အလွမ်းများနှင့် မြို့စစ်တွေ
................
အပိုင်း - ၁
................
အချိန်က ညနေ ၄နာရီကျော် ကျွန် တော်လည်း တက္ကသိုလ်ကျောင်းဟောင်းရှေ့က ဝက်သားတုတ်ထိုးဆိုင်မှာ တုတ်ထိုးဝင်စားနေမိသည်။
စစ်တွေက တုတ်ထိုးဆိုင်ထဲမှာ ဒီ ဆိုင်က အကောင်းဆုံး အကြိုက်ဆုံးဖြစ်သည်။ တုတ်ထိုး မစားရတာလည်း ကြာပြီဖြစ်၍ ပန်းကန်တစ် လုံးတောင်းကာ အချောင်း ၂၀ လောက် ဟင်းရည်ပူပူဖြင့် စိမ်၍ ယူစားနေသည်။ ထိုစဉ်
"ကျွိ..."
ဆိုင်ကယ် ရပ်သံနှင့်အတူ အရပ်မြင့်မြင့် အစ်ကိုကြီးတစ်ယောက် ဆိုင်ကယ်ပေါ်က ဆင်း၍ တုတ်ထိုးဆိုင်ဝင်လာသည်။
" အမ...တုတ်ထိုးတွေ သိပ်မကျန်တော့ဘူးနော်"
" ဟုတ်တယ် မောင်လေး ဒီနေ့ ရောင်းကောင်းတော့ ကုန်ခါနီးပြီ။ မောင်လေး နည်းနည်း နောက်ကျသွားတယ်"
သူတို့ စကားပြောနေတာကို ကြားရသလောက် ဟိုအစ်ကိုက လာစားနေကျဖြစ်မည်။
" ကျနော်လည်း ရုံးစောစောဆင်းမလို့ပါပဲ တုတ်ထိုးမစားရတာကြာလို့ ခုတော့ နောက်ကျသွားပြီ...ကျန်တာလေးတွေပဲ လှီးပေးတော့ အမ"
ကျွန်နော်လည်း စားကောင်းကောင်းနဲ့စားနေမိသည်။ဘေးက အစ်ကိုကိုလည်း လှည့်မကြည့်ဖြစ်...
" အမ အဆီပိုက်ကျန်သေးလား"
" မကျန်တော့ဘူး မောင်လေး"
" ဒါဆို အသည်းရော..."
" ကုန်ပြီ"
" နားရွက်ရော..."
" ကုန်ပြီ မောင်လေး"
ကျွန်တော် စားရမလို မစားရမလို ဖြစ်သွားသည်။ ဟုတ်တယ်လေ ဟိုအစ်ကို မေးနေတာတွေအားလုံးက ကျွန်တော့်ပန်ကန်ထဲမှာ ရှိနေသည်။နောက်ဆုံးတော့လည်း မနေနိုင်၍
" အစ်ကို ဒါတွေ စားလိုက်ပါတော့လေး အစ်ကိုမေးတာတွေ အားလုံး ဒီထဲမှာ ရှိတယ်"
" ဟာ...ညီလေးရယ် အားနာစရာကြီး"
" ရပါတယ် ကျနော် ဝနေပြီ"
" ဟုတ်လား...ဒါဆို ကျေးဇူးပါကွာ"
ကျနော်လည်းပီတိဖြစ်မိသည်။ မျှဝေ ခြင်းက စိတ်ချမ်းသာရခြင်း မဟုတ်ပါလား...
" အမ ဘယ်လောက်ကျလဲ..."
" ၁၄ ချောင်းဆိုတော့ ၇၀၀ ပါ မောင်လေး"
ကျွန်တော်လည်း ပိုက်ဆံရှင်းပြီးဆိုင်က ထွက်လာမိသည်။ ဟိုအစ် ကိုက ပြုံးပြပြီး လက်ခါပြသည်။ဟူး...ချောလိုက်တာ ရင်တွေတောင် ထခုန်မိသည်။
နောက်နေ့ ကိစ္စလေးတွေပြီးပြီမို့ စစ်တွေက ပြန်လာခဲ့သည်။
.............
မိုးရာသီဆိုပေမဲ့ ဒီနေ့က မိုးမရွာတာကြောင့် ကျနော်လည်း စစ်တွေသို့ လာခဲ့သည်။ နိုင်ငံခြားက အစ်ကိုကြီးပို့လိုက်သော ပိုက်ဆံကို ထုတ်ပြီး မြို့မစျေးကြီးရှေ့က ထီဆိုင်သို့ ထီထိုးရန် သွားလိုက်သည်။
အဖေမှာလိုက်တဲ့ အက္ခရာနဲ့စတဲ့ ၁၀ စောင်တွဲတစ်အုပ်ထိုးပြီး ပြန်သွားမည်အလုပ် ပခုံးကို လူတစ်ယောက်က လာပုတ်သည်။ ကျွန်နော်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဟိုတစ်ခါ တုတ်ထိုးဆိုင်မှာ တွေ့ခဲ့ရသော အစ်ကိုကြီးပင်...
" ညီ...ထီလာထိုးတာလား"
" ဟုတ်တယ် အစ်ကို အဖေက ထီဝါသနာအိုးလေ အစ်ကိုရော ထီလာထိုးတာလား"
" ဟုတ်တယ် ညီ တစ်လတစ်ကြိမ် ပုံမှန်ပဲ"
" ဟုတ်လား ကောင်းပါတယ် ဒါဆို ကျနော်သွားတော့မယ်နော်"
" သွားတော့မလို့လား မုန့်တစ်ခုခုသွားစားကြမယ်လေ...အစ်ကို ကျွေးပါမယ်"
" အားနာစရာကြီး...ဟေဟေ သွားကြတာပေါ့"
" Ok"
ဒီလိုနဲ့ ကျွန်နော်တို့ ငြိမ်းချမ်းလက် ရာ ဆိုင်သို့ရောက်လာခဲ့ကြသည်။
ဆိုင်ထဲရောက်မှ သူ့နာမည် ကိုယ့်နာ မည် မိတ်ဆက်ဖြစ်သည်။ သူ့နာ မည်က ကိုမျိုး ကျွန်နော့်ထက် ၄နှစ်ကြီးသည်။ ထိုစဉ် waiterလေး ရောက်လာပြီး
" အစ္ကိုတို့ ဘာမွာမလဲဗ်"
" မြေအိုးမြီးရှည် ကြက်နဲ့"
Waiter ကောင်းလေးက ပြုံးစိစိနဲ့ဖြစ်သွားသည်။ ဟုတ်တယ်လေ နှစ်ယောက်လုံးက ဇာတ်တိုက်ထားသ လို သံပြိုင်အော်လိုက်တာကို...
" ဟား...ညီလေးလည်း မြေအိုးမြီးရှည် ကြိုက်တာပဲလား"
" ဟုတ်တယ် အစ်ကို ကျနော် စစ်တွေလာတိုင်း ကြုံရင် မြေအိုးမြီးရှည် စားလေ့ရှိတယ်"
" စစ်တွေ လာတိုင်းဆိုတော့...ညီက နယ်ကပေါ့"
" အင်း အစ်ကို ကျနော်က ကိစ္စရှိမှ လာတာလေ"
" ဟုတ်လား အစ်ကိုလည်း နယ်ကပဲ...ဒီမှာအလုပ်လာလုပ်တာ တစ်နှစ်ကျော်ရှိပြီလေ"
" အစ်ကိုက ဘယ်ရုံးမှာ လုပ်တာလဲ"
" NGOပါ...ညီရော "
" ကျနော်ကတော့ မိဘကူပေါ့ အဟဲ ခုလောလောဆယ် အဝေးသင်တက် နေတာ...ဟိုတစ်ခေါက်က အစ်ကိုနဲ့တွေ့တုန်းက Assignment လာတင်တာလေ"
" ဟုတ်လား...majorက"
" English ပါ အစ္ကို..."
" ဟား တူနေပြန်ပြီ အစ်ကိုလည်း Englishနဲ့ပဲ ဘွဲ့ရတာလေ ပြီးတော့ Ygnသွားပြီး Eng speaking နဲ့ computer တွေ တက်လိုက်တာ နှစ် နှစ်လောက်ကြာသွားတယ်...ဒီက ဒေါ်လေးက သူ့အဆက်နဲ့ NGOမှာ အလုပ်လျှောက်ခိုင်းတော့ အဆင် ပြေ သွားတယ်လေ"
" လစာ အများကြီးရမှာပေါ့နော်"
" မဆိုးဘူးလို့ပဲ ပြောရမှာပေါ့"
" အားကျလိုက္တာ အစ္ကိုယာ..."
