတြကိုလိမ္းေပးမယ္...´
` ေအး...ေမာင္ရင္...ေနအံုး...ဦး...ပုဆိုးကိုေလ်ာ့လိုက္အံုးမယ္..´ ကၽြန္ေတာ္ဖင္ေလးကို မသိမသာ ၾကြေပးလိုက္ေတာ့ ဦးတုတ္က ပုဆိုးကို ခါးေပၚကေန
ေအာက္ကို ျဖည္ခ်ေပးလိုက္သည္။ ေျဖခ်လိုက္တာ နည္းနည္းလက္လြန္သြားသည္။ ဦးတုတ္ရဲ႕ မာက်စ္ေနတဲ့ ဖင္ႏွစ္မြာရဲ႕ ၾကားကို ျမင္ေနရသည္။ မည္းနက္ေနတဲ့ ဖင္ႏွစ္မြာ
ၾကားမွာ အေမြးမည္းမည္းမ်ား ဟိုတစ ဒီတစ ထုိးထြက္ေနသည္။ ေျခသလံုးနားေလာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ထိုင္ၿပီး ဦးတုတ္ရဲ႕ တုတ္ခိုင္ခိုင္ခါးႀကီးေတြကို ေဆးထပ္ထည့္ၿပီးလိမ္းေပး
လိုက္သည္။
` ဒါဆို...ဦး ရင္ဘတ္ေတြေကာ လိမ္းအံုးမလား...´
` ေအး....´
` ဒါဆို ဦး ပက္လက္လွန္လိုက္ေလ...´ ကၽြန္ေတာ္ထိုင္တာေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမထိုင္ရေသး ဦးတုတ္ကိုယ္ေပၚက ထလိုက္သည္။ ဦးတုတ္က ပက္
လက္လွန္လိုက္ေတာ့ ပုဆိုးက ခါးေပၚကေန ေလ်ာက်သြားသည္။ ဦးတုတ္ရဲ႕ လီးေမြးအံုႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဦးတုတ္ေပၚကို ျပန္ခြထိုင္ခ်င္ေပမယ့္ မထိုင္
ေတာ့ပဲ ေဆးကို လက္ဖ၀ါးမွာ ထပ္ၿပီးထည့္ကာ ပြတ္ေနလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ဦးတုတ္ရဲ႕ ရင္ဘတ္ကေန စၿပီး လိမ္းေပးလိုက္သည္။
` ေမာင္ရင္...ခုနလို အေပၚတက္ၿပီးလိမ္းလို႕ရပါတယ္ကြ...ဒါမွ အားရပါးရလိမ္းရတာေပါ့´ ကၽြန္ေတာ္ ဆုေတာင္းျပည့္သည္။
` ဟုတ္ကဲ့.ဦး..´ ေျပာၿပီးတာနဲ႕ ဦးတုတ္ရဲ႕ ေရြဒုတ္ႀကီး ေအာက္နားကို တက္ထိုင္လိုက္သည္။ ဦးတုတ္က ေပါင္ႏွစ္လံုးကို မေစ့ထားဘဲ ကားထားေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ထိုင္လိုက္သည့္အခါ ၾကမ္းခင္းနဲ႕ ထိသြားသည္။
` ေမာင္ရင္...အေပၚတက္ၿပီးထုိင္ပါလား...´ ဦးတုတ္ရဲ႕အသံေတြက ပိုၿပီးရြင္လာသလိုပဲ။ နာေနတာေတြေကာ တကယ္ေပ်ာက္သြားတာလား။ ကၽြန္ေတာ္
ေတာင္ လန္႕လာသည္။ သူေျပာတဲ့အတုိင္း ဦးတုတ္ရဲ႕ လီးတုတ္တုတ္ႀကီးေပၚကို ကၽြန္ေတာ္ ရင္ေတြခုန္စြာနဲ႕တက္ထုိင္လိုက္သည္။ တကယ့္ကို တုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္လီးေပ်ာ့
ေပ်ာ့ႀကီးက ကၽြန္ေတာ့္ ဖင္ႏွစ္မြာၾကားထဲကို တုိက္ရိုက္၀င္လာသည္။ ပူေႏြးေနတဲ့ အထိအေတြ႕ႏွင့္အတူ ကၽြန္ေတာ့္လည္ေခ်ာင္းေတြေျခာက္ကပ္လို႕လာသည္။ ဦးတုတ္က
ဘာမွ မျဖစ္သလို မ်က္လံုးကို မွိတ္ၿပီးေန ေနသည္။ ဦးတုတ္ လည္ပင္းနားကေန ေဆးကိုလိမ္းၿပီး ရင္အုပ္နားေရာက္ေတာ့ ဦးတုတ္ရဲ႕ ညိဳေမွာင္ေနတဲ့ ႏို႕သီးေခါင္းေလးေတြကို
လက္ညိႈးနဲ႕လက္ခလည္ၾကားထဲညွပ္ၿပီးပြတ္ဆြဲေပးလိုက္မိသည္။ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကို ေရွ႕သို႕ယိုင္လိုက္သျဖင့္ ဖင္အနည္းငယ္ေရွ႕သို႕ပြတ္ဆြဲသလုိျဖစ္သြားသည္။ ဦးတုတ္ပုဆိုး
ကလည္း သူ႕လီးႀကီးကို ဖံုးရံုေလးသာက်န္ေတာ့သည္။
` ဦး...သက္သာသြားၿပီလား...´ ကၽြန္ေတာ္မေမးဘဲေနလို႕ကေတာ့ မ်က္လံုးမွိတ္ၿပီး ဦးတုတ္အိပ္ေပ်ာ္သြားႏိုင္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ဖင္ၾကားထဲက ဦးတုတ္ရဲ႕
လီးႀကီးက တဒုတ္ဒုတ္နဲ႕ မာလာသည္။
` ေအး...နည္းနည္းေတာ့ သက္သာလာၿပီ...ဦးရဲ႕ဗိုက္သားေတြပါ လိမ္းေပးပါလား...´
` ဟုတ္ကဲ့...´ ကၽြန္ေတာ္ ထဖို႕ ဖင္ၾကြလိုက္ေတာ့ ဦးတုတ္ႀကီးက
` မထဘဲနဲ႕ ဒီတုိင္းလိမ္းေပးပါလား...´
` ဟုတ္...´ ဦးတုတ္ႀကီးရဲ႕ လီးႀကီးက တကယ့္ကို ေခါင္းေထာင္ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ဖင္ကို လီးႀကီးေပၚပြတ္ဆြဲၿပီး ေပါင္ေပၚကိုထုိင္လိုက္ေတာ့ ခါးေပၚက
ပုဆိုးက တခါတည္းခၽြတ္ခ်ၿပီးသားျဖစ္သြားသည္။
` ကန္ေတာ့ေနာ္...ဦး...´ တ၀က္တပ်က္ ေတာင္လာေသာ အေၾကာၿဖိဳင္းၿဖိဳင္းထေနေသာ ဦးတုတ္လီးႀကီးက တကယ့္ကိုစြဲမက္စရာေကာင္းသည္။ ကၽြန္ေတာ္ဖင္ကို ျပန္ၾကြလိုက္ၿပီးပုဆိုးကိုျပန္ဆြဲတင္မယ္လုပ္ေတာ့...
