Tuesday, December 12, 2017

ထင္းရွဴးျမိဳင္မွ ညတစ္ည


ထင္ရွဴးပင္ေလးေတြ ၀ိုင္းပတ္ေနတဲ့ ေအးျမျမေလေတြ ၀န္းရံ ထားတဲ့ ေတာင္ေပၚျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕ကို ကြၽန္ေတာ္ဧည့္သည္ အျဖစ္ ေရာက္ ရွိေနတာပါ။ ေန႕ခင္းေတြမွာ မပူမေအး အေန ေတာ္ ေနထိုင္လို႕ အဆင္ေျပလွေသာ္လည္း ညပိုင္းတြင္ေတာ့ အေတာ္ေအးလွသည္။ ညပိုင္းတြင္ ဤျမိဳ႕ေလးကို ဆိုက္ေရာက္ ခဲ့ေသာ ကြၽန္ေတာ္ ရာသီဥတုရဲ႕ တိုက္တြန္းမႈေၾကာင့္ ျမိဳ႕အစြန္ နားက တည္းခိုခန္းအေသးစား ေလးမွာ အျမန္၀င္နားလိုက္ရ ပါျခင္းပါပဲ။

တံခါးကိုဖြင့္ေပးေသာ လူၾကီးမွာ ဆက္ဆံေရးက်ဲတယ္ဗ်။ တံခါး ကို ၀င္သာရုံဖြင့္ေပးျပီး ကြၽန္ေတာ့္အထုပ္အပိုးေတြကို လည္း ဂရုတစိုက္ ယူေဆာင္ေပးျခင္းမရွိ။ မ်က္ႏွာမွာ အျပံဳးမရွိတဲ့ ခပ္ ရြယ္ရြယ္မိန္းမၾကီးက ေအးစက္စက္ ႏို႕တစ္ခြက္ႏွင့္ အသင့္စား ေပါင္မုန္႕ နည္းနည္းကို ညစာအျဖစ္ ေကြၽးတယ္။

စားေသာက္ ျပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ ေရွးေဟာင္းေလွကားထစ္မ်ားမွတစ္ဆင့္ ကြၽန္ေတာ့္ အခန္းရွိရာကို တက္လာရ တာဗ်။ နံရံနားက မီးဖို အပူေၾကာင့္ အခန္းတစ္ခုလံုး ေအးေနမွန္း သတိထားမိရကာ သစ္သားၾကမ္းျပင္မ်ားဟာလည္း ေျခသံခပ္ျပင္းျပင္း ျဖင့္ ေလွ်ာက္နင္းလိုက္လွ်င္ ကြၽံက်ေတာ့မည့္ဟန္။ ပင္ပန္းေနတာ ေၾကာင့္ ဘာမွလုပ္မေနေတာ့ဘဲ အ၀တ္ေတြအျမန္လဲလွယ္ လိုက္ျပီး ေနာက္ ခုတင္ေဘးက ေတြ႕တဲ့စာအုပ္တစ္အုပ္ကိုဆြဲ ကိုင္ကာ အိပ္ယာထဲ၀င္ခဲ့လိုက္ေတာ့တာေပါ့။

စာအုပ္က လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္၂၀ေလာက္က အသံုးျပဳခဲ့တဲ့ ျမိဳ႕ေလးရဲ႕ လမ္းညႊန္စာအုပ္ေလး။ ပထမစာရြက္ကိုလွန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စာအုပ္ အစြန္းနားမွာ 'မိုးမခ တည္းခိုခန္း' ဆိုတဲ့ တံဆိပ္ေလး ႏွိပ္ထားပါတယ္။ ႏွစ္မ်ားစြာအတြင္း ထူးဆန္းမႈအေၾကာင္းအရာ မ်ားစြာ  ျဖစ္ပ်က္ ခဲ့ေၾကာင္း၊ ျပီးေတာ့မယံုႏိုင္ဖြယ္ ကိစၥေလး ေတြျဖစ္သြားခဲ့တဲ့အေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ့္အရင္ တည္းခိုမိသူမ်ား က စာအုပ္ေလးရဲ႕ ေနာက္ ေက်ာဖက္မွာ မွတ္ခ်က္တိုေလးေတြ ေရးသြားတာကို ဖတ္ရတာေၾကာင့္ မနက္က်မွ တစ္ေယာက္ ေယာက္ကို စပ္စုၾကည့္ရမယ္။ အခု ေလာေလာဆယ္ေတာ့ မီးလံုးကိုမွိတ္ အလ်င္အျမန္ကို အိပ္ေမာက်သြားမိေတာ့၏။

အခ်ိန္နည္းနည္းၾကာသြားျပီးေနာက္မွာ ကြၽန္ေတာ္လန္႕ႏိုးလာခဲ့ ပါတယ္။ ပထမ ကြၽန္ေတာ္ဘယ္ေနရာကို ေရာက္ေနခဲ့မွန္း ေသ ခ်ာမသိပါ။ ႏွင္းေတြေဖြးေနေအာင္ က်ေနတဲ့ ေတာင္ေစာင္း တစ္ခုကေန မီးေရာင္မွိန္မွိန္လင္းေနတဲ့ အခန္းေလးရွိရာ အား တင္းျပီး ေလွ်ာက္လွမ္းေန တာ မရမက။ မ်က္လံုးမ်ားဖြင့္ လိႈက္ ေမာစြာ အသက္ရွဴျပီး ဟိုသည္ၾကည့္မိေတာ့မွ အိုေဟာင္းေန ေသာ တည္းခိုခန္းေလးရဲ႕ အခန္းတစ္ခု ထဲက ခုတင္ေပၚမွာမွန္း ျပန္သတိရမိရသည္ပဲ။ ျပန္အိပ္မေပ်ာ္ေသးတာနဲ႕ အသာျငိမ္ျပီး လွဲေနစဥ္ခဏ ျပတင္းကေန ၀င္လာတဲ့ အလင္း မဟုတ္တဲ့ ျပတင္းေပါက္ေထာင့္ေတြ တံခါးမၾကီးေထာင့္ေတြကေန လင္း ထိန္လာတယ္ အလင္းစက္ေတြစုစည္းျပီး။ ကြၽန္ေတာ္ျဖင့္ အ ေတာ္အံ့ၾသသြားရသည္ အာရုဏ္တက္တာျမန္လွခ်ည္လား ဒီ တစ္ခါေပါ့။ ရုတ္တရက္ အခန္းထဲ ေရးခဲတံုးေတြ ေရာက္လာသို ေက်ာထဲ ကစိမ့္ကနဲျဖစ္သြားရတာေၾကာင့္ ေမႊးပြေစာင္ကို ရင္ ဘတ္ဆီဆြဲျခံဳလိုက္မိတယ္။

အလင္းစက္္ေတြ တျဖည္းျဖည္းစုသြားျပီးေနာက္အလြန္လွပ ေသာ ခ်စ္စရာေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ပံု သဏၭာန္ျဖစ္တည္ လာသည္။ ေၾကာက္လန္႕မႈေၾကာင့္ မလႈပ္ မရွားႏိုင္ျဖစ္သြားသည့္ ကြၽန္ေတာ္ ေကာင္ေခ်ာေလးကို ျမင္ရ ခ်ိန္မွာေတာ့ ေက်နပ္မႈေၾကာင့္ သိပ္မေၾကာက္ေတာ့။ သူ႕တစ္ ကိုယ္လံုးမွာ အလင္းေတြဖ်ာေနျခင္းေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္အစိတ္ အပိုင္းတိုင္းကိုကြၽန္ေတာ္ ျမင္ေနရသည္။ ဒီအခန္းထဲကို ကြၽန္ေတာ္၀င္လာခဲ့ဟန္အတိုင္း သူေလွ်ာက္လွမ္းလာျပီး အရာ ရာကို လိုက္လံစစ္ေဆးေနသည္လားမသိ တစ္ခုခုကို ရွာေန ဟန္။ သူ၀တ္ဆင္ထားသည္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ဒယ္ဒီေတြေခတ္ ကလို ဘဲလ္ေဘာင္းဘီ ၊ ေကာ္လံခပ္ၾကီးၾကီး ရွ႔ပ္လက္ရွည္ႏွင့္။ ဒါေတြကိုျမင္ရေတာ့ တစ္ခါက ၾကားဖူးေနရတဲ့ ပံုျပင္ေလးကိုျပန္ သတိရမိတယ္။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားႏွစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ 'ျပည့္စံု'ႏွင့္ 'ရဲလႈိင္ဘြား'တို႕အေၾကာင္း။ ဟုတ္တယ္ ဒီေကာင္ ေလးက ျပည့္စံုဆိုတဲ့ေကာင္ေလး၀တ္ဆင္ထားသည့္ အတိုင္းပါ ပဲ။ အဲဒီေနာက္ အ၀တ္ ေတြကို စခြၽတ္ေနတာကို ျမင္ရခ်ိန္ ပိုင္ စိုး ပိုင္နင္းအခန္းထဲလာလုပ္ေနတယ္ ခံစားရေပမဲ့ မ်က္၀န္းမ်ား ကိုေတာ့ မွိတ္မပစ္မိ။

သူ႕မညီမညာအ၀တ္အစားေတြကို ခပ္ျဖည္းျဖည္း ခြၽတ္ေတာ့ အေမႊးအမွ်င္မရွိ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ကို ေတြ႕ရသလို ေအာက္ပိုင္း ေဘာင္းဘီေတြ ကိုဖယ္ရွားျပန္ေတာ့ ခ်က္ကေန ဆီးစပ္အထိ အေမႊးအမွ်င္တန္းေလးက ၅လက္မေလာက္ရွိတဲ့ ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ -ိင္တံတစ္ေခ်ာင္းမွာ အဆံုး သတ္ေရာ။ ေနာက္ အိပ္ယာဆီ လွမ္းလာျပီးလွဲခ်လိုက္တယ္ သူ႕တစ္ကိုယ္လံုးကိုေလ။ ကြၽန္ေတာ္ေဘးကိုေရႊ႕ေပးလိုက္ေပမဲ့ အကြာအေ၀း က သိပ္မ ရွိ။ ေမြ႕ယာေပၚ၀ယ္ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေပ်ာင္း လွဲေလ်ာင္းေနတဲ့ သူ႕ကို ကြၽန္ေတာ့္ေဘးမွာ အနီးကပ္ေတြ႕ေနရသည္ေလ။

 အစတုန္းကေၾကာက္လန္႕ေနခဲ့တာ အသားကုန္၊ အခုေတာ့လည္း ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္စိတ္ေတြရင္ထဲ အျပည့္ပါ။ သူ႕အသြင္အျပင္က အရမ္း ရင္ခုန္ဖို႕ေကာင္းေနတာေၾကာင့္ေရာ အရမ္းျဖစ္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ေဘးမွာလွဲေလ်ာင္းေနတာ ၾကည့္ရင္းနဲ႕ ေပါင္ၾကား က ညီဘြားက တျဖည္း ျဖည္းမာလာတယ္။ ဒီေတာ့လည္း ညာဘက္လက္ကေလးႏွင့္ အသာကိုင္ျပီး စတင္အလုပ္လုပ္ရ ေတာ့တာ။ ျမင္ေနရတဲ့ေကာင္ေခ်ာေလး ကလည္း ထို႕အတူ သူ႕ေရႊနီငွက္ေပ်ာကို ကိုင္ရင္းဆြေနတာ ၾကည့္ေနရင္း ၾကည့္ေန ရင္း မိုးေပၚေထာင္လာက ၇လက္မနီးပါးရွည္လာပါ ေရာ။ ဒီ အခ်ိန္ေၾကာက္စိတ္ဆိုတာကို လာေမးရင္ေတာ့ ရင္ထဲမရွိ ေတာ့ဘဲ အဲဒီေနရာမွာ စိတ္လႈပ္ရွားရင္ခုန္မႈေတြက အစား ထိုးကာ သာသာယာယာပဲ သူ႕လႈပ္ရွားမႈကိုၾကည့္ေနျဖစ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္လက္ေတြက သူ႕ခႏၶာကိုယ္ကို ထိကိုင္ဖို႕ၾကိဳးစား ေပမဲ့ ေလကိုသာထိုး ေဖာက္သြားပါေရာ။

အေမႊးအမွ်င္မရွိ ေကာင္ေခ်ာေလးရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ဟာ တဆတ္ဆတ္ တုန္လာ ျပီးေနာက္ ေရႊနီၾကီးကေန အရည္ျဖဴပ်စ္ ပ်စ္ေတြ ပန္းထုတ္ လိုက္တာ သူ႕ဦးေခါင္းေပၚေတာင္ ေက်ာ္သြားပါရဲ႕။ အဲဒါပဲ. ...အဲဒါပဲ..... ကြၽန္ေတာ္လည္း မ်က္လံုးမ်ားကိုေမွးမွိတ္ လက္ကို ခပ္သြက္သြက္လႈပ္ရွားကာ ဗိုက္သားမ်ားေပၚ မထုတ္ရတာ ၾကာ ျပီျဖစ္တဲ့ အရည္ပ်စ္ေတြကို အားရစြာ ပန္းထုတ္လိုက္မိပါ တယ္။ စကၠန္႕အနည္းငယ္ၾကာမွ မ်က္ခြံမ်ားကို ပင့္ၾကည့္ လိုက္ ရာမွာ အခန္းထဲ ဘယ္သူမွမရွိ ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲ။

အိပ္ယာေပၚမွ ကြၽန္ေတာ္ထရပ္လိုက္ကာ အခန္းမီးကို ဖြင့္လိုက္ ပါတယ္။ တစ္ရွဴးစကၠဴဘူးကိုရွာကာ ဗိုက္သားေပၚႏွင့္ တျခား ကိုယ္ခႏၶာ အစိတ္အပိုင္းေတြကိုသန္႕ရွင္းေရးလုပ္ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ့ေကာင္ေခ်ာေလးေပၚလာတဲ့ အခန္းေထာင့္ကို ေသ ေသခ်ာခ်ာ စစ္ေဆးၾကည့္ ေတာ့ ဘာအေပါက္မွမရွိ နံရံၾကီး သက္သက္သာ။ နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္ ၃နာရီထိုး ေနျပီမို႕ အိပ္ယာဆီျပန္လာခဲ့ျပီး ခပ္ေၾကာင္ ေၾကာင္ အိပ္မက္ တစ္ခုကိုမ်ား မက္ခဲ့သလားေတြးမိရပါ၏။ ကြၽန္ေတာ္လွဲေလ်ာင္း ခဲ့တဲ့ေနရာရဲ႕ ေဘးက ေခါင္းအံုးဆီၾကည့္လိုက္ေတာ့ အရည္ပ်စ္ အစက္အေျပာက္မ်ားစြာ။ အဲဒါေတြ႕ို ငံု႕နမ္းရင္း အခ်ိဳ႕ကို လက္ ေခ်ာင္းႏွင့္တို႕ ပါးစပ္ထဲထည့္ၾကည့္ျဖစ္ပါေရာ။ ကြၽန္ေတာ့္ဟာ မဟုတ္တာ ေသခ်ာတယ္။ ဒီေလာက္ေ၀းေ၀း ကြၽန္ေတာ္မပန္း ထုတ္ႏိုင္ဘူး။ ရုတ္တရက္ အလည္လာတဲ့ ေရႊဧည့္သည္ေလး ပန္းထုတ္ သြားျခင္းသာ။ နံရံက မီးကိုပိတ္ သက္ျပင္းေမာကို ဟူး ကနဲခ်ကာ အိပ္ယာေပၚလွဲေလ်ာင္းျပီးေနာက္ ႏွစ္ျခိဳက္စြာ ကြၽန္ေတာ္ အိပ္ေပ်ာ္ သြားရပါေတာ့တယ္။

ကြၽန္ေတာ္ႏိုးထလာခ်ိန္မွာေတာ့ ေနေရာင္ျခည္က အခန္း ျပတင္းကို ေက်ာ္ျဖတ္လ်က္ တစ္ခန္းလံုးကို ေတာက္ေပေနေစ ေတာ့သည္။ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ရွင္းလင္းစြာျမင္မက္ခဲ့ေသာ အိပ္မက္အေၾကာင္း ေခါင္းထဲေရာက္လာျပန္ေတာ့ နံေဘးက ေခါင္းအံုးကို ၾကည့္မိျပန္ တယ္။ ေျခာက္ေသြ႕ေနေသာ အရည္ ကြက္အခ်ိဳ႕။

ေနာက္တစ္ေန႕မနက္ခင္းဟာ တည္းခိုခန္းေလးကို ပိုျပီး ေတာက္ပေနေစသလားပဲ။ အရသာအလြန္ေကာင္းမြန္တဲ့ နံနက္ စာကိုစားသံုးျပီး ျပန္ေတာ့ အာရုံထဲ မေန႕ညက အျဖစ္ကရွိေန ဆဲ။ ယုတၲိေဗဒနည္းလမ္းအရေတာ့ ဒါဟာ အိပ္မက္တစ္ခု။ ဒါေပမဲ့ ေျခာက္ေသြ႕ေနတဲ့ ဟိုဟာေတြကေရာ မေသခ်ာလိုက္ တဲ့အရာပါ။ အရာအားလံုး အစိတ္အပိုင္းေတြ ဆက္စပ္ေနရတဲ့ ပစၥည္းတစ္ခု အလား။

x           x           x

အလုပ္အကိုင္ သဘာ၀အရ ရက္အနည္းငယ္အားလပ္ရက္ ရျပန္ေတာ့ ျမိဳ႕ေလးသို႕ျပန္လာကာ အရင္ကတည္းခဲ့တဲ့ အခန္း မွာပဲေနျပီး တစ္ ခုခုကို ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ဖို႕ ၾကိဳးစားမိျပန္တာ ေလ။ အလုပ္ကိုေသခ်ာလုပ္ ရက္သတၲပတ္ေနာက္ဆံုးရက္ ေတြမွာ တည္းခုိေနက် အခန္းမွာပဲ တည္းရဖို႕ ၾကိဳးစားျဖစ္ပါ တယ္။

အလုပ္ေတြျပီးဆံုးသြားတဲ့ ေသာၾကာေန႕ညတစ္ညမွာ ျမိဳ႕ေလး ရဲ႕တည္းခိုခန္းေလးဆီျပန္လာျဖစ္ပါတယ္။အစဦးေရာက္ခါစတုန္းကလို ရာသီဥတုမဆိုးေတာ့ဘဲ မွ်တေနပါရဲ႕။ ညစာစားဖို႕ စား ေသာက္ခန္းထဲ၀င္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ဧည့္သည္ႏွစ္ဦးသည္ လည္း ေရာက္ရွိစား ေသာက္ေနၾကတာကိုေတြ႕ရပါတယ္။ အ ရာအားလံုးဟာ သာမန္အတိုင္းပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ကသာ ေသာက္ ရူးအိပ္မက္တစ္ခုမက္ျပီးေတာ့ အခ်ိန္ေတြျဖဳန္းသလိုျဖစ္ေနတာ ျဖစ္မယ္။

 ဒီတည္းခိုခန္းပတ္၀န္းက်င္ေလးက မဆိုးပါဘူး ေတာ အုပ္ေလးတစ္ခုႏွင့္ ဆက္စပ္ေနေတာ့ အေညာင္းအညာေျပ လမ္းေလွ်ာက္လို႕ရပါေရာ။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ညစာစားေသာက္ ျပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ အခ်င္းခ်င္းမိတ္ဆက္ျပီး စကား စျမည္ ေျပာ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္က အေတာ္အထာက်တဲ့သူ ေတြပဲ။ gay စံုတြဲတစ္တြဲလို႕ ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ ထင္တာပါ ဒါေပမဲ့ မေသခ်ာပါဘူးေလ။ သူတို႕ေတြ ဘာကိုေျပာဆိုေနၾကမွန္း ကြၽန္ေတာ္အာရုံမစိုက္မိ။

'စိုးသူရ'ဆိုတဲ့ ဘဲက ေကာ္ဖီေသာက္ ျပီး ေနာက္ သရဲ ေျခာက္လွန္႕ျခင္းအေၾကာင္း စကားစတင္ပါ ေရာ။၀ိညာဥ္ေတြ၊ သရဲေတြအေၾကာင္း ျပီးေတာ့ သူတို႕ေတြႏွင့္ လူသားေတြ ထိေတြ႕လို႕ရမရ ကိစၥေတြလည္းပါေသးတယ္။ ဒီ တည္းခိုခန္းကလည္း နည္းနည္းေျခာက္တယ္လို႕ သူၾကား သတဲ့။ 'စိုးသူရ'သူငယ္ခ်င္း 'ေနမင္း'က အဲဒါ ကိုၾကားေတာ့ သ ေဘာက်စြာရယ္ပါရဲ႕ စိုးသူရ သူရဲေၾကာက္တဲ့အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပီး။ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ေျပာျပတာ ေပါ့ ဒီတည္းခိုခန္း မွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ လူေသမႈအေၾကာင္း။ ကြၽန္ေတာ္တို႕စားေသာက္ ျပီးတာေတြကို ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္က လာသိမ္း ေတာ့ အဲဒီ့ အေၾကာင္း ေမးျမန္းျဖစ္ၾကပါတယ္။ တည္းခုိခန္း ၀န္ထမ္းေျပာ တာကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္အေတာ္ၾကာ တည္းခုိခန္းေဆာက္ လုပ္ျပီးခါစက တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား လူငယ္ႏွစ္ေယာက္ လာတည္းရင္း အေၾကာင္းရွာမရ ေပ်ာက္ဆံုးသြားေၾကာင္း၊ လူ ေတြေျခာက္ လွန္႕ခံရတယ္ ေျပာၾကေပမဲ့ သူ႕အေနႏွင့္ အခုထိ မျမင္ဖူးေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ ေနမင္းက ဒါတည္းခုိသူေတြကို ဆြဲေဆာင္တဲ့နည္း တစ္ခုလို႕ ထင္ပါသတဲ့။

စကားစျမည္ေျပာရင္း လက္ဆံုက်ေနၾကတာ နည္းနည္း ညဥ္႕ နက္လာမွ လမ္းခြဲျပီး ကိုယ့္အခန္းကို ကိုယ္ျပန္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ပါလာတဲ့ စာအုပ္ေတြကို အတန္ၾကာဖတ္ေနျပီးမွ မီးပိတ္လိုက္ ကာ အလ်င္အျမန္ပဲ အိပ္ေမာက်သြားျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ ၾကိမ္ ႏိုးလာေတာ့ အျပင္မွာ ေမွာင္ေနတုန္းပါပဲ။ အလင္းစက္ ေတြက အရင္တစ္ခါေပၚခဲ့ဖူးတဲ့ ေထာင့္စြန္းကေန ခပ္ျဖည္း ျဖည္းေပၚလာတယ္။ ေၾကာက္လန္႕ ရမယ့္အစား ကြၽန္ေတာ္ ရင္ခုန္စြာျဖင့္ ေပၚထြက္လာမယ့္သူကို ၾကည့္ေနမိတာ ပထမ အၾကိမ္က ေတြ႕ဖူးရတဲ့ေကာင္ေခ်ာေလးေပၚလာပါ ေရာ။ အေမႊး အမွ်င္မရွိ ေခ်ာမြတ္တဲ့ သူ႕ခႏၶာကိုယ္မွာ အ၀တ္တစ္ခုမွမပါ ေရႊနီငွက္ေပ်ာသီးၾကီး တရမ္းရမ္းနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္အိပ္ေနရာေဘး ကို ေလွ်ာက္လွမ္းလာကာ ၀င္ျပီးလွဲေလ်ာင္းလိုက္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္လက္အစံုဟာ သူ႕-ိင္တံရွိရာကို လွမ္းျပီး ကိုင္လိုက္ ေပမဲ့ ဘာအထိ အေတြ႕မွမရ။ ဒါေပမဲ့ ျမင္ေနရတဲ့ ေကာင္ေခ်ာ ေလးရဲ႕ -ီးေနရာကို အသာကိုင္ဟန္ျဖင့္ ပြတ္သပ္ျပီးကစား လိုက္ပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ့္အေန နဲ႕ ဘာဖီးလ္မွမရေပမဲ့ သူ႕ ပစၥည္းက ကြၽန္ေတာ္ျပဳစုတာကို တုန္႕ျပန္တာျဖင့္ မာျပီး မိုးေပၚ ေထာင္လာပါေတာ့တယ္။ ခပ္သြက္သြက္ လက္ ကိုလႈပ္ရွားေပး ဟန္ျပဳေနေတာ့ သူ႕ဗိုက္သားေတြ ေရျပင္အလား လိႈင္းထကာ လႈပ္လာေတာ့ ဒါသူ ျဖစ္ေတာ့မယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ ရိပ္မိပါ ျပီ။ မ်က္စိကို အသာမွန္ သူ႕-ီးရွိရာကိုမွန္းကာ ကြၽန္ေတာ့္ပါးစပ္ အတြင္းထည့္လိုက္တာ ရုတ္တရက္ -ီးတစ္ေခ်ာင္းပါးစပ္ထဲရွိ ေနတာကို ခံစားလိုက္ရာျပီး လည္ေခ်ာင္းထဲသို႕ ပ်စ္ခြၽဲခြၽဲအရည္ ေတြ ေရာက္ရွိတာကို ခံစားရပါ၏။ မ်က္သန္းမ်ားကိုဖြင့္ သူ႕ မ်က္ႏွာကိုၾကည့္မယ္ လုပ္ေတာ့ မရွိေတာ့ သြားျပီ။

အိပ္ယာေပၚကေန အျမန္ထ နံရံကမီးကိုဖြင့္ မွန္ထဲၾကည့္လိုက္ ေတာ့ သံသယမရွိဖြယ္ ပါးစပ္ႏွင့္အျပည့္ ေကာင္ေခ်ာေလးရဲ႕ ေရႊရည္ေတြ။ ခရီးေဆာင္အိတ္ထဲက ပလတ္စတစ္အိတ္ အ ၾကည္တစ္ခုကိုယူကာ အဆိုပါအရည္ပ်စ္ေတြကို ေထြးထည့္ လံုျခံဳစြာပိတ္ရင္း စားပြဲက အံဆြဲထဲမွာ ေသခ်ာထည့္ထားလိုက္ ပါရဲ႕။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ အိပ္ယာေပၚျပန္လွဲျပီး ေနာက္ဆံုးမွာ အိပ္ စက္ရေလသတည္းေလ။

x           x           x

ခ်စ္စရာေဆာင္းဦးမနက္ခင္းေလးက ေလေအးေအးျဖင့္ႏိုးထေစ ပါတယ္။ အိပ္ယာေပၚကထထျခင္း စားပြဲအံဆြဲကို ပလတ္စတစ္ အိတ္ အျဖဴကို ယူျပီးအထဲမွာပါတဲ့ဟာေတြကို အနံ႕ရွဴၾကည့္ လိုက္တယ္။ သိပ္ေသခ်ာတာေပါ့ ဒါသုတ္ရည္ေတြ။ ေရခ်ိဳးသန္႕ စင္ျပီးေနာက္ မနက္စာစားဖို႕ေအာက္ထပ္ဆင္းခဲ့ျပီး မ်က္လံုးေ၀့ ၾကည့္လိုက္တာ့ စိုးသူရ ႏွင့္ ေနမင္းတို႕ကေရာက္ေနၾကျပီ။ သူတို႕ေတြ ခ်စ္သူစံုတြဲ ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ပိုပိုျပီး သေဘာ ေပါက္စျပဳလာပါရဲ႕။ ႏွစ္ဦးသားလမ္းေလွ်ာက္ထြက္ၾကမလို႔တဲ့။ ရိုးရာအစားအစာေတြျမည္းစမ္းဖို႕ ကြၽန္ေတာ္လည္း သူတို႕ႏွင့္ အတူလိုက္ခဲ့ဖို႕ ဖိတ္ေခၚတာေၾကာင့္ လိုက္သြားျဖစ္ပါတယ္။ စိုးသူရတို႕ႏွစ္ေယာက္ဟာ အေတာ္ၾကည့္ ေကာင္းအဆင္ေျပ ၾကတဲ့ ဘဲေတြဗ်။ သူတို႕ႏွင့္ လမ္းေလွ်ာက္ျပီး စကားေျပာရတာ အေတာ္ေကာင္းတယ္။ ေျပာရင္း ေျပာရင္း ပြင့္လင္း လာၾကျပီး gay စံုတြဲအျဖစ္ေနထိုင္ၾကျခင္းရဲ႕ အားသာခ်က္ အားနည္းခ်က္ ေတြေျပာၾက၊ ကြၽန္ေတာ္သည္လည္းgay ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ေျပာ မိပါ တယ္။ ကိုယ္ဘာျဖစ္တယ္ ညာျဖစ္တယ္ဆိုတာ ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံေရးမွာ အထိအခိုက္မရွိရင္ေကာင္းမယ္ဆိုတာ ေဆြး ေႏြး ရင္းႏွင့္ မေန႕ညကအျဖစ္အပ်က္ကို သူတို႕ကိုေျပာျပ ခ်င္မိတယ္။ ဒါေပမဲ့ မေျပာဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါျပီ။

ကြၽန္ေတာ္တို႕ျမိဳ႕ေလးထဲကို၀င္ၾကည့္မွ အေတာ္တိုးတက္ဖြံ႕ျဖိဳး ေနတာကိုေတြ႕ရသလို သေဘာလည္းက်မိပါရဲ႕။ ျမိဳ႕မေစ်းၾကီး ထဲမွာလည္း အေတာ္စံုလင္လွတာကိုေတြ႕ရ႔ပါတယ္။ ေစ်းၾကီး ႏွင့္ မလွမ္းမကမ္း ရပ္ကြက္ထဲမွာလည္း ၅ရက္တစ္ခါေစ်းလို႕ ေခၚမလား ၅ရက္ေနမွ တစ္ခါ ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္ ကလာေရာင္းၾကတဲ့ ေစ်းတန္းကိုလည္းေတြ႕ရပါေသးတယ္။ အိမ္ျပန္လက္ေဆာင္ အျဖစ္ ဂ်ဴးျမစ္ပါတဲ့ ပဲပုတ္ျပားေတြ၊ ဂ်င္းပါတဲ့ ပဲပုပ္ျပား၊ ေခါပုပ္ ေတြ ဆိုးေဆးမပါ လက္ဖက္ညြန္႕ေတြ ၀ယ္လိုက္တာ ၾကြပ္ၾကြပ္ အိပ္ၾကီးတစ္လံုးအျပည့္မွ ၅၀၀၀က်ပ္ေလာက္ က်တာဗ်။ လက္ ဖက္ေျခာက္ေတြ၊ တို႕ဟူးေျခာက္ေတြလည္းပါတာေပါ့။ ေဘာ္ဒါ ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ တို႕ဟူးေႏြးႏွင့္ ဆန္စီးကို သူတို႕ အေခၚ ရွမ္းခ်ဥ္ႏွင့္ အားရပါးရတီးေနတာမ်ား ရယ္ခ်င္စိတ္ကိုျဖစ္မိပါ တယ္။ ေနာက္တစ္ခါေရာက္ရင္ ျမိဳ႕ထဲကို လာလည္မယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္ မိပါျပီ။
ညေနလည္းေစာင္း လူေတြလည္း ဖားမွ ျမိဳ႕ေလးအစြန္က တည္းခိုခန္းဆီျပန္လာျဖစ္ၾကပါတယ္။

