ကားေပၚကဆင္းဆင္းျခင္းေရႊၾကာ ရံုးရဲ႕ေအာက္ထပ္ကအေဆာက္အဦးကိုတန္းဝင္ၿပီး
မွန္တံခါးကိုဆြဲဖြင့္ကာစားပြဲမ်ားဆီက္ို တစ္ခ်က္ ၾကည့္လိုက္သည္။သက္ဆိုင္ရာစားပြဲအသီးသီးမွာအလုပ္မ်ားေနပံုရေသာဝန္ထမ္းမ်ားနွင့္အေရွ႕ဖက္ဆက္တီေတြမွာထိုင္ေနေသာလူေတြကေရႊၾကာ့တံခါးဖြင့္ပံုကိုစူးစမ္းသလိုၾကည့္ေနၾကသည္။ေရႊၾကာခပ္တည္တည္နွင့္စာေရးမထိုင္ေနေသာစားပြဲဆီေလ်ာက္လာၿပီး
''ဦးလေရာင္နဲ႔စကားေျပာခ်င္လို႔ ''
"ဆရာေနမေကာင္းလို႔ ..အိမ္မွာနားေနပါတယ္.မလာပါဘူးညီမေလး
...''
''ကြၽတ္ '' ေရႊၾကာစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္သြားရင္း
''ေနမေကာင္းတာေသခ်ာလို႔လား...အေျခာက္ေတြကဥာဏ္ကခပ္မ်ားမ်ားရယ္ ''
''ညီမ ..ရံုးမွာပါစင္နယ္မေျပာဖို႔ေတာင္းပန္ပါတယ္
..ဒီမွာဝင္ထြက္ေနတာကအလုပ္ကိစၥနဲ႔ပတ္သတ္သူေတြမို႔လို႔ပါ.. ညီမတစ္ခုခု ျပသနာရွိရင္အိမ္လိုက္သြားလို႔ရပါတယ္
''
''အဲ့ဒါဆိုအမတို႔ဆရာဆိုတာအေျခာက္ၿကီးမွန္းသိလားအဲ့ဒါတစ္ခုေျဖေပး
''
''အစ္မတို႔ကသူမ်ားပါစင္နယ္ကိုမေျပာတတ္ပါဘူးေျပာခြင့္လည္းမရွိပါဘူး..
ေဆာရီးညီမေလး...သူ႔အိမ္ကိုဖုန္းဆက္လိုက္ပါေနာ္ ''
''ဒီမွာအစ္မတို႔...ကြၽန္မလည္းေပါက္လႊတ္ပဲစားမဟုတ္ဘူး..ကြၽန္မမိေကာင္းဖခင္သားသမီးအခုကြၽန္မေျပာေနတာအစ္မတို႔ဆရာလားဆရာမလားမသိတဲ့လူကကြၽန္မခ်စ္သူကိုေငြနဲ႔ေပါက္ၿပီးသိမ္းသင္းထားလို႔တမင္လာေျပာတာ
''
''ေရႊၾကာ '' မိုးစစ္ေနာက္ကလိုက္လာၿပီးမ်က္နွာမေကာင္းစြာခပ္တိုးတိုးေခၚသည္။
ေရႊၾကာမိုးစစ္ဖက္လွည့္ရင္း ''ငါမျပန္ဘူးမိုးစစ္....သူ႔အိမ္ကိုလည္းမသြားဘူး။
ျဖစ္နိုင္ရင္သူ႔ကိုဒီမွာေတြ႕ခ်င္တာ ..သူဘာလည္းဆိုတာ သိေစခ်င္တာ ''
''ေရႊၾကာ... ျပန္ရေအာင္ငါေတာင္းပန္တယ္ဟာ.အကိုေနမေကာင္းဘူး
။ နင္နားလည္ေပးလိုက္ပါလို႔ငါေတာင္းပန္ပါတယ္။
နင္မေက်နပ္ရင္ငါ့က္ိုနင့္စိတ္ႀကိဳက္ရိုက္လွည့္ပါ
...ဒါမွမေက်နပ္ေသးရင္ငါနင္ေက်နပ္တဲ့အထိဒီမွာဒူးေထာက္ေတာင္းပန္ပါ့မယ္ ''
''ဒူးေထာက္ေတာင္ေတာင္းပန္မယ္တဲ့လား
...မိုးစစ္ ...ငါေလနင့္ကိုဒီေလာက္ခ်စ္တတ္မွန္းတစ္ခါမွမသိခဲ့ဖူးဘူး ...ငါခ်စ္ခဲ့ဖူးတဲ့
ေယာက်္ားေတာင္ဟုတ္ရဲ႕လားဟင္ ''
''ငါ့ကိုခြင့္လႊတ္ပါဟာ ..” ေရႊၾကာမိုးစစ္ကိုၾကည့္ရင္းေဒါသျဖစ္စြာက်လာေသာမ်က္ရည္ကိုလက္ျဖင့္ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းသုတ္ရင္း
