ၾကယ္တုိ႕သည္ပင္ေၾကြတတ္သည္ (အပိုင္း ေလး)

"အဲ့ဒါရွင့္ေၾကာင့္ ..အဲ့ဒါရွင့္ေၾကာင့္ ''

ေရႊၾကာအံႀကိတ္သံျဖင့္ေျပာရင္းလေရာင္ရင္ဘတ္ကိုရိုက္နွက္ရင္းငိုသည္။လေရာင္ေသြးသံရဲစြာပါသြားေသာမိုးစစ္မ်က္နွာက္ုိျမင္ေယာင္ရင္းေရႊၾကာရိုက္တာကိုၿငိမ္ခံေနမိသည္။မိုးစစ္ေသသြားမွာလားးဟင့္အင္း....မျဖစ္နိုင္ မိုးစစ္သည္သူ႔အားဒီလိုပံုမ်ိဳးျဖင့္ခြဲခြာသြားမည့္သူုမဟုတ္။ ေအာ္ပေရးရွင္းအခန္းရဲ႕တံခါးဗ်န္းကနဲပြင့္လာၿပီးဆရာမနစ္ေယာက္ထြက္လာကာ

''လူနာအတြက္ေသြးလိုတယ္ ...ေဆးရံုမွာယူေပးနိုင္မလား ...တစ္ေယာက္ေယာက္ ''

''ကြၽန္ေတာ္ေပးပါရေစ...ကြၽန္ေတာ္ -ေသြးပါ ..လူနာနဲ႔တူတူပါဘဲ''

''ကြၽန္မလည္းတူတယ္...ကြၽန္မေပးပါ့မယ္ဆရာမ....ဒီမွာ...ရွင္ထြက္သြားေနာက္တခါမိုးစစ္နားကိုဘယ္ေတာ့မွမလာပါနဲ႔...ရွင္နဲ႔ပတ္သတ္သမ်ွသူ႔မွာနာက်င္ရတယ္ ...ေယာက်္ားျခင္းခ်စ္တာရွင္မရွက္ဘူးလားး .....ရွင္အသိစိတ္ရွိပါေတာ့ကိုလေရာင္ ...ျဖစ္နိုင္ရင္ရွင္....ဒီနားမွာ ေနကိုမေနပါနဲ႔....သြားးးရွင္ .....ထြက္သြားးးး''

ေရႊၾကာ့အသံကတျဖည္းျဖည္းက်ယ္ေလာင္လာတာမို႔အနားပတ္ဝန္းက်င္မွတခ်ိဳ႕လူေတြကစူးစူးစမ္းစမ္းၾကည့္ကုန္ၾကသည္။လေရာင္ေခါင္းငံု႔ၿငိမ္သက္ေနရာမွမ်က္ရည္တို႔ကတာက်ိဳးသလိုတတုတ္တုတ္က်လာၿပီး

''ေနပါရေစေရႊၾကာ ...မိုးစစ္အတြက္လိုတာမွန္သမ်ွလုပ္ေပးပါရေစ ...ၿပီးရင္...ၿပီးရင္ကြၽန္ေတာ္ထြက္သြားပါ့မယ္ ....မိုးစစ္ဘာလို လိုကြၽန္ေတာ္ေပးပါရေစ..ခြင့္ျပဳေပးပါဗ်ာ ''

''မေပးရဘူးး...ကြန္မခ်စ္သူကိုယ္ထဲကိုရွင့္ေသြးစီးစရာမလိုဘူး၊ ရွင္ဘာလုပ္ေပးနိုင္ေပးနိင္ ရွင့္ဆီကဘာမွမလိုခ်င္ဘူး... ရွင္ထြက္သြား ရွင္ထြက္သြား''

''ရွင္တို႔ဒီေနရာမွာဘာလု႔ိဆူေနတာလည္း ...တျခားလူနာေစာင့္ေတြအားနာပါဦး..''

အျပာဝတ္ဆရာမတစ္ေယာက္ေျပာသံေၾကာင့္ေရႊၾကာသူ႔ကိုမုန္းတီးစြာၾကည့္ရင္း ''မိုးစစ္နဲ႔မပတ္သတ္ဖို႔သတိထားပါ..ရွင္ထြက္သြားေတာ့ ''

လေရာင္မျမင္နိုင္မွန္းသိရက္နွင့္ မိုးစစ္ကိုထားရာအခန္းကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ရင္းတိတ္ဆိတ္စြာလွည့္ထြက္လာလိုက္သည္။ တကယ္ဆို သူ႔ေၾကာင့္မိုးစစ္ဒုကၡေရာက္ရတာသူ႔စိတ္ထဲမေကာင္း။သူသာျဖစ္လိုက္ပါေတာ့လား။အခုေတာ့သူ႔လိုေရာဂါသည္ကိုထားၿပီးေလာကမွာလူေတာ္တသ္ေယာက္ျဖစ္မယ့္ေတာက္ပလာမယ့္ၾကယ္ေလးကိုမွ။သူသြားရင္းရိႈက္ႀကီးတငင္ငိုပစ္လိုက္သည္။

''ငါ့ကိုခြင့္လႊတ္ပါ...မိုးစစ္ရယ္ ''

+++++++++++++

'ခ်ပ္’ကနဲတံခါးဖြင့္သံေၾကာင့္လေရာင္ဒရင္းဘတ္ေပၚမွိန္းေနရာကဆက္ကနဲထကာအခန္းတခါးကိုဖြင့္လိုက္သည္။မိုးစစ္တပည့္ေလးကမိုးစစ္အခန္းတံခါးကိုဖြင့္ရင္းသူ႔ကိုေတြ႕ေတာ့ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းၿပံဳးရင္း ''အကိုလေရာင္ ...မအိပ္ေသးဘူးလား ''

''အင္း....လေရာင္..သတ္ိရၿပီလားဟင္....ဘာထူးလည္းအေျခအေန''

''အက္ုိနံရိုးတစ္ေခ်ာင္းက်ိဳးတယ္ကံေကာင္းလို႔အသည္းကိုမထိုးမိတာတဲ့..ထိုးမိရင္ေသနိုင္တယ္တဲ့...ဒါေပမယ့္မ်က္လံုးေတြကေတာ့အေျခအေနမေကာင္းဘူးး''

''အခုဘာလာလုပ္တာလည္းး''

''အကို႔အတြက္လိုတာေလးေတြလာယူတာ ''

''အင္း…ျပင္ထားတယ္ ...အကုန္လုပ္ၿပီးသားငါ့အခန္းထဲမွာ ..ေျပာပါဦးသူ...အသက္အႏၲရာယ္စိုးရိမ္လားး ''

''မေသနိုင္ေပမယ့္မ်က္စိကေတာ့မလြယ္ဘူးတဲ့ မွန္ကြဲစေတြထုတ္နိုင္ရင္ေတာင္ ...ျပန္ျမင္ပါ့မလားမသိဘူးလို႔ေျပာတယ္.. ကြၽန္ေနာ္လည္းေသခ်ာမသိဘူးအကုိ ''

လေရာင္ပူပန္ႀကီးစြာျဖင့္ ''အကိုလိုက္ခဲ့မယ္ ....''