` ရပါတယ္ကြ...ထားလိုက္ေတာ့...အခုဆို ပိုေတာင္ ေအးေသးတယ္...´ ဦးတုတ္ႀကီးရဲ႕ ဒစ္ႀကီးက တကယ့္ကို ပင္ေပါင္လံုးေလာက္ရွိသည္။ ေသြးေရာင္
လြမ္းေနေပမယ့္ အသားမည္းေတာ့ နီၿပီးမည္းေျပာင္ေနသည္။ ဒစ္ေပါက္၀တြင္လည္း Precum ေလးစို႕ေနသည္။ ဦးတုတ္ရဲ႕ ဗုိက္ေပၚကို ေဆးမ်ားမ်ားထည့္ကာပြတ္ေပးလိုက္
သည္။ ဦးတုတ္ႀကီးရဲ႕ လီးႀကီးက တကယ့္ကို စြဲေဆာင္ေနသည္။ ကိုင္ခ်င္စိတ္ေတြ...အားရပါးရစုပ္ခ်င္စိတ္ေတြ ထိန္းမႏုိင္သိမ္းမရျဖစ္လာသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ အသံေတြတုန္
တုန္ယင္ယင္ျဖင့္
` ဦး....ဦးရဲ႕...ဟို...ဟာႀကီးက အႀကီးႀကီးပဲ...´ ဦးႀကီးက မ်က္လံုးတခ်က္ဖြင့္ၾကည့္လုိက္သည္။ ထန္းရည္မေသာက္ထားေပမယ့္ ဦးရဲ႕မ်က္ေထာင့္ႀကီး
ေတြကနီေနသည္။ ႏွာေခါင္းပြပြႀကီးမွာလည္းအဆီေတြတ၀င္း၀င္း။
` လီးကိုေျပာတာလား...´ လီး ဆိုတဲ့စကားလံုးကို ဦးတုတ္က ေျပာထြက္လာသည္။
` ဟုတ္...´
` ႀကီးလို႕လားကြ...မႀကီးပါဘူး...´
` ႀကီးတာေပါ့..ဦးရ...ကၽြန္ေတာ့္ထက္စာရင္အမ်ားႀကီးႀကီးတယ္...´ ဦးတုတ္ႀကီးက သူ႕လီးကိုလက္ျဖင့္ ခပ္ဆဆ ဆုတ္ကိုင္လိုက္ၿပီး
` ဟုတ္လား...ဒါေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမေထာင္ေသးဘူး...´ ေျပာတာလည္းျဖစ္ႏုိင္သည္။ လီးႀကီးက ေကြးေနေသးသည္။
` တကယ္ေထာင္လာရင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ႀကီးလဲဦး...´ ဦးတုတ္က ေငါ့ေတာ့ေတာ့နဲ႕ရီလိုက္သည္။
` တကယ္မေတာင္တာၾကာၿပီ...ငါ့မိန္းမ ဆံုးကတည္းကပဲ...အခုေတာင္ ေမာင္ရင္ ဦးေပၚကိုတက္ထိုင္ေပးလုိ႕ ထလာတာ...တကယ္ေတာင္ဖို႕ဆိုရင္...
ငါ့မိန္းမပဲလုပ္ႏုိင္တာ...´ ဦးတုတ္ေျပာတာဟုတ္ပါလိမ့္မည္။ ဒီေလာက္တုတ္ခိုင္ခိုင္လီးႀကီးထဲကို ေသြးေတြအျပည့္အ၀ေရာက္ဖို႕က စိတ္ေတာ္ေတာ္ထမွျဖစ္ႏိုင္သည္။
အသက္အရြယ္ကလည္းရွိေသးသည္မဟုတ္လား။
` မရိုမေသ...ဦးမိန္းမကဘယ္လိုလုပ္ေပးလို႕လဲ´
` ေမာင္ရင္က ဦးတကယ္ေတာင္တာကိုၾကည့္ခ်င္လို႕လား...´ တည့္ကိုေမးေနပါလား။ ဒီအဆင့္ထိေရာက္ေနမွေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ပါးစပ္နဲ႕မေျဖရဲဘဲေခါင္း
ညိတ္လိုက္ရသည္။ လက္ကေတာ့ ဦးရဲ႕ခ်က္နားကို တ၀ဲလည္လည္ပြတ္ေပးေနသည္။
` ဦးမိန္းမက သူ႕ႏို႕ႀကီးေတြကိုေပးကိုင္တယ္...ေနာက္လီးကိုလည္းလက္နဲ႕ဆြေပးတယ္...တခါတေလ...ပါးစပ္နဲ႕စုပ္ေပးတယ္...ဦးမိန္းမမို႕ေျပာတာမဟုတ္
ဘူး...။ အျပဳအစုတယ္ေကာင္းကိုး....ေမာင္ရင့္ကိုေျပာရင္းနဲ႕ သတိရလာၿပီ...´လီးႀကီးက ခုနထက္စာရင္နည္းနည္းပိုထြားလာသည္။ ကၽြန္ေတာ္ဘာမွဆက္မေျပာဘဲေနေနလိုက္
သည္။
` ေမာင္ရင္မွာက ႏို႕ေတြမွမရွိဘဲ...ဦးလီး အရင္ကလိုေတာင္ဖို႕မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး...´ ကၽြန္ေတာ္လည္ေခ်ာင္းေတြဒီ့ထက္ကိုေျခာက္ကပ္လာသည္။
အသံေတြအက္ကြဲကုန္လားမသိ။
` ကၽြန္ေတာ္....စမ္းၾကည့္လို႕ရလား...´
` ေဟ...ေမာင္ရင္က...ဦးလီးကို...မာေတာင္ေအာင္လုပ္ေပးမလို႕လား...´
` ဟုတ္..ဦး...ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္ခ်င္လို႕ပါ....´ ဦးတုတ္ႀကီးက ခါတုိင္းထက္အသံက်ယ္က်ယ္ရီလိုက္သည္။ သြားၿပီ....ေပးမလုပ္လို႕ကေတာ့ ေသာက္ရွက္