''ေအး...'' ေရႊၾကာေျခာက္ေသြ႕လာေသာနႈတ္ခမ္းကိုလ်ာျဖင့္တစ္ခ်က္သတ္လိုက္ရင္းဆို႔နင့္စြာခဏၿငိမ္သက္သြားသည္။သူမမိုးစစ္ကိုခ်စ္သည္။တစ္ဘဝစြာလက္တြဲဖို႔လည္းဆံုးျဖတ္ထားခဲ့ပါသည္။သူ႔အျဖစ္ကေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကိုရဖို႔အျခားေယာက်္ားနွင့္လုရမည့္ပံု။သူမမိုးစစ္မ်က္နွာက္ုိတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။မိုးစစ္မ်က္နွာကသူမေနာက္ဆုတ္ရေတာ့မည္ဆိုတာေသခ်ာမတတ္ေတာင္းပန္ေနတာကိုသူမေၾကကြဲစြာသိလိုက္ရသည္။သူမမရံႈးခ်င္။အျပင္မွာရံႈးသြားတာေတာင္မွဒီရံုးခန္းထဲကလူနည္းစုေရွ႕မွာသူမရႈံးရမည့္အျဖစ္မ်ိဳးအျဖစ္မခံနိုင္ေတာ့။ထံုးစံမရွိေသာစြန္႔ပစ္မႈမ်ိဳးနဲ႔သူမကရႈံးနိမ့္က်န္ရစ္ရမယ့္အျဖစ္မ်ိဳးလား။ဟင့္အင္း။ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးကိုသူမခါးသက္သည္။သူမမိုးစစ္ဖက္ကိုလွည့္ၿပီး
''နင့္လုပ္ရပ္ကမိန္းကေလးတစ္ေယာက္အေပၚအရွက္ရေစတယ္မိုးစစ္ ..ငါနဲ႔ယွဥ္ရတဲ့လူကအေျခာက္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္လို႔
ငါ့ဘဝမွာတစ္ခါမွမေတြးမိဖူးဘူး ...နင့္ကိုစိတ္နာတယ္ ...႐ြံတယ္ ..မုန္းတယ္ ...မိုးစစ္
...နင္ငါ့ကိုဒူးေထာက္ေတာင္းပန္ေတာင္ ငါမေက်နပ္ဘူး''
''ေရႊၾကာ .....နင္ ...'' ''ဒါေပမယ့္နင္ငါ့ကို...ေတာင္းပန္ပါမိုးစစ္..မိန္းမတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ငါနိုင္ခ်င္တယ္
...နိုင္မွျဖစ္မယ္ ''
ေရႊၾကာမိုးစစ္မ်က္နွာကုိၾကည့္ရင္းၿငိဳးမ်က္စြာတလံုးခ်င္းေျပာသည္။မိုးစစ္မ်က္နွာကျဖတ္ရိုက္ခံရသလိုနာက်င္သြားျပီး
''ေကာင္းၿပီေရႊၾကာ...ငါနင့္ကိုဒူးေထာက္ေပးမယ္ ...နင္လည္းအကို႔ကိုဒုကၡမေပးဘဲထြက္သြားေပးပါ
''
မိုးစစ္ဒူးေထာက္ရန္ျပင္လိုက္သည္။သူရွက္လွပါသည္။သို႔ေသာ္သူခ်စ္ေသာအကိုေက်းဇူးရွင္အကိုသူ႔အေပၚေကာင္းရွာေသာအကိုအရွက္မကြဲရင္ဘဲသူဒူးေထာက္ရက်ိဳးနပ္ပါတယ္ေလ။
''ဘာလုပ္ေနတာလည္း ...မိုးစစ္၊မတ္တပ္ျပန္ရပ္စမ္း''
တံခါးအဝမွလေရာင္ရဲ႕အသံကဟိန္းထြက္လာသည္။
''မိုးစစ္ ...ျပသာတစ္ခုကိုအဲ့လိုမေျဖရွင္းရဘူးးၿပီးေတာ့ဒီလိုေနရာမွာလာမရွင္းရဘူး
...မင္းကမင္းသားတစ္ေယာက္ ...ညီမေလးလည္း ျပန္ပါ...ေသခ်ာေျဖရွင္းဖို႔အကိုအႀကံေပးပါရေစ
''
"ေဆာရီးပါအကိုေတာင္းပန္ပါတယ္ ...''