''အကိုလိုက္လို႔မရဘူးထင္တယ္...သူ႔အေဖဆိုတာလည္းေရာက္ေနတယ္ ..အကုိမိုးစစ္ကသူ႔အေဖသေဘာမတူတာလုပ္လို႔ ေမာင္းခ်ထားတာလို႔ေျပာတယ္....အကိုလိုက္တာႀကိဳက္ပါ့မလား ...မသိဘူးး''

လေရာင္သူ႔အခန္းထဲကလက္ဆြဲအိတ္ေလးသြားျပန္ယူခဲ့ၿပီး

''ဒါသူလဲလို႔အဆင္ေျပေအာင္ပုဆိုးနဲ႔အက်ႌမ်က္နွာသူတ္ပုဝါနဲ႔တျခားလိုမယ္ထင္တာေလးေတြမင္းသြားတဲ့အခါယူသြားေပါ့ ...တျခားဘာလိုေသးလည္း''

''အကိုသတိရမွဘဲလိုတာထပ္လာယူေတာ့မယ္ ...အခုေတာ့ဒါယူၿပီးျပန္လိုက္ေတာ့မယ္ေလ ''

''အကို႔ကိုေသာ့ေပးထားခ့ဲ ..လိုတာရွိရင္ဖုန္းဆက္လိုက္အကိုျပင္ထားေပးမယ္...''

ေကာင္ေလးကသူ႔လက္ထဲကေသာ့ကိုေပးကာျပန္သြားသည္။သူလင္းညိဳကိုဖုန္းဆက္လိုက္ေတာ့ လင္းညိဳကေဆးရံုေရာက္ေနၿပီမို႔ ခဏေနျပန္ဆက္မည္ဟုဆိုကာဖုန္းခ်သြားတာမို႔ သူမိုးစစ္အခန္းကိုေသာ့ဖြင့္ကာဝင္လာခဲ့လိုက္သည္။ ရွင္းလင္းေသာအခန္းရဲ႕ ေဘးဘက္ဆီကလူတစ္ရပ္စာဗီဒိုက်ယ္ႀကီးေတြထဲကအထည္ေတြကုိသူၾကည့္ရင္းမ်က္ရည္စို႔လာရျပန္သည္။မ်က္လံုးကိုထိသြားသည္တဲ့။မ်က္နွာကေရာ ...အရင္လိုရွင္းသန္႔ေခ်ာေမြ႕ေနပါ့မလား။ မိုးစစ္ရယ္ ..........။

လေရာင္မိုးစစ္အိပ္ခန္းတံခါးကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ျဖဴလြလြအိပ္ယာခင္းေပၚထိုင္ရင္းမိုးစစ္ေခါင္းဦးေလးကုိသူရင္ခြင္ထဲထည့္ကာပိုက္ထားလိုက္စဥ္သူ႔ကိုယ္ထဲ ..ခ်စ္ျခင္းရားသည္အရွိန္တစ္ခုျဖင့္စီးဆင္းသြားသလိုခံစားလိုက္ရသည္။ သူမိုးစစ္အိပ္ယာေဘးကစားပြဲတစ္ခုရဲ႕အံဆြဲေလးကိုဖြင့္လိုက္စဥ္သူ႔ဖုန္းကမီးေလးပြင့္ကာျမည္လာတာမို႔ၾကမ္းျပင္ေပၚဒူးေထာက္ဆင္းကာဖုန္းကိုဖြင့္လိုက္သည္။သူ႔အသံကတိုးတိမ္စြာျဖင့္

''လင္းညိဳ ......''

''အင္း....အေျခအေနမေကာင္းဘူးးးမိုးစစ္ကခုနကေလးကေတာ့သတိရလာေသးတယ္အခုျပန္ေမ့ေနလားမွိန္းေနလားမသိဘူးးမ်က္နွာကမွန္ကြဲေတြေတာ့ရွင္းၿပီးၿပီ..ဒါေပမယ့္မ်က္လံုးကိုထိတာကေတာ့မ်က္စိကအျမင္လႊာကိုပ်က္စီးသြားတယ္တဲ့အာရံုေၾကာေတြေတာ့မထိဘူးတဲ့ ''

''အင္းးးးး''

''မ်က္ၾကည္လႊာပ်က္စီးသားနာမို႔အခုေနေတာ့ခပ္ဝါးဝါးျမင္ေနရေသးမယ္ ...ေနာက္ၾကာလာရင္ေတာ့လံုးဝကြယ္သြားမယ္တဲ့ ''

သူတိုးတိုးရႈိက္ကာငိုမိသည္။မိုးစစ္သည္သူ႔ေၾကာင့္လူေတာမတိုးသည့္မ်က္မျမင္ဘဝကိုေရာက္ရျပန္သတဲ့။သူဆိုတာလည္းမိုးစစ္အတြက္ဆူးေညႇာင့္ခလုပ္သက္သက္ပါလား။လေရာင္အံဆြဲထဲကဖိုင္ျဖင့္ထပ္ထားေသာစာ႐ြက္ေတြကိုစားပြဲစြန္းေပၚတင္လိုက္သည္။စာ႐ြက္တစ္ခ်ိဳ႕ကစားပြဲေပၚမွေလ်ာက်ၿပီးသူ႔အနားပတ္လည္မွာျပန္ႀ့ကဲသြားသည္။

''နင္ကလည္ငိုမေနနဲ႔မ်က္ၾကည္လႊာအလႈရွင္ရွိရင္ျပန္ေကာင္းသြားမွာပါဟာ ''

''ဟင္ ''

''ဘာျဖစ္တာလည္းလေရာင္ ''

''ဘာမွမဟုတ္ဘူး...ငါဖုန္းခ်လိုက္မယ္ျပန္ေခၚမယ္ ''

လေရာင္ဗီဒိုအံဆြဲထဲကေနာက္ထပ္စာ႐ြက္ေတြကိုထုတ္လိုက္သည္။နွလံုးအစားထိုးျခင္းနွင့္ပတ္သတ္ေသာအေထာက္အထားနွင့္စာ႐ြက္ျဖတ္ပိုင္း ကိုရီးယား၊ အိႏိၵယဘက္မွေဆးရံုတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕မွတ္ခ်က္မ်ားနွင့္ေျဖၾကားခ်က္မ်ားကိုေကာ္ပီလုပ္ထားေသာစာ႐ြက္မ်ား။ လေရာင္ေခါင္းေတြခ်ာလည္မူးကာရင္ေခါင္းထဲတလွပ္လွပ္ျဖစ္လာသည္။မိုးစစ္သည္သူ႔အား........။ဒါဆိုယာဥ္တိုက္မႈကေရာတကယ္မေတာ္တဆလား။ လေရာင္စိတ္လႈပ္ရွားစြာေနာက္အံဆြဲတစ္ခုကိုဆြဲဖြင့္လိုက္သည္။ ထြက္လာေသာအိတ္အၾကည္ေလးတစ္အိတ္က လေရာင္ရင္ကိုျပင္းစြာခုန္လႈပ္သြားေစသည္။

''ဟင္ ''

xxxxxx

"နင္သိေနခဲ့တာလားးလင္းညိဳ ''

''............''