" ညီက E-major ဆိုတော့ နောက်လကုန်လောက် ဝိုင်း(ကျူရှင်) လာတက်ရတော့မှာ မလား"
" ဟုတ်တယ် အစ်ကို ဘာလို့လဲ"
" အတော်ပဲလေ အစ်ကိုလည်း ဒီမြို့မှာ မိတ်ဆွေသိပ်မရှိလို့ ပျင်းနေတာ ညီ ဖုန်းနံပါတ်ပေးလေ အစ်ကို့ ဖုန်း နံပါတ်လည်း ယူထားလိုက် ညီ လာရင် တွေ့ကြတာပေါ့"
ရင်ထဲမှာ အတိုင်းမသိ ဝမ်းသာသွားသည်။ ဒီလိုနဲ့ ဖုန်းနံပါတ်တွေ အပြန် အလှန်လဲရင်း မုန့်တူတူစားရင်းတော် တော်ရင်းနှီးလာခဲ့သည်။
ကားဂိတ်ထိ သူ့လိုက်ပို့ပြီး
"see u ညီ"
ဆိုပြီး နှုတ်ဆက်ထွက်သွားခဲ့သည်။
ကျနော်လည်း သူ့ကျောပြင်ကိုကြည့်ရင်း ရင်ထဲမှာ ပျော်ရွင်မှုတွေနဲ့အတူ အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်။
ဖြစ်နိုင်ရင် အဝေးသင်တက်ချိန်ကို မြန်မြန်ရောက်စေချင်လှပါပြီ...။
အိမ်ရောက်မှ သူ့အကြာင်းတွေက အတွေးထဲ အလိုလိုဝင်ရောက်လာသည်။ အရပ်က ၅ပေ၈ လောက်ရှိပြီး အသားကဖြူဖြူ ရယ်လိုက်ရင် ပါးချိုင့်ကလေးက အဆစ်ပါလာသေးသည်။
ဟုတ်ပါတယ်။ ကျနော်ရင်ခုန်နေမိပြီ။ အစ်ကို ထပ်တွေ့ဖြစ်ရင်တော့ ကျနော် ကံကောင်းချင်တယ် အစ် ကိုရယ်...
.....................
" ညီ...စစ်တွေရောက်နေတာ ဖုန်းတောင်မဆက်ဘူးနော်"
" ဟင်...ကိုမျိုးက ဘယ်လိုသိ"
" ဒီနေ့ အလုပ်က ပြန်လာတော့ ညီ့ကို ဝင်းစတိုး ရှေ့မှာမြင်ခဲ့လို့လေ"
" ဪ...ဟုတ်တယ် ကိုမျိုး ညီ ဒီနေ့ပဲ စစ်တွေရောက်တာ စရောက်တဲ့နေ့ဆိုတော့ စျေးသွား ကျူရှင်သွားအပ်နဲ့ အလုပ်တွေရှုပ်နေတာ..."
" ဟုတ်ပါပြီ...နောက်မှ အေးဆေးတွေ့တာပေါ့"
သူ ဖုန်းချသွားသည်။ တွေ့ချင်တာပေါ့ ကိုမျိုးရယ် ..စစ်တွေရောက်က တည်းကအတွေးထဲမှာ ကိုမျိုးပဲ ဝင် နေတာလေ...
ဟိုတစ်ခါတွေ့ပြီးကြားထဲဖုန်းဆက်ဖြစ်သည်။ ဒီလိုနဲ့ အခေါ်အဝေါ်တွေ ပြောင်း ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်း ပြောဖြစ်သည်။
သူက စကားကောင်းသည် ပွင့်လင်းသည်။ မပွင့်လင်းတာ တစ်ခုတော့ ရှိသည်။ ရည်းစားရှိလားလို့ မေးလိုက်တိုင်း အသံက တိတ်သွားသည်။
Frist year ကတည်းက ခင်လာတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေလည်းဖြစ် ခု Third yearလည်း အတူတူ ကျူရှင်လည်း အတူတူတက်ဖြစ်ကြသည်။
ကျူရှင်ဆင်းတော့ ညနေ ၆နာရီ...
ကျွန်နော်တို့ သူငယ်ချင်း ၆ယောက် ကမ်းနားလမ်းဘက် သွားဖြစ်ကြသည်။ မရောက်တာကြာပြီလည်းဖြစ် ဘင်္ဂလားပင်လယ်အော်ရဲ့ လေ အေးအေးကို ရှူရိုက်ရင်း သူငယ် ချင်းတွေ စကားကောင်းနေကြသည်။
ထိုစဉ် ကိုမျိုးဆိုင်ကယ်ကြီး ကျွန်နော်ထိုင်နေတဲ့ရှေ့က ဖြတ်မောင်းသွားသည်။
နောက်မှာလည်း ကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ အေးလေ...သူ့ရုပ်သူ့ရည်နဲ့ ရည်းစားမရှိဘူးဆိုတာ မဖြစ်နိုင်ဘူးလေ။ မေးမိတဲ့ ကိုယ်ကပဲ မှားတာပါ...။
ဒီလိုနဲ့ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ တြိဂံ ခွဆုံမှာ မုန့်စားရင်း အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်။ရင်ထဲမကောင်းတော့ ထမင်းလည်း မစားချင် ရေမိုးချိုးပြီး Onlineဖွင့်လိုက်သည်။
Viber မှာ ကိုမျိုး လိုင်းတက်နေတာကို မြင်တော့စပြီး စကားပြောလိုက်သည်။
" ကိုမျိုး ပျော်ခဲ့ရဲ့လား "
" ဟင် ဘာကိုပြောတာလဲ ညီ"
" ကမ်းနားလမ်းမှာ ကိုမျိုးနဲ့ကောင် မလေးတစ်ယောက်ကို မြင်လိုက်လို့လေ..."
" ဪ ဟုတ်လား..."
" သူက ကိုမျိုးရည်းစားလား"
" ဟုတ်တယ် ညီ တွဲတာမကြာသေးဘူး ၆လလောက်ပဲ ရှိသေးတယ် ဒါ ပေမဲ့ အဆင်မပြေဘူး ညီ"
" ဘာလို့..."
" အဲ့လိုပါပဲ သူ့မိဘတွေက သဘောမတူဘူးလေ"
"ဟုတ်လား Fighting အစ်ကို ကြိုး စားထား"
" အစ်ကို့လည်း သူက ဖြတ်မယ်ပြောလို့ စိတ်ညစ်လာတာကွာ"
သူ တော်တော်လေးစိတ်ညစ်နေတာ ဖြစ်မည်။ ရင်ထဲမှာ ထပ်ပြီးစိတ်မ ကောင်းဖြစ်မိသည်။ ကိုမျိုးအတွက် ဘာလုပ်ပေးရင်ကောင်းမလဲ...
နားကြပ်ကလေးတပ်ပြီး သီချင်းလေးတစ်ပုဒ်ဖွင့်လိုက်သည်။
🎧တကယ်ပါ ချစ်တယ် ချစ်တယ် ဒို့..မင်းကို 🎼🎼🎼
......................
အေးဆေးတွေ့ရအောင်လို့သာပြောတယ်။ သူက ခုချိန်ထိ contact မလုပ် တော့ မတွေ့ဖြစ်။ ကျနော်လည်း ကျူရှင်တက် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့အချိန်ကုန်လိုက်နဲ့...
တစ်နေ့ ph ringtone မြည်လာလို့ ကြည့်လိုက်တော့ ကိုမျိုးဆက်တာပင်...
" ညီ...ဒီနေ့ ည အားလား"
" အားတယ် ကိုမျိုး"
" ဒါဆို ၇နာရီလောက် လာခေါ်မယ် ထမင်း မစားဘဲနဲ့ စောင့်နေ"
" Ok ကိုမျိုး"
ည ၇နာရီလောက် ကိုမျိုးလာခေါ် သည်။ သူ့မျက်နှာလည်း မကောင်း တစ်ခုခုဖြစ်နေပုံရသည်။
သူ့ဆိုင်ကယ် နောက်ကသာ လိုက်လာရသည်။ ဘယ်သွားမှာလဲလို့ မမေးမိ။ အေးလေ ဒီကလည်း သူဘယ်ပဲခေါ်ခေါ်လိုက်မဲ့ လူစားမျိုး မဟုတ်လား..။
" ကစ္ဆပ seafood"
" ညီ သောက်တတ်တယ်မလား"
" Beerတော့ ရတယ် ကိုမျိုး"
" Ok ရှူး ရှူး မြန်မာဘီယာ နှစ်လုံး"
သူက ဘီယာနဲ့အမြည်းမှာလိုက်သည်။
" ကိုမျိုး ဘာလို့သောက်တာလဲ"
" အသည်းကွဲလာလို့ ညီ"
" ဟုတ်လား..."
သူက သူ့ကောင်မလေး အကြောင်းကိုပြောပြသည်။ အိမ်ကသဘောမတူ၍ သူတို့ပြတ်သွားကြတဲ့ အ ကြောင်း သူ့တို့ရဲ့အမှတ်တရတွေအကြောင်း ပြောလည်းပြော သောက်လည်းသောက်နအကြောင်း၈လုံးလောက် ကျသွားသည်။ကျနော်သောက်တာ နည်းနည်း သူသောက်တာများများနဲ့ ဆိုင်က ပိတ်တော့မည်။
" ကိုမျိုး ရရဲ့လား...ဆက်မသောက်နဲ့တော့"
" ရတယ် ညီ"
ဟုသာပြောတယ်။ သူခေါင်းငိုက်ကျနေပြီလေ။
" အစ်ကိုတို့ ဆိုင်ပိတ်တော့မယ်ဗျ"
Waiterကောင်လေးလာပြောမှ ဘေးဝန်းကျင်ကို ကြည့်မိသည်။ လူလည်း ရှင်းနေပြီ။ အချိန်ကလည်း ၁၀ နာရီတောင် ထိုးတော့မည်။ ဒီပုံ စံအတိုင်းဆိုရင် ကိုမျိုး ဆိုင်ကယ်မောင်းနိုင်တော့မည် မဟုတ်...။
ပြီးတော့ သူနေတာက ရပ်ကွက်နာ မည်သာ သိပြီး အိမ်ကိုလည်း သိတာမဟုတ်။ သိတာ ထားပါအုံး သူ့ဆိုင်ကယ် club ဘီးကြီးကိုလည်း ကျနော် မမောင်းတတ်ပေ။ ကျွန်နော် ဘာလုပ်ရမလဲ ယောက်ယက် ခတ်နေသည်။ ထိုစဉ် Waiterလေးတစ်ယောက် ရောက်လာပြီး
" အစ်ကို ဟိုအစ်ကိုက တော်တော်မူးနေပြီနော် ဆိုင်ကယ်မောင်းလို့ အဆင်ပြေမလား"
" ဟုတ်တယ် ပြီးတော့ ငါလည်း သူ့ဆိုင်ကယ်ကြီးကို မမောင်းတတ်ဘူး"
" ဒါဆိုလည်း ဆိုင်ကယ် ဒီမှာထားခဲ့လိုက်လေ အစ်ကို ကျွန်နော်တို့ ကြည့်ထားလိုက်မယ် မနက်ကျမှာလာယူပေါ့..."