''ရွင္..ကမိုးစစ္ဘဝကိုခ်ဳပ္ကိုင္နိုင္ထားတာဘဲ...အေျခာက္တစ္ေယာက္အေနနဲ
႔ရွင္ေတာ္တယ္ဦးလေရာင္.. မိုးစစ္ကက်န္မတို႔ အဆက္ ျဖတ္ရေအာင္တဲ့...အဲ့ဒါရွင့္ေၾကာင့္ဘဲ
...ရွင္မိုးစစ္ကိုေအာင္ျမင္မႈေတြနဲ႔ျမဴတယ္..ေငြေၾကးခ်မ္းသာမႈနဲ႔ခ်ဴတယ္...ရွင္မရွက္ဘူးလား
...ေယာက်္ားတန္မဲ့န႔ဲေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္ေနတာမရွက္ဘူးလားဟင္''
''အထဲမွာလာေျပာပါေရႊၾကာ ..မိုးစစ္ေရာလိုက္ခဲ့အကို႔ရံုးခန္းကို
'' လေရာင္ေျပာရင္းလွည့္ထြက္ဟန္ျပင္လိုက္သည္။
သို႔ေသာ္ေရႊၾကာ့နႈတ္က ''ကြၽန္မလူေတြေရွ႕မွာဘဲေျပာခ်င္ပါတယ္ဦးလေရာင္
...ရွင့္ဘဝအမွန္ကိုလူေတြသိမွာေၾကာက္ေနခဲ့တာလား ''
''ေရႊၾကာ ....မင္းေတာ္ေတာ့လို႔ေျပာေနတယ္
''
မိုးစစ္စူးစူးဝါးဝါးထေအာ္ရင္းတားသည္။ဝန္ထမ္းမ်ားရံုးကိုလာေသာဧည့္သည္မ်ားနွင့္ကုန္ပစၥည္းတင္သြင္းလာသူကိုယ္စားလွယ္မ်ားရွိေနေသာရံုးဧည့္ခန္းကိုတစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္ရင္းလေရာင္ေရႊၾကာ့ဖက္ကိုျပန္လွည့္လိုက္သည္။
''က်ေနာ္ေဂးတစ္ေယာက္ပါေရႊၾကာ ...ရိုင္းရိုင္းေျပာရရင္အေျခာက္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနပါတယ္
...'' ရံုးခန္းတစ္ခုလံုး လေရာင္ရဲ႕အသံ ေၾကာင့္အားနာတိတ္ဆိတ္သြားေတာ့သည္။
''ကြ်န္ေတာ့ကိုယ္ထဲကဟိုမုန္းေတြေျပာင္းလဲေနတာေၾကာင့္ေရာဘဝတစ္ခုကအကုသိုလ္အေၾကာင္းတရားတစ္ခုေၾကာင့္ပါကြၽန္ေတာ္အေျခာက္တစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္...ဒါေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္ခဲ့မိတာ..ဒါေပမယ့္ကြ်န္ေတာ္မိုးစစ္ကိုခုထိခ်ဳပ္ကိုင္တားဆီးတာမ်ိဳးမလုပ္ဘဲရိုးသားစြာခ်စ္မိတယ္
...ေယာက်္ားျခင္းမို႔မသင့္ေတာ္မွန္းသိေပမယ့္က်ေနာ္လည္းနွလံုးသားရွိခဲ့သူတစ္ေယာက္ပါ
....ေရႊၾကာရွိတဲ့ေနာက္က်ေနာ္ေနာက္နားမွာရပ္ေနေပးခဲ့တာပါ...ဒါေပမယ့္က်ေနာ္ခ်စ္တဲ့အခ်စ္ကကိုယ့္ခ်စ္သူလိုေအာင္ျမင္ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ကိုကိုယ့္မာနတစ္ခုအတြက္ဒူးေထာက္ခိုင္းၿပီးအရွက္ခြဲမယ့္အခ်စ္မ်ိဳးမဟုတ္ဘူး.....သူေတာက္ပလင္းထိန္ေနတာကိုေက်နပ္ရင္းကိုယ္ေလာင္ကြၽမ္းျပာက်ေပးမယ့္ဖေယာင္းတိုင္လိုအခ်စ္မ်ိဳးေရႊၾကာ....က်ေနာ္မပိုင္ဆိုင္နိုင္ပါဘူး...က်ေနာ္တို႔မနီးစပ္နိုင္ပါဘူးးက်ေနာ္တို႔အသိုင္းအဝိုင္းကလက္မခံတာသိေပမယ့္ခ်စ္မိသြားတယ္
...အျပစ္ရွိတယ္ဆိုေပမယ့္...က်ေနာ္တို႔လည္းနွလံုးသားပါ ,ပါတယ္ .....ကဲ...ေက်နပ္ၿပီလားေရႊၾကာ
...အားလံုးေရွ႕မွာကြၽန္ေတာ္ေဂးဆိုတာဝန္ခံေပးသြားတယ္....ေဂးတစ္ေယာက္ျဖစ္တာဟာ ေရာဂါတစ္ခု
မဟုတ္သလိုရွက္စရာလည္းမဟုတ္ပါဘူး ...မိုးစစ္...ေရႊၾကာ့ကိုအရင္လိုခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ေနပါ
...အကိုလည္းနားေတာ့မယ္.... ေနာက္မွ ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္ ''
လေရာင္ေနာက္သို႔ျပန္လွည့္ထြက္သြားသည္။ေနာက္ပါးမွာက်န္ခဲ့ေသာေရႊၾကာနႈတ္ခမ္းကိုပ်က္လုမတတ္ကိုက္ရင္းရံုးခန္းေထာင့္မွာထားေသာေႂကြပန္းအိုးကိုေျပးကိုင္ကာ
....လေရာင္ရွိရာသို႔ပစ္ေပါက္လိုက္သည္။
''ေရႊၾကာ....မလုပ္နဲ႔ ''
