အေမွာင္ကမၻာထဲမွာ ေနထိုင္သူ

ႏွစ္ကာလႏွင့္ တြက္ဆၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ႏွစ္ေပါင္းအေတာ္ၾကာျပီေပါ့ ေနေရာင္ကိုမျမင္ရတာ။ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာမွာ အေရးအေၾကာင္း လည္းမရွိဘူး၊ ဦးေခါင္းမွာလည္း ဆံႏြယ္ျဖဴေတြ တစ္ပင္မွ မရွိပါ။ ႏုပ်ိဳျမဲ အသားအေရ၊ က်စ္လစ္ေတာင့္တင္းဆဲ ခႏၶာကိုယ္၊ ျပီးေတာ့ ၂၀ေက်ာ္လူငယ္ေလးအရြယ္ကေန တစ္ျပားသားမွ မေရြ႕ပါ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္လက္ေကာက္၀တ္က အမာရြတ္ကေလးကေတာ့ ဘယ္ ေတာ့မွ ေပ်ာက္မည္မဟုတ္။ ယံုၾကည္စြာေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ေသာ ဆႏၵတစ္ခုအတြက္ တိုက္ခဲ့တဲ့တိုက္ပြဲတစ္ခုရဲ႕ ရလာဒ္အေျဖေလးေပါ့။ အႏိုင္ ပိုင္းခဲ့ျခင္းလား? ရႈံးနိမ့္ခဲ့ျခင္းလား? ေနာက္ဆံုး အဲဒီကိစၥေၾကာင့္ပဲ ဒီေနရာ၊ လမ္းေပၚက သီးျခားဘ၀၊ ေနာက္ျပီး အလြန္တရာ အထီးက်န္ ေသာ ဘ၀တစ္ခုသို႕ ေရာက္ရွိခဲ့ျခင္း။

အသက္ရွင္ေနထိုင္ခဲ့စဥ္ကာလက ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀မွာ ခ်စ္သူမ်ားစြာရရွိခဲ့ ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ဘူးသည္။ သာမန္ဘ၀ေလးကိုပဲ ေရာင့္ရဲတတ္သည့္ ခ်စ္သူ၊ သူေ႒းမ်ိဳးႏြယ္ ခ်စ္သူ၊ သူလိုကိုယ္လို ပညာတတ္လူတန္းစား၊ ျပီးေတာ့ ဘုရင္တစ္ဆူလို အာဏာျပင္းထန္သူ စသျဖင့္ေပါ့။ သူတို႕ ေတြအားလံုးဟာ ကြၽန္ေတာ့္ယံုၾကည္ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တဲ့ အခ်စ္ဆိုတာအေပၚ ခဏတာမွ်သာ အသိအမွတ္ျပဳသူမ်ားျဖစ္ေနၾကျခင္းက ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲ အျပင္းထန္ဆံုးေပါက္ကြဲမႈေတြျဖစ္ခဲ့ျပီး လမ္းခြဲရျခင္းအေၾကာင္းရင္းမ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾကပါရဲ႕။ အခုေတာ့ အျမဲတေစ တမ္းတ လြမ္းဆြတ္ေနရျပီျဖစ္သလို သူတို႕ႏွင့္လည္း ေတြ႕ဆံုထိေတြ႕ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ မရွိခဲ့ေတာ့။

ခုႏွစ္သကၠရာဇ္အားျဖင့္ ၁၉၉၅ခုႏွစ္ ခရစ္စမတ္ညတစ္ညမွာ ကြၽန္ေတာ္အရာအားလံုးကို အရႈံးေပးခဲ့ပါတယ္။ ေတာင္ေပၚခ်ယ္ရီျမိဳ႕ေလးရဲ႕ က်ယ္၀န္းလွေသာ သစ္ပင္မ်ားျဖင့္ အံု႕ဆိုင္းေသာ အိမ္က်ယ္ၾကီးရဲ႕ ေရခ်ိဳခန္းထဲမွာေလ။ အဆံုးအဆမဲ့အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ျခင္းလို႕ အစက ကြၽန္ေတာ္မွတ္ယူခဲ့တာဗ်။ ကြၽန္ေတာ္ႏိုးထလာခ်ိန္မွာ အိမ္ၾကီးရဲ႕ ျပတင္းေပါက္ကၾကည့္လိုက္တာ ျခံထဲက အပင္ၾကီးေတြ ပံုစံတစ္မ်ိဳး ျဖစ္သြားသလိုပဲ။ အိုး....အခန္းထဲက ကြၽန္ေတာ္ထြက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိမ္ေထာင္ပရိေဘာဂအားလံုး ဖုန္မတင္မ်ပ္ကဆီးေအာင္ ဖုံးအုပ္ ထားတယ္။ မေန႕ကမွ အဲေလ အိပ္မေပ်ာ္ခင္က ရွင္းလင္းေနတဲ့ ဧည့္ခန္းဟာလည္း အ၀တ္စမ်ားျဖင့္။

မာက်ဴရီလမ္းမီးေရာင္ေၾကာင့္ လင္းေနတဲ့ လမ္းမနားက ခံုတန္းလ်ားမွာ ကြၽန္ေတာ္သြားထိုင္ေတာ့ ျဖတ္သန္းသြားလာသူ လူအခ်ိဳ႕က ျပဴးက်ယ္ေသာမ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ စူးစမ္းသလိုၾကည့္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ဘာမ်ားထူးဆန္းေနလို႕လည္း။ ညဘက္လူရွင္းခ်ိန္မွာ လမ္းေဘးထြက္ထိုင္ေနလို႕မ်ားလားပဲ။ သန္းေခါင္းယံေလာက္ေရာက္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အံ့ၾသမိတယ္ ရာသီဥတုရဲ႕ ေအးစက္မႈကို လံုး၀မခံစားရျခင္းေၾကာင့္ေလ။ ညဥ့္ငွက္အခ်ိဳ႕က ကြၽန္ေတာ့္ကိုလာေရာက္ ေသြးေဆာင္တယ္၊ တို႕ထိၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္မွ အမ်ိဳးသမီးေတြကို ခံစားလို႕မရတာပဲ 'ဟင့္အင္' ေပါ့။

တစ္ညလံုးနီးပါး ခပ္ပ်င္းပ်င္းရွိတာနဲ႕ ျခံ၀င္းထဲျပန္မ၀င္ေသးဘဲ အိမ္နီးနားျခင္းေတြဘက္ ေလွ်ာက္ၾကည့္ေတာ့ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္သူတို႕ အိပ္ေပ်ာ္ေနၾကတယ္။ သူတို႕ေတြလို ကြၽန္ေတာ္ဘာေၾကာင့္ မအိပ္ခ်င္တာပါလိမ့္။ အား...အရုဏ္တက္လာခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ ေနလို႕ မရေအာင္ ပူေလာင္လာသလို ခံစားရတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ အိမ္ရွိရာကို ခပ္ျမန္ျမန္လာရသလို အိမ္ၾကီးထဲ ခပ္သြက္သြက္လွမ္း၀င္ရင္း အေမွာင္ထဲတိုး၀င္ထိုင္ရင္းေပါ့။ အိပ္ခန္းထဲ ၀င္ကာ ခုတင္ေပၚလွဲရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားရတာပါ။