ကိုႏွစ္ျခမး္ကြဲၿပီ။
` လုပ္ၾကည့္ေပါ့ကြာ...ဒါေပမယ့္...ဦးက...မလုပ္ရတာၾကာၿပီဆိုေတာ့...အဆံုးထိ တာ၀န္ယူမွာလား...´ ဦးတုတ္ေျပာတာကို ကၽြန္ေတာ္သေဘာေပါက္သည္။
အဆီတ၀င္း၀င္း အသားတထစ္ထစ္၀က္သားတံုးႀကီးကို ထမင္းခုႏွစ္ရက္မစားရေသးတဲ့လူေရွ႕မွာခ်ထားသလို...ဘယ္လိုမွ ကၽြန္ေတာ္မေနႏိုင္ေတာ့ပါ။ ေသာက္ရွက္မရွိဘူးေျပာ
ေျပာ...ကၽြန္ေတာ္က
` ဟုတ္...တာ၀န္ယူပါ့မယ္ဦး...´
` ၿပီးေရာ...ေမာင္ရင္ လုပ္ခ်င္သလိုလုပ္...ဦးမ်က္လံုးမွိတ္ၿပီး ....မိန္းမကို ေတြးေနမယ္...´ ကၽြန္ေတာ့္လက္မွာက်န္ေနတဲ့ ေဆးေတြကို ဦးတုတ္ရဲ႕ဗိုက္သား
ေတြကို ထပ္ပြတ္ေပးလိုက္သည္။ ေတာ္ၾကာ ပရုတ္ဆီေတြေၾကာင့္လီးႀကီးက ပူစပ္ပူေလာင္ျဖစ္ရင္မေကာင္း။
` ဦး...ခဏေလး...ကၽြန္ေတာ္လက္သြားေဆးလိုက္အံုးမယ္...ေဆးေတြနဲ႕မို႕လို႕...´
` ေအး...´ မ်က္လံုးေတာင္ ဖြင့္မၾကည့္ဘဲေျပာသည္။ ဒီရြာက ရြာသားေတြက အဲ့ဒီေလာက္ေတာင္ လိင္ကိစၥမွာထန္ပံုရသည္။ ဒါမွမဟုတ္ ဖိုးဒင္ကေရာ..
အေဖတူသားမို႕လား။ လက္ကို ဆပ္ျပာနဲ႕ေသခ်ာေဆးၿပီးျပန္လာေတာ့ ဦးတုတ္ရဲ႕လီးႀကီးက ခုနကေလာက္ မေတာင္ေတာ့။ ကၽြန္ေတာ္ ခုနကလို မရဲတရဲ ဦးတုတ္ရဲ႕ေပါင္ေပၚကို
ျပန္တတ္ထိုင္လိုက္သည္။ ဦးတုတ္က မလႈပ္မယွက္။ ကၽြန္ေတာ့္ ေပါင္ၾကားထဲက ညီငယ္ကလည္း အစြမ္းကုန္ေခါင္းေထာင္ေနသည္။ ေတာင္အားႀကီးလို႕ နာသလိုလိုေတာင္ျဖစ္
လာသည္။ ေကြးေကာက္နက္ေျပာင္ေနေသာ လေမြးအံုႀကီးကို လက္နဲ႕အသာပြတ္လုိက္သည္။ ဦးတုတ္ရဲ႕ ေမ်ာ့ႀကီးတေကာင္အလား မည္းနက္ေနတဲ့လီးႀကီးကို လက္နဲ႕ ျဖည္းျဖည္း
ေလးကိုင္လိုက္သည္။ လီးရဲ႕ အေႏြးဓာတ္က ကၽြန္ေတာ့္ ရဲ႕အေၾကာေတြထဲအထိ စီး၀င္သြားသည္။ ခပ္ဖြဖြညစ္ေပးရင္း ဂြင္းထုေပးေနလိုက္သည္။ ဦးတုတ္ေျပာသလို မမာလာေပမယ့္
လီးရဲ႕လံုးပတ္က လက္ညိႈးနဲ႕လက္မ ေကာင္းေကာင္းမထိခ်င္။ မေပ်ာ့တေပ်ာ့ ပူေႏြးေႏြးႏွင့္ကုိင္ရသူမွာ တကယ့္ကိုအားရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ထုေပးတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားေပမယ့္
ဒီလီးႀကီးက ေခါင္းေကာင္းေကာင္းမေထာင္လာ။ ဦးတုတ္က မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ၿပီး
` ေမာင္ရင္ကိုေျပာသားပဲ...ဦးမိန္းမပဲ လုပ္ႏုိင္တာပါဆို...´
` ဦး...ပန္းေသေနတာလား´
` ေပါက္ကရ...ငါ့ပန္းက မေသဘူး...ေမာင္ရင္က မိန္းမမဟုတ္ေတာ့ မေတာင္တာ....ေမာင္ရင္ ပင္ပန္းပါတယ္ကြာ...´
` ဦးဒါဆို...လီးမေတာင္တာၾကာၿပီေပါ့..´ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေတြက လီးႀကီးကို အားနည္းနညး္သံုးၿပီးဖ်စ္ညစ္ေပးလိုက္သည္။
` မဟုတ္ဘူး...ႏွစ္အိမ္ေက်ာ္က အပ်ိဳႀကီးေရခ်ိဳးတာၾကည့္ရင္ ေတာင္တယ္...´ ဦးတုတ္က ေခ်ာင္းၾကည့္တယ္ေပါ့။ စိတ္ထဲကပဲေျပာလိုက္သည္။
` ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္တနည္းသံုးၿပီး ေတာင္ေအာင္လုပ္ေပးမယ္...ဦး မ်က္လံုး လံုး၀မဖြင့္နဲ႕...´
` ေဟ...ငါ့လီးေတာင္ၿပီးရင္...လရည္ထြက္တဲ့အထိ ေမာင္ရင္ တာ၀န္ယူရမွာေနာ္....တာ၀န္ယူတယ္ဆိုလုပ္.´
` ေအးေဆးပါဦး...ဦးမ်က္လံုးသာ မဖြင့္ၾကည့္နဲ႕´