မိုးစစ္ေရႊၾကာ့ကိုေျပးဆြဲလိုက္ေသာ္လည္းပန္းအိုးကလေရာင္ပခံုးစြန္းကိုထိမိကာၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔က်ကြဲသြားေလသည္။လေရာင္လဲၿပိဳမလိုျဖစ္သြားေသာသူ႔ကိုယ္ကိုထိန္းရင္းအခန္းထဲကလူေတြကိုတလွည့္ၾကမ္းျပင္ကိုထိမိသည့္အရွိန္ေၾကာင့္က်ကြဲသြားေသာပန္းအိုးကြဲစမ်ားကိုတလွည့္ၾကည့္ရင္းသူ႔အျမင္အာရံုေတြေဝဝါးလာသည္။စိမ့္ထြက္လာေသာေခြၽးေစးတို႔နွင့္အၿပိဳင္သူ႔နွလံုးသားကေမာပန္းစြာခုန္ေပါက္လႈပ္ရွားလာသည္။သူ႔နားကိုလူတစ္ခ်ိဳ႕စိုးရိမ္ႀကီးစြာေျပးလာတာကိုေတြ႕ေနရသည္။သူရွက္႐ြံ႕စြာမတ္မတ္ရပ္ဖို႔ႀကိဳးစားရင္းသူ႔အာရံုေမွာက္မွားကာအေမွာင္ထုထဲသို႔
..က်ေရာက္သြားေတာ့သည္။။
++++++
''လူနာရဲ႕နွလံုးခုန္သံေတြမမွန္ဘူး...သူ႔ရဲ႕အသည္းမေကာင္းတာကေဆးေသာက္ေဆးစားလို႔ရတယ္
..အသည္းဆိုတာကအစိတ္အပိုင္း တစ္ခုစာေလးအေကာင္းက်န္ရစ္ခဲ့ရင္ေတာင္တျဖည္းျဖည္းအ႐ြယ္အစားႀကီးမားလာနိုင္တာမ်ိဳးမို႔ဆရာတို႔ကေတာ့သူ႔နွလံုးကိုပိုၿပီးအေလးထားေစခ်င္တယ္
''
''ကြၽန္ေတာ့ကိုလိုအပ္တာေတြစစ္ေပးပါဆရာ
...အကို႔အတြက္လိုအပ္တာရွိရင္ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ထဲကထုတ္ေပးပါရေစ။ ''
မိုးစစ္ရဲ႕အေျပာကိုဆရာဝန္ႀကီးကဂရုဏာသက္စြာၿပံဳးသည္။
''ဒီနိုင္ငံမွာကနွလံုးအစားထိုးဖို႔မလြယ္ဘူး...ၿပီးေတာ့အဲ့လိုခြဲစိတ္လို႔လြယ္ရင္ေတာင္ေအာင္ျမင္ဖို႔ကခက္ခဲတယ္။အဆိုးဆံုးကေတာ့သားလႈရင္သားေသသြားမွာေပါ့..
.ေသဆံုးၿပီးကာစလူနာရဲ႕အသည္းကိုလူနာသို႔မဟုတ္လူနာရွင္ရဲ႕ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔ဆိုရင္အသံုးျပဳလို႔ရပါတယ္
.... ေကာင္းမြန္က်န္းမာတဲ့နွလံုးဟာအျပင္မွာရွစ္နာရီၾကာခုန္နိုင္ပါတယ္....ကဲ ...သားဘာသိခ်င္ေသးလည္း
''
''ဘယ္ေလာက္ကုန္နိုင္မလည္းဆရာ ''
“ဆရာ႕အထင္ေတာ့ျပည့္စုံက်န္းမာတဲ့လူတစ္ေယာက္ျဖစ္မယ့့္အခ်ိန္ထိဆိုေထာင္ဂဏန္းေလာက္ကုန္နိုင္တယ္
...သို႔ေသာ္ အဲ့ေလာက္ လည္းဆိုး႐ြားတာမ်ိဳးမဟုတ္ေသးပါဘူးသားရယ္...ေသခ်ာစမ္းသပ္ၿပီးေဆးေတြေသာက္ရင္းက်န္းမာေရးကိုဂရုစိုက္နိုင္တာဘဲ
''
သူကိုလေရာင္အခန္းရွိရာျပန္လာၿပီးကိုလေရာင္ကိုေတြေတြျကီးစိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ကုတင္ေပၚမ်က္လံုးစံုမွိတ္ကာေဆးပိုက္ေတြသြယ္တန္းထားသည့္ၾကားက
ကိုလေရာင္ရဲ႕မ်က္နွာေလးကဖူးထြတ္ၾကည္စင္ေနသည္မွာခ်စ္စရာပင္ေကာင္းေသးသည္။ မ်က္ခံုးထူထူ
နွာတံ စင္းစင္းအကို႔မ်က္နွာကမိုးးစစ္မ်က္နွာထက္ပင္ႏုနယ္လြန္းလွသည္။ထ္ုလူကိုသူဘာေၾကာင့္ခ်စ္ရသည္ကိုအခုထိမိုးစစ္နားမလည္။ေသခ်ာတာကေတာ့ကိုလေရာင္အနားသို႔သူေရာက္တိုင္းသူ႔နွလံုးသားကယိမ္းထိုးလႈပ္ရွားလြန္း
လွသည္။ေရႊၾကာ့အေပၚသူဘယ္လိုမွခံစားလို႔မရတဲ့အတူူတူခ်က္ခ်င္းလမ္းခြဲဖို႔ေျပာလိုက္မိသည္။တကယ္ဆိုသူကအကို႔ထက္အခ်စ္ကိုကိုးကြယ္မိသူပါလား။အကိုရယ္။ကြၽန္ေတာ္တို႔နွစ္ေယာက္ေရစက္ကဆိုးလိုက္တာ။
ဒီလိုပတ္သတ္မႈမ်ိဳးနဲ႔ကြၽန္ေတာ္တို႔ျဖစ္တည္မႈေတြကိုဘယ္လိုမ်ားေရွ႕ဆက္ရမလည္းဆိုတဲ့အေျဖကိုကြၽန္ေတာ္ေတြ႕သြားၿပီအကုိ။ကြၽန္ေတာ္တို႔နီးစပ္ဖို႔ခြဲခြာဖို႔အတြက္ဘယ္သူကမွေစခိုင္းလို႔မရဘူးေနာက္ဆံုးခြဲရတာေတာင္အကို႔နားကြၽန္ေတာ္မျဖစ္ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔လာမွာ။မိုးစစ္လေရာင္လက္ကေလးကိုဖြဖြေလးကိုင္ရင္းငိုမိသည္။
အခ်စ္ဆိုတာပူေလာင္လြန္းေလစြ။
+++++++++
''ဘယ္အထိေမာင္းေနတာလည္းမိုးစစ္ရယ္ ''
''လိုက္ခဲ့ပါဆို..ဒီကေလးအရမ္းစကားရွည္တာဘဲ....''