''မိုးစစ္ငါ့အတြက္နွလံုးလႈမယ္ဆိုတာနင္သိေနခဲ့တာလားးလင္းညိဳေျဖစမ္းပါ ...နင္ဘာေၾကာင့္ဒီလိုလုပ္ရက္နိုင္တာလည္း ''

လေရာင္အသံကမွန္အလံုပိတ္ထားတဲ့ကားထဲမွာေျခာက္ကပ္ကပ္ထြက္လာသည္။မိုးစစ္ဗီဒိုထဲမွေသြးစစ္ထားေသာအေျဖမ်ားနွင့္အတူေလယာဥ္လတ္မွတ္မ်ားကိုေတြ႕ၿပီးလေရာင္ေဆးရံုကိုလိုက္လာကာလင္းညိဳကိုဖုန္းဆက္ေခၚၿပီးေမးမိသည္။အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ေဆးသြားကုမည့္လူစာရင္းထဲသူမိုးစစ္နွင့္အတူလင္းညိဳပါလာေသာေၾကာင့္ပင္။

''ငါ့ကိုေျဖေပးပါဦးလင္းညိဳေက်းဇူးျပဳၿပီး ...ငါခံစားေနရတာေတြကိုကိုယ္ခ်င္းစာေပးပါ ''

''ငါ ...နင့္ကိုခ်စ္တယ္လေရာင္...လူတိုင္းလူတိုင္းကသူတို႔ခ်စ္ျမတ္နိုးတဲ့တစံုတခုကိုမပိုင္ဆိုင္ၾကရင္ေတာင္ မပ်က္စီးေစခ်င္တဲ့အတၲရွိၾကတာဘဲ...အဲ့အတြက္ငါ့မွာေျပာစရာမရွိပါဘူးး''

''နင္ရက္စက္လိုက္တာလင္းညိဳ .....အတၲႀကီးလိုက္တာ .....ဒါေပမယ့္နင္မွတ္ထား ...ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူကိုစြန္႔လႊတ္ၿပီးခ်စ္တတ္တာကလည္း ပိုင္ဆိုင္မႈကင္းတဲ့ခ်စ္ျခင္းဘဲ ...မိုးစစ္ငါ့အေပၚအဲ့လိုခ်စ္ခဲ့တယ္ ...ဘဝမွာေလ ...ငါတို႔လိုလူစားမ်ိဳးအဖို႔အသက္ေပးခ်စ္တယ္ဆိုတာနဲ႔ဘဲ ေသေပ်ာ္ဖို႔သင့္ေနၿပီ ....ငါမိုးစစ္ကိုဘယ္လိုဘယ္ေလာက္ထိခ်စ္တယ္ဆိုတာ ..မိုးစစ္ငါ့အေပၚဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆိုတာ.. တေလာကလံုးသိဖို႔ငါမေမ်ွာ္လင့္ပါဘူးးငါတို႔နွစ္ေယာက္သိေနဖို႔ဘဲလိုတယ္ ''

လင္းညိဳၿပံဳးရင္း

''ငါသြားမယ္ ...လေရာင္ ....ငါမိုးစစ္ေလာက္မခ်စ္ျပနိုင္ပါဘူးးးဒါကိုငါမရွက္ပါဘူးးးငါတို႔ခံယူပံုျခင္းမတူၾကတာပါ ...ဘာျဖစ္ျဖစ္ ..ေလးစားခဲ့ပါတယ္ ....''

လေရာင္လင္းညိဳရဲ႕မ်က္နွာကိုသူစိမ္းတစ္ေယာက္လိုၾကည့္ရင္း

''ငါမအံ့ၾသပါဘူးလင္းညိဳ ...လူတိုင္းကခ်စ္တယ္လို႔ေျပာတတ္ၾကတာဘဲ ..လူတစ္ေယာက္ရဲ႕နွလံုးသားကိုမျမင္တတ္သူေတြက အဲဒီလူကိုအရူးတစ္ေယာက္လို႔ထင္မွာဘဲ... ငါတို႔သူငယ္ခ်င္းဆက္ျဖစ္နိုင္ေသးလားလင္းညိဳ ''

'' ငါအဲ့ေလာက္မႏုပါဘူး....နင္နဲ႔ငါသူငယ္ခ်င္းပါ ....ကဲ..ေဆးရံုကိုသြားမလားမိုးစစ္သတိရေနၿပီေျပာတယ္ ...သူ႔အေဖနဲ႔ ျပႆနာေတာ့ရွိလိ္မ့္မယ္နင္သြားခ်င္ရဲ႕လား''

''ငါအစစအရာရာအတြက္မိုးစစ္ကိုေရာသူ႔အေဖကိုပါေတာင္းပန္ရဦးမယ္....တေလာကလံုးကလက္ညိဳးထိုးကဲ့ရဲ႕တာကိုေတာင္ငါမေၾကာက္ခ့ဲတာ ...သူအေဖငါ့ကိုထိုးထိုးရိုက္ရိုက္ငါသြားရမယ္လင္းညိဳ ''

လင္းညိဳကားစက္ကိုနိုးလိုက္စဥ္လေရာင္မိုးစစ္ကိုျမင္ေယာင္ရင္းဘယ္ဘက္ရင္အံုကခပ္ေႏြးေႏြးလုႈပ္ရွားလာသည္။

+++++++++

'' ေဟ့ေကာင္....မင္းထြက္သြားစမ္း ''

တံခါးဖြင့္ကာဝင္ဝင္ျခင္းလူတစ္ေယာက္ကသူ႔ကိုမုန္းတီးေသာအၾကည့္ျဖင့္ၾကည့္ကာေမာင္းထုတ္သည္။မိုးစစ္ရဲ႕မ်က္နွာက်ဆင္ေသာေၾကာင့္မိုးစစ္ရဲ႕အေဖမွန္းသိစြာလေရာင္က်ိဳးက်္ိုုဳးႏြံႏြံရပ္ရင္း

''ေတာင္းပန္ပါတယ္အန္ကယ္...မိုးစစ္ကိုအခုလိုျဖစ္ေစဖို႔မရည္႐ြယ္ပါဘူး....ကြၽန္ေတာ္က ''

''မင္းကိုထြက္သြားလို႔လူလိုေနာက္ဆံုးေျပာမယ္...ေတာက္..အလကားအေျခာက္...ကိုယ့္ဘဝကိုယ္နားမလည္ဘဲကိုယ့္ထက္ငယ္တဲ့ကေလးတစ္ေယာက္ကိုအၫြန္႔ခ်ိဳးပစ္တယ္....မင္းကိုငါသတ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္မုန္းတယ္...မင္းေၾကာင့္ငါ့သားဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးျဖစ္ရတာ..မင္းအရွက္မရွိဘူးလားဟင္''

အခန္းထဲရွိသူနာျပဳဆရာမေလးကသူ႔ကိုအားနာစြာၾကည့္သည္။လေရာင္မ်က္လႊာကိုခ်ေခါင္းငံု႔ရင္း

''ေတာင္းပန္ပါတယ္ ..အန္ကယ္..ကြၽန္ေတာ္မိုးစစ္နားမွာခဏေလးေနပါရေစ....မိုးစစ္ ..ကြၽန္ေတာ့ကိုလိုအပ္ေနသေ႐ြ႕ေနပါရေစ... .မိုးစစ္သတိရလာရင္ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ၿပီးသူ႔အနားမွာေနပါရေစ......''