အခန္းရွိရာကိုတက္လာ ျပီး ေရမိုးခ်ိဳးဖို႕ ျပင္ဆင္ခါ ဘံုေရခ်ိဳးခန္းဆီလွမ္းျဖစ္တာေပါ့။ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ၀တ္ဆင္ကာ ညစာစားဖို႕ စားေသာက္ခန္းဆီ သြားေတာ့ စိုးသူရတို႕အတြဲက စားစျပဳေနပါျပီ။ ကြၽန္ေတာ္ လည္း သူတို႕ႏွင့္အတူ ၀ိုင္းထုိင္ကာ ငါးဒုကၡႏွင့္ ဆြဲလိုက္ပါ တယ္။ ထမင္းစားအျပီး စကားလက္ဆံုၾကရင္း ခဏ ပဲရွိေသး အိပ္ခ်င္စိတ္ဘာေၾကာင့္ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္လာတာေၾကာင့္ သူတို႕ ကို Excuse လုပ္ကာ အခန္းကိုျပန္လာျဖစ္ပါတယ္။ ေလခြၽန္သံ လိုလို ျပီး ေတာ့ ျပတင္းမဖြင့္ထားဘဲ အခန္းထဲေအးစက္လာ မႈေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ႏိုးလာျပန္ေတာ့ အျပင္မွာ မဲေမွာင္တုန္း ပါပဲ။ ျမင္ေတြ႕ေန က် အလင္းစက္ေလးေတြ စုစည္းတာကို ျမင္ခ်င္မိေပမဲ့ ဒီတစ္ခါ ဘာမွမျမင္ရပါ။ အတန္ၾကာေစာင့္ၾကည့္ ေနေပမဲ့ ဘာမွျဖစ္မလာပါ။ အိပ္ယာ ေပၚမွာ အသာလွဲေလ်ာင္း ရင္း ၁၅မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အထင္ အခန္းထဲ တစ္ေယာက္ေယာက္ေရြ႕လ်ားလာကာ ခုတင္ရွိရာကို လွမ္းလာ တယ္လို႕ အာရံုက ခံစားမိေနရသလိုပါပဲ။ ေက်ာထဲစိမ့္တဲ့အထိ ေၾကာက္လန္႕မိသလို စိတ္လည္း တျပိဳင္နက္လႈပ္ ရွားမိပါရဲ႕။

လက္တစ္ဖက္....မျမင္ရတဲ့ လက္တစ္ဖက္ဟာ ကြၽန္ေတာ့္ ည၀တ္ေဘာင္းဘီကို ပြတ္သပ္ကာ အတြင္းထဲက ညီဘြားကို ကိုင္လိုက္တာကို ခံစားရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္လက္ကို ေဘး ဘက္ဆီ ေရာင္ရမ္းစမ္းသပ္လိုက္ေတာ့ အေမႊးအမွ်င္မရွိ ေခ်ာ ေမြ႕တဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို စမ္းမိသလို ဗိုက္သားေနရာကေန ေအာက္ကို ေရြ႕လာေတာ့ ဆီးစပ္အထိ ဆက္စပ္ေနတဲ့ အေမႊးႏု ေလးေတြကတစ္ဆင့္ ၇လက္မနီးပါးရွိတဲ့ -ိင္တံၾကီး ကို ကိုင္မိပါ ေရာ။ ထို႕အတူ ကြၽန္ေတာ့္-ီးကိုဆြဲျပီး ပါးစပ္ထဲထည့္လိုက္တာ ကို ခံစားရမိပါတယ္။ ကြၽမ္းက်င္တဲ့ အစုပ္အမႈပ္ေတြ ခံစားေနရ ရင္း အခန္းထဲ အလင္းစက္ေတြပိုမိုစုစည္းလာကာ ကြၽန္ေတာ့္ဆီ ပံုမွန္လာေနက် ဧည့္သည္ေလးက အားရပါးရျပဳစုေနတာကို ျမင္ လိုက္ရ ပါျပီ။ အခုေတာ့ အမွန္တကယ္ အထိအေတြ႕ကို ခံစားရ ျပီေပါ့ေလ။

သူကြၽန္ေတာ့္-ီးကို အရင္းမွာ ဆုပ္ကိုင္ထားရင္း -ိင္တံတ ေလွ်ာက္ လွ်ာဖ်ားေလးႏွင့္လ်က္တယ္။ ကြမ္းသီးေခါင္းကို တျပြတ္ျပြတ္စုပ္ကာ ဖီးလ္အရွိန္ျမႇင့္ေပးတယ္။ ျပီးေတာ့ ေရႊဥ ေတြကို တစ္လံုးျခင္း ငံုစုပ္ေတာ့တာ။ သူ႕လႈပ္ရွားမႈမွာေျမာေန တဲ့ခဏ သူ႕ဦးေခါင္းဟာ ကြၽန္ေတာ့္ ေျခေထာက္ေတြၾကားငံု႕ လွ်ိဳးလာျပီးေနာက္ ခေရ၀ဆီလွ်ာဖ်ားေလးက ၀ိုက္ကာ ၀ိုက္ကာ ျဖင့္ခံစားမႈေတြ ဟိုးအျမင့္ဆီေရာက္ေအာင္ သူ လုပ္ပါေပါ့။ လွ်ာ ဖ်ားေလးကိုမာေအာင္လုပ္ရင္း ခေရ၀ထဲ ဖိကာဖိကာျဖင့္ တြန္း တာ.....အား.....ဘယ္လိုဖီးလ္မွန္းမေျပာတတ္ဘူး။ ရုတ္တရက္ သူထရပ္လိုက္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ေျခေထာက္ေတြကို ပခံုးေပၚထမ္း တင္လိုက္ရင္း ေရႊနီငွက္ေပ်ာၾကီးကို ကြၽန္ေတာ့္ခေရ၀ဆီေတ့ ကာ ႏွဲ႕သြင္းသြင္းပါေတာ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္အခုအျဖစ္အပ်က္ ကို အိပ္မက္လို႕ ထင္ရေအာင္လည္း ခေရ၀က နာက်င္မႈက အစစ္အမွန္ ခံစားေနရတာ။ တင္ပါးေတြကို ဖ်စ္ညႇစ္ကိုင္တြယ္ ရင္း သူ႕ဒစ္ကိုရွန္တိန္လုပ္ကာ အဆံုးထိသြင္းလိုက္တဲ့အခါ ကြၽန္ေတာ္ေအာင့္ကနဲ ျဖစ္ သြားရပါ၏။
ခပ္ေျဖးေျဖး သူအထုတ္ အသြင္းလုပ္ေနစဥ္မွာပဲ အခန္းထဲ အလင္းပိုမိုမ်ားလာျပီးေနာက္ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာအနီး ေနာက္ထပ္ ေကာင္ေခ်ာေလးတစ္ေပြ အ၀တ္မပါ ဗလာကိုယ္ထီး မာေတာင္ေနတဲ့ သူ႕-ီးကိုကိုင္ရင္း ေပၚထြက္လာျပန္သည္။ သူ႕ပစၥည္းသြင္းႏိုင္ဖို႕ ကြၽန္ေတာ့္ပါးစပ္ ကို အသာဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ ရွည္လ်ားလွတဲ့ဟာကို အလိုက္ သင့္ထည့္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ တစ္ေယာက္က လည္ ေခ်ာင္းထဲ အထိ သြင္းခ်ိန္ ေနာက္တစ္ေယာက္က ခေရ၀က အျပင္ကို ထုတ္တယ္ အထုတ္အသြင္း တိုင္ပင္ကိုက္သလို သူတို႕ အရွိန္ ျမႇင့္ ေနၾကေတာ့တာ။ ခဏေနေတာ့ သူတို႕ပစၥည္းေတြ ပိုမိုၾကီး ထြားလာသလို ခံစားရျပီးေနာက္ ေရႊရည္ေတြ႕ို သူတို႕ထည့္သြင္း ထားတဲ့အ ေပါက္ေတြထဲ တျပိဳင္တည္းလိုလို ပန္းထည့္ၾကပါ ေတာ့တယ္။

ဒီတစ္ခါေတာ့ မ်က္စိမမွိတ္မိဖို႕ ကြၽန္ေတာ္ဆံုးျဖတ္ထားပါတယ္။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္လံုး ပစၥည္းေတြကို အသာဆြဲထုတ္လိုက္ၾက ျပီးေနာက္ ကြၽန္ေတာ့္ေဘးမွာ အသာလွဲေလ်ာင္းၾကတယ္။ ခဏ ၾကာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုးထလိုက္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲကို တစ္ျပိဳင္တည္းျပဳစုပါရဲ႕။ တစ္ေယာက္ႏႈတ္ခမ္းက ကြမ္းသီး ေခါင္းဆီ လႈပ္ရွားေနခ်ိန္မွာ ေနာက္တစ္ေယာက္က ေရႊဥမ်ား ဆီမွာ။ ဒုတိယေပၚလာေသာ ေကာင္ေလး က မတ္တပ္ထရပ္ လိုက္ရင္း ကြၽန္ေတာ့္ေပၚခြထိုင္လိုက္ျပန္ကာ သူ႕ခေရ၀ဆီ ကြၽန္ေတာ့္-ီးကိုဖိသြင္းရင္း ထိုင္ခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္။ တင္ပါး ေတြဟာ ေျမၶာက္ကာ ေျမႇာက္ကာထိုင္ထိုင္ခ်ေနတာကိုၾကည့္ ရင္း သူ႕အေတြ႕အၾကံဳရွိတာကို မွန္းမိရပါတယ္။

ပထမေကာင္ ေခ်ာ ေလးကေတာ့ သူ႕ေဘာ္ဒါရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ျပင္သစ္အ နမ္းတပ္မက္စြာေပးေနတာ ေထာင္မတ္ေနတဲ့ ငပဲၾကီးကို ကြၽန္ေတာ္အသာဆြဲ ကိုင္ရင္း ကစားေပးမိပါရဲ႕။ ဒုတိယ ေကာင္ေလးရဲ႕ အားမာန္ပါပါ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ၾကာရွည္ မထိန္းႏိုင္တဲ့ ကြၽန္ေတာ္ အခ်က္ ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ေဆာင့္သြင္း ျပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ေကာင္ေလးတင္ပါးမ်ားႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္ေရႊဥေတြ ကို ဖိကပ္ထားရင္း အားရစြာပန္းထည့္ပစ္ လိုက္တယ္။ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္သားသည္လည္း အလ်င္အျမန္ ကိုယ္စီ ဗံုတံေခါက္ ၾကရင္း ကြၽန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လံုးကို ပ်စ္ခြၽဲခြၽဲအရည္မ်ား ျဖင့္ ဖုံးလႊမ္းသြားေစပါ၏။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ႏွဏ္ေယာက္သား ကြၽန္ေတာ့္နံေဘးမွာ ေမာလ်စြာလွဲေလ်ာင္းရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြား ၾကပါ ေတာ့တယ္။ သတိထားေနရင္း ထားေနရင္းႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္ သည္လည္း ႏွစ္ျခိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့တာေပါ့ မၾကာခင္။

အရမ္းေအးစက္တဲ့ ခံစားမႈကို ရရွိလို႕ ႏိုးထလာခ်ိန္မွာ မိုးမလင္း ေသးပါ။ အခန္းမီးကိုကြၽန္ေတာ္ဖြင့္လိုက္တယ္။ အိပ္ယာတစ္ခု လံုး ဖရိုဖရဲ၊ အိပ္ယာခင္းေတြ ေစာင္ေတြသည္လည္း ၾကမ္းျပင္ ေပၚမွာ။ ေနရာတိုင္းမွာ စိုစြတ္ေနေသာ အကြက္ငယ္မ်ားႏွင့္။ ကြၽန္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္ေပၚ မွာလည္း ေစးကပ္ကပ္ျဖစ္ေနသလို ခေရ၀မွာလည္း နည္းနည္း နာက်င္မႈကို ခံစားရတယ္။ ကဲ... ဘာမွ မစဥ္းစားေတာ့ပဲ ေစာင္ကို ေကာက္ယူလိုက္ကာ အိပ္ယာ ေပၚလွဲ အိပ္စက္လိုက္သည္ေလ။ မနက္ခင္းမွာေတာ့ ေရမိုးခ်ိဳး သန္႕စင္လိုက္ကာ အထုပ္အပိုးေတြျပင္ဆင္ ျပန္ဖို႕အသင့္လုပ္ ထားလိုက္ပါတယ္။ မနက္စာစားဖို႕ ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းလာ ေတာ့ ဗိုက္ထဲအရမ္းကို ဆာေလာင္လာတာေၾကာင့္ ခပ္ မ်ား မ်ားေလးစားျဖစ္ပါရဲ႕။ စိုးသူရ ႏွင့္ ေနမင္းတို႕ရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္တို႕ လိပ္စာတို႕ကို ကြၽန္ေတာ့္လိပ္စာကဒ္ျဖင့္ လဲလွယ္ၾကျပီးေနာက္ သူတို႕ ကို တစ္ခါတည္းႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ မိုးမခ တည္းခိုခန္းေလးကို အၾကိမ္မ်ားစြာ ထပ္သြား ျဖစ္ တည္းခိုျဖစ္ပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ညေတြမွာ ဘာသံမွ မၾကားရေတာ့ သလို ဘာမွလည္း မျဖစ္ေတာ့ေပ။


စာၾကြင္း။  ။ ႏွစ္အနည္းငယ္ၾကာေတာ့ ျမိဳ႕ကေလးကို သြားေလ့လာစမ္းသပ္မႈအခ်ိဳ႕လုပ္ၾကည့္တဲ့အခါ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္က ေက်ာင္းသားေလးႏွစ္ေယာက္ အလည္လာရင္း ညတစ္ညမွာ သူတို႕တည္းတဲ့ အခန္းထဲ အလင္းေတြျဖာျပီး ေပ်ာက္ဆံုးသြားေၾကာင္း။ တည္းခိုခန္းပိုင္ရွင္ကေတာ့ ေသဆံုးသြားၾကတယ္လို႕သာ ဘယ္သူေမးေမးေျဖေၾကာင္း သိခဲ့ရပါေတာ့တယ္။


Alex Aung (9 August 2010)

Friday, December 8, 2017

ေဖေဖ့ သူငယ္ခ်င္း


သူ ေရာက္လာေသာအခ်ိန္သည္ ဂ်ီဩေမၾတီသခ်ာၤတစ္ပုဒ္ အေျဖမထြက္၍ ကြၽန္ေတာ္ ဦးေႏွာက္ေျခာက္ေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ျခံတံခါး ဖြင့္ဝင္လာသည္ကို ကြၽန္ေတာ္မသိလိုက္ပါ။ အိမ္တံခါးဝမွာ လာရပ္သည့္အရိပ္တစ္ခုက ကြၽန္ေတာ့ေလ့က်င့္ခန္းစာအုပ္ေပၚ ထိုးက် လာေသာေၾကာင့္သာ ကြၽန္ေတာ္ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုအခါ ကြၽန္ေတာ္လုံးဝမသိေသာ လူစိမ္းတစ္ေယာက္ကို ျမင္ လိုက္ရသည္။

သူ႕ကို ျမင္ျမင္ခ်င္း မည္သူမဆို သတိထားမိႏိုင္သည့္အခ်က္မွာ ဆံပင္ျဖစ္သည္။ သူ၏ အညိဳေရာင္ဆံပင္မ်ား ရွည္လ်ားလွသည္။ တြန္႕ေခြ လိမ္ေကာက္ျခင္းမရွိ။ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ ဆံပင္မ်ားသည္ ေျဖာင့္စင္းလ်က္ ပခုံးေပၚသို႕မထိတထိက်ေနသည္။ ေလးေထာင့္ က်က် ေမးေစ့တစ္ဝိုက္တြင္ ရွည္လ်ားေသာ ပါးသိုင္းေမြး ခပ္က်ဲက်ဲရွိသည္။ ႏွုတ္ခမ္းေမြးႏွင့္ မုတ္ဆိတ္အၾကားမွာ သူ႕ႏွုတ္ခမ္းသည္ ေဖ်ာ့ေတာ့ေသာ မ်ဥ္းေကြးတစ္ေၾကာင္းသာ ျဖစ္၏။ ညိဳေမာင္းေသာ အသားအေရျဖင့္ သူသည္ က်န္းမာေတာင့္တင္းေသာ လူလတ္ ပိုင္းအရြယ္ ေယာက်္ားၾကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ သူ႕မ်က္လုံးမ်ားက နည္းနည္း က်ဥ္းမေယာင္ရွိေသာ္လည္း နက္ေမွာင္ ေတာက္ပ ၏။

"မင္းက ေက်ာ္ဇံရဲ့သားထင္တယ္"

အသံမွာ ခြန္အားအျပည့္ ဝါညက္ေနသည္။ ကြၽန္ေတာ္အားက်ေသာ အသံမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ထိုအသံေၾကာင့္ပင္ ခဲတံကို လက္မွခ်ကာ ကုလားထိုင္မွ ထရပ္လိုက္၏။

"ဟုတ္တယ္"

သူသည္ ကြၽန္ေတာ္ရွိရာသို႕ တစ္လွမ္းခ်င္း ေႏွးေကြးစြာ ေလွ်ာက္လာသည္။ သူခ်ဥ္းကပ္လာပံုမွာ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္ အိမ္ လည္လာပံုမ်ိဳးမဟုတ္။ ေစ်းဝယ္သူတစ္ေယာက္ သူဝယ္ရမည့္ ပစၥည္းအေပၚ စူးစိုက္တြက္ခ်က္ျပီး ခ်ဥ္းကပ္လာပံုမ်ိဳးျဖစ္သည္။ သူ႕ေက်ာတြင္ လြယ္ထားေသာ နက္ျပာေရာင္ အဝတ္ေက်ာပိုးအိတ္သည္ ခပ္ေဖာင္းေဖာင္း အိတြဲေနသည္။

"ဟား လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္၂၀က ေက်ာ္ဇံကေလးပါပဲလား"

သူသည္ ကြၽန္ေတာ့ေရွ႕က ဧည့္ခန္းစားပြဲေပၚသို႕ ေက်ာပိုးအိတ္ကို ဘုတ္ခနဲ ပစ္ခ်လိုက္ျပီး ကြၽန္ေတာ့ကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ပါသည္။

"ဦးေလးက ေဖေဖ့အသိလား"

ကြၽန္ေတာ္ စိတ္အားထက္သန္စြာေမးမိေတာ့ သူက ကြၽန္ေတာ့ေခါင္းကို ပုတ္၍ ခပ္ဟားဟား ရယ္ေမာ၏။

သူက အသာအယာပုတ္လိုက္ဟန္ ရွိေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ္ နည္းနည္းနာသြားပါသည္။

"အသိပဲဆိုပါေတာ့ကြာ၊ ဒါက မင္း ငါ့နာမည္ ၾကားဖူးလား မၾကားဖူးလားဆိုတဲ့ အေျဖေပၚမွာ မူတည္တာေပါ့၊ မင္း ငါ့ကိုသိသလား"

ကြၽန္ေတာ္ သူ႕မ်က္ႏွာကို ေမာ့ၾကည့္ျပီး ေခါင္းယမ္းပစ္လိုက္မည္ျပဳျပီးမွ ခဏတြန္႕ဆုတ္သြားပါသည္။ ထိုမ်က္လုံးမ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ ျမင္ဖူးသလိုပဲ။ ဘယ္မွာျမင္ဖူးမွန္း မသိပါ။ စူးရွသည့္ မ်က္လုံးမ်ိဳး ။ ထို႕ျပင္ မထီေလးစား ေလွာင္ေျပာင္လိုေသာ မ်က္လုံးမ်ိဳး။ အရာ ရာ ရယ္ေမာလိုသည့္ မ်က္လုံးမ်ိဳး။

"မ်ိဳးခ်စ္ဆိုတဲ့နာမည္ မင္းအေဖေျပာသံ ၾကားဖူးလား"

"ဟာ"

ကြၽန္ေတာ္ သူ႕ကို တအံ့တဩၾကည့္ျပီးေနာက္ စိတ္ထဲမွာ ေပ်ာ္ရႊင္လာသည္။

"ကြၽန္ေတာ္သိတယ္၊ ေက်ာင္းသိပ္လစ္တာပဲ ဆိုတဲ့ မ်ိဳးခ်စ္လား"

သူက ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္၏။ သူ႕ရယ္သံသည္ ၾကမ္းတမ္းပြင့္လင္းသည္။ ကြၽန္ေတာ္မၾကာခဏ ပံုေဖာ္ၾကည့္ဖူးေသာ စိတ္ကူး ထဲက ေဖေဖ့သူငယ္ခ်င္းသည္ ယခုလို ဆံပင္ရွည္မရွိ၊ မုတ္ဆိတ္ ပါးသိုင္းေမြးမရွိ။

"ဒီလိုဆိုေတာ့ ေက်ာ္ဇံက ငါ့ကိုမေမ့ဘူးေပါ့"

သူ႕အျပဳံး ေပ်ာက္သြားျပီး ကြၽန္ေတာ့ေရွ႕က ကုလားထိုင္တြင္ ခပ္ေလးေလး ဝင္ထိုင္လိုက္ေလသည္။ ထိုအခါက်မွပင္ ဧည့္သည္ကို "ထိုင္ပါ" ဟူေသာ စကားျဖင့္ ဧည့္ဝတ္မေက်ပြန္ခဲ့မွန္း သတိရသြားမိသည္။

"ထိုင္ေလကြာ၊ မင္းနာမည္က ဘယ္သူတဲ့လဲ"

ကြၽန္ေတာ္တြန္႕ဆုတ္စြာ ျပန္ထိုင္လိုက္သည္။

"မင္းေခါင္"

သူက ေလတစ္ခ်က္ခြၽန္၍ ကြၽန္ေတာ့မ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ၾကည့္သည္။

"မင္းအေဖေပးတဲ့ နာမည္ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ မင္းအေမေပးတဲ့ နာမည္ပဲ ျဖစ္ရမယ္၊ ဟုတ္လား"

ကြၽန္ေတာ္ သူ႕စကားကို အဓိပၸာယ္မေပါက္ႏိုင္ဘဲ အနည္းငယ္စိတ္ရွုပ္ေထြးသြား၏။

"မသိဘူး၊ ေဖေဖ ေပးခဲ့သလား၊ ေမေမ ေပးခဲ့သလား ကြၽန္ေတာ္ တစ္ခါမွေတာင္ ထည့္မစဥ္းစားခဲ့မိပါဘူး"

သူက ေခါင္းတညိတ္ညိတ္လုပ္ကာ အိမ္ခန္းပတ္ဝန္းက်င္ကို ဟိုဟိုသည္သည္ မ်က္စိေဝ့ဝဲ၍ ၾကည့္ေနသည္။

"မင္းအေမ ဘယ္သြားလဲ"

ကြၽန္ေတာ္ အနည္းငယ္ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္သြား၏။

"အေမ ေစ်းသြားတယ္"

"ဟုတ္လား၊ ငါ ေစ်းဘက္က ဒီကိုေလွ်ာက္လာရတာပဲ၊ ငါ မေတြ႕ခဲ့မိဘူး၊ ေအးေလ ငါတို႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေတြ႕ခ်င္မွ ေတြ႕ခဲ့မွာပဲ၊ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ ဘယ္မွတ္မိႏိုင္ပါ့မလဲ၊ ဒီေလာက္ ႏွစ္ေတြၾကာေနတာ"

ကြၽန္ေတာ္ သူ႕ကို မ်က္လႊာပင့္၍ ၾကည့္မိသည္။

"ေဖေဖ့အေၾကာင္းေတာ့ ဦးေလး ဘာျဖစ္လို႕ မေမးတာလဲ"

ထိုအခါ သူက ကြၽန္ေတာ့ပခုံးကို ခပ္ဖြဖြ (သို႕ေသာ္ အင္အားအျပည့္ျဖင့္) ဖက္လိုက္သည္။

"သားရယ္ မင္းအေဖ မႏွစ္က ဆုံးသြားတယ္ဆိုတာ ငါ သတင္းၾကားျပီးပါျပီ"

သူ၏ တိုးတိတ္ေသာအသံေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ ျဗဳန္းခနဲ မ်က္ရည္လည္လာသည္။ ကြၽန္ေတာ့ေဖေဖသည္ ၾကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္ေသာ ရွားပါးသည့္ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ မဟုတ္ေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ့အတြက္ေတာ့ အလြန္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးဖြယ္ ဖခင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ ပါသည္။ ေဖေဖသည္ သာမန္ ေက်ာင္းဆရာတစ္ဦးျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသားေတြအေပၚ ေစတနာထားျပီး သူ႕အလုပ္သူ တာဝန္ ေက်သည္။ ေက်ာင္းဆရာဘဝကို တြယ္တာျပီး အျခားနည္းျဖင့္ ေငြရွာဖို႕ စိတ္မဝင္စားသူ ျဖစ္သည္။ ေမေမကေတာ့ ေဖေဖ့အေပၚ မျငိဳျငင္ခဲ့ပါ။

"မင္း ေမေမ အလုပ္အကိုင္ အဆင္ေျပရဲ့လား"

"ဟုတ္ကဲ့၊ ေမေမ ရုံးအလုပ္က ထြက္လိုက္တာ ၾကာျပီ။ ေစ်းေရွ႕တိုက္တန္းမွာ ကုန္ေျခာက္ဆိုင္ဖြင့္ထားတယ္၊ ေဖေဖမဆုံးခင္ ကတည္းကပဲ"

သူကေက်ာပိုးအိတ္ထဲမွာ ပါလာေသာ ပစၥည္းမ်ားကိုထုတ္၍ စားပြဲေပၚတင္သည္။ ေမြးပြမ်က္ႏွာသုတ္ပဝါ၊ အိပ္ရာခင္းေစာင္ႏွင့္ ေယာက်ာ္းဝတ္ခ်ည္ေခ်ာလံုခ်ည္ အသစ္စက္စက္အထုပ္မ်ားျဖစ္သည္။

"ဒါေတြ သိမ္းထားလိုက္ဦး၊ ညေနက်မွ ငါျပန္လာခဲ့မယ္"

ထို႕ေနာက္ သူ ျဗဳန္းခနဲ ထိုင္ရာမွ ထလိုက္၏။

"ဦးေလးက ေက်ာင္းဆရာ မဟုတ္ဘူးေနာ္"

"ဘာျဖစ္လို႕ေမးတာလဲ"

ကြၽန္ေတာ္ ေခါင္းကို ခပ္ဖြဖြ ကုတ္လိုက္မိ၏။

"ဪ ကြၽန္ေတာ္ သခ်ာၤတစ္ပုဒ္ တြက္မရလို႕"

ကြၽန္ေတာ့ဖြင့္လက္စ စာအုပ္ကို ငံု႕ၾကည့္ျပီး သူက ပခုံးတြန္႕ေလသည္။

"မင္းအေဖနဲ႕ေတာ့ ဘယ္တူႏိုင္ပါ့မလဲကြာ၊ ငါ ဂ်ီဩေမၾတီကို မသိေတာ့ဘူး၊ ငါသိတာက ဟၿႏၵိတ္၊ ေပ၊ လက္မနဲ႕ ေစ်းႏွုန္းပဲ"

"ဦးေလးက ဘာလုပ္တာလဲ"

"သစ္ခြဲစက္"

သူထြက္သြားေသာအခါ ကြၽန္ေတာ္ သူ႕ေနာက္ေက်ာကို ေငးေမာ၍ က်န္ခဲ့သည္။

* * *

"ေမေမ သူ႕ကို သိလား"

ေမေမက မ်က္ႏွာမွ သနပ္ခါးကို လက္ညိႈးကေလးျဖင့္ ညွိရင္း ခပ္ဖြဖြျပဳံး၏။

"သိသားပဲ၊ တစ္ျမိဳ႕တည္းေနျပီး တစ္ႏွစ္တည္း ၁၀တန္းေအာင္တဲ့လူ"

"သုံးေယာက္ အတူတူလား ေမေမ"

ေမေမက ကြၽန္ေတာ့ကို မ်က္ခုံးပင့္ၾကည့္သည္။

"သုံးေယာက္ မဟုတ္ဘူးေလ ႏွစ္ေယာက္၊ အဲဒီ ကိုမ်ိဳးခ်စ္က မင္းေဖေဖရဲ့ သူငယ္ခ်င္းပဲ၊ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ အလယ္တန္းေက်ာင္း သားဘဝတည္းက မေကြးေကာလိပ္ေရာက္တဲ့အထိ တြဲခဲ့ၾကတာ"

"ေမေမကေရာ"

"ေမေမက မေကြးေကာလိပ္ေရာက္မွ သူတို႕နဲ႕ခင္တာေလ၊ အင္း ေမေမက သားေဖေဖနဲ႕ပဲ ပိုျပီးရင္းႏွီးခဲ့တာပဲ၊ သူ႕ကိုေတာ့ ေမေမ သုံးေလးခါပဲ စကားေျပာဖူးတယ္၊ အခုျမင္ရင္မွတ္မိမယ္မထင္ဘူး၊ သူက တစ္မ်ိဳးပဲ"

ဘယ္လို တစ္မ်ိဳးလဲဟု ကြၽန္ေတာ္က မေမးရေသးမီ ေမေမက ဆက္ေျပာသည္။

"မ်က္ႏွာေၾကာ တင္းက တင္းနဲ႕၊ မိန္းကေလးေတြကိုလည္း သိပ္ ဂ႐ုစိုက္ဟန္မတူပါဘူး"

ေမေမ့ကိုေရာ သူ ဂ႐ုစိုက္ခဲ့ဘူးလား၊ ထိုစကားကို ကြၽန္ေတာ္ မေမးပါ။

ဟိုတုန္းကေတာ့ ေမေမဟာ သိပ္လွတာပဲလို႕ ကြၽန္ေတာ္ေတြးမိသည္။ အယ္လ္ဘမ္ထဲမွာ ေမေမ ငယ္စဥ္က ဓာတ္ပံုေတြ ကြၽန္ေတာ္ ေတြ႕ရသည္။ ေဖေဖ့ဓာတ္ပံုကေတာ့ နည္း၏။ ေဖေဖက ရွက္တတ္သည္။ ေအးေဆးသိမ္ေမြ႕သည္။ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ဖို႕ကိုေတာ့ အလြန္ ပင္ ရွက္သည္ဟု ေမေမေျပာဖူးပါသည္။ မဂၤလာပြဲမွာ႐ိုက္သည့္ ဓာတ္ပံုမွတစ္ပါး ေဖေဖႏွင့္ေမေမ ႏွစ္ေယာက္တြဲ ဓာတ္ပံု မ႐ိုက္ဖူးပါ။ သို႕ေသာ္ ေဖေဖႏွင့္ သိပ္ခင္သည္ဆိုေသာ ေဖေဖ့ သူငယ္ခ်င္း ဦးမ်ိဳးခ်စ္ႏွင့္ တြဲ႐ိုက္ထားေသာ ဓာတ္ပံုတစ္ပံု ေဖေဖ့ဆီမွာ ရွိသည္။ ေဖေဖတို႕ ၁၀တန္း ႏွစ္တုန္းက ႐ိုက္ထားေသာ ဓာတ္ပံုျဖစ္သည္။ ဓာတ္ပံုထဲမွာ ေဖေဖသည္ ႏုနယ္ပ်ိဳမ်စ္စြာ ျပဳံးရယ္လ်က္ရွိသည္။ ယခု ျပန္စဥ္းစားေတာ့ ဓာတ္ပံုထဲက ဦးမ်ိဳးခ်စ္သည္ မဟုတ္မခံစိတ္ျဖင့္ အရာရာကို အေလးအနက္ထားပံုရလ်က္ မနက္က ဦးမ်ိဳးခ်စ္ ကေတာ့ အရာရာကို မေက်မနပ္ ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္လိုဟန္ မ်က္ႏွာေပးရွိသည္။ ဓာတ္ပံုႏွင့္ လူအၾကား ကြဲျပားျခားနား ျခင္းလား၊ သို႕မဟုတ္ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေၾကာင့္ ကြဲျပားျခားနားျခင္းလား ကြၽန္ေတာ္ မေဝခြဲတတ္ပါ။