လေရာင္ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲမိုးစစ္မ်က္နွာကိုသာတစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနလိုက္ေတာ့သည္။ကားေမာင္းရင္းမိုးစစ္ကမ်က္စိမိွတ္လိုက္၊လ်ွာထုတ္လိုက္နွင့္သူ႔ကိုစေနတာကိုၾကည့္ရင္းသူမိုးစစ္ကိုပိုၿပီးခ်စ္ျမတ္နိုးလာသည္။ၾကည္လင္ေသာအၿပံဳးေလးေၾကာင့္မိုးစစ္မ်က္နွာကရွိရင္းစြဲအသက္ထက္ႏုပ်ိဳလြန္းလွသည္။လေရာင္ဂီယာတံကိုင္ထားေသာမိုးစစ္လက္ကေလးကိုအေပၚကေနသူ႔လက္ကေလးျဖင့္အုပ္ကိုင္လိုက္သည္။မိုးစစ္ကသူ႔လက္ကိုရုန္းထြက္သြားၿပီးလေရာင္လက္ကိုျပန္ဆြဲယူကာဖြဖြေလးနမ္းလိုက္စဥ္မွာလေရာင္ရင္ထဲေႏြးေထြးလိႈက္ျဖာကာမ်က္ရည္လည္လာမိသည္။သူမေနနိုင္စြာကိုယ္ကိုအနည္းငယ္ႂကြၿပီးမိုးစစ္နားသယ္စပ္ကိုျဖတ္ကနဲနမ္းလိုက္သည္။မိုးစစ္မ်က္နွာကၿပံဳးျမသြားေသာ္လည္းသူ႔ဖက္ကိုလွည့္ကာ
''ကေလးကိုျမဴစြယ္ေနတယ္ .....ဗ်ိဳ႕ ''
သူရွက္႐ြံ႕စြာရယ္ရင္းမိုးစစ္ပခံုးကိုတစ္ခ်က္ရိုက္လိုက္သည္။
မိုးစစ္ကကားကိုလမ္းတစ္ေနရာမွာရပ္ရင္း
''ကဲ....ဆင္းပါခင္ဗ်ာ ...ေရာက္ပါၿပီ ''
''ဟင္ ....ဒါကဘယ္ေနရာႀကီးလည္း ''
လေရာင္ပါးစပ္ကေျပာေနေသာ္လည္းလူကေအာက္သို႔ေရာက္နွင့္ၿပီးပတ္ဝန္းက်င္ကိုၾကည့္မိသည္။မ်က္စိတဆံုးစိမ္းဖန္႔ေသာစပါးခင္းမ်ားကိုျဖတ္သန္းလာေသာေလႏုေအးကလေရာင္မ်က္နွာကိုတို႔ထိသြားတာမို႔
လူကတဒဂၤအတြင္းလန္းဆန္းသြားသည္။ လေရာင္ ေလကို အဆုတ္ထဲေရာက္သည္အထိအားပါးတရရိႈက္သြင္းလိုက္သည္။မိုးစစ္ကသူ႔ပခံုးေပၚအက်ၤီပါးတစ္ထည္ၿခံဳေပးကာသူ႔ပခံုးကိုဖက္ရင္း
''အကို႔စိတ္ေတြကြၽန္ေတာ့ေၾကာင့္ပင္ပန္းရတယ္ ...ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ..”
.'' ဒါကိုပင္ပန္းတယ္လို႔မေခၚေသးဘူးမိုးစစ္
...အေရွ႕မွာဒီထက္ပိုဆိုးတဲ့စိန္ေခၚမုႈေတြရွိေသးတယ္ ...အကိုတို႔ရင္ဆိုင္ရဦးမွာ ...မိုးစစ္
....အကို ...ေလာဘမႀကီးပါဘူး ..ေရႊၾကာ့ကိုအဆက္မျဖတ္ပါနဲ႔...အခ်ိန္တန္ရင္မိုးစစ္ကေရႊၾကာ့ကိုလက္ထပ္ၿပီးမိသားစုဘဝကိုတည္ေဆာက္ရမွာ
...ဒါကသဘာဝပဲ ...ဒီေလာက္ခ်စ္တာကိုပဲအကိုေသေပ်ာ္ပါၿပီ..''
''အကို ''
မိုးစစ္ကလေရာင္လက္ကိုဆြဲကိုင္ရင္းတိုးတိုးညင္းညင္းေခၚကာ “ကြ်န္ေတာ္ေသမွခြဲမယ္...အကိုသာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုခြဲမသြားဖို႔ကတိေပးပါ
...ကြၽန္ေတာ္တို႔ေရဆံုးေျမဆံုးတူတူသြားၾကတာေပါ့ ''
''အကိုကတိေပးခ်င္ပါတယ္မိုးစစ္ရယ္ '' လေရာင္ရင္ထဲကတီးတိုးေျပာမိသည္။
မိုးစစ္လေရာင္ကိုဖက္ထားရင္းခပ္ဖြဖြနမ္းသည္။ တကယ္လို႔မ်ားဒီကမ႓ာမွာတစ္ေယာက္ေယာက္သာရွင္သန္က်န္ခဲ့ရမယ္ဆိုအကိုရွင္သန္လွည့္ပါအကို၊လတစ္စင္းရဲ႕အေရာင္အဝါကၾကယ္တစ္ပြင့္ထက္လင္းလက္နိုင္တာဘဲ၊အကို႔အတြက္ဆိုကြၽန္ေတာ့္အသည္းနွလံုးကိုထုတ္ေပးဖို႔အထိၾကည္ျဖဴပါတယ္ဗ်ာ....