" အေး ဒါပေမဲ့ သူနေတဲ့အိမ် ငါလည်း သေချာမသိဘူးကွ"
" အစ်ကို့မှာ မှတ်ပုံတင်ပါလား..."
" အင်း ပိုက်ဆံအိတ်ထဲမှာ ပါတယ်...ဘာလို့လဲ"
" ဒါဆို ဒီနားမှာ မြ တည်းခိုခန်းရှိတယ်လေ အစ်ကိုတို့ အဲ့မှာပဲ ညအိပ်လိုက်ပေါ့"
သူပြောတာလည်း ဟုတ်နေတယ် ဒီတစ်လမ်းပဲ ရွေးစရာရှိတော့ ကိုမျိုးကို နှစ်ယောက်တွဲပြီး တည်းခိုခန်းသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။
---------------------------------------------------
...................
အပိုင်း - ၂
...................
အခန်းထဲရောက်တော့ သူ့ကိုယ်ကြီးကို ကုတင်ပေါ်သို့ ပစ်လှဲချလိုက်သည်။ Waiterလေး ပြန်သွားပြီမို့ကျနော်လည်း အဆောင်ကိုဖုန်းဆက်ပြီး သူငယ်ချင်းတွေကို အ ကျိုးအကြောင်းပြောလိုက်သည်။
ခဏကြာတော့ ကိုမျိုးဖုန်းက ဒေါ် လေး ဆိုတဲ့ contact တစ်ခု ဖုန်းဆက်လာသည်။ ကျနော်လည်း ဖြစ် ကြောင်းအစုံ ရှင်းပြလိုက်သည်။
" အေးကွယ်...ကျေးဇူးပါပဲ သားလေး တူလေးကို သေချာဂရုစိုက်ပေးလိုက်ပါကွယ်"
ဆိုပြီး ဖုန်းချသွားသည်။ သူ့ wallpaper ထဲမှာ သူနဲ့သူ့ကောင်မ လေးတွဲရိုက်ထားတဲ့ ပုံ...
..သေချာဂရုစိုက်လိုက်တဲ့ ..
အော် ကိုမျိုး ကိုမျိုး သူ့အတွက်တော့ စိတ်မကောင်းပေ။အသည်း ကွဲတယ်ဆိုတာ ဘယ်လောက် နာ ကျင်ရမှန်းတော့ ကျနော်ခုထိ မသိ သေး။ သေချာတာကတော့ တော် တော်လေးခံစားရမည်။ နည်းနည်းမူးလာတော့ ကျနော်လည်း သူ့ဘေးမှာ ဝင်အိပ်လိုက်သည်။
"ရှူး...ရှူး..."
ကျွန်နော် လန့်နိုးလာသည်။ ဟုတ်ပါသည် ကိုမျိုးရဲ့အသက်ရှူသံများက ကျနော့်မျက်နှာထံ လာရိုက်ခတ်နေသည်။ သူ့မျက်နှာနဲ့ကျ နော့်မျက်နှာက တော်တော်နီးကပ်နေပြီ။ မုတ်ဆိတ် ရေးရေးလေးနဲ့သူ့နှုတ်ခမ်းလေးများက အနီရဲရောင်ဘက်သန်းနေပြီး နဖူးက ချွေးစိုနေပြီ ကျနော်လည်း သူ့မျက်နှာပေါ် ချွေးသုတ်နေရင်း တဖြည်းဖြည်းအောက်ဆင်းကာ သူ့ပါးလေးကို လက်ဖြင့် ပွက်သပ်နေမိသည်။
တဒိတ်ဒိတ်နဲ့ ရင်ခုန်သံတွေမြန်လာပြီး စိတ်မထိန်းနိုင်တော့တဲ့ အဆုံး
"ပြွတ်"သူ့ နှုတ်ခမ်းလွှာလေးကို နမ်းလိုက်သည်။ သူ့အောက်ပိုင်းကြည့်လိုက်တော့ ပုဆိုးက ကွင်းလုံးကျွတ်နေပြီး သူ့အတွင်းခံ အပြာရောင်က ဖောင်းကြွနေပြီလေ။ ဘီယာ အရှိန်တွေကြောင့် ဖြစ်မည်။
ချက်ရိုးကနေ ဆီးခုံမွှေးအထိ တန်းနေသော အမွှေးလေးတွေ ဘီယာသောက်ထားပေမဲ့ ပျောက်မသွားတဲ့ ဗိုက်ခေါက်က ကြွက်သားလေးတွေရော တော်တော်ကြည့်ကောင်းသည်။
ကျနော်လည်း စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ သူ့အတွင်းခံအပေါ် ပွတ်သပ်ကြည့်နေသည်။ ခုနကထက်ပိုပြီးဖောင်းကြွလာတော့ သူ့ညီဘွားကို ကြည့်ချင်စိတ်တွေနဲ့ အတွင်းခံအား ချွတ်ချလိုက်သည်။
Wow ဒစ်ကြီးကပြဲနေပြီးအထက်သို့ ထောင်တက်နေသော သူ့လီးကြီးက တော်တော်ရှည်ပါသည်။ လူလိုပဲ ။
တုတ်လည်း တုတ်သည်။ သူ့လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဂွင်းတိုက်ပေးနေလိုက်သည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အ ကြောတွေတင်းလာတော့ ပိုပြီးပြင်းပြင်းတိုက်ပေးလိုက်သည်။ သူ့လရည်များက ကျွန်နော့လက်ပေါ်မှာရော သူ့ဗိုက်သားပေါ်မှာရော ပေကျန်သွားသည်။ သူ့လီးကို အတွင်း ခံထဲ ပြန်ထည့်ပြီး ကျနော်လည်း ဆက်အိပ်လိုက်သည်။
မနက်ရောက်တော့ ကျူရှင်ရှိ၍ သူ မနိုးခင် ထပြီး စောစောပြန်လာခဲ့သည်။
ကောင်တာက စာရွက်လေးတစ်ရွက်ယူပြီး သူ့ဆိုင်ကယ်ထားခဲ့သည့်နေရာနဲ့အခန်းခရှင်းပြီးကြောင်း ရေး၍ စားပွဲပေါ်တင်ထား ခဲ့သည်။
ကြားထဲမှာ ကျွန်နော်လည်း ကိုယ့်အပြစ်နဲ့ကိုယ် ဖုန်းမဆက်ဖြစ်။ သူ့ဆီကလည်း ဖုန်းမလာတော့ စိတ်ထဲမှာ တစ်မျိုးကြီးခံစားရသည်။
သူ့စိတ်ဆိုးသွားပြီလား...
..................
#လွမ်းတယ်ဆိုတာလူတစ်ယောက်ကိုပုံမှန်ထက်ပိုပြီး ပြင်းပြင်းပြပြသ တိရခြင်းမျိုး
လိုင်းလည်းမတက် ဖုန်းလည်းမဆက် ကိုမျိုးတစ်ယောက် ပျောက်သွားသည်။ သတိရတာထက်ပို သော စိတ်များနှင့်ကျွန်တော်လည်း သူ့ကိုတွေ့ချင်နေမိသည်။
မနက်ခင်းလေးတစ်ခု...
ဖုန်း ringtone ထမြည့်တော့ ကျွန်နော်လည်း ဖုန်းကိုင်လိုက်မိသည်။
" Hello..."
" ညီ...မနိုးသေးဘူးလား"
" ဟာ...ကိုမျိုးလား"
" အသံတောင် မမှတ်မိတော့ဘူးပေါ့"
" အင်း ဖုန်းမလာ လိုင်းလည်းမတက်တော့ သေသွားပြီလားလို့"
"ဟား...ဟုတ်တယ် ညီ အဲ့နေ့က
အိမ်ပြန်သွားတော့ ဒေါ်လေးကဆူ ခေါင်းကလည်း ကိုက်နေတော့ ရုံးကခွင့်ယူပြီး အိမ်ပြန်လိုက်တာ ပြီးတော့ မိသားစုဆွမ်းကျွေးနဲ့ဆိုတော့ အလုပ်တွေလည်း ရှုပ်နေတာလေ"
" ဟုတ်လား...မသိပါဘူး ကိုမျိုး စိတ်ဆိုးသွားတယ် ထင်လို့"
"ဘာကို စိတ်ဆိုးရမှာလဲ"
တကယ်ပဲ မသိတာလား အေးလေ မသိတာပဲကောင်းပါတယ်။
" မဟုတ်ပါဘူး..."
