Tuesday, December 12, 2017

ထင္းရွဴးျမိဳင္မွ ညတစ္ည


ထင္ရွဴးပင္ေလးေတြ ၀ိုင္းပတ္ေနတဲ့ ေအးျမျမေလေတြ ၀န္းရံ ထားတဲ့ ေတာင္ေပၚျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕ကို ကြၽန္ေတာ္ဧည့္သည္ အျဖစ္ ေရာက္ ရွိေနတာပါ။ ေန႕ခင္းေတြမွာ မပူမေအး အေန ေတာ္ ေနထိုင္လို႕ အဆင္ေျပလွေသာ္လည္း ညပိုင္းတြင္ေတာ့ အေတာ္ေအးလွသည္။ ညပိုင္းတြင္ ဤျမိဳ႕ေလးကို ဆိုက္ေရာက္ ခဲ့ေသာ ကြၽန္ေတာ္ ရာသီဥတုရဲ႕ တိုက္တြန္းမႈေၾကာင့္ ျမိဳ႕အစြန္ နားက တည္းခိုခန္းအေသးစား ေလးမွာ အျမန္၀င္နားလိုက္ရ ပါျခင္းပါပဲ။

တံခါးကိုဖြင့္ေပးေသာ လူၾကီးမွာ ဆက္ဆံေရးက်ဲတယ္ဗ်။ တံခါး ကို ၀င္သာရုံဖြင့္ေပးျပီး ကြၽန္ေတာ့္အထုပ္အပိုးေတြကို လည္း ဂရုတစိုက္ ယူေဆာင္ေပးျခင္းမရွိ။ မ်က္ႏွာမွာ အျပံဳးမရွိတဲ့ ခပ္ ရြယ္ရြယ္မိန္းမၾကီးက ေအးစက္စက္ ႏို႕တစ္ခြက္ႏွင့္ အသင့္စား ေပါင္မုန္႕ နည္းနည္းကို ညစာအျဖစ္ ေကြၽးတယ္။

စားေသာက္ ျပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ ေရွးေဟာင္းေလွကားထစ္မ်ားမွတစ္ဆင့္ ကြၽန္ေတာ့္ အခန္းရွိရာကို တက္လာရ တာဗ်။ နံရံနားက မီးဖို အပူေၾကာင့္ အခန္းတစ္ခုလံုး ေအးေနမွန္း သတိထားမိရကာ သစ္သားၾကမ္းျပင္မ်ားဟာလည္း ေျခသံခပ္ျပင္းျပင္း ျဖင့္ ေလွ်ာက္နင္းလိုက္လွ်င္ ကြၽံက်ေတာ့မည့္ဟန္။ ပင္ပန္းေနတာ ေၾကာင့္ ဘာမွလုပ္မေနေတာ့ဘဲ အ၀တ္ေတြအျမန္လဲလွယ္ လိုက္ျပီး ေနာက္ ခုတင္ေဘးက ေတြ႕တဲ့စာအုပ္တစ္အုပ္ကိုဆြဲ ကိုင္ကာ အိပ္ယာထဲ၀င္ခဲ့လိုက္ေတာ့တာေပါ့။

စာအုပ္က လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္၂၀ေလာက္က အသံုးျပဳခဲ့တဲ့ ျမိဳ႕ေလးရဲ႕ လမ္းညႊန္စာအုပ္ေလး။ ပထမစာရြက္ကိုလွန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စာအုပ္ အစြန္းနားမွာ 'မိုးမခ တည္းခိုခန္း' ဆိုတဲ့ တံဆိပ္ေလး ႏွိပ္ထားပါတယ္။ ႏွစ္မ်ားစြာအတြင္း ထူးဆန္းမႈအေၾကာင္းအရာ မ်ားစြာ  ျဖစ္ပ်က္ ခဲ့ေၾကာင္း၊ ျပီးေတာ့မယံုႏိုင္ဖြယ္ ကိစၥေလး ေတြျဖစ္သြားခဲ့တဲ့အေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ့္အရင္ တည္းခိုမိသူမ်ား က စာအုပ္ေလးရဲ႕ ေနာက္ ေက်ာဖက္မွာ မွတ္ခ်က္တိုေလးေတြ ေရးသြားတာကို ဖတ္ရတာေၾကာင့္ မနက္က်မွ တစ္ေယာက္ ေယာက္ကို စပ္စုၾကည့္ရမယ္။ အခု ေလာေလာဆယ္ေတာ့ မီးလံုးကိုမွိတ္ အလ်င္အျမန္ကို အိပ္ေမာက်သြားမိေတာ့၏။

အခ်ိန္နည္းနည္းၾကာသြားျပီးေနာက္မွာ ကြၽန္ေတာ္လန္႕ႏိုးလာခဲ့ ပါတယ္။ ပထမ ကြၽန္ေတာ္ဘယ္ေနရာကို ေရာက္ေနခဲ့မွန္း ေသ ခ်ာမသိပါ။ ႏွင္းေတြေဖြးေနေအာင္ က်ေနတဲ့ ေတာင္ေစာင္း တစ္ခုကေန မီးေရာင္မွိန္မွိန္လင္းေနတဲ့ အခန္းေလးရွိရာ အား တင္းျပီး ေလွ်ာက္လွမ္းေန တာ မရမက။ မ်က္လံုးမ်ားဖြင့္ လိႈက္ ေမာစြာ အသက္ရွဴျပီး ဟိုသည္ၾကည့္မိေတာ့မွ အိုေဟာင္းေန ေသာ တည္းခိုခန္းေလးရဲ႕ အခန္းတစ္ခု ထဲက ခုတင္ေပၚမွာမွန္း ျပန္သတိရမိရသည္ပဲ။ ျပန္အိပ္မေပ်ာ္ေသးတာနဲ႕ အသာျငိမ္ျပီး လွဲေနစဥ္ခဏ ျပတင္းကေန ၀င္လာတဲ့ အလင္း မဟုတ္တဲ့ ျပတင္းေပါက္ေထာင့္ေတြ တံခါးမၾကီးေထာင့္ေတြကေန လင္း ထိန္လာတယ္ အလင္းစက္ေတြစုစည္းျပီး။ ကြၽန္ေတာ္ျဖင့္ အ ေတာ္အံ့ၾသသြားရသည္ အာရုဏ္တက္တာျမန္လွခ်ည္လား ဒီ တစ္ခါေပါ့။ ရုတ္တရက္ အခန္းထဲ ေရးခဲတံုးေတြ ေရာက္လာသို ေက်ာထဲ ကစိမ့္ကနဲျဖစ္သြားရတာေၾကာင့္ ေမႊးပြေစာင္ကို ရင္ ဘတ္ဆီဆြဲျခံဳလိုက္မိတယ္။

အလင္းစက္္ေတြ တျဖည္းျဖည္းစုသြားျပီးေနာက္အလြန္လွပ ေသာ ခ်စ္စရာေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ပံု သဏၭာန္ျဖစ္တည္ လာသည္။ ေၾကာက္လန္႕မႈေၾကာင့္ မလႈပ္ မရွားႏိုင္ျဖစ္သြားသည့္ ကြၽန္ေတာ္ ေကာင္ေခ်ာေလးကို ျမင္ရ ခ်ိန္မွာေတာ့ ေက်နပ္မႈေၾကာင့္ သိပ္မေၾကာက္ေတာ့။ သူ႕တစ္ ကိုယ္လံုးမွာ အလင္းေတြဖ်ာေနျခင္းေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္အစိတ္ အပိုင္းတိုင္းကိုကြၽန္ေတာ္ ျမင္ေနရသည္။ ဒီအခန္းထဲကို ကြၽန္ေတာ္၀င္လာခဲ့ဟန္အတိုင္း သူေလွ်ာက္လွမ္းလာျပီး အရာ ရာကို လိုက္လံစစ္ေဆးေနသည္လားမသိ တစ္ခုခုကို ရွာေန ဟန္။ သူ၀တ္ဆင္ထားသည္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ဒယ္ဒီေတြေခတ္ ကလို ဘဲလ္ေဘာင္းဘီ ၊ ေကာ္လံခပ္ၾကီးၾကီး ရွ႔ပ္လက္ရွည္ႏွင့္။ ဒါေတြကိုျမင္ရေတာ့ တစ္ခါက ၾကားဖူးေနရတဲ့ ပံုျပင္ေလးကိုျပန္ သတိရမိတယ္။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားႏွစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ 'ျပည့္စံု'ႏွင့္ 'ရဲလႈိင္ဘြား'တို႕အေၾကာင္း။ ဟုတ္တယ္ ဒီေကာင္ ေလးက ျပည့္စံုဆိုတဲ့ေကာင္ေလး၀တ္ဆင္ထားသည့္ အတိုင္းပါ ပဲ။ အဲဒီေနာက္ အ၀တ္ ေတြကို စခြၽတ္ေနတာကို ျမင္ရခ်ိန္ ပိုင္ စိုး ပိုင္နင္းအခန္းထဲလာလုပ္ေနတယ္ ခံစားရေပမဲ့ မ်က္၀န္းမ်ား ကိုေတာ့ မွိတ္မပစ္မိ။

သူ႕မညီမညာအ၀တ္အစားေတြကို ခပ္ျဖည္းျဖည္း ခြၽတ္ေတာ့ အေမႊးအမွ်င္မရွိ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ကို ေတြ႕ရသလို ေအာက္ပိုင္း ေဘာင္းဘီေတြ ကိုဖယ္ရွားျပန္ေတာ့ ခ်က္ကေန ဆီးစပ္အထိ အေမႊးအမွ်င္တန္းေလးက ၅လက္မေလာက္ရွိတဲ့ ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ -ိင္တံတစ္ေခ်ာင္းမွာ အဆံုး သတ္ေရာ။ ေနာက္ အိပ္ယာဆီ လွမ္းလာျပီးလွဲခ်လိုက္တယ္ သူ႕တစ္ကိုယ္လံုးကိုေလ။ ကြၽန္ေတာ္ေဘးကိုေရႊ႕ေပးလိုက္ေပမဲ့ အကြာအေ၀း က သိပ္မ ရွိ။ ေမြ႕ယာေပၚ၀ယ္ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေပ်ာင္း လွဲေလ်ာင္းေနတဲ့ သူ႕ကို ကြၽန္ေတာ့္ေဘးမွာ အနီးကပ္ေတြ႕ေနရသည္ေလ။

 အစတုန္းကေၾကာက္လန္႕ေနခဲ့တာ အသားကုန္၊ အခုေတာ့လည္း ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္စိတ္ေတြရင္ထဲ အျပည့္ပါ။ သူ႕အသြင္အျပင္က အရမ္း ရင္ခုန္ဖို႕ေကာင္းေနတာေၾကာင့္ေရာ အရမ္းျဖစ္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ေဘးမွာလွဲေလ်ာင္းေနတာ ၾကည့္ရင္းနဲ႕ ေပါင္ၾကား က ညီဘြားက တျဖည္း ျဖည္းမာလာတယ္။ ဒီေတာ့လည္း ညာဘက္လက္ကေလးႏွင့္ အသာကိုင္ျပီး စတင္အလုပ္လုပ္ရ ေတာ့တာ။ ျမင္ေနရတဲ့ေကာင္ေခ်ာေလး ကလည္း ထို႕အတူ သူ႕ေရႊနီငွက္ေပ်ာကို ကိုင္ရင္းဆြေနတာ ၾကည့္ေနရင္း ၾကည့္ေန ရင္း မိုးေပၚေထာင္လာက ၇လက္မနီးပါးရွည္လာပါ ေရာ။ ဒီ အခ်ိန္ေၾကာက္စိတ္ဆိုတာကို လာေမးရင္ေတာ့ ရင္ထဲမရွိ ေတာ့ဘဲ အဲဒီေနရာမွာ စိတ္လႈပ္ရွားရင္ခုန္မႈေတြက အစား ထိုးကာ သာသာယာယာပဲ သူ႕လႈပ္ရွားမႈကိုၾကည့္ေနျဖစ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္လက္ေတြက သူ႕ခႏၶာကိုယ္ကို ထိကိုင္ဖို႕ၾကိဳးစား ေပမဲ့ ေလကိုသာထိုး ေဖာက္သြားပါေရာ။

အေမႊးအမွ်င္မရွိ ေကာင္ေခ်ာေလးရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ဟာ တဆတ္ဆတ္ တုန္လာ ျပီးေနာက္ ေရႊနီၾကီးကေန အရည္ျဖဴပ်စ္ ပ်စ္ေတြ ပန္းထုတ္ လိုက္တာ သူ႕ဦးေခါင္းေပၚေတာင္ ေက်ာ္သြားပါရဲ႕။ အဲဒါပဲ. ...အဲဒါပဲ..... ကြၽန္ေတာ္လည္း မ်က္လံုးမ်ားကိုေမွးမွိတ္ လက္ကို ခပ္သြက္သြက္လႈပ္ရွားကာ ဗိုက္သားမ်ားေပၚ မထုတ္ရတာ ၾကာ ျပီျဖစ္တဲ့ အရည္ပ်စ္ေတြကို အားရစြာ ပန္းထုတ္လိုက္မိပါ တယ္။ စကၠန္႕အနည္းငယ္ၾကာမွ မ်က္ခြံမ်ားကို ပင့္ၾကည့္ လိုက္ ရာမွာ အခန္းထဲ ဘယ္သူမွမရွိ ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲ။

အိပ္ယာေပၚမွ ကြၽန္ေတာ္ထရပ္လိုက္ကာ အခန္းမီးကို ဖြင့္လိုက္ ပါတယ္။ တစ္ရွဴးစကၠဴဘူးကိုရွာကာ ဗိုက္သားေပၚႏွင့္ တျခား ကိုယ္ခႏၶာ အစိတ္အပိုင္းေတြကိုသန္႕ရွင္းေရးလုပ္ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ့ေကာင္ေခ်ာေလးေပၚလာတဲ့ အခန္းေထာင့္ကို ေသ ေသခ်ာခ်ာ စစ္ေဆးၾကည့္ ေတာ့ ဘာအေပါက္မွမရွိ နံရံၾကီး သက္သက္သာ။ နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္ ၃နာရီထိုး ေနျပီမို႕ အိပ္ယာဆီျပန္လာခဲ့ျပီး ခပ္ေၾကာင္ ေၾကာင္ အိပ္မက္ တစ္ခုကိုမ်ား မက္ခဲ့သလားေတြးမိရပါ၏။ ကြၽန္ေတာ္လွဲေလ်ာင္း ခဲ့တဲ့ေနရာရဲ႕ ေဘးက ေခါင္းအံုးဆီၾကည့္လိုက္ေတာ့ အရည္ပ်စ္ အစက္အေျပာက္မ်ားစြာ။ အဲဒါေတြ႕ို ငံု႕နမ္းရင္း အခ်ိဳ႕ကို လက္ ေခ်ာင္းႏွင့္တို႕ ပါးစပ္ထဲထည့္ၾကည့္ျဖစ္ပါေရာ။ ကြၽန္ေတာ့္ဟာ မဟုတ္တာ ေသခ်ာတယ္။ ဒီေလာက္ေ၀းေ၀း ကြၽန္ေတာ္မပန္း ထုတ္ႏိုင္ဘူး။ ရုတ္တရက္ အလည္လာတဲ့ ေရႊဧည့္သည္ေလး ပန္းထုတ္ သြားျခင္းသာ။ နံရံက မီးကိုပိတ္ သက္ျပင္းေမာကို ဟူး ကနဲခ်ကာ အိပ္ယာေပၚလွဲေလ်ာင္းျပီးေနာက္ ႏွစ္ျခိဳက္စြာ ကြၽန္ေတာ္ အိပ္ေပ်ာ္ သြားရပါေတာ့တယ္။

ကြၽန္ေတာ္ႏိုးထလာခ်ိန္မွာေတာ့ ေနေရာင္ျခည္က အခန္း ျပတင္းကို ေက်ာ္ျဖတ္လ်က္ တစ္ခန္းလံုးကို ေတာက္ေပေနေစ ေတာ့သည္။ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ရွင္းလင္းစြာျမင္မက္ခဲ့ေသာ အိပ္မက္အေၾကာင္း ေခါင္းထဲေရာက္လာျပန္ေတာ့ နံေဘးက ေခါင္းအံုးကို ၾကည့္မိျပန္ တယ္။ ေျခာက္ေသြ႕ေနေသာ အရည္ ကြက္အခ်ိဳ႕။

ေနာက္တစ္ေန႕မနက္ခင္းဟာ တည္းခိုခန္းေလးကို ပိုျပီး ေတာက္ပေနေစသလားပဲ။ အရသာအလြန္ေကာင္းမြန္တဲ့ နံနက္ စာကိုစားသံုးျပီး ျပန္ေတာ့ အာရုံထဲ မေန႕ညက အျဖစ္ကရွိေန ဆဲ။ ယုတၲိေဗဒနည္းလမ္းအရေတာ့ ဒါဟာ အိပ္မက္တစ္ခု။ ဒါေပမဲ့ ေျခာက္ေသြ႕ေနတဲ့ ဟိုဟာေတြကေရာ မေသခ်ာလိုက္ တဲ့အရာပါ။ အရာအားလံုး အစိတ္အပိုင္းေတြ ဆက္စပ္ေနရတဲ့ ပစၥည္းတစ္ခု အလား။

x           x           x

အလုပ္အကိုင္ သဘာ၀အရ ရက္အနည္းငယ္အားလပ္ရက္ ရျပန္ေတာ့ ျမိဳ႕ေလးသို႕ျပန္လာကာ အရင္ကတည္းခဲ့တဲ့ အခန္း မွာပဲေနျပီး တစ္ ခုခုကို ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ဖို႕ ၾကိဳးစားမိျပန္တာ ေလ။ အလုပ္ကိုေသခ်ာလုပ္ ရက္သတၲပတ္ေနာက္ဆံုးရက္ ေတြမွာ တည္းခုိေနက် အခန္းမွာပဲ တည္းရဖို႕ ၾကိဳးစားျဖစ္ပါ တယ္။

အလုပ္ေတြျပီးဆံုးသြားတဲ့ ေသာၾကာေန႕ညတစ္ညမွာ ျမိဳ႕ေလး ရဲ႕တည္းခိုခန္းေလးဆီျပန္လာျဖစ္ပါတယ္။အစဦးေရာက္ခါစတုန္းကလို ရာသီဥတုမဆိုးေတာ့ဘဲ မွ်တေနပါရဲ႕။ ညစာစားဖို႕ စား ေသာက္ခန္းထဲ၀င္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ဧည့္သည္ႏွစ္ဦးသည္ လည္း ေရာက္ရွိစား ေသာက္ေနၾကတာကိုေတြ႕ရပါတယ္။ အ ရာအားလံုးဟာ သာမန္အတိုင္းပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ကသာ ေသာက္ ရူးအိပ္မက္တစ္ခုမက္ျပီးေတာ့ အခ်ိန္ေတြျဖဳန္းသလိုျဖစ္ေနတာ ျဖစ္မယ္။

