ကျောက်ဘိစကားဝိုင်း (အပိုင်း - ၁)
............
ကျမတို့ အ၆မ အမ်ားစုဟာ သူငယ်ချင်းအပေါင်းအသင်းစုံပြီလူစုမိပြီဆိုတာနဲ့ အတင်းပြောခြင်း အခွီအနှောက်ပြောခြင်းများဟာ ကျမတို့ရဲ့ ရိုးရာလေးပါပဲ။
ကျမတို့ရန်ကုန်မြို့ရဲ့ အထင်ကရဂေးလ်နေရာလေးတစ်ခုဖြစ်တဲ့ ကျောက်ဘိလ်ဘက်ရည်ဆိုင်လေးဟာ နှစ်ပေါင်းများစွာ သူ့တာဝန်ကို သူထမ်းရင်းနဲ့ နောက်ဆုံး ရဲစခန်းပရဝုဏ်မှာ ဆိုင်မဖွင့်ရတော့တဲ့အတွက် ပိတ်သိမ်းသွားခဲ့တာ လအတော်ကြာသွားပါပြီ....။
ဒီဆိုင်လေးမှာ ညနေစောင်းတာနဲ့ ဆိုင်ရာဆိုင်ရာ လုပ်ငန်းခွင်တွေကနေပြီး အလုပ်ပြန်လာတဲ့ ဂေးလ်တွေ၊ ကျောင်းတွေ .. သင်တန်းတွေတက် ပြီးပြန်လာတဲ့ဂေးလ်တွေ စတဲ့ စတဲ့ ဂေးလ်တွေဟာ ဘဝတူသူငယ်ချင်းတွေဆုံရာ ဒီကျောက်ဘိဆိုင်လေးကိုလာပြီး ခွီကြ..နှောက်ကြ အတင်းပတင်းပြောကြနဲ့.နေ့တစ်နေ့တာရဲ့အမောတွေကိုဖြေဖျောက်ကြလေ့ရှိပါတယ်.....။
ဒီဆိုင်လေး ပိတ်သိမ်းသွားပေမယ့် ဆိုင်လေးရဲ့အရှေ့ဘက် ပလက်ဖောင်းဘေးမှာ ဆိုင်တွေထပ်ဖွင့်တော့လည်း အစွန်ဆုံးဆိုင်လေးကို ကျောက်ဘိလ်ဘက်ရည်ဆိုင်ဆိုပြီးမှည့်ခေါ်ကာ ကျမတို့ အ၆မများဆက်လက်ထိုင်နေဆဲပါပဲ.။
ဒါပေမယ့်လည်း အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် ယခုအချိန်မှာတော့ ထိုဆိုင်လေးဟာလည်း ညနေစောင်းပြီဆိုတာနဲ့ ပိတ်သိမ်းသွား တဲ့အတွက် ညနေအချိန်ဆိုရင် ကျမတို့ ကျောက်ဘိဆိုင်လေးကို လွမ်းမိပါတယ်။
ဒါကြောင့်လည်း ဒီကျောက်ဘိစကားဝိုင်းဆိုပြီးတော့ ကျမတို့ အ၆မေတြ ကျောက်ဘိလ်ဘက်ရည်ဆိုင်မှာ အချင်းချင်းဆုံတုန်း ခွီကြနှောက် ကြ... ပြောကြဆိုကြတဲ့ဟာလေးတွေကို အခန်းဆက်လေးအနေနဲ့ အလွမ်းပြေ ပြန်လည်ရေးသား မျှဝေချင်မိပါတယ်။
%%%%%%%%%
တနေ့ ထုံးစံအတိုင်း ကျမတို့ အ၆မမ်ား လူစုံတက္စုံရွိတဲ့သကာလ အ၆မတစ်ယောက်ရဲ့ အကြောင်းကို စကားစပ္မိရာမွ တစ်ယောက်သော ၆မက စပြီး......
`` တစ်ရက်သောအခါမှာပေါ့ဟယ်. ကျမရယ် သူ ( မမသက်) ရယ် ရွှေပြည်သာကို ကိစ္စရှိလို့သွားတာ ညနေပိုင်းလည်းဖြစ်အလုပ်ဆင်း ချိန်ဆိုတော့ ကားကလည်းကြပ်လိုက်တာဟယ်။ ဒီလို ကားတွေပေါ တဲ့အချိန်လည်းမဟုတ်သေးတော့ ရွှေပြည်သာကားဆို လူအရမ်းကြပ် တာပဲ။ ရွှေပြည်သာကားများလာရင် လူအုပ်ကြီးက ကားပေါ်ကိုတိုးတက်ကြတော့တာပဲ။ အဲလိုနဲ့ ကျမတို့နှစ်ယောက်သားလည်း လူအုပ် နဲ့အတူ ကားပေါ်ကိုအလုအယက်တက်ရတာပေါ့။ အဲမွာ က်မက ကားရှေ့ဘက်ရောက်သွားသလို သူကလည်း ကားနောက်ဘက်ခြမ်းကို ရောက်သွားရော။ သိတယ္မဟုတ္လား.. ဒီအချိန်မှာ တူတူဘေးချင်းကပ်နေရာရဖို့ ဘာဖို့ မစဉ်းစားအားဘူး။ ကားပေါ်ပါဖို့အရေး ဒို့အရေးပဲ ဆိုတော့ အေဝးကေနပဲ ငါဒီမွာ သူဒီမှာနဲ့ အချက်ပြ၊ ကြပ်ညှပ်သပ်နေတဲ့ကားပေါ်မှာပဲ ငါးပိသိပ်ငါးချဉ်သိပ်ဖြစ်ပြီး ငါးခြောက်မ ဖြစ်တော့ တာပါပဲ။အဲလိုနဲ့ နည်းနည်းကြာတော့ ကားနောက်ခြမ်းက ဆူညံဆူညံအသံတွေကြားရတာနဲ့ လှည့်ကြည့်လိုက်တာ မမသက်ရဲ့ ဘာဖြစ် တယ်.. ညာဖြစ်တယ်ဆိုပြီးတဗြဲဗြဲနဲ့ အော်သံကိုကြားရတာနဲ့ ကျမလည်း ကားနောက်ဘက် မသက်ရှိရာကို ငါးသလဲတိုးလေး တိုးပြီး ..ဟဲ့ . သက် ဘာဖြစ်တာလည်းပေါ့
`` ဘာဖြစ်ရမှာလည်း တိုးရဲ့ က်မကို ဒီမသာ ထောက်လှန်းရေးလာလုပ်နေလို့ ထိုအခါ မမသက်အနောက်တွင်ရှိသော သူငယ်မှာ မျက် စိပျက် မျက်နှာပျက်ဖြစ်လျှက် `` ခင်ဗျားမဟုတ်တာတွေမပြောနဲ့
သူတို့တွေအဲလိုဖြစ်ကတည်းက ကျမကနားလည်လိုက်ပြီလေ မမသက်ဆိုတာကလည်း မိန်းမပုံအပြည့် နောက်ကကြည့်လို့ကတော့ မိန်းမမှ မိန်းမ၊ ရှေ့ကကြည့်ရင်တော့ တကယ့် အ၆မမွ အ၆မ ဆိုတော့ သူငယ်ကလည်း နောက်ကနေကြည့်ပြီး စပိထင်မှာပေါ့။
အဲဒီအချိန်မှာ သူငယ်ကလည်း မိန်းကလေးမှတ်ပြီး ထောက်လှမ်းရေးလုပ်ပုံရပါတယ်။ အခြောက်မဆိုတာကလည်း သူငယ်ထောက်လှမ်း ရေးလုပ်တော့ ဂုဏ်ဆာချင်ပုံရတယ်။ ဘာလုပ်တာလည်းပေါ့ ပြောလိုက်တော့ အသံက ယောကျ်ားသံကြီး၊ ရုပ်က အ၆မရုပ်..သူငယ္ခမ်ာ သေရောဟ..ပေါ့။ အခြောက်ကြီးဟဆိုပြီး ဖြစ်တော့ အ၆မက ဘာညာကွိကွဆိုပြီး အော်တော့တာပေါ့။
ကားပေါ်က လူတွေကလည်း ကြည့်ကုန်ကြပြီ.. မိန်းကလေးမဟုတ်ပဲ အခြောက်ဆိုတော့လည်း အားလုံးက ပြုံးစိစိတွေ ဖြစ်ကုန်ကြပြီ။
မိန်းကလေးကိုဆိုရင်ဖြင့် ဝိုင်းပြီး ဆွမ်းကြီးလောင်းမယ့်သူက ဒုနဲ့ဒေးပေမယ့် အခြောက်ဆိုတော့ မကြုံကလည်း မကြုံကြဖူးပြန်၊
ရီချင်စရာကြီးကလည်းဖြစ်ပြန်ဆိုတော့ ပြုံးကြ ရယ်ကြနဲ့ အားပေးနေကြတာပေါ့။
အဲလိုနဲ့ သူငယ္က ခင်ဗျားမဟုတ်တာတွေမပြောနဲ့ ဘာညာဖြစ်လာတော့ မမသက္က
`` ဟဲ့ ငါက ဘာမဟုတ်တာပြောလို့လည်း ဒီမှာလေ နင့်လီးကြီးကဆိုပြီး အော်ကျယ်အော်ကျယ် ပြောလည်းပြော သူ့လက်ကိုလည်း အပေါ်ကိုပင့်ပြတော့ ကျမကြည့်လည်းကြည့်လိုက်ကော။ တော်ကောင်နေတဲ့သူငယ်လော်ကီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ မမသက်လက်ကိုတွေ့ ပါလေရောလား။
လူတွေအားလုံးကလည်း ရယ်တဲ့သူနဲ့ ရှက်သွားတဲ့သူနဲ့ ကားထဲမွာ ဗြောင်းဆန်နေတာပါပဲဟယ်။ စပါယ်ယာလေးကလည်း ဘာပြောရမှန်းမသိအူကြောင်ကြောင်ပုံနဲ့ရယ်နေလေရဲ့။ ဒါနဲ့ကျမလည်း
" သက်ရယ်တော်ပြီ တော်ပြီထားလိုက်တော့ လာလာ ဆင်းမယ် ဆင်းမယ် " ဆိုပြီး သူ့လက်ကိုဆွဲပြီး ကားရပ်တဲ့ ဂိတ်ဆင်းပြေးတော့တာ ပါပဲ။ အဲဒါ မမသက္က..
`` ဟဲ့.. ဘာလို့ဆင်းတာတုန်း.. အဲအကောင်အရှက်ကွဲတာလေ၊ သူလာထောက်တာကိုးဟဲ့.. ကျမတို့က ဘာရှက်စရာရှိလို့တုန်း..