"သူ ဘယ္မွာ တည္းတယ္လို႕ သားကို ေျပာသြားေသးလား"

"ဟင့္အင္း၊ မေျပာဘူး ေမေမ"

သူ ကြၽန္ေတာ့ကို ဘာမွ ေျပာမသြားခဲ့ပါ။

"သူက ဒီျမိဳ႕မွာ အိမ္မရွိဘူးလား ေမေမ"

"မရွိဘူးထင္တာပဲ သားရဲ့၊ သူ႕မွာ အေဖ အေမေတာ့ မရွိဘူး၊ သူ႕ဦးေလးနဲ႕ ေနတာလို႕ ကိုေက်ာ္ဇံေျပာခဲ့ဖူးတာပဲ၊ အခု အဲဒီဦးေလး ရွိလား မရွိလား ေမေမ မသိဘူးေလ၊ ရွိမွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္သာ ဒီျမိဳ႕ကို သူတစ္ေခါက္မွ မေရာက္လာတာေပါ့"

ကြၽန္ေတာ္ အလြန္သိခ်င္ေနသည့္ ေမးခြန္းကို ေမေမ့အား ေမးလိုက္မိသည္။

"ဒါျဖင့္ သူက အခု ဒီကို ဘာလာလုပ္တာလဲ"

ေမေမက ကြၽန္ေတာ့ကို မ်က္လုံးျပဴး၍ ျပဳံးျပ၏။

"ေဟာေတာ္ ေမေမ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ျပီး သိမလဲ၊ ေမေမနဲ႕မွ မေတြ႕လိုက္ရတာ၊ သားက မေမးလိုက္ဘူးလား"

"ဟင့္အင္း"

ေမေမသည္ စဥ္းစားသလို ျငိမ္သက္ ေတြေဝသြားသည္။ ေမေမ့ နဖူးဆံစပ္မွာ ဘယ္လိုမွ ျဖီးသင္၍မရေသာ ဆံယဥ္စကေလးမ်ား ဝဲလြင့္လ်က္ရွိသည္။ နဖူးမွာ အေရးအေၾကာင္းမ်ား ေပၚလြင္စ ျပဳလာေသာ္လည္း မ်က္လုံးမ်က္ခုံးကေတာ့ ငယ္ရြယ္စဥ္ကလို ေတာက္ပ ျမဲျဖစ္သည္။ လူၾကီးပီသစြာ ဣေႁႏၵရ႐ံု ျပည့္ျပီး သြယ္လ်ေနသည့္ မ်က္ႏွာျပင္တြင္ အသားအေရ ေလ်ာ့ရဲမႈ၊ ညိဳညစ္မႈ လုံးဝ မရွိ။

"ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမေမ ဟင္းကေလး ဘာေလးေတာ့ ထပ္လုပ္လိုက္ဦးမွ ျဖစ္မယ္"

ေမေမ မီးဖိုခန္းထဲ ဝင္သြားေတာ့ ကြၽန္ေတာ္သည္ ဧည့္ခန္းမွာ ခပ္ငိုင္ငိုင္ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။

ေမေမဟာ လွေနတုန္းပဲ။ ဤအခ်က္မွာ ဘယ္သူမွ မျငင္းႏိုင္ေသာ အခ်က္ျဖစ္သည္။ ေမေမ့ကို မုဆိုးမ လူလြတ္အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္အျဖစ္ ယခုမွ ျမင္မိေသာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျပစ္တင္မိသည္။ ဦးမ်ိဳးခ်စ္ဟာ ေဖေဖ့သူငယ္ခ်င္းတဲ့။ ေဖေဖရွိစဥ္တုန္းက တစ္ခါမွ မလာဘဲနဲ႕ အခု ေဖေဖဆုံးမွ၊ ဆုံးသြားတာလည္း သိရဲ႕သားနဲ႕ ဘာျဖစ္လို႕ လာတာလဲ။

* * *

ေဖေဖ့ထံမွတစ္ဆင့္ မ်ိဳးခ်စ္ဟူေသာ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္အေၾကာင္း မၾကာခဏ ၾကားဖူးပါသည္။ ေက်ာင္းစာကလြဲျပီး အားလုံး ကို ႏွံ႕စပ္ကြၽမ္းက်င္သူ ဟူေသာ အခ်က္ျဖင့္ပင္ မ်ိဳးခ်စ္သည္ ကြၽန္ေတာ့ အိပ္မက္ေတြထဲမွာ ဇာတ္လိုက္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဘိုေကကို ေနာက္ျပန္ လွန္ျဖီးထားျပီး ကြၽန္ေတာ့ကို မထီတရီၾကည့္ေနသည့္ ဓာတ္ပံုထဲက မ်က္လုံးမ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ အားက်ပါသည္။ ဓာတ္ပံု ထဲမွာ ေဖေဖ၏ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ေသာ အျပဳံးႏွင့္ မ်ိဳးခ်စ္၏႐ိုင္းစိုင္းၾကမ္းရွေသာ အၾကည့္ကို ယွဥ္ၾကည့္မိတိုင္း ကြၽန္ေတာ္သည္ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္၏ ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းမႈကို ဘယ္လိုမွ သေဘာမက်ႏိုင္ေၾကာင္း ေသခ်ာလာခဲ့သည္။ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ သည္ ဗီဇသဘာဝအားျဖင့္ ၾကမ္းတမ္းရမည္၊ ခြန္အားျပည့္ရမည္၊ ပါးနပ္ လ်င္ျမန္ရမည္။ လိုအပ္လွ်င္ ဘာမဆို ယွဥ္ျပိဳင္ အႏိုင္ယူ တတ္ရမည္။

တစ္ခါတုန္းက ျမစ္ေရၾကီးခ်ိန္ ကမ္းနားမွာ ေရဆင္းခ်ိဳးရင္း ေဖေဖ ေရနစ္သြားေသာအခါ မ်ိဳးခ်စ္က ေဖေဖ့ကို ကယ္ဆယ္ခဲ့ရသည္ တဲ့။ မ်ိဳးခ်စ္သည္ ငါးတစ္ေကာင္လို ေရကူးကြၽမ္းက်င္သည္ဟု ေဖေဖေျပာခဲ့ပါသည္။

"ေဖေဖက ေရမကူးတတ္ဖူးလား"

ေဖေဖ့ကို သူရဲေကာင္း ျဖစ္ေစခ်င္ေသာ ကြၽန္ေတာ္က အားမလို အားမရ ေမးမိေတာ့ ေဖေဖက ထုံးစံအတိုင္း ႏူးညံ့စြာ ျပဳံးေလသည္။

"မကူးတတ္ဘူး၊ ေဖေဖက ကုန္းျမင့္မွာ ၾကီးျပင္းရတဲ့လူ၊ မ်ိဳးခ်စ္က ကမ္းနားမွာ ၾကီးျပင္းရတဲ့ လူေလ"

"ဒါေပမယ့္ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ဟာ ေရကူးတတ္ဖို႕ေတာ့ ေကာင္းပါတယ္ ေဖေဖရာ"

ေဖေဖက ကြၽန္ေတာ့ကို စိုးရိမ္ ထိတ္လန္႕စြာ ၾကည့္သည္။

"သား ျမစ္ထဲေခ်ာင္းထဲ ေရသြားကူးဖူးသလား၊ ေဖေဖတို႕ မသိေအာင္ ဘယ္တုန္းကမ်ား သြားကူးလိုက္သလဲ"

"မပူပါနဲ႕ ေဖေဖ၊ ကြၽန္ေတာ္ ေရကူးကြၽမ္းက်င္ေနပါျပီ"

ေမေမက ကြၽန္ေတာ္တို႕ သားအဖကို ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ အကဲခတ္နားေထာင္ရင္း တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ရယ္ေမာခဲ့ဖူးေလသည္။

ကြၽန္ေတာ္တို႕ျမိဳ႕ သဲေသာင္ခံု၏ တစ္ဖက္ရွိ ကြၽန္းေပၚက ရြာကေလးသို႕ ေလေသနတ္တစ္လက္ျဖင့္ ခါေတြ ခ်ိဳးေတြ လိုက္ပစ္တတ္ သူမွာ မ်ိဳးခ်စ္။ ေသာင္ျပင္ေပၚ ေရလွ်ံစဥ္ ကမ္းနားမွာ ေက်ာက္ခ်သလို ထိုင္လ်က္ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ငါးမွ်ားသူမွာလည္း မ်ိဳးခ်စ္။ ေဖေဖကေတာ့ ငါးကေလးေတြ၊ ခ်ိဳးကေလးေတြကို သနားသည္ဟုဆိုကာ မ်ိဳးခ်စ္ မီးကင္ေကြၽးသမွ် ျငင္းပယ္ခဲ့သည္တဲ့။ ထိုအခါ ေက်ာင္းလစ္ျပီး ထိုကြၽန္းေပၚသို႕ အုပ္စုလိုက္သြားကာ ေျပာင္းခင္းေတြထဲ ခိုးဝင္၊ ေျပာင္းဖူးေတြ ခ်ိဳး၊ ဆီးသီးေတြ ဆြတ္၊ ကမ္းနားမွာ တေပ်ာ္တပါး ငါးမွ်ားခဲ့ဖူးသည့္ ကြၽန္ေတာ္တို႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္သိုက္အေၾကာင္း ေဖေဖ့ကို မေျပာဘဲ ထားရန္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္။

အတန္းထဲမွာ စာေတာ္ျပီး ႏူးညံ့ေခ်ာေမာေသာ ေဖေဖ့ကို မနာလိုစိတ္ျဖင့္ ခပ္ရမ္းရမ္းေကာင္ေတြက ေက်ာင္းအလာမွာ ေစာင့္ျပီး ရန္စစဥ္ ေဖေဖ့ကိုယ္စား အားလုံးကို ၾကမ္းၾကမ္းရမ္းရမ္း တိုက္ခိုက္ကာ ေဖေဖ့ကို ကာကြယ္ခဲ့ရေသာ မ်ိဳးခ်စ္ကို ညတစ္ညမွာေတာ့ အုပ္စုလိုက္ ဝိုင္း႐ိုက္ခဲ့ၾကဖူးသည္ဟု ေဖေဖေျပာျပဖူးပါသည္။

"ေဖေဖတို႕ အခ်င္းခ်င္းေရာ ရန္မျဖစ္ဘူးလား ဟင္"

ေဖေဖက ခ်က္ခ်င္း မေျဖဘဲ ခဏစဥ္းစားေနျပီးမွ ခပ္တိုးတိုး ေျဖသည္။

"ႏွစ္ခါ ရန္ျဖစ္ဖူးတယ္"

"ဘယ္သူႏိုင္လဲ"

အဓိကက်ေသာ ေမးခြန္းကို ကြၽန္ေတာ္ ေမးေတာ့ ေဖေဖက ခပ္မဲ့မဲ့ ျပဳံး၏။

"တစ္ခါက သူႏိုင္တယ္၊ တစ္ခါက ေဖေဖႏိုင္တယ္"

ေဖေဖ ဘယ္လိုနည္းျဖင့္ သူ႕ကိုႏိုင္သလဲဟု ေဖေဖ၏ က်စ္လ်စ္ သြယ္လ်ေသာ ကိုယ္ခႏၶာကို ၾကည့္၍ စပ္စုမိေသာအခါမွာေတာ့ ေဖေဖ့မ်က္ႏွာ တည္ၾကည္သြားျပီး စကားလႊဲပစ္ခဲ့ပါသည္။

* * *

ေမေမ့မ်က္ႏွာမွာ ေဖေဖဆုံးျပီးေနာက္ပိုင္း ပထမဦးဆုံးအၾကိမ္ ရႊင္လန္းေတာက္ပလ်က္ ရွိသည္ကို စိတ္မေကာင္းစြာ ကြၽန္ေတာ္ရိပ္မိေန၏။ ေမေမ့မ်က္ႏွာ အျမဲတမ္း ၾကည္ႏူးခ်မ္းေျမ့ေနေစခ်င္ေသာ္လည္း ယခုလို ရြယ္တူ သူစိမ္းေယာက်္ား တစ္ေယာက္၏ စကားေတြေၾကာင့္ေတာ့ ေမေမ မရႊင္လန္းေစခ်င္ပါ။

“ဘယ္သြားသြား အတူတူပဲ ဆိုပါေတာ့၊ ခင္မ်ားအေဆာင္ကို သူလာေနက် ညေနေတြက လြဲလို႔ေပါ့ဗ်ာ”
ေမေမ့မ်က္နွာမွာ ရွက္စနိုး အျပံဳးေလးတစ္ခု နူးညံ့စြာ ေပၚလာသည္။

“ဟုတ္တယ္ေနာ္၊ ရွင္ဘယ္ေတာ့မွ ပါမလာဘူး”
သူမ်က္နွာ နည္းနည္း မွုန္သြား၏။

“ကြၽန္ေတာ္က အဲလို ပလီပလာကိစၥေတြကို စိတ္မရွည္ဘူးဗ်၊ သူ ခင္မ်ားအေဆာင္ သြားေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ ကြၽန္ေတာ္က ေဘာ္လံုးခ်ည္း ဖိကန္ေနခဲ့တယ္ေလ၊ အဲဒီရက္ေတြ ဘယ္ေလာက္ၾကာခဲ့သလဲဆို ကြၽန္ေတာ္ အတန္းလိုက္ ခ်န္ပီယံတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာတဲ့ အထိပါပဲ”

သူ႔ရယ္ေမာသံမွာ ၾကမ္းတမ္းေသာ္လည္း ပူေႏြးသည္ဟု ကြၽန္ေတာ္ထင္သည္။ ကြၽန္ေတာ္၏စိတ္ကူး အိပ္မက္ထဲမွ သူရဲေကာင္းသည္ တျဖည္းျဖည္း မွိန္ဝါးေနျပီ ျဖစ္သည္။

“ဦးေလးမွာ အိမ္ေထာင္ မရွိဘူးလား”
ကြၽန္ေတာ္သည္ ရိုင္းပ်စြာပင္ သူ႔စကားကို ေနွာင့္ယွက္လိုက္မိ၏။ ေမေမ့မ်က္နွာက ဘာမွ မထူးျခားေသာ္လည္း သူက ကြၽန္ေတာ့ကို စူးစူးရဲရဲ စိုက္ၾကည့္ကာ မထီတထီ ျပံဳးေလသည္။
“မရွိဘူး”

လ်င္ျမန္ေသာအေျဖက တံုးတိတိ ျဖစ္ေနသည္။ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔ေသာ ေဖေဖသာ စာပြဲဝုိင္းတြင္ ရွိခဲ့လွ်င္ ကြၽန္ေတာ္၏ရိုင္းပ်မွဳကို မႏွစ္ျမိဳ႕သလို လွမ္းၾကည့္ေတာ့မွာ ေသခ်ာသည္။
ေမေမကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္၏ စကားျဖတ္မွဳအတြက္ နည္းနည္းမွ် အံ့ၾသပံုမရ။

“ဒါနဲ႔ မခင္မူ … အကူအညီလိုရင္ေျပာေနာ္၊ ကြၽန္ေတာ့္ကိုဘာမွ အားနာစရာ မလိုဘူး၊ ကြၽန္ေတာ့္လိပ္စာ ခင္ဗ်ားတို႔ကို ေပးခဲ့မယ္၊ လိုအပ္ရင္ ဆက္သြယ္ဖို႔”
ေမေမက ဘာမွ မေျဖရေသးမီ ကြၽန္ေတာ္က ရုတ္တရက္ျငင္းပစ္လိုက္မိသည္။

“ကိစၥမရွိဘူး ဦးေလး၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔သားအမိ ျပည့္စံုပါတယ္္၊ ဘာမွ မစိုးရိမ္ပါနဲ႔”

ကြၽန္ေတာ္နွင့္သူ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အၾကာၾကီး စူးစိုက္ၾကည့္ေနၾက၏။ သူကလည္း ေတာ္ေတာ္နွင့္ မ်က္နွာမလႊဲ၊ ကြၽန္ေတာ္လည္း အရွံုးမေပးဘဲ စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့သည္။ ေမေမက ကြၽန္ေတာ္တို႔နွစ္ေယာက္ကို သေဘာက်သလို ျပံဳးၾကည့္ေန၏။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူက ေလွ်ာ့ေပးရသည္။ သူက နွုတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းကေလး ေကြး၍ ျပံဳးကာ ေခါင္းတစ္ခ်က္ဆတ္လိုက္သည္။

“အိုေက . . . ကြၽန္ေတာ္ ျပန္မယ္၊ မနက္ျဖန္ညေနေလာက္မွ လာခဲ့ဦးမယ္”

ေျပာေျပာဆိုဆို သူထိုင္ရာက ထလိုက္သည္၊ ျမင့္မားေတာင့္တင္းေသာ သူ႔ခႏၶာကိုယ္နွင့္ ၾကမ္းတမ္းေသာ သူ႔မ်က္နွာကို အားက်စြာ ကြၽန္ေတာ္ ေမာ့ၾကည့္မိခိုက္မွာပင္ သူ႔မ်က္လံုးမ်ား ေမေမ့ဆီ ေရာက္ေနေသာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ မ်က္ခနဲ ေအာင့္သြားရ၏။ သို႔ေသာ္ သူျပန္ေတာ့မည့္အတြက္ ကြ်န္ေတာ္ဝမ္းသာပါသည္။ ေမေမကစားပဲြမွထရပ္သည္။ သူ႔ကိုတံခါးေပါက္ဝထိ လုိက္ပို႔ေပးေတာ့မည္လားဟု ကြ်န္ေတာ္ထင္လုိက္၏။ ကြ်န္ေတာ္ကမန္းကတန္း မတ္တပ္ထရပ္လုိက္သည္။

“ရတယ္ေမေမ၊ ေမေမေနခဲ့၊ ကြ်န္ေတာ္ ဦးေလးကို ျခံဝုိင္းအျပင္ထိ လုိက္ပို႔ေပးလုိက္မယ္”

ေမေမက ကြ်န္ေတာ့္မ်က္ႏွာအရိပ္အကဲကို ေဖေဖ့ထက္ ကြ်မ္းက်င္စြာ ဖတ္တတ္သည္။

“ေအးကြယ္၊ ဒါဆုိ ေမေမပန္းကန္ေတြ ေဆးလုိက္ဦးမယ္”
သူက ေဘာင္းဘီအိတ္ေတြထဲလက္ထည့္ကာ ကြ်န္ေတာ့္စကားေၾကာင့္ ဘာမွ ထူးျခားမသြားသလုိပင္ အိမ္ထဲမွ ျဖည္းေလးစြာ ထြက္သြားသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ သူ၏ေနာက္နားမွ ကပ္လ်က္ တိတ္ဆိတ္စြာ လုိက္ပါသြားမိ၏။ ျခံဝန္းထဲမွာေတာ့ လေရာင္ ရႊမ္းလက္စျပဳျပီ။ ျမင့္မားေသာ အုန္းလက္မ်ား ေလျဖင့္လႈပ္ခတ္ေနသည္ကုိ သူေမာ့ၾကည့္လုိက္၏။ ထုိ႔ေနာက္ သူ႔ေနာက္ေက်ာနား နီးကပ္ေနေသာ ကြ်န္ေတာ့္ဘက္သုိ႔ ျဗဳန္းကနဲ လွည့္ၾကည့္သည္။ သူ႔အရပ္ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ့္အရပ္ သိပ္မကြာေသာ္လည္း သူ႔မ်က္ႏွာက ကြ်န္ေတာ့္မ်က္ႏွာေပၚ အုပ္မုိးေနသလုိ ခံစားလုိက္ရသည္။

“ငါဒီေန႔ အိမ္ေရာက္သြားေတာ့ ရွိသမွ် ေသတၱာေတြဘီရုိေတြကို ေရာင္းပစ္ဖုိ႔တစ္အိမ္လုံး ရွင္းလင္းပစ္လုိက္တယ္။ ထင္းရူးေသတၱာေဟာင္းထဲမွာ တျခားစာအုပ္ေတြနဲ႔အတူ ေက်ာ္ဇံရဲ့ မွတ္စုစာအုပ္တစ္အုပ္ေတြ႔တယ္၊ ဆယ္တန္းႏွစ္တုန္းက စာအုပ္၊ သိပ္လွတဲ့လက္ေရးေတြ မင္းသိမ္းထားခ်င္မလားလုိ႔”

ကြ်န္ေတာ္သူ႔ကိုၾကည့္ရင္း တစ္ကိုယ္လုံးႏြမ္းေခြလာသည္။ ေဖေဖလက္ေရးသည္ အျမဲလွခဲ့ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ဘာမွမေျဖနုိင္မီ သူက ဂ်ာကင္အက်ီ ၤေနာက္ေက်ာကိုမကာ ခါးၾကားထုိးထားေသာ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ထုတ္ယူ၍ ကြ်န္ေတာ့္ကို ကမ္းေပးသည္။ ကြ်န္ေတာ္အနည္းငယ္ တုန္ရင္ေသာလက္မ်ားျဖင့္ လွမ္းကိုင္လုိက္၏။

“ငါ ၁၀တန္းတုန္းက လူရုိက္ခံရလုိ႔ ေဆးရုံတက္ရတယ္၊ ငါေက်ာင္းပ်က္တုန္း ေက်ာ္ဇံ ငါလြတ္သြားတဲ့ သင္ခန္းစာအားလုံးကုိ အဲ့ဒီ့စာအုပ္ထဲမွာ ေရာကူးေပးခဲ့တယ္”
သူ႔အသံအနည္းငယ္တုိးသြား၏။

“သခ်ာၤေရာ၊ ဓါာတုေရာ၊ ဘုိင္အုိေရာ အစုံပဲ”

ကြ်န္ေတာ္သည္ ေသသပ္စြာအဖုံးဖုံးထားေသာ မွတ္စုစာအုပ္ကေလးကို လေရာင္ျဖင့္ သဲကဲြစြာ မျမင္နုိင္ဘဲ စာရြက္ေတြလွန္ၾကည့္မိသည္။ စကၠဴေဟာင္းနံ႔ႏွင့္ေရာလ်က္ ပရုတ္လုံးနံ႔သင္းသင္းကေလးေမႊးေနသည္။

ကြ်န္ေတာ္ ရုတ္တရက္ အာေခါင္ေတြေျခာက္ကပ္လာ၏။
“ဒါနဲ႔ မင္း မိန္းကေလးေတြနဲ႔ ပတ္သက္ဖူးျပီလား”
မေမွ်ာ္လင့္ေသာ ေမးခြန္းေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ သူ႔ကို ဆက္ကနဲ ေမာ့ၾကည့္လုိက္မိသည္။ သူက ကြ်န္ေတာ့္ စိတ္ကို ထြင္းေဖာက္ေတာ့မလုိ သဲသဲမဲမဲ စိုက္ၾကည့္ေနေသာအခါ ကြ်န္ေတာ္မလုံမလဲ ျဖစ္သြားပါသည္။ ခင္ဗ်ားႏွင့္ ဘာဆုိင္လုိ႔လဲဟု ကြ်န္ေတာ္ရုိင္းျပခ်င္ေသာ္လဲ၊ ကြ်န္ေတာ္ တိတ္ဆိတ္စြာပင္ ေခါင္းျငိမ့္လိုက္မိ၏။
သူက ေျခာက္ေသြ႔စြာရယ္ေမာလုိက္ေလသည္။
“အင္း… ဒါလဲ ေက်ာ္ဇံအတုိင္းပါပဲလား”

ထုိ႔ေနာက္ ကြ်န္ေတာ့္ဆံပင္မ်ားကို ညင္သာစြာဖြျပီး ျပန္သပ္ေပးသည္။ သူ႔လက္ကုိင္တြယ္ပုံမွာ မထင္မွတ္ပဲ ႏူးညံ႔သိမ္ေမြ႔လြန္းေသာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ ၾကက္သီးဖ်န္းကနဲထသြားခါ စိတ္မွတ္မဲ့ ေနာက္ဆုတ္ရပ္လုိက္မိ၏။ သူက ခ်က္ခ်င္းမ်က္ႏွာလဲႊပစ္လုိက္သည္။

“သူ႔သခ်ိဳ ၤင္းကဘယ္မွာလဲ”
ခဏေၾကာင္သြားျပီးမွ ေဖေဖ့သခ်ိဳ ၤင္းကို ဆုိလုိေၾကာင္းသိသြားပါသည္။

“ေက်ာင္းကုန္းမွာ”

ကြ်န္ေတာ့္အသံက ဆုိ႔နင့္ ထစ္အ သြားသည္။ ေဖေဖ့အသုဘ ေျမခ်ေသာေန႔က ပူပန္ေသာကသည္ ကြ်န္ေတာ့္ထံ ယခင္ခံစားမႈအတုိင္း ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာေတာ့သည္။ ၄၃ႏွစ္ဆုိတာ အလြန္ငယ္ရြယ္ေသးသည့္ အသက္ျဖစ္ပါသည္။

“အိမ္က အသုဘလဲ ေက်ာင္းကုန္းမွာခ်မွာပဲ”
သူ႔စကားေၾကာင့္ ဆက္ကနဲတုန္သြားသည့္ကြ်န္ေတာ့္ကုိ သူက သေဘာက်သြားသလိုပင္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ ညိတ္သည္။

“ငါ့ ဦးေလး ဆုံးသြားျပီေလ၊ မနက္ျဖန္ သၿဂိဳ ၤဟ္မယ္၊ ဦးေလးသာမေသေသးရင္ ငါဒီျမိဳ ႔ကိုေရာက္ျဖစ္ဦးမွာမဟုတ္ဘူး၊ ဒါနဲ႔ သူ႔ေျမပုံက ဘယ္နားေလာက္မွာလဲ”

ေစ်းဆုိင္တစ္ဆုိင္အေၾကာင္း စုံစမ္းသလုိ ခပ္ေပါ့ေပါ့ေမးေသာေမးခြန္းေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ စူးစူးရွရွ နာက်င္ဝမ္းနညး္သြားပါသည္၊ ေဝ့ဝဲလာေသာမ်က္ရည္မ်ားေၾကာင့္ မ်က္လႊာခ်ပစ္လုိက္မိသည္။

“ေျမပုံမဟုတ္ဘူး၊ အုတ္ဂူ၊ ဇရပ္ရဲ့ ညာဘက္ေထာင့္မွာ”
ကြ်န္ေတာ့္အသံ မာထန္သြားသည္ကို သူလုံးဝ ဂရုမစိုက္ပဲ ခ်ာကနဲ လွည့္ထြက္သြား၏။

ေနသည္ အေနာက္ဘက္ေကာင္းကင္မွာ ျမင့္ေနဆဲျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ့္လက္ထဲမွာ ျခံထဲမွ ခူးလာေသာ ႏွင္းဆီပန္းမ်ားရွိသည္။ အကယ္၍ အမွန္တကယ္သူ႔ဦးေလး၏ အသုဘရွိေနျပီး သူႏွင့္ မေတာ္တဆေတြ႔သြားလွ်င္ ေဖေဖ့အုတ္ဂူမွာ ပန္းလာခ်ျပီး ကန္ေတာ့ဖုိ႔လာသည္ဟု အေၾကာင္းျပႏိုင္ရန္ ျဖစ္ပါသည္။ အကယ္၍ ညေန မုိးခ်ဳပ္သည္အထိ သူ႔ဦးေလး၏ အသုဘဆုိတာမရွိလွ်င္ သူလိမ္ညာေနေၾကာင္း ေမေမ့ကို ျပန္ေျပာျပမည္။

သို႔ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္ သႆာန္သို႔ေရာက္သြားေသာအခါ အသုဘတစ္ခု အမွန္တကယ္ရွိေနျပီး ေျမဖုိ႔ေနသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။ လူအနည္းငယ္သာက်န္ေတာ့ေသာ သခ်ိဳ ၤင္းေျမသည္ ဖုန္ထူလႊမ္းလ်က္ ဝမ္းနည္းေျခာက္ျခားဖြယ္ရာ တိတ္ဆိတ္ေန၏။

ကြ်န္ေတာ္သည္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာေျမဖို႔ေနေသာ လူစုထဲ၌ ထင္းထင္းၾကီးျဖစ္ေနေသာ သူ႔ကို ျမင္လွ်င္ျမင္ခ်င္း ကႏၱာရပင္တစ္ပင္၏ ပင္စည္ျဖင့္ ပုန္းကြယ္ရန္ၾကိဳးစားမိ၏။ သို႔ေသာ္ အသုဘေၾကာင့္ ပူပင္ေသာက လုံးဝရွိဟန္မတူေသာ သူက ကြ်န္ေတာ့္ကိုျမင္သြားကာ လက္ေျမွာက္ျပ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူရွိရာသုိ႔ ေျဖးညင္းတြန္႔ဆုတ္စြာ ေလွ်ာက္သြားရပါသည္။

“လာ… မင္းေရာက္လာမယ္လုိ႔ ငါသိေနတယ္”
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္တေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အၾကာၾကီး စူးစုိက္ၾကည့္ေနမိၾကသည္။ သည္တစ္ခါ မ်က္ႏွာစလဲႊရသူက ကြ်န္ေတာ္ျဖစ္ပါသည္။

ေဖေဖအုတ္ဂူေရွ ႔မွာ ရပ္မိၾကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ဘာစကားမွ မေျပာနုိင္ၾကပဲ ျငိမ္သက္ေနသည္။ ေနေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့သည္ ထေနာင္းပင္အကိုင္းအဖ်ားမွ ျဖတ္လွ်က္ ေဖေဖ့အုတ္ဂူေပၚသုိ႔ ေပ်ာက္တိေပ်ာက္က်ား က်ေရာက္ေနသည္။ ကြ်န္ေတာ္ယူလာသည့္ ႏွင္းဆီပန္းမ်ားကို အုတ္ဂူေပၚ တင္မည့္ဟန္ျပင္ခုိက္ သူက ခဏလက္ျပတားသည္။ အုတ္ဂူေခါင္းရင္းမွာ တင္ေနေသာ သစ္ရြက္ေျခာက္မ်ား၊ ေျမမႈန္႔မ်ားကို ေလႏွင့္မႈတ္၍ဖယ္ေပးသည္။ ထုိ႔ေနာက္… “ဦးေက်ာ္ဇံ၊ အသက္ ၄၃-ႏွစ္၊” ဟူေသာ ထြင္းစာထင္ရွားလာသည္အထိ သူ႔လက္ညွိဳးထိပ္ျဖင့္ ခပ္ဖြဖြ ပြတ္သပ္ ျခစ္ေနပါသည္။