" ဪ ညီ ဒီနေ့အားလား ကိုမျိုးသွားစရာတွေရှိလို့ အားရင်လိုက်ခဲ့ပါလား..."
" ဒီနေ့က စနေဆိုတော့ အားတယ်ကိုမျိုး"
" ဒါဆို ထတော့ ခဏနေ လာခေါ်မယ်နော်"
" Ok..."
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီနေ့က မင်္ဂလာရှိ သော နေ့လေးပင်...ကျွန်နော်လည်း မျက်နှာသစ်ရေမိုးချိုးပြီးတော့ အ ဝတ်အစားလဲလိုက်သည်။
ခဏနေတော့ ကိုမျိုးရောက်လာပြီး
မနက်စာ တူတူစားကာ မြို့မစျေးကြီးဆီ ထွက်လာခဲ့ကြသည်။
စျေးရောက်တော့ စျေးသစ်ထဲက အဝတ်ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာ ကိုမျိုးက T-shirt နဲ့ ဘောင်းဘီတစ်ထည်ဝယ်သည်။
" ညီ...ဒီနက်ပြာလေးနဲ့ဆို ညီနဲ့လိုက်မှာ ညီယူလိုက်ပါလား"
" မဝယ်တော့ပါဘူး ကိုမျိုး ဘိုင်ပြတ်နေလို့"
" ကိုမျိုးဝယ်ပေးမှာပါ ယူလိုက်ပါ"
" ရတယ် ကိုမျိုး အားနာစရာကြီး"
" မငြင်းနဲ့ကွာ ကိုမျိုးမကြိုက်ဘူး"
ဆက်မငြင်းရဲတော့ သူဝယ်ပေးတဲ့ အင်္ကျီလေး ယူလာခဲ့သည်။ ပြီးတော့ လောကနန္ဒာတန်းက သန်းမြင့်ထမင်းဆိုင်သို့ရောက်လာခဲ့သည်။
" ညီ...စားချင်တာမှာနော် ကိုမျိုးပဲ ရှင်းမှာ"
" ဟာ ကိုမျိုးကလည်း လုပ်ပြီ ဒီဆိုင်က စျေးကြီးတာကို"
" စားလို့လည်း ကောင်းတာကို ညီ မှာသာမှာ"
ကျွန်နော်လည်း အမဲသားပဲ မှာ လိုက်သည်။ ကိုမျိုးကတော့ အားမရ၍ ငါးသောက်ဆမ်း ဝက်သား ထပ်မှာလိုက်သည်။
" အားနာစရာကြီး အစ်ကိုရာ"
" တကယ်တမ်း အားနာရမှာက အစ်ကိုလေ"
"ဟင် ဘာလို့လဲ"
" ဟုတ်တယ်လေ ဟိုနေ့က ညီပဲ ဘီယာဖိုးနဲ့တည်းခိုခန်းခ ရှင်းခဲ့တာလေ"
" ရပါတယ် ကိုမျိုးရယ်"
" မရဘူးကွာ...ဒီနေ့ကျွေးတာစား သွားတာလိုက်ပေးနော် Ok"
ထိုစဉ် မှာထားတဲ့ငါးတွေ ဟင်းတွေ ရောက်လာ၍ ထမင်းစားလိုက်ကြသည်။ ပြီးတော့ လောကနန္ဒာဘုရားထဲဝင်၍ ငါးစာကျွေးပြီး ကျွန်နော့်ကို ပြန်ပို့ကာ ကိုမျိုးပြန်သွားသည်။
ဒီတစ်ခါ ကိုမျိုးကိုတွေ့ရတာ တက် တက်ကြွကြွနဲ့လန်းလန်းဆန်းဆန်းရှိတော့ ကျွန်တော် စိတ်ချမ်းသာရသည်။
ကိုမျိုးနဲ့ကျနော် အရင်ကထက် ပိုတွေု့ဖသ်လာသည်။ ညဆို online မှာလည်း စကားတွေပိုပြောဖြစ်လာသည်။
.................
တစ်နေ့ အတူတူနေတဲ့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်မှာ အိမ်က ပိုက်ဆံရောက်တော့ ကျူရှင်လစ်ပြီး ကမ်း ခြေဘက်ရောက်လာကြသည်။
ကမ်းခြေရောက်တော့ ကမ်းခြေမှာဖွင့်ထားတဲ့ ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာ ဝင်ထိုင်ဖြစ်ကြသည်။
" ကဲကွာ ဒီနေ့တော့ မင်းတို့စားသမျ ငါရှင်းမယ်နော် ဒါပေမဲ့ အများကြီးတော့ မမှာနဲ့နော်နဲ့ အဟဲ "
" ဟုတ်ပါပြီကွာ...ဘီယာဖိုးပဲမင်းခံပေါ့ အမြည်းဖိုးငါတို့ရှင်းမယ်"
ဒီလိုနဲ့ ဘီယာနဲ့အမြည်းတွေမှာ လိုက်ကြသည်။
" ဒါနဲ့ လင်းခန့် မင်းဟိုတစ်ယောက်နဲ့ တော်တော်ရင်းနှီးတယ်နော်"
" အေးကွ သူက ခင်ဖို့ကောင်းတယ် သဘောလည်း ကောင်းတယ်"
" ငါတို့ကိုလည်း မိတ်ဆက်ပေးအုံးလေ"
သူငယ်ချင်းများက ကျွန်နော့်အ ကြောင်းကို သိသည်။ သူတို့က အ ကဲဖြတ်ချင်သည့် သဘော တွေ့ချင်ကြတာနေမည်။ ကျနော် ဖုန်း ခေါ်လိုက်တော့ ကိုမျိုးရောက်လာသည်။
" အစ်ကို ဒီမှာထိုင် ကျနော့်သူငယ် ချင်းတွေနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးချင်လို့"
ကျွန်နော်ကလည်း သူငယ်ချင်းများနှင့်မိတ်ဆက်ပေးပြီး သူကလည်း သူ့ကိုယ်သူမိတ်ဆက်သည်။ ခဏအတွင်းမှာပင် အားလုံးခင်ခင်မင်မင်နဲ့ဖြစ်သွားသည်။ သူက စကားကောင်းတာကို...
" ကဲ ညီလေးတို့ သောက်ကြနော် ဒီဝိုင်းကို အစ်ကိုရှင်းမယ်"
" ဝိုး လင်းခန့်ပြောသလိုပဲနော် အစ် ကိုက ရုပ်ချောသဘောကောင်းတယ်နော်...စော်ကြည်ထီပေါက်ပါစေဗျာ"
" ဟား...ညီလေးတို့က မြှောက်တတ်သားပဲ ထီတော့ပေါက်ချင်ပါတယ်ကွာ စော်တော့ထပ်မကြည်ရဲတော့ "
" ဘာလို့လဲ အစ်ကို..."
" သူ အသည်းကွဲတာ မကြာသေးဘူးလေ"
ကျွန်နော်က ဝင်ထောက်လိုက်သည်။ ထိုနေ့က အားလုံးရေချိန် ကိုက်သွားကြသည်။ မူးလာတော့ ကမ်းခြေဆင်းကာ ရေကစားပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့ကြသည်။
................
ဒီနေ့က သီတင်းကျွတ်နေ့ဖြစ် သည်။ စစ်တွေမြို့ရဲ့ ရိုးရာတစ်ခုဖြစ်တဲ့ ဆွမ်းတော်ကြီးလောင်းပွဲက စည်ကားလှသည်။ တစ်မြို့လုံးက သံဃာများနှင့် သီလရွင္တို့အား အ လှူ ပစ္စည်းများ လှူဒါန်းသည့်ပွဲဖြစ်သည်။
ကျွန်တော်တို့လည်း ကျူရှင်က သူ ငယ်ချင်းတွေစုပြီး အလှူငွေတွေထည့်ကာ ဆွမ်းတော်ကြီးလောင်းပွဲကို ပါဝင်ကုသိုလ်ယူကြသည်။ ပြီးလျှင် နန္ဒဝန်ဥယျာဉ်သို့သွားပြီး ဂိမ်းများကစားကြသည်။ အဝေးသင်ကျောင်းသားဘဝက ဒီလိုနဲ့ပျော်ရွှင်စရာကောင်းလှသည်။
အဆောင်ပြန်ရောက်တော့ ရေမိုး ချိုးပြီး ဖုန်းကောက်ကိုင်လိုက်သည်။ ကိုမျိုးတစ်ယောက် ဘာလုပ်နေပါလိမ့်။ အတွေးထဲဝင်လာမိ၍ phဆက်လိုက်သည်။
" ဟဲလို...ကိုမျိုး ဘာလုပ်နေလဲ"
" အိမ်တွင်းအောင်းနေတယ် ညီ"
" ဟင်...အပြင်မသွားဘူးလား"
" မသွားဘူး ညီ ကိုသွားရင်လည်း တစ်ယောက်တည်းယောင်ချာချာနဲ့ ပျင်းနေမှာ အဖော်မရှိ ဘာမရှိနဲ့"
သူပြောတာလည်းဟုတ်သားသူများ တွေ ဒီလိုပျော်နေချိန်မှာ သူတစ် ယောက်တည်း အထီးကျန်နေ သည်။ သနားမိသည်။
" ဒါဆို ညကျရင်ရော"
" ညကျရင်လည်း တစ်ယောက် တည်း ပဲ သောက်မှာ"
" ဟာ ကိုမျိုးကလည်း အခါကြီး ရက်ကြီး မသောက်နဲ့ ညီ့ကိုလာခေါ်လိုက် အတူတူလည်တာပေါ့"
" ဖြစ်ပါ့မလား ညီ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ သွားမှာမလား"
" အာ့ဆို ကိုမျိုးလည်း အတူတူလည်ပေါ့ မပျင်းရတော့ဘူးပေါ့"
" Ok...ကိုမျိုး လာခဲ့မယ်"
ညကျတော့ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ လောကနန္ဒ ာ ဘုရားသို့သွားကြသည်။ ဆီမီးတစ်ထောင် ပန်းတစ်ထောင်ပူဇော်ပွဲနှင့် လူတွေ တော် တော်စည်ကားနေသည်။
ဗြောက်အိုးများကလည်း တစ်ဂျိန်းဂျိန်းနဲ့ဖောက်နေကြသည်။ ပြီးတော့ ကမ်းနားလမ်းဖက် ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ ကမ်းနားလမ်းရောက်မှ ကိုမျိုးကရောက်လာသည်။
ဟင်...ကိုမျိုးမျက်လုံးတွေ ရီဝေဝေနဲ့...သေချာသည်။ မူးနေပြီ...