ႏိုးထလာခ်ိန္မွာ ညအခ်ိန္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခ်ိန္က ေန႕အခ်ိန္ အစာစားခ်င္စိတ္မရွိ။ 'ကြၽန္ေတာ္သည္ ဘာလည္း? ဘာျဖစ္ေနတာလဲ?' အခ်ိန္အေတာ္မ်ားမ်ား စဥ္းစားျခင္းနဲ႕ အခ်ိန္ကုန္ေနပါျပီ။ 'အဲဒီအိမ္ၾကီးဘက္ကို မသြားနဲ႕ သရဲရွိတယ္' 'ေဒလီယာျမိဳင္မွာ လူလိုလို သရဲလိုလို ေပၚလိုက္ေပ်ာက္လိုက္နဲ႕ တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုပဲကြ' စကားေတြ စကားေတြဟာ ခ်ယ္ရီျမိဳ႕ေတာ္ပတ္၀န္းက်င္မွာ သာမက ခရိုင္တိုင္းထိပ်ံ႕ႏွံ႕သြားပါျပီတဲ့။

သူတို႕ေျပာသလို သရဲဆိုကြၽန္ေတာ္ဘာေၾကာင့္ အရာ၀တၳဳေတြကို ထိေတြ႕လို႕ရေနတာလဲ? အခ်ိဳ႕ေသာလူမ်ားကိုေတာင္ စကားေျပာ ထိကိုင္လို႕ရေနတာကို။ ကြၽန္ေတာ္ဆိုတဲ့ေကာင္က ညပိုင္းဆို ကိုယ္လိုရာ ဖန္ဆင္းလို႕ရေနတာ သူတို႕မွ မသိဘဲ။ ေန႕ပိုင္းဆိုရင္သာ အိမ္အတြင္း မဲေမွာင္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္အခန္းထဲ အိပ္စက္ေနရတာ။ အစာသာမစားခ်င္တာ ခႏၶာကိုယ္အထိအေတြ႕ ရင္ခုန္တိမ္းမူးဖြယ္ အနမ္းနဲ႕ ပူေႏြးတဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြကိုေတာ့ ခံစားခ်င္ခဲ့တယ္။

တစ္ညမွာ ကြၽန္ေတာ့္ျခံၾကီးရဲ႕ ေဒလီယာပန္းခင္းေတြၾကား ဆယ္ေက်ာ္သက္ လူငယ္ေလးႏွစ္ေယာက္ တိုး၀င္ကာ မ်က္လံုးျပဴးေစမယ့္ အနမ္းျပိဳင္ပြဲက်င္းပေနၾကတာကို ကြၽန္ေတာ္ျမင္လိုက္ရတယ္။ သူတို႕ေတြရဲ႕ ကိုယ္ေငြ႕ေႏြးေႏြးကို ကြၽႏ္ေတာ့္ ခံစားရမိျခင္းေၾကာင့္ အဲဒီ ေနရာကိုေရာက္သြားျခင္းေလ။ ဆူပြက္ေနတဲ့ေသြးအလ်ဥ္ႏွင့္ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ဘယ္သူရွိေနတယ္ဆိုတာ သူတို႕မသိဘူး။ ျမက္ခင္းေပၚ လွဲေလ်ာင္းရင္း ပန္းပြင့္ေတြဖက္မ်က္ႏွာမူေနတဲ့ ေကာင္ေလးက မ်က္စိမွိတ္ရင္း အံၾကိတ္ေနသလို၊ အေပၚက ေကာင္ေလးကလည္း ေျခ ေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို သူ႕ပခံုးေပၚထမ္းထားရင္း ေလွေလွာ္ေနေတာ့တာ။ ခဏေန ကိစၥျပီးေတာ့ အ၀တ္ေတြ၀တ္ဆင္ၾကရင္း ဟိုသည္ ၾကည့္မိၾကခ်ိန္မွ ေအးစက္မ်က္လံုးေတြႏွင့္ သြားတက္ေတြေပၚေအာင္ ရယ္ျပမိတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုျမင္ကာ သူတို႕ေတြ ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္ရင္းထြက္ေျပးသြားၾကပါေတာ့တယ္။

တစ္ေယာက္တည္း......တစ္ကိုယ္တည္း ကြၽန္ေတာ္မဟုတ္ဘူး ဒီေလာကမွာ။ ဘယ္လိုေတြးေတာရမယ္မွန္းလည္း ကြၽန္ေတာ္မသိ။ ခံစား ရတာက ကြၽန္ေတာ္မျငင္းႏိုင္ေသာ အာသီသတစ္ခုအတြက္ ရွာေဖြထြက္ျခင္းျဖစ္ျပီး ဘယ္သူ ဒါမွမဟုတ္ ဘာလဲဆိုတာမ်ိဳးေတြ ေျခဆန္႕ ရာနယ္ေျမအႏွံ႕။ ခ်ယ္ရီျမိဳ႕သည္ ကြၽန္ေတာ့္ေျမ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ေမာင္ပိုင္စီးခြင့္မေပးႏိုင္ဘူး။

ပထမဆံုး သားေကာင္ေဖြရွာတဲ့ညမွာပဲ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ဦးဆံုးဧည့္သည္တစ္ေယာက္ကို ျမင္ခဲ့ရတယ္။ ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစားႏွင့္ ၾကံ႕ခိုင္မႈ ကေတာ့ ေက်နပ္စရာပါ။ ျမိဳ႕ထဲလွည့္လည္ျပီး အိမ္ကိုအျပန္ ဂိုေထာင္ႏွစ္လံုးရဲ႕အလြန္ ေထာင့္စြန္းမွာ အရိပ္ေတြ႕လို႕ လွည့္ၾကည့္မိရာမွ ေတြ႕မိျခင္းပါ။ မ်က္လံုးျခင္းဆံု ေအာင္ၾကည့္မိေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုျမင္ဟန္ႏွင့္ ျပံဳးျပတာေၾကာင့္ သူ႕ဆီအျမန္ ကပ္သြားမိတယ္။ အဲဒါက ကြၽန္ေတာ့္ပထမအမွားပါပဲ။ သူ႕နံေဘးေရာက္သြားေတာ့ ဂိုေထာင္နံရံကမွန္မွာ သူ႕အရိပ္မထင္ပါဘူး။ ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္မိ ေတာ့ လျပည့္ည။ ကြၽန္ေတာ္သိခဲ့တဲ့ လူစားမ်ိဳး ဒီႏိုင္ငံမွာ ရွိေနပါ့မလား။

ဒုတိယေျမာက္ အမွားကေတာ့ အႏၲရာယ္ရွိတဲ့ဆြဲေဆာင္မႈေအာက္ ကြၽန္ေတာ္ တြယ္ျငိျပီး မထြက္ခြာမိျခင္း။ သူ႕မ်က္၀န္းတစ္ခ်က္အေ၀့မွာ အ၀ါေရာင္သမ္းတဲ့ မ်က္စိအျဖစ္ေျပာင္းသြားတာကို ျမင္ရသလိုပဲ ကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ေနတာ။ ကြၽန္ေတာ္ထြက္ေျပးသင့္တယ္ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္မေျပးႏိုင္ခဲ့ပါ။ သူ႕ဆီကအၾကည့္ကိုလည္း မေရွာင္လႊဲႏိုင္ခဲ့။ သူတစ္ခုခုကို ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနတာ အေသအခ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္ ညိႇဳ႕ခ်က္ကေန ရုန္းထြက္ဖို႕အခြင့္မရခင္မွာပဲ သူစတင္တိုက္ခိုက္ေတာ့တယ္။