 ဒီတည္းခိုခန္းပတ္၀န္းက်င္ေလးက မဆိုးပါဘူး ေတာ အုပ္ေလးတစ္ခုႏွင့္ ဆက္စပ္ေနေတာ့ အေညာင္းအညာေျပ လမ္းေလွ်ာက္လို႕ရပါေရာ။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ညစာစားေသာက္ ျပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ အခ်င္းခ်င္းမိတ္ဆက္ျပီး စကား စျမည္ ေျပာ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္က အေတာ္အထာက်တဲ့သူ ေတြပဲ။ gay စံုတြဲတစ္တြဲလို႕ ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ ထင္တာပါ ဒါေပမဲ့ မေသခ်ာပါဘူးေလ။ သူတို႕ေတြ ဘာကိုေျပာဆိုေနၾကမွန္း ကြၽန္ေတာ္အာရုံမစိုက္မိ။

'စိုးသူရ'ဆိုတဲ့ ဘဲက ေကာ္ဖီေသာက္ ျပီး ေနာက္ သရဲ ေျခာက္လွန္႕ျခင္းအေၾကာင္း စကားစတင္ပါ ေရာ။၀ိညာဥ္ေတြ၊ သရဲေတြအေၾကာင္း ျပီးေတာ့ သူတို႕ေတြႏွင့္ လူသားေတြ ထိေတြ႕လို႕ရမရ ကိစၥေတြလည္းပါေသးတယ္။ ဒီ တည္းခိုခန္းကလည္း နည္းနည္းေျခာက္တယ္လို႕ သူၾကား သတဲ့။ 'စိုးသူရ'သူငယ္ခ်င္း 'ေနမင္း'က အဲဒါ ကိုၾကားေတာ့ သ ေဘာက်စြာရယ္ပါရဲ႕ စိုးသူရ သူရဲေၾကာက္တဲ့အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပီး။ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ေျပာျပတာ ေပါ့ ဒီတည္းခိုခန္း မွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ လူေသမႈအေၾကာင္း။ ကြၽန္ေတာ္တို႕စားေသာက္ ျပီးတာေတြကို ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္က လာသိမ္း ေတာ့ အဲဒီ့ အေၾကာင္း ေမးျမန္းျဖစ္ၾကပါတယ္။ တည္းခုိခန္း ၀န္ထမ္းေျပာ တာကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္အေတာ္ၾကာ တည္းခုိခန္းေဆာက္ လုပ္ျပီးခါစက တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား လူငယ္ႏွစ္ေယာက္ လာတည္းရင္း အေၾကာင္းရွာမရ ေပ်ာက္ဆံုးသြားေၾကာင္း၊ လူ ေတြေျခာက္ လွန္႕ခံရတယ္ ေျပာၾကေပမဲ့ သူ႕အေနႏွင့္ အခုထိ မျမင္ဖူးေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ ေနမင္းက ဒါတည္းခုိသူေတြကို ဆြဲေဆာင္တဲ့နည္း တစ္ခုလို႕ ထင္ပါသတဲ့။

စကားစျမည္ေျပာရင္း လက္ဆံုက်ေနၾကတာ နည္းနည္း ညဥ္႕ နက္လာမွ လမ္းခြဲျပီး ကိုယ့္အခန္းကို ကိုယ္ျပန္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ပါလာတဲ့ စာအုပ္ေတြကို အတန္ၾကာဖတ္ေနျပီးမွ မီးပိတ္လိုက္ ကာ အလ်င္အျမန္ပဲ အိပ္ေမာက်သြားျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ ၾကိမ္ ႏိုးလာေတာ့ အျပင္မွာ ေမွာင္ေနတုန္းပါပဲ။ အလင္းစက္ ေတြက အရင္တစ္ခါေပၚခဲ့ဖူးတဲ့ ေထာင့္စြန္းကေန ခပ္ျဖည္း ျဖည္းေပၚလာတယ္။ ေၾကာက္လန္႕ ရမယ့္အစား ကြၽန္ေတာ္ ရင္ခုန္စြာျဖင့္ ေပၚထြက္လာမယ့္သူကို ၾကည့္ေနမိတာ ပထမ အၾကိမ္က ေတြ႕ဖူးရတဲ့ေကာင္ေခ်ာေလးေပၚလာပါ ေရာ။ အေမႊး အမွ်င္မရွိ ေခ်ာမြတ္တဲ့ သူ႕ခႏၶာကိုယ္မွာ အ၀တ္တစ္ခုမွမပါ ေရႊနီငွက္ေပ်ာသီးၾကီး တရမ္းရမ္းနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္အိပ္ေနရာေဘး ကို ေလွ်ာက္လွမ္းလာကာ ၀င္ျပီးလွဲေလ်ာင္းလိုက္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္လက္အစံုဟာ သူ႕-ိင္တံရွိရာကို လွမ္းျပီး ကိုင္လိုက္ ေပမဲ့ ဘာအထိ အေတြ႕မွမရ။ ဒါေပမဲ့ ျမင္ေနရတဲ့ ေကာင္ေခ်ာ ေလးရဲ႕ -ီးေနရာကို အသာကိုင္ဟန္ျဖင့္ ပြတ္သပ္ျပီးကစား လိုက္ပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ့္အေန နဲ႕ ဘာဖီးလ္မွမရေပမဲ့ သူ႕ ပစၥည္းက ကြၽန္ေတာ္ျပဳစုတာကို တုန္႕ျပန္တာျဖင့္ မာျပီး မိုးေပၚ ေထာင္လာပါေတာ့တယ္။ ခပ္သြက္သြက္ လက္ ကိုလႈပ္ရွားေပး ဟန္ျပဳေနေတာ့ သူ႕ဗိုက္သားေတြ ေရျပင္အလား လိႈင္းထကာ လႈပ္လာေတာ့ ဒါသူ ျဖစ္ေတာ့မယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ ရိပ္မိပါ ျပီ။ မ်က္စိကို အသာမွန္ သူ႕-ီးရွိရာကိုမွန္းကာ ကြၽန္ေတာ့္ပါးစပ္ အတြင္းထည့္လိုက္တာ ရုတ္တရက္ -ီးတစ္ေခ်ာင္းပါးစပ္ထဲရွိ ေနတာကို ခံစားလိုက္ရာျပီး လည္ေခ်ာင္းထဲသို႕ ပ်စ္ခြၽဲခြၽဲအရည္ ေတြ ေရာက္ရွိတာကို ခံစားရပါ၏။ မ်က္သန္းမ်ားကိုဖြင့္ သူ႕ မ်က္ႏွာကိုၾကည့္မယ္ လုပ္ေတာ့ မရွိေတာ့ သြားျပီ။

အိပ္ယာေပၚကေန အျမန္ထ နံရံကမီးကိုဖြင့္ မွန္ထဲၾကည့္လိုက္ ေတာ့ သံသယမရွိဖြယ္ ပါးစပ္ႏွင့္အျပည့္ ေကာင္ေခ်ာေလးရဲ႕ ေရႊရည္ေတြ။ ခရီးေဆာင္အိတ္ထဲက ပလတ္စတစ္အိတ္ အ ၾကည္တစ္ခုကိုယူကာ အဆိုပါအရည္ပ်စ္ေတြကို ေထြးထည့္ လံုျခံဳစြာပိတ္ရင္း စားပြဲက အံဆြဲထဲမွာ ေသခ်ာထည့္ထားလိုက္ ပါရဲ႕။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ အိပ္ယာေပၚျပန္လွဲျပီး ေနာက္ဆံုးမွာ အိပ္ စက္ရေလသတည္းေလ။

x           x           x

ခ်စ္စရာေဆာင္းဦးမနက္ခင္းေလးက ေလေအးေအးျဖင့္ႏိုးထေစ ပါတယ္။ အိပ္ယာေပၚကထထျခင္း စားပြဲအံဆြဲကို ပလတ္စတစ္ အိတ္ အျဖဴကို ယူျပီးအထဲမွာပါတဲ့ဟာေတြကို အနံ႕ရွဴၾကည့္ လိုက္တယ္။ သိပ္ေသခ်ာတာေပါ့ ဒါသုတ္ရည္ေတြ။ ေရခ်ိဳးသန္႕ စင္ျပီးေနာက္ မနက္စာစားဖို႕ေအာက္ထပ္ဆင္းခဲ့ျပီး မ်က္လံုးေ၀့ ၾကည့္လိုက္တာ့ စိုးသူရ ႏွင့္ ေနမင္းတို႕ကေရာက္ေနၾကျပီ။ သူတို႕ေတြ ခ်စ္သူစံုတြဲ ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ပိုပိုျပီး သေဘာ ေပါက္စျပဳလာပါရဲ႕။ ႏွစ္ဦးသားလမ္းေလွ်ာက္ထြက္ၾကမလို႔တဲ့။ ရိုးရာအစားအစာေတြျမည္းစမ္းဖို႕ ကြၽန္ေတာ္လည္း သူတို႕ႏွင့္ အတူလိုက္ခဲ့ဖို႕ ဖိတ္ေခၚတာေၾကာင့္ လိုက္သြားျဖစ္ပါတယ္။ စိုးသူရတို႕ႏွစ္ေယာက္ဟာ အေတာ္ၾကည့္ ေကာင္းအဆင္ေျပ ၾကတဲ့ ဘဲေတြဗ်။ သူတို႕ႏွင့္ လမ္းေလွ်ာက္ျပီး စကားေျပာရတာ အေတာ္ေကာင္းတယ္။ ေျပာရင္း ေျပာရင္း ပြင့္လင္း လာၾကျပီး gay စံုတြဲအျဖစ္ေနထိုင္ၾကျခင္းရဲ႕ အားသာခ်က္ အားနည္းခ်က္ ေတြေျပာၾက၊ ကြၽန္ေတာ္သည္လည္းgay ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ေျပာ မိပါ တယ္။ ကိုယ္ဘာျဖစ္တယ္ ညာျဖစ္တယ္ဆိုတာ ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံေရးမွာ အထိအခိုက္မရွိရင္ေကာင္းမယ္ဆိုတာ ေဆြး ေႏြး ရင္းႏွင့္ မေန႕ညကအျဖစ္အပ်က္ကို သူတို႕ကိုေျပာျပ ခ်င္မိတယ္။ ဒါေပမဲ့ မေျပာဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါျပီ။

ကြၽန္ေတာ္တို႕ျမိဳ႕ေလးထဲကို၀င္ၾကည့္မွ အေတာ္တိုးတက္ဖြံ႕ျဖိဳး ေနတာကိုေတြ႕ရသလို သေဘာလည္းက်မိပါရဲ႕။ ျမိဳ႕မေစ်းၾကီး ထဲမွာလည္း အေတာ္စံုလင္လွတာကိုေတြ႕ရ႔ပါတယ္။ ေစ်းၾကီး ႏွင့္ မလွမ္းမကမ္း ရပ္ကြက္ထဲမွာလည္း ၅ရက္တစ္ခါေစ်းလို႕ ေခၚမလား ၅ရက္ေနမွ တစ္ခါ ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္ ကလာေရာင္းၾကတဲ့ ေစ်းတန္းကိုလည္းေတြ႕ရပါေသးတယ္။ အိမ္ျပန္လက္ေဆာင္ အျဖစ္ ဂ်ဴးျမစ္ပါတဲ့ ပဲပုတ္ျပားေတြ၊ ဂ်င္းပါတဲ့ ပဲပုပ္ျပား၊ ေခါပုပ္ ေတြ ဆိုးေဆးမပါ လက္ဖက္ညြန္႕ေတြ ၀ယ္လိုက္တာ ၾကြပ္ၾကြပ္ အိပ္ၾကီးတစ္လံုးအျပည့္မွ ၅၀၀၀က်ပ္ေလာက္ က်တာဗ်။ လက္ ဖက္ေျခာက္ေတြ၊ တို႕ဟူးေျခာက္ေတြလည္းပါတာေပါ့။ ေဘာ္ဒါ ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ တို႕ဟူးေႏြးႏွင့္ ဆန္စီးကို သူတို႕ အေခၚ ရွမ္းခ်ဥ္ႏွင့္ အားရပါးရတီးေနတာမ်ား ရယ္ခ်င္စိတ္ကိုျဖစ္မိပါ တယ္။ ေနာက္တစ္ခါေရာက္ရင္ ျမိဳ႕ထဲကို လာလည္မယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္ မိပါျပီ။
ညေနလည္းေစာင္း လူေတြလည္း ဖားမွ ျမိဳ႕ေလးအစြန္က တည္းခိုခန္းဆီျပန္လာျဖစ္ၾကပါတယ္။

အခန္းရွိရာကိုတက္လာ ျပီး ေရမိုးခ်ိဳးဖို႕ ျပင္ဆင္ခါ ဘံုေရခ်ိဳးခန္းဆီလွမ္းျဖစ္တာေပါ့။ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ၀တ္ဆင္ကာ ညစာစားဖို႕ စားေသာက္ခန္းဆီ သြားေတာ့ စိုးသူရတို႕အတြဲက စားစျပဳေနပါျပီ။ ကြၽန္ေတာ္ လည္း သူတို႕ႏွင့္အတူ ၀ိုင္းထုိင္ကာ ငါးဒုကၡႏွင့္ ဆြဲလိုက္ပါ တယ္။ ထမင္းစားအျပီး စကားလက္ဆံုၾကရင္း ခဏ ပဲရွိေသး အိပ္ခ်င္စိတ္ဘာေၾကာင့္ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္လာတာေၾကာင့္ သူတို႕ ကို Excuse လုပ္ကာ အခန္းကိုျပန္လာျဖစ္ပါတယ္။ ေလခြၽန္သံ လိုလို ျပီး ေတာ့ ျပတင္းမဖြင့္ထားဘဲ အခန္းထဲေအးစက္လာ မႈေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ႏိုးလာျပန္ေတာ့ အျပင္မွာ မဲေမွာင္တုန္း ပါပဲ။ ျမင္ေတြ႕ေန က် အလင္းစက္ေလးေတြ စုစည္းတာကို ျမင္ခ်င္မိေပမဲ့ ဒီတစ္ခါ ဘာမွမျမင္ရပါ။ အတန္ၾကာေစာင့္ၾကည့္ ေနေပမဲ့ ဘာမွျဖစ္မလာပါ။ အိပ္ယာ ေပၚမွာ အသာလွဲေလ်ာင္း ရင္း ၁၅မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အထင္ အခန္းထဲ တစ္ေယာက္ေယာက္ေရြ႕လ်ားလာကာ ခုတင္ရွိရာကို လွမ္းလာ တယ္လို႕ အာရံုက ခံစားမိေနရသလိုပါပဲ။ ေက်ာထဲစိမ့္တဲ့အထိ ေၾကာက္လန္႕မိသလို စိတ္လည္း တျပိဳင္နက္လႈပ္ ရွားမိပါရဲ႕။

လက္တစ္ဖက္....မျမင္ရတဲ့ လက္တစ္ဖက္ဟာ ကြၽန္ေတာ့္ ည၀တ္ေဘာင္းဘီကို ပြတ္သပ္ကာ အတြင္းထဲက ညီဘြားကို ကိုင္လိုက္တာကို ခံစားရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္လက္ကို ေဘး ဘက္ဆီ ေရာင္ရမ္းစမ္းသပ္လိုက္ေတာ့ အေမႊးအမွ်င္မရွိ ေခ်ာ ေမြ႕တဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို စမ္းမိသလို ဗိုက္သားေနရာကေန ေအာက္ကို ေရြ႕လာေတာ့ ဆီးစပ္အထိ ဆက္စပ္ေနတဲ့ အေမႊးႏု ေလးေတြကတစ္ဆင့္ ၇လက္မနီးပါးရွိတဲ့ -ိင္တံၾကီး ကို ကိုင္မိပါ ေရာ။ ထို႕အတူ ကြၽန္ေတာ့္-ီးကိုဆြဲျပီး ပါးစပ္ထဲထည့္လိုက္တာ ကို ခံစားရမိပါတယ္။ ကြၽမ္းက်င္တဲ့ အစုပ္အမႈပ္ေတြ ခံစားေနရ ရင္း အခန္းထဲ အလင္းစက္ေတြပိုမိုစုစည္းလာကာ ကြၽန္ေတာ့္ဆီ ပံုမွန္လာေနက် ဧည့္သည္ေလးက အားရပါးရျပဳစုေနတာကို ျမင္ လိုက္ရ ပါျပီ။ အခုေတာ့ အမွန္တကယ္ အထိအေတြ႕ကို ခံစားရ ျပီေပါ့ေလ။

သူကြၽန္ေတာ့္-ီးကို အရင္းမွာ ဆုပ္ကိုင္ထားရင္း -ိင္တံတ ေလွ်ာက္ လွ်ာဖ်ားေလးႏွင့္လ်က္တယ္။ ကြမ္းသီးေခါင္းကို တျပြတ္ျပြတ္စုပ္ကာ ဖီးလ္အရွိန္ျမႇင့္ေပးတယ္။ ျပီးေတာ့ ေရႊဥ ေတြကို တစ္လံုးျခင္း ငံုစုပ္ေတာ့တာ။ သူ႕လႈပ္ရွားမႈမွာေျမာေန တဲ့ခဏ သူ႕ဦးေခါင္းဟာ ကြၽန္ေတာ့္ ေျခေထာက္ေတြၾကားငံု႕ လွ်ိဳးလာျပီးေနာက္ ခေရ၀ဆီလွ်ာဖ်ားေလးက ၀ိုက္ကာ ၀ိုက္ကာ ျဖင့္ခံစားမႈေတြ ဟိုးအျမင့္ဆီေရာက္ေအာင္ သူ လုပ္ပါေပါ့။ လွ်ာ ဖ်ားေလးကိုမာေအာင္လုပ္ရင္း ခေရ၀ထဲ ဖိကာဖိကာျဖင့္ တြန္း တာ.....အား.....ဘယ္လိုဖီးလ္မွန္းမေျပာတတ္ဘူး။ ရုတ္တရက္ သူထရပ္လိုက္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ေျခေထာက္ေတြကို ပခံုးေပၚထမ္း တင္လိုက္ရင္း ေရႊနီငွက္ေပ်ာၾကီးကို ကြၽန္ေတာ့္ခေရ၀ဆီေတ့ ကာ ႏွဲ႕သြင္းသြင္းပါေတာ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္အခုအျဖစ္အပ်က္ ကို အိပ္မက္လို႕ ထင္ရေအာင္လည္း ခေရ၀က နာက်င္မႈက အစစ္အမွန္ ခံစားေနရတာ။ တင္ပါးေတြကို ဖ်စ္ညႇစ္ကိုင္တြယ္ ရင္း သူ႕ဒစ္ကိုရွန္တိန္လုပ္ကာ အဆံုးထိသြင္းလိုက္တဲ့အခါ ကြၽန္ေတာ္ေအာင့္ကနဲ ျဖစ္ သြားရပါ၏။
ခပ္ေျဖးေျဖး သူအထုတ္ အသြင္းလုပ္ေနစဥ္မွာပဲ အခန္းထဲ အလင္းပိုမိုမ်ားလာျပီးေနာက္ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာအနီး ေနာက္ထပ္ ေကာင္ေခ်ာေလးတစ္ေပြ အ၀တ္မပါ ဗလာကိုယ္ထီး မာေတာင္ေနတဲ့ သူ႕-ီးကိုကိုင္ရင္း ေပၚထြက္လာျပန္သည္။ သူ႕ပစၥည္းသြင္းႏိုင္ဖို႕ ကြၽန္ေတာ့္ပါးစပ္ ကို အသာဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ ရွည္လ်ားလွတဲ့ဟာကို အလိုက္ သင့္ထည့္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ တစ္ေယာက္က လည္ ေခ်ာင္းထဲ အထိ သြင္းခ်ိန္ ေနာက္တစ္ေယာက္က ခေရ၀က အျပင္ကို ထုတ္တယ္ အထုတ္အသြင္း တိုင္ပင္ကိုက္သလို သူတို႕ အရွိန္ ျမႇင့္ ေနၾကေတာ့တာ။ ခဏေနေတာ့ သူတို႕ပစၥည္းေတြ ပိုမိုၾကီး ထြားလာသလို ခံစားရျပီးေနာက္ ေရႊရည္ေတြ႕ို သူတို႕ထည့္သြင္း ထားတဲ့အ ေပါက္ေတြထဲ တျပိဳင္တည္းလိုလို ပန္းထည့္ၾကပါ ေတာ့တယ္။

