Uncle Kyaw

'သားညီ....ဒါဦးငယ္ရဲ႕ ေဘာ္ဒါ ေက်ာ္စြာလင္းတဲ့၊ ဦးငယ္နဲ႔အတူလာေနမွာ။ သားညီက အန္ကယ္ေက်ာ္လို႔ေခၚေပါ့။'

ဦးငယ္သည္ ေအာင္ျမင္စျပဳေနတဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းတစ္ခုရဲ႕ ဦးစီးဦးေဆာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ဖက္ရွင္ဆိုင္ေတြဖြင့္ထားသည္။ ေယာက္်ားေလးသံုးပစၥည္းေတြ တင္သြင္းသည့္ကုမၸဏီလုပ္ငန္းမွာလည္း ဒါရိုက္တာအဖြဲ႕၀င္ျဖစ္ေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ပင္ သူ႔ရဲ႕ လုပ္ငန္းတစ္ခုမွာ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ျဖင့္ မန္ေနဂ်ာျဖစ္ေနသည္ပင္။

ေဖၾကီး၊ ေမၾကီးႏွင့္ ကိုကိုတို႔အားလံုး ကေနဒါမွာ ေနထိုင္ေနၾကသည္မွာ ကြၽန္ေတာ္ဆယ္ေက်ာ္သက္မစြန္းတစြန္းအရြယ္ကတည္း ကပင္။ ကြၽန္ေတာ္သည္သာ ဦးငယ္ကို သံေယာဇဥ္ရွိတာေရာ ျမန္မာျပည္မွာ ေနေပ်ာ္သည္ေရာေၾကာင့္ ေက်ာင္းတက္ရင္း ဦးငယ္ကို ကူညီလုပ္ကိုင္ရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိသည္ပဲ။

ဦးငယ္သည္ အခုအရြယ္ထိ အိမ္ေထာင္မက်ေသးသည့္လူပ်ိဳၾကီးျဖစ္သည္။ စီးပြားရွာေကာင္းေသာ၊ ရုပ္ရည္ခန္႔ညားေသာ သူ႕အတြက္ အိမ္ေထာင္ဘက္မွာ မရွားေပ။ ဒါေပမဲ့ ဦးငယ္သည္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားစြာျဖင့္သာ သြားလာလႈပ္ရွားေနသည္ကမ်ားပါသည္။

အျမင္စူးရွမႈ၊ ထိုးထြင္းသိျမင္မႈ၊ လမ္းသစ္ထြင္ႏိုင္မႈတို႔ေၾကာင့္ ဦးငယ္ရဲ႕ ဖက္ရွင္ဆိုင္မ်ားစြာဟာ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရဲ႕ေနရာအႏွံ႕အျပားမွာ လက္ညႇိဳးထိုးမလြဲ။ ဒုတိယျမိဳ႕ေတာ္ မႏၲေလးျမိဳ႕မွာပင္ ဆိုင္ခြဲ ၂ခုရွိသည္။ ဦးငယ္ရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ အမ်ားၾကီးထဲမွာ လူမ်ိဳးစံု ပါသည္။ သည္အထဲမွာမွ အခုအိမ္မွာ လာေရာက္ေနထိုင္မည့္ အန္ကယ္ေက်ာ္နဲ႔ အေတာ္တြဲသည္။ ဘယ္သြားသြား ဘယ္လုပ္ငန္းျဖစ္ ျဖစ္ ႏွစ္ဦးအတူ ထူေထာင္ၾကသည္ကမ်ားသည္။

ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ လူငယ္ပီပီ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာေနတတ္သည္။ ယခုႏွစ္မွစျပီး UFL မွာ အဂၤလိပ္စာေမဂ်ာျဖင့္ ေက်ာင္းစ တက္ရ မည္ ျဖစ္ျပီး ဆယ္ေက်ာ္သက္လြန္ခါစ လူငယ္တစ္ဦးပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။ ငယ္ရြယ္စဥ္ကတည္းက အားကစား၀ါသနာ ပါသည္ ေၾကာင့္ေရာ ေဖၾကီးနဲ႕ တူသည္ေၾကာင့္ေရာထင့္ ထြားၾကိဳင္းသည္မွာ ဦးငယ္ေဘာ္ဒီႏွင့္ မတိမ္းမယိမ္းပင္။ စိတ္ထားကေတာ့ ကေလး ဆန္ခ်င္တုန္းျဖစ္ သည္။

မနက္ခင္းအိပ္ယာႏိုးခါစ အိမ္ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာစဥ္ ဦးငယ္ မႏၲေလးကျပန္ေရာက္ျပီး သူ႔သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပး လာျခင္းျဖစ္ သည္။ အန္ကယ္ေက်ာ္ဆိုသူကို သိပ္သေဘာမက်ခ်င္ပါ။ မ်က္လံုးမ်ားက တစ္မ်ိဳးလို႔ေတာ့ ထင္မိသည္။ ညအိပ္ေဘာင္းဘီမလဲရေသး သည့္ ကြၽန္ေတာ့္ကို စိုက္ၾကည့္သည့္ပံုစံက နည္းနည္းဆန္းခ်င္သည္။

တကၠသိုလ္စတက္ခါစ လူငယ္ေတြထံုးစံအတိုင္း သူငယ္ခ်င္းအသစ္ေတြျဖင့္ သြားတာလာတာ သင္တန္းေတြ တက္ကာျဖင့္ေနမိသည္ ေၾကာင့္ ပထမႏွစ္၀က္ စာေမးပြဲတြင္ အမွတ္အလြန္နည္းလွစြာျဖင့္ ေအာင္သည္။ ညေနခင္း အိမ္ေရာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အိတ္ကို ဦးငယ္ယူၾကည့္စဥ္မွာေတာ့ ထိုအမွတ္စာရင္းစာရြက္ ဦးငယ္လက္ထဲေရာက္သြားခဲ့ေလသည္။ စာႏွင့္ပတ္သက္လွ်င္ ေဖၾကီးထက္ပင္ စနစ္ၾကီးေသာ ခြင့္မလႊတ္တတ္ေသာေၾကာင့္ ေဖၾကီးက စိတ္ခ်ယံုၾကည္ျခင္းကို ခံယူရသူျဖစ္သည္။

'ေက်ာ္စြာ...ဒီေကာင့္ကို ဒီအတိုင္းလႊတ္ထားလို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ကိုၾကီးက အလုပ္တစ္ဖက္နဲ႔ ဘယ္လိုမွသူ႕ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ေက်ာ္စြာက ၾကပ္ၾကပ္မတ္မတ္ ကိုၾကီး ကိုယ္စားထိန္းသိမ္းေစာင့္ၾကည့္ေပးပါ။ ျပီးေတာ့ အမွတ္စာရင္းမွာက ဒီေကာင္ေတာ္ေတာ္အမွတ္နိမ့္ေနတယ္။ ညီက ၾသဇီက ပါရဂူဘြဲ႕ယူခဲ့သူဆိုေတာ့ အေတာ္ပဲ ေကာင္းေကာင္းထရိန္နင္ လုပ္ေပးပါ။' ဦးငယ္သည္ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ အန္ကယ္ေက်ာ္အား ရွည္လ်ားစြာမွာၾကားျပီး စာၾကည့္ခန္းရွိရာသို႔ ထြက္သြားေလေတာ့သည္။

'ကဲ...ေကာင္ကေလး မင္းဦးေလးကေတာ့ အန္ကယ္ေက်ာ့္လက္ထဲ မင္းကိုအပ္လိုက္ျပီ...ဒီေန႔ကစျပီး သားညီရဲ႕ ေကာင္းျခင္းဆိုးျခင္းက အန္ကယ္ေက်ာ့္အေပၚကိုေရာက္လာျပီ။'

ထိုစကားကို အန္ကယ္ေက်ာ္က ကြၽန္ေတာ့္ပုခံုးကို အသာညႇစ္ကိုင္ရင္းေျပာေလသည္။ တစ္မ်ိဳးေတာ့ တစ္မ်ိဳးပင္ ဦးငယ္က သူ႔သူငယ္ခ်င္းကို ကြၽန္ေတာ့္အား အလံုးစံုအပ္ႏွံသည့္ပံုျဖစ္ေနသည္။

ကြၽန္ေတာ္သည္ အခုအရြယ္ထိ ကေလးစိတ္မကုန္ေသးေပ။ ကိုယ့္ထက္ငယ္ေသာ ကေလးေတြႏွင့္ ကစားေကာင္းတုန္း၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ ႏွင့္ ကစားတုန္းပင္။ ျပီးေတာ့ အိမ္မွ ကားဒရိုင္ဘာ ဦးေလးရဲ႕ သား ရဲမြန္ႏွင့္လည္း နဘမ္းလံုးေကာင္းတုန္းရွိေသးသည္။ ဒါကို အိမ္ေရာက္ ခါစ အန္ကယ္ေက်ာ္က မၾကိဳက္သလို ရွိေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ့္အား ဘာမွမေျပာခဲ့ေပ။ အခုေတာ့ အန္ကယ္ေက်ာ့္အၾကိဳက္ျဖစ္ခဲ့ရေလ ျပီ။