အုတ္ဂူေပၚ ပန္းမ်ားတင္လုိက္ျပီးေသာအခါ ကြ်န္ေတာ္ ဒူးေထာက္ထုိင္ခ်လုိက္ျပီး ကန္ေတာ့လုိက္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ ႏွဖူးႏွင့္ ေအးစက္ေသာ အုတ္ဂူအစြန္းထိေတြ႔မိျပီးေသာအခါ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲက တစ္စုံတစ္ရာကုိ တင္းခနဲဆဲြယူ ဆုပ္ညွစ္ခံလုိက္ရသလုိ နာက်င္သြားလွ်က္ မ်က္ရည္မ်ား ျပည့္လွ်ံလာသည္။

ကြ်န္ေတာ္ အံက်ိတ္လွ်က္ အုတ္ဂူစြန္းေပၚ ႏွဖူးေမွးတင္ကာ စိတ္တည္ျငိမ္မႈရသည္အထိ ထိန္းခ်ဳပ္ျငိမ္သက္ေနစဥ္ သူက ေဘးမွာ မလႈပ္မယွက္ ရပ္ေနခဲ့သည္။

ေတာ္ေတာ္ၾကီးၾကာမွ သူစကားစေျပာသည္။
“ငါနဲ႔ေက်ာ္ဇံ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းသုံးဆယ္ေလာက္က ဒီသခ်ိဳ ၤင္းထဲမွာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ကို ဖက္ျပီးငိုဖူးတယ္”
ကြ်န္ေတာ္မ်က္ရည္ေတြကို ေမ့သြားျပီး ဆတ္ခနဲေခါင္းေမာ့ၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူကြ်န္ေတာ့္ကိုၾကည့္မေနပါ။

“မင္းအဘြားဆုံးတုန္းကေပါ့၊ ေက်ာ္ဇံ့အေမေလ၊ ေက်ာ္ဇံက ဆယ့္သုံးႏွစ္ ငါက ဆယ့္ေလးႏွစ္၊ ေဟာ… ဟုိေနရာေလာက္မွာ မင္းအဘြားရဲ့ေျမပုံ ရွိခဲ့ဖူးတယ္”

ကြ်န္ေတာ္သည္ လက္ညွိဳးညႊန္ျပရာ ကုန္းမုိ႔ေလးဆီသုိ႔ လွမ္းၾကည့္ျဖည္းညွင္းစြာ မတ္တတ္ရပ္လုိက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ မ်က္လုံးတစ္ဝုိက္ကို လက္ခုံျဖင့္ ၾကမ္းတမ္းစြာ ပြတ္သုတ္ပစ္လုိက္ပါသည္။

“ေက်ာ္ဇံဆုံးတုန္းက မင္းေဘးမွာ မင္းနဲ႔အတူ ဝမ္းနည္းမယ့္ သူငယ္ခ်င္းမရွိဘူး မဟုတ္လား”
ကြ်န္ေတာ္ ေၾကာင္အစြာပင္ ေခါင္းခါရမ္းလုိက္၏။
“ဆုိးတာပဲ၊ လူတစ္ေယာက္ဟာ ဘဝမွာအရင္းႏွီးဆုံးသူငယ္ခ်င္းဆုိတာရွိသင့္တယ္”

ကြ်န္ေတာ့္မွာသူငယ္ခ်င္းေတြအမ်ားၾကီးပါဟု ျပန္ေျပာခ်င္ေသာ္လည္း မေျပာနုိင္ပါ။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ေကာင္းတူဆုိးဖက္ ရင္းႏွီးပြင့္လင္းေသာ သူငယ္ခ်င္းမရွိပါ။ ျပိဳင္ဘက္မ်ားသာရွိပါသည္။

“အင္း… ျပီးကာမွ ေဒါသတၾကီး ရန္ျဖစ္ျပီး နွစ္ ၂၀ ေလာက္ အဆက္အသြယ္ျပတ္ခ်င္ ျပတ္ပေလ့ေစေပါ့ေလ”
သူက စကားကို ျပန္ဆက္ျပီး ခပ္ဟပ္ဟပ္ ရယ္ေမာသည္။ ရယ္ေမာသံမွာေျခာက္ေသြ႔အက္ကြဲ၏။

ေလသည္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီသို႔ ဖုန္ေငြ႔ႏွင့္မက်ည္းရြက္ေျခာက္မ်ားကို သယ္လာသည္။ ဟိုး အေဝးဆီမွာ ဥၾသငွက္တစ္ေကာင္ ဆြဲဆြဲငင္ငင္ ေအာ္ျမည္ေနသည္။ ကြၽန္ေတာ္ေဖေဖ့ကို လြမ္းဆြတ္စိတ္ျဖင့္ ပထမဦးဆုံးအၾကိမ္ ရင္းရင္းႏီွးႏွီး ဆုပ္ကုိင္မိ၏။

“ေဖေဖ့ အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပစမ္းပါ ဦးေလး”
“ေက်ာ္ဇံနဲ႔ ငါ ႏွစ္ခါရန္ျဖစ္ဖူးတယ္”
ေဖေဖတစ္ခါတုန္းက ေျပာဖူးတဲ့စကားအတုိင္း ပါပဲ။
“ေဖေဖ ရႈံးသလား”
အဓိကက်ေသာ အခ်က္ကိုပင္ ေဖေဖ့တုန္းကလို ကြၽန္ေတာ္ေမးမိပါသည္။ သူ႔အေျဖက ေဖေဖ့အေျဖထက္ ပို၍ ျပည့္စံုပါသည္။

“ပထမတစ္ခါ ၉ တန္းနွစ္ကေပါ့၊ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ပတ္သက္ျပီးသတ္ၾကတာ၊ ေကာင္မေလးနာမည္ကို ငါေမ့သြားျပီ၊ အဲ… မဟုတ္ဘူး၊ ေကာင္မေလးနာမည္ကို ေကာင္းေကာင္းေတာင္ မသိခဲ့ပါဘူး၊ ငါ ေက်ာ္ဇံကုိလက္သီးနဲ႔ တစ္ခ်က္ ထိုးပစ္လိုက္တယ္”
ကြၽန္ေတာ္သည္ ကုိယ္တိုင္ အထိုးခံလိုက္ရသလို ဆတ္ခနဲ နာက်င္သြားသည္။

“ေနာက္တစ္ခါဆို မင္းနဲ႔ငါအျပတ္ပဲလို႔ သူ႔ကို ျခိမ္းေျခာက္ခဲ့တယ္၊ သူေကာင္မေလးနဲ႔ တစ္ခါတည္းျပတ္သြားတယ္၊ စာတစ္ခုပဲ သူအာရံုစိုက္ေတာ့တယ္၊ အဲ့ဒါ သူ႔အတြက္သိပ္ေကာင္းပါတယ္၊ အင္း … ငါက ဒီေကာင္ငါ့ကို ျဖံဳသြားျပီလို႔ ေအာက္ေမ့ခဲ့မိတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေကာလိပ္တတိယနွစ္ေရာက္ေတာ့ ေနာက္တစ္ၾကိမ္း ရန္ျဖစ္ရျပန္တယ္၊ ဒီတစ္ခါ မင္းအေမ မခင္မူေၾကာင့္ေပါ့ကြာ”
ကြၽန္ေတာ္သူ႔မ်က္လံုးမ်ားကို စူးစူးရွရွ အကဲခတ္ၾကည့္မိသည္။

“ငါဘယ္ေလာက္ပဲ ေဒါသၾကီးၾကီး၊ ဆဲဆဲဆိုဆို၊ ေက်ာ္ဇံကလံုးဝေနာက္မဆုတ္ေတာ့ဘူး၊ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ရံုးမွာသြားလက္ထပ္မယ့္ညက ငါ့ကို အသိသက္ေသလုပ္ေပးဖို႔ လာေျပာတယ္”

သူ ခပ္သဲ့သဲ့ ရယ္၏။ ရယ္သည္ကို နွုတ္ခမ္းအရသာသိရေသာ္လည္း သူ႔ရယ္သံကို ကြၽန္ေတာ္မၾကားရပါ။

“ငါ သူ႔ကို ဆြဲထိုးပစ္လိုက္တယ္၊ သူကငါ့ကို ျပန္ထိုးတယ္၊ ဘယ္ေလာက္အံ့ၾသဖို႔ေကာင္းလည္း၊ ဘယ္တုန္းကမွ လူတစ္ေယာက္ကို လက္သီးနဲ႔ မထိုးဖူးတဲ့ ေက်ာ္ဇံက ငါ့ကို ထိုးတယ္ကြာ၊ ျပီးေတာ့ ေျပာေသးတယ္၊ မင္းသိပ္တစ္ကုိယ္ေကာင္းဆန္တဲ့ေကာင္ . . . တဲ့၊ မင္းလုိအရူးေကာင္းကို ငါမေပါင္းခ်င္ေတာ့ဘူးတဲ့”
တိတ္ဆိတ္ေသာပတ္ဝန္းက်င္တြင္ သူ႔အသ္ကရွဴသံမွာျပင္းထတန္လွသည္။

“ငါ့ကို အရူးလို႔ေျပာေျပာ၊ ဘာေျပာေျပာ၊ ငါမနာပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ တစ္ကုိယ္ေကာင္းဆန္တဲ့ေကာင္လို႔ သူ႔ပါးစပ္ကေျပာလိုက္ေတာ့ ငါဝမ္းနည္းတယ္၊ ငါ့ဘဝမွာ ဒီသူငယ္ခ်င္းပဲ အေရးအၾကီးဆံုး၊ အရင္းနွီးဆံုး၊ အခင္မင္ဆံုး၊ ငါလုပ္သမွ် ငါအသက္ရွင္သမွ် သူ႔အတြက္ခ်ည္းပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ သိပ္တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တဲ့ေကာင္လို႔ ငါစြပ္စြဲခံခဲ့ရတယ္၊ အဲ့ဒီေန႔ကစျပီး ငါတို႔ျခင္း မေတြ႔ၾကတာ ေသတဲ့အထိေပါ့”

ပတ္ဝန္းက်င္သည္ တျဖည္းျဖည္းအေမွာင္ရိပ္လႊမ္းလာေလသည္။ ေလထုသည္ ေအးစက္သိပ္သည္းလာသည္။ အေနာက္ဘက္ေကာင္းကင္တြင္ ေနေရာင္ လံုးဝေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ျပီ။
သူ႔ကိုကြၽန္ေတာ္ဘာေျပာရမွန္းမသိဘူး၊ တစ္ခုခုေတာ့ ေျပာခ်င္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ မေျပာဘဲထားတာ ပိုေကာင္းမည္ဟု ကြၽန္ေတာ္ဆံုးျဖတ္လုိက္ပါသည္။

“ေဖေဖကဦးကို ေတာ္ေတာ္ခင္ခဲ့ပါတယ္”
နွစ္သိမ့္သလို ခပ္စစ ေျပာလိုက္မိေသာအခါ ျပံဳး၍ ေခါင္းျငိမ့္သည္။

“ငါသိပါတယ္”

ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုး မည္းေမွာင္လာသည္အထိ ေဖေဖ့အုတ္ဂူေဘးတြင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျငိမ္သက္စြာ ရပ္ေနခဲ့ၾကသည္။

ဂ်ဴး
(၁၉၉၃၊ ဒီဇင္ဘာလ၊ ႏွင္းဆီမဂၢဇင္း)

Tuesday, December 5, 2017

လိင္တံ မာေက်ာလာေစတဲ့ နည္းလမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳး


ေရးသားသူ - Dr . Phyu Mon Latt
ေဆးပညာပိုင္းဆုိင္ရာတည္းျဖတ္သူ - Dr. K Zin Thwe.

လိင္တံ မာေက်ာလာေစတဲ့ နည္းလမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳး
လိင္တံေထာင္မတ္ျခင္းဆိုတာလိင္တံသည္ေသြးျဖင့္ ျပည့္တဲ့အခါ မာေၾကာၿပီးေထာင္မတ္လာျခင္းကိုဆိုလိုပါတယ္။ အေျခခံအားျဖင့္ မာေက်ာျခင္းနဲ႔ လိင္တံေထာင္မတ္တဲ့ ၾကာခ်ိန္ဟာေယာက္်ားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေယာက်္ားပီသတယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ခံစားရမႈနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ လိင္မႈဘဝမွာကိုယ့္ကိုကိုယ္ယံုၾကည္မႈတို႔နဲ႔ ဆက္သြယ္ေနပါတယ္။

လိင္ဆက္ဆံစဥ္ လိင္တံေထာင္မတ္မႈရဲ႕ အရည္အေသြးကိုတိုးတက္ဖို႔ ေအာက္ေဖၚျပပါ ရိုးစင္းတဲ့ နည္းလမ္းေတြကိုဖတ္ရႈႏိုင္ပါတယ္။

ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈ ျပဳလုပ္ျခင္း

လိင္တံေထာင္မတ္ျခင္းဟာသင့္ရဲ႕ က်န္းမာတဲ့ ေသြးလွည့္ပတ္မႈစနစ္နဲ႔ ဆက္စပ္ေနပါတယ္။ ကိုယ္လက္္လႈပ္ရွားမႈ ျပဳလုပ္ျခင္းအားျဖင့္ ႏွလံုးအစရွိတဲ့ သင့္ရဲ႕ ေယဘုယ်က်န္းမာေရးကိုတိုးတက္ေစပါတယ္။ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ျခင္းဟာသင့္ႏွလံုးကိုပိုခုန္ေစၿပီးေတာ့ လိင္တံအပါအဝင္ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာရွိတဲ့ ဆဲလ္တိုိင္းကိုေသြးေရာက္မႈျမင့္တက္ေစပါတယ္။

လိင္တံဆိုင္ရာေလ့က်င့္ခန္း ျပဳလုပ္ျခင္း



ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးက်န္းမာေရးအတြက္ ေလ့က်င့္ခန္းေတြသာမကလိင္တံဆိုင္ရာေလ့က်င့္ခန္း ျပဳလုပ္ျခင္းဟာလိင္တံေထာင္မတ္ဖို႔ အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္တစ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ –

တင္ပဆံုေလ့က်င့္ခန္း – တင္ပဆံုေလ့က်င့္ခန္းေတြဟာသင့္ဆီးက်ိတ္က်န္းမာေရးနဲ႔အတူတင္ပဆံုၾကြက္သားေတြကိုပိုမိုသန္စြမ္းေစပါတယ္။ အားအင္ျပည့္ဝတဲ့ အရိုးၾကြက္သားေတြေၾကာင့္ သင္ဟာအေကာင္းမြန္ဆံုးနဲ႔ အမာေၾကာဆံုးလိင္တံေထာင္မတ္မႈကိုရရွိေစႏိုင္ပါတယ္။

တဘက္အသံုးျပဳ၍ေလ့က်င့္ျခင္း – အလယ္အလတ္အရြယ္အစားရွိတဘက္ကိုကိရိယာအျဖစ္အသံုးျပဳၿပီးသင့္ရဲ႕ လိင္တံကိုမာေက်ာေအာင္ လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေလ့က်င့္ခန္းဟာသင့္ရဲ႕ အရြတ္ေတြကိုက်န္းမာသန္စြမ္းေစရန္ ရည္ရြယ္ပါတယ္။

လိင္တံေလ့က်င့္ခန္း – တဘက္နဲ႔ လုပ္တဲ့ ေလ့က်င့္ခန္းနဲ႔ ယွဥ္ရင္ လိင္တံကိုညွစ္ေပးရေသာဒီေလ့က်င့္ခန္း (milking motion)ဟာအျခားကိရိယာေတြ မလိုတဲ့အတြက္ ပိုမိုရိုးရွင္းပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္းဒီေလ့က်င့္ခန္းဟာသင့္လိင္တံကိုသြားတဲ့ အာဟာရၾကြယ္ဝတဲ့ေသြးစီးဆင္းမႈကိုပိုမိုေကာင္းမြန္ေစပါတယ္။

မွန္ကန္တဲ့အစားအေသာက္မ်ားစားသံုးျခင္း



သင့္လိင္တံမာေက်ာဖို႔အတြက္ ေအာက္ေဖၚျပပါ အစားအေသာက္နဲ႔ အရည္ေတြကိုေသာက္သံုးသင့္ပါတယ္။

ငွက္ေပ်ာသီး – ငွက္ေပ်ာသီးမွာ ႏွလံုးက်န္းမာေရးကိုေကာင္းမြန္ေစတဲ့ ပိုတက္စီရမ္ အမ်ားအျပားပါဝင္ပါတယ္။ က်န္းမာတဲ့ႏွလံုးဟာက်န္းမာတဲ့ ေသြးလည္ပတ္မႈကိုျဖစ္ေပၚေစၿပီးလိင္တံေထာင္မတ္မႈကိုအေထာက္အကူျပဳပါတယ္။

စပ္ေသာငရုတ္ေကာင္း – ငရုတ္ေကာင္းမွာပါတဲ့ capsaicin ဟာအပူကိုသယ္ေဆာင္ႏိုင္ၿပီးေသြးေၾကာေတြအတြက္ ေကာင္းက်ိဳးရွိကာလိင္တံကိုသြားတဲ့ ေသြးလည္ပတ္မႈကိုအားေပးပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ လိင္ဆက္ဆံစဥ္မွာလိင္တံေထာင္မတ္ဖို႔ အက်ိဳးရွိပါလိမ့္မယ္။

ေကြကာအုပ္အမႈန္ ့-ေကြကာအုပ္အမႈန္ ႔တင္မကပဲအျခားအမွ်င္ဓါတ္ ၾကြယ္ဝတဲ့ အစားအေသာက္ေတြဟာ ခႏၶာကိုယ္မွာရွိတဲ့ ေသြးတြင္းအဆီပမာဏကိုက်ဆင္းေစၿပီးလိင္တံကိုေသြးေရာက္ျခင္းကိုတိုးျမွင့္ေပးပါတယ္။

ကမာေကာင္ – ကမာေကာင္ေတြမွာဇင့္ဓါတ္နဲ႔ ဗီတာမင္ ဘီ၆ ပါဝင္ၿပီးေယာက်္ားေဟာ္မုန္းကိုအျမင့္ဆံုးပမာဏထိထြက္ေစဖို႔ အားေပးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကမာေကာင္ေတြဟာစိတ္ေက်နပ္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ လိင္မႈဘဝနဲ႔ လိင္တံေထာင္မတ္မႈျဖစ္ေစဖို႔အတြက္ အသံုးဝင္ပါတယ္။

ဆာမြန္ငါး – အိုမီဂါ ၃ ပါဝင္တာေၾကာင့္ ဆာမြန္ငါးေတြဟာသင္ေသြးခဲစနစ္ကိုထိန္းသိမ္းခ်င္တယ္ဆိုရင္နဲ႔ သင့္လိင္တံအားျဖည့္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ အေကာင္းဆံုးအစားအစာတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။

ဝုိင္အနီ – ဝိုင္အနီကိုသင့္တင့္ရံုေသာက္သံုးျခင္းဟာသင့္ေသြးေၾကာေတြကိုအနားေပးၿပီး၊ ေသြးလည္ပတ္မႈကိုေခ်ာေမြ႔ေစပါတယ္။

ေကာ္ဖီ – လိင္တံေထာင္မတ္မႈအေၾကာင္းေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေကာ္ဖီကိုမေမ့သင့္ပါဘူး။ ေကာ္ဖီမွာပါဝင္တဲ့ ကဖင္းဓါတ္ဟာသင့္ေသြးလွည့္ပတ္မႈ စနစ္အတြက္ အလြန္အက်ိဳးရွိပါတယ္။

ေဆးလိပ္ႏွင့္ အရက္ျဖတ္ျခင္း – မာေက်ာတဲ့ လိင္တံကိုလိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ ေဆးလိပ္နဲ႔ အရက္ကိုအခုပဲရပ္လိုက္ပါ။ ဒီအက်င့္ေတြဟာသင့္ကိုေပ်ာ့တဲ့ လိင္ကိုသာေပးပါလိမ့္မယ္။

အျခားတစ္ဖက္က ၾကည့္ရင္လည္းစိတ္ဖိစီးမႈနဲ႔ ဖိအားေတြဟာဘယ္ေတာ့မွ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္သင္ဟာအနားယူၿပီးစိတ္ဖိစီးမႈကိုတတ္ႏိုင္သမွ် ေလွ်ာ့ခ်သင့္ပါတယ္။ ၎က သင့္ရဲ႕ လိင္စိတ္ကိုေလ်ာ့က်ေစပါလိမ့္မယ္။ သင္ပိုမိုအနားရေလေလသင့္ရဲ႕ လိင္တံကပိုမိုေထာင္မတ္ၿပီးအားျပည့္ေလဆုိတာမေမ့သင့္ပါဘူး။

လိင္မႈဘဝဆိုတာပံုမွန္ျဖစ္ၿပီးသဘာဝက်တဲ့ အရာတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ေတြကသင့္ကိုမကူညီႏိုင္ဘူးဆိုရင္ သင့္ရဲ႕ လိင္တံေထာင္မတ္မႈ အားနည္းျခင္းအတြက္ သင့္ဆရာဝင္နဲ႔ ျပသသင့္ပါတယ္။ သင့္ဆရာဝန္ကစမ္းသပ္စစ္ေဆးၿပီးသင့္အတြက္ အက်ိဳးရွိတဲ့ ေဆးဝါးေတြကိုေပးပါလိမ့္မယ္။

Credit: Hello SayarWon Page

Friday, December 1, 2017

ဒီဇင္ဘာရဲ႕ အလြမ္းေတးသံ



'ေဒါင္ ေဒါင္' ဆိုတဲ့ ဒီဇင္ဘာရဲ႕ ေခါင္းေလာင္းသံခ်ိဳေတြ ျပန္ လည္ျမည္ဟည္းလာျပန္ပါေပါ့။

ႏွင္းစက္ေလးေတြ ေခါင္မိုးကို တစ္ေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ထိခတ္ေနသံ ကို ခပ္သဲ့သဲ့ၾကားေနရသည္ေလ။

ရာသီဥတုရဲ႕ေအးျမမႈေတြၾကားမွာ ကြၽန္ေတာ္တကိုယ္ရည္ ေအးစက္စြာ ေႏြးေထြးမႈကင္းမဲ့ေနတာ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ရဲ႕ ရူးသြပ္မႈတစ္ခု သက္သက္ပဲလား၊ 'အေတြးလြန္မႈေလးသာ'ဆိုတာမ်ားလား။

'လူဆိုတာ အခ်စ္နဲ႕မကင္းဘူး တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႕မင္း ခ်စ္တမ္းကစားလိုက္ရင္ ေအးစက္ေနတဲ့ မင္းစိတ္ ကိုယ္ခႏၶာ အလိုလိုေႏြးေထြးသက္၀င္လာမည္'တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလးကေျပာျပပါရဲ႕။

မင္းမသိလို႔ပါ......ကိုယ္ဟာ ရင္ခုန္သံမ်ားစြာေအာက္မွာ တစ္ကိုယ္ရည္ အထီးက်န္ေနတယ္....ကြာ။

x           x           x

'ရာသီဥတုကေအးလိုက္တာေနာ္ ေဘဘီ၊ မင္းဒီလိုေဆာင္းရာသီကို ၾကိဳက္လား၊ကိုယ္ေတာ့ ေႏြဦးရာသီကို ပိုရင္ခုန္တယ္'

'ဟုတ္ကဲ့..ခ်စ္လည္း အတူတူပဲ'

ဟင့္အင္ဗ်ာ.....ကြၽန္ေတာ္ဒီလိုေဆာင္းဦးရာသီရဲ႕ေအးျမလတ္ဆတ္မႈကိုပိုသေဘာက်တယ္' လို႔ သူ႕ကိုႏႈတ္ကဖြင့္ မေျပာျဖစ္ ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ဟာ အမွန္တကယ္ ဒီလိုဒီဇင္ဘာလရဲ႕ ေဆာင္းႏွင္းပြင့္ေတြကို သေဘာ က်ပါသည္။

ရာသီဥတုကေအးတယ္ တစ္ေယာက္ တည္းေနတတ္သူေတြအတြက္ သိပ္အဆင္ မေျပဘူးလို႔ ဆိုၾကေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ အတြက္ကေတာ့ ရင္ခုန္ သံေလးေတြအစီအရီဆိုေတာ့ ေႏြးေထြးရာရင္ခြင္က အသင့္။
ဒါေၾကာင့္ ေဆာင္းရာသီကိုၾကိဳက္တာျဖစ္မယ္ထင္ပါ့။

သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို ေလးေလးကန္ကန္ခ်ရင္း ကြၽန္ေတာ့္ကို္ ကြၽန္ေတာ္ ရယ္ခ်င္သလိုလို အလန္႕တၾကားလိုလိုပင္ ျဖစ္သြား မိသည္။ ေနာက္ ျပီး ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ကြၽန္ေတာ္ ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ ထိန္႔လန္႔ တုန္လႈပ္သြားရမွန္းကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္လိုမွ ျပန္ေတြး ၾကည့္လို႔မရႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနမိ၏။

'ဘာကိုလည္း ဘာကိုထိတ္လန္႔သြားသလဲ?'ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ့္ လက္ဖ၀ါးကို သူ႔ရဲ႕ေႏြးေထြးတဲ့လက္နဲ႕ အုပ္မိုး ကိုင္တြယ္ ရင္း 'Honey' လို႔ေခၚလိုက္သံေၾကာင့္ေပါ့။ သူ႔ရင္ထဲကလာတဲ့ ဒီအသံဟာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ရင္ခုန္ သံျပင္းထန္သြား ေစသလို ထိန္႔လန္႔သြားေစခဲ့တာ ေလေအးေအးေလးေတြတိုက္ေနတဲ့ အင္းယားကန္ေဘာင္က ဘူးသီးေၾကာ္ဆိုင္ေလးမွာပါ။

ဒီဇင္ဘာရဲ႕ ေခါင္းေလာင္းသံခ်ိဳေလးေတြကို သူ႕တိုက္ခန္းေလးကေန ၾကားေနရပါတယ္။ ဒီလိုညခ်မ္းမွာ အိမ္တိုင္းလိုလို ဒါမွ မဟုတ္ ရင္ႏွီးခင္မင္ရာမိတ္ေဆြေတြရဲ႕ အိမ္ေတြမွာ 'ေကာင္းခ်ီး မဂၤလာေရာက္ေစေသာ္' ဆိုတဲ့ သံစဥ္ေလးေတြ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ၾကားရတယ္။ သူလည္းအိမ္ကိုလာမည့္ သူ႔မိတ္ေဆြေတြ အတြက္ စားစရာေတြျပင္ဆင္ေနသလို ကြၽန္ေတာ္လည္း ကြၽန္ေတာ့္အၾကိဳက္သံပုရာရည္ေလး ေတြေဖ်ာ္ရင္း ျပီးေတာ့ မၾကိဳက္သူေတြအတြက္ ေကာ္ဖီရဖို႔ ေကာ္ဖီက်ိဳတဲ့စက္ေလး နဲ႕ျပင္ဆင္ေပးရင္ ကူညီေပ်ာ္ရႊင္ရပါတယ္။

အား......ႏွင္းစက္ေလးေတြက ေအးျမလိုက္တာ....။

ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးၾကြေနတဲ့ သူ႔ကိုၾကည့္ရတာ ကြၽန္ေတာ္ပါေရာေယာင္ ေပ်ာ္ရႊင္မိရပါတယ္။ ကိုယ္နဲ႕ေတာ့ဘာမွ မဆိုင္တဲ့ ရာသီ ျဖစ္ေပ မဲ့ ဂီတဆိုတဲ့ သံစဥ္ေတြေနာက္ကြၽန္ေတာ္နစ္ေျမာမိရပါ့။ သူငယ္ခ်င္းေတြ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြက ကြၽန္ေတာ့္လက္ရာ သံပရာရည္ခ်ိဳခ်ဥ္ ေလးရယ္ ေကာ္ဖီလတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ေတြ ကို ႏွစ္သက္ခ်ီးက်ဴးေတာ့ သူကဂုဏ္ယူစြာျဖင့္ 'ဒါငါ့ခ်စ္သူေဖ်ာ္ ထားတာ'တဲ့။ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ သေဘာထားပြင့္လင္းျပီး အျမင္က်ယ္တဲ့လုပ္ငန္း သဘာ၀ မွာက်င္လည္ ေနၾကသူမ်ားမို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔အျဖစ္ကို မထူးဆန္းသေယာင္လက္ခံေပ်ာ္ရႊင္ေပး ၾကပါတယ္။

ျမိဳ႕ထဲသြားလာရာ ေစ်း၀ယ္ရာ၊ Night Club ေတြသြားတာ စသျဖင့္သူက်င္လည္လႈပ္ရွားရာတိုင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္ မပါမ ျဖစ္ပါ။ ခပ္ေခ်ာေခ်ာ ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ေဘးမွာ ျမန္မာခြၽတ္တားေလးက ကပ္ပါေနတာဆိုေတာ့ လူေတြက တစ္မ်ိဳးတစ္မည္စူးစမ္းမ်က္၀န္းေတြနဲ႕ ၾကည့္ေနသလားပဲ။ ေက်ေတာ့ ေက်နပ္မိပါတယ္...ကြၽန္ေတာ္ ဟာသူ႕အတြက္ အေပ်ာ္အေဖာ္အဆင့္ထက္ပိုျပီး ေနရာေပးခံရတယ္၊ အခ်စ္ခံ ရတယ္လို႔ေပါ့။

ကြၽန္ေတာ္သူ႕ကိုရင္ခုန္မိသလား....ႏွစ္သက္မိတာေတာ့အမွန္ပါ။ ပညာအရမ္းေတာ္တယ္ ဒါဟာဦးစားေပးအခ်က္ျဖစ္မိ တယ္ ထင္ရဲ႕၊ သူတစ္ပါးႏိုင္ငံမွာ လာအလုပ္လုပ္တယ္ လူေတြနဲ႕ လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေအာင္ေနတတ္တယ္ ဒါဟာ ဒုတိယ အခ်က္၊ ဦးစားေပးတယ္ တကယ့္ကို ခ်စ္ခင္လိႈက္လွဲစြာျဖင့္ သူ႔ ေမတၲာေတြကို ရယူေစတယ္ ဒါဟာ တတိယ အခ်က္၊ ေနာက္ ဆံုးသူဟာ ႏွစ္လိုဖြယ္အျပဳံးနဲ႕ ရုပ္ရည္ေခ်ာေမာ သူျဖစ္ေန တယ္ အဲဒါဟာလည္း...။

အို.....ငါဦးေႏွာက္နဲ႕ဆံုးျဖတ္ေနမိတာမ်ားလား။

ဒီလိုနဲ႕ပဲ ရာသီစက္၀န္းလည္ပတ္ေနသလို ေလာကသဘာ၀ အလုပ္သဘာ၀ေတြအတိုင္း သူ႕အလုပ္ဟာ စာခ်ဳပ္သက္တမ္း ေစ့လာသလို ကြၽန္ေတာ္သိေနတာက ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခ်စ္စာခ်ဳပ္ သက္တမ္းလည္း သက္တမ္းေစ့ဖို႔နီးစပ္လာျပီေပါ့ေနာ္။ အဲဒီအ ေၾကာင္းေလးကို သိဖူး ျမင္ဖူး ႏွင္းစက္ေတြႏွင့္ျပန္လည္ထိေတြ႕ရတဲ့ ႏွစ္တစ္ႏွစ္ရဲ႕အဆံုးမွာ ကြၽန္ေတာ္တိတိက်က် သိခဲ့ရတာေၾကာင့္ ရင္ထဲ အသည္းထဲ ပူေလာင္တဲ့ေခ်ာကလက္ရည္ေတြ ေလာင္းထည့္လိုက္သလို ခံစားရတာမ်ား အခုပဲ ေႏြရာသီ ေရာက္ေနတဲ့အတိုင္းပါပဲဗ်ာ။