` ၿပီးေရာ...ငါအခုမွ...ပဲဇိမ္ခံရေတာ့တယ္...ေမာင္ရင္ မိန္းခေလးျဖစ္ရင္လည္းေကာင္းသား...´ ေျပာၿပီးတာနဲ႕ မ်က္လံုးကို ပိတ္သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဦးတုတ္ရဲ႕
ကိုယ္ေပၚကေန ခဏထၿပီး ေပါင္ၾကားထဲမွာ ေမွာက္အိပ္လိုက္သည္။ ဦးတုတ္ရဲ႕လီးႀကီးက ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာေရွ႕တည့္တည့္။ Wow....so big! လက္နဲ႕အသာအယာကိုင္ၿပီး လွ်ာဖ်ား
ေလးနဲ႕ ဒစ္ႀကီးကို ကလိလိုက္သည္။ လွ်ာရဲ႕ တံေတြးေတြေၾကာင့္ ဦးတုတ္ႀကီး တခ်က္တြန္႕သြားသည္။ ေရခ်ိဳးၿပီးထားေပမယ့္ ဦးတုတ္ရဲ႕ ေခၽြးနံ႕ကေတာ့ ရွိေနေသးသည္။
ႏႈတ္ခမ္းေတြကို အားရပါးရဟၿပီး ပင္ေပါင္လံုးေလာက္ရွိတဲ့ ဒစ္ႀကီးကို ပါးစပ္ထဲသြင္းယူလိုက္သည္။ လွ်ာကို အျပားလိုက္လုပ္ၿပီး ပါးစပ္ထဲေရာက္လာတဲ့ ဒစ္ႀကီးကို ရစ္ပတ္လိုက္သည္။
` အား...ေကာင္းလိုက္တာကြာ...´ ကၽြန္ေတာ္ျပန္မေျဖေတာ့ပဲ ပါးစပ္ထဲအျပည့္အ၀၀င္ေနတဲ့ လီးႀကီးကို အျမတ္တႏိုးစုပ္ေပးေနမိသည္။ လီးစုပ္ဖူးေပမယ့္ အခုလို
ျပည့္ျပည့္၀၀ တစ္ခါမွ မစုပ္ဖူးဘူး။ လီးႀကီးကို ပါးစပ္ထဲ၀င္ႏိုင္သေလာက္၀င္ေအာင္ ထိုးသြင္းၿပီး ပါးႏွစ္ဖက္ခ်ိဳင့္ေအာင္ အစြမ္းကုန္ စုပ္ေပးလိုက္သည္။ အေၾကာေတြတဒုတ္ဒုတ္ႏွင့္
လီးႀကီးက တျဖည္းျဖည္းေတာင္လာသည္။ တကယ့္ကုိ မာၿပီးေတာင္လာသည္။ ဒစ္ႀကီးကိုသာပါးစပ္နဲ႕စုပ္ေပးလိုက္ၿပီး လက္နဲ႕ ဂြင္းထုေပးလိုက္သည္။ ဦးတုတ္ႀကီး ဘာသံမွကို မထြက္
ေတာ့ပဲ ဖီးလ္ယူေနသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ က်န္လက္တစ္ဖက္က ကၽြန္ေတာ့္ညီဘြားကို ေဘာင္းဘီတိုၾကားထဲက ေနျပဳစုေပးလိုက္သည္။ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ လက္ကို ခပ္သြက္သြက္
လႈပ္ရွားေပးလိုက္သည္။ ဦးတုတ္ႀကီးလက္ေတြက ကၽြန္ေတာ့္ဆံပင္ေတြကိုလာကိုင္သည္။
` အား...ေကာင္းလိုက္တာကြာ....ေမာင္ရင္က လီးစုပ္တာေတာ္လိုက္တာ...ဦးမိန္းမထက္ေတာင္ေကာင္းတယ္....ေအး..ဟုတ္ၿပီ..အခုလို...အား...အားေလးနဲ႕
စုပ္ေပး..အား....ေကာင္းလာၿပီ....အား.......အရမ္းေကာင္းလာၿပီ...´ ဦးတုတ္ရဲ႕လက္ေတြက ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းကို အားနဲ႕သူ႕လီးႀကီးေပၚကို ဖိခ်ေနသည္။ ေသာက္မင္ကတ္လို႕ အစြမ္း
ကုန္စုပ္ေပးလိုက္သည္။ လက္က လည္းဒီ့ထက္ျမန္ျမန္ထုေပးလိုက္သည္။
` အား.....ေမာင္ရင္...ေခါင္းဖယ္....ေခါင္းဖယ္...ထြက္ေတာ့မယ္....´ ေျပာတာနည္းနည္းေနာက္က်သြားသည္။ ငန္က်ိခၽြဲပ်စ္ေနတဲ့ သုတ္ရည္ေတြက ကၽြန္ေတာ့္
ပါးစပ္ထဲကို တ၀က္တပ်က္၀င္သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေတြကို မရပ္ေသးဘဲဆက္ထုေပးလိုက္သည္။
`အား...အား...ဟူး..........´ ဦးတုတ္ရဲ႕အသက္ရႈသံေတြ သက္ျပင္းခ်သံေတြ အင္မတန္ျပင္းသည္။ ပါးစပ္ထဲက ထြက္သြားေသာလီးႀကီးမွာ သိပ္မေပ်ာ့ေသးဘဲ
လရည္ေတြႏွင့္ ဒစ္ႀကီးမွာ နီမည္းၿပီးေျပာင္လက္ေနသည္။ အ၀ါေရာင္သန္းေနတဲ့ ပ်စ္ခဲေနတဲ့သုတ္ရည္ေတြဟာ လေမြးအံုႀကီးေပၚမွာ တြဲလဲခိုေနသည္။ ပါးစပ္ထဲက ခၽြဲပ်စ္ေနတဲ့