အိယ္ယာထခ်ိန္မွစ၍ မ်က္စိႏွစ္လံုးမွိတ္ခ်ိန္ထိ ကြၽန္ေတာ့္အား Time Table ဆြဲေပးေလသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို နား၀င္ေအာင္ ေခ်ာ့ေမ့ာ့ဆို ဆံုးမသည္။ သူ႔အစီအစဥ္ျဖင့္ အဂၤလိပ္စာကို သူကိုယ္တိုင္ ၾကပ္မတ္သင္ၾကားေပးသလို ေက်ာင္းကစာမ်ားကိုလည္း ေျဖရွင္းေပးသည္။ အခ်ိန္ၾကာလာ ေတာ့ သူ႔ကိုအထင္ၾကီးအားက်လာမိေတာ့သည္။

အလုပ္က လက္ေအာက္ငယ္သားတစ္ခ်ိဳ႕အပါအ၀င္ ရဲမြန္တို႔ျဖင့္ ေရာေႏွာေနသည္ကို ဘာမွမေျပာေပမဲ့ ကြယ္ရာတြင္ေတာ့ သူတို႔အား ဆူသည္ေျပာသည္ဟု သိရသည္။ ေနာက္ သူတို႔ေတြက ခပ္တန္းတန္းဆက္ဆံေသာ အခါမွ အန္ကယ္ေက်ာ္က အာရုံမလြင့္ေအာင္ စာကိုပိုဂရုစိုက္ေအာင္ ၀ိုင္းျပီးၾကပ္မတ္ေပးဖို႔ ေျပာထားလို႔ဆိုသည္။

အိမ္က ရဲမြန္သည္ ကြၽန္ေတာ့္ထက္ ၂ႏွစ္သာၾကီးျပီး အေ၀းသင္တက္ေနသူျဖစ္သည္။ သူ႔အေဖ ကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္မွာ ဒရိုင္ဘာလာ ေလွ်ာက္စဥ္ကတည္းက ပါလာေသာ ငယ္ေမြးျခံေပါက္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကစားေဖာ္ေျပာသမွ် လုပ္ေဆာင္ေပးတတ္ေသာ သူအျဖစ္ အိမ္တြင္ရွိေနသူျဖစ္သည္။

ဒါကိုအန္ကယ္ေက်ာ္က ဘာျဖစ္သည္မသိ ရဲမြန္ႏွင့္ လံုးေထြးေနသည္ကို မ်က္စိစပါးေမႊးဆူးေလသည္။ 'သားညီ ဒီေကာင္ေတြနဲ႕ အေရာ ၀င္လံုးေထြးေနရမယ့္အခ်ိန္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ သားညီအားလပ္ခ်ိန္ ပ်င္းရင္ အန္ကယ္ေက်ာ္နဲ႔ တင္းနစ္ရိုက္ရင္ရိုက္၊ ဗီဒီယိုၾကည့္ ခ်င္ရင္ လည္းၾကည့္။' အန္ကယ္ေက်ာ္သည္ ကြၽန္ေတာ့္အား ထိုအခ်ိန္က (ကြၽန္ေတာ့္အထင္) သားအရင္းႏွင့္မျခား ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ေလ သည္။ လက္သည္းေျခသည္း ညႇပ္ေပးတာမ်ိဳး၊ တစ္ခါတစ္ေလ ေရခ်ိဳးခါနီး ေခါင္းေလွ်ာ္ေပးတတ္တာမ်ိဳး လုပ္ေပးေလ့ရွိသည္။ ထိုအခ်ိန္ မ်ားတြင္ ရဲမြန္သည္ မ်က္ႏွာသုပ္ပ၀ါေလးကိုင္ကာ ကြၽန္ေတာ့္အား ေတြေ၀စြာေငးၾကည့္ေနတတ္၏။

တစ္ေန႔ အလုပ္ကိစၥျဖင့္ သူအိမ္အျပင္ထြက္သြားစဥ္ အိမ္မွာ ကြၽန္ေတာ္၊ ထမင္းခ်က္လင္မယား၊ ရဲမြန္သာလွ်င္ က်န္ေနခဲ့၏။ ကြၽန္ေတာ့္အား အန္ကယ္ေက်ာ္ေပးခဲ့ေသာ အိမ္စာမ်ားအား အခန္းထဲတြင္ ေရးေျဖေနခ်ိန္တြင္ 'ေဒါက္....ေဒါက္' ဆိုတဲ့တံခါးေခါက္ သံႏွင့္အတူ အခန္းအျပင္ဘက္မွ အသံျပဳတာကိုၾကားလိုက္ရသည္။

'ဘယ္သူလဲ ၀င္ခဲ့ေလ'

'ကိုညီ ကြၽန္ေတာ္ရဲမြန္ပါ။'

အခန္းတံခါးကို အသာလွစ္ျပီး ၀င္လာသည့္ရဲမြန္သည္ အခန္းထဲေရာက္မွ ဘာကို မလံုမလဲျဖစ္ေနသည္မသိ ဟိုၾကည့္ သည္ၾကည့္။

'ကိုညီ့ကို ကြၽန္ေတာ္သတိေပးခ်င္လို႔ပါ'

'ဟမ္...ကိုရဲက ဘာသတိေပးမလို႔တုန္းဗ် ရွင္းရွင္းေျပာစမ္းပါဗ်ာ။'

'ကိုညီ ဘယ္သူ႕မွ ျပန္မေျပာဘူးလို႔ ကတိေပးမွ ေျပာမယ္ကြာ။'

' ဟုတ္ပါဗ်ာ...အကိုကလည္း ထူးထူးဆန္းဆန္း။'

'ဒီလို ကိုညီရဲ႕ ကိုညီ့ဦးငယ္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းအန္ကယ္ေက်ာ္ေလ ကိုညီ့အေပၚ မရိုးသားသလိုပဲ။ ဟိုတေန႔က သူ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ လာလည္ရင္း ေျပာေနၾကတာ ဘာအဓိပၸာယ္မွန္းမသိေပမဲ့ တစ္မ်ိဳးပဲဗ်ာ။ ေကာင္ေလးကို ငါေမြးထားတာ သိပ္မၾကာခင္စားလို႔ရျပီတဲ့။ အဲဒါနဲ႔ သူ႕သူငယ္ခ်င္းက နင္တစ္ေယာက္ထဲၾကိတ္စားမေနနဲ႔ ငါ့ကိုလည္း ေပးေကြၽးဦးလို႔ သူတို႔အခ်င္းခ်င္းေျပာေနၾကတယ္။'ဟု ရဲမြန္က တုန္တုန္ရင္ရင္ျဖင့္ေျပာေလသည္။

သူေျပာေသာစကားေတြေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္အလြန္႔ကို နားရႈပ္သြားေလ၏။ ဘာေတြလည္း ေမြးစားတာေတြေရာ စားလို႔ရျပီဆိုတာေတြေရာ ငါ့ကိုလည္း ေကြၽးဦးဆိုတာေတြေရာ။ ကြၽန္ေတာ္စိတ္ညစ္သြားရေလသည္။

'ကိုညီကလည္းဗ်ာ ေျပာရမွာ ခက္တယ္။ အန္ကယ္ေက်ာ္က ကိုညီ့ကိုၾကိဳက္ေနတာဗ်။' ရဲမြန္ေျပာလိုက္ေသာစကားေၾကာင့္ အလြန္ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္သြားမိသည္။

'ကိုရဲကလည္း ၾကည့္ေျပာပါဦး။ ေယာက္်ားေလးခ်င္းၾကိဳက္စရာလား။ မိုးၾကိဳးေတြပစ္ကုန္ပါဦးမယ္။'

'ဘယ္က မိုးၾကိဳးပစ္ကုန္ရမွာလည္း ကိုညီရဲ႕ ဦးငယ္....ဦးငယ္နဲ႕ သူနဲ႕က လင္မယားလိုေနၾကတာ။ ဦးငယ္က အလုပ္မ်ားေနေတာ့ ကိုညီ့ဘက္လွဲ႕လာတာေပါ့။'

ကြၽန္ေတာ္ေတြေ၀သြားရပါ၏။ ကိုရဲဆိုသည့္ ရဲမြန္သည္ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ဆို ငယ္စဥ္ကတည္းက အနစ္နာခံသူ၊ အက်ိဳးလိုလားသူျဖစ္ သည္။ ကြၽန္ေတာ့္အား လိမ္ေျပာလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။

'ဟုတ္ကဲ့ပါ....ကြၽန္ေတာ္သတိထားေနပါ့မယ္။'

'ကိုညီလိုခ်င္တာရွိရင္ေျပာ....ကိုရဲေပးမယ္။ အဲဒီ့လူၾကီးနဲ႕ေတာ့ သြားမပတ္သက္ပါနဲ႕ဗ်ာ'