ဒီတစ္ခါေတာ့ မ်က္စိမမွိတ္မိဖို႕ ကြၽန္ေတာ္ဆံုးျဖတ္ထားပါတယ္။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္လံုး ပစၥည္းေတြကို အသာဆြဲထုတ္လိုက္ၾက ျပီးေနာက္ ကြၽန္ေတာ့္ေဘးမွာ အသာလွဲေလ်ာင္းၾကတယ္။ ခဏ ၾကာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုးထလိုက္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲကို တစ္ျပိဳင္တည္းျပဳစုပါရဲ႕။ တစ္ေယာက္ႏႈတ္ခမ္းက ကြမ္းသီး ေခါင္းဆီ လႈပ္ရွားေနခ်ိန္မွာ ေနာက္တစ္ေယာက္က ေရႊဥမ်ား ဆီမွာ။ ဒုတိယေပၚလာေသာ ေကာင္ေလး က မတ္တပ္ထရပ္ လိုက္ရင္း ကြၽန္ေတာ့္ေပၚခြထိုင္လိုက္ျပန္ကာ သူ႕ခေရ၀ဆီ ကြၽန္ေတာ့္-ီးကိုဖိသြင္းရင္း ထိုင္ခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္။ တင္ပါး ေတြဟာ ေျမၶာက္ကာ ေျမႇာက္ကာထိုင္ထိုင္ခ်ေနတာကိုၾကည့္ ရင္း သူ႕အေတြ႕အၾကံဳရွိတာကို မွန္းမိရပါတယ္။

ပထမေကာင္ ေခ်ာ ေလးကေတာ့ သူ႕ေဘာ္ဒါရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ျပင္သစ္အ နမ္းတပ္မက္စြာေပးေနတာ ေထာင္မတ္ေနတဲ့ ငပဲၾကီးကို ကြၽန္ေတာ္အသာဆြဲ ကိုင္ရင္း ကစားေပးမိပါရဲ႕။ ဒုတိယ ေကာင္ေလးရဲ႕ အားမာန္ပါပါ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ၾကာရွည္ မထိန္းႏိုင္တဲ့ ကြၽန္ေတာ္ အခ်က္ ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ေဆာင့္သြင္း ျပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ေကာင္ေလးတင္ပါးမ်ားႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္ေရႊဥေတြ ကို ဖိကပ္ထားရင္း အားရစြာပန္းထည့္ပစ္ လိုက္တယ္။ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္သားသည္လည္း အလ်င္အျမန္ ကိုယ္စီ ဗံုတံေခါက္ ၾကရင္း ကြၽန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လံုးကို ပ်စ္ခြၽဲခြၽဲအရည္မ်ား ျဖင့္ ဖုံးလႊမ္းသြားေစပါ၏။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ႏွဏ္ေယာက္သား ကြၽန္ေတာ့္နံေဘးမွာ ေမာလ်စြာလွဲေလ်ာင္းရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြား ၾကပါ ေတာ့တယ္။ သတိထားေနရင္း ထားေနရင္းႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္ သည္လည္း ႏွစ္ျခိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့တာေပါ့ မၾကာခင္။

အရမ္းေအးစက္တဲ့ ခံစားမႈကို ရရွိလို႕ ႏိုးထလာခ်ိန္မွာ မိုးမလင္း ေသးပါ။ အခန္းမီးကိုကြၽန္ေတာ္ဖြင့္လိုက္တယ္။ အိပ္ယာတစ္ခု လံုး ဖရိုဖရဲ၊ အိပ္ယာခင္းေတြ ေစာင္ေတြသည္လည္း ၾကမ္းျပင္ ေပၚမွာ။ ေနရာတိုင္းမွာ စိုစြတ္ေနေသာ အကြက္ငယ္မ်ားႏွင့္။ ကြၽန္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္ေပၚ မွာလည္း ေစးကပ္ကပ္ျဖစ္ေနသလို ခေရ၀မွာလည္း နည္းနည္း နာက်င္မႈကို ခံစားရတယ္။ ကဲ... ဘာမွ မစဥ္းစားေတာ့ပဲ ေစာင္ကို ေကာက္ယူလိုက္ကာ အိပ္ယာ ေပၚလွဲ အိပ္စက္လိုက္သည္ေလ။ မနက္ခင္းမွာေတာ့ ေရမိုးခ်ိဳး သန္႕စင္လိုက္ကာ အထုပ္အပိုးေတြျပင္ဆင္ ျပန္ဖို႕အသင့္လုပ္ ထားလိုက္ပါတယ္။ မနက္စာစားဖို႕ ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းလာ ေတာ့ ဗိုက္ထဲအရမ္းကို ဆာေလာင္လာတာေၾကာင့္ ခပ္ မ်ား မ်ားေလးစားျဖစ္ပါရဲ႕။ စိုးသူရ ႏွင့္ ေနမင္းတို႕ရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္တို႕ လိပ္စာတို႕ကို ကြၽန္ေတာ့္လိပ္စာကဒ္ျဖင့္ လဲလွယ္ၾကျပီးေနာက္ သူတို႕ ကို တစ္ခါတည္းႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ မိုးမခ တည္းခိုခန္းေလးကို အၾကိမ္မ်ားစြာ ထပ္သြား ျဖစ္ တည္းခိုျဖစ္ပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ညေတြမွာ ဘာသံမွ မၾကားရေတာ့ သလို ဘာမွလည္း မျဖစ္ေတာ့ေပ။


စာၾကြင္း။  ။ ႏွစ္အနည္းငယ္ၾကာေတာ့ ျမိဳ႕ကေလးကို သြားေလ့လာစမ္းသပ္မႈအခ်ိဳ႕လုပ္ၾကည့္တဲ့အခါ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္က ေက်ာင္းသားေလးႏွစ္ေယာက္ အလည္လာရင္း ညတစ္ညမွာ သူတို႕တည္းတဲ့ အခန္းထဲ အလင္းေတြျဖာျပီး ေပ်ာက္ဆံုးသြားေၾကာင္း။ တည္းခိုခန္းပိုင္ရွင္ကေတာ့ ေသဆံုးသြားၾကတယ္လို႕သာ ဘယ္သူေမးေမးေျဖေၾကာင္း သိခဲ့ရပါေတာ့တယ္။


Alex Aung (9 August 2010)

Friday, December 8, 2017

ေဖေဖ့ သူငယ္ခ်င္း


သူ ေရာက္လာေသာအခ်ိန္သည္ ဂ်ီဩေမၾတီသခ်ာၤတစ္ပုဒ္ အေျဖမထြက္၍ ကြၽန္ေတာ္ ဦးေႏွာက္ေျခာက္ေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ျခံတံခါး ဖြင့္ဝင္လာသည္ကို ကြၽန္ေတာ္မသိလိုက္ပါ။ အိမ္တံခါးဝမွာ လာရပ္သည့္အရိပ္တစ္ခုက ကြၽန္ေတာ့ေလ့က်င့္ခန္းစာအုပ္ေပၚ ထိုးက် လာေသာေၾကာင့္သာ ကြၽန္ေတာ္ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုအခါ ကြၽန္ေတာ္လုံးဝမသိေသာ လူစိမ္းတစ္ေယာက္ကို ျမင္ လိုက္ရသည္။

သူ႕ကို ျမင္ျမင္ခ်င္း မည္သူမဆို သတိထားမိႏိုင္သည့္အခ်က္မွာ ဆံပင္ျဖစ္သည္။ သူ၏ အညိဳေရာင္ဆံပင္မ်ား ရွည္လ်ားလွသည္။ တြန္႕ေခြ လိမ္ေကာက္ျခင္းမရွိ။ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ ဆံပင္မ်ားသည္ ေျဖာင့္စင္းလ်က္ ပခုံးေပၚသို႕မထိတထိက်ေနသည္။ ေလးေထာင့္ က်က် ေမးေစ့တစ္ဝိုက္တြင္ ရွည္လ်ားေသာ ပါးသိုင္းေမြး ခပ္က်ဲက်ဲရွိသည္။ ႏွုတ္ခမ္းေမြးႏွင့္ မုတ္ဆိတ္အၾကားမွာ သူ႕ႏွုတ္ခမ္းသည္ ေဖ်ာ့ေတာ့ေသာ မ်ဥ္းေကြးတစ္ေၾကာင္းသာ ျဖစ္၏။ ညိဳေမာင္းေသာ အသားအေရျဖင့္ သူသည္ က်န္းမာေတာင့္တင္းေသာ လူလတ္ ပိုင္းအရြယ္ ေယာက်္ားၾကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ သူ႕မ်က္လုံးမ်ားက နည္းနည္း က်ဥ္းမေယာင္ရွိေသာ္လည္း နက္ေမွာင္ ေတာက္ပ ၏။

"မင္းက ေက်ာ္ဇံရဲ့သားထင္တယ္"

အသံမွာ ခြန္အားအျပည့္ ဝါညက္ေနသည္။ ကြၽန္ေတာ္အားက်ေသာ အသံမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ထိုအသံေၾကာင့္ပင္ ခဲတံကို လက္မွခ်ကာ ကုလားထိုင္မွ ထရပ္လိုက္၏။

"ဟုတ္တယ္"

သူသည္ ကြၽန္ေတာ္ရွိရာသို႕ တစ္လွမ္းခ်င္း ေႏွးေကြးစြာ ေလွ်ာက္လာသည္။ သူခ်ဥ္းကပ္လာပံုမွာ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္ အိမ္ လည္လာပံုမ်ိဳးမဟုတ္။ ေစ်းဝယ္သူတစ္ေယာက္ သူဝယ္ရမည့္ ပစၥည္းအေပၚ စူးစိုက္တြက္ခ်က္ျပီး ခ်ဥ္းကပ္လာပံုမ်ိဳးျဖစ္သည္။ သူ႕ေက်ာတြင္ လြယ္ထားေသာ နက္ျပာေရာင္ အဝတ္ေက်ာပိုးအိတ္သည္ ခပ္ေဖာင္းေဖာင္း အိတြဲေနသည္။

"ဟား လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္၂၀က ေက်ာ္ဇံကေလးပါပဲလား"

သူသည္ ကြၽန္ေတာ့ေရွ႕က ဧည့္ခန္းစားပြဲေပၚသို႕ ေက်ာပိုးအိတ္ကို ဘုတ္ခနဲ ပစ္ခ်လိုက္ျပီး ကြၽန္ေတာ့ကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ပါသည္။

"ဦးေလးက ေဖေဖ့အသိလား"

ကြၽန္ေတာ္ စိတ္အားထက္သန္စြာေမးမိေတာ့ သူက ကြၽန္ေတာ့ေခါင္းကို ပုတ္၍ ခပ္ဟားဟား ရယ္ေမာ၏။

သူက အသာအယာပုတ္လိုက္ဟန္ ရွိေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ္ နည္းနည္းနာသြားပါသည္။

"အသိပဲဆိုပါေတာ့ကြာ၊ ဒါက မင္း ငါ့နာမည္ ၾကားဖူးလား မၾကားဖူးလားဆိုတဲ့ အေျဖေပၚမွာ မူတည္တာေပါ့၊ မင္း ငါ့ကိုသိသလား"

ကြၽန္ေတာ္ သူ႕မ်က္ႏွာကို ေမာ့ၾကည့္ျပီး ေခါင္းယမ္းပစ္လိုက္မည္ျပဳျပီးမွ ခဏတြန္႕ဆုတ္သြားပါသည္။ ထိုမ်က္လုံးမ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ ျမင္ဖူးသလိုပဲ။ ဘယ္မွာျမင္ဖူးမွန္း မသိပါ။ စူးရွသည့္ မ်က္လုံးမ်ိဳး ။ ထို႕ျပင္ မထီေလးစား ေလွာင္ေျပာင္လိုေသာ မ်က္လုံးမ်ိဳး။ အရာ ရာ ရယ္ေမာလိုသည့္ မ်က္လုံးမ်ိဳး။

"မ်ိဳးခ်စ္ဆိုတဲ့နာမည္ မင္းအေဖေျပာသံ ၾကားဖူးလား"

"ဟာ"

ကြၽန္ေတာ္ သူ႕ကို တအံ့တဩၾကည့္ျပီးေနာက္ စိတ္ထဲမွာ ေပ်ာ္ရႊင္လာသည္။

"ကြၽန္ေတာ္သိတယ္၊ ေက်ာင္းသိပ္လစ္တာပဲ ဆိုတဲ့ မ်ိဳးခ်စ္လား"

သူက ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္၏။ သူ႕ရယ္သံသည္ ၾကမ္းတမ္းပြင့္လင္းသည္။ ကြၽန္ေတာ္မၾကာခဏ ပံုေဖာ္ၾကည့္ဖူးေသာ စိတ္ကူး ထဲက ေဖေဖ့သူငယ္ခ်င္းသည္ ယခုလို ဆံပင္ရွည္မရွိ၊ မုတ္ဆိတ္ ပါးသိုင္းေမြးမရွိ။

"ဒီလိုဆိုေတာ့ ေက်ာ္ဇံက ငါ့ကိုမေမ့ဘူးေပါ့"

သူ႕အျပဳံး ေပ်ာက္သြားျပီး ကြၽန္ေတာ့ေရွ႕က ကုလားထိုင္တြင္ ခပ္ေလးေလး ဝင္ထိုင္လိုက္ေလသည္။ ထိုအခါက်မွပင္ ဧည့္သည္ကို "ထိုင္ပါ" ဟူေသာ စကားျဖင့္ ဧည့္ဝတ္မေက်ပြန္ခဲ့မွန္း သတိရသြားမိသည္။

"ထိုင္ေလကြာ၊ မင္းနာမည္က ဘယ္သူတဲ့လဲ"

ကြၽန္ေတာ္တြန္႕ဆုတ္စြာ ျပန္ထိုင္လိုက္သည္။

"မင္းေခါင္"

သူက ေလတစ္ခ်က္ခြၽန္၍ ကြၽန္ေတာ့မ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ၾကည့္သည္။

"မင္းအေဖေပးတဲ့ နာမည္ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ မင္းအေမေပးတဲ့ နာမည္ပဲ ျဖစ္ရမယ္၊ ဟုတ္လား"

ကြၽန္ေတာ္ သူ႕စကားကို အဓိပၸာယ္မေပါက္ႏိုင္ဘဲ အနည္းငယ္စိတ္ရွုပ္ေထြးသြား၏။

"မသိဘူး၊ ေဖေဖ ေပးခဲ့သလား၊ ေမေမ ေပးခဲ့သလား ကြၽန္ေတာ္ တစ္ခါမွေတာင္ ထည့္မစဥ္းစားခဲ့မိပါဘူး"

သူက ေခါင္းတညိတ္ညိတ္လုပ္ကာ အိမ္ခန္းပတ္ဝန္းက်င္ကို ဟိုဟိုသည္သည္ မ်က္စိေဝ့ဝဲ၍ ၾကည့္ေနသည္။

"မင္းအေမ ဘယ္သြားလဲ"

ကြၽန္ေတာ္ အနည္းငယ္ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္သြား၏။

"အေမ ေစ်းသြားတယ္"

"ဟုတ္လား၊ ငါ ေစ်းဘက္က ဒီကိုေလွ်ာက္လာရတာပဲ၊ ငါ မေတြ႕ခဲ့မိဘူး၊ ေအးေလ ငါတို႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေတြ႕ခ်င္မွ ေတြ႕ခဲ့မွာပဲ၊ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ ဘယ္မွတ္မိႏိုင္ပါ့မလဲ၊ ဒီေလာက္ ႏွစ္ေတြၾကာေနတာ"

ကြၽန္ေတာ္ သူ႕ကို မ်က္လႊာပင့္၍ ၾကည့္မိသည္။

"ေဖေဖ့အေၾကာင္းေတာ့ ဦးေလး ဘာျဖစ္လို႕ မေမးတာလဲ"

ထိုအခါ သူက ကြၽန္ေတာ့ပခုံးကို ခပ္ဖြဖြ (သို႕ေသာ္ အင္အားအျပည့္ျဖင့္) ဖက္လိုက္သည္။

"သားရယ္ မင္းအေဖ မႏွစ္က ဆုံးသြားတယ္ဆိုတာ ငါ သတင္းၾကားျပီးပါျပီ"

သူ၏ တိုးတိတ္ေသာအသံေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ ျဗဳန္းခနဲ မ်က္ရည္လည္လာသည္။ ကြၽန္ေတာ့ေဖေဖသည္ ၾကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္ေသာ ရွားပါးသည့္ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ မဟုတ္ေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ့အတြက္ေတာ့ အလြန္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးဖြယ္ ဖခင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ ပါသည္။ ေဖေဖသည္ သာမန္ ေက်ာင္းဆရာတစ္ဦးျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသားေတြအေပၚ ေစတနာထားျပီး သူ႕အလုပ္သူ တာဝန္ ေက်သည္။ ေက်ာင္းဆရာဘဝကို တြယ္တာျပီး အျခားနည္းျဖင့္ ေငြရွာဖို႕ စိတ္မဝင္စားသူ ျဖစ္သည္။ ေမေမကေတာ့ ေဖေဖ့အေပၚ မျငိဳျငင္ခဲ့ပါ။

"မင္း ေမေမ အလုပ္အကိုင္ အဆင္ေျပရဲ့လား"

"ဟုတ္ကဲ့၊ ေမေမ ရုံးအလုပ္က ထြက္လိုက္တာ ၾကာျပီ။ ေစ်းေရွ႕တိုက္တန္းမွာ ကုန္ေျခာက္ဆိုင္ဖြင့္ထားတယ္၊ ေဖေဖမဆုံးခင္ ကတည္းကပဲ"

သူကေက်ာပိုးအိတ္ထဲမွာ ပါလာေသာ ပစၥည္းမ်ားကိုထုတ္၍ စားပြဲေပၚတင္သည္။ ေမြးပြမ်က္ႏွာသုတ္ပဝါ၊ အိပ္ရာခင္းေစာင္ႏွင့္ ေယာက်ာ္းဝတ္ခ်ည္ေခ်ာလံုခ်ည္ အသစ္စက္စက္အထုပ္မ်ားျဖစ္သည္။

"ဒါေတြ သိမ္းထားလိုက္ဦး၊ ညေနက်မွ ငါျပန္လာခဲ့မယ္"