" ဟာ အစ္ကို မူးလာတာလား"
ကျွန်နော့်သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က မေးလိုက်သည်။
" ဟုတ်တယ် ညီ အစ်ကို နည်းနည်းသောက်လာတယ်"
ကျွန်နော်စိတ်ဆိုးသွားသည်။ ဒီလောက်မှာထားတာကို သောက်ဖြစ်အောင် သောက်လာသည်။ ကိုမျိုးက ကျွန်နော့်ဘေးမှာလာထိုင်သည်။အရက်နံ့ ဖောင်ဟွာနေသည်။
" ညီ...မျက်နှာက ဘာဖြစ်နေတာလဲ"
ကျွန်နော်ဘာမှ ပြန်မပြော...သူ့ဘေးကထွက်လာသည်။
" ဟာ...ဟိုကောင်ဘာဖြစ်သွားတာလဲ"
" စိတ်ဆိုးသွားတာ နေမှာ အစ်ကိုသောက်လာလို့လေ"
" ဒါဆိုလည်း သွားချော့လိုက်လေ အစ်ကို"
ကျွန်နော်က ပလက်ဖောင်းပေါ်မှာ စိတ်ဆိုးဆိုးနဲ့ လမ်းလျှောက်လာသည်။ သူက ဘေးက ဆိုင်ကယ်နဲ့လိုက်ကာချော့နေသည်။ နောက်ဆုံးမရတဲ့အဆုံး
" ကဲ ညီ အစ်ကိုလည်း မချော့တတ်တော့ဘူး ညီ့ကိုပြောစရာရှိလို့ သောက်လာတာ ပြီးတော့ သွားစရာလည်း ရှိလို့"
" သွားပေါ့...မတားပါဘူး"
" ညီပါမှ သွားလို့ရမှာ"
" ဘယ်ကို သွားမှာလဲ"
" ဆိုင်ကယ်ပေါ်တက်လိုက် ပြီးမှ ပြောမယ်"
သူ ဘာပြောမှာလဲလို့ သိချင်မိ သည်။ ဆိုင်ကယ်ပေါ်တက်လိုက်ပြီး သူငယ်ချင်းများကို နှုတ်ဆက်ပြီး သူခေါ်ဆောင်ရာ နောက်လိုက်လာခဲ့သည်။ တဖြည်းဖြည်းမြို့ပြင် ရောက်လာသည်။
" ကိုမျိုး ဘယ်သွားမှာလဲ မြို့ပြင်ရောက်နေပြီ"
" မင်း ချောင်းတံထားကို သွားမှာ မြန်မြန်မောင်းမယ်နော် ခါးကိုဖက်ထား"
ကျွန်တော်လည်း သူ့ခါးကို မရဲတရဲနဲ့ဖက်လိုက်မိသည်။ ဆိုင်ကယ်က အရှိန်ပြင်းပြင်းဖြင့် မင်းချောင်းတံထားကို ဦးတည်နေသည်။
သူ...ဘာပြောမှာမို့လို့ ဒီလောက်အဝေးကြီးသွားတာလဲ...။
............
အခန်း (၃)
..............
ကိုမျိုးက ဆိုင်ကယ်မောင်းတာကျွမ်းကျင်လှသည်။ ကိုယ်လည်း သူ့ခါးကို ဖက်ပြီး သူ့ပခုံးလေးမှီပြီးလိုက်လာတာ ရောက်တာတောင်မသိလိုက်။တံတားရောက်တော့ အခြားကမ္ဘာတစ်ခုရောက်သွားသလိုပင် တံထားအောင်က ကျေးရွာအချို့က လွှတ်တင်ထားတဲ့ မီးပုံးပျံများကိုတွေ့ရသည်။
သီချင်းသံ အချို့ကိုယ်လည်းကြားရသည်။ တံထားပေါ်ကိုလည်း လ မင်းကြီး၏ အလင်းရောင်က ဖြာကျနေသည်။ တကယ့်ကို သာယာလှပသော သီတင်းကျွတ်ညလေးတစ်ညပင်...
" ညီ...ကိုယ့်ကိုစိတ်ဆိုးနေတုန်းပဲလား"
" မဆိုးပါဘူးကိုမျိုးဘာသာသောက်ချင်သောက် မှောက်ချင်မှောက်ပေါ့ ကျွန်နော်နဲ့မှ မဆိုင်တာ"
" ဆိုင်တယ် ညီ...တကယ်တော့ ကို ရဲဆေးတင်လာတာ"
" သောက်ချင်လို့ သောက်တာလို့ပြောပါ"
" မဟုတ်ဘူး ညီ ကို မသောက်ရင် ဒီစကားတွေကို ပြောထွက်မှာ မဟုတ်ဘူး"
" ကဲ ကိုမျိုးရာ ပြောသာပြောစမ်းပါ..."
ထိုစဉ် သူ ကျွန်တော့်ပခုံးနှစ်ဘက်ကို သူ့လက်တွေတင်ပြီး ကျွန်နော့်ကို စူးစူးရှရှကြည့်လိုက်သည်။
" ကို...ညီ့ကို ချစ်မိနေပြီထင်တယ်"
" ဟင်...ဘာလို့"
" ဟုတ်တယ် ညီ ကို ညီနဲ့တွေ့နေရရင် ပျော်တယ် စိတ်ညစ်စရာတွေကိုလည်း မေ့သွားတယ် ပြီးတော့ ရင်လည်းခုန်တယ်"
" မယုံပါဘူး...မူးပြီးရမ်းသမ်းပြောမနေနဲ့"
" မယုံရင် နားထောင်ကြည့်"
ဆိုပြီး ကျွန်နော့်ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲဆွဲကာ ဖက်ထားလိုက်သည်။ ဟုတ်ပါသည်။ သူ့ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်နေသည်။
ထပ်တူပါပဲ ကိုမျိုးရယ် ကျွန်နော်လည်း အတူတူပါပဲ.....
" ညီရော ကို့ကို ချစ်လား"
" မသိဘူးလေ"
" မူမနေပါနဲ့ကွာ...ဒီက မနေနိုင်ဘူး"
မငြင်းနိုင်ပါဘူး ကိုမျိုးရယ်...ဒီကချစ်တာဖြင့် ကြာနေပြီ...
စိတ်ထဲကပဲ ပြောနေမိသည်။ ဒီလိုနဲ့ သူဖက်ထားတာ တော်တော်ကြာသွားသည်။
" ကိုမျိုး...လွှတ်တော့လေ"
" ချစ်တယ်ပြောမှ လွှတ်မယ်ကွာ"
" ဟာ...ကိုမျိုးကလည်း..."
" ဒါဆို မချစ်ဘူးပေါ့"
" ချစ်တယ်"
" ဝမိးသာလိုက်တာ ညီရာ"
ဆိုပြီး ကျွန်နော့်နဖူးလေးကို အနမ်းဖွဖွလာပေးသည်။
" ဒါဆို ကိုမျိုး ပြန်ရအောင်နော်"
" စစ်တွေကို မပြန်တော့ဘူးကွာ"
" ဟာ...ဒါဆို ဘယ်ကို ဆက်သွားအုံးမှာလဲ"
" ဒီည ညီ့ကို ခိုးပြေးမယ် လိုက်ခဲ့"
လူဆိုးကြီး ကျွန်နော့်လက်ကို ဆွဲခေါ်ပြီးဆိုင်ကယ်ကိုမောင်းကာ ထွက်လာခဲ့သည်။ ဒီလိုနဲ့ ကျွန်နော်တို့နှစ်ယောက် ပုဏ္ဏားကျွန်းမြို့က တည်းခိုခန်းတစ်ခုဆီ ရောက်လာခဲ့ကြသည်။
.....................