''ေဟ့ေကာင္...မင္းကိုငါသတ္မိေတာ့မယ္ ''

မိုးစစ္အေဖကလေရာင္အကီီ်စကိုဆြဲကာထိုးမည့္ဟန္ျဖင့္အေရွ႕သို႔တိုးလာသည္။

''အကို...ထြက္...သြားလိုက္ပါ ''

မိုးစစ္ထံမွခပ္တိုးတိုးအားယူၿပီးေျပာသံထြက္လာသည္။လေရာင္ေရွ႕သို႔ေျခတစ္လွမ္းတိုးရင္း

'' မိုးစစ္ ''

မိုးစစ္ကသူရွိရာဖက္ကိုအသံနားေထာင္ၿပီးပက္လက္လွန္ေနရာမွေခါင္းကိုတျဖည္းျဖည္းလွည့္လာသည္။လေရာင္မိုးစစ္မ်က္နွာျပင္ကပတ္တီးစျဖဴျဖဴမ်ားကိုျမင္ၿပီးရင္တစ္ခုလံုးဆို႔နစ္ေၾကကြဲစြာမ်က္ရည္တို႔အဆီးအတားမဲ့စြာက်လာမိသည္။မိုးစစ္တစ္ကိုယ္လံုးကိုသြယ္တန္းခ်ိတ္ဆက္ထားေသာပိုက္ႀကိဳးမ်ားကိုျမင္ၿပီးလေရာင္တကိုယ္လံုးေနာင္တတရားတို႔ျဖင့္နာက်င္လြန္းလွပါသည္။

''မိုးစစ္ရယ္ ...''

သူအတင္းမိုးစစ္နားသြားရန္ျပင္မိသည္။မိုးစစ္အေဖကလေရာင္ရင္ဘတ္ကိုလႊတ္ရင္းေဆာင့္တြန္းလိုက္သည္။လေရာင္မထင္မွတ္ထားေသာေၾကာင့္တမံသလင္းေပၚအရွိန္ျဖင့္လဲၿပိဳက်သြားသည္။သူမိုးစစ္ရွိရာကိုၾကည့္ရင္းတျဖည္းျဖည္းအားယူကာျပန္ထရင္း

''မိုးစစ္...အကို႔ေၾကာင့္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ျပႆနာေတြကိုအကိုေတာင္းပန္ပါတယ္...မိုးစစ္ခဏေလးဒုကၡခံေပးပါေနာ္....အကိုမိုးစစ္မ်က္လံုးေတြအလင္းျပန္ရတဲ့အထိတာဝန္ယူပါတယ္ ''

''ေဟ့ေကာင္..မင္းသြားေတာာ့ကြာ ..မင္းေနာက္ဆိုဒီဖက္ကိုေျခဦးေတာင္မလွည့္နဲ႔ ....''

မိုးစစ္အေဖကသူ႔ကိုအတင္းတြန္းလႊတ္တာမို႔သူေဆးရံုအျပင္ဖက္သို႔ခပ္ေျဖးေျဖးထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။သူ႔ေျခလွမ္းတို႔ကေဆာက္တည္ရာမဲ့စြာေလးလံလြန္းသလိုသူ႔နလံုးခုန္သံကလည္းအဆမတန္ျမည္လြန္းလွသည္။ေဆးရံုရဲ႕နံံရံကိုမွီရင္းသူေမာပန္းစြာအသက္ကိုရႈလိုက္မိသည္။သူအျဖစ္ကိုျမင္ေသာလင္းညိဳကကားတံခါးဖြင့္ဆင္းလာကာသူ႔ထံေျပးၿပီးလာတြဲရွာသည္။ထိုအျဖစ္ကိုေဆးရံုကိုလာေသာေရႊၾကာကျမင္ၿပီးသူ႔ကိုခပ္မဲ့မဲ့ၿပံဳးျပသြားသည္။ေရႊၾကာလည္းသူ႔ကိုအထင္ပိုလြဲေလၿပီ။

+++++

''ငါ့ကိုမက္ေဆ့နစ္ေစာင္ေရးခိုင္းတယ္ ..နင့္ကိုတစ္ေစာင္ေရႊၾကာ့ကိုတစ္ေစာင္ပို႔ေပးပါလို႔ေျပာတယ္ ..သူဒီညပို႔လိမ့္မယ္ ''

လင္းညိဳရဲ႕အသံကိုဖုန္းထဲကၾကားၿပီးလေရာင္တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားေနမိသည္။စိတ္နွင့္ကိုယ္တို႔သည္ေသခ်ာမရွိစြာအလြဲအေခ်ာ္ေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္။

ညအိပ္မီးရဲ႕အလင္းေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေအာက္မွာသူခပ္ငူငူထိုင္ရင္းစားပြဲခံုေပၚတင္ထားတဲ့ဖုန္းက္ုိမမွိတ္မသုန္ၾကည့္ေနမိသည္။ညက်ရင္မက္ေဆ့စ္တစ္ေစာင္ပို႔လိုက္မယ္ဆိုေသာမိုးစစ္ရဲ႕အသံကိုသူအလြမ္းမေျပစြာၾကားလိုက္ရသလိုဘာအေၾကာင္းအရာလည္းဆိုတာကိုပါသူတပ္အပ္နားလည္ပါသည္။မိုးစစ္သူ႔ကိုထားခ့ဲေတာ့မည္။ဒုကၡိတတစ္ေယာက္လို႔သူ႔ကိုယ္သူမွတ္ယူၿပီးသူ႔အနားကထာဝရထြက္သြားဖို႔လင္းညိဳကိုေခၚကာတိုင္ပင္တာမွန္သမ်ွလေရာင္ျပန္ၾကားရတာမို႔သူ႔ရင္ထဲပိုၿပီးမခ်ိ။သူ႔ပံုစံကမၾကာခင္ေသမိန္႔ခ်ခံရေတာ့မည့္ရာဇဝတ္သားတစ္ေယာက္ပမာေျခာက္ျခားလြန္းလွသည္။ညတာသည္ရွည္လြန္းေလစြ၊၊ထိုစဥ္ဖုန္းရဲ႕ဖလက္ရွ္မီးကဖ်က္ကနဲတစ္ခ်က္လင္းကာမက္ေဆ့တစ္ေစာင္ဝင္လာသည့္အိုင္ကြန္ေလးဖုန္းစခရင္မွာေပၚလာသည္။ဒီးကနဲတခ်က္တုန္သြားေသာဖုန္းကိုေကာက္ယူၿပီးအသစ္ဝင္လာေသာမက္ေဆ့ကိုသူေလးကန္ေသာလက္အစံုျဖင့္ဖြင့္ဖတ္လိုက္သည္။

'' ကြၽန္ေတာ့္နားကထြက္သြားေပးပါေတာ့...ကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကိုဘယ္ေတာ့မွမခ်စ္နိုင္ဘူး ..အဲ့ဒါေသခ်ာတယ္ ...ကြၽန္ေတာ္စိတ္ကစားမိခဲ့ တာပါ ...Sorry . ''

ေမ်ာ္လင့္ၿပီးသားစကားျဖစ္ေပမယ့္သူမ်က္ဝန္းတို႔စိုစြတ္သြားသည္။နႈတ္ခမ္းကနာက်င္စြာၿပံဳးရင္းသူဖုန္းကိုအဓိပၸာယ္မဲ့စြာၾကည့္ေနမိသည္မွာမည္မ်ွၾကာသည္မသိ။သူဖုန္းနံပါတ္ေတြကိုတဆတ္ဆတ္နွိပ္ရင္းဖုန္းေခၚလိုက္သည္။ဖုန္းျမည္သံဆံုးသြားသည္အထိဖုန္းကိုမကိုင္သျဖင့္ဖုန္းသံတတူတူကနားဆူစြာထြက္လာသည္။အိပ္ယာေဘးစားပြဲေပၚတင္ထားေသာေရပုလင္းမွေရကိုတခြက္ဌဲ့ေသာက္ရင္းသူအိပ္ယာကေျဖးညင္းစြာထလိုက္သည္။ညဝတ္အက်ၤီႀကိဳးစကိုခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ျပင္ရင္းဝရံတာကိုထြက္လာလိုက္သည္။