ထို႕ေနာက္ သူ ျဗဳန္းခနဲ ထိုင္ရာမွ ထလိုက္၏။

"ဦးေလးက ေက်ာင္းဆရာ မဟုတ္ဘူးေနာ္"

"ဘာျဖစ္လို႕ေမးတာလဲ"

ကြၽန္ေတာ္ ေခါင္းကို ခပ္ဖြဖြ ကုတ္လိုက္မိ၏။

"ဪ ကြၽန္ေတာ္ သခ်ာၤတစ္ပုဒ္ တြက္မရလို႕"

ကြၽန္ေတာ့ဖြင့္လက္စ စာအုပ္ကို ငံု႕ၾကည့္ျပီး သူက ပခုံးတြန္႕ေလသည္။

"မင္းအေဖနဲ႕ေတာ့ ဘယ္တူႏိုင္ပါ့မလဲကြာ၊ ငါ ဂ်ီဩေမၾတီကို မသိေတာ့ဘူး၊ ငါသိတာက ဟၿႏၵိတ္၊ ေပ၊ လက္မနဲ႕ ေစ်းႏွုန္းပဲ"

"ဦးေလးက ဘာလုပ္တာလဲ"

"သစ္ခြဲစက္"

သူထြက္သြားေသာအခါ ကြၽန္ေတာ္ သူ႕ေနာက္ေက်ာကို ေငးေမာ၍ က်န္ခဲ့သည္။

* * *

"ေမေမ သူ႕ကို သိလား"

ေမေမက မ်က္ႏွာမွ သနပ္ခါးကို လက္ညိႈးကေလးျဖင့္ ညွိရင္း ခပ္ဖြဖြျပဳံး၏။

"သိသားပဲ၊ တစ္ျမိဳ႕တည္းေနျပီး တစ္ႏွစ္တည္း ၁၀တန္းေအာင္တဲ့လူ"

"သုံးေယာက္ အတူတူလား ေမေမ"

ေမေမက ကြၽန္ေတာ့ကို မ်က္ခုံးပင့္ၾကည့္သည္။

"သုံးေယာက္ မဟုတ္ဘူးေလ ႏွစ္ေယာက္၊ အဲဒီ ကိုမ်ိဳးခ်စ္က မင္းေဖေဖရဲ့ သူငယ္ခ်င္းပဲ၊ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ အလယ္တန္းေက်ာင္း သားဘဝတည္းက မေကြးေကာလိပ္ေရာက္တဲ့အထိ တြဲခဲ့ၾကတာ"

"ေမေမကေရာ"

"ေမေမက မေကြးေကာလိပ္ေရာက္မွ သူတို႕နဲ႕ခင္တာေလ၊ အင္း ေမေမက သားေဖေဖနဲ႕ပဲ ပိုျပီးရင္းႏွီးခဲ့တာပဲ၊ သူ႕ကိုေတာ့ ေမေမ သုံးေလးခါပဲ စကားေျပာဖူးတယ္၊ အခုျမင္ရင္မွတ္မိမယ္မထင္ဘူး၊ သူက တစ္မ်ိဳးပဲ"

ဘယ္လို တစ္မ်ိဳးလဲဟု ကြၽန္ေတာ္က မေမးရေသးမီ ေမေမက ဆက္ေျပာသည္။

"မ်က္ႏွာေၾကာ တင္းက တင္းနဲ႕၊ မိန္းကေလးေတြကိုလည္း သိပ္ ဂ႐ုစိုက္ဟန္မတူပါဘူး"

ေမေမ့ကိုေရာ သူ ဂ႐ုစိုက္ခဲ့ဘူးလား၊ ထိုစကားကို ကြၽန္ေတာ္ မေမးပါ။

ဟိုတုန္းကေတာ့ ေမေမဟာ သိပ္လွတာပဲလို႕ ကြၽန္ေတာ္ေတြးမိသည္။ အယ္လ္ဘမ္ထဲမွာ ေမေမ ငယ္စဥ္က ဓာတ္ပံုေတြ ကြၽန္ေတာ္ ေတြ႕ရသည္။ ေဖေဖ့ဓာတ္ပံုကေတာ့ နည္း၏။ ေဖေဖက ရွက္တတ္သည္။ ေအးေဆးသိမ္ေမြ႕သည္။ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ဖို႕ကိုေတာ့ အလြန္ ပင္ ရွက္သည္ဟု ေမေမေျပာဖူးပါသည္။ မဂၤလာပြဲမွာ႐ိုက္သည့္ ဓာတ္ပံုမွတစ္ပါး ေဖေဖႏွင့္ေမေမ ႏွစ္ေယာက္တြဲ ဓာတ္ပံု မ႐ိုက္ဖူးပါ။ သို႕ေသာ္ ေဖေဖႏွင့္ သိပ္ခင္သည္ဆိုေသာ ေဖေဖ့ သူငယ္ခ်င္း ဦးမ်ိဳးခ်စ္ႏွင့္ တြဲ႐ိုက္ထားေသာ ဓာတ္ပံုတစ္ပံု ေဖေဖ့ဆီမွာ ရွိသည္။ ေဖေဖတို႕ ၁၀တန္း ႏွစ္တုန္းက ႐ိုက္ထားေသာ ဓာတ္ပံုျဖစ္သည္။ ဓာတ္ပံုထဲမွာ ေဖေဖသည္ ႏုနယ္ပ်ိဳမ်စ္စြာ ျပဳံးရယ္လ်က္ရွိသည္။ ယခု ျပန္စဥ္းစားေတာ့ ဓာတ္ပံုထဲက ဦးမ်ိဳးခ်စ္သည္ မဟုတ္မခံစိတ္ျဖင့္ အရာရာကို အေလးအနက္ထားပံုရလ်က္ မနက္က ဦးမ်ိဳးခ်စ္ ကေတာ့ အရာရာကို မေက်မနပ္ ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္လိုဟန္ မ်က္ႏွာေပးရွိသည္။ ဓာတ္ပံုႏွင့္ လူအၾကား ကြဲျပားျခားနား ျခင္းလား၊ သို႕မဟုတ္ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေၾကာင့္ ကြဲျပားျခားနားျခင္းလား ကြၽန္ေတာ္ မေဝခြဲတတ္ပါ။

"သူ ဘယ္မွာ တည္းတယ္လို႕ သားကို ေျပာသြားေသးလား"

"ဟင့္အင္း၊ မေျပာဘူး ေမေမ"

သူ ကြၽန္ေတာ့ကို ဘာမွ ေျပာမသြားခဲ့ပါ။

"သူက ဒီျမိဳ႕မွာ အိမ္မရွိဘူးလား ေမေမ"

"မရွိဘူးထင္တာပဲ သားရဲ့၊ သူ႕မွာ အေဖ အေမေတာ့ မရွိဘူး၊ သူ႕ဦးေလးနဲ႕ ေနတာလို႕ ကိုေက်ာ္ဇံေျပာခဲ့ဖူးတာပဲ၊ အခု အဲဒီဦးေလး ရွိလား မရွိလား ေမေမ မသိဘူးေလ၊ ရွိမွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္သာ ဒီျမိဳ႕ကို သူတစ္ေခါက္မွ မေရာက္လာတာေပါ့"

ကြၽန္ေတာ္ အလြန္သိခ်င္ေနသည့္ ေမးခြန္းကို ေမေမ့အား ေမးလိုက္မိသည္။

"ဒါျဖင့္ သူက အခု ဒီကို ဘာလာလုပ္တာလဲ"

ေမေမက ကြၽန္ေတာ့ကို မ်က္လုံးျပဴး၍ ျပဳံးျပ၏။

"ေဟာေတာ္ ေမေမ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ျပီး သိမလဲ၊ ေမေမနဲ႕မွ မေတြ႕လိုက္ရတာ၊ သားက မေမးလိုက္ဘူးလား"

"ဟင့္အင္း"

ေမေမသည္ စဥ္းစားသလို ျငိမ္သက္ ေတြေဝသြားသည္။ ေမေမ့ နဖူးဆံစပ္မွာ ဘယ္လိုမွ ျဖီးသင္၍မရေသာ ဆံယဥ္စကေလးမ်ား ဝဲလြင့္လ်က္ရွိသည္။ နဖူးမွာ အေရးအေၾကာင္းမ်ား ေပၚလြင္စ ျပဳလာေသာ္လည္း မ်က္လုံးမ်က္ခုံးကေတာ့ ငယ္ရြယ္စဥ္ကလို ေတာက္ပ ျမဲျဖစ္သည္။ လူၾကီးပီသစြာ ဣေႁႏၵရ႐ံု ျပည့္ျပီး သြယ္လ်ေနသည့္ မ်က္ႏွာျပင္တြင္ အသားအေရ ေလ်ာ့ရဲမႈ၊ ညိဳညစ္မႈ လုံးဝ မရွိ။

"ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမေမ ဟင္းကေလး ဘာေလးေတာ့ ထပ္လုပ္လိုက္ဦးမွ ျဖစ္မယ္"

ေမေမ မီးဖိုခန္းထဲ ဝင္သြားေတာ့ ကြၽန္ေတာ္သည္ ဧည့္ခန္းမွာ ခပ္ငိုင္ငိုင္ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။

ေမေမဟာ လွေနတုန္းပဲ။ ဤအခ်က္မွာ ဘယ္သူမွ မျငင္းႏိုင္ေသာ အခ်က္ျဖစ္သည္။ ေမေမ့ကို မုဆိုးမ လူလြတ္အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္အျဖစ္ ယခုမွ ျမင္မိေသာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျပစ္တင္မိသည္။ ဦးမ်ိဳးခ်စ္ဟာ ေဖေဖ့သူငယ္ခ်င္းတဲ့။ ေဖေဖရွိစဥ္တုန္းက တစ္ခါမွ မလာဘဲနဲ႕ အခု ေဖေဖဆုံးမွ၊ ဆုံးသြားတာလည္း သိရဲ႕သားနဲ႕ ဘာျဖစ္လို႕ လာတာလဲ။

* * *

ေဖေဖ့ထံမွတစ္ဆင့္ မ်ိဳးခ်စ္ဟူေသာ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္အေၾကာင္း မၾကာခဏ ၾကားဖူးပါသည္။ ေက်ာင္းစာကလြဲျပီး အားလုံး ကို ႏွံ႕စပ္ကြၽမ္းက်င္သူ ဟူေသာ အခ်က္ျဖင့္ပင္ မ်ိဳးခ်စ္သည္ ကြၽန္ေတာ့ အိပ္မက္ေတြထဲမွာ ဇာတ္လိုက္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဘိုေကကို ေနာက္ျပန္ လွန္ျဖီးထားျပီး ကြၽန္ေတာ့ကို မထီတရီၾကည့္ေနသည့္ ဓာတ္ပံုထဲက မ်က္လုံးမ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ အားက်ပါသည္။ ဓာတ္ပံု ထဲမွာ ေဖေဖ၏ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ေသာ အျပဳံးႏွင့္ မ်ိဳးခ်စ္၏႐ိုင္းစိုင္းၾကမ္းရွေသာ အၾကည့္ကို ယွဥ္ၾကည့္မိတိုင္း ကြၽန္ေတာ္သည္ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္၏ ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းမႈကို ဘယ္လိုမွ သေဘာမက်ႏိုင္ေၾကာင္း ေသခ်ာလာခဲ့သည္။ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ သည္ ဗီဇသဘာဝအားျဖင့္ ၾကမ္းတမ္းရမည္၊ ခြန္အားျပည့္ရမည္၊ ပါးနပ္ လ်င္ျမန္ရမည္။ လိုအပ္လွ်င္ ဘာမဆို ယွဥ္ျပိဳင္ အႏိုင္ယူ တတ္ရမည္။

တစ္ခါတုန္းက ျမစ္ေရၾကီးခ်ိန္ ကမ္းနားမွာ ေရဆင္းခ်ိဳးရင္း ေဖေဖ ေရနစ္သြားေသာအခါ မ်ိဳးခ်စ္က ေဖေဖ့ကို ကယ္ဆယ္ခဲ့ရသည္ တဲ့။ မ်ိဳးခ်စ္သည္ ငါးတစ္ေကာင္လို ေရကူးကြၽမ္းက်င္သည္ဟု ေဖေဖေျပာခဲ့ပါသည္။

"ေဖေဖက ေရမကူးတတ္ဖူးလား"

ေဖေဖ့ကို သူရဲေကာင္း ျဖစ္ေစခ်င္ေသာ ကြၽန္ေတာ္က အားမလို အားမရ ေမးမိေတာ့ ေဖေဖက ထုံးစံအတိုင္း ႏူးညံ့စြာ ျပဳံးေလသည္။

"မကူးတတ္ဘူး၊ ေဖေဖက ကုန္းျမင့္မွာ ၾကီးျပင္းရတဲ့လူ၊ မ်ိဳးခ်စ္က ကမ္းနားမွာ ၾကီးျပင္းရတဲ့ လူေလ"

"ဒါေပမယ့္ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ဟာ ေရကူးတတ္ဖို႕ေတာ့ ေကာင္းပါတယ္ ေဖေဖရာ"

ေဖေဖက ကြၽန္ေတာ့ကို စိုးရိမ္ ထိတ္လန္႕စြာ ၾကည့္သည္။

"သား ျမစ္ထဲေခ်ာင္းထဲ ေရသြားကူးဖူးသလား၊ ေဖေဖတို႕ မသိေအာင္ ဘယ္တုန္းကမ်ား သြားကူးလိုက္သလဲ"

"မပူပါနဲ႕ ေဖေဖ၊ ကြၽန္ေတာ္ ေရကူးကြၽမ္းက်င္ေနပါျပီ"

ေမေမက ကြၽန္ေတာ္တို႕ သားအဖကို ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ အကဲခတ္နားေထာင္ရင္း တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ရယ္ေမာခဲ့ဖူးေလသည္။

ကြၽန္ေတာ္တို႕ျမိဳ႕ သဲေသာင္ခံု၏ တစ္ဖက္ရွိ ကြၽန္းေပၚက ရြာကေလးသို႕ ေလေသနတ္တစ္လက္ျဖင့္ ခါေတြ ခ်ိဳးေတြ လိုက္ပစ္တတ္ သူမွာ မ်ိဳးခ်စ္။ ေသာင္ျပင္ေပၚ ေရလွ်ံစဥ္ ကမ္းနားမွာ ေက်ာက္ခ်သလို ထိုင္လ်က္ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ငါးမွ်ားသူမွာလည္း မ်ိဳးခ်စ္။ ေဖေဖကေတာ့ ငါးကေလးေတြ၊ ခ်ိဳးကေလးေတြကို သနားသည္ဟုဆိုကာ မ်ိဳးခ်စ္ မီးကင္ေကြၽးသမွ် ျငင္းပယ္ခဲ့သည္တဲ့။ ထိုအခါ ေက်ာင္းလစ္ျပီး ထိုကြၽန္းေပၚသို႕ အုပ္စုလိုက္သြားကာ ေျပာင္းခင္းေတြထဲ ခိုးဝင္၊ ေျပာင္းဖူးေတြ ခ်ိဳး၊ ဆီးသီးေတြ ဆြတ္၊ ကမ္းနားမွာ တေပ်ာ္တပါး ငါးမွ်ားခဲ့ဖူးသည့္ ကြၽန္ေတာ္တို႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္သိုက္အေၾကာင္း ေဖေဖ့ကို မေျပာဘဲ ထားရန္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္။

အတန္းထဲမွာ စာေတာ္ျပီး ႏူးညံ့ေခ်ာေမာေသာ ေဖေဖ့ကို မနာလိုစိတ္ျဖင့္ ခပ္ရမ္းရမ္းေကာင္ေတြက ေက်ာင္းအလာမွာ ေစာင့္ျပီး ရန္စစဥ္ ေဖေဖ့ကိုယ္စား အားလုံးကို ၾကမ္းၾကမ္းရမ္းရမ္း တိုက္ခိုက္ကာ ေဖေဖ့ကို ကာကြယ္ခဲ့ရေသာ မ်ိဳးခ်စ္ကို ညတစ္ညမွာေတာ့ အုပ္စုလိုက္ ဝိုင္း႐ိုက္ခဲ့ၾကဖူးသည္ဟု ေဖေဖေျပာျပဖူးပါသည္။

"ေဖေဖတို႕ အခ်င္းခ်င္းေရာ ရန္မျဖစ္ဘူးလား ဟင္"

ေဖေဖက ခ်က္ခ်င္း မေျဖဘဲ ခဏစဥ္းစားေနျပီးမွ ခပ္တိုးတိုး ေျဖသည္။

"ႏွစ္ခါ ရန္ျဖစ္ဖူးတယ္"

"ဘယ္သူႏိုင္လဲ"

အဓိကက်ေသာ ေမးခြန္းကို ကြၽန္ေတာ္ ေမးေတာ့ ေဖေဖက ခပ္မဲ့မဲ့ ျပဳံး၏။

"တစ္ခါက သူႏိုင္တယ္၊ တစ္ခါက ေဖေဖႏိုင္တယ္"

ေဖေဖ ဘယ္လိုနည္းျဖင့္ သူ႕ကိုႏိုင္သလဲဟု ေဖေဖ၏ က်စ္လ်စ္ သြယ္လ်ေသာ ကိုယ္ခႏၶာကို ၾကည့္၍ စပ္စုမိေသာအခါမွာေတာ့ ေဖေဖ့မ်က္ႏွာ တည္ၾကည္သြားျပီး စကားလႊဲပစ္ခဲ့ပါသည္။

* * *

ေမေမ့မ်က္ႏွာမွာ ေဖေဖဆုံးျပီးေနာက္ပိုင္း ပထမဦးဆုံးအၾကိမ္ ရႊင္လန္းေတာက္ပလ်က္ ရွိသည္ကို စိတ္မေကာင္းစြာ ကြၽန္ေတာ္ရိပ္မိေန၏။ ေမေမ့မ်က္ႏွာ အျမဲတမ္း ၾကည္ႏူးခ်မ္းေျမ့ေနေစခ်င္ေသာ္လည္း ယခုလို ရြယ္တူ သူစိမ္းေယာက်္ား တစ္ေယာက္၏ စကားေတြေၾကာင့္ေတာ့ ေမေမ မရႊင္လန္းေစခ်င္ပါ။

“ဘယ္သြားသြား အတူတူပဲ ဆိုပါေတာ့၊ ခင္မ်ားအေဆာင္ကို သူလာေနက် ညေနေတြက လြဲလို႔ေပါ့ဗ်ာ”
ေမေမ့မ်က္နွာမွာ ရွက္စနိုး အျပံဳးေလးတစ္ခု နူးညံ့စြာ ေပၚလာသည္။

“ဟုတ္တယ္ေနာ္၊ ရွင္ဘယ္ေတာ့မွ ပါမလာဘူး”
သူမ်က္နွာ နည္းနည္း မွုန္သြား၏။

“ကြၽန္ေတာ္က အဲလို ပလီပလာကိစၥေတြကို စိတ္မရွည္ဘူးဗ်၊ သူ ခင္မ်ားအေဆာင္ သြားေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ ကြၽန္ေတာ္က ေဘာ္လံုးခ်ည္း ဖိကန္ေနခဲ့တယ္ေလ၊ အဲဒီရက္ေတြ ဘယ္ေလာက္ၾကာခဲ့သလဲဆို ကြၽန္ေတာ္ အတန္းလိုက္ ခ်န္ပီယံတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာတဲ့ အထိပါပဲ”