တည်းခိုခန်းရောက်တော့ ကျွန်နော်က သူငယ်ချင်းတွေဆီ ဖုန်းဆက်ဖို့အလုပ် သူဖုန်းကို လုယူပြီးပိတ်လိုက်သည်။
ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်ကို နှစ်ယောက်သားရောက်သွားသည်။
ပြီးတော့ ကျွန်နော့်ကို အပေါ်က အုပ်ကာ သူ့နမ်းဖို့ လာလုပ်တော့သည်။
" ဟာ...ကိုမျိုး ရှက်စရာကြီး"
" ခုမှ လာရှက်မနေပါနဲ့ ဟိုနေ့က တည်းခိုခန်းမှာတုန်းက သူများကို လုပ်ချင်တာတွေလုပ်သွားပြီးတော့"
" ဟင်...ကိုမျိုး သိနေတယ်"
" သိတာပေါ့ ညီ ထုပေးတာလေးက ကောင်းနေလို့ မှေးနေလိုက်တာ"
" လူလည်ကြီး"
" လူဆိုးလေး"
ဆိုပြီး ကျွန်နော့နှုတ်ခမ်းကို အတင်းစုပ်ယူလိုက်သည်။ သူ့လျှာတွေကလည်း ကျွန်နော့ပါးစပ်ထဲ ဝင်မွှေနေလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကျွနော့်နား ရွက်ထဲကို လျှာသွင်းကာ ကလိပေး သည်။
" အာ...ယားတယ် ကိုမျိုး မလုပ်နဲ့"
" ငြိမ်ငြိမ်လေးနေစမ်းပါ"
သူ ပြောလည်းပြော ကျွန်နော့လက်နှစ်ဖက်ကို အဆင်းချုပ်ပြီး နှုတ်ခမ်းလွှာလေးကို စုပ်ယူလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကျွန်နော့ အင်္ကျီကိုချွတ်ပြီး ကျွန်နော့် နို့နှစ်ဖက်ကို အတင်းစုပ်တော့သည်။
အပြုအစု ကောင်းလှချေလား ကိုမျိုးရယ် သူပြုသမျှ ခံရတော့မည်။
" ညီ...ဘောင်းဘီချွတ်ကာ"
" ဟာ...ကိုမျိုး ဘာလုပ်မလို့လဲ"
" လိုးပေးမလို့...ဒီမှာကြည့်"
သူ့ညီဘွားကြီးက တော်တော်မာန်ဖီနေပြီ။
" ကြောက်တယ် ကိုမျိုး မလုပ်ပါနဲ့"
" မရဘူးကွာ...မနေနိုင်တော့ဘူး"
" ကိုမျိုးနော် မဆိုးနဲ့"
" ဆိုးတော့ ဘာဖြစ်လဲ"
ဆိုပြီး ကျွန်နော့် ဘောင်းဘီကိုအ တင်း ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။
" ဒါဆို ကိုမျိုး မကြမ်းနဲ့နော် ဖြည်း ဖြည်းလုပ်"
" စိတ်ချပါ ညီရာ ညီ့ကိုနာအောင်မလုပ်ပါဘူး"
ကျွန်နော်မှောက်ခုံလေး လှဲလိုက်သည်။ သူ့က သူလီးကြီးကို တံတွေးဆွတ်ကာ ကျွန်နော့ခရေပေါက်လေးကို ထည့်လိုက်သည်။ သူ့လီးက ဒစ်ကြီး၍ ဝင်ဖို့တော်တော်ခက်ပါသည်။ ညီ နည်းနည်းနာမယ်နော်ဆိုပြီး ကျွန်နော့်ပါးစပ်ကို သူ့လက်ဖြင့်ဖုံးပြီး သူ့လီးဒစ်ကြီးကို သွင်းလိုက်သည်။
အား...ဖင်ကွဲသွားပြီလားတောင် မှတ်ရသည်။
ဒစ်ဝင်သွားတော့ သူ့လီးတစ်ချောင်းလုံးကို ဖြည်းဖြည်းသွင်းပြီး အပေါ်ကနေ တက်ဆောင့် နေလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကျွန်နော့နှုတ်ခမ်းကိုလည်း လာနမ်းပြီး တဗွတ်ဗွတ်
ဖြင့်လိုးနေလိုက်သည်။ခဏကြာတော့ ကျွန်နော့်ကို ပက် လက်လှန်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကို သူ့လက်နဲ့ ထိန်းပြီး အသားကုန်ဆောင့်နေလိုက်သည်။ သူ့ဆောင့်ချက်တွေက တဖြည်းဖြည်းပြင်းလာပြီး သူ့လရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်သည်။
" အား...ကောင်းလိုက်တာ ညီရာ...ညီရော ကောင်းလား"
" မသိဘူးကွာ...ဖင်ကွဲသွားပြီလားတောင် ထင်ရတယ်"
" ဆောရီးပါ ညီရာ ကိုမျိုးစိတ်မထိန်းနိုင်လို့..."
ထိုနေ့ညက သူ့ရင်ခွင်ထဲဝင်ပြီး အိပ်လိုက်သည်။ မနက်မိုးလင်းတော့နှစ် ယောက်သားစောစောစီးစီးပြန်လာခဲ့ကြသည်။ စစ်တွေရောက်တော့
" ညီ...ဆေးလိမ်းလိုက်နော်"
ဆိုပြီး မျက်စိလေးတစ်ဖက် မှိတ်ပြကာ ပြန်သွားသည်။
လူဆိုး....
ဒီမှာတော့ လမ်းတောင်မလျှောက်နိုင်တော့ပေ...
..........................
အဆောင်ပြန်ရောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း သူငယ်ချင်းတွေက အင်တာဗျုး ကြတော့သည်။ ကျွန်နော်လည်း မင်းချောင်းတံထားသွားပြီး စကားတွေပြောကြတာဖြစ်ပြီး ပြန် လာတော့ အဆောင်ပိတ်ချိန်ဖြစ်လို့ သူ့ဆီမှာပဲ အိပ်လိုက်တာဖြစ် ကြောင်း လိမ်လိုက်သည်။
ဒီလိုနဲ့ ကိုမျိုးနဲ့ကျွန်တော်တို့ ချစ်သူဘဝရောက်လာခဲ့ကြသည်။ သူ့ရဲ့ ဂရုစိုက်မှူတွေလည်း အရင်ကထက်ပိုလာခဲ့သည်။ မနက်မိုးလင်းပြီဆိုရင် သူပို့ထားတဲ့ မက်ဆေ့လေးကို ဖတ်ရတာအမော...
" ညီ...onlineချည်း သုံးမသုံးနေနဲ့ စာကျက်အုံး စာမေးပွဲ နီးနေပြီ"
" ကျက်ပါတယ် ကိုမျိုးရယ် ဒါပေမဲ့ paper 3 ကတော့ ခုထိ တစ်ပုဒ်မှရေ ရေလည်လည် မရသေးဘူး"
" ဟုတ်လား...ဒါဆို ကိုမျိုးတူတူကျက်ပေးမယ်လေ"
" ဘယ်လိုကျက်မှာလဲ ကိုမျိုးက မအားတာကို"
" ဒါဆို ကိုမျိုးရုံးဆင်းချိန်လာခေါ်မယ်လေ အဲ့အချိန်ဆို ကမ်းနားလမ်းက လူရှင်းချိန်လေ အဲ့မှာ သွားကျက်ကြတာပေါ့"
ဒီလိုနဲ့ ကမ်းနားလမ်းက သဝင်ပင်တန်းအောက်က ခုံတန်းလေးက ကျွန်နော့်ရဲ့စာကျက်တဲ့နေရာလေး ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ကိုမျိုးက English skill တော်တော်ကျွမ်းပါတယ်။
ကျွန်နော် နားလည်အောင်လည်းသေ ချာရှင်းပြပြီး ကျက်ခိုင်းသည်။သူ ရုံးဆင်းချိန်ဆို ကျွန်နော့်ကို လာခေါ် ပြီးတော့ ကမ်းနားလမ်းမှာ စာ ကျက် ရတဲ့အပုဒ်ကို သူ့ဆီပြန်ရွတ်ပြနဲ့ ကျွန်နော်လည်း စာတွေပိုင်သွားသည်။
အချိန်တွေကတဖြည်းဖြည်း တိုက် စားလာလိုက်တာ ကျွန်နော်တို့ စာ မေးပွဲဖြေပြီးလို့ နောက်ဆုံးညရောက်လာခဲ့သည်။
" ကဲ Cheer ကွာ..."
