' သူမ နာမည္က Lola ဒါဟာ သူမရဲ့ နာမည္အရင္းေတာ့ မဟုတ္ ♥

' သူမ နာမည္က Lola
ဒါဟာ သူမရဲ့ နာမည္အရင္းေတာ့ မဟုတ္၊
ေဒၚလာ ၂၀၀ ေပးၿပီး သူမနဲ႔ အတူ အိပ္ခဲ့တယ္ '

သူမ နာမည္က Lola ဆိုတာ အစစ္ဟုတ္မဟုတ္ဆိုတာကိုေတာ့ ေသခ်ာမေမးခဲ့ပါဘူး။
နာမည္အရင္း ျဖစ္ခ်င္လည္း ျဖစ္မွာေပါ့၊ ျဖစ္ခ်င္မွလည္း ျဖစ္မွာပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ကလည္း လဝက ကမွ မဟုတ္ပဲ။
သူမ နာမည္ Lola ျဖစ္ျခင္း မျဖစ္ျခင္းဟာ သူမ ရွိေနျခင္းေလာက္ အေရးမႀကီးပါဘူး။
သူမရဲ့ ႀကီးမားဖြံံ့ထြားတဲ့ ရင္သားေတြနဲ႔ တင္ပါးေတြကေတာ့ အစစ္ေတြဆိုတာ အေသအခ်ာပါပဲ။
သူမက ျပည့္တန္ဆာ မဟုတ္ဘူး။
ဒါေပမယ့္ သူမကို ပိုက္ဆံေပးၿပီး အိပ္ခဲ့တာ။

သူမက လက္တင္အေမရိက က ၿမိဳ့ေလးတစ္ၿမိဳ့ရဲ့ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ အခ်ိန္ပိုင္း စားပြဲထိုးလုပ္ေနတာ။
သူမ လုပ္ေနတဲ့စားေသာက္ဆိုင္မွာ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ေပါင္မုန္႔အသားညႇပ္နဲ႔ အာလူးေခ်ာင္းေၾကာ္ထိုင္စားေနခဲ့တယ္။
အဲ့ဒီအခ်ိန္ သူမက လာထိုင္ၿပီး စ စကားေျပာခဲ့တယ္။

'ရွင္က စပိန္စကားမေျပာတဲ့ အာရွ နိုင္ငံကလား။'
'ဟုတ္ပါတယ္။'
'ကၽြန္မက အဂၤလိပ္စကားေျပာတာ ေလ့က်င့္ေနတာ။ ရွင္နဲ႔ စကား နည္းနည္း ေျပာလို့ ရမလား။'
'ရပါတယ္။ ျပႆနာမရွိပါဘူး။'

ခင္ဗ်ားအေနနဲ႔ အဲ့ဒီနိုင္ငံေတြမွာ အဂၤလိပ္လို ေျပာတတ္တဲ့ ေဒသခံေတြ႕ရင္ တကယ္ကို ထူးဆန္းတယ္လို့သာ မွတ္ပါ။ ဘာေၾကာင့္ဆို သူတို့ေတြဟာ အဂၤလိပ္လို လုံးဝ မေျပာဘူး။ ခင္ဗ်ား ဘာသာ အဂၤလိပ္လိုေျပာပါ၊ စပိန္လိုမရပါဘူးဆိုတာကို အာေပါက္ေအာင္ ေျပာလည္း သူတို့က ခင္ဗ်ားကို ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ၾကည့္ၿပီး  စပိန္လိုပဲ ျပန္ေျပာေနလိမ့္မယ္။ တစ္ ႏွစ္ သုံး ေလးေတာင္ အဂၤလိပ္လို မေျပာဘူး။ ပိုက္ဆံရွင္းတာျဖစ္ျဖစ္ မုန္႔မွာတာျဖစ္ျဖစ္ လက္ညႇိုးေတြေထာင္ၿပီး ဘယ္ေလာက္ဆိုတာကိုျပေနတာေတာင္ သူတို့ပါးစပ္က စပိန္လို ၁ ၂ ၃ ၄ ပဲ ထြက္တယ္။