'ကိုယ္မင္းကို ျပန္လာေခၚမယ္ မင္းေစာင့္ေနရမယ္ေနာ္'

'မင္းကို ကိုယ္တကယ္ခ်စ္ပါတယ္ အျမဲတမ္းအတြက္'

ေလထဲမွာလြင့္ေမ်ာေနတဲ့တိမ္တိုက္တစ္ခု ကြၽန္ေတာ္ျဖစ္ခဲ့ပါ တယ္။ ေမ်ာခ်င္ရာေမ်ာ ဖမ္းဆုပ္ထားမယ့္သူမရွိ ေလအလာ အတိုင္းေမ်ာရသူေပါ့။ေလဆိပ္ကျပန္လာတဲ့လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ကြၽန္ေတာ္...ကြၽန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္းဆိုတာ ေတြးမိတာ သာမဟုတ္ လက္ေတြ႕ခံစားရျပီေပါ့ေလ။

'ဒီဇင္ဘာရယ္ အလြမ္းမိုးစက္ေတြ ငါ့ရင္ထဲသည္းေစတယ္'တဲ့ သီခ်င္းသံေလးက ေဆာင္းေဘာက္စ္က တစ္ဆင့္နားထဲ၀င္ ေရာက္လာရေပါ့။ လူတကာအားက်တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္ဇာတ္လမ္း ေဆာင္းႏွင္းစက္ေတြနဲ႕ အတူေခါင္မိုးေပၚ တေဖ်ာက္ ေဖ်ာက္....။

'အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕စြာနဲ႕ လိုရာခရီးကိုေရာက္ရွိပါေစ ခ်စ္သူေရ'

ေစာင့္ေနဖို႔ဆိုတာထက္ သူတကယ္ေရာျပန္လာမွာလား... .ျပန္လာမွာလားဗ်ာ။

ျပဴတင္းေပါက္က လွမ္းအၾကည့္ ျခံ၀င္းထဲမွာ သူ႔အၾကိဳက္ တရုတ္စကားျဖဴပန္းပြင့္ေတြ ေမႊးၾကဴေနျပီ...။

x           x           x

တိတ္ဆိတ္ေနေသာအခန္းအတြင္း ကြၽန္ေတာ္၏ အသက္ရွဴ သံမွလြဲ၍ ဘာသံကိုမွမၾကားရ။ပြင့္ေနေသာ ကုတင္ေဘးမွ ျပဴတင္းေပါက္က ေလတဟူးဟူး၀င္ေနသည္။ ကြၽန္ေတာ္က နံရံေပၚမွ မီးခလုတ္မ်ားကို လက္ျဖင့္စမ္းရင္း ဖြင့္လိုက္၏။ ထိုစဥ္ ကြၽန္ေတာ္၏ ဘယ္ဘက္ အက်ႌအိပ္ကပ္ေအာက္မွာ ႏွလံုးခုန္သံ က တဒုတ္ဒုတ္ျဖင့္ လႈပ္ခါသြားသည္ကို သတိ ျပဳမိလိုက္သည္။

ေရခ်ိဳးခန္းနံရံေပၚက မွန္ခ်ပ္ရွိရာဆီ ခပ္သြက္သြက္သြားျပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာဟာ ပန္းေသြးေရာင္ ထေနျပီး မ်က္၀န္းမ်ားဟာ မေအးစက္ေတာ့တာကို အံ့အား သင့္ဖြင့္ျမင္လိုက္ရသည္။

'မင္းမမွတ္ေသးဘူးလား.....ေနာက္တစ္ခါမင္းက်န္ခဲ့မွာကို မစဥ္းစားမိဘူးလား ေကာင္ေလး'လို႔ မွန္တဲ့ကပံုရိပ္ကို တိုးတိုး သက္သာ ကၽြန္ေတာ္ေျပာမိရသည္။

တစ္ေယာက္တည္းတိတ္ဆိတ္ေနတတ္သည့္ ကြၽန္ေတာ့္ အတြက္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က 'ခင္မင္ဖို႔ေကာင္းသည့္ အစ္ကိုၾကီး တစ္ေယာက္ရွိတယ္ သူနဲ႕စကားေျပာၾကည့္'ဆိုကာ ဂ်ီေမးလ္အေကာင့္တစ္ခုကိုေပးျပီးေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္ ေတာ့္ျငိမ္ သက္ႏွလံုးသားဟာ တဆတ္ဆတ္ျပန္လည္ ခုန္လာတာ သိပ္ ေတာ့မထူးဆန္းဘူးလို႔ေျပာရင္ရမလားဘဲ။

ေရပန္းေအာက္ကိုအသာ၀င္ ေရေတြတဖြားဖြားက်လာေအာင္ ဖြင့္လိုက္မိရင္း ရုတ္တရက္ပိတ္လိုက္မိသည္။

'ညီေရကို မလိုအပ္ရင္ပိတ္ထား၊ လိုအပ္သေလာက္သာသံုး' ဆို တဲ့ သူ႔စကားကိုၾကားေယာင္မိလုိက္လို႔ပဲ ျဖစ္ပါသည္။

သူဟာ ျပင္သစ္ပိုင္ ေရနံကုမၸဏီရဲ႕ ကမ္းရိုးတန္းလုပ္ငန္းခြင္မွာ ပညာရွင္ တစ္ဦးအျဖစ္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေန သူတစ္ဦး ျဖစ္သည္။ ရုပ္ရည္ကျမန္မာမဆန္ဘဲ အေနာက္တိုင္းရုပ္ေပါက္ေနသည္။ စတင္ေတြ႕ဆံုမိတဲ့ေန႔တန္းကဆို လူၾကားထဲ ထင္းေနသည့္သူ႔ ရုပ္ရည္နဲ႕ အရပ္အျမင့္ေၾကာင့္ ဟုတ္ပါ့ ဟုတ္ပါ့မလား လို႔ သံသယ၀င္မိေသးသည္။

'ဒါ သူေျပာပိုင္ခြင့္ရွိလို႔သာေျပာေနတာေလ တကယ္ယုတၲိ မရွိဘူး'

'ဒါအမွန္ဘဲ ဗုဒၶျမတ္စြာက ကာလာမသုတ္ထဲမွာ ေဟာၾကား ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကို ညီသိတယ္မလား'

ကြၽန္ေတာ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာၾကံဳဆံုရတဲ့အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ျပန္လည္ေျပာဆိုတိုင္ပင္ျဖစ္တဲ့အခါ ရွင္းလင္းသြား ေအာင္ အဓိပၸာယ္ က်ယ္က်ယ္၀န္း၀န္းနဲ႕ရွင္းျပႏိုင္သူျဖစ္ပါတယ္။ ဘာ သာေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အဘိဓမၼာစာေမးပြဲ ကိုလည္း ေျဖဆို ေအာင္ျမင္ထားသူ ဆိုေတာ့ အျမင္မၾကည္တာေတြကို လင္းသြား ေအာင္ထြန္းညႇိေပးႏိုင္သူပါ။

တစ္စစနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္သူ႕ကိုတြယ္ညိႇလာတာမ်ား မယံုႏိုင္စရာ ပါ။ သူနဲ႕ခြဲရမွာေၾကာက္လို႔ သူ႔ရင္ခြင္ထဲ သည္းသည္း လႈပ္ငို ရႈိက္မိရတာ သံုးၾကိမ္ေလာက္ရွိမလားဘဲ။ အစ္ကိုလို အေဖလို ျပီးေတာ့ခ်စ္သူတစ္ေယာက္လို အရာရာ ျပည့္စံု ေအာင္ ေမတၲာ ျဖည့္ေပးႏိုင္တဲ့ 'အစ္ကို' ပါ။

ေလာကဆိုတာဘာေတြမ်ားလဲ အထူးသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လိုလူမ်ိဳးေတြမွာ အခ်စ္ဆိုတာ တကယ္အသံုး၀င္ ရဲ႕လား။ 'ရင္ထဲစူးစူးနစ္နစ္ ခံစားမိတာပဲျဖစ္ျဖစ္ မခံစားရတာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ယံုၾကည္ႏိုင္တယ္လို႔ မယူဆၾကဘူးလား' ဆိုတာေတြးမိရပါျပီ။ လက္ထပ္လို႔လည္းမရ၊ ကိုယ့္ကိုသာခ်စ္ပါလို႔ ေျပာဆိုပိုင္ခြင့္ လည္း မရွိ...အို.....ဘာမွပိုင္ဆိုင္ခြင့္ မရွိ အရိပ္နဲ႕အေငြ႕ကိုသာ ဖမ္းဆုပ္တြယ္ျငိေနမိသူ သက္သက္ပါဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ ေဟာ ဒီလိုေဆာင္းတြင္းညခ်မ္း တစ္ခုမွာ သိလိုက္ရ ျပန္ပါသည္။

'ေနာက္တစ္ပတ္ထဲမွာ ကိုယ့္ညီ မေလးရွားကျပန္လာမယ္၊ ကိုယ္နဲ႕အတူေနမယ္ကြ၊ သူအျပင္သြားတဲ့ရက္ေတြမွာမွ ေတြ႕ရေအာင္ေနာ္'

'သူကသာ ငါ့ရည္းစား ငါ့ခ်စ္သူပဲ ၊ မင္းကိုေျပာျပျပီးခဲ့ျပီေလ ကိုယ္တို႔ဇာတ္လမ္း ကိုယ္တို႔အေၾကာင္း'

'ဘယ္သူကေမးေမးသူသာ ငါ့ခ်စ္သူပဲေလ'

'ဒီ့ထက္ပိုျပီး ငါ့အခ်စ္ကိုမေပးႏိုင္ဘူး၊ မင္းလည္းမနစ္နာေအာင္ ငါလည္း တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ရာမက်ေအာင္ လမ္းခြဲၾကစို႔ညီ'
မီးကိုအေမွာင္ခ် ေအးစက္ေနတဲ့အခန္းတြင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္လွဲအိပ္ေနမိသည္။ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္မႈ မ်ားစြာျဖင့္ ခ်ာခ်ာလည္ေနရသည့္အျဖစ္က ဘယ္သူမျပဳမိမိမႈသာလို႔ ေျပာ ရင္ရသလို အခ်စ္ကိုငံ့လင့္မိသည့္ မိမိ ႏွလံုးသားကိုလည္း ေသာ့ခတ္မထားျဖစ္သည့္အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္လို႔ ဆိုရမလို ပင္ျဖစ္ပါသည္။

သတိရျခင္းမ်ားစြာ ျပီးေတာ့ တမ္းတမိတဲ့ အနမ္းမ်ားစြာေၾကာင့္ မေတြ႕ရသည့္ရက္ေတြမ်ားမွာကြၽန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ တည္း ျဖစ္ေနမိသည္။ အလုပ္မ်ားမွာစိတ္မပါလက္မပါျဖစ္ ေနမိေတာ့ သည္။ ဖုန္းဆက္ၾကည့္မယ္ဆိုျပီး ဖုန္းခြက္ကို ေကာက္ကိုင္ နံပါတ္ေတြကို တစ္ခုခ်င္းႏွိပ္ကာေခၚမိရစဥ္မွာေတာ့
'ကိုၾကီးမရွိပါဘူးခင္ဗ်ာ သင္တန္းသြားပါတယ္၊ ဘယ္သူလို႔ေျပာလိုက္ရမလဲဗ်'

'ကိုၾကီး'တဲ့လား.....ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အစ္ကိုလို႔ပဲေခၚမိခဲ့ သည္။ သူ႕ေကာင္ေလးရဲ႕ေခၚသံေတြမွာ ေႏြးေထြးရင္ခုန္မႈ သံစဥ္ ေတြပါေနသည္။ အို....စံုစမ္းမိသည္ ခိုးၾကည့္မိသည္ သူတို႔လႈပ္ရွားသြားလာမႈေတြကိုေပါ့။ အရမ္းကို Romantic ျဖစ္ၾကသည္ ၾကည္ႏူးၾကသည္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကသည္။

ကြၽန္ေတာ္...ကြၽန္ေတာ္ဟာ အစ္ကို႔အတြက္ဘာမ်ားလဲ ဘာျဖစ္ ခဲ့သလဲဟင္...။

ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ အစ္ကို......။

အခ်စ္ဆိုတာ ႏွင္းဆီျဖဴတစ္ပြင့္ လား......ဆုပ္ကိုင္ဖို႔ဆိုေတာ့ လည္း ဆူးေတြႏွင့္အျပည့္ ကြၽန္ေတာ့္လက္ျဖဴျဖဴမွာ ေဆြးေဆြးနီ ေသြးေတြရဲရျပီေပါ့။

x              x              x

'မင္းနဲ႕ကိုယ္ကစကားေျပာရတာ ေတာ္ေတာ္အဆင္ေျပတယ္ ဘယ္အေၾကာင္းအရာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေဆြးေႏြးလို႔ ရတယ္၊ မင္းက အေတာ္စကားေျပာေကာင္းသူပဲ'

'မင္းက စာလည္းဖတ္တယ္ ဘေလာ့ခ္ေတြလည္းေရးတယ္ ဆိုေတာ့ ဒီစာအုပ္ေလးဖတ္ဖို႔ယူသြားေလ'

ေတာ္ေတာ္ခင္မင္ဖို႔ေကာင္းသည့္ သူငယ္ခ်င္းပါပဲ။ ဒါေပမဲ့သူ နဲ႕ကြၽန္ေတာ္ဟာ သူငယ္ခ်င္းဆိုသည့္ စည္းထက္ေတာ့ ေက်ာ္ ေနသည္မွာအမွန္ပဲျဖစ္ပါသည္။

အြန္လိုင္းသူငယ္ခ်င္းမ်ားစြာထဲမွ ေတြ႕ဆံုျဖစ္သည့္ သူငယ္ခ်င္း ေလးျဖစ္သည္။ နယ္ကတက္လာသည့္ သူခ်င္းအတူတူ သူ႕ကို ကြၽန္ေတာ္သေဘာအေတာ္က်မိရတာ သူ႕စိတ္ေနသေဘာထား၊ အလုပ္အေပၚအာရုံ ထားမႈႏွင့္ ပညာေတာ္သူ ျဖစ္ေနျခင္း ေၾကာင့္ျဖစ္မည္။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူသည္ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းသူ တစ္ဦး။

အို....လူမ်ားစြာႏွင့္ အံ၀င္ခြင္က်စကားေျပာတတ္ေနတတ္ထိုင္ တတ္ေအာင္ သူကျပသေပးခဲ့သည္။ သင္ၾကားေပးသည္ မဟုတ္ သူလုပ္ေဆာင္ေနထိုင္ျပျခင္းေတြမွ ကြၽန္ေတာ္ ရယူ မိျခင္းျဖစ္ပါသည္။

သူ႔အလုပ္မွ သူငယ္ခ်င္းေတြကို သူအေတာ္အေလးေပးသလို အေတာ္ပင္ခင္တြယ္သူတစ္ဦးျဖစ္သည္။ အလုပ္ကနား ခ်ိန္မွာ တရုတ္တန္းကိုသြား စားၾကေသာက္ၾက၊ ကန္ေတာ္ၾကီးေမွ်ာ္စင္ ကြၽန္းကိုသြား လြတ္လြတ္လပ္လပ္။ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ဟာ ဘာဆိုတာ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက သိေနသလို အထင္ ေသးဟန္လည္းမေပၚ။ ဟုတ္တယ္ေလ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ဟာ ခ်စ္သူေတြပဲ။

'ငါ့ အေမရယ္၊ ညီေတြရယ္ လာေနေတာ့မယ္ ဒီအခန္းမွာ၊ ဒါေၾကာင့္ငါတို႔အတူလြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနလို႔မျဖစ္ ေတာ့ဘူး'

'ငါ့ဘ၀မွာအေမကအေရးအၾကီးဆံုးပဲ၊ အေမ့ကိုလုပ္ေကြၽးခြင့္ ရတာကိုလည္း ဂုဏ္ယူတယ္'

ရယ္ရယ္ေမာေမာႏွင့္ အျမဲတေစေဖာ္ေရြသူ၊ဘယ္သူ႕ကိုေမး ေမးသူဟာ ေတာ္ေတာ္ခင္မင္ဖို႔ေကာင္းသူ တစ္ဦးပဲ ျဖစ္ပါသည္။ ေအာ္......ကြၽန္ေတာ္ေၾကာက္လန္႔မိခဲ့သည့္တြယ္ျငိရမႈသည္ ေနာက္တစ္ခါပ်က္ျပယ္ ရျပန္ေတာ့ မည္ျဖစ္သည္။

ဟင့္အင္....ငါခ်စ္တာမဟုတ္ဘူးလို႔ျငင္းဆန္ရမည္ဆိုေတာ့ လည္း မဟုတ္ျပန္ေသးပါ။ သူ႕အရည္အခ်င္းကို အားက် သည္ လား မဟုတ္ေသးပါ။ ဘာကိုစြဲလမ္းမိသည္ လည္း...အထိ အေတြ႕လား မဟုတ္ေသးျပန္ပါဘူး။

အခ်စ္ဆိုတာဘာလဲလို႔ ဒီအခ်ိန္ေမးလာလွ်င္ အေပးအယူမွ်တမႈ လည္းမဟုတ္၊ ရယူမႈပိုင္ဆိုင္မႈလည္းမဟုတ္ 'ေပးဆပ္မႈ' သက္ သက္သာျဖစ္ေနရသည္ပဲေလ။ ဘာလဲ....ဘာလဲ.....ဘာလဲ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အခ်စ္ဆိုတာ.။

'အခ်စ္ဆိုတာ ငါ့ဘ၀မွာေသဆံုးသြားျပီ၊ မင္းကိုမွမဟုတ္ဘူး ငါ ဘယ္သူ႔ကိုမွမခ်စ္ေတာ့ဘူး၊ ဟုတ္တယ္ အဲဒါအမွန္ တရားပဲ'

'ငါတို႔က လက္ထပ္လို႔ရသလား၊ ငါဟာ မင္းအတြက္ မိန္းမ မျဖစ္ႏိုင္သလို လင္ေယာက္်ားအျဖစ္လည္း ျဖစ္မလာႏိုင္ဘူး'

'တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္ေနတယ္ဆိုရင္မင္းအရူးပဲ၊ ငါတို႔က သဘာ၀ကိုဆန္႔က်င္ေနတဲ့အခ်စ္ ဆိုတာ မင္း သတိ ထားဦးေလ'

ေရႊတိဂံုဘုရားကိုေရာက္တိုင္း ေရႊသကၤန္းအတူကပ္ခဲ့တာ ကို သတိရမိသည္။ ျပည္သူ႔ရင္ျပင္ကို တစ္ပတ္ ပတ္လမ္း ေလွ်ာက္ ခဲ့ၾကသည္ကို တမ္းတသည္။ အထူးသျဖင့္ သူ႔ရဲ႕ဖက္တြယ္ တတ္ေသာလက္တစ္စံုနဲ႕ ကိုယ္သင္းနံ႔ကိုတြယ္ တာမိသည္။

သဘာ၀မဟုတ္ဘူးတဲ့လား...ကြၽန္ေတာ္သည္ သဘာ၀မက် တဲ့ဘ၀တစ္ခုကိုဖက္တြယ္ထားသည္ဟု ဘယ္တုန္းကမွ မယူ ဆမိသလို ဘယ္တုန္းကမွလည္း အားငယ္စိတ္၀င္ခဲ့သူ မဟုတ္ ျပန္ပါ။ သဘာ၀ထဲက သဘာ၀လူသားတစ္ဦး အျဖစ္သာ ခံစား ခ်စ္ခင္ေနထိုင္ခဲ့ သည္ပဲ။ ဒါေပမဲ့ လူ႔ေလာကသည္ တစ္ဦးတည္း ေနထိုင္သည္မဟုတ္သလို စိတ္သ ေဘာထားသည္လည္း တိုက္ဆိုင္သည္ဆိုတာ ထပ္တူမျဖစ္ႏိုင္ခဲ့ျပန္ပါ။

တို႔ေတြ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ ဆက္လက္ခင္မင္ၾကတာဟာ အေကာင္းဆံုးပါ။ အမုန္းနဲ႕လမ္းခြဲျခင္းမ်ိဳး မလိုလားဘူး။ ျပီး ေတာ့ မင္းနဲ႕ခြဲသြားဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ပါဘူး ကိုယ့္အတြက္။ ဒီေတာ့ 'သူငယ္ခ်င္း'ဆိုတာေလးအျဖစ္ ပတ္သက္ခြင့္ရ တာကိုပဲ ေက်နပ္ရမည္... ..ေက်နပ္ပါသည္။

ေခါင္းရင္းဘက္ စံပယ္ျခံဳက စံပယ္ေလးေတြအရမ္းေမႊးသည္ ပဲ.......ေရႊတိဂံုဘုရားက အဂၤါနံေထာင့္မွာ ကိုယ္စံပယ္ ပန္းလွဴေနတယ္ကြာ ……သိလား....။

x              x              x

'မင္းနဲ႕ဆံုဆည္းရတာ အစ္ကို႔ဘ၀မွာ ကံေကာင္းျခင္းပဲ၊ ဘယ္သူနဲ႕မွမင္းမတူဘူးေနာ္ '

'မင္းကိုပဲစြဲလမ္းသြားျပီကြာ'

'အစ္ကိုအၾကံေပးလိုက္တဲ့အတိုင္း ကြၽန္ေတာ့္ညီကိုဆံုးမလိုက္ တယ္၊ အစ္ကိုကကြၽန္ေတာ့္ဆရာၾကီးပါပဲ၊ ေလးစားခ်စ္ခင္သြား မိျပီဗ်'

'ညီနဲ႕ခင္မင္ခ်င္လို႔ပါ၊ ကိုယ္ျမန္မာျပည္ျပန္လာရင္ ၾကိဳမွာ လားကြ'

'ေဘာ္ဒါေတြပဲ ၾကိဳရမွာေပါ့ဗ်ာ'

'ေဘာ္ဒါထက္ပိုလို႔မရဘူးလား နည္းနည္းျဖစ္ျဖစ္ေပါ့'

'အစ္ကိုကေတာ္ေတာ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္ေနာ္ အစ္ကိုသာ ကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္သူအျဖစ္ရွိရင္ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ကံအေကာင္း ဆံုးဆိုတာျဖစ္လာမွာပဲ'

'သူက တျခားသူရဲ႕ပိုင္ဆိုင္သူျဖစ္ေနျပီေလ မင္းမခ်စ္သင့္ဘူး မၾကိဳက္သင့္ေတာ့ဘူးကြ'

'ကိုယ္တို႔ေတြ႕ဆံုၾကတာ ေနာက္က်သြားတယ္ေနာ္'

'ဟုတ္တယ္'

'ညီမွာခ်စ္သူရွိလား၊ ခ်စ္သူမရွိဘူးဆိုရင္ အစ္ကို႔အခ်စ္ကိုလက္ခံ ပါလားကြာ ညီ့စာေတြဖတ္ ညီ့အသံေတြမၾကားရရင္ မေနႏိုင္ ေတာ့ဘူး၊ အျပင္မွာတကယ္ခ်စ္ခ်င္ မိျပီကြ..ကိုယ္ျမန္မာျပည္ ျပန္လာေတာ့မယ္....'

'ဒီဇင္ဘာမွာ အစ္ကိုျပန္လာမယ္'

'ဒီဇင္ဘာမွာ ညီျပန္လာမယ္'

'ဒီဇင္ဘာမွာ .......'

လူေပါင္းမ်ားစြာ ေတြ႕ဆံုမႈေပါင္းမ်ားစြာ …ခက္ေတာ့လည္းခက္သည္ လူဆိုတာ တစ္ေယာက္တည္းမေနတတ္တဲ့သတၱ၀ါဆိုေတာ့ေလ။ သူတို႕ေျပာစကားသံေတြၾကား၀ယ္ ကၽြန္ေတာ္က နားေထာင္သမားသက္သက္ျဖစ္ခဲ့သည္ ျပန္လည္တုန္႔ျပန္မႈက ေအးစက္စက္ေပါ့။

'မင္းမွာ ရင္ခုန္သံေတြေတာ္ေတာ္ေပါတာပဲေနာ္၊ျပီးေတာ့ ေပ်ာ္ စရာၾကီး ငါ့မွာခ်စ္သူတစ္ေယာက္မွမရွိဘူး အထီးက်န္ သလိုပဲ၊ မင္းကေတာ့ အထီးက်န္တယ္ဆိုတာ ဘာမွန္းသိမွာမဟုတ္ ပါဘူး။'

အထီးက်န္ဆိုတာ တစ္ေယာက္တည္းေနထိုင္ရမႈကိုဆိုလို သလား။ ကြၽန္ေတာ္...ကြၽန္ေတာ္ဟာ အမွန္တကယ္ေတာ့ အထီးက်န္သူပါဗ်ာ။

အရင္နဲ႕မတူ စိတ္ထဲကမပါပဲ ျပံဳးရယ္တတ္ပါျပီ။ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္မႈမပါဘဲ ရင္ခုန္ျပတတ္ပါျပီ။ သဘာ၀က်က် လိႈက္လႈိက္လွဲလွဲ ေပါင္း သင္းဆက္ဆံ တတ္ပါျပီ။

 ၾကံဳဆံုရတဲ့ေလာကၾကီးေၾကာင့္ေရာ အေတြ႕အၾကံဳအရပါ မိမိမဟုတ္သည့္ မိမိဆိုသည့္ သဏၭာန္္တစ္ခုကို ဖန္းဆင္း လိုက္ပါ၏။ ေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာပါေနာ္။

'ဟူး..'.ေလရူးသုန္သုန္တိုက္ခတ္လာတဲ့ ေအးစက္စက္ေလေတြ ျပဴတင္းေပါက္ကေန တိုးေ၀ွ႕လာသလို ရင္ဘတ္ထဲက အသည္း ေတြဟာ ေအးခဲလာျပီ။ ႏွင္းမႈန္ေ၀တဲ့ေဆာင္းညေတြဟာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ပူေလာင္မႈအျပည့္ပါပဲ။

စိုစြတ္သြားသည့္လက္ခံုေပၚကို ေဖ်ာက္ကနဲက်သည့္ ေရတစ္ေပါက္သည္ ႏွင္းမိုးစက္မဟုတ္ခဲ့။ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္၀န္းမွ ေၾကြ သည့္ မ်က္ရည္တစ္ပြင့္သာျဖစ္ခဲ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္...ကၽြန္ေတာ္ဟာ......