ကြၽန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လံုး သူ႕လက္ႏွင့္ကိုင္ေျမႇာက္မႈမွာ လြင့္သြားရင္း ဂိုေထာင္နံရံမွာ ေက်ာကပ္သြားရတာ။ ထက္လွတဲ့ သူ႕သြားေတြဟာ ကြၽန္ေတာ့္လည္မ်ိဳထဲ နစ္ျမႇဳပ္သြားရင္း အတန္ၾကာျငိမ္သက္ေနေရာ။ ျပန္လည္တိုက္ခိုက္ဖို႕ ကြၽန္ေတာ္ၾကိဳးစားစဥ္မွာေတာ့ သူ႕လက္တစ္ ဖက္ ေျမႇာက္တက္လာကာ ကြၽန္ေတာ့္လက္ေတြကို ခ်ဳပ္ကိုင္လိုက္ပါတယ္။ သူ႕ခႏၶာကိုယ္၊ ၾကြက္သားေတြ သန္မာပံုမ်ား စတီးလ္ အတိုင္း ပါပဲ။ ရုန္းကန္ရင္းလႈပ္ရွားရင္း သူကြၽန္ေတာ့္ကို လိင္ဆက္ဆံဖို႕ ဆံုးျဖတ္ဟန္တူတယ္။ အဲဒါ သံသယျဖစ္တာမဟုတ္ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္က သိေနသလို ခြင့္လည္းျပဳေနခ်င္မိတာေလ။

ကြၽန္ေတာ္သူ႕ကို လိုခ်င္တယ္၊ လိုအပ္တယ္ အလြန္ပါပဲ။ သူ႕ဆီက အာသာဆႏၵတစ္ခုခု ကြၽန္ေတာ္ရခ်င္တယ္ေလဗ်ာ။

မိနစ္အနည္းငယ္အၾကာ ကြၽန္ေတာ့္ကို တိုက္ခိုက္သူခမ်ာ တုန္႕ခနဲျဖစ္သြားျပီး ရုတ္တရက္ ႏွစ္ေယာက္လံုး မူးမိုက္သြားသလိုျဖစ္သြားၾက ပါတယ္။ တြန္႕ဆုတ္ျခင္း၊ ငတ္မြတ္ ဆာေလာင္မႈ၊ ေၾကာက္ရြံ႕ အံ့အားသင့္ျခင္း အဓိပၸာယ္ေတြပါ၀င္တဲ့ အၾကည့္ႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္၀န္း ေတြကို စိုက္ၾကည့္ပါေရာ။ အိုး....သူလူသားတစ္ေယာက္အသြင္ ရွိေနဆဲပါ။ ဒီထက္ေတာ့ အဓိပၸာယ္ပိုမယ္ထင္ပါတယ္။ ေယာက်္းတစ္ ေယာက္မွာရွိသင့္တဲ့ ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစားအတိုင္း မိုသြင္းထားတဲ့ ပလာစတာရုပ္မွာ အ၀တ္အစားေတြ ၀တ္ဆင္ေပးထားသလို ခ်ပ္ခ်ပ္ ရပ္ရပ္။ သူ႕လည္ပင္းတစ္၀ိုက္မွာေတာ့ စတိုင္လ္က်က် သားေမႊးမာဖလာ တစ္ခုပတ္ထားပါရဲ႕။ ေအာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ခပ္ေလ်ာေလ်ာ၀တ္ ထားတဲ့ ဂ်င္းအေပ်ာ့ေဘာင္းဘီက ဆီးခံုေမႊးႏွင့္ ငပဲရဲ႕ေကာက္ေၾကာင္းေတြကို မဖံုးႏိုင္ပါဘူး။

သူ ကြၽန္ေတာ့္ကို တိုက္ခိုက္ခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ျငိမ္သက္ေနမိခဲ့တာကို သတိရမိတယ္။ သူ႕လက္ေမာင္းေတြဟာ ေတာင့္တင္းတဲ့ၾကြက္သား ေတြ မရွိဘူး။ သူ႕ေပါင္တံေတြလည္း ထို႕အတူပါ။ ဒါေပမဲ့ သူ႕သြားေတြက အရာရာေဖာက္ထြင္းႏိုင္မယ့္ သံမဏိသြားေတြလို မာေက်ာလွ ပါရဲ႕။ ကြၽန္ေတာ့္လည္ပင္းကို လက္နဲ႕အသာစမ္းၾကည့္လိုက္တာ ဒဏ္ရာက အလိုလိုပိတ္သြားပါျပီ။ ဒါကိုျမင္တဲ့ သူ႕မ်က္လံုးေတြဟာ ျပဴး က်ယ္၀ိုင္းစက္လို႕။

'မင္း....မင္း က ဘာလဲ?' သူေမးတဲ့အသံကို သာမန္လူသားတစ္ေယာက္အတြက္ ေၾကာစိမ့္သြားစရာမ်ိဳးပါ။ ၾကည္လင္ျပတ္သားနက္ရႈိင္း ေသာ အသံလႈိင္းျဖင့္။ သူ႕စကားေျပာတဲ့အခါတိုင္း ကြၽန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ထဲမွာ အလိုလို တုန္ခါေနသေယာင္ ခံစားရပါတယ္။

'ေသခ်ာတာက မင္းလိုအမ်ိဳးအစားမဟုတ္ဘူး'

ကြၽန္ေတာ္ သူ႕ရင္အုပ္ေပၚက အေမႊးႏုေလးေတြရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈကို ၾကည့္ရင္း အေျဖေပးလိုက္တာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ေနတဲ့ သူ႕မ်က္၀န္းေတြဟာ အ၀ါေရာင္သန္းလာသလိုပဲ မ်က္ေတာင္အခတ္မွာ။

'မင္းဟာ လူမဟုတ္ဘူး' သူခဏေသာအခ်ိန္မွာ တဆတ္ဆတ္ တစ္ကိုယ္လံုးတုန္လာပါတယ္။ အဲဒါကိုျမင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္သူ႕ဆီလွမ္း သြားလိုက္ပါေရာ။ ကြၽန္ေတာ့္ကုတ္အက်ႌကို ခြၽတ္ သူ႕ပခံုးေပၚကို လႊမ္းျခံဳေပးလိုက္ပါတယ္။ သူက ကုတ္အက်ႌကို ၾကည့္ျပီးေနာက္ ကြၽန္ေတာ့္ကို စူးစမ္းသလို ၾကည့္ေသးတာ။

'ျခံဳထားပါ။ ရာသီဥတုေအးတာ ကိုယ့္အတြက္ဘာ affect မွမရွိဘူး' သန္မာတဲ့သူ႕လက္ေမာင္းတစ္ဖက္က ဆန္႕တန္းလာျပီး ကြၽန္ေတာ့္ ကုတ္အက်ႌကိုလွမ္းဆြဲလိုက္တယ္။ ရွည္လ်ားသြယ္ေပ်ာင္းတဲ့ သူ႕လက္ေခ်ာင္းမ်ားဟာ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲအထိ ဆုပ္ကိုင္ထိေတြ႕လိုက္ သလိုပါပဲ။

'ဘာေၾကာင့္လဲ?'