ျပတင္းဝကတိုက္ခတ္လာေသာေလႏုေအးကသူ႔ရင္ကအပူကိုမေအးျမနိုင္။ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ညကိုၾကည့္ရငး္သူတစံုတရာကိုျပင္းျပစြာသတိရမိသြားသည္။သူမိုးစစ္အခန္းေသာ့ကုိယူကာအခန္းတံခါးကိုဖြင့္ၿပီးမိုးစစ္အိပ္ခန္းထဲသို႔ဝင္လာခဲ့လိုက္သည္။ကုတင္စြန္းေပၚတင္ထားသည့္အကို႔အတြက္ဟုေရးထားသည့္ပလက္စတစ္အၾကည္ေရာင္ေလးကိုခြာရင္းအထဲကဒိုင္ယာရီေလးကိုထုတ္ယူၿပီးပထမစာမ်က္နွာေလးကိုဖြင့္လိုက္သည္။ေန႔စြဲအလိုက္သူတို႔စေတြ႕သည့္ေန႔ကစၿပီးေရးထားတာေလးေတြဖတ္ရင္းသူဆြတ္ျပန္႔လြမ္းေမာလာသည္။သူ႔နွလံုးသားလိပ္ျပာသည္အတိတ္ပစၥဳပန္နွစ္ေနရာမွာလူးလာေခါက္တုန္႔ပ်ံသန္းရင္းသူ မိုးစစ္ကိုလြမ္းေမာစြာေနာက္ဆံုးစာမ်က္နွာကိုလွန္ပစ္လိုက္သည္။

အကို

လမင္းေလာက္မလင္းနိုင္ေပမယ့္ၾကယ္ေလးေတြလည္းလင္းတတ္တယ္တ့ဲအကို႔အခ်စ္ကိုမမွီနိုင္ေပမယ့္ကြၽန္ေတာ္အကို႔ကိုသိပ္ခ်စ္ပါတယ္။ကြၽန္ေတာ္သာၾကယ္တစ္ပြင့္ျဖစ္ခဲ့ရင္အကို႔အေရာင္အဝါေတြေတာက္ပေနဖို႔ေႂကြေပးလိုက္ခ်င္ပါတယ္.....ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့အကို႔အလင္းေတြပိုေတာက္ပေစခ်င္လို႔ေပါ့....အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ၾကယ္ေလးေတြလည္းေႁကြတတ္တယ္အကို....တေလာကလံုးကိုအလင္းေပးဖို႔အကိုထိန္ထိန္သာၿပီးေနေပးပါေနာ္ .........

အကို႔ကိုရူးေလာက္ေအာင္ခ်စ္တဲ့

မိုးစစ္...

''ဟင့္အင္းး''

သူေခါင္းကိုတစ္ခ်က္ခါလိုက္မိသည္။မေႁကြရဘူးမိုးစစ္။သူ႔ရင္ဘတ္ထဲတင္းက်ပ္စြာဆို႔နင့္လာရင္းးးမ်က္ရည္စိီးေၾကာင္းကပါးေပၚက်လာသည္။သူမတ္တပ္ရပ္ေနရာမွတျဖည္းျဖည္းထိုင္က်သြားၿပီးသည္းထန္စြာငိုေႂကြးမိေတာ့သည္။
ဘဝမွာေနာက္ထပ္ဆံုးရံႈးစရာမက်န္ေတာ့ေလာက္ေအာင္သူ႔နွလံုးသားသည္မြမြေၾကလ်က္။

ဘာေၾကာင့္လည္းးးးးးးးဘာလု႔ိလည္းးးးမိုးစစ္မင္းအေပၚငါအခ်စ္မစစ္ခဲ့လို႔လားးးးးးးဒါမွမဟုတ္ငါခ်စ္တာကိုမင္းမျမင္တာလားကေလးရယ္ ....။ ငါရူးေတာ့မယ္ .....ငါ့ကိုထားမသြားပါနဲ႔ ....။

x           x           x

''ကိုယ့္က်န္းမာေရးဂရုစိုက္မွေပါ့...ဟာ ''

လင္းညိဳ လေရာင္ကိုယ္ေပၚကေစာင္ပါးေလးကိုရင္ပတ္နားထိေရာက္ေအာင္ေသခ်ာျပန္ဆန္႔ရင္းအျပစ္တင္စကားဆိုသည္။ လေရာင္ခမ်ာ ဖြဖြၿပံဳးမိသည္။ ၿပီးမွ

'' မိုးစစ္ေရာဘယ္လိုေနလည္းဟင္....''

''ဒီေန႔ပတ္တီးျဖည္မယ္ထင္တယ္ ..ငါလည္းေသခ်ာေတာ့မသိဘူးးငါ့အတြက္နင္ကပိုအေရးႀကီးတယ္ေလ ...နင္လည္းဟိုကိုသြားသင့္ၿပီ ..ေခါင္းမာေနတာကနင့္အတြက္ေကာင္းတာျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူးးေနာ္လေရာင္..ငါကေစတနာနဲ႔အႀကံေပးတာပါမုိးစစ္ကမိသားစုနဲ႔...နင္ကတစ္ေယာက္တည္းရယ္''

''ေအးပါဟာ...ဒါေပမယ့္ငါေလ...မိုးစစ္ကိုအရမ္းေတြ႕ခ်င္တာဘဲ ...အခုေနေသရင္..ငါလြမ္းလို႔ေသတာဘဲျဖစ္လိမ့္မယ္.. ထင္တယ္ ..လင္းညိဳရယ္......sorryနင့္ေရွ႕မွာငါေျပာဖို႔မသင့္ဘူး...ဒါေပမယ့္ငါ့အျဖစ္ကိုငါတို႔လိုလိင္စိတ္ကြဲျပားတဲ့လူေတြကဘဲနားလည္လိမ့္မယ္ထင္လို႔ပါ ''

''ရပါတယ္ ..ငါ့ကိုေျပာလို႔နင္စိတ္ေပါ့သြားရင္ငါနားေထာင္ေပးနိုင္ပါတယ္ ...ဟ''

''ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဟာ ''

လင္းညိဳေပါ့ေပါ့ပါးပါးၿပံဳးရင္းေျပာသည္။

''ကဲ..ငါေဆးရံုျပန္ဦးမယ္ ..နင္နားနားေနေနေနေနာ္..ေန႔လည္စာကိုအိမ္ကပို႔ေပးလိမ့္မယ္ငါဖုန္းဆက္ၿပီးသားလာပို႔တဲ့ကေလးကိုလည္း ျပန္မလႊတ္နဲ႔လက္တိုလက္ေတာင္းခိုင္းဖို႔ေခၚထားလိုက္ၾကားလား ''

''ရပါတယ္ဟာ ''

''စကားမမ်ားစမ္းပါနဲ႔ေမာင္လေရာင္ ..တခါတေလေတာ့ငါ့စကားနားေထာင္စမ္းပါ ''