ဘာကိုမွန္းမသိ လြမ္းဆြတ္ေနသလို အထီး က်န္ေနသည္..အထီးက်န္ဆန္ေနရသည္ပဲ အခန္းက်ဥ္းေလး ထဲမွာ တစ္ကိုယ္ရည္ ေဆာင္းညေတြကိုျဖတ္သန္းရင္းေပါ့ ခင္ဗ်ာ..။

ဇာနည္
(4 December 2009)


Note: ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ တကယ့္အျဖစ္မွန္ ဇာတ္လမ္းျဖစ္ျပီး ရင္တြင္းျဖစ္စာသားမ်ားလို႕ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္ မေရးတတ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေရးတဲ့ ခံစားခ်က္စာစုေလးကို ခင္မင္ရင္းစြဲအေနနဲ႕ အားေပးၾကပါဦးလို႕။ ႏွစ္စဥ္ ဒီဇင္ဘာလေရာက္တိုင္း ျပန္လည္ တင္ဆက္မိတာကိုေတာ့ ေဆာရီးပါေနာ္။

Friday, November 17, 2017

Transgender Day of Remembrance (TDoR)


ယခုလာမယ့္ ႏုိဝင္ဘာ (၂၀) ရက္ေန႔ဟာ လူသားသမုိင္းတေလွ်ာက္ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈ၊ အႏုိင္က်င့္ေစာ္ကားမႈေတြေၾကာင့္ မေႂကြသင့္ဘဲ ေႂကြလြင့္သြားခဲ့ၾကရတဲ့ Transgender ေတြကုိ ေအာက္ေမ့သတိရတဲ့အေနနဲ႔ ျပဳလုပ္တဲ့ Transgender Day of Remembrance (TDoR) ေန႔ေလး ျဖစ္ပါတယ္။

ကြ်ႏုိပ္တုိ႔အေနနဲ႔ ႏုိဝင္ဘာ (၂၀) ရက္ ေရာက္တုိင္း ခြဲျခားဆက္ဆံ၊ ညႇင္းပမ္းႏွိပ္စက္၊ အႏုိင္က်င့္ သတ္ျဖတ္ခံခဲ့ရတဲ့ Transgender ေတြကုိ ေအာက္ေမ့သတိရတဲ့အေနနဲ႔ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း က်င္းပျပဳလုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါအျပင္ လူသားသမုိင္းရဲ႕ အနာဂတ္မွာ အလားတူ အျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးေတြ ေနာက္ထပ္မျဖစ္ေပၚရေအာင္ ပညာေပးဖုိ႔ဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔လည္း ဒီအခမ္းအနားကို က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဒီႏွစ္မွာ ျပဳလုပ္မယ့္ TDoR အခမ္အနားကိုလည္း တတ္စြမ္းသမွ် အားလံုး ပူးေပါင္းပါ၀င္ေပးၾကဖုိ႔ ဖိတ္ၾကားအပ္ပါတယ္။

ဒီႏွစ္မွာ ျပဳလုပ္မယ့္ TDoR အခမ္းအနားပြဲရဲ႕ ေဆာင္ပုဒ္ကေတာ့ "မတူကြဲျပား အမုန္းမပြား အၾကမ္းဖက္မႈ ေလ်ာ့ခ်ဖုိ႔ အားလံုးပါဝင္ေဆာင္ရြက္စုိ႔" ဆုိတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ေလး ျဖစ္ပါတယ္။

ေန႕ရက္ - ၂၀ရက္ေန႔ နိုဝင္ဘာလ ၂၀၁၇ခုနွစ္
အခ်ိန္ - ညေန ၆း၀၀ မွ ၇း၃၀ ထိ
ေနရာ - စိမ္းလန္းစိုေျပ (ကမာရြတ္ျမိဳ႕နယ္)


Transgender Day of Remembrance (TDoR) တီေဒါ ဆုိတာ ဘာလဲ။

ဆန္႕က်င္ဖက္လိင္လုိ ေျပာင္းလဲ၀တ္ဆင္ေနထုိင္သူမ်ား (Transgender: က်ား၊ မ) အတြက္ အမွတ္တရေန႕ (တီေဒါ) ဆုိတာဆန္႕က်င္ဖက္လိင္လို ေျပာင္းလဲ၀တ္ဆင္ေနထုိင္သူေတြကုိ မုန္းတီးတ့ဲ သူေတြ ရဲ႕ ညႇင္းပမ္းႏွိပ္စက္ သတ္ျဖတ္ျခင္းကုိခံခဲ့ရတဲ့ ကမၻာတစ္လႊားက Transgender ေတြကုိ ေအာက္ေမ့သတိရတဲ့ ေန႕ရက္တစ္ရက္ ျဖစ္ပါတယ္။

အမွတ္တရေန႕ျဖစ္တဲ့ ႏုိ၀င္ဘာလ ၂၀ ရက္ေန႕ေရာက္တုိင္း ကမၻာတလႊားမွာရွိတဲ့ လိင္တူခ်င္းခ်စ္သူေတြနဲ႕ လူ႕အခြင့္အေရးေတြကို ေလးစားလုိက္နာသူေတြက ေအာက္ေမ့သတိရတဲ့ အထိမ္းအမွတ္အေနနဲ႕ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္းက်င္းပၾကတာျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလုိ က်င္းပလာခဲ့ၾကတာဟာ ဒီႏွစ္နဲ႔ဆုိ ၁၈ ႏွစ္တုိင္တုိင္ ျပည့္ခဲ့ျပီးျဖစ္ပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္ ႏုိ၀င္ဘာ ၂၀ ရက္ကုိ တီေဒါေန႕အျဖစ္ သတ္မွတ္ရတာလဲ။

လူ႕သမုိင္းတေလ်ာက္မွာ ဆန္႕က်င္ဖက္လိင္လို ေျပာင္းလဲ၀တ္ဆင္ေနထုိင္သူေတြကုိ ကြပ္မ်က္သတ္ျဖတ္လာခဲ့ၾကတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ အမ်ားအျပားရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီလုိလူမ်ိဳးေတြကုိ ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္ သတ္ျဖတ္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြကုိေတာ့ လူမႈပတ္၀န္းက်င္ အသုိင္းအ၀ုိင္းက သဘာ၀တရားအတုိင္း ျဖစ္သင့္တဲ့ ကိစၥရပ္တစ္ခုလုိပဲလစ္လ်ဴရႈခဲ့ၾကပါတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္ ႏုိ၀င္ဘာလ ၂၈ ရက္ေန႕ အေမရိကန္ႏုိင္ငံ မက္ဆက္ခ်ဴးဆက္ျပည္နယ္၊ ေၾသာစတန္ၿမိဳ႕က ဆန္႕က်င္ဖက္လိင္လို ေျပာင္းလဲ၀တ္ဆင္ေနထုိင္သူ ရီတာဟက္စတာ(Rita Hester) ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျဖတ္ခံခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ကေနစျပီးေတာ့ အေမရိကန္ႏုိင္ငံမွာရွိတဲ့ လိင္တူခ်င္းခ်စ္သူမ်ား အခြင့္အေရး အတြက္ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္ေနသူေတြက ဒီလုိအျဖစ္အပ်က္ေတြ အနာဂတ္မွာ ဆက္လက္မျဖစ္ဖုိ႕ရည္ရြယ္ျပီး ႏုိ၀င္ဘာ ၂၀ ရက္ေန႕ေရာက္တုိင္း ဖေယာင္းတုိင္မီးထြန္းျပီး ဆႏၵျပဳ ၾကရာက ဒီအမွတ္တရေန႕ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။

အခုအခါမွာေတာ့ ႏွစ္စဥ္ ႏွစ္တုိင္း ကမၻာ အ၀ွမ္းမွာရွိတဲ့ ႏုိင္ငံေပါင္း ၈၀ ေက်ာ္မွာ ဒီအထိမ္းအမွတ္ေန႕ကုိ အမွတ္တရ က်င္းပျပဳလုပ္လ်က္ ရွိေနၾကျပီျဖစ္ပါတယ္။

Transgender ေတြဘယ္လုိညွင္းဆဲႏွိပ္စက္ သတ္ျဖတ္ခံခဲ့ၾကရပါသလဲ။

ဆန္႔က်င္ဘက္လုိ ေျပာင္းလဲခံယူေနထုိင္တဲ့သူေတြဟာ အျခားသာမာန္လူေတြ သတ္ျဖတ္ခံရတာထက္ ဆုိးရြားတဲ့ နည္းလမ္းမ်ိဳးေပါင္းစုံနဲ႔ အသတ္ခံခဲ့ၾကရတာျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီနည္းလမ္းေတြကေတာ့ ေနာက္ေက်ာကေန ဓါးနဲ႕အႀကိမ္ႀကိမ္ထုိးခံရျခင္း၊ လည္လွီးခံရျခင္း၊ မုဒိမ္းက်င့္ခံရျခင္း၊ စံျပအေနနဲ႕႔ ကာလီဘုိင္ကဲ့သုိ႔ေသာ လက္နက္မ်ားျဖင့္ အျပစ္သတ္ခံရျခင္း၊ ေသနတ္ျဖင့္ အၾကိမ္ၾကိမ္ ပစ္သတ္ခံရျခင္း၊ ေဘ့စ္ေဘာလက္ကုိင္တုတ္ျဖင့္ အၾကိမ္ၾကိမ္ ရုိက္ႏွက္သတ္ျဖတ္ခံရျခင္း၊ ကားနဲ႕ဒရြတ္တုိက္ဆြဲ၍သတ္ျဖတ္ခံရျခင္း၊ မီးရႈိ႕သတ္ျဖတ္ခံရျခင္း အစရွိတဲ့ နည္းလမ္းေတြဟာ ဆန္႕က်င္ဖက္လိင္လုိ ၀တ္စားေနထုိင္တဲ့သူေတြ ဒီကေန႔ ေတြ႔ႀကံဳခံစားေနရတဲ့ အႏၱရာယ္ေတြထဲကအနည္းအက်ဥ္းမွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။

TDoR ေန႔ကုိဘယ္လုိက်င္းပၾကလဲ။

ႏုိင္ငံတကာမွာ TDoR ေန႔ေရာက္ရင္ ေသဆုံးသြားခဲ့တဲ့ ဆန္႕က်င္ဖက္လိင္လုိ ေျပာင္းလဲ၀တ္ဆင္ေနထုိင္တဲ့ သူေတြကုိ ေအာက္ေမ့သတိရတဲ့အေနနဲ႔ ဖေယာင္းတုိင္ဆီမီးထြနး္ညီွျပီး အသိအမွတ္ျပဳ က်င္းပေလ့ရွိၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာဆုိရင္ေတာ့ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ျပဳ အမွ်ေ၀မႈေတြ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။

ပူးေပါင္းပါဝင္ၾကဖို႔လည္း ဖိတ္ေခၚပါရေစ။

More Info: Color Rainbow 

ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ၿမိဳ႕ေပါင္း ၁၈ ၿမိဳ႕တြင္ Transgender Day of Remembrance (TDoR) အခမ္းအနားက်င္းပမည္။
------------------------
အၾကမ္းဖက္ခံရပီး ေသဆုံးသြားၾကေသာ ဆန္႔က်င္ဘက္လိင္ကဲ့သို႔ ဝတ္စားဆင္ယင္ေနထိုင္သူမ်ားကို ေအာက္ေမ့သတိရျခင္း အခမ္းအနား ( တီေဒါ) ကို တစ္ ကမ႓ာလုံးက ႏိုဝင္ဘာလ ၂၀ရက္ေန႔မွာ က်င္းပၾကမွာျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ကမ႓ာလုံးအေနနဲ႔ဆိုရင္ ၁၈ ႏွစ္ေျမာက္ျဖစ္ၿပီး ျမန္မာမွာဆိုရင္ ၅ ႀကိမ္ေျမာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ေအာက္ပါ ၿမိဳ႕ ၁၈ ၿမိဳ႕မွာ မီးထြန္းဆုေတာင္းပြဲမ်ားက်င္းပမွာျဖစ္လို႔ အခ်ိန္ ေနရာ တို႔ကိုေဖာ္ျပပီးဖိတ္ၾကားအပ္ပါတယ္ရွင္။

က်င္းပမည့္ေန႔ရက္ -၂၀ရက္ ႏိုဝင္ဘာ ၂၀၁၇

၁)ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ - စိမ္းလန္းစိုေျပ - ညေန ၆:၀၀-၇:၃၀

၂)မႏၲေလးၿမိဳ႕ - YI LINK hotel( 22*84) - ညေန ၄-၇

၃) မလိူင္ၿမိဳ႕- ေရႊေမာေဌာဘုရားရင္ျပင္ - ညေန ၄-၆

၄)ေအးသာယာ- ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီးသင္တန္းေက်ာင္း(နာရီစဥ္အနီး) - ညေန ၄-၇

၅)ကေလးၿမိဳ႕ - သိမ့္ ခန္းမ - ညေန ၅နာရီ

၆) မိုးေကာင္းၿမိဳ႕ - အၿမဲစိမ္းခ်စ္သူမ်ား႐ုံး - နံနက္ ၁၀ နာရီ

၇)ပဲခူူၿမိဳ႕ - အေနာက္ေရႊနံသာဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၊ အလင္းျပ ဓမၼာ႐ုံ၊ ကြ်န္းသာယာရပ္ကြက္ - ညေန ၆-၈

၈)လားရိႈး - ရန္တိုင္းေအာင္ ဆုေတာင္းျပည့္ ၿမိဳ႕ဦးေစတီ၊ မဂၤလာထီးေတာ္တင္ ရင္ျပင္ကြင္း၊ ရပ္ကြက္ (၁) - ညေန ၄-၆

၉)ပုသိမ္ၿမိဳ႕ - ဂ႐ုဏာစင္တာ -  ညေန ၅-၇

၁၀)ျမင္းျခံၿမိဳ႕ - ရတနာ့ဗိမာန္ေက်ာင္း၊ မဟာဝါ႒ဳကာရာမ၊ အမွတ္  (၁၀) ၊ ရတနာသိဂႋလမ္း - ညေန ၆-၉

၁၁)ေရႊဘိုၿမိဳ႕ - ၿမိဳ႕ေထာင့္ေစတီ - ညေန ၅-၇

၁၂)ပခုကၠဴၿမိဳ႕ - နိဗၺာန္ေတာင္ေက်ာင္း - ညေန ၆-၇

၁၃) ၿမိတ္ၿမိဳ႕ - ေစတနာခန္းမ (တိုင္းေမြးျမဴေရးျခံေရွ႕)၊ က်ားတြင္းအနီး၊ ကလြင္ရပ္- ညေန ၅-၈

၁၄) မုံရြာၿမိဳ႕ - ေရႊတာင္ဦးေစတီ - ညေန ၆-၇

၁၅) ျပည္ၿမိဳ႕ - ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္႐ုပ္- ညေန ၅-၇

၁၆) ထားဝယ္ၿမိဳ႕ - ဆိပ္ကမ္းသာခန္းမ (၂)၊ကမ္းနားလမ္း - ညေန ၅-၉

၁၇) ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕ - ဦးဇိနဘုရား - ညေန ၆-၇

၁၈) က်ိဳက္ထိုၿမိဳ႕ - က်ိဳက္ေပါေလာဘုရား ၊ သံသရာေအးေစတီရင္ျပင္ - ညေန ၆-၇

Credit: ႐ွင္းသန္႔ 

Thursday, November 9, 2017

အမ်ိဳးသားေတြ သုက္လႊတ္ေစာျခင္းကို ဘာေၾကာင့္ခံစားရတာလဲ


ေရးသားသူ Dr . Phyu Mon Latt
ေဆးပညာပိုင္းဆုိင္ရာတည္းျဖတ္သူ Dr. K Zin Thwe.

အမ်ိုိဳးသားေတြ သုက္လႊတ္ေစာျခင္းကို ဘာေၾကာင့္ခံစားရတာလဲ
ဘယ္လိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ပဲျဖစ္ပါေစ၊ အခ်ိ္န္မတန္ခင္ သုက္လႊတ္ျခင္းဟာ စိ္တ္ရႈပ္စရာေကာင္းပါတယ္။ စိတ္လႈပ္ရွားေနျခင္းဟာ ဒီျပႆနာရဲ႕ အဓိကအေၾကာင္းရင္း ျဖစ္တတ္ပါတယ္။

အခ်ိ္န္မတန္ခင္ သုက္လႊတ္ျခင္းဟာ အမ်ိဳးသားေတြမွာ လိင္ဆက္ဆံမႈရဲ႕အစမွာ လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ လံႈ႔ေဆာ္မႈ အနည္းငယ္ ရရွိရံုနဲ႔ သုက္လႊတ္ျခင္းကို ဆိုလိုပါတယ္။အခ်ိ္န္မတန္ခင္ သုက္လႊတ္ျခင္းဟာ လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ျခင္း တစ္မ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာဝန္ေတြက အမ်ဳိးသားေတြရဲ႕ ၂၀-၃၀% ေလာက္ဟာ အခ်ိ္န္မတန္ခင္ သုက္လႊတ္ျခင္းကို တစ္ခ်ိန္မဟုတ္ တစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ ၾကံဳေတြ႔ရတတ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

အခ်ိ္န္မတန္ခင္ သုက္လႊတ္ျခင္းရွိတဲ့ အမ်ိဳးသားေတြဟာ ခံစားမႈပိုင္းဆို္င္ရာ ျပႆနာမ်ားစြာကို ရင္ဆိုင္ေနရပါတယ္။ စိတ္ဖိစီးျခင္း၊ ကိုးရိုးကားရားျဖစ္ျခင္း၊ စိတ္မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ျခင္းေတြကို ခံစားရႏိုင္ပါတယ္။

အခ်ိ္န္မတန္ခင္ သုက္လႊတ္ျခင္း အေၾကာင္းရင္းမ်ား

ခႏၶာကိုယ္ပိုင္းဆိုင္ရာနဲ႔ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အေၾကာင္းရင္းမ်ားစြာ ရွိပါတယ္။ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အေၾကာင္းရင္းေတြကေတာ့

စိတ္လႈပ္ရွားမႈ၊ စိ္တ္ပူပန္မႈနဲ႔ ပတ္သက္ေနတဲ့ လိင္ဆက္ဆံမႈေတြမွာ အျဖစ္မ်ားၿပီး လူျမင္မွာ စိုးတာေၾကာင့္ အျမန္ၿပီးဖို႔ လိုအပ္တဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးမွာျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒီအမ်ိဳးသားေတြဟာ ခံစားမႈလြန္ကဲၿပီး ျဖည္းညင္းစြာ မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ပဲ လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာသာယာမႈရရွိရန္ ခဲယဥ္းပါတယ္။

လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေဆာင္ရြက္မႈ (သို႔) အျခားဘဝ ျပႆနာေတြအတြက္ စိတ္လႈပ္ရွားျခင္း။ ဒါဟာ လံႈ႔ေဆာ္မႈပိုျဖစ္ေစၿပီး အခ်ိ္န္မတန္ခင္ သုက္လႊတ္ျခင္းကို ျဖစ္ေစႏိုင္ပါတယ္။

လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္မွာကို စိုးရိမ္ျခင္း။ အမ်ိဳးသားေတြဟာ လိင္တံေထာင္မတ္မႈကို ၾကာရွည္ထိန္းထားျခင္းဟာ သုက္ပိုးအျမန္ထြက္ေစမယ္ဆိုတာကို စိုးရိမ္လြန္ၿပီး ဒါကိုအက်င့္ပါသြားၾကတာျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

ကိုယ္ခႏၶာပိုင္းဆိုင္ရာ နဲ႔ အျခားအေၾကာင္းရင္းေတြကေတာ့ -

ပံုမွန္မဟုတ္တဲ့ ေဟာ္မုန္းပမာဏ
အာရံုေၾကာစနစ္ကို ထိခိုက္ဒဏ္ရာရရွိမႈ (သို႔) ခြဲစိတ္ျခင္းေတြေၾကာင့္ ထိခိုက္မိျခင္း
ေဆးသံုးစြဲျခင္း
Serotonin ပမာဏ နည္းျခင္း
သုက္လႊတ္စနစ္ကို ထိခို္က္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနမ်ား
Thyroid ျပႆနာမ်ား
လိင္အဂၤါေရာင္ရမ္းျခင္း (သို႔) ေရာဂါပိုးဝင္ျခင္း (အထူးသျဖင့္ ဆီးက်ိတ္၊ ဆီးျပြန္)
ဆီးခ်ိဳ (သို႔) ႏွလံုးေသြးေၾကာ ေရာဂါမ်ား

အခ်ိ္န္မတန္ခင္ သုက္လႊတ္ျခင္း – ကုသမႈနဲ႔ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္း

စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ျပႆနာေတြေၾကာင့္ အခ်ိ္န္မတန္ခင္ သုက္လႊတ္ျခင္းျဖစ္သူေတြဟာ အျပဳအမူပိုင္းဆိုင္ရာ ကုသမႈ ယူသင့္ပါတယ္။ လိင္ဆက္ဆံမႈ မျပဳခင္ တစ္နာရီ (သို႔) ႏွစ္နာရီေလာက္ႀကိဳၿပီး လိင္စိတ္ေျဖေဖ်ာက္ျခင္းဟာ သုက္ပိုးလႊတ္ျခင္းကို အခ်ိန္ေရႊ႔ႏိုင္ၿပီး သင့္လိင္ဆက္ဆံဖက္ကို လိင္မဆက္ဆံခင္ လိင္စိတ္ ႏိႈးဆြထားျခင္းဟာ တစ္ၿပိဳင္တည္းမွာ လိင္စိတ္အထြပ္အထိပ္ ေရာက္မႈကို ျဖစ္ပြားႏိုင္ပါတယ္။

အမ်ိဳးသားဟာ လိင္ဆက္ဆံမႈကို အနည္းငယ္ ေရွာင္ရွားႏိုင္ၿပီး အျခားလိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ လႈပ္ရွားမႈေတြ ျပဳလုပ္ကာ သူ႔စြမ္းေဆာင္ႏိုင္စြမ္းကို ထိခိုက္ေစတဲ့ စိတ္ဖိစီးမႈနဲ႔ တုန္လႈပ္မႈတို႔ကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္ဖုိ႔ အခြင့္အေရး ေပးႏိုင္ပါတယ္။

အခ်ိ္န္မတန္ခင္ သုက္လႊတ္ျခင္းကို ကုုသဖို႔ နည္းလမ္းေတြကေတာ့ -

ရပ္လိုက္၊စလိုက္ နည္းလမ္း – အမ်ိဳးသားေတြဟာ လိင္စိတ္ အထြတ္အထိပ္ေရာက္ေတာ့မယ္လို႔ ခံစားရရင္ လံႈ႔ေဆာ္မႈကို ေလွ်ာ့ခ်သင့္ပါတယ္။ ဒါဟာ လိင္တံကိုသာ ေထာင္မတ္လာေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအေျခအေနကို ေက်ာ္လြန္သြားရင္ေတာ့ လိင္ဆက္ဆံႏိုင္ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။

ညွစ္ျခင္း – အမ်ိဳးသား လိင္စိတ္အထြတ္အထိပ္ေရာက္ခါနီးရင္ အမ်ိဳးသမီးက လိင္တံကိုညွစ္ႏိုင္ပါတယ္။ သူမဟာ စကၠန္႔အေတာ္ၾကာေအာင္ သုက္လႊတ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵ မေပ်ာက္မခ်င္း ညွစ္ထားသင့္ပါတယ္။ မိနစ္ဝက္ေလာက္ၾကာရင္ေတာ့ လိင္ဆက္ဆံမႈကို ဆက္လက္ျပဳလုပ္ႏိုင္ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအတုိင္း ျပန္လည္လုပ္ေဆာင္ျခင္းဟာ အခ်ိ္န္မတန္ခင္ သုက္လႊတ္ျခင္းကေန ကိုယ္ခႏၶာကို ေလ့က်င့္ေပးၿပီး ျဖစ္သြားပါလိ္မ့္မယ္

ကြန္ဒံုးအသံုးျပဳျခင္း – ကြန္ဒံုးေတြဟာ အမ်ိဳးသားရရွိေနတဲ့ လံႈ႕ေဆာ္မႈေတြကို ျဖတ္ေတာက္ႏိုင္ၿပီး အခ်ိန္္ပိုမို ၾကာျမင့္ေစပါတယ္။

ခံစားမႈ ေလ်ာ့က်ေစတဲ့ ေခ်ာဆီမ်ား – သူတုိ႔ဟာ လိင္တံအေရျပားကို ခဏတာထံုေစတဲ့ အစြမ္း ရွိပါတယ္။

ေဆး – စိတ္က်ေဆးေတြဟာ အမ်ိဳးသားေတြ လိင္စိတ္ အထြတ္အထိပ္ေရာက္ျခင္းကို အခ်ိန္ေရႊ႔ျခင္းအတြက္ ကူညီေပးႏိုင္ပါတယ္။

ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ လိင္စိတ္အထြတ္အထိပ္ေရာက္ေတာ့မယ္ ဆိုရင္ ေဘ့စ္ေဘာအေၾကာင္း စဥ္းစားလိုက္ပါဆိုတဲ့ဟာသ ေတာင္ရွိပါတယ္။ လိင္ကိစၥနဲ႔ မဆိုင္တဲ့ အရာေတြကို ေတြးေတာျခင္းဟာ လိင္တံေထာင္မတ္မႈကို ၾကာရွည္ခံေစပါတယ္။

Credit: Hello Sayarwon Page

Thursday, November 2, 2017

Homemade Fleshlight :-*

အမ်ိဳးသား အေတာ္မ်ားမ်ားပဲ သိၾကသလို လိင္အာသာ ေျဖေဖ်ာက္ရာမွာသံုးတဲ့ Fleshlight ကို အလြယ္​တကူ ၀ယ္ယူထားဖို႔မလြယ္ကူတာ ၊ သိမ္းထားဖို႔ အဆင္မေျပတဲ့အခါ အိမ္႐ွိပစၥည္းအခ်ိဳ႕နဲ႔ DIY လုပ္ဖို႔အတြက္ Video Clips ေလးေတြ Share လိုက္ပါတယ္။ အႏၱရာယ္႐ွိ ပစၥည္​းမ်ားျဖင့္ အာသာေျဖမိျခင္းျပဳလုပ္မိျခင္းကို ေ႐ွာင္႐ွားဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။












Wednesday, November 1, 2017

ခ်စ္သူသို႔ (Ending)


ရွင္းသန္႕

ျဖဴစင္တဲ့.. တကယ့္ကို နာမည္နဲ႕လိုက္ေအာင္ ျဖဴျဖဴစင္စင္ႏိုင္လွသူေလး၊ သူေလး ရွင္းဘဝထဲကို ေရာက္လာတဲ့ေန႕က ထူးထူး ျခားျခား တိမ္ေတြေတာက္လို႕ လွပေနေလသည္။ ဘယ္လိုပင္ တိမ္ေတြေတာက္လို႕ လွပေနျငား သူေလး၏ အလွကိုေတာ့ ဘယ္ အရာမွ မမီႏိုင္ေပ၊ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ၊ အခုအရြယ္အထိ မခုန္တတ္ခဲ့ဖူးေသာ ရွင္းရဲ႕ ရင္အခုန္သည္ သူေလးႏွင့္ တစ္ခန္းတည္း အတူေနရမည္ဟု သိလိုက္သည့္ ခဏတြင္ပင္ ပရမ္းပတာ ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အခုန္ျမန္ေနေပေတာ့သည္။

ရိုးသားလြန္းေသာ သူေလးမွာ ရွင္း အားမရတဲ့အခ်က္ေတြ အမ်ားၾကီးပဲ၊ ႏွစ္ဆယ္ရာစုရဲ႕ မိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္ မဟုတ္သလို လႈပ္လီလႈပ္လဲ့နဲ႕ ဘိုးေတာ္ဘုရားေလးဘက္တြားတဲ့ေခတ္က စတိုင္လ္ေတြကို တကယ္ပဲ အသည္းယားမိသည္။ ဒီၾကားထဲ ဘဝ အတြက္ ေရရာအာမခံခ်က္ မရွိလွသည့္ အႏုပညာကိုလည္း ဝါသနာပါလိုက္ေသး၊ အစားအေသာက္ကိုလည္း ၾကည့္ဦး၊ ျမန္မာ အစားအစာမွလြဲ၍ က်န္အစားအစာမ်ားကို တို႕ျမည္းစမ္းသပ္ျခင္းပင္ မရွိ၊ အဲ့လို အရာရာ ဆန္႕က်င္ဘက္ႏိုင္လွေသာ အားရစရာ မေကာင္းေသာ သူေလးကိုပင္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးခ်င္ေသာ စိတ္မ်ား ေပါက္ဖြားလာေလသလားေတာ့မသိ၊ ဟုတ္တယ္၊ သူေလးကို ရွင္း ခ်စ္ေနမိျပီ။

အၾကိဳက္ခ်င္းမတူတဲ့ သူေလးအတြက္ မနက္တိုင္း မုန္႕ဟင္းခါးဝယ္ ျပင္ဆင္ေပးတတ္တာ ရွင္းရဲ႕ အက်င့္တစ္ခုပင္ ျဖစ္ေနျပီ၊ သူေလးကလည္း ရွင္းအၾကိဳက္ ကိတ္မုန္႕တို႕ ဆင္းဝွစ္တို႕ ဝယ္လာတတ္ေတာ့လည္း ရွင္းမွာ က်ိတ္ျပီး ေပ်ာ္ေနရျပန္ေရာ၊ သူ ဝယ္ေကၽြးသမွ် အျမဲ စားေကာင္းခဲ့ေပမယ့္ ထိုေန႕ညကေတာ့ သူေလးဝယ္လာတာ စားခ်င္စိတ္မရွိတဲ့အျပင္ တတ္ႏိုင္လွ်င္ လႊင့္ ပါ လႊင့္ပစ္ခ်င္မိသည္။ ျဖစ္တာလည္း မေျပာနဲ႕၊ မိုးေတြ သည္းသည္းမည္းမည္းရြာေနလို႕ မီးေတြက ပ်က္ေနတဲ့ၾကားထဲကေန သူ ျပန္လာရင္ အခ်မ္းေျပ စားပါေစေတာ့လို႕ အပင္ပန္းခံ မီးေမႊးျပီး မုန္႕ဟင္းခါးေႏႊးေပးထားတာကို သူက ဟိုလူနဲ႕အတူ ထီးတစ္မိုး တည္းေအာက္ အတူေဆာင္းျပီး ျပန္လာတယ္ေလ၊ ရွင္း ရင္ထဲမွာ မီးစနဲ႕ထုိးသလို ပူေလာင္ရခ်ည္ရဲ႕၊ အဲ့ဒီလူ ဘာအၾကံနဲ႕ သူေလးအနား ကပ္ေနတယ္ဆိုတာ ရွင္း ေတာင္သိေနမွေတာ့ သူေလးလည္း မသိစရာအေၾကာင္းမွ မရွိတာ၊ ဒါကိုသိသိၾကီးနဲ႕ လက္ခံေနတယ္ဆိုေတာ့ … ရွင္း ဆက္ျပီး မစဥ္းစားခ်င္ေတာ့သျဖင့္ ကုတင္ေပၚ ပစ္လွဲကာ တိတ္တိတ္ေလး က်ိတ္ငိုေနမိသည္။ သူေလးကေတာ့ သူျပင္ေပးထားတဲ့ မုန္႕ဟင္းခါးစားျပီး ဟိုလူ႕အေၾကာင္းေတြးကာ ေက်နပ္ေနမွာေပါ့ေလ.. ထိုညကား ရွင္း အတြက္ အိပ္မေပ်ာ္ျခင္းတို႕ႏွင့္ မိုးစင္စင္လင္းခဲ့ရေသာ ည ျဖစ္ေလေတာ့သည္။

ဒီေန႕မနက္အေစာၾကီး ႏိုးေနမိသည္။ နေဘးရွိ ကုတင္ေပၚတြင္ ျပစ္ကင္းစင္လွစြာ အိပ္ေမာက်ေနေသာ ေမြးေန႕ရွင္ေလး၏ မ်က္ႏွာကို ေငးၾကည့္ေနတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားသည္မသိ သူေလး လူးလြန္႕ႏိုးလာမွပင္ သတိဝင္လာမိေတာ့သည္။ ညေန က်ရင္ ဘုရားအတူသြားရေအာင္ဟု သူေလးကေျပာလာေတာ့ ရွင္းေလာက္ ဝမ္းသာရသူရွိမည္မထင္ေပ၊ ႏွစ္ကိုယ္တူယွဥ္တြဲကာ ဘုရားမွာ တူစံုဆုေတာင္းၾကရမည့္အေရးအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနရမႈကား ညေန ဘုရားေပၚအေရာက္တြင္ ေလနီၾကမ္းအတိုက္ခံ လိုက္ရသည့္ႏွယ္ လြင့္စင္ပေပ်ာက္သြားရသည္က ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ ဟိုလူပါ ဘုရားေပၚေရာက္ေနသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရေသာ ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

ဒီလူ႕အေၾကာင္း ရွင္းသိသည္။ ရွင္းအတြက္ ဒီလူက အႏၲရာယ္ေကာင္ၾကီးေပ၊ မွတ္မွတ္ရရ ဒီလူ ျဖဴစင့္အနားေရာက္လာခဲ့တာ ပန္းခ်ီျပပြဲေန႕က၊ အဲ့ေန႕က ရွင္း ရံုးမွ ေန႕တစ္ဝက္ခြင့္ယူျပီး ျပခန္းသို႕လာခဲ့စဥ္ ထိုလူ႕ကုိ ျဖဴစင့္အနားကပ္ေနတာ ေတြ႕လိုက္ရ ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုေန႕မွစ၍လည္း စေန တနဂၤေႏြ ရံုးပိတ္ရက္မ်ားတြင္ ထိုလူ႕အေၾကာင္း တတ္ႏိုင္သမွ် လိုက္စံုစမ္းၾကည့္ရာ ထိုလူသည္ မိဘမ်ိဳးရိုးဆက္ ခ်မ္းသာျပီး လုပ္ငန္းမ်ားလည္း ထူေထာင္လုပ္ကိုင္ေနသူဟု သိရသည္။ ျဖဴစင့္ဘဝအတြက္ လံုျခံဳ စိတ္ခ်ရသူဟု မွတ္ယူကာ ထိုသူ႕ကို ေရြးခ်ယ္လိုက္မွာကို ရွင္း အလြန္ပဲေၾကာက္မိသည္။ ထိုလူကလည္း ျဖဴစင့္ကို လိုက္လိုက္ ေခ်ာင္းေနသည္မွာ မျမင္ခ်င္မွအဆံုး၊

ဟိုလူ႕အေၾကာင္း စဥ္းစားရင္း စိတ္တိုေနသျဖင့္ ရွင္းမ်က္ႏွာသုန္မႈန္ေနသည္ကို ရွင္းကိုယ္ရွင္းပင္ သတိမထားမိ၊ သူေလးက ရွင္း ဘာျဖစ္ေနတာလဲဟုေမးလာေတာ့ စိတ္တိုတိုႏွင့္ ထိုလူႏွင့္ ျဖဴစင္တို႕အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပလိုက္သည္။ အေဆာင္ကို လမ္းေလွ်ာက္ျပန္ရင္း စကားေျပာမည္ဟု ဆိုေတာ့ သူေလး လက္ခံသည္။ ဒီလိုႏွင့္ လမ္းတေလွ်ာက္ ရွင္း၏ မေက်နပ္ခ်က္မ်ား ကို ေျပာျပေနရာ သူကလည္း ျပန္ရွင္းျပသျဖင့္ မိုးရြာသည့္ညက ရွင္းအတြက္ မုန္႕ကို အေလးထားေသာေၾကာင့္ ထိုလူႏွင့္ ထီး အတူေဆာင္းခဲ့ရေၾကာင္းႏွင့္ ခ်စ္ခြင့္ပန္သည္ကို အျပတ္ျငင္းလိုက္ေၾကာင္း ၾကားသိရသျဖင့္ ရွင္းရင္ထဲမွာ အတိုင္းမသိ ေပ်ာ္သြား မိသည္မွာ ေျမၾကီးႏွင့္ ေျခေထာက္ပင္ မထိေလသလားမွတ္ရသည္။

