အျပံဳးေလး (ဇာတ္သိမ္းပိုင္း)

ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထဲတြင္ တိုးညွင္းစြာေရရြတ္လိုကျ္ပးီ ဇင္မငး္ သူရိွရာသို႕ ေလွ်ာက္သြားရန္ျပင္လိုက္စဥ္ သူ႕ေဘးနားမွ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ကိုပါ ျမင္လိုက္ရသျဖင့္ေျခလွမ္းေတြရပ္တန္႕သြားသည္။ ကြ်န္ေတာၾ္ကည့္ေနတုန္းမာွ ပင္ ဇင္မင္းသူကို ထိုေကာင္မေလးက ေရခဲမုန္႕ခံြ႕ေကြ်းေနသည္။ဇင္မင္းသူက ထိုေကာင္မေလးခြင့္ေကြ်းေသာ ေရခဲမုန္႕ကို ပါးစပ္ဟေပးလိုက္သည္။ ထိုေကာင္မေလးက

ေရခဲမုန္႕ခံြ႕ျပီးသြားေသာအခါ သူ႕ပါးကို ရႊတ္ကနဲ နမ္းလိုက္ေလသည္။

”ဟာ…………………………………”

ကြ်န္ေတာ့္လက္ထဲမွ အထုတ္တစ္ခ်ိဳ႕ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႕ ျပဳတ္က်သြားသည္။ ကမာၻ ၾကီးတစ္ခုလံးု ခ်ာခ်ာလည္သြားသလို ကြ်န္ေတာ့္ စိတ္ေတြ မူးေနာက္သြားသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ အာရုံေတြရႈပ္ေထြးသြားသည္။ ခံျပင္းစိတ္ ေတြႏွင့္အတူ ကြ်န္ေတာ့္ေဒါသေတြသည္ ခႏာၶ ကိုယ္တစ္ခုလုံးကိုေသြးပြက္ပြက္ဆူေအာင္ တပ္လွန႕္ ႏိုးေဆာ္လိုက္ေလသည္။ ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ့္မ်က္လုံးကိုပင္မယုံႏိုင္ ေလာက္ေအာင္ အၾံ့သသြားမိသည္။ သ…ူ ……..သူ……………ဘာျဖစ္လို႕ ဒီလိုမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ေနရတာလဲ။

”ေတာက…္ ………………….”

ေတာက္တစ္ခ်က္ကို အႏွစ္အရသာရိွရိွ ေဒါသံပါပါျဖင့္ အားရပါးရေခါက္ပစ္လိုက္သည္။ ကြ်န္ေတာ့္ ရင္ဘတၾ္ကီးတစ္ခုလုံး မီးရဲရဲ ေတာက္ေနသည့္ ထင္းစၾကီးျဖင့္အထိုးခံ ထားရသလိုတျမညျ့္မည့္ပူေဆြးလာသည္။ ကြ်န္ေတာ့္မ်က္လုံးမ်ားသည္လဲ နဂါးတစ္ေကာင္လို စူးရွကာအေရာင္ေတြတဖ်က္ဖ်က္လက္ေနျပီး ျမင္ရသူအဖို႕ ျပာက်သြားႏိုင္ေလာက္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ၾကံဳေတြ႕လိုက္ရသည့္ ျမင္ကြင္းက ကြ်န္ေတာ့္ကို နာက်င္ေအာင္ ေဒါသထြက္ေအာင္ မခံခ်င္ေအာင္တဟုန္းတညး္ ႏိႈးေဆာ္ေပးလိုက၏္ ။ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ခုန္သံေတြ ျမန္လာသလို အသက္ရႈသံေတြလည္းျပင္းလာသည္။ ယခု ကြ်န္ေတာ္သည္ မႈန္ယိုေနေသာ ဆင္တစ္ေကာင္လို တရႈးရႈးတရဲရွ ဲ ွ ျဖစ္ေနသည္။

ကြ်န္ေတာ္ အၾကည့္ကို တစ္ဖက္သိ႕ု လဲႊပစ္လိုက္ျပီး သူတို႕ စုံတဲြကို ေက်ာခိုင္းပစ္လိုက္သည္။ ကြ်န္ေတာ္မျမင္ခ်င္သည့္ ျမင္ကြင္းတစ္ခုကို ကြ်န္ေတာၾ္ကည့္ေနႏိုင္ေလာက္သည့္ သည္းခံမႈမ်ိဳးကြ်န္ေတာ္မပိုင္ဆိုင္ေသးပါ။ ကုန္းရုံးထေနေသာ ကြ်န္ေတာ့္ေဒါသေတြသည္ ကြ်န္ေတာ့္ ကိုညွင္းပန္းႏိုပ္စက္ေနသည္။ ကြ်န္ေတာ္မ်က္ႏာွ လႊဲ ပစ္လိုက္စဥ္မာွ ပဲ ဇင္မင္းသူမ်က္ႏာွ က အမွတ္မထင္ကြ်န္ေတာ့္ဖက္သို႕ လွည့္လာ ကာ ကြ်န္ေတာ့္ကို ျမင္သြားသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ကိုျမင္သြားေတာ့ သူအနည္းငယ္ မခ်င့္မရဲျဖစ္သြားကာ ေကာင္မေလးကို တီးတိုးစကားဆို လိုကျ္ပးီကြ်န္ေတာ္ရိွရာဆီသိ႕ု ေလွ်ာက္လာသည္။

”ဆရာေလး …………………”

ကြ်န္ေတာ့္နားသ႕ို ေရာက္လာေတာ့ သူစကားဆိုလာသည္။ ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကို ၾကည့္မေနပါ။ ကြ်န္ေတာ့္မ်က္ႏာွ ကို တစ္ဖက္သိ႕ု လွည့္ ထားသည္။ ယခုခ်ိန္တြင္ ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကိုရင္မဆိုင္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ မုန္းတီးေနသည္ဆိုလွ်င္မမွားပါ။ ကြ်န္ေတာ္သိပ္ခ်စ္သည့္ သူတစ္ေယာက္ကြ်န္ေတာ္အျမတ္ႏိုးဆုံးသူတစ္ေယာက္က ကြ်န္ေတာ္ အမုန္းတီးဆုံး သစာၥ မရိွသည့္ လုပ္ရပ္ကို ကြ်န္ေတာ့္ေရွ႕တြင္ လုပ္ျပလိုက္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ဘယ္လို ႏွလုံးသားမ်ိဳးျဖင့္သူ႕ကို ရင္ဆိုင္ရမည္နည္း။

သူႏွင့္ကြ်န္ေတာၾ့္ကားမွာရိွသည့္ သံေယာဇဥ္ေတြ သူ႕ႏွင့္ကြ်န္ေတာၾ့္ကားမာွ ရိွသည့္ ယၾုံကည္မႈတရားေတြကို သူအလဲြသုံးစား လုပ္ပစ္ လိုက္သည္။ ကြ်န္ေတာ့္နားကို ေရာက္လာျပးီ ကြ်န္ေတာ့္ပခုံးတစ္ဖက္ကို သူလာကိုင္ကာ ေက်ာက္ရုပၾ္ကီးလိုရပ္ေနေသာ ကြ်န္ေတာ့္ကို ကိုင္ကာထပ္ေခၚလိုက္သည္။

”ဆရာေလး……………………”

ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကို စိမ္းစိမ္းကားကားၾကးီ ၾကည့္ပစ္လိုက္သည္။ ကြ်န္ေတာ့္မ်က္လုံးတြင္ ေဒါသအေငႊ႕ေတြ ရစ္သိုင္းေနသည္။ ကြ်န္ေတာ္ သူထလာသည့္ စားပဲြခံုသို႕ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူႏွင့္အတူ ထိုင္သည့္ေကာင္မေလးက အေအးပုလင္းပိုက္ကို စုပ္ေနျပီး ကြ်န္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ကိုေငးၾကည့္ေနသည္။

”အျပင္ကို ခဏလိုက္ခ့ဲ မင္းကိုငါေျပာစရာရိွတယ”္

”ဟ…ို ……………

ဆ………..

ဆ……………….ရာ…………..”

”လာေလကာြ …………………….”

အမူအရာေတြ ပ်က္ယြင္းေနသည့္သူ႕ကို ကြ်န္ေတာ္စိတ္မရွည္စာြ ျဖင့္ လက္ကိုဆျဲြပးီ အျပင္ကိုေခၚထုတ္လာခ့ဲသည္။ ဆိုင္၀မွ မွန္တံခါးကို တြင္းဖြင့္လိုက္ျပီး အျပင္သို႕ေရာက္ေသာအခါ သူ႕လက္ကိုကြ်န္ေတာ္ ေဆာငျ့္ပီးလႊတ္ခ်လိုက္သည္။ အျပင္ဖက္တြင္ ကားသံေတြ ဆိုင္ကယ္သံေတြ လူသံေတြျဖင့္ေနပၾူကီးၾကားထဲတြင္ ဆူညံေနသည္။ သူ႕မ်က္လုံးမ်ားက ဂဏာမျငိမ္သလို သူ႕အသားေတြလည္း ေႏြးေနသည္။ ေသခ်ာပါသည္ သူကြ်န္ေတာ့္ကိုေၾကာက္ေနတာပဲ ျဖစ္ရမည္။

”အဒ့ဲ ီ ေကာင္မေလးနဲ႕ မင္းနဲက ဘာေတြလ?ဲ ? ဘယ္လုိပက္သက္ေနလ?ဲ ? ”

မင္းေျပာစမး္ ဇင္မင္းသူ မင္းေျပာစမ္း။ မဟုတ္ဘူးလို႕ မင္းေျပာစမ္း။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕သူနဲ႕က ဘာမွမပက္သက္ပါဘူးလိ႕ု မင္ျငင္းစမ္း။ မင္းျငင္းပစ္လိုက္စမ္းပါ။ ငါအခ်စ္ဆုံးလူတစ္ေယာက္ ငါတန္ဖိုးအထားဆုံးလူတစ္ေယာက္ ဆီက ငါ့အေပၚ သစာၥ မ့ဲတ့ဲစကားေတြ ေျပာလာမာွ ကို ငါမၾကားခ်င္ဘူး။ ဒီအခ်ိန္မွာ ငါ့ႏွလုံးသား ကေသြးမရိွေတာ့ဘူး ျဖဴဖတျ္ဖဴေလ်ာျ္ဖစ္ေနျပီ။ အားအင္ေတြခ်ိန႕ဲ ေနျပီ။ မငး္ သိရဲ႕လား။

”သူန႕ဲ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕က…………..ဟို……ရညး္ ………..ရည္းစားေတြပါ ဆရာေလး”

”ဘာ……………………………………..”

”ေတာက္………………………”

ကြ်န္ေတာ္သ႕ူ ေကာ္လံစကို လွမ္းဆဲြပစ္လိုကသ္ ည္။ ထို႕ေနာက္သူ႕မ်က္ႏာွ ကို ကြ်န္ေတာ့္နားသို႕ ဆဲြလိုက္၏ ။ သ႕ူ မ်က္လုံးေတြ ကြ်န္ေတာ့္ကို ၾကည့္မေနပါ။ သူေခါင္းငုံ႕ထားသည္။ ထိလြယ္ရွလြယ္ေသာကြ်န္ေတာ့္စိတ္ေတြသည္ သူ႕စကးတစ္ခြန္းေၾကာင့္ မီး ေတာငၾ္ကီးေပါက္ကဲြသလို အျပငး္ အထန္ပူေဆြးေလာင္ျမိဳက္သြားသည္။ ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကို သတ္ပစ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္

ေဒါသေတြထြက္လာသည္။

”မင္းနဲ႕အ့ဲေကာင္မေလးက ရည္းစားေတြဆိုေတာ့။ ငါနဲ႕မငး္ နဲ႕က ဘာေတြလဲ။ မင္းအခ်စ္က ေပါက္လႊတ္ပဲစားႏိုင္လွခ်ည္လား။ မင္းငါ့ကို လွည့္စားေနတာလား။ မင္းငါ့ကို အရူးလုပ္မလို႕လား။”

”ကြ်န္ေတာ္ ရွင္းျပပါရေစ ဆရာေလးရယ္။ ကြ်န္ေတာ့္မာွ ဆရာေလးကို ဒုကၡေရာက္ေစခ်င္တ့ဲစိတ္ေတြ လွည့္စားခ်င္တ့ဲစိတ္ေတြ လုံး၀မရိွပါဘူးဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ဆရာေလးကို တစ္ကယ္ခ်စ္တာပါ ဒါေပမယ့္ အ့ဲေကာင္မေလးနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္က………………..”

”ေတာ္ေတာ့ ေဟ့ေကာင္။ ငါဘာမွမၾကားခ်င္ေတာ့ဘူး။ မင္းပါးစပ္က ထြက္လာမယ့္ ငါ့အေပၚသစာၥ မရိွတ့ဲ အေၾကာင္းေတြကို ငါမၾကားခ်င္ဘူး။ မင္းတို႕နွစ္ေယာက္ရဲ႕ အေၾကာင္းေတြ ခ်စ္ခန္းၾကိဳက္ခန္းေတြ အကုန္လုံး ဘာတစ္ခုမွ ငါမသိခ်င္ဘူး။ မင္းဟာ တစ္ကယ္ေတာ့ အျမီးက်က္အျမီးစားေခါင္းက်က္ေခါင္းစားဆိုတ့ဲ လူစားမ်ိဳးပဲ။ မင္းဟာ အလကားေကာင္………….ေတာက”္

”ဆရာေလး ေျပာခ်င္တာေတြပဲ ေျပာေနေတာ့မာွ လား၊ ကြ်န္ေတာ့္ကို ဘာမွေျပာခြင့္မေပးေတာ့ဘူးလား။ကြ်န ္ေတာ္တစ္ခုေလာက္ ေျပာခြင့္ရပါရေစ။”

”ဘာေျပာခ်င္ေသးလို႕လဲ။ မင္းငါ့ကို လိမ္လို႕အားမရေသးဘူးလား။ အခုခ်ိန္ထိမင္းငါ့ကို ပိပိရိရိ လိမ္ေနခ့ဲတယ္။ ငါဆိုတ့ဲေကာင္ကလညး္ မင္းလိမ္သမွ်ကို အဟုတၾ္ကီးထင္ျပီး ယုံေနခ့ဲမိတယ္။ ဘ၀မာွတစ္ခါအလိမ္ခံရရင္ ကံမေကာင္းလိ႕ု ႏွစ္ခါအလိမ္ခံရျပီဆိုရင္ ကိုယ့္ညံ လို႕တ့ဲ။ အဒ့ဲ ီေတာ့ ေဆာရီးပဲ ဇင္မင္းသူ မင္းကိုငါ ထပ္လိမ္ခြင့္မေပးႏိုင္ေတာ့ဘူး။ မင္းရဲ႕ အုတၾ္ကားျမက္ေပါက္ အခ်စ္ေတြကိုလညး္

ငါမလိုခ်င္ေတာ့ဘူး။”

”ဆရာေလးရယ္ ကြ်န္ေတာ့္ကို အ့ဲေလာက္ေတာင္ပဲ မုန္းတးီ သြားျပီလား။ ဆရာေလးနဲ႕ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ကသိပ္ခ်စ္တ့ဲခ်စ္သူေတြေလဗ်ာ။ အ့ဲလိုစကားေတြ မေျပာပါနဲ႕ဗ်ာ။ ဆရာေလးမုန္းသြားမာွကြ်န္ေတာ္အေၾကာက္ဆုံးပါ။ ဆရာေလးကို ကြ်န္ေတာ္သိပ္ခ်စ္တယ”္

”ဟား…………………….ရယ္ရတယ္။ ငါ့အရြယ္က ပုံျပင္ေတြကိုနားေထာင္တတ္တ့ဲ ကေလးတစ္ေယာက္မဟုတ္ေတာ့ဘူးကြ။ ဒဏ္ရာ ရသြားတ့ဲ က်ားနာတစ္ေကာင္ကသာမန္က်ားေတြထက္ ပိုေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္ဆိုတာ မင္းသိပါတယ္ေနာ္။ မင္းကိုရွင္းရွင္းပဲ

ေျပာမယ္ မင္းနဲ႕ငါန႕ဲ ဇာတ္လမ္းက ဒီမွာပဲ ေရစက္ကုနျ္ပီလို႕သတ္မွတ္လိုက္။”

သူ႕မ်က္လုံးမွ မ်က္ရည္ေတြက်လာသည္။ ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကို တစ္ခ်က္စူးစူးၾကးီ ၾကည့္လိုက္သည္။ သူသိပျ္ပီးသရုပ္ေဆာင္ေကာင္း လြန္းသည္။ သူ႕အတြက္ေပးဆပ္ခ့ဲရသည့္ ကြ်န္ေတာ့္ေမတာၱ ေတြသူန႕ဲ ပက္သက္ချ့ဲပီး ေလထဲတိုက္အိမ္ေဆာက္ခ့ဲဖူးသည့္ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ကူးေတြ အခုခိ်န္မာွ ေတာ့သဲထဲေရသြန္ေပ်ာက္ကြယ္သြားေခ်ျပီ။ အံတင္းတင္းက်ိတ္ထားသည့္ ကြ်န္ေတာ့္ပါးစပ္ေတြ

ေမးရိုးေက်ာၾကီးေတြ ေထာငျ္ပးီ မ်က္ႏာွ ၾကီးက ေလးေထာင့္ပုံသ႑ာန္ျဖစ္ေနသည္။ ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကို ေက်ာခိုင္းကာ ခ်ာကနဲ လွည့္ ထြက္ရနျ္ပင္လိုက္သည္။ သို႕ေပမယ့္ သူကြ်န္ေတာ့္လက္ကိုဆဲြထားသည္။ ကြ်န္ေတာ္သ႕ူ လက္ကို ျဖဳတ္လိုက္ကာ ဆိုင္ကယ္ကို ဆက္ႏိႈးျပးီ၀ူးကနဲေမာင္းထြက္လာခ့ဲသည္။

ယခုေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀ၾကီးသည္ စုတျ္ပက္ေနေအာင္ က်ဆုံးသြားေခ်ျပီ။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အခ်စ္ေတြအၾကီးမားဆုံးေစာ္ကားမၾႈကီးႏွင့္ ၾကံဳေတြ႕လိုက္ရျပီးေနာက္ ကြ်န္ေတာ့္ကို ထားကာအေ၀းသို႕ထြက္ေျပးသြားေလသည္။ အစြန႕္ ပစ္ခံကြ်န္ေတာ့္အသည္းေတြသည္ ေဟာင္းႏြမ္ေနသည့္ေရာ္ရြက္၀ါေတြလို ႏြမ္းေၾကႏြမ္းေျခာက္ေနေလ၏။ ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကို နာနာက်ည္းက်ည္းေျပာခ့ဲမိသည္။

သို႕ေပမယ့္ ကိုယ္အခ်စ္ဆုံးသူတစ္ေယာက္မိုလို႕ သူကိုေျပာခ့ဲမိသည့္ စကားေတြကကြ်န္ေတာ့္ရင္ကိုလညး္ လာေရာက္ထိမွန္သည္။ သူ႕မ်က္ရည္ေတြကို ကြ်န္ေတာ္ျမင္လိုက္ရသည့္အခ်ိန္တြင္ ေဖာ္မျပတတ္ေသာခံစားမၾႈကီးႏွင့္အတူ ကမာၻ ေပၚမွာ ကြ်န္ေတာ္ တစ္ေယာက္ထဲအသက္ရွင္ရပ္တည္ေနရသလို ရင္ထဲတြင္၀မ္းနည္းပက္လက္ ႏွင့္စိုးရံြ႕အားငယ္မိသည္။

ကြ်န္ေတာ့္ရ႕ဲ ပါးျပင္ေလးကို ကြ်န္ေတာ္ျပန္စမ္းၾကည့္မိသည္။ စြတ္စျိုပီးပူေႏြးေနသည္။ ေဆာက္တည္ရာမရသည့္ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ရင္ခုန္သံ ေတြကလညး္ ကြ်န္ေတာ့္ကိုအရူးအမူးရိုက္ခတ္ေနသည္။ မာနႏွင့္သိကာၡ ကို ေရွ႕တန္းတင္ျပီး ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကို မုန္းတီးျပလိုက္ေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲက အလြမ္းေတြကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္မကုစားႏိုင္ပါ။ အခ်စ္အတြက္န႕ဲ အရာရာကို စြန္႕လႊတ္ေပးဆပ္ဖို႕ တည္ေဆာက္ ထားသည့္ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕အနာဂတ္ဘ၀ေတြသည္ ယခုေတာ့ တစ္စစီတစ္စစီ ရိုက္ခ်ိဳးခံလိုက္ရေခ်ျပီ။ အခ်စ္နဲ႕ဘ၀ကို ရင္ဆိုင္ခ်င္သည့္ ကြ်န္ေတာ္ အခ်စ္ကိုအရူးအမူးကိုးကြယ္ခ့ဲသည့္ ကြ်န္ေတာ္ အခ်စ္ရဲ႕ခ်ိဳျမိန္သည့္ အဆိပ္ေတြကို စားသုံးရင္ အဆိပ္တက္မွန္းမသိ တက္ေနခ့ဲသည္။ ကြ်န္ေတာ္ေတာ္ေတာ္ေလးတုံးပါေသးသည…္ …………………။

X          x           x

အိမ္ေရာက္ေတာ့ အေမ့ကို အထုပ္ေတြေပးလိုက္ျပီး ကြ်န္ေတာ့္ အိပ္ခန္းထဲ ဒါရိုက္၀င္လာခ့ဲသည္။ ထို႕ေနာက္အခန္းတံခါးကို ပိတ္ကာ ကုတင္ေပၚသို႕စိတ္ရိွလက္ရိွလွဲ ပစ္လိုက္သည္။ ထို႕ေနာက္ေခါင္းအုံးေအာက္တြင္ ရိွသည့္ ကြ်န္ေတာ့္ ဖုန္းေလးကို ထုတၾ္ကည့္ လိုက္ သည္။ ထင္သည့္အတိုင္းပါပင္ သူကြ်န္ေတာ့္ကို ဖုန္းေတြေခၚထားသည္။ 15 missed call ေတာင္။ ကြ်န္ေတာ္ဖုန္းကို သြက္လက္စာြ ႏိုပ္လိုက္ျပးီ သ႕ူ နာမည္ႏွင့္ဖုန္းနံပါတ္ကို delete လုပ္ပစ္လိုက္သည္။ ျပီးေတာ့ဖုန္းကို ဘက္ထရျီဖဳတ္ကာ စာၾကည့္စားပဲြခံုေပၚသို႕ တင္ထားလိုက္သည္။