ဦးတုတ္ရဲ႕သုတ္ရည္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ထၿပီး ေထြးထုတ္ပစ္လိုက္သည္။ ေနာက္ေဖးက ျပန္ထြက္လာေတာ့ အခုထိ ပုဆိုးမ၀တ္ေသးတဲ့ ဦးတုတ္ႀကီးကိုေတြ႕ရသည္။
` ေမာင္ရင္...ကိုေက်းဇူးတင္တယ္ကြာ....ဦး...ဒီလိုမ်ိဳး မေကာင္းတာၾကာၿပီ...´
` ရပါတယ္...ကၽြန္ေတာ္က ဦးေလးရဲ႕ပစၥည္း ေတာင္တာကိုၾကည့္ခ်င္ေတာ့လုပ္ေပးရတာေပါ့...´ ဦးတုတ္ႀကီးလီးက ဒီေလာက္အမ်ားႀကီးထြက္ၿပီးေတာင္ေကာင္း
ေကာင္းမက်ခ်င္ေသး။ ေခါင္းေထာင္ေနေသးသည္။
` ဦးေလးဟာႀကီးက အခုထိမက်ေသးဘူးလား...´ ဦးတုတ္က လရည္ရြဲေနေသာ လီးႀကီးကုိ ညစ္လိုက္ၿပီး
` ေတာ္ရံုနဲ႕မက်ဘူး....ဦးက မိန္းမနဲ႕ဆို...အနည္းဆံုး ႏွစ္ခါေလာက္ၿပီးမွ ေနသာထိုင္သာရွိတာ...ေန႕တိုင္းေတာ့မလုပ္ဘူးေပါ့ကြာ...´ ပါးစပ္ကသာေျပာေနတာ
လက္ေတြက အၿငိမ္မေနဘဲလီးႀကီးကို ဂြင္းတိုက္ေနေသးသည္။ ႏွစ္ခါမွ ေနသာထိုင္သာရွိတာတဲ့။ ဟူး...ကၽြန္ေတာ့္လိုလူငယ္ေတြေတာင္ တခါတည္းနဲ႕တင္ ေမာဟိုက္ေနၿပီ။
` ဦးက ေတာ္ေတာ္အားရွိတာပဲ....´
` ရွိတာေပါ့ကြ... ေမာင္ရင္မယံုရင္...ဦးေနာက္တခါထုတ္ျပလို႕ရတယ္...ေအးေဆးပဲ´ ေၾကာက္စရာလန္႕စရာပါလား။ အခုထိ ဂြင္းထုေနတုန္း။
` ဟို...ယံုပါတယ္ဦး...´
` ေမာင္ရင္ယံုေပမယ့္...ဦးဟာက ေနာက္တေခါက္မလုပ္ရရင္ မရဘူးကြ...´ ကၽြန္ေတာ့္ကို ထပ္လုပ္ခိုင္းခ်င္ပံုရသည္ဒ။ လရည္ေတြနဲ႕ခၽြဲက်ိေနေသာ မေပ်ာ့တေပ်ာ့
လီးႀကီးကုိ ထပ္မမႈတ္ေပးခ်င္ေတာ့။
` ဒါဆို...ဦးက ေနာက္တေခါက္ထပ္လုပ္ခ်င္တယ္ေပါ့..´
` ေအး...´
` ဟို...ဖိုးဒင္ျပန္လာေတာ့မယ္ထင္တယ္...ေနာက္ေန႕မွ ကၽြန္ေတာ္ထပ္လုပ္ေပးမယ္ေလ...ဦး..´
` ဖိုးဒင္လား ဒီအခ်ိန္ျပန္လာမွာ...ညေနေစာင္းမွျပန္လာမွာ....´ ကၽြန္ေတာ္ဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိဘူး။ လင္းေသြးသစ္...လင္းေသြးသစ္...မင္းစခဲ့တဲ့ဇာတ္မင္း
ႏိုင္ေအာင္ က ေပေတာ့။
` ဒါဆို...ကၽြန္ေတာ္ ထုပဲထုေပးေတာ့မယ္....ရတယ္မဟုတ္လား....´ ဦးတုတ္က ျပံဳးလိုက္သည္။ မခ်ိတခ်ိ အျပံဳးဟု ကၽြန္ေတာ္နာမည္တပ္လိုက္သည္။
` ေမာင္ရင္က...ဖိုးဒင္ကို ဒီည...ေပးခ်မွာမဟုတ္လား...´
` ဗ်ာ...´ မေန႕ က ဦးတုတ္သူတို႕ေျပာေတြကို အကုန္ၾကားတယ္ေပါ့။ တေခါေခါနဲ႕အိပ္ေနတာကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ျမင္တာပါ။
` မဗ်ာပါနဲ႕ကြာ...ေမာင္ရင္ က အေျခာက္ ေလးဆိုတာဦးသိပါတယ္...မရွက္ေနပါနဲ႕....ဦးငယ္ငယ္ကလည္း ေမာင္ရင္လိုပံုစံမ်ိဳး သူငယ္ခ်င္းရွိပါတယ္...သူ႕လည္း
ဦးကို အခု ေမာင္ရင္လုပ္သလိုလုပ္ေပးတယ္....ဒါတင္မကဘူး...သူ႕ဖင္ေပါက္ထဲေတာင္ေပးထည့္တယ္...´ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာေတြတကယ့္ကို ပူထူေနသည္။ ငယ္ရာက ႀကီးလာတဲ့
လူႀကီးကုိ သြားဖီးေတာ့ ခံေပေတာ့....လင္းေသြးသစ္...မင္းခံေပေတာ့။
` ဟို...ဦး....ဒီကိစၥကို ဖိုးဒင္ကို မေျပာပါနဲ႕ဗ်ာ....သူသိသြားလို႕ရွိရင္....´ ဖိုးဒင္က လူငယ္။ သူ႕အေဖေျပာလို႕ ၿမိဳ႕ကဆရာက အေျခာက္ႀကီးပါဆိုရင္ တရြာလံုး
သိသြားႏိုင္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ စာေတာင္သြားမသင္ရဲဘဲ ၿမိဳ႕ကိုျပန္ေျပးရကိန္းဆိုက္သည္။ ေနာင္တ ဆိုတာ ေနာင္မွတရတာတကယ့္ကိုမွန္သည္။