ရဲမြန္သည္ အဓိပၸာယ္ႏွစ္ခြပါေသာ ထိုစကားကို ေျပာဆိုကာ အခန္းထဲမွ ထြက္သြားေလသည္။ ရုပ္ရွင္ထဲမွာ ၾကည့္ဖူးၾကားဖူးေနေသာ ကိစၥ....အား...ဘ၀၏ ရႈပ္ေထြးမႈဆိုတာၾကီးနဲ႕မ်ား ကြၽန္ေတာ္ ပထမဆံုးအၾကိမ္စ၍ ရင္ဆိုင္ေနရျပီနဲ႔တူသည္။

x x x

'သားညီ...အန္ကယ္ျပန္လာျပီ၊ အန္ကယ္ေက်ာ့္အခန္းကိုလာခဲ့ဦး။ ဒီမွာ မင့္ ဦးငယ္က အ၀တ္အစားဒီဇိုင္းအသစ္ေတြ ထည့္ေပးလိုက္ တယ္။ ေတာ္မေတာ္ၾကိဳက္မၾကိဳက္ လာ၀တ္ၾကည့္ဦး။'

ျမိဳ႕ထဲမွျပန္လာေသာ အန္ကယ္ေက်ာ္၏ အသံကို ၾကားလိုက္ရ၏။ ယခင္ကဆိုလွ်င္ အန္ကယ္ေက်ာ့္အခန္းကို အျမန္၀င္ကာကြၽန္ေတာ့္ အတြက္ယူလာေသာ အ၀တ္အစားမ်ားအားေျပးယူမိမည္ျဖစ္သည္။ ယခုေတာ့ ရဲမြန္ေျပာစကားေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ရြံ႕တြန္႔တြန္႕ျဖစ္ေန၏။ ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း အန္ကယ္ေက်ာ့္အခန္းရွိရာကို ေရာက္သြားရတာပါပဲ။

'သားညီ ဒီမွာ၀တ္ၾကည့္စမ္းပါဦး ဂ်င္းေဘာင္းဘီဒီဇိုင္းအသစ္ေတြ။ အခုေခတ္စားေနတဲ့ Skinny ေရာ ၊ Retro ဒီဇိုင္းေတြေရာ။ အက်ႌက ေတာ့ Body Fit ေတြယူ လာတယ္။ မင္းေဘာ္ဒီနဲ႔ဆိုလိုက္မွာပါ။' အန္ကယ္ေက်ာ္က ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္၀တ္ထားေသာ အက်ႌၾကယ္သီး အားျဖဳတ္ေပး ေန၏ ဒီလိုမ်ိဳးလုပ္ေပးေနၾက အန္ကယ္ေက်ာ္မွာ ဘာမွမျဖစ္ေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ့္မွာ ရင္တုန္သလိုလို ဘာလိုလို ျဖစ္ေန ရေတာ့သည္။

ျပီးေနာက္ သူယူလာေသာ အက်ႌမ်ားကို တစ္ထည္ျပီး တစ္ထည္၀တ္ၾကည့္ခိုင္းေတာ့သည္။ 'သားညီ ေဘာင္းဘီလည္း ၀တ္ၾကည့္ဦး ေလ..မေတာ္ရင္ဆိုင္ကို ျပန္ယူသြားရေအာင္။'

'ဟို....ဟိုေလ' ' ဘာဟိုေလလဲ...ကဲခြၽတ္ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီပါတယ္မဟုတ္လား...ကိုယ့္ဦးေလးပဲ ရွက္မေနစမ္းပါနဲ႕။'

သူေျပာသမွ်စကားေတြကို လိုက္လုပ္ဖို႔လိုသလား။ ဟိုေတြးဒီေတြးျဖစ္ရင္း ေနာက္ဆံုးေတာ့ ျငင္းမရသည့္အဆံုး ေဘာင္းဘီအားခြၽတ္ခ် လိုက္ေလေတာ့သည္။ ထိုအခါတြင္မွ သတိထားမိသည္မွာ အတြင္းခံေဘာင္းဘီတိုေအာက္မွ ကြၽန္ေတာ့္ ငပဲသည္ ေဘာင္းဘီအတြင္းမွ ကြဲထြက္ေတာ့မည့္အလား ရုန္းကန္ေနေလသည္။

ပထမတြင္ အန္ကယ္ေက်ာ္သည္ ကြၽန္ေတာ့္ေအာက္ခံေဘာင္းဘီအတြင္းမွ ရုန္းထြက္ေတာ့မည့္အလား ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ျဖစ္ေန ေသာ အရာကို မွင္သက္မိသလိုမ်ိဳးၾကည့္ေနမိေသာ္လည္း သတိျပန္၀င္လာသည့္ပံုျဖင့္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ သူယူလာေသာ ဂ်င္းေဘာင္းဘီတစ္ထည္အား ကြၽန္ေတာ့္ကိုေပးကာ 'ကဲ...သားညီ ၀တ္ၾကည့္'ဟု တုန္ရင္တိုးလွ်ေသာ အသံေလးျဖင့္ ေျပာေလသည္။

ကြၽန္ေတာ္လည္း အေယာင္ေယာင္အမွားမွားျဖင့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီအားသူ႔လက္မွ ေကာက္ယူ၀တ္လိုက္ျပီး ေဘာင္းဘီဇစ္အားဆြဲတင္ လိုက္ေသာအခါ၀ယ္ 'အား' မ်က္စိထဲတြင္ မီးပြင့္သြားျပီး ကြၽန္ေတာ့္လိင္တံအား မီးစႏွင့္ ထိုးခံလိုက္ရသလိုမ်ိဳး ခံစားလိုက္ရေလသည္။ ေဘာင္းဘီဇစ္ကို မဆင္မျခင္ဆြဲတင္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ဇစ္ႏွင့္ ထိပ္ဖ်ား မိတ္ဆက္သြားရေလျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ကြၽန္ေတာ့္ မ်က္စိထဲဘာမွမျမင္ေတာ့။ အန္ကယ္ေက်ာ့္အခန္းထဲ ကုန္းကုန္းကြကြျဖစ္ေနရေလေတာ့သည္။ 'ဟ..ဟ သားညီ ဘာျဖစ္တာလဲ အထိတ္တလန္႔ရွိလိုက္တာကြာ။'

အန္ကယ္ေက်ာ့္အသံၾကားမွ ကြၽန္ေတာ္သတိ၀င္လာေတာ့သည္ပဲ။ ျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ ကြၽန္ေတာ့္ရွက္စိတ္မ်ားသည္ ဘယ္ကိုလြင့္စင္ သြားသည္မသိ။ နာက်င္မႈကသာ ဦးေဆာင္ေနေလသည္။ 'ဟို...ဟိုေလ ေဘာင္းဘီဇစ္ညႇပ္ေနလို႔....အား'

'အင္း....ဘာမ်ားျဖစ္သလည္းလို႔ မင္းကေလ မင့္ဦးေလးနဲ႕ ေတာ္ေတာ္တူတယ္။ လုပ္ခ်င္ရာစြတ္လုပ္တာပဲ ေရွ႕ေနာက္ဘာမွ မၾကည့္ဘူး။ တူနဲ႕ဦးေလးနဲ႕ လိုက္ပ။'

ဗီရိုထဲမွ ဆီတစ္မ်ိဳးကိုယူ ေဘာင္းဘီဇစ္အားသုတ္လိမ္းျပီး ဇစ္ကိုရုတ္တရက္ဆြဲခ်လိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္စိထဲတြင္ ဘာမွမျမင္ေတာ့ ဘဲ ဒူးေထာက္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ေဘာင္းဘီဇစ္အားဆြဲျဖဳတ္ေပးေနေသာ အန္ကယ္ေက်ာ့္ ေခါင္းအား ကိုင္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္နဲ႔ဆြဲကပ္ ထားေနမိေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္ သတိ၀င္လာေသာအခါ၀ယ္ အန္ကယ္ေက်ာ္သည္ ကြၽန္ေတာ့္ေပါင္ျခံတြင္ မ်က္ႏွာအပ္ေနလွ်က္ အေရျပားမွပဲ့၍ထြက္လာေသာ ေသြးစတို႔သည္ သူ၏ပါးျပင္၀ယ္ စြန္းေပလွ်က္ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။

'ကန္ေတာ့ ကန္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ တအားနာသြားလို႔။'

'ဘာအခုမွ ကန္ေတာ့လည္း ဒီမွာေသြးေတြေပကုန္ျပီ အသည္းငယ္လိုက္တာလည္းလြန္ေရာ လူေကာင္ၾကီးနဲ႕မွမလိုက္။'

အန္ကယ္ေက်ာ္သည္ အျပစ္တင္စကားဆိုေသာ္လည္း ေဒါသထြက္ဟန္မတူ။ ကြၽန္ေတာ့္မွာသာ အနည္းငယ္ထိတ္လန္႔သြားရသည္။

ထိုအခ်ိန္တုန္းက ကြၽန္ေတာ္သည္ ဒစ္မျပဳတ္ေသးေပ။ အေရျပားသည္ ကြၽန္ေတာ့္အတံအား ငံုထားသည္မွာ ငွက္ေပ်ာဖူးၾကီးသကဲ့သို႔ ပင္။ ကြၽန္ေတာ့္အသက္အရြယ္ႏွင့္မလိုက္ဖက္ ကြၽန္ေတာ့္ညီဘြား အရွည္မွာ ၅လက္မႏွင့္ ၈စိတ္ေလာက္၊ လံုးပတ္မွာ ၁ိ^က်ပ္လံုးပတ္ ခန္႔ရွိေနေလျပီ။