ဒီေမးခြန္းက ကြၽန္ေတာ့္ကို အခက္အခဲျဖစ္ေစသလိုပါ ျပန္ေျဖဖို႕အတြက္ေလ။ 'ကိုယ္က လူမဟုတ္ေတာ့လို႕ ရာသီဥတုေအးတာကို မခံစားမိေတာ့တာျဖစ္မယ္။ ဒါေပမဲ့ လူသားေတြက ဒီလိုမဟုတ္ဘူးေလ'

'မင္းအိပ္ဖို႕ ေနရာတစ္ခုခုကို ရွာေနသလား? ဒါမွမဟုတ္ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးအ၀တ္ေတြလိုခ်င္တာလား?'

'ဘာေၾကာင့္ေမးတာလဲ?' ဒီေကာင္ အေမးအျမန္းထူလွခ်ည္လား။ ကိုယ္က အကူအညီတစ္ခုေပးမလို႕ သူ႕ကိုေမးတာ သူက ျပန္ျပန္ေမး ခြန္းထုတ္ေနတယ္။

'မင္းတတ္တဲ့စကားလံုးက ဒီ limit ပဲလား? ငါေသေသခ်ာခ်ာေျပာႏိုင္တာက အားလံုးအဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္တယ္ဆိုတာ'

'ငါ့အေျဖက ေသာက္ရမ္းေကာင္းေနတယ္ အရာရာ' သူကပဲ စိတ္မရွည္တဲ့ ေလသံႏွင့္ျပန္ေျဖတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႕အၾကည့္ေတြက ရီေ၀ေ၀ ႏွင့္ ညိႇဳ႕ငွင္ေနသလိုပါပဲ။ ကပိုကရို မ်က္ႏွာကို အနားသတ္ထားတဲ့ ဆံႏြယ္ေတြက သူ႕မ်က္ႏွာသြယ္သြယ္ႏွင့္ အေတာ္ အဆင္ေျပသည္ ၾကည့္ရတာ။ ပါးစပ္က အေမးေတြ အေျဖေတြ လုပ္ေနေပမဲ့ ႏွစ္ဦးသား ခႏၶာကိုယ္ေတြက တျဖည္းျဖည္း နီးကပ္လာၾကသည္ပဲ။ ႏွစ္ဦးသား အလိုဆႏၵသေဘာညီၾကျပီ ထင္ပါရဲ႕။

အေမွာင္ရိပ္မွာ ဂိုေထာင္မီးေတြက မလင္းတလင္းနဲ႕ လူပံုသဏၭာန္ႏွစ္ခု ပူးကပ္ေနတာကိုပဲ အေ၀းကျမင္ႏိုင္သည္။ ထူအမ္းအမ္းႏႈတ္ခမ္း အစံုရဲ႕ ဆြဲေဆာင္မႈေအာက္ ကြၽန္ေတာ္ မျငင္းဆန္ႏိုင္အားေတာ့။ ကြၽန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းအစံုကို သူ႕ပါးစပ္ထဲေရာက္သြားေတာ့မတတ္ ခႏၶာ ကိုယ္ကို ငံု႕ကိုင္းရင္းနမ္းေတာ့တာ။ သူ႕လက္အစံုက ကြၽန္ေတာ့္ခါးကို ဆြဲကိုင္ရင္း သူ႕ခႏၶာကိုယ္ဆီ ဆြဲကပ္လိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ပစၥည္း နဲ႕ သူ႕အေျမႇာက္တံမာမာၾကီး ဖိမိၾကသတည္းေပါ့။ ခါးကိုရြရြေလး ဇေကာ၀ိုင္းလုပ္ေနေတာ့ မထိတထိ ငပဲရဲ႕ထိုးဆြမႈေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ ဟာသည္လည္း မာေတာင္လာရပါတယ္။

အမွန္တကယ္ဆို ျငင္သာတဲ့အထိအေတြ႕ ႏုညံ့တဲ့အနမ္းကိုသာ ကြၽန္ေတာ္ပိုၾကိဳက္တယ္။ သူကေတာ့ ျပင္းျပတပ္မက္တဲ့ အနမ္းေတြကို ပိုျပီးရင္ခုန္တယ္ေလ။ လက္တစ္ဖက္က ကြၽန္ေတာ့္ခါးကိုဖက္ထားျပီး က်န္လက္တစ္ဖက္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အက်ႌေတြကို စုတ္ျဖဲပစ္ျပီး ေျမျပင္ေပၚပစ္ခ်လိုက္တာ။ အံ့ၾသသြားတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ျငိမ္သက္မႈကို သူက အနမ္းခပ္ျပင္းျပင္းေတြႏွင့္ ျပန္လႈပ္ႏိုးလိုက္ျပန္ေရာ။ သူ႕လွ်ာ အရွည္ဟာ ကြၽန္ေတာ့္အာခံတြင္းအႏွံ႕ေမႊေႏွာက္ေနပါ့။

ကြၽန္ေတာ့္ေဘာင္းဘီကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္တယ္။ မာေတာင္ျပီးရမ္းေနတဲ့ ညီဘြားကို သေဘာတက်ၾကည့္ရင္း သူ႕ေဘာင္းဘီကိုလည္း ခြၽတ္ လိုက္တာ ကြၽန္ေတာ္မ်က္လံုးေတြ ဖိုးလမင္းျဖစ္သြားရပါရဲ႕။ အရွည္က အေတာ္ပိုသလို အတုတ္ကလည္း တုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္။ သူ႕ လက္ ဖ၀ါးႏွစ္ခုၾကား -ိင္တံႏွစ္ေခ်ာင္းလံုး ပူးကိုင္ကာ လက္ကစားပါတယ္။ ဒါကလည္း စိတ္လႈပ္ရွားစရာေကာင္းသား။

ပတ္၀န္းက်င္အေျခအေနေၾကာင့္ေရာ စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ထိေတြ႕ ပြတ္သပ္မႈမ်ားေၾကာင့္ထင္ပါရဲ႕ ႏွစ္ဦးသား climax ျဖစ္ဖို႕ျမန္ရပါတယ္။ ခပ္ျပင္းျပင္းအနမ္းေၾကာင့္ ႏႈတ္ခမ္းေတြေတာင္ေပါက္ကုန္ျပီလား မသိ။ သြက္သြက္လက္လႈပ္ရွားတဲ့ လက္အစံုေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္အရင္ ျပီးသြားပါတယ္။ ေအာ္ညည္းသံ သဲ့သဲ့ျပဳရင္း သူ႕အနမ္းကို ရုန္းကန္ရင္းေပါ့။ စကၠန္႕အနည္းငယ္အၾကာမွာေတာ့ ငပဲကို ခပ္သြက္သြက္ ကစားရင္း အရည္ပ်စ္မ်ားကို ကြၽန္ေတာ့္ငပဲေပၚကိုေရာ သူ႕လက္သီးဆုပ္ေပၚေရာ ပန္းထည့္လိုက္ပါတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းက စပ္ဖ်ဥ္းဖ်ဥ္းျဖစ္ေန တာေၾကာင့္ လွ်ာနဲ႕သရပ္ၾကည့္ေတာ့ ေသြးစို႕ေနတာကိုေတြ႕ရတာ။ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းမ်ားမွာလည္း ထို႕အတူ။