ကြ်န္ေတာ္မ်က္ႏွာၾကက္ ကို ၾကည့္ရင္းသက္ျပင္းခ်မိသည္။ ဟးူ …………………

စာသင္ခ်ိန္တစ္ခ်ိနျ္ပီးဆုံးသြားေသာအခါဆရာက ေက်ာင္သားေတြကို ခဏအနားေပးလိုက္သည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ စကားေျပာသူ ေျပာ မုန္႕စားသူစားျဖင့္ အေဆာင္ထဲတြင္ ဟိုဟိုသည္သည္ထိုင္ေန ၾက၏။ ကြ်န္ေတာ္ လက္ထဲမွ စကၠဴဘူးေလးကို ကိုငျ္ပးီ ဟၾိုကည့္ သညၾ္ကည့္လုပ္ကာလမ္းေလွ်ာက္လာသည္။ ထ႕ို ေနာက္ အေဆာင္မွ gudie ဆရာမေလးထိုင္ေနေသာ ေနရာသို႕ေရာက္ ေသာအခါ ဘူးေလးကို စားပဲခြ ုံေပၚသို႕ အရင္ခ်လိုက္သည္။ သူမသည္ စကၠဴဘူးေလးကိုျမင္ေသာအခါ ေခါင္းေမာၾ့ကည့္လာသည္။

”ဘာၾကီးလ…ဲ ………ဒါၾကီးက”

”ဟို……………အင္း………………ဟိုေလ…………မုန္႕……..မုန္႕…………နင္စားဖို႕”

”ၾကားသားမိုးၾကိဳး……………ခ်စ္ရဲေအာင္။ နင္ငါ့ကို မုန္႕ေကြ်းတယ္ဟုတ္လား။ ဘာလဲထီေပါက္လာလို႕လား ဒါမွမဟုတ္ လမ္းေလွ်ာက္ ရငး္ ပိုက္စံေကာက္ရလို႕လား ထူးထူးဆနး္ ဆနး္ ”

”မဟုတ္ပါဘူးဟာ …………..ဟို………………..ဟိုေလ………ငါ…………ငါနင့္အတြက္ပဲ လမ္းကေနတမင္၀ယ္လာတာဟ….စားေနာ္ ……စားမယ္မဟုတ္လား”

ကြ်န္ေတာ္သူမကို ျပန္ေျဖလိုကျ္ပးီ စားပဲခြ ံုတြင္ ၀င္ထိုင္လိုက္သည္။ သူမကတကယ့္၀ါရင့္ဆရာမၾကီးဟန္ျဖင့္ လက္ထဲမွကိုင္ထားေသာ မွင္နၾီကီးကို ခ်ကာ စစ္ေနေသာ စာအုပ္ကိုပိတ္လိုက္ျပးီ ကြ်န္ေတာ္ကို မ်က္မွန္ကိုင္းပင့္ကာ ၾကည့္သည္။ ကြ်န္ေတာ္နည္းနည္ေတာ့

ရိွန္းတိန္းတိန္းျဖစ္သြားသည္။ သူမက ကြ်န္ေတာ့္ကို ၾကည့္ျပီးေနာက္ မုန္႕ဘူးကိုလညး္ မယုံသလိုၾကည့္ပါေသးသည္။ ထ႕ို ေနာက္ ဦးေခါင္းျပန္ေမာ့လာသည္။

”ေကာင္းျပီေလ စားရတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ နင္ငါ့ကို ဘာလို႕ေကြ်းတာလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ ေျပာရလိမ့္မယ”္

ကြ်န္ေတာင္ ေခါင္းကုတ္မိသည္။ အေရးထဲသူမက စားစရာရိွတာကို မစားပဲ အရစ္ရွည္ေနေသးသည္။ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ သူမကို က်ိန္ဆဲပစ္လိုက္သည္။

”………..ဟိုေလ…………နင့္ကိုစားေစခ်င္လို႕ေပါ့ နင္ကလညး္ ”

”ဘာျဖစ္လိ႕ု စားေစခ်င္တာလ”ဲ

”ေၾသာ္ ……..နင္ကလညး္ သ…ံ ………သံေယာဇဥ္ရိွလို႕ေပါ့။ မဟုတ္ဘူးလား။ ”

ကြ်န္ေတာ့္အေျဖစကားေၾကာင့္ သူမက ညဳတုတုေလးလုပ္ကာ ေခါင္းေလးငုံ႕သြားသည္။ ကြ်န္ေတာ္မ်က္ႏာွ တစ္ခ်က္ မ့ဲလိုက္မိသည္။ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ ဟာတာတာျဖစ္ေနသည္။ ထို႕ေနာက္သူမကေခါင္းျပန္ေမာ့လာကာ မုန္႕ဘးူ ကို ဆက္ကနဲယူလိုက္ျပီး ကြ်န္ေတာ့္ကို သြားျဖဲျပကာ အထဲမွ မုန္႕ေတြကိုအားရပါးရစားပါေတာ့သည္။ ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကို ၾကည့္ျပီးႏွာေခါင္းရံႈ႕မိသည္ သူမကြ်န္ေတာ္ကို

ၾကည့္လာေသာအခါ စပျ္ဖဲျဖဲမ်က္ႏာွ ျဖင့္ ျပန္ရယ္ျပလိုက္ရသည္။ ကြ်န္ေတာ္ထင္သည့္အတိုင္းပါပင္ အစားကိုပလုပ္ပေလာင္းစားတတ္ သည့္ သူမက ထုံးစံအတိုငး္ မုန္႕ေတြကို ပျဖဲနျဖဲထိုင္စားပါေတာ့သည္။

သူမ ၏ႏႈတ္ခမ္းေတြတြင္လညး္ မုန္႕ ခရင္အႏွစ္ေတြအနည္းငယ္ေပလာသည္။ ကြ်န္ေတာ္လိုခ်င္ေသာ အေျခအေနတစ္ခု ရျပီမိ႕ု ပတ္၀န္းက်င္ကို တစ္ခ်က္အကဲခတ္လိုက္သည္။ ခဏၾကာေတာ့ ဇင္မင္းသူတစ္ေယာက္ စာသင္ခန္းထဲမွ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ကိုင္ကာထြက္လာသည္။ ကြ်န္ေတာ္တ႕ို အနားသိ႕ု ေရာက္ခါနီးေသာအခါ ကြ်န္ေတာ္အစီအစဥ္အတိုင္း ျပဳလုပ္လိုက္သည္။

”ဂ်ဴး……………..”

”ဟင…္ …………..”

”စားလို႕ေကာင္းရဲ႕လား”

”ေကာင္းတာေပါ့ အရမ္ေကာင္းတယ္။ မုန္႕အထဲထဲက ေခ်ာကလက္အႏွစ္ေတြကပိုစားလို႕ေကာင္းတယ္သိလား”

”ဟုတ္လား ဂ်ဴးစားခ်င္ရင္ ေနာက္ေန႕က်ရင္လဲ ထပ္၀ယ္ေကြ်းဦးမယ္ေလ။ ေန႕တိုင္းစားခ်င္ရင္ ေန႕တိုင္း၀ယ္ေကြ်းမယ္ တစ္သက္လုံး စားခ်င္ရင္ တစ္သက္လုံး၀ယ္ေကြ်းမယ္သိလား”

”ခစ္ခစ္ခစ္……….တစ္ကယ…္ ……….”

”ဆယ့္ရွစ္ကယ္………….”

ကြ်န္ေတာ္မ်က္လုံးကို အနည္းငယ္ေစာင္းျပီး နေဘးသို႕ငၾ့ဲကည့္လိုက္သည္။ ထင္သည့္အတိုင္းပါပင္ ဇင္မင္းသူက ကြ်န္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ကို ေတာင့္ေတာင့္ၾကီးရပျ္ပီး ေငးၾကည့္ေနသည္။ ကြ်န္ေတာ္တစ္ခ်က္ မခို႕တရ႕ို ျပံဳးလိုက္ကာ အေရွ႕မွ မုန္႕စားေနေသာ guide ဆရာမေလးကိုျပနၾ္ကည့္လိုက္သည္။

”ဂ်ဴး…………………..”

”ဘာလဲဟင…္ ……..”

”ဂ်ဴးရ႕ဲ ႏႈတ္ခမ္းမာွ မုန္႕ေတြေပေနတယ္ ကြ်န္ေတာ္သုတ္ေပးမယ္ေနာ”္

ကြ်န္ေတာ္ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ သူမႏႈတ္ခမ္းစတြင္ေပေနေသာ မုန္႕ခရင္အႏွစ္ေတြကို အသာ တစ္ရႈးစျဖင့္လွမ္းသုတ္ေပးလိုက္သည္။ သူမက ကြ်န္ေတာ္ကို ရွက္စႏိုးေလးျဖငၾ့္ကည့္ကာအသာမ်က္လႊာ ေလးခ်ထားေလသည္။ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို

သတ္ေသခ်င္စိတ္ေတြေပါက္ေလာက္ေအာင္ခံစားေနမိရသည္။ သို႕ေပမယ့္ ကလ့ဲစားေခ်လိုစိတ္ရွိေနသည္မို႕လည္း ေအာင့္အီး ျပီး သည္းညည္းခံကာလုပ္လက္စအလုပ္ကို လက္စသတ္လိုက္သည္ေပါ့ေနာ္။ ကြ်န္ေတာ္သူမကို သုတ္ေပးျပီးေသာအခါ ဇင္မင္းသူဖက္သို႕

အသာင့ဲေစာင္းၾကည့္လိုက္သည္။ သူကြ်န္ေတာ့္ကို စူးစူးၾကးီ စိုကၾ္ကည့္ကာ ေတာက္တစ္ခ်က္ေခါကျ္ပးီ စာသင္ခန္း ထဲသိ႕ု ျပန္ ၀င္သြားသည္။ ကြ်န္ေတာ္လိုခ်င္တာရျပီမို႕ မျ့ဲပံဳးျ႔ပံဳးလိုက္မိသည္။

ထို႕ေနာက္ထိုင္ရာမွ ထသြားရန္ျပင္လိုက္သည္။

”ခ်စ္ရဲေအာင္ ဘယ္သြားမလ႕ို လဲဟင”္

”ဘာလုပ္မလို႕လ”ဲ

”ဟိုေလ………….ငါ့ကိုေလ ဒီကျပန္ရင္ေစ်းလိုက္ပို႕ပါလားဟင္။ ငါ၀ယ္စရာနည္းနည္းရွိလို႕”

”နင့္မာွ ေျခေထာက္မပါဘူးလား ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္သြားပါလား”

ကြ်န္ေတာ္ေျပာျပီးသည္ႏွင့္ ဆက္ကနဲထျပန္လာခ့ဲသည္။ သူမကေနာက္ေနပြစိပြစိ ေျပာျပးီ က်န္ခ့ဲသည္။ကြ်န္ေတာ္ရယ္ခ်င္စိတ္ကို မ်ိဳသိ္ပ္ထားလိုက္သည္။ ကြ်န္ေတာ့္ကို ” အခုတစ္မ်ိဳးေတာၾ္ကာတစ္မ်ိဳးနဲ႕အရးူ ” တ့ဲ။

X          x           x

ညခင္းေလးသည္ လွပႏုပ်ဳိေနသည္။ အျပင္ဖက္တြင္ မိုးဖြားေလးေတြ က်ဆင္းေနသည္။ေကာင္းကငၾ္ကီးတစ္ခုလုံးကလညး္ မဲေမာွ င္ေနေသာ တိမ္သားဆိုင္ေတြျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနေလသည္။ထိုတိမ္တိုက္အုပၾ္ကီးေတြ ၾကားထဲတြင္ တစ္ခါတစ္မွေပၚလာတတ္ေသာ လမင္းေလးကခဏတာမွ်လင္းေနျပးီ မၾကာမီအတြင္းမာွ ပဲ တိမ္မၾဲကီးေတြ အုပ္မိုးသြားသျဖင့္ ျပန္လည္ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပန္သည္။ ပတ္၀န္းက်င္ တစ္ခုလုံးသည္ စိုစြတ္ေနျပီး ျငိမျ့္ငိမ့္ေျငာင္းေျငာင္းရွိလွသည္။ အေ၀းမွသီခ်င္းသံသဲ့သ့ဲေလးကလညး္ ျပန္႕လြင့္ေနသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ျဖတ္သန္းခုတ္ေမာင္းသြားသည့္ေထြလာဂ်ီသံမ်ားေၾကာင့္ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံးု ခဏတာမွ် ဆူညံသြားတတ္သည္။ ျပီးေတာ့ျပန္လည္တိတ္ဆိတ္သြားျပန္သည္။

မိုးေရေတြ စိုစြတ္ေနသည္ ျခံထဲကို ကြ်န္ေတာ္ ျပတင္းေပါက္မွ ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ျပတင္းေပါက္မွ ျဖာထြက္ေနေသာ လွ်ပ္စစ္မီး ေရာင္ေၾကာင့္ အနားရိွသစ္ပင္ငယ္ေလးတစ္ခ်ိဳ႕ကို သည္းသည္းကဲြကဲ ြျမင္ေနရသည္။ အရင္ညေတြက သည္လိုအခ်ိန္မ်ိဳးဆိုလွ်င္ သူႏွင့္ကြ်န္ေတာ္ အတူတူရိွေနေလာက္မည္။သူကစာက်က္ေနမည္။ ကြ်န္ေတာ္က သစူ ာက်က္တာကို ေဘးနားမွထိုင္ျပီး ေငးၾကည့္ေနမည္။ညအိပ္ယာ၀င္ခါနီးတြင္ ကြ်န္ေတာ့္လက္ေမာင္းေပၚတြင္ သူေခါင္းအုံးကာ ကြ်န္ေတာ္ဆိုျပေသာသီခ်င္းကို နားေထာင္တတ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္က သူ႕ဆံပင္ေလးေတြကို ဖြဖြေလးနမ္းရိႈက္ကာပြတ္သပ္ေပးေနမည္။ သူႏွင့္ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ အမွတ္တရညေတြသည္ မေရတြက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္မ်ားျပားလြန္းျပးီ သာယာၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းခ့ဲသည္။ ယခုဆိုလွ်င္ သူႏွင့္ကြ်န္ေတာ္အတူမရိွေနေတာ့သည္မာွ ဆယ္ရက္ေက်ာ္ေနျပီျဖစ္သည္။

ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကို လြမ္းသည္။ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာၾကီးကို လြမ္းမိပါသည္။ အတိတ္ကသတိရစရာျဖစ္ရပ္ေတြက ယခုလိုလြမ္းေမာဖြယ္ရာ အခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ ကြ်န္ေတာ့္ကိုမ်က္ရည္က်ေအာင္ႏိွပ္စက္ပါေတာ့သည္။ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲတြင္ ေသာကေတြ ေထာင္ေသာင္းမက ၀င္ေရာက္ေနရာယူေနသည္။ သူေကာ။ ကြ်န္ေတာ့္ကို သတိရမွရပါ့မလား။

လြမ္းလို႕ေတာ့မေသႏိုင္ေပမယ့္ သူ႕ကိုကြ်န္ေတာ္ ေသေလာက္ေအာင္လြမ္းေနမိသည္။ သူ႕ကိုကြ်န္ေတာ္ရင္ခြင္ထဲတြင္ ထ့ဲထားခ်င္ျပီး သူ႕လက္ကေလးေတြကို ယုယစာြ ဆုပ္ကိုင္ထားခ်င္သည္။ကြ်န္ေတာ္တ႕ို ၏ ခ်စျ္ခင္းတရားသည္ အမုန္း၏ကမ္းလြန္ ပင္လယ္ျပင္ကို ေရာက္ရွိသြားကာ မုန္တိုင္းမျိပီးနစျ္မဳပ္ေသဆုံးသြားျပီလားမသိပါ။ စိတ္မေကာင္းျခင္းေတြသာ အခိ်န္တိုင္းၾကီးစိုးျပးီ ရင္ေတြတရွရွ ကဲြေနမိသည္။ တစက္ ယ္ဆိုလွ်င္ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကို သိပ္ခ်စ္ပါသည္။ ခ်စ္သည္မွ အသက္မကခ်စ္သည္။ သို႕ေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကို

ခ်စ္သည့္အခ်စ္ကို သူတစ္ပါးေပၚ မွ်ေ၀ေပးႏိုင္ေလာက္သည္ အထိေတာ့ကြ်န္ေတာ္သေဘာထားမၾကးီ ႏိုင္ပါ။ သ၀န္တျိုခင္းက ျမတ္ႏိုးျခင္ႏွင့္ ခ်စ္ျခင္းအေပၚကိုေက်ာ္ျဖတ္အႏိုင္ယူကာ ကြ်န္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ကို အစိမ္းလိုက္ကဲြေၾကေအာင္

ခဲြပစ္လိုက္သည္ပဲေလ။

”ေဒါက…္ ………ေဒါက…္ …………..ေဒါက…္ ………………….သားအိပ္ေနျပီလား”

အခန္းအျပင္ဖက္မွ အေမ့သံၾကားရသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္ မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ပစ္လိုက္ကာျပန္ေျဖလိုက္သည္။

”မအိပ္ေသးဘူးအေမ………………..၀င္ခ့ဲေလ အခန္းတံခါးက ေစ့ရုံပဲေစ့ထားတာ”

ကြ်န္ေတာ့္စကားဆုံးေတာ့ အေမက အခန္းတံခါးကို တြန္းဖြင့္ျပီး၀င္လာသည္။ကြ်န္ေတာ္ဟန္မပ်က္ေအာင္ အိေျႏၵဆည္လိုက၏္ ။ အေမက ကြ်န္ေတာ့္နားသို႕ မတ္တတ္လာရပ္သည္။ထို႕ေနာက္ ကြ်န္ေတာ့္ပခုံးကို လာကိုင္ပါသည္။

”သား ဘာလို႕ ထမင္းမစားတာလ”ဲ

”မဆာေသးလ႕ို ပါ အေမ”

”အခုညရွစ္နာရီ ရိွေနျပီ ဗိုက္မဆာဘူးဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား။ သားကိုအေမၾကည့္ေနတာ ၾကာျပီသားအခုတစ္ေလာ ေညာွ င္နာနာနဲ႕ ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ။ ဟိုေကာင္ေလးအိမ္ကိုလည္းမသြားေတာ့ဘူး။ အစားလဲေကာင္းေကာင္းမစားဘးူ အရင္က အေမ့သားက ဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး။ ကဲေျပာသားမာွ ဘာေတြ စိတ္ဆင္းရဲစရာေတြ ရိွေနလ”ဲ

ကြ်န္ေတာ္အေမ့ကို ေမာၾ့ကည့္လိုက္မိသည္။ အေမ့မ်က္ႏာွ တြင္ ကြ်န္ေတာ့္ိကို စိုးရိမ္သည့္ကရုဏာမ်က္၀န္းေတြကို ေတ႕ြ ရသည္။ ကြ်န္ေတာ္အေမ့ကို ခါးမွျဖတ္ျပးီ ဖက္လိုက္သည္။ မငိုမိေအာင္လဲမနည္းအံက်ိတ္ျပီးထိန္းထားမိသည္။

”သားရယ…္ ……………..အေမကသားကိုေမြးထားတ့ဲအေမေလ။ ငါ့သားေလး မ်က္ႏာွ ကိုအျမဲတမ္းအရိပ္တၾကည့္ၾကည့္လုပ္ေနတာ။ သားေလးမ်က္ႏာွ တစ္ခ်က္ညိွးသြားတာနဲ႕အေမခ်က္ခ်င္းသိတယ္။ သားအခုလို ခံစားေနရတာ အေမ့ကိုမွ မေျပာရင္ သားဘယ္သူ႕ကို

သြားေျပာမလဲ။ သားမွ အေမ့ထက္ပျိုပးီ အားကိုးစရာ တိုင္ပင္စရာလူရိွေသးလို႕လားသားရဲ႕”

”အေမရယ္ သား…………………….သား………ခံစားေနရတာေလ အေမ့ကို ေျပာျပလို႕မရဘူးအေမရဲ႕။သားေလ ေယာက်ာ္းတန္မ့ဲနဲ႕ အသည္းႏုလြန္းတယ္အေမ။ အဲ့လိုျဖစ္ေနတ့ဲသားကိုသားလဲ မၾကိဳက္ဘူး။သားကေယာက်ာ္းပဲ အေမရယ္ သားဘာမဆိုခံႏိုင္ရည္ရိွရမာွ ေပါ့။ ဒါေပမယ့္အေမရယ…္ ………………”

ကြ်န္ေတာ္အေမ့ကို ဖက္ျပီးငိုေၾကြးမိပါသည္။ အေမက ကြ်န္ေတာ့္ဆံပင္ေတြကိုင္ ျပီးပြတ္သပ္ေပးသည္။

”သားဟာ ေယာက်ာ္းေလးပဲ ျဖစျ္ဖစ္ မိန္းကေလးပျဲဖစျ္ဖစ္ အသည္းပဲႏုႏုအသည္းပဲ မာမာသားဟာအေမေမြးထားတ့ဲ အေမ့ရဲ႕ သားပဲေလသားရဲ႕။ သားေလးအခုလို ျဖစ္ေနေတ့ာအေမဘယ္စိတ္ေကာင္းပါ့မလဲသားရယ္။ ခက္ေတာ့တာပဲသားရယ္ ဘာျဖစ္ေနတာလဲဆိုေတာ့လဲမေျပာဘူး သားရင္ဆိုင္ေနရတ့ဲျပႆနာေတြကို အေမက ဘာမွမသိပဲနဲ႕ဘယ္လိုေျဖရွင္းေပးလ႕ို ရမာွ လဲသားရဲ႕”

”မဟုတ္ဘူးအေမ……………………..သားကိစၥက အေမလုပ္ေပးလို႕မရဘူး။ ႏွလုံးသားကိစၥပါအေမ။ သားအခုအရမ္း၀မ္းနည္းတယ္ အေမရာ။ ”

အေမ့ကို ဖကျ္ပီးတရ႕ံႈ ရံႈ႕ငိုေၾကြးေနေသာ ကြ်န္ေတာ့္ကို ၾကည့္ကာ အေမသက္ျပင္းခ်သည္။

ထိုစဥ…္ ………………

”ဆရာေလး………………………..ဆရာေလး……………………………….”