ရွင္း အေနာက္မွာ ထိုလူပါလာသည္ကို ျမင္မိထားသျဖင့္ ရုတ္တရက္အၾကံရကာ လမ္းေလွ်ာက္ေနေသာ သူေလး၏ လက္ကို ဆြဲလိုက္သျဖင့္ သူေလး တုံ႕ကနဲရပ္သြားကာ ရွင္းဘက္သို႕ မ်က္ႏွာမူ လွည့္ၾကည့္ေလသည္။ အရွိန္ႏွင့္ ေဆာင့္ဆြဲလိုက္သလို ျဖစ္သြားသျဖင့္ သူေလးမ်က္ႏွာႏွင့္ ရွင္းမ်က္ႏွာတို႕အၾကား ဆံျခည္တစ္မွ်င္စာမွ်သာ အဟရွိေတာ့ေလသည္။ ရွင္း ရင္ေတြ ခုန္ လာသည္။ သူေရာ ရင္ခုန္ေနမလား၊ ရွင္း အရဲစြန္႕ျပီး ေမးလိုက္သည္။ ခ်မ္းသာျပည့္စံုျပီး ဒီေလာက္ခ်စ္ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ကို ဘာျဖစ္လို႕ ျငင္းလိုက္တာလဲဟင္ ဟု.. တကယ့္ကို တိုးတိုးညင္သာ ေလသံေလးျဖင့္ ေမးျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း ထိုအသံကပင္ ႏွလံုးသား၏ ရိုက္ခတ္လႈပ္ရွားမႈမ်ားေၾကာင့္ ေတာ္လဲသံပမာ ဟိန္းေနသည္ဟု ထင္ေနမိသည္။ ရွင္း၏ စကားအဆံုး သူေလး၏ မ်က္ဝန္းတို႕ အေရာင္လက္လာကာ ႏႈတ္ခမ္းတို႕ တလႈပ္လႈပ္ျဖစ္လာသည္။ သူ ဘာမ်ား ေျပာလိုက္မွာပါလိမ့္၊ ထို စကၠန္႕ပိုင္း ေလးသည္ပင္ ရွင္းအတြက္ တစ္ဘဝစာ ထင္မွတ္မွားေလာက္ေအာင္ ၾကာေနလြန္းလွသည္။

တလႈပ္လႈပ္ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုသည္ ရုတ္တရက္ အေပၚသို႕ တက္သြားျပီး ရွင္းရဲ႕ နဖူးေလးကို ဖြဖြေလး အနမ္းေပးကာ ရွင္းကို ခ်စ္လို႕ ဆိုသည့္ အသံတုန္တုန္ေလးၾကားလိုက္ရျပီး ထိုႏႈတ္ခမ္းအစံုကပင္ ရွင္းရဲ႕ နူးညံ့ေသာ ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားဆီသို႕ ေရာက္ လာၾကျပီး ခ်စ္ျခင္း၏ ခ်ိဳျမိန္ေသာအနမ္းမ်ားကို ဘဝမွာ ပထမဦးဆံုး စတင္ရရွိခဲ့ေလသည္။ ေသခ်ာပါသည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ သူသည္ ရွင္းအတြက္ျဖစ္ျပီး ရွင္းသည္လည္း သူ၏ ဘဝသာ ျဖစ္ေစရမည္ဟု။

ရွင္းတို႕ ခ်စ္သူကာလ ေပ်ာ္စရာေလးမ်ားတြင္ နယ္မွ သူ႕မိဘမ်ားထံမွ စာတစ္ေစာင္က အေပ်ာ္မ်ားကို ေပ်ာက္ဆံုးေစေတာ့သည္ မိသားစုဆင္းရဲၾကပ္တည္းမႈႏွင့္ သူမ၏ အိမ္ေထာင္ဘက္ အလဲအထပ္ျပဳလုပ္ရမည့္အေနအထားမွာ သူလည္း ခံစားေနရသလို ရွင္းလည္း ရင္ကြဲမတတ္ခံစားေနရသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ဘာမွမေျပာျဖစ္ၾကဘဲ ေနာက္တစ္ေန႕ ညေနခင္းအခ်ိန္တြင္ အရာရာကိုဆံုးျဖတ္ျပီး သူႏွင့္ စကားေျပာျဖစ္ခဲ့သည္။ သူ႕အေနႏွင့္ ရြာမွ စပါးပြဲစားဆိုသူထက္ သူ႕ကို တကယ္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ ပို၍လည္း ျပည့္စံုၾကြယ္ဝေသာ ကိုလြင္ေမာင္ကို ေရြးခ်ယ္ရန္ အၾကံေပး တိုက္တြန္းခဲ့သည္။ သူမ ခ်ံဳးပြဲခ် ငိုပါေတာ့သည္။ ရွင္းလည္း သူငိုေနသည္ကို မၾကည့္ရက္သျဖင့္ လိုက္ငိုုခ်င္ေနမိေသာ စိတ္ကို ထိန္းကာ အခ်စ္ထက္ ဘဝကို ပို၍ အေလးထားရမည္ဟူေသာ စိတ္ျဖင့္သာ မနည္းတင္းထားေနရသည္။ ငိုေနသည့္ၾကားက သူ ရွင္းလက္ထဲကို သတင္းစာျဖတ္ပိုင္း တစ္ခု ထည့္ေပးရာ ရွင္းဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေက်ာက္ကပ္အလႈရွင္အလုိရွိသည္၊ ထိုက္တန္စြာ ေက်းဇူး ဆပ္ပါမည္ ဆိုသည့္ ေၾကာ္ျငာျဖတ္ပိုင္းေလးႏွင့္ ဆက္သြယ္ရန္ ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခု၊ ဒါဆို.. ဒါဆို.. သူေလးက အခ်စ္အတြက္ မိသားစုအတြက္ ကိုလြင္ေမာင့္ကို မေရြးခ်ယ္ဘဲ ေက်ာက္ကပ္ေရာင္းစားဖို႕ ေရြးခ်ယ္လိုက္တာေပါ့… အို.. ျဖဴေလးရယ္ ရွင္းကို အဲ့ေလာက္ေတာင္ ခ်စ္ရတာလားဟင္၊ ရွင္း မခံစားႏိုင္ေတာ့ဘဲ သူ႕ကိုဖက္ကာ အတူတူ ရိႈက္ၾကီးတငင္ ငိုေၾကြးေနမိသည္မွာ ေနာက္ေန႕မနက္ မိုးစင္စင္လင္းသည္အထိပင္၊

လမ္းေဘးဖုန္းဆိုင္တစ္ခုတြင္ သူက ေက်ာက္ကပ္အလႈခံထံ ဖုန္းဆက္ေနစဥ္ နေဘးရွိ ဖုန္းဆိုင္မွ ဖုန္းျဖင့္ ရွင္းလည္း နံပါတ္တစ္ ခုကို ႏွိပ္ေနမိသည္။ အျခားမဟုတ္၊ ရွင္းစံုစမ္းထားေသာ ကိုလြင္ေမာင္၏ ကုမၺဏီဖုန္းပင္ျဖစ္သည္။ ကိုလြင္ေမာင္ႏွင့္ ဖုန္းေျပာရ ပါသည္။ အရာရာအတြက္ ကိုလြင္ေမာင္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါရန္ႏွင့္ ျဖဴေလး၏ အသက္အႏၲရာယ္ မထိခိုက္ေစေရးအတြက္ ျဖဴေလးကို ကိုလြင္ေမာင့္ထံ အပ္ႏွံျပီး ရွင္း အေဝးတစ္ေနရာသို႕ ထြက္သြားမည့္အေၾကာင္းေျပာေတာ့ ကိုလြင္ေမာင္က ျငင္းသည္ ေငြေၾကးကိစၥအတြက္ သူကူညီပါမည္တဲ့၊ ျဖဴစင္နဲ႕ ရွင္းတို႕ရဲ႕ နက္ရိႈင္းတဲ့ခ်စ္ျခင္းကို သူအျပည့္အဝနားလည္ေပးႏိုင္သျဖင့္ ရွင္း ထြက္သြားရန္မလိုပါတဲ့၊ သူအခုလို ကူညီတာကိုလည္း ျဖဴစင္မသိပါေစနဲ႕တဲ့၊ တစ္ခုပဲ သူ႕ကို ကတိေပးပါတဲ့၊ သူခ်စ္တဲ့ ျဖဴစင့္ကို အသက္ထက္ဆံုး ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးေစာင့္ေရွာက္ေပးပါတဲ့၊ အကိုတစ္ေယာက္ပမာ သူအေဝးကေန အျမဲ ကူညီေပးေနမွာကို လက္ခံ ေပးပါတဲ့၊ ရွင္း မ်က္ရည္မ်ားၾကားမွပင္ ကိုလြင္ေမာင့္ကို ေက်းဇူးတင္စကား အထပ္ထပ္ေျပာေနမိေတာ့သည္။ ထိုေန႕ညေနမွာပင္ ပန္းခ်ီျပခန္းမွ ဆက္သြယ္လာသည္။ ျဖဴစင္၏ ပန္းခ်ီကားမ်ား အားလံုး ေစ်းအျမင့္ဆံုးႏွင့္ ဝယ္ယူသြားေၾကာင္းေပါ့၊ သူေလး အတိုင္းမသိ ေပ်ာ္ရႊင္ေနသည္ကို ၾကည့္ရင္း ရွင္းလည္း မ်က္ရည္မ်ား ေဝ့သီလာေအာင္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိသည္။ စိတ္ထဲမွလည္း ကိုလြင္ေမာင့္အေပၚ အရင္က စိတ္ႏွင့္ ေစာ္ကားမိသည္မ်ားကို ေတာင္းပန္ရင္း ေက်းဇူးတင္ေနမိသည္။

ဒီလိုႏွင့္ ျဖဴစင္၏ ပန္းခ်ီကားမ်ားကို လစဥ္ပံုမွန္ ဝယ္ယူေနသူ၏ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ရွင္းတို႕ႏွစ္ေယာက္ ဘဝရပ္တည္ ရွင္သန္ေရး မွာ ယခင္ကထက္ ပိုမိုလြယ္ကူလာခဲ့သည္။ ရွင္းတို႕ႏွစ္ေယာက္ အေဆာင္ေနဘဝမွ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ေသးေသးေလးျဖင့္ ကိုယ္ပိုင္ ဘဝကို ထူေထာင္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ သိပ္ခ်စ္ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္ကို ေလးစားအားက် ၾကသည္အထိပင္၊ ရွင္းတို႕ ျခံထဲမွာ ပန္းပင္ေရေလာင္းေနတာျဖစ္ေစ၊ ဒါန္းေလးေပၚ ထိုင္စကားေျပာေနတာျဖစ္ေစ အတူတူ ရွိေနခ်ိန္မ်ားတြင္ မလွမ္းမကမ္းမွ ကိုလြင္ေမာင္ လာလာၾကည့္တတ္သည္ကို ရွင္း သတိထား ေတြ႕ေနမိသည္။ ကိုလြင္ေမာင္ရဲ႕ ျဖဴေလးအေပၚထားတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတရားကုိလည္း ေလးစားအသိအမွတ္ျပဳမိေတာ့သည္။ တခါတရံ ငါ မတရားသလိုမ်ား ျဖစ္ေနသလားလို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မလံုမလဲျဖစ္မိခ်ိန္မ်ားတြင္ လူႏွစ္ေယာက္၏ ခ်စ္ျခင္းကို တျပိဳင္နက္တည္းခံရေသာ ျဖဴေလး ၏ ေကာင္းလြန္းလွသည့္ ကုသိုလ္ကံကိုသာ ရမယ္ရွာ အျပစ္တင္လိုက္မိေတာ့သည္။

အခုထိတိုင္ ရွင္းတို႕ ၂ေယာက္လံုးအေပၚ စိတ္ထားေကာင္းျဖင့္ ကူညီေနေသာ ကိုလြင္ေမာင္ အိမ္ေထာင္ျပဳသြားျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ကိုေတာ့ ျဖဴေလးကို ေျပာျပျဖစ္သည္။ ဒါေတာင္ ျဖဴေလးက ရွင္း ဘယ္လိုသိတာလဲဟု ေမးလာသျဖင့္ သတင္းစာထဲ ဖတ္မိတာ ဟု ကမန္းကတမ္း ေျဖလိုက္ရေသးသည္။ တကယ္ေတာ့ ကိုလြင္ေမာင္ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ျဖဴစင္ၾကီးမားပံုႏွင့္ ေက်းဇူးတရား တို႕ကို ျဖဴေလးကို ေျပာျပခ်င္မိေသာ္လည္း ေပးထားေသာ ကတိအရ ရွင္း ေျပာ မထြက္ခဲ့သည္မွာ အေဝးတစ္ေနရာမွ လာလာၾကည့္ေလ့ရွိသည့္ ကိုလြင္ေမာင့္ကားေပၚတြင္ ပါလာတတ္ေသာ သူ႕သားေလး အရြယ္ေရာက္လာသည့္တိုင္ေအာင္ပင္၊

ရွင္းဘဝရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေန႕ရက္မ်ားကို ရင္ဆိုင္ျဖတ္သန္းေနရျပီျဖစ္သည္၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရွင္း စိတ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ျဖင့္သာ ဘဝကူး ခ်င္ေတာ့သည္။ ကုိလြင္ေမာင့္ကို စိတ္ထဲမွ တီးတိုးေတာင္းပန္ရင္း ရွင္း ျဖဴေလးကို ခ်စ္သူသို႕ ဟူသည့္ ပန္းခ်ီကားေလးကို ယူလာေပးရန္ေျပာျပီး ျဖဴေလးကို ျဖစ္ခဲ့သမွ်အရာအားလံုး အေလးအနက္ထား ေျပာျပေနမိသည္။ နားေထာင္ရင္း ျဖဴေလးလည္း မ်က္ရည္မ်ားေတြေတြစီးက်ေနခဲ့သည္။ ကိုလြင္ေမာင့္ကို အားနာလိုက္တာ ဆိုသည့္ ျဖဴေလး၏ စကားသံတြင္ တစ္သက္လံုး ပိုက္ေထြးထားရေသာ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးၾကီးတစ္ခု လြတ္က်သြားသလို ေပါ့ပါးသြားေတာ့သည္။

ရွင္း၏ ခႏၶာကုိယ္တစ္ခုလံုးေပါ့ပါးေနသည္မွာ လိပ္ျပာတစ္ေကာင္အလားပင္ ျဖစ္သည္။ ဟုတ္သည္၊ ရွင္း လိပ္ျပာေလး ျဖစ္ေန တာပဲ၊ ထိုလိပ္ျပာေလး ကမန္းကတန္း ပတ္ဝန္းက်င္ကို ရွာေဖြၾကည့္ေတာ့ ထင္သည့္အတိုင္း ျဖဴေလးအနားမွာ သူပ်ံဝဲေနတာ မလို႕ ရွင္း လိပ္ျပာဘဝကိုပင္ ေက်နပ္သြားမိသည္။ ျဖဴေလး၏ ပုခံုးထက္မွာ နားလိုက္ေတာ့ ျဖဴေလး မ်က္ရည္မ်ား က်လာေလသည္။ က်ီးေျခရာမ်ားႏွင့္ ရင့္ေရာ္ေနေသာ ျဖဴေလး၏ မ်က္ဝန္းအိမ္မ်ားက လိပ္ျပာေလးသည္ ရွင္းျဖစ္သည္ကို သိေန သည့္ အမူအရာမ်ား အတိုင္းသား ျမင္ေနရသည္။ ႏုနယ္ပ်ိဳျမစ္ျခင္း ဆုတ္ယုတ္လာေသာ ျဖဴေလး၏ လက္ဖဝါးျဖဴျဖဴေလးမ်ားကို ျဖန္႕ေပးလိုက္ရာ ရွင္း ထိုလက္ဖဝါးေပၚသို႕ ပ်ံကာနားေနလိုက္သည္။ ရွင္းတို႕ႏွစ္ေယာက္ ဘယ္ေတာ့မွ လက္တြဲမျဖဳတ္ဘူးလို႕ ေျပာခဲ့ဖူးေသာ ျဖဴေလး၏ လက္မ်ားသည္ ယခုထိတိုင္ ခ်စ္ျခင္းျဖင့္ ေႏြးေထြးေနဆဲပါလား၊

ညေနပိုင္းက်ေတာ့ ရွင္း ေလမွာ ပ်ံဝဲရင္း၊ ပခံုးေပၚမွာ နားခိုရင္းႏွင့္ ျဖဴေလးႏွင့္အတူ အျပင္တစ္ေနရာသို႕ လိုက္ပါလာခဲ့သည္၊ ထိုေနရာ၏ ျမင္ကြင္းေလးကို ရွင္း ျမင္ဖူးေနလိုက္တာဟု ေတြးေနမိစဥ္ ေအာ္ ျဖဴေလးရဲ႕ ခ်စ္သူတို႕ ပန္းခ်ီကားထဲက ျမင္ကြင္းပဲ ဆိုတာ ျပန္မွတ္မိလိုက္သည္။ တစ္ခုပဲ ကြာသည္.. အုတ္ဂူက တစ္လံုးတည္းျဖစ္ေနျခင္းပင္၊ ျဖဴေလး ထုိအုတ္ဂူနေဘးတြင္ ရပ္ကာ ႏွင္းဆီပန္းေလးတင္ဖို႕ အုတ္ဂူေပၚက ရြက္ေၾကြေျခာက္မ်ားကို ဖယ္ရွားလိုက္သည္၊ အို.. ရွင္းရဲ႕ အုတ္ဂူေပၚမွာ ခ်စ္သူသို႕ဆိုတဲ့ ပန္းခ်ီကားေလးကို ပံုသြင္းထည့္ထားေပးတာပါ လား၊ ခ်စ္လိုက္တာ ျဖဴေလးရယ္၊ ရွင္း ေနာက္ဆံုးမွာခဲ့သည့္ အတိုင္းပင္ ခ်စ္သူသို႕ ပန္းခ်ီကားေလးမွာ ေနာက္ထပ္ အုတ္ဂူေလး တစ္လံုး ထပ္တိုးလာသည္။ ရွင္းတို႕ရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ ကိုလြင္ေမာင့္အတြက္ ေနရာတစ္ခုေပးေစခ်င္ခဲ့သည္မဟုတ္လား၊

ျဖဴေလး ရွင္းစကားကို နားေထာင္ခဲ့ပါသည္။ ဒါေပမယ့္ သူ ေနရာေပးထားတာ ရွင္းတို႕ရဲ႕ အုတ္ဂူႏွစ္ခုေဘးမွာေတာ့ မဟုတ္ေပ၊ အုတ္ဂူႏွစ္ခုရဲ႕ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ အုတ္ဂူေသးေသးတစ္လံုး ထပ္ျဖည့္ေပးထားသည္။ ေအာ္ ျဖဴေလးရယ္၊ အင္းေပါ့ေလ၊ ကိုလြင္ေမာင္ကလည္း ျဖဴေလးနဲ႕ ရွင္းတို႕ရဲ႕ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာပဲ အျမဲ ရွိတတ္တာ မဟုတ္လား၊ အခုေရာ ကိုလြင္ေမာင္ ဘယ္မွာ မ်ားပါလိမ့္၊ လိပ္ျပာေလး ဟိုသည္လွည့္ၾကည့္ရာ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ ရပ္ထားေသာ ကားတစ္စီး၊ ေသခ်ာပါသည္ ထိုကားေပၚတြင္ ကိုလြင္ေမာင္ရွိေနမည္ဆိုတာ၊

တေျဖးေျဖးနဲ႕ ေလႏုေအးတို႕တိုက္ခတ္ကာ ေနေရာင္တို႕ ေဖ်ာ့လာခ်ိန္တြင္ အုတ္ဂူျဖဴျဖဴေလးတစ္လံုးေပၚတြင္ ေခါင္းအပ္ ထားေသာ အဖြားအိုတစ္ေယာက္၊ ခပ္လွမ္းလွမ္း ကားလမ္းေပၚတြင္ ရပ္ထားေသာ ကားတစ္စီးနေဘး တုတ္ေကာက္တစ္ေခ်ာင္း ေထာက္ကာ ထိုအုတ္ဂူသို႕ ေမွ်ာ္ေငးၾကည့္ေနေသာ အဖိုးအုိတစ္ဦးႏွင့္ အဖြားအို၏ ပခံုးထက္တြင္ နားေနေသာ လိပ္ျပာေလး တစ္ေကာင္တို႕၏ ျမင္ကြင္းသည္ တေျဖးေျဖး အေနာက္သို႕ ယြန္းသြားေသာ ေနေရာင္ႏွင့္အတူ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားေလသည္။


ျပီးပါျပီ

ေရးသားသူ - ၿငိမ္းခ်မ္းေက်ာ္

Saturday, October 28, 2017

ခ်စ္သူသို႕ (အပိုင္း တစ္)


လြင္ေမာင္
ညေနခင္း ဆည္းဆာခ်ိန္ တိမ္ေရာင္စံုမ်ားက ေတာက္ပေနသျဖင့္ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုး သာယာ လွပေနေပသည္၊ အေဝးေျပး လမ္းမၾကီးေပၚတြင္ ကားအခ်ိဳ႕သာ က်ိဳးတို႕က်ဲတဲ ျဖတ္သန္းေနၾကျပီး အေဝးေျပးလမ္းမၾကီးမွ ကိုက္ (၃၀၀) ခန္႕ အကြာရွိ ကုကၠိဳ ပင္ညိဳၾကီးေအာက္တြင္ ျဖဴေဖြးသန္႕စင္ေနေသာ အုတ္ဂူေလးတစ္လံုး ထီးတည္းၾကီး တည္ရွိေနျပီး ေလအေဝ့တြင္ ကုကၠိဳလ္ရြက္ တို႕က အုတ္ဂူေဖြးေဖြးေပၚသို႕ က်ဲျဖန္႕ခ်ေနသည္မွာ တစ္မ်ိဳး ၾကည့္လို႕ေကာင္းေနေပေတာ့သည္။

ထိုျမင္ကြင္းကို ကတၱရာကားလမ္းနေဘးတြင္ Lexus 4x4 Wagon ကားၾကီးတစ္စီးရပ္ထားျပီး ထိုကားထဲမွ အသက္ (၆၀) ခန္႕ အဖိုးအို ဦးလြင္ေမာင္ ဆိုသူ ၾကည့္ေနေလသည္။ ၾကည့္ေနရင္းမွာပင္ သူ၏ လက္မွာ ပတ္ထားေသာ လက္ပတ္နာရီကို တစ္ခ်က္ ၾကည့္လိုက္ရာ ညေန ၄း၅၀ ကို ညႊန္ျပေနေလသည္။ ဒါဆို ေနာက္ ၁၀ မိနစ္တိတိမွာ သူ ဒီေနရာကို ေရာက္လာေတာ့မွာပဲ.. ဦးလြင္ေမာင္ တစ္ခ်က္ေတြးလိုက္မိျပီး နာရီႏွင့္ဝတ္ထားေသာ လက္မွ အေရမ်ား တြန္႕ေနသည္ကို သတိတစ္ခ်က္ထားမိသြား ကာ ျပံဳးလိုက္မိသည္။

ဟုတ္သည္၊ သူႏွင့္စေတြ႕တုန္းက ဦးလြင္ေမာင္ရဲ႕ လက္ေတြ အခုလို အိုမင္းျခင္းမရွိေသးေပ၊ ႏုပ်ိဳလတ္ဆတ္ေနေသာ သန္မာ သည့္ လက္တစ္ဖက္သည္ အခန္းနံရံေပၚရွိ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္၏ အႏုစိတ္လက္ရာမ်ားကို ကိုင္တြယ္စမ္းသပ္ ၾကည့္ခ်င္လြန္းလွသျဖင့္ ပန္းခ်ီကားကို ျမတ္ႏိုးစြာ ကိုင္တြယ္ၾကည့္ရန္ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ား တရြရြႏွင့္ တိုးကပ္သြားစဥ္ သူ၏ လက္ကို ဖ်တ္ကနဲ ပုတ္ထုတ္ခံလိုက္ရသျဖင့္ ရုတ္တရက္ အံ့အားသင့္သြားျပီး ၾကည့္လိုက္ရာ မိမိလက္ကို ပုတ္ခ်လိုက္သူမွာ လြင္ေမာင္၏ တစ္သက္တြင္ တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးေသာ နတ္ဘုရားမတစ္ပါးအသြင္ မိန္းမေခ်ာေလးျဖစ္ေနေလသည္။ လြင္ေမာင္ ေၾကာင္ေတာင္ေငးၾကည့္ေနစဥ္ ထုိနတ္ဘုရားမေလးမွ “မကိုင္ရလို႕ ေရးထားတာ စာမဖတ္တတ္ဘူးလား” ဟု ေျပာျပီး ခ်ာကနဲ လွည့္ထြက္သြားေလသည္။ လြင္ေမာင္ လည္ျပန္လိုက္ၾကည့္ေနရာမွ ပန္းခ်ီကားကို ျပန္ၾကည့္ကာ ကားနာမည္ကို မွတ္လိုက္ျပီး ေကာင္တာဆီသို႕ အေျပးလွမ္းမိေတာ့သည္။

“ခ်စ္သူသို႕ ဆိုတဲ့ ပန္းခ်ီကားေလးက ေရာင္းဖို႕မဟုတ္ပါဘူးခင္ဗ်ာ စိတ္မရွိပါနဲ႕ေနာ္… ဆရာမျဖဴစင္ရဲ႕ exclusive show မွာ ျပရံု ျပထားတဲ့ကားမလို႕ပါ” ပန္းခ်ီျပခန္း တာဝန္ရွိသူ၏ စကားသံမ်ားအဆုံးမွာ လြင္ေမာင့္ရင္ထဲ ဟာကနဲျဖစ္သြားရသည္။ ပန္းခ်ီ ကားကို ဝယ္ယူခြင့္မရလိုက္တာကိုပင္ ပန္းခ်ီဆရာမေလး ျဖဴစင့္ကိုပါ တစ္သက္လုံးစာ လက္လႊတ္ဆံုးရံႈးလိုက္ရသလို ခံစား ရသျဖင့္ “ဘယ္ေစ်းျဖစ္ျဖစ္ အျမင့္ဆံုးေစ်းေပးပါ့မယ္ ေရာင္းေပးပါလား” တတြတ္တြတ္ ပူဆာေနမိေတာ့သည္။ ျပခန္းတာဝန္ခံ က ခဏေစာင့္ရန္ေျပာျပီး ဆရာမျဖဴစင္ႏွင့္အတူျပန္ေရာက္လာေလသည္။

“ကၽြန္မလက္ရာကို အခုလုိ တန္ဖိုးထား အားေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အခု အကို လိုခ်င္တဲ့ ပန္းခ်ီကားကို မေရာင္းေပးႏိုင္တာေတာ့ စိတ္မရွိပါနဲ႕.. ေဆာရီးပါ ..”  ျဖဴစင္ဆိုေသာ ပန္းခ်ီဆရာမေလးသည္ ရုပ္ရည္သာမက အသံကလည္း တကယ္ပင္ သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ ရွိလွသည္။ ေကာင္းျခင္းအျဖာျဖာႏွင့္ ျပည့္စံုလွေသာ သူမႏွင့္ ဆက္လက္ စကားေျပာဆိုလိုေသာေၾကာင့္ “ဟိုေလ ဒီကားေလးက တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ရည္စူးေရးဆြဲထားတာမလို႕မ်ားလားဟင္” လြင္ေမာင္၏ ေမးခြန္းသံအဆုံးတြင္ ခန္႕မွန္းရခက္ေသာ မ်က္ႏွာထားေျပာင္းသြားျပီး ခ်က္ခ်င္းျပင္ မ်က္ႏွာျပန္ျပင္ကာ အျပံဳးျဖင့္ “ဆိုပါေတာ့ရွင္.. ကၽြန္မ အသက္ထက္ခ်စ္ရတဲ့ ခ်စ္သူအတြက္ ဆြဲထားတာပါ ရွင္က အကဲခတ္ေတာ္သားပဲ” “မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ.. ကားနာမည္က ခ်စ္သူသို႕ ဆိုလို႕ပါ.. တကယ္တမ္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်မိတာက အရမ္းလွတဲ့ ဆည္းဆာခ်ိန္ မိုးကုပ္ စက္ဝိုင္းအစြန္းကို ေမးတင္ေနတဲ့ ေနလံုးၾကီးေနာက္ခံမွာ အုတ္ဂူေလး ၂ခုနဲ႕ သစ္ပင္ၾကီးတစ္ပင္ဟာ တကယ့္ကို ဟာမိုနစ္ျဖစ္ျပီး ဘယ္လိုေျပာမလဲဗ်ာ.. ၾကည့္တာနဲ႕တင္ တကယ့္ကို ခံစားရလို႕ပါ” ျဖဴစင္ မ်က္ဝန္းမ်ား အေရာင္တစ္မ်ိဳးျဖင့္ လက္ကနဲျဖစ္ျပီး လြင္ေမာင့္ကို ရီေဝေဝၾကည့္ကာ “ရွင့္လိုပဲ သူလည္း ကၽြန္မရဲ႕ အႏုပညာေတြကို ခံစားတတ္ရင္ေကာင္းမွာပဲ” “ခင္ဗ်ာ” “ေအာ္ ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး.. ရွင္ ခံစားတာနဲ႕ သိပ္ေတာ့ မကြာပါဘူးေလ.. ပန္းခ်ီကားေလးရဲ႕အဓိပၺါယ္က ကၽြန္မတို႕ အတူတူသာရွိမယ္ ဆိုရင္ ေနဘယ္ေတာ့မွ ဝင္သြားမွာမဟုတ္ဘူးလို႕ ဆိုလိုတာပါ.. ကဲ ရွင္ အျခားပန္းခ်ီကားေတြ အားေပးႏိုင္ပါတယ္ ကၽြန္မကို ခြင့္ျပဳပါဦး ေက်းဇူးပါေနာ္” ေျပာျပီး လွည့္ထြက္သြားေသာ ျဖဴစင္၏ဆံႏြယ္ရွည္မ်ားကို သူမပန္းခ်ီကားထဲမွ ဆည္းဆာခ်ိန္ႏွင့္အတူ ျမင္ေယာင္ရင္း လြင္ေမာင္ က်န္ေနခဲ့မိသည္။