'ကဲ..ဒီအတိုင္းထားလို႔ ေသြးကတိတ္မွာ မဟုတ္ဘူး...လာ အန္ကယ္ေက်ာ္လုပ္ေပးမယ္။'

ရဲမြန္သတိေပးစကား ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းထဲ၀င္လာေပမည့္ ခုလိုအေျခအေနမွာ ဘယ္လိုမွျငင္းဆန္၍ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့။ ကြၽန္ေတာ့္အား ခုတင္ေစာင္းတြင္ ထိုင္ခိုင္းကာ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီအား ဆြဲခြၽတ္လိုက္ေလသည္။ ထိုအခါတြင္ ကြၽန္ေတာ့္အတံသည္ ေဘာင္းဘီ ေအာက္မွ ရုန္းထြက္လာျပီး အန္ကယ္ေက်ာ့္မ်က္ႏွာဆီသို႔ အေျမာက္နဲ႕ခ်ိန္ထားသကဲ့သို႔ ဒူးေထာက္၍ ထိုင္ေနေသာ အန္ကယ္ေက်ာ္၏ မ်က္ႏွာေရွ႕တြင္ တရမ္းရမ္းျဖစ္ေနေလသည္။

အန္ကယ္ေက်ာ္သည္ အရက္ျပန္အား ဂြမ္းျဖင့္တို႔ကာ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲအား သုတ္လိမ္းေပးေလသည္။

'အား...စပ္တယ္ဗ်..'

'မင္းကလည္း ေယာက်္ားေလးမဟုတ္တဲ့အတိုင္းပဲ ခဏေလးေအာင့္ခံ'

အန္ကယ္ေက်ာ္သည္ ကြၽန္ေတာ္မစပ္ေစရန္ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္ဟာကိုဆုပ္ကိုင္လွ်က္ သူ၏ ႏႈတ္ခမ္းပါးကေလးမ်ားကို စူလွ်က္ ကြၽန္ေတာ့္ပစၥည္းကို ေလျဖင့္မႈတ္ေပးေလသည္။

အရက္ျပန္အရွိန္ေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ အန္ကယ္ေက်ာ္ မႈတ္ေပးေသာေလေၾကာင့္လည္းေကာင္း ေအးကနဲျဖစ္သြားကာ အနည္းငယ္ အစပ္ေျပသြားေလေတာ့သည္။ အန္ကယ္၏ ႏႈတ္ခမ္းအစံုသည္ ကြၽန္ေတာ့္ပစၥည္းထိပ္နားတြင္ ကပ္ကာမႈတ္ေပးေနသည့္ပံုမွာ ကြၽန္ေတာ့္ ဘ၀ရဲ႕ ခံစားမႈအသစ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မေမ့ႏိုင္စရာပင္။ ကြၽန္ေတာ္ ကုတင္ေပၚတြင္ ထိုင္လွ်က္ လက္အားေနာက္သို႔ေထာက္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲကို ေကာ့ေပးေနမိေတာ့၏။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ကြၽန္ေတာ့္ဟာႏွင့္ အန္ကယ္ေက်ာ္၏ စိုလက္ေနသည့္ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာသည္ ထိတစ္ခ်က္ မထိတစ္ခ်က္ျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။ အတန္ၾကာ မိန္႔မူးေနမိျပီးေတာ့မွ သတိ၀င္လာကာ မ်က္စိဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ တြင္ သူ၏လက္အစံုက ကြၽန္ေတာ့္ငပဲအား ယုယစြာကိုင္လွ်က္ျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းအစံုအား စူလွ်က္ကြၽန္ေတာ္ မစပ္ေစရန္ ထိပ္နားကပ္လွ်က္ တဖူးဖူးႏွင့္ မႈတ္ေပးေနေလသည္။

အန္ကယ္ေက်ာ္၏ မ်က္လံုးအစံုသည္ ကြၽန္ေတာ္ကဲ့သို႔ ေမွးစင္းေနေလသည္။ 'အန္ကယ္ ညီ့ဟိုဟာမွာ ေသြးနည္းနည္းထြက္ေနေသး တယ္ ေဆးခန္းသြားျပရမလားဟင္' ကြၽန္ေတာ္စိုးရိမ္စြာနဲ႔ ေမးမိတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒီကိစၥႏွင့္ ေဆးခန္းသြားျပရမွာ ရွက္စရာေကာင္းသမို႔လား။ ျပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေယာက္်ားေလးေတြမွာ ဒီဟာက အဓိကပင္ မရွိမျဖစ္ပစၥည္း၊ ေတာ္ၾကာ တစ္ခုခုျဖစ္သြားမွျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္လူညြန္႔ တုန္းေပေတာ့မည္။

'ဘာမွ ေဆးခန္းသြားျပစရာမလိုဘူး... ခုခ်က္ျခင္း ေသြးတိတ္ေအာင္ လုပ္ေပးမယ္ မ်က္စိမွိတ္ထား။'

'နာဦးမွာလားဗ်ာ။'

'မနာပါဘူးကြာ...မနာတဲ့အျပင္ နတ္ျပည္ေရာက္သလိုမ်ိဳးျဖစ္သြားမယ္။'

'ဘာနတ္ျပည္လည္း။'

'စကားေၾကာမရွည္နဲ႕ကြာ...မ်က္စိမွိတ္မွာျဖင့္မွိတ္'

ကြၽန္ေတာ္ နားမလည္ႏိုင္စြာျဖင့္ မ်က္စိအစံုအား မရဲတရဲပိတ္လိုက္၏ ပထမတြင္ ကြၽန္ေတာ္၏ ငပဲထိပ္သည္ ေငြ႕ေငြ႕ေလးပူေႏြးလာကာ တျဖည္းျဖည္း စိုစြတ္လာေလသည္။ ထိပ္မွသည္ တစ္ကိုယ္လံုးရွိ အေၾကာအျခင္မ်ားကို စုပ္ယူျခင္း ခံလိုက္ရသလိုမ်ိဳးျဖစ္သြားေလသည္။ အန္ကယ္ေက်ာ္ဘာလုပ္လိုက္ေလသနည္း။

ကြၽန္ေတာ္သိခ်င္စိတ္ကို ထိန္းမရေတာ့တာေၾကာင့္ မ်က္လံုးကို တျဖည္းျဖည္းျခင္းဖြင့္လိုက္ေသာအခါ အ့ံၾသေသာ....အားနာေသာ မေဖာ္ျပႏိုင္ေသာ ခံစားမႈတရပ္ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ကို ၀င္ေရာက္လာေလျပီ။

အန္ကယ္ေက်ာ္သည္ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲကို သူ၏ ပါးစပ္တြင္ ငံုကာစုပ္ေပးေနသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ 'အန္ကယ္.... မလုပ္ပါနဲ႕ ကြၽန္ေတာ့္ကိုငရဲမေပးပါနဲ႕' ကြၽန္ေတာ္အလန္႔တၾကား ေတာင္းဆိုလိုက္သည္။

'ဘာမွ ငရဲမၾကီးပါဘူးကြာ ျပီးမွ မင္းငရဲမၾကီးေအာင္ အန္ကယ္ျပန္ျပီး လုပ္ေပးမွာေပါ့။'

ကြၽန္ေတာ္နားမလည္ အန္ကယ္ေက်ာ္ဘာကိုဆိုလိုသနည္း။ ဘာပဲေျပာေျပာ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ဘယ္သူလာတားတား ကြၽန္ေတာ္ ဂရုစိုက္ေတာ့မည္မဟုတ္ေတာ့ေပ။ အန္ကယ္ေက်ာ္လုပ္ေပးသမွ် ျငိမ္ခံေနမိေတာ့၏။

ပထမတြင္ ျငင္သာစြာ အာေငြ႕ေပးျပီး ေျဖးညင္းစြာ စုပ္ေပးေနေသာ္လည္း တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲအား ဂြင္းတိုက္သလိုမ်ိဳး သူ၏လက္အစံုျဖင့္ လုပ္ေပးေနသည့္အျပင္ သူ႔ပါးစပ္ထဲတြင္ တပ္လွ်က္ျဖစ္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္အတံအားလည္း အဆက္မျပတ္ အားျပင္းစြာ စုပ္ယူေပးေနေလသည္။

ကြၽန္ေတာ္သည္ ကာမအရာသာ၏အထြဋ္အထိပ္ဆံုးျဖစ္ေသာ ပုေလြမႈတ္ေပးျခင္းခံရသည္ကို အဦးဆံုးစတင္ခံစားရမိျခင္းျဖစ္ေလသည္။ အျပာဇာတ္လမ္းမ်ားကိုၾကည့္ဖူး၊ ေကာင္မေလးေတြနဲ႕ တြဲဖူးေပမဲ့ လက္ေတြ႕ဘယ္တုန္းကမွ မစမ္းသပ္ၾကည့္ခဲ့ေပ။ ရွက္သည္ေရာ ေၾကာက္သည္ေရာေၾကာင့္ထင္ပါရဲ႕။