အျပင္ဖက္မွ ေခၚသံထြက္လာသည္။ ကြ်န္ေတာ္အေမ့ကို ဖက္ထားရာမွ ခာြ လိုကျ္ပီး ျပတင္းေပါက္မွလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ သ…ူ …………………သ…ူ …………………ကြ်န္ေတာ့္ဆီကို လာသည္။ ကြ်န္ေတာ္မ်က္ရည္ေတြကို လက္ေမာင္းျဖင့္သုတ္လိုက္ျပီး ျပတင္းေပါက္တံခါးကို ထေစ့လိုက္သည္။ အေမကကြ်န္ေတာ့္ကို ထူးဆန္းသလၾိုကည့္သည္။

”သား အျပင္ဖက္က ဟိုေကာင္ေလးမိုလား အေမတံခါးသြားဖြင့္ေပးလိုက္ရမလား”

”မဖြင့္နဲ႕အေမ သားသူ႕ကို မေတ႕ြ ခ်င္ဘးူ ”

”ဘာျဖစ္လို႕လဲသားရ႕ဲ သားနာမည္ကိုေခၚေနတ့ဲဥစာၥ သားကိုေတြ႕ခ်င္လို႕ေနမာွ ေပါ့။ ”

”သူသားကိုေတ႕ြ ခ်င္ေနရင္လဲ သားသူ႕ကိုမေတြ႕ခ်င္ဘူးအေမ သူ႕မ်က္ႏာွ ကို ၾကည့္ကိုမၾကည့္ခ်င္ဘူး”

”သားတ႕ို ခ်င္းဘာေတျြဖစ္ထားၾကတာလဲသား ရနျ္ဖစ္ထားတာလား။ အေမတစ္ခုေျပာမယ္ေနာ္သား။သားတ႕ို ခ်င္းဘာေတြပဲ ျဖစ္ထားၾက ျဖစ္ထားၾက အေမ့ေရွ႕မာွ ေတာ့ စိတ္မခ်မ္းသာစရာျမင္ကြင္းေတြအေမမျမင္ခ်င္ဘူး။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သားသူ႕ကို တံခါးဖြငျ့္ပီး သြားေတြ႕လိုက္ပါ အေမဘုရာရိွခးို လိုက္ဦးမယ”္

အေမက ေျပာေျပာဆိုဆျိုဖင့္ ကြ်န္ေတာ့္အနားမွထြက္သြားသည္။ ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကို ေတြ႕ရမွာရင္တုန္ေနသည္။ မေတာ္လို႕ အေမ့ေရွ႕မာွ မ်ား ကြ်န္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာကၾ္ကားကကစိ ၥေတြေျပာခ်လိုက္လွ်င္ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ေက်ာ္မေကာင္းၾကားမေကာင္းေတြ ျဖစ္ကုန္ေတာ့မည္။

”ဆရာေလး ထြက္လာဗ်ာ……………..အခုထြက္လာ ဆရာေလးထြက္မလာရင္ ကြ်န္ေတာ္ဒီကမျပန္ဘူးေနာ”္

”ဆရာေလး …………ဆရာေလး…………”

”ဆရာေလး…………………….”

”ဆရာေလး တံခါးဖြင့္ …………….ဆရာေလး”

ကြ်န္ေတာ္အခန္းထဲတြင္ ျငိမ္သက္ရင္းစဥ္းစားေနမိသည္။ သူ႕ကိုတံခါးဖြင့္မေပးလွ်င္ ျပန္မည့္ပုံမေပၚပါ။ ”ေဒါက္…………….ေဒါက…္ ………….ေဒါက္ …..သားဘာလုပ္ေနတာလဲ တံခါးသြားဖြင့္ေပးလိုက္ေလ”

အခန္းအျပင္ဖက္မွ အေမကပါ ေအာ္ေနသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္ အခန္းထဲမွ ထြက္လာခ့ဲသည္။ ထို႕ေနာက္အိမ္ေပၚမွ ဆင္းကာ ျခံတံခါးနားသ႕ို ေလွ်ာက္လာခ့ဲသည္။ ျခံတံခါးေရွ႕သို႕ေရာက္ေသာ္ သူက သံတံခါးကိုအခ်ဳပ္သားတစ္ေယာက္လို ဆုပ္ကိုင္ထားသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ ကြ်န္ေတာ္လက္ထဲမွ ေသာျ့ဖင့္ျခံတံခါးကို ဖြင့္လိုက္သည္။ တံခါးဖြငျ့္ပီးျပီးခ်ငး္ သူ႕အျပဳအမူေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ ရင္ထဲေႏြးကနဲျဖစ္ သြားသည္။ သူကြ်န္ေတာ့္ကို အတင္းလာဖက္သည္။ ကြ်န္ေတာ့္ကို တင္းၾကပ္ေနေအာင္ဖက္ထားသည္။ ၾကာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ပင္ အသက္ရႈၾကပ္ခ်င္လာသည္။ ကြ်န္ေတာ္သူ႕လက္ေတြကို ျဖဳတ္ခ်လိုက၏္ ။ သူအၾံ့သေသာမ်က္ႏာွ ျဖင့္ ကြ်န္ေတာ့္ကၾိုကည့္သည္။

”ဆရာေလးရယ္……………..ကြ်န္ေတာ္ဆရာေလးကို ဘယ္ေလာက္ေတာင္သတိရေနတယ္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္လြမ္းေနတယ္ဆိုတာ သိရဲ႕လား။ ဆရာေလးအရမ္းရက္စက္တာပဲဗ်ာ။ကြ်န္ေတာ္ဖုန္းဆက္ေတာ့လဲ မကိုင္ဘူး။ အေဆာင္မာွ ေတြ႕ရင္လည္း စကားမေျပာဘူး။

ကြ်န္ေတာ္ဘယ္ေလာက္ထိခံစားေနလဲ ဆရာေလးသိလား။ ဆရာေလးကြ်န္ေတာ့္ကို မခ်စ္ေတာ့ဘူးလားဟင”္

”မင္းဒီကိုဘာလာလုပ္တာလ”ဲ

”ဆရာေလးရယ္…………ကြ်န္ေတာ္ေလ………..ဆရာေလးကို မခဲႏြ ိုင္ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ ဆရာေလးကိုသိပ္ခ်စ္တယ္ ကြ်န္ေတာ့္ကို မရက္စက္ပါနဲ႕ဗ်ာ.။ ကြ်န္ေတာ္ အႏူးအညႊန္႕ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ ေနာ”္

”မင္းေတာ္ေတာ္ရယ္ရတ့ဲေကာင္ပဲ အခ်စ္ကိုမင္းက ကေလးကစားစရာမ်ားမွတ္ေနလား။ ငါကေကာမင္းကစားခ်င္တိုငး္ ကစားလို႕ရမယ့္ အရုပ္လား။ သြားစမ္းပါကာြ ျပန္ပါေတာ့။ မင္းကို ျမင္ရတာ ေဒါသလဲထြက္တယ္စိတ္လည္းဆင္းရဲတယ္။ ျပန္ပါေတာ့ကာြ ”

ကြ်န္ေတာ့္ဆီကစကားေတြကို သူမယၾုံကည္ႏိုင္သည့္ မ်က္လုံးေတျြဖင့္နားေထာင္ေနသည္။သူ႕မ်က္၀န္းမွ မ်က္ရည္ေတြသည္ ပါးျပင္မွ တစ္ဆင့္တစ္လိမ့္လိမ့္ စီးဆင္းလာသည္။ သူ႕ကျိုမင္ေတာ့ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲတြင္လညး္ နာက်င္ေၾကကဲြထိခိုက္လာသည္။ ကြ်န္ေတာ္မငိုမိ ေအာင္သတိထားေနမိသည္။ ကြ်န္ေတာ့္မ်က္၀န္းမွ မ်က္ရည္မက်ေအာင္ ကြ်န္ေတာ္က်ိတ္ခံထားသည္။

”ဂ်ိမ္း…………………………….ေ၀ါ…………………………..”

ေစာေစာက မဲေမာွ င္ေနေသာ တိမ္မဲေတြသည္ မိုးေတြအျဖစ္ေျမျပင္ေပၚသို႕ က်ဆင္းလာေလသည္။ မိုးမ်ားအျပင္ေလမ်ားပါ ေရာ၍တိုက္ ခတ္လာသည္။ လွ်ပ္စီးေတြကလည္း ျဖတ္ကနဲ ျဖတ္ကနဲလင္းလက္လာသည္။ မ်ားျပားလွေသာ မိုးသီးမိုးေပါက္ေတြသည္ တစ္စတစ္စ ေျမျပင္ေပၚသို႕ပိုမိုက်ဆင္းလာေလသည္။ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလုံးမိုးသံေတြျဖင့္ ဖုန္းလႊမ္းသြားေလသည္။ ကြ်န္ေတာ့္မ်က္ႏာွ တြင္လည္း မိုးေရေတြ ရဲႊရဲစႊ ိုလာသည္။ ထို႕အတူ ဇင္မင္းသည္လညး္ ရဲႊနစ္ေနသည္။

”ဆရာေလးရယ္ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕အ့ဲေကာင္မေလးကေလ ကြ်န္ေတာ့္အမေၾကာင့္ ျဖစ္သြားတာပါ။တကယ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကိုစိတ္မ၀င္ စားပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္အမနဲ႕ပက္သက္ျပီးေတာ့သူနဲ႕ကြ်န္ေတာ္စေတြ႕ရာကေန သ႕ူ ဖက္ကစျပးီ ကြ်န္ေတာ့္ကိုခ်စ္တယ္လို႕ေျပာခ့ဲတာပါ။ အ့ဲတုန္းကကြ်န္ေတာ္က အပ်င္းေျပအေပ်ာ္သေဘာမ်ိဳးနဲ႕ တဲြဖို႕သူနဲ႕ ရည္းစားေတြလုပ္ခ့ဲတာပါ ဆရာေလး။ဒါေတြအားလုံးကလညး္ ဆရာေလးန႕ဲ မေတြ႕ခင္ကျဖစ္ခ့ဲတာပါ။ ကြ်န္ေတာ္အ့ဲေကာင္မေလးကိုျဖတ္ဆိုရငျ္ဖတ္ပါ့မယ္ ဆရာေလးရယ္ ကြ်န္ေတာ့္ကိုေတာ့ မရက္စက္ပါနဲ႕ေနာ္။ ဆရာေလးကြ်န္ေတာ့္ကိုခ်စ္တယ္မိုလားဟင”္

မိုးေရထဲတြင္တတြတ္တြတ္ေျပာေနေသာ သူ႕စကားေတြကို နားေထာင္ရငး္ကြ်န္ေတာ္မ်က္ရည္၀ဲလာသည္။ ကြ်န္ေတာ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ပဲ ငိုမိသြားသည္။ကြ်န္ေတာ့္မ်က္ရည္ေတြသည္ မိုးစက္ေတြႏွင့္အတူ ေရာျပြနး္ ေပ်ာက္ကြယ္သြား သည္။ကြ်န္ေတာ္မတ္တပ္ရပ္ေနရင္း ေျခမခိုင္ခ်င္ေတာ့သလျိုဖစ္လာသည္။ ကြ်န္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လုံးသည္အားအင္ခိ်နဲ႕ကာယိုင္လဲေတာ့မည့္ အလားမနည္းထိန္းထားရသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာကၾ္ကားတြင္အၾကားၾကီး ျငိမ္သက္မႈက ၾကီးစိုးေနသည္။ မိုးသံေလသံေတြျဖင့္သာ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလုးံ

ဆူညံေနသည္။ ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကို ေက်ာခိုင္းထားပါသည္။ ထို႕ေနာက္ ကြ်န္ေတာ္စိတ္ ဒုန္းဒုန္းခ်လိုကျ္ပးီသူ႕ဖက္သို႕လွည့္လိုက္သည္။ ျမင္လိုက္ရသည္ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္အံအားသင့္ကာမ်က္လုံးေတျြပဴးသြားသည္။ သ…ူ……………….သူ…………………….မိုးေရထဲ တြင္လဲေနသည္။

”ဇင္မင္းသူ………………………ဇင္းမင္းသ”ူ

ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကိုအေျပးေပြ႕ထူလိုက္သည္။ သူ႕ခႏာၶ ကိုယ္တစ္ခုလုံး ေျမၾကီးမွရံႊ႕ေတျြဖင့္ေပေနသည္။ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကို လႈပ္ခတျ္ပးီ ႏိႈးၾကည့္သည္။ သူ႕မ်က္လုံးပိတ္ကာ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲတြင္ျငိမ္သက္ေနသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲတြင္ လိႈင္းတပိုးေတျြပငး္ ထန္လာသည္။

”ဇင္မင္းသူ …………….အကိုေခၚတာၾကားရလားညီေလး”

”ဇင္မင္းသူ……………………ဇင္မင္းသ…ူ ……………………..”

သူလုံး၀မလႈပ္ေတာ့။ သူကြ်န္ေတာ့္လက္ထဲတြင္ ဇက္က်ိဳးကာျငိမ္သက္သြားသည္။

”ဇင္………..မင္း……….သူ”

မိုးေတြတဖြဲဖဲြက်ေနေသာ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံးု ကြ်န္ေတာ့္ေအာ္သံေတြျဖင့္သာ ဖုံးလႊမး္ သြားသည္။

X          x           x

ေဆးရုံအခန္းေလးထဲတြင္ သူလဲေလ်ာင္းေနသည္။ ကြ်န္ေတာ္သူ႕လက္ကေလးကိုကိုင္ကာသူ႕ကိုေငးၾကည့္ေနမိသည္။ သူႏွစ္ျခိဳက္စာြ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။ လက္ဖ်ံတြင္ ခ်ိတ္ထားေသာေဆးပုလင္းမွ ေဆးရည္ေတြက တစ္စက္စက္က်ကာ သူ႕လက္ေမာင္းေသြး ေၾကာထဲသို႕စီး၀င္သြားေလသည္။ခဏၾကာေတာ့ နပ္စ္မေလးအခန္းတစ္ေယာက္အခန္းထဲသိ႕ု ၀င္လာသည္။ ထ႕ို ေနာက္ ခ်ိတ္ထား ေသာေဆးပုလင္းကို ၾကည့္ကာလူနာကိုတစ္ခ်ကၾ္ကည့္ျပီး ျပန္ထြက္ရနျ္ပင္လိုက္သည္။

“ဆရာမ…………..ခဏေလးေနပါဥးီ ”သူမကကြ်န္ေတာ့္အသံေၾကာင့္ ရပ္တန္႕သြားသည္။

”လူနာအေျခအေန ဘယ္လိုရွိလဲ သိခ်င္လို႕႔ပါ”သူမကတစ္ခ်က္ျပံဳးျပးီ ကြ်န္ေတာ့္ကၾိုကည့္သည္။ ထို႕ေနာက္”လူနာကအားနည္းၿပီး ေမ့လဲသြားတာပါ။ အခုေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္။ အေျခေနကိုေသေသခ်ာခ်ာသိရေအာင္ medical check-up လုပၾ္ကည့္ပါလား။ တစ္ကယ္လို႕ ခဏေနက်ရင္ဆရာ၀နၾ္ကီးလာမွ ဆရာ၀နၾ္ကီးကို ဘာဆက္လုပ္သင့္တယ္ဆိုတာေမးၾကည့္တာအေကာင္းဆုံးထင္တယ္။ အခု ဆရာ၀နၾ္ကးီ က လူသိပ္မရိွတာနဲ႕ အိမ္ခဏျပန္သြားတယ္။ခဏေနရင္လာပါလိမ့္မယ”္

”ဟုတ္က့ဲ………….”

ကြ်န္ေတာ့္ကၾိုကညျ့္ပးီ နပ္စ္မေလးက အျပင္ဖက္သို႕ ျပန္ထြက္သြားသည္။နပ္စ္မေလးထြက္သြားသည္ႏွင့္ အခန္းထဲကို လူသုံးေယာက္ ထပ္၀င္လာသည္။ အသံေတြေၾကာင့္ကြ်န္ေတာ္ တခံ ါး၀ကို ၾကည့္လိုက္မိသည္။

”အေမ၊ ဦးေလး၊အမ………….”

”သား…………သူသူ ..သားဘာျဖစ္တာလဲဟင…္ …………ဦးရဲ႕သားဘာျဖစ္သြားတာလ”ဲ

”ေမာင္ေလး…………….သူသ…ူ ……….ေမာင္ေလး”

သူတ႕ို သုံးေယာက္လုံး၀င္လာသည္ႏွင့္ အခန္းတစ္ခုလုံးဆူညံသြားသည္။ သုံးေယာက္လးုံ ကုတင္နားသို႕ေယာက္လာကာ ဇင္မင္းသူ နားတြင္ ၀ိုင္းေနၾကသည္။

”ကြ်န္ေတာ္နပ္စ္မေလးကို ေမးၾကည့္ျပီးပါျပီ။ လူနာက အားနည္းျပီး မူးလဲသြားတာပါတ့ဲ။ အခုအားေဆးတစ္လုံးခ်ိတ္ထားတယ္ သူအိပ္ေပ်ာ္ေနတယ”္

”ေမာင္ေလးက အရင္က ဒီေလာက္ထိမျဖစ္ဖူးပါဘူး။ ဘယ္လျိုဖစ္တာပါလိမ့္။ သူအားနည္းရေအာင္လညး္သူ႕မာွ ဘာေရာဂါအခံၾကီး ၾကီးမားမားမွ မရိွပါဘူး။ ေန႕လည္ကမွ သူ႕ကိုအေကာင္းၾကီးေတြ႕ပါေသးတယ္အခုဘယ္လိုလုပ”္

”အမ………………..”

”ဟင…္ …..”

”သူအရင္က ဒီလျိုဖစ္ဖူးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕အတူေတာင္ေပၚကိုသြားတုန္းက သူတစ္ခါမးူ လဲဖူးတယ္ ”

”သားသူသူက အခုတစ္ေလာ အစားသိပ္မစားဘူးသားရဲ႕၊ ညဆိုရင္လည္းသိပ္မအိပ္ဘးူ ၀ရံတာမာွတစ္ေယာက္ထဲေငးေနတတ္တယ္။ ဦးတို႕ေပါ့ေလ်ာ့တာလဲ ပါပါတယ္သားရယ္။သူ႕ကိုဂရုမစိုက္အားဘူးျဖစ္ေနတာ။ အခုလိုျဖစ္တာ ဦးတို႕အျပစ္ေတြလည္းပါပါတယ”္

”သူဒီလျိုဖစ္တာ ကြ်န္ေတာ့္ေၾကာင့္ပါဦး”

”ဘယ္လ…ို ……….သားေၾကာင…့္ ………ဟုတ္လား”

”ဟုတ္တယ္ဥးီ ခဏု တုန္းက သူနဲ႕ကြ်န္ေတာ…္ …………..ဟို………….မိုးေရထဲမာွစကားမ်ားၾကရငး္ …….သူအခုလျိုဖစ္သြားတာပါ ဦး”

”ဟုတ္သားပဲ သားတစ္ကိုယ္လုံးစိုရဲႊေနတာပဲ။ ”

”သား အေမအ၀တ္တစ္စုံ ယူလာတယ္ လဲလိုက္ဦးေလ။ ခဏေန ႏာွ ေစးျပီးဖ်ားေနဦးမယ”္

အေမက ကြ်န္ေတာ္တို႕ စကား၀ိုင္းထဲကို ၀င္ေျပာသည္။ ကြ်န္ေတာ္ အေမ့လက္ထဲမွ အ၀တ္ေတြကို ယူကာအခန္းထဲရိွ bathroom ထဲသိ႕ု ၀င္လာခ့ဲသည္။ ထို႕ေနာက္အ၀တ္အစားလဲကာ ျပန္ထြက္လာခ့ဲသည္။

”သား…………..သားန႕ဲ ေဟာဒီက အမကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အခုညဥ့္နက္ေနျပီဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ပဲအိမ္ျပန္လိုက္ပ႕ို ေပးပါ့မယ္။ အျပင္မာွ ကြ်န္ေတာ့္ကားရပ္ထားတယ”္

ဇင္မင္းသူ၏အေဖက ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္အေမ့ကို ၾကည့္ျပီးေျပာေနသည္။ အေမကေတာ့ ဘာမွမေျပာပဲကြ်န္ေတာ့္ကို ၾကည့္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ေခါင္းရမ္းလိုက္သည္။

”ကြ်န္ေတာ္မျပန္ေတာ့ဘူးဥးီ အေမ့ကိုပဲ အိမ္ကိုလုိက္ပို႕ေပးလိုက္ပါ။ ျပီးေတာ့ဦးတို႕လည္းအိမ္ျပန္နားလိုက္ေတာ့ေလ။ ကြ်န္ေတာဒ္ ီမာွ အိပ္ျပီးေစာင့္လိုက္ပါ့မယ”္

”ျဖစ္ပါ့မလားသားရယ္ အားနာစရာၾကးီ ဒီမာွ ဦးတို႕သားအဖႏွစ္ေယာက္ပဲ ေစာင့္လိုက္ပါ့မယ”္

”ရပါတယ္ဦး အားမနာပါနဲ႕။ ဦးတို႕က မနက္က်ရင္အလုပ္ကရိွေသးတယ္ေလ။ ကြ်န္ေတာ္ကသိပ္ျပီးကိစၥမရိွဘူး။ အေဆာင္ကိုလည္း ဖုန္းဆက္ထားလိုက္မယ္။ ဦးတို႕စိတ္ခ်လက္ခ်ျပန္ပါဦး။”

”ဒါဆိုရင္ေတာ့ သားကိုပဲဒုကၡေပးရေတာ့မာွ ပဲ သားရယ”္

”ရပါတယ္ဦးရယ…္ …………………….”