`` ဟဲ့ မသက်..ရှင်က မရွက္ဘူး သူကထောက်တယ်ဆိုရင် ဘာလို့နင့်လက်ကြီးက သူ့လီးပေါ်ရောက်နေ တာတုန်းဟဲ့ ဆိုတော့
`` ဟယ် ဟုတ်သားတော့
ဆိုပြီး ရီနေလေရဲ့လေ။ သူက အဲလို အ ၆ တော့။ သူ့ဟာသူ လိပ်ကောင်းကောင်းနဲ့လိပ်ပြီး ဂုဏ်ဧကရီလုပ်ပြီးမှ ကိုယ်ဘာလုပ်လို့ လုပ်လိုက်မှန်းမသိတဲ့အ၆မလေ။
...................
...
ပြီးတော့ တစ်ရက်မှာပေါ့ ကျမရယ်.. သူရယ် သူ့သမီးအပုန်းမလေး တစ်ယောက်ရယ်.. စမ်းချောင်းကိုသွားတာ။ ကားကလည်း ဒတ်ဆန်းကား. ကျမရယ် သူရယ္က ကားအတွင်းမှာ။ သူ့သမီးက ကားအပြင်မှာတွယ်စီးမယ်ဆိုပြီး တွယ်စီးနေလေရဲ့။ အဲဒါသူက..
`` ဟဲ့ကောင်မ အထဲဝင်စီးလေ
``ရတယ် အမေသက်.. က်မ အပြင်မှာပဲတွယ်စီးတော့မယ်
`` ဟဲ့ အထဲဝင်စီးပါဆို၊ အန္တရာယ်များတယ်ဟဲ့..
`` ရပါတယ္ဆိုမွ.. တွယ်ပဲစီးမယ်
သူကလည်း အထဲကိုဝင်စီးစေချင်.သူသမီးကလည်း တွယ်စီးချင်နဲ့ သူ့စကားကိုနားမထောင်တော့ စိတ်ကလည်းတိုလာ၊ အဲဒါနဲ့ .. ကားတွယ်စီးရင်း ကုန်းပြီးပြန်ပြောနေတဲ့ သူ့သမီးကို `` ဟဲ့..အပြင်မှာ နင့်လင်တွေနဲ့ တွယ်စီးနေရလို့ ပျော်နေတာလား ကောင်မရဲ့ ဆိုပြီး ထုံးစံအတိုင်း အ၆မမ်ား ပါးစပ်အတိုင်းပြောပြီး.. သူ့သမီးရဲ့ပါးကိုလှမ်းရိုက်လိုက်တာ သူ့သမီးရဲ့ပါးကိုမထိဘဲနဲ့ သူ့သမီးဘေးမှာ တွယ်စီးနေတဲ့ သူငယ်ရဲ့ ပုဆိုးကို သူ့လက်သည်းနဲ့ ဆွဲချလိုက်သလိုဖြစ်ပြီး သူငယ္ခမ်ာ ပုဆိုးကွင်းလုံးကျွတ်ကျသွားပါလေရော။
``ဟာ.. ဟာ ခင်ဗျားဘယ်လိုလုပ်တာတုန်း ဘယ်လိုလုပ်တာတုန်းနဲ့ သူငယ်ခင်ဗျာ.လက်ကလည်း တန်းကိုတွယ်ထားရ၊ ပုဆိုးကလည်း ကွင်းလုံးကျွတ်နဲ့။ တော်သေးတာပေါ့ အတွင်းခံလေးပါနေလို့။ ကားပေါ်က လူအကုန်လုံးကလည်း တဟားဟားနဲ့ ပွဲကြနေတော့ သူငယ္ခမ်ာ ရှက်ကလည်းရှက်ပေါ့..။ အဲဒါနဲ့...
`` မတော်လို့ပါမတော်မိလို့ပါတောင်းပန်ပါတယ်
ဆိုပြီး တောင်းကော စကောကော လင်ပန်းကောပန်ပြီး သူငယ္ပုဆိုးကို ပြန်မပေးရင်း အပေါ်ကိုတင်ပေးလိုက်တဲ့ သကာလ..
`` ဟာ.. ဟာခင်ဗျားလက်၊ ခင်ဗျားလက်ကြီးက နဲ့သူငယ်က ထပ်အော်ပြန်လေရော။ မအော်ဘဲနေမလားသူပြန်မတင်ပေးလိုက်တဲ့ သူ့လက်နဲ့လက်သည်းတွေက သူငယ်ရဲ့ လော်ကီးကို တည့်တည့်လေ။ ကျမလည်း ရယ်ရင်းတန်းလန်းနဲ့..
`` ဟဲ့ မသက်..နင့်လက်..နင့်လက်
ဆိုတော့ သူလည်း သတိထားမိတော့ ဟယ်..မတော်လို့ပါ... မတော်လို့ပါ ဆိုပြီးတာ့ ချက်ချင်းလက်ကိုပြန်လွှတ်ချလိုက်တာပေါ့။ လက်လည်းပြန်လွှတ်ကော ပုဆိုးကလည်း ပြန်ကျရော။ ကျမတို့မှာလေ ရယ်လိုက်ရတာ အူကိုနာနေရောပဲ။ အဲအချိန်မှာ သူငယ္က လက်တစ်ဘက်နဲ့ ပြန်မယူလိုက်လို့ ပထမအခေါက်တုန်းကလို ရုတ်တရက်ကျွတ်ကျသွားသလိုမျိုး ကွင်းလုံးကျွတ်မဟုတ်တော့တာဘဲ ကံကောင်းသွားသလိုပါပဲဟယ်။ မမသက္ဆိုတာက အဲလိုတော်။ ကျမတို့မှာလည်း သူငယ်ကိုတောင်းပန်ရ. ရယ်ကလည်း ရယ်လိုက်ရနဲ့ တကယ့် အခြီမေတာ့
သူ့စကားလည်းဆုံးရော ကျမတို့တတွေလည်း တဟားဟားနဲ့ ပြဲကိုက်သြားတာပါပဲ။
ထို့နောက် ကျမတို့လည်း ဟိုအကြောင်းဒီအကြောင်းများ ဆက်လက်ပြောကြပြီးသကာလ. လိင်တူခြင်းဆက်ဆံမှု တရားဥပေဒ ဆိုင်ရာ ပုဒ်မတစ်ခုဖြစ်တဲ့ ၃၇၇ အကြောင်းကို စကားစပ္မိရာက တစ်ယောက်သော အခြောက်မက.