အခုမ်ားေတာ့ ေယာက္်ားေလးအခ်င္းခ်င္းဆိုသည့္စိတ္ေၾကာင့္ေရာ၊ ျပႆနာမျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုသည့္ မသိစိတ္ေၾကာင့္ေရာ ပါသည္ထင့္ အန္ကယ္ေက်ာ္ျပဳသမွ်ကို အသာတၾကည္လိုက္ပါသြားမိေတာ့သည္ပင္။

အန္ကယ္ေက်ာ္သည္ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲအား အခ်က္ ၂၀ခန္႔အားကုန္စုပ္လိုက္ ဂြင္းတိုက္ေပးလိုက္ လုပ္ေပးေသာအခါ ကြၽန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္ လံုး ဓာတ္လိုက္သလိုမ်ိဳးျဖစ္သြားျပီး ဆီးသြားလမ္းေၾကာင္းမွတစ္ဆင့္ ျဖဴပစ္ပစ္အရည္မ်ား အန္ကယ့္ပါးစပ္တြင္းသို႔ ပန္းထြက္သြားေလ ေတာ့၏။

'အား....အ..အ ေဆာရီး.....ေဆာရီး'

'မင္းကိုခ်စ္လို႔လုပ္ေပးတာေနာ္။ အဲဒါကိုပုေလြမႈတ္ေပးတယ္လို႔ေခၚတယ္ သားညီရ။အဲဒီလိုလုပ္ေပးလိုက္ရင္ ဘယ္ေကာင္မွ မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။ မင္း ဦးငယ္ဆိုရင္ ညဘက္အန္ကယ္ေက်ာ္ ပုေလြမႈတ္ေပးမွ ေက်နပ္ျပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္တာ။'

'ဟာဗ်ာ...အန္ကယ္ေက်ာ္ကလည္းဗ်ာ..နားရွက္စရာေတြ လာေျပာေနျပန္ပါျပီ။'

'ဘာခုမွ နားရွက္စရာလဲ...ခုနကေတာ့ တဟင္းဟင္း တဟဲဟဲနဲ႕'

'အာ..ဒါကေတာ့ဗ်ာ ကြၽန္ေတာ္က အဲဒီလိုမ်ိဳး အေတြ႕အၾကံဳမွ မရွိတာဘဲကို။'

'ဒါဆိုရင္..ဒီကိစၥအတြက္ ဘာမွမပူနဲ႕ အန္ကယ္ေက်ာ္ကဘဲ သားညီကို ပညာစံုသင္ေပးလိုက္မယ္။ ဒါမွ သားညီ ဘာလာလာ ဂိမ္းမွာ။'

အန္ကယ္ေက်ာ္ သိမ္းသြင္းစျပဳေလျပီ။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ အေတြ႕၊ ျပီးေတာ့ ထပ္မံစူးစမ္းခ်င္စိတ္၊ ဘာေတြထပ္ျပီး ခံစားရဦးမလဲ စတာေတြပါ၀င္တဲ့ ကြန္ယက္မွ ရုန္းမထြက္ႏိုင္ဘဲ ျငိတြယ္သက္ဆင္းရျပီေပါ့။

ရဲမြန္ကေရာ ဒါေတြ ဘာေၾကာင့္ သိရသလည္း။ သူေျပာတဲ့စကားမ်ားက တျဖည္းျဖည္းမွန္လာေလျပီ။
x x x
ေနာက္တေန႔ မနက္ခင္းအေရာက္မွာေတာ့ မနက္ေကာ္ဖီေသာက္ခ်ိန္ကို တမင္လႊဲျပီးမွ ထသည္။ ဦးငယ္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရမွာ ရွိန္းေနသလိုပင္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းပိတ္တာကို အေၾကာင္းျပျပီး အိပ္ယာထ ေနာက္က်ပစ္သည္။

ရဲမြန္လာႏႈိးေတာ့မွ မထခ်င္ထခ်င္နဲ႔ အိပ္ယာထဲကထြက္သည္။ ထူးထူးဆန္းဆန္း ရဲမြန္ကြၽန္ေတာ့္ကို စကားသိပ္မေျပာ။ ထားလိုက္ပါ ဒီေကာင္ ဘာျဖစ္ေနမွန္းမသိဘူး။

သူငယ္ခ်င္းေကာင္မေလးေတြ လွမ္းေခၚလို႔ျမိဳ႕ထဲေလွ်ာက္သြားေတာ့လည္း ခါတိုင္းလို သိပ္စိတ္မ၀င္စားဘဲ မေန႔ညက အေတြ႕အၾကံဳကို ေတာင့္တေနမိသည္ပဲေလ။

'သားညီ.....ဦးငယ္ရုံးခန္းကို ခဏလာဦး' ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲ ဒိန္းကနဲျဖစ္သြားတာပဲ။ သိမ်ားသိသြားသလားမသိ။ သူ႔ပါတနာကို ကြၽန္ေတာ္က လုတာမွမဟုတ္တာဘဲေနာ္။
'သားညီ.....ေရာ့ဒါကိုယူသြား အန္ကယ္ေက်ာ္ကိုေပးလိုက္။'

ပက္ကင္ေပပါ လွလွေတြနဲ႔ ထုပ္ပိုးထားေပမဲ့ အထဲမွာ ဘာေတြပါသည္ဆိုသည္ကိုေတာ့ ရိပ္မိသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သံုးဖို႔ Lube ေတြ၊ ကြန္ဒုံးေတြကို ၀ယ္လာျခင္းျဖစ္မည္။ ကြၽန္ေတာ္ကေရာ ဒါေတြမသိႏိုင္ဘူးလို႔ ဦးငယ္ထင္ထားသလားမသိ။ ဒီလိုမွမဟုတ္.....။

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ တိတ္ဆိတ္လို႔ ဒရိုင္ဘာတို႔ မာလီတို႔ ျခံထဲမွာ သူ႔အလုပ္ႏွင့္သူ။ ရဲမြန္လည္း ေက်ာင္းကမျပန္လာေသးဘူး ထင္ပါရဲ႕။ အဲဒီေကာင္က အေ၀းသင္တက္ေနတာ ဒီေန႔စာစဥ္သြားတင္တာေလ။
ေရမိုးခ်ိဳး ေက်ာင္းကစာေတြလုပ္၊ အန္ကယ္ေက်ာ္ နားေထာင္ခိုင္းတဲ့ အဂၤလိပ္စာေလ့က်င့္တဲ့ စီဒီေတြနားေထာင္၊ အားလံုးျပီးသြားေတာ့ တစ္ခုခုကို ေတာင့္တမိသလိုပါ။ ထမင္းစားျပီး တစ္မ်ိဳးလိုျပီထင္ပါရဲ႕။
အန္ကယ္ေက်ာ္တို႔ အခန္းဘက္ကို သြားၾကည့္ဦးမွပါ။ 'ဟင္အခန္းတံခါးကို ေစ့ရုံပဲေစ့ထားပါလား။' အခန္းတံခါးကိုခါတိုင္းဆို ေသာ့ခတ္ထားတတ္ပါသည္။ အထဲမွာ ေတာ္ေတာ္သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျဖစ္ေနသလိုပဲ။ ဦးငယ္တစ္ေယာက္တည္း ေနတုန္းကလိုမဟုတ္ ေမႊးၾကိဳင္ေအးျမလို႔။ တီဗီစင္နားမွာလည္း စီဒီေတြ၊ ဒီဗီဒီေခြေတြ အမ်ားၾကီး...ဘာေခြေတြရွိလည္း။ Frozen Flowers တဲ့ Brokeback Mountain တဲ့...ဟိုကားေတြ။ အားပါးပါး... ဘာေခြေတြလည္း ေဘာ္ဒီလွလွ ငနဲေတြရဲ႕မေပါ့တေပၚေခြေတြ၊ ဆူးေလပလက္ေဖာင္းနားက ေခြဆိုင္မွာေတြ႔ဖူးတဲ့ M2Mလို႔ေရးထားတဲ့ ကားေတြပါလား။

ကိုရီးယားကားကို စက္ထဲထည့္ျပီး ၾကည့္ျဖစ္သည္။ ဇာတ္လမ္းကေတာ့ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းသည္။ ျပကြက္ေတြက စိတ္လႈပ္ရွားစရာအျပည့္။

ေနာက္ M2M အေခြေတြ ေလွ်ာက္ေမႊၾကည့္ေတာ့ ေဘာ္ဒီေတာ္ေတာ္မိုက္တဲ့ ဘရာဇီး သရုပ္ေဆာင္ေတြပါတဲ့ အေခြအားစက္ထဲထည့္ရင္း စတင္စူးစမ္းျဖစ္ပါေတာ့သည္။ဇာတ္ကားစာတန္းထိုးကတည္းက သရုပ္ေဆာင္ေတြ အကုန္လံုး ေရကူးကန္မွာ ပါတီလုပ္ေနၾကသည္။ ေဘာ္ဒီေတြက ေတာ္ေတာ္မိုက္သည္မွာ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္ သူတို႔လိုျဖစ္ခ်င္လာသည္။ သူတို႔ရင္အုပ္၊ ဘယ္လီၾကြက္သားေတြျပီးေတာ့ တင္ပဆံုေတြက လံုးက်စ္လွပေနၾကသည္မွာ စိတ္ထဲတစ္မ်ိဳးတမည္ျဖစ္ကေရာ့။