ျဖဴစင္သည္ သာမန္ေကာင္မေလးျဖစ္သည္။ အေဆာင္ေနသူတစ္ဦးျဖစ္ျပီး မိဘမ်ားက နယ္မွာျဖစ္ျပီး ျဖဴစင္၏ေမာင္တစ္ေယာက္ ႏွင့္ ညီမတစ္ေယာက္တို႕ႏွင့္အတူ နယ္တြင္သာ အေျခခ်ေနထိုင္ၾကေလသည္။ အခ်ိန္ပိုင္း က်ဴရွင္ စာသင္ျပီး ရွာေဖြ၍ ရသမွ်ကို နယ္မွ မိသားစုထံ ျပန္ပို႕တတ္သည္။ က်န္ေသာ အားလပ္ခ်ိန္မ်ားတြင္ ဝါသနာပါရာ ပန္းခ်ီကားမ်ား ေရးဆြဲေလ့ရွိသည္။ အေနအထိုင္ သိမ္ေမြ႕ျပီး ဘာသာတရားကိုင္းရိႈင္းသည္။ ယေန႕ ေခတ္ႏွင့္မကိုက္ညီေသာ ရိုးရွင္းလြန္းသည့္ ဝတ္စားဆင္ယင္ မႈမ်ိဳးႏွင့္သာ လံုျခံဳေသသပ္စြာေနထိုင္ေလ့ရွိျပီး ျမန္မာအစားအစာကို သာ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္စြာ စားေလ့ရွိသည္။ သူမအၾကိဳက္ဆံုး အရာမွာ မုန္႕ဟင္းခါးျဖစ္ျပီး အခိ်န္မေရြး ထမင္းလြတ္ပင္ စားႏိုင္သည္ အထိ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ေလသည္။ ဤအရာမ်ားသည္ ျဖဴစင္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ လြင္ေမာင္ တစ္ပတ္အတြင္း စံုစမ္းရသမွ် သိထားရသည့္ အခ်က္မ်ားပင္ျဖစ္သည္။

သို႕ေပမယ့္ လြင္ေမာင္ သိခ်င္ေနသည္ကား ျဖဴစင္ ျမတ္ႏိုးလွသည့္ ပန္းခ်ီကားပိုင္ရွင္ ျဖဴစင္၏ ခ်စ္သူပင္ ျဖစ္သည္။ စံုစမ္း၍ ရသေလာက္လည္း ျဖဴစင့္မွာ တြဲသြားတြဲလာ ေယာက္်ားေလးသူငယ္ခ်င္းပင္ မရွိေခ်၊ အေဆာင္ေန သူငယ္ခ်င္း ရွင္းသန္႕ဆိုသူ သြက္သြက္လက္လက္ မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္သာ ရွိသည္။ ျဖဴစင့္သူငယ္ခ်င္းကလည္း ျဖဴစင္ႏွင့္ အသြင္တူလွ သည္။ သြက္လက္ေသာ္လည္း တည္ၾကည္သည္။ ဖ်တ္လတ္ေသာ္လည္း သိမ္ေမြ႕သည္။ ျဖဴစင့္ေလာက္ မရွည္ေသာ္လည္း ေက်ာလယ္အထိ ဝဲေနေသာ ေခြေကာက္ေကာက္ဆံပင္ေလးမ်ားႏွင့္ ေျခမ်က္စိအထိ ေျခသလံုးအလယ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ထမိန္ကို မတိုမရွည္ဝတ္ထားတတ္ပံုေလးက တစ္မ်ိဳးထူးဆန္းသည္။ ရယ္လိုက္လွ်င္ ပါးခ်ိဳင့္ေလးႏွင့္ ေဖြးေနေသာ သြားတန္းေလးမ်ားက ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ေဇာ္လတ္ ၾကိဳက္တတ္ေသာ ပံုစံမ်ိဳးျဖစ္သည္။

လြင္ေမာင္ေတြးရင္းႏွင့္ပင္ ျပဳံးမိသည္။ စိတ္ကူးထဲမွာ သူက ျဖဴစင္ႏွင့္ခ်စ္သူေတြျဖစ္၊ ေဇာ္လတ္က ရွင္းသန္႕ႏွင့္ ခ်စ္သူေတြျဖစ္၊ သူတို႕ ၄ေယာက္အျမဲမခြဲအတူတူလက္တြဲၾကရင္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းမည္ဟု ေတြးမိေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ အခုေတာ့ ျဖဴစင့္ ခ်စ္သူဆိုသူကိုပင္ သူစံုစမ္းလို႕မရေသး၊ ေဇာ္လတ္အတြက္ ရွင္းသန္႕အေၾကာင္းစံုစမ္းေပးဖို႕ကား ပို၍ပင္ ေဝးေသးေတာ့သည္။ လြင္ေမာင္ ေခါင္းထဲတြင္ ျဖတ္ကနဲ အေတြးတစ္ခုေပၚလာသည္၊ ဒါဆို ျဖဴစင့္မွာ ခ်စ္သူမရွိေသးဘဲနဲ႕ တမင္ေျပာတာမ်ားျဖစ္ေန မလားဟု၍ပင္၊ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ အခ်ိဳ႕မိန္းကေလးေတြက အရွက္ၾကီးသည္။ တစိမ္းေယာက္်ားေလး ခ်ဥ္းကပ္လာလွ်င္ ၾကိဳတင္ ကာကြယ္သည့္အေနျဖင့္ ခ်စ္သူရွိသည္ဟု ေျပာလႊတ္တတ္ၾကသည္မဟုတ္လား။ ဟုတ္တယ္၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ ထပ္ၾကိဳးစားရ မည္ဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သံဓိဌာန္ခ်မွတ္လိုက္ေလသည္။

ထိုေန႕က မွတ္မွတ္ရရ မိုးေလးမ်ား ဖြဲဖြဲရြာေနေလသည္။ စာသင္ရာမွ ျပန္လာေသာ ျဖဴစင္တစ္ေယာက္ အပင္ေအာက္တြင္ မိုးခို ေနျပီး လက္ထဲမွ အထုပ္တစ္ခုကို မိုးေရမစိုေအာင္ အသည္းအသန္ ကာကြယ္ေနေလသည္။ လြင္ေမာင္ အေျပးအလႊား ထီးမိုး ေပးလိုက္ရာ ျဖဴစင္ ေမာ့ၾကည့္ျပီး ေခါင္းကို ျပန္ငံု႕လိုက္ေလသည္။ ထိုညက ျဖဴစင့္ကို အေဆာင္ေရာက္သည္အထိ ထီးမိုးျပီး သူ လိုက္ပို႕ေပးျဖစ္သည္။ သူ ျဖဴစင္ကို ခ်စ္ေၾကာင္းေျပာေတာ့ ျဖဴစင္ မတုန္မလႈပ္၊ လြင္ေမာင္ေျပာေနေသာ စကားမ်ားထက္ သူမ လက္ထဲမွာ အထုပ္ကို ေရမစိုေစေရးက ပိုအေရးၾကီးေနပံုရသည္။ ေနာက္ဆံုး လြင္ေမာင္ မေနႏိုင္ဘဲ ေမးလိုက္ေတာ့ ဆင္းဝွစ္ မုန္႕ထုပ္တဲ့၊ အေဆာင္သို႕ လိုက္ပို႕ျပီး မိုးေရထဲ ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ် ျပန္သြားေသာ လြင္ေမာင္ သူျပန္ရလိုက္သည္က ဘယ္ေတာ့မွ မၾကိဳးစားပါနဲ႕တဲ့ .. သူ႕မွာ ထာဝရအတြက္ အခ်စ္ရဆံုးလူရွိျပီးသားမလို႕ ခင္မင္ရံုကလြဲရင္ မတတ္ႏိုင္ပါဘူးတဲ့…

လက္မေလွ်ာ့တတ္ေသာ လြင္ေမာင္ ျဖဴစင့္ေနာက္သို႕ မသိမသာလိုက္ျမဲ လိုက္စဲ၊ တစ္ေန႕.. ထိုေန႕သည္ကား ျဖဴစင္၏ ေမြးေန႕၊ ညေနပိုင္း ဘုရားတက္ျပီး အေဆာင္သို႕ လမ္းေလွ်ာက္သြားေသာ ျဖဴစင္ႏွင့္ ရွင္းသန္႕တို႕ေနာက္သို႕ မေယာင္မလည္ႏွင့္ လြင္ေမာင္ လိုက္ေနမိသည္။ တေျဖးေျဖးႏွင့္ ေနညိဳရာမွ ဝင္လာခဲ့ျပီျဖစ္သည္။ လူျပတ္ေသာ လမ္းၾကားေလးထဲ ေလွ်ာက္သြားၾက စဥ္ ေလွ်ာက္ေနရာမွ ရပ္လိုက္ၾကသျဖင့္ လြင္ေမာင္ အနီးရွိ သစ္ပင္တစ္ပင္ေနာက္သို႕ ကြယ္ကာ ဝင္ရပ္လိုက္ျပီး မသိမသာ ၾကည့္ေနမိရာ လြင္ေမာင္ ျမင္လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ သူ႕မ်က္စိကိုပင္ သူမယံုႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။ လြင္ေမာင္ ျမင္လိုက္ရသည္ကား ရွင္းသန္႕၏ နဖူးေလးကို ဖြဖြညင္သာေလး နမ္းလိုက္ေသာ ျဖဴစင္၊ ထိုမွသည္ တေျဖးေျဖးႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္း ၂စံု တို႕ ပူးကပ္သြားသည္ကို လေရာင္တြင္ ဝိုးတဝါးျမင္လိုက္ရသျဖင့္ တစ္ဖက္သို႕ျပန္လွည့္ကာ အၾကည့္လႊဲလိုက္မိသည္အထိပင္။

ျဖဴစင္

ကၽြန္မ၏ ရိုးရွင္းေသာ ဘဝထဲသို႕ သူစတင္ဝင္ေရာက္လာခ်ိန္ကား ေဒးဒရဲျမိဳ႕ေလးမွ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ေပၚတြင္ အလုပ္ရွာေဖြရန္ အတြက္ တစ္ေယာက္တည္း တက္လာျပီး သုခရိပ္ အမ်ိဳးသမီးေဘာ္ဒါေဆာင္သို႕ စတင္ေျခခ်ေရာက္ရွိခ်ိန္တြင္ျဖစ္သည္။ သူ႕ နာမည္က ရွင္းသန္႕တဲ့၊ ကၽြန္မက ျဖဴစင္ဆိုေတာ့ တို႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အခန္းေလးက ျဖဴစင္ရွင္းသန္႕ ေတာက္ေျပာင္လွပ ေနမွာ ေပါ့တဲ့၊ အဲ့ဒါ သူနဲ႕ကၽြန္မအၾကား ပထမဆံုး သူ စေျပာတဲ့ စကားလံုးေလးေတြေပါ့…

အရာရာကို တံု႕ေႏွးေကြးလြန္းေသာ ကၽြန္မႏွင့္ သြက္သြက္လက္လက္ရွိလွေသာ သူမ၊ ျမန္မာအစားအစာေတြကိုမွ ခံုမင္ႏွစ္သက္ ေသာ ကၽြန္မႏွင့္ ဘိုစာကိုမွ ၾကိဳက္လြန္းလွေသာ သူမ၊ အႏုပညာကို အသက္လိုတန္ဖိုးထားေသာ ကၽြန္မႏွင့္ လက္ေတြ႕က်မႈကို ဦးစားေပးတတ္ေသာ သူမ၊ တကယ္တန္းေတာ့ ကၽြန္မတို႕ႏွစ္ေယာက္ သြင္သြင္ၾကီး ဆန္႕က်င္ၾကသူမ်ား ျဖစ္ေလသည္။ ထိုသို႕ ဆန္႕က်င္ဘက္မ်ားကပင္ သူမသည္ ကၽြန္မအတြက္ စိတ္ဝင္စားစရာျဖစ္လာေလသလား မေျပာတတ္ေပ၊ ကၽြန္မ မၾကိဳက္တတ္ ေပမယ့္ သူမအၾကိဳက္မ်ားကို ကၽြန္မအျမဲအမွတ္ရေပးတတ္သလို ကၽြန္မၾကိဳက္တတ္သည္မ်ားကို ၾကိဳးစားျပီး ဂရုစိုက္ေပးတတ္ ေသာ သူမကေရာ သူမရင္ထဲမွာ ကၽြန္မလိုပင္ ရွိေနလို႕လား မေျပာတတ္ေပ၊

ကၽြန္မ၏ အားလပ္ခ်ိန္မ်ားတြင္ ဝါသနာပါေသာ ပန္းခ်ီကားမ်ားကို တိတ္ဆိတ္စြာ ေရးဆြဲတတ္ေသာ္လည္း သူမကေတာ့ သူမရံုးမွ ပစၥည္းမ်ားအတြက္ အေရာင္းစီမံကိန္းမ်ား ေရးဆဲြေနေလ့ရွိသည္။ တစ္ရက္ေတာ့ ဘယ္လိုျဖစ္သည္မသိ၊ ကၽြန္မ ပန္းခ်ီဆြဲေန သည္ကို နေဘးမွ လာရပ္ၾကည့္ရင္း စိတ္လိုလက္ရ ေမးျမန္းစပ္စုေနပံုေလးက တကယ့္ကို ပီဘိကေလးမေလးလို ခ်စ္စရာ ေကာင္းေနေလသည္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ကၽြန္မေရးဆြဲေနသည္က ဘဝေနဝင္ခ်ိန္ေတြအထိ သူမႏွင့္ အျမဲအတူတူေနသြားရန္ စိတ္ကူးႏွင့္ ေရးဆြဲပံုေဖာ္ထားသည္ကို သူမက စိတ္ကူးယဥ္ဆန္လြန္းလွသည္၊ ဘဝဆိုတာ မိမိျဖစ္ခ်င္သည့္ စိတ္ကူးအတိုင္း ျဖစ္ေလ့မရွိ၊ လက္ေတြ႕က်ဖို႕ အေရးၾကီးသည္ဟုဆိုကာ ကၽြန္မ၏ ေခါင္းေလးကို ပြတ္ျပီး သူမ ကုတင္ရွိရာဘက္သို႕ ျပန္သြား ေလသည္။ ကၽြန္မ၏ စိတ္ကူးခံစားခ်က္မ်ားကို နားမလည္ေပးတတ္ေသာ သူမကို အနည္းငယ္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိသြား ေသာ္လည္း ျပပြဲရက္ အမွီ ျပီးေအာင္ ဆြဲရမည္ျဖစ္သျဖင့္ ပန္းခ်ီကားကိုသာ ႏွလံုးသားႏွစ္ကာ ဆြဲေနမိေလသည္။

ဒီေန႕မနက္ အလုပ္မသြားခင္ သူမ ကၽြန္မ၏ ေခါင္းေလးကို ပုတ္ကာ ဆုေတာင္းေပးသြားသည္။ ကံေကာင္းပါေစတဲ့၊ သူမ၏ ဆုေတာင္းေၾကာင့္ပဲလားမသိ၊ ျပပြဲတြင္ စိတ္ဝင္စားအခံရဆံုးမွာ ကၽြန္မ၏ ပန္းခ်ီကားမ်ား ျဖစ္ေနေလသည္။ ပန္းခ်ီကားမ်ား ေရာင္းထြက္သြားသည့္အတြက္ သူမကို သူမၾကိဳက္ေသာ အင္းယားလိပ္ဟိုတယ္က ခ်ိစ္ပါ့ဖ္မုန္႕မ်ားႏွင့္ ဆင္းဝွစ္မုန္႕မ်ား အဝ ဝယ္ေကၽြးမည္ဟု စိတ္ကူးထားသည္။ စိတ္ကူးျဖင့္ ျပံဳးေနစဥ္ ပန္းခ်ီကားမ်ားကို မထိရဟု ေရးထားသည့္ စာတန္းကို နားမလည္ တာပဲလား မေျပာတတ္ေသာ လူတစ္ေယာက္ သူမ၏ တန္ဖိုးအထားရဆံုး ခ်စ္သူသို႕ ဟူသည့္ ပန္းခ်ီကားကို ကိုင္တြယ္ရန္ ၾကိဳးစားေနသျဖင့္ လက္ကို ပုတ္ထုတ္လိုက္ေသာ္လည္း နားလည္ရခက္လြန္းလွေသာ ထိုသူက ေရာင္းရန္မဟုတ္ ဆိုသည့္ စာတန္းကိုပါ မဖတ္ျပန္ဘဲ ထိုပန္းခ်ီကားေလးကိုမွ လိုခ်င္ျပန္သည္တဲ့၊ မေရာင္းပါဘူးဆိုျပန္ေတာ့လည္း တစ္စံုတစ္ေယာက္ အတြက္ ရည္စူးေရးဆြဲထားတာလားတဲ့၊ တစ္ခုေတာ့ သူ႕ကို ခ်ီးက်ဴးမိပါသည္။ ကၽြန္မေရးဆြဲထားသည့္ ပန္းခ်ီကားရဲ႕ အႏုပညာ ကို သူ ခံစားတတ္ျခင္းပါပဲ၊ သူ႕လိုမ်ိဳး သူမလည္း နားလည္ေစခ်င္လိုက္တာဟု ေတြးမိသြားသျဖင့္ လွည့္ထြက္လာခဲ့မိသည္။

ထိုေန႕က မိုးေတြ ရြာေနေလသည္။ သူမအတြက္ ဝယ္လာေသာ ဆင္းဝွစ္မုန္႕ေလးမ်ား ပ်က္စီးကုန္မည္စိုးသျဖင့္ အပင္ေအာက္ မိုးခိုရင္း တတ္ႏိုင္သမွ် ကာကြယ္ေနမိသည္၊ မိုးကလည္း သည္းသည္းမည္းမည္း ပိုရြာလာသျဖင့္ မုန္႕ေလးမ်ား ေရစိုကုန္ေတာ့ မည္၊ စားေစခ်င္ေသာစိတ္ႏွင့္ တကူးတကသြားဝယ္လာရသျဖင့္ မိုးကိုသာ က်ိန္ဆဲေနမိေတာ့သည္။ ထိုစဥ္ ကၽြန္မကိုယ္ေပၚတြင္ ကြက္၍ မိုးတိတ္သြားသည့္အလား မိုးစက္တို႕ ရုတ္တရက္ က်မလာေတာ့သျဖင့္ ေမာ့ၾကည့္မိရာ ကၽြန္မကို မိုးေပးထားေသာ ထီးတစ္လက္၊ ထီးပိုင္ရွင္ကား ဟိုလူ၊ ကၽြန္မကို ဂရုဏာအျပည့္ႏွင့္ ျပံဳးျပီး ထီးမိုးေပးေနသည့္ ထိုလူ႕ကို ကၽြန္မ ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိ၊ အားနာေနမိသည္။ ထိုလူ ကၽြန္မထံမွ ဘာလိုခ်င္သည္ကို ကၽြန္မသိေနႏွင့္ျပီး ကၽြန္မမေပးႏိုင္တာ ေသခ်ာေနသည့္အတြက္ အားနာေနမိျခင္းပင္။ ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ ထိုလူႏွင့္အတူ တစ္မိုးတည္းေအာက္ အတူယွဥ္ကာ မေလွ်ာက္လိုေသာ္လည္း သူမအတြက္ ဝယ္လာေသာ မုန္႕မ်ား မိုးစိုပ်က္စီးကုန္မည္စိုးသျဖင့္ အေဆာင္အထိ လိုက္ပို႕သည္ကို လက္ခံလိုက္ရေလသည္။

လမ္းမွာ ကၽြန္မေတြးထင္ထားသည့္အတိုင္း သူ ကၽြန္မကို ခ်စ္ၾကိဳက္ေၾကာင္း ဖြင့္ဟေျပာဆုိေလသည္။ သူ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေျပာလာ မည္ကို ေသခ်ာသိေနသျဖင့္ သူ႕အတြက္ အေျဖမွာလည္း အဆင္သင့္ပင္ ရွိေနေလသည္။ ကၽြန္မ ဒီတစ္ဘဝလံုးစာအတြက္ သူ႕ကို မခ်စ္ႏိုင္ေၾကာင္း ျပတ္ျပတ္သားသားေျပာလိုက္ျပီးခ်ိန္တြင္ အေဆာင္ေရွ႕သို႕ ေရာက္လာျပီျဖစ္သည့္အတြက္ ကၽြန္မလက္ ထဲသို႕ ထီးကို ထိုးထည့္ကာ မိုးရြာထဲသို႕ ေျပးထြက္သြားေသာ ထိုလူ႕ေက်ာျပင္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ကာ စိတ္မေကာင္းသျဖင့္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိုက္မိေလသည္။ ဘယ္လိုမွ မခ်စ္ႏိုင္တဲ့အတူတူ အခုလို ျပတ္ျပတ္သားသားျငင္းလိုက္တာ သူ႕အတြက္ ပိုေကာင္းသည္ မဟုတ္ပါလား။

ကၽြန္မ အေဆာင္အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ မုိးစိုလာေသာ ကၽြန္မကို တဘက္တစ္ထည္ေပးျပီး သူမ အိပ္ယာေပၚသို႕တက္ကာ စာ ဖတ္ေနေလသည္၊ ကၽြန္မအတြက္ ကၽြန္မအၾကိဳက္ မုန္႕ဟင္းခါးကို ပူပူေလး ေႏႊးထားေပးျပီး စားလိုက္ရန္ေျပာေသာ္လည္း ကၽြန္မ သူ႕အတြက္ ယူလာေသာ ဆင္းဝွစ္မုန္႕ကိုမူ သူမ ဗိုက္မဆာသျဖင့္ မစားေတာ့ဟု ဆိုကာ အိပ္ယာဝင္သြားေလသည္။ ကၽြန္မ သူမ ျပင္ေပးထားေသာ မုန္႕ဟင္းခါးကို မ်က္ရည္အခ်ိဳ႕ႏွင့္အတူ က်ိတ္မွိတ္၍ စားလိုက္ရသည္ကို သူမ မသိေလေရာ့သလား၊ ကၽြန္မကေရာ သူမကို စားေစခ်င္တာ သူမ မသိေလေရာ့သလား မေျပာတတ္ေပ၊ တကယ္ပင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရေသာညေပ။

ကၽြန္မေမြးေန႕ သူမကို ဘုရားလိုက္ပုိ႕ေပးရန္ ပူဆာထားသျဖင့္ ညေနတြင္ သူမရံုးမွ ေစာေစာဆင္းကာ ကၽြန္မကို က်ဴရွင္မွာ လာေခၚျပီး ဘုရားသို႕ သံုးဘီးကားေလးငွားကာ သြားျဖစ္ၾကေလသည္။ ဘုရားမွာ အတူတူ ပန္းကပ္လႈ ဆုေတာင္းျပီး သူမကို လွည့္ျပံဳးျပလိုက္ရာ သူမ၏ မ်က္ႏွာမွာ စူပုပ္ပြေနေလသည္။ ရုတ္တရက္ ဘာျဖစ္သြားမွန္းမသိသျဖင့္ ကၽြန္မ တကယ္ပင္ စိတ္ညစ္သြားမိသည္။ သူမကို စိတ္ဆိုးေအာင္ ဘာမ်ား လုပ္မိျပန္ျပီလဲ ကၽြန္မတကယ္မသိေခ်၊

ကၽြန္မ မ်က္ႏွာငယ္ကာ စိတ္ညစ္ေနသျဖင့္ သူမ ကၽြန္မကို စကားစတင္ေျပာလာသည္။ “ဘာလဲ ဟိုဘဲၾကီးနဲ႕ ဘုရားအတူတူ မဖူးရလို႕ မ်က္ႏွာမေကာင္းျဖစ္ေနတာလား” သူမစကားမ်ားက ဘာကိုဆိုလိုသလဲ ကၽြန္မမသိသျဖင့္ သူမကို ျပန္ေငးၾကည့္ေနမိ၊ သူမက “ဘာအူေၾကာင္ေၾကာင္လုပ္ေနတာလဲ၊ ဟိုအေနာက္နားမွာ ရွင့္ကို လာလာပိုးေနတဲ့ ဘဲၾကီးေလ၊ အခုလည္း ရွင္ သူ႕ကို ဒီမွာ ခ်ိန္းထားတာမလား၊ ေနခဲ့လိုက္ေလ၊ ကၽြန္မျပန္ႏွင့္လိုက္မယ္” သူမေျပာရာအရပ္သို႕ မသိမသာ ေစြၾကည့္လိုက္ရာ ဘုရား ရွိခိုးေနသည့္ ထိုလူ၊ စိတ္ပ်က္စရာ၊ အျပတ္ေျပာထားျပီးသားကို ဘာေတြ လိုက္ကပ္ေနမွန္းမသိ၊ သူ႕ေၾကာင့္ သူမ ကၽြန္မကို စိတ္ဆိုးေလျပီ၊ ဟင္ ဒါဆို သူမ ကၽြန္မကို ထိုလူႏွင့္ သဝန္တိုေနျခင္းမ်ားလား၊ ကၽြန္မ အေတြးႏွင့္အတူ ေပ်ာ္သြားသျဖင့္ မ်က္ႏွာ ျပံဳးရိပ္သန္းသြားေလသည္ကို ၾကည့္ျပီး သူမ လွစ္ကနဲေဘးမွ ထထြက္သြားေလျပီ၊ ကၽြန္မလည္း သူမ နေဘးမွ အသည္းအသန္ ေျပးလိုက္ကာ လိုက္ေခ်ာ့ရေတာ့သည္။

သူမက အျပန္အေဆာင္ကို ကားငွားမျပန္ဘဲ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္ရင္း စကားေျပာခ်င္သည္ဟုဆိုသျဖင့္ ကၽြန္မတို႕ႏွစ္ေယာက္ လမ္းအတူေလွ်ာက္ကာ စကားေျပာမိၾကသည္။ ထိုအခါမွပင္ ကၽြန္မကိုလည္း သူမ ခ်စ္ေနေၾကာင္း သိခဲ့ရေလသည္။ ကၽြန္မေလ ေပ်ာ္လိုက္သည့္ျဖစ္ျခင္း၊ ကၽြန္မဘဝမွာ တန္ဖိုးအရွိဆံုးေမြးေန႕လက္ေဆာင္ရလိုက္သလိုပင္၊ သူမက ဟိုေန႕က မိုးေရထဲမွာ ထီး တစ္ေခ်ာင္းတည္း အတူေဆာင္းလာတာ ျမင္လိုက္ရသျဖင့္ ရင္ထဲ ပူေလာင္လွေၾကာင္းေျပာရာ ကၽြန္မ ထိုညကပင္ ထိုသူ႕ကို အျပတ္ျငင္းလိုက္ျပီး ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ျငင္းလိုက္ရသည့္ အေၾကာင္းရင္းမွာလည္း ကၽြန္မရင္ထဲမွာ ရွိေနသူမွာ သူမျဖစ္ေနလို႕ပင္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာလိုက္ရာ သူမ လမ္းေလွ်ာက္ေနရာမွ ရုတ္တရက္ ရပ္လိုက္ျပီး ကၽြန္မလက္ေမာင္းကို ဆြဲလိုက္ေလသည္။ ကၽြန္မ လေရာင္၏ ဖမ္းစားမႈေအာက္တြင္ မွတ္မိလိုက္သည္က သူမ၏ နဖူးေလးမွသည္ ႏႈတ္ခမ္းအစံုဆီသို႕ ကၽြန္မ၏ အနမ္းမိုး တို႕ ေစြရြာမိသည္ကိုပင္ျဖစ္သည္။

ကၽြန္မတို႕၏ ခ်စ္သူကာလသည္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာလည္း ေကာင္းသလို ရင္ခုန္စိတ္လႈပ္ရွားစရာလည္း ေကာင္းလွသည္။ အေဆာင္မွ အျခားလူမ်ား မသိေအာင္ မရိပ္မိေအာင္ အေနအထိုင္ သိုသိပ္ပိရိရသည္မွာလည္း စိတ္လႈပ္ရွားစရာ တစ္မ်ိဳးေကာင္းလွသည္။ ကၽြန္မတို႕၏ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းေသာ ခ်စ္သူဘဝထဲ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္စရာ ကိစၥၾကံဳလာရသည္ကား နယ္မွ ကၽြန္မ မိဘမ်ားထံမွ စာတစ္ေစာင္ ေရာက္လာခ်ိန္တြင္ျဖစ္သည္။ ေတာ္ရံု အသိမေပးတတ္ေသာ မိဘမ်ားက အေတာ္ပင္ အခက္အခဲ ၾကံဳေတြ႕ေနရသျဖင့္သာ စာေရးအေၾကာင္းၾကားျခင္းျဖစ္သည္။ ေရၾကီးသျဖင့္ စပါးသီးႏွံမ်ား ပ်က္စီးရသလို တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ အငယ္ေကာင္၏ ေသြးလြန္တုပ္ေကြးေရာဂါျပင္းႏွင့္ မိခင္၏ ရင္ၾကပ္ပန္းနာေရာဂါဆိုးရြားခ်ိန္တို႕ တျပိဳင္နက္တည္း ျဖစ္ေနၾက သျဖင့္ ေငြလိုအပ္ေၾကာင္း ေျပာလာခ်ိန္တြင္ ကၽြန္မလက္ထဲ ေငြ ၁၀၀ ပင္ မျပည့္တတ္၊ စာ၏ အဆံုးသတ္တြင္ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႕ စဥ္းစားရန္ႏွင့္ ေငြေၾကးျပည့္စံုေသာ ရြာမွ စပါးပြဲစားကိုသာေအာင္ သို႕မဟုတ္လွ်င္လည္း ျမိဳ႕မွာ ခ်စ္သူရည္းစားရွိပါက အားကိုး အားထားျပဳႏိုင္ရန္ အိမ္ေထာင္စဥ္းစားဖို႕ပါ တိုက္တြန္းထားသည္။ ဆိုလိုသည္ကေတာ့ အိမ္၏ ေငြေၾကးအခက္အခဲကို အမၾကီး အမိရာ ကၽြန္မကပင္ ေျဖရွင္းေပးရန္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္ဘက္အကူအညီလိုအပ္ပါက ယူရန္အထိ အရိပ္ျပထားေလျပီ။

ထိုစာရလာျပီးခ်ိန္မွစ၍ သူမ ကၽြန္မအေပၚ အနည္းငယ္ ေရွာင္ဖယ္လာျပီး ေနာက္ေန႕ညေနတြင္ပင္ သူမ ကၽြန္မကို ထုတ္ေဖာ္ ေျပာလာသည္က မိသားစုအေရးအတြက္ ကိုလြင္ေမာင္ဆိုသူကို စဥ္းစားသင့္ေၾကာင္း သူမ နားလည္ႏိုင္ေၾကာင္းပင္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္မ သည္းထန္စြာ ငိုေၾကြးမိေတာ့သည္။ ကၽြန္မ လက္ထဲမွာ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ သတင္းစာျဖတ္ပိုင္းေလး ကို သူမလက္ထဲ ထိုးထည့္ေပးလိုက္ျပီး သူမဖတ္ၾကည့္ျပီးခ်ိန္တြင္ ကၽြန္မကိုဖက္ကာ သူမပါ အူလိႈက္သည္းဖို ငိုေလေတာ့သည္။

ထိုသတင္းစာျဖတ္ပိုင္းေလးတြင္ ကၽြန္မ သူမကို ဘယ္ေလာက္အထိ ခ်စ္မိေၾကာင္း ေဖာ္ျပႏိုင္သည္မဟုတ္ပါလား.. ကၽြန္မကိုယ္ ကၽြန္မထက္ပင္ သူမကို နက္ရိႈင္းစြာခ်စ္မိသြားသည္ေလ။ ဤသို႕ခ်စ္ရပါေသာ…..

ေရးသားသူ - ၿငိမ္းခ်မ္းေက်ာ္

To be continue.. ..........