` မေျပာပါဘူးကြ....တခုေတာ့ရွိတယ္...ဦးရဲ႕သား ဖိုးဒင္....ေမာင္ရင့္ကို မလုပ္ခင္...ဦးအရင္လုပ္ခ်င္တယ္...သားက အေဖထက္သာရင္မေကာင္းဘူးမလား´
မွားပါတယ္။ မွားပါတယ္။ ဒီကိစၥကိုမ်ား သားက အေဖထက္သာရင္မေကာင္းဘူးဆိုေတာ့...ဟူး...ဘယ္လိုေရွ႕ဆက္ရမလဲ။
` ကၽြန္ေတာ္ ခံႏုိင္မွာမဟုတ္ဘူး...ဦးရဲ႕ဟာႀကီးကအႀကီးႀကီး....´ ဦးတုတ္က ေငါက္ထနဲထထိုင္လိုက္သည္။ လီးႀကီးကလဲ ထိုးထုိးေထာင္ေထာင္။
` နာတာခဏပါကြ...၊ ေနာက္ေတာ့....မင္းတို႕ေတြထံုးစံအတိုင္းေကာင္းသြားမွာပါ...´ အားပါးပါး...အားရိုးရိုးလို႕ေအာ္ရေလာက္သည္။ ဒီေလာက္ထိအထာနပ္
ေနတာ ဦးတုတ္ႀကီး ဖင္ဘယ္ေလာက္ေတာင္ခ်ဖူးမွန္းမသိ။
` မလုပ္လို႕မရဘူးလားဗ်ာ...ကၽြန္ေတာ္နာမွာေၾကာက္လို႕ပါ...´
` ကဲ...ဒီဘက္ကိုလာ....ဦးမနာေအာင္လုပ္ေပးမယ္....´ ကၽြန္ေတာ္ ဦးတုတ္ႀကီးေျပာတဲ့အတုိင္း သူ႕ဘက္ကိုထသြားလုိက္သည္။
` ဒီမွာ ေမွာက္ရက္ေလးေန...မနာဘူး....ေဟာဒီမွာ ေမာင္ရင္ယူလာတဲ့ ဆီပုလင္းရွိတယ္... စိတ္ကိုေလ်ာ့ထား....´ သူေျပာတဲ့အတိုင္း ရင္ေတြတဒိတ္ဒိတ္နဲ႕
ေမွာက္ေပးလိုက္သည္။ ဆီပုလင္းက ေဆးလိမ္းဖို႕အတြက္ပါ။ အခုဟာက...။
` ဦး...တကိုယ္လံုးနာေနတယ္ဆို...ေနာက္ရက္ေတြမွလုပ္ပါလား...ကၽြန္ေတာ္ျပန္မွမျပန္ေသးဘဲ...´ ဦးတုတ္ႀကီးက ခပ္တုတ္တုတ္ရီလိုက္သည္။( အဲ...ေယာင္လို႕...ခပ္အုပ္အုပ္ရီလိုက္သည္)
` ဘာမွမနာဘူး....နာေနတာ...ေဟာဒီကလီးႀကီး...´ သြားပါၿပီ၊ တရွက္ကေန ႏွစ္ရွက္ကြဲၿပီ။ ဦးတုတ္ရဲ႕ ေက်ာ့ကြင္းထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္အသာတၾကည္ ဖမ္းခံမိၿပီပဲ။
ယုန္ငယ္ေလးပမာ က်ားေရွ႕မွာ ေမွာက္ရက္ေလး ေနေပးလိုက္ရသည္။ (ယုန္ငယ္ျဖစ္ပါသည္....သိုးငယ္ မဟုတ္ပါ....ဟဲ...ငွဲ...ငွဲ..)။ ကၽြန္ေတာ့္ေဘာင္းဘီကို အသာေလးဆြဲခၽြတ္လိုက္ၿပီး
ဦးတုတ္ရဲ႕လက္ၾကမ္းႀကီးေတြက ဖင္ႏွစ္မြာကို အပီညစ္ေနေတာ့သည္။ ၾကမ္းရွရွ အရသာက တမ်ိဳးေတာ့ေကာင္းသား။ ဖင္ၾကားကို ၿဖဲလိုက္ၿပီး....ထြီ...အိုး...တံေတြးေတြေထြးခ်လိုက္သည္။
ဦးတုတ္ရဲ႕တံေတြးေတြေၾကာင့္ ေစးကပ္ကပ္စိုစိစိျဖစ္သြားသည္။
` ေမာင္ရင္...ေလးဖက္ေထာက္ေပးပါလား...ေမွာက္ယက္က ၀င္သြားမွလုပ္လို႕ေကာင္းတာ...´ ကၽြန္ေတာ္ မေနႏိုင္ေတာ့။ သိခ်င္သမွ်ကိုေမးရေတာ့မည္။
` ဦးေလးက ဒီလိုပဲ အေျခာက္ဖင္ေတြကို ခ်ေနက်ပဲလား...´ အတတ္ႏိုင္ဆံုး စကားလံုးယဥ္ယဥ္ေလးေတြေရြးခ်င္ပင္မယ့္...ကၽြန္ေတာ္ မေရြးျဖစ္ေတာ့။
` ဟား...ဟား....ဒီလုိပဲေပါ့ကြ....ဦးငယ္ငယ္က သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ ...အေျခာက္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ပါတယ္...ေန႕ဘက္မွာ တေယာက္က ဦးကို ထန္းရည္တိုက္ၿပီး
ဖင္ခ်ခိုင္းရင္ ေနာက္တေယာက္က ညဖက္က်ရင္ ဦးအိမ္ရဲ႕ေနာက္ေဖးမွာ လီးစုပ္ေပးတယ္...ဒီလိုေနလာတာ....ဖိုးဒင္အေမနဲ႕မေတြ႕ခင္အထိေပါ့ကြ...´
` အခုအဲ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ေကာ....´
` တေယာက္က ပိုးထိလို႕(ေျမြကိုက္လို႕) ဆံုးသြားၿပီ...တေယာက္က သူ႕မိဘေတြနဲ႕ၿမိဳ႕ကိုေျပာင္းသြားၿပီ...´ ဦးတုတ္ကလည္းမလြယ္ပါလား။ အေဖတူသားလား...