ကြၽန္ေတာ့္ မ်က္လံုးမ်ားကို ခဏစိုက္ၾကည့္ျပီးေနာက္ သူ႕အ၀တ္အစားေတြ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ကာ ဘာမွမေျပာဘဲ ထြက္ခြာ သြားပါေတာ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးျမင္လိုက္ရတာက ဂိုေထာင္ ေတာင္ခ်ိဳးအလြန္ သစ္ပင္ေတြအနား ရုတ္တရက္ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားတာကို ပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္ေျခရင္းမွာေတာ့ Leather Jacket ။ ေကာက္ယူျပီးနမ္းၾကည့္လိုက္ပါတယ္။

သူ႕ရဲ႕........ သူ႕ရဲ႕ အနံ႕ေတြရတယ္။ ေခြၽးနံ႕၊ ေသြးနံ႕ႏွင့္ ခပ္အီအီ သုတ္ရည္အနံ႕ေတြ။ သူေပ်ာက္ကြယ္သြားရာ လမ္းသြယ္ေလးဘက္ ကို ကြၽန္ေတာ္ၾကည့္ျပီး ျပံဳးမိရေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ဆံုျဖစ္ဦးမွာပါ။ သံသယျဖစ္ဖြယ္မရွိ။ ကြၽန္ေတာ့္ကုတ္အက်ႌကို လက္ တစ္ဖက္ေပၚတင္ရင္း လမ္းၾကားအတိုင္း အိမ္ဖက္ကိုျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ရာသီဥတုေအးစက္ျခင္းက ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ဘာခံစားမႈမွ မေပးတာ ပဲေလ။ တကယ္ဆို အလြန္အႏၲရာယ္မ်ားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္နဲက ၾကံဳဆံုခဲ့ရတာ။ ကြၽန္ေတာ့္အေတြးအျမင္ေတြ အားလံုးေပ်ာက္သြားသလို သူ႕အနံ႕ေတြသာစိတ္ထဲရေနျခင္းသာ အဖတ္တင္တယ္။ သူ႕အရသာ၊ သူ႕အေတြ႕အထိေတြ အင္း.....။ ေဒလီယာပန္းနံ႕ေတြထဲ ျဖတ္သန္းလာျပီးမွ ေဒလီယာျမိဳင္အိမ္ၾကီးထဲ ေရာက္ေနျပီဆိုတာ သတိျပန္ကပ္ရတယ္။

သံပန္းတံခါးၾကီးႏွင့္ အုတ္နံရံၾကားမွာ ေမွာင္မဲေနတဲ့လမ္းသြယ္ေလးထဲ ကြၽန္ေတာ္၀င္ေရာက္ခဲ့စဥ္ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာဆိုေတာ့ အိမ္နီးနားခ်င္း ဆယ္ေက်ာက္သက္ ငနာေလးေတာ့ ေၾကာက္လန္႕သြားမွာပဲ။ ဒီေကာင္ေလးက ကြၽန္ေတာ့္ကို ျမင္ေတြ႕ဆက္ဆံလို႕ရသည္ေလ။ ပန္းခင္း ထဲက အျဖတ္ တစ္ဖက္အိမ္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထင္တဲ့အတိုင္းပါပဲ ျပတင္းေပါက္က တစ္ဆင့္ ျပဴးက်ယ္တဲ့ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ ၾကည့္ ေနေသာ ေကာင္ေလး။ ကြၽန္ေတာ့္ ဦးဆံုး ဧည့္သည္ေလးကေရာ သူသည္လည္း ေၾကာက္လန္႕မႈအရိပ္အေယာင္၊ ဆာေလာင္မႈႏွင့္ လို အင္ဆႏၵေတြ ေရာျပြမ္းခဲ့တာပါပဲ။ မၾကာခင္ကာလမွာ Halloween လာေတာ့မယ္။ ဒီျမိဳ႕ေလးမွာရွိတဲ့ လူငယ္အခ်ိဳ႕ျပဳလုပ္ၾကမယ့္ Halloween Party မွာ ကြၽန္ေတာ့္အိမ္ကို ဧည့္သည္အသစ္ေတြ ေခၚေဆာင္ႏိုင္မယ္ ထင္ပါရဲ႕။

အိမ္ေခါင္မိုးထက္က ညဥ္႔ငွက္တို႕ ျမည္သံၾကားရတယ္။ ျပီးေတာ့ အေ၀းက ေခြးအူသံေတြလည္း တသိမ့္သိမ့္။ ကြၽန္ေတာ္ အိမ္မတံခါး ၾကီးကို ပိတ္လိုက္ကာ အေပၚထပ္ အိပ္ခန္းရွိရာဆီ လွမ္းခဲ့ ပါေရာ။ မၾကာခင္ ေရာင္နီသမ္းေတာ့မည္။ ဒါေၾကာင့္ လိုက္ကာေတြ ပိတ္ အလင္းနဲ႕ေ၀းရာကုတင္မွာ လွဲေလ်ာင္းရင္း မ်က္စိကိုမွိတ္။

x x x

ႏွစ္တစ္ႏွစ္ရဲ႕ အားလပ္ရက္ေတြျဖစ္တဲ့ ပါတီက်င္းပခ်ိန္မ်ားစြာမွာ ကြၽန္ေတာ္အၾကိဳက္ႏွစ္သက္ဆံုးက Halloween ပါတီက်င္းပရာ အား လပ္ရက္ေပါ့။ အျပင္ကို အလြယ္တကူ ထြက္ႏိုင္တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာအခ်ိန္ေလ။ ေသြးစုပ္ဖုတ္ေကာင္တစ္ေယာက္ႏွင့္ တြဲကမိေနၾက တယ္ဆိုရင္လည္း သူတို႕ေတြ အဲဒီလူအေပၚ မ်က္စိ စူးစူးႏွင့္ေတာင္ ၾကည့္မိဂရုစိုက္မိၾကမည္မထင္။ ေကာ္လံအနားသ္မွာ ဇာအနားတြန္႕ ေတြပါေသာ အျဖဴေရာင္ လက္ရွည္အက်ႌ၊ အနက္ေရာင္ေဘာင္းဘီၾကပ္ၾကပ္၊ အနက္ေရာင္ boots ၊ ၀တ္ရုံတစ္ခုပခံုးေပၚလႊမ္းလ်က္ အျပင္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ျခံ၀န္းထဲကအထြက္ အေကာင္အထည္မျမင္ရေသာ မျပႏိုင္ေသာ ၀ိညာဥ္ေတြက လိုက္လာသလိုထင္ရေသး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီညေပ်ာ္စရာေလးေတြ ပိုင္ဆိုင္ရမယ္ ထင္တာပါပဲ။