ကျွန်တော် သူငယ်ချင်းတစ်စု ချိန်တော် မှန်ဆိုင်တွင် ဝိုင်းဖွဲ့နေကြသည်။
" အင်း ငါတို့လည်း ထပ်ပြီးခွဲရတော့မှာနော် စိတ်မကောင်းဘူးကွာ"
" စိတ်မကောင်းတော့ မဖြစ်ကြပါနဲ့ကွာ အားလုံးစာမေးပွဲကို ကောင်း ကောင်းမွန်မွန် ဖြေနိုင်ကြတာပဲ နောက်နှစ် final မှာ တူတူဆုံပြီး ထပ်ကဲကတာပေါ့"
" ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ်"
တကယ်တမ်း အများကြီး ဖြစ်နေတာက ကျွန်နော်ပင်...သူငယ်ချင်းတွေနဲ့လည်း ခွဲရ ချစ်တဲ့သူနဲ့လည်း ခွဲရမှာဆိုတော့ ရင်ထဲမှာတော်တော်ခံစားနေရသည်။
ပိုပြီးခံစားနေရတာက ဒီနေ့ည ကိုမျိုးက မအားတော့ အတူတူမသောက်ရတာက ပိုဆိုးနေသည်။
ကျွန်နော်တို့ သူငယ်ချင်းတွေလည်း နည်းနည်းမူးလာကြတော့ ည၉နာရီလောက် အဆောင်ပြန်လာခဲ့ကြသည်။ စိတ်ထဲမှာ ကိုမျိုးနဲ့တွေ့ချင်နေေပမယ့်သူက အလုပ်ကလူတွေနဲ့ချိန်းထားတော့ မလာဖြစ်ချေ။
ညနက်သန်းခေါင်ကြီး ဖုန်းက ထမြည်လာတော့ ကျွန်နော်အိပ်ချင်မူး တူးနဲ့ဖုန်းကိုင်လိုက်သည်။
" ညီ...အိပ်နေပြီလား"
" အင်း...ကိုမျိုး ကိုမျိုးရော"
" ကိုမျိုး ညီတို့အဆောင်ရှေ့မှာ"
" လာမလိမ်နဲ့ ဒီအချိန်ကြီး"
" မယုံရင် ထွက်ကြည့်လိုက်ပေါ့ ဒီက ညီ့ကိုတွေ့ချင်လို့လာခဲ့နော်"
ကျွန်နော်လည်း မယုံတဝက်နဲ့ထွက်ကြည့်လိုက်တော့ တကယ်ရောက်နေတဲ့ ကိုမျိုးပင်...
" ညီ...ထွက်လာလိုက်လေ"
" ဒီအချိန်ကြီး ဘယ်သွားမလို့လဲ"
" ညီက မလိုက်ချင်လို့လား"
" လိုက်မယ်..."
တကယ်တော့ ကျွန်နော်လည်း ကိုမျိုးကို တမ်းတမ်းတတတွေ့ချင်နေတာပင်...မကြာခင် ခွဲရတော့မည် မဟုတ်လား။
ဒီလိုနဲ့ သူ့ခါးလေးကိုဖက်ပြီး ကမ်း နားလမ်းဘက် ထွက်လာခဲ့ကြပါ သည်။
...............
ကမ်းနားလမ်းရောက်တော့ ကျွန်နော်တို့ထိုင်နေကျ သဝင်ပင်တန်းအောက်က ခုံတန်းလေးမှာပဲ နှစ်ယောက်ထိုင်လိုက်သည်။ ညနက်နေပြီဖြစ်၍ လူသွားလူလာလည်း မရှိတော့ေပ။
သူက ကျွန်နော့်ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲသွင်းပြီး
" ညီ...မနက်ဖြန်ပြန်တော့မှာလား"
" ဟုတ်တယ် ကိုမျိုး အိမ်ကိုလည်း သတိရနေပြီ"
" ကိုမျိုးကိုကျတော့ ထားခဲ့မှာပေါ့"
" မထားပါဘူး ကိုမျိုးရယ်...စစ်တွေကို ခဏခဏလာတွေ့မှာပေါ့"
" ကတိနော် "
" ကတိ"
ကျွန်နော်လည်း သူ့ပါးလေးကို နမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကို ထပ်ပြီး နမ်းလိုက်ပါသည်။ထိုစဉ် သူက ကျွန်နော့ကို ပွေ့ပြီး သူ့ပေါင်လေးကို တင်လိုက်ပြီး အနမ်းကြမ်းကြမ်းကြီးတွေနဲ့ လူကို ရင်ခုန်အောင်လုပ်တော့သည်။
ခဏကြာတော့
" ညီ...ကိုမျိုးမရတော့ဘူးက ထန်နေပြီ"
" ထန်ရင် ဘာလုပ်ချင်လဲ"
" မသိလို့ မေးတာလား"
ဆိုပြီး ကျွန်နော့ ပုဆိုးလေးကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူ့ဘောင်း ဘီ ဇစ်ကိုဖွင့်လိုက်တော့ သူ့လီးကြီးက ထိုးထွက်လာပါတော့သည်။
ကျွန်နော်လည်း သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို တက်ခွလိုက်ပြီး အပေါ်က ထိုင်ချလိုက်တော့သည်။ သူက အောက်ကနေပြီး ပင့်လိုးပေးပြီး ကျွန်နော့် နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ပေးနေသည်။
ပြီးတော့ ကျွန်တော့ကိုလေးဖက်ကုန်းခိုင်းပြီး သူက နောက်ကနေ၍ တဗွတ်ဗွတ်တဖြောင်းဖြောင်း
ဆောင့်ပါတော့သည်။
" အား ကိုမျိုး နာတယ်ဖြည်းဖြည်း"
" ညီ...အောင့်ခံထားလိုက် ကိုမျိုး ပြီးတော့မှာ"
ဒီလိုနဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက ပိုပြင်းလာပြီး သူ့လရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့သည်။ ခဏနားပြီးတော့ ကျွန်နော့ကို အဆောင်ပြန်ပြီးတော့ သူပြန်သွားပါသည်။
နောက်နေ့ကျတော့ ကျွန်နော့်ကို ကားဂိတ်ထိ လိုက်ပို့ပေးပြီး
"see u ညီ"
လို့ နှုတ်ဆက်ကာ ပြန်သွားသည်။ ကျွန်နော့်နှလုံးသားလေးကို ကောင်း ကောင်းမွန်မွန်စောင့်ရှောက်ပေးပါနော် မြို့စစ်တွေ...
........................
🎼🎼အစားထိုးမရသူပါ...အရမ်းချစ်ရသူပါ...
ဖုန်းလေး မြည်လာတော့ ကျနော်
ဖုန်းကိုင်လိုက်သည်။
" ညီ...နေကောင်းလား"
" ကောင်းပါတယ် ကိုမျိုးရော"
" မကောင်းဘူး"
" ဟင်...ဘာဖြစ်တာလဲ"
" လွမ်းနာကျနေလို့ မတွေ့တာကြာပြီကွာ ဒီကို မလာဘူးလား"
" မလာပါဘူး...ညီ ကိုမျိုးကို မလွမ်းဘူး"
" အေး...အဲ့လို ရက်ရက်စက်စက် ပြောတတ်တဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို တွေ့တဲ့အခါ ဒဏ်ခတ်ပလိုက်မယ်"
" ဒီကလည်း မကြောက်ပါဘူးနော်"
" တကယ်လွမ်းနေတာ ညီရာ...လာခဲ့ပါလား"
" လာမှာပါ ကိုမျိုး...ဒီလကုန်လောက် "
" ဒါဆို စောင့်နေမယ်နော်"
" အင်းပါ ကျန်းမာရေးလည်း ဂရု စိုက်အုံး"
လွမ်းတာပေါ့ ကိုမျိုးရယ်...
လကုန်တော့ နိုင်ငံခြားက အစ်ကို ပိုက်ဆံပို့တာနဲ့ ကျွန်နော် စစ်တွေကို ရောက်လာခဲ့ပါသည်။
စစ်တွေရောက်တော့ ငွေထုတ်ပြီး ဝယ်စရာလေးတွေ ဝယ်ပြီးတော့ ကိုမျိုးကို ဖုန်းဆက်လိုက်ပါသည်။
ဒီလိုနဲ့ နှစ်ယောက်သား ကမ်းနားလမ်းဘက် ထွက်လာခဲ့ကြသည်။
" ညီ...ပိန်သွားလိုက်တာကွာ ထမင်းရော စားရဲ့လား"
" ကိုမျိုးကို လွမ်းလို့ပေါ့"
"ဟုတ်လို့လား...စကားတတ်တယ်တယ်နော်"
" အမှန်ပြောတာပါ ကိုမျိုးကလည်း"
" စတာပါကွာ...ကိုမျိုးယုံပါတယ် ညီ ဒီနေ့ ပြန်တော့မှာလား"
" အင်း...ကိစ္စလေးတွေပြီးတော့ ပြန်ရတော့မှာပေါ့"
" တွေ့လို့မှ မဝသေးတာကို ညီကလည်း"
" နေချင်တာပေါ့ ကိုမျိုးရယ် ဒါပေမဲ့ အချိန်တန်ရင် အိမ်ပြန်ရမှာပဲလေ"
" ဒါဆိုလည်း ရှေ့လ လာခဲ့လေ ဒီဇင်ဘာဆိုတော့ ခရီးတစ်ခု သွားကြတာပေါ့"
" အင်း သွားကြတာပေါ့"
" Ok...ကိုမျိုးလည်း ရုံးကိုပြန်ရအုံးမယ် ညီ"
" အင်း ဒါဆိုပြန်ကြတာပေါ့"
ထိုစဉ် ကျနော့နှုတ်ခမ်းကို သူက ဖျက်ခနဲနမ်းလိုက်သည်။
ဟူး........နေ့ခင်းလူရှင်းချိန်မို့တော်သေး တယ်။ တွေ့ရင် လူကို အမျိုးမျိုးလုပ်တတ်သည့် ကိုမျိုး...
အေးလေ ကျနော်ကလည်း ဒါလေးတွေကိုပဲ စွဲနေမိတာ မဟုတ်လား...
..............
ဒီလိုနဲ့ အချိန်တွေက ဒီဇင်ဘာလသို့ရောက်လာခဲ့သည်။
ပြောခဲ့တဲ့စကား အတိုင်းပဲ ကျွန်နော်တို့ မြောက်ဦးမြို့သို့ ခရီးသွားခဲ့ကြပါသည်။
" မြောက်ဦးမြို့အမှတ်တရ" အင်္ကျီဆင်တူလေးဝတ်ပြီး မြောက်ဦးမြို့ အနှံလည်ပတ်ပြီး တစ်ညအိပ်ကာ ပြန်လာခဲ့ကြသည်။ ကိုယ့်ချစ်သူနဲ့ခရီးတူတူသွားရတာ ကံအကောင်းဆုံးအရာတစ်ခုပင် မဟုတ်လား...