ဇာတ္လမ္းတစ္ခန္းႏွစ္ခန္း အေရာက္ သူတို႔တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္စျပဳလာျပီ။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ အား...လက္ေတြက ေအာက္ပိုင္းကို ေရြ႕လာျပီး အားလံးကိုခြၽတ္ခ်လိုက္တာ....၀ိုး....ဒစ္ေတြက ထြားလိုက္တာ ေရႊငွက္ေပ်ာသီးေတြ ၾကေနတာပဲ။ ျပီးေနာက္ ဇာတ္ေဆာင္တစ္ေယာက္က တျခားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဒစ္ကို ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာျဖင့္ညႇပ္ဆြဲရင္း လွ်ာနဲ႔ကစားေနတာ ၾကည့္ရင္း ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ညီဘြားသည္ သံေခ်ာင္းကဲ့သို႔မာေၾကာလာျပီးလွ်င္ ၄င္းတို႔ကဲ့သို႔ တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ စပ္ယွက္ခ်င္စိတ္မ်ား တားမရဆီးမရျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။

အန္ကယ္ေက်ာ္နဲ႔ ဦးငယ္ဘယ္လိုလုပ္ၾကသလည္း။ ဒီဇာတ္ကားထဲကအတိုင္းမ်ားလား။ ေတြးရင္းျပဳရင္း မေန႔ညကအျဖစ္ကို ျပန္သတိရမိလာျခင္းနဲ႔အတူ လက္ကေလးနဲ႔ခပ္ဖြဖြကစားမိရေပါ့။ ေထာင္ေထာင္ထလာေသာ ညီဘြားကို ေဘာင္းဘီတိုထဲ လက္လွ်ိဳရင္း ဂုတ္ခ်ိဳးေပးေနရတာေလ။
'ကြၽိ' အာ....အခန္းတံခါးရုတ္တရက္ ပြင့္လာမွ တံခါးေလာ့ခ္မခ်မိတာကို သတိရမိျခင္းႏွင့္အတူ အန္ကယ္ေက်ာ္၀င္လာတာကို ျမင္လိုက္ရသည္။ ဇာတ္ကားကိုလည္း မပိတ္မိ ေဘာင္းဘီထဲ လက္လွ်ိဳထားတာကိုလည္း မရုပ္သိမ္းမိ သူ႔ကိုေၾကာင္အမ္းအမ္းႏွင့္ သူခိုးလူမိ အၾကည့္ျဖင့္ၾကည့္မိရေတာ့သည္။

'ေကာင္သူခိုးေလး....လူမိသြားျပီေဟ့...ဘာမွမလုပ္တတ္သလိုလိုနဲ႕ အခန္းထဲလာ တီဗီၾကည့္ရင္း ဂြင္းတိုင္ေနတာေပါ့ေလ။' အန္ကယ္ေက်ာ္ရဲ႕ ပြင့္လင္းေသာအေျပာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာမထားတတ္ေအာင္ျဖစ္ေနမိသည္။ 'ဟာဗ်ာ....အန္ကယ္ေက်ာ္ကလည္း' 'ဒါမထူးဆန္းပါဘူးကြ...ေယာက္်ားေလးဆိုတာ ဒီလိုမွေပါ့။ မခုတ္တတ္တဲ့ေၾကာင္သူေတာ္ ၾကြက္သူခိုးလိုေနရင္သာ အန္ကယ္မၾကိဳက္တာ။ ဟား...ဟား'
ထိုအခ်ိန္တြင္ ကြၽန္ေတာ္သည္ ဦးငယ့္ပါတနာဆိုတာကိုလည္း သတိမရေတာ့ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္းလည္းသိပ္မရွိေတာ့။ ေသြးသား အဆူဆံုးအရြယ္ႏွင့္ မဲမဲျမင္သမွ် ေျပးေခြ႕ခ်င္ေနေသာ ႏြားရိုင္းပ်ိဳကဲ့သို႔ပင္...။

'အန္ကယ္ေက်ာ္...ကြၽန္ေတာ့္ကို ခ်စ္နည္းသင္ေပးမယ္ဆို' ကြၽန္ေတာ္မရဲတရဲ စလိုက္၏။ အန္ကယ္ေက်ာ္က ဘာမွမေျပာေသးဘဲ အဓိပၸာယ္ပါေသာ အၾကည့္ျဖင့္ၾကည့္ကာ အခန္းတံခါးေလာ့ခ္ကို သြားခ်လိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ေတြခုန္လာသည္မွာ တဒိတ္ဒိတ္ႏွင့္။ အသစ္အဆန္း စတင္ၾကံဳရေတာ့မည္မဟုတ္လား။
'ေကာင္ကေလး...ခဏေစာင့္ဦး အန္ကယ္ေရသြားခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္' စိတ္ထဲမရိုးမရြျဖစ္သြားရသည္။ ေရခ်ိဳးဦးမတဲ့ေလ။ အ၀တ္ေတြကို တစ္လႊာျခင္းခြၽတ္ တဘက္တစ္ထည္ကို ခါးမွာပတ္ျပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ၀င္သြားတာ။ တင္ပါးေတြက စြင့္ကားျပီး အိစက္ေနတဲ့ပံု။ 'ဂလု' တံေတြးမ်ားပင္ မ်ိဳခ်မိရေတာ့သည္ေပါ့။

ဇာတ္လမ္းဘက္ကို အာရုံစိုက္မိျပန္ေတာ့ ဒီတစ္ခါ Falcon Studio ကထုတ္တဲ့ ဇာတ္ကားျဖစ္ေနသည္။ သရုပ္ေဆာင္ေတြက ေဘာ္ဒီအေတာင့္စားၾကီးေတြ ခဏေနကၾကည့္တဲ့ Bel Ami ကလိုမဟုတ္။ အား...ဒီတစ္ခါေနာက္က အေပါက္ကို လွ်ာဖ်ား ေလးနဲ႕ကလိေနတာ။ ဘယ္လိုဖီးလ္ရွိလည္း မသိ အလွ်က္ခံရတဲ့ သရုပ္ေဆာင္ကေတာ့ တရွီး...ရွီးနဲ႔ ေကာ့ေကာ့တက္ေနတာ။

ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးသံမၾကားရဘဲ ေခါင္းေလွ်ာက္ရည္နံ႔ သင္းသင္းေလးရေတာ့မွ အန္ကယ္ေက်ာ္ေရာက္ေနမွန္း သတိထားမိေတာ့သည္။ သူ႔ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္လံုးေတြက ကြၽန္ေတာ့္ေပါင္ၾကားက သံေခ်ာင္းကို စိုက္ၾကည့္ေနတာမို႔ မ်က္ႏွာပူကနဲျဖစ္သြားရသည္။

သူ႔ခႏၶာကိုယ္တြင္ ပတ္ထားေသာ ေရခ်ိဳးခန္းတဘက္သည္ ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲ။ ေဘာ္ဒီက ေတာ္ေတာ္ကိုလွသည္။ဇာတ္ကားထဲက သရုပ္ေဆာင္ေတြေလာက္မထြားေပမဲ့ လို႔ေျပာရမည္လားမသိ ေတာ္ေတာ္ျဖစ္သည္ပဲ။ သူ႔ေပါင္ၾကားတြင္ ကြၽန္ေတာ့္လိုပဲ ေထာင္မတ္ေနေသာ လွံတံတစ္ေခ်ာင္းက မတ္မတ္ေထာင္လွ်က္။