သူ႔ရယ္ေမာသံမွာ ၾကမ္းတမ္းေသာ္လည္း ပူေႏြးသည္ဟု ကြၽန္ေတာ္ထင္သည္။ ကြၽန္ေတာ္၏စိတ္ကူး အိပ္မက္ထဲမွ သူရဲေကာင္းသည္ တျဖည္းျဖည္း မွိန္ဝါးေနျပီ ျဖစ္သည္။

“ဦးေလးမွာ အိမ္ေထာင္ မရွိဘူးလား”
ကြၽန္ေတာ္သည္ ရိုင္းပ်စြာပင္ သူ႔စကားကို ေနွာင့္ယွက္လိုက္မိ၏။ ေမေမ့မ်က္နွာက ဘာမွ မထူးျခားေသာ္လည္း သူက ကြၽန္ေတာ့ကို စူးစူးရဲရဲ စိုက္ၾကည့္ကာ မထီတထီ ျပံဳးေလသည္။
“မရွိဘူး”

လ်င္ျမန္ေသာအေျဖက တံုးတိတိ ျဖစ္ေနသည္။ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔ေသာ ေဖေဖသာ စာပြဲဝုိင္းတြင္ ရွိခဲ့လွ်င္ ကြၽန္ေတာ္၏ရိုင္းပ်မွဳကို မႏွစ္ျမိဳ႕သလို လွမ္းၾကည့္ေတာ့မွာ ေသခ်ာသည္။
ေမေမကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္၏ စကားျဖတ္မွဳအတြက္ နည္းနည္းမွ် အံ့ၾသပံုမရ။

“ဒါနဲ႔ မခင္မူ … အကူအညီလိုရင္ေျပာေနာ္၊ ကြၽန္ေတာ့္ကိုဘာမွ အားနာစရာ မလိုဘူး၊ ကြၽန္ေတာ့္လိပ္စာ ခင္ဗ်ားတို႔ကို ေပးခဲ့မယ္၊ လိုအပ္ရင္ ဆက္သြယ္ဖို႔”
ေမေမက ဘာမွ မေျဖရေသးမီ ကြၽန္ေတာ္က ရုတ္တရက္ျငင္းပစ္လိုက္မိသည္။

“ကိစၥမရွိဘူး ဦးေလး၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔သားအမိ ျပည့္စံုပါတယ္္၊ ဘာမွ မစိုးရိမ္ပါနဲ႔”

ကြၽန္ေတာ္နွင့္သူ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အၾကာၾကီး စူးစိုက္ၾကည့္ေနၾက၏။ သူကလည္း ေတာ္ေတာ္နွင့္ မ်က္နွာမလႊဲ၊ ကြၽန္ေတာ္လည္း အရွံုးမေပးဘဲ စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့သည္။ ေမေမက ကြၽန္ေတာ္တို႔နွစ္ေယာက္ကို သေဘာက်သလို ျပံဳးၾကည့္ေန၏။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူက ေလွ်ာ့ေပးရသည္။ သူက နွုတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းကေလး ေကြး၍ ျပံဳးကာ ေခါင္းတစ္ခ်က္ဆတ္လိုက္သည္။

“အိုေက . . . ကြၽန္ေတာ္ ျပန္မယ္၊ မနက္ျဖန္ညေနေလာက္မွ လာခဲ့ဦးမယ္”

ေျပာေျပာဆိုဆို သူထိုင္ရာက ထလိုက္သည္၊ ျမင့္မားေတာင့္တင္းေသာ သူ႔ခႏၶာကိုယ္နွင့္ ၾကမ္းတမ္းေသာ သူ႔မ်က္နွာကို အားက်စြာ ကြၽန္ေတာ္ ေမာ့ၾကည့္မိခိုက္မွာပင္ သူ႔မ်က္လံုးမ်ား ေမေမ့ဆီ ေရာက္ေနေသာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ မ်က္ခနဲ ေအာင့္သြားရ၏။ သို႔ေသာ္ သူျပန္ေတာ့မည့္အတြက္ ကြ်န္ေတာ္ဝမ္းသာပါသည္။ ေမေမကစားပဲြမွထရပ္သည္။ သူ႔ကိုတံခါးေပါက္ဝထိ လုိက္ပို႔ေပးေတာ့မည္လားဟု ကြ်န္ေတာ္ထင္လုိက္၏။ ကြ်န္ေတာ္ကမန္းကတန္း မတ္တပ္ထရပ္လုိက္သည္။

“ရတယ္ေမေမ၊ ေမေမေနခဲ့၊ ကြ်န္ေတာ္ ဦးေလးကို ျခံဝုိင္းအျပင္ထိ လုိက္ပို႔ေပးလုိက္မယ္”

ေမေမက ကြ်န္ေတာ့္မ်က္ႏွာအရိပ္အကဲကို ေဖေဖ့ထက္ ကြ်မ္းက်င္စြာ ဖတ္တတ္သည္။

“ေအးကြယ္၊ ဒါဆုိ ေမေမပန္းကန္ေတြ ေဆးလုိက္ဦးမယ္”
သူက ေဘာင္းဘီအိတ္ေတြထဲလက္ထည့္ကာ ကြ်န္ေတာ့္စကားေၾကာင့္ ဘာမွ ထူးျခားမသြားသလုိပင္ အိမ္ထဲမွ ျဖည္းေလးစြာ ထြက္သြားသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ သူ၏ေနာက္နားမွ ကပ္လ်က္ တိတ္ဆိတ္စြာ လုိက္ပါသြားမိ၏။ ျခံဝန္းထဲမွာေတာ့ လေရာင္ ရႊမ္းလက္စျပဳျပီ။ ျမင့္မားေသာ အုန္းလက္မ်ား ေလျဖင့္လႈပ္ခတ္ေနသည္ကုိ သူေမာ့ၾကည့္လုိက္၏။ ထုိ႔ေနာက္ သူ႔ေနာက္ေက်ာနား နီးကပ္ေနေသာ ကြ်န္ေတာ့္ဘက္သုိ႔ ျဗဳန္းကနဲ လွည့္ၾကည့္သည္။ သူ႔အရပ္ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ့္အရပ္ သိပ္မကြာေသာ္လည္း သူ႔မ်က္ႏွာက ကြ်န္ေတာ့္မ်က္ႏွာေပၚ အုပ္မုိးေနသလုိ ခံစားလုိက္ရသည္။

“ငါဒီေန႔ အိမ္ေရာက္သြားေတာ့ ရွိသမွ် ေသတၱာေတြဘီရုိေတြကို ေရာင္းပစ္ဖုိ႔တစ္အိမ္လုံး ရွင္းလင္းပစ္လုိက္တယ္။ ထင္းရူးေသတၱာေဟာင္းထဲမွာ တျခားစာအုပ္ေတြနဲ႔အတူ ေက်ာ္ဇံရဲ့ မွတ္စုစာအုပ္တစ္အုပ္ေတြ႔တယ္၊ ဆယ္တန္းႏွစ္တုန္းက စာအုပ္၊ သိပ္လွတဲ့လက္ေရးေတြ မင္းသိမ္းထားခ်င္မလားလုိ႔”

ကြ်န္ေတာ္သူ႔ကိုၾကည့္ရင္း တစ္ကိုယ္လုံးႏြမ္းေခြလာသည္။ ေဖေဖလက္ေရးသည္ အျမဲလွခဲ့ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ဘာမွမေျဖနုိင္မီ သူက ဂ်ာကင္အက်ီ ၤေနာက္ေက်ာကိုမကာ ခါးၾကားထုိးထားေသာ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ထုတ္ယူ၍ ကြ်န္ေတာ့္ကို ကမ္းေပးသည္။ ကြ်န္ေတာ္အနည္းငယ္ တုန္ရင္ေသာလက္မ်ားျဖင့္ လွမ္းကိုင္လုိက္၏။

“ငါ ၁၀တန္းတုန္းက လူရုိက္ခံရလုိ႔ ေဆးရုံတက္ရတယ္၊ ငါေက်ာင္းပ်က္တုန္း ေက်ာ္ဇံ ငါလြတ္သြားတဲ့ သင္ခန္းစာအားလုံးကုိ အဲ့ဒီ့စာအုပ္ထဲမွာ ေရာကူးေပးခဲ့တယ္”
သူ႔အသံအနည္းငယ္တုိးသြား၏။

“သခ်ာၤေရာ၊ ဓါာတုေရာ၊ ဘုိင္အုိေရာ အစုံပဲ”

ကြ်န္ေတာ္သည္ ေသသပ္စြာအဖုံးဖုံးထားေသာ မွတ္စုစာအုပ္ကေလးကို လေရာင္ျဖင့္ သဲကဲြစြာ မျမင္နုိင္ဘဲ စာရြက္ေတြလွန္ၾကည့္မိသည္။ စကၠဴေဟာင္းနံ႔ႏွင့္ေရာလ်က္ ပရုတ္လုံးနံ႔သင္းသင္းကေလးေမႊးေနသည္။

ကြ်န္ေတာ္ ရုတ္တရက္ အာေခါင္ေတြေျခာက္ကပ္လာ၏။
“ဒါနဲ႔ မင္း မိန္းကေလးေတြနဲ႔ ပတ္သက္ဖူးျပီလား”
မေမွ်ာ္လင့္ေသာ ေမးခြန္းေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ သူ႔ကို ဆက္ကနဲ ေမာ့ၾကည့္လုိက္မိသည္။ သူက ကြ်န္ေတာ့္ စိတ္ကို ထြင္းေဖာက္ေတာ့မလုိ သဲသဲမဲမဲ စိုက္ၾကည့္ေနေသာအခါ ကြ်န္ေတာ္မလုံမလဲ ျဖစ္သြားပါသည္။ ခင္ဗ်ားႏွင့္ ဘာဆုိင္လုိ႔လဲဟု ကြ်န္ေတာ္ရုိင္းျပခ်င္ေသာ္လဲ၊ ကြ်န္ေတာ္ တိတ္ဆိတ္စြာပင္ ေခါင္းျငိမ့္လိုက္မိ၏။
သူက ေျခာက္ေသြ႔စြာရယ္ေမာလုိက္ေလသည္။
“အင္း… ဒါလဲ ေက်ာ္ဇံအတုိင္းပါပဲလား”

ထုိ႔ေနာက္ ကြ်န္ေတာ့္ဆံပင္မ်ားကို ညင္သာစြာဖြျပီး ျပန္သပ္ေပးသည္။ သူ႔လက္ကုိင္တြယ္ပုံမွာ မထင္မွတ္ပဲ ႏူးညံ႔သိမ္ေမြ႔လြန္းေသာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ ၾကက္သီးဖ်န္းကနဲထသြားခါ စိတ္မွတ္မဲ့ ေနာက္ဆုတ္ရပ္လုိက္မိ၏။ သူက ခ်က္ခ်င္းမ်က္ႏွာလဲႊပစ္လုိက္သည္။

“သူ႔သခ်ိဳ ၤင္းကဘယ္မွာလဲ”
ခဏေၾကာင္သြားျပီးမွ ေဖေဖ့သခ်ိဳ ၤင္းကို ဆုိလုိေၾကာင္းသိသြားပါသည္။

“ေက်ာင္းကုန္းမွာ”

ကြ်န္ေတာ့္အသံက ဆုိ႔နင့္ ထစ္အ သြားသည္။ ေဖေဖ့အသုဘ ေျမခ်ေသာေန႔က ပူပန္ေသာကသည္ ကြ်န္ေတာ့္ထံ ယခင္ခံစားမႈအတုိင္း ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာေတာ့သည္။ ၄၃ႏွစ္ဆုိတာ အလြန္ငယ္ရြယ္ေသးသည့္ အသက္ျဖစ္ပါသည္။

“အိမ္က အသုဘလဲ ေက်ာင္းကုန္းမွာခ်မွာပဲ”
သူ႔စကားေၾကာင့္ ဆက္ကနဲတုန္သြားသည့္ကြ်န္ေတာ့္ကုိ သူက သေဘာက်သြားသလိုပင္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ ညိတ္သည္။

“ငါ့ ဦးေလး ဆုံးသြားျပီေလ၊ မနက္ျဖန္ သၿဂိဳ ၤဟ္မယ္၊ ဦးေလးသာမေသေသးရင္ ငါဒီျမိဳ ႔ကိုေရာက္ျဖစ္ဦးမွာမဟုတ္ဘူး၊ ဒါနဲ႔ သူ႔ေျမပုံက ဘယ္နားေလာက္မွာလဲ”

ေစ်းဆုိင္တစ္ဆုိင္အေၾကာင္း စုံစမ္းသလုိ ခပ္ေပါ့ေပါ့ေမးေသာေမးခြန္းေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ စူးစူးရွရွ နာက်င္ဝမ္းနညး္သြားပါသည္၊ ေဝ့ဝဲလာေသာမ်က္ရည္မ်ားေၾကာင့္ မ်က္လႊာခ်ပစ္လုိက္မိသည္။

“ေျမပုံမဟုတ္ဘူး၊ အုတ္ဂူ၊ ဇရပ္ရဲ့ ညာဘက္ေထာင့္မွာ”
ကြ်န္ေတာ့္အသံ မာထန္သြားသည္ကို သူလုံးဝ ဂရုမစိုက္ပဲ ခ်ာကနဲ လွည့္ထြက္သြား၏။

ေနသည္ အေနာက္ဘက္ေကာင္းကင္မွာ ျမင့္ေနဆဲျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ့္လက္ထဲမွာ ျခံထဲမွ ခူးလာေသာ ႏွင္းဆီပန္းမ်ားရွိသည္။ အကယ္၍ အမွန္တကယ္သူ႔ဦးေလး၏ အသုဘရွိေနျပီး သူႏွင့္ မေတာ္တဆေတြ႔သြားလွ်င္ ေဖေဖ့အုတ္ဂူမွာ ပန္းလာခ်ျပီး ကန္ေတာ့ဖုိ႔လာသည္ဟု အေၾကာင္းျပႏိုင္ရန္ ျဖစ္ပါသည္။ အကယ္၍ ညေန မုိးခ်ဳပ္သည္အထိ သူ႔ဦးေလး၏ အသုဘဆုိတာမရွိလွ်င္ သူလိမ္ညာေနေၾကာင္း ေမေမ့ကို ျပန္ေျပာျပမည္။

သို႔ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္ သႆာန္သို႔ေရာက္သြားေသာအခါ အသုဘတစ္ခု အမွန္တကယ္ရွိေနျပီး ေျမဖုိ႔ေနသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။ လူအနည္းငယ္သာက်န္ေတာ့ေသာ သခ်ိဳ ၤင္းေျမသည္ ဖုန္ထူလႊမ္းလ်က္ ဝမ္းနည္းေျခာက္ျခားဖြယ္ရာ တိတ္ဆိတ္ေန၏။

ကြ်န္ေတာ္သည္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာေျမဖို႔ေနေသာ လူစုထဲ၌ ထင္းထင္းၾကီးျဖစ္ေနေသာ သူ႔ကို ျမင္လွ်င္ျမင္ခ်င္း ကႏၱာရပင္တစ္ပင္၏ ပင္စည္ျဖင့္ ပုန္းကြယ္ရန္ၾကိဳးစားမိ၏။ သို႔ေသာ္ အသုဘေၾကာင့္ ပူပင္ေသာက လုံးဝရွိဟန္မတူေသာ သူက ကြ်န္ေတာ့္ကိုျမင္သြားကာ လက္ေျမွာက္ျပ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူရွိရာသုိ႔ ေျဖးညင္းတြန္႔ဆုတ္စြာ ေလွ်ာက္သြားရပါသည္။

“လာ… မင္းေရာက္လာမယ္လုိ႔ ငါသိေနတယ္”
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္တေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အၾကာၾကီး စူးစုိက္ၾကည့္ေနမိၾကသည္။ သည္တစ္ခါ မ်က္ႏွာစလဲႊရသူက ကြ်န္ေတာ္ျဖစ္ပါသည္။

ေဖေဖအုတ္ဂူေရွ ႔မွာ ရပ္မိၾကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ဘာစကားမွ မေျပာနုိင္ၾကပဲ ျငိမ္သက္ေနသည္။ ေနေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့သည္ ထေနာင္းပင္အကိုင္းအဖ်ားမွ ျဖတ္လွ်က္ ေဖေဖ့အုတ္ဂူေပၚသုိ႔ ေပ်ာက္တိေပ်ာက္က်ား က်ေရာက္ေနသည္။ ကြ်န္ေတာ္ယူလာသည့္ ႏွင္းဆီပန္းမ်ားကို အုတ္ဂူေပၚ တင္မည့္ဟန္ျပင္ခုိက္ သူက ခဏလက္ျပတားသည္။ အုတ္ဂူေခါင္းရင္းမွာ တင္ေနေသာ သစ္ရြက္ေျခာက္မ်ား၊ ေျမမႈန္႔မ်ားကို ေလႏွင့္မႈတ္၍ဖယ္ေပးသည္။ ထုိ႔ေနာက္… “ဦးေက်ာ္ဇံ၊ အသက္ ၄၃-ႏွစ္၊” ဟူေသာ ထြင္းစာထင္ရွားလာသည္အထိ သူ႔လက္ညွိဳးထိပ္ျဖင့္ ခပ္ဖြဖြ ပြတ္သပ္ ျခစ္ေနပါသည္။

အုတ္ဂူေပၚ ပန္းမ်ားတင္လုိက္ျပီးေသာအခါ ကြ်န္ေတာ္ ဒူးေထာက္ထုိင္ခ်လုိက္ျပီး ကန္ေတာ့လုိက္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ ႏွဖူးႏွင့္ ေအးစက္ေသာ အုတ္ဂူအစြန္းထိေတြ႔မိျပီးေသာအခါ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲက တစ္စုံတစ္ရာကုိ တင္းခနဲဆဲြယူ ဆုပ္ညွစ္ခံလုိက္ရသလုိ နာက်င္သြားလွ်က္ မ်က္ရည္မ်ား ျပည့္လွ်ံလာသည္။

ကြ်န္ေတာ္ အံက်ိတ္လွ်က္ အုတ္ဂူစြန္းေပၚ ႏွဖူးေမွးတင္ကာ စိတ္တည္ျငိမ္မႈရသည္အထိ ထိန္းခ်ဳပ္ျငိမ္သက္ေနစဥ္ သူက ေဘးမွာ မလႈပ္မယွက္ ရပ္ေနခဲ့သည္။

ေတာ္ေတာ္ၾကီးၾကာမွ သူစကားစေျပာသည္။
“ငါနဲ႔ေက်ာ္ဇံ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းသုံးဆယ္ေလာက္က ဒီသခ်ိဳ ၤင္းထဲမွာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ကို ဖက္ျပီးငိုဖူးတယ္”
ကြ်န္ေတာ္မ်က္ရည္ေတြကို ေမ့သြားျပီး ဆတ္ခနဲေခါင္းေမာ့ၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူကြ်န္ေတာ့္ကိုၾကည့္မေနပါ။