ျမိဳ႕ငယ္ေလးဆိုေတာ့ Nightclub ကသိပ္မရွိပါဘူး။ အဲဒီ့အထဲကမွ ဒီလိုညမ်ိဳးအတြက္ အထူးတလည္ အစီအစဥ္ေတြရွိႏိုင္ေသာ ကလပ္ကို ကြၽန္ေတာ္အသာရွာေနမိပါတယ္။ ၀တ္စံုအေထြေထြ အဆန္းအျပားမိတ္ကပ္မ်ားႏွင့္ လူငယ္ေတြၾကား တိုး၀င္ခဲ့ပါရဲ႕ ညေမႊးပန္းကလပ္တဲ့။ ကြၽန္ေတာ္သည္ လူသားအစစ္လား? သူတို႕ကေရာ? ဆိုတဲ့အေမးမ်ိဳး မလင္းတလင္းမီးေရာင္မ်ားၾကားမွာ နားထား။ ကြၽန္ေတာ္လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ အေတာ္ၾကာက ဖက္ရွင္ကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္၀တ္ဆင္ထားတဲ့ ဘဲတစ္ေပြကို အတူကဖို႕ ကပြဲၾကမ္းျပင္ဆီ ေခၚ ေဆာင္ခဲ့လိုက္တယ္။ သူ ေတာ္ေတာ္ အသံုးမက်တဲ့သူ။ ေတာ္ေတာ္ကို အသံုးမက်တဲ့သူပါပဲ။ သူ႕နဲ႕ကရတာ ေပ်ာ္ရႊင္ရမယ့္အစား ပ်င္း ေတာင္လာတယ္။ သူ ေကာင္းေကာင္းကတတ္မယ္လို႕ ကြၽန္ေတာ္ထင္ထားခဲ့တာ။ ကြၽန္ေတာ္ဘာမွ သတိမထားမိခင္မွာပဲ သူလစ္သြား ေရာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္၀န္းထဲ တန္း၀င္လာတာက အေရွ႕တံခါးမၾကီးက ခပ္ျဖည္းျဖည္း၀င္လာသူ။

သူပါလား? ကြၽန္ေတာ့္ဧည့္သည္အသစ္ေလးေလ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ညေလာက္က အေမွာင္ရိပ္ လမ္းၾကားထဲမွာ အနမ္းမိုးေစြခဲ့သူေပါ့။ သူ႕ အ၀တ္အစားေတြက ပိုျပီး fitting ျဖစ္ေနပါေရာ သူ႕ခႏၶာကိုယ္မွာ။ ခန္႕ခန္႕ထည္ထည္ လူၾကီးမင္းပံုမဟုတ္ဘဲ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးတဲ့ စတိုင္လ္နဲ႕အျပည့္။ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲေတြ႕ခဲ့တဲ့ညက ပံုစံမ်ဳးမဟုတ္ေတာ့။ အျဖဴစြတ္စြတ္ သူ႕ရွပ္အက်ႌရဲ႕ အနည္းငယ္ဟထားေသာ ေနရာမွ ျမင္ေနရသည့္ ရင္ဘတ္ေမႊးေလးေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို ရန္ခုန္မႈေပးလာတာေပါ့။ 

၀တ္ထားတဲ့ ေဘာင္းဘီေပ်ာ႔ကလည္း ေပါင္တံေတြႏွင့္ ကြက္တိ။ အဆန္းအျပားေပါင္းစံုၾကားက တကယ့္ဘုရင္ပါပဲ။ အ၀ါေရာင္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္သမ္းတဲ့ သူ႕မ်က္၀န္းေတြက တစ္ခန္းလံုးေရြ႕ လ်ားေနရာက ကြၽန္ေတာ့္ဆီမွာ အဆံုးသတ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လံုး ေျခဖ်ားမွ ဆံစအထိ တဆတ္ဆတ္တုန္ရင္လာျပီး တြန္းထိုး လာတဲ့ ဖီလင္မ်ိဳးျဖစ္ေပၚခံစားမိပါရဲ႕။

သူမေရြ႕ခင္မွာပဲ ကြၽန္ေတာ္ သူ႕နံေဘးကိုေရာက္ရွိသြားပါျပီ။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္သားရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ေတြဟာ တီးလံုးစည္းခ်က္ႏွင့္ အတူ တြန္းထိုးကခုန္မိၾကပါေရာ။ သူဆာေလာင္ေနျပီ တစ္ခုခုအတြက္ အသင့္ျဖစ္ေနျပီ။သူ႕မ်က္၀န္းေတြကို စိုက္ၾကည့္မိေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ ကို မိန္႕မူးေနေစျပီ သူ႕အေပၚေလ။ သူ႕လက္ေတြဟာ ကြၽန္ေတာ့္ ခႏၶာကိုယ္အႏွံ႕ထိေတြ႕ပြတ္သပ္။

'အခုမင္းနာမည္ ဘယ္သူဆိုတာေျပာေတာ့မလာ?း လူသားအသြင္ႏွင့္ သူေမးျမန္းျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း သူ႕အသံက ညိႇဳ႕ငွင္ေနသည့္ အလားပါပဲ။

'ေ၀ျဖိဳးသြင္'

ခပ္တုန္တုန္ထြက္သြားတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ အေျဖစကားၾကားေတာ့ သူ႕မ်က္ႏွာမွာအျပံဳးေပၚလာတယ္။

'ခင္ဗ်ားနာမည္ကေရာဘာလဲ?'

ကပြဲၾကမ္းျပင္ကေန အနည္းငယ္ေရြ႕လာၾကျပီး နည္းနည္းေမွာင္သည့္ အခန္းနံရံနားတိုးကပ္သြားခ်ိန္ ကြၽန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းေပၚ သူ႕အနမ္း ေတြေရာက္ရွိမလာခင္ အဲဒီအေမး စကားလံုးကို ထုတ္ျဖစ္လိုက္ရတာေပါ့။ ထံုးစံအတိုင္း ျပင္းပ်တပ္မက္စြာ နမ္းျပီး သူ႕လွ်ာေတြဟာ အာခံ တြင္းထဲ အႏွံ႕။ ဒီတစ္ခါ သူဟာလႈပ္ရွား တက္ၾကြလြန္းပါတယ္။ သူေရြ႕လ်ားမႈကို မရပ္ဘူး၊ ကေနတာကို မရပ္ဘူး၊ ကြၽန္ေတာ့္ ကိုယ္ခႏၶာ ဆီ ပြတ္သပ္ျပီး အနမ္းမိုးေစြေနတာကိုလည္း မရပ္။ အနမ္းေၾကာရွည္ေနျခင္းကို ရပ္လိုက္တာနဲ႕ ႏွစ္ဦးသား အသက္ရွဴမရသလို ေမာ ဟိုက္သြားရပါ့။

'ေက်ာ္စြာ..' ကြၽန္ေတာ့္ေမးစိ၊ လည္မ်ိဳေတြဆီ သြားႏွင့္ျခစ္ရင္း သူ႕အမည္ကိုေျပာတာပါ။ 'ေတ်ာ္စြာတက္ 'ကြၽန္ေတာ့္လည္မ်ိဳ ေသြးေၾကာမ ၾကီးကို သူ႕ႏႈတ္ခမ္းသားေတြျဖင့္ ပြတ္သပ္ကာ လႈပ္ရွားမႈကိုရပ္လိုက္တယ္။ 'Delicious' တိုးျငင္ျငင္သာ ညည္းတြားပါရဲ႕။