။ ၾကယ္ဆိုတာ..အခ်ိန္တိုင္းေႂကြတတ္တာဘဲေလ...အကို႔ကိုကြၽန္ေတာ္ခြဲသြားရေတာ့မွာအကိုရယ္
...လေရာင္ပခံုးကိုကြယ္ရင္း မိုးစစ္ မ်က္ရည္က်မိျပန္သည္။
အခ်စ္ဆိုတာပင္ပန္းေလစြ။
xxxxxxxxxxxx
'' ေရႊၾကာ ''
သူ႔ေခၚသံေၾကာင့္ေရႊၾကာေနာက္သို႔လွည့္ၾကည့္သည္။သူ႔မ်က္နွာကိုအျမင္မွာေရႊၾကာ့မ်က္နွာမွာေဒါသေၾကာင့္အေရာင္တစ္မ်ိဳးေျပာင္းသြားေလသည္။
'' ကြၽန္မတို႔ေတြ႕စရာမရွိဘူးမိုးစစ္ ....ထြက္သြားပါ ''
''ခဏေတာ့စကားေျပာပါရေစ .... ၾကာရယ္ ''
''နင့္ကိုငါအရမ္းမုန္းတယ္မိုးစစ္...နင့္ေၾကာင့္ငါ့မိသားစုၾကားမွာငါမ်က္နွာျပစရာမရွိေအာင္စုတ္ျပတ္သတ္ၿပီးအရွက္ကြဲရတာ ..နင္ထြက္သြား .....''
''နင္ငါ့ကိုမုန္းနိုင္ပါတယ္ၾကာရယ္ ....ငါ့အျပစ္ေတြပါဘဲ ...ဒါေပမယ့္အကို႔ကိုနင္အရွက္ခြဲမုန္းတီးေနတာေတြရပ္ပါေတာ့ ...နင္ပင္ပန္း လြန္းပါတယ္ ...''
''မိုးစစ္.......ငါကနင့္ရည္းစား...နင္နဲ႔အတုူလက္ထပ္ဖို႔ထိမိဘခ်င္းသိၿပီးသားအခုငါ့အိမ္ကငါ့ကိုေမးေနၿပီ ...ငါဘယ္လိုေျဖရလည္း ...မိုးစစ္ကအေျခာက္တစ္ေယာက္ေၾကာင့္သမီးကိုသစၥာမဲ့သြားပါတယ္လို႔အရွက္ကင္းကင္းေျဖရမွာလားးနင္မကာကြယ္နဲ႔ ...နင္သူ႔ကိုဘဲ မကာကြယ္ေနနဲ႔ ...ငါ့ဘက္ကိုနင္တစ္ခ်က္ေလးစဥ္းစားဦး ... နင္အဲ့လိုလုပ္ေနတာေတြကငါသူ႔ကိုသတ္ပစ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ပိုမုန္း ေစတယ္ဆိုတာနင္သိထား...နင္သြားေတာ့ဟာ ''
ေရႊၾကာစာသင္ခန္းရွိရာသို႔လွည့္ဝင္ရန္ျပင္သည္။
''အကိုကေသေတာ့မွာထင္တယ္ေရႊၾကာ ''
''ဟင္ ''
ေရႊၾကာ့ေျခအစံုရပ္တန္႔သြားသလိုအေပၚသို႔လွမ္းတက္ဟန္ျပင္ေနသည့္လေရာင္ေျခေထာက္ပါတုန္႔ကနဲရပ္တန္႔သြားသည္။သူ႔ထက္အရင္မိုးစစ္ကေရာက္နွင့္ေနတာမို႔လေရာင္ေလွကားကိုဆက္မတတ္ေတာ့ဘဲ ေကာ္ရစ္ဒါကေရႊၾကာတို႔ေျပာေနေသာစကား က္ုိဆက္နားေထာင္ ေနလိုက္မိသည္။
''ဟုတ္တယ္ေရႊၾကာအကို႔နွလံုးကပံုမွန္အလုပ္မလုပ္ဘူးးအသည္းကလည္းသိပ္မေကာင္းဘူးးးဟာ ...နွလံုးခြဲစိတ္ဖို႔ငါစီစဥ္ေနတယ္ ...တကယ္လို႔အဲ့မွာအလႈရွင္မရရင္ငါအကို႔ကိုငါ့ရင္ထဲကဟာထုတ္ေပးမလို႔...''
''နင္ရူးသြားၿပီလားမိုးစစ္ ...နင္ေသမွထုတ္ေပးလို႔ရမွာေလ ...နင္အဲ့ေလာက္ထိ...''