“မင္းအဘြားဆုံးတုန္းကေပါ့၊ ေက်ာ္ဇံ့အေမေလ၊ ေက်ာ္ဇံက ဆယ့္သုံးႏွစ္ ငါက ဆယ့္ေလးႏွစ္၊ ေဟာ… ဟုိေနရာေလာက္မွာ မင္းအဘြားရဲ့ေျမပုံ ရွိခဲ့ဖူးတယ္”

ကြ်န္ေတာ္သည္ လက္ညွိဳးညႊန္ျပရာ ကုန္းမုိ႔ေလးဆီသုိ႔ လွမ္းၾကည့္ျဖည္းညွင္းစြာ မတ္တတ္ရပ္လုိက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ မ်က္လုံးတစ္ဝုိက္ကို လက္ခုံျဖင့္ ၾကမ္းတမ္းစြာ ပြတ္သုတ္ပစ္လုိက္ပါသည္။

“ေက်ာ္ဇံဆုံးတုန္းက မင္းေဘးမွာ မင္းနဲ႔အတူ ဝမ္းနည္းမယ့္ သူငယ္ခ်င္းမရွိဘူး မဟုတ္လား”
ကြ်န္ေတာ္ ေၾကာင္အစြာပင္ ေခါင္းခါရမ္းလုိက္၏။
“ဆုိးတာပဲ၊ လူတစ္ေယာက္ဟာ ဘဝမွာအရင္းႏွီးဆုံးသူငယ္ခ်င္းဆုိတာရွိသင့္တယ္”

ကြ်န္ေတာ့္မွာသူငယ္ခ်င္းေတြအမ်ားၾကီးပါဟု ျပန္ေျပာခ်င္ေသာ္လည္း မေျပာနုိင္ပါ။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ေကာင္းတူဆုိးဖက္ ရင္းႏွီးပြင့္လင္းေသာ သူငယ္ခ်င္းမရွိပါ။ ျပိဳင္ဘက္မ်ားသာရွိပါသည္။

“အင္း… ျပီးကာမွ ေဒါသတၾကီး ရန္ျဖစ္ျပီး နွစ္ ၂၀ ေလာက္ အဆက္အသြယ္ျပတ္ခ်င္ ျပတ္ပေလ့ေစေပါ့ေလ”
သူက စကားကို ျပန္ဆက္ျပီး ခပ္ဟပ္ဟပ္ ရယ္ေမာသည္။ ရယ္ေမာသံမွာေျခာက္ေသြ႔အက္ကြဲ၏။

ေလသည္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီသို႔ ဖုန္ေငြ႔ႏွင့္မက်ည္းရြက္ေျခာက္မ်ားကို သယ္လာသည္။ ဟိုး အေဝးဆီမွာ ဥၾသငွက္တစ္ေကာင္ ဆြဲဆြဲငင္ငင္ ေအာ္ျမည္ေနသည္။ ကြၽန္ေတာ္ေဖေဖ့ကို လြမ္းဆြတ္စိတ္ျဖင့္ ပထမဦးဆုံးအၾကိမ္ ရင္းရင္းႏီွးႏွီး ဆုပ္ကုိင္မိ၏။

“ေဖေဖ့ အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပစမ္းပါ ဦးေလး”
“ေက်ာ္ဇံနဲ႔ ငါ ႏွစ္ခါရန္ျဖစ္ဖူးတယ္”
ေဖေဖတစ္ခါတုန္းက ေျပာဖူးတဲ့စကားအတုိင္း ပါပဲ။
“ေဖေဖ ရႈံးသလား”
အဓိကက်ေသာ အခ်က္ကိုပင္ ေဖေဖ့တုန္းကလို ကြၽန္ေတာ္ေမးမိပါသည္။ သူ႔အေျဖက ေဖေဖ့အေျဖထက္ ပို၍ ျပည့္စံုပါသည္။

“ပထမတစ္ခါ ၉ တန္းနွစ္ကေပါ့၊ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ပတ္သက္ျပီးသတ္ၾကတာ၊ ေကာင္မေလးနာမည္ကို ငါေမ့သြားျပီ၊ အဲ… မဟုတ္ဘူး၊ ေကာင္မေလးနာမည္ကို ေကာင္းေကာင္းေတာင္ မသိခဲ့ပါဘူး၊ ငါ ေက်ာ္ဇံကုိလက္သီးနဲ႔ တစ္ခ်က္ ထိုးပစ္လိုက္တယ္”
ကြၽန္ေတာ္သည္ ကုိယ္တိုင္ အထိုးခံလိုက္ရသလို ဆတ္ခနဲ နာက်င္သြားသည္။

“ေနာက္တစ္ခါဆို မင္းနဲ႔ငါအျပတ္ပဲလို႔ သူ႔ကို ျခိမ္းေျခာက္ခဲ့တယ္၊ သူေကာင္မေလးနဲ႔ တစ္ခါတည္းျပတ္သြားတယ္၊ စာတစ္ခုပဲ သူအာရံုစိုက္ေတာ့တယ္၊ အဲ့ဒါ သူ႔အတြက္သိပ္ေကာင္းပါတယ္၊ အင္း … ငါက ဒီေကာင္ငါ့ကို ျဖံဳသြားျပီလို႔ ေအာက္ေမ့ခဲ့မိတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေကာလိပ္တတိယနွစ္ေရာက္ေတာ့ ေနာက္တစ္ၾကိမ္း ရန္ျဖစ္ရျပန္တယ္၊ ဒီတစ္ခါ မင္းအေမ မခင္မူေၾကာင့္ေပါ့ကြာ”
ကြၽန္ေတာ္သူ႔မ်က္လံုးမ်ားကို စူးစူးရွရွ အကဲခတ္ၾကည့္မိသည္။

“ငါဘယ္ေလာက္ပဲ ေဒါသၾကီးၾကီး၊ ဆဲဆဲဆိုဆို၊ ေက်ာ္ဇံကလံုးဝေနာက္မဆုတ္ေတာ့ဘူး၊ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ရံုးမွာသြားလက္ထပ္မယ့္ညက ငါ့ကို အသိသက္ေသလုပ္ေပးဖို႔ လာေျပာတယ္”

သူ ခပ္သဲ့သဲ့ ရယ္၏။ ရယ္သည္ကို နွုတ္ခမ္းအရသာသိရေသာ္လည္း သူ႔ရယ္သံကို ကြၽန္ေတာ္မၾကားရပါ။

“ငါ သူ႔ကို ဆြဲထိုးပစ္လိုက္တယ္၊ သူကငါ့ကို ျပန္ထိုးတယ္၊ ဘယ္ေလာက္အံ့ၾသဖို႔ေကာင္းလည္း၊ ဘယ္တုန္းကမွ လူတစ္ေယာက္ကို လက္သီးနဲ႔ မထိုးဖူးတဲ့ ေက်ာ္ဇံက ငါ့ကို ထိုးတယ္ကြာ၊ ျပီးေတာ့ ေျပာေသးတယ္၊ မင္းသိပ္တစ္ကုိယ္ေကာင္းဆန္တဲ့ေကာင္ . . . တဲ့၊ မင္းလုိအရူးေကာင္းကို ငါမေပါင္းခ်င္ေတာ့ဘူးတဲ့”
တိတ္ဆိတ္ေသာပတ္ဝန္းက်င္တြင္ သူ႔အသ္ကရွဴသံမွာျပင္းထတန္လွသည္။

“ငါ့ကို အရူးလို႔ေျပာေျပာ၊ ဘာေျပာေျပာ၊ ငါမနာပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ တစ္ကုိယ္ေကာင္းဆန္တဲ့ေကာင္လို႔ သူ႔ပါးစပ္ကေျပာလိုက္ေတာ့ ငါဝမ္းနည္းတယ္၊ ငါ့ဘဝမွာ ဒီသူငယ္ခ်င္းပဲ အေရးအၾကီးဆံုး၊ အရင္းနွီးဆံုး၊ အခင္မင္ဆံုး၊ ငါလုပ္သမွ် ငါအသက္ရွင္သမွ် သူ႔အတြက္ခ်ည္းပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ သိပ္တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တဲ့ေကာင္လို႔ ငါစြပ္စြဲခံခဲ့ရတယ္၊ အဲ့ဒီေန႔ကစျပီး ငါတို႔ျခင္း မေတြ႔ၾကတာ ေသတဲ့အထိေပါ့”

ပတ္ဝန္းက်င္သည္ တျဖည္းျဖည္းအေမွာင္ရိပ္လႊမ္းလာေလသည္။ ေလထုသည္ ေအးစက္သိပ္သည္းလာသည္။ အေနာက္ဘက္ေကာင္းကင္တြင္ ေနေရာင္ လံုးဝေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ျပီ။
သူ႔ကိုကြၽန္ေတာ္ဘာေျပာရမွန္းမသိဘူး၊ တစ္ခုခုေတာ့ ေျပာခ်င္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ မေျပာဘဲထားတာ ပိုေကာင္းမည္ဟု ကြၽန္ေတာ္ဆံုးျဖတ္လုိက္ပါသည္။

“ေဖေဖကဦးကို ေတာ္ေတာ္ခင္ခဲ့ပါတယ္”
နွစ္သိမ့္သလို ခပ္စစ ေျပာလိုက္မိေသာအခါ ျပံဳး၍ ေခါင္းျငိမ့္သည္။

“ငါသိပါတယ္”

ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုး မည္းေမွာင္လာသည္အထိ ေဖေဖ့အုတ္ဂူေဘးတြင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျငိမ္သက္စြာ ရပ္ေနခဲ့ၾကသည္။

ဂ်ဴး
(၁၉၉၃၊ ဒီဇင္ဘာလ၊ ႏွင္းဆီမဂၢဇင္း)

Tuesday, December 5, 2017

လိင္တံ မာေက်ာလာေစတဲ့ နည္းလမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳး


ေရးသားသူ - Dr . Phyu Mon Latt
ေဆးပညာပိုင္းဆုိင္ရာတည္းျဖတ္သူ - Dr. K Zin Thwe.

လိင္တံ မာေက်ာလာေစတဲ့ နည္းလမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳး
လိင္တံေထာင္မတ္ျခင္းဆိုတာလိင္တံသည္ေသြးျဖင့္ ျပည့္တဲ့အခါ မာေၾကာၿပီးေထာင္မတ္လာျခင္းကိုဆိုလိုပါတယ္။ အေျခခံအားျဖင့္ မာေက်ာျခင္းနဲ႔ လိင္တံေထာင္မတ္တဲ့ ၾကာခ်ိန္ဟာေယာက္်ားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေယာက်္ားပီသတယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ခံစားရမႈနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ လိင္မႈဘဝမွာကိုယ့္ကိုကိုယ္ယံုၾကည္မႈတို႔နဲ႔ ဆက္သြယ္ေနပါတယ္။

လိင္ဆက္ဆံစဥ္ လိင္တံေထာင္မတ္မႈရဲ႕ အရည္အေသြးကိုတိုးတက္ဖို႔ ေအာက္ေဖၚျပပါ ရိုးစင္းတဲ့ နည္းလမ္းေတြကိုဖတ္ရႈႏိုင္ပါတယ္။

ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈ ျပဳလုပ္ျခင္း

လိင္တံေထာင္မတ္ျခင္းဟာသင့္ရဲ႕ က်န္းမာတဲ့ ေသြးလွည့္ပတ္မႈစနစ္နဲ႔ ဆက္စပ္ေနပါတယ္။ ကိုယ္လက္္လႈပ္ရွားမႈ ျပဳလုပ္ျခင္းအားျဖင့္ ႏွလံုးအစရွိတဲ့ သင့္ရဲ႕ ေယဘုယ်က်န္းမာေရးကိုတိုးတက္ေစပါတယ္။ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ျခင္းဟာသင့္ႏွလံုးကိုပိုခုန္ေစၿပီးေတာ့ လိင္တံအပါအဝင္ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာရွိတဲ့ ဆဲလ္တိုိင္းကိုေသြးေရာက္မႈျမင့္တက္ေစပါတယ္။

လိင္တံဆိုင္ရာေလ့က်င့္ခန္း ျပဳလုပ္ျခင္း



ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးက်န္းမာေရးအတြက္ ေလ့က်င့္ခန္းေတြသာမကလိင္တံဆိုင္ရာေလ့က်င့္ခန္း ျပဳလုပ္ျခင္းဟာလိင္တံေထာင္မတ္ဖို႔ အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္တစ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ –

တင္ပဆံုေလ့က်င့္ခန္း – တင္ပဆံုေလ့က်င့္ခန္းေတြဟာသင့္ဆီးက်ိတ္က်န္းမာေရးနဲ႔အတူတင္ပဆံုၾကြက္သားေတြကိုပိုမိုသန္စြမ္းေစပါတယ္။ အားအင္ျပည့္ဝတဲ့ အရိုးၾကြက္သားေတြေၾကာင့္ သင္ဟာအေကာင္းမြန္ဆံုးနဲ႔ အမာေၾကာဆံုးလိင္တံေထာင္မတ္မႈကိုရရွိေစႏိုင္ပါတယ္။

တဘက္အသံုးျပဳ၍ေလ့က်င့္ျခင္း – အလယ္အလတ္အရြယ္အစားရွိတဘက္ကိုကိရိယာအျဖစ္အသံုးျပဳၿပီးသင့္ရဲ႕ လိင္တံကိုမာေက်ာေအာင္ လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေလ့က်င့္ခန္းဟာသင့္ရဲ႕ အရြတ္ေတြကိုက်န္းမာသန္စြမ္းေစရန္ ရည္ရြယ္ပါတယ္။

လိင္တံေလ့က်င့္ခန္း – တဘက္နဲ႔ လုပ္တဲ့ ေလ့က်င့္ခန္းနဲ႔ ယွဥ္ရင္ လိင္တံကိုညွစ္ေပးရေသာဒီေလ့က်င့္ခန္း (milking motion)ဟာအျခားကိရိယာေတြ မလိုတဲ့အတြက္ ပိုမိုရိုးရွင္းပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္းဒီေလ့က်င့္ခန္းဟာသင့္လိင္တံကိုသြားတဲ့ အာဟာရၾကြယ္ဝတဲ့ေသြးစီးဆင္းမႈကိုပိုမိုေကာင္းမြန္ေစပါတယ္။

မွန္ကန္တဲ့အစားအေသာက္မ်ားစားသံုးျခင္း



သင့္လိင္တံမာေက်ာဖို႔အတြက္ ေအာက္ေဖၚျပပါ အစားအေသာက္နဲ႔ အရည္ေတြကိုေသာက္သံုးသင့္ပါတယ္။

ငွက္ေပ်ာသီး – ငွက္ေပ်ာသီးမွာ ႏွလံုးက်န္းမာေရးကိုေကာင္းမြန္ေစတဲ့ ပိုတက္စီရမ္ အမ်ားအျပားပါဝင္ပါတယ္။ က်န္းမာတဲ့ႏွလံုးဟာက်န္းမာတဲ့ ေသြးလည္ပတ္မႈကိုျဖစ္ေပၚေစၿပီးလိင္တံေထာင္မတ္မႈကိုအေထာက္အကူျပဳပါတယ္။

စပ္ေသာငရုတ္ေကာင္း – ငရုတ္ေကာင္းမွာပါတဲ့ capsaicin ဟာအပူကိုသယ္ေဆာင္ႏိုင္ၿပီးေသြးေၾကာေတြအတြက္ ေကာင္းက်ိဳးရွိကာလိင္တံကိုသြားတဲ့ ေသြးလည္ပတ္မႈကိုအားေပးပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ လိင္ဆက္ဆံစဥ္မွာလိင္တံေထာင္မတ္ဖို႔ အက်ိဳးရွိပါလိမ့္မယ္။

ေကြကာအုပ္အမႈန္ ့-ေကြကာအုပ္အမႈန္ ႔တင္မကပဲအျခားအမွ်င္ဓါတ္ ၾကြယ္ဝတဲ့ အစားအေသာက္ေတြဟာ ခႏၶာကိုယ္မွာရွိတဲ့ ေသြးတြင္းအဆီပမာဏကိုက်ဆင္းေစၿပီးလိင္တံကိုေသြးေရာက္ျခင္းကိုတိုးျမွင့္ေပးပါတယ္။

ကမာေကာင္ – ကမာေကာင္ေတြမွာဇင့္ဓါတ္နဲ႔ ဗီတာမင္ ဘီ၆ ပါဝင္ၿပီးေယာက်္ားေဟာ္မုန္းကိုအျမင့္ဆံုးပမာဏထိထြက္ေစဖို႔ အားေပးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကမာေကာင္ေတြဟာစိတ္ေက်နပ္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ လိင္မႈဘဝနဲ႔ လိင္တံေထာင္မတ္မႈျဖစ္ေစဖို႔အတြက္ အသံုးဝင္ပါတယ္။

ဆာမြန္ငါး – အိုမီဂါ ၃ ပါဝင္တာေၾကာင့္ ဆာမြန္ငါးေတြဟာသင္ေသြးခဲစနစ္ကိုထိန္းသိမ္းခ်င္တယ္ဆိုရင္နဲ႔ သင့္လိင္တံအားျဖည့္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ အေကာင္းဆံုးအစားအစာတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။

ဝုိင္အနီ – ဝိုင္အနီကိုသင့္တင့္ရံုေသာက္သံုးျခင္းဟာသင့္ေသြးေၾကာေတြကိုအနားေပးၿပီး၊ ေသြးလည္ပတ္မႈကိုေခ်ာေမြ႔ေစပါတယ္။

ေကာ္ဖီ – လိင္တံေထာင္မတ္မႈအေၾကာင္းေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေကာ္ဖီကိုမေမ့သင့္ပါဘူး။ ေကာ္ဖီမွာပါဝင္တဲ့ ကဖင္းဓါတ္ဟာသင့္ေသြးလွည့္ပတ္မႈ စနစ္အတြက္ အလြန္အက်ိဳးရွိပါတယ္။

ေဆးလိပ္ႏွင့္ အရက္ျဖတ္ျခင္း – မာေက်ာတဲ့ လိင္တံကိုလိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ ေဆးလိပ္နဲ႔ အရက္ကိုအခုပဲရပ္လိုက္ပါ။ ဒီအက်င့္ေတြဟာသင့္ကိုေပ်ာ့တဲ့ လိင္ကိုသာေပးပါလိမ့္မယ္။

အျခားတစ္ဖက္က ၾကည့္ရင္လည္းစိတ္ဖိစီးမႈနဲ႔ ဖိအားေတြဟာဘယ္ေတာ့မွ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္သင္ဟာအနားယူၿပီးစိတ္ဖိစီးမႈကိုတတ္ႏိုင္သမွ် ေလွ်ာ့ခ်သင့္ပါတယ္။ ၎က သင့္ရဲ႕ လိင္စိတ္ကိုေလ်ာ့က်ေစပါလိမ့္မယ္။ သင္ပိုမိုအနားရေလေလသင့္ရဲ႕ လိင္တံကပိုမိုေထာင္မတ္ၿပီးအားျပည့္ေလဆုိတာမေမ့သင့္ပါဘူး။

လိင္မႈဘဝဆိုတာပံုမွန္ျဖစ္ၿပီးသဘာဝက်တဲ့ အရာတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ေတြကသင့္ကိုမကူညီႏိုင္ဘူးဆိုရင္ သင့္ရဲ႕ လိင္တံေထာင္မတ္မႈ အားနည္းျခင္းအတြက္ သင့္ဆရာဝင္နဲ႔ ျပသသင့္ပါတယ္။ သင့္ဆရာဝန္ကစမ္းသပ္စစ္ေဆးၿပီးသင့္အတြက္ အက်ိဳးရွိတဲ့ ေဆးဝါးေတြကိုေပးပါလိမ့္မယ္။