ကြၽန္ေတာ္ သူ႕ဆံႏြယ္ေတြကိုပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္ရင္း သူ႕ပါးစပ္ကိုကြၽန္ေတာ့္လည္တိုင္ဆီ ဖိေပးလိုက္တယ္။ သူ႕ရဲ႕အသြားထက္တဲ့ သြား စြယ္ေတြ ကြၽန္ေတာ့္အသားထဲ ထိုးသြင္းတဲ့ဖီလင္ကို ခံစားမိျခင္း။ သူသည္လည္း စကားတစ္ခြန္းမွမဆို ကြၽန္ေတာ့္လည္တိုင္ကို သူ႕ႏႈတ္ ခမ္းေတြ လွ်ာေတြႏွင့္ သရပ္ကာ အေရျပားထဲ သြားစြယ္ေတြကို ထိုးသြင္းလိုက္ပါရဲ႕။ ခႏၶာကိုယ္လႈပ္ရွားမႈက ျဖည္းျဖည္းညင္သာသြား သလို သူ႕လက္အစံုဟာ ကြၽန္ေတာ့္ရွ႔ပ္အက်ႌထဲ တိုး၀င္ကာ ရင္ဘတ္ေတြ၊ ျပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ဗိုက္သားေတြကို ပြတ္သပ္ဖ်စ္ညႇစ္တယ္။ လည္မ်ိဳဆီက ခပ္မွ်ဥ္းမွ်ဥ္းစုပ္ေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းရဲ႕ အထိအေတြ႕ဟာ တစ္ကိုယ္လံုးက အေၾကာေတြကို လႈပ္ခါေစသလို ေဘာင္းဘီဂြၾကားက ညီဘြားကိုလည္း တဆတ္ဆတ္တုန္ခါေစေရာေပါ့။ ခဏၾကာေတာ့ လည္တိုင္ဆီမွ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို ခြာလိုက္ကာ သြားရာရွိေနတဲ့ လည္မ်ိဳဆီ လွ်ာနဲ႕သရပ္ေပးပါတယ္။

'လာ'

စကားလံုးတစ္လံုးနဲ႕ အဓိပၸာယ္ျပည့္စံုေစကာ ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုဆြဲကိုင္လ်က္ ကလပ္အျပင္ဘက္ကို ေခၚေဆာင္သြားပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ block ေလာက္ေလွ်ာက္လာၾကျပီးေနာက္ ခပ္ေမွာင္ေမွာင္ လမ္းသြယ္ေလးတစ္ခုအေရာက္မွာ သူရပ္တန္႕လိုက္တယ္။ ဒါကြၽန္ေတာ့္ဦးေဆာင္မႈမဟုတ္ သူ႕ေနာက္ကို အလိုက္သင့္လိုက္ပါလာခဲ့တာ ကြၽန္ေတာ္နည္းနည္းေတာ့ကြၽတ္တယ္။ သူ႕မ်က္ႏွာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သြားတက္ေပၚေအာင္ ျပံဳးျပရင္း ခပ္ဟဟပြင့္ေနတဲ့ တံခါးတစ္ခုဆီေခၚသြားပါရဲ႕။ ဘယ္ေနရာဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္မသိဘူး။ အတြင္းမွာ အရမ္းေမွာင္ေနတာေၾကာင့္ သူက ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုဆြဲကာ ဂိုေထာင္ႏွင့္တူေသာ အဲဒီ့အခန္းထဲေခၚသြားပါတယ္။

အျပင္ဘက္မွာ စိတ္ပ်က္ဖို႕ေကာင္းေပမဲ့ အတြင္းထဲမွာေတာ့ မဆိုးပါဘူး။ ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ဒီအေဆာက္အအံုက ကြၽန္ေတာ့္ အိမ္ႏွင့္ သိပ္မေ၀းလွပါ။ ဂိုေထာင္လိုအေဆာက္အအံုၾကီးထဲက လမ္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးလို ေဘးလမ္းေလးကေန အတြင္းက်က် အခန္း ဘက္ဆီ ကြၽန္ေတာ္တို႕၀င္ခဲ့ၾကပါတယ္။ Lobby ခန္းထဲကျဖတ္သန္းလာခဲ့ၾကျပီး ညာဘက္ကိုခ်ိဳးေကြ႕ကာ ရုံးခန္းတစ္ခုရဲ႕ တံခါးကိုဖြင့္ ေက်ာ္စြာ က ဦးေဆာင္၀င္သြားခဲ့ေရာ။ အခန္းအလယ္တည့္တည့္မွာ လူတစ္ေယာက္ေကာင္းေကာင္းအိပ္လို႕ရတဲ့ ဆိုဖာအၾကီးစားကိုျမင္ ရပါတယ္။ ခါးေစာင္းအျမင့္ေလာက္ဘီရိုေတြက အခန္းထဲမွာ အမ်ားအျပား။ အခန္းတံခါးကို ပိတ္လိုက္ျပီးေနာက္ ေက်ာ္စြာက ဆိုဖာေပၚ ပစ္လွဲလိုက္ ကာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုလည္း ဆြဲေခၚလိုက္တာ သူ႕ေပၚရင္ခ်င္းအပ္။

'မင္းေကြၽးျပီးျပီလား? ကြၽန္ေတာ့္နားရြက္နား အသက္ရွဴေငြ႕နည္းနည္းမႈတ္ထုတ္ရင္းေမးတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အ၀တ္ေတြကို သူစျပီး ခြၽတ္စ ျပဳပါျပီ။ လက္ေခ်ာင္းရွည္ရွည္သြယ္သြယ္ေပ်ာင္းေပ်ာင္းေတြက ကြၽန္ေတာ့္ေဘာင္းဘီဇစ္ကို ဆြဲျဖဳတ္လိုက္ကာေဘာင္းဘီကို ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေလွ်ာခ်လိုက္ပါတယ္။ အတြင္းခံထဲ ေကြးျပီးထည့္ထားတဲ့ ငပဲကို သူ႕လက္ေခ်ာင္းေတြက ခပ္ဖြဖြဆြဲထုတ္တယ္။ လက္တစ္ဖက္က ငပဲကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း အထက္ေအာက္လႈပ္ရွားကစားေပးသလို အျခားတစ္ဖက္က ကြၽန္ေတာ့္ေရႊဥေတြႏွင့္အတူ ခေရ၀ကိုပြတ္သပ္ပါ၏။

'ငါမေကြၽးခ်င္ဘူးအခု။ တစ္လတစ္ခါေလာက္ဆို လံုေလာက္ျပီ'

အာ....သူ႕လက္သည္းေတြဟာ ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ အသားေခ်ာင္းကို ရွတတျဖစ္ေစပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ငံု႕ၾကည့္လိုက္မိေပမဲ့ ဘာစကားလံုး ကိုဆိုရမွန္းမသိပါဘူး လည္ေခ်ာင္းထဲထိ လက္သည္းခြၽန္ေတြရဲ႕ ရွတမႈကို ခံစားရပါတယ္။ ခပ္သြက္သြက္ လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ တစ္ခါတစ္ခါ လက္သည္းခြၽန္ဟာ ဆီးခံုကိုေသြးစို႕ေစပါရဲ႕