Lola က အသက္ႏွစ္ဆယ္၊ ေဆးေက်ာင္းတက္ေနတာ ေျပာတယ္။ စားေသာက္ဆိုင္မွာ အခ်ိန္ပိုင္း စားပြဲထိုးရင္း ဝင္ေငြရွာေနတာ။ သူမ အလုပ္ခ်ိန္ၿပီးေတာ့မွာမို့ ၿမိဳ့ထဲ လိုက္ျပေပးရမလားလို့ ေမးတယ္။ 'ေကာင္းသားပဲ' လို့ ေျပာေတာ့ သူမက ခဏေစာင့္ခိုင္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို့ ႏွစ္ေယာက္ တူတူထြက္လာခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ ၿမိဳ့ထဲမွ မေရာက္လိုက္ဘူး။ သူမ အခန္းဆီ ေရာက္သြားၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို့ လိင္ဆက္ဆံခဲ့ၾကတယ္။

ကိစၥၿပီးခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ မျပန္ခင္ သူမ ပိုက္ဆံအိတ္ကိုယူ၊ သူမ ပိုက္ဆံအိတ္ထဲ ေဒၚလာ တစ္ရာတန္ ၂ ရြက္ ထည့္ေပးေနတာ သူမက လွဲေနရင္း ၾကည့္ေနတယ္။ ဘာမွေတာ့ မေျပာ။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ အိပ္ၾကတာမို့ တစ္ျပားမွ မေပးဘူး ဆိုတဲ့ ဘဝင္႐ူးေနတဲ့ ေစာက္႐ူးေကာင္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ Tom Hiddleston တို့ Leonardo DiCaprio တို့လို ႐ုပ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ေကာင္လို့ ေျပာလည္း ခင္ဗ်ားတို့ ယုံရမွာပဲ။ ဒါမွမဟုတ္ Chris Hemsworth
 တို့လို ဗလေတာင့္ေတာင့္ ေကာင္လို့ ေျပာလည္း ခင္ဗ်ားတို့ ယုံရမွာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အဲ့လို ႐ုပ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ေကာင္မ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ ရိုးရိုးသာမန္ေကာင္ပဲ။ သူမ အတူလိုက္အိပ္တာ ကၽြန္ေတာ့္႐ုပ္ရည္ေၾကာင့္လို့ ေသြးနားထင္ေရာက္ေနတာမ်ိဳး မရွိဘူး။ သူမဟာ ျပည့္တန္ဆာ မဟုတ္တာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အတူမအိပ္ခင္ တစ္ေန႔တည္း တစ္ျခား ေယာက္်ား ေလးငါးေျခာက္ေယာက္ေလာက္နဲ႔ အတူ အိပ္ထားတာမ်ိဳးေတာ့ မရွိတာ အေသအခ်ာပါပဲ။ သူမ တစ္ျခားသူနဲ႔ အိပ္တာ မအိပ္တာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အေရးမႀကီးပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္သူနဲ႔ အိပ္တာ မအိပ္တာဟာလည္း သူမ အတြက္ အေရးမွ မႀကီးပဲ။ တန္ရာတန္ေၾကးေပးတယ္ ဆိုတာထက္ သူမ သုံးစရာစြဲစရာ တစ္ခုခုရွိေအာင္ ေပးတဲ့သေဘာပါပဲ။ ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သတ္လို့ ကၽြန္ေတာ္တို့ ဘာမွမေျပာၾက။

သူမရဲ့ ဖုန္းနံပတ္ကို ေမးလိုက္တယ္။
contact ထဲ save လိုက္ၿပီး whatsapp အေကာင့္ကေန msg ပို့လို့ရေအာင္ လုပ္ထားလိုက္တယ္။
သူမရဲ့ facebook, twitter, instagram စတဲ့ social media ေတြကိုေတာ့ မေမးဘူး။
သူမရဲ့ ကိုယ္ပိုင္ဘဝနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ကိုယ္ပိုင္ဘဝက တစ္လမ္းစီပဲေလ။
ေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္ေရာက္လာရင္ whatsapp ကေနဆက္သြယ္လိုက္မယ္ေျပာေတာ့ သူမက ေခါင္းညိတ္ျပတယ္။