ထို႕ေနာက္ သူတို႕သုံးေယာက္ကြ်န္ေတာ့္ကို ႏႈတ္ဆကျ္ပီးျပန္သြားၾကသည္။ သူတို႕ျပန္သြားသည္ႏွင့္အခန္းက ျပန္လည္တိတ္ဆိတ္ သြားျပန္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ ေလတဖ်က္ဖ်က္တိုက္ေနေသာျပတင္းေပါက္ေတြကို ထပိတ္လိုက္သည္။ ထို႕ေနာက္ ကုတင္နားသို႕ ျပန္လာကာ ဇင္မငး္ သူနားတြင္ထိုင္လိုက္၏။ ကြ်န္ေတာ္ထိုင္လိုက္ေတာ့ ဇင္မင္းသူက တစ္ဖက္သို႕အေက်ာဆန္႕ကာ ေစာင္းသြားသည္။

ကုတင္ေျခရင္းတြင္ရိွေသာ ျခံဳေစာင္ကို ဆဲြကာကြ်န္ေတာ္သူ႕ကို ျခံဳေပးလိုက၏္ ။ကြ်န္ေတာ္ေစာင္ျခံဳေပးလိုက္ေတာ့ သူကြ်န္ေတာ့္ဖက္ကို ျပန္လွည့္လာသည္။ သူ႕မ်က္ေတာင္ေလးေတြတေျဖးေျဖးပုတ္ခတ္လာသည္။ သူႏိုးလာျပီထင္သည္။

”ဆရာေလး ကြ်န္ေတာ္ဘယ္ကိုေရာက္ေနတာလ”ဲ

”ေဆးရံုကိုေရာက္ေနတာ”

”အမ…္ ……………..ဘာျဖစ္လို႕လ”ဲ

”ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆိုေတာ့ မင္းမူးလဲသြားလို႕။ ငါနဲ႕မင္းနဲ႕စကားေတြမ်ားေနရင္းတန္းလနး္မင္းမူးလဲသြားတယ္။ အဒ့ဲ ါေၾကာင့္ မင္းကို ငါကုန္းပိုးျပီး ေဆးရုံကိုေခၚလာတာ။ ငါ့အေမကမင္းအေဖနဲကအမကို ဖုန္းဆကျ္ပီးေခၚလိုက္တယ္။ ခဏု တုန္းက သူတို႕ေရာက္ လာၾကတယ္။မင္းကအိပ္ေပ်ာ္ေနေတာ့ မငး္ ကိုမႏိႈးပဲ ဒီအတိုင္းျပန္သြားၾကတာ”

”ေၾသာ…္ …….ဟ…ို ………ဟ…ို …………ကြ်န္ေတာ္ဘာျဖစ္လို႕ မူးလဲသြားတာလဲ ဆရာေလး”

”အင္း နပ္စ္မေျပာတာေတာ့ အားနည္းလို႕ ေနမာွ တ့ဲ။ သူလည္းေသေသခ်ာခ်ာေတာ့ သိပုံမေပၚဘူး။ ဆရာ၀နၾ္ကီးလာမွ ေသေသ ခ်ာခ်ာစမ္းသပၾ္ကည့္ရင္ေကာင္းမယ္လို႕ေျပာတယ္။ မနက္ျဖန္က်ရင္ မင္းကို medical check-up လုပၾ္ကည့္တာေပါ့။ အခုေတာ့ အားေဆးပုလင္းခ်ိတ္ထားေပးတယ”္

”ဆရာေလး …………ကြ်န္ေတာ့္ကို ခြင့္လႊတ္တယ္မိုလားဟင္။ ကြ်န္ေတာ္အ့ဲေကာင္မေလးကိုမနက္ျဖန္က်ရငျ္ဖတ္လိုက္မယ္ေလ။ ကြ်န္ေတာ့္ကို အခုလိုစိမ္းစိမ္းကားကားၾကီးမဆက္ဆံပါနဲ႕ေနာ္။ကြ်န္ေတာ့္ကို မမုန္းလိုက္ပါန႕ဲ ေနာ”္

ကြ်န္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားသည္။ သူ႕လက္ကေလးကို ကိုင္ကာဖြဖြေလးဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ ထို႕ေနာက္ နဖူးထက္ တြင္၀ဲက်ေနေသာ သူ႕ဆံပင္စေတြကို ယုယစာြ သပ္တင္ေပးလိုက္သည္။

”အဒ့ဲ ါေတြေျပာမေနပါန႕ဲ ေတာ့ ညီေလးရယ္။ အကိုမင္းကို မုနု္းလည္းမမုန္းရက္ပါဘူး။ အကိုမင္းကို ဘယ္တုန္းကမွ မမုန္းခ့ဲသလို ဘယ္ေတာ့မွလဲမုန္းမာွ မဟုတ္ပါဘူး။ ညီေနေကာင္းေအာင္ေနေနာ္။အကို႕ကိုခ်စ္ရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဂရုစိုက္ပါခဏခဏ မဖ်ား ေစနဲ႕ၾကားလား”

သူကြ်န္ေတာ့္ကို ၾကည့္ကာ ျပံဳးျပီးေခါင္းညိတျ္ပသည္။ မျမင္ရတာၾကာျပီျဖစ္တ့ဲ သူ႕အျပံဳးေလးကိုျမင္လိုက္ရေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲဆ႕ို နင့္သြားသည္။ ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကိုသိပ္ျပီးရက္စက္သလျိုဖစ္သြားသည္။ ကြ်န္ေတာ္ သိပျ္ပီးစိမး္ ကားသလျိုဖစ္ခ့ဲသည္။ ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကို

ဂရဏု ာသက္စာြ င႕ုံ ၾကည့္လိုကျ္ပးီ နဖူးေလးကို ငုံ႕နမ္းလိုက္သည္။ ထို႕ေနာက္ကြ်န္ေတာ္ေရာကုတင္ေပၚတြင္ တုံးလုံးလဲွကာ သူ႕ကိုကြ်န္ေတာ့္လက္ေမာင္း၌ ေခါင္းအုံးေစလိုက္သည္။ သူကြ်န္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲတြင္ ျငိမ္သက္ေနျပီး မ်က္လုံးေလးေမွးစင္းထားသည္။

အျပင္ဖက္တြင္ အရာအားလးုံ သည္တိတ္ဆိတ္ေနေလသည္။ လမ္းမၾကီးမွလမ္းမီးမ်ားလညး္ပိတ္သြားၾကျပီ။ လမင္းၾကီးလည္း ျပန္လည္ေပၚေပါက္လာသည္။ ေကာငး္ ကငၾ္ကီးတြင္ၾကယ္ေတြကလညး္ စုံညီစာြ လင္းလက္လာၾကသည္။ ကြ်န္ေတာ္အခန္းမီးကို မိွတ္လိုက္ကာကုတင္အထက္မွ ညအိမ္မီးအျပာေလးကိုသာ ထြန္းထားလိုက္သည္။ ထို႕ေနာက္ သူေရာ ျပတင္းေပါက္ကလမင္းၾကီး ကိုၾကည့္ေနမိသည့္ ကြ်န္ေတာ္ေရာအိပ္ေပ်ာ္သြားပါေတာ့သည…္ …………………။

X          x           x

ေအာက္အီးအီးအြတ…္ ………………………

ကြ်န္ေတာ္မ်က္လုံးႏွစ္လုံးပြင့္လာသည္။ ပထမဆုံးျမင္လိုက္ရသည္က ျပတင္းေပါက္မွန္မွစူးရွစာြ ထိုးေနသည့္ ေတာက္ပေနေသာ ေနေရာင္စူးစူးၾကီးျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ့္မ်က္လုံးထဲ စူးေနသျဖင့္မ်က္စိကိုအဆုံးထိမဖြင့္ႏိုင္ေသးပဲ အသာေမွးျပီးေတာ့သာ ဖြငၾ့္ကည့္ရသည္။ တစ္ညလုံးသည္ပုံစံအတိုင္းပဲ အိပ္ေပ်ာ္ေနသျဖင့္ ဇာက္တစ္ဖက္ေညာင္းေနသည္။ အေညာင္းေျပေစရန္ ေခါင္းကို

ဘယ္တစ္ဖက္ညာတစ္ဖက္ ေစာင္းထည့္လိုက္သည္။ ထို႕ေနာက္ လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ကို ေျမာွ ကျ္ပးီအေၾကာဆန႕္ မည္အျပဳ

ဘယ္ဖက္လက္ေမာင္းေပၚတြင္ ဇင္မင္းသူက အိပ္ေနသျဖင့္ က်န္သည့္ညာဖက္လက္ေမာင္းတစ္ဖက္ကိုသာ ေလထဲသို႕ေျမာွ က္ကာ အေၾကာဆန္႕လိုက္ရသည္။တစ္ကိုယ္လုံးလဲ အေၾကာအခ်ဥ္ေတြတင္းေနကာ ေညာင္းကိုက္ေနသည္။ ဇင္မင္းသူေခါင္းအုံးအိပ္

ထားသည့္ဘယ္ဖက္လက္ေမာင္းဆိုလွ်င္ ထံုက်င္ျပီးေသြးလည္ပတ္မႈမရိွေတာ့သလိုေတာင့္ေတာငၾ့္ကီးျဖစ္ေနသည္။

ကြ်န္ေတာ္အနည္းငယ္ ကုိယ္လက္ လႈပ္ရွားလိုက္သျဖင့္ ကြ်န္ေတာ့္လက္ေမာင္းေပၚတြင္ အိပ္ေနေသာသူႏိုးသြားသည္။ ပထမဦးဆုံး ႏိုးလာသည္ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ့္ကို ထူးဆန္းသလၾိုကည့္သည္။ ထို႕ေနာက္ကြ်န္ေတာ့္လက္ေမာင္းေပၚတြင္ အိပ္ေနေသာ သူ႕ကိုယ္သူ ျပန္ဆန္းစစ္သည္။ ျပီးမွတစ္ခုခုကိုသတိရသြားဟန္ျဖင့္ ျပံဳးေယာင္သန္းလာသည္။ သူျဖစ္ပ်က္ေနသမွ်အမူအရာေတြအားလုံးကို

ကြ်န္ေတာ္မ်က္စိမွိတ္ မ်က္ေတာင္မခတ္ပဲ ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္၏အေခ်ာဆုံးအခ်ိန္ကို မနက္ခင္းတြင္လည္းေတြ႕ရတတ္သည္ပါလား။ မ်က္ႏာွ မသစ္ရေသးသည့္မႈန္၀ါး၀ါးမ်က္ႏာွ ေလးျဖင့္ ရႈပ္ေထြးေနေသာ ဆံပင္ေတြက တစ္မ်ိဳးေလးဆဲေြ ဆာင္ေနျပန္သည္။

ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကို အျပံဳးျဖင့္ျပနၾ္ကည့္လိုက္သည္။ နံနက္ခင္းႏွင့္အတူ လြငျ့္ပန္လာေသာၾကည္ႏူးမႈေလးေတြကို ကြ်န္ေတာ္အေျပး အလႊားဖမ္းဆုပ္ထားလိုက္မိပါသည္။သူကေခါင္းၾကြကာ ကုတင္ေပၚသို႕ ငုတ္တတု ္ထထိုင္သည္။ သူထထိုင္လိုက္မွ

ကြ်န္ေတာ့္ လက္တစ္ဖက္ကို လႈပ္ကာကိုငၾ္ကည့္မိသည္။ လက္အံေတြေသေနျပီ။

”ဆရာေလး အိမ္ျပန္ရေအာင္ေလ”

”အိမျ္ပန္လ႕ို မရေသးဘူးေလ ညီေလးရဲ႕။ မင္းကို ဒီေန႕ medical check-up လုပၾ္ကလိမ့္မယ္။ မင္းေရာဂါက ဘာလဲဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာ စမ္းသပ္စစ္ေဆးၾကည့္ရဦးမယ္ေလ”

”ဒီလိုဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေခါက္ဆဲျြပဳတ္ေကြ်းဗ်ာ။ ဗိုက္ဆာတယ္ မေန႕ညကတည္းကဘာမွမစားရေသးဘူး”

ကုတင္ေပၚတြင္ထိုငျ္ပးီ ဗိုက္ကိုပြတ္ျပေနေသာသူ႕ကၾိုကည့္ ျပီးတစ္ခ်က္ သနားသြားသည္။သူဘာမွမစားရေသးပဲကိုး ဆာေနရာွ ေရာေပါ့။ သူႏွင့္ကြ်န္ေတာ္ အတူတူရိွစဥ္တုန္းကကြ်န္ေတာက္ သူ႕ကို မနက္မိုးလင္းလာလွ်င္ အိပ္ယာႏိႈးရသည္။ ထို႕အျပင္ မနက္စာစားဖို႕ပါ

ျပင္ေပးရသည္။ တစ္ခါတစ္ေလက်လ်င္ေတာ့ သူကေစာေနတတ္ကာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္မနက္စာကိုသူကိုယ္တိုင္ျပင္ေပးတတ္သည္။ သ႕ို ေပမယ့္ သူျပင္ေပးသည္က စားလို႕မရေအာင္ဆားေတြငန္ေနတတ္တာမ်ိဳး၊ အခ်ိဳမႈန႕္ မပါတာမ်ိဳး၊ ျဖစ္တတ္သျဖင့္ သျူပင္ေပးသည့္ မနက္စာဆိုလွ်င္သိပ္ေတာ့ မစားရဲေခ်။

”ဒါဆိုရင္ ခဏေလးေစာင့္ ေခါက္ဆဲြထုပ္ေတြ အရင္ဆုံးသြား၀ယ္ရဦးမယ္။ ျပီးရင္ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ဖို႕ဒယ္အိုးန႕ဲ hotplate လဲလိုေသးတယ္။ စားဖို႕ ပန္းကန္လးုံ နဲ႕တူလဲ မရိွဘူး။ ”

”ျမန္ျမန္လုပ္ေနာ္ ဆရာေလး ဗိုက္အရမ္းဆာေနျပီ။ အူေတြအသည္းေတြ သံစုံတီးေနၾကျပ”ီ

”နာရီ၀က္ေလာက္ေစာင့္။ မ်က္ႏာွ ေလးဘာေလးၾကိဳသစ္ထား၊ အဒ့ဲ ီေဆးခန္းက၀တ္ေပးထားတ့ဲအ၀တ္စားၾကီးကို မၾကိဳက္ရင္ ဟိုအထုတ္ထဲမွာ ငါ့အ၀တ္စားအပိုေတြရိွေသးတယ္ ယူ၀တ္ထားလိုက္။ေရလဲခ်ိဳးခ်င္ခ်ိဳးထားလိုက္။ ငါသြားတုိက္မ်က္ႏာွ သစ္ျပီးတာနဲ႕

မင္းလိုခ်င္တ့ဲေခါက္ဆဲျြပဳတ္ရေအာင္လုပ္ေပးမယ္ ဟုတျ္ပီလား”

ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကိုေျပာျပီးသည္ႏွင့္ Bathroom ထဲကို ၀င္ကာ မ်က္ႏာွ အရင္သစ္လိုက္သည္။ ျပီးမွသြားတိုက္ကာ ပါးစပ္ကို ပလုပ္က်င္း ပစ္လိုက္၏။ သြားတိုက္ရတာသိပ္ေတာ့ စိတ္မခ်မ္းသာပါ။အိမ္သာကမုတၾ္ကီးကို ၾကညျ့္ပီးသြားတိုက္ေနရသျဖင့္ စိတ္ထဲတြင္

နည္းနည္းမသတီသလိုေတာျ့ဖစ္မိသည္။ ကြ်န္ေတာ္က ထိုသို႕ အိမ္သာႏွင့္ ေရခ်ိဳးခန္းတဲြထားတာမ်ိဳးကို မၾကိဳက္ပါ။ ကိစၥ၀ိစၥ ေတြျပီးသည္ႏွင့္ မ်က္ႏာွ ကို မ်က္ႏာွ သုတ္ပု၀ါျဖင့္သုတ္ကာအခန္းထဲမွထြက္လာခ့ဲသည္။ ထို႕ေနာက္ ေဆးရုံမ်က္ႏာွ စာဖက္သို႕ေလွ်ာက္လာခသ့ဲ ည္။ ေဆး ရုံကပုဂၢလိကေဆးရျုံဖစ္သျဖင့္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ သားသားနားနား ႏွင့္ အဆင့္မီွမီွေတာ့ရိွသည္။ ေဆးရုံမ်က္ႏာွ စာေကာင္တာ နားသ႕ို ေရာက္ေသာအခါ မေန႕ညက နပ္စ္မေလးႏွင့္ေတြ႕သည္။ နပ္စ္မေလးကကြ်န္ေတာ့္ကို ေတြ႕သည္ႏွင့္ အျပံဳးျဖင့္စတင္ႏႈတ္ဆက္သည္။

”ဘယ္လိုလဲ ရွင့္လူနာကိုပစျ္ပီးဘယ္သြားမလို႕လဲ။ လိုအပ္တာရိွရင္ ကြ်န္မကိုေျပာပါ။”

ကြ်န္ေတာ္ ခပ္စစေလးျပံဳးမိသည္။ သူမက စကားေျပာတာျပတ္သည္ပဲ။ ”ကြ်န္ေတာ့္လူနာက ႏိုးေနပါျပီ။ ဗိုက္ဆာလို႕ ေခါက္ဆဲျြပဳတ္စားခ်င္တယ္ ပူဆာေနလို႕။အ့ဲဒါ…..အျပင္ကိုထြက္လာတာ”

”ေခါက္ဆဲြက ဘယ္လိုေခါက္ဆဲြမ်ိဳးလဲ အသင့္စား ready make ေခါက္ဆဲြေျခာက္ဆိုရင္ေတာ့သြား၀ယ္မေနန႕ဲ ေတာ့ ကြ်န္မတို႕နားေနေဆာင္မာွ ရိွတယ္။ ေခါက္ဆဲြခ်က္တ့ဲ electric potေသးေသးေလးလဲရိွတယ္။ အ…ဲ ……တစျ္ခားေခါက္ဆဲြဆိုရင္ေတာ့ ကြ်န္မတို႕ဆီမာွ မရိွဘးူ ”

” သူစားခ်င္တာလဲ အဲ့လိုေခါက္ဆဲမြ ်ိဳးပါပဲ။ ေက်းဇူးတင္လိုက္တာဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကိုေခါက္ဆဲြဘယ္လိုျပဳတ္ေပးရမလဲ စဥ္းစားေနတာ အခုေတာ့အဆင္ေျပသြားျပးီ ”

သူမက လက္ထဲမွ ေဆးစာရြက္ေတြကို တစ္ခ်က္ငုံ႕ၾကည့္ကာ ေခါင္းျပန္ေမာ့လာသည္။ ထို႕ေနာက္ကြ်န္ေတာ့္ကို ျပံဳးျပကာ

”anytime ပါပဲရွင္။ ဒါနဲ႕…………….”

”ဟုတ္က့ဲေျပာပါ………………………………”

”လူနာနဲ႕ရွင္နဲ႕က ညီအကိုေတြလား။ သိပ္ခ်စၾ္ကမယ့္ပုံေတြပဲေနာ္။ ညက ဆရာ၀နၾ္ကီးေရာက္လာလို႕အခန္းထဲကို ၀င္လာၾကည့္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ဖက္ျပီးအိပ္ေပ်ာ္ေနၾကတယ္။ အ့ဲဒါန႕ဲ ပဲ ကြ်န္မတို႕လည္း ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ ျပန္ထြက္လာၾကတာ။ရွင္တ႕ို ႏွစ္ေယာက္က ညီအကိုေတြဆိုရင္ေတာ့ ခ်ီးက်ဴးစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္သိပ္ခ်စၾ္ကမ့ဲပုံေတြပဲ။ သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုရင္လဲ ေတာ္ေတာ္သံေယာဇဥ္ရိွမယ္လို႕ ေျပာလို႕ရတယ္။မေန႕ညက ရွင္သူ႕ကို ကုန္းပိးု လာတာ မိုးရာြ ၾကီးထဲမာွ ေလ”

ပါးစပ္က စက္ေသနတ္ပစ္သလို တတြတ္တြတ္ေျပာေနေသာ နပ္စ္မေလးကို ကြ်န္ေတာ္ျငိမျ္ပီးၾကည့္ေနမိသည္။

”sorry ကြ်န္မ နည္းနည္းစကားမ်ားသလို ျဖစ္သြားတယ”္

”ရပါတယ္ သိခ်င္ရင္ေတာ့ ေျပာျပရမာွ ေပါ့။ သူနဲ႕ကြ်န္ေတာ္နဲ႕က ဖေအမတူ မေအကဲ ြ ညီအကိုေတြပါ။တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အသက္မကခ်စၾ္ကပါတယ္။ က…ဲ ………ကြ်န္ေတာ္ညီေလးဗိုက္ဆာေနေတာ့မယ္ ထင္တယ”္

”နာေနေဆာင္က ဒီဘက္မာွ ပါ။ ဒီဘက္ကို ၾကြပါ”

ကြ်န္ေတာ္သူမျပသည့္ ဘက္ကို ေလွ်ာက္လာခ့ဲသည္။ သူမကေတာ့ အေနာက္ကေနကြ်န္ေတာ္ေျပာလိုက္ေသာ စကားကို စဥ္းစားျပီးက်န္ခ့ဲသည္။ သူမတိုးတိုးေလးေရရြတ္ေနသည္။ ”ဖေအမတူ မေအက…ဲြ ….. . ဖေအမတူ မေအက…ဲြ ……………ဖေအမတူ မေအကဲြ”

”ဟင…္ …………….........................ဒါဆို ဘာမွမေတာ္ဘးူ ပဲ

ကြ်န္ေတာ္သြားေပၚေအာင္ရယ္လိုက္မိသည္။

X          x           x

ေခါက္ဆဲကြ ်က္ေသာအခါ ပန္းကန္းလုံးတစ္လုံးျဖင့္ထည့္ျပီး ေအာက္မွပန္ကန္းျပားတစ္ခ်ပ္ျဖင့္ခံကာဇင္မင္းသူရိွရာသို႕ မလာခ့ဲသည္။ ေခါက္ဆဲြက စားခ်င္စရာ အေငြ႕ေတြတေထာင္းေထာငး္ ထေနသည္။ေဆးရုံရိွ ေကာ္ရစ္တာအတိုင္းေလွ်ာက္လာခ့ဲျပီး အခန္း ေရွ႕ေရာက္ေသာ္ အခါေစ့ထားေသာတံခါးကိုအသာတံေထာင္စစျ္ဖင့္ တြန္းကာ၀င္လာခ့ဲသည္။ အခန္းထဲသို႕၀င္လိုက္ေသာအခါ

ကြ်န္ေတာ့္ကိုေစာင့္ေနေသာ ဇင္မင္းသူကို အသင့္ေတြ႕လိုက္ရသည္။ မ်က္ႏာွ သစ္ျပီးပုံေပၚသည္။မ်က္ႏာွ ေလးက ျဖဴႏုေနကာ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းေလးျဖစ္ေနသည္။ အင္းေလ ေနမေကာင္းသူဆိုေတာ့ဒီေလာက္ေတာ့ ရိွမာွ ေပ့ါ။

”ဗိုက္ဆာေနျပီလား ”

ကြ်န္ေတာ္သ႕ူ အနားသို႕ထိုင္ကာ စားပြဲေပၚသို႕ ေခါက္ဆဲြပန္းကန္ကို တင္လိုက္သည္။ သူကကုတင္ေပၚသိ႕ု တျပင္ေခြထိုင္ကာ စားရန္အသင့္ျပင္သည့္ အေနအထားလုပ္ေနသည္။

 ”ဆာေနျပီ ဆာေနတာမွ ဗိုက္ထဲမာွ ၀ီွ….၀…ီွ ..၀ီွ……၀ီွ …….နဲ႕။ ဆရာေလးကလည္းၾကာလိုက္တာ”

”က…ဲ ……….ဆာေနျပီဆိုရင္ အကိုခ႕ံြ ေကြ်းမယ”္

သျူပံဳးလာသည္။ ထ႕ို ေနာက္ကြ်န္ေတာ့္ကို ေခါင္းညိွတ္ျပသည္။ ကြ်န္ေတာ္ေခါက္ဆဲြပန္းကန္ကိုကိုင္လိုက္ကာ သ႕ူ အနားသ႕ို တိုးကပ္သြားလိုက္သည္။ ထို႕ေနာက္ေခါက္ဆဲေြ တြကို တူနဲ႕ညွပ္လိုက္ကာအသာမႈတ္လိုက္၏။

”အာ……………….”