Credit: Hello SayarWon Page

Friday, December 1, 2017

ဒီဇင္ဘာရဲ႕ အလြမ္းေတးသံ



'ေဒါင္ ေဒါင္' ဆိုတဲ့ ဒီဇင္ဘာရဲ႕ ေခါင္းေလာင္းသံခ်ိဳေတြ ျပန္ လည္ျမည္ဟည္းလာျပန္ပါေပါ့။

ႏွင္းစက္ေလးေတြ ေခါင္မိုးကို တစ္ေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ထိခတ္ေနသံ ကို ခပ္သဲ့သဲ့ၾကားေနရသည္ေလ။

ရာသီဥတုရဲ႕ေအးျမမႈေတြၾကားမွာ ကြၽန္ေတာ္တကိုယ္ရည္ ေအးစက္စြာ ေႏြးေထြးမႈကင္းမဲ့ေနတာ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ရဲ႕ ရူးသြပ္မႈတစ္ခု သက္သက္ပဲလား၊ 'အေတြးလြန္မႈေလးသာ'ဆိုတာမ်ားလား။

'လူဆိုတာ အခ်စ္နဲ႕မကင္းဘူး တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႕မင္း ခ်စ္တမ္းကစားလိုက္ရင္ ေအးစက္ေနတဲ့ မင္းစိတ္ ကိုယ္ခႏၶာ အလိုလိုေႏြးေထြးသက္၀င္လာမည္'တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလးကေျပာျပပါရဲ႕။

မင္းမသိလို႔ပါ......ကိုယ္ဟာ ရင္ခုန္သံမ်ားစြာေအာက္မွာ တစ္ကိုယ္ရည္ အထီးက်န္ေနတယ္....ကြာ။

x           x           x

'ရာသီဥတုကေအးလိုက္တာေနာ္ ေဘဘီ၊ မင္းဒီလိုေဆာင္းရာသီကို ၾကိဳက္လား၊ကိုယ္ေတာ့ ေႏြဦးရာသီကို ပိုရင္ခုန္တယ္'

'ဟုတ္ကဲ့..ခ်စ္လည္း အတူတူပဲ'

ဟင့္အင္ဗ်ာ.....ကြၽန္ေတာ္ဒီလိုေဆာင္းဦးရာသီရဲ႕ေအးျမလတ္ဆတ္မႈကိုပိုသေဘာက်တယ္' လို႔ သူ႕ကိုႏႈတ္ကဖြင့္ မေျပာျဖစ္ ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ဟာ အမွန္တကယ္ ဒီလိုဒီဇင္ဘာလရဲ႕ ေဆာင္းႏွင္းပြင့္ေတြကို သေဘာ က်ပါသည္။

ရာသီဥတုကေအးတယ္ တစ္ေယာက္ တည္းေနတတ္သူေတြအတြက္ သိပ္အဆင္ မေျပဘူးလို႔ ဆိုၾကေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ အတြက္ကေတာ့ ရင္ခုန္ သံေလးေတြအစီအရီဆိုေတာ့ ေႏြးေထြးရာရင္ခြင္က အသင့္။
ဒါေၾကာင့္ ေဆာင္းရာသီကိုၾကိဳက္တာျဖစ္မယ္ထင္ပါ့။

သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို ေလးေလးကန္ကန္ခ်ရင္း ကြၽန္ေတာ့္ကို္ ကြၽန္ေတာ္ ရယ္ခ်င္သလိုလို အလန္႕တၾကားလိုလိုပင္ ျဖစ္သြား မိသည္။ ေနာက္ ျပီး ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ကြၽန္ေတာ္ ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ ထိန္႔လန္႔ တုန္လႈပ္သြားရမွန္းကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္လိုမွ ျပန္ေတြး ၾကည့္လို႔မရႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနမိ၏။

'ဘာကိုလည္း ဘာကိုထိတ္လန္႔သြားသလဲ?'ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ့္ လက္ဖ၀ါးကို သူ႔ရဲ႕ေႏြးေထြးတဲ့လက္နဲ႕ အုပ္မိုး ကိုင္တြယ္ ရင္း 'Honey' လို႔ေခၚလိုက္သံေၾကာင့္ေပါ့။ သူ႔ရင္ထဲကလာတဲ့ ဒီအသံဟာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ရင္ခုန္ သံျပင္းထန္သြား ေစသလို ထိန္႔လန္႔သြားေစခဲ့တာ ေလေအးေအးေလးေတြတိုက္ေနတဲ့ အင္းယားကန္ေဘာင္က ဘူးသီးေၾကာ္ဆိုင္ေလးမွာပါ။

ဒီဇင္ဘာရဲ႕ ေခါင္းေလာင္းသံခ်ိဳေလးေတြကို သူ႕တိုက္ခန္းေလးကေန ၾကားေနရပါတယ္။ ဒီလိုညခ်မ္းမွာ အိမ္တိုင္းလိုလို ဒါမွ မဟုတ္ ရင္ႏွီးခင္မင္ရာမိတ္ေဆြေတြရဲ႕ အိမ္ေတြမွာ 'ေကာင္းခ်ီး မဂၤလာေရာက္ေစေသာ္' ဆိုတဲ့ သံစဥ္ေလးေတြ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ၾကားရတယ္။ သူလည္းအိမ္ကိုလာမည့္ သူ႔မိတ္ေဆြေတြ အတြက္ စားစရာေတြျပင္ဆင္ေနသလို ကြၽန္ေတာ္လည္း ကြၽန္ေတာ့္အၾကိဳက္သံပုရာရည္ေလး ေတြေဖ်ာ္ရင္း ျပီးေတာ့ မၾကိဳက္သူေတြအတြက္ ေကာ္ဖီရဖို႔ ေကာ္ဖီက်ိဳတဲ့စက္ေလး နဲ႕ျပင္ဆင္ေပးရင္ ကူညီေပ်ာ္ရႊင္ရပါတယ္။

အား......ႏွင္းစက္ေလးေတြက ေအးျမလိုက္တာ....။

ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးၾကြေနတဲ့ သူ႔ကိုၾကည့္ရတာ ကြၽန္ေတာ္ပါေရာေယာင္ ေပ်ာ္ရႊင္မိရပါတယ္။ ကိုယ္နဲ႕ေတာ့ဘာမွ မဆိုင္တဲ့ ရာသီ ျဖစ္ေပ မဲ့ ဂီတဆိုတဲ့ သံစဥ္ေတြေနာက္ကြၽန္ေတာ္နစ္ေျမာမိရပါ့။ သူငယ္ခ်င္းေတြ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြက ကြၽန္ေတာ့္လက္ရာ သံပရာရည္ခ်ိဳခ်ဥ္ ေလးရယ္ ေကာ္ဖီလတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ေတြ ကို ႏွစ္သက္ခ်ီးက်ဴးေတာ့ သူကဂုဏ္ယူစြာျဖင့္ 'ဒါငါ့ခ်စ္သူေဖ်ာ္ ထားတာ'တဲ့။ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ သေဘာထားပြင့္လင္းျပီး အျမင္က်ယ္တဲ့လုပ္ငန္း သဘာ၀ မွာက်င္လည္ ေနၾကသူမ်ားမို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔အျဖစ္ကို မထူးဆန္းသေယာင္လက္ခံေပ်ာ္ရႊင္ေပး ၾကပါတယ္။

ျမိဳ႕ထဲသြားလာရာ ေစ်း၀ယ္ရာ၊ Night Club ေတြသြားတာ စသျဖင့္သူက်င္လည္လႈပ္ရွားရာတိုင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္ မပါမ ျဖစ္ပါ။ ခပ္ေခ်ာေခ်ာ ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ေဘးမွာ ျမန္မာခြၽတ္တားေလးက ကပ္ပါေနတာဆိုေတာ့ လူေတြက တစ္မ်ိဳးတစ္မည္စူးစမ္းမ်က္၀န္းေတြနဲ႕ ၾကည့္ေနသလားပဲ။ ေက်ေတာ့ ေက်နပ္မိပါတယ္...ကြၽန္ေတာ္ ဟာသူ႕အတြက္ အေပ်ာ္အေဖာ္အဆင့္ထက္ပိုျပီး ေနရာေပးခံရတယ္၊ အခ်စ္ခံ ရတယ္လို႔ေပါ့။

ကြၽန္ေတာ္သူ႕ကိုရင္ခုန္မိသလား....ႏွစ္သက္မိတာေတာ့အမွန္ပါ။ ပညာအရမ္းေတာ္တယ္ ဒါဟာဦးစားေပးအခ်က္ျဖစ္မိ တယ္ ထင္ရဲ႕၊ သူတစ္ပါးႏိုင္ငံမွာ လာအလုပ္လုပ္တယ္ လူေတြနဲ႕ လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေအာင္ေနတတ္တယ္ ဒါဟာ ဒုတိယ အခ်က္၊ ဦးစားေပးတယ္ တကယ့္ကို ခ်စ္ခင္လိႈက္လွဲစြာျဖင့္ သူ႔ ေမတၲာေတြကို ရယူေစတယ္ ဒါဟာ တတိယ အခ်က္၊ ေနာက္ ဆံုးသူဟာ ႏွစ္လိုဖြယ္အျပဳံးနဲ႕ ရုပ္ရည္ေခ်ာေမာ သူျဖစ္ေန တယ္ အဲဒါဟာလည္း...။

အို.....ငါဦးေႏွာက္နဲ႕ဆံုးျဖတ္ေနမိတာမ်ားလား။

ဒီလိုနဲ႕ပဲ ရာသီစက္၀န္းလည္ပတ္ေနသလို ေလာကသဘာ၀ အလုပ္သဘာ၀ေတြအတိုင္း သူ႕အလုပ္ဟာ စာခ်ဳပ္သက္တမ္း ေစ့လာသလို ကြၽန္ေတာ္သိေနတာက ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခ်စ္စာခ်ဳပ္ သက္တမ္းလည္း သက္တမ္းေစ့ဖို႔နီးစပ္လာျပီေပါ့ေနာ္။ အဲဒီအ ေၾကာင္းေလးကို သိဖူး ျမင္ဖူး ႏွင္းစက္ေတြႏွင့္ျပန္လည္ထိေတြ႕ရတဲ့ ႏွစ္တစ္ႏွစ္ရဲ႕အဆံုးမွာ ကြၽန္ေတာ္တိတိက်က် သိခဲ့ရတာေၾကာင့္ ရင္ထဲ အသည္းထဲ ပူေလာင္တဲ့ေခ်ာကလက္ရည္ေတြ ေလာင္းထည့္လိုက္သလို ခံစားရတာမ်ား အခုပဲ ေႏြရာသီ ေရာက္ေနတဲ့အတိုင္းပါပဲဗ်ာ။

'ကိုယ္မင္းကို ျပန္လာေခၚမယ္ မင္းေစာင့္ေနရမယ္ေနာ္'

'မင္းကို ကိုယ္တကယ္ခ်စ္ပါတယ္ အျမဲတမ္းအတြက္'

ေလထဲမွာလြင့္ေမ်ာေနတဲ့တိမ္တိုက္တစ္ခု ကြၽန္ေတာ္ျဖစ္ခဲ့ပါ တယ္။ ေမ်ာခ်င္ရာေမ်ာ ဖမ္းဆုပ္ထားမယ့္သူမရွိ ေလအလာ အတိုင္းေမ်ာရသူေပါ့။ေလဆိပ္ကျပန္လာတဲ့လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ကြၽန္ေတာ္...ကြၽန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္းဆိုတာ ေတြးမိတာ သာမဟုတ္ လက္ေတြ႕ခံစားရျပီေပါ့ေလ။

'ဒီဇင္ဘာရယ္ အလြမ္းမိုးစက္ေတြ ငါ့ရင္ထဲသည္းေစတယ္'တဲ့ သီခ်င္းသံေလးက ေဆာင္းေဘာက္စ္က တစ္ဆင့္နားထဲ၀င္ ေရာက္လာရေပါ့။ လူတကာအားက်တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္ဇာတ္လမ္း ေဆာင္းႏွင္းစက္ေတြနဲ႕ အတူေခါင္မိုးေပၚ တေဖ်ာက္ ေဖ်ာက္....။

'အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕စြာနဲ႕ လိုရာခရီးကိုေရာက္ရွိပါေစ ခ်စ္သူေရ'

ေစာင့္ေနဖို႔ဆိုတာထက္ သူတကယ္ေရာျပန္လာမွာလား... .ျပန္လာမွာလားဗ်ာ။

ျပဴတင္းေပါက္က လွမ္းအၾကည့္ ျခံ၀င္းထဲမွာ သူ႔အၾကိဳက္ တရုတ္စကားျဖဴပန္းပြင့္ေတြ ေမႊးၾကဴေနျပီ...။

x           x           x

တိတ္ဆိတ္ေနေသာအခန္းအတြင္း ကြၽန္ေတာ္၏ အသက္ရွဴ သံမွလြဲ၍ ဘာသံကိုမွမၾကားရ။ပြင့္ေနေသာ ကုတင္ေဘးမွ ျပဴတင္းေပါက္က ေလတဟူးဟူး၀င္ေနသည္။ ကြၽန္ေတာ္က နံရံေပၚမွ မီးခလုတ္မ်ားကို လက္ျဖင့္စမ္းရင္း ဖြင့္လိုက္၏။ ထိုစဥ္ ကြၽန္ေတာ္၏ ဘယ္ဘက္ အက်ႌအိပ္ကပ္ေအာက္မွာ ႏွလံုးခုန္သံ က တဒုတ္ဒုတ္ျဖင့္ လႈပ္ခါသြားသည္ကို သတိ ျပဳမိလိုက္သည္။

ေရခ်ိဳးခန္းနံရံေပၚက မွန္ခ်ပ္ရွိရာဆီ ခပ္သြက္သြက္သြားျပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာဟာ ပန္းေသြးေရာင္ ထေနျပီး မ်က္၀န္းမ်ားဟာ မေအးစက္ေတာ့တာကို အံ့အား သင့္ဖြင့္ျမင္လိုက္ရသည္။

'မင္းမမွတ္ေသးဘူးလား.....ေနာက္တစ္ခါမင္းက်န္ခဲ့မွာကို မစဥ္းစားမိဘူးလား ေကာင္ေလး'လို႔ မွန္တဲ့ကပံုရိပ္ကို တိုးတိုး သက္သာ ကၽြန္ေတာ္ေျပာမိရသည္။

တစ္ေယာက္တည္းတိတ္ဆိတ္ေနတတ္သည့္ ကြၽန္ေတာ့္ အတြက္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က 'ခင္မင္ဖို႔ေကာင္းသည့္ အစ္ကိုၾကီး တစ္ေယာက္ရွိတယ္ သူနဲ႕စကားေျပာၾကည့္'ဆိုကာ ဂ်ီေမးလ္အေကာင့္တစ္ခုကိုေပးျပီးေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္ ေတာ့္ျငိမ္ သက္ႏွလံုးသားဟာ တဆတ္ဆတ္ျပန္လည္ ခုန္လာတာ သိပ္ ေတာ့မထူးဆန္းဘူးလို႔ေျပာရင္ရမလားဘဲ။

ေရပန္းေအာက္ကိုအသာ၀င္ ေရေတြတဖြားဖြားက်လာေအာင္ ဖြင့္လိုက္မိရင္း ရုတ္တရက္ပိတ္လိုက္မိသည္။

'ညီေရကို မလိုအပ္ရင္ပိတ္ထား၊ လိုအပ္သေလာက္သာသံုး' ဆို တဲ့ သူ႔စကားကိုၾကားေယာင္မိလုိက္လို႔ပဲ ျဖစ္ပါသည္။

သူဟာ ျပင္သစ္ပိုင္ ေရနံကုမၸဏီရဲ႕ ကမ္းရိုးတန္းလုပ္ငန္းခြင္မွာ ပညာရွင္ တစ္ဦးအျဖစ္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေန သူတစ္ဦး ျဖစ္သည္။ ရုပ္ရည္ကျမန္မာမဆန္ဘဲ အေနာက္တိုင္းရုပ္ေပါက္ေနသည္။ စတင္ေတြ႕ဆံုမိတဲ့ေန႔တန္းကဆို လူၾကားထဲ ထင္းေနသည့္သူ႔ ရုပ္ရည္နဲ႕ အရပ္အျမင့္ေၾကာင့္ ဟုတ္ပါ့ ဟုတ္ပါ့မလား လို႔ သံသယ၀င္မိေသးသည္။

'ဒါ သူေျပာပိုင္ခြင့္ရွိလို႔သာေျပာေနတာေလ တကယ္ယုတၲိ မရွိဘူး'

'ဒါအမွန္ဘဲ ဗုဒၶျမတ္စြာက ကာလာမသုတ္ထဲမွာ ေဟာၾကား ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကို ညီသိတယ္မလား'

ကြၽန္ေတာ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာၾကံဳဆံုရတဲ့အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ျပန္လည္ေျပာဆိုတိုင္ပင္ျဖစ္တဲ့အခါ ရွင္းလင္းသြား ေအာင္ အဓိပၸာယ္ က်ယ္က်ယ္၀န္း၀န္းနဲ႕ရွင္းျပႏိုင္သူျဖစ္ပါတယ္။ ဘာ သာေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အဘိဓမၼာစာေမးပြဲ ကိုလည္း ေျဖဆို ေအာင္ျမင္ထားသူ ဆိုေတာ့ အျမင္မၾကည္တာေတြကို လင္းသြား ေအာင္ထြန္းညႇိေပးႏိုင္သူပါ။

တစ္စစနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္သူ႕ကိုတြယ္ညိႇလာတာမ်ား မယံုႏိုင္စရာ ပါ။ သူနဲ႕ခြဲရမွာေၾကာက္လို႔ သူ႔ရင္ခြင္ထဲ သည္းသည္း လႈပ္ငို ရႈိက္မိရတာ သံုးၾကိမ္ေလာက္ရွိမလားဘဲ။ အစ္ကိုလို အေဖလို ျပီးေတာ့ခ်စ္သူတစ္ေယာက္လို အရာရာ ျပည့္စံု ေအာင္ ေမတၲာ ျဖည့္ေပးႏိုင္တဲ့ 'အစ္ကို' ပါ။

ေလာကဆိုတာဘာေတြမ်ားလဲ အထူးသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လိုလူမ်ိဳးေတြမွာ အခ်စ္ဆိုတာ တကယ္အသံုး၀င္ ရဲ႕လား။ 'ရင္ထဲစူးစူးနစ္နစ္ ခံစားမိတာပဲျဖစ္ျဖစ္ မခံစားရတာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ယံုၾကည္ႏိုင္တယ္လို႔ မယူဆၾကဘူးလား' ဆိုတာေတြးမိရပါျပီ။ လက္ထပ္လို႔လည္းမရ၊ ကိုယ့္ကိုသာခ်စ္ပါလို႔ ေျပာဆိုပိုင္ခြင့္ လည္း မရွိ...အို.....ဘာမွပိုင္ဆိုင္ခြင့္ မရွိ အရိပ္နဲ႕အေငြ႕ကိုသာ ဖမ္းဆုပ္တြယ္ျငိေနမိသူ သက္သက္ပါဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ ေဟာ ဒီလိုေဆာင္းတြင္းညခ်မ္း တစ္ခုမွာ သိလိုက္ရ ျပန္ပါသည္။