'Fuck me' ကြၽန္ေတာ့္ဘာသာ ၾကားရရံုေလာက္သာ အသံထြက္ေတာင္းဆိုမိပါျပီ။

သူ႕ရဲ႕အေျဖျပန္ေပးမႈကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲကိုဆုပ္ကိုင္ထားတာကိုလႊတ္လိုက္ကာ ဆိုဖာေပၚတြန္းလွဲေစပါတယ္။ 'အ' ကြၽန္ေတာ္ နာက်င္မႈကိုခံစားရတာေၾကာင့္ ငံု႕ၾကည့္လိုက္မိျပန္ေတာ့ ဗိုက္သားနားမွာ ေသြးစို႕ေနရဲ႕။ ေသြးစေလး ေတြကို ကြၽန္ေတာ္ လက္ေလးႏွင့္ သပ္ယူလိုက္ကာ ႏႈတ္ခမ္းသားဆီေရြ႕ လွ်ာနဲ႕လ်က္ျပီး သန္႕ရွင္းလိုက္ပါတယ္။ ၾကမ္းျပင္ေပၚကို သူ႕အ၀တ္ေတြေလ်ာက်သြားသံၾကားရ ျပီးေနာက္ ေက်ာ္စြာက ကြၽန္ေတာ့္ကိုမလႈပ္ႏိုင္ေအာင္ ခ်ဳပ္ထားပါရဲ႕။ လက္တစ္ဖက္က ကြၽန္ေတာ့္လည္ပင္းကို ထိန္းကိုင္လိုက္ျပီး ကြၽန္ေတာ့္ေျခေထာက္ေတြကို သူ႕ေျခဖ်ားမ်ားျဖင့္ကားထားေစပါတယ္။ လက္ေခ်ာင္းႏွစ္ခုအား ကြၽန္ေတာ့္ပါးစပ္ထဲသြင္းေပးတာေၾကာင့္ တျပြတ္ျပြတ္စုပ္ေနမိတာ သူ႕ဖီလင္ကို အရွိန္ျမႇင့္ေစတယ္တင္ပါရဲ႕။ ေနာက္ေတာ့ အဲဒီ့လက္ေခ်ာင္းေတြကို ကြၽန္ေတာ့္ခေရေပါက္ထဲ တစ္ဆစ္ျခင္း ဖိထဲ့တာအတြင္းထဲက တစ္ခုခုကို ခလုတ္တိုက္မိတဲ့အထိ။

'အား...အ...အ' ကြၽန္ေတာ့္ႏႈတ္က ေအာ္ညည္းမိရတဲ့အထိ ရင္ထဲတသိမ့္သိမ့္ျဖစ္ေအာင္ လက္ေခ်ာင္းေတြကို သူကစားတယ္။ အထုတ္ အသြင္းသူလႈပ္ရွားေနခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္လည္း ကိုယ့္ပစၥည္းကိုယ္ကိုင္ကာ -ြင္းထုမိတာေပါ့။ လူးလူးလြန္႕လြန္႕ ျဖစ္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိို ၾကည့္ ရယ္ေမာကာ လက္ေခ်ာင္းႏွစ္ခုကို အသာထုတ္ျပီးတဲ့ေနာက္ ကြၽန္ေတာ့္ပခံုးတေလ်ာက္ကို လွ်ာဖ်ားေလးႏွင့္ တို႕ထိကစားပါေတာ့ တယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူ႕ပစၥည္းကို ခေရ၀ကိုေတ့ တစ္ခါတည္းထိုးသြင္းလိုက္တာ ေျပာမျပတတ္ေလာက္ေအာင္ နာက်င္မႈကို ခံစားရပါ တယ္။ ေရာင္ရမ္းျပီး သူ႕တင္ပဆံုကို ဖမ္းထိမ္းလိုက္ကာ ျပန္မကြာေအာင္ ၾကိဳးစားမိပါေရာ။ ျပန္လႊတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ ေက်ာျပင္ႏွင့္ ဆိုဖာတစ္သားတည္းဖိကပ္သြားတဲ့အထိ ေဆာင့္သြင္းခ်က္ေတြကျပင္းထန္ပါတယ္။

သတိျပန္ကပ္တယ္လို႕ ခံစားရမိခ်ိန္ထိသူ႕ျပဳစုမႈမွာေမ်ာေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ္ လည္ပင္းဆီက သြားျဖင့္အမွတ္အသားလုပ္ေနတဲ့ နာက်င္မႈကို ခံစားရတာေၾကာင့္ သူ႕မ်က္ႏွာကို တစ္ခ်က္ၾကည့္မိခ်ိန္ခဏ အေၾကာေပါင္းစံုက တသိမ့္သိမ့္ခါကာ ကြၽန္ေတာ့္ေရႊျပြန္က သုတ္ရည္ေတြကို တဆစ္ဆစ္ အရင္ပန္းထုတ္လိုက္မိပါတယ္။ သူသည္လည္း ခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္ေနရာက တစ္ခ်က္ျခင္း အဆံုးထိဖိသြင္းလိုက္ ကြမ္းသီး ေခါင္းထိ ျပန္ထုတ္လိုက္လုပ္တာ အရာအားလံုး ပန္းထည့္လိုက္တာေပါ့။

ကြၽန္ေတာ္ကလည္း သူ႕တင္းပါးအဆံုကို ကိုင္ထားသလို သူကလည္းဖိျပီးသြင္းထားတဲ့အေနအထားအတိုင္း ႏွစ္ဦးသား မလႈပ္မရားျငိမ္ေန မိၾကတာ မိနစ္အနည္းငယ္ၾကာတယ္။ လည္ပင္းမွာ ခဲထားတဲ့ သြားကို အရင္ဖယ္ျပီးမွ ကြၽန္ေတာ့္ခေရ၀က သူ႕ငပဲကို ခပ္ျဖည္းျဖည္းဆြဲ ႏႈတ္တယ္။ ခဏေနေတာ့ ဆိုဖာေပၚ သူျပန္လွဲမီွလိုက္ရင္း ခပ္ညႇင္းညႇင္း ရယ္ေမာျပန္ေရာ။ ဘာကိုမ်ား သေဘာက် သြားရသလဲဗ်ာ..။

ပူးကပ္စြာျငိမ္သက္ေနၾကရင္းေနမိၾကတဲ့အခ်ိန္အေတာအတြင္း အသက္ရွဴသံေတြတျဖည္းျဖည္း ေႏွးလာကာ ကြၽန္ေတာ္အိပ္ေမာက်သြား မိပါတယ္။ ေလသံေတြတ၀ွီး၀ွီး ျမည္သံၾကားရကာ ကြၽန္ေတာ့္ ပါးျပင္ဆီ တိုး၀င္လာတာတဲ့ အထိအေတြ႕ကို ခံစားမိခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ ျပန္ လည္ ႏိုးထလာမိေတာ့ သူဆိုတဲ့ ေက်ာ္စြာရဲ႕ လက္အစံုၾကားမွာ ကြၽန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လံုးေပါ့ေပါ့ပါးပါး နဲ႕ ဘယ္ကိုမွန္းမသိ လိုက္ပါလာရ ပါတယ္။

'ေက်ာ္စြာ....ဒါဘယ္ကိုသြားတာလဲ...ငါ..ငါ့ကိုဘယ္ေခၚသြားတာလည္းကြ...?'

'ေရာက္ရင္သိမွာေပါ့ကြာ......'

ရိုးရာအ၀တ္အစားတစ္စံုကို အျပည့္အစံု သူ၀တ္ဆင္ထားမွန္ကြၽန္ေတာ္ သတိထားမိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေရာ တစ္ကိုယ္လံုးအျဖဴေရာင္ ကဲတဲ့အ၀တ္မ်ားျဖင့္....။ ေက်ာ္စြာရင္ဘတ္နားက အိပ္ကပ္မွာ ထိုးထားတဲ့ပန္းတစ္ပြင့္ရဲ႕ ရနံ႕ကို ကြၽန္ေတာ္ရႈိက္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ဟိုး အနက္ေရာင္ထဲ ထိုးက်သြားသလို....ရင္ထဲ...................'အား'......။

Alex Aung (22 Sep 2010)