ဒါေပမယ့္ ေနာက္တစ္ေခါက္ သူမရွိတဲ့ၿမိဳ့ဆီ မေရာက္ေတာ့ဘူး။
သေဘၤာဟာ run ေျပာင္းသြားၿပီး သူမရွိရာ ၿမိဳ့ကို မဝင္ေတာ့။
အဲ့ဒီအေၾကာင္း သူမကို ေျပာျပေတာ့ သူမက ကၽြန္ေတာ့္သေဘၤာသြားမယ့္ ၿမိဳ့ေတြ နိုင္ငံေတြကို ေမးတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ေျပာျပလိုက္ေတာ့ ၿမိဳ့တစ္ၿမိဳ့့ကိုေတာ့ သူမ လိုက္လာလို့ ရတဲ့အေၾကာင္း သူမက ေျပာတယ္။

အဲ့ဒီၿမိဳ့ကို သူမ လိုက္လာခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို့ ဟိုတယ္တစ္ခုဆီ အျမန္သြားၾကၿပီး ခ်စ္ရည္လူးၾကတယ္။
ေနာက္ေတာ့ ဟိုတယ္ရဲ့ ျပတင္းေပါက္ေလးကိုဖြင့္ ေဆးလိပ္အတူေသာက္၊ ရွုခင္းကို ၾကည့္ရင္း စကားေတြေျပာၾကတယ္။
သူမနဲ႔ တစ္လတစ္ခါေလာက္ေတြ႕ၾကတယ္။
ျပန္ခါနီးတိုင္း သူမ အိတ္ထဲ ေဒၚလာ တစ္ရာတန္ ႏွစ္ရြက္ထည့္ျမဲ၊ သူမက ေငးၾကည့္ေနဆဲ။
ကၽြန္ေတာ္ဟာ သူမနဲ႔ ခ်စ္သူေတြမဟုတ္သလို သူမကို ပိုက္ဆံေပးၿပီး ေပ်ာ္ပါးေနတာ မဟုတ္ဘူး။
တစ္လအတြင္း သူမ တစ္ျခား ေယာက္်ားေတြ အိပ္လား မအိပ္လား ကၽြန္ေတာ္ မေမးသလို သူမကလည္း မေမး။
သူမရဲ့ စပြန္ဆာ ဦးေလးႀကီးေျပာရေအာင္လည္း သူမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကြာတာမွ ငါးႏွစ္။ သူမကို တစ္ခါတစ္ခါ ေပးတာ ကၽြန္ေတာ္ရတဲ့ လစာရဲ့ ငါးပုံတစ္ပုံေလာက္ရွိပါတယ္။
ေျပာရရင္ ကၽြန္ေတာ္တို့ဟာ ခ်ိတ္ေတြလိုပဲ။
ဘယ္သူနဲ႔ ခ်ိတ္မိဖို့ ႀကိဳးစားႀကိဳးစား ႏွစ္ဖက္လုံး ႀကိဳးစားမွ ခ်ိတ္မိၾကတာ။
သူမနဲ႔ ေတြ႕ဖို့ ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳးစားသလို သူမကလည္း ေတြ႕ဖို့ ႀကိဳးစားလို့ ခ်ိတ္မိၾကတယ္။
ဒီေလာက္ပါပဲ။
ဘာ အခ်စ္ေတြ အသည္းေတြ ကလီစာေတြ လိုဟာမ်ိဳးေတြ မပါ။

သူမနဲ႔ လိင္ဆက္ဆံၿပီးရင္ စကားေတြေျပာေနေလ့ရွိတယ္။
ၾကာလာေတာ့ သူမနဲ႔ အိပ္ရတာထက္ သူမနဲ႔ စကားေျပာေနရတာက ေပ်ာ္စရာပိုေကာင္းတယ္ ထင္လာတယ္။
သူမနဲ႔ ႐ုပ္ရွင္ေတြအေၾကာင္း၊ စာအုပ္ေတြအေၾကာင္း၊ သီခ်င္းေတြအေၾကာင္းေျပာၾကတယ္။
သူမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔့ အတူတူသိတဲ့ စာေရးဆရာေတြက နည္းတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကလည္း လက္တင္အေမရိကထဲကဆိုရင္ Gabriel García Márquez, Julio Cortázar, Neruda  တို့ေလာက္ပဲ ဖတ္ဖူးတာရယ္။
သူမ သိတဲ့ စာေရးဆရာေတြ အမ်ားႀကီး ကၽြန္ေတာ္မသိသလို ကၽြန္ေတာ္သိတဲ့ စာေရးဆရာအမ်ားႀကီး သူမ မသိဘူး။