အန္ကယ္ေက်ာ္သည္ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တြင္ရွိေသာ ကုတင္ေစာင္းတြင္ ၀င္ထိုင္လိုက္ျပီးလွ်င္ ကြၽန္ေတာ့္အား ဒူးေထာက္ထိုင္ရန္ ပါးစပ္ကမေျပာဘဲ မ်က္ရိပ္ျပေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ အိပ္မက္ထဲတြင္ လမ္းေလွ်ာက္ေနရသူပမာ အန္ကယ္ေက်ာ္ခိုင္းသမွ်ကို တေသြမတိမ္းလိုက္လုပ္ေနမိ၏။ ကိုယ္တံုးလံုးျဖင့္ ကုတင္ေစာင္းတြင္ ထြားက်ိဳင္းေသာေပါင္တံအစံုအား ကားကာ အေမႊးႏုလိမ္ေကာက္ေကာက္ကေလးမ်ား ဖုံးေနေသာ ေရႊငွက္ေပ်ာသီးကို ေရွ႕သို႔အနည္းငယ္ေကာ့ကာ ထိုင္ေနေသာ အန္ကယ္ေက်ာ္ေပါင္ၾကား၌ ကြၽန္ေတာ္၀င္ထိုင္လိုက္မိ၏။ အန္ကယ့္ေရႊငွက္ေပ်ာသီးသည္ ကြၽန္ေတာ့္ ႏွာေခါင္း၀ႏွင့္ လက္မအနည္း ငယ္မွ်သာ ကြာေတာ့သည္။ ညႇီစို႔စို႔ ေမႊးအီအီအနံ႔သည္ ကြၽန္ေတာ့္ႏွာေခါင္း၀သို႔တိုး၀င္လာေလသည္။ အန္ကယ္သည္ ကြၽန္ေတာ္၏ ေခါင္းကို ျငင္သာစြာ ကိုင္လွ်က္ဆံပင္တို႔အား ထိုးဖြေပးေနေလသည္။
၄င္းေနာက္ အန္ကယ္ေက်ာ္က ကြၽန္ေတာ့္ဦးေခါင္းကို သူ၏ေရႊငွက္ေပ်ာသီးစီသို႔ ဆြဲယူလိုက္ေလသလား၊ ကြၽန္ေတာ္ကပဲ မ်က္ႏွာအပ္လိုက္ေလသလားမသိ ကြၽန္ေတာ္သတိထားမိခ်ိန္တြင္ အန္ကယ္ေက်ာ္၏ ငွက္ေပ်ာသီးအား လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႔ တို႔ကာ တို႔ကာ ေမွ်ာ့ေသြးစမ္းမိေတာ့သည္ပဲ။
တျဖည္းျဖည္းေထာင္မတ္လာေသာ သူ႔အေခ်ာင္းကို ဟိုကားေတြထဲကအတိုင္း စမ္းသပ္ျပဳစုေပးေတာ့ အန္ကယ္ေက်ာ့္ခမ်ာ တအင္းအင္းတအဲအဲျဖင့္ အရသာအေတြ႕ၾကီးေတြ႕ေနေလေတာ့သည္။
အခ်ိန္အနည္းငယ္ၾကာေတာ့ အိပ္ယာေပၚကို အသာေမွာက္ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို အသာဆြဲျဖဲရင္း အထာေပးျပန္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း တတ္သိပညာမေနသာဆိုသလို လွ်ာဖ်ားေလးကို ထိုးထိုးေကြၽးရင္း တစ္ခါတစ္ခါ ကေလာ္လိုက္ရင္း ပညာကုန္ျပေတာ့သည္။

'အား....အ...အ ေတာ္ေတာ့ အရမ္းကို မရိုးမရြျဖစ္ေနျပီ ခုေလာက္ ႏွဴးရ၊ စုပ္ရရင္ ေတာ္ေရာေပါ့ကြာ...ဒီမွာ အန္ကန္ေက်ာ္ ခံခ်င္လွျပီ။'
အန္ကယ္ေက်ာ့္စကားသံၾကားမွ ကြၽန္ေတာ္သတိ၀င္လာေလေတာ့၏။ ထိုစဥ္အခါက မိန္းမတစ္ေယာက္ ခံခ်င္လာေအာင္ ႏွဴးႏွပ္တတ္ေပမယ့္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ကို ခံခ်င္လာေအာင္ မဆြတတ္ေသးေပ။ ပန္းႏုေရာင္ အေပါက္ေလးက သန္႔ရွင္းျပီး လွ်က္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ လွ်က္မိေနျခင္းသာျဖစ္ေပသည္။
'အင္..ဒါဆိုရင္ အန္ကယ္ေက်ာ္ကို သားညီဘာထပ္လုပ္ေပးရမွာလဲ။'

'ဟာကြာ...သားညီကလည္း ေခတ္လူငယ္မဟုတ္တာက်ေနတာပဲ မင္း..ဦးငယ္ အန္ကယ့္ကို ညတိုင္းလိုးသလို လိုးေပးရမွာေပါ့ ...ရွင္းျပီလား။'
'လိုးေပးရမယ္' ကြၽန္ေတာ္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ကို ဘယ္လို လိုးရမယ္မွန္း ကြၽန္ေတာ္မသိေသးေပ။ ဘယ္ထဲထိုးထည့္ရမည္မသိ။

'ဘယ္လို လိုးေပးရမွာလည္း ဘယ္ထဲထိုးထည့္ရမွာလဲ။' ကြၽန္ေတာ္အန္ကယ္ေက်ာ္ကို ျပန္ေမးလိုက္ေသာအခါ ကြၽန္ေတာ့္အား သနားစရာ သတၲ၀ါကိုျမင္လိုက္ရသူတစ္ေယာက္ပမာ 'အင္း....မင္းကေလးကလည္း ဒုကၡ။ ကဲ..ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးကပဲ မင္းကေလးကို ပညာကုန္သင္ေပးပါေတာ့မယ္ ကုတင္ေပၚမွာပက္လက္အိပ္ေတာ္မူပါ။'

အန္ကယ္ေက်ာ္ေျပာသလို ကုတင္ေပၚတြင္ ပက္လက္လွန္အိပ္ခ်လိုက္ေသာအခါ ခုတင္ေခါင္းရင္းျခင္းထဲမွ ကြန္ဒုံးအားယူလွ်က္ တစ္ခုေဖာက္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ဒစ္ေပၚ အသာစြပ္ခ်လိုက္သည္။ ေနာက္ျပီး ေခ်ာဆီမ်ားလူးေပးလိုက္ရာ ကြၽန္ေတာ့္ဒစ္သည္ မိုးေပၚသို႔ေထာင္မတ္လွ်က္ အေၾကာမ်ားျပိဳင္းျပိဳင္းထကာ နဂိုရွိရင္းစြဲထက္ ႏွစ္ဆခန္႔ပိုၾကီးေနသလို ထင္လိုက္ရသည္။

အန္ကယ္ေက်ာ္သည္ ကြၽန္ေတာ့္ေပၚသို႔တက္ကာ ကားယားခြလွ်က္ ထိုင္လိုက္သည္မွာ ကြၽန္ေတာ္၏ကိုယ္လံုးကိုအုပ္မိုးလွ်က္ လက္ႏွစ္ဘက္...ဒူးေခါင္းႏွစ္ဘက္ကို အားျပဳလွ်က္ထိုင္ျပီး သူ႔အေပါက္ကို ေခ်ာဆီနည္းနည္း ထပ္စြတ္ကာ ခပ္ျဖည္းျဖည္းထိုင္ခ်လိုက္ရာ ကြၽန္ေတာ္၏ဒစ္ထိပ္ဖ်ားသည္ က်င္ကနဲ က်င္ကနဲ ျဖစ္ျဖစ္သြားေလသည္။
'အား...အား က်င္တယ္ အန္ကယ္ရ'ဟု ကြၽန္ေတာ္ညည္းတြားမိ၏။
'ဒီမွာလည္းနာတာပဲ ဘာလည္းမေကာင္းဘူးလား။'
'ေကာင္းပါတယ္ အန္ကယ္ရ ဒါေပမဲ့ တစ္မ်ိဳးၾကီးပဲ။'

'ဒီထက္ေကာင္းေအာင္လုပ္ေပးဦးမွာ'ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ သူ၏လက္တြင္ကိုင္ထားေသာ ကြၽန္ေတာ့္ဒစ္အား သူ႔အေပါက္၀တြင္ ေတ့လွ်က္ ဆတ္ကနဲထိုင္ခ်လိုက္ေလသည္။ လိင္ဆက္ဆံသည့္အေတြ႕အၾကံဳသိပ္မရွိေသာ ကြၽန္ေတာ္သည္ အန္ကယ္ေက်ာ္ရဲ႕ စီးပိုင္ေနေသာ အေပါက္အတြင္းသို႔ ကြၽန္ေတာ့္ပစၥည္း၀င္သြားရေသာ အရသာကိုအခုထိမေမ့ႏိုင္ေသးေပ။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ၀င္ေရာက္သြားေသာ ကြၽန္ေတာ့္လူပ်ိဳအသစ္စက္စက္ ဒစ္ၾကီးသည္ တစစႏွင့္ အရင္းထိတိုင္ ၀င္ေရာက္သြားေလေတာ့သည္။ ထိုအခါ အန္ကယ္ေက်ာ္သည္ လႈပ္ရွားမႈသိပ္မလုပ္ေတာ့ဘဲ ဖင္ကိုႏွဲ႕၍သာ ကစားေနေလသည္။

ကြၽန္ေတာ့္မွာေဖာ္မျပႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အရသာေတြ႕ေနေလေတာ့တာ....ကြၽန္ေတာ့္နည္းတူ အန္ကယ္ေက်ာ္သည္လည္း မ်က္စိစံုမိွတ္ကာ အဆက္မျပတ္ႏွဲ႕ရင္း ပါးစပ္ကလည္း တဟင္းဟင္းတဟဲဟဲႏွင့္ အဆက္မျပတ္ျမည္တမ္းေနေတာ့သည္။ သူ႔ရင္အုပ္ထြားထြားေပၚက ႏို႕သီးေခါင္းေလးကို ကိုင္၍ ကိုင္၍ဆြေပးေသာအခါ၀ယ္ အန္ကယ္ေက်ာ္သည္ ဘယ္ညာရိမ္းထိုးလွ်က္ သူ႔စိတ္ၾကိဳက္ အားကုန္ေဆာင့္ေလေတာ့သည္။

အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ေဆာင့္ျပီးခ်ိန္မေတာ့ ကြၽန္ေတာ္အားမရေတာ့ပါ။ သူ႔လိုပဲ ကြၽန္ေတာ္ အေပၚမွေန၍ေဆာင့္ခ်င္လာမိသည္။ 'ကြၽန္ေတာ္လည္း ေဆာင့္ဦးမယ္ဗ်ာ....' ကြၽန္ေတာ္အားမလိုအားမရေျပာလိုက္မိရသည္။

အန္ကယ္ေက်ာ္ကလည္း အားက်မခံ'ဒီကလည္း ေအာက္ကေန အားရပါးရ ခံခ်င္ေနတာ'လို႔ေျပာရင္း ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္ေပၚ ကားယားခြထိုင္၍ ေဆာင့္ေပးေနရာမွ ဆင္းျပီးေနာက္ ကုတင္ေစာင္းတြင္ ေလးဘက္ေထာက္ကာ သူ႔တင္ပါးအစံုကို ေကာ့ျပီးလွ်င္ ကြၽန္ေတာ့္ပစၥည္းကို လက္ျပန္ကိုင္၍ အေပါက္၀ကိုေတ့ျပီး 'သားညီ....အန္ကယ့္ကိုအားမနာနဲ႕ေနာ္..အားကုန္သာေဆာင့္ခ်က္ပစ္လိုက္ နာနာေလးသာေဆာင့္ခ်ပစ္လိုက္..'