လင္းညိဳရဲ႕အေျပာကိုသူသေဘာက်စြာခပ္ဖြဖြၿပံဳးမိသည္။လင္းညိဳထိုင္ေနရာကထၿပီးျပန္ရန္ျပင္လိုက္တာမို႔သူလင္းညိဳလက္ဖ်ားကိုလွမ္းကိုင္ကာ ''အစစအရာရာအတြက္နင့္ကိုေတာင္းပန္တယ္လင္းညိဳ ေက်းဇူးလည္းတင္ပါတယ္ ...နင္ကငါ့အတြက္သူငယ္ခ်င္းေကာင္း တစ္ေယာက္ပါ ....ငါေသသြားရင္ေတာင္မေမ့ပါဘူး ..ေနာ္ ''

''နင္မေသနိုင္ပါဘူး ,...တေလာကလံုးကလူေတြနင့္ကိုအလိုမရွိဘူးဆိုရင္ေတာင္ ငါ့အတြက္အသက္ဆက္ေပးစမ္းပါလေရာင္ ...နင့္ကိုပိုင္ဆိုင္တာမပိုင္နိုင္တာထက္တမိုးေအာက္ထဲအတူတူရွိေနတယ္ဆိုတဲ့အသိတစ္ခုနဲ႔ငါ့ဘဝကိုငါေက်နပ္ေနခ်င္လို႔ပါ ''

လင္းညိဳ…လေရာင္ရဲ႕လက္ဖ်ားေလးကိုျပန္ျဖစ္ညႇစ္ရင္းစကားဆိုသည္။

''နင့္အတြက္ငါ ....ဘာမဆိုလုပ္ေပးခ်င္တဲ့စိတ္ဝင္လာမိတယ္...လေရာင္.. ဒါေပမယ့္နင့္အနားလာေနခ်င္တာထက္ပိုၿပီး ငါနင့္ဆီကငါမလိုခ်င္ပါဘူးးငါသြားမယ္လေရာင္ ''

လေရာင္အခန္းတံခါးဖြင့္ကာထြက္သြားေသာလင္းညိဳကိုၾကည့္ရင္းစိတ္မေကာင္းစြာသက္ျပင္းခ်မိသည္။ရင္ေတြလည္းနာလွပါၿပီ။သူစိုစြတ္တာတဲ့မ်က္ဝန္းကိုအတင္းမွိတ္ၿပီးအိပ္ရန္ျပင္လိုက္သည္။

လြမ္းရတဲ့ေန႔ေတြကုန္ပါေစေတာ့မိုးစစ္ရယ္။ႀကိဳးးစားၿပီးအိပ္ေသာ္လည္းသူအိပ္လို႔မရ။နာရီလက္တံတခ်ပ္ခ်ပ္ကပင္သူနွလံုးသားကိုတဒိန္းဒိန္းခုန္လာေစသည္မို႔သူအိပ္ယာေပၚမွအတင္းထကာအဝတ္အစားလဲရင္းကားေသာ့ကိုေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။

++++

''အကိုလင္းညိဳလာတာေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ''

''ရပါတယ္မိုးစစ္...လာရမွာေပါ့ ''

''အေဖနဲ႔ေရႊၾကာေရာ ဆရာမပါ ခဏအျပင္ထြက္ေပးပါလား ...ကြၽန္ေတာ္တို႔ေျပာစရာရွိလို႔ပါ ''

အခန္းထဲကလူေတြထြက္သားေပးတာမို႔လင္းညိဳနွင့္မိုးစစ္သာအခန္းထဲက်န္ရစ္ခဲ့သည္။မိုးစစ္က

''သူတို႕သြားၿပီလား ''

''သြားၿပီမိုးစစ္ေျပာေလဘာေျပာခ်င္လို႔လည္း ''

''အကိုကြၽန္ေတာ့ေခါင္းအံုးေအာက္မွာအခန္းေသာ့ရွိတယ္..အဲ့ဒါကိုယူၿပီးကြၽန္ေတာ့အခန္းထဲကဗီိရိုထဲမွာပလတ္စတစ္အၾကည္ေရာင္ေလးနဲ႔ထည့္ထားတဲ့စာအုပ္ေလးကိုကြၽန္ေတာ္မရွိတဲ့အခါအကိုလေရာင္ကိုေပးေပးပါေနာ္ ..အဲ့စာအုပ္ေလးကိုအကိုသယ္ခဲ့ေပးပါေနာ္အကို....''

''မိုးစစ္ ...ေသခ်ာစဥ္းစားပါဦး ..မိုးစစ္မ်က္လံုးကျမင္ဖို႔အလားအလာရွိတယ္ေလ...ၿပီးေတာ့မိုးစစ္ကေအာင္ျမင္ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ ...ေကာင္းမြန္တဲ့အနာဂတ္ကမိုးစစ္နဲ႔လက္တစ္ကမ္းမွာရွိေနတာ...''

မိုးစစ္ၿပံဳးသည္။

''ကြၽန္ေတာ္ရူးေနတယ္ဆိုလည္းရူးတယ္ထင္ၾကပါေစေတာ့ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူကကိုယ့္ဘဝပါဘဲ ..ကြၽန္ေတာ္အကို႔ကိုခ်စ္တယ္
အကို႔အတက္ကြၽန္ေတာ္ဘဝကိုရင္းရဲပါတယ္ ....ေအာ္ ...အကို ''

တံခါးဖြင့္သံေၾကာင့္သူတို႔ကားစျပတ္သြားသည္။ဆရာဝန္ႀကီးရဲ႕နႈတ္ဆက္သံနွင့္အတူေျခသံမ်ားကိုၾကားရၿပီး

''ပတ္တီးျဖည္မယ္ေနာ္ ...ကိုမိုးစစ္ ..မ်က္လုံးကကိုက္တာနာတာျဖစ္ေသးလား ''

သူေခါင္းခါျပလိုက္သည္။မၾကာခင္သူ႔မ်က္လံုးမွာစည္းေနွာင္ထားေသာပတ္တီးစကိုျဖည္းညင္းစြာဖယ္ရွားသည့္အေတြ႕ကိုသူစတင္ခံစားရေလသည္။

''ကြၽန္ေတာ္တို႔သြားမယ့္ကိစၥျပန္စီစဥ္ေပးပါဦး ''

ပတ္တီးျဖည္ေပးေနေသာဆရာဝန္ႀကီးနွင့္အတူကူလုပ္ေပးေနေသာလင္းညိဳလက္တို႔တန္႔ကနဲရပ္သြားကာမိုးစစ္မ်က္နွာကိုေသခ်ာၾကည့္မိသည္။ေ႐ြႊၾကာကစကားျဖတ္သည့္အေနျဖင့္

'' မ်က္ၾကည္လႊာကဟိုအထိသြားလုပ္စရာမလိုဘူးမိုးစစ္ရဲ႕ဒီမွာလည္းရပါတယ္ ''

''ေရႊၾကာ ''

''စကားမေျပာပါနဲ႔ဦးလူနာ ...ဆရာႀကီးအလုပ္လုပ္ရတာခက္မွာစိုးလို႔ပါ ''

သူေရႊၾကာ့ကိုစကားေျပာရန္ျပင္ေနတုန္းနာ႔စ္ရဲ႕အသံေၾကာင့္ၿငိမ္ေနလိုက္ရသည္။တလႊာခ်င္းျဖည္ေနေသာပတ္တီးစမ်ားေအာက္ကသူ႔မ်က္လံုးကိုမည္သို႔ျဖစ္လာမည္ေတြးရင္းမိုးစစ္ရင္တဒိတ္ဒိတ္ခုန္လာေလသည္။မေသခ်င္စပ္ၾကားအကို႔မ်က္နွာေလးကိုသူျမင္ေတြ႕ခ်င္ပါေသးသည္။ပတ္တီးစတို႔အကုန္ျဖည္ၿပီးခ်ိန္မွာဆရာဝန္ကေနကာမ်က္မွန္တစ္လက္ကိုတပ္ေပးရင္းမ်က္လံုးကိုေျဖးေျဖးဖြင့္ဖို႔သတိေပးသည္။သူစိတ္လႈပ္ွရွားစြာမ်က္လံုးကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။စူးရွေသာအလင္းေၾကာင့္သူမ်က္စိကိုခဏမွိတ္ရင္းေနာက္တဖန္အားယူကာဖြင့္ၾကည့္လိုက္ျပန္သည္။ခပ္ဝါးဝါးအရိပ္ေတကသူ႔ျမင္လြာနားကပ္ကာတိုးလာတာမို႔သူသူ႔ကိုယ္ကိုေနာက္သို႔ဆုတ္လိုက္မိသည္။

''ဘုရားေရ ....ငါ..ငါတစ္ကယ္ႀကီးကို .....''