' Paulo Coelho ေကာ သိလား'
' အင္း သိတယ္'
' သူက စပိန္လို ေရးတာ မဟုတ္ဘူးထင္တယ္။ ဘရားဇီးလို မဟုတ္ဘူးလား။'
' ရွင္လည္း စပိန္လို ေရးထားတဲ့စာေတြအကုန္ ဖတ္ဖူးတာပဲ။ ကၽြန္မ Paulo Coelho ဖတ္ဖူးတာ ဘာထူးဆန္းလို့လဲ။ ဘာသာျပန္ေတြ ရွိတယ္ေလ'

ဟုတ္သားပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ဖူးတာေတြကလည္း ျမန္မာလိုေတြခ်ည္းပဲေလ။ ႐ုပ္ရွင္ေတြကေတာ့ သိတာတူၾကတာမ်ားပါတယ္။ အဆိုေတာ္ေတြထဲ Imagine Dragons, Lana, Maroon 5 ႀကိဳက္ၾကတာခ်င္းတူတယ္။ သူမနဲ႔ အတူ ဆက္ဆံေနတုန္း၊ စကားေျပာေနတုန္း Imagine Dragons နဲ႔ Lana သီခ်င္းေတြ ခပ္တိုးတိုး ဖြင့္ထားတတ္ၾကတယ္။

' ရွင္ေျပာလိုက္ရင္ ေတာ္ေတာ္ပ်င္းစရာေကာင္းတဲ့အေၾကာင္းေတြပဲေနာ္။ ပ်င္းစရာေကာင္းတဲ့ စာအုပ္ေတြ၊ ပ်င္းစရာေကာင္းတဲ့ ႐ုပ္ရွင္ေတြ'

ဟုတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ ပ်င္းစရာေကာင္းတဲ့လူတစ္ေယာက္အျဖစ္သတ္မွတ္ထားတာပါပဲ။ ေကာင္မေလးေတြက်ေအာင္ ေျပာနိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္းမ်ိဳး မရွိဘူး။

' ဒါကပဲ ရွင့္ကို စိတ္ဝင္စားစရာျဖစ္ေနတာပဲ ေနမွာပါေလ'

ကၽြန္ေတာ္ ရွက္ၿပီး ျပဳံးမိသြားတယ္။ အဲ့တာကို သူမ ျမင္သြားၿပီး စေနာက္ရင္း ရယ္ေနေတာ့တာပဲ။
.
.

' ရွင့္ တိုင္းျပည္အေၾကာင္း အင္တာနက္က ရွာၾကည့္ေသးတယ္။ ရွင့္ ၿမိဳ့က ဘုရားအႀကီးႀကီးက ေရႊအစစ္လား။'
'  အင္း။ အစစ္။'
' အဲ့တာဆို ရွင္တို့ တိုင္းျပည္ကလူေတြ ေတာ္ေတာ္ခ်မ္းသာမွာပဲေနာ္။'
' ငါ့ကို ၾကည့္တာ ေတာ္ေတာ္ခ်မ္းသာတဲ့ ပုံေပါက္ေနလား။ မင္းအေၾကာင္း ငါသိပါတယ္။ တုံးခ်င္ေယာင္ေဆာင္  မေနပါနဲ႔။'
သူမက ရယ္လ်က္
' ဒါကေတာ့ ဘယ္မွာျဖစ္ျဖစ္ပါ။ ဘာသာတရားေတြက လူေတြထက္ ခ်မ္းသာၾကတယ္။'
သူမက လည္ပင္းမွာ လက္ဝါးကပ္တိုင္ဆြဲႀကိဳးေသးေသးေလးဆြဲထားတယ္။ သူမနဲ႔ လိင္ဆက္ဆံတိုင္း အဝတ္အစားေတြ ကိုယ္မွာမကပ္ေနလည္း အဲ့ဆြဲႀကိဳးက ကၽြန္ေတာ္တို့ ႏွစ္ေယာက္ၾကား ေရာက္ေရာက္ေနသလို ခံစားရတယ္။
' ခရစ္ယာန္ဘာသာကိုေကာ ဘယ္လိုျမင္လဲ။'
' ငါ အဲ့အေၾကာင္းမေျပာခ်င္ဘူး။'
' ဘာလို့လဲ။ ဘာသာမဲ့ဆိုတာ ဝန္ခံရမွာ အဲ့ေလာက္ ေသာကမ်ားေနလား။'
' ငါ့မွာ ဘာမွ ဝန္ခံစရာမရွိသလို ဘာမွ ေသာကမေရာက္ပါဘူး။ မင္းကိုးကြယ္ခ်င္တာကိုးကြယ္ပါ။ ငါ မေလွာင္ပါဘူး။'
' ဘာသာတရားေတြသာ မရွိေတာ့ရင္ ဘယ္လို ေနမယ္ ရွင္ထင္သလဲ။'
' ငါမသိဘူး။'
' ေျပာ...ပါ။ ( talk please ကို ပူဆာသလို ဆြဲေျပာတာ)
' ဘာသာတရားေတြ မရွိေတာ့ရင္ တစ္ျခား အရာတစ္ခုခုက အစားထိုးဝင္ေရာက္လာမွာပဲ။ လူေတြရဲ့ အေၾကာက္တရားကို ေျဖေဖ်ာက္ေပးမယ့္အရာ၊ လူေတြ မ်က္စိမွိတ္ကိုးကြယ္မယ့္အရာ။ အဲ့တာေၾကာင့္ ဘာသာတရားေတြ မရွိေတာ့လည္း ဘာမွ ထူးျခားသြားမွာ မဟုတ္ဘူး။'
.
.