သားနဲ႕တူတဲ့အေဖလား။ ဦးတုတ္ေျပာသည့္အတုိင္း ဖင္ကို ေနာက္ကိုေကာ့ၿပီးေပးထားလိုက္သည္။ ဦးတုတ္က သူ႕ဒစ္ႀကီးကို ဖင္၀မွာလာေတ့သည္။ လရည္ေတြက ေျခာက္သြားပံုရသည္။
ေျခာက္ေသြ႕ေသြ႕ႏွင့္ မာေတာင္ေတာင္ႀကီး။
` ေမာင္ရင့္နားက ဆီပုလင္းလွမ္းေပးပါအံုး...´ ကၽြန္ေတာ္ဆီပုလင္းလွမ္းေပးလိုက္သည္။ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ ဆီပုလင္းထဲက မုန္႕ညင္းဆီေတြကို လက္ဖ၀ါး
ထဲအားရပါးရထည့္သည္။ ကုန္ပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ဆီေတြကုန္ပါၿပီ။ ဆီရြဲေနတဲ့လက္နဲ႕ သူ႕လီးႀကီးကို အစြမ္းကုန္ ဆီသုတ္ေနသည္။ ဘယ္ဖက္လက္က ဖင္၀ေလးကို ပြတ္ေနေသးသည္။
ဒူးေထာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္နားကပ္လာၿပီး ဒစ္ႀကီးကို ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ခ်ယ္ရီ၀ေလးမွာေတ့ထားလိုက္သည္။
` ေမာင္ရင္...စိတ္ေလ်ာ့ထား...´ စိုစိစိႏွင့္အတူ ဒံုးက်ည္ထိပ္ဖူးႀကီးက အေပါက္၀ကိုတည့္တည့္ခ်ိန္ထားသည္။
` အား....အား..........´ ေျပာေတာ့ မနာဘူးတဲ့။ မတရားထိုးထည့္သည္။ ဖင္၀တခုလံုးက်ိန္းစပ္သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္ေနာက္ျပန္လွည့္ၿပီးဦးတုတ္ရဲ႕ ဗိုက္ေခါက္ႀကီးကို
လက္ျဖင့္တြန္းလိုက္သည္။
` မရဘူး...အရမ္းနာတယ္....´
` စိတ္ေလ်ာ့ေလ....မတင္းထားနဲ႕...´ စိတ္ေလ်ာ့ေပမယ့္ မသံုးတာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ေသာ့ေပါက္လိုနည္းနည္းေတာ့က်ပ္တာေပါ့။
` ေလ်ာ့ထားတယ္...´ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဖီးလ္တက္ေနတဲ့စိတ္ေတြဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိ။ ဦးတုတ္ႀကီး က ကၽြန္ေတာ့္ညီငယ္ကို လက္နဲ႕ဂြင္းထုေပးေနသည္။
ခဏေလာက္ၾကာေတာ့ လက္ႏွစ္ဖက္လံုးျဖင့္ ဖင္၀ကို ၿဖဲၿပီး ဒစ္ႀကီးကို ေတ့ကာအားနဲ႕ဆြဲသြင္းလိုက္သည္။
` အား...အား..ေသၿပီ....အား...´ ဆီေၾကာင့္သာ ေလ်ာ၀င္သြားေပမယ့္ အရွိန္နဲ႕၀င္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အနားသတ္ေတြစုတ္ၿပဲသြားၿပီလားေတာင္မသိ။ စပ္ဖ်င္းဖ်င္းနဲ႕
ေအာင့္ေနသည္။ တကယ့္ကို တင္းက်ပ္ျပည့္၀တဲ့အရသာကို ခံစားရသည္။ ဦးတုတ္ႀကီးက ခဏေလးေတာင္မနားဘဲ လီးႀကီးတစ္ေခ်ာင္းလံုးကိုအဆံုးထိသြင္းလိုက္သည္။
` အား....နာတယ္.....အရမ္းနာတယ္....´
` ခဏေလးပဲနာမွာပါကြ...အျဖစ္သည္းမေနပါနဲ႕...´ ခင္ဗ်ားႀကီးခံၾကည့္ပါလားလို႕ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေျပာလိုက္ခ်င္သည္။ ဆီရဲ႕အကူအညီေၾကာင့္သာ နည္းနည္း ေခ်ာင္
ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိျဖစ္သြားသည္။ စပ္ဖ်င္းတင္းက်ပ္ေနေသာ ခံစားမႈက အခုထိရွိဆဲ။ လီးႀကီးကို အသြင္းအထုတ္ ပံုမွန္ေလးလုပ္ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို ၾကမ္းျပင္တြင္အပ္ကာ ဖင္တခု
လံုးကိုဦးတုတ္ႀကီးလက္ထဲအပ္ထားရသည္။ ခါးေတြကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ အားရပါးရဆုပ္ကိုင္ၿပီး အားနဲ႕ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက အူနံရံေတြထဲကို အရွိန္ပါပါ ထိုးထည့္လိုက္သျဖင့္ ေအာင့္
ေအာင့္လာသည္။
` အခုေကာင္းသြားၿပီမလား....´
` နာေသးတယ္....´
` ေအာင့္ခံထား...´ လီးႀကီးကို တခ်က္တည္းဆြဲထုတ္ပစ္လိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္တကိုယ္လံုး ေလထဲေျမာက္တက္သြားသလို ရင္ဘတ္တခုလံုး ဟာခနဲျဖစ္သြား
သည္။
` ခါးေကာ့ထားလိုက္...ဖင္ကို ေျမာက္ထား...´ အခု ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဦးတုတ္ေျပာသည့္အတုိင္း လိုက္လုပ္ေနရသည္။ သူေျပာသလို နည္းနည္းေတာ့ေကာင္းလာသည္။
ဆီပုလင္းထဲက ဆီေတြကို ဖင္ေပါက္ကိုၿဖဲၿပီးေလာင္းထည့္လုိက္သည္။ နဂိုက ပူထူေနေသာ ဖင္၀တစ္ခုလံုး ေအးစက္စက္ျဖစ္သြားသည္။ ဦးတုတ္ကခါးကိုကိုင္ၿပီး နဂိုေလးဖက္ေထာက္
ပံုစံအတိုင္းျပန္ေနခိုင္းသည္။ ဒီတစ္ခါ ဖင္၀ကို ေသခ်ာေတ့သည္။ ခါးေတြကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္တင္းတင္းဆုတ္ကိုင္သည္။