နွေရာသီဆိုတာ တကယ်ကို ပူပြင်းပါသည်။ တကယ်ပါ ကျွန်နော့ အ တွက်လည်း တကယ့်ကို ပူလောင်မှုကို ခံစားခဲ့ရသော ေနွ ရာသီကြီးပင်
တစ်နေ့ သူငယ်ချင်း ငဇော်ဆီက ဖုန်းလာခဲ့ပါသည်။ သူ စစ်တွေကို အလှူအတွက် ဖိတ်စာလာရိုက်ရင်း ကိုမျိုးနဲ့ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို မြင်လိုက်သည်ဟု ကျွန်နော့်ကို ပြောပါသည်။
ပုံမှန်ဆိုတော့ သံသယ ဝင်စရာအ ကြောင်းမရှိပေမဲ့ ဒီရက်ပိုင်း ကိုမျိုးကို ဖုန်းဆက်လို့လည်း မရတော့ စိတ်ထဲ တစ်မျိုးကြီး ခံစားနေရသည်။
နောက်ဆုံးတော့ ကိုမျိုးဆီက ဖုန်းဝင်လာခဲ့ပါသည်။
" ညီ...ကိုမျိုး ပြောစရာရှိတယ် ဒီရက်ပိုင်းအားရင် စစ်တွေလာခဲ့ပါလား"
" အတော်ပဲ ကျွန်နော်လည်း ကိုမျိုးကို ပြောစရာရှိတယ် ဒီအပတ် စနေ နေ့လာခဲ့မယ်"
" ဒါဆို ရောက်ရင် ဖုန်းဆက်လိုက်နော်"
ကျွန်တော်လည်း ရင်မောမောဖြင့်
စနေနေ့ စစ်တွေကို သွားခဲ့ပါသည်။စစ်တွေရောက်တော့ ကမ်းနားလမ်းက သဝင်တန်းလေးအောက်ကို သူနဲ့ကျွန်နော် သွားခဲ့ပါသည်။ လာကြိုကတည်းက ကိုမျိုးမျက်နှာလည်းမကောင်းတော့ တစ်ခုခုဖြစ်တော့မှာ ကျွန်နော် ရိပ်မိနေသည်။
" ညီ...ကိုယ့်ကို ပြောစရာရှိတယ်ဆို"
" ကိုမျိုး အရင်ပြောပါ"
ကျွန်နော်လည်း ခတ်ပြတ်ပြတ်ပြောလိုက်သည်။ ထိုစဉ် ကိုမျိုးလက်ထဲက ဖိတ်စာတစ်စောင် ကျွန်နော့်ကို လာပေးပါသည်။ ပန်းဆီရောင် ဖိတ် စာလေး အပြင်မှာတော့
မောင်မျိုး...နှင့် မ...တို့၏ မင်္ဂလာဧည့်ခံပွဲတဲ့...
ကျွန်နော့်ရင်ထဲ ဆို့တက်လာသည်။ရက်စက်လိုက်တာ ကိုမျိုးရယ်...
" ကိုယ် ရှေ့အပတ်ထဲပဲ မင်္ဂလာ ဆောင်ရတော့မှာ ညီ"
" မြန်လှချေလား ကိုမျိုးရယ်"
" ဟုတ် ညီ...ကိုမျိုးလည်း လက်မခံချင်ပဲ လက်ခံလိုက်ရတာ"
" ဒီကောင်မလေးနဲ့က ဘယ်လိုဖြစ်သွားတာလဲ"
" ဟိုတစ်ခါ ကိုမျိုးကို ဖြတ်သွားတဲ့ကောင်မလေးလေ ညီ...သူကတစ်ဦးတည်းသော သမီး ပြီးတော့ ကိုမျိုးနဲ့ဘယ်လိုမှမခွဲနိုင်ဘူးလို့ အ တင်းပူဆာတယ်ဆိုတော့ သူ့မိဘ တွေကလည်း သဘောတူပေးလိုက်ရတယ် ဒါနဲ့ပဲ ဒေါ်လေးကိုလာတွေ့ကြပြီး ကိုမျိုးမိဘတွေကိုအ ကြောင်း ကြားပြီး ဒီပွဲကို အမြန်ဆုံး စီစဉ်လိုက်ကြတာ ကြားထဲမှာလည်း သူ ကိုမျိုးဆီကို ဖုန်းဆက်တယ် ကိုမျိုးလည်း သူ့ကို သနားတာနဲ့..."
" ဆက်မပြောနဲ့တော့ ကိုမျိုး...ညီ နားလည်တယ်"
" ကိုမျိုးကို ခွင့်လွှတ်ပါ ညီရာ ညီ မကျေနပ်ရင်လည်း ကိုမျိုးကိုကြိုက် သလောက်ထိုး"
" မထိုးရဲပါဘူး ကိုမျိုးရယ်...ကိုမျိုးရဲ့သတိုးသမီးလောင်းလေးက စိတ် ဆိုးမှာပေါ့"
" ဒါပေမဲ့ ညီရယ်...ကို ညီ့ကိုပဲ ချစ်ခဲ့တာလေ"
" ဒါပေမဲ့ ကိုမျိုးရယ် လောကမှာ ဖြစ် ချင်တာထက် ဖြစ်သင့်တာကို ဦးစားပေးရတာပဲ မဟုတ်လား ကိုမျိုးနဲ့ကျွန်နော် ဆက်ချစ်နေလို့ ရပေမဲ့ တစ်သက်လုံး အတူတူနေသွားလို့မှ မရတာ...ဒီနိုင်ငံမှာ ယောက်ကျားချင်းအတူတူနေရင် ပတ်ဝန်းကျင်ရဲ့ ကဲ့ရဲ့မှု တွေကို ခံကြရတာပဲလေ"
" ကိုမျိုးကို ခွင့်လွှတ်ပါ ညီရာ တ ကယ်ကိုတောင်းပန်ပါတယ်"
" ခွင့်လွှတ်ပါတယ်...ကိုမျိုးရယ် ညီပြန်ချင်ပြီ ညီ့ကို လိုက်ပို့ပေး"
ကားဂိတ်ရောက်တော့ ကျွန်နော်ကပဲ သူ့ကို နှုတ်ဆက်လိုက်ပါတယ်...
" Good bye နော် ကိုမျိုး ကိုမျိုးချစ်ရတဲ့ သူနဲ့တစ်သက်လုံး လက်တွဲနိုင်ပါစေ"
" Good byeပါ ညီ"
ဆိုပြီး ပြန်သွားသည်။ ကျွနော်လည်း ကားခေါင်းထဲ ဝင်ထိုင်ပြီး နားကြပ်တပ်ကာ သီချင်းလေးတစ်ပုဒ် ဖွင့်လိုက်သည်။
🎧 ခုတော့အားလုံး ပြီးဆုံးသွားပြီပေါ့...
ရတနာမိုင်ရဲ့ မဆိုင်တဲ့လူ သီချင်းလေးနဲ့ ကျွန်နော့မျက်ရည်တွေ ဆို့တက်လာခဲ့ပါသည်။ ဒီလိုနဲ့ မင်းချောင်းတံထားရောက်တော့ ကားရပ်ခိုင်းကာ နေခဲ့ပါသည်။
သူ ကျွန်နော့်ကို ချစ်ခွင့်ပန်ခဲ့တဲ့ နေ ရာကို သွားပြီး အားရပါးရငိုချလိုက်ပါသည်။
နောက်နှစ် Finalတက်တော့ စစ်တွေမြို့ရဲ့ နေရာတိုင်းမှာ အလွမ်းများနဲ့ပြည့်နေခဲ့ပါသည်။ ခုဆို ကိုမျိုးတစ်ယောက် သူ့ဘဝနဲ့သူ နေသားကျနေလောက်ပါပြီလေ...
ပြီးပါပြီ။ ။
တကယ်တော့ လွတ်လွပ်စွာချစ်ခွင့်မရတဲ့ ကျွန်နော်တို့ Gayတွေရဲ့ဘဝကို စိတ်နာမိပါတယ်.....။
တစ်ချို့က Gay ဖြစ်လို့ မိန်းမ မယူဘဲနေကြပေမဲ့ အခြေအနေအရ မိန်း မယူသွားတဲ့ Gayတွေ ကျွန်နော်တို့ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ရှိနေဆဲပင်...
တကယ်တို့ သူတို့လည်း သူတို့ချစ်ရသူတွေနဲ့ အတူနေချင်ကြလိမ့်မယ်လို့ ကျွန်နေယ်ထင်ပါသည်။
ဒါကြောင့် ဘုရားမှာ ဆုတစ်ခုတော့ ပုံမှန်တောင်းဖြစ်ပါတယ်...
နောက်ဘဝဆိုတာရှိခဲ့ရင် Gay မဖြစ်ရပါစေနဲ့အရှင်ဘုရား.......😇
---------------------------------------------------
****ရေးသားသူ အမည်မသိလို့ ထည့်သွင်း မဖော်ပြနိုင်ခြင်းဖြစ်ပါတယ်။