တစ္ခါက်ေတာ့ သူမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ျပတင္းေပါက္ကေန အျပင္ကို ထိုင္ၾကည့္ရင္း စီးကရက္ထိုင္ေသာက္ေနခဲ့ၾက။
ပင္လယ္ကိုလွမ္းျမင္ေနရၿပီး ဆိပ္ကမ္းမွာ ကပ္ထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္သေဘၤာကိုေတာင္ လွမ္းျမင္ေနရတယ္။
လွိုင္းေတြက ဟိုဘက္ျခမ္းက ကမ္းေျခကို လာလာရိုက္လို့။
ဟိုတယ္ေအာက္မွာက ငါးေစ်း။
တစ္လမ္းလုံး လူေတြျပည့္ႏွက္ေနတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို့ ႏွစ္ေယာက္ဟာ အခန္းထဲ ကိုယ္တုံးလုံး ထိုင္ေနၾကရင္း အေပၚကေန လွမ္းၾကည့္ေနၾကတယ္။

' သီခ်င္းဆိုျပပါလား'
' အသံမေကာင္းဘူး'
'နားေထာင္ခ်င္လို့ပါ။ ျမန္မာသီခ်င္းဆိုျပ'
'နားလည္းမလည္ပဲနဲ႔'
' အဲ့ဘာသာစကားရဲ့ အသံကိုၾကားခ်င္လို့။ နားမလည္လည္း နားေထာင္ခ်င္တယ္'

' အသည္းခြဲသြားမယ္ဆိုရင္လည္း သြားပါ
တားဆီးခြင့္ေတာ့ မရွိသူပါ
ေနာက္ဆုံးတစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ့ နင့္မ်က္ႏွာ
ငါ့တစ္သက္မေမ့ေအာင္ ၾကည့္ခြင့္ေလးေတာ့ ေပးခဲ့ပါလား'

ေမာင္ေမာင္ေဇာ္လတ္ရဲ့ လမ္းခြဲခ်ိန္ သီခ်င္းကို ဆိုျပေနမိခဲ့။ သူမဟာ ျပတင္းတန္းေပၚ လက္မွီ၊ သူမလက္ေမာင္းေပၚေမးေထာက္ရင္း နားေထာင္ၿပီးၾကည့္ေနခဲ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ့္အသံဟာ အရမ္းႀကီးေတာ့ မေကာင္းပါဘူး။ အဆိုေတာ္မွ မဟုတ္ပဲ။

' ဘယ္ေတာ့မွ အျပစ္ေတြ မျမင္ပါဘူး
အျမဲ ခြင့္လႊတ္ထားၿပီးသား
ႏွုတ္ဆက္ဖို့ ခဏေလာက္ေတာ့ အခြင့္အေရးေလးေပး
ရက္စက္ၿပီး ႏွင္မထုတ္ဘူး မဟုတ္လား'~