` အား......´ အားနဲ႕တခ်က္တည္းေဆာင့္ခ်လိုက္တဲ့ အရွိန္က ေတာ့္ေတာ့္ကိုျပင္းသည္။ ကၽြန္ေတာ့္လီးကိုလည္း ဦးတုတ္က ဂြင္းထုေပးေနျပန္သည္။ အခ်က္ေပါင္းမ်ား
စြာ သြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္။
` ေမာင္ရင္...ေမွာက္ခ်လုိက္´
` ဟုတ္...´ ဦးတုတ္ကိုယ္ႀကီးက ေလးသည္။ လီးႀကီးက ဖင္ထဲကေနမႏႈတ္ေသး။ ဦးတုတ္ေကာင္းလာပံုရသည္။ သူ႕လွ်ာၾကမ္းႀကီးနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္လည္ပင္းေတြကို
လာလ်က္သည္။ ေနာက္...နားရြက္ေတြကို သြားျဖင့္ခပ္ေဖာ့ေဖာ့ကိုက္သည္။ အား....ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လိုမွေျပာမျပတတ္ေအာင္ ေကာင္းလာသည္။ ဦးတုတ္ရဲ႕ ေဆာင့္ခ်က္ေတြဒီ့ထက္
ျမန္လာသည္။
` အား....အား........ၿပီးေတာ့မယ္....´
` ဦး....ဦး....အထဲမွာ မထုတ္နဲ႕.....´
` အား....မရေတာ့ဘူး..အား..........အား..................´ ပူပူေႏြးေႏြး သုတ္ရည္ပ်စ္ပ်စ္ေတြက ကၽြန္ေတာ့္ဖင္ထဲကို ပန္းထုတ္လိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္လီးထိပ္မွလည္း
ဦးတုတ္ႏွင့္အတူ လရည္မ်ားတရေဟာ ပန္းထြက္လာသည္။ ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုရဲအေလးခ်ိန္ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္လီးမွာ သုတ္ရည္ထြက္ေပမယ့္ နာေနသည္။ ပြတ္တုိက္အားေၾကာင့္
ပူတဲ့ အပူနဲ႕ လရည္ရဲ႕အပူခ်ိန္တို႕ေပါင္းၿပီး ဖင္တခုလံုးပူထူေနသည္။ ဦးတုတ္ကသူ႕လီးႀကီးကို ဆြဲမထုတ္ေသး။
` ဦး...ထေတာ့ေလ....´
` ခဏေလး ေပးစိမ္ထားပါလား....´
` ထပါေတာ့ဗ်ာ...အေလးႀကီးပဲ...´ ဦးတုတ္က ကၽြန္ေတာ့္ပါးေတြကို သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေမြးႀကီးနဲ႕ တခ်က္နမ္းလိုက္ၿပီး မွ ဖင္ထဲက လီးကို ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။
လရည္ေတြေၾကာင့္ ပလြတ္ဆိုတဲ့ အသံနဲ႕အတူ ဦးတုတ္ႀကီး မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။
` ေကာင္းလိုက္တာကြာ...အခုလို...မေကာင္းတာေတာ္ေတာ့္ကိုၾကာၿပီ။..´ ကၽြန္ေတာ္ထလိုက္ေတာ့ ဖင္ထဲက ဦးတုတ္ရဲ႕ သုတ္ရည္ေတြက စီးက်လာသည္။
အျပင္ဘက္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေကာင္းကင္ႀကီးေတာင္ လိေမၼာ္ေရာင္သန္းေနၿပီ။
` ကၽြန္ေတာ္ေရသြားခ်ိုဳးေတာ့မယ္...´
` ေနအံုး..ဦးေရသြားခပ္ေပးမယ္...´ ဦးတုတ္ရဲ႕ လီးႀကီးမွာ အခုမွေပ်ာ့သြားသည္။
` ရတယ္..ကၽြန္ေတာ့္ဖာသာ ခပ္မယ္....´
` ဦး...လိုက္ခဲ့ပါ့မယ္...ဦးလည္းေရျပန္ခ်ိဳးရဦးမယ္...ဒီမွာၾကည့္ဦး...´ ဦးတုတ္ႀကီးက သူ႕ေပါင္ၾကားကလီးႀကီးကို ေကာ့ျပသည္။ လရည္ေတြရယ္...အက်ိအခၽြဲ
ေတြေပေနတဲ့ ေမ်ာ့တစ္ေကာင္လို မည္းသည္းေျပာင္လက္ေနသည္။ အ၀တ္ႀကိဳးတန္းေပၚက ေရလဲပိုင္းေလးကို ဦးတုတ္ခါးမွပတ္လိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္ထြက္လာခဲ့သည္။
အိမ္ေနာက္ေဖးေရာက္ေတာ့ ေနေတာင္ေစာင္းေနၿပီ။ ေကာင္ကင္ႀကီးတစ္ခုလံုး ပန္းဆီေရာင္ထလို႕။ အသံုးမျပဳတာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ခ်ယ္ရီ၀ေလးမွာ က်ိန္းစပ္ေနသည္။
ဦးတုတ္ကိုယ္တိုင္ေရခပ္ေပးသည္။ ေအးစက္ေနေသာေရက ခ်ယ္ရီ၀ေလးဆီေရာက္သြားတိုင္း စပ္ဖ်င္းဖ်င္း။ ဦးတုတ္က စဥ့္အိုးထဲကိုေရအျပည့္ျဖည့္ထားသည္။ ေရသံုးေလးထမ္း
ခပ္ထားသည့္အတြက္ေမာေနပံုရသည္။ အိမ္ေနာက္ေဖး အုတ္ခံုေလးမွာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနၿပီး ကၽြန္ေတာ္ေရခ်ိဳးတာၾကည့္ေနသည္။ ဦးတုတ္ရဲ႕ ဗိုက္သားျပင္ႀကီးက တကယ့္ကို
ေဖာင္းကားေနသည္။ ၾကြက္သားေတြအရင္ကရွိခဲ့ပံုေပၚသည္။ ေရကို အားရပါးရခ်ိဳးလိုက္ၿပီး တကိုယ္လံုးေပ့ါပါ့းလန္းဆန္းသြားသည္။ ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ အိမ္ေရွ႕က ကြပ္ပ်စ္ေလးေပၚမွာ
ဖတ္မယ္လို႕လုပ္ထားတဲ့စာအုပ္ေလးကို ယူၿပီး သြားဖတ္ေနလိုက္သည္။ ဦးတုတ္က ေနာက္ေဖးမွာေရခ်ိဳးရင္းက်န္ခဲ့သည္။
+++
ဆက္ရန္ရွိေသးသည္....(၂၀၀၉ မကုန္မခ်င္းဆက္ရန္ရွိပါေသးသည္)
***(ဇာတ္လမ္းပါစကားလံုးတခ်ိဳ႕သည္ ဇာတ္လမ္းသေဘာအရ အနည္းငယ္ရိုင္းစိုင္းေနပါသျဖင့္ သည္းခံဖတ္ရႈေပးပါရန္)
No comments:
Post a Comment