သူအံ့ၾသစြာေရ႐ြတ္လိုက္မိသည္။သူတကယ္ကိုမ်က္မျမင္ျဖစ္ခဲ့သည္ဘဲ၊၊သူ႔ျမင္လြႊာေတြထဲဘာဆိုဘာမွျပတ္ျပတ္သားသားမရွိဘဲအရာရာကေဝဝါးေနေလေတာ့သည္။

++++

လေရာင္ေဆးရံုေရွ႕ကားရပ္ရင္းေဆးရံုခန္းထဲမွာရွိေနသည့္မိုးစစ္ကိုျမင္ေယာင္ၿပီးလြမ္းေနမိသည္။အထဲသို႔ဝင္ခ်င္ေပမယ့္သူဝင္သြားရင္အဆင္ေျပပါ့မလားဆိုၿပီးစိတ္ကလည္းပူပန္ေနမိသည္။မိုးစစ္ရယ္ ...အကိုမေသခင္ေလးအထိမင္းအနားမွာေနခ်င္မိတာပါ။ဒါေပမယ့္... အကိုတို႔အျဖစ္ကဆိုးလြန္းပါတယ္ကြာ။လေရာင္စတီယာရင္ေပၚေခါင္းကိုစိုက္ရင္းၿငိမ္သက္ေနမိသည္။ထို႔ေနာက္ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုခ်ကာ
ကားတံခါးကိုဖြင့္ဆင္းလိုက္သည္။မိုးစစ္မ်က္နွာကိုခဏျဖစ္ျဖစ္သြားၾကည့္မည္။ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔လည္းျဖစ္ရင္ျဖစ္မည္မို႔သူေတြ႕ကိုေတြ႕မွျဖစ္မည္။

စိတ္လႈပ္ရွားစြာဆင္းလာေသာ္လည္းလေရာင္ေျခေထာက္လွမ္းဖို႔အားကသိပ္မရွိခ်င္။ေခါင္းေတြမူးကာခ်ာခ်ာလည္ေနတာမို႔သူ႔ေျခလွမ္းတို႔ကယိမ္းထိုးကာေနသည္။သူတျဖည္းျဖည္းမိုးစစ္ရွိရာအခန္းနားသို႔ေရာက္လာေလသည္။အခန္းဝနားအေရာက္သူအခန္းတံခါးေလာခ့္ကိုအသံမျမည္ေစရန္အသာတိုးဖြင့္ရင္းအခန္းထဲသ္ုိ႔အသာေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္။ကုတင္ေပၚထိုင္ၿပီးမ်က္လံုးကိုပတ္တီးျဖည္ထားေသာမိုးစစ္ကိုၾကည့္ကာသူ႔မ်က္ဝန္းကမ်က္ရည္တို႔ကအဆီးအတားမဲ့စြာက်လာေလသည္။မိုးစစ္ပိန္သြားလိုက္တာ။မ်က္လံုးေကာျပန္ျမင္ရရဲ႕လားညီေလးရယ္။ထိုစဥ္မိုးစစ္ကဖ်တ္ကနဲအခန္းဝကိုၾကည္တာမို႔သူနံရံဖက္သို႔ျပန္ကပ္ထားလိုက္မိသည္။မိုးစစ္အသံကခပ္တိုးတိုးထြက္လာသည္။

''အကိုလင္းညိဳ ...''

''ေျပာ...မိုးစစ္..ဘာလိုလည္းညီေလး ''

''အကိုလေရာင္ေရာက္ေနတယ္....အကိုရွိေနတယ္ဗ်..ကြၽန္ေတာ္အကို႔ကိုေတြ႕ခ်င္တယ္..ကြၽန္ေတာ္အကို႔ကိုေတြ႕ပါရေစ...အကို႔ကိုေခၚေပးပါ....''

မိုးစစ္အသံကစိတ္လႈပ္ရွားစြာတုန္ရင္ေနေလသည္။လေရာင္ရင္ထဲဒိန္းကနဲျမည္ေအာင္တုန္လႈပ္သြားေလသည္။

''မရွိပါဘူးမိုးစစ္ရဲ႕ ''

ေရႊၾကာကအခန္းဝကိုလွမ္းၾကည့္ရင္းေျပာသည္ကိုမိုးစစ္ကေခါင္းခါရင္း

''အကိုေရာက္ေနတယ္ ....ကြၽန္ေတာ္သိတယ္ ''

''မိုးစစ္ကျမင္လိုက္ရလို႔လား ...မိုးစစ္ျပန္ျမင္ၿပီလား''

လင္းညိဳကအံ့ၾသစြာေမးသည္။မိုးစစ္အတင္းရုန္းထကာက်ယ္ေလာင္ေသာအသံျဖင့္

''အကို...အကိုရွိေနလား ''

လေရာင္အခန္းဝမွာဆက္မေနျဖစ္ေတာ့။ေနာက္ေၾကာင္းလွည့္ကာေျပးထြက္လာရင္းမ်က္ရည္က်လာေလသည္။အခန္းျပင္ကိုထြက္ၾကည့္ေသာလင္းညိဳ လေရာင္ကိုျမင္လိုက္ေသာ္လည္းမျမင္ဟန္ေဆာင္ကာ

''မရွိပါဘူးမိုးစစ္ရယ္ငါ့ညီစိတ္ထင္လို႔ပါ ..''