သူပါးစပ္ဟေပးေသာအခါ အသာခ႕ံြ ေကြ်းလိုက္သည္။ ထ႕ို ေနာက္ ပန္းကန္ထဲရိွ ဇြန္းျဖင့္ ဟင္းရည္ကိုခပ္ကာ အနည္းငယ္မႈတ္လိုက္ျပီး သူ႕ကို တိုက္လိုက္သည္။ ဟင္းရည္ဇြန္းကို ပါးစပ္ဟမေပးေသးပဲသူကြ်န္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနေသးသည္။

”ဟေလ……………..ပါးစပ္ဟ………”

ကြ်န္ေတာ္ေျပာလိုက္မွ သူပါးစပ္ဟေပးသည္။ သူကြ်န္ေတာ့္ကို ၾကည့္သည့္မ်က္လုံးေတြကမည္သည့္အဓိပၸါယ္ေဖာ္ေဆာင္ေနမွနး္ ကြ်န္ေတာ္ခန္႕မွန္းၾကည့္လို႕ရသည္။ ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကိုအသာျပံဳးၾကည့္မိသည္။ ထ႕ို ေနာက္ သူ႕ပါးေလးကို အသာဆဲြညွစ္လိုက္၏။ သူေရာကြ်န္ေတာ္ေရာႏွစ္ေယာက္သား တိုးတိုးေလးရယ္လိုက္မိသည္။ အခ်ိန္ေတြဘယ္ေလာက္ပဲ ၾကာခၾ့ဲကာခ့ဲသူဖန္ဆင္းလိုက္သည့္ အျပံဳးေလးကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ မရိုးႏိုင္ေသာ ကဗ်ာတစ္ပဒု ္လိုပါပင္ဘယ္အခ်ိန္ပဲဖတ္ဖတ္ ရင္ထဲလိႈက္ဖၾိုကည္ႏူးေနရသလို သူ႕အျပံဳးေလးသည္ ကြ်န္ေတာ့္ကိုညိဳ႕ငင္ႏိုင္လြန္းသည္။ တစ္ခ်ိန္က ကြ်န္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာကၾ္ကားက ရင္ခုန္စရာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း အျဖစ္အပ်က္ေတြက ယခုအခိ်န္တြင္ အသက္၀င္ႏိုးထကာ ကြ်န္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာကၾ္ကားအရိပ္ေင႕ႊ ေတြလို တိုးေ၀႕ွ ေနသည္။

”ကိုသူ………………..ကိုသ…ူ ………….ကိုသူဘာျဖစ္တာလဲဟင္ ကိုသူ…………….”

ရုတ္တရက္ေအာ္သံႏွင့္အတူ အခန္းတံခါးပြင့္လာကာ အခန္းထဲသို႕ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ေရာက္လာသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ့္တို႕ႏွစ္ ေယာကၾ္ကား မီးပ်က္သြားကာ အထိတ္တလန္႕ျဖင့္ေခၚသံလာရာသို႕ သူေရာကြ်န္ေတာ္ေရာ ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ကြ်န္ေတာ္ သိလိုက္ပါသည္။ထိုမိန္းကေလးက ဇင္မင္းသူ၏ရည္းစား ေကာင္မေလးပင္။ သူမအေျပးအလႊားေရာက္လာကာ ဇင္မင္းသူနားအတင္း လာထိုင္သျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္ဖယ္ေပးလုိက္ရသည္။ ကြ်န္ေတာ့္လက္ထဲမွေခါက္ဆဲြပန္းကန္ကို စားပဲြေပၚတင္ထားလိုက္ကာ အသာ သူတို႕နားမွ ခပ္ခာြ ခာြ ေနလိုက္သည္။

ထိုအခိုက္ အခန္းထဲသိ႕ု ေနာက္ထပ္လူႏွစ္ေရာက္၀င္လာျပန္သည္။

”အမ……………….ဦးေလး…………..အေစာၾကီးပါလား”

”ဟုတ္ေမာင္ေလးရ႕ဲ အမဒီေန႕ဆိုင္မသြားေတာ့ဘူးေလ။ ဆိုင္ကို အမသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ဒီေန႕တစ္ေန႕ေတာ့ ပစ္ထားလိုက္မလ႕ို ။ အေဖကလညး္ သိပ္အေရးၾကီးတာမရိွတာနဲ႕တစ္ခါတည္းလိုက္လာခဲ့တာ။ ”

”ေၾသာ…္ ……..”

ကြ်န္ေတာ္ ေၾသာ…္ ……….ဟုသာေျပာလိုကျ္ပးီ ဇင္မင္းသူတို႕ ကုတင္ေပၚသို႕ အသာၾကည့္လိုက္မိသည္။ဇင္မင္းသူအမက အကင္းပါးသည္။

”သူေလးက ဟန္နီေက်ာ္ေက်ာ္တ့ဲ။ သူသူ႕ရဲ႕ ေကာင္မေလးေလ။ သူသူေနမေကာင္းတာ ၾကားလို႕စိတ္ပူျပီးလိုက္လာတာ။”

”ဟုတ္က့ဲ ကြ်န္ေတာ္သိပါတယ”္

ဇင္မင္းသူတိ႕ု ကုတငၾ္ကည့္ရင္းေျဖလိုက္မိသည္။ ဇင္မင္းသူအေဖက ကြ်န္ေတာ့္ကို ျပံဳးျပကာသူ႕သားနားတြင္ စကားေတြေျပာေနသည္။ ဇင္မင္းသူ၏ ေကာင္မေလးကလညး္ ဇင္မင္းသူကိုေခါက္ဆဲြခ႕ံြ ေကြ်းေနသည္။ ကြ်န္ေတာ္ျပံဳးလိုက္မိသည္။ ကြ်န္ေတာ့္အျပံဳး၏ ေနာက္ကြယ္တြင္မ်က္ရည္ေတြရိွေနမည္။ ေၾကကဲျြခင္းေတြရိွေနမည္။ အထးီ က်န္ျခင္း ေ၀ဒနာေတြရိွေနမည္။ သို႕ေပမယ့္

ထိုအရာေတြ ကြ်န္ေတာ့္မ်က္ႏာွ ေပၚသို႕ ထင္ဟပ္မလာေအာင္ ကြ်န္ေတာ္ ထိန္းသိမ္းထားသည္။ကြ်န္ေတာ္ျပံဳးႏိုင္ရမည္။ ျပံဳးရမည္။ သူႏွင့္ပက္သက္လွ်င္ ကြ်န္ေတာ္မလုပ္ႏိုင္တာ ဘာမွမရိွေစရ။သူ႕ဘ၀ေလးသာယာေနလွ်င္ သူ႕ေပ်ာ္ရႊင္ေနလွ်င္ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ႏွစ္ျခမ္း ကဲျြပီးေသသြားလွ်င္ေတာင္ျပံဳးေနႏို္င္ရမည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ သူ႕အတြက္ ဘာမဆိုလုပ္ေပးႏိုင္သည့္ နတ္သားတစ္ပါးမဟုတ္ပါလား။

”သား……………..အရမ္းပင္ပန္းေနမာွ ေပါ့။ ေဆးရုံမာွ ဆိုေတာ့ အိပ္ရတာ သိပ္အဆင္ေျပမယ္မထင္ဘူး။အိမ္ျပန္ျပီးေအးေအးေဆးေဆး နားလိုက္ဦးေလ။ ဦးတို႕လည္းေရာက္လာျပီဆိုေတာ့သားတစ္လွည့္နားလိုက္ဦးေပါ”့ ဇင္မင္းသူအေဖဆီမွ စကားသံထြက္လာသည္။

”ဟုတ္က့ဲပါဥးီ။ ကြ်န္ေတာ္ အခုပဲ ျပန္လိုက္ပါ့မယ”္

အင္းေလ။ ကြ်န္ေတာ္က အခုလူပိုတစ္ေယာကျ္ဖစ္ေနသည္ပဲ။ ကြ်န္ေတာ့္ကို လိုမွမလိုအပ္ေတာ့ပဲ။ကြ်န္ေတာ္ျပန္သင့္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ရိွေနလွ်င္ သူတို႕ထဲမွ တစ္စုံတစ္ေယာက္က စိတ္ဆင္းရဲခ်င္ဆင္းရဲေနႏိုင္သည္။ ကြ်န္ေတာ့္ေၾကာင့္ မည္သူ တစ္ဦး တစ္ေယာက္မွ စိတ္ဆင္းရဲတာ မျဖစ္ေစခ်င္သလိုကြ်န္ေတာ့္ေၾကာင့္ ဘယ္သ႕ူ ကိုမွ စိတ္ဒုကၡမေရာက္ေစခ်င္ပါ။ အေမထားခ့ဲသည့္ အ၀တ္အိတ္ေလးကိုကိုင္ကာ ကြ်န္ေတာ္ ထြက္သာြ းရန္ျပင္လိုက္သည္။

”အားလုံးပဲ ကြ်န္ေတာ္ျပန္လိုက္ပါဦးမယ္။ ဇင္မင္းသ…ူ ……… ဂရုစိုက္ပါ”

သူတ႕ို အားလံးု ကြ်န္ေတာ့္ကို အျပံဳးျဖင့္ တုန္႕ျပနၾ္ကသည္။ သို႕ေပမယ့္ ဇင္မင္းသူေတာ့မပါပါ။ သူကြ်န္ေတာ့္ ကို ေငးၾကည့္ေနရုံက လဲြ လို႕မည္သည့္ တုန္႕ျပန္မႈမွ် မျပဳလုပ္ပါ။ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ေတြေလးကန္ေနမိပါသည္။ တံခါးေပါက္အနားသို႕ေရာက္ေသာအခါ ကြ်န္ေတာ္တံခါးရြက္ကို ကိုင္ကာဖြင့္လိုကျ္ပးီအျပင္ထြက္မည္အလုပ္ အခန္းထဲမွ အသံတစ္သံထြက္လာသည္။

”ဆရာေလး……………………….”

ကြ်န္ေတာ့္ေျခလွမ္းေတြ ရပ္တန္႕သြားမိသည္။ ကြ်န္ေတာ္ေက်ာခိုင္းထားရာမွအေနာက္သ႕ို ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္၏။

”ဆရာေလး အားရင္ကြ်န္ေတာ့္ဆီကို ျပန္လာခ့ဲေနာ”္

”အင္း……………….”

ကြ်န္ေတာ့္သူ႕ကို ျပံဳးျပျပီးျပန္ေျဖလိုက္သည္။ လာမာွ ေပါ့ ကာြ ။ မင္းအနားကို ကိုယ္ျပန္လာမာွ ပါ။ကိုယ္က မင္းအနားမွပဲ အရိပ္လို အျမဲရိွေနခ်င္ခဲ့တာပါ။ မငး္ အနားမာွ ပဲကိုယ္တစ္သက္လုံးေပးဆပ္ခ်င္တယ္။

တကယ္ဆိုရင္ မငး္ က ကိုယ့္ႏွလုံးသားရဲ႕ပိုင္ရွင္ပဲ……..ေလ။

X          x           x

”လာ…………….ထိုငၾ္ကပါ”

အခန္းထဲသိ႕ု ၀င္လိုက္သည္ႏွင့္ဆရာ၀နၾ္ကီးက ခရီးဦးၾကိဳျပဳသည္။ ဇင္မင္းးသူ၏အေဖႏွင့္ အေမကဆရာ၀နၾ္ကီးစားပဲြခုံေရ႕ွ ရိွ ခုံႏွစ္လုံးတြင္၀င္ထိုင္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္၏အေနာက္တြင္ အသာမတ္တပ္ရပ္ေနမိသည္။ ဆရာ၀နၾ္ကးီ က ထိုင္ရာမွထကာနံရံေပၚတြင္ခ်ိတ္ထားေသာ ဓာတ္မွန္စာရြက္ေတြကိုလွမ္းယူလိုက္သည္။ ထို႕ေနာက္တစ္ရြက္ခ်င္းေသခ်ာလွနၾ္ကည့္သည္။ ထို႕ေနာက္ ဦးေခါငး္ ေမာ့လာသည္။

”ကြ်န္ေတာ္တိ႕ု စမ္းသပ္စစ္ေဆးျပီးပါျပီ။ လူနာမွာျဖစ္ေနတ့ဲေရာဂါက…………………..”

ဆရာ၀နၾ္ကီးက စကားကိုေျပာရင္းတန္းလန္းရပ္လိုက္ျပန္သည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕၏ မ်က္ႏာွ ေတြကိုအကဲခတ္ကာ ေခတတၱမွ်ျငိမ္ သက္သြားသည္။

”ေျပာပါဆရာ ကြ်န္ေတာ့္သားေလးမာွ ဘာေရာဂါျဖစ္ေနတာလဲ ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္တို႕ကိုပြင့္ပြင့္လင္းလင္ေျပာႏိုင္ပါတယ”္

”ဓာတ္ခဲြခန္းက ရတ့ဲအေျဖအရ လူနာမာွ leukemia လို႕ေခၚတ့ဲ ေသြးကင္ဆာ စျဖစ္ေနပါတယ”္

”ဗ်ာ……………………” ”ဗ်ာ………………” ”ရွင္………………”

ကြ်န္ေတာ့္ခႏာၶ ကိုယၾ္ကးီ ယိုင္မသြားေအာင္ မနည္းထိန္းထားရသည္။ ကမာၻ ၾကီးတစ္ခုလံးု ငလွ်င္ေတာ္လဲသလို သြက္သြက္ခါ ေအာင္တုန္လႈပ္သြားသလား ေအာင့္ေမ့ရသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ေခါင္းေတြမူးေနာက္ကုန္သည့္။ ကြ်န္ေတာ့္နားထဲတြင္ အသံေတြ ဆူညံေနသလို လိႈင္းဂယက္ေတြ ထေနသည္။ကြ်န္ေတာ္ေခြ်းေတြ ျပန္လာကာ ေမာဟိုက္ခ်င္သလိုျဖစ္လာသည္။ ကြ်န္ေတာ္မယုံပါ။

သူ႕မွာေသြးကင္ဆာဆိုတ့ဲ ေၾကာက္စရာေရာဂါဆိုးၾကးီ ရိွေနသည္တ့ဲ။ဟင့္အငး္ ……ဟင့္အင္း…..ကြ်န္ေတာ္မယံုဘူး။ လုံး၀မယံုဘူး။

”ဟုတ္ေရာဟုတ္ရဲ႕လား ဆရာရယ္။ ေသခ်ာလို႕လားဗ်ာ။ကြ်န…္ ………..ကြ်န္ေတာ့္သားေလး………………………………….”

”အေဖ ………..သမီးတို႕ဘယ္လိုလပု ၾ္ကမလဲဟင…္ ………..သူသူေလးမာွ ……………..အဟင့္…………….အဟင့္…………..သူသူ ေလးသနားပါတယ္အေဖရယ”္

ကြ်န္ေတာ္မ်က္ရည္ေတြ မဆည္ႏိုင္ေတာ့။ ကြ်န္ေတာ့္မ်က္၀န္းအိမ္က ပူစပ္လာသည္။ မ်က္ေတာင္ေတြခဏခဏပုတ္ခတ္ ပုတ္ခတျ္ဖစ္လာကာ မ်က္ရည္ေတြ တစိမ့္စိမ့္စီးက်လာသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲတြင္စို႕နင့္စာြ ေၾကကဲြေနမိသည္။ ဇင္မင္းသူအမက ကြ်န္ေတာ့္ဖက္သို႕လွည့္လာသည္။ကြ်န္ေတာ္မ်က္ရည္ေတြကို လက္ေမာင္းျဖင့္သုတ္ပစ္လိုက္သည္။

”ေသြးစစ္ထားတ့ဲအေျဖအရ လူနာမာွ WBC (White blood cells) ေသြးျဖဴဥေတြ သိပ္မ်ားေနတယ္။ေသြးမံႈနည္းေနတယ္။ Hb သံဓါတ္ နည္းနဲေနတယ္။ ရိုးတြငး္ ျခင္ဆီကို Bone marrow aspirationလုပၾ္ကည့္ေတာ့ ကင္ဆာ-ဆဲလ္ေတြ ကိုေတ႔ြပါတယ္။ Chest x-ray ရင္ပတ္ ဓါတ္မွန္ရိုက္တ့ဲအခါမာွလဲ တက္ေစ့ေတြ ၾကီးေနတာ ေတ႔ြရပါတယ္။ ဒီစစ္ေဆးခ်က္ေတြရဲ႕ အေျဖအရလူနာမာွ ေသြးကင္ဆာစ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ ေသခ်ာေနပါတယ္ခင္ဗ်ား”

ကြ်န္ေတာ္တိ႕ု သုံးေယာက္လုံးတစ္ေယာက္မ်က္ႏာွ တစ္ေယာကၾ္ကည့္လိုက္မိသည္။ဇင္မင္းသူ၏အမတြင္လညး္ ကြ်န္ေတာ့္နည္းတူ မ်က္ရည္ေတြ ပါးျပင္ေပၚတြင္ က်ဆင္းေနပါသည္။ဦးေလးကေတာ့ စိတ္မေကာင္းသည့္မ်က္ႏာွ ျဖင့္ ဆရာ၀နၾ္ကီးကို ေမးသည္။

”ဆရာ……….

ဒါ………ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ့္သားေလးကို ကုလို႕မရေတာ့ဘူးလားဟင္။ကြ်န္ေတာ့္သားေလးမာွ ဘယ္လိုလုပျ္ပးီ ဒီေရာဂါဆိုးၾကီးျဖစ္ေန ရတာလဲဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ့္သားေလးကိုကယ္ပါဦးဆရာရယ္။ ပိုက္ဆံကုန္ခ်င္သေလာက္ ကုန္ပါေစ။ ကြ်န္ေတာ့္သားေလးကို

ကြ်န္ေတာ္အဆုံးရံႈမခံ ႏိုင္ဘးူ ဆရာရယ္၊”

ဆရာ၀နၾ္ကီးသည္ ေခါင္းကို စိတ္မေကာင္းဟနျ္ဖင့္ ေျဖးညွငး္ စြာ ခါရမ္းလိုက္သည္။

”ကင္ဆာေရာဂါကို ကြ်န္ေတာ္တို႕ ျမန္မာေတြက အတိတ္၀ဋ္ကံ ေၾကာင့္ ၀ဋ္ကံနာျဖစ္တယ္လို႕ယူဆၾကတယ္ဗ်။ ေသြးကင္ဆာေရာဂါက မ်ိဳးရိုးလိုက္တာက ျဖစ္တာမ်ားပါတယ္။ သားသမးီ ေတြခမ်ာမိဘရဲ႕အေမြဆိုးကို အသက္ေပးျပီးဆက္ခံဖို႕ ကံပါလာတာလို႕ပဲေျပာရမာွ ေပါ့ဗ်ာ။ လူနာ့ရဲ႕ မိဘေတြေဆြမ်ိဳးေတြထဲမာွ ေသြးကင္ဆာျဖစ္ဖူးတဲ့သူ ရိွမယ္ထင္တယ္။”

”ရိွပါတယ္ ဆရာ။ သားေလးရ႕ဲ အေမကိုယ္တိုင္ပါပဲဗ်ာ။ သားေလးရဲ႕အေမက သားေလးခုႏွစ္ႏွစ္ေလာက္မွာ ေသြးကင္ဆာန႕ဲ ဆုံးသြားတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဆရာရယ္ သဒူ ီအေမြဆိုးၾကီးကိုသားေလးကို ေပးခဲ့လိမ့္မယ္လို႕ ထင္မထားဘူးဗ်ာ။ အခုက်မွ ဒီေရာဂါဆိုးၾကီးက ဘြားကနဲေပၚလာေတာ့။ကြ်န္ေတာ့္သားေလးအတြက္ ယူက်ံဳးမရျဖစ္ေနရပါတယ္ ဆရာရယ”္

”အင္း ေရာဂါကေျပာရေတာ့ခက္သားဗ်။ သူက ဘယ္အခ်ိန္မွျဖစ္မယ္ ဘယ္အခါမွေရာဂါစမယ္ဆိုတာကို ေျပာလ႕ို မရဘူးဗ်။ သူျဖစ္ခ်င္တ့ဲအခ်ိန္ထျဖစ္တတ္တာ။ cell ေတြထဲက gene ေတြdisorder ျဖစ္တာကေနစတာပဲ။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ဆဲလ္ေတြ တည္ေဆာက္မႈေတြခြ်တ္ယြင္းလာတာေပါ့။ကၽြန္ေတာ္တ႕ို ၏ ဆဲလ္တိုင္းဟာ သူတို႕ရဲ႕ ဇီ၀ျဖစ္စဥ္ကေနျပီးေတာ့

ေဘးထြက္ပစၥည္းအျဖစ္ Mutation ျဖစ္တ့ဲ ဓါတ္ပစၥည္းေတြကို အစဥ္အၿမဲ ထုတ္လႊတ္ေနတတ္တယ္။ဆဲလ္ေတြက ေအာက္ဆီဂ်င္ကို ေရအျဖစ္သို႕ ေျပာင္းလဲရာမာွ စြမ္းအင္ထြက္လာသည္န့ဲအတူ ပုံစံေျပာင္းလဲ သြားတ့ဲ ေအာက္ဆီဂ်င္ေမာ္လီက်ဴးေတြျဖစ္တ့ဲ Oxygen Radical ေတြကိုပါထုတ္လႊတ္ေပးတယ္။ အဒ့ဲ ီ ေမာ္လီက်ဴး ေတြက ဆဲလ္ထဲက DNA အပါအ၀င္အျခားေမာ္လီက်ဴးေတြကိုပါ ၀ါးလုံး သိမ္းတိုက္ခိုက္ေတာ့တာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ဆဲလ္ေတြကအ့ဲဒီတိုက္ခိုက္မႈေတြက ျဖစ္ေပၚလာတ့ဲ ပ်က္စီးမႈမ်ားကို ျပင္ဆင္ႏိုင္ သည့္ အရည္အခ်င္း႐ိွေပမယ့္ၿပီးျပည့္စုံ တဲ့ကာကြယ္မႈမ်ိဳးကို မေပးႏိုငၾ္ကဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အသကႀ္ကီးျပင္း လာသည္ႏွင့္အမွ် Mutation ေတြ၊ Mutant gene ေတြ တိုးပြားလာ ေတာ့တာေပါ့။”

”ဆရာဒါဆိုရင္ လူနာက ေနာက္ထပ္ ဘယ္ေလာကၾ္ကာၾကာ အသက္ရႈင္ေနႏိုင္ေသးလဲ ဟင”္ ကြ်န္ေတာ္ထေမးလိုက္သည္။ ဆရာ၀နၾ္ကီးေရာ က်န္ႏွစ္ေယာက္ပါ ကြ်န္ေတာ့္ကို ၾကည့္လာၾကသည္။