တစ္ပုဒ္လုံး ဆိုျပၿပီးခ်ိန္ သူမက ေမးေထာက္ရင္း ျပဳံးၿပီးၾကည့္ေနတယ္။ သူမ သေဘာက်ေလာက္ေအာင္ေတာ့ ဆိုျပနိုင္ခဲ့တယ္ ထင္ပါတယ္။ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္လုံးရဲ့ အဓိပၸာယ္ကို ေမးလို့ တစ္ေၾကာင္းခ်င္း ရွင္းျပရေသးတယ္။
.
.

ေတြ႕ၾကတာ တစ္လ တစ္ခါေလာက္ကေန ရက္ေတြစိပ္လာတယ္။ တစ္ျခား လာလို့ လြယ္ေလာက္မယ့္ လက္တင္အေမရိက နိုင္ငံေတြထိလိုက္လိုက္လာတယ္။ သူမ ကၽြန္ေတာ့္ဆီက ပိုက္ဆံ သိပ္ မယူေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္မွာလည္း ေပးစရာလည္း သိပ္မရွိေတာ့ဘူး။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ လိင္ဆက္ဆံၾကတယ္။ အဝတ္အစားဗလာနဲ႔့ ေဆးလိပ္ေသာက္ရင္း စကားေတြေျပာၾကတယ္။ ဒါေတြက ေပ်ာ္စရာေတြ ျဖစ္လာတယ္။
.
.

ဒီလိုနဲ႔ပဲ သူမ ထားခဲ့ရေတာ့မယ့္ရက္ကို ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ အဲ့ဒီေန႔တုန္းက သူမက သိပ္စကားမေျပာ။ ကၽြန္ေတာ္တို့ ဟိုတယ္ကိုေရာက္လာခဲ့ၾကတယ္။ လိင္ဆက္ဆံၿပီးခ်ိန္မွာ သူမဟာ ဘာစကားမွမေျပာ။ တေအာင့္ၾကာေတာ့ သူမ ငိုပါေတာ့တယ္။ ဘာျဖစ္လို့လဲေမးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို့ ႏွစ္ေယာက္ေတြ႕ေတြ႕ေနတာ သူမ ရည္းစား သိသြားလို့တဲ့။ ေျပာဆိုၿပီး လမ္းခြဲသြားလို့လား ေမးေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သူမ ဒီဝင္ေငြရေနတာကို သူ႔ကို တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွ မေထာက္ပံ့လို့ တဲ့။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိေတာ့။
ကုတင္ေစာင္းကို ေက်ာမွီရင္း လက္တစ္ဖက္က သူမ ေက်ာျပင္ကိုပြတ္သပ္၊ လက္တစ္ဖက္က စီးကရက္ထိုင္ေသာက္ေနမိတယ္။ ဒီေန႔မွ စကားေတြ ရွားပါးေနခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီေတာ့မွ သတိထားမိတာက ေျပာသမၽွစကားေတြဟာ သူမ က ဦးေဆာင္စတင္ခဲ့တာေတြခ်ည္းမွန္း သတိထားမိတယ္။ သူမ ေျပာသမၽွကို လိုက္ေျပာ၊ စိတ္ပါလာရင္း ပိုေျပာေတြပဲ ရွိခဲ့ၿပီး ကိုယ္က ဦးေဆာင္ေျပာတာေတြ သိပ္မရွိခဲ့။ သူမ ငိုေနတာေၾကာင့္လည္း ဘာမွ မေျပာပဲ တိတ္တိတ္ေနေနမိတာလည္း ပါပါတယ္။

တေအာင့္ၾကာေတာ့ သူမ အငိုတိတ္စျပဳလာတယ္။ သူမက ႐ုတ္တရက္ ကၽြန္ေတာ့္လိင္တံကို ပါးစပ္နဲ႔ စုပ္ေပးတယ္။ သူမဟာ ဘယ္တုန္းကမွ ပါးစပ္နဲ႔ မလုပ္ေပးဖူးခဲ့။ သူမဟာ အားရပါးရကို စုပ္ေပးေနခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ အေပၚကေနတက္ၿပီး ဆက္ဆံတယ္။ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ေတာ္ေတာ္လာေနတဲ့အခ်ိန္ သူမ ရပ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူမဟာ တစ္ဖက္ကို လွည့္လိုက္တယ္။ သူမရဲ့ ေရွ႕ ေပါက္အစား ေနာက္ေပါက္နဲ႔ ဆက္ဆံခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေခၽြးေတြျပန္၊ ေမာပန္းၿပီး ၿပီးဆုံးခဲ့ရ။ ၿပီးဆုံးသြားခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္လည္း အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တယ္။