''ဟုတ္တယ္...ငါဘာေၾကာင့္မမွန္းမသိ ...အကို႔အေပၚအရမ္းၿငိတြယ္မိသြားတယ္... ဒါေၾကာင့္ငါတို႔ကိုနင္ခြင့္လႊတ္ေပးဖို႔ ငါနင့္ကို ဒူးေထာက္ေတာင္းပန္ခ်င္လို႔ပါေရႊၾကာရယ္ ''
မိုးစစ္ေျပာေျပာဆိုဆိုေရႊၾကာ့ေရွ႕ဒူးေထာက္လိုက္သည္။ေရႊၾကာ့ပါးမွာမ်က္ရည္တို႔စီးက်လာသည္။လေရာင္ေခ်ာင္းၾကည့္ရင္းျမင္လိုက္ရေသာျမင္ကြင္းေၾကာင့္နွလံုးေသြးတို႔တဒိတ္ဒိတ္တိုးကာရင္တြင္းတစ္ေနရာမွေအာင့္မ်က္နာက်င္လာသျဖင့္ေနာက္လွည့္ျပန္လာခဲ့သည္။မုိးစစ္ရယ္။
+++++++++
"နင္မွားတယ္လေရာင္ ''
''အင္းးး''
လေရာင္အင္းဟုခပ္ေလးေလးျပန္ေျဖရင္း ''ငါ....မွားသြားတယ္တဲ့လား.... သူ႔မွာေကာင္မေလးရွိမွန္းသိကတည္းက ငါေနာက္ဆုတ္ ထားတာပါ .... သူေရွ႕ကုိတိုးလာတဲ့အခ်ိန္မွာေနာက္မဆုတ္ခ်င္မိတာငါမွားတယ္လား''
လင္းညိဳတစ္ခ်က္ၿပံဳးရင္းသူ႔ပခံုးကိုခပ္ဖြဖြဆုတ္ကိုင္လာသည္။လေရာင္ေရွ႕ကပုလင္းထဲကအရက္ကိုသူ႔ဖန္ခြက္ေလးထဲထည့္လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ဘာမွမေရာဘဲဆတ္ကနဲေမာ့ခ်လိုက္ျပန္သည္။
''နင္ေသာက္တာမ်ားေနၿပီလေရာင္ ... ငါနင့္ကိုနားလည္ပါတယ္ ...ေဂးတစ္ေယာက္အတြက္အခ်စ္တစ္ခုပိုင္ဆိုင္ဖို႔မလြယ္ဘူးး။ ေအး.... ဒီလိုအခ်စ္မ်ိဳးပိုင္ဖို႔ပိုေတာင္မလြယ္ေသးတယ္....ငါတို႔အနားမွာငါတို႔ပိုင္ဆိုင္မႈကုိမက္ၿပီးငါတို႔အမ္းသမ်ွယူမယ့္လူေတြကဒုန႔ဲေဒး။သူတို႔ေပးမယ့္အခ်စ္တုေတြကလည္းအသင့္။နင္မက္ေမာသြားတာငါကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္ ....ျဖစ္တတ္ပါတယ္ ..ဒါေပမယ့္နင့္ကိုေရႊၾကာျပသနာ တစ္ခုခုလုပ္မွာငါအရမ္းစိတ္ပူတယ္ ....''
''ငါေသခ်ာစဥ္းစားတယ္ ....ငါမိုးစစ္ကိုသိပ္ခ်စ္တယ္ ..ဒါေၾကာင့္ငါေရႊၾကာ့ကိုေတာင္းပန္မယ္ ...သူေက်နပ္လာမယ့္အထိ ငါေတာင္းပန္မယ္ ....ငါမိုးစစ္ကိုသိပ္ခ်စ္တယ္ဟာာ ''
''နင္ေတာ္ေတာ့ ...လေရာင္ ...ေသာက္တာမ်ားေနၿပီ ..နင့္က်န္းမာေရးကိုဂရုစိုက္ဦး ...မိုးစစ္ကိုငါေခၚလိုက္မယ္....''
''မေခၚနဲ႔ ...ငါတစ္ေယာက္တည္းေနၾကည့္ခ်င္တယ္...သူလည္း..ညဘက္ေတြညည့္နက္တယ္ေျပာတယ္နားပါေစ.....ငါေလ ..တကယ္ဆိုမိုးစစ္ကိုေရႊၾကာ့လက္ထဲထည့္ရမလား...ငါသိမ္းထားရမလားေဝခြဲမရျဖစ္ေနတယ္ဟ....ေစာင့္ထိန္းရာမ်ားလြန္းလို႔ငါ့အသည္းကမြမြေၾကေတာ့မယ္ ....ငါ....ငါေလ ''
လေရာင္ငိုတာကိုၾကည့္ၿပီးလင္းညိဳစိတ္မေကာင္း။ေက်ာင္းတုန္းကတည္းကအေနေအးေသာလေရာင္ကိုဘဝတူခ်င္းမို႔ထက္ပိုၿပီးခ်စ္ပါသည္။သို႔ေသာ္ လေရာင္သည္ ဟိုးအရင္တည္းကမိုးစစ္ကိုအမွတ္မထင္ေတြ႕ၿပီးခ်စ္ခဲ့တာကိုး။ လိင္တူခ်င္းအခ်စ္ေတာင္မွတခါတရံျပသနာရွိ ေသးတာေယာက်္ားစစ္စစ္ကိုခ်စ္မိတာဆိုေျပာမေနနဲ႔ေတာ့။ညဆယ့္တစ္နာရီထိုးသံကနံရံထက္မွာခ်ိတ္ထားေသာနာရီကေနတိုးတိုးညင္သာစြာထြက္လာသည္။
''ငါျပန္ေတာ့မယ္ ...''