''ကြၽန္ေတာ္သိတယ္...အကိုအနားေရာက္လာတာကိုကြၽန္ေတာ့စိတ္ကသိတယ္ဗ်....ကြၽန္ေတာ့ရင္ဘတ္ထဲကေဟာဒီအသည္းထဲကသိတာ...အကိုအနားေရာက္လာတိုင္းကြၽန္ေတာ့ဒီနားကတဒုန္းဒုန္းခုန္ေနတာဗ်''

မိုးစစ္သူ႔ရင္ကိုပုတ္ျပရင္းေျပာတာကိုေ႐ြႊၾကာမ်က္နွာပ်က္စြာနားေထာင္ရင္းအျပင္သို႔ထြက္သြားေလသည္။

+++++

''ငါတကယ္မလာသင့္မွန္းသိပါတယ္....ငါေလ..ငါသူ႔ကိုအေဝးကၾကည့္ရံုေလးပါဘဲ...လင္းညိဳရယ္''

'' စိတ္ေလ်ာ့ပါဟာ...နင္အရမ္းငိုမေနပါနဲ႔ ..ငါနားလည္ပါတယ္ ''

''ငါမိုးစစ္ကိုမ်က္လံုးေတြျပန္ျမင္ေစခ်င္တယ္ ..ငါေလ ..ငါ့နွလံုးကိုမခြဲေတာ့ဘူးးသိလား ... လင္းညိဳ....ငါေသပါေစေတာ့ ငါ့မ်က္ၾကည္လႊာကိုမိုးစစ္ကိုေပးခဲ့မယ္ ...ငါေပးဖို႔ဆံုးျဖတ္ၿပီးၿပီလင္းညိဳ... နင္စီစဥ္ေပး...နင္မျဖစ္မေနစီစဥ္ေပးေနာ္''

လေရာင္..လင္းညိဳရဲ႕လက္ေမာင္းနွစ္ဖက္ကိုကိုင္ရင္းေျပာေနသည္ကို လင္းညိဳရင္နာစြာစိုက္ၾကည့္ေနရင္း

''နင္ ...မိုးစစ္ကိုအဲ့ေလာက္ခ်စ္လားလေရာင္''

''ငါခ်စ္တယ္....သူ႔အတြက္ငါ့ကိုယ္ထဲကအစိတ္အပိုင္းတစ္ခုခုကိုေျပးၿပီးငါခ်စ္ျပခဲ့တယ္ဆိုတာသူသိေစခ်င္လို႔ပါ....ဒီ့ထက္ပိုၿပီးလုပ္ခဲ့နိုင္ရင္ေတာင္ငါလုပ္မွာလင္းညိဳ ...ဒါငါ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္အမွန္ဘဲ ''

လင္းညိဳၿပံဳးသည္။စိတ္မေကာင္းစြာျဖင့္လေရာင္ကိုေငးၾကည့္ေနမိသည္။လေရာင္ကစာအုပ္တစ္အုပ္ကိုယူလာကာ

''ေရာ႕လင္းညိဳ ...ဒါမုိးစစ္အခန္းကရတာ ...သူေတာင္ငါ့ကိုကားအက္ဆီးဒန့္မျဖစ္ခင္ကတည္းကနွလံုးလႈဖို႔လုပ္ခဲ့တာ ...ငါ့လိုဒဏ္ရာဗရပြနဲ႔လူကဘာလို႔မလုပ္နိုင္ရမလည္း ....အဲ့ထဲမွာသူငါ့ကိုေပးဖို႔ေရးတဲ့စာပါတယ္....သူ႔ကိုျပန္ေပးလိုက္ပါ ...ငါျပန္ေပးလိုက္တယ္လို႔ ''

လင္းညိဳေခါင္းညိတ္ရင္းလေရာင္အခန္းကထြက္ဖို႔ျပင္သည္။ေနာက္သို႔ေက်ာခိုင္းလိုက္စဥ္သူ႔မ်က္ဝန္းကမ်က္ရည္ေတြကပါးျပင္ေပၚက်လာေလသည္။နင္ရက္စက္တယ္လေရာင္၊တျခားတစ္ေယာက္ကိုအသက္ေပးခ်စ္ဖို႔အတြက္နင့္ကိုခ်စ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ကိုတစ္ဘဝလံုးေနာင္တတရားေတြနဲ႔ရွင္သန္ေစတယ္....ဘာလို႔လည္း ...ငါ့နွလံုးသားကိုနင္မျမင္လို႔လားလေရာင္ရယ္ ..။

''ငါအျမန္ဆံုးသြားခ်င္တယ္လင္းညိဳေက်းဇူးျပဳၿပီး''

လင္းညိဳေနာက္လွည့္မၾကည့္ဘဲအံကိုႀကိတ္ကာေခါင္းကိုဆတ္ဆတ္ညိတ္ျပလိုက္သည္။

+++++

လင္းညိဳအခန္းတံခါးကုိဖြင့္မီးေတြကိုဖြင့္ရင္းဆိုဖာတစ္ခုေပၚႏြမ္းနယ္စြာထိုက္ခ်လိုက္ကာမ်က္လံုးမ်ားကိုမွိတ္ထားလိုက္သည္။မ်က္စိထဲလေရာင္ရဲ႕အငိုမ်က္နွာကိုသာျမင္ေယာင္ေနတာမို႔သူေခါင္းကိုဘယ္ညာယိမ္းရင္းေမ့ေဖ်ာက္ဖို႔ျကိဳးစားလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္သူလေရာင္ေပးလိုက္ေသာဒိုင္ယာရီစာအုပ္ေလးကိုဖြင့္ကာအထဲကစာနွစ္ေစာင္ကိုဖတ္လိုက္သည္။

အကို

လမင္းေလာက္မလင္းနိုင္ေပမယ့္ၾကယ္ေလးေတြလည္းလင္းတတ္တယ္တ့ဲ
အကို႔အခ်စ္ကိုမမွီနိုင္ေပမယ့္ကြၽန္ေတာ္အကို႔ကိုသိပ္ခ်စ္ပါတယ္
ကြၽန္ေတာ္သာၾကယ္တစ္ပြင့္ျဖစ္ခဲ့ရင္အကို႔အေရာင္အဝါေတြေတာက္ပေနဖို႔ေႂကြေပးလိုက္ခ်င္ပါတယ္ .....ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့အကို႔အလင္းေတြပိုေတာက္ပေစခ်င္လို႔ေပါ့....အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့
ၾကယ္ေလးေတြလည္းေႁကြတတ္တယ္အကို....
တေလာကလံုးကိုအလင္းေပးဖို႔အကိုထိန္ထိန္သာၿပီးေနေပးပါေနာ္ .........

အကို႔ကိုရူးေလာက္ေအာင္ခ်စ္တဲ့

မိုးစစ္...

____________________

မိုးစစ္

ၾကယ္တို႔သည္လည္း ....ေႂကြတတ္သည္တဲ့ ဒါေပမယ့္မိုးစစ္ေရ ငါ့ရင္ထဲကၾကယ္တစ္ပြင့္ကိုငါ့ေၾကာင့္ေႂကြတာမ်ိဳးငါအျဖစ္မခံပါရေစနဲ႔ .... လမိုက္ညေတြမွာလင္းဖို႔ငါ့ၾကယ္ေလးရွိမွျဖစ္မယ္...
အဆုံးသတ္မွာရင္နာရတာခ်င္းအတူတူေပးဆပ္ရတဲ့လူငါျဖစ္ပါရေစမိုးစစ္ရယ္တစ္သက္တာအတြက္ခ်စ္သက္လက္ေဆာင္ေပးခဲ့တယ္။ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစခ်စ္သူရယ္ ....

လေရာင္

_______________________

သူၿပံဳးလိုက္သည္။နင္မေသရပါဘူးလေရာင္ရယ္၊ငါခ်စ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ကိုငါအေသမခံနိုင္ပါဘူး။ငါလည္းအတၲႀကီးပါရေစဦး။
သူလေရာင္ရဲ႕စာေရးထားရာစာ႐ြက္ကိုၿဖဲဆုတ္လိုက္ၿပီးစာတစ္ေၾကာင္းကိုေရးလိုက္သည္။သူေရးထားေသာစာကိုသူျပနဖတ္ရင္းနွစ္ၿခိဳက္စြာၿပံဳးလိုက္သည္။ ေပးဆပ္သူေတြမ်ားတဲ့ဒီပြဲမွာငါက..............။

အညိဳ

To be continued …….

Credit: အညိဳ႕ FB Page - အညိဳ