`` ဟဲ့ နင်တို့ ကိုဇော်ကြီး ကိုသိတယ္မလား။ စမ်းချောင်း ဗားကရာထိပ်ကလေ။ဓာတ်ပုံဆရာ၆လေဟယ်
ဆိုတော့ .ကျမတို့လည်း
``ဟဲ့ သိတယ်လေ ဘာဖြစ်လို့တုန်း
`` သူဆို ၇ နှစ်ကျသွားတာလေ. ပြန်လွတ်လာတာတောင် မကြာသေးဘူဟာကို
`` ဟယ် ဘယ်လိုဖြစ်လို့ ကျသွားတာတုန်း ပြောပါဦး
သူက အ၆မလည်းဖြစ်ပြန်၊ ဓာတ်ပုံဆရာလည်းဖြစ်ပြန်ဆိုတော့ သူ သူငယ်စားတိုင်း ဓာတ်ပုံရိုက်ရိုက်ထား၊ ပြီးရင် သူငယ်ချင်းတွေကို ပြန်ပြန်ကြွားနေကြပေါ့။
သူရတဲ့လော်ကင်ကလည်း ရုပ်ကဆင်. အမိုက္စား.. ဒါပေမယ့် ဆေးသမားဖြစ်နေရော။ သူက ခဏခဏအမ်းနေရတာ ကြာလာတော့ မခံနိုင်တော့ဘူး။ ဆေးဖိုးလိုတိုင်း တောင်းတောင်းနေတော့ မပေးချင်တော့တဲ့အခါကျ
" ဟဲ့ မပေးနိုင်ဘူး မသာ နင်ငါ့ အိမ်ပေါ်ကဆင်း "
ဘာညာနဲ့ ဆဲဆိုပြီး အိမ်ပေါ်ကနှင်ချပါလေရော။ အဲဒီအခါမွာ ဟိုကောင်ကလည်း ဆေးဖိုးငွေလည်းမရှိ. တောင်းလို့လည်းမရတော့ ရဲစခန်းသွားပြီး. သူရိုက္ထားတဲ့ အလော်ကိုးခံ ဓာတ်ပုံတွေကိုပြပြီး တိုင်ပါလေရော..။ ဓာတ်ပုံတွေထဲမှာ သူကီးနေတာတွေကော ကော်ခံနေတာတွေကောဆိုတော့ လက်ပူးလက်ကြပ် သက်သေအထောက်အထားနဲ့ ဘယ်လိုမှငြင်းလို့မရတဲ့အဆုံး သူလည်းထောင် ၇ နှစ်ကျပါလေရောပေါ့။
" ဟယ်.. သူ့အတတ်နဲ့ သူပြန်စူးတာ။ အဲဒါကြောင့် နင်တို့ကို ကျမကပြောတာ.. ဓာတ်ပုံတွေရိုက်ရင်လည်း ကွက်ကွက်လေးလောက် သာရိုက်၊ တစ်ကိုယ်လုံးပုံတွေ ကိုယ်ခေါ်ခံနေတဲ့ပုံတွေမရိုက်နဲ့လို့ပြောတာပေါ့။ ဘာမှမဖြစ်ရင်တော့ကောင်းတာပေါ့။ ဟော သူ့လိုဖြစ် သွားရင် . သေရောပေါ့ဟဲ့။ မဖြစ်ဘူးလို့ တရားသေမှမပြောနိုင်တာ။ အဲဒါကြောင့် အရှင်းဆုံးက မရိုက်တာအကောင်းဆုံးပဲ။ ရိုက်ရင်လည်း ကိုယ့်ပုံမပါအောင်ရိုက်ကြ.." လို့ သူ့ပြောစကားအဆုံး ကျမတို့လည်း
အေးဟယ်.. ဟုတ္ပ.. ..ဟဲ့ နင်ရိုက်သေးလား..ငါရိုက်သေးလားနဲ့ ကြောက်တယ်..ကြောက်တယ် ဖြစ်ကြတော့တာပါပဲ..။
ရေးသားသူ - ပါဝါ
၁၇ . ၆ . ၂၀၁၀ ( စနေနေ့ - နေ့လည် ၂ နာရီ)
ဆက်ရန်
ေက်ာက္ဘိစကားဝိုင္း (အပိုင္း - ၁)
............