''နင္အရမ္းမူးေနတယ္ ...ခဏေစာင့္ ..ငါလိုက္ပို႔ေပးမယ္..လေရာင္''
''ရတယ္လင္းညိဳ ...ငါလမ္းေလ်ာက္ျပန္မယ္ ...နင့္ဆိုင္မွာကားထားခဲ့မယ္ ... မနက္က်ဆိုင္ကကေလးတစ္ေယာက္လာပို႔ခိုင္းေပး''
''ကြၽတ္.....နာရီဝက္ေလာက္ေလ်ာက္ရမွာ ...ငါလိုက္ပို႔မယ္..နင္ေနေကာငးတာလည္းမဟုတ္ဘဲနဲ႔...''
လေရာင္သူ႔ကုိနႈတ္ခမ္းတစ္ဖက္တြန္႔ကာခပ္ညစ္ညစ္ၿပံဳးျပရင္းထြက္သြားသည္။လင္းည္ိဳ မိုးစစ္ဖုန္းကိုဆက္လိုက္ေတာ့ မိုးစစ္ကျပာျပာသလဲပင္လာႀကိဳပါ့မည္တဲ့။မိုးစစ္အခ်စ္ကို လင္းညိဳနားလည္စြာေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာၿပီးဖုန္းကိုခ်လိုက္သည။္ လေရာင္ ခြဲစိတ္ဖို႔လိုအပ္တာေတြကိုတိတ္တဆိတ္စီစဥ္ေနတာလည္းလင္းညိဳသိပါသည္။ဟိုဖက္ကလိုအပ္ေသာေဆးရံုကုိပင္သူကိုယ္တိုင္ခ်ိတ္ေပးခဲ့ရသည္မဟုတ္လား။အားလံုးစီစဥ္ၿပီးမွလေရာင္ကိုေဆးစစ္မည္ဆိုတာေခၚသြားဖို႔တိုင္ပင္ထားၾကတာပါ။လိုအပ္ရင္သူ႔အသက္ကိုေတာင္စြန္႔ၿပီးခ်စ္ျပရဲတဲ့မိုးစစ္အခ်စ္ကိုလင္းညိဳေလးစားစြာေနာက္ဆုတ္ေပးလိုက္ရတာတန္ပါသည္။ကိုယ္ကေတာ့အသက္ေပးၿပီးမခ်စ္နိုင္တာေသခ်ာတာကုိး။
ခပ္ယိုင္ယိုင္ျဖစ္ေနေသာ္လည္းလေရာင္လမ္းသြယ္ေလးကတစ္ဆင့္လမ္းမေပၚအထိတေ႐ြေ႐ြ႕တက္လာခဲ့သည္။ပါးျပင္ကုိထိခတ္လာသည့္ေအးျမေသာညေလေၾကာင့္လေရာင္ေခါင္းထဲၾကည္လင္လတ္ဆက္သြားသည္။ေန႔လည္ခင္းေလာက္ကားသံေတြဆူညံမေနဘဲတိတ္ဆိတ္ေနတာကုိကအရသာတစ္မ်ိဳးလိုျဖစ္ေနသည္မို႔သူသေဘာက်စြာခပ္တိုးတိုးရီမိျပန္သည္။အင္း..တိတ္တဆိတ္အသည္းကြဲဖို႔လုံေလာက္တဲ့ အေနအထားတစ္ခုဘဲမဟုတ္လား။သူေျခလွမ္းကိုသတိထားရင္းလွမ္းကာလွမ္းကာသြားမိသည္။ ပလက္ေဖာင္းတို႔သည္သူ႔အာရံုထဲ ျမင့္တခါနိမ့္တလွည့္နွင့္။
မိုးစစ္ကားေမာင္းရင္းတစ္ခ်က္သမ္းလိုက္မိသည္။အိပ္ေပ်ာ္ကာစမွာျပန္ထလိုက္ရေတာ့ေခါင္းကဆစ္ဆစ္ကိုက္ေနတာက္ုိလက္တစ္ဖက္ျဖင့္နားထင္ကိုဖိရင္းေမာင္းကာလမ္းကျဖတ္သြားျဖတ္လာေတြၾကားထဲသူလွမ္းၾကည့္ရင္းလေရာင္ကိုရွာေနမိသည္။
တျဖည္းျဖည္းနွင့္မီးပိြဳင့္တစ္ခုနားအေရာက္ဟိုဖက္ယာဥ္ေၾကာရဲ႕ပလက္ေဖာင္းမွာလမ္းေလ်ာက္ေနေသာလေရာင္ကသူ႔ကားကိုျမင္ၿပီးလက္ျပကာသူနာမည္ကိုလွမ္းေခၚလိုက္တာမို႔လေရာင္ကိုသူအေတြ႕မွာသူေမ့ေလ်ာ့စြာကားကိုေကြ႕လိုက္မိစဥ္ ...တစ္ဖက္မွအရွိန္ျဖင့္ ေမာင္းလာေသာကားတစ္စီးနွင့္အရွိန္ျပင္းစြာ .......
''အုန္း '' ''ဒုန္း ''
''မိုးစစ္ ''
လေရာင္ထိတ္လန္႔စြာေအာ္လိုက္စဥ္ မိုးစစ္ျမင္လႊာေတြအားလံုးေမွာင္အတိက်သြားေတာ့သည္။
အညိဳ
To
be continued….
အညိဳ႕ FB Page - အညိဳ
1 comment:
ဝူးးးးးး
ရင္ေမာလိုပ္တာ
Post a Comment