နိုးလာေတာ့ သူမ မရွိေတာ့။
သူမ အဝတ္အစားေတြလည္း မရွိ။
သူမ အသုံးအေဆာင္ေတြလည္း မရွိ။
ေျပာရရင္ ေဆးလိပ္ျပာခြက္ထဲမွာေတာင္ သူမ ႏွုတ္ခမ္းနီရာစြန္းထင္ေနတဲ့ စီးကရက္ဖင္စီခံေတြေတာင္ မရွိေတာ့။
phone ကို ဖြင့္လိုက္တယ္။
ျပန္သြားၿပီလား ေမးဖို့ ဖုန္းနံပတ္ကို ရွာေတာ့ contact list ထဲ သူမ နာမည္မရွိေတာ့။
whatsapp application ထဲလည္း chat ထားေတြ မရွိ၊ ဘာမွ မရွိေတာ့။
album ထဲ သူမ ဓာတ္ပုံ ႏွစ္ပုံေလာက္ ရွိတာေတြပါ မက်န္ခဲ့။
phone ကို password ခံထားတာ ဘယ္လို သိၿပီး ဝင္ဖ်က္သြားခဲ့သလဲ မသိသလို အဲ့ေလာက္ထိလုပ္ဖို့ လိုလို့လားဆိုတာ နားမလည္နိုင္ခဲ့။
သူမ phone no. ကို အလြတ္ မွတ္မိရေအာင္လည္း ဒီေခတ္မွာ ဘယ္သူေတြဟာ ဖုန္းနံပါတ္ကို အလြတ္က်က္ၾကေသးသလဲ။
ကၽြန္ေတာ္ သူမ ဖုန္းနံပတ္ကို တစ္လုံးေတာင္ မမွတ္မိဘူး။
ကၽြန္ေတာ့္ ပိုက္ဆံအိတ္ထဲ မွာပါလာတဲ့ ေဒၚလာ တစ္ရာတန္ တစ္ရြက္နဲ႔ အေႂကြတစ္ခ်ိဳ့ဟာလည္း အရာမယြင္းခဲ့။
ဒါေပမယ့္ တစ္ခုခုေတာ့ ေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္တြင္းထဲက လိပ္ျပာကို သူမ ယူေဆာင္သြားခဲ့တယ္။
.
.
.

ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲ့သေဘၤာကေန အိမ္ျပန္ဖို့ အခ်ိန္ကို နီးလာခဲ့ၿပီ။
သူမ ေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ့တဲ့ ၿမိဳ့ေလးကို ေနာက္ဆုံးတစ္ေခါက္ ေရာက္ခဲ့တယ္။
ဂိတ္ဝမွာ သူမ ေစာင့္ေနမလား ရွာၾကည့္မိတယ္။
ဟိုတယ္နားမွာ သူမ ေစာင့္ေနမလား သြားရွာၾကည့္မိတယ္။
ငါးေစ်းထဲ ပတ္ေလၽွာက္ရင္း အျပန္ျပန္အလွန္လွန္လိုက္ရွာေနမိခဲ့။
တခါတရံ ေခါင္းထဲ ဝင္လာခဲ့တာ သူမ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္ဘဝထဲ တကယ္ ျဖစ္ရွိခဲ့တာလား၊ အိပ္မက္လားဆိုတာပါ စဥ္းစားေနမိတယ္။
သူမကိုသာ ျပန္ေတြ႕ခဲ့ရင္ ေျပာမိမွာက ငါတို့ ဘဝေတြေတာ့ ဒီေလာက္ပဲ။ ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ လမ္းခြဲၾကရေအာင္လို့ လက္ဆြဲႏွုတ္ဆက္မိမွာ။
အခုေတာ့ သူမကို ဆိုျပခဲ့တဲ့ သီခ်င္းရဲ့ ဆန္႔က်င္ဘက္ တည့္တည့္ကို သူမက ဦးတည္သြားခဲ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ေပ်ာက္ဆုံးသြားတဲ့ လိပ္ျပာနဲ႔။
.
.
.

တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ၾကာသြားတယ္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲ့သေဘၤာကေန အိမ္ျပန္ၿပီးနား၊ ၿပီးေတာ့ ေနာက္တစ္စီးထပ္စီးတယ္။
ဒီတစ္စီးကေတာ့ လက္တင္အေမရိကဘက္ကို မေရာက္ေတာ့ပဲ ဥေရာပဘက္ကို သြားတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ လက္တင္အေမရိက ကိုသြားခ်င္တာ မသြားခ်င္တာက အေရးမႀကီးပါဘူး။
သေဘၤာ company က ကၽြန္ေတာ့္အေဖပိုင္တာမွ မဟုတ္ပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္သြားခ်င္ပါတယ္၊ ညာသြားခ်င္ပါတယ္ ေျပာလို့မွ မရတာ။
စကၤာပူမွာ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ ေဆြမ်ိဳးေတြ ရွိတယ္။
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ စကၤာပူ တစ္ခါမွမေရာက္ဖူးဘူး။
သေဘၤာလိုက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စကၤာပူကိုေရာက္ၾကေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ တစ္ခါမွကို မေရာက္ဖူးဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တို့ ဘဝေတြဟာလည္း ဒီလိုပါပဲ။
ကိုယ္ သြားခ်င္တဲ့လမ္းကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရပဲ လမ္းကသာ ကိုယ့္ကို ျပန္လည္ေရြးခ်ယ္ၾကတယ္။

ဥေရာပသြားတဲ့ သေဘၤာကေန အိမ္ျပန္တဲ့အခ်ိန္မွာပါ။ အဲ့ဒီ အိမ္အျပန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ေလဆိပ္မွာ transit စီးဖို့ ထိုင္ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ တေအာင့္အၾကာ ကၽြန္ေတာ့္ထိုင္ခုံနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ခပ္လွမ္းလွမ္းတစ္ေနရာက ထိုင္ခုံမွာ သူမကို လွမ္းေတြ႕လိုက္တယ္။
သူမက ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမင္ေတာ့ ျပဳံးျပတယ္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း သူမကို ျပဳံးျပတယ္။
ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ျပဳံးေနတာ သူမကို မဟုတ္ေတာ့ပဲ သူမ လည္ပင္းကို ျမင္တာေၾကာင့္ပဲ။
သူမ လည္ပင္းက ဆြဲႀကိဳးဟာ လက္ဝါးကပ္တိုင္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္တြင္းက ေပ်ာက္ဆုံးသြားတဲ့ လိပ္ျပာကို သူမလည္မွာ အျမတ္တနိုးဆြဲထားတာေၾကာင့္ပဲ။
သူမဟာလည္း ထမလာသလို ကၽြန္ေတာ္ဟာလည္း သူမဆီ ထမသြားခဲ့။
ခဏအၾကာမွာ လူျဖဴေယာက္်ားတစ္ေယာက္ဟာ ေကာ္ဖီခြက္ႏွစ္ခြက္ကို ကိုင္လာၿပီး သူမေဘးဝင္ထိုင္ရင္း သူမကို တစ္ခြက္ကမ္းေပးတယ္။
သူမပခုံးကို သိုင္းဖက္ရင္း သူမ ႏွုတ္ခမ္းကို ခပ္ဖြဖြ အနမ္းေပးတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ထိုင္ေနတဲ့ေနရာကေန ထထြက္သြားလိုက္တယ္။
သူမ အားတုံ႔အားနာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ဆီ လွမ္းၾကည့္မွာ ကၽြန္ေတာ္မလိုလားဘူး။
သူမ အဆင္ေျပေနတာ သိရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဝမ္းသာပါတယ္။

သူမနာမည္က Lola။
ဒါ သူမ နာမည္အရင္းေတာ့ မဟုတ္။
သူမရဲ့ လည္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ေပ်ာက္ဆုံးသြားတဲ့လိပ္ျပာကို ဆင္ျမန္းထားတယ္။

- ျမတ္သန္း