က်မတို႔ အ၆မ အမ်ားစုဟာ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းစုံၿပီလူစုမိၿပီဆိုတာနဲ႕ အတင္းေျပာျခင္း အခြီအေႏွာက္ေျပာျခင္းမ်ားဟာ က်မတို႔ရဲ႕ ရိုးရာေလးပါပဲ။
က်မတို႔ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ အထင္ကရေဂးလ္ေနရာေလးတစ္ခုျဖစ္တဲ့ ေက်ာက္ဘိလၻက္ရည္ဆိုင္ေလးဟာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သူ႕တာဝန္ကို သူထမ္းရင္းနဲ႕ ေနာက္ဆုံး ရဲစခန္းပရဝုဏ္မွာ ဆိုင္မဖြင့္ရေတာ့တဲ့အတြက္ ပိတ္သိမ္းသြားခဲ့တာ လအေတာ္ၾကာသြားပါၿပီ....။
ဒီဆိုင္ေလးမွာ ညေနေစာင္းတာနဲ႕ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ လုပ္ငန္းခြင္ေတြကေနၿပီး အလုပ္ျပန္လာတဲ့ ေဂးလ္ေတြ၊ ေက်ာင္းေတြ .. သင္တန္းေတြတက္ ၿပီးျပန္လာတဲ့ေဂးလ္ေတြ စတဲ့ စတဲ့ ေဂးလ္ေတြဟာ ဘဝတူသူငယ္ခ်င္းေတြဆုံရာ ဒီေက်ာက္ဘိဆိုင္ေလးကိုလာၿပီး ခြီၾက..ေႏွာက္ၾက အတင္းပတင္းေျပာၾကနဲ႕.ေန႕တစ္ေန႕တာရဲ႕အေမာေတြကိုေျဖေဖ်ာက္ၾကေလ့ရွိပါတယ္.....။
ဒီဆိုင္ေလး ပိတ္သိမ္းသြားေပမယ့္ ဆိုင္ေလးရဲ႕အေရွ႕ဘက္ ပလက္ေဖာင္းေဘးမွာ ဆိုင္ေတြထပ္ဖြင့္ေတာ့လည္း အစြန္ဆုံးဆိုင္ေလးကို ေက်ာက္ဘိလၻက္ရည္ဆိုင္ဆိုၿပီးမွည့္ေခၚကာ က်မတို႔ အ၆မမ်ားဆက္လက္ထိုင္ေနဆဲပါပဲ.။
ဒါေပမယ့္လည္း အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ယခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ထိုဆိုင္ေလးဟာလည္း ညေနေစာင္းၿပီဆိုတာနဲ႕ ပိတ္သိမ္းသြား တဲ့အတြက္ ညေနအခ်ိန္ဆိုရင္ က်မတို႔ ေက်ာက္ဘိဆိုင္ေလးကို လြမ္းမိပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီေက်ာက္ဘိစကားဝိုင္းဆိုၿပီးေတာ့ က်မတို႔ အ၆မေတြ ေက်ာက္ဘိလၻက္ရည္ဆိုင္မွာ အခ်င္းခ်င္းဆုံတုန္း ခြီၾကေႏွာက္ ၾက... ေျပာၾကဆိုၾကတဲ့ဟာေလးေတြကို အခန္းဆက္ေလးအေနနဲ႕ အလြမ္းေျပ ျပန္လည္ေရးသား မွ်ေဝခ်င္မိပါတယ္။
%%%%%%%%%
တေန႕ ထုံးစံအတိုင္း က်မတို႔ အ၆မမ်ား လူစုံတက္စုံရွိတဲ့သကာလ အ၆မတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေၾကာင္းကို စကားစပ္မိရာမွ တစ္ေယာက္ေသာ ၆မက စၿပီး......
`` တစ္ရက္ေသာအခါမွာေပါ့ဟယ္. က်မရယ္ သူ ( မမသက္) ရယ္ ေ႐ႊျပည္သာကို ကိစၥရွိလို႔သြားတာ ညေနပိုင္းလည္းျဖစ္အလုပ္ဆင္း ခ်ိန္ဆိုေတာ့ ကားကလည္းၾကပ္လိုက္တာဟယ္။ ဒီလို ကားေတြေပါ တဲ့အခ်ိန္လည္းမဟုတ္ေသးေတာ့ ေ႐ႊျပည္သာကားဆို လူအရမ္းၾကပ္ တာပဲ။ ေ႐ႊျပည္သာကားမ်ားလာရင္ လူအုပ္ႀကီးက ကားေပၚကိုတိုးတက္ၾကေတာ့တာပဲ။ အဲလိုနဲ႕ က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္သားလည္း လူအုပ္ နဲ႕အတူ ကားေပၚကိုအလုအယက္တက္ရတာေပါ့။ အဲမွာ က်မက ကားေရွ႕ဘက္ေရာက္သြားသလို သူကလည္း ကားေနာက္ဘက္ျခမ္းကို ေရာက္သြားေရာ။ သိတယ္မဟုတ္လား.. ဒီအခ်ိန္မွာ တူတူေဘးခ်င္းကပ္ေနရာရဖို႔ ဘာဖို႔ မစဥ္းစားအားဘူး။ ကားေပၚပါဖို႔အေရး ဒို႔အေရးပဲ ဆိုေတာ့ အေဝးကေနပဲ ငါဒီမွာ သူဒီမွာနဲ႕ အခ်က္ျပ၊ ၾကပ္ညွပ္သပ္ေနတဲ့ကားေပၚမွာပဲ ငါးပိသိပ္ငါးခ်ဥ္သိပ္ျဖစ္ၿပီး ငါးေျခာက္မ ျဖစ္ေတာ့ တာပါပဲ။အဲလိုနဲ႕ နည္းနည္းၾကာေတာ့ ကားေနာက္ျခမ္းက ဆူညံဆူညံအသံေတြၾကားရတာနဲ႕ လွည့္ၾကည့္လိုက္တာ မမသက္ရဲ႕ ဘာျဖစ္ တယ္.. ညာျဖစ္တယ္ဆိုၿပီးတၿဗဲၿဗဲနဲ႕ ေအာ္သံကိုၾကားရတာနဲ႕ က်မလည္း ကားေနာက္ဘက္ မသက္ရွိရာကို ငါးသလဲတိုးေလး တိုးၿပီး ..ဟဲ့ . သက္ ဘာျဖစ္တာလည္းေပါ့”
`` ဘာျဖစ္ရမွာလည္း တိုးရဲ႕ က်မကို ဒီမသာ ေထာက္လွန္းေရးလာလုပ္ေနလို႔’ ထိုအခါ မမသက္အေနာက္တြင္ရွိေသာ သူငယ္မွာ မ်က္ စိပ်က္ မ်က္ႏွာပ်က္ျဖစ္လွ်က္ `` ခင္ဗ်ားမဟုတ္တာေတြမေျပာနဲ႕”
သူတို႔ေတြအဲလိုျဖစ္ကတည္းက က်မကနားလည္လိုက္ၿပီေလ မမသက္ဆိုတာကလည္း မိန္းမပုံအျပည့္ ေနာက္ကၾကည့္လို႔ကေတာ့ မိန္းမမွ မိန္းမ၊ ေရွ႕ကၾကည့္ရင္ေတာ့ တကယ့္ အ၆မမွ အ၆မ ဆိုေတာ့ သူငယ္ကလည္း ေနာက္ကေနၾကည့္ၿပီး စပိထင္မွာေပါ့။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူငယ္ကလည္း မိန္းကေလးမွတ္ၿပီး ေထာက္လွမ္းေရးလုပ္ပုံရပါတယ္။ အေျခာက္မဆိုတာကလည္း သူငယ္ေထာက္လွမ္း ေရးလုပ္ေတာ့ ဂုဏ္ဆာခ်င္ပုံရတယ္။ ‘ဘာလုပ္တာလည္းေပါ့’ ေျပာလိုက္ေတာ့ အသံက ေယာက်္ားသံႀကီး၊ ႐ုပ္က အ၆မ႐ုပ္..သူငယ္ခမ်ာ ေသေရာဟ..ေပါ့။ ‘အေျခာက္ႀကီးဟ’ဆိုၿပီး ျဖစ္ေတာ့ အ၆မက ဘာညာကြိကြဆိုၿပီး ေအာ္ေတာ့တာေပါ့။
ကားေပၚက လူေတြကလည္း ၾကည့္ကုန္ၾကၿပီ.. မိန္းကေလးမဟုတ္ပဲ အေျခာက္ဆိုေတာ့လည္း အားလုံးက ၿပဳံးစိစိေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကၿပီ။
မိန္းကေလးကိုဆိုရင္ျဖင့္ ဝိုင္းၿပီး ဆြမ္းႀကီးေလာင္းမယ့္သူက ဒုနဲ႕ေဒးေပမယ့္ အေျခာက္ဆိုေတာ့ မႀကဳံကလည္း မႀကဳံၾကဖူးျပန္၊
ရီခ်င္စရာႀကီးကလည္းျဖစ္ျပန္ဆိုေတာ့ ၿပဳံးၾက ရယ္ၾကနဲ႕ အားေပးေနၾကတာေပါ့။
အဲလိုနဲ႕ သူငယ္က ‘ခင္ဗ်ားမဟုတ္တာေတြမေျပာနဲ႕’ ဘာညာျဖစ္လာေတာ့ မမသက္က
`` ဟဲ့ ငါက ဘာမဟုတ္တာေျပာလို႔လည္း ဒီမွာေလ နင့္လီးႀကီးကဆိုၿပီး ေအာ္က်ယ္ေအာ္က်ယ္ ေျပာလည္းေျပာ သူ႕လက္ကိုလည္း အေပၚကိုပင့္ျပေတာ့ က်မၾကည့္လည္းၾကည့္လိုက္ေကာ။ ေတာ္ေကာင္ေနတဲ့သူငယ္ေလာ္ကီးကို ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ မမသက္လက္ကိုေတြ႕ ပါေလေရာလား။
လူေတြအားလုံးကလည္း ရယ္တဲ့သူနဲ႕ ရွက္သြားတဲ့သူနဲ႕ ကားထဲမွာ ေျဗာင္းဆန္ေနတာပါပဲဟယ္။ စပါယ္ယာေလးကလည္း ဘာေျပာရမွန္းမသိအူေၾကာင္ေၾကာင္ပုံနဲ႕ရယ္ေနေလရဲ႕။ ဒါနဲ႕က်မလည္း
" သက္ရယ္ေတာ္ၿပီ ေတာ္ၿပီထားလိုက္ေတာ့ လာလာ ဆင္းမယ္ ဆင္းမယ္ " ဆိုၿပီး သူ့လက္ကိုဆြဲျပီး ကားရပ္တဲ့ ဂိတ္ဆင္းေျပးေတာ့တာ ပါပဲ။ အဲဒါ မမသက္က..
`` ဟဲ့.. ဘာလို႔ဆင္းတာတုန္း.. အဲအေကာင္အရွက္ကြဲတာေလ၊ သူလာေထာက္တာကိုးဟဲ့.. က်မတို႔က ဘာရွက္စရာရွိလို႔တုန္း..’