”ဒါကေတာ့ လူတစ္ေယာက္န႕ဲ တစ္ေယာက္မတူဘူးသားရဲ႕။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ေသြးကင္ဆာေရာဂါက ေျခာက္လပဲခံတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူနာကို စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားမယ္။လူနာကိုယ္တိုင္ကလညး္ စိတ္ဓာတ္တကၾ္ကြေနမယ္ဆိုရင္ ေျခာက္လမကပါဘူး။ လူနာကိုစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားမယ္ဆိုရင္ လူနာ့ရဲ႕အသက္ကိုဆဲြဆန္႕ထားလို႕ရပါတယ္။ အဓိကက လူနာကိုစိတ္ခ်မ္းခ်မ္းသာသာန႕ဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊငျ္ဖစ္ေအာင္ ထားဖို႕အေရးၾကီးပါတယ”္

”ဇင္မင္းသူရယ္…………………………………”

ကြ်န္ေတာ့္ႏွလုံးသားအစုံသည္ ျပင္းထန္သည့္ထိုးႏွက္ခ်က္ေၾကာင့္ တဆစ္ဆစ္နာက်င္သာြ းရသည္။ေလထဲတြင္ ေပါ့ပါးစာြ လြင့္ေျမာ ေနျပးီ ရုတ္တရက္ ေခ်ာက္နက္မၾဲကီးထဲကို ဆဲြခ်ခံလိုက္ရသလိုကြ်န္ေတာ့္တြင္ စိုးရ႕ံြ မႈ ထိတ္လန႕္ မႈေတြ ဖိတ္ယိုစီးဆင္းလာသည္။ ကြ်န္ေတာ္ေျခာက္ကပ္စာြ အခန္းထဲမွထြက္လာခ့ဲသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲတြင္ ငိုခ်င္စိတ္ကသာၾကီးစိုးေနသည္။ ကြ်န္ေတာ္ငိုခ်င္ သည္သို႕ေပမယ့္ မ်က္ရည္မက်ခ်င္ပါ။ မ်က္ရည္မက်ပဲ ငိုလို႕ရလွ်င္ေကာင္းမည္။ ဤသို႕ဆိုလွ်င္မည္သူမွမသိပဲ ကြ်န္ေတာ္ အၾကိမၾ္ကိမ္အခါခါငိုေနမိမည္ျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္သိပ္ခ်စ္ရတဲ့သူကြ်န္ေတာ္သိပ္ျမတ္ႏိုးရတဲ့သူ ကြ်န္ေတာ္တန္ဖိုးအထားဆးုံ သူကြ်န္ေတာ့္အတြက္အေရးပါဆုံးေသာသူသည္ ကြ်န္ေတာ့္ကိုထားကာ ဟိုးအမည္မသိတ့ဲေ၀းၾကီးကိုထြက္သြားေတာ့မည္ကို ကြ်န္ေတာၾ္ကိဳသိလိုက္ရခ်ိန္တြင္ကြ်န္ေတာ္မာွ ေတာင့္တင္းထားႏိုင္စြမ္းမရိွေတာ့။ ကြ်န္ေတာ္သိပ္၀မ္းနည္းမိသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အျပံဳးေလး။ ကြ်န္ေတာ္ရူးရူးမူးမူးစဲြလမ္းခ့ဲဖူးသည့္ သူ႕ရဲ႕အျပံဳေလး။

ကြ်န္ေတာ္ေနာက္ဆိုရင္ေတ႕ြ ရေတာ့မာွ မဟုတ္ေတာ့။ သူ႕ရဲ႕ရယ္သံေလးေတြ သူစကားေျပာသံေလးေတြသူ႕ပုံရိပ္ေလးေတြ ဤကမာၻ ေျမၾကီးကေန အျပီးအပိုင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့မည္။ကြ်န္ေတာ့္မ်က္ရည္ေတြ ပါးျပင္ေပၚသို႕လိမ့္ဆင္းလာသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲတြင္ တင္းက်ပ္ေနသည္။ကြ်န္ေတာ္ စိတ္ရိွလက္ရိွေအာ္ပစ္လိုက္ခ်င္သည္။ တစ္ခုခုကိုေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္စိတ္ကို တခဏေလးျဖစ္ျဖစ္

ေပါ့ေပါ့ပါးပါးျဖစ္သြားေစလွ်င္ပင္ ကြ်န္ေတာ္ေက်နပ္ပါသည္။ေလာကၾကီးရဲ႕ အခ်ိန္ေတြကို ရပ္တန္႕လို႕ရလွ်င္ေကာင္းမည္။ ကြ်န္ေတာ္ ေရွ႕ဆက္ျပီးေရာက္ရိွလာမည့္အခ်ိန္ေတြကို မလိုခ်င္ေတာ့ပါ။ သည္အခ်ိန္ သည္အခါကိုပဲတစ္သက္လုံးရပ္ထားပစ္လိုက္ခ်င္သည္။ အနာဂတ္က အခ်ိန္ေတြက ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ ကံဆိုးမႈေတြရင္နင့္ဖြယ္ရာအျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေပြ႕ပိုက္ျပီးေစာင့္ဆိုင္းေနသည္။ ကြ်န္ေတာ့္မ်က္၀နး္ ထဲမာွကပ္ညိခဲ့တ့ဲ သ႕ူ အျပံဳးေလးကို ကြ်န္ေတာ္လက္လႊတ္ဆုံးရံႈရေတာ့မည္။ ကြ်န္ေတာ္ ငိုပါရေစ………………….. ကြ်န္ေတာ္ငိုပါရေစဗ်ာ…………………………………

ကြ်န္ေတာ့္လက္ေတြ တုန္ယင္စာြ ျဖင့္ တံခါးလက္ကိုင္ဘုကို ျဖည္းျဖည္းျခင္းလွည့္လိုက္သည္။လက္တစ္၀က္ခန္႕လည္သြားေသာအခါ အခန္းတံခါးက ေဂ်ာက္ကနဲျဖစ္ကာ ပြင့္သြားသည္။ကြ်န္ေတာ္ရင္ခုန္သံေတြ တိုးညွင္းစာြ ရိုက္ခတ္ေနသည္။ ကြ်န္ေတာ္တံခါးကို တြန္းဖြင့္လိုက္သည္။အထဲတြင္ တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ ကုတင္ေပၚတြင္ လဲေလ်ာင္းေနေသာ ဇင္မင္းသူ၏ အသက္ရႈသံကိုပင္ အတိုင္းသားၾကားေနရသည္။ ကြ်န္ေတာ္အခန္းထဲသို႕ ေလွ်ာက္လာခ့ဲသည္။ဇင္မင္းသူအနားသ႕ို ေရာက္ေသာအခါ အသာအနားတြင္ ၀င္ထိုင္လိုက၏္ ။ အျပစ္ကင္းစင္စြာအိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ သ႕ူ ကၾိုကည့္ရငး္ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲ စို႕တက္လာသည္။ ကြ်န္ေတာ္သူ႕ဆံစေလးေတြကိုကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္မိသည္။

”ဇင္မင္းသူရယ္………………………”

ထိန္းထားသညၾ့္ကားထဲက ကြ်န္ေတာ့္ မ်က္ရည္ေတြ လွ်ံလာသည္။ ကြ်န္ေတာ္ရိႈက္သံေတြ အခန္းထဲသို႕တိုးတိုးေလးျပန႕္ ႏံွ႕သြားသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းေတြ တုန္ယင္လာသည္။ ကြ်န္ေတာ့္မ်က္ရည္ေတြမ်က္၀န္းအိမ္မွတစ္ဆင့္ ကြ်န္ေတာ့္မ်က္ႏာွ ေပၚမွျဖတ္သန္းစးီ ဆင္းျပီး ေမးစိေအာက္မွတစ္ဆင့္ၾကမ္းျပင္ေပၚသိ႕ု က်ဆင္းသြားသည္။

”အက…ို ………”

ငုံ႕ထားေသာ ကြ်န္ေတာ့္ေခါင္းကို ျပန္ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ ကြ်န္ေတာ့္လက္ေလးေပၚသို႕ႏူးညံ့သည့္လက္ကေလး တစ္စုံေႏြးေထြစာြ လာေရာက္ဆုပ္ကိုင္လာသည္။ သူမအိပ္ေသးပါလား။သူအိပ္ေလာကျ္ပီ ထငျ္ပီးကြ်န္ေတာ္ သူ႕အခန္းထဲသို႕ တိတ္တိတ္ေလး၀င္ လာချ့ဲခင္းျဖစ္သည္။ ယခုညဆယ္နာရီထိုးေနေခ်ျပီေလ။

”ညီေလး…….မအိပ္ေသးဘူးလား ညီေလးရဲ႕”

”အိပ္ေပ်ာ္ေနျပီ။ လန႕္ ႏိုးသြားတာ။ အိမ္မက္ေနတာဗ်သိလား အကို။ ”

”ဟုတ္လား ဘာအိမ္မက္ေတြမက္ေနတာလဲ။ အကိုလာလိုက္လို႕ အိပ္ေရးပ်က္သြားျပီထင္တယ္။”

”အကို အိမ္မက္ထဲမာွ ေလ ………ကြ်န္ေတာ္က အကို႕ကိုထားခ့ဲျပီး ဘယ္ဆီမွန္းမသိတ့ဲေနရာၾကီးကိုထြက္သြားမလို႕တ့ဲ။ အကိုကကြ်န္ေတာ့္ကို ၾကည့္ျပီး ႏႈတ္ဆက္ေနတယ္အကုိ။ ကြ်န္ေတာ္က အကို႕ကိုျပံဳးျပုျပီးထြက္သြားတယ္တ့ဲ။ ကြ်န္ေတာ္အ့ဲလိုမ်ိဳး မျဖစ္ခ်င္ဘူးအကိုရယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေလအကို႕ကိုထားျပီး ဘယ္ကိုမွမသြားခ်င္ဘူး။ အကိုလည္းကြ်န္ေတာ့္ကို ထားျပီးဘယ္ကို မွမသြားပါနဲ႕ဗ်ာ ေနာ…္ ………………”

”ညီေလးရယ…္ ……အကိုက ညီေလးကို ထားျပီးဘယ္ကိုသြားရဦးမာွ တုန္းညီရဲ႕။ စိတ္ခ်ပါအကိုမင္းအနားမာွ အျမဲရိွေနမာွ ပါ”

”အကို ကြ်န္ေတာ္ဘယ္ေတာ့ အိမ္ျပန္လို႕ရမာွ လဲဟင္။ ကြ်န္ေတာ္စာေတြက်က္ရဦးမယ္ေလဗ်ာ။ကြ်န္ေတာ့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ ေဆးရံုကဆင္းခြငျ့္ပဳမာွ တဲ့လ”ဲ

”ညီေလးေနေကာင္းတ့ဲအခါက်ရင္ ျပန္ရမာွ ေပါည့ ီေလးရဲ႕။ ညီေလးသာ ေနေကာင္းေအာင္ေနေနာ္။အကို႕ကိုခ်စ္ရင္ကတိတစ္ခုေပး။ ညီေလး ေနေကာင္းေနပါ့မယ္လို႕။ ထပ္မဖ်ားေတာ့ပါဘူးလို႕”

”အကိုကလည္း ကြ်န္ေတာ့္မာွ ဘာေရာဂါရွိလို႕ ဖ်ားေနရမာွ လဲ။ အကိုေျပာေနတ့ဲပုံက ကြ်န္ေတာ့္ဆီမာွေရာဂါတစ္ခုခုရိွေနတ့ဲအတိုငး္ ပဲ။ ကြ်န္ေတာ္မေသႏိုင္ေသးဘူး။ ဟုတ္တယ္မိုလား။ကြ်န္ေတာ္ေသေတာ့မေသေလာက္ေသးပါဘးူ ”

ကြ်န္ေတာ္သ႕ူ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို လက္ညဳိးေလးျဖင့္လွမ္းပိတ္လိုက္သည္။သူရုတ္တရက္ျငိမ္သက္သြားသည္။ ထို႕ေနာက္ ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကို ရင္ခြင္ထဲသို႕ေထြးေပြ႕ျပီးဖက္ထားလိုက္သည္။ သ႕ူ ေခါင္ေလးကို ယုယစာြ ပြတ္သပ္ေပးေနမိသည္။”

ဒါေပ့ါညီေလးရယ္ ညီေလးအသက္ရွင္ေနရမာွ ေပါ့။ ညီေလးမေသပါဘူး။…………………..”

ကြ်န္ေတာ့္ မ်က္ရည္ေတြတသြင္သြင္စီးက်လာျပန္သည္။ ကြ်န္ေတာ္မ်က္ရည္စေတြလိမ့္ဆင္းသြားေသာအခါ သူ႕လက္ဖမိုးေပၚသို႕ စက္ကနဲ႕က်သြားသည္။ သူရုတ္တရက္သူ႕လက္ဖမိုးေလးကို ၾကည့္လိုက္၏။ ထို႕ေနာက္ကြ်န္ေတာ့္မ်က္ႏာွ ဆီသို႕ အၾကည့္ ေရာက္လာသည္။

”အကိုငိုေနတယ…္ ………………………”

”အကို …………………….”

”ဘာျဖစ္လ႕ို္ ငိုေနတာလဲ အကိုရယ…္ ………………မငိုပါနဲ႕……………….မငိုပါန႕ဲ ေနာ…္ ………….ကြ်န္ေတာ့္ကို ခ်စ္ရင္မငိုနဲေနာ္။

တိတ…္ …..တိတ…္ …….တိတ…္ ……………”

သူကြ်န္ေတာ့္ကို ကေလးတစ္ေယာက္လို ေခ်ာ့ျမဴေနသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ပါးျပင္က မ်က္ရည္ေတြကိုသူ႕လက္ႏုႏုေလးျဖင့္ ယုယစာြ သုတ္ေပးသည္။ ထို႕ေနာက္ ကြ်န္ေတာ့္ကို သူ႕ရင္ခြင္ထဲသို႕ဆဲြသြင္းလိုက္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ပိုလို႕ မ်က္ရည္က်လာသည္။ ကြ်န္ေတာ္သူ႕ရင္ခြင္ထဲတြင္ အားရပါးရငိုမိသြားသည္။

X          x           x

အခ်ိန္ေတြသည္ ……………….တေရ႕ြ ေရြ႕ကုန္ဆုံးသြားခ့ဲသည္။ ေန႕ႏွင့္ညတို႕သည္လက္ခ်င္းဆက္လွ်က္ ေလာကၾကီးကို တစ္ေန႕ ထက္တစ္ေန႕ ပိုျပီးအိုမင္းရင့္ေရာ္သြားေအာင္လုပ္ေဆာင္လွ်က္ရိွသည္။ စိုစြတ္ေသာ မိုးစက္တို႕ေတြအစား ႏွင္းပြင့္ေလးေတြ ၀င္ ေရာက္လာသည္။ေအးျမေသာ ေဆာင္းရနံ႕ကေလာကၾကီးကို ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ေအးခဲေနေစခ့ဲသည္။လူေတြသည္လညး္ ႏွင္းပြင့္မ်ားၾကားထဲတြင္သာ ေနထိုင္သြားလာလွ်က္ရိွသည္။ ကမၻာၾကးီ သည္အတိတ္ေတြကို ေ၀းမာွ ထားခ့ဲျပးီ အနာဂတ္သစ္ ေန႕ရက္ေတြဆီကို လက္ပစ္ကူးလွ်က္ ခရီးဆက္ေနသည္။

တလြင့္လြင့္လူးေနေသာ ေအးစက္စက္ေလမ်ားသည္ အာကာယံထက္မွ ျမဴေတြရစ္သိုင္းေနေသာတိမ္ေင႕ြ ေတြကို ဟိုသည္ေရ႕ြလ်ား ေအာင္ ေထြးမႈတ္လွ်က္ရိွသလို သစ္ကိုင္းတစ္ခုထဲတြင္နားေနသည့္ငွက္အုပ္စၾုကီးသည္လည္း ေ၀ါကနဲ ေ၀ါကနဲ ထျပီး ပ်ံသန္း ကုနၾ္ကသည္။အရိွန္ခပ္ျပင္းျပင္းေမာင္းႏွင္သြားေသာ ေမာ္ေတာ္ကားမ်ားေၾကာင့္ လြင့္သြားေသာ သစ္ရြက္စေလးေတြ သည္လည္း ေပတရာလမ္းမၾကီးနေဘးတြင္ ျပန္႕ၾကဲကုန္သည္။ ျမိဳ႕လယ္ေခါင္မွနာရီစဥၾ္ကီးသည္လည္းႏွင္းမ်ားၾကားတြင္ ျငိမ္သက္လွ်က္

တထီးမားမားၾကီးေျခာက္ကပ္တိတ္ဆိတ္ေနသည္။

သာယာလွပသည့္ ေတးသြားတစ္ပဒု ္သည္လည္း မႏွစ္မ်ိဳ႕ျခင္းသံစဥ္ေတြကို ေပြ႕ပိုက္ကာအဆုံးမ့ဲအနတၱကမာၻ ၾကီးဆီသို႕ လြင့္ေျမာသြားသည္။ ေလာကၾကီးသည္ အထီးက်န္လွ်က္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြေပ်ာက္ဆုံးကုန္သည္။ ဘ၀၏ေန႕ရက္ေတြသည္ မ်က္ရည္ေတၾြကားထဲတြင္သာ နစ္မြန္းေနခ့ဲသည္။အိမ္မက္ရထားၾကီးသည္လညး္ တိမ္ျဖဴေတြကို ျဖတ္သန္းကာ တဂ်ံဳးဂ်ံဳးအေ၀းသို႕

ခုတ္ေမာင္းေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ သက္ျပင္းေတြသည္လည္း ေမာဟႏွင့္ေပါင္းစပ္ကာရင္ခြင္မွအေငြ႕ျပနျ္ပးီ အထက္ေကာင္းကင္သို႕ ျပန္တက္သာြ းသည္။သည္ေနရာေလးကို သူႏွင့္ကြ်န္ေတာ္ ျပန္ေရာက္ခ့ဲျပန္သည္။ သူႏွင့္ကြ်န္ေတာ္ sunset ၾကည့္ခ့ဲသည့္ ေနရာေလး……………။ လြင့္ပါးေနေသာ တိမ္စေတၾြကားထဲတြင္ မႈန္၀ါး၀ါးျဖစ္ေနေသာ ျမိဳ႕ကေလးသည္ဆိတ္ျငိမ္လွ်က္ရိွသည္။ တိမ္နီေတၾြကားထဲတြင္ နစ္ျမဳပ္လုနးီ ေနေသာ ေန၀င္းၾကီးကိုကြ်န္ေတာ္ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ေအးစိမ့္စိမ့္ ညေနေဆာင္းေလေျပက ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္သူ႕ၾကားထဲသို႕ပြတ္၍တိုက္ခတ္သြားေလသည္။

”အက…ို ……………………..”

”ေျပာေလ ညီေလး……………….”

”ကြ်န္ေတာ္ဘယ္ေတာ့မွ အေဆာငျ္ပန္တက္ရမာွ လဲ။ ကြ်န္ေတာ္ဘယ္ေတာ့မွ စာျပန္က်က္ရမာွ လဲ။ကြ်န္ေတာ္ဘယ္ေတာ့မွ အိမျ္ပန္လ႕ို ရမာွ လဲ။ ကြ်န္ေတာ့္ကိုေျပာပါဦး။”

”တစ္ေန႕ေန႕ေပါ့ ညီေလးရယ…္ …………”

သူအေရွ႕ ကိုေငးေနရာမွ ကြ်န္ေတာ့္ဖက္သို႕လွည့္လာသည္။ ထို႕ေနာက္ ကြ်န္ေတာ့္ကိုနားမလည္သလၾိုကည့္သည္။ ”အဒ့ဲ ီ တစ္ေန႕ေန႕ဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွေရာက္လာမာွ လဲ။ ကြ်န္ေတာ္က ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ကြ်န္ေတာ့္ကို အမွန္တိုင္းေျပာပါလား။ ကြ်န္ေတာ့္ မိသားစု၀င္ေတြ ကြ်န္ေတာ့္အေပါင္းအသင္းေတြကြ်န္ေတာ္န႕ဲ ပက္သက္ရာပက္သက္ေၾကာင္းေတြ ေနာက္ဆးုံ ဆရာေလးအပါအ၀င္ ကြ်န္ေတာ့္ကိုၾကည့္တ့ဲမ်က္လုံးေတြကို ကြ်န္ေတာ္မၾကိဳက္ဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေသခါနီးလူမမာတစ္ေယာက္လို ေနာက္ဆုံးခ်ိန္ ေရာက္ေနသလို ၀ိုင္းျပီးကရဏု ာသက္ေနၾကတာ ကြ်န္ေတာ္သိတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ဟာသူမ်ားေတြ၀ိုင္းျပီး သနားရမယ့္ သနားစရာသတၱ၀ါတစ္ေကာငျ္ဖစ္ေနျပီလား။ ”

ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကို အေနာက္မွေနျပးီ တင္းတင္းဖက္ထားလိုက္ပါသည္။ သူ႕ခႏာၶ ကိုယ္ေလးသည္အရင္လို က်စ္က်စ္လစ္လစ္မရိွေတာ့ေခ်။ အေနာက္မွေန၍ သူ႕လက္ကေလးေတြကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္ျပးီကြ်န္ေတာ္အေ၀းသိ႕ု ေငးေနမိသည္။

”ကြ်န္ေတာ့္သိပါတယ…္ …………..။ ကြ်န္ေတာ့္ကို ကြ်န္ေတာ္ဘာျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကိုေပါ့။ကြ်န္ေတာ့္ကို တစ္ေန႕တစ္ေန႕တုိက္ေနတ့ဲ anticancer ေဆးေတြ chemotherapeutic ေဆးေတြကိုေသာက္ေနရတာ ကြ်န္ေတာ္အရမ္းပင္ပန္းတာပဲ အကိုရယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ဆီမာွ ဘာျဖစ္လို႕ကင္ဆာေရာဂါၾကီးရိွေနရတာလဲဟင”္

”မင္းဘယ္လိုလုပ္သိသြားတာလဲဟင္။ မင္းကိုဘယ္သူေျပာျပလိုက္တာလဲ။ ”

”ကြ်န္ေတာ္က ကာယကံရွင္ေလဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ့္ကို ကြ်န္ေတာ္ဘာျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္အသိဆုံးေပါ့ ဒါေပမယ့္ ကင္ဆာ ေရာဂါဆိုတာကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ အမွတ္မထင္ပဲသိလိုက္ရတာ။ဆရာေလး ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ ေဆးရုံမာွ အတူတူ အိပ္တ့ဲညက

ဆရာေလးအိမ္မက္ေယာင္ျပီးေျပာလာတယ္။ ”မျဖစ္ရဘူး ဇင္မင္းသူဆီမာွ ကင္ဆာမျဖစ္ရဘူးတ့ဲ”။ဆရာေလးတိ႕ု အားလုံးကြ်န္ေတာ့္ကို ဖုံးကြယ္ထားၾကတယ္ဗ်ာ။”

ကြ်န္ေတာ္ရိႈက္သံထြက္ေအာင္ငိုမိသြားသည္။ သူ႕ကိုလညး္ တင္းၾကပ္ေနေအာင္ ဖက္ထားမိသည္။”လူဆိုတာ အခိ်န္တန္ရင္ေသရမာွ ပါပဲ အကိုရယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေသရမာွ ကို ၀မ္းမနည္းပါဘးူေၾကာက္လည္းမေၾကာက္ဘူး ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ အကို႕ကို တစ္ေယာက္ထဲ မထားခ့ဲခ်င္ဘူး။ကြ်န္ေတာ္အကို႕ကိုသနားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္မရိွေတာ့ရင္လဲ အကိုေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနေနာ္။ ကြ်န္ေတာ့္ကို ကတိေပး အကိုတစ္သက္လးုံ ေကာင္းေကာင္းေနသြားပါမယ္လို႕”

”ဇင္မင္းသူရယ္………………..”