'ေနာက္တစ္ပတ္ထဲမွာ ကိုယ့္ညီ မေလးရွားကျပန္လာမယ္၊ ကိုယ္နဲ႕အတူေနမယ္ကြ၊ သူအျပင္သြားတဲ့ရက္ေတြမွာမွ ေတြ႕ရေအာင္ေနာ္'

'သူကသာ ငါ့ရည္းစား ငါ့ခ်စ္သူပဲ ၊ မင္းကိုေျပာျပျပီးခဲ့ျပီေလ ကိုယ္တို႔ဇာတ္လမ္း ကိုယ္တို႔အေၾကာင္း'

'ဘယ္သူကေမးေမးသူသာ ငါ့ခ်စ္သူပဲေလ'

'ဒီ့ထက္ပိုျပီး ငါ့အခ်စ္ကိုမေပးႏိုင္ဘူး၊ မင္းလည္းမနစ္နာေအာင္ ငါလည္း တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ရာမက်ေအာင္ လမ္းခြဲၾကစို႔ညီ'
မီးကိုအေမွာင္ခ် ေအးစက္ေနတဲ့အခန္းတြင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္လွဲအိပ္ေနမိသည္။ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္မႈ မ်ားစြာျဖင့္ ခ်ာခ်ာလည္ေနရသည့္အျဖစ္က ဘယ္သူမျပဳမိမိမႈသာလို႔ ေျပာ ရင္ရသလို အခ်စ္ကိုငံ့လင့္မိသည့္ မိမိ ႏွလံုးသားကိုလည္း ေသာ့ခတ္မထားျဖစ္သည့္အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္လို႔ ဆိုရမလို ပင္ျဖစ္ပါသည္။

သတိရျခင္းမ်ားစြာ ျပီးေတာ့ တမ္းတမိတဲ့ အနမ္းမ်ားစြာေၾကာင့္ မေတြ႕ရသည့္ရက္ေတြမ်ားမွာကြၽန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ တည္း ျဖစ္ေနမိသည္။ အလုပ္မ်ားမွာစိတ္မပါလက္မပါျဖစ္ ေနမိေတာ့ သည္။ ဖုန္းဆက္ၾကည့္မယ္ဆိုျပီး ဖုန္းခြက္ကို ေကာက္ကိုင္ နံပါတ္ေတြကို တစ္ခုခ်င္းႏွိပ္ကာေခၚမိရစဥ္မွာေတာ့
'ကိုၾကီးမရွိပါဘူးခင္ဗ်ာ သင္တန္းသြားပါတယ္၊ ဘယ္သူလို႔ေျပာလိုက္ရမလဲဗ်'

'ကိုၾကီး'တဲ့လား.....ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အစ္ကိုလို႔ပဲေခၚမိခဲ့ သည္။ သူ႕ေကာင္ေလးရဲ႕ေခၚသံေတြမွာ ေႏြးေထြးရင္ခုန္မႈ သံစဥ္ ေတြပါေနသည္။ အို....စံုစမ္းမိသည္ ခိုးၾကည့္မိသည္ သူတို႔လႈပ္ရွားသြားလာမႈေတြကိုေပါ့။ အရမ္းကို Romantic ျဖစ္ၾကသည္ ၾကည္ႏူးၾကသည္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကသည္။

ကြၽန္ေတာ္...ကြၽန္ေတာ္ဟာ အစ္ကို႔အတြက္ဘာမ်ားလဲ ဘာျဖစ္ ခဲ့သလဲဟင္...။

ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ အစ္ကို......။

အခ်စ္ဆိုတာ ႏွင္းဆီျဖဴတစ္ပြင့္ လား......ဆုပ္ကိုင္ဖို႔ဆိုေတာ့ လည္း ဆူးေတြႏွင့္အျပည့္ ကြၽန္ေတာ့္လက္ျဖဴျဖဴမွာ ေဆြးေဆြးနီ ေသြးေတြရဲရျပီေပါ့။

x              x              x

'မင္းနဲ႕ကိုယ္ကစကားေျပာရတာ ေတာ္ေတာ္အဆင္ေျပတယ္ ဘယ္အေၾကာင္းအရာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေဆြးေႏြးလို႔ ရတယ္၊ မင္းက အေတာ္စကားေျပာေကာင္းသူပဲ'

'မင္းက စာလည္းဖတ္တယ္ ဘေလာ့ခ္ေတြလည္းေရးတယ္ ဆိုေတာ့ ဒီစာအုပ္ေလးဖတ္ဖို႔ယူသြားေလ'

ေတာ္ေတာ္ခင္မင္ဖို႔ေကာင္းသည့္ သူငယ္ခ်င္းပါပဲ။ ဒါေပမဲ့သူ နဲ႕ကြၽန္ေတာ္ဟာ သူငယ္ခ်င္းဆိုသည့္ စည္းထက္ေတာ့ ေက်ာ္ ေနသည္မွာအမွန္ပဲျဖစ္ပါသည္။

အြန္လိုင္းသူငယ္ခ်င္းမ်ားစြာထဲမွ ေတြ႕ဆံုျဖစ္သည့္ သူငယ္ခ်င္း ေလးျဖစ္သည္။ နယ္ကတက္လာသည့္ သူခ်င္းအတူတူ သူ႕ကို ကြၽန္ေတာ္သေဘာအေတာ္က်မိရတာ သူ႕စိတ္ေနသေဘာထား၊ အလုပ္အေပၚအာရုံ ထားမႈႏွင့္ ပညာေတာ္သူ ျဖစ္ေနျခင္း ေၾကာင့္ျဖစ္မည္။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူသည္ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းသူ တစ္ဦး။

အို....လူမ်ားစြာႏွင့္ အံ၀င္ခြင္က်စကားေျပာတတ္ေနတတ္ထိုင္ တတ္ေအာင္ သူကျပသေပးခဲ့သည္။ သင္ၾကားေပးသည္ မဟုတ္ သူလုပ္ေဆာင္ေနထိုင္ျပျခင္းေတြမွ ကြၽန္ေတာ္ ရယူ မိျခင္းျဖစ္ပါသည္။

သူ႔အလုပ္မွ သူငယ္ခ်င္းေတြကို သူအေတာ္အေလးေပးသလို အေတာ္ပင္ခင္တြယ္သူတစ္ဦးျဖစ္သည္။ အလုပ္ကနား ခ်ိန္မွာ တရုတ္တန္းကိုသြား စားၾကေသာက္ၾက၊ ကန္ေတာ္ၾကီးေမွ်ာ္စင္ ကြၽန္းကိုသြား လြတ္လြတ္လပ္လပ္။ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ဟာ ဘာဆိုတာ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက သိေနသလို အထင္ ေသးဟန္လည္းမေပၚ။ ဟုတ္တယ္ေလ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ဟာ ခ်စ္သူေတြပဲ။

'ငါ့ အေမရယ္၊ ညီေတြရယ္ လာေနေတာ့မယ္ ဒီအခန္းမွာ၊ ဒါေၾကာင့္ငါတို႔အတူလြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနလို႔မျဖစ္ ေတာ့ဘူး'

'ငါ့ဘ၀မွာအေမကအေရးအၾကီးဆံုးပဲ၊ အေမ့ကိုလုပ္ေကြၽးခြင့္ ရတာကိုလည္း ဂုဏ္ယူတယ္'

ရယ္ရယ္ေမာေမာႏွင့္ အျမဲတေစေဖာ္ေရြသူ၊ဘယ္သူ႕ကိုေမး ေမးသူဟာ ေတာ္ေတာ္ခင္မင္ဖို႔ေကာင္းသူ တစ္ဦးပဲ ျဖစ္ပါသည္။ ေအာ္......ကြၽန္ေတာ္ေၾကာက္လန္႔မိခဲ့သည့္တြယ္ျငိရမႈသည္ ေနာက္တစ္ခါပ်က္ျပယ္ ရျပန္ေတာ့ မည္ျဖစ္သည္။

ဟင့္အင္....ငါခ်စ္တာမဟုတ္ဘူးလို႔ျငင္းဆန္ရမည္ဆိုေတာ့ လည္း မဟုတ္ျပန္ေသးပါ။ သူ႕အရည္အခ်င္းကို အားက် သည္ လား မဟုတ္ေသးပါ။ ဘာကိုစြဲလမ္းမိသည္ လည္း...အထိ အေတြ႕လား မဟုတ္ေသးျပန္ပါဘူး။

အခ်စ္ဆိုတာဘာလဲလို႔ ဒီအခ်ိန္ေမးလာလွ်င္ အေပးအယူမွ်တမႈ လည္းမဟုတ္၊ ရယူမႈပိုင္ဆိုင္မႈလည္းမဟုတ္ 'ေပးဆပ္မႈ' သက္ သက္သာျဖစ္ေနရသည္ပဲေလ။ ဘာလဲ....ဘာလဲ.....ဘာလဲ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အခ်စ္ဆိုတာ.။

'အခ်စ္ဆိုတာ ငါ့ဘ၀မွာေသဆံုးသြားျပီ၊ မင္းကိုမွမဟုတ္ဘူး ငါ ဘယ္သူ႔ကိုမွမခ်စ္ေတာ့ဘူး၊ ဟုတ္တယ္ အဲဒါအမွန္ တရားပဲ'

'ငါတို႔က လက္ထပ္လို႔ရသလား၊ ငါဟာ မင္းအတြက္ မိန္းမ မျဖစ္ႏိုင္သလို လင္ေယာက္်ားအျဖစ္လည္း ျဖစ္မလာႏိုင္ဘူး'

'တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္ေနတယ္ဆိုရင္မင္းအရူးပဲ၊ ငါတို႔က သဘာ၀ကိုဆန္႔က်င္ေနတဲ့အခ်စ္ ဆိုတာ မင္း သတိ ထားဦးေလ'

ေရႊတိဂံုဘုရားကိုေရာက္တိုင္း ေရႊသကၤန္းအတူကပ္ခဲ့တာ ကို သတိရမိသည္။ ျပည္သူ႔ရင္ျပင္ကို တစ္ပတ္ ပတ္လမ္း ေလွ်ာက္ ခဲ့ၾကသည္ကို တမ္းတသည္။ အထူးသျဖင့္ သူ႔ရဲ႕ဖက္တြယ္ တတ္ေသာလက္တစ္စံုနဲ႕ ကိုယ္သင္းနံ႔ကိုတြယ္ တာမိသည္။

သဘာ၀မဟုတ္ဘူးတဲ့လား...ကြၽန္ေတာ္သည္ သဘာ၀မက် တဲ့ဘ၀တစ္ခုကိုဖက္တြယ္ထားသည္ဟု ဘယ္တုန္းကမွ မယူ ဆမိသလို ဘယ္တုန္းကမွလည္း အားငယ္စိတ္၀င္ခဲ့သူ မဟုတ္ ျပန္ပါ။ သဘာ၀ထဲက သဘာ၀လူသားတစ္ဦး အျဖစ္သာ ခံစား ခ်စ္ခင္ေနထိုင္ခဲ့ သည္ပဲ။ ဒါေပမဲ့ လူ႔ေလာကသည္ တစ္ဦးတည္း ေနထိုင္သည္မဟုတ္သလို စိတ္သ ေဘာထားသည္လည္း တိုက္ဆိုင္သည္ဆိုတာ ထပ္တူမျဖစ္ႏိုင္ခဲ့ျပန္ပါ။

တို႔ေတြ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ ဆက္လက္ခင္မင္ၾကတာဟာ အေကာင္းဆံုးပါ။ အမုန္းနဲ႕လမ္းခြဲျခင္းမ်ိဳး မလိုလားဘူး။ ျပီး ေတာ့ မင္းနဲ႕ခြဲသြားဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ပါဘူး ကိုယ့္အတြက္။ ဒီေတာ့ 'သူငယ္ခ်င္း'ဆိုတာေလးအျဖစ္ ပတ္သက္ခြင့္ရ တာကိုပဲ ေက်နပ္ရမည္... ..ေက်နပ္ပါသည္။

ေခါင္းရင္းဘက္ စံပယ္ျခံဳက စံပယ္ေလးေတြအရမ္းေမႊးသည္ ပဲ.......ေရႊတိဂံုဘုရားက အဂၤါနံေထာင့္မွာ ကိုယ္စံပယ္ ပန္းလွဴေနတယ္ကြာ ……သိလား....။

x              x              x

'မင္းနဲ႕ဆံုဆည္းရတာ အစ္ကို႔ဘ၀မွာ ကံေကာင္းျခင္းပဲ၊ ဘယ္သူနဲ႕မွမင္းမတူဘူးေနာ္ '

'မင္းကိုပဲစြဲလမ္းသြားျပီကြာ'

'အစ္ကိုအၾကံေပးလိုက္တဲ့အတိုင္း ကြၽန္ေတာ့္ညီကိုဆံုးမလိုက္ တယ္၊ အစ္ကိုကကြၽန္ေတာ့္ဆရာၾကီးပါပဲ၊ ေလးစားခ်စ္ခင္သြား မိျပီဗ်'

'ညီနဲ႕ခင္မင္ခ်င္လို႔ပါ၊ ကိုယ္ျမန္မာျပည္ျပန္လာရင္ ၾကိဳမွာ လားကြ'

'ေဘာ္ဒါေတြပဲ ၾကိဳရမွာေပါ့ဗ်ာ'

'ေဘာ္ဒါထက္ပိုလို႔မရဘူးလား နည္းနည္းျဖစ္ျဖစ္ေပါ့'

'အစ္ကိုကေတာ္ေတာ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္ေနာ္ အစ္ကိုသာ ကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္သူအျဖစ္ရွိရင္ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ကံအေကာင္း ဆံုးဆိုတာျဖစ္လာမွာပဲ'

'သူက တျခားသူရဲ႕ပိုင္ဆိုင္သူျဖစ္ေနျပီေလ မင္းမခ်စ္သင့္ဘူး မၾကိဳက္သင့္ေတာ့ဘူးကြ'

'ကိုယ္တို႔ေတြ႕ဆံုၾကတာ ေနာက္က်သြားတယ္ေနာ္'

'ဟုတ္တယ္'

'ညီမွာခ်စ္သူရွိလား၊ ခ်စ္သူမရွိဘူးဆိုရင္ အစ္ကို႔အခ်စ္ကိုလက္ခံ ပါလားကြာ ညီ့စာေတြဖတ္ ညီ့အသံေတြမၾကားရရင္ မေနႏိုင္ ေတာ့ဘူး၊ အျပင္မွာတကယ္ခ်စ္ခ်င္ မိျပီကြ..ကိုယ္ျမန္မာျပည္ ျပန္လာေတာ့မယ္....'

'ဒီဇင္ဘာမွာ အစ္ကိုျပန္လာမယ္'

'ဒီဇင္ဘာမွာ ညီျပန္လာမယ္'

'ဒီဇင္ဘာမွာ .......'

လူေပါင္းမ်ားစြာ ေတြ႕ဆံုမႈေပါင္းမ်ားစြာ …ခက္ေတာ့လည္းခက္သည္ လူဆိုတာ တစ္ေယာက္တည္းမေနတတ္တဲ့သတၱ၀ါဆိုေတာ့ေလ။ သူတို႕ေျပာစကားသံေတြၾကား၀ယ္ ကၽြန္ေတာ္က နားေထာင္သမားသက္သက္ျဖစ္ခဲ့သည္ ျပန္လည္တုန္႔ျပန္မႈက ေအးစက္စက္ေပါ့။

'မင္းမွာ ရင္ခုန္သံေတြေတာ္ေတာ္ေပါတာပဲေနာ္၊ျပီးေတာ့ ေပ်ာ္ စရာၾကီး ငါ့မွာခ်စ္သူတစ္ေယာက္မွမရွိဘူး အထီးက်န္ သလိုပဲ၊ မင္းကေတာ့ အထီးက်န္တယ္ဆိုတာ ဘာမွန္းသိမွာမဟုတ္ ပါဘူး။'

အထီးက်န္ဆိုတာ တစ္ေယာက္တည္းေနထိုင္ရမႈကိုဆိုလို သလား။ ကြၽန္ေတာ္...ကြၽန္ေတာ္ဟာ အမွန္တကယ္ေတာ့ အထီးက်န္သူပါဗ်ာ။

အရင္နဲ႕မတူ စိတ္ထဲကမပါပဲ ျပံဳးရယ္တတ္ပါျပီ။ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္မႈမပါဘဲ ရင္ခုန္ျပတတ္ပါျပီ။ သဘာ၀က်က် လိႈက္လႈိက္လွဲလွဲ ေပါင္း သင္းဆက္ဆံ တတ္ပါျပီ။

 ၾကံဳဆံုရတဲ့ေလာကၾကီးေၾကာင့္ေရာ အေတြ႕အၾကံဳအရပါ မိမိမဟုတ္သည့္ မိမိဆိုသည့္ သဏၭာန္္တစ္ခုကို ဖန္းဆင္း လိုက္ပါ၏။ ေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာပါေနာ္။

'ဟူး..'.ေလရူးသုန္သုန္တိုက္ခတ္လာတဲ့ ေအးစက္စက္ေလေတြ ျပဴတင္းေပါက္ကေန တိုးေ၀ွ႕လာသလို ရင္ဘတ္ထဲက အသည္း ေတြဟာ ေအးခဲလာျပီ။ ႏွင္းမႈန္ေ၀တဲ့ေဆာင္းညေတြဟာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ပူေလာင္မႈအျပည့္ပါပဲ။

စိုစြတ္သြားသည့္လက္ခံုေပၚကို ေဖ်ာက္ကနဲက်သည့္ ေရတစ္ေပါက္သည္ ႏွင္းမိုးစက္မဟုတ္ခဲ့။ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္၀န္းမွ ေၾကြ သည့္ မ်က္ရည္တစ္ပြင့္သာျဖစ္ခဲ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္...ကၽြန္ေတာ္ဟာ......

ဘာကိုမွန္းမသိ လြမ္းဆြတ္ေနသလို အထီး က်န္ေနသည္..အထီးက်န္ဆန္ေနရသည္ပဲ အခန္းက်ဥ္းေလး ထဲမွာ တစ္ကိုယ္ရည္ ေဆာင္းညေတြကိုျဖတ္သန္းရင္းေပါ့ ခင္ဗ်ာ..။

ဇာနည္
(4 December 2009)


Note: ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ တကယ့္အျဖစ္မွန္ ဇာတ္လမ္းျဖစ္ျပီး ရင္တြင္းျဖစ္စာသားမ်ားလို႕ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္ မေရးတတ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေရးတဲ့ ခံစားခ်က္စာစုေလးကို ခင္မင္ရင္းစြဲအေနနဲ႕ အားေပးၾကပါဦးလို႕။ ႏွစ္စဥ္ ဒီဇင္ဘာလေရာက္တိုင္း ျပန္လည္ တင္ဆက္မိတာကိုေတာ့ ေဆာရီးပါေနာ္။