`` ဟဲ့ မသက္..ရွင္က မရွက္ဘူး သူကေထာက္တယ္ဆိုရင္ ဘာလို႔နင့္လက္ႀကီးက သူ႕လီးေပၚေရာက္ေန တာတုန္းဟဲ့’ ဆိုေတာ့
`` ဟယ္ ဟုတ္သားေတာ့’
ဆိုၿပီး ရီေနေလရဲ႕ေလ။ သူက အဲလို အ ၆ ေတာ့။ သူ႕ဟာသူ လိပ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႕လိပ္ၿပီး ဂုဏ္ဧကရီလုပ္ၿပီးမွ ကိုယ္ဘာလုပ္လို႔ လုပ္လိုက္မွန္းမသိတဲ့အ၆မေလ။
...................
...
ၿပီးေတာ့ တစ္ရက္မွာေပါ့ က်မရယ္.. သူရယ္ သူ႕သမီးအပုန္းမေလး တစ္ေယာက္ရယ္.. စမ္းေခ်ာင္းကိုသြားတာ။ ကားကလည္း ဒတ္ဆန္းကား. က်မရယ္ သူရယ္က ကားအတြင္းမွာ။ သူ႕သမီးက ကားအျပင္မွာတြယ္စီးမယ္ဆိုၿပီး တြယ္စီးေနေလရဲ႕။ အဲဒါသူက..
`` ဟဲ့ေကာင္မ အထဲဝင္စီးေလ”
``ရတယ္ အေမသက္.. က်မ အျပင္မွာပဲတြယ္စီးေတာ့မယ္”
`` ဟဲ့ အထဲဝင္စီးပါဆို၊ အႏၱရာယ္မ်ားတယ္ဟဲ့..”
`` ရပါတယ္ဆိုမွ.. တြယ္ပဲစီးမယ္”
သူကလည္း အထဲကိုဝင္စီးေစခ်င္.သူသမီးကလည္း တြယ္စီးခ်င္နဲ႕ သူ႕စကားကိုနားမေထာင္ေတာ့ စိတ္ကလည္းတိုလာ၊ အဲဒါနဲ႕ .. ကားတြယ္စီးရင္း ကုန္းၿပီးျပန္ေျပာေနတဲ့ သူ႕သမီးကို `` ဟဲ့..အျပင္မွာ နင့္လင္ေတြနဲ႕ တြယ္စီးေနရလို႔ ေပ်ာ္ေနတာလား ေကာင္မရဲ႕” ဆိုၿပီး ထုံးစံအတိုင္း အ၆မမ်ား ပါးစပ္အတိုင္းေျပာၿပီး.. သူ႕သမီးရဲ႕ပါးကိုလွမ္းရိုက္လိုက္တာ သူ႕သမီးရဲ႕ပါးကိုမထိဘဲနဲ႕ သူ႕သမီးေဘးမွာ တြယ္စီးေနတဲ့ သူငယ္ရဲ႕ ပုဆိုးကို သူ႕လက္သည္းနဲ႕ ဆြဲခ်လိုက္သလိုျဖစ္ၿပီး သူငယ္ခမ်ာ ပုဆိုးကြင္းလုံးကြၽတ္က်သြားပါေလေရာ။
``ဟာ.. ဟာ ခင္ဗ်ားဘယ္လိုလုပ္တာတုန္း… ဘယ္လိုလုပ္တာတုန္း”နဲ႕ သူငယ္ခင္ဗ်ာ.လက္ကလည္း တန္းကိုတြယ္ထားရ၊ ပုဆိုးကလည္း ကြင္းလုံးကြၽတ္နဲ႕။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ အတြင္းခံေလးပါေနလို႔။ ကားေပၚက လူအကုန္လုံးကလည္း တဟားဟားနဲ႕ ပြဲၾကေနေတာ့ သူငယ္ခမ်ာ ရွက္ကလည္းရွက္ေပါ့..။ အဲဒါနဲ႕...
`` မေတာ္လို႔ပါမေတာ္မိလို႔ပါေတာင္းပန္ပါတယ္’
ဆိုၿပီး ေတာင္းေကာ စေကာေကာ လင္ပန္းေကာပန္ၿပီး သူငယ္ပုဆိုးကို ျပန္မေပးရင္း အေပၚကိုတင္ေပးလိုက္တဲ့ သကာလ..
`` ဟာ.. ဟာခင္ဗ်ားလက္၊ ခင္ဗ်ားလက္ႀကီးက” နဲ႕သူငယ္က ထပ္ေအာ္ျပန္ေလေရာ။ မေအာ္ဘဲေနမလားသူျပန္မတင္ေပးလိုက္တဲ့ သူ႕လက္နဲ႕လက္သည္းေတြက သူငယ္ရဲ႕ ေလာ္ကီးကို တည့္တည့္ေလ။ က်မလည္း ရယ္ရင္းတန္းလန္းနဲ႕..