ကြ်န္ေတာ့္တြင္သ႕ူ ကိုေျပာစရာစကားမရိွေတာ့။ ကြ်န္ေတာ့္၏ခံစားခ်က္မ်ားသည္ အျပင္ဖက္သို႕ ထိုးေဖာက္ထြက္ေရာက္ ႏိုင္စြမ္းမရိွေတာ့ေခ်။ ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကို သနားသည္။ ကြ်န္ေတာ္သူ႕အတြက္အေကာင္းဆုံး လုပ္ေပးႏိုင္ေအာငၾ္ကိဳးစားမည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြ်န္ေတာ္ဟာ သူ႕အတြက္အသုံး၀င္သည့္လူသားတစ္ဦးျဖစ္ရင္ ေက်နပ္ပါျပီ။ Sunset ၾကညျ့္ပီးညေနမိုးခ်ဳပ္သြားသည္ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ေယာကျ္ပန္လာခ့ဲသည္။ ေဆးရုံကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ ညခုႏွစ္နာရီထိုးေနေခ်ျပီျဖစ္သည္။ အခန္းထဲတြင္ အသင့္ေရာက္ေနေသာ

ဇင္မင္းသူအမက စားစရာေတြ အဆင္သင့္ျပင္ထားေပးသည္။ သူႏွင့္ကြ်န္ေတာ္ထမင္းအတူတူစားၾကသည္။ ဟင္းေတြက ဖြယ္ဖြယ္ ရာရာရိွေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တို႕၏ ထမင္း၀ိုင္းကတိတ္ဆိတျ္ခင္းမ်ားျဖင့္သာ ျပီးဆုံးသြားသည္။ အရသာဆိုသည္မာွ ဘယ္ဆီေနမွန္းမသိ။

ရင္ထဲမွေ၀ဒနာကို အစားအေသာက္ေကာင္းေတြကလည္း ေခ်ဖ်က္မေပးႏိုင္ပါ။

”ကိုသူ ………………….”

ထမင္းခြက္ေတြ သိမ္းေနရင္း ေခၚသံထြက္လာသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္ေမာၾ့ကည့္လိုက္သည္။အခန္းတံခါးေပါက္၀ေရ႕ွ တြင္ ရပ္ေနသည့္အသံပိုင္ရွင္မိန္းကေလးက ကြ်န္ေတာ္ကျိုမင္ေတာ့အသိမွတျ္ပဳသည့္အေနျဖင့္ ျပံဳးျပသည္။ ထို႕ေနာက္အခန္းထဲသို႕ ၀င္လာကာကုတင္ေပၚတြင္လဲေွ နေသာ ဇင္မင္းသူနားသို႕ သြားထိုင္သည္။

”ကိုသူ ေနေကာင္းရဲ႕လားဟင”္

”ေကာင္းပါတယ”္

”ဟန္နီသင္တန္းေတြမ်ားေနလို႕ ကိုသူ႕ဆီကိုမလာႏိုင္တာ ဟန္နီ႕ကို ခြင့္လႊတ္ပါေနာ္။ ဟန္နီေလကိုသူစားဖိ႕ု စားစရာေတြယူလာတယ္ သိလား။ ကိုသူအားရိွသြားေအာင္ စားလိုက္ေနာ”္

”စားစရာေတြဆိုတာ ဘာေတြလ”ဲ

”ၾကက္သားဆန္ျပဳတ္ေလကိုသူ ျပီးေတာ့ ကိုသၾူကိဳက္တ့ဲ ပန္းသီးကိုလညး္ အခံြႏာႊ ျပးီ ခ်ိဳင့္ထဲမာွထည့္လာခ့ဲတယ္။ ”

”ကိုသူဘာမွ စားခ်င္စိတ္မရွိဘူး။ အခုပဲထမင္းစားထားတာ။ ဟန္နီဥစာၥ ေတြကို ျပန္ယူသြားပါေတာ့ေနာ္။ျပီးေတာ့ ဟန္နီလဲဒီကို သိပ္မလာပါနဲ႕ေတာ့။ ကိုသူဆိုလိုတာက ကိုသူအမွန္တစ္ကယ္လိုအပ္ေနတာဟန္နီမဟုတ္ဘူး ဟန္နီ။ ကိုသူက မၾကာခင္ဟိုးအေ၀းၾကးီ ကို ထြက္သြားရေတာ့မယ့္သူတစ္ေယာက္ပါဟန္နီရယ္။ ကိုသ႕ူ ေၾကာင့္ ဟန္နီပဲစိတ္ပင္ပန္းရမာွ။ ျပန္ပါေတာ့ ဟန္နီရယ္ေနာ”္

ဇင္မင္းသူဆီမွ စကားသံေလးေတြ ခပ္ဖြဖြထြက္လာေသာအခါ ဟန္နီသည္မ်က္ႏာွ မေကာင္းျဖစ္သြားသည္။ ထ႕ို ေနာက္ ကြ်န္ေတာ့္ကို တစ္ခ်ကၾ္ကည့္သည္။ကြ်န္ေတာ္သၾူကည့္တာကို ခံလိုက္ရေတာ့ လိပ္ျပာမလုံသလျိုဖစ္သြားသည္။ သူမက ကြ်န္ေတာ့္ကို ၾကည့္ျပီး ဇင္မင္းသူဖက္သိ႕ု ျပန္လွည့္သြားသည္။

”ကိုသူမစားခ်င္ရင္လဲ ဟန္နျီပန္ယူသြားပါ့မယ္။ ဂရုစိုက္ပါကိုသူ ဟန္နီႏႈတ္ဆက္ခ့ဲပါတယ”္

ထို႕ေနာက္သူမက ဇင္မင္းသူ၏အမကို ႏႈတ္ဆက္ကာ ျပန္သြားသည္။

X          x           x

ညသည္မဲေမာွ င္လွ်က္တိတ္ဆိတ္ေနေလသည္။ အခန္းထဲတြင္ ညအိပ္မီးအျပာေရာင္ေလးက လဲြ၍အျခားအလင္းေရာင္မရိွပါ။ ကြ်န္ေတာ့္လက္ေမာင္းေပၚတြင္ ဇင္မင္းသူေမွးစက္ေနသည္။သို႕ေပမယ့္သူမအိပ္ေသးသည္ကို ေတာ့ကြ်န္ေတာ္သိသည္။

”အိပ္ေတာ့ေလ ညီေလးရ႕ဲ ”

”မအိပ္ဘူးအကို ”

”ဘာျဖစ္လို႕လဲ ညီရ။ ညနက္ေနျပီဥစာၥ အိပ္မွေပါ”့

”ကြ်န္ေတာ္အိပ္လိုက္ရင္ ျပန္မႏိုးေတာ့မာွ ေၾကာက္တယ္အကို။ ကြ်န္ေတာ္ျပန္မႏိုးေတာ့ပဲတစ္သက္လုံးအိပ္ေပ်ာ္သြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မာွ လဲ။ ကြ်န္ေတာ္မအိပ္ရဲေတာ့ဘူးဗ်ာ။ ”

”ညီေလးရယ္ ဟိုဟဒို ဒီ ီေတြ သိပ္မစဥ္းစားပါနဲ႕။ ညီေလးအကိုနဲကအတူေနာက္ထပ္အၾကာၾကီးေနရဥးီ မာွ ပါ။ စိတ္မပူပါနဲ႕ညီေလးရယ ေနာ္။ အိပ္ေတာ့ေနာ”္

”အက…ို …………….”

”ဟင”္

”ကြ်န္ေတာ္ေလ အျပင္ကိုထြက္ခ်င္တယ္။ အျပင္မာွ ႏွင္းေတြက်ေနမာွ ပဲေနာ္။ ”

”အခုဆယ္နာရီထိုးေနျပီေလ ညီေလးရဲ႕။ ဘယ္ကိုသြားခ်င္လို႕လဲ။ အျပင္မာွ အရမ္းေအးတယ္မသြားပါနဲ႕ေတာ့ေနာ”္

”သိဘူးအကိုရာ ကြ်န္ေတာ္အျပင္ကို ထြက္ခ်င္တယ္။ ဒီအခ်ိန္ေလာက္ဆို ရွမ္းႏွစ္သစ္ကူးပဲြစေနေလာက္ျပီ။ ကြ်န္ေတာ္သြား ခ်င္တယ္အကိုရယ္ လိုက္ပို႕ေပးပါေနာ”္

ကြ်န္ေတာ္တားျမစ္ခ်င္ေပမယ့္ မတားျမစ္ရက္ပါ။ သျူဖစ္ခ်င္တာေတြ သူလုပ္ခ်င္တာေတြကို ကြ်န္ေတာ္တတ္ႏိုင္မွ်ျဖည့္ဆည္းေပးခ်င္ သည္ပဲေလ။ ထို႕ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကိုေခါင္းညိတျ္ပလိုက္ပါသည္။

”ဒါဆိုရင္ ညီေလးကို အကို အ၀တ္စားလဲေပးမယ့္။ ကိုယ့္လက္သန္႕ရွင္းေရး အရင္လုပ္ရေအာင္ေနာ္။ျပီးရင္ အေႏြးထည္ထူထူ၀တ္ျပးီ ဘိုးဖိနပ္စီးျပီးသြားၾကတာေပါ”့

”ဟုတ္က”့ဲ

ကြ်န္ေတာ္ ေဆးရုံအခန္းအျပင္ဖက္သို႕ ထြက္သြားလိုက္ျပီး ေရဇလျုံဖင့္ေရေႏြးအနည္းငယ္ထည့္လာခ့ဲသည္။ ထို႕ေနာက္ ေရေအး အနည္းငယ္ျဖင့္ေရာစပ္ကာေရကိုအသင့္အတင့္ေႏြးေအာင္ ေရာစပ္လိုက္သည္။ ဇင္မငး္ သူအနားသိုေလွ်ာက္လာခ့ဲျပီး အနားသို႕ေရာက္ ေသာအခါ သူ႕ခါးမွ ေဆးရုံ၀တ္အၤက်ၾီကးီ ကို ခြ်တ္ကာ တံဘတ္အေသးတစ္ထည္ျဖင့္ေရေႏြးစြတ္ျပီး ေရဘတ္တိုက္ေပးလိုက္သည္ ။သူ႕လက္ကေလးေတြကို ယုယၾကင္နာစာြ ပြတ္ေပးေနရငး္သူ႕ကၾိုကည့္မိသည္။ ယခင္က စဲမြ က္ဖြယ္ရာ သူ႕ခႏာၶ ကိုယ္ေလးသည္ ယခုအခါမာွ ေတာ့ပိန္လီွပိန္ေျခာက္ကေလးျဖစ္ေနသည္။ ေက်ာကုန္းအေနာက္ဘက္မွ ၾကည့္လွ်င္ နံရိုးေလးေတြေငါထြက္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ကြ်န္ေတာ္သူ႕လက္ေတြမွတစ္ဆင့္ လည္ပင္းတစ္၀ိွက္ကိုသန႕္ ရွင္းေရးလုပ္ေပးလိုက္သည္။ ထ႕ို ေနာက္မ်က္ႏာွ ကို ပါေရဘတျ္ဖင့္ ပြတ္သပ္ေပးလိုက္သည္။

”ညီေလး ေျခေထာက္ေကာ ေဆးရေအာင္ေနာ္။ အကိုညိီ့ကို ေျခေထာက္ေဆးေပးမယ”္

”ကြ်န္ေတာ္ငရၾဲကီးေနပါဦးမယ္ဗ်ာ။ ေျခေထာက္ေတာ့ မေဆးေပးပါနဲ႕ေတာ”့

”ငရဲမၾကီးပါဘးူ ညီေလးရယ္။ အကုိက ညီ့ရဲ႕ခ်စ္သူပဲ ညီ့ကဒို ီေလာက္ေတာ့လုပ္ေပးရမာွ ေပါ့။ကဲ …………………..ေျခေထာက္ေျမာွ က”္

ကြ်န္ေတာ္သ႕ူ ေရွ႕တြင္ ဒူးေထာက္ထို္င္ခ်လိုကျ္ပးီ သူ႕ေျခေထာက္မွ ေဘာင္းဘီစကိုအေပၚသို႕ဆဲြတင္လိုက၏္ ။ ထ႕ို ေနာက္ေရဇလံုကို ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႕ခ်ကာ သူ႕ေျခေထာက္ေလးေတြကိုတစ္ေခ်ာင္းခ်င္းမျပီး ေရဇလုံထဲသို႕ ေရႊ႕လိုက္သည္။ ေျခသလုံးေမႊးေလးေတြျဖင့္ ႏုေနေသာ သ႕ူ ေျခေထာက္ေလးေတြကို အသာလက္ျဖင့္ပြတ္သပ္ျပီး ေရေႏြးျဖင့္ ေဆးလိုက၏္ ။ထိုအခိုက္သူ႕လက္တစ္ဖက္က ကြ်န္ေတာ့္ေခါင္းေပၚသို႕ ေရာက္လာျပးီ ကြ်န္ေတာ့္ဆံပင္ေလးေတြကိုလာထိတ႕ို ၾကည့္ေနသည္။ ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက၏္ ။ သူႏွင့္အၾကည့္ခ်င္းဆံုသြားေသာအခါကြ်န္ေတာ္သူ႕ဆီမွ အျပံဳးခပ္ႏြမ္းႏြမ္းေလးတစ္ခုရလိုက္သည္။

X          x           x

ပဲြခင္းသြားရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ဆိုငက္ ယ္မ်ားျဖင့္သာ ျပည့္က်ပ္ေနသည္။ ပဲြခင္းသို႕သြားရန္ လမ္းမာွျပည္ေထာင္စုလမ္းမၾကီး တစ္ခုသာရွိသျဖင့္ စိတ္ရွည္ရွည္ျဖင့္ ယဥ္မ်ားကိုေစာင့္ဆိုင္းေနခ့ဲရသည္။လမ္းတစ္ေလွ်က္တြင္ ရွမ္းအလံတပ္ထားေသာ ဆိုင္ကယ္မ်ားက တ၀ီ၀ျီဖင့္အနားတြင္ရႈပ္ရႈတ္ခတ္ေန၏။ ကြ်န္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ကို သတိၾကီးစာြ ေမာင္းႏွင္လာခ့ဲသည္။အေနာက္မွခြထိုင္လိုက္ပါလာေသာ ဇင္မင္းသူက ကြ်န္ေတာ့္ခါးကိုဖက္ကာ ပုံခုံးေပၚတြင္ေခါင္းမီွျပီးျငိမ္သက္ရင္းလိုက္ပါလာသည္။ပဲြခင္းထဲသို႕ေရာက္ေသာအခါ ဆိုင္ကယ္ကို ပါကင္တစ္ခုတြင္သြားအပ္လိုက္ျပီးလမ္းေလွ်ာက္လာခၾ့ဲကသည္။ ပဲြခင္းထဲတြင္ ရွမ္းေခါက္ဆဲြဆိုင္မ်ား အကင္ဆိုင္မ်ား အမွတ္တရ လက္ေဆာင္ပစၥည္းဆိုင္မ်ားျဖင့္ စည္ကားလွ်က္ရိွသည္။ ကြ်န္ေတာ္ဇင္မင္းသူႏွင့္ယွဥ္ေလွ်ာက္ေနကာ သူ႕ကိုပုခုံးမွဖက္ထားသည္။ သူ႕မ်က္ႏာွ ေလး၀င္းပေနသည္။ ၾကည့္ရသည္မာွသူေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ေနပုံေပၚပါသည္။ၾကပ္သိပ္ေနသာ လူအုပၾ္ကးီကို တိုးကာ သူႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္ ပဲြခင္းထဲသို႕ပတ္လညၾ္ကသည္။ ပဲြခင္းထဲမွအခ်ိဳ႕စားေသာက္ဆိုင္မ်ားသည္ လူကိုပင္ ထဆဲေြ တာ့မည့္အလား အလုအယက္ ေအာ္ဟစ္ဖိတ္ေခၚေနၾကည္သည္။ အသံဗလံေပါင္းစံုကလည္းဆူညံေနသည္။

ပဲြ၏ ဘယ္ဘက္ထိပ္တြင္ ရွမ္းဇာတ္တစ္ခုရွိကာ ညာဖက္ထိပ္တြင္ေတာ့ စတိတ္ရိႈးတစ္ခုရိွသည္။အားလုံက ရွမ္းပဲျြဖစ္သျဖင့္ ပဲြခင္းထဲတြင္ ရွမ္းစကားသံမ်ားျဖင့္သာ လႊမ္းျခံဳေနေလသည္။သူႏွင့္ကြ်န္ေတာ္တျဖည္းျဖညး္ ေလွ်ာက္လာရငး္ စတိတ္ရိႈးစဥ္နားသို႕ေရာက္လာၾကသည္။

စတိတ္စဥ္နားသို႕ေရာက္ေသာအခါ ရွမ္းအဆိုေတာ္မ်ား သီဆျိုခင္းမရိွေတာ့ပဲအရပ္သားမ်ားတက္ဆိုေနၾကသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ စတိတ္စဥ္အနားရိွ ပန္းကုံးေရာင္းသည့္ေနရာတြင္လူမ်ားျပည့္က်ပ္ေနသျဖင့္ သူေရာကြ်န္ေတာ္ေရာစိတ္၀င္စားသြားသည္။ ထို႕ေနာက္

ထိုေနရာသ႕ို ေလွ်ာက္လာခၾ့ဲကသည္။အနားသို႕ေရာက္ေသာအခါမွ သေဘာေပါက္သည္။ စတိတ္စဥ္ေပၚတြင္ သီခ်င္းတက္ဆိုရန္

စာရင္းေပးေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။

”အကို သီခ်င္းတက္ဆိုပါလား”

”ညီကလည္း ေအာက္မာွ ဒီေလာက္ လူေတြအမ်ားၾကီးကို အကိုကဘယ္လိုလုပ္တက္ဆိုရဲမာွ လ”ဲ

”အကိုကလည္း လူမ်ားေတာ့ေကာဘာျဖစ္လဲ။ ဟိုမာွ ေတာက္တ့ဲလွည္းနင္းတ့ဲအသံေတြနဲ႕ အသံေသးအသံေၾကာင္တက္ဆိုေနၾကတာ မျမင္ဘူးလား။ အကုိက သူတို႕ေလာက္မဆးို ေသးပါဘူး။တက္ဆိုပါဗ်ာ ေနာ္………..ကြ်န္ေတာၾ္ကည့္ခ်င္လို႕ပါ။”

”ရးႈ ………………တိုးတိုးေျပာပါ။ သူမ်ားေတၾြကားကုန္ပါဦးမယ”္

”ၾကားၾကားဗ်ာ……………….အကိုဆိုမာွ လားမဆိုဘူးလား”

သူ႕မ်က္ႏာွ ခ်က္ခ်င္း အေရာင္ေျပာင္းသြားသည္မို႕ ကြ်န္ေတာျ္ပာျပာသလဲ ျပန္ေျဖလိုက္ရသည္။”ဆို………….ဆိုပါ့မယ္ညီေလးရယ္။ ခဏေလးေစာင့္ေနာ္ အကိုနာမည္ေပးလိုက္ဦးမယ”္

သူ႕ကိုခဏထားချ့ဲပးီ ကြ်န္ေတာ္ပန္းကုံးေရာင္းသည့္ ဆိုင္ခန္းထဲသို႕၀င္လာခ့ဲသည္။အထဲသ႕ို ေရာက္ေသာအခါ နာမည္စာရင္းေရးေန သည့္ လၾူကီးနားသို႕သြားကပ္လိုက္ကာ

”ဦးေလး သီခ်င္းဆိုခ်င္လ႕ို ပါ”

”နာမည္ေျပာေကာင္ေလး။ အလွဴေငြ ငါးေထာင္ထည့္ရမယ္ေနာ္။ အလွည့္က်ရင္ဆိုရမယ္ ”

”ဟုတ္က့ဲဦးေလး ရပါတယ”္

ကြ်န္ေတာ္ပိုက္ဆံငါးေထာင္ျဖင့္ နာမည္စာရင္းေပးလိုက္ကာ ဆိုမည့္သီခ်င္းအမည္ကိုပါတစ္ခါတည္းေပးလိုက္သည္။ ထို႕ေနာက္ လူအုပၾ္ကားထဲမွ ျပန္ထြက္လာခ့ဲသည္။ ဇင္မင္းသူအနားသို႕ျပန္ေရာက္ေသာအခါ သူကြ်န္ေတာ့္ကို ရယ္ျပသည္။

”က…ဲ ……..လာ စတိတ္စဥ္နားကိုသြားရေအာင္ ခဏေနနာမည္ေခၚလိမ့္မယ္။ သြားစို႕”

”အင္း”

စတိတ္စဥ္ေအာက္သ႕ို ေရာက္ေသာအခါ သီခ်င္းသံေတြက ပိုမိုက်ယ္ေလာင္စာြ ဆူညံလာသည္။ေဆာင္းေဘာက္စ္မွ ျမည္ဟးီ လာေသာ ဂီတသံမ်ားသည္ ရင္ဘတ္ထဲရိွ ႏွလုံးသားကိုတဒိန္းဒိန္းျဖင့္ရိုက္ခတ္လွ်က္ရိွသည္။ ကြ်န္ေတာ္ ဇင္မင္းသူလက္ကိုတဲျြပးီ စတိတ္စဥ္အေရွ႕ဆုံးသိုဆဲြေခၚလာခ့ဲသည္။

”ယခုသီဆိုဖို႕အလွည့္က်သကေတာ့ ခ်စ္ရဲေအာငျ္ဖစ္ပါတယ္။ သီဆိုမယ့္သီခ်င္းေလးကေတာ့အျပံဳးေလးပါတ့ဲ ခင္ဗ်ား”

”ရီႊး…………………………ေျဖာင္း…………………ေျဖာင္း………………………ေျဖာင္း……….”