ထိုစဥ္အခါက ကြၽန္ေတာ္သည္ ငယ္ရြယ္သူျဖစ္သည့္အျပင္ အားအင္အျပည့္၀ဆံုးအခ်ိန္လည္း ျဖစ္၏။ ဖင္ကိုလည္း ခ်ဖူးစအခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အသက္ကို၀ေအာင္ရွဴကာ ရွိသမွ်အားကိုစုစည္းလွ်က္တပ္ေပးထားေသာ အေပါက္၀အတြင္းသို႔ အားကုန္ေဆာင့္ခ်လိုက္ေလ ေတာ့သည္။ 'ရွီး....အားလားလား ရွီး....ဟင္းဟင္း ေကာင္းလိုက္တာ သားညီရယ္ အန္ကယ္ေက်ာ္က အဲဒီလိုမ်ိဳး ခံခ်င္ေနတာ မင့္ ဦးငယ္က ျငင္ျငင္သာသာနဲ႕ အခ်ိန္အၾကာၾကီးဆြဲေနတာ ဖင္ပူတာပဲ အဖတ္တင္တယ္။ မင္းလိုမ်ိဳး အားနဲ႔ မာန္နဲ႕မွၾကိဳက္တာ။ အရွိန္ကိုေရာေမေလွ်ာ့လိုက္နဲ႔ေနာ္။....အင့္..အင့္ ေဆာင့္ေဆာင့္' အန္ကယ္ေက်ာ္သည္ အံၾကိတ္လွ်က္ ေနာက္သို႔ျပန္ေဆာင့္ကာ စည္းခ်က္ညီညီ အလိုးခံေလသည္။

ခုတင္ထက္တြင္ ကြၽန္ေတာ္သည္ ကိုင္စရာမရွိသျဖင့္ သူ႔ကိုအားကုန္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ခႏၶာသည္ ယိုင္၍ယိုင္၍ သြားေလသည္။ ဒါကိုသိေသာ အန္ကယ္ေက်ာ္က 'သားညီ ယိုင္မသြားေအာင္ အန္ကယ့္ဆံပင္ေတြကို ေနာက္ကေန စုဆြဲထားလိုက္ ဒါမွျမင္းစီးသလိုမ်ိဳး ဟန္ခ်က္မပ်က္မွာ။' သူ၏စိတ္သေဘာထားကို ရွင္းရွင္းေျပာျပလာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း အားမနာေတာ့ပါ။ ေနာက္မွေန၍ ျမင္းဇက္ၾကိဳးကို စုပ္ကိုင္သကဲ့သို႔ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ကိုင္လိုက္ျပီး ဇာတ္ကနဲေဆာင့္ဆြဲ၍ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲအား အရွိန္ျပင္း ထန္စြာထိုးထည့္ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာျပင္းထန္စြာ ေဆာင့္ေနမိေတာ့သည္။ က်န္လက္တစ္ဖက္ကလည္း အန္ကယ္ေက်ာ့္တင္ပါးအစံုအား ျမင္းႏွင္တံႏွႈ့္တို႔သည့္အလား တျဖန္းျဖန္းႏွင့္ ရိုက္ေပးေနမိေတာ့သည္။ ျဖဴေဖြးေသာ တင္ပါးအစံုမွာ ကြၽန္ေတာ္၏ လက္ငါးေခ်ာင္းရာမ်ား သည္ အထင္းသားျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။

ဒါကိုနာရေကာင္းမွန္းမသိေသာ အန္ကယ္ေက်ာ္သည္ 'နာနာေလးရိုက္လိုက္စမ္းပါ သားညီရဲ႕ ဆက္ေဆာင့္လိုက္စမ္းပါဦး ဒီမွာ အန္ကယ္ေက်ာ္ ဖီးလ္အရမ္းျမင့္ေနျပီ'
ကြၽန္ေတာ္အလြန္အံ့ၾသသြား၏။အန္ကယ္ေက်ာ္သည္ ကာမဆက္ဆံရာတြင္ Pain Feeling ကိုအဓိကထား၏ နာက်င္မႈမွ ဖီလင္အျပည့္ယူေသာ လူမ်ိဳးပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။

ကြၽန္ေတာ္သည္ အန္ကယ္ေက်ာ့္အေျပာမ်ားေၾကာင့္ေရာ အေပးေကာင္းမႈေၾကာင့္ေရာ ညႇတာမႈကင္းမဲ့စြာ ေဆာင့္ခ်က္ကို အရွိန္ျမႇင့္ ခါးကို စက္ေသနတ္ပပစ္သလို အဆက္မျပတ္ ေဆာင့္မိေလေတာ့သည္။
သူကလည္း အားက်မခံ ကြၽန္ေတာ့္ေဆာင့္ခ်က္ေတြကိုခံယူရင္းလက္တစ္ဖက္ျဖင့္ သူ႔ငပဲကိုေဆာ့ကစားေနတာကလည္း အရွိန္ျပင္း ျပင္းေပါ့။ 'အား...အား အ သားညီရယ္ေကာင္းလိုက္တာ....ရွီး' လို႕ေျပာကာ ဆန္႕ငင္ဆန္႔ငင္ျဖစ္သြားရင္း အိပ္ယာေပၚကို ေမွာက္လ်က္ အိပ္လိုက္ေလေတာ့သည္။ သူ႔ကိုယ္ေပၚသို႔ အလိုက္သင့္ေမွာက္ခ်လိုက္ျပီး ေနာက္မွေန၍ ေလးငါးဆယ္ခ်က္ခန္႔ ေဆာင့္လိုက္ေသာ အခါ၀ယ္ ကြၽန္ေတာ့္ေရႊျပြန္မွ အရည္မ်ားသည္ ေရျပြတ္ႏွင့္ပန္းသည့္အလား ပန္းထုတ္မိေတာ့သည္။ အတန္ၾကာစိမ္ထားရင္း ဖင္မွ ခြၽတ္လိုက္ကာ ကြန္ဒံုးအားလည္း အမႈိက္ျခင္းထဲ အသာထည့္လိုက္ရေတာ့သည္။

အဲဒီညေနခင္းတစ္ခင္းလံုး ႏွစ္ဦးသားတက္ညီလက္ညီ ျပိဳင္ပြဲ၀င္လိုက္တာ ေမာပန္းျပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကေရာ။ အိပ္ယာကႏိုးလာေတာ့ ညေနေစာင္းေနျပီ။ အန္ကယ္ေက်ာ္နဲ႕အတူ ေရမိုးခ်ိဳးျပီး ကြၽန္ေတာ့္အခန္းဘက္ ခပ္သြက္သြက္ျပန္လာကာ အ၀တ္အစားလဲရေတာ့ သည္။ ဦးငယ္ျပန္လာေတာ့မည္ မဟုတ္လား။

ေနာက္ေန႔မ်ားမွာေတာ့ ေက်ာင္းတက္လိုက္၊ အလုပ္သြားလိုက္၊ သြားစရာမရွိရင္ အိမ္ကိုအခ်ိန္မွန္ျပန္ျဖင့္ ပံုမွန္လည္ပတ္ျဖစ္သည္ပဲ။ အခုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္သိျပီ ေယာက္်ားေလးခ်င္းလည္း ခ်စ္လို႔ရသည္ဆိုျခင္းကို။
မနက္ခင္းတိုင္း ထမင္းစားပြဲမွာ သံုးေယာက္သား ထမင္းအတူစားတိုင္း ဦးငယ္က ကြၽန္ေတာ့္ကိုဂရုစိုက္သလို အန္ကယ္ေက်ာ္ကလည္း မလစ္ဟင္းေစရ။

ကဲ..... ဘယ္လိုပါလိမ့္ ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀ဟာ ေပ်ာ္စရာမ်ားေကာင္းေရာ့သလား...မုန္းစရာမ်ားလား။

Wrote by
Alex aung