`` ဟဲ့ မသက္..နင့္လက္..နင့္လက္”
ဆိုေတာ့ သူလည္း သတိထားမိေတာ့ ‘ဟယ္..မေတာ္လို႔ပါ... မေတာ္လို႔ပါ’ ဆိုၿပီးတာ့ ခ်က္ခ်င္းလက္ကိုျပန္လႊတ္ခ်လိုက္တာေပါ့။ လက္လည္းျပန္လႊတ္ေကာ ပုဆိုးကလည္း ျပန္က်ေရာ။ က်မတို႔မွာေလ ရယ္လိုက္ရတာ အူကိုနာေနေရာပဲ။ အဲအခ်ိန္မွာ သူငယ္က လက္တစ္ဘက္နဲ႕ ျပန္မယူလိုက္လို႔ ပထမအေခါက္တုန္းကလို ႐ုတ္တရက္ကြၽတ္က်သြားသလိုမ်ိဳး ကြင္းလုံးကြၽတ္မဟုတ္ေတာ့တာဘဲ ကံေကာင္းသြားသလိုပါပဲဟယ္။ မမသက္ဆိုတာက အဲလိုေတာ္။ က်မတို႔မွာလည္း သူငယ္ကိုေတာင္းပန္ရ. ရယ္ကလည္း ရယ္လိုက္ရနဲ႕ တကယ့္ အခြီမေတာ့”
သူ႕စကားလည္းဆုံးေရာ က်မတို႔တေတြလည္း တဟားဟားနဲ႕ ပြဲကိုက်သြားတာပါပဲ။
ထို႔ေနာက္ က်မတို႔လည္း ဟိုအေၾကာင္းဒီအေၾကာင္းမ်ား ဆက္လက္ေျပာၾကၿပီးသကာလ. လိင္တူျခင္းဆက္ဆံမႈ တရားဥပေဒ ဆိုင္ရာ ပုဒ္မတစ္ခုျဖစ္တဲ့ ၃၇၇ အေၾကာင္းကို စကားစပ္မိရာက တစ္ေယာက္ေသာ အေျခာက္မက.
`` ဟဲ့ နင္တို႔ ကိုေဇာ္ႀကီး ကိုသိတယ္မလား။ စမ္းေခ်ာင္း ဗားကရာထိပ္ကေလ။ဓာတ္ပုံဆရာ၆ေလဟယ္”
ဆိုေတာ့ .က်မတို႔လည္း
``ဟဲ့ သိတယ္ေလ ဘာျဖစ္လို႔တုန္း”
`` သူဆို ၇ ႏွစ္က်သြားတာေလ. ျပန္လြတ္လာတာေတာင္ မၾကာေသးဘူဟာကို”
`` ဟယ္ ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ က်သြားတာတုန္း ေျပာပါဦး”
“သူက အ၆မလည္းျဖစ္ျပန္၊ ဓာတ္ပုံဆရာလည္းျဖစ္ျပန္ဆိုေတာ့ သူ သူငယ္စားတိုင္း ဓာတ္ပုံရိုက္ရိုက္ထား၊ ၿပီးရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ျပန္ျပန္ႂကြားေနၾကေပါ့။
သူရတဲ့ေလာ္ကင္ကလည္း ႐ုပ္ကဆင္. အမိုက္စား.. ဒါေပမယ့္ ေဆးသမားျဖစ္ေနေရာ။ သူက ခဏခဏအမ္းေနရတာ ၾကာလာေတာ့ မခံနိုင္ေတာ့ဘူး။ ေဆးဖိုးလိုတိုင္း ေတာင္းေတာင္းေနေတာ့ မေပးခ်င္ေတာ့တဲ့အခါက်…
" ဟဲ့ မေပးနိုင္ဘူး မသာ နင္ငါ့ အိမ္ေပၚကဆင္း "
ဘာညာနဲ႕ ဆဲဆိုၿပီး အိမ္ေပၚကႏွင္ခ်ပါေလေရာ။ အဲဒီအခါမွာ ဟိုေကာင္ကလည္း ေဆးဖိုးေငြလည္းမရွိ. ေတာင္းလို႔လည္းမရေတာ့ ရဲစခန္းသြားၿပီး. သူရိုက္ထားတဲ့ အေလာ္ကိုးခံ ဓာတ္ပုံေတြကိုျပၿပီး တိုင္ပါေလေရာ..။ ဓာတ္ပုံေတြထဲမွာ သူကီးေနတာေတြေကာ ေကာ္ခံေနတာေတြေကာဆိုေတာ့ လက္ပူးလက္ၾကပ္ သက္ေသအေထာက္အထားနဲ႕ ဘယ္လိုမွျငင္းလို႔မရတဲ့အဆုံး သူလည္းေထာင္ ၇ ႏွစ္က်ပါေလေရာေပါ့။
" ဟယ္.. သူ႕အတတ္နဲ႕ သူျပန္စူးတာ။ အဲဒါေၾကာင့္ နင္တို႔ကို က်မကေျပာတာ.. ဓာတ္ပုံေတြရိုက္ရင္လည္း ကြက္ကြက္ေလးေလာက္ သာရိုက္၊ တစ္ကိုယ္လုံးပုံေတြ ကိုယ္ေခၚခံေနတဲ့ပုံေတြမရိုက္နဲ႕လို႔ေျပာတာေပါ့။ ဘာမွမျဖစ္ရင္ေတာ့ေကာင္းတာေပါ့။ ေဟာ သူ႕လိုျဖစ္ သြားရင္ . ေသေရာေပါ့ဟဲ့။ မျဖစ္ဘူးလို႔ တရားေသမွမေျပာနိုင္တာ။ အဲဒါေၾကာင့္ အရွင္းဆုံးက မရိုက္တာအေကာင္းဆုံးပဲ။ ရိုက္ရင္လည္း ကိုယ့္ပုံမပါေအာင္ရိုက္ၾက.." လို႔ သူ႕ေျပာစကားအဆုံး က်မတို႔လည္း
‘ေအးဟယ္.. ဟုတ္ပ.. ..ဟဲ့ နင္ရိုက္ေသးလား..ငါရိုက္ေသးလားနဲ႕ ေၾကာက္တယ္..ေၾကာက္တယ္’ ျဖစ္ၾကေတာ့တာပါပဲ..။
ေရးသားသူ - ပါဝါ
၁၇ . ၆ . ၂၀၁၀ ( စေနေန႕ - ေန႕လည္ ၂ နာရီ)
ဆက္ရန္ ……
No comments:
Post a Comment