ကြ်န္ေတာ္ဇင္မင္းသူကို တစ္ခ်ကၾ္ကည့္လိုကျ္ပးီ သကျ္ပင္းတစ္ခ်က္မႈတ္ကာစတိတ္စဥ္ရိွရာသ႕ို ေလွ်ာက္လာခ့ဲသည္။ စတိတ္စဥ္ေပၚသို႕ ေလွကားထစ္ေလးမွတစ္ဆင့္ တက္လာချ့ဲပးီတစ္ျဖည္းျဖည္းျဖင့္ မိုက္ခြက္ရိွရာသို႕လွမ္းလိုက္သည္။ ေအာက္မွ ၾကည့္ရႈေနၾကသည့္

ပရိတ္သတ္ေတြကို ျမင္ေသာအခါ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ေတြ ကတုန္ကယငျ္ဖစ္ခ်င္လာသည္။

”ဆရာေလး………………………………….၀းူ …………………”

ကြ်န္ေတာ္ေအာက္သ႕ို င႕ုံ ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ကြ်န္ေတာ့္ကို အေရွ႕ဆုံးမွလက္ရမ္းျပေနေသာဇင္မင္းသူကိုေတ႕ြ လိုက္ရသည္။ ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကို လက္မေထာင္ျပလိုက္သည္။ သူကကြ်န္ေတာ့္ကိုအားေပးသည့္ဟန္ျဖင့္ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းျပသည္။ ကြ်န္ေတာ္တစ္ခ်ကျ္ပံဳးလိုက္သည္။ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထ႕ဲ ေၾကာက္စိတ္ေတြသည္အလိုလိုေနရင္း ထြက္ေျပးကုနၾ္ကသည္။ ကြ်န္ေတာ္ရင္ထဲသို႕သူေပးသည့္ သတိၱေတြ အင္တိုက္အားတိုက္၀င္ေရာက္လာသည္။ တီး၀ိုင္းဆရာမ်ားကအခ်င္းခ်င္းကီးညိွကာ သံစဥ္ကိုစတင္တီးခတ္လိုက္သည္။ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ခုန္သံေတြကေတာ့ေဆာင္းည၏ေလးညွင္းေလးန႕ဲ အတူ ျပန္႕လြင့္ရိုက္ခတ္ေနသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ပါးစပ္မွ ခ်မး္ လြန္း၍အခိုးေတြပင္ထြက္ေနသည္။

”ရီႊး…………………………ေျဖာင္း…………………ေျဖာင္း………………………ေျဖာင္း……….”

တီးလုံးသံထြက္ေပၚလာေသာအခါ ေအာက္မွလူအုပၾ္ကီးက လက္ခုပ္၀ိုင္းတီးၾကသည္။ကြ်န္ေတာ္အတက္ႏိုင္ဆံးု စိတ္ကိုျငိမ္ေအာင္ ထိန္းလိုက္သည္။ ထို႕ေနာက္ ပါးစပ္ကို မိုက္ခြက္နားသို႕ကပ္လိုက္သည္။

မိုလင္းတိုင္းလည္းမင္းစိတ္ပဲ ++++မိုးခ်ဳပ္တိုင္းလည္းမငး္ စိတ္ပဲ ခဏေတာ့ခဲသြ ြားမင္းမ်က္ႏာွ ငါတစ္ကယ္ဦးညႊတ္သြား ၿပီပဲ+++ေနာက္ထ္မင္းန႔ဲေတြ႕ ဆုံပါရေစ ေနာက္ထပ္မင္းန႔ဲေတြ႕ရပါေစ

အၾကိမၾ္ကိမ္ငါေလခိုးၾကည့္တိုင္းမာွမင္းေလးေပးတ့ဲအၿပံဳးဟာ ကမာၻ ေျမၾကီးေအးခ်မ္းေအာင္လွေနလိုက္တာ

ခိုးခိုးၾကည့္ေတာ့မင္းကိုပ+ဲ ++++ရိုးရိုးေလးနဲ႔တိုးေဝခ့ဲ +++++ အခ်ိန္ေတြရပ္တန္႔ေပးႏိုင္ရင္

ေလာကၾကီးရယ္ေက်းဇူးပ+ဲ ++++ေနာက္မင္းန႔ဲေတြ႔ဆုံပါရေစ+++++ ေနာက္ထပ္မငး္ န႔ဲေတြ႕ရပါေစ

ကြ်န္ေတာ္ေအာက္ကို ငုံ႕ၾကည့္မိသည္။ ေအာက္မွပရိတ္သတ္မ်ားက လက္ကေလးေတြေ၀ွ႕ရမ္းေနျပးီကြ်န္ေတာ့္ကိုအားေပးေနသည္။ ဇင္မင္းသူကၾိုကည့္လိုက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကိုမ်က္စိမမွိတ္မ်က္ေတာင္မခတ္ပၾဲကည့္ေနသည္ကိုေတြ႕ရသည္။

ခိုးခိုးၾကည့္ေတာ့မင္းကိုပ+ဲ ++++ရိုးရိုးေလးနဲ႔တိုးေဝခ့ဲ +++++ အခ်ိန္ေတြရပ္တန္႔ေပးႏိုင္ရင္ေလာကၾကီးရယ္ေက်းဇူးပ+ဲ ++++ေနာက္မင္းန႔ဲေတြ႔ဆုံပါရေစ+++++ ေနာက္ထပ္မငး္ ++++အၾကိမၾ္ကိမ္ငါေလခိုးၾကည့္တိုင္းမာွမင္းေလးေပးတ့ဲအၿပံဳးဟာ ကမာၻ ေျမၾကီးေအးခ်မ္းေအာင္လွေနလိုက္တာ+++++

အဆုံးသတ္ဂစ္တာသံေလးျပးီ ဆုံးသြားေသာအခါ ကြ်န္ေတာ္အသံသည္လညး္ အဆုံးသတ္လိုက္သည္။”၀းူ ………………………….ဟးူ …………………………………….”

”ရႊးီ …………………………ေျဖာင္း…………………ေျဖာင္း………………………ေျဖာင္း……….”

”………………………ေျဖာင္း…………………ေျဖာင္း………………………ေျဖာင္း……….”

ကြ်န္ေတာ္အားလုံးကို ဦးညြတျ္ပီးအရိုအေသေပးလိုက္သည္။ ထို႕ေနာက္လက္ကိုေလထဲတြင္ေ၀႕ွ ရမး္ လိုက္ျပးီ ႏႈတ္ဆ္ကလိုက၏္ ။

”ဆရာေလး…………………………..”

ေအာက္မွ ေအာ္သၾံကားေသာအခါ ကြ်န္ေတာ့္အၾကည့္ကို ဇင္မင္းသူရိွရာသို႕ ေျပာင္းလိုက္သည္။ဇင္မင္းသူက ကြ်န္ေတာ့္ကို လက္ေမ႕ႊ ရမ္းျပေနသည္။ ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကို ပီတိေတြျဖင့္စိမ့္စိမၾ့္ကီးၾကည့္ေနမိသည္။ ထိုအခိုက္ ရုတ္တရက္ ဇင္မငး္ သူ ေလထဲတြင္ ေမြ႕ကနဲျဖစ္သြားျပီးေျမၾကီးေပၚသို႕လဲက်သြားသည္။ ကြ်န္ေတာ္မ်က္လုံးျပဴးက်ယ္သြားသည္။

”ဇင္မင္းသူ……………………”

ကြ်န္ေတာ္ ထိတ္လန႕္ ျပးီ စတိတ္စဥ္ေပၚမွအေျပးအလႊားေျပးဆင္းလာခ့ဲသည္။ စတိတ္စဥ္နားတြင္လူေတြရႈပ္ရႈတ္ခတ္ေနသျဖင့္ အတင္းတိုးေ၀ွ႕လာခ့ဲသည္။ ကြ်ုန္ေတာ္ေခါင္းေတြ မူးေနာက္လာသည္။ကြ်န္ေတာ့္ဦးေႏာွ က္ေတြ ကိုက္ခဲခ်င္သလျိုဖစ္လာသည္။ ပဲြခင္းထဲမွလူေတြႏွင့္မီးေရာင္စူးစူးၾကီးေတြသည္ ကြ်န္ေတာ့္မ်က္စိထဲတြင္ ခ်ာခ်ာလည္ေနသည္။စတိတ္စဥ္အေရွ႕သိ႕ု ကြ်န္ေတာ္ေရာက္ေသာအခါ ဇင္မင္းသူအနားတြင္ လူေတြ၀ိုင္းေနၾကသည္။

”ဖယ္ၾကပါဥးီ ဖယၾ္ကပါဦးဗ်ာ……………..အဒ့ဲ ါကြ်န္ေတာ့္ညီေလးပါ။ ”

ကြ်န္ေတာ့္ေရ႕ွ မွ ပိတ္ေနသည့္ လူႏွစ္ေယာက္ကို တြန္းဖယ္လိုက္ျပးီ ဇင္မင္းသူရိွရာသို႕တိုး၀င္လာခ့ဲသည္။ ဇင္မင္းသူအနားသို႕ ေရာက္ေသာအခါ ေျမၾကီးေပၚတြင္လဲေနသည့္ သူ႕ကိုကြ်န္ေတာ္ေပြ႕ထူလိုက၏္ ။ သ႕ူ ပါးစပ္ရိွ ႏႈတ္ခမ္းအစပ္မွေသြးတစ္ခ်ိဳ႕ စီးယိုေနသည္။

”ဇင္မင္းသူ………………….ဇင္မင္းသူ………….ညီေလးရယ…္ ………………ဇင္မင္းသူအကိုေခၚေနတာၾကားရဲ႕လား”

ကြ်န္ေတာ့္သူ႕ကို လႈပ္ကိုငၾ္ကည့္လိုက္သည္။ သူမ်က္ေတာင္ေလးျဖည္းျဖည္းခ်င္းပြင့္လာသည္။ကြ်န္ေတာ္သ႕ူ ပါးတြင္ေပေနေသာ ေသြးေတြကိုလက္ျဖင့္သုတ္ပစ္လိုက္သည္။ သူရုတ္တရက္သုတ္ေနေသာ ကြ်န္ေတာ့္လက္ကို ဖမ္းဆုပ္လိုက္သည္။ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းမွေသြးေတြသည္ဆက္လက္စီးက်ေနဆဲပင္။

”ဆ……..ဆရာေလး……..သီခ်င္းေလအ….ရမ္းနားေထာင္လို႕ေကာင္းတယ္”

”အဟြတ…္ ………………..”

သူေသြးေတြ အံလာသည္။ ကြ်န္ေတာ္အၾံသစာြ ျဖင့္ေသြးေတြကို လကျ္ဖင့္ခံထားမိလိုက္သည္။ေသြးေတြသည္ ကြ်န္ေတာ့္လက္ထဲမွ ေန၍ေျမၾကီးေပၚသို႕ တလိမ့္လိမ့္စီးက်ကုန္သည္။ကြ်န္ေတာ့္လက္တစ္ခုလုံးလည္းေသြးခ်င္းနီေနသည္။

”ဇင္မင္းသူ………………………….စကားေတြ အမ်ားၾကီးမေျပာနဲ႕ေလ။ အကိုတို႕ေဆးရံုကိုျပန္ရေအာင္ေနာ္။ ”

”ကြ်န္ေတာ့္ကို သီခ်င္းဆိုျပတာ အရမ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာေလးရယ္။ ဆရာေလး ကြ်န္ေတာ္ေလအရမ္းေပ်ာ္တာပဲဗ်ာ”

”မ………………ေျပာပါန႕ဲ ေတာ့ကာြ ။ မင္းေမာေနလိမ့္မယ္”

ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲ ဆို႕ဆ႕ို နင့္နငၾ့္ကီးျဖစ္လာသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ မ်က္လုံးေတြျပာေ၀ကုန္သည္။ နံေဘးမွလူမ်ားစကားေျပာသံေတြ ပဲြခင္းထဲမွဆူညံသံေတြျဖင့္ ေလာကၾကီးတစ္ခုလုံးသည္ ငရဲပြက္ေနသလိုကြ်န္ေတာ့္နားထဲတြင္ ေပါက္ကဲျြမည္ဟီးေနသည္။ ကြ်န္ေတာ့္အသားေတြ တုန္ရင္လာသည္။ ကြ်န္ေတာ့္စကားသံေတြသည္ မပျီပင္ေတာ့ပဲ ၀ိုးတ၀ါးျဖစ္လာသည္။ ကြ်န္ေတာ္ေမာဟိုက္လာ၏။

ကြ်န္ေတာ္မ်က္ႏာွ တစ္ခုလုံးလဲ မ်က္ရည္ေတြစီးက်လို႕ စိုရဲႊေနသည္။

”အဟြတ…္ ………………အဟြတ…္ ……………ေ၀ါ့……………….”

”အို…..”

”ဟာ………..”

”ေသြးေတ…ြ ……………….အမ်ားၾကီးပါလား”

”ဇင္မင္းသ…ူ ………………ဇင္မင္းသ…ူ …………………….လုပၾ္ကပါဦးဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ့္ညီေလးေသြးေတြအံေနတယ္။ လုပ္ၾကပါဦး။ ကြ်န္ေတာ့္ညီေလးကို ကယၾ္ကပါဦးဗ်ာ။”

ေသြးမ်ားအံထြက္လာျပီးေနာက္ ဇင္မင္းသူသည္ ကြ်န္ေတာ့္လက္ေပၚတြင္ ျငိမ္သက္သြားသည္။ကြ်န္ေတာ္ ရိွရိွသမွ်အားေတြ ထည့္ျပီးေအာ္ပစ္လိုက၏္ ။

”ဇင္မင္းသူ ….............................................................................”

ပဲြခင္းတစ္ခုလုံးကိုကြ်န္ေတာ့္အသံက ဖုံးလႊမ္းသြားသည္။

”ေခၚလို႕မရေတာ့ဘူး ေခၚလို႕မရေတာ့ဘူး။ဇင္မင္းသ…ူ …………………ဇင္မင္းသူ……………….ကယ္ၾကပါဦးဗ်ာ………………………..”

ကြ်န္ေတာ့္ပါးစပ္မွ ကေရာင္ကတန္းျဖင့္ စကားေတြထြက္ကုန္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ဘာေတြေျပာေနမိမွန္းပင္ ကြ်န္ေတာ့္ကိုကြ်န္ေတာ့္ မသိေတာ့ပါေခ်။ ကြ်န္ေတာ္ဇင္မငး္ သူကို ၾကည့္ရင္း ရိႈက္ငင္ငိုေၾကြးေနမိသည္။သူ႕ပါးတြင္ေပေနသည့္ ေသြးေတြကို ကြ်န္ေတာ့္ လက္ခုန္ျဖင့္သုတ္ပစ္လိုက္သည္။ ထို႕ေနာက္သူ႕ကိုကြ်န္ေတာ္ေပြ႕ကာ မလိုက္သည္။ သူဇက္က်ိဳးျပီးကြ်န္ေတာ္ေပြ႕ရာသို႕ပါလာသည္။

ကြ်န္ေတာ့္အနားရိွလူမ်ားသည္လည္းေယာက္ရပ္ခတ္ကုန္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ဇင္မင္းသူကို ေပြ႕လာခ့ဲျပီးလူအုပ္မ်ားၾကားထဲမွတိုးထြက္ လာခ့ဲသည္။ ကြ်န္ေတာ့္မ်က္စိထဲတြင္ အရာအားလုံးသည္ရႈတ္ရႈတ္ခပ္ေနသည္။ ကြ်န္ေတာ္ဘာကိုမွ ေရေရရာရာမျမင္ေတာ့။ ကြ်န္ေတာ့္နားထဲတြင္ စကားသံေတြေ၀ေ၀၀ါး၀ါးၾကားေနရသည္။

”ေဆးရံုကိုဖုန္းဆက…္ ……..ေဆးရုံကိုဖုန္းဆက”္

”ဟ……….လုပၾ္ကေလ………..လိုက္ပို႕လိုက္ၾကပါဦးဟ……”

”ေဟ့ ေကာင္ေလး ………….ေနဦးေလ………ေဟ့………”

ကြ်န္ေတာ့္ရင္ေတြ ျပည့္က်ပ္တင္းရင္းေနသည္။ ကြ်န္ေတာ္မ်က္ရည္ေတြလဲ အတိုင္းအဆမရိွစီးက်ေနသည္။ ကြ်န္ေတာ္ ဇင္မင္းသူကို မႏိုင့္တႏိုင္ျဖင့္ေပြ႕လာခ့ဲသည္။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္လညး္ဇင္မင္းသူ၏ပါးစပ္မွေသြးမ်ားသည္ ေျမျပင္ေပၚသို႕ စက္ကနဲစက္ကနဲ က်လာခ့ဲသည္။ကြ်န္ေတာ့္ရင္ဘတၾ္ကီးတစ္ခုလုံး ဓားျဖင့္အထိုးခံလိုက္ရသလိုစူးေအာင့္သြားကာကြ်န္ေတာ့္ေျခေထာက္ေတြလညး္ မခိုင္ေတာ့ပဲ ေျမၾကီးေပၚသို႕ ဒူးေခါင္းေကြညြတ္ကာ က်သြားသည္။ကြ်န္ေတာ့္မ်က္လုံးထဲတြင္ ကမၾၻကီးက ခ်ာခ်ာလည္ေနသလို အရာ၀တၳဳေတြသည္ ကြ်န္ေတာ့္ကိုမူးေနာက္ေနေစသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ ရင္ခုန္သံေတြျပင္းသထကျ္ပင္းလာသလို ကြ်န္ေတာ့္ႏွလုံးခုန္သံ ေတြသည္လည္း က်ယ္ေလာင္လာသည္။ ကြ်န္ေတာ့္အျမင္ေတြသည္တျဖည္းျဖည္းနက္ေမာွ င္လာသည္။ ထို႕ေနာက္ ကြ်န္ေတာ့္အျမင္ေတြသည္ ျပာရီေ၀လာကာေလာကၾကီးတစ္ခုလံးု အေမာွ င္ထၾုကီးက်သြားပါေတာ့သည္။

X          x           x

တကယ္ေတာ့……

အခ်စ္ဆိုတာ တစ္ခါတေလက်ရင္ မေကာင္းဆိုး၀ါးတစ္ေကာင္လိုပါပဲ

တစ္ခါတေလက်ရင္ သိပ္ျပီးေၾကာက္ဖို႕ေကာင္းသလို သိပ္ျပီေတာ့လည္း ေၾကကြဲဖို႕ေကာင္းပါတယ္

အဲဒီ့အခ်စ္ဆိုတဲ့အရာၾကီးကပဲ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားေလးကို ၀ါးျမိဳစားေသာက္ပစ္ခဲ့တာေပါ့….

အခုဆိုရင္……

ကၽြန္ေတာ့္မွာ ႏွလံုးသားမရွိေတာ့ပါဘူး……..

ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားေလးကေသဆံုးသြားျပီျဖစ္ပါတယ္………..

ျမစ္ကမ္းနံေဘးတြင္ ကြ်န္ေတာ္ဆိတ္ျငိမ္စာြ ရပ္တန္႕လွ်က္ရိွသည္။ ကြ်န္ေတာ့္လက္ထဲတြင္ေတာ့ ကိုင္ထားးသည္က အရိုးျပာအိုးေလး တစ္လုံး။ ကြ်န္ေတာ့္နားတြင္ကြ်န္ေတာ့္အေမရိွသည္၊ဇင္မင္းသူ၏အေဖရိွသည္၊ ဇင္မင္းသူ၏အမရိွသည္။ ဇင္မငး္ သူေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ နားတြင္ ရပ္တန္႕မေနပါ။ရိွလဲရိွမေနပါ။ သ႕ို ေပမယ့္ ဇင္မင္းသူက၏ ခႏာၶ ကိုယ္အရိုးျပာေလးသည္ကြ်န္ေတာ့္လက္ထဲတြင္

ရိွပါသည္။ ဇင္မင္းသူသည္ ကြ်န္ေတာ့္လက္ထဲမွ အိုးေလးထဲတြင္ ထာ၀ရျငိမ္သက္ေနျပီျဖစ္သည္။ ျမစ္ေရျပင္ေပၚမွ တိုက္ခတ္လာေသာ ခတၾ္ကမ္းၾကမ္းေလတစ္ခ်ိဳ႕သည္ ကြ်န္ေတာ္ပါးျပင္ေပၚမွမ်က္ရည္စေလးကို ဖယ္ရွားမေပးႏိုင္ေတာ့ပါ။ ကြ်န္ေတာ့္မ်က္ရည္တစ္ခ်ိဳ႕သည္ အရိုးျပာအိုးေလးထဲသို႕က်ဆင္းသြားသည္။ ကြ်န္ေတာ္ ျပာတစ္ဆုပ္ကို လက္ျဖင့္ဆုပ္ကာ ကိုင္ေျမာွ က္လိုက္သည္။ ထို႕ေနာက္

ျဖည္းျဖည္းခ်ငး္ လက္ကိုႏိွမ့္ခ်လိုက္ကာ တေ၀ါေ၀ါစီးဆင္းေနေသာျမစ္ေရျပင္ေပၚသ႕ို ေမွ်ာခ်လိုက္သည္။ ျပာစေလးေတြသည္ ျမစ္ေရထဲတြင္ေပ်ာ္၀င္ကာေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ ကြ်န္ေတာ့္လက္ထဲတြင္ ကိုင္ထားေသာ အိုးထဲမွ ျပာကေလးေတြကုန္သြားေသာအခါ ကြ်န္ေတာ္ဦးေခါင္းကိုေမာျ့ပီး ေကာငး္ ကငၾ္ကီးကိုေမာၾ့ကည့္မိသည္။ ေကာင္းကင္ေပၚမွ တိမ္တိုက္တစ္ခ်ိဳ႕သည္ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ ၏ အျပံဳးသ႑ာန္ပုံေပၚေနသည္။ခဏၾကာေတာ့ တိုက္ခတ္လာေသာ ေလတစ္ခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ ပုံသ႑ာန္ပ်က္ကာ အျခားတိမ္တိုက္ေတြ ျဖင့္ေရာေႏာွသြားပါေတာ့သည္။

The End…

စာျပီးခ်ိန္၂၀၁၂.၅.၃၀ (နံနက္၆.၃၆ နာရီ)

Written by LoveAlone

(www.boylovealone.co.cc)

Re-Edited by Alex Aung

စာၾကြင္း။    ။ အခ်စ္ဆိုတဲ့ခံစားမႈကို ေပၚလြင္ေအာင္ေရးျပသြားတဲ့ ညီေလး ခ်စ္ရဲေအာင္ @ Lovealone ကို ျပန္လည္ေဖာ္ျပခြင့္ျပဳသည့္ အတြက္ ေက်းဇူးစကားဆိုပါရေစ။ ‘Thank you’